Ιππικό - Τεθωρακισμένα Νο 80

ΤΡΙΜΗNΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΙΠΠΙΚΟΥ - ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ• ΤΕΥΧΟΣ 80 ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013 • ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ 30, Τ.Κ. 104 32

Πόλη - Σεπτεβριανά 1955Ένα ψέμα ξυπνά τη τουρκική αγριότηταΝύχτα 6ης προς 7η Σε-

πτεμβρίου. Ένας εξαγρι-ωμένος όχλος ξεχύνεται στους ρωμαίϊκους μα-χαλάδες της Κωνσταντι-νούπολης και ρημάζει. Σπίτια, καταστήματα, εκ-κλησιές, σχολειά, περι-ουσίες, ζωές. Χτυπούν καταστηματάρχες και νοικοκυραίους, κατεβά-ζουν προθήκες, πετούν και τσαλαπατούν εμπο-ρεύματα, πυρπολούν…

Γιορτάστηκε η γενέθλια ημέρα του ΚΕΤΘ

Η ιστορία του Κέντρου ξεκινά πριν από 69 χρόνια

Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου

Το πολιτικοστρατιωτικό κίνημα, που εκδηλώθη-κε στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, με σκοπό την παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα.

Περιεχόμενα τεύχους 80ΙΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Γραφείο:

Βερανζέρου 30

ΤΚ 104 32 Αθήνα

Τηλέφωνο και Fax: 210 5226351

Δικτυακή τοποθεσία:

http://www.saith.gr

e-mail: [email protected]

Tεύχος Νο 80

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος

2013

Ιδιοκτήτης:

Σύνδεσμος Αποστράτων

Αξιωματικών

Ιππικού Τεθωρακισμένων

Εκδότης - Διευθυντής:

Υποστράτηγος ε.α.

Χρ. Παπαδογεωργόπουλος

Συντακτική Επιτροπή:

Πρόεδρος

Αντιστράτηγος ε. α.

Ευστάθιος Κολιοκώτσης

Μέλη:

Αντιστράτηγος ε.α.

Ε. Γεωργαντάς


Μεντεσίδης Χαράλαμπος

Δημοσιογραφική Επιμέλεια:

Λιβέριος Πετρίδης

Θάλασσα Κρήτης - Κύπρου και Ελληνική έκλειψη Σελ. 4-5

Οι σχέσεις της Κύπρου με την Ευρωπαϊκή Ένωση Σελ. 6-7

Για μια ρεαλιστική και Εθνική Αμυντική Πολιτική Σελ. 8-9

Η Αλβανική πολιτική απέναντι στην Ελλαδα

και την Βόρειο Ήπειρο Σελ. 10-11

Στρατός και Μεταρρυθμίσεις Σελ. 12

Ο γεωστρατηγικός άξονας Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος Σελ. 13-17

Αν "τρελαθεί" ο Ερντογάν εμείς τι κάνουμε; Σελ. 18-19

Η τιμή της Ρωσίας στους Έλληνες Ιω. Καποδίστρια

και Αλ. Υψηλάντη Σελ. 20

Εξελιχθείτε ή εξαφανιστείτε Σελ. 22-23

Ο κόσμος που αλλάζει Σελ. 24-26

Πόλη - Σεπτεμβριανά 1955 Σελ 27-28

Η επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου Σελ. 29

Τα νέα του Όπλου και του Συνδέσμου Σελ. 34-39

Για να μπορέσει ο Σύνδεσμος να αποπληρώ-σει το υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό της κατα-σκευής του Μνημείου Ιππικού, παρακαλού-

με τα μέλη και τους φίλους μας να τακτοποιή-σουν την ετήσια συνδρομή τους και κατά την

κρίση τους την ενίσχυση του Συνδέσμου.Επίσης, οι αποδέκτες του περιοδικού μας, ας απο-

στείλουν τη συνδρομή τους των 20 ευρώ. Είναι επι-τακτική ανάγκη για τη συνέχιση της εκδόσεως του.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας στο διαδίκτυο για να είστε πάντα ενημερωμένοι για τα τεκταινόμενα στο Όπλο μας, στην διεύθυνση: http://www.saith.gr

Η προαιρετική σας συνδρομή προς το περιοδικό μας μέσω του λογαριασμού: 003 9800111543-0 Γενικής Τραπέζης ή μέσω ταχυδρομικής επιταγής ή δι' απευ-θείας εγχειρίσεως ποσού σε μέλος του Δ.Σ./ΣΑΙΤΘ, τυγχάνει εκτιμήσεως εκ μέρους του Συνδέσμου μας, ο οποίος σας θεω-ρεί παράγοντες βελτιώσεώς του.

Ενώ στην Τουρκία παρατηρείται μία εξοπλιστική φρενίτιδα, στη χώρα μας μειώνουμε συνεχώς τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, στα πλαίσια υλοποιήσεως του προγράμματος οικο-νομικής προσαρμογής.

Εμείς ως Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών που υπηρετήσαμε πάνω από 35 χρόνια στο στράτευμα και γνωρίζουμε τι σημαίνει αμυντική θωράκιση της χώρας, επιμένουμε να κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, επι-μένουμε να λέμε πως γινόμαστε όλο και πιό ελκυστικός στόχος για τον τουρκικό επεκτα-τισμό. Τι πρέπει να συμβεί; Να ζήσουμε τον εφιάλτη ενός εδα-φικού ακρωτηριασμού για να σταματήσει ο κατήφορος; Μόνο στα τελευταία πέντε χρόνια, η Τουρκία επένδυσε ποσό μεγα-λύτερο από αυτό της "χρυσής" ελληνικής περιόδου των αμυντι-κών επενδύσεων (1996 – 2003), ενώ συνολικά μέχρι σήμερα έχει δαπανήσει περίπου 3,5 φορές περισσότερα κεφάλαια, θέτο-ντας τα θεμέλια για τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ, πλην ΗΠΑ, μέχρι το 2020.

Το ύψος των αμυντικών προγραμμάτων που έχει υπο-γράψει μόνο το τουρκικό υφυπουργείο αμυντικής βιο-μηχανίας (SSM) την τελευταία πενταετία ανέρχεται στο εντυπωσιακό νούμερο των 45,4 δισ. τουρκικών λιρών (19.127.560.000 ευρώ) σημειώνοντας αύξηση 85% σε σχέση με το 2008 που ανέρχονταν σε 24.5 δισ. τουρκι-κές λίρες. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται οι αγορές που έχουν κάνει άλλες υπηρεσίες του τουρκικού υπουρ-γείου Άμυνας που ανέρχονται περίπου σε 7 δισ. ευρώ για την ίδια περίοδο και αποτελούν νέες παραγγελίες, οption κλπ.

Συγκεκριμένα το 2012 από τα 310 ενεργά προγράμματα για τα 180 έχουν υπογραφεί ανάλογες συμβάσεις. Από αυτά ένα μικρό μέρος μόνο, το 11% αποτελούν άμεσες εισαγωγές συστημάτων από το εξωτερικό, 27% παρά-γονται εγχώρια με την προοπτική το 2020 να φτάσουν το 60% και 52% από κοινοπρακτικά σχήματα ξένων και τουρκικών εταιριών.

Κατά σειρά οικονομικού μεγέθους τα σημαντικότερα προγράμματα που θα υλοποιήσει τα επόμενα χρόνια το SSM, είναι το προϋπολογισμού 12,4 δισ. ευρώ πρό-γραμμα προμήθειας των F-35A Lightning II, το προϋπο-λογισμού 2,6 δισ ευρώ πρόγραμμα των 50 επιθετικών ελικοπτέρων Τ-129 ATAK, το ύψους 2 δισ. ευρώ πρό-γραμμα των 6 νέων υποβρυχίων Type 214, το πρόγραμ-μα 1,8 δισ. δολ. του άρματος μάχης Altay, το πρόγραμμα

ύψος 1 δισ. δολ. του αυτοκινούμενου πυροβόλου Firtina κλπ.

Πάντως, όλα αυτά δεν αφορούν μόνο αγορές, αλλά και επενδύσεις: Το 2016 υπολογίζεται ότι ο κύκλος εργασι-ών της τουρκικής αμυντικής και αεροδιαστημικής βιομη-χανίας θα ανέλθει σε 6,2 δισ ευρώ ενώ οι εξαγωγές σε 1,55 δισ. ευρώ.

Δεν θέλουμε να μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε συ-γκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα, γιατί απλά δεν μπορεί να συγκρίνεις κάτι που υπάρχει την αμυντική βι-

ομηχανία της Τουρκίας με την αμυντική βιομηχανία της Ελλάδος την οποία οι δανειστές μας απαιτούν να κλείσει(!) πλην ελάχι-στων φωτεινών εξαιρέσε-ων. Απλά να σημειώσου-με ότι το διάγραμμα του ισοζυγίου ισχύος των δύο χωρών, πλέον θυμίζει ψα-λίδα που ανοίγει και οι ευ-θύνες είναι κάτι παραπά-

νω από βαριές για τις πολιτικές ηγεσίες.Τι πρέπει όμως να γίνει; Το πρώτο και κύριο μέλημα

της Πολιτείας θα πρέπει να είναι η ισχυρή αμυντική θω-ράκιση της χώρας με κάθε τρόπο και μέσο, παρά την προσπάθεια απαξιώσεως και μειώσεως της αμυντικής αποτροπής της , που τελευταία αποπειράται ύπουλα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδος, με το πρόσχημα της οικονομικής καταστάσεως της χώρας. Θα πρέπει να κα-ταστήσουμε σαφές ότι η αμυντική ικανότητα και ασφά-λεια της χώρας δεν μπαίνουν σε Μνημόνια, οικονομικές «τακτοποιήσεις» και οικονομικούς επιτρόπους που να ελέγχουν τα κονδύλια και τους διαφόρους κωδικούς του ΥΕΘΑ.

Τουλάχιστον η στρατιωτική μας ηγεσία είμαστε βέβαιοι ότι το έχει κατά νουν και πως προσέχει τις σκοπέλους και τις παγίδες των μνημονιακών άρθρων και εντολών, που δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται και δεν απο-σκοπούν μόνο στα επιδιωκόμενα οικονομικά αποτελέ-σματα, αλλά ίσως σε κάτι πολύ περισσότερο και εθνικά επικίνδυνο. Εμείς ως παλαιότεροι συνάδελφοι έχουμε εμπιστοσύνη στις τάξεις των Ελλήνων Αξιωματικών και εκτιμούμε ότι όταν χρειαστεί και το καθήκον τους θα κά-νουν όπως πρέπει και το μεγάλο ΟΧΙ θα πουν αν απαι-τηθεί. Δημοκρατικά και μαζί με τον απλό Ελληνικό λαό, που ακόμη αγαπάει, εμπιστεύεται και στηρίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Στους Αναγνώστες μας

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Γράφει ο Σταύρος Καρκαλέτσης Ιστορικός, συγγραφέας, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Σήμερα, όλη η ευρύτερη περιοχή μας, έχει εισέλθει σε αστάθεια (Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος, πιθανή κρίση Ισραήλ-Ιράν, «πάγωμα» στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκί-ας, πιθανή ελληνοτουρκική κρίση κτλ, σκληρά συγκρουόμενα ενεργειακά συμ-φέροντα κτλ). Οι στρατηγικοί στόχοι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, κατευθύνονται προς τις περιοχές του Καυκάσου, του Περσικού Κόλπου και του Μαγκρέμπ, σπρώχνο-ντας ανατολικότερα τα όρια των ζωτι-κών συμφερόντων της Δύσης. Όποιος λοιπόν ελέγχει τη θάλασσα ανάμεσα σε Κρήτη και Κύπρο και βεβαίως τα δύο νη-σιά, κυριαρχεί - δεσπόζει της ανατολικής Μεσογείου, εποπτεύοντας τον ευρύτε-ρο στρατηγικό χώρο που συνδέει τρεις ηπείρους. Και ελέγχει πιο δυνατά Μέση Ανατολή αλλά και την «ευρασιατική εν-δοχώρα», μέχρι τον Καύκασο και την Κα-σπία.

Είναι λοιπόν ο θαλάσσιος αυτός χώρος, ευρισκόμενος στο σημείο επαφής τριών Ηπείρων (Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής), δύο θαλασσών (Μαύρης Θάλασσας και ανα-τολικής Μεσογείου) και δύο ωκεανών (Ατ-λαντικού-Ινδικού) μια στρατηγική περιοχή παγκόσμιας αξίας. Κατά την άποψή μας η σπουδαιότερη αυτήν την περίοδο. Ασφα-λώς ο αναγνώστης θυμάται την ερασιτεχνι-κή προσπάθεια της Αθήνας, όταν προσπά-θησε στο διάστημα 1993-2003 να αποκτή-

σει μερίδιο από τον έλεγχο στη θάλασσα αυτή, αναβαθμίζοντας την άμυνα της Κύ-πρου μέσα από το δόγμα του ενιαίου αμυ-ντικού χώρου. Η ελληνική προσπάθεια, τόσο στην αρχή της (προσπάθεια αναβάθ-μισης κυπριακής αποτροπής, κατασκευή αεροπορικής βάσης Πάφου, αεροναυτικές ασκήσεις στο τρίγωνο Κρήτη-Ρόδος-Κύ-προς), όσο και στην παταγωδώς αποτυχη-μένη κατάληξή της (S 300, Κρήτη) κατέδει-ξε πάντως για μια ακόμη φορά την αξία των δύο νησιών και της μεταξύ τους θάλασσας.

Σήμερα, η γεωπολιτική αξία της περιοχής αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αφού φαίνε-ται να επαληθεύονται υποθαλάσσια αποθέ-ματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που ενδεχομένως ξεπερνούν το ένα τρισεκατομ-μύριο δολάρια, με το οποίο, σημειωτέον, δυ-νητικά μηδενίζεται το δυσβάστακτο ελληνι-κό χρέος και Ελλάδα και Κύπρος αναβαθ-μίζονται από κάθε άποψη. Με άλλα λόγια, έρχεται η πιθανή αξιοποίηση των κοιτασμά-των της ανατολικής Μεσογείου (Κρήτης - Λυβικού πελάγους, κυπριακά θαλάσσια οι-κόπεδα) και αναβαθμίζει στο maximum την ανατολική Μεσόγειο.

Από άποψη ελληνικής εθνικής ασφαλείας, αυτός ο χώρος οφείλει να είναι ενιαίος διό-τι συνδέει τις δύο κρατικές υποστάσεις του Ελληνισμού, Ελλάδα και Κύπρο. Και αυτό θα αναδείξουμε αναλυτικά στα κεφάλαια που ακολουθούν, γιατί εδώ συνίσταται και

Θάλασσα Κρήτης - Κύπρου και Ελληνική έκλειψη

"Ο θαλάσσιος αυτός χώρος, ευ-ρισκόμενος στο σημείο επαφής τριών Ηπείρων (Ευρώπης, Ασί-ας, Αφρικής), δύο θαλασσών (Μαύρης Θάλασ-σας και ανατολι-κής Μεσογείου) και δύο ωκεανών (Ατλαντικού-Ινδι-κού) μια στρατη-γική περιοχή πα-γκόσμιας αξίας."

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ4 • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2013


το όραμα, μέσα από ένα Πανεθνικό Στρατηγικό Δόγμα: Ένας ενιαίος αμυ-ντικός, οικονομικός και ενεργειακός χώρος, από την Αδριατική και τα στε-νά του Οτράντο, μέχρι το Παραλίμνι και τη Λάρνακα, με θαλάσσια σύνορα από την Ιταλία μέχρι το Ισραήλ. Μόνο έτσι, με ένα θαλάσσιο «αντίβαρο», μπορεί να ισορροπήσει το Έθνος (Ελ-λάδα και Κύπρος) την τεράστια τουρ-κική ενδοχώρα.

Τα νέα δεδομένα στην ανατολι-κή Μεσόγειο, σφραγισμένα από τον ενεργειακό πλούτο που τώρα ανακα-λύπτεται εκεί, δεν πρέπει να αφήσουν αδιάφορη την Ελλάδα και την εξωτε-ρική της πολιτική. Ίσως είναι η πρώ-τη φορά εδώ και πολλά χρόνια, που η Αθήνα (και η συνεπέστερη Λευκωσία) καλούνται σε γεωστρατηγικό «ραντε-βού» από την Ιστορία. Και η Ιστορία δεν συνηθίζει να περιμένει. Αντίθετα επικαλύπτει τα κενά.

Στην Ελλάδα του 2013, με το οικονο-μικό αδιέξοδο να ξηλώνει την κοινω-νική συνοχή και την όποια εθνική ισχύ της έχει απομείνει, παρουσιάζεται σή-μερα μια ευκαιρία από αυτές που δεν προσφέρονται συχνά: Με μια κίνηση, να αυξήσει τόσο το γεωπολιτικό της βάρος, όσο και το οικονομικό. Κοντο-λογής: Να σταματήσει η πτώση και να αρχίσει, δειλά έστω, αλλά με προο-πτικές, πορεία ανόδου. Πως; Με αυτό που, με μια λέξη θα ονομάζαμε, «επι-στροφή της Ελλάδος» στην ανατολική Μεσόγειο. Διότι σήμερα μόνο για ελ-ληνική έκλειψη μπορούμε να κάνου-με λόγο.

Μπορεί η έκλειψη να γίνει επιστρο-φή; Πρέπει να σώσουν Ελλάδα και Κύ-προς κατ΄αρχήν τον ενεργειακό τους πλούτο, για να πιαστούν από αυτό και να σωθούν οι ίδιες. Για αυτό εξελίσσε-ται μια αγωνιώδης προσπάθεια, ένας αγώνας δρόμου, ώστε να υποθηκευτεί το μέλλον Ελλάδος και Κύπρου μέσα από την υποθήκευση του φυσικού αε-ρίου και του πετρελαίου τους. Προτά-θηκαν όμως λύσεις ανάγκης (πχ τιτλο-ποίηση-προπώληση φυσικού αερίου).

Μόνο ξεφεύγοντας από τα άγκιστρα των μνημονίων και –ας επιτραπεί η έκφραση- της «διεθνούς των τοκο-γλύφων», μπορούμε να ελπίσουμε σε ανόρθωση και επιστροφή. Στην ανατ. Μεσόγειο και στην Ιστορία. Είναι σα-φές πως δεν μας αξίζει αυτό που σή-μερα εισπράττουμε και βιώνουμε. Και όπως τα «θαλάσσια τείχη» απέκρου-σαν τον περσικό κίνδυνο, είναι και σή-μερα η επιστροφή στις θάλασσες του Κίμωνος που μπορεί, παράλληλα με πολλά άλλα που πρέπει να γίνουν, να είναι η ελληνική απάντηση στις εθνι-κές εκπτώσεις, στην υποτέλεια, στη συρρίκνωση.

Μια «ελληνική επιστροφή» στην ανατολική Μεσόγειο είναι κεντρικό ζη-τούμενο του δόγματος υψηλής στρα-τηγικής που μας απασχολεί. Αν οι πο-λιτικοί μας αισθάνονται λίγοι και αδύ-ναμοι για να την πραγματώσουν, θα είναι έντιμο να το δηλώσουν ανοιχτά. Μόνιμη έξωση και έκλειψη της Ελλά-δος όμως από τη θάλασσα αυτή, ση-μαίνει απώλεια της Κύπρου σύντομα, σημαίνει συρρίκνωση δυτικά του Αι-γαίου. Σε όρους γεωπολιτικής, ο Ελ-ληνισμός θα μεταπέσει σε ελλαδισμό και αυτός σε μικροελλαδισμό/αθηναι-σμό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Τα νέα δεδομένα στην ανατολική Μεσόγειο, σφραγισμένα από τον ενεργειακό πλούτο που τώρα ανακαλύπτεται εκεί, δεν πρέπει να αφήσουν αδιάφορη την Ελλάδα και την εξωτερική της πολιτική. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, που η Αθήνα (και η συνε-πέστερη Λευκωσία) καλούνται σε γεωστρατηγικό «ραντεβού» από την Ιστορία. Και η Ιστορία δεν συνηθίζει να περιμένει. Αντίθετα επι-καλύπτει τα κενά.

• IΠΠΙΚΟ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ 5• Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2013


Γράφει ο Ο Μιχάλης Ατταλιδης*

Η οικονομική κρίση στην Κύπρο δημι-ούργησε μεν ένα αντιευρωπαϊκό κλίμα στην κοινή γνώμη καθώς και μια πεποί-θηση ότι η Κύπρος ταλαιπωρείται πάλι από εκείνους που θα έπρεπε να συμπε-ριφέρονται ως σύμμαχοί της, όμως οι αντιλήψεις αυτές είναι παραπλανητικές. Τα πραγματικά προβλήματα της Κύπρου είναι βαθιά και για να λυθούν πρέπει η ίδια η χώρα να προχωρήσει με μια ψύ-χραιμη στρατηγική.

Σε μερίδα της κοινής γνώμης της Κύπρου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπήρξε μια συνωμοσία σε βάρος της Κύπρου από κάποιες χώρες, με έκφρασή της τα γεγονότα και τις αποφάσεις στο Eurogroup, με στόχο να καταστραφεί η οικονομία της Κύπρου, να ελεγχθούν τα ενεργειακά αποθέματα στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη, και ακό-μη, να της επιβληθεί κάποια ανεπιθύμητη λύση στο κυπριακό πρόβλημα.

Στη δημιουργία του κλίματος αυτού συνέ-τεινε και μέρος του πολιτικού κόσμου, με τις απόψεις που εξέφρασε, ιδιαίτερα αμέσως μετά την πρώτη απόφαση του Eurogroup, αλλά και με τη σχεδόν ομόφωνη απόρρι-ψη της πρώτης απόφασης της 16ης Μαρ-τίου, δημιουργώντας ένα κλίμα πατριωτικής έξαρσης γύρω από την απόρριψη.

Συνεπακόλουθο αυτού του συμπλέγματος ερμηνειών και δηλώσεων υπήρξε η κλιμά-κωση του αντι-ευρωπαϊκού κλίματος, με κα-τηγορίες για έλλειψη αλληλεγγύης της Ευ-ρώπης προς την Κύπρο, προτάσεις για την αναγκαιότητα εξόδου από το Μνημόνιο, το συντομότερο, για εθνικούς όσο και οικονο-μικούς λόγους, αλλά και προτάσεις για έξο-δο από το ευρώ και επιστροφή στην κυπρι-ακή λίρα. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, το 89% των Κυπρίων πολιτών δεν εμπιστεύο-νται την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εντούτοις, μια πιο ψύχραιμη και προσεκτι-κή εξέταση δεν δικαιολογεί αυτές τις στάσεις για τους εξής λόγους:

Πρώτον, τα αίτια της οικονομικής κρί-σης στην Κύπρο είναι πολύ πιο βαθιά και

προηγούνται χρονικά των αποφάσεων του Eurogroup και των συμφωνιών των κυβερ-νήσεων Χριστόφια και Αναστασιάδη με την τρόικα.

Δεύτερον, αν και πράγματι, η συμπερι-φορά του Eurogroup προς την Κύπρο ήταν σκληρή, δεν έχουν προταθεί πραγματικές εναλλακτικές επιλογές, οι επιπτώσεις των οποίων να μην ήταν πολύ πιο ζημιογόνες για την Κύπρο.

Τρίτον, η απόρριψη του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης και η αποχώρηση από το ευρώ θα είχαν επιπτώσεις που θα ήταν αρνητικές για τις προοπτικές της Κύπρου σε πολλούς τομείς, από τα ενεργειακά ζητήμα-τα ως την ασφάλεια και το κυπριακό ζήτημα.

Τέλος, η μοναδική πραγματική επιλογή της Κύπρου είναι η εκπλήρωση των μνημο-νιακών υποχρεώσεων που ανέλαβαν δύο διαδοχικές κυβερνήσεις, και συγχρόνως να ενισχύσει τη συμμετοχή της στην αντιμετώ-πιση της κρίσης που ταλανίζει τόσο την Κύ-προ όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και της οποίας η ίδια υπήρξε θύμα.

Τα πιο πάνω τέσσερα συμπλέγματα δεδο-μένων είναι αλληλένδετα αλλά χωριστά.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣΤα αίτια της κρίσης δεν είναι οι αποφάσεις

της Τρόικα ή του Eurogroup ή το περιεχό-μενο του Μνημονίου, αν και ο τρόπος που λήφθηκαν οι αποφάσεις του Eurogroup επι-δείνωσαν ορισμένες πτυχές της κυπριακή κρίσης.

Τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στο κυ-πριακό οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης και στην ευκολία παροχής δανείων, τα οποία, σύμφωνα με δηλώσεις του πρώην υπουρ-γού Οικονομικών κ. Χ. Σταυράκη, δίδονταν ενίοτε και σε συνθήκες διαπλοκής.

Η Κύπρος έχει κάποια συγκριτικά πλεονε-κτήματα που της επέτρεψαν την ανάπτυξη του τομέα παροχής κάποιων υπηρεσιών δι-εθνώς. Έχει δημιουργήσει καλή υποδομή συγκοινωνιών και επικοινωνιών. Διαθέτει ένα άριστα εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυνα-

Οι σχέσεις της Κύπρου με την Ευρωπαϊκή Ένωση

Τα αίτια πρέ-πει να αναζητη-θούν στο κυπρι-ακό οικονομικό μοντέλο ανά-πτυξης και στην ευκολία παρο-χής δανείων, τα οποία, σύμφωνα με δηλώσεις του πρώην υπουρ-γού Οικονομικών κ. Χ. Σταυράκη, δίδονταν ενίο-τε και σε συνθή-κες διαπλοκής.

Το παρελθόν, οι κυβερνητικές ευθύνες, το Eurogroup και το μέλλον



μικό διαφόρων επιπέδων, συμπερι-λαμβανομένων νομικών και λογιστών με βρετανικά προσόντα και καλή γνώ-ση της αγγλικής γλώσσας. Μεγάλος αριθμός αυτών των Κυπρίων επέδει-ξαν επιχειρηματικό πνεύμα αναπτύσ-σοντας δραστηριότητες στον τομέα των υπηρεσιών, συνεπικουρούμενοι από ένα τραπεζικό σύστημα που εθε-ωρείτο προβλέψιμο και ασφαλές. Τέ-λος, η γεωγραφική της θέση, αν και δεν είναι στο κέντρο της Ευρώπης, εντούτοις βρίσκεται στο κέντρο τριών σημαντικών κόσμων, της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Μέσης Ανατολής.

Με βάση αυτά τα πλεονεκτήματα, και στην περίπτωση των Ρώσων, ενδεχο-μένως και την κοινή Ορθόδοξη παρά-δοση, η Κύπρος μπόρεσε να προσελ-κύσει μεγάλο αριθμό ξένων εταιριών και καταθετών. Το γεγονός ότι η Κύ-

προς διατήρησε ένα χαμηλό εταιρικό φόρο (10%) και μετά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και η σύναψη συμφωνιών αποφυγής δι-πλής φορολογίας με μεγάλο αριθμό χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, ασφαλώς είχαν πρωτεύουσα σημασία.

Η ύπαρξη των καταθέσεων αυτών, όμως, δημιούργησε μεγάλη διαθέσι-μη ρευστότητα στις κυπριακές τράπε-ζες. Η παροχή δανείων έγινε εύκολη και υπερβολική για σημαντικό αριθ-μό επιχειρηματιών γης και οικιστικών αναπτύξεων, προκαλώντας ταυτό-χρονα φούσκα στις τιμές της γης και στον κατασκευαστικό τομέα.

Η οικοδομική φούσκα έσκασε με την παγκόσμια κρίση αφήνοντας τις τρά-πεζες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια και την εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό

από τον κατασκευαστικό τομέα κυπρι-ακή οικονομία σε πορεία οξείας ύφε-σης.

Συγχρόνως, ή και ενδεχομένως σε μια προσπάθεια να καλυφθούν αυτές οι επισφάλειες με κερδοσκοπικές προ-σεγγίσεις, οι τραπεζίτες αγόρασαν ελ-ληνικά ομόλογα σε υπερβολικά ποσά από την δευτερογενή αγορά, όταν τα πουλούσαν οι γερμανικές τράπεζες. H απομείωση των ελληνικών ομολόγων, τον Οκτώβρη του 2011, στοίχισε στις τράπεζες το ποσό των 4,5 δισ. ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί περίπου με το 25% του κυπριακού ΑΕΠ.

Είναι ορθό να λεχθεί εδώ ότι όλα αυτά, όπως επανειλημμένα αντέτα-ξε ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου κ. Χριστόφιας, δεν δημιουργήθηκαν άμεσα από το κυπριακό κράτος. Αλλά το κράτος με την ευρεία έννοια ευθύ-νεται για την ελλειπή επίβλεψη των τραπεζών, για την απουσία μακρο-χρόνιας στρατηγικής ως προς την κερδοφόρα μετατροπή αγροτικής γης σε οικιστική, αλλά και για την οικοδο-μική βιομηχανία, και επιπρόσθετα για την κατακόρυφη αύξηση ανελαστικών εξόδων όπως αυτό του κρατικού μι-σθολογίου , στην περίοδο που τα έσο-δα του κράτους αυξάνονταν σημαντι-κά με την εισροή φορολογιών επί των κεφαλαιουχικών κερδών από την αύ-ξηση της τιμής της γης καθώς και από τη μεταβίβασης γης από τον έναν ιδι-οκτήτη στον άλλο.

Αυτό το ανελαστικό κρατικό μισθο-λόγιο καλείται η σημερινή κυβέρνη-ση να αντιμετωπίσει υπό την πιεστική αναγκαιότητα για λιτότητα στα κρατι-κά έξοδα.

*Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΤΤΑΛΙΔΗΣ είναι πρύτα-

νης του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας,

κάτοχος της έδρας Jean Monnet

Η οικοδομική φούσκα έσκασε με την παγκόσμια κρίση αφήνο-ντας τις τράπεζες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια και την εξαρτη-μένη σε μεγάλο βαθμό από τον κατασκευαστικό τομέα κυπριακή οικονομία σε πορεία οξείας ύφεσης.


ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Πολιτική Εθνικής Άμυνας και ρεα-λιστική εθνική αμυντική στρατηγι-κή είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες οφείλει να πατά το εθνικό αμυντικό δόγμα του κάθε κράτους. Στη διε-θνή σκηνή, μια χώρα χωρίς σοβα-ρή στρατηγική εθνικής άμυνας είναι καταδικασμένη να υποκύπτει στις ορέξεις των εχθρών της και στις υποδείξεις των φίλων της. Θα ήταν ευχής έργον να μην είχαμε εξωτερι-κές απειλές, όπως η Ελβετία. Αλλά έχουμε. Θα ήταν ευτυχία να ζούσα-με σε μια φιλική γειτονιά, όπως η Πορτογαλία ή η Σουηδία. Αλλά ζού-με δίπλα στο μουσουλμανικό τόξο σε μια από τις πιο σεισμογενείς πο-λιτικά περιοχές του κόσμου.

Οφείλουμε να υπερασπίσουμε τη χώρα μας. Αυτό γίνεται με τις διεθνείς σχέσεις, τη διπλωματία, την οικονομι-κή ισχύ. Αλλά χωρίς ισχυρές ΕΔ, κα-μία άλλη δύναμη δεν έχει αντίκρισμα. Το εθνικό στρατηγικό δόγμα μας πρέ-πει να είναι αποτρεπτικό και συγχρό-νως αμυντικό αντιμετωπίζοντας την δι-αρκή και εκπεφρασμένη απειλή από την Τουρκία και τους κινδύνους από τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική.

Δεν προσδίδουμε όμως στα γεγονό-τα διαστάσεις μεγαλύτερες των πραγ-ματικών, όπως κάποιοι πολιτικοί κύ-κλοι και ΜΜΕ συνήθως πράττουν. Η αξιόπιστη αποτροπή σε συνδυασμό με μία αποτελεσματική Διαχείριση Κρί-σεων οδηγεί σε έλεγχο και αποκλιμά-κωση μιας κρίσης καθώς και σε στα-θεροποίηση της κατάστασης χωρίς να θίγεται η εθνική μας κυριαρχία.

Ελλάδα και Κύπρος, ως «χώρες των συνόρων», της Ε.Ε. και όχι μόνο, έχουν να αντιμετωπίσουν μια ενισχυ-μένη απειλή που καμμία άλλη ευρω-παική χώρα δεν βιώνει. Η απειλή αυτή, ήδη ακρωτηρίασε εδαφικά την Κύπρο (την οποία και εκτουρκίζει) και απειλεί με «ανάλογη συνέχεια» και στο Αιγαίο.

Το ιλαροτραγικότερο: Η απει-λή προέρχεται από «συμμαχική» και

εντός του ΝΑΤΟ χώρα (Τουρκία), με την Συμμαχία διαχρονικά απρόθυμη να την θεραπεύσει. Διότι η κυρίαρχη εντός του ΝΑΤΟ δύναμη, οι ΗΠΑ, χω-ρίζουν τις συμμάχους τους σε άκρως σημαντικές και σε λιγότερο σημαντι-κές, υποθάπτοντας έτσι έκνομες και καθαρά αναθεωρητικές πολιτικές, όπως της Άγκυρας.

Δεν είναι μόνο η τουρκική απειλή όμως, που απαιτεί από Ελλάδα και Κύπρο αμυντική εγρήγορση και επάρ-κεια ισχύος. Η κομβική γεωγραφική θέση των δύο κρατών στο χώρο των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσο-γείου, το ότι είναι πλήρη μέλη της Ε.Ε., η ιδιότητα της Ελλάδος ως μέλους του ΝΑΤΟ, διευρύνουν την γεωπολιτική τους αξία. Η εγγύτητα προς τις νέες πλουτοπαραγωγικές ενεργειακές πη-γές της θαλάσσιας λεκάνης της Ανα-τολικής Μεσογείου, αλλά και η μετα-φορά των γεωστρατηγικών κέντρων από την κεντρική Ευρώπη στην νοτιο-ανατολική της περίμετρο, φέρουν νέες προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Είναι δεδομένο ότι οι Ένοπλες Δυ-νάμεις της χώρας επί σειρά ετών εί-χαν μείνει προσκολλημένες σε δομές παρωχημένες, δαπανηρές και εν τέλει αναποτελεσματικές. Για πολλά χρόνια οι Ειδικές Δυνάμεις ήταν παραμελημέ-

νες, η έννοια της κινητικότητας και της μη στατικής άμυνας αντιμετωπιζόταν με άγνοια στην αρχή και διστακτικότη-τα στη συνέχεια. Η ανάγκη για αναδι-οργάνωση, λοιπόν, άρχισε να υπάρχει από πολύ νωρίς και ξοδεύτηκαν πολ-λά κιλά μελάνι στον ειδικό τύπο μεπρο-τάσεις, παρατηρήσεις και πιέσεις. Εί-ναι γεγονός ότι από τα κυριότερα χα-ρακτηριστικά αυτών των προτάσεων ήταν η πολύ ορθή επιχειρηματολογία υπέρ του κλεισίματος πολλών στρατο-πέδων και η συγκέντρωση των μονά-δων τους.

Στο πλαίσιο της Αμυντικής Στρατηγι-κής Αναθεώρησης 2001 (ΑΣΑ 2001), πραγματοποιήθηκαν ουσιαστικές το-μές που αφορούσαν την οργάνωση και τις αρμοδιότητες των διαφόρων επιπέ-δων διοίκησης των Ελληνικών Ενό-πλων Δυνάμεων, με τροποποιήσεις του ισχύοντος θεσμικού και οργανω-τικού πλαισίου, ώστε να θεραπευτούν υφιστάμενες αδυναμίες και να δημιουρ-γηθούν οι προϋποθέσεις και η βάση προκειμένου οι ένοπλες δυνάμεις να είναι διακλαδικές, να ανταποκρίνονται στις σημερινές και μελλοντικές απαι-τήσεις-προκλήσεις ασφαλείας, καθώς και στο τρέχον και μελλοντικό επιχει-ρησιακό περιβάλλον. Η διακλαδικότη-τα επέβαλλε αλλαγές στο ισχύον τότε Δόγμα του Αρχιστρατήγου, ώστε να

Για μια ρεαλιστική και Εθνική Αμυντική Πολιτική

Γράφει Ειδικός Συνεργάτης

Το εθνικό στρατηγικό δόγμα μας πρέπει να είναι αποτρεπτικό και συγχρόνως αμυντικό αντιμετωπίζοντας την διαρκή και εκπεφρασμένη απειλή από την Τουρκία και τους κινδύνους από τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική.


ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣμην υπάρχουν μεταβολές στη διοικητι-κή δομή σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Το 2001 επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ένα σχέδιο εκσυγχρονισμού και μετα-σχηματισμού των ΕΔ που ξεκίνησε με την «Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρη-ση». Η εξέλιξη ήταν γνησίως ελληνική: έχασε σταδιακά την δυναμική του και εκφυλίσθηκε μέσα στον λαβύρινθο της εκλογοθηρικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και των παρεμβάσεων ορισμένων αρχηγών Επιτελείων λόγω συντεχνιακών αντιλήψεων και γραφει-οκρατικών αγκυλώσεων.

Στον σχεδιασμό της νέας Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) του 2011 και με τη νέα ∆ομή ∆υνάμεων, είχαμε ως αποτέλεσμα τη δραστική περικοπή των οροφών των κλάδων (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) σε προσωπικό, υλικό και μέσα. Αυτό φοβούμαστε πως ήδη οδηγεί τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε στρατό χαμηλής ισχύος, ικανό να διεξάγει επιχειρήσεις περιορισμέ-νης έντασης και διάρκειας. ∆ηλαδή, οι Ελληνικές Ένοπλες ∆υνάμεις, δυ-στυχώς και αυτές της Κυπριακής Δη-μοκρατίας, υπό το φάσμα της παρού-σης δεινής οικονομικής κρίσης και των μνημονιακών περικοπών, κινδυνέυουν σε βάθος χρόνου να υποβαθμιστούν σε κάτι σαν Εθνοφυλακή, ή Στρατο-χωροφυλακή, για να δανειστούμε έναν όρο από την γείτονα Τουρκία. Οι πα-γκόσμιες αλλαγές που συμβαίνουν σή-μερα και οι νέες προκλήσεις ασφαλεί-ας ασφαλώς και καθιστούν παραγωγι-κό το αίτημα για σύγχρονες και ευέλι-κτες ένοπλες δυνάμεις, ικανές να αντα-ποκριθούν με επιτυχία στις τωρινές και μελλοντικές. Ευέλικτες δυνάμεις όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα και συρρι-κνωμένες. Το διευκρινίζουμε αυτό, δι-ότι τα περί «ευελιξίας» έχουν καταστεί το επιχείρημα – καραμέλα όσων περι-φέρουν ακατανόητες προτάσεις περί «μικρών και ευέλικτων» δυνάμεων, χωρίς να τεκμηριώνουν γιατί οι ευέλι-κτες πρέπει απαραίτητα να είναι και μι-κρού μεγέθους.

Από το 2010 και την μετάπτωση της Ελλάδος σε χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, μέσω τρόικας-δανειστών-μνημονίων, παρατηρείται μια συνειδη-τή πορεία προς σταδιακή συρρίκνωση του αμυντικού μηχανισμού της Ελλά-δος και της Κύπρου. Βέβαια, οι συ-νεχείς και χωρίς κανένα προγραμμα-τισμό περικοπές του αμυντικού προ-ϋπολογισμού και ο περίφημος «εξορ-

θολογισμός των αμυντικών δαπανών» από το δίδυμο Βενιζέλου - Μπεγλίτη οδηγούν ταχύτατα τις Ελληνικές Ε∆ στη μετάπτωσή τους προς μια απλή «Εθνοφρουρά», με ανάλογη φυσικά προσαρμογή της ελληνικής Εξωτερι-κής. Αυτό, την ώρα που η Τουρκία βρί-σκεται υπό «εξοπλιστικό αμόκ» και οι ισσοροπίες, ιδίως στο Αιγαίο, γέρνουν όλο και πιο πολύ σε βάρος μας.

Εκφράζουμε την τεκμηριωμένη ανη-συχία πως αν συνεχιστεί η απραξία αυτή στην ελληνική άμυνα και αποτρο-πή, μετά το 2015 οι Ένοπλες ∆υνάμεις θα είναι πλέον επικίνδυνα αδύναμες να υπερασπιστούν την ελλαδική εδα-φική επικράτεια (πόσω μάλλον την Κυ-πριακή Δημοκρατία ή τις ΑΟΖ των δύο κρατών).

Στα πλαίσια του δικού μας Πανεθνι-κού Στρατηγικού Δόγματος, εργαλεία εκ των ων ουκ άνευ είναι ισχυρές Ένο-πλες Δυνάμεις και ορθολογική Πολιτι-κή Εθνικής Άμυνας, η οποία θα συνι-στά το μέσο έκφρασης μιας παραγω-γικής κυβερνητικής πολιτικής για την εθνική άμυνα και ασφάλεια της χώρας. Αντίθετα προς τα σημερινά ισχύοντα, όπου η κυβερνητική εμπλοκή εξαντλεί-ται στα «σημειώματα» εν όψει προα-γωγών, ή στο «καπέλωμα» θέσεων των επιτελείων και της στρατιωτικής ηγεσίας, όπως στα εξοπλιστικά. Δεν είναι δυνατόν ο κάθε άσχετος με το

αντικείμενο υπουργός (διότι έως σήμερα άσχετοι με την άμυνα ανε-λάμβαναν το υπουργείο) να γνωρί-ζει καλύτερα από τον αρχηγό ΓΕΕ-ΘΑ ή ΓΕΣ την καταλληλότητα οπλι-κών συστημάτων.

Κατατίθενται κάποιες προτάσεις που εκτιμούμε βάσιμα πως θα αναβάθμι-ζαν την ισχύ της ελληνικής άμυνας και αποτροπής, έστω και υπό τυις παρού-σες συνθήκες.Προτείνουμε, μετά από προγραμμα-

τική συμφωνία των κοινοβουλευτι-κών κομμάτων, τη θέση του εκάστο-τε υπουργού άμυνας να αναλαμβά-νει σε μόνιμη βάση ανώτατος αξιω-ματικός, που έχει εξαντλήσει όλη την ιεραρχία και δεν έχει αποστρατευτεί (για να μην έχουμε το σύνηθες της ανάσυρσης από τη ναφθαλίνη απο-στράτων, την ώρα που οι τεχνολογί-ες στην άμυνα εξελίσσονται ταχύτα-τα). Τα οφέλη, νομίζουμε καθίστανται εύληπτα και στον πλέον αδαή.

Δεύτερο: Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) να συνέρχεται σε τακτική βάση, προς επισκόπηση και τυχόν αναθεώρη-ση καταστάσεων. Καθοριστικός να είναι ο ρόλος σε αυτό της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Παραφαι-νόμενα όπως επί π.χ. της κρίσης στα Ίμια, με την στρατιωτική ηγεσία να μην προσκαλείται (ή άλλες φορές αν είναι διακοσμητική στο ΚΥΣΕΑ) πρέπει να τελειώσουν. Στο ΚΥΣΕΑ πρέπει να είναι μόνιμη και θεσμικά κατοχυρωμένη η παρουσία και ο λό-γος της στρατιωτικής ηγεσίας. Ο Αρ-χηγός ΓΕΕΘΑ να είναι τακτικό μέλος του ΚΥΣΕΑ, με δικαίωμα ψήφου, όπως ήταν και μέχρι το 2004. Φτά-νει πιά με τα αντιμιλιταριστικά πρό-τυπα των ιδεολογικών εκτροφείων τύπου «Γενιά Πολυτεχνείου».

Τρίτον: Ενίσχυση με κάθε τρόπο και μέσο της παραπαίουσας (και κάπο-τε κραταιής) ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Η γειτονική Τουρκία αυτό ακριβώς πράττει τα τελευταία 15 χρόνια, με στόχο το 2023 την αύ-ξηση της εγχώριας συμμετοχής σε ποσοστά της τάξης του 70 και 80%. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό; Στον επόμενο «Αττίλα», οποιοδήπο-τε εμπάργκο θα αφήνει ασυγκίνη-τη την Άγκυρα, αφού θα έχει επιτύ-χει αμυντική αυτονόμηση σε μεγά-λο βαθμό, άρα και πολιτική. Για να

Ευέλικτες δυνάμεις όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα και συρ-ρικνωμένες. Το διευκρινίζουμε αυτό, διότι τα περί «ευελιξίας» έχουν καταστεί το επιχείρημα – καραμέλα όσων περιφέρουν ακατανόητες προτάσει περί «μι-κρών και ευέλικτων» δυνάμεων, χωρίς να τεκμηριώνουν γιατί οι ευέλικτες πρέπει απαραίτητα να είναι και μικρού μεγέθους.

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα



Η Αλβανική πολιτική α πέναντι στην Ελλάδα και την Βόρειο Ήπειρομην σταθούμε και στα καθαρά οικονομικά οφέλη από μια ισχυρή αμυντική βιομηχανία (παράδειγμα και εδώ προς μίμηση, πάλι –δυστυχώς- η Τουρκία, της οποίας οι εξαγωγές οπλικών συστημάτων εγχώριας σχεδία-σης και κατασκευής αυξάνουν αλματωδώς).

Η εγχώρια αμυντική βιομηχανία κατήντησε ένα αντιπα-ραγωγικό κρατικοδίαιτο σύστημα τακτοποίησης κομ-ματικών στελεχών. Γραφειοκρατία, αναξιοκρατία και κομματοκρατία δεν επέτρεψαν σε ικανά στελέχη - τε-χνοκράτες να δημιουργήσουν συνθήκες αναβάθμισης και ανταγωνισμού. Για μία εξορθολογισμένη ανάπτυ-ξη της αμυντικής μας βιομηχανίας, στη βάση του επι-τυχημένου τουρκικού μοντέλου, προτείνουμε τη δη-μιουργία θεσμικού συντονιστικού οργάνου αμυντικής βιομηχανίας, άμεση κατάρτιση ρεαλιστικού σχεδίου οικοδόμησης από την αρχή βιώσιμων αμυντικών βι-ομηχανιών, και σύνδεση των πανεπιστημίων με την εφαρμοσμένη έρευνα στον τομέα της άμυνας, επανα-πατρίζοντας τα εκατοντάδες λαμπρά μυαλά, Έλληνες επιστήμονες καταξιωμένους στο εξωτερικό

Τέταρτον: Το διαγεγραμμένο από την ΠΕΑ του 2011 Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύ-πρου (ΔΕΑΧ) να αποκατασταθεί επανερχόμενο, και με αναβαθμισμένη ρητορική διατύπωση. Ο αντικατα-στάτης όρος της Μόνιμης ∆ιαρθρωμένης Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδος και Κύπρου, είναι σαφώς ανε-παρκής και συνιστά ένα εύσχημο (αλλά όχι πειστικό) λεκτικό σχήμα απεγκλωβισμού της Αθήνας από τις συμβατικές και ηθικές της υποχρεώσεις, προς προ-στασία του κυπριακού Ελληνισμού.

Πέμπτον: Ενώ στα θεσμικά κείμενα δεν προβλέπεται πλέον ο από βορρά κίνδυνος, στην υπαρκτή εξ’ ανα-τολών απειλή γίνεται λόγος αντιμετώπισής της σε ση-μειακό περισσότερο επίπεδο. Ποιος όμως εγγυάται το περιορισμένο (χρονικά και τοπικά) μιας ελληνοτουρ-κικής σύρραξης; Ιδίως σε ένα τόσο ρευστό περιβάλ-λον, όπου δεν αποκλείονται ευρύτερες συγκρούσεις; Σήμερα μάλιστα που η τουρκική εξωτερική πολιτική τείνει να αυτονομηθεί περισσότερο από την επιρροή της ∆ύσης και που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το νέο – οθωμανικό όραμα της Άγκυρας, το οποίο εποφθαλ-μιά ως σφαίρα επιρροής, τις κτήσεις της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Έκτον: Βασικό ζητούμενο και προτεραιότητα, μία απο-τελεσματική και οικονομική δομή διοικήσεως και δυ-νάμεων. Που να ενισχύει την διακλαδικότητα, έννοια – κλειδί για μια χώρα όπως η Ελλάδα. Η εξασφάλιση της διακλαδικότητας σε όλα τα επίπεδα πρέπει να ενι-σχυθεί.

Θα διακινδυνεύσουμε -το γνωρίζουμε- να χαρακτηρι-στούμε από το «ειρηνόφιλο» μπλοκ των αεθνικών ιδε-οληψιών ως πολεμοκάπηλοι και υπερπατριώτες, όμως θα πούμε τέλος πως το στρατιωτικό δόγμα της Ελλάδος, εκτός από αμυντικό αμυντικό – αποτρεπτικό, πρέπει να προσλάβει και μια επιθετική διάσταση υπό την έννοια του προληπτικού χτυπήματος. Αυτό σε εσχάτη ανάγκη, και με δεδομένο πως κάτι τέτοιο θα αποσοβούσε ευρύ-τερη σύγκρουση που θα ήταν πλέον αναπόφευκτη.

H αλβανική πολιτική απέναντι στην Ελληνική Εθνική Μει-ονότητα, αλλά και γενικότερα ως προς τις ελληνοαλβανι-κές σχέσεις, από την ίδρυση του αλβανικού κράτους μέχρι σήμερα, υπήρξε πάντα η ίδια, ενιαία και συνεχής. Ασχέτως καθεστώτος ή πολιτικού κόμματος στην εξουσία, η προ-σπάθεια των Τιράνων ήταν πάντα ο εξαλβανισμός της Βο-ρείου Ηπείρου, ο αφελληνισμός, τόσο γλωσσικός όσο και συνειδησιακός. Ως προς τις σχέσεις με την Ελλάδα είχαμε πάντα μία προσπάθεια απόσπασης των μέγιστων δυνα-τών ευεργετημάτων χωρίς την απόδοση έστω και των ελά-χιστων ανταλλαγμάτων. Ακόμα ο εφησυχασμός και η χει-ραγώγηση της ελληνικής πλευράς ως προς τις προθέσεις της και την συμπεριφορά της απέναντι στον Βορειοηπει-ρωτικό Ελληνισμό.

Στην πράξη έχουμε δύο οδούς υλοποίησης της πολιτικής. Την επίσημη των κυβερνητικών και διπλωματικών επαφών, όπου σε επαφές επιφανειακά πολύ θερμές και φιλικές προσπαθούν πάντα να κερδίσουν ότι περισσότερο μπορούν χωρίς να απο-δώσουν ούτε το ελάχιστο από όσα ζητά η ελληνική πλευρά. Παράδειγμα, ενώ η ελληνική πλευρά έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην ανόρθωση της Αλβανίας, τα οστά των Ελλήνων στρατι-ωτών του έπους του 1940-41 παραμένουν ακόμα εν πολλοίς άταφα, παρά το ότι το σχετικό αίτημα εκκρεμεί πάρα πολλά χρόνια. H Αλβανία έχει ήδη κατορθώσει να επιβάλλει να μην χρησιμοποιείται ο όρος Βόρειος Ήπειρος, ενώ η ίδια χρησιμο-ποιεί όρους όπως πχ Cameria. Ζητά από ελληνικούς φορείς το άνοιγμα αλβανικών σχολείων και τα αιτήματά της υλοποιού-νται άμεσα. Σχέδιο της είναι να θέσει θέμα αλβανικής μειονότη-τας στην Ελλάδα, στην οποία θα περιλαμβάνονται οι Αλβανοί μετανάστες, οι Βορειοηπειρώτες εκτός αυτών των μειονοτικών ζωνών και οι Αρβανίτες. Φυσικά δεν διστάζει να περιλαμβάνει στα αλυτρωτικά της όνειρα της μεγάλης Αλβανίας την ελληνι-κή Ήπειρο και τμήμα της Μακεδονίας. Στους μύθους που κα-τασκευάζει για να χρησιμοποιήσει σαν εργαλεία στην άσκηση της πολιτικής των απαιτήσεών της ξεχωρίζει αυτό που ονομάζει «Γενοκτονία των Τσάμηδων» όπου προσπαθεί να αντιστρέψει την ιστορική αλήθεια και να παρουσιάσει τους θύτες ως θύμα-τα. Εδώ έχει την ιδιαίτερη συμπαράσταση της Τουρκίας η οποία έχοντας διαπράξει τις περισσότερες γενοκτονίες στην υφήλιο θέλει να δείξει στην διεθνή πολιτική σκηνή: Να και η Ελλάδα τα ίδια έκανε. !! Μακροχρόνια η Αλβανία έχει πάντα την υποστήρι-ξη της Τουρκίας σε κάθε θέμα που στρέφεται κατά της Ελλάδας. Κλείνω το θέμα «Τσαμουριάς» με μία σημαντική επισήμανση: Σε όλη την Ευρώπη πληθυσμιακές ομάδες που συνεργάστη-καν με της δυνάμεις των κατακτητών, στον Β΄ Παγκόσμιο πό-λεμο, υπέστησαν μεταξύ των άλλων και κατάσχεση των περι-ουσιών τους.

Η δεύτερη οδός υλοποίησης της πολιτικής των Τιράνων είναι μέσα από τις μυστικές της υπηρεσίες. Ο Σπύρος Κατσαρός, ένας Κερκυραίος, γιος ενός εμπόρου εγκατεστημένου στην Σκόδρα της βόρειας Αλβανίας υπήρξε ο πρώτος οργανωτής των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής. Σίγουρα, ιδιαίτε-ρα ικανός, παρέμεινε στην θέση του επικεφαλής επί δεκαετίας

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης*



Η Αλβανική πολιτική α πέναντι στην Ελλάδα και την Βόρειο Ήπειροπαρά την αλλαγή καθεστώτων και κατοχών.

Η διαβόητη λοιπόν sigurimi που μετά το 1991 μετονομάζε-ται σε SHIK και λίγο αργότερα σε SHISH έγινε ο τρόμος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, όπου μπορούσε να ελέγ-χει τους πάντες και τα πάντα. Επί κομμουνιστικού καθεστώ-τος, όταν τα αλβανικά σύνορα είχαν ενισχυθεί με ηλεκτρο-φόρα σύρματα, με πολυβολεία και συνοριακούς φρουρούς, για να μπορέσουν να κρατήσουν τον πληθυσμό μέσα στην κόλαση, κάποιοι Βορειοηπειρώτες κατόρθωναν να περά-σουν. Μερικοί από αυτούς όμως δεν κινδύνευαν ιδιαίτερα. Αλβανοί πράκτορες τους συνόδευαν στα σύνορα, τους βοη-θούσαν να περάσουν και τους αποχαιρετούσαν. Οι «φυγά-δες» έφθαναν στην Ελλάδα και άρχιζαν στους πιο υψηλούς τόνους να φωνάζουν για απε-λευθέρωση της Βορείου Ηπεί-ρου. Φώναζαν λόγο πατριωτικό, έφθαναν στις βορειοηπειρωτικές οργανώσεις και συνέχιζαν, στο-χοποιούσαν με ψεύτικες καταγ-γελίες πραγματικούς αγωνιστές κατηγορώντας τους ως προδό-τες και πράκτορες των Αλβανών. Οι φωνές τους συγκινούσαν κά-ποιους, τους παρουσίαζαν σε δημοσιογράφους, σε βουλευ-τές, σε υπουργούς. Στοχοποιού-σαν, κατέγραφαν, δίχαζαν, χει-ραγωγούσαν. Όσο πιο δυνατά φώναζαν τόσο αποκτούσαν ένα σημαντικό ακροατήριο, πατριωτικό μεν, ανόητο δε, το οποίο σαν παπαγαλάκια στην συνέχεια αναμετέδιδαν προς πάσα κατεύθυνση.

Ποιοι ήσαν αυτοί οι Βορειοηπειρώτες που έφθαναν να γί-νουν όργανα των Αλβανών; Μερικοί είχαν παρανομήσει και στο δίλημμα διάλεγαν την «αποστολή» από την φυλακή. Άλλοι δεν χρειαζόταν να παρανομήσουν. Η κατηγορία ότι είναι κάποιος εχθρός του λαού ήταν ότι το πιο εύκολο, το ίδιο και η καταδίκη. Μετά η απόφαση στο δίλημμα «Φυλακή στο Μπουρέλι ή διακοπές στην Ελλάδα» ήταν κάτι σχετικά εύκολο. Άλλοι όμως συνεργάστηκαν για διάφορους άλλους λόγους όπως η γοητεία της εξουσίας, η συνειδησιακή αλβα-νοποίησή τους, τα οικονομικά οφέλη κ.ά.

Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και μετά την καθεστωτι-κή αλλαγή στην Αλβανία. Τώρα όμως δεν περνούσαν τα σύνορα όπως παλιά, έφθαναν με τα λεωφορεία της γραμ-μής. Έχουν φθάσει σε κέντρα λήψης αποφάσεων και έχουν προτείνει αποφάσεις που δήθεν θα ωφελήσουν την Βόρειο Ήπειρο. Έχουν εκδοθεί φυλλάδες και έχουν γραφτεί άρθρα που ουσιαστικά περνούσαν και περνάνε τα μηνύματα των Τιράνων.

Μηνύματα όπως: «Οι Χιμαριώτες, Οι Κορυτσαίοι, Οι Βλάχοι δεν είναι Έλλη-

νες»«Έλληνες είναι μόνο όσοι είναι στις μειονοτικές ζώνες, ήξε-

ρε ο Χότζας τι έκανε»«Το τάδε χωριό δεν θέλει ελληνικό σχολείο, αλβανικό θέ-

λει»

«Αλβανοί παίρνουν χαρτιά ομογενούς για οικονομικούς λόγους»

«Οι ΒΗπειρωτικοί ηγέτες είναι προδότες, κλέφτες, απατε-ώνες κλπ»

και πολλά ακόμα.Ο απλός κόσμος που άκουγε πολλές φορές διάφορα αντι-

κρουόμενα μεταξύ τους άρχισε να έχει επιφυλάξεις για το τι είναι τέλος πάντων Βόρειος Ήπειρος και ποιοι Βορειοη-πειρώτες. Οι δε Βορειοηπειρώτες κουρασμένοι από αυτά που άκουγαν όλο και λιγότερο θέλανε να συμμετέχουν στα κοινά. Καταλαβαίνει κάποιος εύκολα, φαντάζομαι, πως ο διαιρεμένος Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός δεν είναι κάτι αυθύπαρκτο ίδιο του Έλληνα αλλά κάτι που έντεχνα καλλι-

εργήθηκε.Στον χώρο της Βορείου Ηπεί-

ρου στα πλαίσια της χειραγώγη-σης και στην συνέχεια της αλβα-νοποίησης του πληθυσμού δη-μιουργήθηκαν «κανάλια» που περνούσαν διάφορες θέσεις και παραπληροφορούσαν. Ξεκινού-σαν από απλά καθημερινά όπως «η Ελλάδα δεν κάνει τίποτα, τα χρήματα όλα η Ευρώπη τα δίνει»

Συνεχίζονται σε άδικες και ψευ-δείς κατηγορίες κατά της ηγεσίας της «Ομόνοιας» και του Κ.Ε.Α.Δ.

και κατέληγαν σε «Πρέπει όλοι να ψηφίσουμε Μπερίσα για-τί αυτός μας έφτιαξε τον δρόμο».

Στην προσπάθειά τους τα Τίρανα να αλβανοποιήσουν τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, σε επίπεδο διαχείρισης εκλογικού σώματος λειτουργούν σε διάφορα επίπεδα.

Το πρώτο είναι οι Βορειοηπειρώτες άμεσοι ψηφοφόροι αλ-βανικών κομμάτων.

Είναι μία πραγματικότητα πως σημαντικό ποσοστό των Βορειοηπειρωτών ψηφίζουν χωρίς ενδοιασμούς αλβανικά κόμματα, οι λόγοι πολλοί: Ραγιαδισμός, ρουσφέτια, η γοη-τεία του ισχυρού κόμματος, προπαγάνδα κ.ά.

Το δεύτερο είναι η αποστασία στελεχών της «Ομόνοιας» προς τα μεγάλα αλβανικά κόμματα. Η αποστασία δημάρ-χων, επάρχων, πολιτευτών κλπ φέρνει μαζί του και ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος. Οι αποστάτες σε περίπτω-ση μη εκλογής τους ως βουλευτές ή δήμαρχοι διορίζονται άμεσα σε ανώτερη κυβερνητική θέση.

Το τρίτο επίπεδο που φιλοδοξεί να ολοκληρώσει την χει-ραγώγηση είναι η δημιουργία πολιτικών φορέων δήθεν πα-τριωτικών, δήθεν ελληνοφρόνων που στην πραγματικότητα λειτουργούν ως δορυφόροι αλβανικών κομμάτων από τα οποία χειραγωγούνται.

Γι’αυτό πρέπει άμεσα τώρα να υπάρξει από τις ελληνικές κυβερνήσεις, από την Ελληνική Πολιτεία το ανάλογο ενδι-αφέρον και κινητοποίηση, να βάλει ψηλά στην ατζέντα τις λέξεις Βόρειος Ήπειρος και την λέξη διεκδικούμε.

Να θεωρήσει ότι ο βορειοηπειρωτικός χώρος είναι μια εκτός συνόρων προέκταση του εθνικού κορμού και ως τέ-τοιο να τον διαχειρίζεται, με ότι αυτό συνεπάγεται.


ΑΡΘΡΟ

Από το 1995 μέχρι σήμερα έγιναν πάμπολλες εξαγγελί-ες, σχετικά, με την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνά-μεων (Ε.Δ). Όλες εγκαταλείφθηκαν. Ο λόγος απλός, δεν υπήρχε πολιτική βούληση και όλα γίνονταν για τη δημι-ουργία εντυπώσεων.

Πριν τρεις μήνες το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) ενέκρινε τη νέα δομή δυνάμεων, η οποία παρά τα μειονεκτήματά της κινείται προς τη σωστή κατεύθυν-ση, καθόσον, έστω και άτολμα, αποβλέπει στον εξορθολογι-σμό των Ε.Δ. Όμως, με την έναρξη της υλοποίησής της άρ-χισαν οι «εκπτώσεις» εξ αιτίας των παρεμβάσεων μερικών τοπικών αρχόντων / παραγόντων (Βουλευτών, Δημάρχων,κ.λπ), οι οποίοι χρησιμοποιούν πάσα τέχνη και μηχανή για να την ακυρώσουν. Το ΥΕΘΑ με τη σειρά του και κατά περίπτω-ση αλλού ενδίδει ,αλλού προβληματίζεται και αλλού μελετά το θέμα.

Δυστυχώς, οι ενέργειες αυτές καταδεικνύουν κατά τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας δεν έχει καταλάβει τίποτε από τη σημερινή κα-τάντια της και γιαυτό συνεχίζει να σκέφτεται, να ενεργεί και να συμπεριφέρεται με παλαιοκομματικές τακτικές και νοοτροπίες. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αυτοί πέρα βρέχει.

Σε μια χώρα που έχει πάρει την κάτω βόλτα στον οικονομικό τομέα και όχι μόνο, εξ αιτίας της πολιτικής των τελευταίων 30 ετών, για να είναι σε θέση ο στρατός της να εκπληρώνει στο ακέραιο την αποστολή του, μετά τις μειώσεις οι οποίες αναμ-φισβήτητα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο αξιόμαχό του, θα πρέπει χωρίς χρονοτριβή να προσαρμοσθεί στις νέες συνθή-κες, να μεταρρυθμισθεί, να γίνει, δηλαδή, μικρότερος και απο-τελεσματικότερος. Η κοινή λογική λέει, ότι εφόσον ο προϋπο-λογισμός του ΥΕΘΑ μειώθηκε (σε απόλυτους αριθμούς από 6,5 δις το 2009 σε 3,3 δις το 2013), αναπόδραστα, θα ακο-λουθήσει η μείωση των λειτουργικών εξόδων και των μισθών και εφόσον αυτά δεν επαρκούν σειρά θα έχει η μείωση του προσωπικού, ο μη γένοιτο . Για το λόγο αυτό επιβάλλεται το άμεσο «συμμάζεμά» του. Όμως, αυτό πρέπει να γίνει οργα-νωμένα, με τάξη και σχέδιο με στόχο να μη μειωθεί ούτε κατ’ε-λάχιστον η αποτρεπτική ικανότητα των Ε.Δ . Διαφορετικά, αν η πολιτεία αδρανήσει, τότε η αναπροσαρμογή θα επιβληθεί από τα πράγματα και μάλιστα υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης και αφού πρώτα η κατάσταση θα έχει χειροτερεύσει σε όλους τους τομείς και τα στελέχη των Ε.Δ θα έχουν εκτεθεί στην κοι-νή γνώμη για δήθεν προνομιακή μεταχείρισή τους, όπως έγι-νε με την πρόσφατη επιμήκυνση της εισφοράς αλληλεγγύης.

Κατά την άποψή μας , μια μεταρρύθμιση των Ε.Δ με τα σημε-ρινά δεδομένα για να είναι αποτελεσματική πρέπει, σε γενικές γραμμές, να βασισθεί στα ακόλουθα:

Πρώτον, στη μείωση της οροφής των χερσαίων δυνάμεων από τις 93.500 στις 70.000 με την κατάργηση ή συγχώνευση των «άχρηστων/ περιττών» μονάδων, οι οποίες ανέρχονται περίπου στο 25% . Η δύναμη των 70.000 ατόμων με βάση τα δημογραφικά στοιχεία για μια 20ετία μπορεί να επιτευχθεί καθόσον κάθε κλάση με θητεία 12 μήνες θα αποδίδει τουλά-χιστον 50.000 κληρωτούς, ώστε οι μονάδες εκστρατείας που τελικά θα παραμείνουν να είναι 100% επανδρωμένες. Στόχος η αναλογία μονίμων και κληρωτών να είναι σε βάθος πεντα-ετίας 1 προς 2, ώστε να υπάρχει ευχέρεια μείωσης του μόνι-

μου προσωπικού εφόσον απαιτηθεί, χωρίς να διαταραχθεί το αξιόμαχο του στρατού. Για να προληφθούν τυχόν επικρίσεις για την προτεινόμενη μείωση της οροφής του στρατού διευ-κρινίζεται ότι ο αριθμός των 93.500 ατόμων είναι πλασματικός και ότι η πραγματική δύναμη του στρατού ξηράς σήμερα είναι περίπου στο προτεινόμενο επίπεδο, ενδεχομένως και μικρό-τερη, η οποία είναι διεσπαρμένη λόγω της ύπαρξης (για κομ-ματική πελατεία) πολλών μονάδων με αποτέλεσμα η επάν-δρωσή τους να έχει το μαύρο της το χάλι. Παρόμοιες κινήσεις πρέπει να γίνουν και στους άλλους δύο κλάδους, ώστε όλοι να συνεισφέρουν αναλογικά. Η λογική του μπεκρή δεν έχει θέση στο χώρο των Ε.Δ.

Δεύτερον, στη διάταξη και γεωγραφική ανάπτυξη των μο-νάδων με αμιγώς επιχειρησιακά και εκπαιδευτικά κριτήρια( πραγματικές απειλές και διαμερισμάτωση χώρας) και όχι με κριτήρια πολιτικές δηλώσεις του τύπου «το ΚΕΝ Τριπόλεως χρειάζεται για την ασφάλεια της περιοχής ή η παρουσία της Ιης Μεραρχίας στις Βαρβάρες κρίνεται απαραίτητη».

Τρίτον, στην αύξηση της θητείας κατά τρεις μήνες. Πανθο-μολογείται σήμερα ότι ο καθορισμός της εννεάμηνης θητείας ήταν λανθασμένη ενέργεια, καθόσον ανεξαρτήτως των άλλων αρνητικών επιπτώσεων που έχει στο σύνολο των δραστηρι-οτήτων του στρατού (συντήρηση, ετοιμότητα, εφεδρεία κ.λπ) δεν επαρκεί για την εκπαίδευση των στρατιωτών. Με τη δω-δεκάμηνη θητεία θα υπάρξει διπλό όφελος, πρώτον θα βελτι-ωθεί η εκπαίδευση του στρατεύματος και δεύτερον θα αυξηθεί η επάνδρωση των μονάδων. Οι στόχοι αυτοί θα αντισταθμί-σουν και τις όποιες ποσοτικές απώλειες από τη μείωση του αριθμού των μονάδων. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό επάνδρωσης μιας μονάδας αποτελεί την ανα-γκαία συνθήκη ( όχι όμως και την ικανή) για τη διεξαγωγή εκ-παίδευσης του προσωπικού και συντήρησης του υλικού της καθώς και για την αύξηση του βαθμού ετοιμότητας και μαχη-τικής ικανότητάς της

Τέταρτον, στην προώθηση της διακλαδικότητας τόσο στο δι-οικητικό και επιχειρησιακό τομέα όσο και στον τομέα της διοι-κητικής μέριμνας και των εξοπλισμών.

Είναι γνωστόν ότι σε κάθε αλλαγή ανθίστανται οι δυνάμεις εκείνες που για κομματικούς, συντεχνιακούς και προσωπι-κούς λόγους θέλουν να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, προ-βάλλοντας κάθε φορά επιχειρήματα περί αναλγησίας, φόρ-τωσης δεινών στη νεολαία, ξεπουλήματος της εθνικής κυρι-αρχίας, αποκατάστασης μισθών και διάφορων άλλα τέτοιων τσιτάτων. Όμως, όλα αυτά θα πρέπει η πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ να τα αγνοήσει, διότι είναι φωνές από το παρελθόν και ασκήσεις λαϊκισμού και δημαγωγίας που οδήγησαν την Ελλά-δα στη χρεοκοπία και τους Έλληνες στα πρόθυρα της νευρι-κής κρίσης.

Τελειώνοντας και χρησιμοποιώντας αλγεβρική γλώσσα επι-σημαίνουμε τούτο, ότι η μεταρρύθμιση στις Ε.Δ πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε ΠΑΝΤΟΤΕ να υπάρχει εξίσωση/ισορ-ροπία μεταξύ των στρατιωτικών δυνατοτήτων τής χώρας και των απειλών που ενδεχομένως να κληθεί να αντιμετωπίσει.

*Αντιστράτηγος ε.α- ΜαθηματικόςΣχετικό άρθρο « ΑΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ Η ΝΕΑ

ΔΟΜΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ» στο Kranos.gr της 9/6/2013.

Στρατός και ΜεταρρυθμίσειςΓράφει ο Ιωάννης Δημητρόπουλος*


ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Ο γεωστρατηγικός άξονας Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ

Η ενεργειακή «πείνα» της Ευρώ-πης τα επόμενα χρόνια θα είναι τέ-τοια που θα την αναγκάσει να ανα-ζητήσει εναλλακτικές πηγές καυ-σίμων πέρα από τις σημερινές. Η λύση που πλέον φαίνεται ιδανική είναι η τροφοδοσία με φυσικό αέριο από τα νέα κοιτάσματα της ανατολι-κής Μεσογείου. Η Τουρκία, που δεν είναι μέσα στο παιχνίδι αυτό, αντι-δρά. Ωστόσο, φαίνεται πως η επο-χή είναι εναντίον της.

Από την εικόνα της παγκόσμιας κα-ταναλώσεως ενεργειακών πόρων προκύπτει ότι το 2005 «το φυσικό αέ-ριο κάλυπτε το 23% της συνολικής διε-θνούς ενεργειακής καταναλώσεως και κατετάγη αμέσως μετά το πετρέλαιο (37% της συνολικής καταναλωθείσης διεθνώς ενέργειας) και τον άνθρακα (24%)» [1].

Ειδικότερα στα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως η κατανάλω-ση φυσικού αερίου το 2007 «έφθασε τα 471Gm3, ποσότητα πού αντιστοιχεί στο 17% της παγκόσμιας αγοράς» [2]. Κύριοι προμηθευτές της τον ίδιο χρό-νο και μάλιστα με ρυθμούς αυξητικούς 3% ετησίως ποσότητες πού καλύ-πτουν άνω του ημίσεως της καταναλώ-σεως παγκοσμίως είναι η Ρωσική ομο-σπονδία που την προμηθεύει με το 1/4 των συνολικών αναγκών της μέσω της ρωσικής Gazprom, και ακόμη η Νορ-βηγία, και η Αλγερία. Υπενθυμίζουμε ότι η Ρωσία (23%), ο Καναδάς (11%), η Νορβηγία (9%) και η Αλγερία (7%) εξάγουν το 50% του φυσικού αερίου τους στις διεθνείς αγορές. Κατόπιν έρ-χονται ως προμηθευτές της ΕΕ η Νιγη-ρία, το Κατάρ και η Αίγυπτος. Επίσης πρέπει να σημειώσουμε ότι η Γερμανία (9%), η Ιταλία (9%), και η Γαλλία (6%) καταναλώνουν το 24% των ευρωπαϊ-κών εισαγωγών φυσικού αερίου. Αυτό το γεγονός εξηγεί και την… ακατανόη-τη για πολλούς επίσημη επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου στην Κύπρο

(11/01/2011) όπου και προέβη σε οξύ-τατες δηλώσεις εναντίον της Τουρκίας για την αδιαλλαξία της στην επίλυση του Κυπριακού.

Υπό ανάλογο πνεύμα εκείνου του μερκελιανού ενδιαφέροντος, δύναται να εξηγηθεί και η ενεργός ανάμειξη σε «θερμό επίπεδο» των στρατιωτικών δυνάμεων της Γαλλίας και της Ιταλίας στην Λιβύη για την ανατροπή του κα-θεστώτος Καντάφι.

Είναι, όμως, σημαντικό και εντείνει την ισχύ αυτής της αναγνώσεως των «δυτικών αναμείξεων» στα αραβικά εξεγερσιακά τεκταινόμενα, το γεγονός ότι κατά το έτος 2020 η ΕΕ δεν θα πα-ράγει ενεργειακούς πόρους περισσό-τερο από το 1/3 των αναγκών της ενώ από το έτος 2030 και μετά θα εξαρτά-ται από τις εισαγωγές κατά 80% περί-που.

Στο σημείο αυτό πρέπει να παρατη-ρήσουμε τα εξής σημαντικά ζητήματα: Η Ολλανδία θα διατηρήσει την ενερ-γειακή της αυτονομία για αρκετά χρό-νια ακόμη ενώ η Μεγάλη Βρετανία, η οποία υπήρξε ο μεγαλύτερος παραγω-γός υδρογονανθράκων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει μετατραπεί σε εισαγω-

γέα. Αλλά και άλλες μεγάλες κατανα-λώτριες σε φυσικό αέριο ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία αρχίζουν πλέον να επιδεικνύουν υψηλούς ρυθμούς αυ-ξήσεως ενεργειακής εξαρτήσεως [3].

Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι η διεθνής κατανάλωση φυσικού αερί-ου κατά το έτος 2009 ανήρχετο στο ύψος των 2,94 τρισ. κυβικών μέτρων (Τm3)[4] αλλά και ότι τα πιθανά και τε-χνικώς απολήψιμα με τις σημερινές τε-χνολογίες αποθέματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στην Κυπριακή Απο-κλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ανέρχονται σύμφωνα με την BEICIP/FRANLAB και το IFP (Institut Francais du Petrole) σε περίπου 3 τρισ. κυβικά μέτρα, όπως επίσης ότι μία ισοδύνα-μη ποσότητα της τάξης των 2-3 τρισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου είναι πολύ πιθανή στην ελληνική δικαιοδο-σία της Λεκάνης του Ηροδότου, (χωρίς τα 800 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερί-ου των ισραηλινών κοιτασμάτων), εγ-γίζουμε σε διαθέσιμα αποθέματα σχε-δόν το διπλάσιο, της ετήσιας διεθνούς καταναλώσεως φυσικού αερίου μόνο και αποκλειστικά με τα ελληνοκυπρι-

Γράφει ο Ιωάννης Θ. Μάζης*


ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Γράφει ο Γιαννακόπουλος ΒασίληςΓεωστρατηγικός Αναλυτήςwww.geostrategy.gr

ακά αποθέματα. Μαζί με τα ισραηλινά αποθέματα, ένας ενεργειακός στρατη-γικός άξονας Ισραήλ-Ελλάδος-Κύπρου υπερβαίνει το διπλάσιο της διεθνούς ενεργειακής καταναλώσεως σε φυσικό αέριο, μετρούμενο σε τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Ας μη λησμονούμε ότι η ΕΕ εισάγει σήμερα το 83% περίπου των αναγκών της σε πετρέλαιο και το 57% του αερίου της, θεωρουμένη ως ο παγκοσμίως σημαντικότερος εισαγω-γέας υδρογονανθράκων.

Συνεπώς, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενώσεως προκύπτει ότι τα τρία αυτά αποθέματα, αρκούν για την-κατ' απο-κλειστικότητα-τροφοδοσία της Ε.Ε. των 27 για 20 περίπου χρόνια, και για 200 περίπου χρόνια αν συμμετέχουν σε αυτήν μέρος μόνον των κοιτασμά-των φυσικού αερίου της Λιβύης.

Η κατάσταση αυτή, της ενεργειακής εξαρτήσεως της ΕΕ από κράτη του αραβομουσουλμανικού κόσμου, τα οποία ευρίσκονται σε άκρως ευαίσθη-τη πολιτική αλλά και γεωστρατηγική μετάβαση (Αίγυπτος, Αλγερία, Λιβύη, Τυνησία) αλλά και κράτη όπως η Ρω-σία, με υψηλό επίπεδο γεωστρατηγι-κού ανταγωνισμού με το δίπολο Λον-δίνο-Ουάσιγκτον, αναγκάζει τον δυτικό κόσμο και τις αγγλοσαξωνικές χώρες να στρέψουν το βλέμμα προς τα πολλά υποσχόμενα κοιτάσματα της Κύπρου, της Ελλάδος και του Ισραήλ.

ΗΠΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΥΜΠΛΟ-ΚΟ ΤΗΣ Ν/Α ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

Η Ζώνη του Αρκτικού κύκλου, λόγω της γεωκλιματικής αλλαγής και της ολοένα και περισσότερο επιταχυνόμε-νης τήξεως των πάγων, αρχίζει πλέον να δημιουργεί έναν νέο δίαυλο διεξό-δου για την εμπορευματική κυκλοφο-ρία των ρωσικών αγαθών και μάλιστα δια των συντομοτέρων, γεωγραφικώς και χρονικώς, δρομολογίων.

Το γεγονός αυτό απελευθερώνει την Ρωσία από την «δουλείαν του Rimland», δηλαδή του Αναχωματικού Δακτυλίου του Ν. J. Spykman[5], ο οποί-ος την εμπόδιζε να εξέλθει δια την διε-ξαγωγή του εμπορίου της, στα «θερμά ύδατα» της Μεσογείου. Τώρα η Ρωσία είναι ελευθέρα από πλευράς εμπορευ-ματικών διαύλων και θα είναι όλο και περισσότερο προϊόντος του χρόνου. Με αυτό ως δεδομένο, αντιλαμβανόμε-θα ότι η Τουρκία δεν διαθέτει πλέον την ιδίαν στρατηγική σημασία δια την «Ει-

δικήν Σχέσιν/special relationship» Λον-δίνου-Ουάσιγκτον και φυσικά, δια το ΝΑΤΟ, ως αποτελούσα μέρος του ανα-χωματικού αυτού δακτυλίου εναντίον των καθοδικών τάσεων και επιδιώξεων της Ρωσίας. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρ-κία οφείλει να εφεύρει, να δημιουργή-σει και να διεκδικήσει μία νέα «γεωπο-λιτική μοναδικότητα» η οποία να της προσφέρει και την αντίστοιχη «γεω-στρατηγική μοναδικότητα». Και προς τούτο η Τουρκία ανακάλυψε τον Νεο-οθωμανισμό προσπαθώντας να ποδη-γετήσει τον αραβομουσουλμανικό κό-σμο αλλά και τον περσομουσουλμανι-κό σιϊτικό κόσμο. Είναι , όπως πιστεύ-ει, ο μόνος τρόπος να αναδειχθεί ως η απολύτως «απαραίτητος» σύμμαχος της Ειδικής Σχέσεως εις το μέλλον, ελ-πίζοντας ότι θα καταστεί η νέα ηγεμονι-κή δύναμις της περιοχής των πετρελαί-ων και του φυσικού αερίου της Μέσης Ανατολής. Συνεπώς, αν αυτό μπορού-σε να πραγματοποιηθεί, η Τουρκία θα ήτο η ηγεμών του ελέγχου των υδρο-γονανθράκων, στην ευρύτερη περιοχή και άρα διεθνής ηγεμονική δύναμη.

Η Ρωσία, όμως, δεν φαίνεται διατε-θειμένη να επιτρέψει να εξαφανιστούν κάποια αντίβαρα, όπως είναι η κα-τάρρευση του καθεστώτος του Μπά-αθ από το πολιτικό σκηνικό της Νέας Συρίας, έστω και εάν συναινέσει τελι-κώς στην απομάκρυνση του Μπασίρ αλ Άσαντ και αυτό δεν μπορεί παρά να θεωρείται θετικό ενδεχόμενο από ισ-ραηλινής πλευράς. Διότι ένα πλουρα-λιστικό πολιτικό φάσμα στη Συρία είναι επ' ωφελεία των δημοκρατικών διαδι-κασιών αλλά και εμποδίζει την μονο-κρατορία της Μουσουλμανικής Αδελ-φότητας στην Δαμασκό.

Αυτή η κατάσταση επιτρέπει στην Ιε-ρουσαλήμ να έχει κοσμικούς συνομι-

λητές στη Συρία, έστω και αν αυτοί δεν συμφωνούν κατ' αρχήν με την ισραηλι-νή εξωτερική πολιτική. Διότι, ένα πλου-ραλιστικό πολιτικό σκηνικό στην Συρία, ως αντίβαρο της ισχύος της ανερχομέ-νης Μουσουλμανικής Αδελφότητας δεν είναι αρνητικό ούτε για την ισορροπία στην περιοχή.

Με δεδομένες, επομένως, τις διαρρα-γείσες σχέσεις Δαμασκού-Αγκύρας και τον ρόλο, ανοικτά πλέον, της τουρκι-κής ΜΙΤ υπέρ της ανατροπής του προ-έδρου Άσαντ, η Κύπρος οφείλει να τη-ρήσει τις ισορροπίες και να διατηρήσει καλές σχέσεις με την κοσμική πολιτι-κή σε αυτή την πτέρυγα του συριακού πολιτικού φάσματος. Διότι το συριακό έδαφος μετατρέπεται με την σύμπρα-ξη της Τουρκίας και την εκπεφρασμένη δυσφορία του Άσαντ, σε πεδίο αντα-γωνισμού μεταξύ των Ιρανικών και Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών και υπό το βλοσυρό βλέμμα της Μόσχας η οποία δεν είναι διατεθειμένη να δει τις ισορροπίες στην περιοχή να ανατρέ-πονται εις βάρος της με την επακόλου-θη ενίσχυση του ισλαμιστικού κινήμα-τος στο υπογάστριό της.

Συνεπώς η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να αποδειχθεί ιδιαιτέρως προ-σεκτική ως προς τον χειρισμό των υπαρξιακών συμφερόντων της Ρωσι-κής πλευράς, μιας δυνάμεως με ολο-ένα και αυξανόμενη προβολή ισχύος στην περιοχή της Ν/Α Μεσογείου.

Διότι με τις ρωσικές ανησυχίες, ευθυ-γραμμίζεται και ο εντεινόμενος φόβος των συριακών κουρδικών πληθυσμών έναντι του ενδεχομένου επικρατήσε-ως της Μουσουλμανικής Αδελφότη-τος στην Νέα Συρία. Φόβος έκδηλος τον οποίον συμμερίζεται απολύτως η Μόσχα, και ακόμη η Κίνα αλλά και η Ουάσιγκτον και η Ιερουσαλήμ. Ση-


ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗμειωτέον (βλ. Χάρτη 1) ότι οι πληθυ-σμοί αυτοί (περίπου 2, 5 εκατομμύρια) ζουν σε περιοχές πού εφάπτονται γε-ωγραφικώς με το ιρακινό Κουρδιστάν, το οποίο είναι de facto ολοκληρωμέ-νο κράτος, με Βουλή 111 βουλευτών, σημαία, εθνικό στρατό, αστυνομία και εθνικό δικαστικό σύστημα, υπό αμερι-κανική προστασία.

Το ρητορικό, επομένως, ερώτημα που τίθεται είναι ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσει η κυβέρνηση του Ιρακι-νού Κουρδιστάν, μετά το κύμα μετανα-στών που θα προκύψει προς τα εδάφη του από την συριακή πλευρά, στο εν-δεχόμενο επικρατήσεως ισλαμιστικής κυβερνήσεως των Αδελφών Μουσουλ-μάνων, στη Δαμασκό:

Μήπως με ανακοίνωση ενσωμάτω-σης των εδαφών τους (συριακά) στα εδάφη του ιρακινού Κουρδιστάν; Μή-πως με πολιτική ανοικτών συνόρων προς τη συριακή κουρδική περιοχή; Αυτό, όμως, δεν θα καταλήξει, μοιραί-ως σε συνένωση των δύο κουρδικών περιοχών σε ένα κράτος: Kαι βεβαίως εάν αυτό συμβεί υπό αμερικανικό έλεγ-χο και εγγυήσεις ασφαλείας, δεν είναι δυνατόν να εκφραστούν άλλου είδους αντιρρήσεις και αντιστάσεις από την ισλαμιστική κυβέρνηση της Αγκύρας η οποία, σε καμία περίπτωση δεν εί-ναι σε θέση να ισχυρισθεί ότι θα απο-τελέσει αυτή τον εγγυητή των δικαιω-μάτων και πολιτικών ελευθεριών των κουρδικών αυτών πληθυσμών. Διότι, έχει άκρως βεβαρυμμένο «ποινικό μη-τρώο» επί του θέματος αυτού. Και επί-σης, δεν νοείται από πλευράς Ουάσι-γκτον να θυσιάσει ένα πιστό σύμμαχο και την μοναδική νησίδα σταθερότη-τος την οποία θα διαθέτει στην εύφλε-κτη αυτή περιοχή, για να ικανοποιήσει τους ιρανόφιλους ισλαμιστές της Αγκύ-ρας. Η επανάληψη επομένως του ιδίου λάθους από πλευράς ΗΠΑ, θα αποτε-λεί για την πολιτική της, έγκλημα καθο-σιώσεως.

Επίσης, η πρόσφατη αναίμακτη απο-χώρηση των αμερικανικών στρατευμά-των από το Ιράκ, υποδηλώνει συνδι-αλλαγή μεταξύ Ουάσιγκτον και σιϊτών του ιρακινού νότου, ώστε να μην ενο-χληθούν οι αμερικανικές δυνάμεις κατά την αποχώρησή τους από τα ιρακινά εδάφη έναντι «παραχωρήσεως επιρ-ροής» στο αραβοσιϊτικό στοιχείο του Νοτίου Ιράκ όπου ηγείται ο Αγιατολ-λάχ Σιστάνι, Ιρανός υπήκοος, και δρα-στηριοποιείται ο «Στρατός του Μάχντι»

(Jaish al Mahdi), δηλαδή η ισχυρή ένο-πλη σιϊτική πολιτοφυλακή. Με δεδομέ-νο, μάλιστα, ότι το 62% του ιρακινού πληθυσμού είναι σιϊτες, αντιλαμβανό-μεθα ότι οι ιρανικές επιρροές στο νέο Ιράκ θα δύναντο να είναι σημαντικές έως απόλυτες, πλην του ήδη συγκρο-τηθέντος ιρακινού Κουρδιστάν.

Αυτό το “οιονεί κράτος”, δύναται να αποτελέσει το μελλοντικό τείχος προ-στασίας μεταξύ της προσπάθειας προ-βολής ισχύος του Ιράν επί των αράβων σιϊτών του Ιράκ. Άρα, θα διαδραματίζει πολύτιμο ρόλο ασφαλείας και σταθε-ρότητας στην περιοχή για τον στρα-τηγικό σχεδιασμό της Ουάσιγκτον. Δι-αδοχικώς, αυτό σημαίνει ότι αφενός μεν οι τουρκικές βλέψεις για προβολή ισχύος στα ιρακινά εδάφη περιορίζο-νται σημαντικά ισχυροποιουμένης της θέσεως των κουρδικών πληθυσμια-κών συγκεντρώσεων στην περιοχή. Η Άγκυρα, επομένως ευρίσκεται και πάλι εγκλωβισμένη σε στρατηγικό δίλημμα, εφόσον συνεχίζει να πραγματοποιεί δι-πλωματικές «πιρουέτες» στις σχέσεις της μεταξύ Δαμασκού και Τεχεράνης. Η δυναμική της στρατηγικής απολή-ξεως προβολής ισχύος των ΗΠΑ στην περιοχή, υπό αυτά τα δεδομένα, κρυ-σταλλούται στον άξονα Ισραήλ-Κύ-προς-Κρήτη-Μάλτα-Γιβραλτάρ.

ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥΗ Τουρκία, όμως, δυσφορεί και με

την επικείμενη ανάληψη της ευρωπα-

ϊκής προεδρίας από την Κύπρο γι αυτό και προσπαθεί να εμπλέξει στην υπό-θεση αυτή και την προεδρία των Η.Ε. μέσω του, άκρως αμφιλεγομένου ως προς την ευθυκρισία του, αυστραλού μεσολαβητή κ. Αλεξάντερ Ντάουνερ.

Ο γράφων δεν ανήκει εις την χορεία των «οψίμων» και πολλών, εσχάτως, υποστηρικτών της ελληνο-κυπρο-ισ-ραηλινής συνεργασίας, και συνεχίζει να γράφει, εδώ και είκοσι περίπου χρόνια, ότι η στρατηγική συνεργασία Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ πρέπει να ολοκληρω-θεί στο ενεργειακό και αμυντικό επίπε-δο, όπως και σε αυτό της διασφάλισης της σταθερότητας και ασφαλείας στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου. Διό-τι η Ευρωπαϊκή και Νατοϊκή συνάμα διάσταση της Ελλάδος, η Ευρωπαϊκή διάσταση της Κύπρου και η διεθνούς διπλωματικής επιρροής διάσταση του Ισραήλ, αποτελούν τις καλύτερες εγγυ-ήσεις ασφαλείας και αξιοπιστίας σε μια περιοχή που συγκλονίζεται από την αστάθεια της πρόσφατα εκραγείσης «Αραβικής Ανοίξεως» η οποία μετεξε-λίσσεται σε «Ισλαμικό Φθινόπωρο» και φοβούμαι ότι βαίνει ολοταχώς για ένα «Ισλαμιστικό Χειμώνα».

Ο «ισλαμιστικός χειμώνας» αυτός μπορεί να αποβεί άκρως αρνητικός στην πρόοδο του Κυπριακού όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του Τούρ-κου αναλυτή Erol Kaymak, στον οποί-ον παραπέμπει η αγγλόφωνη κυπρια-κή εφημερίδα «Cyprus mail». Ο τούρ-κος αναλυτής ισχυρίζεται ότι οι τουκο-


ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗκύπριοι ηγέτες, φοβούμενοι (δήθεν) «ναυάγιο των διαπραγματεύσεων» ελπίζουν και προωθούν την εξής συμ-φωνία: την αναγνώριση της αυτοδια-κηρυχθείσας και μη αναγνωρισμένης ανυπάρκτου «Δημοκρατίας της Βο-ρείου Κύπρου» από τις αραβικές χώ-ρες της περιοχής έναντι της τουρκι-κής υποστηρίξεως στην Παλαιστιακή υπόθεση» [6]. Οι χώρες αυτές, ως γνω-στόν, αποτελούν μέλη και του Οργανι-σμού Ισλαμικής Διασκέψεως (Ο.Ι.Δ.)και του Αραβικού Συνδέσμου και το έχουν ήδη πράξει στο εσωτερικό του Οργανισμού τους, υπό την επωνυμία «Τurkish Cypriot State». Μια «αναγνώ-ριση» η οποία ελήφθη και με την θετι-κή ψήφο των Παλαιστινίων των οποί-ων η Παλαιστινιακή Ανεξάρτητη Αρχή έχει ήδη αναγνωρισθεί στο πλαίσιο του Ο.Ι.Δ. ως κράτος υπό την επωνυμία «Palaistinian State» [7].

Την εκμετάλλευση των παλαιστινια-κών ελπίδων και πόθων για την από-κτηση κράτους, για ιδιοτελείς και επι-θετικούς προς την Ελλάδα και την Κύ-προ λόγους, είχαμε εντοπίσει και ανα-δείξει από την επιχείρηση της ισλαμι-στικής Ι.Η.Η. στην πρώτη «Flottila» με επικεφαλής το «Μαβί Μαρμαρά» προς τη Γάζα. Τις θέσεις μας του Μαϊου του 2011, ήρθε να δικαιώσει, ένα περίπου έτος μετά, η συντριπτική για την Τουρ-κία έκθεση Palmer [8] η οποία προκά-λεσε έκρηξη αγανακτήσεως της Αγκύ-ρας, όπως κάθε φορά που το Ισραήλ αποδεικνύει τις, άνευ περιεχομένου, απειλές ή τους ισχυρισμούς της. Η έκ-θεση αυτή, ακυρώνει εμφατικώς τις επιδιώξεις της ισλαμιστικής Τουρκίας να δράσει υπό «καθεστώς υπερασπι-στή της διεθνούς νομιμότητας και του ανθρωπισμού» στη Μέση Ανατολή -και στα πλήρη κοιτασμάτων φυσικού αερί-ου και υδριτών μεθανίου ύδατα της Ν/Α Μεσογείου- ώστε να καρπωθεί ανέξο-δα -υπό τον μανδύα της δικαιοσύνης, της ηθικής και της νομιμότητας, την επιδοκιμασία του αραβοισλαμικού κό-σμου αλλά και της Δύσεως- την μερίδα του λέοντος εξ αυτών.

Η νεο-χαλιφατική Άγκυρα αντιλαμβά-νεται, ότι εάν λειτουργήσει ο άξονας μεταφοράς υδρογονανθράκων Ισραήλ-Κύπρου-Κρήτης-Ιονίου-Ευρώπης [9], (Βλ. Χάρτες 2 και 3 και τον συνδυασμό των δρομολογίων τους τα οποία προ-βλέπουν τον άξονα: Ισραήλ, Κύπρος, Κρήτη, Ιόνιο, ΕΕ) ακυρώνεται κάθε φι-λοδοξία της:

- Να εκβιάζει την δυτική Οικονομία και Πολιτική μέσω του αγωγού φυσικού αε-ρίου Ι.T.G.I αλλά και μέσω του πιθανού να κατασκευασθεί, σε διαφορετική πε-ρίπτωση, σωληναγωγού Νabucco και

- Να συνεργασθεί με τη Ρωσία στον τομέα της μεταφοράς φυσικού αερίου από την Σαμψούντα στον Κόλπο της Κιλικίας ώστε να επηρεάζει με ανάλογο τρόπο τον Λίβανο και την Συρία, αλλά κυρίως το Ισραήλ.

Ο άξονας, όμως, Ισραήλ-Κύπρου-Κρήτης-Ιονίου-ΕΕ, εντός του 2014, θα έχει δυναμικότητα μεταφοράς περί το ένα τρισεκατομμύριο κυβικά μέτρα φυ-σικού αερίου στην ενεργοβόρο ευρω-παϊκή οικονομία και, μάλιστα, εν και-ρώ οικονομικής κρίσεως. Εντός δε της προσεχούς οκταετίας η δυναμικότητά του θα εξαπλασιαστεί. Αυτό σημαίνει πλήρη απεξάρτηση της Δύσεως από τους αραβομουσουλμανικούς, αλλά και από τους ρωσικούς, υδρογονάνθρακες δηλαδή πλήρη αχρήστευση των δρο-μολογίων τα οποία φιλοδοξεί να ελέγ-ξει η Τουρκία. Ο έλεγχος, όμως, από την ισλαμιστική πλέον Τουρκία, αυτών των δρομολογίων, είναι κάτι που δεν εξυπηρετεί τις ΗΠΑ και το Ισραήλ δι-ότι τις εκθέτει στους εκβιασμούς μιας νεο-οθωμανικής Άγκυρας με εξαιρετικά επικίνδυνες «φιλίες και συνεργασίες» στην περιοχή.

Επίσης, η Άγκυρα θεωρεί ότι μόνον με αυξημένο κύρος στον ισλαμικό κό-σμο, θα μπορεί πειστικά να διεκδική-σει τη λεία της από τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια της Νέας Λιβύης αλλά και στη σύναψη συμφωνιών με την Αίγυ-πτο για κοινά όρια των ΑΟΖ των δύο χωρών, χωρίς την αναφορά στην ΑΟΖ του Καστελλόριζου. Εδώ, βεβαίως, η ολιγωρία της ελληνικής πλευράς, την διευκολύνει.

H Τουρκία, όπως, είναι γνωστό, δεν αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ ούτε υφα-λοκρηπίδας στο Καστελόριζο γι’ αυτό και προβαίνει σε παραχωρήσεις προς την Τ.P.A.O. (Τουρκική Εταιρεία Πετρε-λαίων) κατά το προσφιλές της σύστη-μα του «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει».

Επίσης, είναι προφανές ότι είναι γνω-στά στην ΄Αγκυρα τα αποθέματα υδρι-τών μεθανίου στην περιοχή των υπο-θαλασσίων οροσειρών του Αναξιμάν-δρου, Αναξιμένους και Αναξαγόρα. Είναι δε εμφανές ότι με την παράνο-μη κατά το Δίκαιο της Θαλάσσης (του 1982) «διαγραφή» από τον χάρτη της

ΑΟΖ των Νήσων Μεγίστης (Καστελό-ριζο), Στρογγύλης και Ρω, η τουρκική ΑΟΖ φθάνει μέχρι την Αιγυπτιακή ΑΟΖ και εφάπτεται αυτής σε ένα εύρος πε-ρίπου 140 χιλιομέτρων (βλ. Χάρτη 4).

Η πρώτη γεωπολιτική παρατήρηση που γίνεται στον Χάρτη 4, είναι το ότι τα υποθαλάσσια όρη Αναξιμάνδρου, Αναξιμένους και Αναξαγόρα, τα οποία διαθέτουν και πλούσια κοιτάσματα Υδριτών Μεθανίου [10] υπάγονται , κατά την τουρκική άποψη, καθ' ολοκληρίαν υπό «τουρκική δικαιοδοσία».

Η γεωμετρική αυτή χάραξη βάσει των τουρκικών αυθαιρέτων σχεδιασμών, λαμβανομένων υπόψη και των σχετι-κών δηλώσεων της τουρκικής πλευ-ράς ότι δεν θα επιτρέψει στο Ισραήλ να χρησιμοποιήσει την τουρκική ΑΟΖ για να μεταφέρει τους υδρογονάνθρα-κές του (είτε με αγωγό είτε υπό μορφήν LNG) οδηγεί το Ισραήλ σε μεταφορική ασφυξία και το εκβιάζει αφόρητα, εφό-σον νοτιότερα ευρίσκεται η αιγυπτια-κή ΑΟΖ και οι σχέσεις με την Αίγυπτο έχουν άδηλο μέλλον για την Ιερουσα-λήμ. Είναι λοιπόν σαφές ότι ο μόνος γεωπολιτικός δρών στην περιοχή ο οποίος δύναται να αναιρέσει τον μετα-φορικό στραγγαλισμό του ισραηλινού κράτους είναι το δίπολο Ελλάδος-Κύ-πρου με κοινό όριο στις Αποκλειστικές Οικονομικές τους Ζώνες.

Η περίπτωση αυτή είναι και η μόνη υπαγορευόμενη από τη Νέα Συμβά-ση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay του 1982 [11], όπως ορί-ζουν και τα σχετικά του άρθρα: 55 και 56.

Αναφορικά, πάντως, με την υφαλο-κρηπίδα οι διατυπώσεις είναι απολύ-τως σαφείς και ενισχύονται μάλιστα από τη Συνθήκη του Montego Bay του 1982.

Όλα αυτά η Τουρκία επιμένει να τα αγνοεί ώστε να επιτύχει το σκοπό της: εκβιάζοντας μέχρις στραγγαλισμού το Ισραήλ, να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αραβο- και περσο- μουσουλμανι-κού κόσμου, να επιτύχει την αναγνώ-ριση του ψευδοκράτους στην κατεχό-μενη βόρεια Κύπρο, να προχωρήσει στην τουρκοποίηση του ελεύθερου νό-τιου τμήματος και κατέχοντας την Κύ-προ να κυριαρχήσει επί του μεγαλύτε-ρου μέρους των κοιτασμάτων της Λε-κάνης της Λεβαντίνης και του Ηροδό-του. Αυτό σημαίνει να κυριαρχήσει σε 5 Τm3 φυσικού αερίου. Κατόπιν τούτου, το «ζήτημα Ελλάς» αποτελεί εξαιρετικά


ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗαπλή υπόθεση για την Τουρκία.

Υπολογίζει, όμως, «χωρίς τον ξενο-δόχο» η Τουρκία... Και αυτός έχει πολ-λά πρόσωπα και πολλά ονοματεπώ-νυμα: αμερικανικά, κουρδικά, ιρανικά, συριακά αλλά και ισραηλινά...

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ

Επίσης, η επιδίωξη των Τούρκων εμπεριέχει σημαντικά θεωρητικά και πρακτικά σφάλματα στη σύλληψη της: Συγκεκριμένα,

- Γιατί άραγε, η Σαουδική Αραβία, η κάτοχος των Ιερών Τόπων του Ισλάμ, της Μέκκας και της Μεδίνας, αλλά και που στο υπέδαφός της βρίσκονται τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα διε-θνώς πετρελαϊκά αποθέματα, δηλα-δή περί το 40% του αργού πετρελαίου παγκοσμίως [12], να παραχωρήσει την ηγεμονία του αραβομουσουλμανικού κόσμου σε ένα κράτος μη αραβικό, το οποίο δεν έχει μάλιστα και κανένα θεο-λογικό ή οικονομικό προβάδισμα;

- Γιατί άραγε, ο Αραβομουσουλμα-νικός σουνιτικός κόσμος να δεχθεί να γίνει υποχείριο των «Τούρκων κατα-στροφέων του ιστορικού Χαλιφάτου»;

- Γιατί άραγε το Ιράν, το σιιτικό, θρη-σκευτικο και πολιτικό κέντρο της Ευρύ-τερης Μέσης Ανατολής, να παραχωρή-σει μια τέτοιου είδους ηγεμονία στους «σουνίτες της Άγκυρας»; Και μάλιστα όταν τα αποθέματά του σε υδρογο-νάνθρακες ανέρχονται στο ύψος των 137.6 Gbbl, δηλαδή στη παγκόσμια κατάταξη τέταρτο σε αποδεδειγμέ-να αποθέματα αργού πετρελαίου. Και επίσης όταν διαθέτει αποθέματα φυ-σικού αερίου της τάξεως των 1,045.7 τρισ. κυβικών ποδών ή 29.61 τρισ. κυ-βικών μέτρων (δηλ. περίπου το 15.8% των διεθνών αποθεμάτων φυσικού αε-ρίου). Συνεπώς, είναι ο δεύτερος διε-θνώς μεγαλύτερος κάτοχος αποθεμά-των φυσικού αερίου μετά την Ρωσία.

- Γιατί άραγε να δεχθεί να «καπελω-θεί» το Κάιρο από την Τουρκία, η λα-μπρή αυτή έδρα του Αραβικού Χαλι-φάτου με τους Άραβες Φατιμίδες Χα-λίφες από το 909 έως το 1171 και τους Αβασίδες Χαλίφες από το 1261 έως το 1517, δηλαδή εν συνόλω πεντακό-σια δέκα οκτώ έτη, όταν η Οθωμανική δυναστεία κράτησε τη έδρα αυτή εκα-τό χρόνια λιγότερα και όλοι οι Άραβες ιστορικοί θρηνούν μέχρι σήμερα για το έτος 1517 οπότε θεωρούν ότι κατε-λύθη το Χαλιφάτο, όταν ο τελευταίος

Αβασίδης Χαλίφης εν Καΐρω, αναγκα-στικά παρέδωσε την εξουσία του στον Οθωμανό Τούρκο Σελήμ τον Α';

- Και εάν η Άγκυρα θυμήθηκε όψιμα την Ισλαμική διακυβέρνηση και το Χα-λιφάτο [13], τι να πουν δηλαδή τότε, οι Αιγύπτιοι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, κα-τεξοχήν υποστηρικτές και πρώτοι θε-ωρητικοί στην νεότερη ιστορία του θε-σμού αυτού όπως και γεννήτορες του διεθνούς ισλαμιστικού κινήματος από το 1928, στην Ισμαηλία της Αιγύπτου, υπό τον Χάσαν αλ-Μπάνα; Και μάλι-στα σήμερα, όπου η δύναμη της Αδελ-φότητός των εκφράζεται ιδιαιτέρως αυ-ξημένη στην, μετά Μουμπάρακ, Αίγυ-πτο;

Βεβαίως, οι σχέσεις Ισραήλ - Κυπρια-κής Δημοκρατίας ενισχύθηκαν και από την επίσκεψη του ισραηλινού πρω-θυπουργού κ. Βενιαμίν Νετανιάχου στις 16 Φεβρουαρίου 2011 που ήταν η πρώτη επίσκεψη ισραηλινού πρωθυ-πουργού στην Κύπρο και μάλιστα στέ-φτηκε με απόλυτη επιτυχία [14].

Τούτων δεδομένων, όμως, σημειώ-νουμε ότι ο δυτικός κόσμος αλλά και οι ΗΠΑ ειδικότερα, θα έβλεπαν πολύ θετικά την απεξάρτηση της ενεργειο-βόρου ευρωπαϊκής βιομηχανίας από τους αραβομουσουλμανικούς και ιρα-νικούς υδρογονάνθρακες. Λαμπρό πα-ράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη από-φαση (4 Ιανουαρίου 2012) ΕΕ και ΗΠΑ για εμπάργκο στις εισαγωγές της δύ-σης προϊόντων ιρανικών υδρογοναν-θράκων. Η στρατηγική σημασία ενός λειτουργούντος ήδη διαδρόμου μετα-φοράς φυσικού αερίου προς την Ευ-ρώπη υπ' αυτήν την συγκυρία, είναι περισσότερο από προφανής.

Και ακριβώς επ' αυτού έρχεται να συμβάλει η δημιουργία ενός μεταφο-ρικού άξονα φυσικού αερίου προς την Ευρώπη πού ξεκινά από το Ισραήλ και μεσολαβούσης της Κυπριακής Δη-μοκρατίας, της Κρήτης και του Ιονίου Πελάγους θα έχει κατάληξη τους ιταλι-κούς λιμένες. Ο άξονας αυτός αποφεύ-γει κάθε ανάμειξη αραβομουσουλμανι-κού στοιχείου, όπως επίσης και κάθε ανάμειξη της Τουρκίας η οποία θα ενο-χλούσε τα μέγιστα το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, ιδιαιτέρως την περίοδο αυτήν, λόγω και των άκρως τεταμένων Τουρ-κοισραηλινών σχέσεων και της αμφιλε-γόμενης στάσης της Άγκυρας ως προς τις σχέσεις της με την Τεχεράνη μετά το εμπάργκο της Δύσης για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.

All rights reserved.ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ[1] Βλέπε: http://www.selectra.info/index.php/

Consommation-mondiale-de-gaz-naturel.... [απόληψη: 9 Φεβρ. 2012].

[2] BP Statistical Review of World Energy, June 2010, [Source: Includes data from Cedigaz].

[3] Βλέπε http://www.science.gouv.fr/fr/dossiers/bdd/res/2619/quel-avenir-pour-le-... [απόληψη: 9 Φεβρ. 2012].

[4] BP Statistical Review of World Energy, June 2010 , [Source: Includes data from Cedigaz].

[5] Ι. Θ. Μάζης, (Επιστημονική Επιμ.-Πρόλο-γος), Nicholas J. Spykman, Η Γεωγραφία της Ειρήνης (The Geography of the Peace, 1943), GEOLAB - Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2004

[6] Βλέπε: http://actualite.portail.free.fr/france/06-02-2012/chypre-turquie-gare-a... [απόληψη: 9 Φεβ. 2012]

[7] Ι. Θ. Μάζης, «Ο Οργανισμός Ισλαμικής Διά-σκεψης, η Τουρκία και τα “απαράγραπτα δίκαια” του Ελληνισμού», ΕΠΙΚΑΙΡΑ - Λιβάνης, Αθήνα, τεύχος 35, 16/06/2010, σσ. 80-83.

[8] Βλ. «Report of the Secretary-General’s Panel of Inquiry on the 31 May 2010 Flotilla Incident, July 2011, [Strictly Confidential ], (Sir Geoffrey Palmer, Chair : President Alvaro Uribe, Vice-Chair :Mr. Joseph Ciechanover Itzhar , Mr. Süleyman Özdem Sanberk).

[9] Όπως είχε ήδη υποδείξει ο γράφων στο έργο του: Ι. Θ. Μάζης, Γεωπολιτική προσέγγιση για ένα Νέο Εθνικό Αμυντικό Δόγμα, Παπαζή-σης, 2006, σ. 47.

[10] Mazis, Ioannis Th., -Sgouros, George., “Geographical Distribution of Methane Hydrates and International Geopolitics of Energy: The Ressources in Eatern Mediterranean”, Civitas Gentium 1:1 (2011) p. 33-40

[11] Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θαλάσσης (UNLOSC) του 1982, με-ταξύ άλλων, δίνει σαφείς ορισμούς για την Αιγι-αλίτιδα Ζώνη (ΑΖ) ή τα Χωρικά Ύδατα, τη Συ-νορεύουσα ή Παρακείμενη Ζώνη, την Αποκλει-στική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θαλάσσης, η οποία συμ-φωνήθηκε το 1982 στο Montego Bay της Τζαμά-ικας και τέθηκε σε εφαρμογή στις 16 Νοεμβρίου 1994, αντικατέστησε τέσσερις παλαιότερες διε-θνείς συνθήκες. Σε ψηφοφορία που έγινε στις 30 Απριλίου 1982 στη Νέα Υόρκη για τη νέα Σύμβα-ση 130 κράτη ψήφισαν υπέρ, 4 κατά και 17 τή-ρησαν αποχή. Μεταξύ των κρατών που ψήφισαν κατά της Σύμβασης ήταν και η Τουρκία. Μέχρι το τέλος του 2008 επικύρωσαν τη Σύμβαση 157 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος (12 Δε-κεμβρίου 1988) και η Ελλάδα (21 Ιουλίου 1995).

[12] Σ.Σ.: Δηλαδή της τάξεως των 267 Gbbl [:δισ βαρελιών], συμπεριλαμβανομένων και των 2.5 Gbbl στο υπέδαφος της Σαουδο-κουβεϊτια-νής Ουδετέρας Ζώνης.

[13] Βλ. Κυριακός Νικολάου-Πατραγάς, Χα-λιφεία και Ισλαμική Διακυβέρνησις, Ηρόδοτος, Αθήνα 2011

[14] http://actualite.portail.free.fr/france/06-02-2012/chypre-turquie-gare-a... [απόληψη: 9 Φεβ. 2012].

*Ο Ιωάννης Θ. Μάζης είναι καθηγητής Οι-κονομικής Γεωγραφίας στο τμήμα Τουρκι-κών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπι-στημίου Αθηνών και διδάσκει τα μαθήματα της Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολι-τικής των Χωρών της Μέσης Ανατολής και της Τουρκίας.


ΑΡΘΡΟ

Όλες οι τελευταίες εξελίξεις, ενδείξεις και αναλύσεις που έρχονται από την ίδια την Τουρκία, δείχνουν πως ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ταΐπ Ερντογάν, ο οποί-ος μάλιστα έχει και πολλούς θαυμαστές εδώ στο «τουρκολάγνο Γιουνανιστάν», (το πρωτοφανές είναι ότι έχει κυκλοφο-ρήσει και βιβλίο στα ελληνικά που εξυ-μνεί τον Ερντογάν και παρουσιάστηκε με πολλές τιμές στην Τουρκιά), έχει καβαλή-σει κυριολεκτικά το καλάμι και φαντάζε-ται ότι είναι ο νέος πορθητής, ο μεγαλό-πρεπης σουλτάνος και χαλίφης όλου του ισλαμικού κόσμου.

Γεγονός όμως είναι πως η Τουρκία με αυτή την φαντασμένη πολιτική που έχει ασκήσει το περίφημο δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτο-γλου, έχει «καταφέρει» να φέρει τα πάνω κάτω στο εσωτερικό που βράζει σαν ηφαί-στειο έτοιμο να εκραγεί με ανυπολόγιστες συνέπειες, ενώ έχει προκαλέσει εχθρότητες σε όλο της τον περίγυρο, (Βουλγαρία, Ρω-σία, Αρμενία, Γεωργία μετά την κυβερνητική αλλαγή, Ιράν, Ιράκ, Συρία, Αιγύπτιος και Ισ-ραήλ).

Δεν θα είναι άστοχο να ισχυριστούμε πως αυτή την στιγμή η Τουρκία μοιάζει με ένα πληγωμένο θηρίο που μουγκρίζει απελπι-σμένα προσπαθώντας να δείξει απειλητικά τα δόντια του προς όλες τις κατευθύνσεις από όπου βλέπει παντού εχθρούς.

Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι και επειδή ακούγονται και διάφορα άσχετα στην χώρα μας για τα εξελίξεις στην Τουρκία καθώς υπάρχει τεράστια και επικίνδυνη άγνοια, θα αναφέραμε δειγματικά τα εξής : Την αυ-στηρή προειδοποίηση προς την τουρκική κυβέρνηση ότι η ενδεχόμενη ανάμειξη της Τουρκίας σε μια στρατιωτική επέμβαση στην Συρία θα αποτελέσει την «θρυαλλίδα» για να ανάψει η φωτιά στο εσωτερικό της Τουρ-κίας με ανεξέλικτες συνέπειες για την ίδια την συνοχή της χώρας, απεύθυνε στις 29/8 ο παλαίμαχος Τούρκος διπλωμάτης, Nüzhet Kandemir, και πρώην σύμβουλος του τουρ-κικού υπουργείου εξωτερικών. Ο Τούρκος διπλωμάτης επεσήμανε τον κίνδυνο να δη-μιουργηθεί άλλη μια μόνιμη πολεμική εστία στην Μέση Ανατολή που θα εμπλέξει αυτή την φορά άμεσα τη Τουρκία.

Ήδη έχουν σημειωθεί τα πρώτα επεισόδια

με εμπρησμούς οίκους προσευχής Τούρκων Αλεβητών και επιθέσεις Αλεβiτών ενάντια σε Σουνίτες Σύριους πρόσφυγες, σε περιο-χές όπου πλειοψηφεί το τουρκικό αλεβητικό στοιχείο. Οι Αλεβήτες μισούν τον Ερντογάν και μια σπίθα είναι ικανή να ανάψει μεγάλη φωτιά και να προκαλέσει αιματηρές συγκαύ-σεις.

Άλλωστε αυτόν τον κίνδυνο επεσήμανε και ο ίδιος ο Ερντογάν στο αεροδρόμιο όταν ετοιμάζονταν να αναχωρήσει για την σύνοδο G-20 στην Πετρούπολη.

Πέραν όμως του Nüzhet Kandemir που χαίρει μεγάλης εκτίμησης στο τουρκικό δι-πλωματικό σώμα, έχουν αρχίσει να ακούγο-νται στο εσωτερικό πολλές φωνές που επι-σημαίνουν την απομόνωση της Τουρκίας και επικρίνουν έντονα την τουρκική εξωτε-ρική πολιτική όπως του γνωστού ισλαμιστή, Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος σε άρθρο του στην ελεγχομένη από τον ίδιο τουρκική εφη-μερίδα, Zaman, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Fethullah Gülen dış politika eleştirisi», δη-λαδή «Κριτική του Φετουλάχ Γκιουλέν στην εξωτερική πολιτική», επιτίθεται άμεσα στον Ερντογάν τον παλιό του «πνευματικό παι-δί» για σοβαρά λάθη στην εξωτερική πολιτι-κή αλλά και για την τουρκική αλαζονεία που απομονώνει την Τουρκία.

Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί μεγαλώνει ακόμα περισσότερο την αντίθεση των οπαδών του Γκιουλέν που είναι μια με-γάλη δύναμη στον ισλαμικό χώρο, με τον Ερ-ντογάν, αποσταθεροποιώντας πιο πολύ την τουρκική κυβέρνηση. Παράλληλα σε δημο-σίευα της τουρκικής εφημερίδας Milliyet, στις 23/8, προβάλλονται οι δηλώσεις τριών άλ-λων έμπειρων παλαίμαχων Τούρκων διπλω-ματών, του Onur Öymen, πρώην διπλωμα-τικού πρέσβη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, του γνωστού πρώην υπουργού Εξωτερικών, İlter Türkmen και του πρώην πρέσβη της Τουρ-κίας στην Γαλλία, Akın Özçer. Και οι τρεις εξαπολύουν έντονη επίθεση κατά της εξωτε-ρικής πολιτικής του Ερντογάν τον οποίο κα-τηγορούν για επικίνδυνη πολιτική που έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την Τουρκία.

Αλλά και οι εξελίξεις στο κουρδικό προκα-λούν άλλο ένα μεγάλο πονοκέφαλο καθώς η πορεία του λεγόμενου «ειρηνικού ανοίγμα-τος» προς τους Κούρδους έχει περιέλθει σε

Αν "τρελαθεί" ο Ερντογάν εμείς τι κάνουμε;

Γράφει ο

Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος -Συγγραφέας -Τουρκολόγος


ΑΡΘΡΟ

αδιέξοδο. Πέραν τούτου οι Κούρδοι φέρονται εξοργισμένοι με την Άγκυρα εξ αιτίας της συ-νεχιζόμενης τουρκικής βοήθειας στους ισλα-μιστές που πολεμούν τους Κούρδους στην βορειοανατολική Συρία.

Όπως αποκάλυψε και η ίδια η τουρκική εφημερίδα, Taraf, από τις 30/8, ένας από τους σημαντικότερους Κούρδους ηγέτες, ο Murat Karayılan, κατήγγελλε με έμφαση την τουρκική κυβέρνηση ότι βοηθά τους ισλαμι-στές της Al Kaida και το παρακλάδι της, Al Nusra, που πολεμά ενάντια του PYD, κουρ-δικού σκέλους του ΡΚΚ στην Συρία.

Η συνεχιζόμενη αυτή υποστήριξη της Τουρ-κίας προς τους ισλαμιστές, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Murat Karayılan, αποτελεί εχθρική πράξη εναντίον των Κούρδων του ΡΚΚ, οι οποίοι, σύμφωνα με τελευταία δημο-σιεύματα έχουν σταματήσει την αποχώρηση τους από την Τουρκία και ξανά συσπειρώ-νονται σε τουρκικό έδαφος έτοιμοι για νέες πολεμικές επιχειρήσεις. Ο συμπρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του KCK, Cemil Bayık, δήλωσε στις 7/9 ότι το ΡΚΚ σταμάτη-σε την αποχώρηση. «Θα σταματήσουμε τους αντάρτες.

Αν δούμε ότι διεξάγονται επιχειρήσεις, θα καταφύγουμε σε νόμιμη άμυνα. Θα στείλου-με πίσω τις (ένοπλες) ομάδες που αποχώρη-σαν αν θελήσουν να κλιμακώσουν τον πόλε-μο». Αλλά για την συνεχιζόμενη συνεργασία Τουρκίας και Al Kaida για την Συρία, υπάρ-χουν πολλές αναφορές στον τουρκικό τύπο όπως η πιο χαρακτηριστική στην τουρκική

εφημερίδα Aydınlık, στις 25/8, όπου αποκα-λύπτεται πως το κύριο αρχηγείο της Al Kaida που οργανώνει τις επιθέσεις κατά του κα-θεστώτος Άσαντ βρίσκεται στην Κωνσταντι-νούπολη και συγκεκριμένα στη περιοχή του Maltepe.

Αντιλαμβάνεται κανείς με όλα αυτά καθώς παρακολουθούμε καθημερινά την αλματώδη αύξηση των τουρκικών προκλήσεων προς την ελληνική πλευρά, το τι μπορεί να επα-κολουθήσει αν οι Ερντογάν-Νταβούτοβλου βλέποντας από τις εξελίξεις να καταρρέει με καταστροφικό τρόπο όλη η πολιτική τους πο-ρεία, θελήσουν να εκτονώσουν όλη αυτή την κατάσταση προς τα δυτικά. Χαρακτηριστικό είναι το πως παρουσίασε ο τουρκικός τύπος την είδηση από την Ελλάδα για τα ληγμένα τρόφιμα σαν η χώρα μας να είναι μια «ληγ-μένη χώρα» και φυσικά ανίκανη για οποιαδή-ποτε αντίδραση.

Το τουρκικό στρατοκρατικό μόρφωμα ανε-ξέλικτο είναι μεγάλη απειλή και δυστυχώς η μνημονιακή Αθήνα το μόνο που δείχνει ότι ξέρει να κάνει είναι να χαριεντίζεται με τον πιο ηλίθιο τρόπο απέναντι σε μια Τουρκία που παραπατά εν μέσω εκρηκτικών αναφλέ-ξεων. Το πληγωμένο θηρίο είναι πάντα πιο επικίνδυνο και εμείς είμαστε έτοιμοι ακόμα και για μια διάλυση, (σύμφωνα με το γνωστό αμερικανικό σχέδιο, «Μεγάλη Μέση Ανατο-λή»), της Τουρκίας ; Το ερώτημα μου είναι όχι προς την πολιτική, (που ενεργεί με άλλο τρό-πο), αλλά προς τη στρατιωτική ηγεσία που ξέρει κάτι παραπάνω.

Δεν θα είναι άστο-χο να ισχυριστού-με πως αυτή την στιγμή η Τουρκία

μοιάζει με ένα πλη-γωμένο θηρίο που μουγκρίζει απελ-πισμένα προσπα-θώντας να δείξει απειλητικά τα δό-

ντια του προς όλες τις κατευθύνσεις από όπου βλέπει παντού εχθρούς.


ΑΡΘΡΟ

Αφορμήν λαβών αφ ενός εκ της δημοσιεύσεως εξαιρετικού αρθρου «Περί Καποδιστρίου» τού συναδέλ-φου Αντιστρατήγου Ιωάννου Δημη-τροπούλου εις το υπ αρ 78 τεύχος τού ανά χείρας περιοδικού τού Συν-δέσμου μας και αφ’ ετέρου εκ προ-σφάτου επισκέψεώς μου εις την Ρωσίαν έκρινον σκόπιμον να πα-ραθέσω ολίγα τινά διά την μεγίστην τιμήν την οποίαν η Τσαρική Ρωσία απέδωκεν αλλά και η σημερινή Ρω-σία συνεχίζει ν’ αποδίδη εις τάς δύο αυτάς Ελληνικάς προσωπικότητας.Ουτω πως καταγράφω:

Εις την Αγίαν Πετρούπολιν (Πέτερ-σμπουργκ, Λένινγκράντ):1.Υπάρχει προς τιμήν εν γένει ΤΩΝ

ΕΛΛΗΝΩΝ μία εξαιρετικώς μεγάλη εις μήκος και πλάτος οδός μεγαλυ-τέρα εισέτι και τών ημετέρων οδών ΣΤΑΔΙΟΥ εις Αθήνας καί ΤΣΙΜΙΣΚΗ εις Θεσσαλονίκην αλλά και εις κε-ντρικώτατον σημείον κειμένη αρχί-ζουσα μάλιστα εκ τής μεγαλυτέρας οδού τής Αγ.Πετρουπόλεως αυτής τής Λεωφόρου ΝΕΦΣΚΥ, φέρουσα τήν ονομασίαν «ΓΚΡΕΣΙΣΚΥ ΠΡΟΣ-ΠΕΚΤ» δηλ.ΟΔΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ.(Βλ.Φωτογραφίας).

2.Περί το μέσον τής οδού ΓΚΡΕΣΙΣ-ΚΥ και εν επαφή μ’ αυτήν εις πα-ρακείμενον αλσύλιον εχει ανεγερ-θή προς τιμήν τού Ιωάννου Καπο-διστρίου περικαλές βάθρον επί του οποίου ισταται γιγαντιαίος και μεγα-λοπρεπής χαλκούς ‘ανδριάς τούτου μετ’ επιγραφής εις την Ρωσικήν:

«ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ».

(Βλ.Φωτογραφίας).Τό υψος του ολου συμπλέγματος ανέρχεται τά 10 μ.περίπου

3.Εις το μεγαλοπρεπές και γιγαντιαί-ον εις ογκον και εκθέματα Μουσείον τού ΕΡΜΙΤΑΖ, αλλοτε χειμερινά ανά-κτορα ενθα επισυνέβη τώ μέν 1905 η «ματωμένη» Κυριακή τω δέ 1917 η υπό τών Μπολσεβίκων κατάληψις

τής

εξουσίας, υφίσταται η αιθουσα τών προσωπογραφιών τών προσωπικο-τήτων αι οποίαι προσέφερον εξαιρε-τικάς υπηρεσίας εις την Τσαρικήν Ρωσίαν.Εις την αιθουσαν αυτήν εί-ναι ανηρτημένη και η προσωπογρα-φία του Αλεξάνδρου Υψηλάντου με την υπόμνησιν εις την Ρωσικήν.

«ΑΠΩΛΕΣΕΝ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΝ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΜΑΧΗΝ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ 26.8.1813».

Σημείωσις: Εις το Ναύπλιον πρώ-της πρωτευούσης τής Ελλάδος ενθα εδολοφονήθη ο Μεγάλος Εθνικός Κυ-βερνήτης με ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν τών απανταχού απλών Ναυπλιέων και ιδίοις δαπάναις εστήθη μαρμάρι-νος ανδριάς εις μέγεθος ισος με το 1/4 τού εν Πετροπόλει στηθέντος Καποδι-στρίου.Τό ημέτερον Ελληνικόν Κράτος υπήρξεν παντελώς απόν διά μίαν γι-γαντιαίαν Ελληνικήν προσωπικότητα.Τό Ρωσικόν Κράτος παρόν διά μίαν ξένην προσωπικότητα η οποία προ-

σέφερεν υπηρεσίας εις αυτό.!! Αλλ’ ομως θα ηδυνατο ο οιασδήποτε εθνι-κώς σκεπτόμενος Ελλην να σημειώ-ση:Τι το περίεργον οράται αφού εις μέν τάς Αθήνας δεν υφίσταται ουτε ενας ανδριάς ή προτομή τού μεγίστου τών Στρατηλατών και επιμορφωτού του Κόσμου τού Μεγάλου Αλεξάνδρου εις δε τήν Θεσσαλονίκην μέχρι το ετος 1970 ουδείς ανδριάς ή προτομή τού Αλεξάνδρου υπήρχεν και ισως μέχρι σήμερον να συνεχίζετο αυτό εάν το Στρατιωτικόν Καθεστώς και δή ο τότε Διοικητής του Γ’ Σ.Σ Αντιστράτηγος Βασίλειος Τσούμπας δεν εισηγείτο και ανεγείρετο επί της παραλίας εγγύς τού Λευκού Πύργου μεγαλοπρεπές και περικαλές βάθρον επί του οποί-ου επικάθηται περίλαμπρος χαλκούς ανδριάς επ αλόγου τού Μεγ. Αλεξάν-δρου. Αξιον τής Μοίρας του το νεοελ-ληνικόν Κράτος!.

Φωτογραφίαι.Νο1.Η επί του πε-ρικαλούς βάθρου χαλκίνη επιγραφή περί Καποδιστρίου.

Νο2.Ο γράφων φωτογραφισθείς εγ-γύς τού βάθρου τού ανδριάντος.Εκ του αναστήματός μου (1,72μ) δύναται να συγκρίνη τις το υψος τού ολου μνη-μείου.

Νο3. Η λίαν μακρά και πλατεία οδός ΕΛΛΗΝΩΝ ή ΓΚΡΕΣΙΣΚΥ και

Νο4 Η επί τοίχου ανηρτημένη πινακίς τής οδου ΓΚΡΕΣΙΣΚΥ.=ΕΛΛΗΝΩΝ.

Η τιμή της Ρωσίας εις τους Έλληνας Ιωάννην Καποδίστριαν και Αλ. Υψηλάντην

Γράφει ο Ιωάννης Αλμπάνης Ιλαρχος ε.α (Τάξεως 1966)- πτυχ.Χημ.Μηχ.Ε.Μ.Π και Οικονομικού Πανεπιστη-μίου Αθηνών

1

2

3

4


ΑΡΘΡΟ

Το "στρατηγικό βάθος" καταρρέει στην Αίγυπτο

Όταν η τουρκική εξωτερική πολι-τική άρχισε να εφαρμόζει το δόγμα του «στρατηγικού βάθους», οραμα-τιζόμενη το ρόλο του «νεοοθωμανού ηγεμόνα», θεωρούσε ότι στο δρό-μο θα είχε «μηδενικές τριβές». Αυτή η αντίληψη, στηριζόταν εν πολλοίς στην απουσία αραβικής ενότητος και στρατηγικής και στην απομόνω-ση του Ιράν. Η ακύρωση του άξονα με το Ισραήλ ήταν μία μανούβρα τα-κτικής που εξυπηρετούσε επικοινω-νιακώς την προσπάθεια της Τουρκί-ας να κερδίσει αξιοπιστία και να κα-λύψει το ηγετικό κενό στη Μέση Ανα-τολή.

Η Συρία ήταν το πρώτο κράτος της πε-ριοχής που ανταποκρίθηκε θετικά στο νέο άνοιγμα της Τουρκίας, διαμορφώ-νοντας, μέχρι την Άνοιξη το 2011, μία στρατηγική εταιρική σχέση. Ο Άσαντ πίστευε ότι μία τέτοια σχέση, με ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, θα έδιδε την ευκαιρία στη Δαμασκό να ξεφύγει από την απομόνωση που βίωνε μετά το τέ-λος του Ψυχρού Πολέμου.

Η Τουρκία, όμως, παρουσιάστη-κε ανειλικρινής στη σχέση αυτή πλην όμως πιστή στο στρατηγικό στόχο του «νεοοθωμανού ηγεμόνα». Μόλις ξέ-σπασε η κρίση στη Συρία, ανέλαβε το ρόλο του συντονιστή των στρατιωτικών επιθέσεων εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, ωσάν η Συρία να ήταν επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ανα-λαμβάνοντας αυτό το ρόλο, η κυβέρ-νηση Ερντογάν υπελόγισε, εσφαλμένα τελικώς, ότι η κρίση θα είχε βραχύ χρο-νικά χαρακτήρα. Η παρατεταμένη χρο-νική διάρκεια του εμφυλίου πολέμου καθώς επίσης και οι αντοχές του κα-θεστώτος Άσαντ, δημιούργησαν μόνο αδιέξοδα και προβλήματα για την Άγκυ-ρα.

Τώρα έρχεται αντιμέτωπη με ένα νέο, εξίσου σκληρό πρόβλημα, αυτό της Αιγύπτου. Η προσπάθεια αύξησης της επιρροής της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή δέχεται ισχυρό ράπισμα μετά το πραξικόπημα του στρατού και την ανατροπή του Μωχάμμεντ Μόρσι.

Οι ελπίδες της κυβέρνησης Ερντογάν εκτροχιάζονται αφού επένδυσαν πάνω στην άνοδο των ισλαμιστών στην πο-λιτική εξουσία. Η ενίσχυση των ισλαμι-στών ήταν άλλωστε μόνιμη τακτική της Τουρκίας αφ' ότου άρχισαν οι Αραβικές εξεγέρσεις από τις αρχές του 2011 και εντεύθεν.

Η κυβέρνηση Ερντογάν ήταν από τις πρώτες που υποστήριξαν την εξέγερση του 2011 και την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ. Ακολούθως προέβαλε τη σουννιτική ισλαμική ταυτότητα ως συ-στατικό στοιχείο της εξωτερικής προ-κειμένου να ενισχύσει τους δεσμούς με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και την κυβέρνηση Μόρσι.

Η Τουρκία είχε δύο στρατηγικά πλε-ονεκτήματα τα οποία απώλεσε λόγω μη ορθολογικών επιλογών. Το πρώτο ήταν η επιθυμία του ΝΑΤΟ να αναπρο-σαρμόσει τη στρατηγική του στη Μέση Ανατολή μετά τις αραβικές εξεγέρσεις και συνεπώς η Άγκυρα θα μπορούσε να παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο ως βραχίονας της Βορειοτλαντικής Συμμα-χίας στην περιοχή. Το δεύτερο ήταν η ύπαρξη κενού ισχύος στη Μέση Ανατο-λή λόγω της αποδυνάμωσης που προ-κάλεσαν στα αραβικά κράτη οι διάφο-ρες κρίσεις στην περιοχή από το 2003 και εντεύθεν και της συνεχιζόμενης απομόνωσης του Ιράν, με συνέπεια η Τουρκία να προέβαλλε ως το μόνο μου-σουλμανικό κράτος με ισχυρούς συντε-λεστές ισχύος και ικανότητα διαπραγ-μάτευσης, τόσο με τους δυτικούς συνα-σπισμούς όσο και με μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου.

Επενδύοντας πολιτικά και οικονομικά στην πιο ισχυρή και πολυπληθέστερη αραβική χώρα, η Τουρκία ευελπιστού-σε ότι θα απεκόμιζε δύο βασικά πλε-ονεκτήματα: πρώτον, το στρατηγικό βάθος θα εδραιώνετο καθοριστικώς και θα αποκτούσε μία ισχυρή δυναμι-κή πλέον, και δεύτερον, θα προέβαλλε διεθνώς ότι το τουρκικό μοντέλο συνύ-

παρξης «Ισλάμ και Δημοκρατίας» απο-τελούσε πρότυπο για όλο το μουσουλ-μανικό κόσμο.

Με την ανατροπή Μόρσι, ο Ερντογάν βλέπει τα γεωπολιτικά του οράματα να συνθλίβονται μπροστά τις επιλογές του αιγυπτιακού στρατού. Το χειρότερο δε για την Τουρκία ότι υπό την πίεση της γεωστρατηγικής πλέον ανασφάλειας, η κυβέρνηση Ερντογάν αρχίζει, όπως και στην περίπτωση της Συρίας, να γίνεται μέρος του αιγυπτιακού προβλήματος χωρίς άμεση προοπτική για πολιτικά οφέλη και μακροπρόθεσμα δημιουρ-γεί τις συνθήκες περαιτέρω απομόνω-σής της στη Μέση Ανατολή με απώλεια των όποιων θετικών μέχρι σήμερα κε-κτημένων. Από τη στιγμή που ο Ερντο-γάν καταδίκασε την ανατροπή Μόρσι με εμπρηστικές δηλώσεις αναχαίτισε την όποια δυνατότητα της Άγκυρας να επηρεάσει τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Με άλλα λόγια στην προσπάθειά της να καταστεί ιδιοτελώς σταθεροποιητι-κός παράγοντας στην περιοχή μετα-τρέπεται σταδιακώς σε ταραξία. Από τη στιγμή που ο Ερντογάν παρασύρθηκε ανταποκρινόμενος σε ένα παιγνίδι ηθι-κής και ιδεολογίας απομονώθηκε πολι-τικώς. Τέτοιου είδους παιγνίδια έχουν αξία μόνο όταν συμπαρατάσσεται ο δρών με το νικητή μίας σύγκρουσης.

Η εξέλιξη των γεγονότων στην Αί-γυπτο, μετά την ανατροπή του Μου-μπάρακ ένωσαν αρχικώς το σουννι-τικό τρίο, Τουρκία - Κατάρ - Σαουδική Αραβία. Μετά τα σαρωτικά γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, η Σαουδι-κή Αραβία και το Κατάρ επέδειξαν ευ-προσάρμοστη πολιτική διατηρώντας την ικανότητά τους να επηρεάζουν εν μέρει τις εξελίξεις. Αντιθέτως, η μονομε-ρής στάση της Τουρκίας έχει απολέσει τις όποιες πιθανότητες συνέχισης του ρόλου που έπαιζε πριν από τον Ιούλιο.

Η διάσπαση βεβαίως αυτού του σουν-νιτικού συνασπισμού θα έχει περιφε-ρειακές επιπτώσεις. Ο συνασπισμός αυτός δημιουργούσε προοπτική ισχυ-ροποίησης της Τουρκίας στην περιοχή. Μετά την ανατροπή Μόρσι, η Άγκυρα έχει χάσει τις ηγεμονικές πιθανότητες στην περιοχή. Το νέο πλέον σκηνικό, με την απομόνωση της Τουρκίας, θα επη-ρεάσει άλλες κρίσιμες εξελίξεις στην περιοχή, όπως το συριακό ζήτημα.

Γράφει ο

Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών


ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ

Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ αίμα χύνεται στους δρόμους τής Αι-γύπτου, η Μουσουλμανική Αδελφό-τητα ούτε θα εξαλειφθεί ούτε θα επι-λέξει την εξορία. Αργά ή γρήγορα, οι πυλώνες τού αιγυπτιακού κράτους, υπό την ηγεσία τού στρατού και της Αδελφότητας, και μαζί με αυτούς μεγάλα τμήματα του ισλαμικού κι-νήματος της χώρας, θα φτάσουν σε κάποιο modus operandi. Θα απο-δειχθεί επισφαλές. Θα υπάρξουν περίοδοι αναταραχής, και η τάξη εί-ναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταρρέει κατά καιρούς στην διαδρομή προς τη σταθερότητα. Και στην πορεία, η μόνη πραγματικά υπαρξιακή απει-λή για τη Μουσουλμανική Αδελφό-τητα θα έρθει από το εσωτερικό της.

Η ιστορία ξεκινά στα τέλη της δεκαε-τίας του 1990, όταν μια νέα γενιά ισλα-μιστών ηγετών, οι περισσότεροι από αυτούς με επιχειρήσεις και επιχειρη-ματικό υπόβαθρο, άρχισαν να αντικα-θιστούν σταδιακά την παλιότερη, θε-ολογικά εκπαιδευμένη ηγετική ομάδα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία είχε κυριαρχήσει στην οργά-νωση τον προηγούμενο μισό αιώνα. Η νέα ηγεσία έφερε σημαντικές αλλα-γές στην Αδελφότητα, αν μη τι άλλο με τη ρητορική της. Εξαφανίστηκαν οι θε-ολογικά πλούσιες εκδόσεις και τα κη-ρύγματα που τοποθετούσαν την ορ-γάνωση ως την επιλογή των ευσεβών. Αντί αυτών, τα κοινωνικοοικονομικά προγράμματα και η ανάπτυξη έγιναν θέματα της καθημερινότητας. Το επι-χείρημα των ηγετών ήταν ότι η Αδελ-φότητα, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία στη δημιουργία και τη διαχείριση μιας ευρύτατης υποδομής υπηρεσιών, ήταν η καλύτερα τοποθετημένη πολιτική δύ-ναμη για να οδηγήσει την οικονομία τής Αιγύπτου και της κοινωνίας έξω από την έρημο.

Η πολιτική στρατηγική τής Αδελφό-τητας επίσης έγινε μάρτυρας μιας ση-μαντικής αλλαγής. Η νέα ηγεσία έδω-σε έμφαση στην υποταγή της στο αι-γυπτιακό κράτος, και όχι στο ισλαμικό

ummah (έθνος). Όποτε ήταν δυνατόν, η ρητορική της υπογράμμιζε τη δέ-σμευσή της στη δημοκρατία - όχι μόνο μέσα από τη συμμετοχή και το σεβα-σμό των αποτελεσμάτων των εκλο-γών, αλλά και από το γεγονός ότι υιο-θετεί τις κρίσιμες δημοκρατικές αρχές τού σεβασμού των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και των ατομικών και πο-λιτικών ελευθεριών.

Η τοποθέτηση αυτή της Αδελφότη-τας απέδωσε καρπούς, όταν εξασφά-λισε πάνω από το 40% των εδρών στις αιγυπτιακές βουλευτικές εκλογές τον Δεκέμβριο του 2011 και τον Ιανου-άριο του 2012 και έξι μήνες αργότερα, κέρδισε τις πρώτες ελεύθερες προε-δρικές εκλογές της Αιγύπτου. Για πρώ-τη φορά μετά από δεκαετίες, φάνηκε ότι η αποτελεσματικότητα θα συνδέε-ται με την νομιμότητα στην αιγυπτια-κή πολιτική. Αλλά εκείνη η στιγμή ήταν φευγαλέα, και οι οικονομικές προκλή-σεις που αποδείχθηκαν πιο δύσκολες από όσο περίμενε η Αδελφότητα. Με την πάροδο του χρόνου, κατέστη απο-λύτως σαφές ότι η οργάνωση δεν είχε την εμπειρία να διαχειριστεί μια λεπτή πολιτική και οικονομική μεταμόρφωση.

Παρ’ όλα αυτά, η οργή κατά της Αδελ-φότητας ήταν πιο έντονη και επίμονη από όσο θα δικαιολογούσε η οικονο-μική κακοδιαχείριση. Εκατομμύρια Αι-γύπτιοι, ιδιαίτερα στην διανόηση, τα μέσα ενημέρωσης και τη μεσαία τάξη της χώρας, πιστεύουν ότι η Αδελφότη-τα εργάζεται συστηματικά για να εξι-σλαμίσει το κράτος και την κοινωνία. Οι δηλώσεις τού προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι επιδείνωσαν αυτούς τους φό-βους - η διακήρυξη τον Νοέμβρη του 2012 με την οποία έδωσε στον εαυτό του πλήρη ασυλία από οποιαδήποτε εποπτεία και η εσπευσμένη και κλει-στή διαδικασία μέσω της οποίας συ-ντάχθηκε και επικυρώθηκε το σύνταγ-μα τον Δεκέμβρη του 2012, σίγουρα δεν βοήθησαν - όπως έκανε και η ταυ-τόχρονη άνοδος του πολιτικού Ισλάμ σε άλλες αραβικές χώρες.

Σε άλλες γωνιές της περιοχής, όπου το Ισλάμ είναι σχεδόν το μοναδικό κα-θοριστικό χαρακτηριστικό της κοινωνί-

ας, ο εξισλαμισμός μπορεί να μην ήταν τόσο προβληματικός. Τα ισλαμικά κόμ-ματα θα μπορούσαν να έχουν γίνει απλώς μια δύναμη μεταξύ πολλών σε ένα πλουραλιστικό πολιτικό περιβάλ-λον. Αλλά στην Αίγυπτο, η ιδέα αυτή συγκρούστηκε με την πολύ παλιά, πλούσια και βαθιά ριζωμένη αιγυπτια-κή εθνική ταυτότητα: ένα μείγμα αραβι-σμού, μεσογειακότητας, λεβαντισμού, Χριστιανισμού, φαραωνισμού και ένα μοναδικό είδος ισλαμισμού, που έχει προσαρμοστεί, με την πάροδο των αι-ώνων, στην ήσυχη και νωχελική ζωή τής αγροτικής κοινωνίας τής χώρας. Για πολλούς Αιγυπτίους, συμπεριλαμ-βανομένων των επικεφαλής διαφόρων κρατικών θεσμών με επιρροή, η κατα-πολέμηση της Αδελφότητας έχει γίνει έτσι ένας αγώνας για την υπεράσπιση του αιγυπτιακού χαρακτήρα.

Για άλλους, η μάχη κατά της Αδελ-φότητας αφορούσε περισσότερο την διατήρηση των προνομίων τους. Και εδώ, τα οικονομικά παίζουν όντως έναν ρόλο. Η Αδελφότητα ερχόμενη στην εξουσία προανήγγειλε μια εμφα-νή προσπάθεια να μεταρρυθμιστεί η πολιτική οικονομία τής Αιγύπτου. Νέοι οικονομικοί παράγοντες, με διασυνδέ-σεις σε ισλαμικά κινήματα στην Αίγυ-πτο και τον Κόλπο, φάνηκε να αυξά-νουν γρήγορα τα μερίδια αγοράς που κατείχαν στους τομείς των τραπεζών, των κατασκευών, των ακινήτων, των μεταφορών, του λιανικού εμπορίου και αλλού. Αυτό απείλησε οικονομικά κέ-ντρα εξουσίας που έχουν, εδώ και δε-καετίες (και ειδικά στα τελευταία δέκα χρόνια τής εξουσίας τού προέδρου Μουμπάρακ) διασφαλίσει μια κυρίαρ-χη και ιδιαίτερα προσοδοφόρα θέση στην αιγυπτιακή οικονομία.

Ένας άλλος παράγοντας που τροφο-δότησε τον θυμό κατά της Αδελφότη-τας ήταν η οργανωτική δομή της. Η αυ-στηρή και πειθαρχημένη ιεραρχία τής οργάνωσης κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, της είχε επιτρέψει να αντέχει διαδοχικές (και μερικές φορές βίαιες) επιθέσεις από διαδοχικά αιγυπτιακά καθεστώτα. Αλλά η ιεραρχία έγινε μειο-νέκτημα, όταν η οργάνωση ήρθε στην

Εξελιχθείτε ή εξαφανιστείτεΗ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Tarek Osman *


εξουσία. Με απλά λόγια, δεν υπήρχε χώρος και για τον εκτεταμένο και με επιρροή διοικητικό βραχίονα του αιγυ-πτιακού κράτους και για τον εκτεταμέ-νο και με επιρροή διοικητικό βραχίονα της Αδελφότητας, που συνέχισαν να συμπεριφέρονται αυτόνομα.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι γνωστό. Τώρα, ο οργανισμός πρέπει να επιλέξει μια μεταξύ τριών κατευθύν-σεων.

Πρώτον, μπορεί να αποφασίσει να εμμείνει στην κυρίαρχη σκέψη των τελευταίων 10 ή 15 ετών - ότι η Μου-σουλμανική Αδελφότητα είναι σε καλύ-τερη θέση να καθορίζει το κοινωνικο-οικονομικό μέλλον της Αιγύπτου. Αυτό δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη συνέχιση ή κλιμάκωση της τρέχουσας αντιπα-ράθεσης. Η σκόνη θα κατακαθίσει τε-λικά, και η Αδελφότητα είναι πιθανόν να καταλήξει σε κάποιο είδος modus vivendi με το κράτος. Όμως, αρνούμε-νη να εξελίξει το σκεπτικό της, η οργά-νωση θα χτίζει πάνω στα προβλήματα που τροφοδότησαν την οργή των μα-ζών εναντίον τής εξουσίας της και που οδήγησαν στην αποπομπή τού Μόρ-σι. Σε αυτό το σενάριο, ακόμη και αν η ομάδα καταφέρει να ελιχθεί στην τρέ-χουσα κρίση, θα έχει ως προορισμό το περιθώριο.

Η δεύτερη επιλογή είναι να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Η υπάρχουσα ηγεσία της ομάδας, ή μια νέα ομάδα νεαρότερων ηγετών, μπορεί να στα-ματήσει και να κάνει έναν απολογι-σμό. Ίσως να συνειδητοποιήσουν ότι η πραγματική απειλή για την ύπαρξή της οργάνωσης δεν έγκειται στην τρέ-χουσα αντιπαράθεση, αλλά στον τρό-πο που το δικό τους στυλ λειτουργίας ανταγωνίστηκε μεγάλα τμήματα του

πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των ευσεβών ανθρώπων που θεω-ρούνταν ως φυσικοί εκλογείς τής ορ-γάνωσης. Με την πάροδο του χρόνου, η ηγεσία θα μπορούσε να προωθήσει επαναστατικές αλλαγές τόσο στην σκέ-ψη τής οργάνωσης όσο και στην οργα-νωτική δομή της. Μια επιλογή θα μπο-ρούσε να είναι να αποδυναμώσουν την ανεξάρτητη γραφειοκρατική δομή και να εστιάσουν την ισχύ της οργάνω-σης, τις προσπάθειες και την χρημα-τοδότηση στο Κόμμα της Ελευθερίας και Δικαιοσύνης (ή σε ένα καινούργιο κόμμα). Αυτό θα αναμορφώσει αποτε-λεσματικά τις πολιτικές δραστηριότη-τες της οργάνωσης με ένα τρόπο που τα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας και τα πιο ισχυρά θεσμικά όργανα του κράτους θα μπορούσαν να δεχθούν.

Σε αυτό το σενάριο, η Μουσουλμανι-κή Αδελφότητα θα πρέπει να εξελιχθεί μέχρι του σημείου που σχεδόν δεν θα αναγνωρίζεται. Το τουρκικό Κόμμα τής Ελευθερίας και Δικαιοσύνης (AKP) πέ-ρασε κάτι παρόμοιο στα τέλη τού 1990 και στις αρχές τής δεκαετίας τού 2000. Δεδομένων του ιστορικού τής Αδελφό-τητας και της τρέχουσας κρίσης στην Αίγυπτο, ένας τέτοιος μετασχηματι-σμός ενδέχεται να είναι πιο δύσκολος - αλλά θα έχει μια πολύ ευρύτερη επί-δραση από όση το ΑΚΡ πριν από μια δεκαετία.

Ο τρίτος δρόμος είναι ένας συνδυ-ασμός τής πρώτης και της δεύτερης επιλογής. Σε αυτό το σενάριο, η οργά-νωση θα υποστεί μια οδυνηρή εσωτε-ρική πάλη ανάμεσα σε εκείνους που θέλουν να αντισταθούν στον κατα-τρεγμό και να απαντήσουν με βία και σε εκείνους που συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να προχωρήσουν μπρο-

στά. Το αποτέλεσμα, σχεδόν με βε-βαιότητα, θα είναι ο κατακερματισμός της Αδελφότητας σε δύο (ή περισσό-τερες) διαφορετικές ομάδες. Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που η οργά-νωση διχάστηκε. Μετά το αποφασιστι-κό πλήγμα που έδωσε στην Αδελφό-τητα τη δεκαετία του 1950 ο πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, με το οποίο ανάγκασε την οργάνωση να κρυφτεί ή να οδηγηθεί στην εξορία, η οργάνωση διασπάστηκε μεταξύ τού επιχειρησια-κού βραχίονα που διατήρησε την εστί-ασή του στην Αίγυπτο και των άλλων ομάδων που ανέπτυξαν σταδιακά μια πολύ διαφορετική σκέψη και έθεσαν ως στόχο να δημιουργήσουν ένα απο-τύπωμα στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά, μια τέτοια διάσπαση θα μπορούσε να επιτρέψει σε τμήματα τής Αδελφότη-τας να εξελίξουν το σκεπτικό της και την επιχειρησιακή δομή της, κάτι που θα τους βοηθήσει να ξαναχτίσουν στα-διακά τις εκλογικές τους βάσεις, ιδίως στην κολοσσιαίου μεγέθους μικρομε-σαία τάξη της Αιγύπτου. Άλλα τμήμα-τα, αυτά που αρνήθηκαν να μετακινη-θούν από τις θέσεις τους ή που επέλε-ξαν τη βία, τελικά θα μείνουν στα κρύα του λουτρού. Όλα αυτά, με τη σειρά τους, θα μπορούσαν να επαναπροσ-διορίσουν το αραβικό πολιτικό Ισλάμ.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι το σύνολο των κύκλων της Αδελ-φότητας - και οι αναδυόμενες δυνάμεις μεταξύ των νεαρών μελών της - θα πα-ραμείνουν ενωμένοι πίσω από μια ενι-αία στρατηγική. Οι υπαρξιακές απει-λές αποδυναμώνουν τις παραδοσια-κές δομές διοίκησης και ανακινούν την δημιουργικότητα. Είναι πιθανό ότι οι διάφορες φατρίες μέσα στη Μουσουλ-μανική Αδελφότητα θα αποφασίσουν να υιοθετήσουν διαφορετικές πορείες δράσης. Το πραγματικό ερώτημα είναι με ποια στρατηγική θα ευθυγραμμιστεί η πλειοψηφία των νεότερων μελών της. Στους επόμενους μήνες θα δούμε βία και αμφιταλάντευση, αλλά η τρίτη επιλογή είναι η πιο πιθανή μεσοπρό-θεσμα και μακροπρόθεσμα.

* O TAREK OSMAN είναι συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο Egypt on the Brink (Η Αίγυπτος στο χείλος του γκρεμού). Η πρώ-τη έκδοση κυκλοφόρησε μερικές εβδο-μάδες πριν την εξέγερση του Ιανουαρίου 2011. Μία νέα έκδοση κυκλοφόρησε στις αρχές Αυγούστου του 2013.




Αυτή την κρίσιμη περίοδο, όπου αναμέ-νεται η στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και της Γαλλίας, κατά της Συρίας, όπου όπως φαίνεται, πολλά θα κριθούν και μια νέα τάξη πραγμάτων θα αναπηδήσει, με αλλαγές συμμαχιών, συνόρων κρατών και οικονομικών διαφοροποιήσεων σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Και ας μην εφησυχάζουμε ότι είμαστε μακριά και μάλλον δεν μας επη-ρεάζουν οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, γιατί είμαστε πολύ πιο κοντά από ότι νο-μίζουμε και σίγουρα οι εξελίξεις θα μας αφορούν άμεσα.

Έτσι λοιπόν οι διάφοροι αναλυτές σε πολ-λά «ThinkTanks» παγκοσμίως, ως συνήθως προτρέχουν των γεγονότων, με σκοπό να «αποκαλύψουν» τις μελλοντικές εξελίξεις και το πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση στο εγ-γύς μέλλον. Ιδιαίτερη σημασία για μας έχουν οι αναλύσεις που αφορούν τις στρατηγικές συμμαχίες και ιδιαίτερα τις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας.

Δεν θα ασχοληθούμε με το καυτό θέμα της Συρίας, αλλά με το εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα των σχέσεων ΗΠΑ – Τουρκίας, που όχι μόνο μας επηρεάζει άμεσα, αλλά είναι καθο-ριστικής σημασίας για την εξωτερική μας πο-λιτική. Όπως είναι γνωστό, τελευταία υπάρ-χει σοβαρός προβληματισμός και ανησυχία, με την αλλοπρόσαλλη, παράξενη, απείθαρ-χη, προβληματική, μεγαλοιδεατική εξωτερι-κή πολιτική της Τουρκίας, που πολλές φορές έχει ενοχλήσει σε αβάσταχτο βαθμό το Αμε-ρικανικό Administration, παρά την ανεξήγη-τη για πολλούς «κατανόηση» του Μπαράκ Ομπάμα για την «φίλη και σύμμαχο» Τουρ-κία.

Θεωρείται δεδομένο και αποδεκτό από όλους, ότι ο κύριος παράγων και μοχλός των εξελίξεων στην ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή είναι το ενεργειακό και ιδιαίτε-ρα τα τεράστια κοιτάσματα των υδρογοναν-θράκων στην ευρύτερη περιοχή .

Πολλοί αναλυτές και ιδιαίτερα Αμερικανοί, με αφορμή τον πόλεμο της Συρίας και ιδιαί-τερα τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων ση-μειώνουν με νόημα, ότι «Το φυσικό αέριο της Μέσης Ανατολής αποτελεί ευκαιρία για τις ΗΠΑ να διαρρήξουν τις σχέσεις με την Τουρ-κία».

Έτσι τόσο ο αναλυτής Seth Cropsey, όσο και ο αρθρογράφος αναλυτής Elad Benari, με πρόσφατα δημοσιεύματα επισημαίνουν και προτείνουν κατά κάποιο τρόπο στις ΗΠΑ, ότι «Τα πεδία φυσικού αερίου στην Μεσόγειο παρέχουν στις ΗΠΑ μία ευκαιρία να διακό-ψουν τις σχέσεις με την Τουρκία». Μάλιστα οι αναλύσεις των βασίζονται και σε ανάλυση Αμερικανού αξιωματούχου, ο οποίος προ-τείνει στην Αμερικανική κυβέρνηση, τη ρήξη των σχέσεων των ΗΠΑ με την Τουρκία και την παράλληλη ενίσχυση της συνεργασίας της Ουάσιγκτον με την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ.

Διαπιστώνεται λοιπόν ότι η πολιτική και οι συμμαχίες στην ανατολική Μεσόγειο αλλά-ζουν και το υφιστάμενο πλαίσιο ασφάλειας της περιοχής τελεί υπό διάσπαση. Η περι-οχή είναι διηρημένη πλέον, τόσο εντός του μουσουλμανικού κόσμου, με τις υφιστάμενες συγκρούσεις, όπως Σουνιτών κατά Σιιτών, Αδελφών Μουσουλμάνων κατά Σουνιτών κλπ., όσο και μεταξύ αυτού (του μουσουλ-μανικό κόσμου) και των μη-μουσουλμανικών κρατών.

Βλέπουμε σήμερα, ότι μια νέα τάξη πραγ-μάτων αναδύεται, ως αποτέλεσμα τριών ση-μαντικών γεγονότων που εξελίσσονται ρα-γδαία σήμερα:

α) Της επαναχάραξης του χάρτη των υδρογονανθράκων της περιοχής, με την ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων υδρο-γονανθράκων στην Κυπριακή και την Ισρα-ηλινή ΑΟΖ και φυσικά των εν εξελίξει απο-καλύψεων των κοιτασμάτων μεγάλων ποσο-τήτων υδρογονανθράκων και στην Ελληνική ΑΟΖ.

β) Της υιοθέτησης από την Τουρκία μιας εχθρικής νεο-οθωμανικής ιδεολογίας, για κυριαρχία σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, (που είναι δεδομένο ότι δεν θα της επιτραπεί από τις ισχυρές μουσουλμανικές ηγέτιδες χώρες της περιοχής) που την καθο-δηγεί στον 21ο αιώνα, και

γ) Της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης» (επιμένοντας προσωπικά στον όρο εντός ει-σαγωγικών, για ευνόητους λόγους)

Εν μέσω αυτής της πολιτικής αλλαγής, η Ελλάδα και η Κύπρος – σε συντονισμό με το Ισραήλ - παρέμειναν τα κύρια κράτη της πε-ριοχής που είναι φιλικά προς τη Δύση, παρά

Ο κόσμος που αλλάζειΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝ. ΜΕΣΟΓΕΙΟ.

ΘΑ ΑΡΠΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ;

Γράφει ο

Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης


Η πολιτική του Ερ-ντογάν, με ιδεολό-γο τον καθηγητή

Νταβούτογλου ως ΥΠΕΞ, επιδιώκει να αποκαταστήσει την ηγεμονία που απο-

λάμβαναν οι Οθωμα-νοί προκάτοχοί του.



τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα δύο Ελληνικά κράτη, που και εδώ τίθεται ο προβλη-ματισμός, αν η οικονομική κατάρρευση ήταν σχεδιαζόμενη, αλλά δεν εξετάζε-ται στο παρόν. Όταν όμως η αστάθεια και ο φόβος αυξάνονται, τότε η προ-βλεπτικότητα καθίσταται ιδιαίτερα πο-λύτιμη.

Ο ρόλος της Ελλάδας και της Κύπρου σε θέματα πολιτικής και ασφάλειας της Δύσης προσφέρουν στους διαμορφω-τές της πολιτικής των ΗΠΑ μία αψίδα και ασπίδα σταθερότητας στην Ανατο-λική Μεσόγειο, ενώ φέρνουν την ΕΕ σε απόσταση 45 λεπτών από τα σύνο-ρα του Ισραήλ. Η δυνατότητα χρήσης λιμένων, ναυτικών εγκαταστάσεων, καθώς και στρατηγικών αεροπορικών βάσεων που παρέχουν επί μακρόν η Κύπρος (αβύθιστο αεροπλανοφόρο) και η Ελλάδα (ιδίως με την νήσο Κρήτη και την βάση της Σούδας) στις Ηνωμέ-νες Πολιτείες, επιτρέπουν στον Έκτο Στόλο των ΗΠΑ - εάν οι ΗΠΑ αποφα-σίσουν να αναβιώσουν αυτήν την πα-λαιά κραταιά ναυτική δύναμη, έστω και σε ένα ποσοστό της παλαιάς της ισχύ-ος - να διαφυλάξει τις θαλάσσιες γραμ-μές επικοινωνίας της περιοχής. «Η αυ-ξανόμενη αστάθεια της περιοχής έχει αναβαθμίσει το στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου και προσφέ-ρει ένα κίνητρο στην αμερικανική ηγε-σία να προωθήσει μια νέα τάξη που καθιερώνει στενότερες σχέσεις με τις δύο χώρες και ενισχύει την περιφερει-ακή τους θέση», αναφέρουν χαρακτη-ριστικά οι αναλυτές.

Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος, από απα-ξιωμένα και ασήμαντα κράτη σε ολό-κληρη την περιοχή, αναδεικνύονται σε

κράτη στρατηγικής σημασίας για τις μελλοντικές εξελίξεις που αναμένονται στην περιοχή, με όλα τα συνεπαγόμε-να.

Ένα άλλος παράγων, που εξετάζεται από τους σκεπτικιστές Αμερικανούς αναλυτές είναι η άνοδος του ριζοσπα-στικού Ισλάμ ως της πλέον ακμάζου-σας πολιτικής δύναμης στην περιοχή και η εμβάθυνση της σύνδεσης των ριζοσπαστικών στοιχείων με την ‘Αρα-βική Άνοιξη’, που πλέον συνιστούν μια μεγάλη απειλή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, παρά τον αρχικό σχεδιασμό των ΗΠΑ για άνοδο του μετριοπαθούς Ισλάμ, τύπου Τουρκίας προ των τελευ-ταίων επικίνδυνων πρωτοβουλιών Ερ-ντογάν, όπως αποδεικνύει το πρόσφα-το κλείσιμο 19 πρεσβειών των ΗΠΑ από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή έως τη Μαδαγασκάρη. Ριζο-σπαστικά Ισλαμικά και αυταρχικά καθε-στώτα έχουν αναδυθεί μετά την κατάρ-ρευση των παλαιών καθεστώτων της περιοχής, με αποτέλεσμα η κατάσταση να χειροτερεύει σε σχέση με το πριν. Η περιφερειακή μετατόπιση προς τον αυταρχικό ισλαμισμό υπενθυμίζει την προειδοποίηση του καθηγητή του πα-νεπιστημίου του Χάρβαρντ, του μακα-ρίτη Samuel Huntington, όπου με το περίφημο βιβλίο του σχετικά με την σύγκρουση των πολιτισμών, προβλέ-πει μια πάλη αντίστοιχης διάρκειας και επικινδυνότητας με αυτή που διεξήγα-γε προ μερικών αιώνων η Ευρώπη, καθ’ όλη τη μακραίωνη κυριαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η σύγχρονη Τουρκία, που αποτελεί τη διάδοχο των Οθωμανών, έχει εγκα-ταλείψει το κεμαλικό εγχείρημα, που εγκαθίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ την δεκαετία του 1920 και κυβερνάται από

ένα όλο και πιο καταπιεστικό, εχθρικό και ισλαμικό καθεστώς, παρά την αρχι-κή εντύπωση του δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα των ΗΠΑ. Η οικονομική ανά-πτυξη της Τουρκίας έχει ενθαρρύνει τον Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν να εμείνει στην ιδεολογία του, κατακρημνί-ζοντας τον ‘δυτικόστροφο’ και κοσμικό χαρακτήρα της σύγχρονης Τουρκίας που διαδέχθηκε την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις αρ-χές του 20ου αιώνα. Αντί αυτού, ο Ερ-ντογάν έχει μεταστρέψει την πορεία της Τουρκίας προς την Ανατολή, δίνο-ντας έμφαση στη Σουνιτική μουσουλ-μανική αλληλεγγύη και στην εχθρότητα έναντι των μη μουσουλμανικών συμ-μάχων των ΗΠΑ στην περιοχή. Η πο-λιτική του Ερντογάν, με ιδεολόγο τον καθηγητή Νταβούτογλου ως ΥΠΕΞ, επιδιώκει να αποκαταστήσει την ηγε-μονία που απολάμβαναν οι Οθωμανοί προκάτοχοί του.

Ο συνδυασμός της ισλαμικής διακυ-βέρνησης, της νεο-οθωμανικής ιδεο-λογίας και της απόπειρας της Τουρκί-ας να επανέλθει ως ηγεμόνας της πε-ριοχής αντιτίθεται στο στόχο των ΗΠΑ για μια δημοκρατική και ειρηνική περι-οχή. Απειλεί τους συμμάχους της Αμε-ρικής - την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισ-ραήλ και τη Βουλγαρία, η οποία δια-μαρτυρήθηκε για τον έλεγχο που ασκεί η Τουρκία τόσο στην παροχή όσο και στην τιμολόγηση του φυσικού αερίου που διέρχεται προς την ΕΕ.

Η Ελλάδα και η Κύπρος, σύμφωνα με εξέχοντες αμερικανούς αναλυτές έχουν καταστεί πολύ πιο σημαντικές για την αμερικανική εξωτερική πολι-τική και την πολιτική ασφάλειας. Αμ-φότερα τα Ελληνικά κράτη έχουν ένα ισχυρό συμφέρον για την περιφερεια-κή ενεργειακή ασφάλεια, όπως και το Ισραήλ, όπου η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού ζήτησε τον Απρίλιο, την αύ-ξηση των διαθέσιμων κονδυλίων του-λάχιστον κατά 760 εκατ. δολ., για την προάσπιση των προσφάτως ανακαλυ-φθέντων κοιτασμάτων υδρογονανθρά-κων (κοίτασμα Λεβιάθαν) , στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Η ισχύς του Π/Ν του Ισ-ραήλ συμπληρώνει την ανωτερότητα (από όλα τα κράτη της ανατολικής Με-σογείου) της Πολεμικής του Αεροπορί-ας, έχοντας έτσι ισχυρό αντίκτυπο σε περιφερειακό επίπεδο.

Η Κύπρος υπέγραψε πρόσφατα ένα Μνημόνιο Συναντίληψης με την αμερι-κανική εταιρεία Noble Energy με σκο-


ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑπό την ανέγερση μίας μονάδας υγρο-ποίησης φυσικού αερίου στο Βασιλικό. Τα πρωτοφανή έργα κοινής ανάπτυξης ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Κύπρο για την ανάπτυξη και την εδραίωση των πόρων τους θα μεταμορφώσουν τα δύο κράτη σε μείζονες εξαγωγείς ενέργειας και θα βελτιώσουν περαιτέ-ρω τις ήδη στενές σχέσεις τους.

Ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα, Arie Mekel, με πρόσφατες δηλώσεις του έδωσε έμφαση στην περιφερεια-κή συνεργασία στον τομέα της ενέργει-ας, καθώς δήλωσε πως «Πιστεύουμε ότι αυτές οι τρεις χώρες, το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος, εάν εργαστού-με από κοινού και χρησιμοποιήσου-με τις δυνάμεις μας, όπως στον τομέα του φυσικού αερίου, θα μπορούσαμε να καταστούμε από κοινού μια περιφε-ρειακή δύναμη που θα είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί [standupto] με άλλες περιφερειακές δυνάμεις».

Οι Αμερικανοί αναλυτές καταλήγο-ντας είναι βέβαιοι: «Οι ΗΠΑ εκτιμά-ται ότι θα προωθήσουν το επιτακτικό συμφέρον τους για την ενίσχυση της ενεργειακής ανεξαρτησίας της Ευρώ-πης, τη σταθερότητα στη Μέση Ανα-τολή και την αποτελεσματικότητα του ΝΑΤΟ μέσω της επανεξέτασης της προσέγγισης προς την Τουρκία και της ενίσχυσης των συμμαχιών της με την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. Η εναλλακτική λύση - η παθητικότητα του «ηγείσθαι από τα μετόπισθεν» - προ-βάλλει την αδυναμία μας και παρέχει πρόσθετες ενδείξεις περί της σταδια-κής απόσυρσής μας από τα διεθνή τε-κταινόμενα».

Βέβαια όλα τα παραπάνω ενθαρρυ-ντικά για μας, σε ότι αφορά τις μελλο-ντικές εξελίξεις στην περιοχή αναμένο-νται μετά την λύση του θέματος της Συ-ρίας, όχι με τις πολεμικές επιχειρήσεις μακράς διάρκειας, που ονειρεύεται ο μεγαλομανής Ερντογάν, αλλά στο τρα-πέζι των διαπραγματεύσεων, που στο προσεχές χρονικό διάστημα, υπό την αιγίδα διεθνών οργανισμών και όχι με πρωτοβουλίες μεμονωμένων κρατών, ή συνασπισμούς κρατών, που για δι-κούς των λόγους επιθυμούν την λύση που τους συμφέρει. Το άλλοθι των ΗΠΑ για χρήση χημικών και η «κόκκινη γραμμή» που παραβιάστηκε από τον Συριακό στρατό, δυστυχώς δεν πείθει και μάλλον αποτελεί πρόσχημα για το προαναγγελλόμενο κτύπημα, ώστε να καταβληθεί το καθεστώς Άσσαντ και

να «συρθεί» σε διαπραγματεύσεις, κα-θόσον στο πεδίο των επιχειρήσεων ο Συριακός στρατός θα ήταν ο σίγουρος και τελικός νικητής του τρομερού αυ-τού εμφυλίου με πάνω από 120.000 νεκρούς μέχρι τώρα. Η λύση που δι-αφαίνεται σχεδόν σαν δεδομένη από πολλούς αναλυτές είναι οδυνηρή: Τρι-χοτόμηση ή και σε περισσότερα κρατί-δια- προτεκτοράτα, άρα ευκόλως ελεγ-χόμενα, με κυρίαρχη δομή, την θρη-σκευτική και εθνολογική προσέγγιση και ομοιογένεια (Σουνίτες, Σιίτες-Αλου-ίτες, Κούρδοι, Δρούζοι).

Οι εξελίξεις αυτές, αν τελικά υιοθε-τηθούν από την επίσημη Αμερικανική πολιτική και όπως διαφαίνεται τελευ-ταία ευτυχώς ο πρόεδρος Ομπάμα αρ-χίσει να αντιλαμβάνεται τα λάθη του και να αποδέχεται την αλλαγή πλεύ-σης. Σε αυτό συνέβαλλε ουσιαστικά το πανίσχυρο Εβραϊκό λόμπυ, που απο-φάσισε την πλήρη υποστήριξη της Ελ-λάδος και την πλήρη εγκατάλειψη της Τουρκίας, θεωρώντας την ως εχθρό του Εβραϊσμού!!! Και βεβαίως η αλλο-πρόσαλλη, προκλητική και μεγαλομα-νής πολιτική του Ερντογάν. Ευχόμα-στε ο Αλλάχ να του δίνει μακροημέρευ-ση, για το καλό της πατρίδος μας. Την στροφή της Αμερικανικής πολιτικής θα την διαπιστώσουμε λίαν συντόμως.

Φυσικά εδώ θα πρέπει να επισημά-νουμε δύο πράγματα:

Το πρώτο αφορά την νοοτροπία και αντίληψη που έχουν ορισμένοι (ευτυ-χώς πολλοί λίγοι)σχετικά με το Ισρα-ήλ, που εκδηλώνεται από καχυποψία

και άρνηση συνεργασίας, μέχρι και την πλήρη απέχθεια. Η άποψή μας είναι ότι τα εθνικά μας συμφέροντα υπερι-σχύουν αντιλήψεων, δεισιδαιμονιών, προκαταλήψεων, συμπαθειών κλπ.

Το δεύτερο είναι ότι Ελλάδα και Κύ-προς θα πρέπει να είναι ισχυρές αμυ-ντικά με κάθε τρόπο και μέσο, παρά την προσπάθεια απαξίωσης και μεί-ωσης της αμυντικής αποτροπής της χώρας, που τελευταία αποπειράται ύποπτα για τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδος, με το πρόσχημα της οικο-νομικής κατάστασης της χώρας. Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι η αμυντική ικανότητα και η ασφάλεια της χώρας δεν μπαίνουν σε Μνημόνια, οι-κονομικές «τακτοποιήσεις» και οικονο-μικούς επιτρόπους που να ελέγχουν τα κονδύλια και τους διαφόρους κωδι-κούς του ΥΕΘΑ.

Τουλάχιστον η στρατιωτική μας ηγε-σία ας το έχει κατά νουν και ας προ-σέχει τις σκοπέλους και τις παγίδες των μνημονιακών άρθρων και εντο-λών, που δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται και δεν αποσκοπούν μόνο στα επιδιωκόμενα οικονομικά αποτε-λέσματα, αλλά ίσως σε κάτι πολύ πε-ρισσότερο και εθνικά επικίνδυνο. Προ-σωπικά έχω εμπιστοσύνη μόνο στις τάξεις των Ελλήνων Αξιωματικών και εκτιμώ ότι όταν χρειαστεί και το κα-θήκον τους θα κάνουν όπως πρέπει και το μεγάλο εθνικό ΟΧΙ θα πουν αν απαιτηθεί. Δημοκρατικά και μαζί με τον απλό Ελληνικό λαό, που ακόμη αγα-πάει, εμπιστεύεται και στηρίζει τις Ένο-πλες Δυνάμεις.

Έτσι οι εξελίξεις σύντομα φαίνονται να είναι ευνοϊκές. Θα πρέπει να αρπά-ξουμε την ευκαιρία αυτή την φορά και να μην παρασυρθούμε από σύνδρομα αυτοκαταστροφικά. Η άποψή μας είναι ότι ο ενεργειακός, αλλά στρατηγικής σημασίας άξονας Ισραήλ-Κύπρος- Ελ-λάδα και κατ’ επέκταση Ευρώπη, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, αλλά και με καλές και ειλικρινείς σχέσεις με άλλες χώρες, όπως Ρωσία, Κίνα, Αραβικός κόσμος είναι εφικτός και η μοναδική μας ευ-καιρία να ξεφύγουμε από το φοβερό οικονομικό σπιράλ καταστροφής του Έθνους μας, που άφρονες, ανίκανες και υποτελείς ηγεσίες μας οδήγησαν εδώ που είμαστε σήμερα.

Πηγές:Israel National NewsPJ MediaΕλληνικά και διεθνή ΜΜΕ

Η Κύπρος υπέγραψε πρό-σφατα ένα Μνημόνιο Συνα-ντίληψης με την αμερικανι-κή εταιρεία Noble Energy

με σκοπό την ανέγερση μίας μονάδας υγροποίησης φυσι-

κού αερίου στο Βασιλικό.


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Πόλη - Σεπτεβριανά 1955Ένα ψέμα ξυπνά τη τουρκική αγριότητα

Νύχτα 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου. Ένας εξαγριωμένος όχλος ξεχύνε-ται στους ρωμαίικους μαχαλάδες της Κωνσταντινούπολης και ρη-μάζει. Σπίτια, καταστήματα, εκκλη-σιές, σχολειά, περιουσίες, ζωές. Χτυπούν καταστηματάρχες και νοικοκυραίους, κατεβάζουν προ-θήκες, πετούν και τσαλαπατούν εμπορεύματα, πυρπολούν…

Η καταστροφή του σπιτιού του Κεμάλ!

Την προηγούμενη, 5 Σεπτεμβρίου του 1955, ένα μασούρι δυναμίτιδας έχει εκραγεί στον κήπο του τουρκικού προξενείου στην Θεσσαλονίκη, το οί-κημα που συνδέεται με τον Κεμάλ Ατατούρκ, σπάζοντας μερικά τζάμια και πυροδοτώντας ένα πογκρόμ διώ-ξεων κατά των Ρωμιών, 650 χιλιόμε-τρα μακριά, καθώς ο τουρκικός Τύπος παρουσιάζει την "καταστροφή στο σπίτι του Κεμάλ" ως ολοκληρωτική.

Η έκρηξη είναι προσχεδιασμένη να λειτουργήσει ως η φωτιά στο φυτίλι, που περιμένει από καιρό την πυροδό-τησή του. Άλλωστε, η κατοπινή αστυ-νομική έρευνα αποκαλύπτει ότι ο άν-θρωπος, που τοποθέτησε τη δυναμί-τιδα στον κήπο του προξενείου είναι ο κλητήρας του, ο Χασάν Μεχμέτο-γλου και έδρασε κατόπιν εντολής του Τούρκου φοιτητή, Οκτάι Εγκίν, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Απο-δεικνύεται, δε, ότι το σχέδιο γνωρί-ζουν πολύ καλά οι προξενικές αρχές της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη.

Οι ελληνορθόδοξοι της Πόλης, το "μέσο" της Άγκυρας!

Είναι, βλέπεις, η εποχή, που το Κυ-πριακό κλυδωνίζει επικίνδυνα τις σχέ-σεις Ελλάδας - Τουρκίας και η Άγκυ-ρα στη διπλωματική της αναμέτρηση με την Αθήνα, αποφασίζει να χρησι-μοποιήσει ως διαπραγματευτικό μέσο τούς ελληνορθόδοξους της Πόλης, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να παθιάσει τον τουρκικό λαό ενάντια στην "αυτοδιάθεση" της Κύπρου και


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑως εκ τούτου στην ένωση του πληθυ-σμού της -στην πλειονότητα ελληνοκυ-πριακού- με την Ελλάδα.

Στην Τουρκία ένα καζάνι μπαίνει στη φωτιά... Η Άγκυρα έχει εμπλακεί για τα καλά στην υπόθεση "αυτοδιάθεση" και παρακρατικοί μαζί με ανθρώπους του πρωθυπουργού Μεντερές υπο-δαυλίζουν την οργή του λαού. Πολιτι-κές συγκεντρώσεις με κεντρικά συν-θήματα "εδώ είναι Τουρκία και μιλάμε τουρκικά" και "ένωση της Κύπρου με την Τουρκία", συζητήσεις σε υψηλούς τόνους και διενέξεις Τούρκων και Ρω-μιών σε χώρους συγκεντρώσεως, κα-φενεία, μαγέρικα, ακόμη και πανεπι-στήμια, κάνουν το καζάνι να βράζει…

Ώσπου, το απόγευμα της 6ης Σεπτεμ-βρίου, με πρόσχημα την "αυθόρμητη λαϊκή έκρηξη" και με αφορμή τη βόμβα στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλο-νίκης, περί τους 50.000 Τούρκοι πολί-τες, εφοδιασμένοι με καδρόνια, αξίνες, λοστούς και πέτρες, ξεκινούν από την πλατεία Ταξίμ, τρέχουν με πάθος και χυμούν με μένος σε βάρος κάθε τι ρω-μαίικου στην Πόλη. Κοντά δέκα ώρες αφανίζουν βιος και ζωές σε Πέρα, Φα-νάρι, Ταταύλα και από την οργή τους δεν γλυτώνουν Αρμένιοι και Εβραίοι.

Η αρχή του τέλους!Ο απολογισμός της ανθρώπινης λαί-

λαπας είναι τραγικός: Τριάντα νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, 200 επισή-μως βιασθείσες και βιασθέντες και επιπλέον κατεστραμμένα 4.384 κατα-στήματα και εργαστήρια, 1.004 σπίτια, 110 εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία, 21 εργοστάσια, 11 κλινικές, 12 ξενοδο-χεία, 27 φαρμακεία, 71 εκκλησιές, 26 σχολεία, δύο νεκροταφεία, οι πατριαρ-χικοί τάφοι στη Μονή Βαλουκλή, διά-φορα κοινοτικά κέντρα, ρωμαίικες λέ-σχες και άλλα.

Η νύχτα των Σεπτεμβριανών του ΄55 στην Κωνσταντινούπολη, χαρα-κτηρίσθηκε ως "η αρχή του τέλους" για τον ελληνισμό της πόλης και κατέλαβε τη δική της σελίδα στην ιστορία της επί δεκαετίες διωκόμε-νης Ρωμιοσύνης από τα χώματα της απέναντι όχθης του Αιγαίου.



Πολιτικοστρατιωτικό κίνημα, που εκδηλώθηκε στην Αθή-να στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, με σκοπό την παραχώρη-ση Συντάγματος από τον Όθωνα. Μέχρι τότε, ο βασιλιάς κυβερνούσε ως απόλυτος μονάρχης, χωρίς να λογοδοτεί στους υπηκόους του («ελέω θεού μοναρχία»).

Στις αρχές του 1843 είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για την ει-σαγωγή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος στη χώρα μας, το οποίο προϋπέθετε την ύπαρξη Συντάγματος. Ήταν ένα αίτημα που είχε τεθεί από τα φιλελεύθερα στοιχεία του Αγγλικού και Γαλλικού Κόμματος ήδη από την εποχή του Καποδίστρια. Σύ-νταγμα ζητούσαν και οι παραγκωνισμένοι από τον Όθωνα πρό-κριτοι και αγωνιστές του '21, που ανήκαν κυρίως στο Ρωσικό Κόμμα και ήθελαν μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών να ακουστεί και πάλι η φωνή τους. Η ιδέα του Συντάγματος έθελγε και τις λαϊκές μάζες, που είχαν μεν μια θολή εικόνα για το τι αυτό αντιπροσώπευε, αλλά πίστευαν ότι ήταν το αναγκαίο μέσο για να λυθούν τα οξυμένα προβλήματά τους.

Την ίδια εποχή, η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη δαμόκλειο σπάθη των πιστωτών της. Από την αρχή του χρόνου αδυνατούσε να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις και οι πιστωτές τής επέβαλαν μια δυσβάστακτη οικονομική συμφωνία («μνημόνιο» θα λέγαμε σήμερα), που περιλάμβανε μείωση των κρατικών δα-πανών, περικοπές μισθών και απολύσεις δημοσίων υπαλλή-λων, αθρόες αποστρατεύσεις αξιωματικών (όχι όμως και των Βαυαρών) και κλείσιμο πρεσβειών. Έτσι, διευρύνθηκε σημαντι-κά ο κύκλος των δυσαρεστημένων με το καθεστώς. Ο Όθωνας φαινόταν να μην ελέγχει την κατάσταση.

Το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου ήταν προϊόν συνωμοσίας τρι-ών ανθρώπων: του κεφαλλονίτη αγωνιστή και διπλωμάτη Αν-δρέα Μεταξά (Ρωσικό Κόμμα), που έφερε τον τίτλο του Κόμη, του αιγιώτη αγωνιστή Ανδρέα Λόντου (Αγγλικό Κόμμα) και του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη (Γαλλικό Κόμμα). Αργότερα, μυήθηκαν και στρατιωτικοί, όπως ο συνταγματάρχης του Ιππι-κού Δημήτριος Καλλέργης, τον οποίο οι συνωμότες πέτυχαν να μεταθέσουν από το Ναύπλιο στην Αθήνα. Οι αρχές είχαν πληροφορίες για επικείμενο στασιαστικό κίνημα, πήραν κάποια μέτρα, τα οποία όμως αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά.

Εξ αυτού του λόγου το κίνημα επισπεύσθηκε και εκδηλώθη-κε τις πρώτες πρωινές ώρες της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 (αντί της 25ης Μαρτίου 1844, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμέ-νο). Η Φρουρά των Αθηνών, που στρατοπέδευε στο Μοναστη-ράκι, στασίασε και με αρχηγό τον Δημήτριο Καλλέργη παρατά-χθηκε στην πλατεία έμπροσθεν των Ανακτόρων (κτίριο της ση-μερινής Βουλής), η οποία θα μετονομασθεί εξ αφορμής του γε-γονότος αυτού σε Πλατεία Συντάγματος. Την ίδια ώρα, πλήθος κόσμου με επικεφαλής τον Ιωάννη Μακρυγιάννη κατέφθασε μπροστά από τα ανάκτορα, αλαλάζοντας «Ζήτω το Σύνταγμα».

Ο Όθων εκείνο το βράδυ δεν είχε κοιμηθεί, παρά τη συνήθειά του, και εργαζόταν στο γραφείο του. Ένας αξιωματικός των κι-νηματιών εισήλθε στα ανάκτορα και του ανακοίνωσε την επα-νάσταση του στρατού. Ο βασιλιάς απέστειλε προς τους επανα-στάτες τον Υπουργό των Στρατιωτικών για να πληροφορηθεί και επισήμως τα αιτήματά τους, αλλά αυτοί τον συνέλαβαν και τον έθεσαν υπό περιορισμό. Πάντως, η βασίλισσα Αμαλία είχε φρο-ντίσει προηγουμένως να ανακοινώσει στον σύζυγό της ότι οι επαναστάτες ζητούσαν Σύνταγμα και πολιτικές ελευθερίες. Τον συμβούλευσε, μάλιστα, να κάνει δεκτά τα αιτήματά τους.

Τότε, ο βασιλιάς αναγκάσθηκε να εμφανισθεί από ένα παρά-θυρο των Ανακτόρων (το τέταρτο δεξιά των Προπυλαίων της Βουλής, πάνω από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη) και να ανοίξει διάλογο με τον έφιππο Καλλέργη, ο οποίος του εξήγησε ότι λαός και στρατός απαιτούν την άμεση σύγκληση Εθνοσυνέ-λευσης για την κατάρτιση Συντάγματος. Ο βασιλιάς προσπάθη-σε να κερδίσει χρόνο και υποσχέθηκε την εκπλήρωση του αι-τήματος την επομένη. Ο Καλλέργης ήταν ανένδοτος και ζήτησε την άμεση αποδοχή του αιτήματος, ενώ αξίωσε ακόμη την πα-ραίτηση της κυβέρνησης και τον σχηματισμό κυβέρνησης που θα απολάμβανε την εμπιστοσύνης του λαού και την αποπομπή των Βαυαρών από τη δημόσια διοίκηση, εκτός των αποδεδειγ-μένα φιλελλήνων.

Ο Όθωνας αποσύρθηκε στο γραφείο του και ζήτησε να συ-ναντηθεί με τους ξένους πρεσβευτές για διαβουλεύσεις. Όμως, αυτοί εμποδίστηκαν να εισέλθουν στο παλάτι από τον Καλλέρ-γη, μία τολμηρή κίνηση που έκρινε την κατάσταση. Ο Όθωνας αντιλήφθηκε ότι ήταν πλήρως απομονωμένος και προς στιγμήν σκέφθηκε να παραιτηθεί. Τελικά, αναγκάστηκε να αποδεχθεί τα αιτήματα των επαναστατών και τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας υπέγραψε τα αναγκαία διατάγματα για τη σύγκληση Εθνοσυνε-λεύσεως.

Στη συνέχεια διόρισε πρωθυπουργό τον αρχηγό του Ρωσικού Κόμματος, Ανδρέα Μεταξά, ενώ επίλεκτα μέλη του κινήματος τον πλαισίωσαν στα βασικά υπουργεία (Ανδρέας Λόντος στο Στρατιωτικών, Κωνσταντίνος Κανάρης στο Ναυτικών, Ρήγας Παλαμήδης στο Εσωτερικών και Δρόσος Μανσόλας στο Οι-κονομικών). Το κίνημα, που ήταν αναίμακτο, έληξε και τυπικά γύρω στις 3 το μεσημέρι, όταν το συγκεντρωμένο πλήθος δια-λύθηκε και οι στρατιώτες επέστρεψαν στη βάση τους στο Μο-ναστηράκι.

Σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα, στα τέλη Οκτωβρίου του 1843 θα διεξαχθούν οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα. Η Βου-λή που θα προκύψει, συνέρχεται στις 8 Νοεμβρίου με πρόεδρο τον υπέργηρο Πανούτσο Νοταρά και αποφασίζει να λάβει το όνομα «Η της Γ' Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις». Κύριο έργο είναι η σύνταξη του Συντάγματος, το οποίο ψηφίστηκε στις 18 Μαρτίου 1844 και αποτέλεσε τη βάση για όλα τα επόμενα.

Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου Επιμέλεια της Συντακτικής Επιτροπής

Ο έφιππος Δ. Καλλέργης ενώπιον των ανακτόρων (Συλλογή Λ. Ευταξία)



Η δράση του Ελληνικού Ιππικού στην Εποποιΐα 1940-41

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ (συνέχεια από το προηγούμενο)

Η XIX Μηχανοκίνητη Μεραρχία20 υπήρξε η πρώτη μεγάλη Μηχανοκί-νητη Μονάδα του Ελληνικού Στρα-τού και απετέλεσε, πρόδρομο της μετεξέλιξης του όπλου του Ιππικού σε Μηχανοκίνητο και εξαιτίας αυ-τής της ιδιότητας της, θα αναφερ-θούμε συνοπτικά στη δράση της, η οποία παρουσιάσθηκε με λεπτομέ-ρεια στο περιοδικό του Συνδέσμου Αποστράτων Αξκων Ιππικού-Τε-θωρακισμένων22.

Στις 15 Ιανουαρίου 1941 συγκροτή-θηκε η XIX Μηχανοκίνητη Μεραρχία με προσωρινή έδρα την Αθήνα και διοικητή τον Υποστράτηγο Ιππικού Λιούμπα. Επιτελάρχης της Μεραρχί-ας ορίσθηκε ο Συνταγματάρχης Πυ-ροβολικού Ασημάκης, ο οποίος επί-σης θα ασκούσε και τα καθήκοντα του Διοικητή Πυροβολικού της Με-ραρχίας. Οι Μονάδες της Μεραρχίας άρχισαν να λειτουργούν από τις 12 Φεβρουαρίου, δηλαδή 25 μέρες μετά από την έκδοση της διαταγής συγκρό-τησης της επειδή οι Αξιωματικοί που διετέθησαν καθυστέρησαν να προ-σέλθουν. Για τη συγκρότηση της δι-ατέθηκαν από τη Μεραρχία Ιππικού 40 Αξκοί και 1000 οπλίτες, καθώς και το Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Ιππικού. Αυτό το Σύνταγμα ήταν η πλέον αξι-όμαχη και ευκίνητη Μονάδα, αφού δι-έθετε 88 οχήματα Μερσεντές, 75 ελα-

φρά φορτηγά Φίατ, 40 ιταλικά ελαφρά άρματα Carro Velocce (λάφυρα απο το Καλπάκι), 100 βρετανικά κάρριερ και 4 άρματα Βίκερς του Μεσοπολέ-μου.

Παρ' όλες τις σημαντικές δυσκολί-ες, η Μεραρχία κατάφερε να κινηθεί στις 16 Φεβρουαρίου με κατεύθυνση τον πρώτο χώρο συγκέντρωσης της (Λάρισα-Τύρναβος-Τρίκαλα). Η κίνη-ση της Μεραρχίας πραγματοποιήθη-κε οδικώς και σιδηροδρομικώς. Έτσι, το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου η Μεραρχία βρισκόταν στο νέο χώρο στάθμευσης της .

Στις 5 Μαρτίου με άλλη διαταγή υπή-χθη στο Τμήμα Στρατιάς Κεντρικής Μακεδονίας και μεταστάθμευσε στην περιοχή Κατερίνης-Κίτρους, όπου και έφθασε στις 10 Μαρτίου. Στις 6 Απρι-λίου τέθηκε υπό διοίκηση της Μεραρ-χίας το 2ο Σύνταγμα Ιππικού. Η απο-στολή της Μεραρχίας σ' αυτό το διά-στημα ήταν η αμυντική οργάνωση και εγκατάσταση της στην περιοχή Ελα-φίνα-Προφήτης Ηλίας-Παλιοκαταχάς-Νέο Ελευθεροχώρι.

Στις 27 Μαρτίου η Μεραρχία τέθηκε υπό τις διαταγές του Τμήματος Στρα-τιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) και έπρεπε να μετακινηθεί προς την περιοχή Κιλκίς-Λαχανά, όπου και έφθασε και εγκαταστάθηκε στις 29 Μαρτίου. Η σύνθεση των Μονάδων της Μεραρχίας ήταν : Στρατηγείο (Κιλ-κίς-Κρηστώνη), 191 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα (Καλόκαστρο-Στρυμωνικό), 192 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα (Ευκαρ-πία-Πλαγιές-Χειμαδιό), 193 Μηχανο-κίνητο Σύνταγμα (Καλινδρία-Χέρσο), 19η Ομάδα Αναγνωρίσεως (Βαμβά-

κια), 19η Μοίρα Πυροβολικού (Ζαχα-ράτο-Ξηροβρύση).

Στις 29 Μαρτίου τέθηκαν στη διάθε-ση του ΤΣΑΜ οι Ίλες Κλειστών Αρμά-των (που ήταν Ιταλικά λάφυρα) των 192 και 193 Μηχανοκινήτων Συνταγ-μάτων. Το 191 Μηχανοκίνητο Σύνταγ-μα τέθηκε στη διάθεση Ομάδας Με-ραρχιών στην περιοχή Σερρών-Σιδη-ροκάστρου και με αποστολή να εξα-σφαλίσει τις γέφυρες του Στρυμώνα και να ενεργήσει εναντίον αλεξιπτωτι-στών στην πεδιάδα Σερρών- Σιδηρο-κάστρου. Η 19η Ομάδα Αναγνωρίσε-ως τέθηκε στη διάθεση της VII Μεραρ-χίας στην περιοχή Δοξάτου-Δράμας για χρησιμοποίηση, και αυτή, εναντί-ον αλεξιπτωτιστών.

Η νέα αποστολή που είχε ανατεθεί στη Μεραρχία ήταν η εξής:

- Δυνατότητα επέμβασης στην περι-οχή των Κρουσιών για να ενισχυθεί το απόσπασμα που βρισκόταν εκεί.

- Μελέτη για την κατάληψη και εξα-σφάλιση της περιοχής Δοϊράνης Πο-λυκάστρου, σε συνεργασία με τον XI Συνοριακό Τομέα που τέθηκε υπό τις διαταγές της Μεραρχίας.

- Σε περίπτωση σύμπτυξης των Τμη-μάτων της Ομάδας Μεραρχιών από την τοποθεσία Μπέλες, η Μεραρχία θα έπρεπε να καλύψει τη σύμπτυξη στην περιοχή δυτικά του Αξιού, μέσω των γεφυρών της Αξιουπόλεως και Γέ-φυρας.

Η ΧΙΧ Μηχανοκίνητη Μεραρχία, αφού ανέλαβε την άμυνα του αριστε-ρού τμήματος του ΤΣΑΜ, χώρισε τον αμυντικό τομέα ευθύνης της σε τέσσε-ρις υποτομείς με γενική διάταξη από τα ανατολικά προς τα δυτικά: 2ο Σύ-

Η Δράση της XIX Μηχανοκίνητης Μεραρχίας

Γράφει ο

Νοταρίδης Χρήστος

Ταξίαρχος ε.α.

20«Ιστορία του Ιππικού-Τεθωρακισμένων», σελ. 57 - 21Τεύχος Ιαν-Φεβ-Μαρ 2012 άρθρο Τχη Χριστοδούλου


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑνταγμα Ιππικού, 192 Σύνταγμα, 193 Σύνταγμα, Απόσπασμα Κρουσίων. Το μέτωπο της Μεραρχίας είχε ανάπτυξη πάνω από 30 χλμ. και ήταν δυσανά-λογο με τις δυνάμεις που διέθετε.

Το μεσημέρι της 6ης Απριλίου, η Με-ραρχία διέταξε τα 192 και 193 Συντάγ-ματα να στείλουν απόσπασμα κατο-πτεύσεως από ένα Λόχο Κάρριερ και μία Διμοιρία μοτοσικλετιστών στους άξονες Ροδόπολη-Ανω Πορόια και Μουριές-Αγία Παρασκευή.

To 192 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα που στάθμευε στην περιοχή βόρεια του Κιλκίς τέθηκε σε κίνηση στις 14. 00, αφού πρώτα έστειλε 241 οπλίτες, οι οποίοι δεν ήταν δυνατό να μεταφερ-θούν με τα οχήματα, στο έμπεδο του Κιλκίς. Ο τομέας ευθύνης του Συντάγ-ματος ήταν από το Δοβά Τοπέ μέχρι τον Παραπόταμο. Το Σύνταγμα έφθα-σε στον προορισμό του τις πρώτες νυκτερινές ώρες και αντιμετώπισε με επιτυχία, εξαιτίας και των οργανώσε-ων εδάφους και των σκυρόδετων πο-λυβολείων, εχθρικές απόπειρες προ-σέγγισης της τοποθεσίας στη διάρκεια της νύχτας.

Το 193 Σύνταγμα, που στάθμευε στην περιοχή Κα-λίνδρια-Χέρσο, βορειοδυτικά του Κιλκίς, τέθηκε σε κίνηση γύρω στις 13.00, και μέχρι το βράδυ είχε εγκατασταθεί στις θέσεις που έπρεπε δυ-τικά του Δοβά Τοπέ και μέ-χρι τη Δοϊράνη. Τις πρωινές ώρες της επόμενης μέρας 7 Απριλίου ο εχθρός επιχείρη-σε να παραβιάσει την άμυνα του πεδινού διαδρόμου της λίμνης Δοϊράνης, αλλά απέ-τυχε και απωθήθηκε βόρεια από τις Μουριές.

Μετά από τη διάσπαση του Σερβικού Μετώπου το ΤΣΑΜ έδωσε νέα διαταγή που αφο-ρούσε στην αποστολή της Μεραρχίας. Μ' αυτήν διεύρυ-νε το μέτωπο της Μεραρχίας προς τα δυτικά μέχρι τον Αξιό ποταμό και μεταφερόταν το

κέντρο βάρους των δυνάμεων μετα-ξύ της λίμνης Δοϊράνης και του Αξιού ποταμού. Με την ίδια διαταγή έμπαι-νε κάτω από τις διαταγές της Μεραρ-χίας ο XI Συνοριακός Τομέας, καθώς και η Διλοχία Πεζικού (Τάγμα Ασφα-λείας) που θα μεταφερόταν με τραίνο από τη Θεσσαλονίκη στην Καλίνδρια. Μετά την ανάληψη της νέας αποστο-λής της, η Μεραρχία χώρισε τη ζώνη ευθύνης της που τώρα είχε ανάπτυγ-μα 50 χλμ, σε τρεις Υποτομείς: Ανατο-λικός Υποτομέας, από Ακρίτα έως Τα-βουλάρι. Την ευθύνη του τομέα αυτού είχε το 192 Μηχανοκίνητο Σύνταγμα, ενισχυμένο με ένα Λόχο Πεζικού και μία Διμοιρία Πολυβόλων. Κεντρικός Υποτομέας (υψώματα περιοχής Με-ταμορφώσεως), που θα αναλάμβανε η Διλοχία του Πεζικού, μόλις θα έφθα-νε από Θεσσαλονίκη. Δυτικός Υπο-τομέας (υψώματα Μπάτσοβας), που ανέλαβε ο Συνοριακός Τομέας (Λόχος Διοικήσεως και δύο Λόχοι Πεζικού). Τα μεσάνυχτα έφθασε από τη Δράμα στο Μεταλλικό η XIX Ομάδα Αναγνω-

ρίσεως, η οποία και τέθηκε με διαταγή του ΤΣΑΜ στη διάθεση της Μεραρχί-ας ως εφεδρεία της.

Στις 3.00 της 8ης Απριλίου, εξαιτίας διείσδυσης της 2ης Τεθωρακισμένης Γερμανικής Μεραρχίας προς τη Δοϊ-ράνη, η XIX Ομάδα Αναγνωρίσεως δι-ατάχθηκε να καταλάβει τα υψώματα Ταβουλάρι -Ακρίτας και να τα εξασφα-λίσει μέχρι την άφιξη του 192ου Μη-χανοκίνητου Συντάγματος. Να εμπο-δίσει την προχώρηση του εχθρού όσο το δυνατόν περισσότερο. Σε αδυναμία συγκρατήσεως εξαιτίας υπερτέρων Γερμανικών δυνάμεων, να συμπτυχθεί στον άξονα Δοιράνης-Χέρσου. Η κίνη-ση για την εκπλήρωση αυτής της απο-στολής πραγματοποιήθηκε στις 5.00.

Στις 6.00 εμφανίσθηκε η πρώτη Γερ-μανική φάλαγγα αρμάτων από την κατεύθυνση της Δοϊράνης προς τα υψώματα Ακρίτας- Οβελίσκος. Την ακολουθούσαν δύο ισχυρές μηχανο-κίνητες φάλαγγες που υποστηρίζο-νταν από αεροσκάφη. Τα Τμήματα του 193ου Συντάγματος που βρίσκονταν

στο ύψωμα Οβελίσκος δέ-χθηκαν ισχυρή πίεση και αναγκάσθηκαν να υποχω-ρήσουν προς Νότο και να συμπτυχτούν στο χωριό Ακρίτας μαζί με τα πρώτα Τμήματα της XIX Ομάδας Αναγνωρίσεως που έφθα-ναν εκείνη την ώρα.

Οι εχθρικές δυνάμεις, οι οποίες αποτελούνταν από άρματα και μηχανοκίνητο Πεζικό, αφού ενισχύθηκαν από το Πυροβολικό και την Αεροπορία, ανέτρεψαν τε-λικά τα Ελληνικά Τμήμα-τα που βρίσκονταν βόρεια και βορειοανατολικά του χωριού Ακρίτας, που συ-μπτύχθηκαν τελικά σε νο-τιώτερα υψώματα. Οι Γερ-μανοί άφησαν μερικά άρ-ματα στον Ακρίτα και κι-νήθηκαν προς τη Μεγάλη Στέρνα, ενώ ταυτόχρονα άλλη φάλαγγα εξουδετέ-


ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑρωσε ένα μικρό Τμήμα που βρισκό-ταν στην Καλινδρία. Η Ομάδα Ανα-γνωρίσεως και το Τμήμα του 193ου Συντάγματος βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο εχθρικές τεθωρακισμένες φά-λαγγες που κινούνταν γρήγορα προς τα νότια και δεν μπορούσαν να αντι-δράσουν, καθώς στερούνταν εντελώς υποστήριξης Πυροβολικού και αντι-αρματικών όπλων. Έτσι τα Τμήματα αυτά αναγκάσθηκαν να παραμείνουν στις θέσεις τους και αναδιοργανώθη-καν περιμένοντας επέμβαση από το 192ο Σύνταγμα που θα ερχόταν από τα Κρούσια, το οποίο όμως μέχρι την 19.30 δεν εμφανίσθηκε. Στο ίδιο χρο-νικό διάστημα η εμπροσθοφυλακή του 192ου Συντάγματος κινούνταν από το Μυριόφυτο προς τον Ακρίτα. Φτάνοντας όμως στα Αμάραντα αντι-μετώπισε την πλαγιοφυλακή Γερμανι-κής Φάλαγγας και αναγκάσθηκε έτσι να συμπτυχτεί εσπευσμένα γύρω στις 10.30 προς τα Κρούσια. Έτσι, τα υπό-λοιπα Τμήματα του Συντάγματος κα-θηλώθηκαν στο Μυριόφυτο.

Από το πρωί της 8ης Απριλίου οι Γερμανοί βομβαρδίζουν την τοποθε-σία των Κρουσίων με το πυροβολικό και την αεροπορία τους. Ισχυρή επί-σης φάλαγγα του εχθρού είχε κατα-λάβει το Χέρσο, ενώ άλλη φάλαγγα κινούνταν από την περιοχή της Με-γάλης Στέρνας προς το Πολύκαστρο, εκκαθαρίζοντας την περιοχή και περι-κυκλώνοντας τις Ελληνικές δυνάμεις που βρίσκονταν αριστερά αυτής της τοποθεσίας. Στις 10. 30 της 8ης Απρι-λίου διασπάσθηκε το αριστερό της το-ποθεσίας Κρουσίων.

Μετά την ημιδιάλυση της XIX Μηχα-νοκίνητης Μεραρχίας, ο Διοικητής της μετέφερε εσπευσμένα το Στρατηγείο του στο χωριό Κεντρικό, όπου έφθασε στις 2.00 της 9ης Απριλίου, μετά την κατάληψη του Κιλκίς από τους Γερ-μανούς. Όταν έφθασε στο Κεντρικό, ο Διοικητής της Μεραρχίας ήρθε σε προσωπική επαφή με μερικούς από τους Διοικητές των Μονάδων του. Δι-αβλέποντας αδυναμία συνέχισης του αγώνα στην περιοχή των Κρουσίων

και μην έχοντας καμιά επαφή με το ΤΣΑΜ, αποφάσισε να διατάξει τη σύ-μπτυξη των Τμημάτων της Μεραρχίας στις περιοχές Ελληνικό και Κλείστρο.

Το 192 Σύνταγμα άφησε στην τοπο-θεσία των Κρουσίων το Τάγμα των Πεζομάχων του και κινήθηκε χωρίς δι-αταγή της Μεραρχίας προς το Κιλκίς, όπου και συναντήθηκε με το Στρατη-γείο στο χωριό Ευκαρπία. Μετά από διαταγή που πήρε, ακολούθησε το Στρατηγείο και έφθασε και αυτό στις 2.00 στο Κεντρικό. Στις 4.00 διατά-χθηκε να κινηθεί προς το Ελληνικό, όπου έφθασε στις 7.00 και παρέμεινε αναμένοντας νέες διαταγές.

Το Πεζομάχο Τάγμα του 192ου Συ-ντάγματος εγκαταστάθηκε στα υψώ-ματα βόρεια του Πανοράματος. Εκεί δέχθηκε στα πλευρά του δραστικά πυρά από τον εχθρό, που είχε προ-ωθηθεί στα αριστερά του. Μετά από αγώνα μικρής διάρκειας, ο Διοικητής του τάγματος, διαπιστώνοντας ότι ήταν αδύνατο να διατηρήσει την κα-τεχόμενη γραμμή τη στιγμή που βάλ-λονταν πλευρικά από πυροβόλα, διέ-ταξε τη σύμπτυξη των Τμημάτων του, τα οποία, αφού απαγκιστρώθηκαν με

δυσκολία, κινήθηκαν με σχετική ατα-ξία προς το Κεντρικό, όπου έφθασαν στις 4.30. Η σύγχυση που επικρατού-σε στο Κεντρικό και η ανάμιξη των Τμημάτων της Μεραρχίας δυσκόλευε την παραπέρα κίνηση του Τάγματος, το οποίο κατόρθωσε να φθάσει το απόγευμα στο Ελληνικό και να ενωθεί με το Σύνταγμα του.

Το 193 Σύνταγμα δέχθηκε στις 2.30 εχθρική επίθεση από τα νώτα και το δεξιό του, που είχε μείνει ακάλυπτο. Ο Διοικητής του Συντάγματος παρα-δόθηκε μετά από αγώνα μικρής δι-άρκειας, μαζί με όλα τα Τμήματα που βρίσκονταν υπό τις διαταγές του, αν και αρκετά δεν είχαν δεχθεί επίθεση. Έτσι, ολόκληρο το Σύνταγμα, εκτός από μικρό αριθμό διαφυγόντων, αιχ-μαλωτίστηκε μαζί με το Διοικητή του. Τα Τμήματα του Αποσπάσματος Κρουσίων που είχαν συμπτυχτεί από την προηγουμένη, είχαν εγκαταστα-θεί στον αυχένα βορειοανατολικά του Πανοράματος, εκτός από το II Τάγμα Ασφαλείας, το οποίο είχε κινηθεί άτα-κτα προς το Ελληνικό, και το 2ο Σύ-νταγμα Ιππικού, που είχε φύγει για το Ελληνικό από την προηγούμενη μέρα

Εχοντας την ικανότητα ταχείας προσαρμογής, τα στελέχη του Ιππι-κού κατά τη μετάπτωση του Όπλου σε Τεθωρακισμένα, μεταβίβασαν τα χαρακτηριστικά προσόντα και ιδιότητες του Εφίππου όπλου στο Μηχανοκίνητο και εμφύσησαν το έφιππο δόγμα που συνίσταται στην τριλογία: "Ταχύτητα, τόλμη, αιφνιδιασμός".



στις 22. 00. Τα Τμήματα του Αποσπά-σματος Κρουσίων μετά από διαταγή κινήθηκαν και αυτά προς το Ελληνικό στις 4.00, όπου έφθασαν στις 15.30 και ακολούθησαν την τύχη των υπο-λοίπων ελληνικών μονάδων.

Η ΧΙΧ Μηχανοκίνητη Μεραρχία δεν επέτυχε τα αναμενόμενα λόγω της βιαστικής συγκρότησης της με προ-σωπικό χωρίς συνοχή που κλήθη-κε να χρησιμοποιήσει υλικό κυριευ-θέν, στο οποίο δεν είχε εξοικειωθεί και λόγω της συντριπτικής υπεροχής του αντιπάλου, αλλά έδειξε οτι παρά τις δυσκολίες οι ιππείς μάχονται και κάνουν τα πάντα για την εκπλήρωση της αποστολής τους.

ΕπίλογοςΤο «Ιστορικόν Πολεμικών Επιχειρή-

σεων 1940-1941»3 που συντάχθηκε μετά τον πόλεμο, αναφέρει :

«...είναι όλως επιβεβλημένη η έξαρσις αφ ενος μεν του Επιτελεί-ου του Β’ ΣΣ δια τας επιτυχεστάτας

αυτού προσπαθείας, αφ ετέρου δε η αναγνώρισις του ομαδικού έργου το οποίον απέδωσε το όπλον του Ιππι-κού, το οποίον ως είδομεν απετέλεσε τον κύριο παράγοντα θριάμβου της Πίνδου. Ολαι λοιπόν αι υποβληθείσαι Εκθέσεις των Μεγάλων Μονάδων εί-ναι ομόφωνοι εις το να εξάρουν την συμβολήν των Μονάδων του Ιππικού, παραδεχόμεναι οτι η χρησιμοποίη-σις αυτού ως ταχέως μεταφερομένου Πεζικού επέτυχεν τα μέγιστα, αντικα-ταστήσασα εν πολλοίς τας εις άλλα στρατεύματα εισαχθείσας ταχείας μη-χανοκινήτους Μονάδας. Η εκ του εγ-γύτερον όμως εξέτασις του ζητήμα-τος και η τακτική έρευνα όλων των εκ-δοθεισών διαταγών, μας πείθει οτι η μεγαλυτέρα συμβολή του όπλου του Ιππικού προήλθεν απο την γενικήν αναζωπύρωσιν του επιθετικού πνεύ-ματος. Η ηρωική νεολαία του Ιππικού, ώρμησεν ακάθεκτος προς τα εμπρός ανατρέπουσα τους ορμητικούς χιονο-δρόμους της Τζούλια, εμπεομένη μό-

νον απο τας επιθετικάς παραδόσεις του όπλου της...».

Εγραψε σχετικά σε άρθρο της εφη-μερίδας ΒΡΑΔΥΝΗ στις 3 Νοεμβρίου 1961 ο Στρατηγός Στανωτάς :

«Το γενικόν συμπέρασμα εκ των αγώνων της Μεραρχίας είναι οτι τα οργανικά τμήματα αυτής, ως και τα διατεθέντα τοιαύτα προς ενίσχυσιν, ευτυχήσαντα να μετάσχουν αρχικώς εις την μάχην της Πίνδου, εν τη κατευ-θύνσει Μέτσοβον-βωβούσα-Ελεύθε-ρον-Κόνιτσα, εδημιούργησαν δια της αφθάστου αυτοθυσίας των και των ηρωικών των πράξεων, μετά των άλ-λων Μονάδων, την βάσιν του Αλβανι-κού επους που κατέπληξεν όλον τον κόσμον... Το θαύμα τούτον, διότι περι θαύματος πρόκειται, οφείλεται εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων, διοικού-ντων και διοικουμένων, διότι οι μέν δι-οικούντες προπαρασκεύασαν και κα-τήυθηναν τον ελληνικόν λαόν εις τας πρωτοφανείς και μεγαλειώδεις νίκας, οι δε διοικούμενοι διότι δια της αυτο-θυσίας, της υπερανθρώπου αντοχής, του πατριωτισμού των, των ηρωικών πράξεων των, της αμέσου προσελεύ-σεως υπο τας σημαίας, και της εν συ-νεχεία πρωτοφανούς προελάσεως των απο νίκης εις νίκην, συνέτριψαν τον εχθρόν.

Ούτω οι ιππείς της μεραρχίας μου εφάνησαν αντάξιοι των προγόνων ιπ-πέων του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Στην παρούσα περιληπτική εξιστό-ρηση καταβλήθηκε προσπάθεια να καταγραφεί η προσφορά και ο ηρω-ισμός των Ιππέων, οι οποίοι συνέ-βαλαν στις επιτυχίες των Ελληνικών Όπλων. Εχοντας την ικανότητα ταχεί-ας προσαρμογής, τα στελέχη του Ιπ-πικού κατά τη μετάπτωση του Όπλου σε Τεθωρακισμένα, μεταβίβασαν τα χαρακτηριστικά προσόντα και ιδιότη-τες του Εφίππου όπλου στο Μηχανο-κίνητο και εμφύσησαν το έφιππο δόγ-μα που συνίσταται στην τριλογία: "Τα-χύτητα, τόλμη, αιφνιδιασμός".

Απόσπασμα απο το βιβλίο «Το Ιππικόν στη Μάχη της Πίνδου» του Φ. Κόκκινου


ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ

1. Την 12 Ιουλίου 2013 πραγματοποι-ήθηκε στην έδρα της ΣΤΘ στον Αυλώ-να Αττικής η αποφοίτηση του Ενοποι-ημένου Βασικού Τμήματος Ανθλγών-Ανθλχων 2012 που λειτούργησε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2012.

2. Την απονομή των πτυχίων πραγ-ματοποίησε ο Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ και οι Δντές των Όπλων ΠΖ – ΑΣ – ΤΘ. Στην τελετή παρέστη και ο Δκτής της ΣΠΖ.

3. Το πρόγραμμα εκπσης των Αν-θλγών-Ανθλχων αποσκοπούσε στη ανάπτυξη ικανότητας τους στην από κοινού διεξαγωγή Μ/Κ επχσεων, στη τεχνική και ψυχική ικανότητα έτσι ώστε να ελέγχουν, να προσεγγίζουν και να καταστρέφουν τον εχθρό, στη συναντίληψη, στον τρόπο διεξαγωγής αγώνα αλλά και στην επισήμανση και διατήρηση ειδικών χαρακτηριστικών κάθε όπλου.

4. Η εκπση, από την ημερομηνία πα-ρουσιάσεως τους στη Σχολή(13 Αυγ 2012) περιλάμβανε ποικίλα αντικείμε-να Τεχνικού και Τακτικού περιεχομέ-νου.

5. Ο συνολικός χρόνος εκπσης τους ήταν 48 εβδομάδες συμπεριλαμβανο-μένου τις άδειες Χριστουγέννων – Πά-

σχα.6. Τα αντικείμενα αυτά ανά κατηγο-

ρία έκπνων Όπλου έχουν ως εξής:α) Ανθλγοί ΠΖ - ΑΣ (44 Εβδομάδες)(1) Α/Τ και Αξιολόγηση: 4 εβδομάδες(2) Εκπση όλμων: 5 Εβδομάδες(3) Εκτέλεση βολών στο ΠΒ Θήβας:

1 εβδομάδα(4) Οπλισμός ΠΖ και Σταθμούς Ασυρ-

μάτων: 2 εβδομάδες (Ενιαία)(5) Ενημέρωση επι Αρμάτων: 1

εβδομάδα(6) Μηχανοδήγηση και Εκση στα

Τροχοφόρα – Ερπυστριοφόρα: 6 εβδομάδες (Ενιαία)

(7) Εκτέλεση βολών από πολυβόλα ΤΟΜΠ: 1 εβδομάδα

(8) Εκπση ΔΜ,ΕΠ,ΓΣΜ,Τακτική: 12 εβδομάδες (Ενιαία)

(9) Εκτέλεση ΤΑΜΣ: 2 εβδομάδες (Ενιαία)

(10) Εκπση στο Πολεμικό Πέγνιο ΄΄ΙΑΝΟΣ΄ :́ 2 εβδομάδες (Ενιαία)

(11) Εκπση ΣΕΟΕΔ: 2 εβδομάδες (Ενιαία)

(12) Εκπση στον Εξομοιωτή Α/Τ στη ΣΠΖ: 2 εβδομάδες

(13) Εκτέλεση βολών και ΤΑΜΣ Πε-δίο Βολής Αξκών Ξάνθης: 2 εβδομά-δες (Ενιαία)

(14) Εκπση Υπομονάδος: 2 εβδομά-δες (Ενιαία)

(β) Ανθλχοι (44 Εβδομάδες)(1) Εκπση επι Αρμάτων: 9 εβδομά-

δες(2) Εκπση επί Α/Τ: 2 εβδομάδες(3) Εκπση επί οπλισμού και Σταθ-

μούς Ασυρμάτων: 2 εβδομάδες (Ενι-αία)

(4) Μηχανοδήγηση και Εκπση επί Τροχοφόρων- Ερπυστριοφόρων: 6 εβδομάδες (Ενιαία)

(5) Βολές από Αρματα: 1 εβδομάδα (Ενιαία)

(6) Εκπση ΕΠ,ΓΣΜ,Τακτική: 12 εβδο-μάδες (Ενιαία)

(7) Εκπση στο Πολεμικό Πέγνιο ΄΄ΙΑ-ΝΟΣ΄ :́ 2 εβδομάδες (Ενιαία)

(8) Εκπση ΣΕΟΕΔ: 2 εβδομάδες (Ενιαία)

(9) Εκπση στο Κέντρο Εκπσης Ξάν-θης: 2 εβδομάδες

(10) Εκπση στο Πεδίο Βολής Αξκών Ξάνθης: 2 εβδομάδες (Ενιαία)

(11) Εκπση Υπομονάδος: 2 εβδομά-δες (Ενιαία)

7. Η εκπση όπου ήταν ενιαία, λόγω φύσης των αντικειμένων,φαίνεται στα παραπάνω αντικείμενα με την ένδειξη ΄΄Ενιαία΄΄

Αποφοίτηση Ανθλγων - Ανθλχων 2012



Την Παρασκευή 2 Αυγούστου, στο Στρατόπεδο Επιλάρχου Μελίδη, στον Αυλώνα, δόθηκε ο νενομισμένος όρ-κος προς την Πατρίδα από τους νεο-σύλλεκτους οπλίτες της Δ' ΕΣΣΟ 2013.

Η τελετή της ορκωμοσίας τελέστη-κε προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Ιλίου και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηνα-γόρα, παρουσία και του εκπροσώ-που του ΓΕΣ/ΔΒΒ Υποστρατήγου κ. Χατζηδήμα Ιωάννη, του Δκτού του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακι-σμένων Ταξίαρχου κ. Βασιλείου Πα-παδόπουλου, εν ενεργεία και απο-στρατεία αξιωματικών, καθώς και συγγενών και φίλων των νέων οπλι-τών.

Θερμό χειροκρότημα και εθνική έπαρση ακολούθησε από τους παρι-στάμενους γονείς και φίλους κατά την είσοδο της σημαίας στο χώρο της εκ-δηλώσεως, αλλά και στο τέλος του Εθνικού μας Ύμνου που τραγούδη-σαν με εθνική υπερηφάνεια οι νεο-σύλλεκτοι.

Στην τελετή μεταξύ άλλων παρέστη-σαν και ο Ταξίαρχος ε.α. κ. Επ. Θεο-

δώρου. Σημειώνεται ότι καθήκοντα Υποδιοικητού του ΚΕΤΘ ανέλαβε ο Συνταγματάρχης (ΤΘ) κ. Σιγουλάκης

Δημ.Το Σύνδεσμο εκπροσώπησε ο Πρόε-

δρος του ΣΑΑΙΤΘ Υποστράτηγος ε.α. κ. Χρ. Παπαδογεωργό-πουλος και τα μέλη κ.κ. εφ. ΄Ιλαρχος κ. Λιβέριος Πετρίδης, και εφ. Ανθυ-πίλαρχος κ. Χρ. Καρα-βίας.

Ορκωμοσία οπλιτών της Δ' ΕΣΣΟ 2013Γράφει ο Λιβέριος ΠετρίδηςΊλαρχος ε.α.

Επάνω από αριστερά: Ο εφ. Ανθλχος κ. Χρ. Καραβίας, ο Ταξίαρχος ε.α. κ. Επ. Θεοδώ-ρου, ο ΓΕΣ/ΔΒΒ Υποστράτηγος κ. Χατζηδήμας Ιωάννης, ο Σεβασμιότατος Μητροπολί-της Ιλίου και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, ο Πρόεδρος του ΣΑΑΙΤΘ Υποστράτηγος ε.α. κ. Χρ. Παπαδογεωργόπουλος και ο Δκτης του ΚΕΤΘ Ταξίαρχος κ. Βασ. Παπαδό-πουλος. Κάτω: Στιγμιότυπα από την επιθεώρηση και την ορκωμοσία των νέων οπλιτών.



Γενέθλια ημέρα του ΚΕΤΘ

Ήταν εκεί, στον Αυλώνα την Πέ-μπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013 οι πα-λιοί διοικητές του ΚΕΤΘ, αλλά και οι εν ενεργεία και απόστρατοι Αξι-ωματικοί του Όπλου των Τεθωρακι-σμένων, που ήλθαν να γιορτάσουν όλοι μαζί στην κοιτίδα του Όπλου, την γενέθλια ημέρα συγκροτήσεως του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθω-ρακισμένων στο Στρατόπεδο “Επι-λάρχου Γεωργίου Μελίδη”.

Παρουσία του Γενικού Επιθεωρητή Στρατού Αντιστρατήγου κ. Βασ. Τελ-λίδη, του Β' Υπαρχηγού ΓΕΣ Αντι-στρατήγου κ. Αθ. Στυλιανόπουλου και του Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΣ Στρα-τηγού ε.α. κ. Τζιατζιά Κωνσταντίνου, έγινε η Δοξολογία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Ιλίου και Πετρουπόλε-ως κ. Αθηναγόρα και του Ιερέως π. Αθ. Χρυσούλα.

“Με φάρο το λογότυπο “ΟΠΟΥ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ” το προ-σωπικό του ΚΕΤΘ επιδίδεται καθημε-ρινά σε αξιέπαινη και επίμονη προ-σπάθεια και με πίστη στην αποστολή του, με κύριο μέλημα την εκπαίδευση του νεοσύλλεκτου οπλίτη και την ομα-λή ένταξη του στην στρατιωτική ζωή” τόνισε στην Ημερήσια Διαταγή του ο Διοικητής του ΚΕΤΘ Ταξίαρχος κ. Βασ. Παπαδόπουλος, συμπληρώ-νοντας ότι πέραν από τις στρατιωτι-κές δραστηριότητες το προσωπικό του Κέντρου συνδράμει στην τοπική κοινωνία με πολλούς τρόπους.

Με το πέρας της εκδήλωσης έγινε λεπτομερής ενημέρωση των παρι-σταμένων για τα άρματα που διαθέτει σήμερα ο Ελληνικός Στρατός, καθώς και τις δυνατότητές τους στο πεδίο της μάχης.

Ακολούθησε δεξίωση στην Λέσχη Αξιωματικών.

Στην εκδήλωση το παρόν έδωσαν πολλά μέλη του Συνδέσμου Απο-

στράτων Αξιωματικών Ιππικού Τεθω-ρακισμένων, με επικεφαλής τα μέλη του Δ.Σ., τον Πρόεδρο, Υποστράτη-γο ε.α. κ. Χρ. Παπαδογεωργόπου-λο, τον Γεν Γραμματέα Αντιστράτηγο ε.α. κ. Θεοδ. Κατσάρη, τον Πρόεδρο

της Συντακτικής Επιτροπής του περι-

οδικού μας Αντιστράτηγο ε.α. κ. Ευστ.

Κολιωκότση, και τα μέλη Αντιστρά-

τηγο ε.α. κ. Χαρ. Μεντεσίδη. και Ταξί-

αρχο ε.α.Γεώργιο Μιχαηλίδη..

1

2

3

Γράφει ο Λιβέριος ΠετρίδηςΊλαρχος ε.α.



Η ιστορία του ΚΕΤΘΗ ιστορία του Κέντρου ξεκινά πριν από 69 χρόνια. Το Κέντρο

συγκροτήθηκε για πρώτη φορά ως Μονάδα το 1944 με την επω-νυμία Σχολή Τεθωρακισμένων, υπαγόμενη στο Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως στο Γουδί, στο οποίο παρέμεινε ως τον Ιούλιο του 1946.Στη συνέχεια μεταστάθμευσε στις Αχαρνές όπου λειτούργη-

σε ως Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ιππικού – Τεθωρακισμένων, έως τον Οκτώβριο του 1954, οπότε και μεταστάθμευσε και πάλι στο Γουδί το οποίο λειτούργησε ως Συγκρότημα Τεθωρακισμένων έως το 1971, οπότε και μετονομάστηκε σε Κέντρο Εκπαιδεύσε-ως Τεθωρακισμένων. Τον Ιούνιο του 1975 μεταστάθμευσε από το Γουδί στον Αυλώνα στο Στρατόπεδο “Επχου Γεωργίου Μελί-δη” όπου λειτουργεί μέχρι σήμερα.

1,2,3,7 Στιγμιότυπα από τη Δοξολογία και την κατάθεση στεφάνων από τον Γενικό Επιθεωρητή Στρατού και τον Πρόεδρο του ΣΑΑΙΤΘ.4. Από αριστερά, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. κ. Κων. Τζιατζιάς, ο Γενικός Επιθεωρητής Στρατού Αντιστρά-τηγος κ. Βασ. Τελλίδης, ο Πρόεδρος του ΣΑΑΙΤΘ Υποστράτηγος ε.α. κ. Χρ. Παπα-δογεωργόπουλος και ο Δκτης του ΚΕΤΘ Ταξίαρχος κ. Βασ. Παπαδόπουλος.5. Ο Δντης/ΠΑ/ΓΕΣ Ταξίαρχος κ. Βασ. Δοκμετζόγλου, ο ΔΙΤ/ΓΕΣ Υποστράτηγος κ. Δημ. Θωμαΐδης, με τον Πρόεδρο του ΣΑΑΙΤΘ και τον Μητροπολίτης Ιλίου και Πετρουπόλεως Σεβασμιώτατο κ. Αθηνα-γόρα.6,8. Από την ενημέρωση των εν ενεργεία και ε.α. Αξιωματικών

6

5

4

7

8


ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Οπως είναι γνωστό την 30 Οκτω-βρίου 2012 έγιναν τα αποκαλυπτή-ρια του Μνημείου Ιππικού στο Μέ-τσοβο με την παρουσία πλήθους μελών και φίλων του Συνδέσμου. Η τελετή των αποκαλυπτηρίων είναι το αποτέλεσμα της μεγάλης προ-σπάθειας του Συνδέσμου να στηθεί το Μνημείο και να αποδοθεί η τιμή και ο σεβασμός στους αγωνιστές της Μεραρχίας Ιππικού που διέκο-ψαν την προχώρηση των Ιταλών αποτρέποντας χειρότερες επιπτώ-σεις στην Πατρίδα μας. Το Μνημείο ευρίσκεται στη θέση του

αλλά επειδή ο περιβάλλον χώρος έχει ανάγκη να διαμορφωθεί στο επίπε-δο που χρειάζεται για να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία η οπτική εικόνα του Μνημείου ο Σύνδεσμος καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να προωθηθεί η αποπεράτωση του.

Τον Αύγουστο υπήρξε συνάντηση για υπόθεση άλλου φορέα των απο-στράτων του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου Σταματογιαννάκη Μιχα-ήλ με δύο άτομα μεταξύ των οποίων και ο Σμηναγός Μηχανικός ε.α κ.Τσο-λακίδης Στέφανος. Κατά τις συζητή-σεις που έγιναν αναφέρθηκε η ύπαρ-ξη του Μνημείου και ο κ. Τσολακίδης, εκφράζοντας τα πατριωτικά του αι-σθήματα, εξέφρασε με έντονο συναί-σθημα την επιθυμία του να βοηθήσει στην αποπεράτωση του περιβάλλο-ντος χώρου. Αμεσα επικοινώνησε με την εκπρόσωπο του στα Ιωάννινα κ. Παπάζογλου Αναστασία την ενημέ-ρωσε και ζήτησε να υπάρξουν επα-φές μαζί της για να προχωρήσει το θέμα. Ακολούθησαν συνεχείς επαφές με την κ. Παπάζογλου η οποία επισκέ-φθηκε τον χώρο του Μνημείου στο Μέτσοβο και εξέφρασε την πλήρη ικα-νοποίηση της για το έργο.

Μετά από τις επαφές ο Σύνδεσμος απέστειλε τα στοιχεία με τις εναπομέ-νουσες εργασίες του περιβάλλοντος χώρου μαζί με το περιοδικό που περι-γράφει το ιστορικό των προσπαθειών τοποθέτησης του Μνημείου, τα απο-καλυπτήρια που έγιναν κλπ στον κ. Τσολακίδη Στέφανο και στην κ. Πα-πάζογλου Αναστασία και η πρόθεση τους για βοήθεια συνεχίζεται δείχνο-ντας σε μεγάλο βαθμό τα πατριωτικά τους αισθήματα και τον σεβασμό με την ιστορία μας. Με τη συνέχιση των επαφών υπήρξε συννενόηση με την κα Παπάζογλου να πραγματοποιηθεί συνάντηση στον χώρο του Μνημείου στο Μέτσοβο για να συζητηθούν με λεπτομέρειες οι εναπομένουσες εργα-σίες και η διαδικασία υλοποίησης της

πρόθεσης τους.Την 10 Σεπτεμβρίου ο Πρόεδρος

του Συνδέσμου Υπτγος ε.α Παπαδο-γεωργόπουλος Χρήστος το μέλος του ΔΣ Σχης ε.α Σταματογιαννάκης Μιχαήλ επισκέφθηκαν το Μέτσοβο και αμέσως μετά την άφιξη έγινε συ-νάντηση στον χώρο του Μνημείου με την κ. Παπάζογλου όπου συζητήθη-καν με λεπτομέρεια οι εναπομένου-σες εργασίες αποπεράτωσης του πε-ριβάλλοντος χώρου. Η κ. Παπάζογλου εξέφρασε με ειλικρίνεια τις προθέσεις της εταιρίας του κ. Τσολακίδη να βοη-θήσει ή να αναλάβει την εκτέλεση των εργασιών. Το βράδυ της ίδιας ημέρας έγινε συνάντηση στα Ιωάννινα με τον Διοικητή της VIII ΜΠ Ταξίαρχο κ. Γκί-

Επίσκεψη στο Μνημείο ΙππικούΓράφει ο Μιχ. Σταματογιαννάκης, μέλος του ΔΣ

Επάνω από αριστερά: Το μέλος του Δ.Σ. Σχης (ΤΘ) ε.α. κ. Σταματογιαννάκης Μ. η κα Αν. Παπάζογλου, ο Πρόεδρος του ΣΑ-ΑΙΤΘ Υπγος ε.α. κ. Παπαδογεωργόπουλος Χρ. Κάτω: Με τον Αντιστράτηγος ε.α. και Δήμαρχο Μώλου - Αγ. Κων/νου - Καμένων Βούρλων κ. Ευαγ. Τετριμίδα στα Καμένα Βούρλα


ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Σας γνωρίζουμε ότι με την συ-μπλήρωση ενός έτους από τα απο-καλυπτήρια του Μνημείου Ιππικού στο Μέτσοβο και με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συν-δέσμου στις 19-10-2013 ημέρα Σάβ-βατο, θα πραγματοποιηθεί τριήμε-ρη εκδρομή στο Μέτσοβο όπου θα οργανωθεί εκδήλωση στο Μνημείο Ιππικού.

Το πρόγραμμα σε γενικές γραμμές έχει ως εξής:

1η ημέρα: -Αναχώρηση από Αθήνα -Άφιξη στο Μέτσοβο.2η ημέρα: -Εκδήλωση στο Μνημείο

Ιππικού (επιμνημόσυνη δέηση, κατά-θεση στεφάνου, ομιλίες, προσκλητή-ριο νεκρών, Εθνικός Ύμνος) για από-δοση τιμής στους ηρωικώς πεσόντες της Μεραρχίας Ιππικού στο έπος του 1940.

-Επίσκεψη στα Ιωάννινα Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων

-Γεύμα στη Λ.Α.Φ. Ιωαννίνων -Επίσκεψη στο σπήλαιο Ιωαννίνων -Επιστροφή στο Μέτσοβο (βράδυ)3η ημέρα: -Αναχώρηση από Μέ-

τσοβο μέσω Ιωαννίνων -Άφιξη στο Μπιζάνι (επίσκεψη στο

μουσείο) -Αναχώρηση για Μεσολόγγι-Γεύμα στην Λ.Α.Φ. Μεσολογγίου-Επίσκεψη μουσείου Μεσολογγίου-Επιστροφή στην ΑθήναΑναχώρηση του λεωφορείου από

τη Λέσχη Αξιωματικών Παπάγου το πρωί του Σαββάτου 19-10-2013 και ώρα 08:00.

Το κόστος της εκδρομής ανά άτομο είναι περίπου 65 ευρώ και περιλαμ-βάνει:

α) Ξενοδοχείο 35 ευρώ το δίκλινο με πρωινό (2 διανυκτερεύσεις) 30 ευρώ το μονόκλινο

β) Λεωφορείο 30 ευρώ περίπου κατά άτομο (η τελική τιμή θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των συμμετασχόντων).

γ) Στο παραπάνω κόστος δεν συ-μπεριλαμβάνονται φαγητά και καφέ-δες.

Το δρομολόγιο μετάβασης που θα ακολουθήσει το λεωφορείο είναι:

Λέσχη Παπάγου-Κηφισίας-Εθνική Οδός-Λαμία-Καρδίτσα-Τρίκαλα-Καλα-μπάκα-Μέτσοβο.

Το δρομολόγιο επιστροφής θα γίνει μέσω Ιωαννίνων-Μεσολογγίου.

Οι στάσεις για καφέ, φαγητό κτλ. κα-θώς και ο χρόνος παραμονής σε κάθε επίσκεψη θα καθορίζονται ανάλογα με την διευκόλυνση των μελών και την πορεία του χρόνου.

Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν να το δηλώσουν μέχρι την 5-10-2013 στο γραφείο του Συνδέσμου (τηλ. 2105226351, 6942482481, 6946379306). Στην εκδήλωση μπο-ρούν να συμμετάσχουν φιλικά πρό-σωπα των μελών μας.

3ημερη εκδρομή στο Μέτσοβοζα Σπυρίδωνα και συζητήθηκαν οι δυνατότητες παροχής βοήθειας στην εκτέλεση των εργασιών. Ακολούθη-σε νέα συνάντηση με την κ. Παπάζο-γλου και το μέλος του Συνδέσμου εφ. Ίλαρχο κ. Καλλή Νικόλαο και συζη-τήθηκαν λεπτομέρειες για την εξεύ-ρεση του εργολάβου κατασκευής των εργασιών και του απαιτούμενου προ-σωπικού.

Το πρωϊ της Τετάρτης 11 Σεπτεμβρί-ου έγινε συνάντηση στον χώρο του Μνημείου με τον Λοχαγό Μηχανικού κ. Παππά Κων/νο και τον Αντιδή-μαρχου Μετσόβου κ. Ταλάρη Στέρ-γιο καθώς και με μηχανικό του Δή-μου. Συζητήθηκαν λεπτομέρειες για τις εργασίες και ζητήθηκε να μας δο-θεί το κόστος των εργασιών που εί-χαμε ζητήσει μετά την επίσκεψη του Απριλίου 2013. Εγινε ενημέρωση του Αντιδήμαρχου για τις προθέσεις της εταιρίας και ζητήθηκε να επιταχυνθεί ο υπολογισμός του κόστους των ερ-γασιών για να παραδοθούν τα στοι-χεία στην εταιρία που προτίθεται να αναλάβει την εκτέλεση τους. Ο Δή-μος Μετσόβου έχει τοποθετήσει δύο προβολείς στο δάπεδο του Μνημεί-ου οι οποίοι λειτουργούν τη νύκτα και όπως φάνηκε κατά την επιστροφή από τα Ιωάννινα η θέα του Μνημείου είναι άψογη και επί πλέον εξασφαλί-ζεται μεγαλύτερη ασφάλεια.

Την ίδια ημέρα, Τετάρτη 11 Σεπτεμ-βρίου έγινε η επιστροφή του Προ-έδρου και του μέλους του ΔΣ στην Αθήνα και συνεχίζονται οι επαφές για να αρχίσει το δυνατό γρηγορότε-ρα η έναρξη των εργασιών. Πριν την αναχώρηση τοποθετήθηκε μαρμάρι-νη πλάκα σε αντικατάσταση της κλα-πείσης με τον τίτλο του Μνημείου, του Συνδέσμου και το όνομα της γλύπτρι-ας.

Το Μνημείο Μετσόβου αποτελεί τιμή στους ήρωες του Οπλου μας αλλά τιμή στην Ελλάδα μας και στους εν ενεργεία και αποστράτους συναδέλ-φους. Οι προσπάθειες το Συνδέσμου συνεχίζονται για την αποπεράτωση του περιβάλλοντος χώρου

ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΙΠΠΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΪΚΩΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ 1940


Εκτύπωση – βιβλιοδεσία Τυπογραφείο Ελληνικού Στρατού

ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΙΠΠΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΪΚΩΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ 1940ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΕΡΙΝΩΝ ΟΜΟΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ - ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

3ημερη εκδρομή στο Μέτσοβο

Με την συμπλήρωση ενός έτους από τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Ιππικού στο Μέτσοβο στις 19-10-2013 ημέρα Σάββατο, θα πραγματοποιηθεί τριήμερη εκδρομή στο Μέ-τσοβο όπου θα οργανωθεί εκδήλωση στο Μνημείο Ιππικού. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν να το δη-

λώσουν μέχρι την 5-10-2013 στο γραφείο του Συνδέσμου (τηλ. 2105226351, 6942482481, 6946379306). Στην εκδήλωση μπορούν να συμμετάσχουν φιλικά πρόσωπα των μελών μας.

28η Οκτωβρίου 1940Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν

της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηρά ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζου-σα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Ελληνες, μου εξήτησε σήμερον την 3ης πρωινήν την παρά-δοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ίδιαν αυτής βούλησιν, και μου ανεκοίνωσεν ότι προς κατάλη-ψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της θα ήρχιζεν την 6η πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο, ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.

Τώρα θα αποδείξωμεν εαν πράγματι έιμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Ολον το Εθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυ-ναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς παραδόσεις μας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.

Ιωάννης Μεταξάς

Το μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων

Documents

Ιππικό - Τεθωρακισμένα Νο 80