ΈΝΑ ΘΈΑΤΡΙΚΌ ΠΌΛΎΠΤΎΧΌ

από την ιστορία της ελληνικής δραματουργίας

Στο θέατρο BETON 7, καθημερινά, δίνονται

τέσσερις παραστάσεις που βασίζονται σε μεγάλα,

σημαντικά κείμενα της ελληνικής γραμματολογίας

και δραματουργίας με σκοπό την εξοικείωση των μαθητών με τη

σκηνική γλώσσα και με τις σημαντικές στιγμές της

ελληνικής ιστορίας και πολιτισμικής κληρονομιάς

μέσα από τα εξέχοντα έργα που ανεβάζουμε.

Για λεπτομέρειες και κλείσιμο παραστάσεων τηλ.6906388669

BETON 7ΠΎΔΝΑΣ 7 ΑΘΉΝΑ | ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ INFO@BETON7.COM210 751 2625

Σχεδιασμός εντύπου: Κ.Γραμματικάκηkaterinagrammatikaki@hotmail.com

Πριν ΑΠό Τη ΦόνισσΑΑ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΉ

Σε αυτή την παράσταση, που παίζεται για τρίτη χρονιά, μελετάμε τη θέση που καταλαμβάνουν οι γυναίκες, στη ζωή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μέσα από την αποκαλυπτική,αυτοβιογραφική παραγωγή του. Τις γνωρίζει από την άμεση σχέση που έχει με αυτές τόσο οικογενειακά, όσο και κοινωνικά, τις μελετά, σχολιάζει πράξεις και ερμηνεύει ενέργειες με ευκολία και συμπάθεια, ενίοτε και με υπόγεια ειρωνική διάθεση. Είναι οι ηρωΐδες του έργου του γιατί πρωταγωνιστούν και στη ζωή του. Τα διηγήματά του μπορούμε να πούμε ότι εμποτίζονται από τη δεινή κοινωνική θέση του άπιαστου αέρινου και συνάμα στιβαρού και μοχθηρούακόμη πλάσματος που μπορεί να γίνει η γυναίκα.Οι γυναίκες - κορίτσια, παντρεμένες και γεροντοκόρες- έχουν μια δύναμη, δαιμονική για κάποιους και πηγή δεινών για άλλους, που είναι η δύναμη της τεκνοποιίας. Γύρω από αυτή την θεματολογία κινούνται τα κείμενα : Η στοιχειωμένη καμάρα, Η φωνή του δράκου, Οι μάγισσες, Το νησί της Ουρανίτσας. Ένα «ευήκοον ους» χρησίμευσε ως διαμεσολαβητής και μας μετέφερε τα πάθη τους. Με αυτό τον τρόπο το κοινό εισβάλλει στις γυναικείες ιστορίες με οδηγό τον κοινωνικό και αισθαντικό Παπαδιαμάντη.

Δια

σκε

υή-

Σκην

οθ

εσία

: ΜΑ

ΡΊΑ

ΦΡΑ

ΓΚΉ

Σκην

ογρ

αφ

ική-

Ενδυ

ματο

λογι

κή ε

πιμ

έλει

α: Α

ΝΝ

Α Μ

ΑΧ

ΑΊΡ

ΊΑΝ

ΑΚΉ

Μο

υσικ

ή-Σχ

εδια

σμό

ς Ή

χου:

ΑΝ

ΝΑ

ΜΟ

ΥΖΑ

ΚΉ-

Φω

τισμο

ί: ΣΤ

ΕΦΑ

ΝΟ

Σ ΚΟ

ΠΑ

ΝΑ

ΚΉΣ

Πα

ίζο

υν:

ΝΊΚ

ΟΛ

ΕΤΤΑ

ΓΚΡ

ΊΜΕΚ

Ή, Κ

ΑΤΕ

ΡΊΝ

Α Γ

ΡΑΜ

ΜΑ

ΤΊΚΑ

ΚΉ, Μ

ΑΡΊ

Α Δ

ΕΛΉ

ΜΑ

ΡΑ, Γ

ΊΏΡΓ

ΟΣ

ΡΟΥΣ

ΤΕΜ

ΉΣ

Θειό ΔρΑμΑ (ΑΓΝΩΣΤΟΎ)

ΩΣ ΤΑ ΤΡΙΜΜΑΤΑ ΤΟΎ ΑΔΑΜΑΝΤΟΣ ό εξηνΤΑβελόνησ

Κ.ΟΙΚΟΝΟΜΟΎ ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ

ΓρόσιΑ ΘελειΜ.ΧΟΎΡΜΟΎΖΉ

Στην παράσταση αυτή συμμετέχουν 10 ηθοποιοί, χορευτές και τραγουδιστές και 4 μουσικοί. Το έργο στο οποίο αναφέρεται είναι ανωνύμου συγγραφέως και ονομάζεται κατά παράδοσιν «Χριστός πάσχων». Είναι το μοναδικό θεατρικό κείμενο (κέντων) που διασώζεται πλήρως από όλη την βυζαντινή περίοδο. Πρόκειται για υλικό μεγάλης σημασίας για την εξέλιξη του αρχαίου δράματος και αποτελεί σημαντικό αντικείμενο μελέτης για τις σχέσεις του θρησκευτικού δράματος με την αρχαία ελληνική τραγωδία, αλλά και για τον τρόπο που ο άγνωστος συγγραφέας αντιλαμβάνεται το «θείο». Βασικό στοιχείο που απασχολεί τη θεατρική μας πρόταση, είναι η λειτουργία του χορού και της σκηνικής παρουσίας των θείων μορφών ως ηρώων της σκηνής. Η μετάφραση των αποσπασμάτων της διασκευής μας είναι του Θ.Σταύρου. Στόχος μας είναι να ανιχνεύσουμε την επιβίωση των όποιων δραματικών-τραγικών στοιχείων από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας μέσα από τους βυζαντινούς ύμνους, τα παραδοσιακά μοιρολόγια, τα τραγούδια της ξενιτιάς και τη σύγχρονη μουσική μας ιστορία.

ΠαιζουνΣΤΈΦΑΝΟΣ ΓΑΝΩΤΉΣ

ΚΑΤΈΡΊΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΊΚΑΚΉΜΑΡΊΑ ΔΈΛΉΜΑΡΑ

ΈΥΑΣΊΑ ΚΟΥΤΟΥΛΑΚΉΜΑΡΊΑ ΞΥΠΟΛΥΤΑΓΊΑΝΝΉΣ ΚΟΥΡΉΣ

ΝΑΤΑΣΑ-ΦΑΊΉ ΚΟΣΜΊΔΟΥ,ΔΩΡΑ ΜΑΣΛΊΝΤΣΉ

ΑΦΡΟΔΊΤΉ ΠΈΒΈΡΈΤΟΥΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΤΖΟΥΑΝΑΣ

ΚΑΤΈΡΊΝΑ ΣΊΔΈΡΊΔΟΥ.

Mουσικοί ΗΛΊΑΣ ΑΛΕΞΌΠΌΥΛΌΣ

ΝΊΚΗΦΌΡΌΣ ΓΑΝΩΤΗΣ

ΠΑΝΑΓΊΩΤΗΣ ΓΑΝΩΤΗΣ

ΣΤΕΦΑΝΌΣ ΓΑΝΩΤΗΣ

Σκηνοθεσία-ΔΙιασκευή: ΜΑΡΙΑ ΦΡΑΓΚΉΜουσική επιμέλεια: ΣΤΈΦΑΝΟΣ ΓΑΝΩΤΉΣΈνδυμ.επιμέλεια: ΑΝΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑΝΑΚΉ

Ο "Φιλάργυρος του Μολιέρου, εις την λαλουμένην ημών γλώσσαν" εκδίδεται ανώνυμα το 1816 στη Βιέννη, από τον Κωνσταντίνο Οικονόμο εξ Οικονόμων, λόγιο, ιερωμένο και δάσκαλο τότε στην Σμύρνη. Εκεί μεταφέρεται και η υπόθεση έργου, προσαρμόζοντας στα ήθη της προεπαναστατικής Ελλάδας όλη τη δράση. Ο «Φιλάργυρος» εδώ δεν είναι μόνο ένας τσιγκούνης, που προκαλεί το γέλιο με τις εμμονές του, αλλά και ένας καταπιεστικός πατέρας, ένας δυνάστης σε οικογενειακή και κοινωνική κλίμακα. Είναι επιπλέον ένας αναξιοπρεπής, λάγνος και κοινωνικά ανυπόφορος εκμεταλλευτής, εχθρός της παιδείας, του κοινωνικού κράτους, του διαφωτισμού και κάθε έννοιας ελευθερίας. Το φιλελεύθερο πνεύμα σ’ αυτό το κείμενο συναντά τη γλωσσική ζωντάνια με την καίρια χρησιμοποίηση της πολύχρωμης και ιδιωματικής ομιλίας. Ο Οικονόμος γνωρίζει σε βάθος όχι μόνο τη γαλλική εκδοχή του Φιλάργυρου (Μολιέρος) αλλά και όλες τις άλλες, όπως εξηγεί στον πρόλογό του, που παρατίθεται στην έκδοση εν είδει μανιφέστου. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι δεν του διαφεύγει και ο κρητικός «Κατζούρμπος» που κινείται σε παρεμφερή θεματική κλίμακα.

Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία ΜΑΡΊΑ ΦΡΑΓΚΉ

Σκηνικά-ΚοστούμιαΑΝΝΑ ΜΑΧΑΊΡΊΑΝΑΚΉ

ΜουσικήΣΤΈΦΑΝΟΣ ΓΑΝΩΤΉΣ

ΦωτισμοίΜΑΡΊΑ ΦΡΑΓΚΉ

ΦωτογραφίεςΑΠΟΛΛΩΝ ΔΈΛΛΊΟΣ

Βοηθός σκηνοθέτηΚΑΤΈΡΊΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΊΚΑΚΉ

Πα

ίζο

υνΚΑ

ΤΕΡΊ

ΝΑ

ΓΡΑ

ΜΜ

ΑΤΊ

ΚΑΚΗ

, ΠΑ

ΝΟ

Σ ΚΟ

ΡΔΑ

ΛΗ

Σ Ν

ΑΤΑ

ΣΑ Φ

ΑΊΗ

ΚΟ

ΣΜΊΔ

ΟΥ,

ΕΥΑ

ΣΊΑ

ΚΟ

ΥΤΟ

ΥΛΑ

ΚΗ, Μ

ΑΡΊ

Α Ξ

ΥΠΟ

ΛΥΤ

Α

ΓΊΏ

ΡΓΟ

Σ ΡΟ

ΥΣΤΕ

ΜΗ

Σ, Κ

ΏΝ

ΣΤΑ

ΝΤΊ

ΝΟ

Σ ΤΖ

ΟΥΑ

ΝΑ

Σ

Το έργο του μεγάλου Έλληνα δραματουργού που έχει τον τίτλο «Διάλογοι» εκδίδεται το 1837 και συγκεντρώνει κείμενα που είχε δημοσιεύσει ήδη από το 1834 στην εφημερίδα Εποχή. Η Επανάσταση νωπή και οι επιπτώσεις της διχόνοιας στη δημόσια και πολιτική ζωή, οδυνηρές. Οι πρώτες ανεξάρτητες φωνές έχουν ποτιστεί βαθιά με ιδέες γύρω από το όραμα της νέας πατρίδας. Ανάμεσά τους ο Μ. Χουρμούζης φαίνεται να αναλαμβάνει σοβαρά το ρόλο του κριτή των όσων, ευτράπελων και τραγικών, ακολούθησαν τα πρώτα χρόνια της νέας Ελλάδας. Με ισχυρό όργανο κριτικής πρωτίστως την κωμωδία του, καθορίζει το νεοελληνικό θέατρο. Κάνοντας μια παράσταση πάνω στους «Διαλόγους» - οι οποίοι θίγουν θέματα του ενδιαφέροντός του και έχουν μια γλώσσα που συγγενεύει με το θέατρό του, αλλά είναι εξίσου ισχυρή με την αμεσότητα του πολιτικού λόγου/διαλόγου - επιδιώκουμε να αναδείξουμε μια επίκαιρη , ηθικά και ιστορικά, ρητορική. Την ίδια ρητορική θα έχει στον αμιγή «πολιτικό λόγο» ως βουλευτής Φθιώτιδος και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων ο Μ. Χουρμούζης:

Στην εποχή μας θεωρούμε απαραίτητο να ξαναδούμε πόσο σημαντική γίνεται η πολιτική σκέψη και κατανόηση της ιστορίας και φυσικά ο πολιτικός λόγος που αρθρώνεται ζωντανά σε δημοκρατικό περιβάλλον. Η παράσταση παίζεται με τη μορφή του πολιτικού καφενείου, όπου το κοινό συνυπάρχει στο ίδιο περιβάλλον με τους ήρωες, πίνει καφέ και ίσως να σχολιάζει κάτι που του είναι πολύ οικείο- υπογραμμίζοντας έτσι την παράδοση του κατεξοχήν ελληνικού δημόσιου χώρου πολιτικής σκέψης και λόγου, του καφενείου.

«Ζητώ συγγνώμην παρά του επί της Δικαιοσύνης Υπουργού διότι έφερε αυτόν εις θέσιν να παρουσιασθεί σήμερον εις την Βουλήν, όπερ είναι οχληρόν εις τους Υπουργούς οίτινες μας επισκέπτονται μόνον όταν έχωσιν απαίτησίν τινα και μάλιστα χρηματικήν. Διότι οσάκις βλέπομεν εν τη Βουλή Υπουργόν , ενθυμούμεθα την εποχήν των ραγιάδων, οίτινες άμα έβλεπον Οθωμανόν εις το χωρίον των, έλεγον «Τούρκον είδες; Γρόσια θέλει»

Δια

σκε

υή -

Σκη

νοθ

εσία

: ΜΑ

ΡΊΑ

ΦΡΑ

ΓΚΉ

Σκην

ογρ

αφ

ική

- Εν

δυμα

τολο

γική

επ

ιμέλ

εια

: ΑΝ

ΝΑ

ΜΑ

ΧΑ

ΊΡΊΑ

ΝΑ

ΚΉ

Φω

τισμο

ί: Μ

ΑΡΊ

Α Φ

ΡΑΓΚ

ΉΠ

αίζ

ουν

: ΤΑ

ΣΟΣ

ΡΑΠ

ΤΉΣ,

ΓΊΏ

ΡΓΟ

Σ ΡΟ

ΥΣΤΕ

ΜΉ

Σ