மரபு கவி�தை

சொ��ல்லுக்கும் சொ�ருளுக்கும் உள்ள சொ��டர்பு உடன்ட�வி�டில்

உலக இயல்பு நடைடசொறா�து. ஒரு சொ!�ழி# பேசும் கூட்டத்��ரி#ல் லர் கூடிய

ஒரு சொ�ருடைள ஒரு சொ��ல்ல�ல் ஒரு க�லத்�*ல் குறா+ப்�ட்டனர். அ�டைன

அடைனவிரும் ஏற்றுக் சொக�ண்டனர். இ�டைனபேய !ரிபு என்று

குறா+ப்�டுக*பேறா�ம். அ��விது சொரி#பேய�ர் எவ்விழி#ச் சொ�ப்�னர் அவ்விழி#ச்

சொ�ப்பு�ல் !ரிபு எனும் விடைரியடைறா உண்டு.

கவி�டை� என்து ய�து? ந�ன் ஒரு கவிர்ச்�+ய�ன சொ�ருடைளப்

�ர்த்து ரி�+த்து அ�*ல் ஈடு�டு க�ட்டுக*பேறா�ம். நம் !ன�*ல் ஒரு �விடைன

உருவி�க*றாது. இ�ன் வி�டைளவி�கப் ‘பே�ன்டை!ப் டைடப்பு’ உருவி�க*றாது,

அதுபேவி கவி�டை�ய�க உருசொவிடுக்க*றாது. இலக்க*யத்�*ல் ஆற்றாலும்

ஆர்விமும் சொக�ண்ட டைடப்�ளனுக்குக் கவி�டை� டைடக்க*ன்றா �*றாம்

பே!பேல�ங்க*க் க�ணப்டுக*றாது.

�!#ழ் இலக்க*ய�த்�*ல் !ரிபு கவி�டை�ய�ன் பே��ற்றாம் மூவி�ய�ரிம்

ஆண்டுகளுக்கு பே!ற்ட்டது என விரில�று ��ன்று கர்க*ன்றாது ழிடை!யும்

சொ��ன்டை!யும் !#குந்� �ங்க இலக்க*யங்கள் !ரிபு கவி�டை�கள�ல் அற்பு�

டைடப்புகள�கப் புலவிர்கள�ல் டைடக்கப்ட்டுள்ளன. அவிற்டைறா ந�ம்

பேந�+ப்பே�ம்; வி��+ப்பே�ம்; சுவி��+ப்பே�ம்.

கவி�தைக் கூறுகள்

கவி�டை�ய�ன் ல்பேவிறு இயல்புகடைளத் சொ��குத்து ஆய்ந்து

பேந�க்க*ன�ல், கரு, கற்டைன, உணர்ச்�+, விடிவிம் எனும் ந�ன்கு

�ன்டை!கடைள உணர்த்�ல�ம். இவிற்றுள் விடிவிம் கவி�டை�ய�ன் உடல�கும்.

உணர்ச்�+டையக் கவி�டை�ய�ன் உய�ர் எனல�ம். கற்டைனடையக்

கவி�டை�ய�ன் இ�யம் எனக் கூறால�ம். அறா+வி�ற்றால�ல் உருவி�கும்

கருத்டை� கவி�டை�ய�ன் மூடைளய�கப் பே�ற்றால�ம்.

1.2.1 கரு

கருத்து என்து ஒரு வி��யத்�*ன் டை!யக் கரு. நம் !ன�*ல்

பே��ன்றும் எண்ணத்டை� அல்லது �+ந்�டைனடையத்��ன் கருத்து என்று

கூறுக*பேறா�ம். அவ்வி�று பே��ன்றும் கருத்�*ன் அடிப்டைடய�ல் உணர்ச்�+

பே��ன்றுக*றாது. ந!து புலவிர்களும் கவி�ஞர்களும் ஆழ்ந்� கருத்துகடைள

டைவித்து தூய உணர்ச்�+யுடன் ல விடைகய�ன் கவி�டை�கடைளயும்

சூத்�*ரிங்கடைளயும் �டல்கடைளயும் அருடை!ய�கப் டைடத்துள்ளனர்.

!�னுட வி�ழ்வி�ன் அழிகும் அவிலமும், அரி�+யல், �!யம், �மூகச்

�+க்கல்கள், உலக*யல் ந*கழ்வுகள், �!க�லச் �+ந்�டைனகள்

ஆக*யவிற்டைறாக் கருப்சொ�ருள�கக் சொக�ண்டு கவி�ஞர்கள் கவி�டை�

டைடப்�ளர்கள். ஒரு கவி�டை�ய�ன் கரு அக்கவி�டை�ய�ன் சொ�ருடைளப்

�றாருக்கு சொவிள#ப்டுத்துக*ன்றாது. கவி�ஞன் எந்�ப் சொ�ருடைள அ�னுள்

சொ��*த்து டைவித்��பேன� அ�டைனபேய ந!க்கு உணர்த்தும். இது

கவி�ஞன#ன் !னக்கருத்டை� ந!க்கு சொவிள#ய�டும் ���ன!�கும். கவி�டை�

கரு இயல்�க அடை!�ல் பேவிண்டும் அல்லது சொ��ந்� அனுவி!�கவும்

இருக்கல�ம். !�னுட வி�ழ்க்டைகய�லும், !ன#�ப்ண்�லும் உள்ள

சொ�துத் �ன்டை!டைய சொவிள#ப்டுத்துவிபே� கவி�டை�ய�ன் பேந�க்க!�கும்.

ஆன�ல், இடைவி அடைனத்தும் கவி�ஞன#ன் கற்டைனயும் கனவும் கலந்து

உருவி�க்கப்டுக*ன்றான.

டைவியகம் பே�ற்றும் ஐயன் �*ருவிள்ளுவிர்,

“சொ�ருட்சொண்டிர் சொ�ய்ம்டை! முயக்கம் இருட்டுஅடைறாய�ல்

ஏ�*ல் �ணம் �ழீஇ யற்று”

எனும் குறாள#ல் அ�*க சொ�ன், சொ�ருள் ஆடை� உள்ளவிர்கள#ன்

ந*டைலடையப் �டுக*றா�ர். இக்குறாள#ல் சொ�ருடைளபேய வி�ரும்பும்

சொ�து!க்கள#ன் சொ�ய்ய�ன �ழுவு�டைல, இருட்டடைறாய�ல் சொ��டர்பு

இல்ல�� ஒரு �ணத்டை�த் �ழுவி�ண�ற் பே�ல என்று !#க அழிக�கக்

கருத்டை� வி�ளக்குக*றா�ர்.

கவி�ஞர் கண்ண���ன் வீடு விடைரி உறாவு, வீ�* விடைரி !டைனவி�, க�டு

விடைரி �ள்டைள, கடைட�+ விடைரி ய�பேரி�? எனும் �டல் விரி#கள#ன் மூலம்

!ன#� வி�ழ்க்டைகய�ன் ந*டைலய�டை!டையப் ற்றா+ சொ�ள#வி�கக் கூறுக*றா�ர்.