„Lokalne Partnerstwa Społeczne i ich znaczenie”

Czym są partnerstwa?

Partnerstwo międzysektorowe to strategiczne przymierze...

• organizacji reprezentujących różne sektory życia społecznego;

• zawarte w celu współpracy;

• do którego wszyscy partnerzy wnoszą swoje kompetencje i zasoby;

• w którym wspólnie ponoszą ryzyko i koszty;

• oraz dzielą się korzyściami wynikającymi z osiągnięcia wspólnych celów partnerstwa i celów poszczególnych partnerów.

Podstawowe, krajowe regulacje prawne związane z zasadą

partnerstwa • Konstytucja RP (Dz. U. Nr 78, poz. 483)

• Ustawa o samorządzie wojewódzkim z dnia 5 czerwca 1998 r.

• Ustawa o samorządzie gminnym z 8 marca 1990 r.

• Ustawa o samorządzie powiatowym z dnia 5 czerwca 1998 r.

• Ustawa o finansach publicznych z dnia 26 listopada 1998 r.

• Ustawa o pomocy społecznej z dnia 2 marca 2004 r.

• Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie z 24 kwietnia 2003 r.

 Podstawowe, unijne regulacje

prawne związane z zasadą partnerstwa

• Rozporządzenia Rady (WE) z dnia 11 lipca 2006 r. nr 1083/2006, ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999

Art. 11. Zgodnie z zasadą subsydiarności w skład partnerstw należy włączać przede wszystkim:

• władze regionalne i lokalne oraz inne właściwe władze publiczne,

• parterów gospodarczych i społecznych,

• inne kompetentne ciała w tych ramach.

W rozporządzeniu 1083/2006 mówi się, iż „partnerstwo realizowane jest z pełnym poszanowaniem odpowiednich kompetencji instytucjonalnych, prawnych i finansowych każdej kategorii partnerów (...)”. Oznacza to, że partnerzy powinni być dobrani do realizacji przedsięwzięcia zgodnie z właściwym dla siebie obszarem działania.

Wskazuje się także, iż partnerstwo powinno obejmować przygotowanie, finansowanie, monitorowanie i ocenę pomocy, czyli całość realizacji przedsięwzięcia włącznie z jego rozliczeniem i oceną efektywności.

„Żaden człowiek nie jest samotną wyspą, każdy stanowi ułamek kontynentu.”

John Donne

Rodzaje partnerstwa) partnerstwa publiczno – prywatne (PPP) – to umowa instytucji publicznej i organizacji prywatnej, zawarta w celu zrealizowania określonego przedsięwzięcia ze sfery zadań publicznych.

b) partnerstwa projektowe – cele partnerstwa są ściśle określone w projekcie, a powołanie takiego partnerstwa jest często związane z wymogami konkursowymi, stawianymi przez podmiot, który finansuje realizację zadania.

c) partnerstwa branżowe/sektorowe – to platforma porozumienia organizacji/instytucji prowadzących zbliżoną działalność.

d) partnerstwa lokalne/trójsektorowe – to porozumienie instytucji publicznych, przedsiębiorstw i organizacji pozarządowych, które chcą wspólnie działać na rzecz swojego regionu, osiedla, gminy, powiatu.

Partnerstwa trójsektorowe

    Sektorpubliczny

Sektorbiznesu

Sektorpozarządowy

Partnerstwo trójsektorowe

(międzysektorowe)

Rodzaje partnerstw

Najbardziej ogólnym z możliwych wyszczególnień form funkcjonowania partnerstw lokalnych jest podział partnerstw na:

a) partnerstwa o strukturze formalnej, posiadające osobowość prawną oraz

b) partnerstwa o strukturze nieformalnej, które tej osobowości nie posiadają.

Rodzaje partnerstwMając na względzie sposób realizacji działań przez partnerstwo, możemy wyróżnić dwa zasadnicze rodzaje partnerstw lokalnych:

a) partnerstwo koordynujące - w jego ramach może być wdrażanych wiele różnych działań prowadzonych w rozmaitych obszarach i dziedzinach; nie angażuje każdorazowo w poszczególne działania całego swojego zasobu sił i środków. Za realizację konkretnych działań odpowiadają grupy zadaniowe (robocze), złożone z poszczególnych partnerów;

b) partnerstwo wykonawcze - tutaj cały zasób sił i środków partnerów jest zaangażowany w realizację jednego działania lub wdrażanie jednej inicjatywy. Partnerstwa tego typu mają na ogół charakter krótko- bądź średnioterminowy, realizują jeden konkretny projekt i działają w jednym, ściśle określonym obszarze. Partnerstwa tego typu na ogół kończą swoją działalność w momencie zakończenia realizacji projektu, do wykonania którego zostały utworzone.

Rodzaje partnerstw Można również dzielić partnerstwa w zależności od tego kto był ich inicjatorem:

• partnerstwo tworzone z inicjatywy osób fizycznych, często lokalnych partnerów, którzy chcą aktywnie wpływać na swoje otoczenie;

• lokalne partnerstwa budowane z inicjatywy przedsiębiorców, organizacji gospodarczych lub zawodowych;

• partnerstwa tworzone z inicjatywy ciał publicznych.

Identyfikacja partnerów wg. klucza geograficznego – udział organizacji

instytucji reprezentujących pełny obszar partnerstwa,

kompetencyjnego – uczestnictwo organizacji zajmujących się szeroko pojętym tematem partnerstwa np. poprawą sytuacji na rynku pracy.

Zasada zrównoważonego rozwoju

Wg Tennyson i Warner’a partnerstwa są:

• odpowiedzią na instytucjonalną i organizacyjną słabość w osiąganiu rezultatów zrównoważonego rozwoju,

• środkiem na łączenie biznesowych i społecznych celów i kompetencji z poprawą programowania i realizacji celów sektora publicznego.

Zasada zrównoważonego rozwoju

Rozwój zrównoważony – rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli, zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń (Art. 3 Ustawy z dn. 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska).

 Rozwójgospodarczy

Sprawyspołeczne

Ochronaśrodowiska

Rozwójzrównoważony

Potencjalni partnerzy

Partnerstwo lokalne

Partnerstwo ujmuje się jako:platformę współpracy pomiędzy różnorodnymi partnerami, którzy wspólnie w sposób systematyczny, trwały i z wykorzystaniem innowacyjnych metod oraz środków planują, projektują, wdrażają i realizują określone działania i inicjatywy, których celem jest rozwój lokalnego środowiska społeczno-gospodarczego i budowa tożsamości lokalnej wśród członków danej społeczności.

Partnerstwo lokalne• Niezmiernie ważną cechą partnerstw lokalnych jest

współpraca partnerów na każdym etapie realizacji określonych działań prorozwojowych.

• Istotnym czynnikiem, jakim wyróżnia się partnerstwo lokalne jest zaangażowanie w prace partnerów reprezentujących różne sektory, takie jak gospodarka, rynek pracy, kultura, edukacja i opieka społ.

• Ważne jest, aby byli to partnerzy zainteresowani rzeczywistą i efektywną – a nie tylko deklaratywną i efektowną współpracą.

Model lokalnego partnerstwa Głównym celem wdrażania Modelu Partnerstwa Lokalnego jest budowanie trwałego partnerstwa pomiędzy instytucjami rządowymi, lokalnymi przedsiębiorstwami, samorządem i organizacjami pozarządowymi, instytucjami infrastruktury oraz mieszkańcami społeczności lokalnej na rzecz ożywienia gospodarczego oraz poprawy sytuacji na rynku pracy.

Program Partnerstwa Lokalnego (PPL) polega na zaangażowaniu lokalnych społeczności we wspólne definiowanie i rozwiązywanie lokalnych problemów.

Program Wdrażania Modelu Partnerstwa Lokalnego na terenie Polski pod honorowym patronatem Prezydenta RP

Cechy charakterystyczne Modelu Partnerstwa Lokalnego

• bazowanie na inicjatywach oddolnych;

• udział znaczącej reprezentacji społeczności lokalnej, a zwłaszcza środowiska biznesu;

• budowanie partnerstwa poprzez doświadczenie;

• proces, a nie jednorazowa aktywność;

• metody wielokrotnego użytku;

• uzupełnia, a nie zastępuje;

Władzelokalne

Ośrodkiszkoleniowe

BiuraPośrednictwa

Pracy

Związkizawodowe

IzbyHandlowe, Rzemiosło

2. Szybkie Reagowanie

3. Konkurencyjnośćprzedsiębiorstw

1. Lokalne Ożywienie

Gospodarcze

4. KomponentŚrodkówFinansowych

Model Partnerstwa Lokalnego

Agencje Rozwoju

Radni gmin, powiatu,

województwa

Organizacjepozarządowe

Ośrodki Pomocy

Społecznej

Firmy

Lokalne media

PUP, WUP

Model lokalnego partnerstwa

Komponenty składowe modelu:

• Lokalne Ożywienie Gospodarcze (LOG) • Szybkie Reagowanie i Wsparcie Koleżeńskie • Wzmacnianie Konkurencyjności Istniejących

Przedsiębiorstw (Szybki start)• Pozyskiwanie środków finansowych.

Lokalne Ożywienie Gospodarcze (LOG) – pomaga społecznościom lokalnym w systematycznej aktywizacji lokalnego rozwoju gospodarczego i tworzeniu nowych miejsc pracy na terenach dotkniętych bezrobociem. Liderzy lokalnych władz z kręgów biznesu, bankowcy, przedsiębiorcy, związki zawodowe, organizacje środowiskowe, instytucje samorządowe, izby handlowe, agencje rozwoju zostają zaproszone do wzięcia udziału w cyklu czterech warsztatów Lokalnego Ożywienia Gospodarczego (każdy warsztat w odstępie jednego miesiąca).

Lokalne Ożywienie Gospodarcze

Proces Lokalnego Ożywienia Gospodarczego

I. Zaproszenie do udziału w warsztatach roboczych:

1. liderów gospodarczych;

2. władz samorządowych;

3. mieszkańców;

II. Zapoznanie uczestników z zasadami rozwoju

gospodarczego;

III. Ocena lokalnych zasobów i potrzeb;

IV. Wypracowanie i ocena nowych propozycji projektów;

V. Wybór i wdrożenie projektów gospodarczych.

Lokalne Ożywienie Gospodarcze

Celem warsztatów jest:

• zdiagnozowanie przez jego uczestników warunków gospodarczych lokalnego środowiska,

• poznanie i zastosowanie zasad ożywienia gospodarczego,

• wypracowanie konkretnych projektów gospodarczych,

• wdrożenie najlepszego projektu (czasem kilku projektów) na rzecz lokalnego rozwoju gospodarczego.

Szybkie Reagowanie i Wsparcie Koleżeńskie

Działania podejmowane są w odpowiedzi na potrzeby zagrożonych zwolnieniami i zwalnianych pracowników.

Podstawowym celem jest ułatwienie procesu powtórnego zatrudnienia pracownikom, których dotknęły zmiany związane z restrukturyzacją gospodarki. Na ich potrzeby inicjuje się powstanie:

• Zespołów Przystosowania Zawodowego, • Zespołów Wsparcia Koleżeńskiego.

Głównym celem Zespołów jest koordynowanie szeregu usług na rzecz zwalnianych i zagrożonych zwolnieniami pracowników z zakresu pomocy prawnej, edukacyjnej, organizacyjnej i psychologicznej. Świadczone usługi powinny skrócić czas potrzebny pracownikom restrukturyzowanych przedsiębiorstw na znalezienie nowej pracy.

Szybkie Reagowanie i Wsparcie Koleżeńskie

Założenia idei Wsparcia Koleżeńskiego:

• Pokazanie ludziom, że nie są pozostawieni sami sobie;

• Utwierdzanie poczucia godności i własnej wartości pracowników;

• Okazanie zrozumienia dla ludzkich przeżyć;

• Przekonywanie ludzi, ze ich uczucia są naturalne;

• Pomaganie ludziom w tworzeniu strategii działania.

Celem Szybkiego Reagowania jest wczesna interwencja.Według badań pozwala ona skrócić czas potrzebny pracownikom na

znalezienie nowej pracy o około 50%.

Wsparcie Koleżeńskie

Realizowane w zakładzie pracy

Realizowane w społeczności lokalnej

dora

źne

stał

e

Program Wsparcia Koleżeńskiego realizuje zwykle przeszkolona grupa

Kolegów - Doradców

N I E S Ą P R O F E S I O N A L I S T A M I w zakresie doradzania ale wiedzą, gdzie można uzyskać potrzebne usługi. N I E S Ą T E R A P E U T A M I ale wiedzą gdzie ich znaleźć i potrafią udzielać wsparcia. N I E S Ą O D P O W I E D Z I A L N I za wybory, których ludzie dokonują, ale troszczą się o ich losy.

Lokalny Zespół Przystosowania Zawodowego

(powiatowy lub gminny)

• Stanowi alternatywę dla zespołu zakładowego.• Zakładany jest w przypadku gdy firma nie chce

współpracować lub istnieje konieczność obsługi kilku zwolnień.

• Gromadzi osoby decyzyjne.• Działa na rzecz tworzenia miejsc pracy i kreowania

polityki lokalnej. Zespół może być inicjowany przez Specjalistę Partnerstwa

Lokalnego

Zespół Przystosowania Zawodowego

Władze lokalne

Agencja RozwojuLokalnego

Przewodniczący

Pracownicy

Kierownictwo

IzbyHandlowe

UrządPracy

MOPS

Stowarzyszenia

Promuje dobre stosunki pomiędzypracownikami i pracodawcami

Pomaga utrzymać produktywność

Zmniejsza negatywne skutkirestrukturyzacji zatrudnienia

Przyczynia się do

personalizacji usług

Koordynuje świadczenia usług

dla zwalnianych pracownikówSłuży jako forum komunikacyjne

Ułatwia podstawoweusługi przystosowawcze

Zapewniawsparcie społeczne

Jest oddzielonyod procesunegocjacji

OrganizacjePozarządowe

AgencjaPracy

Wzmacnianie Konkurencyjności Istniejących Przedsiębiorstw

„Szybki Start”

Jest to podejmowanie działań dla wzmocnienia konkurencyjności firm, które utrzymały się na rynku oraz utrzymania istniejących miejsc pracy poprzez różnorodne szkolenia i działania wspierające.

Szybki Starty - zalety metodologii

Uczestnicy szkoleń pozyskują umiejętności zawodowe w szybki i efektywny sposób;

Uczestnicy szkoleń mają zapewnione zatrudnienie po ukończeniu kursu;

Pracodawcy pozyskują wykwalifikowanych pracowników na konkretne stanowiska w ramach swojego przedsiębiorstwa;

Pracodawcy pozyskują pracownika przeszkolonego pod potrzeby w krótkim okresie czasu.

Pozyskiwanie środków finansowych

Komponent ten wiąże się z pozyskiwanie źródeł finansowania na realizację zadań wynikających z poprzednich trzech komponentów.

Model Partnerstwa Lokalnego

Model Partnerstwa Lokalnego pomaga:

• społecznościom poprzez Warsztaty Lokalnego Ożywienia Gospodarczego,

• pracownikom poprzez zastosowanie metod Szybkiego Reagowania,

• firmom poprzez wzmacnianie konkurencyjności przedsiębiorstw.

Model Partnerstwa Lokalnego Cechy charakterystyczne Modelu Partnerstwa Lokalnego:

bazowanie na inicjatywach oddolnych,

• udział znaczącej reprezentacji społeczności lokalnej, a zwłaszcza środowiska biznesu,

• budowanie partnerstwa poprzez doświadczenie,

• proces, a nie jednorazowa aktywność,

• metody wielokrotnego użytku,

• uzupełnia, a nie zastępuje.

Model Partnerstwa LokalnegoCzynniki inicjujące zawiązanie partnerstwa lokalnego: 1.     kwestia inspiracji, w tym – środowisk lokalnych, które

przyczyniły się do powstania danego partnerstwa lokalnego2. zasada oddolności i „spontaniczności”,3. czynnik założycielski” - trzy zasadnicze rodzaje sił

sprawczych przyczyniających się do powstania partnerstwa lokalnego:

• lokalni liderzy• lokalny biznes• lokalne instytucje publiczne

Lokalne pakty na rzecz rozwoju

Różnice pomiędzy partnerstwem a paktem:

• pakty na rzecz rozwoju stanowią strukturę większą i tematycznie bardziej rozległą;

• często skupiają w swoich ramach kilka partnerstw lokalnych działających na mniejszym obszarze i w węższym zakresie;

• ich głównym zadaniem jest koordynowanie działań prorozwojowych prowadzonych przez różne podmioty w ramach określonego środowiska społeczno-gospodarczego.

Partnerstwo projektowe a partnerstwo lokalne

Partnerstwo projektowe Partnerstwo lokalne

•powołane jest odrębną umową partnerską, zawartą na potrzeby realizacji konkretnego projektu,

•relacja partnerska jest krótkotrwała i ściśle zadaniowa

•partnerstwo projektowe ulega rozwiązaniu po zakończeniu działań

•partnerzy współpracują ze sobą w sposób systematyczny i trwały, a ich współpraca nie ogranicza się tylko do realizacji konkretnych projektów

•partnerzy mogą tworzyć partnerstwa projektowe przeznaczone dla potrzeb realizacji konkretnych projektów, które jednak funkcjonują w ramach większej całości zwanej partnerstwem lokalnym.

•nie jest możliwe, aby wszyscy partnerzy współpracowali równocześnie w realizacji konkretnego działania

•partnerstwo lokalne trwa po zakończeniu projektu, realizując kolejne zadania

Sukces partnerstwa Sukces partnerstwa związany jest z przestrzeganiem następujących zasad:

• równość praw sygnatariuszy,• dobrowolność uczestnictwa,• wspólne rozwiązywanie problemów = zaangażowanie

partnerów,oraz• otwartość na rozszerzenie partnerstwa,• konsekwencja w realizacji działań,• uczciwość i wzajemne zaufanie,

Sukces partnerstwa

• Partnerstwo nie zastępuje władzy lokalnej, ale z nią współpracuje!

• Partnerstwo umożliwia w większym niż dotychczas stopniu zaabsorbowanie środków z funduszy strukturalnych, szczególnie EFS!

• Partnerstwo uaktywnia obywateli w procesie zmian – wpływ na środowisko działania biznesu, rozwój przedsiębiorczości obywateli, integracji

środowiska dla podejmowania działań lokalnych!

Trwałość partnerstwa

Ćwiczenie 4

Co przemawia za trwałością partnerstwa? Wskaż min. 5 elementów, mając na uwadze, że podstawowe z nich to:

• zdolność do dalszego działania,

• stabilność finansowa (str. 17).

Etapy budowania partnerstwa

• Etap 1. Analiza środowiska problemu

• Etap 2. Analiza potencjalnych partnerów

• Etap 3. Analiza potencjalnych przeciwników

• Etap 4. Spotkanie potencjalnych partnerów

Etapy budowania partnerstwaEtap 1. Analiza środowiska problemu – obejmuje ona wszystkie instytucje i zjawiska związane z danym problemem. Społeczność lokalna zawiera wiele podmiotów i tylko niektóre z nich mogą być związane z danym problemem. Analizy dokonuje się poprzez:

• określenie instytucji lub organizacji oraz zjawisk sprzyjających naszym działaniom,

• określenie instytucji lub organizacji oraz zjawisk hamujących nasze działania.

Etapy budowania partnerstwaEtap 2. Analiza potencjalnych partnerów – dokonując analizy odpowiadamy na następujące pytania:

     Jaki jest status prawny potencjalnego sojusznika?     Jakie są jego główne cele i klienci, którym pomaga?     Dlaczego jest istotny dla rozwiązania problemu?     Co może wnieść do partnerstwa?     Co może zyskać na współpracy z innymi? 

Analiza ta jest podstawą do określenia ludzi bądź instytucji, które warto pozyskać do współpracy.

Etapy budowania partnerstwa

Etap 3. Analiza potencjalnych przeciwników – uświadomienie sobie ich obecności przyczynia się do poszerzenia naszego widzenia rzeczywistości.

Etapy budowania partnerstwa

Etap 4. Spotkanie potencjalnych partnerów – w trakcie spotkania/spotkań powinno się doprowadzić do:

     Wzajemnego poznania się partnerów,     Ustalenia obowiązujących reguł i wartości,     Ustalenia przez wszystkich partnerów wspólnego kierunku działań.

Wspólne spotkania to okazja do znalezienia odpowiedzi na następujące pytania:Jakie mamy podejście do problemu, w sprawie którego się spotkaliśmy?

• Co nas łączy?• Co chcemy wspólnie zrobić?• Co jest nam potrzebne, aby zrealizować nasze cele?

Fazy budowania partnerstwa

1. Tworzenie wzajemnego zaufania i wyznaczanie celów

2. Tworzenie wspólnych projektów i budowanie struktury działania

3. Realizacja projektów4. Monitoring realizacji i korekta działań 5. Kreowanie nowych inicjatyw

Jak i dlaczego znaleźć partnerów?

Mamy!Komu możemy pomóc? Potrzebujemy!

Kto nam może pomóc?

Niektóre wyznaczniki partnerstwa

związek osób lub podmiotów, wspólna wizja i misja, zdefiniowany cel, określone zadania, zaangażowanie poprzedzone wspólnym

przygotowaniem planu działania, opracowanie procedur zorientowanych

na rezultaty.

Cechy dobrego partnerstwa

• partnerstwo jest czymś więcej niż tylko sumą swoich części,

• uwzględnia uczenie się i adaptację do zmian,• posiada jawny system komunikacji i

przywództwa,• oparte jest na wspólnie uzgodnionych celach,• partnerzy dzielą ryzyko i korzyści,• jest dobrowolne i sprawiedliwe.

Zasady partnerskiej współpracy

1. Zasada inwestycji o charakterze społecznym – rozwój zrównoważony.

2. Zasada autonomii.

3. Zasada etycznych funduszy i równoprawnego dostępu do środków.

4. Zasada stałego doskonalenia.

5. Zasada otwartości.

6. Zasada długotrwałego zaangażowania.

7. Zasada uzgadniania kontaktów zewnętrznych.

8. Zasada rozwiązywania układu partnerskiego bez wskazywania winnych.

Potencjalne ograniczenia i niebezpieczeństwa dla

partnerstwa

• brak wiedzy, umiejętności, zaangażowania, • słomiany zapał, • brak długotrwałej motywacji.

Partnerstwo to przede wszystkim ludzie!

Potencjalne ograniczenia i niebezpieczeństwa dla

partnerstwa

Przeczytajcie materiał i wskażcie 3 najważniejsze dla Was bariery i sposoby ich rozwiązania (str. 22-23 materiałów).

Zasady zarządzania partnerstwem

Do najważniejszych kompetencji zespołu zarządzającego partnerstwa należą:

• planowanie i wyznaczanie kierunków działań;• akceptowanie sprawozdań merytorycznych;• akceptowanie decyzji finansowych;• kontrolowanie zgodności podejmowanych działań

z wyznaczonymi celami partnerstwa.

Zasady zarządzania partnerstwem

Rola lidera w partnerstwie: 

Lider jest siłą napędową partnerstwa i pozwala na jego funkcjonowanie. Bycie liderem może wynikać z faktu:

• bycia inicjatorem partnerstwa;• posiadania największego potencjału z wszystkich

członków;• posiadania autorytetu i doświadczenia

dostrzeganego przez wszystkich partnerów.

Zasady zarządzania partnerstwem

Kryteria wyłonienia lidera partnerstwa:

• znajomość obszarów realizacji celów partnerstwa,

• zarządzanie biurem partnerstwa,

• zarządzanie finansami.

Zasady zarządzania partnerstwem Partnerstwo jako instytucja:

• działa w oparciu o dokument programowy (deklarację współpracy), który jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju,

• ma uchwalony regulamin określający zasady współpracy oraz reprezentacji,

• ma demokratycznie wyłonione władze,

• ma aktualny plan operacyjny i strategię finansowania działań,

• regularnie dokonuje oceny swoich dokonań merytorycznych i finansowych,

• ma osobowość prawną lub wybrana instytucję, która prowadzi sekretariat partnerstwa,

• udziela osobowości prawnej wspólnym działaniom.

Struktura partnerstwa

1. Walne Zgromadzenie

2. Sekretariat Partnerstwa

3. Rada Partnerstwa

4. Zespoły Tematyczne

Struktura partnerstwa

Walne Zgromadzenie:• grupa stałych reprezentantów oddelegowanych

pisemnie przez instytucje członkowskie,• tworzy i czuwa nad realizacją polityki partnerstwa,• podejmuje decyzje w drodze konsensusu,• spotyka się min. raz do roku (odpowiada

Przewodniczący Zgromadzenia i Sekretariat),• wybiera spośród siebie Przewodniczącego oraz

członków Rady Partnerstwa.

Struktura partnerstwaSekretariat Partnerstwa:• składa się min. z 1 pracownika (może być

wolontariusz, stażysta, absolwent),• finansowany jest przez partnerstwo, jedną instytucję

członkowską lub w części przez wszystkich,• podejmuje działania organizacyjne na rzecz

wszystkich ciał Partnerstwa (pomoc w przygotowaniu materiałów, spotkań, pisaniu sprawozdań i projektów),

• odpowiada za promocję partnerstwa.

Struktura partnerstwaRada Partnerstwa• wybierana jest przez Walne Zgromadzenie spośród

jego członków i składa się z min. 6 osób reprezentowanych przez administrację publiczną, sektor prywatny, organizacje pozarządowe,

• podejmuje główne decyzje dotyczące Partnerstwa,• spotyka się min. 4 razy w roku,• może wybierać spośród siebie prezydium – 3 do 5

osób będące ciałem odpowiedzialnym za bieżącą pracę Partnerstwa.

Struktura partnerstwa

Zespoły Tematyczne: • powoływane są przez Radę Partnerstwa

zgodnie z Regulaminem,• łączą przynajmniej 2 członków Partnerstwa,• możliwy jest udział instytucji spoza

Partnerstwa do akceptacji,• są podstawowym forum współpracy

partnerów.

Zewnętrzne źródła finansowania partnerstwa

Lista możliwości znajduje się na str. 26-27 materiałów. Proszę podzielić się wiedzą na temat innych znanych Państwu źródeł finansowania z pozostałymi uczestnikami warsztatów.

 Partnerstwo lokalne EFS jako

sposób na trwałe rozwiązywanie problemów społecznych i

gospodarczych

• Znaczenie partnerstwa dla nowych programów EFS

PO KL 2007-2013 szansą na rozwój partnerstw lokalnych

Priorytet I Zatrudnienie i integracja społeczna

Priorytet II Rozwój zasobów ludzkich i potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw oraz poprawa stanu zdrowia osób pracujących

Priorytet III Wysoka jakość systemu oświaty

Priorytet IV Szkolnictwo wyższe i nauka

Priorytet VI Rynek pracy otwarty dla wszystkich

Priorytet VIII Regionalne kadry gospodarki

Priorytet IX Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach

kom

pon

en

tcen

traln

ykom

pon

en

tre

gio

naln

y

Priorytet VII Promocja integracji społecznej

Priorytet V Dobre rządzenie

MPiPS

MPiPS

MNiSW

IP=IŻ->DESF

SW

SW

SW

IP

Struktura PO Kapitał Ludzki

Priorytet X Pomoc Techniczna

SW

MEN

Priorytet VI: Rynek pracy otwarty dla wszystkich

Działanie 6.1 Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionieDziałanie 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnieniaDziałanie 6.3 Inicjatywy lokalne na rzecz podnoszenia poziomu aktywności zawodowej na obszarach

wiejskich

Zakres wsparcia:

• realizacja  programów  na  rzecz  aktywizacji  zawodowej  osób  nie  pozostających  w zatrudnieniu (bezrobotnych lub poszukujących pracy),

• promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia,

• wzmocnienie potencjału instytucji rynku pracy działających na poziomie regionalnym. 

Priorytet VII:Promocja integracji społecznej

Działanie 7.1 Rozwój i upowszechnianie aktywnej integracji Działanie 7.2 Przeciwdziałanie wykluczeniu i wzmocnienie sektora ekonomii społecznej Działanie 7.3 Inicjatywy lokalne na rzecz aktywnej integracji

Zakres wsparcia:

• realizacja  programów  na  rzecz  aktywizacji  zawodowej  zagrożonych  wykluczaniem społecznym,

• wzmocnienie potencjału instytucji sektora ekonomii społecznej działających na poziomie regionalnym.

Priorytet VIII: Regionalne kadry gospodarki

Działanie 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionieDziałanie 8.2 Transfer wiedzy

Zakres wsparcia:

• wsparcie rozwoju kadr przedsiębiorstw w regionie (ogólne i specjalistyczne szkolenia, doradztwo, podwyższanie kwalifikacji),

• zarządzanie zmianą gospodarczą (pomoc szkoleniowa dla pracowników restrukturyzowanych przedsiębiorstw oraz wsparcie pracodawców przechodzących restrukturyzację),

• transfer wiedzy (budowa sieci współpracy między światem nauki i światem przedsiębiorstw, stypendia dla doktorantów, RSI).

Priorytet IX: Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach

Działanie 9.1 Wyrównywanie szans edukacyjnych i zapewnienie wysokiej jakości usług edukacyjnych świadczonych w systemie oświaty

Działanie 9.2 Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego Działanie 9.3 Upowszechnianie kształcenia ustawicznegoDziałanie 9.4 Wysoko wykwalifikowane kadry oświatyDziałanie 9.5 Oddolne inicjatywy edukacyjne na obszarach wiejskich

Zakres wsparcia:

• wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów,

• dostosowanie oferty edukacyjnej  instytucji oświatowych do potrzeb  regionalnego  rynku pracy, 

• podnoszenie kwalifikacji kadr systemu oświaty, 

• wprowadzanie alternatywnych form nauczania przedszkolnego,

• upowszechnianie kształcenia ustawicznego.

Budowa projektu partnerskiego

Projekt to interdyscyplinarne przedsięwzięcie prowadzące do osiągnięcia zaplanowanego celu, przy użyciu określonych zasobów tj.: Czasu, Zespołu, Budżetu. Rezultatem projektu jest przewidywalna zmiana.

Cykl projektu ma charakter kołowy

*„Manual Project Cycle Management” European Commission – EuropeAid Co-operation Office, 2004.

Programowanie

Wdrażanie

Ewaluacja i Audyt

Identyfikacja

Formułowanie

Etap analiz: Analiza interesariuszy projektu, czyli kogo projekt będzie dotyczył Analiza problemów – ‘drzewo problemów’ Analiza celów – ‘drzewo celów’ Analiza i wybór strategii

Etap planowania: Tworzenie struktury logicznej – ‘matryca logiczna’ Harmonogram działań – wykres Gantt’a Budżet projektu

Etapy przygotowania projektu

Analiza interesariuszy• Interesariusze to osoby fizyczne lub instytucje, które mogą pośrednio lub

bezpośrednio wpływać lub podlegać wpływowi projektu lub programu. Mogą oddziaływać na projekt pozytywnie, jak również negatywnie utrudniając lub uniemożliwiając realizację jego celów.

1. Wskazanie różniących się od siebie grup instytucji lub osób:- na które projekt może mieć wpływ,- Które mogą wpłynąć na projekt,- Które mogą stać się partnerami w projekcie (formalnymi lub nie),- Które mogą stać się stroną konfliktową w projekcie,- Które i tak zostaną zaangażowane w projekt- Rozróżnienie interesariuszy głównych i pozostałych.2. Pogrupowanie interesariuszy zgodnie z ich rolami i rodzajem wpływu na

projekt3. Dokonanie analizy interesariuszy z punktu widzenia ich oczekiwań4. Ocena potencjału, zasobów i umiejętności interesariuszy

Przykład analizy interesariuszyInteresariusze Charakterysty

ka z punktu widzenia elementów istotnych w projekcie

Interesy i oczekiwania

Słabe i silne strony

Wnioski dla projektu

1. Głowni Interesariusze

2. Pozostali Interesariusze

Jak utworzyć drzewo problemów?

1. Identyfikacja głównych problemów charakteryzujących istniejącą sytuację 2. Wybór pojedynczego problemu startowego/głównego3. Identyfikacja problemów związanych z problemem startowym 4. Ustanowienie hierarchii przyczynowo skutkowej

Problemy, które bezpośrednio powodują problem startowy umieszczone są na poniżej

Problemy , które są bezpośrednimi efektami problemów startowych są umieszczone powyżej

5. Postąpić analogicznie z wszystkimi innymi problemami 6. Połączyć problemy strzałkami ilustrującymi związki przyczynowo skutkowe;

7. Przejrzeć diagram i weryfikować jego poprawność i kompletność

Drzewo problemów

Uwagi: 1. Problemy muszą być sformułowane jako negatywne sytuacje 2. Problemy muszą być rzeczywiste a nie przyszłe czy wyimaginowane 3. Pozycja problemu w hierarchii nie odnosi się do jego ważności4. Problem nie jest wynikiem braku rozwiązania ale istniejącą

negatywną sytuacją

Problem startowy

PRZYCZYNY

SKUTKI

DRZEWO PROBLEMÓW

Analiza celówTechnika służąca: opisowi przyszłego stanu rzeczy, który zaistnieje po

rozwiązaniu problemów; identyfikacji potencjalnych rozwiązań przekształceniu aspektów negatywnych w pozytywne

Jaki powinien być CEL?

Specific (konkretny i prosty)

Measurable (mierzalny ilościowo )

Achievable/available (dostępny)

Realistic (realistyczny)

Timed (określony w czasie

Jak zbudować drzewo celów?

1. Przeformułuj wszystkie negatywne sytuacje w analizie problemów w sytuacje pozytywne, które są:pożądane,osiągalne.

2. Zamień relacje przyczynowo-skutkowe w relacje środki-cele

3. Jeśli konieczne: przeformułuj stwierdzenia; dodaj nowe cele jeśli wydają się one właściwe i

konieczne do osiągnięcia celu na wyższym poziomie; usuń cele, które nie są odpowiednie lub konieczne.

CEL

ŚRODKI

CELE

DRZEWO CELÓW

Przekształcenie problemów w cele

Brak miejsc pracy poza rolnictwem

Stworzenie nowych miejsc pracy

poza rolnictwem

Niski poziom inwestycji zewnętrznych

Brak dostępudo kapitału

Zwiększenie poziomuinwestycji zewnętrznych

Poprawa dostępudo kapitału

PROBLEM CEL

Analiza strategiiJaką sekwencję działań przyjmiemy?

Celem jest:

identyfikacja możliwych alternatywnych opcji lub sposobów przyczynienia się do celu szerszego

osiągnięcie porozumienia co do priorytetowych strategii opartych na ocenie odpowiedniości (relevance), wykonalności (feasibility) i trwałości (sustainability) każdej z nich;

koncentracja środków na tym co ważne, efektywne i realizowalne

Metoda matrycy logicznej (LogFrame)

Jest to narzędzie służące: sformułowaniu konsekwentnego i realistycznego

programu/projektu; jako pomoc w sprawnym zarządzaniu

programem/realizacji projektu; sformułowaniu punktów odniesienia do

monitorowania i oceny osiągnięć/wyników programu/projektu;

Logikaaktywności

Celedługofalowe/

długoterminowe

Cel projektu(bezpośredni)

Oczekiwanerezultaty

Działania KosztŚrodki

Obiektywnie sprawdzalne

wskaźniki

Źródła weryfikacji

Założenia

Warunkiwstępne

Logika pionowa

Logika pozioma

Plan pracy projektu (harmonogram)

• Obejmuje wszystkie szczegółowe informacje, ilustrujące sposób funkcjonowania projektu w planowanym okresie jego realizacji

• Harmonogram musi obejmować wszystkie kluczowe zadania

• Harmonogram zawiera główne „kamienie milowe” będące miarą postępu projektu

• Terminy realizacji kluczowych wyników również są określone z góry.

• Wskazuje na nasze umiejętności organizacyjne i zarządcze

Harmonogram GanttaPrzedstawia działania, ich zależności i czasy trwania (oraz ewentualnie wykonawców i inne zasoby) na osi czasu lub w określonym kalendarzu projektu.

Narzędzie planowania Narzędzie kontroli/monitorowania Narzędzie zarządzania

Kamienie milowe:• Kamienie milowe wyznaczają zasadnicze etapy (fazy) projektu.• Kamienie milowe określają momenty oceny postępów realizacji projektu

Luzy czasowe:Luz jest to ilość czasu, o jaką może nastąpić poślizg zadania bez opóźniania całego projektu.Występują 2 typy luzu:• Wolny luz – ilość czasu, o jaką może nastąpić poślizg bez opóźnienia następnego zadania• Luz całkowity – ilość czasu, o jaką może nastąpić poślizg bez opóźniania całego projektu

Jak zrobić harmonogram ?Podzielić projekt na zasadnicze działania/ zadania.

11

Ustalić czas trwania poszczególnych działań.

Ustalić kolejność działań.

22

33

Budżet – praktyczne wskazówki• Warto budować budżet samodzielnie we współpracy z "osobą od finansów"

(łatwiejsze zarządzanie finansami projektu, nie należy "zlecać" np. księgowej opracowania budżetu, która może nie znać realiów rynku)

• Zawsze należy tworzyć rezerwy np. projektowanie nieco wyższych stawek kosztów jednostkowych (na wypadek zmiany kursów, inflacji, konieczności zatrudnienia innej "droższej" osoby, etc.)

• Prowadzić własną ewidencję rachunków związanych z realizacją projektu (szybki dostęp do informacji, a tym samym do bieżącej analizy poniesionych wydatków np. przy pomocy arkusza kalkulacyjnego. Nie warto liczyć ręcznie!!!)

• Nie kumulować niewydatkowanych środków - okresowo należy dokonywać oceny wydatkowanych środków i zmieniać przeznaczenie w trakcie, lepiej niż na koniec realizacji projektu (gdy czasem brakuje czasu!!!)

• Budżet jest "krwioobiegiem" projektu i tak jest traktowany przez przełożonego lub sponsora - jakiekolwiek niedoszacowanie lub brak płynności finansowej skutkować może utratą kontroli nad procesem wdrażania projektu.

Budżet

• spisz wszystkie planowane wydatki

• określ koszt każdego z wydatków możliwie najdokładniej

• określ koszty własne

• podsumuj koszty

• skontroluj podsumowanie i wnieś poprawki w projekcie budżetu - jeśli to konieczne

Dziękuję za uwagę!