- 0 -

ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ

ΕΠΙ ΤΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

ΥΠΟ ΤΟΥ

ΔΙΔΑΚΤΟΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΥ Μ. ΡΟΥΣΣΟΥ

TWIN CITIES (MINNEAPOLIS – SAINT PAUL), MINNESOTA, USA

2009

- 1 -

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος

Γεννήθηκε στο χωριό Κατάπολα της νήσου Αμοργού την 5-11-1954. Έκτο παιδί εννεαμελούς, απόρου, αγροτικής οικογενείας. Το οικογενειακό,

συγγενικό, σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον της παιδικής ηλικίας του, παρ’ όλες τις αντιφάσεις του, ήταν εξαιρετικά θρησκόληπτο. Μέσα σ’ αυτό ανετράφει σαν καλός, πιστός, χριστιανός ο οποίος ποτέ δεν απουσίαζε από τις χριστιανικές, λειτουργίες, εορτές, μερικές φορές τους εσπερινούς, κλπ. Μάλιστα δε σε μια πε-ρίοδο της παιδικής του ηλικίας σκεπτόταν να γίνει παπάς γιατί νόμιζε ότι έτσι θα κέρδιζε σίγουρα την βασιλεία των ουρανών.

Στο δημοτικό σχολείο και το τότε εξατάξιο γυμνάσιο ήταν λίαν καλός έως άριστος μαθητής σε όλα τα μαθήματα, αλλά με ιδιαίτερη κλίση και αφοσίωση στα φυσικομαθηματικά. Τον Σεπτέμβριο του 1972 εισήχθη στην Μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών μεταξύ των πρώτων. Τον Σεπτέμβριο του 1977 άρχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας Minnesota των Η.Π.Α., λαβών πλήρη υποτροφία εξ’ αυτού του Πανεπιστημίου. Από εκεί έλαβε διπλώματα Masters και διδακτορικού (Ph.D.) στα μαθηματικά.

Εδίδαξε μαθηματικά ως βοηθός και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της πολι-τείας Minnesota και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νοτίου Alabama. Από το 1990 μέχρι και σήμερα (2009) είναι τακτικός καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Hamline της Πολιτείας Minnesota.

Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα πέραν των μαθηματικών ενδιαφέροντά του ήταν πάντοτε η ιστορία και η θεολογία. Έτσι λοιπόν από το 1992 αποφάσισε να μελετήσει ενδελεχώς και επισταμένως την Εβραιοχριστιανική Βίβλο, την Χρι-στιανική θεολογία, κατήχηση, δογματική και ιστορία για να δώσει απαντήσεις στις πάμπολλες απορίες επί του Χριστιανισμού, τις οποίες διατηρούσε παιδιόθεν, και να ελέγξει τις ανεπαρκείς, μη ικανοποιητικές και πολλές φορές σκόπιμες και ψεύτικες απαντήσεις πολλών θεολόγων. Η απάντηση που βρήκε κατόπιν εκτετα-μένης, αμερολήπτου και αντικειμενικής μελέτης συνοψίζεται ως εξής: «Ιστορικώς ο Χριστιανισμός ήταν η μεγαλύτερη συμφορά που συνέβη μέχρις στιγμής στην ιστορία του ανθρώπου. Το χειρότερο κακό και η πιο φρικιαστική μάστιγα που στηρίζεται σε ένα φρικώδες, ανόητο και άχρηστο βιβλίο, την Εβ-ραιοχριστιανική Βίβλο. Εκτός από ολίγες γνωστές ηθικές εντολές, τις οποίες επανέλαβε, (για να είμαστε πιο ακριβείς, αντέγραψε, χωρίς να αναφέρει την πη-γή,) η θεολογία του είναι, πλαστή, τεχνητή, αντιφατική, ανόητη και λανθασμέ-νη. Άκρως επικίνδυνη και καταστροφική τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο! Ο Ιησούς Χριστός των Ευαγγελίων και του Παύ-λου αποδεικνύεται πλήρως διά των κριτηρίων της ιστορικής επιστήμης ότι εί-ναι μια αλλοπρόσαλλη και αντιφατική μυθολογία!».

Έτσι, αποφάσισε να δημοσιεύει μελέτες επί χριστιανικών ιστορικών και θε-ολογικών θεμάτων και ζητημάτων. Τα άρθρα του τα δημοσιεύει στην Ελληνική και την Αγγλική για να αφυπνίσει το χριστιανικό ποίμνιο κατά δύναμη. Ακόμα, δίπλα στο βαπτιστικό Εβραιο-χριστιανικό όνομα Ιωάννης, το οποίο του εδόθη χωρίς να τον ρωτήσουν όταν ήταν δύο μηνών, παραθέτει το Ελληνικό όνομα Νε-

- 2 -

οκλής Φιλάδελφος για να υπενθυμίζει σε όλους το φρικτό ιστορικό γεγονός ότι ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό, παρά τα φούμαρα της χριστιανικής προπαγάνδας, και ακόμα ότι η Νέα Ελλάς χρειάζεται "Νέο Κλέος", "Φιλία" και "Αδελφότητα".

Όσο για τους Χριστιανούς θεολόγους και ανωνύμους απολογητές που τον γνωρίζουν είτε προσωπικώς είτε διά μέσου των γραπτών του, δεν φοβούνται τον διάλογο μαζί του, διότι ποτέ τους δεν τον κάνουν!

- 3 -

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Τό ανά χείρας βιβλίο αφιερώνεται σέ όλους τούς ανθρώπους τού πλανήτη τούς έχοντες θάρρος, προθυμία καί δύναμη διά έρευνα μέ κρίση καί λογική καί μέ σκοπό τήν καλυτέρευση τής ζωής καί τήν ανώτερη ανάπτυξη τού πνεύματος καί τού πολιτισμού επί τής γής.

- 4 -

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Εκτός από τους εκδότες και όλους όσους επιμελήθηκαν την έκδοση του βιβλίου αυτού έχω καθήκον και υποχρέωση να ευχαριστήσω τους φίλους και συνεργάτες μου που με βοήθησαν τα μέγιστα όλα αυτά τα χρόνια που εργαζόμουν επάνω σ’ αυτά τα θέματα. Χωρίς την πολύπλευρη βοήθειά των, η οποία συνίστατο σε πα-ροχή γνώσεων, συγγραφική και ηθική υποστήριξη και γενική ενθάρρυνση σ’ αυ-τή την προσπάθεια, αυτό το έργο θα είχε παραμείνει ατελές και χωρισμένο σε δι-άφορα ξεχωριστά άρθρα τα οποία κυκλοφόρησαν είτε σε διάφορα περιοδικά είτε στο διαδίκτυο. Τους ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας. Αυτοί είναι οι κάτωθι:

Κωνσταντίνος Αγγελίδης, Δωρ Ευάγγελος Μπεξής Μαρία Αποστολοπούλου Σωτήριος Παράσχος, Δωρ Γεώργιος Δένδιας Καλλιόπη Ρούσσου Οδυσσέας Επικουρίδης Μαρία Ρούσσου Μιχάλης Καλόπουλος Αθανάσιος Σαμπάνης, Δωρ Χαμπής Κιατίπης Ιάσων Σχίζας Μανόλης Κορρές, Δωρ Άννα Στάθη Κωστής Κωβαίος, Δωρ Νικίας Σταυρουλάκης, Δωρ Διονύσιος Λάππας, Δωρ Βασίλειος Τίτσης Μιχαήλ Μαγουλάς Ιωάννης Φραγκούλης Γεώργιος Μαύρος Ελευθερία Ψυχογιού-Βλαβιανού Άγις Μαρίνης, Δωρ Ronald Ezuck, Dor Παν. Μαρίνης Christopher, Ching Wai Ho Ιωάννης Μασμανίδης Joyce, Siu Ping Ho Μιχαήλ Μενδρινός Larry Leininger

Ιδιαιτέραν υποχρέωσιν φέρω προς τον Παν. Μαρίνη. Οι έρευνές του έπαι-ξαν σημαντικόν ρόλον στη συγγραφή αυτών των κειμένων. Σε μερικά σημεία έχω χρησιμοποιήσει μερικά από τα στοιχεία που αυτός έχει ήδη δημοσιεύσει. Μερικά από τα παρόντα κείμενα έχουν επίσης εκδοθεί, με περίπου την ίδια ύλη, στο περιοδικό Ελληνικόν Πάνθεον της Ελληνικής Εταιρείας Αρχαιοφίλων ή αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Εταιρείας υπό την επιμέλεια του Άγιδος Μαρίνη και του Παν. Μαρίνη. Ιδιαιτέραν υποχρέωσιν φέρω προς τον κ. Ευάγγελο Μπεξή, αρχαιολόγο, ιδιοκτήτη των εκδόσεων Εύανδρος και του περιοδικού Ιχώρ, ο οποίος είχε την καλοσύνη και προθυμία να δημοσιεύσει πολλά αυτούσια ή κάπως τροπο-ποιημένα, κείμενα του παρόντος βιβλίου ως άρθρα στο περιοδικό Ιχώρ.

Επίσης υποχρέωσιν φέρω προς τους κ.κ. Ιάσωνα Σχίζα και Χαμπή Κιατίπη διότι είχαν την καλοσύνη να φιλοξενήσουν μια προηγούμενη έκδοση του παρόντος βιβλίου στις ιστοσελίδες τους.

Τέλος και περισσότερο οφείλω θερμάς ευχαριστίας στον κ. Ιωάννη Φραγκούλη ο οποίος ανεγνώρισε την αξία της παρούσας ύλης και εντελώς ανι-διοτελώς προθυμοποιήθηκε να φτιάξει την ειδική ελληνική ιστοσελίδα

http://www.roussos.hellasforever.gr/

στην οποία αναρτούσε ανελλιπώς και αγογγύστως τις επανεκδόσεις των άρθ-ρων και του βιβλίου με αποτέλεσμα όλη αυτή η ύλη να καταστεί προσιτή και γνωστή στο ευρύ ελληνικό κοινό.

- 5 -

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1: ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 1 2: ΑΦΙΕΡΩΣΗ 3 3: ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ 4 4: ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 5 5: ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ 12 6: ΠΡΟΛΟΓΟΣ 13 7: ΜΗΝΥΜΑ ΦΙΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ 18 Σημείωση του Συγγραφέα ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΥ 19 8: ΔΙΑΤΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ 24

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ 24 Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ 26 ΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ 28 Α) Θεολογία 28 Β) Γραμματεία 30 Γ) Ιστορία 30 Δ) Κοινωνικότητα και Ψυχολογία 31 ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΩΣ 33 ΣΗΜΕΙΩΣΗ Εννέα εγκλήματα του Μεγάλου Αγίου Ισαποστόλου Κωνσταντίνου 43

9: ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 45 Κλασσικοί Τόμοι: 45 Ξενόγλωσσα Βιβλία: 46 Μεταφράσεις στα Ελληνικά: 59 Ελληνική Βιβλιογραφία: 62 Εκπαιδευτικές Βιντεοταινίες και DVD’s: 68

10: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 69 ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ 69 Παρεμβολή: Ολίγα απλά παραδείγματα τρομακτικών αντιφάσεων και λαθών μέσα στις δύο γενεαλογίες του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη 71 Παρεμβολή: Ολίγα περί των Τεσσάρων Κανονικών Ευαγγελίων 83 Σχόλιον και Τό Testimonium Flavianum, υπό Παν. Μαρίνη 96 Συμπλήρωμα με περισσότερα στοιχεία, υπό του συγγραφέως 101 Παράρτημα: Υπό Hayyim ben Yehoshua (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ 117

- 6 -

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ 117 ΜΕΡΟΣ 1Ο: Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΙΗΣΟΥ 121 ΜΕΡΟΣ 2Ο : Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΝΔΕΙΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ 145 Διά Περαιτέρω Μελέτη: 166

11: Debunking the Laws of Moses (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ) 168 ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗ (του μεταφραστή) 169 Η ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ «ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ» 179 ΟΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 183 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΑΘΩΟΥ 186 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ 190 ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΩΝ 191 ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΑΜΑΤΟΣ 193 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑΣ 194 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 195 ΝΟΜΟΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ 198 ΝΟΜΟΣ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ 199 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑΣ 201 ΝΟΜΟΣ διά ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ 202 ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΙΚΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΩΣ 202 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ 203 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ 204 EX POST FACTO [κατόπιν του πραχθέντος, εκ των υστέρων, αναδρομικής ισχύος] ΝΟΜΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ 205 IGNORANTIA JURIS NON EXCUSAT ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΑΙ 207 LEX TALIONIS ΝΟΜΟΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΕΩΣ 207 ΔΙΆΦΟΡΟΙ ΕΛΑΣΣΟΝΕΣ ΘΕΙΟΙ ΝΟΜΟΙ 207 L’ ENVOI (ΤΟ ΡΕΦΡΑΙΝ, εν κατακλείδι) 211 ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ 212 ΤΡΕΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 218

12: ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΙΔΙΑ Μετάφραση Άρθρου του Clarence Darrow, του έτους 1929 220

13: ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ 224

1. Εισαγωγή 224 2. Αιρέσεις και έλλειψη «αγάπης» στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες 225 3. «Ιωάννειος» ιδέα η αγάπη 231 4. Ουδείς νεωτερισμός έναντι της Παλαιάς Διαθήκης στα λοιπά

Ευαγγέλια 235 5. Αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης σχετικώς με την αγάπη 238 6. Ο «Ύμνος της Αγάπης» και οι αντιφάσεις του Παύλου 241 7. Κριτική του Sigmund Freud 244 8. Η συγχώρεση στον Χριστιανισμό 245

- 7 -

9. Εξιλασμός στον Εβραϊσμό – Γιαχβισμό 251 10. Η αγάπη και η συγχώρεση στη ιστορία του Χριστιανισμού 255 11. Συμπέρασμα: το πραγματικό, ουσιαστικό και θεμελιώδες θεολογικό μήνυμα του Χριστιανισμού 260

14: «ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ...» 268 15: Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ) 282

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ 282 ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 283 ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ 287 ΔΟΓΜΑΤΑ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ. 288 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ. 294 ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΚΑΙ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 298 ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ 299 ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 299 ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΣ 301 ΥΠΟ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ 304 ΠΕΜΠΤΟΣ ΑΙΩΝ 304 ΕΚΤΟΣ ΑΙΩΝ 305 ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΑΙΩΝΑ 305 ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΔΕΚΑΤΟ ΕΝΑΤΟ ΑΙΩΝΑ 306 ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΙΣ 307 [ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ] 308 [―ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ 309

16: ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ KAI ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΩΣ 311

Εισαγωγή 311 Σύντομο Ιστορικό Περίγραμμα 311 Κωνσταντίνος – Θεοδόσιος 312 Ο Αιών του Ιερωνύμου και Αυγουστίνου 313 Ο Αιών του Ιουστινιανού και Εντεύθεν 317 Το Αξίωμα του Quaesitor = Ανακριτή, Βυζαντινού Ιεροεξεταστή 322 Βασανιστήρια διά Μεταλλικών Οργάνων 322 Άλλα Βασανιστήρια και η Σιδηρά Προσωπίς 323 Σύγκριση με την Δύση 324 Περί Αγίου Όρους, Σαμοθράκης και Καταστροφών 324 Περί Σκυθοπόλεως 325 Παντός Είδους Καύσεις, Διωγμοί και Καταστροφές 326 Ιεροί Πόλεμοι, Μοναχοί, Εικονομαχία, Αιρετικοί, Απώλεια Περιοχών 327 Τουρκοκρατία και Εκκλησία 329 Επίλογος 331 Δια περαιτέρω μελέτη 331

17: ΔΥΟ ΕΠΩΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ 1Ο Pascal – 2O Chesterton 335 Επιχείρημα πρώτο 335

- 8 -

Επιχείρημα δεύτερο 342 Σημείωση 365

18: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΖΗΤΑΜΕ ΣΑΦΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 366 19: Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ (και όχι μόνoν) 372

Σύντομη Εισαγωγή 372 Περί Θεωριών 372 Περί Περιοδειών του Παύλου 374 Ερώτημα: Είναι ο Παύλος Ιστορικό Πρόσωπο; 376 Κύριοι Σκοποί αυτής της Εργασίας 378 Ποιος ήταν Παύλος Σύμφωνα με τις Ελάχιστες Εσωτερικές Πηγές που τον Αναφέρουν 380 Περί Επιστολών του Παύλου 384 Προκαταρκτική Γνωριμία με την Θεολογία του Παύλου και οι Αντιφάσεις του με τον Εαυτόν του και όλη την Βίβλο 386 Νεοπλατωνικά και Γνωστικιστικά Στοιχεία στον Παύλο 392 Αιρέσεις ως Συνέπειες της Διδασκαλίας του Παύλου 393 Ερώτημα: Οφείλεται στον Παύλο η Επιβίωση του Χριστιανισμού; 395 Παύλος, Καθεστηκυία Τάξη και Νέρων 398 Προκαταρκτική Γνωριμία με την Ισότητα που Διακηρύττει ο Παύλος 403 Η Έννοια της Πίστεως στον Παύλο και Μερικά Δόγματά του 403 Ο Χριστός του Παύλου 406 Περιτομή και Ακροβυστία 427 Αποκαλύψεις και Εσχατολογία στην Θεολογία του Παύλου 428 Παρέκβαση: Μικρή Ιστορική Αναδρομή περί Ιουδαϊκών Εσχατολογιών 431 Η Πλήρης Απαξία του Φυσικού Κόσμου στην Θεολογία του Παύλου 434 Η Ασθένεια του Παύλου 435 Η Αγάπη προς τον Θάνατον 436 Οι Μόνοι Απόλυτοι Εθνισμοί στον Παύλο: Πιστός – Άπιστος 437 Παύλος και Σοφία, Φιλοσοφία, Μισαλλοδοξία, Βία 439 Οι Απανταχού Συνδρομές που Ζητούσε ο Παύλος 440 Παύλος και Γυναίκες 442 Παύλος, Γυναίκες και Μωσαϊκός Νόμος 445 Δουλεία και Παύλος 450 Ψεύδη, Δολιότητες και Αοριστολογίες του Παύλου 453 Η Φοβέρα ως Μέσο του Παύλο 454 Δαιμονολογία – Διαβολολογία στον Παύλο 455 Παύλος, Ομοφυλοφιλία και Ευνουχισμός 455 Η Ουσία της Ισότητας του Παύλου 456 Η Θεοπνευστία και τα Παράλογα του Παύλου 459 Ερώτημα: Πώς ο Παύλος Υπερσκέλισε τον Πέτρο; 462

Η Εκτός Πράξεων και Επιστολών Σιγή Περί Παύλου και η Σημασία της 464

Περί «Ύμνου της Αγάπης» 468 Επίλογος 470 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 471

- 9 -

ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 471 ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ 475 ΔΟΓΜΑΤΑ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ. 477 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ. 483

20: ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ 488 1. Εισαγωγή 488 2. Μέθοδοι και Τακτικές 488 3. Η Επιλεκτική χρήση των γραφών, με παράδειγμα: Ο χρόνος ελεύσεως της «βασιλείας των ουρανών» 498 4. Ανεξέταστη πίστη αντί λογικής συζητήσεως 502 5. Επίκληση μαρτυρίων και ασκητισμού 506 6. Θαύματα 508 7. Ιδιορρυθμίες πρωτοχριστιανών 509 8. Αρχαίοι μύθοι και Χριστιανικά μυθολογήματα 511 9. Εξαφάνιση τεκμηρίων 515 10. Θρύμματα παπύρων και Ευαγγέλια 516 11. Ψευδεπίγραφα 523 12. Οι απολογητές και η χρήση του Ευσεβίου, με παράδειγμα:

Η υποτιθεμένη Έκλειψη Ηλίου κατά την Σταύρωση του Ιησού 524 13. Καταγωγή του Χριστιανισμού και παραχάραξη της Ιουδαϊκής παραδόσεως 531

14. Ερμηνείες, Παρερμηνείες, Ψευτοδικαιολογίες... 557 15. Υποτιθέμενα κοινωνικά επιτεύγματα και ηθική διδασκαλία 565 16. Μερικά συμπεράσματα 570 17. Παραινέσεις 572 18. Βιβλιογραφία 572 19. Μερική ξενόγλωσση βιβλιογραφία 573 20. Μερική Ελληνική βιβλιογραφία 575

21: ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΟΛΥΣΥΖΗΤΗΜΕΝΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΑΤΙΑΝΟΥ

ΕΠΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ 576 Πρόλογος 576 ΤΑΤΙΑΝΟΣ (π. 120 – π. 175 Κ. Ε.) 579 Το Ευαγγέλιον ή η Αρμονία του Τατιανού 579 Δύο από τα Αιρετικά Στοιχεία του Τατιανού 582 1. Περί Αθανασίας της Ψυχής 582 2. Γνωστικιστικές Απόψεις περί Χριστιανικού Θεού

και το Ευαγγέλιο των Εβραίων 582 Επίλογος 584

22: ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ 585

Επισκόπηση του θέματος 585 ενδιαφέροντα ιστορικά σημεία για μελέτη και έρευνα: 588 Δείγματα ιατρικής και ιατροδικαστικής της Βίβλου 590 Θεολογικές θέσεις για γυναίκα και έρωτα: 595 Άλλα θέματα 597

- 10 -

23: ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ – ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ – ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΓΑΜΟΣ – ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ 603 ΕΙΣΑΓΩΓΗ 603

ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΘΕΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΜΟΙΧΕΙΑΣ 603 ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΘΕΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ 607 ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ 607 (Α) ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ 607 (Β) ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΦΥΛΕΝΔΕΣΙΑΣ Η΄ ΠΑΡΕΝΔΕΣΙΑΣ 608 (Γ) ΑΛΛΕΣ ΑΠΑΓΟΡΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ 608 (Δ) Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ 608 ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟΝ 610 ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ 611 ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ 611 ΜΕΡΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 615 ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΗΡΙΚΩΝ 617 ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ 619 ΟΙ ΚΑΡΠΟΚΡΑΤΙΚΟΙ 621 ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ 624 Δ) Η Αίρεση των Νικολαϊτών 636 ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ 638 ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ 648 Μερική Βιβλιογραφία διά Περαιτέρω Μελέτη 649

24: ΠΑΛΛΑΔΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΝΕΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΟΛΟΓΗΤΩΝ... 650 «ΠΑΛΛΑΔΑΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ 654 Ολίγα ακόμα ψεύδη των νεοελλήνων νεοχριστιανών απολογητών 658

25: ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΒΙΒΛΙΚΟ ΔΕΙΓΜΑ 666 Ποιους να σκοτώνεις 666 Ποιους να μισείς 666 Οφείλομε να πράττομε αυτά; 667 Εσχατολογική λατρεία και εμμονή 667 Οικογενειακές και πολιτικές αξίες 667 Μυθικά Τέρατα 667 Υπερφυσικές Δυνάμεις και Μαγεία 668 Επιστήμες 668 Η Γέννηση του Ιησού 668 Ο Ιησούς όταν είχε καλή μέρα 669 Ο Ιησούς όταν είχε κακή μέρα 669 Ποιος είδε τον Θεό (και τον Ιησού) 669 Πιθανές υποκλοπές 669 Διάφορες αντιφάσεις 669 Ο Θεός και το Κακό 670 Μερικές εκ του προχείρου Ερωτήσεις 671

- 11 -

26: Απλά παραδείγματα τρομακτικών αντιφάσεων και λαθών μέσα στις δύο γενεαλογίες του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη 672

Επεισόδιο 674 ΕΠΙΛΟΓΟΣ Διδακτική Βιβλική Παροιμία: 680

27: ΜΕΡΙΚΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΗΜΕΙΑ που αποδεικνύουν ότι είσαι: «Τυφλά Φανατικός Χριστιανός.» 681 28: ΠΕΡΙ ΝΟΜΩΝ «ΕΛΛΗΝΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ»

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ 684

29: ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ, ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ΜΕΡΙΚΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 687

30: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 692 31: ΤΟ «ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ» ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΚΛΕΞΕΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ! 698

32: ΠΕΡΙ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ 700 33: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΕΛΙΚΟΝ 710 34: ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ (ποίημα) 711 35: ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1Ο 712

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ, ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΠΙΚΟΥΡΙΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ 712

Όμως τι λένε οι Θεολόγοι για τα ίδια ζητήματα; 735 «14. Ο Ιησούς Χριστός ως διδάσκαλος. 736 Οι παραβολές στη διδασκαλία του Ιησού. 736 Λίγα λόγια για την ιστορία των μεταφράσεων από το βιβλίο: «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» του Ιωάννου Καραβιδοπούλου καθηγητή στην Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ., σελ 44. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: 761 ΣΗΜΕΙΩΣΗ Δρος Ιωάννου, Νεοκλέους Φιλαδέλφου, Μάρκου Ρούσσου 763

36: ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2Ο 765

ΔΡΟΣ ΝΙΚΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ & ΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΕΥΝΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΝΙΚΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΩΝ

Βασική Βιβλιογραφία επί του Πεδίου του Κενού και των δυνάμεων Casimir 775

- 12 -

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ

Διά την αλήθεια της πίστεως και των συλλογισμών των χριστιανών αναφέ-ρω ότι το ανά χείρας βιβλίον χωρίς τα εξώφυλλά του ετυπώθη σε

774 = 666+(6×6)+(6×6)+ (6×6)

σελίδες επί του υπολογιστού μου διότι: 666 = ο αριθμός του θηρίου της Αποκαλύ-ψεως. Έτσι, λίγο κόψε λίγο ράψε, πραγματοποιήσαμε για άλλη μια φορά και θεο-πνεύστως αυτόν τον καταραμένο πατροπαράδοτο αριθμό και μπόλικα εξάρια! Τί σου είναι, τί σου φτιάχνουν αυτά τα εξάρια…; Αυτό αποτελεί καταπληκτική απόδειξη του ότι o Γιαχβέχ, ο Γιεσούα και το Άγιο Ρουάχ είναι ο αληθινός τριαδικός Θεός και ότι ο αντίχριστος με τον ψευδο-προφήτη έρχονται ... Ευρίσκονται προ των θυρών! «Αμήν λέγω υμίν, ου μη παρ-έλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται». Μέχρι το 2013 και μας τσάκωσε στη φάκα, φωνάζει και δημοσιεύει σήμερα ο μοναχός καθηγούμενος Μάξιμος! (Μήπως προσέξατε ότι 2+0+1+3 = 6, άλλο ένα εξαράκι? Ρε τί σου φτιάχνει το Άγιο Πνεύμα με τα εξάρια του? Όπως και στην ξερή. Περνάνε τα τρία εξάρια και την πατάς στο τέταρτο!).

«Ετοιμασθείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία του Αντιχρίστου»!

Εεε ρε ... που καταντήσαμε!

- 13 -

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο άνθρωπος από τότε που απέκτησε την δύναμη τής συνειδήσεως και ακόμα περισσότερο την συνείδηση τού ότι έχει συνείδηση και ικανότητα δημιουργίας και αναπτύξεως πολιτισμού, απέκτησε ορισμένες «ατελεύτητες;» εμμονές και συνειδητο-ποίησε την φθαρτότητα και θνησιμότητά του. Δεν είναι μόνο η εξασφάλιση των πρώ-των αναγκών τροφής, στέγης, ρουχισμού, διατηρήσεως της υγείας και της διαιωνίσε-ως του είδους, αλλά και:

(1) Η αγωνία, η εξιχνίαση και η γνώση του αγνώστου και ειδικά του μέλλοντος· τί κρύβει το άγνωστο και τί του επιφυλάσσει το μέλλον μαζί με την ανικανό-τητά του να γνωρίσει και να καταλάβει, εντός του συντόμου χρονικού διαστή-ματος της ενεργής ζωής του, τι ακριβώς συμβαίνει με όσα πράγματα από τον περίγυρό του τού κινούν το ενδιαφέρον, προτού απέλθει ανικανοποίητος από την σύντομη ζωή του.

(2) Τί είναι ο θάνατος· είναι άραγε το τέρμα της υπάρξεώς του ή υπάρχει κάποια συνέχεια· αφού δεν μπορεί να έχει αθάνατη ζωή εδώ στη γη τότε μήπως μπο-ρεί να αποκτήσει την πολυπόθητη αθανασία μετά τον θάνατο.

(3) Η αναζήτηση των απαντήσεων στις μεταφυσικές ερωτήσεις τύπου: ποιός εί-ναι, τί σκοπό έχει, από πού ήλθε και πού πάει, κλπ.

Όλα αυτά τα ερωτήματα και στοιχεία μαζί με τις διάφορες απαντήσεις που τους εδό-θησαν κατά τόπους και εποχές έπαιξαν και παίζουν έναν τεράστιο ρόλο στην ψυχολο-γία και στην κουλτούρα όλων των ανθρώπων. Π. χ., ένας σκεπτικιστής στο ερώτημα τί σκοπό έχει η ζωή του ανθρώπου απάντησε ως εξής: Δεν ξέρω αν και τι σκοπό έχει η ζωή του ανθρώπου, αλλά αφού υπάρχομε καλό είναι να ζήσομε αυτή την ζωή κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο!

Οι θρησκείες λοιπόν έρχονται να μας πούνε ότι έχουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα μεταφυσικά ερωτήματα. Πολλές ακόμα λένε ότι έχουν απαντήσεις όχι μόνο στα μεταφυσικά, αλλά και στα φυσικά ερωτήματα και στο πως μπορούμε να καλύψομε τις φυσικές ανάγκες μας. Ακόμα ισχυρίζονται ότι «δίνουν» πλήρεις λύσεις όχι μόνο σε όλα τα προβλήματα υγείας της φυσικής ζωής του ανθρώπου αλλά και στην εμμονή του για να αποκτήσει την αθανασία. Η κάθε θρησκεία δίνει τις απαντήσεις της και τις επιβάλλει με τον δικό της τρόπο. Εκτός από τις απαντήσεις, αυτός ο τρόπος, στις πιο πολλές περιπτώσεις, είναι τόσο καθοριστικός για την εξέλιξη και τον τρόπο ζωής της κοινωνίας στην οποία απευθύνεται, ώστε να μην ημπορεί να αγνοηθεί.

Έτσι μεταξύ των θρησκειών εμφανίστηκαν και οι καταστροφικές θρησκείες. Αυτές είναι οι θρησκείες εκείνες οι οποίες εκμεταλλευόμενες την επιθυμία και την αναζήτηση του ανθρώπου για απαντήσεις προς τα ανωτέρω ερωτήματα και την τερά-στια προσπάθειά του προς επίλυση των αναγκών του μαζί με την παρεπόμενη ψυχο-λογία που όλα αυτά δημιουργούν, επιβάλλουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο τις δογματικές απαντήσεις τους, καπελώνουν τον άνθρωπο και τον εξαθλιώνουν παντοιο-τρόπως. Το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι το ίδιον συμφέρον, ό,τι κι’ αν είναι αυτό όσο διεστραμμένο και παράλογο. Διά τούτο θέτουν ως δόγμα τους ότι: «όποιος δεν είναι μαζί τους τότε αυτομάτως είναι εναντίον τους». Αυτές οι θρησκείες είναι κυρίως οι κοσμοπολιτικές θρησκείες, εν αντιθέσει προς τις παραδοσιακές, με κύρια παρα-δείγματα τον Χριστιανισμό και τον Μουσουλμανισμό, χωρίς βεβαίως να λησμονούμε τα Γιαχβιστικά μορφώματα του Εβραιο-Ιουδαϊσμού από: τους Ησαΐες (τέσσερις), τον

- 14 -

Ιερεμία, τον νεαρό βασιλέα Ιωσία με το λευιτογιαχβικό ιερατείο του, τον Ωσηέ, τον ιερέα Έσδρα με τον γραμματέα Νεεμία, εν τινι μέτρω τον Ζωροαστρικό δυϊσμό, κ. ά.

Δεν θα καταπιαστούμε εδώ με το να παρουσιάσομε μια πλήρη σύγκριση μετα-ξύ κοσμοπολιτικών και παραδοσιακών θρησκειών. Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο και επίπονο έργο. Θα αρκεστούμε μόνο στο να πούμε τα εξής: Κοσμοπολιτική είναι η θρησκεία η οποία συνελήφθη και φτιάχτηκε ως νέα ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από ολίγα άτομα τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο στην τεχνητή δημιουργία της και η οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώ-θηκε, αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτος μεγαλου-πόλεων, εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία θέτει ως σκοπό της την απανταχού εξάπλωσή της, την υποδούλωση ολοκλήρου τους κρά-τους εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχία της και την διά παντός μέσου επιβολή της δικής της άκαμπτης, ανεξέλικτης και καταστροφικής κουλτούρας. Διά τούτο δεν διστάζει να καταστρέψει τον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό μαζί με όλα τα κα-λά και χρήσιμα επιτεύγματά του. Αλλιώς, ως στατική και απόλυτα δογματική θρησ-κεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση. Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον αναλώνεται με αυτό και διά τούτο συνεχώς προφητεύει. Με-ταξύ των μέσων που χρησιμοποιεί προς επίτευξη των σκοπών της είναι ο φόβος, το ψεύδος, ο παραλογισμός και η βία.

Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην ελεύθερη ύπαιθρο κατ’ ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό, την αντίληψη ηθι-κής και αισθητικής των ατόμων μιας ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας, του εκεί περιβάλλοντος, της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής κατα-στάσεως, των εκεί αναγκών και των συνθηκών εργασίας. Αυτή πέραν του ορατού και του απωτέρου μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρχει ο άχρονος μύθος ο οποίος στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευόμενη γνώση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφηγή-σεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυπώ-σεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει. Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή καλλίτερα κοσμοθέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξωσυμπαντικός και αποκαλυπτικός θεός. Οι θεοί της είναι ενδοσυμπαντικοί, δημι-ουργήματα του σύμπαντος, και εκπροσωπούν ή προσωποποιούν τις φυσικές οντότη-τες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του ότι δημιουργεί πολυποίκι-λες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την ιδιότητα να αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συνειδήσεως, της γνώσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της και την απόλυτη δογματικότητά της, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.

Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος υπό την επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους, ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ. ο. κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι γεμάτη με διάφορα διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυ-χημάτων, κλπ.

Κατά την εκτίμηση πολλών μεγάλων ερευνητών όπως και τη δική μας, το με-

γαλύτερο δυστύχημα που έγινε ποτέ στην ιστορία ήταν η επικράτηση του Χριστιανισ-μού, επειδή έτσι το θέλησε ο διεφθαρμένος και εγκληματικός Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος στις αρχές του τετάρτου αιώνα Κοινής Εποχής (Κ. Ε.). Οι συνέπειες

- 15 -

αυτού του δυστυχήματος ήταν τρομακτικά καταστροφικές για κάθε έκφανση και δρα-στηριότητα βίου και πολιτισμού από τότε μέχρι σήμερα και όπως φαίνεται θα συνεχί-σουν ούτως ακόμη επί μακρόν. Η οπισθοδρόμηση που επήλθε σε κάθε εκδήλωση ζω-ής και τομέα πολιτισμού ήταν πέραν πάσης προβλέψεως. Η δυστυχία που προέκυψε ήταν τρομακτική. Η λέξη «μεσαίων», «μεσαίωνας» για την επακολουθήσασα υπερχι-λιετή εποχή παρακμής και σκοταδισμού έχει μείνει ήδη από πολύ καιρό παροιμιώδης. Δεύτερο μεγάλο δυστύχημα ήταν η δημιουργία και εξάπλωση του Μουσουλμανισ-μού, ο οποίος και πάλι παρήχθη ως νέα Εβραιοχριστιανική αίρεση με νέο πρόγραμμα. Η ανθρωπότητα ύστερα από πολλούς αιώνες αγώνων και αίματος φαίνεται να προσ-παθεί να εξέλθει απ’ αυτή την κατάσταση. Αλλά ακόμα φαίνεται να προσπαθεί, όχι όμως και ότι εξήλθε!

Η αναπηρία της ανθρωπότητος ήταν τόσο παραλυτική ώστε ακόμα και σήμε-ρα παρά τις προόδους της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας, και παρά τις τόσες διδαχές του παρελθόντος και της ιστορίας, και παρά τις τόσες μεγάλες προ-σπάθειες μεγάλων διαφωτιστών, ανθρωπιστών και ευεργετών, ακόμα δεν είναι σε θέ-ση να θέσει ένα θετικό τέρμα σ’ αυτή την ιστορική ατυχία. Σ’ αυτό το πρόβλημα κα-θοριστικό ρόλο παίζουν και τα υπάρχοντα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συσ-τήματα τα οποία δεν επιθυμούν ανθρώπους μορφωμένους με γνώση, σκέψη, κρίση, κλπ, αλλά υποτελείς υπηκόους ή καλλίτερα εν τοις πράγμασι δούλους και ρομπότς. Στα υπάρχοντα συστήματα συμφέρει να έχουν και να διατηρούν άτομα τα οποία κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι αφιλοσόφητα και προβατοποιημένα και τα οποία αιω-ρούνται μέσα σε μια συνεχή ανασφάλεια μεταξύ πάτου και κορυφής, αναλώνονται σε ένα συνεχές κυνήγι των προς το ζην, έχουν στόχους διάφορες απατηλές, ή ανόητες ή καταστροφικές επιδιώξεις και οι ελπίδες των παραμένουν συνεχώς φρούδες.

*** Στα κείμενα που έπονται ο συγγραφέας ερευνητής, Δωρ Ιωάννης, Νεοκλής Φι-λάδελφος, Μάρκου Ρούσσος, αναπτύσσει πολλά απ’ αυτά τα θέματα θέλοντας να κα-ταδείξει αυτές ακριβώς τις θέσεις με όσο πιο πολλά θεολογικά, ιστορικά, βιβλικά, επιστημονικά, κλπ, στοιχεία που μπορεί να συλλέξει και να παρουσιάσει. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζει εδώ πόρρω απέχουν από όλα όσα υπάρχουν στην παγκόσ-μια βιβλιογραφία. Επίσης προβάλλει όσο πιο πολλά λογικά και φιλοσοφικά επιχειρή-ματα μπορεί. Παρακαλεί τους αναγνώστες όχι μόνο να μελετήσουν με ελεύθερη σκέ-ψη και κρίση αλλά και να ελέγξουν μόνοι τους την αλήθεια όλων όσων γράφει, αν τους ενδιαφέρουν αυτά τα ζητήματα. Καλόν είναι τα κείμενα να διαβαστούν με την σειρά που παρατίθενται. Επειδή όμως είναι αυτοτελή μπορούν να διαβαστούν με όποια σειρά επιθυμεί ο αναγνώστης και ανεξαρτήτως του ενός από το άλλο. Αν απ’ αυτά μάθουν κάτι που δεν το ήξεραν ή δεν το είχαν υποψιαστεί, τότε ως υπεύθυνα άτομα που έχουν σεβασμό προς την αλήθεια και την αξιοπρέπεια ας λάβουν και την αρμόζουσα στάση. Ένα πλήρες έργο το οποίο απογυμνώνει τον Χριστιανισμό σε κάθε σημαντική λεπτομέρεια απαιτεί χωρίς υπερβολή πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες μεγάλων τό-μων. Εξαρτάται από το πόσο θέλει να επεκταθεί κανείς. Πλην όμως για μια καλή απομυθοποίηση και απόρριψη αυτής της λαίλαπας αρκεί η μελέτη της Βίβλου, μερι-κών Πατέρων, της αμερόληπτης Ιστορίας και μερικών καλών συγγραμμάτων από την βιβλιογραφία που παραθέτομε. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, η παιδεία που παρέχεται στο δημοτικό, γυμνά-σιο, λύκειο, σε πολλές περιπτώσεις και στο πανεπιστήμιο είναι κατάλληλα μεθοδευ-

- 16 -

μένη, μεροληπτική, διαστρεβλωμένη, ειδικά επιλεγμένη και πολλάκις ψευδής που τε-λικό στόχο έχει να καταντά τα νέα παιδιά θρησκόληπτους Χριστιανούς με ελλιπέστα-τη γνώση γι’ αυτή τη θρησκεία και την ιστορίας της και μέσα σε μια πλήρως αντιφα-τική ζωή. Η εγκεφαλική αγκύλωση που προκαλεί στα νέα, ανώριμα και αμαθή παιδιά είναι τόσο ισχυρή ώστε, τις πιο πολλές φορές, δεν είναι πλέον σε θέση να δεχτούν ή να καταλάβουν τίποτα πέραν της χριστιανικής μυθολογίας και προπαγάνδας. Ακόμα και τις πιο εμφανείς παραβιάσεις της απλής λογικής και του κοινού νου ή τις πιο κα-ταστροφικές για τη ζωή επιταγές δεν είναι σε θέση ούτε να ιδούν ούτε να διορθώ-σουν! Ακόμα και αν ποτέ ιδούν κάτι δεν θέλουν να το παραδεχθούν και αλλάζουν την κουβέντα! Στο τέλος-τέλος λένε: εμείς τα πιστεύομε αυτά επειδή έτσι μας αρέσει. Μα τους λες: καταργείτε την λογική, την επιστήμη, τα γεγονότα; Και σου απαντούν: δεν θέλομε να συζητάμε μαζί σου! Κύριε τάδε: αφού φωνασκείς ότι αυτά σου αρέσουν και τα πιστεύεις, τότε γιατί δεν κάνεις και την ζωή σου σύμφωνη με αυτά; Γιατί άλλα λες και άλλα πράττεις και δεν θέλεις να ‘δείς αυτή την ηχηρή αντίφαση; Γιατί δεν εξετάζεις τί τρέχει;

Η χριστιανική εκκλησία ήταν πάντοτε παρασιτική, παράλογη, υπερβολική και αντιδραστική. Μυθώδη πλούτη στα χέρια της, αρχής γενομένης από τον ίδιο τον φαύ-λο Κωνσταντίνο που της έδωσε τα πάντα, ήταν αδρανή ή εχρησιμοποιούντο αντιπα-ραγωγικά, εκτός πολύ ολίγων εξαιρέσεων. Η θρησκεία που διεκήρυττε, αν την δούμε ολικά απ’ όλες τις πλευρές της, ήταν καταστροφική. Πολλές επιταγές και εντολές που έδινε και επέβαλε ήταν καταστροφικές τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και για την κοινωνία ως σύνολο. Η παιδεία και η μόρφωση που προέκυψαν από τότε μέχρι σήμε-ρα είναι τόσο αντιφατικές που καταντούν πρόξενοι σχιζοφρενείας και πολλών νευ-ρωσιακών και άλλων παθήσεων σε πολλά άτομα.

Ακόμα και σήμερα, οι εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, τα κατηχητικά σχολεία καθώς και τα μοναστήρια οργιάζουν ασταμάτητα καταβροχθί-ζοντας και αποβλακώνοντας πολλούς νέους και νέες, στερώντας έτσι τον δημόσιο βίο από τις ανεκτίμητες υπηρεσίες τους. Οι νέοι και οι νέες στα δίχτυα αυτών των οργα-νώσεων καθίστανται ουσιαστικά ζωντανοί νεκροί που έχουν ταχθεί στο να περιμέ-νουν την ώρα που θα αποδημήσουν εις Κύριον και να κερδίσουν «την αιώνιον ζωήν». Μέχρι τότε ασχολούνται κυρίως με προσευχές, νηστείες και χριστιανικά κηρύγματα, πέραν ορισμένων υποτυπωδών ασχολιών για τα προς το ζήν και ολίγες αγαθοεργίες οι οποίες δεν λύουν κανένα κοινωνικό πρόβλημα.! Ενώ μέσα στους καθοδηγητές, κληρικούς, προπαγανδιστές, κλπ., των διαφό-ρων οργανωμένων θρησκειών υπάρχουν πολλοί σκόπιμοι απατεώνες, υστερόβουλοι, συμφεροντολόγοι, κακόβουλοι, κλπ., πρέπει να πούμε ότι κατά μέγα μέρος το χρι-στιανικό, μουσουλμανικό, κλπ., λαϊκό πλήθος, «ποίμνιον προβάτων», δεν αποτελείται από απατεώνες και κακεντρεχείς ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί απλώς συνεχίζουν να πιστεύουν ανεξέταστα αυτά που έχουν διδαχθεί, τους έχουν πει ή τους έχουν επι-βάλλει ως αλήθεια από την βρεφική μέχρι την ώριμη ηλικία. Είναι και αυτοί θύματα απάτης, πλύσεως εγκεφάλου, ψυχολογικού ενίοτε και φυσικού πειθαναγκασμού, αγ-νοίας, ψυχολογίας της μάζας, αθλιότητας, υπερβολικού μόχθου, κλπ. που δεν έχουν την θέληση, την προθυμία, την μόρφωση, την ενέργεια, τον χρόνο, κλπ., για να μελε-τήσουν εις μήκος και πλάτος και να ελέγξουν τα βιβλία και την ιστορία της πίστεώς τους. Καταντούν τόσο απλοϊκοί που το σύνηθες επιχείρημα τους είναι ότι, αφού έτσι πιστεύουν οι πιο πολλοί έτσι πρέπει να είναι και η αλήθεια! Επίσης είναι τόσο αδαείς που κάνουν το λάθος να ταυτίζουν την πίστη σε θεό με την πίστη στον δικό τους θεό. Ο Θεϊσμός δεν είναι ούτε Χριστιανισμός, ούτε Μουσουλμανισμός, ούτε Ιουδαϊσμός,

- 17 -

κλπ. Για τους περισσοτέρους, μια ολοκληρωμένη μετεκπαίδευση αρκεί για να ιδούν πως όντως έχουν πράγματα. Κάτω από την πίεση της βαριάς κοινωνικής ευθύνης της γνώσεως, της αλήθει-ας, της λογικής και της αξιοπρέπειας αποφάσισα να μιλήσω ευθαρσώς προς την κοι-νωνία με την ελπίδα να βάλω και εγώ μια μικρή πέτρα στο σταμάτημα αυτού του ξέ-φρενου παραλογισμού, ο οποίος όχι μόνο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα αλλά και έχει λάβει ανησυχητική άνοδο παγκοσμίως. Εις δε την Ελλάδα τα πράγματα πήραν πολύ άσχημη τροπή και πρέπει όλοι να αντιδράσουν σ’ αυτό το αυτοκαστροφικό ξεχαρβά-λωμα. Ο Ελληνισμός κινδυνεύει από άμεση εξάλειψη.

***

Τα παρακάτω κείμενά μου εκυκλοφόρησαν ως άρθρα είτε σε διάφορα περιο-

δικά είτε στο διαδίκτυο. Εγράφησαν κατόπιν ενδελεχούς μελέτης και σκληρής έρευ-νας κατά την περίοδο των τελευταίων 10 ετών ανάλογα με τις απαιτήσεις διαφόρων περιστάσεων. Αυτές ήταν είτε να δοθούν κατάλληλες απαντήσεις σε ορισμένους επω-νύμους ή ανωνύμους προπαγανδιστικούς κύκλους, είτε για να γίνει διαφώτιση επί ορισμένων θεμάτων που δεν ήταν καλώς γνωστά στο ευρύ κοινό. Ήταν επόμενο να υπάρχουν ολίγες επαναλήψεις, ειδικά στα σημεία όπου δύο ή περισσότερα θέματα άπτονται ιδίων ζητημάτων. Ελπίζομε ότι οι επαναλήψεις αυτές θα συνεισφέρουν στην καλλίτερη εκμάθηση και εμπέδωση διαφόρων αληθειών, στοιχείων, επιχειρημάτων και γεγονότων που αφορούν αυτά τα σοβαρά ζητήματα, από τους αναγνώστες, αντί να θεωρηθούν πλατιασμοί κουραστικοί ή παραπανίσιοι.

Ακόμα πρέπει να πούμε ότι τα θέματα αυτά είναι αχανή και πολυάριθμα ώστε όσο και να γράψει κανείς, κάποιο θέμα και κάποιες λεπτομέρειες θα του ξεφύγουν. Μιλάμε για μια ιστορία 4000 ετών (περιλαμβανομένης και αυτής των Εβραίων) και μια αχανή και αλληλοσυγκρουόμενη βιβλιογραφία επί θεολογίας και δόγματος. Πολ-λά δε μέρη είναι θολά και δαιδαλώδη λόγω ασαφειών, αποκρυφισμού, δεισιδαιμονί-ας, ψευδεπιγραφίας, ανοησίας, βλακείας, καταστροφικότητας και ελλείψεως επαρκών στοιχείων. Επ’ αυτών αναδύονται προσωπικές εκτιμήσεις, ερμηνείες και επιστημονι-κές θεωρίες επί τη βάσει των ήδη υπαρχόντων στοιχείων και των νέων στοιχείων που συνεχώς ευρίσκει η Ιστορία και η Αρχαιολογία. Διά ταύτα αγαπητοί αναγνώστες έχε-τε κατά νουν ότι καθώς μελετάτε και ερευνάτε αυτά τα ζητήματα από την απέραντη βιβλιογραφία που υπάρχει και ‘σεις οι ίδιοι μπορείτε να βρείτε, να παρατηρήσετε και να προσθέσετε πολλά και διάφορα στοιχεία, πράγματα και εκτιμήσεις.

Εμείς δεν φιλοδοξήσαμε στον παρόντα τόμο να εξαντλήσομε όλα τα σημαντι-κά θέματα και ζητήματα του χριστιανικού φαινομένου, μόνο ορισμένα ολίγα. Ελπίζο-με, αν ο χρόνος και οι συνθήκες στο μέλλον μας επιτρέψουν, να μπορέσομε να εκθέ-σομε και μερικά άλλα πολύ σημαντικά. Ελπίζομε ακόμα ότι τα παρόντα θέματα θα δώσουν το έναυσμα στους αναγνώστες να συνεχίσουν μια περαιτέρω δική τους αμε-ρόληπτη έρευνα και να συνάγουν δικά τους συμπεράσματα όσο πιο αντικειμενικώς δύνανται. Μετά ταύτα, ας αποφασίσουν μόνοι τους για την στάση που εφεξής οφεί-λουν να διατηρήσουν έναντι αυτών των σοβαρών ζητημάτων.

Σας ευχόμαστε λοιπόν και εμείς καλή μελέτη και σωστή έρευνα, με ορθή κρί-ση, λογική συνέπεια και με απόφαση, θάρρος και αμεροληψία.. Δωρ Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος

- 18 -

ΜΗΝΥΜΑ ΦΙΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗ

Στην ανατολή το 21ου αιώνα, ο Ευρωπαϊκός ανθρωπισμός, σύγχρονος διάδο-χος τού Ελληνικού πνεύματος και φορέας της προμηθεϊκής φλόγας, βρίσκεται και πά-λι αντιμέτωπος με τον προαιώνιο εχθρό, τις δυνάμεις του σκοταδισμού, που αυτή την φορά με όπλο το θρησκευτικό φανατισμό του ισλαμικού κόσμου, προσπαθεί να αιμα-τοκυλίσει την ανθρωπότητα. Αλλά ας μη γελιόμαστε! Οι δυνάμεις του σκοταδισμού δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Ισλαμικής αίρεσης του Εβραιογνωστικοχριστια-νισμού και βέβαια, δεν είναι τώρα, ούτε ήταν ποτέ κάτι το υπερφυσικό. Είναι στυγνοί υπολογιστές που εκμεταλλεύονται την πανάρχαια αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, την πίστη, για να πετύχουν τα δικά τους συμφέροντα. Τα τυφλωμένα και φανατισμέ-να στίφη αψηφούν τον θάνατο και μάλιστα ο θάνατος στο όνομα της πίστης είναι το ύψιστο αγαθό σ’ αυτόν τον «μάταιο» κόσμο. Έτσι δεν τον φοβούνται και δεν τον λο-γαριάζουν.

Η μόνη άμυνα απέναντι σε τέτοιο φονικό παραλογισμό είναι ο καθαρός νους, η λογική, που σαν κοφτερή λεπίδα ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, και ξεμπροσ-τιάζει τους εκμεταλλευτές της πίστης. Μπορεί εμείς οι σημερινοί «πολιτισμένοι» να περιπαίζομε την αμάθεια του ισλαμικού κόσμου, αλλ’ ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είμαστε όλοι ένοχοι της προδοσίας του Ελληνικού πνεύματος. Ο Δι-ογένης Λαέρτιος αναφέρει ότι, όταν ο ναι και όχι ιδεαλιστής Πλάτωνας είπε σε μαθη-τές του πως θα επιθυμούσε να μαζέψει όλα τα βιβλία του υλιστή Δημοκρίτου και να τα κάψει, αυτοί του απάντησαν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο, μιας και ο Δημόκριτος ήταν όχι μόνο πολυγραφότατος αλλά και τα γραπτά του ήταν τόσο δη-μοφιλή, που τ’ αντίγραφα που υπήρχαν σ’ όλες τις βιβλιοθήκες του τότε κόσμου ήταν «αμέτρητα». (Loeb Classical Library, Diogenes Laertius IX, 40.).

Κι όμως, την «ανθρωπίνως αδύνατη» επιθυμία αυτή του Πλάτωνα την εξεπλή-ρωσαν μερικούς αιώνες αργότερα οι «θεοφόροι πατέρες» της χριστιανικής εκκλησίας – πολλοί των οποίων ήταν Έλληνες το γένος, μα ανθέλληνες την ψυχήν –, οι «προσ-τάτες των Ελληνικών γραμμάτων», και «φωστήρες» της υφηλίου, υποκινημένοι από έναν από τους μεγαλύτερους εμπόρους των λαών, τον «μέγα» και «ισαπόστολο» Ρω-μαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο! Αποτέλεσμα, η ατομική θεωρία και τα παράγωγά της (π. χ., χημεία, ατομική φυσική, κλπ.) να χαθούν για δεκαπέντε αιώνες. Αυτό το συμβάν είναι ένα πολύ μικρό παράδειγμα από τα αμέτρητα παραδείγματα τής δύνα-μης των σκοταδιστών.

Στην προκειμένη πραγματεία, ο συγγραφέας πέραν του Εβραιογνωστικοχρισ-τιανικού σκοταδισμού ξεμπροστιάζει και τον ντόπιο σκοταδισμό, που αν και πληγώ-θηκε από τις δυνάμεις του νεοελληνικού διαφωτισμού, κατάφερε από τα μέσα το 19ου αιώνα, σιγά-σιγά να κυριαρχήσει στην Ελληνική κοινωνία με τη μορφή του λεγομέ-νου «Ελληνοχριστιανισμού», ενός κατασκευάσματος τόσον οξυμώρου, όσο και ο όρος που το περιγράφει. Όπως αποκαλύπτει η συστηματική αυτή μελέτη, από έναν επιστήμονα που εμβάθυνε όχι μόνο στην ιστορία αλλά και στα – κανονικά και μη – ιερά κείμενα της ορθοδόξου και μη χριστιανικής εκκλησίας, τα ψεύδη και τα εγκλή-ματα για τα οποία οι φορείς της χριστιανικής θρησκείας ευθύνονται τόσο στον τόπο μας όσο και σ’ ολόκληρη την οικουμένη δεν υστερούν σε τίποτε από τα σύγχρονα εγ-κλήματα κατά της ανθρωπότητας για τα οποία ευθύνεται ο κατά 600 χρόνια νεώτερος ισλαμικός φανατισμός. Μάλλον τα υπερβαίνουν.

Ως καλός και υπεύθυνος διδάκτωρ καθηγητής, ο Γιάννης Ρούσσος, προσπαθεί ν’ αφυπνίσει στον σύγχρονο Έλληνα όπως και σε κάθε άνθρωπο την προμηθεϊκή φλόγα, να βοηθήσει σε μια ανάσταση του πραγματικού, ανόθευτου Ελληνικού πνεύ-

- 19 -

ματος, του μόνου πολιτισμού που σ’ όλη την ιστορία της ανθρώπινης περιπέτειας κα-τάφερε να φτάσει τόσο κοντά στο ιδανικό του ελεύθερου ανθρώπου, του πολιτισμού, που γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν είχε, ούτε έχει καμιά απολύτως ανάγκη για «παν-τρειά» με τα χριστιανικά συνοθυλεύματα του Ιησού και του Παύλου, και των αγρίων δολοφόνων της Υπατίας.

Νυκτάλωψ

Σημείωση του Συγγραφέα

ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΥ Ο Ισλαμισμός-Μουσουλμανισμός ενεφανίσθη στην Αραβία τον 7ο αιώνα. Την εποχή εκείνη πέρα των Αραβικών φατριών και παραδόσεων της ερήμου υπήρχαν και πολλές διασπαστικές Χριστιανικές και Εβραϊκές αιρέσεις. Όλες αυτές οι ομάδες δια-μάχοντο σφοδρώς η μια την άλλη. Τότε ο δαιμόνιος Άραβας καμηλιέρης Μωάμεθ, ο οποίος ερχόταν σε συχνή επαφή με την Αίγυπτο και τη Νότια Παλαιστίνη, συνέλαβε την ιδέα της κατασκευής μίας ενοποιητικής θρησκείας με βάση τον Εβραϊσμό, τον Χριστιανισμό και τις Αραβικές παραδόσεις. Στην αρχή η θρησκεία αυτή δεν είχε την μορφή που έχει σήμερα. Είχε στενό-τερη σχέση με τον Εβραιοχριστιανισμό απ’ ότι έχει σήμερα. Μέσα σε 4 αιώνες όμως έλαβε σταδιακά την σημερινή μορφή και απέκτησε τα ιερά βιβλία και τους μύθους που γνωρίζομε σήμερα. (Βλέπε την μελέτη του E. Dermenghem, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός, Μετάφραση από τα Γαλλικά, Δρ Λεωνίδας Παυλίδης, Σύγχρονη Σκέψη 21, Εκδόσεις Γκοβόστη.). Η τεραστία έκταση που έλαβε οφείλεται σε ιερούς πολέ-μους, τζιχάντ, και κόστισε τη ζωή εκατομμυρίων αθώων θυμάτων. Αν συνεχίσει την αύξησή της με τον σημερινό ρυθμό θα είναι αριθμητικά η πρώτη θρησκεία στον κόσ-μο μέσα σε 50 χρόνια, όπως υπολογίζουν. Τώρα είναι πολύ κοντινή δεύτερη με πρώ-τη τον Χριστιανισμό, αν βάλλομε όλες τις χριστιανικές αιρέσεις μέσα στο ίδιο τσου-βάλι. Έτσι ο Μουσουλμανισμός φτιάχτηκε από Άραβες, και στην αρχή για Άραβες, που πήραν δάνεια από τον Εβραϊσμό και τον Χριστιανισμό τα οποία συνεταίριασαν με δικές τους παραδόσεις και ιδιοσυγκρασίες της ερήμου. Ως γνωστόν οι δύο πατρο-γονικές του θρησκείες, Εβραϊσμός και Χριστιανισμός, της ερήμου και αυτές, φτιάχτη-καν εξ ολοκλήρου από Εβραίους. Για λίγα χρόνια στην αρχή, ως ήταν φυσικό, περιο-ρίστηκε στον Αραβικό κόσμο. Εντός ολίγου όμως, ως φτιαχτή, καταστροφική και κο-σμοπολιτική θρησκεία, βγήκε από την έρημο και τις πόλεις της Αραβίας και εξηπλώ-θη ανά τον κόσμο με τεράστιες σφαγές και καταστροφές. Ο Θεός του, ο Αλλάχ είναι ο Θεός των Εβραίων Γιαχβέχ και όχι η Αγία Τριά-δα των Χριστιανών του 4ου αιώνος. Ο Ιησούς Χριστός είναι απλώς ένας προφήτης του και ο Μωάμεθ ο τελευταίος και ύπατος των προφητών. Όπως πιστεύουν, μετά τον θά-νατό του ανελήφθη στους ουρανούς από το βράχο που ευρίσκεται εντός του τεμένους του Ομάρ στην Ιερουσαλήμ (πρώην τόπος του Ναού του Σολομώντος)! Καθώς πισ-τεύεται, σ’ αυτόν υπαγόρευσε ο αρχάγγελος Γαβριήλ το Κοράνιο σ’ ένα ερημικό μέ-ρος λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της Μέκκας! Κάθε χρόνο καθ’ οδόν προς τα ‘κεί, τσα-λαπατιόνται και σκοτώνονται ή πεθαίνουν από αφυδάτωση, κούραση, νυκτερινό ψύ-χος, κλπ. μπόλικοι άνθρωποι, νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά.

- 20 -

Oι Άραβες Μουσουλμάνοι θεωρούν ως προπάτορά τους τον μυθικό και ανύ-παρκτο προπάτορα των Εβραίων Αβραάμ. Δεν προέρχονται όμως από τον υιό της Σάρας Ισαάκ, όπως οι Εβραίοι, αλλά από τον Ισμαήλ που είχε μητέρα την καημένη σκλάβα του Αβραάμ Άγαρ, εξ ου και Αγαρηνοί. Στην πόλη Χεβρών της Παλαιστίνης υπάρχει ένα σπήλαιο το οποίο και οι δύο εθνότητες θεωρούν ως τον τάφο του Αβρα-άμ. Εκεί λοιπόν βγάζουν συνεχώς τα μάτια τους Εβραίοι και Μουσουλμάνοι για τον τάφο ενός ατόμου που ποτέ δεν υπήρξε! Αυτό θα πει «πίστις...»!

Στην αρχή ο Μωάμεθ (γύρω στο +622 - 623) κατάφερε να πείσει μόνο μια φούχτα ανθρώπων στην Μεδίνα και Μέκκα. Εε... αυτό ήταν. Μετά αυτοί οι ολίγοι κατάφεραν με όλα τα θεμιτά και αθέμιτα μέσα να επικρατήσουν στην Αραβία και στη συνέχεια να εξαπλωθούν. Σήμερα δε είναι παρόντες σχεδόν σε όλα τα μέρη του πλα-νήτη. Αυτό δε το γεγονός, ότι δηλαδή ο αμόρφωτος προφήτης τους και ολίγοι αμόρ-φωτοι οπαδοί του κατάφεραν αυτό το κατόρθωμα, το χρησιμοποιούν οι μουσουλμά-νοι για να αποδείξουν την εκ θεού προέλευση και αλήθεια της θρησκείας των και ότι ήταν θέλημα του θεού τους, Αλλάχ, η εξάπλωσή της. Ακόμα δε σκοπό και καθήκον έχουν την καθολική επικράτησή τους. Τέτοια ανάλογα επιχειρήματα έχομε και με τους χριστιανούς. Καυχώνται για την αγραμματοσύνη των αλιέων και την «εξ αγίου πνεύματος», βάλε Κωνσταντίνου, «μετέπειτα καταπληκτική επιτυχία των»... και πολ-λά τοιαύτα. Η πλήρης μισαλλοδοξία του Μουσουλμανισμού, όπως και των πατρικών της θρησκειών του Εβραϊσμού και του Χριστιανισμού, βασίζεται σε πολλά χωρία της Πα-λαιάς Διαθήκης. Αν και υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια χωρία επιγραμματικά μόνον αναφέρομε τα παρακάτω τρία. Μέσα στα κείμενα που ακολουθούν αναφέρομε και πολλά άλλα. Μόνοι σας μπορείτε να τα εντοπίσετε όλα με ένα καλό διάβασμα αυτού του άχρηστου και αισχρού βιβλίου. 1. Το παρακάτω χωρίο είναι το θανατηφόρο διάταγμα που δόθηκε στο Σινά, όπως το

διαβάζομε στην Έξοδον 22: 20: «Εκείνος που θα προσφέρει θυσία σε άλλους θεούς θα εξολοθρεύεται διά θανάτου. Μόνο στον Γιαχβέχ θα προσφέρετε θυσίες.».

2. Για το ίδιο θέμα διαβάστε και Δευτερονόμιον 17: 1-13. 3. Το άκρον άωτον δηλαδή της θεϊκής νομοθεσίας και ζηλότυπης μισαλλοδοξίας

βρίσκεται σε αυτό εδώ το θεόπνευστο τυραννικό φιρμάνι που μεταξύ άλλων περι-λαμβάνεται στα κεφάλαια 13 και 17 του Δευτερονομίου. (Παρακαλούμε τον αναγ-νώστη να μελετήσει προσεκτικά αυτά τα δύο κεφάλαια για να αποκτήσει πλήρη γ-νώση του θέματος. Εδώ θα του υποκινήσομε το ενδιαφέρον με το παρακάτω από-σπασμα, Δευτερονόμιον 17: 7-10). «Εάν ο αδελφός σου, ο γιος της μητέρας σου δη-λαδή, ή η κόρη σου, ή η σύζυγος της καρδίας σου, ή ο φίλος σου που είναι τόσο δι-κός σου όσο και η ψυχή σου, σε παρακινήσουν κρυφά λέγοντάς σου, «ας πάμε να λατρεύσομε άλλους θεούς», εσύ δεν πρέπει να συμφωνήσεις μ’ αυτόν, μήτε να δώ-σεις προσοχή σ’ αυτόν· ούτε τα μάτια σου θα τον λυπηθούν, ούτε πρέπει να τον σώ-σεις, ούτε να τον αποκρύψεις. Αλλά οπωσδήποτε πρέπει να τον σκοτώσεις· τα χέρια σου οφείλουν να είναι τα πρώτα που θα πέσουν επάνω του για να τον θανατώσουν και έπειτα τα χέρια όλου του κόσμου. Και τα χέρια σας θα τον λιθοβολήσουν με λί-θους, μέχρις ότου αποθάνει.».

Αυτές οι διατάξεις ισχύουν ακόμα και σήμερα στις ισλαμικές χώρες μαζί με διάφορες άλλες ιδίου τύπου. Διαβάσετε το Κοράνιο να τις βρείτε. Ο Ισλαμικός Νόμος της Σα-ρία δεν διαφέρει πολύ από τον Θεϊκό Μωσαϊκό Νόμο στον οποίον έχουν προσθέσει πολλές δικές τους παλαιές παραδόσεις (π. χ., οι παρά μία 40 μαστιγιές είναι κοινή δι-

- 21 -

άταξη και στις δύο νομοθεσίες, και πολλά άλλα.). Τα ίδια και χειρότερα ίσχυαν και στις χριστιανικές χώρες μέχρι πριν λίγα χρόνια. Μετά όμως οι Εβραιο-Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι έχουν την αναίδεια και το θράσος να διαδίδουν ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και έχει το δικαίωμα της ελευθέρας βουλήσεως και εκλογής. Αυτή η ελευθερία έρχεται σε πλήρη αντίφαση με πολλά χωρία όχι μόνο του Κορανίου και της Μουσουλμανικής κατηχήσεως (κισμέτ) αλλά ασυγκρίτως πολύ περισσότερα της Εβραιο-Χριστιανικής Βίβλου και κατηχήσε-ως (προκαθορισμός). Πολλά απ’ αυτά τα εκθέτομε στα κείμενα που ακολουθούν. Αλλά και η βία και η μισαλλοδοξία της Καινής Διαθήκης συνεπλήρωσε το κα-κό. Διαβάστε προσεκτικά όλη την Καινή. Στα κείμενα που ακολουθούν αναφέρομε πολλά τέτοια χωρία. Αλλά μόνοι σας μπορείτε να τα εντοπίσετε όλα με ένα καλό διά-βασμα αυτού του άχρηστου και αισχρού βιβλίου. Π. χ. διαβάστε:

Ματθαίος 3: 10, 12 (φωτιά), 7: 6 «Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς.», 8: 22, 10: 21, 32-38, 12: 30, 13: 30, 40 (φωτιά), 15: 13, 18: 34-35 (βασανιστήρια), 21: 44, 22: 7, 25: 29-30, .Λουκάς 3: 9, 17, 11: 23 «ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει.»)., 12: 47-53 (48 ξυλοδαρμός), 14: 23 («ανάγκασον εισελθείν», το «cogito intrare» του Ιερού Αυγουστίνου), 26, 17: 34, 19: 27 («πλήν τους εχθ-ρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου.», 22: 36-38, 49-50, Ιωάννης 12: 48, 15: 6, («εάν μη τις μείνη εν εμοί, εβλήθη έξω ως το κλήμα και εξηράνθη, και συνάγουσιν αυτά καί εις το πυρ βάλλουσι, και καίεται.»), κλπ.

Όπως και με τους Εβραίους το ίδιο ισχύει και με τους Μουσουλμάνους για τη μανία των κατά των καλών τεχνών της γλυπτικής και της ζωγραφικής, βασισμένοι στην δευτέρα εντολή του έτσι καλουμένου Εβραϊκού «δεκαλόγου» (ενώ πρόκειται για 1192 νομοθετικές διατάξεις, σύμφωνα με την απαρίθμηση του Εβραίου εβραιολόγου Markus Jost), Έξοδος 20: 4 – 6, κ. α.,

«ου ποιήσεις σεαυτω είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανω άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς· εγώ γαρ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς τοις μισούσί μεκαι ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσί με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου.»

Ενώ οι αντιφατικοί Χριστιανοί από τον δεύτερο αιώνα Κ. Ε. αθετούν αυτή την εντο-λή πλήρως και με ζωγραφιστές εικόνες και με γλυπτά, στους Μουσουλμάνους παρα-τηρούμε τα λεγόμενα αραβουργήματα, που είναι σχέδια επί επιφανειών φτιαγμένα με διάφορες εμπλεκόμενες καμπύλες που παρουσιάζουν διάφορες διατάξεις και συμμετ-ρίες, αλλά που δεν διδάσκουν τίποτα απολύτως. Καταντού