«Ο

Δρόμος

είχε

τη

δική

του

Ιστορία

…»

Ερευνητική

Εργασία

2ο

Γενικό

Λύκειο

Ναυπάκτου

Τάξη

ΒΑΡ3

Σχολικό

έτος

2012-13

Αλεξοπούλου

ΑγγελικήΚαρύδης

Γεώργιος

Κεχαγιάς

ΚωνσταντίνοςΜέτσης

Σπυρίδων

Ντότσικα

ΚωνσταντίναΠαύλου

Κωνσταντίνος

Πελέκης

Σωκράτης

Σίνης

ΓεώργιοςΣοφιού

Κωνσταντίνα

Σταυρογιαννοπούλου

ΑλίκηΤσεπέλε

Άντζελα

Τσίπρας

ΝικηφόροςΧρόνη

Χριστίνα-Φωτεινή

Λουκάς

Κωνσταντίνος

Ομάδα

μαθητών

του

Project

Υπεύθυνος

Καθηγητής:

Σπυρίδων

Σφήκας

-

ΠΕ12 (05)

«

Δρόμος

…

μία

παραλληλόγραμμη

σκηνή

θεάτρου

όπου συμβαίνουν

οι

συναντήσεις, οι

συζητήσεις, τα

παιχνίδια, οι

καυγάδες, οι

ζηλοτυπίες, οι

ερωτοτροπίες, τα

νταηλίκια

»

Εισαγωγή

Εισαγωγή

•Αρχικά

οι

άνθρωποι

στις

μετακινήσεις

τους

ακολουθούσαν

το

ρου

των

φυσικών

διαβάσεων.•Οι

πρώτες

ενδείξεις

σχεδιασμού

και

κατασκευής

οδικών

έργων

είναι

οι

λιθόστρωτοι

δρόμοι

που

κατασκευάσθηκαν

στη

Μεσοποταμία

-όπου

ανακαλύφθηκε

και

ο

τροχός-

περί

το

4000 π.Χ. •Η εξέλιξη

της

οδοποιίας

είναι

στενά

συνδεδεμένη

με

την

ιστορική

εξέλιξη

της

ανθρωπότητας.

•Η απόδοση

ονομάτων

ιστορικών

προσώπων

και

γεγονότων

στους

δρόμους

είναι

μέρος

της

σύγχρονης

πολιτικής

και

πολιτιστικής

μας

κουλτούρας.

•Παρέχει

χωρικό

και

σημειολογικό

προσανατολισμό

στην

πόλη.

• «Νομιμοποιεί»

μια

επιλεκτική

ανάμνηση

του

παρελθόντος.

•Ηφαινομενικά

συνηθισμένη

αυτή

πρακτική

κάνει

το

παρελθόν

«απτό»

και

γνώριμο.

Εισαγωγή

Στόχοι

της εργασίας

Ναύπακτος

Μια

πανέμορφη

πόλη

που

διατηρεί

σε

μεγάλο

βαθμό

το

παραδοσιακό

ύφος

της, κτισμένη

αμφιθεατρικά

σε

πευκόφυτη

πλαγιά.Το

παλιό

κυκλικό

λιμάνι

της, με

τους

δύο

γραφικούς

πύργους

στην

είσοδό

του

γοητεύει

τους

επισκέπτες, ενώ

το

βενετσιάνικο

κάστρο

της

με

τις

αλλεπάλληλες

σειρές

τειχών

στην

κορυφή

του

λόφου

είναι

από

τα

πιο

όμορφα

της

Ελλάδας.

Διαδρομές στην πόλη Ανηφορίζοντας

προς

Κάστρο

Διαδρομές στην πόλη Περπατώντας

στην

πόλη

ΗΟΔΟΣ

ΤΩΝΜΠΟΤΣΑΡΑΙΩΝΗ οδός

Μποτσαραίων

βρίσκεται

στην

περιοχή

του

αρχοντικού

Μπότσαρη. Είναι

κάθετη

στην

λεωφόρο

Γεωργίου

Αθανασιάδη-Νόβα

και

διερχόμενη

από

τη

«καμάρα»

που

σχηματίζει

το

κτίριο

που

συνδέει

τα

δυο

οικοδομήματα, τα

οποία

αποτελούν

το

αρχοντικό

του

Μπότσαρη, καταλήγει

στη

«Σιδηρόπορτα».

Μια

από

τις

σημαντικότερες

σουλιώτικες

οικογένειες. Από

διάφορες

πηγές

αναφέρεται

πως

η

οικογένεια

κατάγεται

από

τη

Δραγάνη

της

Παραμυθιάς, ενώ

σύμφωνα

με

την

οικογενειακή

παράδοση

η

φάρα

κατάγεται

από

τα

λείψανα

της

στρατιάς

του

Αλβανού

ήρωα

Γεωργίου

Καστριώτη.

Μετά

τη

παράδοση

της

Ναυπάκτου

το

1829, ο

τότε

κυβερνήτης

Ιωάννης

Καποδίστριας

παραχώρησε

τα

τούρκικα

σπίτια

στους

πολίτες

μεταξύ

αυτών

και σε

πολλούς

Σουλιώτες.

Ένας

από

αυτούς

που

εγκαταστάθηκαν

στη

Ναύπακτο

ήταν

και

ο

στρατηγός

Νότης

Μπότσαρης, ο

οποίος

αγόρασε

το

αρχοντικό

που

χρησιμοποιούσε

ο

τούρκος

πασάς

για

κατοικία

στη

Ναύπακτο.

Η οικογένεια

των

Μποτσαραίων

Σουλιώτης

οπλαρχηγός, γιος του Γεώργιου Μπότσαρη και

θείος

του

Μάρκου

Μπότσαρη, αρχηγός

της

φάρας

(οικογένειας) μετά

το

θάνατο

του

αδελφού

του

Κίτσου. Ήταν

ο

κυριότερος

αρχηγός

των

υπερασπιστών

του

Σουλίου

κατά

τις

επιδρομές

των

Τούρκων

και

του

Αλή

Πασά. Μετά

την

καταστροφή

του

Σουλίου

έδρασε

για

λίγο

ως

κουρσάρος

και

περίπου

το

1820 επανεγκατεστάθηκε

στο

Σούλι, το

οποίο

οχύρωσε. Το

1822 έγινε

υπουργός

Πολέμου. Μετά

την

καταστροφή

του

Πέτα

(1822) ο

Νότης πολέμησε ηρωικά σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και

στις

δυο

πολιορκίες

του

Μεσολογγίου. Στην

τελευταία

πολιορκία

ήταν

αρχηγός

της

άμυνας

του

Αιτωλικού

και

κατόπιν

του

Μεσολογγίου

και

τέθηκε

επικεφαλής

μιας

από

τις

τρεις

φάλαγγες

κατά

την

Έξοδο. Αργότερα

διακρίθηκε

στις

μάχες

του

Δίστομου, όπου

και

τραυματίστηκε, και

κατά

την

απελευθέρωση

της

Ναυπάκτου

(1829). Μετά

την

απελευθέρωση

ονομάστηκε

υποστράτηγος

και

έγινε

Σύμβουλος

Επικρατείας. Λεωφόρος

Νότη

Μπότσαρη

ονομάζεται

η

κεντρική

οδός

που

αρχίζει

από

το

Λιμάνι

και

καταλήγει

στον

ιερό

ναό

της

Αγίας

Παρασκευής.

ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ

ΝΟΤΗΣ

(1756-1841)

Ο

μικρός

στενός

δρόμος

κοντά

στο

λιμάνι

γνωστός

και

ως

«οδός

μεζεδίων»

χάρη

στα

λαϊκά

μαγέρικα

και

κρεοπωλεία.

Κάθε

βράδυ

στο

δρομάκι

αυτό

αχνίζοντες

μεζέδες, γαρδούμπες, κοκορέτσια

και

σπληνάντερα

περίμεναν

τους

εργάτες

και

τους

ναύτες

του

λιμανιού

στα

κρασοπωλεία

με

τις

κόκκινες

και

άσπρες

σημαιούλες

στο

καλάμι, δείγμα

για

το

είδος

του

κρασιού. Τα

μαγαζιά

και

οι

φιγούρες

των

Νάκου

-

Καρύδα

με

το

εκλεκτό

κρασί

και

τα

τηγανιτά

μπακαλιαράκια, το

εστιατόριο

του

Κώστα

Σκεύη, το

ψαράδικο

του

Γιάννη

Μπουρζούκα, με

τις

πεντανόστιμες

παστές

σαρδέλες

τυλιγμένες

στο

αμπελόφυλλο, το

κρεοπωλείο

του

Μπέκιου, του

Κοριαλά

και

του

Σουγιά

είναι

ζωντανά

στις

μνήμες

των

παλαιότερων.

Το

Στενοπάζαρο (οδός

Ιωάννη

Καναβού)

Ο

περιηγητής

Ludwig

Salvator

που

επισκέφθηκε

τη

Ναύπακτο

στα

1874, γράφει

ότι

στο

στενοπάζαρο

υπήρ-

χαν

μαγαζιά

με

ξύλινες

πόρτες, όπου

πουλούσαν

κάθε

είδους

πράγματα:

αναπτήρες, καπνό, ιταλικές

στάμνες, σκοινιά, χαρτο-

σακούλες

με

πιπέρι

κ.α.

Το

Στενοπάζαρο

Η οδός Γ. Αθανασιάδη

Νόβα

εκτείνεται

από

την

πλατεία

του

λιμανιού

έως

τα

φανάρια

πριν

το

γήπεδο. Παλαιότερα

λεγόταν

Μεσολογγίου

διότι

εκτεινόταν

μέχρι

και

το

Μεσολόγγι. Αργότερα

πήρε

την

σύγχρονη

ονομασία

της,

όμως

ο

κόσμος

τη

γνωρίζει

ως

οδό

Μεσολογγίου.

Οδός

Γ. Αθανασιάδη-Νόβα

Ο

Γεώργιος

Αθανασιάδης

–

Νόβας

γεννήθηκε

το

1893 στη

Ναύπακτο. Σπούδασε

στη

Νομική

Αθηνών

και

ασχολήθηκε

με

την

δημοσιογραφία

και

τη

δικηγορία.

Υπήρξε

βουλευτής

της

Αιτωλοακαρνανίας

και

διετέλεσε

πολλές

φορές

υπουργός.

Παράλληλα

με

την

πολιτική

του

σταδιοδρομία

δεν

έπαψε

να

ασχολείται

με

την

λογοτεχνία. Έγραψε

ποιήματα

και

πεζά

έργα. Όλα

τα

έργα

του

είναι

εμπνευσμένα

από

τη

φύση, την

ελληνική

παράδοση, από

την

επαρχία

και

από

τον

τόπο

καταγωγής

του, τη

Ναύπακτο, για

την

οποία

έγραψε

το

έργο

«Αγάπη

στον

Έπαχτο». Στο

χώρο

της

λογοτεχνίας

δραστηριοποιήθηκε

με

το

ψευδώνυμο

«Γεώργιος

Αθάνας». Απεβίωσε

το

1987 σε

μεγάλη

ηλικία.

Γεώργιος

Αθανασιάδης

–

Νόβας

Ερωτηματολόγιο Ταυτότητα

της

έρευνας

(φύλο

και

ηλικία)

0123456789

10-20 20-30 30-50 50-70 70+

Α

Γ

Γνωρίζουν

το

όνομα

του

δρόμου (% ποσοστό κατά φύλο και ηλικία)

0,010,020,030,040,050,060,070,080,090,0

100,0

10-20 20-30 30-50 50-70 70+

Α

Γ

Δρόμοι

της

Ναυπάκτου και

προβλήματα

που

αναφέρουν

οι

πολίτες

0

2

4

6

8

10

12

14

Συνολικό δείγμα

Εκτείνεται

από

την

πλατεία

Φαρμάκη

έως

το

Σκα.

Ονομαζόταν

ανέκαθεν

έτσι, για

δύο

λόγους: Πρώτον

επειδή

πριν

χρόνια

στην

Αθήνα

μπορούσε

να

πάει

κανείς

μόνο

από

αυτόν

το

δρόμο. Δεύτερον, επειδή

πάντα

ήταν

εμπορικός

δρόμος, καθώς

εκεί

γίνονταν

τα

παζάρια

και

παρέπεμπε

στην

Αθήνα

που

ήταν

πάντα

εμπορικό

κέντρο.

Ερωτηματολόγιο:Οδός

Αθηνών

Δρόμοι

της

Ναυπάκτου και

προβλήματα

που

αναφέρουν

οι

πολίτες

Σύγκριση

προβλημάτων

του

συνόλου

των

οδών, με

την

οδό

Αθηνών

0

5

10

15

20

25

30

35

ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡ ΠΕΖΟΔΡ. ΟΔΟΣΤΡΩΜΑ ΥΠΟΝΟΜΟΙ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ ΚΑΝΕΝΑ

ΣΥΝΟΛΟ ΟΔΩΝ ΟΔΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

%

Πηγές

πληροφόρησης

Wikipedia

http://www.nafpaktos.gr/

http://www.nafpaktianews.gr/

Επίσκεψη

στη

βιβλιοθήκη

Ναυπάκτου

–

Ομιλία

του

διευθυντή

Γ. Χαλάτση

“Street names as memorial arenas”, Alderman

H. G. ,

Historical Geography 30: 99-120, 2002

«Οδοποιία

–

Ιστορική

διαδρομή», Καλτσούνης

Α., Τεχν. Χρονικά, 2007

Ευχαριστούμε

για

την

προσοχή

σας

!!