Πλάτων

114

Πλάτων, ο κορυφαίος αυτός Έλληνας φιλόσοφος, μας έδωσε πριν από 2.500 χρόνια συγκεκριμένες απαντήσεις που αφορούν στο ερώτημα: Τι είναι πραγματικόν και τι, μη πραγματικόν.Ο Πλάτων διδάσκει στους μαθητάς του ότι, ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας έχει υποκειμενικό κύρος και άρα δεν είναι πραγματικός.

Μελετώντας τον Πλατωνικό στοχασμό, διαπιστώνουμε ότι, η σύγχρονη Κβαντική Φυσική, που ερευνά πειραματικά όσα συμβαίνουν στον αισθητό κόσμο, ικανοποιούν την έρευνα, αλλά δεν καλύπτουν τη γνώση στο απαιτούμενο εύρος της.

«Οι αισθητές ποιότητες των πραγμάτων που υπόκεινται στη διαρκή μεταβολή, είναι αδύνατον να αποδώσουν την πραγματικότητα», ισχυρίζεται ο Πλάτων και συνεχίζει: «Δεν είναι μόνον η συνεχής αλλαγή και μετάλλαξη που συμβαίνει στον φυσικό κόσμο.Ταυτόχρονα αλλάζουν συνεχώς και οι ίδιες οι εντυπώσεις που δημιουργεί ο άνθρωπος για κάθε πράγμα, σύμφωνα με την ψυχοσωματική του διάθεση, ακόμα κι αν παρατηρεί συνεχώς το ίδιο πράγμα. Δεν υπάρχει αντικειμενική Γνώση και Απόλυτη Αλήθεια στα αισθητά πράγματα, γιατί αυτά, όπως και τα ίδια τα αισθητήρια όργανά μας, μόνον μέσα στην αδιάκοπη μεταβολή είναι νοητά.»

Ο

Ο Κόσμος που ζούμεείναι Αληθινός ;

Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Χ I X

115

116

Η πραγματική Γνώση βρίσκεται μόνον μέσα στα όντα που είναι αιώνια, αγέννητα και αμετάβλητα. Όμως αυτή η Γνώση δεν ανήκει στις αισθήσεις. Είναι αποκλειστικό προνόμιο της ψυχής, μέσω της ολοκάθαρης νοήσεως που είναι, όσο περισσότερο γίνεται, λυτρωμένη από το σώμα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα δένδρο.Ο άνθρωπος φυτεύει το μικρό δένδρο στη γη.Η γη από τις βροχές βρίσκεται σε μια διαρκή αλλαγή, ποτίζεται όμως ταυτόχρονα και το μικρό δένδρο, που απλώνει συνεχώς τις ρίζες του, ρουφά νερό και άλλες γήινες ουσίες, τα μετατρέπει σε δυναμικές χημικές ενότητες που διαδίδονται με την μορφή χυμών στον κορμό, τα κλαδιά και τα φύλλα του. Το δένδρο μεγαλώνει, σιγά σιγά γερνάει, αρχίζει να ξεραίνεται, τα κλαδιά και ο κορμός του καταρρέουν, πέφτει ολότελα στην γη, το χτυπούν οι βροχές και οι άνεμοι, γίνεται χώμα και πάνω στο ίδιο χώμα, έρχεται ένας καινούργιος άνθρωπος, γιατί ο παλιός έχει πεθάνει κι

έχει γίνει κι αυτός χώμα, να φυτέψει ένα καινούργιο μικρό δένδρο που θ’ακολουθήσει τον ίδιο κύκλο ζωής.Σε όλη αυτή τη διαδικασία, το δένδρο δεν ήταν ποτέ «αυτό που ήταν» γιατί βρισκόταν σε μια διαρκή μετάλλαξη, όχι μόνον το ίδιο, αλλά και ολόκληρο το περιβάλλον του.

Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι: «αυτό το δένδρο που βλέπετε, είναι το δένδρο που βλέπετε».Κανείς! Απολύτως κανείς. Γιατί αυτό το δένδρο που βλέπω, την επόμενη στιγμή είναι ένα άλλο δένδρο, κι ύστερα άλλο δένδρο, κι ύστερα άλλο δένδρο.

Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι: «αυτό το δένδρο που βλέπετε, είναι το δένδρο που βλέπετε» ;

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΖΩΗ

117

Αυτό το δένδρο, αποτελεί μέρος της θεωρίας της ψευδαίσθησης!Άρα, σε νομοθετικό πλαίσιο, ο Πλάτων διαχωρίζει τη Νόηση από την Αίσθηση, τα θεωρεί εντελώς άνισα πράγματα, που ανήκουν το καθένα σε διαφορετικό πεδίο εγκεφαλικής δράσης.Η Νόηση είναι η ευγενέστερη δύναμη της ψυχής, ενώ η Αίσθηση ανήκει στο σώμα.

Όμως, οι δύο διαφορετικοί αυτοί Νομικοί κύκλοι που ανήκουν στη Νόηση και την Αίσθηση, συμβάλλουν στην αναγκαιότητα, η ψυχή να μετέχει σ’αυτά που υπαγορεύουν οι αισθήσεις.Όμως, τι είναι πραγματική Γνώση και πως μπορεί να κατακτηθεί;

Ο Πλάτων, μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου του, του Σωκράτη, το 399 π.Χ., πέρασε μια βαθιά κρίση πάνω στο πρόβλημα της Γνώσης.

Επειδή η Γνώση απαιτούσε, καταρχάς Επίγνωση του ίδιου του εαυτού του σε σχέση με το περιβάλλον, ο Πλάτων αναζήτησε τις αρχές του αυτοπροσδιορισμού του. Είδε τον εαυτό του σαν έναν αριθμό μέσα στο Σύμπαν και καθόρισε σαν βασική προϋπόθεση της αιωνίου μακαριότητάς του την Ηθική της Καθαρής Σκέψης, όπως του την είχε διδάξει ο δάσκαλός του, ο Σωκράτης.

Τα Μαθηματικά και οι Ηθικές Έννοιες που συνθέτουν τον κυρίαρχο Ηθικό Νόμο, γίνονται οι δυο μεγάλοι στυλοβάτες, πάνω στους οποίους ο Πλάτων θα στηρίξει την Οντολογία του.

Και είναι πλέον σαφές ότι η Πλατωνική Οντολογία, είναι αυτό ακριβώς που προσπαθεί να αποδείξει σήμερα η Κβαντομηχανική, που διαχωρίζει στον Μικρόκοσμο την Ιδέα του Σωματιδίου, ως μέρους ενός κύματος, από την ατομική Οντότητά του.

Με τον διαχωρισμό αυτό προσπαθεί να αποδείξει, ότι η Ιδέα του σωματιδίου αφορά στην αναζήτησή του, ενώ η Οντότητά του αφορά στην πειραματική απόδειξη υπάρξεώς του τρόπου λειτουργίας του και της σχέσης του με το περιβάλλον.

Ο κόσμος που αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις μας είναι μία ψευδαίσθησις, ισχυρίζεται ο Πλάτων.Μόνο αν καταλάβουμε και πείσουμε τον εαυτό μας ότι είναι ψευδαίσθηση, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τον Ουράνιο Κόσμο.

Ο κόσμος που αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις μας είναι μία

ψευδαίσθησις, ισχυρίζεται ο Πλάτων.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ;

Σ’ ένα λουλούδι που βλέπουμε, η μορφή και το σχήμα του για τα μάτια μας είναι ψευδαίσθηση. Όμως το περιεχόμενό του, που είναι ο Νόμος που συνθέτει αυτό το λουλούδι και ο σκοπός για τον οποίο υπάρχει, αποτελούν την πραγματικότητά του.

Τον διπλανό μας άνθρωπο, αν θέλουμε πραγματικά να επικοινωνήσουμε μαζί του, πρέπει να τον δούμε πέρα από τις αισθήσεις μας. Πίσω από την οντότητά του, κρύβεται το περιεχόμενό του, ο ψυχικός κόσμος του, οι Νόμοι κάτω από τους οποίους ο άνθρωπος αυτός είναι, σαν ουράνια οντότητα, ένα με τον Θεό.

Η προσπάθεια ενοποίησης του ανθρώπου, αλλά και κάθε ζωντανού πράγματος μέσα στη φύση, με τον ίδιο το Θεό, μας οδηγεί στην αντίληψη του Πραγματικού, του Αληθινού, του Υπέρτατου Κόσμου της Θείας Καταγωγής μας, από τον οποίο προερχόμαστε και στον οποίο θα πορευθούμε, μετά το τέλος της γήινης ζωής μας.

Σ’ ένα λουλούδι που βλέπουμε, η μορφή και το σχήμα του, για

τα μάτια μας είναι ψευδαίσθηση. Όμως το περιεχόμενό του, που είναι ο Νόμος που συνθέτει αυτό το λουλούδι και ο σκοπός για

τον οποίο υπάρχει, αποτελούν την πραγματικότητά του.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ ΖΩΗ

118