PLEASE READ.

Umm. Yeah, ito na po ang final entry ng diary ni eya. I don't know kung magugustuhan nyo sya. Yung ending kasi nito ay sinulat ko na lang as simple as I can, pedeng magustuhan nyo pedeng hindi. Pero magustuhan nyo man o hindi, magpapasalamat pa rin po ako kasi binasa nyo ang Diary ng Panget at Diary ni Eya up to this very last point. Nakakatuwa. Masaya ako kasi maraming sumuporta dito and finally natapos ko na rin syang isulat. Alam ko hindi maganda ang storya at parang "pa ewan ewan" lang, pero okay lang yun hindi ko naman kasi sineryoso ang pagsusulat nito --- it's just an outcome of my boredom. Impromptu writing ako madalas pag naguupdate kaya minsan may nakakalimutan akong mga twists or plot, wala akong stable plot dahil tinatamad(XD) akong magisip. At alam ko andaming typo at grammatical errors sa buong storya pero who cares? Ang mahalaga naiintindihan, nobody's perfect. hahaha XD

Yung storyang ito, mostly WALANG SENSE at OA. --- and I know that dahil this is 50%comedy at 40%romance at 10%kalokohan. This is purely for ENTERTAINMENT kaya ganun, wala akong intensyon na i-impress kayo sa "smooth professional type of writing" kaya hindi ako nagsulat sa "formal way". This story is written in a very informal way and that's awesome like that. bwahaha

Basta mukhang taeng ewan man ang story, nagpapasalamat ako kasi maraming sumuporta sa kalokohan ko. hahaha. As in 100000000000000x na thank you. Thank you yan from the bottom of my heart and lungs. Sana rin pagkatapos nitong DNE, basahin nyo rin sana ang iba ko pang stories (finished, ongoing and future stories), sana pagpatuloy nyo pa rin ang pagsupport sakin. I love you guys! Godbless everyone! <3

---

Entry 44

Nagtaka na lang ako nung biglang lumabas si Cross ng kwarto nya kasama yung tinatawag nyang "lolo" at naiwan kaming dalwa ni Mr. Sandford dito.

"What a disaster!" napaupo si Mr. Sandford sa may kama habang ang mga kamay nya ay nasa uluhan nya at mukhang kinakabahang ewan sya.

"Huh? Anong nangyari? Disaster?"

"Reah, that old man you just saw is my father in law which is also Althea's father. And you know that he doesn't like the fact that Althea ran away and married your father, Ark. And earlier ago, you just told him that you're Ark's daughter and then, Cross also told him that you're his girlfriend..." napatakip sya ng mukha, "You know, Althea's father still bear a grudge on her daughter and Ark and as shown with his previous reaction when he knew who you are and what relation you have with his grandson I'm pretty sure he's mad about this and will do everything to separate you guys. I'm not saying this to scare you but only to warn you, Althea's father is very full of himself, he gets what he wants and if he doesn't he'll still persist to get it by all means."

"Weh di nga?"

"Seryoso, promise."

"Sure ka ba dyan? 100%?"

"Oo. Swear."

"Sows. Naniniwala ako kay Cross na ipaglalaban nya ako." ^___________^ fighting spirit! Tama na ang drama sa buhay, kung yung pagsubok sa blood relation thingy namin eh nalagpasan agad namin eto pa kaya? Walang pagsubok na binibigay ang Diyos na hindi natin kayang lagpasan. Kung hindi mo nalagpasan, isa lang ibig sabihin nun --- hindi mo sinubukan o maaga kang sumuko. At ako hindi ako susuko! Malalagpasan din namin lahat ng pagsubok na ito! Naniniwala ako sa positive energies ng author ng storyang ito, patayin nyo sya pag tragic ending nito!

"Sana nga ganun katapang ang anak ko para kalabanin ang lolo nya. Pero Reah, ako na humihingi ng pasensya sayo kasi kahit anuman mangyari wala akong magagawa kapag ang lolo na ni Cross ang nagdesisyun. Sya pinakamakapangyarihan dito sa pamilyang Sandford at kahit kelan hindi ko nagawang sumuway sa kanya, wala akong sapat na lakas ng loob kaya ngayon pa lang humihingi na talaga ako sayo ng pasensya kung anu't anuman ang mangyayari at wala akong maitutulong."

"Eh lasunin nyo na lang kaya yun para dedo na tutal matanda nanaman diba?" pero syempre joke lang hindi yan ang sinabi ko, marunong naman akong gumalang. Kaya tumango lang ako sa kanya at sinabing, "Naiintindihan po kita, Mr. Sandford."

"Sige, maiwan na muna kita dyan. Hintayin mo na lang si Cross makabalik."

"Ok po." lumabas na si Mr. Sandford ng kwarto at naiwan akong mag-isa dun. Nagikot ikot ako sa kwarto kasi hindi ako mapakali tapos biglang napansin ko sa isang sulok si EYOSS bear, yung regalo sakin ni Cross. Hindi ko nga pala nai-uwi ito dahil sa mga pangyayari kagabi, grabe ano kaya nangyari sa party nun pagkatapos? Kasi umalis ako tapos umalis din si Cross na hindi ko alam kung saan nagpunta. Ohwell, that's the best and worst party for me pero hindi na mahalaga yun, basta maayos na rin kasi hindi talaga kami magkadugo ni Cross. Ang liit naman kasi ng mundo noh? Sa lahat lahat naman kasi ng makikilala ko at magugustuhan ko ay yung tao pang muntikan kong maging kapatid.

Eh siguro kung hindi ko na-meet si Cross, wala siguro akong pinoproblema ngayon. Bakit ko ba kasi napiling magtrabaho dito sa mga Sandford--- wait lang...

diba si Benjo nagpakilala sakin sa mga Sandford? Diba sya nagbigay sakin ng trabahong ito? Nung mga panahong nagigipit ako at tumawag ako sa kanya para magtanong kung may modelling job offer sya sinabi nya saking wala syang maiooffer na trabaho sakin noon nung mga panahong yun pero bigla nyang sinabi sakin na may isang pamilyang naghahanap ng maid? At ito na nga ang pamilyang iyon na ngayon ay pinagtatrabahuhan ko.

*flashback*

"Pero kung kailangan mo ng pera talaga at matitirhan, mayroon akong alam na trabaho..."

"Teka, hindi ako natanggap ng trabahong illegal ah. Wala akong balak maging drug pusher."

"Tange! Hindi yun. Parang maid slash personal assistant ng isang kilalang model."

"Eh? Maganda sana offer mo kaso hindi ko kayang maging personal assistant lalo na at may schooling ako. Edi ba pag assistant kelangan halos 24/7 ready? Lalo na at model pa ang boss mo, kelangan kasama lagi sa shootings. Hindi naman ako pedeng magcutting sa school."

"Don't worry, sa Willford din sya napasok. Ang totoo nga nyan, matutuwa pa ang mga parents nun kapag nalamang ang magiging personal assistant ng anak nila ay nasa parehas na school lang. Kunin mo na 'tong offer na 'to, 10thou a month plus weekday bedrooms."

"Wow. 10thousand! Malaki nga pero wait, anong ibig sabihin ng weekday bedrooms?"

"It means sa kanila ka titira every weekdays. Sa ganung paraan, libre ka na sa apartment. Kung poproblemahin mo naman ang weekends, pede mo na sigurong pakiusapan ang auntie mo na babayaran mo na lang ang weekend stay mo sa kanila, so what do you think about it?"

"It's brilliant! I'm so taking that opportunity!"

"Good. This is the address..."

*end of flashback*

WALANGYANG YUN.

Wag mong sabihin saking sinadya nyang lahat ng ito?

Ibig kong sabihin, kung alam nya ang tungkol kay mama Althea at sa mga Sandford... bakit nung una pa lang... dinala nya na ako dito sa mga Sandford at sya pa nagsuggest sakin na dito magtrabaho sa kanila?

Wait lang ha. Anong kabaliwan ang pumasok sa Benjo na iyon? Sinasadya nya ba ang lahat ng ito?

"Nakuu Eyoss," nilapitan ko yung bear at kinausap ito, "Patay sakin yun si Benjo pag nakita ko ulit. Kakausapin ko nga iyon at kokomprontahin." >__<

Tapos to say na pinakilala ko rin sa kanya si Cross at umakto syang parang hindi nya kilala ito? Uupakan ko talaga yun si Benjo, kelangan nyang magpaliwanag sakin!

Niyakap ko na lang si EYOSS bear at pinatong ang ulo ko sa ulo nito, "Haay, antagal naman ng tatay mo este ni Cross pala. Nakakainip maghintay. Hmfff."

"Ano na kayang nangyayari dun at ano naman kaya mga pinaguusapan nila ng lolo nya?" nakatingala lang ako sa may kisame habang yakap yakap ko pa rin yung malaking teddy bear, "Anong sa tingin mo Eyoss? Kontra kaya sakin yung lolo nya? Ipagtatanggol kaya ako ni Cross? Naku Eyoss, pag ako hindi nya pinagtanggol... ano... umm, malulungkot ako."

Maya maya naitulak ko yung bear, "Baliw na ata ako, pati teddy bear kinakausap ko." =__=

---

After 1234567890 years, nakabalik din si Cross sa kwarto nya.

"Oh anong nangyari?" lumapit agad ako sa kanya para magtanong, he has this very twisted facial expression.

"Wala wala." bigla nyang pinatong yung ulo nya sa balikat ko tapos narinig kong bumuntong hininga sya.

"Ha? Anong wala wala? Edi ba kinausap ka ng lolo mo? Anong sabi?"

"Wala wala."

"Anong wala wala? Eh halos isang oras akong naghintay sayo dito tapos wala wala ang isasagot mo? Seryoso naman, sabihin mo sakin kung ano napagusapan nyo. Uy," ginalaw galaw ko balikat ko na pinagpapatungan nya ng ulo nya.

"Wala nga."

"Weh? Eh bakit ganyan expression ng mukha mo? May sinabi ba syang masama? Or against ba sya sa relationship natin? O ayaw nya sakin? O ano? Wag ka naman ganyan, i-share mo naman sakin napagusapan nyo, wag mo namang sarilinin oh."

"Manahimik ka nga!" nabigla na lang ako nang bigla syang sumigaw tapos niyakap nya ako ng sobrang higpit, "Shut up for 10minutes."

"Ha? Oy maso-suffocate ako, ano bang problema mo?"

"Shut up!!!"

"Eh a---"

"If you don't shut your mouth, I'll kiss you." =__=

Mouth shut. Psh. Ano ba kasi problema nito? May pahug hug pa ng 10minutes na nalalaman? Tapos bawal pa akong magsalita? Tapos sasabihin nyang walang nangyari eh ganto yung inaasal nya? Kamusta naman yun diba? Arghhh.

Ewan ko kung nakaka-10 minutes na ba o wala pa pero bigla syang nagsalita...

"CB..." hindi ako sumagot sa pagtawag nya sakin, kasi bawal nga ako umimik diba? "Remember, there's only one way to say those three words for you..."

Inangat nya yung ulo nya tapos tinignan ako ng diretso sa mga mata at napapikit ako ng mga mata ko ng halikan nya ako sa noo, "I love you."

"Umuwi ka na muna sa inyo."

"E-eh?" medyo hilo pa ako sa paghalik nya sa noo ko at sa sinabi nya.

"Umuwi ka na."

"B-bakit?"

"Umuwi ka na sabi."

"Bakit nga?"

"Wag ka ng makulit okay? Uwi na!" bigla nya akong tinulak palabas ng kwarto nya.

"Ano ba, oo na oo na! Uuwi na! Saglit kukunin ko lang si Eyoss!" pinuntahan ko si Eyoss bear sa may sulok ng kwarto ni Cross at kahit anlaki nito eh nagawa ko namang madala papuntang pinto, "Oo, eto na. Uuwi na kami ni Eyoss!"

Aalis na sana talaga ako kaso bigla nya akong niyakap mula sa likod, "Eh ano ba talaga? Pinapauwi mo ako tapos bigla mo akong yayakapin? Paano naman ako makakauwi nyan?"

Kumalas na ulit sya sa pagkakayakap at tinulak ako ng mahina palabas ng pinto ng kwarto nya,"Bye, ingat ka."

Pagkatapos nun, sinarhan nya na pinto ng kwarto nya. Ewan ko ba kung talagang mataas ang paranoia level ko o sadyang malungkot lang yung mukha ni Cross nung sarhan nya yung pinto ng kwarto nya at banggitin nya ang mga katagang, "Bye, ingat ka."

Kahit medyo naguguluhan ako eh nagkibit balikat na lang ako at umalis na ng bahay nila.

---

Monday.

Pasukan nanaman, lumabas na ako ng resto para pumasok na pero nakakapagtaka kasi wala si Cross sa may tapat ng resto... usually kasi pag Monday mornings inaantay nya ako dito at magpapanggap kuno na "napadaan" lang sya when truth is gusto nya lang sumabay sakin na pumasok. Wala rin akong natatanggap ni "hoy" o "pstt panget" na text message sa kanya simula pa kahapon nung umalis ako ng bahay nya, ni hindi nga natawag sakin ee.

Sigurado bang walang nangyari sa usapan nila ng lolo nya? Hindi maganda pakiramdam ko tungkol dun aa. Hmm, mabuti pang kausapin ko na lang sya mamaya sa academy.

"fesbjasefsf sd"

"asfsfvadvasfskbs"

"fbasfbakbyfhfhsudgfidjb"

Pagkarating ko sa academy at habang naglalakad ako sa may hallway papuntang classroom ko napansin kong parang pinagtitinginan ako tapos nagbubulungan sila pero syempre OA na kung maririnig ko bulungan nila diba? Kaya nga "bulong" ee. =_=

Pero bakit sila tumitingin sakin? O sakin ba talaga sila nakatingin o masyado lang akong "feeling" na ako pinagtitinginan nila o baka duling sila na mukhang sakin nakatingin pero sa iba pala? Uhh... Ewan ko, ignore them na lang.

Naglakad lakad ako hanggang sa classroom ko at pagpasok ko sa classroom ko hanggang pagpunta ko sa may upuan at table ko, ganun din nagbubulungan din yung mga classmates ko at parang sakin din sila nakatingin? ANONG MERON? SHARE NAMAN DYAN! NAKAKA-OP EE! =__=

"PEPPY!!!!" ang bigla ko naman nang biglang pumasok si Chad at Lory sa classroom ko, parang tumakbo pa sila papunta dito sa classroom ko kasi parehas silang naghahabol ng hininga tapos yung mga expression ng mukha nila parang sobrang worried na hindi maintindihan na parang may nangyaring hindi maganda?

"Bilisan mo!" lumapit silang dalwa sa may desk ko tapos hinawakan ako ni Lory sa kamay ko at hinigit ako patakbo sa labas ng classrom ko. Takbo kami ng takbo habang nage-explain sila sakin ng nangyayari.

"Oy teka bakit nyo ako hinihila? Saan nyo ako dadalhin? Saka bakit kayo nagmamadali at tumatakbo? May nangyari ba? Anong meron?" pagtatanong ko habang nakikitakbo na rin sa kanila.

"We were passing near the principal's office when we saw Cross's dad entered there," nagstart mag-explain si Lory kahit natakbo kami, medyo nahihirapan nga akong makinig ee, "Since it's not normal to see a parent of a student here in this academy, we got very curious and decided to eavesdrop. We tried listening outside the principal's room, luckily we were able to hear the conversation though it wasn't that clear but if we have heard it right, Cross is dropping out of school because he's leaving the country today!"

Kahit yung mga paa ko ay tumatakbo feeling ko yung puso ko tumigil sa pagtakbo, aalis ng bansa? Ngayon? Teka... ano yun? Biglaan? Bakit? Wala syang sinasabi saking ganto aa! Ito ba yung sinasabi nyang pinagusapan nila ng lolo nya, yung tinatawag nyang "wala wala"?!!!

"Pero... walang nababanggit si Cross sakin..."

"Yeah, we've guessed so since its all sudden that's why we came to search you and bring you to the principal's office."

"Bilisan nyo baka maabutan pa natin sa principal's office si Mr. Sandford," sigaw ni Chad, "Kelangan nating malaman kung asan si Cross or saang airport sya naroon o kung anong oras ng flight nya."

"Tawagan kaya muna natin telepono niya?" pagsusushestiyon ko kesa sa tumakbo kami at itanong kay Mr. Sandford.

"Sinubukan na namin kanina pero nakapatay cellphone nya, hindi namin makontak."

Nagpull out from school, biglaang pagalis ng bansa tapos nakapatay pa ang cellphone? Cross! Ano ba, bakit ganyan ka? Wala ka man lang sinabi sakin na kahit ano! Nalulungkot, kinakabahan, nagaalala at naiinis ako!

Hindi pa man kami nakakarating sa may principal's office ay nakasalubong na agad namin si Mr. Sandford kasama ang lolo ni Cross na naglalakad sa may hallway, papunta na siguro sila sa parking area para umalis ng academy. Medyo nagkaroon ng intense na katahimikan at nagkatinginan kami lalo na ako at ang lolo ni Cross, medyo hinahabol habol ko pa ang hininga ko habang nagsusukatan kami ng tingin ng lolo ni Cross. >__<

"Let's go." pag-au-authorize ng lolo ni Cross kay Mr. Sandford ignoring the three of us in front of them, nakatungong sumunod naman si Mr. Sandford sa utos ng lolo ni Cross. Sinusubukan kong kunin ang tingin nya pero mukhang pinipilit nya talagang wag magsalubong ang aming mga mata.

"Mr. Sandford, lolo ni Cross, saglit lang!" sinusubukan ko silang tawagin pero walang lumilingon sakin. "Saglit lang may itatanong lang ako!"

Ayaw talaga nila akong lingunin. AHHH! LESHE! MGA BINGI BA SILA?! TINATAWAG KO SILA TAPOS HINDI AKO NILILINGON! NAAASAR NA AKO HA!

"Hooyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy!!!!" tumakbo ako palapit sa kanilang dalwa at parehas na hinigit sa kanilang mga braso at buong lakas na iniharap silang parehas sakin, "Wag kayong magbingi bingihan okay? Pag tinatawag kayo lumingon kayo, wag bastos okay?"

"Get your filthy hands off me!"

"Filthy hands your face!" hindi sa lahat ng pagkakataon ang mga nakakabata ang dapat gumalang sa matatanda, minsan kelangan din naman matutong gumalang ng mga matatanda sa mga nakakabata sa kanila kung gusto nilang sila ay igalang. Ang sabi nga, 'do unto others what you want others do unto you.'

"Reah, it'll be better if you don't interfere." nagaalala yung itsura ni Mr. Sandford.

"Mr, Sandford, asan si Cross? Ano yung narinig kong nagpull out na sya sa academy at pupuntang ibang bansa?"

"Rodriguez like you would never have a place in the Sandford's family so I'd do anything to get my grandson away from your reach."

Tinaasan ko ng kilay yung lolo ni Cross at pinameywangan, "Ikaw kausap ko? Ikaw tinatanong ko ha? Wag epal please?"

"You ill-mannered piece of dirt!"

"Hoy excuse me lang PO ha, kung ill mannered na ako eh ano ka pa PO kaya diba? If ever against ka sa mga Rodriguez dahil sa tatay kong si Ark, wala kang karapatang paghiwalayin kami ni Cross. Wag kang magmala-kontrabida, hindi bagay sayo baka mamatay kang maaga okay? Tanda tanda mo na, umeepal ka pa rin. Umepal ka na nga sa buhay ni mama Althea, umepal ka pa rin sa masayang buhay sana ng pamilya namin at ngayon eepal ka pa samin ngayon ni Cross? Alam mo hindi kita mapapatawad sa ginawa mong pagpapatay sa mga magulang ko, kung pede ka nga lang idemanda at ipakulong ay nagawa ko na pero alam ko namang babayara't babayaran nyo lang naman ang hustisya kaya wala rin akong magagawa sa huli. Pero ito lang masasabi ko sayo pag inepalan mo pa ang buhay ko, mapapaaga ang burol mo tanda."

Mukhang effective naman ang threat ko sa kanya, actually hanggang salita lang ako wala talaga akong balak patayin sya nuh, hindi ako ganun ka-bad! Pero halata mo sa mukha nya na naniwala sya sa sinabi ko pero after ilang seconds umismid lang sya at tinalikuran ako, "I don't care."

Naglakad na sya palayo pero tumigil sya para tawagin si Mr. Sandford, "Hey arent you going?!!"

"H-huh? Y-yeah, I'm coming. Just a sec, go ahead dad susunod ako." kahit inis ay iniwan na sya ng lolo ni Cross.

"Reah," nabigla naman ako kasi hinawakan ako ni Mr. Sandford sa magkabilang balikat, "Stop it. You don't know what trouble it might bring you if you interfere with Cross's grandfather."

"Leshe. Hindi ako natatakot sa kanya, wala akong pakelam sa kanya. Mr. Sandford, sabihin mo naman po sakin kung asan si Cross ngayon? Saka bakit sya aalis ng bansa?"

Yumuko si Mr. Sandford, "I can't tell you where he is now pero Reah, sana respetuhin mo ang desisyun ng anak ko. Pinili nyang umalis ng bansa para mag-aral abroad ayon na rin sa kagustuhan ng lolo nya, kahit ayaw nya ay napilitan sya dahil ayaw nyang may mangyari sayong masama. Alam mong nagawang ipapatay ng lolo nya si Althea at ang tatay mo kaya ang threat nito kay Cross na ipa-papatay ka kung hindi sya makikipaghiwalay sayo at mag-aaral abroad eh nagkaroon ng malaking impact kay Cross at sadyang natakot si Cross na baka totohanin ng lolo nya ang threat na ipapatay ka. Reah, mahalaga ka kay Cross kaya ayaw nyang may mangyari sayong masama kaya please para sa ikabubuti nyong parehas, kalimutan mo na lang sya. Kunwari hindi mo sya nakilala... kunwari hindi sya naging parte ng buhay mo... Kalimutan mo na sya, Reah."

"Ano ako computer? May program sa utak na pedeng magreformat anytime? Na isang click lang pede ko na sya agad maalis sa isipan ko at makalimutan? Naglolokohan po ba tayo dito, Mr. Sandford? Gagong Cross yun, iiwan lang ako? Hindi ako ipagtatanggol sa lolo nya? Ganun? Nagpasindak sya sa threat ng lolo nya?"

"Pinagtanggol ka nya! Kaya nga nagdesisyun syang umalis ng bansa ee!"

"Sows. Pinagtanggol? Walang effort! Kung gusto nya talaga malaman ibig sabihin ng tunay na "pagtatanggol", ipapakita ko sa kanya. Ipagtatanggol ko pagiibigan naman!" bigla akong napahawak sa baba ko, "Wait ang korni ata nung last line ko, pagtatanggol ang pagiibigan? Eew. But anyway, hindi naman ako papayag na iiwan nya ako dahil lang sa threat na yun?"

"Ano ba! Seryosong usapan ito, wag ka ngang magbiro, buhay mo kaya nakasalalay dito!"

"Mukha po ba akong nagbibiro Mr. Sandford?!"

"Slight."

=____=

"Seryoso ako Mr. Sandford! Please lang po sabihin nyo sakin kung asan ngayon si Cross!"

"Pasensya na Reah, nangako rin ako sa anak ko na para sa ikabubuti mo wag ko daw sasabihin sayo kung asan sya ngayon at saang bansa sya pupunta."

"Mr. Sandford! Please naman oh!"

"I'm really sorry, Reah. I can't."

Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko, bukod sa iiwan na nga ako ni Cross ayaw pa sabihin sakin ni Mr. Sandford kung asaan ito pero bigla akong may naalala, "Mr. Sandford, diba may 6month deal tayo?"

*flashback*

"Hayy. Wawarningan na kita, hindi basta basta ang pagsisilbihan mo. Ang anak ko ay kalhating halimaw kalhating tao."

Dun sa narinig ko, napalunok ako. Half monster? OMG. Kaya pala ang taas ng sweldo na ibibigay nila, kalhating halimaw pala ang pagsisilbihan ko!

"Pero don't worry, hindi naman sya nanganggat." tumawa muna ito ng mahina, "Medyo mahirap nga lang syang intindihin. Pero ang hiling ko lang sana eh ikaw na yung huling mag-aapply, nakakapagod na kasi maghire ng maghire. May deal akong ibibigay sayo."

"Po? Deal?"

"Kapag tumagal ka ng atleast 6months sa pagiging maid ng anak ko, bibigyan kita ng kahit anong gusto mo. You can ask for a mansion, a car, a villa or whatsoever. Basta tumagal ka lang ng 6months, so are you gonna take it?"

MANSION? CAR? VILLA? WAAAA. KAHIT ANO? TALAGA TALAGA?

"Game!" walang hali-halimaw sa taong mukhang pera!

*end of flashback*

Kahit nagtataka sya kung bakit ko nabanggit yung deal namin ay tumango sya bilang sagot.

"According sa deal natin, ibibigay mo sakin ang kahit anong gusto ko diba? Mr. Sandford, kahit hindi pa ako nakaka-6months, pede ko na bang hingiin ang deal nating iyon? Dati hiling ko lang sana na pag naka6months na ako, magpapatulong sana ako sa inyo na isakatupuran yung dream kong maging astronaut pero ngayon, sa tingin ko makakapagantay yung pangarap kong maging astronaut pero yung iiwan ako ng taong mahal ko parang... wala na akong lakas pa ng loob na magpatuloy. Kung iiwan ako ng taong mahalaga sakin, hindi ko na lang rin alam kong may inspirasyon pa ako para maipagpatuloy ang mga pangarap ko. Nung nakilala ko na ang halaga ni Cross sa buhay ko, nagbago ang pangarap ko... hindi na maging "basta" astronaut lang kundi makapunta sa may buwan kasama sya. Gusto ko dumating yung

araw na sabay kaming mag-aaral para sa mga pangarap namin at sabay naming maisasakatuparan ang mga ito. Kaya please Mr. Sandford, grant me this wish. Tulungan mo akong wag mahiwalay sa kanya..."

Hindi muna sya nagsalita ng mga ilang segundo tapos tumingin sya sakin mata sa mata, "Mauna na ako, I have to talk to my dad."

Nalungkot ako nung tumalikod na sya, akala ko sasabihin nya na sa akin kung asaan si Cross... yun pala hindi... He rejected my wish. :(

Aalis na rin sana ako kaso biglang nagsalita si Mr. Sandford habang nakatalikod sakin, "He's flying to London at around 8.30 so hurry, you might still catch up with him. He's at *** airport. Tell him that he has nothing to fear anymore, I'd stand up for you guys. Kaya siguro hindi ako nagawang mahalin ni Althea, I never stood up for her nor for myself, naging isa akong sunod sunuran lang ng tatay ko at tatay nya. I won't repeat the same mistake again."

Tumakbo na nun si Mr. Sandford pagkatapos. Naiwan ako dung natulala at medyo nabigla sa mga sinabi ni Mr. Sandford. He'll stand up for us? Does that mean kakausapin nya ang lolo ni Cross at ipaglaban yung relationship namin ng anak nya? Why do I feel like crying? Sobrang na-touched ata ako dun sa sinabi ni Mr. Sandford. :")

"Eya, ano pa tinatayo tayo mo dyan?" nabigla ako ng hinawakan ni Chad ang braso ko, "8am na! 30minutes na lang aalis na si Cross! Tara na sa kotse ko baka maabutan pa natin sya! Dali!"

Natauhan naman ako at tumakbo na kami papunta sa pinagkakaparking-an ng kotse ni Chad, kasama rin samin si Lory. Iniutos ni Chad sa driver nya na pumunta kami sa airport kung san andun si Cross.

Habang nasa byahe kami, nakatulala lang ako dun sa isang sulok. Medyo kinakabahan na baka hindi maabutan si Cross.

Paano kung hindi ko sya maabutan, makikita ko pa kaya sya pagkatapos?

Makakausap ko pa kaya sya?

Babalik pa kaya sya?

Pag naiisip ko na hindi ko sya maabutan sobrang nakakaramdam ako ng lungkot. Ayaw kong dumating yung araw na hindi ko na maririnig ang boses nyang laging nakasigaw o nagtataray.

*flashback*

"Dalhin mo lahat ng mga yan papunta dun sa kotse sa parking lot, may appointment pa ako sa bench."

Tinuro nya sakin yung mga gamit na ipapadala nya, "Lahat ng yan?! Seryoso ka ba?!"

2 bags na malaki at 3 plastic bags na maraming laman lang naman ang ipapadala nya sakin. Sa tingin nyo, mabubuhat ng isang 44kg na tao ang ganun kadaming gamit?!! Not to mention na pagod na ako sa daming pinaggawa samin ngayon sa klase.

"Kelan ba ako nagjoke?!" tapos tumalikod na sya nun, "Bilisan mo, sumunod ka sakin."

*end of flashback*

Kung hindi ko sya maaabutan at hindi na kami magkakaroon ng chance magkita pa ulit, sino na lang maguutos sakin ng mga bagay na napakaimposible katulad ng pagbili ng mga sandamakmak na gamit at magpapadala sakin ng lahat ng gamit nya diba? Pag wala na sya, nakakapanibago kung pagtapos ng klase at paglabas ko ng classroom walang magiintay saking masungit na Cookie monster or wala na akong pupuntahan sa student council room.

*flashback*

"AHAHAHA! Takot ka ba sa multo Cross?!! AHAHAHA!" I can't believe this, ang masungit, mataray at halimaw na si Cross ay takot sa multo?! HAHAHA. Ang laking joke nito promise! Sasakit ang tyan ko dito. XD

"H-hindi ah!" inis at mapride nyang sabi. Sus, deny pa sya eh halata namang takot sya.

"Ah talaga lang ha?" tinaasan ko sya ng kilay, "Gusto mo ipakilala ko sayo si Mary."

"Sinong Mary?!"

"Narinig mo na ba yung balita na pag alas otso daw ng gabi dito sa may school pag wala ng tao at patay na lahat ng ilaw, sa may room mismo ng student council, meron daw babaeng nakaputi at duguan na may hawak na kandila ang umiiyak? Sabi nila, narape daw sya sa loob ng room ng studentcouncil kaya naman hindi matahimik ang kaluluwa nya at kaya lagi syang umiiyak dun pag alas otso. At ang sabi nila, Mary daw ang pangalan."

"T-talaga?"

*end of flashback*

Sya yung lalaking kahit gaano ka-tough looking sa panlabas na anyo, eh mas matatakutin pa pala kesa sa akin. Hindi mo talaga basta basta makikilala ang isang tao sa unang tingin lang, kelangan talaga ng time para makilala mo ang tunay nyang pagkatao. Pero kahit babading bading si Cross paminsan, ayaw kong mawala sya sa tabi ko. Mamimiss namin sya ni Mary pag nagkataon. :(

At paano ko ba naman makakalimutan ang boybawang moment ko sa kanya nung mga panahong nalocked kami sa may student council room? Isa yun sa mga unforgettable moment ko na kasama sya. Paano ba naman kasi nakakatuwa yung fact na isang maarteng mayaman na tulad nya ay nainlove sa isang simpleng boybawang. :")

*flashback*

"Ano 'to?" pagtatakang inobserbahan nya yung inabot ko sa kanya.

"Boy bawang. Tigpipiso sa kanto. Masarap yan lalo na pag gutom ka."

"Nakakain ba 'to?!"

"Ang arte mo! Pag gutom, hindi na nagrereklamo! Wag kang magalala wala yang lason, hindi ka mamamatay dyan! Kainin mo na!"

*end of flashback*

Para na tuloy akong tanga nito sa kotse, sumisimangot tapos biglang ngingiti. Ewan ko ba, feeling ko halos lahat ng mga panahon na kasama ko sya noon ay nagfa-flashback sa isipan ko. Feeling ko kasi baka hindi na maulit pa ang mga iyon pero wag naman sana... Sana, maabutan pa namin sya. :(

"Asar naman, traffic pa!" medyo naiinis na rin si Chad, medyo tensed din silang dalwa sa sitwasyon.

Bakit may traffic pa? Bakit ba lagi na lang may traffic sa umaga?! Hindi ba pedeng mawala ang traffic kahit ngayon lang? As in ngayon lang? Asaaarrr. >____<

Anubayan, maabutan pa kaya namin sya? Anong oras na ba? >__<

Kinuha ko yung cellphone ko sa may schoolbag ko para silipin ang oras at nung makita ko yung cellphone na binigay nya... nagflashback sa isipin ko yung panahong binigay nya sakin ito. Ang pagkakatanda ko, nagaway kami nun ni Cross, nagespadahan pa nga kami gamit ang dustpan at walis ee kasi naman kinain ni Cross nun yung mga sheep cupcakes na ginawa para sakin ni Chad. Sobrang inis ko sa kanya nun kasi ayaw nya man lang magsorry. Pero all of sudden, nagising na lang ako may cellphone na sa may side table ko at may note na nagsasabing yung cellphone na lang daw ang kapalit nung mga cupcakes na kinain nya. After some days, bumili rin sya ng mga cupcakes talaga bilang kapalit din ng mga nakain nya. Si Cross naman kahit ganun yun, marunong din naman syang magsorry. Hindi man nya kayang ipakita sa "normal" na aksyon eh he has his "own" ways para magpakita na sincere sya sa pagso-sorry.

"Peppy, andito na tayo! Tara, takbo na tayo bilis!" nakarating na pala kami sa may airport, bumaba na agad kami ng kotse at nagsimula nanamang tumakbo. Takbo kami ng takbo sa loob ng airport habang hinahanap ang flight to London na pang 8.30, nagkaroon pa kami ng ilang troubles sa mga gateways dahil hindi kami pedeng pumasok ng walang passport or ticket or any documents na hawak pero buti na lang may connection pala ang mafia family ni Chad sa may-ari ng airport kaya nakapasok naman kami at nalocate din naman namin agad ang waiting area ng flight to London pero dahil andaming hindrances na pinagdaanan namin sa mga guards kanina eh inabot na kami ng 8.30... nagsitayuan na yung mga passengers sa may waiting area with their bags with them, palinga linga ako para hanapin si Cross... nagsisipilahan na yung mga tao papasok ng airplane...

Tumakbo ako palapit sa may waiting area, kamuntik na akong mawalan ng pag-asa akala ko talaga nakapasok na si Cross sa may eroplano pero buti na lang sa may bandang dulo ng pila nakita ko sya...

"Cross!!!!" sumisigaw ako at tinatawag ang pangalan nya habang tumatakbo palapit sa kanya pero dahil hindi naman ako masyadong kalapitan sa kanya eh hindi nya ako narinig plus yung factor pa na nakaheadset sya kaya naman nagdiretso lang syang maglakad habang umaandar ang pila papasok ng eroplano.

Hindi ko alam kung aabot ba ako sa kanya o hindi kaya tumigil ako sa pagtakbo, hinubad ang sapatos ko, tinarget sya at hinagis ito pero...

"Ay sorry po sorry po!!!" i mouthed sa natamaan kong passenger sa tabi ni Cross. Sumala ang target ko, medyo naduling ako at iba ang natamaan ko ng sapatos ko, medyo nagalit yung natamaan ko pero matapos akong makapagsorry eh inignore nya na lang ako. Asar naman kasi si Cross eh paheadset headset pa hindi tuloy ako marinig! >___<

Nagkalkal ako sa may gamit ko at nakita yung diary ko na ewan ko kung bakit yun ang napili kong ihagis, this time sinubukan ko ulit targetin sya at inihagis ko ito at thank God tinamaan sya sa ulo! :D

At dahil sa tinamaan sya sa ulo ng diary ko, nakuha ko rin ang atensyon nya at lumingon sya sakin, nanlaki pa nga mga mata nya ng makita nya ako. Tinanggal nya ang headset nya, pinulot yung diary ko pati na rin yung sapatos kong hinagis ko sa may katabi nya at medyo naiinis na lumapit sakin.

"hoy anong ginagawa mo dito? Saka baliw ka ba? Bakit ka nagpapalipad ng mga gamit dito?! Tama ba namang hagisan mo ako ng notebook ha? Kamuntik mo pang ihagis sakin sapatos mo buti na lang hindi ako tinamaan!"

"Gago!!!" napakagat ako ng labi at yun lang ang nasabi ko at sinuntok ko sya sa mukha. Oo, sinuntok ko sya. Naiiyak ako. :(

"Aray! Hoy bakit mo ako sinuntok!"

"Sorry, dapat pala sinipa na lang kita!" :(

"Ha?! Anong problema mo?"

"Nakakaasar ka, nung tinatanong kita kahapon kung ano napagusapan nyo ng lolo mo ang sagot mo sakin 'wala wala'. Eto ba tinatawag mong wala ha? Aalis ka ng walang pasabi? Iiwan mo ako ganun ha? Kakalimutan mo na lang ako? Ang selfish mo! Nakakainis ka! Ang selfish selfish mo!"

"Hoy hindi ako isda! Hindi ako selfish! Kaya ako aalis ay para din naman sayo," yumuko sya, "Ayaw kong may mangyaring masama sayo!"

"Gago ka talaga one million times ever!" susuntukin ko ulit sana sya kaso sa pagkakataong ito, nahawakan nya ang kamay ko at napigilan nya akong masuntok ulit sya sa mukha.

"Hoy, makakadalawa ka ng suntok ha! Idedemanda na kita sa pangaabuso ng pagmamahal ko at ipapakulong kita sa puso ko."

"Che! Nakakaasar ka eh! Pinakaba mo ako! Akala ko hindi na kita maaabutan, akala ko hindi na ulit kita makikita! Akala ko hindi ko na ulit maririnig ang nakakainis mong boses! Akala ko hindi ko na ulit makakasama ang monster na tulad mo. Sobrang nalungkot ako ng malaman kong iiwan mo ako." :(

"Ang sabi ni lolo, papatayin ka daw nya kung hindi ko susunurin ang gusto nya... ayaw kong mangyari yun, ayaw kong mamatay ka."

"Wala akong pakelam sa lolo mo, makikipagpatayan ako sa kanya. Manghihiram ako ng chainsaw kung kinakelangan!"

"Heh! Magtigil ka nga, chainsaw ka dyan!" =___=

"Pero seryoso, hindi ako magpapasindak sa kanya... atsaka Cross, sabi ng tatay mo sya na daw bahala kumausap sa lolo mo... ipagtatanggol nya tayo sa lolo mo kaya wag ka ng umalis please? Wag mo na akong iwan?"

"Talaga?"

"Oo. Pero kahit naman hindi pa rin sumangayon ang lolo mo matapos syang makausap ng tatay mo, hindi pa rin yun dahilan para iwan mo ako... ipaglaban mo ako, paglalaban din kita. Para saan pa't naging cookiemonster ka kung maduduwag ka lang pala sa isang simple threat ng lolo mo? Walang Cookiebear kung walang Cookiemonster kaya ang mang-iwan, panget."

Bigla syang lumuhod at nilagay ang sapatos kong inihagis ko kanina at habang nilalagay nya yung sapatos sa paa ko, narinig ko pang nagsalita sina Chad at Lory sa may hindi kalayuan sa likuran ko.

"Grabeng Cinderella story ito, imbis na dumulas yung sapatos sa paa ni Cinderella para mapansin sya ng prinsipe, itong si CinderEYA natin talagang inihagis at ibinato na sa prinsipe yung sapatos nya para mapansin sya!"

"Haha! Right, flying shoes! Haha! You think it's happily ever after already?"

"Who knows!" :D

Yung baliw na mag-girlfriend boyfriend talagang yun kung anu ano pinagsasasabi. Pero, happily ever after nga ba?

"Oh, wag mo ihagis pati diary mo!" tumayo na sya at ipinukpok sa noo ko yung diary ko, "Lahat ng mga importanteng pangyayari sa buhay mo nitong nakaraang buwan ay nakasulat dyan kaya ingatan mo!"

Inabot ko na ito at binalik sa bag ko sabay binehlatan ko sya.

"Oo, nakasulat dito yung time na takot na takot ka kay Mary ee. Hahaha!" sinimangutan nya ako nung sinabi ko iyon.

"Mabuti pa ngang hindi ako tumuloy sa London at magstay na lang dito, hindi ko kayang umalis sa tabi mo eh kasi natatakot akong baka mamaya sumulpot si Mary kaya mabuti na yung kasama kita palagi."

"Weh, so ginawa mo akong shield para kay Mary the ghost?" =___=

Hindi ko inaasahan ang susunod na ginawa nya, bigla nyang nilapit ang mukhanya sa mukha ko at siniil ang mga labi ko ng halik, "Ang panget mo talaga kahit kelan."

Minsan ang mga bagay na "panget" ay nagiging "maganda" kung mula ito sa taong mahal mo. :)

Happily ever after? The end?

Hindi fairytale ang buhay na kung saan pag naghalikan na ang mga lead characters ay may "the end" and "happily ever after" na agad. Oo, nalagpasan na namin ang problema namin ngayon. Sigurado masaya na ulit kami pero sigurado din akong may mga susulpot pa uling mga problema, pero sa past experiences ko may isang bagay akong natutunan: "hindi naman mahalaga kahit ilang problema pa ang dumating sa buhay mo, kahit gaano pa kabigat ang mga ito o kahit gaano pa kadami, kahit sunod sunod pa silang dumating... hindi dapat magpatalo sa mga problema kasi walang bagay na hindi kayang lagpasan ang tao."

Pedeng ngayon masaya kami ni Cross, tapos bukas magaaway ulit kami tapos magkakabati ulit. Pero pagkatapos magkabati baka may sumulpot nanamang kontrabida o mushroom o streetfood pero kung mahal talaga namin ang isa't isa hindi mahalaga kung "para talaga kami sa isa't isa" basta handa kaming ipaglaban ang pagmamahalang meron kami kahit tadhana pa ang kontra samin, kami pa rin sa huli.

O sige na, asan na ba yung "period" sa storyang ito. Kung anu ano pang speech sinasabi ko ee, napapahaba. :D

Pagkauwi ko magsusulat pa ako sa diary ko. (*w*)

---

"dear diary,

Love is seeing a person as a whole and accepting whatever flaws he/she has.

I love my boyfriend. ???

-Eya"

"Anong masasabi mo sa plano ko? They worked right?"

"You really are strange, you really want things to happen the way you predict them." pagco-comment ni Benjo sakin habang nagkakape kami ngayon sa isang coffee shop. Pinabasa ko sa kanya yung mga diary entries ni Eya, ninakaw ko saglit kay Eya yung diary nya at hindi nya naman napansing nakuha ko na sa kanya yung diary nya.

"Well, of course. Kaya nga pinatalsik ko sya sa sarili nyang apartment ee." oo, ako ang dahilan kung bakit nawalan ng matitirahan si Eya.

*flashback*

"Ikaw ang landlord ni Reah Rodriguez diba?"

"Oo, bakit?"

"Ito, 5thousand. Patalsikin mo na sya dito sa apartment mo. Wag mong sasabihing may naghanap sa kanya, basta umakto ka lang na kaya mo sya pinapatalsik eh dahil hindi sya regular magbayad ng rent nya tapos kunwari may nakakuha na ng apartment nya."

"Huh? Bakit?"

"Basta."

* end of flashback*

Oo, ako nagpatalsik kay Eya sa apartment nya at nung malaman kong nakitira sya sa mga auntie nya sinabi ko sa mga auntie nya na wag pagbigyan ng free stay si Eya sa resto nila. At hinanap ko rin si Benjo, na according sa research ko, sya ang pinakanilalapitan ni Eya sa tuwing nagigipit ito.

Sinabi ko kay Benjo na bigyan ng trabaho si Eya sa oras na maghanap ito ng trabaho at nung mga panahong iyon saktong naghahanap ng personal maid ang family ni Cross and I grabbed the chance na magmeet sina Eya at Cross at iniutos kay Benjo na ibigay kay Eya ang trabahong iyon without saying the Sandford's connection with the death of Eya's parents. Ako na rin ang nagsabi kay Benjo na isuggest kay

Eya na pumasok sa Willford Academy. At first walang tiwala si Benjo sa plano ko pero mukhang naging interested din sya sa magiging outcome sa pagsasama ng isang Rodriguez at Sandford.

"Nakakatawa nga ee, tinanong sakin ni Eya yung about sa past nya at hindi man lang nya naalala na ako yung nagpakilala sa kanya sa mga Sandford."

"Haha! Pero oras na maaalala nya yun, wag kang magsasasabi ng totoo sa kanya. Ayokong malaman nina Cross at Eya na may kinalaman tayo sa mga nangyari sa kanila."

"Well, I should say maganda ang kinalabasan talaga ng plano mo. Tell me, ano ba ang purpose mo at gusto mong i-control ang mga pangyayari ng mga tao sa paligid mo? I'm really curious about you."

"Now that I'm done with Cross Sandford's and Reah Rodriguez's chess pieces, I'm also done with you, Mr. Benjo." tumayo na ako at iniwan sya.

Ako si Memo Clarkson, at sabihin na nating 70% na nangyari sa buhay nina Eya at Cross nitong mga nakaraang araw ay may kinalaman ako. Noon pa man interested na ako sa storya ng pagkamatay ng mom ni Cross at ang sudden appearances nito dati tuwing birthday nya kaya naman nagresearch ako ng konti at natuklasan ko ang mga kune-kunektadong kwento hanggang sa natuklasan ko ang tungkol kay Reah Rodriguez. Unang hinanap ko ay si Benjo na ayon sa aking research ay syang tumutulong sa ulilang Eya. Naisip isip ko, maganda sigurong si Cross at Eya ay pagtagpuin kaya naman nagplano ako ng mga bagay bagay na magiging dahilan ng pagtatagpo ng mga landas nila.

I love making twist and turns, it's very entertaining to see things happen based on how you planned them to be. I love manipulating people's life.

Naglakad ako palabas ng coffee shop with a smile on my face, checkmate --- I'm done with this chess match. Off to the next one.

--

"Kuya Memo! Please samahan mo na ako! Please!"

"Momo, I'm really sorry but I can't go with you. I'm really busy."

"Please naman oh, kahit bilhan mo na lang ako ng ticket?" nagpuppy eyes ang little sister kong si Momoxhien or Momo for short, "I just really want to attend Syntax Error's concert. Kelangang makita ko rin ang leader nila na si Sync Mnemosyne, ang gwapo gwapo kasi nya kuya!!! Alam mo bang deds na deds ako dun!" >__<

"Syntax Error?" napangiti ako ng hindi oras at may naalala, "Sync Mnemosyne? hmm... wala ka bang naaalala?"

"Huh? Naaalala? Ano ibig mong sabihin kuya?"

Napailing ako, "Wala, wala. O sige, I'll buy you a ticket for that concert."

Another chess match, I'll be using Momo as the queen piece --- and Sync Mnemosyne as the king piece.

----- end of diary ni Eya ----

Please read "Voiceless ?" --- Momoxhien Clarkson and Sync Mnemosyne's story.

Like Diary ng panget's fb page: http://www.facebook.com/diaryngpanget

Like Cross & Eya(EYOSS) fb page: http://www.facebook.com/cross.eya

Like Haveyouseenthisgirl's fb page: http://www.facebook.com/haveyouseenthisgirlstories

????????????5 ????????????<PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>17 </PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>