ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ | ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

1ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣΤΗ

ΣΤΕΓΗ

ΖΟΟΜΣΤΟ

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Έναν μυστήριο κύριο κλήθηκαν να ανακαλύψουν αυτή τη φορά οι ρεπόρτερ του εκπαιδευτικού

προγράμματος Zoom στο Παρασκήνιο: τον πρωτοπόρο συνθέτη Λουτσιάνο Μπέριο!

Και τον ανακάλυψαν μέσα από τις συναυλίες και τα βίντεο

που προβλήθηκαν για τη ζωή και το έργο του στη Στέγη.

ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

SGT.GR

2

ΣΕΛ. 4-5ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣΜΠΕΡΙΟ;Ο Σωκράτης Τσελεμέγκος αναλαμβάνει τις συστάσεις γράφοντας τη βιογραφία του.

ΣΕΛ. 6-13ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗΌσα έγιναν την 1η Δεκεμβρίου του 2013, στο αφιέρωμα για τον Λουτσιάνο Μπέριο, κατα-γράφει στο ρεπορτάζ της η Άρτεμις Βατικιώτη, ενώ αρωγοί της στάθηκαν όλα τα παιδιά που φωτογράφισαν το event.

ΣΕΛ. 14-19ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΤέσσερις μουσικοί μιλούν για τον συνθέτηκαι το έργο του.

ΣΕΛ. 20-23ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥθΙΑΆλλες ήταν ρομαντικές. Άλλες «φευγάτες», άλλες απλώς ανατριχιαστικές, σαν θρίλερ. Αυτές είναι οι ιστορίες που εμπνεύστηκαν τα παιδιά ακούγοντας αποσπάσματα από τα έργα του Μπέριο.

ΣΕΛ. 24-25Making of...Με πολλή μουσική (και με πολλά σοκολατένια μπισκότα, χειμώνας γαρ) ζήσαμε αυτό τον κύκλο. Με πιάνο, άρπα, φωνητικούς ακροβα-τισμούς και βίντεο με τις μουσικές καινοτομίες του Μπέριο και τη γοητευτική μούσα του, Cathy Berberian.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ MARKETINGΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗΤΜΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: ΜΥΡΤΩ ΛΑΒΔΑ,ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: ΜΕΛΙΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥPHOTO EDITOR: MAΡΙΛΕΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙΔΟΥΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣCREATIvE ART DIRECTOR - ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Beetroot.gr

CONCEPT ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ:ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙΔΟΥΝΙκΑΝΔΡΗ κΟΥκΟΥΛΙΩΤΗΜΕΛΙΝΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ- ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ:ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΛΕξΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΤΕΜΙΣ ΒΑΤΙκΙΩΤΗΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙκΟΣΕΡΙΦΥΛΗ ΜΙκΡΟΠΟΥΛΟΥΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΡΟΒΟΛΙΣΙΑΝΟΥκΑΤΕΡΙΝΑ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥΣΩκΡΑΤΗΣ ΤΣΕΛΕΜΕΓκΟΣΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΤΣΟΥΜΠΑΝΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:ΕΡΙΦΥΛΗ ΜΙκΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ:κΑΤΕΡΙΝΑ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ

ΙD

3oi ΕΦΗΒΟΙ ΒΡΗΚΑΝΤΗ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥΣ

ΣΤΗ... ΣΤΕΓΗ!Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος «Zoom στο Παρασκήνιο» είναι να παρακολου-θήσουν από κοντά τα παιδιά τις φάσεις προ-ετοιμασίας μιας έκθεσης ή μιας παράστασης, να ανακαλύψουν τα επαγγέλματα που εμπλέ-κονται στο στήσιμο και στην παραγωγή της και να γνωρίσουν από κοντά τους καλλιτέχνες, τις μεθόδους και το έργο τους. Με αυτή τη «γνω-ριμία» επιδιώκουμε να εξοικειωθούν οι συμμε-τέχοντες με τους κώδικες της Τέχνης, ώστε να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν το ρόλο της στη ζωή μας.

Στο πλαίσιο του προγράμματος, οι έφηβοι με το μαγνητοφωνάκι και τη φωτογραφική τους μηχανή καταγράφουν βήμα-βήμα την εξέλιξη των εκθέσεων και των παραστάσεων. Παίρ-νουν συνεντεύξεις από τους συντελεστές, τους «ανακρίνουν» και τους φωτογραφίζουν, ενώ παράλληλα πειραματίζονται οι ίδιοι στο γραπτό λόγο και στη φωτογραφία. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το Free Press που κρατάτε σήμερα στα χέρια σας! Στο τεύχος αυτό καταγράφεται αμιγώς η οπτική των παιδιών, έτσι όπως εγ-γράφεται στα κείμενα και στις εικόνες τους.

Φέτος, το «Zoom στο Παρασκήνιο» μετρά το δεύτερο χρόνο του. Η εκκίνηση δόθηκε με τους Εικαστικούς Διαλόγους για να πάρει τη σκυτάλη η μουσική με το μεγάλο αφιέρωμα της Στέγης στον Ιταλό συνθέτη Λουτσιάνο Μπέριο. Έτσι, τα παιδιά τρύπωσαν στις πρόβες των μουσικών, είδαν για πρώτη φορά από κοντά άρπα και έμαθαν γι’ αυτήν, ενώ άκουσαν στο πιάνο έργα του Μπέριο λίγο πριν τα απολαύσουμε επίσημα την 1η Δεκεμβρίου, στη μεγάλη εκδήλωση που διοργανώθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών από το θάνατο του συνθέτη.

Οι ρεπόρτερ του «Zoom στο Παρασκήνιο» ήταν και πάλι εκεί – μάχιμοι, δυναμικοί και σε εγρή-γορση. Κατέγραψαν φωτογραφικά το event, πήραν συνεντεύξεις, αλλά και δηλώσεις από τον κόσμο που για ακόμα μία φορά ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Στέγης. Σε αυτό το τεύχος τα συμπεριλάβαμε όλα: εικόνες, σκέψεις, συνεντεύ-ξεις και δημιουργικά κείμενα που εμπνεύστηκαν τα παιδιά ακούγοντας έργα του πρωτοπόρου Λουτσιάνο Μπέριο.

Επόμενος σταθμός για το «Zoom στο Παρασκή-νιο» θα είναι το θέατρο. Και τι θέατρο; Ο μύθος του Φάουστ σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρι-νού, ενώ την άνοιξη αναμένουμε την κάλυψη της παράστασης του Δημήτρη Παπαϊωάννου, από τους ανήσυχους ρεπόρτερ μας.

ΑΡΤΕΜΙΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

4

Ο Λουτσιάνο Μπέριο γεννήθηκε στην Ονέλια της Ιταλίας το 1925. Διδάχτηκε πιάνο από τον πατέρα του Ερνέστο και τον παππού του Αντόλφο, που ήταν και οι δύο μουσικοί. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στρατολο-γήθηκε, αλλά την πρώτη κιόλας μέρα τραυματί-στηκε στο χέρι και παρέμεινε για αρκετό χρόνο σε νοσοκομείο.

Μετά τον πόλεμο, σπούδασε σε ωδείο στο Μιλάνο. Παράλληλα, συνόδευε στο πιάνο μα-θήματα κλασικού τραγουδιού και στη διάρκεια ενός τέτοιου συνάντησε για πρώτη φορά την Cathy Berberian, που έγινε αργότερα σύζυγός του. Η ίδια και οι φωνητικές της ικανότητες στάθηκαν πηγή έμπνευσης για τον Μπέριο, ο οποίος συνέθεσε έργα που αποτέλεσαν σταθ-μούς στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Το 1951 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες για σπου-δές στη φημισμένη σχολή Tanglewood (έδρα επίσης της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστό-νης) και πολύ σύντομα εκδήλωσε ενδιαφέρον για την ηλεκτρονική μουσική. Το 1955 ίδρυσε το εργαστήριο ηλεκτρονικής μουσικής της Ιταλικής Ραδιοφωνίας στο Μιλάνο, όπου καλούσε σημα-ντικούς συνθέτες για να εργαστούν, μεταξύ των οποίων και τον John Cage.Το 1958 άρχισε την σύνθεση μιας σειράς έργων για διάφορα σόλο όργανα όργανα υπό το γενικό τίτλο Sequenza. Συνολικά, έγραψε 14 έργα στον κύκλο αυτόν.

Το 1960 επέστρεψε στο Tanglewood, αυτή τη φορά ως προσκεκλημένος συνθέτης, και το 1962, αντικατέστησε τον Darius Milhaud, στην έδρα στο Mills College στο Όκλαντ της Καλι-φόρνια. Την περίοδο 1960-62 δίδαξε επίσης στο Dartington International Summer School.

Σε αυτό το διάστημα ο Μπέριο είχε ήδη γράψει πολλές συνθέσεις που θα μπορούσαν να χαρα-κτηριστούν πρωτοποριακές. Ένα από τα γνω-στότερα έργα του είναι το Sinfonia, του οποίου το III μέρος «κτίστηκε» πάνω στο III μέρος της II Συμφωνίας του Gustav Mahler, ενσωματώ-νοντας φράσεις από το βιβλίο του James Joyce Οδυσσέας, τον Ακατανόμαστο του Μπέκετ, κα-θώς καθώς και από άλλους συγγραφείς, ακόμα και από το δικό του ημερολόγιο.

Το 1972 επέστρεψε στην Ιταλία ενώ την περίοδο 1974-80 διετέλεσε διευθυντής του Τμήματος Ηλεκτροακουστικής του περίφημου IRCAM στο Παρίσι. Το 1987 εγκαινίασε το Tempo Reale στη Φλωρεντία, ένα κέντρο για τη μουσική έρευνα και παραγωγή, ενώ το 1988 ανακηρύ-χθηκε επίτιμο μέλος της Βασιλικής Μουσικής Ακαδημίας του Λονδίνου.

Το 1994 εξελέγη επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και παράλ-ληλα κλήθηκε ως Διακεκριμένος Συνθέτης από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου παρέμει-νε μέχρι το 2000. Συνέχισε να συνθέτει έως το τέλος της ζωής του. Πέθανε το 2003 στη Ρώμη.

LUCiaNO BERioΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΣΕΛΕΜΕΓΚΟ

Η CaΤΗy BERBERian,ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΡΙΟ,

ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΝΗΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΙΚΑNOΤΗΤΕΣ ΣΤΑθΗΚΑΝ ΠΗΓΗ ΕΜΠνεΥΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥνεθΕΣΕ ΕΡΓΑ

ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΑΝ ΣΤΑθΜΟΥΣΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ.

5

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΤΣΟΥΜΠΑΝΑ

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΕΛΕΜΕΓΚΟΣ

6

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΙΤΑΛΟ ΣΥΝθΕΤΗ ΛΟΥΤΣΙΑNO ΜΠΕΡΙΟ, ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΣημΑντΙΚΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΟντΕΡΝΙΣΜΟΥ, ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Η ΣΤΕΓΗ ΓΡΑμμΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ ΤΗΝ 1Η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. ΕΚΕΙ ΒΡΕθΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΡΑψΑΜΕ ΒημΑ-ΒημΑ Ο,ΤΙ ΣΥνεΒΗ.

Μπαίνοντας στη Στέγη έβλεπες αρχικά τις βιντεοοθόνες που είχαν στη-θεί στο φουαγιέ, όπου προβάλλονταν εικόνες από τη ζωή και το έργο του Μπέριο. Κατά διαστήματα πολλοί άνθρωποι, πριν ανέβουν στους ορό-φους, σταματούσαν και παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον.

Η συναυλία παρουσιάστηκε στο 2ο όροφο, με τη συμμετοχή περίπου 20 μουσικών που έπαιζαν διάφορα όργανα. Το πρόγραμμα περιλάμβανε πολλά έργα, μερικά εκ των οποίων ήταν πολύ απαιτητικά στην εκτέλεση. Πρωτότυπος ήταν ο τρόπος που είχε διαμορφωθεί ο χώρος για το κοινό. Ο κόσμος καθόταν στο κέντρο, ενώ στις δύο άκρες είχαν στηθεί αντιστοί-χως δύο μικρές σκηνές, πάνω στις οποίες οι μουσικοί έπαιζαν εναλλάξ. Κατά τη γνώμη μου ήταν πολύ έξυπνη αυτή η διαρρύθμιση, γιατί ο κό-σμος ήταν σε διαρκή κίνηση για να μπορεί να παρακολουθεί τους μουσι-κούς κι έτσι έμοιαζε να συμμετέχει ενεργά στο δρώμενο.

Τη συναυλία παρακολούθησαν άνθρωποι κάθε ηλικίας, από ηλικιωμένοι που ίσως ήθελαν απλώς να βγουν από το σπίτι τους και να δουν κάτι διαφορετικό έως μωράκια και παιδιά που είχαν έρθει εδώ με τους γονείς τους. «Τα παιδιά πρέπει να βλέπουν καινούργια πράγματα» θα μας πει και η Δώρα Παναγοπούλου, που είχε φέρει τη μικρή της κόρη να ακού-σει... Μπέριο.

Η διοργάνωση της εκδήλωσης ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί κάθε όρο-φος είχε ένα διαφορετικό θέμα για τη ζωή και το έργο του Μπέριο. Για παράδειγμα, στον 5ο όροφο υπήρχε ένα βίντεο για τον Μπέριο, το οποίο δεν είχαν ανακαλύψει πάρα πολλοί επισκέπτες. Όμως, υπήρχαν κύ-ριοι και κυρίες που πήγαιναν μόνο και μόνο για να μάθουν λίγα πράγματα παραπάνω για έναν σπουδαίο συνθέτη. Το να βλέπεις έναν υπερήλικα να παρακολουθεί με τόσο μεγάλη προσήλωση κάτι πρωτοποριακό μού προκάλεσε θαυμασμό για το ανήσυχο πνεύμα ορισμένων ανθρώπων.

Σε κάποιους άλλους πάλι δεν άρεσε και τόσο πολύ το γεγονός ότι η εκδήλωση παρουσιαζόταν σε όλους τους ορόφους της Στέγης. Ο κύριος Βασίλης Μουστάκης μας είπε χαρακτηριστικά: «Μου άρεσε πολύ το γεγονός, αλλά μού φάνηκε κάπως διασπασμένο. Δηλαδή, αλλού γίνονταν προβολές, αλλού οι συναυλίες. Θα ήθελα να ήταν κάπως πιο συ-γκεντρωμένο όλο αυτό, γιατί πιστεύω πως η Στέγη δεν είναι ένας χώρος που σε προδιαθέτει να πας από τον έναν όροφο στον άλλο. Δηλαδή δεν είναι όπως κάτι παλιά εργοστάσια, είναι ένας συγκροτημένος και συγκε-κριμένος χώρος που δεν σε προδιαθέτει να ανεβοκατεβαίνεις». Πάντως, εμένα μου άρεσε που πήγαινα πάνω-κάτω.

ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΤΕΜi ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ


ΕΙΔΑΜΕ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥθΗΣΑΜΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΜΕ ΣΥΝθΕΣΕΙΣ ΕNOΣ ΜΕΓΑΛΟΥ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ. ΦΥΓΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕ ΜΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΠΕΡΙΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ.

>>






7

8


ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

>>


9

10ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ


ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΡΟΒΟΛΙΣΙΑΝΟΥ

11

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΡΙΦΥΛΗ ΜΙΚΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΡΥθΜΙΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ. ΤΟ ΚΟΙNO ΚΑθΟΤΑΝ ΣΤΟ ΚΕντΡΟ, ΕΝΩ ΣΤΙΣ ΔΥΟ

ΑΚΡΕΣ ΕΙΧΑΝ ΣΤΗθΕΙ ΔΥΟ ΜΙΚΡΕΣ ΣΚΗΝΕΣ, ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΑΙΖΑΝ

ΕΝΑΛΛΑξ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ. ΕΤΣΙ, ΚΑθΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ξΕΚΙNOΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ,

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΡΕΦΟΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ, ΣΥμμΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΕνεΡΓΑ

ΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ.

12

ΑΡΤΕΜΙΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΑΡΤΕΜΙΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΡΟΒΟΛΙΣΙΑΝΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ

ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ


13

Εκείνη που εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν η σοπράνο, Άννα Παγκάλου, με την υπέροχη ερμηνεία της. Τραγουδούσε με έναν τρόπο που δεν ήταν τόσο συνηθισμένος. Ουσιαστικά, το τραγούδι της ήταν ένα διαφορε-τικό είδος τραγουδιού, κάτι πειραματικό. Πολλοί θεατές, όπως η Ανθή Δαμβουνέλη, έχουν την ίδια γνώμη με εμένα: «Η ερμηνεία της τραγου-δίστριας έκανε τη διαφορά και αιφνιδίασε τους θεατές. Οι ικανότητες που πρέπει να έχει μια τραγουδίστρια είναι πολλές. Πέρα από τη φωνή, πρέπει να έχει και θεατρικότητα».

Ζητήσαμε από τον κύριο Χρήστο Καρρά, διευθυντή της Στέγης, να μας μεταφέρει τη συνολική του εντύπωση για την εκδήλωση. «Πιστεύω πάρα πολύ στη σημασία των εκδηλώσεων που προσεγγίζουν το θέμα τους “σφαιρικά”, αλλά όχι με ένα πνεύμα απαραίτητα “ακαδημαϊκό”. Στη συ-γκεκριμένη περίπτωση είδαμε ταινίες, ακούσαμε ηλεκτροακουστικά έργα και παρακολουθήσαμε συναυλίες με συνθέσεις ενός μεγάλου καλλιτέ-χνη. Φύγαμε –νομίζω– όλοι με μια πολύ πλούσια εμπειρία του έργου του αλλά και της εποχής του. Οι “ανοιχτές μέρες” που διοργανώνουμε στη Στέγη δίνουν σε πολύ κόσμο την ευκαιρία να έρθει χαλαρά σε επαφή με τη σύγχρονη και μοντέρνα μουσική και να ανακαλύψει πόσο γοητευτική μπορεί να είναι».

Κατά τη γνώμη μου, το γεγονός ότι μπορείς να πας κάπου χωρίς να πλη-ρώσεις και έχεις την ευκαιρία να ακούσεις τόσο ωραίες μελωδίες και να μάθεις τόσο πολλά πράγματα για έναν σπουδαίο καλλιτέχνη είναι πολύ σημαντικό για τον καθένα από εμάς.

14

ΤΑξΙΔΙΜΕ ΤΟΝ

ΜΠΕΡΙΟΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΒΛΕμμΑΤΑ

ΗΤΑΝ ΣΤΡΑμμΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣΠΟΥ ΑνεΛΑΒΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΔΩΣΟΥΝ

ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠνεΥΜΑ ΤΟΥΛΟΥΤΣΙΑNO ΜΠΕΡΙΟ. ΦΩΝΗ, ΠΙΑNO, ΑΚΟΡντΕΟΝ,

ΦΛΑΟΥΤΟ, ΑΡΠΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΟΡΓΑΝΑΑντΗΧΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΙΕΣ.

ΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙΠΟΥ ΑνεΛΑΒΑΝ ΤΙΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ.

15

Από τους Σωκράτη Τσελεμέγκο, Γιάννη Γιαννίκο και Άρτεμι Βατικιώτη

-Τι σας γοήτευσε στον Μπέριο;Πρώτα απ’ όλα η μουσική. Θεωρώ ότι η μουσική του είναι μια ποικιλόμορφη γλώσσα που συνδυάζει τη μουσική με το θέατρο και τη μουσική με τη γλώσσα μ’ έναν τρόπο που με αγγίζει πάρα πολύ. Δεύτερον, με ενθουσιάζει ο ίδιος ως άνθρωπος, ο τρόπος που σκε-πτόταν και που διηύθυνε ορχήστρες.

-Γιατί λέμε ότι ήταν πρωτοποριακός συνθέτης;Μετά τον πόλεμο πολλοί μουσικοί θέλησαν να εκμηδενίσουν ό,τι υπήρξε πριν. Δηλαδή να πούνε ένα μεγάλο «στοπ» και «τώρα, ξεκι-νάμε από την αρχή». Ο Μπέριο δεν ήρθε σε ρήξη με την παράδοση, αντίθετα αντλούσε πολλά στοιχεία από αυτήν. Χρησιμοποιούσε μουσικό υλικό και πολλά μοτίβα από τους παλαιότερους συνθέτες. Επιπλέον, ήταν μεγάλος λάτρης της παραδοσιακής ιταλικής μουσι-κής. Με το έργο του έχτισε λοιπόν μια γέφυρα με την παράδοση και το παρελθόν.

-Τι έκανε ειδικά για το φλάουτο; Για το φλάουτο έκανε την πρώτη σύνθεση από μια σειρά 14 έργων, τα “Sequenza”. Κάθε έργο είναι και μια sequenza, που σημαίνει κάτι σαν «ακολουθία» στα ελληνικά. Πρόκειται για έργα σολιστικής δεξιοτεχνίας και έχει γράψει για πάρα πολλά όργανα με πρώτο το φλάουτο, για το οποίο συνέθεσε το αντίστοιχο έργο το 1958.

-Εσείς γιατί επιλέξατε ως μουσικός το φλάουτο;Αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Εμένα κάτι με τράβηξε στο άκουσμα και στο ηχόχρωμα όταν ήμουν μικρή αυτό συνενεχίζει να ελκύει πάντα.

-Πώς αισθάνεστε όταν παίζετε Μπέριο;Είναι σαν να βλέπω ένα μέρος της προσωπικότητάς του, σαν να συνομιλώ με τον ίδιο.

-Αν δεν ήσασταν μουσικός, τι θα ήσασταν;Χμμμ… Δύσκολο ερώτημα, γιατί θα ήθελα να ξαναγίνω μουσικός σε μια άλλη ζωή. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καλύτερο δώρο από το να μπορεί κανείς να ασκείται στη μουσική ή σε οποιαδήποτε τέχνη.

-Ο Μπέριο έγραφε στις παρτιτούρες του φράσεις, αποσπάσματα από συγγραφείς, ακόμα και φράσεις από το ημερολόγιό του. Εσείς τι θα γρά-φατε σε μια τέτοια παρτιτούρα;

Εγώ σίγουρα δεν μπορώ να γράψω το ίδιο, γιατί δεν έχουμε το ίδιο μυαλό, τις ίδιες ιδέες. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα άλλο μέσο, ίσως όχι τη γλώσσα, θα μπορούσα για παράδειγμα να χρησι-μοποιήσω χρώματα.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΕντΣ

(ΦΛΑΟΥΤΟ) ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

16

Από τις Ελισάβετ Αλεξοπούλου και Αφροδίτη Προβολισιάνου

Λέγεται ότι ο Μπέριο συνέθεσε πρωτοποριακά έργα για φωνή. Ποια ήταν η υπέρβαση;

Ο κάθε καλλιτέχνης εμπνέεται απ’ όλα όσα ζει, διαβάζει και μα-θαίνει. Ουσιαστικά ο καθένας μας αποτελεί ένα σύνολο εμπειριών και γνώσεων. Ο Μπέριο επηρεάστηκε, κατά τη γνώμη μου, από τη φιλοσοφία και τη γλωσσολογία, αλλά και από τη σχέση του με την Cathy Berberian, η οποία υπήρξε σοπράνο και συνθέτης και είχε και η ίδια ισχυρή προσωπικότητα. Λόγω του μεταξύ τους έρωτα, λοιπόν, προέκυψε αυτή η επιρροή. Γιατί μέσω του έρωτα κάποιες φορές ανακαλύπτεις και νέα κομμάτια του εαυτού σου.

-Είναι οι λέξεις μουσική;Φυσικά και είναι. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τη μουσικότητα που έχει η κάθε γλώσσα. Ο τρόπος που εκφέρει κανείς μια λέξη, ακόμα και ο τονισμός επιστρατεύονται για να πει αυτό που θέλει. Άλλω-στε, και η μουσική εκφράζει συναισθήματα.

-Την πρώτη φορά που κληθήκατε να ερμηνεύσετε Μπέριο, αντιμετωπί-σατε κάποια δυσκολία;

Πάντα αντιμετωπίζεις δυσκολίες όταν ερμηνεύεις Μπέριο. Στα “Sequenza” δεν έχεις να κάνεις με μουσικές φράσεις, αλλά με επιφω-νήματα. Το πιο βασικό όμως είναι ότι πρέπει να μεταδώσεις μέσω αυτών των επιφωνημάτων συναισθήματα.

-Τι σας συνεπήρε στον Μπέριο;Όλα. Ήταν σαν να μάθαινα μια καινούργια γλώσσα. Μου πήρε σχεδόν δύο εβδομάδες για να καταλάβω αυτή τη γλώσσα της παρτιτούρας του. Το γεγονός ότι ο ίδιος έφτιαξε το δικό του μουσικό κόσμο είναι πολύ ιδιαίτερο.

-Σας ενέπνευσε κάποιος συγκεκριμένος συνθέτης, όταν αποφασίσατε να γίνετε μουσικός;

Δεν θα το έλεγα. Οι σπουδές ξεκινούν από κλασικούς καλλιτέχνες, αφού χρειάζονται πολλά στάδια για να «στηθεί» σωστά μια φωνή. Στο τέλος όμως των σπουδών μου, ασχολήθηκα με τους νεότερους καλλιτέχνες.

-Σας απογοητεύει η σημερινή εξέλιξη της μουσικής;Προσωπικά, όχι. Η μουσική είναι συνδεδεμένη με την καθημερινή μας ζωή, ακόμα και οι θόρυβοι είναι μια άποψη. Η μουσική είναι μια τέχνη απολύτως σφαιρική. Εξάλλου, η εξέλιξη της τεχνολογίας συνέβαλε άμεσα και στη σύνθεση της μουσικής. Όπως παλιότερα έμαθαν οι δημιουργοί να χρησιμοποιούν τις μαγνητοταινίες, έτσι και σήμερα πρέπει να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία. Όσο εξελισσόμα-στε ως κοινωνία, τόσο αλλάζει και η μουσική.

ΑννΑ ΠΑΓΚΑΛΟΥ

(ΜΕΤΖΟ-ΣΟΠΡΑNO)

ΤΑξΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΡΙΟ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

17

Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σας για την άρπα; Όταν ήμουν πολύ μικρή, θυμάμαι τους γονείς μου να μου λένε πως ήθελα να μάθω άρπα, αλλά ούτε εγώ ούτε αυτοί γνωρίζαμε το λόγο. Πριν από 7-9 χρόνια, όμως, ξαναείδα την ταινία κινουμένων σχεδίων ‘‘Αριστόγατες’’. Κάποια στιγμή, λοιπόν, οι γάτες χάνονται και καταλήγουν σ’ ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, όπου παίζουν μουσι-κή και τραγουδούν. Γυρνάει ξαφνικά ο φακός στην άσπρη γάτα που παίζει άρπα. Εντυπωσιάστηκα τότε, οπότε υποθέτω πως θα είχα εντυπωσιαστεί και στα 5 μου! Η άρπα είναι μέρος της προσωπικής και της επαγγελματικής μου ζωής. Συνδέει αυτά τα δύο αυτά κομμάτια, καθώς με βοηθάει να εκφράζομαι, ενώ την ίδια στιγμή είναι και η δουλειά μου. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς την άρπα ή τη μουσική.

-Ποια είναι η γνώμη σας για τον Μπέριο; Για την άρπα δεν υπάρχουν πολλά κομμάτια σύγχρονα. Στο διδα-κτορικό μου για τη μετα-ρομαντική άρπα έπρεπε να καταγράψω τα σύγχρονα κομμάτια και το πρώτο και σημαντικότερο ήταν του Μπέριο (συγκεκριμένα, ήταν η “Sequenzza II”). Το πρόβλημα εί-ναι ότι, όταν ο συνθέτης δεν είναι αρπίστας, θα πρέπει να κάνεις κάποιες αλλαγές για να προσαρμοστεί το κομμάτι στην τεχνική της άρπας. Οπότε με ενδιέφερε πολύ να συμμετάσχω σε αυτή την εκδήλωση για τον Μπέριο. Το ωραίο στον Μπέριο είναι ότι αφήνει πολλές ελευθερίες στους μουσικούς, λόγω του τρόπου γραφής της παρτιτούρας του. Επίσης, η ρυθμικότητα στα κομμάτια του υπάρχει μεν, αλλά περισσότερο σαν αφηρημένη έννοια – εκτός από τα πα-ραδοσιακά κομμάτια (folk songs), που έχει γράψει. Σε αυτά η άρπα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

-Αν μπορούσατε να κάνετε παρόμοιες σημειώσεις με αυτές που έκανε ο Μπέριο στις παρτιτούρες του, τι θα γράφατε;

Θα έβαζα κάποια από τα ρητά του Philosoraptor, ενός ιντερνετικού δεινόσαυρου. Όπως: “If a person believes in an imaginary friend they call him crazy , if many people believe in an imaginary friend they call it religion”. ‘Η: “Guns don’t kill people. People kill people. Doesn’t that mean that toasters don’t toast toast, toast toast toast?”

ΜΑΡΙΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

(ΑΡΠΑ)


18

Από τις Μαργαρίτα Τσουμπανά και Κατερίνα Πυλαρινού

Τι σας γοητεύει στον Μπέριο;Με γοητεύει ο συνεχής διάλογος που έχει με το παρελθόν και η ευρηματικότητά του. Οι ήχοι, οι φόρμες και ο τρόπος γραφής του υπήρξαν εντελώς καινούργιοι.

-Τι έκανε ο Μπέριο ειδικά για το πιάνο; Έχει κάνει μια “Sequenza” για το πιάνο και έχει γράψει άλλα 3-4 έργα που είναι πάρα πολύ δουλεμένα και ολοκληρωμένα.

-Γιατί εσείς επιλέξατε το πιάνο;Ήμουν 4 ετών και η αλήθεια είναι ότι μάλλον δεν επέλεξα και πολύ. Ήταν αργότερα που πήρα την απόφαση ότι αυτό θα κάνω και νομίζω ότι αυτό που με γοήτευσε ήταν το γεγονός ότι μπορείς να παίξεις όλα τα είδη μουσικής και όχι μόνο αυτά που είναι γραμμένα για πιάνο. Μπορείς να παίξεις ακόμα και μια όπερα στο πιάνο ή μια συμφωνία για ορχήστρα.

-Πώς αισθάνεστε όταν παίζετε έργα του Μπέριο;Αισθάνομαι ότι πρέπει να είμαι σε πολύ μεγάλη ετοιμότητα, γιατί είναι μια μουσική απαιτητική και πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος και να διοχετεύσεις όλη τη δύναμή σου για να βγει. Ταυτόχρονα, αισθάνομαι ότι κάνω κάτι πολύ γοητευτικό ακουστικά.

-Αν δεν ήσασταν μουσικός , τι άλλο θα θέλατε να γίνετε; Νομίζω πως θα είχα ασχοληθεί με τη λογοτεχνία.

-Ο Μπέριο έγραφε στις παρτιτούρες του αποσπάσματα από συγγρα-φείς, γκράφιτι, ακόμα και από το ημερολόγιό του. Εσείς τι θα γράφατε;

Νομίζω ότι θα έγραφα κάτι πολύ πεζό· ίσως τα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό για να μην τα ξεχάσω, μια λίστα με ποιους πρέπει να πάρω τηλέφωνο, κάτι τέτοιο.

-Τι σημαίνει η μουσική για εσάς;Είναι η ζωή μου, είναι η καθημερινότητά μου. Αυτό με το οποίο ζω, αυτό το οποίο γυρνάει διαρκώς στο μυαλό μου, δηλαδή ένας αληθι-νός σύντροφος στη ζωή.

-Γιατί είναι σημαντικό να γίνονται ανοιχτές για το κοινό συναυλίες;Γιατί η μουσική είναι επικοινωνία. Προσωπικά, μου είναι πολύ απα-ραίτητο να έρχομαι σε επαφή με αυτή την ενέργεια που βγάζουν οι μουσικοί πάνω στη σκηνή.

ΛΟΡΕντΑΡΑΜΟΥ

(ΠΙΑNO)

ΤΑξΙΔΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΡΙΟ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ

19

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

20

ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥθΙΑ

ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ, ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ! ΔΩΣΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΚΑθΕ ΠΑΙΔΙ

ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΠΕΡΙΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙNO ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΕΛΕΥθΕΡΗ ΤΗ ΦΑντΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕ

ΣΕ ΚΕΙΜΕNO ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ! ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΣΑΣΠΕΝΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΠΛημΜΥΡΙΣΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΑΙθΟΥΣΑ ΤΩΝ ΜΑθημΑΤΩΝ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΜΟNO ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΦΑΚΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΩΤΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΑΣ ΚΑθΩΣ ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ...

21

ΤΟ ΤΡΕNOΜΟΥΣΙΚΗ: “AcCoRdo” (1981)

Ακούστε το:http://www.lucianoberio.org/en/node/23

UnDERwoRLDΜΟΥΣΙΚΗ: “CaLL!” (1985)


Πολλά τρένα κάνουν κύκλους μεταξύ τους σε έναν ασταμάτητο χορό.Δημιουργούν έναν ανεμοστρόβιλο. Στο κέντρο τους, σαν να υπάρχει ένα ξέφωτο και μέσα του κοιμάται ένα μωρό. Από πάνω του κουδουνίζουν κρύσταλλοι. Το βλέμμα ενός τρελού· κάνει και αυτό κύκλους ανάμεσα σε μπλε νέον φώτα. Ποιον κυνηγάει το βλέμμα; Ποιον κοιτάζει ο τρελός; Κοιτάζει τα βήματα της Ντάμας που περπατάει με θόρυβο. Από πίσω της ο Ρήγας – όχι που θα τον άφηνε να πάει μπροστά. Ο τζόκερ τους ρίχνει αιφνιδιαστικά στις ράγες των τρένων και στήνει τον πιο τρελό χορό, ουρλιάζοντας και κλαίγοντας από χαρά και θρήνο.Τέλος, το μωρό ανοίγει το στόμα του και γίνεται μια μαύρη τρύπα. Η γη σαν χαλί που αποτραβιέται και παραδίνεται με τρόμο στο χάος για να υπάρξει πάλι μόνο σιωπή. Μια σιωπή που σου πιέζει τα αυτιά.

Εριφύλη Μικροπούλου

Ένα κοριτσάκι πήγε διακοπές με τους γονείς της στο σπίτι φίλων τους. Οι γονείς της πέρναγαν πάρα πολύ ωραία, αλλά το κοριτσάκι φερόταν περίεργα εκείνες τις μέρες.Τα βράδια έβλεπε εφιάλτες ότι ερχόταν ένα παιδί από τον Κάτω Κόσμο και της έλεγε ότι είναι φίλες και της πρότεινε να την πάρει μαζί για να της δείξει τον κόσμο της, αλλά εκείνη δεν δεχόταν.Τα έλεγε αυτά στους γονείς της και εκείνοι της απαντούσαν ότι ήταν μόνο ένα κακό όνειρο και δεν το έπαιρναν στα σοβαρά. Το κοριτσάκι έβλεπε κάθε μέρα το παιδί από τον Κάτω Κόσμο στον ύπνο της να της μιλάει και να της αναφέρει πάντα στο τέλος πως θα ήθελε να πάει να της δείξει τον κόσμο της, αλλά αυτή κάθε φορά αρνιόταν.Σε 2 μέρες θα έφευγαν από το σπίτι όπου φιλοξενούνταν και θα επέστρε-φαν στο δικό τους. Το τελευταίο βράδυ, πριν φύγουν, το κοριτσάκι για άλλη μία φορά είδε στον ύπνο της το παιδί από τον Κάτω Κόσμο να την επισκέπτεται. Εκείνη την ημέρα είπε να πάει να δει τελικά πώς ήταν ο κόσμος της. Έκανε αυτό το τεράστιο λάθος! Το παιδί από τον Κάτω Κόσμο κράτησε για πάντα το κοριτσάκι εκεί και πήρε τη μορφή της και τη θέση της στην οικογένειά της.Μόλις επέστρεψε η οικογένεια στο σπίτι της, το παιδί από τον Κάτω Κόσμο, που είχε τη μορφή της κόρης, σκότωσε τους δύο γονείς και επέ-στρεψε και αυτή στο δικό της κόσμο.Ο λόγος που το έκανε αυτό ήταν γιατί οι γονείς είχαν κάνει δίδυμα στη γέννα, αλλά δεν τα ήθελαν και τα δύο και το ένα το πέταξαν στα σκουπί-δια και πέθανε. Το παιδί που πέταξαν ήταν το παιδί που σκότωσε όλη την οικογένεια για εκδίκηση.

Κατερίνα Πυλαρινού

22

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

ΜΟΥΣΙΚΗ: “DUEtti pER DUE vioLLini” (1979-83)


ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥθΙΑ

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΜΟΥΣΙΚΗ: “CaντiCum niviSSiMiTESTaΜΕντi” (1989-91)


Ένιωθε τόσο μόνος. Πολλές φορές απλώς κλεινόταν στον εαυτό του και δεν μιλούσε σε κανέναν. Ίσως να έφταιγε και η εφηβεία. Κανείς δεν τον καταλάβαινε, ούτε οι φίλοι του, ούτε καν οι ίδιοι του οι γονείς. Αν τον αγαπούσαν; Και βέβαια τον αγαπούσαν, αλλά είχαν τα δικά τους προ-βλήματα να ασχοληθούν.Εκείνη τη μέρα, όμως, εκείνη τη μέρα ήταν που είδε την πιο όμορφη κο-πέλα στη ζωή του. Γύρισε τότε και είπε στον κολλητό του, «ρε φίλε, είναι πολύ όμορφη», κι αυτός τού έκλεισε το μάτι αλλά δεν έδειξε να ενδιαφέ-ρεται και πολύ. Εκείνη τη στιγμή δεν τον ένοιαζε. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να προσεγγίσει αυτή την κοπέλα που στα μάτια του ήταν πανέμορ-φη. Αμέτρητες οι προσπάθειες που έκανε κάθε μέρα μόνο και μόνο για να τον προσέξει, αλλά εκείνη συνέχιζε να τον αγνοεί. Αν δεν την ήξερε κανείς, θα νόμιζε πως ήταν άλλη μια όμορφη κοπέλα που είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της, αλλά δεν ήταν έτσι. Είχε περάσει δύσκολη ζωή και είχε φτιάξει έναν τοίχο γύρω της για να μην μπορεί να την πληγώσει κανείς. Μια νύχτα άλλαξαν όλα στη ζωή του, αλλά και στη ζωή της. Ήταν η νύ-χτα που τον πήρε τηλέφωνο τόσο απρόσμενα και τον ρώτησε με αυτή τη γλυκιά φωνή της αν ήθελε να βγουν καμιά μέρα να τα πούνε. Γιατί σκέ-φτηκε πως, για να προσπαθεί τόσο πολύ το αγόρι, ίσως να άξιζε. Αυτός δεν είχε να κάνει τίποτε άλλο από το να δεχτεί! Βγήκαν και μιλούσαν όλο το βράδυ. Στην αρχή, ήταν κάτι σαν εφηβική πλάκα, αλλά μετά εξελίχθηκε σε κάτι πολύ πιο δυνατό. Ήταν η μόνη που τον άκουγε, η μόνη που τον καταλά-βαινε, η μόνη που ένιωθε πως τον αγαπάει. Ίσως όχι έτσι όπως το εννο-ούν οι μεγάλοι, αλλά τον αγαπούσε, νοιαζόταν γι’ αυτόν, δεν ήθελε να τον βλέπει στεναχωρημένο, σπάραζε η καρδιά της. Έκανε τα πάντα για να βλέπει το χαμόγελό του και αυτό του αρκούσε. Σπάνια λοιπόν τσακώ-νονταν, γιατί πολύ απλά δεν μπορούσαν χώρια.

Μαργαρίτα Τσουμπανά

Στο σκοτάδι υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν το λόγο για τον οποίο ζουν, απλώς υπάρχουν σε αυτό τον κόσμο χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης. Με τον ίδιο τρόπο ζούσε και μια παρέα αγοριών. Δεν ήξε-ραν το λόγο που έβγαιναν βόλτα κάθε βράδυ ή το λόγο που δεν πήγαιναν πουθενά αλλού εκτός από τα γνωστά μέρη της γειτονιάς τους.Μια μέρα, αποφάσισαν να κάνουν κάτι πιο αλλόκοτο, διαφορετικό, περί-εργο. Βάλθηκαν να κάνουν μια ληστεία. Έτσι λοιπόν, κάθε βράδυ αντί να χάνουν το χρόνο τους με διάφορα άλλα άσκοπα πράγματα, κατέστρω-ναν το σχέδιό τους. Ήξεραν όλοι από υπολογιστές και μπορούσαν να συγκεντρώσουν εύκολα τις απαραίτητες πληροφορίες. Αυτό το θέμα άρ-χισε να τους απασχολεί, να έχει νόημα γι’ αυτούς, ήταν ο «στόχος» τους.Όμως, όταν τελικά το επιχείρησαν, τους κατάλαβαν αμέσως και άρχισαν να τους κυνηγούν , ανάμεσα στα δέντρα ενός πάρκου. Μπορεί να μην τους βγήκε σε καλό όλο αυτό το θέμα, αλλά τουλάχιστον τους είχε ξυπνή-σει όλη την αδρεναλίνη και την ενέργεια που είχαν μέσα τους!

Άρτεμις Βατικιώτη

23

Μια βροχερή μέρα στη Ρωσία, ένας δολοφόνος πηγαίνει να καλύψει τα ίχνη του. Όπως περπατάει στη βροχή, στεναχωριέται γι’ αυτό που έχει κάνει και ας είναι ένας από τους πιο στυγνούς εγκληματίες της Ρωσίας. Του έρχονται στο μυαλό σκέψεις του παρελθόντος, μια μελαγχολική μουσική. Προσπαθεί να καταλάβει τι του θυμίζει. Πράγματα που έχει κάνει ή που του έχουν κάνει. Στην πραγματικότητα δεν είναι κακός, τον έκαναν κακό. Η βροχή λιώνει το χιόνι. Ο δολοφόνος μπαίνει στην καλύβα όπου είχε γίνει ο φόνος. Λίγα λεπτά μετά ακούγονται κλάματα, φωνές. Ο δολοφόνος βγαίνει έξω και χτυπιέται κλαίγοντας. Αλλά έχει καλύψει τα ίχνη του.Είναι ακόμα κακός, άσχετα αν τον έκαναν κάποιοι.

Σωκράτης Τσελεμέγκος

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΚΕΡΑΚΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: “CheMinS iiC” (1972)Ακούστε το:

http://www.lucianoberio.org/en/node/57

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΜΟΥΣΙΚΗ: “CheMinS ii” (1967)


Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο. Ο νεαρός Ρόμαν πάει για ύπνο χαρούμενος, γνωρίζοντας ότι αύριο είναι η μέρα των γενεθλίων του. Περίμενε πολύ καιρό αυτή τη μέρα, γιατί ο πατέρας του θα του έδινε το 70% της εται-ρείας του, ο υποτιθέμενος έρωτας της ζωής του θα του έπαιρνε το αυτο-κίνητο των ονείρων του και η υπόλοιπη οικογένεια θα του έδινε επιταγές, επιταγές, επιταγές.Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο Ρόμαν ξύπνησε με ένα περίεργο συναί-σθημα. Είχε την εντύπωση ότι ήταν στο πατρικό του σπίτι, σ’ εκείνη τη σοφίτα, όπου τόσο λάτρευε να πηγαίνει. Ανοίγοντας τα φώτα είδε τα αγαπημένα του παιχνίδια και τις παλιές ζωγραφιές του. Φορούσε τις αγαπημένες του πιτζάμες, ένιωθε ασφαλής, γεμάτος ζωή και δεν τον απασχολούσαν οι ανησυχίες των μεγάλων. «Για μισό λεπτό» είπε «τα πόδια μου είναι τόσο κοντά που δεν μπορώ καλά-καλά να φτάσω το πόμολο της πόρτας». Κι αυτή η μυρωδιά; Μα έμοιαζε με της πολυαγα-πημένης του μαμάς. «Από τότε που “έφυγε” δεν την έχω ξαναμυρίσει» μονολογούσε. Ξαφνικά, ακούστηκε το άνοιγμα μιας πόρτας! Σκέφτηκε, σαν μεγάλος, ότι αποκλείεται να ήταν η μαμά του, δεν θα ξαναερχόταν ποτέ, ώσπου την άκουσε να τον φωνάζει! Γεμάτος χαρά έτρεξε φωνάζο-ντας «ΜΑ-ΜΑΑΑ». Την αγκάλιασε, δεν την άφηνε να φύγει. Ώσπου η Σόφι , η αδερφή του, τον ξύπνησε λέγοντάς του ότι ήταν ένα κακό όνειρο. Η ώρα του πάρτυ έφτασε. Γνωστά πρόσωπα, αδιάφορα για τον ίδιο, εύχονταν «χρόνια πολλά», του πρόσφεραν δώρα και λόγια του αέρα. Κάποια στιγμή ήρθε η τούρτα με τα κεράκια αναμμένα, όλοι άρχι-σαν να τραγουδάνε και ο πατέρας του τού ψιθύρισε: «Πρόσεχε τι εύχε-σαι, γιατί μπορεί και να σου τύχει!».

Ελισάβετ Αλεξοπούλου

24Making of...ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕΤΑ... ΣοκΟΛΑΤΑΣ. ΑΦΟΥ ΠήρΑΝ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΑ ΤΡΟΜΕΡΑ

ΠΑΙΔΙΑ ΟΡΓΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥψΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΠΕΡΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙντΕΟ,

ΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥνεντΕΥξΕΙΣ ΤΟΥΣ. Η ΛΟΡΕντΑ ΡΑΜΟΥ ΕΠΑΙξΕ ΠΙΑNO ΜΟNO ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥΣ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ

Η ΜΑΡΙΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΕΙξΕΠΩΣ ΗΧΟΥΣΕ Η ΑΡΠΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΜΠΕΡΙΟ.

25

26

SGT.GR ΣΥΓΓΡΟΥ 107ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ:

210 900 5 800 • SGT.GR

Α’ ΚΥΚΛΟΣ: ΕΙΚΑΣΤΙΚΑΤΙΣ ΤΕΤΑΡΤΕΣ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ

2, 9, 16, 23 & 30 οκΤΩΒΡΙΟΥ 2013

Β’ ΚΥΚΛΟΣ: ΜΟΥΣΙΚΗΤΙΣ ΤΡΙΤΕΣ 12, 19 & 26 NOΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ

3, 10 & 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Γ’ ΚΥΚΛΟΣ: θέαΤΡΟΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 7 ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ 13, 20 & 27 ΙΑNOΥΑΡΙΟΥ

ΚΑΙ 3 & 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Δ’ ΚΥΚΛΟΣ: ΧΟΡΟΣΤΙΣ ΤΕΤΑΡΤΕΣ 2, 9 & 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΚΑΙ

7, 14 & 21 ΜΑΐΟΥ 2014

Χορηγός τεχνολογίας εργαστηρίου «Zoom στο Παρασκήνιο» 2013-2014

Documents

ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ | ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ