http://www.tangali.net

Publicatie 028

Alhaaj Mohamed Juzoef Tangali Qasdri

Copyright © M.J. TangaliAmsterdam, 12 november 2005

1e drukUitgever: Stichting Noorani Islamic Research Institute

E-mail: info@tangali.netWebsite: www.tangali.net

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaargemaakt door druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijzedan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uit-gever.

No part of this book may be reproduced in any form, by print, photoprint, microfilm or any other means without written permissionfrom the publisher.

Inhoud

1. De geboorte van de Sheikh2. Vader3. Moeder4. Opleidingen5. Op zoek naar een Moershid6. Wonderen7. Gouden gezegden8. Laatste dagen9. Langer khana10. Dargah programma

Biesmiellahier-Rahmaanier-RahiemAllah zij het begin, de Barmhartige en Genadevolle

Alhamdoliellahi rabbil a’lemien wa salaato wa salaamoala Sayyedina Mohammediew wa a’lihie wa ashaabihieadjma-ien.

Alle lof zij aan Allah, Heerser over het heelal,Duroed op de Heilige Profeet Mohammed Mustafasallallaaho alaihi wa sallam, zijn familie en metgezellen.

1. De geboorte van de SheikhHazrat Khwaja Nizamuddin Awliyah Mehboob-e-Ilaahi radi Allahu anhu is een directe afstammelingvan de Heilige Profeet Mohammed sallallaaho alaihiwa sallam. Hij werd geboren op woensdag 27 Safar636 Hijri (9 oktober 1238 n. Chr.) in de stad Badaun(U.P.) in India. Toen hij geboren was voorspeldenhelderzienden, filosofen en astrologen dat hij opvolwassen leeftijd een unieke persoonlijkheid zouworden en dat hij met zijn spirituele gave in dewijde wereld bekend zou verwerven. Enkele men-

sen vroegen of hij een koning zou worden. De voor-spellers antwoordden: “Nee, maar hij zal zo’nvooraanstaand figuur worden, dat zelfs koningenhet een eer zullen vinden hem hulde te brengen.”

In Siraj Hidayat staat geschreven dat op een dagHazrat Khwaja Moïnuddin Chishti Ajmerie radiAllahu anhu enkele engelen ontmoette. Deze vertel-den hem dat hij zichzelf aan de hemelen had aange-kondigd. Hazrat Moïnuddin vroeg: “Wie, ik?” deantwoorden ontkennend. Vervolgens vroeg KhwajaMoïnuddin of het zijn Khalifah (opvolger) HazratKhwaja Qutubuddin radi Allahu anhu was. Opnieuwwas het antwoord ‘neen’. Toen vroeg hij ‘is het BabaFariduddin radi Allahu anhu de opvolger vanQutubuddin’. Nogmaals was het antwoord ontken-nend.

Ten slotte vroeg Hazrat Moïnuddin of het KhwajaNizamuddin radi Allahu anhu was, de opvolger vanBaba Fariduddin. De engelen zeiden “ja, en zijnnaam is alom bekend in de hemelen.”

Hazrat Nizamuddin Awliyah vertegenwoordigt opvele wijze de spits van de Chishti Orde van deSoefi’s. Hazrat Baba Faried, zijn spirituele gids, zeiwijzend naar hem: “Wees als een grote boom, zodatAllah’s schepping (het mensdom in hun enormemenigte) rust en verlichting mogen vinden onderuw schaduw.” Dit benadrukt deels zelf waarom hijettelijke heren in de Chishti Orde als zijn discipelinwijdde. Een andere reden is ook met het volgendeduidelijk geworden: “Geschiedenis, laat nietteminons zijn onbeperkte wijsheid en bestuur kennen.Naar verafgelegen streken Uttar Pardesh, Rajast-haan, Gujarat, Bihar en Bangladesh stuurde hij erva-ren en goed geschoolde volgelingen van de ChishtiOrde. Nog altijd ontvankelijk voor de behoefte vanhet lokale volk.” Met eerbied voor het soefi paddacht Hazrat Nizamuddin Awliyah: “Voor een der-wisj zijn drie dingen noodzakelijk. Alle drie begin-nen met een ‘ain’ (een Arabische letter), namelijkIshq (liefde), Aql (intelligentie) en Ilm (kennis).” Deinhoudelijke kwaliteiten van deze drie onderwer-pen zullen wij nader beschrijven.

Soefisme is in wezen het pad van de ‘liefde’. Liefdehoort beschouwd te worden als een spirituele drijf-veer. Hiermee wordt bedoeld de basis kwaliteitwaarmee een mens wordt getransformeerd naar eenhoger niveau. Hierdoor volstaat het door te zeggen,dat Hazrat Nizamuddin Awliyah bekend is alsMehboob-e-Ilaahi, de geliefde van Allah.

Intelligentie verandert in de handen van HazratNizamuddin Awliyah in wijsheid. Zijn ‘wijsheid’ uitzichzelf in de vorm van dienstbaarheid aan demensheid. Over hem wordt gezegd: “Hij was geenmysticus van de gewone soort. Hij vloog nooit in delucht noch liep hij met droge voeten op water. Zijngrootheid was de grootheid van een liefhebbendhart; zijn wonderen waren de wonderen van diep-gaande bekoorlijke ziel. Hij kon met een glimp opzijn gezicht de innerlijke gedachten in het hart vanmensen lezen. Hij sprak de woorden uit die troost enbemoediging teweeg brachten in een gebroken hart.”

Over ‘kennis’ de derde kwaliteit van een derwisj kangezegd worden, dat Hazrat Nizamuddin Awliyah

een van de hoogopgeleide geleerde van zijn tijd was.Hij wilde een Qazi (rechter) worden, maar gaf het opvoor de beoefening van innerlijke kennis. Nadat hijeen Moeried (spirituele leerling) van Hazrat BabaFaried was geworden leefde hij in extreem armzali-ge omstandigheden. Vrienden die hem zagen wer-den verbaasd, omdat hij bekend was als iemand dieop de ladder stond van een veelbelovende carrièrevoor een geletterde. Toen Hazrat Nizamuddin Aw-liyah dat vertelde aan Hazrat Baba Faried, steldezijn Moershid (spirituele leraar) hem voor de volgen-de verzen aan zijn vrienden voor te dragen:

U bent niet mijn reiskameraad.Bewandel je eigen pad.Moge U welvarend wordenen ik onderdruk.

Nadien gaf Hazrat Baba Faried hem de opdracht eenmand fruit uit de keuken te halen en het op zijnhoofd te dragen naar zijn vrienden. Nadat hij dathad gedaan reciteerde hij bovenstaande verzen.Hierdoor werd zijn vrienden diep getroffen.

Op een dag vertelde iemand, dat een heilige stierfterwijl hij zachtjes de naam van Allah herhaalde. Deogen van Hazrat Nizamuddin Awliyah, die naar ditverhaal luisterde, vulden zich met tranen en hijreciteerde het volgende kwatrijn:

Ik kom rennend naar het einde van Uw straat,Tranen diggelen en diggelen over mijn wangen.Verenigd met U ... wat anders kan ik verlangen?Mijn ziel zwicht als ik Uw naam herhaal.

2. Zijn vaderNadat Bokhara was verlaten kwamen de grootvader(van vaderszijde) Hazrat Khwaja Ali Sahib en groot-vader (van moederszijde) Hazrat Khwaja Arab methun gezinnen in India aan. Aanvankelijk leefden zijin Lahore, maar kozen later als woonplaats Badayun(Oost Delhi). Khwaja Arab liet zijn dochter BibiZulaikha trouwen met Khwaja Sayed Ahmad, zoonvan Khwaja Ali Sahib.

Khwaja Sayed Ahmad, vader van Mehboob-e-Ilaahi,was een geboren heilige. Hij behaalde de hoogstegradatie in de Perzische- en Arabische letterkunde.Te midden van de populaire, geletterde en bekwa-me mensen was hij de meeste geslaagde, bovendienwerd hij overal gauw herkend als een intellectueel.Zijn vader bracht veel tijd door in het gebed en hetzoeken naar de Waarheid. Kalm, bescheiden en ge-liefd door zijn preken kon hij altijd de teleurgesteldemensen voor zich winnen. Hij was altijd bereid omde verdrietige, de behoeftige en arme te helpen. Zijnnauwgezette streefdoel was om op het Rechte Paden vroomheid te blijven. Hij overleed toen HazratNizamuddin Awliyah vijf jaar was.

3. Zijn moederDe moeder van Hazrat Khwaja Sayed NizamuddinAwliyah was een hele vrome en geletterde vrouwdie wonderbaarlijke krachten bezat. HazratNizamuddin Awliyah vertelde dat wanneer iemandmet een handelsprobleem naar zijn moeder kwamzij altijd van het begin af aan al de uitkomst wist enhet aan de Wil van Allah overliet.

Op een dag zei zij aan haar zoon: “Baba Nizam,bezoek mij in de nacht van iedere nieuwe maan.”Aan wie wil je na mijn dood respect tonen en wie wilnaar jou kijken met de moederlijke ogen?” Tranenstroomden uit zijn ogen, omdat hij begreep dat detijd van de laatste adem van zijn moeder was aange-broken. Uiteindelijk hief zij de handen van haarzoon naar de hemel en zei: “O Allah, de Heer derWerelden, ik vertrouw mijn arme zoon aan U.”Hierna dook zij weg in gebed en blies haar laatsteadem uit.

4. OpleidingZijn moeder bracht hem naar een school waar Haz-rat Nizamuddin Awliyah leerde de Heilige Qur’aante reciteren. In korte tijd behaalde hij de gradatiesvan Qirāt (op zeven wijze de Heilige Qur’aan recite-ren). Op twaalf jarig leeftijd kreeg hij een tulband opzijn hoofd als teken van uitmuntendheid. Bij hetbereiken van een leeftijd van 18 jaar had hij diversestudieonderdelen van zijn tijd eigen gemaakt zoalstheologie, Ahadith inclusief uitleg, Arabische gram-matica, logica, filosofie, letterkunde, Fiqh (jurispru-

dentie) wiskunde en astronomie. Een van zijn meestvooraanstaande leraren was Khwaja Shamsul Malik.

Ook kreeg hij van zijn leraar Maulana Qamaluddineen certificaat ‘specialist van Ahadith’. Door zijnuitzonderlijke intelligentie, hoge idealen, bekwaam-heden en krachtige discussie-kunst werd hem doorvooraanstaande geletterde en wijze mannen de titel‘Bahas Mehfilshikan’ (onoverwinnelijke redenaar) ge-geven. Ondanks deze kwaliteiten en activiteiten waszijn hart nog steeds gericht op het verwerven vanspirituele kennis. Hierdoor begon zijn hart met god-delijke liefde te vullen. Geleidelijk aan begon hijeenzaamheid en teruggetrokkenheid aangenamer tevinden. En dat was juist wat hem rust bracht engelukkig maakte.

5. Op zoek naar een MoershidOp een dag kwam een Qawaal (mystieke musicus)Abu Bakr uit Multan (Pakistan) bij de leraar vanHazrat Nizamuddin Awliyah. De leraar vroeg aande Qawaal informatie over de soefi Sheikh van Mul-tan. Abu Bakr antwoordde: “Ik heb geleefd in het

gezelschap van Hazrat Sheikh Bahauddin Zachariavan Multan en ik heb mystieke coupletten voor hemgezongen.”

In zijn Khanqah (soefi mannenklooster) is de aanbid-ding van Allah zo erg toegewijd, dat zelfs meisjesdie deeg kneden zich met de Zikr (herinneren vanAllah) bezighouden. Daarna ging ik naar Ajodhan(tegenwoordig: Pakpattan in Pakistan). Daar ont-moette ik Hazrat Baba Fariduddin Ganj-e-Shakar,die een onovertroffen liefde voor Allah voelde waar-door hij de wereld heeft kunnen overwinnen.

Het licht van hem heeft de omgeving versierd. DeQawaal begon zijn concert met de volgende zin: “Delevende onderkruiper van liefde heeft mijn hart ge-beten.” Hazrat Nizamuddin Awliyah zei dat toen hijdeze woorden over de lofprijzing van Baba Faridud-din Ganj-e-Shakar hoorde hij zodanig een indrin-gende liefde voor Baba Faried voelde, dat hij naiedere namaaz zijn naam herhaalde. Hazrat Niza-muddin Awliyah vertelde: “Ik reisde van Badayunnaar Delhi.” Musamma Ayuz vergezelde hem op

zijn reis. Ayuz geloofde sterk in de spirituele won-deren van

Baba Faried. Wanneer hij het minste gevaar doordieven of wilde beesten zag aankomen riep hij luid:“O, Pier! Kom! Ik heb Uw hulp nodig.” Ik vroeg hemnaar de naam van zijn Pier en Ayuz zei: “Hij isdegenen die jouw hart heeft veroverd en waardoorjij bekoord bent geworden”, Baba Faried aanduiden-de. Dus werd vanaf die dag mijn devotie en vertrou-wen in de Sheikh toegenomen.

In Delhi verbleef ik gedurende drie jaar, dicht bijHazrat Baba Fariduddin’s broer en afgezant HazratSheikh Najibuddin Mutawakkil. Mijn moeder enzuster waren ook met mij. Wij huurden een huis inde omgeving van de bijzondere Sheikh. Zijn gezel-schap was voor mij erg waardevol. In zijn aanwezig-heid werden de kwaliteiten van Baba FariduddinGanj-e-Shakar verteld. Toen ik dat hoorde verlang-de ik ernaar Baba Faried’s voeten te kussen.

Op een dag vroeg Hazrat Nizamuddin Awliyah aanSheikh Najibuddin Mutawakkil voor hem te biddenen Allah te vragen hem een Qazi (rechter) te maken.Dan zal ik in staat zijn recht te doen aan de schep-pingen van Allah. De Sheikh bleef stil. Toen HazratNizamuddin Awliyah zijn verzoek herhaalde ant-woordde hij: “Allah verbiedt jou een Qazi te wor-den, wordt iets anders!” In die dagen verbleefHazrat Nizamuddin Awliyah enige nachten in deJama Masjid. Op een ochtend reciteerde de muezzin(oproeper tot het gebed) de volgende Qur’aan-verzen vanaf de minaret:

“Is voor de gelovigen de tijd nog niet aangebroken dathun hart nederig worde om God gedachtig te zijn en deWaarheid (op te nemen), die nedergedaald is? En laten zijniet worden zoals zij die het Boek vóórdien ontvingen -voor dezen was de termijn (te) lang geworden waardoorhun hart werd verhard en velen van hen ongehoorzaamwerden.” Surah al_Hadeed (57) vers 16

Deze beluisterende veranderde de conditie vanHazrat Nizamuddin Awliyah. Het leek alsof hij

spirituele verlichting ontving vanuit alle richtingen.Zonder voedsel verliet hij Delhi om naar BabaFaried te gaan. Toen hij twintig jaar oud was bereik-te hij op woensdag 11 Rajab 655 Hijri (1257 n. Chr.)de stad Ajodhan. Daar aangekomen probeerde hijaan Hazrat Baba Faried zonder succes in details tevertellen hoe vurig hij had verlangd hem te ontmoe-ten. Hij kon haast niet praten, omdat hij ontzag voorhem had. Baba Faried reciteerde de volgende verzen:

“Ai aatish-e-firaqat (“O, het vuur der scheiding vanGij)Dilha kabab kardah (heeft de harten gemaakt alsgeroosterd vlees)Sailable-e-ishtiyaqat (de overvloed van genegenheidvan Gij)Jahan kharab kardah.” (heeft het leven somber ge-maakt).”

Vervolgens werd Hazrat Nizamuddin Awliyah ver-eerd om als Moeried (spirituele leerling) van BabaFaried geaccepteerd te worden. Toen merkte BabaFaried Sahib op: “O, Nizamuddin! Ik wilde het

domein van Delhi aan iemand anders toevertrou-wen. Toen je onderweg was hoorde ik een stem, diezij dat ik op jou moest wachten. De stem zei, ‘hij isgeschikt voor dat domein. Het moet aan hem wor-den toevertrouwd’.

Blijf dus in onze gezelschap zodat je na de afrondingvan je spirituele training door ons kunt wordenaangewezen als de opvolger en Wali-e-Hindoestaan(de heilige van India).” Hazrat NizamuddinAwliyah verbleef in het gezelschap van zijn Pier-o-Moershid gedurende zeven maanden en enkele da-gen. In deze korte periode werd hij waardig gevon-den om de khilafat (geestelijke toestemming) van degrote mysticus Baba Faried te verkrijgen. Op 2 Rabi-ul-Awwal 656 Hijri (1258 n. Chr.) kreeg HazratNizamuddin Awliyah de speciale tulband en werdhij door Baba Faried gezegend en benoemd metkhilafat en Wilāyah. Baba Faried had deze tulbandontvangen uit Chisht (Afghanistan). Toen HazratNizamuddin Awliyah in Delhi aankwam besteeg hijde troon van khilafat-e-piran-e-Chisht. Kortom, hijwerd een afgezant van de Chishti Sheikh. Hazrat

Nizamuddin Awliyah ging tien keer naar Ajodhan,waarvan drie keer tijdens het leven van Baba Faried.

Na het verblijf van enkele dagen in Delhi minachttehij de drukte van de mensen en verlangde om dewoestijn in te trekken. Hij ontving toen een goddelij-ke inspiratie dat zijn verblijfplaats Ghiyaspur zouworden, een klein dorpje aan de rand van de stadDelhi. In Ghiyaspur aangekomen bouwde hij voorzijn metgezellen en zichzelf eerst een tijdelijkeschuilplaats met een dak van stro. Na enige tijdwerd een beter huis door een van zijn metgezellen,Zia-ud-din Wakil Mulk, gebouwd. HazratNizamuddin Awliyah leefde hier langer dan zestigjaar en veranderde nooit meer de plaats van zijnhuis. Het khanqah (mannenklooster) is nog steeds intakt gebleven en veel mensen bezoeken dagelijksdeze plaats.

Na het passeren van de spirituele status ghousiat enfarwaniyat, bereikte Hazrat Nizamuddin Awliyah destatus der Mehboob (geliefde van Allah). Zijn per-soonlijkheid was de laadkist van goddelijke

geheimen en zijn intenties waren in overeenstem-ming met die van Allah. Hij verspreidde een ergfijne parfumgeur. Qazi Hamiduddin Kashani kwameveneens in aanraking met deze geur en probeerdehet zonder succes weg te drijven. Hij verklaarde ditvoorval aan Hazrat Nizamuddin Awliyah die hetals volgt uitlegde: “Qazi, deze geur is van de liefdevan Allah, die Hij aan Zijn liefhebbers geeft.”

In de jeugdige periode van zijn leven leed hij aanarmoede. Hoewel in sultan Ghyasuddin Balban’stijd een ieder meloenen kon kopen voor een schraleprijs ging de grootste tijd voorbij zonder dat HazratNizamuddin Awliyah zelfs een stukje te eten had.Op een dag bracht een vrome vrouw een beetjegerstmeel voor hem. Hij vroeg aan Sheikh Kamalud-din Yaqub het in een pan te koken. Op dat momentkwam een faqir met een lapje langs en vroeg metluide stem: “O, Nizamuddin! Brengt wat je ookhebt.” Hazrat Nizamuddin Awliyah gaf hem al zijnvoedsel. De faqir at al het voedsel op en brak daarnade pan. Vervolgens zei hij: “O, Nizamuddin! Je hebtde gulheid bereikt van de onzichtbare wereld van

Baba Faried en de schaal van onzichtbare armoedeheb ik gebroken. Nu ben je een sultan geworden vanzowel de zichtbare als de onzichtbare wereld.” Van-af die dag komen ontelbare giften binnen en wordtdagelijks gratis maaltijd verstrekt aan honderdenbezoekers.

6. WonderenWanneer Allah Almachtige tevreden is met zijn aan-bidders, zegent Hij hen met Qaraamats (alles watgebeurd boven het menselijke verstand en kracht).Wonderen van de vooraanstaande soefi’s zijn striktbestemd om mensen te helpen. Soefi’s vermijden hetgebruik van deze wonderkrachten, maar door om-standigheden en de Wil van Allah Almachtige ont-komen zij niet altijd daaraan. Er zijn heel veelwonderen van Hazrat Nizamuddin Awliyah radiAllahu anhu bekend. Enkele zullen wij memoreren.

Jongen geboren bij een kinderloos echtpaarEen van de leerlingen van Hazrat Nizamuddin Aw-liyah had geen kinderen. Hij verzocht aan HazratNizamuddin Awliyah om voor hem te bidden.

Hazrat vroeg hem tijdens de Sama (spiritueel mu-ziek bijeenkomst) te komen. Toen de Sama plaats-vond was Hazrat in diepe concentratie met zijngedachte bij Allah Almachtige en zijn leerling her-haalde zijn verzoek. Hazrat leunde rustig met zijnrug tegen de rug van zijn leerling en na enige maan-den werd zijn leerling gezegend met klein jongetje.

Langar verdubbeld (gratis eten)Door de toenemende bekendheid van HazratNizamuddin Awliyah’s gratis langar (keuken) werdde keizer van Delhi sultan Ghyasuddin Khilji ja-loers. Hij gaf bevel dat niemand meer giften aanHazrat Nizamuddin Awliyah mocht geven. ToenHazrat dit te horen kreeg gaf hij een amulet aan zijnleerling Khwaja Iqbal, hoofd van de keuken, envroeg het in de Almaarih (keukenkast) te zetten en delangar te verdubbelen. Hij zei: “Door de Wil vanAllah Almachtige zul je alles in de keukenkast vin-den wat je ook nodig hebt.” En zo gebeurde het ook.Door deze actie werd de keizer jaloerser en boos.

Keizer schrijft het keizerrijk op de naam van HazratOp een dag wilde keizer Qutubuddin Khielji in debuurt van de khanqah van Hazrat NizamuddinAwliyah passeren. Door de vele aanhangers vanHazrat waren de wegen afgesloten. Toen de keizerde grote menigte zag werd hij bang en keerde hijteug naar zijn paleis. In zijn paleis aangekomen gafhij onmiddellijk het bevel aan Hazrat NizamuddinAwliyah om zijn khanqah te sluiten en Delhi teverlaten.

Na enige tijd voelde de keizer verschrikkelijk veelpijn. Veel specialisten onderzochten hem, maar kon-den hem niet helpen. Alle medicijnen werkten om-gekeerd. Toen hij opmerkte dat zijn dood nabij wasdacht hij dat dit lot te danken was aan zijn slechtehouding tegenover Hazrat Nizamuddin Awliyah.De moeder van de keizer kon de ondraaglijke pijnvan haar zoon niet meer aanzien en ging spoedignaar Hazrat, kuste zijn voeten en verzocht hem haarzoon te vergeven. Hazrat stuurde met de moedereen boodschap aan haar zoon dat hij het keizerrijkaan Hazrat moest overdragen. Als uw zoon akkoord

gaat, breng dan de ondertekende documenten voormij met een beetje van zijn urine. De moeder gingterug naar het paleis en kwam gauw weer terug metde documenten en urine van haar zoon. Hazrat stakhet document in de urine van de keizer en zei: “Geefdit terug aan je zoon en vertel hem dat het wereldsekeizerrijk in de ogen van een derwisj niets meerwaard is dan zijn keizerrijk in urine.” Nadien badHazrat voor de keizer en hij genas.

Water brand als olie in de lampDit is een bekende Qaraamat. Toen HazratNizamuddin Awliyah een waterput (Baoli binnen inde Dargah) aan het bouwen was, bouwde op dezelf-de tijd ook keizer Ghyasuddin Tughlaq zijn fort inTughlaqabad. Al zijn godvrezende arbeiders be-zochten graag Hazrat en hielpen gedurende denacht met het bouwen van de waterput. De keizerhoorde dit en verbood zijn arbeiders voor Hazrat tewerken. De arbeiders gehoorzaamden niet en ver-volgden hun gewoonte. Hierdoor werd de keizerboos en gaf bevel onmiddellijk te stoppen met hetgeven van brandolie aan Hazrat. Hazrat bad tot

Allah Almachtige en gaf opdracht aan zijn leerlingHazrat Nasiruddin Roshan Chiragh Delhvi hetwater als brandolie te gebruiken. De leerling volgdede opdracht van zijn Pier en het water brandde alsofhet brandolie was. Als gevolg hiervan gaf Hazrat detitel Chirag-e-Dehlvi (lamp van Delhi) aan zijn leer-ling Hazrat Khwaja Sayed Makhdoom NasiruddinChiragh Delhvi.

Hunooz Delhi door ast (Delhi is nog steeds ver weg)Keizer Ghyasuddin Tughlaq was ook jaloers opHazrat Nizamuddin Awliyah’s reputatie en positie.Enkele vijanden spraken ondeugdelijk over Hazratbij keizer sultan Ghyasuddin Tughlaq. De keizerging naar Bangladesh en gaf opdracht aan HazratNizamuddin Awliyah om Delhi te verlaten, voordathij terug zou komen. Toen de keizer van zijn reisterugkwam en nabij Delhi was aangekomen werdende leerlingen van Hazrat ongerust, omdat zij Delhinog niet hadden verlaten. Hazrat NizamuddinAwliyah glimlachte en zei: “Hunooz Delhi door ast.”Terwijl de sultan nog op een afstand van 9 kilometerverwijdert van Delhi was organiseerde zijn zoon een

keizerlijk feest. Spoedig na aankomst van de keizerin het nieuw gebouwde paleis stortte het paleis in ensultan Ghyasuddin Tughlaq overleed onder hetpuin.

Op een dag vroeg sultan Qutubuddin MubarakShah aan Hazrat Nizamuddin Awliyah om hem opiedere laatste dag van de maand te bezoeken. Hazratantwoordde: “Het is tegen de tradities van mijnSheikhs. Ik zal nooit de koning gaan bezoeken.” Zijnvrienden adviseerden hem naar zijn Sheikh BabaFaried te gaan en hierover advies te vragen.

Hazrat weigerde dat te doen en zei: “Alleen al deopdrachten van de godsdienst zijn legioen. Ikschaam mij om verdriet te doen aan mijn Sheikh omeen wereldse kwestie.” Hij zei vervolgens: “De ko-ning zal niet over mij heersen, omdat ik een droomheb gehad. Ik zag een dier met hoorns mij aanvallen.Toen het dier op mij afkwam pakte ik het bij dehoorns vast en sloeg het op de grond waardoor hetoverleed.” Op die dag, na het middaggebed, weiger-de hij de koning te bezoeken. Twee uren voordat de

dag was verstreken werd hem nogmaals gevraagdde koning te bezoeken. Hij gaf geen antwoord. Indie nacht werd de koning door Khusro Khanvermoord.

Sultan Alauddin vreesde in zijn hart dat HazratNizamuddin Awliyah de wens zou hebben over hetkeizerrijk te regeren en op het juiste moment wacht-te om hem van zijn troon omver te werpen. Als eentest stuurde de sultan een paar moeilijke overheids-zaken voor een oplossing naar Hazrat. HazratNizamuddin Awliyah reageerde als volgt: “Wathebben op tapijt zittende derwisjen te maken metzaken van koningen, die op tronen zitten?

Het is beter dat de tijd van de derwisj niet verkwistwordt en het geweten van de fuqaraa niet getestwordt.” Toen de keizer Hazrat Nizamuddin Aw-liyah vol respect uitnodigde voor een bezoek, ant-woordde Hazrat: “De genegenheid van een derwisjzal gezien moeten worden net als een vogel aan wieleed is toegebracht door de havik van het koninklijk

vertier. Het is beter en genoegzaam om het slechtsdoor de groet als kennismaking te houden.”

Op een dag vertelde Hazrat Sheikh Nasiruddin vanOudh dat hij wereldse kennis leerde van QaziMohiuddin Kashani. De Sheikh werd plotselingziek, en er was geen hoop meer op leven. ToenSheikh Nasiruddin bewusteloos was geworden be-zocht Hazrat Nizamuddin Awliyah hem. Hazratstreek zijn hand over zijn gezicht en onmiddellijkkwam Sheikh Nasiruddin weer bij bewustzijn. Hijlegde vervolgens zijn hoofd op de voeten vanHazrat.

Op een dag organiseerde een Moeried van HazratNizamuddin Awliyah een feest voor hem. Qawaalswaren ook uitgenodigd en het maaltijd werd klaar-gemaakt. Toen de Sama begon stroomden duizen-den mensen binnen. De gastheer werd ongerust,omdat er onvoldoende maaltijd was voor iedereen.Dit merkte Hazrat Nizamuddin Awliyah op en zeitegen zijn khadiem (dienaar): “Was de handen van demensen en laat zij bij elkaar gaan zitten. Begin de

maaltijd te verdelen door eerst ‘Bismillah’ (Allah zijhet begin) te zeggen.” Zo gebeurde het ook. Ieder-een kreeg voldoende eten en er bleef zelfs eten over.Er is verteld dat Shamsuddin een zeer rijke man wasen niet geloofde in de spirituele krachten van HazratNizamuddin Awliyah. In plaats daarvan spuide hijslechte dingen over Hazrat. Op een dag was hij metzijn vrienden wijn aan het drinken toen hij plotse-ling Hazrat Nizamuddin Awliyah met een waar-schuwende vinger voor zich zag verschijnen.Shamsuddin gooide meteen zijn wijn in het water enging na woezoe gemaakt te hebben naar het huisvan Hazrat. Bij Hazrat Nizamuddin Awliyah aange-komen hoorde hij Hazrat zeggen: “Degene die doorAllah is gezegend houd afstand van zondige dingenals deze.” Toen Shamsuddin dit hoorde werd hijverbaasd en met volledige devotie werd hij zijnMoeried. Hij verdeelde al zijn geld onder de derwi-sjen en in korte tijd werd hij een Wali (heilige).

7. Gouden gezegdenHet uiteindelijke doel van Hazrat NizamuddinAwliyah was het verspreiden van de missie van de

Heilige Profeet Mohammed sallallaaho alaihi wa sal-lam in het Licht van de Heilige Qur’aan en de Soen-nah zoals hij geleerd had van Hazrat Khwaja GharibNawaaz. Zijn morale training was gebaseerd opstreven, gehoorzaamheid en nobele daden. De leef-wijze van de mensen veranderde volkomen door despirituele invloed en religieuze trainingen. De mees-te werden godvrezend en gedisciplineerd. Zij na-men afstand van zaken als alcohol, gokken enroddelen. Zijn moeilijke missie werd weerspiegelddoor gouden gezegden zoals:

Ware liefde: Allah heeft lief, degenen die het meestvan zowel Hem houden als van de mensen omwillevan Allah Almachtige.

Geliefden ochtend: De ochtend van de getrouweverschijnt in de ochtend. De ochtend van de geliefdebegint na Isha namaaz en duurt tot de Fajr, waarbijzij de hele nacht (in gebed) wakker blijven.

Vrees voor Allah: Wanneer de mens uit angst voorAllah’s woede rilt, dan worden zijn zonden

vergeven zoals bladeren worden gescheiden vaneen droge boom.

Reinheid: reinheid is verplicht na overtuiging(Iman). Het bestaat uit vier soorten, te weten:

Uiterlijke reinheid (zonder deze rein-heid van het lichaam is geen enkelegebed geldig).Reinheid van de geslachtsdelen.Innerlijke reinheid (reinheid van hethart, anders kan geen Goddelijke ken-nis worden verkregen).Reinheid van het innerlijke van allesbehalve Allah.

Perfecte man: Een volmaakte man bezit vier kwali-teiten van perfectie, namelijk:

Weinig eten Weinig slapen Weinig praten Weinig mensen ontmoeten.

Karakter (akhlāq): Hazrat Nizamuddin Awliyahlegde zijn accent op de ontwikkeling van een goedkarakter en godsdienstige waarden van een derwisj.Karakter is het sieraad die de mens tooit.

Kwaliteiten van een Pier: Een Pier moet een specia-list zijn in Shari’ah (islamitische wetgeving), Tariqat(spirituele pad) en Haqiqat (Geheimen der Waar-heid).

8. Laatste dagenToen zwakte en onvermijdelijke verschijnselen vanouderdom zich over Hazrat Nizamuddin Awliyahvoltrokken, begon hij praktisch niet meer te eten ente slapen. Hij was nu alles geworden, maar voor eenaards wezen kon iedereen heilig licht uit hem zienstralen. De meeste tijd bracht hij door in meditatie envaak was hij in trance. Amir Khusro reciteerde dik-wijls gedichten voor hem. Hij luisterde met dezelfdetrance en meditatie stemming. Uiterlijk begon hijinteresse te tonen in het bijeenbrengen en bemoedi-gen van de mensen om hem heen, maar innerlijk

was zijn hart voortdurend in meditatie verzonkenen in communicatie met zijn Schepper.

Op een vrijdag werd hij plotseling erg ziek. Zelfs indie toestand verrichtte hij zijn gebeden. Hij vroegaan zijn leerlingen of hij zijn gebed al had verricht.Zonder op het antwoord te wachten zei hij: “Laatmij maar meer gebeden verrichten, want na mijndood kan ik niet meer terugkomen om het te doen.”Ook werd gehoord dat hij zei: “Vrijdag is de dagwaarop mijn Vriend (Allah) mij beloofd heeft naarde Hemel te halen.” Zijn naasten vroegen hem wathij voor hen achterliet. Hazrat Nizamuddin Awliyahzegende hen en zei: “Allah zal degenen die hierachterblijven helpen en zij zullen in overvloed krij-gen van wat zij nodig hebben.”

Veertig dagen voor zijn heengaan at HazratNizamuddin Awliyah niet meer en kreeg hindervan zelfs de geur van het eten. Als zijn dienaren ennabestaanden hem nederig verzochten een beetjesoep te eten antwoordde hij dat hij niets met het etenkon doen en dat hij zich aan het voorbereiden was

voor een reis om de Profeet Mohammed sallallaahoalaihi wa sallam te ontmoeten, die op hem in de hemelwachtte. Op een leeftijd van 90 jaar blies hij zijnlaatste adem uit. Dit gebeurde op vrijdag 18 Rabi-us-Sani 725 Hijri (3 april 1324 n. Chr.). Toen het lichaamvan Hazrat Nizamuddin Awliyah werd gedragennaar de begraafplaats reciteerden de mystieke muzi-kanten het volgende couplet: “De wereld verlangdernaar uw gezicht te mogen zien, maar waar gaat Unaartoe en om wiens gezicht te zien onderneemt Udeze reis.”

Er was trilling in het lijk. De hand van HazratNizamuddin Awliyah kwam van onder het doods-kleed te voorschijn en mensen hoorden zijn stemzeggen: “Ik ga niet uit eigen beweging.” HazratNizamuddin’s hoofdafgezant, Khwaja MakhdoomNasiruddin Roshan Chiragh Delhvi, was daar tij-dens deze gebeurtenis aanwezig. Hij stopte onmid-dellijk de Sama en huilde: “O Sheikh, wees redelijk,trek Uw hand terug en blijf stil.” De hand werdteruggetrokken en er was weer stilte.

Hazrat Nizamuddin Awliyah had miljoenen volge-lingen en leerlingen. Duizenden van zijn volgelin-gen verkondigden niet alleen in India zijnleerstelling, maar ook in andere landen inclusiefChina. Er is geen enkele plaats in India waar zijnleerlingen niet aangetroffen kan worden.9. Langar khanaIedere dag krijgen duizenden vermoeide reizigers,armen en ander behoeftige eten. Niemand in de stadgaat slapen zonder een volle maag. Het staat inTarikh-e-Hind dat niet minder dan 3.000 geletterden,200 Qawaals en ontelbare studenten voortdurendeten kregen uit de keuken van Hazrat NizamuddinAwliyah.

10. Dargah programma

DagelijksSalāt-o-Salaam : na iedere Fajr gebed.Halqa-e-Zikr : na iedere Fajr gebed.Khatam-e-Khwajgaan : na elke halqa-e-Zikr.Qur’aan khwaanie : in de ochtenduren.Roshni : voor Maghrib gebed worden

kaarsen ceremonieel aangestoken.Langar : na Fajr(thee en beschuit), na Maghrib warme eten.Rauza Mamool : Qawaals tot ca. 2 uur na Isha namaaz.Khidmat : verwisselen van chaadar(dekens) en bloemen bij elkaar schrappen geduren-de de avond en nacht.

WekelijksSalāt-o-Salaam : na iedere Jumu’ah namaaz.Noorani Mehfil : elke vrijdag na Isha namaaz.Activiteiten zijn : Qur’aan recitatie, Tafsir-e-Qur’aan, Naath Sharief, Ahadith uitleg, Shari’ahuitleg, etc.

MaandelijksAttharveen: heilige 18de dag van de maand wordtgehouden om 11.00 uur.