1, Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ- Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΛΕΤΗΣ

Όθωνας

Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος,

πλήρες όνομα Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ (1 Ιουνίου1815 - 26 Ιουλίου 1867),

ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας και πρώτος Βασιλιάς του Βασιλείου της Ελλάδος,

με τον επίσημο τίτλο :

«Βασιλεύς της Ελλάδος».

5/4/2014 ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΣΟΥΓΑ 2

Ο Όθωνας γεννήθηκε στο κάστρο

Μίραμπελ του Σάλτσμπουργκ, όταν αυτό

αποτελεσε, για μικρό χρονικό διάστημα,

τμήμα της Βαυαρίας, την 1η Ιουνίου 1815.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Διαδόχου

και μετέπειτα Βασιλιά της

Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, και

της Θηρεσίας, κόρης του δούκα του

Ζάξεν-Χιλντμπουργκχάουζεν (Sachsen-

Hildburghausen).

Έλαβε εκπαίδευση πρίγκιπα που

προοριζόταν για δευτερεύουσα θέση μέσα

στο κράτος.

Μάλιστα ο πατέρας του ήθελε να

ακολουθήσει το εκκλησιαστικό στάδιο και

ανέθεσε τις σπουδές του στον φανατικό

καθολικό ιερέα Oetel που αργότερα έγινε

επίσκοπος του Άιχστατ.


Λόγω της καχυποψίας απέναντι στον

Κυβερνήτη της Ελλάδας Ι. Καποδίστρια ,

το 1830 η Αγγλία κατά την υπογραφή της

συνθήκης ανεξαρτησίας της Ελλάδας πέτυχε

συμφωνία με τις Μεγάλες

Δυνάμεις («Προστάτιδες Δυνάμεις») της

δημιουργίας Ελληνικού Βασιλείου. Το1832 ο

Όθων εκλέχθηκε Βασιλιάς της Ελλάδας,

ύστερα από την τελική άρνηση του Λεοπόλδου

της Σαξωνίας , Φραγκίσκου) που είχε επιλεγεί

αρχικά Βασιλιάς της Ελλάδας και κατόπιν έγινε

Βασιλιάς του νεοσύστατου Βασιλείου

του Βελγίου.


Στις 25 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 17

ετών, ο Όθωνας αποβιβάστηκε

στο Ναύπλιο, από τη βρετανική

φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», εν μέσω

λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος

από τριμελή Αντιβασιλεία Βαυαρών

(που θα κυβερνούσε μέχρι αυτός να

ενηλικιωθεί, το 1835) και πολυμελή

βαυαρικό τακτικό στρατό (3.850

στρατιώτες) που βαθμιαία

συμπληρώθηκε από «εθελοντές», στην

πλειοψηφία τους Γερμανούς.


Επειδή ο Όθωνας ήταν ανήλικος, σχηματίστηκε επιτροπή Αντιβασιλείας

από τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ,

Έιντεκ, Γκρένερ και Άμπελ.

Η περίοδος της Αντιβασιλείας κράτησε από το 1832 μέχρι το 1835 και

υπήρξε εξαιρετικά σκληρή.

Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών

σωμάτων των οπλαρχηγών. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και κάποιες

εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα.

Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι.

Πέρασαν από δίκη τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα που

καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20

χρόνια φυλάκιση, ύστερα από τη διαφωνία των δύο δικαστών

Πολυζωίδη και Τερτσέτη.


Η διοίκηση του κράτους

ήταν έντονα

συγκεντρωτική και

γραφειοκρατική, με

νομοθεσία εισηγμένη

χωρίς να λαμβάνει υπ'

όψη τις τοπικές

ιδιομορφίες.

Τα μέλη της κυβέρνησης

μοιράζονταν ως προς την

εύνοια ανάμεσα στους

Αντιβασιλείς.


Κατά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης από την

Αντιβασιλεία έγινε μεταβολή της διοικητικής

διαίρεσης της Ελλάδας, το 1833.

Το κράτος διαιρέθηκε σε 10 νομους και

42 επαρχίες με επικεφαλής τους νομάρχες και

επάρχους.

Οι νομάρχες είχαν ευρύτατες πολιτικο-στρατιωτικές

και οικονομικές δικαιοδοσίες.

Οι επαρχίες διαιρέθηκαν σε δήμους (πόλεις και

κοινότητες).

Σε κάθε δήμο υπήρχε δημοτικό συμβούλιο του οποίου

τα μέλη εκλέγονταν από τους κατοίκους.

Για τους δημάρχους ίσχυε το "τριπρόσωπο" = σε κάθε

δήμο εκλέγονταν τρεις υποψήφιοι και ο βασιλιάς

επέλεγε έναν για δήμαρχο.

Οι νομάρχες και οι έπαρχοι διορίζονταν από τον

βασιλιά (έλεγχος δημοτικής διοίκησης)


Τα μέλη της Αντιβασιλείας (και πιο συγκεκριμένα ο Μάουρερ) έλαβαν αποφάσεις και

εξέδωσαν διατάγματα σύμφωνα με τα οποία :

1.Ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για

παιδιά άνω των 6 ετών (7ετής φοίτηση)

2.Ιδρύθηκαν Ελληνικά σχολεία σε όλες τις επαρχίες (3ετής φοίτηση). Σε αυτά γίνονταν

δεκτοί, μετά από εξετάσεις, οι απόφοιτοι της Δ΄ τάξης του Δημοτικού.

3.Ιδρύθηκαν γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού (4ετής φοίτηση).

Έτσι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα

οργανώθηκε πάνω στα πρότυπα του

αντίστοιχου βαυαρικού, με έναν κύκλο

βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δύο

διαφορετικούς κύκλους μέσης, παρά το

γεγονός ότι οι ελληνικές κοινωνικές και

οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ

διαφορετικές από αυτές της Βαυαρίας.

Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των

σπουδών ήταν ο κλασικισμός και η

αρχαιολατρία, ενώ ελάχιστη βάση δινόταν

στην απόκτηση θετικών και τεχνικών

γνώσεων.


Τη δαπάνη των δημοτικών

σχολείων αναλάμβαναν οι δήμοι,

ενώ των Ελληνικών σχολείων και

των γυμνασίων το κράτος.

Για την εκπαίδευση των δασκάλων

ιδρύθηκε το πρώτο

"Διδασκαλείον" και

συγκροτήθηκε επιτροπή που θα

έκρινε τα προσόντα όσων

επιθυμούσαν να εργαστούν ως

καθηγητές.

Αργότερα, το 1855, αποφασίστηκε

οι καθηγητές να είναι αποκλειστικά

απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της

Αθήνας, που ιδρύθηκε και άρχισε

να λειτουργεί το 1837.


Η Αντιβασιλεία διατήρησε

ορισμένες από τις τομές που έγιναν

στον τομέα αυτό από

τον Καποδίστρια και έτσι έχουμε

την επαναλειτουργία των

αλληλοδιδακτικών σχολείων,

διορισμό νέων δασκάλων,

αναδιοργάνωση του

Ορφανοτροφείου και της

Βιβλιοθήκης στην Αίγινα.Τέλος,

ιδρύθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία

για τη συλλογή και την προστασία

των αρχαιοτήτων.


Η δυσαρέσκεια του λαού κατά της πολιτικής του Όθωνα και

τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων απαιτούσαν την

παραχώρηση Συντάγματος.

Συγκεκριμένα η Αγγλία πίστευε ότι ο κοινοβουλευτισμός θα

εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα της, ενώ η

Γαλλία δεν ήθελε να φαίνεται αντίθετη με την παραχώρηση

ελευθεριών.

Τέλος, η Ρωσία επιδίωκε κάποια αλλαγή με την οποία ο

Όθωνας θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί, καθώς είχε ελπίδες

ότι θα ανέβαινε στον θρόνο Ρώσος πρίγκιπας.

Μοχλός πίεσης των Δυνάμεων ήταν οι οικονομικές

υποχρεώσεις της Ελλάδας.


Έτσι, η Ρωσία απαίτησε άμεση καταβολή των

τοκοχρεολυσίων των πρώτων 2 δόσεων του 1833 και την

επιστροφή των προκαταβολών της 3ης δόσης.

Με αυτά συμφώνησαν και οι υπόλοιπες δυνάμεις με

αποτέλεσμα να μεγαλώσει η δυσφορία κατά του Όθωνα,

ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει σε αντιλαϊκά μέτρα

(σταμάτησε την εκτέλεση έργων, ανέστειλε την καταβολή

μισθών και απέλυσε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους).

Η δυσαρέσκεια οδήγησε στη συνωμοσία μερικών πολιτικών

και αξιωματικών - με αρχηγούς τον Μακρυγιάννη και

τον Καλλέργη- οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν στον Όθωνα

την παραχώρηση Συντάγματος.

Ωστόσο ο Όθωνας και η κυβέρνηση δεν έλαβαν καθόλου

προστατευτικά μέτρα.


Τη νύχτα της 2ης προς 3ης Σεπτεμβρίου ένα τάγμα συγκέντρωσε πολίτες και

κατευθύνθηκε προς τα ανάκτορα με την κραυγή «Ζήτω το Σύνταγμα».

Ο Όθωνας κάλεσε τμήμα πυροβολικού, του οποίου όμως o επικεφαλής,

λοχαγός Ελευθέριος Σχοινάς, ήταν μυημένος στο κίνημα και ενώθηκε με τους

επαναστάτες.

Ο Μακρυγιάννης αυτοανακηρύχθηκε φρούραρχος της πόλης και ανέλαβε την

προστασία των ανακτόρων και των δημοσίων καταστημάτων. 5/4/2014 ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΣΟΥΓΑ 15

Το υπουργείο του Χρηστίδη έχει διαλυθεί

και σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση με

πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μεταξά.

Μια εξαμελής επαναστατική επιτροπή

παρουσιάστηκε στον βασιλιά και τον

ανάγκασε να διατάξει σύγκληση Εθνικής

Συνέλευσης για την ψήφιση του

Συντάγματος.

Οι επαναστάτες διεκδικούσαν τα πολιτικά

τους δικαιώματα και όχι την απομάκρυνση

του Όθωνα.

Έγιναν εκλογές τον Οκτώβριο και το

Νοέμβριο και οι πληρεξούσιοι

συγκρότησαν τη συνταγματική Εθνική

Συνέλευση του 1843.

Το τραπέζι όπου υπογράφηκε η έξωση του

Όθωνα.

Το στέμμα του, τσακισμένο, πάνω στο τραπέζι.

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα


Ο Όθωνας τελικά παραχώρησε το Σύνταγμα

του 1844, αλλά η νέα κυβέρνηση ζητούσε

από τον βασιλιά όχι μόνο αμνηστία αλλά

και την απονομή μεταλλίου στους

πρωτεργάτες της Επανάστασης.

Ο βασιλιάς αρχικά δε συμφώνησε, αλλά

τελικά πιέστηκε από τις Μ.Δ., υποχώρησε

και έγινε δεκτός από τον λαό και τον

στρατό.

Η νύχτα της 3ης Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το

τέλος της απόλυτης μοναρχίας στην

Ελλάδα.

Η σαρκοφάγος του Όθωνα στην εκκλησία

των Θεατίνων στο Μόναχο


Ευχαριστώ για την

παρακολούθηση

Φωτεινή Τσούγα


Documents

1, Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ- Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΛΕΤΗΣ