1ο ΛΥΚΕΙΟ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΩΤΟΥ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ

ΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ

(ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ .

Στην αρχή του χρόνου αναλάβαμε, σαν Β1, να εκπονήσουμε project με θέμα <<Πως

θα ήθελα να είναι το σχολείο μου>>, εξετάζοντάς το μέσα από τα ελληνικά, ευρωπαϊκά και

άλλων χωρών, εκπαιδευτικά συστήματα . Ξεκινήσαμε χωρίζοντας την ερευνητική μας

εργασία σε 2 σκέλη που ονομάστηκαν : Η εκπαίδευση καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της

Ελλάδος , και ¨Η εκπαίδευση σε Ευρωπαϊκές, Βαλκανικές και Ανατολικές χώρες¨ . Σαφώς το

πιο δύσκολο κομμάτι της εργασίας ήταν το ότι έπρεπε να επεξεργαστούμε όλα μας τα

δεδομένα , να κρατήσουμε τα πιο χρήσιμα και να συγκρίνουμε τα ευρήματα μας με την

πραγματικότητα της χώρας μας. Παρ’ όλα αυτά καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το project

μας αλλά πάνω απ’όλα να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να κάνουμε προτάσεις για

ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο σχολείο!

Σκοπός και στόχος της ερευνητικής μας εργασίας:

1) Ο σκοπός και ο στόχος της ερευνητικής εργασίας είναι η ομαδική δουλειά μεταξύ μαθητών σε συνεργασία με τους καθηγητές τους. Είναι σημαντικό να μάθουμε να είμαστε μέλη στο σύνολο μιας ομάδας προσπαθώντας να πετύχουμε ένα στόχο, να διερευνούμε νέα θέματα και να παράγουμε νέες γνώσεις.

2) Επίσης, να ενημερωθούμε για το θέμα που έχουμε επιλέξει, στη συγκεκριμένη περίπτωση για τη λειτουργία των ελληνικών σχολείων αλλά και άλλων διαφόρων χωρών.

3) Χωρίς αμφιβολία στο συγκεκριμένο project ένας από τους βασικούς στόχους ήταν να μάθουμε καλύτερα τις αδυναμίες αλλά και τα πλεονεκτήματα του κλασικού ελληνικού σχολείου συγκριτικά με τα σχολεία άλλων χωρών .

4) Επιπρόσθετα ένας εξίσου σημαντικός λόγος-σκοπός που μας ώθησε να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο θέμα είναι η μεγιστοποίηση των γνώσεών μας σε ό,τι αφορά την ιστορία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, διότι έπαιζε και θα συνεχίσει να παίζει πάντα σημαντικό ρόλο η σωστή παιδεία στη διαμόρφωση της κοινωνίας .

5) Τέλος , αφού συγκρίνουμε τη λειτουργία του ελληνικού σχολείου με αυτή άλλων χωρών , να κάνουμε προτάσεις για ένα καλύτερο ελληνικό σχολείο.

ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡA

Η εκπαίδευση στην αρχαία Αθήνα

Η αθηναϊκή εκπαίδευση διαιρείται σε 3 στάδια:

Πρωτοβάθμιο

Δευτεροβάθμιο

Τριτοβάθμιο

Πρωτοβάθμιο Στάδιο

(6-14 ετών)

Υπεύθυνοι για το πρωτοβάθμιο στάδιο της εκπαίδευσης είναι:

Γραμματιστές:

Δίδασκαν γραφή, ανάγνωση και στοιχεία αριθμητικής.

Κιθαρίστες:

Δίδασκαν τα αγόρια να παίζουν την επτάχορδη λύρα και να τραγουδούν τα έργα

των λυρικών ποιητών.

Παιδοτρίβες:

Φρόντιζαν για τη φυσική ανάπτυξη των νέων με τρόπο επιστημονικό.

Συγκεκριμένα τους δίδασκαν:

i. Πάλη

ii. Παγκράτιο

iii. Πυγμαχία

iv. Τρέξιμο

v. Ρίψη του δίσκου

vi. Άλμα

vii. Και ποικίλες άλλες ασκήσεις στην παλαίστρα.

Σημείωση: Ειδικότερα από τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. προστίθεται και το μάθημα

του σχεδίου ή της ζωγραφικής. Ωστόσο το σύνηθες σύστημα εκπαίδευσης

περιελάμβανε λογοτεχνία, μουσική και αθλητικά.

Ο παιδαγωγός

Τη μεγαλύτερη ευθύνη για την ανάπτυξη του παιδιού έχει ο παιδαγωγός. Το παιδί

παίρνεται από τα μητρικά χέρια και παραδίδεται σε αυτόν από ήδη μικρή ηλικία. Ο

παιδαγωγός είναι ο μόνιμος συνοδός του παιδιού ως την εφηβεία.

Οι ευθύνες του παιδαγωγού είναι:

να μάθει καλούς τρόπους στο παιδί στο σπίτι,

να τον επιβλέπει συνέχεια,

να το βοηθήσει στην ηθική διαμόρφωση του χαρακτήρα του αγοριού.

Σημείωση: Ο παιδαγωγός της οικογένειας αναλάμβανε να φέρει εις πέρας την

προσχολική προετοιμασία του νεαρού και τελικά να διευθετήσει θέματα όπως είναι

η φυσική εκπαίδευσή του πριν από τη διανοητική.

**ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 5ΟΥ ΑΙΩΝΑ Π.Χ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ Η ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΠΑΙΔΕΥΣΗ ΗΤΑΝ

ΕΝΙΑΙΑ.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΕΦΑΡΜΟΖΟΤΑΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΕΦΗΒΕΙΑ.

Δευτεροβάθμιο Στάδιο

(15-18)

Το δευτεροβάθμιο στάδιο εμφανίζεται στην αθηναϊκή εκπαιδευτική

κοινωνία ως ένα στάδιο το οποίο δεν ήταν υποχρεωτικό. Χαρακτηρίζεται

ακόμα και ως προαιρετικό.

Ουσιαστικά αυτό το στάδιο απευθυνόταν κυρίως στους εύπορους πολίτες

της αθηναϊκής κοινωνίας.

Οι φτωχοί μπορούσαν να στρέψουν την προσοχή τους στη γεωργία και το εμπόριο,

ενώ οι πλουσιότεροι στη μουσική, την ιππασία, τη γυμναστική, το κυνήγι και τη

φιλοσοφία.

ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΣΤΑΔΙΟ

(18-20 ετών)

• Τα 2 αυτά χρόνια ασχολούνται αποκλειστικά με την πολεμική τους

εκπαίδευση. Είναι φανερό ότι ο χρόνος που διέθεταν για τις διανοητικές

τους απασχολήσεις ήταν περιορισμένος.

• Πρώτος Χρόνος

• Βρίσκονται στην Αθήνα και προετοιμάζονται πολεμικά.

• Δεύτερος Χρόνος

• Μετατοπίζονται σε φρούρια των συνόρων και σε στρατόπεδα. Ο ρόλος τους

εδώ γίνεται ουσιαστικότερος.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ

ΑΓΟΡΙΑ:

Στη Σπάρτη, σε αυτό το απόλυτα οργανωμένο κράτος, το αγόρι έμενε σπίτι του ως

τα επτά του χρόνια. Οι γονείς τους φρόντιζαν να παίρνουν μαζί τους τα αρσενικά

παιδιά στα φειδίτια ή φιλίτια, τις κοινές τράπεζες των Σπαρτιατών. Τα αγόρια ήδη

εκπαιδεύονταν στον σπαρτιατικό τρόπο ζωής. Στα φειδίτια οι γονείς ήταν

υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν κάθε μήνα ένα μέδιμνο κριθάρι, οκτώ χοές οίνου,

πέντε μνες τυρί και μισή μνα σύκα. Αν ήταν τόσο φτωχοί, που δεν μπορούσαν να

συνεισφέρουν, τότε έχαναν τα δικαιώματά τους ως πολίτες και τα παιδιά τους δεν

ήταν δυνατόν να εκπαιδευτούν στο σπαρτιατικό σύστημα.

• Μετά τα επτά τους χρόνια τα αγόρια απομακρύνονταν από το σπίτι και

οργανώνονταν σε έναν ιδιαίτερα συστηματικό τρόπο εκπαίδευσης σε αγέλες

ή βούες. Υποδιαιρέσεις των αγελών ήταν οι ίλες οι οποίες πιθανώς είχαν

δύναμη 64 αγοριών. Οι αγέλες τρέφονταν, κοιμούνταν και έπαιζαν μαζί και

βρίσκονταν υπό την εποπτεία του παιδονόμου, ενός πολίτη που

απολάμβανε του γενικού σεβασμού και κατείχε υψηλή θέση. Βοηθοί του

ήταν οι μαστιγοφόροι οι οποίοι επέβαλαν τη σκληρή πειθαρχία, για την

οποία φημισμένη ήταν η σπαρτιατική κοινωνία.

• Όταν έλειπε ο παιδονόμος ή οι μαστιγοφόροι, η πειθαρχία διατηρείτο

ακέραια υπό την εποπτεία του βουαγόρα ή αγελάρχη, δηλαδή του

περισσότερου θαρραλέου και λογικού αγοριού σε κάθε αγέλη. Επίσης στην

εκπαίδευση των αγοριών συμμετείχε ένας νέος που είχε συμπληρώσει το

20ο έτος της ηλικίας του και ονομαζόταν είρην ή ιρήν. Αυτός

παρακολουθούσε τις μάχες τους και τους χρησιμοποιούσε ως υπηρέτες στο

σπίτι του για το γεύμα του. Τα μεγαλύτερα αγόρια του έφερναν ξύλα για τη

φωτιά ενώ τα μικρότερα μάζευαν λαχανικά. Ο μοναδικός τρόπος για να

αποκτηθούν αυτά τα παραπάνω ήταν η κλοπή από κήπους ή τις λέσχες των

ανδρών, γεγονός που αύξανε τις ικανότητες των νέων στην ανίχνευση. Αφού

γευμάτιζαν όλοι μαζί, τότε ο είρην τους προέτρεπε να τραγουδήσουν και

κατόπιν να συζητήσουν θέματα ηθικής ή πολιτικής..

• Εκπαιδεύονταν στην γυμναστική, το τρέξιμο, το πήδημα, το πέταγμα

ακοντίου και δίσκου και επίσης μάθαιναν να υποφέρουν στον πόνο και στις

κακουχίες, στην πείνα, δίψα, το κρύο, την κούραση και την έλλειψη ύπνου.

Περπατούσαν ξυπόλυτα, πλένονταν στα κρύα νερά του Ευρώτα και

ντύνονταν με το ίδιο ένδυμα καλοκαίρι και χειμώνα, που τους έδινε η

πολιτεία μια φορά τον χρόνο. Δεν χρησιμοποιούσαν κλινοσκεπάσματα και

κοιμόντουσαν πάνω σε καλαμιές και άχυρα.

Το κύριο φαγητό τους ήταν ο μέλανας ζωμός, αλλά τα ενθάρρυναν να

κλέβουν τροφή, για να συμπληρώνουν την ελάχιστη που ελάμβαναν, αν

όμως συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω τα τιμωρούσαν. Στην ηλικία των 20

ετών τα αγόρια εντάσσονταν πλέον στο στρατό των Σπαρτιατών.

ΚΟΡΙΤΣΙΑ:

• Όσον αφορά τα κορίτσια, τα εκπαίδευαν σε ομάδες όπως και τα αγόρια,

αλλά όχι με τόση σκληρότητα και αυστηρότητα. Έπαιρναν μέρος σε

δημόσιους συναγωνισμούς, όπως αυτά, αλλά η εκπαίδευσή τους τελείωνε

μόλις παντρεύονταν. Οι γυναίκες στη Σπάρτη αποκλείονταν από το

στράτευμα, είχαν όμως περισσότερες ελευθερίες, σεβασμό και αναγνώριση

από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Μπορούσαν να γυμνάζονται

ισότιμα με τους άνδρες και να κυκλοφορούν άνευ περιορισμών

ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

Ομηρική περίοδος 1100-800π.Χ

• Κατά την αγωγή και εκπαίδευση της αριστοκρατίας η οποία ανατίθετο σε

επίλεκτους πολίτες ή ειδικούς παιδαγωγούς μέσον εκπαίδευσης ήταν, εκτός

των άλλων, και η παροχή γνώσεων, μετεωρολογίας, ιατρικής, φαρμακολογίας,

γεωγραφίας, ζωολογίας, φυτολογίας.

Προκλασική - Κλασική περίοδος 7ος -320 π.χ.

• Στην πρώτη (διδασκαλείο) στην δεύτερη (παλαίστρες – γυμνάσια ) και τρίτη

(εφηβεία) βαθμίδα της εκπαίδευσης διδάσκονταν τα μαθήματα αριθμητική

και γεωμετρία. Αργότερα Ο Ισοκράτης θεωρούσε απαραίτητη τη σπουδή της

γεωμετρίας, αστρονομίας και διαλεκτικής σ’ ένα σχολείο, μετά το

διδασκαλείο, ως μια προπαρασκευή για την παρακολούθηση μαθητών στην

ανώτατη εκπαίδευση. Ο Αριστοτέλης συνιστούσε την εγκύκλιο παιδείας

• α) Γραμματικής , ρητορικής, διαλεκτικής και

• β) Αριθμητικής, γεωμετρίας, αστρονομίας, μουσική

Ελληνιστική περίοδος 323-30 π.χ.

Η εκπαίδευση αποτελεί υπόθεση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οργανώνεται

σε 3 διαδοχικές βαθμίδες και λάμβανε την μορφή που έχει σήμερα.

• Το πρόγραμμα της στοιχειώδους εκπαίδευσης περιλάμβανε: ανάγνωση, γραφή,

απομνημόνευση, αριθμητική, μουσική και γυμναστική.

Η μέση εκπαίδευση παρουσίαζε έντονο φιλοσοφικό χαρακτήρα. Το πρόγραμμα

περιλάμβανε την Τριττύν (γραμματική, ρητορική και διαλεκτική ) και Τετρακτύν

(αριθμητική, γεωμετρία, αστρονομία και μουσική) Τα μαθήματα αυτά

ονομάστηκαν

• οι «εφτά ελεύθερες τέχνες».

• Ανώτερες σχολές ιδρύθηκαν και λειτούργησαν σ’ όλα τα μέρη στα οποία με τον

Μέγα Αλέξανδρο απλώθηκε ο Ελληνισμός. Επιστημονικοί κλάδοι που

καλλιεργήθηκαν σημαντικά και συστηματικά είναι η φιλολογία και γραμματική,

τα μαθηματικά, η αστρονομία, η γεωμετρία, η φυσική και η ιατρική.

Τριτοβάθμια εκπαίδευση στην ελληνιστική περίοδο:

• Η τριτοβάθμια εκπαίδευση συγκροτείται από

• Τη σχολή του Πυθαγόρα, στην οποία διδάσκονται: μαθηματικά,

αστρονομία, μουσική, φιλοσοφία

• Την ακαδημία του Πλάτωνα

• Την ρητορική σχολή του Ισοκράτη

• Το λύκειο του Αριστοτέλη την ίδρυση αποικιών η οργάνωση της ανώτερης –

ανώτατης εκπαίδευσης απαιτείται αναγκαία η οργάνωση σχολείων μέσης

βαθμίδας με πλούσιο πρόγραμμα μαθημάτων.

• Ο Πλάτων επιθυμούσε και συνιστούσε στους νέους σπουδάζουν τους

μαθηματικούς κλάδους πριν φοιτήσουν στην σχολή του.

Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο

Η ανάπτυξη και, κατά κύριο λόγο, η διάδοση της παιδείας στο Βυζάντιο ως στοιχείο της

βυζαντινής οικουμενικότητας, δεν είναι θέμα εύκολα προσπελάσιμο.

Το βυζαντινό κράτος δεν γνώρισε μια δική του παιδεία ούτε έδωσε νέες (βυζαντινές)

κατευθυντήριες γραμμές στην εκπαίδευση την οποία, με την ευρεία έννοια του όρου,

προσέφερε. Η ελληνιστική και ρωμαϊκή του καταβολάδα συντέλεσαν ώστε το εκπαιδευτικό

σύστημα που κληρονόμησε, να συνεχιστεί με επιμονή και σχεδόν ευλαβική προσήλωση έως

τα ύστερα χρόνια της Αυτοκρατορίας με συγκεκριμένη δομή: ένα στοιχειώδες σχολείο, που θα

διδάξει τα πρώτα γράμματα στο παιδί, και ένα μέσο, όπου δέσποζε κορμός μαθημάτων

βασισμένος στη θύραθεν λογοτεχνική παράδοση (εννέα τραγωδίες, τρεις κωμωδίες,

αποσπάσματα από πολλούς συγγραφείς της αρχαιότητας, γραμματικές και ρητορικές

ασκήσεις κ.ά.)

Το μέσο σχολείο θα σηκώσει το κύριο βάρος της μόρφωσης των παιδιών στα Βυζαντινά

χρόνια, εφόσον ανώτατη παιδεία κατά την πρώιμη περίοδο προσφερόταν μόνο στις μεγάλες

πόλεις, ενώ από τον 9ο αιώνα ήταν αποκλειστικά συνδεδεμένη με επιμέρους πρωτοβουλίες,

κυρίως αυτοκρατόρων αλλά και υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων, οι οποίες δεν

χαρακτηρίζονταν από διάρκεια.

Tο αριστοτελικό αξίωμα ότι ‘’η παιδεία δεν θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική αλλά ελευθέριος

και καλή ’’ , αξίωμα με παλαιότατες καταβολές που λειτούργησε ως κατευθυντήριος άξονας

στα Ελληνιστικά χρόνια, έγινε αποδεκτό χωρίς ουσιαστικές παρεκκλίσεις και στο Βυζάντιο, με

συνέπεια η εκπαίδευση να είναι καθαρά ιδιωτική υπόθεση.

Το εκπαιδευτικό σύστημα στην εποχή του Ιουλιανού

Δεσπόζουσα θέση στο πνευματικό γίγνεσθαι του 4ου αιώνα έχει ο αυτοκράτορας Ιουλιανός

(361-363). Άτομο με ιδιαίτερη καλλιέργεια και εμπεριστατωμένη γνώση όχι μόνο της κλασικής

φιλοσοφικής σκέψης αλλά και των θεολογικών και φιλοσοφικών ρευμάτων που διέτρεχαν την

Ανατολή. Πρέσβευε ότι ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είχε θεία προέλευση

Παιδεία και θρησκεία ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένες, ενώ εγγυητής του ιερού χαρακτήρα

της Ελληνικής παιδείας, που θα οδηγήσει στην κατάκτηση της αρετής, ήταν η ίδια η θεία

πρόνοια

Το διάταγμα που εκδίδει το 362 ο Ιουστινιανός, το οποίο απαγόρευε στους χριστιανούς να

ασκούν το επάγγελμα του δασκάλου με το σκεπτικό ότι δεν απέδιδαν τον προσήκοντα

σεβασμό στα έργα που δίδασκαν στα σχολεία, συμβάδιζε απόλυτα με το ιδεολογικό του

πιστεύω.

‘’ Καλύτερα να διδάσκεις τους ΑΝΟΗΤΟΥΣ και όχι να τους τιμωρείς…’’

Η εκπαίδευση από την τουρκοκρατία μέχρι τα χρόνια του Βενιζέλου

Τα Ελληνικά Σχολεία κατά την Τουρκοκρατία

Κατά την τουρκοκρατία λειτουργούσαν επίσημα ελληνικά σχολεία ιδρυθέντα από την

ιδιωτική πρωτοβουλία Ελλήνων και την Εκκλησία και η παροχή παιδείας με κύριο σκοπό να

ετοιμαστούν στελέχη για τις ανάγκες της δεν αντιμετώπιζε την αντίδραση της κεντρικής

εξουσίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρείται όμως πιθανό πως σε ορισμένες

περιπτώσεις Τούρκοι αξιωματούχοι σε απομακρυσμένες περιφέρειες δυσχέραιναν ή

απαγόρευαν τη λειτουργία σχολείων για ποικίλους λόγους, που πολλές φορές σχετίζονταν

με την αναστάτωση που προκαλούσαν τα απελευθερωτικά κινήματα.

Η ονομασία «κρυφό σχολειό», σύμφωνα με βιογράφο του ζωγράφου του ομώνυμου πίνακα

(Νικολάου Γύζη), συναντάται προεπαναστατικά σε ένα μικρό μοναστήρι στην Τήνο,

πληροφορία η οποία έχει όμως αμφισβητηθεί και πιθανότερα δε συνδέεται με κρυφή

εκπαίδευση επί τουρκοκρατίας, καθώς η Τήνος ήταν φραγκοκρατούμενη. Πρώτη γραπτή

αναφορά, σε κρυφά σχολεία επί τουρκοκρατίας, έγινε το 1825 και ως ορολογία του

συμβολισμού καθιερώθηκε στα τέλη του 19ου - αρχές του 20ού αιώνα. Η έννοια του

κρυφού σχολειού, η οποία διδάχθηκε στα ελληνικά σχολεία κατά τον 20ό αιώνα, απέκτησε

μεγάλη σημασία στην εθνική συνείδηση των Ελλήνων. Στη συνέχεια, με την αμφισβήτηση

της ύπαρξής του, το θέμα του κρυφού σχολειού πολιτικοποιήθηκε έντονα και συνδέθηκε με

τη διαφωνία για τον ρόλο της Εκκλησίας στην επιβίωση και αναγέννηση του ελληνικού

στοιχείου και στην προετοιμασία της επανάστασης.

Η εικόνα του κρυφού σχολειού έφτασε να γίνει το σύμβολο της, ψευδώς, μοναδικής και

ταυτόχρονα απαγορευμένης εκπαίδευσης των Ελλήνων επί τουρκοκρατίας. Αυτός ο

συμβολισμός συνάντησε τις αντιδράσεις ιστορικών και φιλολόγων του 20ου αιώνα.

Ελλείψει επαρκούς τεκμηρίωσης για την ύπαρξη κρυφής εκπαίδευσης και καθώς υπήρχε

τεκμηριωμένα η καταγραφή πολλών σχολείων που λειτουργούσαν επίσημα, στη νεότερη

ιστοριογραφία το κρυφό σχολειό κατατάχθηκε ως μύθος της προφορικής λαϊκής

παράδοσης.

Σύμφωνα με διαφορετική θεώρηση, που βασίζεται σε μαρτυρίες για κρυφές διδασκαλίες

τις οποίες εκτιμά ως αξιόπιστες, το κρυφό σχολειό δεν είναι μύθος αλλά «θρύλος με

ιστορικό πυρήνα», με την έννοια πως ο συμβολισμός έλαβε μεγάλες διαστάσεις στη θέση

ενός μικρότερου πραγματικού ρόλου κρυφής εκπαίδευσης πριν και κατά τη διάρκεια της

επανάστασης. Σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή ο ιστορικός πυρήνας από τον οποίο ξεπήδησε

ο θρύλος του κρυφού σχολειού αφορά τις κρυφές διδασκαλίες που σχετίζονταν με την

ελληνική ιστορία και την εμφύσηση της ελπίδας για απελευθέρωση του γένους των

Ελλήνων, που δε θα ήταν δυνατό να διδάσκονται στα αναγνωρισμένα σχολεία που

λειτουργούσαν.

Τα σχολεία στην εποχή του Καποδίστρια

Ιδιαίτερη σημασία απέδιδε ο Ι . Καποδίστριας στην παιδεία του λαού. Πίστευε ότι για

να θεμελιωθεί σωστά ο θεσμός της παιδείας, πρέπει να στηριχτεί πρώτα σε γερή

στοιχειώδη εκπαίδευση. Πάνω σ’ αυτήν την θεωρητική βάση, αρχίζει την εφαρμογή

των σχεδίων του, αμέσως μόλις φτάνει στην Ελλάδα.

Τον ΟΚΤ . του 1828 , ιδρύει το Ορφανοτροφείο της Αίγινας, όπου , θα περιθάλψει

600 απροστάτευτα παιδιά από τον πόλεμο, θα ενσωματώσει τρία «Αλληλοδιδακτικά

Σχολεία», τρία ελληνικά δημοτικά και πολλά Χειροτεχνεία. Τον ΙΟΥΝ. του 1829

άρχισε να λειτουργεί μέσα στο ορφανοτροφείο της Αίγινας και το Πρότυπο Σχολείο

για όλους τους προχωρημένους μαθητές που προορίζονταν για δάσκαλοι στα

αλληλοδιδακτικά σχολεία . Τέλος, τον ΝΟΕ. του 1829 ιδρύεται στην Αίγινα το

Κεντρικό Σχολείο, με 3ετή φοίτηση που θα προετοίμαζε όσους επιθυμούσαν ν’

ακολουθήσουν στο μέλλον ανώτερες σπουδές. Γενικά σ’ ολόκληρη την χώρα

παρατηρείται η αρχή μιας εκπαιδευτικής αναγέννησης . Στις αρχές του 1831 , όπως

μας πληροφορεί μία επίσημη έκθεση , λειτουργούσαν ήδη, 121 αλληλοδιδακτικά

σχολεία με 10.000 μαθητές . Εδώ , πρέπει να προστεθεί και το Πρότυπο Αγροκήπιο

της Τίρυνθας, με την προσαρτημένη σ’ αυτό μίας μικρής γεωργικής σχολής.

Ταυτόχρονα, ιδρύεται Τυπογραφείο , Μουσείο Αρχαιοτήτων και Εκκλησιαστική

Σχολή. Όλα αυτά έγιναν σε διάστημα μικρότερο από τέσσερα χρόνια και απετέλεσαν

ένα σημαντικό επίτευγμα . Η αντιπολίτευση όμως , χαρακτήρισε τον Καποδίστρια

Φωτοσβέστη, γιατί, θεωρούσε εκτός πραγματικότητας την ίδρυση Πανεπιστημίου,

αφού όσοι σπούδαζαν δεν είχαν περάσει από την Μέση παιδεία και δεν υπήρχαν

παράλληλα οι κατάλληλοι άνθρωποι για να στελεχώσουν ένα ανώτατο ίδρυμα .

Ο Καποδίστριας δεν φρόντισε μόνο για την ίδρυση των σχολείων, αλλά και

παρακολουθούσε από κοντά τη λειτουργία τους. Επιβράβευε τους αρίστους μαθητές

με υποτροφίες και βοηθούσε τους απόρους μαθητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Ήθελε οι δάσκαλοι να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για να διδάξουν, τους

εμψύχωνε και τους ενίσχυε με χρηματικά βοηθήματα. Ενώ πολλοί υποστήριζαν ότι

κατά τη σχολική περίοδο οι αργίες και οι διακοπές θα ήταν επιζήμιες για την πρόοδο

των μαθητών, ο Καποδίστριας με ψήφισμα στις 16.1.1830 όρισε για τα

αλληλοδιδακτικά σχολεία τα εξής:

• Τα αλληλοδιδακτικά σχολεία της Επικράτειας να μην κάνουν μάθημα τις Κυριακές,

τις Δεσποτικές, τις Θεομητορικές γιορτές και τις εορτές των μεγάλων Αγίων.

• Κατά τις γιορτινές μέρες, μετά τη Θεία Λειτουργία οι μαθητές να πηγαίνουν

σχολείο και αφού γίνεται εξήγηση του Ιερού Ευαγγελίου της ημέρας, να αρχίζει η

συνηθισμένη παράδοση.

• Οι ώρες παράδοσης να είναι 9-12 το πρωί και 2-5 το απόγευμα.

• Τα αλληλοδιδακτικά σχολεία να έχουν διακοπές από 20η Ιουλίου μέχρι 1η

Σεπτεμβρίου. Τις ημέρες των διακοπών, εκτός από τις γιορτές, να γίνεται μάθημα

μόνο μέχρι το μεσημέρι.

Εποχή του Όθωνα:

Τα μέλη της Αντιβασιλείας (και πιο συγκεκριμένα ο Μάουρερ) έλαβαν αποφάσεις και εξέδωσαν διατάγματα σύμφωνα με τα οποία :

Ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για παιδιά άνω των 6 ετών (7ετής φοίτηση) Ιδρύθηκαν Ελληνικά σχολεία σε όλες τις επαρχίες (3ετής φοίτηση). Σε αυτά γίνονταν δεκτοί, μετά από εξετάσεις, οι απόφοιτοι της Δ΄ τάξης του Δημοτικού. Ιδρύθηκαν γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού (4ετής φοίτηση).

Έτσι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα οργανώθηκε πάνω στα πρότυπα του Aαντίστοιχου βαυαρικού, με έναν κύκλο βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δύο διαφορετικούς κύκλους μέσης, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές της Βαυαρίας. Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των σπουδών ήταν ο κλασικισμός και η αρχαιολατρία, ενώ ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων.

Τη δαπάνη των δημοτικών σχολείων αναλάμβαναν οι δήμοι, ενώ των Ελληνικών σχολείων και των γυμνασίων το κράτος. Για την εκπαίδευση των δασκάλων ιδρύθηκε το πρώτο "Διδασκαλείον" και συγκροτήθηκε επιτροπή

που θα έκρινε τα προσόντα όσων επιθυμούσαν να εργαστούν ως καθηγητές. Αργότερα, το 1855, αποφασίστηκε οι καθηγητές να είναι αποκλειστικά απόφοιτοι του Πανεπιστημίου της Αθήνας, που ιδρύθηκε και άρχισε να λειτουργεί το 1837.

Η Αντιβασιλεία διατήρησε ορισμένες από τις τομές που έγιναν στον τομέα αυτό από τον Καποδίστρια και έτσι έχουμε την επαναλειτουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων, διορισμό νέων δασκάλων, αναδιοργάνωση του Ορφανοτροφείου και της Βιβλιοθήκης στην Αίγινα. Τέλος, ιδρύθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία για τη συλλογή και την προστασία των αρχαιοτήτων.

Τα σχολεία στην εποχή του Βενιζέλου:

Τα νομοσχέδια του 1913 προέβλεπαν κυρίως τα εξής: . Yποχρεωτική φοίτηση στα νηπιαγωγεία από 4 ετών ( εκεί που θα λειτουργούσαν). . Καθιέρωση υποχρεωτικού,αυτόνομου και εξαετούς δημοτικού σχολείου. . Στην Μέση Εκπαίδευση υπάρχουν δύο ανεξάρτητοι τύποι σχολείων: α) Το τρίχρονο Αστικό σχολείο με τεχνικό και πρακτικό χαρακτήρα όπου μπορούν να φοιτήσουν χωρίς εξετάσεις οι απόφοιτοι του δημοτικού σχολείου. β) Το εξάχρονο Γυμνάσιο το οποίο χωρίζεται σε φιλολογικό και πραγματικό.Οι απόφοιτοι του φιλολογικού τμήματος, έχουν δικαίωμα εγγραφής σε μια από τις θεωρητικές σχολές του Πανεπιστημίου , ενώ οι απόφοιτοι του πραγματικού τμήματος μπορούν να εγγραφούν σε μία από τις θετικές σχολές του Πανεπιστημίου. . Φροντίδα για τη μορφωση της Ελληνίδας. . Δημιουργία του δεύτερου σχολικού δικτύου, δηλ. της τεχνοεπαγγελματικής εκπαίδευσης. . Κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στο δημοτικό σχολείο και προτείνεται η επαρκής διδασκαλία της << νεωτέρας >> γλώσσας δλδ. της καθαρεύουσας. . Μέριμνα για την εξασφάλιση κτιριακής υποδομής. . Για την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών ψηφίζεται το Β.Δ 26/8/1914, το οποίο καταργεί τους τρείς βαθμούς των δασκάλων και αναδιαρθρώνει τα Διδασκαλεία,καθώς επίσης με αυτά επιτυγχάνεται και η πνευματική, οικονομική χειραφέτηση του δασκάλου. << Ο δάσκαλος υπήρξε κι αυτός θύμα δουλείας πνευματικής, δουλείας οικονομικής, δουλείας ηθικής >> ( Γληνός,1925,139 ). Τα προγράμματα, έργο του Παιδαγωγού Δημ. Λάμψα, περιόρισαν τις ώρες διδασκαλίας των γλωσσικών μαθημάτων και αύξησαν τις ώρες των τεχνικών, ικανοποιώντας έτσι το αίτημα της εποχής. Ο Ελ. Βενιζέλος μπροστά στο θόρυβο και στις αντιδράσεις που προκάλεσαν τα νομοσχέδια, φοβήθηκε ότι κινδυνεύει να χάσει την υποστήριξη του λαού, αλλά και των συνεργατών του. Έτσι λοιπόν, έκανε πίσω αναβάλλοντας την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση << δι'ευθετώτερον χρόνον >>.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1921-33

Η Μικρασιατική καταστροφή μετασχημάτισε δραματικά το γεωγραφικό, πληθυσμιακό και

ιδεολογικό χάρτη της Ελλάδας. Η κατάσταση που επικρατούσε την περίοδο 1920-28 ήταν

απαίσια! Τα δισεπίλυτα προβλήματα της εκπαίδευσης οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο με τη

ραγδαία αύξηση των μαθητών, αλλά και τα υψηλά ποσοστά του αναλφαβητισμού που

παρατηρούνταν. Στα προβλήματα αυτά ήρθε να προστεθεί μία πρωτοφανής πολιτική

αστάθεια , που μέσα σε οχτώ χρόνια άλλαξε 34 κυβερνήσεις και 25 Υπουργούς Παιδείας.

Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι ότι κάθε Υπουργός Παιδείας κάθε φορά που

αναλάμβανε καθήκοντα αναιρούσε τους όρους του προκατόχου του.

Το 1923 η κυβέρνηση Ν. Πλαστήρα επανέφερε τα ρυθμιστικά μέτρα του 1917. Το

Μαράσλειο Διδασκαλείο εκπαίδευσης δασκάλων αναδιοργανώθηκε με διευθυντή τον

Αλέξανδρο Δελμούζο και προσαρτήθηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία , που άνοιξε ξανά το

1924 με διευθυντή τον Δημήτριο Γληνό. Φάνηκε ότι και πάλι θα μπορούσε να εφαρμοστεί

το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Ωστόσο από το 1925 έως το 1926

το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και η προσαρμογή της δημοτικής γλώσσας στα δύο

ιδρύματα προκάλεσαν ισχυρές αντιδράσεις («Μαρασλειακά»), οι οποίες οδήγησαν στην

απόλυση των δύο πρωτοπόρων του δημοτικισμού και σε νέα ανακοπή της

μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.

Το 1928 υπήρχε κι άλλη κυβερνητική αλλαγή . Στα νομοσχέδια του 1929 και του 1930/31

προτεινόταν εξάχρονο δημοτικό σχολείο κοινό και για αγόρια και για κορίτσια (μεικτό).

Καθιερώθηκε η δημοτική γλώσσα σε όλες τις τάξεις του δημοτικού(στις δύο τελευταίες

τάξεις θα διδασκόταν ταυτόχρονα με την καθαρεύουσα). Ο απόφοιτος του δημοτικού

μπορούσε είτε να εγγραφεί χωρίς εξετάσεις σε κατώτερο επαγγελματικό σχολείο με διετή ή

τριετή φοίτηση είτε να πάει στη μέση εκπαίδευση μετά από εισιτήριες εξετάσεις . η μέση

εκπαίδευση περιλάμβανε τα γυμνάσια(εξαετή) και τα πρακτικά λύκεια (εξαετή). Ο

απόφοιτος γυμνασίου ή πρακτικού λυκείου μπορούσε μετά από εισιτήριες εξετάσεις να

εγγραφεί στο πανεπιστήμιο . Από το 1929 έως το 1964 η επιλογή των υποψηφίων μαθητών

γινόταν με εξετάσεις την ευθύνη των οποίων είχαν τα πανεπιστήμια. Τα θέματα ορίζονταν

από τους καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων . Οι υποψήφιοι ,

απολυτηριούχοι γυμνασίου κατέθεταν την αίτησή τους στη σχολή που επιθυμούσαν να

εισαχθούν. Ιδρύθηκε επίσης τετραετές Ανώτερο Παρθεναγωγείο, στο οποίο μπορούσαν να

εγγραφούν οι απόφοιτοι δημοτικού χωρίς εξετάσεις.

Η δομή και τα χαρακτηριστικά της μεταρρύθμισης του 1929 ήταν ήταν λιγότερο

δημοκρατικά σε σύγκριση με τις μεταρρυθμίσεις του 1913 και του 1917. Στη δεκαετία του

’20 ιδρύθηκαν τρείς νέες πανεπιστημιακές ομάδες. Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1933-40

Η δικτατορία του Κονδύλη το 1935 ανέστειλε τη μεταρρύθμιση του 1929, ως «εθνοφθόρο».

Το διδακτορικό καθεστώς ου Μεταξά προχώρησε σε μια ολοκληρωτική μεταβολή του

εκπαιδευτικού συστήματος, καταργώντας ό,τι είχε διαμορφωθεί με τη μεταρρύθμιση του

1929. Το δημοτικό μετατράπηκε ουσιαστικά σε τετρατάξιο (τυπικά παρέμενε εξαετές, αλλά

οι εξετάσεις το μετέτρεψαν σε τετραετές, καθώς η φοίτηση στην επόμενη βαθμίδα

(γυμνάσιο) προϋπέθετε εισαγωγικές εξετάσεις) και το γυμνάσιο σε οχτατάξιο , χωρισμένο

σε δύο κύκλους.

Στη μέση εκπαίδευση επικρατούσε πραγματική σύγχυση. Υπήρχε μία πολυτυπία σχολείων

που ιδρύθηκαν την περίοδο 1936-39 από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, όπως το αστικόν

σχολείον (5 έτη), το προγυμνάσιον(5 έτη) , το κλασικόν γυμνάσιον (8 έτη), το πρακτικόν

λύκειον(8 έτη) κ.τ.λ. . Το 1939 τα πεντατάξια αστικά σχολεία μετατράπηκαν σε τριτάξια,

δεχόμενα με εξετάσεις αποφοίτους δημοτικού .

Από το 1939 το οκτατάξιο κλασικόν γυμνάσιον και πρακτικόν λύκειον και το διτάξιον

προγυμνάσιον καταργήθηκαν και ιδρύθηκαν δύο κύκλοι μέσης εκπαίδευσης : το γυμνάσιον

κατώτερος κύκλος 6 ετών , και το λύκειον , ανώτερος κύκλος 2 ετών . Το λύκειον

περιλαμβάνει δύο τμήματα : το «θεωριτικόν» και το «πρακτικόν» .

ΗΗ εεκκππααίίδδεευυσσηη κκααττάά ττηηνν ααννττίίσστταασσηη

Στα σχολεία μειώνονται τα χρόνια φοίτησης στο Δημοτικό και περιορίζεται ο

αριθμός όσων φοιτούν πάνω από αυτά.

Το γυμνάσιο έγινε οκταταξιο ενώ οι τάξεις έγιναν υπερπληθωριακές (40-60-70

μαθητές)χωρίς δασκάλους.

11994433--11994499

Το 1944 οι Βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής φεύγουν από την Θράκη και το σχολικό

έτος 1945-46 ανοίγει κι πάλι στο αστικό κέντρο

Το 1945-46 είναι η τελευταία χρονιά που λειτουργεί το Αστικό σχολείο. Από εκείνη

τη χρονιά ιδρύεται το οκτατάξιο γυμνάσιο.

Από το 1946-59 το γυμνάσιο λειτουργεί το απόγευμα στο κτίριο του δημοτικού

σχολείου.

ΕΕξξεελλίίξξεειιςς κκααττάά ττοο ττεελλεευυττααίίοο ήήμμιισσυυ ττοουυ 2200οουυ ααιιώώνναα..

Κατά τη δεκαετία του 1950 το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελείτο από το δημοτικό

σχολείο εξαετούς φοίτησης, που ήταν υποχρεωτικό, από την δευτεροβάθμια

εκπαίδευση,το Γυμνάσιο

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίστηκε σε δύο στάδια, διάρκειας τριών χρόνων

το καθένα. Οι πρώτες τρείς τάξεις αποτελούσαν το κατώτερο στάδιο, που έδινε

έμφαση στη γενική και ανθρωπιστική παιδεία. Το ανώτερο στάδιο διαφοροποιείτο

και χωριζόταν σε διαφορετικούς τύπους, από τους οποίους οι δύο κύριοι ήταν το

Πρακτικό (επιστημονικό) και το Κλασικό (φιλολογικό/λογοτεχνικό): και οι δύο ήταν

ακαδημαϊκές κατευθύνσεις με βασικό σκοπό την προετοιμασία εισαγωγής στο

Πανεπιστήμιο. Παράλληλα, δημιουργήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας ένα σύστημα

τεχνικών-επαγγελματικών σχολείων . Στην δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση

καταργήθηκαν οι εξετάσεις για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με ένα σύστημα

ενιαίων γενικών εξετάσεων. Οι προηγούμενοι πολλαπλοί τύποι σχολείων της γενικής

εκπαίδευσης μετατράπηκαν σε δύο ξεχωριστά σχολέια: το μή επιλεκτικό Γυμνάσιο

(κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση), που υπάρχει ακόμη και σήμερα, και το

Λύκειο (ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση), που ενσωμάτωνε πλέον τις πρακτικές

και κλασικές κατευθύνσεις.Μια από τις σημαντικότερες αλλαγές της περιόδου αυτής,

εφόσον έθιγε ένα από τα οξύτερα και πλέον διαφιλονικούμενα θέματα του αιώνα,

ήταν ότι η δημοτική, ή καθομιλούμενη, ελληνική γλώσσα αντικατέστησε την

καθαρεύουσα ως μέσο

διδασκαλίας. Μια άλλη πλευρά αυτής της μεταρρύθμισης αφορούσε την κλασική

ελληνική λογοτεχνία, η οποία θα διδασκόταν στη νέα ελληνική γλώσσα από

μετάφραση

στην κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ η συστηματική μελέτη των αρχαίων

ελληνικών θα άρχιζε στο Λύκειο.

1967 όλα αυτά τα μέτρα αναιρέθηκαν, λόγω της στρατιωτικής χούντας με πρώτη την

κατάργηση των μέτρων για τη γλώσσα. Ιδρύεται νομοθετικά νέων ιδρυμάτων

ανωτέρας

τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης,(ΚΑΤΕΕ).

Το 1974, έτος που σηματοδοτείται από την επαναφορά του δημοκρατικού

πολιτεύματος, θεσπίστηκε εκπαιδευτική νομοθεσία, που ουσιαστικά επανέφερε τις

περισσότερες μεταρρυθμίσεις της περιόδου του 1964 επιπλεον τα εξής μέτρα :

-Η υποχρεωτική εκπαίδευση παρατάθηκε από 6 σε 9 χρόνια

-Η κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δηλ. το γυμνάσιο καθιερώθηκε ως

το κοινό σχολείο γενικής εκπαίδευσης (τάξεις 7η ως 9η),

α. καταργήθηκαν οι επαγγελματικές σχολές κατώτερης δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης, και

β. καταργήθηκαν επίσης οι εισαγωγικές εξετάσεις από το δημοτικό στο

γυμνάσιο.

-Η μετάυποχρεωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση (τάξεις 10η ως 12η)

αναδιοργανώθηκε σε δύο ισότιμα λύκεια ή κατευθύνσεις το Γενικό Λύκειο και το

Τεχνικό-Επαγγελματικό Λύκειο.

΄Οσον αφορά το γλωσσικό ζήτημα, η δημοτική καθιερώθηκε σε όλα τα επίπεδα

Από το 1981, όταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα ανήλθε στην εξουσία σοσιαλιστική

κυβέρνηση οπου οι κυριότερες αλλαγές του συστήματος που υλοποιήθηκαν κατά

τη δεκαετία του 80 ήταν οι εξής:

- Αυτόματη προαγωγή καθόλη τη διάρκεια της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

- Κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων από την κατώτερη προς την ανώτερη

δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

- Αναβολή της επιλογής κατεύθυνσης έως το τελευταίο έτος του γενικού λυκείου

-Το 1984 ένα νέος τύπος ενιαίου λυκείου, το πειραματικό Ενιαίο Πολυκλαδικό

Λύκειο (ΕΠΛ), στόχος

- Θεσπίστηκαν διάφορα μέτρα για να αυξηθεί η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων στο

σχολείο, όπως ήταν τα μαθητικά συμβούλια και η αύξηση των ευθυνών των

διδασκαλικών συμβουλίων.

Κατά το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του 1990 καθιερώθηκε ένα νέο σύστημα μετα-

δευτεροβάθμιας επαγγελματικής κατάρτισης, Το σύστημα αυτό ενσωματώνει όσα

από τα

ιδιωτικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών Τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά

Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ), παρέχουν σχετικά μικρής διάρκειας

κατάρτιση, και στόχος τουςείναι να προσφέρουν επαγγελματική εξειδίκευση και

βιώσιμα εφόδια στις χιλιάδες

αποφοίτων των λυκείων, που δεν μπόρεσαν να εισαχθούν στην τριτοβάθμια

εκπαίδευση.

Στη δεκαετία του 1990 έχει έρθει στην επιφάνεια, όμως, και ένας έντονος

προβληματισμός που αφορά στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης σε όλα

τα

επίπεδα και αποτελεί θέμα ευρείας συζήτησης και κριτικής. Στη δεκαετία που

διανύουμε

παρατηρούνται λιγότερες και πιο περιορισμένες περιπτώσεις μεταρρυθμίιεων

και μεγαλύτερη σύγκλιση απόψεων στον καθορισμό

των τρεχόντων προβλημάτων της εκπαίδευσης (έστω και αν οι προτεραιότητες και ο

τρόπος επίλυσής τους συνήθως ποικίλλουν).

σχολείο έχει μετατραπεί σε

προπαρασκευαστικό θάλαμο για το Πανεπιστήμιο, η αλματώδης αύξηση των

ιδιωτικών

φροντιστηρίων και ιδιωτικών μαθημάτων που προετοιμάζουν τους υποψήφιους για

τις

εξετάσεις στα ανώτατα ιδρύματα, ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός φοιτητών των

Α.Ε.Ι.

που καθυστερούν να πάρουν το πτυχίο τους, για να μην αναφερθούμε και στα

υψηλά επίπεδα ανεργίας που αντιμετωπίζουν όταν τελικά αποφοιτήσουν

ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ:

• Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η κάθε πολιτεία (Länder)

έχει την ευθύνη για τα σχολεία και τη διαχείριση του εκπαιδευτικού

συστήματος, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες που ορίζονται από το

σύνταγμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν 16 εκπαιδευτικά

συστήματα που διαφέρουν μεταξύ τους σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.

• Οι αρμοδιότητες της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης σαν ανώτερη αρχή

περιλαμβάνουν την επαγγελματική κατάρτιση στις επιχειρήσεις και την μετα-

υποχρεωτική επαγγελματική εκπαίδευση, την κατάρτιση στα επαγγέλματα

υγείας, εκπαίδευσης και πρόνοιας και ορισμένα αντικείμενα των

πανεπιστημιακών κανονισμών.

• Η φοίτηση στο σχολείο είναι υποχρεωτική για όλα τα παιδιά που διαμένουν

μόνιμα στη χώρα, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, για εννέα - ή σε

μερικές περιπτώσεις δέκα (σε πέντε πολιτείες) – χρόνια.

• Ακολουθεί τρία χρόνια υποχρεωτική μερική παρακολούθηση στο

Berufsschule (επαγγελματικό σχολείο ανώτερης δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης) μέχρι την ηλικία των 18 ετών.

• Το σχολείο είναι υποχρεωτικό από την ηλικία των έξι ετών.

• Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν μεταξύ των δημόσιων σχολείων και των

λίγων ιδιωτικών που λειτουργούν.

• Οι μαθητές που φοιτούν στα δημόσια σχολεία δεν απαιτείται να πληρώσουν

δίδακτρα ή να συνεισφέρουν στο κόστος του εκπαιδευτικού υλικού.

Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

• Από την ηλικία των έξι ετών όλα τα παιδιά πρέπει να φοιτήσουν στο

Δημοτικό Σχολείο (Grundschule), το οποίο στις περισσότερες πολιτείες

διαρκεί 4 χρόνια (με εξαίρεση τις Berlin, Brandenburg όπου διαρκεί 6

χρόνια). Αποστολή του Δημοτικού Σχολείου είναι να προωθήσει ένα

συστηματικό τύπο μάθησης, να ενθαρρύνει τα παιδιά με διαφορετικές

μαθησιακές ανάγκες και να παρέχει τη βάση για συνεχιζόμενη εκπαίδευση

και δια βίου μάθηση. Κεντρική θέση έχει η μάθηση των βασικών

δεξιοτήτων όπως η ανάγνωση, γραφή και αριθμητική.

Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση διακρίνεται σε δύο επίπεδα.

Στο Δευτεροβάθμιο Επίπεδο Ι:

• Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει σε μεγάλο βαθμό ένα

γενικό τριστρωματικό εκπαιδευτικό σύστημα: Hauptschule, Realschule and

Gymnasium. Το Gesamtschule, το οποίο καλύπτει και τους τρεις τύπους

σχολείων υπό ενιαία στέγη και με διαφορετική οργανωτική δομή, είναι ένας

ειδικός τύπος σχολείου. Σε διάφορες πολιτείες υπάρχουν επίσης ειδικά

σχολεία όπως το Orientierungsstufen (Φάση Προσανατολισμού), Middle

Schools, Regelschulen (Γενικά Σχολεία), ενιαίο Hauptschule και Realschule,

Werkrealschulen (δευτεροβάθμια τεχνικά σχολεία) και άλλα.

Το Hauptschule:

• καλύπτει τα σχολικά έτη 5-9, παρέχει στους μαθητές γενική βασική

εκπαίδευση στα μαθήματα: Γερμανικά, μία ξένη γλώσσα, μαθηματικά,

φυσική / χημεία, βιολογία, γεωγραφία, ιστορία, κλπ. Για να ανταποκριθούν

στις διαφορετικές ικανότητες των μαθητών, τα μαθήματα στα κύρια

αντικείμενα προσαρμόζονται στις ατομικές ικανότητες των μαθητών. Οι

απόφοιτοι των Hauptschule συνήθως συνεχίζουν στην επαγγελματική

κατάρτιση, ενώ οι μαθητές με υψηλή βαθμολογία μπορούν επίσης να

φοιτήσουν σε σχολείο ανώτερου επιπέδου πριν ή μετά την επαγγελματική

τους κατάρτιση.

Το Realschule:

• καλύπτει τις σχολικές βαθμίδες 5-10 και παρέχει στους μαθητές ευρύτερη

γενική εκπαίδευση. Σήμερα το Realschule είναι ποσοτικά ο πιο σημαντικός

τύπος σχολείου και σχεδόν το 40% των μαθητών επιτυγχάνουν το

απολυτήριο γενικής εκπαίδευσης με τη συμπλήρωση της δέκατης βαθμίδας.

Το Realschule προετοιμάζει τους μαθητές για ψηλής ποιότητας

επαγγελματική κατάρτιση ή το πανεπιστήμιο. Τα μαθήματα περιλαμβάνουν

Γερμανικά, ξένες γλώσσες, μαθηματικά, φυσική, χημεία, βιολογία,

γεωγραφία, ιστορία, πολιτική, μουσική, τέχνες, αθλοπαιδιές και

θρησκευτικά. Ανάλογα με την έφεση και τις ικανότητές τους, οι μαθητές

μπορούν να επιλέξουν να εμβαθύνουν σε συγκεκριμένα υποχρεωτικά

μαθήματα ή να επιλέξουν νέα αντικείμενα.

Το Gymnasium:

• παρέχει στους μαθητές γενική εκπαίδευση εις βάθος και καλύπτει τα

σχολικά έτη 5 έως 13 (σε μερικές πολιτείες έως 12). Το Gymnasium έχει δύο

διαφορετικές μορφές: το κανονικό Gymnasium όπου οι μαθητές μπορούν να

παρακολουθήσουν όλα τα έτη 5-13 για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, και

το ανώτερο επίπεδο που αρχίζει τον ενδέκατο χρόνο και προετοιμάζει τους

μαθητές για το Hochschulreife είτε με έμφαση στη γενική εκπαίδευση είτε

προσανατολισμένο στην επαγγελματική σταδιοδρομία όπως το berufliche

Gymnasium που ειδικεύεται σε τομείς όπως διοίκηση επιχειρήσεων,

τεχνολογίες, επιστήμες τροφίμων, κοινωνικές επιστήμες, κλπ. Στο τέλος του

δέκατου έτους οι μαθητές μπορούν να συνεχίσουν στο ανώτερο επίπεδο ή

να δώσουν εξετάσεις για το Mittlere Reife (απολυτήριο γενικής

εκπαίδευσης).

Το gymnasiale Oberstufe:

• καλύπτει τα έτη 11 έως 13 (ή 12) και μετά από μία εισαγωγική φάση

διάρκειας ενός έτους διαιρείται σε εξάμηνα. Οι μαθητές έχουν πολυάριθμες

δυνατότητες να εστιάσουν σε ειδικά αντικείμενα εντός του παρεχόμενου

πλαισίου μαθημάτων. Τα μαθήματα παρέχονται σε βασικό και ανώτερο

επίπεδο: το βασικό επίπεδο καλύπτει τα δύο τρίτα των μαθημάτων και

παρέχει τις βασικές γνώσεις και το ανώτερο επίπεδο παρέχει διδασκαλία εις

βάθος που διευρύνει τη γνώση των μαθητών.

Το Gesamtschule:

• περιλαμβάνει διάφορους τύπους σχολείων με στόχο να παρέχει στους

μαθητές ευέλικτη μετάβαση στον κατάλληλο τύπο σχολείου ανάλογα με τις

ικανότητές τους. Το Gesamtschule διακρίνεται σε δύο τύπους:

• Στο συνδυαστικό τύπο το Gesamtschule συνδυάζει τα Hauptschule,

Realschule και Gymnasium εκπαιδευτικά και οργανωτικά, αλλά οι μαθητές

διδάσκονται σε τάξεις που ομαδοποιούνται ανάλογα με τις διαθέσιμες

ειδικεύσεις.

• Στο ενιαίο τύπο οι μαθητές διδάσκονται ανά ηλικιακή ομάδα, ενώ από τον

έβδομο χρόνο ομαδοποιούνται ανάλογα με το επίπεδο γνώσεων τους σε κατ’

ελάχιστο δύο επίπεδα. Μετά από τα σχολεία που παρέχουν γενική

εκπαίδευση υπάρχουν πολλές δυνατότητες εκπαίδευσης για επαγγελματική

σταδιοδρομία που προετοιμάζουν για επαγγελματική κατάρτιση ή οδηγούν

σε επαγγελματική ειδίκευση ή δευτεροβάθμιες γενικές ειδικεύσεις.

• Λόγω της σχετικά υψηλής ανεργίας των νέων, το επαγγελματικό σύστημα

κατάρτισης έχει εκσυγχρονιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό τα τελευταία είκοσι

χρόνια και διαθέτει μία μεγάλη ποικιλία διαφορετικών σχολείων. Μια

σημαντική διάκριση των σχολείων είναι τα πλήρους φοίτησης που οι

μαθητές πρέπει να παρακολουθούν κάθε μέρα και τα μερικής φοίτησης που

οι μαθητές παρακολουθούν μόνο μία με δύο ημέρες× πρέπει επίσης να

σημειωθεί ότι στα τελευταία η παρακολούθηση είναι υποχρεωτική. Τα

προπαρασκευαστικά επαγγελματικά σχολεία περιλαμβάνουν το

Berufsvorbereitungsjahr (μονοετής προεπαγγελματική κατάρτιση), τη

μονοετή βασική επαγγελματική κατάρτιση και το μονοετές κολέγιο

κατάρτισης.

Το Berufsvorbereitungsjahr:

(προεπαγγελματική κατάρτιση)

• προσφέρει ένα τύπο επαγγελματικής κατάρτισης διάρκειας ενός έτους

πλήρους παρακολούθησης και απευθύνεται σε νέους για τους οποίους η

επαγγελματική κατάρτιση είναι υποχρεωτική αλλά δεν έχουν βρει κάποια

ευκαιρία κατάρτισης ή είναι εκτός εργασίας. Οι μαθητές διευρύνουν τη

γενική τους εκπαίδευση, ενθαρρύνονται να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες,

διδάσκονται τις βασικές γνώσεις για μέχρι τρεις επαγγελματικούς τομείς και

βοηθούνται στον επαγγελματικό προσανατολισμό και στον προσδιορισμό

του επαγγέλματος που θα ακολουθήσουν. Υπό προϋποθέσεις οι μαθητές

χωρίς το Hauptschulabschluss μπορούν να αποκτήσουν αντίστοιχο

πιστοποιητικό.

Το Berufsgrundbildungsjahr:

(βασική επαγγελματική κατάρτιση)

• παρέχεται ως μονοετές, πλήρους παρακολούθησης πρόγραμμα μαθημάτων

και απευθύνεται κυρίως σε νέους που έχουν το Hauptschulabschluss. Με την

έναρξη της βασικής επαγγελματικής κατάρτισης οι μαθητές πρέπει να

επιλέξουν έναν επαγγελματικό τομέα από τους δώδεκα που υπάρχουν. Κατά

τη διάρκεια του έτους οι μαθητές βελτιώνουν τη γενική τους εκπαίδευση και

αποκτούν γνώσεις, ικανότητες και δεξιότητες σε έναν επαγγελματικό τομέα

και κατά συνέπεια αποκτούν βασική επαγγελματική κατάρτιση. Μετά από

σχετική έγκριση το έτος βασικής επαγγελματικής κατάρτισης προσμετρείται

στην επόμενη επαγγελματική κατάρτιση.

ΓΑΛΛΙΑ:

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΟΙ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

• Α΄ λυκείου - second [15-16 ετών]

• Β΄ λυκείου – premiere [16-17 ετών]

• Γ΄ λυκείου – terminale [17-18 ετών]

ΚΛΑΔΟΙ-ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

• Στη β’ και γ’ τάξη υπάρχουν οι εξής 3 κλάδοι.

• Λογοτεχνικός [Litteraire]

• Επιστημονικός [Scientifique]

• Κοινωνικοοικονομικός [Economique et Sociale]

BACCALAUREAT

• Μετά την τελευταία τάξη του λυκείου οι μαθητές δίνουν εξετάσεις με σκοπό

να αποκτήσουν απολυτήριο που λέγεται Baccalaureat.

• Σύμφωνα με αυτές τις εξετάσεις οι μαθητές αποκτούν διάφορες θέσεις στην

τριτοβάθμια εκπαίδευση.

ΣΥΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

• Υπάρχουν μικρές διαφορές όσον αφορά το γαλλικό και το ελληνικό

εκπαιδευτικό σύστημα.

• Στο γαλλικό λύκειο υπάρχει μεγάλη έμφαση στις ξένες γλώσσες.

• Επίσης διαφέρουν τα ωράρια. Το σχολείο στη Γαλλία ξεκινάει στις 8 το πρωί

και τελειώνει στις 6 το απόγευμα. Οι ώρες των μαθητών δεν είναι

συνεχόμενες.

ΑΥΣΤΡΙΑ:

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

• Στην Αυστρία η γενική υποχρεωτική εκπαίδευση απευθύνεται σ όλα τα

παιδιά που διαμένουν μόνιμα στη χώρα ανεξάρτητα από την εθνικότητα

τους.

• Διαρκεί 9 χρόνια.

• Υπάρχουν και ιδιωτικά και δημόσια σχολεία.

• Τα δημόσια σχολεία είναι δωρεάν

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

• Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν μεταξύ 2 τύπων σχολείων.

• Το καθένα καλύπτει μια περιόδους 4 χρόνων.

• Οι νέοι μπορούν να φοιτούν σε σχολή κατώτερης δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης η στον κατώτερο κύκλο ακαδημαϊκής εκπαίδευσης.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

• Τα σχολεία κατώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παρέχουν στους

μαθητές βασική εκπαίδευση.

• Ο κατώτερος κύκλος της ακαδημαϊκής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

αποσκοπεί στο να μεταδώσει ευρεία και προχωρημένη δευτεροβάθμια

εκπαίδευση.

Εκπαιδευτικό σύστημα Ελβετίας

Η κατώτερη εκπαίδευση είναι υποχρεωτική και δίνεται δωρεάν σ' όλα τα καντόνια. Το

επόμενο στάδιο, της μέσης, χωρίζεται στην επαγγελματική (τεχνικές σχολές) και στην

ακαδημαϊκή (Λύκεια) που οδηγεί στα πανεπιστήμια και στα πολυτεχνεία. Σε σύγκριση με τις

άλλες χώρες της Ευρώπης η Ελβετία έχει τα περισσότερα πανεπιστήμια και πολυτεχνεία,

ανάλογα φυσικά με το μικρό πληθυσμό της χώρας.. Στα Ελβετικά πανεπιστήμια φοιτούν και

χιλιάδες ξένοι σπουδαστές που πηγαίνουν κυρίως για μεταπτυχιακές σπουδές, λόγω του

υψηλού επιστημονικού επιπέδου που παρέχουν αυτά τα πανεπιστήμια.

Χάρη στο αναπτυγμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελβετίας, ο αναλφαβητισμός στη χώρα

είναι μηδενικός. Η εννεαετής υποχρεωτική εκπαίδευση διαρκεί ως την ηλικία των 16 χρόνων

και παρέχεται δωρεάν στα δημόσια σχολεία. Αποτελεί αρμοδιότητα των κυβερνήσεων των

καντονιών, ενώ οι ομοσπονδιακές αρχές έχουν δικαίωμα ελέγχου της τήρησης των αρχών της

δημόσιας εκπαίδευσης που ορίζονται από το Σύνταγμα. Περιλαμβάνει την πρωτοβάθμια

εκπαίδευση, διάρκειας 4 - 6 χρόνων, και τον πρώτο κύκλο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,

διάρκειας 3 - 5 χρόνων, ανάλογα με το καντόνι. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στη δημόσια

εκπαίδευση είναι η κύρια γλώσσα κάθε καντονιού. Στο δεύτερο στάδιο της δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης μπορεί ο μαθητής να επιλέξει ανάμεσα σε σχολεία γενικής και σχολεία

επαγγελματικής εκπαίδευσης. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, για την οποία αρμόδια είναι η

ομοσπονδιακή κυβέρνηση, παρέχεται από τα εφτά μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας (το

πανεπιστήμιο της Βέρνης, που ιδρύθηκε το 1528, της Γενεύης, που ιδρύθηκε το 1599, της

Βασιλείας, που ιδρύθηκε το 1460, της Ζυρίχης, που ιδρύθηκε το 1833, της Νεσατέλ, που

ιδρύθηκε το 1866, και της Φριμπούρ, που ιδρύθηκε το 1889), τα δύο ομοσπονδιακά

ινστιτούτα τεχνολογίας και άλλα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Σχολεία:

Στην Ελβετία, κάθε παιδί πρέπει να παρακολουθήσει τουλάχιστον το δημοτικό σχολείο. Η χώρα μας παρέχει διάφορα σχολεία σε διαφορετικά επίπεδα. Επειδή τα καντόνια είναι υπεύθυνοι για το εκπαιδευτικό σύστημα, τα ονόματα, τα θέματα, η ηλικία έναρξης των φοιτητών και η διάρκεια ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των καντονιών. Το υπόλοιπο του παρόντος εγγράφου ως εκ τούτου επικεντρώνεται στο πώς λειτουργεί στο καντόνι της Ζυρίχης .

2,1 Νηπιαγωγείο:

Σε αντίθεση με το σχολείο, τα παιδιά μπορεί ή δεν μπορεί να υποχρεωθεί να παρακολουθήσουν «Νηπιαγωγείο», ανάλογα με την περιοχή. Ωστόσο, η φοίτηση στο νηπιαγωγείο γίνεται περισσότερο μια πιο υποχρεωτικά και τα περισσότερα παιδιά πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο. Δεν μαθαίνουν πώς να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά πρέπει να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους ικανότητες και να συνηθίσουν να κάθονται

ήσυχα για μια στιγμή και να δώσουν προσοχή στο δάσκαλο. Τα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν νηπιαγωγείο για ένα έτος ή δύο χρόνια. Επειδή θα πρέπει να ξεκινήσει το σχολείο στην ηλικία των επτά ετών, πάνε στο Νηπιαγωγείο, όταν είναι πέντε και έξι ετών.

2,2 "Volksschule" (Δημοτικό σχολείο):

Η "Volksschule" (δημοτικό σχολείο) είναι υποχρεωτική για όλα τα παιδιά ελβετικό. Θα πρέπει να παρακολουθήσουν είτε το δημόσιο σχολείο ή να πάει σε ένα ιδιωτικό σχολείο. Δημοτικό σχολείο ξεκινά από την ηλικία των επτά ετών και διαρκεί τουλάχιστον οκτώ, αλλά συνήθως εννέα χρόνια. Μερικά σχολεία προσφέρουν ένα επιπλέον έτος για τα παιδιά που δεν έχουν, είτε ακόμη αποφασίσει τι να κάνει μετά το σχολείο, δεν έχουν βρει μια εργασία που θα αναλάβουν μια μαθητεία ή δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει την ηλικία για να ξεκινήσει το τι θα ήθελαν να κάνουν. Το "Volksschule" χωρίζεται σε "Primarschule" και "Oberstufenschule":

Στη Ζυρίχη, "Primarschule" διαρκεί έξι χρόνια. Συνήθως, τα παιδιά έχουν μόνο ένας δάσκαλος που διδάσκει όλα τα μαθήματα.

"Oberstufenschule" διαρκεί τρία χρόνια. Συνήθως, υπάρχουν τουλάχιστον δύο καθηγητές για κάθε κατηγορία, ένας διδάσκει μερικά, η δεύτερη τα άλλα θέματα. Μπορεί να υπάρχουν άλλοι δάσκαλοι για ορισμένα ειδικά θέματα, όπως γυμναστήριο, κεντήματα, το μαγείρεμα και ούτω καθεξής.

"Oberstufenschule" η ίδια χωρίζεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα: Θα χρησιμοποιηθεί για να αποκαλείται "Sekundarschule", "Realschule" και "Oberschule", αλλά υπήρχαν κάποιες πρόσφατες αλλαγές σε αυτό. Σήμερα, τα σχολεία εξακολουθούν να παρέχουν τρία διαφορετικά επίπεδα, αλλά οι μαθητές θα ανατεθεί ξεχωριστά σε ένα επίπεδο ανά θέμα. Αυτό ισχύει και για τα μεγάλα θέματα, όπως τα μαθηματικά, μητρική γλώσσα και την πρώτη ξένη γλώσσα μόνο? Όλα τα άλλα μαθήματα διδάσκονται ανά τάξη.

"Sekundarschule" είναι το υψηλότερο επίπεδο. Μερικές μαθητείας απαιτούν αυτό το επίπεδο της εκπαίδευσης. Είναι ιδιαίτερα απαραίτητη εάν ένας μαθητής θέλει να παραστεί σε " Γυμνάσιο "(γυμνάσιο) στη συνέχεια." Sekundarschule "περιλαμβάνει μαθηματικά, γεωμετρία, μητρική γλώσσα (Γερμανικά στην περίπτωση της Ζυρίχης), πρώτη ξένη γλώσσα (γαλλικά στη Ζυρίχη), τη γεωγραφία, την ιστορία και περισσότερο. Επιπλέον, οι μαθητές μπορούν να παρακολουθούν άλλα μαθήματα σαν μια δεύτερη ξένη γλώσσα, συνήθως αγγλικά ή ιταλικά.

"Realschule" διδάσκει βασικά τα ίδια θέματα, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. "Realschule" φροντίζει για τους μαθητές που έχουν δυσκολίες στη μάθηση.

Μετά το "Primarschule", οι μαθητές μπορούν επίσης να επιλέξουν να πάνε στο " Γυμνάσιο "(γυμνάσιο) απευθείας χωρίς να εισέλθει στην" Oberstufenschule "? σε αυτή την περίπτωση, το" Γυμνάσιο "διαρκεί 6 ½ χρόνια αντί για 4 ½ χρόνια (βλέπε, επίσης, πρόγραμμα σπουδών ).

2,3 "Berufslehre" (Μαθητείας):

Στην Ελβετία, τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν μια "Berufslehre" (μαθητεία) μετά το δημοτικό σχολείο . Ανάλογα με το επάγγελμα, μια μαθητεία διαρκεί δύο έως τεσσάρων ετών. Μαθητεία περιλαμβάνουν όλα τα είδη των επαγγελμάτων, από την χειροτεχνία (μηχανουργός, ξυλουργός, αρτοποιός, κομμωτήριο κλπ.) για υπάλληλος γραφείου (γραμματέας, λογιστής, ειδικός πληροφορικής, κλπ.). Μαθητευόμενος θα πάρει εκπαιδευτεί σε μια εταιρεία ή οργανισμό, αλλά, επίσης, πηγαίνουν στο σχολείο για μία ή δύο ημέρες την εβδομάδα. Ορισμένες εταιρείες παρέχουν επίσης επιπλέον μαθήματα από μόνοι τους.

Μετά τη μαθητεία και ανάλογα με την εκπαίδευσή τους, οι νέοι μπορεί να ξεκινήσει είτε μια εργασία ή να ενταχθούν σε άλλα σχολεία για περαιτέρω εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων " Fachhochschulen "(παλαιότερα γνωστό ως" Höhere Technische Lehranstalt "(HTL), τεχνικές σχολές).

2,4 "Γυμνάσιο" (Γυμνάσιο):

Υπάρχουν διάφοροι τύποι του "Γυμνάσια" (δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), με διαφορετική έμφαση και σημαντικά θέματα:

Η "Mathematisches und Naturwissenschaftliches Γυμνάσιο" (γυμνάσιο των μαθηματικών και της επιστήμης) εστιάζει στα μαθηματικά και την επιστήμη, αλλά διδάσκει γερμανικά και δύο ξένες γλώσσες, καθώς και (συνήθως γαλλικά και τα αγγλικά ή ιταλικά). Η"Neusprachliches Γυμνάσιο" (γυμνάσιο των σύγχρονων γλωσσών) εστιάζει στις σύγχρονες γλώσσες όπως τα Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Αγγλικά, αλλά περιλαμβάνει κάποια μαθηματικά και την επιστήμη, καθώς και. Η "Altsprachliches Γυμνάσιο" (γυμνάσιο των αρχαίων γλωσσών) επικεντρώνεται στην Λατινική συν τουλάχιστον δύο άλλες γλώσσες, αλλά περιλαμβάνει τα μαθηματικά και την επιστήμη, καθώς και θέματα. Υπάρχει επίσης η "Wirtschaftsgymnasium" (γυμνάσιο της οικονομίας) που εστιάζει στην οικονομία.Πρόσφατα, οι νέοι τύποι "Γυμνάσια" έχουν εισαχθεί, όπως η "Musisches Γυμνάσιο" (γυμνάσιο της τέχνης), η οποία επικεντρώνεται στην μουσική και την τέχνη και την "Sportgymnasium" (γυμνάσιο του αθλητισμού), τα οποία έμφαση στις αθλητικές δραστηριότητες. Όλα αυτά τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είτε τελευταία έξι και μισή ή τέσσερα έτη και έξι μήνες και να οδηγήσει το λεγόμενο «Eidgenössische Matura" (ομοσπονδιακό δίπλωμα αποφοίτησης), το οποίο αναγνωρίζεται από όλα τα πανεπιστήμια στην Ελβετία και στα περισσότερα πανεπιστήμια σε χώρες του εξωτερικού.

Η "Fachmittelschule" (λύκειο) οδηγεί επίσης σε απολυτηρίου. Συνήθως, ένας φοιτητής από το "Fachmittelschule" θα γίνει δάσκαλος στη συνέχεια, αλλά αυτός ή αυτή δεν περιορίζεται σε αυτό το θέμα.

Ακόμα και μετά από μια μαθητεία , είναι ακόμα δυνατό να πάρετε μια απολυτηρίου σε ένα λεγόμενο "Maturitätsschule" (δίπλωμα αποφοίτησης). Μετά την ολοκλήρωση μιας τέτοιας "Maturitätsschule", ένας μαθητής μπορεί να παρακολουθήσει ένα πανεπιστήμιο σαν φοιτητής, ο οποίος συμμετείχε σε "Γυμνάσιο". Αυτή η διαδρομή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα σπουδών που είναι γνωστό ως "Zweiter Bildungsweg" (δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διαδρομή).

2,5 "Fachhochschulen" (Τεχνική σχολή):

Μετά από μια μαθητεία , ένα νεαρό άτομο μπορεί να αρχίσει ακόμη μια ακαδημαϊκή καριέρα. Ανάλογα με το επάγγελμα, αυτός ή αυτή μπορεί να παραστεί σε "Fachhochschule" (τεχνική σχολή). Ένα τεχνικό κολέγιο παρέχει μια παρόμοια εκπαίδευση ως το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας , αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Ενώ ένας μηχανικός ETH (απόφοιτος του ένα από τα ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας) έχει μια ισχυρότερη θεωρητικό υπόβαθρο, ένας μηχανικός FH (απόφοιτος της μία από τις τεχνικές σχολές) έχει συνήθως περισσότερο πρακτική εμπειρία ή επειδή είχε τελειώσει μια μαθητεία η οποία διήρκεσε τέσσερα χρόνια. Η φοίτηση διαρκεί τρία έτη και έξι μήνες.

Ως εναλλακτική λύση σε μια πλήρους φοίτησης, ένας εργαζόμενος μπορεί να παραστεί, επίσης, μια λεγόμενη «Abendtechnikum"(κολέγιο βράδυ). Αυτή ή αυτός συνεχίζει να εργάζεται, αλλά πηγαίνει σχολείο το βράδυ και τα Σάββατα. Ορισμένοι εργοδότες επιτρέπουν στους μαθητές είτε να κάνετε κάποια εργασία στο γραφείο ή να παρέχουν κάποιες άλλες δουλείες. Το κολέγιο βράδυ διαρκεί έξι χρόνια.

"Fachhochschulen" (παλαιότερα γνωστό ως " HöhereTechnische ehranstalten" είναι συχνά αναφέρεται επίσης ως "Ingenieurschule" (σχολείο για τους μηχανικούς) και έχουν

εξαπλωθεί σε όλη την Ελβετία. Πρόσφατα, η τεχνική κολάζ από τις περισσότερες περιοχές έχουν αρχίσει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, μερικοί έχουν ακόμη και συγχωνεύονται. Ως εκ τούτου, η παρακάτω λίστα είναι πολύ πιθανό ούτε πλήρεις ούτε απόλυτα ορθή:

Σουηδικό Εκπ. Σύστημα

Η εκπαίδευση στη Σουηδία Η εκπαίδευση στη χώρα είναι υποχρεωτική για τα παιδιά ηλικίας 7 έως 14 ετών, δηλαδή σε πρωτοβάθμιο επίπεδο. Ακολουθεί τριετής γυμνασιακή φοίτηση με διάφορες δυνατότητες επιλογής, ανάμεσα σε κλασικές, τεχνικές, οικονομικές και πρακτικές σχολές, ενώ όσοι επιθυμούν συνεχίζουν τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο και στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σε αυτή τη χώρα, όπου ο αναλφαβητισμός είναι σχεδόν ανύπαρκτος,και όπου τα σχολεία και η φοίτηση εξαπλώνονται διαρκώς, το μέλημα της κυβέρνησης είναι η διαρκής επιμόρφωση των φοιτητών. Τα πανεπιστήμια της χώρας είναι συνολικά έξι, στις αντίστοιχες πόλεις: Ουψάλα (ιδρύθηκε το 1477 ), Λούντ ( 1666 ),Στοκχόλμη ( 1877 ), Γκέτεμποργκ ( 1891 ) και Λίνκεπινγκ ( 1970 ). Λειτουργούν και άλλα σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας ( 1827 ) και η Σχολή Οικονομικών της Στοκχόλμης (1909). Το σχολικό έτος 1994-5, περίπου 618.700 μαθητές φοιτούσαν στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας, 297.700 στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας και 309.952 στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης. Το ποσοστό αναλφαβητισμού στη χώρα είναι σχεδόν μηδενικό ( 2005 ) .

Φινλανδικό Εκπ. Σύστημα

H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Eλλάδα. Oι αρχές όμως

που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις

παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ – να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας

πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την

πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα

δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής.

Xρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν

απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Mπορούν να περιφέρονται στην

τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους.

Yπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και

υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν.

Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων

δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως

τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη

βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή,

συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου…

Mάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους,

αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες,

γραμματέα… Eτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο

των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων.

«H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη

αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο

του φινλανδικού υπουργείου Eξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη

νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική.

Στην υπηρεσία όλων

Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών. Mορφώνουν τα

παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Eίναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους.

Xρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Eίναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με

παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των

παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι. Όλα

ανεξαιρέτως τα σχολεία (συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου Λυκείου) της Φινλανδίας

παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά

υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η

μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά

προβλήματα.

Tα φινλανδικά σχολεία είναι επίσης ανοιχτά στην τοπική κοινωνία. Oι γονείς είναι

ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την

τέχνη τους – ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα

παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν

καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην

αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν.

Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και

στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά

γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι.

Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί

Mετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές

κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Mόλις το 6% των

Φινλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο

εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Oύτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως

εδώ. Mόνο οι μισοί.

Στη βασική και μέση εκπαίδευση οι Φινλανδοί δίνουν εξαιρετική έμφαση στις γλώσσες, με την

πρώτη ξένη γλώσσα να διδάσκεται υποχρεωτικά από την τρίτη Δημοτικού και τη δεύτερη από

την πρώτη Γυμνασίου το αργότερο. Mέχρι να τελειώσουν το Λύκειο, όσοι μαθητές θέλουν

μπορούν να έχουν μάθει έως και έξι(!) γλώσσες.

Oσο για τα παιδιά μεταναστών, αρκεί να μπορούν να σχηματίσουν μια μικρή, ολιγομελή

ομάδα και ο δήμος, με δικά του φυσικά έξοδα, είναι υποχρεωμένος να παρέχει εκπαίδευση

και στη γλώσσα τους δύο φορές την εβδομάδα. Στο Eλσίνκι π.χ. όπου υπάρχουν 2.600

παιδιά μεταναστών, τέτοια μαθήματα γίνονται σε περίπου 40 γλώσσες.

Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φινλανδοί σε θέματα θρησκείας. Aρκεί να υπάρξουν

τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των

Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται

επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται

Hθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης

Εκπαιδευτικό Σύστημα στη Δανία

Στη Δανία τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης διακρίνονται σε: Πανεπιστήμια

(Universitet), Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης (Centre Hoijere

Uddannelsesinstitutioner),Ινστιτούτα Ανώτατης Εκπαίδευσης (Centre for Videregaende

Uddanneiser),Ακαδημίες Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Erhvervsakademier) όπου:

Οι πανεπιστημιακές σπουδές στη Δανία παρέχουν γνώση και έρευνα στο υψηλό διεθνές

επίπεδο. Ο πανεπιστημιακός τομέας περιλαμβάνει 12 Πανεπιστήμια, που περιλαμβάνουν

διαφορετικές σχολές ενώ κάποια είναι ειδικευμένα σε συγκεκριμένους τομείς σπουδών. Στην

κατηγορία αυτή ανήκουν και 13 Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης που παρέχουν

εξειδικευμένες γνώσεις σε τομείς όπως η μηχανική, φαρμακευτική, γεωπονική, οικονομικές

σπουδές , αρχιτεκτονική, καλές τέχνες και τη μουσική.

Τα Ινστιτούτα Ανώτατης Εκπαίδευσης πρόσφατα έκαναν σημαντικές αλλαγές

συμπεριλαμβανομένου τη συγχώνευση τοπικών (περιφερειακών) κολλεγίων. Τα Ινστιτούτα

έχουν κυρίως επαγγελματικό προσανατολισμό και συνδυάζουν θεωρητικές σπουδές με

πρακτική εφαρμογή και εφαρμοσμένη έρευνα σε διαφορετικούς τομείς.

Οι Ακαδημίες Επαγγελματικής Εκπαίδευσης παρέχουν σύντομους και μεσαίας διάρκειας

κύκλους σπουδών ιδιαίτερα στους τομείς των εμπορικών, τεχνικών σπουδών, της

εκπαίδευσης, της κοινωνικής εργασίας και υγείας.

Επίσης υπάρχει ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός πανεπιστημιακών κύκλων σπουδών

(πτυχιακών, μεταπτυχιακών) που διδάσκονται στην αγγλική γλώσσα.\

Τίτλοι σπουδών:

Τα Πανεπιστήμια και τα Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης παρέχουν τους ακόλουθους τίτλους

σπουδών σύμφωνα με το μοντέλο της διακήρυξης της Μπολόνια:

3-έτη σπουδών για την απόκτηση bachelor’s degree (BSc/BA) που περιλαμβάνει την

προετοιμασία μιας εργασίας-έργου (preparation of a project)

2-έτη σπουδών για μεταπτυχιακές σπουδές (MSc/MA) όπου για την απόκτηση του master’s

degree απαιτείται η συγγραφή μιας εργασίας (thesis) διάρκειας ½ - 1 χρόνου

3-έτη σπουδών για την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος PhD που απαιτεί τη δημιουργία

νέας έρευνας και γνώσης καθώς και την παρουσίαση-υποστήριξη μιας διατριβής.

Τα Ινστιτούτα Ανώτατης Εκπαίδευσης δίνουν:

Professional Bachelor’s degree σε όλους τους τομείς σπουδών ύστερα από 3-4 έτη σπουδών

και εκτός από τα μαθήματα σπουδών περιλαμβάνει πτυχιακή εργασία και πρακτική άσκηση.

Σε αρκετούς τομείς δίνεται η δυνατότητα για απόκτηση master’s degree.

Οι σπουδές στις Ακαδημίες Επαγγελματικής Εκπαίδευσης καταλήγουν στην απόκτηση 2-έτη

δίπλωμα/(diploma) Academy Profession degree που συνδυάζει θεωρητικές-αναλυτικές

σπουδές με πρακτική προσέγγιση.

Προϋποθέσεις και διαδικασία εισαγωγής

Κατά κανόνα το ακαδημαϊκό έτος αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου και διαιρείται σε δύο εξάμηνα,

από το Σεπτέμβριο ως τον Ιανουάριο και από τον Φεβρουάριο έως το τέλος του Ιουνίου.

Προϋποθέσεις εισαγωγής:

Οι υποψήφιοι φοιτητές για την παρακολούθηση βασικών πτυχιακών σπουδών θα πρέπει να

είναι κάτοχοι απολυτηρίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ισότιμου του αντίστοιχου δανικού.

Για τα περισσότερα προγράμματα θεωρείται απαραίτητη η άριστη γνώση της αγγλικής

γλώσσας και της δανικής όπου θα πρέπει να επιτύχουν στις εξετάσεις Studieproven I dansk

som andetsprog.Σε ορισμένες σχολές απαιτείται από τους υποψήφιους ικανοποιητική

βαθμολογία στα μαθήματα της επιλογής σπουδών, ή επαγγελματική εμπειρία. Υπάρχουν αρκετές δυνατότητες εκμάθησης της γλώσσας στην Δανία. Κανονικά μαθήματα της

δανικής γλώσσας προσφέρονται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ενώ πραγματοποιούνται και

καλοκαιρινά μαθήματα στην διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Τα μαθήματα

(διεξάγονται) πραγματοποιούνται από τους δήμους, ιδιωτικούς οργανισμούς, πανεπιστήμια

και ινστιτούτα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η παρακολούθησή τους σε αρκετούς φορείς γίνεται

με την καταβολή διδάκτρων όμως αρκετά μαθήματα που προσφέρουν οι δήμοι είναι δωρεάν.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Η Αίγυπτος είναι κράτος της βορειανατολικής Αφρικής, το οποίο εκτείνεται και σε μικρό τμήμα

της Δυτικής Ασίας, στη Χερσόνησο του Σινά και η επίσημη ονομασία της είναι "Αραβική

Δημοκρατία της Αιγύπτου".

Υπήρξε η γενέτειρα ενός από τους λαμπρότερους πολιτισμούς των αρχαίων χρόνων,

φαραωνικού ή αιγυπτιακού πολιτισμού, στην περίοδο της ακμής του οποίου εξελίχθηκε σε

αδιαφιλονίκητη κοσμοκράτειρα δύναμη και αξιοζήλευτο κέντρο γραμμάτων και τεχνών.

Το εκπαιδευτικό σύστημα επιδιώκει να καταπολεμήσει το φαινόμενο του αναλφαβητισμού και

να παράσχει δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, όμως ο αναλφαβητισμός είναι έντονος στις

αγροτικές περιοχές της χώρας. Σύμφωνα με εκτίμηση του 1995 το 51,4% του ενήλικου

αιγυπτιακού πληθυσμού έχει λάβει τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Το ποσοστό αυτό για τους

άντρες φτάνει στο 64%, ενώ αντίθετα για τις γυναίκες πέφτει αισθητά στο 39%.

Στις πόλεις η ανεπάρκεια του υπάρχοντος αριθμού σχολείων εκδηλώνεται με το συνωστισμό

των μαθητών στις τάξεις, με αποτέλεσμα τα σχολεία να υποχρεούνται να λειτουργούν σε δύο

και τρία ωράρια.

Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση της Αιγύπτου είναι υποχρεωτική για 6 χρόνια (για τα παιδιά από

6 έως 12 χρονών). Μετά την πρωτοβάθμια εκπαίδευση οι μαθητές μπορούν να συνεχίσουν τη

μόρφωσή τους σε μια ενδιάμεση βαθμίδα σχολείων, η οποία είναι καθαρά

προπαρασκευαστική. Στα προπαρασκευαστικά αυτά σχολεία, στα οποία η φοίτηση είναι

τριετής και δωρεάν, οι μαθητές προετοιμάζονται για να εισαχθούν στα σχολεία της

δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (γενικά και τεχνικά-επαγγελματικά λύκεια).

Τα δευτεροβάθμια αυτά σχολεία περιλαμβάνουν προγράμματα σπουδών τα οποία

αποσκοπούν στο να προπαρασκευάσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους μαθητές για την

εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια (γενικά λύκεια) ή να τους εξειδικεύσουν πάνω σε

τεχνολογικά ή αγροτικά αντικείμενα (τεχνικά-επαγγελματικά λύκεια).

Το 1993 ο αριθμός των μαθητών που φοιτούσαν στα δευτεροβάθμια σχολεία ήταν 6.133.308,

ποσοστό 65% των παιδιών της χώρας τα οποία βρίσκονταν στην ανάλογη ηλικία. Ο αριθμός

των δασκάλων που δίδασκαν στα σχολεία αυτά ήταν 309.131.

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχει πανεπιστημιακού επιπέδου παιδεία και μόρφωση με 13

πανεπιστήμια, τα οποία βρίσκονται όλα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το καλύτερο από αυτά

θεωρείται και είναι το πανεπιστήμιο Αλ-Αζχάρ, στο Κάιρο, το οποίο ιδρύθηκε το 970 μ.Χ. ως

κέντρο ισλαμικών σπουδών και αποτελεί το αρχαιότερο πανεπιστημιακό ίδρυμα με τη

μεγαλύτερη διάρκεια λειτουργίας σε όλο τον κόσμο.

Σήμερα σ` αυτό φοιτούν 90.000 περίπου φοιτητές. Οι ειδικότητες της μηχανολογίας, της

ιατρικής, της διοίκησης επιχειρήσεων και της γεωπονίας εισήχθησαν στο πρόγραμμα

σπουδών του πανεπιστημίου το 1961, ενώ ένα χρόνο μετά, το 1962, έγιναν δεκτές για πρώτη

φορά σ` αυτό και γυναίκες. Σήμερα το 37% των φοιτητών των πανεπιστημίων είναι γυναίκες.

Άλλα μεγάλα πανεπιστήμια είναι το πανεπιστήμιο του Καΐρου με 76.000 περίπου φοιτητές,

έτος ίδρυσης το 1908, το πανεπιστήμιο Αγίν Σαμς, στο Κάιρο, με 100.000 περίπου φοιτητές,

έτος ίδρυσης το 195), το πανεπιστήμιο της Αλεξάνδρειας, έτος ίδρυσης το 1942 και το

Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου.

ΤΤοο εεκκππααιιδδεευυττιικκόό σσύύσσττηημμαα σσττιιςς ββααλλκκααννιικκέέςς χχώώρρεεςς

ΣΣχχοολλεείίαα σσττηηνν ΑΑλλββααννίίαα

Ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης ανακοινώθηκε το 1990 ότι θα επεκτείνουν την

υποχρεωτική εκπαίδευση πρόγραμμα 8 με 10 χρόνια. Το επόμενο έτος, ωστόσο, μια

μεγάλη οικονομική και πολιτική κρίση στην Αλβανία, και η επακόλουθη κατάρρευση

της δημόσιας τάξης, βύθισαν το σχολικό σύστημα σε χάος. Εκτεταμένους

βανδαλισμούς και ακραίες ελλείψεις των βιβλίων και προμήθειες είχαν

καταστροφικές συνέπειες για το σχολείο, με αποτέλεσμα την Ιταλία και άλλες χώρες

να παρέχουν υλική βοήθεια. Η υπουργός Παιδείας ανέφερε το Σεπτέμβριο του 1991

ότι σχεδόν το ένα τρίτο των 2.500 σχολεία κάτω από το πανεπιστημιακό επίπεδο

είχε λεηλατηθεί και δεκαπέντε σχολικά κτίρια ισοπεδώθηκαν. Πολλοί δάσκαλοι

μεταφέρθηκαν από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές, αφήνοντας στα σχολεία του

χωριού με έλλειψη προσωπικού και αυξάνουν τις τάξεις των ανέργων στις πόλεις

και τις κωμοπόλεις. Περίπου 2.000 καθηγητές εγκατέλειψαν τη χώρα. Το εξαιρετικά

δομημένο και ελεγχόμενο εκπαιδευτικό περιβάλλον που το κομμουνιστικό

καθεστώς είχε επιμελώς καλλιεργηθεί κατά τη διάρκεια περισσότερων από σαράντα

έξι χρόνων.

Όπως κατά τη διάρκεια του κομμουνισμού, πειθαρχία-δάσκαλος παραμένει ένα

σημαντικό πρόβλημα. Στο αλβανικό σύστημα εκπαίδευσης οι εκπαιδευτικοί

καταφεύγουν στη βία, ενώ οι μαθητές αναμένεται να απομνημονεύσουν απλά το

ειδικό υλικό. Ωστόσο, υπήρξε μια προσπάθεια να υιοθετήσει το δυτικό πρότυπο

σύμφωνα με την οποία ο μαθητής βρίσκεται στο κέντρο του εκπαιδευτικού

συστήματος, σε αντίθεση με την τρέχουσα Ανατολική μέθοδο, όπου ο δάσκαλος

κατέχει τον κυρίαρχο ρόλο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, πολλά σχολεία ανοικοδομήθηκαν ή

ανακατασκευάστηκαν για να βελτιώσουν τις συνθήκες εκπαίδευσης. Οι

περισσότερες από τις βελτιώσεις που έχουν συμβεί στις μεγαλύτερες πόλεις, όπως

η πρωτεύουσα Τίρανα η οποία υποφέρει από τεράστιο συνωστισμό των αιθουσών

διδασκαλίας. Η παλαιά κομμουνιστική προπαγάνδα έχει ληφθεί από όλα τα σχολικά

προγράμματα και μεγαλύτερη έμφαση έχει δοθεί σε μαθηματικά , επιστήμες και

ανθρωπιστικές επιστήμες . Η σχολική εβδομάδα μειώθηκε από 6 έως την ημέρα 5.

Μερικά από τις πλουσιότερα σχολεία έχουν αρχίσει την εισαγωγή υπολογιστών ,

αλλά πολλά σχολεία εξακολουθούν να στερούνται βασικές προμήθειες για

εργαστηριακά μαθήματα.

Αλλαγές έχουν επίσης γίνει στο επίπεδο των πανεπιστημίων. Παρά τα δημόσια

πανεπιστήμια ένας αριθμός ιδιωτικών πανεπιστημίων έχει δημιουργηθεί σε

διάφορες πόλεις της Αλβανίας, προσφέροντας δυνατότητες στους φοιτητές που

σπουδάζουν σε διαφορετικούς κλάδους. E-learning προγράμματα έχουν αρχίσει να

εισαχθούν, προσφέροντας στους φοιτητές τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν σε

απευθείας σύνδεση σειρές μαθημάτων.

ΤΤοο εεκκππααιιδδεευυττιικκόό σσύύσσττηημμαα ττηηςς ΣΣλλοοββεεννίίααςς

Το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας είναι αναπτυγμένο και αποτελεσματικό

αφού με στατιστικά στοιχεία το 2002 το ποσοστό των αναλφάβητων ήταν μόνο 1%.

Περιλαμβάνει 3 βαθμίδες εκπαίδευσης ¨την 1βαθμια την 2βαθμια και την

3βαθμια .

Η 3βαθμια εκπαίδευση εκτός από σχολές μέσου και ανώτερου επιπέδου που

παρέχουν τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, περιλαμβάνει τα 2 πανεπιστήμια

της χώρας. Το πανεπιστήμιο της Λιοπμλιάνα και το Μάριμπορ.

ΕΕκκππααιιδδεευυττιικκόό σσύύσσττηημμαα ΡΡοουυμμααννίίααςς

Εκπαιδευτικό Σύστημα: Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη Ρουμανία είναι δημόσια

και οι φορείς της είναι τα Πανεπιστήμια, οι Ακαδημίες και τα Πανεπιστημιακά

Κολέγια. Οι σπουδές που προσφέρονται είναι μεταλυκειακές με διάρκεια δύο έως

τρία χρόνια, ανώτατες με διάρκεια από τρία έως έξι χρόνια, και μεταπτυχιακές που

διαρκούν από τρεις μήνες έως επτά χρόνια.

Προϋποθέσεις εισαγωγής: Οι Έλληνες υποψήφιοι πρέπει να είναι κάτοχοι του

απολυτηρίου από το Λύκειο. Δεν απαιτούνται εισαγωγικές εξετάσεις γνώσεων για

την εγγραφή. Η γνώση της Ρουμανικής γλώσσας δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση

για την εγγραφή δεδομένου ότι λειτουργούν προπαρασκευαστικά τμήματα. Οι ξένοι

υπήκοοι αρχίζουν σπουδές με προπαρασκευαστικό έτος με σκοπό να μάθουν τη

γλώσσα και την ορολογία της ειδικότητας

ΤΤαα σσχχοολλεείίαα σσττηη ΒΒοουυλλγγααρρίίαα

Η Εκπαίδευση στη Βουλγαρία είναι υποχρεωτική μέχρι την ηλικία των 16 ετών.

Το σχολικό έτος αποτελείται από δύο εκπαιδευτικές περιόδους, αρχίζει στις 15

Σεπτεμβρίου και τελειώνει το Μάιο ή Ιούνιο. Το εκπαιδευτικό σύστημα συνίσταται

στα ακόλουθα επίπεδα: προσχολική εκπαίδευση, πρωτοβάθμια εκπαίδευση,

δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ανώτερη εκπαίδευση. Η προσχολική εκπαίδευση

απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 έως 6/7 ετών. Η βασική εκπαίδευση περιλαμβάνει

την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (τάξεις 1 έως 4) και την κατώτερη δευτεροβάθμια

εκπαίδευση / δεύτερο στάδιο βασικής εκπαίδευσης (τάξεις 5-8), ενώ στο ίδιο

εκπαιδευτικό επίπεδο υπάρχει η δυνατότητα της επαγγελματικής κατάρτισης με την

ολοκλήρωση της 6ης, 7ης ή 8ης τάξης. Η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη

Βουλγαρία διακρίνεται στη γενική εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση.

Προσχολική Εκπαίδευση

Η Προσχολική Εκπαίδευση απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 έως 6/7 ετών. Η

φοίτηση στο νηπιαγωγείο είναι προαιρετική. Παράλληλα με τα δημόσια

νηπιαγωγεία που επικρατούν ,υπάρχουν επίσης και ιδιωτικά των οποίων ο αριθμός

συνεχώς αυξάνει.

Βασική Εκπαίδευση (πρωτοβάθμια και κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση)

Η Βασική εκπαίδευση (τάξεις 1 ως 8) περιλαμβάνει την πρωτοβάθμια

εκπαίδευση και την κατώτερη δευτεροβάθμια .Η βασική εκπαίδευση παρέχεται σε

δημόσια, δημοτικά και ιδιωτικά σχολεία. Επίσης, στο ίδιο εκπαιδευτικό επίπεδο,

υπάρχει η δυνατότητα της επαγγελματικής κατάρτισης με επαγγελματικό - τεχνικό

πρόγραμμα μαθημάτων με την ολοκλήρωση της 6ης, 7ης ή 8ης τάξης. Οι μαθητές

αποκτούν το Απολυτήριο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με την επιτυχή ολοκλήρωση

της 4ης τάξης και το Απολυτήριο Βασικής Εκπαίδευσης με την επιτυχή ολοκλήρωση

της 8ης τάξης.

Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Βουλγαρία διακρίνεται στη γενική

εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση. Η Γενική δευτεροβάθμια

εκπαίδευση από την πλευρά της διακρίνεται στη γενική εκπαίδευση που μπορεί να

αποκτηθεί στα γενικά δευτεροβάθμια σχολεία (διάρκεια 3-4 έτη), και την

ειδικευμένη εκπαίδευση που παρέχεται στα ειδικευμένα δευτεροβάθμια σχολεία

(διάρκεια 4-5 έτη). Η εισαγωγή στα ειδικευμένα σχολεία γίνεται με την ολοκλήρωση

της 7ης ή 8ης τάξης και μετά από εξετάσεις ανάλογα με το προφίλ του σχολείου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Σχετικά με τα ξένα εκπαιδευτικά συστήματα συμπεραίνουμε ότι το εκπαιδευτικό

σύστημα της Φινλανδίας,είναι το πιο αποτελεσματικό και φιλικό προς τους

μαθητές. Ένα σύστημα που στηρίζεται στη λογική του Αριστοτέλη και του

Πλάτωνα τους οποίους και διδάσκονται. Εντυπωσιακό και αρκετά απαιτητικό το

γερμανικό εκπ/κο σύστημα, καθώς και τα συστήματα των άλλων Ευρωπαϊκών

χωρών. Κοινά σημεία με το ελληνικό βρήκαμε στο γαλλικό σύστημα Αρνητικά

συναισθήματα μας δημιούργησε η διαπίστωση για τη θέση της γυναίκας στα

ισλαμικά πανεπιστήμια..

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ,πιστεύουμε ότι κρατάει τους μαθητές

μακριά από τις γνώσεις για τη ζωή ,την κοινωνία και τον κόσμο. Ευνοεί την

παραπαιδεία και απομονώνει τους μαθητές που δεν έχουν οικονομική

δυνατότητα ,ενώ έχουν τα προσόντα να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο.

Η γενικότερη κατάσταση, συνθλίβει τη νέα γενιά, γκρεμίζει τα όνειρα και

διαψεύδει τις προσδοκίες των νέων….

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 1) Να βελτιωθεί η κτιριακή και η εργαστηριακή υποδομή, καθώς και οι εγκαταστάσεις, ώστε να υπάρχει ένα ομορφότερο περιβάλλον και οι μαθητές να γίνουν πιο δραστήριοι. 2) Να επιτευχθεί η συνεχής κατάρτιση των εκπαιδευτικών. 3) Να εισαχθούν τεχνολογικές καινοτομίες στη μαθησιακή διαδικασία, ώστε να επιτυγχάνεται η ενεργητική συμμετοχή των μαθητών σε αυτή. 4)καλύτερα βιβλία ,που να παρέχουν γνώση και όχι να τη δυσκολεύουν. 5)Μαθήματα που να βοηθούν το μαθητή ,με γνώσεις για τη ζωή ,την κοινωνία και τον κόσμο. 6)το σύστημα να αναδεικνύει την έφεση κάθε μαθητή ,είτε είναι τα μαθηματικά, ο αθλητισμός ,η μουσική κλπ 7)Κατάργηση παραπαιδείας και πανελληνίων εξετάσεων. Εξετάσεις ,να δίνουν οι υποψήφιοι στη σχολή που επιθυμούν να σπουδάσουν. 8)Τα γραπτά των υποψηφίων να εξετάζονται από την ίδια επιτροπή βαθμολογητών ,κάθε χρόνο, για πιο δίκαιη βαθμολόγηση. 9)Το λύκειο να δίνει μόνο απολυτήριο. 10)καλύτερη επικοινωνία καθηγητών – μαθητών: Οι μεν να είναι αυστηροί όταν πρέπει και φιλικοί όπου χρειάζεται. 11)Τέλος το σύστημα πρέπει να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους τους μαθητές. .

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%C

F%85%CF%83%CE%B7_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B

1%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%C

E%BD%CE%AE_%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%

CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CE

%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81

%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1

http://www.evrytan.gr/ENCYKLOPAIDIA0/ekpaidevsi2/Paideia_katoxis_1.htm

http://wikipedia.qwika.com/en2el/Education_in_Switzerland

http://www.studysmart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=261&Itemid=2

12

http://www.studysmart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=287&Itemid=2

98

http://wikipedia.qwika.com/en2el/Education_in_Sweden

http://www.sxoliana.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=714&Itemid=30

http://www.studysmart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=296&Itemid=3

19

http://europa.eu/youreurope/citizens/education/school/system/index_el.htm

http://www.studysmart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=267&Itemid=2

86

http://www.dynot.net/index.php?option=com_content&task=view&id=39&lang=el

http://54lyk-athin.att.sch.gr/Greek/ekpaideftikosistima.htm

http://www.sxoliana.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=717&Itemid=30

http://www.sxoliana.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=717&Itemid=30

http://www.studysmart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=241&Itemid=2

67

http://www.studysmart.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=252&Itemid=2

78

ΟΜΑΔΑ ΜΑΘΗΤΩΝ

Αβραμίδη Δ.

Αθανασίου Κ.

Αναγνωστοπούλου Δ.

Ανδριανάκου Χρ.

Αντωνάκος Φ.

Αποστολοπούλου Μ.

Βασιλοπούλου Μ.

Γεωργιόπουλος Α.

Γεωργουδιού Ε.

Γιαννακόπουλος Η.

Γκιώκας Γ.

Γκουσιάκη Μ.

Δουληγέρη Μ.

Ζαχαρόπουλος Ι.

Ζευκιλής Θ.

Ζωγόγιαννης Δ.

Καγιαννάς Μ.-Α.

Καλογερόπουλος Δ.

Κανελλάκη Μ.

Καραλά Μ.

Καραμήτου Α.

Καρνέζης Κ.

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ

Σόφη Ιωάννα