10G. Spar

‘Welterusten meisje.’ vertederd legt Rachelle Femke in haar bedje. ‘Dag.’ brengt Femke wat brabbelend

uit. Trots geeft Rachelle een kusje op haar voorhoofd. ‘Dag, dag.’ en ze sluit rustig de deur nadat ze het donker heeft gemaakt in de kamer.

Als Rachelle de kamer in komt lopen begint Niek zachtjes te grinniken. ‘Slaapt ze?’ ‘Ja straks wel.’

antwoordt Rachelle die een kommetje havermoutpap pakt van het aanrecht.

‘Weetje ik denk dat ik zwanger ben.’ zegt Rachelle opeens als ze gaat zitten. Niek kijkt haar verbaasd aan. ‘Zwanger, maar we hebben geen eens… oh ja.

Nou gefeliciteerd!’ zegt de iets rood wordende Niek.

Rachelle lacht. Na het eten haalt ze Femke weer uit haar bedje. ‘Zo tijd voor een plasje jongedame.’ Femke gaat lachend op het potje zitten en kijkt haar moeder vragend aan wat ze moet doen.

Met enige aanmoediging ploft Femke even later weer van haar potje af. ‘Ie!’ zegt ze dan tegen Rachelle wijzend naar de koelkast. ‘Die, de koelkast, wil je

een flesje?’ vraagt Rachelle.

‘Drink maar goed op meid.’ zegt Rachelle die Femke het flesje overhandigd. Zonder te morsen drinkt

Femke het hele flesje leeg. Na het drinken laat ze even een klein luchtig boertje.

Daarna vertrekt ze kruipend naar de woonkamer waar ze met het poppenhuis gaat spelen.

Tegen het eind van de middag en de zon alweer is verdwenen gaat Niek naar zijn werk, hij heeft nog

een klein baantje voor nu eventjes gevonden alweer bij een snackbar. Rachelle legt Femke in haar bedje en zelf voelt ze er ook wel de enige

behoefte voor.

Uitgeput trekt ze de warme dekens over zichzelf heen. Een opgewarmde kruik legt ze dicht tegen

haar buik aan en valt ten slotte in slaap.

Niek is al aardig vroeg weer thuis. Beschamend steekt hij dan ook zijn magere loon in zijn portemonnee. Voordat hij een warme douche neemt checkt hij

eerst nog even de krant. Maar helaas, er zit niets voor hem tussen.

Net wanneer hij naar de douche wil lopen volgt een harde schreeuw. Femke staat huilend tegen het

hout van haar ledikant aan te slaan. Femke haalt haar er sussend uit. ‘Rustig maar.’ en streelt

zachtjes door haar blonde haartjes heen.

Wetend dat Niek in de buurt is laat ze Femke in de woonkamer spelen met haar poppenhuis. Bijna met

al dichtvallende ogen gaat Rachelle weer in haar bed liggen.

De volgende ochtend heeft Niek al vroeg het ontbijt gemaakt. Femke helemaal verschoont en eten

gegeven. Hij maakt nog even de wastafel schoon en besluit dan om maar even bij Rachelle te kijken.

‘He, slaapkop?’ grijnst Niek die zachtjes binnen komt. De rustige ademhaling is het enige waarmee Niek het moet doen. Hij geeft Rachelle een luchtkusje

om weer de slaapkamer te vertrekken.

Om Femke haar tijd te benuttigen pakt Niek haar armpjes vast. Een lange middag oefent Femke haar eerste stapjes. Steeds zakt ze door haar beentje op

de grond. ‘Het wordt misschien wel tijd voor je dutje.’ Niek legt de kleine in haar bedje en gaat

dan weer weg.

Hij pakt een penseel en een doek en probeert een wat beter schilderij dan zijn vorige te maken. Met

vloeiende maar verlegen slagen strijkt hij over het doek heen.

Bijna de hele dag heeft Rachelle in haar bed uitgeput gelegen. Uiteindelijk komt ze er toch uitzetten.

Honger als een gek maakt ze wat eten voor zichzelf klaar. Ze voelt zich totaal niet goed.

Haar gevoelens worden eindelijk bevestigd als ze net aan het eten is. Haar buik schopt zich een stukje

verder. Trots legt Rachelle haar hand op haar buik. ‘Hallo kleintje, je bent me er eentje hoor.’

Voor ze het weet ligt ze weer in haar bed. Deze zwangerschap put haar totaal uit, bij Femke was

haar zwangerschap veel lichter.

Niek die juist net sliep toen Rachelle eruit was gaat er niet veel later weer uit. Hij haalt meteen ook

Femke eruit die wat bijt op haar voetjes.

Na enige woordenwisseling met Femke kan Femke even later een hoop meer zeggen. Het licht begint alweer door de ramen te schijnen en Rachelle komt lachend uit haar bed. Ze zoent haar man liefdevol. ‘Heb je de hele tijd voor Femke gezorgd?’ vraagt ze

een tikkeltje verbaasd.

Ietwat beledigt knikt Niek. Hij pakt Femke op en zet haar op het potje.

Lang kan Niek niet meer blijven. Een ongeduldige toeterende carpool staat voor de deur voor Niek, ondertussen leert Rachelle Femke lopen met wat

hulp. Als Niek weer thuis komt betaalt hij netjes de rekeningen loopt naar binnen en omhelst zijn

Femke.

Rachelle gaat op tijd naar bed. Goed voelt ze zich helemaal niet meer. De laatste dagen waren een

echt een uitputting voor haar.

‘Niek!! Niek!’ roept Rachelle opeens midden in de nacht. ‘Niek! Kom nou!’ schreeuwt Rachelle

nogmaals.

Geschrokken rent Niek de kamer binnen. Even later houdt Rachelle haar eerste zoon trots en vertederd omhoog. Even kijkt ze Niek kort aan. Dit is je zoon

Stef.

Helemaal vertedert staart Niek naar zijn kopie van vroeger. Opeens vallen hem de bruine ogen van Rachelle en het rode haar van Rachelle op. Het is toch geen kopie van hem maar wel een schatje.

Rachelle legt haar zoontje maar in zijn bedje als een gaapje uit zijn mondje ontsnapt. ‘Slaap lekker

Stef.’ zegt ze zwaaiend naar haar zoontje.