10G Spar

Love will keep us together

Update 18

De waarheid

‘Het spijt me Femke. Ik dacht dat jij de ware vrouw voor mij was, maar helaas. Ik heb verkeerd gegokt.’ grijnst Rick alsof hij het voor de lol doet. Femke kijkt hem beangstigend aan. ‘Gegokt? Ben ik maar een voorwerp ofzo iets?’ piept Femke. Rick grijnst weer breed.

Femke &

Niek

Op de een of andere manier druipt zijn mond vol met spuug. Snel slikt hij het door. ‘Ergens lijk ik toch op mijn vader. Iemand die liegt en mensen gebruikt. Het spijt me, ik ben gewoon anders gaan denken op mijn volwassen leeftijd. Zou

jij ook eens moeten doen!’ Rick wijst naar de deur. ‘Eruit!’ schreeuwt hij opeens.

Ondanks dat Femke kan doen wat ze wilt wil ze hem gehoorzamen. Ze raakt daardoor helemaal in paniek en de tranen springen bij haar in de ogen. ‘Rick, toe, zo ben je helemaal niet. Je hebt vast wat gedronken.’ fluistert ze. Ondertussen staat de hele winkel mee te luisteren. Rick kucht. ‘Ik zie je nog niet vertrekken.’

‘Maar Rick!’ piept Femke weer snikkend.’ Rick haalt zijn schouders op zodra bij Femke nu duidelijk de tranen over haar gezicht rollen. ‘Wat mankeert jou? Heb je dan nooit gezien dat ik je altijd alleen maar wou voor de seks? Maar mijn vader was een nare man, dat is zo, maar daarom ben ik niet zo. Ik wil dit Femke, ik wil, maar jij niet dus je kunt vertrekken, wat ik al vaker heb gezegd. Vaarwel!’ Femke begint te huilen.

Ze draait zichzelf om. Na een diepe zucht besluit ze maar om te vertrekken. Iedereen zit haar toch aan te staren achter de rekken. Opgelucht haalt Rick adem als Femke de deur uitstapt. ‘Daar heb ik geen last meer van.’ mompelt hij. Ongemakkelijk peutert hij aan zijn broek, iedereen kijkt hem met grote ogen aan. Behalve Marscha, zij grinnikt. Dat is de vrouw waar Rick net het pashokje was in gedoken.

Femke staart naar de grond voor het huis van haar ouders. Wat moet ze nou tegen ze vertellen. Haar ouders zijn zo trots op haar, dan kan ze hun leventje toch niet gaan verknallen. Een pijnlijke steek haalt haar uit haar gedachten. Een misselijk gevoel drijft naar boven maar Femke geeft het geen aandacht.

Rachelle

& Niek

en de

kinderen

Ze blijft doordenken over hoe ze het, het beste kan vertellen tegen haar ouders. Opeens voelt ze nog een paar steken in haar buik en het beeld dat zij en Rick samen op bed lagen vliegt in haar op. Zou ze zwanger zijn? Nee, dat kan toch niet. Niet nu! Femke krijgt er tranen van in haar ogen, dit alles, ze kan het gewoon niet meer aan.

Het snikken van Femke wordt al snel gehoord want Niek en Tessa komen de deur uit lopen. Zodra Niek ziet dat Femke haar tranen probeert te verbergen rent hij naar haar toe. ‘Femke wat is er?’ Niek legt een hand op haar schouder en streelt zacht langs haar haar.

‘Ik, ik, ik kan het niet vertellen. Het zal je alleen maar verdriet doen.’ snikt Femke. ‘Nee lieverd.’ stelt Niek haar gerust. ‘Vertel het me maar, wat is er aan de hand?’ Tessa kijkt starend toe. ’Wat is er zus?’ fluistert ze, ook een hand om haar heen leggend.

Femke schudt haar hoofd. ‘Ik kan het jullie onmogelijk vertellen, maar het gaat over Rick…’ Niek knikt begrijpend. ‘Zoiets had ik al verwacht. Anders kunnen we beter gaan meid, kom maar.’ Als een klein kind in de armen van haar vader loopt Femke mee naar binnen.

Als ze binnen zijn vraagt Femke: ‘Mag ik alsjeblieft gewoon gaan slapen, ik heb geen zin om het nu te vertellen.’ vraagt Femke. Niek knikt. ‘Dat is goed.’ Even later is Femke gaan slapen en heeft Niek iedereen bij elkaar geroepen en even uitgelegd wat er aan de hand is van wat hij weet, daarna gaat iedereen zijn of haar bed in… Afwachtend naar het verhaal van Femke.

Maar de volgende morgen vertrekt Femke al snel naar haar werk. De rest weet niet waar ze is, maar heeft wel veel vertrouwen in Femke. Bij Femke op haar werk gaat het die dag niet goed. Haar maag krimpt zich steeds samen als het ware. Ze besluit maar naar huis te gaan, en daar thuis ontdekt ze dat ze echt zwanger is.

De eerst volgende dagen vertelt Femke niets, ook haar buik probeert ze te verbergen en zo heeft niemand iets in de gaten wat er aan de hand is. Op een dinsdag is Niek bezig met een schilderij. Hij heeft ondertussen te horen gekregen wat er gebeurt is met Rick, maar weet nog niks van Femke haar zwangerschap.

Rachelle weet ook evenveel als Niek. Ze kijkt door de telescoop heen, oppassend dat ze niet in de zon kijkt want dan zou ze blind kunnen worden. Femke is al een paar dagen bij haar in huis getrokken, vragen blijven daardoor toch in haar hoofd rondspoken, want Femke gedraagt zich erg uitputtend en ziek.

Op dat moment stapt Femke net haar bad in. Haar buik is al heel erg dik en wat ze er ook tegen doet ze blijft misselijk. Deze zwangerschap is hartstikke moeilijk, dat heeft ze nog nooit bij haar moeder gezien. Femke laat zich in het bad glijden. Haar hand legt ze op haar knie. Zelf als ze zo zit voelt ze dat haar buik in de weg zit. Dit is niet goed denkt ze.

Plots krijgt ze de drang om het bad uit te stappen. Haar buik doet ongelofelijk veel pijn. Na even na te hebben gedacht weet ze dat ze ween heeft. ‘Nee, niet nu!’ zegt ze tegen zichzelf. ‘Niemand mag het weten!’

Maar helaas voor haar gaat ze toch echt bevallen. Femke grijpt naar haar buik en zoekt ondersteuning. Ze heeft het zwaar, helemaal omdat niemand haar kan steunen. Maar na puffen en doen…

Houdt Femke na een tijdje haar zesde kindje vast. Ongelofelijk! Denkt ze in zichzelf, ze heeft een zes-ling! Zoveel kindjes kan ze onmogelijk nu nog verbergen. Ze besluit om haar kindjes maar in de kamer te leggen onder een bungelboog.

Verbaast komt Rachelle de woonkamer in gelopen. ‘Femke? Heb, heb je een zes-ling?’ Femke kijkt op en knikt. ‘Mam, ik had het moeten vertellen dat ik zwanger was, maar ik durfde niet.’ antwoordt Femke.

‘Kunnen we hier straks over praten? Ik wil graag alles weten lieverd.’ zegt Rachelle. Femke knikt begrijpelijk. ‘Tuurlijk mam, dat is ook wel logisch eigenlijk.’ Femke geeft daarbij haar kindje aan haar moeder. ‘Hoe heet hij?’ vraagt Rachelle. Femke kijkt bedenkelijk.

‘Ik heb ze eigenlijk nog geen namen gegeven. Ik heb daar ook niet over nagedacht, wil jij me helpen?’ Rachelle knikt. ‘Meer dan graag.’ Vervolgens legt Rachelle het kindje weer onder de bungelboog.

Die avond zit iedereen op de bank bij elkaar. Femke straalt, ze is dolblij met haar zes kinderen. Na enige uitleg van het nu hele verhaal snapt iedereen het. ‘Maar wat ga je nu doen dan?’ vraagt Stef. ‘Ik wou eigenlijk vandaag nog vertrekken naar een huisje. Naast dit huis.’ antwoordt Femke.

‘Gaat je dat wel lukken?’ vraagt Niek. Femke kijkt op en knikt. ‘Ja, ik heb over alles nagedacht.’ ‘Nou als er iets is kun je zo bij ons komen, ik wil je meer dan graag helpen met de kleintjes als hun oma.’ zegt Rachelle. ‘Dankje mam.’ antwoordt Femke.

Opeens dringt het tot Niek door. ‘Ik ben opa!’ roept hij enthousiast. ‘Ik ben opa!’ herhaalt hij zichzelf nog eens. De rest begint te lachen. ‘En dan ben ik hun oom.’ glimlacht Stef. Na een omhelzing vraagt Femke plots: ‘Moeten jullie trouwens vandaag niet opgroeien?’ Rachelle en Niek knikken.

Daarmee gaan de twee staan. Lachend kijken ze elkaar aan. ‘Daar ga ik dan.’ grijnst Rachelle die de tintelingen al om haar heen voelt.

Goedkeurend staan Rachelle en Niek even later in de slaapkamer om ‘’goede’’ kleding aan te doen.

Na veel felicitaties en omhelzingen is het tijd voor Femke om te vertrekken. ‘Pas goed op jezelf.’ ‘Je kunt het!’ ‘Veel succes zus!’ wordt er nog naar haar geroepen terwijl ze de taxi in stapt. ‘Ik kom morgen langs!’ roept Rachelle, daarna vertrekt de taxi met volle vaart de straat uit.

De volgende dag staat Femke voor haar nieuwe en hopelijk toekomstige huis. Ze loopt naar binnen en legt al haar kleintjes onder de bungelboog.

Femke

en de

kinderen

Marijke en Maarten

Mirna en Mark

Marlijn

Marleen

Roxanne - suikerklokje