1

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΔΥΣΗΣ-ΜΟΔΑ 4ο ΓΕΛ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ:

Κεσκινίδης ΓεώργιοςΤερζοπούλου Σοφία

4

ΟΜ ΑΔ Α ΕΡΓ ΑΣ Ι ΑΣ :

Μ υρ ων άκ η Π ο λ υχρ ο ν ία ( Β 4 )

Ναρ ίν ο γλ ο υ Μ αρ ία( Β 4 )

Νάχ αμο υ Άν ν α( Β 4 )

Νέ τ σ ικ α Μ αρ ία Άν ν α( Β 4 )

Ξυγ ων άκ η Σ ο φία( Β 4 ) Σ ΧΟ Λ ΙΚ Ο ΕΤΟ Σ 2 0 1 2 - 1 3

Π απαδο πο ύλ ο υ Ελ έ ν η( Β 4 )

Π απαδο πο ύλ ο υ Κ αλ λ ιό πη( Β 4 )

Π απαδο πο ύλ ο υ Τατ ιάν α( Β 4 )

Π απατ ο λ ίκ α Σ ο φία( Β 4 )

Π ρ ιών α Ελ ε υθε ρ ία ( Β 5 )

Ρο ύσ τ α Π αρ ασ κ ε υή( Β 5 )

Σ ιάσ ιο υ Νικ ο λ έ τ α( Β 5 )

Σ τ αμκ ο πο ύλ ο υ Ειρ ήν η Γ ε ωρ γία ( Β 5 )

Σ ιδηρ ό πο υλ ο ς Π αν αγ ιώτ η ς ( Β 5 )

Τε ρ ζ ίδης Χρ ήσ τ ο ς ( Β 5 )

Το κ ατ λ ίδης Χαρ άλ α μπο ς ( Β 6 )

4

ΙΣΤΟΡΙ KH ANA ΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΡΟΥΧΟΥ –ΜΟΔΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥΣ

Ορισμός :Η ενδυμασία αποτελείται από κάθε τι με το οποίο ο άνθρωπος καλύπτει και στολίζει το σώμα του. Περιλαμβάνει, δηλαδή, τα ρούχα και τα συμπληρώματά τους (αξεσουάρ), όπως είναι τα παπούτσια, οι τσάντες, τα καπέλα, τα γάντια και άλλα. Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται επίσης τα κοσμήματα, το μακιγιάζ, ακόμα και το χτένισμα.

O άνθρωπος άρχισε πρώτα να στολίζεται και μετά να ντύνεται. Παλαιότερες μορφές ενδυμασίας ήταν πιθανόν το βάψιμο του προσώπου και του σώματος, καθώς και το τατουάζ, δηλαδή η χάραξη διάφορων σχεδίων στο ανθρώπινο δέρμα.

Με τη διακόσμηση του σώματός του, ο πρωτόγονος άνθρωπος ήθελε να φαίνεται πιο δυνατός και όμορφος. Πίστευε, επίσης, ότι έτσι προστατευόταν από τα κακά πνεύματα. Στην τελευταία περίοδο της παλαιολιθικής εποχής, όταν το κλίμα της γης άρχισε να γίνεται ψυχρό, ο άνθρωπος αισθάνθηκε την ανάγκη να καλύψει το σώμα του για να το προφυλάξει από το κρύο.

1) Τα πρώτα ενδύματα δημιουργήθηκαν κατά την Παλαιολιθική εποχή. Oι άνθρωποι τότε συνήθιζαν να διακοσμούν το δέρμα τους με σχέδια, χρώματα και τατουάζ.

Κάλυπταν, επίσης, το σώμα τους χρησιμοποιώντας δέρματα ζώων, γούνες και φύλλα από δέντρα.

2)Κατά τη Νεολιθική εποχή δημιουργήθηκε η υφαντική με την εφεύρεση του αργαλειού. Έτσι άρχισαν να κατασκευάζονται τα

πρώτα υφάσματα.

4

Στη συνέχεια, η ενδυμασία διαμορφώθηκε στους πρώτους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στη Μεσοποταμία και στην Αίγυπτο.

3)Στη Μεσοποταμία έφτιαχναν ρούχα από υφάσματα με κρόσσια, τα οποία θύμιζαν τις τούφες μαλλιού στα δέρματα ζώων που φορούσαν οι πρωτόγονοι.

4) Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φορούσαν ελαφριά και δροσερά ρούχα από λεπτό, άβαφο λινό ύφασμα. Τα ρούχα τους απλώς τυλίγονταν γύρω από το σώμα, για αυτό και είχαν ελάχιστες ραφές.

i) Οι γυναίκες στην εποχή του Αρχαίου βασιλείου φορούσαν απλό, ίσιο φόρεμα με τιράντες, φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο κομμάτι λινό, με ραφή στη μία πλευρά. Για να μην ζεσταίνονται, χρησιμοποιούσαν πολύ λεπτά υφάσματα και δε φορούσαν εσώρουχα. Αυτό το απλό ντύσιμο δεν άλλαξε, αν και στα χρόνια του Μέσου Βασιλείου πλούσιες και φτωχές άρχισαν να φορούν κολιέ με πολύχρωμα σχέδια. Η μόδα του Νέου Βασιλείου ήταν πιο κομψή: Φορούσαν πλισέ χιτώνες με κρόσσια πάνω από το ίσιο φόρεμα.

ii) Οι άνδρες την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου τύλιγαν γύρω από τη μέση τους ένα λινό ύφασμα με πιέτες, που το στερέωναν με κόμπο ή με πόρπη. Στα χρόνια του Μέσου βασιλείου η μόδα άλλαξε και όλοι φορούσαν πιο μακριές και ίσιες φούστες. Το χειμώνα, όταν έκανε κρύο, φορούσαν μακριούς μανδύες. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου φορούσαν περίζωμα ή ποδιά με πλισέδες (μικρές πιέτες) και κρόσσια, που ήταν πολύ της μόδας.

Το λινό ήταν πολύ διαδεδομένο ύφασμα εκείνη την εποχή, επειδή το λινάρι ευδοκιμούσε στο αλλουβιακό έδαφος του Νείλου.

Το λευκό ήταν το χρώμα της αγνότητας και τα ρούχα στα χρόνια του Αρχαίου και του Μέσου Βασιλείου ράβονταν κυρίως από λευκό, λινό ύφασμα. Έβαφαν μερικές φορές το λινό με καφέ και γαλάζιες βαφές, αλλά δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα, πιο ζωηρά χρώματα, όπως πράσινο και κόκκινο, επειδή χρειάζονταν ειδικό στερεωτικό για τη σταθεροποίηση του χρώματος. Στα χρόνια του Νέου Βασιλείου ανακαλύφθηκε αυτό το στερεωτικό, κι έτσι τα ρούχα έγιναν πιο ζωηρόχρωμα και τα σχέδια τους πιο περίτεχνα.

4

5) Στην αρχαία Ελλάδα τα ρούχα ήταν, σχεδόν αποκλειστικά, χειροποίητα φτιαγμένα στο σπίτι και χρησιμοποιούνταν και ως κλινοσκεπάσματα ή στρωσίδια. Παρά την γενική αντίληψη ότι τα ρούχα ήταν όλα λευκά, στην πραγματικότητα, σύμφωνα με ίχνη χρωμάτων σε αγάλματα και από συμπεράσματα βάσει αγγείων, τα υφάσματα που φορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αρκετά έντονα χρώματα και τα ρούχα ήταν περίτεχνα διακοσμημένα. Άνδρες και γυναίκες φορούσαν ένα εσωτερικό ρούχο, είτε τον πέπλο είτε τον χιτώνα, και ένα εξωτερικό, το ιμάτιον. Ο πέπλος ήταν από πιο βαρύ ύφασμα, μάλλινος συνήθως ενώ ο χιτώνας ήταν ελαφρύτερος, από λινό ύφασμα. Εφάρμοζαν στο σώμα με την βοήθεια πόρπης ή/και ζώνης. Αν τραβούσε κανείς τον πεπλο προς τα πάνω κάτω από την ζώνη, το άνω μέρος φαινόταν σαν ξεχωριστή μπλούζα και αυτό λεγόταν κόλπος. Επίσης μπορούσε να φορεθεί ένα πχ Δωρικός χιτώνας πάνω από έναν Ιωνικό δημιουργώντας ένα δημοφιλές (μοδάτο) αποτέλεσμα για τις γυναίκες της εποχής. Ο χιτώνας των ανδρών ήταν συνήθως πιο κοντός, έφτανε το πολύ μέχρι το γόνατο.

Το στροφίον, είδος εσωρούχου, και το επίβλημα (εσάρπα) μπορούσαν να φορεθούν και εξωτερικά.

Οι επίσης άνδρες φορούσαν ένα καπέλο, τον πέτασο, ενώ οι γυναίκες φορούσαν πιο συχνά ένα διάδημα (διά + δένω) το στεφάνι.

4

6) Oι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και στον τομέα της ενδυμασίας. Τα ρούχα τους ήταν παρόμοια με τα ελληνικά. Η ενδυμασία στο Βυζάντιο διατήρησε ορισμένα στοιχεία από την ελληνορωμαϊκή παράδοση, αλλά δέχτηκε και ανατολικές επιδράσεις, καθώς και την επίδραση της χριστιανικής θρησκείας. Γενικά, η βυζαντινή ενδυμασία χαρακτηρίζεται από επισημότητα και μεγαλοπρέπεια. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο ντύσιμο των Ρωμαίων ήταν η "τήβεννος". Οι πολίτες φορούσαν λευκή τήβεννο, ενώ οι νέοι κόκκινη. Οι Ρωμαίοι στρατιωτικοί φορούσαν χλαμύδα. Οι επίσημοι φορούσαν τήβεννο στολισμένη με σχέδια ή με πολύτιμα πετράδια.

7) i) Τα ρούχα του 14ου αι. (Μεσαίωνας) ήταν πολύ πιο εφαρμοστά απ’ ό,τι πριν. Άρχισαν να χρησιμοποιούν κουμπιά στο μπροστινό μέρος και στα μανίκια. Οι άνδρες φορούσαν ρούχα με χοντρό φοδράρισμα στο στέρνο, για να φαίνονται εύσωμοι και δυνατοί. Οι ζώνες εφάρμοζαν χαλαρά στους γοφούς. Κατά το 15ο αι. οι ανδρικοί χιτώνες,

4

ήδη για μερικούς κοντοί και άσεμνοι, έγιναν ακόμη πιο κοντοί φτάνοντας μόλις κάτω από την μέση, και ορισμένοι νέοι τους φορούσαν χωρίς τίποτα από πάνω. Oι άντρες συνήθιζαν να φορούν ένα κοντό πουκάμισο και παντελόνια.

ii) Τα μπούστα των γυναικείων φορεμάτων έσφιγγαν με κορδόνια κι εφάρμοζαν στενά στο σώμα. Oι γυναίκες φορούσαν δύο μακριά φορέματα, το ένα πάνω από το άλλοΣυνηθίζονταν οι χιτώνες με στενή μέση και φαρδιούς ώμους και, για τις γυναίκες, τα υπερβολικά ψηλά καπέλα. Τα ιταλικά καπέλα και ρούχα ήταν λιγότερο εκκεντρικά με περισσότερη έμφαση στα πολυτελή υφάσματα.

(ΝΥΦΙΚΟ ΦΟΡΕΜΑ)

(Ενδυμασία πλούσιας κοπέλας)

4

8) i)Στην Αναγέννηση (15ος-16ος αι.) τα ενδύματα ήταν πολυτελή και έδιναν όγκο στο σώμα.

ii) 17ος αι. : Η επίσημη κοινωνική διάρθρωση περιείχε τέσσερεις τάξης, οι οποίες διακρίνονταν μέσο της ενδυμασίας και στις εορτές:

1. Ο δήμαρχος, μέλη του συμβούλιου των σοφών και τα μέλη των οικογενειών τους, αναγορευμένοι ακαδημαϊκοί και τελειοδιδακτηκοί.

2. Οι αρχαιότεροι της συντεχνίας των εμπόρων, οι επιφανέστεροι έμποροι, πλούσιοι ζυθοποιοί, όπως και οι αρχηγοί των αναγνωρισμένων συντεχνιών και μη- αναγορευμένοι ακαδημαϊκοί.

3. Οι αρχηγοί των κατώτερων συντεχνιών, ναυτικοί και παρόμοιοι πολίτες.

4. Οι υπηρέτες, βαρκάρηδες και άλλοι ναύτες.

Σαν ενδυμασία στις εορτές, οι άνδρες της ανώτερης τάξης φορούσαν μια τραχηλιά, μανδύες πλουμιστούς με γούνα και ψηλούς σκούφους από βελούδο. Οι γυναίκες τους φορούσαν μια τραχηλιά, ένα πολύχρωμο φόρεμα με πολλές πιέτες όπως και μια σκούρα κάπα, και πάνω από το μέτωπο ένα κεράς (Τιφοικεν). Χρυσά κεντήματα, πετράδια, αλυσίδες και δακτυλίδια ήταν γενικά προσφιλή. Η μεσαία τάξη περιορίσθηκε με ένα διάταγμα του συμβουλίου. Στη καθημερινή ζωή όμως προτίμησαν μια πιο λιτή ενδυμασία. Η ενδυμασία της κατώτερης τάξης αποτελούσε από λινό και μαλλί. Το χάσμα μεταξύ των δυο πρώτων τάξεων, οι οποίες είχαν συγγενευθεί πολύ, δεν ήταν πολύ μεγάλο, αλλά σε σχέση με τις άλλες δυο ήταν τεράστιο.

4

( Δημοτικός σύμβουλος και γυναικά ) (Γυναίκες με τριφοικεν σε πομπή στο 17ο αιώνα γάμου)

( Συνηθίζονταν περούκες στο κεφάλι για άντρες και γυναίκες)

iii18Ος αι: Τα τρία τέταρτα του 18ου αιώνα δεν υπήρξε ιδιαίτερη αλλαγή στα αντρικά ρούχα. Τα αντρικά σύνολα αποτελούνταν από παλτό, γιλέκο και παντελόνι. Το παλτό ήταν εφαρμοστό στη μέση και έπεφτε προς τα κάτω σε διάφορα μήκη. Είχε τρία ανοίγματα, ένα πίσω και από ένα σε κάθε πλευρά και τα πλαϊνά ήταν με πιέτες και

4

όρθιο γιακά. Είχε μια σειρά κουμπιά στο μπροστά μέρος αλλά τα περισσότερα αφήνονταν ξεκούμπωτα.

Τα μανίκια είχαν μεγάλη σημασία και μπορούμε συχνά να χρονολογήσουμε τα ρούχα βάση της σταδιακής υποβάθμισης του μεγέθους των χειροπεδών (τελείωμα του μανικιού) στο πέρασμα του αιώνα. Αρχικά ήταν πολύ μεγάλα, γυρισμένα και κουμπωμένα ακριβώς πάνω ή κάτω από τον αγκώνα. Από κάτω άφηναν να φανεί η πτυχή του πουκάμισου και η δαντέλα που ενωνόταν με τη δαντέλα του που ενωνόταν με τη δαντέλα του πουκάμισου μπροστά. Κάτω από το παλτό υπήρχε το γιλέκο, από διαφορετικό υλικό και συχνά βαριά κεντημένο. Μετά το μισό του αιώνα το κέντημα επεκτάθηκε και στο παλτό. Στα πρώτα χρόνια του αιώνα το γιλέκο είχε το ίδιο μάκρος περίπου με το παλτό και σαν αυτό είχε κουμπιά έως κάτω. Τα χαμηλότερα κουμπιά δεν κουμπώνονταν ποτέ. Ήταν εφαρμοστό στη μέση και έπεφτε κάτω με ανοίγματα χωρίς πιέτες, συχνά άκαμπτο από σκληρή τσόχα. Το πίσω μέρος του ήταν φτιαγμένο από λιγότερο ακριβά υλικά.Οι γκέτες φορέθηκαν σε όλη τη διάρκεια του αιώνα απ’ όλους. Ήταν αρκετά χαλαρές και εφάπτονταν πάνω από τους γοφούς χωρίς τη χρήση ζώνης. Έδεναν κάτω από το γόνατο με τρία ή τέσσερα κουμπιά και αρχικά οι κάλτσες φοριόταν τραβηγμένες πάνω απ’ αυτές. Από το 1735 όμως οι γκέτες έδεναν με διακοσμητικό κουμπί και φοριόταν πάνω από τις κάλτσες. Τα μαντήλια συνέχισαν, δίχως ιδιαίτερη διαφοροποίηση, την παράδοση του τέλους του 17ου αιώνα. Αλλά από το 1740 οι νεότεροι άντρες άρχισαν να φορούν ένα περιλαίμιο, αποτελούμενο από ένα κομμάτι λινό ή βατίστα, μερικές φορές σκληρυμένο με χαρτοπολτό και κουμπωμένο πίσω. Μερικές φορές φοριόταν μαζί μ’ αυτό μια μαύρη γραβάτα γνωστή σαν ‘’solitaire’’. Φοριόταν συνήθως με την περούκα ‘’bag’’.

Σαν αντίδραση σ’ αυτά που βασιλιάς ‘’Ήλιος’’ είχε επιβάλει, τα γυναικεία ρούχα έγιναν χαλαρότερα με γραμμές πιο χυτές. Η άνεση φαινόταν να είναι το μόνο που απασχολούσε τις κυρίες του Παρισιού. Η νέα φόρμα του φορέματος λεγόταν ‘’σάκος’’ ένα άνετο, χωρίς φόρμα ένδυμα, με μικρές πιέτες πίσω. Όταν αυτά ήταν διπλά ή τριπλά και έπεφταν από το λαιμό και ενώνονταν στους ώμους με τις πτυχές του χιτώνα, λέγονταν ‘’sackback’’. Ένα πιο γνωστό όνομα είναι ‘’Watteau πιέτα’’. Ένα παράξενο χαρακτηριστικό των ρούχων της περιόδου είναι η επιστροφή του στεφανιού. Αντί για ύψος τώρα οι γυναίκες φαίνεται να στόχευαν το πλάτος και οι φούστες φουσκώνονταν στα πλάγια, μερικές φορές έφταναν τα δεκαπέντε πόδια, με μπανέλα ή βέργες λυγαριάς. Γι’ αυτό η λέξη panier, το γαλλικό για το basket, η βασική δομή για τη φούστα, μοιάζουν. Το ακραίο πλάτος των φουστανιών της περιόδου προκαλούσε κάποια ενόχληση, καθώς ήταν αδύνατο για δυο γυναίκες να περάσουν μαζί από μια πόρτα ή να καθίσουν στον ίδιο καναπέ. Η ταξινόμηση των γυναικείων ρούχων της περιόδου παρουσιάζει κάποια δυσκολία. Σύγχρονοι μελετητές έχουν προτείνει την γενική διαίρεση σε ‘’ανοιχτά’’ και ‘’κλειστά’’ φορέματα, παρά την παραδοχή ότι τέτοιοι όροι ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν τότε. Το κλειστό ρούχο ήταν ένα φόρεμα που αποτελούνταν από μπούστο και μισοφόρι (μερικές φορές αποτελούσαν ένα ρούχο) χωρίς άνοιγμα μπροστά στη φούστα. Το πιο χαρακτηριστικό ανοιχτό ρούχο είχε ένα άνοιγμα μπροστά στην φούστα σαν ανάποδο

4

V , που επέτρεπε στο μισοφόρι να φαίνεται από μέσα. Το μισοφόρι ήταν μερικές φορές κεντημένο ή στολισμένο περισσότερο από την φούστα.Παρόμοιο ήταν και το μπούστο, το οποίο είχε ένα άνοιγμα μπροστά γεμισμένο με ένα είδος διακοσμητικό μέσης στο σχήμα του θώρακα και σκληρυμένο με χαρτόνι. Συνήθως ήταν βαριά κεντημένο ή στολισμένο με μια σειρά φιόγκους των οποίων το μέγεθος μειωνόταν από πάνω προς τα κάτω. Είχε κορδόνια και μπανέλα. Τα χαρακτηριστικά μανίκια του 18ου αιώνα τελείωναν ακριβώς πάνω ή κάτω από τον αγκώνα και ήταν αρκετά φαρδιά ώστε το γυναικείο πουκάμισο να φαίνεται από μέσα με τις δαντελωτές πτυχές του. Μερικές φορές οι πτυχές ήταν διπλές ή τριπλές, με την πάνω να είναι ελαφρώς κοντύτερη ώστε η δαντέλα να φαίνεται καλύτερα. Ήταν της μόδας να ενώνεται η δαντέλα της πτυχής με την δαντέλα του στήθους. Η δεύτερη ήταν λευκή, που τελείωνε σε κρόσσια στο μπούστο, συνήθως τμήμα του όλου ρούχου που έμοιαζε όμως χωριστό. Το ‘’σεμνό κομμάτι’’ είχε όμοια λειτουργία, να κρύβει το χαμηλότερο τμήμα του ντεκολτέ. Το μαντήλι ήταν μεγάλο, τετράγωνο από λινό, μουσελίνα ή μετάξι, διπλωμένο και περασμένο γύρω στο λαιμό. (ο όρος ετυμολογικά είναι λάθος καθώς η λέξη ‘kerchief’’, couvre-chef, πραγματικά σημαίνει κάλυμμα κεφαλιού). Υπήρχε επίσης ένα σχέδιο γνωστό σαν ‘’μισό μαντήλι’’ για ανεπίσημες περιπτώσεις.

Μετά την γαλλική επανάσταση του 1789 η ένδυση αλλάζει στο ανδρικό και γυναικείο ένδυμα.Όπως όλες οι μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις και αυτή άσκησε βαθιά επίδραση στα ρούχα αντρών και γυναικών. Τα ρούχα της παλιάς περιόδου εξαλείφθηκαν πλήρως. Ξαφνικά δεν υπήρχαν πια στολισμένα παλτά και μπροκάρ ρούχα, ούτε περούκες και πουδραρισμένα μαλλιά, ούτε περίπλοκα χτενίσματα, ούτε βερνίκια νυχιών. ‘’Επιστροφή στη φύση’’ ήταν το σύνθημα, αλλά όσον αφορά τα κοστούμια αυτό ποτέ δεν είναι πλήρως εφικτό εκτός κι αν οι άνθρωποι προθυμοποιηθούν να υιοθετήσουν την γύμνια του πρωτόγονου. Για τους άντρες η αναζήτηση της απλότητας σήμαινε την εγκατάλειψη του στυλ ενδυμασίας της γαλλικής αυλής και την αποδοχή του στυλ ρούχων της αγγλικής υπαίθρου. Για μια σειρά ιστορικών λόγων η αγγλική ανώτερη τάξη δεν δέχτηκε να συγκεντρωθεί γύρω από μια αυλή όπως η αντίστοιχη γαλλική. Τους άρεσε ήταν μια εκδοχή των αγγλικών ρούχων της εξοχής όπως την φαντάζονταν. Στο αγγλικό σακάκι κυνηγιού προστέθηκε ουρά υπερβολικού μήκους, μπότες ασυνήθιστων σχημάτων αντικατάστησαν τα παπούτσια, τα γιλέκα έγιναν πολύ κοντά και τα μαντήλια τόσο ογκώδη που κάποιες φορές έκρυβαν το πηγούνι ή ακόμα κάλυπταν το στόμα.

4

Οι περούκες εγκαταλείφθηκαν και τα μαλλιά χωρίς πούδρα χτενίζονταν σαν σφουγγαρίστρα προς τα κάτω πάνω στο μέτωπο.Τα γυναικεία ρούχα της περιόδου είναι λιγότερο υπερβολικά, αλλά παρουσιάζουν εντονότερη αποκοπή από το παρελθόν. Τα μπούστα και οι κορσέδες εγκαταλείφθηκαν όπως και τα πλούσια υλικά που φτιάχνονταν τα ρούχα παλιότερα. Τώρα οι γυναίκες φορούσαν robe en chemise, που έμοιαζε με εσώρουχο και αποτελούνταν από λευκό ένδυμα, με ψηλή μέση, από βαμβακερή βατίστα ή τσίτι, που έπεφτε ως τα πόδια και ήταν τόσο διάφανο που χρειαζόταν να φορεθεί από μέσα άσπρο ή ροζ εσώρουχο. Μερικές φορές το υλικό υγραίνονταν τόσο ώστε να κολλά στο σώμα σε απομίμηση των πτυχώσεων των ελληνικών ρούχων που αναπαριστάνονταν στα αρχαία αγάλματα. Παντόφλες δίχως τακούνια συνέβαλαν σ’ αυτή την οπτική. Τα καλύμματα του κεφαλιού απλοποιήθηκαν αλλά το αποτέλεσμα κάπου παραποιήθηκε από τα φτερά στρουθοκαμήλου που κολλούσαν στο κεφάλι λόγω μόδας. Αυτά φοριόταν και τη μέρα, αλλά θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στο ότι την περίοδο αυτή μικρή διαφορά υπήρχε μεταξύ του επίσημου και ανεπίσημου ενδύματος, εκτός απ’ την ποιότητα των υλικών. Ένα περίεργο αποτέλεσμα στα γυναικεία ρούχα είναι ότι οι τσέπες γίνονται μη πρακτικές. Έτσι εμφανίζεται μια μικρή τσάντα γνωστή σαν ‘’reticule’’ ή ‘’ridicule’’, την οποία οι γυναίκες μεταφέρουν παντού μαζί τους. Με το τέλος του 18ου αιώνα οι βασικές γραμμές των ρούχων έχουν ήδη φανεί: για τις γυναίκες μια παραλλαγή αυτού που θα επικρατήσει ως ‘’αυτοκρατορικό’’ ένδυμα και για τους άντρες ένα ένδυμα που ήδη αναγνωρίζουμε σ’ αυτό του ‘’John Bull’’. Αυτά τα δυο σχέδια, γυναικείο και αντρικό, μικρή διαφορά παρουσιάζουν σ’ όλη την Ευρώπη.

4

19ος αι: Τη δεκαετία του 1850 και 1860 οι γυναίκες φορούσαν κάτω από τη φούστα κυρίως κρινολίνα 360 μοιρών. Τα κρινολίνα δεν ήταν ακριβώς διακοσμητικά στοιχεία, αλλά μάζευαν προς τα πάνω την εξωτερική φούστα , αφήνοντας να φανεί το μεσοφόρι, και πιθανόν είχαν λίγα κεντήματα στις μανσέτες και στο γιακά. Τη δεκαετία του 1860 το μπροστινό μέρος της φούστας ήταν πιο ίσιο ενώ το κύριο μέρος του ρούχου ήταν μαζεμένο πίσω. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1860 φορούσαν ακόμα κρινολίνο από κάτω, που μάλλον είχε διαφορετικό κόψιμο.

4

Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70 το μπροστινό μέρος του φορέματος ήταν ιδιαιτέρως ίσιο από το λαιμό έως το κουντεπιέ , αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι που έπεφτε προς τα πίσω , σχηματίζοντας πτυχώσεις , ενώ ήταν γεμάτο με γαρνιρίσματα, που κατέληγαν σε μια εξαιρετικά μεγάλη ουρά που ονομαζόταν cul de paris ( Paris Bottom) . Κάτω άπω τη φούστα έμπαινε ένας μηχανισμός που στήριζε και έδινε σχήμα στην ουρά και λεγόταν tournure. Το μπούστο κούμπωνε ψηλά στο λαιμό -μόνο τα φορέματα του χορού επιτρέπονταν να έχουν ντεκολτέ.

Το tournure καταργήθηκε γύρω στα 1880, ανοίγοντας το δρόμο στις στενές φούστες. Αυτές οι φούστες είχαν οριζόντια γαρνιρίσματα που τις έκαναν να φαίνονται ακόμα πιο στενές. Σε ακραίες περιπτώσεις, οι γυναίκες έμοιαζαν σαν να έχουν δέσει τα γόνατά τους.

4

Γρήγορα όμως οι οριζόντιες πτυχώσεις και οι κάθετες γραμμές έδωσαν και πάλι τη θέση τους στις ποδιές (tablier) που ήταν τυπικό χαρακτηριστικό της μόδας στα τέλη του 1880.

Στο μέσα της δεκαετίας, προς το τέλος, τα tournure επέστρεψαν, αν και πλέον ήταν πιο μικρά, και παρέμειναν στη μόδα για κάποια χρόνια. Τα γαρνιρίσματα έγιναν όλο και πιο πλούσια. Χρησιμοποιούνταν διάφορα υλικά, δαντέλες και κεντήματα, ενώ οι πτυχώσεις έγιναν όλο και πιο περίπλοκες. Το γεγονός ότι τα ρούχα μαζεύονταν προς τα πίσω με όμορφες πτυχώσεις προκάλεσε μια γενικότερη συμπάθεια για τα ενδύματα που κρέμονταν, αν και πιστεύω ότι το βαθύτερο κίνητρο αυτής της τάσης ήταν κοινωνικό.Κάποιες πηγές ονομάζουν τη εκαετία του 1870 Δεύτερο Ροκοκό, αν και την εποχή του Ροκοκό ελάχιστα ρούχα εκτός αυλής είχαν τόσο πλούσια διακόσμηση. Στο γύρισμα του αιώνα τα μανίκια που ήταν σφιχτά απέκτησαν πτυχώσεις μέχρι που έφτασαν πραγματικά έως τους γοφούς. Πέρα από αυτό, το πάνω μέρος του φορέματος –το μπούστο- δεν άλλαξε και πολύ, εκτός από τα γαρνιρίσματα που σταδιακά άρχισαν να μετακινούνται από τη φούστα προς τα πάνω, ενώ στην αρχή (1875) το μπούστο ήταν απλό και η φούστα είχε πλούσια διακόσμηση.

4

Τελικά όμως ( προς το 1910) η φούστα έγινε λιτή και το μπούστο απέκτησε στολίδια. Το τελείωμα του φορέματος συνέχισε να είναι σφιχτό και σκληρό σε όλη την περίοδο , παρόλο που μερικές φορές τα γαρνιρίσματα έδιναν την αίσθηση ότι είναι χαλαρό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 , η μέση έγινε πιο μικρή όσο ποτέ πριν και παρέμεινε μικρή μέχρι που εμφανίστηκαν οι κορσέδες. Το tournure καταργήθηκε – διατηρήθηκε μόνο σε κάποιες φούστες που άνοιγαν προς τα κάτω.

Από το τέλος της δεκαετίας του 1870 έως το 1910 κυριαρχούσαν οι σταθεροί γιακάδες. Στο γύρισμα του αιώνα η μόδα επηρεάστηκε από την Αρτ Νουβώ. Όχι μόνο τα σχέδια των κεντημάτων, αλλά και οι γραμμές των φορεμάτων με τις σχετικά απλές φούστες που άνοιγαν στο στρίφωμα ακολουθούσαν τη νέα αισθητική. Παρ’ όλα αυτά η πιο σημαντική αλλαγή έγινε σε ό,τι αφορά στη γραμμή του ρούχου.

(Fashion of Art Nouveau)

4

1920 ˸ Μετά τη λήξη του A’ παγκοσμίου πολέμου οι γυναίκες αρχίζουν να γίνονται ανεξάρτητες. Είναι η περίοδος των αποκαλούμενων φλάπερ κοριτσιών (flapper girls) που ζουν έντονα και προκλητικά. Οι γυναίκες καπνίζουν, αποκτούν σεξουαλική ελευθερία και πλέον μπορούν να ψηφίσουν. Διαβάζουν περιοδικά όπως Vogue, The Queen, Gazette και Harper’s. Ο κορσές καταργείται δίνοντας ακόμα περισσότερη ελευθερία και τα ρούχα αποκτούν φαρδιές γραμμές, ενώ για πρώτη φορά τα πόδια αποκαλύπτονται. Τα πλεκτά μαγιό είναι πλέον αποδεκτή περιβολή για την παραλία και καθιερώνονται από την Αυστραλέζα κολυμβήτρια Anette Kellerman. Το 1921 Η σιλουέτα είναι φαρδιά με ζώνη στη μέση. Το 1925 η γραμμή ανεβαίνει μέχρι το γόνατο και για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια πάνω από το γόνατο. Τα φορέματα είναι κεντημένα, έχουν κρόσσια και συνήθως τα υφάσματα είναι αέρινα και διαφανή. Τα παλτό είναι βαριά και φοριούνται γύρω από το σώμα σαν κιμονό. Αμάνικες μπλούζες, βαθιά ντεκολτέ, αλλά και τα πρώτα πουλόβερ. Οι φούστες έχουν πιέτες και είναι διακοσμημένες με φιόγκους, λουλούδια και χάντρες και αργότερα με γεωμετρικά σχέδια.

Η γούνα αποτελεί αγαπημένο αξεσουάρ, ενώ ο Benito γίνεται γνωστός για τις όμορφες γούνες του από ερμίνα σε σχήμα σωλήνα. Τα καλσόν είναι από μετάξι σε τόνους του δέρματος. Τα παπούτσια είναι άνετα για να εξυπηρετούν στο χορό και τα χαρακτηρίζει μια μπαρέτα στο ύψος του αστραγάλου. Οι ταμπακιέρες και οι μακριές πίπες χρησιμοποιούνται ευρέως. Οι πέρλες είναι το αγαπημένο κόσμημα, ενώ τα καπέλα (κλος) εφαρμόζουν τέλεια στο κεφάλι, κατεβαίνουν μέχρι το ύψος των φρυδιών, αναδεικνύοντας τα κοντά κουρέματα. Τα μάτια είναι πολύ τονισμένα, σχεδόν μουτζουρωμένα από σκούρες γκρι και μαύρες σκιές στο επάνω και στο κάτω βλέφαρο. Τα χείλη είναι σκούρα σε τόνους μπορντό και βυσσινί. Το κοντό μαλλί, γνωστό και ως «a la garçonne», έχει αφέλειες ,άλλες φορές είναι ίσιο και άλλες κυματιστό.

4

1930˸ Η μόδα συναντά τον κινηματογράφο και το Χόλυγουντ δημιουργεί σύμβολα κομψότητας, καθώς οι γυναίκες θέλουν να είναι διαρκώς λαμπερές, όπως οι αγαπημένες τους πρωταγωνίστριες. Η σιλουέτα είναι λεπτή και ψιλή με τονισμένη μέση και έντονους ώμους. Τα φορέματα είναι λοξά κομμένα (το λεγόμενο bias-cut), καλύπτουν τις γάμπες αλλά αφήνουν όλη την πλάτη έξω. Καπέλα και γάντια γίνονται απαραίτητα στοιχεία της γυναικείας γκαρνταρόμπας. Τα παντελόνια και τα σορτς γίνονται αποδεκτά ως ενδύματα παραλίας αλλά και άνεσης. Το 1933 ο οίκος Hermès λανσάρει το πρώτο του μεταξωτό μαντήλι γράφοντας τη δική του ιστορία. Το μαύρισμα γίνεται μανία, τα μονοκόμματα μαγιό με βαθιά ανοιχτή πλάτη συναρπάζουν, ενώ τα γυαλιά ηλίου είναι το απόλυτο αξεσουάρ. Το λευκό χρώμα και το σατέν κυριαρχούν. Μακριά φορέματα κομμένα στο λοξό, εξώπλατα που καταλήγουνε σε ουρά ή σε τετράγωνες πιέτες. Η λαιμόκοψη είναι άλλοτε ντραπέ, άλλοτε βαθύ V και άλλες φορές καταλήγει σε φιόγκο. Τα σακάκια χαρακτηρίζονται από τετράγωνες γραμμές και λεπτομέρεια στους γιακάδες. Τα ταγιέρ αποτελούνται κυρίως από σακάκια που τονίζουν τη μέση και μακριές φούστες εφαρμοστές στους γοφούς. Τα παλτό έχουν γούνινους γιακάδες , ενώ η καμπαρντίνα αναβιώνει. Οι μπλούζες έχουν φραμπαλάδες και τα μανίκια είναι φουσκωτά. Τα πουλόβερ είναι στενά και έχουν prints εμπνευσμένα από τη γραφιστική και την ArtDeco. Τα παντελόνια είναι φαρδιά με κουμπιά στο πλάι, ενώ τα σορτς συνδυάζονται με λευκά σοσόνια. Τσάντες φάκελοι ή μικρά πουγκιά, γούνινες εσάρπες και ετόλ από ζώα. Καπέλα κλος, μπερέ και καπέλα με μεγάλο γείσο αλλά και τουρμπάνι. Γάντια, μικρά στρογγυλά γυαλιά ηλίου, καρφίτσες και αληθινά κοσμήματα που συνδυάζονται με ψεύτικα. Μυτερές γόβες, μπαλαρίνες, πέδιλα και οι πρώτες πλατφόρμες. Βγαλμένα έντονα φρύδια, ψεύτικες βλεφαρίδες και κόκκινα νύχια. Η Revlon και η Germaine Monteil λανσάρουν τα πρώτα καλλυντικά. Ξανθό πλατινέ, πολύ κοντές αφέλειες και κυματιστά μαλλιά.

4

1940 ˸O Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος βάζει τη μόδα σε δεύτερη μοίρα. Οι πρώτες ύλες γίνονται δυσεύρετες , αφού χρησιμοποιούνται αποκλειστικά και μόνο για τον εξοπλισμό πολέμου. Το κόστος των υφασμάτων αυξάνεται και το rayon κάνει την εμφάνιση του σαν μια πιο προσιτή πρόταση. Η μόδα παίρνει ένα πιο στρατιωτικό και επιβλητικό look. Οι ώμοι είναι τονισμένοι με ελαφριές βάτες, όχι μόνο στα ταγιέρ αλλά και στα φορέματα. Όλα αυτά μέχρι το 1947 όπου ο Christian Dior κάνει την επανάσταση και δημιουργεί το New Look. Η βασική σιλουέτα, γνωστή και σαν γραμμή Α, είναι κωνική, τονίζει τη μέση, έχοντας φυσικούς ώμους, ενώ το μήκος της φούστας παίζει από τα μέσα του γονάτου μέχρι τα μέσα της κνήμης. Τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται είναι ο ταφτάς, το βελούδο, η μουσελίνα και το σατέν. Εμφανίζονται τα πατρόν και τα πρώτα prêt-à-porter. Οι φούστες κλοσάρουν ελαφρά και είναι πάντα με μάκρος λίγα εκατοστά πάνω από το γόνατο. Κυριαρχούν τα μικρά εμπριμέ και οι διχρωμίες σε ασπρόμαυρο. Φορέματα που δένουν γύρω από τη μέση, φορέματα με τονισμένη μέση και βάτες. Μπλούζες που κουμπώνουν σαν πουκάμισα, γυναικεία ταγιέρ σε αρρενωπή γραμμή,

4

πιέτες στις φούστες, στενές ίσιες φούστες που συνδυάζονται με μικροσκοπικά πουλόβερ. Mεγάλες καπελίνες, καπέλα με voile από δίχτυ ή δαντέλα που σκιάζουν το πρόσωπο αλλά και μπερέδες. Γάντια και τσάντες που κρέμονται από τον ώμο. Τα παπούτσια είναι πέδιλα, με χοντρά τακούνια ή διπλές σόλες και φοριούνται με κοντά καλτσάκια. Καρφίτσες. Τα φρύδια είναι φυσικά αλλά τονισμένα, ελαφριά μάσκαρα, μολύβι και χείλη απαλά σε ροζ αποχρώσεις. Επίσης οι γυναίκες έβαφαν τα πόδια τους για να δώσουν την αίσθηση του καλσόν, δημιουργώντας ακόμα και τη ραφή πίσω με μαύρο μολύβι. Τα μαλλιά είναι μέχρι το μήκος των ώμων, σγουρωμένα λιτά η σε κότσο chignon.

1950˸ Ίσως η πιο κολακευτική δεκαετία για τη γυναίκα. Οι γραμμές ακολουθούν το κορμί τονίζοντας τα ωραιότερα σημεία του σώματος, το στήθος, τη μέση και την περιφέρεια. Πέρα από τις haute couture δημιουργίες το καθημερινό ρούχο γίνεται όλο και πιο εύκολο και πρακτικό. Το μάκρος ξεκινάει κάτω από το γόνατο και καταλήγει στη μέση της γάμπας. Τα χρώματα είναι παστέλ, ασπρόμαυρο, πουά αλλά και εμπριμέ με λουλούδια. Το 1957 η μόδα υιοθετεί τη γραμμή «σάκος» την οποία λανσάρει ο Yves Saint Laurent που δουλεύει για το Dior. Οι ώμοι είναι χαλαροί, κυριαρχεί η λαιμόκοψη bateau και συνδυάζεται με περίεργα γεωμετρικά καπέλα. Το 1958 η γραμμή πάλι αλλάζει και η σιλουέτα γίνεται τραπέζιο. Τα μανίκια είναι τρία τέταρτα και οι ώμοι φαρδαίνουν. Το τακούνι στιλέτο καθιερώνεται και ο Dupont ανακαλύπτει τη λύκρα κάνοντας επανάσταση στο γυναικείο εσώρουχο. Το φουρό φοριέται πάντα κάτω από φορέματα και τις φούστες δίνοντας όγκο. Στην Ελλάδα ο Ντίμης Κρίτσας ανοίγει το ατελιέ του δίνοντας μια νότα γαλλικής φινέτσας (είχε μαθητεύσει μόδα στο Παρίσι). Τον ακολουθούν ο Γιάννης Τσοπανέλλης ενώ κάνει την εμφάνιση του και ο Φιλήμονας. Φορέματα σε γραμμή Α, στράπλες για βραδινές εμφανίσεις, κλος φούστες, αμάνικα πουλόβερ που συνδυάζονται με ζακετάκια

4

στο ίδιο χρώμα. Φορέματα με κόψιμο πουκαμίσου, παλτό που τονίζουν τη μέση με ζώνες και βερμούδες. Μεγάλες τσάντες ή μικρές κομψές, μαντήλια στο κεφάλι, πέρλες που αγκαλιάζουν το λαιμό και γυαλιά πεταλούδα. Απαραίτητα τα γάντια, τα οποία ταιριάζουν αυστηρά με το παπούτσι, τη τσάντα και το φόρεμα/ταγιέρ. Ζώνες που τονίζουν τη μέση. Κομψά πέδιλα ή λεπτά μυτερά με τακούνια. Βελούδινα καπέλα με ή χωρίς βέλος. Τονισμένα φρύδια σε γραμμή τόξου, eye-liner και μάσκαρα. Τα χείλη βάφονται σε αποχρώσεις κόκκινου και πορτοκαλί. Η βάση για το πρόσωπο είναι σε φυσικό τόνο και το ρουζ πολύ απαλό. Μωβ μάσκαρα, μπλε eye-liner και μπλε του πάγου/ασημί σκιά ή μάσκαρα στο χρώμα χαλκού με απαλή πράσινη σκιά ήταν μερικοί από τους συνδυασμούς που επικρατούσαν. Οι γυναίκες βάφουν τα μαλλιά τους, το ξανθό επικρατεί. Περιποιημένα μαλλιά σε vague ή σε κότσους μπανάνα ή μικρά σινιόν στην κορυφή του κεφαλιού.

4

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

ΝΑΡΙΝΟΓΛΟΥ ΜΑΡΙΑ(Β4)

ΜΥΡΩΝΑΚΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑ(Β4)

ΞΥΓΩΝΑΚΗ ΣΟΦΙΑ(Β4)

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ

ΚΑΙ Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ

H δεκαετία του '60

H μόδα ανανεώνεται και εμφανίζονται νέοι σχεδιαστές που θέλουν να κάνουν τη δική

τους επανάσταση. Η ροκ μουσική, τα ναρκωτικά και η σεξουαλική απελευθέρωση κάνει

τη μόδα εκκεντρική.Η Mary Quant αλλά και ο André Courrèges κοντράρονται για την

ανακάλυψη του μίνι. Το μίνι πάντως είναι γεγονός και αποτελεί σύμβολο της δεκαετίας.

Ο Yves Saint Laurent λανσάρει το look Mondrianε εμπνευσμένος από τους γεωμετρικούς

πίνακες του Ολλανδού ζωγράφου. Ο Courrèges κάνει πραγματική επανάσταση με τα

διαστημικά του σύνολα από πλαστικό, πιστά στον ενθουσιασμό της εποχής με τις

κοσμοναυτικές αποστολές στη σελήνη. Ο Paco Rabanne παρουσιάζει ρούχα από

μέταλλο, ανοίγοντας νέους δρόμους στην κατασκευή των ρούχων. Τα μικροσκοπικά

μπικίνι λατρεύονται τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες. Μοντέλα όπως η Twiggy και

4

η Βερούσκα αποτελούν πρότυπα ομορφιάς. Στην Ελλάδα

ο Γιάννης Βούρος, ο δημιουργός των μοναδικών τουαλετών του ελληνικού

κινηματογράφου ανοίγει το πρώτο του ατελιέ, ενώ ο Γιάννης Τσεκλένης με τα

ψυχεδελικά του prints κάνει επιτυχία και εκτός των ελληνικών συνόρων. Η Ελίζαμπεθ

από την Ολλανδία και η Βανέσσα είναι η ελληνική απάντηση στα μοντέλα του

εξωτερικού, αφού μονοπωλούν τις πασαρέλες και τα showrooms. Ήδη αρχίζει να

δημιουργείται ένα θετικό κλίμα στην ελληνική μόδα, οι σχεδιαστές γίνονται πιο οικείοι

στο ελληνικό κοινό και βάζουν τα θεμέλια για την άνθηση που πρόκειται να

ακολουθήσει.

LOOKS

4

Μίνι

φορέματα, μίνι φούστες, ζιβάγκο, μικρά εφαρμοστά πουλόβερ. Στενά παντελόνια, κάπρι

παντελόνια, καυτά σορτς, jupe-culottes. Ταγιέρ τύπου Jackie Kennedy, βελούδινα

σακάκια και παλτό μέχρι το γόνατο.

ΑΞΕΣΟΥΑΡΧρωματιστά καλσόν και κάλτσες μέχρι το γόνατο. Τεράστια γυαλιά ηλίου, μπερέδες και κασκέτα, πλαστικά κοσμήματα, μαντήλια. Φλατ μπαλαρίνες, πλαστικές μπότες μέχρι το γόνατο, σανδάλια.

ΜΑΚΙΓΙΑΖ

4

Το μακιγιάζ είναι έντονο με ψεύτικες τεράστιες βλεφαρίδες και μάσκαρα, ενώ οι σκιές είναι χρωματιστές (γαλάζιο, πράσινο, μωβ). Τα χείλη είναι απαλά σε αποχρώσεις ροδακινί και ροζ-περλέ.

ΜΑΛΛΙΑ

Τα μαλλιά είναι είτε κοντά, είτε πολύ μακριά. Ο Vidal Sassoon λανσάρει μια νέα μορφή του bob με όγκο και συμμετρία.

ΕΙΔΩΛΑJane Fonda, Twiggy, Julie Christie, Françoise Hardy, Jean Seberg, Nancy Sinatra, Mia Farrow, Edie Sedgwick, Diana Rigg, Brigitte Bardot, Jacqueline Kennedy, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Νόρα Βαλσάμη, Ζωή Λάσκαρη.

4

Μουσική

Tην δεκαετία του '60 η νεολαία άρχισε να επαναστατεί στην ψυχροπολεμική, ανέμελη, καταναλωτική στάση που επικρατούσε στις τάξεις των νέων του '50, τάχθηκε μαζικά ενάντια του πολέμου του Βιετνάμ και ξεπρόβαλε νέα, απελευθερωμένη στάση ζωής ως προς την κοινωνία, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής επανάστασης. Ο

4

παράνομος, επαναστατικός τύπος ανθούσε, όπως και η μαζική χρήση ναρκωτικών (L.S.D. και μαριχουάνας κυρίως.)

Η μουσική έγινε ψυχεδελική πολιτικοποιημένη λόγω των πάμπολων αναταραχών και χωρίστηκε σε πολλές νέες κατηγορίες όπως rock, soul, pop, reggae.

Πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες αναδείχθηκαν όπως οι The Beatles, The Doors, The Rolling Stones, Led Zeppelin, Cream, The Grateful Dead , Jefferson Airplane, Janis Joplin, Bob Marley, Deep Purple, The Who, Sly and the Family Stone, Jimi Hendrix Experience, The Incredible String Band, Bob Dylan, The Mamas and the Papas, Joan Baez, Donovan.

Το διασημότερο φεστιβάλ ήταν το Woodstock το 69.Επίσης σημαδιακό ήταν το καλοκαίρι της αγάπης το '67 στο San Francisco

Η ψυχεδέλεια επηρέασε την μουσική τον κινηματογράφο και όλες τις μορφές τέχνης της εποχής.

Με το τέλος της δεκαετίας χάθηκε και η αθωότητα που υπήρχε....

4

Η δεκαετία του ΄70

Μια δεκαετία επηρεασμένη από τη μουσική και τα κινήματα της νεολαίας που αφήνει χώρο στη μόδα να υιοθετήσει πολλές και διαφορετικές επιλογές. Το φολκλόρ μπερδεύεται με το ρετρό, το κιτς, το γκλίτερ και το πανκ. Ο διαλογισμός γίνεται μόδα από τους χίπις που διαδηλώνουν για αγάπη και ειρήνη. Το 1974 ανοίγει στη Νέα Υόρκη το περίφημο Studio 54΄ και μαζί του η εποχή της disco, του στρετς και της λύκρα.

Η Gloria Vanderbilt κάνει δημοφιλή τα εφαρμοστά στρετς τζιν παντελόνια. Το 1977 το κίνημα του πανκ από τη Μεγάλη Βρετανία φέρνει δερματίνες, καρφιά, παραμάνες και ρούχα από βινύλ. Στην Ελλάδα ο Μιχάλης Ασλάνης ανοίγει στη Δημοχάρους το ατελιέ του για να γνωρίσει επιτυχία με τα έθνικ φορέματα του. Ο Βασίλης Κουρκουμέλης με το Μάκη Τσέλιο δημιουργούν τον οίκο Billy Bo που θα αποτελέσει σταθμό για την ελληνική μόδα και μάλιστα θα βγει και εκτός ελληνικών συνόρων. Αλλά και ο ελληνικός περιοδικός Τύπος αρχίζει να ασχολείται με τη μόδα και τους νέους Έλληνες δημιουργούς. Περιοδικά όπως ο Ταχυδρόμος και η Γυναίκα κάνουν editorial μόδας και ανταποκρίσεις από το εξωτερικό. Τάκης και Ντίνος Διαμαντόπουλος σε συνεργασία με τον image – maker Δημήτρη Ζουρντό δημιουργούν φωτογραφίσεις μόδας εφάμιλλες με εκείνες του εξωτερικού, ενώ νέες παρουσίες εμφανίζονται στο χώρο του μόντελινγκ: Μπέλα Αδαμοπούλου, Λάουρα Χατζηβαγγέλη, Υβέτ και Μιμή Ντενίση. Για πρώτη φορά καθιερώνεται ο ρόλος του στυλίστα και του make-up artist.

4

LOOKS

Τα φορέματα είναι φαρδιά, με ψυχεδελικά εμπριμέ αλλά και floral prints. Τσιγγάνικες φούστες, χαμηλόμεσες, πολύ κοντές ή πολύ μακριές. Πολύ κοντά σορτς (hotpants) αλλά και παντελόνια που φαρδαίνουν από το γόνατο και κάτω, το λεγόμενο παντελόνι καμπάνα. Το πέτο στα πουκάμισα είναι μεγάλο, άλλοτε στρογγυλό και άλλοτε μυτερό. Τζιν και t-shirts, τοπ που δένουν στο λαιμό, ολόσωμες φόρμες, στράπλες φορέματα σε ίσια γραμμή-σωλήνα (tubedresses).

ΑΞΕΣΟΥΑΡ

Ζώνες με τεράστιες αγκράφες διακοσμούν τους γοφούς, κολιέ από χάντρες, παγιέτες, σατέν κολάν, τεράστιοι ασημένιοι κρίκοι στα αυτιά. Τα παπούτσια είναι χοντροκομμένα

4

με υπερβολικούς πάτους-πλατφόρμες. Μπαντάνες, φουλάρια και πόντσο.

ΜΑΚΙΓΙΑΖ Οι ψεύτικες βλεφαρίδες συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται, ενώ η μπλε και η πράσινη σκιά στα μάτια αποτελούν το αγαπημένο χρώμα των γυναικών. Τα χείλη τονίζονται με λιπ-γκλος. Προς το τέλος της δεκαετίας, η εμφάνιση του punk δίνει έμφαση στο έντονο eye-liner, ενώ τα νύχια βάφονται μαύρα.

ΜΑΛΛΙΑ

Τα μαλλιά είναι μακριά με χωρίστρα στη μέση, έχουν ανταύγειες ή είναι περμανάντ. Επίσης το χτένισμα τηςFarrah Fawcett υιοθετήθηκε από πολλές γυναίκες.

4

ΕΙΔΩΛΑ

Bianca Jagger, Catherine Deneuve, Patti Smith, Lauren Hutton, Jane Birkin, Jerry Hall, Farah Fawcett, Liza Minelli, Diane Keaton, Goldie Hawn, Olivia Newton-John, Μιμή Ντενίση, Κατερίνα Παπαδημητρίου, Υβέτ, Μαίρη Δρακοπούλου.

Μουσική

Τη δεκαετία του '70 η μουσική χρειαζόταν φρέσκες ιδέες. Οι Γερμανοί με το krautrock ενέμπνευσαν το art και το progresive rock. Ξεκίνησε το hard rock επίσης και το glam rock. Tα γκρούπς άρχισαν να σκληραίνουν τον ήχο τους και να πειραματίζονται περισσότερο. Επίσης εμφανίστηκε η disco κάπου στα μέσα της δεκαετίας, η οποία όμως συνδέθηκε με την μειονότητα των gay και δεν κράτησε πολύ σαν τάση.

Η μουσική funk εμφανίστηκε από τις στάχτες της disco και γνώρισε επιτυχία με καλλιτέχνες όπως James Brown, The Meters ,Parliament- Funk adeli, Sly And The Family Stone Stevie Wonder, The Brothers Johnson, Earth, Wind & Fire, Bootsy's Rubber Band, Tower of Power, Ohio Players, The Commodores, War, Kool & the Gang, Confunkshun, Slave, Cameo,Bar-Kays, Zapp, και πολλούς άλλους.

Στα μέσα της δεκαετίας εμφανίστηκε και η punk μουσική, η οποία είχε ρίζες το garage των mc5, των stooges και των new york dolls. Αυτή η μουσική ήταν και τρόπος ζωής για πολλούς νέους που αντιμετώπιζαν καυστικά,τα προβλήματα όπως η ανεργία, η οικονομική κρίση, ο αστικός καθωσπρεπεισμός, η υποκρισία και πολλά άλλα.

Ήταν κάτι σαν μουσική αναγένηση η οποία δεν κράτησε πολλά χρόνια,αλλά άφησε μέχρι σήμερα ανεξίτιλη σφραγίδα και κληρονομιά.

4

H reaggae στα τέλη του '70 γνώρισε μεγάλη επιτυχία (αφού ήδη είχε κάνει θράυση στην Καραιβικη και στην Αφρικη από την δεκαετία του '60) στην Αμερική και στην Ευρώπη χάρη στο αστέρι της τον Bob Marley .

Eπίσης η hip hop έκανε την εμφάνιση της στο τέλος της δεκαετίας με το τραγούδι Rapper's Delight από Sugarhill Gang .

Η δεκαετία του ΄80

Η δεκαετία της υπερβολής. Οι ώμοι φαρδαίνουν, οι βάτες κυριαρχούν και η σειρά «Δυναστεία» κάνει την Alexis Colby πρότυπο μόδας. Η γυμναστική γίνεται μόδα και το

4

αθλητικό look βγαίνει και εκτός γυμναστηρίου. Το τζιν αποκτά υπογραφή και τα logos κυριαρχούν παντού. Είναι η εποχή των super - models και του καταναλωτισμού. Η γυναίκα κυνηγάει την καριέρα και γίνεται οικονομικά ανεξάρτητη.

Ο Lacroix φέρνει το μπαρόκ, ο Alaia με τα πλεκτά του αγκαλιάζει το γυναικείο σώμα τονίζοντας τα κατάλληλα σημεία του, η Donna Karan χρησιμοποιεί το στρετς στα καλσόν και στα πουκάμισα body διευκολύνοντας την εργαζόμενη γυναίκα, ενώ οι Manolo Blahnik και Christian Louboutin καθιερώνονται στο χώρο του υποδήματος. Στην Ελλάδα υπάρχει έκρηξη στα περιοδικά μόδας, με το ΚΛΙΚ, DIVA αλλά και το πρώτο αντρικό περιοδικό το ΜΕΝ. Η Λάουρα Ντε Νίγκρις αναλαμβάνει τη Γυναίκα και αναδεικνύει νέα δημιουργικά ταλέντα στο styling και τη φωτογραφία.

LOOKS

Φούστες τύπου lambada, τουτού, μίνι φούστες, κολάν, τεράστια φαρδιά t-shirts, ξεβαμμένα τζιν, σκισμένα τζιν, μπουφάν τζιν, κοντά jackets, βάτες, φαρδιά τεράστια μπουφάν, τοπ από δίχτυ, τοπ και φορέματα με τον ένα ώμο έξω, φαρδιές παντελόνες.

4

Αθλητικές φόρμες και αθλητικά κορμάκια. Φούστες balloon, τεράστια μανίκια αλλά και μανίκια νυχτερίδα.

ΑΞΕΣΟΥΑΡΓκέτες, γάντια με κομμένα δάχτυλα, γάντια από δαντέλα, φιόγκοι στα μαλλιά, στέκες, πολύχρωμα γυαλιά, κονκάρδες, τεράστιες ζώνες, πλαστικά βραχιόλια, μακριά κολιέ, χρωματιστά καλσόν. Αγαπημένα παπούτσια είναι τα αθλητικά εταιρειών όπως η Reebok, Nike, L.A Gear και Keds.

ΟΜΟΡΦΙΑ

ΜΑΚΙΓΙΑΖ

Τα φρύδια είναι φυσικά και παχιά. Το πρόσωπο φαίνεται φρέσκο και υγιές με ρουζ , αλλά και πούδρα που δίνει την εντύπωση του ηλιοκαμένου δέρματος. Τα χείλη βάφονται σε έντονο κόκκινο, ενώ οι σκιές παίζουν από γήινους τόνους σε έντονα χρώματα.

ΜΑΛΛΙΑ Τα μαλλιά έχουν όγκο, οι φράντζες κρύβουν το πρόσωπο, ενώ η χρήση λακ και τζελ γίνεται καθημερινή συνήθεια

4

ΕΙΔΩΛΑ

Madonna, Cyndi Lauper, Kim Wilde, Grace Jones, Brooke Shields, Molly Ringwald, Nina Hagen, Jennifer Beals, Siouxsie Sioux, Dynasty, Dallas, Iman, Naomi Campbell, Cindy Crawford, Linda Evangelista, Christy Turlington, Stephanie Seymour, Tatjana Patitz, Helena Christensen, Cindy Serman, Meryl Streep, Paula Abdul, Ivana Trump, Άννα Βίσση, Βάνα Μπάρμπα.

4

Μουσική

Την δεκαετία του '80 άλλαξαν τα πάντα! Είσοδος drum machine και πολλα ηλεκτρονικά στοιχεία backround.

To new wave και η synthpop κυριαρχούσαν στις αρχές της δεκαετίας και στα μέσα της.

Το ΜΤV έκανε την εμφάνιση του στην Αμερική και το βίντεο επηρέασε βαθύτατα την μουσική βιομηχανία.

4

Καλλιτέχνες όπως η Μandona και o

Jackson γνώρισαν τεράστια εμπορική επιτυχία.

Tα Heavy metal, hard rock, glam metal, pop metal, pozer metal, big hair bands παίζαν ηγετικό ρόλο στο μουσικό προσκήνιο και όρισαν νέες τάσεις.

Επίσης έγινε και το liveaid με πάρα πολλούς καλλιτέχνες να δίνουν κοινή συναυλία για την φτώχεια στην Αφρική.

Η πτώση του τοίχους του Βερολίνου, ο γιαπισμός, η εμφάνιση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, η καταστροφή στο Τσέρνομπιλ, ήταν κάποια χαρακτηριστικά της δεκαετίας αυτής η οποία χαρακτηρίζεται ως μεταβατική περίοδος και η εικόνα της αντικατοπτρίζεται στην μουσική της.

4

Η δεκαετία του ΄90

Μετά την υπερβολή έρχεται η απλότητα. Η σιλουέτα ελευθερώνεται και δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο στυλ. Νέοι σχεδιαστές κάνουν την εμφάνιση τους με την Βρετανία να κατέχει τα πρωτεία στην ανάδειξη δημιουργικών ανθρώπων. Ο John Galliano, ο Alexander McQueen και η Stella McCartney είναι το νέο αίμα. Ο Tom Ford αναλαμβάνει τον οίκο Gucci και τον απογειώνει, ενώ οι οίκοι Prada, D&G,

4

Blumarine καθιερώνονται στο στερέωμα της μόδας. Η Kate Moss είναι αναμφισβήτητα το πρόσωπο της δεκαετίας. Ενσωματώνει την απλότητα, την ιδιαιτερότητα, τη μοναδικότητα και γίνεται μούσα πολλών σχεδιαστών, τραγουδιστών, ζωγράφων. Επειδή η μόδα έχει πολλά πρόσωπα και πολλές επιλογές , η μοναδικότητα και η προσωπικότητα είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το στυλ του καθενός. Περιοδικά όπως The Face, Dazed&Confused, I-D, Ten, Another Magazine, Wallpaper εναλλάσσουν στιλ και φτιάχνουν μόδα. Την ίδια περίοδο μια Ελληνίδα, η Σοφία Κοκοσαλάκη, παίρνει διθυραμβικές κριτικές για τις συλλογές της με χρώμα και άρωμα από Ελλάδα. Τα περιοδικά μόδας αυξάνονται και εμφανίζονται και οι πρώτες εκπομπές μόδας στη τηλεόραση, που όμως δε θα κρατήσουν για πολύ.

LOOKS

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα gadget της νέας τεχνολογίας είναι τα νέα αξεσουάρ. Επίσης διάσημες σταρ του εξωτερικού κάνουν μόδα αντικείμενα και ρούχα που φορούν χωρίς να είναι διαχρονικά, καθώς αλλάζουν πολύ γρήγορα.

4

ΜΑΚΙΓΙΑΖ

Έχει επιρροές από πολλές δεκαετίες. Κάθε γυναίκα προσαρμόζει το make-up ανάλογα με τις ανάγκες και την προσωπικότητα της. Τα καλλυντικά από οίκους μόδας είναι πλέον γεγονός.

ΜΑΛΛΙΑ

Κοντά ή μακριά, όλα τα στιλ μαλλιών είναι στη μόδα.

4

ΕΙΔΩΛΑ

Sharon Stone, Kate Moss, Uma Thurman, Jennifer Aniston, Pamela Anderson, Liz Hurley, Stella Tenant, Madonna, Spice Girls, Princess Diana, Britney Spears, Winona Ryder, Julia Roberts, Meg Ryan, Δέσποινα Βανδή και Μάρα Δεσύπρη.

Μουσική

Η δεκαετία του '90 χαρακτηρίζεται από την πτώση του κομμουνισμού, την εισβολή αμερικάνων στο Iraq, την μαζική χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, την εμφάνιση του ίντερνετ, την ελεύθερη αγορά και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Όσον αφορά την μουσική: Στις αρχές κυριαρχούσε η τέκνο και η reiv που ξεκίνησαν από το Μάντσεστερ.

H hip hop επίσης, το rnb και η ραπ όσο περνούσε ο καιρός.

4

Η grunge έκανε την εμφάνιση της στις αρχές της δεκαετίας και όρισε ένα ήχο, στην Αμερική κυρίως, που χρησιμοποιείται μέχρι και στις μέρες μας.

Η δεκαετία αυτή με την δεκαετία που διανύουμε έχουν πολλά κοινά. Η μουσική πλέον ανακυκλώνεται δεν βγαίνουν νέα είδη, παρά μόνο συνδοιασμοί. Oι μόδες και οι τάσεις βρίσκουν στοιχεία και από παλαιότερες δεκαετίες.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

ΣΤΑΜΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ-ΓΕΩΡΓΙΑ(Β5)

ΡΟΥΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ(Β5)

ΠΡΙΩΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ(Β5)

ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ(Β5)

ΤΕΡΖΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ(Β5)

4

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ

Τα παπούτσια υπάρχουν σχεδόν από τότε που ο άνθρωπος αποφάσισε να σταθεί στα πόδια του και να βγει στον περιβάλλοντα κόσμο του.

Η ιστορία των παπουτσιών παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί ταυτίζεται με τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές διαφοροποιήσεις του ανθρώπου.Μέχρι το 1310 οι άνθρωποι φορούσαν παπούτσια που είχαν κατασκευαστεί από δέρματα, πετσιά και σχοινιά που ήταν ίδια και για τα δυο πόδια.

Στις 20 Μαΐου του 1310 κατασκευάστηκε το πρώτο ζευγάρι παπούτσια με ξεχωριστό πατρόν για το δεξί και αριστερό πόδι.

Γιατί φόρεσαν παπούτσια οι άνθρωποι;

Οι άνθρωποι δεν αποφάσισαν να φορέσουν παπούτσια για λόγους καλλωπισμού. Τα ευρήματα και οι αναφορές της ιστορίας μας δείχνουν ότι η ανάγκη γέννησε την ιδέα για κάτι που καλύπτει και προτατεύει τα πόδια. Υπάρχουν αναφορές για πρωτόγονα παπούτσια (σαν σακούλες που κάλυπταν τα πόδια) από δέρμα ζώων ή φλοιό δέντρων, ήδη από τον νεολιθική εποχή (8.000 πΧ).

Φαίνεται ότι τα πρώτα παπούτσια στην ιστορία (που θύμιζαν παπούτσια) φτιάχτηκαν στην Αρχαία Αίγυπτο και την Ελλάδα, καθώς οι κάτοικοι προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να προστατεύσουν τα ευαίσθητα πόδια τους από το βαρύ κρύο, τα νερά, αλλά και από το άγριο έδαφος που δεν τους επέτρεπε να κινούνται άνετα και να κυνηγούν για να βρούν την τροφή τους.

4

Τα παπούτσια στην αρχαία ιστορία

Περίτεχνο παπούτσι της θεάς ΑρτεμηςΤο πιο δημοφιλές είδος παπουτσιού στην Αρχαία Ελλάδα ήταν τα σανδάλια από δέρμα που δένονταν με κομμάτια σχοινιού γύρω από το μηρό.

Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν από τους πρώτους που άρχισαν να χρησιμοποιούν το χαλκό στα παπούτσια τους, και έτσι άρχισαν να ενισχύουν το κατεργασμένο δέρμα με μεταλλικά στοιχεία, έτσι ώστε να είναι μεγαλύτερης αντοχής σε περιπτώσεις μαχών και εκστρατειών.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα είδος σανδαλιού με επιγονατίδες που προφύλασσαν τα πόδια, τόσο από τις επιθέσεις των εχθρών όσο και από την ταλαιπωρία από τις πολύωρες πεζοπορίες.

Στη Ρώμη οι πιο καλλιτεχνικές απόψεις ήθελαν τους πλουσιότερους να ζωγραφίζουν ή να σκαλίζουν σχέδια στα δέρματα, ενώ αργότερα στον Μεσαίωνα αρχίζουν να

4

εμφανίζονται τα πρώτα ραμμένα παπούτσια, που συνδύαζαν μεταλλικές λεπτομέρειες και δέρμα. Αυτά τα παπούτσια θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως τα πρώτα μοκασίνια στην ιστορία.

Τα παπούτσια στη Γαλλία το μεσαίωνα

παπούτσια απο το μεσαίωναΠάλι στο Μεσαίωνα αρχίζουν τα παπούτσια να διακοσμούνται με γούνα από ζώα και με βελούδο, καθώς και με επιπλέον στολίδια – χρυσά κυρίως – που είχαν να κάνουν με τη θέση αυτού που τα φορούσε.

Ειδικά οι Γάλλοι βασιλιάδες είχαν αναγάγει σε τέχνη την κατασκευή ευφάνταστων παπουτσιών.

Στη Γαλλία κατασκευάστηκαν τα πρώτα τακούνια, τα οποία ήταν ένα είδος υποστηρίγματος του παπουτσιού σε περίπτωση βροχής.

4

Αυτό το υποστήριγμα μάλλον δεν ήταν ενσωματωμένο, αλλά ήταν πρόσθετο και δενόταν στο παπούτσι όταν χρειαζόταν.

Τα παπούτσια στην Αγγλία

Τα πολύχρωμα παπούτσια καθιερώθηκαν από την Ελισάβετ το 16ο αιώνα, καθώς εντάσσονταν στη διάθεση της βασίλισσας να εντυπωσιάζει τους προσκεκλημένους της στο παλάτι. Λένε μάλιστα ότι η Ελισάβετ είχε ένα ζευγάρι παπούτσια για κάθε κουρτίνα και χαλί του παλατιού, αλλά και για κάθε ζαρντινιέρα του κήπου της.

Η νεότερη ιστορία των παπουτσιών

Η πρόοδος της τεχνολογίας και η βιομηχανική επανάσταση είχαν φυσικά το αντίκτυπό τους στην ανάπτυξη της υποδηματοποιίας, καθώς νέα είδη υλικών άρχισαν να χρησιμοποιούνται, ενώ και πολλοί ξεκίνησαν πειράματα για να διαπιστώσουν ποια είδη παπουτσιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικές δραστηριότητες.

Οι νέες ποιότητες υποδημάτων που έκαναν την εμφάνιση τους ήταν ποικίλες, από γόβες με μαλακό πάτο μέχρι σκληρές στρατιωτικές μπότες με μεταλλικές ενισχύσεις.

Τα παπούτσια στην Αμερική

4

Αμερικάνικη μπότα καουμπόυΤο 17ο αιώνα άρχισε ο σχεδιασμός και η κατασκευή παπουτσιών στην Αμερική, από τον Tomas Bird, που άνοιξε σχεδιαστήριο και κατάστημα παπουτσιών στη Μασαχουσέτη το 1629.

Κατά τη βιομηχανική επανάσταση, υπήρχαν πολλά εργαστήρια κατασκευής χειροποίητων παπουτσιών που έδωσαν τις θέσεις τους σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες με μοντέρνες μηχανές που μπορούσαν να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες παπουτσιών, κι έτσι στα τέλη του 1830 η παραγωγή έφτανε τα 10,000 ζευγάρια.

Τα παπούτσια σήμερα

Σήμερα η παραγωγή παπουτσιών είναι υπόθεση τόσο μεγάλων και διάσημων σχεδιαστών, όσο και μικρότερων κατασκευαστών, που προτείνουν νέες μόδες, νέα υλικά, χρώματα και σχέδια κάθε εποχή είτε με χειροποίητα είτε με βιομηχανικά μοντέλα.

Η τέχνη του παπουτσιού όχι μόνο δεν έχει χάσει την αίγλη της μετά από τόσους αιώνες ιστορίας, αλλά μάλιστα βρίσκεται στο απόγειο της, με τη μοντέρνα τεχνολογία να συνδυάζεται άψογα με την παραδοσιακή τεχνική.

4

Σήμερα, στον 21ο αιώνα το παπούτσι γίνεται αντικείμενο διεθνών εκθέσεων, κερδίζοντας επάξια μια θέση σε μουσεία και γκαλερί.

Η ιστορία του παπουτσιούΗ υπόδηση μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια βασική ανάγκη του ανθρώπου και μέρος της ένδυσης, αλλά στην πραγματικότητα για αυτούς που ασχολούνται με αυτή είναι όχι μόνο τεχνική, αλλά τέχνη και πολλές φορές καλλιτεχνία που απαιτεί ιδιαίτερη φαντασία και συνθετική ικανότητα από τους δημιουργούς της. Η ιστορία της υπόδησης είναι τεράστια και παράλληλη με αυτή του ανθρώπου!Η ιστορία του υποδήματος ξεκινά σχεδόν από τότε που ο άνθρωπος στάθηκε στα πόδια του, περίπου 30 εκατομμύρια χρόνια πριν, σύμφωνα με κάποιους ανθρωπολόγους. Οι πρώτες εικόνες παπουτσιών μας έρχονται από σπήλαια στην Γαλλία και την Ισπανία, οπού παρουσιάζονται τοιχογραφίες οι οποίες δείχνουν γυναίκες να φορούν μπότες και άνδρες να φορούν γκέτες. Αυτές χρονολογούνται περίπου 14000 χρόνια πριν. Το αρχαιότερο παπούτσι είναι πιθανότατα το μοκασίνι των ινδιάνων (15000 χρόνια πριν), φτιαγμένο από δέρμα και οπλές ζαρκαδιού και φιδιών. Επίσης στη Δανία σε τάφους της εποχής του σιδήρου βρέθηκαν παραστάσεις που δείχνουν παπούτσια σαν τα μοκασίνια των Ινδιάνων.Βέβαια τα πρώτα παπούτσια, με αποδείξεις μας έρχονται από την Αίγυπτο. Άλλα φτιαγμένα από χοντρά φύλλα και άλλα σαν σανδάλια από φύλλα φοίνικα ή πάπύρου με εσωτερική επένδυση και εκπληκτικές διακοσμήσεις. Από νωρίς το παπούτσι ήταν ενδεικτικό της οικονομικής κατάστασης και της κοινωνικής θέσης. Για παράδειγμα οι απλοί Αιγύπτιοι φορούσαν πέδιλα από φτωχά δέρματα, ενώ οι ιερείς πλούσια υποδήματα από πάπυρο.Οι αρχαίοι Έλληνες από πολύ νωρίς ξεκίνησαν την κατασκευή υποδημάτων, δημιουργώντας νέα μοντέλα και οργανώνοντας τις πρώτες υποδηματοποιίες στο Άργος, στη Ρόδο, στη Σικυώνα. Πρωταγωνιστής ήταν το χαμηλό σάνδαλο. Υπήρχαν όμως και πλήθος άλλων υποδημάτων με τα εξής ονόματα αμυκλαί, αρβύλαι, βασσαίραι, βαυκίδες, βλαύται, διάθρα, εμβάδες, εμπίλια, ιφικρατίδες, καρβατίναι, κνημίδες, κόθορνοι, πηλοπατίδες, τροχάδες και ενδρομίδες. Μεγάλος Έλληνας υποδηματοποιός ήταν ο Ιφικράτης. Τα σύνεργα του υποδηματοποιού ήταν: περιτομεύς, το οπέας και ο καλάπους. Η κατασκευή περιλάμβανε τα εξής στάδια: πρώτα κατεργάζονταν τα δέρματα με διάφορα έλαια, έραβαν το παπούτσι με νεύρα βοδιού, εφάρμοζαν τα καττύματα(σόλες) με ράψιμο ή κόλλημα, τα έβαφαν με μαύρη ή κόκκινη μπογιά, και μετά τα στίλβωναν με ορυκτές ύλες.Επίσης μεγάλοι υποδηματοποιοί υπήρξαν και οι Ετρούσκοι των οποίων τα μοντέλα ήταν γνώρισμα και προνόμιο των πλουσίων σε Ελλάδα και Ρώμη. Στη Ρώμη, περισσότερο από ότι στον ελληνικό χώρο, τα παπούτσια καθόριζαν την κάθε κοινωνική ομάδα και την κάθε βαθμίδα. Ο καθημερινός Ρωμαίος, φορά ένα παπούτσι κλειστό (calceus), ενώ οι αξιωματούχοι και οι συγκλητικοί φορούν πολυτελέστερα παπούτσια (calceus senatorum). Οι πρίγκιπες φορούν ένα είδος μπότας που μοιάζει με κόθορνο (umbleus). Οι αυτοκράτορες φορούσαν ένα υπόδημα από μαροκινό πορφυρό δέρμα, με χρυσά σιρίτια, και δέρμα λιονταριού στην κνήμη, το οποίο λεγόταν campagus. Οι ηθοποιοί πάλι φορούν διαφορετικά υποδήματα. Οι τραγικοί κοθόρνους, και οι κωμικοί τα soccus (τσόκαρα). Ενώ οι γυναίκες χαμηλών ηθών φορούν κόκκινα παπούτσια. Τα υποδήματα των στρατιωτικών διαφέρουν ανάλογα με τον τομέα και την βαθμίδα. Ο απλός

4

στρατιώτης φορά σανδάλι με ξύλινη σόλα και καρφιά, ο ιππέας caliga με καρφιά που χρησιμεύουν ως σπιρούνια. Ο εκατόνταρχος φορά και αυτός caliga αλλά ξεχωρίζει από τα κορδόνια του που τα δένει 4 φορές γύρω από τους αστραγάλους. Ο στρατιωτικός Γαίος Germanicus λάτρεψε τα caliga του και έγινε γνωστός ως Καλιγούλας!Στην εποχή του Βυζαντίου, τα παπούτσια απλουστεύθηκαν, έγιναν πιο πρακτικά και αναπαυτικά. Έτσι οι βυζαντινοί καθιέρωσαν ως επίσημα και πολυτελή παπούτσια τους καμπάγους (campagi), και ως καθημερινά τα τζαγγία. Τα τζαγγία έδωσαν το όνομά τους στους τσαγκάρηδες που τότε λέγονταν τζαγγάριοι.Κατά το μεσαίωνα η μόδα επέβαλε το poulaine, ένα παπούτσι με μυτερή και ανεστραμμένη μύτη. Το μέγεθος της μύτης και το πόσο ανεστραμμένη ήταν, ήταν ανάλογα της οικονομικής και κοινωνικής θέσης αυτού που τα φόραγε. Το μήκος τους έφτασε τα 75 εκατοστά, αλλά στη συνέχεια με διάφορα διατάγματα μειώθηκε σε 65 εκ για τους αριστοκράτες και 15 για το λαό. Γύρω στα 1450 ο Εδουάρδος ο IV της Αγγλίας τα κατήργησε. Ως αντίδραση της μόδας στα πολύ μακριά παπούτσια ,ήρθαν τα πολύ φαρδιά, γνωστά ως "πόδι αρκούδας" ή "ράμφος πάπιας", τα οποία έφτασαν σε πλάτος περίπου τα 30 και 40 εκατοστά. Μετά τα μακριά και πλατιά παπούτσια ήρθαν τα πολύ ψηλά. Μπότες ψηλές με τακούνια ψηλά σε χρώματα μαύρο, κόκκινο, κίτρινο με δαντέλες για άνδρες και γυναίκες.Στα χρόνια του Λουδοβίκου του XIV επανεμφανίζονται οι κανόνες που ίσχυαν στη Ρώμη. Τα ρούχα, τα παπούτσια και τα καπέλα ήταν χαρακτηριστικά για την κάθε κοινωνική τάξη. Τα τακούνια επιβάλλονται από το νόμο! Εκτός από τα τακούνια τα παπούτσια αποκτούν κορδέλες, φιόγκους και δαντέλες. Ο ίδιος ο Λουδοβίκος φορά παπούτσια κόκκινα με πόρπη στολισμένη με διαμάντια. Κατά τον 18ο αιώνα η μόδα αποτρελαίνεται, τακούνια ψηλά, χαμηλά, πόντες (μύτες) τετράγωνες, μυτερές, όλα οδηγούσαν σε μια επανάσταση...Η επανάσταση του 1789 στη Γαλλία, φέρνει επανάσταση και στο παπούτσι, έκοψε τα τακούνια, τις πόρπες, και μεταξωτές κάλτσες. Βέβαια ο ίδιος ο Ναπολέων λάτρευε τις μπότες και πίστευε ότι είναι το τρίτο πιο σημαντικό στοιχείο στον εξοπλισμό των στρατιωτών του μετά από το ντουφέκι και την ζεστή κάπα.Ο 19ος αιώνας ήρθε με παπούτσια υφασμάτινα σατέν, παρ' όλες όμως τις αλλαγές της μόδας στα υποδήματα όλους αυτούς τους αιώνες, ακόμα δεν είχαν εφευρεθεί παπούτσια δεξιά ή αριστερά, ήταν όλα ίδια! Το 1822 στη Φιλαδέλφεια ένας κατασκευαστής δοκιμάζει να λανσάρει παπούτσια σε ζευγάρια, αλλά χωρίς εμπορική επιτυχία. Το 1865 η διάκριση των παπουτσιών σε δεξιά και αριστερά γίνεται μόδα, και επιβάλλεται, παρόλο που οι άνθρωποι αρχικά χάνουν την ισορροπία τους μέχρι να συνηθίσουν αυτή την διάκριση των υποδημάτων.Στα μέσα του 19ου αιώνα οι ΗΠΑ δίνουν τρομακτική επιτάχυνση στην υποδηματοποιία τόσο με την εισαγωγή νέων υλικών, όπως το καουτσούκ, όσο και με την ανάπτυξη μηχανών νέας τεχνολογίας για την ραφή των φοντιών και σολών. Στην Ευρώπη την ίδια περίοδο ανοίγουν τα πρώτα μεγάλα καταστήματα και κατά συνέπεια και οι πρώτες μπουτίκ υποδημάτων, οργανώνονται εργαστήρια κατασκευής υποδημάτων και δημιουργούνται τα πρώτα brand names. H μόδα αυτή την περίοδο επιβάλλει ψηλά τακούνια και μύτες τετράγωνες και μυτερές. Τα ανδρικά αποκτούν κορδόνια και μοιάζουν πολύ με τα κλασικά ανδρικά παπούτσια του σήμερα. Στα γυναικεία υπάρχει μια πανδαισία χρωμάτων και υλικών, από μεταξωτά μέχρι δερμάτινα. Στα σατέν εμφανίζονται δαντέλες, στρας, αγκράφες και κορδελάκια.

4

Στην Ελλάδα τον 18ο και 19ο αιώνα το κυρίαρχο παπούτσι ήταν από χονδρό δέρμα με καρφιά στη σόλα και φούντα μπροστά, τα γνωστά τσαρούχια!Στις αρχές του 20ου αιώνα η Γαλλία είναι από brand names που πολλά από αυτά υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου τους πρωτοπόρους στο ευρωπαϊκό παπούτσι. Τώρα δημιουργούνται τα αιώνα υπάρχει ένας οργασμός δημιουργίας νέων σχεδίων και τύπων υποδημάτων, πολλά από τα υποδήματα που είναι στη μόδα σήμερα είχαν σταδιοδρομήσει τις δεκαετίες του 1920 και 1930. Την δεκαετία του '30 τα παπούτσια βάφονται με πολλά χρώματα και είναι φωτεινά και ζωηρά. Τα πέδιλα κάνουν την είσοδό τους στην αγορά, ενώ εμφανίζονται νέα εξωτικά δέρματα από σαύρα και φίδι .Οι μύτες των παπουτσιών δεν είναι πια τετράγωνες, αλλά στρογγυλές και μυτερές. Τα τακούνια είναι μέχρι 2,5 πόντους για τα ανδρικά και 5,5 για τα γυναικεία. Κυκλοφορούν παπούτσια δίχρωμα με τρυπάκια όπως τα derby και τα oxford. Η Ιταλία αρχίζει να μπαίνει δυναμικά στο σχέδιο και την κατασκευή υποδημάτων. Ανάμεσα στους νέους τύπους υποδημάτων που έκαναν την είσοδό τους αυτά τα χρόνια ήταν τα αθλητικά με πρωτοπόρο την Adidas του Γερμανού Adi Dassler και την Puma του αδερφού του Rudolf Dassler .Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος σταμάτησε την πορεία του παπουτσιού προς τη μόδα... και η μόδα γίνεται στρατιωτική. Μετά τον πόλεμο η μόδα άρχισε πάλι να αναπτύσσεται, να επιβάλλει νέα σχέδια, υλικά και χρώματα και συχνά να επαναλαμβάνεται.Μέχρι τότε οι αλλαγές τις μόδας συνέβαιναν αρχικά με συχνότητα εκατό η περισσότερων χρόνων, μετά με συχνότητα δεκαετιών ώσπου φτάσαμε στο σήμερα που η μόδα αλλάζει τυπικά κάθε μισό χρόνο, αλλά ουσιαστικά κάθε τρία χρόνια περίπου. Επίσης παρατηρούμε ότι σε ίδιες περιόδους υπάρχουν περισσότερες της μίας τάσεις, οι οποίες εμπνέονται από διαφορετικές ιστορικές περιόδους και ενδυματολογικές συνήθειες διαφορετικών λαών.

4

Τίτλος

Αρχαία Υποδήματα

Κατηγορία

Αρχαία Ενδυμασία

Γενική εισαγωγή

Η αρχαία αγγειογραφία, καθώς και οι σχετικές πηγές μας παρέχουν ένα πλήθος πληροφοριών σχετικά με τα υποδήματα των αρχαίων Ελλήνων. Η ποικιλία μάλιστα των αρχαίων υποδημάτων φανερώνει τις ποικίλες τεχνικές γνώσεις που προφανώς κατείχαν οι αρχαίοι υποδηματοποιοί για την κατασκευή όλων αυτών των παπουτσιών.

Για το σύνολο των αρχαίων υποδημάτων κυρίαρχη πρώτη ύλη υπήρξε το δέρμα. Γνωρίζουμε σχετικά ότι συχνά το δέρμα ήταν εισαγόμενο προϊόν, όπως μάλιστα κατά περιπτώσεις και τα ίδια τα υποδήματα.

Χοντρικά τα βασικά είδη υποδημάτων της αρχαιότητας ήταν: τα σανδάλια, αποτελούμενα από τη σόλα η οποία συγκρατούνταν με ιμάντες στο πόδι, τα καθαυτό υποδήματα που κάλυπταν το πόδι μέχρι τον αστράγαλο και οιμπότες που κάλυπταν το πόδι μαζί με την κνήμη. Ανάμεσα σ' αυτούς τους βασικούς τύπους υπήρχαν ενδιάμεσα σχέδια σε μεγάλη ποικιλία.

Περιγραφή- Τεχνικές κατασκευής

Αναλυτικότερα, τα υποδήματα των αρχαίων Ελλήνων ήταν τα εξής:

• οι κνημίδες, υφασμάτινες, δερμάτινες ή μεταλλικές• τα «κλειστά» υποδήματα• μπότες, οι λεγόμενες ενδρομίδες ή εμβάδες• τα περιμήρια που κάλυπταν τους μηρούς των πολεμιστών

4

• τα σανδάλια• οι κόθορνοι• οι κρηπίδες

Γενικά οι τύποι των υποδημάτων αυτών όπως παρουσιάζονται στην αγγειογραφία, διαθέτουν μεγάλη ποικιλία ως προς τη διακόσμηση και τα μοτίβα που φέρουν. Από τον Αλκαίο και τη Σαπφώ αναφέρονται υποδήματα από τους Σκύθες και σανδάλια από τη Λυδία.

Σε γενικές γραμμές οι αρχαίοι σπάνια φορούσαν κλειστά υποδήματα. Προτιμούσαν τα σανδάλια, καθώς σκοπός τους ήταν η προστασία από το έδαφος και η διατήρηση των ποδιών καθαρών. Τα σανδάλια ήταν επίσης ο συνηθέστερος τύπος υποδημάτων τα οποία φορούσαν οι γυναίκες οι οποίες περνούσαν και τις περισσότερες ώρες τους στο σπίτι. Τα ελληνικά σανδάλια διέφεραν από τα αρχαία αιγυπτιακά ως προς το ότι τα ελληνικά διέθεταν ένα πλήθος από λουρίδες με τις οποίες στερεώνονταν με ασφάλεια στο πόδι. Οι πλούσιοι ήταν αυτοί που φορούσαν δερμάτινα σανδάλια, ενώ οι φτωχοί φορούσαν αυτά με τους ξύλινους πάτους. Το επάνω μέρος των σανδαλιών ήταν συνήθως από δέρμα χρωματιστό, πιθανόν από αίγα. Οι σόλες ήταν από δέρμα βοοειδών και μάλιστα καλύτερης ποιότητας και αποτελούνταν από πολλές στρώσεις. Οι πηγές αναφέρουν ότι πλούσιοι πολίτες, όπως ο Αλκιβιάδης και ο Ιφικράτης δημιουργούσαν μόδα με τα σανδάλια τους, καθώς και ότι συχνά οι δούλοι κουβαλούσαν τα υποδήματα των κυρίων τους.

Η κρηπίς ήταν ένα υπόδημα κάτι ανάμεσα στο σανδάλι και το χαμηλό παπούτσι και αναφέρεται ότι φοριόταν από τους στρατιώτες. Διέθετε καρφιά και θεωρούνταν ένα σχετικά «άξεστο» υπόδημα. Ενδιάμεσος τύπος ανάμεσα σε σανδάλι και κλειστό υπόδημα, δεν κάλυπτε τελείως το πόδι και αποτελούνταν από ιμάντες που ανεβαίνουν ψηλά στη γάμπα (13β). Τη φορούσαν κυρίως οι στρατιώτες, οι κυνηγοί και οι οδοιπόροι, συχνά πάνω από τις κάλτσες.

Ο κόθορνος φοριόταν συχνά από γυναίκες και άνδρες. Ήταν ένα κλειστό υπόδημα χωρίς σόλα, που περνούσε πάνω από τον αστράγαλο, φτιαγμένο από τόσο μαλακό δέρμα που ταίριαζε και στα δύο πόδια (13γ Blanck/21). Ο κόθορνος ανήκε επίσης και στην ενδυμασία των τραγικών ηθοποιών. Θεωρούνταν μάλιστα ως το υπόδημα που ανακαλύφθηκε από τον Αισχύλο για την αύξηση του ύψους των θεών στις θεατρικές παραστάσεις, καθώς διέθετε υψηλή σόλα.

Η ενδρομίς ή εμβάς ήταν μία μπότα που φοριόταν κυρίως στο κυνήγι ή από τους ιππείς, ανοιχτή στα πλάγια μέχρι κάτω και με ιμάντες για να κλείνει (13θ). Οι ιππείς φορούσαν συχνά μία μπότα το επάνω τμήμα της οποίας γύριζε προς τα έξω. Ήταν κατασκευασμένη συνήθως από δορά και προερχόταν πιθανόν από τη Θράκη (13ζ).

Άλλα υποδήματα ήταν το blaution το οποίο φοριόταν στα δείπνα.

4

Το απλό παπούτσι, το κarabatine, αποτελούνταν από ακατέργαστο δέρμα τυλιγμένο γύρω από το πόδι, ένα υπόδημα κυρίως για τους φτωχούς και τους αγρότες.

Η baucis ήταν ένα κομψό γυναικείο υπόδημα.

Το κοινό υπόδημα ήταν μαύρο στο χρώμα και καθαρίζονταν από ένα σφουγγάρι. Τα χρωματιστά κόκκινα, κίτρινα ή λευκά υποδήματα φοριόταν από άντρες και γυναίκες παράλληλα. Σόλες από φελλό ή τσόχα φοριόταν μόνο από εταίρες. Στα δείπνα οι συμμετέχοντες έβγαζαν τα υποδήματά τους.

Σχετικές απεικονίσεις

Σε μία κύλικα του 6ου αιώνα απεικονίζεται υποδηματοποιός που χρησιμοποιεί μαχαίρι σε σχήμα μισοφέγγαρου. Στους τοίχους κρέμονται καλαπόδια καθώς και ένα ακόμη μαχαίρι. Σε έναν αμφορέα της ίδιας εποχής απεικονίζεται στο υποδηματοποιείο ο πελάτης να στέκεται όρθιος επάνω στον πάγκο εργασίας του τεχνίτη, πατώντας πάνω στο δέρμα στο οποίο αποτυπώνεται το περίγραμμα του ποδιού του για να κοπεί η σόλα στο νούμερό του. Ραβδιά για μέτρημα χρησιμοποιούνταν από τότε, όπως και σήμερα.

Ως προς την αξία των υποδημάτων ο Λυσίας αναφέρει ότι οκτώ μνες το χρόνο ήταν υπερβολικό ποσό για ρούχα, παπούτσια, πλύσιμο και κούρεμα για δύο μικρά αγόρια και ένα κοριτσάκι. Ο Αριστοφάνης θεωρεί 8 δραχμές πολλά λεφτά για ένα ζευγάρι σανδάλια.

ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Οι ψηλοτάκουνες γόβες επικίνδυνες για την υγεία

Οι έρευνες συνεχίζουν να αποδεικνύουν κάτι που οι γυναίκες γνωρίζουν χρόνια τώρα: οι πολύ ψηλές γόβες όχι μόνο κάνουν τα πόδια μας να πονάνε, αλλά επίσης αποτελούν κίνδυνο για την υγεία μας.

Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα της εταιρίας παπουτσιών ΜΒΤ που έγινε σε 1,000 γυναίκες και δημοσιεύτηκε στο The Guardian, περισσότερες από 40% των γυναικών

4

που φοράνε τακούνια, έχουν πάθει ατύχημα φορώντας τα - οι περισσότερες σκονταψαν κι έπεσαν.

Επίσης, πέραν των ατυχημάτων λόγω αδεξιότητας, η έρευνα έδειξε πως τα τακούνια πάνω από 8 εκατοστά αποτελούν κίνδυνο για την υγεία. (8 εκατοστά; Μα τόσο ψηλά είναι τα kitten heels!).

Σύμφωνα με την Luisa Dillner, δημοσιογράφο του The Guardian, τα τακούνια που ξεπερνούν το όριο των 8 εκατοστών “αυξάνουν σημαντικά την πίεση στο μετατάρσιο (η πίεση αυξάνεταιι σχεδόν πάνω από 7 φορές σε τακούνια ψηλότερα των 8 εκατοστών) και επηρεάζουν σχεδόν κάθε σημείο του σώματος κάτω από τη μέση, καθώς περπατάς”.

Η άνιση κατανομή βάρους που προκαλούν τα τακούνια έχει ως αποτέλεσμα να δυναμώνουν λάθος μύες στον αστράγαλο και το κουντεπιέ. Αυτό προκαλεί ισχυρό πόνο στο πόδι, όταν πατάει ξυπόλητο στο πάτωμα, φλεγμονές στους τένοντες, καθώς και σφυροδακτυλία.

Παλαιότερες έρευνες έχουν αποδείξει παρόμοιες αλήθειες για τα τακούνια στιλέτο, καθώς μία έρευνα του Harvard απέδειξε πως αλόγιστη χρήση τακουνιών στιλέτο μπορεί να επιφέρει αυξημένο κίνδυνο αρθρίτιδας στα γόνατα.

4

Ακούγεται υπέροχο έτσι; Και το αστείο είναι πως ο τύπος που πάμε να εντυπωσιάσουμε, φορώντας πανύψηλα, sexy τακούνια, ούτε καν τα προσέχει! Μία άλλη έρευνα έχει δείξει πως οι άνδρες δεν δίνουν καμία σημασία στα υπέροχα ψηλοτάκουνά μας.

Πηγή: missbloom.gr

Τα ψηλά τακούκια επηρεάζουν τους τένοντες

Οι γυναίκες που έχουν μάθει να φοράνε παπούτσια με ψηλά τακούνια, συχνά νιώθουν πόνο στα πόδια τους όταν αποφασίζουν να βάλουν ίσια. Τώρα, βρετανοί επιστήμονες λένε πως ανακάλυψαν το γιατί.

Υπερηχογραφήματα στους μυς των ποδιών μιας ομάδας εθελοντριών έδειξαν πως όσες φορούσαν καθημερινά γόβες-στιλέτο είχαν στις γάμπες τους μυϊκές ίνες κατά 13% πιο κοντές απ’ ό,τι όσες προτιμούσαν τα ίσια παπούτσια.

Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην «Επιθεώρηση Πειραματικής Βιολογίας» (JEB), έδειξε ακόμη πως οι γυναίκες που φορούν ψηλά τακούνια έχουν πιο δύσκαμπτους Αχίλλειους

4

τένοντες.

Όλ’ αυτά σημαίνουν ότι για να μπορέσει μια γυναίκα να φορέσει ίσια παπούτσια δίχως να πονάει, αφ’ ενός θα πρέπει να τα φοράει επί λίγο καιρό, αφ’ ετέρου να κάνει ασκήσεις διατάσεως των μυών, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Όπως εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μάρκο Ναρίτσι, καθηγητής Φυσιολογίας της Γηράνσεως στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, από την δεκαετία του ’50 κιόλας οι γραμματείς που υποχρεωτικά φορούσαν ψηλοτάκουνα παπούτσια, διαμαρτύρονταν ότι δεν μπορούσαν να περπατήσουν όταν τα έβγαζαν – και κάπως έτσι είχαν καθιερωθεί τα ψηλοτάκουνα «πασούμια» στο σπίτι.

Με το πέρασμα των χρόνων, διαδόθηκε ευρέως η αντίληψη ότι η καθημερινή χρήση ψηλοτάκουνων παπουτσιών κονταίνει τους μυς της γάμπας. Έως τώρα, όμως, δεν είχε διερευνηθεί εάν στ’ αλήθεια συμβαίνει αυτό.

Έτσι, ο δρ Ναρίτσι και οι συνεργάτες του επιστράτευσαν 80 γυναίκες, 11 από τις οποίες επί 2 χρόνια ή περισσότερο δεν είχαν φορέσει παπούτσι με τακούνι χαμηλότερο από 5 εκατοστά, ενώ ταυτοχρόνως παρουσίαζαν ενοχλήματα όταν προσπαθούσαν να περπατήσουν με ίσια παπούτσια.

4

Η μελέτη

Οι ερευνητές υπέβαλλαν τις εθελόντριες σε μαγνητικές τομογραφίες και υπερηχογραφήματα – και ενώ οι μαγνητικές δεν κατέδειξαν ιδιαίτερες διαφορές, τα υπερηχογραφήματα έδειξαν πως κατά μέσον όρο οι γαστροκνήμιοι μύες των 11 εθελοντριών είχαν σημαντικά βραχύτερες μυϊκές ίνες απ’ ό,τι στις υπόλοιπες εθελόντριες.

Η διαφορά αυτή ήταν εμφανής και με ένα άλλο, απλό πείραμα: οι ερευνητές ζήτησαν από τις εθελόντριες να ξαπλώσουν μπρούμυτα σε έναν καναπέ και διαπίστωσαν πως οι φτέρνες τους σχημάτιζαν μεγαλύτερη γωνία σε όσες φορούσαν γόβες-στιλέτο απ’ ό,τι στις υπόλοιπες. Η διαφορά αυτή οφείλεται ξεκάθαρα στο ότι είναι πιο κοντοί οι μύες

4

τους στις γάμπες.

Με άλλες «ασκήσεις», τέλος, διαπίστωσαν πως οι Αχίλλειοι τένοντες των 11 εθελοντριών ήταν πολύ πιο παχείς και δύσκαμπτοι απ’ ό,τι εκείνοι των γυναικών που φορούσαν ίσια παπούτσια.

Το εύρημα αυτό εξηγεί και γιατί πονάνε όσες χρήστριες ψηλοτάκουνων παπουτσιών προσπαθούν να φορέσουν μοκασίνια: οι τένοντές τους δεν τεντώνονται επαρκώς, κατά τον δρα Ναρίτσι.

Όλ’ αυτά δεν σημαίνουν πως πρέπει να πετάξει μια γυναίκα τις αγαπημένες γόβες-στιλέτο της. Απλώς, πρέπει να κάνει διατάσεις των μυών στις γάμπες της. Ο δρ Ναρίτσι συνιστά μια άσκηση: πατήστε με τα δάκτυλα στην άκρη ενός σκαλοπατιού, κρατηθείτε γερά από τις χειρολαβές στην σκάλα για να μην πέσετε και κατεβάστε τις φτέρνες σας όσο πιο χαμηλά μπορείτε. Επιστρέψτε στην αρχική θέση και επαναλάβετε…

www.madata.gr

4

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Η ιστορία και η εξέλιξη των ποδοσφαιρικών παπουτσιών είναι ανάλογη της εξέλιξης του ίδιου του ποδοσφαίρου.

Από το 19ο αιώνα, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά παπούτσια για ποδόσφαιρο τα οποίο προστάτευαν τα πόδια, μέχρι και τις μέρες μας που πλέον τα παπούτσια αυξάνουν ακόμα και την απόδοση του αθλητή έχουν μεσολαβήσει πολλά στάδια ανάπτυξης της εν λόγω τεχνολογίας.

Ο αριθμός των κατασκευαστών, το στυλ, τα χρώματα και τα εμπορικά σήματα έχουν αυξηθεί δραματικά τον τελευταίο καιρό, δημιουργώντας μία νέα αγορά με πολλά κέρδη για τις εταιρίες που σχεδιάζουν παπούτσια.

Από πού και πότε, όμως, ξεκίνησαν όλα;

Οι πρώτες αθλητικές μπότες στην ιστορία καταγράφονται το 1526 και ανήκουν στο βασιλιά Henry VIII, ωστόσο λίγα είναι γνωστά για αυτές.

Η μεγάλη άνθιση του ποδοσφαίρου στην Αγγλία, στα τέλη του 19ου αιώνα, φέρνει και τα πρώτα υποδήματα κατάλληλα για ποδόσφαιρο. Αυτά ήταν λιγότερο βολικά, αλλά περισσότερο προστατευτικά, αφού κάλυπταν τα δάχτυλα με ελάσματα χάλυβα.

Επίσης, τα παπούτσια αυτά είχαν μακριά κορδόνια και μεταλλικά καρφιά που ένωναν το πάνω μέρος με τη σόλα.Το μέσο βάρος υπολογίζεται στα 500 γραμμάρια, ενώ όταν ήταν βρεγμένα ζύγιζαν περίπου 1 κιλό!

Μεταξύ 1900 και 1940 υπήρξε μικρή πρόοδος στην ανάπτυξη του παπουτσιού, με τις πρώτες εταιρίες να κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτές ήταν οι Gola, Hummel και Valsport.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στα χαρακτηριστικά των παπουτσιών αυτών προστίθενται ο καλός σχεδιασμός, ο οποίος θα επιτρέψει στον αθλητή να κινείται πιο ελεύθερα φορώντας αυτά.Πρωτοπόροι σε αυτό το εγχείρημα ήταν οι Λατινοαμερικάνοι, οι οποίοι ήθελαν παπούτσια που θα τους έδιναν εκρηκτικότητα, ταχύτητα και κινητικότητα.

Το 1954 ο Adolf Dassler, μαζί με τον αδερφό του Rudolf, σχεδιάζουν τα πρώτα ποδοσφαιρικά ενδύματα με αποσπώμενες τάπες. Αργότερα τα 2 αδέρφια θα τσακωθούν

4

και φτιάξουν ο καθένας από 1 κολοσσό στην αθλητική ένδυση (περισσότερες πληροφορίες εδώ).

Οι εταιρίες Mitre, Asics και Joma, οι οποίες ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’60, άλλαξαν το στυλ των παπούτσια, κατεβάζοντας το ύψος κάτω από τον αστράγαλο και δίνοντας παράλληλα στους παίχτες μεγαλύτερη ευχέρια κινήσεων και ταχύτητα.

Το 1970 η Adidas καθιερώνεται στην παγκόσμια αγορά, καθώς παρουσιάζει τα πρώτα ποδοσφαιρικά παπούτσια που δεν είναι εντελώς μαύρα.

Ο Αυστραλός Κρεγκ Τζόνστον, ένας πρώην παίκτης των Μίντλεσμπρο και Λίβερπουλ, δημιούργησε το Adidas Predator τη δεκαετία του 1980, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε το 1994. Μέχρι σήμερα είναι το πιο διάσημο ποδοσφαιρικό παπούτσι που φτιάχτηκε ποτέ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 εισέρχεται στην αγορά η Umbro, ενώ λίγα χρόνια αργότερα την ακολουθούν οι Reebok και Mizuno.

Τη δεκαετία του ’90 ξεκινάει την παραγωγή των πρώτων ποδοσφαιρικών παπουτσιών και η αμερικανική Nike. Το 1998 θα σχεδιάσει το Nike Mercurial, το οποίο ζυγίζει μόλις 200 γρ. και είναι το πιο ελαφρύ ποδοσφαιρικό παπούτσι που φτιάχτηκε ποτέ.

Η Kelme το 2006, σχεδιάζει το πρώτο παπούτσι με τεχνολογία Ελέγχου Υγρασίας.

Με τη χρήση της τεχνολογίας Laser, πλέον τα παπούτσια σχεδιάζονται ξεχωριστά για το πόδι και τις ανάγκες του κάθε αθλητή.

Χρήση των αθλητικών παπουτσιών

Ο όρος αθλητικά παπούτσια χρησιμοποιείται για τα παπούτσια για τρέξιμο, καλαθοσφαίριση και αντισφαίριση (μεταξύ των άλλων) αλλά τείνει να αποκλείσει τα παπούτσια για τον αθλητισμό όπως ποδόσφαιρο (ποδόσφαιρο) και ράγκμπι, όποιοι καλούνται γενικά "μπότεσ".

Τα παπούτσια οι ίδιοι αποτελούνται από το εύκαμπτο υλικό, χαρακτηριστικά χαρακτηρίζοντας ένα πέλμα φιαγμένο από λάστιχο. Ενώ το αρχικό σχέδιο ήταν βασικό, οι κατασκευαστές έχουν προσαρμόσει από τότε τα αθλητικά παπούτσια για τους διαφορετικούς λόγους ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για. Ένα παράδειγμα είναι η ακίδα που αναπτύσσεται για το παπούτσι πέλματα για το τρέξιμο.

Τα αθλητικά παπούτσια έχουν προσαρμοστεί επίσης για την περιστασιακή αγορά, και είναι δημοφιλής ειδικά με τους νέους. Οι όροι πάνινα παπούτσια και εκπαιδευτές τείνετε να συνδεθείτε περισσότερο με την περιστασιακή χρήση των atheltic παπουτσιών. Ο όρος πάνινο παπούτσι χρησιμοποιήθηκε αρχικά μέσα 1916 από Ηνωμένη λαστιχένια επιχείρηση για Keds εμπορικό σήμα, επειδή τα λαστιχένια πέλματα κατέστησαν τα παπούτσια ήρεμα. Εκπαιδευτής είναι ένας περιορισμός της φράσης παπούτσι κατάρτισης.

4

Αυτά τα περιστασιακά παπούτσια είναι deriviatives των παπουτσιών που φοριούνται, και επικυρωμένος, από αθλητές όπως και άλλο προσωπικότητες. Η αγορά για τα περιστασιακά αθλητικά παπούτσια είναι αρκετά μεγάλη οδήγηση σε πολύ ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων, και η προθυμία τους να υπογράψουν επάνω τις προσωπικότητες για να επικυρώσει τα προϊόντα τους. Τα δημοφιλή εμπορικά σήματα περιλαμβάνουν Nike, Adidas, PUMA, Reebok, Αντίστροφο και Fila.

Αθλητικά παπούτσια

Τα αθλητικά παπούτσια είναι πολύ σημαντικά ειδικότερα αν συμμετέχετε σε Αερόβιες δραστηριότητες όπως το περπάτημα, το τρέξιμο ή ομαδικό μάθημα Aerobic. Πρέπει να είναι κατάλληλα επιλεγμένα αναλόγως της αθλητικής σας δραστηριότητας. Η επιλογή

ενός ειδικού αθλητικού παπουτσιού, θα σας προστατέψει από την πιθανότητα τραυματισμού λόγω των αυξημένων κραδασμών και επιβαρύνσεων, που δέχεται το

μυοσκελετικό κατά την διάρκεια της άσκησης.

Σε αερόβιες δραστηριότητες υψηλής έντασης η επιβάρυνση μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει το τριπλάσιο του σωματικού σας βάρους! Επιβάλλεται να είναι τα ειδικά για

κάθε τύπο προπόνησης που επιλέγετε, γιατί υπάρχουν και διαφορετικές επιβαρύνσεις ανά αθλητική δραστηριότητα. Είναι εντελώς διαφορετικά αυτά που θα επιλέξετε για να εκτελέσετε ένα μάθημα αεροβικής από εκείνα που θα χρησιμοποιήσετε για τρέξιμο.

Υπάρχουν ειδικά αθλητικά παπούτσια για περπάτημα στην πόλη και διαφορετικά είναι εκείνα που χρησιμοποιούνται για την πεζοπορία στο βουνό. Τα μποτάκια πεζοπορίας δεν ενδείκνυνται για περπάτημα στην πόλη, διότι λόγω βάρους, κουράζουν και καταπονούν

τις κνήμες.

Αν σκοπεύετε να περπατάτε σε αργούς ρυθμούς, το καλύτερο είναι να διαλέξετε κάποιο ζευγάρι ειδικά για περπάτημα. Αν έχετε πιο ψηλούς στόχους, ίσως είναι καλύτερο να

καταφύγετε σε παπούτσια για τρέξιμο. Μπορείτε να επισκεφθείτε κάποιο εξειδικευμένο κατάστημα και να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό πριν καταλήξετε. Πολλά είναι τα

μαγαζιά που πουλάνε αθλητικά παπούτσια, αλλά λίγοι είναι αυτοί που ξέρουν να αξιολογήσουν σωστά τις ανάγκες του αγοραστή.

4

Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο στη σωστή επιλογή, όπως το ύψος, το βάρος του ατόμου, η ηλικία του, ο τρόπος που βαδίζει, η στάση του σώματος, το μέγεθος του

διασκελισμού κ.ά. Ο σωστός πωλητής, για να προτείνει το σωστό παπούτσι πρέπει να λάβει υπόψη του τα πιο πάνω στοιχεία, αλλά και την ακριβή χρήση του παπουτσιού

όπως, σε τι έδαφος θα γίνεται το περπάτημα, τι αποστάσεις θα καλύπτονται κ.ά. Υπάρχουν κάποια δεδομένα, που είναι κοινά για όλα τα αθλητικά παπούτσια και πρέπει

να τα γνωρίζεται πριν προχωρήσετε στην αγορά τους. Παρακάτω θα δείτε τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν όπως επίσης και τι πρέπει να προσέξετε κατά την

διάρκεια της αγοράς τους.

Χαρακτηριστικά Αθλητικών Παπουτσιών

4

• Τα αθλητικά παπούτσια που σας προτείνει ο πωλητής θα πρέπει να έχει τις προδιαγραφές εκείνες που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του αθλήματος σας. Άλλα παπούτσια χρειάζονται στο aerobic και εντελώς διαφορετικά αν παίζεται μπάσκετ ή τρέχετε στον στίβο.

• Καλό είναι τα παπούτσια να διαθέτουν ειδική αντικραδασμική σόλα για να σας προφυλάσσουν από τους κραδασμούς και τις επιβαρύνσεις της προπόνησης. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι σόλας όπως αυτοί με αέρα, με gel ή αλλού είδους υλικά για την καλύτερη προστασία της ποδοκίνητης και γενικότερα του ερειστικού συστήματος. Προσοχή μην σκεφτείτε το επιπλέον κόστος. Τα αθλητικά παπούτσια πρέπει να διαθέτουν οπωσδήποτε ειδική αντικραδασμική σόλα!

• Αναλόγως της σωματικής δραστηριότητας που επιλέξατε καθορίζεται και σε ποιο σημείο του πάτου του παπουτσιού βρίσκετε το ειδικό αντικραδασμικό υλικό. Θα βρείτε αθλητικά παπούτσια που το έχουν στο μπροστινό μέρος, αλλά στο πίσω μέρος, και άλλα σε όλο το μήκος του πάτου. Στο Aerobic συγκεκριμένα πρέπει να έχουν ειδική αντικραδασμικη σόλα και στο μπροστινό μέρος αλλά και στο πίσω μέρος του παπουτσιού. Αφού οι επιβαρύνσεις είναι τέτοιες κατά την διάρκεια της προπόνησης που επιβαρύνουν όλο το πέλμα.

• Υπάρχουν επίσης και ειδικοί πάτοι, φτιαγμένοι από σιλικόνη, που μπαίνουν στο εσωτερικό των αθλητικών παπουτσιών. Αυτούς τους πάτους μπορείτε να τους προμηθευτείτε από τα φαρμακεία ή σε ειδικά μαγαζιά με ορθοπεδικά ειδή. Οι πάτοι αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αν επιθυμείτε επιπλέον προστασία ή τα αθλητικά σας παπούτσια δεν έχουν την ειδική αντικραδασμική σόλα.

• Τα αθλητικά παπούτσια πρέπει να έχουν ενισχύσεις στα άκρα τους για την καλύτερη συγκράτηση του ποδιού κατά την διάρκεια της άσκησης.

• Στην πίσω πλευρά του αθλητικού παπουτσιού στην πτέρνα πρέπει να υπάρχει μια μικρή υπερύψωση για την καλύτερη προστασία του αχίλλειου τένοντα. Το ημιμποτάκι μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη λύση για αυτήν την περίπτωση.

• Τέλος μην ξεχάσετε να ελίξετε την ευκαμψία των αθλητικών παπουτσιών. Αντιστοίχως της αθλητικής δραστηριότητας που επιλέξατε πρέπει να είναι και η ευκαμψία των παπουτσιών σας κατάλληλη. Για παράδειγμα τα ειδικά παπούτσια του aerobic, πρέπει πάντα να έχουν μεγάλη ευκαμψία στο μπροστινό μέρος ώστε να μην παρεμποδίζονται οι κινήσεις που γίνονται στα δάκτυλα των ποδιών. Επίσης πρέπει να εξυπηρετούν τις διαφορές κινήσεις που γίνονται κατά την διάρκεια της προπόνησης όπως οι στροφές.

• Μην ξεχνάτε, ο μέσος όρος διάρκειας ζωής των ειδικών αθλητικών παπουτσιών δεν ξεπερνά τις 60 με 80 ώρες προπόνησης. Μετά από αυτό το διάστημα ακόμα και αν δεν έχουν υποστεί εξωτερικά φθορές παύουν να προσφέρουν οποιαδήποτε προστασία. Αν δεν τα αλλάξετε μην σας φάνει περίεργο αν αντιμετωπίσετε τραυματισμούς στην μέση, τα γόνατα, την κνήμη και την ποδοκνημική άρθρωση!

Τι πρέπει να προσέξετε αγοράζοντας Αθλητικά Παπούτσια

• Τα αθλητικά παπούτσια πρέπει να αγοράζονται τις απογευματινές ή βραδινές ώρες, αφού ήδη έχετε περπατήσει κατά την διάρκεια της ημέρας. Ο λόγος που

4

πρέπει να γίνεται κατά αυτόν τον τρόπο η αγορά τους, είναι ότι κατά την διάρκεια της προπόνησης τα πόδια σας πρήζονται. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα αν έχετε κάνει την αγορά το πρωί κατά την διάρκεια της άσκησης να σας ενοχλούν τα παπούτσια.

• Αφού επιλέξετε τα αθλητικά παπούτσια που σας αρέσουν, φορέστε και τα δυο δένοντας τα κορδόνια. Τα κορδόνια δεν πρέπει να τα δένετε πολύ σφιχτά αφού υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστεί το επάνω μέρος του ποδιού. Ούτε βέβαια να προσπαθήσετε να ακολουθήσατε την μόδα που επιβάλλει αθλητικά παπούτσια με λιτά κορδόνια. Τέλος θα πρέπει να είστε σίγουροι, ότι τα κορδόνια σας δεν είναι πολύ μακριά ώστε να σέρνονται στο έδαφος, αφού υπάρχει κίνδυνος να μπουρδουκλωθείτε σε αυτά. Τα αθλητικά παπούτσια προστατεύουν μόνο όταν δένονται σωστά τα κορδόνια τους.

• Αφού δέσετε τα κορδόνια σηκωθείτε όρθιοι. Τα παπούτσια πρέπει να ελέγχονται σε όρθια θέση.

• Ελέγξτε το μήκος του αθλητικού παπουτσιού, το διάστημα από το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού ως την εμπρόσθια εσωτερική άκρη του παπουτσιού θα πρέπει να είναι 1-1,7cm. Είναι πολύ σημαντικό το σωστό μήκος του παπουτσιού γιατί μην ξεχνάτε ότι μετά την αγορά του σίγουρα δεν θα μακρύνει�.

• Τα αθλητικά παπούτσια πρέπει να έχουν και το σωστό πλάτος αφού τα δάχτυλα σας πρέπει να κινούνται άνετα μέσα σε αυτό. Δεν πρέπει να είναι πολύ στενά αφού τα πόδια σας θα πονάνε κατά την διάρκεια της άσκησης και θα είστε ευάλωτοι σε τραυματισμούς. Και βέβαια μην ξεχνάτε ότι κατά την χρήση του τα παπούτσια θα ανοίξουν λίγο κατά πλάτος.

• Αφού ελέγξετε το μήκος και το πλάτος των αθλητικών παπουτσιών ετοιμαστείτε για το «test drive»� Μην διστάσετε να τα δοκιμάσετε κάνοντας μέσα στο μαγαζί περπάτημα, πηδηματάκια, πλάγιες κινήσεις, ακροστασίες στις μύτες των ποδιών ακόμα και τρέξιμο αν βέβαια το επιτρέπει ο χώρος.

• Τέλος αφού κάνετε την αγορά τους μην ξεχνάτε να τα συντηρείται για να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια στο χρόνο και στις δύσκολες συνθήκες της προπόνησης. Τα παπούτσια πρέπει να πλένονται συχνά με απλό σαπούνι και να στεγνώνουν με φυσικά μέσα. Τα τεχνητά μέσα όπως καλοριφέρ, αερόθερμα κ.α. μειώνουν την ελαστικότητά τους και τα καταστρέφουν.

Ανδρικό υπόδημα

Είδη και κατηγοριοποίηση

4

Τα παπούτσια γενικά κατηγοριοπούνται με βάση το δέσιμο, το πως διακοσμόυνται και τις εξωτερικές συνθήκες που επικρατούν όταν τα φοράμε. Τα περισσότερα από τα είδη

ανδρικού υποδήματος απαντόνται και σε γυναικία.Με βάση το δέσιμοBalmorals: ονομάζονται τα παπούτσια στα οποία υπάρχει ένα άνοιγμα σε σχήμα “V” επάνω στο ψίδι

τους, στις ακρες του οποίου εφάπτονται τα κορδόνια. Λέγονται αλλίως και Oxfords.

Derby shoes: αυτά στα οποία τα κορδόνια δένονται σε δύο ανεξάρτητα κομμάτια τα οποία είναι εφαρμοσμένα στο ψίδι του παπουτσιού, γνωστά και ως Bluchers στην

Αμερική.

4

Monk-straps: παπούτσια τα οποία δένονται με τοκά, φερμουάρ ή κάποια άλλη δομή εκτός από κορδόνια.

Slip-ons: είναι παπούτσια φορετά, χωρίς κορδόνια, ζώνες κτλ. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα μοκασίνια.

Με βάση το διάκοσμο:

4

Plain-toes: παπουτσια τα οποία δεν έχουν κοσμήματα επάνο στο ψίδι τους.

Cap-toes: έχουν στο μπροστά μέρος τους ένα “καπάκι” εφαρμοσμένο στο ψίδι και είναι πιθανά η πιο κοινή μορφή παπουτσιού.

Brogues: γνωστά και ώς wing-tips στην Αμερική. Είναι τα παπούτσια αυτα στα οποια δύο ανεξάρτητα κομμάτια στα οποία πάνω δένονται τα κορδόνια εκτίνονται ως το μπροστά μέρος του παπουτσιού, καλίπτοντας το ψίδι του. Υπάρχει βέβαια και η

4

περίπτωση να είναι και σε μορφή balmoral.

4

Boat-shoes ή Deck-shoes: είναι πανομοιότυπα με τα μοκασίνια μόνο που είναι πιο ανεπήσημα και μπορεί να έχουν κορδόνια, ψηλή σόλα ή ακόμη να είναι και μποτάκια.

4

Με βάση τις εξωτερικές συνθήκες για τις οποίες είναι φτιαγμένα:

Σανδάλια: ανοιχτά παπούτσια, χωρίς ψίδι, αποτελούμενα από τη σόλα τους και λωρίδες (συνήθως από δερμα) που τυλίγουν το πόδι. Φοριούνται καλοκαιρινούς μηνες ώστε το πόδι να αερίζεται και να μην υδρώνει

.

Slippers: οι παντόφλες. Προορίζονται για οικιακή χρήση.

4

Μπότες: είναι ένα ιδιέτερο είδος παπουτσιού το οποίο καλύπτει το πέλμα, τον αστράγαλο και ανεβαίνουν ίσωσ ως και το γόνατο ή και τους γλωτούς. Οι περισσότερες έχουν τακούνι το οποίο είναι πιο χοντρό από την υπόλοιπη σόλα, ακόμη και αν είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό. Είναι συνήθως φτιαγμένες από δέρμα ή καουτσούκ. Είδη μποτ'ων είναι οι Cowboy boots και οι μπότες ορειβασίας. Σκόπος τους είναι να προστατεύουν από το κρύο, το νερό, το χιόνι και τις εδαφικές ανομαλίες, επείσης υποστιρίζουν τον αστάγαλο για δύσκολες δραστηριότητες και φοριούνται και για λογους στυλ.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

ΣΙΑΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ(Β5)

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΤΑΤΙΑΝΑ(Β4)

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ(Β4)

ΤΟΚΑΤΛΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (Β6)

Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ, ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΥΣΗ.

4

Κοκό Σανέλ

Η Κοκό Σανέλ (Coco Chanel, ψευδώνυμο της Γαλλίδας Γκαμπριέλ Σανέλ, γαλλ.Gabrielle Bonheur Chanel) ήταν μια από τις διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνα (19 Αυγούστου 1883 - 10 Ιανουαρίου 1971). Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι, με γυναικεία καπέλα. Ίδρυσε ομώνυμο οίκο μόδας που παραμένει στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα. Το 1923 δημιούργησε το άρωμα "Σανέλ № 5" και εφηύρε το μικρό μαύρο φόρεμα.

Μόνο το όνομά της είναι αρκετό για να οριστεί ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα ταγέρ, μία ατζέντα, ένα άρωμα, ένα κόσμημα, μία ολόκληρη εμφάνιση. Προσδίδει prestige, ποιότητα, άμεμπτο γούστο και αλάνθαστο στυλ. Είναι μια υπογραφή αρτιότητας. Η Coco Chanel είχε ελάχιστη υπομονή και πολύ ταλέντο. Δε θα μπορούσε να καταφέρει τίποτα λιγότερο. Η Gabrielle Bonheur "Coco" Chanel (19 Αυγούστου 1883 – 10 Ιανουαρίου 1971) ήταν πρωτοποριακή γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας, της οποίας η μοντέρνα και νεωτεριστική φιλοσοφία, οι εμπνευσμένες γυναικείες μόδες - από τις αντρικές - και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα. Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόση, (μέχρι το θάνατό της, στα 87 της, η γαλλίδα σχεδιάστρια κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει τον εαυτό της ως το σημαντικότερο και ίσως το μοναδικό ρυθμιστή της μόδας του 20ου αιώνα), που ήταν το μόνο πρόσωπο στον τομέα της που αναφερόταν στο

4

περιοδικό TIME, ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επηροή στον 20ο αιώνα.

Μια γυναίκα μπροστά από την εποχη της, στην πραγματικότητα, ίσως η πρώτη γυναίκα στο κινημα απελευθέρωσης των γυναικών. Η φήμη της Chanel και το ύφος της, παρέμειναν περισσότερο από τη ζωή της. Η Chanel, βέβαια, δεν θα προσδιόριζε ποτέ τον εαυτό της ως φεμινιστρια, στην πραγματικότητα περισότερο μίλαγε για θυληκότητα παρά για φεμινισμό, παρόλα αυτά η δουλειά της είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της απελευθέρωσης των γυναικών. Στάθηκε σωσήβια λέμβος για τις γυναίκες, όχι μία, αλλά δύο φορες, κατά τη διάρκεια δυο ξεκάθαρα διαφορετικών περιόδων, που χώριζαν πολλές δεκαετίες: τη δεκαετία του 1920 και τη δεκαετία του 1950. Όχι μόνο έκανε αποδεκτά νέα στυλ και υφάσματα, αλλά έκανε μόδα την ανάγκη και την απροκάλυπτη ανυπακοή. Επειδή δεν άντεχε οικονομικά τα μοδάτα ρούχα της περιόδου, τα απέρριψε και έφτιαξε δικά της, χρησιμοποιώντας σπορ jackets και γραβάτες, που μόνο οι άντρες φορούσαν στην καθημερινότητά τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι συσχετίστηκε με το μοντερνο κινημα συμπεριλαμβανομένων των Ντιάγκιλεφ, Πικάσο, Στραβίνσκι και Κοκτώ. Όπως αυτοί οι καλλιτέχνες, έτσι και η ίδια ήταν αποφασισμένη να σπάσει τους παλαιούς κώδικες και να βρει ένα τρόπο να εκφράσει τον εαυτό της. Ο Κοκτώ κάποτε είπε γι’ αυτήν ότι «ήταν κάτι σαν θαύμα, δούλεψε στον κόσμο της μόδας με κανόνες οι οποίοι είχαν αξία μόνο για τους ζωγράφους, τους ποιητές και τους μουσικούς».

Οι καινοτομίες της είναι βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας πολλών γενεών γυναικών: τα jersey ταγέρ και φορέματα, τα ντραπέ τουρμπάνια, τα πουκάμισα, οι πλισέ φούστες, τα γυναικεία πουλόβερ, οι μπλούζες χωρίς γιακά, τα τουιντ (πλεχτά) ταγέρ, τα blazer, οι δίχρωμες (μπεζ με μαύρη μύτη) γόβες χωρίς φτέρνα, τα strapless φορέματα, οι καμπαρντίνες... Δημιουργησε, επίσης, το μικρο μαυρο φορεμα, τη ζωνη-αλυσιδα, το άρωμα № 5, το total look, τα κοσμηματα στα ρουχα, το κασμιρενιο καρντιγκαν, την καπιτονέ τσάντα με την αλυσίδα, τις γυναικείες πυτζάμες (τις οποίες κατόρθωσε να κάνει και κοινωνικά αποδεκτές), το unisex στυλ, το gypsy look και τα γυναικεία παντελονια, ενώ, επίσης, αυτή ήταν που καθιέρωσε το μαυρισμα και τα κοντα μαλλια στις γυναίκες.

Η σχεδιάστρια χρησιμοποίησε, επίσης, τα ζωηρά χρώματα και τα θηλυκά τυπωμένα σιφόν στα σχέδιά της που αφορούσαν στην πρωινή ενδυση. Τα βραδινά της σύνολα ακολούθησαν τη μακριά και λεπτή γραμμή για την οποία η σχεδιάστρια ήταν γνωστή, αλλά και το ενσωματωμένο τούλι, τη δαντέλλα, και τα διακοσμητικά στοιχεία που μαλακώνουν και κανουν ρομαμαντικότερο το ένδυμα.

Τα γεγονοντα της ζωής της Coco Chanel δείχνουν ότι αναγνώρισε από νωρίς, κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, ότι η κοινωνία και η μόδα συνδέονται άμεσα και περίπλοκα μεταξύ τους. Τα παθιασμένα ενδιαφέροντα της σχεδιάστριας ενέπνευσαν τις μόδες της. Το διαμέρισμά της και ο ιματισμός της ακολουθούσαν την αγαπημένη της χρωματική παλέτα, σκιές του μπεζ, του μαύρου και του λευκού. Αντικείμενα από τη συλλογή τέχνης της και τα θεατρικά ενδιαφέροντά της, της παρείχαν την κατάλληλη έμπνευση για τα θέματα των collections της. Όταν η Chanel παρευρέθηκε σ’ ένα χορό

4

μεταμφιεσμένων, ντύθηκε σαν μια φιγούρα από πίνακα του Βατώ (Watteau) και αργότερα ξαναδούλεψε αυτό το κοστούμι και το μετέτρεψε σε γυναικείο κοστούμι.

Η Chanel, επίσης, εμπνεόταν για τις δημιουργίες της από την καθημερινότητα και την προσωπική της ζωή. Κατά τη διάρκεια του δεσμού της με τον Etienne Balsan εμπνεύστηκε τα σύνολα ιππασίας, ενώ η συμβίωσή της με το δούκα του Γουέστμινστερ, την οδήγησε σε μια αγγλική περίοδο - που κατόρθωσε να την εισάγει στους κλειστούς υψηλους κύκλους της κοινωνίας. Η συνεχής ανάγκη για υψηλή ραπτικη και τα χρήματα για τη χρηματοδότησή της, βρισκονταν εκεί στις αίθουσες χορού και στα σαλόνια του Παρισιού. Και η αυξανόμενη φήμη της Chanel ως πρωτοποριακής σχεδιάστριας, ενδυνάμωσε την επιθυμία της υψηλής κοινωνίας να την συμπεριλάβει στους κύκλους της. Η κοινωνία, άλλωστε, πάντα αγαπά να βρίσκεται κοντά στην δημιουργικότητα.

«Δεν μπήκα στην κοινωνία αυτή επειδή έπρεπε να σχεδιάσω ρούχα. Σχεδίασα ρούχα, ακριβώς επειδή μπήκα στην κοινωνία αυτή. Επειδή ήμουν η πρώτη που έζησε τη ζωή αυτού του αιώνα» είχε πει η ίδια η Chanel.

Αργότερα, προσέλαβε ρώσσους μετανάστες από τον φιλικό της κύκλο, για να εργαστούν στο εργαστήριο κεντήματός της, δημιουργώντας, έτσι, σχέδια που μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της. Γνωστή για την ανηλεή τελειομανία της, είτε στο σχέδιο, είτε στην εφαρμογή, αλλά και για τις ισχυρές απόψεις της σε κάθε θέμα γούστου, η Chanel δημιούργησε τα ρούχα της έχοντας σαν αρχή την προσωπική της πεποίθηση.

Το κοφτερό μυαλό της φαίνεται σε κάθε δημιουργία της. Από τη χρήση των logos, μέχρι τη βαθιά κατανόηση της δύναμης της προσωπικότητας και των πακέτων συσκευασίας. Ακόμα, για τη Chanel ήταν πολύ σημαντικο το να αντιγραφεται.

Η Coco Chanel δεν ήταν απλά μπροστά από την εποχή της. Ήταν μπροστά από τον ίδιο της τον εαυτό. Εάν κάποιος κοιτάξει τις δουλειές των σύγχρονων σχεδιαστών μόδας, τόσο διαφορετικών μεταξύ τους, όπως οι Tom Ford, Helmut Lang, Miuccia Prada, Jil Sander και Donatella Versace, βλέπει ότι πολλές δημιουργίες τους αντανακλούν τις δικές της δημιουργίες. Αποδεικνύεται, δηλαδή, πως το γούστο της και η αίσθηση του στυλ που διέθετε, υπερπηδούν τη μόδα του σήμερα.

Ο τρόπος ζωής της Chanel, την τροφοδότησε ιδέες για το πώς οι σύγχρονες γυναίκες πρέπει να δείχνουν, να ενεργούν και να ντύνονται. Η λεπτή, αγορίστικη φιγούρα της και και τα κοντά της μαλλιά έγιναν ιδανικό, όπως και το μαυρισμένο δέρμα της, ο δραστήριος τρόπος ζωής της και η οικονομική ανεξαρτησία της. Σε όλη τη σταδιοδρομία της, η Chanel πέτυχε στη συσκευασία και το μάρκετινγκ των προσωπικών της τοποθετήσεων, στυλ και ύφους, γεγονός που την κάνει έναν βασικό ρυθμιστή του γυναικείου γούστου καθ' όλη τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Ήταν για μια ολόκληρη κοινωνία ένα παράδειγμα προς μίμηση. Πιο συγκεκριμένα..

• Τα παντελόνια καμπάνες

4

Στην περίπτωση αυτή καθοριστικός παράγοντας ήταν η πρακτικότητα. Η Chanel φορούσε παντελόνια καμπάνα στη Βενετία για να μπαινοβγαίνει ευκολότερα στις γόνδολες και έτσι ξεκίνησε μια επανάσταση στο σχεδιασμό των παντελονιών.

• Τα κοντά μαλλιά

Η επανάσταση αυτή, ήρθε απλά τυχαία. Αφού έκαψε τα μαλλιά της, τα έκοψε εντελώς και έκανε μία εμφάνιση στο Παρίσι, αρχίζοντας την τρέλλα με τα κοντοκουρεμένα μαλλιά. Όπως πάντα, κάθε ιδέα της Chanel προκαλούσε σεβασμό. Και το σημαντικότερο...

• Το μαύρισμα από τον ήλιο

Αυτή ήταν, ίσως, η μεγαλύτερη ανατροπή που η σχεδιάστρια κατάφερε και μάλιστα άθελά της. Από την εποχή του Σαίξπηρ ακόμα, πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, το λευκό δέρμα δήλωνε την υψηλή κοινωνική θέση. Η Ελισάβετ Α΄ πέθανε από τα άσπρα καλλυντικά μολύβδου. Στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου μέρους του 18ου και του 19ου αιώνα, το λευκό, άσπιλο δέρμα θεωρήθηκε ελκυστικό, ειδικά στις γυναίκες, δεδομένου ότι το μαυρισμένο δέρμα συνδέθηκε με τη χειρωνακτική εργασία σε ένα αγρόκτημα ή στην ύπαιθρο. Η κατοχή του λευκού δέρματος δήλωνε ότι κάποιος ήταν αρκετά πλούσιος ώστε να μισθώνει άλλους για να κάνουν χειρωνακτική εργασία. Μετά την εμμονή δύο αιώνων, λοιπόν, το γεγονός αυτό έπρεπε να αλλάξει και άλλαξε όταν η Coco Chanel απόκτησε τυχαία ένα σκοτεινό μαύρισμα, κατά τη διάρκεια των διακοπών της στη γαλλική Ριβιέρα στη δεκαετία του 1920, αναφλέγοντας τη μανία μεταξύ των λευκών για το μαυρισμένο δέρμα. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η προηγούμενη κοινωνική σημασία ενός μαυρίσματος είχε αντιστραφεί και το επιχαλκωμένο δέρμα μεταξύ των λευκών δήλωσε συχνά την υψηλή κοινωνική θέση, τον πλούτο και την υγεία, ενδεχομένως για τον αντίθετο λόγο. Τώρα που οι περισσότερες εργασίες γίνονται μέσα σε κλειστούς χώρους, το μαύρισμα για τους λευκούς υποδηλώνει πλούτο, εφόσον απαιτείται ελεύθερος χρόνος για να το αποκτήσουν.

Σχεδιαστικές καινοτομίες

• Ανατροπή του New Look του Ντιόρ

Η υψηλή κοινωνία ήταν αφοσιωμένη στη μόδα το 1900-1910. Μόνο οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι εκείνης της εποχής μπορούσαν να εχουν κομμάτια υψηλής ραπτικής, διότι τα ρούχα αυτά ήταν χειροποίητα και η διαδικασία παραγωγής ήταν αργή, λεπτομερής και ακριβή. Γι’ αυτό οι περισσότεροι δεν είχαν τα λεφτά για να πληρώσουν αυτά τα ρούχα. Οι πλούσιοι ήλεγχαν την μόδα, γιατί η μόδα ήταν ένα σύμβολο του κοινωνικού status. Το συνηθισμένο στυλ ηταν εξωπραγματικό, οι γυναίκες φορούσαν πολλά ρούχα το ένα πάνω από το άλλο, για παράδειγμα σεμιζιέ, κορσέ, επικάλυμμα του κορσέ, μεγάλα εσώρουχα, φανελένια μεσοφόρια (τα οποία συνήθως ήταν και περισσότερα του ενός)... Το λεγόμενο New Look του Ντιόρ. Γύρω στο 1908, ένα νέο στυλ στη μόδα ξεκίνησε. Η Chanel αντικατέστησε τον κορσέ με την άνεση και την καθημερινή κομψότητα. Τα σχέδιά της περιλάμβαναν τα απλά ταγέρ και φορέματα, τα γυναικεία παντελόνια, τα

4

κοσμήματα κοστουμιών, τα αρώματα και τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα. Το κόνσεπτ ήταν η γυναικεία φιγούρα να φαίνεται φυσική. Οι γυναίκες ξεκίνησαν να κάνουν καριέρα σε διάφορους τομείς και είχαν ένα νέο τρόπο ζωής. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, οι γυναίκες ανέλαβαν τις δουλειές των αντρών και τα συνηθισμένα πομπώδη ρούχα εξαφανίστηκαν. Μετά το πέρας του πολέμου, η μόδα της Chanel επηρεάστηκε από την καινούρια συμπεριφορά των γυναικών. Σύντομα, επεκτάθηκε και στην υψηλή ραπτική δουλεύοντας το ζέρσεϋ, η πρώτη στον γαλλικό κόσμο της μόδας. Μέχρι το 1920, ο οίκος της επεκτεινόταν συνεχώς, κάνοντας μόδα το look της, του μικρού αγοριού. Τα χαλαρά της σχέδια, οι κοντές φούστες και το casual ντύσιμο της, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με την μόδα του κορσέ που επικρατούσε τις προηγούμενες δεκαετίες. Η ίδια η Chanel ντυνόταν με ρούχα που έμοιζαν με αντρικά, πράγμα που προσάρμοσε και στις υπόλοιπες γυναίκες, οι οποίες το έβρισκαν απελευθερωτικό. Ο ίδιος ο Κριστιάν Ντιόρ είπε: « με ένα μαύρο πουλόβερ και δέκα σειρές μαργαριτάρια ξεσήκωσε την μόδα».

• Τα μικρά καπέλα

Τα αγορίστικα σχέδιά της, λοιπόν, που ερχόντουσαν σε πλήρη αντίθεση με την Belle Epoque, που ήταν στη μόδα εκείνη την περίοδο, δεν περιορίζονταν στα ρούχα και για την ακρίβεια δεν ξεκίνησαν κι απ’ αυτά. Την πρώτη της σχεδιαστική απόπειρα την έκανε στα καπέλα, τα οποία και αναδιαμόρφωσε. Ενώ, μέχρι και τότε τα καπέλα ήταν πλατύγυρα και υπερβολικά, φορτωμένα με στολίδια, η Chanel επαναστάτησε σχεδιάζοντας (και φορώντας) καπέλα μικρά, απλής φόρμας και με στενό γείσο. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με αυτό, είπε: «πώς μπορεί να λειτουργήσει το μυαλό κάτω από αυτές τις συνθήκες;». Και κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί η ίδια είναι ότι δεν χρησιμοποιούσε το μυαλό της.

• Το μικρό μαύρο φόρεμα

Η Chanel συνέχισε να δημιουργεί επιτυχείς εμφανίσεις και στυλ για τις γυναίκες κατά τη δεκαετία του '20 και του '30. Τη δεκαετία του '20 διέδωσε το μικρό μαύρο φόρεμα, το οποίο έφερε πολλές για την εποχή καινοτομίες. Είχε κοντύνει το μήκος του, η μέση δεν ήταν πλέον ασφυκτικά στενή και η απλή μεταβλητότητά του, τού επέτρεπε να φορεθεί και την ημέρα και το βράδυ, ανάλογα με το είδος των αξεσουάρ που του προσέθετες. Ήταν το πρώτο ρούχο που διέθετε αυτό το προσόν. Αν και τα απλά μαύρα φορέματα προϋπήρχαν της Chanel, αυτά που αυτή σχεδίασε θεωρήθηκαν και θεωρούνται πρότυπα υψηλής ραπτικής. Το 1923, η σχεδιάστρια είπε στο Harper's Bazaar ότι "η απλότητα είναι η κεντρική ιδέα όλης της αληθινής κομψότητας", ενώ το 1926, η αμερικανική Vogue παρομοίασε «το μικρό μαύρο φόρεμα» της Chanel με το Ford, υπαινισσόμενη τη σχεδόν καθολική δημοτικότητά του και την καθιέρωση του στη μόδα ως βασικό στοιχείο της. Στην πραγματικότητα, η έννοια του φορέματος κατάλληλου για την ημέρα και το βράδυ έγινε και μια βάση για την ίδια τη Chanel, καθ' όλη τη διάρκεια των επόμενων εποχών και ένα κλασικό κομμάτι της ένδυσης των γυναικών του εικοστού αιώνα. Για τις βραδυνές εμφανίσεις, το φόρεμα συνοδευόταν από μία σειρά κοσμημάτων...

• Τα κοσμήματα

4

Η μοναδική της αίσθηση περί μόδας αντικατοπτριζόταν και στα σχέδια που έκανε και για τα κοσμήματα. Η καινοτομία της ήταν πως συνδύαζε πραγματικές με ψεύτικες πέτρες. Για άλλη μια φορά, παρασυρόταν στο σχεδιασμό από τα προσωπικά της πάθη και προτιμήσεις. Στα κοσμήματά της επαναλάμβανε, πολλές φορές, τη φόρμα της καμέλιας, που ήταν το αγαπημένο της λουλούδι.

• Το άρωμα Νο.5

Το διάσημο άρωμά της, το Chanel No.5, ήταν το πρώτο που βγήκε στην αγορά από σχεδιαστή ρούχων στην ιστορία της αρωματοποιϊας και οι ευθείες γραμμές του μπουκαλιού, το έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα επιδεικτικά μπουκάλια αρωμάτων της εποχής εκείνης. Το Νο. 5 λέγεται ότι ήταν ο τυχερός αριθμός της Coco, εντούτοις η ονομασία του αρώματος επιλέχτηκε πραγματικά, επειδή ήταν το πέμπτο δείγμα. «Το Chanel No5 ακόμα ταξινομείται ανάμεσα στα πέντε κορυφαία εμπορικά σήματα οποιουδήποτε σημαντικού καταστήματος», λέει ο Jean Hoehn Zimmerman, ανώτερο εμπορικό στέλεχος της Chanel, «η επιτυχία του οποίου οφείλεται στο άρωμα το ίδιο και την πολύ δημιουργική διαφήμιση πίσω από αυτο." Προς το τέλος της δεκαετίας του '50, η M έριλιν Μονρό αποκάλυψε ότι το Chanel Νο.5 ήταν το αγαπημένο της άρωμά. Όταν ρωτήθηκε τι φορούσε στο κρεβάτι, αυτή απάντησε "δύο σταγόνες του Chanel Νο.5". Ένα μπουκάλι Chanel Νο. 5 πωλείται κάθε 30 δευτερόλεπτα. Η Chanel το εισήγαγε το 1922. Από τότε έγινε και παρέμεινε δημοφιλές και παραμένει ένα κερδοφόρο προϊόν της επιχείρησης Chanel. Ο Pierre Wertheimer έγινε συνεργάτης της στην επιχείρηση αρώματος το 1924. Ο Wertheimer ήταν κύριος μέτοχος της επιχείρησης κατά 70%. Η Coco Chanel έλαβε το 10% και ο φίλος της Bader το 20%. Ο Wertheimer συνεχίζει να ελέγχει την επιχείρηση αρώματος μέχρι και σήμερα. Με το μείγμα του ylang-ylang και γιασεμιού (που καλλιεργούνται σε ειδικά λιβάδια, στη Γαλλία, που είναι στην κατοχή της εταιρείας), το διακριτικό art deco μπουκάλι και τη μινιμαλιστική συσκευασία του, το No5 παραμένει ένα ανεξίτηλο σύμβολο του οίκου Chanel και του δυτικού πολιτισμού αυτού του αιώνα. Η chanel αγαπούσε να αναφέρει την έκφραση του ποιητή Paul Valery που είπε ότι "μια άσχημα αρωματισμένη γυναίκα δεν έχει κανένα μέλλον." Τρία τέταρτα ενός αιώνα αργότερα, το No5 προφανώς συνεχίζει να είναι μια προστασία ενάντια σ’ αυτή τη μοίρα.

• Το ταγέρ Chanel

Οτιδήποτε και αν είναι, είτε ένα ταγέρ του 30, είτε του 60, το κλασικό ταγέρ Chanel έχει τις "boxy" -τετράγωνες- γραμμές. Το χαρακτηριστικό ταγέρ της, επίσης, έχει λεπτή και συγκεκριμένη πλέξη (που είναι μια μοναδική τεχνική αργαλειού), ενώ το σακάκι ευθυγραμμίζεται με τη φούστα και έχει μαύρα τελειώματα. Τα κουμπιά είτε μοιάζουν με νομίσματα, είτε είναι χρυσά με το διπλό λογότυπο των "CC" να επιδεικνύεται πάνω τους και συνδυάζονται με μεγάλα μαργαριταρένια περιδέραια κοστουμιών. Υπάρχει πάντα ένα ζωνάρι που ράβεται στη μέση της φούστας, για να αποτρέπεται η μπλούζα από την ολίσθηση και το φερμουάρ τοποθετείται στην πλευρά της φούστας για να είναι πιο άνετη. Από μία άποψη, το να φοράει κάποιος ένα ταγέρ Chanel, είναι όπως το να φοράει ένα οποιοδήποτε άλλο περίκομψο ταγέρ, το οποίο, όμως, έχει φτιαχτεί ειδικά για να ταιριάζει στις κινήσεις αυτού που το φορά και να διατηρεί την τέλεια χάρη του και την

4

κομψότητά του. Το γνωστό, αυτό, ταγέρ της Chanel, που προωθήθηκε το 1923, περιλάμβανε μια φούστα στο μήκος του γόνατου (για πρώτη φορά στην ιστορία της γυναικείας μόδας, οι γυναίκες έδειχναν τους γυμνούς τους αστραγάλους σε δημόσια θέα - οι άνθρωποι είχαν εκπλαγεί από αυτό το νέο στυλ) ή παντελόνι για γυναίκες, δημιουργώντας το πρωτοποριακό για την εποχή ανδρόγυνο στυλ, το οποίο, επίσης, περιλάμβανε το γυναικείο πουκάμισο και τη γραβάτα, που κανένας άλλος σχεδιαστής δεν είχε τολμήσει να χρησιμοποιήσει. Τα ταγέρ αυτά, εξαφάνιζαν την γυναικεία μέση και διέθεταν απλότητα. Τα ταγέρ της ταίριαζαν στον τρόπο ζωής των ανθρώπων και δεν ήταν απλά μόδα. Η ίδια έλεγε «φτιάχνω ρούχα μέσα στα οποία οι γυναίκες μπορούν να ζουν, να αναπνέουν, να αισθάνονται άνετα και να φαίνονται νεότερες». Το σκεπτικό πίσω από αυτά βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με το σκεπτικό που έφτιαχναν τα ρούχα πριν από αυτήν. Το Μάιο του 1916, η Chanel εισήγαγε τα ζέρσεϋ ταγέρ. Το ζέρσεϋ είναι ένα μαλακό και ελαστικό ύφασμα, το οποίο χρησιμοποιείτο μόνο για τα εσώρουχα των αντρών, πριν εκείνη το χρησιμοποιήσει στα ταγέρ της, γιατί η εμφάνισή του και η κίνησή του το καθιστούσαν δύσκολο στο χειρισμό. Λόγω των συνθηκών του πολέμου, η Chanel το υιοθέτησε σαν υλικό υψηλής ραπτικής. Σήμερα το μέσο κόστος ενός κοστουμιού Chanel είναι $5.000 και μπορεί να αγοραστεί μόνο σε Chanel boutiques ή σε πολυτελή καταστήματα. Οι λεπτομέρειες, όπως τα έξοχα υφάσματα, το προσεγμένο κόψιμο και το ράψιμο στο χέρι συμβάλλουν στο υψηλό κόστος. Η Chanel ήταν σταθερός οπαδός της άποψης ότι, εάν οι δαπάνες κόστους των προϊόντων της ήταν υψηλές, κατόπιν τα εμμονικά, τέλεια σχέδιά της θα εκτιμούνταν αληθινά.

• Η καπιτονέ τσάντα με την αλυσίδα

Η καινοτομία της συγκεκριμένης τσάντας (για την οποία πηρε το Neiman Marcus award) ήταν αφ’ ενός η ειδική επεξεργασία που είχε υποστεί το δέρμα και αφ’ ετέρου η ευφάνταστη εισαγωγή της αλυσίδας στη γυναικεία ένδυση και αξεσουάρ.

• Το total look

Η Chanel ήταν η πρώτη σχεδιάστρια που έφερε τη μονοχρωμία στην εξωτερική εμφάνιση δημιουργώντας το total look.

• Προϊόντα μακιγιάζ

Επίσης, ήταν η πρώτη σχεδιάστρια στην ιστορία της μόδας που σχεδίασε συσκευασίες προϊόντων μακιγιάζ.

• Το casual ντύσιμο

Η Chanel έφερε και το casual ντύσιμο στις γυναίκες δημιουργώντας για πρώτη φορά γυναικεία πουλόβερ (διακοσμημένα συνήθως με χάντρες) και τις διάσημες δίχρωμες μπαλαρίνες της (μπεζ με μαύρη μύτη). Τέλος, η ίδια εισήγαγε

• Το ethnic ντύσιμο

4

Αυτό το στυλ ένδυσης περιλάμβανε μια σειρά ρούχων επηρεασμένων από την Ασία, μια άλλη που αποκάλυπτε το gypsy look και σαν αξεσουάρ χρησιμοποιούνταν κατά βάση τα ντραπέ τουρμπάνια.

Σήμερα

Οι φορείς και οι δημιουργοί του μύθου, που κατοικοεδρεύουν στα γραφεία Chanel στην οδο Cambon και στη λεωφόρο Charles de Gaulle στο Παρίσι, αλλά και στη 57η οδό στη Νέα Υόρκη έχουν πετύχει να καταστήσουν το όνομα Chanel ακόμα περισσότερο εμπορικό και επιτυχές στο τέλος του 20ου αιώνα απ' ό,τι ήταν στην αρχή, επειδή έχουν μάθει να βρίσκουν μια μέση λύση μεταξύ της προστασίας των διαχρονικών στοιχείων της κληρονομιάς Chanel (όπως το No5) και της προσαρμογής των επίκαιρων στοιχείων της. Μετά το θάνατο της Chanel το 1971, αρκετοί από τους βοηθούς της σχεδίασαν τις συλλογές της υψηλής ραπτικής και ready-to-wear έως ότου ανέλαβε ο Karl Lagerfeld (γεννημένος το 1938) το κομμάτι της υψηλής ραπτικής το 1983 και τις ready-to-wear τo 1984. Ο Lagerfeld, όπως και η Chanel κατά την διάρκεια της επιστροφής της, κοίταξε στα προηγούμενα σχέδια για το μυστικό της επιτυχίας του. Τα σχέδιά του ενσωμάτωσαν τις λεπτομέρειες της υπογραφής της Chanel, τα υφάσματα τουίντ, τα χρώματα, τις χρυσές αλυσίδες, το καπιτονέ δέρμα, και το συνδεμένο λογότυπο των "CC". Στις πιο πρόσφατες συλλογές, ο Lagerfeld έγινε πιο ασεβής, αποσυνθέτοντας μερικά από τα θηλυκά looks της Chanel. Παίζοντας με το γεγονός ότι το αγαπημένο ύφασμα της ήταν το ζέρσεϋ, ο Lagerfeld το ενσωμάτωσε ακόμη και στις μπλούζες και στις λεπτομέρειες όλων των σχεδίων του. Εν τούτοις, η δυνατότητα του Lagerfeld να ψάχνει στο αρχείο του οίκου για την έμπνευση του, πιστοποιεί τη σημασία της συνεισφορας της Gabrielle Chanel στη μόδα των γυναικών στον εικοστό αιώνα. «Μια γυναίκα μπορεί να είναι υπερβολικά ντυμένη, ποτέ όμως δε μπορεί να είναι υπερβολικά κομψά ντυμένη». Η Coco ήξερε πολύ καλά ότι το στυλ δεν έρχεται μόνο από την ενδυμασία, αλλά και από τη συμπεριφορά.

4

Τύπος Ιδιωτικά , D.Gelfond Βιομηχανία Μόδα Ιδρύθηκε το 1985 Αρχηγείο Milan , Ιταλία Προϊόντα Ενδύματα, υποδήματα, τσάντες, γυαλιά ηλίου, ρολόγια Υπάλληλοι 3.150 Δικτυακός τόπος dolcegabbana.it

Dolce & Gabbana είναι μια ιταλική βιομηχανία πολυτέλεια οίκο μόδας . Η εταιρεία ξεκίνησε από τους Ιταλούς σχεδιαστές Domenico Dolce (γεννημένος 13, Σεπ. 1958 σε Polizzi Generosa, Σικελία) και Stefano Gabbana (γεννημένος 14 Νοέμβριος 1962 στη Βενετία). Μέχρι το 2005 ο κύκλος εργασιών τους ήταν € 597 εκατομμύρια. Οι δυο άνδρες συναντήθηκαν στο Μιλάνο το 1980 και εργάστηκε για τον ίδιο οίκο μόδας. Το 1982 ίδρυσαν ένα στούντιο συμβούλων σχεδιαστή. Στο χρόνο που μεγάλωσε για να γίνει "Dolce & Gabbana". Παρουσίασαν συλλογή πρώτες γυναίκες τους το 1985 στο Μιλάνο, όπου ένα χρόνο αργότερα το κατάστημά τους θα ανοίξει τις πόρτες του το 1986 (Dolce & Gabbana 2011).

Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε γραμμή κορμάκι τους, και το 1989 άρχισε να σχεδιάζει εσώρουχα και μαγιό (Domenico). Dolce Gabbana και άρχισαν να εξάγουν τα προϊόντα τους στην Ιαπωνία και σε άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ, όπου ίδρυσαν τη δική τους

4

εκθεσιακό χώρο το 1990 (Gabbana, Stephano 2011). Την ίδια χρονιά παρουσίασε τις συλλογές τους άνδρες τους. Θα ξεκίνησε το πρώτο άρωμα τους Dolce & Gabbana το 1992 (Dolce & Gabbana 2011). Κέρδισαν το βραβείο Woolmark το 1991 και το βραβείο «πιο θηλυκό άρωμα της χρονιάς» το 1993 (Dolce & Gabbana 2007). Θα κέρδισε Όσκαρ για την καλύτερη ανδρική άρωμα το 1996. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 οι πωλήσεις τους ήταν περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια και το 2003, μόνο τα έσοδά τους έφθασε 633,2 εκατομμύρια δολάρια (Gabbana, Stephano 2011).

4

O Hilfiger γεννήθηκε στην Elmira , Νέα Υόρκη . Το δεύτερο από τα εννέα παιδιά της ένα κοσμηματοπωλείο και ένα Ιρλανδικός-Αμερικανός νοσοκόμος, μεγάλωσε σε μια οικογένεια German-Swiss/Irish-American. [2] Hilfiger υποστηρίζει, επίσης, την άμεση descendence από το σκωτσέζικο ποιητή Robert Burns . [3] Οι γονείς του αρχικά προορίζεται γι 'αυτόν να είναι ένας μηχανικός.

Φοίτησε στο Elmira Δωρεάν Ακαδημίας για το γυμνάσιο. Παρευρέθηκε επίσης GST BOCES Bush Campus σε Elmira, Νέα Υόρκη για τις συναλλαγές μηχανουργείο.

Καριέρα

Αντί προώθηση της εκπαίδευσης του, άρχισε να εργάζεται στον τομέα της λιανικής στην ηλικία των 18 ετών. Hilfiger θα πάει στο Νέα Υόρκη για να αγοράσει τζιν και καμπάνα-πυθμένα παντελόνι, το οποίο έχει προσαρμοστεί και μεταπωλούνται σε Μπράουν, ένα τοπικό κατάστημα στο κέντρο της πόλης Elmira.

Άνοιξε αργότερα δικό του κατάστημα, που ονομάζεται Τόπος του Λαού, γύρω από το τετράγωνο στο κέντρο Elmira. Με τα χρόνια, μια σειρά από καταστήματα έκλεισαν στο κέντρο της Ελμίρα η κυκλοφορία ψώνια μετατοπίστηκε στο νέο Mall Arnot σε Horseheads , Νέα Υόρκη . Μετά από επτά χρόνια, τοποθετήστε το Λαϊκό χρεοκόπησε, όταν Hilfiger ήταν 25.This είναι όταν εγγεγραμμένα για τη μελέτη εμπόριο. Η ιστοσελίδα της αρχικής κατάστημα έκτοτε έχει κατεδαφιστεί για να κάνουν χώρο για πρώτη Arena, στο σπίτι του Elmira Τσακάλια ομάδα χόκεϊ. [

Μετά την στροφή προς τον σχεδιασμό των ρούχων με το σχεδιασμό για το υπόλοιπο των καταστημάτων του στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, Hilfiger μετακόμισε στη

4

Νέα Υόρκη με τη σύζυγό του Σούζι. Παρά το γεγονός ότι είχε προσφερθεί θέσεις βοηθός του σχεδιασμού με σχεδιαστές Calvin Klein και Perry Ellis , γύρισε τις προσφορές, παρά το γεγονός ότι ήταν έσπασε.

Το 1984, ίδρυσε την Tommy Hilfiger Corporation ( NYSE : TOM), με την υποστήριξη από την ομάδα Murjani, η οποία εισήχθη στο χρηματιστήριο το 1992, εισάγοντας την υπογραφή του συλλογή ανδρικά ενδύματα. Μέχρι το 2004, η εταιρεία είχε 5.400 υπαλλήλους και έσοδα άνω των 1,8 δισ. δολαρίων. Hilfiger ονομάστηκε Designer Ανδρικά της Χρονιάς από το Συμβούλιο των Σχεδιαστών Μόδας της Αμερικής το 1995.

Το 1998, έδωσε Hilfiger τραγουδίστρια Aaliyah μια διαπραγμάτευση επικύρωσης, στην οποία ο ίδιος την τίμησε το καλοκαίρι του 1998 επίδειξη μόδας του στην Τζαμάικα .

Το 1999, Hilfiger εισήχθη ως κύριος χορηγός για την Britney Spears 1999 ... Baby One More Tour ώρα . Ο ανιψιός του, ποπ τραγουδιστής Μάικλ Φρέντο ήταν επίσης ένα μοντέλο και εκπρόσωπος για Tommy Jeans και ήταν το opening act για το μωρό Britney Spears 'One More Tour ώρα.

Το 2005, μια τηλεόραση CBS ριάλιτι σόου που ονομάζεται The Cut παρακολούθησαν την πρόοδο των δεκαέξι διαγωνιζόμενοι που διαγωνίστηκαν για μια θέση εργασίας με το σχεδιασμό Hilfiger με παρόμοιο τρόπο με τον Donald Trump 's The Apprentice . Στο τέλος Hilfiger επέλεξε Chris Cortez.

Σε μεγάλο βαθμό λόγω της μείωσης των πωλήσεων, το 2006, Tommy Hilfiger πωλείται η εταιρεία του για 1,6 δισ. δολάρια, ή 16,80 δολάρια ανά μετοχή, για την Apax Partners , μια ιδιωτική εταιρεία επενδύσεων.

Τον Μάρτιο του 2010, Phillips - Van Heusen , ιδιοκτήτης του Calvin Klein, αγόρασε την Tommy Hilfiger Corporation για 3 δισεκατομμύρια δολάρια.

Τον Μάρτιο του 2012, Hilfiger είχε ανακοινωθεί ως σύμβουλος μόδας στο American Idol .

4

DONNA KARAN

Karan Donna Ivy Faske σε Hymietown, ΗΠΑ, η κόρη του Ελένη (το γένος Richie), ένας πωλητής και το μοντέλο, και Gabby Faske, ένα ψιλικών. Μεγάλωσε σε Woodmere , Long Island της Νέας Υόρκης, με την πατριός και η μητέρα της. Karan άρχισε να πουλά ρούχα για Cedarhurst , Νέα Υόρκη 's κεντρική λεωφόρο σε ηλικία 14 ετών.

Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Hewlett το 1966, και στη συνέχεια πήγε στο σχολείο εφημερίων του σχεδίου .

Καριέρα

Μετά την αναχώρηση από το κολέγιο, Karan εργάστηκε για Anne Klein, τελικά να γίνει επικεφαλής της Anne Klein σχεδιασμού της ομάδας, όπου παρέμεινε μέχρι το 1985, όταν ξεκίνησε επώνυμη Donna Karan ετικέτα της.

4

Sasha Pivovarova σε DKNY από την Donna Karan

Καριέρα

Karan ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός σχεδιαστή με την Anne Klein στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όπου ήταν τελικά προήχθη σε επίκουρος σχεδιαστή το 1971. Ως βοηθός του Klein, Karan ήταν ένας συμμετέχων σε Η Μάχη των Βερσαλλιών Fashion Show στις 28 Νοεμβρίου 1973. Όταν η ίδια η Anne Klein πέθανε το 1974, Takihyo Corporation της Ιαπωνίας έγινε ο νέος ιδιοκτήτης και Karan, μαζί με τον πρώην συμμαθητής και φίλος της Louis Dell'Ollio, έγινε επικεφαλής σχεδιαστής του οίκου. Το 1984, έφυγε Karan Anne Klein και, μαζί με τον τότε σύζυγό της, Stephan Weiss και Takihyo Corporation, ξεκίνησε τη δική της επιχείρηση «να σχεδιάσουν μοντέρνα ρούχα για τον σύγχρονο άνθρωπο". Έδειξε τη συλλογή ενδυμάτων πρώτες γυναίκες της το 1985.

Karan έγινε γνωστή για τη σειρά «Απαραίτητα» της, αρχικά προσφέροντας επτά απλά κομμάτια που θα μπορούσαν όλοι να αναμειχθούν και να συνδυαστούν, και δημιούργησε μια πλήρως ολοκληρωμένη ντουλάπα. Karan πάντα επέμενε ότι θα σχεδιάσει τα ρούχα μόνο, όπως το ζέρσεϊ φορέματα και αδιαφανή καλσόν Lycra, που θα φορούσε επίσης τον εαυτό της. Ήταν κάποτε περιγραφεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από τους New York Times , ως " Ed Koch σε ένα ελαστικό μαύρο φόρεμα ». [4]

Το 1988, Karan, με το παρατσούκλι The Queen Of Seventh Avenue, επεκτάθηκε γυναικών της γραμμής «Donna Karan New York», με τη δημιουργία μια λιγότερο δαπανηρή γραμμή ιματισμού για τις νεότερες γυναίκες, που ονομάζεται DKNY . Δύο χρόνια αργότερα, δημιούργησε DKNY Jeans, ένα τζιν-εμπνευσμένη συλλογή. DKNY για

4

τους άνδρες ξεκίνησε το 1992, ένα χρόνο μετά την «υπογραφή» γραμμή για τους άνδρες είχαν παρουσιαστεί. [5]

Karan αριστερά της CEO θέση το 1997, αλλά συνέχισε ως πρόεδρος και σχεδιαστής για τη γραμμή Donna Karan. Μετά το 2002 εισφορές σχεδιαστής Karan έγιναν όλο και λιγότερο. [6] Τον Αύγουστο του 2008, Karan εκ νέου διακοπείσες σειρές α ρωμάτων της από τη δεκαετία του 1990.

DKNY άνοιξη του 2012

Το 2008, η ομάδα τα δικαιώματα των ζώων PETA άρχισε μια εκστρατεία εναντίον Karan για τη χρήση της επιχείρησής της γούνας για τα προϊόντα και οι φερόμενοι ως απάνθρωπη μεταχείριση συμβασιούχων στους εκτροφείς γουνοφόρων ζώων της «των ζώων ..

4

1968 -: Τα πρώτα χρόνια

Το 1968, Klein ίδρυσε Calvin Klein Limited, ένα κατάστημα παλτό στο ξενοδοχείο York στη Νέα Υόρκη, με 10.000 δολάρια. Η πρώτη Calvin Klein συλλογή ήταν μια σειρά από «νεανική συγκρατημένη, παλτά και τα φορέματα» χαρακτήρισε σε ο Νέα Υόρκη κατάστημα, Bonwit Teller .

Τον Σεπτέμβριο του 1969, Klein εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της Vogue περιοδικό.

1970

4

Το 1971 Klein είχε προσθέσει αθλητικών ειδών, κλασικό σακάκια και εσώρουχα για γυναίκες συλλογή του.

Το 1973, έλαβε το πρώτο του Coty κριτικοί μόδας αμερικανική «Βραβείο για το 74-κομμάτι γυναικεία συλλογή του -. ο νεότερος αποδέκτης εκείνη τη στιγμή Klein κέρδισε το βραβείο πάλι το 1974 και το 1975. Από το 1977, τα ετήσια έσοδα είχαν αυξήθηκε σε 30 εκατομμύρια δολάρια, και είχε Klein άδειες για κασκόλ, παπούτσια, ζώνες, γούνες, γυαλιά ηλίου, και τα φύλλα. Klein και Schwartz είχαν κάνει 4 εκατομμύρια δολάρια η κάθε μία. Μετά η εταιρεία υπέγραψε τις άδειες για τα καλλυντικά, τζιν, και ανδρικά ενδύματα, ετήσια όγκου των λιανικών Klein είχε εκτιμηθεί σε 100 εκατομμύρια δολάρια. Το 1978, Klein υποστήριξε τις πωλήσεις των 200.000 ζεύγη των διάσημων τζιν του, την πρώτη εβδομάδα που κυκλοφορούσαν στην αγορά. Από το 1981, Fortune κατάλαβα ετήσιο εισόδημα του Klein σε 8,5 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, είχε δημιουργήσει έναν σχεδιαστή-τζιν τρέλα θέτοντας το όνομά του στην πίσω τσέπη.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η εταιρεία έκανε επίσης προσπάθειες για να δημιουργήσει το δικό της άρωμα και τα καλλυντικά γραμμές, αλλά σύντομα αποσύρθηκε από την αγορά με μεγάλες οικονομικές απώλειες. Στη δεκαετία του 1980, ως ο σχεδιαστής-τζιν φρενίτιδα έφτασε όλων των εποχών του, Calvin Klein εισήγαγε μια άκρως επιτυχημένη σειρά των μποξεράκια για τις γυναίκες και μια συλλογή ανδρικών εσωρούχων που θα ακαθάριστο αργότερα 70 εκατομμύρια δολάρια μέσα σε ένα χρόνο. Επιχειρήσεων εσωρούχων του Calvin Klein, προωθείται αργότερα στη δεκαετία του 1990 με το γιγαντιαίο διαφημιστικές πινακίδες που δείχνουν εικόνες του ποπ τραγουδιστή Mark " Marky Mark " Wahlberg , έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε σώβρακο έγινε ευρέως γνωστή ως "Calvins".

1980-1985: Εσώρουχα

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 Klein αλλάξει την αμερικανική αγορά των εσωρούχων-ένα των ανδρών, όπου εσώρουχα περισσότεροι άνδρες ήταν λευκό, αγοράζονται σε συσκευασίες των τριών από "σύζυγος, μητέρα ή φίλη, όταν έπρεπε να είναι" σε ένα πεδίο όπου "η αμερικανική άνδρες να νοιάζονται για το εμπορικό σήμα του κάτι λίγα δει ποτέ ".

Η εκπληκτική ανάπτυξη συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Το πρόγραμμα αδειοδότησης, η οποία έφερε σε 24.000 δολάρια, όταν ξεκίνησε το 1974, είχε εισόδημα των δικαιωμάτων των 7,3 εκατ. δολαρίων δέκα χρόνια αργότερα. Εκείνη τη χρονιά, σε όλο τον κόσμο οι λιανικές πωλήσεις εκτιμάται σε περισσότερα από 600 εκατομμύρια δολάρια. Klein ρούχα πωλήθηκαν μέσω 12.000 καταστήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και ήταν διαθέσιμα σε έξι άλλες χώρες. Το ετήσιο εισόδημα του πέρασε 12 εκατομμύρια δολάρια.

Οικονομικά προβλήματα, αυξημένη πίεση από όλες τις πλευρές, διαφωνίες με τον κάτοχο της άδειας της γραμμής ανδρικά ενδύματα και τις απογοητευτικές πωλήσεις της, καθώς και ένα τεράστιο κύκλο εργασιών των εργαζομένων τόσο εντός Calvin Klein και

4

αδειοδότησης των εταίρων της οδήγησαν στις πρώτες φήμες ότι η Calvin Klein Industries, καθώς η εταιρεία είχε ήταν γνωστό από τότε, ήταν προς πώληση. Και πράγματι, στα τέλη του 1987, ειπώθηκε ότι η πώληση της εταιρείας στο Τρίγωνο Industries, ένας κατασκευαστής των δοχείων, είχε μόνο απέτυχε λόγω της συντριβή της χρηματιστηριακής αγοράς.

Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία αντιμετώπισε σχεδόν πτώχευση το 1992, Calvin Klein κατάφερε να ανακτήσει και να αυξήσει την κερδοφορία της αυτοκρατορίας του σε όλες τις μετέπειτα της δεκαετίας του '90, κυρίως μέσα από την επιτυχία του εξαιρετικά δημοφιλούς εσώρουχα και σειρές αρωμάτων, καθώς και το ck αθλητικά γραμμή. Klein ονομάστηκε "της Αμερικής Best Designer» για όλα μινιμαλιστική-αμερικανικά σχέδια του το 1993, και ήρθε ως έκπληξη το 1999, όταν ανακοινώθηκε ότι CKI ήταν και πάλι προς πώληση. Σχεδιάζετε να επεκτείνει τις δραστηριότητές της, η εταιρεία είχε προσεγγιστεί από δύο εταιρείες ειδών πολυτελείας, LVMH και Pinault Printemps Redoute , να ενταχθούν Calvin Klein, αλλά τίποτα δεν προέκυψε. Άλλες δυνατότητες όπως η Tommy Hilfiger είδους Holding και της Ιταλίας di Partecipazioni αποδείχθηκε να είναι παρόμοια απογοητεύσεις λόγω των απότομων τίμημα CKI του δήθεν 1 δισεκατομμύρια δολάρια. Μετά από επτά μήνες και δεν δυνητικό αγοραστή, Klein ανακοίνωσε ότι η αυτοκρατορία του δεν ήταν πλέον στην αγορά. Η εταιρεία ποτέ δεν θα καταφέρει να πάει δημόσια, το οποίο είχε δήθεν ήταν σχέδιο του Klein φορά. Τον Ιούνιο του 2008, Calvin Klein ξεκίνησε να υποστηρίξει Next Top Model της Αμερικής αρσενικό, επιτρέποντας ο νικητής να ξεκινήσει μια σύμβαση 100.000 δολάρια, καθώς και μια επίδειξη διάδρομο, ως μπόνους, για να ξεκινήσει την καριέρα τους.

2002-2003: Απόκτηση από Phillips Van Heusen

Στα μέσα Δεκεμβρίου του 2002, Calvin Klein Inc (CKI) τελικά πωλήθηκε στην shirt maker Phillips Van Heusen Corp (PVH), του οποίου τότε CEO Bruce Klatsky ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τη συμφωνία, για περίπου $ 400 εκατομμύρια σε μετρητά, 30 εκατομμύρια δολάρια σε απόθεμα καθώς και τα δικαιώματα αδειών και τα δικαιώματα που συνδέονται με τα έσοδα τα επόμενα 15 χρόνια που υπολογίζεται σε 200 έως $ 300 εκατομμύρια δολάρια. Η πώληση περιλαμβάνει επίσης μια συνεχή προσωπική οικονομικό κίνητρο για Klein με βάση τις μελλοντικές πωλήσεις της Calvin Klein μάρκα.

4

Burberry Group plc είναι η ονομασία Βρετανικού οίκου μόδας πολυτελείας, που διανέμει είδη ρουχισμού, αξεσουάρ μόδας και αρώματα. Το χαρακτηριστικό μοτίβο ταρτάν έχει γίνει ένα από τα αναγνωρίσιμα εμπορικά σήματα και έχει αντιγραφεί ευρέως. Ο οίκος μόδας Burberry είναι κυρίως γνωστός για τις καμπαρντίνες του, οι οποίες εφευρέθηκαν από τον ιδρυτή του, Τόμας Μπέρμπερι. Η εταιρία έχει επώνυμα καταστήματα σε όλον τον κόσμο και επίσης πωλεί προϊόντα της μέσω συμβάσεων παραχώρησης σε τρίτα καταστήματα. Η Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και ο Κάρολος, Πρίγκιπας της Ουαλίας έχουν παραχωρήσει στην εταιρία Βασιλική Εξουσιοδότηση. Ο Chief Creative Officer της εταιρίας είναι ο Κρίστοφερ Μπέιλι. Η εταιρία περιλαμβάνεται στο Λονδρέζικο Χρηματιστήριο και στο FTSE 100 Index .

Σύμφωνα με το περιοδικό Business Weekly, ο Burberry είναι η 98η πιο πολύτιμη μάρκα στον κόσμο

4

ΟLouboutin προσπαθησε να φερει τα στιλέτα πίσω στη μόδα στη δεκαετία του 1990 και του 2000, το σχεδιασμό δεκάδες στυλ με ύψος από 120 χιλιοστά (4,72 ίντσες) και άνω. Διακηρυγμένος στόχος του σχεδιαστή είναι να «κάνει μια γυναίκα να φανεί σέξι, όμορφη, να κάνει τα πόδια της να φανούν όσο καλυτερα [αυτός] μπορεί να τα κανει ." Αν και ο ίδιος δεν προσφέρει κάποια χαμηλότερα τακούνια στο στυλ του, ο Louboutin συνδέεται γενικά με dressier βραδινά ρούχα, τα σχέδιά του περιλαμβάνουν κοσμήματα ιμάντες, τα τόξα, τα φτερά, λουστρίνι, κόκκινες σόλες και άλλες παρόμοιες διακοσμητικές πινελιές. Είναι πλέον ευρέως γνωστό για το κόκκινο-πατο ψηλοτακουνά του, που συνήθως αναφέρονται ως "sammy red-bottoms». Το κόκκινο-κάτω κώδικα του Christian Louboutin χρώμα έχει καταχωρηθεί ως Pantone 18-663 TPX. [20] [21]

Παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό για τους πελάτες του η διασημότητα του, δίνει σπάνια παπούτσια δωρεάν - αντί να κάνει εκπτώσεις σε υψηλού προφίλ οπαδούς του. Η πολιτική αυτή επεκτείνεται και στην προσωπική της οικογένειάς του, επειδή νιώθει ότι το να δίνει τα παπούτσια ως δώρα δεν είναι φαντασία.

Μεγαλύτερη πελάτης του είναι η Danielle Steel, η οποια φημίζεται ότι εχει πάνω από 6.000 ζεύγη και είναι γνωστό ότι έχει αγοράσει το 80 ζεύγη σε μια στιγμή, όταν ψώνιζε στα καταστήματα του.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

ΝΕΤΣΙΚΑ ΜΑΡΙΑ-ΑΝΝΑ (Β4)

ΠΑΠΑΤΟΛΙΚΑ ΣΟΦΙΑ (Β4)

ΝΑΧΑΜΟΥ ΑΝΝΑ (Β4)

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ (Β4)

TEΛΟΣ