Τ.Θ.52057–ΜεταμόρφωσηΑττικής,Τ.Τ · 2 ΗΦΩΝΗΤΩΝΑΠΟΦΟΙΤΩΝηΕκκληιαικήΣολήΚορίνθο Ιανοάιο2010 πούἔχασελόγωτῆςΠτώσεως.Γράφει

Με αὐτόν τόν γνωστό ὕμνο πού εἶ-ναι αὐτούσιο κείμενο ὁμιλίας τοῦ

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στάΧριστούγεννα καί μέ τήν ἔναρξη τῆςΤεσσαρακοστῆς μᾶς προετοιμάζει ἡἘκκλησία μας, ψυχολογικά καί πνευ-ματικά, γιά τόν ἐπάξιο ἑορτασμό τῆςΓεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἔχει γιά μᾶς μέγιστησημασία, γιατί μᾶς θυμίζει τήν ἔμπρα-κτη ἀγάπη καί τήν ἀπέραντη φιλαν-θρωπία τοῦ Θεοῦ πρός τόν πεπτωκό-τα ἄνθρωπο. Ὁ τριαδικός Θεός, κα-μπτόμενος ἀπό τήν ἄρρητη εὐσπλαγ-χνία καί τόν πατρικό του οἶκτο πρόςτό ταπεινωμένο, βασανισμένο καί ἐξου-θενωμένο πλάσμα Του, τόν ἄνθρωπο,φανερώνει ἐν χρόνω (Γαλ. 4,4) τό«ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον»(Πρβλ. Ρωμ. 16.25. Ἐφεσ. 3,9) τῆς σω-τηρίας. Τό «κεκρυμμένο» αὐτό μυστή-ριο εἶναι ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου,ἡ ὁποία ἔχει σωτηριολογικό σκοπό καίπροϋποθέτει τήν πτώση τῶν Πρωτο-πλάστων. Ἡ σάρκωση ἔρχεται ὡς ἐκ-πλήρωση τῆς μεταπτωτικῆς ἀποκα-τάστασης τῆς διασαλευθείσας ἠθικῆςτάξεως μεταξύ δημιουργήματος καίΔημιουργοῦ. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐνανθρώ-πηση ἀποβλέπει στήν ἐπαναφορά τῆςἀνθρωπότητας στό δρόμο τῆς θεώσεως

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

Αριθμός Φύλλου 17 – Τρίμηνη Έκδοση της Ένωσης Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής ΚορίνθουISSN 1790-9864 Δεκέμβριος – Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2010

Τ.Θ. 52057 – Μεταμόρφωση Αττικής, Τ.Τ. 14401

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ, ∆ΟΞΑΣΑΤΕ»Άρθρο του Αθανασίου Β. Βουρλή, καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Παράσταση της Γεννήσεως σε Ευαγγελιστάριο, το λεγόμενο «Ευαγγέλιοτου Νικηφόρου Φωκά», στο σκευοφυλάκιο της Μονής Μεγίστης Λαύρας, 11ος αι.

PHONH-17:Layout 1 8/12/2009 3:31 Page 1

2 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου Ιανουάριος 2010

πού ἔχασε λόγω τῆς Πτώσεως. Γράφεισχετικά ἕνας ὕμνος τῆς ἑορτῆς τοῦΕὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου:

«Ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμκαί Θεός ἐπιθυμήσας, ὄν γέγονεν^ἄνθρωπος γίνεται Θεός,ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται…»

Σαρκούμενος ὁ Θεός Λόγος, λαμ-βάνει «δούλου μορφήν» (Φιλ. 2,7) καίτό ἀνθρώπινο ὄνομα «Χριστός» πούσημαίνει «κεχρισμένος» (Λευϊτ. 4,3 καί5,16), δηλαδή προορισμένος γιά κάτιμεγάλο, μοναδικό κι ἀνεπανάληπτο.Εἶναι Αὐτός πού οἱ Προφῆτες εἶχανπροεξαγγείλλει ὡς «Μεσσία» «ὅ ἐστινμεθερμηνευόμενον Χριστός» (Ἰωάν.1,41), καί ὡς «Σωτῆρα» τοῦ κόσμου(Λουκ. 1, 47-2,11. Ἰωάν. 4,42).

Ὁ Θεός Λόγος, ἐνῶ γεννᾶται ἀχρό-νως καί θεοπρεπῆς ἐκ Πατρός ἄνευ μη-

τρός, ὡς θεάνθρωπος, γεννᾶται −κε-νούμενος, ταπεινούμενος καί συγκα-ταβαίνων− ἐν χρόνω ἐκ Μητρός ἄνευΠατρός «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μα-ρίας τῆς Παρθένου». Ἔτσι, ὁ Υἱός τοῦΘεοῦ γίνεται καί υἱός ἀνθρώπου, γιάνά μήν ἀπωλέσει τήν ἰδιότητα τῆς «υἱό-τητός του σέ σχέση μέ τόν Πατέρα»,ὅπως παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁΔαμασκηνός (PG 94, 1108).

Ὁ Θεός Λόγος σαρκοῦται «ἵνα βλε-πόμενος διδάξη, διδάξας δέ, πρός τό μήβλεπόμενον χειραγωγήση» γράφει ὁ Ἱε-ρός Χρυσόστομος (PG 56, 388). Μ’ ἄλ-λα λόγια ἡ σάρκωση δίδει τή δυνατό-τητα στούς ἀνθρώπους νά γνωρίσουνἀπό κοντά τή ζωή τοῦ Θεοῦ καί ἀπ’ αὐ-τή τήν ἐμπειρία νά ὁδηγηθοῦν κοντάΤου. Γι’ αὐτό κι ὁ Ἐνανθρωπήσας εἶναιτό μοναδικό, αἰώνιο καί προσιτό σέ μᾶςπρότυπο ζωῆς. Εἶναι Αὐτός πού ἀγά-πησε πρῶτος τόν ἄνθρωπο κι ἐμπῆκεστή ζωή του. Εἶναι Αὐτός πού ἐθελου-σίως ἔφθασε μέχρι σταυροῦ καί θανά-του γιά τή δική μας ἀνύψωση καί θέω-ση. Ἄλλος τρόπος σωτηρίας δέν ὑπῆρ-χε, γι’ αὐτό καί τόν ἐπέλεξε καί τόν ἔφε-ρε εἰς πέρας. Ἄν καί Θεός, ἔγινε ἄνθρω-πος γιά νά τόν θεώσει.

Ἐν ὄψει τῶν ἑορτῶν τοῦ Δωδεκαη-μέρου ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστεύοντες στόἀπολυτρωτικό καί σωτηριολογικό ἔργοτοῦ νηπιάσαντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὀφεί-λουμε νά ἐπαναπροσδιορίσουμε τή

θέση καί τή στάση μας ἀπέναντί Τουγιά νά ἔχουμε καί τόν φωτισμό καί τήβοήθειά Του. Μόνοι μας εἶναι ἀδύνα-το νά φθάσουμε στόν προορισμό πούμᾶς ὅρισε ὁ Δημιουργός μας.

Ἄς ἀποδώσουμε, λοιπόν, μιμούμε-νοι τούς Ἀγγέλους, αἶνο καί δόξα στόνΕὐεργέτη γιά ὅσα ἔκανε καί ὑπέστηγιά μᾶς. Ἄς τόν παρακαλέσουμε νά μᾶςὁδηγήσει στήν ἀνακάλυψη τοῦ ἐσω-τερικοῦ μας σκότους^ νά μᾶς φωτίσεινά προσεγγίσουμε κατά τόν καλύτε-ρο τρόπο τό μυστήριο τῆς σαρκώσεώςΤου^ νά μᾶς ἐνισχύσει τήν ἀσθενικήμας πίστη καί νά μᾶς προσανατολίσειστό δρόμο της σωτηρίας πού Ἐκεῖνοςχάραξε. Τέλος, ἄς μᾶς νευρώσει τή θέ-ληση γιά νά ξεφύγουμε ἀπό τήν ἀδι-καιολόγητη ἀδιαφορία μας, ἡ ὁποίασυνεχῶς κατακτᾶ τίς καρδιές τῶν ση-μερινῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Χριστός γεννᾶται καί νηπιάζειγιά νά ἀναγεννήσει καί νά σώσει κά-θε ἄνθρωπο. Ὁ ἱερός Ὑμνωδός μᾶςφωνάζει:

«Ἰδού ἡ πάντων ἦλθεν ἀνάκλησις,ὁ ἱλασμός, τό φῶς, ἡ παντελήςἀπολύτρωσις».«…ἐπάραντες τόν νοῦν,ἐπί Βηθλεέμ ἀναχθῶμεν τή διανοίακαί κατίδωμεν τό ἐν τῶ Σπηλαίωμέγα μυστήριον».(Ἀπό τήν προεόρτια Ὑμνογραφία)

Η ΦΩΝΗΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚRΟΣΗΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΑ:Τατοΐου 121, Μεταµόρφωση Αττικής Τ.Τ.14452

Φαξ: 210 28 19 550,e mail: [email protected]

ΤΑΧ. ΘΥΡ: 52057, Τ.Κ. 14401

ΙRΙΟΚΤΗΤΗΣ:Ένωση Αποφοίτων Εκκλ. Σχ. Κορίνθου

ΕΚRΟΤΗΣ – RΙΕΥΘΥΝΤΗΣ:Μιχάλης Καλλαράς, τηλ.: 6944 24 30 41

ΣΕΛΙRΟΠΟΙΗΣΗ:Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚΤΥΠΩΣΗ:Κοτσάτος & ΣΙΑ Ο.Ε.

Αριθµός φύλλου 17Rεκέµβριος – Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2010

Το Δ.Σ. εύχεται σε όλους και στις οικογένειές σας

&&ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

PHONH-17:Layout 1 8/12/2009 3:31 Page 2

ΤΤ ΑΑ ΝΝ ΕΕ ΑΑ ΜΜ ΑΑ ΣΣ

H KΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Επειτα από απόφαση του Δ.Σ., τοΣάββατο 23 Ιανουαρίου 2010 θα

πραγματοποιηθεί η Απολογιστική Γε-νική Συνέλευση για το έτος 2009 και ηκαθιερωμένη κοπή της πίτας της Ένω-σης. Θα προηγηθεί Αρχιερατική ΘείαΛειτουργία στον φιλόξενο Ιερό Ναότου Αγίου Ελευθερίου της οδού Αχαρ-νών, καθώς και μνημόσυνο για τουςεκλι πόντες Μητροπολίτες, Ιερείς, Κα-θηγητές και φοιτήσαντες στην Εκ-κλησιαστική Σχολή Κορίνθου. Έχουνπρο σκληθεί να συμμετάσχουν Αρχιε-ρείς, μέλη της Ένωσης. Η συνάντησήμας αυτή αναμένεται να γίνει σε ιδιαί-τερα εορταστική ατμόσφαιρα, γι’ αυ-τό και η συμμετοχή όλων μας κρίνεταιαπαραίτητη. Σημειωτέον ότι την ημέ-ρα αυτή θα τιμηθούν με αναμνηστικήπλα κέτα οι καθηγητές της Σχολής τηςΚορίνθου κ.κ. Ίων Λαπατάς, ΑνδρέαςΒάνταρης και Ιωάννης Σταυρόπουλος.

Επίσης θα διανεμηθούν σε όλουςτους παρόντες τα αντίτυπα δύο μονο-γραφιών του κ. Λαπατά.

Στιγμιότυπα από την περσινή κοπή της πίτας της Ένωσης.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Δ.Σ. της Ένωσης Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου ανακοινώνει ότι:

Το Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010 θα γίνει η ετήσια συνάντηση των μελών της Ένωσης στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου της οδού Αχαρνών για την τέλεση της καθιερωμένης Θείας Λειτουργίας και

του μνημοσύνου των αποβιωσάντων καθηγητών και μαθητών της Σχολής, καθώς και για την κοπή της πίτας.Επίσης θα τιμήσουμε τους καθηγητές μας κ.κ. Ίων Λαπατά, Ανδρέα Βάνταρη και Ιωάννη Σταυρόπουλο.

Θα ακολουθήσει τακτική Γενική Συνέλευση στην αίθουσα εκδηλώσεων του ναού με θέματα ημερήσιας διάταξης:

Ανάγνωση και έγκριση Απολογισμού και Ισολογισμού Οικονομικού Έτους 2009,

Έγκριση της οικονομικής διαχείρισης Οικονομικού Έτους 2009 και απαλλαγή του Δ.Σ. από κάθε ευθύνη,

Ψήφιση Προϋπολογισμού Εσόδων και Εξόδων Οικονομικού Έτους 2010.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣΑΘ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ ΜΙΧ. ΜΑΡΙΝΟΣ

PHONH-17:Layout 1 8/12/2009 3:31 ìì Page 3

Το νέο σχολικό έτος ξεκίνησε. Οιπροσπάθειες του διευθυντή και

του συλλόγου των καθηγητών του Λυ -κείου μας συνεχίζονται κάτω από δύ-σκολες συνθήκες και οι ελπίδες όλωνγια βελτίωση της κατάστασης αναζω-πυρώνονται. Σημαντικό μερίδιο στηναισιοδοξία μας έχει η εγκύκλιος τηςΙεράς Συνόδου, που δημοσιεύουμε πιοκάτω, η οποία θέτει τα πράγματα σεμια καλύτερη βάση. Το έγγραφο αυτόαποτελεί μια απόδειξη του ότι, αν προ-σπαθεί κανείς και πιστεύει αληθινά σεεκείνο που επιδιώκει, στο τέλος νικάει.Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας τηςΕλ λάδος με την εγκύκλιό της αυτή υιο-θετεί όσα είχαμε προτείνει για τη βελ-τίωση της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευ-σης, τα οποία είχαν δημοσιευτεί στοπροηγούμενο φύλλο, και συγχαίρει τοΔιευθυντή του Λυκείου μας για τηνπρω τοβουλία του.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜΌπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η εορ-τή του Αγίου Σεραφείμ, προστάτη τουΛυκείου, έλαβε πανηγυρικό χαρακτήρα.

Το απόγευμα της Πέμπτης 3ης Δε-κεμβρίου τελέστηκε ο ΑρχιερατικόςΠανηγυρικός Εσπερινός, χοροστα-τούντος του Σεβασμιωτάτου Μητρο-πολίτου Κορινθίας κ. Διονυσίου, συ-νεπικουρούμενου από πολλούς ιερείς,αποφοίτους ως επί το πλείστον του Εκ-κλησιαστικού Λυκείου. Παρόντες ήσανο Νομάρχης Κορινθίας κ. Νικόλαος Τα-γαράς, εκπρόσωποι του Δήμου Λου-τρακίου, πολιτευτές, ο διευθυντής τουγραφείου δευ τεροβάθμιας εκπαίδευ-σης κ. Κωνσταντίνος Λουμάνης, ο κ.Παύλος Φήμης και άλλοι επίσημοι. Τοφιλόξενο παρεκ κλήσιο του Αγίου ήτανκατάμεστο από παλαιούς αποφοίτουςτου Λυκείου και πιστούς. Παρόντες καιπάλι οι εκπρόσωποι της Ένωσής μαςμε επικεφαλής τον Πρόεδρο κ. Αθα-νάσιο Ψυχογιό. Ο Μητροπολίτης μίλη-σε με πολύ θερμά λόγια για το ρόλο τηςΕκκλη σιαστικής Εκπαίδευσης και γιατον τιμώμενο Άγιο.

Μετά την ακολουθία ο διευθυντήςκαι οι μαθητές της Σχολής δεξιώθηκαναπό τους επισήμους.

ΤΤ ΑΑ ΝΝ ΕΕ ΑΑ ττ οο υυ λλ υυ κκ εε ιι οο υυ

Στο κέντρο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορινθίας κ. Διονύσιος. Στα δεξιά και από το βάθος διακρίνονται οι κ.κ. Γιώργος Δημόπουλος, Παύλος Φήμης,

Βλάσιος Ανδρικόπουλος και Αθανάσιος Ψυχογιός.


Το Εκκλησιαστικό Λύκειο Κορίνθου, συνεπές στη μα-κρόχρονη ιστορία που έχει διαγράψει στο χώρο της Εκ-κλησιαστικής Παιδείας, και η Ένωση Αποφοίτων της Εκ-κλησιαστικής Σχολής Κορίνθου ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ τηδημιουργία παραρτημάτων αποφοίτων σε κάθε Ιερά Μη-τρόπολη της Πελοποννήσου και ΚΑΛΟΥΝ όλους τουςαποφοίτους ιεροσπουδαστές να εγγραφούν ως μέλη τουπαραρτήματος της Μητροπόλεώς μας.

Η δημιουργία του παραρτήματος αποφοίτων έχει ωςσκοπό, μεταξύ άλλων, να διατηρηθεί το νήμα που τουςσυνδέει με την Εκκλησιαστική Παιδεία και να μπορέσουννα μεταλαμπαδεύσουν υψηλές αξίες και ιερά ιδανικά στανέα παιδιά που ενδιαφέρονται να μορφωθούν στους κόλ-πους του Εκκλησιαστικού Λυκείου Κορίνθου.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στη Γραμ-ματεία του Σχολείου μας (τηλ: 27440-63187).

Απόφοιτοι του σχολείου που δέχονται να οργανώσουνκαι να λειτουργήσουν, κατ’ αρχάς, το παράρτημα της Ένω-σης Αποφοίτων σε κάθε Μητρόπολη είναι οι κάτωθι:

Ι. Μ. Κορίνθου: Καψάλης Γεώργιος (6949 864265),Αναστασόπουλος Παναγιώτης (6942 699264).

Ι. Μ. Αργολίδος: Χρήστος Μπαβέλας (27520-43617,6977 419712), π. Παναγιώτης Κιντής (27510-26013, 6944447161)

Ι. Μ. Μαντινείας και Κυνουρίας: π. Σωτήριος Αθανα-σούλιας (2710-234638, 6947 07482), π. Ιωάννης Σουρλίγκας(2710-242868, 6932 987), π. Ιωάννης Τσίτουρας (2710-243427, 6974 014021).

Ι. Μ. Μονεμβασίας και Σπάρτης: π. Γεώργιος Σκοπα-ράντζος (27310-20990), π. Γεώργιος Λέκκας (27350-24127).

Ι. Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως: Παναγιώτης Σπα-νός (6979 353709), Νικόλαος Συριόπουλος (6977 319496).

Ι. Μ. Ηλείας και Ωλένης: π. Φιλάρετος Σπανόπουλος(6944 939349), π. Γεώργιος Παζαράς.

Ι. Μ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας: π. Γεώργιος Τζελέ-πης (6973 209146).

Ι. Μ. Μεσσηνίας: π. Μιχαήλ Μπούρας (6974 820714). Ι. Μ. Τριφυλίας και Ολυμπίας: Γεώργιος Μαντάς

(6945 764183), π. Ιωάννης Δράκος (6972 254605).Ι. Μ. Γυθείου και Οιτύλου: Βασίλειος Σουκαράς

(27330-23455).

Ιανουάριος 2010 Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου 5

ΓΕΝΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ



Δύο λέξεις, έννοιες, λειτουργίες αλλά και λειτουργήματα.ΙΕΡΩΣΥΝΗ: Μέγα μυστήριο και ιερώτατος θεσμός.ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Μυστηριακή λειτουργία, διαδικασία

απονομής του Δικαίου, εξουσία.ΔΙΚΑΙΟ: Έννοια συμφυής με την ανθρώπινη υπόσταση,

απαραίτητη προϋπόθεση ομαλής συμβίωσης όλων των αν -θρωπίνων όντων.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Υπέρτατη ιδέα και πραγματικότητα.ΙΕΡΩΣΥΝΗ: Μυστήριο. Η Θεία Χάρις «κατεβαίνει» και

επικάθηται επί της κεφαλής του χειροτονουμένου, του«μυουμένου» πλέον στο μυστήριο, που τον καθοδηγεί καιτον ενισχύει στο ποιμαντικό του έργο.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Μυστηριακή λειτουργία, όπου και πά-λιν υπό την Σκέπη της Θείας Χάριτος και με ενατένιση τουδικαστικού λειτουργού στη Μορφή του Χριστού, και τηνεφαρμογή του «Θετού Δικαίου», υπό την όλη ανθρώπινηατέλεια, αποκαθίσταται η προς στιγμήν διασαλευθείσα αρ -μονία του Σύμπαντος, παρά την, για λίγο χρόνο, φαινομένηεπικράτηση του αδίκου. Αρμονία, ομορφιά, τελειότητα, ιδιό -τητες που δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να διαταράσσονται.

ΙΕΡΩΣΥΝΗ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Δυο θεσμοί, δυο λειτουρ γή -ματα, με υπηρέτες λειτουργούς.

ΙΕΡΩΣΥΝΗ: Λειτουργοί, προορισμένοι να υπηρετούντο «θείο», τον άνθρωπο, λειτουργοί «κλητοί» αλλά και με«κλίσιν».

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Λειτουργοί με ήθος, κοσμημένοι με αρε -τές, με «κλίσιν», με επιλογή-μύηση.

ΝΑΟΣ: Τόπος θείας τελετουργίας, μέθεξης πνευματικής,τόπος γαλήνης, ευφροσύνης, τόπος επικοινωνίας με το Θείο.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ: Ναοί Θέμιδος, «Θέμιδος Μέλαθρα», τόποιλειτουργίας-απονομής του δικαίου, τόποι ασφάλειας, τό-ποι ιεροί.

ΙΕΡΩΣΥΝΗ: Ιερείς, λειτουργοί άγγελοι, εξαϋλωμένοι,μακράν κάθε ανθρώπινης αδυναμίας.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Δικαστές, Λειτουργοί. Φύλακες-άγγε-λους τους θέλουν οι πολίτες, χωρίς σώμα και βιοτικές ανά-γκες κατά τη στιγμή της λειτουργίας, της μύησης, της απο -νομής του Δικαίου. Δικαστής, Φύλακας-Άγγελος με τοσπαθί του, τη ρομφαία, έτοιμη, ως άλλος Αρχάγγελος, πά-ντοτε έτοιμος να πατάξει κάθε ανομία και αδικία, να σω-φρονίσει τους ανόμους, τους αδίκους, αυτούς που με τιςπράξεις και παραλείψεις τους διαταράσσουν την αρμονία,θεματοφύλακας του Νόμου, αλλά και ισορροπιστής.

Δικαστικός λειτουργός, λειτουργός της Θέμιδος, ΙερέαςΛειτουργός, λειτουργός της Εκκλησίας, Θείος Λειτουρ-γός, παραλληλισμοί που προδίδουν και τις αρετές με τιςοποίες πρέπει να είναι «κεκοσμημένοι». Ηχούν τα ρήμα-τα του Ιερού Χρυσοστόμου: «Ο Ιερεύς ως Ποιμήν οφείλει:

Να γνωρίσει εαυτόν. Να γνωρίσει την Κοινωνία. Να ει-σέλθει εις αυτήν. Να την οδηγήσει».

Αυτά ακριβώς τα λόγια ήταν χαραγμένα στην καλαί-σθητη πινακίδα που ήταν ανηρτημένη στη δυτική πλευράτης τραπεζαρίας της Σχολής, κατά τρόπον που να είναι ορα -τή από όλους τους σπουδαστές, για να φωτίζει, αλλ’ ίσως καινα «φοβίζει», στην απόφαση κάποιων να αποδεχτούν τοΙερατικό Σχήμα-Λειτούργημα, τονίζοντας τη σοβαρότητα,την ευθύνη, αλλά προπάντων τις δυσκολίες και τις υπο-χρεώσεις όσων επρόκειτο να περιβληθούν το Σχήμα αυτό,εξερχόμενοι της Σχολής και υπηρετώντας πλέον ως καλοίποιμένες τους ανθρώπους που θα αποτελούσαν και τοποίμνιό τους.

Φόβος και δέος αλλά και αισθήματα υπεροχής, τόσο γιατην a priori «κλίσιν», όσο και για την a posteriori «κλή ση».Αποβαίνει ολοφάνερος ο παραλληλισμός του έργου του Δι -καστικού Λειτουργού με εκείνο του Ιερατικού Λειτουργού.

Ο Δικαστής λοιπόν οφείλει και αυτός: Να γνωρίσει τονεαυτό του (αυτογνωσία).

Να γνωρίσει την κοινωνία όχι από μακριά αλλά εκ τουπλησίον, και να ακούει τους σφυγμούς και τον παλμό της,ώστε, χωρίς προκαταλήψεις, με τις γνώσεις του, να εκφέρεικάθε φορά κρίση αμερόληπτη, δίκαιη, ορθή και νόμιμη, χω-ρίς έξωθεν ή έσωθεν κραδασμούς και επιρροές, «ανεξάρ-τητος» όπως τον θέλει το Σύνταγμα.

Ερανίζομαι τα λόγια του Θείου Σωκράτη –πάντοτε υπήρ-ξαν τέτοια ιερά στόματα και ευτυχώς ακόμη υπάρχουν– οοποίος αντιμετωπίζοντας τον Δικαστή τονίζει: Ο Δικαστήςοφείλει: Να ακούει ευγενικά, να απαντάει σοφά, να σκέπτε-ται νηφάλια και να αποφασίζει αμερόληπτα. Ιδού οι κατα-στατικές αρχές και αρετές του δικαστικού λειτουργού. Τέ-λος, στην μικρή αυτήν αναφορά δεν θα ήταν δυνατό ναμην μνησθώ τους λόγους του Ιησού «Μακάριοι οι πεινώ-ντες και διψώντες την δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσο-νται» (Ματθ. Ε΄10) αλλά και «Ζητείτε δε πρώτον την βα-σιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού…» (Ματθ.Στ΄33) και, τέλος, την προτροπή του Αποστόλου των ΕθνώνΠαύλου «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το άρθρο αυτό, σύμφωνα με την επιστολή που είχετην καλοσύνη να αποστείλει ο συγγραφέας προς τον Πρόεδρο κ.Ψυχογιό, «έχει μια μικρή ιστορία»: Είχε γραφεί το Δεκέμβριο του1990, όταν επρόκειτο να καταρτισθεί το «Πεύκωμα» των απο-φοίτων της Σχολής. Δεν δημοσιεύτηκε όμως γιατί υπήρχαν «αρ-κετές συνεργασίες που κάλυψαν την ύλη του Λευκώματος». Σή-μερα με πολύ μεγάλη χαρά το δημοσιεύουμε, συγχαίροντας τονσπουδαίο συμμαθητή μας που έφτασε στα ανώτερα σκαλοπάτιατης Δικαστικής Εξουσίας και δεν ξέχασε όσα τον δίδαξε η Σχολή μας.



Τριώδιο, λέξη που σημαίνει «τρειςωδές». Λοιπόν δεν έχει καμία σχέ -

ση με το σημερινό καρναβάλι. Οι ωδέςαυτές είναι πράγματι σπουδαία καιεξαίσια ποιήματα, τα οποία περιέχο-νται στο ομώνυμο λειτουργικό βι-βλίο της Εκκλησίας μας. Το Τριώδιοανοίγει την Κυριακή του Τελώνου καιΦαρισαίου και κλείνει το βράδυ τουΜεγάλου Σαββάτου.

Το Τριώδιο έχει διατάξει έτσι τουςύμνους του, ώστε να αποτελούν μίακλίμακα πνευματικής ανάβασης. Κά -θε εβδομάδα του είναι και ένα σκα-λοπάτι της πνευματικής αυτής ανά-βασης. Έτσι προβάλλονται διαδοχι-κά, από το πρώτο (χαμηλό) σκαλο-πάτι μέ χρι το τελευταίο (πιο υψηλό),κά θε Κυριακή, από μία αρετή, ή μίαπνευματική διαδικασία, ή μία πνευ-ματική προτροπή.

Για παράδειγμα, έχουμε αντίστοι-χα και επιγραμματικά τις κάτωθι πνευ-ματικές διεργασίες και νοήματα.1) Ειλικρινής ταπείνωση και συναί-

σθηση αμαρτωλότητας του αν-θρώπου αλλά και το έλεος τουΘεού.

2) Ειλικρινής μετάνοια και επιστρο-φή, αλλά και τη συγχώρεση.

3) Ανθρώπινο αυτεξούσιο της θε-λήσεως, αλλά και δικαία θεϊκήκρίση.

4) Ανθρώπινη παρακοή, αλλά καιαπόλυτη δικαιοσύνη του Θεού.

5) Ορθό δόγμα και ομολογία, αλλάκαι κατά χάριν αθανασία.

6) Ανθρώπινη μίμηση Αγίων, αλλάκαι δικαίωση.

7) Θάνατο, αλλά και ανάσταση μεκατά χάριν θέωση.

8) Φθορά, αλλά και την ασύλληπτηυπέρβαση για τη μετάβαση απότη φθορά στην αφθαρσία.

Αποκορύφωμα της ανεπανάλη-πτης, αλλά και άγνωστης σε πολ-λούς υμνογραφίας του Τριωδίου εί-ναι οι περίφημες ωδές και τα ποιή-ματα της Μεγάλης Εβδομάδας. Αυ-τά είναι συνθέσεις και μελοποιήσειςσπουδαίων και γνωστών ποιητών καιμουσουργών με βαθύτερα φιλοκα-λικά και δογματικά νοήματα, τονι-σμένα βέβαια στη βυζαντινή μουσι-κή, η οποία ονομάζεται και μουσικήτων Ελλήνων. Τα ποιήματα αυτά ταδιέπουν ένας άκρατος λυρισμός καιπολλά λογοτεχνικά σχήματα. Απόαυτά προκύπτει σαφέστατα πως μέσααπό το θάνατο και την εκούσια θυσίαπηγάζει η ζωή, αντίληψη ίσως απόκο-σμη για τη σημερινή υλιστική και κα-ταναλωτική φιλοσοφία. Τα όρια με-ταξύ πένθους και χαράς ενίοτε εκ-μηδενίζονται σε αυτούς τους σταυ-ροαναστάσιμους ύμνους, οι οποίοιμιλούν πλέον για χαρμολύπη και γιαχαροποιό πένθος.

Επίσης, μιλούν για την άκρα τα-πείνωση, για την έμπρακτη υπέρτα-τη αγάπη, για την ανάσταση (μετά-βαση από την ύλη στη θεωμένη μορ-φή της, πάντα βέβαια κατά χά ριν),για την εν δυνάμει κατά χάριν θέωσητης ανθρώπινης ύπαρξης (και συνε-πώς θα λέγαμε σήμερα για τη μονα-δική δυνατότητα της υπέρβασης τουχωροχρόνου από την ανθρώπινηύπαρξη) με την κατά χάριν μετάβα-ση στην καινή κτίση κτλ. Και όλααυτά πηγάζουν βέβαια μέσα από τησταυρική θυσία του Θεανθρώπου.

Ο άνθρωπος καλείται, αν το θε-λήσει βέβαια, να βάλλει την καλή τουπροαίρεση και να κάνει έναν κατάδύναμιν πνευματικό αγώνα, περιο-ρίζοντας κυρίως τα ψυχικά και σω-ματικά του πάθη. Έχοντας χαρισμέ-

νο το κατ’ εικόνα μπορεί να φθάσειστο καθ’ ομοίωση με την επενέργειατης Θείας Χάρης. Δυστυχώς η γλώσ-σα των κειμένων αυτών δεν είναι εύ-κολα κατανοητή, με αποτέλεσμα οιύμνοι αυτοί να παραμένουν «κρυμ -μένα μαργαριτάρια» για τον περισ-σότερο κόσμο. Υπάρχουν όμως εξαί-ρετες μεταφράσεις για όσους επιθυ-μούν να κατανοήσουν τα θεόπνευ-στα αυτά νοήματα.

ΑΠΟ ΤΗ ΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΦΘΑΡΣΙΑΜΙΑ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Του Γιάννη Κουτσούκου

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ Η ΕΝΩΣΗ ΜΑΣ ΜΟΝΑ∆ΙΚΟ ΠΟΡΟ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ. ΤΟ ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΘΕΡΜΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ

ΤΗ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗ ΣΑΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

ΠΡΟΣΟΧΗΕπειδή πολλά μέλη

της Ένωσης έστειλαν συνεργασίες πολυσέλιδες, που είναι πολύ δύσκολο να

δημοσιευτούν στον περιορισμένοχώρο της εφημερίδας μας,

σας παρακαλούμε να τηρείτε τον περιορισμό των 200-300

λέξεων που έχει οριστεί από την αρχή.


Μήπως θα έπρεπε αυτά τα λόγιατου μεγάλου ηγέτη να γίνουν

αφορμή, ώστε όλοι οι αποτελούντες τηνΚυβέρνηση αλλά και όλοι οι Διευθυ-ντές Υπουργείων και Οργανισμών ναλαμβάνουν μόνο τα απαραίτητα γιατην επιβίωσή τους και τίποτε παραπά-νω; Κι αυτό πρέπει να θεσμοθετηθεί,για να τιμωρούνται οι παραβάτες μεβαριά τιμωρία.

Δεν είναι δυνατό η χώρα να μαστί-ζεται από μεγάλη (πρωτοφανή θα λέ-γαμε) οικονομική κρίση, να βρίσκεταιστα πρόθυρα του Διεθνούς Οικονο-μικού Ελέγχου, οι εργαζόμενοι πολί-τες να λαμβάνουν ψίχουλα χωρίς τοδικαίωμα να διαμαρτυρηθούν, ή νααπολύονται λόγω οικονομικής δυσπρα-γίας της εταιρείας, και οι κυβερνώντεςκαι οι παρατρεχάμενοί τους να αφαι-μάζουν και να εμπαίζουν το λαό χωρίςτιμωρία.

Όλοι οι Έλληνες πολίτες πρέπει νααποδυθούμε σε σκληρό αγώνα, για ναξεφύγουμε από την κρίση . Η ως τώραπρακτική όμως απέδειξε ότι, όταν λέ-με όλοι, εννοούμε όλοι οι αδύναμοιπολίτες, οι μεροκαματιάρηδες, οι μι-σθωτοί, οι συνταξιούχοι με τις συντά-ξεις πείνας, όσοι δεν έχουμε μπάρμπαστην Κορώνη και δεν είμαστε γραμ-

μένοι στην κλαδική κάποιου κόμμα-τος. «Όλοι θα πολεμήσουμε και όλοι θαπεθάνετε για την πατρίδα», ήταν μια χα -ρακτηριστική φράση που σατίριζε τηνεξουσιαστική τακτική και τις οικονο-μικές πρακτικές των κυβερνώντων.

Επιτέλους, πρέπει κάποτε να γίνειη αρχή πριν να είναι πολύ αργά για τηχώρα και τον άμοιρο λαό της.

M. K.

1. Η Δημοκρατία μαςΜετά τη μεταπολίτευση έχει στεριώ-σει και λειτουργεί απρόσκοπτα −εί ναιη καλύτερη−, λένε, από την ίδρυσητου νέου κράτους. Ωστόσο, όλοι ξέ-ρουμε από την κοινή πείρα ότι είναιευαίσθητο πολίτευμα, ότι προϋποθέ-τει το μέτρο, τη συνδιαλλαγή και τησυνεργασία, ότι συνήθως απειλείταιαπό τους εχθρούς της (δεν υπάρχει άλ-λωστε πολίτευμα απρόσβλητο απόκάθε είδους εχθρούς, εσωτερικούς καιεξωτερικούς).

Η Δημοκρατία δεν επιβάλλεται,όπως τα ολοκληρωτικά πολιτεύματα,και δε λειτουργεί χωρίς κανόνες. Εί-ναι, σε τελική ανάλυση, τρόπος ζωής.

Για να απολαμβάνουμε τα οφέλητης δε χρειάζεται προστάτες ούτε ναπαρέχει κολοβή ελευθερία, αλλά δενμπορεί να δώσει και άκρατη. Απαιτού-νται εκ μέρους μας υπευθυνότητα, ήπιοπολιτικό κλίμα, κοινωνική γαλήνη,στοιχεία που δημιουργούνται με τοναμοιβαίο σεβασμό, με την αμοιβαία κα-τανόηση και ανοχή.

Η Δημοκρατία εμπεδώνεται καιασφαλίζεται, όταν εμείς οι πολίτες σε-βόμαστε το νομικό-θεσμικό πλαίσιοτης λειτουργίας της, όταν συνειδητο-ποιούμε ότι μπορούμε να ασκούμε

Η Συντακτική Επιτροπή, στην προσπάθειά της να διευρύνει την ύλη της εφημερίδας, θέτει υπόψη των ανα-γνωστών θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος με τη συναίσθηση ότι δεν πρωτοτυπεί ούτε επιδεικνύεται, καιμε την πρόθεση να δώσει ερεθίσματα για προβληματισμό και αμφίδρομη επικοινωνία των αποφοίτων-μελών.Θα έχει τη χαρά και την ικανοποίηση να λαμβάνει και τις δικές σας απόψεις επί των θιγόμενων ή άλλων πα-ρόμοιων θεμάτων, τις οποίες ευχαρίστως θα φιλοξενεί.

όπως ακριβώς και σήμερα…«Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν, θέλουν γνωρίσει

μετ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσιαυπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμόν

του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοίούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα τα οποία έχει η

Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της». «Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω

μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσονερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτην πενίαν».

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣΠρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος

Προς την Δ/Ε

εε ππ ιι σσ ηη µµ αα νν σσ εε ιι σσ


κριτική και να διαφωνούμε, αλλά μεσεβασμό και ανοχή στις απόψεις τουάλλου, γιατί και «ο αντίπαλος έχει τηναλήθεια του», την οποία πρέπει να συ-ζητούμε χωρίς τυφλό φανατισμό. Δια-φορετικά η Δημοκρατία μας αποδυ-ναμώνεται.

2. Ένας ύπουλος εχθρός της ΔημοκρατίαςΤον τελευταίο καιρό επανεμφανίστη-κε με νέες ετικέτες και άλλες μορφέςτυφλής δράσης η τρομοκρατία. Επει-δή συχνά συγχέεται επίτηδες η τρο-μοκρατία με την επαναστατική δρά-ση, διευκρινίζονται οι όροι και υπο-δεικνύεται η διαφορά. Οι ειδικοί θεω-ρούν τρομοκράτες τα άτομα, τα οποία,εν ονόματι κάποιου δήθεν υψηλού πο-λιτικού και ηθικού σκοπού, δρουν μεπράξεις βίας, που τρομοκρατούν ή προ-καλούν θύματα μεταξύ αθώων πολι-τών. Εκείνο που τους χαρακτηρίζει εί-ναι η ψυχρότητα των ενεργειών τουςκαι η αδιαφορία τους για τον πόνοτων θυμάτων. Η τρομοκρατία πλήττειάμεσα τα θεμελιώδη δικαιώματα τηςζωής και της σωματικής ακεραιότηταςκαι συνιστά σοβαρό εχθρό της Δημο-κρατίας. Ο τρομοκράτης δεν είναι επα-ναστάτης. «Δρα», έγραφε ο Μ. Πλωρί-της, «στο όνομα του εαυτού του ή μιαςμικρής ομάδας, ξεκομμένης από το σύ-νολο, και μέσα στο σκοτάδι και τηνανωνυμία με στόχο την τυφλή κατα-στροφή όχι μόνο ενός ένοχου καθε-στώτος, αλλά και αθώων αμέτοχων πο-λιτών… Ο δεύτερος είναι μέλος ενόςλαϊκού κινήματος, δρα φανερά καιεπώνυμα για έναν κοινό δημιουργικόσκοπό, καταφεύγει στη βία μόνο ωςέσχατο μέσο αγώνα, αλλά ποτέ δεναφανίζει ανυποψίαστους πολίτες πουδεν έφταιξαν σε τίποτα».

Το ζητούμενο είναι πώς πρέπει νααντιμετωπίζουμε τους τρομοκράτεςως πολιτεία και ως κοινωνία. Τι πρέ-πει να κάνουμε για να απαλλαγούμεαπό αυτήν τη μάστιγα; Η απάντησηούτε απλή είναι ούτε εύκολη. Ο καθέ-νας ας βρει μέσα του τη δική του.

3. Η οικονομική κρίσηΕίναι παρούσα και πολύπλευρη: δη-

μοσιονομική υστέρηση, χρέη και ελ-λείμματα στο κράτος, στα ασφαλιστι-κά ταμεία, στους οργανισμούς κοινήςωφελείας, υποπαραγωγικότητα, μη-δενική ανάπτυξη, φορολογική ανα-ποτελεσματικότητα, έλλειψη ανταγω-νιστικότητας και ανεργία. Δημιουργείπροβλήματα στη λειτουργία της κοι-νωνίας και βάζει σε ανησυχία τους πο-λίτες. Έχουν ειπωθεί και γραφεί τόσοπολλά από αρμόδιους και ειδικούς,ώστε οι περισσότεροι −και μη ειδικοί−βρισκόμαστε σε σύγχυση.

Αλλά ποιος υπεύθυνος πολίτης δεβλέπει την πικρή πραγματικότητα καιδεν αναρωτιέται: αφού η ανάπτυξη εί-ναι μηδενική, η παραγωγικότητα τηςοικονομίας αποκαρδιωτικά χαμηλή,οι εξαγωγές μας δυσανάλογες προςτις εισαγωγές, που αυξάνονται με αχα-λίνωτο ρυθμό, από πού καλύπτεται τοτεράστιο έλλειμμα; Υπάρχει άραγε κα-νείς που αγνοεί ότι τα ελλείμματα κα-λύπτονταν και καλύπτονται με εξωτε-ρικό δανεισμό; Αμφιβάλλει κανείς ότιο εξωτερικός δανεισμός σημαίνει εξάρ-τηση από τους ξένους; Είναι κανείςτόσο αφελής ώστε να νομίζει ότι, ανέτσι συνεχίσουμε, δε θα μπορούμε νααποπληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια,ότι το «καράβι» θα βουλιάξει; Χρειά-ζεται άραγε πολλή σκέψη για να κα-τανοήσει κανείς ότι η χώρα βρίσκεταισε κρίσιμη καμπή, ότι η κρίση δεν αντι-μετωπίζεται με μάγια και ξόρκια;

Όλοι ανησυχούμε και αγωνιούμεπώς θα βγούμε από την κρίση, πώς θαανακάμψει η οικονομία μας. Ασφα-λώς, τα ανώτερα επιτελικά στελέχητων οικονομικών υπουργείων, οι ειδι-κοί σύμβουλοι και οι εμπειρογνώμο-νες, οι οικονομικοί επιστήμονες και οιφορείς της οικονομικής ζωής της χώ-ρας θα εισηγηθούν στην Κυβέρνηση,και εκείνη ως κυρίως υπεύθυνη θα απο-φασίσει τα αναγκαία μέτρα για τηνεξομάλυνση της κατάστασης και τηνέξοδο από την κρίση. Όμως, επειδήστην οικονομία το καθετί εξαρτάταιαπό κάτι άλλο, τα όποια μέτρα από μό-να τους δεν αρκούν. Χρειάζεται επι-πλέον η δική μας στήριξη, η αποφασι-στικότητα και η υπεύθυνη στάση τουκαθενός μας, η προσαρμογή στο κλί-

μα των θυσιών, η υπέρβαση των προ-σωπικών μας αδυναμιών, η αύξηση τηςεργατικότητάς μας, ο περιορισμός τωνκαταναλωτικών μας δαπανών, η απο-φυγή της εύκολης σπατάλης των εισο-δημάτων μας και, προπαντός, η απο-φυγή συμπεριφορών που δε βελτιώ-νουν, αλλά επιδεινώνουν την παρού-σα κατάσταση. Διαφορετικά θα είμα-στε άξιοι της τύχης μας!

4. Στείρος συνδικαλισμόςΟι εργαζόμενοι έχουν το αναφαίρετοκαι συνταγματικά κατοχυρωμένο δι-καίωμα της απεργίας −το απέκτησανάλλωστε με σκληρούς και μακρούςαγώνες− για την ικανοποίηση των αι-τημάτων τους. Αλλά το δικαίωμα αυ-τό έχει υψηλό κοινωνικό και οικονο-μικό κόστος, συνεπάγεται δηλαδή κοι -νωνική ζημία και απώλεια παραγωγής,ενίοτε δυσανάλογες προς το σκοπόπου επιδιώκει. Ως εκ τούτου, η συχνήκαι απερίσκεπτη προσφυγή στην απερ-γία καταντάει καταστροφική, όταν μά-λιστα υπάρχουν σοφότερες εναλλα-κτικές ενέργειες. Αλλά πολλές φορέςσυμβαίνει (το είδαμε πρόσφατα με τηναπεργία των λιμενεργατών του ΟΛΠ)να κηρύσσονται απεργίες με αίτημανα πειθαναγκαστεί η κυβέρνηση ναανακαλέσει ένα νόμο που μόλις ψήφι-σε ή να ακυρώσει μία σύμβαση που ωςχώρα έχει υπογράψει. Τίθεται, λοιπόν,το ερώτημα: υπάρχει τέτοιο δικαίωμααπεργίας, όταν μάλιστα δε συνοδεύε-ται από τη συμπάθεια και τη συμπα-ράσταση της κοινής γνώμης; Η απά-ντηση είναι αρμοδιότητα των νομι-κών. Όμως ο λογικός άνθρωπος θααπαντήσει ότι παρόμοια απεργία ωςμέσο πίεσης είναι έξω από το πλαίσιομε το οποίο λειτουργεί η συντεταγμένηπολιτεία. Διότι στην περίπτωση αυτή,το «δικαίωμα της απεργίας» θα ισο-δυναμούσε με προνόμιο της κάθε συν-δικαλιστικής ηγεσίας να ακυρώνει τηνομοθετική εξουσία που είναι υπέρτε-ρη. Παρόμοια συνδικαλιστική πρα-κτική μεταβάλλει το συνδικαλισμό σεσυντεχνία, δηλαδή σε ομάδα ατόμων-εργαζομένων, που υπερασπίζονται ταεπαγγελματικά συμφέροντά τους μεπείσμα και πάθος, αδιαφορώντας για




τα συμφέροντα των άλλων και μάλι-στα του κοινού.

5. Φαινόμενα κοινωνικής παθογένειαςΚαμία κοινωνία δεν είναι αγγελική.Το ίδιο και η ελληνική. Αλλά τα τελευ-ταία χρόνια όλο και πληθαίνουν τααρνητικά φαινόμενα της κοινωνικήςζωής με δυσάρεστα επακόλουθα γιαόλους μας. Σήψη σε όλα τα επίπεδα.

Περισσό θράσος και υποκρισία, έλλει-ψη υπευθυνότητας, κοινωνική αδια-φορία και αναλγησία, δόλος και ιδιο-τέλεια, αθέμιτες συναλλαγές, γενικευ-μένη ανομία: ο καθένας κάνει ό,τι θέ-λει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέ-ναν. Και, το χειρότερο, ανοχή της πα-ρανομίας γενικά.

Ποιος θα μας σώσει; Αισιόδοξαηχούν στα αυτιά μας οι στίχοι του Γ.Σεφέρη σε ανάλογη κατάσταση:

«Την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέ-λεια […] Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώ-σουμε…»

Λοιπόν, οι χριστιανοί στον Κύριόμας μόνο ελπίζουμε, σε Αυτόν προ-σφεύγουμε, Αυτόν παρακαλούμε μετις προσευχές μας να μας βοηθά καινα μας φωτίζει για να τα εξαλείψουμεή, αν αυτό φαίνεται ουτοπικό, να ταπεριορίσουμε.

Γ. Κ.

Oι τελευταίες εκλογές ανέδειξαν ένα πολύ υψηλό πο-σοστό αποχής, πράγμα που αποδεικνύει την αδια-

φορία των πολιτών για τα κοινά και τη συσσωρευμένη δυ-σαρέσκεια για την ως τώρα αντιμετώπιση των καίριωνπροβλημάτων της χώρας από τις τελευταίες κυβερνήσεις.Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι γι’ αυτό φταίνε μόνοοι πολίτες της χώρας. Οι πολιτικοί που κυβερνούν, βολε-μένοι στην αδιαφορία των πολιτών, εκμεταλλεύονται τονοχαδερφισμό τους, ώστε να προωθήσουν δικά τους συμ-φέροντα και επιδιώξεις.

Η δημοκρατία όμως είναι ένα κατεξοχήν συμμετοχικόπολίτευμα. Στην αρχαία Αθήνα, για να βγει κάποια από-φαση, έπρεπε να συμμετέχουν όλοι οι εγγεγραμμένοι άν-δρες που είχαν πολιτικά δικαιώματα. Αυτοί ήσαν που ενέ-κριναν, υπερψήφιζαν ή καταψήφιζαν τις προτάσεις τηςΒουλής ή και των άλλων οργάνων του πολιτεύματος. Κά-θε πολίτης έπαιρνε αποφάσεις σοβαρές για την πόλη μεβάση τη συνείδησή του και όχι τη μερίδα που εκπροσω-πούσε (εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πολιτικά κόμματα).Συμμετείχε και ενδιαφερόταν για τα κοινά, αφού έτσι δια-μορφωνόταν η πολιτική. Η συμμετοχή ήταν υποχρέωσηκαι τρόπος ζωής αφού «τον των πολιτικών μη μετέχονταουκ απράγμονα αλλά αχρείον».

Σήμερα όμως δύσκολα συμμετέχουμε σε πολιτικά, κοι-νωνικά ή τοπικά ζητήματα, γιατί ισχυριζόμαστε πως δενμπορούμε ν’ αλλάξουμε την κατάσταση και γι’ αυτό απο-φεύγουμε την άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος.Αυτό όμως είναι ο Δούρειος Ίππος για τη Δημοκρατία! Ανδεν είμαστε ενεργοί, αν δεν αντιδρούμε κάθε φορά που ηεξουσία δείχνει διάθεση για πολιτική χειραγώγηση του

λαού, αν δεν ασκούμε το ιερό δικαίωμα του «εκλέγειν» και«εκλέγεσθαι», πώς θα αλλάξουμε την κατάσταση; Όλες οιμεγάλες νίκες της δημοκρατίας οφείλονται στη μαζικήσυμμετοχή. Είναι λυπηρό, πολίτες που ανέτρεψαν καθε-στώτα, τα οποία βίαια ανέβηκαν στην εξουσία και στέρη-σαν τις ελευθερίες του λαού, να μην μπορούν να βελτιώ-σουν τη δημοκρατία τους.

Αν δεχτούμε ότι δεν αλλάζει τίποτα, αν δεχτούμε ότι οιπολιτικοί έχουν φτιάξει όλο το σκηνικό στα μέτρα τους, ανδεχτούμε ότι κανείς τους δεν αξίζει, τότε τι κάνουμε; Τι ελ-πίζουμε; Τι περιμένουμε; Τι προετοιμάζουμε για τις επόμε-νες γενιές; Τι ονειρευόμαστε;

Σίγουρα η ευθύνη των πολιτικών είναι τεράστια. Αυτοίέχουν δημιουργήσει το σαθρό κλίμα. Η ευθύνη όμως τωνπολιτών είναι μεγαλύτερη: εμείς τους δώσαμε το χώρο νακινηθούν και να δράσουν. Εμείς τους παραχωρήσαμε τηνελευθερία που δεν άξιζαν. Εμείς ανεβάσαμε στην εξουσίααυτούς που μας άξιζαν. Εμείς, λοιπόν, πρέπει να βρούμε καιτον τρόπο να τους σταματήσουμε και δημοκρατικά και χω-ρίς φασαρίες να τους στείλουμε σπίτι τους. Ως δικαιοπά-ροχοι της βαριάς κληρονομιάς του Περικλή και του Κλει-σθένη, έχουμε χρέος να εξυγιάνουμε και να οργανώσου-με εξαρχής τη λειτουργία της δημοκρατίας και της ελευ-θερίας, επιτέλους, με βάση κάποιο από τα τόσα σοβαράκαι ανθεκτικά στο χρόνο πολιτικά και πολιτιστικά μοντέ-λα άλλων χωρών.

Αν δεν προσπαθήσουμε, τότε αποποιούμαστε το δικαίωμανα αμφισβητούμε και να κρίνουμε, το δικαίωμα να βελτιώ-νουμε τους όρους της κοινωνικής και πολιτικής ζωής μας.

Μ. Κ.

Η αποχή


ηη σσ ττ ηη λλ ηη ττ ωω νν αα ππ οο φφ οο ιι ττ ωω νν

«Aδελφοί, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε, πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω…» (Α Κορ. Ι, στ΄)

Σε αυτή τη σελίδα μπορεί κάθε μέλος της Ένωσης να στέλνει τις συνεργασίες του για δημοσίευση. Εφόσον είναι εφικτό,μπορούν να στέλνουν τα κείμενά τους σε δισκέτα υπολογιστή, ή σε CD, ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected].ή στο ΦΑΞ 210 2819550, ή στην ΤΑΧΥΔΡ. ΘΥΡΙΔΑ 52057 τ.κ. Εννοείται βέβαια ότι λόγω στενότητας του χώρου τα κεί-μενά σας θα πρέπει να έχουν μειωμένη έκταση (έως 300 λέξεις). Με μεγάλη μας χαρά θα δεχόμαστε υποδείξεις καιπροτάσεις σας για τη βελτίωση της ύλης και την καλύτερη εξυπηρέτηση των σκοπών της ΕΝΩΣΗΣ μας.

Ζητούμε συγγνώμη που, λόγω πληθώρας ύλης, δεν μπορέσαμε να δημοσιεύσουμε όλες τις συνεργασίες που στάλ-θηκαν. Αυτές θα δημοσιευθούν σε επόμενα φύλλα.

Από τον κ. Αθανάσιο Β. Βουρλή, κα-θηγητή της Θεολογικής Σχολής στοΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστή-μιο Αθηνών, λάβαμε τις παρακάτω προ -τάσεις σχετικά με την προσπάθεια τηςΈνωσης για βελτίωση των σχέσεων τωνμελών της. Οι προτάσεις του είναι οιακόλουθες:

1. Συχνότερες συναντήσεις τωνσυμμαθητών σε συγκεκριμένα σημεία(Ι. Ναούς, καφέ, εστιατόρια).

2. Τιμητική εκδήλωση για τους ομό -τιμους καθηγητές της Θεολογικής Σχο -λής Βασ. Γιαννόπουλο, Ηλία Οικονό-μου, Ν. Παπαδόπουλο, Μ. Φαράντοκαι Β. Φειδά, καθώς και για τους κα-θηγητές της Σχολής Ανδρέα Βάντα-ρη, Ίωνα Λαπατά, Κωνσταντίνο Σταυ -ρόπουλο.

Από την εφημερίδα ΥΓΕΙΑ που εκ-δίδει και μας τη διαβιβάζει ανελλιπώςο κ. Ιωάννης Λαλιώτης, Πρόεδρος τουΠαραρτήματος της ΑντικαρκινικήςΕταιρείας Ορεινής Κορινθίας, δημο -σιεύουμε το παρακάτω επίκαιρο κείμε-νο για τις κακές διατροφικές συνήθειεςτων Εορτών.

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΑ ΤΡΟΦΙΚΑ, «ΟΡΓΙΑ»ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ

Οι απανταχού χριστιανοί, και ειδικάοι Έλληνες, επωφελούνται της «θεό-σταλτης» ευκαιρίας των μεγάλων εορ-τών της χριστιανοσύνης για να πραγ-ματοποιήσουν τα διατροφικά τους όρ-για, σαν ναρκομανείς που θεωρούν ότιείναι κάτι απόλυτα θεμιτό και επιτρε-πτό, στο να πέσουν με τα μούτρα στα

Η παρέλαση στην Κόρινθο κατά τις εθνικές εορτές ήταν πάντοτε σπουδαίο θέμα ακόμη και για τις κορινθιακές εφημερίδες, που μας συνέχαιραν

για την άψογη παρουσία μας (από το αρχείο του Αθ. Βουρλή).

Γυμναστικές επιδείξεις στο προαύλιο της Σχολής (από το αρχείο του Αθ. Βουρλή).



Ι Ε ΥΚΡ ΙΝ Ι ΣΗΤα κείµενα που δηµοσιεύουµε

στην εφηµερίδα µας δεν υφίστανται έλεγχο και απηχούν τις απόψεις

των συντακτών τους.

βαρυφορτωμένα εορταστικά τραπέζια– φορτωμένα με κρέατα, θαλασσινά,γλυκίσματα, ποικιλία τυριών, ποτώνκαι άλλων μαγειρικών επινοήσεων, σεσυνδυασμό με αναψυκτικά, με εκλε-κτές φίρμες κρασιού ή μπίρας, και μεκατάληξη τσιγάρα, καφέδες, παγωτά.

Θεωρούν ότι είναι αυτονόητο ναφάνε το καταπέτασμα, να καταναλώ-σουν πλήρως πικάντικα εδέσματα καινα ξενυχτήσουν σε συνήθως κλειστούςχώρους, όπου μπαίνει ελάχιστος αέ-ρας, ενώ καπνίζουν μανιωδώς, ακόμηκαι μπροστά στα μικρά παιδιά, και ναφλυα ρήσουν ακατάπαυστα για συνή-θως εντελώς ασήμαντα πράγματα, υπο -νομεύοντας για ακόμα μια φορά συ-νειδητά την υγεία τους εν ονόματι τωνεορτών.

Οι μόνοι τελικά ωφελημένοι καικερ δισμένοι από τις μεγάλες γιορτέςτης χριστιανοσύνης είναι οι έμποροιτροφών και ποτών, τα σούπερ μάρκετ,τα ζαχαροπλαστεία, τα μαγαζιά παι-χνιδιών και οι ιδιοκτήτες κέντρων δια -σκέδασης.

Εκεί κατάντησαν τελικά οι μεγά-λες γιορτές: διατροφικές καταχρήσειςδίχως προηγούμενο, ποτά χωρίς πε-ριορισμό, ξενύχτι με σύνθημα «όλαεπιτρέπονται εν ονόματι της γιορτής».Και οι συνέπειες για τους συμπολίτεςμας είναι συνήθως λίαν θλιβερές γιαπολλούς: βαρύ κεφάλι την επομένη,ζάλη, χαλασμένο στομάχι, δυσπεψία,δυσκοιλιότητα, πικρό στόμα ή και χει -ρότερα, όπως κρίση της χοληδόχου,κρίση του έλκους, κρίση της κολίτιδας,καρδιακό επεισόδιο, ακόμη και εγκε-φαλικό επεισόδιο, κατακόρυφη άνο-δος του ζαχάρου στους διαβητικούς,της πίεσης στους υπερτασικούς, της χο-ληστερίνης, των τριγλυκεριδίων, τουουρικού οξέος, κρίση των ρευματοαρ-θριτικών, αλλεργικό φούντωμα κτλ.

Εφημερίδα ΥΓΕΙΑ, ΤΕΎΧΟΣ 10, Ιού-λιος-Σεπτέμβριος.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Η λέξη «ευαγγέλιο» σημαίνει την ευχά-ριστη είδηση. Και η πιο ευχάριστη εί-δηση μέσα στην Ιστορία του ανθρώ-που είναι πως ο Θεός επισκέφτηκε τονάνθρωπο πάνω στη γη ο Ίδιος «γενό-

μενος άνθρωπος». Το ευαγγέλιο είναιη είδηση από τον Άγγελο του Θεού τηνύχτα της Γέννησης, που μεταδόθηκεστους ποιμένες: «Ιδού ευαγγελίζομαιυμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντίτω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ»(Λουκ. Β΄10-11).Σε μετάφραση: Ιδού,έρχομαι να σας μεταδώσω την ευχάρι-στη είδηση που θα σας φέρει μεγάλη χα-ρά. Κι αυτή είναι ότι γεννήθηκε απόψεγια σας ο Σωτήρας του κόσμου. Το γε-γονός της θείας ενανθρώπησης ήλθεμε το πλήρωμα του χρόνου σαν απο-τέλεσμα της αγάπης του Θεού προςτον άνθρωπο: «Τόσο πολύ αγάπησε οΘεός τον κόσμο, ώστε τον Υιό Του τονμονογενή έδωσε» (Ιωάν. Γ 16). Τον κα-τέβασε στη γη και τον έκανε άνθρω-πο, να σταυρωθεί από τον άνθρωπο,για να σώσει τον άνθρωπο και να τονανεβάσει στον ουρανό.

Σήμερα ψάχνουμε όλοι μας τον Χρι-στό όπως οι ποιμένες εκείνης της μα-γικής νύχτας: «Πού εστίν ο τεχθείς βα-σιλεύς;» Ψάχνουμε να τον βρούμε γιανα μας δώσει τη λύτρωση από τις αμαρ-τίες, την ειρήνη και την απελευθέρωσηαπό τα δεσμά, την αλήθεια και τη ζωή.Ψάχνουμε να ακούσουμε τον γνήσιολόγο του Χριστού, αναζητώντας πούβρίσκεται. Σαν τους μάγους αναζη-τούμε τη φάτνη, όπου θα μας οδηγή-

σει το αστέρι. Μάθαμε πού βρίσκεταιο αληθινός Χριστός. Στην αληθινήφάτνη, που είναι η Εκκλησία. Αυτή εί-ναι το μυστικό σώμα του Χριστού. Εκείπρέπει να τρέξουμε. Εκεί να γονατί-σουμε σαν τους μάγους και τους ποι-μένες, να καθαρθούμε από την αμαρ-τία και να ζητήσουμε απ’ Αυτόν ναέλθει να κατοικήσει μέσα μας. Έτσι μό-νο θα σωθούμε.

Κ. Κ.

Μία από τις σπάνιες φωτογραφίες της χορωδίας της Σχολής υπό τη διεύθυνση του καθηγητή της μουσικής Δημ. Παναγιωτόπουλου-Κούρου.



Δεν υπάρχει απόφοιτος της Εκκλη-σιαστικής Σχολής Κορίνθου που

να μη γνωρίζει το φιλόξενο μοναστή-ρι της Παναγίας της Φανερωμένης,στον ευρύτερο χώρο του οποίου περ-νούσε ώρες πραγματικής ευτυχίας στηδιάρκεια ημερήσιων εκδρομών, που ορ-γάνωνε ο Σύλλογος των Καθηγητών.Εκεί σπαταλούσαμε όλες μας τις δυ-νάμεις, ξεσπώντας σε μια μπάλα, αναρ-ριχώμενοι πάνω στα πεύκα ή και τρέ-χοντας μέσα στα δροσερά μονοπάτιατου δάσους να ανακαλύψουμε τη φύση.

Εκεί οι σεβαστοί μας καθηγητές ξέ-φευγαν από την τυπικότητα και τοναυστηρό τους εαυτό και έτρωγαν καιτραγουδούσαν και χόρευαν μαζί μαςπαραδοσιακούς χορούς. Η αυστηρό-τητα έφευγε και τη θέση της έπαιρνε ηαληθινή αγάπη και το πραγματικά πα -τρικό ενδιαφέρον.

Εκεί, στον ίσκιο του λόφου όπουβρίσκεται η Ιερά Σταυροπηγιακή Μο-νή, η παιδική μας αθωότητα συναντιό-ταν με τη φύση και τον Θεό. Εκεί η Λα -τρευτή Μητέρα μάς είχε κυριολεκτικάστα πόδια της και μας ευλογούσε γιανα γίνουμε καλοί και χρήσιμοι άνθρω-ποι μέσα στην κοινωνία. Ήταν πραγ-ματικά πολύ σημαντική για μας η εκ-δρομή στη Φανερωμένη.

Τα γράφω όλα αυτά με αφορμή μιαφωτογραφία που έπεσε στα χέρια μουαπό το πανηγύρι της Παναγίας στις23 Αυγούστου, που αποτελεί μέγιστογεγονός για όλο το Νομό Κορινθίας καιόχι μόνο. Πολλές χιλιάδες άνθρωποισυρρέουν από παντού εκείνες τις άγιεςμέρες. Η ανάβαση στο ναό και η προ-σκύνηση της Ιερής Εικόνας της Πα-ναγίας (έργου του Ευαγγελιστή Λου-κά) αποτελεί την πρώτη μέριμνα τουπιστού. Συμβαίνει όμως κάτι μυστη-

ριώδες. Κανένας δε θέ-λει να επιστρέψει. Όλοιεπιθυμούν να μείνουνόσο περισσότερο μπο -ρούν κοντά στην Πα-ναγία, πράγμα αδύνατοόμως, αφού υπάρχουντόσοι πολλοί πίσω, πουεπιθυμούν να ασπα-στούν την εικόνα. Έτσιβγαίνουν έξω απ’ τονπερίβολο του μοναστη-ριού και κατασκηνώ-νουν εκεί. Μέ χρι να γε-μίσει κι αυ τός ο χώρος,και πάει λέγοντας.

Η σεβάσμια Μονήτης Παναγίας Φανε-ρωμένης (Παλαιό Μο-ναστήρι) χτίστηκε τον13ο αιώνα σε χρόνιαακμής της ΒυζαντινήςΑυτοκρατορίας, κοντάστη θέση όπου φανε-ρώθηκε η εικόνα της,και έγινε Σταυροπη-γιακή με Σιγίλιο τουΠατριάρχη Κωνστα-ντινουπόλεως. Σταχρόνια της Τουρκο-κρατίας, αν και υπέστη καταστροφέςκαι ταλαιπωρίες, κράτησε άσβεστη τηδάδα της Ορθοδοξίας και συνέβαλεστη διατήρησή της.

Το 1896 χτίστηκε το Νέο Μονα-στήρι, αυτό που σώζεται μέχρι σήμερα,στη νέα του θέση, και χάρη στις άοκνεςπροσπάθειες των μοναζουσών έχει ναπαρουσιάσει εξαιρετικά σπουδαίο έρ-γο. Η Μονή έχει καταστεί το πιο αξιό-λογο προσκύνημα σε όλο το νομό. Κα-θημερινά δέχεται επισκέψεις από με-μονωμένους προσκυνητές ή ομάδες

πιστών, σχολεία, θρησκευτικές οργα-νώσεις. Πολλοί περίοικοι εκκλησιά-ζονται εκεί κάθε Κυριακή και τελούνδιάφορα μυστήρια. Η Παναγία η Φα-νερωμένη είναι η καλή Μάνα που τουςφροντίζει όλους.

Για μας τους σπουδαστές της Σχο-λής, η Χάρη της μας προστάτευε τα δύ-σκολα εκείνα χρόνια που λειτουργού-σε η Σχολή.

Τα μοναστήρια είναι οι Ακροπόλεις της Εκκλησίας, τα κάστρα της Ορθοδοξίας, τα φρούρια της πίστης. Χωρίς αυτά δε θα υπήρ-χε το γένος μας. Μέσα σ’ αυτά κλείνεται το βάθος της υπόστασής μας. Ο μοναχισμός είναι ο προάγγελος της βασιλείας του Θεού.Είναι ο τύπος της αιωνιότητας. Είναι μια αθόρυβη διαμαρτυρία στον κόσμο που καταχράται τον κόσμο. Είναι αφετηρία και κέ-ντρο γραμμάτων και αληθινού πολιτισμού. Είναι κορυφή που ολοκληρώνει και μεταμορφώνει το εσωτερικό σύμπαν του αν-θρώπου. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κλείσουν ποτέ.

π. ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΙΛΙΦΗΣ

Μεσημεριανό φαγητό κάτω από τον ίσκιο των Πεύκων της Παναγίας της Φανερωμένης (1955).



Προσεπάθησε να μεταδώσει τον ζήλον αυτού και ειςτους ιεροσπουδαστάς του Ιεροδιδασκαλείου Κορίν-

θου, το οποίον περιέβαλε δι’ ιδιαιτέρας αγάπης και στορ-γής. Εις το πνευματικόν αυτό φυτώριον είχεν εναποθέσειπολλάς προσδοκίας διά την στελέχωσιν της αγίας μας Εκ-κλησίας και της στοιχειώδους εκπαιδεύσεως. Επεσκέπτε-το συχνάκις την Σχολήν, επληροφορείτο τα της πορείαςτης και ελάμβανε γνώσιν των αναγκών της. Εδίδασκε ορι-σμένα μαθήματα και τακτικώς ωμίλει προς τους μαθητάς,προσπαθών με παν μέσον να συμβάλη εις την κανονικήνκαι απρόσκοπτον λειτουργίαν της, ενδιαφερόμενος ειλι-κρινώς διά την άνοδον της ηθικής, μορφωτικής και πνευ-ματικής στάθμης των ιεροσπουδαστών. Παραλλήλως ειρ-γάσθη διά την ανασυγκρότησιν εν Κορίνθω του ΑρχείουΜελετών «ο Αριστοτέλης» και την ίδρυσιν βιβλιοθήκης,ήτις, βραδύτερον ανακαινισθείσα, μετωνομάσθη εις «Παύ-λειον Καθίδρυμα».

Β Περίοδος (1941-1944)Κατά την δευτέραν αυτήν περίοδον της ξενικής κατοχήςη κυρία μέριμνά του υπήρξεν η λειτουργία των λαϊκών συσ-σιτίων της Κορίνθου, τα οποία ετέλουν υπό την προεδρίαντου και απέβλεπον εις την σωτηρίαν του λιμώττοντος αστι-κού πληθυσμού. Κατόπιν έστρεψε την προσπάθειάν τουεις την βελτίωσιν της θέσεως των φυλακιζομένων και τηνδιάσωσιν και αποφυλάκισιν των καταδικαζομένων υπότων αρχών κατοχής Γερμανών και Ιταλών. Όταν μίαν ημέ-ραν του 1943 συνελήφθησαν υπό των Γερμανών 100 Κο-ρίνθιοι ως όμηροι και μετεφέρθησαν δέσμιοι εις στρατό-πεδον συγκεντρώσεως της Τριπόλεως προς εκτέλεσιν, με-τέβη και ο ίδιος ο Μιχαήλ εκεί και μετά δραματικάς ενερ-γείας προς τον Γερμανόν Διοικητήν κατώρθωσε να επιτύ-χη την απελευθέρωσίν των.

Αλλά και όταν ελειτούργουν τα στρατόπεδα των κρα-τουμένων υπό των Γερμανών εις Κόρινθον, τους επεσκέ-πτετο τακτικώτατα και προέβαινεν εις έντονα διαβήματαδια την απελευθέρωσίν των. Εκατοντάδες Κορινθίων καιεξ όλης της Κορινθίας οφείλουν την ζωήν των ή την απο-φυλάκισίν των εις τον μακαριστόν Μιχαήλ.

Εις ενίσχυσιν του εθνικού φρονήματος του ποιμνίου τουσυνέβαλεν αποτελεσματικώς διά της προσωπικής του πα-ρουσίας, μη απομακρυνθείς της έδρας του και διά των αρ-χιερατικών του λειτουργιών, του κηρύγματος και διά της

γενικωτέρας του προσπαθείας προς βοήθειαν και ενίσχυ-σιν των αναξιοπαθούντων και δοκιμαζομένων. Μεταξύ τωνάλλων ίδρυσε πρόχειρον γηροκομείον εις την Κόρινθονκαι Οικοκυρικήν Σχολήν εις το χωρίον Περιγιάλι.

Η σπουδαιοτέρα όμως, κατά γενικήν ομολογίαν, αναμ-φιβόλως, των προσφερθεισών υπηρεσιών του κατά την δύ-σκολον αυτήν περίοδον ήτο η επίτευξις της αποφυγής τηςαλληλοσφαγής και αλληλοεξοντώσεως μεταξύ των συ-γκροτηθέντων τότε Ταγμάτων Ασφαλείας και του ΕΛΑΣκατά την απελευθέρωσιν της χώρας μας κατ’ Οκτώβριοντου 1944 μετά την αποχώρησιν των Γερμανών.

Γ΄ Περίοδος (1945-1949)Κατά την περίοδον αυτήν συνεχίζει την ποιμαντορικήντου δράσιν χρησιμοποιών τους ανωτέρω περιγραφένταςσυνήθεις τρόπους ενεργείας. Το βάρος όμως του ενδιαφέ-ροντός του είναι να αναβιβάση το πνευματικόν και ηθικόνεπίπεδον των πνευματικών του τέκνων. Τοιουτοτρόπως διάνέων περιοδειών επισκέπτεται και πάλιν τα δοκιμασθένταπνευματικά του τέκνα και προσπαθεί να δημιουργήσει πε-ρί αυτόν πνευματικόν επιτελείον εκ δοκιμασμένων και αδια-βλήτων κληρικών. Επίσης προς τον σκοπόν αυτόν ίδρυσενως όργανον της Ι. Μητροπόλεως το περιοδικό «ΑΠΟΣΤΟ-ΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ» (Απρίλιος 1946-Οκτώβριος 1949), το οποίονσυνέτασσε σχεδόν ολόκληρον μόνος του με ελαχίστας άλ-λας συνεργασίας, και καθιέρωσε την «ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ» προσκαλών επιφανείς ιεράρχας,ως τον Αργυροκάστρου Παντελεήμονα, τον ΝαυπακτίαςΧριστοφόρον, και διαπρεπείς ομιλητάς, ως τους καθηγη-τάς της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου ΑθηνώνΑμίλκαν Αλιβιζάτον(1887-1969), Παναγιώτην Τρεμπέλαν1886-1977) και Παναγιώτην Μπρατσιώτην(1889-1982).Σημειωτέον ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Μιχαήλ ήτοβαθύς μελετητής της ζωής και του έργου του Μεγάλου καικορυφαίου Αποστόλου Παύλου, του οποίου εθαύμαζε τηναυτοθυσίαν, την πίστιν και την σοφίαν, και ησθάνετο υπε-ρήφανος διότι εις αυτόν έλαχεν ο Αποστολικός Θρόνοςτης Κορίνθου. Επεθύμει δε να συνειδητοποιήση και να με-ταγγίση την αγάπην του αυτήν προς τον Απόστολον και ειςπάντα τα πνευματικά του τέκνα. Και κατά την περίοδοναυτήν ησχολείτο με την προσφιλή του μελέτην και συγ-γραφήν επωφελών βιβλίων, ως και με την μετάφρασιν αξιο-λόγων ξένων συγγραμμάτων.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Ο ΑΠΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Επί τη συμπληρώσει πεντηκονταετίας από της κοιμήσεως αυτούΥπό Ίωνος (Ιωάννου) Λαπατά Π.Θ. τ. Ν και Φ.

Επιτίμου Λυκειάρχου – συγγραφέως, διατελέσαντος Καθηγητού της Εκκλησιαστικής Σχολής ΚορίνθουΑθήναι 2008-2009

(Συνέχεια από το προηγούμενο)


Ο χαράσσων τας γραμμάς αυτάςείχε την μεγάλην και εξαιρετικήν τι-μήν και ιδιαιτέραν χαράν να γνωρίση,το πρώτον, τον αείμνηστον Μιχαήλτο έτος 1945, νεαρός τότε φοιτητήςτης Νομικής, όταν τον επεσκέφθη ειςτο Γραφείον του μετά της μακαριστήςαδελφής του Βεατρίκης, κατηχητρίας-ιεραποστόλου και συνεργάτιδος αυ-τού, και να γοητευθή εκ της προσωπι-κότητος, της ευρυμαθείας, της απλό-τητος και ειλικρινείας αυτού. Έκτοτεο γράφων τον επεσκέπτετο τακτικώ-τατα, οσάκις μετέβαινεν εις Κόρινθονπρος επίσκεψιν των αδελφών του,ωφεληθείς τα μέγιστα εκ της μετ’ αυ-τού αναστροφής, και πολλάκις, μάλι-στα, τη προσκλήσει του παρεκάθησενεις κοινήν τράπεζαν. Ενισχύσας δε καιτον διακαή πόθον του να σπουδάσηκαι την Ιεράν της Θεολογίας Επιστήν,παραλλήλως προς Φιλολογίαν, ανέ-λαβεν, εξ ιδίας πρωτοβουλίας, εξ ολο-κλήρου να καλύψη την δαπάνην τωνσπουδών του. Διά πάντα ταύτα είναιδιά βίου βαθύτατα ευγνώμων εις τηνιεράν μνήμην του.

8. Αρχιεπίκοπος Β. και Ν. Αμερι-κής (1949-1958)Την 11ην Οκτωβρίου 1949 εξελέγηυπό της Ιεράς Συνόδου του Οικουμε-νικού Πατριαρχείου ΑρχιεπίσκοποςΒ. και Ν. Αμερικής εις διαδοχήν τουαμέσως μετά την εκλογήν του αποθα-νόντος Τιμοθέου Ευαγγελίδου καιτοιουτοτρόπως εκαλύφθη το κενόντο οποίον αφήκεν εις την ελληνορθό-δοξον Εκκλησίαν της Αμερικής ηπροαγωγή του Αθηναγόρου εις Οι-κουμενικόν Πατριάρχην. Την 28-10-1949 ετελέσθη το Μέγα Μήνυμα ειςΚωνσταντινούπολιν. Αμέσως κατόπινανέλαβε ταξίδιον εις την Αλεξάνδρει-αν, επιτυχών να άρη τας παρεξηγήσειςμεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρ-χείου και του Πατριαρχείου Αλεξαν-δρείας. Μετά ταύτα επιστρέφει καιπάλιν εις Κωνσταντινούπολιν καιενημερώνει τον Πατριάρχην και την Ι.Σύνοδον διά τα αποτελέσματα τωνενεργειών του.

Η επιλογή του μακαριστού Μι-χαήλ ως Αρχιεπισκόπου Αμερικής

εχαροποίησε μεντους ομογενείς τηςΑμερικής, έθλιψε δεβαθύτατα τους Κο-ρινθίους, διότι επί-στευον ότι ο διάδο-χός του δεν ήτο δυ-νατόν να έχη το ηθι-κόν ανάστημα, τηνπροσωπικότητα,την εκκλησιαστικήνκαι εθνικήν δράσιν,την ευρυμάθειαν,την γλωσσομάθει-αν, την συγγραφι-κήν δράσιν, τηναμέριστον αγάπηνπρος το ποίμνιόντου, την μέχρις αυ-τοθυσίας εξικνου-μένην και πολλώνάλλων προσόντωντα οποία εκόσμουντον Μιχαήλ.

Την Κυριακήν 15Νοεμβρίου 1949ετέλεσε διά τελευ-ταίαν φοράν –και, αλλοίμονον, ήτοπράγματι η τελευταία– την αποχαιρε-τιστήριον Θείαν Λειτουργίαν εις τονπερικαλλή Ιερόν Ναόν του Αποστό-λου Παύλου, εις τον οποίον είχε συρ-ρεύσει όλος ο λαός της Κορίνθου καιχιλιάδες λαού εκ των περιχώρων καιεξ όλης της Κορινθίας, διά να του ευ-χηθούν ολοψύχως το «καλό ταξίδι»και «καλήν επιτυχίαν εις το έργοντου». Η συγκινητική ατμόσφαιρα ηοποία επεκράτησε κατά την διάρκειαντης Θείας Λειτουργίας και, προ πα-ντός, κατά την ώραν της εκφωνήσεωςτου αποχαιρετι-στηρίου λόγου εί-ναι ανωτέρα πά-σης περιγραφής.Κατά την καθωρι-σμένην ώραν εξε-φώνησεν ο μακα-ριστός Μιχαήλαπό στήθους, ωςπάντοτε έπραττε,κατασυγκεκινη-μένος και δα-κρύων τον αποχαιρετιστήριον λόγον

του εν μέσω εκκλησιάσματος παρα-κολουθούντος με λυγμούς και βαθεί-αν συγκίνησιν.

Μετ’ ου πολλάς ημέρας, και συ-γκεκριμένως την 24ην Νοεμβρίου1949, πρωτοβουλία της ΕλληνικήςΚυβερνήσεως και της Ελλαδικής Εκ-κλησίας, τη συμπράξει του Φ.Σ. «Παρ-νασσός», επραγματοποιήθη αποχαι-ρετιστήριος δεξίωσις προς τιμήν τουνεοεκλεγέντος Αρχιεπισκόπου Β. καιΝ. Αμερικής Μιχαήλ εις την μεγάληναίθουσαν τελετών του ΦιλολογικούΣυλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ».


Ο χαράσσων τας γραμμάς αυτάς είχε την μεγάλην καιεξαιρετικήν τιμήν και ιδιαιτέραν χαράν να γνωρίση, τοπρώτον, τον αείμνηστον Μιχαήλ το έτος 1945, νεαρός τό-τε φοιτητής της Νομικής, όταν τον επεσκέφθη εις το Γρα-φείον του μετά της μακαριστής αδελφής του Βεατρίκης,κατηχητρίας-ιεραποστόλου και συνεργάτιδος αυτού, καινα γοητευθή εκ της προσωπικότητος, της ευρυμαθείας,της απλότητος και ειλικρινείας αυτού. Έκτοτε ο γράφωντον επεσκέπτετο τακτικώτατα, οσάκις μετέβαινεν εις Κό-ρινθον προς επίσκεψιν των αδελφών του, ωφεληθείς ταμέγιστα εκ της μετ’ αυτού αναστροφής, και πολλάκις, μά-λιστα, τη προσκλήσει του παρεκάθησεν εις κοινήν τράπε-ζαν. Ενισχύσας δε και τον διακαή πόθον του να σπουδάσηκαι την Ιεράν της Θεολογίας Επιστήμην, παραλλήλως προςΦιλολογίαν, ανέλαβεν, εξ ιδίας πρωτοβουλίας, εξ ολοκλή-ρου να καλύψη την δαπάνην των σπουδών του. Διά πάνταταύτα είναι διά βίου βαθύτατα ευγνώμων εις την ιεράνμνήμην του.

Δ. Αρχιεπίκοπος Β. και Ν. Αμερικής (1949-1958)Την 11ην Οκτωβρίου 1949 εξελέγη υπό της Ιεράς Συνό-δου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αρχιεπίσκοπος Β.και Ν. Αμερικής εις διαδοχήν του αμέσως μετά την εκλο-γήν του αποθανόντος Τιμοθέου Ευαγγελίδου και τοιου-τοτρόπως εκαλύφθη το κενόν το οποίον αφήκεν εις τηνελληνορθόδοξον Εκκλησίαν της Αμερικής η προαγωγήτου Αθηναγόρου εις Οικουμενικόν Πατριάρχην. Την 28-10-1949 ετελέσθη το Μέγα Μήνυμα εις Κωνσταντινού-πολιν. Αμέσως κατόπιν ανέλαβε ταξίδιον εις την Αλεξάν-δρειαν, επιτυχών να άρη τας παρεξηγήσεις μεταξύ του Οι-κουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Αλεξαν-δρείας. Μετά ταύτα επιστρέφει και πάλιν εις Κωνσταντι-νούπολιν και ενημερώνει τον Πατριάρχην και την Ι. Σύνο-δον διά τα αποτελέσματα των ενεργειών του.

Η επιλογή του μακαριστού Μιχαήλ ως ΑρχιεπισκόπουΑμερικής εχαροποίησε μεν τους ομογενείς της Αμερικής,έθλιψε δε βαθύτατα τους Κορινθίους, διότι επίστευον ότιο διάδοχός του δεν ήτο δυνατόν να έχη το ηθικόν ανάστη-μα, την προσωπικότητα, την εκκλησιαστικήν και εθνικήνδράσιν, την ευρυμάθειαν, την γλωσσομάθειαν, την συγ-γραφικήν δράσιν, την αμέριστον αγάπην προς το ποίμνιόντου, την μέχρις αυτοθυσίας εξικνουμένην, και πολλών άλ-λων προσόντων τα οποία εκόσμουν τον Μιχαήλ.

Την Κυριακήν 15 Νοεμβρίου 1949 ετέλεσε διά τελευ-ταίαν φοράν –και, αλλοίμονον, ήτο πράγματι η τελευταία–την αποχαιρετιστήριον Θείαν Λειτουργίαν εις τον περι-καλλή Ιερόν Ναόν του Αποστόλου Παύλου, εις τον οποίονείχε συρρεύσει όλος ο λαός της Κορίνθου και χιλιάδες λαούεκ των περιχώρων και εξ όλης της Κορινθίας, διά να τουευχηθούν ολοψύχως το «καλό ταξίδι» και «καλήν επιτυχίανεις το έργον του». Η συγκινητική ατμόσφαιρα η οποία επε-κράτησε κατά την διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας και,

προ παντός, κατά την ώραν της εκφωνήσεως του αποχαι-ρετιστηρίου λόγου είναι ανωτέρα πάσης περιγραφής. Κα-τά την καθωρισμένην ώραν εξεφώνησεν ο μακαριστόςΜιχαήλ από στήθους, ως πάντοτε έπραττε, κατασυγκεκι-νημένος και δακρύων τον αποχαιρετιστήριον λόγον τουεν μέσω εκκλησιάσματος παρακολουθούντος με λυγμούςκαι βαθείαν συγκίνησιν.

Μετ’ ου πολλάς ημέρας, και συγκεκριμένως την 24ηνΝοεμβρίου 1949, πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβερνή-σεως και της Ελλαδικής Εκκλησίας, τη συμπράξει του Φ.Σ.«Παρνασσός», επραγματοποιήθη αποχαιρετιστήριος δε-ξίωσις προς τιμήν του νεοεκλεγέντος Αρχιεπισκόπου Β.και Ν. Αμερικής Μιχαήλ εις την μεγάλην αίθουσαν τελε-τών του Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ».

Αγιασμός των υδάτων στην Αμερική.

Αποχαιρετισμός στον Ακροκόρινθο (από εφημερίδα της εποχής).


Εάν παρομοιάζαμε τη ζωή του αν-θρώπου με ένα ιδιότυπο σταυρό-

λεξο, τότε θα ήταν ανάγκη να αναζη-τήσουμε τις απαντήσεις στα ερωτή-ματα που το συνθέτουν. Τα διάφοραφιλοσοφικά και θρησκευτικά συστή-ματα διά μέσου των αιώνων έχουν δώ-σει αξιόλογες απαντήσεις στα μεγάλακαι ουσιαστικά προβλήματα που έχουναπασχολήσει και απασχολούν τον άν-θρωπο. Ο Χριστιανισμός διαθέτει τομοναδικό προνόμιο της απάντησης σεόλα τα ερωτήματα που συνθέτουν το«σταυρόλεξο» της ζωής οριζοντίως καικαθέτως. Το προνόμιο αυτό το έφερεανάμεσά μας με την ενανθρώπησή τουο Θεάνθρωπος Χριστός. Και όχι μόνοτο διακήρυξε αλλά και το εφάρμοσευποδειγματικά. Ο Κύριος είναι σαφήςκαι κατηγορηματικός: «Εντολήν καινήνδίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους. Κα-θώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγα-πάτε αλλήλους» (Ιωάν. 13,34). Με τουςλόγους αυτούς καθορίζεται η οριζόντιαδιάσταση της χριστιανικής αγάπης.

Ο χριστιανός, έχοντας ως υπόδειγ-μα τον ουράνιο «Καλό Σαμαρείτη», εκ-φράζει έμπρακτα και ανυστερόβουλατην αγάπη προς τον «πλησίον» του.Εφαρμόζει την Παύλεια προτροπή: «Γί-νεσθε ουν μιμηταί του Θεού ως τέκνααγαπητά και περιπατείτε εν αγάπη, κα-θώς και ο Χριστός ηγάπησεν υμάς καιπαρέδωκεν εαυτόν υπέρ υμών προσφο-

ράν και θυσίαν τω Θεώ» (Εφεσ. 5, 1-2).Είναι προφανές ότι η χριστιανική αγά-πη έχει άμεση σχέση με την πίστη.Όποιος, λοιπόν, αγαπά, πιστεύει στονΘεό και το αντίστροφο. Όποιος πι-στεύει στον Θεό δείχνει έμπρακτα τηναγάπη του στους συνανθρώπους του.Ο Απόστολος Παύλος τονίζει σχετι-κά: «Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περι-τομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλάπίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη». (Γαλ.5.6). Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λί-θος του οικοδομήματος της χριστια-νικής βιοθεωρίας.

Από τα προλεχθέντα συνάγεται ότιη οριζόντια διάσταση της χριστιανικήςαγάπης έχει άμεση και ουσιαστική σχέ-ση με την κάθετη διάστασή της, δηλα-δή την αγάπη προς τον Θεό. Η πρώτηαποτελεί έμπρακτη απόδειξη της δεύ-τερης. Η εξήγηση βρίσκεται στην άπο-ψη ότι η χριστιανική αγάπη είναι μία καιενιαία με τις προαναφερθείσες δύοδιαστάσεις. Ο ευαγγελιστής Ιωάννηςδιευκρινίζει σχετικά: «Εάν τις είπη αγα-πώ τον Θεόν και τον αδελφόν αυτούμισεί, ψεύστης εστίν. Ο γαρ μη αγαπώντον αδελφόν ον εώρακε, τον Θεόν ονουκ εώρακε πώς δύναται αγαπάν;»(Ιωάν. 4,20). Επομένως, ο χριστιανόςκάθε μέρα κινείται και ζει μέσα στοπλαίσιο αυτής της διπολικής αγάπης,αναλογιζόμενος ότι αυτή αποτελεί καιτο βασικό κριτήριο της μελλούσης Κρί-

εε ππ ιι κκ αα ιι ρρ αα θθ εε µµ αα ττ αα

Ο διευθυντής του Εκκλησιαστικού Λυκείου Κορίνθου κ. Βλάσιος Ανδρικόπουλος (κέντρο)συνομιλεί με εκπροσώπους του Δ.Σ. της Ένωσής μας.

σεως. (Ματθ. 25, 31-48). Το «σταυρό-λεξο» της ζωής μας λοιπόν, οριζοντίωςκαι καθέτως, καλούμεθα να το λύσου-με σωστά, εφαρμόζοντας όσα μας άφη-σε ως υπόδειγμα ο ίδιος ο Χριστός.

ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΩΣΤου Δημ. Λ. Δρίτσα, Δρος Θεολογίας

ΑΙΤΗΣΗΕΓΓΡΑΦΗΣ

ΜΕΛΟΥΣ(ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΥΣ ΤΟΥ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ)

Προς: Το Δ.Σ. της Ένωσης Αποφοίτων Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου

Τ.Θ. 52057, Τ.Κ. 14401, Fax: 210 2819550

e-mail: [email protected] (Υπόψη κ. Ψυχογιού)

ΟΝΟΜΑ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΕΠΩΝΥΜΟ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΙΔΙΟΤΗΤΑ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΕΤΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΠΟΛΗ/ΧΩΡΙΟ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΝΟΜΟΣ: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Οδός: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Αριθ.: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Τ.Κ.: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΤΗΛ.: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .FAX: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ΚΙΝ. ΤΗΛ.: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .e-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Παρακαλώ να με εXράψετε μέλος της Ένωσης.

Ημ/νία ...../....../......

O ΑΙΤΟΥΜΕΝΟΣ

(Υπογραφή)

Μην ξεχνάτε το Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ

στον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών.

Σας περιμένουμε!


Documents

Τ.Θ.52057–ΜεταμόρφωσηΑττικής,Τ.Τ · 2 ΗΦΩΝΗΤΩΝΑΠΟΦΟΙΤΩΝηΕκκληιαικήΣολήΚορίνθο Ιανοάιο2010 πούἔχασελόγωτῆςΠτώσεως.Γράφει