• Συμπόσια (συν + πίνω = πίνω μαζί με άλλους, η λέξη εξελίχτηκε στο νεοελληνικό τσιμπούσι) κατείχαν ιδιαίτερη θέση. Ήταν μία πανελλήνια συνήθεια και οι αρχαίοι Έλληνες εκμεταλλεύονταν κάθε δυνατή ευκαιρία προκειμένου να συντρώγουν και να συμπίνουν.

Τα συμπόσια ακολουθούσαν κάποιο πρωτόκολλο, ένα εθιμικό τυπικό , την τήρηση του οποίου φρόντιζε ο συμποσίαρχος.

Στην αρχή οι υπηρέτες έφερναν νερό για το πλύσιμο των χεριών και το συμπόσιο άρχιζε με σπονδή συνήθως προς το Διόνυσο , το θεό του κρασιού: έπιναν λίγο άκρατον οίνον, έχυναν λίγες σταγόνες προφέροντας το όνομα του θεού και τραγουδώντας έναν ύμνο γι΄αυτόν.

Εκτός από τις συζητήσεις οι παρευρισκόμενοι διασκέδαζαν με μουσική , ακροβατικά νούμερα, διάφορα παιχνίδια. Τα παιχνίδια ήταν πνευματικά (αινίγματα , γρίφοι) ή επιδεξιότητας .

Ο συμποσίαρχος κληρωνόταν ή επιλέγονταν από τους προσκεκλημένους.

Γενικά, ήταν εκείνος που φρόντιζε για τη καλή διεξαγωγή του συμποσίου και είχε στην υπηρεσία του τους οινοχόους και τους θεράποντες.

Όριζε την αναλογία του κρασιού και του νερού που θα έριχναν στον κρατήρα και τον αριθμό των ποτηριών που έπρεπε να αδειάσει ο κάθε συμποσιαστής.

Ένα συμπόσιο είχε δύο μέρη ανεξάρτητα μεταξύ τους:

Α) Το δείπνον ή σύνδειπνον: Β) Ο Πότος

o Oι συνδαιτυμόνες έτρωγαν χωρίς να καταναλώνουν πολύ χρόνο και χωρίς συζητήσεις.

o Οι δούλοι έφερναν νερό και οι συνδαιτυμόνες έπλεναν τα χέρια.

o Στο πρώτο μέρος του γεύματος σέρβιραν χορταστικά φαγητά και ειδικά ψάρια και πουλερικά.

Το δείπνον ή σύνδειπνον:

Κατά τη διάρκειά του έπιναν κρασί ,που το συνόδευαν με ποικίλα επιδόρπια τα οποία ονόμαζαν τραγήματα.

Ευθυμούσαν με άσματα , απαγγελία ποίησης, θεάματα, αινίγματα, γρίφους και ποικίλα παιχνίδια, όπως τον κότταβο.

Η ψυχαγωγία συμπεριλάμβανε τραγούδι με τη συνοδεία αυλού ή και λύρας, ενώ οι συνδαιτυμόνες γέμιζαν τα κύπελλα κρασί, με την ευχή «υγίαινε».

Οι συζητήσεις είχαν θέματα, άλλοτε εύθυμα και ελαφρά και άλλοτε σοβαρά και σπουδαία.

Οι συμποσιαστές έφευγαν ευχαριστημένοι, γιατί στο συμπόσιο συναντούσαν φίλους, ακόνιζαν το μυαλό τους και έπαιρναν αρκετά διδάγματα.

 

Το συμπόσιο αποτελούσε μια κοινωνική ,πολιτιστική εκδήλωση , κυρίως αριστοκρατική. Αποτελούσε εκπαιδευτικό χώρο για τους εφήβους της αριστοκρατικής τάξης, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να είναι παρόντες , να παρακολουθούν τις συζητήσεις των συμποσιαστών και να μυούνται στις αξίες της τάξης τους.

http://food-isimo.blogspot.gr/2011/02/blog-post_9221.htm

http://7diamp.blogspot.gr/2009/10/blog-post_7335.html http://webcache.googleusercontent.com/s http://www.mouseioaianis.gr/index.php?

option=com_content&view=article&id=127&Itemid=96#ο

http://loutraki1.blogspot.gr/2011/11/blog-post_8047.html

  BIΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Αρχαία Ελλάδα: Ο τόπος και οι άνθρωποι (Β’ Γυμνασίου)Στα συμπόσια των Αρχαίων, Μαρίνα Αννίνου και Γιάννης Λεμονής

 

ΙΣΑΑΚΙΔΗΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣΚΑΖΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣΜΗΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

      ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ    ΝΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

  ΛΙΩΤΗ ΜΑΡΙΑ- ΑΘΑΝΑΣΙΑ