Θέμα τάξης :«Οι μεγαλύτερες εφευρέσεις από την προϊστορία έως σήμερα»

Πρόλογος

Σκοπός της παρούσας εργασίας, είναι να πληροφορηθούμε για τις εφευρέσεις που άλλαξαν τον κόσμο και διευκόλυναν τις ζωές των ανθρώπων εις αεί. Παρόλη την δυσκολία που συναντήσαμε, λόγω του μικρού φάσματος των γνώσεων μας, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε μια μεγάλη ποικιλία πληροφοριών και να την συντάξουμε σε αυτό το βιβλίο, το οποίο αξίζει να αναγνωσθεί, καθώς αποτελεί συλλογική προσπάθεια της Β΄ λυκείου. Πρέπει να σημειωθεί, ότι κάθε παιδί συνέβαλλε ισομερώς, και με τον δικό του τρόπο, ανάλογα με τα ταλέντα του, στην σύνθεση αυτής της εργασίας.

Θέμα ομάδας 1ης

Προιστορία

Περιεχόμενα:

Πρόλογος ……………………………………. σελ 4

Εισαγωγή ……………………………………. σελ 5

Εποχή του λίθου ……………………………. σελ 6-14

Α) Παλαιολιθική Περίοδος ..………………... σελ 6-11

Β) Μεσολιθική Περίοδος …………………… σελ 12-13

Γ) Νεολιθική Περίοδος ……………………... σελ 13-14

Εποχή του χαλκού…………………………... σελ 15-16

Εποχή του σιδήρου ……………………….... σελ 17-18

Βιβλιογραφία ………………………………… σελ 19

Συντονιστής ομάδας: Αναστασόπουλος Παντελής

Μέλη ομάδας: Αυγέρης Αθανάσιος

Βαβυλουσάκης Ευάγγελος

Γραμματικοπούλου Ελισσάβετ

Δημητριάδης Ιωάννης

Κεφάλαιο 1:Εισαγωγή:

Ο όρος προϊστορία (από το προ& ιστορία) είναι μια σημαντική, σε έκταση, χρονική περίοδος πριν την εμφάνιση της γραπτής ιστορικής μαρτυρίας, ή την επινόηση των συστημάτων γραφής. Η προϊστορία, συνεπώς, αναφέρεται στην ανθρώπινη ιστορία πριν την ύπαρξη των γραπτών αρχείων. Η διαίρεση της ανθρώπινης προϊστορίας, χρησιμοποιεί τυπικά το σύστημα τριών εποχών. Το σύστημα αυτό, είναι μια μορφή καταμερισμού της ανθρώπινης προϊστορίας σε τρεις διαδοχικές χρονικές περιόδους, ανάλογα με το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή εργαλείων. Αυτές είναι, η εποχή του λίθου, η εποχή του χαλκού και η εποχή του σιδήρου.

Εποχή του Λίθου

Ως Εποχή του Λίθου, ορίζεται η περίοδος πριν από την εποχή του χαλκού, κατά τη διάρκεια της οποίας ο άνθρωπος χρησιμοποίησε λίθινα τεχνουργήματα. Διαιρείται στην:

Παλαιολιθική Περίοδο:

Ως Παλαιολιθική περίοδος ορίζεται το πρωιμότερο τμήμα της Λίθινης Εποχής. Τότε, οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές ομάδες, έφτιαχναν εργαλεία από πέτρες, οστά και ξύλο, κατεργάζονταν το δέρμα και κατασκεύαζαν ημι-μόνιμες κατοικίες. Ο άνθρωπος Νεάντερνταλ της Ευρώπης, ήδη από το 400.000 π.χ., κατασκεύαζε διάφορα εργαλεία και έθαβε τους νεκρούς προσεκτικά και με τελετουργικό τρόπο.

Το παλαιότερο δείγμα "τέχνης" στην ανθρώπινη ιστορία αποτελεί ένα ζεύγος τούβλων από κόκκινη ώχρα, που ανακαλύφθηκε στο σπήλαιο Blombos στη Νότια Αφρική. Οι πλευρές των τούβλων αυτών είναι χαραγμένες με αλληλοτεμνόμενες γραμμές. Οι αρχαιολόγοι ισχυρίζονται ότι η συγκεκριμένη διακοσμητική επέμβαση ήταν εσκεμμένη, επειδή έγινε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο

και στα δύο τούβλα. 

Ο παλαιολιθικός άνθρωπος δεν κατοικούσε αποκλειστικά στα σπήλαια, όπως λανθασμένα ισχυρίζονταν για πολλά χρόνια οι ερευνητές. Αντίθετα κατασκεύαζε καταφύγια, που αν και απλοϊκά, απαιτούσαν γνώση, τεχνική και φαντασία.

Από τα δάση, ο άνθρωπος έπαιρνε ξυλεία για να φτιάχνει καταλύματα. Στη Ρωσία και στην Ουκρανία, οι άνθρωποι κατασκεύαζαν καταλύματα από οστά Μαμούθ και τα κάλυπταν με δέρμα ή φύλλα και κλαδιά. Εντός των κατασκευών αυτών βρέθηκαν ίχνη από εστίες φωτιάς.

Οι δημιουργίες του ανθρώπου, φαίνεται ότι αρχίζουν να εξελίσσονται από το 30.000 π.Χ και μετά. Ο άνθρωπος, εκτός από την κατασκευή εργαλείων και καταφυγίων αρχίζει να αναπαριστά, κυρίως μέσω της ζωγραφικής, φιγούρες ανθρώπων, ζώων αλλά και γεωμετρικά σχήματα. Σε αυτήν την περίοδο χρονολογούνται και οι περισσότερες βραχογραφίες που εντοπίστηκαν σε σπήλαια της βόρειας Ισπανίας και της νότιας και κεντρικής Γαλλίας.Σημειώνεται, ότι η ύπαρξη των βραχογραφιών ήταν παντελώς άγνωστη μέχρι το 1897, όπου ένα μικρό κορίτσι ανακάλυψε τυχαία μερικές βραχογραφίες στο σπήλαιο Αλταμίρα, στην Ισπανία. Ο πατέρας του κοριτσιού, ενημέρωσε τις αρχές και δημοσίευσε τα ευρήματα αλλά δεν έγινε πιστευτός από τους επιστήμονες, που θεώρησαν το γεγονός, απάτη. Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια ανακαλύφθηκαν και άλλα σπήλαια με παρόμοιες βραχογραφίες, αποδεικνύοντας την αυθεντικότητα των βραχογραφιών.  Ο σκοπός για τον οποίο ο παλαιολιθικός άνθρωπος ζωγράφιζε πάνω στους βράχους μεγάλες φιγούρες ζώων, δεν είναι γνωστός. Κάποιοι ερευνητές διατυπώνουν την άποψη ότι η συγκεκριμένη ζωγραφική ασκούσε κάποιου είδους μαγείας πάνω στα ζώα. Για παράδειγμα, η αναπαράσταση ενός νεκρού βίσωνα στους βράχους πιθανόν να βοηθούσε τους ανθρώπους στο κυνήγι. Η άποψη αυτή, αμφισβητείται καθώς τα ζώα των βραχογραφιών δε ζωγραφίζονται απαραίτητα πληγωμένα ή νεκρά. Σε μερικές βραχογραφίες τα ζώα τρώνε, αναπαύονται, τρέχουν. Άλλωστε, πολλά είδη ζώων που αποτυπώθηκαν στις βραχογραφίες δεν αποτελούσαν απαραίτητα τροφή για τον άνθρωπο. Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα σπήλαια ήταν χώροι λατρείας και προσευχής. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι οι βραχογραφίες

γίνονταν για να διδάσκονται οι νεότεροι τα μυστικά του κυνηγιού. Νεότερες έρευνες πάνω σε σύγχρονες βραχογραφίες των Βουσμάνων της Αφρικής, συσχετίζουν τις παλαιολιθικές βραχογραφίες με σαμανιστικές τελετουργίες. Ανεξάρτητα από την ερμηνεία και τον λόγο δημιουργίας των έργων αυτών, η σημασία και η δύναμη που ασκούσαν πάνω στον άνθρωπο φαίνεται ότι ήταν πολύ μεγάλη καθώς οι επισκέψεις στους χώρους των σπηλαίων συνεχίζονται για χιλιάδες χρόνια. Σε διάφορα σπήλαια βρέθηκαν αποτυπώματα ποδιών, ακόμα και ίχνη πρωτόγονων μουσικών οργάνων. Πολλές βραχογραφίες βρίσκονται σε δυσπρόσιτα και ψηλά σημεία των σπηλαίων, γεγονός που σημαίνει ότι κατασκευάζονταν σκαλωσιές μέσα στα σπήλαια. Όσον αφορά στα πινέλα αυτά τα κατασκεύαζε από τρίχες ζώων. Ωστόσο, εκτός από πινέλο ο ζωγράφος φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε και μια άλλη τεχνική. Ρουφούσε, με το στόμα του ρευστό χρώμα και το φυσούσε πάνω στο βράχο (ακριβώς όπως τα σημερινά σπρέι). Με το ένα ή και με τα δύο του χέρια, δημιουργούσε μια μάσκα που εμπόδιζε το χρώμα να βάψει το βράχο.

Μπορεί η παλαιολιθική εποχή να χαρακτηρίζεται από τις υπερμεγέθεις βραχογραφίες  ωστόσο, βρέθηκαν και δείγματα περίοπτης, μικρογλυπτικής σκαλισμένα σε χαυλιόδοντες, οστά, ξύλα και πέτρα ή και από πηλό. Από την ανώτερη παλαιολιθική περίοδο βρέθηκαν αρκετά θηλυκά αγαλματίδια όπως η γυναίκα του Willendorf. Είναι σκαλισμένη σε ασβεστόλιθο και αρχικά βαμμένη με κόκκινη ώχρα. Οι φιγούρες αυτές έχουν υπερτονισμένα στήθη,

γοφούς και κοιλιά, στοιχεία που οδήγησαν πολλούς ερευνητές να συσχετίσουν τα αγαλματίδια αυτά με τη γονιμότητα.

Τα λίθινα εργαλεία αποτελούν από την Παλαιολιθική εποχή μέσα απαραίτητα για την τέλεση ποικίλων οικονομικών δραστηριοτήτων. Το πέρασμα του ανθρώπου στο παραγωγικό στάδιο επιβάλλει την αναζήτηση και κατασκευή νέων τύπων εργαλείων, σε ασυνήθιστα μέχρι τότε υλικά, επεκτείνοντας την τεχνογνωσία και εξυπηρετώντας πλήρως τις νέες ανάγκες.

Οι λεπίδες, είναι στενά και επιμήκη λίθινα αποκρούσματα, των οποίων το μήκος είναι τουλάχιστον διπλάσιο από το πλάτος τους. Για την κατασκευή λεπίδων απαιτούνται πετρώματα καλής ποιότητας, όπως είναι ο πυριτόλιθος και ο οψιανός. Στα ανθεκτικά αυτά πετρώματα διαμορφώνονται με την τεχνική Λεβαλλουά, πρισματικοί πυρήνες, από τους οποίους αποσπώνται στη συνέχεια φολίδες με παράλληλες πλευρές, δηλαδή οι λεπίδες. Oι ακμές τους είναι ιδιαίτερα οξείες και, συνεπώς, κατάλληλες για τον τεμαχισμό τροφής, φυτικής ή ζωικής προέλευσης.

Οι χειροπελέκεις κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από το Homo erectus και είναι τα τυπικά εργαλεία της Κατώτερης Παλαιολιθικής. Χρησιμοποιούνται, σε μικρό μόνο ποσοστό, σύγχρονα με τις φολίδες κατά τη Μέση Παλαιολιθική και εξαφανίζονται κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική.

Tο βασικό υλικό κατασκευής των χειροπελέκεων αποτελούν οι χοντρές φολίδες από πελεκημένες κροκάλες ή κομμάτια από πυριτόλιθο. Η πρώτη ύλη διαμορφώνεται και από τις δύο πλευρές με την τεχνική Λεβαλλουά. Tο μέγεθος, το πάχος και η μορφή των χειροπελέκεων διαφοροποιούνται στις διάφορες πολιτισμικές φάσεις. Οι χειροπελέκεις της Aχελαίας φάσης είναι χοντρά εργαλεία με κυματοειδείς αρχικά και στη συνέχεια ευθύγραμμες πλευρές. Eκείνοι της Mουστέριας φάσης, δύσκολα διακρίνονται από μια διπρόσωπη φυλλόσχημη αιχμή. Mε βάση το σχήμα τους διακρίνονται σε καρδιόσχημους, αμυγδαλόσχημους, ωοειδείς, δισκοειδείς, τριγωνικούς και άλλους. Μοναδικά δείγματα χειροπελέκεων από τον ελλαδικό χώρο είναι εκείνοι από το Παλαιόκαστρο Kοζάνης και από τον Κοκκινόπηλο της Ηπείρου.

Μεσολιθική Περίοδο:

Ως Μεσολιθική περίοδος, ορίζεται εκείνη η μεταβατική περίοδος ανάμεσα στην Παλαιολιθική και τη Νεολιθική.

Χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου, συνιστούν οι εκτεταμένες αλιευτικές παραποτάμιες και παραλίμνιες εγκαταστάσεις, εκεί όπου

αφθονούσαν δηλαδή τα ψάρια ως πηγή τροφής. Επίσης, οι μικρόλιθοι της Μεσολιθικής περιόδου είναι ακόμα μικρότεροι και περισσότερο επεξεργασμένοι απ' ό,τι στην ύστερη παλαιολιθική περίοδο. Σε αυτή την περίοδο αναπτύσσεται η χρήση του τόξου και η χρήση της κεραμεικής, αν και ενίοτε η παρουσία τέτοιων ευρημάτων σε μεσολιθικούς οικισμούς ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα επαφής με νεολιθικές κοινότητες.

Οι πολυάριθμες ταφές, που βρέθηκαν πάντα σε σχέση με τον τόπο μόνιμης εγκατάστασης, αποτελούν στοιχεία έμπρακτου σεβασμού προς τους νεκρούς και πίστη στη μεταθανάτια ζωή. Την εποχή αυτή ωστόσο σημειώνονται, σύμφωνα με τα ευρήματα από το Φράγχθι, κάποιες διαφοροποιήσεις στα ταφικά έθιμα, συγκριτικά με εκείνα της Παλαιολιθικής. Κοντά στην είσοδο του σπηλαίου ορίζεται 9500-9000 χρόνια πριν από σήμερα μόνιμος χώρος ενταφιασμού (νεκροταφείο), στον οποίο αποτίθενται βρέφη, παιδιά και ενήλικες, γυναίκες και άντρες. Ανάμεσα στα 12 περίπου άτομα που βρέθηκαν διαπιστώθηκε για πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο, εκτός από τις απλές ταφές σε λάκκους, το έθιμο της καύσης. Η διαφοροποίηση αυτή αντανακλά πιθανότατα κάποιες κοινωνικές παραμέτρους. Ο αυξημένος αριθμός, τέλος, των κοσμημάτων υποδηλώνει την αύξηση στοιχείων προσωπικού στολισμού και κατ΄ επέκταση κοινωνικού συμβολισμού.

Νεολιθική Περίοδο:

Ως νεολιθική περίοδος ορίζεται εκείνη η περίοδος της ανθρώπινης πολιτισμικής ανάπτυξης που ακολουθεί την Παλαιολιθική και τη Μεσολιθική περίοδο.

Τα στοιχεία που συνήθως συνδέονται με τη Νεολιθική (η

εξημέρωση των φυτών και των ζώων, η μόνιμη εγκατάσταση και οι νέες τεχνολογίες με κυρίαρχη την κεραμική), δεν αποτελούν ένα πακέτο, αλλά πρακτικές τις οποίες οι άνθρωποι υιοθετούσαν κατά περίπτωση και ανάλογα με τις παραδόσεις στις οποίες ζούσαν μέχρι τότε. 

Εκτός από τα ειδώλια, τα κοσμήματα και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα που εξακολουθούν να κατασκευάζονται ήδη από την Παλαιολιθική εποχή, εφευρίσκεται τώρα το πλάσιμο πήλινων αγγείων που ψήνονταν κατόπιν στη φωτιά, ώστε να γίνουν σκληρά και ανθεκτικά. Στην αρχή όλα ήταν χονδροειδή, μονόχρωμα και ακόσμητα. Αργότερα τα σχήματά τους έγιναν κομψότερα και έφεραν διακόσμηση. Τα σχέδια αποτελούνταν αρχικά από παράλληλες ή τεθλασμένες γραμμές, τρίγωνα, σπείρες και μαιάνδρους. Τα ποικίλα αυτά κοσμήματα ζωγραφίζονταν με ζωηρά χρώματα.

Τα νεολιθικά ειδώλια κατασκευάζονταν από πηλό, σπανιότερα από λίθο, και συχνά διακοσμούνταν με ζωγραφιστά σχέδια. Παριστάνουν κυρίως γυναικείες μορφές, όρθιες ή καθιστές, κάποτε με παιδί στην αγκαλιά. Λιγότερα είναι τα ειδώλια ανδρών και ακόμη σπανιότερα τα ειδώλια ζώων. Τα γυναικεία ειδώλια, που είναι και τα περισσότερα, σύμφωνα με τη γνώμη ορισμένων επιστημόνων, εικονίζουν τη μεγάλη μητέρα-θεά, άλλοι όμως, πιστεύουν ότι σε αυτά τονίζεται η σημασία της γυναίκας-μητέρας στη διαιώνιση της ζωής.

Εποχή του Χαλκού:

Ως Εποχή του Χαλκού, νοείται εκείνη η περίοδος ανάπτυξης ενός πολιτισμού κατά την οποία έχουν αναπτυχθεί μεταλλουργικές τεχνικές εξόρυξης του χαλκού από φυσικά κοιτάσματα και ανάμειξής του με άλλα μέταλλα για τη δημιουργία ορείχαλκου.

Τα περισσότερα ορειχάλκινα ευρήματα είναι εργαλεία ή όπλα και σπανιότερα τελετουργικά τέχνεργα. Ο χρόνος έναρξης της εποχής του Χαλκού διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό.

Ένα από τα εκπληκτικότερα ευρήματα της εποχής του χαλκού είναι ο δίσκος της Νέμπρα, ένας χάρτης του ουρανού κατασκευασμένος στην Κεντρική Ευρώπη. Είναι ένας χάλκινος δίσκος με διάμετρο περίπου 30 εκατοστών, μπλε-πράσινη πατίνα και ένθετα χρυσά σύμβολα. Τα σύμβολα αυτά, ερμηνεύονται γενικά σαν απεικόνιση του ήλιου ή της πανσέληνου, ενός μισοφέγγαρου και άστρων (των Πλειάδων μεταξύ άλλων). Δυο χρυσά τόξα στο χείλος του δίσκου, που αντιπροσωπεύουν την γωνιακή απόσταση μεταξύ των ηλιοστασίων, προστέθηκαν αργότερα, όπως και ένα τρίτο τόξο που περιστοιχίζεται από μικρές χαρακιές. Η σημασία του τελευταίου αυτού συμβόλου δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως, και πιστεύεται ότι πρόκειται για μια αναφορά στο πλοίο του Ήλιου, ή μια αναπαράσταση του Γαλαξία ή του ουράνιου τόξου.

Εποχή του σιδήρου:

Στην αρχαιολογία, η Εποχή του Σιδήρου αναφέρεται σε εκείνη την περίοδο της ιστορίας κατά την οποία οι άνθρωποι έκαναν χρήση του σιδήρου για την κατασκευή εργαλείων και όπλων. Η υιοθέτηση αυτού του υλικού, συνέπεσε με άλλες αλλαγές των κοινωνιών του παρελθόντος όσον αφορά στις καλλιεργητικές μεθόδους, τις θρησκευτικές πίστες και το καλλιτεχνικό ύφος.

Αρχικά ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τον σίδηρο όπως τον έβρισκε στη γη από πτώσεις μετεωριτών. Όταν με τη βοήθεια της φωτιάς τον επεξεργάστηκε με σφυρηλάτηση, εισήλθε στην «Εποχή του Σιδήρου».

Την 3η χιλιετηρίδα π.Χ. οι Χετταίοι χρησιμοποίησαν το σίδηρο για κατασκευή όπλων και εργαλείων. Το 12ο αιώνα π.Χ. η χρήση του σιδήρου διαδόθηκε στην Παλαιστίνη, τη Συρία και την Ελλάδα.

Η βιομηχανική παραγωγή του σιδήρου και η χρήση του ως δομικού υλικού άρχισε τον 18ο αιώνα μ.Χ. με σημαντικά έργα, όπως είναι η κατασκευή γέφυρας μήκους 31 μέτρων από χυτοσίδηρο στον ποταμό Severn της Αγγλίας το 1779, η κατασκευή της γέφυρας Port des Arts από χυτοσίδηρο στο Παρίσι το 1809, κατασκευή της γέφυρας Britannia μήκους 140 μέτρων στον Καναδά το 1845 και άλλα.

Στα τέλη του 19ου αιώνα επιτυγχάνεται μία μεγάλη ποικιλία ειδικών χαλύβων, δηλαδή κραμάτων του σιδήρου με άλλα μέταλλα, με τη χρήση των οποίων καλύφθηκε ένα απέραντο πεδίο εφαρμογών.

Ο χάλυβας, λοιπόν, που είναι ένα κράμα σιδήρου και άνθρακα, άρχισε να βρίσκει ένα πολύ μεγάλο φάσμα εφαρμογών. Πιο συγκεκριμένα, στον τομέα των κατασκευών και ειδικότερα στις κατασκευές κτιρίων, έδωσε λύσεις όπου υπήρχε ανάγκη για μεγάλα ανοίγματα χωρίς εσωτερικές κολώνες στήριξης. Το πιο μεγάλο πλεονέκτημα του σιδήρου, λόγω του βάρους του και λόγω της βιομηχανικής του παραγωγής, είναι η αντισεισμική του συμπεριφορά, η οποία τον καθιέρωσε με την πάροδο του χρόνου και στην κατασκευή πολυκατοικιών και σπιτιών.

Βιβλιογραφία:

http :// el . wikipedia . org http :// www . sts . gr /? page _ id =11731 http :// el . wikiversity . org http :// www . slideshare . net http :// www . ime . gr

ΟΜΑΔΑ 2η

Οι μεγαλύτερες εφευρέσεις στην Αρχαία Ελλάδα

Μέλη

Ανδριανόπουλος Παναγιώτης

Βαρυτιμιάδη Μαργαρίτα

Βελώνια Εβίνα

Βελώνιας Βαγγέλης

Δήμου Ελένη

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σκοπός σελ.5

Εισαγωγή σελ.6

Το οδόμετροσελ.7

Το μονόχορδονσελ.8

Ο <<ελληνικός>> νερόμυλος (υδραλέτης) σελ.9

Ο Μηχανισμος των Αντικυθήρωνσελ.10

Το κινητό αυτόματο θέατρο του Ήρωνοςσελ. 16

Το πρώτο ρομπότσελ.17

Η αυτόματη θεραπαινίς του Φίλωνοςσελ.18

Ο πρώτος κινηματογράφος των Αρχαίων Ελλήνωνσελ.19

Η ιπτάμενη περιστερά του Αρχύτα. σελ.20

Η δίοπτρα του Ήρωνος.σελ.21

O λιθοβόλος καταπέλτης του Φίλωνοςσελ.22

Η Αιολόσφαιρασελ.23

Η σφαίρα του Ήρωνασελ.24

Ο κοχλίας του Αρχιμήδησελ.25

Η εβμολοφόρος αντλία του Κτησιβίουσελ.27

Ο οξυβελής καταπέλτης. σελ.28

Το υδραυλικό ρολόι του Αρχιμήδη.σελ.30

Ο παντογράφος του Ήρωνοςσελ.31

Το υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίουσελ.32

Το ρολόι-ξυπνητήρι του Πλάτωνοςσελ.33

Η κούπα του Πυθαγόρασελ.34

Η ευφυής οινοχόη του Φίλωνοςσελ.35

Η Ύδραυλιςσελ.36

Η ύσπληγα. σελ.38

Ο πολυβόλος καταπέλτης του Διονυσίου του Αλεξανδρέωςσελ.39

Το ατμοτηλεβόλο του Αρχιμήδησελ.40

Η πυροσβεστική αντλία του Ήρωνος.σελ.41

Η πόλιςσελ.42

Πηγές πληροφόρησηςσελ.43

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΦΕΥΡΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στην πρώτη συνάντηση της ομάδας μας απασχόλησε το θέμα και ο τρόπος με τον οποίο θα εργαστούμε φέτος στο μάθημα της ερευνητικής

εργασίας ( project ). Ξέραμε ότι το μάθημα είναι μονόωρο οπότε μπορέσαμε να κάνουμε ένα χρονοδιάγραμμα. Το θέμα του τμήματος είναι :’’ Οι μεγάλες εφευρέσεις από την προϊστορία μέχρι σήμερα’’. Η

ομάδα μου έχει αναλάβει να βρει πληροφορίες για την χρονική περίοδο της αρχαιότητας. Συγκεκριμένα θα αναφερθούμε σε σημαντικές εφευρέσεις που υλοποιήθηκαν στο χώρο της Αρχαίας Ελλάδας.

Ενδεικτικά αναφέρονται οι πιο γνωστές : Ο υπολογιστικός μηχανισμός των Αντικυθήρων , Το οδόμετρο, Η ύδραυλις του Κτησιβίου, Η διόπτρα

του Ήρωνος, Ο γαστραφέτης (ο αρχαιότερος καταπέλτης)

Το οδόμετρο

 

  

Το οδόμετρο θεωρείται ο πρόδρομος του σημερινού κοντέρ, του οργάνου που μετρά τη χιλιομετρική απόσταση. Αυτό που ονομάζουμε οδόμετρο ή δρομόμετρο του Ήρωνα είναι πιθανότατα εφεύρεση του

Αρχιμήδη. Ο πρώτος που κάνει αναφορά σ’ αυτό είναι o Μάρκος Βιτρούβιος Πολλίωνας, Ρωμαίος συγγραφέας, αρχιτέκτονας και μηχανικός, στην πραμάτεια του με τίτλο «Δέκα Βιβλία Αρχιτεκτονικής».

 

Το όργανο περιγράφεται πλήρως από τον Ήρωνα και υπάρχει στο έργο του <<περί Διόπτρας>>. Το οδόμετρο το χρησιμοποιούσαν για τη μέτρηση των οδικών αποστάσεων, ενώ αργότερα, μια παραλλαγή του, γνωστή ως ναυτικό δρομόμετρο, χρησιμoπoιόταν για τη μέτρηση θαλάσσιων αποστάσεων.

 

Η λειτουργία του μηχανισμού στηρίζεται σ’ ένα σύστημα οδοντωτών τροχών, οι οποίοι, εμπλεκόμενoι με ατέρμονες κοχλίες, μεταφέρουν την κίνηση των τροχών σε τρεις κυκλικούς δίσκους στο πάνω μέρος του οργάνου, όπου και καταγράφεται η απόσταση που έχει διανυθεί, ενώ  το ναυτικό δρομόμετρο που περιγράφεται από τον Ήρωνα στο έργο του <<Mετρητικά>>, τοποθετούταν με κατάλληλο τρόπο στην κουπαστή του πλοίου και με έναν συνδυασμό γραναζιών κατέγραφε την απόσταση που έχει διανύσει το πλοίο.

 

To μονόχορδον

Το μονόχορδο υπήρξε αρχαίο μουσικό και επιστημονικό όργανο, το οποίο συνδέθηκε άρρηκτα με το έργο του αρχαίου φιλοσόφου και θεωρητικού της μουσικής του Πυθαγόρα, ο οποίος το χρησιμοποιούσε και για να διδάσκει τους μαθητές του φιλοσοφία. Αν και η ονομασία του οργάνου παραπέμπει στη χρήση μίας και μόνης χορδής, στην πραγματικότητα ήταν δύο οι χορδές, η μία από αυτές "ανοιχτή" και η άλλη εφαπτόμενη σε κινητό τάστο, λεγόμενο και "καβαλάρης" ή "γέφυρα". Στην απλούστερή του μορφή, το μονόχορδο φέρει μία χορδή που εκτείνεται στο κυρίως σώμα του οργάνου. Η χρήση κινητών τάστων επιτρέπει την ελεγχόμενη αλλοίωση του ύψους του τόνου, από την οποία προκύπτει η μεταξύ τους μαθηματική σχέση.

Η λεγόμενη Πυθαγόρεια κλίμακα ή Πυθαγόρειος συγκερασμός, χόρδισμα, προκύπτει ακριβώς από τις μαθηματικές αναλογίες που εφαρμόστηκαν στο μονόχορδο. Οι μαθηματικές σχέσεις των μουσικών διαστημάτων περιγράφονται με μεγάλη λεπτομέρεια από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο και μαθηματικό Νικόμαχο, στα έργα του <<Εγχειρίδιον Αρμονικής>> και <<Αριθμητική Εισαγωγή>>.

Το μονόχορδο απεικονίστηκε σε δεκάδες πραγματείες των μουσικοθεωρητικών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, όπως Γκουίντο ντ’ Αρέτσο και Βοήθιος, ως το κύριο μέσο πρακτικής απόδειξης της σχέσης μαθηματικών και μουσικής. Υπήρξε δε κύριο εργαλείο των οργανοποιών, μέχρις ότου αντικαταστάθηκε από το διαπασών, τονοδότης ή και έλασμα χορδίσματος. Στην καθαυτή μουσική εικάζεται πως δεν είχε κάποια σπουδαία πρακτική εφαρμογή καθώς περιοριζόταν στην επιστημονική του χρήση. Άμεσος απόγονος του μονόχορδου θεωρείται η τρόμπα μαρίνα, ένα παρόμοιο μονόχορδο όργανο, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τον ήχο του, ο οποίος μοιάζει μ' αυτόν της τρομπέτας

Ο ελληνικός νερόμυλος (υδραλέτης)

ΓΥΗΘΒΩΓΥ

Η ιστορία του νερόμυλου αρχίζει με την

νερομηχανή, που αναφέρεται χωρίς λεπτομέρειες σε επιγραφές των Σουμερίων. Πιστεύεται ότι στην Ουρ χρησιμοποιήθηκαν τροχοί με φτερά από κεραμικές πλάκες για υδροδότηση και πιθανόν για άλεση σιταριού. Ο παλιότερος γνωστός νερόμυλος αναφέρεται ως «υδραλέτης» από τον Στράβωνα. Βρισκόταν κατά την παράδοση στα Κάβειρα, στο παλάτι του Μιθριδάτη ΣΤ΄ του Ευπάτορα, βασιλιά του Πόντου, όπου το 64 π.Χ. τον είδαν οι Ρωμαίοι κατακτητές. Ο Βιτρούβιος στο έργο του περί αρχιτεκτονικής τον περιγράφει, ενώ ο Πλίνιος τον αναφέρει ως νέα μηχανή.

Μηχανισμός των Αντικυθήρων

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (γνωστός και ως αστρολάβος των Αντικυθήρων ή υπολογιστής των Αντικυθήρων) είναι ένα αρχαίοτέχνημα που πιστεύεται ότι ήταν ένας αρχαίος αναλογικός, μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων, που παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό.Η ανακάλυψη

Αυτός, είναι ο αρχαιότερος γνωστός πολύπλοκος μηχανισμός. Ονομάζεται και πρώτος γνωστός αναλογικός υπολογιστής. Η ποιότητα κατασκευής του υποδηλώνει ότι είχε ανακαλυφθεί κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής Περιόδου.Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού

νησιού Αντικύθηρα μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανάμεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ.. Θα μπορούσε να ήταν κατασκευασμένο μέχρι μισόν αιώνα πριν το

ναυάγιο. Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 με 64 μέτρων και πολλοί θησαυροί, αγάλματα και άλλα αντικείμενα, ανασύρθηκαν από Συμιακούς σφουγγαράδες και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.Στις 17 Μαΐου 1902 ο μαθηματικός και τ. Υπουργός Παιδείας Σπυρίδων Στάης πρόσεξε ότι ένα από τα ευρήματα είχε έναν οδοντωτό τροχό ενσωματωμένο και εμφανείς επιγραφές με αστρονομικούς όρους.Ο μηχανισμός είναι το αρχαιότερο σωζόμενο μηχάνημα με γρανάζια, και

μάλιστα πολύ πολύπλοκο. Είναι φτιαγμένος από μπρούντζο και είχε ξύλινο πλαίσιο. Έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε. Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του υποστηρίζει ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής, όσο και ψηφιακός υπολογιστής σχεδιασμένος για να υπολογίζει και απεικονίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης, τις φάσεις της σελήνης. Πρόσφατες λειτουργικές ανακατασκευές της συσκευής υποστηρίζουν αυτήν την ανάλυση. Από τις πρόσφατες έρευνες καταρρίφθηκε η θεωρία ότι εμπεριέχει ένα διαφορικό γρανάζι, όμως ο ανακαλυφθείς μηχανισμός της κίνησης της Σελήνης είναι ακόμα πιο εντυπωσιακός, καθότι δίνει τη δυνατότητα μεταβλητής γωνιακής ταχύτητας στον άξονα που κινεί τη Σελήνη (δεύτερος Νόμος Κέπλερ).

Ο καθηγητής Ντέρεκ ντε Σόλα Πράις (Derek De Solla Price), φυσικός και ιστορικός της επιστήμης που εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ, δημοσίευσε ένα άρθρο για τον μηχανισμό αυτό στο περιοδικό Scientific American τον Ιούνιο του 1959, όταν ακόμα ο μηχανισμός δεν είχε μελετηθεί πλήρως. Το 1973 ή το 1974 δημοσίευσε τη μονογραφία του με τίτλο «Γρανάζια από τους Έλληνες», βασισμένη σε σάρωση του μηχανισμού με ακτίνες γ που πραγματοποίησε ο ακτινοφυσικός του Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος» Χαράλαμπος Καράκαλος. Ο Πράις υποστήριξε ότι η συσκευή αυτή θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί από τη Σχολή του Απολλωνίου στη Ρόδο. Τα συμπεράσματά του δεν έγιναν αποδεκτά από τους ειδικούς της εποχής, οι οποίοι πίστευαν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν το θεωρητικό υπόβαθρο αλλά όχι και την απαιτούμενη πρακτική τεχνολογία για μια τέτοια κατασκευή.Η μελέτη του συνεχίζεται από Άγγλους και Έλληνες ειδικούς των

Πανεπιστημίων του Κάρντιφ, των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, σε μια διαπανεπιστημιακή ομάδα. Η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζεται από την τελευταία τεχνολογία με τη βοήθεια μεγάλων εταιρειών, με πρωτοποριακά προγράμματα ψηφιακής απεικόνισης και έναν ειδικό τομογράφο, ο οποίος κατασκευάστηκε ειδικά για την έρευνα του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τα αποτελέσματα την έρευνας επιβεβαίωσαν ότι ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες για το καθένα. Με τη βοήθεια του τομογράφου έχουν διαβαστεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στις πλάκες και στους περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίες εμπεριέχουν αστρονομικούς και μηχανικούς όρους, και έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως ένα είδος "εγχειριδίου χρήσης" του οργάνου.

Ο μηχανισμός αυτός έδινε, κατά την επικρατέστερη σύγχρονη άποψη, τη θέση του ήλιου και της σελήνης καθώς και τις φάσεις της σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης βασιζόμενος στον βαβυλωνιακό κύκλο του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα ελληνικό βασισμένο στον Μετωνικό κύκλο και ένα αιγυπτιακό, που ήταν και το κοινό "επιστημονικό" ημερολόγιο της ελληνιστικής εποχής.

Οι παλαιότερες απόψεις που έχουν παρουσιασθεί (κυρίως πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) για πιθανές χρήσεις με το όργανο αυτό είναι: αστρολάβος, ή δρομόμετρο, ή αναφορικό ρολόι, ή πλανητάριο, ή αστρονομικό ναυτικό ρολόι ή πλοογνώμονας της αρχαιότητας. Όλες αυτές οι χρήσεις δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες.Προσπάθειες ανακατασκευής

Ανακατασκευή του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Εθνικό Μουσείο των Αθηνών

Μια μερική ανακατασκευή του μηχανισμού πραγματοποιήθηκε από τον Αυστραλό επιστήμονα των υπολογιστών Άλαν Τζωρτζ Μπρόμλεϋ (Allan George Bromley, 1947-2002), του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ και τον ωρολογοποιό του Σίδνεϋ Φρανκ Πέρσιβαλ (Frank Percival). Η έρευνα αυτή ώθησε τον Μπρόμλεϋ να επανεξετάσει την ανάλυση ακτίνων Χ του Πράις. Ο Μπρόμλεϋ, με τη βοήθεια του Βρετανού Μάικλ Ράιτ, παρήγαγε επίσης νέες και ακριβέστερες ακτινοσκοπήσεις(απεικονίσεις με ακτίνες Χ) του μηχανισμού οι οποίες μελετήθηκαν από έναν μαθητή του, τον Μπέρναρντ Γκάρντνερ (Bernard Gardner), το 1993.Αργότερα, ένας Βρετανός κατασκευαστής μηχανικών

πλανηταρίων1 ονόματι Τζων Γκληβ (John Gleave) κατασκεύασε ένα λειτουργικό αντίγραφο του μηχανισμού. Σύμφωνα με την ανακατασκευή του, η ανάγνωση του εμπρόσθιου τροχού υποδεικνύει την ετήσια πορεία του Ήλιου και της Σελήνης διαμέσου του Ζωδιακού Κύκλουκατά το Αιγυπτιακό ημερολόγιο. Η ανάγνωση του επάνω οπίσθιου τροχού παριστάνει μια περίοδο τεσσάρων ετών και συσχετίζεται με άλλες

ενδείξεις που παριστάνουν τον Μετωνικό κύκλο των 235 συνοδικών μηνών, ο οποίος ισούται με 19 ηλιακά έτη. Συνοδικός μήνας ονομάζεται η περίοδος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο νέες σελήνες. Η ανάγνωση του κάτω οπίσθιου τροχού σκιαγραφεί τον κύκλο ενός και μόνου συνοδικού μήνα, ενώ ένας δευτερεύων τροχός καταγράφει το σεληνιακό έτος των 12 συνοδικών μηνών.Μια ακόμη ανακατασκευή έγινε το 2002 από τον Μάικλ Ράιτ (Michael

Wright), τότε έφορο μηχανολογίας μηχανικής του Μουσείου της Επιστήμης του Λονδίνου, σε συνεργασία με τον Μπέρναρντ Γκάρντνερ από το Σίδνεϋ.Επίσης Ο μαθηματικός Διονύσιος Κριάρης έκανε το 1999 μια πρώτη

ανακατασκευή, βασισμένη στο μοντέλο του Πράις. Ακολούθησε μια ακόμα το 2007 με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια, καθότι βασίζεται στα αποτελέσματα των νέων ερευνών από το Πρόγραμμα Έρευνας για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων.Τα θραύσματα του πρωτοτύπου φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό

Μουσείο της Αθήνας. Στη συλλογή χαλκών βρίσκονται σε προθήκη τα τρία μεγαλύτερα θραύσματα.

Ιστορική καταγωγή και εξέλιξη του μηχανισμούΓια την ικανότητα κατασκευής πολύπλοκων μηχανισμών από γρανάζια,

έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες, γιατί ουσιαστικά σαφή αναφορά στους οδοντωτούς τροχούς έχουμε για πρώτη φορά από τον αλεξανδρινό μηχανικό Ήρωνα. Όμως υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν τον Αρχιμήδη ή και τον Κτησίβιο ως πιθανούς εφευρέτες του οδοντωτού τροχού.Ο Αρχιμήδης είναι γνωστός για τις πολύπλοκες κατασκευές του που

αναπαριστούσαν τις κινήσεις των άστρων και των πλανητών στο στερέωμα, έχουμε όμως πληροφορίες μόνο για το τι λειτουργίες εκτελούσαν και όχι για το πως τις εκτελούσαν. Πιθανότατα όμως ο τρόπος λειτουργίας τους να ήταν παρόμοιος με του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τη σφαίρα του Αρχιμήδηέχουν αναφέρει οι Πάππος, Πρόκλος, Σέξτος Εμπείρικος, Φιρμίκιος, Μαρτιανός

Καπέλλα, Οβίδιος και Τερτυλλιανός, όμως την σημαντικότερη μαρτυρία δίνει ο Κικέρων.Στα πρώιμα στάδια της εξέλιξης παρόμοιων μηχανισμών βρίσκουμε τα

ηλιακά ρολόγια, αρχικά στατικά και αργότερα μεταφερόμενα. Τα μεταφερόμενα ηλιακά ρολόγια είναι κοντινοί πρόγονοι του μηχανισμού των Αντικυθήρων.Με τα νεότερα ευρήματα γίνεται φανερό ότι η τεχνολογία των

οδοντωτών τροχών διατηρήθηκε εν μέρει και στο Βυζάντιο, δεδομένου ότι έχει βρεθεί ένας απλούστερος μηχανισμός κατασκευασμένος τον 5ο-6ο αιώνα. Μάλιστα αντίστοιχος μηχανισμός περιγράφεται από τον μεταγενέστερο Άραβα Αλ Μπιρουνί. Ένα μεγάλο ποσοστό των τεχνολογικών κατακτήσεων στον τομέα αυτό αφομοιώθηκε από τους Άραβες. Όπως είναι επίσης γνωστό, πλήθος αρχαίων ελληνικών πραγματειών έχουν διασωθεί μόνο σε αραβικές μεταφράσεις. Οι Άραβες πειραματίστηκαν με διάφορα σχέδια και κατασκευές για να αποδείξουν την ορθότητα των ελληνικών κειμένων.Η τεχνολογία των οδοντωτών τροχών εξελίχθηκε μεταξύ άλλων στην

ωρολογοποιία που εμφανίστηκε και άνθησε τον 13ο και 14ο αιώνα.

Πρόσφατες έρευνεςΤο πρόγραμμα έρευνας του μηχανισμού των

Αντικυθήρων (Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Κάρντιφ) διεξήγε μελέτες και διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου 2006 και την 1 Δεκεμβρίου, στο οποίο ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων ερευνών. Συμμετείχαν ειδικοί της ιστορίας των μηχανισμών και της αρχαίας ελληνικής αστρονομίας και τεχνολογίας. Ταυτόχρονα, τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature. Στις 7 Απριλίου του 2008, σε εκδήλωση που οργανώθηκε στην Αθήνα από την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας [3], οι ειδικοί της ελληνοβρετανικής ερευνητικής ομάδας ανακοίνωσαν τα σημεία στα οποία επικεντρώνεται η συνέχιση της έρευνας με τη συνεργασία ειδικών από τον χώρο της Ιστορίας της Επιστήμης.Παράλληλα, ο Μαικλ Ράιτ, που είναι ο μοναδικός ερευνητής που έχει

επεκτείνει το υλικό του μοντέλο έτσι ώστε να περιλαμβάνει τις κινήσεις των 5 πλανητών που ήταν γνωστοί στην αρχαιότητα (Ερμή, Αφροδίτη, Άρη, Δία και Κρόνο), αναθεώρησε το μηχανικό του μοντέλο με βάση τα τελευταία αποτελέσματα των ερευνών. Για τις κινήσεις των πλανητών δεν υπάρχουν άμεσες μηχανικές ενδείξεις από τα θραύσματα του μηχανισμού, παρά μονάχα τα ονόματα δύο πλανητών (της Αφροδίτης και πιθανώς του Ερμή) στις πρόσφατα αναγνωσθείσες

επιγραφές. Παρουσίασε το αναθεωρημένο μοντέλο του σε εκδήλωση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 2007, στα πλαίσια του προγράμματος: "Επιστήμης κοινωνία".

Επιστροφή στα ΑντικύθηραΜετά από 38 χρόνια από την τελευταία έρευνα του διάσημου Γάλλου

εξερευνητή Ζακ Υβ Κουστώ, ξεκίνησαν νέες έρευνες (στις 15 Σεπτεμβρίου 2014) με ονομασία "Επιστροφή στα Αντικύθηρα" για το ναυάγιο, τον μηχανισμό και άλλα πολύτιμα αντικείμενα από το ναυάγιο . Οι ομάδα των επιστημών είναι εξοπλισμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Δύτες με μπουκάλες όπου "ανακυκλώνουν" τον αέρα έτσι δεν χάνετε, με αποτέλεσμα να μένουν στον βυθό για περίπου 1 ώρα, αυτόνομο υποβρύχιο όχημα που κάνει χαρτογράφηση του βυθού, στολή-υποβρύχιο (exosuit από την εταιρία Hublot) όπου :

1. Επιτρέπει στους δύτες να παραμείνουν αρκετή ώρα σε μεγάλο βάθος, το οποίο φτάνει ακόμα και τα 300 μέτρα.2. Δίνει τη δυνατότητα άμεσης επιστροφής στην επιφάνεια

χωρίς την υποχρέωση στάσεων, καθώς δεν χρειάζεται αποσυμπίεση.3. Προσφέρει εξαιρετική επιδεξιότητα και ευελιξία για την

εκτέλεση λεπτής εργασίας. Η στολή μοιάζει με εκείνες των αστροναυτών και

καθελκύεται/ανελκύεται μονάχα με γερανό. Έχει προωθητήρες που βοηθούν την πλοήγησή της από τον χειριστή, ειδικά πετάλια στα πόδια του δύτη, με τα οποία εκείνος ρυθμίζει την κατεύθυνση, ρομποτικά χέρια με τσιμπίδα, ειδικά φώτα, κάμερα και ενδοεπικοινωνία.Η ερευνητική ομάδα εντόπισε και ανέλκυσε:

Ένα χάλκινο συμπαγές δόρυ με σαυρωτήρα, το οποίο προέρχεται από χάλκινο ή και μαρμάρινο άγαλμα. Ένα χάλκινο δακτύλιο, προσαρμοσμένο σε χάλκινο καρφί, ο

οποίος σώζει στο στέλεχός του συσσωμάτωμα, το οποίο ενδέχεται να περιλαμβάνει ξύλο του ίδιου, του πλοίου όπου ήταν προσηλωμένος.

Ανελκύστηκε επίσης δειγματοληπτικά μικρό τμήμα φύλλου μολύβδου, το οποίο προέρχεται από τη μολύβδινη επένδυση των υφάλων του αρχαίου σκάφους. Ανελκύστηκε επίσης μολύβδινος στύπος άγκυρας του

σκάφους που είχε εντοπιστεί το 2013 και άλλα επιφανειακά ευρήματα, μεταξύ των οποίων ένας δακτύλιος και μία χάλκινη απόληξη στηρίγματος κλίνης, καθώς και μία σχεδόν ακέραιη λάγυνος.

Ακρίβεια

Η έρευνα έγινε από τον Τόνη Φρηθ και τον Αλεξάντερ Τζόουνς  και αποκαλύπτουν ότι ο προσομοιασμένος μηχανισμός τους δεν είναι ιδιαίτερα ακριβής, δηλαδή ότι ο δείκτης του Άρη είναι μέχρι -38 ° βαθμούς κατά καιρούς. Αυτό δεν οφείλεται σε έτοιμες ανακριβείς αναλογίες ή όπως το μηχανισμό, αλλά μάλλον στην ελληνική ανεπάρκειες θεωρία εκείνη τη στιγμή. Αυτό δεν θα μπορούσε να είχε βελτιωθεί αν ο Πτολεμαίος δεν είχε εισήγαγε το equant περίπου το 150 μ.Χ., και στη συνέχεια, όταν Γιοχάνες Κέπλερ έσπασε από την έννοια της ομοιόμορφης κίνησης των κυκλικών τροχών, αλλάζοντάς τες σε ελλείψεις το 1609 μ.Χ..Με λίγα λόγια, ο μηχανισμός των Αντικυθήρων ήταν ένα μηχάνημα

σχεδιασμένο να προβλέψει ουράνια φαινόμενα, σύμφωνα με τις εξελιγμένες αστρονομικές θεωρίες της εποχής του, ο μοναδικός μάρτυρας στην χαμένη ιστορία της λαμπρής μηχανικής, μια αντίληψη της καθαρής ιδιοφυΐας, ένα από τα μεγάλα θαύματα του αρχαίου κόσμο-αλλά αυτό δεν δούλεψε πολύ καλά!Εκτός από την θεωρητική ακρίβεια, υπάρχει και το θέμα της μηχανικής

ακρίβειας. Ο Φρηθ και ο Τζόουνς σημειώνουν ότι η αναπόφευκτη «χαλαρότητα» στο μηχανισμό λόγω ότι ήταν φτιαγμένος από χέρι, με εργαλεία από τριγωνικά δόντια (λίμες), και οι τριβές μεταξύ των

γραναζιών στην επιφάνεια θα πρέπει πιθανώς να κατακλυστεί ένα περίγραμμα ηλιακής και σεληνιακής διόρθωσης όπου ο μηχανισμός δημιουργήθηκε για αυτό.Αν και η τεχνολογία ήταν αξιοσημείωτη για την εποχή του, πρόσφατη

έρευνα δείχνει ότι ο σχεδιασμός του υπερέβη την μηχανική ακρίβεια της κατασκευής του από ένα ευρύ περιθώριο, με σημαντική σωρευτική ανακρίβεια στα γρανάζια, στα οποία έχουν ακυρωθεί πολλές από τις λεπτές διορθώσεις στον σχεδιασμό τους.

Το κινητό αυτόματο θέατρο του Ήρωνος

Ακριβής ανακατασκευή του «υπάγοντος» αυτόματου θεάτρου του Ήρωνος του Αλεξανδρέως στο οποίο παρουσιάζεται αυτόματα ο μύθος του Διονύσου.

Σκηνή 1η: Το κινητό θέατρο μεταβαίνει αυτόματα σε άλλη προγραμματισμένη θέση (εκτελώντας συνδυασμούς ευθύγραμμων και κυκλικών κινήσεων).

Σκηνή 2η : Φωτιά ανάβει στο βωμό μπροστά από το Διόνυσο. Από το θύρσο του Διονύσου αναβλύζει νερό και από το κύπελλό του χύνεται κρασί πάνω στο μικρό πάνθηρα.

Σκηνή 3η: Ο χώρος γύρω από τους τέσσερις κίονες της βάσης στεφανώνεται με λουλούδια. Ακούγεται ήχος τυμπάνων και κυμβάλων ενώ οι έξι Βάκχες κινούνται χορεύοντας γύρω από τον περίπτερο ναό.

Σκηνή 4η: Τα μουσικά όργανα παύουν και ο Διόνυσος στρέφεται προς την άλλη πλευρά του ναού. Μαζί του στρέφεται και η φτερωτή Νίκη της στέγης.

Σκηνή 5η : Φωτιά ανάβει στον έτερο βωμό του ναού. Και από το θύρσο του Διονύσου πάλι αναβλύζει νερό και από το κύπελό του χύνεται κρασί πάνω στο μικρό πάνθηρα.

Σκηνή 6η: Ακούγεται πάλι ήχος τυμπάνων και κυμβάλων ενώ οι έξι Βάκχες κινούνται αντίθετα χορεύοντας γύρω από το ναό.

Σκηνή 7η: Τα μουσικά όργανα παύουν και το κινητό θέατρο μεταβαίνει αυτόματα στην αρχική του θέση (με οπισθοπορεία εκτελώντας συνδυασμούς ευθύγραμμων και κυκλικών κινήσεων).

Όλα αυτά γίνονται μόνα τους με τη κίνηση δεκάδων μέτρων σοφά χρονισμένων νημάτων που έλκονται από τη δύναμη ενός μολύβδινου βάρους που πέφτει ισοταχώς σε μια κλεψύδρα με κεχρί. Με τη δεξιόστροφη, την ελεύθερη και αριστερόστροφη περιέλιξη των νημάτων σε άξονες και τύμπανα επιτυγχάνονται αντίστοιχα: α) η εμπροσθοπορεία (ευθύγραμμη ή καμπύλη) του αυτομάτου και οι δεξιόστροφες περιστροφές των μηχανισμών, β) η ηρεμία και γ) η οπισθοπορεία (ευθύγραμμη ή καμπύλη) και οι αριστερόστροφες περιστροφές των μηχανισμών.

Για την έναρξη της παράστασης αρκεί να τραβηχτεί το σκοινί στο εμπρόσθιο πλαϊνό της βάσης.

Το πρώτο ρομπότ.

Η αρχαία ελληνική μυθολογία περιέχει πολλές αναφορές σε μηχανές που είναι πολύ παρόμοιες με σύγχρονα ρομπότ. Μήπως υπήρχαν στην πραγματικότητα ή είναι απλά μια...εφεύρεση της φαντασίας των αρχαίων συγγραφέων;

Στην Ιλιάδα του Ομήρου υπάρχει αναφορά για το πώς ο Ήφαιστος δημιουργεί από χρυσό δύο υπηρέτριες, οι οποίες προικισμένες με λογική, μπορούσαν να περπατήσουν και να μιλήσουν. Εκτός από αυτά, η συλλογή του Ηφαίστου περιείχε μυστηριώδεις τρίποδες που μπορούσαν να κινηθούν προς την επιθυμητή πορεία πάνω σε χρυσούς τροχούς.

Ένα άλλο μυθικό θαύμα είναι ο δράκος που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας. Ποτέ δεν κοιμόταν, το σώμα του καλυπτόταν από πλάκες χαλκού, τα μάτια πετούσαν φωτιές και στο στόμα του είχε μερικές σειρές δοντιών από χάλυβα.Ο δράκος μπορούσε να κουβαλήσει μέσα του 70 άτομα που έμπαιναν στο εσωτερικό του από κάποια «μουστάκια»,ίσως να ήταν σκοινιά. Πάνω στο τέρας βρισκόταν μια χρυσή χτένα - ίσως ραντάρ ή κεραία. Για να εξουδετερώσει τον δράκο, η Μήδεια χρησιμοποίησε ύπνωση, η οποία θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο ραντάρ με παράσιτα και παρεμβολές.Το αποτέλεσμα ήταν ότι το τέρας «έκλεισε τα μάτια του και το στόμα του", δηλαδή, το ρομπότ ήταν σταμάτησε να δουλεύει.

Δυο από τους γιούς του Αιόλου ,όταν πολεμούσαν μεταξύ τους, στον αέρα ακουγόταν ένας φοβερός θόρυβος και ήταν αδύνατο να αναπνεύσει κανείς λόγω της αποπνικτική δυσωδία. Η περιγραφεί μοιάζει με μηχάνημα που ίπταται και βγάζει αποπνικτικά καυσαέρια με άσχημη μυρωδιά.

Σε ;έναν άλλο μύθο, υπάρχει μια περιγραφή του θανάτου ενός δράκου, τον οποίο ο ήρωας διαπέρασε με τη λόγχη του. "Από το στόμα του ακούστηκε σφύριγμα και χύθηκε αφρός σε ολόκληρη τη χώρα, ο αέρας είναι κορεσμένος με την δυσωδία ...". Το ίδιο μπορεί να παρατηρηθεί όταν τρυπηθεί ο σωλήνας βενζίνης ενός αυτοκινήτου!

Οι ταύροι με τους οποίος ο Ιάσωνας έπρεπε να οργώσει ένα χωράφι,είχαν επίσης περίεργη περιγραφή:τα πόδια των θηρίων ήταν χάλκινα,η αναπνοή τους από φωτιά και όταν κατάπιναν έβγαζαν έναν εκκωφαντικό βρυχηθμ

ό. Αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις αρχαίες περιγραφές που θυμίζουν ρομπότ είναι ο μυθικός Τάλως, που φύλαγε το νησί της Κρήτης.Ο Γίγαντας σφυρηλατήθηκε από χαλκό και είχε μόνο ένα αδύνατο σημείο: τον αστράγαλο που βρισκόταν μια φλέβα που καλύπτονταν από λεπτό δέρμα. Ο Τάλως έκανε τρεις φορές την ημέρα το γύρω του νησιού και βύθιζε τα πλοία του εχθρού που προσπαθούσαν να φτάσουν στην παραλία. Εναντίον τους εκτόξευε μεγάλους ογκόλιθους και αν ο εχθρός κατάφερε να επιβιώσει, οι Τάλως έριχνε φωτιά, μια κόκκινη λάμψη που χτυπούσε τα πλοία και τους εισβολείς. Καταστράφηκε μόνος του αφού χτύπησε κατά λάθος το ευαίσθητο σημείο στο πόδι του και το ελαιώδες υγρό,το λάδι δηλαδή, που έρεε μέσα στις φλέβες του, χύθηκε έξω και σταμάτησε να λειτουργεί. Έχει υπολογιστεί ότι για κάνει τρεις φορές την ημέρα το γύρο του νησιού  θα έπρεπε να κινηθεί με ταχύτητα 155 μιλίων ανά ώρα. Ίσως, ο Τάλως να ήταν το πρώτο ελεγχόμενο ρομπότ στην ιστορία.

Τα ρομπότ στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν μόνο σε μύθους .Το 350 π.Χ. Ελλήνας αρχιτέκτονας σχεδίασε ένα μηχανικό πουλί που μπορούσε να αιωρείται στον αέρα.Το σχήμα του ήταν αεροδυναμικό και έμοιαζε με σύγχρονο αεροπλάνο. Τα μέχρι σήμερα αρχαιολογικά ευρήματα δεν είναι αρκετά για να επιβεβαιώσουν τους μύθους αλλά ελπίζουμε σε νέες ανακαλύψεις!

Η αυτόματη θεραπαινίς του Φίλωνος

Πρόκειται για ένα ανθρωποειδές ρομπότ με τη μορφή υπηρέτριας (σε φυσικό μέγεθος) που στο δεξί χέρι της κρατούσε μια οινοχόη. Όταν ο επισκέπτης τοποθετούσε έναν κρατήρα (κύπελλο) στην παλάμη του δεξιού χεριού της εκείνη αυτόματα έριχνε αρχικά κρασί και στη συνέχεια για ανάμιξη νερό στον κρατήρα ανάλογα με την επιθυμία του.

Περιγραφή λειτουργίας:

Στο εσωτερικό της υπηρέτριας βρίσκονται δύο στεγανά δοχεία (με κρασί και νερό αντίστοιχα). Στον πυθμένα τους υπάρχουν δύο σωληνίσκοι που οδηγούν το περιεχόμενό τους μέσα από το δεξί χέρι της στο χείλος της οινοχόης. Δύο αεραγωγοί σωληνίσκοι ξεκινούν από το άνω μέρος των δοχείων, διαπερνούν τον πυθμένα τους και καταλήγουν κεκαμμένοι στο στομάχι της. Το αριστερό της χέρι συνδέεται μέσω άρθρωσης με τους ώμους της ενώ μια ελικοειδής ράβδος (ελατήριο) έκκεντρα τοποθετημένη στην προέκτασή του το συγκρατεί ανυψωμένο. Δύο σωλήνες ξεκινούν από το ίδιο σημείο (κλείδα) και κατέρχονται

(διαπερνώντας και αποφράζοντας τα κεκαμμένα διάτρητα άκρα των αεραγωγών

σωληνίσκων). Οι σωλήνες της κλείδας διαθέτουν δύο οπές ή σχισμές στις απολήξεις τους, με την οπή που επικοινωνεί με το δοχείο του οίνου να προηγείται αυτής που επικοινωνεί με το νερό. Όταν τοποθετήσουμε τον κρατήρα στην παλάμη της υπηρέτριας, το αριστερό χέρι της κατεβαίνει και οι σωλήνες της κλείδας ανυψώνονται. Η οπή του ενός σωλήνα ευθυγραμμίζεται με τον αεραγωγό σωληνίσκο του δοχείου του οίνου, αέρας εισέρχεται στο δοχείο και οίνος ρέει από το σωληνίσκο της οινοχόης στον κρατήρα. Όταν μισογεμίσει το κύπελλο με κρασί, το χέρι (λόγω βάρους) κατεβαίνει περισσότερο, η δίοδος του αεραγωγού σωληνίσκου του οίνου φράζει και η ροή σταματά. Παράλληλα ευθυγραμμίζεται η οπή του δεύτερου σωλήνα με τον αεραγωγό σωληνίσκο του δοχείου με το νερό και αρχίζει να ρέει νερό για την αραίωση του οίνου. Όταν γεμίσει το κύπελλο, το χέρι (λόγω βάρους) κατεβαίνει περισσότερο, η δίοδος του αεραγωγού σωληνίσκου του νερού φράζει και η ροή σταματά. Επίσης αν αφαιρέσουμε οποιαδήποτε στιγμή τον κρατήρα, το αριστερό χέρι ανυψώνεται, οι σωλήνες της κλείδας κατεβαίνουν, αποφράζοντας τους αεραγωγούς σωληνίσκους, δημιουργώντας κενό στα δοχεία και η ροή των υγρών σταματά. Η υπηρέτρια λοιπόν γεμίζει το κύπελλό μας με καθαρό οίνο ή αραιωμένο με νερό στην ποσότητα που επιθυμούμε ανάλογα με τη χρονική στιγμή που θα το τραβήξουμε από την παλάμη της.

Ο πρώτος κινηματογράφος των αρχαίων Ελλήνων

Το σταθερό αυτόματο θέατρο του Ήρωνος

Ακριβής ανακατασκευή του σταθερού αυτόματου θεάτρου του Φίλωνος του Βυζαντίου (3ος αι. π.Χ.) που βελτίωσε και περιέγραψε με λεπτομέρειες ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς στο βιβλίο του «Αυτοματοποιητική». Τα αυτόματα θέατρα ήταν τα «θαύματα» της κλασικής και ελληνιστικής εποχής, έργα των Ελλήνων «θαυματοποιών» της αρχαιότητας. Στο θέατρο του Ήρωνος παρουσιάζεται αυτόματα ο μύθος του Ναυπλίου που θέλει να εκδικηθεί τους Αχαιούς που σκότωσαν τον γιο του Παλαμήδη στην Τροία.

Σκηνή 1η: Αχαιοί επισκευάζουν τα πλοία τους, μορφές κινούνται, κτυπούν με σφυριά και πριονίζουν και κρότοι εργαλείων ακούγονται σαν αληθινοί.

Σκηνή 2η : Αχαιοί σπρώχνουν τα πλοία στη θάλασσα.

Σκηνή 3η: Στη θάλασσα πλοία εμφανίζονται ξαφνικά, πλέουν σε διάταξη στόλου, κινούνται και χάνονται - η θάλασσα φουρτουνιάζει - και τα πλοία ξαναεμφανίζονται στη φουρτουνιασμένη θάλασσα να τρέχουν συνεχώς. Συχνά ξεπηδούν δελφίνια από τη θάλασσα.

Σκηνή 4η: Ο Ναύπλιος σε ακρωτήρι, με αναμμένο πυρσό, δίνει ψεύτικο σήμα στους Αχαιούς ύστερα από προτροπή της Αθηνάς.

Σκηνή 5η: Στη φουρτουνιασμένη θάλασσα φαίνονται διασκορπισμένα συντρίμμια των πλοίων και ο Αίαντας να κολυμπά. Εμφανίζεται η Αθηνά (ως από μηχανής θεός), περιφέρεται και εξαφανίζεται, ενώ πέφτει κεραυνός, ακούγεται βροντή και χάνεται η μορφή του Αίαντα.

Η αυλαία ανοιγοκλείνει μεταξύ των σκηνών.

Όλα αυτά γίνονται μόνα τους με τη δύναμη ενός μολύβδινου βάρους που πέφτει ισοταχώς σε μια κλεψύδρα με άμμο. Για την έναρξη της παράστασης αρκεί να τραβηχτεί το σχοινί στην πρόσοψη της βάσης.

Η ιπτάμενη περιστερά του Αρχύτα

Ο Αρχύτας θεωρείται από τους μεγαλύτερους διανοητές της ελληνικής αρχαιότητας. Αναφερόμενος ως ο τελευταίος των Πυθαγορείων, γεννήθηκε στον Τάραντα το 428πΧ. Ο Αριστοτέλης έγραψε γι´αυτόν ειδική πραγματεία, η οποία δεν έχει διασωθεί: «Η φιλοσοφία του Αρχύτα». 

Το πρώτο γνωστό ρομπότ στην ιστορία της ανθρωπότητας κατασκευάστηκε περίπου στο 400-350 π.Χ. από τον αρχαίο έλληνα μαθηματικό Αρχύτα και ήταν ένα ατμοκίνητο περιστέρι.Ο Αρχύτας είναι γνωστός ως ο «πατέρας της μηχανολογίας».    

               

Κατασκεύασε το πουλί-ρομπότ από ξύλο και χρησιμοποίησε ατμό για να τροφοδοτήσει τις κινήσεις του. Κατάφερε να το κάνει να πετάξει για περίπου 200 μέτρα, προτού ξεμείνει από ατμό.    

Η διόπτρα του Ήρωνος(ένας θεοδόλιχος και έναςχωροβάτης από το ...παρελθόν)Πρόκειται για ένα εξαιρετικό γεωδαιτικό όργανο που ήταν κατάλληλο για

την ακριβή μέτρηση της οριζόντιας, της κατακόρυφης και της γωνιακής απόστασης δύο ουράνιων ή γήινων σημείων. Σύμφωνα με τον Ήρωνα με επαναληπτική χρήση του οργάνου ήταν δυνατές «στη γεωγραφία η αποτύπωση νησιών και θαλασσών, στην αστρονομία ο υπολογισμός των αποστάσεων των αστέρων και η πρόβλεψη των εκλείψεων, στην οικοδομική η εκτέλεση πολύπλοκων δομικών έργων...». Αποτελούνταν από ένα στυλίσκο που έφερε μια οριζόντια οδοντωτή βάση που μπορούσε να περιστραφεί με τη βοήθεια ενός ατέρμονα μικροβατικού κοχλία. Πάνω στη βάση μπορούσε να τοποθετηθεί ένα ακριβές σύστημα διόπτευσης (θεοδόλιχος) που αποτελούνταν από έναν κατακόρυφο (πιθανόν βαθμονομημένο) ημικυκλικό δίσκο που μπορούσε να περιστραφεί με ακρίβεια με τη βοήθεια ενός ατέρμονα κοχλία και από έναν οριζόντιο (πιθανόν βαθμονομημένο) δίσκο που έφερε μία σταυρωτή περιστρεφόμενη σκοπευτική διάταξη. Ο χειριστής του οργάνου μπορούσε να σκοπεύσει οποιοδήποτε σημείο στο χώρο και να σημειώσει τις γωνιακές συντεταγμένες του. Σε μια εναλλακτική χρήση

του οργάνου πάνω στη βάση μπορούσε να τοποθετηθεί ένα σύστημα οριζοντίωσης (χωροβάτης) που αποτελούνταν από δύο κατακόρυφους γυάλινους συγκοινωνούντες σωληνίσκους με νερό που χρησιμοποιούνταν για τον καθορισμό του οριζοντίου επιπέδου και μια ρυθμιζόμενη με ακρίβεια σκοπευτική διάταξη. Το σύστημα είχε ως παρελκόμενα δύο βαθμονομημένους κανόνες που

ο καθένας έφερε μια διάταξη κατακορύφωσης και μια ολισθαίνουσα ασπρόμαυρη ασπιδίσκη που έπαιζε το ρόλο του στόχου. Ο χειριστής του οργάνου μπορούσε να στοχεύσει δύο τυχαία σημεία στα οποία ήταν τοποθετημένοι οι δύο βαθμονομημένοι κανόνες και να υπολογίσει την υψομετρική τους διαφορά. Στην επίλυση τοπογραφικών προβλημάτων με τη χρήση της διόπτρας ο Ήρων εφαρμόζει τις ευθυγραμμίες, την πολλαπλή καθετότητα και τις αναλογίες πλευρών ομοίων τριγώνων. Είναι όμως βέβαιο ότι τουλάχιστον στον υπολογισμό αστρονομικών μεγεθών χρησιμοποιούνταν τα μοιρογνωμόνια της διόπτρας όπως ακριβώς και στους αστρολάβους.

Ο λιθοβόλος καταπέλτης του Φίλωνος

Πρόκειται για έναν πανίσχυρο καταπέλτη που εκτόξευε λίθους σε μεγάλες αποστάσεις. Ήταν επινόηση του μηχανικού του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Διάδη του Πελλαίου. Αποτελούνταν από μια στενόμακρη θήκη («σύριγξ») που στο πλάι της έφερε πριονωτές οδοντώσεις και στην κορυφή της πανίσχυρα πλαίσια. Τα πλαίσια συγκρατούσαν τα ειδικά σχεδιασμένα «περίτρητα» (=διάτρητα πλινθία) με τις ευφυείς «χοινικίδες» (=φλάντζες) που με τη σειρά τους στήριζαν μέσω ενός ζεύγους ελατηρίων (της «νευράς») τους δύο αγκώνες που έφεραν τη χορδή. Η «νευρά» αποτελούνταν από συνεστραμμένες δέσμες σχοινιών από νεύρα ζώων ή μαλλιά γυναικών αλειμμένα με λάδι. Μέσα στη θήκη γλιστρούσε μια κεντρική ράβδος («διώστρα») που είχε τη διατομή της χελιδονοουράς και στο πάνω μέρος της μία αύλακα για την υποδοχή του λίθου. Η «διώστρα» όπλιζε με τη βοήθεια ενός ισχυρού χειροκίνητου βαρούλκου και ασφάλιζε στις εγκοπές των πριονωτών οδοντώσεων. Η ταχεία απελευθέρωσή της επιτυγχανόταν με τη βοήθεια μιας ειδικής αρπάγης.

Η Αιολόσφαιρα

Αν και υπάρχουν ενδείξεις για απλή χρήση του ατμού από τους Αρχιμήδη και Φίλων, η ανακάλυψη της ατμομηχανής ανήκει αποκλειστικά στον Ήρωνα, ο οποίος προέβη σε αυτή την επινόηση έχοντας μελετήσει σε βάθος την θεωρία "περί της υλικής υποστάσεως του αέρα".Στην ιστορία της μηχανικής η περιστροφική ατμομηχανή που εφεύρε ο Ήρων αναφέρεται σαν Αιολόσφαιρα ή Αιόλου πύλη ή ατμοστήλη.Η Αιολόσφαιρα είναι μία μικρή κοίλη σφαίρα τοποθετημένη πάνω από ένα κλειστό λέβητα με τον οποίο επικοινωνεί με στρόφιγγες. Ο Ατμός που παράγεται στον λέβητα, εισέρχεται μέσω στροφίγγων στην κοίλη σφαίρα και εξέρχεται από τα δύο ακροφύσια της σφαίρας τα οποία είναι σχήματος "Γ" και αντίθετα τοποθετημένα μεταξύ τους. Ο διοχετευόμενος ατμός βγαίνει υπό πίεση και κινεί την σφαίρα κυκλικά.Το εντυπωσιακό είναι ότι η λειτουργία αυτή (κίνηση δι' εκτονώσεως αερίου) είναι ίδια με την θεωρία της πρόωσης των σύγχρονων πυραύλων και αεριωθουμένων.Η συμβολή του Ήρωνα υπήρξε σημαντικότατη, τόση στην διάσωση του έργου άλλων Ελλήνων μηχανικών, όσο και στην βελτίωση υπαρχόντων και ανακάλυψη νέων μηχανισμών.Το έργο του αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έδωσε ερεθίσματα σε πολλούς. Παράδειγμα αποτελεί η αιολόσφαιρα στην οποία βασίστηκε η χύτρα ή ατμοαντλία του Παπίνου στα 1861, η ανάπτυξή της οποίας κατά τον 19ο αιώνα έφερε την "βιομηχανική επανάσταση

Η σφαίρα του ΉρωναΗ κατασκευή αυτή είναι μια παραλλαγή της Αιολόσφαιρας που σχεδίασε

ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς  και θεωρείται η πρώτη θερμική μηχανή πρόγονος των σύγχρονων ατμομηχανών.Ο ατμός που παράγεται στην κοίλη σφαίρα από το βρασμό του νερού που περιέχει, εξέρχεται από τα δύο ακροφύσια της σφαίρας τα οποία είναι σχήματος "Γ" και αντίθετα τοποθετημένα μεταξύ τους.Ο παραγόμενος ατμός βγαίνει υπό πίεση και περιστρέφει τη σφαίρα. Το εντυπωσιακό είναι ότι στη λειτουργία αυτή (κίνηση δι' εκτονώσεως αερίου) στηρίζεται η κίνηση των σύγχρονων πυραύλων και αεριωθουμένων. 

Πρόκειται για τον πρόδρομο του ατμοστροβίλου, που με την προσθήκη μιας τροχαλίας για τη μετάδοση της κίνησης, θα μπορούσε να έχει οδηγήσει την ελληνιστική εποχή (αν δεν ανακοπτόταν από από τις οικονομικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής και τη ρωμαϊκή παρέμβαση)στη Βιομηχανική επανάσταση, με απρόβλεπτες συνέπειες

για την ανθρωπότητα. Αποτελούνταν από μία σφαίρα (με δύο καμπύλα ακροφύσια) που εδραζόταν στα καμπυλωμένα άκρα δύο σωληνίσκων που βρίσκονταν στην οροφή ενός στεγανού λέβητα. Το νερό ατμοποιούνταν με τη θέρμανση του λέβητα, εισερχόταν στη σφαίρα και εξερχόταν μεταχύτητα από τα δύο ακροφύσια εξαναγκάζοντας τη σφαίρα σε αντίθετη συνεχή περιστροφή.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη, ή αντλία με κοχλία, είναι μια κατασκευή που από την αρχαιότητα χρησιμοποιούταν για να αντλεί και να μετακινεί νερό από κάποιο χαμηλό μέρος κυρίως σε κανάλια άρδευσης. Η εφεύρεση της αντλίας με κοχλία (βίδα) αποδίδεται στον Αρχιμήδη, αν και πιθανότερο είναι, να ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες μηχανικούς, κατά την Ελληνιστική περίοδο.

Η εφεύρεση της αντλίας νερού με κοχλία αποδίδεται στον πολυμαθή Αρχιμήδη από τις Συρακούσες τον 3ο αιώνα π.Χ.[1] Ένα μεγάλο μέρος του έργου του Αρχιμήδη στη μηχανική προέκυψε από την εκπλήρωση των αναγκών της γεννέτηρας πόλης του των Συρακουσών. Ο Έλληνας Αθηναίος συγγραφέας Ναύκρατις περιέγραψε πώς ο βασιλιάς Ιέρων Β΄ανέθεσε στον Αρχιμήδη να σχεδιάσει ένα τεράστιο πλοίο, τη Συρακουσία, το οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ταξίδια πολυτελείας, για μεταφορά προμηθειών και ως ναυτικό πολεμικό πλοίο.[2] Σύμφωνα με τον Αθήναιο, ήταν ικανό να μεταφέρει 600 άτομα και περιλάμβανε διακοσμητικούς κήπους, ένα γυμναστήριο και ένα ναό αφιερωμένο στη θεά Αφροδίτη μεταξύ των εγκαταστάσεών του. Δεδομένου ότι σε ένα πλοίο αυτού του μεγέθους θα διέρρεε ένα σημαντικό ποσό νερού διαμέσου του κύτους, ο κοχλίας του Αρχιμήδη

υποτίθεται ότι αναπτύχθηκε με σκοπό την απομάκρυνση του νερού. Η μηχανή του Αρχιμήδη ήταν μια συσκευή με ένα περιστρεφόμενο κοχλία σε σχήμα έλικας μέσα σε έναν κύλινδρο. Γυρνούσε χειροκίνητα και μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά νερού από ένα χαμηλού επίπεδου σώμα του νερού σε κανάλια άρδευσης.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη όπως περιγράφονταν στα ρωμαϊκά χρόνια από τον Βιτρούβιο μπορεί να ήταν μια βελτίωση σε σχέση με μία μπρούντζινη αντλία-κοχλία που είχε χρησιμοποιηθεί για την άρδευση των Κρεμαστών Κήπων της Βαβυλώνας 350 χρόνια πριν.[3] [4]  Σε αυτό συγκαταλέγεται και η περιγραφή του κλασικού συγγραφέα Στράβωνα ότι οι κρεμαστοί κήποι ποτίζονταν με κοχλίες.

Το πρώτο στον κόσμο θαλασσοπόρο ατμόπλοιο με βιδωτή έλικα ήταν το SS Archimedes, το οποία ξεκίνησε να λειτουργεί το 1839 και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Αρχιμήδη και του έργου του πάνω στον κοχλία.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη αποτελείται από έναν κοχλία σε κενό σωλήνα (ελικοειδής επιφάνεια μέσα σε κύλινδρο). Ο κοχλίας περιστρέφεται μέσω ενός ανεμόμυλου ή ακόμα και χειροκίνητα. Ο κοχλίας βρίσκεται σε κλίση με το έδαφος και καθώς γυρίζει, ποσά νερού εγκλωβίζονται και μεταφέρονται μέχρι το πάνω μέρος της κατασκευής, από όπου το νερό χύνεται και τροφοδοτεί κανάλια άρδευσης.

Η επαφή της κυλινδρικής επιφάνειας και του κοχλία δεν χρειάζεται να είναι υδατοστεγής, εφόσον το ποσό που ρίχνει μέσα στο κανάλι είναι μεγαλύτερο από αυτό που διαρρέει. Επίσης λόγω του σχεδιασμού, το νερό που διαρρέει πηγαίνει στο χαμηλότερο τμήμα, που με τη σειρά του ανεβαίνει, οπότε δημιουργείται μια μηχανική ισορροπία κατά τη χρήση.

Σε μερικούς σχεδιασμούς, ο κοχλίας είναι ενωμένος με το κυλινδρικό περίβλημα και περιστρέφονται μαζί, αντί να περιστρέφεται μόνο ο κοχλίας. Αυτό φαίνεται και σε απεικονίσεις της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης, που δείχνουν συνήθως έναν άνδρα να περιστρέφει ολόκληρη την κατασκευή.

Η εμβολοφόρος αντλία του Κτησιβίου

Η εμβολοφόρος αντλία του Κτησιβίου (285-222 π.Χ.) θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μηχανολογικές εφευρέσεις για την άντληση νερού, η οποία βρίσκει εφαρμογές εδώ και 23 αιώνες. Είναι όμοια με τις σύγχρονες δίχρονες αντλίες, ιδίως αυτές της πυροσβεστικής υπηρεσίας ως τα μέσα του 20ού αιώνα.Αποτελείται από δύο όμοιους κυλίνδρους οι οποίοι στο εσωτερικό τους φέρουν έμβολα που κινούνται παλινδρομικά με τη βοήθεια μοχλού. Η κίνηση των εμβόλων δημιουργεί  κενά αέρος και αναρρόφηση νερού, το οποίο μέσω σωλήνα μεταφέρεται έξω από τον χώρο όπου είναι βυθισμένη η αντλία. Για την κατασκευή του ομοιώματος έγινε συνδυαστική χρήση των στοιχείων που δίνουν στα βιβλία τους οι συγγραφείς Φίλων, Ήρων και Βιτρούβιος. Η παροχή της εμβολοφόρου αντλίας είναι 1 m3/h, με απόδοση περίπου 80%.Οι διαστάσεις της κατασκευής προσεγγίζουν κατά πολύ την μπρούτζινη αντλία του 3ου μ.Χ. αιώνα που βρέθηκε στο Soliel Coronada, η οποία είναι και η μεγαλύτερη σε μέγεθος απ’ όλες τις αντλίες αυτού του τύπου που έχουν βρεθεί ως τώρα, και πλησιάζει κατά πολύ τις διαστάσεις που αναφέρονται στο βιβλίο του Φίλωνος του Βυζαντίου.

Η αναρρoφητική και καταθλιπτική αντλία είναι μία από τις σημαντικότερες εφευρέσεις τoυ Κτησίβιoυ, μηχανικoύ της Αλεξάνδρειας, πoυ απoκλήθηκε και "πατέρας" της Πνευματικής (Αερoδυναμικής). Μέσα σε δυo κυλινδρικά δoχεία κινoύνται δυo έμβoλα με αντίθετη λειτoυργία: τo ένα καταθλίβει (πιέζει) και τo άλλo απoρρoφά. Η κίνηση των εμβόλων δημιoυργεί κενό αέρoς και αναρρόφηση νερoύ, τo oπoίo μέσω ενός σωλήνα μεταφέρεται έξω από τo χώρo πoυ είναι βυθισμένη η αντλία. Τo όργανo υπήρξε από τα πιo διαδεδoμένα και χρησιμoπoιήθηκε από πoλλoύς λαoύς, χρησιμoπoιείται δε έως και σήμερα με πoικίλες μoρφές.

Ο οξυβελής καταπέλτης

Πρόκειται για έναν αυτόματο επαναληπτικό ευθύτονο καταπέλτη που είχε τη δυνατότητα να εκτοξεύει διαδοχικά βέλη και αποτελεί το κορυφαίο επίτευγμα της αρχαιοελληνικής καταπελτικής μηχανικής. Ο καταπέλτης που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό των Ροδίων ήταν εξοπλισμένος με έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο που έφερε δυο εγκοπές (μια διαμήκη και μια ελικοειδή) και μια ξύλινη θήκη που έφερε τα προς εκτόξευση βέλη. Επίσης εκατέρωθεν της «σύριγγος» έφερε ζεύγος πεντάγωνων αλυσοτροχών που συνδέονταν με ξύλινη αλυσίδα. Ένας πείρος από κάθε αλυσίδα συνδεόταν στο ίδιο σημείο με την ολισθαίνουσα «διώστρα» του καταπέλτη. Η «διώστρα» έφερε ένα λυγισμένο αξονίσκο με την άκρη του να εισέρχεται στο ελικοειδές αυλάκι του υπερκείμενου κυλίνδρου. Με την δεξιόστροφή περιστροφή από το χειριστή του όπλου των χειρομοχλών των οπίσθιων αλυσοτροχών η «διώστρα» κινούνταν αυτόματα μπροστά, ο κύλινδρος περιστρεφόταν αυτόματα αριστερόστροφα ώσπου η διαμήκης εγκοπή του ευθυγραμμιζόταν με το αντίστοιχο άνοιγμα της θήκης των βελών και τότε ένα βέλος έπεφτε στην εγκοπή του κυλίνδρου. Παράλληλα η χορδή εισερχόταν αυτόματα στην αρπάγη της «διώστρας» και ένας σταθερός πείρος έσπρωχνε αυτόματα τη σκανδάλη και ασφάλιζε την αρπάγη. Με την αριστερόστροφη περιστροφή των αλυσοτροχών η «διώστρα» κινούνταν αυτόματα πίσω, ο κύλινδρος περιστρεφόταν αυτόματα δεξιόστροφα ώσπου η διαμήκης εγκοπή του ευθυγραμμιζόταν με το αυλάκι της «διώστρας» και το βέλος έπεφτε αυτόματα σε αυτό. Παράλληλα ένας σταθερός πείρος πίεζε αυτόματα τη σκανδάλη και η αρπάγη ανασηκωνόταν. Τότε η χορδή ελευθερωνόταν αυτόματα και το βέλος εκτοξευόταν. Με τη συνεχή κίνηση πίσω μπροστά των χειρομοχλών με αυτόν τον τρόπο και σε

ελάχιστο χρόνο ο χειριστής εκτόξευε διαδοχικά όλα τα βέλη της φαρέτρας

Ο Καταπέλτης υπήρξε περίφημη αρχαία πολεμική μηχανή με την οποία εκσφενδονίζονταν αρχικά βέλη και αργότερα ακόντια και λίθοι. Εφευρέθηκε στη Σικελία περί το 399 π.Χ. και κυριάρχησε ως πολεμικό μέσο πολλών λαών μέχρι την ανακάλυψη της πυρίτιδας, αλλά και ακόμα νεότερα.

Ο Καταπέλτης, λεγόμενος και οξυβελής ήταν ένα βαρύ "εκηβόλο όπλο" που ανήκε στα χαρακτηριζόμενα κατά την αρχαιότητα "αφετήρια όργανα" ή "πολεμικές μηχανές" το οποίο εξακόντιζε βέλη και ακόντια. Εφευρέθηκε στη Σικελία από τους μηχανικούς που είχε προσκαλέσει ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Πρεσβύτερος το 399 π.Χ. κατά τις προπαρασκευές που έκανε για την εκστρατεία του κατά της Καρχηδόνας.Παρά ταύτα όταν ο στόλος των Καρχηδονίων, υπό τον Ιμίλκα εισέπλευσε αιφνιδιαστικά στον λιμένα της Μοτύης (στη Σικελία) οι Συρακόσιοι, όπως εξιστορεί ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (ΙΔ΄ 3):«από της γης τοις οξυβελέσι καταπέλτες χρώμενοι, συχνούς των πολεμίων ανήρουν. και γαρ κατάπληξιν είχε μεγάλη τούτο το βέλος δια το πρώτον ευρεθήναι κατ΄ εκείνον τον καιρόν ώστε Ιμίλκας, ου δυνάμενος κρατήσαι της επιβολής, απέπλευσεν».Ο δε Πλούταρχος αφηγείται πως όταν ο βασιλεύς της Σπάρτης Αρχίδαμος, ο γιος του Αγησιλάου, είδε το πρώτο «καταπελτικό βέλος», που του προσκόμισαν από τη Σικελία πιθανόν για αγορά ή κατασκευή αναφώνησε έκπληκτος: «Ηράκλεις! απώλωλεν ανδρός αρετά!».Έτσι το υπερσύγχρονο της εποχής εκείνης όπλο διαδόθηκε ταχύτατα σε όλες τις αρχαίες πόλεις - κράτη που εφοδιάζονταν μ΄ αυτό και τα οποία επιμελώς διατηρούσαν σε ειδικές αποθήκες. Μάλιστα σε πολλές πόλεις που έδιναν ιδιαίτερη σημασία στη στρατιωτική εκπαίδευση των νέων δημιούργησαν ειδικό αγώνισμα (διαγωνισμό) τη λεγόμενη καταπελταφεσία όπου στους νικητές "καταπελταφέτες" δίνονταν μεγάλες αμοιβές.Τον ίδιο στρατιωτικό εξοπλισμό ακολούθησαν ομοίως και άλλοι λαοί όπως οι Καρχηδόνιοι, οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι. Έτσι με την εξάπλωση αυτή άρχισαν να κατασκευάζονται διάφορες παραλλαγές του αρχικού καταπέλτη προκειμένου να καλύψουν επιμέρους ιδιαίτερες ανάγκες λαμβάνοντας ονομασίες περισσότερο από την όψη που παρουσίαζαν αυτές και των οποίων όμως η αρχή λειτουργίας των παρέμενε η ίδια. Τέτοιες παραλλαγές ήταν ο σκορπιός, η χελώνα, ο κριός, ο όναγρος κ.λπ.Από τις σωζόμενες περιγραφές δεν παρέχεται πλήρης γνώση του τρόπου λειτουργίας του καταπέλτη. Στις αρχές του 1900 προσπάθησαν Γάλλοι και Γερμανοί στρατιωτικοί μηχανικοί να κατασκευάσουν ομοιώματα των

καταπελτών πλην όμως δεν κατάφεραν να πετύχουν την απόσταση βολής (βεληνεκές) των αρχαίων μηχανών παρόλοότι χρησιμοποίησαν βέλη μήκους 0,88 μ. και όχι ακόντια, φθάνοντας μόλις τα 375 μέτρα έναντι των αρχαίων που έφθαναν τα 750 μέτρα.

Το υδραυλικό ρολόι του  Αρχιμήδη

Πρόκειται για ένα πολύπλοκο υδραυλικό ωρολόγιο με πολλά αυτόματα κινούμενα πάρεργα. Αποτελούνταν από το κεντρικό δοχείο αποθήκευσης ύδατος που τροφοδοτούσε μέσω ενός μικρότερου δοχείου εξασφάλισης σταθερής στάθμης (με κωνική βαλβίδα πάνω σε πλωτήρα) ένα ακροφύσιο.

Η παροχή εκροής του ακροφυσίου ρυθμιζόταν ανάλογα με την ημερομηνία περιστρέφοντάς το πάνω σε ένα διαβαθμισμένο ημικυκλικό δίσκο (ώστε να μεταβάλλεται η υψομετρική διαφορά της οπής εκροής του ακροφυσίου και της στάθμης του ύδατος και επομένως η χρονική διάρκεια της ώρας της συγκεκριμένης ημέρας).

Στους δυο κίονες της πρόσοψης δυο κινούμενοι δακτύλιοι (και δύο αγαλματίδια) υποδείκνυαν τις ώρες που διανύονταν και τις ώρες που απόμεναν αντίστοιχα.

Κάθε ώρα οι κόρες των οφθαλμών ενός ανθρώπινου προσωπείου άλλαζαν χρώμα και ένα σφαιρίδιο έπεφτε με κρότο σε ένα δοχείο από το (αυτόματα) ανοιγόμενο ράμφος ενός κόρακα. Παράλληλα το νερό έπεφτε μέσα σε ογκομετρικό δοχείο και σε χρονικό διάστημα μιας ώρας ανατρεπόταν αυτόματα οπότε δύο φίδια κινούνταν συρίζοντας προς τα πουλιά των δένδρων που σφύριζαν τρομαγμένα.

Την ακριβή ανακατασκευή των αρχαίων επιτευγμάτων έκανε ο εκπαιδευτικός, μηχανολόγος, κ.Κώστας Κοτσανάς ο οποίος είναι και ο δημιουργός της έκθεσης Οι σημαντικότερες εφευρέσεις των Αρχαίων Ελλήνων, που φιλοξενείται στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, ως τις 29 Μαρτίου και διοργανώνεται από το 2ο Επαγγελματικό Λύκειο Ηρακλείου.

Ο κ. Κοτσανάς διεξήγαγε εμπεριστατωμένη έρευνα 22 ετών, γοητευμένος από την αξεπέραστη δημιουργία και προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στους τομείς της Φιλοσοφίας και των Καλών Τεχνών, αλλά και της Επιστήμης.

Ο παντογράφος του Ήρωνος

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή διάταξη αντιγραφής (με δυνατότητα σμίκρυνσης ή μεγέθυνσης) σχεδίων και φιγούρων.

Αποτελούνταν από μία επίπεδη βάση με δύο κολλημένους οδοντωτούς τροχούς (με δυνατότητα περιστροφής γύρω από έναν άξονα που περνούσε από το κοινό τους κέντρο) και δύο παράλληλους οδοντωτούς κανόνες (που ήταν πάντα σε επαφή με τους οδοντωτούς τροχούς ολισθαίνοντας εντός αυλακωτών ράβδων). Οι τελευταίες ήταν κάθετα κολλημένες σε ένα βραχίονα περιστρεφόμενο γύρω από το κέντρο των οδοντωτών τροχών. Δύο ράβδοι κολλημένοι κάθετα στο τέλος των οδοντωτών κανόνων έφεραν στο άκρο τους την ακίδα ανάγνωσης και τη γραφίδα αντιγραφής (ευθυγραμμισμένες με το κέντρο των οδοντωτών τροχών). Όταν ο χειριστής του οργάνου ακολουθούσε το περίγραμμα του

σχεδίου με την ακίδα ανάγνωσης τότε η γραφίδα σχεδίαζε το αντίγραφο σε κλίμακα ανάλογη με το λόγο των γραναζιών.

Το υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου

Πρόκειται για ένα θαύμα του αυτοματισμού, αφού το ρολόι αυτό μπορούσε να λειτουργεί αδιάκοπα, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, υποδεικνύοντας τα 365 διαφορετικά ωράρια του έτους. Το νερό μιας πηγής τροφοδοτούσε μέσω ενός υπερχειλιστή το ανώτερο μπρούντζινο δοχείο. Αυτό με τη σειρά του τροφοδοτούσε το μικρότερο ενδιάμεσο δοχείο που

αποτελούσε έναν ελεγκτή σταθερής στάθμης με ένα σύστημα κωνικής βαλβίδας διακοπής της ροής πάνω σε πλωτήρα που περιείχε. Τότε ένας σταλάκτης τροφοδοτούσε σταγόνα σταγόνα το υψίκορμο μπρούντζινο δοχείο με σταθερή παροχή νερού. Με την άνοδο της στάθμης του νερού σε αυτό, ένας πλωτήρας ανα-σηκωνόταν και μέσω μιας ράβδου ανυψωνόταν ισόχρονα ένα αγαλμα-τίδιο με δείκτη. Ο δείκτης υποδείκνυε την ώρα του 24ώρου σε ένα περιστρεφόμενο τύμπανο που περιείχε το διάγραμμα των ωρών της ημέρας και της νύκτας ανάλογα με την ημερομηνία. Στο τέλος του 24ώρου το νερό ξεπερνούσε το

ενσωματωμένο παράπλευρο σιφόνι και άδειαζε ταχύτατα. Με την κάθοδο του πλωτήρα ενεργοποιούνταν ένα ευφυές σύστημα μετάδοσης κίνησης με σχέση 1 προς 365 (που αποτελούνταν από έναν οδοντωτό κανόνα, ένα επίσχεστρο, δύο οδοντωτούς τροχούς και έναν ατέρμονα κοχλία) το οποίο εξασφάλιζε την περιστροφή του βαθμο-νομημένου τυμπάνου κατά το ένα τριακοσιοστό εξηκοστό πέμπτο της περιφέρειάς του ώστε ο δείκτης του αγαλματιδίου να υποδεικνύει πλέον με ακρίβεια το ωράριο της επόμενης ημέρας.

To Ρολόι-ξυπνητήρι του Πλάτωνος

Το ανώτερο κεραμικό δοχείο τροφοδοτεί μέσω (κατάλληλα υπολογισμένου για την κάθε περίπτωση) ακροφυσίου το επόμενο δοχείο. Όταν αυτό γεμίσει την προγραμματισμένη χρονική στιγμή (π.χ. μετά από 7 ώρες) αδειάζει με ταχύτητα μέσω του εσωτερικά τοποθετημένου αξονικού σιφωνίου στο επόμενο κλειστό δοχείο και αναγκάζει τον εμπεριεχόμενο αέρα να εξέλθει με πίεση σφυρίζοντας από μία σύριγγα στην κορυφή του.

Μετά τη λειτουργία του το δοχείο αδειάζει σιγά σιγά μέσω μιας μικρής οπής που βρίσκεται στον πυθμένα του προς το κατώτερο αποθηκευτικό δοχείο προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθεί.

Η Κούπα του Πυθαγόρα

Η «κούπα του Πυθαγόρα» ή αλλιώς «δίκαιη κούπα» που κατασκεύασε ο Σάμιος φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και θεωρητικός της μουσικής είχε ως στόχο την υπόδειξη και την τήρηση του μέτρου, «μέτρον

άριστον».Η «δίκαιη κούπα», η οποία χρονολογείται περίπου από τον 6ο αιώνα π.Χ., είναι ένα αριστούργημα της υδραυλικής τεχνολογίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και ένα μέσο διδαχής. Πέρα από τον περιορισμό της κατανάλωσης κρασιού μέσα από ένα «έξυπνο ποτήρι», ο Πυθαγόρας ήθελε να διδάξει στους μαθητές του την εγκράτεια και την τήρηση του μέτρου. Οταν ξεπερνιέται το μέτρο πρόκειται για «ύβρις», η οποία έχει ως αποτέλεσμα την τιμωρία, «τίσις». Ολοι οι άνθρωποι οφείλουν να πολαμβάνουν με μέτρο όσα τους παρέχονται δίχως να επιζητούν εναγωνίως περισσότερα.

Πώς λειτουργεί: Στο εσωτερικό της υπάρχει χαραγμένη μία γραμμή, η οποία οριοθετεί την ποσότητα του κρασιού. Αν ο χρήστης δεν υπερβεί τη γραμμή, τότε μπορεί να απολαύσει το «ποτό» του. Ωστόσο, αρκεί μία παραπάνω σταγόνα για να ξεπεράσει τα όρια της γραμμής και τότε η κούπα να αδειάσει, χύνοντας όλο το κρασί από τη βάση της.

Ο μηχανισμός της: Στο κέντρο της κούπας υπάρχει μία στήλη που είναι τοποθετημένη πάνω από έναν σωλήνα που οδηγεί στο κάτω μέρος της. Οσο γεμίζει η κούπα, παράλληλα η στάθμη του κρασιού ανεβαίνει και στο εσωτερικό της κεντρικής στήλης. Από τη στιγμή που το υγρό δεν ξεπερνά την οριοθετημένη γραμμή δεν δημιουργείται κανένα πρόβλημα. Μόλις, όμως το υγρό υπερβεί τη γραμμή, τότε τα μόριά του παρασύρουν το ένα το άλλο, έχοντας ως αποτέλεσμα το άδειασμα της κούπας. Η κατασκευή του Πυθαγόρα ακολουθεί το νόμο που ανέπτυξε ο Pascal αιώνες αργότερα για τα συγκοινωνούντα δοχεία.

Η ευφυής οινοχόη του Φίλωνος (η πρώτη «έξυπνη» συσκευή οικιακής χρήσης στην ιστορία)

Πρόκειται για μια οινοχόη (που επινόησε ο Φίλων ο Βυζάντιος) από την οποία έρρεε αυτόματα νερό, κρασί ή νερωμένο κρασί ανάλογα με τη βούληση του οινοχόου.

Αποτελούνταν από ένα κατακόρυφο διάφραγμα που χώριζε την οινοχόη στα διαμερίσματα του νερού και του κρασιού και τους σωληνίσκους εξαγωγής των υγρών που όμως βρίσκονταν ο ένας εντός του άλλου ώστε εξωτερικά της οινοχόης να φαίνονται ως ένας. Η οινοχόη έφερε στεγανό πώμα και ήταν αδύνατη η εκροή των υγρών κατά την ανατροπή της λόγω υποπίεσης που προκαλούνταν από την αδυναμία αναπλήρωσης των υγρών από αέρα. Δύο αγωγοί ξεκινούσαν από το μέσον της οινοχόης και έφθαναν στο χείλος της ώστε να αποτελούν τη χειρολαβή της. Στο πλάι τους οι δύο αγωγοί έφεραν δύο οπές αερισμού τις οποίες ο οινοχόος κάλυπτε με τα δάκτυλά του. Με την συνδυαστική αποκάλυψη της οπής αερισμού του διαμερίσματος του νερού, του κρασιού ή και των δύο ταυτόχρονα ο οινοχόος επέτρεπε την εισαγωγή αέρα στα αντίστοιχα διαμερίσματα και την εκροή νερού, κρασιού ή νερωμένου κρασιού σύμφωνα με επιθυμία του επισκέπτη.

Η Ύδραυλις

Η

Ύδραυλις ήταν αρχαιοελληνικό αερόφωνο όργανο της αρχαιότητας με ισχυρό και οξύ ήχο, χρησιμοποιούμενο στα θεάματα του ιπποδρόμου και στην εκτέλεση στρατιωτικής μουσικής. Η ύδραυλις (ή ύδραυλος), το λεγόμενο όργανο του νερού, ήταν επινόηση και εφεύρεση του μηχανικού

Κτησίβιου του Αλεξανδρέα. Κατασκευάστηκε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο αιώνα π.Χ. και για τον τρόπο λειτουργίας και χρήσης του μας διασώζονται οι περιγραφές του Ήρωνα του Αλεξανδρέως και του Βιτρούβιου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του οργάνου αυτού ήταν το υδραυλικό σύστημα πάνω στο οποίο βασιζόταν για να λειτουργήσει, καθώς αυτό ήταν υπεύθυνο για την παραγωγή, κίνηση και ρύθμιση της πίεσης του αέρα, ο οποίος διοχετευόταν στους αυλούς διαμέσου μιας σειράς μοχλών.

Η ύδραυλις ήταν μια μεγάλη σύριγγα, όπως η σύριγγα του Πανός, που αποτελείτο από μια σειρά ηχητικών σωλήνων από καλάμι, διαβαθμισμένων ανάλογα με το μήκος τους, μέσα στους οποίους φυσούσε ο εκτελεστής, όπου στα στόμια των αυλών της παρεχόταν υψηλής και σταθερής πίεσης αέρας. Κάτω από τους αυλούς υπήρχε μια δεξαμενή με νερό, στον πυθμένα της οποίας βρισκόταν ένα κοίλο ημισφαίριο, ο πνιγέας. Στον πνιγέα έμπαινε νερό από τις οπές της βάσης και αέρας από τους σωλήνες της κορυφής. Οι σωλήνες αυτοί ήταν πάνω από το κοίλο ημισφαίριο και κατέληγαν έξω από τη δεξαμενή. Ένας σωλήνας από αυτούς λύγιζε και συγκοινωνούσε με την πυξίδα (πυξίς-εμβολέας). Η πυξίδα ήταν μια εμβολοφόρος αντλία που διοχέτευε τον αέρα από τον σωλήνα της κορυφής με πίεση στον πνιγέα. Έπειτα, ο αέρας οδηγείτο στο στεγανό χώρο πάνω από τη δεξαμενή και κάτω από τους αυλούς.Οι αυλοί στο κάτω μέρος είχαν τους γλωσσοκόμους. Η γλωττίδα κάθε γλωσσοκόμου ήταν διάτρητη και με τη βοήθεια ενός μοχλού και αργότερα πλήκτρου (αγκωνίσκου) σπρωχνόταν προς τα μέσα, με αποτέλεσμα να ανοίγεται δίοδος προς το στόμιο του αντίστοιχου αυλού. Ο πεπιεσμένος αέρας διοχετευόταν στον αυλό, άρα το όργανο ηχούσε. Όταν το πλήκτρο σταματούσε να πιέζεται τότε η γλωσσίδα επανερχόταν στη θέση της με τη βοήθεια ελατηριωτού μηχανισμού, διακόπτοντας τη ροή του αέρα και ο αυλός έπαυε να ηχεί. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο αέρας παραγόταν από ανθρώπους (έφηβους ή δούλους) που ανεβοκατέβαζαν, χτυπούσαν ή πηδούσαν πάνω-κάτω στα φυσερά, ενόσω ο εκτελεστής του οργάνου έπαιξε φανερώνοντας έτσι τη δεξιοτεχνία του στα πλήκτρα.Μετά τους Έλληνες, το πρωτοπόρο αυτό ακουστικό και τεχνολογικό κατασκεύασμα ταξίδεψε και υιοθετήθηκε πρόθυμα από πολλούς, φτάνοντας μέχρι τους Ρωμαίους και έπειτα τους Βυζαντινούς.

Τον 7ο και 8ο αιώνα η ύδραυλις ονομάστηκε πλέον Όργανο και άκμαζε στο Βυζάντιο, αλλά και σε όλα τα μεγάλα κέντρα κατασκευής και παραγωγής του όπως η Κωνσταντινούπολη. Αξιομνημόνευτο είναι το περιστατικό της αποστολής ενός εκκλησιαστικού οργάνου ως δώρο το 757 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο στον αυτοκράτορα των Φράγκων Πιπίνο τον Βραχύ, πατέρα του Καρλομάγνου. Λίγο αργότερα, το 812 μ.Χ., οι βυζαντινοί χάρισαν και ένα δεύτερο στον ίδιο τον Καρλομάγνο. Τον 10ο αιώνα κατασκευάστηκε με έξοδα της εκκλησίας το αγγλικό εκκλησιαστικό όργανο του Γουίντσεστερ, με ασυνήθιστα μεγάλο μέγεθος και με 26 φυσερά, που απαιτούσαν 70 άτομα, διαθέτοντας επίσης 40 νότες, με 10 αυλούς για κάθε νότα.Εξέλιξη του οργάνου αυτού είναι το μεταγενέστερο εκκλησιαστικό όργανο, το οποίο στηρίζεται πάνω στις ίδιες κατασκευαστικές βάσεις και χρησιμοποιήθηκε ως επί τω πλείστω στα πλαίσια της εκκλησιαστικής μουσικής της Δύσης, αλλά και στη συμφωνική μουσική και τον πρώιμο κινηματογράφο. Άλλα μουσικά όργανα με παρόμοια κατασκευαστική δομή απαντώνται σε πολλά μέρη του κόσμου, ιδιαίτερα στην ανατολική Ασία, και εντάσσονται στην κατηγορία των αερόφωνων οργάνων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κινέζικο σενγκ.

Η ύσπληγα

(ο πρώτος αθλητικός μηχανισμός της ιστορίας)Πρόκειται για μηχανισμό που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα

κατά τους Ολυμπιακούς και άλλους αθλητικούς αγώνες, για να αποφεύγεται η πρόωρη εκκίνηση των αθλητών.Αποτελούνταν συνήθως από δύο κατακόρυφους πασσάλους, που έφεραν δύο οριζόντια σχοινιά (το ένα στο ύψος των γονάτων και το άλλο στο ύψος της κοιλιάς των αθλητών). Όταν ο αφέτης τραβούσε το σχοινί απομανδάλωσης των πασσάλων, αυτοί έπεφταν απότομα στο έδαφος λόγω της δύναμης της «νευράς» (στριμμένων νεύρων ζώων ή μαλλιών γυναικών) που υπήρχε στη βάση τους και επέτρεπαν την εκκίνηση των αθλητών. Επιλέχθηκε ο σχεδιασμός και η ανακατασκευή ενός ελαφριού τύπου φορητού μηχανισμού που μπορεί να λειτουργήσει με δύο τρόπους: α) με τη χρήση του κρίκου σκανδαλισμού σύμφωνα με τα πρότυπα της ύσπληγας της Νεμέας. Σε αυτή την περίπτωση ο αφέτης τινάσσει απότομα επάνω το σχοινί χειρισμού για να απελευθερωθούν οι κρίκοι και να πέσουν απότομα οι πάσσαλοι β) με τη χρήση ράβδων μανδάλωσης - απομανδάλωσης εφαρμόζοντας γνωστές τεχνικές από την πολεμική μηχανική της εποχής. Σε αυτή την περίπτωση ο αφέτης τραβά απαλά το σχοινί χειρισμού για να απο-μανδαλωθούν και να πέσουν απότομα οι πάσσαλοι.

Ο πολυβόλος καταπέλτης του Διονυσίου του Αλεξανδρέως

(η πρώτη εφαρμογή της επίπεδης αλυσοκίνησης παγκοσμίως)Πρόκειται για έναν επαναληπτικό ευθύτονο καταπέλτη που είχε τη

δυνατότητα της αυτοματοποιημένης συνεχούς ρίψης βελών και αποτελούσετο κορυφαίο επίτευγμα της αρχαιοελληνικής καταπελτικής μηχανικής. Ο καταπέλτης που δημιουργήθηκε για λογαριασμό των Ροδίων ήταν εξοπλισμένος με έναν περιστρεφόμενο κύλινδρο που έφερε δυο εγκοπές (μια διαμήκηκαι μια ελικοειδή) και μια ξύλινηθήκηπου έφερε τα προς εκτόξευσηβέλη. Επίσης εκατέρωθεν της «σύριγγος» έφερε ζεύγος πεντάγωνων αλυσοτροχών που συνδέονταν με ξύλινη αλυσίδα. Ένας πείρος από κάθε αλυσίδα συνδεόταν στο ίδιο σημείο με την ολισθαίνουσα «διώστρα» του καταπέλτη. Η «διώστρα» έφερε ένα λυγισμένο αξονίσκο με την άκρη του να εισέρχεται στο ελικοειδές αυλάκι

του υπερκείμενου κυλίνδρου. Με τη δεξιόστροφηπεριστροφή των χειρομοχλών των οπίσθιων αλυσοτροχών (από το χειριστή του όπλου) η«διώστρα» κινούνταν αυτόματα μπροστά, ο κύλινδρος περιστρεφόταν αυτόματα αριστερόστροφα ώσπου ηδιαμήκης εγκοπή του ευθυγραμμιζόταν με το αντίστοιχο άνοιγμα της θήκης των βελών και τότε ένα βέλος έπεφτε στην εγκοπή του κυλίνδρου. Παράλληλα η χορδή εισερχόταν αυτόματα στην αρπάγη της «διώστρας» και ένας σταθερός πείρος έσπρωχνε αυτόματα τησκανδάληκαι ασφάλιζε την αρπάγη. Με την αριστερόστροφη περιστροφή των αλυσοτροχών η«διώστρα» κινούνταν αυτόματα πίσω, ο κύλινδρος περιστρεφόταν αυτόματα δεξιόστροφα ώσπου ηδιαμήκης εγκοπή του ευθυγραμμιζόταν με το αυλάκι της «διώστρας» και το βέλος έπεφτε αυτόματα σε αυτό. Παράλληλα ένας σταθερός πείρος πίεζε αυτόματα τη σκανδάλη και η αρπάγη ανασηκωνόταν. Τότε ηχορδή ελευθερωνόταν αυτόματα και το βέλος εκτοξευόταν. Με τη συνεχή κίνηση πίσω μπροστά των χειρομοχλών με αυτόν τον τρόπο και σε ελάχιστο χρόνο ο χειριστής εκτόξευε διαδοχικά όλα τα βέλη της φαρέτρας.

Το ατμοτηλεβόλο του Αρχιμήδη

(το πρώτο κανόνι της ιστορίας)

Πρόκειται για ένα κανόνι που λειτουργούσε με ατμό. Αποτελούνταν από ένα μεταλλικό κυλινδρικό λέβητα που πάνω του υπήρχε συνδεδεμένο με στρόφιγγα ένα κλειστό δοχείο με νερό. Ο λέβητας στο ανοικτό άκρο του είχε ενσωματωμένη μια ξύλινη κάννη στην οποία τοποθετούνταν η προς

εκτόξευση λίθινη σφαίρα. Η κάννη έφρασσε με μια ξύλινη δοκό που ασφαλιζόταν με δύο αντηρίδες. Όταν ο λέβητας αποκτούσε με φωτιά την κατάλληλη θερμοκρασία, ανοιγόταν η στρόφιγγα, το νερό έπεφτε στο λέβητα, εξατμιζόταν ταχύτατα, η ξύλινη δοκός έσπαζε και η σφαίρα εκτοξευόταν. Το βεληνεκές της σφαίρας ρυθμιζόταν από την κλίση του όπλου και την επιλεγμένη αντοχή της ξύλινης δοκού. Πρώτη επανασχεδίαση του ατμοτηλεβόλου του Αρχιμήδη έγινε από τον Leonardo da Vinci που το ονόμασε "architronito" από τις λέξεις Αρχιμήδης και τιτρώσκω (=τραυματίζω).

Η πυροσβεστική αντλία του Ήρωνος

(η πρώτη εμβολοφόρα καταθλιπτική πυροσβεστική αντλία παγκοσμίως)Πρόκειται για μια δίδυμη καταθλιπτική εμβολοφόρα αντλία συνεχούς

ροής ύδατος που χρησιμοποιούνταν για πυρόσβεση και εξακολουθούσε απαράλλακτη να έχει την ίδια χρήση μέχρι πρόσφατα.Αποτελούνταν από δύο έμβολα που παλινδρομούσαν αντίθετα με τη

βοήθεια ενός αρθρωτού κοινού χειρομοχλού εντός δύο κατακόρυφων κυλινδρικών δοχείων βυθισμένων στην (πιθανότατα τροχοφόρα) υδατοδεξαμενή. Οι ανεπίστροφες βαλβίδες εισαγωγής ύδατος βρίσκονταν στον υπερυψωμένο πυθμένα των δοχείων και ανεπίστροφες βαλβίδες εξαγωγής ύδατος βρίσκονταν στη βάση των σωλήνων εξαγωγής ύδατος. Οι σωλήνες συνέκλιναν σε έναν κοινό κατακόρυφο αγωγό. Ο αγωγός στο άκρο του έφερε μια ευφυή (οριζόντια και

κατακόρυφα) περιστρεφόμενη διάταξη σωληνίσκου μεακροφύσιοπου επέτρεπε την ακριβή προσβολή του στόχου.

Η πόλις

(ο πρόγονος του σκακιού)

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παιχνίδι στρατηγικής, προδρομικό του δημοφιλούς σύγχρονου σκακιού.Αποτελούνταν από μια πινακίδα (την «πόλιν») που ήταν χωρισμένη σε τετραγωνίδια και από 32 έως 60 λευκά και μαύρα πιόνια (τους «κύνες») που τοποθετούνταν στις δύο άκρες της

πινακίδας ανάλογα με το χρώμα τους. Το παιχνίδι παιζόταν από δύο παίκτες που κινούσαν εναλλάξ τα πιόνια κάθε στρατοπέδου στις διάφορες θέσεις της πινακίδας με σκοπό να αποκλείσουν και να αφαιρέσουν κάποιο πιόνι του αντιπάλου. Κάθε πιόνι μπορούσε να κινηθεί εμπρός, πίσω, δεξιά και αριστερά. Η αξία της νίκης ήταν μεγαλύτερη όταν επιτυγχανόταν με τις λιγότερες απώλειες. Το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα λαοφιλές και οι δεξιοτέχνες του παιχνιδιού έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης.

Πηγές πληροφόρησης

http://www.buzzle.com/articles/greek-inventions.html

http://www.hellenicaworld.com/Greece/Technology/en/InventionsA.html

http://pass2greece.gr/afieroma0_det.asp?afieroma_id=128

Βικιπίδεια

ΟΜΑΔΑ Γ’

Συντονίστρια Ομάδας: ΑΡΚΟΥΔΗ ΑΝΝΑ

Μέλη Ομάδας: ΑΚΡΙΒΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

ΒΡΑΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΓΙΑΛΑΜΑ ΦΙΟΝΑ

Θέμα ομάδας:

«ΟΙ ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ»

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ…………………………………………………………………………5

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ………………………………………7

ΥΓΡΟ ΠΥΡ………………………………………………………………………….8

ΠΟΛΟΜΕΤΡΗΤΗΣ…………………………………………………………………9ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΖΩΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΘΡΟΝΟΥ………………..10

ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ…………………………………………………………………11-12

ΑΡΑΒΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ…………………………………………………………..13-14

ΑΡΤΕΣΙΑΝΑ ΠΗΓΑΔΙΑ…………………………………………………………….15

ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ………………………………………………………………….16-18

ΠΥΞΙΔΑ………………………………………………………………………….19-20

ΤΡΧΟΣ…………………………………………………………………………21-22

ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΟ ΠΟΤΟ…………………………………………………………….23

ΑΛΕΤΡΙ(ΑΡΟΤΡΟ)……………………………………………………………..24-25

ΑΡΓΑΛΕΙΟΣ……………………………………………………………………..26-27

ΔΕΚΑΔΙΚΗ ΑΡΙΘΜΙΣΗ………………………………………………………28-29

ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΡΟΛΟΙ…………………………………………………………30-31

ΠΥΡΙΤΙΔΑ…………………………………………………………………….32-33

ΜΕΤΑΞΙ……………………………………………………………………….34-35

ΣΑΠΟΥΝΙ……………………………………………………………………..36-38

ΑΝΑΟΛΕΙΣ…………………………………………………………………………39

ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ………………………………………………………………40-41

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ-ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΙΑ………………………………………………42-49

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ………………………………………………………………..50

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σε αυτό το κεφάλαιο της ερευνητικής εργασίας θα μελετήσουμε και θα αναλύσουμε «Τις μεγαλύτερες εφευρέσεις από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα ».Θα μελετήσουμε αρκετές πτυχές των εφευρέσεων αυτών και γενικότερα θα πληροφορηθούμε για αυτές επαρκώς με βάση τις πληροφορίες που έχουμε εντοπίσει.

Βυζαντινό μηχανικό ημερολόγιο (500 μ.Χ.)

Ένα φορητό ηλιακό ρολόγι του 6ου αιώνα μ.Χ. και βυζαντινής προέλευσης, έχει και μηχανικό ημερολόγιο ενσωματωμένο και ανακαλύφθηκε στη μέση Ανατολή. Αποτελούνταν από ένα σύστημα τροχών που ήταν χειροκίνητο και έδειχνε τις ημέρες της εβδομάδας, τις θέσεις ήλιου και σελήνης στο ζωδιακό κύκλο, καθώς και το σεληνιακό χρόνο. Οι τροχοί αυτοί συνιστούσαν το μηχανικό ημερολόγιο. Αν και απόγονος του υπολογιστή των Αντικυθήρων, κατασκευαστικά είναι κατώτερος από το δεύτερο.

Πιο συγκεκριμένα τέσσερα τμήματα είναι αυτά που διασώθηκαν. Μια μεγάλη επιφάνεια σε σχήμα κύκλου η οποία έχει διαβαθμίσεις που αντιστοιχούν στους διάφορους μήνες του χρόνου και βοηθούσαν στους υπολογισμούς που γίνονταν με το γνώμονα που όμως, δε διασώθηκε ο τελευταίος ήταν Κινητός και βοηθούσε στον προσδιορισμό της ώρας, εξαιτίας της σκιάς που έριχνε στον ηλιακό δίσκο. Ένας βραχίονας αναρτήσεως, ο οποίος μαζί με την κυκλική επιφάνεια αποτελούν τμήματα ενός ηλιακού ρολογιού. Ένας άξονας με αναστολέα που έχει επτά λοβούς και στην κάτω πλευρά έχει δύο γρανάζια, από τα οποία το ένα έχει επτά δόντια και το άλλο δέκα και τέλος ένας δίσκος, ο σεληνιακός δίσκος που έχει 59 δόντια και στην κάτω πλευρά του έχει ένα γρανάζι με 19 δόντια.

Υγρό πυρ (600 μ.Χ.)

Αν και η ανακάλυψη του υγρού πυρός είχε γίνει πριν από τη βυζαντινή εποχή, χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο από τους βυζαντινούς. Ήταν το κύριο πολεμικό τους όπλο και σε ναυμαχίες και σε πολιορκίες, αλλά δυστυχώς δε γνωρίζουμε τη σύνθεση του. Ειδικοί σωλήνες το εκτόξευαν από τα πλοία με τη βοήθεια αντλιών. Μπορεί να χρησιμοποιούνταν και βαλλίστρες ή καταπέλτες, στους οποίους τοποθετούνταν εύθραυστα δοχεία γεμάτα με το υγρό πυρ, το οποίο μόλις έπεφτε στα εχθρικά πλοία αναφλεγόταν και δεν έσβηνε ακόμα και στη θάλασσα.

Από μια εποχή και έπειτα σταμάτησε η χρησιμοποίηση του ή γιατί βρήκαν οι εχθροί τρόπους εξουδε-τέρωσής του ή γιατί κατάφεραν να ανακαλύψουν τα στοιχεία που το συνέθεταν και έφτιαξαν και οι ίδιοι.

Πολομετρητής

Ακριβή χρονολόγηση για το συγκεκριμένο όργανο δεν έχουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταχριστιανικών αιώνων. Την ύπαρξη του την πληροφορούμαστε μέσα από τα αραβικά συγγράμματα, τα οποία διέσωσαν πολλά και σημαντικά τμήματα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Αποτελεί ένα από τα πιο απλά, αλλά ταυτόχρονα και πιο ευφυή ναυτικά όργανα. Μετρά το έξαρ-μα του πόλου και αποτελείται από ένα παραλληλόγραμμο σανίδι που έχει μήκος 25 εκατοστά, πλάτος 15 εκατοστά και πάχος 1 εκατοστό. Μια από τις στενές πλευρές έχει στο μέσο της μια εγκοπή σε σχήμα ημικυκλίου με διάμετρο 2 εκατοστά. Από την εγκοπή σε κάθετη απόσταση 8 εκατοστών βρίσκεται μια μικρή οπή από την οποία ξεκινά ένας μακρύς και χοντρός σπάγκος. Μόλις λοιπόν, πέσει η νύχτα και έχει ξαστεριά, ο παρατηρητής κρατά με το αριστερό του χέρι το σανίδι από μια από τις μακριές πλευρές του τοποθετώντας το έτσι ώστε μέσα από την εγκοπή της πάνω πλευράς να βλέπει τον πολικό αστέρα και με την κάτω μικρή πλευρά να αγγίζει τον ορίζοντα. Το ζυγίζει και με το δεξί χέρι τεντώνει το σπάγκο μέχρι την ακρη της μύτης του. Κάνει έναν κόμπο σε αυτό το σημείο του σπάγκου και έτσι έχει σχηματισμένη μια γωνία που έχει κέντρο την άκρη της μύτης του και οι δύο νοητές γραμμές του ορίζοντα και του πολικού αστέρα αποτελούν τις πλευρές της. Την άλλη νύχτα έκανε ξανά τη μέτρηση της γωνίας και αν ο κόμπος στο σπάγκο άλλαζε θέση, μεγάλωνε δηλαδή, προς τον πολικό τότε υπήρχε βόρεια διαφορά πλάτους, αν μεγάλωνε προς τον ορίζοντα τότε νότια. Όλα αυτά, αν το καράβι ταξίδευε ανατολικοδυτικά

Μηχανικά πουλιά και ζώα του βυζαντινού θρόνου (830 μ.Χ.)

Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος παρήγγειλε την κατασκευή ενός κινούμενου μηχανισμού από χρυσό (το όνομα του κατασκευαστή δεν το γνωρίζουμε), ο οποίος τοποθετήθηκε στην αίθουσα της εθιμοτυπίας του βυζαντινού παλατιού. Δεν είχε καμία πρακτική χρησιμότητα, πέρα από το να εντυπωσιάζει τους εκάστοτε επίσημους επισκέπτες. Αποτελούνταν από δύο λιοντάρια που έστρεφαν τους λαιμούς τους και βρυχώνταν, ένα χρυσό πλάτανο με πουλιά που κελαηδούσαν, γρύπες που ανοιγόκλειναν τα φτερά τους και άλλα άγρια ζώα που βρυχώνταν. Ο Μιχαήλ Γ' αναγκάστηκε να λιώσει αυτόν τον ολόχρυσο μηχανισμό εξαιτίας μηχανικών προβλημάτων, ενώ αργότερα ο Κωνσταντίνος Ζ' διέταξε και πάλι την κατασκευή του από χρυσό και ο πιθανός κατασκευαστής του είναι ο Ήρωνας ο βυζαντινός. Δεν ξέρουμε αν λειτουργούσε ο μηχανισμός με ατμό ή νερό.

Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ

Ο όρος «αστρολάβος» είναι ελληνικός και σημαίνει «εντοπισμός των άστρων». Ως εφευρέτης του οργάνου αυτού αναφερόταν ο Ίππαρχος(2ος αιώνας π.Χ.), αν και πιθανότερα επινοήθηκε από μεταγενέστερους έλληνες ή Σύρους σοφούς, κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Η αρχαιότερη σωζόμενη πραγματεία για την κατασκευή και τη χρήση του χρονολογείται στον 6ο μ.Χ. αιώνα και είναι έργο του Βυζαντινού Ιωάννη του Φιλόπονου, αν και ο παλαιότερος προέρχεται από το Ισπαχάν. Ο αστρολάβος εξελίσσεται κατόπιν στο δημοφιλέστερο αστρονομικό όργανο. Χρησιμοποιείται μάλιστα μέχρι τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη και μέχρι το 19ο αιώνα στο μουσουλμανικό κόσμο. Έτσι, παίζει αποφασιστικό πόλο στην εξέλιξη της επιστήμης.

Ένα όργανο για την αστρονομία και τη γεωγραφία

Ο αστρολάβος χρησιμοποιείται σε ανοιχτό χώρο και επιτρέπει τη μέτρηση του ύψους ενός άστρου πάνω από τον ορίζοντα, τον άμεσο προσδιορισμό της θέσης της Σελήνης, του Ήλιου και των πλανητών σε σχέση με τα άστρο. Με τον αστρολάβο μπορούμε επίσης να υπολογίσουμε την ώρα και να πραγματοποιήσουμε πλήθος γεωδαιτικών παρατηρήσεων. Εξαιρετικά διαδεδομένη η χρήση του οργάνου αυτού για τη σύνταξη ωροσκοπίων.

Η στερεογραφική προβολή

Αν αναπαραστήσουμε τον ουρανό ως έναν ουράνιο θόλο όπου βρίσκονται τα άστρα, ο αστρολάβος αποτελεί τη στερεογραφική προβολή αυτού του ουράνιου ημισφαιρίου πάνω σε ένα μεγάλο κύκλο (κάτοψη). Η εικονική αυτή αναπαράσταση είναι εύχρηστη, εφόσον θέλουμε απλώς να προσδιορίσουμε τις αμοιβαίες γωνιακές αποστάσεις των άστρων σε σχέση με τη γραμμή σκόπευσης του παρατηρητή και όχι της χιλιομετρικές αποστάσεις.

Αυτό τον τύπο προβολής επινοεί ο Έλληνας αστρονόμος Ίππαρχος (2ος αιώνας π.Χ.), ενώ τη γεωμετρική του απόδειξη δίνει ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, το 2ο μ.Χ.αιώνα, στο έργο του Κυκλική θεωρία των μετεώρων.

Διπλό ενδιαφέρον

Το πλεονέκτημα της στερεογραφικής προβολής είναι διπλό: επιτρέπει την αναπαράσταση όλων των κύκλων της ουράνιας σφαίρας με κύκλους στο επίπεδο της προβολής, αλλά είναι και ακριβής, με την έννοια ότι καμία γωνία δε μεταβάλλεται όταν προβληθεί σε επίπεδο. Έτσι, η στερεογραφική προβολή αποτελεί για την ουράνια σφαίρα ό,τι και η μερκατορική για τη χαρτογραφία: ένα μέσο υπολογισμού των πραγματικών γωνιακών αποστάσεων ανάμεσα στα ουράνια σώματα , με τη βοήθεια συντεταγμένων (ουράνιων μεσημβρινών και παραλλήλων) επιπλέον, ο υπολογισμός αυτός γίνεται σχεδόν αυτόματα, αφού το όργανο λειτουργεί σαν ένα αναλογικό υπολογιστικό εργαλείο.

Περιγραφή και χρήση του αστρολάβου

Ο αστρολάβος είναι ένα επίπεδο όργανο. Περιλαμβάνει στο άνω μέρος της κύριας όψης μια μήτρα, όπου έχει χαραχθεί η στερεογραφική προβολή του ισημερινού, των παραλλήλων και του ορίζοντα, για δεδομένο γεωγραφικό πλάτος, με κέντρο της, για τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη, το βόρειο ουράνιο πόλο.

Η μήτρα καλύπτεται από δίκτυο κατακόρυφων και οριζόντιων κύκλων που ονομάζονται αντίστοιχα:1) αζιμούθιοι, με τους οποίους μετράται η γωνιακή απόσταση ενός άστρου ως προς τον ουράνιο μεσημβρινό και 2) αλμικανταράτοι ή υψιπαράλληλοι, με τους οποίους μετράται το ύψος ενός άστρου ως προς τον ορίζοντα του παρατηρητή. Σε γεωγραφικό πλάτος αντιστοιχεί ιδιαίτερο δίκτυο αζιμούθιων και αλμικανταράτων, επειδή, όπως είναι φυσικό, η προβολή των ουρανογραφικών συντεταγμένων διαφέρει από το ένα γεωγραφικό πλάτος στο άλλο.

Πάνω στη μήτρα βρίσκεται ένας διάτρητος δίσκος, ο ιστός που οφείλει την ονομασία του στη μορφή που έχει, η οποία θυμίζει ιστό αράχνης.

Ο δίσκος συμβολίζει τη φαινομενική περιστροφή του Ήλιου και των αστέρων πάνω από τον ορίζοντα του παρατηρητή με δείκτες:1) που αποτελούν τη στερεογραφική προβολή σημαντικών αστέρων, 2) μια βαθμονομημένη άντυγα η οποία αναπαριστά την εκλειπτική, δηλαδή το μέγιστο κύκλο της ουράνιας σφαίρας που διαγράφει ο Ήλιος κατά τη φαινομενική περιστροφή του γύρω από τη Γη. Ο ιστός περιστρέφεται γύρω από το κέντρο του, αλλά δεν είναι μόνιμα στερεωμένος πάνω στον αστρολάβο.

Ο παρατηρητής που χρησιμοποιεί έναν αστρολάβο επιλέγει κάποιο ουράνιο σώμα από αυτά που αναπαριστώνται στο ιστό και μετρά το ύψος του πάνω από τον ορίζοντα με τη βοήθεια μιας αλιδάδης , μιας στρεπτής διόπτρας στερεωμένης στην πίσω πλευρά του οργάνου. Κατόπιν περιστρέφει τον ιστό μέχρι τη θέση που αντιστοιχεί στο ύψος του αστέρα, πάνω στο δίκτυο των κάθετων κύκλων, προσδιορίζοντας έτσι τις πλήρεις γωνιακές συντεταγμένες του. Ταυτόχρονα, μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τη νυκτερινή ή την ημερήσια ώρα, χάρη στην ωριαία βαθμονόμηση στο κάτω τμήμα του αστρολάβου.

Αραβικοί Αριθμοί

Η προφορά και η γραφή των αραβικών αριθμών είναι η εξής: 

 Οι αριθμοί γράφονται σε αντίθετη φορά (σειρά) από ότι οι λέξεις. Δηλαδή οι αριθμοί γράφονται από δεξιά προς αριστερά, όπως και η γραφή στην ελληνική και τα γράμματα των λέξεων από αριστερά προς δεξιά.

Ποιος είναι ο λόγος που το 1 σημαίνει 1; Οι αριθμοί που χρησιμοποιούμε (1, 2, 3, 4, κτλ.) είναι γνωστοί ως " αραβικοί" αριθμοί για να ξεχωρίζουν από τους "λατινικούς" (I, II, III, IV, V, VI, κτλ).Στην πραγματικότητα οι Άραβες έκαναν γνωστούς αυτούς τους αριθμούς, αλλά αρχικά, χρησιμοποιήθηκαν απ' τους Φοίνικες για να μετρούν και να λογαριάζουν στις εμπορικές τους συναλλαγές.Έχουμε σκεφτεί ποτέ σκεφτεί γιατί το 1 σημαίνει "ένα" και 2 σημαίνει "δύο"; Τι κρύβεται πίσω από τη λογική γραφής τους; Για ποιο σκοπό επιλέχθηκαν τα συγκεκριμένα σύμβολα για να τους αναπαραστήσουμε;

Στους λατινικούς αριθμούς είναι εύκολο να το καταλάβουμε αλλά ποια ήταν η λογική πίσω απ' τους φοινικικούς αριθμούς;Η απάντηση είναι απλή: Είναι θέμα γωνιών!Είναι ο αριθμός των γωνιών που βρίσκονται ανάμεσα στα μικρά ευθύγραμμα τμήματα που σχηματίζουν την οπτική αναπαράσταση του κάθε αραβικού αριθμού. Αν κάποιος γράψει τον αριθμό στην παλιά του μορφή, όπως φαίνεται και στο σχήμα, θα καταλάβει αμέσως γιατί:Οι γωνίες έχουν σημειωθεί με "o".Ο αριθμός 1 έχει μία γωνία.

Ο αριθμός 2 έχει δύο γωνίες.Ο αριθμός 3 έχει τρεις γωνίες.και ούτω καθεξής.

Αρτεσιανά Πηγάδια

 Πηγάδια που συγκοινωνούν με υπόγειο βαθύ υδροφόρο στρώμα και επιτρέπουν την ανάβλυση νερού (ή πετρελαίου, σε άλλες περιπτώσεις) δίχως τη βοήθεια αντλιών. Η ονομασία τους οφείλεται στην περιοχή Αρτουά (Artois) της Γαλλίας, καθώς η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε εκεί για πρώτη φορά (12ος αι.). Το υδροφόρο στρώμα ανάμεσα σε δύο αδιαπέραστα πετρώματα τροφοδοτείται με νερό από μια επιφανειακή έκταση (επιφάνεια τροφοδοσίας) που βρίσκεται μακριά από το πηγάδι και είναι διαμορφωμένο υπόγεια με τέτοιον τρόπο ώστε η ανώτερη στάθμη του στην περιοχή τροφοδοσίας να βρίσκεται ψηλότερα από το στόμιο του πηγαδιού. Υπό αυτές τις συνθήκες και σύμφωνα με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, το νερό ανεβαίνει στο στόμιο του πηγαδιού και τείνει να φτάσει έως το ύψος που βρίσκεται η στάθμη του στην περιοχή τροφοδοσίας. Τα α.φ. στην Ελλάδα εμφανίζονται κυρίως στις λεκάνες της Θεσσαλονίκης, των Σερρών και της Δράμας, στη Θεσσαλία (περιοχή Τρικάλων), στην πεδιάδα της Άρτας, στην Αχαΐα, στην Ηλεία κ.α

Πυροβολικό

Το πυροβολικό (συντομογραφία ΠΒ) είναι το τμήμα του στρατού που αναλαμβάνει αποστολές υποστήριξης των δυνάμεων "πρώτης γραμμής" (ελιγμού) και/ή την προσβολή εχθρικών στόχων πάσης φύσεως, συνήθως σε μεγάλες αποστάσεις. Το βασικό μέσο του πυροβολικού είναι τα πυροβόλα. Στον Ελληνικό Στρατό, το Πυροβολικό είναι το Όπλο που έχει αναδείξει τους περισσότερους Αρχηγούς ΓΕΣ.

ΙστορίαΙστορικά, για την προσβολή στόχων από μεγάλη απόσταση δεν χρησιμοποιούνταν πάντα πυροβόλα. Ως "πυροβολικό" μπορούν να χαρακτηριστούν και μερικές πολεμικές μηχανές τηςαρχαιότητας και του Μεσαίωνα, όπως οι καταπέλτες, κι ας μη χρησιμοποιούσαν "πυρ" για την εκτόξευση των βλημάτων τους.

Η πρώτη γνωστή εικόνα πυροβόλου της Ευρώπης, Αγγλία, 1326

Το πραγματικό όμως, με την σύγχρονη έννοια του όρου, πυροβολικό γεννήθηκε με τη χρήση της πυρίτιδας στην εκτόξευση βλημάτων. Τέτοιου είδους όπλα χρησιμοποιήθηκαν πρώτη φορά στην μεσαιωνική Κίνα. Από εκεί, αυτή η τεχνολογία έγινε γνωστή στον μουσουλμανικό κόσμο, και, μέσω αυτού, στην Ευρώπη. Τα πρώτα ευρωπαϊκά κανόνια εμφανίστηκαν στα πεδία της μάχης της δυτικής Ευρώπης τον 13ο ή 14ο αιώνα. Η αρχική τους χρήση ήταν σποραδική, καθώς ο χειρισμός τους ήταν δύσκολος και επικίνδυνος, και η εμβέλεια και η ευστοχία τους μικρή. Ωστόσο, σταδιακά βελτιωνόταν η αποτελεσματικότητά τους, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούντο συχνότερα σε μάχες. Έτσι, τον 15ο αιώνα θεωρούντο σχεδόν απαραίτητα για την πολιορκία οχυρωμένων πόλεων, με γνωστότερο παράδειγμα τα τεράστια κανόνια που χρησιμοποίησαν οι Οθωμανοί κατά την τελική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, το 1453.

Κατά τους επόμενους αιώνες, εξαιτίας της σταθερά αυξανόμενης σημασίας των πυροβόλων, και της ειδίκευσης που απαιτείτο για τη χρήση τους, συγκροτήθηκε σταδιακά ένα νέο συλλογικό όπλο, το πυροβολικό. Σημαντικές καινοτομίες στις τακτικές του πυροβολικού εισήγαγε και ο Ναπολέων (ο οποίος εξάλλου ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως αξιωματικός του πυροβολικού).

Το σύγχρονο πυροβολικόΤο σύγχρονο πυροβολικό χρησιμοποιεί όπλα που χαρακτηρίζονται από μεγάλο διαμέτρημα, εκρηκτικά βλήματα ή ρουκέτες και έχουν διαστάσεις και βάρος τέτοια, ώστε να απαιτείται ειδικό μέσο για τη μεταφορά τους. Τέτοια όπλα είναι τα οβιδοβόλα, τα πυροβόλα, οι όλμοι και τα ρουκετοβόλα.

Στο πυροβολικό ανήκουν και συστήματα που χρησιμοποιούν κατευθυνόμενα βλήματα.

ΤύποιΟ διαχωρισμός μεταξύ οβιδοβόλου, πυροβόλου και όλμου γίνεται, κυρίως, από τη σχέση μεταξύ του μήκους του σωλήνα και του διαμετρήματος του όπλου.

Τα πυροβόλα έχουν μήκος σωλήνα μεγαλύτερο από 25 φορές το διαμέτρημά τους.

Τα οβιδοβόλα έχουν μήκος σωλήνα μεταξύ 15 και 25 φορές το διαμέτρημά τους.

Οι όλμοι έχουν μήκος σωλήνα μικρότερο από 15 φορές το διαμέτρημά τους.

Επίσης, τα όπλα του πυροβολικού διακρίνονται σε ρυμουλκούμενα και αυτοκινούμενα, αναλόγως του μέσου με το οποίο μεταφέρονται.

ΑποστολέςΣτο πυροβολικό δίνονται αποστολές ανάλογα με το είδος των επιχειρήσεων που διεξάγονται και ανάλογα με τον τύπο του ΠΒ .

- ΑΥ . Η κλασική αποστολή του ΠΒ λέγεται Άμεση Υποστήριξη και είναι η αποστολή κατά την οποία μια μονάδα ή μικρότερο κλιμάκιο ΠΒ αναλαμβάνει να υποστηρίζει μία συγκεκριμένη δύναμη ελιγμού (Πεζικό ή Τεθωρακισμένα). Το ΠΒ οφείλει να ακολουθεί τους υποστηριζόμενους και να είναι συνεχώς σε θέση να εκπέμψει πυρά κατά παραγγελία των υποστηριζομένων σε σύντομο χρονικό διάστημα.

- ΕΝ . Ενίσχυση είναι η αποστολή κατά την οποία το συγκεκριμένο τμήμα ΠΒ αναλαμβάνει να "ξαλαφρώνει" ένα άλλο τμήμα ΠΒ που έχει αποστολή ΑΥ (και μεγάλο φόρτο αιτήσεων ή "Αποστολών Βολής").

- ΓΥ . Γενική Υποστήριξη είναι η αποστολή κατά την οποία ικανοποιούνται οι αιτήσεις διαφόρων μονάδων ελιγμού, σύμφωνα με την κρίση του Διοικητή ή του Αξιωματικού Επιχειρήσεων του ΠΒ και όχι σύμφωνα με τις απαιτήσεις των υποστηριζομένων.

Η ΠΥΞΙΔΑΗ ανακάλυψη του μαγνητισμού

Ο μαγνητισμός με την ακριβή σημασία της λέξης είναι ήδη γνωστός στους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι περιγράφουν την ελκτική δύναμη της «πέτρας της Μαγνησίας», του φυσικού μαγνήτη που εξορύσσεται στη Θεσσαλία. Ο Θαλής ο Μιλήσιος (6ος αιώνας π. Χ.), αδυνατώντας νε ερμηνεύσει το φαινόμενο με βάση φυσικά αίτια, θεωρεί ότι η πέτρα αυτή που μπορεί να «κινήσει το σίδερο» έχει ψυχή.

Έτσι, δεν εκπλήσσει το ότι η ανακάλυψη του γεωμαγνητισμού συνδέεται με τη γεωμαντεία, μαντική πρακτική που στην αρχαία Κίνα υποδεικνύει τον ορθό προσανατολισμό για τις κατοικίες των ζωντανών και τους τάφους των νεκρών.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν μαντικές πινακίδες, πάνω στις οποίες περιστρέφονται τεμάχια μαγνήτη σε σχήμα κουταλιού, που συμβολίζουν τη Μεγάλη Άρκτο. Οι μαγνήτες αυτοί προσανατολίζονται στο γήινο μαγνητικό πεδίο από τη γεωμαγνητική έλξη.

Από τη μαγεία στην τεχνική εφαρμογή

Ο Νήνταμ πιστεύει, πράγματι, ότι η πυξίδα έχει ουσιαστικά εφευρεθεί πολύ πριν τον 11ο αιώνα και ότι πήρε τη σημερινή μορφή με την ενσωμάτωση της μαγνητισμένης βελόνας, μεταξύ 4ου και 6ου π. Χ. αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, ένα κείμενο του Βανγκ Τσούνγκ, φαίνεται να υποδηλώνει ότι η πυξίδα είναι γνωστή από την εποχή των Χαν. Η χρήση της στη ναυσιπλοΐα, αντίθετα, καθυστερεί αρκετά(10ος αιώνας).

Η μέθοδος του «επιπλέοντος ψαριού»

Ο γεωμαγνητισμός, η ελκτική δύναμη που ασκεί σε μια μαγνητισμένη βελόνα και η μαγνητική πολικότητα περιγράφονται το έτος αυτό σε μια πραγματεία στρατιωτικής τεχνολογίας, το Βου Τσίνγκ Τσουν Γιάο, όπου αναλύεται η μέθοδος του «επιπλέοντος

ψαριού»: η βελόνα της πυξίδας είναι ένα λεπτό και κοίλο μαγνητισμένο έλασμα σιδήρου, σε σχήμα ψαριού, που επιπλέει σε ένα δοχείο με νερό, υποδεικνύοντας το Νότο.

Η πυξίδα φθάνει στη Δύση

Στη Δύση, την πρώτη αναφορά στην πυξίδα βρίσκουμε στο Περί φύσεως των πραγμάτων (1186) του Αλεξάντερ Νέκαμ. Έκτοτε, οι αναφορές στο συγκεκριμένο όργανο αλλά και στο μαγνητισμό πυκνώνουν, για να καταλήξουν στην περίφημη επιστολή του Πιερ Πελερέν ντε Μαρικούρ, που αναφέρεται στις ιδιότητες του μαγνήτη και στην κατασκευή των πυξίδων. Αυτό το εξαιρετικά σημαντικό κείμενο, παραμένει μία από τις κύριες συνεισφορές της μεσαιωνικής επιστήμης στον τομέα της φυσικής. Ωστόσο, μόλις το 1600 θα διατυπώσει τελικά ο άγγλος Γ. Γκίλμπερτ, την υπόθεση του γεωμαγνητισμού για να ερμηνεύσει τις ιδιότητες της μαγνητισμένης βελόνας.

Όσο για τη μαγνητική απόκλιση, οι κατασκευαστές πυξίδων, ενδιαφέρονται ελάχιστα για τα αίτια εμφάνισής της, καθώς προσαρμόζουν κατάλληλα τα όργανά τους για να διευκολύνεται η ανάγνωση των ενδείξεων . Τα σφάλματα των πυξίδων αρχίζουν να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη μόλις στις αρχές του 15ου αιώνα. Η απόκλιση ερμηνεύεται τελικά το 1646, όταν ο Τόμας Μπράουν διατυπώνει την υπόθεση της ύπαρξης διακριτών μαγνητικών και γεωγραφικών πόλων.

ΤΡΟΧΟΣΟ τροχός είναι κυκλικού σχήματος κατασκευή που περιστρέφεται γύρω από άξονα. Ο νοητός άξονας περιστροφής θεωρείται ακίνητος, περνά από το κέντρο του και είναι κάθετος στο επίπεδο του τροχού. Ο πραγματικός άξονας θα έχει μία από τις ακόλουθες δύο διαρρυθμίσεις: (i) ο τροχός θα είναι ελεύθερος να περιστραφεί γύρω από αυτόν, (ii) o τροχός θα είναι στέρεα συνδεδεμένος με αυτόν.

Ο τροχός ως γνωστόν χρησιμοποιείται σε μεγάλη ποικιλία εφαρμογών, για παράδειγμα στα τροχοφόρα οχήματα.

Ιστορία

O τροχός, ως γνωστόν, θεωρείται μια από τις σημαντικότερες και αρχαιότερες εφευρέσεις. Η αρχαιότερη χρήση τροχών είναι πιθανά αυτή των ομώνυμων συσκευών της αγγειοπλαστικής την 5η χιλιετία π.Χ. στη Μεσοποταμία. Κάρα με τροχούς έχουν βρεθεί σε προϊστορικούς τάφους στην περιοχή του Καυκάσου οι οποίοι χρονολογούνται γύρω στο 3700 π.Χ..

Λειτουργία και χρήσεις

Σε εφαρμογές μεταφοράς ο τροχός επιτρέπει τη εκμηδένιση των τριβών, διευκολύνοντας έτσι τη μετακίνηση αντικειμένων μεγάλου βάρους. Ακριβέστερα, επιτρέπει τη μετατροπή των τριβών ολίσθησης σε τριβές κύλισης οι οποίες είναι πολύ μικρότερες. Ο τροχός του αγγειοπλάστη περιστρεφόμενος γύρω από τον άξονα του χρησιμοποιείται για να προσδίδει και να διατηρεί σε περιστροφική κίνηση το προς επεξεργασία πήλινο αντικείμενο. Ο τροχός σε διάφορες μηχανικές εφαρμογές και μηχανήματα μπορεί να χρησιμοποιείται για τη μετατροπή περιστροφικής κίνησης σε γραμμική ή αντίστροφα. Για παράδειγμα, σε ένα αυτοκίνητο η παλινδρομική κίνηση του εμβόλου

του κινητήρα μετατρέπεται σε περιστροφική κίνηση του στροφάλοφορου άξονα μέσω του διωστήρα (μπιέλα), περιστροφική κίνηση του διαφορικού η οποία τελικά μετατρέπεται σε γραμμική κίνηση ολόκληρου του οχήματος μέσω των τροχών. Άλλο γνωστό παράδειγμα είναι το βαρούλκο: καθώς το συρματόσχοινο τυλίγεται γύρω από το τύμπανο, που δεν είναι παρά ένας τροχός, η περιστροφική κίνηση του τυμπάνου μετατρέπεται σε γραμμική κίνηση του φορτίου που βρίσκεται στο άκρο του συρματόσχοινου. Ένα ζευγάρι τροχών διαφορετικής διαμέτρου σε διάφορες μηχανικές εφαρμογές και μηχανήματα μπορεί να χρησιμοποιείται ως μειωτήρας ροπής. Γνωστό παράδειγμα είναι η μετάδοση κίνησης ή/και ισχύος μέσω ιμάντα. Επίσης γνωστό παράδειγμα είναι ο οδοντωτός τροχός (γρανάζι).

ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΟ ΠΟΤΟ

Αλκοολούχο γενικά ονομάζεται οποιοδήποτε υγρό που περιέχει αλκοόλη. Συνηθέστερα όμως με τον προσδιορισμό αυτόν ονομάζεται το ποτό του οποίου συστατικό είναι η αιθυλική αλκοόλη (οινόπνευμα, CH3-CH2-OH). Τα αλκοολούχα ποτά ονομάζονται, επίσης, και οινοπνευματώδη και, λαϊκότερα, σπίρτα (από παραφθορά της λατινικής λέξεως spirit=οινόπνευμα

Τα αλκοολούχα ποτά, ανάλογα με τον τρόπο παρασκευής τους, διακρίνονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:ΖυμούμεναΠαρασκευάζονται με αλκοολική ζύμωση αμυλούχου ή σακχαρούχου πρώτης ύλης. Τυπικοί εκπρόσωποι αυτού του τύπου ποτών είναι το κρασί και ο ζύθος (μπίρα). Ως συνέπεια του τρόπου παρασκευής τους, δεν έχουν την δυνατότητα να ανέβουν σε περιεκτικότητα άνω των 18 αλκοολικών βαθμών (σε υψηλότερες περιεκτικότητες αναστέλλεται η δράση των μυκήτων που προκαλούν την ζύμωση).ΑποσταζόμεναΣε αυτό τον τύπο ποτών η αλκοολική ζύμωση της πρώτης ύλης ακολουθείται από απόσταξη σε ειδική συσκευή, τον αποστακτήρα (κοινώς αποκαλούμενη "καζάνι"). Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι τέτοιων ποτών είναι το τσίπουρο, το ούζο, η βότκα, το ουίσκι κ.ά.ΗδύποταΤα ποτά αυτού του τύπου είναι εξ ολοκλήρου τεχνητής παρασκευής: Αναμιγνύονται προϋπολογισμένες ποσότητες αιθυλικής αλκοόλης, νερού, αρωματικών καιχρωστικών υλών (τις περισσότερες φορές μη φυσικής προέλευσης) και γλυκαντικών ουσιών. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτού του τύπου ποτών είναι τα διαφόρων τύπων λικέρ.

Αλέτρι (Άροτρο)

 Το γεωργικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για το όργωμα της γης. Το αλέτρι (άροτρο) είναι το πιο παλιό, γνωστό από τον Ησίοδο, αλλά και το πιο απλό εργαλείο, που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για να καλλιεργήσει τη γη και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. Είναι το βασικό όργανο με το οποίο έγινε η πρώτη πολιτιστική επανάσταση, η γεωργική επανάσταση το 12ο αιώνα π.Χ., κατά την οποία ο άνθρωπος έπαψε να είναι περιφερόμενος τροφοσυλλέκτης, εγκαταστάθηκε σε συγκεκριμένη περιοχή και δημιούργησε οργανωμένους οικισμούς και πόλεις. Για έναν τύπο αλετριού, το λεγόμενο πηκτόν άροτρο, γίνεται λόγος ήδη στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια.

Το άροτρο, που στην αρχή ήταν ξύλινο και αργότερα σιδερένιο, αποτελείται από 6 βασικά μέρη:

Ένα ξύλινο ή σιδερένιο άξονα, τον αρχαίο ιστοβολέα ή σταβάρι, που χρησιμοποιείται ως βάση. Το ένα άκρο του είναι προσαρμοσμένο στην αλετροπόδα και στο άλλο προσδένεται το ζώο, που τραβάει το αλέτρι. Το πόδι (αλετροπόδα), που στηρίζει το αλέτρι στη γη και καταλήγει σε μια αιχμηρή μύτη, το υνί. Το υνί είναι το αιχμηρό και κοφτερό όργανο, το δόντι του αρότρου, που βυθίζεται στο χώμα και κόβει τη γη οριζόντια, για να δεχτεί τη σπορά. Τη σπάθη, μια κάθετη δοκό, που συνδέει το σταβάρι με την αλετροπόδα και κόβει τη γη κατακόρυφα. Ρυθμίζει το βαθύ ή επιφανειακό όργωμα. Τα φτερά, που στηρίζονται στη βάση του αρότρου ως συνέχεια και προέκταση στο υνί και ανοίγουν δεξιά και αριστερά το χώμα της λωρίδας γης που κόβει το υνί. Τη χειρολαβή (χερουλάτης), ένα κατακόρυφο ξύλινο ή μεταλλικό εξάρτημα με οριζόντια λαβή στην κορυφή του, που προσαρμόζεται στην αλετροπόδα και την κρατάει ο γεωργός, για να κατευθύνει το αλέτρι και να ρυθμίζει το βάθος και το πλάτος της αρόσεως με πίεση ή με στροφή δεξιά – αριστερά.

Στους αιώνες που χρησιμοποιήθηκε το αλέτρι εκσυγχρονίστηκε, απέκτησε δευτερεύοντα εξαρτήματα και διάφορες παραλλαγές, αλλά στη φιλοσοφία του έμεινε ίδιο και απαράλλακτο ως προς τη μηχανική του. Βασικές παραλλαγές του είναι το μονόφτερο αλέτρι με δυο χειρολαβές, που χρησιμοποιείται για μαλακά χώματα, και το δίφτερο αλέτρι με μια χειρολαβή, που είναι κατάλληλο για σκληρά και πετρώδη εδάφη.

Στο μπροστινό μέρος της βάσης προσαρμόζεται ένας ξύλινος ζυγός και πάνω σ” αυτόν δυο τραβηχτά με ζυγόσκοινα ή αλυσίδες στα δυο άκρα τους, οι οποίες καταλήγουν στη λαιμαριά των ζώων (άλογα, βόδια ή μουλάρια), που σέρνουν το άροτρο και ανοίγουν τη γη. Το αλέτρι που ζεύεται στα βόδια, το βοϊδάλετρο, έχει μακρύτερο σταβάρι.

Ο γεωργός ακολουθεί πίσω από το αλέτρι. Με τα χέρια του κρατάει τη χειρολαβή, για να κατευθύνει το αλέτρι και τα γκέμια των ζώων, για να τα οδηγεί σωστά στο χωράφι. Απαραίτητο όργανο του ζευγολάτη είναι η βουκέντρα, σύμβολο της εξουσίας και του καταναγκασμού που ασκεί. Ένα μακρύ ξύλο με ένα ξυστρί στη μια άκρη του, για να καθαρίζει το υνί από τα λασπωμένα χώματα, και ένα κεντρί στην άλλη άκρη, για να κεντρίζει τα οκνά ζώα.

Τα ξυλάλετρα τα κατασκεύαζαν οι ίδιοι οι γεωργοί, όπως και τα περισσότερα εργαλεία τους. Τα ξύλα που προτιμούσαν ήταν η αγριελιά, η συκιά, το πουρνάρι, η δάφνη, η φτελιά κ.ά. Ο Ησίοδος αναφέρει πως καλύτερο είναι το σταβάρι να γίνεται από ξύλο πουρναριού, η χειρολαβή από φτελιά ή δάφνη και η αλετροπόδα από δρυ. Αυτά τα ξύλα λέει δεν τα πιάνει το σαράκι.

Αργαλειός

Ο αργαλειός είναι μηχανή που χρησιμοποιούνταν για την ύφανση σε παλαιότερες εποχές. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα κατά την προβιομηχανική εποχήκαι αργότερα κυρίως στις αγροτικές περιοχές, στην οικιακή οικονομία των οποίων διαδραμάτισε βασικό ρόλο, καθώς αποτελούσε το κύριο μέσο ύφανσης και κλωστοϋφαντουργίας. Μετά τη βιομηχανική επανάσταση ο κλασικός, ξύλινος, κινούμενος με μυϊκή ενέργεια αργαλειός αντικαταστάθηκε από το μηχανικό αργαλειό. Σήμερα έχει σχεδόν καταργηθεί, καθώς η διαδικασία της ύφανσης έχει μηχανοποιηθεί και στη θέση του αργαλειού χρησιμοποιείται ηυφαντική μηχανή. Ο ξύλινος αργαλειός απαντάται σήμερα μόνο σε ελάχιστα σπίτια απομακρυσμένων περιοχών και σε μουσεία λαϊκής τέχνης.

Περιγραφή:

Ήταν μια απλή κατασκευή από ξύλο με τη μορφή χονδρών σανίδων ή ορθογώνιας διατομής μακρόστενων καδρονιών. Πάνω σε ένα κυλινδρικό εξάρτημά του τύλιγαν την κόκκινη κλωστή που χρησιμοποιούσαν ως βάση για την ύφανση και την ονόμαζαν στημόνι. Όλες αυτές οι κλωστές απλώνονταν από τον κύλινδρο σε δεκάδες παράλληλα ζεύγη προς έναν άλλο κύλινδρο, ίδιο με τον προηγούμενο, που βρισκόταν στο αντίθετο μέρος του αργαλειού, εμπρός από τη θέση του ατόμου που τον χειριζόταν. Όλα τα παράλληλα ζεύγη του στημονιού περνούσαν μέσα από δύο χτένια που βρίσκονταν το ένα εμπρός από το άλλο και πιο συγκεκριμένα, οι μισές περνούσαν μέσα από το ένα και οι άλλες μισές μέσα από το άλλο. Έτσι πατώντας ένα μοχλό, τα χτένια μετακινούνταν το ένα προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω δίνοντας τη δυνατότητα ανάμεσα από τις κλωστές (στημόνι) να περάσουν τις μάλλινες χοντρές, κλωστές που θα γίνοντανκουβέρτες ή στρωσίδια.

Μετά από τα δύο αυτά χτένια, το στημόνι περνούσε μάσα από ένα άλλο σκληρό και δυνατό χτένι που οι άκρες του κρέμονταν με δύο λεπτές σανίδες από το πάνω μέρος της κατασκευής, παρέχοντάς του τη δυνατότητα να μπορεί να κινείται όλο το χτένι παράλληλα με τις κλωστές του στημονιού ακολουθώντας τη φορά του. Κάθε φορά που περνούσαν τη μάλλινη κλωστή, με αυτό το σκληρό χτένι χτυπούσαν, κινώντας το μπρος-πίσω με δύναμη, τη μάλλινη κλωστή να πάει πολύ κοντά στην προηγούμενη που είχαν περάσει. Αυτό το χτύπημα ήταν το χαρακτηριστικό χτύπημα του αργαλειού που έχει εμπνεύσει και λαϊκούς ή δημοτικούς δημιουργούς. Για να γίνει μια κουβέρτα ή ένα όποιο αποτέλεσμα χρειαζόταν πολλές ώρες δουλειάς. Ο αργαλειός αποτελείται από πολλά εξαρτήματα. Όταν συναρμολογηθούν και τοποθετηθεί το στημόνι, έχει στηθεί ο αργαλειός και είναι έτοιμος για την ύφανση του υφαδιού.

Εργαλεία Επεξεργασίας του Μαλλιού:

Αντιά: δύο στρογγυλά ξύλα με διάμετρο 10-15 εκατοστών που στο ένα άκρο έχουν τετράγωνη κατάληξη με τέσσερις τρύπες. Στο μπροστινό (προστάντι), που το συγκρατεί η κουρούνα, τυλίγεται το υφαντό καθώς φτιάχνεται, ενώ το άλλο

στο πίσω μέρος (πισάντι), πάνω στο οποίο τυλίγεται το στημόνι, το συγκρατεί η ποταμίστρα. Κουρούνα: κοντόχοντρο κυλινδρικό ξύλο που στηρίζει το «προστάντι» και το συγκρατεί. Ποταμίστρα: μακρύ κυλινδρικό ξύλο που στηρίζει και συγκρατεί το «πισάντι». Χτένι: παραλληλόγραμμο με ύψος 10-12 εκατοστά περίπου, με πλήθος από λεπτά δόντια από καλάμι που προσαρμόζονται σε δύο στενά παράλληλα καλάμια ή ξύλα. Μιτάρια: κυλινδρικά ξύλα παράλληλα μεταξύ τους που πάνω τους είναι δεμένοι πολλοί λεπτοί σπάγκοι. Ανάλογα με το υφαντό άλλοτε χρησιμοποιούσαν δύο και άλλοτε τέσσερα. Ξυλόχτενο: δύο οριζόντια ξύλα με αυλακιές. Αυτά δένονταν με δύο μικρότερα ξύλα κάθετα. Μέσα τους προσαρμόζεται και κλειδώνει το χτένι με το οποίο χτυπιέται το υφάδι. Σαΐτα: ξύλο ελλειψοειδές που ήταν σκαμμένο εσωτερικά και κατά μήκος συγκρατούσε μια βέργα. Στη βέργα τύλιγαν το βαμβακερό νήμα που με το πέταγμα περνούσε μέσα στο στημόνι. Μασούρι: ξύλο λεπτό, μήκους 40-50 εκατοστών που τύλιγαν πάνω του το μάλλινο νήμα που με το πέταγμα περνούσε μέσα στο στημόνι. Ποδαρικά: δύο μικρά ξύλα συνδεδεμένα με τα μυτάρια που τα πατούσαν διαδοχικά. Έτσι άνοιγε το στημόνι (το στόμα) για να περνάει η σαΐτα.

Η ΔΕΚΑΔΙΚΗ ΑΡΙΘΜΗΣΗΗ δεκαδική αρίθμηση θέσης είναι ινδική επινόηση, η οποία χρονολογείται στα τέλη του 5ου μ.Χ. αιώνα. Σε αυτό το σύστημα αρίθμησης, κάθε αριθμός έχει ως τιμή το άθροισμα των γινωμένων των ψηφίων του με τις διαδοχικές δυνάμεις του 10. Τα δέκα ψηφία 0, 1,… 9, είναι τα μόνα σύμβολα που χρειάζονται.

Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας αρίθμησης, εκτός από το ότι επιτρέπει την εύκολη αναγραφή κάθε αριθμού, ανεξάρτητα από το μέγεθός του συνίσταται στο ότι απλοποιεί τις αριθμητικές πράξεις: πράξεις δύσκολες μέχρι τότε, επιλύονται τώρα μηχανικά, με την τήρηση απλών κανόνων κράτησης. Έτσι, οι πράξεις με μη ακέραιους αριθμούς, εκτελούνται πλέον εύκολα με τη χρήση της δεκαδικής αρίθμησης θέσης.

Η υιοθέτηση ενός τέτοιου συστήματος αρίθμησης έχει, συνεπώς, τεράστια σημασία για την ανάπτυξη σύγχρονων μαθηματικών τεχνικών και η σπουδαιότητά του μπορεί χωρίς υπερβολή να συγκριθεί με την εισαγωγή του αλφαβήτου στη γραφή.

Το βαβυλωνιακό σύστημα

Αποτελεί επινόηση των μαθηματικών της Βαβυλώνας, οι οποίοι χρησιμοποιούν κατά τους αλγεβρικούς υπολογισμούς τους ένα σύστημα εξηκονταδικής αρίθμησης θέσης. Η εξηκονταδική αρίθμηση θέσης υιοθετείται, κατόπιν, από τους Πέρσες, οι οποίοι την μεταδίδουν στους βραχμάνους της αρχαίας Ινδίας. Αυτοί οι βραχμάνοι δίνουν στην αρίθμηση θέσης τη σύγχρονη δεκαδική της βάση.

Οι ειδικοί ,πάντως, δεν αποκλείουν να πρόκειται για ανεξάρτητη ινδική επινόηση ή να οφείλεται στην επιρροή της Κίνας, που την ίδια περίοδο διαθέτει ένα «ψευδοθεσικό» σύστημα αρίθμησης.

Το αρχαιότερο γνωστό κείμενο στο οποίο μνημονεύται το νέο αριθμητικό σύστημα είναι η Αρυαμπατίγια (499 μ.Χ.) του Ινδού μαθηματικού Αρυαμπάτα, που αποτελεί για την Ινδία έργο αντίστοιχο των Στοιχείων του Ευκλείδη. Η πρώτη απήχηση στη Δύση αυτής της ινδικής επινόησης που εντοπίζεται στα γραπτά του

Σύρου μοναχού Σεβήρου Σέμποκτ, ο οποίος το 662 μ.Χ. επικαλείται τα «εννέα σημεία» των Ινδών.

Η απουσία του μηδενός

Το γεγονός ότι αναφέρονται εννέα σύμβολα και όχι δέκα υποδηλώνει ότι οι Ινδοί μαθηματικοί δεν έχουν ακόμη εισαγάγει το μηδέν, γεγονός απροσδόκητο, αν αναλογιστούμε ότι είναι αναγκαίο κάποιο σύμβολο που να υποδηλώνει μια κενή δεκαδική θέση, είτε ότι ο Σύρος μοναχός δε θεωρεί το μηδέν ως ακέραιο αριθμό. Η χρήση του μηδενός διαπιστώνεται με βεβαιότητα στην Ινδία μόλις το 876 μ.Χ.

Το ινδικό σύστημα αρίθμησης διαδίδεται στον ισλαμικό κόσμο και κατόπιν στη Δύση τον 9ο αιώνα, από τον μεγάλο Άραβα μαθηματικό αλ-Χουαρίζμι

Διάδοση στη Δύση

Ορισμένοι αποδίδουν τη διάδοσή του στον Γερβέρτο ντ’ Ωριγιάκ, το 10ο αιώνα. Ο Γουρβέρτος οφείλει ίσως την ανακάλυψη των νέων τεχνικών αρίθμησης στη συναναστροφή του με Μαυριτανούς μαθηματικούς.

Η νέα αρίθμηση, επίτευγμα που οφείλεται στην εργασία πολλών μαθηματικών, όπως είναι ο: ο Ιταλός Λεονάρντο της Πίζας, γνωστότερος με το όνομα Λεονάρντο Φιμπονάτσι, του οποίου το Liber abaci , είναι ένα έργο που επιλύει αλγεβρικά προβλήματα με τη βοήθεια των ινδικών αριθμών. Ο Νορμανδός μοναχός Αλέξανδρος του Βιλεντιέ, που συνθέτει ένα ποίημα με τίτλο Carmen de algorismo, όπου περιγράφει λεπτομερώς τις πράξεις με ακέραιους αριθμούς, χρησιμοποιώντας τη νέα αρίθμηση και τέλος, ο Άγγλος μοναχός Ιωάννης του Χάλιφαξ, γνωστός και ως Ιωάννης Σακρομπόσκο.

Ο άβακας

Οι απλές πράξεις μπορούσαν, πριν καθιερωθεί η δεκαδική αρίθμηση θέσης, να γίνουν με ένα όργανο που αποτελεί πρόγονο κάθε υπολογιστικού συστήματος: τον άβακα.

Ο άβακας έχει τη μορφή ενός ξύλινου πλαισίου στο εσωτερικό του οποίου υπάρχουν διάφορες εγκοπές όπου μπορούν να μετακινούνται μικρές πέτρες για τις πράξεις. Στην αρχή, χρησιμοποιούσαν αναμφίβολα λίθους τοποθετημένους στο έδαφος, ενώ η χρήση ξύλινου πλαισίου, υποδιαιρεμένου σε σειρές, αποτελεί μεταγενέστερη βελτίωση, μαζί με την αντικατάσταση των λίθων από χάνδρες περασμένες σε μεταλλικό νήμα. Έτσι δημιουργείται το «αριθμητήριο», που στην Κίνα και την Ιαπωνία παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα.

Οι λίθοι, ανάλογα με τη σειρά στην οποία βρίσκονται, αντιπροσωπεύουν τις μονάδες, τις δεκάδες, τις εκατοντάδες, τις χιλιάδες κ.λ.π. Η μία παραπάνω δεκάδα σημειώνεται, λοιπόν, με τη μετακίνηση ενός λίθου ( ή μιας χάνδρας) στη σειρά των δεκάδων, μία παραπάνω εκατοντάδα με τη μετακίνηση ενός λίθου ( ή μιας χάνδρας) στη σειρά των εκατοντάδων κ.ο.κ.

Η μετακίνηση των λίθων στον άβακα επιτρέπει ταχείς υπολογισμούς με μεγάλα μεγέθη, καθώς και την «απομνημόνευση» αριθμών για να χρησιμοποιηθούν αργότερα. Η διάδοση του οργάνου υπήρξε συνεπώς τεράστια κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή και το Μεσαίωνα. Η εισαγωγή της δεκαδικής αρίθμησης θέσης οδηγεί στον εκτοπισμό του άβακα στη Δύση. Το όργανο παύει να χρησιμοποιείται, πρακτικά, στα τέλη του 15ου με αρχές του 16ου αιώνα στην Ισπανία και την Ιταλία, στα τέλη του 16ου στη Γαλλία και το 17ο αιώνα στην Αγγλία και τη Γερμανία.

TO MHXANIKO ΡΟΛΟΙΠρόκειται για επανάσταση με εξαιρετικά μεγάλο αντίκτυπο, καθώς η συγκεκριμένη εφεύρεση υποτάσσει τη δύναμη της βαρύτητας, δίνει φιλοσοφική διάσταση σε λειτουργίες καθαρά μηχανικές και επιτρέπει στη μηχανή να φθάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο αυτοματισμού.

Διαφυγή ή επιβραδυνόμενος τροχός

Το μηχανικό ρολόι, όμως, δεν είναι μια τελειοποιημένη εκδοχή των αρχαίων μηχανισμών μέτρησης του χρόνου, της κλεψύδρας και του αμμωτού ή αμμόμετρου, όπου το βάρος χρησιμοποιείται επίσης για τη μέτρηση της παρέλευσης του χρόνου, με τη ροή του νερού ή το γλίστρημα της άμμου. Η ταχύτητα πτώσης του βαριδίου σε ένα μηχανικό ρολόι παράγει επιτάχυνση, η οποία αναγκάζει το γρανάζι να περιστρέφεται ολοένα πιο γρήγορα και εμποδίζει τη μετάδοση μιας σταθερής περιοδικής κίνησης στους ωροδείκτες.

Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό, επινοήθηκε κατά το Μεσαίωνα η διαφυγή, η οποία συνίσταται στη συγκράτηση, με ένα σύστημα εμπόδισης – απεμπόδισης ή με εναλλασσόμενη ταλάντωση, της κίνησης των οδοντώσεων του κεντρικού τροχού, με σκοπό την αποτροπή της πολύ ταχείας περιστροφής του. Έτσι δημιουργείται ο επιβραδυνόμενος τροχός: ο κεντρικός τροχός πεδείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να πραγματοποιεί μία ή περισσότερες πλήρεις περιστροφές μέσα σε 24 ώρες.

Το ρολόι χαλιναγωγεί το χρόνο

Η διαφυγή αποτελεί επαναστατική επινόηση. Επιφέρει μια ποιοτική μεταβολή της έννοιας του χρόνου, ο οποίος παύει να είναι ο φυσικός χρόνος των ηλιακών ρολογιών, του αμμωτού ή της κλεψύδρας: εξαρτάται από την εξουδετέρωση της επίδρασης της βαρύτητας, δεν είναι πια ενιαίος και συνεχής, αλλά υποδιαιρείται σε διαδοχικές ενότητες, ωστόσο δεν είναι ούτε κοσμικός ούτε γήινος, αλλά ούτε μηχανικός.

Από τα αστρονομικά ρολόγια…

Ο σινολόγος Τζόζεφ Νήνταμ χρονολογεί την επινόηση της διαφυγής, για πρώτη φορά, γύρω στο 725 και την αποδίδει στο βουδιστή μοναχό Γι- Σινγκ. Ο μοναχός αυτός την εγκαθιστά σε ένα αστρονομικό ρολόι που απεικονίζει τις κινήσεις της Σελήνης και του Ήλιου σε σχέση με τη Γη. Καθ'όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, τα κινέζικα ρολόγια παραμένουν ρολόγια αστρονομικά. Τα πιο διάσημα είναι δύο: η δακτυλιωτή σφαίρα της Κάι-φενγκ (1808), το πρώτο όργανο παρατήρησης με ωρολογιακό μηχανισμό, και το αστρονομικό ρολόι που περιγράφει ο Σου Σονγκ το 1092.

Στα ρολόγια αυτά, ο κύριος τροχός περιστρέφεται με τη βοήθεια δευτερευόντων τροχών που μεταφέρουν νερό και γεμίζουν τους μικρούς κάδους στην περιφέρειά του. Η διαφυγή λειτουργεί με σύστημα παρεμπόδισης-απεμπόδισης της κίνησης του τροχού, που δεν περιστρέφεται τόσο γρήγορα και τόσο ακανόνιστα, υπό την επίδραση του ίδιου του βάρους του. Εξασφαλίζεται έτσι , μια σταθερή ταχύτητα περιστροφής, την οποία ο τροχός μεταδίδει σε μια ράβδο που θέτει σε κίνηση μια δακτυλιωτή ή μια ουράνια σφαίρα.

…στα μηχανικά ρολόγια

Τα αστρονομικά ρολόγια, ωστόσο, όσο ακριβή και αν είναι, δε μπορούν να συναγωνιστούν τα μηχανικά ρολόγια που χρησιμοποιούνται για την ένδειξη της ώρας και τα οποία εμφανίζονται στη Μεσαιωνική Δύση το 14ο αιώνα.

Η διαφυγή άγκυρας

Άλλωστε, η μορφή που δίνουν οι ωρολογοποιοί της Δύσης στη διαφυγή διαφέρει: για την παρεμπόδιση της κίνησης του κύριου τροχού χρησιμοποιείται η εναλλασσόμενη ταλάντωση, η οποία καθοδηγείται από ένα εκκρεμές. Το γεγονός αυτό επιτρέπει την κατασκευή πραγματικά ‘’μηχανικών’’ ρολογιών, δηλαδή ρολογιών που δεν ενσωματώνουν πλέον κανένα υδραυλικό σύστημα. Ο θεμελιώδης μηχανισμός της διαφυγής τελειοποιείται καθ'όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, φθάνοντας σε εξαιρετικά υψηλό βαθμό ακρίβειας, με τη διαφυγή άγκυρας του Άγγλου Γ. Κλέμεντ, η οποία ρυθμίζει την κίνηση του εκκρεμούς και του ρολογιού, υποδιαιρώντας την ώρα σε

δευτερόλεπτα και κλάσματα του δευτερολέπτου. Επίσης, τα βαρίδια και οι τροχαλίες του εκκρεμούς αντικαθίστανται από ατσάλινα ελατήρια. Τα πρώτα φορητά ρολόγια εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα.

Η ΠΥΡΙΤΙΔΑ

Οι πρώτες αναφορές σε ένα εκρηκτικό μίγμα ουσιών, με βάση το νίτρο (νιτρικό κάλιο), εμφανίζονται στην Κίνα τον 9ο αιώνα, αλλά η συνταγή της πυρίτιδας γίνεται γνωστή μόλις τον 11ο αιώνα. Στη συνέχεια, η στρατιωτική χρήση της ειδικεύεται, ενώ διαδίδεται στο μουσουλμανικό κόσμο και στην Ευρώπη ίσως το 13ο αιώνα.

Το νίτρο, βασικό συστατικό της πυρίτιδας, είναι γνωστό στους αλχημιστές και τους φαρμακοποιούς της αρχαίας Κίνας, οι οποίοι αναπτύσσουν συνεχώς νέες τεχνικές συλλογής και καθαρισμού του, ήδη από τον 6ο αιώνα μ.Χ. Αρχίζουν, μάλιστα, να το παράγουν εργαστηριακά, γύρω στον 9ο αιώνα. Οι αλχημιστές και οι ιατροχημικοί πειραματισμοί πάνω στη συγκεκριμένη ουσία οδηγούν πιθανώς και στην ανακάλυψη της πυρίτιδας.

Τα μυστικά του νίτρου

Ωστόσο, οι εκρηκτικές ιδιότητες ενός μίγματος με βάση το νίτρο μνημονεύονται από τον 6ο αιώνα, σε μια πραγματεία της εποχής Σουνγκ, που αφηγείται μια έκρηξη οφειλόμενη σε ένα τέτοιο μίγμα, κατά τη διάρκεια ενός πειράματος του αλχημιστή Σουν Σου-Μο. Η πρώτη αναφορά στους κινδύνους που συνεπάγεται η ανάμιξη ξυλάνθρακα, νίτρου και θείου απαντά σε ένα ταοιστικό βιβλίο της εποχής Τανγκ, που συστήνει στους αλχημιστές ‘’να μην αναμιγνύουν τις ουσίες αυτές, ιδίως με αρσενικό, γιατί όσοι το έπραξαν, είδαν το μίγμα να εκρήγνυται, τα γένια τους να μαυρίζουν και τον οίκο όπου εργάζονται να καταστρέφεται’’.

Επίσης, πρόδρομος της πυρίτιδας μπορεί να θεωρηθεί το υγρόν πυρ των Βυζαντινών, μολονότι δεν ήταν εκρηκτική ύλη, καθώς, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, ήταν μίγμα θείου, νιτρικών αλάτων και νάφθας. Η κυριότερη διαφορά από την πυρίτιδα ήταν ότι αντί για ξυλάνθρακα, περιείχε νάφθα, η οποία κατά την εκσφενδόνιση το κρατούσε στην επιφάνεια της θάλασσας, με αποτέλεσμα την πυρπόληση των εχθρικών πλοίων.

Πάντως, η πρώτη αναφορά στον τρόπο σύνθεσης της πυρίτιδας προέρχεται από μια κινέζικη στρατιωτική πραγματεία του 1044, τη Βου Τσινγκ Τσουνγκ Γιάο.

Τα πυροτεχνήματα

Οι Κινέζοι βρίσκουν γρήγορα ποικίλες εφαρμογές για την πυρίτιδα τόσο τελετουργικές όσο και στρατιωτικές. Η πυρίτιδα αρχίζει να χρησιμοποιείται ως εκρηκτική ύλη τον 11ο αιώνα, με την κατασκευή βομβών και χειροβομβίδων, ενώ τον 12ο αιώνα χρησιμοποιείται στα πρώτα τουφέκια με κάννη από μπαμπού.

Το ‘’κινέζικο χιόνι’’

Η Παρασκευή της πυρίτιδας στον ισλαμικό κόσμο αναφέρεται για πρώτη φορά γύρω στο 1240, σε ένα έργο όπου χρησιμοποιείται η αποκαλυπτική ονομασία ‘’κινέζικο χιόνι’’. Η στρατιωτική χρήση της περιγράφεται γύρω στο 1280 από τον Χασάν αλ-Ράμα. Τέλος, η πρώτη αναφορά στα Λατινικά χρονολογείται στην ίδια περίπου εποχή και οφείλεται σε κάποιον Marcus Graecus. Πέρα από τον άμεσο αντίκτυπο που είχε η στρατιωτική χρήση της, η εφεύρεση της πυρίτιδας εγκαινιάζει και την εποχή του χημικού πολέμου.

ΜΕΤΑΞΙ

Το μετάξι παράγεται από το μεταξοσκώληκα και έχει το μακρύτερο σταθερό μήκος από οποιαδήποτε άλλη υφαντουργική ίνα. Έχει μεγάλη αντοχή και ελαστικότητα τόση ώστε πρέπει να τεντωθεί κατά 25% του μήκους του για να σπάσει. Ένα άλλο διακριτικό χαρακτηριστικό του μεταξιού είναι ότι αντανακλά το φως και γι’ αυτό θεωρείται πολυτελές ύφασμα και ιδανικό για να φορεθεί ακριβώς πάνω από γυμνό δέρμα.

Η καλλιέργεια μεταξοσκώληκα κυριαρχούσε στην Κίνα γύρω στο 3000 π. Χ., αλλά παρόλο που το ύφασμα εξαγόταν στην Ευρώπη, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες του έδωσαν μια ιδιαίτερη υψηλή τιμή και η καλλιέργειά του δεν έφτασε στην Ευρώπη παρά μόνο το 600 π. Χ. Ο μεταξοσκώληκας δημιουργεί ένα κουκούλι γύρω από το σώμα του για προστασία, ενώ η χρυσαλλίδα μετατρέπεται σε λεπιδόπτερο και παράγει δύο πρωτεϊνικές ουσίες μέσα στο σώμα της. Μία από αυτές είναι η ινοϊνη και σχηματίζει τον κύριο πυρήνα της ίνας, ενώ η δεύτερη, η σηρικίνη, επιστρώνεται στην επιφάνεια της ινοϊνης. Η ινοϊνη εκρύεται από δύο αδένες και, όταν ο μεταξοσκώληκας, είναι έτοιμος να υφάνει την κλωστή του, εξάγει μια μικρή ποσότητα αυτού του διαλύματος, τη σταθεροποιεί σε ένα στήριγμα, και την τεντώνει τραβώντας το κεφάλι του προς τα πίσω. Με αυτόν τον τρόπο, ο μεταξοσκώληκας σταδιακά υφαίνει γύρω από τον εαυτό του το κουκούλι με διπλές ίνες, οι οποίες μπορούν να φτάσουν σε μήκος μέχρι και τα 1000 μέτρα.

Όταν ο μεταξοσκώληκας είναι έτοιμος να βγει από το κουκούλι του εκρύει μια άλλη ουσία, η οποία λιώνει το ένα άκρο έτσι ώστε να μπορεί να συρθεί μέσα από την οπή. Αυτό φυσικά καταστρέφει τη συνέχεια του νήματος και καθιστά το κουκούλι άχρηστο και την ύφανση αγνού μεταξωτού. Στην αρχή της δεκαετίας του 1860, ο Samuel C. Lister επέμεινε να βρει τρόπους μηχανικής επεξεργασίας αυτού του μη χρησιμοποιούμενου μεταξιού και έτσι δημιούργησε μια νέα βιομηχανία. Φυσικά, η χρυσαλλίδα φονεύεται και αφού εμβυθιστεί το κουκούλι σε ζεστό νερό, η συρικίνη λιώνει και τότε μπορεί να τραβηχτεί το νήμα. Η αρχή και το τελείωμα του

κουκουλιού είναι πάρα πολύ λεπτά για πρακτική χρήση και γι’ αυτό μεταφέρονται στους επεξεργαστές άχρηστου μεταξιού.

Αν βουρτσίσουμε το κουκούλι ενώ είναι ακόμη υγρό, το χαλαρό εξωτερικό άκρο μπορεί να τραβηχτεί και ένα συνεχές νήμα να προσκολληθεί στη βούρτσα. Αυτό είναι ιδιαίτερα λεπτό για να χρησιμοποιηθεί μόνο του και γι’ αυτό συχνά εμβυθίζονται σε ζεστό νερό 5,6 ή ακόμα και 7 κουκούλες και ξετυλίγονται μαζί. Η απομένουσα ποσότητα συρικίνης σκληραίνει, καθώς ξηραίνεται και βοηθά στη συγκόλληση των νημάτων μεταξύ τους. Αυτό το συνδυασμένο νήμα είναι εξαιρετικά λεπτό για πλέξη ή για ύφανση, και συνεπώς υφαίνονται μαζί όσα μπορούν περισσότερα και όσα είναι απαραίτητα για να δημιουργήσουν το σωστό βάρος του νήματος. Τέλος, η κλωστή ή το τελικό ύφασμα βράζονται για να αποκολληθεί η συρικινη. Μόνο τότε αρχίζει να εμφανίζεται η πραγματική φύση του μεταξιού.

Η ύφανση του μεταξιού ήταν από τις πρώτες διαδικασίες της υφασματουργίας που μηχανοποιήθηκαν λόγω του μήκους των ινών που είναι ιδιαίτερα μεγάλα. Το μήκος μιας ίνας μπορεί να είναι εκατοντάδες μέτρα. Η υφαντουργική μηχανή του μεταξιού δεν χρειάζεται κάποια επιτήρηση όταν δουλεύει, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη υφαντουργική μηχανή, όπου είναι απαραίτητη η μόνιμη προσοχή του προσωπικού για τυχόν σπασίματα ή κόμπους των νημάτων.

ΣΑΠΟΥΝΙΣτη χημεία σαπούνι (αρχ. ελλ. σάπων) ονομάζεται το άλας ενός λιπαρού οξέος, κορεσμένου ή ακόρεστου, που συνίσταται από αλυσίδα τουλάχιστον οκτώ ατόμων άνθρακα με μια βάση ή και μείγμα τέτοιων αλάτων.

 

Το σαπούνι χρησιμοποιείται κυρίως για το πλύσιμο, το ατομικό μπάνιο και τον καθαρισμό. Σαπούνια χρησιμοποιούνται επίσης σε κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια νηματουργίας ενώ είναι και σημαντικά συστατικά των λιπαντικών.Τα σαπούνια αποτελούν βασικά συστατικά των ημίρρευστων λιπαντικών (γράσα), τα οποία είναι συνήθως γαλακτώματα σαπώνων ασβεστίου ή λιθίου και τα ορυκτελαίων και χρησιμοποιούνται ευρέως σε μηχανολογικές εφαρμογές.Το σαπούνι παρασκευάζεται με αντίδραση λιπών ή ελαίων (τριγλυκεριδίων) με ένα καυστικό άλκαλι (υδροξείδιο του νατρίου, υδροξείδιο του καλίου ή υδροξείδιο του λιθίου). Το τελικό προϊόν είναι η γλυκερίνη και το σαπούνι.Η διαδικασία αυτή ονομάζεται σαπωνοποίηση των λιπών ή ελαίων και υπάρχουν δύο τύποι: Η εν θερμώ σαπωνοποίηση (με βρασμό ή χωρίς) και η εν ψυχρώ σαπωνοποίηση. Το παραπροϊόν της σαπωνοποίησης, η γλυκερίνη, απομακρύνεται κατά τη βιομηχανική παρασκευή και

αποτελεί σημαντική πρώτη ύλη στην χημική βιομηχανία.Η βιομηχανική παραγωγή σαπουνιού γίνεται με συνεχή διαδικασία, δηλαδή προστίθενται συνεχώς λίπη και καυστικά αλκάλια και απομακρύνονται γα προϊόντα. Στην παραγωγή μικρότερης κλίμακας, σε οικοτεχνίες ή από ερασιτέχνες, η διαδικασία αυτή γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο και δεν είναι συνεχής.Η εν ψυχρώ διαδικασία συνήθως δεν χρησιμοποιείται στην βιομηχανία, αλλά από τους οικοτέχνες: Η αντίδραση σαπωνοποίησης πραγματοποιείται σε θερμοκρασίες δωματίου και η γλυκερίνη δεν απομακρύνεται από το τελικό προϊόν αλλά αποτελεί συστατικό του (σαπούνια γλυκερίνης). Η αντίδραση συνήθως διαρκεί πολλές ημέρες και όταν θεωρείται ότι έχει ολοκληρωθεί το προϊόν τοποθετείται σε τύπους (καλούπια) και αφήνεται να στερεοποιηθεί.

 Τα συνηθέστερα φυτικά έλαια που χρησιμοποιούνται στην σαπωνοποιία είναι το φοινικέλαιο, το λάδι καρύδας και το ελαιόλαδο. Τα σπορέλαια δίνουν πιο μαλακά και πιο ήπια σαπούνια. Το σαπούνι από αγνό ελαιόλαδο (μερικές φορές αποκαλείται σαπούνι Καστίλλης ή σαπούνι Μασσαλίας) φημίζεται για την εξαιρετική του ηπιότητα. Ο όρος «σαπούνι Καστίλλης» μερικές φορές αποδίδεται σε σαπούνια από μίγμα ελαίων, στο οποίο όμως περιέχεται υψηλό ποσοστό ελαιολάδου. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και ζωικά λίπη, κυρίως βοοειδών.

Σαπωνοποιήσιμα λίπη και έλαια περιλαμβάνουν το φοινικοπυρηνέλαιο, το βαμβακέλαιο, το βούτυρο κακάο, το λάδι της κάνναβης, καθένα από τα οποία προσδίδει στο σαπούνι διαφορετικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, το ελαιόλαδο παρέχει ηπιότητα, ενώ το λάδι καρύδας και το φοινικέλαιο πυρήνα παρέχουν σκληρότητα και πλούσιο αφρό (σαπουνάδα). Μερικές φορές χρησιμοποιείται επίσης καστορέλαιο ως υγραντικό μέσο. Πλέον συνηθισμένος, όμως, είναι ο συνδυασμός από ζωικό λίπος, φοινικέλαιο και έλαια καρύδας.Οι πρώτες καταγραφές στοιχείων για την παραγωγή υλικών που μοιάζουν με σαπούνι χρονολογούνται γύρω στο 2800 π.Χ. στην αρχαία Βαβυλώνα. Ένας τύπος για σαπούνι που αποτελείται από νερό, αλκάλια, και έλαιο κάσιας βρέθηκε "γραμμένη" σε πήλινο δίσκο στη Βαβυλώνα γύρω στο 2200 π.Χ. Ο πάπυρος Ebers (Αίγυπτος, 1550 π.Χ.) δείχνει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι λούζονταν τακτικά και συνδύαζαν έλαια ζωικά και φυτικά με αλκαλικά άλατα για να δημιουργήσουν κάτι που έμοιαζε με σαπούνι. Αιγυπτιακά έγγραφα αναφέρουν ότι ουσία παρόμοια με σαπούνι χρησιμοποιήθηκε για την επεξεργασία μαλλιού για ύφανση.Η λατινική λέξη για το

σαπούνι - sapo - εμφανίζεται για πρώτη φορά στο σύγγραμμα Naturalis Historia του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, στο οποίο αναφέρεται η παρασκευή του από ζωικό λίπος και στάχτη αλλά ως χρήση του αναφέρεται η αλοιφή για τα μαλλιά, με μάλλον υποτιμητικό σχόλιο πως χρησιμοποιείται περισσότερο από τους άνδρες και λιγότερο από τις γυναίκες στους Γερμανούς και τους Γαλάτες.

 Χρησιμοποιείται στο πλύσιμο για να παρασύρει τις ακαθαρσίες τόσο από το σώμα όσο και από τα ρούχα. Σύμφωνα με τον Γαληνό, καλύτερα σαπούνια ήταν τα Γερμανικά, με τα Γαλατικά να ακολουθούν.Οι σαπωνοποιοί στη Νάπολι είχαν δημιουργήσει συντεχνία κατά τα τέλη του 6ου αιώνα, ενώ κατά τον 8ο αιώνα η σαπωνοποιία ήταν πολύ γνωστή τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ισπανία Τα καπιτουλάρια (διατάγματα) των Μεροβιγγείων De Villis, περί το 800 μ.Χ., αναφέρουν το σαπούνι ως ένα από τα προϊόντα που πρέπει να καταγράφουν οι εκπρόσωποι της βασιλικής περιουσίας. Η σαπωνοποιία αναφέρεται τόσο ως "γυναικεία εργασία" αλλά και ως ενασχόληση "ικανών τεχνιτών" στους οποίους εντάσσονταν οι ξυλουργοί, οι κτίστες και οι αρτοποιοί.Στην Γαλλία κατά το δεύτερο ήμισυ του 15ου αιώνα η ημι-βιομηχανική σαπωνοποιία είχε συγκεντρωθεί σε ορισμένα κέντρα τηςΠροβηγκίας, όπως η Τουλόν, η Ιέρ και η Μασσαλία, από τα οποία εφοδιαζόταν όλη η χώρα. Η παραγωγή, μάλιστα, της Μασσαλίας, σε δύο εργοστάσια, έτεινε να εκτοπίσει όλα τα υπόλοιπα κέντρα. Στην Αγγλία η παραγωγή σαπουνιού γινόταν σχεδόν αποκλειστικά στο ΛονδίνοΑπό τον 16ο αιώνα και ύστερα άρχισαν να παράγονται στην Ευρώπη πιο εκλεπτυσμένα σαπούνια, με χρήση φυτικών ελαίων και όχι ζωικών λιπών. Πολλά από αυτά παράγονται ακόμη και σήμερα, είτε από βιομηχανίες είτε από οικοτέχνες.

Μέχρι την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης η σαπωνοποιία ήταν κλάδος σχετικά μικρής κλίμακας και τα παραγόμενα σαπούνια ήταν "σκληρά". Το 1789, όμως, ο Άντριου Πίαρς (Andrew Pears) παρασκεύασε στο Λονδίνο ένα σχεδόν διάφανο σαπούνι, ενώ ο γαμπρός του Τόμας Μπάρατ (Thomas J. Barratt) ίδρυσε το 1862 εργοστάσιο σαπουνιών στο Άιλγουερθ (Isleworth). Ακολούθησαν και άλλοι κατασκευαστές τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες και υιοθετήθηκαν νέες πρακτικές προώθησης του προϊόντος, όπως του Μπέντζαμιν Μπάμπιτ (Benjamin T. Babbitt) που διένειμε δωρεάν δείγματα των σαπουνιών του. Οι αδελφοί Ουίλιαμ και Τζέιμς Λέβερ

δημιούργησαν το 1886 μια μικρή βιομηχανία σαπουνιών με την επωνυμία "Lever Brothers", η οποία υπάρχει και σήμερα - από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές του χώρου - υπό την επωνυμία "Unilever". Η εταιρεία αυτή υπήρξε πρωτοπόρος ως προς την ανάληψη μεγάλων εκστρατειών διαφήμισης και προώθησης των προϊόντων της.Με το χρόνο τα σαπούνια εξελίχτηκαν αποκτώντας χρώμα και αρωματίστηκαν (μερικές φορές με πολύ έντονα αρώματα), ενώ κυκλοφορούν σήμερα και υπό μορφή υγρού (υγρό σαπούνι).

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται και σήμερα αρκετές εταιρείες παραγωγής σαπουνιών όπως η Ελαϊδα στη Λάρισα από το 1913 καθώς και άλλοι(Παπουτσάνης, Γ. Μαλικούτης - "Αρκάδι" κτλ.) ενώ μια από τις πλέον γνωστές στην εποχή της εταιρεία ήταν η "Αλεπουδέλης", ιδιοκτησία της οικογένειας του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.

ΑΝΑΒΟΛΕΙΣ

1. μεταλλικός κρίκος που κρέμεται από τη σέλα. Χρησιμεύει στον αναβάτη για να ανέβει πάνω στη ράχη του ζώου.στήριξε το δεξί του πόδι στον αναβολέα και δίνοντας μια ώθηση βρέθηκε καβάλα στο άλογο

2. ένα από τα τρία ακουστικά οστάρια του μέσω ωτός, αυτό που εφάπτεται στην ωοειδή θυρίδα στο έσω ους. Έχει σχήμα που μοιάζει με αναβολέα σέλας (για αυτό το λόγο άλλωστε πήρε αυτήν την ονομασία).

ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ

Ο ανεμόμυλος είναι αιολική μηχανή οριζόντιου άξονα

περιστροφής. Χρησιμοποιήθηκε για την άλεση

των δημητριακών και την άντληση νερού. Γνωστός από τα

αρχαία χρόνια, διαδόθηκε σημαντικά

στον ευρωπαϊκό καιελληνικό κοσμο

Ιστορία

Ο πρώτος ανεμόμυλος σχεδιάστηκε από τον Ήρωνα της Αλεξάνδρειας τον 1ο αιώνα μ.Χ.. Ήταν οριζόντιου άξονα περιστροφής και είχε τέσσερα πτερύγια.

Γύρω στο 700 μ.Χ. στη Μεσοποταμία και την Κίνα άρχισαν να χτίζουν ανεμόμυλους κατακόρυφου άξονα περιστροφής. Αυτούς τους ανεμόμυλους έφεραν στην Ευρώπη καταρχήν οι Σταυροφόροι, μετά την Α΄ Σταυροφορία και αργότερα οι εξερευνητές της Κίνας. Γνώρισαν εξάπλωση στην Ιβηρική και τη Νότια Ευρώπη. Αργότερα, γύρω στο 1500, χρησιμοποιήθηκαν στην Ολλανδία σαν μέρος του αντιπλημμυρικού συστήματος της χώρας. Κυρίως χρησιμοποιήθηκαν για την άλεση γεωργικών προϊόντων και την άντληση νερού.

Αν και είχαν εμφανιστεί πολλούς αιώνες πριν, η χρήση τους καθιερώθηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, γνωρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη διάδοση κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, κυρίως στο ανατολικό Αιγαίο αλλά και στην ενδοχώρα. Κατά κανόνα στεγάζονταν σε κυλινδρικά, πέτρινα, διώροφα κτίρια. Στον επάνω όροφο βρισκόταν ο άξονας και το σύστημα μετάδοσης της κίνησης, ενώ στον κάτω όροφο γινόταν η άλεση και αποθήκευση των σιτηρών. Τα πτερύγιά τους ήταν πάνινα, 5-15 μέτρα σε μήκος και πλάτος το 1/5 του μήκους τους. Ένας ανεμόμυλος μπορούσε να αλέσει 20-70 κιλά σιτηρών την ώρα, ανάλογα με την ένταση και τη φορά του ανέμου.

Σύγχρονη Ελλάδα

Στην Ελλάδα η χρήση των ανεμόμυλων υπήρξε αρκετά εκτεταμένη, λόγω του πλούσιου αιολικού δυναμικού της χώρας, σήμερα οι περισσότεροι ανεμόμυλοι έχουν ερειπωθεί και διατηρούνται ελάχιστοι, κυρίως για τουριστικούς λόγους.

Μια παραλλαγή ανεμόμυλου χρησιμοποιήθηκε στο οροπέδιο του Λασιθίου στην Κρήτη, για την άντληση νερού. Αυτοί ήταν στην αρχή ξύλινες αργότερα σιδερένιες κατασκευές με πάνινα πτερύγια. Από τους 6.000 που υπολογίζεται ότι υπήρχαν στις αρχές του 20ου αιώνα, σήμερα λειτουργούν περίπου οι χίλιοι. Διαθέτουν 8 πτερύγια, και η αντλία κατασκευάζονταν από άδειους κάλυκες πυροβολικού.

    

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ-ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ

Μπρούτζινος ταύρος:

Επρόκειτο για ένα κούφιο ορειχάλκινο άγαλμα που έμοιαζε στην όψη σε πραγματικό ταύρο. Τα θύματα τοποθετούνταν εντός του, με τις γλώσσες τους να κόβονται συνήθως πριν. Η πόρτα έκλεινε και μετά ξεκινούσε η ιεροτελεστία της φωτιάς: πύρινες γλώσσες τύλιγαν τον ταύρο, αφήνοντας το θύμα να «βράσει» στο εσωτερικό του, μέσα σε κραυγές αγωνίας και πόνου. Οι κινήσεις απόγνωσης και οι φωνές του θύματος έκαναν τον ταύρο να μοιάζει ζωντανός, γεγονός που έκανε το φιλοθεάμον κοινό να παραληρεί από το θέαμα. Ο θρύλος το θέλει να είναι Έλληνας ο εφευρέτης της αποτρόπαιης αυτής συσκευής, ο Πέριλλος (Perilaus σε κάποιες πηγές), που τον κατασκεύασε για τύραννο της εποχής. Κι ενώ περίμενε μια γενναιόδωρη αμοιβή για την επινοητικότητα του, ο Πέριλλος έμελλε να γινόταν ο πρώτος που θα τον δοκίμαζε...

Εκτός από τους αρχαίους Έλληνες, τη μέθοδο αυτή χρησιμοποίησαν και οι Ρωμαίοι, κυρίως για να βασανίζουν και να εκτελούν χριστιανούς. Ο Άγιος Ευστάθιος μαρτύρησε με αυτόν τον τρόπο, μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του, επί αυτοκράτορος Αδριανού και η Αγία Πελαγία επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού.

Σφιγκτήρας Αντιχείρων:

Μια από τις πλέον ύπουλες συσκευές βασανιστηρίων του Μεσαίωνα, αφού το θύμα δεν πέθαινε από την εφαρμογή της, υπέφερε απλώς από αβάσταχτους πόνους. Τρεις μεταλλικές μπάρες ασφάλιζαν τους αντίχειρες του θύματος, με το μεταλλικό έλασμα να συνθλίβει τα δάχτυλα ανεπανόρθωτα. Οι βίδες αντίχειρα αποτελούσαν μάλιστα «ανθρωπιστική» εξέλιξη παλιότερης συσκευής, που «έλιωνε» και τα 10 δάχτυλα του θύματος. Οι πρώτες αναφορές για τη χρήση τους κάνουν λόγο για τον ρωσικό στρατό, ως τρόπο τιμωρίας για την απείθεια των στρατιωτών...

Το παλούκι:

Το να καείς πάνω στο παλούκι ήταν συνήθως η τελευταία στάση στο μακάβριο ταξίδι του βασανισμού, μιας και η τεχνική αυτή ήταν μοιραία για τη ζωή του θύματος. Σε επίπεδο ιδεών, η λειτουργία του παλουκιού παραήταν απλή: ένας σωρός από ξερά ξύλα με ένα παλούκι στο κέντρο, γύρω από το οποίο δενόταν το θύμα, ήταν το λαχταριστό σκηνικό για μια φωτιά που θα τον κατέκαιγε. Έπαιρνε συνήθως μισή ώρα μέχρι να χάσει το θύμα τις αισθήσεις του, όταν ωστόσο ο άνεμος απομάκρυνε τη φλόγα από το ανθρώπινο κορμί, το βασανιστήριο μπορούσε να κρατήσει μέχρι και 2 ώρες. Το παλούκι ήταν ο τελευταίος σταθμός στο βασανιστήριο, το σώμα ήταν λοιπόν ήδη κακοποιημένο μέχρι να φτάσει η ώρα του για την πυρά. Οι Ιεροεξεταστές έδωσαν μάλιστα στον τροχό μια άλλη νότα φρίκης: πριν να δεθεί το σώμα στο παλούκι, η γλώσσα του θύματος γινόταν «σάντουιτς» ανάμεσα σε δύο καυτές πλάκες σιδήρου. Κι αυτό γιατί η πρησμένη γλώσσα του θύματος το εμπόδιζε να μιλήσει καθαρά, κάνοντας κατόπιν τις κραυγές του πάνω στη φωτιά ακόμα πιο τρομακτικές, ακόμα πιο συναρπαστικές για το αδηφάγο πλήθος!

Ο κλοιός:

Ο εγκεφαλικός κλοιός παρέμεινε σε χρήση ακόμα περισσότερο και από το παλούκι. Δύο παράλληλες ξύλινες επιφάνειες ασφάλιζαν τον λαιμό και τους καρπούς του θύματος, αφήνοντάς το έρμαιο στις κολασμένες βουλές του δήμιου. Ο κλοιός δεν αποτελούσε συσκευή βασανισμού από μόνος του, αν και σίγουρα δεν θα ένιωθε άνετα ο άνθρωπος μέσα του. Η συσκευή τοποθετούνταν σε δημόσια θέα με σκοπό να ταπεινωθεί και να εξευτελιστεί το θύμα για τα κρίματά του. Το κοινό εκσφενδόνιζε αντικείμενα κατά του εγκληματία, από περιττώματα, μουχλιασμένα λαχανικά και νεκρά ζώα μέχρι πέτρες και άλλα αντικείμενα. Η «θητεία» στον κλοιό διαρκούσε ανάλογα με το αδίκημα και τις ορέξεις του κόσμου, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που τα θύματα δέρνονταν μέχρι θανάτου από το πλήθος. Και βέβαια ο κλοιός χρησιμοποιούνταν συχνά με συνδυασμό με άλλες φρικιαστικές τεχνικές, όπως μαστίγωση ή ακόμα και ακρωτηριασμός. Οι βρετανικές Αρχές σημάδευαν μάλιστα το πρόσωπο του κακοποιού με ένα «σημάδι ντροπής», που ποίκιλλε από ακρωτηριασμό ενός ή και των δύο αυτιών ή κατακόρυφη χάραξη της μύτης...

Η κόρη του οδοκαθαριστήΗ αποτρόπαιη συσκευή ανακαλύφθηκε και ονομάστηκε έτσι από τον Βρετανό Skevington, γι' αυτό και πολλές φορές αναφέρεται ως «δεσμά του Skeffington». Αποτελείται από έναν σιδερένιο κρίκο με έναν σφιγκτήρα στο κέντρο του. Το θύμα έπρεπε να συρθεί σκυφτό στη συσκευή, την ώρα που αυτή ασφαλιζόταν περιστρεφόμενη γύρω από την πλάτη του. Ο δήμιος χρησιμοποιούσε τη βίδα για να σφίξει κατά βούληση τον κλοιό, συνθλίβοντας το θύμα ολοένα και περισσότερο στην αθέλητη συσπείρωσή του. Εντέλει, στέρνο και πλευρά έσπαζαν, την ώρα που η σπονδυλική στήλη γινόταν κομμάτια. Κι όταν το πράγμα έπρεπε να γίνει θανατηφόρο, ο κλοιός έκλεινε τόσο πολύ που το αίμα εκτοξευόταν από τις κοιλότητες του σώματος. Η βασίλισσα Ελισάβετ Ι της Βρετανίας χρησιμοποιούσε ευρέως την τεχνική κατά των Προτεσταντών που κατηγορούσε για εθνική προδοσία...

 

Σιδηρά Κόρη (Iron Maiden)

Πρόκειται για ένα σιδερένιο κουβούκλιο που βρέθηκε στην Νυρεμβέργη. Το εσωτερικό της συσκευής καλύπτεται από προσεκτικά τοποθετημένα αιχμηρά αντικείμενα με σκοπό να βασανίσουν τον ατυχή άνθρωπο που θα καταλήξει στο εσωτερικό του. Τα καρφιά καταλήγουν στα μάτια, στο στήθος και την πλάτη του θύματος αλλά αποφεύγουν να τραυματίσουν κάποιο ζωτικής σημασίας όργανο αφήνοντας το θύμα να αιμορραγεί και να υποφέρει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Πρόκειται για τόσο διαβολική συσκευή που για χρόνια πιστευόταν ότι ανήκε στη μυθιστορηματική φαντασία ή σε λαϊκούς θρύλους. Κι όμως, υπήρξε! Οι διπλές πόρτες της κατακόρυφης σαρκοφάγου, που διέθεταν καρφιά στις εσωτερικές τους επιφάνειες, άνοιγαν από μπροστά για να μπει το θύμα μέσα στη συσκευή. Κι όταν έκλειναν οι πόρτες της κολάσεως, τα στρατηγικά τοποθετημένα καρφιά έβλαπταν ανεπανόρθωτα τα ζωτικά όργανα του ανθρώπου. Υπήρχε ωστόσο ένα «τυράκι» στην όλη ιστορία: τα καρφιά ήταν σχετικώς κοντά, για να μην αποβούν τα τραύματα μοιραία αμέσως. Αντιθέτως, το θύμα σφάδαζε από τον πόνο και πέθαινε τελικά από αιμορραγία μερικές ώρες αργότερα. Και το κερασάκι στην τούρτα

ήταν φυσικά τα καρφιά που είχαν τοποθετηθεί επίτηδες για να βγάζουν τα μάτια του θύματος. Η πρώτη σιδηρά κυρία βρέθηκε το 1800 σε κάστρο της Νυρεμβέργης, γεγονός που απέδειξε ότι δεν ήταν ζοφερή φαντασία αλλά ακόμα ζοφερότερη πραγματικότητα. Μια παραλλαγή που ανακαλύφθηκε στην Ισπανία είχε τη μορφή της Παρθένου Μαρίας, ενώ διέθετε εσωτερικό μηχανισμό που έκαναν τα καρφιά της σαρκοφάγου να «αγκαλιάζουν» το θύμα...

Ο αποκολλητής στήθουςΟι μεσαιωνικοί βασανιστές επιφύλασσαν ειδική μεταχείριση στις γυναίκες, με τεχνικές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της θηλυκότητας. Μοιχαλίδες, αιρετικές ή απλώς βλάσφημες βασανίζονταν σεξουαλικά με ομαδικούς βιασμούς και καταναγκαστική θητεία σε οίκους ανοχής. Όταν ωστόσο το πράγμα απαιτούσε δημόσιο ευτελισμό, τα όργανα του βασανισμού γίνονταν πιο ευφάνταστα. Οι δήμιοι είχαν μια περίεργη εμμονή με το γυναικείο στήθος, το οποίο καιγόταν, σημαδευόταν ή απλά ακρωτηριαζόταν. Η χειρότερη συσκευή απ' όλες ήταν ο αποκολλητής στήθους, μια μεταλλική λαβίδα που τρυπούσε τη σάρκα του μαστού. Το θύμα δενόταν στον τοίχο και το βίαιο τράβηγμα της λαβίδας, που ήταν αγκιστρωμένη στο στήθος, το έσκιζε σε κομμάτια. Η τεχνική χρησιμοποιούνταν ευρέως ως τιμωρία ή ανακριτική μέθοδος...

Το αχλάδι της οδύνηςΑν υπήρχε κάτι χειρότερο από τον αποκολλητή στήθους -αν και απίθανο-, είναι αναμφίβολα το αχλάδι της οδύνης. Η συσκευή που ομοίαζε σε αχλάδι, με το σώμα του αχλαδιού να αποτελείται από 4 μεταλλικά «φύλλα», εισχωρούσε στο αιδοίο, τον πρωκτό ή το στόμα της γυναίκας, ανάλογα με το αδίκημα που είχε διαπράξει: στο στόμα για τις αιρετικές, στις άλλες κοιλότητες για τις ομοφυλόφιλες, μοιχαλίδες ή απλώς μάγισσες. Όταν το αχλάδι εισχωρούσε αρκετά, τα μεταλλικά του φύλλα άνοιγαν προκαλώντας εκτεταμένη εσωτερική ζημιά. Η συσκευή σπάνια αποδεικνυόταν θανατηφόρα, ενώ επίσης σπανίως χρησιμοποιούταν μόνη της: ακολουθούσαν μια σειρά από εξίσου φρικιαστικά βασανιστήρια ειδικά για γυναίκες...

Το όνομα του δόθηκε από την ομοιότητα του μηχανισμού με το σχήμα του φρούτου. Βασανιστήριο που λαμβάνει σάρκα και οστά στις ερωτικές περιπτύξεις. Στη γυναίκα εισάγεται στο αιδοίο της ενώ στον άνδρα είτε στο στόμα είτε στα οπίσθια του.Όταν είναι μέσα στο σώμα του θύματος ο βασανιστής αρχίζει να γυρνά τη λαβή κι ένας απλός μηχανισμός επεκτείνει δυο αιχμηρά φύλλα που υπάρχουν στο αχλάδι, τα αρχίζουν να σφίγγουν σαν μέγγενη τα μέσα, προκαλώντας σοβαρούς ακρωτηριασμούς…

Ο τροχός

Γνωστός με πολλά ονόματα, όπως τροχός σύνθλιψης ή τροχός της Αικατερίνης, ο μηχανισμός συγκαταλέγεται σε μια από της πιο επίπονες του είδους.Ο τροχός αποτελούσε μια μέθοδο βασανιστικής εκτέλεσης, αρχικά στην Αρχαία Ελλάδα, που είναι και ο τόπος έμπνευσής του, και κατόπιν στη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Ρωσία.Περισσότερο συσκευή επίπονης θανάτωσης παρά μέσω βασανισμού, το θύμα δενόταν στο πλάι της του τροχού και ένας δήμιος χρησιμοποιώντας ένα σφυρί ή μια σιδερένια βέργα έσπαγε όλα τα κόκαλα του θύματος. Το τελευταίο έκανε ώρες ή και μέρες πριν αποδημήσει εις Κύριον, ενώ λίγοι τυχεροί, τύγχαναν ελέους δεχόμενοι θανάσιμα κτυπήματα στο στομάχι ή το στήθος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

http://www.newsbeast.gr/world/arthro/471315/oi-frikiastikoteres-efeureseis-vasanistirion/

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B9

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CF%87%CF%8C%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B3%CF%81%CF%8C_%CF%80%CF%85%CF%81

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B1

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BF_%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%8C

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%BF

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B9

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CF%8C%CE%BC%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

http://www.tmth.gr/sciencerelated/61-mathematics/342-aravikoi-arithmoi-kai-i-simasia-toys

4η ομάδα

Θέμα ομάδας<< Νεότερη ιστορία ως το 1980>>

Μέλη ομάδας:Βουγιουκλάκης Μάρκος Γαβριηλίδης Νίκος Γκέκα Γκρεσίλντα Δουβλέκας Πέτρος Δραγκιώτης Γιώργος

Εισαγωγή

Στην εργασία μας θα δείτε ΓΙΑΤΙ,ΠΩΣ , ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ εφευρέθηκαν οι εφευρέσεις από την χρονολογία 1953-1980. Αυτές οι χρονολογίες αποτελούν εφευρέσεις της Προιστορίας μέχρι σήμερα . Αρχικά παρουσιάζουμε πληροφορίες για την έγχρωμη τηλεόραση και τα κατεψυγμένα τρόφιμα. Στη συνέχεια ακολουθούν διάφορες πληροφορίες για το εμβόλιο κατά της πολυεμελίτιδας , το διορθρωτικό υγρό ,το χάπι και το ράδιο τρανσίστορς. Ύστερα ακολουθεί αναφορά στους φακούς επαφής, στην κασέτα μαγνητοφώνου και στη συσκευή φαξ. Ακόμη αναφέρουμε για τα ρολόγια Quartz,για το κομπιουτεράκι της τσέπης και την ψηφιακή τηλεόραση. Τελειώνουμε την εργασία μας παρουσιάζοντας πληροφορίες για το γουόκμαν και τα βιντεοπαιχνιδια.

‘Εγρωμη τηλεόραση φίλμ υψηλών προδιαγραφών

Η τηλεόραση δεν εφευρέθηκε από έναν άνθρωπο. Η σειρά των γεγονότων τα οποία οδήγησαν στην τηλεόραση άρχισαν το 1817. Αρχικά, το τηλεοπτικό σήμα ήταν ασπρόμαυρο. Αργότερα επιχειρήθηκε η μετάδοση έγχρωμου σήματος. Τέθηκε ως απαραίτητη προϋπόθεση η συμβατότητα μεταξύ ασπρόμαυρων και έγχρωμων εκπομπών. Το 1956 ένα μικρό δίκτυο στο Σικάγο πέτυχε την πρώτη έγχρωμη πειραματική αναμετάδοση όπου καθιερώθηκε οριστικά στις ΗΠΑ το 1962 και στην υπόλοιπη Ευρώπη το 1967. Η έγχρώμη τηλεόραση βασιζόταν σε μέθοδο που πρώτος πρότηνε ο Τζον Μπερντ, τη μέθοδο της κλασσική αρχή της τριχρωμίας, δηλ. στην ανάλυση της εικόνας στα τρία βασικά χρώματα (κόκκινο, πράσινο και γαλάζιο) και έπειτα στην υπέρθεση των τριών εικόνων που προκύπτουν απ` αυτή. Σήμερα χρησιμοποιούνται σωλήνες που περιέχουν οθόνες οι οποίες αποτελούνται από πολυάριθμα στοιχεία, που το καθένα τους μπορεί να δώσει ένα από τα τρία χρώματα που προαναφέρθηκαν, όταν διεγερθεί σε φθορισμό. Ένας τέτοιος σωλήνας αποτελείται από τρία ηλεκτρονικά πυροβόλα, που το καθένα απ` αυτά μπορεί να διεγείρει στοιχεία μόνο του ενός από τα βασικά χρώματα.

Κατεψυγμένα Τρόφιμα

Ως μέθοδος συντήρησης, η κατάψυξη χρησιμοποιείται όταν η ψύξη δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.Η κατάψυξη έχει διευκολύνει τη συντήρηση νωπών τροφίμων για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Παρά την κοινή αντίληψη ότι τα κατεψυγμένα τρόφιμα είναι κατώτερης ποιότητας, η κατάψυξη είναι η μέθοδος που συντηρεί τις οργανοληπτικές (γεύση, χρώμα, άρωμα) και θρεπτικές ιδιότητες των τροφίμων καλύτερα από κάθε άλλη μέθοδο, αρκεί βέβαια τα τρόφιμα να έχουν την ίδια ποιότητα με τα νωπά, να αποφεύγεται η επαναψυξή τους και να τηρούνται οι σωστοί όροι μαγειρέματος.

Ως μέθοδος συντήρησης, η κατάψυξη χρησιμοποιείται όταν η ψύξη δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.Η κατάψυξη έχει διευκολύνει τη συντήρηση νωπών τροφίμων για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Παρά την κοινή αντίληψη ότι τα κατεψυγμένα τρόφιμα είναι κατώτερης ποιότητας, η κατάψυξη είναι η μέθοδος που συντηρεί τις οργανοληπτικές (γεύση, χρώμα, άρωμα) και θρεπτικές ιδιότητες των τροφίμων καλύτερα από κάθε άλλη μέθοδο, αρκεί βέβαια τα τρόφιμα να έχουν την ίδια ποιότητα με τα νωπά, να αποφεύγεται η επαναψυξή τους και να τηρούνται οι σωστοί όροι μαγειρέματος.

Η κατάψυξη, όπως προαναφέραμε διατηρεί τις θρεπτικές ουσίες στους ιστούς των τροφών και αποτρέπει το σάπισμά τους, διότι μικρόβια παθογόνα και μη παθογόνα αδρανοποιούνται τελείως

(πολλά πεθαίνουν) στους -180 C. Στην θερμοκρασία αυτή όμως εξακολουθεί να υπάρχει ενεργότητα των ενζύμων αν και είναι αρκετά χαμηλότερη.Επομένως, υπάρχει περιορισμός των ενζυμικών αντιδράσεων χωρίς ωστόσο να επιτυγχάνεται πλήρης αδρανοποίηση των ενζύμων.

Ράδιο Τρανσίστορς

Ένα ραδιόφωνο τρανζίστορ είναι ένα μικρό φορητό ραδιοφωνικό δέκτη που χρησιμοποιεί τρανζίστορ με βάση το κύκλωμα . Μετά την ανάπτυξή τους το 1954 , που κατέστη δυνατή με την ανακάλυψη του τρανζίστορ το 1947 , που έγινε η πιο δημοφιλής ηλεκτρονική συσκευή επικοινωνίας στην ιστορία , με τα δισεκατομμύρια που παράγονται κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970 . Μέγεθος τσέπης τους προκάλεσε μια αλλαγή σε δημοφιλή συνήθειες ακρόαση μουσικής , επιτρέποντας στους ανθρώπους να ακούσετε μουσική οπουδήποτε πήγαν . Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1980 φτηνά AM ραδιόφωνα τρανζίστορ αντικαταστάθηκαν από τις συσκευές με την υψηλότερη ποιότητα ήχου , φορητές συσκευές αναπαραγωγής CD , προσωπικές συσκευές αναπαραγωγής ήχου , και κουτιά έκρηξη.. Πριν από το τρανζίστορ εφευρέθηκε , τα ραδιόφωνα που χρησιμοποιούνται σωλήνες κενού . Μολονότι ραδιόφωνα σωλήνα φορητή κενό παρήχθησαν , ήταν ογκώδη και βαριά λόγω των μεγάλων στηλών και μετασχηματιστές που απαιτούνται από την υψηλή κατανάλωση ενέργειας των σωλήνων κενού.

Bell Laboratories κατέδειξε το πρώτο τρανζίστορ στις 23 Δεκεμβρίου , 1947. [ 1 ] Η επιστημονική ομάδα στα Bell Laboratories υπεύθυνος για τον ενισχυτή στερεάς κατάστασης περιλαμβάνεται ο William Shockley , Γουόλτερ Χάουζερ Μπράταιην , και ο John Bardeen . [ 2 ] Μετά την απόκτηση προστασίας με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας , η εταιρεία πραγματοποιήθηκε σε συνέντευξη τύπου στις 30 Ιουνίου του 1948 , κατά την οποία αποδείχθηκε ένα ραδιόφωνο τρανζίστορ πρωτότυπο . [ 3 ]

Υπάρχουν πολλοί διεκδικητές του τίτλου της πρώτης εταιρείας να παράγει πρακτικά ραδιόφωνα τρανζίστορ , συχνά λανθασμένα αποδίδεται στη Sony ( αρχικά Τόκιο Τηλεπικοινωνίες Engineering Corporation ) . Texas Instruments απέδειξε all- τρανζίστορ AM ( διαμόρφωση πλάτους ) ραδιόφωνα το συντομότερο 25 Μαΐου του 1954 , [ 4 ] [ 5 ], αλλά η απόδοσή τους ήταν πολύ χαμηλότερη από εκείνη των ισοδύναμων μοντέλων σωλήνα κενού . Μια εφαρμόσιμη ραδιόφωνο όλα - τρανζίστορ αποδείχθηκε σε Αύγουστο 1953 στο Ντίσελντορφ Radio Έκθεση από τη γερμανική εταιρεία Intermetall . [ 6 ] Χτίστηκε με τέσσερα χειροποίητα τρανζίστορ Intermetall του , με βάση το 1948 εφεύρεση του " Transistron " σημείο -germanium -Επικοινωνία τρανζίστορ από τον Herbert Mataré και Heinrich Ουέλκερ . Ωστόσο , όπως και με τις πρώτες μονάδες της Texas Instruments ( και άλλοι ) μόνο πρωτότυπα κατασκευάστηκαν ποτέ ? ποτέ δεν τέθηκε σε εμπορική παραγωγή . RCA είχε αποδειχθεί ένα πρωτότυπο ραδιόφωνο τρανζίστορ ήδη από το 1952 και είναι πιθανό ότι και οι άλλοι κατασκευαστές ραδιόφωνο σχεδίαζαν ραδιόφωνα τρανζίστορ της δικής τους , αλλά η Texas Instruments και Regency τμήματος του ΙΔΕΑ , ήταν η πρώτη που προσφέρει ένα μοντέλο παραγωγής που αρχίζει τον Οκτώβριο 1954. Η χρήση των τρανζίστορ αντί των σωλήνων κενού , όπως τα στοιχεία ενισχυτή σημαίνει ότι η συσκευή ήταν πολύ μικρότερη , απαιτείται πολύ λιγότερη ενέργεια για να λειτουργήσει από ένα σωλήνα ραδιόφωνο , και ήταν πιο ανθεκτικό στους κραδασμούς . Δεδομένου ότι η βάση τρανζίστορ αντλεί ρεύμα , αντίσταση εισόδου είναι χαμηλή σε αντίθεση με την υψηλή αντίσταση εισόδου των σωλήνων κενού . [ 8 ] Επέτρεψε επίσης " instant- on" , αφού δεν υπήρχαν τα νήματα για να ζεσταθεί . Το τυπικό φορητό ραδιόφωνο σωλήνας της δεκαετίας ήταν περίπου το μέγεθος και το βάρος ενός κυτίου γεύματος , και περιείχε αρκετές βαρύ, μη - επαναφορτιζόμενες Μπαταρίες- μία ή περισσότερες λεγόμενες μπαταρίες "Α" για τη θέρμανση των νηματίων του σωλήνα και ένα μεγάλο 45- έως 90 -volt " Β " μπαταρία για την τροφοδοσία των κυκλωμάτων σήματος . Συγκριτικά , το ραδιόφωνο τρανζίστορ θα μπορούσε να χωρέσει σε μια τσέπη και ζύγιζε μισό κιλό ή λιγότερο , και τροφοδοτείται από τυποποιημένες μπαταρίες φακό ή μια ενιαία συμπαγή μπαταρία 9 βολτ . Η γνωστή πλέον μπαταρία 9 βολτ εισήχθη για την τροφοδοσία ραδιόφωνα τρανζίστορ .

Ακροατές πραγματοποιήθηκε μερικές φορές ένα ολόκληρο ραδιόφωνο τρανζίστορ άμεσα κατά την πλευρά της κεφαλής , με το μεγάφωνο στο αυτί , για να ελαχιστοποιηθεί το « κασσιτερώδης " θόρυβο που προκαλείται από την υψηλή συχνότητα συντονισμού

μικρό ηχείο του . Τα περισσότερα ραδιόφωνα περιλαμβάνονται υποδοχές ακουστικών και ήρθε με μόνο ακουστικά που παρέχονται μόνο μέτρια ποιότητα αναπαραγωγής ήχου. Για τους καταναλωτές είναι εξοικειωμένοι με το ακουστικό - ακουστική εμπειρία του ραδιοφώνου τρανζίστορ , το πρώτο Sony Walkman κασετόφωνο , με ένα ζευγάρι υψηλής πιστότητας στερεοφωνικά ακουστικά , θα παρέχει ένα πολύ αντίθεση της οθόνης του πιστότητα ήχου . Δύο εταιρείες που εργάζονται μαζί , η Texas Instruments του Ντάλας , Τέξας και Βιομηχανικής Ανάπτυξης Μηχανικών Associates ( IDEA ) της Ινδιανάπολης , Ιντιάνα , ήταν πίσω από τα αποκαλυπτήρια της Αντιβασιλείας TR - 1 , το πρώτο εμπορικά παράγεται ραδιόφωνο τρανζίστορ στον κόσμο . Προηγουμένως , η Texas Instruments ήταν παραγωγή οργάνων για τη βιομηχανία πετρελαίου και τον εντοπισμό συσκευών για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και η ιδέα χτισμένο σπίτι τηλεόρασης ενισχυτές κεραίας . Οι δύο εταιρείες συνεργάστηκαν για την TR - 1 , που αναζητούν να αυξήσουν τα έσοδά τους για τις αντίστοιχες εταιρείες τους από το σπάσιμο σε αυτό το νέο τομέα προϊόντων . [ 3 ] Τον Μάιο του 1954, η Texas Instruments είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί ένα πρωτότυπο και έψαχνε για μια καθιερωμένη κατασκευαστής ραδιόφωνο να αναπτύξουν και να εμπορεύεται ένα ραδιόφωνο χρησιμοποιώντας τρανζίστορ τους . ( Ο Επικεφαλής Μηχανικός Έργου για το σχεδιασμό ραδιόφωνο στην έδρα της Texas Instruments στο Ντάλας του Τέξας ήταν ο Paul D. Davis , Jr, ο οποίος είχε ένα πτυχίο Ηλεκτρολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Southern Methodist . Είχε ανατεθεί το έργο λόγω της εμπειρίας του με το ραδιόφωνο μηχανικής στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο . ) Κανένας από τους μεγάλους κατασκευαστές , συμπεριλαμβανομένων ραδιόφωνο RCA , Philco , και Emerson ενδιαφέρονταν . Ο Πρόεδρος της ΙΌ.Ε.Α. κατά τη χρονική στιγμή , Ed Tudor , άρπαξαν την ευκαιρία για την κατασκευή του TR - 1 , την πρόβλεψη των πωλήσεων των τρανζίστορ σε « 20 εκατομμύρια ραδιόφωνα σε τρία χρόνια » . [ 9 ] Το Regency TR - 1 είχε ανακοινωθεί στις 18 Οκτωβρίου 1954 από το Regency Διεύθυνση του ΙΔΕΑ , τέθηκε προς πώληση τον Νοέμβριο του 1954, και ήταν το πρώτο πρακτικό ραδιόφωνο τρανζίστορ που έγιναν σε οποιαδήποτε σημαντική αριθμούς . Billboard ανέφερε το 1954 ότι « το ραδιόφωνο έχει μόνο τέσσερα τρανζίστορ . Ενεργεί ως ένας συνδυασμός μίκτη - ταλαντωτή , το ένα ως έναν ενισχυτή ήχου , και τα δύο ως ενισχυτές ενδιάμεσης συχνότητας . » [ 10 ] Ένα έτος μετά την απελευθέρωση του TR - 1 πωλήσεις πλησίασε τις 100.000 . Η εμφάνιση και το μέγεθος του TR - 1 έγινε ευνοϊκά δεκτή, αλλά οι μελέτες για τις επιδόσεις του TR - 1 ήταν συνήθως αρνητικές . [ 9 ]

Το Regency TR - 1 είναι κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Richard C. Koch , US 2892931 , πρώην μηχανικός του έργου του ΙΔΕΑ. Τον Φεβρουάριο του 1955, η δεύτερη το ραδιόφωνο τρανζίστορ , το 8 - TP - 1 , εισήχθη με τη Raytheon . Ήταν ένα μεγαλύτερο φορητό ραδιόφωνο τρανζίστορ , συμπεριλαμβανομένων μια επεκτατική ηχείο τεσσάρων ιντσών και τέσσερις επιπλέον τρανζίστορ ( το TR - 1 χρησιμοποιείται μόνο τέσσερις ) . Ως αποτέλεσμα, η ποιότητα του ήχου ήταν πολύ καλύτερη από ό, τι το TR- 1 . Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα των 8 - ΤΡ- 1 ήταν αποτελεσματική κατανάλωση της μπαταρίας του. Τον Ιούλιο του 1955 η πρώτη θετική αναθεώρηση του ένα ραδιόφωνο τρανζίστορ εμφανίστηκε στις εκθέσεις των καταναλωτών που είπε, " Τα τρανζίστορ σε αυτό το σύνολο δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε μια προσπάθεια να κατασκευάσει το μικρότερο ραδιόφωνο στην αγορά , και καλή απόδοση δεν έχει θυσιαστεί . " Μετά την επιτυχία του 8 - TP - 1 , Zenith , RCA , Dewald , και Crosley άρχισε να πλημμυρίζει την αγορά με επιπλέον μοντέλα τρανζίστορ ραδιόφωνο.Chrysler και Philco ανακοίνωσε ότι είχαν αναπτυχθεί και παράγεται το πρώτο all- τρανζίστορ ραδιόφωνο του αυτοκινήτου του κόσμου στο 28 Απρίλη 1955 έκδοση της Wall Street Journal . [ 11 ] Chrysler έκανε το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου όλα - τρανζίστορ , Mopar 914HR μοντέλο , που διατίθεται ως " επιλογή " το φθινόπωρο του 1955 για τη νέα γραμμή του 1956 Chrysler Imperial και αυτοκίνητα , η οποία χτύπησε το πάτωμα εκθεσιακό χώρο στις 21 Οκτωβρίου , 1955. το all - τρανζίστορ ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ήταν μια επιλογή 150 δολάρια .

Εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας

Δύο τύποι εμβολίων χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο για να καταπολεμήσουν τον ιό. και οι δύο τύποι προάγουν την ανοσία στον ιό μπλοκάροντας αποτελεσματικά τη μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο προστατεύοντας έτσι όχι μόνο τους εμβολιασθέντες αλλά και την ευρύτερη κοινότητα.

Το πρώτο υποψήφιο εμβόλιο βασισμένο σε έναν ορότυπο ενός ζωντανού αλλά εξασθενημένου ιού αναπτύχθηκε από την ιολόγο Hilary Koprowski. Το πρωτότυπο εμβόλιο είχε δοθεί σε ένα οχτάχρονο αγόρι στις 27 Φεβρουαρίου 1950. Η Koprowski συνέχιζε να δουλεύει πάνω στο εμβόλιο όλο το 1950 και οδήγησε σε μεγάλης κλίμακας δοκιμές στο τότε Βελγικό Κογκό και στον

εμβολιασμό εφτά εκατομμυρίων παιδιών στην Πολωνία ενάντια στους ορότυπους 1 και 2 μεταξύ του 1958 και του 1960

Το δεύτερο ανενεργό εμβόλιο ιού αναπτύχθηκε το 1952 από τον Jonas Salk στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και ανακοινώθηκε στον κόσμο στις 2 Απριλίου το 1955. ΤΟ εμβόλιο Salk ή εμβόλιο ανενεργού ιού της πολιομυελίτιδας το οποίο βασίστηκε σε ιο που μεγαλώνει στα κύτταρα από νεφρό ενός τύπου πιθήκου ( vero κυτταρική σειρά )το οποίο απενεργοποιείται χημικά με φορμαλδεΰδη. Μετά από 2 δόσεις αυτού του εμβολίου πάνω από 90 % των ατόμων ανέπτυξαν προστατευτικά αντισώματα και στους 3 ορότυπους του ιού και το 99% από αυτούς ήταν άνοσο στους ιούς μετά από 3 δόσεις.

Ακολούθως, ο Albert Sabin ανέπτυξε ένα άλλο ζωντανό λαμβανόμενο από το στόμα εμβόλιο. Πάρθηκε από το πέρασμα του ιού μέσα από μη ανθρώπινα κύτταρα κάτω από μειωμένες θερμοκρασίες. Ο εξασθενημένος ιος που περιέχει αναπαράγεται πολύ αποτελεσματικά στο έντερο, τον κύριο τόπο μόλυνσης και αναπαραγωγής του ιού της πολιομυελίτιδας αλλά το στέλεχος του ιου δεν μπορεί να αναπαραχθεί στο νευρικό ιστό αποτελεσματικά . Μία μόνο δόση αυτού του εμβολίου Sabin από το στόμα προκαλεί ανοσία και στους 3 ορότυπους του ιού σε 50 % των δεκτών ,ενώ 3 δόσεις προκαλούν ανοσία στο 95 % των δεκτών.

Οι ανθρώπινες δοκιμές για αυτό το εμβόλιο ξεκίνησαν το 1957 και το 1958 επιλέχθηκε σε διαγωνισμό ανάμεσα στα ζωντανά εμβόλια της Κoprowsky και αλλά εμβόλια από το αμερικάνικο ινστιτούτο υγείας. Αδειοδοτήθηκε το 1960 και γρήγορα έγινε το μόνο εμβόλιο για τον ιο της πολιομυελίτιδας που χρησιμοποιείται στον κόσμο. Επειδη το εμβόλιο αυτό που λαμβάνεται από το στόμα είναι φθηνό, εύκολο για να το χορηγήσεις και προκαλεί εξαιρετική ανοσία στο λεπτό έντερο 9 το οποίο βοηθά στην πρόληψη της λοίμωξης από ιο άγριο τύπου σε χώρες όπου υπάρχει επιδημία ) έγινε το εμβόλιο επιλογής για να ελεγχθει ο ιός σε πολλές χώρες . Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις ( 1 στις 750000) ο εξασθενημένος ιός μετατρέπεται σε μορφή που μπορεί να προκαλέσει παράλυση . Έτσι οι περισσότερες βιομηχανικές χώρες στραφήκαν στο τύπου salk εμβόλιο το οποίο δεν μπορεί να αναστραφεί, ως το μόνο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας ή σε συνδυασμό με το στοματικό .

Bette Nesmith Graham: Διορθωτικό Υγρό

Η Bette Nesmith Graham, μια αμερικανίδα τυπογράφος και διαφημίστρια κατάφερε να εξοντώσει τα τυπογραφικά λάθη το 1951 εφευρίσκοντας το πρώτο διορθωτικό υγρό (το γνωστό μας Μπλάνκο) στην κουζίνα της. Την εποχή, πριν την εμφάνιση του πλήκτρου delete, η γραμματέας Bette Nesmith Graham χρησιμοποιούσε λευκή τέμπερα για να καλύψει τα τυπογραφικά της λάθη. Πέρασε πολλά χρόνια προσπαθώντας να τελειοποιήσει και να φτιάξει την πρώτη παρτίδα του διορθωτικού υγρού με τη χρήση ενός μπλέντερ κουζίνας. Μετά από πολύ πειραματισμό και αφού απολύθηκε επειδή σπαταλούσε πολύ χρόνο για να διανείμει τα προϊόντα της ως πειραματικά, έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1958. Η Gillette αγόρασε την επιχείρησή της το 1979 για $ 47.500.000. Και αυτό δεν είναι τυπογραφικό λάθος.

Φακός επαφήςΟ φακός επαφής  είναι ένα διορθωτικό, κοσμητικό ή και θεραπευτικό μέσο που χρησιμοποιείται από ανθρώπους με προβλήματα όρασης όπως μυωπία, αστιγματισμό, υπερμετρωπία και πρεσβυωπία. Είναι μια μικρή φακοειδής οφθαλμική πρόθεση, που τοποθετείται πάνω στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού. Χρειάζεται το βλεφάρισμα του ματιού ώστε να παίρνει το δάκρυ για καθαρίζεται και να μη θολώνει αλλά και για να παραμένει στη θέση της.

Υπάρχουν δύο τύποι φακών επαφής:

Οι μαλακοί φακοί επαφήςΟι μαλακοί φακοί επαφής είναι οι πιο συνηθισμένοι ως προς την χρήση τους. Είναι πολύ άνετοι, συνηθίζονται στο μάτι από την πρώτη κιόλας εφαρμογή και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αθλήματα χωρίς να υπάρχει ο φόβος που υπήρχε με τα γυαλιά. Μπορούν να συνδυαστούν με χρώμα. Οι μαλακοί όμως δεν μπορούν να συνδυαστούν σε κάποιες περιπτώσεις φαρμακευτικής αγωγής. Επίσης, απορροφούν νερό από το μάτι κι έτσι αν ο χρήστης πάσχει από ξηροφθαλμία έχει ενοχλήσεις.

Οι ημίσκληροι αεροδιαπερατοί φακοί επαφήςΟι ημίσκληροι φακοί επαφής δεν είναι και πολύ συνηθισμένοι, κυρίως λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που απαιτείται για την προσαρμογή τους. Διαρκούν όμως περισσότερο από τους μαλακούς, δεν απορροφούν νερό, επιτρέπουν περισσότερο οξυγόνο να περνά στο μάτι και ταυτόχρονα μπορούν να συνδυαστούν με σχεδόν οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή. Υπάρχει όμως συχνά κίνδυνος αποκόλλησης από το μάτι ή και μετακίνησης από το οπτικό πεδίο του ματιού.

Σε σχέση με τη διάρκειά τους, υπάρχουν 4 τύποι φακών επαφής:

ΗμερήσιοιΚάθε φακός χρησιμοποιείται για μία ημέρα και μετά πετιέται, χωρίς αποστείρωση. Ιδανικοί φακοί για τη θάλασσα και τα σπορ, καθώς και για χρήση μαζί με φαρμακευτική αγωγή (κολλύρια), σε περίπτωση που ακολουθείται κάποια αγωγή για τα μάτια αλλά υπάρχει ανάγκη να φορεθούν φακοί επαφής για τη σωστή δυνατότητα όρασης του χρήστη.

ΔεκαπενθήμεροιΦακοί που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για 15 ημέρες μετά την αποσφράγιση τους. Πρέπει να απολυμαίνονται κανονικά κάθε βράδυ με τη χρήση υγρών για μαλακούς φακούς επαφής.

ΜηνιαίοιΟι φακοί που ανοίγονται, μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την ημέρα που ανοίγονται έως τις επόμενες τριάντα. Κάθε βράδυ χρειάζεται να αποστειρώνονται στην θήκη τους με ειδικό υγρό. Υπάρχουν παραλλαγές των μηνιαίων, όπως διμηναίοι και τριμηνιαίοι.

Δεκαπενθήμεροι ή Μηνιαίοι συνεχούς ή παρατεταμένης χρήσεως

Φακοί με μεγάλη αεροδιαπερατότητα σε οξυγόνο που επιτρέπουν στον χρήστη να κοιμάται και με αυτούς και να τους φοράει έως και 30 μέρες συνεχόμενα, σύμφωνα με την αδειοδότηση και έγκριση που έχουν λάβει οι κατασκευαστές τους από διάφορα υγειονομικά όργανα όπως το FDA. Τα τελευταία χρόνια, όμως, θεωρείται ασφαλέστερο να μην κοιμάται κανείς, τουλάχιστον πολλές ημέρες, ούτε και με αυτούς τους φακούς μια και έχει αποδειχθεί ότι και πάλι οι πιθανότητες σοβαρής μόλυνσης στον κερατοειδή παραμένουν αυξημένες.

ΕτήσιοιΦακοί επαφής παλαιότερης τεχνολογίας οι οποίοι μπορούν να αντικαθίστανται έως και κάθε 1 - 1,5 έτος, ανάλογα πάντα με τις ώρες χρήσεως, την ποιότητα δακρύων του χρήστη και τον τακτικό ή όχι καθαρισμό τους ο οποίος ιδανικά πρέπει να πλαισιώνεται - πέρα από το απολυμαντικό υγρό - και από ειδικές ταμπλέτες κατά του σχηματισμού πρωτεινικών ιζημάτων πάνω στος επιφάνειες του φακού.

Πλεονεκτήματα των φακών επαφής:

Καλύτερη όραση με τους φακούς επαφής σε σύγκριση με τα γυαλιά σας γιατί προσφέρουν μεγαλύτερο οπτικό πεδίο (ενώ στα γυαλιά αυτό περιορίζεται από το μέγεθος του σκελετού). Καλύτερη όραση με τους φακούς επαφής, γιατί ο φακός επαφής κινείται μαζί με το μάτι και επομένως παραμένει πάντοτε στο σωστό κέντρο (ενώ με τα γυαλιά δεν συμβαίνει το ίδιο, βλέπετε μέσα από το κέντρο των γυαλιών μόνο όταν κοιτάζετε ευθεία). Αισθητικά οι φακοί επαφής αναδεικνύουν το φυσικό σας βλέμμα και τα μάτια σας δείχνουν ακριβώς όπως είναι (όχι μικρότερα ή μεγαλύτερα). Οι μαλακοί φακοί επαφής είναι κατάλληλοι για σπορ ή άλλες ασχολίες στις οποίες σας εμποδίζουν τα γυαλιά σας. Οι φακοί επαφής προσφέρουν πολύ πιο διευρυμένη περιφερική όραση

από τα γυαλιά οράσεως, εξαλείφουν το πρόβλημα των θαμπωμένων γυαλιών.

Κασετόφωνο

Το Κασετόφωνο ή Cassette deck όπως ονομάστηκε και καθιερώθηκε από την κατασκευάστρια εταιρεία είναι αναλογική ηλεκτρονική συσκευή αναπαραγωγής ήχου με μαγνητική τεχνολογία που παρουσιάστηκε από την εταιρεία PHILIPS στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Η συσκευή αυτή υπήρξε εν μέρει διάδοχος της παλιάς, αποκλειστικά επαγγελματικής, τεχνολογίας αναπαραγωγής / εγγραφής μέσω μαγνητικών μπομπινών 7 ή 10,5 ιντσών, αλλά και νέο προϊόν με καινοτόμα χαρακτηριστικά. Το Ραδιοκασετόφωνο είναι ο συνδυασμός κασετόφωνου με δέκτη ραδιοφώνου σε μία συσκευή. Το κασετόφωνο αναπαράγει ή εγγράφει τον ήχο μέσω της κασέτας χρησιμοποιώντας μία μαγνητική κεφαλή ανάγνωσης και μία εγγραφής. Η λεπτή μαγνητική ταινία της κασέτας, πλάτους 0,15 ιντσών, επιστρωμένη με οξείδια του σιδήρου και τυλιγμένη σε καρούλια, τοποθετείται σε θέση υποδοχής του κασετοφώνου και εφάπτεται επί της κεφαλής του. Κινείται με σταθερή ταχύτητα (4,75 εκατοστά/δευτερόλεπτο για τις κασέτες ήχου του εμπορίου[1]) και το κασετόφωνο μετατρέπει τις αναλογικά εγγεγραμμένες μαγνητικές πληροφορίες σε κατάλληλα ηλεκτρικά μεταβαλλόμενο σήμα που καταλήγει σε ενισχυτή ενσωματωμένο ή εξωτερικό ώστε να

αναπαραχθεί ο ήχος μέσω των ενσωματωμένων ή εξωτερικών ηχείων.Το ακριβώς αντίθετο γίνεται στην εγγραφή, καθώς το κασετόφωνο διαθέτει ένα ηλεκτρικό κινητήρα που περιστρέφει τις εξοχές που κουμπώνουν στα καρούλια της κασέτας. Η ταχύτητα περιστροφής μπορεί να είναι κανονικά μπροστά για ακρόαση μουσικής, γρήγορη περιστροφή εμπρός ή πίσω για αναζήτηση κομματιού και επιλέγεται με τα αντίστοιχα πλήκτρα. Υπάρχει και ένα πλήκτρο κόκκινου χρώματος που πατώντας το, το κασετόφωνο εγγράφει ηχητικά σήματα είτε από μικρόφωνο είτε από άλλη πηγή . Μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι η δυνατότητα με απομαγνήτιση της κασέτας να την επανεγγράψουμε πολλές φορές. Έτσι το κασετόφωνο της Philips ήταν η πρώτη συσκευή εγγραφής μαζικής κατανάλωσης. Επίσης το κασετόφωνο λόγω της εύκολης αντιγραφής της κασέτας, επέτρεψε την παράνομη αντιγραφή και χρήση, μουσικής και λογισμικού που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Τα πρώτα κασετόφωνα ήταν απλές μονοφωνικές φορητές συσκευές με ενσωματωμένο μικρόφωνο, ώστε να μπορεί κανείς να ηχογραφήσει ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Ακολούθησε το κασετόφωνο αυτοκινήτου με τεράστια εμπορική επιτυχία. Τα μεγάλα φορητά στερεοφωνικά κασετόφωνα με ενσωματωμένα ηχεία και πολλές φορές διπλές συσκευές ήταν η συνέχεια. To 1979, η Sony παρουσίασε το Walkman την απόλυτη φορητή συσκευή ήχου, μικρών διαστάσεων και βάρους με ενσωματωμένα ακουστικά. ΤοWalkman αποτέλεσε την κορύφωση της εμπορικής δημοφιλίας του κασετόφωνου αλλά σήμανε και την αρχή του τέλους του. Αξιοσημείωτα είναι και τα Hi-end κασετόφωνα, συσκευές με υψηλή πιστότητα ήχου που έφτασαν στο αποκορύφωμα τους με τα θρυλικά πλέον μοντέλα των εταιρειών Nakamichi και Teac. Τέλος τα κασετόφωνα

χρησιμοποιούντο και από τους πρώτους οικιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές όπως οι Sinclar ZX80, ZX81 και ZX Spectrum ως μέσο ανάγνωσης / εγγραφής προγραμμάτων λογισμικού. Εκτός από το κασετόφωνο που εφηύρε πρώτη η Philips παρουσιάστηκαν και δυο ακόμη τεχνολογίες, η μία νωρίτερα και η άλλη πολύ αργότερα . Η σύγχρονη του κασετοφώνου ήταν το οκταζωνικό με ισχυρή παρουσία ως συσκευή αυτοκινήτου και πολύ μεταγενέστερα τα αναλογικά μικροκασετόφωνα για επαγγελματική χρήση (κυρίως από δημοσιογράφους) με μικρότερη μαγνητοταινία πλάτους 1/8 ιντσών, ταχύτητας 1 και 5/16 ips (3,33 εκατοστόμετρων ανά δευτερόλεπτο) σε περίβλημα διαστάσεων 5,5

Χ 3,3 Χ 0,7 εκατοστόμετρων. Και οι δύο τεχνολογίες είναι πλέον κατηργημένες, η μεν πρώτη ήδη από την εποχή που μεσουρανούσε το κλασικό κασετόφωνο , η δε δεύτερη από τις πολύ πιο εύχρηστες ψηφιακές συσκευές. Το κασετόφωνο είχε σημαντικά μειονεκτήματα όπως την χαμηλή ποιότητα ήχου λόγω θορύβου που εισήγαγε στο σήμα, την σειριακή λογική εύρεσης των tracks, την μειούμενη ποιότητα σε κάθε αντιγραφή και εν γένει το γεγονός ότι ήταν αναλογική τεχνολογία και όχι ψηφιακή. Το 1982 εμφανίστηκε το CD (ψηφιακή συσκευή δίσκου οπτικής τεχνολογίας laser), το οποίο με βασικό του όπλο την καλύτερη ποιότητα ήχου, αρχικά σταδιακά και ραγδαία όταν εμφανίστηκε η τεχνολογία CD-R/W (εγγραφής / επανεγγραφής), υποσκέλισε απολύτως την παλιά και πολύ πετυχημένη, μαγνητική τεχνολογία.

Συσκευή Φαξ

H τηλεομοιοτυπία ή φαξ είναι μια τεχνολογία τηλεπικοινωνιών που χρησιμοποιείται για την μετάδοση κειμένων, σχεδίων ή φωτογραφιών με τη χρήση ειδικών συσκευών, των τηλεομοιοτυπικών "φαξ", μέσω ενός δικτύου τηλεφωνίας σταθερής ή δορυφορικής.Σε πολλά εταιρικά περιβάλλοντα, οι αυτόνομες μηχανές fax έχουν αντικατασταθεί από τους «κεντρικούς υπολογιστές fax» και άλλα αυτοματοποιημένα συστήματα ικανά και τα εισερχόμενα fax ηλεκτρονικά, και έπειτα στους χρήστες σε χαρτί ή μέσω ενός ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (που μπορεί να εξασφαλιστεί). Τέτοια συστήματα έχουν το πλεονέκτημα των δαπανών με την εξάλειψη των περιττών τυπωμένων κειμένων και τη μείωση του αριθμού εισερχόμενων αναλογικών τηλεφωνικών γραμμών που απαιτούνται από ένα γραφείο.

Παρόλο που οι επιχειρήσεις συνήθως υποστηρίζουν κάποιου είδους επικοινωνίας μέσω Fax, η τεχνολογία αυτή έχει δεχτεί μεγάλου είδους ανταγωνισμό από εναλλακτικές τεχνολογίες στηριζόμενες στο internet. Παρολ΄ αυτά ι συσκευές fax ακόμα διατηρούν πολλά πλεονεκτήματα.

Ρολόγια quartzO χαλαζίας ρολόι είναι ένα ρολόι που χρησιμοποιεί ηλεκτρονικός ταλαντωτής όποιος αποτελείται από έναν χαλαζία κρύσταλλο για να κρατήσει τον ακριβή χρόνο. Αυτό αποκαλούμενο ταλαντωτής κρυστάλλου δημιουργεί ένα σήμα με την πολύ ακριβή συχνότητα. Συνήθως κάποια μορφή ψηφιακής λογικής μετρά τους κύκλους αυτού του σήματος και παρέχει έναν αριθμητικό χρόνος επίδειξη,

συνήθως στις μονάδες των ωρών, πρακτικά, και δευτερόλεπτα, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να διαβάσει.Χημικά, ο χαλαζίας είναι μια ένωση αποκαλούμενη διοξείδιο πυριτίου. Όταν ένα κρύσταλλο του χαλαζία κόβεται κατάλληλα και τοποθετείται, μπορεί να γίνει για να κάμψει σε ένα ηλεκτρικό πεδίο. Όταν ο τομέας αφαιρείται, ο χαλαζίας θα παραγάγει ένα ηλεκτρικό πεδίο όπως επιστρέφει στην προηγούμενη μορφή του. Αυτή η ιδιοκτησία είναι γνωστή όπως πιεζοηλεκτρισμός.Πολλά υλικά μπορούν να διαμορφωθούν στα πιάτα που θα αντηχήσουν. Εντούτοις, δεδομένου ότι ο χαλαζίας μπορεί να οδηγηθεί άμεσα από ένα ηλεκτρικό σήμα, κανένα πρόσθετο ομιλητής ή μικρόφωνο δεν απαιτείται.Ο χαλαζίας έχει το περαιτέρω πλεονέκτημα ότι δεν αλλάζει το μέγεθος όπως η θερμοκρασία αλλάζει. Ο λιωμένος χαλαζίας χρησιμοποιείται συχνά για τον εργαστηριακό εξοπλισμό που δεν πρέπει να μεταμορφωθεί ως αλλαγές θερμοκρασίας. Αυτό σημαίνει ότι το μέγεθος ενός χαλαζία πιάτου δεν θα αλλάξει πολύ με τη θερμοκρασία. Επομένως, η ηχηρή συχνότητα του πιάτου, όποιος εξαρτάται από το μέγεθος του πιάτου, δεν θα αλλάξει πολύ, καθένας. Αυτό σημαίνει ότι ένα ρολόι χαλαζία θα είναι σχετικά ακριβές καθώς η θερμοκρασία αλλάζει.Στα σύγχρονα ρολόγια χαλαζία, το αντηχείο είναι συντονίζοντας δίκρανο διαμορφωμένος, λέιζερ- τακτοποιημένος ή η ακρίβεια περιτυλιγμένος για να δονηθεί σε 32.768 Θ*Χζ. Στα περισσότερα ρολόγια, το αντηχείο είναι σε έναν μικρό μπορεί ή επίπεδη συσκευασία, περίπου 4 χιλ. μακρύς. Τα τυποποιημένα ποιοτικά αντηχεία αυτού του τύπου επιτρέπονται για να έχουν μια μακροπρόθεσμη ακρίβεια περίπου 6 μερών ανά εκατομμύριο σε 31 °C, δηλαδή ένας χαρακτηριστικός χαλαζίας wristwatch θα κερδίσει ή θα χάσει ένα λιγότερο από μισό δεύτερος ανά ημέρα στη θερμοκρασία σωμάτων.Ένα ενδιαφέρον πρακτικό ζήτημα για τη μαζική παραγωγή των ταλαντωτών χαλαζία ήταν πώς να ρυθμίσει τη συχνότητά τους χωρίς απαίτηση ενός ανθρώπινου χειριστή για να καθοριστούν με ακρίβεια. Διάφορες αυτοματοποιημένες μέθοδοι αναπτύχθηκαν σε σε τον πιό κοινότον, το συντονίζοντας δίκρανο ως κάνει έχει ένα μικρό ποσό μετάλλου στις άκρες του, και τρεξίματα ελαφρώς πιό αργά από την εκτιμημένη συχνότητα. Μια αυτόματη μηχανή μετρά έπειτα τη συχνότητά της χρησιμοποιώντας ένα λέιζερ για να ατμοποιήσει το μέταλλο στις άκρες της, αργά αυξάνοντας τη συχνότητά του, έως ότου φθάνει στη διευκρινισμένη συχνότητα

κατόπιν σφραγίζεται σε έναν μικρό μπορεί και είναι αναμένει για τη χρήση.Η σχετική σταθερότητα του αντηχείου και του οδηγώντας κυκλώματός της είναι πολύ καλύτερη από την απόλυτη ακρίβειά της. Εάν ένας χαλαζίας wristwatch "εκτιμάται" με τη μέτρηση του κατά ατομικό ρολόι"χρονική ραδιοφωνική μετάδοση του s, και φορημένος στο σώμα κάποιου για να κρατήσει τη σταθερά θερμοκρασίας του, ο διορθωμένος χρόνος μπορεί εύκολα να είναι τόσο ακριβής όπως 2 δευτερόλεπτα το μήνα, περισσότερο από αρκετά καλός να εκτελέσει ουράνιο ναυσιπλοϊ'α.Το υπόλοιπο του ρολογιού είναι συνήθως ένα μικρό, ειδικής χρήσης υπολογιστής με ένα πρόγραμμα που μετρά τους κύκλους, και τους μεταφράζει σε μια ηλεκτρική μορφή για να οδηγήσει την ορατή επίδειξη. Η χρήση των υπολογιστών στα ηλεκτρονικά ρολόγια έχει επιτρέψει έναν πλούτο των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων, όπως τα ρολόγια στάσεων, διαρκή ημερολόγια, πολλαπλάσιοι διαρκείς συναγερμοί που παίζουν τους τόνους, και άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που θα ήταν μη πρακτικά με τους απλούς ηλεκτρονικούς μετρητές.Κάποιο μόνος-ποσοστό σχεδίων ρολογιών ασφαλίστρου. Δηλαδή παρά ακριβώς να μετρήσει τις δονήσεις, το πρόγραμμα υπολογιστών τους παίρνει την απλή αρίθμηση, και κλίμακες αυτό που χρησιμοποιεί μια αναλογία που υπολογίζεται μεταξύ μιας εποχής που τίθεται στο εργοστάσιο, και ο πιό πρόσφατος χρόνος που το ρολόι τέθηκε. Αυτά τα ρολόγια έχουν συνήθως τις ειδικές οδηγίες για την αλλαγή της μπαταρίας (ο μετρητής δεν πρέπει να επιτραπεί για να σταματήσει), και γίνετε ακριβέστερος καθώς γίνονται παλαιότεροι.Είναι δυνατό για ένα αυτοματοποιημένο ρολόι να μετρηθεί η θερμοκρασία του, και ρυθμίστε για αυτόν επίσης. Και η αναλογική και ψηφιακή αποζημίωση θερμοκρασίας έχει χρησιμοποιηθεί high-end στα ρολόγια χαλαζία.Τα χρονόμετρα χαλαζία που σχεδιάζονται ως χρονικά πρότυπα περιλαμβάνουν συχνά έναν φούρνο κρυστάλλου, για να κρατήσει το κρύσταλλο σε μια σταθερή θερμοκρασία. Κάποιο μόνος-ποσοστό και περιλαμβάνει τα "αγροκτήματα κρυστάλλου,"έτσι ώστε το ρολόι μπορεί να πάρει centroid ενός συνόλου χρονικών μετρήσεων.Η έμφυτη ακρίβεια και το χαμηλότερο κόστος της παραγωγής έχουν οδηγήσει στον πολλαπλασιασμό των ρολογιών και των ρολογιών χαλαζία από τη δεκαετία του '70. Η παραγωγή ρολογιών

χαλαζία έχει προκύψει από την Ασία, ειδικότερα Χογκ Κογκ και Ιαπωνία. Πολλοί παραδοσιακοί ευρωπαϊκοί ρολογάδες έχουν συνεχίσει να παράγουν τα λιγότερο ακριβή αλλά δημοφιλή συνδεμένα ρολόγια.

H αριθμομηχανή

Η αριθμομηχανή ("κομπιουτεράκι" στην καθομιλουμένη) είναι ένα εργαλείο το οποίο κάνει αριθμητικές πράξεις. Έχει επικρατίσει να λέγεται αριθμομηχανή η συσκευή γραφείου που χρησιμοποιείται από υπαλλήλους τραπεζών, λογιστηρίων κλπ, με συνήθως παράλληλη με τη φωτεινή ένδειξη, εκτύπωση της πράξης και του αποτελέσματος σε ταινία,ενώ λέγεται κομπιουτεράκι η συσκευή τσέπης που μεταφέρεται εύκολα.Παρόλο που οι σύγχρονες αριθμομηχανές συνήθως συμπεριλαμβάνουν έναν υπολογιστή γενικής χρήσης, το εργαλείο στο σύνολό του έχει σχεδιαστεί ώστε να διευκολύνει στην ανάγκη για γρήγορες αριθμητικές πράξεις. Για παράδειγμα, υπάρχουν γραφικές αριθμομηχανές, που εστιάζουν σε μαθηματικά με γραφήματα, όπως η τριγωνομετρία και η στατιστική. Οι αριθμομηχανές μικρού μεγέθους είναι πιο φορητές από τους περισσότερους υπολογιστές, αν και μερικά PDA έχουν συγκρίσιμο μέγεθος με τις αριθμομηχανές χειρός.Στο παρελθόν, οι υπάλληλοι γραφείου χρησιμοποιούσαν βοηθήματα όπως ο άβακας, το κομπτόμετρο, τα κόκκαλα του Νάπιερ, βιβλία μεμαθηματικούς πίνακες, ο λογαριθμικός κανόνας ή μηχανικές μηχανές πρόσθεσης, για να κάνουν αριθμητικές πράξεις.Οι σύγχρονες αριθμομηχανές λειτουργούν με ηλεκτρισμό και υπάρχουν σε αμέτρητα σχήματα και μεγέθη, από τα φτηνά, διαφημιστικά, δωρεάν μοντέλα σε σχήμα πιστωτικής κάρτας εως τα πιο ογκώδη που μοιάζουν με μηχανές πρόσθεσης και έχουν ενσωματωμένο εκτυπωτή. Τέλος, όλες οι σύγχρονες συσκευές κινητής τηλεφωνίας, έχουν ενσωματωμένο λογισμικό αριθμομηχανής.

Στο παρελθόν, οι υπάλληλοι γραφείου χρησιμοποιούσαν βοηθήματα όπως ο άβακας (το γνωστό αριθμητήριο, που χρησιμοποιούν όλα τα παιδιά στην πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου, το οποίο εφηύραν οι Βαβυλώνιοι το 2200 πΧ, επειδή είχαν αναπτύξει πολύ το εμπόριο και χρειάζονταν κάτι να τους βοηθά στους υπολογισμούς τους), το «Αριθμόμετρο Τόμας», η πρώτη επιτυχή ευρείας παραγωγής αριθμομηχανή, που δημιούργησε γύρω στο 1820, ο Κάρολος Ξαβιέ Τόμας δημιούργησε και μπορούσε να εκτελέσει προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, βασιζόμενη κυρίως στην εργασία του Λάιμπνιτς για το δυαδικό σύστημα αρίθμησης- βασικό παράγοντα λειτουργίας όλων των σύγχρονων υπολογιστών), τα κόκαλα του Νάπιερ (ένα αβάκιο με κοκάλινες ράβδους, που δημιούργησε το 1610 μΧ ο Σκωτσέζος μαθηματικός Τζων Νάπιερ, βασιζόμενος σε ένα αρχαίο Ινδικό σύστημα υπολογισμών, με το οποίο ήταν δυνατός ο σχετικά εύκολος υπολογισμός γινομένων αλλά και πηλίκων), βιβλία με μαθηματικούς πίνακες, ο λογαριθμικός κανόνας ή μηχανικές μηχανές πρόσθεσης, για να κάνουν αριθμητικές πράξεις. Μηχανικοί υπολογιστές, όπως οι παραπάνω, παρέμειναν σε χρήση μέχρι τη δεκαετία του 1970.

Ψηφιακή Τηλεόραση

Η επίγεια ψηφιακή τηλεόραση (DTTV ή DTT) είναι μια εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας που παρέχει μεγαλύτερο αριθμό καναλιών και/ή καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου (AC3, Dolby ψηφιακό) μέσω μιας συμβατικής κεραίας αντί μιας δορυφορικής σύνδεσης. Για παράδειγμα, στο ίδιο κανάλι UHF μπορούν να εκπέμπουν μέχρι και 4 κανάλια με συμβατική ποιότητα εικόνας(SDTV), ή ένα κανάλι με εικόνα υψηλής ευκρίνειας (HDTV). Η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία είναι η ATSC στη Βόρεια Αμερική, η ISDB-T στην Ιαπωνία, και η DVB-T στην Ευρώπη και την Αυστραλία (στον υπόλοιπο κόσμο δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις). Το ISDB-T είναι παρόμοιο με το DVB-T και μπορεί να γίνει χρήση των ίδιων δεκτών και αποδιαμορφωτών. Η λήψη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης DTTV γίνεται μέσω σχετικού δέκτη. Αυτός μπορεί να έχει τη μορφή μιας μικρής επιτραπέζιας συσκευής ή να είναι ενσωματωμένος (στην τηλεόραση). Ο ψηφιακός δέκτης αποκωδικοποιεί το σήμα που λαμβάνεται μέσω μιας συμβατικής κεραίας. Εντούτοις, λόγω τεχνικών ζητημάτων, μια ειδική κεραία (συνήθως ευρείας ζώνης) μπορεί να απαιτηθεί εάν η πολυπλεξία του DTV σήματος βρίσκεται εκτός εύρους ζώνης της εγκατεστημένης κεραίας (όπως π.χ. στο Ηνωμένο Βασίλειο).Η επίγεια ψηφιακή τηλεόραση DTTV μεταδίδεται στις ραδιοσυχνότητες που είναι παρόμοιες με την τυπική αναλογική τηλεόραση, με την κύρια διαφορά να είναι η πολυπλεξία του

σήματος στον πομπό, κάτι που επιτρέψει τη λήψη πολλαπλάσιων καναλιών σε ένα ενιαίο φάσμα συχνότητας (όπως ένα κανάλι UHF ή VHF). Η ποσότητα δεδομένων που μπορεί να διαβιβαστεί (και επομένως ο αριθμός καναλιών) επηρεάζεται άμεσα από τη μέθοδο διαμόρφωσης του καναλιού. Η μέθοδος διαμόρφωσης στο DVB-T είναι η COFDM με εγκάρσια διαμόρφωση εύρους(QAM) 64 ή 16. Γενικά ένα κανάλι 64QAM είναι σε θέση να εκπέμπει με μεγαλύτερο ρυθμό μετάδοσης (bitrate), αλλά είναι πιο ευαίσθητο σε παρεμβολές. Και τα δυο βασικά συστήματα (DVB-T και ATSC) χρησιμοποιούν τα πρότυπα μετάδοσης mpeg-2 και mpeg-4, ενώ διαφέρουν σημαντικά στο πώς κωδικοποιούνται σχετικές υπηρεσίες (όπως ο πολυκάναλος ήχος, οι υπότιτλοι, και ο ηλεκτρονικός οδηγός προγράμματος EPG). Το πρότυπο για την επίγεια ψηφιακή τηλεόραση στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι το DVB-T. Στην Ελλάδα η επίγεια ψηφιακή μετάδοση ξεκίνησε από το ΤΕΙ Κρήτης από το εργαστήριο Έρευνας και Ανάπτυξης τηλεπικοινωνιακών συστημάτων PASIPHAE το Σεπτέμβριο του 2001 με δοκιμαστική εκπομπή σε όλο το Ηράκλειο Κρήτης και ακολούθησε η ΕΡΤ στις 6 Ιανουαρίου 2006 με δοκιμαστική εκπομπή. Μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου 2006 έγινε η σταδιακή έναρξη εκπομπής των τριών βασικών καναλιών που αποτελούν την πιλοτική πλατφόρμα εκπομπής της ΕΡΤ, την ΕΡΤ Ψηφιακή.Μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού 2009 η ψηφιακή τηλεόραση στην Ελλάδα περιοριζόταν στη πλατφόρμα της ΕΡΤ που αποτελούταν από: Το σινέ+ με ταινίες, το σπορ+ με αθλητικά, και το πρίσμα+ κανάλι γενικού ενδιαφέροντος και σαφή προσανατολισμό/υποστήριξη σε άτομα με αναπηρίες (βλ. υπότιτλοι, νοηματική γλώσσα σε κάποια προγράμματα κ.ο.κ.). Τα παραπάνω κανάλια διέκοψαν όμως τη λειτουργία τους το Μάρτιο του 2012. Επίσης αναμεταδίδεται και το δορυφορικό ΡΙΚ.Στις 24 Ιουνίου 2009 παρουσιάστηκε η εταιρία Digea A.E., νομικό πρόσωπο που συστήθηκε από κοινού από τα κανάλια Alpha,Alter, Antenna, Makedonia TV, Mega, Σκάι και Star και η οποία "έχει αναλάβει την ψηφιακή εκπομπή των τηλεοπτικών προγραμμάτων τόσο των ιδιωτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας καθώς και όποιων άλλων σταθμών προτιμήσουν τις υπηρεσίες της."Η μετάβαση των ελληνικών ιδιωτικών καναλιών εθνικής εμβέλειας σε ψηφιακό σήμα έγινε:

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2009 στον Κορινθιακό Κόλπο.

Στις 14 Ιανουαρίου 2010 στη Θεσσαλονίκη, από τα κέντρα εκπομπής Χορτιάτη και Φιλίππειου. Στις 18 Ιουνίου 2010 στην Αττική. Στις 19 Νοεμβρίου 2010 στην Αλεξανδρούπολη. Στις 25 Φεβρουαρίου 2011 στη Ρόδο. Στις 27 Μαΐου 2011 στη Θεσσαλία. Στις 9 Δεκεμβρίου 2011 στη Δυτική Ελλάδα Στις 3 Φεβρουαρίου 2012 στην Πάτρα και το Μεσολόγγι. Στις 26 Ιουνίου 2013 στο Ηράκλειο,στο Ρέθυμνο και τα Χανιά. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2013 στην Καλαμάτα και την ευρύτερη περιοχή του Μεσσηνιακού Κόλπου (Εκπομπή από Πεταλίδι).

Σύμφωνα με οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα έπρεπε να είχαν σταματήσει την προβολή των αναλογικών προγραμμάτων μέχρι το τέλος του 2012 .

ΓΟΥΟΚΜΑΝΗ πρώτη γενιά Walkman, το οποίο ονομάστηκε Soundabout στις ΗΠΑ, και Stowaway στο Ηνωμένο Βασίλειο, κυκλοφόρησε στις 1 Ιουλίου 1979 στην Ιαπωνία.

Αν και αργότερα έκανε τεράστια επιτυχία, πούλησε μόλις 3.000 μονάδες το πρώτο μήνα κυκλοφορίας του.

Πάντως, η Sony κατάφερε να πουλήσει περίπου 200 εκατομμύρια κομμάτια του Walkman στα 30 χρόνια ζωής του προϊόντος.

Μάλιστα η είδηση της απόσυρσης ανακοινώθηκε  μία μόλις ημέρα πριν από την ένατη επέτειο του iPod στις 23 Οκτωβρίου, αν και η πτώση της ζήτησης του Walkman αποδίδεται κατά κύριο λόγο στην εκρηκτική δημοτικότητα των CD στη δεκαετία του '90, και όχι στο iPod.

γουόκμαν < αγγλική walkman (μάρκα) < to walk, περπατώ, + man, άνδρας.

VIDEO GAMES

Η Ιστορία των Βιντεοπαιχνιδιών, αρχίζει στα τέλη της δεκαετίας του '40. Προς τα τέλη του '50 και στα μέσα του '60, στην Αμερική, αρχίζουν να μπαίνουν στην καθημερινή μας ζωή, οι υπολογιστές. Για την ακρίβεια, οι κεντρικοί υπολογιστές. Από εκείνη την περίοδο, τα βιντεοπαιχνίδια έκαναν την εμφάνιση τους, στις κονσόλες, στα φλίπερ, στους υπολογιστές, αλλά και στις φορητές κονσόλες.Το πρώτο παιχνίδι - μηχάνημα που διαφημίστηκε επίσημα, ήταν το Computer Space (παιχνίδι φλίπερ), το 1971. Μέχρι και τα τέλη του '70, είχε εμφανιστεί στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία, αλλά και στη Λατινική Αμερική. Το 1977, έγινε γνωστό σε όλους, και το αναζητούσαν πολλοί, και είχε κάνει πάρα πολλές πωλήσεις. Μετά από έξι περίπου χρόνια, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, που προκάλεσε ακόμα περισσότερες εντυπώσεις παγκοσμίως. Αυτό το γεγονός, γινόταν μέχρι να εμφανιστεί ο προσωπικός υπολογιστής, ο οποίος προκάλεσε τις ίδιες αντιδράσεις. Πάντως, τις περισσότερες εντυπώσεις τράβηξαν οι Αμερικάνικες και οι Ευρωπαϊκές εταιρίες βιντεοπαιχνιδιών, κάτι το οποίο συμβαίνει ακόμη και σήμερα. Παρ´όλα αυτά, δεν είχαν όμως τόσες, όσες είχαν οι Γιαπωνέζικες εταιρίες, αφού από εκεί άρχιζε να εξελίσσεται η τεχνολογία. Από την στιγμή που οι υπολογιστές και οι κονσόλες ήρθαν σε επαφή, με πολύ κόσμο, αποφάσισαν να κάνουν κάτι πρωτότυπο. Να δημιουργήσουν τις λεγόμενες φορητές κονσόλες. Καλώς η κακώς, δεν πολυσυμπάθησαν πολλοί αυτήν την πρωτότυπη κίνηση, από τις Αμερικανικές εταιρίες. Και πάλι το πάνω χέρι είχαν και έχουν οι Ιαπωνικές εταιρείες, αφού εμφάνισαν πασίγνωστες κονσόλες (φορητού τύπου), όπως η Nintendo, αλλά και η Sony, που παρουσίασε, μετά την έκδοση του PlayStation 2, και το PSP. Σήμερα, τα παιχνίδια εμφανίζονται και στα κινητά, και στους προσωπικούς ψηφιακούς οδηγούς.

Δεκαετίες 1950-1960Οι Τόμας Γκόλντσμιθ και Έστλε Ρέι Μαν ήταν αυτοί που εφηύραν τις θερμικές βαλβίδες, και αυτή άρχισε να δημιουργείται στις 25 Ιανουαρίου του 1947 και τέλειωσε στις 14 Δεκεμβρίου του 1948. Χρησιμοποιούσαν οχτώ θερμικές βαλβίδες, οι οποίες τοποθετούνταν στον υπολογιστή, όπου τότε ήταν στα πρώτα του βήματα, και αντί για ηλεκτρονικά σχέδια, χρησιμοποιούσαν τις βαλβίδες αυτές, που το φως τους εμφανιζόταν μέσα από την οθόνη.

Το 1949-50, περίπου, ο Τσάρλι Αντάμα, δημιούργησε ένα παιχνίδι με τίτλο Bouncing Ball, από εκείνη την στιγμή, τα βιντεοπαιχνίδια έκαναν δειλά-δειλά τα πρώτα τους βήματα.Τον Φεβρουάριο του 1951 ο Κρίστοφερ Στρέτσει, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι που να αφορά το επιτραπέζιο παιχνίδι του ταβλιού στους υπολογιστές Pilot ACE. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, πρόσθεσε μεγαλύτερη ποσότητα μνήμης στο παιχνίδι.Μετά από έναν χρόνο, δημιουργήθηκε το πρόγραμμα – παιχνίδι OXO από τον Αλεξάντερ Σάφτο Ντάγκλας, το οποίο είχε θέμα με το παιχνίδι με την τρίλιζα, αλλά με τα γράμματα Ο η Χ. Το παιχνίδι δημιουργήθηκε για τον Αυτόματο Υπολογιστή, ο οποίος εφευρέθηκε από τον Τζον Βον Νιούμαν. Αντίπαλος του παίκτη, ο υπολογιστής.Το 1958, ο Γουίλιαμ Χίγκινμοθαμ, έφτιαξε ένα παιχνίδι, χρησιμοποιώντας Οσκιλοσκόπιο, και έναν αναλογικό υπολογιστή. Ο τίτλος, ήταν Tennis for Two, (Τένις για δύο), ένα παιχνίδι που αφορούσε το ολυμπιακό άθλημα του τένις. Στον Υπολογιστή, εμφανιζόταν ένα επίπεδο γήπεδο τένις, και ένα εμπόδιο που παριστάνει το φιλέ και το μπαλάκι εμφανιζόταν πιο λαμπερό από τα υπόλοιπα. Η κυκλοφορία του παιχνιδιού, ήταν διαθέσιμη μέχρι το 1959.Το 1961, ένας μαθητής ο Στηβ Ράσελ, δημιούργησε το Spacewar!, ένα διαστημικό παιχνίδι, με πρωταγωνιστή ένα διαστημικό πύραυλο, όπου εξουδετερώνει ότι βρίσκεται μπροστά του.Το 1966, ο Ραλφ Μπάερ, αποφασίζει να φτιάξει μια μηχανή παιχνιδιού. Συνεργάστηκε με τον Μπιλ Χάρισον, και χρησιμοποίησαν χρήσιμα ηλεκτρικά αντικείμενα. Έφτιαξαν ένα παιχνίδι ονόματι Chase, και ο Χάρισον δημιούργησε επίσης και ένα ψεύτικο όπλο το οποίο ήταν συνδεδεμένο με την μηχανή του παιχνιδιού, και όταν σκόπευες στον εχθρό που σε πυροβολείς, τον σκοτώνεις εσύ. Το 1969, δημιουργείται η πρώτη κονσόλα που είναι μόνο και μόνο για να χρησιμοποιείται στο σπίτι.

Την ίδια χρονιά, ένας προγραμματιστής που δούλευε στην AT&T, ο Κεν Τόμπσον, έκανε ένα δικό του παιχνίδι, το Space Travel, το οποίο βρισκόταν στην ίδια κατηγορία με αυτό του Στιβ Ράσελ, αφού έχουν σχέση και τα δύο με το διάστημα. Χρησιμοποίησε τον κώδικα Fortran. Επίσης πρόσθεσε μαζί με τον Ντένις Ρίτσι, τη γλώσσα προγραμματισμού PDP-7, ενώ χρησιμοποίησαν και το λειτουργικό σύστημα Unix, το οποίο τότε είχε πρωτοβγεί. Έτσι το Space Travel, έγινε το πρώτο παιχνίδι που είχε σύστημα Unix.

Δεκαετία 1970Η Χρυσή εποχή των φλίπερΤον Σεπτέμβρη του 1971, δημιουργήθηκε το παιχνίδι Galaxy Game, από μια παρέα μαθητών που σπούδαζαν στο πανεπιστήμιο του Στάφορντ. Βασισμένο από το Spacewar!, ήταν παιχνίδι το οποίο για να παίξεις, έπρεπε να ρίξεις κέρμα. Ύστερα, το 1972 βγήκε για οκτώ διαφορετικές κονσόλες.Την ίδια επίσης χρονιά, οι Νόλαν Μπούσνελ και Τεντ Ντάμπνει, έφτιαξαν επίσης άλλο ένα παιχνίδι που αφορούσε το διάστημα, το Computer Space. Όμως δεν είχε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία.Οι Μπούσνελ και Ντάμπνει, κατάλαβαν πως το Computer Space, δεν έδειξε πολύ σημασία, και αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών, την Atari. Ύστερα, έβγαλαν στην αγορά το παιχνίδι – φλίπερ Pong, το οποίο έδειξε σημαντική επιτυχία. Βασιζόταν στο άθλημα του τένις, όπως και το άλλο παιχνίδι, το Tennis for Two. Πουλήθηκαν 19.000 παιχνίδια – φλίπερ.Ένα από τα πιο γνωστά βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών, ήταν και είναι το Space Invaders, που δημιουργήθηκε το 1978. Η εταιρία που το έφτιαξε, είναι η γιαπωνέζικη Taito. Η Taito, έγινε πλήρως διάσημη, για την σειρά Pac-Man, και για το Asteroids. Παιχνίδια που βγήκαν το 1976 και 1980 αντίστοιχα. Αυτά κυρίως τα παιχνίδια, μπορούσαν να βρεθούν, στα εμπορικά κέντρα, σε ζαχαροπλαστεία, σε καταστήματα βιντεοπαιχνιδιών (όπως είναι λογικό), αλλά και σε εστιατόρια.Οι Πρώτες Κονσόλες της 1ης γενιάς (1972-1977)Όπως αναφέραμε, η πρώτη κονσόλα που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για το σπίτι, κατασκευάστηκε από τον Ραλφ Μπάερ, Η κατασκευή της κονσόλας, άρχισε να δημιουργείται από το 1966, η οποία ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά, και την ονόμασε The Brown Box. Το σύστημα αυτό ανέλαβε η Magnavox Company, το 1972. Τον πρώτο χρόνο πουλήθηκαν 100.000 συστήματα.Στην Ευρώπη, βγήκε το 1974, και μαζί με την κονσόλα, υπήρχε ως δώρο ένα βιντεοπαιχνίδι. Εκεί πουλήθηκαν 2.000.000 κομμάτια.

CD

ΟΡΟΣ «CD»: Ο συμπαγής δίσκος ή σι-ντι (CD: Compact Disc), είναι ένας οπτικός δίσκος που χρησιμοποιείται για αποθήκευση ψηφιακών δεδομένων ή για αποθήκευση ψηφιακού ήχου.

Για πρώτη φορά το 1980, η Philips και Sony παρουσίασαν αυτό το μέσο ως αποτέλεσμα σχετικής συνεργασίας. Το CD είναι διαθέσιμο στην αγορά από τα τέλη του 1982 και παραμένει ως το επίσημο μέσο για τις εμπορικές μουσικές καταγραφές έως σήμερα.Οι προδιαγραφές των συμπαγών δίσκων διαμορφώνονται σε διεθνώς καθιερωμένα πρότυπα που διατυπώνονται από τον Διεθνή Οργανισμό Προτύπων (ISO).Το μουσικό CD αποτελείται από μία ή περισσότερες στερεοφωνικές διαδρομές που αποθηκεύονται χρησιμοποιώντας τη 16-μπιτη κωδικοποίηση PCM σε ένα ρυθμό δειγματοληψίας 44,1 kHz ανά κανάλι. Με βάση την αρχική τους τυποποίηση οι συμπαγείς δίσκοι έχουν μια διάμετρο 12,0 εκατοστά, ενώ η δυνατότητα αποθήκευσης τους σε ασυμπίεστο ψηφιακό ήχο είναι 74 λεπτά (ενώ σήμερα έχει επεκταθεί στα 80 λεπτά). Η χωρητικότητα ενός συμπαγούς δίσκου φθάνει τα 800 Mbyte. Υπάρχουν επίσης και δισκάκια 8,0 εκατοστών, που αποθηκεύουν 18 – 24 λεπτά ψηφιακού ασυμπίεστου ήχου ή 155 – 210 MB στοιχείων και χρησιμοποιούνται συχνά σε CD single.

ΔιάμετροςΧωρητικότητα ήχου

Χωρητικότητα στοιχείων CD-ROM

Σημειώσεις

120 χιλιοστά74 – 99 λεπτά

650 – 870 Megabyte

Στάνταρ διαστάσεις

80 χιλιοστά21 – 24 λεπτά

185 – 210 Megabyte

Δισκάκια 8 εκατοστών

85x54 χιλιοστά – 86x64 χιλιοστά

~ 6 λεπτά 10 – 65 Megabyte«Business card»

Η τεχνολογία του συμπαγούς δίσκου προσαρμόστηκε αργότερα για χρήση σε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές ως συσκευή ανάγνωσης αρχείων, γνωστή ως CD-ROM όπου υπήρχε η δυνατότητα μίας μόνο ανάγνωσης και CD-R με δυνατότητα μιας μόνο εγγραφής/πολλών αναγνώσεων και CD-RW για πολλαπλές εγγραφές και αναγνώσεις. Τα CD-ROM/CDR/CDRW ως συσκευές δεν παράγονται πλέον αφού έχουν αντικατασταθεί πλήρως από τα DVD ROM/DVDR+/- /DVDRW. Το CD και οι επεκτάσεις του είναι εξαιρετικά επιτυχείς: το 2004, οι ετήσιες παγκόσμιες πωλήσεις του CD-Audio, του CD-ROM και του CD-R έφθασαν στους 30 δισεκατομμύρια δίσκους.

Τηλεταχυδρομείο (POSTFAX) 

Διατάξαμε την ιστορία των τηλεπικοινωνιών με βάση σημαντικές χρονολογίες-σταθμούς στις οποίες έγιναν ανακαλύψεις και γεγονότα που επηρέασαν σημαντικά την μετέπειτα εξέλιξή της. Πριν τον 19ο μ.Χ. αιώνα δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί το ηλεκτρικό ρεύμα και ο ηλεκτρομαγνητισμός, που είναι θεμελιώδη για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες.

 

 

Πρώιμες Τηλεπικοινωνίες1200 π.Χ.Ο Όμηρος μιλάει για σήματα φωτιάς και σήματα καπνού στην Ιλιάδα.

700 π.Χ έως 300 π.Χ.Ταχυδρομικά περιστέρια χρησιμοποιούνταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

200 π.Χ. έως 100 π.Χ.Οι Αγγελιοφόροι πεζοί ή με άλογα ήταν κοινό φαινόμενο στην Αίγυπτο και στην Κίνα. Είχαν χτιστεί ακόμα και σταθμοί ανεφοδιασμού για αγγελιοφόρους. Μερικές φορές σήματα φωτιάς χρησιμοποιούνταν για την μετάδοση μηνυμάτων μεταξύ των σταθμών, αντί ανθρώπων.

37 π.Χ.: ΗλιογράφοςΗ Πρώτη καταγεγραμμένη χρήση καθρεπτών για αποστολή μηνυμάτων από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο.

11 π.Χ.Οι Ρωμαίοι εγκαθιδρύουν ταχυδρομικές υπηρεσίες.

1560Εφευρέθηκε η πρώτη φωτογραφική μηχανή (camera obscura).

1588Η άφιξη της Ισπανικής Αρμάδας ανακοινώθηκε με σήματα φωτιάς.

1714Ο Άγγλος Henry Mill πατένταρε πρώτος την γραφομηχανή.

1791: O πρόδρομος του σημαφόρουΟι αδελφοί Chappe παίρνουν άδεια από την Γαλλία για να στήσουν ένα σύστημα αποστολής μηνυμάτων με κινητούς βραχίονες πάνω σε ένα στύλο, έτσι ώστε να στέλνουν μηνύματα ο ένας στον άλλο, με την θέση των βραχιόνων να αναπαριστά γράμματα του αλφαβήτου.

1793Οι αδελφοί Chappe εγκαθιστούν το πρώτο εμπορικό σύστημα σημαφόρων μεταξύ δυο τοποθεσιών κοντά στο Παρίσι. Ο Ναπολέων το λάτρεψε και σύντομα κατασκευάστηκαν συστήματα σημαφόρων που κάλυπταν τις κυρίες πόλεις της Γαλλίας. Σύντομα το σύστημα υιοθετήθηκε από την Ιταλία, την Γερμανία και την Ρωσία με χιλιάδες άτομα να επανδρώνουν τους σταθμούς. Το σύστημα μπορούσε να μεταδώσει περίπου 125 χαρακτήρες το λεπτό. Code books χρησιμοποιούνταν για την αναπαράσταση ολόκληρων προτάσεων με λίγες κινήσεις. Οι σημαφόροι δεν ήταν τόσο επιτυχείς στην Αγγλία λόγω της αιθαλομίχλης από την Βιομηχανική Επανάσταση. Υπήρχαν συστήματα σημαφόρων και

στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το τελευταίο σύστημα εν λειτουργία ήταν στην Αλγερία και σταμάτησε να λειτουργεί το 1860.

 

 

19ος αιώνας1821O Charles Wheatstone αναπαράγει ήχο σε ένα πρωτόγονο μουσικό κουτί. Το πρώτο μικρόφωνο γεννιέται.

1830O Αμερικάνος επιστήμονας και καθηγητής Joseph Henry μετάδωσε το πρώτο ηλεκτρικό σήμα δείχνοντας πως ο ηλεκτρομαγνητισμός μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα από την δημιουργία ηλεκτρικού ρεύματος και την ανύψωση φορτίων. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για επικοινωνία.

1837Οι Cooke και Wheatstone παίρνουν ευρεσιτεχνία τον τηλέγραφο.  Ο Morse κάνει δημόσια επίδειξη του τηλέγραφού του.

1840Το κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ζήτησε χρηματοδότηση για την κατασκευή ενός δικτύου σημαφόρων που θα εκτεινόταν από την Νέα Υόρκη μέχρι την Νέα Ορλεάνη. Ο Samuel Morse ήταν αντίθετος με την χρηματοδότηση επειδή δούλευε ήδη πάνω στην κατασκευή του ηλεκτρικού του τηλέγραφου.

1843Επινοήθηκε το FAX από τον Σκωτσέζο φυσικό Alexander Bain.

1844O Morse επιδεικνύει τον ηλεκτρικό τηλέγραφο στέλνοντας ένα μήνυμα από της αίθουσες του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ στην Βαλτιμόρη. Το μήνυμα έλεγε: “What hath God wrought?”. Μια νέα εποχή στις τηλεπικοινωνίες γεννιέται.

1844 (Μάιος)

Η πρώτη γραμμή τηλεγράφου μεταξύ Ουάσινγκτον και Βαλτιμόρης είναι γεγονός.

1847 (3 Μαΐου) Γεννιέται ο Alexader Graham Bell στο Εδιμβούργο της Σκωτίας.

1851Υπάρχουν 51 εταιρίες τηλεγράφων σε λειτουργία.

1856Ιδρύεται η Western Union.

1858Ο Edwin T. Holmes από την Βοστόνη, ξεκινά να πουλά

ηλεκτρικούς συναγερμούς. Η εφεύρεση του θα χρησιμοποιηθεί αργότερα από τον Graham Bell στην κατασκευή του τηλεφώνου.

Εγκαθίστανται το πρώτο υπερατλαντικό καλώδιο τηλεγράφου, αλλά καταστρέφεται επειδή η τάση ήταν πολύ υψηλή μετά από 29 ημέρες.

1860Ο Philip Reis κατασκευάζει ένα τηλέφωνο.

1861Οι δύο ακτές των ΗΠΑ ενώνονται πλέον μέσω τηλεγράφου. Υπάρχουν 2250 γραφεία τηλεγράφου σε όλη την χώρα

1865O James Clerk Maxwell προβλέπει μαθηματικά την μετάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων μέσω του χώρου.

1866Το (δεύτερο) υπερατλαντικό καλώδιο τηλεγράφου μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής εγκαθίστανται με επιτυχία. Πριν την εγκατάσταση η επικοινωνία έπαιρνε 11 ημέρες. Στις 27 Ιουλίου έγινε η

πρώτη επιτυχής επικοινωνία.

1870

Ο Thomas Edison επινοεί την πολυπλεξία στην τηλεγραφία.

1872Η Western Union αγοράζει την εταιρία κατασκευής εξοπλισμού τηλεγράφων Gray and Barton και την μετονομάζει σε Western Electric.

1874O Alexander Graham Bell ανακαλύπτει την αρχή λειτουργίας του τηλεφώνου.

1875Το πρώτο τηλέφωνο (gallows type) δοκιμάζεται από τον Bell και τον Tomas Watson σε μια σοφίτα της Court Street 109 στην Βοστόνη. Μπορούσε να μεταδώσει αναγνωρίσιμη ομιλία αλλά όχι κατανοητή.

1876Η πρώτη πατέντα τηλεφώνου (US Patent No. 174,465) δίνεται στον Graham Bell στις 7 Μαρτίου. O Elisha Gray είχε κάνει αίτηση για την δική του πατέντα πρωτότυπου τηλεφώνου λίγες ώρες μετά τον Bell. Υπάρχει μια διαμάχη κατά πόσον ο Bell ή ο Gray εφηύρε το τηλέφωνο. Στις 10 Μαρτίου, ο Bell λέει την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση που μεταδίδεται μέσω τηλεφώνου που χρησιμοποιεί πομπό μεταβλητής αντίστασης. Η πρόταση είναι: «Mr. Watson, come here. I want you!”.

1877Τοποθετείται η πρώτη μόνιμη εξωτερική γραμμή τηλεφώνου. Ξεκίνησε η εμπορική διάθεση τηλεφωνικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ. Ιδρύθηκε Τηλεφωνική Εταιρία Bell με τον Bell ως «ηλεκτρολόγο» και τον Tomas Watson ως «διευθύνοντα».

1878Το πρώτο εμπορικό τηλεφωνικό κέντρο στον κόσμο άνοιξε την 28η

Ιανουαρίου στο New Haven του Connecticut.

1879Ιδρύθηκε η National Bell Telephone Company. Σκοπός της ήταν ο

συνδυασμός των New England Telephone Company και της

Bell Telephone Company σε μια εθνική εταιρία για την επιτάχυνση της εγκαθίδρυσης τηλεφωνικών γραμμών μεταξύ των πόλεων της χώρας.

Άρχισαν να χρησιμοποιούνται οι τηλεφωνικοί αριθμοί ως βοήθεια για τους χειριστές των τηλεφωνικών κέντρων. Βέβαια αν και είχαν γίνει προσπάθειες η κλήση τηλεφωνικών αριθμών δεν είχε ακόμα επιτευχθεί.

1880Ιδρύθηκε η American Bell Telephone Company απορροφώντας την National Bell Telephone Company και άλλες εταιρίες. 30000 τηλέφωνα σε χρήση. Ο Bell μίλησε πάνω από μία 200 μέτρων ακτίνα φωτός χρησιμοποιώντας το νέα του πατέντα το Φωτόφωνο. Εμφανίζονται τα πρώτα δημόσια τηλέφωνα (pay stations) στις οδούς τις Νέας Υόρκης.

1884Ο Paul Nipkow αποκτά μια πατέντα στην Γερμανία για τον Nipkow

Disk που χρησιμοποιήθηκε αργότερα στην Μηχανική Τηλεόραση. Αποτελούνταν από ένα κύτταρο σεληνίου και ένα δίσκο που σαρωνόταν μηχανικά.

Πραγματοποιήθηκε η πρώτη τηλεφωνική κλήση μεγάλης απόστασης από την Βοστόνη στην Νέα Υόρκη.

1885Η American Bell Telephone Company δημιούργησε μια νέα θυγατρική την American Telephone & Telegraph (AT&T).

1890Ο Herman Hollerith παίρνει το συμβόλαιο για την επεξεργασία των στοιχείων απογραφής του 1900 με την χρήση τρυπητών καρτών. Η εταιρία του θα μετονομαστεί το 1924 σε IBM.

1892Ο Almon Strowger, νεκροθάφτης στο St. Louis, αναστατώθηκε όταν έμαθε πως η γυναίκα ενός αντιπάλου του, που δούλευε στο τηλεφωνικό κέντρο, προωθούσε τις κλήσεις που προοριζόταν για αυτόν στον άνδρα της. Έτσι, ανέπτυξε ένα σύστημα

ηλεκτρομηχανικής μεταγωγής τηλεφωνικής γραμμής για να μην χρειάζεται χειριστής στο τηλεφωνικό κέντρο. Το σύστημα αυτό ονομάζεται βηματοπορικός διακόπτης. Δημιούργησε μια εταιρία στο Σικάγο, την Automatic Electric, που κατασκεύαζε βηματοπορικούς διακόπτες. Η εταιρία αυτή απορροφήθηκε αργότερα από την GTE.

1893Μια πρώιμη μορφή ραδιοφωνικής μετάδοσης ξεκίνησε στην Βουδαπέστη πάνω από 220 μίλια τηλεφωνικών γραμμών εξυπηρετώντας 6000 συνδρομητές. Η μετάδοση περιελάμβανε τραγούδια, νέα, εκπτωτικές τιμές, απαγγελία ποίησης και διαλέξεις.

1895Ο Guglielmo Marconi εφηύρε τον ασύρματο.

1896Ο Marconi λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τον Ασύρματο

Τηλέγραφο.

Τα πρώτα τηλέφωνα μηχανικής μεταγωγής με δίσκο επιλογής που μοιάζουν με τα σημερινά τοποθετούνται από την Automatic Electric στο δημαρχείο του Milwaukee στο Wisconsin. Οι προηγούμενες εκδόσεις χρησιμοποιούσαν πλήκτρα.

 

Αρχές 20ου αιώνα1901Ο Marconi στέλνει το γράμμα “S” πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό, από την Αγγλία στο Newfoundland. Το πρώτο ασύρματο μήνυμα στέλνεται ένα χρόνο αργότερα.

1902Η AT&T ξεκινά την κατασκευή ενός τηλεφωνικού κέντρου μηχανικής μεταγωγής γραμμής που να υποστηρίζει 10000 γραμμές με βάση το βηματοπορικό διακόπτη.

1903

Τα πρώτα τηλέφωνα με κερματοδέκτη εμφανίζονται στην Νέα Υόρκη. Η χρέωση για μία τοπική κλήση ήταν 10 λεπτά.

1904Εφευρίσκεται ο πρώτος αυτόματος τηλεφωνητής.

1906Ο Lee De Forest κατασκευάζει την πρώτη λυχνία κενού.

1907Οι ΗΠΑ ξεκινούν την ρύθμιση των τηλεπικοινωνιών.

Οι πρώτες υπερατλαντικές εμπορικές ασύρματες υπηρεσίες εγκαθιδρύονται από τον Marconi με σταθμούς στο Clifden της Ιρλανδίας και το Glace Bay της Nova Scotia.

1909Ο Marconi μοιράζεται το βραβείο Νόμπελ Φυσικής με τον Karl Ferdinand Braun για την δουλεία τους στην ανάπτυξη της ασύρματης τηλεγραφίας.

1910Πωλούνται τα πρώτα εμπορικά ραδιόφωνα από την Radio Telephone Company του Lee De Forest.

1913Ο Βηματοπορικός Διακόπτης υιοθετείται στην Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία. Ανάπτυξη ενός αποστολέα παλμών βασικού τύπου και της Simplex κλήσης σε τηλεφωνικές γραμμές μεγάλης απόστασης.

1914Η πρώτη διηπειρωτική τηλεφωνική κλήση.

1915Ενισχυτές λυχνιών κενού χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά στα

ακτή-με-ακτή τηλεπικοινωνιακά κυκλώματα. Στα εγκαίνια της υπηρεσίας ο Bell, στην Νέα Υόρκη, επανέλαβε την φράση “Mr. Watson, come here, I want you”, στον Watson που βρισκόταν

στο San Francisco, για να λάβει την απάντηση: “If you want me, it will take me almost a week to get there”.

  Εφευρέθηκε το ηλεκτρικό μεγάφωνο.

1919Εφευρέθηκε το ραδιόφωνο μικροκυμάτων.

Δεκαετία του 19201920Επιτυγχάνεται η εγγραφή ηλεκτρικού ήχου.

1921  Κατασκευή του πρώτου ταλαντωτή από χαλαζία.

  Η πρώτη ηλεκτρονική αποστολή εικόνας από την Western Union.

1922Διαλέξεις από πλοίο-σε-ακτή ενσύρματα και ασύρματα μεταξύ των

τηλεφώνων της Bell σε σπίτια αλλά και γραφεία και του S.S. America που βρίσκεται 400 μίλια από την ακτή στο Ατλαντικό.

Ο Alexander Graham Bell πεθαίνει στις 2 Αυγούστου. Στις 4 Αυγούστου κατά την διάρκεια της κηδείας γίνεται διακοπή των τηλεφωνικών υπηρεσιών για ένα λεπτό προς τιμήν του.

Ιδρύεται η British Broadcasting Corporation (BBC).

1923Μια εικόνα σπασμένη σε κουκίδες στέλνεται ενσύρματα.

1924Εικόνες μεταδίδονται πάνω από τις τηλεφωνικές γραμμές.

1925Ιδρύονται τα Bell Telephone Laboratories. 12 εκατομμύρια τηλέφωνα σε λειτουργία από τα οποία 1,5 εκατομμύρια μπορούν να πραγματοποιήσουν κλήσεις.

1926

Ο Baird στην Σκωτία και ο Jenkins στις ΗΠΑ επιδεικνύει μια τηλεόραση που χρησιμοποιεί λαμπτήρες νέον και δίσκους Nipkow.

Ο P.M. Rainey της Western Electric παίρνει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το PCM (παλμοκωδική διαμόρφωση).

1927Ο Philo Farnsworth επιδεικνύει την πρώτη τηλεόραση για να κερδίσει επενδυτές μεταδίδοντας την εικόνα του δολαρίου. Ο Farnsworth αποκτά υποστήριξη και κάνει αίτηση για ευρεσιτεχνία την οποία όμως δεν κέρδισε ποτέ λόγω των συνεχιζόμενων μαχών με την RCA. 

1928H IBM υιοθετεί την 80στηλη τρυπητή κάρτα.

1929  Οι επιβάτες πλοίων μπορούν να τηλεφωνούν στην ακτή.

  Καταγραφή ήχου σε μαγνητική ταινία.

Το πρώτο τηλέφωνο τοποθετείται στο γραφείο του Προέδρου Hoover. Μέχρι τότε ο πρόεδρος συνομιλούσε από ένα θάλαμο έξω από το εκτελεστικό του γραφείο.

Η πρώτη επίδειξη της έγχρωμης τηλεόρασης γίνεται στις 27 Ιουνίου από τα Bell Laboratories στην Νέα Υόρκη

 

 

Δεκαετία του 19301930H AT&T ξεκινά δοκιμές για το εικονοτηλέφωνο.

1931: ΡαδιοαστρονομίαΕνώ προσπαθούσε να εντοπίσει μια πηγή παρεμβολών στις τηλεφωνικές επικοινωνίες ο Karl Guthe Jansky των Bell Telephone Laboratories ανακαλύπτει ότι οι αστέρες εκπέμπουν ραδιοκύματα.

1933Edwin Armstrong επιδεικνύει την διαμόρφωση συχνότητας (FM)

στον Sharnoff αλλά το πραγματικό μέλλον βρίσκεται μετά 20 χρόνια.

Ο φωνόγραφος μπορεί να ηχογραφεί στερεοφωνικά.

1934Ο Joseph Begun κατασκευάζει την πρώτη συσκευή καταγραφής ήχου σε μαγνητική ταινία για ραδιοφωνική μετάδοση.

1935Γίνεται η πρώτη τηλεφωνική συνομιλία που κάνει το γύρο του κόσμου.

1936Ο Alan Turing περιγράφει έναν υπολογιστή γενικής χρήσης στο

έργο του On Computable Numbers.

  Επινοείται το ομοαξονικό καλώδιο.

1937  Ο Stibitz των Bell Labs κατασκευάζει την ηλεκτρική

αριθμομηχανή.

Το PCM δείχνει το δρόμο της ψηφιακής μετάδοσης

  Ο Carlson κατασκευάζει το φωτοτυπικό.

1938Η δύναμη του ραδιοφώνου επιδεικνύεται από τον Orsοn Welles με την μετάδοση του «Πολέμου των Κόσμων>> Το γεγονός αυτό προκάλεσε την τηλεφωνική κίνηση να κορυφωθεί σε σχεδόν όλες τις πόλεις και τις γραμμές μεγάλης απόστασης.

Δεκαετία του 19401940Εισάγονται τηλεφωνικά συστήματα μεγάλου εύρους ζώνης που επιτρέπουν ταυτόχρονες κλήσεις πάνω σε μόνο ένα ζεύγος καλωδίων.

1942 Οι Atanasoff και Berry κατασκευάζουν τον πρώτο ηλεκτρονικό ψηφιακό υπολογιστή. Ο υπολογιστής αυτός είχε το μειονέκτημα ότι δεν ήταν προγραμματιζόμενος.

1945Ο Arthur C. Clarke οραματίζεται γεωστατικούς επικοινωνιακούς δορυφόρους.

1946 Κατασκευάζεται ο ENIAC.

1947Κατασκευάζεται το transistor που επιτρέπει την σμίκρυνση των ηλεκτρονικών συσκευών.

1948Επινοούνται οι πρώτοι δίσκοι μακράς διάρκειας (LP). Είναι από βινύλιο και περιστρέφονται στις 33 στροφές/λεπτό.

1949  H Δικτυακή τηλεόραση ξεκινά να εκπέμπει στις ΗΠΑ.

  Κατασκευάζονται και δίσκοι των 45 στροφών.

 

 

Δεκαετία του 19501950O όγκος των τηλεφωνικών κλήσεων στις ΗΠΑ φτάνει τα 180 εκατομμύρια την μέρα. Το 75 % των γραμμών είναι party lines. Υπάρχουν 72 τηλεοπτικοί σταθμοί σε 42 πόλεις κατά μήκος της χώρας κάνοντας την τηλεόραση προσιτή στο μισό πληθυσμό.

1951Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές πωλούνται στο εμπόριο.

1952

  Η Ε.Σ.Σ.Δ. εκτοξεύει τον δορυφόρο Sputnik. Tα ραδιόφωνα ξεπερνούν σε πλήθος τις εφημερίδες που

τυπώνονται καθημερινά. Ξεκινούν έγχρωμες μεταδόσεις τηλεόρασης.

Ο Gene Amdahl ανέπτυξε το πρώτο λειτουργικό σύστημα για τον IBM 704

H Sony παρουσιάζει το πρώτο ραδιόφωνο που βασίζεται σε τρανζίστορ και πουλιέται αντί 49.95 δολαρίων.

H Raytheon αντικαθιστά τις λυχνίες στα βοηθήματά ακοής της με transistor.

1956Πρώτες ενσύρματες υπερατλαντικές κλήσεις.

1958Μετάδοση δεδομένων πάνω από τις τηλεφωνικές γραμμές.

1959 Η εφεύρεση του microchip.

 

Περιεχόμενα

 

Δεκαετία του 19601960Ο ΕCHO I εκτοξεύεται στις 12 Αυγούστου. Θα παρέχει την πρώτη

δορυφορική τηλεόραση από το 1962.Γίνεται η εφεύρεση του Laser.1961 

  H IBM προτείνει την τηλεπεξεργασία. Δεδομένα που μπορούν να διαδοθούν μέσω τηλεφώνου σε ένα άλλο υπολογιστή.

Τα Bell Labs κάνουν πειράματα για επικοινωνία μέσω κυμάτων φωτός.

Η ΙΒΜ παρουσιάζει την γραφομηχανή τύπου «μπάλα του γκολφ».Αναπτύσσεται ένας υπολογιστής που να υποστηρίζει

χρονοπρογραμματισμό.1962Κατασκευάζεται ο μίνι-υπολογιστής.

  Εικόνες και τηλεφωνικές κλήσεις μεταδίδονται μέσω δορυφόρου.1963Οι επικοινωνιακοί δορυφόροι τοποθετούνται σε γεωστατική τροχιά.

1964 Σχηματίζεται ο διεθνής δορυφορικός οργανισμός Intelsat.

1965To διαστημόπλοιο Mariner 4 πέρασε περίπου 10000 km από την επιφάνεια του Άρη. Έστειλε μέσω ραδιοκυμάτων 21 φωτογραφίες και πληροφορίες για την ατμόσφαιρα του Άρη.

1966Ο επιστήμονας Charles Kao από τις ΗΠΑ πρώτος χρησιμοποίησε την οπτική ίνα για την μεταφορά τηλεφωνικών κλήσεων.

1967Εμφανίζονται τα ασύρματα τηλέφωνα. Περίπου 200 εκατομμύρια τηλέφωνα στον κόσμο μισά από τα οποία βρίσκονται στις ΗΠΑ.

1968Η Intelsat ολοκληρώνει την πλήρη απεικόνιση της γης από

δορυφόρους.Φωτοτηλεγραφία. Η γερμανική εταιρία Grundig παρουσίασε μια

διαδικασία μεταφοράς εικόνων με μικρό εύρος ζώνης, επιτρέποντας την μεταφορά εικόνων τηλεόρασης μέσω τηλεφώνου. Μέσα σε 1 λεπτό μια φωτογραφική εγγραφή θα μπορούσε να τυπωθεί. 

1969Εγκαθίστανται το ARPANET για να συνδέσει 4 πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια είναι το Stanford Research Institute, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Los Angele, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στην Santa Barbara και το Πανεπιστήμιο του Utah. Σύντομα προστέθηκαν μέθοδοι για την μεταφορά αρχείων και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail). To δίκτυο μπορούσε να μένει ενεργό έστω και αν κάποιος κόμβος του έβγαινε εκτός λειτουργίας, με την μέθοδο της δυναμικής αναδρομολόγησης. Το Internet έχει γεννηθεί.

 

 

 

Δεκαετία του 19701970  Εισάγεται η πολυπλεξία με διαίρεση χρόνου (TDM) και η

απευθείας κλήση.   Κατασκευάζονται οι πρώτες δισκέτες (floppy disks).1971  Η Intel κατασκευάζει τον πρώτο μικροεπεξεργαστή. Ένας

υπολογιστής πάνω σε ένα μόνο chip.  Ο Wang 1200 είναι ο πρώτος επεξεργαστής κειμένου τύπου word.   Η Rank Xerox βγάζει στην αγορά το πρώτο τηλεομοιότυπο (FAX).O Michael Hart ξεκινά το project Guttenberg που έχει σαν σκοπό

την ελεύθερη ηλεκτρονική διάθεση εργασιών που δεν υπόκεινται σε νόμους πνευματικών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων.

1972  Εφεύρεση της ψηφιακής τηλεόρασης.  Οι πρώτες διεθνείς συνδέσεις στο ARPANET είναι γεγονός.  Ο Ray Tomlinson τροποποιεί το πρόγραμμα e-mail του

ARPANET και προσθέτει το γνωστό σε όλους ‘@’.1973Το διδακτορικό του Bob Metcalfe στο Harvard σκιαγραφεί την ιδέα

του Ethernet η οποία εφαρμόζεται πειραματικά στους υπολογιστές Alto της Xerox PARC. To πρώτο Ethernet δίκτυο ονομάζεται Alto Aloha System.

O Bob Kahn ξεκινά ερευνητικό πρόγραμμα στο ARPANET σχετικά με το Διαδίκτυο.

  Ο Vinton Cerl σχεδιάζει την αρχιτεκτονική των Πυλών Δικτύου στο πίσω μέρος ενός φάκελου στο lobby ενός ξενοδοχείου στο San Francisco το Μάρτιο.

  Οι Kahn και Cerf παρουσιάζουν τις βασικές ιδέες του Διαδικτύου στο Πανεπιστήμιο του Sussex.  

1974  Οι Kahn και Cerf δημοσιοποιούν το σχέδιο ενός Προγράμματος Ελέγχου Μετάδοσης (TCP).

  Το BBC μεταδίδει Teletext (τηλεκείμενο) στις τηλεοράσεις.   Η Hewlett-Packard παρουσιάζει την πρώτη προγραμματιζόμενη

αριθμομηχανή τσέπης. Την HP-65. 1975  To πρώτο κιτ μικροϋπολογιστή χτυπά την οικιακή αγορά.   Η ΙΒΜ παρουσιάζει τους εκτυπωτές laser. 1976  H Βασίλισσα Ελισάβετ η 2η στέλνει ένα e-mail από το Royal

Signals and Radar Establishment του Malvern.  Εφευρέθηκε ο οικιακός υπολογιστής Apple I.1978Το πρωτόκολλο TCP διαχωρίζεται στα πρωτόκολλα TCP και IP.

1979  H Sony αναπτύσσει ένα μικρό ραδιοκασετόφωνο.  Ιδρύεται η Inmarsat (Εταιρεία δορυφορικών επικοινωνιών).  H Ιαπωνική εταιρεία Matsushita (Panasonic) παίρνει μια

ευρεσιτεχνία για μια οθόνη τηλεόρασης φτιαγμένη από υγρούς κρυστάλλους.

  Η CompuServe πηγαίνει on-line.  O αριθμός τηλεφωνικών γραμμών στις ΗΠΑ είναι 175.2

εκατομμύρια.  Το πρώτο κυψελωτό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας ξεκινά στην

Ιαπωνία. 

 

Δεκαετία του 19801980  Η χωρητικότητα των microchip αυξάνεται στα 6400 bits και

χρησιμοποιούνται σαν μνήμη στους υπολογιστές (RAM& ROM).  Εμφανίζονται οι πρώτοι υπολογιστές τσέπης.  Βρετανοί μηχανικοί κατασκευάζουν τον πρώτο οικιακό υπολογιστή

τον Sinclair ZX 80 και τον προωθούν στην αγορά.  Γίνεται ο φορμαλισμός των μεταδόσεων μεγάλου εύρους της

τάξης MHz.  Στις 27 Οκτωβρίου το ARPANET παγώνει εξαιτίας ενός

μηνύματος-ιού που μεταδόθηκε τυχαία.  1981  Κατασκευάστηκε το IBM PC.

  Αναπτύχθηκε τo MS-DOS από την Microsoft και πωλήθηκε από την IBM.

  Ο πρώτος φορητός υπολογιστής.  Κατασκευάστηκε το πρώτο ποντίκι.  Μετάδοση πολυκάναλου ήχου  Εμφανίστηκαν οι πρώτοι compact disks και οι μηχανές

αναπαραγωγής τους.  Η υπηρεσία Minitel εφαρμόζεται στην Γαλλία από τον Γαλλικό

Εθνικό τηλεπικοινωνιακό πάροχο κυρίως για porno.1982  Εγκαθιδρύεται το πρωτόκολλο TCP/IP.  To τηλεομοιότυπο εισάγεται στην Γερμανία, την Μεγάλη Βρετανία

και την Σουηδία το οποίο μεταδίδει κείμενο με ταχύτητα 1200 bit/s

1983  H AT&T αναγκάζεται να διαλυθεί.  Στην Ιαπωνία γίνονται δοκιμές της τεχνολογίας ISDN.  Οι ΗΠΑ αποκτούν των πρώτο συνδρομητή κυψελωτής

τηλεφωνίας.1984  Το Apple Macintosh  To ΙΒΜ PC AT  O 32bit μικροεπεξεργαστής  Το 1 MB chip μνήμης  Η εισαγωγή του DNS (Internet Domain Name System).  Διαχειριζόμενα newsgroup εισάγονται στο USENET.1985   Τα κυψελωτά τηλέφωνα στα αυτοκίνητα γνωρίζουν μεγάλη

εξάπλωση.  Τα CD-ROM ενσωματώνονται στους υπολογιστές.1986Εγκαθιδρύεται το NSFNET για να συνδέσει 5 υπερυπολογιστές. Θα γίνει αργότερα δίκτυο κορμού του Διαδικτύου.

1987  Η Γη χαρτογραφείται πλήρως από το διάστημα.  Υιοθετείται η ψηφιακή μαγνητοταινία (DAT).   Οι ΗΠΑ αποκτούν τον εκατομμυριοστό τους συνδρομητή

κυψελωτής τηλεφωνίας.  Αρχίζουν δοκιμές της τεχνολογίας ISDN και στις ΗΠΑ.1988

  Ολοκληρώνεται το πρώτο υπερατλαντικό καλώδιο οπτικών ινών.  Εμφανίζεται το πρώτο σκουλήκι υπολογιστή με την ονομασία

Morris Worm.  Το NSFNET αναβαθμίζεται σε Τ1 (1.544 Mbps)  Εγκαθιδρύεται η Internet Assigned Numbers Authority (IANA).   Αναπτύσσεται το IRC (Internet Relay Chat) από τον Jarkko

Oikarinen.1989  Ο αριθμός των hosts ξεπερνά τις 10000.  Το Παγκόσμιο Πλέγμα Πληροφοριών (ΠΠΠ/WWW) επινοείται από

τον Tim Berners-Lee.  Χώρες που είναι συνδεδεμένες στο NSFNET: Αυστραλία (AU),

Γερμανία (DE), Ισραήλ (IL), Ιταλία (IT), Ιαπωνία (JP), Μεξικό (MX), Ολλανδία (NL), Νέα Ζηλανδία (ΝΖ), Πουέρτο Ρίκο(PR), Ηνωμένο Βασίλειο (UK).

  Η εκπομπή ψηφιακής δορυφορικής τηλεόρασης ξενικά στην Γερμανία.

  Παρουσιάζεται η Τηλεόραση Υψηλής Ευκρίνειας.  Το διαστημόπλοιο Voyager II στέλνει σήματα 4.4 δισεκατομμύρια

χιλιόμετρα από τον πλανήτη Ποσειδώνα.  To πρώτο ISDN τηλεπικοινωνιακό σύστημα εγκαθίστανται στο

Rotterdam σαν επέκταση του δημόσιου τηλεφωνικού δικτύου, σχεδιασμένο να μεταφέρει ψηφιοποιημένες κλήσεις ή δεδομένα. 

 

Δεκαετία του 19901990 

  H Creative Labs παρουσιάζει την κάρτα ήχου SoundBlaster Pro.  Gopher είναι η πρώτη μηχανή αναζήτησης στον Παγκόσμιο Ιστό

που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.    H Telecom New Zealand είναι ο πρώτος τηλεπικοινωνιακός

πάροχος που γίνεται τελείως ιδιωτικός.  Ιδρύεται η Electronic Frontier Foundation από τον Mitch Kapor.  H “The World” γίνεται ο πρώτος εμπορικός πάροχος πρόσβασης

στο Internet μέσω dial-up.H πρώτη τηλεχειριζόμενη συσκευή που συνδέθηκε στο Internet

είναι η Internet Toaster του John Romkey.1991

  To πρόγραμμα επαλήθευσης αυθεντικότητας PGP (Pretty Good Privacy) μοιράζεται ως freeware από τον Philip Zimmermann.

Το NSFNET αναβαθμίζεται σε T3 (44.736Mbps). H κίνηση ξεπερνά το 1 τρισεκατομμύριο bytes το μνήμα.

1992  Υιοθετείται το TWAIN, μια στάνταρ διεπαφή για σαρωτές από την

κοινοπραξία των Aldus, Caere, Eastman, Kodak, Hewlett Packard και Logitech.

  Ο εκατομμυριοστός host έχει συνδεθεί στον Internet με το μέγεθος του να διπλασιάζεται κάθε χρόνο.

  Ο φράση «Σερφάρω στο Internet» πλάθεται από την Jean Armour Polly.

1993  Υπάρχουν 50 γνωστοί εξυπηρετητές στον παγκόσμιο ιστό.  Εισάγεται το Internet Protocol v4 για πιο αξιόπιστες μεταφορές

μέσω του Διαδικτύου σε συνδυασμό με το Transmission Control Protocol (TCP).

  H Intel παρουσιάζει τον επεξεργαστή Pentium με ταχύτητα 60 MHz.

  Παρουσιάζεται ένας από τους πρώτους δημοφιλέστερους φυλλομετρητές με γραφικό περιβάλλον, ο Mosaic.

  O Παγκόσμιος Ιστός μεγαλώνει με 341.634% ετήσιο ποσοστό αύξησης της κυκλοφορίας.

  Η αύξηση του Gopher είναι 997 %.  Τα Worms συνοδευόμενα από Spiders, Crawlers και Snakes

εξαπλώνονται στον Παγκόσμιο Ιστό.  Ξεκινούν να εκπέμπουν Διαδικτυακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί.  Οι επεξεργαστής PowerPC κατασκευάζεται από τις ΙΒΜ, Motorola

και Apple.  Το ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) γίνεται πρότυπο

και επιτρέπει μεγαλύτερες ταχύτητες μετάδοσης δεδομένων πάνω από το παλιό απλό τηλεφωνικό δίκτυο (POTS).

1994  Ιδρύεται η Netscape από τους Marc Andreessen και James H.

Clark.  Ιδρύεται η World wide Web Consortium (W3) από τον Tim

Berners-Lee για να προωθήσει την υιοθέτηση κοινών πρωτοκόλλων για την περεταίρω ανάπτυξη του Παγκόσμιου Ιστού.

1995 Παρουσιάζεται το πρότυπο USB (universal serial bus).

Υπάρχουν 25 εκατομμύρια συνδρομητές κυψελωτών τηλεφώνων στις ΗΠΑ.

30 εκατομμύρια χρήστες βρίσκονται παγκοσμίως στο Διαδίκτυο.Οι εταιρίες Compuserve και America On-Line αρχίζουν να

παρέχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. 1996  Αναπτύσσεται ο αλγόριθμος Google από τους Sergey Bin και

Larry Page.  H AT&T μετονομάζεται σε Lucent Technologies.  Ξεκινά η διαδικασία προτυποποίησης του 1000Base-T για το 1

Gbps Ethernet.  Πολλοί πάροχοι Διαδικτυακών Υπηρεσιών (ISP) αδυνατούν να

εξυπηρετήσουν την μεγάλη ζήτηση και βιώνουν εκτεταμένες διακοπές.

  Η MCI αναβαθμίζει το δίκτυο κορμού του Internet προσθέτοντας 13.000 θύρες. Η πραγματική ταχύτητα αυξάνεται από τα 155 Mbit/s στα 625 Mbit/s.

1997  Τo DVD (Digital Versatile Disk/Digital Video Disk) βγαίνει στην

αγορά.  H Intel παρουσιάζει τον Pentium ΙΙ που είναι χρονισμένος στα 233

MHz.  Η ιστοσελίδα της NASA που μεταδίδει εικόνες πραγματικού

χρόνου από τον Άρη δέχεται πάνω από 100 εκατομμύρια επισκέψεις τις πρώτες 4 μέρες λειτουργίας της θέτοντας ένα νέο ρεκόρ επισκεψιμότητας.

1998 Ιδρύεται η Google από τους Sergey Bin και Larry Page.  Η Intel παρουσιάζει τον επεξεργαστή Celeron.  Η Digital Equipment Corporation εξαγοράζεται από την Compaq

Computers.Οι Ericsson, IBM, Intel, Nokia και Toshiba ανακοινώνουν ότι θα

συνεργαστούν για την ανάπτυξη του προτύπου Bluetooth που θα επιτρέπει την ασύρματη μεταφορά δεδομένων μεταξύ υπολογιστών χειρός, κινητών τηλεφώνων και σταθερών υπολογιστών.

Το μέγεθος του Παγκοσμίου Ιστού υπολογίζεται μεταξύ στα 275 με 300 εκατομμύρια σελίδες.

1999Η Intel παρουσιάζει το επεξεργαστή Pentium III.

Τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί σε όλο τον κόσμο ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια για να αναβαθμίσουν τα συστήματά τους έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν το Υ2Κ bug.

H MCI/Worldcom αναβαθμίζει τo δίκτυο κορμού του Διαδικτύου στις ΗΠΑ στα 2.5 Gbps

 

 

21ος αιώνας2000Τελικά οι προβλέψεις για το bug της χιλιετίας δεν επιβεβαιώνονται.

Η αναβάθμιση όμως των συστημάτων τα προηγούμενα χρόνια θα δώσει μια νέα ώθηση για το μέλλον.

Η Bell Atlantic και η GTE ανακοινώνουν την συγχώνευσή τους και πως η νέα κοινή εταιρία θα ονομάζεται Verizon.

  Η Cisco και η Nortel μάχονται για την πρώτη θέση στις επικοινωνίες φωνής, δεδομένων και Διαδικτύου.

Μια μαζική Denial of Service επίθεση εξαπολύεται εναντίον πολλών δημοφιλών ιστοσελίδων.

Οι σελίδες στο Διαδίκτυο ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο.Η κοινοπραξία Internet2 δοκιμάζει το πρωτόκολλο Ipv6.2001Η πρώτη ασυμπίεστη μετάδοση τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας (HDTV) κατά μήκος δικτύων μεγάλης έκτασης βασισμένων στο πρωτόκολλο IP, λαμβάνει χώρα στο δίκτυο της Internet2.

2002Η Internet2 συγκεντρώνει 200 πανεπιστήμια, 60 μεγάλες

επιχειρήσεις και 40 συνεργαζόμενα μέλη.Η διατήρηση ιστολογίου (blog) γνωρίζει μεγάλη άνθιση.2003Γίνονται οι πρώτες εκλογές μέσω διαδικτύου στο Anières της

Ελβετίας.To Worm SQL Slammer καταφέρνει να προκαλέσει την μεγαλύτερη

DdoS επίθεση στα χρονικά βγάζοντας εκτός λειτουργίας τους 5 από τους 13 κεντρικούς DNS εξυπηρετητές και άλλα συστήματα, από μηχανήματα αυτόματης ανάληψης τραπεζών, μέχρι ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.

Η Recording Industry Association of America (RIAA) μηνύει 261 άτομα για παράνομη διανομή υλικού που υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα μέσω ομότιμων.

Το Τηλεταχυδρομείο έχει καθιερωθεί σ’ ολόκληρο τον κόσμο σαν το πιο γρήγορο και πιο αξιόπιστο μέσο επικοινωνίας.

Γιατί μ’ αυτό μπορείτε να στείλετε ή να σας στείλουν επιστολές, σχέδια, σκίτσα, συμβόλαια, στατιστικούς πίνακες, τιμολόγια, μέσα σε λίγα λεπτά από την Ασία, Αφρική, Αμερική, Ευρώπη, Ωκεανία και από τις περισσότερες πόλεις της χώρας.

Και βεβαίως, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Τηλεταχυδρομείου είναι ότι μπορεί και μεταβιβάζει με απόλυτη ακρίβεια, χωρίς να αντιγράφει, το δικό σας πρωτότυπο μήνυμα.

 

 

5η ΟΜΑΔΑ PROJECT

ΤΜΗΜΑΤΟΣ Β1΄

ΘΕΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 1980 ΕΩΣ

ΣΗΜΕΡΑ

ΜΑΘΗΤΕΣ

Δημήτριος Δήμος (Σ)

Ανδρέας Γκέτσι

Γιάννης Αλεξέλης

ΠεριεχόμεναΤο οδόμετρο ............................................................................................7

To μονόχορδον.............................................................................................9Μηχανισμός των Αντικυθήρων....................................................................10

Η ανακάλυψη...........................................................................................11Προσπάθειες ανακατασκευής..................................................................12Ιστορική καταγωγή και εξέλιξη του μηχανισμού.......................................13Πρόσφατες έρευνες.................................................................................13Ακρίβεια...................................................................................................14Ιστορία.....................................................................................................56Το σύγχρονο πυροβολικό........................................................................56Τύποι........................................................................................................56Αποστολές...............................................................................................57Ο ανεμόμυλος είναι αιολική μηχανή οριζόντιου άξονα περιστροφής. Χρησιμοποιήθηκε για την άλεση των δημητριακών και την άντληση νερού. Γνωστός από τα αρχαία χρόνια, διαδόθηκε σημαντικά στον ευρωπαϊκό καιελληνικό κοσμο.........................................................68Ιστορία.....................................................................................................68Σύγχρονη Ελλάδα....................................................................................68

Πρώιμες Τηλεπικοινωνίες...........................................................................881200 π.Χ..................................................................................................88700 π.Χ έως 300 π.Χ...............................................................................88200 π.Χ. έως 100 π.Χ..............................................................................8837 π.Χ.: Ηλιογράφος................................................................................8811 π.Χ......................................................................................................881560.........................................................................................................891588.........................................................................................................891714.........................................................................................................891791: O πρόδρομος του σημαφόρου.......................................................89

1793.........................................................................................................8919ος αιώνας................................................................................................89

1821.........................................................................................................891830.........................................................................................................891837.........................................................................................................891840.........................................................................................................891843.........................................................................................................891844.........................................................................................................891844 (Μάιος) ...........................................................................................901847 (3 Μαΐου) ........................................................................................901851.........................................................................................................901856.........................................................................................................901858.........................................................................................................901860.........................................................................................................901861.........................................................................................................901865.........................................................................................................901866.........................................................................................................901870.........................................................................................................901872.........................................................................................................901874.........................................................................................................901875.........................................................................................................901876.........................................................................................................911877.........................................................................................................911878.........................................................................................................911879.........................................................................................................911880.........................................................................................................911884.........................................................................................................911885.........................................................................................................911890.........................................................................................................91

1892.........................................................................................................911893.........................................................................................................911895.........................................................................................................911896.........................................................................................................91

Αρχές 20ου αιώνα......................................................................................921901.........................................................................................................921902.........................................................................................................921903.........................................................................................................921904.........................................................................................................921906.........................................................................................................921907.........................................................................................................921909.........................................................................................................921910.........................................................................................................921913.........................................................................................................921914.........................................................................................................921915.........................................................................................................921919.........................................................................................................93

Δεκαετία του 1920......................................................................................931920.........................................................................................................931921.........................................................................................................931922.........................................................................................................931923.........................................................................................................931924.........................................................................................................931925.........................................................................................................931926.........................................................................................................931927.........................................................................................................931928.........................................................................................................931929.........................................................................................................93

Δεκαετία του 1930......................................................................................94

1930.........................................................................................................941931: Ραδιοαστρονομία...........................................................................941933.........................................................................................................941934.........................................................................................................941935.........................................................................................................941936.........................................................................................................941937.........................................................................................................941938.........................................................................................................94

Δεκαετία του 1940......................................................................................941940.........................................................................................................951942 ........................................................................................................951945.........................................................................................................951946 ........................................................................................................951947.........................................................................................................951948.........................................................................................................951949.........................................................................................................95

Δεκαετία του 1950......................................................................................951950.........................................................................................................951951.........................................................................................................951952.........................................................................................................951956.........................................................................................................961958.........................................................................................................961959 ........................................................................................................96

Δεκαετία του 1960......................................................................................961960.........................................................................................................961961.........................................................................................................961962.........................................................................................................961963.........................................................................................................961964 ........................................................................................................96

1965.........................................................................................................971966.........................................................................................................971967.........................................................................................................971968.........................................................................................................971969.........................................................................................................97

Δεκαετία του 1970......................................................................................971970.........................................................................................................971971.........................................................................................................971972.........................................................................................................971973.........................................................................................................981974.........................................................................................................981975.........................................................................................................981976.........................................................................................................981978.........................................................................................................981979.........................................................................................................98

Δεκαετία του 1980......................................................................................991980.........................................................................................................991981.........................................................................................................991982.........................................................................................................991983.........................................................................................................991984.........................................................................................................991985 ......................................................................................................1001986.......................................................................................................1001987.......................................................................................................1001988.......................................................................................................1001989.......................................................................................................100

Δεκαετία του 1990....................................................................................1011990.......................................................................................................1011991.......................................................................................................101

1992.......................................................................................................1011993.......................................................................................................1011994.......................................................................................................1021995 ......................................................................................................1021996.......................................................................................................1021997.......................................................................................................1021998 ......................................................................................................1021999.......................................................................................................102

21ος αιώνας..............................................................................................1032000.......................................................................................................1032001.......................................................................................................1032002.......................................................................................................1032003.......................................................................................................103

Περιεχόμενα..............................................................................................106Σκοπός.....................................................................................................107Πρόλογος..................................................................................................107Εισαγωγή..................................................................................................108Videocassette Recorder (VCR)................................................................109

Ιστορικό..................................................................................................109Μειονεκτήματα.......................................................................................109

Fax machine.............................................................................................110Ιστορία...................................................................................................110

3D printing.................................................................................................111Μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Social Media).............................................112

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα..........................................................112Καλωδιακή τηλεόραση..............................................................................114

Τηλεόραση 16:9 και τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας...............................114Συμπίεση ψηφιακών δεδομένων............................................................114

Κυψέλη καυσίμου......................................................................................116

Είδη κυψελών καυσίμου.........................................................................116Συμπαγής Δίσκος......................................................................................117

Ιστορία...................................................................................................117Χαρακτηριστικά......................................................................................117Μεταγενέστερες μετεξελίξεις..................................................................117

Microsoft Products....................................................................................118Εκδόσεις των Windows..........................................................................118Windows Mobile.....................................................................................119Windows Phone.....................................................................................119

Ενιαίος Σειριακός Δίαυλος (USB)..............................................................120Ταχύτητες...............................................................................................120Μνήμη USB...........................................................................................121

Web browser............................................................................................122Προσωπικός υπολογιστής (personal computer).......................................123

Tablet ....................................................................................................123Netbook.................................................................................................123

Συμπεράσματα.........................................................................................124Πηγές πληροφόρησης..............................................................................125

ΕισαγωγήΕίναι γενικά παραδεκτό ότι από το 1980 μέχρι και σήμερα οι τεχνολογικές εφευρέσεις έχουν γνωρίσει τεράστια ανάπτυξη. Μερικές από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις είναι το Internet, το PC ,το web browser και άλλες πολλές εφευρέσεις που έχουν συμβάλει στην τεχνολογική ανάπτυξη και ευημερία του αιώνα μας. Ο προσωπικός υπολογιστής ή PC είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής που χρησιμοποιείται συνήθως από ένα χρήστη και κυρίως για εφαρμογές όπως η επεξεργασία κειμένου, ο προγραμματισμός, τα παιχνίδια και η σύνδεση στο διαδίκτυο. Το web browser είναι ένα λογισμικό που δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να προβάλει και να αλληλεπιδρά με κείμενα, εικόνες, βίντεο, μουσική, παιχνίδια και άλλες πληροφορίες συνήθως αναρτημένες σε μια ιστοσελίδα ενός ιστοτόπου στον παγκόσμιο ιστό. Τέλος, το διαδίκτυο ή Internet που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ένα παγκόσμιο σύστημα διασυνδεδεμένων δικτύων υπολογιστών που εξυπηρετεί τις ανάγκες εκατομμύρια χρηστών. Έτσι λοιπόν οι εφευρέσεις του αιώνα μας λόγω της μεγάλης ανάπτυξης που είχαν, έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ζωής, καθώς με αυτές διευκολύνεται η καθημερινότητα.

Videocassette Recorder (VCR)Ο καταγραφέας βιντεοκασέτας (Videocassette Recorder – VCR) είναι μια ηλεκτρομηχανική συσκευή, η οποία καταγράφει αναλογικά από την τηλεόραση ή άλλη πηγή σε μια φορητή, μαγνητική βιντεοκασέτα ήχο και εικόνα, τα οποία είναι δυνατόν να αναπαραχθούν στη συνέχεια. Η χρήση βιντεοκασέτας για καταγραφή ενός τηλεοπτικού προγράμματος, το οποίο αναπαράγεται σε μεταγενέστερο χρόνο, ονομάζεται ετεροχρονισμένη τηλεθέαση. Το VCR αναπαράγει επίσης προκαταγεγραμμένες κασέτες. Κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990, οπότε και το VCR αντικαταστάθηκε από το DVD player, προκαταγεγραμμένες βιντεοκασέτες χρησιμοποιούνταν ευρέως για αγορά ή ενοικίαση και επίσης κυκλοφορούσαν άδειες κασέτες για βιντεοσκοπήσεις. Τα περισσότερα οικιακά VCR είναι εξοπλισμένα με ένα δέκτη (tuner) για τηλεοπτική λήψη και ένα ρολόι-χρονόμετρο το οποίο μπορεί να προγραμματιστεί (timer) για καταγραφή χωρίς φυσική παρουσία του χρήστη ενός τηλεοπτικού καναλιού από μια ώρα έναρξης μέχρι μια ώρα λήξης. Τα χαρακτηριστικά αυτά σταδιακά εξελίσσονταν μέχρι που έγιναν ψηφιακά χρονόμετρα με πολλές δυνατότητες. Στα μεταγενέστερα μοντέλα, οι χρονοδιακόπτες μπορούσαν να προγραμματιστούν μέσω ενός μενού διεπαφής, το οποίο παρουσιάζεται σε μια οθόνη τηλεόρασης ("on-screen display" - OSD). Αυτό το χαρακτηριστικό οδήγησε στην καταγραφή πολλών προγραμμάτων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές χωρίς παρέμβαση του χρήστη και οδήγησε σε μεγάλη αύξηση των πωλήσεων.

ΙστορικόΗ ιστορία του VCR ακολουθεί, σε γενικές γραμμές, την ιστορία της καταγραφής βιντεοκασέτας. Η πρώτη επαγγελματική βιντεοκασέτα (Quadruplex videotape) εισήχθη στην αγορά το 1956 από την AMPEX. Αυτή η βιντεοκασέτα έγινε η πρώτη εμπορικώς επιτυχημένη βιντεοκασέτα καταγραφής, η οποία χρησιμοποιούσε ταινία 2 ιντσών (5,1 εκ.). Ήταν ωστόσο τόσο ακριβή ($50.000) που μόνο τα τηλεοπτικά δίκτυα και σταθμοί μπορούσαν να την αποκτήσουν. Το 1959 η TOSHIBA ανακοίνωσε μια νέα

μέθοδο καταγραφής, γνωστή ως helical scan, η οποία αρχικώς εφαρμόστηκε στις βιντεοκασέτες και αργότερα στις απλές κασέτες.Το 1963 η PHILIPS παρουσίασε το EL3400 1" helical scan recorder για επαγγελματική και οικιακή χρήση και η Sony προώθησε την 2" PV-100, την πρώτη κυλινδρική βιντεοκασέτα για επαγγελματική, ιατρική, αεροπορική και εκπαιδευτική χρήση.Η TELCAN, από την εταιρεία UK NOTTINGHAM ELECTRONIC VALVE COMPANY, ήταν το πρώτο VCR το 1963. Κυκλοφορούσε στο εμπόριο ως σύνολο ή σε μορφή κουτιού για £60. Ωστόσο, παρουσίαζε σημαντικά μειονεκτήματα: ήταν ακριβή, δύσκολη στη συναρμολόγηση και κατέγραφε ασπρόμαυρα, μόνο 20 λεπτά κάθε φορά. Το μοντέλο SONY MODEL CV-2000 της μισής ίντσας, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1965, ήταν η πρώτη βιντεοκασέτα που προοριζόταν για οικιακή χρήση. Οι εταιρείες AMPEX και RCA ακολούθησαν το 1965 με τη δική τους μονόχρωμη κυλινδρική βιντεοκασέτα, η οποία κόστιζε κάτω από $1.000 για οικιακή χρήση. Το 1967 παρουσιάστηκαν οι βιντεοκασέτες ταινιών για οικιακή χρήση. Τον Οκτώβριο 1969 η SONY παρουσίασε τη βιντεοκασέτα της, την οποία αντικατέστησε το 1970 με τη Sony U-matic system, η οποία κατασκευάστηκε από κοινού με 7 άλλους κατασκευαστές και παρουσιάστηκε στο Τόκυο το Σεπτέμβριο 1971. Πρόκειται για την πρώτη μορφή εμπορικής βιντεοκασέτας παγκοσμίως. Οι κύλινδροί της χρησιμοποιούσαν ¾ ίντσες (1,9 εκ.) και μπορούσε να καταγράψει αρχικά 60 λεπτά και αργότερα 80 λεπτά. Η SONY επίσης εισήγαγε δύο μηχανήματα (VP-1100 videocassette player και VO-1700 ή VO-1600 video-cassette recorder), τα οποία αναπαρήγαγαν τις νέες βιντεοκασέτες. Τα μηχανήματα αυτά κατήργησαν όλα τα παλαιότερα. Ωστόσο, η υψηλή τους τιμή ήταν απαγορευτική για τα περισσότερα νοικοκυριά.Το 1970 η PHILIPS ανέπτυξε μια νέα βιντεοκασέτα για έναν τηλεοπτικό σταθμό, η οποία κυκλοφόρησε στην αγορά το 1972 και ονομάστηκε VCR. Η μορφή αυτή της βιντεοκασέτας υποστηριζόταν και από τη GRUNDIG και τη LOEWE. Χρησιμοποιούσε τετράγωνες κασέτες και ταινία μισής ίντσας (1,3 εκ.) και μπορούσε να καταγράψει μέχρι 1 ώρα. Το πρώτο μοντέλο ήταν διαθέσιμο στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1972 και ήταν εξοπλισμένο με έναν απλό χρονοδιακόπτη. Πωλείτο περίπου £600, τιμή απαγορευτική για οικιακή χρήση. Ακολούθησε η έκδοση με ψηφιακό χρονοδιακόπτη (N1502) το 1975. Το 1977 κυκλοφόρησε το μοντέλο N1700, που χρησιμοποιούσε τις ίδιες κενές κασέτες και αγοραζόταν από σχολεία και κολλέγια.

Η συσκευή VCR άρχισε να κερδίζει έδαφος στην αγορά το 1975, καθώς έξι μεγάλες εταιρείες προχώρησαν σε μαζική κατασκευή τέτοιων συσκευών. Κυρίως οι ιαπωνικές εταιρείες MATSUSHITA ELECTRIC, PANASONIC, JVC και SONY κατασκεύασαν μηχανήματα τεχνολογικά προηγμένα με πιο ακριβείς ηλεκτρονικούς χρονομετρητές και μεγάλη διάρκεια ταινίας. Η βιομηχανία άνθισε τη δεκαετία του 1980, καθώς όλο και περισσότερα νοικοκυριά διέθεταν VCR. Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι αμερικανικές κινηματογραφικές εταιρείες προσπάθησαν να μειώσουν τις πωλήσεις VCR στην καταναλωτική αγορά, καθώς κατήγγειλαν τις παραβάσεις της βιομηχανίας, καθώς και τις επιπτώσεις της στην αμερικάνικη βιομηχανία θεάματος.ΜειονεκτήματαΤο VCR είναι ευαίσθητο σε αλλαγές θερμοκρασίας και υγρασίας. Οι μαγνητικές ταινίες πιθανόν να καταστραφεί μηχανικά όταν βγαίνει από τη μηχανή λόγω της υγρασίας και άλλων προβλημάτων. Επίσης, οι παλαιότερες βιντεοκασέτες (κατασκευασμένες πριν το 1995) δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθούν σε νεότερα μηχανήματα λόγω των αλλαγών κεφαλών. Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 η βιντεοκασέτα άρχισε να παραγκωνίζεται. Από το 2000 το DVD έγινε η πρώτη συσκευή για αναπαραγωγή ταινιών και σταδιακά αντικατέστησε τη βιντεοκασέτα. Ωστόσο, το VCR διατηρούσε ακόμα την ισχύ του αυτή τη δεκαετία μέχρι τα τέλη του 2009, οπότε τα DVD έγιναν προσιτά σε όλους τους καταναλωτές.

Fax machineTo fax (συντομογραφία του facsimile) είναι συσκευή για τηλεφωνική αναμετάδοση σκαναρισμένου τυπωμένου υλικού (κειμένου και εικόνας) σε ένα τηλεφωνικό αριθμό, ο οποίος συνδέεται με έναν εκτυπωτή ή άλλη συσκευή εξόδου. Το αρχικό κείμενο σκανάρεται από μία συσκευή fax, η οποία επεξεργάζεται το περιεχόμενο (κείμενα ή εικόνες) ως μία απλή προκαθορισμένη γραφική απεικόνιση, και στη συνέχεια το μετατρέπει σε ένα bitmap και μετά το αναμεταδίδει δια μέσου του τηλεφωνικού συστήματος υπό τη μορφή τηλεσυχνοτήτων. Η συσκευή-δέκτης ερμηνεύει τους τόνους και ανασυντάσσει την εικόνα, τυπώνοντάς την σε χαρτί. Στην αρχή χρησιμοποιούσε απευθείας μετατροπές την σκοτεινότητας εικόνας σε ήχους με συνεχόμενο ή αναλογικό τρόπο. Από τη δεκαετία του 1980 οι περισσότερες μηχανές ρυθμίζουν τις συχνότητες ήχου, χρησιμοποιώντας ψηφιακή αναπαράσταση της σελίδας, χρησιμοποιώντας ψηφιακή αναπαράσταση της σελίδας, η οποία συμπιέζεται για κάνει γρήγορη αναμετάδοση περιοχών σε άσπρο ή μαύρο.Μολονότι όλες οι επιχειρήσεις πλέον διαθέτουν συσκευή fax, η τεχνολογία του έχει ξεπεραστεί λόγω της διάδοσης του διαδικτύου. Οι συσκευές fax, ωστόσο, διατηρούν ακόμα κάποια πλεονεκτήματα, ειδικά στη μετάδοση ευαίσθητων δεδομένων, τα οποία, αν σταλούν μέσω διαδικτύου χωρίς κρυπτογράφηση, καθίστανται ευάλωτα σε εξωτερικές παρεμβάσεις. Στην Ιαπωνία μάλιστα, το fax χρησιμοποιείται για πολιτισμικούς λόγους και διατίθεται για οικιακές και διεθνείς αποστολές σε ποσοστό 75%.Πολλές επιχειρήσεις έχουν αντικαταστήσει τις μεμονωμένες συσκευές fax με τους fax servers και άλλα παρόμοια συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα οποία λαμβάνουν και αποθηκεύουν εισερχόμενα fax ηλεκτρονικά και στη συνέχεια τα δρομολογούν σε χρήστες στο χαρτί ή μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος. Αυτά τα συστήματα έχουν το πλεονέκτημα της μείωσης του κόστους, καθώς εξαλείφουν τις περιττές εκτυπώσεις και μειώνουν τον αριθμό των αναλογικών τηλεφωνικών γραμμών που χρειάζεται μια επιχείρηση.

Η μεμονωμένη συσκευή fax αρχίζει λοιπόν να εξαφανίζεται σταδιακά από τα γραφεία και τα σπίτια. Οι προσωπικοί υπολογιστές πλέον μπορούν να διαχειρίζονται εισερχόμενα και εξερχόμενα fax, χρησιμοποιώντας αναλογικά modem ή ISDN. ΙστορίαΟ Σκωτσέζος εφευρέτης Alexander Bain εργάστηκε σε χημικές συσκευές fax και το 1846 αναπαρήγαγε γραφικά σύμβολα σε πειράματα εργαστηρίου. Ο Frederick Bakewell βελτίωσε τη συσκευή του Bain και παρουσίασε τη μηχανή telefax. Ο Ιταλός φυσικός Giovanni Caselli εισήγαγε την πρώτη εμπορική υπηρεσία telefax μεταξύ Παρισίου και Λυών το 1865, περίπου 11 χρόνια πριν την εφεύρεση του τηλεφώνου.To 1881, ο Άγγλος εφευρέτης Shelford Bidwell κατασκεύασε το φωτοτηλέγραφο, που ήταν η πρώτη συσκευή telefax η οποία σάρωνε ένα πρωτότυπο δύο διαστάσεων, χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση ανθρώπου. Περίπου στα 1900, ο Γερμανός Arthur Korn εφηύρε τη συσκευή Bildtelegraph, η οποία εξαπλώθηκε στην ηπειρωτική Ευρώπη κυρίως, από τη στιγμή που αναπαρήγαγε την εικόνα ενός καταζητούμενου ανθρώπου από το Παρίσι στο Λονδίνο το 1908. Η συσκευή αυτή χρησιμοποιήθηκε μέχρι την ευρεία εξάπλωση του radiofax. Το 1988 η Elisha Grey εφηύρε τη μηχανή telautograph, μία περαιτέρω εξέλιξη στην τεχνολογία fax, η οποία επέτρεπε τη μεταφορά υπογραφών σε μεγάλες αποστάσεις και οδηγούσε σε επαλήθευση ταυτότητας ή ιδιοκτησίας σε μεγάλες αποστάσεις.Ως σχεδιαστής της Radio Corporation of America (RCA), το 1924, ο Richard Ranger, εφηύρε το ασύρματο photoradiogram, τον πρόδρομο του σύγχρονου fax. Το 1960 ο στρατός των ΗΠΑ μετέδωσε για πρώτη φορά φωτογραφία μέσω δορυφόρου fax στο Πόρτο Ρίκο. Ως χρονιά ορόσημο θεωρείται το 1964, οπότε και η εταιρεία Xerox εισήγαγε το Long Distance Xerography (LDX), την πρώτη εμπορική εκδοχή της σύγχρονης συσκευής fax. Μέχρι τότε οι συσκευές fax ήταν πολύ ακριβές και δύσκολες στο χειρισμό. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970 πολλές εταιρείες, κυρίως ιαπωνικές, δραστηριοποιήθηκαν στην αγορά fax. Οι συσκευές διαρκώς αυξάνονταν και εξελίσσονταν. Η XEROX συνέχιζε να εξελίσσει τη συσκευή fax για χρόνια. Με τα χρόνια η συσκευή fax συνδυάστηκε με φωτοτυπικά μηχανήματα και δημιουργήθηκαν τα σύγχρονα υβριδικά μηχανήματα τα οποία αντιγράφουν, σαρώνουν και στέλνουν fax.

3D printingΗ τρισδιάστατη εκτύπωση (3D printing) είναι μια μέθοδος προσθετικής κατασκευής, στην οποία κατασκευάζονται αντικείμενα μέσω της διαδοχικής πρόσθεσης επάλληλων στρώσεων υλικού. Στην τρισδιάστατη εκτύπωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφοροι τύποι υλικού, κυρίως κεραμικά και πολυμερή. Σε σύγκριση με άλλες τεχνολογίες και εξοπλισμό προσθετικής κατασκευής, οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές είναι συνήθως ταχύτεροι, φθηνότεροι και ευκολότεροι στη χρήση. Χρησιμοποιούνται κυρίως για την κατασκευή φυσικών μοντέλων και πρωτοτύπων από σχεδιαστές, μηχανικούς και ομάδες ανάπτυξης νέων προϊόντων, έχουν τη δυνατότητα να εκτυπώνουν μέρη και εξαρτήματα από διάφορα υλικά, με διαφορετικές μηχανικές και φυσικές ιδιότητες και συχνά σε μια ενιαία διαδικασία κατασκευής.Η νέα τεχνολογία διαχείρισης και μετακίνησης υλικών (ως έχουν ή με αναπαραγωγή τους), ονομάζεται (ψηφιακό) MatterNet, κατά αναλογία της τεχνολογίας του διαδικτύου (internet), που επιτρέπει τη διαχείριση και μεταφορά των πληροφοριών (κειμένων, σταθερών ή κινούμενων εικόνων και ήχου).Η τεχνολογία των 3D εκτυπωτών βρίσκει επίσης χρήση στους τομείς του κοσμήματος, των υποδημάτων, του βιομηχανικού σχεδιασμού, της αρχιτεκτονικής, της μηχανικής και των κατασκευών, στην αυτοκινητοβιομηχανία, την αεροδιαστημική, την οδοντιατρική και ιατρική βιομηχανία, την εκπαίδευση, τη χαρτογράφηση πληροφοριακών συστημάτων, σε έργα πολιτικών μηχανικών και πολλά άλλα.Ειδικά με τους εκτυπωτές που χρησιμοποιούν πλαστικό, μπορούν να κατασκευαστούν κρεμάστρες, καπάκια, κλπ. Με τη χρήση πλαστικού και σχεδίων 3D, που βρίσκονται ελεύθερα στο internet ή μπορεί κάποιος μόνος του να δημιουργήσει, μπορεί πολύ εύκολα να φτιαχτεί από το πιο μικρό εξάρτημα έως ολόκληρη κατασκευή κομμάτι-κομμάτι. Επίσης μια ιδιότητα

των εκτυπωτών 3D είναι ότι μπορούν να αναπαράγουν τον εαυτό τους αφού μπορούν να εκτυπώσουν τα κομμάτια που τους αποτελούν.Ένα στρατηγικό πλεονέκτημα της τρισδιάστατης εκτύπωσης είναι η δυνατότητα παραγωγής περισσότερο εξατομικευμένων και περίπλοκων αντικειμένων χρησιμοποιώντας ακριβώς όσο υλικό είναι αναγκαίο. Eπίσης, η τρισδιάστατη εκτύπωση βοηθά στην τόνωση της επί τόπου παραγωγής, μειώνοντας την ανάγκη παρουσίας γραμμής παραγωγής και συντελεί στη μείωση εκπομπών CO2 λόγω λιγότερων μετακινήσεων (logistics). Ωστόσο, η τρισδιάστατη εκτύπωση, όπως σχεδόν κάθε τεχνολογία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για επικίνδυνους σκοπούς, όπως για παράδειγμα στην εύκολη κατασκευή όπλων.Έχουν καταβληθεί πολλές προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός 3D εκτυπωτή κατάλληλου για οικιακή χρήση, ούτως ώστε να καταστεί αυτή η τεχνολογία διαθέσιμη και προσιτή σε ευρύτερο κοινό. Μεγάλο μέρος αυτής της προσπάθειας στοχεύει σε εφαρμογές Do-It-Yourself (DIY - κάνε το μόνος σου). Η πτώση του κόστους αλλά και η αύξηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας των τρισδιάστατων εκτυπωτών, θα σημάνει την ευρεία διαθεσιμότητά τους, που με τη σειρά της ανοίγει νέους ορίζοντες για την επέκταση της ομότιμης παραγωγής στον υλικό κόσμο.

Μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Social Media)Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) είναι η κοινωνική αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμων οι οποίοι δημιουργούν, μοιράζονται ή ανταλλάσσουν πληροφορίες, ιδέες και εικόνες ή βίντεο σε εικονικές κοινότητες ή δίκτυα. Τα κοινωνικά δίκτυα βασίζονται σε τεχνολογίες κινητής τηλεφωνίας και διαδικτύου και δημιουργούν διαδραστικές πλατφόρμες στις οποίες άτομα και κοινότητες έχουν τη δυνατότητα να μοιράζονται, να δημιουργούν από κοινού, να συζητούν και να τροποποιούν διάφορες καταχωρίσεις. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι διαφορετικά από τα παραδοσιακά μέσα από πολλές απόψεις: ποιότητα, συχνότητα, χρήση, αμεσότητα, διάρκεια, προσβασιμότητα. Σύμφωνα με τον Nielsen, οι χρήστες διαδικτύου περνούν πολύ χρόνο στα social media παρά σε άλλες ιστοσελίδες. Συγχρόνως, ο συνολικός χρόνος που δαπανάται στο διαδίκτυο αυξήθηκε κατακόρυφα από το 2011.Το Geocities, που ιδρύθηκε το 1994, ήταν μία από τις πρώτες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σήμερα υπάρχουν και πολλές άλλες παρόμοιες σελίδες εξαιρετικά δημοφιλείς: Facebook, Twitter ή Instagram. Οι τεχνολογίες των social media παρουσιάζονται σε διαφορετικές μορφές: περιοδικά, Internet forums, social blogs, microblogging, wikis, social networks, podcasts, εικόνες, βίντεο. Οι Kaplan and Haenlein εισήγαγαν μία ταξινόμηση των social media το 2010: συνεργατικά δίκτυα (π.χ. Wikipedia) blogs and microblogs (π.χ. Twitter και Tumblr) κοινότητες περιεχομένου (π.χ. YouTube και DailyMotion) ιστοσελίδες social networking (π.χ. Facebook) virtual game-worlds (π.χ. World of Warcraft) virtual social worlds (π.χ. Second Life)Ωστόσο, τα όρια μεταξύ των διαφόρων τύπων social media είναι ασαφή, καθώς μπορεί κάποιο να εμπίπτει σε περισσότερες της μίας κατηγορίες.

Κάποιες ιστοσελίδες social media παρουσιάζουν μεγαλύτερη «ζωντάνια» (virality), που ορίζεται ως η δυνατότητα των χρηστών να ξαναμοιραστούν περιεχόμενο που ανέβηκε από άλλον χρήστη στο δικό τους δίκτυο. Πολλά social media παρέχουν αυτή τη δυνατότητα (για παράδειγμα, το κουμπί retweet του Twitter ή το reblog function του Tumblr). Οι επιχειρήσεις, οι μη κερδοσκοπικές οργανώσεις κτλ. αναπτύσσουν επίσης έντονο ενδιαφέρον στη «ζωντάνια». Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μια αυξανόμενη τάση για χρήση εργαλείων (δωρεάν ή πιο εξειδικευμένα) παρακολούθησης των social media, τα οποία αναζητούν και αναλύουν συνομιλίες στο διαδίκτυο σχετικά με τη φίρμα τους ή κάποιο πεδίο ενδιαφέροντος. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στον κλάδο των δημοσίων σχέσεων και επιτρέπει στο χρήστη να παρακολουθεί τις επενδύσεις του, τις κινήσεις των αντιπάλων του κτλ.Πολλές έρευνες έχουν διεξαχθεί για τον αντίκτυπο των social media. Μία έρευνα του University of Maryland το 2010 έδειξε πως τα social media μπορεί να γίνουν εθιστικά και ότι η χρήση των υπηρεσιών τους μπορεί να οδηγήσει σε «φόβο πως μένουν εκτός» (fear of missing out - FOMO). Το Facebook είναι το κύριο μέσο επικοινωνίας μεταξύ μαθητών. Σύμφωνα με το Nielsen, παγκοσμίως οι χρήστες δαπανούν περισσότερες από έξι ώρες ημερησίως σε social media. Γενικότερα, οι έρευνες δείχνουν τα ακόλουθα. Οι χρήστες δαπανούν περισσότερο χρόνο στα social media παρά σε

άλλες ιστοσελίδες – περίπου 20% του συνολικού χρόνου στον υπολογιστή τους και 30% του συνολικού χρόνου στο κινητό τους τηλέφωνο. Ο χρόνος αυτός αυξάνεται κατακόρυφα κάθε χρόνο.

Το Facebook παραμένει το πιο δημοφιλές δίκτυο από όλα. Το 51% των ανθρώπων ηλικίας 25–34 έχει χρησιμοποιήσει τα social

media στο γραφείο περισσότερο από κάθε άλλη ηλικιακή κατηγορία. Οι χρήστες επισκέπτονται τα social media κυρίως από τον υπολογιστή

τους, αν και κάθε χρόνο αυξάνεται η επισκεψιμότητα μέσω tablet ή κινητού.

Η αποτελεσματική χρήση του Facebook και του Twitter μπορεί να οδηγήσει σε πρόοδο των μικρών επιχειρήσεων.

Η Αυστραλία κατέχει το ρεκόρ χρήσης των social media, με πάνω από 9 εκατομμύρια χρήστες που δαπανούν περισσότερες από 9 ώρες το μήνα στα social media.

Η χρήση του Twitter έχει ανέβει το 2013, ενώ η χρήση του email παρουσιάζει 7% πτώση.

Το 2010 αυξήθηκε ο αριθμός των χρηστών των social media άνω των 65 χρονών κατά 100%, δηλαδή ένας στους τέσσερις ανθρώπους αυτής της ηλικιακής κατηγορίας είναι χρήστης των social media.

Η χρήση των social media έχει κερδίσει σημαντικό έδαφος και στην εκπαίδευση, αντικαθιστώντας την παραδοσιακή εκπαίδευση σε πολλές περιπτώσεις.

Όλο και περισσότερα ζευγάρια γνωρίζονται και παντρεύονται μέσω social media. Από την άλλη μεριά, τα social media ευθύνονται για πολλά διαζύγια.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι που αναζητούν εργασία ανεβάζουν το βιογραφικό τους σημείωμα στα social media.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματαΘεωρείται πως τα social media έχουν οδηγήσει σε δημοκρατικοποίηση του διαδικτύου, καθώς και στη δημιουργία φίλων μέσω του διαδικτύου. Τα social media καταγράφουν τις αναμνήσεις μας και μας βοηθούν να ξαναβρούμε φίλους από το παρελθόν.Τα social media έχουν δεχθεί κριτική, κυρίως για ζητήματα ασφάλειας ή ανακριβούς πληροφόρησης. Επίσης, για έλλειψη συμβατότητας ανάμεσα στις διαφορετικές πλατφόρμες, πράγμα που οδηγεί σε δημιουργία διαφορετικών «αποθηκών» πληροφόρησης. Επιπλέον, έχει αυξηθεί το ποσοστό της παρενόχλησης μέσω διαδικτύου (cyber-bullying) και η παιδική πορνογραφία. Και φυσικά έχουν μειωθεί οι διαπροσωπικές σχέσεις.

Σημαντικό είναι το θέμα της προστασίας της ιδιωτικής ζωής στα social media, καθώς και ασαφή όρια που τίθενται μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής. Πολλοί εργαζόμενοι έχουν παραδεχθεί πως η εικόνα τους έχει διαστρεβλωθεί στα social media, καθώς και πως δέχονται λογοκρισία για την προσωπική τους ζωή από τους εργοδότες. Εγείρεται επίσης το ζήτημα της αναζήτησης εργαζομένων μέσω social media, το οποίο προκαλεί ηθικούς προβληματισμούς για το πού σταματούν τα όρια του εργοδότη. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, όπου εργαζόμενοι απολύθηκαν, καθώς απόψεις τους στα social media είχαν αρνητικό αντίκτυπο στις εταιρείες όπου εργάζονταν.

Καλωδιακή τηλεόρασηΜια εναλλακτική ως προς την ασύρματη-εναέρια μέθοδο εκπομπής ραδιοτηλεοπτικών σημάτων είναι η χρησιμοποίηση καλωδίων για την διανομή αυτών των σημάτων, όπως ακριβώς γίνεται η διανομή τηλεφωνικών συνδιαλέξεων μέσω του ενσύρματου η καλωδιακού τηλεφωνικού δικτύου. Η καλωδιακή τηλεόραση είναι συνήθως ένα ιδιωτικό δίκτυο διανομής μέσω του οποίου μεταφέρονται τηλεοπτικά σήματα και άλλες πληροφορίες από ένα κεντρικό στούντιο προς τις κατοικίες των συνδρομητών. Το στούντιο παράγει τα δικά του τηλεοπτικά προγράμματα ή χρησιμοποιεί άλλο τηλεοπτικό υλικό που φθάνει μέσω δορυφόρων ή μικροκυματικών ζεύξεων. Το στούντιο στέλνει κατόπιν αυτά τα κανάλια ήχου και εικόνας στους συνδρομητές του δικτύου.Σε μερικά καλωδιακά δίκτυα υπάρχει αμφίδρομος μορφή επικοινωνίας, με αποτέλεσμα ο συνδρομητής να μπορεί να επικοινωνεί με την κεφαλή του δικτύου.Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των μονόδρομων συστημάτων επικοινωνίας. Συνήθως, εκτός από τη μεταφορά τηλεοπτικών προγραμμάτων, ένα καλωδιακό δίκτυο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ραδιοφωνικές εκπομπές και άλλες εξειδικευμένες υπηρεσίες, όπως ειδήσεις , καιρό, οικονομικά νέα, αθλητικά γεγονότα, εκπαιδευτικά προγράμματα κ.ά.Στην Ευρώπη το 1991 ο αριθμός των νοικοκυριών που είχε συνδεθεί σε καλωδιακά δίκτυα έφθανε τα 22 εκατομμύρια, ενώ οι προβλέψεις για το 1995 και 2000 είναι 43 και 55,5 εκατομμύρια αντίστοιχα. Τηλεόραση 16:9 και τηλεόραση υψηλής ευκρίνειαςΑπό τις πρώτες ημέρες του κινηματογράφου έγινε αντιληπτό ότι οι θεατές που κάθονταν στο μεσαίο και εμπρόσθιο τμήμα της αίθουσας απολάμβαναν εντονότερα την κινηματογραφική δράση. Αυτό συνέβαινε γιατί από τις θέσεις αυτές η εικόνα κάλυπτε επιφάνεια μεγαλύτερη από το οπτικό πεδίο του θεατή. Για καλύτερη εκμετάλλευση του φαινομένου, οι ταινίες απόκτησαν σύντομα μεγαλύτερο πλάτος και καθιερώθηκαν νέες φόρμες εικόνας, με αποτέλεσμα οι περισσότερες κινηματογραφικές εικόνες να έχουν πλέον πλάτος κατά 85% μεγαλύτερο από το ύψος. (Οι σημερινές ταινίες σινεμασκόπ έχουν πλάτος 235% του ύψους.)Η τηλεόραση προσπάθησε να ακολουθήσει αυτές τις εξελίξεις, χωρίς μεγάλη αρχικά επιτυχία. Η τεχνολογία των μέσων της δεκαετίας του ‘50 κατόρθωσε να διαπλατύνει τις οθόνες από λόγο πλευρών 5:4 που είχαν αρχικά σε 4:3, αλλά όχι παραπάνω. Επιπλέον, για να καλυφθεί όλο το

οπτικό πεδίο ενός θεατή, αυτός θα έπρεπε να παρακολουθεί την οθόνη από απόσταση όχι μεγαλύτερη από το διπλάσιο του ύψους της. Από τόσο κοντά όμως ξεχωρίζουν οι 625 (ή 525) γραμμές σάρωσης και γίνεται αντιληπτή η περιορισμένη ευκρίνεια της εικόνας.Για τη βελτίωση της ποιότητας τηλεθέασης έγινε αντιληπτό ότι θα έπρεπε να αυξηθεί το πλήθος των γραμμών σάρωσης και να μεγαλώσει περισσότερο το πλάτος της τηλεοπτικής οθόνης. Αυτό σήμαινε αποδοχή ενός νέου τηλεοπτικού προτύπου, πράγμα που αποτέλεσε το μεγαλύτερο ανασταλτικό παράγοντα στην καθιέρωση της νέας τεχνολογίας.Οι πρώτες προσπάθειες για τη δημιουργία του νέου πρότυπου, που ονομάστηκε «τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας» (HDTV, από το High Definition TeleVision), άρχισαν στην Ιαπωνία στα τέλη της δεκαετίας του '60. Πολύ σύντομα ακολούθησε και η Ευρώπη με ένα βελτιωμένο σύστημα 625 γραμμών, ενώ η Αμερική καθυστέρησε αρκετά. Παρ’ όλα αυτά, η καθυστέρηση της πρόσφερε εν τέλει ένα σημαντικό τεχνολογικό πλεονέκτημα, γιατί επέτρεψε να υιοθετηθεί ένα σύστημα αμιγώς ψηφιακό, σε αντίθεση με το ιαπωνικό και το ευρωπαϊκό, τα οποία ήταν αναλογικά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η προσκόλληση στα παλιά πρότυπα αποδείχτηκε πολύ ισχυρή. Έτσι, στην Ιαπωνία οι πρώτες εκπομπές τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας άρχισαν μόλις το 1989, ενώ το ευρωπαϊκό σύστημα εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1993. Το αμερικανικό σύστημα τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή το καλοκαίρι του 1999.Το ιαπωνικό σύστημα HDTV, που ονομάζεται NHKHi-Vision, χρησιμοποιεί 1125 γραμμές σάρωσης, λόγο πλευρών εικόνας 16:9, ενδιάμεση σάρωση 60 πεδίων το δευτερόλεπτο (30 άρτια, τριάντα περιττά) και ξεχωριστή εκπομπή σημάτων φωτεινότητας και χρωμικότητας, με εύρος ζώνης 20 MHz για τη φωτεινότητα και 10 MHz για τη χρωμικότητα. Το μεγάλο εύρος ζώνης κάνει σχεδόν αδύνατη τη χρήση του στα επίγεια κανάλια ασύρματης εκπομπής, τα οποία είναι ήδη ασφυκτικά κατειλημμένα και από άλλες υπηρεσίες. Γι’ αυτό διαδόθηκε μια παραλλαγή του συστήματος για εκπομπή από δορυφόρους άμεσης εκπομπής (DBS), που ονομάζεται σύστημα MUSE. (Multiples Ub-nyquist Sampling and Encoding, πολλαπλή υποδειγματοληψία Nyquist και κωδικοποίηση). Στο σύστημα αυτό γίνεται ψηφιακή επεξεργασία των σημάτων, με σκοπό τη συμπίεση του εύρους ζώνης του οπτικού σήματος στα 8 περίπου MHz. Η συμπίεση γίνεται με δειγματοληψία του αρχικού σήματος που ακολουθείται από υποδειγματοληψία 3:1. Αυτό σημαίνει ότι από κάθε τρεις κουκίδες μιας εικόνας εκπέμπεται μόνο η μία. Έτσι, απαιτούνται τρεις διαδοχικές σαρώσεις της ίδιας γραμμής, για να εμφανιστούν και οι τρεις κουκίδες κάθε

τριάδας στην οθόνη. Με τον τρόπο αυτό τα στατικά τμήματα της εικόνας αναπαράγονται με την πλήρη ευκρίνεια του συστήματος. Στα κινούμενα όμως μέρη εμφανίζεται μετατόπιση των κουκίδων από τις αρχικές τους θέσεις, η οποία προκαλεί ένα είδος «μουτζουρώματος» που ελαττώνει την ευκρίνεια περίπου στο μισό. Αυτό συνήθως περνά απαρατήρητο, εκτός από την περίπτωση που ολόκληρη η σκηνή μετακινείται πλάγια (π.χ. όταν μετατοπίζεται η κάμερα), οπότε η εικόνα χειροτερεύει αισθητά.Το ευρωπαϊκό σύστημα ονομάστηκε MAC (Multiplexed Analog Components, πολυπλεγμένες αναλογικές συνιστώσες). Θα χρησιμοποιούσε 625 γραμμές σάρωσης, λόγο πλευρών εικόνας 16:9, ενδιάμεση σάρωση 50 πεδίων το δευτερόλεπτο και δυνατότητα ταυτόχρονης υποστήριξης των συστημάτων PAL και SECAM. Το σύστημα MAC σχεδιάστηκε για εκπομπές από δορυφόρους DBS και για δίκτυα καλωδιακής τηλεόρασης. Στο σύστημα αυτό «πακέτα» σημάτων ήχου και δεδομένων χρωμικότητας και φωτεινότητας θα εκπέμπονταν διαδοχικά κατά τη διάρκεια κάθε οριζόντιας γραμμής σάρωσης. Οι χρωμοδιαφορές του κόκκινου και του μπλε δε θα εκπέμπονταν μαζί, αλλά διαδοχικά σε κάθε επόμενη γραμμή σάρωσης, όπως στο σύστημα SECAM. Οι πληροφορίες της φωτεινότητας θα διαρκούσαν διπλάσιο χρόνο από αυτές της χρωμικότητας, γιατί, όπως ξέρουμε, η όρασή μας είναι πολύ λιγότερο ευαίσθητη στο χρώμα απ’ ό,τι στη φωτεινότητα των εικόνων. Οι πληροφορίες αυτές θα αποθηκεύονταν σε τρία ξεχωριστά τμήματα μιας ψηφιακής μνήμης στο δέκτη απ' όπου θα ανακτώνταν με τη σωστή σειρά, θα μετατρέπονταν σε αναλογικά σήματα και θα τροφοδοτούσαν τα κατάλληλα κυκλώματα του δέκτη.Το σύστημα MAC (και οι παραλλαγές του B-MAC και D2-MAC) αποδείχτηκε χαμηλής ποιότητας και γι’ αυτό εγκαταλείφθηκε με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί το αμερικανικό σύστημα ή κάποιο αντίγραφό του.Το αμερικανικό σύστημα προέκυψε από τον ανταγωνισμό τουλάχιστο 14 διαφορετικών συστημάτων, που σύντομα κατέληξαν σε τέσσερα. Μεταξύ αυτών δημιουργήθηκε συμμαχία, με σκοπό την ενσωμάτωση των καλύτερων στοιχείων τους σε ένα μόνο σύστημα, το οποίο, όπως είδαμε, είναι εξ ολοκλήρου ψηφιακό. Για τον περιορισμό του εύρους ζώνης συχνοτήτων των σημάτων επιλέχτηκαν τεχνικές συμπίεσης ψηφιακών δεδομένων, γνωστές και δοκιμασμένες από τη βιομηχανία ηλεκτρονικών υπολογιστών. Κάτω από την πίεση των εταιρειών αυτού του χώρου εγκαταλείφθηκε το αρχικό πρότυπο των 1125 γραμμών και 60 πεδίων ανά δευτερόλεπτο και υιοθετήθηκε ένα "ανοιχτό" πρότυπο, με μόνους περιορισμούς να μη χρησιμοποιούνται περισσότερα από ένα εκατομμύριο εικονοστοιχεία για κάθε πλαίσιο και να μην υπερβαίνει, μετά τη συμπίεση,

το εύρος ζώνης του ψηφιακού σήματος αυτό μιας συνηθισμένης εκπομπής του συστήματος NTSC.Με τον τρόπο αυτό, κάθε σταθμός εκπομπής και κάθε πιθανός θεατής μπορεί να επιλέξει την ευκρίνεια εικόνας και το είδος των υπηρεσιών που θα χρησιμοποιήσει. Για παράδειγμα, στο κανάλι που εκπέμπεται ένα πρόγραμμα υψηλής ευκρίνειας μπορούν με τις ίδιες τεχνικές συμπίεσης να εκπεμφθούν τέσσερα κανάλια κοινής ευκρίνειας. Γι’ αυτό το αμερικανικό σύστημα, αντί να ονομάζεται HDTV, επικράτησε να ονομάζεται DTV (Digital TV, ψηφιακή τηλεόραση).Τα πρότυπα απεικονίσεων που υποστηρίζονται μεταξύ άλλων είναι τα εξής: 480p -640 x 480 εικονοστοιχεία, προοδευτική σάρωση (4:3) 720p -1280 x 720 εικονοστοιχεία, προοδευτική σάρωση (16:9) 1080i-1920 x 1080 εικονοστοιχεία, ενδιάμεση σάρωση (16:9)Για συμπίεση του ψηφιακού σήματος χρησιμοποιείται το σύστημα MPEG-2.Η τωρινή τιμή των συσκευών DTV είναι πολύ υψηλή, αλλά αναμένεται να μειωθεί όταν αυξηθεί η παραγωγή τους. Σύμφωνα με κυβερνητική οδηγία, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η ψηφιοποίηση του τηλεοπτικού συστήματος στην Αμερική μέχρι το τέλος του 2006. Τη χρονιά εκείνη θα ακυρωθούν όλες οι άδειες εκμετάλλευσης για το φάσμα των συχνοτήτων της αναλογικής τηλεόρασης και το φάσμα αυτό θα δημοπρατηθεί για άλλες χρήσεις. Προς το παρόν κυκλοφορεί στην (αμερικανική) αγορά μεγάλη ποικιλία από συσκευές που αποκωδικοποιούν το ψηφιακό σήμα και το μετατρέπουν σε αναλογικό, για να το απεικονίσουν οι κοινές τηλεοράσεις. Αυτή όμως η απεικόνιση δεν έχει την ποιότητα της τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας.Αναμένοντας την καθιέρωση ενός πρότυπου τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας κατασκευάστηκαν αρκετοί τηλεοπτικοί δέκτες με οθόνη 16:9, ιδίως στην Ευρώπη όπου, μέχρι την εγκατάλειψη του συστήματος MAC, είχαν γίνει πολύ μεγάλες επενδύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτοί οι δέκτες ονομάζονται «τηλεοράσεις ευρείας οθόνης» και προς το παρόν υποστηρίζονται από μια παραλλαγή του συστήματος PAL, που ονομάζεται PAL PLUS (PAL+) και εκπέμπει τηλεοπτική εικόνα με λόγο πλευρών 16:9. Στη χώρα μας υπάρχουν ήδη τηλεοπτικοί σταθμοί που εκπέμπουν μέρος του προγράμματός τους σε PAL+. Με το PAL+ απεικονίζονται καλύτερα οι κινηματογραφικές ταινίες (όχι οι σινεμασκόπ), των οποίων τα καρέ έχουν λόγο πλευρών σχεδόν ίσο με 16:9. Όταν δέκτες ευρείας οθόνης λαμβάνουν κοινό σήμα 4:3, εμφανίζουν σκοτεινές λωρίδες στις δύο κατακόρυφες

πλευρές της εικόνας. Για να αποφύγουν αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο, διαθέτουν σύστημα που, αν ενεργοποιηθεί, τροποποιεί την οριζόντια σάρωση της οθόνης, έτσι ώστε η εικόνα να καλύψει όλη τη διάστασή της. Με τον τρόπο όμως αυτό εμφανίζονται γεωμετρικές παραμορφώσεις στην απεικόνιση (σχήμα 9-3).Ανάλογο πρόβλημα προκύπτει και όταν σήμα PAL+ απεικονίζεται σε οθόνη 4:3. Τότε εμφανίζονται δύο οριζόντιες μαύρες λωρίδες στο πάνω και κάτω μέρος της εικόνας. Οι κοινοί δέκτες 4:3 δε διαθέτουν σύστημα τροποποίησης της κατακόρυφης σάρωσης και έτσι αυτή η κατάσταση δε μπορεί να διορθωθεί. Τα ίδια φαινόμενα εμφανίζονται και στην τηλεόραση DTV, όταν η οθόνη του δέκτη δεν έχει τον ίδιο λόγο πλευρών με την εκπεμπόμενη τηλεοπτική εικόνα. Εδώ όμως το σύστημα διαθέτει αρκετή «ευφυία» και μπορεί να προσαρμόζει αυτόματα τη μορφή και τη θέση της εικόνας στην οθόνη, ώστε να προκύπτει η καλύτερη δυνατή απεικόνιση.

Συμπίεση ψηφιακών δεδομένωνΌπως είδαμε στην προηγούμενη παράγραφο, το πρότυπο της ψηφιακής τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη συμπίεση των ψηφιακών δεδομένων. Αυτή η συμπίεση αποτελεί τεχνολογία που προήλθε από το χώρο των ηλεκτρονικών υπολογιστών, γιατί στηρίζεται σε υπολογιστικές μεθόδους. Η συμπίεση των ψηφιακών δεδομένων αρχικά αναπτύχθηκε για να λύσει το πρόβλημα της αποθήκευσης μεγάλου όγκου δεδομένων, αλλά κατόπιν χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να διευκολύνει τη μετάδοση ψηφιακών πληροφοριών μεταξύ υπολογιστών. Χωρίς αυτή τη συμπίεση δεν θα ήταν, για παράδειγμα, δυνατή η σημερινή διάδοση του internet.Όλα τα ψηφιακά δεδομένα μπορούν να υποστούν συμπίεση, αλλά εκείνα που την χρειάζονται περισσότερο είναι τα δεδομένα που αντιστοιχούν σε εικόνες και ήχους. Για παράδειγμα, μια ψηφιακή εικόνα μεγέθους 640 x 480

εικονοστοιχείων και 24 bit πληροφορίας χρώματος για κάθε εικονοστοιχείο έχει μέγεθος 7.372.800 bit, δηλαδή 900 kB. Μεγαλύτερες διαστάσεις εικόνας συνεπάγονται και μεγαλύτερα αρχεία. Παρομοίως, ένα δευτερόλεπτο ψηφιακού ήχου ποιότητας CD (2 κανάλια, 44.100 δείγματα το κάθε κανάλι, 16 bit το κάθε δείγμα) έχει μέγεθος 1.411.200 bit, δηλαδή 172 kB. Ένα τρίλεπτο τραγούδι με τέτοιο ψηφιακό ήχο έχει μέγεθος 30 MB.Είναι φανερό ότι, για να περιορίσουμε το μέγεθος αυτών των αρχείων, πρέπει να τα συμπιέσουμε. Η συμπίεση στηρίζεται σε μια σειρά υπολογιστικών μεθόδων, από τις οποίες προκύπτει μια ομάδα δεδομένων, η οποία με τη σειρά της περιγράφει μια άλλη μεγαλύτερη ομάδα δεδομένων. Για να χρησιμοποιήσουμε τα συμπιεσμένα δεδομένα, πρέπει να ακολουθήσουμε την αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή να τα «αποσυμπιέσουμε».Υπάρχουν δύο κατηγορίες μεθόδων συμπίεσης δεδομένων, οι απωλεστικές και οι μη απωλεστικές. Με την πρώτη κατηγορία τα δεδομένα που παίρνουμε μετά την αποσυμπίεση δεν είναι ίδια με αυτά που είχαμε πριν τη συμπίεση. Αυτές τις μεθόδους τις χρησιμοποιούμε μόνο για συμπίεση αρχείων εικόνας και ήχου. Με τη δεύτερη κατηγορία τα δεδομένα παραμένουν ίδια πριν και μετά και γι’ αυτό αυτές οι μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε οποιοδήποτε τύπο δεδομένων. Μη απωλεστικές συμπιέσεις είναι οι RLE (αρ-ελ-ι), η LZW (ελ-ζετ-ντάμπλιγιου) και η Huffman (χάφμαν). Απωλεστικές συμπιέσεις είναι η JPEG (τζέι-πεγκ) που χρησιμοποιείται για αρχεία ακίνητης εικόνας, η MPEG(εμ-πεγκ) για αρχεία κινούμενης εικόνας (βίντεο) και η MP-3 (εμ-πι-τρία) για αρχεία ήχου.Οι μη απωλεστικές μέθοδοι στηρίζονται όλες στον εντοπισμό σειρών από επαναλαμβανόμενα ψηφιακά δεδομένα, τα οποία το πρόγραμμα συμπίεσης αντικαθιστά με κάποιο «δείκτη». Η διαδικασία μπορεί να επεκτείνεται σε πολλαπλά επίπεδα και στο τέλος επισυνάπτεται στο συμπιεσμένο αρχείο ένας πίνακας, στον οποίο δηλώνονται οι αντιστοιχίες των δεικτών με τα δεδομένα που αντικαθιστούν. Βάσει αυτών των δεικτών το πρόγραμμα αποσυμπίεσης αναδημιουργεί τα αρχικά δεδομένα. Για παράδειγμα, από τη φράση «Νάτος ο κ. Καπάτος νάτος γεμάτος και φορτσάτος» ένα πρόγραμμα μη απωλεστικής συμπίεσης θα αντικαθιστούσε τους χαρακτήρες «άτος» με κάποιο άλλο σύμβολο (πχ. το #) και θα προέκυπτε το "Ν#ο κ. Καπ#ν#γεμ#και φορτσ#". Η αρχική φράση έχει 47 χαρακτήρες, ενώ η συμπιεσμένη 27. Αυτό αντιστοιχεί σε λόγο συμπίεσης 1,7:1.Η μέθοδος RLE χρησιμοποιείται μόνο για συμπίεση αρχείων εικόνων, κυρίως μονόχρωμων σχεδίων, όπου έχει και τα καλύτερα αποτελέσματα. Οι μέθοδοι LZWκαι Huffman είναι γενικής χρήσης.

Αν και οι μη απωλεστικές μέθοδοι έχουν το πλεονέκτημα της ακριβούς ανάκτησης των δεδομένων μετά την αποσυμπίεση, συνήθως δεν επιτυγχάνουν λόγους συμπίεσης καλύτερους από 2:1 (50%). Στα αρχεία εικόνας και ήχου επιθυμούμε όμως λόγους συμπίεσης 10:1 ή καλύτερους. Για να πετύχουμε τέτοια αποτελέσματα, πρέπει να απορρίψουμε κάποια από τα αρχικά δεδομένα. Αυτό συνεπάγεται υποβάθμιση της ποιότητας των εικόνων και των ήχων που θα προκύψουν, η οποία όμως, ως ένα σημείο, δεν γίνεται αντιληπτή, εξαιτίας ορισμένων ιδιομορφιών στον τρόπο που λειτουργεί η όραση και η ακοή μας. Η επιτυχία κάθε μεθόδου εξαρτάται από το πόσο καλά εκμεταλλεύεται αυτές τις ιδιομορφίες, για να προσφέρει τον καλύτερο συμβιβασμό ποιότητας και συμπίεσης.Η μέθοδος JPEG (Joint Photographic Experts Group) λειτουργεί μετατρέποντας αρχικά τις RGB πληροφορίες των εικονοστοιχείων της εικόνας σε πληροφορίες φωτεινότητας και χρωμικότητας του κόκκινου και του μπλε (YCrCb). Εκμεταλλευόμενη τη μειωμένη ευαισθησία της όρασης στα χρώματα, η μέθοδος χρησιμοποιεί υποδειγματοληψία και ελαττώνει τις πληροφορίες για τις χρωμικότητες στο μισό ή το ένα τέταρτο του αρχικού (μορφές 4:2:2 ή 4:2:0). Με τον τρόπο αυτό προκύπτει μια πρώτη συμπίεση των δεδομένων. Στη συνέχεια, η εικόνα χωρίζεται σε τμήματα μεγέθους 8 x 8 εικονοστοιχείων. Σε κάθε τέτοιο τμήμα εφαρμόζονται πολύπλοκοι μαθηματικοί μετασχηματισμοί και προκύπτουν 64 νούμερα που περιγράφουν τη φωτεινότητα και τη χρωμικότητα του κάθε εικονοστοιχείου της ομάδας. Οι μικρότεροι απ' αυτούς τους αριθμούς στρογγυλοποιούνται στο μηδέν. Όσο περισσότεροι αριθμοί μηδενιστούν τόσο μεγαλύτερη συμπίεση θα πετύχουμε και τόσο χειρότερη θα είναι η ποιότητα της τελικής εικόνας. Επειδή τα πολλά μηδενικά σχηματίζουν επαναλαμβανόμενες ομάδες, εφαρμόζεται στο τέλος και συμπίεση Huffman, η οποία δίνει το τελικό μικρό μέγεθος στα συμπιεσμένα αρχεία.Με τη μέθοδο JPEG μπορούμε να πετύχουμε συμπίεση έως και 10:1, χωρίς αισθητή υποβάθμιση της ποιότητας της εικόνας. Με μεγαλύτερους λόγους συμπίεσης αρχίζουν να γίνονται εμφανή τα τμήματα 8x8, κυρίως στα σημεία όπου υπάρχουν απαλοί χρωματικοί τόνοι. Στο σχήμα 9-4 φαίνεται το παράδειγμα μιας εικόνας με συμπίεση 6:1 και 16:1, όπου μπορεί να παρατηρηθεί αυτό το φαινόμενο. Η συμπίεση MPEG (Motion Pictures Experts Group) και οι εκδοχές της MPEG-1, MPEG-2 καθώς και η επερχόμενη MPEG-4 στηρίζονται στη μέθοδο JPEG, για να συμπιέσουν κινούμενη εικόνα, δηλαδή ψηφιακό βίντεο. Το MPEG βασίζεται στην παρατήρηση ότι η κινούμενη εικόνα αποτελείται από διαδοχικές ακίνητες εικόνες (πλαίσια) που διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους. Έτσι, δεν είναι

απαραίτητο να αποθηκεύονται ή να αποστέλλονται όλα τα δεδομένα κάθε επόμενου πλαισίου, αλλά μονάχα εκείνα που έχουν μεταβληθεί. Τα δεδομένα αυτά απαρτίζουν τα προβλεπτικά πλαίσια (P-Frames). Βέβαια, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα στέλνονται και πλήρεις εικόνες, συμπιεσμένες κατά JPEG, για να καλύψουν τις ριζικές αλλαγές των σκηνών. Αυτές οι πλήρεις εικόνες ονομάζονται πλαίσια αναφοράς (I-Frames). Τέλος, για να καλυφθεί και η περίπτωση όπου τα κινούμενα αντικείμενα στην εικόνα αποκαλύπτουν άλλα αντικείμενα κρυμμένα πίσω τους, υπάρχουν από την έκδοση MPEG-2 και μετά τα προβλεπτικά πλαίσια διπλής κατεύθυνσης (B-Frames). Σ’ αυτά περιέχονται οι πληροφορίες των διαφορών όχι μόνο από το προηγούμενο πλαίσιο, αλλά και από το επόμενο. Τα παραπάνω πλαίσια διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια σειρά της μορφής Ι Β Β Ρ Β Β Ρ …κλπ. Τα πλαίσια αναφοράς εμφανίζονται τουλάχιστο μια φορά το δευτερόλεπτο. Αν στην ταινία υπάρχει έντονη δράση, τα πλαίσια αναφοράς εμφανίζονται συχνότερα, για να καλύψουν τις απότομες αλλαγές των πλάνων και γι' αυτό ο ρυθμός ροής των δεδομένων στην κωδικοποίηση MPEG δεν είναι σταθερός. Η μέθοδος πάντως προβλέπει ένα ανώτατο όριο σ' αυτό το ρυθμό, για να εξασφαλίσει ότι η κωδικοποίηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε εφαρμογές πραγματικού χρόνου (πχ. ψηφιακές κάμερες).

Η μέθοδος MPEG είναι πολύ απαιτητική σε υπολογιστική ισχύ, αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ αποδοτική στη συμπίεση. Υπολογίζεται, για παράδειγμα, ότι, ενώ ο λόγος συμπίεσης στα πλαίσια Ι είναι 7:1, στα πλαίσια Ρ ανεβαίνει στο 20:1, ενώ στα πλαίσια Β μπορεί να φτάσει και το 50:1. Η προδιαγραφή MPEG-2 περιλαμβάνει, εκτός από τα παραπάνω, και πρόβλεψη για συμπίεση πέντε καναλιών ήχου που συνοδεύουν την εικόνα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πολυγλωσσικές εφαρμογές, για αναπαραγωγή περιβάλλοντος ήχου κλπ.Η συμπίεση MP-3 (MPEG Audiolayer 3) για τα ηχητικά δεδομένα βασίζεται στην παρατήρηση ότι η ακοή μας δεν μπορεί να αντιληφθεί έναν ήχο που

έχει γειτονική συχνότητα με έναν άλλον ισχυρότερο ήχο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «ηχητική σκίαση», γιατί ο δεύτερος ήχος «καλύπτει» τον πρώτο. Η ηχητική σκίαση είναι εντονότερη όσο πιο κοντά βρίσκονται οι συχνότητες των δύο ήχων και όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά στην έντασή τους.Τα προγράμματα συμπίεσης MP-3 λαμβάνουν τα ψηφιακά δεδομένα για το πλάτος του ακουστικού σήματος στις διάφορες χρονικές στιγμές και με περίπλοκους μαθηματικούς μετασχηματισμούς υπολογίζουν το πλάτος του ακουστικού σήματος στις διάφορες συχνότητες (ανάλυση φάσματος). Στη συνέχεια, χωρίζουν το ακουστικό φάσμα σε 576 διαφορετικές περιοχές και εντοπίζουν μέσα σε κάθε περιοχή το πιο ισχυρό σήμα. Τα δεδομένα που αντιστοιχούν σε όλα τα άλλα σήματα απαλείφονται, γιατί, εφόσον σκιάζονται από το πιο ισχυρό, δε γίνονται ακουστά. Σ' αυτά που απομένουν εφαρμόζεται συμπίεση Huffman, για ακόμη μεγαλύτερη ελάττωση του αρχικού όγκου των δεδομένων.Η συμπίεση MP-3 είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε υπολογιστική ισχύ, αλλά η αναπαραγωγή (αποσυμπίεση) των αρχείων ήχου που παράγει είναι εύκολη. Αρχεία συμπιεσμένα κατά MP-3 φτάνουν λόγους συμπίεσης 20:1, χωρίς μεγάλη υποβάθμιση της ποιότητας του ήχου. Με το σύστημα MP-3 λειτουργεί εδώ και αρκετά χρόνια το Mini-Disk της Sony, ενώ ήδη κυκλοφορούν φορητές συσκευές που αναπαράγουν αρχεία M-3 αποθηκευμένα στη μνήμη τους, ακριβώς λόγω του μικρού μεγέθους αυτών των αρχείων.

Κυψέλη καυσίμουΟι κυψέλες καυσίμου μπορούν να χαρακτηριστούν σαν κέντρα ενός συστήματος το οποίο χρησιμοποιεί το υδρογόνο ως καύσιμο. Είναι αυτές οι οποίες αναλαμβάνουν τη μετατροπή του καυσίμου σε χρήσιμη ηλεκτρική ενέργεια. Η έννοια της κατάλυσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη λειτουργία μιας κυψέλης καυσίμου, όπως θα δούμε παρακάτω, και η έρευνα για τη βελτίωση των αποδόσεων γίνεται κυρίως σε αυτόν τον τομέα, τομέας εξ ορισμού μελετώμενος στην κλίμακα του νανόμετρου.Η κυψέλη καυσίμου αποτελεί ένα μηχανισμό για την ηλεκτροχημική μετατροπή της ενέργειας μετατρέποντας υδρογόνο και οξυγόνο σε νερό, παράγοντας ταυτόχρονα με τη διαδικασία αυτή, ηλεκτρισμό και θερμότητα. Ο ηλεκτρισμός παράγεται με τη μορφή συνεχούς ρεύματος. Η πρώτη κυψέλη κατασκευάστηκε από τον Sir William Grove , το 1839. Ωστόσο η συστηματική έρευνα πάνω σε αυτές άρχισε μόλις τη δεκαετία του '60, όταν η NASA χρησιμοποίησε κυψέλες καυσίμου στα διαστημικά σκάφη των προγραμμάτων Τζέμινι και Απόλλων ως φθηνότερη λύση από την ηλιακή ενέργεια.Οι κυψέλες καυσίμου μπορούν να ταξινομηθούν βάση του τύπου του ηλεκτρολύτη τον οποίο χρησιμοποιούν. Το πιο γνωστό είδος είναι η κυψέλη καυσίμου με μεμβράνη ανταλλαγής πρωτονίου ( PEM ).Δύο ηλεκτρόδια, τα οποία διαχωρίζονται από μία μεμβράνη, η οποία έχει το ρόλο του ηλεκτρολύτη. Μεταξύ αυτής της πολυμερισμένης μεμβράνης και των ηλεκτροδίων υπάρχει ένα στρώμα καταλύτη. Αργότερα θα μελετήσουμε τα μέρη μιας κυψέλης αναλυτικότερα. Συνοπτικά, η διαδικασία παραγωγής ηλεκτρισμού περιγράφεται από τα παρακάτω επιμέρους στάδια.Το υδρογόνο τροφοδοτεί την άνοδο της κυψέλης, το αρνητικό ηλεκτρόδιο, το οποίο ερχόμενο σε επαφή με τον καταλύτη διαχωρίζεται σε θετικά φορτισμένα ιόντα υδρογόνου και ηλεκτρόνια. Η άνοδος και ο καταλύτης είναι τέτοιας κατασκευής ώστε η διάχυση των ατόμων του υδρογόνου να

γίνεται με ομογενή τρόπο. Τα ηλεκτρόνια τα οποία απελευθερωθήκαν μεταφέρονται μέσω εξωτερικού ηλεκτρικού κυκλώματος προς την κάθοδο, δημιουργώντας ηλεκτρισμό αφού η μεμβράνη αποτρέπει τη διέλευση τους μέσω αυτής. Για αυτό το λόγο άνοδος και καταλύτης διαλέγονται αγώγιμα υλικά.Τα θετικά φορτισμένα ιόντα του υδρογόνου (στην ουσία αναφερόμαστε σε μεμονωμένα πρωτόνια) διαπερνούν τη μεμβράνη και ενώνονται με το οξυγόνου το οποίο τροφοδοτεί την κάθοδο, το θετικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο, και παράγεται νερό. Όπως και πριν, την ομογενή διάχυση του οξυγόνου στον καταλύτη εξασφαλίζει η κατασκευή του ηλεκτροδίου. Ο καταλύτης αναλαμβάνει την επιτάχυνση της δημιουργίας του νερού από τα συστατικά του.Στο σχηματισμό του νερού συμμετέχουν εκτός των μορίων του οξυγόνου και των ιόντων του υδρογόνου, τα ηλεκτρόνια τα οποία διοχετεύτηκαν μέσω του εξωτερικού ηλεκτρικού κυκλώματος στην κάθοδο, στην αρχή της διαδικασίας.Τα δύο στρώματα (στηριζόμενου) καταλύτη χρησιμεύουν στην αύξηση της ταχύτητας των αντιδράσεων διάσπασης του μορίου του υδρογόνου και της ένωσης υδρογόνου οξυγόνου για τη δημιουργία νερού, στην άνοδο και στην κάθοδο αντίστοιχα. Συνήθως αποτελείται από ένα πολύ λεπτό στρώμα λευκόχρυσου (Pt) πάνω σε επιφάνεια άνθρακα. Το στρώμα αυτό είναι και το μέρος του καταλύτη το οποίο βρίσκεται σε επαφή με τη μεμβράνη. Ο καταλύτης είναι τραχύς και πορώδης ώστε να μεγιστοποιεί η εκτεθειμένη επιφάνεια του.Είδη κυψελών καυσίμουΚυψέλη καυσίμου πολυμερισμένης μεμβράνης (PEM)

Αυτές οι κυψέλες (κυψέλες καυσίμου ανταλλαγής πρωτονίων, proton exchange membrane fuel cells , PEM) λειτουργούν σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες και παράγουν ισχύ αρκετή για την εφαρμογή τους για την ικανοποίηση καθημερινών ενεργειακών αναγκών, όπως αυτή για την κίνηση ενός οχήματος. Σε αυτό βοηθά η ικανότητα τους να προσαρμόζονται σε γρήγορες αυξομειώσεις στην απαίτηση ισχύος. Η ισχύς που παράγει μια τέτοια κυψέλη κυμαίνεται μεταξύ των 50 και 250 kW. Ο συγκεκριμένος τύπος κυψέλης είναι αρκετά ευαίσθητος σε μη καθαρά καύσιμα.

Η έρευνα πάνω στις κυψέλες καυσίμου όσον αφορά εφαρμογές τους στην τροφοδότηση οχημάτων αυτή τη στιγμή είναι επικεντρωμένη κυρίως σε αυτόν τον τύπο.Κυψέλη καυσίμου φωσφορικού οξέος (PAFC)

Οι κυψέλες φωσφορικού οξέος (phosphoric - acid fuel cells, PAFC) είναι αυτές που είναι διαθέσιμες σήμερα στο εμπόριο. Η απόδοση ενός τέτοιου συστήματος κυμαίνεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα.Οι θερμοκρασίες λειτουργίας του βρίσκονται στην περιοχή των 150 με 200oC. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες το φωσφορικό οξύ γίνεται κακός ιοντικός αγωγός και το μονοξείδιο του άνθρακα CO το οποίο σχηματίζεται πάνω στον καταλύτη δηλητηριάζει την άνοδο ρίχνοντας πάρα πολύ την απόδοση. Ωστόσο, τα επίπεδα ανοχής της συγκέντρωσης του CO είναι τέτοια ώστε να επιτρέπει περισσότερα είδη καυσίμων για τη τροφοδότηση του. Στην περίπτωση της συμβατικής βενζίνης, ωστόσο, πρέπει να απομακρυνθούν τα σουλφίδια. Τα μειονεκτήματα των PA κυψελών καυσίμου, είναι το μεγάλο μέγεθος και βάρος, ο ακριβός καταλύτης όπου χρησιμοποιείται (λευκόχρυσος) ενώ το ρεύμα το οποίο παράγεται είναι χαμηλό και η ισχύς συγκρίσιμη με αυτή άλλων τύπων κυψελών καυσίμου.Οι ηλεκτροχημικές αντιδράσεις που χαρακτηρίζουν αυτόν τον τύπο είναι ίδιες με αυτής της PEM κυψέλης.Κυψέλη καυσίμου μεθανόλης (DMFC)

Σε όλες τις παραπάνω κυψέλες ως καύσιμο χρησιμοποιείται το υδρογόνο. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος τύπος κυψελών (direct methanol fuel cells, DMFC) χρησιμοποιεί ως καύσιμο μεθανόλη χωρίς να απαιτεί τη μετατροπή της σε υδρογόνο. Σε αυτή την περίπτωση η μεθανόλη είναι αυτή που οξειδώνεται στην άνοδο. Η κατηγορία αυτή είναι πιο πρόσφατη των κυψελίδων PEM με αρκετά ακόμα προβλήματα προς επίλυση όπως η μεγάλη ποσότητα καταλύτη όπου απαιτείται. Ωστόσο, εάν η συγκεκριμένη τεχνολογία επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί στη θέση των PEM κυψελών δε θα υπήρχε η ανάγκη αναζήτησης εναλλακτικών τρόπων αποθήκευσης του καυσίμου όπως γίνεται στη δεύτερη περίπτωση με το υδρογόνο ενώ δε θα ήταν αναγκαία και η ανάπτυξη αναμορφωτών.

Συμπαγής ΔίσκοςΟ συμπαγής δίσκος ή σι-ντι (CD: Compact Disc), είναι ένας οπτικός δίσκος που χρησιμοποιείται για αποθήκευση ψηφιακών δεδομένων ή για αποθήκευση ψηφιακού ήχου.ΙστορίαΓια πρώτη φορά το 1980, η Philips και Sony παρουσίασαν αυτό το μέσο ως αποτέλεσμα σχετικής συνεργασίας. Το CD είναι διαθέσιμο στην αγορά από τα τέλη του 1982 και παραμένει ως το επίσημο μέσο για τις εμπορικές μουσικές καταγραφές έως σήμερα.Οι προδιαγραφές των συμπαγών δίσκων διαμορφώνονται σε διεθνώς καθιερωμένα πρότυπα που διατυπώνονται από τον Διεθνή Οργανισμό Προτύπων (ISO).ΧαρακτηριστικάΔισκάκι 8 εκατοστών γνωστό και ως Mini CD. Το μουσικό CD αποτελείται από μία ή περισσότερες στερεοφωνικές διαδρομές που αποθηκεύονται χρησιμοποιώντας τη 16-μπιτη κωδικοποίηση PCM σε ένα ρυθμό δειγματοληψίας 44,1 kHz ανά κανάλι. Με βάση την αρχική τους τυποποίηση οι συμπαγείς δίσκοι έχουν μια διάμετρο 12,0 εκατοστά, ενώ η δυνατότητα αποθήκευσης τους σε ασυμπίεστο ψηφιακό ήχο είναι 74 λεπτά (ενώ σήμερα έχει επεκταθεί στα 80 λεπτά). Η χωρητικότητα ενός συμπαγούς δίσκου φθάνει τα 800 Mbyte. Υπάρχουν επίσης και δισκάκια 8,0 εκατοστών, που αποθηκεύουν 18 - 24 λεπτά ψηφιακού ασυμπίεστου ήχου ή 155 - 210 MB στοιχείων και χρησιμοποιούνται συχνά σε CD single.

Διάμετρος Χωρητικότητα ήχου

Χωρητικότητα στοιχείων CD-ROM Σημειώσεις

120 χιλιοστά 74 – 99 λεπτά 650 – 870 Megabyte Στάνταρ

διαστάσεις

80 χιλιοστά 21 – 24 λεπτά 185 – 210 Megabyte Δισκάκια 8

εκατοστών

85x54 χιλιοστά - 86x64 χιλιοστά ~ 6 λεπτά 10 - 65 Megabyte «Business

card»

Μεταγενέστερες μετεξελίξειςΗ τεχνολογία του συμπαγούς δίσκου προσαρμόστηκε αργότερα για χρήση σε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές ως συσκευή ανάγνωσης αρχείων, γνωστή ως CD-ROM όπου υπήρχε η δυνατότητα μίας μόνο ανάγνωσης και CD-R με δυνατότητα μιας μόνο εγγραφής/πολλών αναγνώσεων και CD-RW για πολλαπλές εγγραφές και αναγνώσεις. Τα CD-ROM/CDR/CDRW ως συσκευές δεν παράγονται πλέον αφού έχουν αντικατασταθεί πλήρως από τα DVD ROM.

Microsoft ProductsΤα Microsoft Windows είναι μια σειρά από λειτουργικά συστήματα για προσωπικούς υπολογιστές και διακομιστές.H σειρά εμφανίστηκε πρώτα από τη Microsoft το 1985 για να ανταγωνιστεί το καινούριο σύστημα της Apple, τον Apple Macintosh, το οποίο χρησιμοποιούσε γραφικό περιβάλλον. Tα Microsoft Windows τελικά επικράτησαν στην παγκόσμια αγορά προσωπικών υπολογιστών με ένα μερίδιο αγοράς που υπολογίζεται περίπου στο 90%. Tα Microsoft Windows είναι λογισμικό κλειστού κώδικα.Tα Windows αναπτύχθηκαν για τους IBM συμβατούς μικροϋπολογιστές, οι οποίοι ήταν βασισμένοι στην αρχιτεκτονική x86 της Intel και σήμερα σχεδόν όλες οι εκδόσεις των Windows είναι κατασκευασμένες για αυτή την πλατφόρμα.Εκδόσεις των WindowsTα Windows έχουν κυκλοφορήσει σε διάφορες εκδόσεις από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν μέχρι σήμερα. Μερικές από αυτές είναι: Λειτουργικά περιβάλλοντα 16 bit

o Windows 1.0 (1985)o Windows 2.0 (1987)

Υβριδικά λειτουργικά περιβάλλοντα 16/32 bit o Windows 3.0 (1990)o Windows 3.1 (1992)o Windows 3.11 for Workgroups (WfW)

Yβριδικά λειτουργικά συστήματα 16/32 bit o Windows 95o Windows 98 (και Windows 98 Second Edition)o Windows Me (2000)

Λειτουργικά συστήματα 32 bit o Windows NT 3.1 (1993)o Windows NT 4.0 (1996)o Windows NT 5.0 (1997)o Windows 2000

o Windows XP (2001)o Windows Server 2003o Windows Vista (2006)o Windows Server 2008o Windows Server 2008 R2o Windows 7 (2009)o Windows 8 (2012)o Windows 8.1 (2013)

Λειτουργικά συστήματα 64 bit o Windows XP Professional x64 Edition (2001)o Windows Server 2003 64bit Editiono Windows Vista 64bit Editions (2007)o Windows 7 64bit Editions (2009)o Windows 8 64bit Editions (2012)o Windows 8.1 (2013)

Windows CE Λειτουργικό σύστημα της Microsoft για μικρούς υπολογιστές,

προσωπικούς βοηθούς και ενσωματωμένα συστήματα. Συντομογραφικά απαντάται και σαν WinCE. Η τελευταία έκδοσή του (6.0) αναφέρεται επίσημα ώς Windows Embedded CE. Είναι λειτουργικό διαφορετικό από τα Windows για προσωπικούς υπολογιστές και βασίζεται σε πυρήνα που αναπτύχθηκε ανεξάρτητα. Παρόλα αυτά διατηρεί πολλά κοινά στοιχεία με τα Windows και παρέχει ένα σημαντικό υποσύνολο της προγραμματιστικής διεπαφής των Windows(Win32 API). Υποστηρίζεται

σε επεξεργαστές Intel x86, ARM, MIPS, Hitachi SuperH. Είναι βελτιστοποιημένο για συσκευές με μικρό ή και καθόλου αποθηκευτικό χώρο και μπορεί να λειτουργήσει σε συσκευές με μνήμη ROM.

Windows MobileΗ Microsoft εκτός από το λειτουργικό σύστημα Windows για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τύπου PC, έχει δημιουργήσει έκδοση των Windows για τα κινητά τηλέφωνα. Η έκδοση είναι παρόμοια με αυτή για PC με δικές της εκδόσεις προγραμμάτων όπως το Microsoft Office, το Media Player, ο Internet Explorer, κλπ. Οι νέες εκδόσεις ονομάζονται Windows Phone.

Windows PhoneWindows Phone είναι η έκδοση του Λειτουργικού Συστήματος Windows της Microsoft για έξυπνα κινητά τηλέφωνα όπως για παράδειγμα είναι το iOS της Apple και το Android της Google. Aναπτύχθηκε στις αρχές του 2000, ενώ στις πρώτες εκδόσεις του είχε το όνομα Windows Mobile. Από το 2010 μέχρι σήμερα οι πωλήσεις των Windows Phone έχουν αυξηθεί κατά πολύ και έφτασαν στο No2 των πωλήσεων στην κατηγορία των smartphones, ενώ υπολογίζεται από ειδικούς πως μέχρι το 2017 θα αυξηθούν κι άλλο οι πωλήσεις τους.

Ενιαίος Σειριακός Δίαυλος (USB)Ο Ενιαίος Σειριακός Δίαυλος, γνωστός και ως Universal Serial Bus ή απλά USB, είναι ένα σύστημα διαύλου, το οποίο χρησιμοποιείται για την επικοινωνία ενός υπολογιστή με περιφερειακά συστήματα. Η σύνδεση Ενιαίου Σειριακού Διαύλου (ΕΣΔ), απαιτεί λιγότερο χώρο και μπορεί επίσης να παρέχει ενέργεια σε απλές συσκευές όπως το ποντίκι, το πληκτρολόγιο ή η ιστοκάμερα. Με τη χρήση του ΕΣΔ οι περιφερειακές συσκευές και τα χαρακτηριστικά τους μπορούν να αναγνωρίζονται αυτόματα. Οι σύγχρονοι υπολογιστές διαθέτουν συνήθως 4 έως 6 θύρες ΕΣΔ. Ο Ενιαίος Σειριακός Δίαυλος είναι τμηματικό πρότυπο δίαυλου για τη διασύνδεση συσκευών. Ο USB είχε ως σκοπό να επιτρέψει στις περιφερειακές μονάδες να συνδέονται με τον υπολογιστή χρησιμοποιώντας μια ενιαία τυποποιημένη υποδοχή διεπαφών και να βελτιώσει τις έτοιμες προς χρήση ικανότητες των συσκευών για σύνδεση ή αποσύνδεσή τους με το σύστημα χωρίς να χρειάζεται επανεκκίνηση. Άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα περιλαμβάνουν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στις συσκευές χαμηλής κατανάλωσης χωρίς την ανάγκη εξωτερικής παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και την δυνατότητα πολλών συσκευών USB να χρησιμοποιηθούν χωρίς την απαίτηση ρυθμίσεων ή μεμονωμένων προγραμμάτων οδήγησης (drivers) από τους κατασκευαστές για να εγκατασταθούν. Ο USB προορίζεται να βοηθήσει να αποσυρθούν όλες οι διαφορετικού τύπου θύρες, σειριακές ή παράλληλες. Ο USB μπορεί να συνδέσει τις περιφερειακές μονάδες υπολογιστών όπως το ποντίκι, το πληκτρολόγιο, τα PDA, τα χειριστήρια παιχνιδιών, οι σαρωτές, οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, οι εκτυπωτές, οι συσκευές MP3 και οι φορητές μονάδες δίσκων ή μνημών (στο εξής οι τελευταίες θα αναφέρονται με τον αγγλικό όρο USB flash drive ή απλά flash drive). Για πολλές από τις προαναφερόμενες συσκευές η μέθοδος σύνδεσης USB έχει γίνει η τυποποιημένη μέθοδος σύνδεσης. Το USB χρησιμοποιείται επίσης εκτενώς για να συνδέσει τους μη-δικτυακούς εκτυπωτές με θύρα USB και απλοποιεί τη σύνδεση πολλών εκτυπωτών με έναν υπολογιστή. Ο μεγάλος όγκος των USB flash drives και η ευκολία χρησιμοποίησής τους έχει δημιουργήσει ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων, που

όμως αγνοείται συχνά. Μέσω λογισμικού μπορούν να κλειδωθούν οι συσκευές USB (ακόμα και οι φορητές μνήμες flash), ώστε να μην λειτουργούν με τον Η/Υ και να επιτρέπεται σε άλλες περιφερειακές μονάδες USB να λειτουργούν, όπως οι εκτυπωτές. Ο δίαυλος USB σχεδιάστηκε αρχικά για τους προσωπικούς υπολογιστές, αλλά έχει γίνει κοινό και σε άλλες συσκευές, όπως τα PDA και οι παιχνιδομηχανές. Το 2004 υπήρχαν περίπου 1 δισεκατομμύριο συσκευές USB στον κόσμο.

Ο δίαυλος USB είναι μια σύνδεση Η/Υ με περιφερειακές συσκευές. Το 1995 η θύρα USB άρχισε να εμφανίζεται στους πρόσφατα κατασκευασμένους υπολογιστές. Από το 1997 τα Windows 98 ήταν η πρώτη έκδοση του λειτουργικού συστήματος Windows που υποστήριξε την τεχνολογία USB. Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν αυξηθεί η δημοτικότητα της θύρας USB σε σημείο

που όλα τα προηγούμενα πρότυπα σύνδεσης Η/Υ να αντικατασταθούν με περιφερειακά αυτής της θύρας σύνδεσης. Οι σημερινοί υπολογιστές παρέχουν τουλάχιστον τρεις θύρες σύνδεσης USB. Η σύνδεση USB υποστηρίζει την έτοιμη προς χρήση εγκατάσταση, δηλαδή δεν χρειάζονται κάποιοι ξεχωριστά προγράμματα οδήγησης (drivers) για να λειτουργήσει η θύρα USB, αλλά το λειτουργικό σύστημα περιλαμβάνει οδηγούς για αρκετές κλάσεις (classes) συσκευών USB. Η διασύνδεση USB απολαμβάνει επίσης της ευρείας αναγνώριση των χρηστών και φήμη για την υψηλή απόδοσή της. ΤαχύτητεςΟ δίαυλος USB λειτουργεί με τις ακόλουθες ταχύτητες: 1.5 Mbit/s (χαμηλή-low ταχύτητα), 12 Mbit/s (πλήρης-full ταχύτητα, USB 1.1), 480 Mbit/s (υψηλή-high ταχύτητα, USB 2), 5 Gbit/s (υπερυψηλή-Super Speed ή SSUSB/USB 3).H πιο πρόσφατη εκδοχή του USB που λειτουργεί με την υπερυψηλή ταχύτητα ονομάζεται USB 3, το οποίο επιτρέπει ταχύτητες 4,8 Gbit/s, αν και σπάνια τέτοιες ταχύτητες φτάνονται. Το συχνότερο είναι να φτάνονται ταχύτητες 3Gbit/s.Η προδιαγραφή USB 1.0 παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 1995. Ο USB

προωθήθηκε από την Intel (UHCI and open software stack), τη Microsoft (Windows software stack), την Philips (Hub, uSB-ήχος) και την US Robotics. Αρχικά ο USB προοριζόταν να αντικαταστήσει το πλήθος θυρών στο πίσω μέρος των Η/Υ, καθώς επίσης και να απλοποιήσει τη διαμόρφωση του λογισμικού των συσκευών επικοινωνίας. Η USB ήταν, επίσης, η κύρια θύρα στον APPLE iMac που παρουσιάστηκε στις 6 Μαΐου του 1998, συμπεριλαμβανομένης τη θύρας για το νέο πληκτρολόγιο και το ποντίκι. Το πρότυπο USB 1.1 παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1998 για να αποκαταστήσει τα προβλήματα που εμφανίστηκαν με τις προηγούμενη έκδοσή του. Από το 2008 η προδιαγραφή USB βρίσκεται στην έκδοση 2.0 (με τις αναθεωρήσεις). Η Hewlett Packard, η Intel, η Lucent (τώρα Alcatel-Lucent), η Microsoft, η NEC, και η Philips συνεργάστηκαν από κοινού στην πρωτοβουλία να αναπτυχθεί ένα πρότυπο με υψηλότερο ποσοστό μεταφοράς δεδομένων από την προδιαγραφή 1.1. Η προδιαγραφή USB 2.0 παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 2000 και τυποποιήθηκε από την USB-ΙF στα τέλη του 2001. Ο εξοπλισμός προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε έκδοση των προτύπων (1.0, 1.1, 2.0) και λειτουργεί, επίσης, με τις συσκευές που σχεδιάστηκαν σε οποιαδήποτε προηγούμενη προδιαγραφή (1.0, 1.1, 2.0) (γνωστή και ως οπίσθια συμβατότητα). Τα μικρότερα βύσματα και υποδοχές USB για τη χρήση στις φορητές και κινητές συσκευές, αποκαλούμενες mini-B, προστέθηκαν στην προδιαγραφή USB με τη πρώτη ειδοποίηση για την αλλαγή του σχήματος των αρχικών βυσμάτων και υποδοχών. Μια νέα παραλλαγή των μικρότερων βυσμάτων USB και των υποδοχών, αποκαλούμενη micro-USB, αναγγέλθηκε από το φόρουμ των εταιρειών που υλοποιούν το USB στις 4 Ιανουαρίου του 2007.Το πρότυπο USB υποστηρίζει τρία είδη ταχύτητας μεταφοράς δεδομένων: Ένα χαμηλής ταχύτητας μεταφοράς δεδομένων (συμβολισμός→ΧΤ),

(στις εκδόσεις USB 1.1, 2.0) ποσοστό του 1.5 MBIT/s (187 kB/s), που χρησιμοποιείται συνήθως για τις συσκευές διεπαφών (HIDs), όπως τα πληκτρολόγια, τα ποντίκια, και τα joystics.

Ένα πλήρης ταχύτητας μεταφοράς δεδομένων (συμβολισμός→ΠΤ) ποσοστό των (στις εκδόσεις USB 1.1, 2.0) 12 MBIT/s (1.5 MB/s). Η πλήρης ταχύτητα ήταν το γρηγορότερο ποσοστό μεταφοράς δεδομένων πριν από την προδιαγραφή USB 2.0. Όλες οι θύρες USB υποστηρίζουν την πλήρη ταχύτητα.

Ένα υψηλής ταχύτητας μεταφοράς δεδομένων (συμβολισμός→ΥΤ) (μόνο για την έκδοση 2.0 USB) ποσοστό φτάνει τα (480 MBIT/s (60 MB/s). Πειραματικό ποσοστό μεταφοράς δεδομένων.

Ένα ποσοστό έξοχης-ταχύτητας μεταφοράς δεδομένων(συμβολισμός→ΕΤ) θα φέρει η έκδοση 3.0 του USB (4.8 Gbit/s (600 MB/s). Η έκδοση USB 3.0 θα κυκλοφορήσει από τη Intel και τους συνεργάτες της περίπου στα μέσα του 2008 σύμφωνα με τις πρόωρες εκθέσεις από τις ειδήσεις της CNET. Σύμφωνα με τη Intel, οι ταχύτητες του διαύλου θα είναι 10 φορές γρηγορότερες από την έκδοση USB 2.0 λόγω του συνυπολογισμού μιας σύνδεσης οπτικών ινών που λειτουργεί με παραδοσιακούς διασυνδετές χαλκού. Τα προϊόντα που θα χρησιμοποιούν στην έκδοση 3.0 είναι πιθανό να κυκλοφορήσουν το 2009 ή το 2010.

Τα σήματα USB διαβιβάζονται σε ένα ζευγάρι από στριμμένα καλώδια δεδομένων με 90Ω ±15% σύνθετη αντίσταση, επονομαζόμενη D+ και D−. Τα σήματα χρησιμοποιούν συλλογικά το ημιαμφίδρομο διαφορικό που κάνει τα σήματα τέτοια ώστε να καταπολεμούνται τα αποτελέσματα του ηλεκτρομαγνητικού θορύβου στις πιο μεγάλες γραμμές. Τα D+ και D− λειτουργούν συνήθως από κοινού δεν είναι δηλαδή χωριστές μονοκατευθυντικές συνδέσεις. Τα διαβιβασθέντα επίπεδα σημάτων είναι από 0.0 έως 0.3 βολτ για την χαμηλή ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων και 2.8 έως 3.6 βολτ για την πλήρη ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων όσο και για χαμηλής ταχύτητας μεταφοράς δεδομένων, και χρησιμοποιούν +-400mV υψηλής ταχύτητας (ΥΤ). Στον τρόπο πλήρης ταχύτητας (ΠΤ) τα σύρματα των καλωδίων δεν πρόκειται να καταστραφούν αλλά ο τρόπος ΥΤ ολοκληρώνεται στα 45Ω και στα 90Ω το διαφορικό για να ταιριάξει με την αντίσταση των καλωδίων δεδομένων. Το USB χρησιμοποιεί ένα πρόσθετο πρωτόκολλο για να διαπραγματευτεί τον τρόπο υψηλής ταχύτητας αποκαλούμενο «chirping».To USB έχει γίνει τo πρότυπα βιομηχανίας πρώτιστα επειδή όλοι οι σημαντικότεροι κατασκευαστές συμφώνησαν συλλογικά να χρησιμοποιήσουν το σχέδιο και τη λειτουργία αυτής της θύρας. Μερικές από τις ξεχωριστές επιχειρήσεις που συμφώνησαν να την περιλαμβάνουν στα προϊόντα τους είναι η Intel, η APPLE, τη Microsoft, τη Hewlett-Packard, Μec, και Agere. Η τρέχουσα USB έκδοση 2.0 κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2000 και παρέχει σημαντικά πλεονεκτήματα μέσω της χρήσης του οπίσθιου χαρακτηριστικού γνωρίσματος συμβατότητάς της. Αυτό επιτρέπει στις προηγούμενες εκδόσεις USB δηλαδή τις εκδόσεις 1 και 1.1 να προσαρμοστούν στη ΝΕΑ έκδοση 2.0 που είναι σημαντικό, καθώς οι υπολογιστές παλαιώνουν είναι όλο και περισσότερο κρίσιμο για τους καταναλωτές που έχουν τις εκδόσεις της USB θύρας 1.0 και 1.1 να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τη νέα έκδοση της θύρας USB την έκδοση 2.0,

χωρίς να χρειάζεται να αναβαθμίσουν τον ηλεκτρονικό τους υπολογιστή.H USB θύρα επιτρέπει στο υλικό να συνδεθεί χωρίς απαίτηση οδηγών εγκατάστασης με τον Η/Υ. Αυτό βοηθά στην ώθηση των έτοιμων προς χρήση περιφερειακών συσκευών που συνδέονται με τη θύρα USB καθώς σύνδεση ή η αποσύνδεση χωρίς να χρειάζεται να κλείσει ο υπολογιστής ή η εκ νέου επανεκκίνηση του συστήματος. Όποτε μια νέα συσκευή είναι συνδεμένη με τον υπολογιστή, ο Η/Υ ανιχνεύει και αναγνωρίζει τη συσκευή, φορτώνοντας αυτόματα τον οδηγό εγκατάστασης συσκευών(drivers) που χρειάζεται. Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα προσθέτει στην θύρα USB ευελιξία.Οι προηγούμενες εκδόσεις USB, USB 1,0 και USB 1,1, έρχονται με τη δυνατότητα μεταφοράς δεδομένων μέχρι 12 Mbps. Ενώ στο πρότυπο USB 2,0 η ταχύτητα φτάνει τα 480 Mbps όλες οι συσκευές που χρησιμοποιούν την έκδοση 2.0 μπορούν να χρησιμοποιήσουν το πλήρες διαθέσιμο εύρος ταχύτητας USB2. Οι χαμηλότερες συσκευές ταχύτητας USB 1.0 και 1.1 χρησιμοποιούν χαρακτηριστικά την ταχύτητα των 12 Mbps.Οι συσκευές αυτές USB είναι εξωτερικές συσκευές που αυξάνουν τον αριθμό θυρών που ένας υπολογιστής μπορεί να χρησιμοποιήσει. Ένα USB hub παρέχει τις περισσότερες φορές τέσσερις υποδοχές τύπου Α για την επέκταση. Τα USB hub είναι παρόμοια με την τεχνολογία USB και μπορεί να συνδεθεί με μια θύρα USB στον Η/Υ. Τα USB hub χρησιμοποιούνται μερικές φορές για να επεκτείνουν τις θύρες πάνω στο γραφείο διευκολύνοντας τον τελικό χρήστη να συνδέσει και να αφαιρέσει το εξωτερικό υλικό.Το ασύρματο USB είναι μια ΝΕΑ εφαρμογή με σκοπό να επεκτείνει την αναγνώριση δυνατότητας χρησιμοποίησης των εμπορικών σημάτων USB. Αυτό το νέο πρότυπο επιτρέπει τη συμβατότητα με τις εκδόσεις USB 1,1 και USB 2,0. Το ασύρματο USB αναπτύσσεται ως τεχνολογία καλώδιο-αντικατάστασης, και θα χρησιμοποιήσει την εξαιρετικά ευρείας ζώνης ασύρματη τεχνολογία για μετάδοση δεδομένων μέχρι 480 Mbps. Το ασύρματο USB είναι κατάλληλα φτιαγμένο για την ασύρματη σύνδεση ορισμένων φορητών υπολογιστών που επιτρέπει τη μεταφορά των δεδομένων χωρίς τη χρήση ενός καλωδίου.

Ένα σύστημα USB έχει ασύμμετρο σχεδιασμό, που αποτελείται από μια υποδοχή (host), ένα πλήθος θυρών USB από κάτω και πολλαπλάσιων περιφερειακών συσκευών, που συνδέονται σε μια συσκευή. Πρόσθετοι κατανεμητές USB μπορούν να περιληφθούν σε σειρές, επιτρέποντας τη διακλάδωση σε μια σειρά από υποδοχές, υπό τον όρο ότι δεν ξεπερνά το όριο πέντε συνδέσεων. Η υποδοχή USB μπορεί να έχει πολλαπλάσιους ελεγκτές και κάθε ένας από αυτούς μπορεί να παρέχει μία ή περισσότερες θύρα/θύρες USB. Μέχρι 127 συσκευές, συμπεριλαμβανομένων των συσκευών ελέγχου, μπορούν να συνδεθούν με έναν ενιαίο ελεγκτή θυρών.Οι συσκευές USB συνδέονται μαζικά μέσω των θυρών. Πάντα υπάρχει ένας κατανεμητής (hub) γνωστός ως αρχικός κατανεμητής, ο οποίος είναι ενσωματωμένος στον ελεγκτή εισόδων. Υπάρχει και ο «διαμοιραστής» επιτρέποντας στους πολλαπλάσιους υπολογιστές να έχουν πρόσβαση στην ίδια περιφερειακή συσκευή, είτε μεταξύ των PC αυτόματα είτε χειροκίνητα. Ο διαμοιραστής χρησιμοποιείται περισσότερο σε μικρά γραφεία και εταιρίες.Τα άκρα του USB βρίσκονται στην συσκευή που συνδέεται: τα κανάλια προς την υποδοχή ονομάζονται σωληνώσεις (pipes).Μια ενιαία φυσική συσκευή USB μπορεί να αποτελείται από διάφορες υποσυσκευές που αναφέρονται ως οι βασικές συσκευές λειτουργίας, επειδή κάθε μεμονωμένη συσκευή μπορεί να παρέχει διάφορες λειτουργίες, όπως σε μία ιστοκάμερα (τηλεοπτική λειτουργία συσκευών) ή σε ένα ενσωματωμένο μικρόφωνο (ακουστική λειτουργία συσκευών).Η επικοινωνία των συσκευών USB είναι βασισμένη πάνω σε κανάλια. Τα κανάλια είναι συνδέσεις από την υποδοχή που καταλήγουν στη συσκευή και ονομάζεται άκρο (endpoint). Επίσης, το άκρο χρησιμοποιείται περιστασιακά για να αναφερθεί στο «κανάλι». Μια συσκευή USB μπορεί να έχει μέχρι 32 συνολικά ενεργά κανάλια, 16 στην υποδοχή και 16 από στον ελεγκτή. Κάθε άκρο μπορεί να μεταφέρει δεδομένα σε μια κατεύθυνση μόνο, είτε μέσα είτε έξω από τη συσκευή, και έτσι κάθε κανάλι είναι ομοιοκατευθυνόμενο. Τα άκρα αυτά ομαδοποιούνται στις διεπαφές και κάθε διεπαφή συνδέεται με μια ενιαία λειτουργία συσκευών. Μια εξαίρεση σε αυτό είναι το άκρο μηδέν, το οποίο χρησιμοποιείται για τη διαμόρφωση των συσκευών και δεν συνδέεται με καμία διεπαφή.Όταν μια νέα συσκευή USB συνδέεται με μια υποδοχή, αρχίζει η διαδικασία απαρίθμησης USB. Η απαρίθμηση υφίσταται αρχικά επεξεργασία και μετά στέλνει ένα σήμα αναστοιχειοθέτησης στη συσκευή USB. Η ταχύτητα της συσκευής USB καθορίζεται κατά τη διάρκεια της σηματοδότησης. Μετά από

την αναστοιχειοθέτηση, οι πληροφορίες της κάθε USB διαβάζονται από τη συσκευή μέσω της υποδοχής της και αποδίδεται μία συγκεκριμένη διεύθυνση εύρους επτά bit στον ελεγκτή. Εάν η συσκευή υποστηρίζεται σωστά από την υποδοχή της, τότε οι πληροφορίες, φορτώνονται και η συσκευή τίθεται σε κατάσταση διαμόρφωσης. Εάν η υποδοχή USB επανεκκινήσει, η διαδικασία απαρίθμησης επαναλαμβάνεται για όλες τις συνδεδεμένες συσκευές.Ο ελεγκτής υποδοχών καθορίζει το δίαυλο για την επικοινωνία και συνήθως έχει κυκλική μορφή. Έτσι, καμία συσκευή USB δεν μπορεί να μεταφέρει οποιαδήποτε δεδομένα, όσον αφορά στο δίαυλο, χωρίς ένα ρητό αίτημα από την υποδοχή της.

Μνήμη USBΟι μνήμες USB αποτελούνται από μια συσκευή αποθήκευσης τύπου NAND ενσωματωμένη με μια θύρα USB. Οι μνήμες USB είναι τυπικά φορητές και επανεγγράψιμες, μεγέθους μικρότερου από μίας δισκέτας 3.5 ιντσών και ζυγίζουν λιγότερο από 60 γρ. Η χωρητικότητα κυμαίνεται από 64MB έως πάνω από 512GB, με συνεχείς βελτιώσεις στο μέγεθος και την τιμή ανά gigabyte. Μερικές επιτρέπουν 1 εκατομμύριο εγγραφές /διαγραφές και διατήρηση αποθηκευμένων δεδομένων έως 10 χρόνια, με σύνδεση σε USB έκδοσης 1.1 ή έκδοσης 2.0.Οι μνήμες USB προσφέρουν πιθανά πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες φορητές συσκευές αποθήκευσης, κυρίως την δισκέτα. Έχουν συμπαγέστερη μορφή, λειτουργούν ταχύτερα, φυλάσσουν μεγαλύτερο μέγεθος δεδομένων, είναι ανθεκτικές και λειτουργούν πιο αξιόπιστα λόγω της έλλειψης κινούμενων μερών (όπως οι δισκέτες και άλλοι τύποι δίσκων). Επιπλέον, έχει γίνει πλέον κοινό οι υπολογιστές να μην κυκλοφορούν με μονάδες δισκέτας ενώ οι θύρες USB εμφανίζονται σχεδόν σε κάθε προσωπικό υπολογιστή και φορητό.Αυτός ο τύπος μνήμης χρησιμοποιεί την τεχνολογία USB mass storage (τεχνολογία μαζικής αποθήκευσης), που υποστηρίζεται από σύγχρονα λειτουργικά συστήματα όπως τα Windows, το Mac OS X, το Linux, και άλλα

συστήματα τύπου UNIX. Μνήμες USB με υποστήριξη USB έκδοσης 2.0 μπορούν να κάνουν διαμεταγωγή δεδομένων γρηγορότερα από ένα οπτικό δίσκο, ενώ αποθηκεύουν μεγαλύτερη ποσότητα στοιχείων σε πολύ μικρότερο χρόνο.Αποτελείται τυπικά από μια πλακέτα τυπωµένου κυκλώµατος, προστατευμένη μέσα σε μια μεταλλική, πλαστική ή άλλη εύκαμπτη θήκη, γερή αρκετά ώστε να μεταφέρεται, χωρίς πρόσθετη προστασία, στην τσέπη ή μπρελόκ. Η κεφαλή USB πάνω στην μνήμη συνήθως προστατεύεται από μια αποσπώμενη θήκη ή με απόσυρση στο εσωτερικό, αν και δεν είναι απαραίτητο ότι θα προκληθεί βλάβη όταν εκτίθεται. Οι περισσότερες μνήμες USB χρησιμοποιούν κεφαλή USB τύπου-Α, κατάλληλη για την σύνδεση σε ένα προσωπικό υπολογιστή.

Web browserΈνας Web browser (φυλλομετρητής ιστοσελίδων, πλοηγός Web, πρόγραμμα περιήγησης Web ή περιηγητής Ιστού) είναι ένα λογισμικό που επιτρέπει στον χρήστη του να προβάλλει, και να αλληλεπιδρά με, κείμενα, εικόνες, βίντεο, μουσική, παιχνίδια και άλλες πληροφορίες συνήθως αναρτημένες σε μια ιστοσελίδα ενός ιστότοπου στον Παγκόσμιο Ιστό ή σε ένα τοπικό δίκτυο. Το κείμενο και οι εικόνες σε μια ιστοσελίδα μπορεί να περιέχουν υπερσυνδέσμους προς άλλες ιστοσελίδες του ίδιου ή διαφορετικού ιστότοπου. Ο Web browser επιτρέπει στον χρήστη την γρήγορη και εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες που βρίσκονται σε διάφορες ιστοσελίδες και ιστότοπους εναλλάσσοντας τις ιστοσελίδες μέσω των υπερσυνδέσμων. Οι φυλλομετρητές χρησιμοποιούν τη γλώσσα μορφοποίησης HTML για την προβολή των ιστοσελίδων, για αυτό η εμφάνιση μιας ιστοσελίδας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον browser.Οι περισσότερο χρησιμοποιούμενοι browsers είναι οι : Internet Explorer Google Chrome Firefox OperaΟι πλοηγοί Web ουσιαστικά αποτελούν λογισμικό πελάτη του δικτυακού πρωτοκόλλου επιπέδου εφαρμογών HTTP. Για κάθε browser διατίθενται, επίσης, και αρκετά πρόσθετα στοιχεία («add-ons» ή «plug-ins»), με στόχο την επαύξηση των δυνατοτήτων τους, τη βελτίωση της χρηστικότητας τους και την προστασία του χρήστη σε θέματα ασφάλειας.Οι περισσότερο χρησιμοποιούμενοι browsers είναι οι: Windows Internet Explorer Mozilla Firefox Apple Safari Netscape Navigator Opera Pandora Google Chrome

Άλλοι φυλλομετρητές, σε φθίνουσα σειρά χρήσης (κατά τον Αύγουστο 2006) είναι: Maxthon Avant Smart Bro Slim Browser Arena

Προσωπικός υπολογιστής (personal computer)Ο προσωπικός υπολογιστής ή PC (αγγλικά: personal computer) είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής με αυτόνομη μονάδα επεξεργασίας, οθόνη και πληκτρολόγιο που χρησιμοποιείται συνήθως από ένα χρήστη, και κυρίως για εφαρμογές όπως η επεξεργασία κειμένου, ο προγραμματισμός, τα παιχνίδια και η σύνδεση στο διαδίκτυο.Οι υπολογιστές της πρώτης γενιάς των προσωπικών υπολογιστών είχαν αποκληθεί μικροϋπολογιστές (όπως ο Altair 8800) και πωλούνταν σε μικρές ποσότητες σε αυτούς που είχαν τις γνώσεις (ερασιτέχνες, μηχανικούς) να τους συναρμολογούν με έτοιμα σετ εξαρτημάτων, και να τους προγραμματίζουν, αφού ο προγραμματισμός ήταν αρκετά πολύπλοκος. Η δεύτερη γενιά, που έγινε γνωστή και σαν οικιακός υπολογιστής (home computer), είναι κυρίως αυτό που ονομάζουμε σήμερα «προσωπικός υπολογιστής». Οι πρώτοι υπολογιστές που μπορούν να ονομαστούν «προσωπικοί» ήταν οι πρώτοι μη-κεντρικοί υπολογιστές LINC και PDP-8. Με τα σημερινά δεδομένα ήταν πολύ μεγάλοι (στο μέγεθος ψυγείου), ακριβοί (περίπου 50.000 δολάρια), και είχαν μικρές μαγνητικές μνήμες (περίπου 4096 λέξεις των 12 bit για τον LINC).Εν τούτοις ήταν αρκετά μικροί ώστε να τους χρησιμοποιούν μεμονωμένα εργαστήρια, καθώς προσέφεραν το μεγάλο πλεονέκτημα της μη εξάρτησής τους από κεντρικούς υπολογιστές. Με αυτόν τον τρόπο οι χρήστες γλίτωναν από γραφειοκρατία και χρονοβόρες διαδικασίες. προκειμένου να εξασφαλιστεί ο υπολογιστικός χρόνος για να εκτελεστούν τα προγράμματα που ζητούσε κάθε εργαστήριο. Επιπρόσθετα, ήταν μέτρια αλληλεπιδραστικοί και με λειτουργικό σύστημα γραμμένο ειδικά για τον κάθε έναν τύπο υπολογιστή. Τελικά αυτή η κατηγορία έγινε γνωστή ως μίνι-υπολογιστές, συνήθως εξοπλισμένοι με δυνατότητες χρονικού διαμοιρασμού και με εργαλεία ανάπτυξης προγραμμάτων. Η κατηγορία αυτή μεγάλωσε και περιέλαβε στις τάξεις της και τον VAX και μεγαλύτερους

μίνι-υπολογιστές από τις Data General, Prime και άλλους. Οι μίνι-υπολογιστές έγιναν ένα μοντέλο του πώς θα έπρεπε να ήταν ένας προσωπικός υπολογιστής, αν και λίγοι από τους κατασκευαστές τους κατάφεραν να επωφεληθούν οικονομικά από αυτό.Η ανάπτυξη του

μικροεπεξεργαστή άλλαξε τα πάντα, αφού έριξε αρκετά χαμηλά (μια τάξη μεγέθους) το κόστος αγοράς ενός υπολογιστή.Η πρώτη γενιά των μικροϋπολογιστών που άρχισε να παρουσιάζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι λεγόμενοι «υπολογιστές οικίας», ήταν λιγότερο ισχυροί και με μικρότερη ποικιλία διαθέσιμων προγραμμάτων σε σχέση με τους υπολογιστές που χρησιμοποιούνταν στα γραφεία των επιχειρήσεων, αν και από την άλλη είχαν περισσότερες δυνατότητες στα γραφικά και στον ήχο και γενικά τους χρησιμοποιούσαν ερασιτέχνες που λάτρευαν τους υπολογιστές και μάθαιναν να προγραμματίζουν απλές εφαρμογές, όπως επεξεργαστές κειμένου, παιχνίδια, διασυνδέσεις με BBS, Compuserve.Η έλευση του προγράμματος επεξεργασίας λογιστικών φύλλων (spreadsheet) VisiCalc, αρχικά για την οικογένεια υπολογιστών Apple II και αργότερα για την οικογένεια των Atari 8-bit, Commodore PET, και IBM PC, συνέβαλε σημαντικά στην διάδοση των προσωπικών υπολογιστών στον κόσμο των επιχειρήσεων. Αργότερα, η εφαρμογή Lotus 1-2-3 που περιελάμβανε επεξεργασία λογιστικών φύλλων (μερικώς βασιζόμενη στο Visicalc), γραφικά παρουσίασης και μία απλή βάση δεδομένων και η εμφάνιση καλών προγραμμάτων επεξεργασίας κειμένου τους έκανε περισσότερο δημοφιλείς. Επίσης, το χαμηλό κόστος οδήγησε στην γρήγορη εξάπλωσή τους κατά την δεκαετία του 1980.Τη δεκαετία του 1990, η ισχύς των προσωπικών υπολογιστών αυξήθηκε σημαντικά, σε τέτοιο βαθμό που όρια ανάμεσα σε αυτούς και τους υπολογιστές πολλών χρηστών (κεντρικών υπολογιστών) έγιναν δυσδιάκριτα.Σήμερα οι χρήστες είθισται να χωρίζονται και στις παρακάτω κατηγορίες: απλός (τελικός χρήστης) εξειδικευμένος χρήστης (power user)

προγραμματιστήςΟι προσωπικοί υπολογιστές μπορούν να κατηγοριοποιηθούν κυρίως με κριτήριο το μέγεθος τους και την «φορητότητα»: Ο επιτραπέζιος υπολογιστής Ο φορητός υπολογιστήςΣτους φορητούς υπολογιστές περιλαμβάνονται τα tablets και τα netbooks

Tablet Ο όρος tablet αναφέρεται στους μικρούς φορητούς υπολογιστές, οι οποίοι δε διαθέτουν πληκτρολόγιο και ποντίκι, αλλά οθόνη αφής. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Tablet PC, δηλαδή tablet που

διαθέτουν κάποιο λειτουργικό σύστημα και λειτουργούν ως μικρά Laptop και

Web Tablet, δηλαδή tablet για αποκλειστική χρήση Internet και πολυμέσων.

Επίσης τα tablet δημιουργούνται με διάφορα λειτουργικά συστήματα σαν το Android , το IOS (αποκλειστικά σε συσκευές της Apple) , το Windows (είναι επέκταση της Microsoft σε tablet και κινητές συσκευές ενώ δημιουργήθηκε ήδη πριν από πολλά χρόνια και για desktops) και τέλος αναμένεται να βγει και για tablet το λειτουργικό σύστημα που παρουσίασε η Mozilla που ονομάστηκε FOS (Firefox OS).

Netbook

Με τον όρο Netbook χαρακτηρίζονται οι μικροί φορητοί υπολογιστές που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια, προσανατολισμένοι κυρίως στη χρήση διαδικτυακών εφαρμογών. Οι υπολογιστές αυτοί έχουν μικρό μέγεθος, μικρότερο από ένα φύλλο χαρτί Α4, και βάρος κάτω από 1,5 κιλό. Συνήθως δεν διαθέτουν οδηγό

ανάγνωσης οπτικών δίσκων. Έχουν οθόνη 8.9 ως 11 ιντσών και επεξεργαστή χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας. Επίσης διαθέτουν ασύρματη δικτύωση και web camera. Ορισμένα μοντέλα διαθέτουν και αναγνώστη καρτών καθώς και bluetooth.Το βασικό τους πλεονέκτημα είναι το μικρό μέγεθος και βάρος και η μεγάλη αυτονομία τους. Χρησιμοποιούν ως λειτουργικό σύστημα το Ubuntu Linux ή τα Windows (Windows XP, Windows 7).

ΣυμπεράσματαΟ άνθρωπος, πασχίζοντας να βελτιώσει τη ζωή και την καθημερινότητά του, από τα προϊστορικά χρόνια ανακαλύπτει διαρκώς νέα μέσα και εφευρίσκει μηχανές που βοηθούν την επιβίωσή του, βελτιώνουν την υγεία του, μειώνουν το χρόνο ενασχόλησης με τις καθημερινές εργασίες και βελτιώνουν την επικοινωνία του. Αυτό γίνεται σε κάθε ιστορική περίοδο με διαφορετικά μέσα και διαφορετικούς ρυθμούς, ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες.Στην παρούσα εργασία εξετάσαμε κάποιες από τις ανθρώπινες εφευρέσεις από το 1980 μέχρι σήμερα. Κατά τα χρόνια αυτά η τεχνολογία σημειώνει πρόοδο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Οι εφευρέσεις που εξετάστηκαν βοηθούν στην ανθρώπινη επικοινωνία, τη συλλογή, αποθήκευση και μετάδοση δεδομένων. Και είναι χαρακτηριστικό ότι κάποιες από αυτές τις εφευρέσεις ήδη θεωρούνται ξεπερασμένες, παρά τα λίγα χρόνια ζωής τους.

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ (GALOP)

Στο προάυλιο του 6’ ΓΕΛ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Ημερομηνία : 30/3/2015

Ώρα : 10.06 π.μ.

Θέμα : Μεγάλες εφευρέσεις από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα.

1. Πιστεύετε ότι στην παλαιολιθική εποχή υπήρχαν δείγματα μικρογλυπτικής;

α. Ναι β. Όχι γ. Ίσως12 0 20

2. Η χρήση της κούπας του Πυθαγόρα ήταν για να μην μεθάνε.

α. Ναι β. Όχι

3. Το μετάξι ανακάλυψαν οι :

α. Έλληνες β. Κινέζοι

γ. Κορεάτες δ. Γάλλοι

12 20

02

282

4. Πιστεύετε ότι υπάρχει σήμερα 3D εκτυπωτής;

α. Ναι β. Όχι γ. Στο άμεσο μέλλον

Παρατηρήσεις: Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της έρευνας αντιλαμβανόμαστε το γεγονός ότι, οι νέοι στην σημερινή εποχή έχουν επαρκείς γνώσεις για τα πιο συνηθισμένα θέματα και όχι για τα πιο ασυνήθιστα. Καταλήγουμε στο ότι διαθέτουν τις στοιχειώδεις γνώσεις που τους είναι απαραίτητες.

Αναστασόπουλος Παντελής

224 6

Πηγές πληροφόρησης http://users.otenet.gr/~smylo/mytv_c01.htm

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%85%CF%88%CE%AD%CE%BB%CE%B7_

%CE%BA%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CF%85

http://users.sch.gr/kgiannaras/index.php/mathimata/ilektronikes-epikoinonies/tileorasi-

ypsilis-efkrineias

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE

%B3%CE%AE%CF%82_%CE%94%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/Microsoft_Windows

http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_personal_computers

http://lowendmac.com/2014/personal-computer-history-the-first-25-years/

http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_tablet_computers

http://en.wikipedia.org/wiki/Internet

http://www.usblyzer.com/brief-usb-overview-and-history.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/USB

http://en.wikipedia.org/wiki/Flash_memory

http://searchstorage.techtarget.com/definition/flash-memory