δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 χρόνος 31ος φ. 717 1.50€

Πείνα, ανεργία και τόμαχοκ φέρνουν οι ιμπεριαλιστές

και οι υποτελείς τους!

Να τους σταματήσουμε με ξεσηκωμό!

Για τη δυνατότητα το Σεπτέμβριο

«να απογειωθεί η χώρα» προς την

«ανάπτυξη» είχε μιλήσει -με κάθε

σοβαρότητα- ο Σαμαράς πριν από λίγους

μήνες! Ο Σεπτέμβρης έφτασε και η απο-

γείωση της επίθεσης και της βαρβαρότη-

τας –όπως αυτή τροχοδρομήθηκε μέσα

στους πιο μαύρους καλοκαιρινούς μήνες

που έζησε η χώρα τα τελευταία 40 χρό-

νια- είναι πράγματι παρούσα. Νοσοκο-

μεία και κλινικές εκκενώνονται βίαια για

να πεταχτούν στο δρόμο οι εργαζόμενοι

σε αυτά και μαζί τους βέβαια και οι ασθε-

νείς. Τα σχολεία αδειάζουν από καθηγη-

τές που επίσης πετιούνται στον Καιάδα

της ανεργίας, ενώ οι μαθητές τους στέλ-

νονται κατά χιλιάδες στην κατάρτιση και

τη σύγχρονη δουλεία της μαθητείας. Με

γοργούς ρυθμούς λοιπόν απλώνεται στη

χώρα ο σύγχρονος κοινωνικός μεσαίωνας

που ε πι βάλλει η πολιτική που κατεδαφί-

ζει ό,τι έχει μείνει ως κατάκτηση των λαϊ-

κών μαζών στα κοινωνικά τους δικαιώ-

ματα. Και βέβαια η επέκταση και το

βάθεμα αυτού του μεσαίωνα πάει χέρι

χέρι με τον δίδυμο αδελφό του, τον εργα-

σιακό μεσαίωνα, που συντρίβει τη μόνι-

μη, σταθερή δουλειά και στη θέση της

βάζει τα «κοινωφελή προγράμματα» δου-

λεμπορίας, την ατομική σύμβαση- υπο-

δούλωση στον εργοδότη, τον απλήρωτο

για μήνες εργαζόμενο ή πολύ «απλά» την

ανεργία!

Μια μάχη ενάντια στις απολύσεις

που, αν ξεκινήσει, μπορεί να ανοίξειμεγάλους δρόμους

Ανοιχτό το ενδεχόμενο γιακήρυξη απεργίας διαρκείαςστους καθηγητές

Είναι φανερό ότι μια απεργίαδιαρκείας των καθηγητών μπορείνα αποτελέσει γεγονός πρώτουμεγέθους και να ανοίξει κινηματι-κούς δρόμους. Η επίθεση Κεδίκο-γλου από τις 20 Αυγούστου (!) στοενδεχόμενο της απεργίας αυτής,το αποδεικνύει.

σελ. 11

Συντονισμένος αγώνας ενάντια σε διαθεσιμότητα-απολύσεις και κλείσιμο νοσοκομείων

σελ. 12-13

Για το «νέο» γενικό λύκειο

που μας γυρνάει πολλές δεκαετίες πίσω

Με δυο λόγια το νέο τεχνικό και

γενικό λύκειο προωθεί με γοργούς

ρυθμούς την απομαζικοποίηση της

δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Στην Ελλάδα των μνημονίων, στο

πλαίσιο του βαθέματος της ιμπε-

ριαλιστικής εξάρτησης, της διάλυ-

σης του παραγωγικού της ιστού

και της παραρτημοποίησης της, τα

παιδιά του λαού δεν χρειάζεται να

μαθαίνουν γράμματα, πολύ περισ-

σότερο δεν χρειάζεται να σπουδά-

ζουν στο Πανεπιστήμιο.

σελ. 15

σελ. 16

ΣΥΡΙΑ

Τα αδιέξοδα και ο ανταγωνισμός φέρνουνεπέμβαση και πόλεμο

Να μιλήσουν οι λαοί:

• Κάτω η αμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση

• Έξω οι ιμπεριαλιστές από την περιοχή

Συγκέντρωση για τη ΔΕΘΚάλεσμα της ΠΑΑΣ

7 Σεπτέμβρη6 μ.μ. στην Καμάρα

Να ξεσηκωθούμε, μόνη εγγύηση

για τη ζωή μας!

συνέχεια σελ. 2

ΠΟΛΙΤΙΚΗ2 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

«Παλιώνουν» διαρκώς τα νέα μέτρα

Αλλά όλα αυτά δεν είναι νέα μέτρα!Δεν είναι νέα μέτρα τα «νέα» νοσοκομεία,που απλώς δεν θα υπάρχουν. Δεν είναι νέαμέτρα τα «νέα λύκεια» στα οποία απαγο-ρεύεται να πάει η πλειοψηφία των παι-διών του λαού. Ούτε ακόμα η νέα σφαγήτων συντάξεων που ισοπεδώνονται-καταργούνται ή οι απολύσεις χωρίς απο-ζημίωση των περισσότερων από 2.000εργαζομένων που ετοιμάζονται σε ΕΑΣ-ΕΛΒΟ-ΛΑΡΚΟ θεωρούνται νέα μέτρα! Όλααυτά συγκαταλέγονται λοιπόν στα«παλιά», μαζί με τις καλοκαιρινές εφό-δους της αντιτρομοκρατικής (!!!) στηνΠρυτανεία ή τις άλλες στρατιωτικούτύπου επεμβάσεις των κατασταλτικώνδυνάμεων στα Γιάννενα και όπου αλλούάπλωσε τις προηγούμενες εβδομάδες τανέα ασφυκτικά για το λαό και τη νεολαίαόριά της η αστική νομιμότητα. Από μιαάποψη έχουν ένα κάποιο «δίκιο» οι κυβερ-νητικοί και τα διατεταγμένα παπαγαλάκιατους που απέναντι σε κάθε νέο άνεργο, σεκάθε νεφροπαθή που διώχνεται από τονοσοκομείο, σε κάθε μαθητή που μένειχωρίς σχολείο, σε κάθε συνταξιούχο πουκατεβαίνει κάτω από το όριο της πείνας,του «εξηγούν» πως όλα αυτά είναι «προ-ηγούμενες υποχρεώσεις της χώρας» καιόχι νέα μέτρα! Το «δίκιο» τους βρίσκεταιστο ότι η υποδούλωση της χώρας και τουλαού στον ιμπεριαλισμό και στο κεφάλαιοαυτή την κατάσταση του εργασιακού καικοινωνικού μεσαίωνα θα αναπαράγει καιθα βαθαίνει διαρκώς. Όσο παραμένει καιχειροτερεύει ο σημερινός συσχετισμόςδυνάμεων ανάμεσα στην εργατική τάξηκαι το λαό από τη μια και τον ιμπεριαλι-σμό και το σύστημα της υποτέλειας και τηςεκμετάλλευσης από την άλλη, αυτή θαείναι η ρότα των εξελίξεων. Ιδιαίτερα στιςσυνθήκες της παγκόσμιας κρίσης και τουιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που οξύ-νονται και εντείνονται σε κάθε επίπεδο,απαιτώντας ολοένα μεγαλύτερη λεηλασίατων χωρών, των λαών, των εργατών.

Απότομες κλιμακώσεις

Όμως η φιλολογία των κυβερνητικώνκαι άλλων περί «μη νέων μέτρων» και οικατασκευές για «απογείωση», «πρωτογε-νές πλεόνασμα» και ό,τι ανάλογο άθλιοεπιχειρούν να σερβίρουν δεν έχει στόχο ναδιαχειριστεί το παρόν αλλά κυρίως νααποκρύψει το πολύ πιο μαύρο –άμεσο-μέλλον. Γιατί βέβαια αυτή η ρότα στηνοποία αναφερθήκαμε δεν έχει γραμμικήκαι «ομαλή» εξέλιξη. Δεν προσθέτει«απλώς» καθημερινά νέα ποσά ανεργίας,εξαθλίωσης, δυστυχίας στο λαό και στηνεολαία που υποφέρουν. Η συσσώρευσηαδιεξόδων και εμπλοκών στο οικονομικό,πολιτικό και στρατηγικό πεδίο όσοναφορά τους Αμερικάνους και Ευρωπαίουςιμπεριαλιστές, αλλά και συνολικά για τιςιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη,οδηγεί σε απότομες κλιμακώσεις της επι-θετικότητας τους, σε όλα τα επίπεδα.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τηχώρα μας και το λαό μας που βρίσκεται σεκαθεστώς εξάρτησης από την ιμπεριαλι-στική Δύση;

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μιαχώρα που βρίσκεται στην πιο θερμή περιο-χή του πλανήτη στην οποία συνωθούνταικαι συγκεντρώνονται όλες οι αντιθέσειςόσων διεκδικούν –με πρώτο ή δεύτερορόλο- την «ιδιοκτησία» του κόσμου, αλλάκαι μια σειρά υποτελή στον ιμπεριαλισμόκαθεστώτα, αντιδραστικές κλίκες καικράτη-δολοφόνοι, χωροφύλακες του ιμπε-ριαλισμού σαν το Ισραήλ;

Μια πρώτη και μερική απάντηση σεόλα αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσε ναείναι το «4ο μνημόνιο» ή αλλιώς η νέαγερμανική «βοήθεια» που ετοιμάζεται καιαναζητείται να συναφθεί, για να αντιμε-τωπιστεί το «χρηματοδοτικό κενό» πουόλως… αιφνιδίως ανακαλύφθηκε ότι προ-κύπτει καθώς το «πρόγραμμα δεν βγαί-νει». Πρόκειται για τη συνέχιση της γερμα-νο-ευρωπαϊκής επιχείρησης να προσδέσειγια δεκαετίες την κάθε οικονομική καιπολιτική αναπνοή της χώρας στα συμφέ-ροντά τους. Ένα σημαντικό επεισόδιοαυτής της κατεύθυνσης εκδηλώθηκε σταπλαίσια του περιβόητου ΤΑΙΠΕΔ και συνε-χίστηκε με την αναθέρμανση των επιδιώ-ξεων να μπει όλος ο πλούτος της χώραςσε… έναν φάκελο που θα βρίσκεται στοΛουξεμβούργο και θα εποπτεύεται από τηΓερμανία. Η …ελληνική διάσταση των γερ-μανικών εκλογών αυτές ακριβώς τις επι-διώξεις του γερμανικού ιμπεριαλισμούεκφράζει. Όμως οι Γερμανοί δεν είναιμόνοι τους. Και ούτε βέβαια αδιαφιλονί-κητοι κυρίαρχοι στη χώρα και στην περιο-χή, που με την εξαγγελία της ιμπεριαλιστι-κής επέμβασης στη Συρία βρίσκεται κιόλαςολόκληρη στα στόχαστρα των τόμαχοκ!

Οι… Αμερικάνοι «ξανάρχονται»

«Ξανάρχονται» με εισαγωγικά, γιατίβέβαια δεν έφυγαν ποτέ. Ούτε από τηνπεριοχή της ΝΑ Μεσογείου και της Μ. Ανα-τολής όπου έχουν εκδηλώσει την κυρίαρ-χη παρουσία τους με πολλούς ιμπεριαλι-στικούς τρόπους σε όλες τις χώρες τοτελευταίο διάστημα. Και βέβαια ούτε απότη χώρα στην οποία η καθοριστική παρου-σία τους δεν έπαψε στιγμή να παράγειδεδομένα και να διαμορφώνει και να επι-βάλλει στάσεις και επιλογές στην αστικήτάξη και το πολιτικό της προσωπικό.Ακόμα και εντός της ΕΕ αναβάθμισαν τηνπαρουσία τους όχι με το γιγάντιο σύστημαυποκλοπών και παρακολουθήσεων, αλλάμέσω του ΔΝΤ που απέκτησε πολιτικόλόγο και ρόλο επισήμως για τη λεγόμενηευρωπαϊκή «ενοποίηση»! Αλλά, για να επι-στρέψουμε στα της χώρας μας, αυτοί είναιπου καθάρισαν το ελληνικό πεδίο από τηναπειλή της ρώσικης διείσδυσης μέσω τωναγωγών και των συμφωνιών με την Γκαζ-πρόμ, ακυρώνοντας βέβαια οικονομικέςφιλοδοξίες ντόπιων επιχειρηματιών.Αλλά αυτά είναι πάντα στο λογαριασμότης βαθιάς και βαριάς πολιτικοστρατιωτι-κής εξάρτησης με τη «φίλη υπερδύναμη».Με αυτούς τους όρους και προφανώς με τασχέδια για την επέμβαση στη Συρία ναβγαίνουν από τα συρτάρια του Πενταγώ-νου, πρώτα ο Αβραμόπουλος και μετά οΣαμαράς ταξίδεψαν στις ΗΠΑ για να τους«ενημερώσουν» και να τους ζητήσουν τα«δέοντα». Κάπως έτσι σαν «έτοιμοι απόκαιρό», πλήθος πολιτικών, δημοσιολό-

γων, εντύπων κ.λπ. αυτό το καλοκαίριζητωκραύγασε την «επιστροφή» της υπερ-δύναμης στη χώρα, δημοσιοποιήθηκε μιανέα βάση στην Καλαμάτα και η κυβέρνηση–πριν ακόμα διαμορφωθούν οι όροι τηςεπέμβασης που συναντά δυσκολίες- κήρυ-ξε τη συμμετοχή της χώρας στην «ανθρω-πιστική» σφαγή του συριακού λαού!

Οι δυσκολίες που συναντά η μεθόδευ-ση της επέμβασης ακόμα και εντός τωνΗΠΑ και των πιστότερων σε αυτούς συμ-μάχους τους, την Αγγλία, αποτελούνσαφέστατες εκφράσεις και ενδείξεις τωνμεγάλων στόχων που η ιμπεριαλιστικήαυτή επιχείρηση έχει, αναδεικνύουν ότιαποτελεί βήμα κεντρικοποίησης της ιμπε-ριαλιστικής αντιπαράθεσης με κλιμάκωσηπου δεν μπορεί να προσδιοριστεί και ναελεγχθεί. Το βέβαιο είναι ποια θα είναι ταθύματα αυτού του βήματος που επιχειρείο Ομπάμα, καθώς τελειώνει ο πρώτος χρό-νος της δεύτερης θητείας του και πιέζεταινα επιλύσει τις αντιφάσεις ανάμεσα στοεκλογικό του πρόσωπο και τις πραγματι-κές ανάγκες του αμερικάνικου ιμπεριαλι-σμού: Τα θύματα θα είναι οι χώρες και οιλαοί της περιοχής που απειλούνται ναβρεθούν άμεσα σε μια πολεμική κόλασηπου μπορεί να διευρύνεται προς όλες τιςκατευθύνσεις! Πολιτικό, στρατιωτικό καιγεωγραφικό τμήμα αυτού ακριβώς τουεφιάλτη είναι και η χώρα μας που είναιπροσδεμένη με πολλούς τρόπους σε αυτότο σχεδιαζόμενο μακελειό.

Σαμαράς, Βενιζέλος και σία βρίσκονταιλοιπόν στην πραγματικότητα «κυκλωμέ-νοι» από τις αμερικανογερμανικές αντιθέ-σεις και τις κλιμακούμενες παρεμβάσειςπου αυτές φέρνουν σε έναν χορό λεηλα-σίας και αίματος που έχουν κιόλας στήσειόλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όμωςταυτόχρονα η μόνη επιλογή -για την τάξηπου υπηρετούν και τους όρους που αυτήέχει- που μπορούν να κάνουν είναι η επι-λογή της υποταγής και της υποτέλειας.Μόνο έτσι μπορούν να προσβλέπουν στησυνέχιση της ύπαρξής τους ως κυβέρνησηκαι συνολικά ως πολιτικό προσωπικό τουκόσμου της υποτέλειας.

Αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί!

Είναι λοιπόν φανερό πως για τηνκυβέρνηση οι ιμπεριαλιστές προστάτες τηςαποτελούν τις βασικές της πλάτες, τη βάσηύπαρξης και αναφοράς της. Κάθε άλλοόμως παρά παντοδύναμη είναι η κυβέρνη-ση, κάθε άλλο παρά «αντικειμενικά απρό-σκοπτη» είναι η επέλαση της πολιτικήςτης που ποδοπατά το λαό, τα δικαιώματάτου, ακόμα και το δικαίωμα στην ειρήνηκαι τη ζωή με όλους τους δυνατούς τρό-πους. Οι τρεις απανωτές σχεδόν επιστρα-τεύσεις απεργών –η τρίτη μάλιστα ενόψειμιας απεργίας που δεν είχε καν αποφασι-στεί- έδωσαν ένα προμήνυμα των τριγμώνπου «αισθάνεται» αυτή η πολιτική. Πολύπιο έντονα ακούστηκαν αυτοί οι τριγμοίστην περίπτωση της ΕΡΤ, που χωρίς ναφτάσει σε λαϊκό ξεσηκωμό τραυμάτισε καιέσπασε το κυβερνητικό σχήμα. Οι όροι πουσωρεύτηκαν μετά τον Ιούνιο με τις χιλιά-δες απολύσεις στο Δημόσιο σε μαζικές ομο-σπονδίες, η επιβαλλόμενη διάλυση σε σχο-λεία-νοσοκομεία, ακόμα και με εισβολές

των ΜΑΤ σε αυτά, υποδεικνύουν ότι υπάρ-χει ως δυνατότητα αυτό που είναι προφα-νής αναγκαιότητα: Ένας μαζικός, αποφα-σιστικός και παρατεταμένος ξεσηκωμόςπου θα αναμετρηθεί με την κυβερνητικήπολιτική παλεύοντας για την ανατροπήτης! Αυτή είναι η κατεύθυνση που όχιμόνο λείπει αλλά και υπονομεύεται από τακόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς καιτις συνδικαλιστικές δυνάμεις που ελέγχει.

Είτε στο όνομα μιας «συνολικής πολι-τικής λύσης», δηλαδή των εκλογών, πουπροβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε στο όνομα μιαςακόμα πιο «ολοκληρωμένης» λύσης(λαϊκή συμμαχία-λαϊκή εξουσία) πίσω απότην οποία κρύβεται η ηγεσία του ΚΚΕ, ηκατεύθυνση του μαζικού αγώνα αντίστα-σης και ανατροπής της πολιτικής που τσα-κίζει το λαό κρίνεται ως «ανεπαρκής»,«κοντόθωρη», ακόμα και «τυχοδιωκτική»!Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η μανιέ-ρα της υποταγής παρουσιάζει ανεξάντλη-τη ευρηματικότητα και καταφέρνει ναβρει «επιχειρήματα» ακόμα και στις πιοάγριες συνθήκες για να «εξηγήσει» στολαό και ακόμα να του επιβάλει με ένασωρό τερτίπια και μεθοδεύσεις γιατί δενπρέπει να αγωνιστεί.

Γι' αυτό χρειάζεται επίμονα οι δυνά-μεις της αντίστασης, του αγώνα και τηςεπαναστατικής προοπτικής του λαού ναυπερασπίζουν τις αγωνιστικές διαθέσειςτων εργαζομένων και της νεολαίας. Ναεπιχειρηματολογούν ξανά και ξανά τοαυτονόητο: Χωρίς μαζική πάλη και αντί-σταση σήμερα, δεν μπορεί να ανοίξει οδρόμος του κινήματος. Χωρίς αποφασιστι-κή σύγκρουση με την πολιτική που τσακί-ζει το λαό, σύγκρουση μαζική που θαπαλεύει για να μπλοκάρει και να ανατρέ-ψει την επίθεση, δεν μπορεί να υπάρξεικανένα πολιτικό, ιδεολογικό, οργανωτικόβήμα του κινήματος και σε κανένα επίπε-δο! Η γραμμή άρνησης της μαζικής πάλης,σε όποιο όνομα και αν αυτή αναφέρεται,είναι γραμμή που εμπεδώνει την απογοή-τευση και την ήττα, γραμμή που οδηγείακόμα και στην ενίσχυση των πιο αντιδρα-στικών επιλογών.

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμεςοι μάχες που αυτές τις μέρες δίνονταιστους χώρους της Εκπαίδευσης και τηςΥγείας. Για να ξεδιπλωθούν μαζικοί απερ-γιακοί αγώνες διαρκείας. Για να ξεκινήσειαγώνας που θα τραβήξει με την πραγματι-κή πίεση που ο υπαρκτός αγώνας ασκεί καιάλλα κομμάτια στην πάλη και όχι αντί-στροφα: Στο όνομα ενός «αναμενόμενου»συντονισμού να επιβάλλεται η αδράνεια.Για να δώσουν ελπίδα και δύναμη στουςμαθητές, τη νεολαία, όλο τον εργαζόμενολαό.

Αυτή η αναγκαία για τη ζωή του λαούκατεύθυνση γίνεται ακόμα πιο επιτακτικήμπροστά στον κίνδυνο της ιμπεριαλιστι-κής επέμβασης στη Συρία και όσα αυτήμπορεί να φέρει. Με τον κόσμο αγωνιζόμε-νο στους δρόμους και στις απεργίες νααντιμετωπίσουμε τις πολεμικές αρμάδεςτων ΗΠΑ και των συμμάχων τους, απαι-τώντας να φύγουν όλοι οι ιμπεριαλιστέςαπό την περιοχή, να κλείσει η βάση τηςΣούδας, να αρνηθούμε κάθε εμπλοκή τηςχώρας, διαδηλώνοντας για την ειρήνη καιτο δικαίωμα στη ζωή και την ανεξαρτησίαόλων των λαών.

συνέχεια από σελ.1

Πείνα, ανεργία και τόμαχοκ φέρνουν οι ιμπεριαλιστές και οι υποτελείς τους!

Να τους σταματήσουμε με ξεσηκωμό!

Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 €

Εξωτερικού 65 €

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä. 3112Åêäüóåéò ÅÊÔÏÓ ÔÙÍ ÔÅÉΧÙÍ, ÁóôéêÞ ìç êåñäïóêïðéêÞ åôáéñåßá

Äéåõèýíåôáé áðü ÓõíôáêôéêÞ ÅðéôñïðÞ Åêäüôçò: Ãñ. Êùíóôáíôüðïõëïò Õðåýèõíïò Óýíôáîçò: Â. ÓáìáñÜò

Åäñá: Åìì. ÌðåíÜêç 43, 106 81 ÁèÞíá, Ôçë.: 210 33.03.639 Fax: 210 38.15.597 simea@kkeml.gr Èåó/íßêç, Åãíáôßá 126 Ôçë.: (2310) 278.978 cpgmlthe@the.forthnet.gr www.kkeml.gr

ÂÂÓÓ ÈÈÛÛ ¯̄‡‡ÛÛÙÙÂÂÙËÓÙËӤΉÔÛË ¤Î‰ÔÛË

∂ £¡π ∫∏ ∆ƒ∞ ¶∂ ∑∞: IBAN: GR81 0110 1290 0000 12949845 288BIC: ETHNGRAA

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Ηανεργία συνεχίζει να τραβάει την ανη-φόρα και να ταλανίζει κοντά στο 1,5εκατομμύριο ανθρώπους της δουλειάς

και του μόχθου. Ταυτόχρονα, ταλανίζει και τημεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειώνπου έχουν άνεργο ή ανέργους να συντηρήσουν.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ, στη-ριζόμενη και από το ΠΑΣΟΚ, προχωράει σε μα-ζικές απολύσεις τόσο στο δημόσιο (νοσοκομείακαι γενικότερα στην υγεία, στην εκπαίδευση,στους ΟΤΑ, σε υπηρεσίες υπουργείων, στουςσχολικούς φύλακες κ.α.) όσο και σε οργανι-σμούς και επιχειρήσεις που ανήκουν στο δημό-σιο. Ετσι, μετά την ΕΡΤ και με ανάλογο σχεδόντρόπο ετοιμάζει, όπως διατάζουν οι τροϊκανοίαφεντάδες της, να βάλει λουκέτα στις εταιρείεςΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ και να απολύσουν τους ερ-γαζόμενους ακόμη και χωρίς αποζημίωση. Ηδηοι εργαζόμενοι ξεκίνησαν τις κινητοποιήσειςτους για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τουςστη δουλειά.

Η κυβέρνηση από τη δική της πλευρά ισχυ-ρίζεται πως θα προχωρήσει ύστερα από συνεν-νόηση με την τρόικα σε “εκκαθάριση ενλειτουργία” των τριών εταιρειών της αμυντι-κής βιομηχανίας, όπου το σχέδιο προβλέπειεθελούσιες απολύσεις, κλείσιμο μη παραγωγι-

κών εργασιών και στη συνέχεια να ιδιωτικο-ποιηθούν.

Το σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση ούτεθέλει ούτε μπορεί να βάλει και να υπερασπι-στεί δικούς της όρους σε σχέση με την τύχη τωντριών εταιρειών. Οι εργαζόμενοι έχουν κάθελόγο και συμφέρον να απορρίψουν τα αντερ-γατικά σενάρια και να κινητοποιηθούν άμεσακαι αποφασιστικά να υπερασπίσουν τα δικαιώ-ματά τους στη δουλειά. Οι αγώνες θα κρίνουντο αποτέλεσμα και κυρίως ο συσχετισμός πουμπορούν να διαμορφώσουν οι αγώνες. Καιαυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τηνκοινή δράση όλων εκείνων των κομματιώντων εργαζομένων που αντιμετωπίζουν ανά-λογα προβλήματα, όπως π.χ. οι εργαζόμενοιτης ΕΡΤ, της εκπαίδευσης, της υγείας κ.λπ.Μόνο τέτοια μέτωπα πάλης μπορούν να ανα-μετρηθούν με τις δυνάμεις του συστήματοςαποτελεσματικά και μπορούν να κερδίσουντην πιο πλατιά αλληλεγγύη των λαϊκώνμαζών.

Η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγού-μενο και βρίσκεται στην πρώτη θέση των 27κρατών μελών της ΕΕ και αυτό έχει πολλαπλέςσυνέπειες για όλες τις λαϊκές μάζες και για τοκίνημα.

Ας τα δούμε πιο συγκεκριμένα: Σύμφωναμε την ΕΛΣΤΑΤ, ο αριθμός των ανέργων τονΑπρίλη του 2013 ανήλθε σε 1.337.621 άτομα καιτον Μάη σε 1.381.088 άτομα και ποσοσό 27,6%.Ο διευθυντής του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ Σ. Ρομπόληςαναφέρει ότι η ανεργία φέτος θα κυμανθεί στο29 με 30%, ενώ την επόμενη χρονιά αναμένεταινα φτάσει το 31,5%. Αυτό σημαίνει ότι οι άνερ-γοι στο τέλος του χρόνου θα φτάσουν το 1,5εκατομμύριο και την επόμενη χρονιά 100 με150 χιλιάδες περισσότερους.

Σύμφωνα με την έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, το84,5% των ανέργων μένει με συγγενείς. Στηνίδια έρευνα το 37% των ανέργων στηρίζεταιστο συγγενικό του περιβάλλον για να επιβιώ-σει. Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι

μόνο το 12% των ανέργων λαμβάνει κάποιοεπίδομα από τον ΟΑΕΔ.

Ταυτόχρονα, το ποσοστό των μακροχρό-νια ανέργων φτάνει το 60% και με ισχυρήανοδική τάση Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύ-τερο μέρος των ανέργων δεν δικαιούται επί-δομα ανεργίας. Αλλά και αυτοί που τοδικαιούνται, λόγω λιγότερου εργάσιμου χρό-νου, το λαμβάνουν μόνο για ένα μικρό χρο-νικό διάστημα, και βεβαίως μειωμένο κατά100 ευρώ σαν αποτέλεσμα της ψήφισης τουσχετικού νόμου το προηγούμενο διάστημα.

Επίσης, η αγοραστική δύναμη των αποδο-χών του συνόλου των μισθωτών, σύμφωνα μετο ΙΝΕ ΓΣΕΕ μειώθηκε κατά 37% την περίοδο2010-2013. Σύμφωνα με την έρευνα του ΙΝΕ το2014 οι εργαζόμενοι θα έχουν χάσει περίπου το50% της αγοραστικής δύναμης που είχαν το2009.

Οταν λοιπόν το 88% των ανέργων δεν παίρ-νει επίδομα ανεργίας, έχει δηλαδή μηδενικό ει-σόδημα, αυτό σημαίνει ότι για την επιβίωσήτους θα επιβαρύνονται οι οικογένειές τους, καιόταν και το εισόδημα της οικογένειας έχει μει-ωθεί κατά το 1/3, τότε το πρόβλημα των οικο-γενειών που συντηρούν άνεργο γίνεται ακόμαπιο επώδυνο.

Να λοιπόν που η ανεργία δεν επηρεάζειμόνο τους άνεργους αλλά και όλα τα μέλη τωνοικογενειών τους. Και την ίδια στιγμή ο φόβοςπου προκαλεί η ανεργία σε αυτούς που εργά-ζονται χρησιμοποιείται από τους κεφαλαι-οκράτες σαν μοχλός πίεσης στουςεργαζόμενους να δεχτούν κάθε αντεργατικόμέτρο, από τη μείωση του μισθού τους, την αύ-ξηση του εργάσιμου χρόνου χωρίς επιπλέονμισθό, την επιδείνωση των εργασιακών σχέ-σεων κ.λπ. Επίσης, με την απειλή της απόλυ-σης οδηγεί και στο χτύπημα και στηνυπονόμευση της πάλης των εργαζομένων Καιγενικότερα να αξιοποιεί το κεφάλαιο, η αστικήτάξη δηλαδή, την ανεργία ώστε να αναγκάζειτην εργατική τάξη σε υποχωρήσεις, οι οποίεςμε τη σειρά τους τροφοδοτούν με πάσης φύ-σεως εμπόδια στην πάλη τους και στις διεκδι-κήσεις τους.

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι εργαζόμενεςμάζες και οι άνεργοι βρίσκονται σε πολύ δύ-σκολες συνθήκες και με αρνητικούς συσχετι-σμούς στην πάλη τους. Ως προς αυτό κανείςπλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει. Αυτή η αρ-νητική κατάσταση μπορεί και πρέπει να ανα-τραπεί. Μπορεί βέβαια κάτω από ορισμένεςπροϋποθέσεις, και πρώτη προϋπόθεση είναι οιαγώνες, οι αντιστάσεις και είναι γεγονός ότιοι μάζες αυτό το καθήκον το εκπληρώνουν μεέναν τρόπο. Μια άλλη βασική προϋπόθεση καισε συνάρτηση με την πρώτη είναι οι δυνάμειςπου αναφέρονται στην Αριστερά να στηρίξουναπό κοινού και με κοινές πρωτοβουλίες αυ-τούς τους αγώνες. Να διαθέσουν τις οργανω-μένες τους δυνάμεις και όσες επηρεάζουν στηστήριξη και ανάπτυξη των εργατικών και λαϊ-κών αγώνων και να μπουν στην πρώτηγραμμή της πάλης. Με ανοιχτές και ζωντανέςδιαδικασίες σε κάθε μέτωπο πάλης να ξανα-ζωντανέψει η ελπίδα του λαού για αντίστασηκαι ανατροπή. Μια δυσκολία μόνο υπάρχει. Νααναλάβει η Αριστερά τις ευθύνες της απέναντιστο λαό.

ðïøç

3

Á

Η ανεργία στα ύψηΒάζουν λουκέτα σε ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ

Ηπιθανή επέμβαση των ΗΠΑκαι των Ευρωπαίων ιμπε-ριαλιστών στη Συρία τις

επόμενες μέρες θα βρει τη βάσητης Σούδας σε πλήρη ετοιμότητα.Τα προσχήματα που χρησιμοποι-ούσαν στο παρελθόν, σε μια προ-σπάθεια να καθησυχάσουν το λαόκαι να συγκαλύψουν το ρόλο τηςβάσης και όλων των στρατιωτι-κών εγκαταστάσεων που βρίσκον-ται στο Ακρωτήρι Χανίων δεν χρη-σιμοποιούνται πλέον ούτε απότους Αμερικάνους ιμπεριαλιστέςούτε από τους ντόπιους υποτακτι-κούς τους. Η χρήση των στρατιω-τικών εγκαταστάσεων και η διευ-κόλυνση των ιμπεριαλιστικώνσχεδίων τους θεωρείται αδιαμφι-σβήτητη. Αυτό άλλωστε που τονί-στηκε πρόσφατα στην πρόσφατησυνάντηση του υπουργού ΕθνικήςΆμυνας Δ. Αβραμόπουλου με τονΑμερικανό ομόλογό του ΤζακΧέιγκελ ήταν ο κομβικός ρόλοςτης βάσης για την υλοποίηση τωνστρατηγικών στόχων των ΗΠΑστην ευρύτερη περιοχή της Μεσο-γείου και της Μέσης Ανατολής. Ηβάση αποτέλεσε κλειδί, σύμφωναμε τα λόγια του Χέιγκελ, στην επι-χείρηση «Unified Protector» πουεκδηλώθηκε στη Λιβύη. Παρόμοι-ες δηλώσεις έκανε και ο υποψή-φιος πρέσβης των ΗΠΑ για τηνΑθήνα Ντέιβιντ Πιρς. Βέβαια ηκινητικότητα στη βάση δεν παρα-τηρείται μόνο αυτές τις μέρες πουπροετοιμάζεται η επέμβαση, αλλάκαθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.Αεροπλανοφόρα και άλλα πολεμι-κά πλοία κάθε τύπου πηγαινοέρ-χονται στο Μαράθι, ενώ οι πτήσειςτων πολεμικών αεροσκαφών κατάδιαστήματα σου δίνουν την αίσθη-ση ότι βρίσκεσαι σε εμπόλεμηπεριοχή. Για άλλη μια φορά ηΣούδα προετοιμάζεται να γίνειορμητήριο των φονιάδων.

Πριν από 10 μέρες περίπουπραγματοποιήθηκε στη ΝΑΤΟϊκήβάση άσκηση από την «Αντιτρομο-κρατική Ομάδα» Αμερικανώνπεζοναυτών, όπως γράφτηκε στοντοπικό τύπο. Από τις 22/7 έως τις2/8 το ΚΕΝΑΠ συνδιοργάνωσε στιςεγκαταστάσεις του για 6η φοράμαζί με το διεθνή ναυτικό οργανι-σμό, International Maritime Orga-nization-IMO, την εκπαίδευσηπροσωπικού κρατών που συμμε-τείχαν στην περιφερειακή πρωτο-βουλία του IMO «Djibouti Code ofConduct». Οι υπεύθυνοι του αερο-δρομίου δήλωσαν ότι είναι σεπλήρη ετοιμότητα γιατί όπωςείναι γνωστό ο αεροδιάδρομος καιο πύργος ελέγχου είναι κοινός γιατην πολεμική και την πολιτικήαεροπορία. Αυτό είναι που ανησυ-χεί και τον αντιπεριφερειάρχηΧανίων. Μήπως δηλαδή ξαναγίνειαυτό που έχει συμβεί πολλές

φορές στο παρελθόν. Να υπάρξειπρόβλημα στις πτήσεις των πολι-τικών αεροσκαφών και ιδιαίτεραμε τα τσάρτερ. Βέβαια αυτά ταπροβλήματα δεν επηρεάζουν τιςαποφάσεις και τους προγραμματι-σμούς των ιμπεριαλιστών φονιά-δων. Οι δολοφονικές επιχειρήσειςτους για την προώθηση των συμ-φερόντων τους προγραμματίζον-ται, οργανώνονται και απαιτούναπό την κυβέρνηση να τους προ-σφέρει γη και ύδωρ και έτσι πράτ-τει. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριναπό λίγες μέρες συνελήφθη οανταποκριτής του ΣΚΑΪ στηνΚρήτη Μάριος Διονέλλης και οεικονολήπτης Νίκος Σαράντος καιθα παραπεμφθούν σε δίκη γιατίέκαναν ρεπορτάζ κοντά στην αμε-ρικάνικη βάση της Σούδας. Θεω-ρούμαστε ξένοι στον ίδιο μας τοντόπο. Οι κίνδυνοι για όλο τονελληνικό λαό είναι τεράστιοι.

Με αφορμή όλα τα παραπάνω,η Πρωτοβουλία ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣέθεσε δημόσια σε συγκέντρωσητης ΕΛΜΕ Χανίων, όπου συμμε-τείχαν και εκπρόσωποι κι άλλωνσωματείων και οργανώσεων, τηναναγκαιότητα να συνδιοργανω-θεί ένα μαζικό συλλαλητήριοκαταγγελίας της ιμπεριαλιστικήςεπέμβασης στη Συρία και απαίτη-σης να μην εμπλακεί η χώρα καινα μην χρησιμοποιηθεί η βάσητης Σούδας και κάθε άλλη διευκό-λυνση από τους αμερικανονατοϊ-κούς. Απ’ αυτούς που τοποθετή-θηκαν δεν εκφράστηκε αντίρρησηκαι συμφωνήθηκε η ημερομηνίαγια τις 3 Σεπτεμβρίου στις 8 τοβράδυ.

Η Πρωτοβουλία ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣκινήθηκε δραστήρια στο κέντροτης πόλης με μοίρασμα εκατοντά-δων προκηρύξεων, πανό και ανα-κοινώσεις στον Τύπο. Δεν έγινεόμως κάτι αντίστοιχο και από τουςυπολοίπους. Το μοναδικό κάλεσμαπου υπήρξε ήταν από την ΕΛΜΕ.Το ΚΚΕ αρκέστηκε σε δικιά τουσυγκέντρωση μερικών δεκάδωνστις 29 Αυγούστου και έτσι εκπλή-ρωσε το καθήκον του. Ο ΣΥΡΙΖΑδεν εμφανίστηκε ούτε δια αντι-προσώπου. Τα μοναδικά πανό πουυπήρχαν στην πορεία ήταν τουσυλλόγου φοιτητών Πολυτεχνεί-ου Κρήτης, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τηςΠρωτοβουλίας ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣΠαρόλα αυτά συγκεντρώθηκανπάνω από 250 διαδηλωτές, πουδείχνει, αν μη τι άλλο, τη διάθεσηενός κόσμου να αντισταθεί στηνπολιτική που όχι μόνο εξαθλιώ-νει, αλλά και δημιουργεί τεράστι-ους κινδύνους για την ίδια τη ζωήτου. Χρόνος για αναμονή δενυπάρχει και οι δυνάμεις που κατα-νοούν αυτή την αναγκαιότηταπρέπει να πάρουν κι άλλες τέτοιεςπρωτοβουλίες.

Χανιά:

Όχι στην ιμπεριαλιστικήεπέμβαση στη Συρία

ΠΟΛΙΤΙΚΗ4 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Η δίκη του Σάββα Μιχαήλ και του ΚωνσταντίνουΗ δίκη του Σάββα Μιχαήλ και του Κωνσταντίνου

Μουτζούρη, μια φρονηματική πολιτική δίωξη-πρόκλησηΜουτζούρη, μια φρονηματική πολιτική δίωξη-πρόκληση

Στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας σύρθηκαν σε δίκη και αθωώθηκαν, στις

3 και 4/9, ο γραμματέας του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος Σάββας Μιχαήλ κι ο

πρώην Πρύτανης του Πολυτεχνείου Κωνσταντίνος Μουτζούρης. Η δίωξη έγινε ύστερα

από μήνυση, το 2009, μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής (όπως του βουλευτή Παναγιώ-

ταρου, των υποψήφιων Σκορδέλη, Δημοπούλου κι άλλων), καθώς και άλλων αντιδραστικών

μορφωμάτων (όπως είναι η λεγόμενη «Επιτροπή Ελλήνων Πολιτών»), η οποία αφορούσε αρ-

χικά και πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι άλλων συλλογικοτήτων, συνδι-

κάτων και αντιρατσιστικών οργανώσεων.

Με απόφαση του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, βάσει της μήνυσης, παραπέμφθηκαν τε-

λικά ο Σάββας Μιχαήλ, με κατηγορίες για «συκοφαντική δυσφήμιση», «διέγερση σε βιαιο-

πραγίες και αμοιβαία διχόνοια» και «διατάραξη κοινής ειρήνης», κι ο Κ. Μουτζούρης –ο οποίος

μάλιστα δε χαρακτηρίζεται από αριστερή πολιτική ταυτότητα– ότι επέτρεψε τη χρήση οπτικών

ινών του Πολυτεχνείου για τη λειτουργία του ιστότοπου «Indymedia». Κι ενώ ο Σάββας Μι-

χαήλ δεχόταν επί μήνες απειλές και χυδαίες ύβρεις με αντισημιτικά χαρακτηριστικά από να-

ζιστικές ιστοσελίδες, λόγω της εβραϊκής του καταγωγής, το κατηγορητήριο ποινικοποιούσε τη

δημοσίευση προκήρυξης στην εφημερίδα του Ε.Ε.Κ. «Νέα Προοπτική», που καλούσε σε αντι-

φασιστικό συλλαλητήριο, κρίνοντας ότι το κείμενο της προκήρυξης «κατευθυνόταν στην προ-

τροπή της βουλήσεως ετέρων σε ορισμένη παράνομη συμπεριφορά με τη διέγερση του

συναισθήματος και την αποστροφή μιας ομάδας πολιτών εναντίον μιας άλλης…». Το σύνθημα

«ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», στο οποίο κατέληγε η προκήρυξη, ένα σύν-

θημα που φωνάζονταν από ένα ευρύ δημοκρατικό φάσμα διαδηλωτών στις μεγάλες μεταπο-

λιτευτικές διαδηλώσεις (δες και σχετική αναφορά σε δημοσίευμα του «Ιού», της «Εφημερίδας

των Συντακτών», 2/9/13), ποινικοποιήθηκε επίσης, καθώς και η ευμενής αναφορά στην –πρό-

σφατη τότε– εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Στο ειδώλιο ο αντιφασισμός, λοιπόν, με την κα-

τηγορούσα πλευρά να εκφράζει τους οπαδούς του ναζισμού, του πιο εγκληματικού

φαινομένου της σύγχρονης ιστορίας ενάντια στους λαούς.

Το γεγονός πως ο Σάββας Μιχαήλ κι ο Κωνσταντίνος Μουτζούρης, αθωώθηκαν πανηγυ-

ρικά, αποτέλεσμα του μαζικού κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε προς το πρόσωπό

τους –το οποίο πήρε και διεθνή διάσταση– καθώς και του σαθρού κατηγορητηρίου (ούτε η

«κοινή ειρήνη» διαταράχθηκε, στο συλλαλητήριο που καλούνταν, ούτε «επεισόδια έγιναν»,

τραυματισμοί μεταναστών από νεοναζιστές, όμως, έγιναν) δεν αναιρεί το ότι είχαμε να κά-

νουμε με μια δίωξη καθαρά πολιτικού και φρονηματικού χαρακτήρα, όπου ιδέες, απόψεις,

πολιτικά δημοσιεύματα, διακίνηση των ιδεών, πρόσκληση σε κινητοποιήσεις ποινικοποιούν-

ται και τίθενται στο στόχαστρο οι φορείς τους. Με ταυτόχρονη «απενοχοποίηση» της Χρυσής

Αυγής και των νεο-ναζιστικών εφεδρειών του συστήματος. Οι διώξεις αυτές εκπορεύονται

απ΄ την επίσημη πολιτική διαχείριση του συστήματος, απ΄ την κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. κι

αποτελούν πλευρά της πολιτικής της φασιστικοποίησης που έχει εξαπολύσει απέναντι στο

λαό, στοχοποιώντας ιδιαίτερα την ίδια την Αριστερά και κάθε λογική και πρακτική αντίστα-

σης στην επίθεση που διεξάγει καθημερινά και σ' όλους τους τομείς της ζωής του λαού.

Πλευρά της οποίας την επικινδυνότητα κατανοεί ο καθένας, γι' αυτό κι αποκτά ιδιαίτερη ση-

μασία η μαζική και σθεναρή αντιμετώπιση τέτοιου τύπου εξελίξεων.

Η οργάνωσή μας, το ΚΚΕ(μ-λ), συμπαραστάθηκε στους διωκόμενους τόσο με ανακοίνωση

που δημοσίευσε όσο και έμπρακτα, στο δικαστήριο, καταγγέλλοντας τη φασιστικοποίηση και

τις πολιτικές διώξεις και απαιτώντας την αθώωσή τους.

äçìïêñáôéêÜ äéêáéþìáôá

Καλοκαιρινή επιχείρηση κατα-στολής με στόχο τους τούρ-κους και κούρδους πολιτικούςπρόσφυγες

Το μεσημέρι της Τρίτης 30/7, με πρό-σχημα τη σύλληψη δύο Ελλήνων καιδύο Τούρκων, με οπλισμό, που επέ-βαιναν σ΄ ένα φουσκωτό σκάφος σταχωρικά ύδατα της Χίου, δυνάμεις της«Αντιτρομοκρατικής», συνοδείαΜΑΤ, εισέβαλαν στα γραφεία του«Κέντρου αγωνιστικής και πολιτιστι-κής αλληλεγγύης» των τούρκων καικούρδων πολιτικών προσφύγων,στην Αθήνα, το οποίο αποτελεί έναπολιτικό-πολιτιστικό στέκι που λει-τουργεί, φανερά και νόμιμα, για 30χρόνια. Στο χώρο αυτό στεγάζονταιτα γραφεία του περιοδικού «Ο Αγώ-νας στην Τουρκία και το Κουρδι-στάν» και η «Επιτροπή Αλληλεγγύηςστους πολιτικούς κρατούμενουςστην Τουρκία και στο Κουρδιστάν».Οι αστυνομικές δυνάμεις λεηλάτη-σαν κυριολεκτικά το χώρο των γρα-φείων, κατέσχεσαν υλικό και αρχείαεφημερίδων και εντύπων και συνέ-λαβαν τρεις αγωνιστές που βρίσκο-νταν εκείνη την ώρα στα γραφεία κιάλλους δύο, στο δρόμο, οι οποίοικρατήθηκαν χωρίς κατηγορίες καιβασανίστηκαν. Μάλιστα χτύπησανστην σπονδυλική στήλη τον ErdoğanÇakır, ο οποίος μαζί με τον AhmetDüzgün Yüksel κρατήθηκε, με το αι-τιολογικό ότι αναζητούνται απ' τηνΙντερπόλ, και κινδυνεύουν με έκ-δοση στη Γαλλία και τη Γερμανία. Κιενώ διμοιρίες των ΜΑΤ απέκλεισαντην περιοχή γύρω απ΄ τα γραφεία, μηεπιτρέποντας την πρόσβαση σ΄ αυτά,η αστυνομία τα κρατούσε υπό κατά-ληψη για 45 μέρες. Για να τα παρα-δώσει τελικά, έχοντας αλλάξεικλειδαριά και χωρίς να δοθεί και κα-νένα έγγραφο με το κατασχεμένουλικό.Στο πλαίσιο της ίδιας επιχείρησηςάλλοι 14 πολιτικοί πρόσφυγες προ-σήχθησαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλο-νίκη και την Κόρινθο, ενώ στις 2/8,«Αντιτρομοκρατική» και ΜΑΤ εισέ-βαλαν και στο Κέντρο ΥποδοχήςΠροσφύγων στο Λαύριο, προς «ανα-ζήτηση όπλων», και παρέμειναν εκείγια δυόμισι ώρες, ερευνώντας τα κτί-ρια και τα προσωπικά αντικείμενατων προσφύγων – ανάμεσα στουςοποίους βρίσκονταν και μικρά παι-διά- προχωρώντας μάλιστα και σεσωματικούς ελέγχους. Φαίνεται πωςη επιχείρηση που διεξάγει η κυβέρ-νηση Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ., υπό τη συν-δρομή των ιμπεριαλιστικώναφεντικών και των μηχανισμώντους και σε συνεργασία με το αντι-δραστικό καθεστώς της Τουρκίας, μεστόχο τους πολιτικούς πρόσφυγεςαπ΄ την Τουρκία και το Κουρδιστάν,μια επιχείρηση που έχει ξεκινήσειεδώ και μήνες και που χαρακτηρίζε-ται από συλλήψεις, ξυλοδαρμούς,τρομοκράτηση, απειλή έκδοσης ή καιέκδοση αγωνιστών (όπως του Μπου-λούντ Γιαϊλά), όχι απλά συνεχίζεταιαλλά κι εντείνεται κι αναβαθμίζεται.Είναι καθήκον του μαζικού λαϊκούκινήματος στην Ελλάδα να αναπτύ-ξει δράση υπεράσπισης των τούρκωνκαι κούρδων πολιτικών προσφύγων,που αποτελούν αποδέκτες της ίδιαςαντιλαϊκής πολιτικής με το λαό μαςκαι που βρίσκονται στο ίδιο χαρά-κωμα μ΄ αυτόν, ενάντια στη φασιστι-κοποίηση, στην εκμετάλλευση, στιςαντιλαϊκές κυβερνήσεις και τον ιμ-περιαλισμό.

Εξαθλίωση, εξέγερση και κα-ταστολή στο στρατόπεδο κρά-τησης μεταναστών τηςΑμυγδαλέζας

Το βράδυ του Σαββάτου 10/8, δυνά-μεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στο «Κέν-τρο Κράτησης» μεταναστών τηςΑμυγδαλέζας, όπου στοιβάζονται κυ-ριολεκτικά 1.700 άνθρωποι -άνδρες,γυναίκες και παιδιά- για να κατα-στείλουν εξέγερση που ξέσπασε μετάτην ανακοίνωση της παράτασης τηςκράτησής τους στο Κέντρο για 6ακόμα μήνες, ανεβάζοντας έτσιστους 18 μήνες το χρόνο κράτησήςτους. Σαν να μην έφτανε αυτό, οιαστυνομικοί φρουροί έκοψαν τορεύμα στις εγκαταστάσεις, για να μηλειτουργήσουν τα κλιματιστικά,μέσα στο κατακαλόκαιρο, λόγω τουγεγονότος ότι κάποιες μέρες πριν οιμετανάστες είχαν θέσει σε λειτουργίαένα κλιματιστικό χωρίς τη συγκατά-θεση των φρουρών.Η εξέγερση εκδηλώθηκε πριν απ’ τοβραδινό φαγητό, ενώ η καταστολήτης ήταν ιδιαίτερα βίαιη, με τηναστυνομία να πιέζει, χτυπώντας καιβρίζοντας, τους μετανάστες ναμπουν στα άθλια κελιά τους, κι αυ-τούς ν΄ αντιστέκονται. Η αστυνομίαχρησιμοποίησε χειροβομβίδες «κρό-του–λάμψης», πραγματοποίησε ξυ-λοδαρμούς και προχώρησε σεσυλλήψεις 41 μεταναστών, στουςοποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίεςκακουργηματικού χαρακτήρα. 10 με-τανάστες απέδρασαν, ενώ μια με-γάλη περιοχή του Μενιδίου είχεκαταληφθεί από κλούβες, αστυνομι-κούς και ασφαλίτες.Το μοναδικό «έγκλημα» για το οποίοκρατούνται φυλακισμένοι οι μετανά-στες στα λεγόμενα «Κέντρα Κράτη-σης» ή «Υποδοχής» είναι ότι δενκατέχουν τα «νομιμοποιητικά έγ-γραφα». Κάποιοι χαρακτήρισαν τηνεξέγερση «αναμενόμενη». Και ήταντέτοια, αποτέλεσμα του εγκλεισμούτων ανθρώπων αυτών σε στρατό-πεδα συγκέντρωσης, στις άθλιες συν-θήκες «διαβίωσης» σ’ αυτά, στη βίακαι τον εξευτελισμό που τους ασκεί-ται απ' τους κάθε είδους «πραιτορια-νούς» του συστήματος. Αλλά καιβαθύτερα, της πολιτικής που ακο-λουθούν απέναντι στους μετανάστεςη κυβέρνηση κι οι ιμπεριαλιστές τηςΕ.Ε., της πολιτικής και των «υπερ-πόντιων» ιμπεριαλιστών, που δια-λύουν χώρες, βομβαρδίζουν καιδολοφονούν λαούς.

Σκουριές Χαλκιδικής: Συλλή-ψεις για αφισοκόλληση μευποχρεωτική λήψη DNA!

Τρία μέλη της «Επιτροπής Αλληλεγ-γύης στους διωκόμενους του αγώναενάντια στην εξόρυξη χρυσού», πουπραγματοποιούσαν αφισοκόλλησημε θέμα εκδηλώσεις ενάντια στα με-ταλλεία χρυσού στη Μεγάλη Πανα-γιά, την Ιερισσό και τη Θεσσαλονίκη,προσήχθησαν στις 29/8 απ΄ τηνΑσφάλεια Πολυγύρου. Οι δύο απ’τους προσαχθέντες αφέθηκαν στησυνέχεια ελεύθεροι, ενώ στον τρίτοέγινε λήψη DNA παρά τη θέλησή του,αυξάνοντας έτσι τις περιπτώσεις βί-αιου γενετικού φακελώματος, γιατον εμπλουτισμό της βάσης δεδομέ-νων της αστυνομίας, απέναντι στοναγωνιζόμενο λαό της Χαλκιδικής.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 5Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

...Και 12μηνη φυλάκιση με3ετή αναστολή, για αναγραφήσυνθημάτων...

επέβαλε το Αυτόφωρο ΤριμελέςΠλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε 7φοιτητές, απ’ τα 13 άτομα που συνε-λήφθησαν στην Πλατεία Αριστοτέ-λους, στις 14/8, κατά τη διάρκειαδιαμαρτυρίας για το θάνατο του19χρονου Θανάση Καναούτη στο Πε-ριστέρι. Ομάδες «ΔΙΑΣ», περιπολικάκαι ασφαλίτες επιτέθηκαν στονκόσμο που είχε συγκεντρωθεί στηναφετηρία των λεωφορείων τουΟΑΣΘ, λόγω συνθημάτων που είχαναναγραφεί σε δύο λεωφορεία και σ’ένα φυλάκιο του ΟΑΣΘ. Οι 13 συλλη-φθέντες κρατήθηκαν επί δύο ημέρεςκαι οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο μετην κατηγορία των «διακεκριμένωνπεριπτώσεων φθοράς κατά συναυ-τουργία»…

Ορεστιάδα: Σε απεργία πεί-νας 400 μετανάστες

Στις 28/8, 400 μετανάστες που κρα-τούνται στο «Κέντρο Κράτησης» τηςΟρεστιάδας ξεκίνησαν απεργία πεί-νας, διαμαρτυρόμενοι για την παρά-ταση της κράτησής τους από τους 12στους 18 μήνες. Όπως και στην Αμυ-γδαλέζα, έτσι κι εδώ, η ανακοίνωσητης παράτασης της φυλάκισής τουςπροκάλεσε έντονη αντίδραση, πουεκφράζεται με την απεργία πείνας.Ένας μετανάστης απ' τη Συρία λιπο-θύμησε και μεταφέρθηκε στο νοσο-κομείο, ενώ ένας άλλος απ' το Ιράνέχει ράψει το στόμα του…

Δάφνη: Φασιστική επίθεσηστο στέκι της Μ.ΑΡΙ.ΔΑ.

Ένα ακόμα περιστατικό επίθεσης σεστέκι έρχεται να προστεθεί στον κα-τάλογο των επιθέσεων σε στέκια καιγραφεία οργανώσεων, συλλογικοτή-των, κινήσεων και νεολαίων. Αυτήτη φορά η επίθεση έγινε στο στέκιτης δημοτικής κίνησης «ΜαχόμενηΑριστερή Δύναμη Ανατροπής ΔάφνηςΥμηττού» το βράδυ της Κυριακής1/9, ενώ ακολούθησε και δεύτερη, τοπρωί της Τετάρτης 4/9. Η επίθεσηέγινε δύο μέρες πριν απ΄ τη δίκη τουΣάββα Μιχαήλ (εκπρόσωπος της κί-νησης στο δημοτικό συμβούλιο ήτανκαι μάρτυρας στη δίκη) και δύο μέρεςμετά από μια τραμπούκικη επίθεσησε βάρος ενός αφρικανού μετανάστηκαι μιας κοπέλας απ΄ το κέντρο απε-ξάρτησης «18 Άνω», στην πλατείατης Δάφνης. Οι «άγνωστοι» δράστεςέγραψαν φασιστικά συνθήματα,έσπασαν την τζαμαρία του στεκιούκαι πέταξαν μέσα ένα μπουκάλι μπί-ρας, το οποίο δεν ανεφλέγη.

Εισβολή ΜΑΤ σε νοσοκομείο

Εικόνες απ΄ την Ελλάδα των μνημο-νίων: 200 άνδρες των ΜΑΤ και 30οπλισμένοι άνδρες των «Ειδικών Δυ-νάμεων» εισέβαλαν στις 4/9 στο Νο-σοκομείο «Παναγία» στηΘεσσαλονίκη, μετά την ολοκλήρωσησυνέλευσης των εργαζομένων. Βλέ-πετε, η απόφαση για τις διαθεσιμότη-τες–απολύσεις 200 εργαζομένων τουΝοσοκομείου πρέπει να συμπληρωθείμε τον εκφοβισμό και την κρατικήτρομοκρατία.

Ηυπόθεση της πώλησης της Ραδιοτη-λεοπτικής, ιδιοκτήτριας του 902, απότο ΚΚΕ έγινε για άλλη μια φορά τα

τελευταία χρόνια αφορμή για πολλές συζη-τήσεις, επιθέσεις και αντιπαραθέσεις. Ο αστι-κός προπαγανδιστικός μηχανισμός βρήκετην ευκαιρία να μας πει ότι όλοι ίδιοι είναι,ανεξάρτητα του τι λένε, και κυρίως σε εποχήαπολύσεων να βρει την απόδειξη του μονό-δρομου της πολιτικής του κλεισίματος επι-χειρήσεων και των απολύσεων. Από τηνάλλη όμως υπάρχουν και αντιδράσεις πουδίκαια εναντιώνονται στις απολύσεις. Σεαυτές τις τελευταίες βεβαίως δεν περιλαμβά-νονται οι εκ του ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενες και τογιατί εξηγείται παρακάτω. Δυστυχώς οιπερισσότερες των αντιδράσεων μάλλονεστίασαν το ζήτημα σε λάθος βάση. Στιςπερισσότερες των περιπτώσεων εστιάζανεστην ηθική πλευρά του ζητήματος, ακόμηκαι στο θέμα των απολύσεων, ενώ ελάχισταμπήκαν στην κουβέντα και στην αντιπαρά-θεση για μια σειρά ζητήματα που εγείρονταιγια την αριστερά και το κομμουνιστικό κίνη-μα με αφορμή και την υπόθεση αυτή.

Δεν είναι η πρώτη φορά, τα ίδια συνέβη-σαν και παλιότερα με τον 902, με την Τυπο-εκδοτική και όλες τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ.

Επιχειρήσεις τις οποίες τις έστησε με τηδικαιολογία της οικονομικής και προπαγαν-διστικής στήριξης και ανεξαρτησίας του κόμ-ματος, της μη δέσμευσής του από τις καπιτα-λιστικές επιχειρήσεις που ανά πάσα στιγμήθα μπορούσαν να φέρουν προσκόμματα στηλειτουργία του, ιδιαίτερα στην καθημερινήέκδοση του Ριζοσπάστη αλλά και των άλλωνεκδόσεών του. Στην ίδια λογική πάνω κάτωστήθηκαν και τα γραφεία του κόμματος στονΠερισσό, γραφεία που και μια μεγάλη ντόπιαή πολυεθνική εταιρεία θα τα ζήλευε.

Για να δουλέψουν όλα αυτά χρειάστηκενα επανδρωθούν με κόσμο. Εργαζόμενοι,κατά κύριο λόγο μέλη του κόμματος, κάτιόμως που ειδικά μετά το '90 δεν ισχύει από-λυτα, που αμειβόντουσαν και αμείβονται μεβάση τα ισχύοντα στη νομοθεσία και οποίοιεπιπλέον έχουν το αίσθημα, και αν δεν τοέχουν τους το υπενθυμίζουν, ότι προσφέ-ρουν στην υπόθεση του ΚΚΕ, όποια και ανείναι αυτή.

Οι επιχειρήσεις αυτές, κατά δήλωση απότο 2010 ακόμη (Ριζοσπάστης 16/10/2010,σελ.17) της Αλέκας Παπαρήγα, δεν θα μπο-ρούσαν να λειτουργούν έξω από τα καπιτα-λιστικά πλαίσια. Αυτονόητο είναι. Λειτουρ-γούν δηλαδή ακριβώς όπως και οι "καθαρές"καπιταλιστικές επιχειρήσεις με στόχο το κέρ-δος, εκμεταλλευόμενες εργατική δύναμη,άλλωστε δεν θα μπορούσε να επιβιώσουναλλιώς, και γι' αυτό και επιδίωκαν να έχουνπελάτες και να "χτυπάνε" δουλειές, η διαφο-ρά είναι ότι αυτό το κέρδος δεν το καρπώνε-ται ένας κεφαλαιοκράτης ή οι μέτοχοί τουςαλλά το κόμμα.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς γιατί ενώ η

ηγεσία του ΚΚΕ αναγνωρίζει στον εαυτό τηςτο δικαίωμα να διατηρεί επιχειρήσεις πουδουλεύουν με καπιταλιστικούς όρους, ενώθεωρεί ότι μπορεί να έχει το ρόλο του εργο-δότη, δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στουςεργαζόμενους που απολύονται ή που δου-λεύουν χωρίς να πληρώνονται ή που τουςκουρεύουν τους μισθούς να αντιδρούν. Νααντιδρούν όχι μόνο απέναντι στο σύστημαπου με την πολιτική του εξαθλιώνει τονεργαζόμενο λαό αλλά και απέναντι στονεργοδότη που στο όνομα αυτής της πολιτι-κής "αναγκάζεται" να κάνει απολύσεις. Ναυπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, ακρι-βώς όπως κάνει ο εργοδότης τους, με τονοποίο εξ αντικειμένου είναι σε αντίθεση.Επειδή ο εργοδότης λέγεται "κομμουνιστικόκόμμα"; Επειδή οι εργαζόμενοι μπορεί ναείναι και μέλη του; Ε, και; Γιατί δηλαδή στοόνομα αυτού θα πρέπει οι εργαζόμενοι ναδέχονται την απληρωσιά, το πετσόκομμαμισθών, την ανεργία;  Με ποια λογική η μιαπλευρά αναγνωρίζει στον εαυτό της νακινείται, εκτός από καθοδήγηση, και ωςεργοδότης, ενώ η  άλλη πλευρά πρέπει ναξεχάσει τη θέση της και να λειτουργεί μεόρους αυτοθυσίας, δηλαδή μόνο ως μέλοςαλλά όχι ως εργαζόμενος; Σε τι διαφέρει η

λογική αυτή από τη λογική του κάθε εργοδό-τη που ζητάει τα ίδια από τους εργαζόμενουςστην επιχείρησή του; Ή μήπως απολύει μεάλλους όρους από αυτούς που θέτει τοσύστημα; Δίνει αποζημιώσεις με βάση αυτάπου διεκδικεί το ΚΚΕ για τους υπόλοιπουςεργαζόμενους ή περίμενε να εφαρμοστούν οινέες μνημονιακές διατάξεις για να προχωρή-σει στις απολύσεις "βάση του νόμου", όπωςγράφτηκε;

Αλλά να το πάμε και λίγο παραπέρα; Μεποια λογική ένα κόμμα το οποίο ισχυρίζεταιότι θέλει να ανατρέψει το καπιταλισμό στή-νει τέτοιου είδους και τέτοιας έκτασης μηχα-νισμούς-επιχειρήσεις και γραφεία πουξεφεύγουν κατά πολύ από την απλή στήριξητων λειτουργιών του κόμματος; Είναι ή δενείναι η Τυποεκδοτική μια από τις μεγαλύτε-ρες επιχειρήσεις στο χώρο της, κάποτε δε ημεγαλύτερη, η οποία μάλιστα για ένα διάστη-μα είχε και πελάτες (ακόμη και τον ΔΟΛ) πουτις έφυγαν οπότε και αναγκάστηκε να κάνειαπολύσεις; Τι τις χρειάζεται ένα κομμουνι-στικό κόμμα τέτοιου είδους δραστηριότητες,σε τι εξυπηρετούν το σκοπό του; Τόσο πολύεξαρτάται από το χρήμα η ύπαρξή του και ηδράση του;

Τι είδους σχέσεις δημιουργούνται ανάμε-σα στα μέλη του κόμματος με το κόμμα, μετην καθοδήγηση, όταν αυτή η σχέση αποκτάκαι χαρακτηριστικά εργοδότη-εργαζόμενου;Είναι πολλά τα ιδεολογικά και πολιτικά ερω-τήματα που εγείρονται και τα οποία φυσικάδεν αφορούν μόνο το ΚΚΕ. Και αν βρήκανευκαιρία η Αυγή, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα μέσαπου κινούνται στο χώρο του, να επιτεθούνστο ΚΚΕ ας κοιτάξουν πρώτα τα του οίκου

τους γιατί και εκεί δεν είναι και τόσο ρόδινατα πράγματα! "Διαγραφές"-απολύσεις υπήρ-ξαν και στα δικά τους μέσα. Τουλάχιστον τοΚΚΕ, όταν εγείρονται τέτοια ζητήματα στοΣΥΡΙΖΑ, κρατάει μια πιο συνεπή στάση! Δεί-χνει την αλληλεγγύη του!

Τι ήταν αυτό που οδήγησε τις ηγεσίες τουΚΚΕ να προχωρήσουν σε τέτοιου είδουςεπενδύσεις; Ξοδεύοντας, ανάμεσα στα άλλαχρήμα και κόπο των μελών του; Τόσο σίγου-ροι ήταν και είναι ότι θα είναι για πάντανόμιμο κόμμα; Εφ' όσον είναι επαναστατικό,όπως λέει, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο τηςπαρανομίας. 'Η μήπως είχε πιστέψει η ηγεσίατου ΚΚΕ ότι θα ανατρέψει το σύστημα μεομαλό τρόπο; Μάλλον όχι. Μάλλον τελικά,όπως κάθε κόμμα που έχει υιοθετήσει τιςρεβιζιονιστικές απόψεις, που έχει αποδεχθείτη παντοδυναμία του συστήματος και έχειεπιλέξει να κινείται στα όρια του με κύριαμορφή παρέμβασής του τον κοινοβουλευτι-σμό, δεν θα δυσκολευτεί να στήσει και τέτοι-ους μηχανισμούς στήριξής του.

Ένα κομμουνιστικό κόμμα δεν έχειανάγκη από μονοπωλιακού τύπου επιχειρή-σεις για να κάνει αυτά για τα οποία υποτίθε-ται ότι είναι ταγμένο. Η δύναμή του είναι ταμέλη του και τα στελέχη του, αυτοί γράφουν,τυπώνουν, διακινούν τα έντυπά του και τιςεκδόσεις του, αυτοί παρεμβαίνουν στο λαόκαι τον καλούν να αλλάξει αυτή τη κοινω-νία. Η επαγγελματοποίηση μελών και στελε-χών θα έπρεπε να γίνεται στη βάση άλλωναναγκαιοτήτων, με πολύ σκέψη και προσω-ρινά. Παλιότερα ποτέ δεν είχε τα στοιχείατης μονιμότητας. Η πληρωμή τους θεωρούν-ταν αναγκαίο κακό και από τον αποδέκτηκαι από αυτούς που το αποφάσιζαν. Εδώ βρι-σκόντουσαν τρόποι να βγαίνουν και να δια-κινούνται εφημερίδες, βιβλία και κάθεείδους έντυπα σε συνθήκες βαθιάς παρανο-μίας, δεν θα βρισκόταν τώρα; Και δε λέμε ότιδεν θα ήταν καλό να υπήρχε ένα σίγουροτυπογραφείο ή ότι θα ήταν λάθος να χρησι-μοποιούνται οι τεχνολογικές δυνατότητεςκαι από τους κομμουνιστές, αλλά από εκείέως την έντονη επιχειρηματική δραστηριό-τητα υπάρχει απόσταση.

Έχοντας αποδεχτεί η ηγεσία του ΚΚΕγια τα καλά την αστική νομιμότητα έχειπροσαρμόσει και τη λειτουργία του ανάλο-γα. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτός ο παραλο-γισμός(;) του να προσπαθεί να υπερασπιστείτο δικαίωμά της να απολύει κόσμο από τιςεπιχειρήσεις της, δίνοντας απαντήσεις τουτύπου "καπιταλισμό έχουμε", "κρίση περ-νάμε", το "σύστημα φταίει" ή και "εσείς ταίδια κάνετε". Φυσικά και το αστικό πολιτι-κό σύστημα και τα έντυπά του θα βρουναφορμή να το χτυπήσουν και να πουν "καιεσείς τα ίδια κάνετε, τι φωνάζετε για μας".Ευκαιρία ψάχνουν για να συκοφαντήσουντους κομμουνιστές και τις ιδέες τους. Τοθέμα είναι να μην τους δίνεται η ευκαιρία.Και το ΚΚΕ κάνει τα πάντα για να τους τηδώσει!

Είναι πολλαπλά εκτεθειμένο. Από το1974 που υπέγραψε ότι δεν θα καταλύσει τοσύστημα για να αναγνωριστεί, μέχρι τηναποδοχή των κάθε είδους χρηματοδοτήσε-ων από το κράτος, φροντίζει το ίδιο ναδίνει τέτοιου είδους πατήματα για να βγαί-νουν οι κάθε είδους κάφροι και τα τσιράκιατου συστήματος να λένε στον κόσμο ότιτελικά οι κομμουνιστές δεν διαφέρουν σετίποτα από όλους τους άλλους. Η ανεξαρ-τησία ενός κόμματος από το σύστημα δενεξαρτάται από το πόσο μεγάλες επιχειρή-σεις θα έχει για να εξασφαλίζει όσο τοδυνατόν περισσότερο χρήμα αλλά απόάλλα πράγματα. Αν και εφ' όσον λυθούνποτέ αυτά τότε θα λυθούν και τα άλλα γιατα οποία κουβεντιάζουμε σε αυτό το σημεί-ωμα. Ως τότε ας προσπαθεί η ηγεσία τουΚΚΕ να πείσει ότι στήνει καπιταλιστικέςεπιχειρήσεις για να ανατρέψει τον καπιτα-λισμό απρόσκοπτα!

Κόμμα, επιχειρήσεις και απολύσεις

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ6 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Διώκονται και τα 35 μέλη

του γενικού συμβουλίου της!

Με την κατηγορία της «ρύπανσης

περιβάλλοντος» στη διάρκεια

του πολυήμερου απεργιακού

αγώνα στους ΟΤΑ το 2011, παραπέμφθη-

καν σε δίκη και τα 35 μέλη του γενικού

συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ!!! Η δίκη, που

ήταν ορισμένη για τις 3 Σεπτέμβρη στην

Αθήνα, αναβλήθηκε, αλλά το ζήτημα

παραμένει ορθάνοιχτο για όλο το εργατι-

κό κίνημα.

Τον Οκτώβρη του 2011, οι εργαζόμε-

νοι στους ΟΤΑ, με απεργίες, καταλήψεις

και διαδηλώσεις, κόντρα στις απειλές για

μαζικές απολύσεις και κόντρα στην επι-

στράτευση, συνέχιζαν τον αγώνα τους,

αντιστεκόμενοι στις μειώσεις μισθών και

την εργασιακή εφεδρεία.

Ήταν ελπιδοφόρα για όλο το εργατι-

κό κίνημα η συμμετοχή και η αποφασι-

στικότητα των εργαζόμενων στους ΟΤΑ,

οι οποίοι -με την ανακοίνωση της επίτα-

ξης- κατέλαβαν περιφέρειες και σταθ-

μούς μεταφόρτωσης, έχοντας στο πλευ-

ρό τους αλληλέγγυους εργαζόμενους,

κατοίκους και νεολαίους. Όταν η κυβέρ-

νηση έβγαλε τους ιδιώτες με τα ΜΑΤ να

μαζέψουν τα σκουπίδια, οι κάτοικοι

τους έδιωχναν. Όταν ετοίμασε το στρα-

τό και απειλούσε με άμεσες απολύσεις, η

απεργία συνεχιζόταν με μεγαλύτερη

ένταση. Οι δρόμοι στις πόλεις γέμιζαν

αμέσως από διαδηλωτές, σαν απάντηση

σε όποιο τρομοκρατικό μέτρο ανακοι-

νωνόταν.

Το ίδιο διάστημα ήταν σε εξέλιξη ο

μεγαλειώδης αγώνας των χαλυβουργών

που πραγματικά έδινε ελπίδα και εμψύχω-

νε και τους υπόλοιπους κλάδους στον

αγώνα τους.

Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χρη-

σιμοποίησε όλους τους κατασταλτικούς

μηχανισμούς και όλο το νομικό της

οπλοστάσιο για να καθυποτάξει τους

απεργούς. Έπρεπε να τσακίσει την απο-

φασιστικότητα και το πείσμα στον

απεργιακό αγώνα και προχώρησε στη

δίωξη του γενικού συμβουλίου της ΠΟΕ-

ΟΤΑ.

Και η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, και η

τωρινή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έπρε-

πε να κάνουν το «καθήκον» τους. Καθή-

κον (και υποχρέωση) να περάσουν οι

απολύσεις στο Δημόσιο, να κλείσουν

νοσοκομεία, να διαλύσουν τη δημόσια

δωρεάν παιδεία. Χωρίς αντιστάσεις και

χωρίς απεργίες, γιατί αυτά μπορούν να

συμπαρασύρουν και άλλους κλάδους στο

δρόμο του αγώνα. Ως πολιτικό προσωπι-

κό του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού

συστήματος, πρέπει να πείσουν τους εργα-

ζόμενους ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος,

ότι τα μέτρα των μνημονίων είναι μονό-

δρομος. Και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα

καταστολής για να τους υποτάξουν, να

πείσουν ότι η πολιτική τους θα εφαρμο-

στεί.

Οι απεργιακοί αγώνες χτυπιούνται

πριν αποφασιστούν, οι καθηγητές επι-

στρατεύονται πριν κάνουν συνελεύσεις.

Την προηγούμενη Τετάρτη, στη Θεσσα-

λονίκη, και με δικαιολογία ότι γίνεται...

πλιάτσικο, διακόσιοι ματατζήδες εισέβα-

λαν στο νοσοκομείο «Παναγία» που

κλείνει, θέλοντας να διαλύσουν τη

συγκέντρωση των εργαζομένων ενάντια

στις διαθεσιμότητες που τους είχαν

αναγγελθεί! Από την προηγούμενη Τρίτη

και ενόψει της μεγάλης διαδήλωσης στη

ΔΕΘ όλη η Θεσσαλονίκη ήταν σε καθε-

στώς αστυνομοκρατίας, με 4.500 αστυνο-

μικούς που μεταφέρθηκαν απ’ όλη την

Ελλάδα και «ζητάδες» σε κάθε στενό. Η

φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής

εμφανίζεται με όλο και πιο αποκρουστι-

κό τρόπο.

Φοβούνται τον ξεσηκωμό! Τώρα που

ετοιμάζονται οι λίστες των επόμενων απο-

λύσεων, τώρα που γίνονται οι περίφημες

«αξιολογήσεις» και μετράνε πόσους χρει-

άζονται από τη «δεξαμενή» των ΟΤΑ.

Τώρα που η τρόικα πιέζει, οι υποχρεώσεις

των μνημονίων τρέχουν και οι απειλές για

επόμενα μέτρα και μνημόνια αιωρούνται

στην ατμόσφαιρα. Και είναι σίγουρο ότι -

στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας»- οι

δυνάμεις καταστολής και η κρατική βία,

όλο και πιο συχνά, όλο και πιο άγρια, θα

χρησιμοποιούνται ενάντια σε όσους αντι-

στέκονται.

Οι απολυμένοι είναι στους δρόμους,

οι υπό απόλυση σε αναβρασμό. Ένας

λαός που δεν έχει τα στοιχειώδη για την

επιβίωση βρίσκεται σε απόγνωση. Και

όλοι αναζητούν τρόπο να αγωνιστούν,

να βρεθούν μαζί και να συμπορευτούν,

να διεκδικήσουν τα δίκια τους. Αισθάνο-

νται την ανάγκη να μπουν σε αγώνα

μαζικό και αποφασιστικό, την ανάγκη

να συγκροτήσουν ένα ισχυρό Μέτωπο

Αντίστασης στη βαρβαρότητα που επι-

βάλλουν οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιες

αστικές δυνάμεις. Μετώπου που θα δίνει

ελπίδα ότι οι αγώνες και μπορούν να

αναπτυχθούν και μπορούν να νικήσουν.

Έτσι θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τις

συλλήψεις, τις διώξεις και τις δίκες που

θα στήνονται για να τρομοκρατήσουν

τους εργαζόμενους που αγωνίζονται και

αντιστέκονται.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ

ΤΩΝ ΟΤΑ!

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!

ΝΕΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

Κοροϊδία για 5 μήνες - εξαθλίωση για μια ζωή

Κάπως έτσι θα μπορούσε να λέγε-

ται το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ που

παρουσιάστηκε πρόσφατα και

θα αφορά -σύμφωνα με τις ανακοινώ-

σεις- 50.000 ανέργους. Το πρόγραμμα

Κοινωφελούς Χαρακτήρα (ΚΟΧ) θα επι-

δοτηθεί από το ΕΣΠΑ και οι «ωφελούμε-

νοι» θα δουλέψουν για 490 € «καθαρά»

το μήνα (ή 427 € αν είναι κάτω από 25

ετών), κύρια σε δήμους και περιφέρειες,

αλλά και σε νοσοκομεία, σχολεία, άλλες

δημόσιες υπηρεσίες και ΚΕΠ.

Η κυβέρνηση έκανε σοβαρές προσπά-

θειες να παρουσιάσει το συγκεκριμένο

πρόγραμμα ως το μέγα δείγμα κοινωνι-

κής πολιτικής. Τρεις υπουργοί, γενικοί

γραμματείς, ο διοικητής του ΟΑΕΔ και ο

επικεφαλής του Γραφείου της Γενικής

Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής της

ΕΕ στην Αθήνα για την Κοινωφελή

Εργασία επιστρατεύτηκαν για να απο-

κρύψουν την αλήθεια ότι οι μόνοι ωφε-

λούμενοι είναι το ντόπιο και ξένο κεφά-

λαιο που διασφαλίζει τα κέρδη του εξα-

θλιώνοντας τους εργαζόμενους της

χώρας και διαλύοντας τις εργασιακές

σχέσεις. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης

για την υλοποίηση ενός τέτοιου προ-

γράμματος είχαν ξεκινήσει ήδη από τον

Απρίλη, αλλά έγινε εφικτό μόνο όταν

εγκρίθηκε από τους επιτρόπους της ΕΕ η

διάθεση του ΕΣΠΑ. Τελικά, η χρηματο-

δότηση προκύπτει από 4 διαφορετικά

ΕΣΠΑ, όλα των περιόδων 2007-2013.

Επομένως, αφήνεται να εννοηθεί ότι η

όποια συνέχεια θα εξαρτάται και πάλι

από τις διαθέσεις και τους εκβιασμούς

των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Η δε σχε-

τική τοποθέτηση του επικεφαλής του

γραφείου της ΕΕ για ανέργους που... επι-

τέλους «θα παράγουν κοινωνικό έργο»

φέρνει στο νου το «ουγγρικό σχέδιο

εργασίας» που είχε εμπνευστεί το 2011 ο

ακροδεξιός πρωθυπουργός της Ουγγα-

ρίας και προέβλεπε εργοτάξια-στρατό-

πεδα υποχρεωτικής εργασίας για ανέρ-

γους, με επιδόματα των 100€.

Υποτίθεται ότι αυτή η κίνηση βρίσκε-

ται στην κατεύθυνση «ανακούφισης»

των ανέργων και ειδικότερα των πλέον

εξαθλιωμένων. Γι’ αυτό και τα κριτήρια

επιλογής και κατάταξης θα είναι το αν

υπάρχει άλλος εργαζόμενος στην οικογέ-

νεια, το χρονικό διάστημα της ανεργίας,

το οικογενειακό εισόδημα, η ηλικία και

ο αριθμός των παιδιών. Οι όροι δουλει-

άς, βέβαια, δεν θα διαφέρουν από τα

υπόλοιπα ΚΟΧ που λειτουργούν ήδη

(και με τις ευλογίες της ΓΣΕΕ και των

Εργατικών Κέντρων που βγάζουν αρκε-

τά εκατομμύρια το χρόνο ως ενδιάμεσοι

εργοδότες σε αυτά). Με τη χρήση του

όρου «ωφελούμενος» παρακάμπτεται

και τυπικά ολόκληρη η εργατική νομοθε-

σία. Οι εργαζόμενοι πληρώνονται ανε-

ξάρτητα από συλλογικές συμβάσεις, δεν

έχουν άδειες, δεν τους αναγνωρίζεται το

δικαίωμα σε απεργία, τα ένσημα δεν

υπολογίζονται ως συντάξιμα, ενώ ο χρό-

νος αυτός δεν αναγνωρίζεται ως προϋπη-

ρεσία. Επιπλέον, από τη μια, απαγορεύ-

εται η διεκδίκηση θέσης σε άλλο ΚΟΧ

για 8 μήνες μετά το τελευταίο και, από

την άλλη, η πληρωμή γίνεται με μεγάλη

καθυστέρηση, ακόμα και πολλούς μήνες

αφού έχει τελειώσει το πρόγραμμα.

Μόνο για «ανακούφιση» δεν πρόκειται,

λοιπόν.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετι-

κά. Τα κροκοδείλια δάκρυα κυβερνητι-

κών στελεχών και ΜΜΕ για τον εξα-

θλιωμένο λαό της χώρας μας στεγνώνουν

αμέσως όταν ανακοινώνονται οι χιλιάδες

απολύσεις στο Δημόσιο. Καθόλου

τυχαία, το πρόγραμμα θα καλύψει

θέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, την

υγεία και την εκπαίδευση, τους ίδιους

δηλαδή χώρους στους οποίους η κυβέρ-

νηση προωθεί μαζικές απολύσεις. Στην

ουσία, η ίδια δουλειά θα γίνεται με πολύ

χειρότερους όρους και μια σειρά από

κατακτήσεις που είχαν συνδεθεί με τους

χώρους αυτούς θα γίνουν παρελθόν.

Προγράμματα σαν κι αυτό όχι μόνο

δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση της

ανεργίας -όπως με προκλητική υποκρισία

δηλώνουν τα κυβερνητικά επιτελεία-

αλλά συμβάλλουν στην παγίωση του

εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα.

Εκμεταλλεύονται τα τεράστια ποσοστά

ανεργίας για να χτυπήσουν ευθέως το

εργατικό κίνημα και τις κατακτήσεις του.

Προσπαθούν να ανακυκλώσουν την

ανεργία και να κατευνάσουν την κοινω-

νική δυσαρέσκεια που αυτή γεννά. Δια-

στρέφουν πλήρως την πραγματικότητα,

αποκαλώντας τις καταστροφικές τους

πολιτικές ως «ωφέλειες», τα σύγχρονα

σκλαβοπάζαρα ως «κοινωφελή εργασία»

και τα θύματα της ωμής εκμετάλλευσης

ως «ωφελούμενους». Αμφισβητούν ευθέ-

ως το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή

εργασία, παρουσιάζοντας τους εργαζόμε-

νους ως ζητιάνους στο έλεος της ντόπιας

και ξένης κεφαλαιοκρατίας.

Οι άνεργοι δεν πρέπει να αποδε-

χτούν το ρόλο του πολιορκητικού κριού

για την κατεδάφιση των εργατικών

κατακτήσεων από το κεφάλαιο. Μαζί με

το εργατικό και το λαϊκό κίνημα, μαζί με

τους κλάδους που πλήττονται από τη

μνημονιακή πολιτική των απολύσεων

και της ερήμωσης, να βάλουν φραγμό

στη νέα αυτή ωμή πρόκληση του συστή-

ματος. Να διεκδικήσουν πλήρη και στα-

θερή δουλειά, με δικαιώματα και αξιο-

πρεπείς μισθούς. Να παλέψουν για συλ-

λογικές συμβάσεις, κόντρα στην ατομική

«διαπραγμάτευση» και την οργανωμένη

επίθεση του αστικού κράτους, του κεφά-

λαιου και του ιμπεριαλισμού. Να απορ-

ρίψουν το κλίμα μοιρολατρίας και υπο-

ταγής που καλλιεργείται ασταμάτητα

από τους παράγοντες του συστήματος

στο έδαφος της συνεχιζόμενης καπιταλι-

στικής κρίσης.

Από αυτήν τη βάρβαρη πολιτική

μόνοι ωφελούμενοι ήταν και είναι το

μεγάλο κεφάλαιο και ο ιμπεριαλισμός,

και όχι οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι.

ΠΟΕ-ΟΤΑ

ΟΑΕΔ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 7Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Όταν προκηρύχθηκαν οιθέσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ γιατους δήμους στη Θεσσα-

λονίκη, είχαν θέσεις διαφόρωνειδικοτήτων και μάλιστα απαι-τούσαν και τα αντίστοιχα πτυχία.Όταν απολύθηκαν, είχαν άλληειδικότητα. Τρία παραδείγματα:

Προκήρυξη: Θέση αρχαιολόγου,θέση σχολικού φύλακα, διοικητι-κόςΣύμβαση εργασίας: αρχαιολόγος,σχολικός φύλακας, διοικητικόςΑπόλυση: Και οι τρεις σαν ανειδί-κευτοι εργάτες ορυχείου!

Σε ερώτηση προς το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ,η απάντηση ήταν ότι όλοι απολύ-θηκαν με αυτήν την ειδικότηταγιατί «έτσι ήταν το... πακέτο».

Μήπως θα φανούμε καχύπο-πτοι και κακόβουλοι, αν το συν-δέσουμε με μελλοντικά πακέταΕΣΠΑ προς τις τεχνικές εταιρείεςεξόρυξης (ανάμεσά τους και τηνΕλντοράντο Γκόλντ), αφού απότον Απρίλη και μετά τα στατιστι-κά στοιχεία παρουσιάζουν σανειδικότητα με τις περισσότερεςαπολύσεις τους ανειδίκευτουςεργάτες ορυχείου; Μήπως, λέμε...

Χρυσές, κοινωφελείςαλχημείες

Στα μέσα Ιουλίου η εργοδοσία του

γνωστού θεσσαλονικιώτικου καφε-

νείου «ΚΑΦΕΝΑΙ» ενημέρωσε τους

εργαζόμενους ότι θα κλείσει την επιχείρη-

ση και ότι στη θέση της παλιάς θα ανοίξει

μια καινούρια με διαφορετικό ιδιοκτησια-

κό καθεστώς και αντικείμενο. Ωστόσο, τα

πραγματικά σχέδια της εργοδοσίας είναι

να προχωρήσει σε συγχώνευση των δύο

επιχειρήσεών της (ΚΑΦΕΝΑΙ και

ΜΥΡΣΙΝΗ) και να απαλλαγεί από το

βάρος των παλιών εργαζόμενων που τόλ-

μησαν να σηκώσουν κεφάλι, που διεκδίκη-

σαν και κατέκτησαν δικαιώματα.

Οι εργαζόμενοι προσέφυγαν δικαστι-

κά και κέρδισαν απόφαση ασφαλιστικών

μέτρων που απαγόρεψε οποιαδήποτε

μεταβολή στην επιχείρηση. Τα αντίποινα

ήρθαν λίγες μέρες μετά, με την απόλυση

τριών εργαζόμενων, τις μηνύσεις ενάντια

σε εργαζόμενους και μέλη της διοίκησης

του συνδικάτου και το κλείσιμο του καφε-

νείου στις 5 Αυγούστου. Μάλιστα, με

αφορμή τις μηνύσεις δύο εργαζόμενοι οδη-

γήθηκαν στο αυτόφωρο με την κατηγορία

της συκοφαντικής δυσφήμησης, η οποία

δεν αποδείχθηκε. Πρόκειται για μια κοινό-

τατη κατηγορία που αποδίδεται σε όλους

τους αγωνιστές με βάση ανακοινώσεις και

αφίσες που καταγγέλλουν την εργοδοσία.

Η ιστορία είναι αρκετά παλιότερη,

αφού και το 2010 οι εργαζόμενοι στο

ΚΑΦΕΝΑΙ αναγκάστηκαν να υπογρά-

ψουν οικειοθελείς αποχωρήσεις ταυτό-

χρονα με τις νέες προσλήψεις τους, δεν

έπαιρναν επιδόματα, διαφορές αργιών

και η εργοδοσία ανακοίνωσε μείωση ωρα-

ρίων, μείωση και καθυστέρηση μισθών,

υπογραφή νέων συμβάσεων με χαμηλότε-

ρα ημερομίσθια. Οι εργαζόμενοι κινητο-

ποιήθηκαν με καταγγελία στην Επιθεώρη-

ση Εργασίας και μαζικές διαμαρτυρίες

έξω από το κατάστημα. Νίκησαν και

καταστράφηκαν οι οικειοθελείς αποχω-

ρήσεις, και πέτυχαν την υπογραφή νέων

συμβάσεων που βασίζονταν στη συλλογι-

κή σύμβαση του κλάδου.

Η εργοδοσία όμως, με όλο τον εξοπλι-

σμό που της δίνουν οι ανατροπές στις

εργασιακές σχέσεις, τα μνημόνια και τα

μεσοπρόθεσμα της τρόικας και της συγκυ-

βέρνησης Σαμαρά, θέλει να έχει φτηνούς

εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα και τρο-

μοκρατημένους. Φροντίζει να ξεμπερδεύει

με τους παλιούς που έχουν δικαιώματα

και ξέρουν να τα διεκδικούν. Και, όπως

λέει και στο κείμενο που ανάρτησε στο

διαδίκτυο προσπαθώντας να συκοφαντή-

σει τους εργαζόμενους, «το ΚΑΦΕΝΑΙ δεν

θα ενδώσει στις παράλογες απαιτήσεις,

όπως έκανε το 2010»!!!

Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους,

σηκώνουν το κεφάλι και συνεχίζουν τον

αγώνα τους με αιτήματα:

Να ανοίξει άμεσα το κατάστημα.

Να παρθούν πίσω οι άκυρες απολύσεις.

Να δοθούν άμεσα τα δεδουλευμένα.

Να αποσυρθούν οι μηνύσεις της εργοδο-

σίας.

Οχι στην ποινικοποίηση των αγώνων.

Υπερασπιζόμαστε τη σύμβαση και όλα

τα εργατικά δικαιώματά μας.

Συνεχίζουν τον αγώνα τους

οι εργαζόμενοι στο ΚΑΦΕΝΑΙ

«Ξαφνικό θάνατο» για ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ

εισηγείται η τρόικα

Το χειρότερο σενάριο είναι ήδη δια-τυπωμένο για τους 2.320 εργαζό-μενους που απασχολούνται συνο-

λικά στις τρεις μεγάλες βιομηχανίες ΕΑΣ(Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα), ΕΛΒΟ(Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων) καιΛΑΡΚΟ: οριστικό κλείσιμο των επιχειρή-σεων χωρίς καν αποζημιώσεις για τουςεργαζόμενους. Αυτό διεμήνυσε η τρόικαμέσω μέηλ που έστειλε ο γνωστός ΜατίαΜορς, προς τα υπουργεία Οικονομικώνκαι Άμυνας το βράδυ της προηγούμενηςΚυριακής εξετάζοντας τις κινήσεις τηςκυβέρνησης σχετικά με τις τρεις αυτέςβιομηχανίες.

«Εξεμάνησαν» τα κυβερνητικά επιτε-λεία για την παρέμβαση αυτή και τοΜέγαρο Μαξίμου ανέλαβε να «διευθετή-σει» το ζήτημα, θέλοντας να παρουσια-στεί για μια ακόμη φορά ότι διαπραγμα-τεύεται σκληρά με την τρόικα. Στηνπραγματικότητα, αυτό που συμβαίνειείναι ότι, πρώτον, κανένα περιθώριοσκληρής διαπραγμάτευσης δεν έχει ησυγκεκριμένη κυβέρνηση και, δεύτερον,ότι και η δική της πρόταση για «εκκαθά-ριση σε λειτουργία» δεν διαφέρει καιτόσο από την πρόταση της τρόικα. Σεκάθε περίπτωση, αυτό που απαιτούν οισχεδιασμοί ντόπιων και ξένων παραγό-ντων είναι η δραστική συρρίκνωση τουπροσωπικού με στόχο την εκκαθάριση ήτην ιδιωτικοποίηση.

Τι προβλέπει, λοιπόν, το κυβερνητι-κό σχέδιο «εκκαθάρισης σε λειτουργία»που συμφώνησαν την προηγούμενη Δευ-τέρα Σαμαράς και Βενιζέλος;

Για τα ΕΑΣ προωθεί σχέδιο διάσπα-σης της επιχείρησης σε πολιτικό καιστρατιωτικό τμήμα με ανοιχτό το ενδεχό-μενο το πολιτικό τμήμα να καταργηθεί.Για την ΕΛΒΟ, το σχέδιο της κυβέρνησηςείναι να τοποθετηθεί άμεσα εκκαθαρι-στής, ώστε να ξεκινήσει τη διαγραφή

χρεών και την πώληση περιουσιακών τηςστοιχείων. Να σημειωθεί ότι η διαδικα-σία εκκαθάρισης δεν αποκλείει τις απο-λύσεις χωρίς αποζημίωση (άρθρο 14Ατου Ν.3429/2005 περί εκκαθαρίσεων).Τέλος, σε ό,τι αφορά τη ΛΑΡΚΟ, η από-φαση που έχει ήδη ληφθεί αφορά την ενλειτουργία πώλησή της, ενώ πληροφο-ρίες αναφέρουν ακόμη και το ενδεχόμε-νο ένταξής της σε καθεστώς πτώχευσης.Φυσικά, όλα αυτά, όταν συμφωνούντανμεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου, είχανπάντα μπροστά τους την αναγκαίαέγκριση από τα τροϊκανά επιτελεία. Καιτο μέηλ του Μορς αποτελεί ένα σαφέςπροοίμιο της στάσης των τροϊκανών.

Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν τιςτεράστιες πιέσεις που δέχεται το ντόπιοαστικό πολιτικό προσωπικό να επιταχύ-νει στην κατεύθυνση της υλοποίησης τωνιμπεριαλιστικών σχεδίων για την παρα-

γωγική βιομηχανία της χώρας. Οτιδήπο-τε λειτουργεί ακόμη είτε κλείνει είτεπουλιέται. Και τα πάντα θα γίνονταικάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο τηςτρόικας.

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, οι εργα-ζόμενοι σε αυτές τις βιομηχανίες βρίσκο-νται μπροστά στα πλέον δυσάρεσταενδεχόμενα. Γι’ αυτό και η κινητοποίησήτους πρέπει να είναι άμεση και αποφασι-στική. Ούτε οι αυταπάτες για την κρισι-μότητα της αμυντικής βιομηχανίας ούτεβέβαια οι αυταπάτες για αποφασιστικήστάση της κυβέρνησης έχουν θέση. Οδρόμος του μαζικού αγώνα για την υπε-ράσπιση του δικαιώματος στη δουλειάείναι μονόδρομος.

Ειδικότερα, ως προς τις τρεις εταιρεί-ες αναφέρει:

ΛΑΡΚΟ

H τρόικα θεωρεί ότι η κυβέρνηση θαπρέπει είτε να πωλήσει την εταιρεία καινα περιμένει ότι ο αγοραστής θα απο-πληρώσει τις κρατικές ενισχύσεις, είτενα πωλήσει ξεχωριστά τις εγκαταστάσειςΑγίου Ιωάννη/Λάρυμνας και τα υπόλοιπαπεριουσιακά στοιχεία της ΛΑΡΚΟ.

ΕΑΣ

Η τρόικα θέτει το ερώτημα εάν με ταδεδομένα που υπάρχουν είναι λογικό –από οικονομικής απόψεως – να παραμεί-νει η εταιρεία ανοικτή ή να προχωρήσεισε πλήρη και άμεση εκκαθάριση.

ΕΛΒΟ

Ο κ. Μορς υποστηρίζει ότι η περισσό-τερο επιθυμητή και ρεαλιστική λύσηκατά την τρόικα για την επιχείρηση είναιπως θα πρέπει να πτωχεύσει αμέσως.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 8 Σάββατο 27 Μάρτη 2010Προλεταριακή Σημαία

Τυχοδιωκτικές και επικίνδυνες οι υπηρεσίες

στο άρμα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟΟ χαρακτήρας της ιμπεριαλι-στικής επέμβασης στη Συρία,που μεθοδεύεται

Κατά μια έννοια η άμεση

ιμπεριαλιστική επίθεση στη

Συρία με τόμαχοκ και ό,τι άλλο

αποτελεί συνέχεια της επέμβασης

στο Ιράκ, στη Λιβύη κ.ο.κ., με

στόχο τον έλεγχο του αραβικού

κόσμου της Μέσης Ανατολής και

της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Έτσι είναι αλλά όχι μόνο

έτσι. Οι επεμβάσεις αυτές πραγ-

ματοποιούνται στο πλαίσιο του

ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού

που διαρκώς οξύνεται και

συμπλέκεται πλέον καθοριστικά

με την εξέλιξη της γενικευμένης

και αθεράπευτης κρίσης του

συστήματος.

Η ψυχροπολεμική ατμόσφαι-

ρα μεταξύ ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑΣ, που

ξεκίνησε άλλωστε πριν την

τελευταία συριακή κρίση με τον

κατάσκοπο, αποκαλύπτει πως

πλέον μια ιμπεριαλιστική επέμ-

βαση στη Συρία δε θα είναι μια

απλή σχετικά υπόθεση σαν αυτή

π.χ. στη Λιβύη. Τόσο ο χρόνος

όσο και ο τόπος της σύγκρουσης

ανεβάζουν πολύ ψηλά τον

υδράργυρο και κατά συνέπεια

τα ρίσκα για τους ιμπεριαλιστές

και βέβαια τους κινδύνους για

τις ζωές δεκάδων εκατομμυρίων

σ’ ολάκερη τη γύρω περιοχή. Γι’

αυτό άλλωστε και ο όποιος σκε-

πτικισμός έως πρόσφατα, πέρα

από χειρισμούς στο επίπεδο των

προθύμων.

Μ’ άλλα λόγια, είναι δοσμέ-

νο πια πως η πυρακτωμένη

περιοχή (Βόρεια Αφρική –

Νοτιοανατολική Μεσόγειος -

Μέση Ανατολή) με κρίσιμα γεω-

πολιτικά επίδικα την ενέργεια,

τους δρόμους της, το Σουέζ και

τον έλεγχο του αραβικού ισλαμι-

κού κόσμου, αποτελεί πλέον

φωτιά που δε σβήνει. Φωτιά που

απειλεί να γίνει ανεξέλεγκτη με

βάση και τον οξυμένο ιμπεριαλι-

στικό ανταγωνισμό στο κεντρι-

κό επίπεδο που συμπλέκεται και

αλληλοτροφοδοτείται με την

κρίση. Δεν μπορούμε να προβλέ-

ψουμε τους χρόνους και τους

ακριβείς τρόπους εξέλιξης των

πραγμάτων, πάντως οι κίνδυνοι

γίνονται θανάσιμοι για την ειρή-

νη και κάθε πτυχή της ζωής των

γύρω λαών και θα ήταν ευχής

έργο το αντιιμπεριαλιστικό

κίνημα στην περιοχή να μην

καθυστερεί…

Βεβαίως το σύστημα, διαβλέ-

ποντας με ανησυχία την παράμε-

τρο της κίνησης των μαζών,

αξιοποιεί ενισχύοντας με κάθε

τρόπο τον πασιφισμό, τον εθνι-

κισμό, τον φονταμενταλισμό και

κάθε άλλη ανοησία που αποπρο-

σανατολίζει την πάλη των

μαζών. Το θέμα είναι αν κάποιοι

άλλοι σε κάθε χώρα θα κινηθούν

χωρίς καθυστερήσεις, αποφασι-

στικά, στην αντίθετη κατεύθυν-

ση με στόχο τη συγκρότηση των

μαζών σε δύναμη αποτελεσματι-

κής πάλης ενάντια στο σύστημα

που καταστρέφει από κάθε

άποψη τη ζωή τους.

Η στάση της ελληνικήςαστικής τάξης

Ότι το πολιτικό προσωπικό

είναι πολιτικοί νάνοι και γενικό-

τερα από κακής ποιότητας υλικό

για την ηγεσία μιας χώρας είναι

δεδομένο. Ο πολύς ΥΠ.ΕΞ. Βενι-

ζέλος (που δε θέλει και αντιπο-

λίτευση στα ζητήματα εξωτερι-

κής πολιτικής) δεν μπόρεσε π.χ.

να κρύψει το γεγονός της προ-

σωπικής του πολιτικής επιδίω-

ξης να ισοφαρίσει την απουσία

του από το ταξίδι στις ΗΠΑ

δίπλα στο Σαμαρά. Έκανε τις

ελεεινές δηλώσεις παιανίζοντας

τη νέα σταυροφορία της Δύσης,

την ώρα που μονάχα ο Γάλλος

Ολάντ (ο νέος άνεμος, κατά Τσί-

πρα) έμενε αταλάντευτος υπέρ

της επέμβασης. Ο άλλος κύριος

του υπουργείου Άμυνας (ο

κύριος Τίποτα κατά Πάγκαλο),

σταθερά καιρό τώρα επενδύει

στο βρόμικο άξονα Ελλάδας-

Κύπρου-Ισραήλ που ευλογείται

και από ΗΠΑ μα και από αρκε-

τές μεριές της Ε.Ε.

Ο Σαμαράς όταν διαλαλεί τη

σταθερότητα της χώρας μάλλον

αναφέρεται στην αστική τάξη

που ρεαλιστικά αποδέχεται ενι-

αία το σύγχρονο ανήκομεν στη

Δύση, έστω κι αν γνωρίζει πως η

κυριαρχία όλων τους πάνω στον

οργισμένο λαό είναι σχετική και

ελέω των κυρίαρχων σ’ αυτή τη

φάση απόψεων και γραμμών

στην Αριστερά μας… Και συνο-

λικά όμως η αστική τάξη γνωρί-

ζει πως το σύγχρονο ανήκομεν

στη Δύση δεν είναι μια απλή

υπόθεση… Επειδή όμως δεν είναι

σε καμιά περίπτωση ούτε διατε-

θειμένη ούτε ικανή να δει κάτι

άλλο, αποδέχεται ό,τι της ζητη-

θεί και, παρά τις ακανθώδεις

δυσκολίες και τα θανάσιμα

ρίσκα, συχνά γίνεται έως και

βασιλικότερη του βασιλέως.

Αυτή είναι η βασική ερμηνεία

των πραγμάτων και όχι η όντως

λειψή πολιτική ηγεσία, που

άλλωστε τέτοια αντιστοιχεί σε

εξαρτημένες αστικές τάξεις σε

τέτοιες εποχές.

Βασική δυσκολία που ενδέ-

χεται να απειλήσει στην πορεία

τη συγκρότηση της αστικής

τάξης, η ανάγκη να πατά σε δύο

βάρκες. Αν ΗΠΑ-Γερμανία στην

πορεία των εξελίξεων, που

άμεσα πιθανότατα θα επιταχυν-

θούν, αποκλίνουν αντί να

συγκλίνουν, τότε ψάξε βρες συμ-

βόλαια, δεσμεύσεις και σταθερό-

τητες για την ελληνική περίπτω-

ση…

Έχοντας δώσει τα πάντα

στην ιμπεριαλιστική τρόικα,

ξεζουμίζοντας τον κόσμο της

δουλειάς, υπακούοντας εξ ανά-

γκης κυρίως στις απαιτήσεις της

Γερμανίας, η αστική τάξη χωρίς

ταλαντεύσεις ετοιμάζεται τώρα

να ισορροπήσει την κατάσταση

δίνοντας γη και ύδωρ στις πολε-

μικές απαιτήσεις των ΗΠΑ.

Βασικό θέμα της αυγουστιάτικης

επίσκεψης Σαμαρά στις ΗΠΑ

ήταν η χρήση της βάσης της Σού-

δας και λίγο μετά εσχάτως προ-

κύπτει και βάση μη επανδρωμέ-

νων στην Καλαμάτα….

Βεβαίως στο ίδιο πλαίσιο

των διευκολύνσεων στην ιμπε-

ριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ

στην περιοχή, συζήτησαν ιδιαί-

τερα και για το Κυπριακό, αλλά

και για το Μακεδονικό. Το ταξί-

δι, παρά το «σκάσε και σκάβε»

σ’ ότι αφορά τα οικονομικά

αδιέξοδα της αστικής τάξης, κρί-

θηκε επιτυχημένο. Αμέσως μετά

έκαναν την εμφάνισή τους

άρθρα και τοποθετήσεις για την

αναβάθμιση του γεωπολιτικού

ρόλου της χώρας. Κάποιοι μάλι-

στα στην Ελλάδα, ορμώμενοι

από υπαρκτές τοποθετήσεις

think tank στις ΗΠΑ, έκαναν

λόγο για στήριξη της πολιτικής

των ΗΠΑ στην περιοχή, όχι πια

τόσο στην Τουρκία αλλά στον

άξονα Ισραήλ- Κύπρος-Ελλάδα.

Η συζήτηση συνεχίζεται, ακού-

γοντας έως και απίθανα πράγ-

ματα, όμως δεν είναι στον αέρα

ότι από πολιτική άποψη οι ΗΠΑ

χρειάζονται την Ελλάδα ιδιαίτε-

ρα σ’ αυτή τη φάση και ξέρουν

πως την έχουν.

Ανεξάρτητα του πόσο οι επι -

χειρήσεις στη Συρία και σε ποια

φάση τους θα απαιτήσουν τη

συστηματική χρήση ελληνικού

χώρου και βάσεων όπως στην

περίπτωση της Λιβύης, του Ιράκ

κ.λπ., είναι ήδη πολιτικά δοσμέ-

νο πως η ελληνική αστική τάξη

είναι διατεθειμένη να δώσει γη

και ύδωρ. Άλλωστε (δες σχετικό

άρθρο της «Π.Σ.») η βάση της

Σούδας έχει συνεχή δραστηριό-

τητα (επικοινωνίες, ανεφοδια-

σμοί κ.λπ.) και δεν ελέγχεται,

μάλιστα υπάρχει άβατο για τις

ελληνικές αρχές.

Αν στην αρχή του άρθρου

κάναμε μια συνοπτική αναφορά

στο χαρακτήρα της ιμπεριαλι-

στικής επέμβασης στη Συρία, το

κάναμε για να δείξουμε πως δεν

θα είναι κάτι απλό, που θα τελει-

ώσει σε λίγες μέρες, όπως διαφη-

μίζει ο Ομπάμα με βάση τα δικά

του ζόρια. Απ’ αυτή την άποψη,

η εμπλοκή της χώρας μας βάσει

των πολιτικών επιλογών της

αστικής τάξης θα έχει απρόβλε-

πτα επικίνδυνες συνέπειες. Στη

βάση του συνολικότερου αδιεξό-

δου της η αστική τάξη της χώρας

στις μέρες μας κάνει έτσι κι

αλλιώς βαθιά αντιδραστικές επι-

λογές και με έντονο τυχοδιωκτι-

σμό. Επιλέγει να πάει με τους

φονιάδες και ληστές των λαών σ’

έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο

στην περιοχή που κανείς δεν

μπορεί να προβλέψει πού θα

σταματήσει. Ήδη η συριακή

κρίση, όπως λέγεται, έχει εξαχθεί

στο Λίβανο, στο Ιράκ, στην

Τουρκία και σ’ όλη την κουρδι-

κή περιοχή, ενώ δίπλα στην

Αίγυπτο το μακελειό του λαού

συνεχίζεται με τις ευλογίες της

δημοκρατικής Δύσης. Φίλοι λοι-

πόν με το σιωνιστικό μαντρό-

σκυλο και τους γνωστούς στους

λαούς φονιάδες των ΗΠΑ και

εχθροί με τα δεκάδες εκατομμύ-

ρια των γύρω λαών. Είναι προ-

φανές στον κάθε σκεπτόμενο

άνθρωπο πως η εμπλοκή της

χώρας δεν είναι μόνο βρόμικη

αλλά και επικίνδυνη από κάθε

άποψη για τον κόσμο της δου-

λειάς.

Δεν ξέρουμε τι αβάντες μπο-

ρεί να έχουν οι δουλειές για τα

τάνκερ των εφοπλιστών, οι μπίζ-

νες μ’ αυτούς ή τους άλλους αγω-

γούς ή τις όποιες γεωτρήσεις

στην ΑΟΖ. Δεν ξέρουμε τι εύνοι-

ες προσδοκά η αστική τάξη στο

ζήτημα του χρέους ή των τραπε-

ζών από τους υπερατλαντικούς

προστάτες της. Η εποχή είναι

άγρια και οι προβλέψεις δύσκο-

λες και σ’ αυτό το επίπεδο. Στο

επίπεδο όμως της ζωής του λαού

υπάρχουν σαφώς προβλέψιμες

συνέπειες από το βάθεμα της

ιμπεριαλιστικής εξάρτησης που

συντελείται τα τελευταία χρόνια

και συνοδεύει, καθοδηγεί και

στηρίζει την αντιλαϊκή επίθεση.

Και δε μιλάμε μόνο για αυτό που

έχει συντελεστεί και συνεχίζει να

συντελείται στο οικονομικό επί-

πεδο που έχει από την αρχή τη

στήριξη και των ΗΠΑ μέσω των

«γιατρών» του ΔΝΤ. Εσχάτως,

παρά την αξιοποίηση της ελληνι-

κής περίπτωσης στην κόντρα με

τη Γερμανία και τη φιλολογία

τάχα ενάντια στη λιτότητα, τα

πράγματα ξανά λέγονται με τ’

όνομά τους. Και φυσικά το

«σκάσε και σκάβε» των ΗΠΑ

αφορά το παραπέρα ξεζούμισμα

του ελληνικού λαού. Αυτά είναι

τα σχέδια Μάρσαλ της εποχής

μας, αυτές είναι οι ελάχιστες

(γιατί δεν είναι μόνο αυτές) σύγ-

χρονες απαιτήσεις του ανήκομεν

στη Δύση.

Πως τίθεται το ζήτημαγια το λαό

Η φασιστικοποίηση και η

παραπέρα απειλή της ειρήνης

από τον άδικο ιμπεριαλιστικό

πόλεμο στην περιοχή είναι όχι

απλά προβλέψιμη, μα είναι ήδη

εδώ. Χωρίς καμιά πρόθεση να

τρομάξουμε κανέναν, ωστόσο

στη βάση των πολιτικών μας

εκτιμήσεων που ήδη συνοπτικά

αναφερθήκαμε, Ειρήνη, Δου-

λειά, Δημοκρατία απειλούνται

θανάσιμα και σε απρόβλεπτο

βαθμό, όσο μάλιστα καθυστερεί

ένα πραγματικό μαζικό αντικα-

πιταλιστικό αντιιμπεριαλιστικό

κίνημα αντίστασης που δε θα

μένει σε δυαδικές ανοησίες και

κυβερνητισμούς στα πλαίσια

του συστήματος αλλά θα τολμά

να θέσει το ζήτημα της λαϊκής

προοπτικής έτσι όπως τίθεται

στην πραγματικότητα. Αυτοί

που βλέπουν στ’ αλήθεια μια

τέτοια προοπτική πρέπει άμεσα

να βρουν το κουράγιο και να

μπουν μπροστά με ουσιαστικό

τρόπο. Εννοούμε χωρίς ακτιβι-

σμούς και παραδειγματικές ενέρ-

γειες, ούτε με εξωπραγματικούς

συναγερμούς του αέρος που

αγνοούν τους συσχετισμούς.

Δεν αρκεί όμως πλέον να

καταγγέλλουμε από τα έντυπά

μας την κακιά αστική τάξη και

τον κακό ιμπεριαλισμό. Με

πλήρη επίγνωση του αρνητικού

συσχετισμού (αντίθετα μάλιστα

μ’ αυτούς που, τρομάρα τους,

είναι έτοιμοι για αριστερές

κυβερνήσεις) να πασχίσουμε για

την ανατροπή του. Όπως λέει

και ο σ. Β. Σαμαράς, το σύστημα

συγκροτείται σ’ όλα τα επίπεδα.

Ας τολμήσουμε κάποιοι και στη

χώρα μας κάτι αντίστοιχο από

την πλευρά του λαού χωρίς

αυταπάτες, πασιφισμούς και

μεταφυσικές ανοησίες. Δεν μπο-

ρούμε να οργανώσουμε ένα

αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητή-

ριο ενάντια στην πρωτόγνωρα

βρόμικη και επικίνδυνη εμπλοκή

της αστικής τάξης και τάχα είμα-

στε ένα βήμα από κυβερνήσεις

και δυαδικές εξουσίες.

Τα προβλήματα είναι υπαρ-

κτά στο μαζικό κίνημα και η

κύρια πλευρά τους έχει να κάνει

με τη στάση της Αριστεράς μας…

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει και

νομιμοποιεί την ιμπεριαλιστική

προπαγάνδα καλλιεργώντας

αυταπάτες για το ρόλο του ΟΗΕ

που τάχα πρέπει να επιληφθεί

για τα χημικά. Το ΚΚΕ αφού

καθάρισε με μερικές κομματικές

συγκεντρώσεις την Πέμπτη 29-8

έβαλε μπρος τις συναντήσεις με

τους πρέσβεις, κεντράροντας την

επίσκεψη του ρώσου πρέσβη

στον Περισσό. Ακολούθως ο

Κουτσούμπας συνεχίζει την

αγωνιστική αντιιμπεριαλιστική

δράση του ΚΚΕ με επίσκεψή του

στο Σαμαρά. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ

το 2003 διασπούσαν τον αντιπο-

λεμικό ξεσηκωμό του λαού. Τότε

το ΚΚΕ διαχωρίζονταν από το

ΣΥΡΙΖΑ με το πρόσχημα ότι ο

ΣΥΡΙΖΑ εξωραΐζει τους Ευρω-

παίους που ήταν τότε ενάντια

στην επέμβαση των ΗΠΑ στο

Ιράκ. Και βέβαια κάτι τέτοιο

ήταν γεγονός σ’ ό,τι αφορά τη

στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα

όμως το ΚΚΕ τι κάνει με τους

ρώσους ιμπεριαλιστές; 4

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 9Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Αναζητείται Αριστερά…!

Ηκρίση του καπιταλιστικού-ιμπερια-λιστικού συστήματος είναι αγιά-τρευτη. Αναδεικνύει τα αδιέξοδα

ενός συστήματος που αναπαράγεται μέσααπό την εξαθλίωση των λαών, την όξυνσητου ανταγωνισμού των κυρίαρχων ιμπερια-λιστικών δυνάμεων, την κλιμάκωση τωνστρατιωτικών επεμβάσεων, με το ματοκύ-λισμα λαών και τη διάλυση χωρών. Τοκεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές οξύνουν τηνταξική αντιπαράθεση, επιλέγουν σταθεράτον δρόμο της επίθεσης στο σύνολο τωνδικαιωμάτων και των κατακτήσεων τωνεργαζόμενων μαζών, με στόχο την ολοκλη-ρωτική εξαφάνισή τους και τη διαμόρφωσηενός «απελευθερωμένου» πεδίου για μίανέα εξόρμηση κερδοφορίας.

Παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις καιτους ανταγωνισμούς, το σύνολο των αντι-δραστικών δυνάμεων έχουν συμπτύξει έναμαύρο μέτωπο απέναντι στην εργατικήτάξη και τους λαούς και έχουν επιστρατεύ-σει όλο το διαθέσιμο δυναμικό τους, δίνο-ντας στρατηγικό χαρακτήρα στην επίθεσήτους.

Από την άλλη μεριά όλο και μεγαλώνειμέσα στους λαούς και τους εργαζόμενους ητάση της αγωνιστικής αντιπαράθεσης καιτης σύγκρουσης ενάντια στις επιδιώξειςτου συστήματος. Οι αγώνες και οι μάχεςπου δίνουν οι λαοί πολλές φορές παραμέ-νουν χωρίς συνέχεια, ξαναγυρίζουν απόεκεί που ξεκίνησαν, ανασυγκροτούν τιςδυνάμεις τους και επιστρέφουν με ακόμαμεγαλύτερη ένταση.

Ζούμε μία μεταβατική περίοδο βασανι-στικής ανασυγκρότησης του λαϊκού παρά-γοντα, του εργατικού, επαναστατικού καικομμουνιστικού κινήματος. Για να πάρουνοι αγώνες και οι συγκρούσεις στρατηγικόχαρακτήρα αναμέτρησης και από την μεριάτης μεγάλης εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Είναι φανερό ότι η διαδικασία ανασυ-γκρότησης του κινήματος δεν μπορεί παράνα γίνει στα πλαίσια της ταξικής πάλης πουσήμερα διεξάγεται με την υπεράσπιση καιτην διεκδίκηση όλων των βασικών δικαιω-μάτων και κατακτήσεων που σήμερα καρα-τομούνται. Και σίγουρα σε αυτή την διαδι-κασία ανασυγκρότησης πρωτοπόρο ρόλοοφείλουν να παίξουν οι αριστερές, επανα-στατικές και κομμουνιστικές δυνάμεις πουέχουν βασικό τους στόχο την πάλη για τηνανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευ-σης, της καταπίεσης και των πολέμων, γιατην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινω-νίας σαν μοναδικής πραγματικής διεξόδουγια την εργατική τάξη και τους λαούς.

Η πλευρά αυτή παραμένει, ακόμα, αδύ-ναμη σαν αποτέλεσμα της ήττας και τηςκυριαρχίας για δεκαετίες της ρεβιζιονιστι-κής–ρεφορμιστικής γραμμής του συμβιβα-σμού και της υποταγής που διαπότισεόλους τους «αρμούς» του κινήματος. Ηπάλη για μεταρρυθμίσεις στο έδαφος της

κυριαρχίας του καπιταλισμού και για μία«αντι-νεοφιλελεύθερη» μεταστροφή τωνπραγμάτων, παραμένει η κυρίαρχη κατεύ-θυνση, όχι μόνο σε παραδοσιακά ρεβιζιονι-στικές-ρεφορμιστικές δυνάμεις αλλά«ακουμπάει» και επηρεάζει, πολλές φορέςκαθοριστικά, δυνάμεις που γεννήθηκανστην αντιπαράθεση με την αριστερά τηςήττας και της υποταγής.

Από γενική άποψη αυτό αποτελεί και τοκεντρικό πρόβλημα για την αλλαγή τωνσυσχετισμών ανάμεσα στους λαούς και τοκαπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα,αποτελεί το κεντρικό στοιχείο που εμποδί-ζει το ξεδίπλωμα των αγώνων, τηςσύγκρουσης και της αναμέτρησης με τησύγχρονη βαρβαρότητα.

Στην χώρα μας, η σχετική «παντοδυνα-μία» του Σαμαρά και του αστικού πολιτικούπροσωπικού που έχει συνταχθεί και υποτα-χθεί στις επιδιώξεις του ξένου και ντόπιουκεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, αν στημία πλευρά της οφείλεται στην στήριξη μεόλους τους τρόπους και τα μέσα από τιςιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στην άλλη πλευ-ρά της έχει σαν βάση στήριξης τα αναχώ-ματα της αριστεράς της ήττας.

Η στάση των κυρίαρχων δυνάμεων τηςαριστεράς δεν είναι απλά κάτω από τιςαπαιτήσεις των καιρών, ανεπαρκείς, λίγεςκαι μικροκομματικές. Το σημαντικότεροείναι ότι τείνουν να αποτελέσουν σημαντικόδεκανίκι στήριξης του συστήματος και τηςκυβέρνησης. Πύρινες ανακοινώσεις και ομι-λίες για επικοινωνιακή κάλυψη, κινητοποι-ήσεις για προεκλογική και κομματικήχρήση, πολιτική απογείωση και στενή ιδεο-λογική «αποκάλυψη» αλλά στο «δια ταύτα»πλήρης άρνηση οικοδόμησης όρων κινήμα-τος αντίστασης και πάλης στα πραγματικάμέτωπα που ανοίγουν από την κυβερνητικήεπίθεση.

Με κυρίαρχες τις κυβερνητικές αυταπά-τες από την μία πλευρά (ΣΥΡΙΖΑ) και τιςανέξοδες «ταξικές» κορώνες από την άλλη(ΚΚΕ) συγκροτείται η αριστερά της υποτα-γής και το «μέτωπο αποφυγής» τηςσύγκρουσης.

Ακόμα χειρότερα, με τις προτάσεις καιτη γενικότερη συμπεριφορά τους σε κλά-δους που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνατης επίθεσης (όπως οι εκπαιδευτικοί και οιυγειονομικοί) έχουν φανερή πρόθεση ναεμποδίσουν το ξεδίπλωμα κινητοποιήσεωνπου θα έρθουν σε άμεση σύγκρουση με τηνκυβέρνηση, γιατί δήθεν δεν υπάρχουν «οιόροι και οι προϋποθέσεις». Ενώ οι εργαζό-μενοι, παίρνοντας την υπόθεση της ζωήςτους στα δικά τους χέρια, οικοδομούν τοΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, μέσα στις συνελεύ-σεις, στους δρόμους, στους μικρούς καιμεγάλους αγώνες, οι «μεγάλοι» της αριστε-ράς «μας» (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ) έχουν άλλες προ-τεραιότητες. Προωθούν, δήθεν, την «πολι-τικοποίηση» (!) του λαού. Στην ουσία προ-

ωθούν την παραίτηση από την πραγματικήαναμέτρηση που θα κρίνει τόσο τουςσυσχετισμούς όσο και τις εξελίξεις για άλλαπιο «σίγουρα» αποτελέσματα. Την κυβερ-νητική εξουσία από την μία, τη στενή κομ-ματική επιβίωση από την άλλη.

Ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος απειλείτον λαό της Συρίας και όλους τους λαούςτης περιοχής, μαζί και του δικού μας, αυτόπου «αντιστοιχεί» σε κινητοποίηση για τιςρεφορμιστικές ηγεσίες είναι από τη μία η«απαίτηση» για συζήτηση στην ολομέλειατης βουλής του ζητήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ,και από την άλλη, οι κομματικές συγκε-ντρώσεις και πορείες καθώς και οι επισκέ-ψεις του γγ του ΚΚΕ σε πρεσβείες χωρώνόπως Ρωσίας, Ιράν κ.α. Μέχρι εκεί!

Μέσα στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, τοζήτημα της πολιτικής κατεύθυνσης παίρνεικεντρικό χαρακτήρα. Ανάμεσα στις δυνά-μεις που κινούνται στην γραμμή της αναμέ-τρησης, της πάλης και της διεκδίκησης ενά-ντια στην κυβέρνηση, στην κεφαλαιοκρατι-κή αστική τάξη και στους ιμπεριαλιστές καιστις δυνάμεις που κινούνται στην γραμμήτης συνδιαλλαγής και της υποταγής. Η κλι-μάκωση και η ένταση της επίθεσης τωνδυνάμεων του συστήματος γεννάει αντιστά-σεις και αγώνες, δημιουργεί όρους καιπροϋποθέσεις που καθορίζονται όμως τόσοαπό τους συσχετισμούς του λαού απέναντιστο σύστημα όσο και από τους εσωτερικούςσυσχετισμούς του κινήματος.

Η σημερινή φάση της αντιπαράθεσηςτων εργαζόμενων με την κυβέρνηση και τηβάρβαρη αντιλαϊκή της πολιτική είναι κρί-σιμη και θα καθορίσει το πολιτικό και κοι-νωνικό έδαφος των νέων συσχετισμών γιατο επόμενο διάστημα.

Στην βάση αυτή από τη μεριά των λαϊ-κών δυνάμεων παίρνει αναγκαστικό χαρα-κτήρα η οικοδόμηση μαζικών όρων κινήμα-τος, που αποτελούν σημαντική προϋπόθε-ση για τη νικηφόρα έκβαση των αγώνων.Αυτό σημαίνει ότι την υπόθεση του αγώνα,τους στόχους του και όλη την εξέλιξή τουτην παίρνουν στα χέρια τους τα πραγματι-κά υποκείμενα, αυτοί που μπαίνουν στοναγώνα με όλα τα ρίσκα και τις θυσίες, πουσε μία αναμέτρηση πρέπει να θεωρούνταιδεδομένα. Η οικοδόμηση αυτών των όρωνθα γίνει αναγκαστικά και κόντρα στις ανοι-χτές ή καλυμμένες επιδιώξεις των ρεφορμι-στικών δυνάμεων της αριστεράς που απο-τελούν τροχοπέδη στην αγωνιστική αφύ-πνιση του εργαζόμενου λαού.

Σε αυτή την κατεύθυνση οφείλουν ναδώσουν όλες τους τις δυνάμεις οι οργανώ-σεις της αριστεράς των αγώνων και τηςδιεκδίκησης, μέσα στον εργαζόμενο λαόκαι την πάλη του. Σπουδαίο ρόλο για τηνυλοποίηση αυτή της κατεύθυνσης θα παίξειη πανελλαδική συγκρότηση της ΠΑΑΣκαθώς και η αναβάθμιση του κινηματικούτης ρόλου μέσα στο εργατικό-λαϊκό κίνημα.

ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και

άλλοι της Αριστεράς μας

μικρομεγαλίζουν, ανταγωνί-

ζονται σε συστημικές και

υπεύθυνες συμπεριφορές και

κάθε άλλο παρά νοιάζονται

καν πλέον για τη λαϊκή κινη-

τοποίηση και συγκρότηση. Η

λειτουργία της ΠΑΑΣ σε

κάθε πόλη και γειτονιά θα

έχει μεγάλη αξία εφόσον

καταφέρει στην καθημερινή

πράξη να διαφοροποιήσει τη

στάση της από την αντικινη-

ματική και συστημική στάση

της υπόλοιπης Αριστεράς.

Κάτι τέτοιο θα την κάνει

διακριτή παρά τα μικρά της

μεγέθη και σ’ αυτούς τους

δύσκολους καιρούς θα εκτι-

μηθεί από πολλούς αξιόλο-

γους αγωνιστές και ευρύτε-

ρα λαϊκό κόσμο σ’ ολόκληρη

τη χώρα.

Σε κάθε περίπτωση όσοι,

παρά τους αρνητικούς

συσχετισμούς, συνεχίσουν

να ποντάρουν στην ανάπτυ-

ξη μαζικού κινήματος σ’ όλα

τα κρίσιμα μέτωπα πάλης

του λαού μας, σίγουρα θα

αντιμετωπίσουν δυσκολίες.

Μα σίγουρα επίσης μπορούν

να συναντηθούν με κομμά-

τια του λαού και της νεολαί-

ας που έχουν ανάγκη ζωής

και -όπως και να έχουν τα

πράγματα θα νιώθουν αυτή

την ανάγκη- θα βρίσκουν το

κουράγιο να βγαίνουν στο

δρόμο.

Τα τύμπανα του πολέμου

ηχούν εκκωφαντικά στην

περιοχή. Οι βάσεις και συνο-

λικά η ιμπεριαλιστική εξάρ-

τηση φέρνουν για το λαό

παραπέρα βάθεμα της φτώ-

χειας, φασισμό και πόλεμο.

Η Κύπρος ήδη βγαίνει στο

σφυρί των ιμπεριαλιστών με

πιο απειλητικούς όρους από

ποτέ.

Ο δρόμος του ταξικού

και αντιιμπεριαλιστικού

αγώνα και η σύγκρουση με

όρους κινήματος με μια αστι-

κή τάξη που γίνεται ολοένα

και πιο αντιδραστική γίνε-

ται κυριολεκτικά μονόδρο-

μος.

4

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ10 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Με αφορμή μια απεργία που θα έπρεπε να γίνει… χθες

Μια σειρά ερωτημάτων με ίδια κατάληξη

«Που είναι όλος ο κόσμος και οι απο-

λυμένοι της εκπαίδευσης»; Το ερώτημα

ακούστηκε πολλές φορές σε όλες τις κινη-

τοποιήσεις του καλοκαιριού. Το ερώτημα

ακούγονταν ακόμα και όταν οι κινητοποι-

ήσεις αυτές ήταν μαζικές με τρόπο παραλ-

λαγμένο: «μα που είναι ο υπόλοιπος

κόσμος»; Ακόμα: «αντέχει ο κόσμος να βρί-

σκεται συνέχεια στους δρόμους»; και η

φυσική κατάληξη: «αντέχει μια μεγάλη

απεργία;» κλπ. Για τον πολύ «κόσμο», τον

«ανυποψίαστο» μέχρι σήμερα ή καλύτερα

εκείνον τον «κόσμο» που επέλεγε –όχι

τυχαία ή από μαζοχισμό- να υιοθετήσει τις

αυταπάτες που σέρβιρε το κυρίαρχο

σύστημα αλλά σήμερα αποδεσμεύεται από

αυτές, τα ερωτήματα χρήζουν μιας απάντη-

σης άλλου είδους και ύφους. Τι όμως να πει

κανείς όταν ακούγονται, υιοθετούνται και

διαδίδονται από τις συνδικαλιστικές

παρατάξεις ακόμα και της αριστεράς; Και

μάλιστα ως άλλοθι για να μπλοκαριστεί

τελικά μια αγωνιστική απόφαση διαρκούς

απεργιακού αγώνα; Δεν αποτελούν μήπως

μια παραλλαγή της προπαγάνδας των

κυρίαρχων αστικών συνδικαλιστικών

δυνάμεων για τη βάση «που δεν τραβάει»;

Η συζήτηση που προσπαθεί να αιτιολο-

γήσει την κατάσταση του συνδικαλιστικού

κινήματος με ένα σχηματικό τρόπο (φταίνε

οι ηγεσίες ή ο κόσμος τάχα;) πολλές φορές

οδηγείται σε αδιέξοδο.

Στην πραγματικότητα υφίσταται μια

οργανική σχέση ανάμεσα στις ηγεσίες και

στον κόσμο του κινήματος, είναι και αυτό

με τη σειρά του ένα «σύστημα», ένα πλαί-

σιο σχέσεων όπου η κατάσταση του

«κόσμου» δεν είναι άσχετη με την κατά-

σταση των «ηγεσιών». Η μία πλευρά αντα-

νακλά την άλλη. Ποια όμως από τις δύο

πλευρές διαμορφώνει τελικά τους όρους

αυτής της διπολικής σχέσης;

Η αρχαία σκουριά

Το ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης

και της εξάρτησης έχει την πρωτοβουλία

στην επίθεση που… το ίδιο διεξάγει είναι

μια αλήθεια που δύσκολα θα αμφισβητού-

σε κανείς (αν και υπάρχουν απόψεις που

δείχνουν να αγνοούν αυτή την πραγματι-

κότητα η να την υποτιμούν). Επίσης δεν

χωρά καμία αμφιβολία ότι διαθέτει όλους

εκείνους τους ιδεολογικούς, πολιτικούς,

κατασταλτικούς και άλλους μηχανισμούς

ελέγχου για να παραλύει και να αδρανο-

ποιεί τις λαϊκές μάζες. Πολύ περισσότερο

αυτό ισχύει για ένα μικροαστικό στρώμα

εργαζομένων σε έναν από τους βασικότε-

ρους ιδεολογικούς μηχανισμούς του συστή-

ματος όπως η εκπαίδευση. Δεν λέμε «παι-

δεία» γιατί κάτι τέτοιο περιλαμβάνει και

περιλαμβάνεται στο όραμα της ριζικής κοι-

νωνικής ανατροπής. Εκεί λοιπόν, στην

εκπαίδευση όπου το σύστημα είχε από

καιρό χρεωθεί να κάνει διάφορες αντιδρα-

στικές τομές και ανατροπές που δεν αφο-

ρούν μόνο τους εκπαιδευτικούς δεν δόθη-

καν οι μάχες που απαιτούσε η «κατάστα-

ση». Ένα ερώτημα εδώ όμως υπερκαλύπτει

όλα τα ερωτήματα που έχουν τεθεί: Οι ηγε-

σίες –τουλάχιστον της αριστεράς- στο συν-

δικαλιστικό κίνημα με τις στάσεις τους τις

επιλογές και τελικά τις αναλύσεις τους

διευκόλυναν ή έβαζαν ανάχωμα σε αυτή

την «άλωση των συνειδήσεων» και πολύ

περισσότερο διαμόρφωναν τους όρους και

το πλαίσιο για μια άλλη αγωνιστική συνεί-

δηση (ταξική τελικά αν και… εξ αντανα-

κλάσεως στο μικροαστικό σώμα των

εκπαιδευτικών);

Ως οργανωμένα σύνολα τα πολιτικο-

συνδικαλιστικά σχήματα της όποιας αρι-

στεράς διευκόλυναν ή ενίσχυαν την αυτα-

πάτη ότι ο χώρος της εκπαίδευσης -παρά

την επίθεση για τον πλήρη έλεγχο και την

προσαρμογή του από το σύστημα- θα μπο-

ρούσε να σταθεί και να λειτουργήσει αυτό-

νομα στο δικό του θερμοκήπιο (προτάσεις

για άλλα αναλυτικά προγράμματα και

βιβλία, προτάσεις για δωδεκάχρονο, για

«άλλο σχολείο»).

Ως προς τις κατευθύνσεις του αγώνα

υπήρχε ή όχι μια σύγχυση για το ποια θα

είναι η κύρια κατεύθυνση όταν αυτή χάνο-

νταν μέσα στην ατέλειωτη χαρταπιά των

αιτημάτων και των προτάσεων που κατέ-

βαζαν οι ομοσπονδίες; Χαρακτηριστικό

παράδειγμα όταν η επίθεση μετά τα μνημό-

νια σάρωνε τα πάντα και έκλεινε σχολεία

το σύνθημα για «ενιαίο δωδεκάχρονο»

αντικαταστήθηκε από το «ενιαίο δεκατε-

τράχρονο», προωθημένα πράγματα, πραγ-

ματικά «αλλού»…

Τι σήμαινε πχ εκείνο το περίφημο

«υπάρχει συνδικαλιστική κάλυψη» όταν οι

νηπιαγωγοί καλούνταν να κάνουν (μόνοι

τους!) ατέλειωτες στάσεις εργασίας για να

ακυρώσουν στην πράξη την αύξηση του

ωραρίου; Τι συνδικαλιστική κάλυψη μπο-

ρεί να διατεθεί αλήθεια σήμερα για την

πρώτη φουρνιά απολυμένων συναδέλφων;

Και από ποιον;

Ευθύνη βέβαια για το αν συγκροτήθηκε

μια άλλη κατεύθυνση στο κίνημα ενάντια

σε αυτή την «αρχαία θεσμική σκουριά»

έχει –στο μέτρο που της αναλογεί- και η

άποψη που εκτίθεται εδώ. Και ας μην ήταν

η κυρίαρχη ή η πλειοψηφική. Όμως σε ότι

μας αφορά δεν μας φταίει κανένας

«κόσμος»…

Κι όλα αυτά ίσχυαν και διαμόρφωσαν

ένα σώμα απόψεων, στάσεων, πρακτικών

συνηθειών όπου άνθισε η λογική της ανά-

θεσης και της… εξουσιοδότησης σε τρίτους

και έγιναν κτήμα του «κόσμου» σε όλη τη

μεγάλη περίοδο όπου η επίθεση του συστή-

ματος διεξάγονταν μεν αλλά όχι με τους

καταιγιστικούς ρυθμούς που σήμερα γνω-

ρίζουμε.

Αυτές οι συνήθειες, πρακτικές, λογικές

και στάσεις του «κόσμου» ανατροφοδο-

τούσαν τις ηγεσίες με το ίδιο υλικό που τον

είχαν πριν τροφοδοτήσει. Και δοκιμάστη-

καν σκληρά, χωρίς δυνατότητα μάλιστα

επιστροφής, από τη βαρβαρότητα που

σήμερα βιώνουμε. Σήμερα φωνάζουν για

την λογική της ανάθεσης που κυριαρχεί

όταν όλοι πριμοδοτούσαν, πριμοδοτούν

και φυσικά συμμετέχουν και πανηγυρίζουν

για τις εκλογικές επιτυχίες της αριστεράς

στα ΠΥΣΠΕ και τους αιρετούς. Τους λέει

τίποτα πως ειδικά στην «καθυστερημένη»

επαρχία πριν οι απολυμένοι καθηγητές

αναζητήσουν τα ΔΣ ή πολύ περισσότερο

τις επιτροπές αγώνα αναζήτησαν «ως

συνήθως» πρώτα τους αιρετούς; Δεν ιδρώ-

νει το αυτί. Εξακολουθούν να δίνουν τη

μάχη των ΠΥΣΠΕ ακόμα και τώρα που η…

δικτατορία του survey και τα… βασιλικά

υπουργικά διατάγματα τα παρακάμπτουν

θριαμβευτικά!

Η εκπαίδευση στο κίνημα είναι ηπιο επίμονη του είδους

Όταν εκδηλώθηκε συνολικότερα η βαρ-

βαρότητα της επίθεσης έγινε στον καθένα

φανερό πως όπως έσκασε η φούσκα των

τραπεζών αποκαλύπτοντας τη γύμνια της

καπιταλιστικής ληστείας έτσι έσκασε και η

φούσκα όλων των συλλογικοτήτων και

των εργαλείων αντίστασης που υποτίθεται

ότι διαθέταμε. Δεν έφταιγε η μορφή, έφται-

γε το περιεχόμενο. Απαιτούνταν ένα άλλο

πλαίσιο εκπαίδευσης και επανεκπαίδευσης

του «κόσμου» στη λογική του αγώνα και

της αντίστασης.

Ένα πλαίσιο που θα προέτασσε το

κόστος του αγώνα και της αντίστασης σε

σχέση με το κόστος της υποταγής ή της

αναμονής. Που θα πρόβαλλε την ανάγκη

μερικότερων θυσιών για να κερδηθεί το

γενικότερο, που θα «αφηγούνταν» ένα

αγώνα όχι μιας ριξιάς αλλά παρατεταμένο,

με τις συνέχειες και τις αναγκαστικές του

«στάσεις» ή ασυνέχειες και όπου θα συνυ-

πολογίζονταν τα ρίσκα και οι πιθανότητες

να αγνοηθεί η μέχρι σήμερα «νομιμότητα».

Τι προτάθηκε από το σύνολο των ηγε-

σιών της αριστεράς; Ο εύκολος δρόμος «ή

τώρα ή ποτέ». Οι εκλογές και το «κάτω η

κυβέρνηση» κλπ. Βλέποντας την πραγματι-

κότητα αντεστραμμένα αντί να δοθεί απά-

ντηση στο «εδώ και τώρα» παρεμβλήθηκαν

ανάμεσα στην ανάγκη για οργάνωση της

αντίστασης σήμερα και τους στόχους της

γενικότερης κοινωνικής ανατροπής, κυβερ-

νητικά σχέδια, ενδιάμεσα προγράμματα

και προτάσεις –ξανά!– ενός άλλου σχολείου

την ώρα που το υπαρκτό σχολείο των

κατακτήσεων και των δικαιωμάτων κατε-

δαφίζεται. Και στο τέλος είπαν και στον

«κόσμο» πως δεν είναι καιρός για κλαδι-

κούς αγώνες αλλά για γενική πολιτική

απεργία, για αναμονή μέχρι να συγκροτη-

θεί η «λαϊκή συμμαχία» και άλλες τέτοιες

προφάσεις εν αμαρτίαις. Ξανά στην ανα-

μονή λοιπόν ο «κόσμος». Και ξανά στη δια-

φυγή η αριστερά.

Ο «βολονταρισμός» του Μαΐου

Όλα τα παραπάνω εκφράστηκαν

συγκεκριμένα αλλά και γενικά με το γνω-

στό πραξικόπημα στην ολομέλεια προέ-

δρων της ΟΛΜΕ που ανέτρεψε τις αποφά-

σεις των Γενικών συνελεύσεων και υποτά-

χθηκε στην επιστράτευση. Άμεσο αποτέλε-

σμα αυτής της υποχώρησης ήταν το πρώτο

μεγάλο κύμα διαθεσιμοτήτων με την κατάρ-

γηση των ειδικοτήτων στην Τεχνική εκπαί-

δευση. Πόσο αιθεροβάμονες και βολονταρι-

στές ήταν εκείνοι που από την αρχή επέμε-

ναν ότι ο κλάδος έπρεπε να σπάσει στην

επιστράτευση και να προχωρήσεις στη

απεργία; Ή αντίθεα πόσο «πραγματιστές»;

Ανακαλύφτηκε η μεγάλη αλήθεια ότι

δεν ήταν το ίδιο αποφασισμένοι να σπά-

σουν την επιστράτευση όλοι οι εκπαιδευτι-

κοί που ψήφισαν-με μεγάλες πλειοψηφίες-

την απόφαση για απεργία. Η πρώτη παρα-

τήρηση σε μια τέτοια «ανακάλυψη» είναι

ότι λίγες γενικές συνελεύσεις – με ευθύνη

των δυνάμεων της αριστεράς- δοκίμασαν

τα μέλη τους με συγκεκριμένες αποφάσεις

για την υλοποίηση της απεργίας και το

σπάσιμο της επιστράτευσης, άρα από πού

βγαίνει ένα τέτοιο συμπέρασμα;

Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε μια

τέτοια πλευρά της πραγματικότητας και

διαχωρίσουμε τον κόσμο σχηματικά σε

ένα ενεργητικό κομμάτι που θα προχω-

ρούσε στο σπάσιμο της επιστράτευσης,

σε ένα «κεντρώο» που θα παρακολου-

θούσε και ανάλογα θα έπραττε και σε

ένα τρίτο πιο εχθρικό και παθητικό, ποια

θα ήταν η ευθύνη των ηγεσιών της αρι-

στεράς στην εκπαίδευση; Δεν θα ήταν να

διευρύνει το πρώτο, να περιορίσει το

δεύτερο και να ουδετεροποιήσει το τρίτο;

Θα ενωθεί ο Μάης με τονΣεπτέμβρη;

Ανάλογη τακτική αποφυγής ακολου-

θείται και σήμερα.

Από ̀ κει που θα έκλειναν τα σχολεία στις 11

Σεπτέμβρη φτάσαμε στην πρόταση για απεργία

στις 16, στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότε-

ρη μια σαρανταοκτάωρη και στο βάθος καρα-

δοκεί το «καπέλο» της απεργίας της ΑΔΕΔΥ για

να τραβήξει σε μάκρος και να υπονομεύσει το

εναρκτήριο λάκτισμα της απεργίας. Και οι απο-

λυμένοι συνάδελφοι τι θα κάνουν όλο αυτό το

διάστημα στα πρώην σχολειά τους; Γιατί για το

σύστημα ο στόχος είναι σαφής και δηλωμένος:

να συνηθίσει την πληγή των απολύσεων το

σώμα των εκπαιδευτικών. Για να ανοίξει ο δρό-

μος για τα χειρότερα.

Όμως ο «κόσμος» έχει ήδη ξεκινήσει να

κάνει την αυτοκριτική του. Το ακούς στις

κινητοποιήσεις, συζητήσεις και συνευρέ-

σεις του καλοκαιριού όπου συνάδελφοι

–πολύ συγκινητικά- εντοπίζουν την απου-

σία τους –όλα αυτά τα χρόνια- από τις δια-

δικασίες του κινήματος απαιτώντας ταυτό-

χρονα πιο έντονο παρόν από την αριστερά.

Είναι όλοι εκείνοι που αρχίζουν να εγκα-

ταλείπουν την «γκρίνια» για τους συνδικα-

λιστές. Όλος αυτός ο «κόσμος» που ενώ -σε

ένα διαφορετικό πλαίσιο- είχε μια

ΔΕΔΟΜΕΝΗ στάση απέναντι στα πράγ-

ματα εξαναγκάζεται και εκβιάζεται -στο

σημερινό πλαίσιο- επίθεσης του συστήμα-

τος να ανακαλύψει και να κατακτήσει μια

ΑΛΛΗ ποιότητα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι.

Όχι κάποιοι άλλοι…

Που είναι λοιπόν ο κόσμος; Εκεί που

αντέχει να είναι. Αυτές οι αντοχές είναι

αναγκαίο να ενισχυθούν, να ενταχθούν σε

ένα πλαίσιο και προοπτική αγώνα που

σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι η απερ-

γία διαρκείας. Δεν είναι οι διαφυγές για

λειτουργικές καταλήψεις και αντιμαθήμα-

τα. Δεν είναι οι αδιέξοδες προτάσεις για

καταλήψεις σχολείων με τους μαθητές

χωρίς απεργία. Ένα κίνημα που δεν μπορεί

να επιβάλλει και να υπερασπίσει την απερ-

γία θα τα βάλει με τον αντιτρομοκρατικό

νόμο με πλάτη τους μαθητές; Δεν ενισχύει

αυτό τον οπορτουνισμό μερίδας του

«κόσμου» που εννοεί να βάλουμε μπροστά

τους μαθητές και να κρυφτούμε πίσω από

αυτούς ανέξοδα; Εδώ έχουμε άλλο ένα

δείγμα αρνητικής ανατροφοδότησης στά-

σεων παραίτησης ανάμεσα στις ηγεσίες και

τον «κόσμο». Είναι σίγουρο πως θα εκπλή-

ξουν πολλούς οι αντοχές των συναδέλφων

όταν δοκιμαστούν στο πεδίο του αγώνα..

Με στόχο βέβαια αυτός να πάρει πανεκ-

παιδευτικό χαρακτήρα και να ενωθεί με

τους αγώνες που ήδη έχουν ξεκινήσει στην

υγεία-περίθαλψη. Επιβάλλεται να εγκατα-

λειφτούν τα εύκολα σχήματα εξήγησης που

είναι επινοήσεις του συστήματος όπως ο

περίφημος «καναπές».

Ή μήπως το φοβικό σύνδρομο απέναντι

στον κόσμο που σήμερα αφυπνίζεται κρύ-

βει την πραγματική ανησυχία να φανεί η

έλλειψη και η υστέρηση μιας αριστεράς

που δίπλα στο τζάκι των περασμένων ονει-

ροπολήσεων απέναντι στους πραγματικούς

αγώνες και τις αναμετρήσεις επικαλείται

τον… «πονοκέφαλο»;

Σεπτέμβρης 2013

Δημήτρης Μάνος

νηπιαγωγός μέλος των Αγωνιστικών

Κινήσεων Εκπαιδευτικών

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ; (ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΝΗΡΑ Η ΜΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ)

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ 11Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ επελαύνουνμέσω απανωτών μνημονίων,σαρώνοντας κατακτήσεις και

προωθώντας αποφασιστικά τις απολύ-σεις, τα κλεισίματα νοσοκομείων, σχο-λείων και άλλων δομών και οργανι-σμών, τη συντριβή των μορφωτικώνδικαιωμάτων της νεολαίας.

Τα μέτρα, συνεχίζονται με ρυθμόπολυβόλου: Απολύσεις (2.200 σε πρώτηφάση), υποχρεωτικές μετατάξεις καιμεταθέσεις παντού, δημιουργία τεχνη-τών υπεραριθμιών (και η αξιολόγησηπεριμένει στη γωνία). Συνολική αιχμα-λωσία με φόντο την πρόθεση για πλήρεςξεδόντιασμα της έννοιας «μόνιμη καισταθερή δουλειά», ακόμα και αν –θεω-ρητικά- την διατηρεί κάποιος. Η αλήθειαείναι ότι βρισκόμαστε μόνο στη μέση τηςπορείας του πλήρους ξεθεμελιώματοςοποιουδήποτε θύλακα μόνιμης και στα-θερής δουλειάς και ότι οι απολύσεις θαείναι στην ημερήσια διάταξη: μαζικές ήκομματιαστές, άμεσες ή σταδιακές.Παράλληλα με την πλήρη ελαστικοποίη-ση των συνθηκών των όποιων «μόνι-μων» παραμείνουν.

Μέσα στο καλοκαίρι, προωθήθηκανκαι οι αντιδραστικές αλλαγές για τοΛύκειο και την Τεχνική Εκπαίδευση.Μέσω των απανωτών εξεταστικών – ταξι-κών φραγμών από την Α’ Λυκείου (μεθέματα κατά 50% από τράπεζα θεμάτων),το σύστημα στοχεύει να συντρίψει μορ-φωτικά δικαιώματα της νεολαίας και ναπετάξει μεγάλα τμήματά της έξω από τηνεκπαίδευση σε δομές κατάρτισης καιαπλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας.Τα μέτρα αυτά προστίθενται στην εντει-νόμενη άθλια οικονομική κατάσταση τωνοικογενειών αλλά και στη συνολική από-συρση του κράτους από μια σειρά υπο-χρεώσεις που είχε, σε σχέση με τηνπαροχή στοιχειωδών συνθηκών δωρεάνδημόσιας εκπαίδευσης (βιβλία, μετακι-νήσεις κλπ.)

Η απόφαση του συνεδρίου της ΟΛΜΕγια απεργία διαρκείας από την έναρξητης χρονιάς (είχε παρθεί ΠΡΙΝ τις απο-λύσεις των μόνιμων συναδέλφων μας)θα έπρεπε να είχε οδηγήσει σε απερ-

γία από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμ-βρη ή έστω πριν την έναρξη τωνμαθημάτων, εκτιμώντας ότι κάθε μέραπου περνάει ενισχύει την ψυχολογίατου τετελεσμένου…

Το συνέδριο της ΟΛΜΕ είχε αποφασί-σει (πριν από όλα τα προηγούμεναμέτρα) απεργία διαρκείας από την έναρ-ξη της σχολικής χρονιάς. Μετά από απα-νωτές συνεδριάσεις, το ΔΣ της ΟΛΜΕ δενκατέληξε σε απόφαση κι έτσι το λόγοπήραν οι συνελεύσεις. Ο χειρισμός πουέγινε στο ΔΣ της ΟΛΜΕ να μην καταλήξεισε εισήγηση (καταπατώντας, έτσι, τηναπόφαση του Συνεδρίου) έθεσε σε κίνδυ-νο την απόφαση του Συνεδρίου και τηνπροοπτική της απεργίας διαρκείας. Γιανα μην προσθέσουν μια ακόμα διάσπασηστις προτάσεις κήρυξης απεργίας διαρ-κείας, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευ-τικών υποστήριξαν το παρακάτω πρό-γραμμα δράσης για:

1. Απεργία διαρκείας με τη μορφή5μερων επαναλαμβανόμενων με έναρξητη 16η Σεπτέμβρη. Επιπρόσθετα:

2. Να δημιουργηθούν απεργιακέςεπιτροπές όσο το δυνατόν πιο αποκε-ντρωμένες με στόχο να φτάσουν στο επί-πεδο του σχολείου. Οι απεργιακές επι-τροπές αναλαμβάνουν πρωτοβουλίεςαπεργιακής φρουράς, δημιουργίας πανόκαι παρεμβάσεων στην κοινωνία, δημι-ουργίας απεργιακών ταμείων, οργάνω-σης εκδηλώσεων αλλά και συναυλιώνπολιτικής και οικονομικής στήριξης τηςαπεργίας

3. Οι ΕΛΜΕ που θα αποφασίσουνστις συνελεύσεις τους ότι κινούνταιστην κατεύθυνση της απεργίας διαρκεί-ας, να είναι σε συνεννόηση και ναπροσπαθήσουν να υλοποιήσουν τηνκατεύθυνση αυτή σε απευθείαςσυντονισμό μεταξύ τους ως πρωτο-βάθμια σωματεία, σε περίπτωση που ηΟΛΜΕ «τα στρίψει».

Είναι φανερό ότι μια απεργία διαρκεί-ας των καθηγητών μπορεί να αποτελέσειγεγονός πρώτου μεγέθους και να ανοίξεικινηματικούς δρόμους. Η επίθεση Κεδί-

κογλου από τις 20 Αυγούστου (!) στοενδεχόμενο της απεργίας αυτής, το απο-δεικνύει.

Την πρόταση για πενθήμερες επανα-λαμβανόμενες την υποστηρίζουν οιδυνάμεις των Παρεμβάσεων και οιΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ). Τμήμα πάντως τωνΣΥΝΕΚ την ίδια στιγμή με δημόσιεςτοποθετήσεις τους ουσιαστικά υπονο-μεύουν τη δυνατότητα αυτή. Το ΠΑΜΕυπαναχώρησε και από την πρώτη τουπρόταση για 48ωρη απεργία 12-13/9και ουσιαστικά δεν πρότεινε καμίακινητοποίηση πέρα από τη δεδομένη48ωρη της ΑΔΕΔΥ! Ταυτόχρονα επέλεξενα προβάλει συνεχώς τις δυσκολίες τηςαπεργίας επενδύοντας στην ηττοπάθειακαι την αδράνεια. Αποτέλεσε έτσι την«αριστερή» στήριξη της στάσης τωνΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ που πρότειναν 48ωρεςαλλά και το αριστερό άλλοθι της μηαπάντησης στον πόλεμο των απολύσε-ων.

Την ώρα που γράφονται οι γραμμέςαυτές, είναι σε εξέλιξη οι συνελεύσειςστις ΕΛΜΕ της χώρας.

Ανοιχτό το ενδεχόμενο για κήρυξη απεργίας

διαρκείας στους καθηγητές

Μια μάχη ενάντια στις απολύσεις που, αν ξεκινήσει, μπορεί να ανοίξει μεγάλους δρόμους

Εκδήλωση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών

Στις 3/9 πραγματοποιήθηκε η εκδή-λωση των Αγωνιστικών ΚινήσεωνΕκπαιδευτικών και της Ταξικής

Πορείας Λάρισας για τις εξελίξεις στοντομέα της εκπαίδευσης. Μια εκδήλωσηπου με την μαζικότητά της και τη συμμε-τοχή των παρευρισκομένων εκπαιδευτι-κών και όχι μόνο, διαψεύδει όλους εκεί-νους που προσπαθούν να μας πείσουνπως τίποτα δεν γίνεται, πως ο κόσμοςδεν είναι έτοιμος για να κατέβει στοδρόμο. Για όποιον ήταν παρών στηνεκδήλωση, ήταν ξεκάθαρο πως ο κλάδοςτων εκπαιδευτικών είναι αποφασισμένοςνα μην ξεπουλήσει το δικαίωμά του στηδουλειά, το δικαίωμά του στη ζωή, ούτενα παζαρέψει τις κατακτήσεις του λαούμας για δωρεάν εκπαίδευση για όλους.Από τις τοποθετήσεις των ομιλητών καιτη συζήτηση που ακολούθησε προέκυψετο συμπέρασμα πως η επίθεση που έχειεξαπολύσει το σύστημα δεν άφορά

απλώς κάποιους κλάδους της κοινωνίαςαλλά είναι μια προσπάθεια ανατροπήςόλων των κατακτήσεων της εργατικήςτάξης και του λαού. Μια προσπάθεια πουδεν θα σταματήσει εάν δεν πάρουμε τηνυπόθεση στα χέρια μας, εάν δεν υπερα-σπιστούμε τα κεκτημένα δικαιώματα μαςκαι εάν δεν παλέψουμε για την ανασυ-γκρότηση του εργατικού-λαϊκού κινήμα-τος.

Βέβαια, ποτέ καμία εκδήλωση όσοεπιτυχημένη και εάν είναι δεν θα μπο-ρούσε να μας τροφοδοτήσει με τόσοενθουσιασμό και αισιοδοξία, γιατίξέρουμε ότι οι αγώνες κρίνονται στουςχώρους δουλειάς και στο δρόμο. Καιαυτό το γεγονός είναι που μας ενθαρ-ρύνει ακόμα περισσότερο. Γιατί η μαζι-κή παρουσία εκπαιδευτικών στην εκδή-λωση δεν ήταν αποτέλεσμα αυτοματι-σμού ή όπως σε άλλες εκδηλώσεις,αποτέλεσμα κάποιου τρανταχτού ονό-

ματος-κράχτη. Η συμμετοχή τουκόσμου ήταν το επιστέγασμα της συνε-πούς παρουσίας μας τους δυο τελευ-ταίους μήνες στις καθημερινές κινητο-ποιήσεις των απολυμένων εκπαιδευτι-κών των ΕΠΑΛ. Χωρίς την πρόθεσηυπερβολής, πιστεύουμε πως με τηνπαρουσία μας στον αγώνα των εκπαι-δευτικών και παρόλο τις όποιες αδυνα-μίες είχε και έχει η παρέμβασή μας,έχουμε καταφέρει να στήσουμε σχέσειςεμπιστοσύνης με τους εργαζόμενους,πράγμα που γίνεται φανερό και από τηστάση τους απέναντι μας τόσο στιςσυνελεύσεις, τα συντονιστικά και τιςπαρεμβάσεις όσο και από τη στάσητους στην εκδήλωση που την αγκάλια-σαν και την στήριξαν σαν να ήταν δικιάτους. Ακόμα πιστεύουμε πως έχουμεκαταφέρει να μπολιάσουμε τις απόψειςκαι τις ιδέες μας στο μαχητικό πνεύματων εργαζομένων, κάτι που αντανα-

κλάται στα συνθήματα στις πορείες καιστις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικώνστα συντονιστικά.

Η συνέλευση της ΕΛΜΕ Λάρισας στις4/9 αποφάσισε πενθήμερες κυλιόμενεςαπεργίες από τις 16 Σεπτεμβρίου, μεπεριφρούρηση των κινητοποιήσεων.Πρόταση που υπερψηφίστηκε τελικάλαμβάνοντας 360 ψήφους, έναντι τηςπρότασης που κατέθεσαν ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚκαι ΠΑΜΕ για 48ωρη απεργία στις 18-19/9, η οποία έλαβε 16 ψήφους. Στοπλαίσιο της ίδιας απόφασης, στις 12 και13 του μήνα τα σχολεία, θα γίνουν ενη-μερωτικές συνελεύσεις με τη συμμετοχήμαθητών και γονέων.

Αυτή είναι μια μάχη που έχουμεμπροστά μας και είναι κοινή πεποίθησηόλων μας πως πρέπει να την κερδίσουμεκόντρα σε λογικές ηττοπάθειας και απο-χώρησης από το μετερίζι του αγώνα.

Λάρισα

ΝΕΟΛΑΙΑ14 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Για μία ακόμη χρονιά, πριν καλά

καλά τελειώσει το καλοκαίρι, η κυ-

βέρνηση βάλθηκε να τελειώσει το

έργο που ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια.

Να διαλύσει το δημόσιο και δωρεάν πανε-

πιστήμιο και να χτυπήσει το δικαίωμα των

λαϊκών στρωμάτων στις σπουδές. Ταυτό-

χρονα και σε συνδυασμό με αυτό, χτυπάει

και το δικαίωμα στη δουλειά των εργαζο-

μένων στα πανεπιστήμια. Ειδικά για το

ΑΠΘ, αυτό δεν είναι καθόλου καινούριο,

αφού πολλοί εργαζόμενοι αναγκάζονται

εδώ και δεκαετίες να δουλεύουν με εργο-

λαβίες. Πέρυσι, πολλοί από αυτούς απο-

λύθηκαν και οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν

να δουλεύουν με μειωμένα ωράρια και για

400 ευρώ.

Φέτος ήρθε η σειρά του μόνιμου, διοι-

κητικού προσωπικού. Το υπουργείο ζη-

τάει οι μισοί περίπου εργαζόμενοι, επί

συνόλου 700, να βγουν στην εφεδρεία,

πράγμα που, όπως γνωρίζουν καλά οι ερ-

γαζόμενοι, σημαίνει απόλυση. Αυτή τη

φορά, όμως, η επίθεση του συστήματος

είναι συνολική και δεν αγγίζει μόνο το

ΑΠΘ. Αυτό θα συμβεί σε όλα τα Ιδρύματα

της χώρας, με πρόφαση το περυσινό νομο-

σχέδιο για τις συγχωνεύσεις, το περιβόητο

"Σχέδιο Αθηνά". Πλέον το υπουργείο δεν

αναγνωρίζει τις ανάγκες των Ιδρυμάτων

σε προσωπικό, καθώς πολλά Τμήματα

συγχωνεύτηκαν ή πλέον ανήκουν σε Σχο-

λές, από εκεί που ήταν ανεξάρτητα. Έτσι,

με «αυθαίρετο» τρόπο, όρισαν τις ανάγκες

των Ιδρυμάτων και θέλουν να πετάξουν

έξω όσους εργαζόμενους θεωρούν ότι πε-

ρισσεύουν.

Η επιλογή μάλλον δεν έγινε όμως και

τόσο «αυθαίρετα», γιατί, όπως γνωρίζουμε

ήδη, θα υπάρξουν νέες συγχωνεύσεις σχο-

λών. Μ' αυτόν τον τρόπο, η κυβέρνηση κα-

ταφέρνει να χτυπήσει και στα 2 μέτωπα,

από τη μία τους φοιτητές, με το κλείσιμο

σχολών, την υποστελέχωση των υπηρε-

σιών κτλ, και από την άλλη τους εργαζό-

μενους.

Ήδη όμως οι εργαζόμενοι, παρά το

μούδιασμα και το κλίμα ηττοπάθειας που

κυριαρχεί, έχουν δείξει διάθεση να αγωνι-

στούν, με μαζικές συνελεύσεις και απερ-

γιακές κινητοποιήσεις που αποφάσισαν.

Τα μέτωπα όμως στο ΑΠΘ δεν τελει-

ώνουν εκεί. Η λέσχη του ΑΠΘ, που εδώ

και χρόνια έχει μεθοδευμένα υποβαθμι-

στεί, είναι έτοιμη να ιδιωτικοποιηθεί. Ήδη

το Διοικητικό της Συμβούλιο, στο οποίο

προεδρεύει ο αντιπρύτανης, έχει πάρει

αυτήν την απόφαση και μένει να επικυ-

ρωθεί και από τη διοίκηση, πράγμα που

είναι θέμα χρόνου. Η λέσχη του ΑΠΘ είναι

από τις λίγες λέσχες στην Ελλάδα που δεν

χρειάζονται επί της ουσίας προαπαιτού-

μενα για να σιτιστεί κάποιος, εξυπηρετεί

χιλιάδες φοιτητές και παρέχει δωρεάν φα-

γητό σε όλους. Ειδικά σε αυτή τη συγκυ-

ρία, με την οικονομική κρίση, οι φοιτητές

που σιτίζονται στη λέσχη έχουν αυξηθεί

πολύ. Αυτό που θέλει η κυβέρνηση είναι

να απαλλαγεί από αυτό το έξοδο και να

αποθαρρύνει χιλιάδες φοιτητές να σπου-

δάσουν, αυξάνοντας το κόστος φοίτησης

και κατεδαφίζοντας κάθε κεκτημένο.

Στην ίδια κατεύθυνση, προωθείται με

τη βοήθεια της Πρυτανείας η επιβολή ενοι-

κίου στις φοιτητικές εστίες. Ήδη από πέ-

ρυσι ο αριθμός του προσωπικού των

εστιών του ΑΠΘ έχει μειωθεί δραματικά.

Τόσο, που η λειτουργία τους δεν μπορεί να

διασφαλιστεί. Μέχρι τώρα δεν έχει ξεκι-

νήσει η λειτουργία της λέσχης των εστιών,

ενώ έχουμε και το περσινό προηγούμενο,

της επιβολής ενοικίου στις εστίες της Κα-

λαμαριάς, που ανήκουν στο ΠΑΜΑΚ.

Αυτή τη χρονιά, η επίθεση της κυβέρ-

νησης στους φοιτητές αναμένεται να είναι

σφοδρή, όπως και σε ολόκληρο το λαό.

Έχουμε ήδη τα πρώτα δείγματα στο ΑΠΘ,

έχουμε τη διαρκή αμφισβήτηση του Ασύ-

λου στην Αθήνα, το χτύπημα στεκιών

κ.λπ. Ταυτόχρονα, η φασιστικοποίηση και

η καταστολή προχωρούν, οι αγώνες ποινι-

κοποιούνται και πλέον μιλάμε για το ξε-

θεμελίωμα της δωρεάν υγείας, για

απολύσεις στο Δημόσιο και όλα αυτά να

μην έχουν τέλος. Η αμφισβήτηση του δι-

καιώματος στις σπουδές θα τεθεί άμεσα

στο τραπέζι. Πολλοί φοιτητές θα οδηγη-

θούν στην παραίτηση από τις σπουδές

τους, άλλοι θα πεταχτούν βίαια έξω και

όλοι θα δεχτούν σοβαρά πλήγματα στις

κατακτήσεις και τους όρους σπουδών

τους.

Μπροστά σε αυτό, πρέπει να απαντή-

σει το φοιτητικό κίνημα. Να βρεθούν οι

φοιτητές στις Γενικές τους Συνελεύσεις, να

συζητήσουν, να πάρουν την κατάσταση

στα χέρια τους κόντρα στην ηττοπάθεια

και να παλέψουν για το δικαίωμά τους να

σπουδάσουν. Να κατανοήσουν ότι για όλη

αυτή την κατάσταση είναι υπεύθυνη η κυ-

βέρνηση, το σύστημα και οι ιμπεριαλιστές

που ληστεύουν τη χώρα. Να παλέψουν

μαζί με τους εργαζόμενους, τους φυσικούς

τους συμμάχους ενάντια σε αυτή την πο-

λιτική συνολικά. Να οργανωθούν και να

έρθουν σε επαφή με τους εργαζόμενους

των πανεπιστημίων για να δώσουν από

κοινού τον αγώνα και μετά με όλα τα αγω-

νιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, να ενω-

θούν σε ένα μεγάλο ποτάμι αντίστασης.

Να αφήσουν, τέλος, στην άκρη το καθη-

γητικό κατεστημένο και την Πρυτανεία,

που όλα αυτά τα χρόνια έχει σταθεί απέ-

ναντι και εφαρμόζει απαρέγκλιτα όλες τις

αποφάσεις της κυβέρνησης, παρά τις αγω-

νιστικές τους κορόνες.

Όλα τα μέτωπα ανοιχτά στο ΑΠΘ Η επίθεση στα δικαιώματα φοιτητών, εργαζομένων προχωράει

Σε άλλη μία καταπάτηση του ασύλουπροχώρησε η αστυνομία την Τετάρτη21/8. Αυτή τη φορά σειρά είχε ο χώρος

του κάτω Πολυτεχνείου. Φαίνεται πως μετάτην εισβολή στο «παράρτημα» της Πάτρας, τοσύστημα έχει βάλει πλώρη για να κλείσειόλους τους ανοιχτούς λογαριασμούς του,όπως ακούσαμε δια στόματος Δένδια, με το κί-νημα και τους χώρους-σύμβολα του αγώνααπό το 1974 και μετά.

Έτσι, είδαμε να εισβάλουν στο ιστορικό Πο-λυτεχνείο όλων των ειδών οι αστυνομικές δυ-νάμεις, κάνοντάς το φύλλο και φτερό καιπροχωρώντας σε 4 προσαγωγές. Τα ευρή-ματα, αν και μοιάζουν αστεία για να δικαιολο-γήσουν (έστω και με τη δική τους λογική) μίατέτοιας έκτασης επιχείρηση, δεν άργησαν ναπαρουσιαστούν από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕσαν σύνεργα τρομοκρατίας και ο ιστορικόςχώρος σαν άντρο τρομοκρατών. Είναι ξεκά-θαρο πως το σύστημα, στην προσπάθεια τουνα τρομοκρατήσει το λαό και τους αγωνιστές,θα επιστρατεύσει κάθε είδους προβοκάτσιακαι κατασταλτικό μέτρο για να στοχοποιήσειτο λαϊκό κίνημα και τις δημοκρατικές ελευθε-ρίες. Στο ίδιο μοτίβο, εξάλλου, κινείται και ηείδηση για την εύρεση βομβών μολότοφ στονχώρο του ΑΠΘ, εν μέσω καλοκαιριού που όλοιξέρουν πως οι σχολές είναι κλειστές. Στηνπροσπάθειά τους αυτή, προφανώς βρίσκουνσυμπαραστάτες και το καθηγητικό κατεστη-μένο, πιστό κολαούζο του συστήματος, πουόταν δεν καλεί την αστυνομία εναντίων φοιτη-τών απλώς «νίπτει τας χείρας του» σαν άλλοςΠόντιος Πιλάτος.

Αυτή η εισβολή δεν είναι η πρώτη και σί-γουρα δεν θα είναι η τελευταία. Έρχεται ωςσυνέχεια πολλών καταπατήσεων του ασύλου,με πιο πρόσφατα τα γεγονότα στην Πάτρα μετην εισβολή στους χώρους 3 καταλήψεων, μετην εισβολή στο ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, στην κα-τάληψη Αντιβίωση στα Γιάννενα αλλά και την

εισβολή στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ λίγο πριν τοκαλοκαίρι και τις προσαγωγές δεκάδων φοι-τητών που βρισκόταν εκεί για παράσταση δια-μαρτυρίας. Μάλιστα, όπως φαίνεται εν όψειΔΕΘ, η αστυνομία ετοιμάζει και άλλες εισβο-λές σε πανεπιστημιακούς χώρους, σε μια δια-δικασία όξυνσης της καταστολής καιτρομοκράτησης του λαού. Μια διαδικασία πουεντάσσεται στην συνολικότερη φασιστικοποί-ηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής που προ-ωθείται ως στοιχείο της πολιτικής τουσυστήματος.

Μιας πολιτικής που στερεί από την λαό καιτην νεολαία ακόμα και τα πιο βασικά δικαιώ-ματα στο βωμό της κερδοφορίας των ξένωνκαι ντόπιων αφεντικών. Γιατί οι δημοκρατικέςελευθερίες δε χωράνε στο μέλλον που μαςετοιμάζουν. Ένα μέλλον χωρίς προοπτική γιατην πλειοψηφία της νεολαίας, που φοιτά στο«νέο σχολείο» του μνημονίου με επιστρατευ-μένους καθηγητές, συγχωνευμένα τμήματα καικαταργημένες ειδικότητες, που σπουδάζει στοπανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών που χτί-ζουν με τον νόμο πλαίσιο και τον σχέδιο«Αθηνά», που εργάζεται σε συνθήκες εργα-σιακού μεσαίωνα, που τη δολοφονούν καθη-μερινά με εξοστρακισμένες σφαίρες καιελέγχους εισιτηρίων σε τρόλεϊ όπως στο Περι-στέρι.

Ξέρει πολύ καλά το σύστημα πως το καζάνιβράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί όσο περισ-σότερο προχωράει η εφαρμογή της αντιλαϊκήςπολιτικής, όσο ο λαός γίνεται βορά στα νύχιατων ιμπεριαλιστών. Αυτές τις εκρήξεις οργήςκαι τη συγκρότηση αντιστάσεων προσπαθεί ναπρολάβει με την ένταση της τρομοκρατίας καιτης καταστολής. Αυτές ακριβώς τις διεργασίεςκαλούνται να στηρίξουν οι δυνάμεις του κινή-ματος στους κόλπους του λαού, υπερασπιζό-μενες τα κεκτημένα δικαιώματα και τιςδιαδικασίες του κινήματος απέναντι στην κρα-τική και παρακρατική καταστολή.

Για την εισβολή της αστυνομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ξημερώματα Πέμπτης 29/8, ισχυρές δυνάμεις καταστολής ει-σέβαλαν και εκκένωσαν την κατάληψη «Αντιβίωση» με το γνω-στό πρόσχημα της «αξιοποίησης» του κτηρίου. Μετά τηνεπιχείρηση, τρεις μετανάστες εγκλωβίστηκαν στο κτήριο το οποίοείχε σφραγιστεί. Μόλις έγινε αντιληπτό αυτό, έξω απ' το κτήριοτης κατάληψης μαζεύτηκαν συλλογικότητες του α/α χώρου καιοργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Μετά τον απεγ-κλωβισμό τους οι τρεις μετανάστες συνελήφθησαν και οδηγήθη-καν στο αστυνομικό μέγαρο. Οι συγκεντρωμένοι αλληλέγγυοι-περίπου 200- πραγματοποίησαν πορεία μέχρι το αστυνομικό μέ-γαρο και απαίτησαν την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέν-των. Το πρωί της Παρασκευής δικάστηκαν αυτόφωρα καιαθωώθηκαν.

Με βάση τα γεγονότα αυτά, συλλαλητήριο πραγματοποι-ήθηκε το απόγευμα από τη Νομαρχία, όπου συμμετείχαν περίπου300 άτομα. Στην πορεία συμμετείχαν συλλογικότητες του α/αχώρου, ΚΕΕΡΦΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παρέμβαση με μπλοκ και προκή-ρυξη έκαναν το ΚΚΕ(μ-λ) και οι Αγωνιστικές Κινήσεις, προσπα-θώντας να αναδείξουν τα αίτια της τρομοκρατίας και της κρατικήςκαταστολής που πάνε χέρι χέρι με τις πολιτικές του συστήματοςπου εξαθλιώνουν το λαό.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Χτύπημα της κατάληψης

«Αντιβίωση» και συλλαλητήριο

Το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε

σε νέες εξαγγελίες εν μέσω καλο-

καιριού για το νέο επαγγελματικό

και το γενικό λύκειο, οι οποίες μάλιστα θα

ισχύσουν για τα παιδιά που θα φοιτήσουν

στην Α’ Λυκείου το ακαδημαϊκό έτος

2013-2014. Οποιαδήποτε κριτική μπορεί

να ασκηθεί στα επιμέρους σημεία του νο-

μοσχεδίου ή στην τακτική που χρησιμο-

ποιεί το Υπουργείο για να το προωθήσει

και να το συνδέσει με νέους αριθμούς

«πλεονάζοντος» προσωπικού και καταρ-

γημένες ειδικότητες εκπαιδευτικών, η κρι-

τική αυτή έχει μικρή αξία, εάν δεν

συνδεθεί και δεν ειδωθεί ως σημαντικό

κομμάτι στο παζλ της υλοποίησης της βάρ-

βαρης αντιλαϊκής πολιτικής και της επίθε-

σης στην εκπαίδευση.

Με δυο λόγια το νέο τεχνικό και γε-

νικό λύκειο προωθεί με γοργούς ρυθμούς

την απομαζικοποίηση της δευτεροβάθ-

μιας εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα των μνη-

μονίων, στο πλαίσιο του βαθέματος της

ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, της διάλυσης

του παραγωγικού της ιστού και της πα-

ραρτημοποίησης της, τα παιδιά του λαού

δεν χρειάζεται να μαθαίνουν γράμματα,

πολύ περισσότερο δεν χρειάζεται να

σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο. Το κεφά-

λαιο και οι κυβερνήσεις που το υπηρε-

τούν θέλουν ένα φθηνό, ευέλικτο

εργατικό δυναμικό των 300 και 400 ευρώ,

της ανασφάλειας και της επισφάλειας,

που θα καταφύγει σε μεγάλο ποσοστό

στα σκλαβοπάζαρα των ιμπεριαλιστικών

κέντρων της Δύσης. Ακριβώς όπως παλιά

και μάλιστα με χειρότερους όρους καθώς

το πάλαι ποτέ κράτος πρόνοιας καταρ-

ρέει παγκόσμια.

Έχοντας αυτό ως αναμφισβήτητο δε-

δομένο ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις

σειρήνες του συστήματος και στα ΜΜΕ

που θα σπεύσουν να μιλήσουν για εξορ-

θολογισμό στη δημόσια εκπαίδευση, για

νέες ειδικότητες στο επαγγελματικό λύ-

κειο που ανταποκρίνονται στα «επαγ-

γέλματα αιχμής» -την ίδια στιγμή που

καταργούν τον τομέα της πληροφορικής-

, για αποδέσμευση του γενικού λυκείου

από το σύστημα πρόσβασης στην τριτο-

βάθμια εκπαίδευση! (Αυτό το τελευταίο

ειδικά προκαλεί στην καλύτερη περί-

πτωση μειδίαμα!). Ας μην παρασυρθούν

όμως και οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί,

τους οποίους έχουν συνηθίσει στη λογική

του εφησυχασμού οι εργατοπατέρες των

κυρίαρχων παρατάξεων, και ας μην τρί-

ψουν τα χέρια τους οι φυσικοί, οι μαθη-

ματικοί άντε και οι φιλόλογοι ή ας μην

πουν ευτυχώς οι καθηγητές των γερμανι-

κών και των γαλλικών ή οι θεολόγοι

γιατί παραμένουν –προς το παρόν πάντα-

στο γενικό λύκειο. Αλλά όλοι μαζί ας

αναρωτηθούν σε ποιους μαθητές θα κά-

νουν μάθημα, με ποιες εργασιακές συνθή-

κες, με τι μισθό και μέσα σε ποιο δημόσιο

δωρεάν σχολείο.

Κι αν θέλει να τεκμηριώσει κανείς την

πολιτική εκτίμηση ότι προωθείται η αύ-

ξηση της σχολικής διαρροής από το γενικό

λύκειο αλλά και από το τεχνικό και η

στροφή στην κατάρτιση και τη μαθητεία,

τη φθηνή δηλαδή εργασία και μάλιστα

ανηλίκων, δεν έχει παρά να σταθεί και να

σχολιάσει τα εξής σημεία του νομοσχε-

δίου.

Για το νέο γενικό λύκειο1) Καταρχάς και στις τρεις τάξεις του

Λυκείου το 50% των θεμάτων των προ-

αγωγικών και των απολυτηρίων εξετά-

σεων θα προέρχεται από τράπεζα θεμάτων

–άρα αυξάνει κατά πολύ ο βαθμός δυσκο-

λίας- και επιπλέον θα μετράει για την ει-

σαγωγή στο Πανεπιστήμιο ο μέσος όρος

των τριών τάξεων του Λυκείου και μάλι-

στα θα προσαρμόζεται προς τα κάτω φυ-

σικά –όπως αποδεικνύει η σχολική

εμπειρία- προς το μέσο όρο των πανελλα-

δικά εξεταζόμενων μαθημάτων. Επομένως

το Λύκειο μετατρέπεται καταρχήν σε χώρο

βαθμοθηρίας.

2) Στη Γ’ Λυκείου αυξάνονται οι ώρες

κατεύθυνσης από 12 σε 20 με μείωση του

αριθμού των μαθημάτων. Αυτό αυτόματα

σημαίνει εξαιρετικά μεγάλο άνοιγμα στο

εύρος της εξεταζόμενης ύλης. Ας σκε-

φτούμε φέτος τα θέματα των πανελλαδι-

κών σε βασικά μαθήματα όπως τα

μαθηματικά και ίσως και τα αρχαία και

πόσο αποθαρρυντικά αλλά και καταλυ-

τικά αυτό λειτούργησε στην ψυχολογία

των υποψηφίων. Και μάλιστα όταν το

Υπουργείο της Αναξιοπιστίας επιστρά-

τευσε έναν κλάδο 85.000 εργαζομένων στο

όνομα της διασφάλισης της ψυχικής υγείας

των μαθητών, προκειμένου να μην ξεκινή-

σει ένας απεργιακός αγώνας ο οποίος θα

μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγαλειώδη.

Κατά συνέπεια η μείωση του αριθμού

των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημά-

των από 6 σε 4 κάθε άλλο δεν λειτουργεί

υπέρ των μαθητών. Αντίθετα θα είναι

πολύ πιο δύσκολα, γιατί θα εξετάζονται

σε πολύ μεγαλύτερη ύλη και το κυριότερο

περιορίζεται το εύρος των σχολών και των

πανεπιστημιακών τμημάτων που τα παι-

διά θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν.

Για παράδειγμα τα παιδιά που θα δηλώ-

σουν τις επιστήμες υγείας δεν θα μπορούν

να δηλώσουν πολυτεχνείο ή φυσικομαθη-

ματική σχολή. Ή όσοι δηλώσουν ανθρω-

πιστικές σπουδές δεν θα μπορούν να

δηλώσουν κοινωνικές επιστήμες ή παιδα-

γωγικά τμήματα. Το πιο κραυγαλέο εάν

θέλεις να γίνεις δάσκαλος ή νηπιαγωγός

δεν θα μπορείς να δηλώσεις άλλες σχολές.

Άρα προωθείται η λογική όχι του ότι δίνω

πανελλαδικές και κάπου μπορεί να πε-

ράσω, να πάρω «ένα βραχιόλι» στο χέρι

όπως έλεγαν οι παλιοί για το πτυχίο, αλλά

ότι θα πρέπει να περάσω τον κυκεώνα των

Πανελλαδικών και αν πιάσω κάποιες από

τις λίγες σχολές που θα μπορώ να επιλέξω.

Ποια παιδιά θα κάνουν αυτή την επιλογή,

ποιοι από τους μαθητές που έχουν άνερ-

γους γονείς ή εργάζονται οι ίδιοι; Και

αυτό φυσικά θα επιφέρει κλείσιμο και

άλλων πανεπιστημιακών τμημάτων καθώς

θα μειώνεται ολοένα η ζήτησή τους.

3) Η έννοια του ενδοσχολικού απολυτη-

ρίου που ευνοούσε υποτίθεται τους αδύνα-

μους μαθητές καταργείται, καθώς όλοι θα

παίρνουν πρώτα το απολυτήριο με το 50%

των θεμάτων από τράπεζα, και μετά όσοι

θέλουν θα προσέρχονται στις πανελλαδικές

εξετάσεις. Ακόμα και η εξαγγελία ότι θα δη-

μιουργηθεί σώμα επιλεγμένων βαθμολογη-

τών αναδεικνύει ότι ως πολιτικός

σχεδιασμός τουλάχιστον –γιατί δεν ξέρουμε

εάν οι πολιτικές συνθήκες και η συγκρότηση

του λαϊκού και του νεολαιϊστικού κινήμα-

τος, θα επιτρέψουν την υλοποίησή τους-

υπάρχει η βούληση οι πανελλαδικές εξετά-

σεις να εξελιχθούν σε έναν μηχανισμό που

θα αφορά λίγους και εκλεκτούς.

4) Η απομαζικοποίηση του γενικού λυ-

κείου θα ξεκινά από την Α΄Λυκείου καθώς

φαίνεται ότι δεν θα υπάρχει η δυνατότητα

ένα παιδί να τελειώνει την Α΄ λυκείου στο

γενικό και να πηγαίνει στη Β΄ τάξη του

Επαγγελματικού, καθώς η ειδικότητα στο

νέο Επαγγελματικό θα δίνεται από την

Α΄Λυκείου.

Για το νέο

Επαγγελματικό Λύκειο1) Στο επαγγελματικό Λύκειο λοιπόν

φαίνεται ότι και αυτό θα απομαζικοποι-

ηθεί σε μικρότερο ίσως βαθμό. Καταρχάς

μετά την κατάργηση των τομέων Πρό-

νοιας και Γραφιστικών τεχνών, καταργεί-

ται ο τομέας της Πληροφορικής και

συνακόλουθα πολλές ειδικότητες των

ΕΠΑΣ. Οι νέοι τομείς που απομένουν συ-

νάδουν με ορισμένα ΤΕΙ, όπως δομικών

έργων, ηλεκτρονικής, διατροφής, και το

κυριότερο εισάγεται η μαθητεία με ό,τι

αυτό σημαίνει και άρα η φθηνή και ευέλι-

κτη εργασία.

2) Κομβικό σημείο αποτελεί η «δυνατό-

τητα» ένα παιδί να στραφεί στην κατάρ-

τιση, στα μεταγυμνασιακά ΙΕΚ. Αυτό

κυρίως αποδεικνύει αυτό που ειπώθηκε

στην αρχή, ότι δηλαδή ζητούμενο για το

σύστημα είναι τα παιδιά δεν χρειάζεται να

τελειώνουν το σχολείο. Συνεπώς τα «νέα»

Λύκεια συμπυκνώνουν τη βάρβαρη επί-

θεση στην εκπαίδευση με το χτύπημα του

μορφωτικού δικαιώματος των παιδιών, με

την ένταση των ταξικών φραγμών και με

το χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις των

εκπαιδευτικών και κυρίως το χτύπημα στη

σταθερή και μόνιμη δουλειά.

Τη στιγμή που το Υπουργείο ζητά από

τους Διευθυντές Εκπαίδευσης με βάση τα

καινούρια ωρολόγια προγράμματα του

Γυμνασίου και της Α΄ Λυκείου, νέους «πλε-

ονάζοντες» εκπαιδευτικούς ως βορά στη

βουλιμία της Τρόικα και ως δεξαμενή νέων

απολύσεων, με γνώμονα το ωρολόγιο του

νέου λυκείου πιθανόν να χρειαστούν

προσλήψεις οι οποίες όμως θα είναι ωρο-

μισθία, δηλαδή μοίρασμα της φτώχειας

και δουλειά χωρίς δικαιώματα.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι εκ-

παιδευτικοί αλλά και η νεολαία και οι οι-

κογένειες τους οφείλουν να απεμπολήσουν

τα ιδεολογήματα που τόσα χρόνια δου-

λεύτηκαν και εμπεδώθηκαν ότι δεν είναι

όλοι για τα γράμματα και ότι δεν χρειάζε-

ται όλοι να σπουδάσουν. Πρέπει να απορ-

ρίψουν τον ελιτισμό ιδεολογιών ακόμη και

της Αριστεράς ότι δεν είναι όλοι για το

Λύκειο και το Πανεπιστήμιο και να αγω-

νιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για να

υπερασπιστούν το δικαίωμα της νεολαίας

στην εκπαίδευση, για να αποτρέψουν την

αμορφωσιά του λαού μας. Γιατί αν θέ-

λουμε να είμαστε δάσκαλοι, σήμερα πρέ-

πει να δίνουμε μαθήματα αντίστασης,

διεκδίκησης, πάλης και αγώνα για την

ελευθερία, για να σπάσουμε το κλίμα του

φόβου και της υποταγής, για να διαμορ-

φώσουμε -και να διαμορφωθούμε- μέσα σε

συνθήκες δράσης και κινήματος εκείνα τα

ιστορικά και πολιτικά υποκείμενα που θα

προετοιμάζουν δυναμικά τη συνολική

αναμέτρηση, τη σύγκρουση και την ανα-

τροπή. Αυτή είναι η μέγιστη «μορφωτική»

ανάγκη η δική μας, των εγαζομένων και

της νεολαίας στο σήμερα.

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Της ΦΑΝΗΣ ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ

Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Για το «νέο» γενικό λύκειο που μας γυρνάει πολλές δεκαετίες πίσω

Μαθητικό κίνημα

Μπροστά σε νέες απαιτήσεις

Με τον φετινό αγιασμό οι μαθητές θα βρεθούν μπροστά σε μια γενικευμένηεπίθεση στα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Έχουμε τη γνώμη ότι, από τηνπρώτη κιόλας μέρα, στα σχολεία θα πρέπει να ανοίξει μια μεγάλη συζή-

τηση ανάμεσα στους μαθητές σχετικά με το νέο νομοσχέδιο και το νέο σχολείο,αλλά και σχετικά με τον τρόπο απάντησης και κινητοποίησης του μαθητικού κι-νήματος. Τα μαθητικά συμβούλια, ως ανεξάρτητα όργανα, θα πρέπει να λειτουρ-γήσουν και να καλέσουν σε συνελεύσεις, είτε οι εκπαιδευτικοί προχωρήσουν σεαπεργιακές κινητοποιήσεις είτε όχι.

Οι απαντήσεις απέναντι σε αυτήν την επίθεση δεν είναι καθόλου εύκολες. Απότη μία πλευρά, το νομοσχέδιο για το νέο σχολείο αφορά συνολικά την κοινωνίακαι όχι τους μαθητές αποκλειστικά. Γιατί το εάν ή όχι η νεολαία στη μεγάλη τηςπλειοψηφία μπορεί να τελειώνει το σχολείο είναι ένα ζήτημα που αφορά όλο τολαό. Αφορά τις οικογένειες που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα μέσα στον ορυ-μαγδό της φτώχειας και της ανεργίας, τους εκπαιδευτικούς που η ίδια επίθεσητους φέρνει αντιμέτωπους με τις απολύσεις, τους φοιτητές που σπουδάζουν στοναστερισμό του νόμου-πλαίσιο και του σχεδίου «Αθηνά».

Από την άλλη πλευρά, απέναντι στην αδυναμία της Αριστεράς να βάλει πλάτηστην ανασυγκρότηση του κινήματος και της μόνιμης και ουσιαστικής παρουσίαςτου στο πολιτικό σκηνικό, ως καθοριστικός παράγοντας των εξελίξεων, το σύ-στημα κερδίζει πόντους στο ιδεολογικό ντύσιμο της επίθεσής του και τη συκο-φάντηση των αγώνων.

Το μαθητικό κίνημα βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη να ξεπεράσει τις αγκυ-λώσεις που εγγενώς έχει και την παράλυση στην οποία το έχουν υποχρεώσει οι δυ-νάμεις του συστήματος. Έχει να παίξει καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση τουπανεκπαιδευτικού μετώπου αντίστασης στην επίθεση.

Το παρελθόν έχει δείξει ότι και για τους μαθητές ο πολιτικός χρόνος μπορεί νακυλήσει πολύ γρήγορα. Και να δημιουργήσει εκείνους τους όρους που θα βγά-λουν στο προσκήνιο το μαθητικό κίνημα ως ένα από τα πιο ζωντανά κομμάτια τουλαϊκού κινήματος.

Ας ανοίξει λοιπόν η πολιτική συζήτηση στα σχολεία!

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Οαυγουστιάτικος αγροτικός ξεσηκωμόςστην Κολομβία ήρθε να υπενθυμίσει πωςένας από τους πιστότερους σύμμαχους της

Ουάσιγκτον στη Λατινική Αμερική αντιμετωπίζειμια κλιμακούμενη κοινωνική αναταραχή, προοί-μιο πιθανώς και πολιτικών ανατροπών. Εκατο-ντάδες χιλιάδες καμπεσίνος από τα υψίπεδακήρυξαν απεργίες, έκαναν μαχητικές διαδηλώ-σεις και έστησαν μπλόκα στου εθνικούς δρόμουςδιαμαρτυρόμενοι για τη συνεχή πτώση των τιμώντων αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων,αποτέλεσμα των εμπορικών συμφωνιών τηςχώρας με τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οικινητοποιήσεις με αρχικό επίκεντρο τις επαρχίεςBoyaca και Cundinamara και γύρω από την Μπο-γκοτά επεκτάθηκαν γρήγορα στον νότο στα σύνο-ρα με τον Ισημερινό και στα μεγάλα αστικά

κέντρα του Μεντεγίν και του Κάλι. Η Κολομβίατων σαράντα πέντε και πλέον εκατομμυρίωνκατοίκων έχει ένα μεγάλο αγροτικό πληθυσμόπου όμως αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα επι-βίωσης. Έτσι αναγκάζεται να εγκαταλείπει μαζικάτην ύπαιθρο συρρέοντας στις πόλεις. Πόλεις στιςοποίες αναπτύσσονται εκρηκτικές κοινωνικέςαντιθέσεις και προβλήματα.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση τουδεξιού προέδρου Σάντος έστειλε ενάντια στουςεξεγερμένους καμπεσίνος την αστυνομία, εξαπο-λύοντας ένα σκληρό κύμα καταστολής και βίας,φαινόμενο συνηθισμένο στην ιστορία της χώρας.Αποτέλεσμα, εκατοντάδες σοβαρά τραυματίες,πολλές συλλήψεις συνδικαλιστών και κακοποιή-σεις αγροτών και νέων που έτρεξαν για να τους

συμπαρασταθούν. Παρ’ όλα αυτά η αναταραχήσυνεχίζεται και αρκετοί παρατηρητές των εξελί-ξεων στην Κολομβία στοιχηματίζουν πως αυτάαποτελούν προμήνυμα ισχυρών κοινωνικών ανα-μετρήσεων. Ίσως και για αυτό το καθεστώς τηςΜπογκοτά επείγεται να προχωρήσει τις συνομι-λίες για αφοπλισμό των αριστερών ανταρτών,κρατώντας στο ένα χέρι το μαστίγιο και στο άλλοτο καρότο της πολιτικής ενσωμάτωσης. Σε αυτήντην κατεύθυνση και η πρόσφατη απόφαση τουΣυνταγματικού Δικαστηρίου που επεδίωξε οΣάντος. Αν και οι εξελίξεις μπορεί να πάρουνολότελα διαφορετική τροχιά μιας και οισυγκρούσεις με τον στρατό συνεχίζονται και ηκοινωνική δυσαρέσκεια ξαναενισχύει ριζοσπα-στικές τάσεις στα φτωχά λαϊκά στρώματα στιςπόλεις και στην ύπαιθρο.

Οι καμπεσίνος στους δρόμους

Να μιλήσουν οι λαοί: Κάτω η αμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση

Έξω οι ιμπεριαλιστές από την περιοχή

Βρισκόμαστε πια στην

τελική ευθεία εκδήλωσης

της άμεσης ιμπεριαλιστι-

κής επέμβασης στη Συρία, που

θα σκορπίσει τον όλεθρο σ’ ολό-

κληρη την περιοχή. Όπως όλα

δείχνουν, το να «κάνει πίσω» ο

αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει

πολύ περισσότερο κόστος πια

από το να επιδιώξει τον πόλεμο.

Πηγαίνοντας στην «αρχή» αυτής

της επικίνδυνης κλιμάκωσης, η

θηριωδία της 21ης Αυγούστου

προκάλεσε μια σημαντική επι-

τάχυνση της ιμπεριαλιστικής

παρέμβασης στη Συρία, αναδει-

κνύοντας παράλληλα ανάγλυφα

τις σοβαρές αμφιθυμίες του αμε-

ρικανικού ιμπεριαλισμού που

έτσι κι αλλιώς υπήρχαν από

πριν.

Ξεκινώντας από τη θηριωδία

των εκατοντάδων δολοφονημέ-

νων αμάχων και χωρίς να έχουμε

καμιά διάθεση να κάνουμε τους

Πουαρό, δεν μπορούμε να μην

παρατηρήσουμε πως είναι πολύ

ισχνές και αστήρικτες εκείνες οι

θεωρήσεις που προσπαθούν να

τη χρεώσουν –δήθεν με λογικούς

συλλογισμούς- στο καθεστώς

Άσαντ. Όχι γιατί είναι φιλολαϊ-

κό, αλλά διότι δεν είχε κανέναν

πολιτικό λόγο να προβεί σε μια

τέτοια κίνηση. Όταν συνέβη η

θηριωδία, διανύαμε μια περίοδο

που το καθεστώς Άσαντ είχε

καταφέρει σημαντικά πλήγματα

στις θέσεις των αντικαθεστωτι-

κών. Με βάση αυτό πριμοδοτού-

σε τη σύγκληση της Γενεύης 2,

της διάσκεψης για το συριακό

ζήτημα, στην οποία θα προσέρ-

χονταν –εάν πραγματοποιού-

νταν- με εμφανή την υπεροχή

του στη συριακή επικράτεια.

Παράλληλα γνώριζε την «κόκκι-

νη γραμμή» που είχε τεθεί από

τις ΗΠΑ όσον αφορά τα χημικά

όπλα. Αν λοιπόν εξακολουθεί να

ισχύει η ρήση του Κλαούζεβιτς

ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχιση

της πολιτικής με άλλα μέσα», το

καθεστώς Άσαντ ήταν ο πρώτος

που πρέπει να αποκλειστεί από

την ιστορία αυτή.

Αντίθετα, από την άλλη

πλευρά υπήρχαν δυνάμεις όπως

π.χ. το Κατάρ ή η Σαουδική

Αραβία που εδώ και καιρό πίε-

ζαν για μια πιο αποφασιστική

στάση από μεριάς των ΗΠΑ,

ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει

(θα δούμε και παρακάτω) ότι

και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ

υπάρχουν τάσεις που θα μπο-

ρούσαν να υποβοηθήσουν ή να

αφήσουν να εκδηλωθεί μια

τέτοια θηριωδία.

Από τη στιγμή που υπήρξε

λοιπόν το γεγονός της 21ης

Αυγούστου, υπήρξε μια πρωτό-

γνωρη, για αυτά που έως τώρα

μας είχε συνηθίσει, αντιφατική

και αμφίθυμη συμπεριφορά του

αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Από τα «θα επέμβουμε αλλά

μόνο για τρεις μέρες», που βρί-

σκεται σε ευθεία αντίθεση με

οποιοδήποτε εγχειρίδιο πολέμου

(και με τη «λογική» των ιμπερια-

λιστών) και το οποίο ανοίγει νέα

και περισσότερα ζητήματα

χωρίς να δρομολογεί για τις

ΗΠΑ καμιά από τις επιδιώξεις

τους. Μέχρι τα ευτράπελα του

Ομπάμα, που στέλνει, ενώ δεν

απαιτείται από το αμερικανικό

σύνταγμα, την υπόθεση της

επέμβασης για συζήτηση και

απόφαση στο Κογκρέσο και από

την άλλη διαμηνύει στο Κογκρέ-

σο ότι ακόμα και αν αυτό λάβει

αρνητική απόφαση ο ίδιος θα

επιμείνει στην επέμβαση!

Αυτή η αντιφατική «συμπε-

ριφορά» δεν απηχεί παρά τους

αντιφατικούς όρους με τους

οποίους έχουν εμπλακεί οι ΗΠΑ

στην ιστορία. Όροι που «συνα-

ντιούνται» με τις δύο διαφορετι-

κές τάσεις του αμερικανικού

κεφαλαίου (συνοπτικά η αντι-

παράθεση στο εσωτερικό των

ΗΠΑ μπορεί να ειπωθεί με το

δίλημμα: ηγεμονία ή κυριαρχία).

Όσον αφορά τους όρους, από τη

μια η μεταφορά της αντιπαράθε-

σης στο στρατιωτικό πεδίο ανα-

δεικνύει την υπεροχή των ΗΠΑ

έναντι όλων των συμμάχων τους

(πράγμα που βοηθά τις ΗΠΑ

στο να τους πιέζει και αυτοί να

προσαρμόζονται) αλλά και των

εχθρών τους (με εξαίρεση τη

Ρωσία που και αυτή πάντως

συνεχίζει –παρά τις εντατικές

προσπάθειες της τελευταίας

δωδεκαετίας- να είναι πιο κάτω

από τις ΗΠΑ).

Πιο συγκεκριμένα, είναι

δεδομένο πως η αλλαγή καθε-

στώτος στη Συρία θα συνέβαλλε

σημαντικά στην αύξηση του

ελέγχου της Μέσης Ανατολής.

Επιπλέον θα στρίμωχνε σοβαρά

και το Ιράν και θα το ανάγκαζε

το λιγότερο σε μια προσεκτική

και «ρεαλιστική» (όπως το εννο-

ούν οι ΗΠΑ) στάση (και, το

περισσότερο, θα άνοιγε το

δρόμο για πιο ριζικές αλλαγές

στο εσωτερικό του). Συνολικά

θα έφερνε τον αμερικανικό

ιμπεριαλισμό να προωθεί την

περικύκλωση-αποδυνάμωση της

Ρωσίας από καλύτερες θέσεις.

Από την άλλη, οι ΗΠΑ γνωρί-

ζουν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα

τους φέρνει πρόσωπο με πρόσω-

πο με –αν όχι τις κόκκινες- τις

«πορτοκαλί» γραμμές του ρώσι-

κου ιμπεριαλισμού. Πράγμα που

σημαίνει πως η Ρωσία, αν και

δεν θέλει να έρθει σε μια μετωπι-

κή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ

(ούτε και οι ΗΠΑ το θέλουν-

διότι δεν το μπορούν) θα κάνει

ό,τι περνάει από το χέρι της για

να δυσκολέψει την αμερικανική

επέμβαση.

Το πρόσφατο γεγονός της

αποκάλυψης από τα ρώσικα

ραντάρ των δύο πυραύλων που

εκτοξεύθηκαν από το έδαφος

του Ισραήλ (σε κοινή αμερικα-

νοϊσραηλινή άσκηση, προετοι-

μασίας για την επέμβαση θα

λέγαμε εμείς) υπενθύμισε σε όλες4

Συρία: Τα αδιέξοδα και ο ανταγωνισμός φέρνουν επέμβαση και πόλεμο

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Νοσοκομείο Tu Du – Πόλη του Χο Τσι Μινχ

Το νοσοκομείο Tu Du, με διαφορετικά ονό-ματα, έχει μια ενενηντάχρονη ιστορία στηνμεγαλούπολη που παλιά την έλεγαν Σαϊ-

γκόν και έχει σήμερα το όνομα του «θείου Χο»,του ιστορικού ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνατων Βιετναμέζων. Ξεκίνησε σαν μαιευτήριο μεεκατό κρεβάτια στα 1923 και σταδιακά αναπτύ-χθηκε στα τελευταία χρόνια της γαλλικής κατοχήςστην Ινδοκίνα. Μετά την ανεξαρτησία έγινε ένασύγχρονο και εξειδικευμένο νοσοκομείο. Με χίλιακρεβάτια, πολλές κλινικές και εργαστήρια καιχίλια οκτακόσια άτομα ιατρικό και νοσηλευτικό

προσωπικό, το νοσοκομείο, που πήρε το σημερι-νό όνομα του το 2004, αποτελεί την κορυφαίαμαιευτική και γυναικολογική μονάδα της χώρας.Σε αυτήν έχουν εφαρμοστεί όλες οι σύγχρονεςτεχνικές στον τομέα της γονιμοποίησης και εξειδι-κευμένες χειρουργικές επεμβάσεις και σε νεογνά.Το Tu Du, όμως, δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τασυνηθισμένα ιατρικά προβλήματα ενός μεγάλουμαιευτηρίου. Δίνει μια ιδιαίτερα σκληρή και καθη-μερινή μάχη με το σκοτεινό παρελθόν της χώραςκαι των ανθρώπων της.

Σε μια από τις αίθουσές του, καλά κρυμμένηαπό αδιάκριτα μάτια, βρίσκεται μια μακάβριασυλλογή από εκατοντάδες μεγάλα γυάλινα βάζα,προσεκτικά τοποθετημένα από το έδαφος ως τηνοροφή. Σε αυτά διατηρούνται στην φορμόληέμβρυα και νεογνά, όλα με σπάνιες παραμορφώ-σεις και γενετικές ανωμαλίες. Ένας μεγάλος αριθ-μός από τέτοιες περιπτώσεις συγκεντρώθηκε απόένα βοηθό γιατρό από το 1966 και μετά, στα χρό-νια της κορύφωσης της αμερικάνικης επέμβασης,όταν το νοσοκομείο ελέγχονταν από το καθεστώς-μαριονέτα του Νότου. Στα κατοπινά χρόνια η συλ-λογή μεγάλωσε και συνεχίζει να αυξάνεται μεχαμηλότερους ρυθμούς. Αυτά στην αίθουσα τωννεκρών. Σε μια άλλη πτέρυγα, με το όμορφοόνομα «χωριό της ειρήνης», το Du Tu φιλοξενείτουλάχιστον εξήντα παιδιά που κατάφεραν ναγεννηθούν και να επιζήσουν αλλά έχουν πολύσοβαρά κινητικά προβλήματα και αναπηρίες.

Τόσο για τη συλλογή των νεκρών όσο και για τηναίθουσα των ζωντανών αναπήρων ο υπεύθυνοςείναι κοινός. Αποτελούν ένα μικρό δείγμα τωνεπιπτώσεων στους ανθρώπους, σε βάθος τουλά-χιστον δύο γενιών, του εκτεταμένου χημικούπολέμου που εξαπέλυσαν οι Αμερικανοί στοκεντρικό και νότιο Βιετνάμ για μια δεκαετία.

Από το 1962 μέχρι και το 1971 οι Αμερικανοίυλοποίησαν μια κολοσσιαία επιχείρηση με τηνκωδική ονομασία Hand Ranch, που στόχο είχε τηνκαταστροφή των δασών και της γεωργικής παρα-γωγής, έτσι ώστε να αποδυναμωθεί το αντάρτικο,

να δημιουργηθεί διατροφική ανεπάρ-κεια και να μετακινηθούν προς τιςπόλεις οι αγροτικοί πληθυσμοί. Μεαυτόν τον σκοπό ψέκασαν συστηματι-κά από τον αέρα άλλα και επίγεια μεεκατομμύρια γαλόνια παρασιτοκτό-νων, αποφυλλωτικών και άλλων φυτο-χημικών ουσιών τεράστιες εκτάσειςτης βιετναμέζικης ενδοχώρας. Υπολο-γίζεται πως το 20% των δασών στονΝότο ψεκάστηκαν τουλάχιστον μιαφορά, καταστράφηκαν περίπου 25εκατομμύρια στρέμματα και μολύνθη-καν βαριά τα εδάφη και το νερό μευψηλές συγκεντρώσεις διοξινών. Έρι-ξαν το λιγότερο 20 εκατομμύρια γαλό-νια με διάφορα μίγματα που είχαν τααθώα ονόματα από τα χρώματα τουουράνιου τόξου. Ο πορτοκαλί και ομπλε παράγοντας ήταν οι συνδυασμοίπου χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον.Πήραν το όνομα τους από το χρώμαπου είχαν τα βαρέλια που έρχονταναπό τις ΗΠΑ και αποτελούσαν όλη τηνπαραγωγή μιας δεκάδας περίπου χημι-κών εταιριών με επικεφαλής την Μον-σάντο και την Ντάου.

Εξ αιτίας αυτού του μαζικού χημι-κού πολέμου, τρία εκατομμύρια Βιετ-ναμέζοι επηρεάστηκαν άμεσα καιαρρώστησαν, τετρακόσιες χιλιάδεςάνθρωποι πέθαναν ή ακρωτηριάστη-καν και πεντακόσιες χιλιάδες παιδιάγεννήθηκαν με γενετικές ανωμαλίες.Μολύνθηκαν επίσης πολλοί αμερικάνοι

στρατιώτες, τα εδάφη των βάσεων στις οποίεςαποθηκεύονταν τα χημικά και ζωικοί πληθυσμοί.Σοβαρά προβλήματα στο περιβάλλον και σεανθρώπους κυρίως στρατιωτικούς έχουν κατα-γραφεί στην Νότια Κορέα και στην Οκινάουα στηνΙαπωνία, σταθμούς μεταφόρτωσης των θανατη-φόρων βαρελιών με τις πορτοκαλί ρίγες. Επίσηςστο Λάος και στην Καμπότζη όπου επεκτάθηκαν οιψεκασμοί. Μόλις τον περασμένο Ιούλη, νοτιοκο-ρεατικό δικαστήριο επιδίκασε αποζημιώσεις σεβάρος της Μονσάντο και της Ντάου Κέμικαλ καιστην παλιά αεροπορική βάση Καντένα στην Οκι-νάουα εργάτες που έσκαβαν βρήκαν θαμμέναβαρέλια με διοξίνες παραγωγής της Ντάου.

Οι αμερικάνικες κυβερνήσεις, ενώ δέχονταιπως υπήρξε χρήση χημικών, αρνούνται σταθεράνα τη συνδέσουν με τα προβλήματα υγείας πουαυτή προξένησε. Αρνούνται τα αιτήματα για απο-ζημιώσεις και μόλις πρόσφατα ανακοίνωσαν έναπεριορισμένο πρόγραμμα καθαρισμού τωνπαλιών βάσεων, καθαρά για προπαγανδιστικούςσκοπούς. Για το μαζικό αυτό έγκλημα διαρκείαςκατά ενός ολόκληρου λαού κανένας δεν τιμωρή-θηκε. Αντίθετα οι ένοχοι βάσει αμέτρητων πειστη-ρίων συνεχίζουν να γίνονται κατήγοροι και νααπειλούν με νέα μαζικά εγκλήματα κατά τηςανθρωπότητας.

Τον “Αθέατο Κόσμο” γράφει οΔημήτρης Παυλίδης

Συλλογή από βάζα, πειστήρια εγκλήματος

Αθέατος

Κόσμος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα αποκαλυπτικό οδοιπορικό στα χωριά τωνζωντανών-νεκρών στην αγγλική Ντέιλι Μέηλhttp://www.dailymail.co.uk/news/article-2401378/Agent-Orange-Vietnamese-children-suffering-effects-herbicide-sprayed-US-Army-40-years-ago.html

ΔΕΙΤΕ μια σειρά από φωτογραφίες από το μαιευτήριο DuTu http://www.demotix.com/news/1299101/agent-orange-children-tudu-hospital-ho-chi-minh-city

τις πλευρές τις δυνατότητες

της ρώσικης πολεμικής μηχα-

νής να επεμβαίνει χωρίς να

φαίνεται. Επιπλέον, ακόμα

και τώρα οι ΗΠΑ δεν είναι

καθόλου σίγουρες για την

επόμενη μέρα, όταν μάλιστα

την τελευταία περίοδο έχουν

ενισχυθεί στην πλευρά των

αντικαθεστωτικών, ειδικά

των ένοπλων στο εσωτερικό

της Συρίας, δυνάμεις προσκεί-

μενες στην Αλ Κάιντα. Τέλος,

μέσα στις δυσκολίες είναι και

το σημαντικό γεγονός πως

τέτοιου είδους κινήσεις απαι-

τούν τη σύμπηξη της ευρύτε-

ρης δυνατής συμμαχίας, πράγ-

μα που από την αρχή φαινό-

ταν δύσκολο. Η Γερμανία

μένει έξω, εκτιμώντας πως

στην ιστορία θα βρισκόταν

σαν φτωχός συγγενής. Ο

Καναδάς μέχρι στιγμής το ίδιο.

Η απόφαση του βρετανι-

κού κοινοβουλίου αποτέλεσε

έτσι ένα σημαντικό «άδεια-

σμα» του αμερικανικού ιμπε-

ριαλισμού. Το οποίο κατά τη

γνώμη μας αντανακλά τις

σημαντικές ενστάσεις που έχει

ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός

για το εγχείρημα και τα οφέλη

που ο ίδιος θα κερδίσει. Υπάρ-

χουν και τα ερωτηματικά της

αστικής τάξης για το τι κέρδι-

σε κάνοντας την «πρόθυμη»

σύμμαχο των ΗΠΑ. Αντανα-

κλά όμως και τα μηνύματα

που έχει πάρει η Αγγλία από

τη διαμάχη στο εσωτερικό των

ΗΠΑ. Ακόμα και αυτό το

Ισραήλ αυτή τη φορά δεν λει-

τούργησε σαν «βασιλικότερος

του βασιλέως» αλλά εξέφρασε

και αυτό την αμφιθυμία του.

Μένει η Γαλλία του… σοσιαλι-

στή Ολάντ (αυτού που θα

έφερνε και έναν άλλον αέρα

στην Ευρώπη… θυμάστε;) που

παίζοντας το χαρτί των κανα-

λιών επαφής που διατηρεί με

δυνάμεις στη Συρία (ήταν

αποικία της Γαλλίας) ευελπι-

στεί πως θα αναβαθμίσει τη

θέση της τόσο στην Ευρώπη

όσο και παγκόσμια.

Στο περιφερειακό πεδίο,

από τη μια πλευρά υπάρχουν

η Τουρκία, το Κατάρ και η

Σαουδική Αραβία που στηρί-

ζουν και επιδιώκουν την επέμ-

βαση των ΗΠΑ. Από την

άλλη, η Αίγυπτος ξεκαθάρισε

πως δεν θα συμμετάσχει, ο

Λίβανος δήλωσε κάθετα αντί-

θετος με μια επέμβαση, ενώ

και η Ιορδανία τουλάχιστον

στα λόγια (στην πράξη έχει

γίνει ορμητήριο των ΗΠΑ)

ζητάει λύση με… διάλογο.

Αυτή η κατάσταση έχει δια-

φοροποιήσει τη στάση του

Αραβικού Συνδέσμου, που δεν

δείχνει όπως πριν δύο μήνες

«άνετος» να βγάζει αποφάσεις

καταδίκης του Άσαντ και πρι-

μοδότησης μιας επέμβασης

των Δυτικών.

Στην άλλη πλευρά, το

καθεστώς Άσαντ προετοιμά-

ζεται για την επέμβαση και

δείχνει να έχει προχωρήσει

τον επιχειρησιακό σχεδιασμό

από κοινού με τη λιβανέζικη

Χεζμπολάχ (ένα μικρό δείγμα

της διάχυσης του συριακού

ζητήματος στην περιοχή). Η

Ρωσία, που πυκνώνει και

αυτή όπως και οι Δυτικοί τη

στρατιωτική της παρουσία

της στην Ανατολική Μεσό-

γειο, προσπαθεί με διπλωμα-

τικά μέσα να απονομιμοποιή-

σει την προωθούμενη επέμβα-

ση, έρχεται σε επαφή με τη

Μέρκελ και προσπαθεί να

οικοδομήσει μια κοινή γραμμή

αντίθεσης στη δυτική επέμβα-

ση με τη νέα ιρανική ηγεσία

(που σημειωτέον βοηθά με

κάθε τρόπο τη σύμμαχο

Συρία).

Ταυτόχρονα με τη στρα-

τιωτική της παρουσία, για να

ξαναγυρίσουμε στη Ρωσία,

αλλά και με τη βοήθεια που

δίνει στο συριακό στρατό,

κάνει ένα βήμα μπροστά σε

σχέση με άλλες παλιότερες

ανάλογες περιπτώσεις. Με την

έννοια πως προσπαθεί στο

παρασκήνιο να ενισχύσει την

αμυντική ικανότητα του

συριακού καθεστώτος και να

υποσκάψει τις επιχειρησιακές

δυνατότητες των δυτικών

επεμβατιστών.

Την ημέρα που γράφονται

αυτές οι γραμμές και παράλ-

ληλα με τις πυρετώδεις πολε-

μικές προετοιμασίες ξεκινά η

σύνοδος των G20 που πραγ-

ματοποιείται στην Αγία

Πετρούπολη (Λένινγκραντ)

και εκεί προβλέπεται να κλι-

μακωθεί το διπλωματικό

μπρα ντε φερ με πρωταγωνι-

στές τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Τη Δευτέρα στις 9 του

Σεπτέμβρη το Κογκρέσο θα

συζητήσει την απόφαση του

Ομπάμα για επέμβαση στη

Συρία. Η κλεψύδρα τελειώνει.

Ο αμερικάνικος ιμπεριαλι-

σμός ανοίγει ξανά την κρεα-

τομηχανή του πολέμου. Οι

λαοί της περιοχής πρέπει να

ξεσηκωθούν. Να αντιταχθούν

στην ιμπεριαλιστική επέμβα-

ση, να σταθούν αλληλέγγυοι

με το συριακό λαό. Να παλέ-

ψουν για το διώξιμο των

ιμπεριαλιστών και των θανα-

τηφόρων όπλων τους από την

περιοχή. Ο ελληνικός λαός

πρέπει να βγει στους δρό-

μους, να σηκώσει ξανά τη

σημαία της αντιιμπεριαλιστι-

κής πάλης. Να απαιτήσει την

απεμπλοκή της χώρας από

την επέμβαση και φυσικά να

σταματήσουν οι «διευκολύν-

σεις», δηλαδή εκδουλεύσεις,

της υποτελούς αστικής τάξης

προς τον αμερικανικό ιμπε-

ριαλισμό. Να απαιτήσει το

κλείσιμο και το διώξιμο των

βάσεων. Να αντιταχθεί στην

τυχοδιωκτική, αντιδραστική

και ταυτόχρονα κοντόθωρη

αμερικανόπνευστη «συμμα-

χία» με το Ισραήλ, που υπο-

σκάπτει (μαζί με το σύνολο

της πολιτικής του εξαρτημέ-

νου ελληνικού καπιταλισμού)

την ειρηνική συνύπαρξή μας

με τους άλλους λαούς στην

περιοχή και βάζει το λαό και

τη χώρα στο πεδίο των ιμπε-

ριαλιστικών αντιπαραθέσεων

και συγκρούσεων.

4

ΔΙΕΘΝΗ18 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Οστρατός στη φάση αυτή δείχνει

να κρατά τον έλεγχο της εσωτερι-

κής κατάστασης όχι μόνο με

ακραία μέσα και ενέργειες ενάντια στους

«Αδελφούς Μουσουλμάνους» (από την

ανατροπή του Μόρσι στις 3 του Ιούλη και

μέχρι σήμερα έχει ρεύσει αρκετό αίμα

στους δρόμους του Καΐρου και άλλων

μεγάλων πόλεων της Αιγύπτου), αλλά και

με τη φανερή στήριξη της Δύσης και ιδιαί-

τερα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών.

Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας από

την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι οι ΗΠΑ

είναι κατά της διακοπής αμερικανικής

στρατιωτικής βοήθειας στην Αίγυπτο.

«Είχαμε ισχυρές συνεργασίες με την Αίγυ-

πτο για πολλά χρόνια, ξεκινώντας με την

ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Ισραήλ και

Αιγύπτου για την οποία μεσολάβησαν οι

ΗΠΑ το 1979 και που τελικά απέτρεψε

το να ξεσπάσει ένας περιφερειακός πόλε-

μος στην περιοχή», δήλωσε. Και συνέχισε:

«Η Αίγυπτος είχε διαδραματίσει έναν

υπεύθυνο ρόλο σε αυτό, υπήρξε πολύ

υπεύθυνος εταίρος (...) δεν θα συμφωνούν

(οι ΗΠΑ) απαραίτητα με τις μορφές της

κυβέρνησης, τις δικτατορίες, αλλά… δεν

θα θέλαμε να δούμε τη διάλυση μιας

(μακροχρόνιας) σχέσης με μια μεγάλη,

σημαντική χώρα όπως η Αίγυπτος»!

Κατά συνέπεια, η κίνηση αποφυλάκι-

σης του Μουμπάρακ με το πρόσχημα της

επανεκδίκασης των κατηγοριών και η

ταυτόχρονη παραπομπή του Μόρσι και

άλλων 14 στελεχών της Μουσουλμανικής

Αδελφότητας με κατηγορίες για υποκίνη-

ση δολοφονίας διαδηλωτών κάθε άλλο

παρά σε συμβολικό επίπεδο κινείται.

Συνολικά η προσωρινή κυβέρνηση έχει

συλλάβει 75 ανώτερα μέλη της Μουσουλ-

μανικής Αδελφότητας. Σύμφωνα με την

ισχύουσα εκλογική νομοθεσία, πολλοί

από την ηγεσία της Αδελφότητας απο-

κλείονται από τη συμμετοχή στις εκλογές.

Παράλληλα η προσωρινή κυβέρνηση

της Αιγύπτου, που σχηματίστηκε από το

στρατό, σε μια προσπάθεια παραπέρα

νομιμοποίησης έδωσε στη δημοσιότητα

κατάλογο από 50 άτομα που θα πρέπει να

συντάξουν τροποποιήσεις στο σύνταγμα

της χώρας. Στη λεγόμενη «Επιτροπή των

πενήντα» στην ουσία δεν υπάρχουν ισλα-

μιστές. Η Επιτροπή θα πρέπει να ολοκλη-

ρώσει τις εργασίες της εντός 60 ημερών. Οι

εργασίες της θα αρχίσουν στις 8 Σεπτεμ-

βρίου. Το νέο κείμενο του συντάγματος θα

τεθεί σε παλλαϊκό δημοψήφισμα στη

συνέχεια.

Έτσι η Αδελφότητα τίθεται ουσιαστι-

κά εκτός νόμου, όπως άλλωστε ήταν και

σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της Αιγύπτου.

Ωστόσο οι κινήσεις αυτές εγείρουν διάφο-

ρους «σκεπτικισμούς» στη Δύση με την

αιτιολόγηση ότι στις σημερινές συνθήκες

μια τέτοια εξέλιξη είναι πιθανό να δημι-

ουργήσει επιπλέον προβλήματα πολιτικής

σταθερότητας όχι μόνο στην Αίγυπτο

αλλά στην ευρύτερη περιοχή. Αφού οι

προοπτικές δημοκρατικής συμμετοχής

μηδενίζονται για την Αδελφότητα, αυξά-

νεται η πιθανότητα να συνεχιστεί και να

οξυνθεί ο κύκλος της βίας (όπως συνέβη

στην Αλγερία το 1991). Επιπλέον, τα

σκληροπυρηνικά μέλη της Αδελφότητας

θα αποκτήσουν μεγαλύτερη επιρροή στις

μάζες, ενισχύοντας παραπέρα την αντια-

μερικανική και γενικότερα την αντιδυτι-

κή τάση στην Αίγυπτο.

Από την άλλη, και είναι βέβαιο, η

ανοχή του στρατιωτικού κατεστημένου

της Αιγύπτου απέναντι στην Αδελφότητα

μπορεί να είχε μία και μόνη αιτιολόγηση:

την ιδιαίτερη ικανότητα της Αδελφότητας

«να ελέγχει το κίνημα στους δρόμους».

Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι η Ουάσιν-

γκτον επέλεξε(;) να «παίξει» με την Αδελ-

φότητα (το λεγόμενο πολιτικό Ισλάμ) ως

«συνομιλητή» στην Αίγυπτο μετά το

ξέσπασμα της «Αραβικής Άνοιξης». Όμως

η Αδελφότητα ως κυβέρνηση πλέον και η

προσπάθειά της να ισορροπήσει ανάμεσα

στην «ικανοποίηση» των ΗΠΑ και τη δια-

τήρηση των δεσμών της με άλλα ισλαμικά

κινήματα (όπως η Χαμάς) αποδείχθηκε

δύστροπη όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά και

για το αιγυπτιακό κατεστημένο.

Λίγους μήνες πριν ξεκινήσει η αποκα-

θήλωση του Μόρσι και κατά τη διάρκεια

ενός ισλαμικού συνεδρίου στο Κάιρο,

ένας από τους υψηλόβαθμους κυβερνητι-

κούς ομιλητές είπε ότι, αν αποτύχει η

κυβέρνηση, αυτό θα σήμαινε τη χρεοκο-

πία του πολιτικού Ισλάμ και όχι μόνο

στην Αίγυπτο. Τα λόγια του μπορούν να

ερμηνευτούν σήμερα και ως μια «συντα-

γή» πολιτικής κίνησης από τη μεριά του

στρατιωτικού κατεστημένου, που βρήκε

σύμφωνους και τους Αμερικανούς. Σίγου-

ρα ο Μόρσι και όσοι τον στήριζαν δεν

κρίθηκαν κατάλληλοι πολιτικοί φορείς σε

οποιαδήποτε εμπλοκή της Αιγύπτου στα

γεωπολιτικά παιχνίδια της περιοχής.

Παρ΄ ότι ο Μόρσι «εκτέθηκε» αρκετά

στην περίπτωση της Συρίας με τη θέση

ενάντια στον Άσαντ, οι ΗΠΑ συνηγόρη-

σαν στη βίαιη αποπομπή του και παρ΄ όλα

τα ρίσκα που συνεπαγόταν αυτή. Και η

λογική απάντηση βρίσκεται μάλλον στο

όλο πλέγμα σχέσεων που διαρθρώνεται

γύρο από αυτό το μόρφωμα που ονομάζε-

ται «πολιτικό Ισλάμ». Το ότι αποτέλεσε,

και εξακολουθεί ακόμα να αποτελεί,

«εργαλείο» από τους αμερικάνους ιμπε-

ριαλιστές σε πολλές περιπτώσεις δεν αίρει

την επισφάλειά του. Οι ωσμώσεις είναι

δεδομένες και οι διαφορετικές του εκφρά-

σεις και εκφάνσεις δημιουργούν αντιθέ-

σεις που μπορούν να υπερβούν τα, έτσι κι

αλλιώς, επισφαλή όρια ελέγχου του. Κάτι

που φάνηκε άλλωστε πολύ καθαρά στη

συριακή κρίση.

Ωστόσο το αιγυπτιακό στρατιωτικό

και πολιτικό κατεστημένο, πέρα από τις

κοινωνικές πιέσεις που συνεχώς αυξάνο-

νται, βρίσκεται αντιμέτωπο και με την

ωμή παρέμβαση ιμπεριαλιστικών δυνάμε-

ων, που αναδεικνύει με δραματικό τρόπο

την έκταση των επιχειρούμενων γεωπολι-

τικών αλλαγών στην περιοχή με πρωτα-

γωνιστές τις ΗΠΑ.

Το ότι η Αίγυπτος είναι πολύ σημαντι-

κή για τα αμερικανικά συμφέροντα είναι

κάτι παραπάνω από προφανές: από τον

έλεγχο της διώρυγας του Σουέζ μέχρι τη

συμβολή της στις σχέσεις των Αράβων με

Πολιτική αστάθεια και στο ξεκίνημα νέας

Από μια άποψη το δράμα που ζεισήμερα η Ινδία το είχε ξαναζή-σει το 1991- τότε υπουργός

οικονομικών που ανέλαβε να αντιμε-τωπίσει την κρίση ήταν ο σημερινόςπρωθυπουργό Σιχ- και μάλιστα πιοτραγικά: Τα αποθέματα χρυσού τηςχώρας μεταφέρθηκαν αεροπορικώςστο Λονδίνο ως εγγύηση για δάνειοαπό το ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή τασυναλλαγματικά αποθέματα τηςχώρας έφταναν μόνο για εισαγωγέςμόλις μερικών εβδομάδων!

Η διαφορά με την σημερινή κρίσηόπου η ρουπία μέσα στον Αύγουστοτου 2013 έχει χάσει το 17% (!) τηςαξίας της έναντι του δολαρίου κερδί-ζοντας τον χαρακτηρισμό του… νομί-σματος με την χειρότερη απόδοσηστην Ασία για φέτος, βρίσκεται κατ’αρχάς στους χειρισμούς. Αυτή τηφορά το ίδιο το κράτος στρέφεταιστους πολίτες της μεσαίας τάξης–παραδοσιακός καταναλωτής χρυσούη Ινδία όπου η κατοχή του πέρα απότον αποθησαυρισμό αποτελεί κραυγα-λέα μορφή επίδειξης κοινωνικού στά-τους με θρησκευτικές προεκτάσεις-και τους καλεί να αγοράσει τον χρυσόπου διαθέτουν! 31.000 τόνοι τουπολύτιμου μετάλλου, αξίας άνω των1,4 τρις δολαρίων βρίσκονται αυτή τηστιγμή στο εμπόριο. Εξαγοράζονταςοι κρατικές αρχές αντικείμενα χρυσούπου βρίσκονται στις θυρίδες τωνεμπορικών τραπεζών εκτιμάται πωςκαι την όρεξη των ινδών για το χρυσόθα συγκρατήσουν αλλά και θα μειώ-σουν τις εισαγωγές χρυσού –πουαυξάνουν το έλλειμμα τρεχουσώνσυναλλαγών- ενδυναμώνοντας ταυτό-χρονα και την ρουπία που η πτώσητης έπιασε, αν δεν ξεπέρασε, τα ιστο-ρικά χαμηλά του 1991.

Όμως δεν είναι μόνο αυτή η δια-φορά με την κρίση του 1991.

Τότε η Ινδία ήταν η μόνη χώρα τηςΑσίας αλλά και του κόσμου που αντι-μετώπιζε το φάσμα της συναλλαγμα-τικής κρίσης.

Σήμερα και άλλες χώρες, εντός καιεκτός της Ασίας, αντιμετωπίζουν τοίδιο ζήτημα: Από τον Ιανουάριο του2013 μέχρι τον Ιούλιο η Ινδονησιακήρουπία με την διαρκή πτωτική τηςπορεία έχει κατεβάσει τα συναλλαγ-ματικά αποθέματα της χώρας από τα112,5 δις δολάρια στα 85,9 δις, ηπτώση του βραζιλιάνικου ρεάλ –πολύέντονη το τελευταίο διάστημα- μείωσελιγότερο τα συναλλαγματικά αποθέ-ματα της Βραζιλίας. Αδιάφορη δενέμεινε ούτε η τούρκικη λίρα που μετάτις δηλώσεις του διοικητή της Κεντρι-κής Τράπεζας ότι δεν θα αυξηθούν ταεπιτόκια –δηλώσεις που επαινέθηκανγια την οικονομική τους οξύνοια απότo Reuters- όχι μόνο δεν συγκρατήθη-κε αλλά με την πτώση της εκτόξευσετα spreads των τούρκικων ομολόγωνκαι οι δείκτες του χρηματιστηρίου τηςΚων/πουλης υποχώρησαν κατά 4,7%μέσα στον Αύγουστο. Τα νέα δεν ήτανγια το μήνα αυτό καλά ούτε για τοΜεξικό καθώς το πέσο, λίγο πριν βγειο Αύγουστος σημείωσε πτώση 13,5%σε σχέση με το δολάριο.

Τι το κοινό έχουν όλες αυτές οιχώρες; Ήταν οι «αναδυόμενες αγο-

ρές» της προηγούμενης τριετίας, οιθεωρούμενες «ατμομηχανές» τηςπαγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξηςπου σήμερα μπαίνουν στη θέση τουςκαθώς η αμερικάνικη FED αποφάσισενα περιορίσει την ποσοτική νομισματι-κή χαλάρωση και να αρχίσει να υπό-σχεται κάποια αύξηση των επιτοκίων.Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος. Μέσασε ένα εξάμηνο η κατάσταση είχεαντιστραφεί και οι πρώην ατμομηχα-νές «έδωσαν τα ρέστα τους» καθώς τακεφάλαια που μαζικά είχαν εισρεύσειστις αγορές τους αφού αξιοποίησαντις παχυλές αποδόσεις τους, επιστρέ-φουν στις ιμπεριαλιστικές μητροπό-λεις. Κατά βάση στις ΗΠΑ και λιγότε-ρο στην Ευρώπη.

Αφήνουν βέβαια πίσω τους τα κου-φάρια των μπανταρισμένων ισοζυ-γίων τρεχουσών συναλλαγών και τηνγύμνια των ελλειμμάτων δημιουργώ-ντας –όπως γράφτηκε στην οικονομι-κή επιφυλλίδα της Καθημερινης απότον Ηλία Σιακαντάρη- μια τεράστια«ευρωπαϊκή περιφέρεια» των πρώηνστιβαρών BRICS και των συνοδοιπό-ρων.

Στο τέλος αυτού του κύκλου –ανυπάρξει ομαλό τέλος- είναι σίγουροπως πολλές «Ελλάδες» θα προκύ-ψουν. Φυσικά οι κεφαλαιούχοι δεν το`χουν σε τίποτα από επενδυτές ναεπιστρέψουν ως… δανειστές. Δενείναι όμως κατά βάση αυτό το αυτο-νόητο αποτέλεσμα, το ανησυχητικάενδιαφέρον σημείου του κύκλου πουφαίνεται να κλείνει.

Η βασική εκτίμηση πάνω στηνοποία στηρίχτηκε η –ακόμη εξαγγελ-λόμενη και όχι πραγματοποιηθείσα-νέα συναλλαγματική πολιτική τωνΗΠΑ είναι ότι η αμερικάνικη οικονομίακαι το αμερικάνικο ΑΕΠ πραγματοποί-ησε «μη αναμενόμενη» αύξηση 2,5%.Όμως με σταθερά μειωμένη την ιδιω-τική κατανάλωση, τη μείωση εισοδή-ματος κατά 7,2% των μεσαίων νοικο-κυριών και με σταθερά αρνητικές τιςεπιδόσεις στον τομέα της κατοικίας,τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη δεν«συνοδεύουν» αυτή την θετική άνοδοτου ΑΕΠ (πολύ μικρή άνοδος για ναστηρίξει μια πραγματική άνοδο της…πραγματικής οικονομίας). Η επιστρο-φή των κεφαλαίων στη μητρόπολημέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει ναβρει μια διέξοδο αλλιώς θα δημιουρ-γήσει και άλλα «πλεονάζοντα» ή«λιμνάζοντα» κεφάλαια. Αν ήτανπραγματικά καλά τα νέα της… πραγ-ματικής οικονομίας δεν θα τελείωνετο ράλι της αύξησης των τιμής τωνμετοχών που ακολούθησε το «στόμω-μα» των αποδόσεων στα κρατικά ομό-λογα. Οι περισσότεροι συμφωνούνπως αυτό που συντηρούσε το πάρτιδεν ήταν οι πραγματικές επενδύσειςαλλά η εύκολη παροχή ρευστότητας.Τι απομένει;

Αναλυτές υπογραμμίζουν πως ηάνοδος των επιτοκίων και η επιστρο-φή των κεφαλαίων στη μητρόποληείχαν πάντα συνδεθεί όσον αφορά τιςΗΠΑ με εξελίξεις και κινήσεις στηγεωπολιτική σφαίρα. Αυτή τη «σφαί-ρα» που με κομμένη την ανάσα παρα-κολουθεί –μετά τα χημικά της Δαμα-σκού- όλη η ανθρωπότητα…

Ινδία και...

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ Αίγυπτος

4

ΔΙΕΘΝΗ 19Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Στα πλαίσια μιας πιο ολοκληρωμένης προσπά-

θειας για να εξηγηθούν και να αναλυθούν οι

οικονομικές εξελίξεις και παίρνοντας υπόψη πως

για τον αναγνώστη της ΠΣ είναι πιο παραγωγι-

κό και συνεπώς πιο εύληπτο να παρακολουθεί

είτε τα αναλυτικά οικονομικά άρθρα, είτε τις

στήλες που αναφέρονται σε πολύ συγκεκριμένα

οικονομικά συμβάντα, εγκαινιάζουμε μια ακόμη

οικονομική στήλη τις «χρεώσεις».

Στόχος είναι να παρακολουθεί τις εσωτερικές

οικονομικές εξελίξεις κεντράροντας σε ένα θέμα

κάθε φορά ή ζήτημα. Ο τίτλος προφανώς και

αναφέρεται στο χρέος και στη θέση της οικονο-

μίας της χώρας μας την εποχή των μνημονίων.

Βέβαια κατά διαστήματα θα υπάρχουν ανα-

λυτικότερες τοποθετήσεις (είτε στο διεθνές είτε

στο εγχώριο) για την οικονομία αλλά σε πιο

αραιά χρονικά διαστήματα και αφού έχει εξα-

σφαλιστεί μια περισσότερο ολοκληρωμένη παρα-

κολούθηση, στόχευση και φυσικά σαφήνεια.

Την στήλη των «χρεώσεων» όπως και τον

«οικονοκόσμο» γράφει και επιμελείται ο Δημή-

τρης Μάνος.

Ηκυβέρνηση ζεσταίνει τις «μηχανές» τωνπλειστηριασμών. Είναι φανερό ότι οπρωθυπουργός δεν «πήρε πάνω του» το

φορτίο των βάρβαρων αποφάσεων για τουςπλειστηριασμού πρώτης κατοικίας (οι άλλοιέχουν ήδη ξεκινήσει) για να τους παγώσει αλλάγια να τους μεθοδεύσει καλύτερα.

Ποια λοιπόν είναι τα κίνητρα της τρόικας καιγιατί τόσο έντονη η επιμονή της;

Από γενική άποψη είναι γνωστό πως έχειμπει στο στόχαστρο το υψηλό επίπεδο ιδιοκα-τοίκησης στην Ελλάδα. Επίσης είναι γνωστόπως στο χώρο ενεργοποιούνται funds (distressfunds)  πολυεθνικού χαρακτήρα που ασχολού-νται με την αγορά των «μη εξυπηρετούμενων» ήαλλιώς λεγόμενων «κόκκινων δανείων» τόσοτων νοικοκυριών όσο και των επιχειρήσεων.Όσον αφορά τα δεύτερα είχαν χτυπήσει τηνπόρτα των επιχειρήσεων που ήταν υπερχρεω-μένες στις τράπεζες πριν δύο χρόνια αλλά τότεόπως γράφουν διάφορα έντυπα που ασχολού-νται με τα οικονομικά «είχαν φάει πόρτα».Όσον αφορά τα νοικοκυριά τα επενδυτικά αυτάσχήματα αγοράζουν τα δάνεια από τις τράπεζεςσε εξευτελιστικές τιμές και στη συνέχει επιβάλ-λουν τους όρους αποπληρωμής ως νέα αφεντι-κά, πράγμα που σημαίνει πως ο δανειολήπτηςστην καλύτερη περίπτωση μετατρέπεται σε έναισόβιο ενοικιαστή της κατοικίας του αυτός καιτα παιδιά του. Στη χειρότερη περίπτωση αξιο-ποιούν με τους όρους και τους τρόπους πουαυτά επιλέξουν τις περιουσίες τις οποίες έχουναρπάξει.

Ο περιορισμός σε ότι αφορά μια χώρα σαντην Ελλάδα όπου η φτωχοποίηση και η εξα-θλίωση προχωρά πολλαπλασιαστικά ενώ απότην άλλη η ακίνητη περιουσία μετατρέπεταιστον σταθερό και ανερχόμενο (και σχεδόν απο-κλειστικό!) φορολογικό αιμοδότη είναι όμωςπολύ σημαντικός ακόμα και αποτρεπτικός γιαμπίζνες μεγάλης έκτασης. Μπορούν πχ τα εξοχι-κά να πουληθούν σε τουρίστες-επισκέπτες αλλάτα σπίτια των πόλεων; Δεν λέμε βέβαια ότι δενθα δούμε αυτά τα κοράκια εν δράσει και στηχώρα μας όμως υπάρχουν περιορισμοί.

Από την άλλη, γεννά πολλούς προβληματι-σμούς το όψιμο ενδιαφέρον της Ένωσης Τραπε-ζών και των συμβούλων, οικονομικών αναλυ-τών και αρθρογράφων που συνδέονται με αυτέςγια την πρωιμότητα της απόφασης, για τουςόρους προστασίας των δανειοληπτών κλπ. Ηοικονομική άποψη που κυριαρχεί –και φαίνεταιαρκετά βάσιμη- είναι πως οι πλειστηριασμοί θαανοίξουν το σπιράλ μιας ακόμη μεγαλύτερης

πτώσης των τιμών των ακινήτων –που αυτή τηστιγμή ήδη βρίσκονται απομειωμένα στην κατο-χή των τραπεζών. Πράγμα που θα οδηγήσει σεακόμα μεγαλύτερη μείωση της δυνατότηταςαποπληρωμής τους από δανειολήπτες πουεκτός από τα δάνεια έχουν να αντιμετωπίσουνκαι τον φορολογικό ορυμαγδό.

Τίποτε παραπάνω δηλαδή από την ανησυχίατων τραπεζών για τα δάνεια και τις περιουσίεςπου είναι υποχρεωμένες να διαχειρίζονται υπο-τίθεται προσωρινά. Φοβούνται δηλαδή οι έλλη-νες τραπεζίτες ότι θα αυξηθούν οι επισφάλειεςπου έχουν στα χέρια τους καθώς ήδη οι τιμέςτων ακινήτων βρίσκεται στο 50% της αξίας τους.Οικονομική εφημερίδα έγραψε πως οι τραπεζί-τες θα επιθυμούσαν μόνο το 35% των στεγαστι-κών δανείων να μην ενταχθούν στο καθεστώςαπαγόρευσης πλειστηριασμών Παρόλα αυτά ητρόικα επιμένει.

Μια ακτινογραφία των δανείων συνολικάίσως μας δώσει κάποιες πιο ολοκληρωμένεςεξηγήσεις για αυτή την επιμονή.

Στη χώρα μας τουλάχιστο μέχρι τον Απρίλιοείχαν καταγραφεί συνολικά 220 δισ. δανείων(επιχειρηματικών και των νοικοκυριών κατάβάση στεγαστικών αλλά και κατά 20% κατανα-λωτικών). Τα δάνεια των νοικοκυριών είναιπερίπου τα μισά δηλαδή 104 δισ. ευρώ Απόαυτά τα δάνεια με εμπράγματη εγγύηση ακινή-του, δηλαδή τα στεγαστικά δάνεια δεν φτάνουντα 80 δισ.

Αντίθετα τα επιχειρηματικά δάνεια της αξιο-πρεπούς βιομηχανίας, εμπορίου, ναυτιλίας καικατασκευών ξεπερνούν τα 108 δισ. αλλά –προ-σοχή εδώ- δεν έχουν εμπράγματες εγγυήσεις ήέχουν πολύ μικρές εμπράγματες εγγυήσεις τουςαντιπροσωπεύουν το 25% της αξίας τους.Δάνεια στον αέρα. Τι πιο φυσικό για την μεγα-λοαστική τάξη και τα «περίχωρά» της μόνο πουτώρα υπάρχει και ο ξενοδόχος.

Αν αθροίσεις τις εγχώριες καταθέσεις (163δις ευρώ) που είναι κατά βάση καταθέσειςμικρών και μεσαίων κοινωνικά στρωμάτων, μετα ακίνητα των δανείων και τις εμπράγματεςεγγυήσεις τους (73 δις ευρώ) καλύπτεται τοσύνολο των δανείων (και τα αεροδάνεια τωνεπιχειρηματιών)! Η τρόικα φιλοδοξεί με αυτότον τρόπο να παράγει εγχώρια ρευστότητα…ρευστοποιώντας ένα μεγάλο μέρος τούτης τηςεγχώριας αποταμίευσης. Φυσικά με το αίμα τωνδανειοληπτών αλλά και των καταθετών πουήδη πιέζονται να πληρώσουν από τα έτοιμα.Είναι σίγουρο ότι θα παραχθεί ένας ορυμαγδόςκαθώς τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια ξεπερ-νούν μετά τα τρία χρόνια μνημονίου την αναλο-γία των κόκκινων δανείων σε ΗΠΑ και Ισπανία!Αν σε αυτή τη διαδικασία οι τράπεζες αποδυνα-μωθούν κι άλλο κανένα πρόβλημα καθώς ηβασική κατεύθυνση εξακολουθεί να παραμένειο περιορισμός τους εγχώριου τραπεζιτικούσυστήματος και ο έλεγχος του στα πλαίσιαβέβαια και των ανακατατάξεων που θα γίνουν(αν γίνουν και όπως γίνουν) στο ευρωπαϊκόχρηματοπιστωτικό σύστημα. Όπως επίσης βάλ-λεται και η «διαπλοκή» του με τα κομμάτια τηςμεγαλοαστικής τάξης. Έτσι και η μεγαλοαστικήτάξη γνωρίζει την δικαιοσύνη των ιμπεριαλι-στών επιτετραμμένων που ψάχνουν τις «γκρίζεςζώνες» στα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τρα-πεζών. Το είδαμε στην περίπτωση της Εθνικής.

Προς τούτο υπηρεσίες της τρόικας ελέγχουν–όπως έγραφε άλλη οικονομική εφημερίδα- καιπιθανώς ακυρώσουν συμφωνίες ελλήνων επι-χειρηματιών αλλά και τραπεζών, ακόμα και τηςΕθνικής τράπεζας με διεθνή fund για εξαγοράεπισφαλών επιχειρηματικών δανείων ή τηνδανειοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης (στηνπερίπτωση της Εθνικής).

Η πίεση είναι μεγάλη και θα ενταθεί.

το Ισραήλ και την καταπολέ-

μηση του μαχητικού σκέλους

του Ισλάμ. Ταυτόχρονα, με το

ειδικό βάρος που διαθέτει

στον αραβικό κόσμο γενικότε-

ρα καθίσταται η επίδρασή της

καθοριστική στους συσχετι-

σμούς στο χώρο αυτό.

Σε προηγούμενο άρθρο

για την Αίγυπτο με αφορμή τα

γεγονότα που προηγήθηκαν

και ακολούθησαν την πραξι-

κοπηματική πτώση του Μόρσι

γράφαμε: «Η συσχέτιση των

εξελίξεων στην Αίγυπτο με τις

εξελίξεις στην ευρύτερη

περιοχή είναι φανερή και

άμεση. Όπως και η αναζήτηση

ρόλου για την άρχουσα τάξη

της Αιγύπτου, όποιος και να

είναι αυτός, μέσα από ένα

άγριο παιχνίδι ιμπεριαλιστι-

κών ανταγωνισμών που θέτει

και επαναθέτει το ζήτημα των

σφαιρών επιρροής και ξανα-

μοιράσματος του κόσμου.

Σήμερα άλλωστε οι εξελίξεις

στη Συρία και η επικράτηση

Άσαντ απέναντι στην ένοπλη

αντιπολίτευση αναδεικνύουν

ακόμη πιο έντονα τη σημασία

του ρόλου της Αιγύπτου για

τις ΗΠΑ». Τα διαδραματιζό-

μενα τους τελευταίους μήνες

στην Αίγυπτο αποκτούν μια

πληρέστερη βάση ερμηνείας

στο πλαίσιο των σημερινών

εξελίξεων.

Οι δραματικές εξελίξεις

στην περιοχή τη Α. Μεσογείου

με επίκεντρο τη Συρία

(παρ)οξύνουν τους όρους του

ιμπεριαλιστικού παιχνιδιού

και επιβάλλουν την αναγκα-

στική διάταξη των επιμέρους

συντελεστών (κρατών) στους

κανόνες και τις επιλογές που

ορίζουν τα ιδιαίτερα ιμπερια-

λιστικά συμφέροντα. Η ανα-

πόφευκτη εμπλοκή της Αιγύ-

πτου (ακόμα και μερικώς

ουδετεροποιημένη), με βάση

τα μέχρι στιγμής δεδομένα,

την κατατάσσει στις χώρες

«κλειδιά» των εξελίξεων και

στενά συνδεμένη στο αμερι-

κανικό άρμα.

Χ.Β.

αβεβαιότητα γεωπολιτικής κρίσης Πλειστηριασμοί: Αρπαγή, αναδιανομή και έλεγχος

4

χρεώσεις

Στα «Νέα» της 23-07-13 δημοσιεύτη-

κε άρθρο του Ι.Κ. Πρετεντέρη

(Ι.Κ.Π.) με τίτλο «Το κόλπο με το

λαό». Αν επέλεξα να ασχοληθώ με αυτό το

άρθρο είναι για δύο κυρίως λόγους. Πρώ-

τον, επειδή πρόκειται για υπόδειγμα της

χυδαίας «δημοσιογραφίας» που ιδιαίτερα

τα τελευταία χρόνια κυριαρχεί στα καθε-

στωτικά ΜΜΕ και το οποίο καθόλου

τυχαία υπογράφεται από τον εξπέρ του

είδους, Ι.Κ.Π.

Δεύτερον, επειδή σ’ αυτό εμπεριέχεται

ένας μεγάλος αριθμός των ιδεολογημάτων

που χρησιμοποιεί η προπαγάνδα του

συστήματος για να αποπροσανατολίσει

τον κόσμο, να τον διχάσει σπέρνοντας τη

σύγχυση, να τον παγιδεύσει σε ψεύτικα

διλήμματα, να παραλύσει τις αντιδράσεις

του, να τον αδρανοποιήσει. Γι’ αυτό και

επιλέγω να το παραθέσω ολόκληρο.

Δεν «τα φάγαμε μαζί»

Βασικές επιδιώξεις του άρθρου αποτε-

λούν: Η απαλλαγή, η αθώωση των πραγ-

ματικά υπεύθυνων για τα δεινά του λαού

και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η

χώρα. Η αποτροπή της αναζήτησης από τη

μεριά του λαού των πραγματικών αιτιών

και των πραγματικά υπεύθυνων για όλα

όσα αντιμετωπίζει. Συνακόλουθα -και

κυρίως- να τον αποτρέψει από το να ανα-

ζητήσει τους δρόμους και τους τρόπους

απάντησης.

Εν τέλει, η δικαίωση τόσο της ακολου-

θούμενης πολιτικής όσο και των δυνάμεων

που την προωθούν, που «όλως τυχαίως»

είναι στο σύνολό τους οι ίδιες που δημιούρ-

γησαν, που οδήγησαν στη σημερινή κατά-

σταση. Ο καμβάς πάνω στον οποίο κινείται

ο Ι.Κ.Π. είναι αυτός που καθόρισε ο Πάγκα-

λος μ’ εκείνο το επαίσχυντο «μαζί τα φάγα-

με». Χρησιμοποιεί διαφόρων μορφών ιδεο-

λογήματα στα οποία κεντρική θέση έχει το

ότι για όλα αυτά που συμβαίνουν «φταίει

και ο λαός».

Ο διαφανής στόχος είναι μέσα σ’ αυτή

τη «συνολική ευθύνη» να εξαφανιστούν

τόσο οι πραγματικά υπεύθυνοι όσο και

ευθύνες τους. Πάνω απ’ όλα, να αφεθούν

απερίσπαστοι όλοι αυτοί στο να συνεχί-

σουν να προωθούν με όλο και μεγαλύτερη

ένταση την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Το θεώρημα των «δύο άκρων»

Ας τα δούμε όμως πιο συγκεκριμένα

όπως τα θέτει ο ίδιος ο Ι.Κ.Π.

«Εγώ να δεχτώ ότι για τη χρεοκοπία

της χώρας φταίνε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και

το “διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα” -

όπως υποστηρίζουν από κοινού η Άκρα

Δεξιά και η Άκρα Αριστερά. Να δεχτώ,

ακόμη, ότι φταίνε οι “ξένοι” -γενικώς οι

“ξένοι” μάς μισούν και μάς ζηλεύουν διότι

του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέ-

ρει… Να δεχτώ, επίσης, ότι φταίνε ο καπι-

ταλισμός, ο νεοφιλελευθερισμός, ο παγ-

γερμανισμός, ο ιμπεριαλισμός, η διαπλο-

κή και τα δελτία των οκτώ. Συμφωνήσαμε;

Συμφωνήσαμε. Όλοι αυτοί φταίνε.»

Ο Ι.Κ.Π. διατίθεται, λέει, «να δεχτεί»

ότι «φταίνε» οι αναφερόμενοι. Μόνο που

το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να υπονο-

μεύει μια τέτοια παραδοχή, να τη σαρκά-

σει, απαξιώσει ώστε να τους βγάλει τελικά

λάδι. Ο αναγνώστης καλείται να απορρί-

ψει μια τέτοια παραδοχή μια και «αυτό

υποστηρίζουν από κοινού η άκρα δεξιά

και η άκρα αριστερά». Φυσικά και ψεύδε-

ται και μάλιστα συνειδητά. Ο Ι.Κ.Π. γνω-

ρίζει πολύ καλά ότι ούτε τα ίδια πράγμα-

τα υποστηρίζουν η «άκρα δεξιά» και η

«άκρα αριστερά» και καθόλου «από κοι-

νού». Το «ρίχνει» ωστόσο και ό,τι ψάρια

πιάσει.

Δεύτερο, το πλασάρισμα της θεωρίας

των «δύο άκρων» που έντονα προωθείται

το τελευταίο διάστημα από τη μεριά του

συστήματος μια και είναι πολλαπλών χρή-

σεων. Στο άμεσο κοινοβουλευτικό πεδίο η

άσκηση πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηρί-

ζοντάς τον ως «άκρα αριστερά». Φυσικά

τόσο οι δυνάμεις του συστήματος όσο και

ο Ι.Κ.Π. γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο

ΣΥΡΙΖΑ μόνο «Άκρα Αριστερά» δεν

είναι. Είναι όμως η πολιτική δύναμη που

είναι δυνατό να κερδίσει τις επόμενες

εκλογές, πράγμα που ίσως δημιουργήσει

κάποιες περιπλοκές στην προώθηση της

πολιτικής του συστήματος.

Ταυτόχρονα, μέσα από τέτοιου είδους

διατυπώσεις πλασάρεται η εξομοίωση

Άκρας Δεξιάς και της εν γένει Αριστεράς.

Τόσο το σύστημα όσο και ο Ι.Κ.Π. γνωρί-

ζουν πολύ καλά ότι πρόκειται για διαμε-

τρικά αντίθετες πολιτικές δυνάμεις. Και

φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να παραδε-

χτούν ότι αυτό που τους ενοχλεί είναι το

ένα «άκρο». Το Αριστερό. Όσο για το

άλλο, το δεξιό άκρο, όχι μόνο δεν τους

ενοχλεί, αλλά προωθείται σαν εφεδρεία

του συστήματος.

Τα πραγματικά κίνητρα

Ο Ι.Κ.Π. γνωρίζει πολύ καλά ότι ο

ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός κ.λπ. δεν

ενεργούν επειδή «μας μισούν και μας

ζηλεύουν» αλλά στη βάση συγκεκριμένων

συμφερόντων και επιδιώξεων. Αυτό που

επιχειρεί εκχυδαΐζοντας το ζήτημα είναι

να τους απαλλάξει των ευθυνών τους, να

συγκαλύψει αυτές τις επιδιώξεις.

Να συγκαλύψει την προώθηση των

εργασιακών σχέσεων που αντιστοιχούν σε

συνθήκες του 19ου αιώνα.

Να συγκαλύψει την κατάργηση σειράς

οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών

δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού.

Να συγκαλύψει το ρόλο όχι απλά του

«παγγερμανισμού» αλλά συνολικά του

ιμπεριαλιστικού συνασπισμού της ΕΕ.

Να συγκαλύψει το ρόλο της ντόπιας

αστικής τάξης και του πολιτικού της προ-

σωπικού ως προς την προώθηση αυτών

των επιδιώξεων.

Να συγκαλύψει ακόμα και το ρόλο της

διαπλοκής και του «δελτίου των οχτώ»

που υπηρέτησαν και υπηρετούν αυτές τις

επιδιώξεις και με τον ίδιο τον Ι.Κ.Π. ως

εξπέρ (με το αζημίωτο εννοείται) σε «ειδι-

κές αποστολές».

Η μήτρα της διαφθοράς

Αλλά ας περάσω στο δεύτερο απόσπα-

σμα του άρθρου του Ι.Κ.Π. Εκεί όπου επι-

χειρεί μέσα από διάφορα παραδείγματα

να μεταθέσει τις ευθύνες στον λαό και

πάντα με στόχο να απαλλάξει τους πραγ-

ματικούς υπεύθυνους. Γράφει λοιπόν.

«Μήπως φταίνε και οι συνταξιούχοι-

μαϊμού; Οι πρόωροι ή οι αναίτιοι συντα-

ξιούχοι; Οι δημόσιοι υπάλληλοι που τα

έπαιρναν; Οι άλλοι που δεν έκαναν

σωστά τη δουλειά τους; Εκείνοι που διο-

ρίστηκαν με ψεύτικα πιστοποιητικά; Οι

τυφλοί που έβλεπαν; Οι κουτσοί που περ-

πατούσαν; Οι ταβερνιάρηδες και οι μεγα-

λογιατροί που δεν κόβουν αποδείξεις; Οι

ταξιτζήδες με τις διπλές ταρίφες και τα

πειραγμένα ταξίμετρα; Οι φοροφυγάδες;

Οι αυθαιρετούχοι; Οι συνδικαλιστές με

τα επιδόματα; Οι υδραυλικοί, οι εκπαι-

δευτικοί και οι τραγουδιστές με τα

“μαύρα”; Σταματάω εδώ. Αν κανένας από

αυτούς δεν φταίει, τότε φταίνε πολύ

λίγοι. Αν όλοι αυτοί φταίνε, τότε φταίει

πολύς κόσμος. Διότι “διεφθαρμένο πολιτι-

κό σύστημα” δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς

διεφθαρμένους πολίτες -εκτός και αν θεω-

ρήσουμε ότι “φακελάκι” δίνει μόνο ο

Σαμαράς στον Βενιζέλο…

»Αντιλαμβάνομαι ότι στον αριστερό

και δεξιό λαϊκισμό που μας περιβάλλει

δεν υπάρχει θέση για ευθύνες του λαού ή

έστω μέρους του λαού. Πάντα φταίνε

κάποιοι άλλοι. Ο λαός είναι άμοιρος

ευθυνών - περίπου όπως ήταν παλιότερα

ο “ανώτατος άρχων”. Έτσι, το “διεφθαρ-

μένο πολιτικό σύστημα” συγκροτήθηκε

στην Ελλάδα εξ ιδίων μέσων, στελεχώθη-

κε από εξωγήινους τους οποίους ο ελληνι-

κός λαός έβλεπε για πρώτη φορά και λει-

τουργούσε εν κενώ».

Το «διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα

δεν συγκροτήθηκε στην Ελλάδα από εξω-

γήινους», μας λέει ο Ι.Κ.Π., ούτε θα μπο-

ρούσε να υπάρξει «χωρίς διεφθαρμένους

πολίτες», βάζοντας στο ίδιο σακί θύτες

και θύματα. Φυσικά και δεν συγκροτήθη-

κε από «εξωγήινους», όπως προσπαθεί να

το υποβαθμίσει διακωμωδώντας το. Θα

μπορούσα να αναφερθώ στο ότι η δια-

φθορά είναι σύμφυτη με την ύπαρξη και

τη λειτουργία τού καπιταλιστικού ιμπε-

ριαλιστικού συστήματος. Ένα σύστημα

που βασίζεται στην εκμετάλλευση, τη

διαρπαγή, το έγκλημα. Ας περιοριστώ

όμως σε πιο χειροπιαστά πράγματα.

Αλήθεια, τις μίζες (για τις οποίες τόσος

λόγος γίνεται στους καιρούς μας) για γερ-

μανικά υποβρύχια λ.χ. (που «γέρνουν»)

ποιος τις έδωσε; Να τις έδωσε άραγε η

Μαυριτανία; Η Ζανζιβάρη μήπως; Ή λέτε

να τις έδωσε το Μπουρούντι; Βάζω αυτές

τις εκδοχές επειδή κάποιοι κακοήθεις δια-

δίδουν πως μόνο η Γερμανία θα μπορούσε

να τις δώσει. Αυτή που μας κουνάει το

δάχτυλο παραδίδοντας μαθήματα

«ήθους».

Τις μίζες για τις γαλλικές φρεγάτες

ποιος τις έδωσε; Η Γκάνα, το Τσαντ ή

μήπως το Κονγκό; Οι φήμες ότι τις έδωσε

η «φίλη» Γαλλία ελέγχονται ως κακοήθεις.

Τις μίζες για τα αμερικανικά αεροπλά-

να ποιος τις έδωσε; Το Σαλβαδόρ, ο Πανα-

μάς ή η Κόστα Ρίκα; Ή μήπως πρέπει να

δώσουμε βάση σ’ αυτά που λέν' οι κομου-

νιστές και που παντού βλέπουν αμερικα-

νικό δάκτυλο;

Τις μίζες για τα μεγάλα δημόσια έργα

ποιος τις έδωσε; Οι εργάτες, οι μισθοσυ-

ντήρητοι, οι συνταξιούχοι; Μήπως άραγε

τις έδωσαν τα αρπακτικά του κεφαλαίου

που είναι συνήθως και ιδιοκτήτες διαφό-

ρων ΜΜΕ (οι διαπλεκόμενοι για τους

οποίους «μήτε καν έχει ακούσει ο Ι.Κ.Π.)

και τα οποία χρησιμοποιούσαν για να

εκβιάσουν και να πάρουν «δουλειές»;

Οι κανόνες του «παιχνιδιού»

Κι αλήθεια, αυτές τις μίζες -και μιλάμε

για πολλά δισ.- σε ποιους τις έδωσαν;

Στους ταξιτζήδες; Στους υδραυλικούς;

Τους εκπαιδευτικούς; Ή μήπως τις έδωσαν

στους μόνους που μπορούσαν να κλείσουν

αυτές τις «δουλειές». Στους πολιτικούς,

κρατικούς και διοικητικούς παράγοντες

του συστήματος. (Και έπαιρναν και το

κατιτίς τους και τα «δημοσιογραφικά»

παπαγαλάκια που αναλάμβαναν να εξω-

ραΐσουν τις αντίστοιχες συμφωνίες). Ή

μήπως επειδή επιλέχτηκε σαν αποδιοπο-

μπαίος τράγος ο Τσοχατζόπουλος θα πρέ-

πει να καταπιούμε το ότι μόνο αυτός

«λερώθηκε»;

Έτσι στήνεται, έτσι λειτουργεί το

σύστημα σε κάθε καπιταλιστική χώρα και

όχι μόνο στην Ελλάδα. Αυτοί είναι οι

κανόνες του παιχνιδιού ανεξάρτητα από

τη μορφή με την οποία λειτουργούν από

χώρα σε χώρα. Σε χώρες μάλιστα εξαρτη-

μένες όπως η Ελλάδα τα κριτήρια επιλογής

και προώθησης από τα διάφορα κέντρα

εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδος είναι τα

ακριβώς αντίθετα από αυτά που θα υπέθε-

τε ένας ανυποψίαστος και καλόπιστος

άνθρωπος. Κατά κανόνα επιλέγονται όσοι

δεν έχουν πραγματικό ανάστημα, είναι

ανερμάτιστοι, ευάλωτοι, εύκαμπτοι ή

ακόμα και με εμφανές το έλλειμμα στο

πεδίο της ηθικής. Όσο για την «ανεξάρτη-

τη» δημοσιογραφία, όλοι θυμόμαστε πόση

μελάνη ξόδεψε όλα αυτά τα χρόνια για να

υμνήσει και να εξυψώσει τους πολιτικούς

νάνους που επιλέγονταν κάθε φορά.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ20 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

«Το κόλπο με το λαό» και Του ΒΑΣΙΛΗ ΣΑΜΑΡΑ

Το εργαλείο του «χρέους»

Σ’ αυτά βρίσκεται και η απάντηση για

το υποτιθέμενο «χρέος», τον βρόγχο που

έχουν περάσει στο λαιμό του λαού. Στις

«δουλειές» που έκλειναν οι ιμπεριαλιστές

αλλά και το ντόπιο κεφάλαιο και με βάση

τις οποίες χρέωναν με εκατοντάδες δισ. το

λαό και τη χώρα. Τις άνισες «ανταλλαγές»

με τους «εταίρους» της ΕΕ και άλλους

ιμπεριαλιστές που επιβάρυναν τα διάφο-

ρα ισοζύγια με άλλα τόσα δισ. Βεβαίως

και στις μίζες που προαναφέρθηκαν και οι

οποίες συνέρρεαν και αυτές στα κανάλια

της αφαίμαξης του λαού και της χώρας.

Σε επίπεδα τρισεκατομμυρίων μετρώ-

νται αυτά που εισέπραξαν οι ιμπεριαλι-

στές από τη χώρα μας. Εκατοντάδες δισ.

ελλήνων κεφαλαιοκρατών βρίσκονται

κατατεθειμένα σε ξένες τράπεζες. «Φυσι-

κά» αφορολόγητα. Και παραμένουν αφο-

ρολόγητα, παρ' όλο το θόρυβο για την

«πάταξη της φοροδιαφυγής» που έχει

ξεσηκωθεί τα τελευταία χρόνια. Ακριβώς

επειδή όλος αυτός ο θόρυβος σαν πραγμα-

τικό του στόχο έχει όχι την αντιμετώπιση

αλλά τη συγκάλυψη αυτής της φοροδια-

φυγής. Ακόμη χειρότερα, να φορτώσει

στους «μικρούς» (το λαό) τα βάρη κάλυ-

ψης της μεγάλης φοροδιαφυγής.

Από πού βρομάει το ψάρι

Και βεβαίως όταν σε μια τέτοια βάση

συγκροτούνται οι κορυφές της οικονομι-

κής, κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας,

με ανάλογο τρόπο διαμορφώνονται και οι

διάφοροι μηχανισμοί άσκησης της προω-

θούμενης πολιτικής. Αποτελεί πάγια πρα-

κτική όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στο

σύνολο του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστι-

κού κόσμου η παροχή κάθε είδους προνο-

μίων (οικονομικών κ.ά.) στα στελέχη

αυτών των μηχανισμών. Ακριβώς για να

διεκπεραιώνουν με τον «αρμόζοντα ζήλο»

την αντιλαϊκή πολιτική που υπαγορεύεται

εκ των άνω. Την ανταμοιβή τους είτε με

τυπικά νομικούς τρόπους (μισθοί και δια-

φόρων ειδών επιδόματα) είτε ακόμη με

την ανοχή και ενθάρρυνση «αξιοποίησης

παράπλευρων ευκαιριών». Αλλά, για να

το θέσω πολύ απλά, και χωρίς αναλυτικές

τοποθετήσεις.

Πιστεύει στ’ αλήθεια κανείς ότι οποι-

οσδήποτε υπάλληλος οποιασδήποτε υπη-

ρεσίας θα μπορούσε να «λαδωθεί» αν ο

άμεσος προϊστάμενός του ήταν ακέραιος

και εντάξει στη δουλειά του και δεν

έπαιρνε και αυτός το μερτικό του;

Πιστεύει κανείς ότι αυτός ο προϊστά-

μενος θα μπορούσε να ενεργήσει έτσι αν

δεν είχε την κάλυψη του διευθυντή αυτής

της υπηρεσίας και για τους ίδιους επίσης

λόγους; Πιστεύει κανείς ότι αυτός ο διευ-

θυντής θα ρίσκαρε τη θέση του αν δεν είχε

την κάλυψη ή έστω την ανοχή των πολιτι-

κών του προϊσταμένων; Η τέτοιου είδους

ενθάρρυνση και ανοχή φθάνει έως και το

πεδίο του καθ’ αυτού εγκλήματος.

Με τον πιο καθαρό τρόπο έθεσε με

δηλώσεις του πριν από λίγα χρόνια ένας

εισαγγελέας της περιοχής Πύργου απαυδι-

σμένος από την έκταση που έπαιρνε στην

περιοχή το εμπόριο ναρκωτικών και την

αδυναμία αντιμετώπισής του. Είπε, λοι-

πόν, ότι το εμπόριο των ναρκωτικών δεν

θα μπορούσε να πάρει τέτοια έκταση

χωρίς την κάλυψη της αστυνομίας. Η αστυ-

νομία δεν θα μπορούσε να παράσχει

τέτοια κάλυψη χωρίς αντίστοιχη από την

πλευρά της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη δεν

θα μπορούσε να επιδεικνύει τέτοια ανοχή

χωρίς την κάλυψη της πολιτικής εξουσίας.

Και έτσι για την ιστορία να θυμίσω

αυτό που είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου

όταν ενημερώθηκε ότι ανώτερο κρατικό

διευθυντικό στέλεχος ιδιοποιήθηκε 500

εκατομμύρια δραχμές (ποσό τεράστιο για

εκείνη την εποχή). Εντάξει, είπε, να κάνει

κάποιος «ένα δωράκι στον εαυτό του,

αλλά όχι και τόσο»! Το μήνυμα εστάλη.

Η αλήθεια για το «πελατειακό κράτος»

Αλλά ας πάμε και παρακάτω. Στους

«συνδικαλιστές με τα επιδόματα». Στους

«πρόωρους και αναίτιους συνταξιού-

χους». Στους «τυφλούς που έβλεπαν».

Στους «κουτσούς που περπατούσαν». Σ’

εκείνους που «διορίστηκαν με ψεύτικα

πιστοποιητικά». Αλήθεια, αυτούς ποιος

τους διόρισε; Την κάλυψη σ’ αυτούς που

πιστοποιούσαν ψεύτικες αναπηρίες ποιοι

την παρείχαν; Δεν ήταν μήπως οι ίδιοι που

σήμερα προβάλλουν ως «εξυγιαντές»;

Αλλά ας τοποθετήσουμε το ζήτημα στη

βάση του. Πολύς λόγος γίνεται για το

«πελατειακό κράτος». Υπάρχει και αυτή η

μορφή του προβλήματος. Μόνο που χρειά-

ζεται να πάμε πίσω από τη μορφή και

στην ουσία του πράγματος.

Αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης, που

η διαφθορά του (ή όπως την πούμε) ξεκι-

νάει από την κορυφή και περνάει στους

μηχανισμούς, χρειάζεται και μια κοινωνι-

κή βάση στήριξης. Αυτή διαμορφώνεται

με πολλούς τρόπους που τους παρακά-

μπτω χάριν οικονομίας και που ένας απ’

αυτούς συνδέεται με τα φαινόμενα που

όψιμα «ενοχλούν» τον Ι.Κ.Π.

Να αναφερθώ κατ’ αρχάς στους συνδι-

καλιστές και τα επιδόματά τους. Ο Ι.Κ.Π.

γνωρίζει πολύ καλά ότι ο τύπος «συνδι-

καλισμού» στον οποίο αναφέρεται δημι-

ουργήθηκε στη βάση συγκεκριμένου σχε-

διασμού από τη μεριά του συστήματος και

ακριβώς για να αποτραπεί η δημιουργία

συνδικαλιστικού κινήματος μη ελεγχόμε-

νου από το σύστημα. Οι καιροί βέβαια

αλλάζουν και οι ανάγκες -αλλά και οι

δυνατότητες- του συστήματος είναι δια-

φορετικές. Σε ποια βάση θα αναπροσαρ-

μοστεί ο «συνδικαλισμός» που θέλει το

σύστημα είναι ακόμα ζητούμενο. Το

βέβαιο πάντως είναι ότι όποια μορφή και

να 'χει, και πάλι στη βάση τέτοιων ή

αλλιώτικων επιδομάτων θα συγκροτηθεί.

Κι άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι ο Ι.Κ.Π. θα

εκδηλώσει τότε την κατανόηση και υπο-

στήριξή του. Όσο για τις πρόωρες συντά-

ξεις, ο Ι.Κ.Π. «ξεχνάει» ότι αυτό κυρίως

ίσχυσε για στρατιωτικούς και αστυνομι-

κούς. Δηλαδή, και όπως προαναφέρθηκε,

σε κατηγορίες που ανήκουν στους μηχανι-

σμούς του συστήματος αλλά και στοιχεία

της κοινωνικής βάσης στήριξής του.

Το «πελατειακό κράτος» λοιπόν απο-

τέλεσε (και θα συνεχίσει να αποτελεί)

βασική πλευρά στήριξης του συστήματος.

Απ’ εκεί και πέρα ο εργαζόμενος λαός,

που η μεγάλη του πλειοψηφία δεν ανήκει

βέβαια σ’ αυτές τις κατηγορίες, για το

μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί είναι

για το ποιες μορφές και τρόπους επιλέγει

ορισμένες φορές για να μπορέσει να επι-

βιώσει σ’ ένα τέτοιο καθεστώς.

Για να το πω και πάλι με απλό τρόπο.

Χρειάζεται περίσσιο θράσος και κυνισμό

να εξομοιώνει κανείς τον ανθρωπάκο που

στραγγίζει το αίμα του για να γεμίσει το

«φακελάκι» που του ζητούν για να σώσει

τον άνθρωπό του, με το μεγαλογιατρό που

παίρνει αυτό το φακελάκι. Όσο για τη

«διαφθορά» και τις «ευθύνες» του λαού, θα

αναφερθώ αφού παραθέσω και το τελευ-

ταίο απόσπασμα από το άρθρο του Ι.Κ.Π.

«Αυτός είναι ο κοινός ιδρυτικός μύθος

της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστε-

ράς: όλα συμβαίνουν επειδή κάποιοι σκο-

τεινοί τύποι βυσσοδομούν πίσω από την

πλάτη του ανεύθυνου λαού. Το κόλπο

είναι τριπλής απόδοσης. Ο λαός απαλ-

λάσσεται από ευθύνες αλλά αποκτά

εχθρούς. Συνεπώς, το ζητούμενο για το

λαό είναι να αναλάβει τις ευθύνες του,

αλλά να απαλλαγεί από τους εχθρούς του.

Και, κατά σύμπτωση, οι εχθροί του λαού

είναι όσοι αντιτίθενται στην Άκρα Δεξιά

και στην Άκρα Αριστερά. Ο απαλλαγμέ-

νος πλέον λαός γίνεται έτσι όργανο στα

χέρια εκείνων που θέλουν απλώς να ξεπα-

στρέψουν τους εχθρούς τους. Δεν λέω,

ωραίο κόλπο. Αλλά το ξέρουμε από

παλιά. Για την ακρίβεια από το Μεσοπό-

λεμο. Το ερώτημα είναι πόσοι θέλουν να

ζήσουν ξανά τον εφιάλτη. Και, μεταξύ

μας, δεν βλέπω πολλούς υποψήφιους…»

Ο λαός έχει εχθρούς

Ο λαός δεν «αποκτά εχθρούς» επειδή

του το υπαγορεύουν κάποιοι, όπως ισχυ-

ρίζεται ο Ι.Κ.Π. Έχει εχθρούς. Και εχθροί

του είναι όλοι εκείνοι που τη θέση και το

ρόλο τους, τα πλούτη και τα προνόμιά

τους τα βασίζουν στην εκμετάλλευση του

λαού.

Είναι εκείνοι που για να διασφαλί-

σουν την εξουσία και τα προνόμιά τους

ασκούν μια διαρκή και ποικιλόμορφη

καταπίεση σε βάρος του λαού, που χρησι-

μοποιούν έως και την πιο ωμή και αιματη-

ρή βία για να καταστείλουν τις όποιες

αντιδράσεις του. Είναι αυτοί που ιδιαίτε-

ρα τα τελευταία χρόνια και στην ακόρε-

στη δίψα τους για κέρδη επιτίθενται με

πραγματική λύσσα στο λαό, οδηγώντας

τον στην εξαθλίωση. Αυτοί είναι οι πραγ-

ματικοί εχθροί του λαού και όχι όσοι

τάχα «αντιτίθενται στην Άκρα Αριστερά

και την Άκρα Δεξιά». Και αποτελεί θρα-

σύτατο ψέμα ότι αυτοί οι εχθροί του λαού

αντιτίθενται στα «δύο άκρα». Αντιτίθε-

νται μόνο στην «Άκρα» και την εν γένει

Αριστερά και σ’ όλους όσοι αμφισβητούν

από τη μεριά του λαού την προωθούμενη

πολιτική, όσους αντιστέκονται και την

αντιπαλεύουν.

Ποιοι και γιατί πριμοδοτούνατο φασιστικό άκρο

Όσο για την «Άκρα Δεξιά», όπως ήδη

προανέφερα, αποτελεί «παιδί» και όργα-

νό τους. Όπως ακριβώς και στο Μεσοπό-

λεμο στον οποίο αναφέρεται ο Ι.Κ.Π.

Όταν η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία

προωθούνταν από τους γαιοκτήμονες του

Νότου, τους βιομήχανους του Βορρά και

το βασιλικό οίκο. Όταν η άνοδος του

Ναζισμού στη Γερμανία προωθούνταν

από το γερμανικό κεφάλαιο, τον Κρουπ,

τους Γιούγκερς και το ρεβιζιονισμό των

πρώσων μιλιταριστών. Όταν οι φασιστι-

κές-ναζιστικές τάσεις πριμοδοτούνταν

από το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο σε όλες

τις καπιταλιστικές χώρες.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πότε,

αν, σε ποια κλίμακα το σύστημα θα κατα-

φύγει σε ευρύτερη και τι είδους χρήση

αυτού του «δεξιού άκρου». (Ήδη είχαμε

μιας μορφής χρήση με την περίπτωση

Καρατζαφέρη).

Είναι ολοφάνερο ωστόσο ότι ήδη χρη-

σιμοποιείται για τη μετατόπιση της πολι-

τικής ατζέντας και συνολικά του πολιτι-

κού άξονα όλο και δεξιότερα. Σαν όργανο

προώθησης της φασιστικοποίησης της

δημόσιας ζωής αλλά και «νομιμοποίησης»

της παρακρατικής δράσης ώστε να μπο-

ρούν να χρησιμοποιηθούν και τέτοιες

μορφές ενάντια στο λαό και σύμφωνα

πάντα με τις ανάγκες του συστήματος.

Ο λαός και οι «ευθύνες» του

Υπάρχει βέβαια και το θέμα των «ευθυ-

νών» του λαού και τις οποίες «δεν αναλαμ-

βάνει». Όταν άτομα σαν τον Ι.Κ.Π. μιλάνε

για «ανάληψη ευθυνών» από το λαό, το

πρώτο που θα πρέπει να αντιλαμβανόμα-

στε είναι ότι εννοούν το ακριβώς αντίθετο

από αυτό που σημαίνουν οι λέξεις στην

ελληνική γλώσσα. Αυτό που εννοούν σαν

«ανάληψη ευθυνών» από το λαό είναι να

σκύψει το κεφάλι, να υποταχθεί και να

αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα τα μέτρα με τα

οποία του ροκανίζουν τη ζωή οι ύαινες του

συστήματος. Ταυτόχρονα, το μόνο που με

κανέναν τρόπο δεν θέλουν είναι το να ανα-

λάβει πραγματικά τις «ευθύνες» του ο

λαός, δηλαδή να αντισταθεί, να ανατρέψει

την επίθεση, να τσακίσει το σύστημα και

τους κολαούζους του.

Και εδώ ανακύπτει ένα ερώτημα που

ήδη το θέτει πολύς κόσμος, άλλοι καλόπι-

στα και άλλοι για να σπείρουν τη σύγχυ-

ση και την απογοήτευση. Γιατί δεν το

πράττει. Γιατί ανέχτηκε ή και ανέχεται

αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης και

της καταπίεσης, αυτό το καθεστώς της

διαφθοράς. Στο ζήτημα αυτό δεν υπάρ-

χουν απαντήσεις ευκολίας σαν εκείνες -

τέτοιες ή αλλιώτικες- που σπεύδουν να

δώσουν κάποιοι.

Ο λαός, οι λαοί του κόσμου βρίσκονται

αντιμέτωποι με ένα σύστημα δομημένο αιώ-

νες τώρα, ισχυρό, συγκροτημένο, με πολύ-

μορφους μηχανισμούς, μέσα και δυνάμεις

στήριξης. Ο λαός, οι λαοί ποτέ δεν αποδέ-

χτηκαν αυτό το σύστημα και την πολιτική

του με τη θέλησή τους. Αντιδρούν, αντιστέ-

κονται, διεκδικούν, αντιπαλεύουν. Αυτή η

αντιπαράθεση, αυτή η πάλη των τάξεων

είναι μια διαρκής ιστορία. Το ζήτημα βρί-

σκεται στο ότι οι λαοί δεν μπορούν πάντα

να συγκροτούν τις δυνάμεις τους και σε επί-

πεδα αποτελεσματικής αντιπαράθεσης ή

και νικηφόρας αναμέτρησης με τις δυνάμεις

του συστήματος παρά μόνο σε περιόδους-

φάσεις κορύφωσης αυτής της ταξικής

πάλης. Το γιατί συμβαίνει έτσι ή πώς μπορεί

να αντιμετωπισθεί είναι το ζήτημα που

ξεφεύγει από τα όρια αυτού του άρθρου.

Οπωσδήποτε αυτό -η συγκρότηση των δια-

θέσεων, των διεκδικήσεων, των δυνάμεών

του- είναι το ζητούμενο για το λαό.

Σ’ αυτή τη βάση θα «συνιστούσαμε»

λοιπόν στον Ι.Κ.Π. να αποφεύγει να καλεί

το λαό «να αναλάβει τις ευθύνες του» μια

και υπάρχει σοβαρός «κίνδυνος» να

«εισακουσθεί». Και όταν πράξει κάτι

τέτοιο, δεν θα το κάνει βέβαια στη βάση

που το θέτει ο Ι.Κ.Π. αλλά με τον τρόπο

που το αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο λαός.

Και, σε μια τέτοια περίπτωση, τόσο ο

Ι.Κ. Πρετεντέρης όσο και τα αφεντικά του

δεν θα 'χουν τόπο να σταθούν.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 21Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

ι τα κόλπα του Ι.Κ. Πρετεντέρη

22 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στην καρδιά του καλοκαι-

ριού, στα τέλη Ιουλίου,

επέλεξε ο σύνδεσμος ΟΤΑ

Νομού Θεσσαλονίκης να βάλει

μπρος, ώστε να κατασκευαστεί ο

Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορ-

ριμμάτων (ΣΜΑ) της Ευκαρπίας.

Παρ' όλο που η Ευκαρπία

ήταν σχετικά άδεια και τα σχο-

λεία κλειστά, η εγκατάσταση των

συνεργείων έγινε ύστερα από την

είσοδο και την κατάληψη του

χώρου από πολλές κλούβες των

ΜΑΤ, δεκάδες ασφαλίτες και ένα

ασθενοφόρο! Ακολούθησε η

στρατιωτικού τύπου περίφραξη

του χώρου κατασκευής, ώστε να

είναι δύσκολη η είσοδος στο

χώρο κατασκευής, αλλά και για

να μπορούν να αιτιολογηθούν οι

συλλήψεις όποιων επιχειρήσουν

να μπούνε στο χώρο. Καταλή-

φθηκε από τα ΜΑΤ και το σπι-

τάκι του Δήμου, έξω από το

χώρο του ΣΜΑ, όπου κάτοικοι

καθημερινά εδώ και 2 χρόνια το

επισκέπτονταν για να εναντιω-

θούν στην προσπάθεια κατα-

σκευής του έργου.

Οι κάτοικοι βρέθηκαν αντιμέ-

τωποι με μια πολύ καλά προετοι-

μασμένη και μελετημένη επιχεί-

ρηση για το ξεκίνημα των εργα-

σιών. Με επιλογή του χρόνου,

των μέσων, του τρόπου, οι εκ-

πρόσωποι της τροϊκανής πολιτι-

κής στην αυτοδιοίκηση

προσπαθούν να επιβάλουν έναν

γιγαντιαίο ΣΜΑ, ενάντια στη θέ-

ληση της πλειοψηφίας των κατοί-

κων της περιοχής.

Ο πρώτος αιφνιδιασμός του

ΦΟΣΔΑ από τη λαϊκή αντίδραση

το προηγούμενο καλοκαίρι ενερ-

γοποίησε υπαρκτές αντιθέσεις

συμφερόντων στο πλαίσιο της

αυτοδιοίκησης. Αυτή η εξέλιξη

παράλληλα και με την επιμονή

των κατοίκων ενάντια στην κα-

τασκευή του ΣΜΑ φρέναρε για

μεγάλο διάστημα την επιχείρηση

για το ξεκίνημα των εργασιών.

Την ίδια στιγμή ο ΦΟΣΔΑ,

λειτουργώντας για ακόμα μια

φορά ως το μακρύ χέρι της κυ-

βέρνησης στην τοπική κοινωνία,

ετοίμαζε τους όρους για την επι-

βολή του έργου. Πληρώθηκαν

αδρά διαφημιστικές εταιρίες, κι-

νήθηκαν οι κομματικοί μηχανι-

σμοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ,

στήθηκαν δημοσκοπήσεις, λει-

τούργησαν σε πλήρη συμφωνία

τα φερέφωνα των τοπικών

ΜΜΕ, για να πείσουν για την

ανάγκη κατασκευής του έργου σε

ξένο αχυρώνα και, τέλος, χρησι-

μοποιήθηκαν και τα βαριά μέσα

των ΜΑΤ και της καταστολής.

Η αντίδραση των κατοίκων,

αν και πιο περιορισμένη λόγω

καλοκαιρινών «απωλειών», ήταν

άμεση. Από την πρώτη στιγμή

μοιράστηκε υλικό, ενώ σε καθη-

μερινή βάση αυτοκίνητο με

ντουντούκα ενημέρωνε τους κα-

τοίκους και καλούσε σε κινητο-

ποιήσεις. Η πρώτη λαïκή

συγκέντρωση που έγινε την Τε-

τάρτη 31 Ιουλίου στην πλατεία

της Ευκαρπίας κατέληξε με αυτο-

κινητοπομπή στον χώρο του

ΣΜΑ, όπου 300 κάτοικοι διαδή-

λωσαν και φώναξαν συνθήματα

κατά της κατασκευής.

Την Πέμπτη στις 30 Αυγού-

στου πραγματοποιήθηκε υπό την

αιγίδα του Δήμου συναυλία στο

χώρο του ΣΜΑ και τη Δευτέρα

στις 2 Σεπτέμβρη νέα λαϊκή συγ-

κέντρωση στην πλατεία της Ευ-

καρπίας, πορεία μέσα στην πόλη

της Ευκαρπίας, αυτοκινητο-

πομπή και συγκέντρωση 300 αν-

θρώπων εκ νέου στο χώρο του

ΣΜΑ.

Παρά και ενάντια στις δυσκο-

λίες, τις τρικλοποδιές των αιρετών

αρχόντων και τα εκλογικά μαγει-

ρέματα, η επιμονή των κατοίκων

για την υπεράσπιση του τόπου

τους από την παραπέρα υποβάθ-

μιση αφήνει πολλές θετικές παρα-

καταθήκες για την εξέλιξη αυτού

του αγώνα, αλλά και των νέων

αγώνων που έρχονται. Ήδη η εμ-

πειρία που έχει κατακτηθεί είναι

πολύτιμη. Είναι πλέον ξεκάθαρο

με ποιους έχουμε να κάνουμε και

σε ποιους μπορούμε να στηρι-

χτούμε. Ο επόμενος σταθμός είναι

η παρουσία και η συμμετοχή των

κατοίκων στην πορεία της ΔΕΘ.

Σύντροφοι και συναγωνιστές

Η ΠΑΑΣ του Βόλου συγκροτήθηκε

τον Οκτώβρη του 2012, από μέλη του ΚΚΕ

(μ-λ), του ΜΛ-ΚΚΕ και ανένταχτων αρι-

στερών αγωνιστών, μετά από μία σειρά

ανοικτών συζητήσεων που πραγματοποι-

ήθηκαν στον Βόλο και τη Νέα Ιωνία.

Δεν μας ήταν δύσκολο να συμφωνή-

σουμε με την αρχική πρόταση για τη συγ-

κρότηση της ΠΑΑΣ γιατί μέσα από την

πείρα μας με την Πρωτοβουλία Αλληλεγ-

γύης Εργαζομένων και Ανέργων Μαγνη-

σίας και την πλούσια δράση που ανέπτυξε

κοντά δύο χρόνια, είμαστε πεισμένοι για

την αναγκαιότητα μιας μετωπικής συνερ-

γασίας. Η οποία θα συμβάλλει στην υπό-

θεση του πανεργατικού-παλλαϊκού αγώνα

ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση, αστικών

κυβερνήσεων και ιμπεριαλιστών. Μίας με-

τωπικής συνεργασίας με λαϊκά-εργατικά

χαρακτηριστικά και επαναστατική αρι-

στερή κατεύθυνση, που θα ενισχύει τις

εστίες αντίστασης και πάλης του εργαζό-

μενου λαού και θα πασχίζει για την οργα-

νωτική και πολιτική του συγκρότηση στο

επίπεδο που απαιτεί η εποχή μας.

Έχουμε ξεκάθαρο ότι χωρίς ΜΕΤΩΠΟ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΠΑΛΗΣ και την κα-

τεύθυνση του μαζικού παρατεταμένου

αγώνα σε σύγκρουση με την άρχουσα

τάξη και τον ιμπεριαλισμό, ο λαός μας δεν

θα μπορέσει να ανατρέψει τις πολιτικές

αλλά και τις δυνάμεις που τον οδηγούν

στην εξαθλίωση και τον αφανισμό.

Για αυτό τον λόγο και για να ενισχύ-

σουμε την πολιτική λειτουργία της ΠΑΑΣ

αποφασίσαμε να λειτουργούμε σε συναν-

τήσεις-συνελεύσεις σχεδόν κάθε εβδομάδα

και στην ημερήσια διάταξη των ζητημά-

των μας απασχολούσαν τόσο οι γενικότε-

ρες πολιτικές εξελίξεις όσο και τα τοπικά

ζητήματα και οι κινητοποιήσεις των εργα-

ζόμενων στους διάφορους εργασιακούς

χώρους. Δεν ήταν μία εύκολη διαδικασία

καθώς πολλές φορές υπήρχαν διαφορετι-

κές και συγκρουόμενες απόψεις κυρίως σε

ζητήματα τακτικής, που φυσικά έχουν σαν

βάση διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις,

θέσεις, πρακτικές και συνήθειες. Εδώ είναι

σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτή η έντονη

εσωτερική διαδικασία της ΠΑΑΣ Βόλου

δεν έγινε θετικά αποδεκτή από εργαζόμε-

νους που πρωτοεμφανίστηκαν στις συνε-

λεύσεις μας για να παρακολουθήσουν τις

συζητήσεις και να πάρουν μέρος στις δρά-

σεις της. Από την άλλη πλευρά όμως η διά-

θεσή μας να παρέμβουμε και ιδιαίτερα στα

καυτά ζητήματα του κόσμου της δουλειάς,

δεν μας έκλεισε στο «καβούκι» μας αλλά

αποφασίσαμε και ανοίξαμε το ζήτημα της

ανεργίας. Με μαζώξεις ανέργων στο Ερ-

γατικό Κέντρο Βόλου, συχνές παρεμβάσεις

στον ΟΑΕΔ με μοίρασμα προκήρυξης-κα-

λέσματος, με μπλογκ ανέργων και ομιλία

σε απεργιακή συγκέντρωση τον φετινό

Μάρτη.

Παρά τις δυσκολίες που συναντήσαμε

και τις σχετικά μικρές υποκειμενικές μας

δυνάμεις, η ΠΑΑΣ στο Βόλο έδειξε ότι

έχει δυνατότητες και μπορεί να οικοδομή-

σει δεσμούς με τους εργαζόμενους εφόσον

συνεχίσει να κινείται με συνέπεια και συ-

νέχεια.

Δεν λείψαμε από καμιά κινητοποίηση

στην πόλη, με τα πανό, την προκήρυξη και

τα συνθήματά μας, η ΠΑΑΣ αποτελεί

πλέον έναν διακριτό πόλο που συσπειρώ-

νει ένα δυναμικό αγωνιστών, εργαζόμε-

νων και νεολαίας.

Πραγματοποιήσαμε ανοιχτή αντι-ιμ-

περιαλιστική εκδήλωση αλληλεγγύης

στον λαό της Κύπρου τον Απρίλη, ενώ κά-

ναμε παρέμβαση με προκήρυξη στη μαζι-

κότατη γενική συνέλευση των καθηγητών

και οργανώσαμε εκδήλωση συζήτηση τον

Ιούνη για την «απεργία που δεν έγινε» με

σχετικά καλή συμμετοχή κόσμου από την

εκπαίδευση. Βγάλαμε προκήρυξη για τα

εργοστάσια του Βόλου, για τις απολύσεις,

τις μειώσεις μισθών και μεροκάματων, την

εκ περιτροπής εργασία και τους απλήρω-

τους εργάτες που μοιράστηκε σε εργοστά-

σια της Α΄και Β΄ βιομηχανικής περιοχής.

Ενώ σταθήκαμε αλληλέγγυοι στους εργα-

ζόμενους του ΙΚΑ της Νέας Ιωνίας ενάν-

τια στο κλείσιμο του τοπικού

υποκαταστήματος. Από την πρώτη στιγμή

βρεθήκαμε έξω από τον ραδιοσταθμό της

ΕΡΑ Βόλου για να υπερασπιστούμε το δι-

καίωμα των εργαζόμενων στη δουλειά

ενάντια στις απολύσεις και το κλείσιμο

της ΕΡΤ. Μπροστά στην κλιμάκωση της

επίθεσης από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βεν-

ζέλου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τις μαζικές

απολύσεις στο δημόσιο και την ακόμα πιο

αντιδραστική κατεύθυνση στις πολιτικές

εξελίξεις, οργανώσαμε ανοιχτή εκδήλωση

στις 17 Ιούλη όπου θέσαμε και το ζήτημα

της ενίσχυσης της ΠΑΑΣ Βόλου σε όσους

παραβρέθηκαν.

Σύντροφοι και συναγωνιστές

Πρώτα από όλα θέλουμε να απευθυν-

θούμε σε όλους σας και να σας καλέσουμε,

ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, να

συμβάλει στην συγκρότηση της ΠΑΑΣ

στην περιοχή του και να προχωρήσει

άμεσα η πανελλαδική συγκρότηση, χωρίς

άλλες καθυστερήσεις. Καλούμε όλους να

προχωρήσουμε πιο γρήγορα και αποφα-

σιστικά με καθορισμό δεσμευτικής ημε-

ρομηνίας για την πανελλαδική σύσκεψη.

Θεωρούμε ότι οι εξελίξεις σε όλα τα επί-

πεδα, φτώχειας και εξαθλίωσης του λαού,

απολύσεις στον δημόσιο τομέα και η

απειλή ενός ακόμα ματοκυλίσματος από

τους ιμπεριαλιστές, επιβάλλουν επιτα-

κτικά το προχώρημα της υπόθεσής μας.

Η πρόταση και οι πολιτικές θέσεις του

παννατικού συντονιστικού μας βρίσκουν

σύμφωνους, θα θέλαμε όμως να θέσουμε

μερικά ζητήματα που συνδέονται με την

πανελλαδική συγκρότηση και την πολι-

τική λειτουργία της ΠΑΑΣ.

Θεωρούμε λάθος τη μη άμεση έκδοση

προκήρυξης για το κλείσιμο της ΕΡΤ και

την απόλυση χιλιάδων εργαζόμενων. Θεω-

ρούμε επίσης λάθος που δεν υπήρξε ενιαία

παρέμβαση της ΠΑΑΣ στους εργαζόμε-

νους στο ΜΕΤΡΟ καθώς και στους ναυ-

τεργάτες στη διάρκεια των απεργιακών

κινητοποιήσεών τους. Πιστεύουμε ότι

είναι ανάγκη η ΠΑΑΣ να έχει τοποθέτηση

και δράση τόσο στα βασικά ζητήματα των

πολιτικών εξελίξεων και της αντι-ιμπερια-

λιστικής πάλης του λαού αλλά και του

αγώνα και των κινητοποιήσεων των εργα-

ζομένων σε κάθε κλάδο και περιοχή.

Τέλος, για το όνομα της ΠΑΑΣ έχουμε

την γνώμη ότι πρέπει να έχει μία αντιστοι-

χία με το περιεχόμενο των θέσεων και της

δράσης της, παρά το ότι ήδη το όνομα έχει

«κατοχυρωθεί» σε κάποιο κόσμο, δημι-

ουργεί όμως προβλήματα, ιδιαίτερα όταν

παρεμβαίνουμε σε διάφορους κλάδους ερ-

γαζόμενων και σε χώρους δουλειάς.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Βόλος 28 Αυγούστου 2013

Τοποθέτηση της ΠΑΑΣ Βόλου για την πανελλαδική συγκρότηση

Έξω τα ΜΑΤ από την Ευκαρπία

Ο αγώνας των κατοίκων είναι δίκαιος και θα νικήσει

Τοποθέτηση της ΠΑΑΣ Βόλου για την πανελλαδική συγκρότηση

Σε δύο συναντήσεις που πραγματοποιήσαμε στις 21/8 και στις 28/8 συζητήσαμε το

κείμενο του παννατικού συντονιστικού της ΠΑΑΣ για την πανελλαδική συγκρό-

τηση. Από τις συζητήσεις αυτές προέκυψε η ανάγκη να απευθυνθούμε σε όλους

τους συντρόφους και τους συναγωνιστές με κείμενο το οποίο στέλνουμε στο μπλογκ

της ΠΑΑΣ και στις εφημερίδες «Προλεταριακή Σημαία» και «Λαϊκό Δρόμο» για δη-

μοσίευση.

23Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΥΛΙΔΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μου ήταν σχετικά εύκολο ναγράφω παρουσιάζοντας τις κινη-ματογραφικές δημιουργίες της

Αλίντας Δημητρίου. Εννοώ φυσικά τηντριλογία για τις γυναίκες των αγώνων,που αποτέλεσε την κορύφωση αλλά καιτο κύκνειο άσμα της δημιουργού, στομικρό διάστημα των τελευταίων πέντεχρόνων που γνώρισα την Αλίντα και τιςταινίες της. Τα έκανε όλα εύκολα η ίδιαμε τον λόγο της και τη δουλειά της. Σεπαρακινούσε, σε συνέπαιρνε, σχεδόν σεσυστράτευε. Σε συγκινούσε δίχως μελο-δραματισμούς και σε πείσμωνε. Πάνωαπό όλα σου μετέδιδε ένα πνεύμα αισιο-δοξίας. Και είχε το χάρισμα και τη γεν-ναιοδωρία να σε κάνει από την πρώτηστιγμή συμμέτοχο στην προσπάθειά της.Έτσι τα κείμενα φτιάχνονταν σχεδόν απόμόνα τους, ήθελαν απλά μια τακτοποίησηοι λέξεις. Από το πρωινό της Τρίτης 30του φετινού Ιούλη, όταν έμαθα για τονθάνατο της Αλίντας Δημητρίου, όλα γί-νανε δύσκολα. Δύσκολο να διαλέξεις απότα πολλά που θέλεις να γράψεις, δύ-σκολο να αποφύγεις να μιλήσεις για μιασχέση φιλίας και συντροφικότητας πουαναπτύχθηκε, δύσκολο να χωρέσεις σεένα κείμενο μια πληθωρική προσωπικό-τητα, έναν ξεχωριστό άνθρωπο που στηζωή δεν συναντάς συχνά. Και φυσικά νατηρήσεις τη βασική ανάγκη να γράψειςγια μια δημιουργό που ξεχώρισε σε δύ-σκολους καιρούς και για ένα έργο υπό-δειγμα της τέχνης που υπηρετεί τον

άνθρωπο και τον διαρκή αγώνα του γιαμια δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία.

Η Αλίντα Δημητρίου γεννήθηκε στηνΑθήνα το 1933 και σπούδασε σκηνοθεσίαστη Σχολή Σταυράκου. Πρωτοεμφανί-στηκε με το ντοκιμαντέρ “Καρβουνιάρη-δες” το 1977 και άφησε πίσω της μιασημαντική εργογραφία από κινηματο-γραφικές δουλειές. Περίπου πενήνταντοκιμαντέρ, τα περισσότερα για την τη-λεόραση, σε αρκετά από τα οποία πρω-ταγωνιστούν οι γυναίκες. Ασχολήθηκε μετο βιομηχανικό ντοκιμαντέρ για λογαρια-σμό της ΔΕΗ, έγραψε και μετέφρασεάρθρα σε κινηματογραφικά περιοδικάκαθώς και το βιβλίο «Φιλμογραφία Ται-νιών Μικρού Μήκους» (1939-1979), ενώαργότερα το 1992 εξέδωσε το «ΛεξικόΤαινιών Μικρού Μήκους». Την πενταετία1970-1975 και ειδικά στα πρώτα μετα-δι-κτατορικά χρόνια ασχολήθηκε με τηδιοργάνωση κινηματογραφικών προβο-λών. Με το πολυβραβευμένο “Πουλιά στοΒάλτο” το 2008 ξεκίνησε την τριλογία, ηοποία την έκανε γνωστή στο πλατύκοινό. Την ολοκλήρωσε το 2011 με “Τακορίτσια της βροχής” ενώ σχεδίαζε και-νούριες κινηματογραφικές δουλειές. Γιατην τριλογία έχουν γραφτεί εξαιρετικέςπαρουσιάσεις και κριτικές τόσο στην Ελ-λάδα όσο και στο εξωτερικό.

Από τις στήλες της “ΠρολεταριακήςΣημαίας” μου δόθηκε η ευκαιρία να τιςπαρουσιάσω και είναι σχετικά εύκολο οαναγνώστης να τις αναζητήσει στο διαδί-

κτυο. Η Αλίντα δούλεψετην τριλογία σε δύσκο-λες συνθήκες, δίχωςκαμιά οικονομική βοή-

θεια από κρατικούς ήιδιωτικούς φορείς, αντι-μετωπίζοντας μάλισταστο τελευταίο διάστημασοβαρά προβλήματαυγείας. Εργάστηκε γιααυτές με νεανικό ενθου-

σιασμό, γύρισε πολλέςπεριοχές της Ελλάδας γιανα συναντήσει τις πρωτα-γωνίστριες -τα κορίτσια τηςόπως έλεγε- πάλεψε να τις

πείσει να μιλήσουν, οι περισσότε-ρες για πρώτη φορά στον κινημα-τογραφικό φακό. Έκανε δίχως

υπερβολή μια τιτάνια προσπάθεια.Το αποτέλεσμα των τριών ταινιώναποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για

τις νέες γενιές, μια αναμέτρησημε τη λήθη και έναν οδηγό

για μελλοντικές απόπει-ρες νέων κινηματο-

γραφιστών. Από την

πρώτη

στιγμή σχεδόν αγκαλιάστηκαν από τηναγωνιζόμενη νεολαία, πήραν “θέσειςμάχης” στη σύγχρονη εσωτερική κοινω-νική αναμέτρηση, “συνομίλησαν” με τιςανάγκες, τα ερωτήματα, και τα διακυ-βεύματα του σήμερα. Σε αυτό συνέβαλ-λαν τόσο οι ίδιες οι ταινίες όσο και ηπαρουσία της δημιουργού. Η Αλίνταυποστήριξε υποδειγματικά τις ταινίεςτης, δεν σώπασε ύστερα από το τελικόμοντάζ, δεν αποσύρθηκε, πήρε η ίδιαθέση μάχης στο διάστημα που αυτές ξε-κίνησαν το ταξίδι τους προς το κοινό.Υπεράσπισε τα “κορίτσια” της, τις ανώ-νυμες γυναίκες των αγώνων και τηναλήθεια που αυτές ανεπιτήδευτα και μεδυσκολία κατέθεσαν μπροστά στην κά-μερα. Κατά τη γνώμη μου εκτός από τηδύναμη των ίδιων των ταινιών αυτόέπαιξε εξίσου σημαντικό ρόλο. Στις πα-ρουσιάσεις των ταινιών, στις συζητή-σεις και στις συνεντεύξεις, η Αλίνταήταν ένας χείμαρρος, μιλούσε άνετα μετα νεανικά ακροατήρια, μπορούσε μεεπιτυχία να συνδέει το χθες με το σή-μερα, να συμπυκνώνει σε λίγα λόγιααπαντήσεις που αναζητά η νέα γενιά.Ειδικά μάλιστα για τη Μεγάλη Δεκαετία,την Αντίσταση και τον ΔημοκρατικόΣτρατό, η Αλίντα όχι μόνο δεν υποτάχ-θηκε στο κυρίαρχο ρεύμα των στρογγυ-λευμάτων αλλά αντιτάχτηκε σθεναράστους μύθους της εξουσίας και τη συμ-βιβαστική στάση της κατοπινής επίση-μης Αριστεράς. Για όλα αυτά η Αλίνταμίλησε τα τελευταία χρόνια αρκετέςφορές, αξιοποιώντας με τον καλύτερο

τρόπο το βήμα των συνεντεύξεων πουζητούσαν περιοδικά και εφημερίδες καιο καθένας μπορεί διαβάζοντάς τες ναμάθει τις βέβαιες πεποιθήσεις της.

Η Αλίντα Δημητρίου, για όσους τηνγνώρισαν από κοντά, συζήτησαν μαζί τηςκαι συνέκριναν τα λόγια με τη στάσηζωής, υπήρξε υπόδειγμα ενός ανεξάρτη-του λαϊκού δημιουργού, στρατευμένουστην υπόθεση της Αριστεράς, του κομ-μουνιστικού κινήματος και των αγώνωνγια μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύ-νης. Όχι βάσει τίτλων, βιογραφικών καιεντάξεων αλλά στην ουσία, στην αληθινήζωή. Πνεύμα ανυπότακτο και αναρχικό,εικονοκλάστης όπως πρέπει να είναικάθε αριστερός ή κομμουνιστής, συνάμαευαίσθητη και γεμάτη αμφιβολίες, ηΑλίντα σε κέρδιζε αμέσως με την αμεσό-τητα και τη νεανική της ορμή.

Την Αλίντα τη γνώρισα αργά και τηνέχασα, τη χάσαμε, νωρίς. Με τίμησε μετη φιλία της και δυστυχώς οι ανάγκες τηςκαθημερινότητας (της χαμοζωής, όπωςέλεγε ένας παλιός) και οι αποστάσεις δενμας έδωσαν την ευκαιρία να μοιραστούμεπερισσότερες σκέψεις και ιδέες και ναοργανώσουμε και άλλες προβολές τωνταινιών της. Για τις οποίες χαίρονταν ναμαθαίνει πως γίνονται, εν αγνοία της μά-λιστα αρκετές φορές, με μεταγραμμένεςκόπιες που πήγαιναν από χέρι σε χέρι σεόλη την Ελλάδα. Η βραχνή ζεστή φωνήτης και το νεανικό πείσμα της θα μου λεί-ψει. Είναι από τις απουσίες που όσο καινα κυλήσει ο χρόνος δεν μπορούν νααναπληρωθούν...

Αλίντα Δημητρίου

Μια δυσαναπλήρωτη απουσία

Στις παρουσιάσεις των ταινιών, στις συζητήσειςκαι στις συνεντεύξεις η Αλίντα ήταν ένας χείμαρ-ρος, μιλούσε άνετα με τα νεανικά ακροατήρια,

μπορούσε με επιτυχία να συνδέει το χθες με το σή-μερα, να συμπυκνώνει σε λίγα λόγια απαντήσεις

που αναζητά η νέα γενιά

Είμαστε αντιμέτωποι με τον εφιάλτη των μα-ζικών απολύσεων, της μαζικής ανεργίας καιεξαθλίωσης. Αντιμέτωποι με τη θεσμοθέ-

τηση της σύγχρονης δουλείας που αμφισβητεί ευ-θέως το δικαίωμα στη ζωή. Ο πόλεμος τουκεφαλαίου έχει μέχρι στιγμής ισοπεδώσει κάθε έν-νοια συλλογικών συμβάσεων, δημοκρατίας καιελευθεριών, κάθε έννοια δικαιωμάτων στην εργα-σία, σε μισθούς και συντάξεις. Νοσοκομεία, σχο-λεία και σχολές κλείνουν, κι όσα απομένουνλειτουργούν με άγρια ταξικά χαρακτηριστικάαχρηστεύοντας στην πράξη το δικαίωμα στην εκ-παίδευση και στην υγεία-πρόνοια, διώχνοντας μα-ζικά μαθητές και καθηγητές από τα σχολεία καιτους ασθενείς και το νοσηλευτικό προσωπικό απότα νοσοκομεία. Ανθρωποι πετιούνται μαζικά στασκουπίδια της καπιταλιστικής «ανάπτυξης».

Κι ενώ ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία μετο αζημίωτο και κατ’ εντολή της τρόικας σπεύδουννα δηλώσουν υποτέλεια και στήριξη σε έναν εγ-κληματικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Συρία πουαπειλεί να βάλει φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή.

Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση από τιςσυνδικαλιστικές ομοσπονδίες και τις κυρίαρχεςπαρατάξεις της Αριστεράς; Με μια από τα ίδια:3ωρες στάσεις εργασίας, 24 ή 48ωρες απεργίεςκαι βλέπουμε, με επιφυλάξεις, συγκράτηση καιαναμονή, λες και δεν συμβαίνει τίποτα το σοβαρόκαι ασυνήθιστο.

Στο όνομα τάχα της αποτελεσματικότητας τωναγώνων, των όποιων συνολικών στόχων και επι-διώξεων που πρέπει να έχει το κίνημα, σύμφωναμε τον κομματικό ή παραταξιακό προγραμματι-σμό. Στο όνομα των οργανωμένων, σχεδιασμένωνκαι προσεκτικών βημάτων που πρέπει να γίνουν«για να μην ηττηθούμε» (γιατί τώρα, προφανώς,βρισκόμαστε σε ισοπαλία!), των κατά παραγγελίαμεγάλων στρατηγημάτων και τακτικών προπα-γανδίζεται (υπόγεια ή φανερά) η αναβολή διαρ-κείας αντί της απεργίας και σύγκρουσης διαρκείαςμε το σύστημα.

Δεν έχει έρθει ακόμη ο «κατάλληλος χρόνος»για απεργία διαρκείας. Δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι!

Γιατί, ενώ ο εχθρός έχει «μπει στο σπίτι μας καισφάζει αδιακρίτως» (δικαιώματα, μισθούς, συν-τάξεις), ο «κατάλληλος χρόνος» για να απεργή-σουμε είναι όταν μπει και στο σπίτι του γείτονα μεανάλογες διαθέσεις, τότε, όταν «σφαχτεί και ογείτονας» μπορείς να κάνεις μέτωπο μαζί του. Ο«κατάλληλος χρόνος» είναι όταν «τακτοποιηθείς»πολιτικά, οργανωτικά, ιδεολογικά για να δώσειςμια μάχη που έχει ήδη κριθεί με νίκη του αντιπά-λου. Σε έναν πόλεμο που διεξάγεται «εδώ καιτώρα». Πώς προετοιμάζεται όμως κανείς για τοναγώνα; Αποφεύγοντας διαρκώς τη μάχη; Αγωνι-στές γινόμαστε αγωνιζόμενοι. Ετσι προετοιμάζον-ται και οι νίκες.

Ωστόσο, οι πολιτικές και συνδικαλιστικές «αυ-θεντίες»… της ήττας κρίνουν την άποψη για απερ-γία διαρκείας και όσους την υποστηρίζουν, όσουςδηλαδή θεωρούν ότι τα ζητήματα κρίνονται μεόρους κίνησης και ταξικής πάλης, πολιτικά αδα-είς, τυχοδιώκτες, παρασυρμένους από το θυμικόκαι την οργή και όχι από τη λογική, ότι δεν υπο-λογίζουν τάχα «όρους και προϋποθέσεις».

Βέβαια, ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτόςπου δεν γίνεται. Αυτό το ξέρει ο καθείς. Ωστόσο,κι απ’ ό,τι φαίνεται, υπάρχει και «βελτιωμένη» εκ-δοχή: ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός πουδεν γίνεται για να… πέσει η κυβέρνηση ή για τηλαϊκή εξουσία. Κι αυτή η «βελτίωση» της συμφο-ράς έγινε τώρα μέτρο ρεαλισμού και επαναστατι-κότητας!

Η επανεμφάνιση των κάθε είδους «στρατηγώνχωρίς στρατό» (αυτών π.χ. που όταν εμφανίστηκεο «στρατός» στην απεργία των εκπαιδευτικών,αποχώρησαν με… όρους και προϋποθέσεις με ταγνωστά αποτελέσματα, χωρίς να διδαχτούνε τί-ποτα), φέρνει και τέτοιες «βελτιώσεις». Γιατί οιαγώνες πρέπει να γίνονται με απεργούς υπό τις«διαταγές» τους, διαφορετικά, καλύτερα να μη γί-νουν καθόλου! Γιατί θα υποστούμε (ή μήπως θαυποστούν;) ήττα.

Μαθαίνουμε λοιπόν ότι σημασία δεν έχει τόσοη αποφασιστικότητα του αγώνα, μια τέτοια απο-φασιστικότητα μάλιστα μπορεί να είναι και κατα-

στροφική! Περισσότερο σημασία έχει ο ψυχρός (ήμήπως κυνικός), υπολογισμός του τόπου και τουχρόνου της σύγκρουσης που θεωρούν αφελώς ότιελέγχουν. Αν, δηλαδή, στο φανταστικό χάρτη τωνεπιχειρήσεων που έχουν στο κεφάλι τους, θα πο-λεμήσουμε στο ύψωμα ή στην πεδιάδα, με τονήλιο στα μάτια ή στην πλάτη, κατακαλόκαιρο ή μεβροχή. Εως ότου βέβαια αποφασίσουν «μπήκανστη πόλη οι οχτροί».

Σύμφωνα λοιπόν με τη λογική αυτή τα σχολείαπρέπει να μείνουν προς το παρόν ανοιχτά. Για ναφανεί η απόλυτη απορρύθμιση και διάλυση τηςδημόσιας εκπαίδευσης. Για να μη δοθεί η δυνατό-τητα στην κυβέρνηση να κρύψει τα κενά και τιςελλείψεις κάτω από το χαλί της απεργίας, ενοχο-ποιώντας τους απεργούς εκπαιδευτικούς! (Ναφανεί δηλαδή ότι δεν λειτουργούν τα σχολεία ενλειτουργία! Οπως συμβαίνει τόσα χρόνια). Ταυτό-χρονα, κερδίζουμε έτσι και τη συμπάθεια της κοι-νωνίας… αλλά και τη συμπάθεια τωνΠορτοσάλτε-Πρετεντέρη, που χρόνια τώρα ξέ-ρουν: για το χάλι της εκπαίδευσης και της οικο-νομίας φταίνε οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι,οι απεργίες και οι απεργοί που φταίνε εξάλλου καιγια την ανεργία. Μην απεργείτε λοιπόν! Για ναφανεί ότι για την ανεργία φταίει η κυβέρνηση! Τέ-τοια υποταγή και αυτοενοχοποίηση!

Ας μην ανησυχούμε όμως. Ο χρόνος λειτουρ-γεί πότε μπρος και πότε πίσω, πότε υπέρ της κυ-βέρνησης και πότε υπέρ των εργαζομένων(ανάλογα, δηλαδή, με το πώς μας βολεύει). Κιαφού οι μαθητευόμενοι μάγοι του συνδικαλισμούελέγχουν, από ό,τι φαίνεται, και το χρόνο θα χρη-σιμοποιήσουν σίγουρα, όταν βγουν κυβέρνηση,τη… μηχανή του χρόνου για να γυρίσουν το χρόνοπίσω, με μια ολική επαναφορά προ καταστροφής.

Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω. Ο χρόνος καιτο μέλλον κερδίζονται όταν απαντάς στις «μικρές»καθημερινές προκλήσεις. Μονάχα τότε οικοδο-μούνται «όροι καιπροϋποθέσεις» για ταμεγάλα.

24 Σάββατο 7 Σεπτέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

σχολιαπ

ρο

σε

γγισ

εις

Αφού δεν δώσαμε τις «μικρές» μάχες…

ας αποφύγουμε τώρα και τις «μεγάλες»

διακοπ ές

Ένα ολόκληρο εργοστάσιο "εξα-φανίστηκε" από τη Μοντένα τηςΙταλίας, όταν οι εργαζόμενοι έφυ-γαν για καλοκαιρινές διακοπές.Τα μηχανήματα, και οι πρώτεςύλες, μεταφέρθηκαν κρυφά στηνΠολωνία, όπου θα συνεχίσει τηλειτουργία του. Οι εργαζόμενοιπου επέστρεψαν από τις καλο-καιρινές διακοπές για να εργα-στούν στην εταιρεία παραγωγήςηλεκτρικών αντιστάσεων Firem,βρήκαν μόνο ένα φορτηγό αυτο-κίνητο να φορτώνει τα τελευταίαμηχανήματα που είχαν απομείνειαπό το εργοστάσιο. Οι πενήνταεργαζόμενοι έχουν αποκλείσειτην έξοδο του εργοστασίου για νααποτρέψουν την φυγή και του τε-λευταίου φορτηγού με εξοπλισμότης εταιρείας.Κινητικότητα.

κυριακές

Περισσότερες από επτά Κυριακέςτον χρόνο, που ορίζει ο νόμος,επιθυμεί ο δήμαρχος Θεσσαλονί-κης Γιάννης Μπουτάρης να παρα-μένουν ανοιχτά τα καταστήματατης πόλης, ώστε να τονωθεί η κί-νηση στην αγορά και να εξυπηρε-τούνται καλύτερα οι τουρίστες.Οι ντόπιοι δεν έχουν πιά για ναξοδέψουν.

αέριο

Ο Αμερικανός υπουργός ΕξωτερικώνΤζον Κέρι υποστήριξε ότι οι ΗΠΑέχουν στην κατοχή τους -και έχουναναλύσει- δείγματα που αποδει-κνύουν τη χρήση αερίου «Σαρίν» στηνεπίθεση της 21ης Αυγούστου στηΣυρία. Είναι ακριβώς τα ίδια, με αυτάπου τους προμηθεύσανε.

π ρακτική

O Moritz Erhardt, φοιτητής του Πανε-πιστημίου του Μίσιγκαν, έκανε τηνπρακτική του στην Τράπεζα της Αμε-ρικής (Bank of America) και άφησετην τελευταία του πνοή λόγω τηςεξάντλησης, μετά από 72 ώρες συνε-χούς εργασίας. Συγνώμη λάθος. Ητράπεζα έκανε την πρακτική της.

π ρόεδρος

Αποφυλακίστηκε ο πρώην πρόεδροςτης Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ,έπειτα από εντολή που έδωσε αιγυ-πτιακό δικαστήριο έχοντας συμπλη-ρώσει δύο χρόνια κράτησης. Μπορείνα χρειαστεί στη Συρία.

διαβεβαιώσεις

Ο Ομπάμα διαβεβαίωσε από τη Σουη-δία, όπου πραγματοποιεί επίσημη επί-σκεψη, ότι οι υπηρεσίεςπληροφοριών των ΗΠΑ δεν κατασκο-πεύουν την ηλεκτρονική αλληλογρα-φία και τις τηλεφωνικές επικοινωνίεςτων απλών ανθρώπων. Μοναχά τουςβομβαρδίζουν.

νερό

Συγκέντρωση κατοίκων πραγματοποι-ήθηκε στο Νεοχώρι Χαλκιδικής καθώς οικάτοικοι κλήθηκαν από το τοπικό συμ-βούλιο προκειμένου ο δήμαρχος Αριστο-τέλη Πάχτας, να τους ανακοινώσει ότι τονερό που πίνουν είναι ακατάλληλο λόγωμεγάλης συγκέντρωσης αρσενικού.Είμαι σίγουρος πως αυτός θα πουλάεικαι τα εμφιαλωμένα.

ληγμένα

Επιτρέπονται από 1ης Σεπτεμβρίου οιπωλήσεις προϊόντων «περασμένης δια-τηρησιμότητας». Θα πωλούνται διαχω-ρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και θαφέρουν σχετική πινακίδα. Την απο-κλειστική ευθύνη για την καλή υγιεινήκατάσταση των προϊόντων φέρει ο πω-λητής. Δίπλα από τον κάδο, θα βρίσκε-ται και το ταμείο.