Προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με πλεόνασμα επίθεσης και εξάρτησης

Στη μαζική Λαϊκή Αντίσταση

η διέξοδος

6 ΝΟΕΜΒΡΗ: Όλοι στη γενική απεργία! Αθήνα: Προσυγκέντρωση στις 10:30 π.μ. στο Μουσείο

δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 χρόνος 31ος φ. 721 1.50€

Εμείς, οι άνθρωποι του κι-νήματος ενάντια στις κα-ταστροφικές εξορύξεις

στη Χαλκιδική, απευθυνόμαστεγι’ άλλη μια φορά σε εσάς, τουςσυμπολίτες μας, συναγωνιστέςμας, συνανθρώπους μας.

Στην Ελλάδα σήμερα συντε-λείται ένα έγκλημα. Με αφορμήτην οικονομική κρίση, το περι-βάλλον, τα ανθρώπινα δικαιώ-ματα, η ανθρώπινη αξιοπρέ-πεια, η δημοκρατία, η ελευθερίατου λόγου, η ποιότητα ζωής γί-νονται θυσία στο βωμό επιχει-ρηματικών συμφερόντων, πολι-τικών φιλοδοξιών κι ενός νεοφι-λελεύθερου καπιταλισμού, πουστην Ελλάδα δείχνει το πιοαπάνθρωπο πρόσωπό του.

Στη Χαλκιδική, βιώνουμεεδώ και καιρό την πολιτική της«σωτηρίας της χώρας με κάθεκόστος». Με κόστος ανθρώπινεςζωές, ανθρώπινα δικαιώματα,

φυσικό περιβάλλον.Στον τόπο μας σχεδιάζεται

μια, τεραστίου μεγέθους, εξο-ρυκτική δραστηριότητα πουαπειλεί να καταστρέψει ένα απί-στευτης ομορφιάς και οικολογι-κής αξίας δάσος. Απειλεί ναρυπάνει τον υδροφόρο ορί-ζοντα, την ατμόσφαιρα, το έδα-φος και τη θάλασσα. Απειλεί τιςοικονομικές μας δραστηριότη-τες. Καταδικάζει και υποθηκεύειτο μέλλον των παιδιών.

Το κοινωνικό κίνημα διαμαρ-τυρίας και αντίστασης σ΄αυτάτα καταστροφικά σχέδια, έχειυποστεί απίστευτη κρατική κα-ταστολή, αστυνομική βία, διώ-ξεις, φυλακίσεις, συκοφάντηση,φίμωση, ποινικοποίηση. Κι όμωςαντέχουμε. Συνεχίζουμε να διεκ-δικούμε δυναμικά το δικαίωμαστη ζωή και το όνειρο.

Δύναμή μας η αγάπη για τοντόπο μας, τον φυσικό και πολι-

τισμικό μας χώρο. Δύναμή μας ηενότητά μας σ’ έναν κοινόαγώνα ζωής. Δύναμή μας η αλ-ληλεγγύη.

Στις 9 του Νοέμβρη θα συ-ναντηθούμε στη Θεσσαλονίκησ' ένα συλλαλητήριο διαμαρ-τυρίας, διεκδίκησης και αλλη-λεγγύης. Σας καλούμε, τηνίδια μέρα, να σταθείτε δίπλαμας και να συναντηθείτε κιεσείς στους δικούς σας τό-πους σε μια κοινή δράση αλ-ληλεγγύης. Μόνο ενωμένοικαι αλληλέγγυοι μπορούμε ναδιεκδικήσουμε ένα αξιοπρε-πές παρόν κι ένα καλύτερομέλλον.

9 Νοέμβρη 2013

Παγκόσμια ημέρα δράσηςενάντια στα μεταλεία χρυσού στη ΧαλκιδικήΑθήνα: Προπύλαια 11 π.μ.

Θεσσαλονίκη: Πλατεία ΧΑΝΘ 11π.μ.

Άρθρα στις σελ. 12-16

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες

εξελίξεις οι οποίες καθορίζονται από την κλιμάκωση

της επίθεσης ενάντια στον εργαζόμενο λαό, την απαί-

τηση των ιμπεριαλιστών για πλήρη συμμόρφωση στα ήδη

«συμφωνηθέντα» και στην επεξεργασία νέων βάρβαρων αν-

τιλαϊκών μέτρων για να καλυφθούν τα διάφορα δημοσιο-

νομικά και χρηματοδοτικά «κενά». Ο λαός απειλείται για

ακόμα μία φορά να υποταχτεί στον μονόδρομο της εξα-

θλίωσής του, μιας και είναι ο μόνος που υπάρχει «για την

οριστική και πραγματική απαλλαγή της πατρίδας μας από

το μνημόνιο, που αποτυπώνει την εξαιρετικά δύσκολη και

άνιση διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τους πιστωτές».

Απέναντι στις «προγραμματικές συμφωνίες» των αντι-

δραστικών δυνάμεων οι λαϊκές δυνάμεις και οι εργαζόμενοι

όχι μόνο δεν μπορούν να υποταχτούν αλλά είναι ανάγκη να

προχωρήσουν άμεσα στις δικές τους «συμφωνίες» και να

ορίσουν το δικό τους πεδίο δράσης και αγώνα.

σελ. 2

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η Πανελλαδική Σύσκεψη. Συγκροτήθηκε η

Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αν τιιμπεριαλιστική Συνεργασία

Στις μάχες, μέσα στο λαό και με το λαόθα κριθεί η πορεία της!

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ηπρόσφατη προγραμματική συμφω-νία Σαμαρά –Βενιζέλου (γάμο τηνείπαν κάποιοι) για τους όρους της

συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ αποτυπώνει το«νέο» επίπεδο συνεννόησης των αστικώνπυλώνων του συστήματος. Την επικαιρο-ποίηση της συμφωνίας του Ιούλη του 2012,μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και τουςκλυδωνισμούς που προκάλεσε. Την επικύ-ρωση της συγκρότησης ενός αντιδραστικούμετώπου, μακράς πνοής, ενάντια στον λαόκαι την ζωή του, για «την διασφάλιση τηςσταθερής πορείας της χώρας μέσα στην ΕΕ, τοευρώ και την οριστική έξοδο από την κρίση».Για την «διαπραγμάτευση» των οικονομι-κών, πολιτικών και γεωστρατηγικών όρωντης εξάρτησης της χώρας, μέσα στην παρό-ξυνση του ενδο-ιμπεριαλιστικού ανταγωνι-σμού ΗΠΑ-ΕΕ. Την διαμόρφωση ενός σταθε-ρού αστικού πολιτικού κέντρου, με εξασφα-λισμένη την στήριξη του ντόπιου και ξένουκεφαλαίου και των επικυρίαρχων ιμπερια-λιστών. Πολλά λέγονται και γράφονταιακόμα και για κοινή κάθοδο των κομμάτωντης συγκυβέρνησης στις επόμενες ευρωε-κλογές, συμπτύσσοντας ένα «μέτωπο ευθύ-νης» απέναντι στον «λαϊκισμό» και τα«άκρα». Και ιδιαίτερα απέναντι στο «άκρο»που παλεύει για την έξοδο της χώρας απότην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που αντιμάχεται τηνπολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσηςτων εργαζόμενων και της νεολαίας. Χωρίςνα απορρίπτουμε καμία πιθανότητα στιςπολιτικές εξελίξεις, δεν θεωρούμε ότι βρι-σκόμαστε μπροστά σε μια τέτοιου χαρακτή-ρα «αναδιάρθρωση» του αστικού πολιτικούσυστήματος. Την παραπάνω εκτίμηση έρχο-νται να επιβεβαιώσουν τα «επεισόδια»,τόσο πριν την προγραμματική συμφωνία μετον Αβραμόπουλο, για την υπόθεση τωνυποβρυχίων, όσο και μετά με τον Τζιτζικώ-στα και την πρόσκληση της ΧΑ στην παρέ-λαση της 28ης Οκτώβρη. Και στις δύο περι-πτώσεις, οι οποίες δεν θεωρούμε ότι αποτε-λούσαν προσωπική διαχείριση των πρωτα-γωνιστών τους, είναι εμφανέστατη η προ-σπάθεια της ΝΔ να χαρακτηρίσει την σχέσητης με το ΠΑΣΟΚ σαν ένα «αναγκαίο κακό»που της έχει επιβληθεί αναγκαστικά.

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστάσε κρίσιμες εξελίξεις οι οποίες καθορίζονταιαπό την κλιμάκωση της επίθεσης ενάντιαστον εργαζόμενο λαό, την απαίτηση τωνιμπεριαλιστών για πλήρη συμμόρφωση σταήδη «συμφωνηθέντα» και στην επεξεργασίανέων βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων για νακαλυφθούν τα διάφορα δημοσιονομικά καιχρηματοδοτικά «κενά». Ο λαός απειλείται,για ακόμα μία φορά, να υποταχτεί στονμονόδρομο της εξαθλίωσής του, μιας καιείναι ο μόνος που υπάρχει «για την οριστικήκαι πραγματική απαλλαγή της πατρίδας μαςαπό το μνημόνιο, που αποτυπώνει την εξαιρετι-κά δύσκολη και άνιση διαπραγμάτευση με τουςεταίρους και τους πιστωτές». Για την διαχεί-ριση αυτής της «άνισης διαπραγμάτευσης»με την τρόϊκα, η κυβέρνηση Σαμαρά καθη-μερινά και χωρίς σταματημό μεγαλώνει τονκατάλογο των αντεργατικών-αντιλαϊκών

μέτρων που, όπως και να τα βαφτίσουν(οριζόντια, συμφωνηθέντα, διαρθρωτικά),έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στον λαό. Τηνακόμα μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία καιεξαθλίωση, το ακόμα μεγαλύτερο χτύπηματων δικαιωμάτων και καταχτήσεων πουέχουν απομείνει. Χιλιάδες απολύσεις καιδιαθεσιμότητες στο δημόσιο, μέχρι τέλοςτου χρόνου, των οποίων η επιβολή, όπωςείπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι «στρα-τιωτικός νόμος». Νομοθετική κατοχύρωσητων ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικότομέα, αφού το υπάρχον πλαίσιο είναι«απαρχαιωμένο», όπως μας πληροφορεί ουπουργός εργασίας Βρούτσης. Για να έχει ηεργοδοσία λυμένα τα χέρια της να επιβάλειτους εκβιασμούς της πάνω στους εργαζόμε-νους, οικοδομώντας έτσι μία «βιώσιμη,ανταγωνιστική και αξιόπιστη εθνική οικο-νομία». Με την φορομπηξία να παίρνει ταχαρακτηριστικά λαίλαπας, με νέα χαράτσιαπου αυξάνουν τα προηγούμενα και ληστεύ-ουν κυριολεκτικά την τσέπη των εργαζόμε-νων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.Με νέα μείωση σε μισθούς σε εργαζόμενουςτων ΔΕΚΟ, γιατί τάχα διαπιστώθηκε ότι«υπερβαίνουν τον μέσο όρο των δημοσίωνυπαλλήλων». Με την διάλυση της δημόσιαςπερίθαλψης για τον λαό και την πληρωμήκάθε επίσκεψης σε δημόσια νοσοκομεία -όσα δεν κλείσουν ακόμα-, σε φαρμακεία γιασυνταγές και φάρμακα, σε ιδιωτικές κλινι-κές. Με νέα επίθεση στα όρια συνταξιοδότη-σης και στα επίπεδα των συντάξεων,κύριων και επικουρικών, για να αντιμετω-πιστεί δήθεν η «τρύπα» του ασφαλιστικού.Με τις ιδιωτικοποιήσεις- ξεπούλημα και τοκλείσιμο οργανισμών, επιχειρήσεων καιεργοστασίων, όπως ΛΑΡΚΟ και ΕΑΣ. Έτσι,υλοποιείται και η προγραμματική συμφω-νία Σαμαρά – Βενιζέλου, γιατί όπως γρά-

φουν: «βασική μας αγωνία και επιδίωξή μαςείναι η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής, ηανάσχεση της ανεργίας και ιδίως των νέων, ηπροστασία των ευπαθών ομάδων, η αποκατά-σταση των αδικιών…».

Η κυβέρνηση, με «προίκα» την λαίλαπατων αντιλαϊκών μέτρων, παλιών και νέων,ετοιμάζεται για «σκληρή διαπραγμάτευση»με τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστώντης τρόικας. Μόνο που το πραγματικόπεριεχόμενο της «διαπραγμάτευσης» δενείναι το επίπεδο ζωής και τα δικαιώματατου εργαζόμενου λαού που είναι «προγραμ-μένα» αλλά οι όροι και τα όρια καθώς και τοπλαίσιο κίνησης της ντόπιας κεφαλαιοκρα-τικής αστικής τάξης και του πολιτικού τηςπροσωπικού, μέσα στις «συμπληγάδες» τουενδο-ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Γιατίτο κύριο ζήτημα του συστήματος της εκμε-τάλλευσης και της εξάρτησης δεν είναι ταδημοσιονομικά ελλείμματα και τα χρηματο-δοτικά κενά αλλά το «πλεόνασμα» στηνπαρόξυνση του ανταγωνισμού των ιμπερια-λιστικών δυνάμεων ΗΠΑ-ΕΕ που εκδηλώνε-ται μέσα και έξω από την χώρα μας. Και ηαπάντηση, από την μεριά της κυβέρνησης,με την κλιμάκωση της επίθεσης στον λαόκαι την ακόμα μεγαλύτερη υποταγή στιςιμπεριαλιστικές επιταγές, δεν θεωρούνται«επαρκείς», για να εξασφαλίσουν ένα στα-θερό πεδίο στις επενδύσεις, την ρευστότητα,την έξοδο στις αγορές αλλά κυρίως στα όριατης «δικαιοδοσίας» της στην χώρα και τηνπεριοχή. Γιατί η παρόξυνση του ιμπεριαλι-στικού ανταγωνισμού απαιτεί από τηναστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικόνα «πάρει θέση» με τον έναν ή τον άλλονιμπεριαλιστή, όσο τα περιθώρια των προσω-ρινών συμβιβασμών εξαντλούνται. Καικαθόλου δεν σώζει την κατάσταση και δενεξισορροπεί τα πράγματα – το αντίθετο – η

2 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ετήσια Συνδρομή: Εσωτερικού 45 ευρώ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: IBAN: GR81 0110 12900000 12949845 288

Εξωτερικού 65 ευρώ BIC: ETHNGRAA

Προλεταριακή Σημαία Κωδ.3112Εκδόσεις ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία

Διευθύνεται από Συντακτική Επιτροπή Εκδότης: Γρ. Κωνσταντόπουλος Υπεύθυνος Σύνταξης: Β. Σαμαράς

Εδρα: Εμμ. Μπενάκη 43, 106 81 Αθήνα, Τηλ: 2103303639 Fax: 2103815597 simea@kkeml.gr Θεσ/νίκη, Εγνατία 126 Τηλ: 2310 278978 cpgmlthe@the.forthnet.gr

www.kkeml.gr

εεννιισσχχύύσσττεετηντην εκδοσηεκδοση

Προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με πλεόνασμα επίθεσης και εξάρτησης

Στην μαζική Λαϊκή Αντίσταση η διέξοδος

Όσο και αν η «βιωσιμότητα

του ελληνικού χρέους», το

«κούρεμα» ή οι διάφορες

«επιμηκύνσεις του» έχουν

επανέλθει στην αντιπαράθεση

ΔΝΤ-ΕΕ, είναι πλέον φανερό σε

όλους ότι αποτελεί την κορυ-

φή του παγόβουνου ενός

ανταγωνισμού για πολιτική,

οικονομική και γεωστρατηγική

κυριαρχία, παράλληλα με την

απομύζηση κάθε πραγματικού

πλούτου του εργαζόμενου

λαού και των πλουτοπαραγω-

γικών πηγών της χώρας.

Για αυτούς τους λόγους, και η

«διαπραγμάτευση» με την

τρόικα δεν είναι καθόλου

σίγουρο ότι θα έχει ως αποτέ-

λεσμα τον ίδιο προσωρινό

συμβιβασμό με τον αντίστοιχο

περσινό.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 3Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Αδιευκρίνιστοι παραμένουν μέχρι αυτή τη

στιγμή οι λόγοι για τους οποίους

«πάγωσε» το ασφαλιστικό νομοσχέδιο

που η κυβέρνηση σκόπευε να καταθέσει στη

Βουλή την προηγούμενη Τρίτη. Το Υπουργείο

Εργασίας διαψεύδει ότι η καθυστέρηση οφείλε-

ται σε διαφωνίες της τρόικας και πιέσεις που

ασκεί για σοβαρές ανατροπές στο ασφαλιστικό,

αλλά κανείς δεν δείχνει να πείθεται.

Υποτίθεται ότι στόχος του νέου νομοσχεδίου

-που έφτασε στα... πρόθυρα της κατάθεσης-

ήταν να καλυφτεί το δημοσιονομικό κενό των

500 εκατομμυρίων ευρώ στην κοινωνική ασφά-

λιση. Ωστόσο, η τρόικα έχει άλλη γνώμη,

καθώς θεωρεί ότι το κενό αυτό είναι πολύ

ψηλότερο, αγγίζοντας τα 2 δισ. ευρώ! Μάλιστα,

η τρόικα απειλεί -για μια ακόμη φορά- ότι δεν

πρόκειται να έρθει στην Αθήνα εάν η κυβέρνη-

ση δεν ξεκαθαρίσει το ύψος του δημοσιονομι-

κού κενού.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά αμφιβολία ότι

αυτό που απαιτούν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και

του ΔΝΤ δεν είναι απλές παρεμβάσεις στο

ασφαλιστικό, αλλά σαρωτικές αλλαγές. Αλλα-

γές που θα σημάνουν μεγαλύτερη συρρίκνωση

των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαι-

ωμάτων των εργαζομένων. Αλλαγές που υπη-

ρετούν το στρατηγικό στόχο του κεφάλαιου για

πλήρη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, για

μετατροπή του καθολικού αυτού δικαιώματος

της εργατικής τάξης σε μία προαιρετική παρο-

χή της οποίας το ύψος και το εύρος θα αποφα-

σίζουν τα επιτελεία του συστήματος. Δεν έχουν

καμία διάθεση οι δυνάμεις του κεφάλαιου να

συνεχίσουν να συμβάλλουν για την ασφαλιστι-

κή κάλυψη των εργαζομένων. Δεν έχουν την

παραμικρή διάθεση να συνεχίσουν να επιστρέ-

φουν το κομμάτι της κλεμμένης υπεραξίας που

καλύπτει δικαιώματα όπως αυτό της ασφάλισης

και της πρόνοιας. Τους το επιτρέπει ο ταξικός

συσχετισμός, αλλά και τους το επιβάλλει ο

λυσσαλέος μεταξύ τους ανταγωνισμός και η

επιδίωξη για όσο το δυνατόν μεγαλύτερα

κέρδη.

Ο προβεβλημένος κυβερνητικός στόχος θα

αφορούσε δήθεν τη «θωράκιση» του ασφαλιστι-

κού συστήματος από «παραβατικές συμπεριφο-

ρές», τον «εξοπλισμό» των ασφαλιστικών

ταμείων «με θεσμικά εργαλεία που βελτιώνουν

δραστικά την εισπρακτική ικανότητα του συστή-

ματος» για την «καταπολέμηση της εισφοροδια-

φυγής, με όποια μορφή έχει, αδήλωτη εργασία,

ανασφάλιστη εργασία, μη υποβολή ΑΠΔ, υποβο-

λή ΑΠΔ χωρίς καταβολή εισφορών, διασταύρω-

ση προνοιακών επιδομάτων». Όμως και με την

πιο στοιχειώδη ανάγνωση της πραγματικότη-

τας, τινάζεται στον αέρα αυτή η επιχειρηματο-

λογία. Σε ποιες ακριβώς ασφαλιστικές εισφορές

αναφέρεται το υπουργείο, όταν η ανεργία διαρ-

κώς διογκώνεται; Όταν η ανασφάλιστη εργασία

πριμοδοτείται και δρομολογείται από την ίδια

την κυβέρνηση και τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία,

μέσω των διάφορων επιδοτούμενων προγραμ-

μάτων; Όταν οι μισθοί (άρα, και οι ασφαλιστι-

κές εισφορές) έχουν συρρικνωθεί δραματικά

και συνεχίζουν να συρρικνώνονται; Όταν οι

χαριστικές διατάξεις και οι ρυθμίσεις για τους

εργοδότες έρχονται η μια μετά την άλλη, μπας

και φιλοτιμηθούν να δώσουν κάτι από τα χρω-

στούμενα στα ασφαλιστικά ταμεία (που έχουν

ήδη παρακρατήσει από τους εργαζόμενους).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΠΟΣΕ ΙΚΑ, της

ομοσπονδίας των εργαζομένων στο ΙΚΑ, οι συσ-

σωρευμένες οφειλές των επιχειρήσεων ανέρχο-

νται στα 8 δισ. ευρώ. Από αυτά έχουν ρυθμιστεί

μόνο τα 1,792 δισ. ευρώ (!) και χωρίς αυτό να

σημαίνει ότι θα εισπραχτούν κιόλας. Η ίδια η

κυβέρνηση εκτιμάει-ελπίζει ότι από αυτά μπο-

ρούν να εισπραχθούν τα μισά, αφού -για παρά-

δειγμα- τα 1,678 δισ. ευρώ αφορούν επιχειρή-

σεις που έχουν ήδη κλείσει!!!

Να, λοιπόν, τι σημαίνει η τόνωση της «επι-

χειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικό-

τητας» για τους εργαζόμενους. Να, σε ποιο

έδαφος πατάει το «success story» και η «προ-

σέλκυση επενδύσεων». Η τεράστια Ειδική

Οικονομική Ζώνη που λέγεται Ελλάδα περι-

λαμβάνει φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλ-

λαγές για το κεφάλαιο, ανασφάλεια και εξα-

θλίωση για τους εργαζόμενους.

Και για του λόγου το αληθές, ας δούμε τα

στοιχεία του Δεκέμβρη 2012 για τους συνταξι-

ούχους του ΙΚΑ (πάλι σύμφωνα με την ΠΟΣΕ

ΙΚΑ): Σε σύνολο 1.039.591 συνταξιούχων, οι

513.609 (49,4%) παίρνουν σύνταξη μέχρι 500

ευρώ, οι 254.140 (24,4%) παίρνουν σύνταξη

από 500 έως 700 ευρώ, οι 113.597 (10,9%)

έχουν συντάξεις από 700 έως 1.000 ευρώ και

μόλις 158.245 συνταξιούχοι (15,22%) παίρνουν

συντάξεις πάνω από 1.000 ευρώ. Και για όσους

δεν κατάλαβαν, ένα από τα στοιχεία που προ-

κύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι 767.749

συνταξιούχοι των δύο πρώτων κατηγοριών,

δηλαδή το 73,8% των συνταξιούχων του ΙΚΑ

ζουν με εισοδήματα στα όρια της στατιστικής

φτώχειας ή κάτω από αυτά.

Τι ζητούν, λοιπόν, οι τροϊκανοί ιμπεριαλι-

στές; Μα, την επέκταση και χειροτέρευση αυτής

της κατάστασης. Διότι δεν είναι δυνατόν ο στό-

χος για κατώτατο μισθό στα 300 ευρώ να μην

συνοδεύεται από ακόμη χαμηλότερες συντά-

ξεις. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο στο στόχαστρο

έχουν μπει όλοι οι ασφαλισμένοι που πρόκειται

να συνταξιοδοτηθούν τα αμέσως επόμενα χρό-

νια οι οποίοι, μαζί με αυτούς του ΟΑΕΕ (πρώην

ΤΕΒΕ), υπολογίζονται σε μερικές εκατοντάδες

χιλιάδες.

Ανάμεσα σε αυτούς «φωτογραφίζονται» οι

μητέρες με ανήλικα τέκνα και οι ασφαλισμένοι

σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ, τράπεζες που έχουν τα απα-

ραίτητα ένσημα αλλά όχι την απαιτούμενη ηλι-

κία, (οι λεγόμενες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις),

οι εργαζόμενοι στα ΒΑΕ και άλλοι. Όλοι αυτοί,

είτε μέσα από τη μείωση των συντάξεων είτε

μέσα από την αύξηση των ορίων ηλικίας, είναι

από τους πρώτους που θα βιώσουν τη νέα

αντιασφαλιστική επίθεση.

Και μαζί με αυτούς, στο στόχαστρο έχουν

ήδη μπει οι επικουρικές συντάξεις, το εφάπαξ

ακόμη και το ΕΚΑΣ που βαίνει προς πλήρη

κατάργηση, αφού από 1/1/2014 -σύμφωνα με

τον προϋπολογισμό του 2014- θα δίνεται μόνο

σε όσους έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος ηλι-

κίας, δηλαδή περικόπτεται από 150.000 συντα-

ξιούχους.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το πότε θα κατα-

τεθεί το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, οι

στόχοι του είναι ξεκάθαροι και βαθιά αντιλαϊκοί

και αντεργατικοί. Γι’ αυτό και το λαϊκό-εργατι-

κό κίνημα πρέπει να προετοιμαστούν γι’ αυτήν

την αναμέτρηση. Μια αναμέτρηση που δεν

αφορά μόνο κάποιες συγκεκριμένες ομάδες,

αλλά το σύνολο του λαού και των εργαζομέ-

νων.

Προς νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές

Αποψη

προσπάθεια του Πάγκαλου να «εκθέσει»ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες (ελληνικήΚΥΠ) για …κατασκοπεία εις βάρος τωνΗΠΑ.

Όσο και αν η «βιωσιμότητα του ελληνι-κού χρέους», το «κούρεμα» ή οι διάφορες«επιμηκύνσεις του» έχουν επανέλθει στηναντιπαράθεση ΔΝΤ-ΕΕ, είναι πλέον φανερόσε όλους ότι αποτελεί την κορυφή τουπαγόβουνου ενός ανταγωνισμού για πολι-τική, οικονομική και γεωστρατηγικήκυριαρχία, παράλληλα με την απομύζησηκάθε πραγματικού πλούτου του εργαζόμε-νου λαού και των πλουτοπαραγωγικώνπηγών της χώρας.

Για αυτούς τους λόγους, και η «δια-πραγμάτευση» με την τρόικα δεν είναικαθόλου σίγουρο ότι θα έχει ως αποτέλε-σμα τον ίδιο προσωρινό συμβιβασμό με τοναντίστοιχο περσινό, όταν όλα τα ζητήματαήταν «ανοιχτά» και έκλεισαν με «πολιτικήεπιλογή» τόσο των γερμανών όσο και τωνΑμερικάνων ιμπεριαλιστών. Ήδη συζητεί-ται ότι το πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας άρακαι οι «διαπραγματεύσεις» δεν έχουν όριοτην συγκρότηση κυβέρνησης στην Γερμα-νία (πριν, το όριο υποτίθεται ότι ήταν τοαποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών)αλλά φτάνει μέχρι την περίοδο μετά τιςευρωεκλογές. Πολύ πιθανά να έχουμεκαθυστέρηση σε «οριστικές συμφωνίες»αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα έχουμε καμίακαθυστέρηση στην επίθεση ενάντια στονλαό που θα ενταθεί το επόμενο διάστημαακόμα περισσότερο.

Απέναντι στις «προγραμματικές συμ-φωνίες» των αντιδραστικών δυνάμεων, οιλαϊκές δυνάμεις και οι εργαζόμενοι όχιμόνο δεν μπορούν να υποταχτούν αλλάείναι ανάγκη να προχωρήσουν άμεσα στιςδικές τους «συμφωνίες» και να ορίσουν τοδικό τους πεδίο δράσης και αγώνα. Παρόλητην παραλυτική στάση των ηγεσιών τηςρεφορμιστικής αριστεράς, που είτε καλεί σε«ανατροπή της κυβέρνησης» και την εκλο-γή «αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ»είτε προκρίνει την διάσπαση και την περι-χαράκωση των εργαζομένων στο ΠΑΜΕ-ΚΚΕ για «τους μοναδικούς αγώνες πουέχουν αξία», ήδη ξεδιπλώνονται κινητο-ποιήσεις που αποτελούν το μόνο ελπιδοφό-ρο μήνυμα στο ζόφο των ημερών. Εντείνο-νται, επίσης, οι ζυμώσεις μέσα σε εργασια-κούς χώρους και κλάδους για τον χαρακτή-ρα της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσηςμε την κυβερνητική πολιτική. Μέσα σεαυτές τις συνθήκες για τους εργαζόμενουςκαι το κίνημα, η πανελλαδική συγκρότησητης ΛΑΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ –ΑΡΙΣΤΕΡΗΑΝΤΙ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ απο-τελεί ένα ακόμη μικρό βήμα για την υπόθε-ση της οικοδόμησης του ΜΕΤΩΠΟΥΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που έχει ανάγκη ο κόσμος τηςδουλειάς και η νεολαία. Για να τροποποιη-θούν, υπέρ του εργαζόμενου λαού, οισυσχετισμοί της πάλης και της σύγκρουσηςενάντια στην πολιτική του συστήματος τηςκαταπίεσης, της εκμετάλλευσης και τηςεξάρτησης. Στην κατεύθυνση αυτή, οι εργα-ζόμενοι και ο λαός αλλά πρώτα από όλα οιδυνάμεις που θέλουν πραγματικά να υπη-ρετήσουν την υπόθεση της εργατικής- λαϊ-κής πάλης, οφείλουν να αξιοποιήσουν τηναπεργία της 6 Νοέμβρη, για να αποτελέσειακόμα ένα βήμα μαζικών κινητοποιήσεωνενάντια στην πολιτική της φτώχειας, τηςανεργίας, της εξαθλίωσης και της εξάρτη-σης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ4 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

δημοκρατικά δικαιώματα

Ψηφίστηκε στις 22/10, «επί της αρχής», από Ν.Δ. καιΠΑ.ΣΟ.Κ., το νομοσχέδιο για την «ηλεκτρονική επιτή-ρηση καταδίκων και υποδίκων». Το νομοσχέδιο αυτό

έρχεται, υποτίθεται, να απαντήσει στο πρόβλημα της αποσυμ-φόρησης των φυλακών, με τη δυνατότητα που δίνει σε ορισμέ-νους απ΄ τους κρατούμενους να εκτίουν την ποινή τους σε «κατ’οίκον περιορισμό», φορώντας ένα σύστημα γεωεντοπισμού (τολεγόμενο ηλεκτρονικό «βραχιόλι»).

Η αντιδραστική παρέμβαση, ωστόσο, γίνεται κυρίως μέσωτων τροπολογιών που εισάγονται στο συγκεκριμένο νομοσχέ-διο, στο όνομα –πάντα– της αποτελεσματικότερης «καταπολέ-μησης του οργανωμένου εγκλήματος». Σε μια κοινωνία πουγεννά καθημερινά το έγκλημα («νόμιμο» ή παράνομο) και σεμια πολιτική περίοδο, όπου «εγκληματικές» χαρακτηρίζονται,απ΄ την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους του συστήματος, καιεκφράσεις του λαϊκού αγώνα.

Έτσι, σύμφωνα με εισαγγελική διάταξη, θα εκδίδονται και θαδημοσιοποιούνται, με ταχύρρυθμες διαδικασίες, προσωπικάδεδομένα -ονοματεπώνυμα και φωτογραφίες- όσων εμπλέκο-νται σε «εγκληματικές οργανώσεις, υποθέσεις τρομοκρατίας ή σεκακουργηματικά εγκλήματα, κατά της γενετήσιας ελευθερίας και σεεγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής».

Γνωρίζουμε, βέβαια, πως στην έννοια που δίνουν οι πολιτι-κοί διαχειριστές του συστήματος, στον όρο «τρομοκρατία»,εμπεριέχεται κι ο… αγωνιζόμενος λαός, όπως γνωρίζουμε καιτην ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης.

Μια άλλη τροπολογία αφορά την «παραβίαση κυρώσεων ήπεριοριστικών μέτρων που έχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ήοντοτήτων ή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώπων, με απο-φάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ή με κανονισμούς τηςΕ.Ε.». Η παραβίαση αυτή τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6μηνών. Άρα, αποφάσεις οργάνων της Ε.Ε. ή του Ο.Η.Ε., είτε σεβάρος λαών χωρών (απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό γιαπαράδειγμα, ή το λαό της Συρίας) είτε με χαρακτήρα πολιτικήςκαταδίκης (η… εξομοίωση κομμουνισμού – φασισμού, για παρά-δειγμα) πρέπει να γίνουν αποδεκτές, και κάθε κίνηση «μη απο-δοχής», ποινικοποιείται!

Για να «ξεκαθαρίσει» μάλιστα παραπέρα το πνεύμα της τρο-πολογίας, ο Βορίδης, απαντώντας στο ΚΚΕ, δήλωσε «Λέει κάποι-ος «εγώ θεωρώ ότι ένας νόμος είναι κακός, θεωρώ ότι νόμος είναι τοδίκιο του εργάτη». Σε ηθικό επίπεδο το καταλαβαίνω τι λέει. Σε νομι-κό επίπεδο όμως λέει κάτι εντελώς ακατάληπτο και το οποίο δενμπορούμε να συμμεριστούμε. Εδώ μπορεί βεβαίως να αμφισβητηθείκαι η απόφαση του Σ.Α. του ΟΗΕ, μπορεί να αμφισβητηθεί και η διοι-κητική πράξη και η αστυνομική διάταξη και η απόφαση ενός δικα-στηρίου. Όταν όμως τελειώσει η συζήτηση, έχουμε πια δίκαιο.Μπορώ να παραβιάσω το δίκαιο;».

Πίσω από νόμους κι αποφάσεις που υποτίθεται πως «τακτο-ποιούν» και «εκσυγχρονίζουν» το σωφρονιστικό –τρομάρατου– σύστημα, εισάγονται κι αποκαλύπτονται πλευρές τηςφασιστικοποίησης.

Τραγική η κατάσταση στο Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου

220 ενήλικες, 65 παιδιά και15 βρέφη, που ζουν στο ΚέντροΠροσφύγων του Λαυρίου, διαθέ-τουν για τη διατροφή τους μόνομακαρόνια, στερούνται φαρμά-κων, ζεστού νερού και ειδώνπροσωπικής υγιεινής. Οι εργα-ζόμενοι στο κέντρο βρίσκονταιαπλήρωτοι για 10 μήνες ενώ οιπρομηθευτές έχουν διακόψειτην πίστωση, καθώς δεν έχουνπληρωθεί για το 2013. Δεν πρό-κειται περί «ανθρωπιστικής κρί-σης» αλλά για πολιτική επιλογήτων κρατούντων, σε συνθήκεςκρίσης του συστήματος τηςεκμετάλλευσης. Ας θυμηθούμεκαι την εισβολή των ΜΑΤ στοΚέντρο όπου ζουν Κούρδοι πρό-σφυγες που αιτούνται πολιτι-κού ασύλου, τον περασμένοΑύγουστο μετά το περιστατικόμε το πλοιάριο στη Χίο, και τοπογκρόμ ενάντια στους πολιτι-κούς πρόσφυγες, το οποίο συνε-χίζεται. Πέρα απ΄ την αλληλεγ-γύη που έχει επιδείξει ο λαόςτου Λαυρίου, πρέπει ν΄ αναπτυ-χθεί κίνημα τόσο αλληλεγγύηςόσο και διεκδίκησης, απαιτώ-ντας απ΄ την κυβέρνηση τηνάμεση επίλυση του προβλήμα-τος διαβίωσής τους, τη χορήγη-ση πολιτικού ασύλου και τηνπληρωμή των δεδουλευμένωντων εργαζόμενων.

Ξυλοδαρμός μεταναστών απ’τους εργοδότες τους

Άλλη μία …Μανωλάδαεμφανίστηκε στη Μεσσαρά τηςΚρήτης. Πέντε Πακιστανοίμετανάστες εργάτες δέχθηκανάγριο ξυλοδαρμό, στις 16/10,απ’ τους κτηνοτρόφους εργο-δότες τους, επειδή δεν εμφανί-στηκαν για δουλειά, μια ημέραπου είναι αργία για τους μου-σουλμάνους, και όντας απλή-ρωτοι επί μήνες. Η αστυνομίασυνέλαβε τους... μετανάστες,που δεν κατείχαν τα «νόμιμαέγγραφα» ενώ… αναζητεί τουςδράστες. Ποιος είπε πως ορατσισμός δεν είναι ταξικός;

Προσαγωγή 15 ατόμων για αφισοκόλληση…

… έγινε στην οδό Πατη-σίων, το απόγευμα της Τρίτης,15/10. Οι προσαχθέντες πουκολλούσαν αφίσες, οι οποίεςκαλούσαν σε αντιφασιστικήμοτοπορεία στο Πέραμα, κρα-τήθηκαν στη Γ.Α.Δ.Α. για 4ώρες, υποβλήθηκαν σε λήψηδακτυλικών αποτυπωμάτωνκαι αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίςνα τους απαγγελθούν κατηγο-ρίες. Η αστυνομία δεν επέτρε-ψε επίσης στους δικηγόρους ναεπικοινωνήσουν μαζί τους.

Αντιδραστικές τροπολογίες σε υποκριτικά νομοσχέδια…

Μαζική αντιφασιστική διαδήλωση (πάνω από χίλι-οι διαδηλωτές) πραγματοποιήθηκε στο Κερατσίνιτην Παρασκευή 18/10, με αφορμή την συμπλή-

ρωση ενός μήνα από την δολοφονία του αντιφασίστα αγω-νιστή Π. Φύσσα. Η συγκέντρωση, στον τόπο της δολοφο-νίας, και η διαδήλωση είχαν αποφασιστεί από τον πρό-σφατα συγκροτημένο Αντιφασιστικό Συντονισμό Κερατσι-νιού-Δραπετσώνας-Περάματος. Η Λαϊκή Αντίσταση (δενσυμμετέχει στον Συντονισμό), με μαζικές εξορμήσεις στιςγειτονίες της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων, μοιράζονταςχιλιάδες προκηρύξεις, καθώς και με την ανάρτηση πανό,συνέβαλε στην προπαγάνδιση της διαδήλωσης. Η πολιτικήπαρέμβαση του σχήματος είχε ως στόχο η διαδήλωση αυτήνα μην αποτελέσει μόνο βήμα καταγγελίας ενάντια στοφασιστικό-ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Αντίθε-τα, να πάρει συνολικότερα χαρακτηριστικά καταγγελίαςτης κυβερνητικής πολιτικής, του εργασιακού και κοινωνι-κού μεσαίωνα που επιβάλει το ντόπιο κεφάλαιο και οιιμπεριαλιστές.

Μαζικό και το μπλοκ της Λαϊκής Αντίστασης στη δια-δήλωση που πλαισιώθηκε από νεολαία και κατοίκους τηςπεριοχής. Με αντικυβερνητικά, αντιιμπεριαλιστικά, αντι-φασιστικά συνθήματα, με συνθήματα για το δικαίωμα στηδουλειά και τη ζωή, με τον παλμό και τη ζωντάνια τηςνεολαίας, το μπλοκ άφησε το πολιτικό στίγμα του στις γει-τονιές από όπου πέρασε η διαδήλωση. Έκανε ξεκάθαρο,δηλαδή, ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι τηςαντικαπιταλιστικής-αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Ότι τοτσάκισμα του φασισμού μπορεί να εγγυηθεί μόνο το λαϊκό-εργατικό κίνημα που οργανώνει την αντίστασή του ενά-ντια στη βάρβαρη επίθεση του συστήματος και την ιμπε-ριαλιστική εξάρτηση. Στη διαδήλωση συμμετείχαν συλλο-γικότητες που δρουν στην περιφέρεια του Πειραιά, οργα-νώσεις και κόμματα της Αριστεράς (πλην του ΚΚΕ).

Αντιφασιστική διαδήλωσηστο Κερατσίνι

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 5Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ εκδήλω-ση-συζήτηση από την ΚΕΔΔΕ (Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαι-ώματα της Εποχής μας) με θέμα «Το μνημονιακό τόξο, το φασιστικό βέλος και οιλαϊκές ελευθερίες της εποχής μας» με ομιλητές τους Κ. Αρβανίτη, Μ. Αρκολάκη, Δ.Καλτσώνη, Γ. Κασιμάτη, Γ. Κατρούγκαλο, ενώ την ομιλία συντόνισε ο Π. Φραντζής.

Σε μία κατάμεστη αίθουσα έγινε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση όπουέγινε προσπάθεια σύνδεσης του φασιστικού φαινομένου με την έξαρση της κατα-στολής και της καταπάτησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων στην πρόσφατηπερίοδο της κρίσης και των μνημονίων. Όπως είπε στο άνοιγμα της εκδήλωσης οΦραντζής για τον τίτλο της εκδήλωσης, «τον χρησιμοποιούμε εννοώντας ότι τοβέλος του φασισμού δεν φύτρωσε από μόνο του στο έδαφος της κρίσης, αλλά

βγήκε  από  τη φαρέτρα  συγκεκριμένων  πολιτικών  και  κοινωνικών δυνάμεωνπου αυτοπροσδιορίζονται άλλοτε ως συνταγματικό τόξο, άλλοτε ως δημοκρατικότόξο, άλλοτε ως δυνάμεις ευρωπαϊκού προσανατολισμού – πάντως στη γλώσσατου λαού πέρασαν ως μνημονιακοί, μνημονιακές δυνάμεις».

Η συζήτηση δεν περιορίστηκε στα ζητήματα φασισμού και κρατικής καταστο-λής αλλά σε σχέση με την κυρίαρχη πολιτική των μνημονίων τέθηκε το ζήτηματης ανατροπής της, χωρίς όμως να αποφευχθούν οι αυταπάτες για τον κυβερνη-τισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Στο διάλογο που επακολούθησε, παρενέβη και ο σ. Γ. Βάρλας,ο οποίος, εκτός των άλλων, επεσήμανε την επιτακτική ανάγκη της κινηματικήςενεργοποίησης της ΚΕΔΔΕ ενάντια στη φασιστικοποίηση και την καταστολή.Παρακάτω, δημοσιεύουμε την ομιλία του σ. Μανόλη Αρκολάκη.

Κρίση, φασιστικοποίησηκαι φασισμός

του Μανόλη Αρκολάκη

Ι Για ένα θέμα που επικεντρώνεται στοναυταρχισμό, την κρατική βία και τη φασιστι-κή απειλή, δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσωπαρά με, τρόπον τινά, κοινότοπη αναφοράστις οικονομικο-κοινωνικές συνθήκες. Τοζήτημα δηλαδή της κρίσης που ταλανίζει τιςζωές μας τα τελευταία χρόνια και έχει ανα-τρέψει άρδην τις συνθήκες που διέπουν τηδιακυβέρνηση, την οικονομική εξέλιξη καιτις κοινωνικές σχέσεις με τρόπο πρωτόγνω-ρο για τα μεταπολεμικά δεδομένα. Μια κρίσηπου εμφανίστηκε -ή αν θέλετε προβλήθηκε-σαν κρίση χρέους για την ελληνική περίπτω-ση, η ίδια όμως η πραγματικότητα και η διάρ-κειά της επιβεβαίωσαν όλους αυτούς πουεπέμεναν από την αρχή ότι τα ποιοτικάχαρακτηριστικά είναι τέτοια που καταδει-κνύουν τη δομική της φύση. Για την ακρί-βεια, πρόκειται για έξαρση της παγκόσμιαςκαπιταλιστικής κρίσης που ξέσπασε το 1973ως πετρελαϊκή κρίση και συνεχίζεται απότότε με εξάρσεις και υφέσεις, όπως φαίνεταιαπό τις χρηματιστηριακές της εκφάνσεις.Εστιάζω στα δομικά χαρακτηριστικά τηςπαγκόσμιας οικονομικής κρίσης για να επι-μείνω στην αδυναμία που έχει το παγκόσμιοκαπιταλιστικό σύστημα να συνεχίζει να βρί-σκει πρόσκαιρες διεξόδους μέσω κάποιαςχρηματιστηριακής φούσκας ώστε να διαιω-νίζεται από τη μία πλευρά η εκμετάλλευσηκαι η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων και απότην άλλη η δημιουργία κερδών χωρίς τηνανάλογη οικονομική μεγέθυνση του πραγ-ματικού παραγωγικού τομέα της οικονομίας.Χωρίς να θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομερήεπιχειρήματα, η συνεχιζόμενη από τη δεκαε-τία του 1960 πτωτική τάση του μέσου ποσο-στού κέρδους και η υπερσυσσώρευση κεφα-λαίων καταδεικνύουν τα δομικά προβλήμα-τα του καπιταλισμού με επακόλουθο, στηφάση που βρίσκεται, να οξύνονται πρώτα καικύρια οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οιοποίες εκφράζονται με οικονομικούς αντα-γωνισμούς και περιφερειακές πολεμικέςσυγκρούσεις, οι οποίες, όπως έχουν δείξει οιπρόσφατες περιπτώσεις, έχουν φτάσει πιαστα όριά τους όσον αφορά την αποτελεσμα-τικότητα και τη δυνατότητα διεξόδου.

Αν η εφιαλτική προοπτική της γενικευ-μένης σύγκρουσης αρχίζει να διακρίνεταιστο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η πολιτι-κή που εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνιακαι οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση όχιμόνο δεν έχει σταματήσει αλλά εφαρμόζε-ται με μεγαλύτερη ένταση. Την πολιτικήαυτή την είδαμε ήδη από το 1975 να εφαρ-μόζεται πρώτα και κύρια στις ίδιες τις ΗΠΑόπου οι διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονο-μία και το κράτος μπόρεσαν να υλοποιη-θούν έχοντας ως βασική προϋπόθεση τοχτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος,τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων καιτου κράτους πρόνοιας καθώς και την ιδεο-λογική επίθεση με προβολή του συντηρητι-σμού και του αντικομμουνισμού. Όπως καιαν ονομάσουμε αυτές τις πολιτικές (νεοφι-λελευθερισμός, μιλιταριστικός κεϋνσιανι-σμός, με ή χωρίς τη μάσκα του ιδεολογήμα-τος της παγκοσμιοποίησης), η ουσία είναι

ότι πρόκειται για όξυνση του ταξικού πολέ-μου με πρωτοβουλία του ίδιου του καπιτα-λιστικού συστήματος που σημαδεύτηκε,ειδικά μετά το 1993, με την ολοκλήρωση τηςήττας του επαναστατικού κινήματος. Ζούμελοιπόν τη φάση μιας στροφής της σπειροει-δούς πορείας με την επιθετικότητα του πλη-γωμένου συστήματος, την αποσυγκρότησητης εργατικής τάξης, τη χρεοκοπία τουμεταπολεμικού ρεφορμιστικού κινήματοςκαι την αναγκαιότητα της ανάκαμψης ενόςνέου κινήματος που θα μπορεί να ανατρέ-ψει τους δυσμενείς όρους κάτω από τουςοποίους διεξάγεται η σημερινή ταξική πάλη.

ΙΙ Για την ελληνική περίπτωση, η όξυνσητης κρίσης ανέδειξε με τον πλέον ξεκάθαροτρόπο όχι μόνο την εφαρμογή όλα αυτά ταχρόνια από όλες τις κυβερνήσεις (συντηρητι-κές και σοσιαλδημοκρατικές) της παραπάνωπολιτικής, αλλά και τις ιδιαίτερες επιπτώ-σεις της λόγω των εξαρτησιακών σχέσεων μετα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ καιΝΑΤΟ). Από τη μία πλευρά, ήδη από τη δεκα-ετία του 1980, είχαμε το σταδιακό χτύπηματων εργατικών και συνδικαλιστικών κατα-κτήσεων, τη συρρίκνωση του έτσι κι αλλιώςαναιμικού κράτους πρόνοιας και των ασφα-λιστικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα τημετάβαση από την παραδοσιακή κοινωνίατης πειθάρχησης στην κοινωνία του ελέγ-χου. Τη διαδικασία αυτή μπορούμε να τηνορίσουμε ως φασιστικοποίηση της δημόσιαςζωής αφού η προβολή του ατομισμού και τουκαταναλωτισμού επιδιώχθηκε με συγκεκρι-μένα ιδεολογικά πρότυπα που απαιτούσαντην ατομική υπερχρέωση μέσω του δανει-σμού, την κυριαρχία του ιδιωτικού χώρου μετην παράλληλη συρρίκνωση του δημόσιουχώρου ο οποίος πλέον παρακολουθείται καιελέγχεται παντοιοτρόπως με επίφαση τηνατομική ασφάλεια και τον κίνδυνο της τρο-μοκρατίας. Αν αυτές οι πολιτικές δεν έγινανάμεσα αντιληπτές ή δεν υλοποιήθηκαν στονίδιο βαθμό που είχε γίνει στα ιμπεριαλιστικάκέντρα, οφείλεται και στις εγγενείς αδυνα-μίες του ελληνικού αστικού κράτους και τωνμηχανισμών του αλλά κυρίως στην υπάρ-χουσα δυναμική ενός λαϊκού κινήματος πουόχι μόνο είχε αντέξει αλλά και είχε δυναμώ-σει από την εμπειρία του μετεμφυλιακούκράτους και της επτάχρονης φασιστικήςδικτατορίας. Ένα κίνημα όμως που είχεαρχίσει να αφοπλίζεται από τη μακρόχρονηκυριαρχία του ρεφορμισμού, την αποσυγκρό-τηση της εργατικής τάξης, το ξεθώριασματης κομμουνιστικής προοπτικής και τηνάμβλυνση της ικανότητας αντίστασης στηνεπιβολή των επιλογών της αστικής τάξης.

Από την άλλη πλευρά, η έξαρση της κρί-σης από το 2008 και μετά κατέδειξε μία απότις βασικές διεργασίες που συντελούνται σεπαγκόσμια κλίμακα στο ιμπεριαλιστικόσύστημα, το φαινόμενο της συσσώρευσης διατης υφαρπαγής από τις εξαρτημένες χώρεςπου παρουσιάζει χαρακτηριστικά τυπικήςπρωταρχικής συσσώρευσης, όπως την ξέρου-με από την ιστορία του καπιταλιστικούσυστήματος, η οποία αν στην πρώιμη εξέλιξητου καπιταλισμού επέτρεψε την αλματώδηανάπτυξή του, στη φάση του ιμπεριαλισμού,τόσο στη δεκαετία του 1930 όσο και σήμεραέχει κύριο σκοπό τη δημιουργία προϋποθέσε-ων για πλεονεκτική θέση των διαφόρωνιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην προοπτικήτης γενικευμένης σύγκρουσης. Αυτού του

είδους όμως η συσσώρευση τόσο στην κλασι-κή της μορφή όσο και στη σημερινή χαρα-κτηρίζεται πρώτα και κύρια από την έξαρσητης βίας, αφού η βασική επιλογή είναι η από-σπαση όσον το δυνατόν περισσότερης απόλυ-της και όχι σχετικής υπεραξίας. Η βία λοιπόνξεκινά από τις ίδιες τις εργασιακές σχέσεις μετην άγρια εκμετάλλευση (εντατικοποίηση,απλήρωτη υπερεργασία, μείωση των αποδο-χών), τον εκβιασμό μέσω της τεράστιαςανεργίας, τις περικοπές των ασφαλιστικώνδικαιωμάτων και την αντικατάστασή τους μετις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την επιδο-τούμενη υποαπασχόληση, την υποτιθέμενηφιλανθρωπία των ΜΚΟ. Για να μπορέσειόμως να γίνει αποδεκτή αυτή η βία, απαιτεί-ται η παραπέρα αποσυγκρότηση της εργατι-κής τάξης και των εργαζόμενων μαζών με τηβίαιη διάλυση κάθε συλλογικής έκφρασης(διάλυση της πρωτοβάθμιας συνδικαλιστι-κής συγκρότησης, απαγόρευση απεργιών,πρόσφατα και των στάσεων εργασίας, κατάρ-γηση των συλλογικών συμβάσεων και αντι-κατάσταση με τις ατομικές συμφωνίες,κατάργηση της μονιμότητας με την επίφασητης αξιολόγησης, ενώ πρόσφατα είδαμε καιτην αυτοαξιολόγηση -κατά τη γνώμη μου ηαποθέωση της κοινωνίας του ελέγχου.

ΙΙΙ Η φασιστικοποίηση της δημόσιαςζωής για να μπορέσει να δημιουργήσει συν-θήκες συναίνεσης και υποχρεωτικής αποδο-χής απαιτεί και διεργασίες στο εσωτερικότων κρατικών μηχανισμών και των αστι-κών θεσμών που θυμίζουν φαινόμενα είτεεκφασισμού του κράτους είτε κατάστασηςεξαίρεσης με επίφαση κοινοβουλευτικήςδημοκρατίας. Έχει ήδη επισημανθεί απόπολλούς ότι η πληθώρα των Πράξεων Νομο-θετικού Περιεχομένου και οι κυβερνήσειςτεχνοκρατών αποτελούν τυπικά παραδείγ-ματα για μια πορεία προς την κατάστασηεξαίρεσης. Επίσης, δεν πρόκειται μόνο για τηγιγάντωση των κλασικών μηχανισμώνκαταστολής και της καθημερινής πια χρήσηςτους σε κάθε εκδήλωση αντίστασης, ούτε γιατην έξαρση της ιδεολογικής τρομοκρατίας,αλλά για τις μορφές και τους τρόπους διακυ-βέρνησης που επιλέγει η αστική τάξη, όταννιώθει να αμφισβητείται ο ηγεμονικός τηςρόλος στην κοινωνία. Και για την περίπτω-ση της Ελλάδας, όταν η κυνική ιμπεριαλιστι-κή παρέμβαση αποκαλύπτει με τον πιο ξεκά-θαρο τρόπο τις εξαρτησιακές σχέσεις, ηαμφισβήτηση της ηγεμονίας της απλώνεταικαι σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Η περιπλοκότητα της σημερινής κατά-στασης φαίνεται, από τη μια πλευρά, από τογεγονός ότι σε συνθήκες κρίσης η αστικήτάξη για να είναι αποτελεσματικότερη ηενιαία της επίθεση στον ταξικό εχθρό προτι-μά να στηρίζεται σε έναν από τους υπάρχο-ντες πολιτικούς της εκφραστές, ενώ, απότην άλλη πλευρά, η εμβάθυνση της ιμπερια-λιστικής εξάρτησης προκαλεί, συν τοις

άλλοις, την όξυνση των ενδοαστικών αντι-θέσεων. Βλέπουμε λοιπόν σήμερα την απα-ξίωση ενός μεγάλου αστικού κόμματος καιτη στήριξη του άλλου πυλώνα του παλαιό-τερου δικομματισμού αλλά και την αναγκα-στική επιλογή των κυβερνήσεων συνασπι-σμού. Για να θυμηθούμε όμως και τονΓκράμσι, κάθε κυβέρνηση συνασπισμού δενείναι παρά ένας αρχικός βαθμός καισαρι-σμού, επισημαίνοντας ότι ο καισαρισμός ή οβοναπαρτισμός δεν απαιτούν πάντοτε τηνύπαρξη κάποιας μεγάλης προσωπικότητας.

Μέσα σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, πρέπεινα δούμε και το φαινόμενο της ενδυνάμω-σης του φασισμού ως πολιτική συγκρότησημε κοινωνική ανταπόκριση. Η διάλυση και ηφτωχοποίηση των μεσοστρωμάτων καθώςκαι η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξηςοδηγεί στην αμφισβήτηση του παραδοσια-κού πολιτικού κατεστημένου και σε συνδυα-σμό με την αδυναμία του επαναστατικούπαράγοντα επιτρέπεται η εμφάνιση, η ενδυ-νάμωση και η σχετικά αυτόνομη παρουσίαπολιτικών μορφωμάτων φασιστικής, ρατσι-στικής, εθνικιστικής και αντικομμουνιστι-κής αντίληψης, τα οποία εκτός από τη διευ-ρυμένη εκλογική έκφραση μπορούν λόγωτων περιστάσεων να στρατολογούν λού-μπεν στοιχεία που δρουν εγκληματικά με τησχετική ανοχή των κρατικών μηχανισμών.Είναι η περιπλοκότητα που αναφέρθηκαπαραπάνω, δηλαδή οι ενδοαστικές αντιθέ-σεις και ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας πουκαθορίζει το βαθμό ανοχής και χρήσης τωνφασιστικών συμμοριών, που έτσι κι αλλιώςθα συνεχίζουν να υπάρχουν και να τροφοδο-τούνται από την κρισιακή συνθήκη.

Απέναντι σε όλα αυτά, τι γίνεται με τοκίνημα αντίστασης; Προσπαθεί να διαμορ-φωθεί με αποσυγκροτημένο το κοινωνικόυποκείμενο, με τη χρόνια κυριαρχία τουρεφορμισμού σε συνδικαλιστικό επίπεδο, μεσοβαρότατες αδυναμίες ακόμη και γιατακτική υποχώρηση στην ταξική επίθεση,με αδυναμία υπεράσπισης των μεταναστώνενάντια στο ρατσισμό, των πολιτικών προ-σφύγων από τις απελάσεις και τις φυλακί-σεις. Περιορίζοντας την αναφορά στην περί-πτωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων,της κρατικής καταστολής, των επιστρατεύ-σεων, των φυλακίσεων, των παρακολουθή-σεων και του ελέγχου, της φασιστικής απει-λής και, πολύ πιθανόν σύντομα, των απαγο-ρεύσεων στην πολιτική έκφραση και δράση,τότε η ύπαρξη και η ενεργοποίηση πρωτο-βουλιών όπως η ΚΕΔΔΕ αποτελούν επιτα-κτική ανάγκη ώστε να συσπειρωθούν όσο τοδυνατόν πλατύτερες δυνάμεις που ναπαρεμβαίνουν δυναμικά και αποφασιστικάστις πάμπολλες περιπτώσεις βίας και κατα-στολής, φασιστικοποίησης και φασιστικήςδράσης, συμβάλλοντας έτσι στην πορείαανατροπής της πολιτικής που μας έχει οδη-γήσει στη σημερινή κατάσταση.

Εκδήλωση ΚΕΔΔΕ

«Το μνημονιακό τόξο, το φασιστικό βέλος και οι λαϊκές ελευθερίες της εποχής μας»

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ6 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

ΜΑΡΑΘΩΝΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

«Ήταν μια κίνηση απελπισίας και απόγνωσης, αλλά συνάμα και αντίστασης»

Οι σχολικοί φύλακες που απο-λύθηκαν κατά τα πρότυπατης ΕΡΤ, την ίδια μέρα με

τους εκπαιδευτικούς τεχνικών ειδι-κοτήτων, προσπάθησαν να βρεθούνγια να αγωνιστούν και να διεκδική-σουν πίσω τη δουλειά τους και τηζωή τους. Σ’ αυτήν την κατεύθυνσηέγιναν συνελεύσεις κατά τόπους,που κατέληξαν σε μια πανελλαδικήσυνέλευση στην Θεσσαλονίκη καιμε την απόφαση να συγκροτηθούνσυντονιστικές επιτροπές που θασυντονιστούν πανελλαδικά.Παράλληλα, αποφάσισαν να συμμε-τέχουν σε όλες τις απεργίες και τιςκινητοποιήσεις που θα οργανω-θούν από κοινού με άλλους εργαζό-μενους ή απολυόμενους.

Έστησαν σκηνές έξω από τοδημαρχείο Θεσσαλονίκης, χρησιμο-ποιώντας το χώρο σαν σημείο ανα-φοράς του αγώνα τους, όπου θαβρίσκονται, θα συζητούν, θα ενη-μερώνουν τους πολίτες που εξυπη-ρετούνται στο δήμο, αλλά και σανσημείο οργάνωσης του αγώνα.

Εκεί, μέσα στις συζητήσεις καιαναζητήσεις για τον τρόπο που θακινητοποιούσε όλους τους συνα-δέλφους, βλέποντας μετά τη δια-δήλωση της ΔΕΘ ότι περιορίζο-νταν οι δυνατότητες διαμαρτυ-ρίας και αντίστασης, αφού είχανχάσει το όπλο της απεργίας καιαφού ούτε τα σωματεία ούτε ηΠΟΕ ΟΤΑ οργάνωσαν τον αγώναενάντια στις απολύσεις, αποφάσι-σαν να πάνε στην Αθήνα περπατώ-ντας. Μια πεζοπορία διάρκειαςενός περίπου μήνα. Ήταν τέτοια ηαποφασιστικότητα, που ξεπέρα-σαν και το δικό τους χρονοδιά-γραμμα: έφτασαν στην ΕΡΤ στηνΑγία Παρασκευή στις 21 Οκτώβρη.

Μαζί τους είχαμε την τιμή καιτη χαρά να μοιραστούμε κοινές

πορείες και αγώνες, πολλά χρόνια.Ζητήσαμε από τον Μανώλη Στα-θόπουλο να μας πει ο ίδιος γιααυτόν τον αγώνα:

Π.Σ: Μανώλη, πες μας για το ξεκίνη-μα αυτής της πεζοπορίας.Μανώλης: Στις 28 του Σεπτέμβρη,με απόφαση της συντονιστικής επι-τροπής σχολικών φυλάκων Θεσσα-λονίκης, ξεκινήσαμε μια κινητο-ποίηση που παρόμοια είχε να γίνει40 χρόνια. Πεζοπορία διαμαρτυρίας560 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλο-νίκη μέχρι την Αθήνα. Η κινητο-ποίηση αποφασίστηκε μετά την«προγραφή» της 23ης του Ιούλη μετίτλο «διαθεσιμότητα-απόλυση2.200 σχολικών φυλάκων».

Ήταν μια κίνηση απελπισίαςκαι απόγνωσης, αλλά συνάμα καιαντίστασης. Αποφασίσαμε να μηνσκύψουμε, να μην δεχτούμε μοι-ρολατρικά τον πέλεκυ του δήμιου(κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ). Αυτήθεωρώ ότι ήταν μια πρώτη, μικρή,αλλά σημαντική νίκη.

Π.Σ: Νίκη στη φάση απελπισίας ναμην παραδίνεσαι, να προχωράς καινα αναζητάς τρόπους αντίστασης.Ποιον στόχο είχατε σ’ αυτόν τον επί-πονο, μακρύ δρόμο; Μανώλης: Ο στόχος μας ήταν νααφυπνίσουμε συνειδήσεις, να πεί-σουμε έναν κόσμο ότι μπορεί νααγωνιστεί και να νικήσει, να ενώ-σουμε τις αγωνίες των ανέργων καιτων απολυμένων δημόσιου καιιδιωτικού τομέα. Να φτάσουμε στηνΑθήνα πολλοί. Η εξέλιξη της πορεί-ας αυτής ξεπέρασε κάθε προσδοκία.Κανείς μας, ούτε και ο πιο αισιόδο-ξος, δεν περίμενε ότι θα έπαιρνετέτοια κινηματικά χαρακτηριστικά,συσπείρωσης και αγωνιστικότητας.

Αντιμέτωποι με σωματικήκούραση, καιρικά φαινόμενα,κυνηγητό με την αστυνομία (που

άγγιξε τα όρια της τρομοκρατίας),αλλά και την εμμονή των «μεγα-λοκαναλιών» στο να μη δώσουνδράμι ενημέρωσης (τέτοια εντολήέχουν, να μη δείχνουν το λαό στακάγκελα). Πεισμώσαμε πιο πολύ,συνεχίσαμε με περισσότερο θυμόκαι αποφασιστικότητα. Ένα οδοι-πορικό-κόλαφος για την κυβέρνη-ση των οσφυοκαμπτών και εντο-λοδόχων της τρόικας που κομπά-ζουν για σωτήρες. Εικόνα μιαςχώρας εξαθλιωμένης, ερημωμέ-νης και τρομοκρατημένης από ταΜΜΕ με την «χρυσαυγειάδα».

Όμως, από την άλλη, η εικόναενός λαού που περιμένει μια σπίθαγια να σηκωθεί. Σύλλογοι, φορείς,οργανώσεις και κάθε άνθρωποςήταν σαν να μας περίμεναν. Πρό-σφεραν από το υστέρημά τους,ένωσαν τη φωνή τους με τη δικήμας, μας εξουσιοδοτούσαν ναμεταφέρουμε το θυμό τους, τη

αγωνία τους, την αντοχή τους.Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη. Η τρίτηνίκη ήρθε με την τελευταία μέρατης πορείας, από την αγωνιζόμενηΕΡΤ μέχρι τη Βουλή, που επιδώσα-με ψήφισμα με πορεία 12 χιλιομέ-τρων. Μια μαζική πορεία, πουξεπέρασε τις 5.000, πάνω από 1.000σχολικοί φύλακες, δυναμική, μεαπίστευτο παλμό. Φυσικά, από τηνκυβέρνηση δεν περιμέναμε τίποτα.

Π.Σ: Πως βλέπεις να συνεχίζετε απόδω και πέρα;Μανώλης: Αυτό που καταλάβαμεκαι βιώσαμε και θα αποτελέσειεφαλτήριο για νέους αγώνες, είναιότι χρειάζεται δουλειά για νασυνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμενα αγωνιστούμε, μπορούμε νανικήσουμε. Γι’ αυτό στη συνέλευσηστα Προπύλαια προτείναμε νασυσταθούν σε κάθε πόλη συντονι-στικές επιτροπές και επιτροπές

αγώνα, που θα οργανώσουν τιςεπόμενες κινητοποιήσεις, επιτρο-πές που θα έχουν άμεση επικοινω-νία μεταξύ τους, αλλά και μεάλλους θιγόμενους κλάδους. Ηνίκη θα έρθει μόνο αν αυτή ηπολιτική της βαρβαρότητας τωνμνημονίων, των απολύσεων καιτης φτωχοποίησης ΗΤΤΗΘΕΙ.

Η σπίθα που άναψε με τηνπεζοπορία από τη Θεσσαλονίκημέχρι την Αθήνα θα πάρει αξίαΜΟΝΟ όταν φουντώσει παντού.Τότε θα αξίζουμε όλοι από ένα"ΜΠΡΑΒΟ". Άλλως, θα μείνει ωςμία ηρωική προσπάθεια 10-15ανθρώπων που τόλμησαν αυτό τοεγχείρημα και τίποτε, μα τίποτεάλλο. Με όπλα μας τη συλλογικό-τητα, το σώμα μας, τη φωνή μαςκαι, προπαντός, το δίκιο του αγώνανα πάμε στους νέους μαζικούςαγώνες! Για να μην είναι κανείςμόνος απέναντι στη βαρβαρότητα!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Σε συνεχή αγώνα οι εργαζόμενοι της ΣΕΚΑΠ

Σε συνεχή αναταραχή αλλά και κινητοποίησηβρίσκονται οι εργαζόμενοι στη ΣΕΚΑΠ. Η πολυ-διαφημισμένη «λύση» του Ιβάν Σαββίδη, που

υποτίθεται ότι θα έδινε «αναπτυξιακή πνοή στην εται-ρεία και θα προστάτευε τις θέσεις εργασίας», όπωςυποκριτικά δήλωναν οι κυβερνητικοί παράγοντες, μεπρώτο τον βουλευτή Ξάνθης της ΝΔ, Α. Κοντό, γρήγο-ρα αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένα καθαρό ξεπούληματης τελευταίας συνεταιριστικής εταιρείας αλλά καιμια εν λευκώ εξουσιοδότηση στο νέο αφεντικό να τσα-κίσει τους εργαζόμενους.

Ασύδοτη, μέσα από τα περιθώρια που της ανοίγει ηκυβερνητική πολιτική και οι εντολές της τρόικας, ηνέα διοίκηση προχώρησε αμέσως σε διαδικασία «εθε-λούσιας εξόδου», ατομικών συμβάσεων, δραστικήςμείωσης των μισθών και απολύσεων. Πιέζοντας καιτρομοκρατώντας τους εργαζόμενους, κατόρθωσε νααποσπάσει κάποιες ατομικές συμβάσεις, προχώρησε σε5 απολύσεις και 11 διαθεσιμότητες και κρατάει σκλη-ρή γραμμή απέναντι στα δύο σωματεία.

Οι εργαζόμενοι, με ομόφωνες αποφάσεις, πραγμα-τοποιούν επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες, μεαιτήματα την άμεση ανάκληση των απολύσεων καιδιαθεσιμοτήτων και την υπογραφή συλλογικής σύμβα-σης εργασίας, καλώντας παράλληλα άλλους εργαζόμε-νους, σωματεία και συλλογικότητες να ενισχύσουν τοναγώνα τους και να συμμετέχουν στην συγκέντρωσήτους το Σάββατο 2-11-2013, στην κεντρική πλατεία.

Η αντιπαράθεση ανάμεσα στους εργαζόμενους καιτην εργοδοσία είναι εκ των πραγμάτων σκληρή. Τοπρώτο που επιθυμεί ο νέος εργοδότης είναι να τσακίσειτην αντίσταση των εργαζομένων, να σπάσει τη συλλογι-κή τους δράση, να ξεδοντιάσει τα σωματεία τους. Γι’αυτό, μετά μανίας προωθεί τις ατομικές συμβάσεις,παρόλο που οι διοικήσεις των δύο σωματείων (που είχανδιαλυτικό ρόλο όλα τα προηγούμενα χρόνια, υποτασσό-μενες στις δεξιές ή ΠΑΣΟΚικές διορισμένες διοικήσειςτου εργοστασίου) αποδέχονται σημαντική μείωση τωνμισθών. Είναι, επίσης, φανερό ότι από την αναμέτρησηαυτή θα καθοριστεί και το μέλλον όλων των εργαζομέ-νων. Αν δηλαδή θα κατορθώσουν να σηκώσουν κεφάλιή αν θα υποταχθούν στις ορέξεις της εργοδοσίας, με ό,τισυνεπάγεται αυτό για τη δουλειά και τον μισθό τους.

Η προηγούμενη αλλά και η τωρινή στάση τωνδιοικήσεων των σωματείων, που αποπνέει μια ισχυρήτάση συμβιβασμού, σίγουρα δεν είναι καλός σύμμαχοςγια έναν τέτοιο σκληρό αγώνα. Βεβαίως, η σκληρήπραγματικότητα σπρώχνει στον αγώνα το σύνολο τωνεργατών και αναδεικνύει, μέσα από αυτούς, τουςνέους αγωνιστές, οι οποίοι πρέπει να κουβαλήσουν τοβάρος της αντιπαράθεσης.

Το ΚΚΕ(μ-λ) συμπαραστέκεται στους εργαζόμενουςτης ΣΕΚΑΠ, με ανακοινώσεις στον τοπικό τύπο, με δια-κίνηση προκήρυξης συμπαράστασης και με την παρου-σία του στην πύλη του εργοστασίου, στις γενικές συνε-λεύσεις και στις άλλες δράσεις των σωματείων.

Την Κυριακή 3 Νοέμβρη αρχίζει η εφαρ-μογή του νόμου για την κατάργηση τηςκυριακάτικης αργίας υπό τις ζητωκραυ-

γές των πολυκαταστημάτων και των μεγάλωνεπιχειρήσεων. 24ωρη πανελλαδική απεργίαστον κλάδο την Κυριακή έχει κηρύξει η Ομο-σπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος(ΟΙΥΕ) με αντίστοιχες αποφάσεις και κλαδικώνσωματείων ανά τη χώρα, ενώ μοιρασμένεςείναι οι αποφάσεις των εμπορικών συλλόγων.

Ο νόμος 4177/2013 που ψηφίστηκε τονπερασμένο Ιούλη προβλέπει ότι όλα τα κατα-στήματα με έκταση πάνω από 250 τ.μ. θα είναιανοιχτά 7 Κυριακές το χρόνο (Χριστούγεννα,Πάσχα και τις 4 -πλέον- περιόδους εκπτώσε-ων), ενώ τα εμπορικά καταστήματα μέχρι 250τ.μ. θα μπορούν να λειτουργούν όλες τιςΚυριακές του χρόνου, εκτός αν ο αρμόδιοςαντιπεριφερειάρχης καθορίσει κάποιες απότις 52 Κυριακές ως αργίες. Η ψήφιση τουνόμου ήρθε ως συνέχεια της περσινής ΠράξηςΝομοθετικού Περιεχομένου που επέτρεψε τη

Να μην

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 7Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Με 24ωρη πανελλαδική απεργίααποφάσισε τελικά να «κλιμακώ-σει» τον αγώνα της η διοίκηση της

ΓΣΕΕ και μάλιστα, όπως μας πληροφορεί μετην ανακοίνωση που εξέδωσε, κατάλαβεεπιτέλους ότι «η συνέχιση του αγώνα είναιμονόδρομος» Αλλά για να μην παρερμηνεύ-σουμε τα γραφόμενά της, μας διευκρινίζει:«τόσο σε απεργιακό, όσο και σε δικαστικόεπίπεδο». Όσον αφορά το απεργιακό, υπο-ψιαζόμαστε (μιας και πρόκειται για την 35ηγενική απεργία από την εφαρμογή του πρώ-του μνημονίου) ότι οι ξεπουλημένοι εργα-τοπατέρες νοιώθουν περήφανοι, έως καικοντεύουν να «κλατάρουν» από την αγωνι-στικότητα. Όσο αφορά, δε, το δικαστικό επί-πεδο, εκεί έχουν μείνει πίσω, αφού έχουνπροσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας γιατο θέμα των Συλλογικών Διαπραγματεύσε-ων, και ετοιμάζονται να προσφύγουν καιστο Δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμά-των. Άρα, για να δώσουμε και εμείς τη δικήμας ερμηνεία στην ανακοίνωση της ΓΣΕΕκαι μιας και η 24ωρη απεργία κηρύχτηκε ωςείθισται μπροστά στην ψήφιση του προϋπο-λογισμού της φτώχειας και της εξαθλίωσης,οι εργαζόμενοι θα πρέπει να έχουν υπομο-νή, ώστε να περιμένουν πότε θα δικαιωθούναπό την “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη. Αντί-στοιχη «αγωνιστικότητα» έχουν να επιδεί-ξουν και οι εργατοπατέρες της ΑΔΕΔΥ, πουδηλώνουν ότι θα συνεχίσουν αταλάντευτατον αγώνα. Αν δεν ήταν τόσο σοβαρή ηκατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι τόσοστον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα,αν δεν υπήρχαν πάνω από 1.500.000 άνερ-γοι, αν δεν υπήρχε η φτώχεια και η εξα-θλίωση, θα έπρεπε κανείς να γελά μ’ αυτέςτις γελοίες και προκλητικές δηλώσεις τωνεργατοπατέρων.

Όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρήγια τους ανθρώπους της δουλειάς και τουμόχθου, για κάθε λαϊκό νοικοκυριό, για τηνεολαία -με πτυχίο ή χωρίς πτυχίο- που τηςκόβουν τα φτερά και την οδηγούν στο περι-θώριο και στον κάδο της ανεργίας.

Η αθλιότητα των εργατοπατέρων τηςΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν έχει όρια, και ηευθύνη που τους αναλογεί για τη σημερινήκατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι είναιτεράστια. Γιατί αυτοί στήριξαν και στηρί-

ζουν την αντεργατική πολιτική όλων τωνκυβερνήσεων έτσι όπως απαιτεί το ντόπιοκαι ξένο κεφάλαιο. Γιατί αυτοί έχουν βάλειφρένο και υπονομεύουν τους αγώνες τωνεργαζομένων εκεί που ξεσπάνε ή εκεί πουπρόκειται να εκδηλωθούν. Δεν έχουμεκαμιά αμφιβολία για την πρόθεσή τους καιτις διαθέσεις τους. Αυτήν την απεργία, όπωςκαι τις άλλες, την θέλουν σαν μια τουφεκιάστον αέρα και μάλιστα άσφαιρη, για ναφύγουν από την υποχρέωση. Δεν έχουμεκανένα ενδοιασμό ότι δεν την προκηρύσ-σουν για να στηρίξουν κλάδους εργαζομέ-νων που βρίσκονται αυτό το διάστημα σεαγωνιστικές κινητοποιήσεις. Άλλωστε, ηαθλιότητά τους περίσσεψε όταν αρνήθηκαννα στηρίξουν και να συμπαραταχθούν μετον πρόσφατο αγώνα των καθηγητών, αλλάκαι άλλων κλάδων εργαζομένων. Τέλος, μ’αυτήν την απεργία δεν θέλουν να βάλουνκανένα φραγμό σ’ αυτήν τη βάρβαρη πολι-τική που υπαγορεύεται από την ΕΕ και τοΔΝΤ και, φυσικά, προωθεί και εφαρμόζει ηκυβέρνηση.

Ευθύνη όμως για την κατάσταση τουεργατικού και λαϊκού κινήματος δεν έχουν

μόνο οι εργατοπατέρες της πλειοψηφίαςτης ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και οι δυνά-μεις του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Περισσεύουν οι αγωνιστικές κορώνεςτου ΠΑΜΕ ότι δήθεν αυτή η απεργία αποτε-λεί κλιμάκωση και εφαλτήριο νέων αγώ-νων. Δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγή-σει πώς εξαφανίστηκε η απεργία που είχεεξαγγείλει για τα μέσα Οκτώβρη και πώς«έβαλε πλάτη» για να ξεπεράσει η κυβέρνη-ση τον σκόπελο της μεγάλης κινητοποίησηςτων καθηγητών καταψηφίζοντας την απερ-γία. Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, ότανστελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ( πρό-σφατα ο Λαφαζάνης ) προτρέπουν «νασηκωθούμε απ’ τον καναπέ», όταν είναιγνωστό ότι η υπονόμευση κάθε αγωνιστι-κής κινητοποίησης που πάει να ξεφύγει καινα δημιουργήσει πρόβλημα στην πολιτικήτου συστήματος, είναι και δικό τους έργο.Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι δια-κηρύξεις τους απέναντι σε κάθε αγώνα ότι«όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θαταχτοποιήσει τα προβλήματα»!

Αναμφίβολα, ο κόσμος της δουλειάςκαι του μόχθου μπαίνει σ’ ένα δύσκολο

χειμώνα. Δεν είναι μόνο αυτά που ζούμεσήμερα, δεν είναι μόνο αυτά τα μέτρα πουψηφίζουν κάθε μέρα, είναι κι αυτά που δενέχουν εξαγγείλει ακόμη. Γιατί η επίθεσηαπέναντι στη ζωή μας δεν έχει τέλος.Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξαγγέλλειότι «οι απολύσεις είναι σαν εφαρμογήστρατιωτικού νόμου» μπορούμε να κατα-λάβουμε και την απόφασή τους να μηνκάνουν πίσω, αλλά και τα μέσα που θαχρησιμοποιήσουν για να επιβάλουν τηνπολιτική τους. Απ’ αυτήν την άποψη, ηαπεργία της 6ης Νοέμβρη δίνει τη δυνατό-τητα στους εργαζόμενους να δηλώσουν«παρών». Ότι δηλαδή θέλουν να πάρουντην υπόθεση των αγώνων στα δικά τους ταχέρια. Ότι, παρά τις ήττες και τα χτυπήμα-τα που έχουν δεχτεί τα τελευταία χρόνια,είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν ναδίνουν τη μάχη για να υπερασπιστούν ταδικαιώματα και τις καταχτήσεις τους, γιατην ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής. Οιταξικές δυνάμεις, οι δυνάμεις που θέλουννα υπηρετούν το λαό και το κίνημα, θαπρέπει να συμβάλουν σ’ αυτήν την κατεύ-θυνση.

λειτουργία των εμπορικών καταστημάτωνγια δυο Κυριακές την περίοδο των Χρι-στουγέννων.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίαςείναι μέρος της αντεργατικής επέλασης τηςκυβέρνησης, με την υπαγόρευση των ξένωνκαι ντόπιων αφεντικών της, που έχει οδη-γήσει την πλειοψηφία των εργαζόμενωντης χώρας σε εξαθλίωση και ολοένα εντεί-νεται. Ο κλάδος των εμποροϋπαλλήλωνέχει υποστεί σοβαρές συνέπειες από αυτήντην επίθεση. Καταστρατήγηση των συλλο-γικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών σεεξευτελιστικό βαθμό, διάλυση του ωραρί-ου, μερική και εποχική απασχόληση, απλή-ρωτες υπερωρίες, ανεργία και ανασφάλιστηεργασία, έχουν μετατρέψει χιλιάδες εμπο-ροϋπαλλήλους σε σύγχρονους δούλους πουδουλεύουν όταν, όσο και όπως θέλει οεργοδότης. Τα μεγάλα καταστήματα έχουνεδώ και καιρό μετατραπεί σε κάτεργα, μετην τρομοκρατία της απόλυσης να επιβάλ-λει κάθε είδους εργοδοτική αυθαιρεσία. Η

κατάργηση της αργίας της Κυριακής, πουσύντομα θα γενικευτεί και σε αυτά, παρα-βιάζει κάθε έννοια ελεύθερου χρόνου, μεάμεσες επιπτώσεις στην υγεία και την οικο-γενειακή, προσωπική και κοινωνική ζωήτων εργαζόμενων. Έχει επιπλέον και ένανιδιαίτερο, συμβολικό χαρακτήρα, καθώςήταν το πρώτο μέτρο εργατικής νομοθεσίαςπου ψηφίστηκε στην Ελλάδα το 1909, ύστε-ρα από δυο δεκαετίες κινητοποιήσεων καιαπεργιών στο εμπόριο.

Πέρα από τις επιπτώσεις στους εργαζό-μενους, το άνοιγμα την Κυριακή δημιουρ-γεί σοβαρό πρόβλημα και στα μικρά κατα-στήματα και τους αυτοαπασχολούμενους.Αποτελεί όξυνση του ανταγωνισμού, μετους μικρούς να αδυνατούν να ανταποκρι-θούν στο αυξημένο κόστος λειτουργίας καιστο εξαντλητικό ωράριο, χωρίς μάλιστα ναυπάρχει κανένα ενδεχόμενο αύξησης τουτζίρου τους. Αυτό εκφράζεται και στηναντιδιαμετρική αντιμετώπιση του μέτρουαπό τους μεν και τους δε, τόσο στη φάση

ψήφισης του νόμου όσο και τώρα, στηνεφαρμογή του. Οι μεγάλες εμπορικές επι-χειρήσεις και τα πολυκαταστήματα, μαζί μετο σύνδεσμό τους (ΣΕΛΠΕ), στήριξαν καιστηρίζουν την πρωτοβουλία της τρόικαςνα ανοίξει το ζήτημα και της κυβέρνησηςνα το εφαρμόσει και πιέζουν εργαζόμενουςκαι ανταγωνιστές για το άνοιγμα τωνκαταστημάτων στις 3 Νοέμβρη. Αντίθετα,οι μικροί, που συμμετέχουν στους τοπικούςεμπορικούς συλλόγους και τις ομοσπον-δίες, είχαν εκφράσει ανησυχία και, τώραπου τίθεται το θέμα, σχεδόν οι μισοί εμπο-ρικοί σύλλογοι αποφάσισαν να κρατήσουντα καταστήματα κλειστά.

Είναι φανερό ότι τα επιχειρήματα τωνκυβερνητικών επιτελείων περί "τόνωσηςτης αγοράς" και "δημιουργίας θέσεωνεργασίας" είναι προκλητικά. Η μεγάληπλειοψηφία του λαού δυσκολεύεται νααγοράσει ακόμα και τα βασικά για την επι-βίωση και το μόνο που δεν την απασχολείείναι τα ψώνια την Κυριακή. Η αδιάκοπη

αφαίμαξη του εισοδήματος με την ανεργίακαι την υποαπασχόληση, με τις μειώσειςμισθών και συντάξεων, με τις φοροεπιδρο-μές έχει περιορίσει τις αγορές στα απόλυτααναγκαία, με όλες τις επιπτώσεις πουκαταγράφουν ακόμα και οι επίσημες στατι-στικές. Εν τω μεταξύ, χιλιάδες ακόμα εργα-ζόμενοι θα βρεθούν στην ανεργία αφού ηλειτουργία των καταστημάτων την Κυρια-κή, από τη μια, θα καλυφτεί από τους ίδι-ους υπαλλήλους και μάλιστα χωρίς τηνπροσαύξηση (αφού δεν πρόκειται πια γιααργία) και, από την άλλη, θα οδηγήσειακόμα περισσότερα μικρά καταστήματα σελουκέτο και μεγαλύτερο μερίδιο αγοράςστους ντόπιους και ξένους εμπορικούςκολοσσούς. Το μέτρο αυτό πάει ένα βήμαπαραπέρα την κατεύθυνση της πλήρουςελαστικοποίησης της δουλειάς και της διά-λυσης της έννοιας του ωραρίου, κατεύθυν-ση που αποτελεί δηλωμένη πρόθεση γιατους εργαζόμενους τόσο στις περιφερεια-κές όσο και στις κεντρικές χώρες της ΕΕ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ: Απεργία στο εμπόριο

ν περάσει η κατάργηση τής κυριακάτικης αργίας!

Μπροστά στην πανελλαδική απεργία της 6 Νοέμβρη

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ8 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Διαθεσιμότητες εργαζομένων - κλείσιμο νοσοκομείων

Να μην περάσει η επιχείρηση πειθάρχησης-τρομοκράτησης

Τη στιγμή που έκλεισαν ή βρίσκονται σε τροχιά κλεισίματος νοσοκομεία σεΑθήνα-Θεσσαλονίκη, την ώραπου ''σχεδιάζεται'' ο υγειονομι-κός χάρτης της χώρας και ετοιμάζεται το έδαφος για κατάργηση δεκάδων νοσοκομείων στην επαρχία, η κυβέρνηση και ο ΥπουργόςΥγείας επιδίδονται σε μια άνευπροηγουμένου επιχείρηση συκοφάντησης και σπίλωσηςόσων αντιστέκονται. Τα γεγονότα στο νοσοκομείο της Κέρκυρας αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Οι ''επιθεωρητές υγείας'' διυλίζουντον κόνωπα και καταπίνουν τηνκάμηλο. Κάνουν τα στραβά μάτια

στις επικίνδυνες συνθήκες για την υγείατων ασθενών και ανακαλύπτουν-έτσι νομί-ζουν- τους αποδιοπομπέους τράγους πουδεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους σταδημόσια νοσοκομεία.

Δεν έχει σημασία που κλείνουν νοσο-κομεία, κλινικές, τμήματα ή υπηρεσίες.Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τα μαντρό-σκυλα του υπουργείου Υγείας που αναζη-τούν τον φράχτη στο πρόσωπο του εργαζό-μενου (εξουθενομένου και κακά αμοιβόμε-νου) που άργησε πέντε λεπτά να πάει στηδουλειά του: Ο στόχος είναι διπλός: αφ'ενός μεν να δημιουργηθεί το κλίμα στηνκοινωνία ότι για όλα τα κακά ενός νοσοκο-μείου αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι οιεργαζόμενοι και όχι η κυβέρνηση και ητρόικα με την πολιτική τους και αφ' ετέρουνα περάσει η πειθάρχηση και η τρομοκράτη-ση των υγειονομικών ώστε να μην αντιστέ-κονται σ' αυτή την πολιτική.

Γνωρίζουν οι εντολοδόχοι της τρόικαςότι δεν είναι εύκολο να περάσει η πολιτικήτους. Η κατάσταση είναι τραγική σ' όποιονέρχεται σ' επαφή με το υγειονομικό σύστη-μα της χώρας. Ελλείψεις σε στοιχειώδη

υλικά (γάζες, οινόπνευμα, σύριγγες κλπ)μηχανήματα που τις περισσότερες φορέςδεν λειτουργούν (αξονικοί, μαγνητικοίκλπ), ράντζα που κρίβονται για καμμιά-δυόημέρες για να επανεμφανισθούν δριμμύτε-ρα στη γενική εφημερία. Και όλα αυτά ωςαποτέλεσμα των πετσοκομμένων κονδυ-λίων που δεν επαρκούν πλέον ούτε για ταστοιχειώδη και της κατάργησης υποδομών.

Παράλληλα το άνοιγμα του μετώπουτης πρωτοβάθμιας περίθαλψης που σχεδιά-ζει η κυβέρνηση για το άμεσο μέλλον προ-οιωνίζει ακόμα χειρότερες μέρες. Η κατάρ-γηση των πολυϊατρείων του ΕΟΠΥΥ θασημάνει την κατάργηση του δικαιώματοςστην περίθαλψη για εκατομμύρια κατοί-κους αυτής της χώρας. Η αποθέωση τουδόγματος ''όποιος έχει ανάγκη περίθαλψηςθα έχει λίγες και ακριβές επιλογές'' θα επι-χειρηθεί να εφαρμοστεί σύντομα όπως όλαδείχνουν. Και εκεί δεν θα υπάρχει το ''ΣώμαΕπιθεωρητών Υγείας'' να ''προασπίσει'' ταδικαιώματα των ασθενών. Άλλος είναι ορόλος τους, άλλωστε.

Αλλά και οι διαθεσιμότητες-απολύσειςτων εργαζομένων καλά κρατούν. Οι 1.700''διαθέσιμοι'' απ' τα νοσοκομεία Αττικής καιΘεσσαλονίκης ξαναπιάνουν δουλειά σεάλλα μεγαλύτερα νοσοκομεία κυριολεκτικά

σε ''αργή κίνηση'' (κατά τα άλλα ο υπουργόςυγείας στοιχημάτιζε ότι η διαθεσιμότητα θαδιαρκούσε 15 μέρες και ήδη πλησιάζει τοδίμηνο!!!). Με το ανάλογο κόστος φυσικάαπό την τσέπη των εργαζομένων, αφού τοκράτος-εργοδότης περιέκοψε το 1/3 περί-που των αποδοχών τους, έχοντας επί τηςουσίας ανοίξει το ζήτημα της ανασφάλειαςκαι αβεβαιώτητας αναφορικά με το δικαίω-μα στη δουλειά και στους υγειονομικούς.

Μέσα σ' όλο αυτό το κλίμα, η τρομο-κρατία και η πειθάρχιση των εργαζομένωνστα δημόσια νοσοκομεία αποτελεί απαραί-τητο συμπλήρωμα της βάρβαρης-εγκλημα-τικής (κυριολεκτικά αναφορικά με το κοι-νωνικό αγαθό της υγείας) πολιτικής τηςτρόικας και κυβέρνησης. Γιατί τόσο ο λαόςόσο και οι υγειονομικοί ζουν στο πετσί τουςτις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Πολύπερισσότερο που θα επιδεινωθεί η κατάστα-ση και με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Τα πει-θαρχικά, οι αναφορές, οι απειλές, η τρομο-κρατία πρέπει να πέσουν στο κενό. Γιατί οιμαχόμενοι υγειονομικοί κάνουν το αυτο-νόητο. Υπερασπίζονται το δικαίωμα τουλαού στη ΔΩΡΕΑΝ περίθαλψη και το δικαίω-μά τους στη δουλειά. Το δικαίωμα του λαούνα έχει νοσοκομείο να απευθυνθεί την ώρατης ανάγκης και ιατρείο, να τον εξετάσουν

μαζί με τις απαραίτητες εξετάσεις χωρίςπροϋποθέσεις. Και αυτά τα δικαιώματα χτυ-πιούνται σήμερα.

Ένα είναι βέβαιο. Όταν κινδυνεύει ηίδια σου η ζωή, δεν λογαριάζεις κόπους καιθυσίες. Γιατί το δικαίωμα στη ζωή δεν μπο-ρεί να υπάρξει χωρίς υγειονομική περίθαλ-ψη όλων των επιπέδων. Και γιατί δεν μπο-ρεί κανείς εργαζόμενος να ζήσει χωρίς δου-λειά.

Αγριεύουν τα πράγματα από πλευράςσυστήματος. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότιη τρομοκρατία του κράτους και της κυβέρ-νησης σε συνδιασμό με την ξεπουληματικήστάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας θασυνεχίσουν να ''κάνουν τη δουλειά τους''.Όλα έχουν ένα όριο. Θα φροντίσουμε καιεμείς να ξεδιπλωθούν και να συγκροτηθούντα μέτωπα αντίστασης και διεκδίκησης πουέχουν ανάγκη και μπορούν να πραγματο-ποιήσουν λαός και υγειονομικοί. Στα αστικάκέντρα και την ύπαιθρο. Σε μικρά και μεγά-λα νοσοκομεία. Στα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥκαι τα κέντρα Υγείας. Γιατί το δικαίωμα στηζωή δεν καταργείται.

Σπύρος Παπακωνσταντίνου

Εκλογές στο νοσοκομείο Ξάνθης

Μετά από τρία χρόνια και εφτάμήνες (!), έγιναν εκλογές για τηνανάδειξη νέου σωματείου εργαζο-

μένων στο νοσοκομείο Ξάνθης στις 24/10.Παράλληλα έγιναν εκλογές για εκπροσώ-πους στο νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ. Οικυρίαρχες παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), κατάτα πρότυπα της μνημονιακής συγκυβέρνη-σης, συνεργάστηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο.Εκτιμώντας, και σωστά, ότι το κατέβασμαστις εκλογές ως ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, με το φορ-τίο της σωρευμένης λαϊκής δυσαρέσκειαςαπέναντι σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ θα ισοδυναμού-σε με εκλογική συντριβή, έπαιξαν το χαρτίτης ενότητας, του "ανεξάρτητου" και τουακομμάτιστου, επιχειρώντας να χειραγω-γήσουν τους εργαζόμενους για άλλη μιαφορά.

Η άλλη δύναμη που συμμετείχε στιςεκλογές είναι η Πρωτοβουλία Υγειονομι-κών Ενάντια στα Μέτρα που για πρώτηφορά κατεβαίνει στις εκλογές. Η Πρωτοβου-λία παρεμβαίνει στο νοσοκομείο τα τελευ-ταία δύο χρόνια, αλλά παρά τις προσπάθειεςπου έγιναν στο παρελθόν, μόλις τώρα και

με αφορμή τις εκλογές συγκροτήθηκε σεένα πλατύ και δυναμικό σχήμα εργαζομέ-νων. Η βασική θέση της, όπως δηλώνει καιτο όνομά της, είναι η οργανωμένη αντίστα-ση των εργαζόμενων υγειονομικών ενάντιαστις επιλογές της τρόικας και του κεφάλαι-ου και στα μέτρα που η υποτελής συγκυβέρ-νηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ παίρνει στο χώρο της υγεί-ας αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Επίσης, στις εκλογές συμμετείχε και τοΠΑΜΕ (ΑΡΣΥ), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέμβηκεκαθόλου.

Η Πρωτοβουλία εύκολα μπόρεσε νααπαντήσει στην ψευδεπίγραφη "ανεξαρ-τησία" των κυβερνητικών και να αποκα-λύψει στους εργαζόμενους το μέγεθος τουεμπαιγμού εις βάρος τους. Δεν μπόρεσεόμως να προβλέψει το μέγεθος των μηχα-νισμών καθώς και τον πλήρη εξευτελισμότων διαδικασιών και των οργάνων προςόφελός τους: με την έναρξη της ψηφοφο-ρίας το πρωί της 24/10 και ενώ τα ψηφο-δέλτια δεν παρουσιάστηκαν παρά εκείνοτο πρωί, διαπιστώνουμε με κατάπληξηπως οι εκλογές για δύο όργανα, ένα α΄βάθ-

μιο (σωματείο) και ένα γ΄βάθμιο (ΑΔΕΔΥ),γίνονται με ένα κοινό ψηφοδέλτιο και σεμία μόνη κάλπη!!!... Παρά τις ενστάσεις πουυποβάλλαμε, η διαδικασία συνεχίστηκε κατ΄αυτόν τον τρόπο.

Η δεύτερη έκπληξή μας είχε να κάνει μετη μαζικότατη προσέλευση ψηφοφόρων(417 ψήφισαν σε σύνολο 513 μελών). Περιτ-τό να αναφέρουμε ότι πρόκειται για ρεκόρσυμμετοχής (η έκφραση "ψηφίσαν και ταδέντρα" νομίζουμε αποτυπώνει το γεγο-νός). Είναι προφανές πως η εμπειρία τόσων

χρόνων και ο έλεγχος των επαγγελματικάστημένων μηχανισμών λειτούργησαν γιαάλλη μια φορά. Έτσι, δεν απογοητευτήκαμεόταν χάσαμε την τρίτη έδρα για δύο μόλιςψήφους. Εξ άλλου οι πραγματικοί συσχετι-σμοί βρίσκονται μέσα στον κόσμο, στουςσυναδέλφους μας και η επιρροή της αγωνι-στικής άποψης θα αυξήσει τα ποσοστά τηςστην πραγματική ζωή και όχι στις κατα-σκευασμένες από κομματικούς μηχανι-σμούς εκλογικές διαδικασίες. Αναλυτικά τααποτελέσματα:

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Μάρτιος 2010 Οκτώβριος 2013Δ.Σ. σωματείου Δ.Σ.σωματείου Ν.Τ.ΑΔΕΔΥ

ΠΑΣΚΕ 5 έδρες Ενωτική Αγωνιστική Συσπείρωση ΕργαζομένωνΔΑΚΕ 2 έδρες (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) 254 ψήφοι 5 έδρες 12 έδρεςΜεμονωμένοι 8 ψήφοι Πρωτοβουλία Υγειονομικών

ενάντια στα Μέτρα 133 ψήφοι 2 έδρες 7 έδρεςΑΡΣΥ(ΠΑΜΕ) 8 ψήφοι ΑΡΣΥ(ΠΑΜΕ) 19 ψήφοι

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 9Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Πρωτοβουλία των “58” για την κεντροαριστερά

Αναζητούν ρόλο. Θα τον έχουν;

Ως “έκκληση και πρό-σκληση” χαρακτηρί-ζουν οι 58 προσωπικό-

τητες της κεντροαριστεράς τοκείμενο που υπογράφουν, με τοοποίο παίρνουν την πρωτοβου-λία για την ανασύνταξη τουχώρου.

Ας δούμε το πολιτικό πλαί-σιο της κίνησης μέσα από μερι-κά αποσπάσματα:

“Η εποχή των μνημονίωνφαίνεται να φτάνει στο τέλοςτης. Το τραύμα της εθνικήςπόλωσης δεν θα σβήσει εύκο-λα, θα χρειαστεί μάλιστα πολύκουράγιο και συμφιλιωτική επι-μονή απ’ όλες τις πλευρές γιανα ξεπεραστεί. Όμως, η πολιτι-κή δραστηριότητα δεν θα περιο-ρίζεται στην αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο”. Δεν είναι ότιπεριμέναμε από τους “58” ναακούσουμε για την κρίση τουκαπιταλισμού ή την επίθεσηαπέναντι σε ό,τι είχε κατακτή-σει η εργατική τάξη και ο λαόςεδώ και δεκαετίες, αλλά και ναμας δουλεύουν έτσι κατάμου-τρα πάει πολύ! Ακόμα κι ανέχουν δίκιο και πράγματι ταμνημόνια τελειώσουν κάπουσύντομα, τι θεωρούν, δηλαδή,ότι η επίθεση δε θα συνεχιστείακόμα πιο έντονη, ίσως και μεάλλους τρόπους; Η μήπως το...ξεπέρασμα της “εθνικήςπόλωσης” θα φέρει και τοξεπέρασμα της αντίθεσης τουκεφαλαίου με την εργασία, ήτου ιμπεριαλισμού με τουςλαούς;

Μάλλον κάπως έτσι το σκέ-φτονται γιατί λίγο παρακάτωθέτουν το βασικό ζητούμενοτης εποχής μας: “Τι ανάπτυξηθα έχουμε την προσεχή δεκαε-τία; Θα είναι μια ανάπτυξηρηχή, ασθενική; Θα βασίζε-ται   στη φτηνή εργατική δύνα-μη, στην άγρια ανασφάλεια καιστην κυνική αποδοχή των μεγά-λων ανισοτήτων; Θα αδιαφορείγια τις υποδομές και θα περι-φρονεί το περιβάλλον; Θα είναιη επανάληψη ενός κρατισμούκαι μιας προσοδοθηρίας γιαφτωχούς; (...) Πρωτίστωςόμως χρειάζεται να γίνει έργοκαι κτήμα ευρύτερων κοινωνι-κών δυνάμεων, στις οποίες θαέχουν κεντρικό ρόλο η μισθωτήεργασία του ιδιωτικού τομέαώστε να ενισχυθεί ξανά η δια-πραγματευτική της δύναμη”. Τακάποτε ...ιερά και όσια τηςσοσιαλδημοκρατίας έγιναν,πλέον, “κρατισμός” και ο ιδιω-τικός τομέας βρίσκει επιτέλουςτον πραγματικό αναπτυξιακότου ρόλο. Το ενδιαφέρον είναι,βέβαια, ότι προεξοφλείται ότιθα υπάρχει ανάπτυξη την επό-μενη δεκαετία και το ζήτημαπου προκύπτει είναι το είδοςκαι ο χαρακτήρας της!

“Αυτός είναι ο νέος ρόλοςτης ιστορικής παράταξης τηςσοσιαλδημοκρατίας, της δημο-κρατικής αριστεράς, του φιλε-λεύθερου κέντρου, όλου τουκεντροαριστερού χώρου: Εθνι-κή Ανασυγκρότηση - αλλαγήτου κράτους και του παραγωγι-

κού μοντέλου – νέα συμπόρευ-ση της εθνικής αυτογνωσίας μετον προοδευτικό λαϊκό ευρω-παϊσμό. Όρος για την εκπλήρω-σή του είναι η σύγκλιση και ησυνεργασία όλων εκείνων τωνσυλλογικών μορφών και τωνπολιτών που δεν αναγνωρίζο-νται ούτε στη δεξιά ούτε στηνεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστι-κή αριστερά. (...) Η κατάρρευ-ση του μεταπολιτευτικού κομ-ματικού συστήματος έχει οδη-γήσει σε ένα ασταθές ακόμακομματικό σκηνικό, με ανησυ-χητικά χαρακτηριστικά. Ομικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά στείρος,προγραμματικά οπισθοδρομι-κός και ιδεολογικά συντηρητι-κός. (...) Η ισχυροποίηση τηςευρύτερης κεντροαριστερήςπαράταξης θα αποσυμπιέσει τησημερινή αίσθηση της εμφύλιαςαντιπαράθεσης. Θα συμβάλειστην αποκατάσταση μιας ελάχι-στης εθνικής συναίνεσης ώστεο πολιτικός αντίπαλος να μηνγίνει πάλι εσωτερικός εχθρός”.Ωραία, τώρα το καταλάβαμε!Ειρήνη υμίν αδέλφια, μη σφα-ζόμαστε μεταξύ μας, όλοι Ελλη-νες είμαστε! Πολώθηκε το πολι-τικό σκηνικό και ζούμε εποχές...εμφυλίου!

Ας ξεκινήσουμε από αυτό τοσημείο το σχόλιό μας. Η αλή-θεια είναι πως ένα δίκιο τό'χουν οι “58”. Οχι ως προς το...εμφυλιοπολεμικό κλίμα,γιατί μόνο τέτοιο δεν είναιμεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.Η κόντρα του ΣΥΡΙΖΑ με τηνκυβέρνηση ωχριά μπροστά στιςκόντρες που έδωσαν οι πολιτι-κοί κι ιδεολογικοί πρόγονοι των“58” όταν αντιπολιτεύονταν τηΝΔ τη δεκαετία του '70 ή τηνΕΡΕ παλιότερα. Το δίκιο τουςτο δίνουμε στο ότι πράγματιαπό το πολιτικό σκηνικό στηνΕλλάδα, για πρώτη φορά μετάαπό δεκαετίες, λείπει αυτό πουονομάζεται κέντρο ή κεντροα-ριστερά, ως συγκροτημένηπολιτική δύναμη. Ενα κενόπου, κοινωνικά, εξέφραζε ταμεσοστρώματα, εκείνους,δηλαδή, που είτε κατάφερνανείτε έλπιζαν βάσιμα ότι θακαταφέρουν να ζήσουν καλύτε-ρα και να αποκτήσουν ένανενδιάμεσο ρόλο στην παραγω-γική διαδικασία, σαφώς διακρι-

τό και ανώτερο από αυτόν τηςεργατικής τάξης.

Η ξέφρενη επίθεση των μνη-μονίων τράβηξε το χαλί κάτωαπό αυτά τα στρώματα και ταέφερε σε θέση τόσο δεινή πουόχι μόνο ποτέ δεν βρίσκονταν,αλλά ούτε και διανοούνταν ότιμπορεί να βρεθούν. Και ταστρώματα αυτά, προδομένααπό τους δυο βασικούς πολιτι-κούς εκφραστές τους καικυρίως από το ΠΑΣΟΚ, τουςγύρισαν την πλάτη και έψαξανγια άλλους δρόμους, στηνπραγματικότητα για τουςσυντομότερους που θα τουςέφερναν και πάλι στη προτε-ραία κατάσταση. Κι εκεί βρή-καν βασικά τον ΣΥΡΙΖΑ, λιγότε-ρο τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και τονΚαμμένο. Σε αυτή τη μετατόπι-ση οφείλεται η εκλογική εκτίνα-ξη του ΣΥΡΙΖΑ. Μια μετατόπιση,όμως, που είναι εκλογική καιόχι πολιτική ή, πολύ περισσότε-ρο, ιδεολογική. Γιατί ο κόσμοςαυτός αναζητά, τελικά, από τοΣΥΡΙΖΑ τις εύκολες και γρήγο-ρες λύσεις. Την πολιτική εκείνηδύναμη που θα βάλει αύριο τοπρωί κιόλας τέλος στον εφιάλ-τη και θα γυρίσει το χρόνοπίσω.

Καλύφθηκε το κενό μεαυτόν τον τρόπο; Σίγουρα όχι,τουλάχιστον όχι ακόμα. Η πολι-τική έκφραση των μεσοστρω-μάτων προϋποθέτει να υπάρ-χουν μεσοστρώματα, πράγμαπου δεν είναι δεδομένο πλέον.Οπότε, εκ των πραγμάτωνδημιουργείται μια κοινωνικήπραγματικότητα που οξύνει τιςταξικές αντιθέσεις και αφαιρείαπό το πολιτικό σύστημα τηδυνατότητα να συγκρατεί τολαό σε δικούς του πολιτικούςσχηματισμούς και να μην τον...εκθέτει στους κινδύνους πουκρύβει η συνάντησή του με τηνΑριστερά. Με τον τρόπο αυτόλειτούργησε το σύστημα μεμεγάλη, ομολογουμένως, επι-τυχία όχι μόνο στην Ελλάδα,αλλά σε όλο τον Δυτικό κόσμογια δεκαετίες. Ο δικομματι-σμός, τυπικά με ένα φιλελεύθε-ρο και ένα σοσιαλδημοκρατικόκόμμα που εναλάσσονται στηνεξουσία, προσφέρει τις απαραί-τητες πολιτικές ισορροπίες καισυμβάλλει σημαντικά στην ανα-παραγωγή του ίδιου του συστή-

ματος. Αυτή η ισορροπία διαλύθηκε

στην κυριολεξία μετά τις εκλο-γές του 2012 στην Ελλάδα. Ονέος δικομματισμός έχει το μει-ονέκτημα ότι ο ένας πόλοςσυγκεντρώνει και τους δυοπαλιότερους, ενώ ο άλλος δεναποτελεί, ακόμα τουλάχιστον,αξιόπιστη εναλλακτική λύσηδιαχείρισης του συστήματος.Αυτό δε σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑαποτελεί κίνδυνο για το σύστη-μα ή για την παραμονή τηςΕλλάδας στο ευρώ και την ΕΕ.Σημαίνει, όμως, ότι δεν είναιένας αξιόπιστος συνομιλητής.

Κάπου εδώ αρχίζει η όλησυζήτηση περί ανασύνταξης τηςκεντροαριστεράς. Στα αποσπά-σματα που παραθέσαμε παρα-πάνω γίνεται σαφές ότι οι “58”επιδιώκουν να ανακτήσουν τοπολιτικό μερίδιο που θεωρούνότι τους ανήκει. Χωρίς, βέβαια,να μπαίνουν στον κόπο να εξη-γήσουν πώς το έχασαν! Χωρίςνα διαφωνούν με τις πρόσφα-τες πολιτικές επιλογές και τουΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και μάλι-στα δίνοντας άφεση αμαρτιώνστο ΠΑΣΟΚ ειδικά, το οποίοφαίνεται να ξεχνούν ότι αυτή τηστιγμή συγκυβερνά με την“επάρατο δεξιά”.

Ολη αυτή η πάλαι ποτέένδοξη κεντροαριστερά θέλεινα υπενθυμίσει τις υπηρεσίεςπου έχει προσφέρει στο σύστη-μα, την άλωση ενός ολόκληρουαριστερού κινήματος, τη δεξιάμετατόπιση ολόκληρου τουπολιτικού σκηνικού, την ίδιατην είσοδο στο μνημόνιο.Θέλει, έτσι να βάλει φραγμόστο ΣΥΡΙΖΑ και να φωνάξει πωςαυτή είναι ο αξιόπιστος καιδοκιμασμένος συνομιλητής καιδιαχειριστής, αυτή μπορεί ναείναι η εναλλακτική λύση.

Εχει η πρωτοβουλία αυτήνήματα που να τη συνδέουν καιμε το εξωτερικό; Κι αν ναι μεποιο εξωτερικό ακριβώς; Οευρωπαϊκός προσανατολισμόςπου τονίζεται πολύ στο κείμε-νο, η επανεμφάνιση του Σημίτηστο πλευρό των “58”, τα μαχαί-ρια που βγήκαν στη ΔΗΜΑΡμετά την άρνησή της να τουςστηρίξει και την επιλογή της νασυμπορευθεί με το Λοβέρδο δεμπορούν, προς το παρόν νααποδείξουν και πολλά πράγμα-

τα. Το γεγονός είναι ότι η πρω-

τοβουλία προστίθεται σε μιασειρά κινήσεις που έχουν γίνειτελευταία στο χώρο. Το αναυτές έχουν ένα πραγματικόπολιτικό βάρος ή θα αποδει-χθούν φούσκα μένει να αποδει-χτεί. Αν και το κείμενο των“58” βασίζεται σχεδόν ολόκλη-ρο στην υπόθεση ότι η ανάπτυ-ξη είναι προ των πυλών, οπότεκινδυνεύουν η ανάπτυξη να...τους στήσει στο ραντεβού!

Το αν θα έρθει η ανάπτυξηδεν είναι, βέβαια, η μόνη εξέλι-ξη από την οποία θα κριθεί τοεγχείρημα. Υπάρχει και ο...καθ' ύλην αρμόδιος: ο λαός!Ο λαός ο οποίος μπορεί να ανα-ζητά τις εύκολες λύσεις, μπορείνα είναι απογοητευμένος απότην Αριστερά, όμως καθημερινάδιαπιστώνει πως αυτή η επίθε-ση δε θα έχει τέλος. Πως ακόμακι αν κάποιοι οικονομικοί δεί-κτες διορθωθούν, οι μισθοί δεθα ανέβουν και η ανεργία δε θαμειωθεί. Πως όσο δεν κοντρά-ρει αυτή την πολιτική, τόσο θαχειροτερεύει η θέση του.

Πόσο, λοιπόν, μπορούν ναπείσουν για τις αγνές τους προ-θέσεις οι “58” και όσοι ανταπο-κριθούν στο κάλεσμά τους;Πόσο μπορούν να εμπνεύσουν;Πού θα βρεθούν αν ξεσπάσουνμεγάλοι αγώνες, αν η κόντραπάρει πιο μαζικά χαρακτηριστι-κά; Θα μπορέσουν να παίξουντο ρόλο που οι ίδιοι επιφυλάσ-σουν για τον εαυτό τους, δηλα-δή της υπεύθυνης εκείνης δύνα-μης που θα μπορέσει να κρατή-σει το λαό στη γωνία και θαπροωθήσει την ίδια, τελικά,πολιτική; Το ΠΑΣΟΚ της μετα-πολίτευσης το κατάφερε αυτόσε άλλες εποχές, με έναν καπι-ταλισμό που μπορούσε ακόμηνα δίνει έστω και λίγα για ναμην τα χάσει όλα, με ένα ισχυ-ρό κίνημα απέναντί του μεν,αλλά το οποίο ολοκλήρωνε πιατον κύκλο του, όπως αποδεί-χτηκε μερικά χρόνια αργότερα.Σήμερα, το κίνημα είναι αδύνα-μο, όχι όμως γιατί τελειώνει μιαπορεία, αλλά γιατί αρχίζει μιακαινούρια και αναζητά τουςτρόπους να σταθεί στα πόδιατου. Σήμερα το σύστημα όχιαπλά δε διανοείται να δώσει,αλλά παίρνει πίσω όσα υποχρε-ώθηκε, παρά τη θέλησή του, ναδίνει για δεκαετίες.

Σε αυτές τις συνθήκες, λοι-πόν, και επειδή παρθενογενέ-σεις δεν υπάρχουν, η κεντροα-ριστερά αναζητά το δρόμο τηςκαι μπορεί να είναι βάσιμες οιελπίδες της ότι το σύστημα θατην εμπιστευτεί και πάλι, όμωςτα πράγματα δεν είναι πια τόσοαπλά. Και, πολύ περισσότερο,ο χρόνος δε γυρίζει πια πίσω. Ηεπίθεση έχει δημιουργήσει νέαπολιτικά και κοινωνικά δεδομέ-να, τα οποία ο καπιταλισμός,από τη φύση του, δε μπορεί νααντιμετωπίσει με την ευκολίαπου το έκανε ένα προηγούμενοδιάστημα, όσα πρόσωπα κι ανεπιχειρήσει να αλλάξει.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ10 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Ψηφίστηκε με τροποποιήσεις η τροπο-λογία του υπουργείου Δικαιοσύνης,που προστίθεται ως άρθρο στον ποι-

νικό κώδικα και προβλέπει την επιβολή ποι-νής εναντίον εκείνων που παραβιάζουν τιςδιατάξεις του Συμβουλίου Ασφαλείας τουΟΗΕ και των κανονισμών τής ΕΕ. Την τρο-πολογία υπερψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, «επι-φυλάξεις» εξέφρασε η ΔΗΜΑΡ, ενώ τηνκαταψήφισαν το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ.

Μια τροπολογία που ήρθε ξαφνικά καιπεριλήφθηκε σε άσχετο νομοσχέδιο πουαφορούσε τα λεγόμενα «βραχιολάκια» τωνκρατουμένων.

Πιο συγκεκριμένα, «Μετά το άρθρο 458 τουΠοινικού Κώδικα προστίθεται άρθρο 458Α μετίτλο “Παραβάσεις αποφάσεων του ΣυμβουλίουΑσφαλείας του ΟΗΕ και κανονισμών της ΕΕ”,που έχει ως ακολούθως: “Οποιος με πρόθεσηπαραβιάζει κυρώσεις ή περιοριστικά μέτρα πουέχουν επιβληθεί σε βάρος κρατών ή οντοτήτωνή οργανισμών ή φυσικών ή νομικών προσώ-πων, με αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείαςτου ΟΗΕ ή με κανονισμούς της ΕΕ, τιμωρείταιμε φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών, εκτός αναπό άλλη διάταξη προβλέπεται βαρύτερη ποινή.Οι διατάξεις του προηγούμενου εδαφίου εφαρ-μόζονται και όταν οι προβλεπόμενες σε αυτόπράξεις δεν είναι αξιόποινες κατά τους νόμουςτης χώρας στην οποία τελέστηκαν”».

Μετρώντας τις αντιδράσεις και το ρευ-στό πολιτικό κλίμα της περιόδου, ο υπουρ-γός Δικαιοσύνης προχώρησε σε αλλαγή πουδεν αναιρεί τον επικίνδυνο χαρακτήρα της

τροπολογίας. Αφαίρεσε την πρόβλεψη γιαδίωξη όσων παραβιάζουν αποφάσεις τουΣυμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά δια-τήρησε τη δίωξη για παραβίαση αποφάσεωντης ΕΕ. Παράλληλα, άλλαξε την προβλεπό-μενη ποινή, από «φυλάκιση τουλάχιστον 6μηνών» σε «φυλάκιση μέχρι 2 χρόνια»!

Να πούμε λιανά τι σημαίνει αυτό; Θυμό-μαστε πως ο λαός μας μαζικά αντιστάθηκεστην ιμπεριαλιστική επέμβαση διάλυσηςτης Γιουγκοσλαβίας και στάθηκε στο πλευ-ρό του λαού της γειτονικής χώρας με διαδη-λώσεις, συλλαλητήρια, αποστολές τροφί-μων και φαρμακευτικού υλικού. Επίσης,θυμόμαστε τα μεγαλειώδη συλλαλητήριαενάντια στην επέμβαση των αμερικάνωνιμπεριαλιστών και λοιπών προθύμων στοΙράκ. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις, είχανεπιβληθεί κυρώσεις από το ΣυμβούλιοΑσφαλείας του ΟΗΕ και την ΕΕ. Αν ίσχυετότε η τροπολογία, όσοι διαφωνούσαμε μετις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και συμμε-τείχαμε σε δράσεις ενάντια στις αιματηρέςεπεμβάσεις θα έπρεπε να φυλακιστούμε...

Στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στηντρομοκρατία, έχουν επιβληθεί από την ΕΕκυρώσεις σε λαϊκές οργανώσεις (πχ παλαι-στινιακές οργανώσεις) που αντιπαλεύουντην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τα αντι-δραστικά καθεστώτα των χωρών τους.Όποιος, λοιπόν, υπερασπίζεται αυτούς τουςαγώνες και τις οργανώσεις φυλακίζεται...

Δεν ήταν, λοιπόν, κεραυνός εν αιθρία ητοποθέτηση Σαμαρά στις ΗΠΑ που, στα

πλαίσια της θεωρίας των «άκρων», ταύτισετη δράση των φασιστών με τους λαϊκούςαγώνες ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Μετην ομιλία του αυτή, στην έδρα του μεγα-λύτερου ιμπεριαλιστή-μακελάρη τωνλαών, ο πρωθυπουργός εγκαινιάζει την νέαεποχή σφοδρής επίθεσης στην πολιτικήδράση του εργατικού- λαϊκού κινήματοςκαι πιο συγκεκριμένα της επιχείρησης νααποτραπεί με κάθε μέσο το μπόλιασμααυτού του κινήματος με την κορυφαίαπολιτική θέση του σπασίματος των δεσμώντης εξάρτησης από τους ιμπεριαλιστές τουΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Για να δούμε, λοιπόν, πώς έχουν ταπράγματα. Οι ιμπεριαλιστές, στο φόντο τηςκρίσης και με τις μεταξύ τους αντιθέσεις, σεόξυνση για το ποιος θα χει τις μικρότερεςαπώλειες, σε διάφορους συνδυασμούς και“συμμαχικά” σχήματα, ληστεύουν χώρεςκαι λαούς και οργανώνουν επεμβάσεις καιπολέμους. Σε αυτή την κατεύθυνση, αξιο-ποιούν πολιτικές αποφάσεις του Συμβουλί-ου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της ΕΕ. Ταυτό-χρονα, θωρακίζονται απέναντι στις όλο καιδιογκούμενες λαϊκές αντιδράσεις, καταρτί-ζοντας κατάλογους τρομοκρατικών οργα-νώσεων που συνεχώς τους διευρύνουν.Στην πράξη, επιχειρούν να βάλουν σφήναστην πολιτική οργάνωση των μαζών, με τημέθοδο της τρομοκράτησης, συκοφάντη-σης, απομόνωσης των πιο προωθημένωνπολιτικά μορφών οργάνωσής τους (αριστε-ρές πολιτικές οργανώσεις, συνδικάτα κ.λπ).

Όσον αφορά τις οργανώσεις της Αριστεράς,επιχειρούν να προωθήσουν και πολιτικό-νομικό πλαίσιο ποινικοποίησης της κομ-μουνιστικής ιδεολογίας και ταύτισης της μεναζισμό-φασισμό.

Οι κυβερνήσεις, ιδιαίτερα αυτές τωνεξαρτημένων χωρών, όπως η δική μας,ευθυγραμμίζονται με τις ιμπεριαλιστικέςπρωτοβουλίες και τις αξιοποιούν, για ναθωρακίσουν το σύστημά τους από τον εχθρόαγωνιζόμενο λαό. Σε αυτήν την κατεύθυν-ση, εντάσσεται και η τροπολογία που, έστωκαι τροποποιούμενη, ψηφίστηκε από τηνσυγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Κινείται στον βρόμικο δρόμο της πολι-τικής της φασιστικοποίησης της δημόσιαςζωής που προωθείται από το πολιτικό προ-σωπικό της άρχουσας τάξης στη χώρα, μιαπολιτική που επιχειρεί να βάλει κυριολεκτι-κά στον γύψο τις λαϊκές αντιστάσεις.

Σήμερα, η πανελλαδική συγκρότηση τηςΛΑΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ δημιουργεί καλύτε-ρους όρους για συνεννόηση και κοινή δράσηπιο διευρυμένου δυναμικού οργανώσεων,κινήσεων και αγωνιστών. Αυξάνεται,παράλληλα, η δυνατότητα να πάρουμε ανοι-κτές και πλατιές πρωτοβουλίες, να δημιουρ-γηθούν κινήσεις, ώστε να προκαλέσουμετην συζήτηση, την αποκάλυψη και τηνκαταγγελία της πολιτικής της φασιστικοποί-ησης. Έτσι, μπορούμε να οργανώσουμε μαζι-κές λαϊκές κινητοποιήσεις και να υπερασπι-στούμε στην πράξη τους αγώνες μας, τουςαγωνιστές και τις λαϊκές οργανώσεις μας.

Δεν συμφωνείς με ΟΗΕ-ΝΑΤΟ-ΕΕ;Φυλακίζεσαι!

Έχει μάλλον αρχίσει να γίνεται φανερόσε μεγάλες λαϊκές μάζες ότι όσο κυβέρνησηκαι τρόικα μαζεύουν μερικά δισεκατομμύ-ρια, τόσο διαπιστώνουν ότι μερικά ακόματους λείπουν και χρειάζεται και πάλι ναμαζέψουν. Και πολύ πιο σημαντικό, έχειαρχίσει να γίνεται φανερό ότι αυτό δεν θασταματήσει. Δεν θα υπάρξει εκείνο το σημείοστο οποίο θα πουν “φτάνει”, “ως εδώ”, “δεναντέχει άλλο ο κόσμος”. Κι αν μέχρι πρό-σφατα η ανησυχία του κόσμου για τις κατα-σχέσεις σπιτιών, μισθών και συντάξεων δια-σκεδαζόταν κάπως, όσο περνούσαν μέτραπου “ποτέ δεν φτάνουν”, τόσο η ανησυχίααυτή μεγάλωνε. Μέχρι που η κυβέρνησηαποφάσισε να διαλύσει πλέον τις ανησυχίεςκαι να ανοίξει κανονικότατα το ζήτημα. Απότην αρχή του έτους έχουν γίνει κατασχέσειςποσών σε περισσότερους από 50.000 τραπεζι-κούς λογαριασμούς φορολογουμένων γιαληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο,ανοίγοντας το δρόμο για σπίτια, ακίνητη καικινητή περιουσία.

Το ερώτημα εύλογο. Στα αλήθεια σκο-πεύουν να κατασχέσουν όλα τα σπίτια τουκοσμάκη; Για να “αξιοποιηθούν”, πώς; Στημεγάλη τους πλειοψηφία τα σπίτια τηςπόλης δεν πωλούνται. Από τους πλειστηρια-σμούς τέτοιων ακινήτων είναι ζήτημα πόσαέσοδα θα μπορέσουν να αποσπάσουν. Υπάρ-χουν δύο πλευρές. Η μία αφορά στα μικροα-στικά στρώματα. Όλους αυτούς που έχουνεκτός της πρώτης κατοικίας, τουλάχιστον κιένα σπίτι ακόμα ή ένα εξοχικό κλπ. Εδώ ηπίεση είναι συγκεκριμένη (Αν έχεις δύο,πούλα το ένα για να πληρώσεις τουςφόρους) και εντάσσεται στη διεργασία σύν-θλιψης των μικροαστικών στρωμάτων.Ουσιαστικά κατάργησης της μικρο-ιδιοκτη-σίας. Ιδίως αν το δούμε σε συνδυασμό με τον

νέο αυξημένο και διευρυμένο φόρο ακινή-των, όπου δεν αφορά μόνο σπίτια, διαμερί-σματα και εξοχικά. Αφορά τα χωράφια τωνμικρομεσαίων αγροτών και τη δυνατότητατους να επιβιώσουν, αυξάνοντας την πίεσηστους μικροκαλλιεργητές να πουλήσουν τηγη τους.

Από εκεί και πέρα το κατά πόσο θαεξαιρεθεί η πρώτη κατοικία και τι θα γίνειμε αυτούς που έχουν μόνο ένα, είναι έναθέμα που η κυβέρνηση ξέρει καλά ότι προ-καλεί μεγαλύτερες αντιδράσεις όπως καιοι κατασχέσεις συντάξεων, μισθών καιεπιδομάτων. Προσπαθούν να θολώσουν τανερά λοιπόν με εξαγγελίες “κοινωνικήςπροστασίας”, όπως το “ελάχιστο όριο αξιο-πρεπούς διαβίωσης”. Όπως δήλωσε σεπρόσφατη συνέντευξη του ο υφυπουργόςανάπτυξης Αθ. Σκορδάς: “Δεν μιλάμε γιαεισόδημα. Μιλάμε για το ποιες είναι εκείνες οιανάγκες που προσδιορίζουν την αξιοπρεπήδιαβίωση σήμερα στην Ελλάδα, έτσι ώστε ανένα νοικοκυριό δεν έχει εισόδημα να καλύ-πτει αυτές τις ανάγκες, να μην αντιμετωπίζε-ται από το τραπεζικό σύστημα σε ό,τι αφοράτην εξυπηρέτηση των δανειακών του υποχρε-ώσεων με ένα τρόπο ο οποίος θα δημιουργείακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα.” Δηλαδή τομέτρο που θα βάζει το “όριο αξιοπρεπούςδιαβίωσης” θα έχει σκοπό να εξασφαλίζειτην αποπληρωμή των δανείων προς τιςτράπεζες. Αυτό στη συνέχεια γίνεταιακόμα σαφέστερο όταν ο ίδιος αναφέρειότι: “Κανένας πραγματικά οικονομικά αδύ-ναμος δεν έχει να φοβηθεί για την πρώτη τουκατοικία. Από εκεί και πέρα πρέπει η συνολι-κή αντιμετώπιση του θέματος να μην υπονο-μεύει και τη λειτουργία της στεγαστικήςπίστης στη χώρα.”

Όσο για το “ελάχιστο εγγυημένο εισόδη-

μα” και πώς αντιλαμβάνεται το σύστημα τηνκοινωνική πρόνοια, χαρακτηριστικό είναιτο απόσπασμα από κείμενο του Ευ. Βενιζέ-λου στην ιστοσελίδα του: “Είμαι υπέρ τουεγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσηςκαι του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος...Έχει υπολογιστεί έγκυρα πως μόλις το 0,23%του ΑΕΠ αρκεί για την κάλυψη της σχετικήςδημόσιας δαπάνης και αυτό είναι εφικτό.” Γιανα αντιληφθούμε τα μεγέθη, αν 1.500.000άνεργοι έπαιρναν 350 ευρώ το μήνα ως ελά-χιστο εγγυημένο εισόδημα, αυτό αντιστοιχείσε περίπου 3,25% του ΑΕΠ. Αν δεν έχεις ναφας λοιπόν και σου έχει μείνει ακόμα τοσπίτι σου, μην περιμένεις και πολλές αγαθο-εργίες από την κυβέρνηση...

Για όλους αυτούς λοιπόν που δεν θαμπορούν να ανταποκριθούν στην εντεινόμε-νη φοροληστεία είναι σαφής η κατεύθυνσητης κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων.Πλειστηριασμοί έχουν ήδη ξεκινήσει και ταμπιλιέτα αποστέλλονται από τις εφορίες

καθημερινά. Οι προθέσεις τους είναι εφιαλ-τικές.

Η κατεύθυνση απάντησης από το λαόδεν μπορεί παρά να είναι σε σύγκρουση με ταμέτρα των κατασχέσεων και πλειστηρια-σμών. Τουλάχιστον όσον αφορά τα ακίνητασυλλογικές προσπάθειες σε κάθε γειτονιάκαι περιοχή μπορούν και πρέπει να συγκρο-τηθούν, υπερασπίζοντας τα σπίτια τουκόσμου και μπλοκάροντας εξώσεις κλπ. Εδώβέβαια υπάρχει η δυσκολία σε σχέση με τιςκατασχέσεις ποσών μέσω τραπεζών. Απα-ραίτητο λοιπόν είναι να πλαισιωθεί ο αγώ-νας από ένα γενικότερο πολιτικό πλαίσιοπου να απαιτεί την κατάργηση των κατασχέ-σεων μισθών, συντάξεων και επιδομάτωνως μέσο επιβολής της φοροληστρικής πολι-τικής. Με στόχο την πλατιά καταγγελία καιαπονομιμοποίηση της σαν μέρος της πάληςγια να μπει φρένο στο πλιάτσικο που γίνεταιστις τσέπες του λαού.

Ελάχιστο όριοεγγυημένης εξαθλίωσης...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Πολλοί ήταν αυτοί που, παρακολου-θώντας την κυβερνητική επιχείρηση«κοντέματος» ή και «απόσυρσης»

της Χρυσής Αυγής, είτε περιόριζαν τον αντι-φασισμό τους, κυρίως απέναντι στο συγκε-κριμένο νέο-ναζιστικό μόρφωμα, καταγ-γέλλοντας το επίσημο κράτος και τηνκυβέρνηση, ως περίπου «ασυνεπείς» στηναντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, είτε έβα-ζαν σε δεύτερη μοίρα και βαρύτητα τη φασι-στικοποίηση που εκπορεύεται εξελισσόμε-νη, απ’ την κυρίαρχη διαχείριση, σε σχέσημε τη δράση του μορφώματος αυτού. Η ίδιαη πραγματικότητα όμως της καθημερινήςάγριας αντιλαϊκής επίθεσης, που συνεχίζε-ται με αμείωτη ένταση και βαθαίνει σ’ όλατα επίπεδα, απαιτεί και τη διαδικασία φασι-στικοποίησης της επίσημης πολιτικής τουσυστήματος, με στόχο πάντα τον «εχθρό –λαό». Τους εργάτες, τους εργαζόμενους τουιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα, τους άνερ-γους, τη νεολαία, τους μετανάστες…

Έτσι, στο στόχαστρο της κρατικής τρο-μοκρατίας βρέθηκαν οι αγωνιζόμενοι μαθη-τές, τα παιδιά του λαού μας, που αντιμετώ-πισαν συλλήψεις και ποινές, γιατί έκανανκατάληψη στο σχολείο τους, έχοντας ωςαιτήματα τη διεκδίκηση βιβλίων και καθη-γητών. Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται,μεταξύ άλλων, και απ’ τη διάλυση τηςδωρεάν παιδείας για το λαό κι απ’ τη σκλη-ρή ταξική επιλογή. Οι 10 μαθητές του ΕΠΑΛΗγουμενίτσας που συνελήφθησαν στις 6.30το πρωί μέσα στο σχολείο τους, στις 16/10,μετά από μηνύσεις διευθυντών και μεεισαγγελική εντολή, που κρατήθηκαν στηνασφάλεια επί 5 ώρες χωρίς να ειδοποιηθούνοι γονείς τους, που, αφού τους πήρανδακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες,θα συρθούν στα δικαστήρια με κατηγορίες

για «φθορά» - που δεν υπήρξε βέβαια καμία,όπως διαβεβαίωσαν και οι γονείς - και για«παρακώλυση μαθημάτων», ακολούθησαντους 20 μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Λαμίας. Οιτελευταίοι συνελήφθησαν, μετά από αστυ-νομική έφοδο στις 7/10, ενώ 6 από αυτούςδικάστηκαν με τη διαδικασία του αυτόφω-ρου, για να τους μοιραστούν ποινές 20 ημε-ρών ή και 4 μηνών, φυλάκιση! Σύμφωνα μετις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης,Αθανασίου, στη βουλή, «όλα έγιναν σύμφω-να με το νόμο»…

Αλλά και οι εργαζόμενοι κι οι απολυμέ-νοι από εργοστάσια της Χαλκίδας (ΤσιμένταΧαλκίδας, Νεοσέτ, Σελμάν, Μηχανική,Ιντερκέμ), που είχαν καταλάβει το κτίριοτης Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας,δέχθηκαν τα ξημερώματα 17/10, την επίθε-ση των ΜΑΤ που έκαναν έφοδο στο κτίριομε χημικά, εκκενώνοντας το και συλλαμβά-νοντας 13 εργαζόμενους. Αυτή ήταν η αντι-μετώπιση απ’ την κυβέρνηση και το αστικόκράτος, όσων ζητούσαν δουλειά και κατα-βολή δεδουλευμένων, πολλών μηνών, σεμια περίοδο γενικευμένης ανεργίας, μαζι-κών απολύσεων και κατεδάφισης δικαιω-μάτων. Όμως, και η «ανομία» του κατει-λημμένου απ΄ τους εργαζόμενους, κτιρίουτης ΕΡΤ πρέπει «να παταχθεί». Τώρα μάλι-στα που βρίσκεται σε φάση απομαζικοποίη-σης. Έτσι, στις 15/10, 32 βουλευτές της Ν.Δ.ζήτησαν απ’ τον αρμόδιο υφυπουργό Καψή,να δώσει εντολή αστυνομικής εισβολής στοΡαδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής. «Τηστιγμή που η κυβέρνηση κι ο πρωθυπουργόςεπαγγέλλονται τη μηδενική ανοχή στην παρα-βατικότητα, το καθεστώς ανομίας στην πρώηνΕΡΤ, δεν είναι δυνατό να γίνεται αποδεκτό»,ανέφεραν σε σχετική ερώτησή τους στηβουλή. Η προπαγάνδα που έχει αναπτυχθεί

μάλιστα τελευταία, χρησιμοποιεί και υπο-κριτικά προσχήματα «διασφάλισης τηςδημόσιας υγείας», λόγω της… ακτινοβολίαςτων κεραιών του κατειλημμένου κτιρίου.Την ίδια στιγμή, οι διοικητικοί υπάλληλοιτων Πανεπιστημίων που βρίσκονται σεαπεργιακή κινητοποίηση εδώ και δύομήνες, αντιδρώντας στην διαθεσιμότητα1.350 συναδέλφων τους, δέχονται απειλέςαπόλυσης (αργία) σε περίπτωση μη απογρα-φής (αποδοχής δηλαδή του καθεστώτος τηςδιαθεσιμότητας), στο πλαίσιο συγκεκριμέ-νης διορίας, σύμφωνα με νέα τροπολογίαπου προστέθηκε στο «ΔημοσιοϋπαλληλικόΚώδικα».

Χρησιμοποιώντας είτε τα μέσα καταστο-λής και ποινικοποίησης είτε το «νομικό»της οπλοστάσιο, η κυβέρνηση προσπαθεί νασυντρίψει, στη γέννησή τους, όποιους αγώ-νες εργαζόμενων, άνεργων ή νεολαίαςξεσπούν. Αλλά ούτε και τα νέα πογκρόμ τηςαστυνομίας σε βάρος των μεταναστών έλει-ψαν. Κατά τη διάρκεια εκτεταμένης αστυνο-μικής επιχείρησης στην Αθήνα, στις 4 και5/10, με συμμετοχή δυνάμεων των ΜΑΤ,της Άμεσης Δράσης, της Οικονομικής Αστυ-νομίας και της Δίωξης ΗλεκτρονικούΕγκλήματος, και με πρόσχημα την «καταπο-λέμηση της εγκληματικότητας», προσήχθη-σαν 225 μετανάστες, στην περιοχή της Πλα-τείας Βικτωρίας, Βάθη, Αγίου Παντελεήμο-να και Αττικής. Τι έχει άραγε να ζηλέψει ητρομοκρατία αυτή, απ’ αυτήν της ΧρυσήςΑυγής; Και οι Τούρκοι και Κούρδοι πολιτι-κοί πρόσφυγες που ζουν στη χώρα μας,όμως, οι οποίοι έκαναν απεργία πείνας στηνΠλατεία Συντάγματος, ενάντια στην από-φαση έκδοσης των αγωνιστών AhmetDüzgün Yüksel, Erdoğan Çakır και HasanBiber, δέχθηκαν τρεις συνεχόμενες φορές

τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας. Αποτέλε-σμα ήταν η σύλληψη 3 μελών της Επιτρο-πής Αλληλεγγύης, και η παραπομπή τους σεδίκη με την κατηγορία της… «μόλυνσης».

Γίνεται ολοένα και πιο φανερό, πως ηκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ, χρησιμοποιώ-ντας και τη λεγόμενη «θεωρία των δύοάκρων» - σύμφωνα με την οποία, ως «άκρο»δεν χαρακτηρίζεται απλά και μόνο η Αρι-στερά, αλλά κι ο ίδιος ο αγωνιζόμενοςλαός– την υπεράσπιση του «συνταγματικούτόξου» και της λεγόμενης «δημοκρατικήςομαλότητας» και την «πάταξη της ανο-μίας», προχωρά παραπέρα τους λογαρια-σμούς της με το λαό. Ανοίγει τη βεντάλιατης φασιστικοποίησης. Στοχοποιεί, ποινικο-ποιεί και διώκει με διάφορα προσχήματα,κάθε λογική και πρακτική αγώνα που θαεπιλέξουν τμήματα του λαού, για ν’ αντι-σταθούν απέναντι σε μια επίθεση που δενπιάνει πάτο. Η απεργία, η διαδήλωση, ηκατάληψη βρίσκονται στο στόχαστρο.Ακόμα και η διαμαρτυρία, καθώς και η προ-παγάνδισή της, που αποτελεί διακίνησηιδεών. Πόσο μάλλον σοβαροί αγώνες πουμπορεί να ξεσπάσουν και να θέσουν σε κίν-δυνο την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρ-νηση και που απαιτούν η ντόπια άρχουσατάξη και τα ξένα ιμπεριαλιστικά αφεντικάτης. Ακριβώς επειδή γνωρίζει πολύ καλάτον κίνδυνο αυτό, κινείται στη ρότα της«προληπτικής καταστολής». Το μέτωπο τουλαϊκού κινήματος απέναντι στη φασιστικο-ποίηση της πολιτικής του συστήματος πρέ-πει να δυναμώσει και να αποτελέσει ανα-πόσπαστη πλευρά της αντίστασης απέναντιστην επίθεση. Γιατί η αντιφασιστική κατεύ-θυνση στο κίνημα δεν μπορεί να είναι«μονομερής» ούτε να βλέπει κύρια «τοδέντρο», χάνοντας «το δάσος».

Πριν καλά καλά… κοπάσουν οι (δικαι-ολογημένες) χαρές για το μάντρωματων κορυφαίων «στελεχών» της

Χρυσής Αυγής, η κοινωνία πληροφορήθηκεότι κανένας θύλακάς της δεν είχε δημιουρ-γηθεί στις δυνάμεις καταστολής (σύμφωναμε το σχετικό πόρισμα). Την ίδια ώρα περί-που, ο γιος του δράκουλα (όπως τον αποκα-λεί ο λαός μας) υπουργός ΔιοικητικήςΜεταρρύθμισης έκανε την απίστευτα κυνι-κή δήλωση σε βελγική εφημερίδα ότι ηεφαρμογή των απολύσεων είναι «κάπωςσαν εφαρμογή στρατιωτικού νόμου»! Ημετέπειτα διάψευση για τη φράση που «δεθα διανοείτο ποτέ να εκστομίσει» είναισαφές ότι δεν πείθει κανέναν, γιατί, απλώς,είναι ακριβής σε σχέση με την επιθετικότη-τα του συστήματος, της τρόικα και τηςκυβέρνησης.

Πώς όμως συνδέονται τα παραπάνω; Τισχέση έχουν οι φασίστες της φυλακής μετους φασίστες της κυβέρνησης και όλοιαυτοί με τους δέκα (!) αστυνομικούς που,σύμφωνα με το πόρισμα, συνδέονται με τηΧρυσή Αυγή; Πώς μπορεί υπό το φως αυτώντων εξελίξεων να σε κανείς το στόχο τηςσυντριπτικής πλειοψηφίας της Αριστεράς«να κλείσουν τα γραφεία της ΧρυσήςΑυγής» αλλά και τη συνολική στάση της νααποκόπτει το φαινόμενο της συμμορίαςαυτής από τη σύμπλεξή του με άλλες πολι-τικές παραμέτρους;

Ας ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: Το έναείναι ότι δεν είμαστε εμείς εκείνοι πουέχουμε την τάση να τα ανάγουμε όλα στο«αυτός είναι ο καπιταλισμός» και να αδια-φορούμε –αθωώνοντάς τις- για ιδιαίτερεςκαι πιο απάνθρωπες εκφράσεις της καπιτα-

λιστικής κυριαρχίας. Το άλλο είναι ότι δεναποκλείουμε με απολυτότητα τη χρησιμο-ποίηση αστικών θεσμών όπως τα δικαστή-ρια, τον αστικό τύπο κλπ, ως μέσα που μπο-ρεί να εκμεταλλευτεί ο λαός και η Αριστεράκατά την κίνηση τους.

Ως κομμουνιστές, όμως, είμαστε υποχρε-ωμένοι να αναζητάμε τις σχέσεις των πραγ-μάτων, να μην τσιμπάμε στην πρώτη ευκο-λία (κάτω από το βάρος της… δυσκολίας)και, πάνω από όλα, να μην αντιστρέφουμετην ιεράρχηση των πλευρών των ζητημά-των.

Η «Χρυσή Αυγή» λοιπόν δεν ήταναπλώς η… «Χρυσή Αυγή». Ηταν το αποτέ-λεσμα της επιλογής του εξαρτημένου ελλη-νικού καπιταλισμού να φασιστικοποιήσειτον εαυτό του, να κλιμακώσει τον ταξικόπόλεμο απέναντι στο προλεταριάτο και ταλαϊκά στρώματα, να οξύνει την καταστολή,να κουρελιάσει ελευθερίες και δημοκρατικάδικαιώματα, να επενδύσει στην ενίσχυσητων πιο ακραίων και αντιδραστικών θεω-ρήσεων.

Ηταν τα ΜΜΕ αυτού του συστήματοςπου έλεγαν σε κάθε δολοφονία με άγνωστοτο δράστη ότι «πρόκειται πιθανώς για αλλο-δαπό». Ηταν οι υπουργοί αυτού του συστή-ματος που βάφτιζαν κάθε εργατική κινητο-ποίηση «υποκινούμενη και καταστρεπτικήγια τον τόπο». Ηταν οι «δεξαμενές σκέψεις»αυτού του συστήματος (με την πολύτιμηαρωγή όλου του «αριστερού» αντικομμου-νιστικού συρφετού) που εξίσωναν το φασι-σμό με τον κομμουνισμό και το Χίτλερ με τοΣτάλιν. Ηταν οι δυνάμεις καταστολήςαυτού του συστήματος που μάτωναν (επι-δεικτικά, μπροστά τις κάμερες) κάθε λαϊκή

κινητοποίηση και ήταν τα δικαστήρια αυτούτου συστήματος που καταδίκαζαν τα θύμα-τα και αθώωναν τους θύτες. Ηταν η πολιτι-κή τακτική αυτού του συστήματος και αυτήςτης πολιτικής να παράγουν τον «κοινωνικόαυτοματισμό», δηλαδή το συλλογικό κανι-βαλισμό.

Όσο, η καπιταλιστική κρίση (πολλαπλα-σιασμένη στην εξαρτημένη Ελλάδα) βάθαι-νε, τόσο η φασιστικοποίηση γινόταν η επί-σημη, η «νόμιμη», η μοναδική επιλογή τουσυστήματος. Και «νόμιμο» παιδί αυτής τηςεπιλογής ήταν η (έστω και χωρίς σχέδιο καιπρογραμματισμό) θεαματική ισχυροποίησητης Χ.Α.

Για λόγους, στους οποίους έχουμε ανα-φερθεί, το σύστημα αποφάσισε να κοντύνειτις φιλοδοξίες της συμμορίας. Ισως και νατης κόψει εντελώς τα φτερά. Ετσι κι αλλιώςτο σύστημα στην Ελλάδα έχει πλούσιαεμπειρία από παρακρατικές συμμορίες, πουκαι σε πιο δύσκολα χρόνια τις είχε στο πλάιτου, χωρίς να τους επιτρέψει να αποκτή-σουν απεριόριστη αυτονομία και φιλοδο-ξίες. Και όπως φάνηκε καθαρά, μια συμμο-ρία που δρα και αναπνέει δίπλα στο κράτος,εξαϋλώνεται γρήγορα οργανωτικά (όχιόμως και πολιτικά) όταν το ίδιο το κράτοςαποσύρει τη σκανδαλώδη στοργή του!

Το σίγουρο είναι σε αυτή την κυβερνητι-κή επιλογή κοντέματος της Χ.Α., την πρω-τοβουλία δεν την είχε το κίνημα. Η αφύπνι-ση των αντιφασιστικών αντανακλαστικώνπου ακολούθησε τη δολοφονία του Π.Φύσσα, έπαιξε το ρόλο της, αλλά δεν ήταν ηαιτία του ξεδιπλώματος της κυβερνητικήςεπιλογής. Γι’ αυτό και, τόσο εύκολα και γρή-γορα, η κυβέρνηση γεφύρωσε την κατάστα-

ση με το «άλλο άκρο των αντιιμπεριαλι-στών», με την «εγκληματική οργάνωση τωνΣκουριών» και γενικότερα με τους λαϊκούςαγώνες.

Το αποτέλεσμα της έρευνας των «αδιά-φθορων» που μέτρησε δέκα αστυνομικούςνα σχετίζονται με τη Χ.Α. (οι υπόλοιποιμέχρι το 60% είναι… απλοί ψηφοφόροι)αποτελεί ένα λογικό αποτέλεσμα σε μια δια-δικασία, όπου το σύστημα παίζει μόνο τουκαι επιλέγει με λυμένα τα χέρια ποια ζητή-ματα θα ανοίξει και πόσο.

Και ενώ συμβαίνουν αυτά, το «κάτι σανπραξικόπημα» ενάντια στους δημόσιουςυπαλλήλους εξελίσσεται, τα νέα μέτρα ετοι-μάζονται, το μαχαίρι στις συντάξεις ακονί-ζεται, το νέο θεσμικό πλαίσιο ενάντια στιςδιαδηλώσεις προβάρεται και το αντίστοιχοενάντια στις απεργίες μαγειρεύεται.

Οποιος, απέναντι σε αυτήν την πραγμα-τικότητα προβάλλει το αίτημα στο κράτοςνα εξαφανίσει τη Χ.Α. και δεν αντιλαμβάνε-ται το αποπροσανατολιστικό του πράγμα-τος, ίσως τουλάχιστον θα έπρεπε να αντιλη-φθεί το γελοίο του.

Και όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι ηπάλη ενάντια στο φασισμό είναι κάτι πολύπιο δύσκολη από το αντιφασιστικό σαφάριστις γειτονιές, ότι δεν μπορεί να την αποκό-ψει από το κίνημα αντίστασης στη βαρβαρό-τητα της φτώχειας, των απολύσεων, τηςανεργίας και της συντριβής των ελευθε-ριών, είτε εθελοτυφλεί είτε είναι αφελής.

Γιατί μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότικάνουν αντιφασισμό «ταράζοντας τοσύστημα στη νομιμότητα», αλλά εμείς θατους υπενθυμίζουμε ότι ούτε το σύστηματαράζουν, ούτε αντιφασισμό κάνουν.

Η κυρίαρχη φασιστικοποίηση κι η κρατική τρομοκρατία καλύπτουν το «κενό» της Χρυσής Αυγής

Αντιφασιστική νομιμότητα και νόμιμος φασισμός

ΠΟΛΙΤΙΚΗ14 Σάββατο 5 Οκτώβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Τι «δεν είναι»

η Λαϊκή ΑντίστασηΟρίζοντας έτσι τους στόχους που θέλει

να υπηρετήσει η Λαϊκή Αντίσταση, διευ-

κρινίζει με μεγάλη σαφήνεια τι «δεν είναι»,

σε ποια βάση πρέπει να κριθεί η πορεία

της από τον καθένα, ποια ζητήματα την

«αφορούν», ποια ζητήματα καλείται να

αντιμετωπίσει και ποια όχι! Παρόλα αυτά

και καθώς οι κυρίαρχες διαστρεβλώσεις

που έχει καλλιεργήσει η μεγάλη πλειοψη-

φία των δυνάμεων που αναφέρονται στην

αριστερά και στο κίνημα τείνουν να γί-

νουν ο «πάγιος» τρόπος σκέψης και κρί-

σης σε ένα ευρύτερο δυναμικό κόσμου και

αγωνιστών, να επιβάλλουν τα κλισέ και

τα κάθε είδους κόλπα σαν … μονόδρομο

για το λαό και τα ζητήματα του κινήμα-

τος, είναι αναγκαίο να διατυπωθούν και

οι αρνήσεις τις οποίες προς κάθε κατεύ-

θυνση διακηρύσσει η Λαϊκή Αντίσταση:

-Η Λαϊκή Αντίσταση δεν είναι εκλο-

γικό σχήμα, δεν σκοπεύει και δεν θέλει να

συγκεντρώσει αγωνιστές, εργαζόμενους

και νεολαίους, για να προσθέσει «άλλη

μια» εκλογική βάση σε όσες ήδη υπάρχουν

και επιχειρούν να αναπαραχθούν-διευ-

ρυνθούν, σε βάρος των απαιτήσεων και

των αναγκών της πάλης και του κινήμα-

τος.

-Η Λαϊκή Αντίσταση δεν είναι προθά-

λαμος κομματικών ενοτήτων ούτε γενικά

«κατασκευάζεται» ως εργαλείο διαμόρ-

φωσης κομματικών συγκολλήσεων και

αναδιατάξεων. Η μαχητική πολιτική-κινη-

ματική δράση της σε χώρους δουλειάς και

νεολαίας, στις πόλεις, στις γειτονιές και

στις περιοχές της χώρας, θέλουμε και μπο-

ρεί σε μια πορεία, «ταράζοντας τα νερά»

στον κόσμο της Αριστεράς και ευρύτερα

στο λαό, να αλλάξει τους όρους που δια-

μορφώνουν (και) τα πολιτικά δεδομένα

στην Αριστερά. Να σπάσει γραμμές, συνή-

θειες, αντιλήψεις, πρακτικές που έχουν

διαμορφωθεί και κυριαρχούν εδώ και

πολλά χρόνια στη βάση της υποταγής, της

«συνεννόησης», της συνδιαχείρισης με το

σύστημα. Σε αυτή και μόνο τη βάση, μπο-

ρεί και πρέπει να επιδράσει και στο επί-

πεδο των οργανώσεων-κομμάτων της

Αριστεράς στη χώρα.

-Η Λαϊκή Αντίσταση δεν είναι πόλος

ούτε ποσοτικά ούτε ποιοτικά. Δεν ανα-

ζητά δυνάμεις για να τις δορυφοροποιήσει

ή για να τις απορροφήσει σε ένα «έτοιμο»

και «δοσμένο» πολιτικό πλαίσιο-πρό-

γραμμα. Αναζητά και επιδιώκει την κοινή

δράση πάνω στα ζητήματα του κινήματος,

την από κοινού διαμόρφωση αγωνιστικών

απαντήσεων στα λαϊκά προβλήματα, το

συντονισμό και τη συνεννόηση στην μα-

ζική πάλη με κάθε συλλογικότητα και

αγωνιστή του κινήματος.

-Η Λαϊκή Αντίσταση δεν είναι Μέ-

τωπο, γιατί πριν από όλα δεν υπάρχει

«Μέτωπο» που δεν περιλαμβάνει σημαν-

τικά κομμάτια «διατεταγμένου» και μαχό-

μενου λαού. Μέσα στο σωρό των

εικονικών «κινημάτων» και «συγκρού-

σεων», των «αντεπιθέσεων», των «ανα-

τροπών» και των «ρήξεων» που η μεγάλη

πλειοψηφία της Αριστεράς χρόνια τώρα

και ασύστολα κατασκευάζει, δεν έχει… δι-

στάσει πολλές φορές να κατασκευάσει και

«μέτωπα», που κατά κανόνα ο λαός τα

πληροφορείται παραμονές εκλογών. Ας

βάλουμε ένα φρένο στη φθορά, στο αυτό-

προβοκάρισμα κάθε έννοιας που είναι

σπουδαία για την υπόθεση του λαού και

του κινήματος. Και ας διευκρινίσουμε,

άλλη μια φορά, πως ο όρος «μετωπική πο-

λιτική συνεργασία» που χρησιμοποιήθηκε

και στο πανελλαδικό διήμερο, αναφέρεται

στο είδος της συνεργασίας των δύο οργα-

νώσεων [ΚΚΕ(μ-λ) και ΜΛ-ΚΚΕ], με βάση

την οποία συγκροτήθηκε η ΠΑΑΣ ή στο

μετωπικό, δηλαδή ευρύ, χαραχτήρα που

επιδιώκουμε να έχει η πολιτική συνάν-

τηση- συνεργασία δυνάμεων στα πλαίσια

της Λαϊκής Αντίστασης και καμιά σχέση

δεν έχει με το Μέτωπο που αποτελεί στόχο

της πάλης μας.

Η ήττα του κινήματος

και η κατεύθυνση

της ΑντίστασηςΔεν θα λέγαμε τίποτε καινούριο, αν

επισημαίναμε πως κρατούσα άποψη στην

Αριστερά και στο κίνημα είναι, σήμερα

και εδώ και πολλά χρόνια, η άποψη ότι «η

Αντίσταση είναι λίγη», και ότι «το θέμα

είναι να βρούμε τι θα κάνουμε μετά από

αυτήν». Η άποψη αυτή έχει μια συνακό-

λουθη πρακτική στάση στα κινήματα,

στους αγώνες, στις ζόρικες και κρίσιμες

ώρες και στιγμές που ολοένα και πληθαί-

νουν. Μια πρακτική στάση που ισοδυνα-

μεί με φυγομαχία και παραίτηση από τον

κάθε φορά συγκεκριμένο αγώνα, όταν

αυτός φτάνει σε σημείο κόντρας με κόστος

με την πολιτική και τους μηχανισμούς του

συστήματος. ‘Η μια πρακτική στάση που

δεν επιδιώκει ούτε να ανοίξει ποτέ αγώνα

και μαζική αντίσταση, ακόμα και στις πιο

οξυμένες περιπτώσεις της επίθεσης του συ-

στήματος. Όλα αυτά «δικαιολογούνται»

στο όνομα των «μεγάλων στόχων» που

έχουν θέσει ηγεσίες κομμάτων, οργανώ-

σεων, πολιτικοσυνδικαλιστικών δυνά-

μεων. Κάπως έτσι έγινε φέτος στους

ναυτεργάτες, στο Μετρό, στους εκπαιδευ-

τικούς και μάλιστα δύο φορές, στην ΕΡΤ,

στους χώρους της υγείας. Κάπως έτσι γίνε-

ται, αυτό τον καιρό, με τους μαθητές που

συλλαμβάνονται και καταδικάζονται και

από τη μεριά του κινήματος δεν υπάρχει

ούτε η στοιχειώδης απάντηση.

Δηλαδή οι εργαζόμενοι, ο λαός δέχον-

ται απανωτά και πολύ βαριά πια χτυπή-

ματα, και οι απαντήσεις σε αυτά είτε

απλώς δεν υπάρχουν είτε πνίγονται μόλις

αρχίσουν να γίνονται «απειλητικά» και η

εν γένει Αριστερά θεωρεί πως όλα είναι

«καλώς καμωμένα». Και συνεχίζει τις

«αναζητήσεις» της για την «κυβερνητική

εξουσία», για τη «λαϊκή εξουσία», για την

«αντικαπιταλιστική ανατροπή» και ό,τι

άλλο προαιρείσθαι! Επιπλέον, και ακόμα

χειρότερα, οι ηγεσίες και οι αντιλήψεις

αυτής της Αριστεράς επιδιώκουν να δια-

μορφώσουν και ένα «ακροατήριο», μια

βάση που, δια μέσω αυτού του πολιτικού

μιθριδατισμού, θα στέκεται παράλυτη

απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Θα είναι

θεατής και συζητητής των φαεινών και πο-

λιτικών κατασκευών αυτών των ηγεσιών,

την ίδια ώρα που οι εργάτες και ο λαός

σφαγιάζονται από την επίθεση! Ενώ δη-

λαδή συντρίβονται δικαιώματα, σωματεία,

η ίδια η ιδέα της συλλογικής στάσης και

πάλης και τσακίζονται αγωνιστικές ανα-

ζητήσεις και διαθέσεις! Ενώ δηλαδή διαρ-

κώς χειροτερεύει πρακτικά, πολιτικά και

«υλικά» ο συσχετισμός για τις λαϊκές

μάζες!

Πρόκειται για ένα κρίσιμο πολιτικό ζή-

τημα που οι ρίζες του βρίσκονται στην

ίδια την ήττα του κινήματος και όπως

αυτή επισφραγίστηκε με τις καταρρεύσεις

του 89-91, με τις οποίες ο καπιταλισμός-ιμ-

περιαλισμός αναγόρευσε εαυτόν σε «μο-

νόδρομο» για τους λαούς, έξω από τον

οποίο και μετά τον οποίο «ζωή δεν υπάρ-

χει». Αυτός ο συσχετισμός ήδη από τη δε-

καετία του 90 «έβαλε» στην Αριστερά

τους «προβληματισμούς» για τα «αμυν-

τικά-επιθετικά» αιτήματα, τις «ανησυχίες»

συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Γιατί ακριβώς απέναντι σε όλα αυτά και εξ αιτίας αυτών συγκροτήθηκε η

Λαϊκή Αντίσταση. Γιατί θεωρούμε πως ο λαός δεν «ησυχάζει», πως είναι όχι

μόνο αναγκαίο αλλά και δυνατό να υπάρξουν αγώνες και μαζική πάλη και πως

η Λαϊκή Αντίσταση έχει ως προς αυτό ευθύνες και δυνατότητες!

Λαϊκή Αντίσταση Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία

Στις μάχες, μέσα στο λαό και με

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 15Σάββατο 5 Οκτώβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

για «ένα άλλο ασφαλιστικό, ένα άλλο σχο-

λείο, μια άλλη ΕΕ» , «έναν άλλο κόσμο»

στον οποίο όμως πάλι θα είναι αφέντες οι

δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και του κε-

φαλαίου! Αυτός ο συσχετισμός έφτασε σή-

μερα να παράγει συνθήματα του είδους

«οι μόνοι αγώνες που έχουν αξία είναι οι

αγώνες που παλεύουν για την εξουσία» με

τους εμπνευστές τους (ΚΚΕ) να είναι έτοι-

μοι να κάνουν αυτοκριτική, ίσως και να

αποκηρύξουν τον πολύμηνο απεργιακό

αγώνα των εργατών της Χαλυβουργικής!

Με όλα αυτά, είναι σαφές το πολιτικό-

πρακτικό ζήτημα που σήμερα αντιμετω-

πίζει ο λαός και η πάλη του, ζήτημα που

αφορά και τη Λαϊκή Αντίσταση, τόσο γε-

νικά όσο και ειδικά και συγκεκριμένα,

όπως φάνηκε στην πανελλαδική σύ-

σκεψη. Η ανάδειξη και στήριξη των αγω-

νιστικών διαθέσεων του λαού και της νε-

ολαίας, η πολιτική, κινηματική και πρα-

κτική συμβολή μας στην οικοδόμηση

εστιών αντίστασης είναι όρος που χωρίς

αυτόν δεν υπάρχει τίποτε για το «μετά»!

Το πρώτο δηλαδή κομμάτι του διπλού

στόχου της Λαϊκής Αντίστασης, όπως τον

αναφέραμε παραπάνω, είναι ένα ολό-

κληρο πεδίο, ένας πολιτικός προσανατο-

λισμός που δεν μπορούμε να τον

παρακάμψουμε. Και οφείλουμε να αντι-

ληφθούμε ότι οι διαφωνίες μας με τις κα-

τευθύνσεις άλλων δυνάμεων και

συγκροτήσεων εδράζονται και ξεκινούν

ακριβώς από αυτό το ζήτημα, από την

ανάγκη δηλαδή να αναπτυχθούν και να

στηριχθούν αγώνες και αντιστάσεις σή-

μερα απέναντι στην πολιτική του συστή-

ματος. Ή, με άλλα λόγια, να

αντιληφθούμε πως δεν είναι ήδη και δεν

θα είναι καθόλου εύκολο να βρούμε πρό-

θυμους συμμάχους και συνεργάτες για την

ανάδειξη και υλοποίηση αυτής της κατεύ-

θυνσης αλλά αντίθετα θα χρειαστεί η ίδια

η Λαϊκή Αντίσταση να δημιουργεί όρους

και συσχετισμούς μέσα στο λαό και τη νε-

ολαία που θα ανοίγουν δρόμο σε αυτή την

κατεύθυνση.

Πώς θα αποκτήσει δυναμική

το εγχείρημα;Αυτή την κοινή αγωνία των εκατοντά-

δων αγωνιστών που ήδη βάζουν πλάτη

στην προσπάθειά μας αλλά και των ακόμα

περισσότερων που έχουν μια επαφή αλλά

χρειάζονται μια ώθηση, για να πάψουν να

«παρακολουθούν» και να μπουν ενεργη-

τικά στην υπόθεση, οφείλουμε να τη συζη-

τήσουμε και να τη συζητάμε, πολιτικά,

ανοιχτά και συντροφικά. Γνωρίζουμε, βέ-

βαια, το γενικότερο αντιδραστικό-αρνη-

τικό συσχετισμό, ζούμε την πολιτική

έντασης της φασιστικοποίησης που επι-

διώκει να βάλει «στο γύψο» τις εργατικές

–λαϊκές αντιστάσεις και αναζητήσεις,

ακόμα και τη γραμμή υποταγής-ενσωμά-

τωσης στο σύστημα, τη γραμμή παροχής

υπηρεσιών στο συνταγματικό τόξο, όπως

με διάφορες μορφές εκφράζεται στα πλαί-

σια των δυνάμεων που αναφέρονται στην

Αριστερά. Όλα αυτά προφανώς ισχύουν

αλλά η μονόπλευρη επίκλησή τους, σαν

«δικαιολογητικά» για μια Λαϊκή Αντί-

σταση που δεν θα κάνει βήματα σύνδεσης

με το λαό και ανάπτυξης της πάλης της,

είναι τουλάχιστον άγονη αν όχι και «ύπο-

πτη»! Γιατί ακριβώς απέναντι σε όλα αυτά

και εξ αιτίας αυτών συγκροτήθηκε η

Λαϊκή Αντίσταση. Γιατί θεωρούμε πως ο

λαός δεν «ησυχάζει», πως είναι όχι μόνο

αναγκαίο αλλά και δυνατό να υπάρξουν

αγώνες και μαζική πάλη και πως η Λαϊκή

Αντίσταση έχει ως προς αυτό ευθύνες και

δυνατότητες!

Το ερώτημα, λοιπόν, της δυναμικής

αφορά και σχεδόν ταυτίζεται με το ερώ-

τημα του χαραχτήρα και της λογικής στη

βάση της οποίας συγκροτείται η προσπά-

θειά μας. Από τη συγκέντρωση στο Ακρο-

πόλ τον Απρίλη του 2012 και μέχρι σή-

μερα, θεωρούμε ότι έχει καταδειχθεί με

σαφήνεια, είτε άμεσα είτε έμμεσα, ποια

λογική δεν μπορεί να δώσει δυναμική και

προοπτική στη Λαϊκή Αντίσταση. Δεν

μπορούμε να περιμένουμε ότι η λογική

«παραγωγής διακηρύξεων» που θα είναι

λιγότερο ή περισσότερο σωστές και εύ-

στοχες μπορεί από μόνη της να δημιουρ-

γήσει όρους συσπείρωσης εργαζομένων

και νεολαίας, όρους συγκρότησης ενός

αξιόμαχου κινηματικού-πολιτικού ιστού

σχημάτων και αγωνιστών στη χώρα!

Είναι προφανές και βέβαιο, ιδιαίτερα

στις σημερινές συνθήκες, πως, αν η

Λαϊκή Αντίσταση επιδιώξει να λειτουρ-

γήσει ως ένα κεντρικό πολιτικό εγχείρημα

«έξω και πάνω» από το κίνημα, το λαό

και τα ζητήματα που καθημερινά θέτει η

ταξική πάλη, θα αυτοπεριχαρακωθεί και

θα χάσει κάθε δυνατότητα σύνδεσης με

το λαό και επίδρασης στην υπόθεση της

πάλης. Σε αυτή τη βάση, απόψεις που

ακούστηκαν και στην πανελλαδική σύ-

σκεψη ότι το εγχείρημα «δεν θα κριθεί

στους αγώνες», ότι «δεν θα πρέπει να

αναζητήσει όρους παρουσίας και παρέμ-

βασης στους μαζικούς χώρους των εργα-

ζομένων και της νεολαίας» οδηγούν στον

εγκλωβισμό του εγχειρήματος στα όρια

ενός «κόκκινου φάρου». Δεν είναι αυτός

όμως ο ρόλος που θέλουμε και πρέπει να

αναλάβουμε! Όχι μόνο γιατί το ΚΚΕ ήδη

τον καλύπτει και μάλιστα με μια σχετική

οργανωτική επάρκεια. Αλλά κυρίως και

πάνω από όλα, γιατί δεν είναι αυτό που

απαιτούν οι συνθήκες, δεν είναι αυτός ο

ρόλος που θα ανοίξει το δρόμο για το

λαό την πάλη του και την υπόθεση του

κινήματος!

Ας είμαστε, λοιπόν, συγκεκριμένοι και

σαφείς σχετικά με το ερώτημα της δυναμι-

κής και της προοπτικής του εγχειρήματος:

Το δυναμικό εκείνων των αγωνιστών που

δεν θέλει ή δεν πιστεύει στην ανάγκη και

τη δυνατότητα άμεσης εμπλοκής της Λαϊ-

κής Αντίστασης στα προβλήματα των ερ-

γαζομένων και της νεολαίας βάζει φρένο

και λειτουργεί αντικειμενικά ως ισχυρός

ανασταλτικός παράγοντας στην υπόθεση

που έχουμε αναλάβει.

Η ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση της

μαχητικής συμμετοχής, της ανάληψης τολ-

μηρών πρωτοβουλιών με κινηματικούς

όρους και τη λογική της κοινής δράσης,

από όλη την «κλίμακα» των σχημάτων και

δυνάμεων της Λαϊκής Αντίστασης, σε όλα

τα μικρά ή μεγάλα, τοπικά και κεντρικά,

με μερική ή γενική πολιτική σημασία ζη-

τήματα του λαού μας, και στη βάση των

πολιτικών κατευθύνσεων που έχουμε δια-

μορφώσει, είναι το πνεύμα και η πράξη

που πρέπει να επικρατήσει! Για να απε-

λευθερώσει σε αγωνιστική μαχητική κα-

τεύθυνση καταρχήν το δυναμικό της ίδιας

της Λαϊκής Αντίστασης, για να διαμορφώ-

σει σχέσεις και να συγκροτήσει και να

συγκεντρώσει δυνάμεις μέσα στο λαό και

στη νεολαία.

Σε κάθε περίπτωση, γύρω από αυτή τη

διαπάλη, θα κριθούν και θα διαμορφω-

θούν τα επόμενα βήματα της Λαϊκής Αντί-

στασης.

Είναι προφανές και βέβαιο, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, πως, αν η

Λαϊκή Αντίσταση επιδιώξει να λειτουργήσει ως ένα κεντρικό πολιτικό εγχεί-

ρημα «έξω και πάνω» από το κίνημα, το λαό και τα ζητήματα που καθημε-

ρινά θέτει η ταξική πάλη, θα αυτοπεριχαρακωθεί και θα χάσει κάθε

δυνατότητα σύνδεσης με το λαό και επίδρασης στην υπόθεση της πάλης. Σε

αυτή τη βάση, απόψεις που ακούστηκαν και στην πανελλαδική σύσκεψη ότι

το εγχείρημα «δεν θα κριθεί στους αγώνες», ότι «δεν θα πρέπει να αναζητή-

σει όρους παρουσίας και παρέμβασης στους μαζικούς χώρους των εργαζομέ-

νων και της νεολαίας» οδηγούν στον εγκλωβισμό του εγχειρήματος στα όρια

ενός «κόκκινου φάρου».

ε το λαό θα κριθεί η πορεία της!

16 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η διήμερη Πανελλαδική Σύσκεψη της ΠΑΑΣ

Συγκροτήθηκε η

ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Ένα σημαντικό βήμα για την παρα-πέρα συγκρότηση και δράση τηςστο εργατικό-λαϊκό κίνημα αποτέ-

λεσε η διήμερη πανελλαδική σύσκεψη τηςΠρωτοβουλίας για Αριστερή Αντιϊμπερια-λιστική Συνεργασία.

Με περισσότερους από 80 ομιλητές πουεκπροσωπούσαν σχήματα σε περισσότερεςαπό 25 πόλεις, και εκατοντάδες αγωνιστέςπαρόντες, η διαδικασία του διημέρου 26-27Οκτώβρη απηχούσε τις προσπάθειες πουγίνονται εδώ και ενάμιση χρόνο, από τον

Απρίλη του 2012, από ένα ευρύ φάσμα αγω-νιστών που θέλει να συμβάλει με αποφασι-στικό και αποτελεσματικό τρόπο στην υπό-θεση του δυναμώματος της λαϊκής αντί-στασης και πάλης, ενάντια στη βάρβαρηεπίθεση που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμειςτου κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού,ενάντια στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικήςεξάρτησης της χώρας και στην πολιτικήτης φτώχειας, της ανεργίας, της καταστο-λής, της φασιστικοποίησης της δημόσιαςζωής.

Αυτό φιλοδοξεί να εκφράσει και τοόνομα του πανελλαδικά συγκροτημένουπλέον σχήματος: ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙIΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.

Η πανελλαδική σύσκεψη ήρθε να συμ-πληρώσει έναν πρώτο κύκλο συγκρότησηςκαι δράσης της ΠΑΑΣ. Έναν κύκλο πουσημαδεύτηκε από σοβαρές πολιτικές εξελί-ξεις στο διεθνές πεδίο, με την κρίση να οξύ-νει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνι-σμούς και να εντείνει την επίθεση στουςλαούς και την εργατική τάξη. Έναν κύκλοπου σημαδεύτηκε επίσης από σοβαρέςπολιτικές εξελίξεις και στη χώρα μας, μετην αντιδραστική επίθεση να κλιμακώνε-ται στο εσωτερικό με σκληρά αντιλαϊκάμέτρα, με την ένταση των αντιδημοκρατι-κών μέτρων και τον εκφασισμό του κρά-τους, με την επιβολή των μνημονίων πουέσφιξαν τα δεσμά της ξένης εξάρτησης τηςχώρας μας και με τις ντόπιες κυβερνήσειςτων κυρίαρχων αστικών πολιτικών δυνά-μεων να υποθηκεύουν το μέλλον του λαούμας και τον πλούτο της χώρας στα ιμπερια-λιστικά συμφέροντα της ΕΕ, των ΗΠΑ καιτου ΔΝΤ.

Χαρακτηριστικά σημεία των εξελίξεωναυτών αποτέλεσαν οι πολιτικές αναταρά-ξεις στο ντόπιο αστικό μπλοκ εξουσίας(δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσειςκαι μία σοβαρή κυβερνητική κρίση, αποκά-

λυψη πολιτικών «σκανδάλων» όπως η«λίστα Λαγκάρντ», η επιχείρηση «εξάρ-θρωσης» της ναζιστικής Χρυσής Αυγής γιανα προωθηθεί μέσω της θεωρίας των «δύοάκρων» το χτύπημα του αγωνιζόμενουλαϊκού και αριστερού κινήματος) και,φυσικά, η απόπειρα ιμπεριαλιστικής επέμ-βασης στη Συρία.

Εξίσου, όμως, χαρακτηριστικές ήτανκαι οι μαζικές κινητοποιήσεις και οι αγώ-νες που έδωσαν λαός και εργαζόμενοι σεαυτό το διάστημα. Από την ΕΡΤ μέχρι τους

καθηγητές και από το Μετρό μέχρι τηΧαλυβουργία, λαός και εργαζόμενοι απέ-δειξαν ότι οι αγωνιστικές διαθέσεις δυνα-μώνουν, επιμένουν και εκφράζουν όλο καιπλατύτερες λαϊκές μάζες.

Οι λαϊκοί αγώνες της περιόδου αποτε-λούν μια ακόμη επιβεβαίωση ότι ο λαόςμπορεί και θέλει να μπει εμπόδιο στηναντιδραστική πολιτική, χωρίς να υποκύ-πτει στον ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικόμονόδρομο και τις υπαγορεύσεις ΗΠΑ-ΕΕ-ΔΝΤ. Με την προϋπόθεση ότι θα ξεπεράσειτις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίεςκαι τις πολιτικές εκείνων των δυνάμεωνπου με την ταμπέλα της Αριστεράς ακο-λουθούν γραμμή αναχώρησης από ταμέτωπα πάλης, παγιδεύουν το λαό με υπο-σχέσεις ψευτοαριστερής διακυβέρνησης,σπέρνουν εκλογικές αυταπάτες και αυτα-πάτες για το χαρακτήρα της ΕΕ, ή αυταπά-τες για «φιλολαϊκά αντικαπιταλιστικάμεταβατικά προγράμματα» στα πλαίσιατου αστικού συστήματος, αρνούνται τηλαϊκή αντιιμπεριαλιστική πάλη για εθνικήανεξαρτησία.

Τα συμπεράσματα και οι προβληματι-σμοί που ανέδειξε αυτός ο πρώτος κύκλοςκαταγράφτηκαν στη διαδικασία της σύσκε-ψης μέσα από το πρίσμα του κάθε ομιλητήκαι των αναγκαιοτήτων που ανέδειξε ημέχρι τώρα δράση του. Είτε μέσα από συγ-κροτημένα σχήματα της ΠΑΑΣ είτε μέσααπό συναγωνιστικά σχήματα αρκετά απότα οποία ανακοίνωσαν την ένταξή τουςστο πανελλαδικά συγκροτημένο σχήμα πουπροέκυψε από τη σύσκεψη. Αυτό αποτέλε-σε και ένα από τα σημαντικά κέρδη αυτήςτης προσπάθειας. Το γεγονός δηλαδή ότι ημέχρι τώρα πορεία της ΠΑΑΣ δεν ήταν μιαυπόθεση που αφορούσε αποκλειστικά τιςδύο οργανώσεις που συνέβαλαν καθοριστι-κά στη συγκρότησή της, δηλαδή το ΚΚΕ(μ-λ) και το Μ-Λ ΚΚΕ, αλλά και ένα σημαντι-

κό αριθμό ανένταχτων αγωνιστών καισυναγωνιστικών σχημάτων που ένιωσαντην υπόθεση αυτή σαν μια ουσιαστική συμ-βολή στην υπόθεση της συγκρότησης τουαναγκαίου μετώπου αντίστασης και ανα-τροπής αυτής της πολιτικής.

Το δυναμικό που συμμετείχε στο διήμε-ρο είχε πολυεπίπεδη σύνθεση (παλιούςκομμουνιστές, νέους αγωνιστές, εργαζόμε-νους, άνεργους, σπουδαστές, μαθητές) καιήρθε από δεκάδες περιοχές της χώρας. Τοαγωνιστικό αυτό δυναμικό με λόγο καιρόλο στα κινηματικά δρώμενα της κάθεπεριοχής με ιδιαίτερη προσήλωση συνέ-βαλλε σε μια διαδικασία με σεβασμό στιςαπόψεις και απρόσκοπτη ροή στο διάλογο.

Ο διάλογος στο διήμερο της σύσκεψηςπροσπάθησε και ανταποκρίθηκε στο κάλε-σμα του συντονιστικού όπως αυτό διατυ-πώθηκε από το εισηγητικό κείμενο: «Μετην πανελλαδική μας συγκρότηση θέλουμενα προχωρήσουμε την προσπάθεια πουξεκινήσαμε με καλύτερο και αποτελεσμα-τικότερο τρόπο.

Η Πανελλαδική Σύσκεψη μας μέσα απόένα ουσιαστικό διάλογο και ανταλλαγέςτων μέχρι τώρα εμπειριών μας θα βοηθή-σει να αποσαφηνίσουμε ζητήματα, να ξεπε-ράσουμε αδυναμίες και να εξοπλιστούμεγια να προωθήσουμε τους στόχους τηςΣυνεργασίας μας

Μπορούμε να προχωρήσουμε! Στοδρόμο της ανάπτυξης της λαϊκής αντίστα-σης ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτη-ση, την καπιταλιστική επίθεση και το φασι-σμό, κόντρα σε αυταπάτες και ψεύτικες«συνδιαχειριστικές λύσεις».

Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκανεπίσης ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμίατης συνεργασίας για το πώς και μέχρι πουπροχωράμε, με ποιους και με ποιο τρόπο,σε ποια μέτωπα παρεμβαίνουμε, με ποιοστόχο και με ποιο πολιτικό προσανατολι-σμό τα συνδέουμε. Ζητήματα που εκ τωνπραγμάτων αναδεικνύονται και τα οποία,απ’ ό,τι φάνηκε βρίσκονται μπροστά μας,παρ’ όλο που τα κεντρικά πολιτικά ντοκου-μέντα, καθώς και οι δεκάδες ακόμα ανα-

κοινώσεις και τοποθετήσεις της ΠΑΑΣμέχρι σήμερα, αποτελούν μια σοβαρή καιισχυρή πολιτική βάση.

Και αυτό το γεγονός είναι απόλυταφυσιολογικό για ένα εγχείρημα το οποίοουσιαστικά βρίσκεται στο ξεκίνημά του,αλλά και το οποίο φιλοδοξεί να εκφράσει

ένα ακόμη ευρύτερο αγωνιστικό δυναμικόστη βάση της ισότιμης σχέσης και συμβο-λής στην υπόθεση της συγκρότησης τουμετώπου αντίστασης στην κυβερνητικήπολιτική, στην άγρια καπιταλιστική επίθε-ση και στην υποταγή στα ιμπεριαλιστικάσυμφέροντα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έγινεκατανοητό είναι ότι για να αποκτήσει αυτήη μετωπική πολιτική συνεργασία ακόμηπιο γερές βάσεις και να αντεπεξέλθει στιςαπαιτήσεις των καιρών «δεν αρκεί μία κεν-τρική πολιτική συμφωνία ανάμεσα σε δύοή περισσότερες αριστερές πολιτικές οργα-νώσεις, αλλά ότι πρέπει αυτή η συμφωνίανα δοκιμαστεί και να διεκδικήσει τη διεύ-ρυνσή της όσο πιο μαζικά και πλατιά μπο-ρεί» καθώς και ότι «σημαντικό χαρακτηρι-στικό της ΠΑΑΣ είναι η σύνδεσή της με τηνταξική πάλη και τους μικρούς και μεγά-λους αγώνες του λαού» όπως χαρακτηρι-στικά ανέφερε το κάλεσμα του ΠαναττικούΣυντονιστικού για την πανελλαδική συγ-κρότηση.

Η Πανελλαδική σύσκεψη υπογράμμισεπως η υπόθεση της συγκρότησης ενός μαζι-κού μετώπου λαϊκής αντίστασης και διεκ-δίκησης, που θα συνδέει τις ανάγκες τηςπάλης της περιόδου με την προοπτική τηςκοινωνικής απελευθέρωσης και της ανε-ξαρτησίας αποτελεί καθήκον για τις αρι-στερές δυνάμεις και για όλους τους αγωνι-στές του εργατικού-λαϊκού κινήματος. ΓιαΨωμί – Δουλειά – Ειρήνη – Δημοκρατία –Εθνική Ανεξαρτησία.

Οι διαδικασίες της ΠανελλαδικήςΣύσκεψης ολοκληρώθηκαν με την επικύ-ρωση της εισήγησης του Παναττικού Συν-τονιστικού, καθώς και με την ανάδειξηΠανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου τοοποίο θα συνεδριάζει τουλάχιστον μιαφορά το χρόνο, καθώς και Γραμματείας μεέδρα την Αθήνα, ενώ ιδιαίτερη σημασίαέχει και η κατάθεση προτάσεων για ανάλη-ψη δράσης σχετικά με την αλληλεγγύηστον αγώνα της Χαλκιδικής, την υπεράσπι-ση του δικαιώματος για δωρεάν υγεία-περίθαλψη, τις κατασχέσεις σπιτιών κ.ά.

Η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΡΙΣΤΕΡΗΑΝΤΙIΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ θαθέσει άμεσα σε λειτουργία το ιστολόγιό της(μπλογκ), σαν συνέχεια του μπλογκ τηςΠΑΑΣ, στο οποίο σύντομα θα καταγραφείκαι ο πλούτος του διαλόγου που αναδεί-χτηκε στο διήμερο.

Ανακοίνωση της σύσκεψης

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Οι πληροφορίες που «απο-

κάλυψε» την προπερα-

σμένη Δευτέρα 21 του

Οκτώβρη η παρισινή Le Monde

όσον αφορά την παρακολούθηση

από την NSA (Υπηρεσία Εθνικής

Ασφάλειας) των ΗΠΑ της γαλλι-

κής διπλωματικής αντιπροσω-

πείας στα Ηνωμένα Έθνη και

στην Ουάσιγκτον αποδείχτηκαν

η θρυαλλίδα για να ανοίξει ένας

γύρος αντιπαράθεσης μεταξύ ευ-

ρωπαίων και αμερικανών για το

εν λόγω ζήτημα εν μέσω πια πολ-

λαπλασιασμού των «αποκαλύ-

ψεων». Πρόσφατα είχαμε και τη

διατάραξη των σχέσων ΗΠΑ-

Βραζιλίας με αφορμή την «απο-

κάλυψη» ότι η NSA παρακολου-

θούσε το κινητό και το email της

προέδρου της χώρας. Που έδωσε

τη δυνατότητα στην πρόεδρο

Ντίλμα Ρούσεφ να εξαγγείλει τη

δημιουργία εθνικού συστήματος

προστασίας για τις επικοινωνίες

της χώρας.

Τα γεγονόταΗ Le Monde επίσης, για να

γυρίσουμε στην Ευρώπη, στις

«αποκαλύψεις» της που αντλούν-

ται από το υπόμνημα που ...υπέ-

κλεψε από την NSA ο πρώην

πράκτορας της CIA, Έντουαρντ

Σνόουντεν, αναφέρει πληροφο-

ρίες για 70,3 εκατομμύρια παρα-

κολουθήσεις-υποκλοπές στις

επικοινωνίες γάλλων πολιτών σε

ένα διάστημα 30 ημερών. Τη σκυ-

τάλη στη συνέχεια πήρε το Die

Spiegel που κατηγόρησε ευθέως

τον Ομπάμα ότι ήταν σε γνώση

του η παρακολούθηση της Α.

Μέρκελ από την NSA των ΗΠΑ.

Ενώ ζήτησε ευθύνες από την αμε-

ρικανική κυβέρνηση που παρα-

κολουθεί καθημερινά εκατο-

ντάδες εκατομμύρια επικοινωνίες

σε όλη την επικράτεια μιας

«φίλης και συμμάχου» χώρας. Η

…αγγλική Guardian, ρίχνοντας

και αυτή με τη σειρά της λάδι στη

φωτιά, και επικαλούμενη και

αυτή στοιχεία που έδωσε ο Έν-

τουαρντ Σνόουντεν, αναφέρεται

σε υπόμνημα του 2006 σύμφωνα

με το οποίο η NSA παρακολου-

θούσε τις τηλεφωνικές συνομιλίες

35 ηγετών. Φυσικά όλες οι «απο-

καλύψεις» αναφέρουν και εκτε-

ταμένες επιχειρήσεις βιομη-

χανικής κατασκοπίας υπέρ των

αμερικανικών επιχειρήσεων.

Ακολούθησαν το ιταλικό περιο-

δικό «L’ Espresso» και η ισπα-

νική «El Pais». Η τελευταία

πρόσθεσε την Ισπανία στον κα-

τάλογο των εκατομμυρίων υπο-

κλοπών της αμερικανικής NSA,

ενώ η «L’ Espresso» είχε άρωμα...

Βρεττανίας: «αποκάλυψε» ότι η

GCHQ η ομόλογη της NSA βρετ-

τανική υπηρεσία (η οποία βρί-

σκονταν σε αγαστή συνεργασία

με την NSA) επιδίδονταν συστη-

ματικά όχι μόνο σε παρακολου-

θήσεις πολιτών και πολιτικών

αλλά και σε βιομηχανική κατα-

σκοπία σε βάρος ιταλικών επιχει-

ρήσεων.

«Έτοιμες από καιρό»Σαν έτοιμες λοιπόν από

καιρό «υποδέχτηκαν» οι καγκε-

λαρίες της ηπειρωτικής Ευρώπης

αυτές τις «αποκαλύψεις» των πα-

ρακολουθήσεων της (NSA) των

ΗΠΑ και των ...αγγλοσαξόνων.

Οι ευρωπαίοι με επικεφαλής τη

Γερμανία και τη Γαλλία άνοιξαν

με αφορμή τις παρακολουθήσεις

τα ζητήματα σχέσεων και συμμα-

χικών συμπεριφορών απέναντι

στις ΗΠΑ. Μάλιστα η πρώτη

μέρα της πρόσφατης Συνόδου

Κορυφής αφιερώθηκε στο ζή-

τημα αυτό όπου ομόφωνα (και

αυτό έχει τη σημασία του για το

κλίμα που επιχειρούν να διαμορ-

φώσουν ο γερμανικός και ο γαλ-

λικός ιμπεριαλισμός) εκδόθηκε

ψήφισμα (με την ανοχή προφα-

νώς της Αγγλίας που νιώθει στρι-

μωγμένη) από τους «28». Σ’ αυτό

ζητούνται εξηγήσεις για τις πα-

ρακολουθήσεις αλλά τίθεται και

η ανάγκη μιας συμφωνίας που να

διευκρινίζει τις αμοιβαίες σχέσεις

των δύο πλευρών όσον αφορά τη

«συλλογή πληροφοριών» (sic!).

Να σημειώσουμε πως άσχετα εάν

ήταν ή όχι τυχαίο, πάντως απο-

δείχτηκε αξιοποιήσιμο πως η

ατζέντα αυτής της Συνόδου πε-

ριελάμβανε και την ψηφιακή οι-

κονομία.

Βέβαια αυτό που πρέπει να

τονιστεί είναι πως οι λόγοι των

«αποκαλύψεων» αυτών οι οποίες

προήλθαν από την ευρωπαϊκή

πλευρά έχουν να κάνουν με τα

σοβαρά ζητήματα που απασχο-

λούν όλες τις ιμπεριαλιστικές δυ-

νάμεις και των δύο πλευρών του

Ατλαντικού, και όχι μόνο αυτές.

Και φυσικά συνιστά μέγιστη

υποκρισία όλων των πλευρών να

...πέφτουν από τα σύνεφα για

κάτι που αποτελεί εγγενές στοι-

χείο του καπιταλιστικού–ιμπε-

ριαλιστικού συστήματος και των

αντιθέσεων/ανταγωνισμών που

το διέπουν. Γι αυτό και δεν θα

κουράσουμε τους αναγνώστες

μας για τα αυτονόητα. Απλά θα

θέλαμε να υπογραμίσουμε πως

αυτές αποτελούν ισχυρές ενδεί-

ξεις, και θα εξηγηθεί παρακάτω

γιατί, πως για τους λαούς ξημε-

ρώνουν ακόμα πιο άσχημες

μέρες.

Οι αιτίες

πίσω από τις αφορμέςΑυτό που πρέπει να αναζητη-

θεί είναι η όσο γίνεται πιο συγ-

κεκριμένη «ένταξη» των

επεισοδίων αυτών στην τωρινή

συγκυρία. Πρέπει να θυμίσουμε

πως οι πρώτες «αποκαλύψεις»

αυτού του χαρακτήρα είχαν γίνει

το περασμένο καλοκαίρι πάλι

από το «Die Spiegel» και την

«Guardian» και το θέμα είχε μεί-

νει σε κάποια όρια. Τότε κάποια

δημοσιεύματα –και στον ελλη-

νικό τύπο- αναφερόμενα στον

χωροχρόνο των αποκαλύψεων,

και μιλώντας κύρια για τη γερ-

μανική πλευρά, συνέδεαν αυτή

τη διαδικασία των «αποκαλύ-

ψεων» με την υπό διαπραγμά-

τευση συμφωνία για τη δημιουρ-

γία μιας ζώνης ελεύθερου εμπο-

ρίου μεταξύ Ευρώπης και

Ηνωμένων Πολιτειών. Μιας

ζώνης που δικαίως ονομάστηκε

οικονομικό ΝΑΤΟ μιας και

αφορά συναλλαγές ύψους 500 με

600 δις δολλαρίων και η οποία γι

αυτόν ακριβώς το λόγο (δηλαδή

θα αποτελέσει μια στρατηγική

συμφωνία σε οικονομικό επί-

πεδο) θα πάρει πολύ καιρό για

να διευκρινιστεί το μέχρι που και

αν μπορεί να προχωρήσει. Τότε

θεωρήθηκε πως το Spiegel εξέ-

φραζε τις ανησυχίες που –εν

μέσω προεκλογικής περιόδου-

δεν μπορούσαν να εκφραστούν

από τα επίσημα χείλη της γερμα-

νικής αστικής τάξης. Ανησυχίες

τόσο όσον αφορά τα συγκριτικά

πλεονεκτήματα των αμερικανών

έναντι των ευρωπαίων, με πρώτο

το ότι αποτελούν μια ενιαία

χώρα, και άρα θα μπρούσαν

–όπως το έχουν κάνει όχι μια και

δύο φορές- να χρησιμοποιήσουν

τις ενδοευρωπαϊκές αντιθέσεις

για την προώθηση της κυριαρ-

χίας τους στον ευρωπαικό χώρο.

Επίσης –ο γερμανικός ιμπεριαλι-

σμός- είχε υπόψην του και κά-

ποια δείγματα ανταλλαγμάτων

που θα μπορούσαν να δωθούν

από τις ΗΠΑ σε Γαλλία (εξαί-

ρεση της κινηματογραφικής τους

βιομηχανίας από τη συμφωνία,

κάποια ευνοϊκή ρύθμιση για τα

αγροτικά προϊόντα της) και Αγ-

γλία (αποδοχής από την πλευρά

των ΗΠΑ ειδικών διατάξεων

που ζητεί ως παγκόσμιο χρημα-

τοπιστωτικό κέντρο). Προκειμέ-

νου να προωθηθεί η συμφωνία

και να στριμωχθεί ο κύριος ευ-

ρωπαίος ανταγωνιστής των

ΗΠΑ, η Γερμανία. Εμείς χωρίς να

απαξιώνουμε τις παραπάνω ανα-

λύσεις θεωρούμε πως και αυτές

πρέπει να ενταχθούν σε ένα ευ-

ρύτερο πλαίσιο, ώστε να μπορεί

να ερμηνευθεί αυτή η με οποι-

αδήποτε αφορμή όξυνση της έν-

τασης μεταξύ υποτίθεται

σύμμαχων χωρών.

Η παγκόσμια οικονομική

κρίση που εκδηλώθηκε το 2008

και ακόμα καλά κρατεί, «συνα-

ντήθηκε» στο ξεδίπλωμά της με

τη διαπάλη ξαναμοιράσματος του

κόσμου από τις ιμπεριαλιστικές

δυνάμεις. Αυτές οι δύο διαδικα-

σίες βρίσκονται πια σε αξεδιά-

λυτη σύμπλεξη και αυτό

«σπρώχνει», οδηγεί σε έναν πό-

λεμο όλων εναντίον όλων. Πό-

λεμο κεφαλαίων και

ιμπεριαλιστών που αφορά ...τα

πάντα. Από τα νομίσματα και τα

επιτόκια, και το ποια κεφάλαια

θα απαξιωθούν. Τη σύγκρουση

για την κατάληψη και τον έλεγχο

πηγών ενέργειας και δρόμων με-

ταφοράς τους. Τον έλεγχο και την

απόσπαση από τον/τους αντί-

παλο/αντιπάλους περιοχών που

προμηθεύουν πρώτες ύλες. Την

ανταγωνιστική κούρσα στο πεδίο

των νέων τεχνολογιών (έξυπνα

υλικά, βιοτεχνολογία και νανοτε-

χνολογία, διάστημα) που προ-

υποθέτει ολοένα και ανώτερες

συγκροτήσεις στα πεδία της έρευ-

νας, απαιτεί κεφάλαια, και μπο-

ρεί όσο και εάν προχωρά να

ανεβάζει τους πόντους του κα-

θένα στο οικονομικό αλλά και

στο στρατιωτικό-στρατηγικό

πεδίο. Μια διαπάλη ιμπεριαλιστι-

κών κεφαλαίων και χωρών που

παίρνει όλο και περισσότερο όλο

και πιο συχνά πολιτικο-στρατιω-

τικές μορφές και περιεχόμενο.

Και μάλιστα σε μια κατάσταση

όπου οι στρατηγικές συμμαχίες

μπορεί να αναζητούνται εναγω-

νίως αλλά δεν έχουν φτιαχτεί και

όπως φαίνεται να πρέπει να δια-

νυθεί δρόμος ως προς αυτό,

πράγμα που περιπλέκει τα ζητή-

ματα για τον κάθε ιμπεριαλιστή.

«Ειδικότερα» νομίζουμε πως

οι «αποκαλύψεις» εντάσσονται

στην ανάγκη των ιμπεριαλιστών

της ηπειρωτικής Ευρώπης να ξα-

ναθέσουν προς τις ΗΠΑ το ζή-

τημα των ρόλων και της θέσης

τους και να υπογραμμίσουν προς

Υποκλοπές και υποκρισία υψηλού επιπέδου

Αντιθέσεις ακόμα… υψηλότερου

Μεγαλύτερη αστάθεια και περισσότεραερωτηματικά δημιούργησαν τα αποτελέ-σματα των βουλευτικών εκλογών στην

Τσεχία που διεξήχθησαν στις 25 και 26 του Οκτώ-βρη. Τα δεξιά κυβερνητικά κόμματα που συνα-σπισμού που κατέρρευσε το καλοκαίρι,καταποντίστηκαν, το φιλοευρωπαϊκό σοσιαλδη-μοκρατικό κόμμα ήρθε πρώτο αλλά με απώλειες,καινούρια αρχηγικά κόμματα δήθεν διαμαρτυ-ρίας αναδείχθηκαν και το λεγόμενο Κομμουνι-στικό Κόμμα ενισχύθηκε, όχι όμως όσο θα ήθελε,για να γίνει ρυθμιστής σε κυβέρνηση συνασπι-σμού. Για την σύνθεση της τελευταίας, όλα ταενδεχόμενα είναι ανοικτά, αν και όποια λύση θα

δοθεί θα έχει χαρακτήρα μεταβατικό και προσω-ρινό.

Έκπληξη των εκλογών θεωρήθηκε η δεύτερηθέση για το κόμμα του «Ναι», με ηγετική φυσιο-γνωμία μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, τονΑντρέι Μπαμπίς, έναν πολυεκατομμυριούχο, με-γιστάνα της βιομηχανίας τροφίμων και των αγρο-χημικών, σλοβακικής καταγωγής. Χαρα-κτηριστική περίπτωση ολιγάρχη που προήλθεαπό τα σπλάχνα του παλιού καθεστώτος καιμπήκε στην λίστα των πλούσιων του πλανήτη, λε-ηλατώντας την κρατική περιουσία και αρπάζον-τας τις ευκαιρίες των πρώτων χρόνων τηςκατάρρευσης.

Με έντονα τα στοιχεία της απαξίωσης του αστι-κού πολιτικού συστήματος που διαμορφώθηκεύστερα από την κατάρρευση του ρεβιζιονιστικούκαθεστώτος του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, με ισχυ-ρές τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και τωναντιθέσεων αναφορικά με τους προσανατολισμούςτων μερίδων της ηγετικής ελίτ, οι Τσέχοι -όσοι απότους οποίους πήγαν στις κάλπες- έδειξαν πως δενέλκονται από καμιά λύση και εκδοχή. Ζώντας σεμια έντονα μεταβατική κατάσταση, δίχως ιδιαίτερεςελπίδες για αλλαγές και ανατροπές, απλά επικύ-ρωσαν την πρόβλεψη πως και στην Τσεχία, η ρευ-στότητα αναδείχνεται σε κύριο παράγοντα για τιςμελλοντικές εξελίξεις.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Αστάθεια και απογοήτευση

Του ΤΑΣΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ

συνέχεια στην επόμενη σελίδα

ΔΙΕΘΝΗ18 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

εκείνη την πλευρά πως δεν μπορεί να τους αντι-

μετωπίζει σαν απλούς αξιωματικούς, αλλά και

να τεθούν από την πλευρά τους τα όρια της πα-

ρέμβασης του αμερικανικού παράγοντα στον ευ-

ρωπαϊκό χώρο. Φυσικά θα αντέτεινε κανείς πως

σε αυτή τη φάση και μετά την εκλογή Ομπάμα, ο

αμερικανικός ιμπεριαλισμός φαίνονταν να αφή-

νει πίσω τις μονομερείς ενέργειες και την λογική-

πρακτική των «προθύμων» και να μπαίνει «στον

κόπο» να συννενοηθεί με τον άλλο πυλώνα του

«δυτικού ελεύθερου κόσμου» την ΕΕ, δηλαδή

τους γερμανογάλλους. Ωστόσο το τελευταίο διά-

στημα είχαμε μια απ’ ευθείας συννενόηση ΗΠΑ-

Ρωσίας στο συριακό ζήτημα που «άδειασε» το

Παρίσι, το οποίο είχε και έχει επενδύσει διάφο-

ρες προσδοκίες στο πεδίο αυτό. Από την άλλη,

υπάρχει μια συνεχώς κλιμακούμενη πίεση, μέσω

του ΔΝΤ αλλά όχι μόνο, των ΗΠΑ, για την

«ανάληψη» για να το πούμε ...κόσμια, μεγαλύτε-

ρου μέρους της κρίσης από την ΕΕ και ειδικό-

τερα από την Γερμανία. Όλα αυτά μαζί με τα

σοβαρά ζητήματα που άπτονται των οικονομι-

κών και εμπορικών συναλλαγών και στα οποία

αναφερθήκαμε προηγουμένως, συσσωρεύτηκαν

και βρήκαν την ευκαιρία να εκφραστούν μέσω

των «αποκαλύψεων»; Νομίζουμε πως αποτελεί

μια ερμηνεία που δεν μπορεί να προσπεραστεί

εύκολα.

Η εσωτερική διάστασηΑπό κει και πέρα, δεν γίνεται να μην επιση-

μάνουμε και την ενδοαστική κόντρα στο εσωτε-

ρικό των ΗΠΑ, που αφορά αυτό που συνοπτικά

έχουμε αναφέρει σαν δίλλημα μεταξύ κυριαρχίας

ή ηγεμονίας. Η οποία έχει ήδη παράξει τη σο-

βαρή διαμάχη Ομπάμα και ρεπουμπλικάνων για

τον προϋπολογισμό. Σε μια φάση μάλιστα που η

πλευρά της «κυριαρχίας» που εκπροσωπείται

–ας πούμε περισσότερο- από το ρεπουμπλικά-

νικο κόμμα, είναι σφόδρα δυσαρεστημένη με την

αμερικανική αναδίπλωση στο συριακό ζήτημα

που επέτρεψε και την αναβάθμιση της ρώσικης

παρουσίας στα παγκόσμια πράγματα. Αντικει-

μενικά λοιπόν, η έκθεση του Ομπάμα στα μάτια

των άλλων δυτικών ηγετών, υποσκάπτει τον ίδιο

και την πολιτική υπεροχή στο εσωτερικό των

ΗΠΑ, δίνοντας την ευκαιρία στην άλλη πλευρά

να μετατοπίσει προς όφελός της τον συσχετισμό

δυνάμεων. Γι αυτό δεν είναι τυχαίο που Ρεπουμ-

πλικάνος αξιωματούχος, την ίδια στιγμή που οι

σχέσεις των ΗΠΑ με την Γερμανία και τη Γαλ-

λία με αφορμή τις αποκαλύψεις δεν βρίσκονται

και στην καλύτερη κατάσταση, χρεώνει στον Ομ-

πάμα υποχωρητικότητα και αμυντισμό. Και όχι

μόνο αυτό αλλά βρίσκει την ευκαιρία να αναφέ-

ρει και τα εξής υπερασπιζόμενος τις παρακο-

λουθήσεις της NSA: «Η πραγματικότητα είναι

πως η NSA έχει σώσει χιλιάδες ζωές, όχι μόνο

στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά επίσης στη Γαλ-

λία και στη Γερμανία και σε όλη την Ευρώπη. Οι

Γάλλοι είναι από αυτούς που φωνάζουν, το γε-

γονός όμως είναι ότι έχουν κάνει επιχειρήσεις

κατασκοπίας εναντίον των Ηνωμένων Πολι-

τειών, τόσο της κυβέρνησής τους όσο και της

βιομηχανίας τους. Όσο για τη Γερμανία, εκεί άρ-

χισε η συνομωσία του Αμβούργου, που οδήγησε

στην 11η Σπετεμβρίου. Είχαν συνδιαλλαγές με

το Ιράν και το Ιράκ, με τη Βόρεια Κορέα. Δεν

τους κατασκοπεύουμε για πλάκα...». Ουσιαστικά

δηλαδή δυναμιτίζει παραπέρα το άσχημο κλίμα

μεταξή ΗΠΑ και Ευρωπαίων και κάνει δυσκο-

λότερη την επαναπροσέγγισή τους.

Αντί επιλόγουΤο επόμενο διάστημα θα αποκαλύψει (χωρίς

εισαγωγικά αυτή τη φορά) αρκετά από αυτά

που αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε

θα δώσει απαντήσεις στις σημερινές γκρίζες

ζώνες. Ωστόσο δεν θα αλλάξει την επισήμανση

που και λίγες παραγράφους πριν κάναμε: ότι

αυτές οι εξελίξεις δεν είναι καλά για τους λαούς

προμηνύματα...

συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

Γερμανία

Με υπηρεσιακή κυβέρνηση συνεχίζει η Γερμανία,

μετά την παρέλευση τριάντα ημερών από τις

εκλογές και μέχρι να συγκροτηθεί το νέο κυ-

βερνητικό σχήμα, που, όπως όλα δείχνουν, θα είναι συγ-

κυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλ-

δημοκρατών. Οι εκλογές αυτές αλλά και το αποτέλεσμα

που έδωσαν, δεν συνιστούσαν από μόνες τους κάτι κρί-

σιμο για την γερμανική πολιτική σκηνή. Και σε αυτό σύγ-

κλιναν όλες οι πολιτικές αναλύσεις που επεξεργάζονταν

μετεκλογικά σενάρια. Βέβαια, για το πολιτικό σκηνικό

της Γερμανίας που φημίζεται για την σταθερότητά του, η

οποιαδήποτε σεναριολογία, για να έχει ρεαλιστική βάση,

πρέπει να στηρίζεται στο ένα και μοναδικό δεδομένο: ότι

δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκροτηθεί ισχυρό κυ-

βερνητικό σχήμα μετά τις εκλογές.

Ως γνωστόν, οι χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Μέρ-

κελ, μαζί με τους χριστιανοκοινωνιστές (CSU), κέρδισαν

μεν με άνεση τις βουλευτικές εκλογές της 22ης Σεπτεμ-

βρίου αλλά απέτυχαν να συγκεντρώσουν ένα ποσοστό

που θα τους επέτρεπε να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυ-

βέρνηση. Από την άλλη, οι βασικοί και παραδοσιακοί

εταίροι τους, οι φιλελεύθεροι, έμειναν εκτός βουλής και

έτσι δεν προέκυψε μια άμεση συνέχεια του προηγούμενου

κυβερνητικού σχήματος. Πάντως, δεν φαίνεται να αποτε-

λεί το γεγονός αυτό κάποιο σοβαρό πολιτικό πρόβλημα.

Άλλωστε, κάτι τέτοιο προβλεπόταν αρκετό καιρό πριν τις

εκλογές.

Έτσι, μετά και το πρώτο γύρο των διαβουλεύσεων

(που ορίζει το τυπικό της διαδικασίας και που αφορά όλα

τα κόμματα), ξεκίνησαν επισήμως, το απόγευμα της πε-

ρασμένης Δευτέρας, οι τελικές διαπραγματεύσεις μεταξύ

Χριστιανοδημοκρατών (CDU), Χριστιανοκοινωνιστών

(CSU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD), για να συγκροτη-

θεί «μεγάλος συνασπισμός». Αυτό θα συμβεί για τρίτη

φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας. Τα ζητή-

ματα στα οποία επικεντρώνεται η όλη διαπραγμάτευση

αφορούν «εσωτερικά» θέματα και ειδικότερα τα οικονο-

μικά, όπως ο προϋπολογισμός, η φορολογία και οι σχέ-

σεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης με τα κρατίδια, η

καθιέρωση ελάχιστου μισθού κλπ. Επικεφαλής των δια-

πραγματεύσεων για τους Χριστιανοδημοκράτες, ο πρώην

(και νυν υπηρεσιακός) υπουργός Οικονομικών Βόλφγ-

κανγκ Σόιμπλε και ο κυβερνήτης του Αμβούργου, Όλαφ

Σολτς, ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας του SPD. Ο

Όλαφ Σολτς προαλείφεται από το SPD, ως αντικαταστά-

της του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για υπουργός Οικονομι-

κών. Αλλά, από ότι φαίνεται, οι σοσιαλδημοκράτες

παζαρεύουν αυτή τη θέση, με αντάλλαγμα περισσότερα

υπουργεία, κάτι που, όπως δείχνουν τα πράγματα (και το

«Spiegel»), θα οδηγήσει και σε μεγαλύτερο κυβερνητικό

σχήμα.

Περιττό να πούμε, πως είναι σχεδόν βέβαιο, ότι και σε

αυτόν τον «μεγάλο συνασπισμό» θα δεσπόζουν όχι μόνο

η Μέρκελ και οι συντηρητικές ιδέες της αλλά – και κυ-

ρίως- οι πολιτικές που ευνοούν τη γερμανική κεφαλαι-

οκρατία και οι οποίες εφαρμόστηκαν με μεγάλη επιτυχία

το προηγούμενο διάστημα από τη Μέρκελ. Ούτως ή

άλλως, οι Σοσιαλδημοκράτες σε πολύ λίγα πράγματα δια-

φωνούν με τη Χριστιανοδημοκρατία και αυτά είναι σε

δευτερεύοντα και καθόλου ουσιώδη ζητήματα.

Συνοπτικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως εκείνο που

επιδιώκεται ως βασικός στόχος από την Άγκελα Μέρκελ,

με την έναρξη της τρίτης θητείας της ως καγκελάριος, είναι

η κυριαρχία της πολιτικής της Γερμανίας στην «ευρω-

ζώνη» και γενικότερα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Γερμανίδα καγκελάριος λέγεται ότι ετοιμάζεται επί-

σης να κινήσει τέτοιες διαδικασίες, ώστε η Ευρωπαϊκή

Επιτροπή, όχι μόνο να εγκρίνει ή να απορρίπτει, αλλά και

να εκτελεί και να εφαρμόζει τους κρατικούς προϋπολο-

γισμούς των κρατών – μελών τόσο της Ευρωζώνης και της

Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτά, φυσικά, πρέπει να προ-

στεθεί και ο απόλυτος έλεγχος πάνω στο δημόσιο δανει-

σμό των κρατών, των εθνικών σχεδίων διασφάλισης της

ανταγωνιστικότητας αλλά και της εφαρμογής των

(αντι)κοινωνικών μεταρρυθμίσεων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα περιστρέφεται και δημοσίευμα

του (πάντα έγκυρου) «Spiegel», την περασμένη εβδομάδα,

το οποίο, ωστόσο, είναι αρκετά ασαφές και ελλειμματικό

σε απαντήσεις που απαιτούνται σχετικά με ζητήματα που

σχετίζονται με τις πιθανές αντιδράσεις των άλλων ευρω-

παίων ιμπεριαλιστών. Για παράδειγμα, και σε όλα όσα πι-

θανολογούνται για την νέα θητεία της Μέρκελ, θα πρέπει

να υπάρξει αναθεώρηση των πολλών Συνθηκών και ιδι-

αίτερα του Δημοσιονομικού Συμφώνου, με την ταυτό-

χρονη συνταγματική μεταρρύθμιση και στη Γερμανία.

Επίσης, θα πρέπει το Βερολίνο να αποδεχθεί και ένα κά-

ποιο είδος «πολιτικής ενοποίησης» ενώ παραμένει παντε-

λώς άγνωστος ο χρονικός ορίζοντας που θα τα θέσει όλα

αυτά η καγκελάριος. Το δημοσίευμα στο «Spiegel» αφή-

νει να υπονοηθεί ότι η Μέρκελ προφανώς τα θέτει όλα

αυτά και για ένα πολύ απλό και πρακτικό λόγο. Επιθυμεί

η προεκλογική εκστρατεία ενόψει των Ευρωεκλογών της

ερχόμενης άνοιξης να επικεντρωθεί στην παραπάνω πρό-

ταση και να απομακρυνθεί από όλα τα άλλα φλέγοντα

ζητήματα. Σε τελική ανάλυση, αυτό που προτείνει η Μέρ-

κελ είναι ένα διαρκές Μνημόνιο για την Ευρωζώνη και

την Ε.Ε., με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη γραφει-

οκρατία των Βρυξελλών σε ρόλο διευρυμένης και μόνιμης

τρόικας και φυσικά κάτω από το ασφυκτικό έλεγχο της

Γερμανίας. Ωστόσο, μια τέτοια πρόταση, που θα έρθει να

επιβεβαιώσει και να ενισχύσει τον ασφυκτικό έλεγχο της

Γερμανίας σε όλη την Ευρώπη, δεν είναι καθόλου σίγουρο

ότι θα μπορέσει να γίνει αποδεκτή από τους μεγάλους αν-

ταγωνιστές εταίρους της, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ήδη

τεράστια προβλήματα και βρίσκονται κάτω υπό ασφυ-

κτική πίεση. Τόσο η Ιταλία όσο και η Γαλλία κινούνται

πλέον στα όρια των αντοχών τους, σε ό,τι αφορά τη μό-

νιμη διακύβευση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους και

όχι μόνο σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό περιβάλλον!

Είναι φανερό πως η λεγόμενη «γηραιά ήπειρος» βρί-

σκεται μπροστά σε μια σειρά από αδιέξοδα, πολιτικά, οι-

κονομικά και κοινωνικά, τα οποία διαρκώς εντείνονται,

ως αποτέλεσμα σκληρών και άγριων ιμπεριαλιστικών αν-

ταγωνισμών. Τόσο η Ε.Ε, ως σύνολο, όσο και ειδικότερα

η ευρωζώνη, και με τα υλικά που φτιάχτηκε από τους ευ-

ρωπαίους ιμπεριαλιστές (εύθραυστες ισορροπίες, εκβια-

στικοί συμβιβασμοί, ανταγωνισμοί κλπ), έχει δεχτεί ένα

ισχυρότατο πλήγμα τα τελευταία χρόνια το οποίο –αν μη

τι άλλο– δείχνει πλέον ότι η εποχή των καμουφλάζ και

των φτιασιδωμάτων της έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η οραματική, όσο υπο-

κριτική, «κοινή πορεία» της Ευρώπης δεν φαίνεται ότι

θα μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη, γιατί απλά πεί-

θει ολοένα και λιγότερους. Με αυτή την έννοια, η σταθε-

ρότητα που αποπνέει σήμερα το πολιτικό σκηνικό της

Γερμανίας, είναι στη πραγματικότητα αρκετά πλασμα-

τική. Βρίσκεται ουσιαστικά υπό την αίρεση όλων αυτών

των αστάθμητων εξελίξεων που συνεπάγεται η συνεχιζό-

μενη όξυνση των πολιτικών και κοινωνικών αντιθέσεων,

στο σύνολο σχεδόν του ευρωπαϊκού χώρου και όχι μόνο

του Νότου.

Χ.Β

Ουσιαστικά και τυπικά κυρίαρχοςστο πολιτικό παιχνίδι η Μέρκελ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 19Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Επίσκεψη Λαβρόφ

Νέες ρωσικές σφήνες στο αδιέξοδο μιας αστικής τάξης που «ανήκει στη Δύση»

Και εμείς και άλλοι έχουμε μιλήσει

για το γνωστό ενεργειακό γεωπο-

λιτικό σκάκι που παίζεται στην

ευρύτερη περιοχή μας. Οι τοπικοί παίχτες

(που ανάμεσά τους η χώρα μας κρίσιμη,

κυρίως λόγω θέσης) αποδεικνύονται όλο

και πιο αδύναμοι και ασήμαντοι στις εξε-

λίξεις, όσο οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυ-

νάμεις παρεμβαίνουν άμεσα και ωμά.

Μιλάμε για παρεμβάσεις σαν αυτές

των Γερμανών μέσω Ε.Ε. στην Κύπρο, της

τρόικα στην Ελλάδα και πολύ περισσό-

τερο βέβαια για τις πολεμικές επεμβάσεις.

Σαν αυτές που ξεκίνησαν από τα Βαλκά-

νια, εκδηλώθηκαν με προοπτική πολέμου

για παγκόσμια κυριαρχία από τους

Μπους στη Μέση Ανατολή και συνεχίζον-

ται στις μέρες μας με την καταστροφή της

Λιβύης και την απειλή γενικευμένου πολέ-

μου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο με επί-

κεντρο τη Συρία. Στην τελευταία

περίπτωση, παρότι για την ώρα η σύγ-

κρουση αποφεύχθηκε, η κατ’ αντιπαρά-

θεση διάταξη των στόλων ΗΠΑ-Ρωσίας

απέδειξε και στους πιο αφελείς το ποιοι

αποφασίζουν και με ποιους όρους τα κρί-

σιμα επίδικα που αφορούν το λεγόμενο γε-

ωπολιτικό σκάκι της περιοχής.

Τα λέμε αυτά, γιατί κάποιοι, κατά και-

ρούς, προβάλλονται ή αυτοπροβάλλονται

σαν τους έξυπνους που έχουν τις λύσεις

για τη χώρα και το λαό της. Και σ’ όλους

εμάς τους αδαείς, μένει να τους εκλέξουμε

ως φωτισμένους ηγέτες και σωτήρες μας...

Δυστυχώς, ανάμεσά τους και διάφοροι

της αριστεράς μας σαν τον Χριστόφια, τον

Τσίπρα, τους σχεδιαστές του σχεδίου Β,

τον Φωτόπουλο και άλλους… Σίγουρα, πε-

ριπτώσεις σαν τον Λυγερό, τον Μαρκεζίνη

και άλλους, είναι άλλης κατηγορίας,

σαφώς πιο επικίνδυνοι, γιατί αποτελούν

σεβαστές αστικές φωνές.

Τι σηματοδοτεί

στη συγκυρία

η επίσκεψη ΛαβρόφΑς αφήσουμε όμως όλους αυτούς κι ας

δούμε τι σηματοδοτεί, σ’ αυτή τη φάση, η

επίσκεψη Λαβρόφ στη χώρας μας. Άλλω-

στε, από σωτήρες έχουμε χορτάσει. Σημα-

τοδοτεί, κατά την άποψή μας, την

ενισχυμένη πολιτική δυνατότητα της Ρω-

σίας να ξαναθέσει τα ζητήματα που την

αφορούν στην περιοχή, μετά τη «νίκη»

των Πούτιν – Λαβρόφ στο συριακό. «Οι

ΗΠΑ θα έχουν μεγαλύτερο κόστος, αν δεν

κάνουν τον πόλεμο, παρά αν τον κάνουν»

έλεγαν τα αμερικάνικα γεράκια τις μέρες

που προετοιμαζόταν η επέμβαση που δεν

έγινε. Ο μη πόλεμος έχει οδηγήσει ήδη την

Τουρκία ν’ αγοράζει στρατηγικά όπλα

(του μεγέθους της) από την Κίνα… Στην

Ελλάδα, το πολιτικό προσωπικό βρίσκε-

ται σε πλήρη αδιέξοδο και ως εκ τούτου δε

διανοείται να λοξοδρομήσει από τους δρό-

μους που υποδεικνύει η Δύση. Όμως και

εδώ υπάρχουν ζητήματα.

Ζήτημα πρώτο.

Το καθεστώς της εξάρτησης χρειάζεται

την ύπαρξη μιας ηγέτιδας τάξης και αυτή

δε μπορεί παρά να είναι πρώτα- πρώτα η

μεγαλοαστική τάξη που πρέπει να της δο-

θούν και οικονομικοί διέξοδοι για την

ύπαρξη και αναπαραγωγή της. Μιλάμε για

τρεις πυλώνες, για την όποια δυνατότητα

της ελληνικής ανάπτυξης. Τον πρωτογενή

τομέα (γεωργία- κτηνοτροφία) που κατά

βάση προβάλλεται για κατανάλωση και

αφορά φύκια και μεταξωτές κορδέλες για

αδαείς, τον τομέα της ενέργειας και τον

τουρισμό.

Κατά την επίσκεψη Λαβρόφ, που συμ-

περιλάμβανε σειρά συναντήσεων και

έπιασε σειρά ζητημάτων με όλο το πολι-

τικό προσωπικό και τις αντιπροσωπείες

που συναντήθηκε, τονίστηκαν οι τερά-

στιες δυνατότητες σε όλους τους πιο πάνω

τομείς. Αν αφήσουμε τις βλέψεις για αγρο-

τικές εξαγωγές στη Ρωσία, που είναι υπαρ-

κτές ως δυνατότητα αλλά όχι τόσο

σημαντικές, είναι ήδη δοσμένο πως, στο

πεδίο του τουρισμού – real estate, υπάρχει

ήδη πεδίο δόξης λαμπρόν… Εδώ, άλλωστε,

δεν υπάρχει πάγος από τις ΗΠΑ, όπως

σαφώς υπήρξε με τους αγωγούς και την

πώληση της ΔΕΠΑ στην προηγούμενη

φάση. Σε συνδυασμό με την ορθοδοξία, το

Άγιο Όρος (βέβαια ο άγιος... Εφραίμ πα-

ραμένει στη φυλακή), τον ΠΑΟΚ του Σα-

βίδη και μια σειρά άλλες μικρές έστω

ρωσικές επενδύσεις, ο μαζικός ερχομός

ρώσων τουριστών (που, όπως ομολόγησε

ο Σαμαράς, ήταν νερό σε ξερό χωράφι),

έχουν τη σημασία τους.

Η δημιουργία φιλο-ρωσικού κλίματος

στα αδημονούντα σωτηρίας μεσοστρώ-

ματα, με όρους ούλτρα καπιταλιστικούς

και ιμπεριαλιστικούς σ’ ό,τι αφορά τη

Ρωσία, πλέον με συχνά μάλιστα αντιδρα-

στικές απολήξεις, είναι ήδη μια πραγματι-

κότητα στην Ελλάδα και αυτό ήρθε να

ενισχύσει η διοργάνωση κοινών εκδηλώ-

σεων για την επέτειο των 185 χρόνων από

τον πρώτο κυβερνήτη του ελληνικού κρά-

τους, του (εκ Ρωσίας προερχόμενου) Ι. Κα-

ποδίστρια.

Οι συναντήσεις με το σύνολο της πολι-

τικής- πολιτειακής ηγεσίας (Σαμαρά, Βενι-

ζέλο, Αβραμόπουλο, Τσίπρα και

Παπούλια) δείχνουν το αυξημένο ενδια-

φέρον των ρώσων να αποκτήσουν όπως –

όπως ποδάρι στην κρίσιμη γεωπολιτικά

Ελλάδα. Και σίγουρα εκεί που οι οικονο-

μικές σχέσεις δημιουργούν και κρίσιμες

πολιτικές δεσμεύσεις, πέρα από την κα-

θαυτή σημασία τους, δεν είναι στην εξα-

γωγή τομάτας ούτε στους ρώσους

τουρίστες. Το κρίσιμο ζήτημα, όπου όμως

οι ΗΠΑ έχουν τοποθετηθεί με σαφήνεια

και κατάφεραν να επιβάλλουν μέχρι τώρα

τις απαιτήσεις τους, είναι το ενεργειακό.

Για την ώρα, φανερά και αποφασι-

στικά, οι ρώσοι (μετά τις ψυχρές έως εχ-

θρικές δηλώσεις Πούτιν ως απάντηση στο

ναυάγιο της ΔΕΠΑ την άνοιξη) διεκδι-

κούν την Τραινοσε, κουνώντας πάλι το

χρήμα αλλά βέβαια σε πακέτο με το επίσης

προς ξεπούλημα λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Βασικό πρόσωπο της συνοδείας Λαβρόφ

ήταν ο διευθύνων σύμβουλος του πανί-

σχυρου οργανισμού των ρωσικών σιδηρο-

δρόμων (RZD) Βλαντιμίρ Γιακούνιν.

Σαφέστατα στρατηγικό το «ντηλ», εφόσον

ευοδωθεί, και άξιο για επίκεντρο της επί-

σκεψης του star της ρώσικης διπλωμα-

τίας… Είδομεν.

Όμως, όπως γράφηκε, παρότι ο Λαβρόφ

ήταν φειδωλός στις δηλώσεις του στις διά-

φορες συναντήσεις των αντιπροσωπειών,

τέθηκε ξανά και το ζήτημα της ΔΕΠΑ, με

απαίτηση βέβαια αλλαγής και πλήρους

αποσαφήνισης των όρων που θέτει η Ε.Ε.

Γράφηκε, επίσης, ότι συζητήσεις έγιναν και

για τον South Steam, τον αγωγό που ενδια-

φέρει τη Ρωσία πολύ περισσότερο απ’ ότι ο

Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Να σημει-

ώσουμε εδώ πως με τους Αζέρους υπάρχουν

μια σειρά ζητήματα, τόσο με τον ΤΑΡ που

περνά και άρα εξαρτάται από την Τουρκία

και με περιορισμένη άλλωστε χωρητικό-

τητα και τροφοδότηση, όσο και με την πώ-

ληση της ΔΕΣΦΑ.

Γνωστά, επίσης, τα δημοσιονομικά

προβλήματα που έχει ν’ αντιμετωπίσει η

κυβέρνηση, γνωστό πλέον και πως ο κουρ-

νιαχτός για τεράστια αποθέματα αερίου

στον ελλαδικό χώρο ήταν μάλλον του

αέρος. Δεδομένη μ’ όλα αυτά και η αγωνία

των καρχαριών του ελληνικού κεφαλαίου

να στήσει δουλειές με αγωγούς, τάνκερ με-

ταφοράς κ.λπ. που δεν προκύπτουν, παρά

τις εκδουλεύσεις στους ιμπεριαλιστές που

ρημάζουν τη χώρα, ενώ είναι ο δικός τους

χώρος δράσης και ύπαρξης. Εξαιρούνται

βέβαια οι εθνικοί ευεργέτες, οι εφοπλιστές

που είναι ευέλικτοι, ευπροσάρμοστοι, έως

ακραίου τυχοδιωκτισμού υπερ-πατριώτες,

αλλά πάντα όπου γης και πατρίς (τα κα-

ράβια άλλωστε πλέουν παντού), με μια

προτίμηση πραγματικής πατρίδας στο city

του Λονδίνου.

Μ’ όλα αυτά τα δεδομένα, το πολιτικό

προσωπικό, παρότι είναι αναγκασμένο

ιδιαίτερα σε φάσεις όξυνσης του ανταγω-

νισμού στην περιοχή να ορκίζεται στην

όποια σιγουριά της Δύσης, ωστόσο δε

ξεχνά ποτέ το Μόσχοβο, τώρα μάλιστα

που αυτός απαλλάχθηκε από κάθετι κομ-

μουνιστικό.

Υπάρχει άλλωστε και το δεύτερο ζή-

τημα που αφορά και ολάκερο το σκάκι της

περιοχής και τις εξελίξεις στη χώρα μας, μα

και δύναται να εξηγήσει, γιατί ο Λαβρόφ

είδε πολλούς και από τη σημερινή και από

την πιθανή αυριανή (Τσίπρας – Αβραμό-

πουλος) πολιτική ηγεσία. Το ζήτημα αυτό

αφορά τις κόντρες στο στρατόπεδο της

Δύσης, που είναι φυσικό να προβάλλονται

-και σαφώς προβάλλονται- στην ταραγ-

μένη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσο-

γείου. Άλλωστε, έχει γραφτεί στο διεθνή

τύπο, ότι η χώρα μας κινδυνεύει το 2014 να

βρεθεί ξανά στο επίκεντρο του ανταγωνι-

σμού ΗΠΑ – Γερμανίας, με βάση το χειρι-

σμό της κρίσης χρέους. Υπάρχει, άλλωστε,

η συνολικότερη σχέση Ρωσίας – Γερμανίας,

Ρωσίας – Ε.Ε. καθώς και η κρίση της Ε.Ε.

σ’ εξέλιξη. Και όλα αυτά, σε μια φάση που

η αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη, οι ΗΠΑ,

αδυνατεί στο εσωτερικό τους να βρουν

αποφασιστικά γραμμή πλεύσης έστω ηγε-

μονίας για τα παγκόσμια πράγματα, πα-

ρότι η ηγεμονία δε φτάνει, για να δώσουν

ιμπεριαλιστικές απαντήσεις με δεδομένη

την παγκόσμια βαθειά κρίση.

Αν όλα αυτά που τηλεγραφικά αναφέ-

ραμε για τον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό

ανταγωνισμό τα προβάλλουμε στην πε-

ριοχή και στη χώρα μας, τότε ψάξε βρες

σταθερότητες, συμβόλαια και πολύ περισ-

σότερο στρατηγικές κατευθύνσεις και διέ-

ξοδο από το αδιέξοδο της ελληνικής

αστικής τάξης και του πολιτικού της προ-

σωπικού. Να γιατί έχει νόημα, επομένως,

ο Λαβρόφ να ζητά αποσαφήνιση των

όρων από την Ε.Ε. για τη ΔΕΠΑ. Όλα

μπορούν ν’ αλλάξουν, φαίνεται να πι-

στεύει η ρώσικη διπλωματία, που κινείται

όμως χωρίς αυταπάτες και με επίγνωση

των δεδομένων, αξιοποιεί όλα τα ατού της

και τα προβλήματα των αντιπάλων της, σ’

όλη την έκταση της σκακιέρας.

Αν η αστική τάξη της χώρας πνίγεται

στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς ως

προς την προοπτική της, την ίδια ώρα ση-

μαντικά τμήματά της πλουτίζουν και πον-

τάρουν τυχοδιωκτικά σε μεγάλες μπίζνες,

ξεπουλώντας τη χώρα και απλώνοντας

στο λαό τη φτώχεια, τη δυστυχία και το

φασισμό. Υποτάσσονται στην αντιδρα-

στική συμμαχία με το Ισραήλ, δίνουν βά-

σεις και ό,τι ζητήσουν οι ΗΠΑ και

εξοντώνουν τον κόσμο της δουλειάς, με

βάση τις κατευθύνσεις και απαιτήσεις της

τρόικα.

Ο Λαβρόφ έφυγε και από πίσω έρχεται

ο Έτιγκερ, ο επίτροπος ενέργειας της Ε.Ε.

Το ενεργειακό σκάκι έχει πολλά λεφτά και

μεγάλη γεωπολιτική σημασία και κρισιμό-

τητα. Όμως, ο λαός μας θα παγώσει και

φέτος μαζί με όλους τους γύρω λαούς. Την

ίδια ώρα, θα ξεπουλιέται ο λιγνίτης και η

ΔΕΗ και, πάνω στον ΤΑΡ ή όποιο άλλο

αγωγό ή ενεργειακό «ντηλ» θα στήνεται,

το GRECOVERY των ντόπιων πλάι στα

ξένα αρπακτικά. Το χειρότερο είναι πως

το λεγόμενο ενεργειακό και γεωπολιτικό

σκάκι στην περιοχή αλέθει ήδη όχι μόνο

τα δικαιώματα των λαών μα και την ίδια

τη ζωή τους, όταν η φάση του πολέμου

είναι αυτή που τελικά κρίνει τις παρτίδες.

Να γιατί είναι ανειρήνευτοι και δε

συναντιούνται σε κανένα σημείο οι λαϊ-

κοί αγώνες και αγωνίες με τις προσπά-

θειες της αστικής τάξης για διέξοδο από

την κρίση της. Να γιατί οι ταξικοί αγώ-

νες στη χώρα μας πρέπει να δέσουν σε

αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση με τους

αγώνες των λαών της περιοχής. Γιατί

μόνο ο λαός μας και οι λαοί με τον

αγώνα τους μπορούν να μας προστατέ-

ψουν από κάθε λογής σωτήρες και προ-

στάτες.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ20 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Μεγάλο πάρτι, φαίνεται, γίνεται στο χρηματιστήριο.Σύμφωνα με την Deutsche Bank, «αναφορικά με το ελληνικό χρηματιστήριο, η ελληνική

αγορά έχει τις καλύτερες επιδόσεις στις αναδυόμενες αγορές από τις αρχές του έτους, αλλά ακόμηδεν είναι υπερτιμημένη. Το ΧΑ έχει αποδώσει 57,9% φέτος σε όρους δολαρίου έναντι -0,4% των υπο-λοίπων αναδυόμενων αγορών, ωστόσο απ' το Δεκέμβριο του 2000 μετρά απώλειες 59% έναντι +320%για τις αναδυόμενες».

Στην έκθεση της -που κατά βάση αναφέρεται στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους καιτις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας- η γερμανική τράπεζα μας τοποθετεί στις αναδυό-μενες αγορές! Όχι μόνο αναδυόμενη αλλά και μη υπερτιμημένη επιπλέον, πράγμα που σημαί-νει πως υπάρχει χώρος για μεγαλύτερο πάρτι αποδόσεων. Παρόλα αυτά, η πτώση από τημεγάλη ληστεία του 2000 εξακολουθεί να είναι μεγάλη…

Ποιος όμως αποφάσισε να τοποθετήσει την Ελλάδα στις αναδυόμενες αγορές και σέρνει τοχορό; Και μάλιστα σε μια περίοδο που, για το λαό της, η… κατάδυση αρχίσει να λαμβάνειχαρακτηριστικά, όπως γράφουν, ανθρωπιστικής κρίσης που μόνο σε περίοδο πολέμου εκδη-λώνονται και περιγράφονται;

Τρία είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ανόδου: Η σταθεροποίηση ενός πλαισίου κατεδά-φισης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και άλλων «αγκυλώσεων» και φυσικά οιαποκρατικοποιήσεις, η παγιοποίηση της διάρθρωσης του ελληνικού χρέους (έχουμε επανει-λημμένα ασχοληθεί) και τρίτο, το γεωπολιτικό σκάκι που διεξάγεται γύρω από τα ζητήματατων ενεργειακών αποθεμάτων και με ατζέντα ευρύτερη των ενεργειακών.

Φορείς αυτής της ανόδου είναι, στο εσωτερικό, κλάδοι και επιχειρήσεις –όσοι έχουν απο-μείνει- που παρουσιάζουν κερδοφορία εν ενεργεία ή επειδή επίκειται η πώληση τους. Η Εθνι-κή Τράπεζα, η ΔΕΗ, η Τιτάν, τα ΕΛΠΕ , η Jumbo και η Folli Follie και φυσικά ο ΟΤΕ και ο ΟΠΑΠ,οδηγοί στην κούρσα. Αυτές τουλάχιστον είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις που συμπεριλαμβά-νονται στον παγκόσμιο δείκτη αναδυόμενων αγορών MSCI, με την «φιλοδοξία» να εντα-χτούν σ’ αυτήν η Alpha Bank, η Βιοχάλκο και η Motor Oil, με μικρότερες φυσικά πιθανότητες.

Όσο για τη ΔΕΗ, τα πράγματα εμφανίζονται λίγο περιπεπλεγμένα, καθώς μόλις το 2007 ημετοχή της ήταν στα 36 ευρώ ενώ το 2013 μετά βίας κρατιέται στα 10 ευρώ (!), με τους διε-θνείς επενδυτές να εκφράζουν «συγκράτηση», καθώς απαιτούν και άλλες αναδιαρθρώσειςστα δίκτυα διανομής κλπ.

Ιδιαιτερότητα έχει ο κλάδος των τραπεζών. Πρόκειται για τα περίφημα warrants, δηλαδήτις ανταλλαγές μετοχών από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που υπόσχονται μελλο-ντικές αποδόσεις.

Αλλά και άλλες 41 ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντοςπλειάδας τριών κατηγοριών funds, δηλαδή επενδυτικών σχημάτων.

Aυτά τα funds χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τα λεγόμενα παθητικά, όσα δηλαδή συναρ-τούν την επενδυτική τους δράση από τις επιδόσεις κερδοφορίας των εταιρειών, τα λεγόμεναενεργητικά που δεν συναρτούν τη δράση τους από τους δείκτες του χρηματιστηρίου και τηςσυγκεκριμένης εταιρικής κερδοφορίας αλλά από τις γενικότερες εκτιμήσεις για την πορείατης ελληνικής οικονομίας, του χρέους κλπ. Υπάρχει, τέλος, και η κατηγορία των πολύ επιθε-τικών κεφαλαίων hedge funds και μεγαλοεπενδυτών, που δραστηριοποιούνται στα warrantsτων ελληνικών τραπεζών αλλά και στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Ένα τέτοιο επενδυτικόκεφάλαιο έχει «χτίσει» θέσεις στην Τράπεζα Πειραιώς. Ο κατάλογος των funds προκαλείεπενδυτικό… δέος: Baupost, Eaglevale, Dromeus Capital, Falcon Edge, York Capital, Och-Ziff,Wellington Capital, Farallon Capital, QVT Financial, Fidelity, θεσμικοί όπως η Paramount Ser-vices και πιο παραδοσιακά ονόματα, όπως τα Fortress, Sal. Oppenheimer, Rockefeller & Co.,Capital Group, Third Point και Soros Fund Management.

Πρόσφατα, μεγάλος υπερατλαντικός επενδυτής έγινε ο τρίτος κατά σειρά μέτοχος τηςεμβληματικής και καθόλου… κρατικοδίαιτης ΜΕΤΚΑ, των συμφερόντων Μυτιληναίου.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των τοποθετήσεων (πάνω από 1 δις, σύμφωνα με τον οργα-νισμό του χρηματιστηρίου) «κούρνιασε» στον τραπεζιτικό τομέα.

Υπάρχει ένα νέο στοιχείο αυτής της μεγάλης ροής ζεστού και «έξυπνου» χρήματος: Γιαπρώτη φορά, μετά την επταετία όπου ο γνωστός χουντικός Πάππας έφερε την COCA COLAστην Ελλάδα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Κεφάλαιο», εκδηλώνεται επενδυτικόενδιαφέρον από αμερικάνικες επιχειρήσεις για επενδύσεις που ήδη κάνουν τις πρώτες επαφέςτους με έλληνες επιχειρηματίες. Η σαραντάχρονη επενδυτική «αποχή» των αμερικάνων απότην Ελλάδα, παρά τα παχιά λόγια και τις υποσχέσεις προς τις ελληνικές κυβερνήσεις (ειδικάτων ελληνοαμερικάνικων), βαίνει μήπως προς το τέλος της; Σίγουρα, το γεωπολιτικό παι-χνίδι που διεξάγεται υπερβαίνει πολλές φορές τις οικονομικές σκοπιμότητες και στοχεύσεις,αν και στο σημείο αυτό οικονομία και πολιτική φαίνεται να συμβαδίζουν.

Πόσο σταθερότητα μπορεί να εμπνεύσει αυτή η –κατά βάση συνεχής, με μικρές περιόδουςπτώσεις- άνοδος του ελληνικού χρηματιστηρίου;

Κατ’ αρχήν, γίνεται επί τη βάσει της κατεδάφισης ό, τι δικαιώματος υπήρξε και υπάρχει.Χωρίς μάλιστα τη συμμετοχή της μεσαίας τάξης, που, αυτή την περίοδο, όχι μόνο δεν μπορείνα δανειστεί για να παίξει στο χρηματιστήριο, όπως το 2000 της μεγάλης ευρωπαϊκής ευφο-ρίας, αλλά επιπλέον βγάζει καταθέσεις για να πληρώσει τα χαράτσια. Το παιχνίδι είναι φανε-ρά για μεγάλους «παίκτες» και άρπαγες. Οι διάφοροι οίκοι γνωρίζουν τα πήλινα πόδια αυτήςτης ανόδου και φροντίζουν να υπενθυμίζουν τη σχέση του ΑΕΠ με τη συνεχιζόμενη ύφεση, ανκαι καλούν για αξιοποίηση των «θετικών» μηνυμάτων στη βάση που αναλύθηκε πιο πάνω.Πρόσφατη είναι εξ άλλου η κατακρήμνιση των αναδυόμενων αγορών της «ισχυρής περιφέ-ρειας». Όπως είδαμε, η ρευστότητα κατευθύνεται κατεξοχήν στον τραπεζιτικό κλάδο και τοδιάστημα μέχρι το καλοκαίρι είναι αρκετά «μακρύ» από πολλές απόψεις.

Κανείς βέβαια –αν δεν μεσολαβήσουν τέτοιες ή «άλλες» ανατροπές- δεν θα διακινδύνευεαυτή την κερδοφορία, τις αποδόσεις και την απρόσκοπτη αρπαγή των θυσιών του ελληνικούλαού και του πλούτου του. Αν και σε αυτό το σημείο ο ανταγωνισμός αποφαίνεται πολύ βασα-νιστικά για το ποιος θα πάρει τι. Τα κέρδη είναι όμως υπαρκτά. Έτσι αποκαλύπτεται και τοπραγματικό υπόβαθρο των εκβιασμών που σήμερα ασκούνται. Ποιος θα έχανε από μια ελλη-νική «κατάρρευση»; Προστίθενται πολλοί στον κατάλογο…

«Γιατί χαίρεται ο κόσμος (του χρηματιστηρίου, ποιος άλλος;) και χαμογελά»;

χρεώσειςΕνιαίο

Νέα φορ

Ενώ Σαμαράς και Βενιζέ-

λος υποκρίνονται εκ

νέου για «κόκκινες

γραμμές», τάχα «αποκλείουν»

νέα μνημόνια ή οριζόντια μέτρα

και στήνουν σκηνικό «ρήξης» με

την τρόικα, την ίδια στιγμή φέρ-

νουν για ψήφιση νέο φορολογι-

κό νόμο με τον Ενιαίο Φόρο

Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Α.), που θα

ισχύσει από 1/1/2014 και ο

οποίος έρχεται να αντικαταστή-

σει το κακόφημο χαράτσι της

ΔΕΗ (Έκτακτο Ειδικό Τέλος

Ακινήτων-ΕΕΤΑ) και τον Φόρο

Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ)

που καταργείται.

Πρόκειται για μια νέα φορο-

επιδρομή στη λαϊκή οικογένεια

και για νέα αφαίμαξη του λαϊ-

κού εισοδήματος, αφού με το

νέο φόρο η κυβέρνηση επιδιώκει

να εισπράξει, για το 2014 και

μετά, πάνω από 2,9 δισ. ευρώ

νέους φόρους. Την ίδια στιγμή

που η μέχρι τώρα φορομπηχτική

πολιτική της, τα χαράτσια, τα

τέλη επιτηδεύματος, τα τέλη

αλληλεγγύης, οι καταργήσεις

φοροαπαλλαγών, οι πρόσθετοι

φόροι, τα αναδρομικά ΦΑΠ για

2011, 2012 και 2013 κλπ έχουν

«γονατίσει» το λαό και τους

εργαζόμενους.

Ο νέος φόρος θα έχει μόνιμο

χαρακτήρα. Το χαράτσι λοιπόν

της ΔΕΗ, το «έκτακτο» και

«προσωρινό» όπως μας το

παρουσίαζαν, όχι μόνο δεν

καταργείται αλλά γίνεται μόνι-

μο και διαρκές. Αυτό που

καταργείται είναι το αφορολό-

γητο όριο που υπήρχε μέχρι

σήμερα για ακίνητη περιουσία

κάτω των 200.000 ευρώ και στο

εξής όλα τα ακίνητα θα φορολο-

γούνται από το πρώτο τετραγω-

νικό και από το πρώτο ευρώ.

Δηλαδή η φορολόγηση της λαϊ-

κής στέγης και της λαϊκής περι-

ουσίας διευρύνεται και επεκτεί-

νεται και σε ακίνητα που μέχρι

σήμερα ήταν αφορολόγητα. Ο

νέος φόρος επιβάλλεται ακόμα

και στα μη ηλεκτροδοτούμενα

ακίνητα και έτσι πλέον δεν γλυ-

τώνουν ούτε αυτοί που έκοψαν

τη σύνδεση με τη ΔΕΗ, για να

μην πληρώνουν το χαράτσι. Και

ενώ από τη μια καταργείται ο

ΦΑΠ, που αφορούσε κυρίως τη

μεγάλη ακίνητη περιουσία, από

την άλλη παραμένει ως έχει το

Τέλος Ακίνητης Περιουσίας

(ΤΑΠ), που επιβαρύνει κάθε

λαϊκή οικογένεια και πληρώ-

νουμε μέσω των λογαριασμών

της ΔΕΗ.

Με τον Ενιαίο Φόρο Ακινή-

των, για πρώτη φορά στην ιστο-

ρία, μπαίνει φόρος και στα

αγροτεμάχια, ανεξάρτητα από

την έκτασή τους, ανεξάρτητα

από το αν και τι καλλιεργού-

νται, ανεξάρτητα από το αν και

πόσο εισόδημα αποφέρουν. ΝΔ

και ΠΑΣΟΚ φορτώνουν άλλο

ένα χαράτσι στη φτωχομεσαία

αγροτιά, που θα μειώσει ακόμα

περισσότερο το αγροτικό εισό-

δημα και θα οδηγήσει στη φτώ-

χεια και στην εξαθλίωση ακόμα

περισσότερες αγροτικές οικογέ-

νειες. Την ίδια στιγμή που από

το 2014 αυξάνεται η φορολόγη-

ση των αγροτών (θα φορολο-

γούνται με 13% και χωρίς αφο-

ρολόγητο) ενώ υποχρεώνονται

και σε τήρηση λογιστικών

βιβλίων. Με τη νέα φοροεπιδρο-

μή θα έχουμε παραπέρα ξεκλή-

ρισμα και φτωχοποίηση της

φτωχομεσαίας αγροτιάς, εγκα-

τάλειψη της αγροτικής παραγω-

γής, εκποίηση της αγροτικής γης

και συγκέντρωσή της στα χέρια

λίγων μεγαλοαγροτών και νεο-

τσιφλικάδων.

Με τον νέο φόρο, κάθε άλλο

παρά «δίκαιη κατανομή των

φορολογικών βαρών» θα έχου-

με, όπως ισχυρίζεται ο Στουρνά-

ρας. Από τη μια, διευρύνεται η

φορολογική βάση, «κατεβαίνει»

στη μικρή περιουσία και φορ-

τώνονται νέα φορολογικά βάρη

στις πλάτες των λαϊκών οικογε-

νειών και από την άλλη έχουμε

ευνοϊκές ρυθμίσεις και φοροα-

παλλαγές για τη μεγάλη περιου-

σία. Με πρώτη-πρώτη την επιλε-

κτική κατάργηση του ΦΑΠ,

κατάργηση που ευνοεί κυρίως

τους μεγαλοιδιοκτήτες. Επίσης,

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 21Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Την υποχώρηση της ύφεσης στην Ισπανία καταγράφουντα στοιχεία που δίνει επίσημα η χώρα. Η κεντρική τρά-πεζα της Ισπανίας ανακοίνωσε ότι η οικονομία της

χώρας κατέγραψε ανάπτυξη 0,1% το τρίτο τρίμηνο, έπειτα απόεννέα συναπτά τρίμηνα συρρίκνωσης, καθώς είχε πληγεί σφο-δρά από την έκρηξη της φούσκας των ακινήτων. Πραγματικάπερίεργη υποχώρηση, αφού σύμφωνα με την κυβέρνηση τηςΙσπανίας, παρά την ανάκαμψη της οικονομίας, το τρίτο τρίμη-νο στο σύνολο του έτους, το ισπανικό ακαθάριστο εθνικό προϊ-όν θα συρρικνωθεί κατά 1,3% φέτος, ενώ το 2014 αναμένεταινα επανέλθει σε ανάπτυξη, 0,7% του ΑΕΠ.

Αυτό δεν εμπόδισε τον γενικό γραμματέα του ΟΟΣΑ, Γκου-ρία, να δηλώσει πως η χώρα αρχίζει να εξέρχεται από την «δια-κεκαυμένη ζώνη». Σύμφωνα με τον Γκουρία, η Ισπανία «άρχι-σε να αναπτύσσεται χάρη στην αύξηση των εξαγωγών αλλά καιδιότι είναι πιο ανταγωνιστική» σε σχέση με την Ευρώπη αλλάκαι «επειδή προχώρησε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»,ιδίως «όσον αφορά το κόστος εργασίας». Δεν έχει άδικο απόκάποια άποψη. Η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα από πολλές από-ψεις. Μπορεί να εκμεταλλευτεί την «εσωτερική υποτίμηση» καιπρος όφελος της δικής «της» αστικής τάξης, σε μεγέθη και κλί-μακες που η αντίστοιχη ελληνική αδυνατεί να καλύψει.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ ήταν βέβαια αισιόδοξος, μετην γενικότερη έννοια, για όλη την παγκόσμια οικονομία: «Βιώ-σαμε μια πολύ δύσκολη περίοδο, πολύ περίπλοκη, από κοινω-νικής κι επίσης από πολιτικής άποψης. Αλλά αρχίζουμε να βλέ-πουμε αποτελέσματα» δήλωσε ο Μεξικανός Γκουρία, μιλώνταςκατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Σαντιάγο, όπουπαρουσίασε μια έκθεση σχετικά με την οικονομία της Χιλής.

Όσο δε για την ανεργία, παράγοντα της οικονομίας που, καιστην περίοδο των «παχιών(!) αγελάδων», «κρατιόνταν» σταψηλότερα επίπεδα της ευρωζώνης δεν αναμένεται να κατέβειαπό το επίπεδο των 23,6% (μόνο η ανεργία στην Ελλάδα είναιμεγαλύτερη).

Σήμερα έχει ξεχαστεί η φιλολογία για τη γενιά του «ni, ni»,δηλαδή τη γενιάς του «ούτε-ούτε» που αρνιόνταν τόσο να δου-λέψει όσο και να σπουδάσει, γιατί υπήρχε το χρήμα του εύκο-λου δανεισμού και το γερό χαρτζιλίκωμα από τους παππούδεςκαι τις γιαγιάδες. Φυσικά, αυτό αφορούσε την μεσαία τάξη -όσο την αφορούσε- καθώς αρκετά σύντομα αντικαταστάθηκεαπό τη γενιά του «no, no», δηλαδή της άρνησης και της εργα-σίας και των σπουδών από τα μέτρα που στην Ισπανία εξακο-λουθούν να μην είναι μνημονιακά (τυπικά η χώρα δεν έχει υπο-γράψει μνημόνιο), ωστόσο δεν υπολείπονται σε αντιλαϊκότητα.Και ήταν αυτή η γενιά που τόσο λοιδορήθηκε στην προηγούμε-νη περίοδο και γέμισε με «αγανακτισμένους» τις πλατείες.

Εν πάσει περιπτώσει, αυτή την περίοδο της έκθεσης στοντραπεζικό δανεισμό, φρόντισε να υπενθυμίσει ο πολύς καιγνωστός και στα… μέρη μας Ντάινσεμπλουμ που, εκπροσωπώ-ντας την Ευρωζώνη, δήλωσε πως η «κατάσταση της ρευστότη-τας των τραπεζών έχει βελτιωθεί», σε επιστολή του προς τοολλανδικό Κοινοβούλιο.

Άλλη μια αισιόδοξη εκτίμηση γενικότερου χαρακτήρα.«Ωστόσο, υπογράμμισε, πως η αδύναμη κατάσταση της οικονο-μίας συνεχίζει να ασκεί πιέσεις στον ισπανικό τραπεζικότομέα». Και προειδοποίησε ότι «η κατάσταση στον τραπεζικότομέα θα πρέπει συνεπώς να παρακολουθείται στενά». Αςσημειωθεί εδώ πως από τα τέσσερα «είδη» χρέους (χρέος τουχρηματοπιστωτικού τομέα, δημόσιο χρέος, μετοχές, ιδιωτικόςστεγαστικός δανεισμός), η ισπανική περίπτωση καλύπτει τοπρώτο και το τέταρτο «είδος». Και φυσικά δεν υπολείπεται καιη περίπτωση του δημόσιου χρέους, αν αυτό δεν υποκρύπτο-νταν πίσω από τους προϋπολογισμούς των περιφερειακώνπεριοχών της που, ως γνωστό, βουλιάζουν στα χρέη τους. Οφετινός κεντρικός κρατικός προϋπολογισμός είναι εξάλλουένας από τους πιο φτωχούς και σκληρά πετσοκομμένους σεκοινωνικές δαπάνες, των τελευταίων χρόνων.

Γι’ άλλη μια φορά, η διάσταση ανάμεσα στους δήθεν «γαλα-ντόμους» υπερατλαντικούς ή διατλαντικούς οικονομικούςπαράγοντες και στους «σκληρούς» ευρωπαίους επίτροπουςπου φροντίζουν να προσγειώσουν τις οικονομικές εκτιμήσειςστην πραγματικότητα των δημοσιονομικών προσαρμογών,εκδηλώνεται και επί ισπανικού εδάφους.

Εξάλλου, οι ευρωπαίοι κατευθύνονται στην αξιολόγηση τωνμεγαλύτερων 128 τραπεζών της ευρωζώνης που θα ολοκληρω-θεί στο τέλος του 2014 (ανάμεσα τους και η περίπτωση της τρά-πεζας που δεν δέχτηκε τη «διάσωση» μέσω του ΕΜΣ, ύστερααπό την επιμονή της ισπανικής κυβέρνησης). Αν φυσικά μέχριτότε όλα πάνε «καλά»...

Ισπανική υποχώρηση

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ

Με τον νέο φόρο, κάθε

άλλο παρά «δίκαιη κατα-

νομή των φορολογικών

βαρών» θα έχουμε, όπως

ισχυρίζεται ο Στουρνά-

ρας. Από τη μια, διευρύ-

νεται η φορολογική βάση,

«κατεβαίνει» στη μικρή

περιουσία και φορτώνο-

νται νέα φορολογικά

βάρη στις πλάτες των

λαϊκών οικογενειών και

από την άλλη έχουμε

ευνοϊκές ρυθμίσεις και

φοροαπαλλαγές για τη

μεγάλη περιουσία. Με

πρώτη-πρώτη την επιλε-

κτική κατάργηση του

ΦΑΠ, κατάργηση που

ευνοεί κυρίως τους μεγα-

λοιδιοκτήτες.

ίος φόρος ακινήτων

ορολογική αφαίμαξη

ο ΕΦΑΚ υπολογίζεται ξεχω-

ριστά ανά ακίνητο, με συνέ-

πεια οι μεγαλοϊδιοκτήτες με

πολλά ακίνητα να μην φορο-

λογούνται προοδευτικά και

να μην επιβαρύνονται από

τη φορολογική κλίμακα. Για

τα Νομικά Πρόσωπα (ΑΕ,

ΕΠΕ κλπ), προβλέπεται

αναβολή της πληρωμής του

φόρου, αν έχουν χαμηλό

τζίρο ή πτώση τζίρου ενώ ο

ΕΦΑΚ θα εκπίπτει πλέον ως

δαπάνη και άρα αυτό που

πραγματικά θα καταβάλ-

λουν οι μεγάλες εταιρείες θα

είναι μειωμένο κατά 26%.

Ελαφρύνσεις, επίσης, έχουμε

και για τις μεγάλες εκτάσεις

γεωργικής γης, όπου, από

500 στρέμματα και πάνω,

προβλέπεται μείωση του

αρχικού φόρου που φτάνει

το 60%! Αυτοί λοιπόν που

ευνοούνται δεν είναι «οι

αδύνατοι», όπως μας λέει ο

Στουρνάρας, αλλά κυρίως οι

πολύ μεγάλες περιουσίες

(πάνω από 400.000 ευρώ),

για τις οποίες μέχρι σήμερα

προβλέπονταν υψηλότεροι

φορολογικοί συντελεστές

και που στο εξής θα πληρώ-

νουν λιγότερο φόρο από

πριν (αν υπολογίσουμε το

άθροισμα ΦΑΠ και χαρα-

τσιών).

Ταξικός και φορομπηχτι-

κός λοιπόν ο νέος φόρος ακι-

νήτων, που όχι μόνο φορτώ-

νει νέα φορολογικά βάρη

στις εργατικές-λαϊκές οικο-

γένειες αλλά τις εξαναγκάζει

και στο να ξεπουλήσουν

κοψοχρονιά ακίνητά τους,

αφού πλέον ο ΕΦΑΚ κάνει

δυσβάσταχτη και «ασύμφο-

ρη» την κατοχή ακίνητης

περιουσίας. Σε συνδυασμό

με τη σχεδιαζόμενη μείωση

του φόρου μεταβίβασης ακι-

νήτων, θα έχουμε παραπέρα

συγκέντρωση γης και ακινή-

των υπέρ του μεγάλου κεφα-

λαίου, των offshore εταιρει-

ών, των εταιρειών real estate

κλπ, μια τεράστια μεταφορά

πλούτου από «τους κάτω»

προς «τους πάνω», από

«τους μέσα» προς «τους

έξω».

Οι αντιδράσεις ακόμα

και κυβερνητικών βουλευ-

τών για τον Ενιαίο Φόρο

Ακινήτων δεν είναι μόνο για

το θεαθήναι. Απηχούν πραγ-

ματικές αντιθέσεις και ανη-

συχίες, αφού είναι και τα

μεσοστρώματα που χτυπιού-

νται ιδιαίτερα από την νέα

φορολογική επέλαση. Οι

επιμέρους αλλαγές και βελ-

τιώσεις που προωθεί η

κυβέρνηση, για να διασκε-

δάσει αυτές τις αντιδράσεις,

δεν πρόκειται να αλλάξουν

την ουσία. Οι απαιτήσεις της

τρόικας είναι ισχυρότερες

από τις πιέσεις και τις αντιρ-

ρήσεις των βουλευτών που

χρησιμοποιούνται κυρίως

για να εγκλωβίσουν και να

αποπροσανατολίσουν τη

λαϊκή δυσαρέσκεια. Γιατί η

ανατροπή της βάρβαρης

πολιτικής, για να μην περά-

σει το νέο φορομπηχτικό

νομοσχέδιο, δεν μπορεί να

επαφίεται στους διάφορους

κυβερνητικούς «αντάρτες»

αλλά χρειάζεται να γίνει

υπόθεση του μαζικού λαϊ-

κού κινήματος.

ΝΕΟΛΑΙΑ22 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

Μεγάλη νίκη απέφερε ο αγώνας

των φοιτητών της Ιατρικής σχο-

λής Αλεξανδρούπολης, αφού η

Γενική Συνέλευση Τμήματος των καθηγη-

τών αναγκάστηκε να «παγώσει» το νόμο

για τα προαπαιτούμενα μαθήματα και για

τα τρία έτη στα οποία είχε εφαρμοστεί.

Η πρωτοβουλία αγώνα φοιτητών, η

οποία συγκροτήθηκε από τις Αγωνιστι-

κές Κινήσεις και άλλες αριστερές δυνά-

μεις της σχολής (ΕΑΑΚ, ΜΑΣ), σε

συνεργασία με ανένταχτους φοιτητές, κι-

νητοποιήθηκε ταχύτατα. Συνελεύσεις της

πρωτοβουλίας διεξάγονταν σε τακτική

βάση και χαρακτηρίζονταν από μαζική

συμμετοχή. Ξεκίνησε άμεσα μια διαδικα-

σία καθημερινής παρέμβασης στη σχολή,

με σκοπό την ενημέρωση των φοιτητών.

Η σχολή γρήγορα γέμισε με πανό και

συνθήματα κατά των προαπαιτούμενων.

Η πρωτοβουλία έκρινε απαραίτητο

να κατέβει στη Γενική Συνέλευση με απο-

φάσεις αγώνα. Το πλαίσιο εστίαζε στις

πολιτικές σκοπιμότητες του νόμου, δη-

λαδή στην εντατικοποίηση και τις δια-

γραφές, σε συνδυασμό με το ν+2, και

απαιτούσε την άμεση ανάκλησή του,

μέσα από ένα σχέδιο δράσης που περι-

λάμβανε κινητοποιήσεις και κλιμάκωση

του αγώνα με διήμερη κατάληψη της σχο-

λής.

Στη μαζικότερη Γ.Σ. του Συλλόγου τα

τελευταία χρόνια, το πλαίσιο της πρωτο-

βουλίας υπερψηφίστηκε πανηγυρικά,

κάτι που αποτελεί από μόνο του επί-

τευγμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε

για μια σχολή όπου η ΔΑΠ έχει πάρει

όλες τις συνελεύσεις τα τελευταία 11 χρό-

νια, ενώ έχει και την αυτοδυναμία στο

Δ.Σ. εδώ και 7 χρόνια.

Η συμμετοχή του κόσμου στα ανοιχτά

συντονιστικά και στις κινητοποιήσεις

έγινε ακόμα πιο μαζική, παρά τις προ-

σπάθειες μελών της ΔΑΠ να υπονομεύ-

σουν τις διαδικασίες. Συγκεκριμένα,

μέσα στην εβδομάδα πραγματοποιήθη-

καν παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γρα-

φεία του προέδρου της σχολής και άλλων

καθηγητών, καθώς και πορεία στο χώρο

του πανεπιστημίου αλλά και στο κέντρο

της πόλης.

Τη Δευτέρα, πραγματοποιήθηκε κα-

τάληψη της σχολής, με συμμετοχή κόσμου

που τελικά ξεπέρασε κατά πολύ τις αρχι-

κές προβλέψεις. Την Τρίτη, ημέρα διεξα-

γωγής της Γ.Σ. Τμήματος των καθηγητών,

οι διάδρομοι έξω από την αίθουσα έσφυ-

ζαν από φοιτητόκοσμο με το σύνθημα

«Αυτοί που θέλουν διαγραφές, απέναντί

τους θα ‘χουν όλους τους φοιτητές» να

κυριαρχεί. Με την απαίτηση να είναι πα-

ρόντες στη συνέλευση, οι φοιτητές κατέ-

κλυσαν την αίθουσα.

Τη συζήτηση μονοπωλούσαν 4 καθη-

γητές οι οποίοι βρίσκονται υψηλότερα

στην ιεραρχία. Ταρακουνημένοι από την

έντονη δραστηριοποίηση των φοιτητών,

οι καθηγητές έκαναν κάποιες υποχωρή-

σεις, επιχειρώντας να βρεθεί μια συμβι-

βαστική λύση. Οι φοιτητές, όμως, δεν

έπεσαν στην παγίδα, μένοντας αμετά-

κλητοι στην απόφαση του Φ.Σ.: κανένα

προαπαιτούμενο, καμία διαγραφή φοι-

τητή. Τελικά, ο πρόεδρος της σχολής υπέ-

κυψε στην πίεση και αναγκάστηκε να

πάρει καταδικαστική απόφαση για τα

προαπαιτούμενα, «παγώνοντας»  την

εφαρμογή του νόμου. (Για να γίνει ορι-

στική ανατροπή, το θέμα πρέπει να ξα-

νασυζητηθεί σε δεύτερη συνεχή Γενική

Συνέλευση Τμήματος).

Αναλύοντας αυτές τις εξελίξεις από

μια πολιτική σκοπιά, συμπεραίνουμε αρ-

χικά ότι αποτελούν μια σημαντική νίκη

του φοιτητικού κινήματος. Η εφαρμογή

του νόμου θα οδηγούσε ένα μεγάλο κομ-

μάτι φοιτητών στη διαγραφή ενώ θα εν-

τατικοποιούσε σε μεγάλο βαθμό τις

σπουδές των υπόλοιπων. Θα αποτελούσε

ένα ακόμη βήμα στη διαμόρφωση του πα-

νεπιστημίου που θέλει το σύστημα. Ένα

πανεπιστήμιο με περισσότερους ταξικούς

φραγμούς, στο οποίο δε θα έχουν θέση τα

παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογε-

νειών. Ένα πανεπιστήμιο εντατικότατο,

που θα αναπαράγει την κυρίαρχη ιδεο-

λογία, θα προετοιμάζει το φοιτητή για το

δυσβάστακτο μέλλον που τον περιμένει

ως εργαζόμενος (αν φυσικά είναι ένας

από τους «προνομιούχους» που θα εργά-

ζονται) και δε θα του αφήνει χρονικά πε-

ριθώρια για ενασχόληση με πολιτικές

διαδικασίες και αγώνες.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι κα-

θηγητές πάσχιζαν μέχρι την τελευταία

στιγμή να περάσουν έστω και ένα προ-

απαιτούμενο, γνωρίζοντας πως έτσι θα

άνοιγε ο δρόμος για να προστεθούν και

άλλα στη συνέχεια. Όπως, επίσης, δεν

είναι τυχαίο το γεγονός ότι για την

εφαρμογή του νόμου επιλέχθηκε αρχικά

η Ιατρική της Αλεξανδρούπολης, μια

πόλη της οποίας το φοιτητικό κίνημα

ήταν αδρανοποιημένο εδώ και πολλά

χρόνια. Η συγκεκριμένη σχολή δηλαδή

φάνταζε σαν εύκολος στόχος, ώστε να

μπουν οι βάσεις για την εφαρμογή του

νόμου σε πανελλαδικό επίπεδο, τόσο

στις υπόλοιπες ιατρικές όσο και σε άλλες

σχολές.

Ένα ακόμα σημαντικό κέρδος είναι η

πολυπληθής συμμετοχή του κόσμου σ’

αυτό το εγχείρημα. Από την πρώτη

στιγμή, ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτη-

τών «αγκάλιασε» την πρωτοβουλία,

παίρνοντας μέρος στις συνελεύσεις και

συνδιαμορφώνοντας τις αποφάσεις.

Ανένταχτοι φοιτητές μπήκαν σε κίνηση,

ζυμώθηκαν πολιτικά, αποτίναξαν τη λο-

γική της ανάθεσης και τον ατομικό

δρόμο και συνειδητοποίησαν ότι έχουν

τη δυνατότητα να πάρουν την κατά-

σταση στα χέρια τους και να πετύχουν

σπουδαίες νίκες μέσα από συλλογικούς

αγώνες.

Άλλο ένα σημείο αναφοράς είναι η δι-

καίωση μέσα από τις εξελίξεις πολλών

θέσεων των Αγωνιστικών Κινήσεων, σχε-

τικά με το πανεπιστήμιο. Για παρά-

δειγμα, όσον αφορά το ρόλο των

καθηγητών, έγινε φανερό ότι οι καθηγη-

τές ως σώμα δεν είναι σύμμαχοι των φοι-

τητών, αλλά πιστοί υπηρέτες του

συστήματος και εκπρόσωποί του στο

χώρο του πανεπιστημίου, ιδιαίτερα οι με-

γαλοκαθηγητές που κινούν τα νήματα.

Στη Γ.Σ. Τμήματος, κάποιοι καθηγητές

που υποτίθεται ότι διαφωνούσαν με τα

προαπαιτούμενα, τήρησαν σιγή ιχθύος.

Μόνο ένας καθηγητής, μέλος του ΚΚΕ,

πήρε θέση κατά των προαπαιτούμενων,

χωρίς όμως να έχει ο ίδιος την εξουσία,

για να επηρεάσει την τελική απόφαση.

Δεν ήταν η συνδιαλλαγή με τους καθη-

γητές που οδήγησε τελικά στη νίκη αλλά

η συνεχής πίεση που ασκούσε ο ανυπο-

χώρητος αγώνας των φοιτητών.

Η πρόταση για τη δημιουργία νέου

προγράμματος σπουδών, που εκφρά-

στηκε από ένα μεγάλο μέρος της πρωτο-

βουλίας, συμπεριλαμβανομένων των

υπόλοιπων αριστερών δυνάμεων, είχε

μόνο αρνητικές συνέπειες. Έδωσε, δη-

λαδή, ένα πολύ καλό πάτημα στους κα-

θηγητές για να μεταφέρουν εκεί τη

συζήτηση, πρόθυμοι μάλιστα να ικανο-

ποιήσουν κάποια από αυτά τα αιτήματα,

λειτουργώντας αποπροσανατολιστικά

από τον ένα και μοναδικό στόχο, την

άρση των προαπαιτούμενων.

Επιπλέον, το επιχείρημα των καθηγη-

τών προς τους φοιτητές, ότι «είχατε κι

εσείς εκπροσώπους όταν ψηφιζόταν ο

νόμος», αποδεικνύει πόσο σωστή είναι η

θέση των Αγωνιστικών Κινήσεων για

αποχή από τα όργανα συνδιοίκησης, τα

οποία έχουν ως στόχο να καταστήσουν

συνένοχους τους φοιτητές για τα μέτρα

που επιβάλλει το σύστημα.

Η νίκη αυτή των φοιτητών δείχνει το

δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το κί-

νημα για να στεφθούν και οι επόμενοι

αγώνες με επιτυχία. Αυτός είναι ο δρόμος

της αντίστασης, της οργάνωσης και της

συμμετοχής στα συλλογικά όργανα. Μα-

κριά από εκλογικές αυταπάτες, μεταβα-

τικά προγράμματα/αιτήματα και

αναμονή μέχρι να διαμορφωθούν οι όροι.

Τους όρους μπορεί να τους διαμορφώσει

μόνο ο αγωνιζόμενος λαός, μέσα από τις

μάχες του.

Αλεξανδρούπολη:

Η επιτυχία του οργανωμένου αγώνα των φοιτητών

Το προηγούμενο διάστημα ανακοινώ-θηκε, από τη Σύγκλητο του ΠαντείουΠανεπιστημίου, η εισαγωγή διδά-

κτρων σε όλα τα μεταπτυχιακά, με ετήσιαεισφορά που μπορεί να φτάνει και το ποσότων 4.000€. Η απόφαση, ουσιαστικά, θα επι-κυρωθεί το τρέχον διάστημα με την διεξα-γωγή του συμβουλίου διοίκησης, το οποίοέρχεται να εκπληρώσει τον βασικό του ρόλομέσα στη σχολή, να περάσει δηλαδή, με όσοδυνατόν πιο ανώδυνο για το σύστηματρόπο, τα μέτρα που τσακίζουν τα φοιτητι-κά μας δικαιώματα.

Γίνεται μάλιστα ξεκάθαρο, ότι η απόφα-ση της Συγκλήτου για επιβολή διδάκτρωνστα μεταπτυχιακά ανοίγει τον δρόμο γιατην επιβολή διδάκτρων και στην προπτυ-χιακή βαθμίδα, τσακίζοντας μια και καλήτη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Στόχοςτους, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το

πέταγμα μεγάλου τμήματος της νεολαίαςαπό την εκπαιδευτική διαδικασία και ηαναίρεση του δικαιώματος της νεολαίαςστις δωρεάν σπουδές. Σε αυτή την βάση, ταδίδακτρα στη μεταπτυχιακή βαθμίδα θαλειτουργήσουν, γενικότερα, ως μοχλός πίε-σης για περαιτέρω ιδιωτικοοικονομικά κρι-τήρια στις προπτυχιακές σπουδές. Θέλουν,έτσι, να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιοαφιλόξενο για τα παιδιά των λαικών οικο-γενειών, αφού όσοι μπορούν να ανταπεξέλ-θουν, θα πρέπει να βάζουν βαθιά το χέριστη τσέπη.

Τι σημαίνει άραγε αυτό;

Αυτό που συντελείται στην εκπαίδευ-ση είναι η διαμόρφωση ενός πανεπιστημί-ου με ακόμα περισσότερους ταξικούςφραγμούς και ενός χώρου έντονης πειθάρ-

χησης, όπου τα δικαιώματα και οι ελευθε-ρίες θα είναι παρελθόν. Πρόκειται για τοπανεπιστήμιο του μνημονίου που πρόκει-ται να εναρμονιστεί πλήρως με τις ανάγ-κες του συστήματος και της κατακερματι-σμένης παραγωγής.

Ο νόμος–πλαίσιο και το σχέδιο Αθηνάαποτελούν γέννημα θρέμμα της ίδιας πολι-τικής. Οι διαγραφές φοιτητών βρίσκονταιπρο των πυλών ενώ η εντατικοποίηση, μετα καθημερινά 6ωρα εργαστήρια, είναισυχνό φαινόμενο. Το σχέδιο Αθηνά, πουαφορά άμεσα και το Πάντειο Πανεπιστήμιο,έχει κάνει αισθητή την παρουσία του ενώ σεένα πρωταρχικό στάδιο βρίσκονται και οισυγχωνεύσεις των τμημάτων. Είναι προφα-νές ότι οι ελιγμοί, καθώς και οι αργές αλλάσταθερές κινήσεις του υπουργείου όλο αυτότο διάστημα, έχουν ως στόχο να κάμψουντην αντίσταση των φοιτητών, ώστε να μπο-

ρούν εύκολα να περάσουν τα μέτρα.Αυτή η βίαιη επίθεση που δέχεται ο

φοιτητόκοσμος δεν είναι κάτι το ξέχωροαπό την επίθεση που βιώνει το σύνολο τουλαού. Οι απολύσεις των εργαζομένων, οφασισμός και η τρομοκρατία, η ανεργία, ηπείνα και η εξαθλίωση του ελληνικού λαούέναν στόχο έχουν, να τσακίσουν τα δικαιώ-ματα και τις κατακτήσεις που κερδήθηκανέπειτα από μεγάλες μάχες.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις, θεωρούμε ότιη κίνηση αυτή, από πλευράς της Συγκλή-του, αποτελεί ευθεία πρόκληση απέναντιστα κεκτημένα δικαιώματα του φοιτητικούκινήματος και δεν πρέπει να μείνει αναπάν-τητη. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει ναενεργοποιηθούν ξανά, σε αγωνιστικήκατεύθυνση, με στόχο την υπεράσπιση τουδικαιώματος στις σπουδές, στη δουλειά,στις ελευθερίες.

Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά του Παντείου

ΝΕΟΛΑΙΑ

Τον τελευταίο καιρό, και με ελά-χιστα διαλλείματα, παρατηρείταιμια δύσκολη κατάσταση, από

πλευράς κινήματος, στα φοιτητικά αμ-φιθέατρα. Η ίδια η επίθεση που εξελίσ-σεται με ραγδαίους ρυθμούς απέναντιστο σύνολο του εργαζόμενου λαού καιτων κατακτήσεών του, έχει βρει και τηναντίστοιχη έκφραση μέσα στα πανεπι-στήμια και τα ΤΕΙ, δημιουργώντας μιααρνητική κατάσταση στο συντριπτικόσύνολο των φοιτητικών συλλόγων καιτων οργάνων πάλης του φοιτητικού καισπουδαστικού κινήματος. Η κατάστασηστην οποία βρίσκονται σήμερα οι σπου-δαστικές μάζες, αντανακλά την συνο-λική κατάσταση και την «παγωμάρα»του εργαζόμενου λαού απέναντι στο βά-θεμα της επίθεσης την οποία δέχεται.

Η εξέλιξη των συνεχιζόμενων μέ-τρων που αφορούσαν την τριτοβάθμιαεκπαίδευση, από τις τελευταίες κυβερ-νήσεις, αλλά και οι γενικότερες κατευ-θύνσεις οι οποίες χαράζονταν από ταιμπεριαλιστικά αφεντικά (Μπολώνια,Αξιολόγηση, ΚΕΧΑΕ) έχουν διαμορφώ-σει μια καινούργια κατάσταση μέσα σταελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Η επί-θεση αυτή προσπαθεί να διαμορφώσειαυτό που έχουμε περιγράψει ως πανε-πιστήμιο του Μνημονίου. Δηλαδή έναπανεπιστήμιο προσαρμοσμένο στις ση-μερινές ανάγκες της αγοράς και τηςδιαλυμένης παραγωγικής βάσης τηςχώρας, σε συνθήκες κρίσης του καπιτα-λιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Τα όποια φοιτητικά δικαιώματα και κα-τακτήσεις που υπήρχαν ένα προηγού-μενο διάστημα και ήταν σημείοαναφοράς του φοιτητικού κινήματος,έχουν πλέον τεθεί σε σοβαρή αμφισβή-τηση. Η νεολαία μπαίνει πλέον στο πα-νεπιστήμιο με την αντίστροφη μέτρησηνα ξεκινά από την πρώτη μέρα, καθώςτα όρια σπουδών έχουν περάσει απότους τελευταίους νόμους-πλαίσιο.

Η κατάσταση στις αίθουσες διδα-σκαλίας έχει πραγματικά εκτραχυνθεί.Οι όροι εντατικοποίησης των σπουδώναγγίζουν ξέφρενους ρυθμούς και η κα-θηγητική αυθαιρεσία φτάνει σε εξοργι-στικά σημεία, σε ένα περιβάλλονέντονης σχολειοποίησης της εκπαιδευ-τικής διαδικασίας. Δεν υπάρχουν, άλ-λωστε, μαθήματα που να μηνπαίρνονται παρουσίες και να μην δίνον-ται συνεχόμενοι πρόοδοι, για να κατο-χυρωθεί το δικαίωμα των φοιτητών ναμπορούν να δώσουν τα μαθήματα στιςεξεταστικές. Όλα αυτά, μάλιστα, κάτωαπό τη δαμόκλειο σπάθη των 13 εβδο-μάδων παράδοσης, διαφορετικά το μά-θημα χάνεται. Παράλληλα, καλά κρατείη ιδεολογική δουλειά στα αμφιθέατρα,με τους καθηγητές να σπιλώνουν κάθεαντίσταση που ξεσπά (μέχρι και κηρύγ-ματα ενάντια στους συναδέλφους τουςδιοικητικούς κάνουν), για να καταλή-γουν πάντα στο γνωστό “ανοιχτήσχολή” και “η επιστήμη πάνω απ’όλα”.

Όσον αφορά τις φοιτητικές παροχές,τείνουν να γίνουν παρελθόν. Το δωρεάν

βιβλίο έχει αντικατασταθεί, στην καλύ-τερη περίπτωση, από φωτοτυπίες καιστη χειρότερη έχει καταργηθεί. Επι-πλέον, η συντριπτική πλειοψηφία τηςνεολαίας που έρχεται από επαρχία δενξέρει καν τι είναι η Εστία. Ακόμα, τα οι-κονομικά όρια στη δωρεάν σίτιση όλοκαι αυξάνονται και η φοιτητική μέρι-μνα, τις πιο πολλές φορές, δεν υπάρ-χει.

Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργείένα περιβάλλον πλήρως αφιλόξενο γιατο φοιτητικό σώμα, εισάγει ταξικούςφραγμούς που κάνουν πλέον το πτυχίο

ένα άπιαστο όνειρο γιατην πλατιά μάζα τωνφοιτητών και καθιερώ-νουν το πανεπιστήμιοτων λίγων και εκλε-κτών.

Αυτοί οι παραπάνωυλικοί όροι που έχειδιαμορφώσει η επί-θεση, δένουν με τουςτριγμούς των μεσαίωνκαι κατώτερων στρω-μάτων, που φτωχοποι-ούνται μέσα από τηνκρίση. Δηλαδή σήμερα,στις γενικές συνελεύ-σεις, αυτό που αποτυ-πώνεται είναι ένα(κατά αντιστοιχίαπάντα) κλίμα, παρό-μοιο με εκείνο πουυπήρχε στα κινήματατων πλατειών. Κλίμαέντονης λαϊκής δυσα-ρέσκειας, με κυρίαρχατα στοιχεία της αποπο-λιτικοποίησης και τηςεναντίωσης στην οργα-νωμένη και συλλογικήπάλη. Το “έξω οι πα-ρατάξεις” των ανέντα-χτων δεν στοχεύει τηνΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ αλλάκατά κύριο λόγο στιςαριστερές δυνάμεις.Επίσης, ο επιστημονι-σμός καλλιεργείται έν-τονα, άσχετα αν τομέλλον για τη συντρι-πτική πλειοψηφία είναιη ανεργία. Τα ασφυ-κτικά γεμάτα αμφιθέα-τρα, κατά τη διάρκειατων παραδόσεων, απο-τυπώνουν μάλιστα τιςαυταπάτες των μεσο-στρωμάτων ότι αν πά-ρουν γρήγορα πτυχίο,θα καταφέρουν να ξε-φύγουν από τη συνο-

λική κατάσταση αλλά και τα οικονομικάαδιέξοδα της οικογένειας.

Όλη αυτή η κατάσταση δεν βρίσκειτην απάντηση που της αρμόζει. Οι αυ-ταπάτες για την κρίση και τον επιστη-μονισμό πριμοδοτούνται και από τιςαριστερές δυνάμεις (ΜΑΣ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ),με τα περίφημα σχέδια εξόδου από τηνκρίση αλλά και τον ρόλο της εκπαίδευ-σης σήμερα (καλά προγράμματα σπου-δών, καθορισμός γνωστικώναντικειμένων, πανεπιστήμιο που ναβγάζει ολοκληρωμένους επιστήμονες).Ακόμη, το χτύπημα και η κριτική πουδέχεται η οργανωμένη πάλη και η συλ-λογικότητα μένουν αναπάντητα, με τηναναρχία/αυτονομία να τα αβαντάρει,τροφοδοτώντας δεξιά αντανακλαστικάπου έχει καλλιεργήσει το σύστημα στησπουδάζουσα νεολαία, τα ΕΑΑΚ να συμ-φωνούν (“εμείς παιδιά δεν έχουμεσχέση με κόμματα, ανεξάρτητοι είμα-στε”) και την ΚΝΕ, αφού έχει κηρύξειτην υπαναχώρηση από τους συλλόγους,με το στήσιμο του ΜΑΣ, να αρνείταιπλέον κάθε σύνδεση με οργανωμένηπάλη σε αρκετούς συλλόγους! Και ναθεωρεί, πως ο λόγος που εκφυλίζονταιοι γενικές συνελεύσεις είναι ότι δενυπάρχει προεδρείο και καθορισμένηδιαδικασία.

Όλα τα παραπάνω σκιαγραφούν τοπολιτικό πρόβλημα το οποίο υπάρχειστους φοιτητικούς και σπουδαστικούςσυλλόγους και την αδυναμία των αρι-στερών δυνάμεων να απαντήσουν. Ηόποια απάντηση σε αυτό το πρόβλημαθα είναι πρώτα και κύρια πολιτική καιστη συνέχεια θα βρει και οργανωτικήέκφραση. Κυρίαρχο πρόβλημα για τονφοιτητόκοσμο είναι η έλλειψη της πο-λιτικής από τα αμφιθέατρα και η ανεμ-πιστοσύνη του πλέον στησυλλογικότητα και την πάλη, έννοιεςπου έχουν διαστρεβλωθεί από την κυ-ρίαρχη αριστερά και την αναρχία. Μεαυτή την έννοια, σημερινό καθήκονείναι να δυναμώσει η κατεύθυνση τηςοργανωμένης αντίστασης στην πολιτικήπου πετάει τη νεολαία από τις σχολές,της συλλογικής ανυποχώρητης πάληςενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτησηκαι της ανειρήνευτης σύγκρουσης με τοσύστημα της εκμετάλλευσης. Είναιανάγκη να κονταριστούν οι αυταπάτεςτης συνδιαχείρησης, της συνδιαλλαγήςκαι της ανάθεσης. Αυτή η κατεύθυνσηδεν δυναμώνει μόνο με όρους ζύμωσηςμέσα στη σπουδάζουσα νεολαία. Πρω-τίστως ενισχύεται από την αγωνιστικήμας σύνδεση με τα κομμάτια αυτά πουπλήττονται πιο βαριά και μέσα από τηνκίνηση που δημιουργεί η ίδια η επί-θεση.

23Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013 Προλεταριακή Σημαία

Για την σημερινή κατάσταση στα αμφιθέατρα

Εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ καταγγελία των Αγωνιστικών Κινήσεων

ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Καταγγέλλουμε την απροκάλυπτη επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας και την εισβολή τουςστην ΑΣΟΕΕ αλλά και την επίθεση τους για πολλοστή φορά στους μετανάστες μικροπωλητές καθώςκαι την σύλληψη ενός εξ αυτών. Η καταπάτηση Ασύλου τείνει να γίνει πλέων καθημερινότητα στιςσχολές του κέντρου και ειδικά στην ΑΣΟΕΕ όπου με αφορμή το «παραεμπόριο» αλλά και προφανώςτην ανοχή της πρυτανείας οι δυνάμεις καταστολής (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ) εισβάλουν μέρα μεσημέρι σεπανεπιστημιακό χώρο όπου υπάρχει ΑΣΥΛΟ και τρομοκρατούν τους φοιτητές αλλά και τους μετανά-στες. Καθόλου τυχαίο ότι πλάι-πλάι στις αστυνομικές δυνάμεις ήταν αυτή τη φορά και ο υφυπουργόςανάπτυξης Μηταράκης γιατί στόχο δεν έχουν το «παραεμπόριο» αλλά τα δικαιώματα και τις ελευθε-ρίες μας.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Ένα πανεπιστήμιο λίγων και εκλεκτών όπου κανείς δεν θα μιλάει και δεν θα αντιδράει. Ένα πανε-πιστήμιο που οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα θα καταστέλλονται άμεσα με τα ΜΑΤπλέων μέσα στους διαδρόμους και τα αμφιθέατρα. Ένα πανεπιστήμιο όπου όποια αγωνιστική φωνήαντίστασης υπάρχει θα φιμώνεται και θα συλλαμβάνεται επί τόπου από το κράτος και τις δυνάμειςτου. Ένα πανεπιστήμιο που θα μας έχει είδη προετοιμάσει και διδάξει για τη λογική των χαμένωναγώνων του ανταγωνισμού με τους συναδέλφους μας αλλά και του να σκύψουμε το κεφάλι απένα-ντι στα ντόπια και ξένα αφεντικά μας (Κυβέρνηση- ΕΕ- ΔΝΤ) για να έχουμε για μέλλον μια πραγματι-κότητά χειρότερη από αυτή που βιώνουν σήμερα οι γονείς μας.

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΣΥΓΧΡOΝΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ

Για αυτό το μέλλον μας ετοιμάζουν και τα μαθήματα έχουν είδη αρχίσει. Στα αμφιθέατρα όπου οιμεγαλοκαθηγητάδες αυθαιρετούν και η αστυνομία περιμένει στην πόρτα για να μας «συμμορφώσει»και στους διαδρόμους με τους απολυμένους διοικητικούς και τα σάπια ιδανικά του φασισμού και τουρατσισμού που για όλα φταίνε οι ξένοι και οι μετανάστες.

ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ

Γιατί το οργανωμένο μαζικό φοιτητικό κίνημα μπορεί να τους σταματήσει. Μπορεί να υπερασπι-στεί το Άσυλο και τις πολιτικές-συνδικαλιστικές ελευθερίες που έχει κερδίσει με αγώνες και τώρα βρί-σκονται υπό αμφισβήτηση. Μπορεί να οργανωθεί και να ξανακάνει τις σχολές και τα πανεπιστήμιαεστίες αντίστασης ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της ανέχειας, της εξάρτησης και του φασι-σμού. Μπορεί να ξανακάνει τους φοιτητικούς συλλόγους και τις Γενικές Συνελεύσεις μαζικά όργαναπάλης τα οποία θα είναι επικίνδυνα για το σύστημα και τους εκφραστές του.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟΕΞΩ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

Ως «μικρός δικτάτορας» φαίνεται να βλέπειτον εαυτό του ο Κυρ. Μητσοτάκης, που μεαπερίγραπτο «μητσοτακέικο» κυνισμό δε-

σμεύτηκε στους «μεγάλους δικτάτορες» των Βρυ-ξελλών να εφαρμόσει πιστά τη… στοχευμένηβαρβαρότητα που απαιτούν οι «δανειστές». Για τοκαλό (δηλαδή, για το μικρότερο κακό) της ελλη-νικής κεφαλαιοκρατίας.

«Είναι κάπως σαν εφαρμογή στρατιωτικούνόμου» οι απολύσεις, ήταν το στρατιωτικό πα-ράγγελμα του κ. υιού Μητσοτάκη από τις Βρυξέλ-λες. Μόνο που δεν υπάρχει «λιγάκι» στρατιωτικόςνόμος όταν ετοιμάζεσαι μέχρι το τέλος της χρονιάςνα στείλεις 25.000 δημόσιους υπαλλήλους στηνκόλαση της διαθεσιμότητας (που είναι… κάπωςσαν απόλυση), και άλλους 15.000 στην «καθαρή»απόλυση μέσα στο 2014. Δεν υπάρχει «κάπως καιολίγον στρατιωτικός νόμος» όταν όσοι δεν προ-στατεύονται πλέον από την ιδιότητα του δημοσίουυπαλλήλου θα χάνουν τη δουλεία τους. Κι αφούόλοι οι εργαζόμενοι (δημόσιοι και ιδιωτικοί), δενπροστατεύονται πλέον γενικώς, μιας και το «τε-λευταίο οχυρό», το μέγιστο όριο στις απολύσειςοδεύει προς κατάργηση, επεκτείνοντας τις μαζι-κές -χωρίς όρια και αποζημιώσεις- απολύσεις καιτις συνθήκες σύγχρονης δουλείας, έχουμε στρα-τιωτικό νόμο σκέτο.

Τα «όχι νέα»… νέα μέτρα θα είναι βέβαια «στο-χευμένα». Όπως, άλλωστε, ήταν κι απ’ την αρχή.Γιατί, προφανώς, δεν αφορούσαν εξίσου πλούσι-ους και φτωχούς, εργοδότες και εργαζόμενους,κεφαλαιοκράτες και εργάτες. Στόχευαν κυρίως

στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους, στό-χευαν στα μη προνομιούχα τμήματα της μικροα-στικής τάξης. Μόνο στοχευμένα μπορούν να είναιμέτρα ταξικά, μέτρα υπέρ του κεφαλαίου και τουιμπεριαλισμού.

Η κυβέρνηση, η αστική τάξη και συνολικά τοσύστημα παρουσιάζονται, εδώ και καιρό, μεπλήρη εξάρτηση εκστρατείας και διάταξη πολε-μική. Επιβάλουν με «στρατιωτικά διατάγματα» τημαζική φτώχεια και εξαθλίωση, χωρίς διαπραγ-ματεύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις μεταξύ των«κοινωνικών εταίρων». Ακυρώνουν στην πράξηκάθε σκέψη για μια άλλου τύπου διαχείριση εντόςκαπιταλισμού. Αχρηστεύουν τη γραμμή της «αρι-στερής» διαχείρισης από όπου κι αν προέρχεται.Δεν είναι ότι εκτελούν απλά τα «παραγγέλματα»των ιμπεριαλιστών. Γνωρίζουν ότι οφείλουν ναεκτελούν τα «παραγγέλματα» των ιμπεριαλιστών,αν θέλουν να διαφυλάξουν την υπόστασή τους ως«δικτάτορες» κεφαλαιοκράτες. Γνωρίζουν, επί-σης, ότι τα ταξικά ζητήματα δεν κρίνονται μεόρους ποσοστών, Συντάγματος και δημοκρατίας,αλλά με όρους ταξικής αντιπαράθεσης.

Αν κάτι μπορούμε να προβλέψουμε (για να μηπολιτικολογούμε, άλλα να κάνουμε πολιτική),αυτό είναι ο τρόπος που σκοπεύει το ιμπεριαλι-στικό-καπιταλιστικό σύστημα να απαντήσει (καιαπαντά) στην κρίση αναπαραγωγής του. Με τηνκαταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με σπρώ-ξιμο μεγάλου μέρους των λαών και του λαού μαςστην κόλαση της επιβίωσης. Για το σκοπό αυτόδιαμορφώνει ένα κράτος και μια κυβέρνηση πα-

ρατεταμένης «έκτακτης ανάγκης», με όλους τουςκινδύνους που ενέχει αυτό τόσο για το κίνημαάλλα και για το ίδιο το σύστημα. Γιατί μια πολι-τική που επιχειρεί να λύσει ζητήματα επιβίωσης«στρατιωτικά», δηλαδή, με την αστυνομία, τουςνόμους, τα δικαστήρια, τις φασιστικές και παρα-κρατικές ομάδες, την προπαγάνδα των μέσωνεξαπάτησης είναι περισσότερο πολιτική αδυναμίαςπαρά πολιτική πυγμής. Δεν γίνεται να ανοίγειςδιαρκώς κεφάλια εργαζομένων, συνταξιούχων καιανέργων. Δεν γίνεται οι φυλακίσεις να βαφτι-στούν αναπτυξιακή και μεταρρυθμιστική πολιτική.Χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη ψυχολογικήή ωμή βία.

Όμως, επειδή, μέχρι στιγμής, η ωμή ή ψυχο-λογική βία, με τη μορφή των απειλών και των εκ-βιασμών, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τηςαστικής πολικής, επανέρχεται διαρκώς η τρομερήερώτηση. «Πού θα βρεθούν τα χρήματα»… αν όχιμε νέα δάνεια, για να γίνουν όσα λέτε; Κι όποιοςαπαντά με «λάθος» τρόπο, θα απαντά ενώπιοντου νόμου και των δικαστηρίων. Όμως, αλήθεια,αυτοί που μας «δανείζουν» πού βρήκαν τα λεφτά;Από την ανθρώπινη εργασία της εργατικής τάξης,βέβαια. Αυτή η απάντηση είναι μια καλή αρχή.

24 Σάββατο 2 Νοέμβρη 2013Προλεταριακή Σημαία

πρ

οσ

εγ

γισ

εις

Μικροί και υποτακτικοί δικτάτορες

σχολια

έφοδος

Έφοδος της αστυνομίας στο ΜητροπολιτικόΚοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού και τους Για-τρούς του Κόσμου, έγιναν μετά από καταγγε-λίες για «διακίνηση ναρκωτικών ουσιών». Οιέρευνες όμως δεν είχαν κανένα εύρημα, ηαστυνομία διατηρεί το μονοπώλειο.

αγανακτισμένοι

Τη βοήθεια εθελοντών πολιτοφυλάκων ζή-τησε η αστυνομία της Μόσχας για να διώξειτους μετανάστες από τους δρόμους της πρω-τεύουσας. Αναλυτικό ρεπορτάζ στο 'Θέμα τηςΚυριακής'.

κληρονομιά

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σεσυνέντευξη σε βελγική εφημε-ρίδα, αναφερόμενος στη συμ-φωνία για την απόλυση 15.000δημοσίων υπαλλήλων μέχρι τοτέλος του 2014 δήλωσε πως«δεν υπέγραψα αυτή τη συμφω-νία, την κληρονόμησα. Πρέπει,λοιπόν, να την εφαρμόσω. Οιαπολύσεις θα γίνουν». Πρέπειάλλωστε να τιμήσει και το όνομαπου κληρονόμησε.

μελέτες

Σύμφωνα με έγγραφο τουυπουργείου Εσωτερικών της Ελ-λάδας, πρόγραμμα της ΕΕ δια-θέτει 100.000 ευρώ για μελέτεςκαι παρεμβάσεις σχετικά με κα-θοριστικές στιγμές της ευρωπαϊ-κής ιστορίας, ιδίως με στόχο "ναδιατηρηθεί ζωντανή η μνήμητων εγκλημάτων που διαπράχ-θηκαν κάτω από τα καθεστώτατου ναζισμού και του σταλινι-σμού». Έτσι εξηγούνται οι συνε-χεις συνεντεύξεις Κρανιδιώτη.

δυσφήμιση

Σε 1 χρόνο φυλάκιση και σεστέρηση των πολιτικών δικαιω-μάτων, καταδικάστηκαν ο πρό-εδρος του ΣυνδικάτουΕπισιτισμού - Τουρισμού Λάρι-σας και ένας εργαζόμενος,καθώς σε προηγούμενο δικα-στήριο για εργατική διαφορά, ηπαρέμβαση του προέδρου τουΣυνδικάτου και η κατάθεση τουεργαζόμενου, θεωρήθηκαν συ-κοφαντική δυσφήμιση, μετά απόμήνυση που υπέβαλε ο εργοδό-της. Το δικαστήριο ανέλαβε τηδιαφήμιση της αντεργατικής νο-μοθεσίας.

μετανάστευση

90 μετανάστες από το Νί-γηρα έχασαν τη ζωή τους λόγωαφυδάτωσης όταν το όχημα στοοποίο επέβαιναν παρουσίασεπρόβλημα στην έρημο. Πριν απότην τάφρο της Μεσογείου, υπάρ-χει και ο φράκτης της Σαχάρα.

κουπ όνια

Σε δραστική μείωση τουαριθμού των δικαιούχων κουπο-νιών σίτισης, από τα οποίαεξαρτάται καθημερινά η διατρο-φική επάρκεια περίπου50.000.000 Αμερικανών, προ-χωρά τις επόμενες μέρες το Κογ-κρέσο, καθώς από την 1ηΝοέμβρη περικόπτεται κατά 5δισ. δολάρια η χρηματοδότησητου «Συμπληρωματικού Επισιτι-στικού Προγράμματος Βοήθειας»(SNAP)που ως σήμερα χρηματο-δοτείται με 80 δισ. δολάρια τοχρόνο και βοηθά πάνω από το15% του πληθυσμού στις ΗΠΑ.Obama no care.

NSA I

Μετά το σάλο με τις παρακο-λουθήσεις, η αμερικανική κυ-βέρνηση εξετάζει τοντερματισμό των επιχειρήσεωνπαρακολούθησης συμμαχικώνηγετών. Ο εχθρός λαός είναι οκύριος στόχος.

NSA II

Οι ισπανικές μυστικές υπηρε-σίες τροφοδοτούσαν με μεγάλεςποσότητες προσωπικών μεταδε-δομένων, όπως τηλεφωνικούςαριθμούς καλούντων και καλου-μένων, τις αμερικανικές υπηρε-σίες υποστηρίζει σε σημερινόδημοσίευμά της η εφημερίδα ΕλΠαΐς, προσθέτοντας ότι πρόκει-ται για μια συνήθη πρακτική σεσχεδόν όλες τις μεγάλες ευρω-παϊκές χώρες. Κάπως έτσι θα τοεννοούσε και ο Πάγκαλος.