Embed Size (px)
Citation preview
11e jaargang | 1e kwartaal 2014
IN DEZE UITGAVE
Bestuur Oekraïnezending
neemt afscheid van ds. Drost
Nieuwe bestuursleden
TV-uitzending gemist?
Het eerste half jaar van
de familie Van Alten
ANDER NIEUWS
Mijn Lacetti
Afscheid van een bijzondere liefde
doet pijn, want ze deelden lief en
leed voor vele jaren…
Lees meer op pag. 2
Voor de klas
Leer een beetje mee met een les
over de vroege kerkgeschiede-
nis…
Lees meer op pag. 3
.
KOP
.
.
.
| door Herman Sietsma, namens UC Bestuur
Na zeven jaar Oekraïne zit het werk als kerkplanter er op
Afscheid van ds. Henk en Ria Drost
Ds. Henk Drost heeft een beroep aanvaard vanuit de kerk te
Zwijndrecht-Groote Lindt. Op 6 april wordt hij, zo de Here wil,
bevestigd en zal hij intrede doen. Hiermee komt een eind aan de
relatie van Henk en Ria Drost met de zending in Oekraïne. Ze
hebben dan zeven jaar voor Oekraïnezending mogen werken
vanuit hun woonplaats Rivne in West-Oekraïne.
Het werk van Henk was sterk verbonden met de kleine
gereformeerde kerkelijke gemeenschappen; de kerken en de zgn.
churchplants. Hij werkte aan theologisch ondersteunend materiaal,
hij droeg bij aan gemeente-opbouw, hij organiseerde conferenties
en dergelijke.
Henk had hierbij een duidelijke visie op de relatie met de
Oekraïense kerken: die moet zoveel mogelijk gericht zijn op
zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid en (dus) moet
financiële steun aan de kerken beperkt blijven. Ook drong hij er
sterk op aan dat de synode van de UERC in positie zou komen en
dat niet te gemakkelijk zou worden geleund op de kennis vanuit
Nederland.
Ria heeft zich in Rivne op haar gemak gevoeld, ze leerde snel de taal
en gaf van haar impressies en ervaringen ook blijk in haar
veelgelezen boekje From Rivne with love.
Henk en Ria voelden zich in Rivne prima thuis. Als zoon uit een zendingsgezin had Henk de liefde voor de missionaire praktijk van huis uit meegekregen. Beiden wisten zich snel en zonder veel moeite aan te passen aan de -soms lastig te doorgronden- gewoontes van Oost-Europeanen. Wel eens een predikants-echtpaar gezien dat op kerstavond zingend langs de huizen gaat? Henk en Ria deden het! Ria was een gewaardeerde en bekende klant op de plaatselijke markt en samen waren ze sterk betrokken bij de kerk in Rivne. Wij bidden om zegen op het verdere leven van Henk en Ria. Henk wordt nu “gewoon” dominee in Zwijndrecht-
-lees verder op pagina 2-
COLOFON
Vragen, opmerkingen en bijdragen:
Redactie: Marianne Heidema
Voorlichting informatie/materiaal:
Giften t.b.v. Oekraïnezending
IBAN: NL 43 RABO 03257 71 065
t.n.v. Oerkrainezending Hattem o.v.v.
gift, specifiek doel of project
Aanmelden digitale nieuwsbrief: www.oekrainezending.nl
Zending Dichterbij | 2 | Zending & Hulpverlening uit Oekraïne
-vervolg van pagina 1-
Groote Lindt. Misschien vergt het enige aanpassing, maar wij weten het zeker: het echtpaar Drost kan zich overal thuis voelen. Het feit dat familie en kinderen in de buurt zijn zal het leven voor allen veraangenamen! Wij danken God voor de jaren dat Henk en Ria voor Oekraïne Zending, beter gezegd: in Zijn koninkrijk mochten werken. Wij danken voor de preken, de literatuur, de vergaderingen met synode en kerkenraden, het opbouwwerk. Er is gezaaid in een land dat gekenmerkt wordt door onbepaalde orthodoxie en atheïstisch materialisme. Moge God zijn wasdom geven op het gezaaide. Voor hier het afscheid in het bestuur, al kent afscheid ook zo zijn facetten…..
Mijn Chevrolet Lacetti was meer dan alleen een auto: wij deelden lief en leed
Long may you run | door Henk Drost
Dat is de titel van een liedje van Neil Young uit de tijd dat ik jong was. Ik dacht dat het over een meisje ging, met haar blonde haar wapperend in de wind. En ik zwijmelde bij dit liedje over mijn geliefde. Toen mijn Engels langzamerhand wat beter werd, kwam de ontnuchtering en was de romantiek van dit liedje voorbij. Het bleek te gaan over een auto met prachtige glanzende bumpers – long may you run!
Toch is bij auto’s niet alle romantiek de wereld uit. Veel mannen hebben een bijzondere verhouding met dat stuk blik. Ik heb dat niet in zo hevige mate, maar de auto die ik in Oekraïne had roept wel warme gevoelens bij me op. Dat was een Chevrolet Lacetti met wie ik de nodige avonturen beleefd heb. Dat kwam allemaal weer naar boven toen ik wat weemoedig de auto wegbracht voor de verkoop. Het begon al bij de aankoop. We kochten apart een radio met cd-speler. En ik ging naar de garage. Spannend. Helemaal alleen en mijn Oekraïens was (toen ook al) niet best. Ik kwam bij een schuur en moest via de ‘maister’ (een meneer die heel belangrijk is) een papiertje halen. Daar stond ik in de kou te blauwbekken zonder te weten wat er gebeuren zou. Eindelijk kwam er iemand en Lacetti verdween in een schuur.
Na een poosje wachten kwam ze weer uit de garage met autoradio aan boord. Ik blij. Ik reed weg, maar de knipperlichten deden het niet meer. Ik terug om te
roepen dat ‘bling, bling’ niet meer werkten. Ze keken me verstoord aan en repareerden de zaak. Ik blij weg. Bling, bling deed het. Maar na een kwartier rijden werd het bloedheet in de auto. Ik zag Ria naast me al flauwvallen, dus ik terug. Ze keken nog verstoorder en zeiden dat het mijn schuld was. Wanhopig rende ik naar een meisje bij de receptie die wat Engels kon en deed mijn verhaal. Toen werd gratis (ja, ja) Lacetti weer behandeld. Die operatie is de verwarming nooit meer helemaal te boven gekomen.
Lacetti bracht me overal heen. Ik herinner me een nacht dat ik met collega Cor Harryvan in een verlaten dorp aankwam om de kerk te bezoeken. Je zag geen hand voor ogen. Er werd druk gebeld met de plaatselijke pastor. Die vertelde ons hoe we rijden moesten. Het bleek dat we ons van de weg af in een weiland moesten storten. Al slippend en kreunend ging Lacetti door gras en modder. Waar moesten we heen? Cor was koortsachtig aan het bellen met de pastor Loci hoe we het in stikdonker ooit hem konden vinden. Hij zei dat hij met een zaklantaarn zou zwaaien. En ja, in de stikdonkere nacht midden op het Oekraïense platteland zagen we een lichtje in de verte op en neer gaan. Lacetti had ons weer veilig op locatie gebracht. Nou ja, zo is er veel meer te vertellen, zoals de uren dat we in Lacetti aan de grens doorbrachten (een keer 16 uur). Lacetti was ons kleine huisje. Nu snapt u mis-schien waarom deze auto voor mij niet alleen maar blik is. Ze was mijn Lacetti, 6 jaren lang deelden we lief en leed, gaten en kuilen. Goodbye darling, long may you run. Wie van Neil Young houdt zie: http://www.youtube.com/watch?v=WYna-UAt75c
Mijn Lacetti, ons kleine huisje
Aanmelden digitale nieuwsbrief: www.oekrainezending.nl
Zending Dichterbij | 3 | Zending & Hulpverlening uit Oekraïne
Seminarie te Kiev - In de afgelopen maanden zei ik vaak tegen mensen: “Je voelt je zo onproductief!” En dat klopt, wij leren de taal! Gelukkig heb ik de tijd om mezelf in de theologie te verdiepen. En het is allemaal nodig. Maar ik kan er helaas nog niet zoveel van laten zien, maar sinds eind oktober vorig jaar ben ik bezig geweest met de vroege kerkgeschiedenis, en in de week van 13 tot 17 januari was het zover om deze kennis aan de studenten over te dragen.
Samen met collega Jos Colijn (foto boven re) hebben we een cursus over de vroege kerk gegeven. Vanaf negen tot half vijf konden wij het wonder van Gods werk in de eerste 600 jaar van de kerkgeschie-denis vertellen en belichtten. Onderwerpen die aan de orde kwamen, waren: de Joodse context
van de vroege kerk, de context van het Grieks-Romeinse Rijk, de
vervolging van de vroege christenen, de Apostolische vaders, de
ontwikkeling van de belijdenis, de erkenning van de canon, de
Apologeten, dwaalleer in de vroege kerk, de overwinning van
Constantijn, de strijd rondom de persoon van Jezus Christus en de
Drie-eenheid, Augustinus, Gregorius de Grote en de wereld van de
monniken en de kloosters. Hoe actueel zijn deze onderwerpen!
Denk maar aan de relevantie van Marcion voor de hedendaagse
Schriftkritiek; denk aan de strijd tegen Montanus, en houdt dat
tegen het licht van de charismatische beweging vandaag. Denk bijv.
aan wat wij van de Apologeten kunnen leren over hoe wij in onze
context het geloof kunnen verwoordden en verdedigen. Samen met
de studenten hebben we gezongen, gebeden, de maaltijd gebruikt
en gepraat. Samen hebben we teksten van de kerkvaders gelezen
en geprobeerd deze broeders van vroeger te begrijpen. Het was een
opbouwende tijd waarin de contacten met studenten voor het eerst
een beetje realiteit werden.
Bevestiging en intrede Ds. Henk Drost in Zwijndrecht-Grootte Lindt
Na zeven jaar de zending te hebben gediend in Oekraïne, hebben ds. Henk
en Ria Drost weer een vast plekje gevonden in Nederland, namelijk in
Zwijndrecht Grootte Lindt. Op zondag 6 april zal ds. Drost in de ochtend-
dienst bevestigd worden. In de middagdienst van 14.00 uur zal hij zijn
intredepreek houden. Op de foto: voor het vertrek naar Nederland, nog een
laatste keer uit eten in een typisch Oekraïens restaurant.
Nieuwe bestuursleden in Oekraïnezending
Fijn dat er altijd opnieuw vrijwilligers klaar staan om het werk in de Oekrainezending weer over te nemen van hun voorgangers. Nieuw in het UC Bestuur zijn: ds. Diederick Ensing (2e secretaris, foto links) en Reyer van Harten (boekhouder, foto rechts). Voorlichting & Communicatie is uitgebreid met Anja van Ewijk die voortaan als secretaris het secretariaat V&C gaat runnen. Alle nieuwkomers heel veel werkplezier en Gods zegen toe-gewenst! Namens de collega’s van UC Bestuur en V&C.
EERSTE KEER VOOR DE KLAS | door Erik van Alten
Aanmelden digitale nieuwsbrief: www.oekrainezending.nl
Zending Dichterbij | 4 | Zending & Hulpverlening uit Oekraïne
Terugblik op het eerste half jaar Oekraïne en de zekerheid dat God nabij is | door Tineke en Erik van Alten
De HEER is mijn Herder, het ontbreekt mij aan niets
De afgelopen tijd was een spannende en onrustige tijd in Kiev. Ook de toekomst ziet er onzeker uit, de spanning
blijft voorlopig nog. Op Maidan beseffen de mensen dat het nog niet de tijd is om feest te vieren, er heerst een
gedempte sfeer.
De laatste nieuwsbrieven van de
Oekraïnezending gaven een plaatje
van de politieke gebeuren in
Oekraïne, maar nu iets meer over
de vraag: hoe gaat het met ons en
hoe beleven wij dit alles? Als gezin
zijn we hier nog maar net een half
jaar. Wij hebben nog te weinig tijd
gehad om ons echt in de cultuur te
kunnen inleven. De taal blijft nog
altijd een barrière en daarom is het
lastig om goed met de mensen te
kunnen com-municeren, dat geldt
ook voor onze kerkelijke contacten.
Maar we worden wel bemoedigd
door gewoon er te zijn voor en met
elkaar. Er worden weinig woorden
gesproken, maar we zijn samen in
de eredienst, bidden en zingen met
elkaar. Veel meer kunnen we op dit
moment nog niet doen. Dat hoeft
waarschijnlijk ook niet…
Als we nu op Maidan lopen of
beelden zien van wat er allemaal is
gebeurd, dan voelt het heel on-
werkelijk, alsof je zulke beelden
alleen in een film tegenkomt. Ook
de dagen tijdens de onrust voelen
nog onwerkelijk – die dagen toen we
zwarte rook boven de stad zagen
oprijzen, de kinderen niet naar
school konden gaan, en veel
buitelanders evacueerden. Plotse-
ling moet je dan beslissingen
nemen: blijven we of gaan we ook
het land uit? Welke invloed heeft
het op Oekraïense christenen als we
weggaan – we komen immers om
het evangelie te brengen en we
verkondigen dat we als gelovigen
altijd op God moeten vertrouwen,
maar hoe leggen we ons eigen
vertrouwen – of gebrek eraan – uit?
Als wij het land zouden verlaten,
hebben we daarna dan nog echt
toegang tot de mensen of zouden
ze ons boodschap niet meer
geloven? Welke invloed heeft deze
gebeuren op je eigen kinderen? Ze
zijn pas door een grote verandering
gegaan vanuit Zuid-Afrika naar Kiev
– kunnen ze deze spanning ook nog
aan? Ook op het seminarie komt de
nodige spanning. Wij zijn op dit
moment bezig om Russische leren,
maar voor enkele stu-denten is dit
een probleem.
Oekraïens, dat is de taal die wij,
volgens hen, moeten leren. Er is
zelfs een student die gewoon
weigert om Russisch met ons te
spreken. Het is voor hem een hele
emotionele zaak, en alle pogingen
tot uitleg – nl. dat bijna alle lectuur
in het Russisch is en dat er ook
studenten van buiten Oekraïne op
het seminarie zijn geweest en weer
kunnen komen – is tegen dove-
mans oren gezegd! Dus, uitda-
gingen genoeg.
Maar als we terugkijken, weten we
dat God bij ons is geweest. Het is
een weten die je niet alleen met het
verstand vanuit de Bijbel kent, maar
het is een weten die gepaard gaat
met een diepe zekerheid, een rust
die van boven komt. Wanneer we nu
de Bijbel lezen, krijgen bepaalde
gedeelten een nieuwe betekenis,
alsof we nu voor het eerst het
plaatje zien. De bijbel waarschuwt
telkens dat we niet op prinsen
moeten vertrouwen, en het wordt
op dit moment in de geschiedenis
van Oekraïne bevestigd. Wij bidden
dat het Oekraïense volk ook tot dit
besef zal komen, en dat de gebeur-
tenissen van de laatste tijd een
opening geven voor het evangelie.
En dat we dan samen mogen
belijden: de HEER is mijn Herder,
het ontbreekt mij aan niets!
ZvK uitzending van 9 maart 2014 gemist?
Indrukwekkend, ontroerend, getuigend….. een paar steek-woorden die kenmerkend waren voor de tv-uitzending uit Oekraïne en die bij vele kijkers een emotionele indruk achterliet. Heeft u het interview met Cor Harryvan en de kerkdienst in Kiev gemist of wilt u deze nog een keer bekijken, dan kan dat via de website van www.zvk.nl. De muziek is apart terug te vinden op www.youtube.com zoek op Folk Song Kacha (Pikkardijska Tercija).
Erik en Tineke met hun kinderen Klarize,
Henri, Júhan en Etienne. (Foto Jaap Meijer)
