Ang mga Tausug:

Tau Ma Isug

Submitted by:Aiza Minoza Beah SomozoArkane CortesSteven DignosDwight Lozada Joseph JaymeNiño Tangaan

Submitted to:Sir Jed Fuentes

Ang mga Tausug

Ang mga Tausug o ang mga Suluk ay isang grupo ng mga ethnikong Pilipino. Ang Tausug ay nagmumula sa mga salitang “Tau” na ang ibig sabihin ay “tao” at “Sug” na nangangahulugang “agos. Ang iba ay nagsasabing ang kahulugan ng Tausug ay "Tau Ma Isug" o “Ang mga Taong Matatapang” sa linguahe ng mga Sulu. Tinatawag silang mga Suluk sa Sabah, Malaysia. Sila ay may populasyon na 502,918(NCCP--PACT) sa statistiko noong 1998. At sila’y nakatira sa Julo. Sila ay may dalawang pangkat na tinatawag na Pariano at Guimbahamon.

Ang kasaysayan ng mga Tausug ay nagsimula kay Makdum, isang Muslim na missionaryo. Siya ay

dumating sa Sulu noong 1380 at ipinakilala ang pananampalatayang Islam at naninirahan sa Tubig Indangan, Simunul hanggang sa kanyang kamatayan. Nang dumating si Raja Baguinda noong 1390, ipinalago niya ang trabaho ni Makdum. Dumating naman ang Muslim-Arabian na iskolar na si Abu Bakr. Pinakasalan nito ang anak ni Baguinda at pagkamatay ni Baguinda ay nagging sultan. At naging isang Sultanate na politikal na sistema sila.

Ang expedisyon na ipinadala ni Gov Francisco de Sande, noong 1578, ang simula ng halos 300 na taon na digmaan sa gitna ng mga Tausug at mga Kastila. Dito nagkaisa ang iba’t ibang mga grupo ng mga Muslim para bumuo ng pinakamalaking alyansa na binubuo ng mga Maranao, Maguindanao, Tausug, at iba pang mga grupo. Sila ay nagkaisa sa ilalim ng pamumuno ni Sultan Kudarat o Cachil Corralat ng Maguindanao. Bumagsak ng Sultanate at ipinagpalit ng Department of Mindanao and Sulu noong ika-15 ng Decembre ng taong 1913. Ngayon wala na ang Department of Mindanao and Sulu. Ang Bureau of Non-Christian Tribes under the Department of the Interior na ang pumalit nito pero nakunan din ng mga pribilehiyo na tinatamasa ng mga Muslim noong nasa ilalim pa sila ng administrasyon ng mga Amerikano.

Ang mga Tausug ay may maraming mga paniniwala at tradisyon. Isa na sa mga ito ang pagpapahalaga ng pangalan at reputasyon ng angkan at dapat hindi nila dudumihan ito. Isa ito sa mga dahilan kung bakit itinuturing silang matapang. Para sa kanila, ang kaduwagan ay isang malaking kahihiyan.

Meron silang tradisyon at ritwal sa pagbinyag ng sanggol o ang “Paggunting”. Sa mga lalaking sanggol lang ito kailangan. Hindi ito kailangan ng mga babaeng sanggol dahil itinuturing nilang mahalaga ang mga babae at dapat hindi hawakan. Unang-una, ang sanggol ay binabalutan sa pinakakaaya-ayang tela at ihahatid sa mga Imam na nakaayos na pabilog. Ang buhok ng sanggol ay isasawsaw sa tubig ng butong. Papahiran ng asukal ang bibig ng sanggol. Sa simula ng ritual, may isang kandila na sisindihan at pagkatapos ng ritual ay ito’y ipinapatay.

Meron din silang ritual para sa paglilibing ng bangkay. Kapag naglaho na ang init ng bangkay, pupunasan, gamit ng isang espongha, ito ng malamig na tubig. Ang paglilinis ay ginagawa ng mga Imam o relihiyosong mga tao at dapat tahimik ang kapaligiran habang ginagawa ito. Ang tubig na iginagamit ay malinis at sariwa. Ito rin ay pinabangohan ng mga

bulaklak ng betel nut, kamanyan o insence at sandalwood. Pagkatapos, pupunasan ang bangkay at pabangohan. Babalutan ang buong katawan sa isang puting tela Binabalutan ang bangkay na nakalagay ang mga palad sa kanilang dibdib na nakapatong ang kanang kamay sa kaliwa. Ang kabaong ay gawa sa kahoy at ito’y walang takip. Ang libingan ay hinuhukay hanggang sa magkaugnay ang kahabaan ng bangkay. Ito ay sumusunod sa north-south na direksyon at isasara ng mga kahoy na may 2-inch kakapal, 1 ft x 3-4 ft ang mga dimensyon. Ang mga “grave markers” ng mga lalaki ay “rounded” at patag naman sa mga babae. Sinusunod ito ng pitong araw na paglalamay. Depende sa karangyaan ng mga pamilya, pwede silang humanda ng mga “commemorative” na paghahanda sa ika-pitong, ika-dalawampung, ika-apatnapung at ika-sandaang araw at sa unang, pangalawang at pangatlong anibersaryo ng pagkamatay.

Sila ay mga Sunni Muslims. Hindi pwedeng magdasal ang babae kung hindi pa ito kasal at ang lalaki kung hindi pa ito tuli. Naniniwala din sila na isang malaking pagkakasala ang hawakan ang isang dalagang babae(kublit-kublit). Ang parusa ng pagkakasalang ay papasyahan ng Datu. Ang kabigatan ng parusa ay nag-dedepende rin sa kung anong araw at oras hinawakan at kung saan hinawakan ang babae.

Maliban kay Allah o Tuhan, naniniwala pa rin sila sa mga panininiwala nila baga pa sila nagging Islam. At naniniwala sila na may mga espirito sa mundo na may kakayahan gumawa ng mabuti o masama. Nininiwala sila sa mga saytan o ang mga masasamang mga kaluluwa at jinn o ang mga hindi nakikita. Naniniwala rin sila na may apat na kaluluwa ang tao. Ang Transcendental soul o ang kaluluwa na pupunta sa langit, ang life-soul o ang kaluluwa na may associasyon sa dugo, Ang breath o life essence at ang spirit-soul na ang kaluluwa na lumalakbay sa atin mga panaginip at ang dahilan ng mga anino nila.

Meron din silang mga mangugubat (curer) na may kapangyarihang tawagin ang Mundo ng espirito. Ang mga mangugubat ay nakakakuha lamang ang mga kapangyarihan nila sa pamamagitan ng pagtuturo ng ibang mangugubat o kaya’y sa panaginip nila.

May isang sayaw ang mga Tausug na nakikila sa buong Pilipinas. Ito ay ang pangalay. Ito ay nakikilala dahil sa paggamit ng mga janggay (metal nail extenders). Ito ay isang sayaw ng panliligaw na kung saan na kukunin ng lalaki ang janggay na itinapon ng babae kung gusto nitong ligawan ang babae.

Sources: http://litera1no4.tripod.com/tausug_frame.html http://en.wikipilipinas.org/index.php?title=Tausug http://s3.amazonaws.com/ppt-download/tausugbeliefsandpractices-120112063359-

phpapp02.pptx?response-content-disposition=attachment&Signature=yeS7wYVwWUjc6%2BQiVpZiZWbI%2FXA%3D&Expires=1374756882&AWSAccessKeyId=AKIAIW74DRRRQSO4NIKA