Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ Καθώς «ἐνεργεῖται τό μυστήριον τῆς ἀνομίας» (Β´ Θεσ. β´ 7) εἰς τόν παρόντα κόσμον διά τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ «θηρίου» δηλαδή τοῦ Ἀντιχρίστου προβάλλει ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά προσδιορίσωμεν ποίαν στάσιν ὀφείλουν νά λάβουν οἱ πιστοί κατά τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τοῦτο δέ καθίσταται ἐπιτακτικώτερον ἐκ τῆς ἐπικρατούσης συγχύσεως περί τοῦ πρακτέου καί τῶν ἀκραίων καί ἀντιγραφικῶν θέσεων, οἱ ὁποῖες ἀναπτύσσονται, ἀπό αὐτοχρισμένους «εἰδήμονες» καί «εἰδικούς» εἰς τήν ἐσχατολογίαν. Οἱ ἔχοντες ἐπίφασιν θεολογίας ἄλλοτε τρομοκρατοῦν τόν λαόν καί ἄλλοτε τόν ὠθοῦν σέ ἀντιγραφικές ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες καί ἐπικίνδυνες πνευματικῶς κρίνονται καί δημιουργοῦν ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις περί τοῦ ἀγῶνος μας. 1. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἔκλεισε τήν δημοσίαν δρᾶσιν Του καί τό κήρυγμά Του μέ τήν διδασκαλίαν περί τῆς δευτέρας παρουσίας, τῆς μελλούσης κρίσεως καί τῶν ἐσχάτων τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας. Ὅταν ἐτελείωσεν τούς λόγους Του περί τῆς φοβερᾶς ἡμέρας τῆς δευτέρας ἐλεύσεώς Του καί ὅσων θά προηγηθοῦν γεγονότων ἐπεσήμανε εἰς τούς μαθητάς Του ταῦτα: «Ἀγρυπνεῖτε, λοιπόν, δ ε ό μ ε ν ο ι σέ κάθε καιρό, γιά νά καταξιωθεῖτε νά ξεφύγετε ὅλα τοῦτα πού πρόκειται νά γίνουν, καί νά σταθεῖτε μπροστά στόν Υἱό τοῦ ἀνθρώπου». (Λουκᾶ κα´ 36) Ὁ Χριστός συνέστησε νά ἀγρυπνοῦμε προσευχόμενοι σέ κάθε καιρό «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ» γιά νά περάσουμε τόν πειρασμό καί νά ἀξιωθοῦμε νά σταθοῦμε μέ παρρησία ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ φοβεροῦ καί ἀδεκάστου κριτοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ἐμεῖς παραδόξως ζητᾶμε νά μᾶς προφυλάξουν καί νά μᾶς προστατεύσουν ἀπό τήν διωκτική μανία τοῦ Ἀντιχρίστου καί τοῦ Διαβόλου ἡ Κυβέρνησις, οἱ Βουλευτές, οἱ Βρυξέλλες. Ἄσε δέ, πού μερικοί ὅλους αὐτούς τούς θεωροῦν ὄργανα τοῦ Διαβόλου καί τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί γινόμαστε ἀστεῖοι, περίγελως τῶν δαιμόνων μέ τήν τρέλλα μας, νά ζητᾶμε νά μᾶς προστατεύσουν ἀπό τό Διάβολο τά ὄργανα τοῦ Διαβόλου. Μερικοί πράγματι τρελλάθηκαν. 2. Ἡ ἐπικράτησις τοῦ Ἀντιχρίστου ἐντάσσεται μέσα εἰς τό σχέδιον τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός, πού κυβερνᾶ τόν κόσμον καί κατευθύνει τήν ἱστορίαν πρός τόν τελικόν σκοπόν της διά λόγους δικαιοσύνης καί κρίσεως ὥρισε νά περάσῃ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό αὐτόν τόν τελευταῖο πειρασμό. Δέν ἀγνοεῖ ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι ὁ πειρασμός αὐτός θά εἶναι σκληρός, ἔντονος διωγμός καί θλίψις, ὁμοία τῆς ὁποίας δέν ὑπῆρξε κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου. (Ματθ. κδ´ 21) Ποιός λοιπόν δύναται νά ἀνατρέψῃ τό σχέδιον τοῦ Θεοῦ καί νά ἀντισταθεῖ εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς ἀντιχριστείου ἐξουσίας; Οὐδείς βεβαίως. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαπραγματευόμενος αὐτό τό θέμα μᾶς ἐξηγεῖ γιά ποιούς λόγους ὁ Θεός θά ἐπιτρέψει στό Διάβολο νά δράσῃ διά τοῦ Ἀντιχρίστου. Λέγει: «Ἐπειδή δέν δέχθηκαν τήν ἀγάπη τῆς ἀληθείας γιά νά σωθοῦν. Καί γι αὐτό ὁ Θεός θά στείλει ἐπάνω τους ἐνέργεια πλάνης, ὥστε νά πιστεύσουν στό ψέμα· γιά νά κατακριθοῦν ὅλοι αὐτοί πού δέν πίστευσαν στήν ἀλήθεια, ἀλλ οἱ ὁποῖοι βρῆκαν εὐχαρίστησι στήν ἀδικία». (Β´ Θεσ. β´ 10-11) Τά πράγματα εἶναι
