“Yazarlığa İlk Adım”mebk12.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/34/14/741033/... · Kulağınıza küpe olsun. Benden söylemesi Yeter ki birlikte olun. MERVE KAYA İLKOKULU. 6 ANNECİĞİM

İSTANBUL / KARTAL TEĞMEN BURAK EVİRGEN İLKOKULU

“Yazarlığa İlk Adım” Çocuk Yazarlar Projesi

2015-2016 ÖĞRETİM YILI

1.KİTAP

*Bu kitap İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğünün “Çocuk Yazarlar” Projesi kapsamında okulumuz öğrencilerinin yazdıkları eserlerden oluşturulmuştur.

2

“Küçük hanımlar, küçük beyler!

Sizler hepiniz geleceğin bir gülü, yıldızı ve ikbal ışığısınız.

Memleketi asıl ışığa boğacak olan sizsiniz.

Kendinizin Ne Kadar Önemli, Değerli Olduğunuzu Düşünerek

Ona Göre Çalışınız. Sizlerden Çok Şey Bekliyoruz.”

3

ANNELER GÜNÜ Ağaç olsan

Dal olurum anne, Yaprak olurum Sana gelirim.

Deniz olsan Sel olurum anne Irmak olurum Sana gelirim

Bahçe olsan

Gül olurum anne Toprak olurum Sana gelirim.

Güneş olsan

Yol olurum anne Bayram olurum

Sana gelirim.

TAYLAN YAĞIZ YILMAZER

TEĞMEN BURAK EVİRGEN İLKOKULU

4/F SINIFI

4

TÜRKİYEM

Tane tane yağmur damlası

Ülkemin renkli haritası

Rüzgar eser dağlardan

Kırmızı renkli bayrağım

İnce ince akar suyu

Yurdumun kaynak suyu

Eşi benzeri olmayan, canım Türkiyem.

ŞEYMANUR DEMİR


4/K SINIFI

5

GERÇEK ARKADAŞLIK İnsan gerçekten arkadaş olunca

Kalbine anında sevgi gelir, Ama yalandan arkadaş olursa Kalbine anında kötülük gelir.

Buradan herkese sesleniyorum.

Arkadaşlarınızla iyi geçinin. Aranızı bozmak isteyenleri.

Anında kapı dışarı edin.

Herkes için geçerlidir bu. Kulağınıza küpe olsun.

Benden söylemesi Yeter ki birlikte olun.

MERVE KAYA


6

ANNECİĞİM

Bir tanecik anneciğim,

Gözlerin umut ışığı

Sözlerin yaşam pınarım anneciğim

Dünyam senin ile döner

Yaşam senin ile aydınlanır anneciğim.

Cennet kokulu anneciğim,

Melek anneciğim

Sen olmazsan hayat bana cehennem anneciğim.

Sen yanımdayken içim huzur doluyor anneciğim

Hep gönlümün kraliçesisin anneciğim.

Anneler günün kutlu olsun anneciğim.

ENES ÖZER


4/F SINIFI

MERVE KAYA


7

RESİM YAPMA İSTEĞİ

Resim yapmayı sever misiniz? Şimdi sizlere bir

hikâye anlatacağım. Bir zamanlar minik bir kasabada

yaşayan bir aile varmış. Bu aile beş kişilik bir aileymiş.

Ailede bir de çocuk varmış. Bu çocuk resim yapmayı çok

severmiş fakat ailesi bunun farkında değilmiş.

Mevsimlerden kışmış; hava soğuk, karlı ve sisliymiş.

Çocuk okula giderken karın içinde bir gazete parçası

görmüş. Gazetede resim yarışmasıyla alakalı ilanlar

varmış. Çocuk gazete parçasını cebine koymuş. Okulda

resim dersi varmış. Çocuk güzel resim yapıyormuş fakat

hiç kendine güveni yokmuş. Bugünkü resim konuları

oyun ve eğlence üstüneymiş. Çocuk okula sonunda

varmış. Zaman o kadar çabuk geçmiş ki, çocuk son

derse nasıl geldiğini anlamamış. Çocuk bugün ilk kez

resim yapmış ancak resmi hiç beğenmemiş. En sonunda

tarif edilmesi çok zor olan bir resim yapmış.

Okul bitti ve çocuk sonunda eve geldi. Evde üstünü

çıkarırken dikkatini gazete parçası çekmiş. Çocuk

yarışmaya katılmak istiyormuş. Gidip anne ve babasına

sormuş. Anne ve babası şöyle cevaplamış:

_ Sen kim resim yarışması kim? Güldürme bizi.

Çocuk:

8

_ Lütfen izin verin en azından denemiş olurum.

Cevap:

_Tamam, olmuş.

Çocuk çok sevinmiş. Önünde koskocaman bir on

dört gün varmış. Gel zaman git zaman bu iki hafta şıp

diye geçmiş. Çocuk bir resim yapmış ve yarışmaya

gitmiş. Yaptığı resmi ilk getiren kişi bu çocuk olmuş.

Annesi ile babası çok heyecanlılarmış. Sonunda o

zaman gelmiş. Maalesef çocuk kötü bir puan almış.

Çocuk çok üzülmüş ve bundan sonra hiç resim

yapmamış. Hikayem bitti zannetiz değil mi? Hayır daha

bitmedi. Çocuk resim yapmayı bırakıp yazarlığa merak

salmış. Bir sürü kitap okumaya başlamış. Günler

geçtikçe yazılar yazıp okuyormuş. Annesi bir ün odasını

düzenlemek için odaya girmiş ve yazılarını bulmuş.

Yazılar çok dikkat çekiciymiş. Çocuk okuldan geldiğinde

annesi hemen onu yarışmaya yazdırmış ve çocuk

yarışmayı kazanmış. Ailesi ve öğretmenleri bir ömür

boyu çok gurur duymuş. Gerçekten çocuk bu yazma

sevdasından hiç vazgeçmemiş. İleride çok büyük bir

yazar olmuş.

9

Ve çok ama çok mutlu bir son…

Umarım hikayemi beğenmişsinizdir arkadaşlar.

Sizler için güzel bir şeyler yazmaya çalıştım.

RANA GÜLER


4/B SINIFI

10

AĞAÇLAR

Bina dikme, ağaç dik

Tabiat ana canlansın

İnsan, hayvan, bitki

Yaşadığını anlasın

Dursun bu ağaç katliamı

Her yerde olsun kavağı, meşesi, çamı

Bu yeşillik, bu güzellik, bu koku

Bize Allah’ın büyük lütfu

Ona değer verirsek, o da bize verir

Kızdırır küstürürsek geleceğimizi bitirir

Ağaç ve yeşillik sevecen ana kucağı

Onu kaybedersek, bilinmez ne olacağı

OĞULCAN SÜZER


4/F SINIFI

11

RENKLİ KALEMLER KENTİ

Renkli kalemler (boya kalemleri) günlerden bir gün aynı yolda

karşılaşmışlar. Kendilerine kral seçmek istiyorlarmış. Çoğu kişinin Mavi’ nin kral

olmasını istemesinden dolayı Mavi kral oldu. Bundan dolayı Sarı da kraliçe oldu.

Halk, çok güzel yönetiliyordu. Bir yaz günü Mor adını verdikleri çok tatlı bir

erkek, Sarı sayesinde dünyaya geldi. Mor, çok iyi bir prens olamıyordu. Çünkü

içinde kibir vardı, nefret vardı, kıskançlık vardı. Öfke, kötülük ve ayrımcılık vardı.

Anne ve babası onu tembih etse bile o hala hareketlerine devam ediyordu. 3

sene sonra Pembe adında bir prenses dünyaya geldi. Bu çocuk, abisinin peşini

bırakmıyordu. Öyle tatlıydı ki…

Anne ve babası hep dua ediyordu:

_ Allah’ım lütfen prensesimiz abisine çekmesin.

Dualarının tam dört sene sonra kabul oldu. Okul hayatında abisine

anlayamadığı sorular soruyordu ama abisi ona hep kızıyor, hiçbir zaman da

cevap vermiyordu. Pembe artık abisinin peşinden dolanmak mı ? Yanına bile

yaklaşmıyordu. Çünkü abisinden soğumuştu. Abisinin bütün arkadaşları, dostları

bile ondan soğumuştu. Pembe ikinci sınıfa gidiyordu. İkiz kardeşler dünyaya

geldi. Yeşilcik ve Pembik. Bu çocuklarda ablalarının peşinden gidiyordu. Pembe

abisinden örnek almamış, gerektiğinde onlar için iki parçalık yapboz bile

yapmıştı. Anne ve babası Mor’un iyice kötülüğe doğru gideceğinin ve kral

olunca halkını yönetemeyeceği kuşkusuyla korkmaya başlamıştı. Derslerindeki

başarı iyiydi ama böyle giderse kötüleşeceğini biliyordu. Ancak Pembe’nin

başarısının hep ilerleyeceğinden şüpheleri bile yoktu. Pembe’nin en yakın dostu

Ten rengi bir gün Pembelerin evine geldi. Mor’un arkadaşı da o gün oraya geldi

çünkü Ten rengi ile Turuncu kardeştiler. Turuncu aynı Mor gibi kötü bir çocuktu.

Bu nedenle arkadaş olmuşlardı. Fakat Ten rengi hiç abisi gibi değildi. Ten rengi

12

ve Turuncu’nun annesinin adı Yeşil, babasının adı Turunç’tur. Kardeşleri ise

Kahveli’dir. Mor’un ve Turuncu’nun ilk nefret duydukları Lila, onları krala

şikayet etmişti. Kral, bir ceza düşündü. Mor ve Turuncu’yu eskiden terk edilmiş

bir eve yolladı. Aklı sonradan başına geldi, oradan Mor’u alıp başka bir eve

yolladı. Orada beş ay kalacaklardı.

5 AY SONRA…

Bu sürede çok eğlenmişlerdi. Mor’un aklı başına gelmişti. Çünkü o evde

kime nefret duysun, kime kötülük yapsın? Aynı şekilde Turuncu da aklını

toplamıştı. Artık iki aile de rahatça yaşayabileceklerdi.

Seneler sonra Mor kral oldu ve halkı çok güzel yönetti.

IRMAK KOCA


4/E SINIFI

13

YUKARDA NE VAR?

Merhaba ben Ilgın. Biliyor musunuz? Ben beş yaşından bu yana

yukarıda yani gökyüzünde neler olduğunu çok merak ederdim. Hep annem,

babam ve abime sorardım. Gökyüzü nasıl bir yer? Orada yaşam var mı? Diye

hep böyle sorular sorardım. Sonra zamanı geldiğinde anaokuluna başladım.

Anaokulu öğretmenimin adı Sibel’di. Sibel öğretmenime de aynı soruyu

sordum: Gökyüzü dünyadan farklı mı öğretmenim? Öğretmenim de bana

“Sen bu konuları birinci sınıfta öğreneceksin” dedi. Tamam, bu yıl da

öğrenemedim! Artık bir daha ki seneye!

Koskoca bir yıl bitmişti. Artık altı yaşındayım. Birinci sınıfa başladım.

Aşağı yukarı yirmi dokuz harften on dört tanesini ezberlemiştim.

Öğretmenimin adı ise Tarık’tı. Öğretmenime “Ne zaman gökyüzüyle ilgili

konuları işleyeceğiz”, diye sordum. Öğretmenim de “Merak etme ikinci

dönemde öğreneceksin. Üç gün sonra karne tatili olacak, karne tatili bittikten

sonra işleyeceğiz bu konuları”, dedi.

Ben eve gidince takvime baktım ve toplamda on sekiz gün olduğunu

gördüm. Sonra her gün geçtikçe takvimimde geçen günleri işaretledim. Üç

gün geride kaldı. O gün annemle birlikte karnemi almaya gittik. Ders

notlarımın pekiyi idi. Eve gittiğimizde yine o günleri saymaya başladım,

okulların açılmasına on beş gün vardı. Çok sabırsızlanıyordum. Artık son gün

gelmişti ve ikinci döneme başlamıştık. O gün okula gittiğimde öğretmenim

akıllı tahtadan gökyüzünün bir resmini açmıştı ve çok güzel görünüyordu.

Yıldızlar, ay dede, gezegenler ve dünyamız. İlgiyle inceledim. Her şey çok

güzeldi. İleriki sınıflarda bu konuları daha iyi öğrendim. Üniversite de bölüm

olarak “Gökyüzü İnceleme ve Araştırma” yı seçtim ve şimdi yirmi sekiz

yaşındayım. Bir gökyüzü araştırmacısı oldum.

Tabi ki de buralara gelebilmeme yardımcı olan şey merakım olmuştu.

Önüme sürekli engeller çıktığı halde pes etmemek ve merakımın peşinden

gitmek olmuştu. En önemlisi de ailemin bana olan desteği olmuştu.

GİZEM NUR BİLECEN


14

TÜRKİYE’M

Benim güzel Türkiye’m

Dalgalan Türk bayrağım!

Toprağınla suyunla


Koruruz, temizleriz

Saygı ile anarız

Her zaman severiz


Sen benim ülkemsin.

Hepsiyle bir başkasın.

Taşın, toprağın, suyunla


Dört mevsimle yaşattığın

Sunduğun imkânlarla

Toprağının verimiyle


İnsanıyla, sevgisiyle

Misafirperverliğiyle

Her zaman gözde ülkelerden


ÖMÜR KARAKAŞ


15

MESLEKLER

Ben büyüyünce doktor olacağım,

Hastalara bakacağım.

Ben büyüyünce mimar olacağım,

Çizimler yapacağım.

Ben büyüyünce savcı olacağım,

Adaleti sağlayacağım.

Ben büyüyünce yazar olacağım,

Kitaplar yazacağım.

MESLEKLER, MESLEKLER, MESLEKLER!

M. AKİF AKBULUT


4/F SINIFI

16

ANNELER GÜNÜ

Beni dünyaya getiren

Sevgiyle büyüten

Hep şefkat gösteren

Sensin canım annem.

Bana doğruyu öğreten

Yanlışları gösteren

Beni bugünlere getiren

Sensin canım annem.

GÖBAY ÖNALAN


4/F SINIFI

17

KELEBEKLER

Her gündüz uçuşurlar

Çiçeklere konarlar

Bir günlük hayatlarında

Mutlu olmak isterler

Ne düşündüğünü bilemem

Tahmin bile edemem

Onun renkli kanatları

Benim gözlerimi alır.

Kendilerine koza örerler

İki günde çıkarlar

Bir de bakarsın ki

Kelebeğe dönerler

MELİSA BAYRAK


4/G SINIFI

18

ORMANLARI KORUYALIM

Yurdumda bir tek dal kırılmasın

Ağaçsız etraf kalmasın

Ormansız yer kalmasın

Ormanları koruyalım

Yazın gölgende serinleriz

Çeşit çeşit meyvelerini yeriz



Ormanlar kesilmesin

Ormanlar yıkılmasın



İREM AKGÜL


4/F SINIFI

19

ESKİCİ

Günün birinde bir eskici yaşarmış. Bu eskici aldığı malı, bir veya

iki lira fazlasına satarmış. O bu işten memnunmuş. Bir gün bu eskiciye

flüt satmak isten biri gelmiş. Adam flütü 30 liraya satmak istemiş.

Fakat bu flüt sıradan bi flüt değilmiş. Göz alıcı parlaklıkta güzel bir

flütmüş. Eskici biraz araştırmadan sonra bu flütün sihirli bir flüt

olduğunu anlamış ve bu teklifi kabul etmiş. Burada aklına hasta olan

oğlu gelmiş. Bu flütün sesini oğluna dinlettirmiş ve hasta olan oğlunun

zamanla tamamen iyileştiğini görmüş ve bu flütün sihrini diğer

çocuklarda da kullanmış. Çok mutlu olmuş. Birkaç yıl sonra flütü satan

kişiyle karşılaşmış ve yaptıklarını ona anlatmış. O kişi flütü iyi bir

amaçla kullandıklarından dolayı da çok sevinmiş.


Yağız Özen 4-K 890

20

VATANA ŞİİR Vatanı sevmeyene insan diyemem

Türkü sevmeyeni ben de sevemem

Dinine kalkıp sövene

Boş ver aldırma diyemem

Çocukları kullanırlar şer güçler

Hain senaryoda saklanmış düşler

Uyan ey milletim uyan

Ülkeni parçalamadan bu güçler

Ay yıldız sevdası başkadır ben de

Şehidimin kanı kalır mı yerde

Hesap er geç elbet sorulur

Birileri onlara olsa da perde

Göğsümde iman elimde bayrak

Cesedimden ruhum böyle çıkacak

Rabbimden duamda böyle istedim

İnşallah beni utandırmayacak


Armağan Çayır 4-F

21

SİHİRLİ ÇİÇEK

Mevsimlerden ilkbahar mevsimiydi. Pelin diye çok güzel bir kız

vardı. Pelin’in canı çok sıkılıyordu. Ne yapsam diye söyleniyordu.

Birden aklına bir fikir geldi. Çiçek dikebilirim dedi. Ama hayatında hiç

ama hiç çiçek dikmemişti. Anneme sorabilirim dedi ve annesinin

yanına gitti. Annesi ‘Tamam dikeriz’ dedi. Çiçek dikmek için bir yer

buldular. Annesi ‘ ilk önce eldivenlerimizi takalım, ellerimizin

kirlenmesini isteyemeyiz’ dedi. Pelin ‘tamam’ dedi. Eldivenlerini

giydiler. Sonra elleriyle toprağa çukur yaptılar. Sonra içine tohumları

koydular. Sonra ağzını kapattılar ve su döktüler. İşleri bitmişti sadece

biraz beklemeleri lazımdı. Pelin çok heyecanlıydı. Onun yanında

beklemeye karar verdi. Annesi Pelin’e ‘’Kızım tohumlar çiçeğe çok

uzun zaman sonra dönüşüyor.’’ Pelin çok üzülmüştü. Annesi ona

üzülmemesini şimdi biraz oyun oynamasını söyledi. Pelin bahçede

oyun oynuyordu mutlu bir şekilde. Daha sonra aklına çiçek geldi ve ne

oldu acaba diye bakmaya gittiğinde bir de ne görsün tohum büyümüş

ve pembe güzel bir çiçek oluvermişti. Pelin çok şaşırmıştı annesi ona

tohumun çiçek olmasının bayağı zaman alacağını söylemişti. Pelin

çiçeği annesine gösterdi ve annesi bunun sihirli bir çiçek olduğunu

söyledi. Pelin sihirli bir çiçeği olduğu için çok şanslıydı ve mutluydu.


Ela Başaran 4-G

22

KORKAK TİLKİ

Tilkinin biri ormanın içinde son hızla kaçıyordu. Kurt onun bu telaşını

görünce sorar.

-Yahu kan ter içinde nereye bu telaşın nedir?

-Hükümet bir karar almış.

-Neymiş bu karar?

-Bütün develer yakalandığı yerde kesilecek.

-Be ahmak bundan sana ne? Sen deve olmadığın gibi ona benzer bir

yanında yok

Tilki manalı bir cevap verir.

-Öyle deme iftiracının biri kalkar benim deve olduğumu söyler de ele

bir kere geçersem, deve olmadığımı ispatlayıncaya kadar kim bilir

kürkümü hangi kadın giyer.


Kerem Cem Karataş 4-F

23

ANNE VE BABA SEVGİSİ

Anneni sev

Babanı sev

Onları üzme

Onlara bak

Onlara saygı göster

Onların canını yakma

Onların istediğini yap

Onlardan vazgeçme

Onları ne kadar seviyorsan

Herkesi o kadar sev

Onlar bir gün giderse

Çooook üzülürsün

O yüzden onlara kinlenme

Onları üzme

Onlardan vazgeçme

Onları hep mi hep sev


Nildağ Dayı 4-F

24

EY ATATÜRK! VATANA SAHİP ÇIKAN Sensin vatanın nuru

Vatanın ilk koruyucusu

Vatanın koruyucu meleği

Sen hep kendini değil

Vatanını düşündün ey Atatürk!

Vatanımız senin sayende kurtuldu

Sensin şafaklarda yükselen

Sensin güçlü, azimli sabırlı

Ey Atatürk’üm hiçbir zaman

O şafaklardan inmeyecek

Ve indirilmeyeceksin

Canım Atatürk’üm!

Bu vatana ben, arkadaşlarım

Bakacağız bu vatana

Sahip çıkacağız

Sen bize inan ey Atatürk!


Naz Özen 4-F 58

25

KARDAN ADAMIN BURNU

Bahar yazı, yaz sonbaharı kovaladı. Sonunda kış geldi… Her tarafı

beyaz bir örtü kapladı. Kar taneleri etrafta uçuşuyordu. Masal o gün

kalktığında pek mutluydu. İçi kıpır kıpırdı. Pencerenin önüne geçip

perdeyi açtı. Kar yağdığını görünce çok heyecanlandı. Dışarıda kat kat

giyinen çocukları gördü. Onlarla oynamayı o kadar çok istedi ki o an

pencereyi açtı elini uzattı ve eline küçük bir kar tanesi kondu ve

hemen eridi. Pencereyi kapatıp alt kata indi. Annesi omlet yapmıştı.

Hemen masaya oturdu hızlıca yemeye başladı. Annesi :

- Masal bu ne acele kızım biraz yavaş ye

- Anneciğim hemen bitirip dışarı çıkmalıyım yoksa karlar eriyecek ve

oynayamayacağım

-O kadar karın hemen eriyeceğini sanmıyorum

-Ama elime düşen kartanesi hemen erimişti

-Çünkü senin elin sıcak kızım ama hava soğuk merak etme oynamak

için daha çok zamanın var.

Masal biraz biraz yavaşladı ama kartopu oyunu aklına geldikçe

heyecanlanıyordu. Sonunda bitirdi omletini. Hemen kazağını ve

mantosunu giydi atkısını beresini takıp botlarını ayağına geçirdi.

Dışarısı gerçekten buz gibiydi ama Masal’ın umrunda değildi. Dışarıda

Can ve Şirin’i gördü. Onların yanına koştu. Yanlarına gider gitmez

alnına bir kartopu yapıştı. Masal durur mu hemen kartopu savaşına

26

dahil oldu. Uzun süre oynadılar sonunda yoruldular. Masal hemen

yere yattı diğerleri de ona katıldı. O sırada Can yerinden fırladı:

-Kardan adam yapalım. Ne dersiniz?

Masal atıldı:

-Ben evden havuç ve zeytin getireyim o zaman.

-Çok iyi olur

Dedi. Şirin ve Can. Masal eve koştu kapıyı tıklattı. Kapıyı annesi açtı.

Annesi:

-Dur bir nefes al kızım bu ne hal bir şey mi isteyecektin?

-Evet anneciğim.

Annesi içerden bir havuç iki zeytin verdi. Masal koşarak

arkadaşlarının yanına gitti. Hemen küçük bir kartopu yatılar ve onu

karın içinde sürüklediler. Biraz sonra büyük kartoplarını yan yana

koydular. Masal önce gözleri için zeytin, burnu için havucu yerleştirdi.

Sonra masal Şirin’in yanlarında olmadığını fark etti. Kısa süre geçmişti

ki Şirin soluk soluğa yanlarında belirdi. Kardan adam için atkı ve bere

getirmişti. Onları da yerleştirince:

-İşte şimdi oldu

Dedi.

27

Masal eve döndüğünde çok yorgundu. Kendini yatağına attı ve

hemen uyuyakaldı. Rüyasında dondurma yağdığını gördü yaz

mevsiminde herkes dondurmaları yakalayıp yiyordu. Masal da almış

bir dondurma hemen tam yiyecekti ki arkadan bir ses:

-Masal kızım ne yapıyorsun paltonla uyumuşsun üstünü değiştir de

öyle yat.

Masal’ın uyanası gelmiyordu. İstemese de doğruldu üstünü giydi

sonra da cullup yatağa. Sabah uyandığında hemen kardan adamlarına

baktı yerindeydi. Ama bir eksiklik vardı, burnu. Kardan adamın burnu

nerdeydi acaba. İçini bir merak sardı. Apar topar montunu giydi.

Kapıyı hızla kapatıp kardan adamın yanına koştu. Koşarken de birkaç

kişinin ‘’ponpon nerdesin? Hadi gel yaramaz tavşan.’’ Dediğini duydu.

Masallardan adamın yanına gittiğinde kardan adamın arkasında beyaz

bir şey olduğunu fark etti. Yavaşça kafasını çevirdi. Bir tavşan

duruyordu. Elinde de turuncu bir şey. Kardan adamın burnu olmalıydı

o. Tam tavşanın üzerine atlıyordu ki durdu. Tek başına yakalayamaz

elinden kaçırırdı tavşanı. Çevresine bakındı Can ve Şirin geliyordu.

Masal neler olduğunu anlattı onlara. Sonra bir daire oldular ve

yaramaz tavşanı ortalarına aldılar fakat tavşan kaçtı. Hemen peşine

takıldılar. Koştular koştular koştular. Sonunda tavşanı köşeye

sıkıştırdılar. Onlar tavşanın peşinden koşarken onları takip edenler de

yanlarındaydı. Onlar kimdi biliyor musunuz? Masal’ın az önce sesini

28

duyduğu insanlar. İçlerinden biri tavşana dönerek ‘’seni yaramaz

tavşan nerelerdeydin’’ bir diğeri:

-size teşekkür ederiz çocuklar tavşanımızı bulduğuz için.

Masal Şirin ve Can:

-Bir şey değil

Dediler.

Ardından tavşanın sahibi eline aldı onu ve oradan ayrıldılar. Masal

dönüp kardan adama baktı burunsuz çok komik görünüyordu. Güldü

Can:

-Evden yeni bir havuç getireyim mi?

Masal:

-Hayır gerek yok, böle kalsın. Bizi kardan adamımızda burun olmasın.

Hem tekrar taksak yaramaz tavşan onu da yiyecek öyle değil mi?


Ayşegül Berre Kılınçaslan 4-G

29

CANIM ANNEM

Sen bizi büyüttün

Çemberinin içine aldın,

Sevdin, kolladın

CANIM ANNEM

Biz büyüyünce

Değerini anladık

Sen bizim hayat arkadaşımız oldun

CANIM ANNEM

EZGİ AKKOÇ


30

EVE DÖNÜŞ

Merhaba arkadaşlar. Benim adım Fırtına. Ben kafeste yaşayan bir

papağanım. Özelliklerim; masmavi bir kuyruğum var. Başım gri renkte.

Kırmızı bir gagam var. Tropikal ormanlarda yaşarım. Aslında eskiden ben

de doğuda yaşıyordum. Sonra avcılar beni yakalayıp bir aileye verdiler.

Her gün kafesimden bakıp özgür papağanları görünce üzülüyorum. Beni

her gün Damla adlı bir kız doyuruyor.

Bir gün Damla benim yemeğimi verdikten sonra kafesin kapağını

açık unuttu. Ben de hemen kaçmaya karar verdim. Bunun üzerine hızla

kafesten çıktım. Hemen ormana dönmek istiyordum ama orman çok

uzaktaydı. Ama pes etmedim. Yola devam ederken hem mutlu hem de

endişeliydim. Mutluluğumun sebebi özgür olmamdı. Endişemin sebebi ise

avcılar beni tekrardan yakalar mı tereddüdüne kapılmamdı. Fakat bunları

düşünürken önüme bakmıyordum. Bu nedenle bir ağaca çarptım.

Kanadım yaralanmıştı. Fakat bu benim eve dönmeme engel değildi.

Kanadımı oynatabiliyordum. Vakit kaybetmeden yola devam ettim. Biraz

daha ilerledikten sonra az da olsa karnım acıkmıştı. Sonra yerlerde sıra sıra

kavrulmamış çekirdek gördüm. Bunun bir tuzak olduğunu anlamıştım.

İnsanlara görünmeden birkaç tane kavrulmamış çekirdek yedikten sonra

oradan uzaklaştım. Susuzluğumu gidermek için ise nehirden su içtim. Biraz

daha ilerleyince bir orman gördüm. Fakat bu orman evim değildi. Ama

yine de ormana girdim. Sonra benim gibi bir papağan gördüm. Yanına

gidip konuşmak istedim. Yanıma gelince adını sordum. O da “Benim adım

Şimşek” cevabını verdi. Şimşek iyi bir papağana benziyordu. Şimşek’e

evinin yolunu anlattım. Sonra da şöyle bir soru sordum: “Şimşek sen de

bana yolculuğumda eşlik eder misin?”, dedim. Şimşek de “Olur.”cevabını

verdi. Hemen yola koyulduk. Şimşek ile sohbet ede ede gittiğimiz için

yolun yarısını nasıl bitirdiğimizi anlamadık bile. Sonra Şimşek bana

durmamı söyledi ve ben de durdum ve kendimi aniden bir kafesin içinde

buldum. Şimşek benim arkamdan Fırtına! Fırtına! diye bağırıyordu. Neyse

ki kafesin kapağı tam kapatılırken kaçtım. Fakat akşam olmuştu. Şimşek ile

31

benim uykumuz gelmişti. Bir ağaca konduk ve hemen ikimiz de uykuya

daldık.

Sabah olduğunda Şimşek yanımda yoktu. Hemen kalkıp Şimşek’i

aradım. Biraz ileri gittim ve daha sonra geldiğimiz yollara baktım ama

Şimşek’i bulamadım. Sonra yakında birkaç insan gördüm. Hemen oraya

uçtum. Çalılıklardan Şimşek’in sesini duydum. İnsanlara görünmeden

yanına gittim. Ayağı çalılara takılmıştı. Hemen gagamla Şimşek’i

kurtardım. Yakınlarda üzgün bir leylek gördüm. Hemen yanına uçtum.

Yanına gidince “Sen burada mı yaşıyorsun?”, diye sordum. Leylek de bana

“Hayır.”diye cevap verdi. “Eskiden ormanda yaşıyordum. İnsanlar

ormanları yok edince buraya taşınmak zorunda kaldım. Bunları duyunca

Şimşek ile ben de bu duruma çok üzüldük. Hemen bir şeyler yapmamız

gerekiyordu. Eğer biri buna dur demezse bütün ormanlar yok olacaktı.

Aklıma şöyle bir fikir geldi. Leyleğe sen de bizimle gel dedim.

Ormandakilere bunu anlatalım. Daha sonra bütün kuşlar birleşip bunu

durdurabiliriz dedim. Leylek bu fikrimi kabul etti. Üç kuş beraber yol

aldık. Sonunda evime gelmiştik. Fakat hiçbir kuş yoktu. Sonra ormanın

derinliklerinden bir ses geldi. Hemen oraya uçtuk. Bir de ne görelim.

Bütün ağaçları insanlar kesiyordu. Sonra uçtuk. Bütün kuşlar ileriye doğru

uçuyordu. Hemen önlerine geçip durun dedim. Beni dinlemelerini

söyledim. Sonra kendimizi tanıttık. Benim adım Fırtına, dedim. O da bana

adının Gökkuşağı olduğunu söyledi. Sonra biraz düşündüm ve kız

kardeşim diye bağırdım. Hemen yanına gidip ona sarıldım. Sonra da

leylek bütün papağanlara durumu anlattı. Durumun ciddiyetini bütün

papağanlar biliyordu. Hep beraber birleşip insanların üzerinde uçmaya

başladık ve insanlar bizden korkup kaçtılar. Sonra da leylek bize teşekkür

ederek gitti. Şimşek’in de artık gitmesi gerekiyordu. Bu duruma

üzülmüştüm. Onu yolcu etmeye gittim ve bana olan yardımları için

teşekkür ettim. Sonra vedalaştık ve ben de kardeşimin yanına döndüm.

Gökkuşağı ile oyunlar oynayıp havada uçtuk. Çok güzel bir gündü.

Akşam olduğunda Gökkuşağı’na “Sen bizim anne ve babamızın yerini

biliyor musun”, ? diye sordum. Ancak bana cevap vermedi ve yanımdan

uzaklaştı.

32

Ertesi gün uyandığımda Gökkuşağı gözlerimi kapatıp beni bir yere

götürdü. Gözlerimi açtığımda ise bütün papağanlar karşımda “İyi ki

doğdun!” , “İyi ki doğdun!” diye bağırıyorlardı. Sonradan bugün doğum

günüm olduğunu hatırladım. O an gerçekten çok mutluydum. Sonra

Gökkuşağı beni ağaçların arasına götürüp bana beklememi söyledi. Biraz

bekledikten sonra karşımda anne ve babamı gördüm. Çok şaşkındım.

Hemen onlara sarıldım. Hep beraber doğum günümü kutladık. Papağan

sürüsü gittikçe çoğalıyordu artık. Buna sevinmiştim.

Bundan sonra ailemle birlikte mutlu bir şekilde yaşadık.

MELİS URAL


4/K SINIFI

33

Documents

“Yazarlığa İlk Adım”mebk12.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/34/14/741033/... · Kulağınıza küpe olsun. Benden söylemesi Yeter ki birlikte olun. MERVE KAYA İLKOKULU. 6 ANNECİĞİM