Bijlage bij ‘In Dialoog’ nr. 5/2016 -2017

Niemand die er iets van vindt als je te midden de mensenmassa gaat zitten en schrijven, of liggen en slapen. Niemand die er iets van vindt als je meebrult zonder zangles en wild danst zonder dansles gevolgd te hebben. Niemand die er iets van vindt als je wat vuil bent of stinkt, als je haar vet is en je schmink uitgelopen, als je kleren aftands zijn en niet bijeen passen. Niemand die er iets van vindt als je maar wat rondhangt, als je ’s middags slaapt en om middernacht eet. Niemand die er iets van vindt als je rasta’s hebt of een hanenkam, als je groen bent, of rood, of blauw. Niemand die iets van je vindt, dat zou ik van de festivals mee willen nemen naar huis. Iesja

TERUGBLIK SCHOOLJAAR

Dit schooljaar bekeek Leeftocht het leven als één grote muzikale compositie. Eigentijds en tegendraads. Een meeslepende, hartverwarmende melodie waarin het evangelie de grondtoon vormt.

In september kropen we in het vel van de componist die hartelijk uitnodigde om creatief mee te schrijven aan de partituur.

Omdat iemand de toon moet aangeven, stond in oktober de dirigent voor het voetlicht. We hielden een warm pleidooi voor gedeeld leiderschap.

Veelheid en verscheidenheid nodigen uit om elkaar beter te leren kennen en in dialoog te gaan. Dat was de insteek van november.

Dissonanten geven een aparte kleur aan het geheel. Profetische tegenstemmen gaan tegen de stroom in. De adventsmaand december stak zijn bewondering voor hun durf niet onder stoelen of banken.

Levenslang leren mensen. Met vallen en opstaan. In januari maakten we het goede voornemen om, ondanks alles, te blijven oefenen en repeteren.

Melodieën, mensen en gebeurtenissen kunnen diep raken. Ze zinderen na zoals vuursintels een warme gloed uitstralen in de winterkoude van februari.

In volle vastentijd trokken we ons in stilte terug, om te herbronnen en ons leven te herijken. Om Jezus en God nog beter op het spoor te komen.

April ging over de balans tussen individu en gemeenschap, dus ook over groepsgeest en samenwerking, noodzakelijk om op dezelfde golflengte te komen.

Opendeurdagen met een betoverende uitstraling leggen de ziel van de school bloot: in mei oogst men de vruchten van een jaar lang enthousiaste bezieling en gedreven inzet.

We gaan nu het schooljaar con brio afsluiten. Dit juninummer ‘op de festivalweide’ vormt de apotheose en wenst u een zalige vakantie.

Bij de cover: Draai de lampen maar in

het feestelijke snoer. Steek de stekker in en

vier allemaal samen feest, omdat het nu eenmaal

bijna vakantie is.

Foto: Peter Deltour, H. Familie Ieper

Jaargang 32

nummer 10

juni 2017

v.u. Andreas Janssens, Katholiek Onderwijs Vlaanderen.

Proviand voor onderweg

Een verademing voor onderwijsmensen

Maandelijkse inspiratiebron

in de rubriek Leeftocht van

www.katholiekonderwijs.vlaanderen

Reacties zijn steeds welkom op

identiteit_kwaliteit@katholiekonderwijs.vlaanderen

“Muziekfestivals hebben een eigen religieus karakter, vindt Heleen Kommers in navolging van theoloog Martin Stringer. Het gaat eigenlijk om een combinatie van factoren die het festival tot een geschikte omgeving maken voor het hebben van religie-achtige ervaringen. Te denken valt aan de factoren die ik al noemde, zoals het hebben van een saamhorig-heidsgevoel, het bieden van een sociale structuur en identiteit. Maar bij religie gaat het ook om het hebben

van een ervaring die het gewone overstijgt: het ‘niet-empirische’. Dat laatste zie je vaak terug bij festivalbezoekers, meent Kommers. Ze moet denken aan een televisieprogramma. Daarin vertelde de vader van een ziek meisje hoe zij tijdens festivals nooit aan de ziekte denkt en hoe de muziek doorwerkt. Dagenlang kunnen ze teren op dat gevoel van vrijheid en geluk.”

Citaat uit een artikel over muziekfestivals en religie in het magazine Univers van de universiteit van Tilburg

Zou Jezus een festivalganger geweest zijn? Er bestonden toen waarschijnlijk nog geen festivals zoals wij ze nu kennen, maar wat wel zeker is, is dat Jezus er graag bij was om het leven in al zijn facetten te vieren. Op de bruiloft in Kana (Joh. 2,1-12) deed Hij voor het eerst een ‘wonder’! Hij veranderde water in wijn. Hij liet mensen ‘verwonderd’ staan kijken. Maria, zijn moeder, geloofde in Hem en vertrouwde. Zij stelde de vraag, zij geloofde dat Hij kon helpen, dat Hij tot ‘grootse’ dingen in staat was! Zij was de eerste getuige en de eerste gelovige. De eerste die zich overgaf aan het diepere, aan het niet begrijpbare, en dan gebeurde het wonder. Of het nu om muziek gaat, om woorden of om relaties, pas als je je kan overgeven, zal je ‘geraakt’ worden en krijgt het wonder een kans!

De berg Tabor (Lc. 9,28-36) is ook zo’n ‘diepte-ervaring’. Daar boven op die heilige plek (je zou het een festivalplaats kunnen noemen) maken de leerlingen van Jezus een ‘buitengewone’ ervaring mee die hen zal sterken, bemoedigen, bevestigen om straks terug te gaan naar de alledaagse wereld met de gewone dingen. Ze halen er energie uit en een diep vertrouwen. Zo is dat vaak ook met festivalgangers. Ze kunnen er weer tegen. ‘Festivalmomenten’ nodigen uit om vanuit die diepe verbondenheid en saamhorigheid

En dan zie je ze ‘the day after’ gaan met hun tentjes, weg van de leeggelopen weides, op weg naar morgen, met in hun ogen nieuwe dromen en verbindende verlangens! Laat het maar klinken met toeters en bellen!

Leeftocht op muziek U2 zette het concert ‘Live in Paris’ (naar aanleiding van de aanslagen in Parijs) in met het nummer ‘One life’ en ze hoefden zelf niet te zingen, het publiek nam het over. Een moment dat naar de keel grijpt.

Een ode aan de kracht van verbondenheid in muziek, over alle grenzen heen. Een filmpje op YouTube toont solidariteit en meevoelen met alle slachtoffers van terreur en geweld. Muziek is een positief, profetisch antwoord.

weer aan de slag te gaan, elk naar z’n eigen werk, z’n eigen stek, z’n eigen zorgen.

Juni, maand van de apotheose! Er is geen weg terug. Nu moet het gebeuren. We wensen jullie heel veel succes. En laat dan de vakantie maar komen!

jaargang 32

nummer 10

juni 2017

Muziek is een verbindende factor

tussen mensen.

Tussen de leden van een band,

tussen de band en de luisteraar,

tussen de aanwezigen.

Heeft de muziek dit schooljaar

jull ie kunnen ‘verbinden’?

Hebben we verbindend gesproken met elkaar

in plaats van verwijderend?

Hebben we gezocht

naar tekens van verbinding?

Soms in een schuchtere, voorzichtige vraag

van een leerling naar een leerkracht?

Misschien in een enthousiast engagement

dat werd opgenomen?

Of in een hand die voorzichtig jouw hand

neemt en zegt: ga je met me mee?

Hebben we de tekens van verbinding gezien?

Hebben we zelf zo’n teken van verbinding

kunnen leggen?

Liefdevolle God,

we bidden

dat muziek ons altijd

op sleeptouw mag nemen

zoals een gospelsong:

enthousiasmerend,

lovend en dankend,

troostend en biddend,

smekend en vragend,

maar altijd gericht op een ander,

voor een ander,

samen met een ander.

Dan worden verschillen een verrijking

en samenzang een versterking.

Dan maken we verbinding

met groot en klein,

met jong en oud,

met zwak en sterk,

met wat echt wezenlijk is.

Zo komen we misschien

in verbinding met U,

de componist van het levenslied!

Amen.

Muziek en ritme vinden hun weg

tot in de geheime plaatsen van de ziel.

(Plato, 4de eeuw VC)

Om met leerlingen in dialoog te brengen

Een muziekfestival is een totaalgebeuren

waar behalve de muziek

ook het samenzijn met de festivalgangers

een ‘whaow!’-gevoel teweegbrengt.

Wat had in dit schooljaar voor jou

zulk festivalgehalte?

Een publiek kan over

alle verschillen heen

een eenheid vormen.

Duizend stemmen, één l ied!

Die samenhorigheid zie je in bijna elke

happening

naar voor komen.

Of het nu gaat om een schoolfeest,

een eindejaarsbal, een benefietoptreden

of de groots opgezette festivals,

altijd komt die verbindende kracht naar boven.

Los van welke aard ook,

over alle verschillen heen

vinden mensen elkaar

in het samen muziek maken

en/of samen muziek beleven.

Zulke happenings slagen er zelfs in

om ons boven onszelf te laten uitstijgen.

Het draait niet meer om het IK,

maar om het WIJ-gevoel.

Denk maar aan Music for life!

Iedereen wil daar op één of andere manier

bij betrokken zijn.

We worden geraakt

door iets groter dan onszelf.

Straks komen de festivals er weer aan!

Van rimpelrock tot folkfestival,

van groot naar klein,

voor oud en jong.

Over alle kleuren en

levensbeschouwingen heen

verbindt muziek

mensen. Samen horen

leidt naar

samenhorigheid! (Peter Deltour, leraar)

De beleving op een festival kan je vergelijken met een religieuze beleving. Een diepte-ervaring die je leven op fundamentele wijze verandert. Diepte-ervaringen kunnen heel even die diepere dimensie van ons bestaan doen oplichten. Je beleeft de werkelijkheid als één geheel, je voelt je verbonden met een veel groter mysterie dat sommigen God noemen. Plots zie je alles heel helder en klaar en weet je wat je te doen staat. Alles valt samen. Dat is een verdichtingsmoment! Elke religie kent zo’n momenten. ‘Heilige’ momenten, momenten waarop we ‘heel’ zijn en ‘helend’ voor elkaar. Festivalmomenten kunnen ‘helend’ zijn. Of het nu gaat om een hardrock en metal festival, gregoriaanse festivals, choral evensongs of cantatediensten … Vanuit een diepe verbondenheid ontstaat een intens gevoel van dankbaarheid en vreugde. Je voelt en ziet aan alles dat het hartverwarmend is. Dat merk je ook na al die happenings! De ‘ontroerende’ beelden op het einde van een lan-ge festivalnacht, het slotstuk van een schoolfeest, het laatste num-mer van een dansfeest, het laatste lied van een Taizé-jongeren-bijeenkomst.

Verbondenheid die beklijft en die je verder kan stuwen, zelfs over grenzen van ziekte en pijn. Het is méér dan eventjes de ‘kick’ van adrenaline voelen. Jongeren en ouderen getuigen dat muziek echt verbindend kan werken.