Branko Copic je potekao iz siromasnog sela ispod Grmeca. Jos kao djecacic od 4 godine ostaje bez oca koji umire od spanske groznice tako da brigu o malom Branku preuzima njegova brizna majka Sofija, njezni djed Rade i veseli stric Nikola. Tako je Branko jos od ranog djetinjstva bio obasut ljubavlju koju je sacuvao u sebi do kraja zivota.Po crkvenim knjigama stoji da se Branko rodio 1. januara 1915 medutim sam Branko je tvrdio da se rodio 1914 ali kako on kaze "to su bile teske i ratne godine i niko ozbiljno nije mario za tacan upis u knjige rodenih". U rodnom selu Hasanima djecak je, u podnoziju same planine Grmec, cuvao na proplanku stoku i provodio slobodne trenutke igrajuci se ali i mastajuci o Grmecu kojeg je zamisljao kao fantasticnu goru opore, ostre i divljacne ljepote. Planinu naseljenu opasnim zivotinjama i stanovnicima nevidljivog svijeta.Sva ta mastanja Branko je preuzimao iz prica njegovog djede koji je kao "licka pricalica i izjelica" prenosio iskustvo, dobro i zlo, mekotu ljudske duse i sirinu njegova srca. Djeda Rade ce ostati malom Branku vise nego majka; mit i legenda o ljudskoj njeznosti, a ostali ukucani i cjeli podgrmecki svijet - kao galerija likova za obradu u njegovim knjizevnim djelima.U skolu Branko krece u svom rodnom selu ali gimnaziju, cetri niza razreda, nastavlja u internatu u Bihacu. Poslije zavrsene gimnazije upisuje se u uciteljsku skolu u Banja Luci, potom u Sarajevu i Karlovcu. Razlog cestih prekida uciteljskog skolovanja bila je nemirna Brankova dusa i potreba da ukaze na nepravilnosti i losu socijalnu i politicku situaciju. Izbacivali su ga zbog naprednih ideja i zbog rijeci koje nije mogao da precuti.Ipak zavrsava uciteljsku skolu u Karlovcu i kao mladi ucitelj vraca se u rodno selo Hasane ali bez zelje da zapocne uciteljski posao. Odlucuje da upise Filozofski fakultet u Beogradu 1934 godine. Zivjeo je skromno a prehranjivao se honorarima za objavljene price u "Politici". Marljivo je ucio i polagao ispite na vrijeme. Diplomirao je neposredno pred rat 1940. godine. Rat ga je zatekao na odsluzenju vojnog roka u Mariboru iz kojeg odlazi u rodnu Krajinu i vec 1941 godine prikljucuje se partizanima. U pocetku biva obican vojnik ali ubrzo postaje politicki komesar pa zatim se ukljucuje kao stalni saradnik na kulturno - prosvjetnom sektoru kao dopisnik partizanskih novina banjaluckog "Glasa" i "Borbe". Copicu je omoguceno da pise ne samo ratne izvjestaje vec i skeceve, pozorisne predstave, da pjeva i bude moralna i dusevna snaga partizanskim borcima. Branko ostaje aktivan u NOV u do kraja rata. Poslije oslobodenja dolazi u Beograd i tu se nastanjuje.Prvi posao koji prihvata bio je kao urednik lista "Pionir". Poslije pet godina napusta taj posao i postaje profesionalni pisac. U statusu slobodnog stvaraoca Copic provodi ostatak svog zivota. Bio je neumoran knjizevni radnik, izdao je brojna djela. U nasoj knjizevnosti on je stekao status knjizevnika sa najvise odstampanih djela i najvise prevedenih djela. Njegova djela su prevedena na vise od 30 jezika.Kao veliki humanista, patriota i humorista Copic je dobio brojne nagrade, priznanja i pohvale. Jos 1938. godine dobija prvu nagradu Akademije sedam umjetnosti za kratku pricu, zatim Rakicevu nagradu (1939), nagradu Srpske akademije nauka i umjetnosti (1940), Komiteta za kulturu i umjetnost (1947, 1948), Vlade FNRJ (1949), Saveza sindikata (1953), Nagrada Zmajevih djecijih igara (1971), Njegoseva nagrada (1972) za zbirku pripovjedaka "Basta sljezove boje", Nagrada AVNOJ-a (1972).Iako po prirodi vedar i nasmijan, Branko Copic je tuzno i tragicno okoncao zivot. Posljednjih godina zivota se osjetio usamljen, napusten i depresivan odlucuje da sebi oduzme zivot. Navece 26. marta 1984. godine bacio se sa Savskog mosta na kej rijeke. Tako nas je zauvijek napustio i otisao "iz bajke zivota" u "bajku snova".Ali iza njega je ostalo njegovo djelo veliko kao Grmec.Copiceva knjizevna djelaPripovjetke:Pod Grmecom, Beograd, 1938.Borci i bjegunci, Beograd, 1939.Planinci, Beograd, 1940.Bajka o sestri Koviljki, Beograd, 1946.Rosa na bajonetima, Beograd, 1946.Sveti magarac, Beograd, 1946.Vratolomne price, Beograd, 1947.Surova skola, Beograd, 1948.Ljudi s repom, Beograd, 1949.Major Bauk, Beograd, 1949.Ljubav i smrt, Beograd, 1953.Dozivljaji Nikoletine Bursaca, Sarajevo, 1956.Bosonogo djetinjstvo, Beograd, 1957.Gorki med, Beograd, 1959.Krava s drvenom nogom, Beograd, 1963.Basta sljezove boje, Beograd, 1970.Golubija vremena, Mostar, 1979.Romani:Prolom, Beograd, 1952.Gluvi barut, Beograd, 1957.Ne tuguj bronzana strazo, Beograd, 1958.Osma ofanziva, Beograd, 1964.Delije na Bihacu, Beograd, 1975.Poezija:

Ognjeno radanje domovine, Beograd, 1944.Ratnikovo proljece, Beograd, 1947.Mjesecine, Beograd, 1977.Seosko groblje, Beograd, 1978.Knjizevnost za djecu i mlade:

U carstvu leptirova i medvjeda, Beograd, 1940.Price partizanke, Beograd, 1944.Pjesme pionirke, Beograd, 1945.Bojna lira pionira, Beograd, 1945.Bajka o sestri Koviljki, Beograd, 1946.Dozivljaji kuma Torbe, Beograd, 1946.Armija odbrana tvoja, Beograd, 1948.Jezeva kuca, Beograd, 1949.Price ispod zmajevih krila, Beograd, 1953.Dozivljaji macka Tose, Beograd, 1954.Orlovi rano lete, Beograd - Sarajevo, 1957.Deda Trsin mlin, Sarajevo, 1960.Magarece godine, Sarajevo, 1960.Slavno vojevanje, Sarajevo, 1961.Bitka u zlatnoj dolini, Sarajevo, 1963.Mala moja iz Bosanske Krupe, Sarajevo, 1971.Glava na klancu, noge na vrancu, Sarajevo, 1971.Mamino mudro magare, Sarajevo, 1976.Lijan vodi karavane, Sarajevo, 1981.Povratak na knjievnost