chimeres 021

t h e

n e u ro n

s t i m u l at i n g

z i n e

[τεύχος 021] - [131111] - [διανέμεται χωρίς αντίτιμο]

i am the cover...

MournSpelled [mawrn, mohrn]

. περιεχόμενα

.03

.04

.06

.09

.10

.12

.14

.15

.16

.19

.23

.24

.26

.28

.29

.30

.31

.32

.33

.34

.35

.36

.37

.38

i am page 02

. το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd]

. τι εστί πτώχευση; [μαρία κατσοπούλου]

. αλληλεγγύη ή φιλανθρωπία; [νεκτάριος λαμπρόπουλος]

. σιωπή [σαμσών ρακάς]

. η φυλή των ελεγχόμενα χρεοκοπημένων [χαρά βογαζιανού]

. οδηγός επιβίωσης στα χρόνια της κρίσης [δημήτρης ροβόλας]

. η απώλεια των τριών [μ.]

. ας συστηθούμε... [βασίλης κ.]

. γράφοντας μία αστυνομική ιστορία [seitanakos]

. werner herzog - part 2 [baphomet]

. we walk alone [ζέτα]

. movies [αντώνης κωνσταντάρας]

. η μούχλα του σταθμού [μάνια σαμπά]

. 99cents [lingasai]

. μικρά ανεκτίμητα τιμήματα [θάνος πάσχος]

. το λ στ’ όνομά του [μαρίνα αποστόλου]

. α-Lyr [ξένια κακάκη]

. το κουδούνι [σελήνη]

. μαργαριτάρια [πνοή]

. κάθε νέο πρωινό [σταυρούλα]

. με τα χέρια στα μάτια [madlen]

. κάλτσα [παλιό φλασκί]

. κάτω απ’ τ΄άστρα [μυρτώ]

. το ουράνιο τόξο [chupa chap]

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

«don

’t ju

st su

rvive

whi

le w

aitin

g fo

r som

eone

’s re

volu

tion

to cl

ear y

our h

ead»

~

hakim

bey

το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd]

Ας κάνουμε τη διαφορά.

Δεν περιμένουμε κανένα οίκο αξιολόγησης να μας το πει. Έχουμε πτωχεύσει προ πολλού. Όποιος έχει οδηγήσει έστω και λίγο στο κέντρο της Αθήνας έχει δει τον θυμό που ξεχειλίζει και εκδηλώνεται με την παραμικρή αφορμή. Πολύ πριν προστεθεί και η αγανάκτηση στο παζλ. Γιατί; Τι δικαιολογία έχουμε;

Τι δικαιολογία έχουμε για όλες τις στρεβλώσεις που έχουμε δημιουργήσει στον τρόπο ζωής μας. Σε τέτοιο βαθμό που πλέον και οι πιο ακραίες συμπεριφορές μας φαίνονται

i am the un-editorial page

αυτονόητες. Θέλεις παραδείγματα; Άφθονα. Απλώς κοίτα γύρω σου και θαύμασε τον σουρεαλισμό. Οι διαβάσεις στην Έλλάδα υπάρχουν για να “σπάνε” το γκρίζο της ασφάλτου. Οι “δρόμοι” των τυφλών για να ευθυγραμμίζονται τα παρκαρισμένα μηχανάκια. Τα πορτοκαλί βελάκια που αναβοσβήνουν στο φανάρι είναι πράσινα που έχουν ξεβάψει. Οι λωρίδες έκτακτης ανάγκης είναι για προσπεράσεις. Και είμαι σίγουρος πως έχεις προσέξει πολλά ακόμα.

Έίμαι σίγουρος πως ήδη έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι για τέτοια παραδείγματα και εκτός δρόμων. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα είσαι μέσα σε μια καφετέρια και θα έχεις στρίψει το τσιγάρο σου, λίγο πριν το ανάψεις, σήκωσε το κεφάλι σου και κοίτα γύρω σου. Δες πόσες γυναίκες υπάρχουν μέσα στην καφετέρια. Έίσαι σίγουρος πως καμία τους δεν είναι έγκυος; Σε νοιάζει; Μήπως ο τρόπος ζωής μας έχει πτωχεύσει προ πολλού;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει δικαιολογία. Αφεθήκαμε έρμαια στον ευρύτερο μηχανισμό εκφυλισμού, που είναι υπεύθυνος και για όλα αυτά που ζούμε σε πολιτικό επίπεδο, και καταλήξαμε αυτό που κοροϊδεύουμε. Ζούμε τον φασισμό του αυτονόητου. Έθιστήκαμε να θεωρούμε πως αυτή η νοοτροπία δεν θα αλλάξει ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο, σε τέτοιο βαθμό και σε τέτοια ένταση όσο ο θυμός και η αγανάκτηση μας απέναντι σ’ αυτός που διαχειρίζονται την εξουσία.

Ως πότε; Ας κάνουμε τη διαφορά.

t h e n e u r o n s t i m u l a t i n g z i n e[issue 021]- [131111] - [chim

eres.gr]

τι εστί πτώχευση [μαρία κατσοπούλου]

“Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν” είπε ο Χαρίλαος περίλυπος, αναγκασμένος εκ των συνθηκών να παραδεχτεί τα χάλια της χώρας. Εκατόν τριάντα χρόνια μετά, βρισκόμαστε στα ίδια χάλια και χειρότερα, χωρίς να βλέπουμε φως όχι μόνο στο τούνελ, αλλά πουθενά. Τη μύτη μας δε βλέπουμε. Η πλειοψηφία έχει τη γνώμη πως πρόκειται για οικονομική κρίση και μόνο. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι πολύ μεγαλύτερο.

Όλα ξεκινούν από την Ηθική πτώχευση. Η Ηθική πτώχευση έχει ως αποτέλεσμα την πτώχευση Δικαιωμάτων. Αυτή με τη σειρά της οδηγεί στην πτώχευση της Ανεξαρτησίας, και κατ’ επέκταση στην πτώχευση της Ελευθερίας. Εξαιτίας της τελευταίας έχουμε οδηγηθεί στην πτώχευσηΧαμογέλων. Η Οικονομική πτώχευση που προκλήθηκε από το συνδυασμό Ηθικής και Λογικής πτώχευσης, έχει κάνει τον κόσμο να υποφέρει από πτώχευση Ονείρων. Από την άλλη πλευρά, η πτώχευση της Γλώσσας, παράλληλα με την ανάπτυξη της πτώχευσης Ενδιαφέροντος και Δραστηριοποίησης, έφερε την Πνευματική πτώχευση στο προσκήνιο, πιο έντονη κι από τα χρόνια του Μεσαίωνα. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθεί επίσης πως η πτώχευση της Υγείας, οδήγησε στην ανάπτυξη σοβαρών επιδημιών, επειδή πολλά νοσοκομεία και κέντρα περίθαλψης έκλεισαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι οι ψυχασθενείς που μέχρι και σήμερα περιπλανώνται στο δρόμο γυμνοί φωνάζοντας ακατάπαυστα και απαγγέλοντας αποσπάσματα της Αγίας Γραφής.

i am page 4

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

Όσον αφορά τις εντάσεις μεταξύ των ζευγαριών, μπορούμε να πούμε τα εξής. Εξαιτίας της Οικονομικής κυρίως πτώχευσης, τα

ανύπαντρα ζευγάρια άρχισαν να πάσχουν από την έλλειψη προσωπικού χώρου, η οποία λόγω της

πτώχευσης της Ψυχαγωγίας, προκάλεσε την πτώχευση Ερωτισμού, η οποία με τη σειρά της

προκάλεσε πτώχευση στη Λίμπιντο. Η πτώχευση στην Υπομονή και την Κατανόηση υπήρξαν καταστροφικές

για τις προσωπικές σχέσεις, και καθώς πλέον η πτώχευση Συναισθήματος ήταν κάτι το αναπόφευκτο

λόγω της Σεξουαλικής πτώχευσης, τα ζευγάρια διαλύθηκαν. Οι οικογένειες είναι μια πονεμένη

υπόθεση, γεμάτη πίκρα, καθώς όλα τα παραπάνω προβλήματα συσσωρεύονταν κάτω από την

ίδια στέγη. Επιπλέον, ο υποσιτισμός γινόταν ολοένα κι εντονότερος και οι γονείς

αδυνατούσαν να θρέψουν τα τέκνα τους. Έτσι, πολλοί από αυτούς, βλέποντας πως η

δημιουργία οικογένειας είναι πιο δύσκολη κι από τον τετραγωνισμό του κύκλου,

άρχισαν να τρώνε τα παιδιά τους. Ένα θετικό που έβλεπαν στην πράξη αυτή,

ήταν το ότι δεν χρειαζόταν να πληρώνουν για φρέσκο

ελληνικό κρέας. Αυτό ήταν που ονομάστηκε αργότερα

Οικογενειακή πτώχευση.

Αυτά, είναι μόνο μια σύντομη περιγραφή

του θέματος. Στην πραγματικότητα η

έννοια της πτώχευσης δεν έχει κάποιο

συγκεκριμένο ορισμό. Παρόλα ταύτα, ως

πτώχευση θεωρούμε την πλήρη χρηματική έλλειψη, η οποία προκαλεί

καραμπόλα ισοπέδωσης σε όλους τους τομείς μιας κοινωνίας. Πτώχευση λοιπόν ξανά, κι όποιος

δεν αντέχει, ας πάρει τα βουνά.

i am page 5


eres.gr]

i am page 6

αλληλεγγύη ή φιλανθρωπία; [νεκτάριος λαμπρόπουλος]

Είναι δυο χρόνια τώρα που η κοινωνία μας βυθίζεται στον βούρκο της κρίσης και της υποβάθμισης. Δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος βέβαια ότι ήμασταν και μια απόλυτα υγιής κοινωνία και ξαφνικά εκπέσαμε αλλά σίγουρα η βίαιη αναδιανομή του πλούτου προς τους έχοντες και η φτωχοποίηση των κατώτερων και μέσων στρωμάτων έχει σχεδόν αποσυνθέσει τον κοινωνικό ιστό. Σε αυτές τις περιστάσεις όλοι νιώθουμε ότι κάτι πρέπει να γίνει, αλλά συνήθως δεν ξέρουμε τι. Μπορούμε να σκεφτούμε τι είναι αυτό που λείπει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια από την ελληνική κοινωνία; Τι είναι αυτό που το ξέχασαν όσοι βολεύτηκαν και όσοι μπήκαν δυναμικά στο παιχνίδι του «υγιούς» ανταγωνισμού; Μια λέξη αρκεί: Αλληλεγγύη.

Τι είναι όμως η αλληλεγγύη και πώς μπορούμε να την ορίσουμε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Τι πρέπει να κάνουμε για να την εκδηλώσουμε άμεσα; Ποιος τη χρειάζεται περισσότερο; Ποιος μπορεί να τη δώσει πιο εύκολα;

Συνήθως στην Ελλάδα υπάρχει μια παρανόηση στην έννοια της αλληλεγγύης. Οι περισσότεροι την συγχέουν με την Φιλανθρωπία. Όμως η φιλανθρωπία είναι το σύνηθες όχημα μερικών πλουσίων για να αγοράσουν λίγες από τις τύψεις τους, για όσα έχουν στερήσει από τους οικονομικά ασθενέστερους. Αυτό συμβαίνει βέβαια σε κάθε κοινωνική βαθμίδα. Οι πλούσιοι κάνουν δωρεές σ’ ένα νοσοκομείο, χτίζουν ξενώνες, χρηματοδοτούν εκδηλώσεις αγάπης και πού και πού σκάνε και αρκετά λεφτά σε κάποιον τηλεμαραθώνιο. Όλα αυτά με το αζημίωτο φυσικά, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι οι δωρεές και οι χορηγίες, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, προσέφεραν και συγκεκριμένες φοροαπαλλαγές. Οι φτωχότεροι, δίνουμε ένα ευρώ σε κάποιον ζητιάνο, μαζεύουμε παλιά ρούχα και τα δωρίζουμε σε ΜΚΟ και οι πιο τολμηροί συμμετέχουν και σε προγράμματα εθελοντικής εργασίας και βοήθειας, για ασθενέστερους. Κατά τη γνώμη μου όμως, όλα αυτά εκτός του ότι δεν αποτελούν μια ολοκληρωμένη μορφή εκδήλωσης της αλληλεγγύης μας, ίσως να διαιωνίζουν το πρόβλημα καθώς δε γίνονται προσπάθειες για ουσιαστικότερη βοήθεια σε αυτούς που την χρειάζονται.

Κατ’ αρχήν, όσοι προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους ή κάποια από τα πράγματα που δεν χρειάζονται -ακόμα και τα φραγκοδίφραγκα που δίνουμε σε κάποιον στα φανάρια- νομίζουν ότι βρίσκονται σε καλύτερη θέση και γι’ αυτό βοηθούν. Αυτό όμως αποτελεί προϋπόθεση της φιλανθρωπίας και όχι της αλληλεγγύης. Είμαστε αλληλέγγυοι σε ανθρώπους ίσους με εμάς, σε ανθρώπους που κατανοούμε τη θέση

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

τους και ξέρουμε πως βοηθώντας τους ή κατανοώντας τις αντιδράσεις τους, θα ωφεληθούμε όλοι στο μέλλον. Αντίθετα παρατηρούμε πως όταν μια κοινωνική ομάδα αγωνίζεται για κάτι, οι περισσότεροι -ακολουθώντας τις καπιταλιστικές θεωρήσεις και τον λεγόμενο κοινωνικό αυτοματισμό- θυμώνουμε, σκεφτόμαστε την ενδεχόμενη ταλαιπωρία και τις δυσκολίες που θα μας δημιουργήσει μια απεργία ή μια κατάληψη. Δεν κατανοούμε πως όσοι θίγονται σήμερα, αν δεν τους συμπαρασταθούμε, θα είναι το προμήνυμα για την αυριανή μας πραγματικά δυσχερή θέση. Όσοι επιθυμούν μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, ξεχνούν ότι με αυτόν τον τρόπο κατεβαίνει και η στάθμη των μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων. Λειτουργούμε, με λίγα λόγια, κοντόφθαλμα και εγωιστικά.Πριν λίγες μέρες δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο ένα συγκλονιστικό κείμενο μιας κοπέλας με τίτλο «Ξημερώνει νύχτα». Αναπαράχθηκε από blogs, από το twitter, ακόμα και από εφημερίδες. Συνοψίζοντας το, μια κοπέλα η οποία εδώ και χρόνια ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα, συνειδητοποιεί μετά από κάποιους μήνες στην ανεργία, πως δεν μπορεί όχι μόνο να συντηρήσει το σπίτι της και τον εαυτό της, αλλά δεν έχει χρήματα ούτε για να μετακομίσει, ούτε για να αποθηκεύσει κάπου τα πράγματά της σε περίπτωση που μετακόμιζε στο μικρό διαμέρισμα της μητέρας της στην επαρχία, αλλά ούτε και να φιλοξενήσει κάπου τα μικρά ζώα που είχε υπό την προστασία της. Με το κείμενό της, κατάφερε να μας ταρακουνήσει και να καταλάβουμε τι μπορεί να συμβεί αύριο και σε μας (υπάρχουν και ανθρωπόμορφα ζώα που δεν το κατάλαβαν βέβαια) και ζήτησε βοήθεια. Κι εδώ έρχεται ξανά η αλληλεγγύη.

Όμως, τι είναι τελικά αλληλεγγύη ακόμα και σε αυτή την περίπτωση; Να δώσεις χρήματα για τη μεταφορική; Να προσφερθείς να αποθηκεύσεις κάποια από τα πράγματα της κοπέλας σ’ ένα δικό σου ανεκμετάλλευτο χώρο; Να φιλοξενήσεις για κάποιο διάστημα τα ζωντανά της; Πιστεύω πως όλα αυτά, παρόλο που στιγμιαία είναι απαραίτητα να συμβούν, δεν αποτελούν παρά ακόμα μια ένδειξη φιλανθρωπίας. Η πραγματική «κρίση» αλληλεγγύης που θα έπρεπε να μας συνταράξει θα ήταν να οργανωθεί σε τοπικό επίπεδο ο μικρόκοσμός μας και να διεκδικήσει χώρους που μένουν ρημαγμένοι ώστε να μπορούν να φιλοξενηθούν άνθρωποι που χάνουν τη δουλειά τους, χώρους όπου θα μπορούν να φιλοξενούνται κατοικίδια νέων ανέργων που δεν θέλουν να τα αφήσουν στην τύχη τους αλλά ίσως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς (είναι άπειρα τέτοια κρούσματα τον τελευταίο καιρό ακόμα και με σκυλιά ράτσας να περιφέρονται μόνα στους δρόμους ή στην ερημιά γιατί οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ακριβή

i am page 7


eres.gr]

i am page 8

διατροφή τους, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν γιατί δεν έχουν μάθει να ζουν μόνα), χώρους όπου θα δίνεται ψυχολογική, αλλά και υλική υποστήριξη στα άτομα που το έχουν ανάγκη. Ακόμα κι αν δεν είναι δυνατή η χρήση ερειπωμένων ή ανεκμετάλλευτων κτηρίων, θα μπορούσε κάθε γειτονιά να κάνει ένα κοινό ταμείο για να νοικιάζει τέτοιους χώρους και να τους φροντίζουν μόνοι τους οι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη τους – νιώθοντας ταυτόχρονα χρήσιμοι και δημιουργικοί. Τα κοινωνικά παντοπωλεία, οι χώροι ανταλλαγής αγαθών για υπηρεσίες και αντίστροφα, είναι μερικά παραδείγματα που αρχίζουν να λειτουργούν και να δείχνουν έμπρακτη, και με μέλλον, αλληλεγγύη.

Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε προετοιμαστεί και σαν κοινωνία για τα δυσκολότερα που έρχονται με την επικείμενη, σίγουρη, πτώχευση ώστε να μην εξαθλιωθούμε και αγριέψουμε. Αντί να αναπτυχθεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κατ’ άτομο -όπως και θα συμβεί σε μια ατομοκεντρική καπιταλιστική κοινωνία- οφείλουμε να προετοιμάσουμε ένα συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης που και θα «μπαλώσει» τον σκισμένο κοινωνικό ιστό, αλλά και μπορεί να δημιουργήσει και πιο βαθιές ρίζες στις ανθρώπινες σχέσεις.

Αλληλεγγύη σημαίνει να βγεις στον δρόμο για τον εργάτη που απολύθηκε παρόλο που είσαι δημόσιος υπάλληλος, να φωνάξεις για τον δάσκαλο που θα δουλεύει για 600 ευρώ ενώ είσαι γονιός, να στηρίξεις τον δημόσιο υπάλληλο που θα χάσει τη δουλειά του ενώ είσαι ελεύθερος επαγγελματίας γιατί ξέρεις πως, εν τέλει, η δική του ευημερία είναι και δική σου,η δική του απελπισία θα είναι και δική σου, η πείνα του μπορεί να τραφεί από το απόθεμά σου. Αντί να διεκδικούμε μόνο όσα μας οφείλουν σαν συντεχνίες ας απαιτήσουμε μεγαλύτερη φορολόγηση των πλουσίων, ξαναμοιρασιά της γης και του πλούτου, προστασία των κοινωνικών παροχών και σταμάτημα στην προκλητική κατανάλωση των εχόντων την ίδια ώρα που άνθρωποι λιμοκτονούν. Αντί να είμαστε φιλάνθρωποι, ας ξαναγίνουμε άνθρωποι.

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

σιωπή [σαμσών ρακάς]

με απόφαση διευθυντήβγάζουνε νικητή το φαβορίπου το μισούνε όλοι

στις κλειδωμένες χώρες εκεί που κατοικούν τα αουτσάιντερπάντα το φαβορί κερδίζειέτσι για παραδειγματισμό

γιατί όλα επιτρέπονται στους κλειδωμένους

μόνο να μην νιώθουν νικητέςκαι τους περάσει απ' το μυαλό

πως το κλειδί μέσα στις τσέπες τουςείναι το αντικλείδι.

i am page 9


eres.gr]

η φυλή των ελεγχόμενα χρεοκοπημένων [χαρά βογαζιανού]

Είμαστε η Φυλή Των Ελεγχόμενα Χρεοκοπημένων. Προσοχή! Όχι των ελεγχόμενα χρεοκοπούμενων, αλλά των ήδη χρεοκοπημένων. Είμαστε η φυλή που χαμογελάει μπροστά σε κάθε νέα νομοθετική καρμανιόλα που αφορά σε νέες φοροεισπρακτικές ρυθμίσεις. Χαμογελάει γιατί έχει ήδη πολλές κερδισμένες μάχες στο δυναμικό της και στο νεύμα μίας νέας πρόκλησης ανταποκρίνεται μ’ ένα χαμόγελο. Χαμογελάει γιατί ίσως να βαρέθηκε να δακρύζει.

Γεννηθήκαμε κάπου μεταξύ του 1975 και του 1985. Κάποιοι από εμάς πρόλαβαν ακόμη και τις ποδιές στο σχολείο! Όλοι πρόλαβαν τη γένεση της ιδιωτικής τηλεόρασης και τη φανφαρώδη υποδοχή και επιβολή της, κάποιοι θυμόμαστε τις καταλήψεις του 1991-1992, οι περισσότεροι χτυπήσαμε τις Martin’s μας σε κάποιο παγκάκι και φορέσαμε καρό πουκάμισο (κάποιοι πρόλαβαν να φορέσουν και strike μποτάκι), κάποιοι από εμάς σπούδασαν και κάποιοι όχι, ενώ κάποιοι αναφέρονται στη σημερινή ηλεκτρονική μουσική με τον όρο techno. Όταν κοιτάμε την συλλογή με τα cd μας σε κάποια αναγνωρίζουμε πόσα χαρτζιλίκια θυσιάσαμε και πόσες ημέρες ή και εβδομάδες χρειάστηκαν ώσπου να ανοίξουμε τελετουργικά τη ζελατίνα του νέου cd.

Στο σχολείο μπορεί να μην κάναμε παρέα μεταξύ μας ή απλά να κοιταζόμασταν και να αναγνωρίζαμε τη διαφορετικότητα μας στη μάζα που επεδείκνυε τι μάρκα φόραγε και που έσκυβε το κεφάλι πάνω από ένα βιβλίο για να πάρει ένα αυτοκίνητο ως δώρο για τις πανελλήνιες και το εισιτήριο για άλλα τέσσερα ή πέντε χρόνια πλήρους γονικής επιχορήγησης. Το πολυαναμενόμενο Millenium μας βρήκε κάποιους με δικά τους λεφτά και κάποιους κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο μετρώντας χρόνια να ξεμπερδεύουν με το σχολείο και να βγάλουν δικά τους λεφτά.

Είμαστε η φυλή που στα 19-20 είχε τη δική της ταυτότητα αλλά έψαχνε να τη βρει. Είχε τα δικά της λεφτά και πλήθος εργατοωρών στην πλάτη της, είχε όρεξη να βγει αλλά δε μπορούσε. Οι εκτός φυλής ακολουθούσαν το ακαδημαϊκό ή το γονικό πρόγραμμα ή και τα δύο και εντός της φυλής είχαμε όλοι διαφορετικά ωράρια. Έτσι μέναμε σαν ελατήρια που αποθηκεύουν και αποθηκεύουν ενέργεια. Εκτός δουλειάς μας λένε ανώριμους ή παιδιά. Γιατί το ελατήριο απελευθερώνει ενέργεια όταν δε βρίσκεται υπό πίεση και η δική μας πίεση είναι ότι έχουμε δαπανήσει περισσότερες ώρες σοβαρότητας από τους συνομηλίκους μας. Εάν παιδικότητα είναι να πηδάς τα καγκελάκια του Αβραμόπουλου στην Πανεπιστημίου ενώ ακριβώς δίπλα σου έχει άνοιγμα, ναι είμαστε παιδιά! Εάν παιδικότητα είναι να μη μιλάς για την κρίση γιατί τα ακούς επί 8 ώρες κάθε ημέρα και τη δεδομένη στιγμή θέλεις να απολαύσεις τη γουλιά της μπύρας η οποία γουλιά ισούται με 10 λεπτά εργασίας, τότε ναι είμαστε παιδιά! Είμαστε η φυλή που αντιστέκεται στο να καταναλώσει όλη της την ενέργεια στη δουλειά. Ακόμη και αν δε μας έχει μείνει θα βρούμε! Είμαστε η φυλή που προέβλεψε την κρίση όταν πριν αρκετά χρόνια την πήραν τα σκάγια από την εξάτμιση κάποιου λεωφορείου και της ήρθε το όραμα της κρίσης.

Είμαστε η φυλή που εκτιμάει και τιμάει ένα άδειο παγκάκι στην Πειραϊκή, που απολαμβάνει την Πανσέληνο στην Πνύκα ή τον Άρειο Πάγο, που μοιράζεται ένα μπουκάλι κρασί στην παραλία, που έχει παρακολουθήσει τα καλύτερα lives στο Λόφο του Στρέφη και που γνωρίζει την ύπαρξη των μονοπατιών στα βουνά που αγκαλιάζουν την Αττική. Είμαστε η φυλή που το καλοκαίρι κοιμάται υπαίθρια με τον ήχο και την μυρωδιά της θάλασσας, το θρόισμα και τις σκιές των δέντρων και το κελάρυσμα του ποταμού. Είμαστε η φυλή που φεύγουμε και δεν αφήνουμε ίχνη της παρουσίας μας γιατί σεβόμαστε την φιλοξενία της φύσης. Είμαστε η φυλή που ακόμη και αν αισθανόμασταν

i am page 10

€€€

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

δε θέλαμε να περιμένουμε την θέση του δημοσίου, γιατί κάποιες φορές κάναμε και δύο δουλειές παράλληλα, γιατί δε θέλαμε να θάψουμε έναν συνάδελφο και ας ξέραμε ότι αυτός μας έθαβε.

Είμαστε η φυλή που σας ακούει να κλαίγεστε ενώ στο καπάκι μας δείχνετε το νέο σας κινητό. Είμαστε η φυλή που τα εισοδήματα της είναι κατά πολύ χαμηλότερα από τα ήδη μειωμένα δικά σας. Είμαστε η φυλή που σας ακούει να μιλάτε για αλληλεγγύη και ευσυνειδησία την ώρα που μαθαίνετε στα παιδιά σας τη λαμογιά και πως να καρπωθούν οτιδήποτε από οπουδήποτε. Είμαστε η φυλή που διαχωρίσαμε από μικροί το πτυχίο από την καριέρα. Είμαστε η φυλή που σέβεται τον εργάτη γιατί δεν έχει πρόβλημα να περάσει ή να ξαναπεράσει από αυτό το στάδιο και ας έχει μεταπτυχιακό. Μας θλίβει η μιζέρια σας. Μας θλίβει ότι αυτά που θεωρούσατε ποταπά και αλήτικα τα κάνετε μόδα. Μας θλίβει να σας ακούμε στην παραλία στη μέση του πουθενά να απορρίπτετε γκόμενους γιατί δεν έχουν αμάξι και γκόμενες γιατί δεν έχουν πτυχίο! Μας θλίβει που πρέπει να μοιραστούμε μαζί σας τα βραχάκια στην Πνύκα! Μας θλίβει που η περιπτερίσια μπύρα από απόλαυση έγινε αναγκαιότητα…

Είμαστε η φυλή των ελεγχόμενα χρεοκοπημένων. Στεκόμαστε σε κάποιο ψηλό σημείο στην πόλη και χαμογελάμε. Βλέπουμε ένα-ένα τα φώτα της πόλης να σβήνουν και σκεφτόμαστε τι αγωνίες μπορεί να κρύβει κάθε φως που κλείνει. Κοιτάμε τη Βουλή φωτισμένη και χαμογελάμε. Είμαστε η φυλή που πάντα έχανε. Είμαστε η φυλή που από την κρίση σας χάνουμε ελάχιστα πράγματα γιατί δεν είχαμε ποτέ πολλά. Είμαστε η φυλή που όταν ακούσει ξανά το «Δυστυχώς κύριοι επτωχεύσαμε» θα γελάσει... είμαστε η φυλή που έχει ήδη πτωχεύσει.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Γιάννη Αγγελάκα για την έμπνευση της εικόνας του χαμόγελου μπροστά στην καρμανιόλα.

i am the bankrupred page 11

γεμάτο το πορτοφόλι στην τσέπη μας θα επιλέγαμε αυτόν τον τρόπο ζωής.

Είμαστε η φυλή που με βάση τα δεδομένα σας έχουμε χρεοκοπήσει. Είμαστε αυτοί που ακούγαμε για το φιλότιμο και τις προδιαγραφές μας αλλά δε συζητάγαμε για τις ευθύνες μας εκτός δουλειάς. Είμαστε η φυλή που χάνεται από τους ανθρώπους που αγαπάει γιατί δεν έχει μονάδες να τους πάρει τηλέφωνο ή λεφτά να πάει για καφέ. Είμαστε αυτοί που αναρωτιέστε τι τα κάνουμε τα λεφτά μας και γιατί κυκλοφορούμε με το ίδιο παντελόνι αλλά δεν αναρωτιέστε αν και πόσο συνδράμουμε στο πατρικό σπίτι ή στον τραπεζικό λογαριασμό του σπιτονοικοκύρη. Είμαστε αυτοί που το βιογραφικό μας θυμίζει χαμαιλέοντα γιατί ποτέ δεν είχαμε τα χρήματα να σταματήσουμε από μία δουλειά να ψάξουμε μία άλλη. Γιατί ποτέ δε μπορούσαμε και


eres.gr]

οδηγός επιβίωσης στα χρόνια της κρίσης [δημήτρης ροβόλας]

Οκ, λοιπόν αγαπητέ μου μικροαστέ, βολεμένε μου αριστερέ και φασιστάκο με λανθάνουσα σεξουαλική ταυτότητα. Χρεοκοπούμε... Το ξέρεις εσύ, το ξέρει ο γαλατάς, το ξέρουν και οι πέτρες. Όπως λέει και ο τίτλος εκείνης της γερμανικής ωραίας ταινίας που νοίκιασες και είδες με εκείνη την τύπισσα μπας και σε βρει και λίγο κουλτουρέ και σου κάτσει: “Οι ήμερες της αφθονίας σου είναι μετρημένες”. Τέρμα τα ποτά στα μπαράκια, τέρμα οι καφέδες από το starbucks, τέρμα το ντελίβερι, τέρμα τα ρούχα από τα χιπστερό-εμπορικά, τέρμα τα μοδάτα ναρκωτικά και τα events στα μπίτο-μάγαζα. Αυτοκτόνα... Η καταναλωτική σου ζωή τελείωσε και ήρθε εκείνη η άγια η ώρα ο φλώρος μέσα σου μαζί με το αμερικανικό όνειρο να φάει μολύβι και να δώσει τη θέση του σ’ ένα πιο ρεαλιστικό ον. Στο προκείμενο λοιπόν... Πως ζούμε αξιοπρεπώς στα χρόνια της κρίσης;

10 μικρά μυστικά φτασμένα για σένα σε μορφή Μαντάμ Φιγκαρό και Κοσμοπόλιταν, γιατί ας μην γελιόμαστε, έτσι το τεμπέλικο μάτι σου έχει συνηθίσει να διαβάζει. Κάν’ τα σκονάκι, τατουάζ στο δεξί το κωλομέρι και αέρα στα πανιά σου.

1. Καταρχήν βρες στη πόλη που είσαι, όλες τις φοιτητικές λέσχες και τα σημεία συσσιτίων... Μάθε ωράρια και εξασφάλισε την τροφή σου. Ζήσε τη συγκίνηση του να απαλλοτριώνεις από σούπερ μάρκετ. Βρες αυτά που έχουν τις λιγότερες κάμερες (αλυσίδες κόπανε και όχι μικρομάγαζα) και καβάντζωσε τρόφιμα. Προτίμησε ρύζι και κονσέρβες. Κρύβονται πιο εύκολα και έχουν περίσσια θρεπτική αξία. Μην ανησυχείς, δεν θα λείψουν από κανέναν. Μπορείς επίσης να προσθέσεις μέσα στη λίστα για ψώνια και προφυλακτικά. Ξυριστικά προτίμησε να αγοράζεις από τεμάχια στο περίπτερο καθώς κάνουν αυτό το εκνευριστικό χρίτσι-χρίτσι που ΝΑΙ, ακούγεται όταν περπατάς.

2. Μάθε να ράβεις, αν δεν μάθεις να ράβεις κάνε γνωριμίες με άτομα που ξέρουν, οι μοδίστρες θείες και οι γιαγιές με ραπτομηχανή είναι ανεκτίμητες. Τα ρούχα που έχεις ή βρίσκεις ή παίρνεις από χαριστικά παζάρια θα κρατήσουν πιο πολύ αν τα μπαλώνεις που και που.

3. Ο ιλλιγκαλισμός είναι ένα βιοθεωρητικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στις αρχές του 1900. Όσο οι νόμοι δεν σου επιτρέπουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, τόσο τα όρια νομιμοφροσύνης και παρανομίας γίνονται λιγότερο ευδιάκριτα. Εφόσον αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείς να παρανομήσεις τουλάχιστον καν’ το με στυλ. Φρόντισε να προσέχεις την προσωπική σου υγιεινή και να έχεις εμφάνιση η οποία δεν σε απομονώνει από το κοινωνικό σύνολο. Γενικά σε ένα μπατσοκρατούμενο κόσμο μην δίνεις στόχο.

4. Προσπάθησε να διασκεδάζεις. Δεν χρειάζεται να μιζεριάζεις επειδή δεν έχεις λεφτά. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ακολουθείς όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Υπάρχουν παντού αυτοργανωμένα πάρτυ και οι πλατείες είναι γεμάτες κόσμο. Σήκω από το σπίτι σου και περπάτα. Μετακινήσου με συγκοινωνίες τζάμπα, μαθαίνοντας τα νυχτερινά δρομολόγια και άμα κανείς περίεργος σου πει γιατί δεν παίρνεις τίποτα να πιεις πες απλά ότι δεν έχεις λεφτά. Μην ντρέπεσαι, η κάθε παρέα έχει τουλάχιστον 2 άφραγκους σε κάθε έξοδο

5. Άμα είσαι από εκείνους που προτιμάνε να καπνίζουν από το να τρώνε, μάθε ότι κάθε γόπα από βιομηχανικό τσιγάρο περιέχει μια σεβαστή ποσότητα καπνού. Άμα έχεις χαρτάκια και φιλτράκια στρίβεις ένα αξιοπρεπές στούκα με 3 γόπες. Ιστορικά το

i am page 12

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

λεγόμενο γόπινγκ αναπτύχθηκε το

1930 και αναβίωσε στην νήσο Γαύδον πριν από 5 χρόνια

6. Όλη αυτή η απώλεια ρευστού δημιουργεί

συναισθηματικές ανασφάλειες που οδηγούν στο ρομαντικό δίπολο: φτωχός πλην τίμιος.

ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΟΥ ΤΟ ΡΕ ΧΑΛΙΑ. Ήρθε η ευκαιρία να βρεις γκόμενο-α.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεθείς στον ίδιο χώρο με τον άλλον και να ρίξεις την

καλύτερη icebreaker ατάκα: Δουλεύεις πουθενά;

7. Επειδή ο καθρέφτης δεν λέει ψέμματα και δεν έχεις λεφτά για γυμναστήριο, πάρε μέρος στις καλύτερες

αθλητικές δραστηριότητες που προσφέρει η εποχή: ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΠΑΧΑΛΑ. Τρέξε, πέτα, πήδα, ρίξε, φάε και τα κιλά των διακοπών εξαφανίζονται σε τρεις απεργιακές κινητοποιήσεις. Καλά μέρη για γνωριμίες και αναζήτηση εργασίας.

8. Μείνε στο δικό σου σπίτι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό αυτή τη στιγμή από το δικό σου χώρο. Αν είσαι ο κλασικός μαλάκας που μένει ακόμα με τους δικούς του, μάζεψε τα μπαγκάζια σου και ρώτα ποιος φίλος σου μπορεί να σε φιλοξενήσει. Αν μέχρι τώρα δεν ήσουν ο μέσος εγωκεντρικός σπασαρχίδης θα βρεις να συγκατοικήσεις στο άψε σβήσε. Υπάρχει πάντα και η λύση της κατάληψης. Απαιτεί, λίγα περισσότερα άτομα, λίγο ψάξιμο με το καθεστώς ιδιοκτησίας του κάθε κτίσματος, αλλά είναι μια εμπειρία που δε θα μετανιώσεις.

9. Μεροκάματα υπάρχουν. Το πιστεύεις ή όχι, υπάρχουν δουλείες που κανείς δεν διατίθεται να κάνει. Κράτα τα αυτιά σου ανοιχτά, ένα αισιόδοξο χαιρέκακο χαμόγελο και σε ό,τι ακούσεις πες ναι.

10. Παραδέξου ότι είσαι ένας φτωχομπινές. Κράτα ψηλά το λάβαρο της κατάντιας σου. Ωραία έπιασες πάτο. Από εδώ και μπρος, μόνο προς την κορυφή μπορείς να πας. Το μεγάλο μυστικό, είναι ότι δεν μπορείς να πας μόνος. Πόνταρε στους ανθρώπους γύρω σου, βοήθα και θα σε βοηθήσουν. Η λέξη είναι αλληλεγγύη. Καν’ την πράξη.

i am page 13


eres.gr]

η απώλεια των τριών (ή αλλιώς πτώχευση) [μ.]

Σε αυτό τον κόσμο έχουμε δυσκολία να είμαστε αυτοδύναμοι, ανεξάρτητοι και αυτάρκεις. Νομίζω πως ο μόνος τρόπος να δεις σε τι βαθμό μπορείς να λειτουργήσεις μόνος σου είναι η απόσταση. Μένεις για λίγο μακριά για να καταλάβεις πόσο σε πιέζει αυτή η κατάσταση και πόσο αποζητάς την προηγούμενη.

Πιστεύω στην αυτοδυναμία γιατί έχουμε την ικανότητα μόνοι μας να βρίσκουμε διεξόδους και πηγές δύναμης που δεν αφορούν μεγέθη συμβατά. Και μόνο αυτός που έχει βρει τις προσωπικές του πηγές μπορεί να λειτουργήσει ισορροπημένα και ενισχυτικά.

Πιστεύω στην ανεξαρτησία γιατί οι σταθερές δεσμεύσεις με ανθρώπους και καταστάσεις οδηγούν σε γκρεμισμένες γέφυρες. Πρέπει να μπορείς να βασίζεις ακόμα και στον αέρα, να περπατήσεις πάνω από νερό, να αιωρηθείς ώστε να περάσεις απέναντι και να φτάσεις εκεί που στοχεύεις.

Πιστεύω στην αυτάρκεια γιατί ο εαυτός μας είναι το μόνο «Κέρας της Αμάλθειας». Όλα τα άλλα φτάνουν σ’ ένα τέλος, έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό και στόχο που δε συνάδει απαραίτητα με τους δικούς μας. Δεν μπορώ λοιπόν να περιμένω πλήρωση από κάτι άλλο πέραν του εαυτού μου.

Που το πάω... για να είσαι καλά χρειάζεσαι και τα τρία, για να πας ένα βήμα μπροστά χρειάζεσαι και τα τρία, για να μπορείς να λειτουργήσεις μέσα στο πλήθος χρειάζεσαι και τα τρία. Διαφορετικά φτάνεις να βρίσκεσαι εκτεθειμένος και είναι δική σου ευθύνη. Απλά πιστεύω πως όσα παθαίνεις τα προκαλείς μόνος σου. Απώλεια των τριών - Πτώχευση του Είναι.

i am page 14

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

ας συστηθούμε... [βασίλης κ.]Τα μεταμεσονύχτια λεωφορεία είναι τα λεωφορεία του λαού. Όλοι εμείς που δεν έχουμε αμάξι ή λεφτά συνωστιζόμαστε προκειμένου να χωρέσουμε στο λεωφορείο της χαράς που θα μας επιστρέψει σπίτι μας μετά το βραδινό ξεφάντωμα. Σε αυτά τα λεωφορεία η πολυπολιτισμικότητα είναι η βάση. Άνθρωποι από όλες τις φυλές του κόσμου που ελπίζουν σ’ ένα πράγμα, να γυρίσουν σπίτι τους. Μαζί τους κι εγώ. Αραγμένος στα ανάποδα καθίσματα, για να βλέπουν λίγοι και να βλέπω ακόμα λιγότερους, με τα ακουστικά στα αυτιά να φτιάχνω μια δική μου κινηματογραφική σκηνή με στιγμιότυπα από τους δρόμους της πόλης. Τη συνήθισα τη διαδρομή και ξέρω τί θα δω σε κάθε δρόμο πια. Η χαρακτηριστικότερη φιγούρα είναι η γιαγιά που κοιμάται στο παγκάκι απέναντι από το μέγαρο μουσικής. Κάποια μέρα θα τη φωτογραφήσω με φόντο τη χλιδή του μεγάρου, για το contrast που λένε. Οι περισσότερες φάτσες του λεωφορείου μου είναι οικείες, με αρκετούς από τους συνεπιβάτες έχουμε ταξιδέψει μαζί ξανά και ξανά. Φιλιππινέζοι εργάτες με σακίδια στην πλάτη, φοιτητές που δεν έχουν δεκάρα για ταξί, ποδηλάτες με σπαστά ποδήλατα, κοπέλες που επιστρέφουν μόνες και φοβούνται και κάποιες φορές κανένας άστεγος. Δεν έχουν όνομα, δεν έχω όνομα. Με κάνα δυο έχουμε ανταλλάξει κουβέντες της αναμονής. Τίποτα παραπάνω. Κι όμως νιώθω αυτή την παράξενη οικειότητα. Την οικειότητα του «όπου γης και πατρίς», την οικειότητα του ταλαιπωρημένου. Ίσως κάποια μέρα συστηθούμε. Εγώ λέγομαι Βασίλης. People are strange...

i am page 15


eres.gr]

i am page 16

γράφοντας μία αστυνομική ιστορία [seitanakos aka πτωχός γιώργος]

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να γράψω ούτε 5 σειρές της προκοπής. Μου αρέσουν όμως υπερβολικά οι αστυνομικές ιστορίες, είτε πραγματεύονται τις περιπέτειες ενός αστυνομικού, είτε τα κατορθώματα ενός διάσημου και ευφάνταστου εγκληματία. Για αυτό το λόγο, θα προσπαθήσω να γράψω κάτι, που μάλλον θα θυμίσει άρθρο, για το πως γράφονται οι αστυνομικές ιστορίες. Πάμε λοιπόν...

Ξεκινώντας κανείς να γράψει μία αστυνομική ιστορία, πρέπει να έχει έναν ήρωα ο οποίος να θέλει να κρύψει ένα μυστικό. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το μυστικό πρέπει να είναι κάποιας αξίας και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να παραμείνει μυστικό στους πολλούς. Οι λίγοι γνώστες αυτού, έχουν δει το φως το αληθινό και ξέρουν την αλήθεια.

Σημαντικό στοιχείο κάθε τέτοιας ιστορίας είναι η στιγμή όπου θα έρθει η λύση της ιστορίας και το μυστικό θα γίνει γνωστό στον αναγνώστη. Γι’ αυτό το λόγο το σκοτάδι που υπάρχει (γιατί πρέπει να υπάρχει) είναι τέτοιο ώστε να κάνει τη λύση να μοιάζει με αποκάλυψη. Στο σκοτάδι αυτό καλό είναι να μπερδεύεται ο αναγνώστης, τόσο όσο να νιώσει ανακούφιση και έκπληξη με το φως που θα ρίξει ο ήρωας και τη λύση που θα δώσει.

Απλότητα. Μία λέξη που τα λέει όλα. Το μυστικό είναι απλό, πολύ απλό. Η πολυπλοκότητα κάνει τη λύση πιο δύσκολη και μπερδεμένη. Τελειώνοντας το βιβλίο ο αναγνώστης πρέπει να πει: Μα τόσο απλό ήταν; Γιατί σκεφτόμουνα κάτι δύσκολο και πολύπλοκο; Το μυστικό είναι κάτι το 100% συνηθισμένο και ταπεινό αλλά ταυτόχρονα πολύ σημαντικό για τους ήρωες που το ψάχνουν και ικανό να τους αλλάξει τη ζωή (πχ.

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 17

στο βιβλίο “Το κρυστάλλινο πώμα” του Μωρίς Λεμπλάν με ήρωα τον Αρσέν Λουπέν η λύση είναι η spoiler alert, spoiler alert. Είδατε τόσο απλό ήταν).

Ο δράστης είναι μέσα από τα πρόσωπα που φαίνονται στην ιστορία. Δεν είναι κάποιος άσχετος που έτυχε και είδε ή άκουσε κάτι και έσπευσε να το αξιοποιήσει. Πρέπει να έχει λόγο να βρίσκεται στη σκηνή με μία ιδιότητα που του δίνει το δικαίωμα να είναι πρώτο πλάνο.

Το μυστικό είναι συνήθως κάτι το απτό. Θα μπορούσε να είναι πχ. ένας πίνακας ζωγραφικής που έχει ποτιστεί με δηλητήριο και από την έκθεση στις αναθυμιάσεις μπορεί να επέλθει ένας θάνατος. Το μυστικό εδώ είναι ένα κόσμημα, όλοι το ξέρουν όλοι το έχουν δει αλλά κανένας δεν μπορεί να το φανταστεί.

Η παραπλάνηση παίζει πολύ ιδιαίτερο ρόλο σε τέτοιες ιστορίες. Ας πούμε ότι ο παραπάνω πίνακας είναι ιδιαίτερης συναισθηματικής αξίας και ο κύριος που τον αγόρασε είναι πλούσιος και αρκετά ηλικιωμένος. Το δέσιμο που έχει με τον πίνακα είναι από παλιά, αλλά αυτό θα το μάθουμε στο τέλος της ιστορίας. Ο θάνατος του κυρίου αυτού θα μπορούσε να θεωρηθεί δολοφονία για τη κληρονομιά, αλλά οι αναθυμιάσεις είναι πιο δυνατές από την ευαίσθητη κράση του και τις σωματικές του αντοχές. Ελπίζω να καταλάβατε τι εννοώ γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να το πω με άλλα λόγια.

Τέλος όλες οι κινήσεις των προσώπων που παίρνουν μέρος πρέπει να έχουν κάποιο συγκεκριμένο λόγο και να οδηγούν άμεσα ή έμμεσα στη λύση του μυστηρίου. Αν εμφανίσεις έναν μεθυσμένο σ’ ένα κεντρικό δρόμο θα πρέπει να τον δικαιολογήσεις κάποια στιγμή αργότερα. Γιατί ήταν εκεί; Τι έκανε εκεί; Ξέρω πολύ καλά τι είναι οι μεθυσμένοι αγαπητέ συγγραφέα, δεν είναι ανάγκη να μου το πεις. Δεν μπορώ να καταλάβω, ακόμα, τι θέλει να κάνει και τι ρόλο έχει στην ιστορία που διαβάζω. Περιμένω τις εξηγήσεις σου.

Αυτά είχα να πω για τις αστυνομικές ιστορίες και τον τρόπο συγγραφής τους. Ελπίζω να βοήθησα κάπως. Αν κάποιος θελήσει να βασιστεί σε αυτά θα ήθελα να διαβάσω το αποτέλεσμα.

Καλή συνέχεια και καλή τύχη.


eres.gr]

You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away. You are my sunshine, my only sun-shine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sun-shine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away. You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away. You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away. You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away. You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away... You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take my sunshine away. You are my sunshine, my only sunshine. You make me happy, when skies are gray. You’ll never know dear how much I love you. Please don’t take

i am the optimistic page 18

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 19

werner herzog – part 2 [baphomet]

Από τις λαβυρινθώδεις ζούγκλες του Αμαζονίου και το αχανές κενό της Ανταρκτικής, μέχρι το πολύ πιο επικίνδυνο Hollywood, κανείς από τους σύγχρονούς του σκηνοθέτες, δεν έχει διανύσει μια πιο περιπετειώδη πορεία, στον γολγοθά της αναζήτησης της κινηματο-γραφικής αλήθειας. Ο Werner Herzog (το πραγματικό επίθετο του οποίου είναι Στίπετιτς), γεννήθηκε στο Μόναχο στις 5 Σεπτεμβρίου του 1942 και μεγάλωσε σ’ ένα απομονωμένο χωριό στα βουνά της Βαυαρίας. Από τότε η αναζήτηση της αλήθειας του, γίνεται με μια επιμονή, υπομονή και εμμονή, που δεν θα μπορούσε παρά να φέρει στο μυαλό μας, χαρακτήρες βγαλμένους από τις ταινίες του και τη συλλαμβάνει στην πιο ιδανική μορφή της, αυτή που ο ίδιος ονομάζει “εικαστική αλήθεια”.

Το 2009, κατάφερε να συμμετάσχει στο φεστιβάλ της Βενετίας με δύο ταινίες, τη “Διαφθορά στη Νέα Ορλεάνη – Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans” και το “Γιε μου, γιε μου, τι έχεις κάνει; - My son, my son, what have ye done?”. Ταινίες που προβλήθηκαν και στο πλαίσιο του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ένα Φεστιβάλ, που απέτεινε φόρο τιμής σ’ έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Neue Kino, του γερμανικού δηλαδή “νέου κινηματογράφου” της δεκαετίας του ’70. Προβάλλοντας 53 ταινίες του, μεσαίου και μεγάλου μήκους, τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας, αν και στην περίπτωση του Herzog, τα όρια μεταξύ των δύο ειδών είναι λίγο δυσδιάκριτα...

Επιστρέφοντας στην ταινία “Διαφθορά στη Νέα Ορλεάνη – Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans”, παρακολουθούμε τη ζωή του Terence McDonagh, ντετέκτιβ ανθρωποκτονιών του αστυνομικού τμήματος της Νέας Ορλεάνης. Ο οποίος, προάγεται στο βαθμό του υπαστυνόμου μετά τη διάσωση ενός φυλακισμένου από πνιγμό την περίοδο του τυφώνα Κατρίνα, στη διάρκεια της οποίας και τραυματίζεται στη μέση. Ένα χρόνο μετά, ο Terence ενώ προσπαθεί να διαλευκάνει τη μαζική δολοφονία μιας οικογένειας Αφρικανών μεταναστών από τη Μαφία έχει παράλληλα να αντιμετωπίσει και τα δικά


eres.gr]

του προβλήματα, καθώς είναι καταχρεωμένος, εθισμένος στα παυσίπονα λόγω του τραύματος στη μέση, αλλά και μπλεγμένος στα κυκλώματα ναρκωτικών και πορνείας.Την ίδια χρονιά, στο φιλμ “Γιε μου, γιε μου, τι έχεις κάνει; - My son, my son, what have ye done?”, βλέπουμε μια εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα ιστορία και βασιζόμενη σε αρχαίου μύθου και σύγχρονης τρέλας, τεκταινόμενα. Ο Brad McCullum, ένας επίδοξος ηθοποιός που παίζει στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή, διαπράττει στην πραγματικότητα το έγκλημα που απαιτεί ο ρόλος του. Σκοτώνει δηλαδή, τη μητέρα του. Η ταινία ξεκινά τη στιγμή που η αστυνομία καταφθάνει στον τόπο του εγκλήματος και μέσω του υπαστυνόμου Hank Havenhurst τον οποίο ενσαρκώνει ο William Defoe, αντικρίζει μια ηλικιωμένη γυναίκα, μέσα σε μια λίμνη αίματος. Ο ύποπτος έχει οχυρωθεί σ’ ένα από τα απέναντι σπίτια και φαίνεται να κρατάει ομήρους. Ενώ λοιπόν, φίλοι και γείτονες, ως μάρτυρες του αλλόκοτου φόνου, προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη, σε μια σειρά από flashback, η ιστορία του Brad, αρχίζει σταδιακά να ξετυλίγεται. Όσο αγωνιζόμαστε να καταλάβουμε, το μυστήριο βαθαίνει όλο και περισσότερο, ενώ το προσωπικό και οικογενειακό δράμα που εκτυλίσσεται, διασταυρώνεται με τον τρόμο και την τραγικότητα του αρχαίου δράματος.Ο Werner Herzog, τοποθετεί τις ιστορίες και τις αγωνίες των ηρώων του στα δυσδιάκριτα όρια πραγματικού και φανταστικού, υπαρξιακού και φιλοσοφικού, μεταφυσικού αλλά και αφόρητα γήινου, περιβάλλοντος. Η περιπέτεια και η μοίρα του ανθρώπου απέναντι στη φύση μα και την ίδια του τη φύση. Ο ίδιος μας εξομολογείται: “Είμαστε περικυκλωμένοι από ξεφτισμένες εικόνες και αξίζουμε νέες. Ίσως να κυνηγάω κάποια ουτοπικά πράγματα, χώρο για την ανθρώπινη τιμή και σεβασμό, τοπία που ακόμα δεν έχουν βεβηλωθεί, πλανήτες που δεν υπάρχουν ακόμα, ονειρικά τοπία. Πολύ λίγοι άνθρωποι σήμερα αναζητούν αυτές τις εικόνες που ανταποκρίνονται στην εποχή που ζούνε, εικόνες που μπορούν να σε κάνουν να καταλάβεις τον εαυτό σου, τη θέση σου στο σήμερα, την κατάσταση του πολιτισμού μας. Είμαι ένας από εκείνους που προσπαθούν να βρουν αυτές τις εικόνες.”Από το “Aguirre, the Wrath of God”, μέχρι το “Fitzcarraldo” και το “Η σκοτεινή λάμψη των ουνών του Γκάσερμπρουμ” και τις “Συναντήσεις στο τέλος τουκόσμου”, το “Fata Morgana” και το “Κόμπρα Βέρντε”, ο Herzog βρίσκεται σε μια ατέρμονη αναζήτηση του γήινου παραδείσου και της ανθρώπινης κόλασης. Ας δούμε όμως μερικές από τις ταινίες που προαναφέραμε.Το “Fata Morgana” του 1970, είναι μια ταινία που χωρίζεται σε τρία μέρη, τη Δημιουργία, τον Παράδεισο και τη Χρυσή Εποχή. Στη Δημιουργία, το Σύμπαν ταξιδεύει σε απόλυτη ηρεμία, υπάρχουν μονάχα ο ουρανός και η θάλασσα ενώ στις εικόνες απεικονίζονται αμμόλοφοι και επιβλητικά βουνά. Η φωνή της Lotte Eisner (Λότε Άισνερ) διαβάζει αποσπάσματα από το Πόπολ Βου, το ιερό βιβλίο της δημιουργίας της φυλής Κουιτσέ της Γουατεμάλας. Στον Παράδεισο, εμφανίζονται ανθρώπινες μορφές σε διάφορες καταστάσεις και συνθήκες, πάνω στις οποίες μένει, το βλέμμα του σκηνοθέτη. Στο μεταξύ, μια φωνή μας αφηγείται τη ζωή στη γη του Παραδείσου, με εικόνες υποβλητικές, σουρεαλιστικές και υπνωτιστικές. Αντίθετα, η Χρυσή Εποχή είναι ο καιρός της ολοκληρωτικής παρακμής και η Φύση είναι μια έννοια σχεδόν πια ξεχασμένη. Ένα συγκρότημα παίζει μουσική σε μια υπαίθρια πίστα χορού, κάποιοι τουρίστες τριγυρίζουν σ’ ένα ηφαιστειογενές τοπίο, ένας άνδρας με στολή δύτη επιδεικνύει μια θαλάσσια χελώνα…Στο “The Dark Glow of the Mountains Gasherbrum – Η σκοτεινή λάμψη των βουνών Γκάσερμπρουμ” του 1984, η ταινία καταγράφει το ταξίδι στα Ιμαλάια του μεγάλου αλπινιστή Reinhold Messner (Ράινχολτ Μέσνερ). Ο οποίος, μαζί με τον Χανς Κάμερλαντερ, έχουν ως στόχο να σκαρφαλώσουν στις δύο κορυφές των 8.000 μέτρων, δηλαδή στα Gasherbrum I και II. Το εκπληκτικό του εγχειρήματος των δύο ορειβατών είναι ότι ρίχνονται σ’ αυτήν την περιπέτεια χωρίς φιάλες οξυγόνου, χωρίς να κατασκηνώσουν σε κάποιο σημείο της διαδρομής και κουβαλώντας μαζί τους μονάχα τα ατομικά τους σακίδια. Στη διάρκεια της προετοιμασίας, ο Herzog έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Messner για τις οργανωμένες αναβάσεις του παρελθόντος και για τον τραγικό θάνατο του αδερφού του Messner και των συντρόφων

i am the movie page 20

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 21

του, στην ανάβαση του ίδιου βουνού πριν κάποια χρόνια. Οι φιλμαρισμένες λοιπόν εικόνες της κορυφής, είναι ένα αδιάψευστο ντοκουμέντο της επιτυχημένης ανάβασης, αλλά και του μεγάλου κινδύνου του εγχειρήματος.Έχοντας εξαντλήσει τις εσχατιές αυτού του πλανήτη, δεν υπάρχει απόκρυφη γωνιά που να μην την έχει συμπεριλάβει σε ταινία του. Από τον Αμαζόνιο στη Σαχάρα, από τις Άνδεις στον Νότιο Πόλο, από αέρος και υποβρυχίος, μέσα σε ηφαίστεια, σε παρθένα δάση, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και πέρα από αυτόν. Κάπως έτσι λοιπόν το 2007 θα γυρίσει το “Encoun-ters at the End of the World – Συναντήσεις στο τέλος του κόσμου”. Το οποίο θα τον φέρει στην Ανταρκτική, εκεί όπου υπάρχει μια κοινότητα ανθρώπων, αφοσιωμένοι στις επιστημονικές τους έρευνες. Για πρώτη φορά, ένας ξένος γίνεται δεκτός σ’ αυτήν την κλειστή ομάδα επιστημόνων και φιλοσόφων. Ο Herzog, συνοδευόμενος μονάχα από τον οπερατέρ του, διεισδύει στους πάγους του Νότιου Πόλου, καταγράφοντας σπάνιες εικόνες εξαιρετικής ομορφιάς. Πρόκειται για έναν ακραίο όσο και διαυγή κινηματογραφικό στοχασμό πάνω στα κρυμμένα μυστικά και στην αγνότητα της φύσης.Η πραγματικότητα για τον Herzog δεν είναι παρά μια απάτη, η επιφάνεια μιας λίμνης που, όπως στο “Bells from the Deep - Καμπάνες από τα Βάθη”, μπορεί να κρύβει στο βυθό της ένα άγνωστο σύμπαν και οι ταινίες του είναι ο μίτος που μας βοηθά να βρούμε το δρόμο σ’ αυτόν τον κρυμμένο μυστικό κόσμο των θαυμάτων. Κάπως έτσι λοιπόν, τον Φεβρουάριο του 1993. ο Herzog βρίσκεται στη Σιβηρία για μια έρευνα σχετικά με την πνευματικότητα του ρωσικού λαού. Στην ταινία αποτυπώνονται οι διάφορες μορφές σαμανισμού, λαϊκών δοξασιών, δεισιδαιμονιών και προκαταλήψεων. Παρακολουθούμε έναν κωδωνοκρούστη που χτυπά τις καμπάνες σαν αυτές να ήταν μουσικό όργανο, ενώ μαθαίνουμε για το θρύλο της βυθισμένης πόλης του Κιτέζ. Επειδή οι Ούννοι και οι Τάταροι την ισοπέδωναν συνεχώς, οι κάτοικοί της παρακάλεσαν το Θεό για τη σωτηρία τους κι εκείνος μετακίνησε την πόλη στο βυθό μιας λίμνης, όπου οι κάτοικοι βρήκαν επιτέλους τη γαλήνη, ψάλλοντας ύμνους και χτυπώντας τις καμπάνες του καθεδρικού ναού. Βλέπουμε εικόνες πιστών που σέρνονται με το αυτί τους κολλημένο στη επιφάνεια της λίμνης, προσπαθώντας ν’ ακούσουν τις καμπάνες από τα βάθη.Με το όνομά του, να είναι στη λίστα του περιοδικού TIME με τις 100 πιο επιδραστικές προσωπικότητες του πλανήτη για το 2009, πάμε στη συνέχεια να αποδελτιώσουμε μερικά δεδομένα του αινίγματος Herzog:• Στα 67 του χρόνια μοιάζει να είναι ακαταπόνητος, παραδίδοντας ακόμα και δύο ταινίες το χρόνο. Στα 48 χρόνια καριέρας του έχει υπογράψει περισσότερες από 55 ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, 18 σκηνοθεσίες όπερας και 5 βιβλία.


eres.gr]

i am page 22

• Η ταραχώδης – στα όρια της αλληλοεξόντωσης – σχέση του με τον παρανοϊκό Κλάους Κίνσκι, τον ηθοποιό – πηγή έμπνευσης, μα και νέμεσή του, αποτυπώθηκε στο βιβλίο του Herzog, My best friend (1990) και στη ρήση του: “Κάθε άσπρη τρίχα στο κεφάλι μου την αποκαλώ Κίνσκι”.• Φιτζκαράλντο. Το αξεπέραστο λυρικό αριστούργημα του (βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες, 1982), μια τρίωρη σχεδόν δονκιχωτική φαντασία στη ζούγκλα του Αμαζονίου αλλά κι ένας τιτάνιος άθλος παραγωγής, οι περιπέτειες της οποίας καταγράφηκαν από τον ίδιο στο βιβλίο Conquest of the Useless: Reflections from the making of Fitzcarraldo και στο ντοκιμαντέρ Burden of Dreams (1982).• To 1999, στο Φεστιβάλ της Μινεάπολις, συνέταξε τη “Διακήρυξη της Μινεσότα”, ένα μίνι μανιφέστο με αλήθειες και ψέματα για το ντοκιμαντέρ. Άρθρο 6: “Οι κινηματογραφιστές του Cinema Verite θυμίζουν τουρίστες που τραβούν φωτογραφίες ανάμεσα σε αρχαία ερείπια γεγονότων”.• Η δουλειά του είναι μια διαρκής πρόκληση των ανθρωπίνων ορίων αντοχής και της μοίρας για τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Μεταξύ των άλλων, έχει κάνει γυρίσματα στην κορυφή ενός υπό έκρηξη ηφαιστείου (La Soufriere) στη Γουαδελούπη κι έχει σύρει με αυτοσχέδια καρούλια ένα κανονικό ατμόπλοιο 340 τόνων πάνω απ΄ ένα βουνό των Άνδεων στο Φιτζκαράλντο.• Οι κινηματογραφικοί του ήρωες διεκδικούν ακατόρθωτα όνειρα και παλεύουν με επιμονή και γενναιότητα τις δυνάμεις της άγριας φύσης. Όπως έχει πει: “Δεν θέλω να ζήσω σ’ έναν κόσμο χωρίς λιοντάρια και χωρίς ανθρώπους που είναι λιοντάρια”.• Είναι φανατικός οπαδός του ταξιδιού με τα πόδια, δραστηριότητα που συστήνει σε κάθε επίδοξο σκηνοθέτη. Το 1974 διένυσε μια απόσταση 500 μιλίων από το Μόναχο στο Παρίσι περπατώντας, προκειμένου να συναντήσει την ετοιμοθάνατη φίλη του και σινεκριτικό Lotte Eisner, πιστεύοντας ότι έτσι θα την κρατήσει λίγο ακόμα στη ζωή. Η Eisner έζησε άλλα 8 χρόνια και αυτός κατέγραψε την μνημειώδη αυτή οδύσσεια του στο βιβλίο “Of walking on ice”.• Πάνω απ’ όλα θεωρεί τον εαυτό του σκηνοθέτη τοπίων. “Για μένα ένα αληθινό φυσικό τοπίο δείχνει μια εσώτερη κατάσταση του μυαλού και είναι η ανθρώπινη ψυχή που γίνεται ορατή μέσω των τοπίων στις ταινίες μου”.Από τη μυθοπλασία στο ντοκιμαντέρ και πάλι πίσω, η φιλμογραφία του διανύει μια πορεία που είναι γεμάτη από στιγμές μεγαλείου, ιδιοφυΐας, γόνιμης φαντασίας, επίπονης παρατήρησης και βαθιάς αλήθειας. Η δουλειά του στο σινεμά αρνείται να υπακούσει σε οποιονδήποτε κανόνα πέρα από αυτόν που υπαγορεύει η εσωτερική του φωνή, το προσωπικό του καθήκον απέναντι στην τέχνη του. Αληθινά ανεξάρτητες με κάθε έννοια της λέξης, οι ταινίες του Herzog δεν γεννιούνται από κανέναν άλλο λόγο πέρα από την ανάγκη του για δημιουργία και τις περισσότερες φορές δεν μοιάζουν με τίποτα απ’ ό,τι έχουμε δει. Πολλές από αυτές έχουν ξεπεράσει τα όρια του μύθου, οι θεματικές τους μετρούν την απόσταση από το πανανθρώπινο ως το προσωπικό, οι μοναδικές εικόνες τους κατοικούν ανεξίτηλες στη μνήμη μας.Η πραγματικότητα και η μυθοπλασία μπλέκονται αξεδιάλυτα στον κινηματογραφικό του κόσμο, η μία εμπεριέχει ή αλλάζει θέση με την άλλη και η συνύπαρξή τους μοιάζει να κάνει το σινεμά του ακόμη πιο γοητευτικό. Αυτό που το κάνει όμως αληθινά ακαταμάχητο είναι το πάθος και η θέρμη με την οποία δουλεύει, ο τρόπος που κάνει κάθε ταινία του σαν να εξαρτάται η ζωή του από αυτό. Ένα πάθος που δεν μπορεί παρά να περάσει ακέραιο στην οθόνη κι από κει να ηλεκτρίσει τον θεατή, μεταμορφώνοντας κάθε φορά τη συνηθισμένη πράξη του να βλέπεις μια ταινία, στη σχεδόν μυστικιστική εμπειρία του να βλέπεις μια ταινία του Werner Herzog…Αυτά λοιπόν για τον κινηματογραφιστή, σεναριογράφο, συγγραφέα, παραγωγό, ηθοποιό και σκηνοθέτη όπερας που ακούει στο όνομα Werner Herzog. Για κάποιους, ένας ονειροπόλος, ποιητής, ρομαντικός, συμπονετικός και πνευματώδης οραματιστής. Για άλλους, μεγαλομανής, εμμονοληπτικός, ιδιοφυΐα μα και τύραννος. Και όλα αυτά τη ώρα που ο θρύλος του “πιο σημαντικού εν ζωή σκηνοθέτη”, κατά τον Φρανσουά Τρυφώ, ζει και εδραιώνεται…

The End

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-nar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar sónar só-

i am page 23

we walk alone [ζέτα]t h e n e u r o n s t i m u l a t i n g z i n e

[issue 021]- [131111] - [chimeres.gr]

who am i?

movies [αντώνης κωνσταντάρας]lepagetoday.blogspot.com

What an amazing love story. Two people from different backgrounds getting to know each other and as they get closer and closer they fall in love and realize that even though they are different, deep inside they are exactly the same. A really sweet movie that will bring a tear in your eye and butterflies in your belly. Thumps up for the soundtrack too. Great col-lection of songs.

Well... I wanted to watch a movie but I didn't. I also wanted to write something.The truth is that I didn't watch a movie but at least I wrote about it. The imaginary film that I (didn't) watch(ed) (a romantic comedy) is called:"Finding love in weird places like under a dinner table while trying to find my fork. There I accidentally met you and we stared at each other for two awkward minutes".

Seriously now, I love romantic comedies. Every time I watch one I feel like I've met an old friend. I know exactly what will happen at the end ("it was great seeing you after all this time Mike! Let's meet up again soon! Like, really soon! Actually let's meet in two hours!", "Yeah let's do that it will be amazing!". Three minutes later you are going to text him apologiz-ing that you can't make it due to illness or family issues. You'll accidental-ly meet again on the train three years later). But the plot of those movies remind me of the John Rambo ones.

Lonely apartment productions present“Finding love in weird places”

Movie critics now: He fell for her. She fell on his boat. (****)

Movie maker freaks: Smart and sweet. It will make you wet your pants. (***)

They said that love is blind. Well… It’s true…

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

It goes like this:

Random John Rambo movie (or any other war movie):1. Something Happens at the other side of the world.2. Someone is in danger.3. John Rambo gets ready.4. John Rambo arrives.5. John Rambo kicks some ass.6. John Rambo kicks some more ass.7. 250 enemy soldiers shoot their guns at Rambo but no bullet touches him.8. John Rambo kicks 250 more buts.9. John Rambo saves the day.10. John Rambo is the man.

Random romantic comedy:1. Good looking fella moves to another city.2. Good looking Girl lives in this city.3. Good looking Fella meets good looking girl at the park/subway/dinner/bookstore/concert/party but doesn't ask her for her number. He only knows her name.4. Three days later they meet again on the street! What a coincidence since most of these movies take place in huge cities!5. Good looking fella asks her out. She smiles and plays it hard to get but in a sweet way. He says something really smart. She smiles again and says "Ok. Let's go out for a drink but only if... (something)".6. They go out for dinner and after dinner they go for a romantic walk. They laugh and end up doing something random that they both like (watching the night sky looking for paranormal activity).7. They spent the best 3 weeks of their lives being in love and doing stuff like running in the park, making love, watching movies, laughing while hugging and many more while a Jamie Cullum song plays in the background.8. Something happens and they have to break up. (a new job at the other side of the country, cheating, ex lover comes back and confuses good looking girl. Good looking fella lied about something and good looking. girl found out... etc.9. They spend a year apart (maybe more). This time the background song comes from an alternative rock band who is really rock n' roll but deep inside they have feelings. Suddenly one of them appears out of nowhere in front of the other person. And the guy (who has changed his hair) says something romantic and smart. She cries, they hug, they kiss, I cry, I hug my pillow.10. Then John Rambo kicks some more ass.

i am page 25


eres.gr]

i am page 26

η μούχλα του σταθμού [μάνια σαμπά]

Σαββάτο βράδυ... Έτσι είναι τα Σάββατα, με τρώει η βαρεμάρα.

Κάτι δεν μου αρέσει στο σκηνικό της ζωής μου τον τελευταίο καιρό. Κάπου έρχεται μια μούχλα. Μάλλον είναι η μούχλα των φθινοπωρινών φύλλων...

Σταμάτα να γελάς παλιό μου παλτό. Ξέρω τις σκέψεις σου. Βρωμάνε τα ρούχα μας, γνωρίζω. Και η επιδερμίδα μας βρωμάει και τα μαλλιά μας βρωμάνε... και κάθε μέρα βρωμάμε χωρίς να το θέλουμε... γι αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι .

Είναι η μούχλα ενός σταθμού. Πάντα εκεί. Αυτό έχει ο σταθμός, είναι πάντα εκεί. Θα μου πεις είναι πάντα εκεί αλλά αλλάζουν επάνω του οι εποχές. Τι να σου πω! Ένας σταθμός, αν ανήκει σε μια γριά -της τρέχουν τα σάλια για φρέσκες σάρκες αλλά πιστεύει ότι οι ιδέες της είναι οι μόνες φρέσκες- ε, μούχλα θα μυρίζει πάντα.

Αν η δουλειά μου είναι σ’ ένα σταθμό, τουλάχιστον μην χάσω τη φρεσκάδα μου όταν δίνω εισιτήρια στον κόσμο για να ονειρεύεται ταξίδια.

Και για την μούχλα μωρό μου... μπάνιο κάθε μέρα και όταν γυρίζουμε αλλά κυρίως όταν πάμε στο σταθμό, είναι βασικό αυτό. Να κάνουμε μπάνιο πριν πάμε. Μόνο έτσι δεν θα μουχλιάσουμε και ας μυρίζουν τα ρούχα μας και η επιδερμίδα μας. Το χαμόγελό μας να μην μυρίσει μούχλα, γιατί τώρα τελευταία κάτι δεν μου αρέσει στο σκηνικό της ζωής μου.

Είναι και αυτή η αναμονή, είναι και αυτό το ταξίδι... αυτό το ταξίδι που θα πρέπει να κάνω μόνη μου. Με φορτώνει υποχρεώσεις. Στο πρώτο ταξίδι παραγεμίζεις τις βαλίτσες με υποχρεώσεις. Άλλα θα έπρεπε να νιώθω και άλλα φορτώνω στις βαλίτσες τελικά.

Και αυτό το σκηνικό στη ζωή μου δεν μου αρέσει, με πιέζει εδώ και καιρό... Νευριάζω... δε μου αρέσει καθόλου να με πιέζουν οι καταστάσεις, να με υποχρεώνουν οι καταστάσεις.

Θέλω να θέλω και μόνο.

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

It's a big world boy... make your own road-trip! http://chimeres.gr/session/003

from the small story EricIllustration by Shaun Tan

i am page 27


eres.gr]

i am page 28

99cents [ligansai]

there is some water and there is some fire/not inside, but keep looking.

a preparation for the unpredictable/a hard luck living/give gemstones and receive lemons.

there is some paper and there is some fire/when walking don't stop breathing/the sidewalks keep

their logic/logic keep the sidewalks/heart for something/a cha-risma for the poor souls.

two mountain tops are trying to connect/it is possible you know.

if the answer is “it's the red button” what is the question?

tiu-ba-la-quieba.

what's going on over there?/don't they know that all the dreams have been dreamnt?/for that

reason the beast and the little miss are afraid/the real twillight zone.

dada is everywhere/water is my dada/sometimes we have to dive deep into subconscious to find

the things that will true wake us up.

i will drink to something/to water on mars.

to water on mars.

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

μικρά ανεκτίμητα τιμήματα [θάνος πάσχος]

Έφτασε η εποχή των σύννεφωνΤα γκρίζα μαλλιά του Θεού πέφτουν βαριά

Μπλεγμένα με τις λευκές χλαίνες των αγγέλων του.Συμμαζεύει το σπίτι του

Τ άστρα καθαρίζει από κωφές ελπίδεςΤα κελιά της ανάκρισης αδειάζει

Για την επόμενη σειρά εφέδρων ψυχών.Τα εργαστήρια πυρετωδώς ετοιμάζουν

Τα κόκκινα μήλαΠου θα πάρουν οι νέοι ως την πολύτιμη σοφία.

Το λείο δέρμα σου διαβάζω τότεΓια να συναντήσω το ανθρώπινο μέλλον

το αστόχαστο να δαμάσω ταξίδικαι να μείνω στον μικρόκοσμο

πέρα από το όπιο της σιωπής και μέσααπ’ τη φωνή των πράσινων φύλλων

που ποτίζουμε καθημερινά,τα μικρά ανεκτίμητα τιμήματα.

i am page 29


eres.gr]

το στ’ όνομά του [μαρίνα αποστόλου]

Ξέρω, ξέρω μη μου το επαναλάβετεΞέρω, έχω μάθει

Η πρότερη εμπειρία θα με βοηθήσει να σταθώ στην επιβεβλημένη απόσταση ασφαλείαςΞέρω, μη μου το υποδεικνύετε άλλο

Είχα δάσκαλους καλούς παλιάκι έχω μάθει να καταπνίγω τα συναισθήματά μου

Μη μου λέτε αυτά που ξέρωΤο επικριτικό σας βλέμμα είναι περιττό

Γνωρίζω τη συνέχεια του λάθουςΜα να... όταν το λ προφέρω στ’ όνομά του

Το υγρό αυτό σύμφωνογλυκαίνω και ανατριχιάζω μαζί

έχω επίγνωσηνιώθω τα σωθικά μου να καίνε

χαμηλώνω και πάλι το βλέμμα μου από ντροπήΕντάξει, μη μου το υπενθυμίζετε, θα εφαρμόσω το νόμο

μα να, μόνο μη μου ζητάτε να μη λυγάω

όταν το λ θα προφέρω στ’ όνομά του...

23/09/2011

i am page 30

λ[is

sue

021]

- [1

3111

1] -

[chi

mer

es.g

r]

yo soy la página 31

α-Lyr [ξένια κακάκη]

Σαν τα αστέρια ~που Lεύτερα κι ανyστερόβουλαΚrέμονται στον ψηλό ουρανόΈτσι σ’ αγαπώ και κρέμομαι κι εγώ.

Como las estrellasque libre y sinceramenteflotan en el alto cielode este mismo modo yo también floto y te amo.


eres.gr]

το κουδούνι [σελήνη]

Ένα μεγάλο ποτήρι, ξέχειλο καφέ,

Καφές που δεν πέτυχε.Και μια πόλη σαν φάρσα,

όλο σκιές και χρώματα,τόσα χρόνια έχουν περάσει

κι ακόμα η ταυτότητα λείπει.

Φεγγάρι ξαπλωμένο στη λάσπη

Χωρίς φως στη γη να χαρίσει.

Μόνο τσιγάρα κι αέραςκι αέρας

που μυρίζει τσιγάρα.Στην άκρη του δρόμου

έχουν φτιάξει ένα παρτέρι.Για παρτέρι είναι μεγάλο

μα δε μοιάζει με τίποτα άλλοπαρά μόνο με παρτέρι μεγάλο.

Δέντρα λιγοστά, μερικοί θάμνοικαι λουλούδια χυμένα στα χόρτα.

Όταν ο ήλιος ξυπνά το πρωίστο παρτέρι μονάχα χαρίζει φιλιά

κι έτσι μένει να διψά όλη η πόλη.Μονάχα τριγύρω εκείη ζωή σπάει τα φρένα

όλα σφύζουν χαράκι απ’ τη γύρη τραγουδούν μεθυσμένα.

Που είναι το παρτέρι, ρωτάς...Θα το βρεις στο κουδούνι

με τ’ όνομα που πιο πολύ λαχταράς!Αντέχεις να πας ως εκεί να χτυπήσεις;i am page 32

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 33

Δεν χρωστάω τίποτα πια.Μόνο τα μαργαριτάρια

που ‘λαμπαν στο λαιμό

περασμένα.Όπως και εγώ, με φως δανεικό.Ριγμένα είναι στο τραπέζι

δίπλα απ’ το μαχαίρι που άφησες.Διαδικασία επίπονη,

κόψιμο βαθύ.Αυτή τη φορά, νωρίς ήρθε η λήθη.Την ευχαριστώ, αλήθεια.

Πληγή που επουλώθηκε,

σημάδι ανύπαρκτο.Δεν χρωστάω τίποτα πια.

μαργαριτάρια [πνοή]


eres.gr]

κάθε νέο πρωινό [σταυρούλα]

Κάθε νέο πρωινό προσθέτει αφαιρέσεις

στο υπόλοιπο της ζωής.Σειροδετήσεις από μικρές ασήμαντες υποχρεώσειςκι οι αλλότριες ευθύνεςδεσμοφύλακες μεγάλων

αποφάσεων.

Κάθε νέο πρωινό αφυπνίζεται ο ύπνος των

επιβεβλημένων χρεών,το τίμημα του “ανήκειν”.

Αγνοούμε ή δήθεν εξορίζουμε το μετρήσιμο

του σύντομου χρόνου μας,επιλέγουμε την αποχή

απ’ την πραγματική “εθελουσία” μας.

Κάθε νέο πρωινό ανοίγουμε τα βλέφαρα

σφραγίζοντας ερμητικά τα παράθυρα

της ψυχής μας.

i am page 34

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

με τα χέρια στα μάτια [madlen]

Βγήκε από το σπίτι της και κάλυψε τα χέρια της. Δεν είχε γάντια. Τα έχωσε βιαστικά μέσα από τα μανίκια για να τα προστατέψει από το κρύο. Έκανε δυο τρία σχέδια με την ανάσα της στον αέρα. Θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια. Με τα χέρια μες τα μανίκια και με γρήγορο βήμα άλλαξε διάθεση. Έπρεπε να προλάβει το λεωφορείο. Τι νόημα έχει για που. Το σημαντικό ήταν να το προλάβει. Κατηφόρισε το ποτάμι γλιστρώντας στο παγωμένο χιόνι. Σχεδόν έτρεχε. Το χιόνι που κρύβει κάθε ήχο, την έκανε να αργήσει πολύ να ακούσει τα βήματα πίσω της. Δεν σταμάτησε. Περαστικός σκέφτηκε. Συνέχισε με σθένος μέχρι το τέρμα του λεωφορείου. Έφτασε με κομμένη την ανάσα. Το τέρμα αδειανό. Έφτασε πριν το λεωφορείο. Πίσω της σταμάτησαν και τα βήματα που άκουγε. Γύρισε από το δυνατό λαχάνιασμα. Ένα ζευγάρι μάτια έντονα, που την κοιτούσαν έντονα. Τον είδε να ψάχνει τις τσέπες του. Έβγαλε ένα ζευγάρι γάντια και τα άπλωσε προς το μέρος της. "Δικά σου. Σου πέσανε. Σ' ακολουθούσα να στα δώσω." Δεν μπόρεσε να του αρνηθεί. Να του πει ότι δεν ήταν δικά της. Μόνο τον κοιτούσε. Άπλωσε το χέρι από ένστικτο και τα πήρε, όπως πήρε και το φως από τα υγρά του μάτια μαζί της όταν έφευγε με το λεωφορείο. Ακόμα την κοιτούσε από την άκρη του δρόμου να φεύγει. Δεν του είχε πει κουβέντα. Ούτε ένα ευχαριστώ για τα υγρά μάτια του.

i am page 35


eres.gr]

were did i left my 36 socks?

κάλτσα [παλιό φλασκί]

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, ό,τι πιο πολύτιμο

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, ό,τι πιο καλύτερο

Ένα μπρίκι για να πίνεις πίσω για να με αφήνεις

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, να 'χεις για ένα πρωινό

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, τον Old Holborn τον καπνό

Τσιγαράκι για να κάμεις για να μη μου αποκάμεις

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, μια κάλτσα που ‘χω μαύρη

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, σημείωμα που έκρυψα την άλλη

Να τις βρεις και να 'χεις δυο να μη σε πιάνει κρύο

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, ένα δαχτυλίδι που ‘χω σκάρτο

Σαν πεθάνω θα σου αφήσω, να το φοράς στο βάλτο

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 37

κάτω απ’ τ’ άστρα [μυρτώ]

Έγειρε, μικρό παιδί σε δροσερό ακρογιάλιΚαλοκαιριού, νυχτιά ζεστή

Έσυρε ψηλά το βλέμμα,στα βαθιά σκοτάδιαΕίδε τα μύρια άστρα, θαύμασε κι απόρησεΤόσο φως, τόσο μακριά!

Γύρισε το βλέμμα χαμηλάΣτο μαύρο νερό που κύκλωνε τη γηΜέτρησε τις μικρές ψαρόβαρκεςΣτάλαζαν μέλι το φώς Στα σκοτεινά μονοπάτια της θάλασσας

Ήρθε η αύρα της θάλασσαςΧάιδεψε τα δροσερά μάγουλαΠέρασε μέσα απ’ τα πυκνά μαλλιάστις μακριές βλεφαρίδες στάθηκεάφησε δύο στάλες δροσιά

Έκλεισε τα μάτια του,Της θάλασσας τα παραμύθιαΓια λίγο άκουσεΣαν αγγελούδι κοιμήθηκεΠρώτη φορά κάτω απ’ τ’ άστρα.

Στον γιο μου, που κοιμήθηκε κάτω απ’ τ’ άστρα στο Μεγανήσι

30/7/2011


eres.gr]

το ουράνιο τόξο [chupa chap]

Ένα καλοκαίρι όπως όλα τα άλλα, λίγο παλιά, ίσως πολύ παλιά. Ένα καλοκαίρι που όλος ο κόσμος μαθαίνει τον Ιταλό ποδοσφαιριστή Toto Schillaci, πρώτο σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στην Ιταλία το 1990. Ένα καλοκαίρι που ο κόσμος άκουγε το Dub Be Good To Me των Beats International, το Groove Is In The Heart των Deee-Lite και το Blue Sky Mine των Midnight Oil μεταξύ άλλων.Κάπου στην Αθήνα ένα παιδί στα δώδεκα, παρακολουθώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο, παίζει σε αλάνες και στο παλιό εργοστάσιο της Παπαστράτος στη Νέα Σμύρνη. Ένα παιδί που με τους φίλους του υποδύονται ότι είναι ένας Can-iggia, ένας Maradona, ένας Schillaci, ένας Matthäus ή ένας Van Breukelen. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο που του άλλαξε όλο το καλοκαίρι. Είχε ζητήσει από τους γονείς του να τον πάνε κατασκήνωση, αντί μετά το τέλος των μαθημάτων τον Ιούνιο, μετά το τέλος των αγώνων τον Ιούλιο.Μέσα Ιουλίου, γωνία Τρίτης και Δέλτα στο Ελληνικό, έξω από το κολέγιο που διοργάνωνε την κατασκήνωση στο Τολό κοντά στο Ναύπλιο. Μια κατασκήνωση που είχε το κακό ότι λόγω αγγλόφωνου κολεγίου είχε 2 ώρες αγγλικά την ημέρα. Τα τμήματα του όμως είχαν το θετικό ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος γνωριμίας με άλλους κατασκηνωτές. Όπως επίσης και οι έξοδοι μετά το βραδινό, όπου μπορούσαν οι μεγαλύτεροι να πάνε για βόλτα στο Τολό. Disco, βόλτες στην παραλία και το βασικότερο όλων, τα ηλεκτρονικάδικα.Στους συμμαθητές του παιδιού που λέγαμε, ήταν και τρεις αδερφές. Μαθήματα που δεν ήταν τα τυπικά, όλα γινόντουσαν με παιχνίδι, κυνήγι θησαυρού, σταυρόλεξα, παιχνίδια ρόλων και οτιδήποτε μπορούσε να συνδυάσει γνώση και καλοκαίρι. Ένα παιχνίδι που παιζόταν συχνά γιατί έβγαζε πολύ γέλιο στους κατασκηνωτές, ήταν το εξής: ζευγάρια όπου ο ένας από τους δύο διαλέγει ένα χαρτάκι που έλεγε να έρθουν σε επαφή κάποια μέρη του σώματος, cheek to cheek, leg to arm, belly to head και άλλα. Αυτό που είχε τις περισσότερες ζητωκραυγές ήταν το nose to nose. Ήταν το πιο αμήχανο γιατί οι μύτες εφάπτονταν και τα στόματα ερχόντουσαν πολύ κοντά. Όταν ο δάσκαλος τυχαία διάλεγε το παιδί, την Νίκη, την μεγαλύτερη αδερφή, η Νίκη έβρισκε χαρτάκια που να λένε nose to nose, έτσι την 3-4 φορά οι μύτες ήρθαν πολύ κοντά... Όταν έρχονται πολύ κοντά οι μύτες, έρχονται και τα στόματα και μετά κοκκινίζουν τα πάντα. Το πρώτο φιλί και η αμηχανία του, ειδικά αν γίνεται μπροστά σε 10-15 άλλους φίλους. Κάπως έτσι αρχίζεις να μαθαίνεις για το ουράνιο τόξο. Από την μια, γιατί εσύ πετάς στα σύννεφα, ο ήλιος λάμπει, δάκρυα χαράς κυλάνε και ένα τεράστιο ουράνιο τόξο σχηματίζεται. Από την άλλη αλλάζεις χρώματα συνέχεια και στους άλλους γίνεσαι εσύ ένα ουράνιο τόξο.Το παιχνίδι συνεχίστηκε κάποιες φορές ακόμα και εκτός μαθημάτων. Οι δυο εβδομάδες συνεχίστηκαν με βραδινές βόλτες, μπάνια και μαθήματα. Ο Toto ξεχάστηκε για εκείνο το καλοκαίρι από το παιδί αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο στο μέλλον. Το καλοκαίρι που τέλειωσε με βραδινή συννεφιασμένη βόλτα με βάρκα και κιθάρες από τους δασκάλους και ένα τραγούδι να έχει μείνει από κείνο το βράδυ...Το Let It Be των Beatles. “And when the night is cloudy, there is still a light, that shines on me, shine until tomorrow, let it be”.

i am page 38

[issu

e 02

1] -

[131

111]

- [c

him

eres

.gr]

. the neuron stimulation zine [ideas; articles; viruses; senses; stupidity; madness; painkillers; little green people; interviews; mad writers; madder readers; brain pollution; science; music; movies; philosophy; irony; humor; disclosure; mind games; feedback; communication; creativity; contradiction; destruction; pleasure; self torture; math equations; quantum determinations; comics; prophecies; questioning answers; answering questions; experiments; psychoanalysis practice; non-lobotomized brains;]

θέλεις να κυνηγήσεις την χίμαιρά σου;στείλε ένα demo και κάνε εκπομπή στο webradio ήστείλε το κείμενό σου για να συμμετέχεις στο επόμενο τεύχος του fanzine chimeres

αποστολή στο [email protected]

συντακτική ομάδα:. [baphomet] . [comzeradd] . [μαλίνα]

artwork:. [μαλίνα] &

[konstantisdesign.blogspot.com]

εξώφυλλο:. [mourn - αλέξανδρος ανδριτσόπουλος]

onedrawingperday.com

επικοινωνία:. ["περιοδικό χίμαιρες" τ.θ. 42080, τ.κ. 12101]

. [[email protected]]

copyleft:. [διανέμεται με την άδεια “creative commons:

attribution-noncommercial-sharealike” που επιτρέπει την ελεύθερη διανομή με παρόμοια

άδεια και αναφορά στην πηγή, για μη-εμπορικούς σκοπούς]

διανομή chimeres.gr/zine/map/

αθήνα:. αλφειός . ελεύθερος τύπος. εναλλακτικό βιβλιοπωλείο . λεμόνι. πρωτοπορία . ναυτίλος . solaris . tilt. αθήναιο . vinyl . μικρό cafe . χάρτες. nosotros . le cafe de l’ art . βραζιλιάνα. βοτανικός κήπος . floral . βραζιλιάνα. hackerspaceθεσσαλονίκη:. metropolis bookstore . σπηλιά των comics . λωτός . σπίρτο

χέρι με χέρι

γιάννενα:. θυμωμένο πορτραίτο. berlinβόλος:. felucaλάρισα:. las ramblas. τα κανάριαχαλκίδα:. magaret tattoo story αγία άννα:. vinylio

i am the antepenultimate page 39 over and out

φλώρινα:. εν φλωροίνοιπάτρα:. cinema cafe πάρος:. cafe cozyηράκλειο:. κατάληψη ευαγγελισμούκύθηρα:. αραχτοπωλείο


eres.gr]

take the money and run

i am the under-cover...

Documents

chimeres 021