Cilt: 3 Sayı: 6 Haziran 2016 - akilciilac.gov.tr · sıklıkla ise toksik megakolona, kalın bağırsak delinmesine ve ölüme neden olmaktadır. Hastalık, tanımlanmış en güçlü

Cilt: 3 Sayı: 6 Haziran 2016

EDİTÖR

Uzm. Ecz. Elif SARIGÖL

DÜZELTMEN

Uzm. Dr. Kubilay ORANSAY

ÇEVİREN

Uzm. Dr. Fatma İŞLİ

Yayın Kurulu

Doç. Dr. Osman Arıkan NACAR

Doç. Dr. Hakan EROĞLU

Ecz. Mesil AKSOY

Prof. Dr. Ahmet AKICI

Dr. Ecz. Melda KEÇİK

Dr. Dyt. Pınar GÖBEL

Uzm. Dr. Ali Boray BAŞCI

Ecz. Emre Umut GÜRPINAR

İLETİŞİM ADRESİ: Türkiye İlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumu, Söğütözü Mahallesi 2176. Sok. No:5 PK

06520 Çankaya/ANKARA

Tel:+90 (312) 218 30 00 F:+90 (0312) 218 34 60

Soru ve önerilerinizi [email protected] e-posta adresine gönderebilirsiniz.

1

Türkiye Akılcı İlaç Kullanımı Bülteni

Cilt 3; Sayı 6; Haziran 2016

mailto:[email protected]

İçindekiler

Editörün Önsözü …………………………………….................................................................3

Clostridium difficile Enfeksiyonunun Kontrolü.……….…………….……………...………....….4

Mark McFarlane, Krispin Hajkowicz (Aust Prescr 2013;36:121–4)

Çeviren: Uzm. Dr. Fatma İŞLİ

2



3

Editörün Önsözü

Clostridium difficile enfeksiyonu potansiyel olarak yaşamı tehdit eden bir enfeksiyondur ve bu

durum muhtemelen normal bağırsak florasının bozulması ile sonuçlanan antimikrobiyal kullanımı ile

yakından ilişkilidir. Uygun olmayan antimikrobiyal kullanımından kaçınılması bu enfeksiyondan

korunmak için en önemli yoldur. Türkiye Akılcı İlaç Kullanımı Bülteni’nin Haziran 2016 sayısında

çevirisi yapılmış olan makalede, Clostridium difficile enfeksiyonunun tanı ve tedavisinde dikkat

edilmesi gereken önemli hususlar ele alınmıştır.



Clostridium difficile Enfeksiyonunun Kontrolü

(Australian Prescriber dergisinin izniyle orijinal metinden çevrilmiştir.)

Orijinal makaleye aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşılabilir.

Mark McFarlane, Krispin Hajkowicz (Aust Prescr 2013;36:121–4)

http://www.australianprescriber.com/magazine/36/4/article/1433.pdf

4

faktörleri Kutu 1’de listelenmiştir. 2-4 Artmış mortalite ile ilişkilendirilen hipervirülan suşlarının ortaya çıkmasıyla, C. difficile nadir kazanılmış bir hastane enfeksiyonu olmaktan çıkmış, küresel bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir.

C. difficile enfeksiyonu, antimikrobiyal kullanımı ile yakından ilişkilidir. Sonuç olarak; antibiyotiği reçeteleyen herhangi bir hekim, potansiyel olarak yaşamı tehdit eden ve çoğunlukla önlenebilir bu enfeksiyondan korunmada önemli bir role sahiptir.

Epidemiyoloji

İlk olarak 1935 yılında tanımlanmasına karşın, C. difficile’in klinik önemi 1970'lerde bazı hastaların klindamisin aldıktan sonra fulminan kolitten ölümlerine kadar anlaşılamamıştır. C. difficile’in insidansı ve şiddeti gelişen dünyada son 20 yılda önemli ölçüde artmıştır. Bu eğilim, hastanede yatan yaşlılarda en belirgindir ve yaşlı bakım tesislerinde giderek artan bir şekilde görülmektedir. C. difficile, Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD), 65 yaş üzerindeki kişilerde en önde gelen 18. ölüm nedenidir. 5

Aynı zamanda sağlık tesislerinin dışında da C. difficile enfeksiyonu insidansında artış vardır. Viktorya’daki hedeflenen sürveyans programında, C. difficile vakalarının % 16’sının toplum kaynaklı olduğu belirtilmektedir. 6 Queensland’da tanımlanan olguların % 37’sinde toplum kaynaklı ishallerin var olduğu belirtilmektedir (yayınlanmamış veri). Benzer şekilde, ABD'deki araştırmalara göre, vakaların % 41 kadarı son dönemde gerçekleşen hastaneye yatış ile ilişkili değildir. 7

Avustralya'da, C. difficile enfeksiyonunun artan sıklığı konusunda yayımlanmış bir kanıt bulunmamaktadır. Bununla birlikte, son zamana kadar standart bir tanısal yaklaşım ya da sürveyans da bulunmamaktadır. 8 Ekim 2010 ve Mart 2011 tarihleri arasında Viktorya'da sağlık hizmeti ile ilişkili 370 vaka (10.000 yatak gün başına 1,7) bildirilmiştir. 6

Özet

Clostridium difficile enfeksiyonu kolite neden olmaktadır ve bu durum muhtemelen normal bağırsak florasının bozulması ile sonuçlanan antimikrobiyal kullanımı ile yakından ilişkilidir.

Uygun olmayan antimikrobiyal kullanımından kaçınmak, potansiyel olarak yaşamı tehdit eden bu enfeksiyondan korunmak için en önemli yoldur.

Ortaya çıkan C. difficile’in hipervirülan varyantları; bulaşta, morbiditede ve mortalitede artış ile ilişkilidir ve bunlar Kuzey Amerika’da ve Avrupa'da salgınlara neden olmuştur. Avustralya’da da vakalar bildirildiğinden, kuvvetlendirilmiş sürveyans ve antimikrobiyal yönetim her zamankinden daha önemli hale gelmiştir.

Herhangi bir antimikrobiyal C. difficile enfeksiyonu oluşumuna neden olabilirken, florokinolonların, klindamisinin ve sefalosporinlerin özellikle ilişkili olduğu gösterilmektedir.

Proton pompa inhibitörleri gibi diğer ilaçlar, aynı zamanda C. difficile enfeksiyonu insidansındaki artışla ilişkilendirilmiştir.

Şiddetli hastalık hastanede tedavi edilmektedir. Şiddetli olmayan hastalık için tedavi, genellikle destekleyici önlemleri ve oral metronidazol tedavisini içerir. Nüks yaygındır.

Anahtar Sözcükler: antibiyotikler, kolit, diyare, enfeksiyon

Giriş

Toksijenik anaerob Clostridium difficile’in yol açtığı enfeksiyon ishale ve kolite neden olur. Daha az sıklıkla ise toksik megakolona, kalın bağırsak delinmesine ve ölüme neden olmaktadır. Hastalık, tanımlanmış en güçlü bakteriyel toksinler arasında sıralanan iki ekzotoksin (A ve B) tarafından oluşturulur. 1

Komorbiditenin eşlik ettiği yaşlılar daha sık enfekte olmakta ve hastalık bu grupta daha kötü sonuçlanmaktadır. C. difficile enfeksiyonu için risk





5

Enfeksiyon Riskinin Azaltılması

Uygun olmayan antibiyotik tedavisinden kaçınmak, hastalarda C. difficile enfeksiyonu gelişimini önler. Antimikrobiyallerin endike olduğu durumda, en dar spektrumlu ilacı kısa süre ile kullanmak önemlidir. Tablo 1'de antibiyotik tedavisinden kaçınıldığı veya dar spektrumlu ilacın seçildiği yaygın klinik senaryolar listelenmiştir.

Antibiyotik başlanan her hasta ile yapılan görüşmenin bir parçası da, C. difficile enfeksiyonu riskinin konuşulması olmalıdır. Bu risk hakkındaki konuşma, bir hastanın endike değilken antibiyotik reçetelenmesini beklediği zor ama sık görülen durumlarda ayrıntılandırılabilir.

Fikir birliğine varılan rehberleri kullanan antimikrobiyal yönetim programlarının, antimikrobiyal ön onayının, kültür sonuçlarına dayalı tedavinin (mümkünse) ve intravenöz ve oral antimikrobiyal kullanım süresinin sınırlanmasının, C. difficile insidansını azalttığı gösterilmiştir. 12 Antimikrobiyal yönetim sisteminin varlığı, bir Avustralya Ulusal Güvenlik ve Kalite Sağlık Hizmeti Standardı’dır. 13

C. difficile İle İlişkili Diğer İlaçlar

Yapılan iki meta-analizde, proton pompa inhibitörlerinin artan C. difficile enfeksiyonu riski ile ilişkisi olduğu bulunmuştur (yaklaşık risk oranı = 1,7).

14,15 Antibiyotik ve proton pompa inhibitörlerinin birlikte kullanımı en yüksek riski oluşturur. H2-reseptör antagonistleri de C. difficile enfeksiyonu riskini artırır, ancak bu proton pompa inhibitörleri ile aynı ölçüde değildir. Hastanelerdeki 'peptik ülser profilaksisi' için proton pompa inhibitörü

Hipervirülan C. difficile Salgınları

Günümüzde PCR ribotip 027 olarak bilinen yeni bir C. difficile suşu, 2005 yılında Kanada Quebec’de şiddetli ishal salgınına ve yatan hastalarda belirgin artmış mortaliteye neden olmuştur. 9 Vakaların florokinolonlar ile, özellikle moksifloksasin ve gatifloksasin ile tedavi edilmiş olma olasılığı, eş zamanlı aynı hastaneye kabul edilen enfekte olmayan kontrollerine göre anlamlı olarak daha yüksekti. PCR ribotip 027, ilave virülans faktörleri üretir ve moksifloksasine dayanıklıdır.

Kuzey Amerika ve Avrupa'da PCR ribotip 027’nin, sağlık hizmeti tesislerinde sıklıkla kolektomi ve yüksek mortalite ile sonuçlanan büyük çaptaki salgınlarla artan bulaşı vardır. Avustralya’da izole, bölgesel kaynaklı vakalar da bildirilmiştir. 10

Antimikrobiyal Kullanımı ve C. difficile

Antimikrobiyal reçeteleme hikayesi olmayan toplum kökenli vakalar azınlıkta olmasına karşın geçmişte veya günümüzde antimikrobiyal kullanımı C. difficile için en önemli risk faktörüdür. 11 Enfeksiyon, antimikrobiyal kullanımı sonucunda normal kolon florası bozulduğu zaman gelişir. Bu durum, C. difficile’in kalın bağırsak lümenine kolonize olmasına olanak sağlar ve hastalığa neden olur. Klindamisin, florokinolonlar, penisilin beta-laktamaz inhibitörü kombinasyonları, amoksisilin ve geniş spektrumlu sefalosporinlerin sıklıkla ilişkili olduğu gösterilmesine karşın, aslında herhangi bir antibiyotik kullanımı C. difficile enfeksiyona neden olabilir. İlginçtir ki, C. difficile’in başlıca tedavileri - metronidazol ve vankomisin - bile C. difficile enfeksiyonunu tetikleyebilir.



Kutu 1 Clostridium difficile Enfeksiyonu İçin Risk Faktörleri2 *

Şu anda ya da son zamanlarda antimikrobiyale maruziyet (10 hafta içinde) Proton pompa inhibitörü ya da H2-reseptör antagonisti kullanımı Şu anda ya da son zamanlarda hastaneye yatış (2 ay içinde) Kemoterapi İleri yaş Tıbbi komorbidite3

Önceki C. difficile enfeksiyonu, özellikle nüks hastalık Diklofenak kullanımı

* Toplum kökenli olguların % 25 kadarı, belirlenen zemin hazırlayıcı risk faktörleri olmadan ortaya çıkmaktadır,4 bu nedenle gayta testi toplum kökenli ishal için düşünülmelidir.

6

kullanımı % 70 olguda uygun değildir ve önerilen kullanımın dışında kalmaktadır. 16 Rehberler dahilinde bu ilaçların akılcı reçetelenmesi, C. difficile enfeksiyonunun önlenmesi için bir başka önemli olanağı sunmaktadır.

C. difficile enfeksiyonu; çok sayıdaki sistemik antifungaller, bazı kanser kemoterapileri (doksorubisin ve 5-florourasil gibi), bazı immünosupresanlar (metotreksat ve siklofosfamid gibi) 17 ve nonsteroidal antienflamatuvar ilaç olan diklofenak ile ilişkilendirilmiştir. 18 Tüm bu ilaçlar normal bağırsak florasını bozmaktadır.

Tanı

Toksin için tek bir pozitif fekal immünolojik test, enfeksiyon belirtileri ve semptomları olan hastada C. difficile enfeksiyonu tanısını koydurur. Test yalnızca şekilsiz bir gayta numunesi üzerinde yapılmalıdır. Farklı laboratuvarların değişen test algoritmaları vardır. Avustralya laboratuvarlarının çoğu A ve B toksinleri için enzim immünolojik testi uygulamaktadır. 19 A ve B toksinleri için kombine testlerin yüksek özgüllüğü vardır ancak % 60 ile % 90 arasında değişen duyarlılıktadır. Bu durum, negatif toksin sonucunun, enfeksiyonu dışlamadığı anlamına gelir. Test için birden fazla gayta örneği almak duyarlılığı belirgin bir şekilde artırmamaktadır ve önerilmemektedir. 20

Polimeraz zincir reaksiyonuna dayalı testler yüksek duyarlılığa (% 93-97) 21,22 ve mükemmel bir özgüllüğe sahiptir ancak pahalıdır. Gayta kültürü klinik olarak bir yarar sağlaması açısından çok yavaş ve zahmetlidir ancak toplum sağlığı açısından hipervirülan suşları tanımlamak için gereklidir.

Glutamat dehidrojenaz gayta antijeni, C. difficile enfeksiyonu için yüksek duyarlılıkta ancak düşük özgüllükte olan bir testtir. Toksin analizlerini ve polimeraz zincir reaksiyonunu da içeren tanısal algoritmada bu test, ilk tarama testi olarak giderek artan bir şekilde kullanılmaktadır. 23

Tedavi Düzenleme

Enfeksiyonun tedavisi; destekleyici önlemleri ve C. difficile için spesifik antibiyotik tedavisini içermektedir. Mümkünse, daha önceki herhangi bir durumu tetikleyici antimikrobiyalin kullanımı kesilmelidir. Proton pompa inhibitörlerinin kesilmesinin nüksü önlediğine veya C. difficile enfeksiyonu sonucunu değiştirdiğine dair bir kanıt olmamasına karşın15 eğer kuvvetli bir endikasyon yoksa bu ilaçların kullanımı sonlandırılmalıdır. Toksik megakolon gelişme riskini azaltmak için, opioid ve loperamid gibi antiperistaltik ilaçların kullanımından kaçınılmalıdır. Oral sıvı alımı özendirilmeli ve rehidrasyon solüsyonları dikkate alınmalıdır. C. difficile enfeksiyonunun tedavisi, hastalığın şiddetine bağlıdır.



Tablo 1 Yaygın Klinik Durumlarda Clostridium difficile Riskinin Azaltılması

Durum Clostridium difficile’e sebep olan risklere müdahale Daha uygun seçenek

Üst solunum yolu enfeksiyonu Amoksisilin-klavulanat Hasta eğitimi, iyi hidrasyon ve basit

analjezik

Hafif toplum kökenli pnömoni Seftriakson Amoksisilin

Gebelik dışındaki asemptomatik bakteriüri Sefaleksin Eğitim ve güven verme

5 cm'den küçük deri apsesi Sefaleksin İnsizyon ve drenaj

Non-spesifik dispepsi Proton pompa inhibitörü Risklerin dikkatli değerlendirilmesi

7



Kutu 2 Şiddetli Olmayan Clostridium difficile Tedavisi2

Genel Önlemler

Antiperistaltik ilaçlarla tedaviden kaçın veya durdur.

Antibiyotik tedavisini durdur ya da mümkünse dar spektrumlu antimikrobiyalleri kullan.

Eğer bu mümkün değilse, C. difficile için uzun süreli bir uygulama seyri gerekebilir.

Seri halde klinik değerlendirmeleri uygula ve beyaz hücre sayısı, kreatinin ve elektrolit

ölçümlerini dahil et

İlk Atağın Tedavisi

10 gün süre ile günde üç kez 400 mg oral metronidazol

Eğer oral tedavi tolere edilemiyorsa, 10 gün boyunca 8 saatte bir intravenöz olarak 500 mg

metronidazol kullan.

İlk Nüksün Tedavisi

İlk epizottaki tedaviye benzer

İkinci veya Sonraki Nükslerin Tedavisi

Vankomisin aralıklı / azalan tedavisi (örneğin 14 gün boyunca günde dört kez oral olarak 125

mg, daha sonra 7 gün boyunca günde iki kez 125 mg, ardından 2-8 hafta boyunca her iki günde

bir 125 mg

Alıntı ve modifikasyon: Cheng AC, Ferguson JK, Richards MJ, Robson JM, Gilbert GL, McGregor A, et al.

Australasian Society for Infectious Diseases guidelines for the diagnosis and treatment of Clostridium difficile

infection. Med J Aust 2011;194:353-358.

© Copyright 2011. The Medical Journal of Australia

8



Şiddetli Olmayan Hastalık

Hafif ve orta şiddetteki hastalıklar hastane dışında tedavi edilebilir (bkz. Kutu 2). Başlangıç olarak, 10 gün boyunca günde üç kez 400 mg oral metronidazol önerilmektedir. Randomize karşılaştırmalı bir çalışmaya göre, ciddi olmayan hastalığa sahip kişilerin % 90’ı metronidazol ile, % 98’i ise oral vankomisin ile tedavi edilmiştir. Tedavi kolları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır. 24

Şiddetli Hastalık

Şiddetli hastalığa sahip kişilerin hastaneye yatırılması gerekmektedir (Tablo 2). Cerrahi danışma, sıvı resüsitasyonu ve oral vankomisin önerilmektedir. Şiddetli hastalığın yönetimi için rehberler, “Avustralasyalı Bulaşıcı Hastalıklar Cemiyeti” tarafından geliştirilmiştir. 2

Nükseden Hastalık

Hastaların % 25 kadarında tedavi sonrasındaki dört hafta içinde kolit nüksü görülmektedir. 25 İlk nüks, başlangıç epizotuna benzer şekilde tedavi edilmelidir (bkz. Kutu 2). Daha sonraki nüksler, uzun süreli kullanımı ile periferal nöropati oluşumu riski nedeni ile metronidazol ile tedavi edilmemelidir. Çoklu nükslerde vankomisinin uzatılmış kademeli uygulaması önerilmektedir. Bu durumda bir enfeksiyon hastalıkları uzmanına veya gastroenteroloğa sevk önerilmektedir.

Yardımcı Tedaviler

Enfeksiyon patogenezinde normal flora bozulmasının önemli olduğu düşünüldüğünden, simbiyotik mikrobiyal florayı eski haline getirmek için probiyotiklerin verilmesi fikri popülerlik kazanmıştır. Son kanıtlar, Saccharomyces, Lactobacillus, Bifidobacterium ve Streptococcus türlerini içeren piyasada bulunan probiyotiklerin nüks riskini orta derecede azalttığını göstermektedir (rölatif risk 0,34). Karışık türleri içeren probiyotikler, monomikrobiyal ürünlerden bir miktar daha etkilidir. Probiyotiklerin tolere edilebilir olması onları daha cazip hale getirmektedir. 26,27

Eğer birden fazla C. difficile nüksü ortaya çıkıyor ve hasta kabul ediyorsa, donör fekal mikrobiyota transplantasyonu düşünülebilir. Randomize bir çalışmada, fekal transplantasyonun oral vankomisin tedavisine göre önemli ölçüde daha yüksek bir kür oranı sağladığı gösterilmiştir (% 94’e karşı % 31, p <0.001). 28

Tedaviye Yanıtın İzlenmesi

Tedaviye yanıt öykü ve tetkik ile izlenmektedir. Diyare sıklığı tedaviden yaklaşık üç gün sonra azalmaya başlamalı ve hasta şiddetli hastalığın herhangi bir özelliğini taşımamalıdır (ateş, titreme, peritonit, toksik megakolon, ileus veya hemodinamik instabilite). Rutin gayta tetkiki takibi yararlı değildir çünkü asemptomatik hastaların önemli bir kısmı tedavi sonrası 30 gün içinde kalıcı gayta taşıyıcılığına sahiptir. 2

Tablo 2 Şiddetli Clostridium difficile Enfeksiyonunu Düşündüren Özellikler 2

Klinik Özellikler Laboratuvar Ek Özellikler

Akut batın Beyaz kan hücresi sayımı >15 x 109/L Toksik megakolon

Ateş >38.5° C Serum albumin <25 mg/L Kolonoskopide psödomembran

Hipotansiyon Yüksek kan laktatı

Taşikardi Akut böbrek hasarı

Ileus

9

Sonuç

C. difficile, özellikle komorbiditeli yaşlılarda ortaya çıkan bir patojendir. Avustralya’da şimdiye kadar, Kuzey Amerika ve Avrupa'da olduğu gibi yaygın ve uzun süreli salgınlar görülmemiştir. Bu durumu devam ettirmek için, antibiyotiğe bağlı ishal vakalarında klinik olarak şüphe duyulmasına, toplum kaynaklı C. difficile’in tanınmasına ve dikkatli bir enfeksiyon kontrolüne ihtiyaç vardır. Antimikrobiyal yönetim programlarının, C. difficile insidansını azalttığı gösterilmiştir. Bu sadece onaylı endikasyonlar için akılcı antibiyotik kullanımını ve en dar spektrumlu olanının mümkün olan en kısa süreyle kullanılmasını kapsar. Proton pompa inhibitörleri ve C. difficile ile ilişkili diğer ilaçların uygun kullanımı da enfeksiyonu önlemede etkili olacaktır. Akılcı reçetelemenin sağlanması, bireysel olarak hastayı ve genel olarak Avustralya toplumunu, bu çok önemli iyatrojenik enfeksiyondan koruyacaktır.



10

Kaynaklar

1. Gill DM. Bacterial toxins: a table of lethal amounts. Microbiol Rev 1982;46:86-94.

2. Cheng AC, Ferguson JK, Richards MJ, Robson JM, Gilbert GL, McGregor A, et al. Australasian Society for Infectious

Diseases guidelines for the diagnosis and treatment of Clostridium difficile infection. Med J Aust 2011;194:353-8.

3. Loo VG, Bourgault AM, Poirier L, Lamothe F, Michaud S, Turgeon N, et al. Host and pathogen factors for Clostridium

difficile infection and colonization. N Engl J Med 2011;365:1693-703.

4. Centers for Disease Control and Prevention. Surveillance for community-associated Clostridium difficile – Connecticut,

2006. MMWR Morb Mortal Weekly Rep 2008;57:340-3.

5. Murphy SL, Xu JQ, Kochanek KD. Deaths: Preliminary data for 2010. National vital statistics reports; vol 60 no 4.

Hyattsville, MD: National Center for Health Statistics; 2012.

6. Bull AL, Worth LJ, Richards MJ. Implementation of standardised surveillance for Clostridium difficile infections in

Australia: initial report from the Victorian Healthcare Associated Infection Surveillance System. Intern Med J 2012;42:715-

8.

7. Khanna S, Pardi DS, Aronson SL, Kammer PP, Orenstein R, St Sauver JL, et al. The epidemiology of community-

acquired Clostridium difficile infection: a population-based study. Am J Gastroenterol 2012;107:89-95.

8. Stuart RL, Marshall C. Clostridium difficile infection: a new threat on our doorstep. Med J Aust 2011;194:331-2.

9. Loo VG, Poirier L, Miller MA, Oughton M, Libman MD, Michaud S, et al. A predominantly clonal multi-institutional

outbreak of Clostridium difficile-associated diarrhea with high morbidity and mortality. N Engl J Med 2005;353:2442-9.

10. Richards M, Knox J, Elliott B, Mackin K, Lyras D, Waring LJ, et al. Severe infection with Clostridium difficile PCR

ribotype 027 acquired in Melbourne, Australia. Med J Aust 2011;194:369-71.

11. Wilcox MH, Mooney L, Bendall R, Settle CD, Fawley WN. A case-control study of community-associated Clostridium

difficile infection. J Antimicrob Chemother 2008;62:388-96.

12. Valiquette L, Cossette B, Garant M-P, Diab H, Pépin J. Impact of a reduction in the use of high-risk antibiotics on the

course of an epidemic of Clostridium difficile-associated disease caused by the hypervirulent NAP1/027 strain. Clin Infect

Dis 2007;45 Suppl 2:S112-21.

13. National Safety and Quality Health Service Standards. Sydney: Australian Commission on Safety and Quality in Health

Care; 2011.

14. Kwok CS, Arthur AK, Anibueze CI, Singh S, Cavallazzi R, Loke YK. Risk of Clostridium difficile infection with acid

suppressing drugs and antibiotics: meta-analysis. Am J Gastroenterol 2012;107:1011-9.

15. Janarthanan S, Ditah I, Adler DG, Ehrinpreis MN. Clostridium difficile-associated diarrhea and proton pump inhibitor

therapy: a meta-analysis. Am J Gastroenterol 2012;107:1001-10.

16. Molloy D, Molloy A, O’Loughlin C, Falconer M, Hennessy M. Inappropriate use of proton pump inhibitors. Ir J Med Sci

2010;179:73-5.

17. Mandell GL, Bennett JE, Dolin R. Mandell, Douglas, and Bennett’s principles and practice of infectious diseases. 7th ed.

Philadelphia, PA: Churchill Livingstone; 2010.

18. Suissa D, Delaney JA, Dial S, Brassard P. Non-steroidal anti-inflammatory drugs and the risk of Clostridium difficile-

associated disease. Br J Clin Pharmacol 2012;74:370-5.

19. Ferguson JK, Cheng AC, Gilbert GL, Gottlieb T, Korman T, McGregor A, et al. Clostridium difficile laboratory testing in

Australia and New Zealand: national survey results and Australasian Society for Infectious Diseases recommendations

for best practice. Pathology (Phila) 2011;43:482-7.

20. Cardona DM, Rand KH. Evaluation of repeat Clostridium difficile enzyme immunoassay testing. J Clin Microbiol

2008;46:3686-9.



11

21. Huang H, Weintraub A, Fang H, Nord CE. Comparison of a commercial multiplex real-time PCR to the cell cytotoxicity

neutralization assay for diagnosis of clostridium difficile infections. J Clin Microbiol 2009;47:3729-31.

22. Peterson LR, Manson RU, Paule SM, Hacek DM, Robicsek A, Thomson RB Jr, et al. Detection of toxigenic Clostridium

difficile in stool samples by real-time polymerase chain reaction for the diagnosis of C. difficile-associated diarrhea.

Clin Infect Dis 2007;45:1152-60.

23. Sharp SE, Ruden LO, Pohl JC, Hatcher PA, Jayne LM, Ivie WM. Evaluation of the C.Diff Quik Chek Complete Assay, a

new glutamate dehydrogenase and A/B toxin combination lateral flow assay for use in rapid, simple diagnosis of

clostridium difficile disease. J Clin Microbiol 2010;48:2082-6.

24. Zar FA, Bakkanagari SR, Moorthi KM, Davis MB. A comparison of vancomycin and metronidazole for the treatment of

Clostridium difficile-associated diarrhea, stratified by disease severity. Clin Infect Dis 2007;45:302-7.

25. Louie TJ, Miller MA, Mullane KM, Weiss K, Lentnek A, Golan Y, et al. Fidaxomicin versus vancomycin for Clostridium

difficile infection. N Engl J Med 2011;364:422-31.

26. Pillai A, Nelson R. Probiotics for treatment of Clostridium difficile-associated colitis in adults. Cochrane Database Syst

Rev 2008;1:CD004611.

27. Johnston BC, Ma SS, Goldenberg JZ, Thorlund K, Vandvik PO, Loeb M, et al. Probiotics for the prevention of

Clostridium difficile-associated diarrhea: a systematic review and meta-analysis. Ann Intern Med 2012;157:878-88.

28. van Nood E, Vrieze A, Nieuwdorp M, Fuentes S, Zoetendal EG, de Vos WM, et al. Duodenal infusion of donor feces for

recurrent Clostridium difficile. N Engl J Med 2013;368:407-15.



Documents

Cilt: 3 Sayı: 6 Haziran 2016 - akilciilac.gov.tr · sıklıkla ise toksik megakolona, kalın bağırsak delinmesine ve ölüme neden olmaktadır. Hastalık, tanımlanmış en güçlü