1

© 2012 MBVA

2

Mede Modelbouwers, Inmiddels zijn de nieuwe MBVA T-shirts binnen en hebben we al volop reclame gemaakt voor onze sponsor, Modelbouw Shop Flevo land, Frank, nogmaals Bedankt !! Ook in dit nummer is weer niet alle aangeleverde kopy te plaatsen jullie houden dus nog het een en ander te goed. In dit nummer het nodige aan demo-verslagen een mooi bouwverslag en een tweede artikel over het inmiddels bekende Modelbouw virus. Inmiddels zitten de demo’s er voor dit jaar weer op en zijn we dus eigenlijk al in het winterseizoen aangekomen. Het is de bedoeling om in deze winterperiode de kinderboorjes (Springertugs) af te maken zodat deze aankomend voorjaar dienst kunnen gaan doen tijdens de eerste demo van het nieuwe jaar, ook is er het plan om op de grote romp die straks in de tuin komt te staan door de jeugdleden een opbouw te laten maken, op deze manier kunnen ze mooi ervaring opdoen en als we allemaal een oogje in het zeil houden moet dit lukken lijkt mij. Het idee om een sort pakhuizen te maken langs de rand van het basin moet nog verder worden uitgewerkt maar ook hier wordt nog steeds aan gewerkt en de eerste tekeningen zijn al binnen. Tot zover weer, veel lees en kijk plezier,

vr.gr. Hans

2012 - 5

3

Daar zijn we weer het valt niet altijd mee om wat te schrijven als voorzitter maar zo af en toe

komt er wel weer eens wat boven drijven of je maakt wat mee zoals pas geleden nog.

We waren met de werkzaamheden bezig op de club toen Cris en zijn zwager de grond kwam

brengen voor de tuin even kiepen en scheppen en het lag op de goede plek waar het hoor-

de,we stonden nog even bij te kletsen dat het er al netjes begon uit te zien,maar afijn Cris

vertelde dat hij met zijn vijver bezig was om hem op nieuw te bekleden want hij was lek ge-

raakt om dat hij nog wel eens zijn modellen er in aan uit testen is maar het ging de laatste

keer niet zoals het moest hij dacht ik ga mijn duikboot even testen maar dat had hij beter niet

kunnen doen dat ding ging een eigen leven leiden en dook niet voor over maar achter over

het leed was al geschiet voor dat Cris kon reageren was de schroef van het duikbootje in de

folie gedraaid en ja wel hoor de vijver lek dat was wel even balen dus er moest andere folie in

zodoende stond hij dat bij ons dat te vertellen maar toen de vijver weer klaar was ging het

geloof ik ook niet helemaal goed want hij zette stroom op de pomp en stond stijf oei oei dat

was niet zoals het moest maar het heuvel werd wel opgelost,Hans zei tegen Cris je hebt geluk

want je hebt nu vissen met boegschroeven we hebben er hartelijk om gelachen ik deed er zelf

nog een schepje er boven op ik zij dat is nog niets ik ken iemand die ook lid is van de club die

heeft vissen die blaffen Ha Ha, Ha, Ha ,Ha ,Ha,

……………………………………………………..

Alle gekheid op een stokje nu even serieuze zaken als ik dit schrijf en in het boekje geplaatst

word zijn de demo’s al weer in volle gang en zitten we er al weer midden in, de meesten zijn

al weer van ons aan het werk en de vakantie is bijna al weer vergeten tenzij je met pensioen

bent dan heb je altijd vakantie en kun je er lekker van genieten, ze hebben gelijk.

De jeugd leden zijn bijna klaar met het project de cutterzuiger zodat we hem binnen kort in

het ruim kunnen plaatsen zodat hij door iedereen van de club bewonderd kan worden,en het

nieuwe project staat al in de steigers voor de jeugd leden, maar daar moet Cris maar uitleg

aan geven en schrijven die is tenslotte jeugd begeleider.

Verder draait het lekker met de vereniging zodat we niet mogen klagen voor de rest wens ik

jullie nog veel vaar en bouw plezier toe.

Gr. Maarten.

4

Clubgebouw ‘t Ruim. De tand des tijds knaagt rustig door, zo ook aan ons clubgebouw. In dit geval waren de zijwanden van de entree na slechts 24 jaar !! verworden van stevige houten rabatdelen tot een uiterst brosse substantie waarbij de in de loop der jaren aangebrachte verflagen het geheel nog enigszins bijeen hielden. De hoogste tijd dus voor vernieuwing, en na enig overleg is er besloten om op een nieuw te plaatsen balkenframe trespa platen te schroeven, te isoleren en aan de binnenzijde vanzelf sprekend ook weer netjes af te timmeren, ook de navigatie verlichting wordt vervangen door wat grotere exemplaren.

Natuurlijk zijn we begonnen met het allerleukste, SLOPEN !! Hierna was al snel het balken-frame geplaatst en de eerste op maat gezaagde strook kon na het aanbrengen van de nodige isolatie kit worden vastgeschroefd.

Al doende was er al snel een gehele zijwand vernieuwd op een ochtend.

5

Al snel volgde ook de andere kant, ietwat lastiger vanwege de buitenunit van de airco maar ook dit was op een avondje zo weer voor elkaar. Nu we toch lekker bezig waren zijn we min of meer spontaan maar verder gegaan met de tuin, na het verwijderen van het nodige overbodige groen (onkruid !!) heben we een rij tegels geplaatst om het grind en de grond gescheiden te houden. Daarna is er een anderhalve kuup grind op gestort en in de tuin zo’n drie kuup grond, de bedoeling is dat er in het lege midden gedeelte van de tuin nog een grote scheepsromp komt te staan met daarin het nodige aan zomergoed. Al met al ben je met een ploegje een dag zoet maar dan heb je ook wat !!

In tussentijd is ook de stormschade aan de carpoort weer gerepareerd zodat de aanhanger gedurende de winter ook weer droog staat

6

7

Rest ons nu nog het betimmeren van de binnenkant van de entree, en het plaatsen van een heuse patrijspoort in de tussendeur, dan kan de voorzijde van ‘t Ruim er weer jaren tegenaan.

Ook de nieuwe steunen voor de navigatie verlichting zijn op wat schilderwerk zo goed als klaar. De bedoeling is om de aanhanger als het even kan, nog dit jaar opnieuw in te delen en alles zoveel als mogelijk is een vaste plek te geven hier is toch in de loop van het jaar weer het nodige bij gekomen en nu blijkt dat de kogeldruk hier toch onder te lijden heeft dus hier moet iets aan gedaan worden.

De afgelopen maand was dan ook best wel druk te noemen met een volle demo agenda , het klussen en dan ook nog eens een bbq voor de vaarploeg, maar nog even en Dan kunnen we met de winter voor de deur lekker bij de kachel weer gaan hobbyen aan onze modellen !! vr.gr. Hans

8

Demo in Rotterdam - Ommoord op 21 augustus 2012.

Het was dan weer zo ver, de eerste demo na de zomerstop.

Iedereen die met vakantie was geweest was weer uitgerust en die nog met

vakantie waren genoten er nog even van, waaronder mijn persoontje.

Het werd die dag mooi weer beloofden de weerprofeten, dus als het goed

was zou er geen vuiltje aan de lucht mogen zijn, als we ze mochten

geloven, gelukkig voor ons hadden ze het deze keer helemaal goed

gezien: schitterend weer!

Wel, jullie kennen het al een beetje. Deze keer hoefden we niet zo vroeg

uit de veren, dus dat viel ook weer mee, maar je probeert toch altijd op

tijd te zijn, eerst de boot inladen, vooral de accu’s en de zender niet

vergeten, want ja, anders word het toch moeilijk om te varen.

Het valt niet mee om zonder zender te varen, daar kunnen een aantal van

ons over meepraten (waaronder ikzelf!).

Afijn, we hadden om acht uur ‘s morgens op de club afgesproken om

aanwezig te zijn en om half negen te vertrekken.

Eerst nog even een bakje koffie, de nodige voorzieningen en spullen

verzamelen en inladen, de aanhanger achter een van de auto’s koppelen

en daar ging het spul op weg naar Ommoord.

Na een klein half uurtje rijden waren we op het plein van winkelcentrum

de Binnenhof, waar Greet de Keizer van bureau Actief ons al met smart

stond op te wachten.

Het bassin was binnen 20 minuten opgebouwd,

alleen het water was weer even zoeken en moest

van ver komen, maar na een minuut of tien liep

het kristalhelder in de bak. Het kwam deze keer

niet uit de sloot zoals vorig jaar, waarbij het stonk

en heel erg vies was. Na afloop van de demo toen

zagen de boten er dan ook niet fraai uit, maar ja

het was toen niet anders en je moet nou eenmaal

water hebben, anders word het moeilijk varen.

9

Zoals gezegd stond het bassin weer in “No-Time” opgebouwd en konden

we beginnen met het opbouwen van de onlangs aangeschafte party tent

(6 X 3 Mtr), zeker geen overbodige luxe !! met dit warme weer.

Daar waren we best blij mee, want het was op zijn minst maar liefst 36

graden in de volle zon en dat is een ietsie pietsie te warm naar mijn

smaak, maar ja, een mens kan ook niet alles hebben niet waar.

In de tijd dat wij met onze werkzaamheden bezig waren had Greet de

Keizer voor een lekker bakje koffie gezorgd. Ja mensen, ze zorgt altijd

goed voor ons en dat mag ook wel eens gezegd worden.

Als het geen koffie is, zijn er wel andere versnaperingen, zoals later op de

dag een heerlijk ijsje dat er bij het warme weer best in ging.

Nogmaals bedankt Greet, dat waarderen wij met zijn allen enorm.

Wel, de dag vorderde en het was schitterend mooi weer.

De weersprofeten hadden dus gelijk gekregen, maar ondanks het mooie

weer gaat in de loop van de dag de maag nog wel eens knorren, dus

volgens afspraak en regel tijdens demo’s, om de beurt eten, zodat de

mensen die stonden te kijken niet in de gaten hadden dat we onze kost

naar binnen stonden te werken.

10

Nu was er niet zo veel publiek als het jaar daarvoor, zoals we eigenlijk

gewend zijn, want dan staan ze gewoon vier rijen dik. Dat kwam natuur-

lijk ook door het mooie weer, dan trekken de mensen de stad uit en gaan

ze lekker op het strand liggen of zwemmen en of dat ze gelijk hebben.

We hadden daags vóór deze demo een nieuwe partytent aangeschaft, die

natuurlijk opgezet moest worden, zodat we niet de hele dag in de volle

zon stonden.

Zo vorderde de dag al snel en het werd al weer tijd om af te breken en via

de club naar huis te gaan, maar het was nog niet zo ver, want ik had met

de vader van een van de jeugdleden afgesproken dat we dat jeugdlid nog

even kopje onder lieten gaan voordat het bassin leeggepompt zou

worden. Dat komt namelijk zo: hij daagde mij nog wel eens uit en dan

was het lachen met die jongen, dus had ik ooit tegen hem gezegd: “wacht

maar, mijn tijd komt nog wel”. En ja, laten we eerlijk zijn, een betere

gelegenheid als op deze dag met het schitterende weer was er natuurlijk

niet, dus toen was het “PLONS”!!!!

Hij kon er daarna best om lachen en wij niet minder.

11

Vanwege de hitte hadden een aantal kinderen ’s middags al een paar keer

gevraagd of ze na het varen ook even “te water” mochten.

Daar hadden we niet zoveel problemen mee en toen aan het eind van de

demo de boten goed en wel op het droge stonden, mochten ze allemaal

een duik nemen om nog even af te koelen.

Dat is altijd leuk voor die kinderen, maar ook voor ons, want het is een

schitterend gezicht om die kinderen in een heel groot zwembadje te zien

dollen.

Ondertussen stonden de pompen hun best te doen en werd de rest van het

water, door het zeil omlaag te houden, al snel via de straatkolken geloosd.

Goed een half uurtje later hadden we alles weer netjes op zijn plaats in de

aanhanger liggen en zijn we huiswaarts gereden. Deze dag komt in de

boeken te staan wat het weer betreft.

Aanwezigen waren: Cris Luesink, Ger de Goede, Hans de Deugd, Henk

van Gils, Maarten Kikkert, Mike de Zeehond, Paul de Lange,

Rinus Stevense, Dirk Brouws, Melvin ???? en Bart Schouten. Maarten.

12

13

Zwarte Zee Deel 2 ( dus vervolg van deel 1)

Wat er aan vooraf ging!

Het was op het Havenfestival in Alblasserdam op 20 septem-

ber 2008. Onze club was gewoontegetrouw driftig aan het va-

ren in ons bassin binnen op het pleintje van het Makadocen-

ter. Zoals we met een beetje trots kunnen zeggen, hadden we

weer niet te klagen over de belangstelling van het geëerde

publiek en wij stonden ons allemaal verschrik-kelijk uit te

sloven om er maar weer een mooie show van te maken.

Op een voor mij goed moment, maar dat wist ik toen nog

niet, kwam er een mevrouw naar een van onze leden, vertelde

hem een verhaal en stelde hem een vraag. Die vraag kwam er

op neer: “wil iemand iets voor me doen”, want het betrokken

lid, mijn zeer gewaardeerde collega, trok wit weg en riep:

Dat moet U maar aan Ger vragen, die is met pensioen en die

heeft dus tijd zat!

Deze alleraardigste mevrouw J. de B. vertelde mij dat haar

man en hun zoon samen aan een model van de boven genoemde,

geroemde en geprezen zeesleper werkte, maar dat haar man

helaas de voleinding niet mee heeft mogen maken.

Het voor driekwart gerede model stond al geruime tijd er-

gens in een hoekje te wachten tot iemand zich er over zou

ontfermen en het af zou bouwen.

Omdat iedereen met zoveel overtuiging toen al zei dat ik

toch tijd genoeg over had dat ik het zelf begon te geloven,

kon ik niet anders dan mijn hulp aanbieden.

Let op! Iedereen die zich gewoonlijk je vriend noemt dacht

toen bijna hardop: zo, die is weer een half jaar onder de

pannen.

Goed, de tijd schrijdt voort (mooi hè) en omdat ie wel zo

verschrikkelijk snel gaat, heb ik af en toe die mevrouw

maar gebeld en haar verzekerd dat ik haar ( en de Zwarte

Zee) niet vergeten was.

Om een kort verhaal lang te maken was het dan inmiddels

eind juni 2009 geworden en zat ik even wat ruimer in mijn

tijd, dus heb ik deze mevrouw gebeld en een afspraak ge-

maakt voor 25 juni 2009.

Na enig zoeken het bewuste adres gevonden (je weet wel: aan

een lantarenpaal zit een bordje waar de straatnaam op staat

en op het huis naast de voordeur is een plaatje met het

huisnummer geschroefd. Makkelijk zat!). Naar mijn idee

woonde mevrouw in een redelijk ruim huis, met een flinke

14

schuur (waar de boot in stond) en toch vertelde ze dat de boot in de weg stond. Onbegrijpelijk!

Ja, tot ik het schatje (de boot dus!) zag. Het was niet de

kleine versie van de Zwarte Zee, maar de grote. Maar liefst

één meter en zesenvijftig centimeter lang! (1,56 m). Hele-

maal compleet met motor, servo’s, vaarregelaar, ontvanger,

zender, acculader en accu’s. En het mooiste kwam nog!

Mevrouw vertelde dat ze met haar zoon gesproken had en dat

de boot toch wel een beetje groot was en als hij/zij dan

helemaal opgeknapt en afgebouwd was, waar moest je dat ding

dan zetten?

Dus hadden ze maar besloten om de denkbeeldige knoop door

te hakken en afstand te doen van de boot, met de vraag of

ik (willen jullie even goed naar dit kleine woordje van slechts twee letters kijken!) de boot zou willen hebben.

Zomaar!

In een flits gingen toen jullie grijnzende gezichten van 20

september vorig jaar door me heen en heb ik “Ja!” gezegd.

(AlstUblieft! – DankUwel!)

Mensen, wat een schitterend gebaar en natuurlijk een bij-

zondere aanwinst voor de MBVA.

Deze mevrouw – ik weet eigenlijk nog steeds niet of ze haar

naam wel of niet in ons blad wil hebben – heeft wel een

wens uitgesproken en ik zal er alles aan doen om die in

vervulling te laten gaan. Ze luidt heel eenvoudig: als de

boot klaar is, mogen wij, zij en haar zoon, de boot dan nog

eens zien varen, met daarbij de nodige foto’s.

Ik weet zeker dat we daar aan kunnen voldoen, alleen het

tijdstip staat nog open; misschien is het aanstaande Haven-

festival – september 2009 - een beetje te dichtbij!(Dit

schreef ik heel optimistisch halverwege 2009).

Zoals gezegd hou ik jullie op de hoogte van de vorderingen

en vooral van het moment dat ze in ons bassin mag gaan

“zwemmen”.

Let goed op! Wordt vervolgd!

(Dit verhaal stond in Brulboei Nr.4 van 2009)

En dit is dan eindelijk het vervolg. Dat mag dan ook wel

een keer, want het is nu april 2011.

Het is niet zo dat ik helemaal niets aan de boot heb gedaan

in die tussentijd.

Door het kennelijk heel lang (jaren dus!!!)in een berging

vertoeven had de beruchte tand des tijds er heerlijk van

zitten smikkelen en dat was haar (de Zwarte Zee) goed aan

te zien. Er zat niet anders op dan alles wat los én vast op

dek of bovenbouw zat er af te halen en te kuisen.

15

Met name de messing werktuigen en onderdelen waren gitzwart

(bijna net zo zwart als de Zwarte Zee zelf) uitgeslagen en

kregen daarom een beurt met kleine roterende staal- en mes-

singborsteltjes.

Verder alle loszittende verf verwijderd en dan het bekende

repeterende verhaal: schuren, plamuren, drogen - schuren,

plamuren, drogen - schuren, plamuren, drogen – en ga zo

maar een tijdje door. Daarna volgt dan pas het aflakken in

de diverse kleuren.

Vervolgens is de hele elektronica trimbim, die al ver-

schrikkelijk oud was en die ik niet aan de praat kreeg, bij

Rinus in Ridderkerk geweest. Helaas kon hij niet anders dan

constateren dat daarmee nooit meer een boot bestuurd zou

kunnen worden. Jammer!

Maar nu, bijna twee jaar later, ben ik uiteindelijk toch

begonnen aan de afbouw, met de bedoeling om hem nog dit

vaarseizoen varend aan de familie de B. te tonen.

Ondertussen is er nieuwe elektronica in de boot gebouwd,

zoals motor, vaarregelaar en stuurservo, natuurlijk met de

nodige schakelaars en zekeringen en is ook de zender ver-

vangen. Op dit moment ben ik bezig met het begin van het

schildergeweld en daar gaan nog heel wat uurtjes in zitten,

maar eerst: Vakantie!

Wordt nogmaals vervolgd.

Vanwege het feit dat ook nu het beoogde vervolg heel veel

langer op zich heeft laten wachten dan mijn oprechte bedoe-

ling was, omdat de bouwwerkzaamheden aan het model steeds

maar weer werden opgeschoven, allemaal met volstrekt duide-

lijke, begrijpelijke, verklaarbare en zelfs noodzakelijke

oorzaken, heeft dit vervolg evenzeer wat ongewilde vertra-

ging opgelopen, waarvoor mijn welgemeende excuses.

Omdat jullie al deze uitvluchten toch niet serieus nemen,

maar snel terug naar de werkplaats.

Zoals in het slot van deel 2 is aangegeven is er nieuwe

elektronica in de boot gebouwd, zoals motor, vaarregelaar

en stuurservo, natuurlijk met de nodige schakelaars en ze-

keringen. Net voor de meivakantie van 2011 ben ik, na het

“strippen”, schuren, plamuren en weer schuren, enz. enz.

begonnen met het schildergeweld. De meivakantie is genoten

zoals dat heet en hoewel de zomer officieel het vaarseizoen

is, zal er toch verder geverfd gaan worden.

Ook dat is met de nodige vertragingen doorgesukkeld en die

hebben eerlijkheidshalve niets met de droogtijd van de be-

wuste verf te maken.

16

Toch is er best wat aan het schip gedaan en jullie weten als geen ander dat het nu eenmaal een zeer tijdrovende hob-

by is.

Een van de klussen die behoorlijk wat tijd gevraagd hebben

is het vernieuwen van de bedrading van de verlichting in de

masten. De vervanging daarvan heeft heel wat tijd gekost,

omdat de draden die in de holle masten waren weggewerkt

door verf muurvast zaten en de nieuwe draden er niet door

konden.

Ook de gehele bedrading in de bovenbouw is vervangen, in-

clusief de boordverlichting.

Vervolgens moesten de vele decimeters reling weer worden

aangebracht en vastgezet en de beide laadbomen worden ge-

monteerd, allemaal zaken die vele malen sneller hier zijn

neergeschreven dan dat ze “aan boord” zijn gerealiseerd.

De beide reddingsboten waren ook niet eenvoudig opnieuw aan

te brengen en de werkboot ontbrak.

Het probleem daarbij was het feit dat de schaal van deze

Zwarte Zee niet zoveel voorkomt, waardoor veel onderdelen,

waaronder zo’n werkboot, niet eenvoudig te verkrijgen zijn.

Na veel zoeken en vragen reageerden een paar clubvriendjes,

maar de boten waren het (helaas) “net” niet, tot Maarten

met een oud bouwdoosje voor houten roeibootjes in verschil-

lende afmetingen kwam, die gewoon uit spantjes en latjes

17

nog in elkaar gelijmd moesten worden. Het grootste model

(12 cm) was het helemaal!

Ook het inmiddels bij Het Oude Station bestelde bootje

bleek achteraf bij de levering toch ook niet aan mijn ver-

wachtingen te voldoen.

Het was ondertussen half 2012 geworden en omdat ik de bouw

nu voor het goede fatsoen echt niet langer kon uitstellen,

zijn de andere niet direct noodzakelijke werkzaamheden en

klussen even opgeschoven en is alle aandacht naar de Zwarte

Zee gegaan.

Toen tenslotte de tuidraden en de antennedraden waren aan-

gebracht begon het er echt op te lijken dat het schip “af”

was.

Om het helemaal echt te maken zijn aan bakboord- en aan

stuurboordzijde de beide Plimsolmerken aangebracht, zijn er

hier en daar reddingsboeien opgehangen, is natuurlijk de

naam “ZWARTE ZEE” aan beide kanten van de boeg aangebracht

en is als finale handeling de Nederlandse driekleur gehe-

sen.

Hoewel ik even een zucht van verlichting heb geslaakt (zo

heet dat nu eenmaal) restte toch een gevoel van bewondering

voor de schoonheid van deze zeesleper, neergelegd in de

vorm van het model.

Hoewel ik haar weer in alle glorie op heb mogen knappen,

gaat de eer uiteindelijk naar de heer de Bruin, die ten-

slotte toch de basis voor al dat moois heeft gelegd.

Na de voorgaande opsomming van alle werkzaamheden en de

vermelding dat de boot nu klaar is, zou men kunnen denken

dat het verhaal eveneens “uit” is, maar niets is minder

waar. De kenners onder de lezers hebben uit de vermelding

in het verhaal van “motoren en vaarregelaars”, alsmede

“zender en ontvanger” al lang de conclusie getrokken dat

het om een, zoals dat heet, “varend model” gaat.

Dat wil dus zeggen dat het model ook echt kan varen, waar-

bij het radiografisch bestuurd wordt.

Maar dan zal de boot ook eerst in zijn element, het water

dus, moeten liggen, alleen al om te zien (behalve dat ze

domweg blijft drijven) of ze netjes recht in het water ligt

en goed op de waterlijn.

Daarna zal er ook gevaren moeten worden, zien of ze goed

naar het roer luistert en hoe ze vaart.

Kortom “de proefvaart”!

Daarvoor heeft de Modelbouwvereniging, voor die boten die

thuis niet in de badkuip passen, de mogelijkheid en de be-

schikking over een groot waterbassin in de tuin van het Na-

tionaal Baggermuseum in Sliedrecht.

18

Op 29 augustus j.l. was het dan zover dat de Zwarte Zee in alle stilte voor de eerste keer “te water” ging.

Gelukkig deed het schip precies wat het hoort te doen bij

zo’n eerste proefvaart: niets !!! Nou ja niets, dat wil

zeggen dat het roer bewoog en dat was alles. Nu kennen alle

modelbouwers dat wel: je controleert voor het varen of al-

les goed werkt, als de boot op de kant staat, klaar om in

het water te worden gezet nóg een keer, je zet haar in het

water , en dan niks, noppes, nada!!!

Zo ook de Zwarte Zee. Ja, ik heb heel zachtjes even wat ge-

zegd. Heel kort maar, want het kón niet veel zijn en ja

hoor; zekering doorgebrand. Zo gepiept, maar waarom nu net

op dat moment?, dat zal wel een raadsel blijven.

Veel belangrijker was dat het varen op zich een genot was

en tevens om daar naar te kijken. Prachtig. Door een vrij

straffe wind dreef ze iets af, maar dat is in het echt ook

wel eens het geval, niet waar?

Kortom. Uiteindelijk toch gelukkig en tevreden en kon ik

met een gerust hart Janny de Bruijn bellen om een afspraak

te maken om mijn deel van de in 2009 gemaakte afspraak na

te komen: een proefvaart in haar aanwezigheid, met een paar

door haar uit te nodigden familieleden of vrienden.

De datum daarvoor is vastgesteld op woensdag 5 september

des namiddags om 14.00 uur.

19

Omdat het schip naar de MBVA gaat, mede vanwege hetzelfde

probleem als waarmee de familie de Bruijn zat: de afme-

ting!, is ook Maarten, als voorzitter van de club, gevraagd

er bij te zijn.

Het weer hielp die woensdag mee. Het was aangenaam warm en

er scheen een lekker zonnetje.

Mevrouw Janny de Bruijn kwam met zoon Wilco en schoondoch-

ter Pauline (zoon Evert kon er helaas niet bij zijn) en

werd door ons ontvangen in het restaurant van het Baggermu-

seum met een kopje koffie met baggerkoek (een speciaal voor

het museum gemaakt koekje in de vorm van een baggermolen).

Tijdens de koffie werd door Janny een tipje van de mysteri-

euze sluier, die rond de Zwarte Zee hing, opgelicht. Ik heb

namelijk al die tijd gedacht dat het schip door meneer

(Jaap) de Bruijn zelf was gebouwd. Fout dus. De bouwer was

“oom Bram” uit Friesland, die kennelijk een verwoed model-

bouwer was. Het bouwjaar is niet bekend, maar kon best eens

in de jaren ’80 geweest zijn. Het schip is in 1997 naar

Jaap de Brijn gegaan die er, met de beide zoons, een poosje

mee gevaren heeft. Daarna is het schip in de berging te-

recht gekomen en vergeten, tot Janny het “toevallig” daar

tegen kwam en dacht: “Wat moet ik ermee?”

Zoals jullie nu wel weten kreeg ze toen het lumineuze idee:

de Modelbouwvereniging! Wie anders? Dat deel van het ver-

haal is nu dus duidelijk geworden.

Na de koffie heb ik de Zwarte Zee uit de auto gehaald en

klaargezet op de rand van het vaarbassin, waar Maarten rus-

tig met het gezelschap(je) naar toe kwam wandelen.

20

Nu had de familie daags ervoor al een foto van de proef-

vaart gekregen, dus wisten ze een beetje wat hun te wachten

stond. Toch was de reactie geweldig. Om nu een lang verhaal

maar eens kort te maken: ze waren (en met name Janny) méér

dan tevreden! Ook zelf het schip met de afstand bediening

sturen ging haar goed af en ze genoot er van. Dat was bij

haar zoon Wilco ook duidelijk, want hij kon er maar niet

genoeg van krijgen; het liefs was hij blijven varen.

Het was ook een prachtig gezicht: lekker in het water,

mooie boeggolf, zonnetje erop! Fantastisch!

Terug lopend naar het museum voor een kopje koffie (met

koek!) of een frisdrank vertelde Janny eerlijk, dat ze ei-

genlijk de moed al had opgegeven om “haar” schip ooit nog

te zien varen.

Ze was er erg gelukkig mee.

Maarten moest weer gaan werken en de familie wilde graag

het museum zien, dus hebben we er een rondleiding aange-

plakt.

Zoals meestal was ook bij hun de reactie: ontzettend leuk

en interessant! Waarom zijn we nooit eerder hier geweest?

Ja, dat is helaas een vaak gehoorde opmerking waar het mu-

seum zelf geen antwoord op kan geen.

21

Rond vier uur namen we afscheid van een blijde en voldane

familie na een heel prettige middag met de toezegging dat

“het verhaal” in de Brulboei zou verschijnen en dat zij

daarvan een vijftal exemplaren zouden krijgen.

Ger

22

Het verslag van de Demo in Achtmaal. Achtmaal wat is dat dan waar ligt dat nu nooit van gehoord zou je zeggen,nou wij weten het wel hoor we waren er vier jaar geleden ook geweest het is een gezellig dorp in het zuiden van Brabant tegen België aan. Iedereen weet inmiddels wel als men een demo heeft wat er s’’morgens vroeg plaats vind je moet met een demo altijd vroeg uit de veren dat valt altijd niet mee ook voor mij niet de wekker avonds gezet en als dat ding dan morgens af gaat denk je is het al weer zo ver,mijn vrouw zij dan ook toen hij afliep het is zo ver je moet er uit ik dacht bij mij zelf nog even kan nog wel maar na twee minuten zij ze je moet er uit nadat ze het voor de derde keer had gezegd ben ik er toch maar uit gegaan al viel het niet mee. De avond en de dag er voor ook al een demo in Schoonhoven gedraaid en avonds nog een feestje dan valt het toch niet mee als je er om vijf uur uit moet. Afijn de auto weer in geladen niet alle schepen mee genomen want ik was het gesjouw wel zat was van over maat van ramp een paar weken daar voor door mijn rug een gegaan en dat breekt je op een geven moment toch op. Ik had de Zwarte Zee maar thuis gelaten het kind is 1.53 lang en is 30 kilo dus dan weet je wel wat je in je handen hebt,ik vond het wel jammer maar daar was niets aan te doen. Ongeveer om half zeven weg gereden moest Hans ook nog even ophalen want laten we eerlijk zijn onze PR en foto graaf man kan je toch niet thuis laten en om Acht uur hadden we afgesproken op de club was het verzamelen toen we daar aan kwamen zaten ze al met smart op ons te wachten en onder een genot van een bakkie koffie nog even te leuteren over de dag er voor toen we in Schoonhoven waren hoe het bevallen was ik moet een ding zeggen het was weer schitterend weer net als de dag er voor de weer profeten hadden woord gehouden.

23

we zijn ongeveer om half negen weg gereden na dat ik Bas gebeld had die zich verslapen had maar dat mag op Zondag vind ik. Wel daar in Achtmaal aan gekomen werd ons de plek toe gewezen door een jonge Dame van de organisatie die het keurig netjes regelde we werden achter de muziek tent op het pleintje geplaatst

ik moet zeggen het was een keurig plekje we stonden daar per-fect ,nu jullie kennen het onderhand wel bazin op bouwen en water er in alleen de put om het water te tappen was weer een aardig eindje uit de beurt maar dat zijn we wel gewend. Om elf uur zou het spektafel beginnen wij stonden dus op tijd klaar mooi weer wat wil je nog meer sommige bootjes lagen al in het water maar die van mij en Arie niet we hadden weer eens pech die van mij lag de motor los en Arie had storing ik zal jullie de details besparen maar na een anderhalf uur geklootzak te hebben deed het spul het weer en konden wij bij onze collega’s aansluiten

24

Ja mensen dat gebeurd ook wel eens het is natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn dit kan ook wel een gebeuren dat je pech hebt,mijn collega’s zijden heb je de Zwarte Zee niet bij je ik even uitgelegd wat er aan de hand was ze konden het wel begrijpen maar vonden het wel jammer. Maar nadat de dag vorderde werd ik gebeld door Gerard Kok mijn Buurman en club genoot wij komen ik zei kan je dan de Zwarte Zee voor mij mee menen dat was geen probleem zei hij en na een goed uurtje was hij met mijn vrouw en zijn vrouw en de honden en de Zwarte Zee aanwezig en zijn gelijk met de boot gaan varen ik zei tegen Gerard hier dan kan je gelijk even wennen aan hem het valt namelijk niet mee met zo’n grote te varen als er geen kopschroef in staat.

Na dat de dag vorderde ging de maag bij sommige en van mij zelf knorren dus we gingen om de beurten even wat nuttigen zo dat het niet op viel er was ook nog een aardige braderie aanwezig en nog een modebouw club die in vrachtwagens deed.

25

Er stonden allemaal pracht exemplaren tussen bij sommige ging ik toch wel even kwijlen echt mooi een complimentje jongens. Na dat de dag vorderde was het ook zo weer Vijf uur en moet er weer opgeruimd worden maar eerst gingen de kinderen en de honden nog even pootje baden terwijl we de bak leeg lieten lopen.

Ho ja voor dat ik het zou vergeten we hadden natuurlijk ook het dok en de dokbaas bij ons waar het ene schip na het andere schip in voer en op het droge werd getild het was weer fantastisch om het te zien hoe de boten uit het water werden getild. Rinus was intussen tijd naar huis gereden want die zijn vrouw was jarig en moest zijn dochter nog even verhuizen nog gefeliciteerd van ons allemaal en bedankt dat je de aanhanger wou trekken,Gerard nam de aanhanger mee terug dat noem ik nou team- werk zo dat iedereen nog even zijn ding nog even kan doen.

26

Wel we zijn ongeveer om 18.00 uur weer na huis gereden nog even langs de club en dan lekker naar huis om nog even van het lekker weer te genieten met een hapje en een drankje en dan maar weer onder wol te kruipen om de andere dag weer fris te zijn als men weer moet gaan werken. De Mensen die aanwezig waren zijn, Hans de Deugd, Henk v Gils, Rinus Stevense, Arie Vink, Paul de Lange, Bart Schouten, Gerard Kok, Maarten Kikkert, bas gennesse en de Vrouwen plus Honden. Dit was weer een geslaagde demo en een gezelligedag ik moet zeggen het hele wekend was geslaagd. Maarten.

27

28

29