Grinta! | 127

granfondo |

Granfondorenner

fietst op Tacx Alpinista

De Marmotte op de rollenTwee jaar geleden werd hij nog

zesde in de échte Marmotte,

in putje winter waagde Bart

Deurbroeck, cyclorenner van

het Grinta! Granfondo Team,

zich aan een virtuele Marmotte

op de Tacx Alpinista klim trainer.

Nu ja, het werd een mini-

Marmotte want reeds op de Col

du Télégraphe kwam Bart in de

problemen ...

› TeksT Tijs RuysschaeRT › FoToGrAFie DaviD sTockman

Plaats en tijdstip van de stunt was de opendeurdag bij Jowan Bike Technology, een ‘Grinta!-

store’ aan de voet van de Kluisberg. Op de Tacx Alpinista zal Bart Deur-broeck een deel van de bergetappe ‘Alpine Classic I’ van Tacx afwerken, een rit van 86 kilometer over de Col du Télégraphe, de Col du Galibier en l’Alpe d’Huez. Zeg maar: een blauw-druk (met uitzondering dan van de Glandon) van de Marmotte die Bart zo na aan het hart ligt.

IndrukwekkendDe Alpinista is, zoals het een pronk-stuk betaamt, in het midden van de winkel geposteerd, op de tussenver-dieping. Geen wonder dat er zich al snel een pak nieuwsgierigen rond

Bart verzamelen wanneer hij zijn virtuele bergetappe aanvat. Zijn begin gaat even aarzelend – logisch, fietsen op een rolband moet je leren – maar dankzij zijn ervaring met de losse rol-len vindt Bart al snel zijn evenwicht. En hoe: de eerste paar kilometer van de Col du Télégraphe peuzelt hij met huid en haar op. Bijna vijf minuten schommelt zijn geleverde vermogen rond de 560 (!) watt. Gemiddelde snel-heid: meer dan 20 km/uur. Ronduit indrukwekkend.Een iets oudere, buikige toeschou-wer, duidelijk niet vertrouwd met de betekenis van de Grinta! Granfondo Team-tenues, komt naast me staan. Ongegeneerd schudt hij enkele straffe statements uit zijn mouw. “Ja, dat trap ik ook ongeveer.” “Ook in de Alpen?”, >

128 | Grinta!

nieuws

vraag ik gespeeld onbevooroordeeld. “Ook in de Alpen”, klinkt het na een lichte hapering. Pas na nog een paar netelige vragen neemt vrouwlief haar man in bescherming en begeleidt ze hem naar de buitendeur.

Moordend tempoOndertussen heeft Bart zijn moor-dende tempo wat laten zakken, zijn bewegingen ogen wat moeizamer. “Ik vind het juiste ritme maar niet”, legt hij uit. En inderdaad, zijn snelheid gaat voortdurend op en neer. Ook na een korte drankpauze vindt onze er-varen cyclorijder de goede cadans niet. Wanneer hij soepel begint te rijden, raakt zijn voorwiel de voorste sensor en gaat de snelheid de hoogte in. Maar zacht afremmen door de voorlaatste sensor lichtjes te raken, is verre van eenvoudig. Dan maar even volledig stoppen. Steunend op een tafeltje zoeken we naar verklaringen waarom het zo stroef loopt. De belangrijkste oorzaak lijkt de geringe afstand tussen de sensoren te zijn. De speling tussen de wielen en de ‘versnel’- en de ‘afrem-sensoren’ is klein, waardoor je ze (te) gemakkelijk raakt. Om een constant tempo aan te houden is heel wat behendigheid nodig en zoiets kweek je niet op een twintig minuten. Maar hoewel die uitleg steek houdt, is hij niet bevredigend. Er moet meer aan de hand zijn …

Man met de Hamer“Bart, Bart!” Bart, die daarnet nog stond te praten, zakt door zijn benen. De kleur op zijn gezicht trekt weg als sneeuw voor de zon. Reageren doet hij niet. Gelukkig is zijn hartslag nog in orde. Twee minuten later komt hij weer bij. “Bart, je bent flauwgevallen. Alles oké?” Buiten komen we opnieuw op adem en schud ik de schrik van me af. Het plaatje klopt nu helemaal. Oké, Bart startte misschien te snel en de geringe speling tussen de wielen en de sensoren zal ook wel een rol gespeeld hebben. Maar dé reden waarom het zo stroef liep, was de plaatsing van de Alpinista: midden in een drukbezochte winkel en vlakbij de warmelucht-blazers. Ideaal om in zuurstofnood

te raken. En daartegen moet zelfs een ervaren wielerfanaat de duimen leggen. Moraal van het verhaal: don’t try this at home. Zorg dus voor ideale omstandigheden vooraleer je aan een rollentraining begint. Mét de nodige ventilatie. “De Alpinista voelt een pak natuurlijker aan dan gewone rollen”, besluit Bart. “Maar geef mij toch maar de echte bergen. Mét zuurstof. (Lacht)” n

Tacx AlpinistaFietsen op een loopbandOp het eerste gezicht lijkt de Tacx Alpinista op een uit de kluiten ge-wassen, geavanceerde loopband. Maar niets is minder waar. De Al-pinista is een hoogtechnologische hometrainer waarop je met je eigen fiets trainingsritten in de bergen kunt afleggen. Zittend in het zadel of rechtstaand op de pedalen. De elektrisch aangedreven transport-band van 80 op 235 cm neemt een hellingsgraad van maximaal 24% aan, afhankelijk van het parcours. De Alpinista houdt ook rekening met de rol- en de luchtweerstand, wat de klimervaring nog ‘echter’ maakt.Dankzij een sensor vooraan de band en twee sensoren achter-aan, past de band zijn snelheid automatisch aan jouw tempo aan. Rij je voorbij de voorste sensor, dan versnelt hij. Raakt je achterwiel de voorlaatste sensor, dan zakt de snelheid. En als je voorbij de achterste sensor gaat, dan stopt de band volledig. De maximumsnel-heid is, voor de veiligheid, vastge-legd op 30 km/uur. De Alpinista is uitgerust met de draadloze Bushido-stuurcomputer en een beeldscherm waarop je je trainingsrit kunt volgen. Dankzij de nieuwste Tacx Trainer software 3.0 kun je onder meer volledig nieuwe trajecten verkennen via Google Earth.Particulieren die zich een Tacx Al-pinista willen aanschaffen, hebben best nog even geduld. Momenteel zijn slechts een tiental exemplaren in omloop, en het prijskaartje is navenant: 14.869 euro. Bedoeling is om op termijn naar een consumen-tenprijs van 2 à 3.000 euro te gaan.www.tacx.com

Nieuwe renners:Anja en DavidHet Grinta! Granfondo Team krijgt er in 2012 twee nieuwe gezichten bij. David Motte (25) en Anja Buysse (42) vervoegen het team. Dat brengt het team op zes renners. Zowel Anja als David willen hun fietscarrière gaan heroriënteren op het rijden van cyclo’s. Anja won de finale van de UCI Word Cycling Tour in Stavelot en kroonde zich in haar leeftijdscate-gorie daarmee tot wereldkampioene bij de cyclosportieven en masters. David Motte is de nieuwkomer bij de mannen. Hij is veruit de jongste van het team. David heeft zijn strepen de voorbije jaren vooral verdiend in het wegkoersencircuit van de nevenbond VWF (Vlaamse Wieler Federatie), al fietste hij ook al enkele wedstrijdjes bij de eliterenners met en zonder contract. “Ik vond het tijd om eens andere lucht op te snuiven. De sfeer die rond de cyclo’s hangt, heb ik al-tijd al prachtig gevonden. Ik ben trots dat ik de kans krijg om me in dit team te bewijzen. Ik wil mezelf ontdekken. Zowel in de Ardennencyclo’s als in het hooggebergte.” Teamcoördinator Frederik Backelandt is opgezet met de komst van David en Anja. “We kregen heel wat sterke kandidaturen binnen, ook van vaste waarden in het cyclopeloton. Die mensen ontgoo-chelen, was niet makkelijk. We wilden echter graag de kans geven aan een jong, gemotiveerd renner met een nog nagenoeg onbeschreven cycloblad. David Motte beantwoordt aan dat profiel. Anja is een ijzersterk renster. Net als David wil ze in 2012 echt wel méér gaan inzetten op de cyclo’s. Dat was uiteraard een belangrijke voorwaarde waaraan de nieuwkomers dienden te voldoen. Anja en David passen perfect in een team als het onze.”

Bart Deurbroeck