DEVLETLE - hasankulunk.com · da kalem oynatıp fikir serdedenler içinde de önemli miktarda kalite kaybına sebep olan bu hastalığın önce teşhis, sonra tedavi edilerek, zihinlerimizi

o k u n a c a k k i t a p l a r

DEVLETLE

HASBİHAL

III

HASAN KÜLÜNK

Genel Yayın Yönetmeni

Editör

Kapak Tasarım

Mizampaj

ISBN

Yayıncı Sertifika No

Matbaa Sertifika No

Baskı Tarihi

Baskı Cilt

Oğuzhan Cengiz

Burcu Özdemir

Bilgeoğuz Tasarım Ekibi

Burhan Maden

978-605-2019-42-9

40518

40518

Eylül 2018

BİLGEOĞUZ BASIM YAYIN 02125273366

DEVLETLE HASBİHAL III

HASAN KÜLÜNK

Yayın No: 956

Bu kitabın yayın hakkı, yazarıyla yapılan sözleşme gereği Bilgeoğuz Yayınları’na aittir. Kitabın hukuki sorumluluğu yazarına aittir, kitapta yer alan fikir ve önermeler yayınevine yasal bir sorumluluk doğurmaz. Kaynak gösterilmeden kitaptan alıntı yapılamaz. Yazarının yazılı izni olmadan radyo ve televizyona uyarlanamaz. Oyun, CD ya da manyetik bant haline getirilemez, fotokopi ya da herhangi bir yöntemle çoğaltılamaz.

İrtibat: Alemdar Mahallesi Molla Fenari Sokağı 35/BCağaloğlu/İSTANBUL

Tel: 0212 527 33 65 - 66 Faks: 0212 527 33 64e-mail: [email protected]

www.bilgeoguz.com

/bilgeoguzyayinlari /bilgeoguzkitap @bilgeoguzkitap

DEVLETLE

HASBİHAL

III

HASAN KÜLÜNK

Kıymetli üstadım Osman Yüksel Serdengeçti’ye

İçindekiler

İLKE VE GERÇEKLER ARASINDA İDEALİSTÇE DÜŞÜNÜŞLER .... 11SÖZBAŞI ................................................................................................................. 15

DEVLETLE HASBİHAL

BAHARA GİRERKEN SURİYE VE IRAK ..................................................... 19DEVLET MASUMDUR ...................................................................................... 21ANADOLU’NUN KADERİ ............................................................................... 23İSLÂMCILARIN HANDİKAPI ........................................................................ 25KISA KISA .............................................................................................................. 27TAŞLAR YERİNİ BULUR .................................................................................. 29ŞİMDİ ÇALIŞMAK ZAMANI .......................................................................... 31VATANDAŞLIK HAKKI ..................................................................................... 33BÜYÜK DEVLET, BÜYÜK MİLLET, BÜYÜK LİDER .............................. 35ANADOLU YÂRİMİZ ......................................................................................... 37EMANETİN EHLİNE TEVDİİ ......................................................................... 39KATAR MESELESİ ............................................................................................... 41DERİM Kİ… .......................................................................................................... 43YÜZ YILDA ÜÇ HAREKÂT ............................................................................. 45KİMLER GELDİ KİMLER GEÇTİ ................................................................... 47GERÇEK ABD ÜSLERİ ....................................................................................... 49İLLA GÜVENLİK ................................................................................................. 51TEK DEVLET ........................................................................................................ 53DİNDARLIK AMA NASIL? ............................................................................... 55DEĞİŞEN ŞARTLARA GÖRE YENİ ORTADOĞU SENARYOSU ........ 59

8 DEVLETLE HASBİHAL III

SAVAŞMADAN BARIŞ ZOR ............................................................................. 61ORDU VE TARİKAT ........................................................................................... 63HERKES BAŞINI AZ BÜKÜP DÜŞÜNMELİ .............................................. 65DÜNYAYI OKUMAK ......................................................................................... 67KISA KISA .............................................................................................................. 69IRAK’TAKİ TÜRK/TÜRKMEN VARLIĞI VE GELECEĞİ ...................... 71SOMALİ’DE TÜRK VARLIĞI ........................................................................... 73YAKLAŞAN GÜNLER ÜZERİNE BİRKAÇ SÖZ ........................................ 75VARLIK YÖNETİMİ ............................................................................................ 77DÜNYA VATANDAŞI NE DEMEK ................................................................ 79DEVLETİN MASUMİYETİ ............................................................................... 81BİR SORGULAMA .............................................................................................. 83YÜZÜNCÜ YILDA VİCDAN HESAPLAŞMASI ........................................ 85SUUDİLER NEREYE GİDİYOR ....................................................................... 87SURİYE DENKLEMİ ........................................................................................... 89SİBİRYA’DAN ATLAS OKYANUSU’NA ........................................................ 91SONA DOĞRU ..................................................................................................... 93MERKEZ DEVLET............................................................................................... 95YENİ BAKIŞ ........................................................................................................... 97ARAP SEVERLİK veya ARAP DÜŞMANLIĞI ............................................ 99TEKKE VE TARİKAT YASAĞI ...................................................................... 101COĞRAFYADAKİ İLGİ ALANIMIZ VE GEREKÇELERİMİZ .............103ABD İÇİN YENİ FIRSAT ................................................................................. 107TÜRK VATANDAŞI OLMAK ......................................................................... 1092017 BİTERKEN ................................................................................................. 113YENİ CEPHEYİ İRAN’DAN PATLATMA HAMLESİ ............................. 115İRAN AYDINLANIRKEN ................................................................................ 117İRAN ...................................................................................................................... 119MUHALEFET ...................................................................................................... 121GÖREV-İ ASLÎ .................................................................................................... 125SAVRULAN MUHALEFET ............................................................................. 127ÇİZMELERİ GİYMİŞ TÜRKİYE .................................................................... 129KIZIL ELMA ........................................................................................................ 131

HASAN KÜLÜNK 9

ATEŞİN DE HASRETİN DE GÜZELİ VARDIR ........................................133ARAP HALKIYLA YÖNETİMLERİ ARASINDAKİ ÇİZGİ ................... 135BİR TESPİT .......................................................................................................... 139HASBİHAL ........................................................................................................... 141EMÎN VE MÜREFFEH GELECEK ............................................................... 143OYUN İÇİNDE OYUN ..................................................................................... 145GÜNEY SINIRIMIZI YENİDEN ÇİZİYORUZ .......................................... 147ANLAMAYA ÇALIŞMAK ................................................................................ 149İŞİNİZE GELİRSE ............................................................................................... 151ŞİMDİ AKLI SELİM ZAMANI ....................................................................... 153BEKA MESELESİ ................................................................................................ 155İDAM ÜZERİNE ................................................................................................ 157HERKES YERİNE ÇEKİLSİN ......................................................................... 159ARTIK NATOYU TARTIŞMALIYIZ ............................................................ 161

AHALİYLE HASBİHAL

NEM KALDI ........................................................................................................ 165SADAKAT ............................................................................................................. 167ÜNİVERSİTEYİ YENİ BİTİRENLERE ......................................................... 169KURTULUŞ .......................................................................................................... 171DOKUNMAYIN DÜNYAMA ........................................................................ 173NEZAKET VE ZARAFET ................................................................................ 175İSTANBUL’U YAŞAMAK ................................................................................. 177BATI CENNETİNDEN BİR KESİT ............................................................... 179AKIL VE TECRÜBE .......................................................................................... 181BEN TÜRK VATANDAŞIYIM ........................................................................ 183PARA ÜSTÜNE................................................................................................... 185BİR MEDİNE GÖZLEMİ ................................................................................. 187YETER ARTIK ..................................................................................................... 189NECİP FAZIL KISAKÜREK VE HÜSEYİN NİHAL ATSIZ ..................191YENİ BİR GÜN DOĞARKEN ........................................................................ 193BENDEN BİZE GEÇMEK ................................................................................ 195BİRLİKTE YAŞAMAK....................................................................................... 197ÖĞRETİM VE EĞİTİM .................................................................................... 199


NİTELİKLİ EĞİTİM .......................................................................................... 201EĞİTİME DAİR .................................................................................................. 203

AYNAYLA HASBİHAL

BEKA MESELESİ II ............................................................................................ 207OKULA BAŞKARKEN ...................................................................................... 209BİR ASKERLİK HİKÂYESİ .............................................................................. 213HAYAT BÖYLE AKIP GİDİYOR ................................................................... 217TÜTÜNDEN SITMAYA ................................................................................... 219İSTANBULA İLK ADIM .................................................................................. 221CİVELEK DEDE ................................................................................................. 225DEDEM KÜLÜNK MEHMET EFENDİ ...................................................... 227EKTİĞİNİ BİÇMEK ........................................................................................... 229ÜZÜNTÜ .............................................................................................................. 231TÜRK MİLLİYETÇİ HAREKETİ ................................................................... 233UFUK ŞEHRİ ....................................................................................................... 235AĞA DAYININ BASTONU ............................................................................. 237HASBİHAL II ....................................................................................................... 239BİR DUVAR GAZETESİ ................................................................................... 241GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ ........................................................................... 243MARTIYI NEDEN VURDU? .......................................................................... 245TÜRK MİLLİYETÇİLERİNİN ASLİ GÖREVİ ........................................... 247

İLKE VE GERÇEKLER ARASINDA İDEALİSTÇE DÜŞÜNÜŞLER

B izim Türk aydınlarına musallat olan ve her bakımından en-telektüel seviyemizin kalite kaybına doğru hızla yuvarla-

nışına yol açan temel bir hastalığımız vardır ki ilkesizliktir. Bu, özellikle siyasi yazı yazanlarca çok kullanılan ve bu sebeple de anlamındaki ağırlığın enflasyona uğratılmış olduğu bir tabir-dir. Ben geniş çapta değil, fakat milliyetçilik düşüncesi etrafın-da kalem oynatıp fikir serdedenler içinde de önemli miktarda kalite kaybına sebep olan bu hastalığın önce teşhis, sonra tedavi edilerek, zihinlerimizi etkisi altına almasını önlemek gerektiği-ne inanıyorum. Bunu nasıl başarabiliriz?

Memleket ve millet meselesini ilgilendiren konularda fikir yürütenlerin zihninde her gün millet ve ülkenin en önemli meselelerinin ne olduğuna dâir, gerçek bir gündem sıralaması-yapılmalıdır. Bu, söyleyeceğimiz/yazacağımız konuyu ülke ve millet yararına olacak şekilde ele alıp değerlendirmemizde zih-nimizin pusulası niteliğindedir. Ve bizi kara ve gri propaganda dediğimiz yanıltıcı dış etkilerden masûn kılar, fikirlerimizin ülke gerçekleri üzerine binâ edilmesini sağlar ve eninde sonun-da ciddiye alınması sonucunu doğurur.

Bizim ülke olarak sadece bugünlerde değil, birkaç asırdan beri bulunduğumuz coğrafyalardan silinip çıkarılmak istendi-ğimiz hakîkati, gündemin dâima başında yer alması gereken


bir ilkedir. Bu itibarla yazdıklarımız/düşündüklerimiz dâima bu ilkenin mihengine vurularak, önce zihnimizde test etmeli-dir; bu konuda fayda sağlayıcı bir şeyse,savunulmalı, değilse, savunulmamalıdır. Bu konuda ülke ve milletin direncini/mu-hafazasını/güvenliğini sağlamak baş görevi olan devletin, bu konulardaki eksikliklerini tamamlamak, yanlışlarını tashîh et-mek, ihmallerini ortadan kaldırtmak yolunda her türlü fikirle-rin, realiteye uygun, siyaseten imkânların da hazırlandığı veya elverdiği ölçülerde gerçekleştirilmesi savunulmalıdır; bunun aksi reddedilmelidir.

Bazı çatlak sesler çıkar “bu beka meselesi de neymiş; biz bu kadar mı korku ve kuşku içinde olmalıymışız, ayıp değil miy-miş…” yollu laf kıvırtmaları, bizi şaşırtmaya yönelik şeylerdir; en azından şuursuzluk eseridir. Elbette bizim Anadolu’yu fethettiğimiz günden beri, aleyhimize kalkmış olan bir âleme karşı bu topraklara tutunma ve kökleşme mücadelemiz vardır; bu mücâdele,İslam ve Hıristiyan âlemlerinin arasına girip, İslam’ı kendi zihniyetimiz ve anlayışımız üzere benimseyip özümsedikten sonra, Doğu Roma’dan Küçük Asya’yı, sonra İstanbul’u, sonra Balkanlarıve ötesine kadar ülkeleri alıp, Tuna ile Fırat arasını ana vatan tuttuğumuzdan beri vardır vesürüp gitmektedir. Bugünkü AB ile Batı Devletleri ile iktisadî, siyasi çekişmelerimizin altında yatan makro sebep de budur; PKK ve Asala örgütleri, ekonomik sıkıştırmalar, beynelmilel hukuk lafızlarıyla uygulanmaya çalışılan dış baskılar, FETÖ projesi ve 15 Temmuz girişimi vb. hep bu açılardan değerlendiril-mesi gereken konulardır.Bunların altında yatan ana sebebin bu olduğunu bilmekle beraber, bu coğrafyanın merkezini teşkil eden Boğazlar ve Anadolu’nun stratejik konumu, aynı zamanda yayılmacı Rus siyasetiyle emperyalist batı siyasetle-rinin cevelangâhı olduğuasla akıldan uzak tutulmamalıdır. Bu bölgede uçurulan her kuşun birilerinin menfaatine gözlemler yaptığı, hizmet ettiği bilgisi, tarihî realitelerin teyîdiyle sâbit olduğu da unutulmamalıdır.

Bütün bunlardan sonra, ülke bütünlüğünün korunması ve güçlenmesi, millî birliğin pekiştirilmesi ve kuvvetlenme-si, temel bir ülkü ve bir ilke olarak zihnimizde yer etmelidir:

HASAN KÜLÜNK 13

Yazdıklarımız bu mihenge de vurulmalı, uyanlar savunulmalı, uymayanlar reddedilmelidir.

Bunlar, yazdıklarımızı test edeceğimiz miyarlardır.Yine, sevmediğimiz insanları hâin, hırsız, satılmış, Yahudi

uşağı, dönme vb. sıfatlarla yaftalamaktan uzak durmalıyız. Bunlar, genellikle söylentiye dayanan, ispatlanmamış karalama laflarıdır ki, söylenene bir şey kaybettirmez, fakat söyleyenin kalitesini düşürür; hele de aslı astarı meçhul bir itham ise, ifti-raya girer ki, ahlakî bir düşüklük göstergesidir. Bunlara teves-sül etmekten imtinâ etmek, şahsiyetimizin kalitesini yükseltir; fikirlerimizi daha değerli kılar ve bize saygınlık kazandırır. Ayrıca büyük milletler –hatta genellikle milletler- bu kadar bol hâin çıkarmaz! Aksi halde,büyük olmazlardı!

Gündemi şaşırtmak ve dikkatlerimizi gereksiz noktalara yöneltmek, enerjimizi bu alanlarda beyhude yere tüketmek için uydurulan haberlere, yaygınlaştırılan komplo teorilerine, yukarıdaki ölçülerle yaklaşmamız ve bunları o miyarlara vur-mamız lazımdır; ve dâima gündemimizin ana maddelerinden zerrece sapmamamız gerekmektedir.

Vicdanımızın kabul etmediği ve akıl süzgecinden geçir-mediğimiz hiçbir şeyi savunmamalıyız.Yanlış alanlarda ener-jimizi tüketmemek için, dâima hakîkî gündemi tesbit ederek düşünmeğe, yazmağa başlamalıyız. Sokak lakırdılarına takılıp kalmamalıyız. Zihin ve fikir dağarcığımızı dâima geliştirmeli ve çalıştırmalıyız…

İşte bu düşüncelerle, 50 yıllık dostum, ülkü yoldaşım; gayretli, çalışkan ve başarılı olduğu kadar tevazu ve mahviye-tiyle de örnek alınmaya müstahak Hasan Külünk kardeşimin devlet ve millet endişesiyle kaleme aldığı yazılardan oluşan bu kitabında, yukarıdaki ölçüler çerçevesinde geliştirdiği zihin mahsullerini okuyacaksınız. Bir ülkücü aydının ruh ve zihin berraklığı içinde, ülkesi ve milleti için dâima uyanık olması ve fikirlerini diri tutması, ülke gündemini sağlam bir şekilde belirleyerek meselelere dair görüşler serdetmesi, millî şuurun dâima diri ve canlı kalmasını sağlar ve millet için hayatî önem-dedir. Milletin bu hayatî faaliyetini de en mükemmel şekilde ülkücüler yapmak zorundadır. Hasan Bey, onca iş yoğunluğu-


na rağmen, zihnini beslemekten, okumaktan, kafa yormaktan bir an feragat etmemekte; duygu ve düşüncelerini okura aktar-makla büyük bir görevi yerine getirmiş oluyor ki, tebriki hak ediyor.

Türkiye’nin gündeminin hakîkî konularıyla ilgili zihin çabalarına doğru örnek bir gayretin mahsulü olan bu yazıların faydalı olması temennisiyle…

Erol Kılınç

SÖZBAŞI

G üne güzel başlamak, zamana güzel başlamak, geleceğe umut ve mutluluk penceresinden bakmak/bakabilmek...

İşte bütün gayretimiz, emeğimiz ve hasretimiz burada dü-ğümleniyor. Geleceğimize huzur içinde, umutla, kendi elbise-miz içinde, kendi kimliğimizle nasıl bakarız, nasıl sahip çıkarız ve bunu nasıl inşa ederiz? Uyku dışındaki bütün zamanım bu soruların cevaplarını aramakla geçiyor. Bir yandan Türkiye’yi bir yandan dünyayı bir yandan da zamanı okumaya çalışıyo-rum.

Karmakarışık yoğun gündem içinde parça parça da olsa dönülmez yolumuzu aydınlatacak, küçük küçük çıralar yak-maya, azda olsa yolumuza bir ışık tutmak gayretindeyim. Bir yandan gündemi takip edip gelişen olayları açıklamaya çalı-şırken bir yandan da şanlı geçmişimizi güvenli geleceğimize bağlamaya ve aktarmaya uğraşıyorum.

Bir yılı aşkın süredir biriken yazılarımı Devletle Hasbihal’in 3. cildi olarak kullanım ve takdirinize sunuyorum.

26.07.2018 Güneşli

DEVLETLE HASBİHAL

BAHARA GİRERKEN SURİYE VE IRAK

05.03.2017

B arzani ve PKK, Kürt siyasal hareketinin iki alternatif yapı-sıdır. Zaman ve zemine göre iyi polis kötü polis oynuyor,

paslaşarak ilerliyorlar. Bu husus hiçbir zaman unutulmamalı-dır. Türkiye’nin Irak’taki geleneksel sağlam müttefiki büyük Sünni Arap aşiretler ve Türkmen varlığıdır. Gerisi geçici günlük alışverişlerdir. Sünni-Şii ayrımı gözetilmeden Türkmen varlığı her alanda arkasında durularak, sürekli garanti edilmiş destek-lerle ayağa kaldırılmalıdır. Türkmenlerden oluşacak çekirdek askeri yapılanma her şartta kurulmalı ve adım adım Irak’ın bir parçası ve meşru bir kurumu olarak sahneye sürülmelidir.

Büyük devlet olabilme şartlarından biride çevredeki legal/illegal, dost/düşman bütün örgütlerin içine, merkezine ve karar organlarına sızmaktır. PKK ve türevleri dahil bütün grupların içine sızıp Türkiye’nin güvencesinde hür Ortadoğu hedefine götürecek her türlü yönlendirme ve kontroller yapılmalıdır.

Barzani ve Talabani’nin vaktiyle Kerkük’e girdiğinde ilk iş olarak tapu dairelerini yaktıklarını asla unutmamak gerekir. Tapu dairesinin yakılmasındaki gaye Türkmen varlığının elin-deki tapuları geçersizleştirmekti. Bu konu bir kenarda çok özel olarak muhafaza edilmelidir. Uzun vadeli gerçek gücümüz öne


çıkarılırken ve sabırla inşa edilirken sahadaki var olan aktör-lerin konumları gözden kaçırılmamalı ve dengelerin lehimize konumlandırılmaya çalışılması çok yadırganmamalıdır.

ABD’nin Kuzey Irak harekâtı esnasında katlederek oyun dışı ettiği “Şeyh Osman” grubunun yerine Türkiye yanlısı/Tür-kiye ile ilintili yeni gruplar oluşturmak ihtiyacı akıllarımızın bir köşesinde bulunmalıdır. Bilinen sekiz büyük gruptan oluşan PYD’nin bölünerek ondan doğacak birkaç grubun Türkiye ile hareket etmesini istemek ve kabul gördüğü takdirde buna hazır olmak, zihinlerde canlı tutulmalıdır.

Sahada Barzani-Talabani başta olmak üzere her grupla kısa kısa da olsa anlık ittifaklar şeklinde de olsa ilişkiler, ittifaklar oluşturulmalı/oluşturulabilir/oluşturulmaktadır ama bunlara asla bel bağlanamaz/bağlanmamalıdır/bağlanmamaktadır da.

DEVLET MASUMDUR

08.03.2017

Ü lkemizin makûs talihlerinden biri belki de en önemlisi iktidarlarla kavgaya tutuşan herkesin, her zümrenin

düşmanlığını devletin üzerine teksif etmiş olmasıdır. Devletin gücünü siyasi sıfatla veya bürokrasi üzerinden ele geçiren seç-kinci/jakoben kadrolar kendi inanç, davranış şekli ve yaşama tercihlerini millete dayatmakta hiç çekinmeden davranabilmiş-tir.

Bu davranışı cumhuriyetle başlatmak da ayrıca bilgisizlik-ten kaynaklanan başka bir yanlıştır. Son Osmanlı asırlarından itibaren kaos yaratan bu dayatmacı davranış şekli cemiyet hayatımıza musallat olmuştur. Kılık kıyafetten, yeme içme şe-killerine, eğitim tarzından eğlenceye, üretim alışkanlıklarından iman ikrarına kadar milletin her şeyine “dayatmacı müdahale” hakkını kendinde gören bir sözüm ona aydın zümre ile beraber yaşadık son asırları.

Fransız ihtilalinden itibaren içtimai hayatımıza musallat olmuş bu güruh insanımızı, tabiat kanunlarına göre doğan, Alman kanunlarına göre yargılanan, İtalyan kanunlarına göre cezalandırılan, İsviçre medeni hukukuna göre yaşayan İslam erkânıyla gömülen kimliksiz kişiliksiz bir kalıpta yaşamaya mecbur etmiştir.


Gayet tabiidir ki bu dayatmaların gönüllü kabul edilmesi söz konusu olamaz. Kabul edilmemiş, birçok direnç doğurmuş, birçok ızdırap ve acıya sebep olmuştur. Bütün bu sapmalar yetkililerle muhatapları arasında sürekli çatışmaların yaşanma-sına sebep olmuştur. Çatışmaların mağlup ve mağdurları; dış-lanma, horlanma, ezilmeler yaşamış ve bunların acı yaralarını içlerine gömmüşlerdir.

İnsanların içlerine gömdüğü bu acılar tabii ki yok olup gitmemiş, ortak hafızada kin, nefret ve düşmanlık olarak birik-miştir. İşin acı tarafı odur ki, bu asırlarca beslenen büyük nefret ve düşmanlık doğru adrese yönelmemiş, burada da yanıltılmış, bindiği dalı kesen gafil gömleğini giymişiz. Devlet adına işlenen suçlarda bile suçlu, suçu işleyendir. Mağdurların zararlarını gi-dermek her ne kadar devletin vazifesi olsa da suçun sorumlusu devleti elinde tutan insanlardır. İşte bizim yanıldığımız yer tam da burada başlamaktadır. Devleti ele geçirenlerden zarar gören herkes, her kesim, her grup, düşmanlığını devlete yöneltmiş, kinini nefretini devlete karşı depolamıştır. Bunun tek istisnası 1980 fırtınasıyla budanan ülkücü camiadır. Bu noktanın herkes tarafından çok iyi okunması ve anlaşılması gerekmektedir.

Devlet mücerret bir kavram ve insanlar üzerinden işletilen bir yapı olmakla beraber masum ve daima on sekiz yaşındadır. Devlete düşman olunmaz, devletten intikam alınmaz, devlete zarar vererek adalet üretilmez. Devlet masumdur. Devlet her-kese her zaman lâzımdır.

ANADOLU’NUN KADERİ

17.03.2017

A BD öncülüğündeki emperyal ittifak I. Dünya Harbi’nde yarım kalan Anadolu’nun bölünmesini tamamlamak için

Türkiye’ye savaş açmanın yollarını arıyor. ABD, 75 yıllık müt-tefiki düzenli ordu olarak Türk Silahlı Kuvvetleri varken Rakka operasyonunu PKK ile yapıyorsa, bunun arkasında bir sonraki adım olarak Anadolu’nun işgali hesabı aranmalıdır/vardır.

Tunus, Libya, Mısır, Yemen, Suriye ve Irak’tan sonra son istikrarlı ve bağımsız devlet Türkiye savaşa zorlanıyor. İç savaş veya komşularıyla/bilhassa İran’la savaştırılarak zayıflatılmak yok edilmek veya teslim alınmak isteniyor. Ankara bu savaşı olabildiğince engelleyip ertelemeye, kaçınılmaz olursa da ka-zanmaya veya asgari zararla bitirmeye mecbur olduğunu bili-yor ve buna hazırlanıyor.

Başından beri biliyoruz ki Büyük Ortadoğu Projesi’nin ni-hai hedefi; Anadolu’nun Türklerden alınmasıdır. Eş başkanlık masalı bize yedi yılı aşkın bir zaman sağladı. Doğru kullanıp kullanmadığımız tartışılır ama bilinen bir şey varsa herkesin gözünden akan yaş, timsah gözyaşısıdır.

Olağanüstü yetkilerle donatılmış bir Cumhurbaşkanlığı makamının nasıl bir beka meselesi olduğunun yol işaretleri buralarda aranmalıdır. Bu yetkileri ve Devlet Bey tarafından


“beka meselesi” gerekçesiyle desteklenmesini tersinden oku-yacak olursak ne kadar ciddi ve yakınımızda bir tehdit altında olduğumuz daha net olarak okunabilmektedir.

Tüyler ürperten bu tehdidin alenen dillendirilmemesi de ayrıca gerekçesinin anlaşılmaması zor bir husus değildir. Kılıçdaroğlu’nun mütemadiyen gerekçenizi açıklayın baskısın-daki şeytani kurnazlık burada düğümlenmektedir.

Düşmanın anasını çalışmak ağlatır. Bu saatten sonra yapıl-ması gereken çok çalışıp çok üretmek, az tüketip biriktirmek, birbirimizi Allah için sevip yek vücut gurur ve şerefle dik dur-ma ve yaşama mücadelesini sürdürmektir. Allah büyük Türk milletinin ve mazlum milletlerin yardımcısı olsun.

İSLÂMCILARIN HANDİKAPI

22.03.2017

“Türkiye İslamcılarının en büyük zaafı ve handikabı enternasyonalizm ve ümmetçilik adına kendi topraklarına yabancılaşmasıdır.”

Prof. Dr. İsmail Kara

B u söz üzerinde uzun süre düşündüm. “Kendi topraklarına yabancılaşmak” sayılan davranış ve duruşları tespit etme-

ye çalıştım. Neler gördüm neler.• “Bu devlete vergi verilmez.” diyenler vardı.• “Bu devlete askerlik yapılmaz.” diyen, bu amaçla çocu-

ğunu askere göndermemek için sağ el işaret parmağını kesenleri gördük.

• “Bu ülke darü’l harptır, cuma namazı kılınmaz.” fetvası verenler vardı.

• Darü’l harptır.” diyerek birçok harama helâl diyenler gördük.

• Osmanlıyı bidat ehli göstererek sünnete, ehli sünnet ule-maya ve bu toprakların yetiştirdiği alimlere karşı çıkarak, Ortadoğu’da batı düşüncesi ve sosyolojisinden beslenen “selefi Müslümanlığa” gönül verenleri gördük.

• Enternasyonal kompleks ile soyunu milliyetini inkâr eden, reddeden, hatta düşmanlık ederek soysuzlaşan ademler gördük.

• Türkiye Cumhuriyeti’ne zarar vermek adına ulaşılabi-len her türlü kamu malına zarar vermeyi, tahrip etmeyi “cihat” sayan mücahit mukallitleri gördük.


• Bu topraklara ait olup kendine benzemeyen herkesi yok sayıp yok etmeyi hak sayan bîedepler gördük.

Keser döndü sap döndü gün geldi hesap döndü ve bir sabah Türkiye İslamcıları, kucaklarında devlet olduğu halde uyandılar. Hadi bakalım şimdi öncelikle kendinizi ve sonra milleti vergi vermeye, askerlik yapmaya, devleti sevmeye, ona hizmet ve itaat etmeye alıştırın.

Yıllarca ümmet ümmet diyerek samimi gözyaşı döken insanların, bugün ümmetin bütün parçalarıyla çatışıyor ol-ması kolay bir dönüşüm olmasa gerek. Romantik kardeşlik özlemleri ile hayatın gerçeklerini tevhit etmek işin edebiyatını yapmaya benzemiyor tabii ki. Gırtlağına kadar müstemleke batağına batmış bir İslâm dünyası, merkez devletler arasında paylaşılmış aristokratların kontrolündeki bir ümmet üzerinden enternasyonal bir siyasi hareket tabii ki çok kolay değil.

Kendinizi bir anda 2500 yıllık İran’la ve Suriye, Irak, Mısır üzerinden Araplarla karşı karşıya gelmiş bulursunuz. Suriye hava tehdidi karşısında Hollanda, Almanya gibi Avrupa ülke-lerinin Patriot savunma kalkanının arkasına sığınmak zorunda kalırsınız. İşte o zaman Mekke Ehli-Beyt Vakfı Başkanı Muham-met Attas’ın sözü gündeme gelir. Ne diyor Attas; “Dünyanın neresinde ezan okunuyorsa, ki Mekke-Medine dahil, bunu Türk ordusu sayesinde okuyor ve dinliyoruz”.

Ehli sünnet, dürüst ve namuslu bir Arap münevveri böyle söylüyor, Türk ordusundaki bütün seküler yönelişlere rağmen, bu hizmeti yaptığının altını çiziyor ayrıca ama Türkiye İslamcı-ları bu gerçekle tanışmak için çok ağır bedeller ödemek zorun-da kaldılar. Pennsylvania’dan yönetilen Ergenekon kumpası kendi hayatlarını dahi tehdit edince anca öğrendiler ki Türk Silahlı Kuvvetleri dünyadaki tek istinatgâhımızdır.

Cumhuriyetin kurucularını İslâm adına ırkçılıkla suçla-yanlar, mübadelede Hristiyan Türklerin Yunanistan’a gönderil-mesini ve Müslüman Boşnak ve Arnavutların Türkiye’ye kabul edilmesini samimi bir şekilde düşünüp açıklamak zorunda-dırlar. Türkiye Cumhuriyeti milli devlet olarak kuruldu bütün vatandaşlarına Türk dedi ama Hristiyan Gagavuzları sahiplen-medi ve Boşnakları, Arnavut’ları dışlamadı. Türk saydı. Genle-rinde ırkçılık olmayan tek millet Türk milletidir.

KISA KISA

14.04.2017

İt ağanın gölgesinde yürür, gölge benim zanneder.* * *İngiltere’de lisansüstü ve doktora eğitimi yapanlar kraliyet

ailesinin himayesine alınma ve aileden sayılma riski taşırlar.* * *İngiltere’de üst eğitim görenler yaptıkları her siyasi faali-

yette “İngiltere’nin etkisi var mı?” sorgulamasına tabi tutulma-yı hazmetmelidir.

* * *“Onlar” gibi düşünüp, “onlar” gibi davranıyorsan, onlar-

dansın. Ayrıca kimlik cüzdanı veya mensubiyet varakası ibraz etmen gerekmemektedir.

* * *Yabancı servislerin elemanı sayılmak için onların strateji-

lerine uygun davranmak yeterlidir ayrıca maaşlı, sözleşmeli çalışan olmak gerekmez.

* * *Çağlayangil: “İnsanlar bir ömür CIA ajanlığı yapar, CIA

ajanı olduklarını kendileri dahi bilmezler.” demişse eğer, her şeyi düşünmek gerekir.

TAŞLAR YERİNİ BULUR

15.04.2017

T ürkiye’de yaklaşık iki yüz yıldır devam eden siyasi geliş-meler dört siyasi okulun teşekkülü ile 21. yüzyıla ulaş-

mıştır. Bunları yetmişli yılların isimleriyle belirtmek gerekirse Adalet Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Milli Selamet Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi olarak ifade edebiliriz.

Türkiye’nin zayıf yeri mezhep farklılıkları ve etnik kimlik-lerin kaşıtılması ile üretilen azınlık ırkçılığı etrafında tanımla-nır. Ayrılıkçı fitnenin altmışlı yıllarda sızdığı saklandığı kuluç-ka dönemi için tercih ettiği alan CHP ve onun yandaşı olan sivil toplum kuruluşlarıydı. CHP’nin Türk seçmeni içindeki azami desteği %25’lerde sınırlı olduğu için ayrılıkçı fitnenin geniş kit-lelere kabul ettirilme şansı yoktu.

Bunu çok iyi okuyan ayrılıkçı kurmaylar, bir kısım güçle-rini 1970’lerden itibaren MSP içinde yerleşmeye yönlendirmiş ve oldukça da mesafe kat etmiştir. MSP içinde kamufle olan ayrılıkçı ırkçı fitne, uzun yıllar İslamcı görüntüsü arkasına sak-lanarak zamanı ve zemini hazırlamaya uğraşmıştır. Ta ki 1991 seçimlerinde rahmetli Türkeş’in bütün kartları kullanarak oluş-turduğu Refah Partisi listelerinde ittifakla seçime girip %18’i zorlayan operasyonu gerçekleşene kadar. Bu ittifakla beraber sarsılan ırkçı fitne, Türkeş’le aynı listelerde beraber seçime


girmeyi sindirememiş ve bilhassa güneydoğuda RP çatısından ayrılmıştır.

1991 ittifakının en büyük kazancı ırkçı ayrılıkçı fitnenin, milli görüş camiasıyla yol ayrımına girmesi, Fehim Adak, Altan Tan ile başlayan ve giderek derinleşen kopmaların, milli görüş camiasının bir bakıma arınması sürecini başlatması olmuştur. 1991’de rahmetli Türkeş’in kurup oynadığı ve bence de başarılı olan siyasetin bir benzeri sayın Bahçeli tarafından 6 Haziran seçimlerinden sonra yazılıp oynanmaktadır.

Devletin merkezindeki önemli değişimler bunun ilk işa-retlerini vermektedir. Güvenlik politikalarındaki ciddi temel değişiklikler, Suriye’ye askerî harekât, anayasanın ilk dört mad-desinin tartışmaların dışına çekilmesi, Sayın Başbakan ve Sayın Cumhurbaşkanı’nın ağzından mütemadiyen tekrar edilen “tek” vurgusu en bariz kazanımlarımız olarak not edilmelidir. Siyasi ittifakların görünen ve gösterilen hedeflerinin ötesinde genellikle herkesle paylaşılamayan veya herkesin okuyamadığı hedefleri/sonuçları olmalıdır/vardır.

İşte 7 Haziran’dan bu yana izlediğimiz Sayın Devlet Bahçe-li ile Sayın Recep Tayyip Erdoğan arasındaki ittifaka bu açıdan bakmak ve ittifakın gerçek hedeflerini okumak gerekmektedir.

ŞİMDİ ÇALIŞMAK ZAMANI

17.04.2017

S ırtlanların yolu dediğimiz Anadolu’da çadır kurunca, risklerini de kabul etmiş olduk. Tek gözümüzle uyuyup,

uykuda bile uyanık olmak zorundayız. Referandum geride kaldı. Şimdi çalışmak zamanı. Herkes işbaşı yapıp üretim sefer-berliğine katılmalı. Zira düşmanın anasını çalışmak ağlatır. Ne dünyayı sömürdük ne de yerimizden petrol fışkırıyor. Bizim çalışmaktan başka sermayemiz yok. Buyurun üretim seferberli-ğine. Çok çalış, çok üret. Çok çalışıp, çok üreteceğiz, az tüketip biriktirecek, dünyaya satacağız. Artılarımızla mazlum milletle-ri insan gibi yaşamaya taşıyacağız.

Bütün dünyaya adaleti dayatan bir millet olarak bu muhte-şem duruşu öncelikle kendi coğrafyamızda hâkim kılmak şiarı-mız olmalıdır. Dünyaya taşımakla mükellef olduğumuz adaleti ve hakça sevgiyi kendi milletimizden esirgersek kendimize ters düşmüş, ayağımıza kurşun sıkmış oluruz. Belediye gözlükle-riyle millete tepeden bakmanın nasıl bir karşılık görebileceğini iyi okuyarak seksen milyon insanı bir sofrada doyuracak. Te-şebbüsler öne çıkarılmalıdır.

Yavuz Sultan Selim, Sultan Abdülhamit, Atatürk, Türkeş, Bahçeli çizgisinde devam eden Anadolu’da yaşamanın gerektir-diği/dayattığı güvenlik stratejileri sapmadan, taviz vermeden


uygulanmaya devam edilmelidir. Bütün bu mücadele boyunca adalete dayalı güç ön planda tutulup gereği yapılarak, geniş kitleler bu mücadeleye ikna edilmeli/inandırılmalı. Geleneksel milli stratejilerimizin muhalifleri/karşıtları ikna ve inandırmak suretiyle olabildiğince marjinalleştirilip yalnızlaştırılmalıdır.

Her Türk vatandaşı göğsünü gere gere mensubiyetinden gurur duymalı üzerine düşen vatandaşlık görevlerini keyifle yerine getirip, haklarının garantisini de kurumların adaletinde bulabilmelidir.

VATANDAŞLIK HAKKI

06.05.2017

S abah televizyon programının alt yazısında; 1,5 milyon do-larlık gayrimenkul satın alanlara Türk vatandaşlığı hakkı

verilecek, diye bir ifade geçti. Hayretler içinde düşünmeye başladım. Türk devletinin vatandaşı olmak bir insana neler ka-zandırıyor, sorusunu hiç düşündünüz mü bilmem ama ben bu sorunun cevabını merak ettim.

Türk vatandaşı olunca evvel emirde bu coğrafyada asırlar boyunca üretilmiş mevcut kamu mallarına 1/80.000.000 oranın-da ortak oluyorsunuz. Seçme ve seçilme hakkınız oluyor, ülke geleceğini ilgilendiren her konuda fikir ve rey hakkınız olu-yor. 1,5 milyon dolar değerinde gayrimenkul alan yabancılara vatandaşlık hakkı verirken yanında daha neleri verdiğimizi hesaba katmak gerekir. Türkiye vatandaşı olmayan bir takım dış Türkler ve mazlum, mağdur milletlere vatandaşlık hakkı vermekle parayı getirene vermek aynı olmamalı. Değerli eko-nomi müsteşarlarımız, Türk vatandaşı olabilmenin para ile te-min edilemeyecek kadar kıymetli olduğunu bilmek/öğrenmek durumundadırlar.

Büyük devlet olmak kendinden emin ve yüksek özgüveni yakalamış olmayı gerektirir ama doğru konuşursak biz o rahat-lığa henüz ulaşamadık. İngiltere, Almanya, ABD gibi ülkeler


parayla vatandaşlık verecek iç güvenlik şartlarını sağlamıştır ama biz maalesef henüz o durumda değiliz. O ülkeler belli şartları sağlayanlara vatandaşlık veriyor ama o insanlar orda kendisini Alman vatandaşı, İngiliz vatandaşı, ABD vatandaşı olarak hissediyorlar. Bunu sağlayan mekanizma ve atmosfer üretilmiş, etkin olarak hayata monte edilmiştir. Bizde ise gelen-ler İngiliz köyü, Alman köyü, Fransız köyü kurmakta adeta ko-loni kurmuşçasına kendi öz kimliklerini yaşamakta bulunduk-ları alanı Alman, İngiliz, ABD toprağı/vatanı gibi hissetmekte ve öyle yaşamaktadırlar.

Para getirene vatandaşlık verecek kadar rahat bir iç güven-lik ve hukuk sistemini henüz kurmuş değiliz. Çokça sıkıntılı ve zayıf yerlerimiz var. Gelenlere ne Türkçeyi öğrenme zorun-luluğu dayatacak gücümüz ne de çocuklarını Türkçe eğitime tabi tutacak cazibemiz var. İç sıkıntılarımızı ve eksiklerimizi tamamlamadan, gerekleri tamamlanmış büyük devlet vasfını tam üretip kazanmadan, bu uygulamanın ilerde ciddi sıkıntılar doğuracak riskleri de beraberinde getireceğini hesaba katma-dan böyle bir uygulamaya geçilmemelidir.

Biz çevremizdeki Türk asıllılara bile bulundukları yerler-deki varlığımızın sürdürülmesi adına vatandaşlığı vermekte iki kere düşünüyoruz ve genellikle de vermiyoruz. Bunu doğru yapıyoruz. Hal böyle iken üç kuruş paraya tamah edip yaban-cılara vatandaşlık hakkı verilmesi çok yanlış olur, ilerde bunun bedeli ağır olur.

16. yüzyıl başında tamamen insani duygularla ve o zaman-ki büyüklüğümüze yakışan şekilde sinemizde yer açtığımız İs-panyol Yahudilerinin, imparatorluğumuzun zayıfladığı 19. ve 20. yüzyılda nasıl bir bedel ödettirdiğini vatandaş bilmeyebilir ama devlet hafızasını bilmek, dikkate almak, kullanmak zorun-da olan müsteşarlarımız böyle bir lükse sahip değildirler. Milli hafızanın taze tutulması ve dikkate alınması onların görevidir. Sayın müsteşarlarımızı konuyu bir daha incelemeye davet et-mek de bizim hakkımızdır/mesuliyetimizdir.

BÜYÜK DEVLET, BÜYÜK MİLLET, BÜYÜK LİDER

09.05.2017

T arihi yapan da medeniyetleri inşa eden de ve yıkanda hep büyük liderler olmuştur. Büyük liderlerin üç temel vasfı

vardır. Hırs, kin ve ikna kabiliyeti. Bu üç temel vasfı kendinde toplayan insanlar, sosyal ve siyasal gelişmeler uygun olur ve şansta yardım ederse büyük lider olurlar. Bunlar iyi veya kötü ama her hal ve şartta büyük işler yaparlar.

Büyük liderlerin tarihe iyi geçmeleri, insanlığa kalıcı hiz-metler yapabilmeleri basit ama olmazsa olmaz birtakım ilkelere sahip olmayı gerektirir. Bu ilkeleri şöyle sıralayabiliriz; bilgili, kültürlü, cesur, korkusuz, saygılı, devletin önceliklerini iyi kavramış, dünya hırsı olmayan, dost, arkadaş, akraba baskısına dayanıklı insanlardan teşekkül eden müşavir heyetine sahip olmak ve onları yerli yerince muteber, faal bir konumda istih-dam etmektir. Adalet kavramını iyi sindirmiş, gereklerine bağlı kalmayı hırslarının başında tutuyor olmak. Olaylardan gerekli dersleri almak, aynı hatalara tekrar düşmemek, hatadan dön-me faziletini önde tutmak, devlete karşı oluşan hiçbir hesabı açık bırakmamak. Yeteneklerini ve eline geçirdiği gücü şahsi menfaatleri ve egoları için kullananlar yıkım yaratır ve tarihe kötü dosyalarla intikal ederler. Allah’ın bahşettiği hırs, kin ve


ikna kabiliyetini, kendisine emanet edilen yetki ve emanetleri, Allah rızası ve milletin menfaatleri için kullananlar ise çağ açar çağ kapatır, tarihin derin hafızasında büyük sultan/hakan/lider olarak yer alırlar.

Köklü devletler ve milletler, liderlik makamını öyle muh-kem donatırlar ki o makama çıkan kişi en kısa zamanda asır-ların birikimi bilgi ve donanımı bir anda önünde hazır bulur. Adeta yanlış yapma şansı sıfırlanmış olur. Türk devleti ve Türk milleti tarihin şahit olduğu en köklü devlet ve millettir.

ANADOLU YÂRİMİZ

22.05.2017

Yâri güzel olanın gözüne uyku girmez. Düşman beyninde şer bitmez. Oğuz bo-yunda er bitmez.

T ürk milleti Türk ordusunu, Türk ordusu da Türk devletini kurdu. Türk milletinde, ordu millettir ama o orduyu kuran

Türk milletidir. Türk Silahlı Kuvvetleri, milletin ordusudur. Son tahlilde milletin emrinde ve hizmetindedir. Millet ordunun değil, ordu milletin peygamber ocağı diyerek kutsadığı, gözbe-beği gibi sakındığı, gerektiğinde her şeyini feda ettiği organıdır.

Türk anası, balasına da asker çağındaki oğluna da paşam der. Bunu derken rütbeli paşaların Türk anasının gönlündeki yerine gönderme yapar aslında. Her ne kadar bu idrake sahip paşalara zaman zaman hasret kalsak da olayın aslı budur.

60-70 yıllık NATO döneminde ordu evi, ordu pazarı, ordu kampı, asker lojmanları ve kışla arasında kapalı devre sıkışıp, milletin günlük hayatının dışında kalan Türk subay ve astsu-bayları, yapıları ve taşıdıkları sosyal genleri sayesinde aslına rücu etme potansiyelini hiç kaybetmemiş ve bunu her sıkışık zamanda ortaya koymuştur.


Bu sebeple diyoruz ki ordu göz bebeğimizdir. Peygamber ocağıdır. Sadece üç yüz milyonluk Türk dünyasının değil bir buçuk milyar İslam dünyasının da hatta bütün mazlum millet-lerin de ümidi, yaşama sevinci ve istinatgâhıdır.

Dünyanın neresinde ezan okunuyorsa, bu bir Arap mü-nevverinin tabiriyle, ceyş-ül etrak (Türk ordusu) sayesinde okunmaktadır. Her şeye rağmen bu böyledir. İslâm dünyasında ezana muhafızlık edecek güçlerin hepsi bataklığa batmış du-rumdadır.

Türk ordusu ise her ne kadar, FETÖ yapılanmasıyla içer-den etkisizleştirilmeye, ambargolarla teçhizatsızlaştırılmaya, NATO standartları gereği milletten koparılmaya ve benzeri bir-çok sıkıntı içinde boğuşuyor ve gırtlağına kadar bulanık suya batmış olsa da kafası dışardadır.

Kafasını kullanıp çalıştırırsa (ki bunu yapmaktadır) bütün sıkıntıları aşacak, Türk milletinin ordusu olma gereği Türk dünyası, İslam dünyası ve mazlum milletlerin umut ve beklen-tilerine cevap veren dünya barışının ve adaletli bölüşümünün mesnet ve teminatı önemli bir parçası olacaktır.

EMANETİN EHLİNE TEVDİİ

26.05.2017 Trabzon

T ürkün ruh kökünden beslenen İslam uleması, kahir ekse-riyetle üzerinde ittifak etmişlerdir ki, bir beldenin/devletin

İslâm ahkâmına uygun İslam beldesi olarak nitelenebilmesi için orada şu üç husus kısmen de olsa var olmalıdır.

1-Ahkâm-ı şer’iyenin tenfizi.2-Emanetin ehline tevdii.3-BiatBu üç husus bir beldede ne oranda yaşanıyorsa o ülke o

oranda İslam’a uygun belde olur. Ben özellikle ikinci madde üzerinde durmak istiyorum. Burada emanet sözcüğü ile kast edilen devlet görevleridir. İslam, devlet görevlerinin dağı-tımında en önemli kriter olarak ehliyet ve liyakati ön plana çıkarmaktadır. Her türlü, her kademedeki devlet görevleri dağıtılırken, o görevin gerektirdiği ehliyet ve liyakat tanımlan-malı ve adaylarda öncelikle bunlar aranmalıdır. Tabii ki, bal tu-tan parmağını yalar, sözü durduk yerde icat olmamıştır. İnsan fıtratı da o söze yatkın. Yaratan Mevlam orda da bazı sırlar ve fırsatlar gizlemiştir mutlaka.

Devlet hizmetlerinin yürütülmesi için gerekli kadrolaşma-yı sevk ve idare eden, yöneten ve yönlendiren sayın müsteşar-larımıza bu işi yaparken çok önemli bir yük ve fırsat birlikte


yüklenmektedir. Her türlü beklenti tazyik ve etkilenmeye açık olan görevlendirme süreçlerinde bir an dahi kuralların dışına çıkılmamalı, ülkemizin bütün renkleri ehliyet ve liyakat esasına göre görevlendirilme şansına sahip olduklarına inandırılmalı-dırlar.

Bu iş, ilgili müsteşarlarımızın sorumluluğundadır. Bu noktada ilkeli davranıp başarılı olan müsteşarlar ülkemizin iç barışına yapacakları büyük katkı yanında kendi itibar ve gele-ceklerini de âbad edeceklerdir.

KATAR MESELESİ

09.06.2017

A nadolu’nun güney savunma karakolu Hint okyanusu sahili Yemen ve Basra Körfezi girişinde konumlanan

Katar’dadır. Bu sebeple aklı başında hiçbir münevver Türk, Katar’da askerimizin ne işi var, sorusunu sorma hakkına sahip değildir. Zira bizim öncelikle Anadolu’nun güvenliğini sağ-layacak uzak karakolun tahkimi olmak üzere bir dizi işimiz vardır Katar’da.

Bu operasyonda kovboyların körfez petrolü üzerindeki emperyal baskısının azaltılmasından, İran’ın Türkiye aleyhine yayılmacılığının engellenmesi/yavaşlatılmasına varıncaya ka-dar stratejik menfaatimiz vardır. Katar yönetimi orayı terk etti-ğimiz yüz yıldır yüzünü hep Anadolu’ya dönük tutan tek Arap aşiretidir. Mevcut Katar şeyhi, babası, dedesi ve onun da babası hep Osmanlı’nın ve Cumhuriyet’in yanında olmuş Osmanlı askerinin Katar’ı terk etmesini hiç istememişlerdir.

Gücümüz yeterde bu vesile ile oradaki üssümüzü fonk-siyonel hale getirebilirsek bizim için çok stratejik bir hamle olacağı kesindir. Tabii ki bu oyunu biz kurmadık, biz kendimizi bu işin içinde bulduk. Kovboyların yeni Katar hamlesi bir ba-kıma El Bab’da gerçekleştirdiğimiz başarılı hamleye karşı daha büyük bir misillemedir.


Katar bir bakıma Türkiye’ye olan yakınlığı dolayısıyla ce-zalandırılmak istenmektedir. Türkiye’ye yönelik yalnızlaştırma politikalarının bir parçası olarak kovboyların hedefi seçilmiştir. Bu hamlenin akabinde sıra Anadolu’ya gelir gibi değerlendiri-lebilir. Dolayısıyla Ankara, doğru olanı yapmaya itilmiş ve taşı-mak zorunda olduğu riski almıştır. Gücümüz yeter mi bilmem ama ok yaydan çıktı artık niçin gidiyoruz sorusunu sormanın zamanı çoktan geçmiş, Katar’a gitmek farz olmuştur.

Şimdi yapılması gereken; nasıl başarırız? demektir. Topyekûn Türk milleti olarak başarıya kilitlenmek ve bunun için herkesin üzerine düşeni yapmaya hazır olduğunu beyan etmesi, bir gönül seferberliği sergilemesi gerekmektedir. Bu çok daha doğru, akıllıca ve faydalı bir tercih olur sanırım.

Azami faydayı sağlayamadığımız yerde asgari zarar stra-tejisini uygulamak zorunda kaldığımız son 200-300 yıldır girdiğimiz bütün mücadelelerden beklenmeyen faydalar elde ettiğimiz gerçeği ile moral yüklenerek bu seanstan da başarılı çıkacağımıza dair ümitlerimizi canlı tutarak Allah’ın ipine sa-rılmak ve çok çalışmak gerekmektedir. Zira düşmanın anasını çalışmak ağlatır. Gayret bizden tevfik Allah’tandır.

DERİM Kİ…

13.06.2017

A ziz dostum; Türk devleti büyük devlettir. Türk milleti bü-yük millettir. Milletimiz yüce Allah’ın sevgi ve himayesi

altındadır. Allah’ın ipine ihlâs ile sarıldığımız ve düşmanları-mızı çatlatırcasına çok çalıştığımız, çok ürettiğimiz, adil bölüş-tüğümüz sürece ayağımız taşa değmeyecektir.

Aziz dostum; adalet mülkün temelidir. Türk devleti o ka-dar büyük ve güçlüdür ki; hem yedi düvele karşı açık gizli bü-tün taarruzları karşılayıp püskürtür ve meşru karşı taarruzları gerçekleştirir hem de adaletin hassas terazisini zerre miktarı Hak’tan ayırmaz. Hiçbir düşman tehdidi, bizi adaletten saptı-racak güce erişemez/erişmemelidir. Bu bir algı meselesi ve bir gizli tuzaktır.

Aziz dostum; onların demokrasi bizim adalet olarak öne çı-kartıp ifade ettiğimiz tılsımlı kavram her zaman ama günümüz şartlarında fevkalâde önemli olup hiçbir gerekçe ile azaltılma-malı, ertelenmemelidir.

Aziz dostum; Türk milleti eşitlik, temel hak ve hürriyetlere saygı, vatandaşlık haklarını garanti ve güvende tutarak da beka mücadelesini sürdürecek, kendi coğrafyasında dimdik varlığı-nı koruyacak irade ve güce sahiptir.


Aziz dostum; sahip olduğumuz bu güç ve iradeye Allah’ın izniyle güvenip dimdik ayakta durunuz. Allah’ın adaletinden şaşmayınız. Siz cesaret ve adaletle Türk milletinin âmaline hizmet ettiğiniz sürece büyük Türk milleti de dimdik ayakta ve yüksek imanının hizmetinde, yanınızda olacaktır.

Aziz dostum; anlaşılıyor ki düşman yürüttüğü psikolojik harekâtla üzerimize korku salıp hata yapmamızı sağlamaya ça-lışmaktadır. Düşmanın bu plânları da Allah’ın izni ve yardımı ve onun ipine sıkıca sarılarak ters çevrilip hazırlayanların ba-şına geçirilmelidir. Bunun için panik kavramını hayatımızdan çıkartıp daima akıl iman adalet terazilerini önümüzde aktif olarak kullanıp büyük Türk milletinin tamamını kucaklayan herkese eşit ve adaletle yaklaşan bir sevgi ve tesanüt yumağı inşa etmek yeterli olacaktır.

Sabır ve gayret bizden, tevfik Allah’tandır.

YÜZ YILDA ÜÇ HAREKÂT

02.07.2017

1 922’de Yunanlılar İzmir’den denize döküldükten on beş yıl sonra Hatay kurtarılabilmiştir. Hatay’ın kurtuluşundan ise

tam 34 yıl sonra Kıbrıs harekâtını yapabilmiştik. Son yüzyılda Hatay ve Kıbrıs’tan sonra 43 yıllık arayı takiben ilk defa kendi kararımızla yurt dışı harekâtı yapmaktayız.

Suriye’ye güç kullanarak, Katar’a anlaşmalara istinaden yapılan askeri müdahale, her türlü günlük politikanın üstünde ve ötesinde desteğe layık milli davranışlardır. Hiçbir aklı se-lim Türk münevveri bu harekâtlara karşı çıkma lüksüne sahip olmamalıdır. Bu harekâtlar her ne kadar siyasi iktidarın irade ve onayı ile yapılıyor olsa da Türk devletinin tarihi çizgisinin gerektirdiği/dayattığı zaruri hamlelerdir.

Zamanlama, şartların ve imkânların oluşması/olgunlaşma-sına bağlı olsa da bu harekâtlar devletin uzun vadeli politika-larının gereği olarak düşünülmeli, algılanmalı ve sunulmalıdır. Ne iktidar ne ona destek veren muhalefet ne de devletin diğer aktif organları bu harekâtlardan kendiyle sınırlı bir fatihlik çı-karma basitliğine düşmemeli. Tüm kurum ve kuruluşlarımızın ortak irade ve katkısıyla yürütülen bu akıllı, yerinde, cesur ve o oranda riskli harekât milletin yüreğine teslim edilmelidir.

KİMLER GELDİ KİMLER GEÇTİ

04.07.2017

N uman Kurtulmuş, Abdüllatif Şener, Hasan Celal Güzel, Aydın Menderes, Mehmet Yazar, Yalım Erez, Bedrettin

Dalan. Bu isimlerin her biri kendi alanlarında deve dişi gibi öne çıkmış kimi belediyecilikte, kimi yüksek bürokraside, kimi sanayide kimi de geleneksel siyasi okulların üst kadrolarında önemli roller oynamıştır Türkiye gündeminin merkezinde uzun yıllar geçirmişlerdir. Bu isimlerin hepsinin ortak yanı hayatlarının bir döneminde kerametin kendilerinde olduğuna inanmaları/inandırılmaları olmuştur.

Belli kadroların parçası olarak öne çıkan, bir başarının pay-daşı olduğu kamuoyunca onaylanan bu insanlar bir dönemeçte benlik büyüsüne kapılmışlardır. Türk kamuoyu bu durumdaki insanlara tabir yerinde ise; gaz verme konusunda çok mahir ve heveslidir. Kim elimde hıyar var dese, tuzunu kapan koşar. İnsan nefsi soruyu hazırlarken genellikle istediği cevabı alabi-lecek şekilde yönlendirici soru üretmeye meyyaldir. Cevapların yorumlanmasında da yine arzu edilen cevabın geldiğine inan-dıracak yorumlar yapılır.

Yukarda isimlerini saydığımız zevatın tamamı siyasi parti kurmadan önce millete şu soruyu sordular; Türkiye’nin yeni bir siyasi partiye ihtiyacı var mı? Tabii ki millet bu soruya kahir


ekseriyetle “evet” diyor. Zira kendi seçme şansı yükseliyor bir bakıma, müşterisi artıyor, ondan oy isteyen alternatifler çoğalı-yor. Bu büyülü “evet” cevabı bizim taze Başbakan adaylarımızı adeta sarhoş ediyor ve gözleri başka bir şey görmüyor. Oysa kurulacak yeni partiye oy verir misin? Neden verirsin? Bu ko-nuda ne kadar kararlısın? Sorularını sorsalar veya bu soruların cevabını okuma sabrını gösterseler zaten olay aydınlanacak ama insanımız olanı değil, görmek istediğini algılıyor ve tabii ki yanılıyor.

Altmış yıla yakın gözlemlediğim Türk siyasi hayatında bunun iki istisnası olmuştur. Birincisi Turgut Özal, ikincisi Re-cep Tayyip Erdoğan. Her ikisinin de yükselişinde de Türkiye olağandışı bir askeri müdahale ertesi şekillenen siyasi ortama sahipti. Bugün ise Türkiye, kanlı bir isyan ve kalkışmayı mil-lete dayanarak bastırmış siyasi iktidara sahiptir ve bu iktidar Anadolu’da menfaati olan bütün dünya devletleriyle çok hızlı değişen ittifak ve çatışmalar yaşamaktadır. Yüz yıllık Cumhu-riyet tarihi boyunca üçüncü kez dış askeri operasyon yürüt-mektedir. Dere geçerken at değişilmez, demişti bize rahmetli Türkeş.

Dost ve arkadaşlarımla bu gözlemlerimi halisane pay-laşmak istedim. Zira sonra dökülen bal kabını doldurmuyor. Vaktiyle rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu’nun, bölünmenin mimarı olmaya itilmesine de engel olamamıştık. Yirmi yıldır hem ülkü-cü camia hem de Türkiye bu bölünmenin bedelini ödemektedir.

GERÇEK ABD ÜSLERİ

22.07.2017

D ünyayı yönetmek, başka bir deyişle dünyada dolaşan her türlü paradan pay almak iddia ve kararlılığına sahip

kurumlar, kuruluşlar ve devletler bir elin parmakları kadardır. Çok iyi organize olan bu emperyal devletler zannedildiğinin aksine yattıkları yerden değil çok yoğun emek karşılığı bu çark-ları kurmakta ve işletmektedirler.

Çok içli dışlı olmamız sebebiyle ABD’nin yerleşmesi ve kurduğu düzenini işletmesini okumak ve anlamak durumun-dayız. ABD bir yandan kurduğu askeri üsler üzerinden yarat-tığı tehditle işini yürütmeye çalışıyormuş gibi yapıp tepkileri bu üslere yönlendirirken, bir yandan da esas operasyonunu sürdürmektedir. ABD’nin ülkemizi kontrol etmek amacıyla yürüttüğü esas faaliyet kafalarımızın içine, beyinlerimize kur-duğu üslerdir. Ülkemizin yönetici elit zümresini (din adamı, iş adamı, ilim adamı, siyaset adamı, spor ve kültür adamı) oluştu-ran en üst %1-2 civarındaki nüfus, hedef kitle olarak seçilmiştir. Bu insanların beyinlerinin ABD menfaatleri ile paralel çalış-masını sağlayacak şekilde programlanması adım adım uygu-lanır/uygulattırılır olmuştur. Bu ihanet sürecinin yürütüldüğü karargahlar maalesef üniversite tabelası arkasına saklanarak icra-i sanat eylemektedirler. Yüz yılı aşkın bir süredir devam


eden bu çalışma, son çeyrek yüzyılda adeta seferberlik ilan edip ülkemizi örümcek ağı gibi sarmıştır. Sayısını takip etmekte zorlandığımız birçok üniversite adeta ortak strateji kullanarak “ajan okulu” olarak çalışmaktadır.

Dünya vatandaşı yetiştiriyoruz, diye ortaya çıkan ve bu stratejiyi cazibe olarak sunan üniversitelerimiz var artık. İşin garibi buna karşı çıkacak yüzbinlerce insan olması gerekirken tek bir tepki görmemekteyiz. Bu da bize beyinlere kurulan ABD üslerinin kendileri adına ne kadar başarılı olduklarını göster-mektedir. İsimleri herkes tarafından bilinen bu üniversiteler İngilizce eğitim vermektedirler, Avrupa ve Amerika ile öğrenci değişimi adı altında batının büyüleyici dış görünüşü ile erken tanıştırılan gençlerimizin yüzü tamamen batıya döndürülmek-tedir.

Bütün dünyada ellerinde bulundurdukları beş sektörden (basın, silah, enerji, finans, ilaç) en aktifi olan basın yayın yo-luyla yaratılan talep yönetimlerindeki okullar tarafından kar-şılanmaktadır. Münevver aileler ve başarılı çocuklar İngilizce bilmezse insan sayılmayacağı, batıda yaşamazsa ölü sayılacağı, yurt dışında iş bulamazsa aç kalacağı, askerlik yaparsa katil olacağı gibi birçok safsataya inandırılır şartlandırılmaktadır. Bu şekilde yüklenen korkular teklif edilen, dünya vatandaşı yetiştirmek büyüsünde hipnotize edilmekte ve nesillerimizin beyinlerine ABD üsleri kurulmaktadır.

Bu tuzak o kadar etkili oldu ki biz 1970’lerin üç millilik iddiası taşıyan (MTTB, Ülkü Ocakları, Millî Mücadele Birliği) fikir ve aksiyon mekteplerinde hayal ve hayatlarını şekillendi-renler de bu fırtınadan nasibimizi aldık. 70’lerde ajan okulu de-diğimiz ve lânetlediğimiz okullara, bugün bir çoğumuz üzerine bir de servet ödeyerek çocuklarımızı verir olduk. Fakirin başına gelen hep dilinin belâsı. Ben gördüklerimi, yandıklarımı dürüst ve cesurca ortaya koydum.

Türk münevverleri başta olmak üzere herkes şapkasını önüne koyup üzerine düşeni yapmalıdır. Aksi taktirde vatanı-mızın geleceği dünya vatandaşlarının elinde şekillenecek bizim ruhumuzda kıyamete kadar ızdırap içinde bedel ödeyecektir.

İLLA GÜVENLİK

02.08.2017

S uriye’deki PKK mevzilerine devam eden ABD yığınağı, daha fazla güçlenmeden baskın taarruzla stratejik üstünlük

sağlanmalıdır. ABD’nin sınırımıza yaptığı yığınak belli ki PKK üzerinden bir cephe savaşının hazırlanmakta olduğunun habe-rini vermektedir. Büyüklerimiz derdi ki; en güzel savunma, ta-arruzdur. Güneyde muhatap olduğumuz tehdit ancak ve ancak baskın taarruzlarla yok edilebilir/edilmelidir.

Askeri, ekonomik, kültürel alanda devam eden topyekûn ablukaya karşı bütün güçlerimizi birbiriyle uyumlu yapılan-maya dahil etmeliyiz. Bütün yerli ve milli unsurlar muhatap olduğumuz abluka konusunda şuurlandırılıp, azami ittifak te-sis edilmek mecburiyeti tartışılmamalıdır. Yaklaşan tehdit kar-şısında herkes bilhassa gücümüzü temsil edenler eteklerindeki taşları döküp, birbirine aşkla şevkle sarılmalıdırlar. İçerde olu-şacak azami ittifakın rüzgârı PKK’yı hendeklere gömdüğümüz gibi PYD’yi de havaya uçuracak potansiyele sahiptir. Mesele bunu doğru okumaktır.

Savunma ve güvenlik için azami milli mutabakat herkesin gündemine oturmalı ve bilhassa iktidar çok hassas, bilinçli ve fedakâr davranmalıdır. Askeri alanda bu savunma ve tehlikeyi def etme çalışmaları devam ederken kültürel alan dikkatlerden


kaçırılmamalıdır. Bilhassa yabancı üniversiteler ve yabancı üni-versitelerle organik bütünlük arz eden yerli görünümlü üniver-siteler üzerinden yürütülen, beyinlerimize ABD üsleri kurma çalışmaları hiç göz ardı edilmemeli en az cephe güvenliği ka-dar, hatta daha da önemli olduğu gündemimizin ön sırasında tutulmalıdır.

TEK DEVLET

07.08.2017

T ürkiye’de “eşit milletler” değil “eşit vatandaşlar” vardır. Buradan hareketle eşit milletler söylemini öne çıkarmak

fitneyi mayalamaktır. Türkiye Cumhuriyeti eşit vatandaşlar-dan oluşur. Devlete vatandaşlık bağıyla bağlı olan herkese Türk denir. Bu insanlara Türk milleti denir. Bütün vatandaşların eşitliği anayasa teminatı altındadır. Hiçbir zümrenin ayrıcalıklı imtiyazları yoktur, her vatandaş eşit hak sahibidir.

Vatandaşlık bağlamında sağlanan eşitlikten hareketle hiç kimse bayrak talebinde bulunamaz ve eşit millet, ortak devlet talep edemez. İnsanların etnik aidiyetleri ve bu çerçevede var olan kültürleri topyekûn zenginliğimiz olup ne dışlanabilir ne de dayatılabilir. Bu coğrafyada kültür adına üretilmiş ne varsa herkesin eşit mülkiyetidir. Hiç kimse, hiç kimseye ne yasak koyabilir ne de zorlama yapabilir. Herkes ailesinden, soyundan gelen davranış ve geleneklerini kendi özelinde serbestçe yaşar, yaşatır, öğrenir ve öğretebilir. Eşit vatandaşlıkla devleti ortak kurum sayan eşit millet kavramı makyajlanıp fitneyi mayala-mak bildiğimiz bir tehdit olup asla kabul edilmez.

Fitne merkezi, iki millet bir devlet yutturmacasını en güler yüzlü dindar entelektüellerimizin dahi artık yutmadığını ve


kesin bir dille, yüksek sesle, altını kalın çizgilerle çizerek red-dettiğini iyi okumak zorundadır.

DİNDARLIK AMA NASIL?

08.08.2017

D indarlığın uygulamalarını kendi tabii kavramlarının içinde tutmak devletin namusu gibidir. Eğer bunu sağla-

mazsanız dindar kitleler bilhassa dinamik tercihleri olan enerji yüklü kitleler İngiliz/ABD/Alman/İsrail istihbarat gruplarınca etki alanına alınır. Lazım oldukça kullanılmak üzere yedekle-nir ve FETÖ örneğinde çok net olarak görüldüğü gibi devletle çatıştırılır.

Bu çatışma riski, karşısında güvenlik endişeleriyle din-darlıktan uzaklaştırılıp seküler/laik bir hayat tarzının nesillere yüklenmesi halinde ise başka bir tehlike doğmakta, ciddi bir kimlik buhranı ve bozulma/başkalaşma teşekkül etmektedir. Seküler hayat uygulamalarıyla balon gibi şişirilen nesiller Türklüğünü de kaybediyor ve dünya vatandaşı yetiştirmek iddiasıyla ortaya çıkabilen okulların eline geçen nesillerimiz, yepyeni bir kimliğin esaretine düşüyorlar.

Anlı şanlı, iddialı, eğitimli kendini Türk sayan nice insan bu girdapta hayallerini kaybediyor. Dinden ve dindarlıktan uzaklaşan bazı milliyetçiler artık; Hans damat, Christina ge-linlere kayınbaba oluyor. İnandığı gibi yaşamayanlar giderek yaşadığı gibi inanmaya başlıyor.


Son iki yüz yıldır çok iyi tanıdığımız, millete tepeden ba-kan, milleti aşağılayan, değerlerine saygı duymayan seçkinci/jakoben, yarı aydın grubuna katılmakta ve kayalara çarpıp par-çalanan hırçın dalgalar gibi yok olmaktadırlar.

Cumhuriyeti kuran irade sanırım bu gerçekleri büyük ölçüde tespit etmiş ve sürekli çözüm üretmeye çalışmıştır. Bu çalışmalar zaman zaman maksadını aşmış, ifrat/tefrit paran-tezinde zararlı, hasarlı uygulamalara da sebep olmuştur ama bir bütün olarak incelendiği taktirde sağlıklı bir sosyal/siyasi hayatın inşası için gerekli ana caddeler dosdoğru kurulmuştur. Uygulamada sapmalar/saptırmalar yaşanmakla beraber ana başlıkların doğru konulduğu artık vicdanlarda tescil edilmiştir.

Cumhuriyet bir yandan laik/seküler bir hayatı öne çıkarır-ken bir yandan da laikliğe rağmen devlet yapılanmasında Diya-net İşleri Başkanlığı (DİB) diye bir yapı oluşturmuştur. Üstelik de başkanına manevi Genelkurmay Başkanımız demiştir. Bir yandan tekke, zaviye vb. kuruluşları kapatırken öbür tarafta tefsir, meal, temel hadis kitapları olan kütüb-ü sitte (altı büyük hadis kitabı) yayınlarını devlet eliyle üstlenip hayata taşımış ve milletin hizmetine sunmuştur.

Bir yandan “biz laik devletiz, her inanca eşit mesafede du-ruruz” derken öbür yanda Sünni/Hanefi disiplin parantezinde yapılanan DİB’i inşa etmiştir. Yani dini, sokaklarda mantar gibi biten, kimliği, siyasi aidiyeti, mensubiyeti meçhul her an hangi yabancı istihbarat teşkilatlarının eline geçeceği belli olmayan örnekleri bu günlerde çokça görülen insanların eline bırak-mamış bizzat devlet hiyerarşisi içinde dini hayatı denetleme/organize etmeye çalışmıştır.

Bütün bu gayretler eksiği, gediği/fazlasıyla bizi 21. yüzyıla taşımış zaman zaman maksadına mugayir zararlı uygulamala-ra dönüşmüş, zaman zaman rotasına oturmaya çalışmış. Sonuç olarak bundan sonra ne yapılması gerektiği konusunda çok mükemmel dersler çıkartılacak tecrübeler kazanmamızı sağla-mıştır.

An itibariyle Türk münevverleri azami ittifakla yeni eğitim terkiplerini üretirken şu hususları öne çıkarmalıdırlar: Her tür-lü ifrat ve tefritten/aşırılıktan uzak durulmalıdır. Herkes kendi

HASAN KÜLÜNK 57

ferdi tercihlerini dayatmama noktasında azami itinayı göster-melidir. Dinin sade bir şekilde her alanda gururla/hiçbir komp-lekse düşmeden yaşanması herkes tarafından sindirilmeli saygı ile karşılanmalıdır. İnançlarımızın devletin saygısı, himayesi ve gözetimi altında olması beklenmeli, yadırganmamalıdır.

15-16 Temmuz 2016 gecesi saflar oluşurken dindarlar/karşıtları şeklinde oluşmayıp, vatanseverler/vatan hainleri şek-linde oluşmuş olduğu herkes (bilhassa dindarlar) tarafından çok iyi okunmalı anlaşılmalı ve yüksek sesle dillendirilmelidir. Azımsanmayacak kadar güçlü bir grup laik, seküler, hatta ateist insan, vatanseverlik ortak paydasında dindar iktidarın yanında yer alırken nice dindar hain, besmeleyle havalanıp büyük Türk milletinin üzerine ve sembol kurumlarına bomba yağdırmıştır.

Bu tablolar çok iyi okunup dindarlık-vatanseverlik bütün-leşmesi çok sağlam bir zeminde geleceğimizin teminatı olarak hayatımıza yerleştirilmelidir.

DEĞİŞEN ŞARTLARA GÖRE YENİ ORTADOĞU SENARYOSU

17.08.2017

T erör ve terörle mücadele söylemi ve dönemi bitmiştir. Bu saatten sonra olayın adı Türk devletine karşı yürütülen

savaşın karşılanmasıdır. An itibariyle yaptığımız iş terörle mü-cadele olarak adlandırılırsa bu hafif kalır ve mücadelemizi zor-laştırır, zamana serer, sekteye uğratır. Yeniden yapılandırılan Ortadoğu’da nihai hedef Türkiye Cumhuriyeti’ni tecrit etmek, yalnızlaştırmak, etkisizleştirmek, itibarsızlaştırmak ve nihaye-tinde bölerek küçültmektir.

Yalnız Türkiye değil tabii ki bu planda, İran’da aynı şekilde hedeftir ama Türkiye ile cephe oluşturmaması amacıyla zaman zaman ayrı tutuluyor. Küçük kazanımlarına göz yumularak anti emperyal yapılanmada yer almaması sağlanıyor. Aslında İran diplomasisi bu senaryoları çok rahat okuyacak bilgi, tecrü-be ve yeteneğe sahiptir. Ancak onlar da yeni dengeler kurulur-ken kendi açılarından azami faydayı sağlama yolundalar.

Irak’ta Beni Sadr üzerinden Suudi Arabistan eliyle oluştu-rulan Arap dayanışması gerçekte İran etkisini azaltma hamlesi olarak okunmalıdır. Tesadüf de değildir. Geldiğimiz noktada yeni ittifaklar oluşmakta herkes kendi gücüne ve menfaatine uygun cepheler kurmakta veya bulmaktadır. Özellikle ABD,


Türkiye’yi dışta tutan ve nihai hedefe oturtan bir yapılanmayı geniş alanda milim milim inşa etmektedir.

Beş yıldan uzun zamandır devam eden Arap baharında çok şey değişmiş, eksenler kayıp yenileri üretilmiştir. Türkiye kendi durumunu kendisi çizmek zorundadır. BAE, Suudi Ara-bistan, Mısır, İsrail ve ABD yeni senaryoda bir saftadır artık. Katar üzerinden yürütülen hamle bunun işaretlerini taşımak-tadır ama bilinmelidir ki Türkiye, menfaatine aykırı hiçbir şeye zorlanamaz.

Görünen odur ki Türkiye, Esad dahil bütün aktörleri masa-ya yatırıp kendi müttefiklerini seçmeli ve oyun kurucu olarak sahaya hızla inmelidir. Çok iyi biliyoruz ki ABD karargahların-da pişirilen bir sıcak savaş, er ya da geç soframıza konulacak ve topyekûn imtihana gireceğiz. Hal böyle iken beklemek yerine hızla hazırlanıp bu buluşmayı ve vuruşmayı, Suriye içinde muhtemel ABD sevenlere karşı üretmeli ve yürütmeliyiz.

SAVAŞMADAN BARIŞ ZOR

21.08.2017

1 5 Temmuz’a giden yolun taşları bir koalisyon tarafından uzun yıllar boyunca döşenmiştir. 15 Temmuz, 1071’in,

1453’ün, 1923’ün intikam hamlesidir. O da öncekiler gibi püs-kürtülmüş, Türk’ün makûs talihi bir kez daha yenilenmiştir. 15 Temmuz’u hazırlayan/uygulayan irade hedefinden vazgeçmiş değildir, oyununu ve hamlelerini sürdürmeye devam etmekte-dir/edecektir.

15 Temmuz’u üreten irade ile Irak’ı işgal eden, parçalayıp yönlendiren irade şimdi de Suriye’yi işgal etmeye çalışmakta-dır. Irak’ın işgali, Suriye’nin işgali ve 15 Temmuz birlikte düşü-nülünce devamının da yolda olduğunu görmemek aptallıktan hainliğe uzanan bir körlüktür. Suriye’nin kuzeyinde oluşturu-lan/oluşturulacak PYD hattı Türkiye’yi kuşatma, Arap dünya-sıyla tüm sınırlarını kapatma hamlesi olarak sürdürülmektedir.

Güneydoğuda kurulan düşman cephesini sessizce izlersek, neticede kendi coğrafyamızda daha büyük bir savaşı kabul etmek zorunda kalacağımız bilinmelidir. Eninde sonunda adı ne olursa olsun Güneydoğu’da ABD güdümlü bir savaşın tarafı olmak kaçınılmaz bir senaryo olarak satır satır yazılmaktadır.

Bir gün savaşacaksak eğer bugün savaşmak ve düşmanı basmak en doğru stratejidir. Kurulmakta olan PYD hatlarını


yok etmek beka meselemizdir. Biz savunma durumundayız ama en güzel savunma taarruzdur stratejisini asırlarca süren tarihinde bedel ödeyerek üretmiş bir büyük milleti savunmak-tayız.

İran’dan Akdeniz’e uzanan emperyal Türk düşmanı ko-ridoru yarmak ve katlayıp tarihin çöplüğüne gömmek milli mücadele hakkımız ve mesuliyetimizdir. Bu sürece yapılan her katkı milli cihat, karşı duran her hareket ihanet olarak tarihe not edilecektir.

ORDU VE TARİKAT

22.08.2017

T arikat disiplininde mürit, mürşidin mülkündedir. Dolayı-sıyla mürşit, müridin bütün hayatını sarar, eş seçiminden

iş seçimine, varlık yönetiminden çoluk çocuğun isim seçimine, eğitimine hayat standardına vb. kadar her şeyine etkili danış-man olarak müdahale eder.

Ordu da ise temel, esas duruştur. Esas duruş demek kişi-nin beynini dondurup bedenini ve aklını komutanın ve yazılı kuralların emrine vermesidir. Yasalara uygun emiri alır, tekrar eder ve noktasına bile dokunmadan uygular.

Tarikat ve ordu bir bakıma benzer yönleri olan var oluş se-bepleri farklı iki ayrı yapıdır. Bu iki kurumun birbiriyle ilintisi ve yakınlığı çok dikkatli belirlenmelidir. Bu kurumlar birbirinin görevine saygılı olmalı, birbirinden uzak durmalı, karşılıklı varlıklarını kabul edip birbirinin içine müzahir ve müdahil ol-maktan uzak olmayı becermelidir.

Aynı insan hem şeyhinden hem de komutanından tartış-masız emir olma ön kabulünü vermiş olunca, bu iki yapı birbi-rinin içine sızıp paralel teşkilatlanınca, ülkenin milli güvenliği 15 Temmuz kaosuna girmiş oluyor. Cemaatin mezhebi, meş-rebi, önderlerinin bilinen ve güvenilir olması ve benzeri hiçbir özelliği onların başta ordu, polis ve jandarma teşkilatı olmak


üzere devletin hiçbir kurumunda mensubiyetinden referans alınarak yerleşmesi/yerleştirilmesi kabul edilemez.

Yüzyıllar içinde teşekkül etmiş Türk devlet geleneği büyük bedeller ödeyerek bu noktaya gelmiştir. Herkes kendi seçtiği kurumda kendini yaşamalı, bir kurumda organize olup öteki kurumu ele geçirme ve yönetme istekleri asla tercih edilmeme-li, kabul görmemelidir.

HERKES BAŞINI AZ BÜKÜP DÜŞÜNMELİ

29.08.2017

B ütün dünya biliyor ki Büyük Ortadoğu Projesinin nihai hedefi Anadolu’da, Irak ve Suriye benzeri bir iç savaş sü-

reciyle yüz yılda ürettiklerimizi yok etmektir. Anadolu yayla-sında yaşayan seksen milyon insanı çeşitli başlıklarda üretilmiş çakma kimliklerle birbirine kırdırarak kendi kendini yok ede-ceği bir senaryonun içine sokmaya çalışan bu proje, 20. ve 21. yüzyılın gördüğü göreceği en büyük yok etme projesidir.

Bitmek tükenmek bilmeyen dalgalar halinde sürdürülen bu yok etme projesi, bugüne kadar büyük ölçüde püskürtül-müştür ama düşman taarruzu bitmediği gibi kolay kolay da biteceğe benzememektedir. Hendek ve tünel projesi, ciddi bir taarruz idi. Bu proje kesin ve net bir başarıyla def edilmiş, düşman kazdığı hendek ve tünellere gömülmüştür. PKK’nın siyasi kanadı üzerinden pervasızca yürütülen meydan okuma ve iktidarı itibarsızlaştırma taarruzu çok net bir şekilde püskür-tülmüş ve önemli bir kısmı hukuk yoluyla cezaevine tıkılmıştır. DAEŞ’in üzerinden yürütülen tedhiş ve korku taarruzu, sabırlı ve kararlı bir direnç ve kısmen de Fırat Kalkanı taarruzuyla asgari seviyeye indirilmiştir.

15 Temmuz 2016’da uygulanmaya konulan parçalara ayrıl-mış, polisle, birbiriyle ve halkla savaşan ordu üretme hamlesi


bir gecede büyük Türk milletinin sinesinde eritilmiştir. Binlerce subay ve 150 civarı general bir gecede bir avuç kahraman suba-yın da cansiperane direnişiyle milletin sinesinde rezil ve peri-şan olarak bir dolara kiralandıkları taşeronun önüne atılmıştır. Bütün bu püskürtme çalışmaları büyük bağımsızlığı sürdürme savaşımızın safhaları olarak şanlı tarihimize işlenecektir.

Barzani’nin bağımsızlık referandumu da DAEŞ’in Sincar dağından Yezidileri boşaltıp PKK’ya ikinci bir Kandil imkânı hazırlaması da ve daha niceleri de aynı projenin parçalarıdır. Savaşı Anadolu toprağına sokmamamız, bizim için en büyük başarı olmuştur. Yeni cephemiz PYD’nin Suriye kuzeyinden Akdeniz’e açılma hamlesini püskürtmek olacaktır ki bunun da birinci etabını, El Bab’a girmekle kazandık.

Bu arada şunu da belirtmeliyim ki, Rusya son iki yüz yıldır beslediği Akdeniz’e inme hayalini azami düzeye çıkarmıştır. Akdeniz’e inmekten öte yerleşmiştir bile. Hatta bir adım daha atıp yakında Libya’da bir üs kurması sürpriz olmayacaktır.

Türkiye’yi, Suriye’den çıkarmak için Rusya ve İran’la ilişki-sini koparmak adına Batı her şeyi göze alacak gibi görünüyor. Bu uğurda Rusların Libya’ya, İran’ın Yemen’e sarkmasına izin verilebilir, diye düşünüyorum. Bütün bu kısa-uzun koalis-yonlar, akşamdan sabaha değişen ittifaklar, birkaç günde ters dönen stratejiler, iflas eden politikalar arasında büyük Türk devleti ayakta durmaya çalışmakta ve yüz yılın en büyük fırtı-nasını asgari zararla geçirmeye uğraşmaktadır.

Bütün bu olup biten olaylar ve sürdürülen mücadele sürecinde birde içerde gaflet ve dalalete batmış müstemleke aydınlarının yürüttüğü oyun bozanlıklar var ki evlere şenlik. Asırların üzerimize yüklediği büyük mesuliyet gereği gündelik olayların etkisine kapılıp, “cambaza bak” tuzaklarına takılma lüksümüz olmadığını bilerek, taşıdığımız yükün asaletine uy-gun olgunluk ve metanetle davranmak zorundayız.

En başta iktidarın halkla temas halindeki uzantıları olmak üzere, mesuliyetini müdrik her münevver içinde bulunduğu-muz ilan edilmemiş savaş halinin gerektirdiği soğukkanlılık, ağır başlılık ve hadim-i millet fikriyatına uygun duruşunu gös-termek, haddini aşmamak durumundadır.

DÜNYAYI OKUMAK

07.09.2017

E y aklı başında olması gereken güvenlik müsteşarları, her krizin üstüne, arkasını ve muhtemel sonuçlarını görmeden

atlamak zorunda değilsiniz. Katar krizinin ardından ABD, böl-ge ülkelerine kaç milyar dolar değerinde silah sattı ve kaç mil-yar dolar borcunu erteletti veya sildirdi ona bakmalısınız. Yok-sa çöl ortasında kör ebe oynayan avare çocuklar gibi olursunuz.

80 milyar dolar bütçeli CIA, Kuzey Kore’nin hidrojen bom-bası yaptığını ve patlatacağını haber alamıyor, bilmiyor adam-lar. Göz göre göre 6.3 şiddetinde depreme sebep olan denemeyi yapıyor. ABD depremle uyanıyor ve olayı öğreniyor, sizde buna saf saf inanıyorsunuz. Kuzey Kore krizinin ardından ABD şirketleri, Japonya ve Güney Kore’yle kaç milyar dolarlık silah satış anlaşması yaptı onu takip etmek lazım. Kuzey Kore kriziyle beraber ABD’li şirketler Japonya ve Güney Kore ile kaç milyar dolarlık silah satış anlaşması yaptı?

Kaç yıldır devam eden Arakan Müslümanlarının katledil-mesi krizi sürecinde Burma’da ne kadar devlet şirketi özelleşti, şirketleri kimler aldı? Burma ekonomisini yaratan yerli şirketler üzerindeki koruma kalkanları hangi demokratikleşme masalla-rıyla kaldırıldı?


Sevgili güvenlik müsteşarlarımız öncelikle soğukkanlı olunuz. Bu soruların cevaplarını önünüze koyunuz. Tepki ve duruşunuzu sonra belirleyiniz. Her kriz patlar patlamaz ortaya atlayıp tamamen tribüne dönük hamasi politikalar üretmek temsil ettiğiniz Türk devletinin tarihine ve müktesebatına ya-kışmıyor.

Türk güvenlik bürokrasisi ve onu besleyen/beslemesi gere-ken bilim kuruluşlarının birikim ve yetenekleri, dünyayı oku-maya ve dünyanın okuyacağı strateji ve politikaları üretmeye muktedirdir. Yeter ki bunu yapması gerektiğine inansın ve ilgili makamların bu istikametteki beklentilerini hissetsin.

KISA KISA

27.09.2017

Birine ne istedi, verdik ama doymadı. Aldandık; öbürüne her darlandığında koştuk, ihanet etti. Aldandık. Hain, haindir. Vermekle dost olmuyor. Öğrendik.

* * *Aldana aldana öğrendik ki, genlerinde hainlik olanlara ne

verirsen ver ondan asla dost olmuyor. Bundan böyle dost dost-tur, düşman da düşman. Değiştirmek için uğraşmak hele para harcamak külliyen beyhudedir.

* * *Katran katrandır, şeker de şeker. Barzani atadan, dede-

den peşmergedir. (Eşkıya/silahıyla, soygunla geçinen) ona ne verirsen ver, ondan ne dost ne de medeni insan olmaz. Bunu anladık.

* * *Bazı gerçekler bedel ödemeden öğrenilmiyor. Pahalıda

olsa öğrendik ki Türkün, Türk’ten başka dostu Allah’tan başka sığınağı yoktur.

* * *


MASAK (Mali Suçları Araştırma Kurulu) bünyesinde oluşturulacak güçlü bir heyet Barzani’ye ait şirketleri masaya yatırıp tüm vergi kanunlarımız açısından incelemeye almalıdır.

* * *Bu saatten sonra bir daha Barzani’ye acıyan, onu tanıyan,

onunla iş tutan, onun üzerinden Irak’ın kuzeyindeki Kürt aha-liye, insani katkı yapmak isteyen olursa Tanrı-Toplum-Tarih tarafından çok kötü yargılanacağını unutmamalıdır.

IRAK’TAKİ TÜRK/TÜRKMEN VARLIĞI VE GELECEĞİ

04.10.2017

H er ne şartta olursa olsun doğum sayısı yüksek tutulmalı ve ne pahasına olursa olsun çok çocuk doğurmak tartı-

şılmamalı, teşvik edilmelidir. Irak’ın her yerine yayılmış Türk nüfus, kız verdiği ve kız aldığı Arap ailelerini de Türkçe öğren-meye ve konuşmaya teşvik etmelidir. Irak’ın her yerine yayılan Türk aileler mümkün mertebe Kerkük ve Musul’a dönmeye çalışmalı en azından oralardan ev, arazi, mülk almalıdır.

Şii ve Sünni Türkmenler mümkün olduğunca birbirinden kız alıp vermeli, bu tür evlilikler hoş görülüp teşvik edilmelidir. Birbirine uzak olsalar da zor olsa da Türkler, her türlü alışve-rişini birbirinden yapmalı. Türkün eline geçen para bir daha dışarı çıkmamalıdır.

Her şart altında Türk çocukları iyi okumalı, her biri güzel bir meslek sahibi olmalı, tarih ve siyaset bilinci herkese istisna-sız yüklenmelidir. Irak dışına özellikle Türkiye’ye eğitim için gelenler mümkünse evlenmeli ama kesinlikle geri dönmeli. Musul veya Kerkük’te hayat kurmalıdır.

Her türlü örgütlenme aynı piramidin içinde gerçekleşmeli. Kendi aralarında farklılıklar yaşanırken dışarıdakilere karşı


mutlak tesanüt sürdürülebilir şekilde inşa edilmeli ve canlı tu-tulmalıdır. Irak’ın bütünlüğü ideali en önde tutulmalı. Irak’ın Türkler ve Türklerin dostları tarafından oluşan bir çelik yapı-ya dönüşmesi için gayret edilmelidir. Sanat, edebiyat, kültür, spor, bilim, sanayi ve ticaret alanlarında ismi öne çıkan Türkler, bütün Türkler tarafından sahiplenilmeli, teşvik edilmeli ve des-teklenmelidir.

Basit ama süreklileştirildiği taktirde çok etkili olacak bu prensipler, önümüzdeki 50-100 yılın Irak’ına ve oradaki Türk/Türkmen varlığına büyük ölçüde huzur getirecek, hak ve kim-liklerinin ebediyen teminat altında olması sonucunu sağlamaya vesile olacaktır.

SOMALİ’DE TÜRK VARLIĞI

05.10.2017

A frika’nın en doğusunda, Kızıldeniz’in hemen çıkışında başlayıp en uzun kıyı şeridine sahip on bir milyon nüfus,

altı yüz elli bin kilometre kare arazisi olan, sömürgelikten he-nüz kurtulmuş, iç çatışmalardan fırsat bulup refaha yürümeye başlayamamış bir garip mazlum, masum ülke. Jeostratejik öne-mi, henüz hiçbiri keşfedilmemiş muhtemel petrol ve doğalgaz yatakları, uranyum dahil birçok maden rezervleri dolayısıyla emperyal iştahların kabararak taarruz ettiği, karıştırıp aşiretleri birbiriyle dövüştürüp çaresizleştirilen garip bir ülke.

2011 ve takip eden yıllarda bu garip ülkeye Türk’ün şefkat-li elleri nihayet uzanmaya başlar. Gerek TİKA gerekse gönüllü yardım kuruluşlarımızın başlattığı keşif ziyaretleri, o zaman Başbakan olan Sayın Erdoğan’ın ziyaretiyle olgunlaşır. Dostane ve kardeşane münasebetler her alanda olgunlaşır ve günümüz-de bütün emperyal merkezlerin dikkatini çekecek bir seviyeye ulaşır. Geçtiğimiz günlerde Sayın Genelkurmay Başkanımızın sessiz sedasız gerçekleşen ziyaretinde, Somali ordusuna subay, astsubay yetiştirecek askeri okulların açılmasıyla ilişkimiz taç-lanmıştır.

6,5 milyar dolar bir ekonomiye sahip olan Somali’de, Türk yatırımları 125 milyon doların üzerine çıkmıştır. Somali’de


oluşan askeri üssümüz, yurt dışındaki en büyük üssümüzdür. Bütün bunların ötesinde Somali halkının gönlünü almayı ba-şarmış bulunuyoruz. Geçtiğimiz günlerde bir Rus araştırmacı Pankratenko bir yazısında şöyle demektedir:

“Türkiye’nin Somali’de başarılı bir politika izlemiş ve Afri-kalıların kalbini kazanmıştır. Türkiye’nin Somali Harp Okulu, Astsubay Okulu ve Birlik Eğitim Merkezi adı verilen üste as-keri personel yetiştirileceğini ve bu sayede Somali’nin yüksek savaş kabiliyeti bulunan bir orduya sahip olacaktır. Ankara’nın da Somali’deki nüfuzunu pekiştirerek, Afrika’ya açılmak için güvenilir bir sıçrama tahtasına sahip olmuştur.”

Yoğun gündemimiz dolayısıyla gözümüzden kaçırdığımız bu çeşit faaliyetlerimiz dünya tarafından dikkatle takip edil-mekte olup, dostlarımıza gurur ve sevinç, düşmanlarımıza ise üzüntü, korku ve endişe vermektedir.

YAKLAŞAN GÜNLER ÜZERİNE BİRKAÇ SÖZ

09.10.2017

T artışmalı 2003 tezkeresinin reddi olayı unutularak hiçbir gelişmeyi okumanın mümkün olmayacağı hususu daima

göz önünde tutulmalıdır. 2003 tezkeresinin reddi iyi oldu/kötü oldu tartışması ayrı tutularak, reddedilmesinin getirdiği sonuç-ların yönetilmesi öne alınmalıdır. Biliyoruz ki ABD/İsrail ikilisi, Ortadoğu’nun haritasını, ABD enerji çıkarları-İsrail güvenliği ekseninde yenileme kararını çoktan vermiştir.

Yaşadığımız/izlediğimiz iç savaşlar ve saldırılar kusur/ihmal/tahrik vb. davranışlarımızdan değil, düşmanın emperyal planlarından doğmuştur. Kısaca Türkiye içinde bulunduğu sa-vaşın üreticisi, müsebbibi değil, hedefi ve muhatabı olup tama-men meşru savunma konumunda bulunmaktadır. Tasarlayan da olsa, hedefe konulan da olsa, Türkiye, %100 kazanmak zo-runda olduğu bu savaşın içindedir ve tüm varlığıyla direnmek zorundadır.

2003’teki reddedilme olayından sonra ABD, çok değişik hamlelerle Ankara ablukasını sürdürmüş ve her seferinde püskürtülmenin acısını yaşamıştır. MİT müsteşarının sorguya çağrılması, Gezi olayları, 17-25 Aralık hamlesi, MİT tırlarının durdurulması, 15 Temmuz kalkışması, Barzani’nin referandu-


mu, Barzani’nin Kerkük vb. ihtilaflı bölgeleri kendine katması, PKK’nın Sincar’a yerleşmesi, DAEŞ’ten temizlenen yerlerde PYD kantonlarının kurulması. Bütün bunlar nihai hedef olan Türkiye’nin abluka altında yıldırılıp, teslim alınması planının parçaları olarak peş peşe yaşanmıştır. İçerde hendek savaşları ile şehirleri temizlerken kendi ürettiğimiz SİHA’ların ciddi kat-kısı ile dağları düşmana dar etmekteyiz.

İçerde karşılaştığımız tüm hamleleri tek tek karşılayıp püs-kürtürken, bir yandan Bosna, Somali ve Afganistan mevzilerini de tahkim ediyoruz. Bu arada Rusya’dan gelen Kırım hamlesi, caydırıcı tepki koyamadığımız ciddi bir kayıp olarak bir kenara not edilmelidir. Ortadoğu’da oyun kurucu olamazsak, oyun bozucu olarak her hamleye cevap verme iradesine ve gücüne sahibiz ve bunu gün be gün uyguluyoruz.

Eni sonu Irak’ın ve Suriye’nin kuzeyine huzur ve güvenliği götürmek durumundayız ve bunu yapıyoruz/yapacağız. Irak ve Suriye kuzeyinde olan/olacak askeri varlığımızın açık/gizli esas rakibi ABD-İsrail ittifakı yanında ikinci derecede Rusya’dır. Türkiye; ABD, İsrail, Rusya’ya rağmen Irak ve Suriye’ye girmek zorundadır ve girmektedir. Her an değişen ittifaklar taktik gereğidir, kaçınılmazdır. Böyle zor ve topyekûn bir savaşta, Türkiye bütün katmanlarıyla devletin yanında olmak, üzerine düşeni yapmak durumunda olduğunu bilmelidir.

Yaşadığımız savaşın gerektirdiği milli duruş iç politika çe-kişmelerine asla kurban edilemeyecek kadar önemli ve kıymet-lidir. Bu savaşta elindeki her türlü imkânı devletin imkânlarına katmakta gecikenler hızla ikna edilmeli, ikna olmayanlara akı-betlerinin ne olacağı ikaz edilmeli.

VARLIK YÖNETİMİ

11.10.2017

A sya’nın zenginlikleri Asyalılar arasında adil bölüşülür ve dışardan gelen saldırılara karşı ortaklaşa savunulursa,

dünya dengeleri değişir. Batılı emperyal sermayenin en büyük gücü, hedef milletleri kendi içinde ve birbirine karşı dövüştü-rebilme yeteneğinden kaynaklanmaktadır. Hasbelkader sahip olduğumuz bu şans ve riskleri, akılla ve yoğun emek harcaya-rak yönetemezsek emperyal katillerin elinde birbirimizi yeriz.

Rusya, Çin, Pakistan, Hindistan, İran, Türkiye ve Arap dünyası arasında sıkı bir istişare grubu kurulmalı ve Asya’nın geleceği tartışılmalıdır. Asyalı milletler birbiriyle didişirken edindikleri Batılı dostlara ödedikleri bedelle, Asya’yı âbad etmek mümkündür. Adam gibi anlaşıp ekmeğimizi koruyabili-riz/korumalıyız/koruyalım. Bütün mesele aramızdaki tartışma ve bölüşümleri olabildiğince adalete ve hakkaniyete uydurma iradesini göstermek, bu süreçte oluşacak tartışma ve çatışmala-ra asla batıyı bulaştırmamaya özen göstermektir.

Elindeki ekmeği anlaşıp bölüşemediği için bölüştürme işini Batılılara ihale ediyoruz. Onlar da ekmeğin %90’ını ken-dilerine bölüştürme bedeli olarak ayırıyor, kalan %10’u da bize bölüştürüyorlar. Bu ahmaklıktan mutlaka çıkmalı Asya zen-


ginliklerini adam gibi üretip aramızda adaletle bölüşebilmeyi becerebiliriz/becermeliyiz.

DÜNYA VATANDAŞI NE DEMEK

16.10.2017

D ini, etnik veya coğrafi herhangi bir aidiyet duygusuyla bir devlete bağlı olmayan insanlara dünya vatandaşı de-

nilmektedir. Dünyada küresel hesabı ve hedefleri olan hiçbir etkili merkez devlet, asla ve kat’a dünya vatandaşı yetiştirmez/yetiştirmemektedir. ABD de Amerikan vatandaşı, İngiltere’de İngiliz vatandaşı, Almanya’da Alman vatandaşı, Fransa’da Fransız vatandaşı yetiştirilir ama Türkiye’de son yıllarda çok yaygın bir şekilde dünya vatandaşı yetiştirme modası almış başını gitmektedir.

Emperyal devletler hedef ülkelerin eğitim sistemine sıza-rak kendilerine hizmet edecek seçkin ailelerin zeki çocuklarını devşirmektedirler. Ülkemizde de bu devşirme harekâtı uzun yıllar boyunca devam etmiş, gittikçe artan bir yoğunlukta sür-dürülmekte, çocuklarımız çalınmaktadır. Boğaziçi ve ODTÜ ile başlayan süreç, Koç ve Sabancı üniversiteleri ile devam edip, giderek yaygınlaştı ve dünya vatandaşı yetiştirmek moda ol-muştur.

Bir eğitim sistemi, iyi vatandaş, lâik vatandaş, dindar va-tandaş, sosyal demokrat vatandaş vb., ama her şartta kendine bağlı her türlü vatandaş yetiştirebilir. Hiçbir aklı başında dev-let, kendi parasıyla, kendi seçilmiş çocuklarından, başka ülke-


lere hizmet edecek dünya vatandaşı yetiştirmez/yetiştiremez. Eğitimde yaratılmış kaosun akıl tutulmasını fırsat bilen ABD ajanları, bizim paramızla çocuklarımızı dünya vatandaşı yap-mayı sürdürmektedir.

Türk devleti, kendine gelip “dünya vatandaşı yetiştiriyo-ruz” diyen eğitim kurumlarını masaya yatırıp, ciddi bir kont-rolden geçirmelidir. Türk ülkesinde, Türk bayrağı altında, Türk parasıyla sadece Türk vatandaşı yetiştirilebilir, dünya vatanda-şı yetiştirmek casusluktur.

Çocuklarımız yurt dışında iş bulmak, iyi şartlarda yaşa-mak, askerlik yükümlülüğünden kurtulmak gibi makyajlarla kandırılıp Türklüğünden, İslam’dan, Anadolu’dan koparılmak-ta emperyal devletlerin sermaye şirketlerine beyin gücü olarak çalınmaktadır. Türk milleti ısrarla ve inatla bu konunun peşine düşmeli siyasi iradeye bu istikamette uyanıp silkeleneceğini sağlayacak şekilde talep ve baskı dayatmalıdır.

Millî Eğitim Şûrası veya Yüksek Öğretim Kurumu Genel Kurulu veya ikisi birden toplanıp, silkelenip, kendine gelmiş siyasi iradenin de teşvik, destek, hatta dayatması ile gidişata dur demeli. Gerek devlet gerek vakıf üniversiteleri, ortaöğretim ve ilköğretim kurumları hep birlikte Türk vatandaşı yetiştirme idealine kilitlenmelidir. Bu ideale mugayir davranma eğilimin-de olanlar tasfiye edilmelidir. Eğitim kurumu kuranlar/kuracak olanlar, yönetenler, Türk amaline hizmet ehliyeti noktasında ciddi bir takibat, inceleme ve yönlendirmeye tabi tutulmalıdır. Bu konu tek başına bir eğitim meselesi olmayıp son tahlilde büyük oranda bir milli güvenlik meselesidir.

DEVLETİN MASUMİYETİ

26.10.2017

M eşrutiyet ve Cumhuriyetle beraber, devlette etkili olan jakoben, dayatmacı, Batıcı aydınların yerleştirdiği kö-

tülükleri ve yaptıkları tahribatları temizlerken, devletin temel ve geleneksel değerlerini, devleti devlet yapan duruş ve ter-cihlerini ayrı tutmak, Batıcıların kurduğu çakma kurumları ve kavramları tasfiye ederken devleti ve milleti ayakta tutan ana taşıyıcı direkleri çok iyi anlamak, tanımlamak, ayırmak ve ko-rumak durumundayız.

Devletin elbiselerini giyip unvanlarını kullanarak milletin değerlerinin horlandığı, bizzat milletin aşağılandığı uzun yıl-lar geçirdik. Bir yandan Atatürk, “köylü milletin efendisidir” derken öbür yandan, Ankara’da Kızılay Meydanı, İstanbul’da İstiklâl Caddesine köylü kıyafetiyle girmenin zaptiyeler tara-fından engellendiği yılları yaşadı bu ülke. Köy camilerinde jan-darma korkusundan, nöbet tutularak Kur’an okunduğu yılları geride bıraktık. Sayılmakla bitmeyen acıların tazelenmesinin de bir faydası yoktur. Talihsizlik diyebileceğimiz bir dizi yanlış, eziyet, zulüm yaşandı ve geride kaldı.

Bütün bu acıların içtimai bünyemizde oluşturduğu tabii ve kalıcı tahribatlar bir tarafa, bu acıları kullanarak, acılarımız üzerinden yabancı servislerin ürettiği devlete güvensizlik hatta


devlet düşmanlığı, esas incelenmesi ve üzerinde hassasiyetle çalışılması gereken konudur.

Milletimiz özellikle de aydınlarımız şunu çok iyi öğren-melidir: Yanlış işlerin sorumluluğu yapanlara aittir. Devlet bi-zimdir ve masumdur. Devletin imkân ve yetkilerini kullanarak zulüm yapanlar cezalandırılırken, devlet ve onu ayakta tutan vazgeçilmez kurumlar çok hassas bir şekilde ayrı tutulmalı muhafaza edilmeli ve güçlendirilmelidir.

BİR SORGULAMA

04.11.2017

Ö ğrenci yurtları, üniversite kampüsleri, subay lojmanları, mesleğe dayalı kooperatif siteleri, büyük organizasyon-

larla üretilmiş üst gelir grubuna hitap eden konut siteleri, gök-delen boyutunda rezidanslar, kendine has eğlence, yeme içme mekânlarını da bünyesinde bulunduran büyük alış veriş mer-kezleri, aynı zekâ grubu ve aynı ekonomik güçteki çocukları ayıklayıp bir araya getiren değişik isimlerdeki okullar, zengin dindarlara hitap eden lüks tatil köyleri ve otelleri, hac yolun-da bile zengine ve fakire göre farklı seyahat paketleri, uzayıp giden bu liste son 25-35 yıldır adım adım cemiyetimizin bütün katmanlarını etkisi altına almış, istisnasız her vatandaşımızın hayat tarzına bir şekilde muhtelif değişimler dayatmış çok bü-yük bir içtimai dönüşüm olmuştur.

Yaşadığımız bu dönüşümün ne kadarı planlanarak yapıldı ne kadarı dayatmalarla gelişigüzel teşekkül etti, getirdikleri ve götürdükleri neler oldu? Türk milleti bu değişimle nereye geldi? Gelinen nokta hedeflenen nokta mıydı yoksa tanımlana-mayan bir kaosun içine mi düştük?

Bütün bu soruların cevapları, ilmi metotlarla çalışan bir gözlemci heyet tarafından, devletin üst kademeleriyle kanuni bağlantılar aktif tutularak, aranmalı ve çok ciddi okumalar


yapılmalıdır. Gidişat incelenip ölçülmeli. Nereden yola çıkıp, nerelere doğru ilerlediğimiz iyice öngörülmeli, muhtemel riskler belirlenip köklü tedbirler hayata geçirilmelidir. Günlük hayatta her an karşılaştığımız göstergeler hiç de güzel şeyler göstermiyor. Halk gelir durumuna göre ayrışıyor, çocuklar başarı durumuna göre ayrışıyor, geleneksel Türk İslam içtimai hayatının kurumları giderek hayatımızdan çıkıyor onun yerine avrupai/seküler bir hayat cemiyetin her yönünü sarmalıyor, giderek bütün katmanlarda dünya vatandaşlığı kavramı ve davranışları yerleşiyor.

Çağın ve teknolojinin getirdiği yeni kurumlar ve imkânlar tabii ki toptan reddedilemez. Hele bu haberleşme çağında bunlara direnmek mümkün değildir ama süzülmesi ve içtimai kalıp ve kutsallarımıza uyarlanması mümkündür/elzemdir.

Geleneksel Türk İslam hayatının vazgeçilmez kurumları ve klasik şehir planı asla terk edilmemelidir. Şehir meydanı merkezli, cami, okul, çarşı küçük atölyeler ve ikamet alanları peş peşe dizilmeli, zengin fakir ve her meslek grubu asker sivil karışık oturmalı, cemiyetin bütün katmanları birbirini görmeli, beraber yaşamalı, hayatı paylaşabilmelidir. Cenazesiyle, doğu-muyla, düğünüyle, okuluyla, çarşı pazarıyla, camisiyle hayat hep beraber yaşanmalıdır.

YÜZÜNCÜ YILDA VİCDAN HESAPLAŞMASI

04.11.2017

G eleneksel İslamcı düşünce çizgisinin günümüzdeki tem-silcileri Atatürk merkezli ciddi bir öz eleştiri yapmak,

geçmişten beri yapageldiği bazı hata ve değerlendirmeleri aklın, mantığın ve bilimin süzgecinde yeniden yorumlamak durumundadırlar.

Artık herkes biliyor ve kabul ediyor ki; Atatürk baştan sona tek çizgi değildir. Zamana ve zemine göre değişen şartlara göre onunda zikzakları olmuştur. Dolayısıyla herkes bu zikzakların kendi işine gelen dilimini kullanarak kendi Atatürk’ünü üret-mekte ve kendince öteki dediklerine dayatmaktadır.

Bu sebeple aklı selim sahibi Türk aydınları bu şarlatanlı-ğa bir son vermeli, günahıyla sevabıyla artı ve eksileriyle onu doğru yere koymalı ve bu anlamsız kavgada bitmelidir. Tabii, bitmelidir derken uluslararası servislerin provoke ettiği kıs-mının hiçbir zaman bitmeyeceğini de tırnak içinde belirtmek isterim. Zira bazı yabancı servisler özellikle toplumun dindar katmanlarını propaganda hedef kitlesi olarak seçip, Atatürk’ün yanlışlarından hareketle onun doğrularına düşmanlık üretme gayret ve faaliyeti içindedirler. Zaman zaman “bu devlete vergi verilmez, bu devlete askerlik yapılmaz” noktasına kadar ulaşan bu çalışmalar hiçbir zaman bitmeyecektir.


Biz Türk aydınlarına düşen görev; bu dış mihraklı propa-gandaların alıcısı ve kullanıcısı olmak yerine hepsini reddedip, fitneye bulaşanları marjinalize etmektir. Unutulmamalıdır ki, 15 Temmuz gecesi saflar oluşurken “dindarlar bir tarafta, dinsizler bir tarafta” toplanmamıştır. Tam tersi bir olgu ile karşılaştık o gece. Dindarıyla, lâikiyle, seküler liberaliyle, her çeşit vatanse-verler bir safta buluşurken, dindar gözüken vatansızlar, dinsiz vatansızlarla bir safta toplanmıştır. Yani; vatanseverler ve vatan hainleri karşı karşıya geldiler. Atatürkçü vatanseverle ülkücü bir safta direndi, vatan haini güya dindar haşhaşilere karşı.

Bazı dostların Atatürk’le yüzleşirken özellikle şu konu-lara öncelik vermelerini öneririm. Atatürk’ün Diyanet İşleri Başkanlığı kuruluş kanunu hazırlanırken takındığı muhteşem tavır, iyi incelenmeli ve anlaşılmalıdır. Elmalılı Hamdi Yazır’a hazırlattığı Kur’an tefsiri ve mealinin basım masraflarını bizzat şahsi parasıyla yaptırmasındaki ruh hali gerekçeleriyle beraber incelenmelidir. Başta Sahih-i Buhari olmak üzere Kütüb-ü Sitte yani altı büyük hadis kitabının basılmasındaki rolü ve gerek-çesi iyi incelenmeli, anlaşılmalı ve açıklanmalıdır. Mübadele esnasında Trakya’da mukim ana dili Türkçe olan Gagavuzları, Türk saymayıp gönderirken Müslüman Arnavut, Pomak ve Boşnakları Türk sayarak kabul etmesi incelenip açıklanmalıdır. Yine Lozan’da azınlıklar konusu görüşülürken sadece Gayri Müslimlerin azınlık sayılmasında ısrarla direnilmesi, millet tanımında dinin ne kadar ön planda tutulduğu noktasından incelenmeli ve tartışılmalıdır. Hilâfetin kaldırılması sürecin-de hazırlanan kanuna “Hilafet TBMM’nin şahsi manevisinde mündemiçtir” ifadesinin konulması ayrıca üzerinde durulması ve düşünülmesi gereken bir husustur.

Bu başlıklar incelenirken İstiklal Caddesi’ne ve Kızılay Meydanı’na köylü kıyafetiyle girilmesinin niçin engellendiği de açıklanmalıdır. Türk köylüsünün camide çocuğuna Kur’an öğ-retirken köy girişinde jandarma baskınına karşı nöbet tutmak zorunda bırakıldığı, geçirdiği bu travma ile kimlerin kucağına nasıl itildiği de iyi incelenmeli, bütün taşlar yerli yerine otur-tulmalıdır.

SUUDİLER NEREYE GİDİYOR

07.11.2017

T ürkiye’de 15 Temmuz’da püskürtülen Amerikancı operas-yonu yürütenler, ABD’de Trump’a muhalif olan gruptur.

Aynı grup, Arabistan’da da krala karşı benzeri bir darbeye hazırlanıyordu. Yani Trump ile Suudi Kralı paralel çalışıyor aslında. Türkiye’deki Amerikancı lobi Trump karşıtlarınca bes-lenip yönlendiriliyor bu yüzden Suudi kralını kötü göstermeye çalışıyorlar.

Suudi Kralı hem Yemen’de hem de Lübnan’da, İran yayıl-masına karşı çıkıyor. ABD, İran’dan gelen tehdide sükût edip ve hatta teşvik ederek Suudileri teslim almaya çalışıyor. Salman ise daha onurlu bir iş birliği için direniyor. Başarırsa Lübnan ve Yemen’deki İran yayılması yavaşlar aksi halde Mekke-Medine kuşatması artar ve sorun bizimde adamakıllı sorunumuz olur. İran, kuzeyde Lübnan’dan Güney’de Yemen’den ilerleyerek, Mekke-Medine’yi kuşatmaya çalışıyor. ABD, bu tehdidi kulla-narak Suudi’yi bunaltıyor. İran tehdidiyle bunaltılan Suudi’nin son kuruşuna kadar ABD’ye teslim olması hedefleniyor. Tabii nihai hedef Türkiye’yi yalnızlaştırmaktır. İslam dünyasında yalnızlaştırılıp son kaleye dönüştürülecek bir Türkiye’yi altın vuruşla çökertmeyi hedefleyen ABD, alçakça ilerliyor.


Akşamdan sabaha değişen ittifaklarla Ortadoğu milletle-rini devamlı birbiriyle savaştırıp güçsüzleştirmek, bir yandan silah satarak paralarını almak, bir yandan da birbirine kırdı-rarak İsrail’in güvenlik risklerini minimize etmek stratejisi uy-gulanmaktadır. Ortadoğu’da önümüzdeki günlerde çok farklı çatışmalar görmemiz hiç de sürpriz olmayacaktır.

SURİYE DENKLEMİ

14.11.2017

D ış politikada herkesin, her şeyi, herkese karşı pazarlama-ya çalıştığı bir büyük kaotik sürece girdik, bunun adı 3.

Dünya Savaşı’dır. ABD Rusya Suriye’ye yerleşti “bizde varız” deyip yürüyünce; “askeri çözüm ihtimalleri bitti hadi siyasi çözüm yapalım” diyorlar. Türkiye yine oyun bozan oluyor, güvenliğimiz sağlanana kadar ilerleriz/ilerlemeliyiz.

Sonlanmamış 1.Dünya Savaşı’nın açık kalmış hesaplarını paslaşarak kapatmaya çalışan ABD/Rusya ittifakının tehlike-li hesabı; Rusya’nın bir daha parçalanmasına sebep olursa, kimse şaşırmamalı. 3.Dünya Savaşı’nın anahtarı Kafkasya’da uyurken, Ortadoğu’da Türkiye’ye rağmen ittifaklar oluşturmak uzun vadede Rusya’nın intiharı demektir.

“Bırakırsak tamamen ABD kontrolüne girerler” savun-masıyla PYD ile ilişkisini sürdüren Rusya bu politikasından vazgeçmek için Türkiye’nin menfaatleri gereği, uykuda duran Kafkasya dinamiğini hesaba katmalıdır. İllâ Moskova da birkaç bomba patlamasını beklememelidir. Türkiye ile hiçbir organik ilişkisi olmayan Kafkasya direniş örgütleri, bütün hesaplarını Türk menfaatlerini dikkate alarak yapacak kadar kurmay biri-kimine sahiptir. Ortadoğu’da Türk menfaatlerine uygun dav-


randıkça kendi iç huzuru dengede durur, aksi halde Rusya’nın da içi karışır.

Suriye’de gerekirse herkesle aynı anda savaşmak zorunda kalmak da ihtimal dahilindedir. Şerefsiz barışı, şerefli ölüme tercih edemeyiz. Gerekirse bütün dünya ile savaşır, şerefimizle ölürüz.

SİBİRYA’DAN ATLAS OKYANUSU’NA

17.11.2017

U luslararası siyasette gücün varsa oyun kurucu olursun. Gücün yoksa kurulan oyuna göre vaziyet alırsın. Kurulan

oyun sana karşı ise; asgari zararla oyunu geçiştirmek en bilinen davranış kalıbıdır.

Türkiye son iki-üç asırdır oyun kurucu olabilme şartların-da inkıtaa’ya uğradığı için bir doğuyla bir batıyla ittifak kurup, ötekinin taarruzunu def etmeye çalışmakta, zaman kazanarak eksiklerini tamamlama gayreti içinde yaşamaktadır. Tekrar oyun kurucu, merkez devlet olabilmek için ödemeler dengesi, enerjide dışa bağımlılık, savaş endüstrisinde yerli yazılım, ba-ğımsız haberleşme ağları, yaygın milli şuur ve ortak akıl üretip kullanabilme yeteneği gibi başlıklarda hedeflerimize ulaşmak zorundayız.

Bütün merkez devletlerle çatışma/rekabet halinde olma-mız, dış politikayı iyi yönetememekle izah edilmeye kalkılırsa bu çok ucuz ve işe yaramaz bir açıklama olur. Bütün merkez devletlerle çatışma/rekabet halinde olmamızın asıl sebebi hedef ve menfaatlerimizin çatışmasıdır. Ekonomik ve kültürel hedef kitlemiz; aynı coğrafya halklarıdır. Çatışma ise; bu coğrafyalar-da etkili olma çatışmasıdır.


Türk amali Doğu Sibirya’dan başlayan, bütün Orta Asya, Kafkasya, Balkanlar ve Anadolu’yu kat edip, Ortadoğu’dan Orta Afrika ve Kuzey Afrika’yı geçerek Atlas Okyanusu’na uzanan bir alanda asırlarca etkin olmuş ve izler bırakmıştır. Bu tarihi yürüyüşle teşekkül eden etki alanı, gelecek asırlara projeksiyon tutan her gücün dikkatine oturuyor ve onları ciddi tedbirler alma gereğine yönlendiriyor.

İşte Türkiye’nin yönetmek zorunda olduğu şey büyüme ve bağımsızlaşma sürecinden rahatsız olan güçlerin açık-gizli, direkt-dolaylı taarruzlarının püskürtülmesi ve aynı anda ba-ğımsız merkez devlet olma şartlarının hazırlanmasıdır.

SONA DOĞRU

28.11.2017

B atı Afrika’dan Doğu Türkistan’a uzanan Türk coğrafyası, dünyadaki bütün merkez devletlerin masasında günde-

min önemli bir kısmını dolduruyor. Türk coğrafyasında devam eden emperyal taarruzun nihai hedefi tabii ki; Türkiye’yi çö-kertmektir. Önce etrafı etkisizleştirilip son hamleye hazırlanı-yorlar.

Bir gün son taarruza muhatap olursak, Türk milleti dünya-nın her yerinde var olan, uyuyan güçleriyle topyekûn direnecek ve bütün dünya meşru müdafaamızın savaş alanı olacaktır. ABD, Afrin’de yoğun yığınak yapmakta. Eğer bir gün direk çatışmak zorunda kalırsak TBMM’nin “şahsi manevisinde mündemiç” olan Halifeliğin tekrar ilân edilip Halife atanması için bir gün dahi tereddüt etmeyiz.

İngilizlere neleri kaybettik:-Hindistan Türk imparatorluğu,-Basra Körfezi, Musul ve Kerkük,-Kıbrıs,-Filistin,-Mısır,-Bakü


Daha neler neler. O halde her taşın altında neden Yahu-di ararız? Yahudi melun ama Türk âleminin esas düşmanı İngiltere’dir. Bizi Yahudi’ye baktırarak oyalamaktadır. Türkiye siyasetine İngiltere odaklı yön vermeye çalışan yerli siyaset-çiler, kendilerini bildiğimizi ve takip ettiğimizi ve asla fırsat vermeyeceğimizi bilmelidirler. Ülkemizi ve cihanşümul barışçı hedeflerimizi tehdit eden İngiltere-ABD ekseninde organize olmuş emperyal yapılanmadır.

Günümüz teknolojileri ve haberleşme imkânlarıyla, dünya-nın dört yanına yayılmış Türk varlığı ve umudunu Türkiye’ye bağlamış mazlum milletlerin fedakâr gençleri, tarih boyunca eşi benzeri görülmemiş bir anti-emperyal mücadeleyi yürüte-cek potansiyele çoktan ulaşmıştır. Türkiye yüzyılların biriktir-diği kurmay zekâ ile böyle bir direnişin liderliğini yapabilecek güce sahiptir. Ancak biz Türkler dünyayı ateşe vermek yerine, herkesin kendi coğrafyasında hür ve bağımsız olarak kendi ürünlerini kendi halkının refahı için kullandığı bir dünya isti-yor ve bütün merkez devletlere bunu öneriyoruz.

MERKEZ DEVLET

02.12.2017

N e Amerika ne Rusya, illâ da tam bağımsız Türkiye haya-limizdir. Buna ulaşmak için çok çalışmak ve ihtiyacımız

olan zamanı kazanmak adına her iki blokla dengeleri gözeten geçici ittifaklar yapmak durumundayız. Her iki blokla da ya-pılan/yapılacak ittifakların geçici belli başlıklarla sınırlı olacağı asla unutulmamalı yadırganmamalıdır. Çünkü her iki blokla da menfaatlerimiz ve hayallerimiz çatışmalara gebedir.

Rusya ile Suriye’de ABD’ye rağmen çok önemli bir ittifak yaptık ama bu her konuda ittifak yaptık anlamına gelmiyor tabii. Onlar PYD’den vazgeçmiyor, bizim de Kafkasya ve Orta Asya’dan vazgeçmemiz beklenemez. Kırım’dan Karabağ’a uza-nan farklı görüş ve menfaatlerimizin bulunduğu birçok ihtilâf alanı her an patlamaya hazır bombalar olarak tarihin derinlik-lerinden kopup gelmiş ortada duruyor. Bütün bu meseleler ortada dururken çok uzun vadeli ittifak kuramayışımızı anla-mak gerekir. İlişkiler bu hat üzerinde sürüp gidecek, son kararı piyadenin süngüsü ve teknoloji verecek.

Bazı saf ve ufuk problemi olan aydınlarımız, bu hususu anlamakta zorlanıyor dolayısıyla tıkanıyorlar oysa anlaşılma-yacak bir husus değil. Yeter ki hadiseye doğru yerden bakılsın. Her merkez devlet kendi coğrafyasında rahat ve güven içinde


yaşamak için kendisine ait olduğunu düşündüğü uzak, yakın birçok ülkelerdeki siyasi, ekonomik, sosyal gelişmelere müza-hir ve müdahil olmak ister ve bunun şartlarını hazırlayıp elinde tutmaya uğraşır. Dünyadaki enerji ve hammadde kaynaklarını, ticaret yollarını, haberleşme kaynaklarını kontrol etmek, yönet-mek ve buralardan aslan payını almak ister.

Dünyadaki çatışmaların temelinde bu merkez devletlerin, uydu devletleri paylaşma mücadeleleri yatmaktadır. Sayıları on-on beş civarındaki merkez devletler bir yandan birbiriyle boğuşurken bir yandan da aralarına yeni devlet sokmama nok-tasında iş birliğine gidebilmektedirler.

Türkiye sahip olduğu jeopolitik konum, tarihi ve kültürel birikimi, nüfus ve kalitesi, coğrafyasındaki doğal kaynakları, dünyadaki nüfuz ve etki alanı itibarıyla merkez devlet olmanın şartlarının büyük bir kısmına sahiptir. Ancak bunun yanında eksik ve zayıf tarafları da vardır.

Siyasal bilincin yaygınlığı ve milli hedeflere topyekûn yo-ğunlaşması noktasındaki zayıflığımız, en önemli zaafımızdır. Enerji kaynaklarında dışa bağımlı oluşumuz, ödemeler denge-sinde sürekli açık veriyor oluşumuz, milli uçuş yazılım sistemi-mizin olmayışı, uzun menzilli füze ve fırlatma rampalarına sa-hip olmayışımız vb, bazı temel başlıklar ise zayıf taraflarımız-dır. Türkiye ve Türk dünyası bu zayıf yönlerimizi onarıp, aşana kadar diğer merkez devletlerle çok da hazmedilir olmayan ge-çici ittifaklar yapmak durumundayız. Bu anlaşmalar sürecinde sabır ve tahammülümüz ancak eksiklerimizi tamamlamak için zaman kazanma adına katlanılabilir niteliktedir. Kazandığımız zamanı akıllı ve seri şekilde merkez devlet olma şartlarına ulaşmak için kullanmak zorundayız ancak bu şartla çektiğimiz sıkıntı ve katlandığımız fedakarlıkların bir anlamı olur.

YENİ BAKIŞ

05.12.2017

Ö teden beri biline gelir ki; İsrail’in ikinci hedefi, Nil neh-riyle Fırat nehri arasında büyük İsrail devletine dönüş-

mektir. İsrail’in bu yürüyüşü etrafına cephe savaşı açıp dövüşe dövüşe ilerlemek şeklinde düşünülmemektedir. İsrail’in esas stratejisi, çevre ülkeleri hem birbiriyle hem de kendi içinde et-nik ve mezhep farklılıklarına dayalı gerilimlerle kırdıra kırdıra küçültmek ve yutulabilir lokmalar haline getirmektir. İsrail bu yürüyüşte, bir yandan ABD’yi kullanabilirken bir yandan da bedelini/payını ödeyerek İngiltere’nin de desteğini sağlamak-tadır. Türkiye’yi bölme hayali henüz bir başka bahara kalmış gözükse de Irak ve Suriye fiilen bölünmüş, Suudi Arabistan’la İran ve Yemen üzerinden sıcak savaşın içine dalarak bedel ödemeye devam etmektedirler. Bu durumda Ortadoğu’yu oluş-turan İsrail dışındaki devletler, bu devletlerin içinde faaliyet gösteren gruplar, örgütler, cemaatler, kısaca herkes şapkasını önüne koyup resmi yeniden okumak durumundadır.

Unutulmamalıdır ki bu coğrafyada birbiriyle savaşan Türk, Fars, Arap, Kürt, Sünni, Şia kim olursa olsun hepsinin kaybetti-ğini sadece İsrail kazanmaktadır. Artık herkes şapkasını önüne koyup ön şartsız birbirini kucaklamayı sindirmeli ve bunun öncülüğünü de Türkiye yapmalıdır. Türkiye bu kucaklama


eylemine bir an önce, hem de Esad’la başlamalı, iç çatışma ve rekabetlerimizi İsrail’e yaramayacak kulvarlarda kendi özeli-mizde yönetmeyi becermeliyiz.

Bu coğrafyada Fars, Türk, Arap menfaatlerinin çatıştığı alanlar tabii ki vardır. Hatta bu çatışmaların tarihi temelleri de vardır. Ancak bunlar hiçbir zaman intihar sebebi olamaz/olma-malıdır. İç çatışmalarımız, uzaklardan gelen ortak düşmanları-mızın menfaat araçlarına dönüşmemeli, hiçbir grup kendi grup menfaati için uzak emperyallerle iş birliği yapmamalıdır. İslam coğrafyasında yaşayan bütün insanlar, farklılıklarıyla birlikte hür ve bağımsız yaşamak, zenginliklerini kendi refahları için kullanabilmek adına, birbirine yaslanmak zorunda oldukları bilincini üretmelidirler.

ARAP SEVERLİK veya ARAP DÜŞMANLIĞI

11.12.2017

O rta Afrika’dan Kuzey Kafkasya’ya, Basra Körfezi’nden Orta Avrupa’ya uzanan bir imparatorluğu altı asır yöneten ve

yaşatan sistemi “tesadüf ve kendiliğinden” diyerek açıklamak tabii ki akla mantığa bilime aykırıdır. Bu kadar geniş coğrafyada çok dinli, çok dilli bir devleti yüzyıllarca ayakta tutan sistem, nasıl büyük bir emek ve birikimin ürünü ise, onu yıkmanın baş şartı da aynı miktarda emek vermeyi gerektirmekteydi.

Asırlarca Osmanlı’ya vergi veren ve türlü ticari menfaatleri sekteye uğrayan nice devletler el birliği, gönül birliği içinde yüz yıllarca düşünüp, türlü çeşitli metotlar geliştirerek imparator-luğumuzu dağıtmış hatta daha da dağıtmaya devam etmekte-dirler. Bütün bu faaliyetlerin içinde sonuçları itibariyle güncel olan bir tanesine dikkat çekmek istiyorum.

Devletimizi oluşturan çeşitli milletlerin arasında onları bir-birine düşürecek, aralarında olması gereken dindaş-vatandaş bağları ve tesanütünün yerine, düşmanlık kin ve nefreti yerleş-tirecek propagandalardır. Bilhassa İngiltere merkezli faaliyet gösteren bu hücreler, coğrafyamızın her yerinde insanlarımızı devamlı şekilde birbirini aşağılamaya, birbirine güvenmemeye, birbirine karşı üstünlük yarışına girmeye, emperyal batı ile iş birliği yaparak birbirinden bağımsızlaşmaya sevk etmiş ve bu yolda bir hayli de yol almışlardır.

Her milletin güçlü ve zayıf yönlerini çeşitli seyyahların ve tüccarların tecrübe ve gözlemlerinden derleyen İngiliz servisle-


ri, Osmanlı’yı ağırlıklı olarak oluşturan milletlerin zaaflarından ve komplekslerinden de faydalanarak birbirine düşürmüş ve arzu ettiği sonuçlara ulaşmıştır. Bütün bu ayrıştırma ve çatış-tırma süreçleri yaşanırken her milletin içinde her tandansta topluluklar oluşmuş ve bunların izleri bugüne kadar gelmiştir. Daha açık bir dille ifade etmek gerekirse şunu rahatça söy-leyebiliriz; Arapların arasında İngilizlerle iş birliği yaparak Osmanlı’ya ihanet eden gruplar teşekkül ettiği gibi sonuna ka-dar Osmanlı’ya/Türk’e sadık kalan topluluklar da olmuştur. Bu dün böyle olduğu gibi bugün de böyledir.

Toptancı etiketlemeler yanlıştır. Hedeflerimize zarardan başka bir şey getirmez. Son yirmi yılda yaklaşık üç yılımı Mekke ve Medine’de yaşadım. Tüm Arap dünyası ve diğer Müslüman ülkelerin her profilinden insanıyla temas ettim. Tür-küm deyince burnunu çevireni de gördüm, gözleri yaşlanarak elime yapışanı da gördüm. Genel olarak diyebilirim ki; bütün İslâm coğrafyasının ahalisi büyük ölçüde gözünü ve gönlünü Ankara’ya döndürmüş olarak yaşamaktadır. Bunun yanında uluslararası ticari ve siyasi zincirlere bağlı olmaksızın hayatını sürdüren Müslüman münevverlerde de aynı eğilim mevcuttur.

Siyasi iktidarlarını emperyal desteklerle ayakta tutanlar aile içi gelenekleri itibariyle Türklerle arasında kan davası olanlar, her türlü propaganda etkisinde şartlanmış ırkçı çizgi mensupları ise tedavisi imkânsız kangren niteliğinde zümre-lerdir. Asla tedavileri mümkün değildir. Fakat maalesef İslam dünyası büyük ölçüde bu nitelikte zümrelerin yönetiminde bulunmaktadır.

Bu tespitler ışığında diyebiliriz ki; ne “bilâ kaydu şart Arap seviciliği” ne de toptan “Arap düşmanlığı” doğru duruşlar değildir. Sapla saman birbirine karıştırılmamalı, düşmanın yazdığı senaryonun oyuncusu olunmamalıdır. Coğrafyanın dayattığı kader kaçınılmaz şekilde üzerimizdedir. Bundan kaçmak mümkün değildir. Anadolu’da hür ve bağımsız ya-şamak istiyorsak -ki başka şansımız yoktur- Afganistan’dan Saraybosna’ya, Kırım’dan Yemen/Somali’ye, Orta Afrika’dan Orta Asya’ya coğrafyanın her noktasında olan biten her şeye müzahir ve müdahil olmak durumundayız.

TEKKE VE TARİKAT YASAĞI

12.12.2017

B ir kurum yüz yıla yakın süredir uygulanan yasağa rağmen tekke ve tarikat sistemine devam ediyorsa, o yasaktaki sı-

kıntı sorgulanmalı ve gereği yapılarak yasaklama kalkmalıdır. Tekke ve tarikatların kapatılması hakkındaki kanun, çıkartılış amacına uygun hizmetini tamamlamış olup, artık yürürlükten kaldırılma zamanı gelmiştir. Geçen süre içinde tarikatların misyonu olan yaygın halk eğitimi görevini yerine getirebilecek herhangi bir kurum teşekkül etmemiştir.

Ehliyet ve liyakati sorgulanmaktan, vareste birçok insanın tarikatçılık oynadığı, sohbete, irşada susamış insanımızı, inancı üzerinden kendine çekip her türlü istismara açık tehlikeli po-tansiyellere dönüştürebildiği günümüzde bu durumdan en çok zararı gerçekten tasavvuf terbiyesinden geçmiş irşat ehliyeti ve yeteneğine sahip kıymetli insanlar görmektedir.

Bugün her türlü denetim ve kontrolden uzak şekilde fa-aliyet gösteren tekke ve tarikatlar kendi oluşum maksadına uygun çalışır hale dönüşme adına serbestçe ve denetime açık faaliyet yapacak düzenlemelere tabi tutulmalıdır. Tekke ve ta-rikatların “yaygın eğitim kurumu” işlevi denetimli bir şekilde yeniden işlerlik kazanmalıdır. Osmanlı’nın son döneminde


yürürlükte olan tekke ve tarikatların işlemesine ilişkin mevzuat güncelleştirilerek tekrar uygulanmalıdır.

Yeni düzenleme ile tarikat ve tekkeler, Diyanet İşleri Başkanlığı’nda oluşacak bir daireye bağlı olarak; üyeleri, fa-aliyetleri ve gelir-giderleri kayıt altında tutulan “yaygın halk eğitim kurumu” niteliğinde, serbestçe ama kendi iç gelenek ve disiplinine tabi olarak faaliyet gösterir hale getirilmelidir.

COĞRAFYADAKİ İLGİ ALANIMIZ VE GEREKÇELERİMİZ

19.12.2017

İ nsanoğlunun bu dünyada en çok ihtiyaç duyduğu üç şey sı-rasıyla güvenlik, sağlık ve eğitim olarak ifade edilir. Tek tek

insanlar için dahi geçerli olan bu sıralama devletler ve milletler için de aynen geçerlidir. Bu açıdan bakıldığı taktirde görüle-cektir ki; Türk Devleti ve Türk Milleti olarak bizim de birinci önceliğimiz güvenliktir.

Güvenliğimizi sağlamak, bunu temin etmek için gerekli kaynaklara ulaşmak, bunlara ulaşmak için paylaşılabilir mo-tivasyon değerlerini belirleyip öne çıkarmak, doğru stratejiler belirleyip doğru bir zamanlama ile hedefe doğru istikrar ve gü-ven içinde ihtiyatla ama kararlı bir yürüyüş, işte hayatın özeti ve kilometre taşları.

Tarih boyunca bir gün dahi üzerinde Türk bayrağı dal-galanmış her yer Türk yurdunun ayrılmaz bir parçası olarak kabul edilir. Kaybedildiği gün geri alınma kararı verilir ve uy-gulaması zamana, zemine, imkânlara göre tasarlanmak üzere tasarım atölyelerimize havale edilir. Kaybedilen yerler topla, tüfekle, uçakla, gemiyle alınabileceği gibi; dönerci, lahmacun-cu, kültür merkezi, Türk kahvesi, Türk hastahanesi, Türk üni-versitesi ile de alınabilir.


Son yüzyılda sıkıştığımız Anadolu yarımadası, jeostratejik özellikleri itibariyle zor bir coğrafya olup adeta bütün tarih boyunca kullanılmış ve sırtlanların yoludur. Bu coğrafyada iki gözünüzü de yumarak uyumak asla mümkün değildir. Anadolu’da güven içinde yaşayabilmek için Afganistan’dan Bosna’ya, Kırım’dan Yemen, Somali’ye, Orta Afrika’dan Orta Asya’ya, Orta Avrupa’dan Basra Körfezi’ne, her noktada olan biten her şeyi görmek, işitmek, bilmek her konuda her sorunda bir duruş ve hazırlığa sahip olmak zorunluluğumuz vardır.

Bu coğrafyada ilgilendiğimiz her şeyin, katlandığımız her fedakârlığın, yaptığımız her masrafın, döktüğümüz her damla kanın bize getirisi; anayurdumuzdaki güvenliğimiz ve etki alanımıza düşmanlarımızın yerleşmesinin engellenmesidir. Hiç kimsenin kara kaşına, kara gözüne, kör kütük hayran de-ğiliz. Dünyanın enayisi ve fedaisi de değiliz. Ama taşıdığımız yüksek ahlaki, imani değerler ve tarihi mesuliyetlerimiz gereği her şartta mazlumun yanında, zalimin karşısında yer alırız. Fert fert, her birimiz Allah’ın adaletini sanki bütün insanlığa sunmakla mükellefmişiz gibi hisseder, inanır ve ona göre dav-ranırız. Gittiğimiz yerlerde karşılaştığımız kötü karşılamalar veya daha önceki yıllarda yaşadığımız kötü tecrübeler, hatta açıklanması imkânsız ihanetler bile bizim büyük hedeflerimi-zin gerçek gerekçeleri karşısında zerre kadar değeri olmaması gereken hususlardır.

Kıbrıs Türklerinin azımsanmayacak kadar önemli bir kısmı Türk devletinin onları kurtarmasını istemiyor diye veya önemli bir kısmı Rum kesimi pasaportu alıp, AB vatandaşı olmak isti-yor diye Kıbrıs’ı kurtarmak ve korumaktan, orada askeri üs ve birlik bulundurmaktan vaz mı geçeceğiz? Böyle bir denklem kurulabilir mi? Tabii ki Kıbrıs, bütün Doğu Akdeniz’e hakim bir sabit uçak gemisi gibi önemli kıymetli stratejik bir yerdir ve biz orada olmalıyız. Buradan hareket ederek bulabildiğimiz gerekçeleri hareketimize mesnet yaparız.

Aynı mantık bütün güvenlik çemberimiz için geçerlidir. Güvenlik çemberlerimiz içinde kalan her yere gitmek, ön ka-rarımız ve stratejimizdir. Bunu gerçekleştirmek için zaman ve zemine ve imkanlarımıza ve dünya dengelerinin uygunluğuna göre bazen su kuyusu açmaya, bazen deprem hasarını gider-

HASAN KÜLÜNK 105

meye, bazen iç savaş tahribatlarını onarmaya, bazen mahalli askeri eğitim vermeye, bazen öğretmen, bazen siyasi ekonomik danışmanlık yapmaya gideriz. Bütün mesele güvenlik çembe-ri dediğimiz alanda olan biten her şeye müzahir ve müdahil olmak, büyük düşmanlarımızın o alanlarda bizim aleyhimize mevzilenmesini engellemek, o coğrafyaların ekonomik zengin-liklerinin ahalisi tarafından kullanılabilmesine omuz vermektir.

ABD İÇİN YENİ FIRSAT

22.12.2017

B eklenen gün geldi. BM’de kritik oylama gerçekleşti ve ABD çok önemli mesajlar içeren bir ders aldı. Dünyada ve onun

özeti olan BM’de bazı şeylerin değişme zamanının geldiği yük-sek sesle hep bir ağızdan ifade edildi. Ortak akıl kullanma ye-teneği hayli gelişmiş olan Amerikan politikacıları, bu gelişmeyi iyi okumak durumundadırlar. Onlar adına bu olay ilk bakışta üzücü de olsa bunu bir fırsata dönüştürebilmek de bir alternatif tercihtir.

Bence ABD içine düştüğü yanlıştan geri dönmek için iyi bir fırsat yakalamıştır. Türkiye 65 yıllık müttefiki ABD’ye bu kıy-metli fırsatı hazırlamakla dostluğun gereğini yapmıştır. Şimdi ABD’ye yakışan, yanlış Kudüs kararını geri alıp düzeltmektir. ABD’ye yakışan aklı selim davranış budur. Ama ABD, 128 ülke-yi bir kenara not edemez fakat Türkiye’yi iyi bir yere not edece-ğini değerlendireceği kehanet değildir. Bu durumda bize düşen 80 milyon Türkiye, 350 milyon Türk dünyası, 1,8 milyar İslam dünyası ve diğer mazlum milletlerle kol kola safları sıklaştırıp dimdik ayakta durmak ve direnmeye hazırlanmaktır.

ABD kuklası ve iş birlikçisi Arap ülkelerinin dahi bütün aleni tehditlere rağmen ABD aleyhine oy kullanmasını sağlayan enerjiyi çok iyi okumak ve anlamak gerekir. ABD artık dünyayı


yönetmek/sömürmek iddiasından vazgeçme gerekçeleriyle yüzleşmiştir. Hem de fazla bedel ödemeden. Umarım bu fırsatı değerlendirir ve dünyayı ateşe verme çılgınlığına sapmaz.

Aslolan; her milletin kendi coğrafyasında, kendi zenginlik-lerini, kabiliyet ve emeğinin karşılığını, kendi milletinin refahı için kullanabilmesidir. Bunun için el ele verecek koca bir dünya var. Karşı düşüncenin takipçilerini er veya geç ama mutlaka gelecek bir hüsran beklemektedir.

TÜRK VATANDAŞI OLMAK

26.12.2017

A ynı coğrafyada, aynı dili konuşarak aynı inanç sistemi içinde birlikte yaşayan, beraber sevinip beraber ağlayan,

mevcut yer altı ve yer üstü zenginlikleri birlikte işleyen ve bölü-şen, dışardan gelecek saldırı ve tehditler karşısında omuz omu-za birlikte direnen, kendi kimliğine ve değerlerine sımsıkı bağlı kalıp sahiplenen insanlara vatandaş demekteyiz. Kısaca aynı toprakta birlikte ortak yaşayan insanlar demektir vatandaşlık.

Her insanın, yaşadığı coğrafyaya bağlı olarak bir mensubi-yeti ve vatandaşlığı vardır. Her insanın mensubu olduğu vatan-daşlık temelinde teşekkül eden bir kimliği yani dili, dini, hayat tarzı, aidiyeti, hakları ve sorumlulukları vardır. Günümüz Türk cemiyetinin önemli sıkıntılarından birinin de vatandaşlık şuurunun teşekkülündeki aksaklıklar ve eksiklikler olduğu kanaatindeyim.

Aileden başlayıp okul ve içtimai hayatın her safhasında devam eden eğitim faaliyetlerindeki gerek eksiklikler gerek yanlışlıklar gerekse de dış merkezli organize emperyal müda-haleler sonucu ülkemizde vatandaşlık bilinci ve bunun kalitesi çok sıkıntılı bir seviyeye oturmuş olup diğer birçok büyük problemimizinde tetikleyicisi olmuştur.


Dünyanın bütün merkez devletlerinde, kendi ülkeleri için vatandaş yetiştirilir. Örneğin; Amerika’da Amerikan vatandaşı, İngiltere’de İngiliz vatandaşı, Almanya’da Alman vatandaşı, Fransa’da Fransız vatandaşı, Rusya’da Rus vatandaşı. Bu çok ta-bii bir olgudur, kimse tarafından eleştirilmez, alternatif fikir ve faaliyet üretilmez, kahir çoğunluk bu çizgiye bağlı olarak kendi vatanına bağlı insanlar yetiştirir, yetiştirilmesine onay verir.

Ya bizim ülkemizde durum nedir? Biz ne yetiştiriyoruz?“Dünya vatandaşı yetiştiriyoruz” diyerek birbiriyle yarı-

şan birçok üniversite ve kolej, milletin kalbini, beynini, ciğerini adeta söküp almakta. Türk milletinin parasıyla, Türk milletinin çocukları, Türk coğrafyasının nimetleri kullanılarak “dünya vatandaşı” motivasyonu ile emperyal ülkelere ara eleman-hiz-metçi olarak kullanılmak üzere devşirilmektedir.

Toplumun büyük bir kısmı çok farklı moral unsurları kul-lanılarak, devletten, vatandan soğutulmakta, devlete vatana karşı oluşması gereken karşılıklı bağlar kesilmektedir. Çok ustaca hazırlanıp servis edilen propagandalar ile bir kısım vatandaş mezhebinin horlandığını, bir kısım vatandaş dindar-lığının horlandığını, bir kısım vatandaş seküler hayat tarzının horlandığını, bir kısım vatandaş da etnik mensubiyetinin hor-landığını hissetmektedir. Çok profesyonel hazırlanan bu çalış-malar kendi çelişkilerini de iyi gizlemekte her partinin sonunda kaybeden Türk milleti olmaktadır.

Meselâ Alevi vatandaşlarımız dışlandıklarını düşünmek-te, gücenip, incinip, küsmekte iken Sünnilerin öne çıkması gerekirken, onlar daha çok küsmekte, daha fazla itildiklerini dışlandıklarını düşünmektedirler. Gayrimüslim azınlıklar itilip kakıldıklarını, horlandıklarını, haklarının gasp edildiğini düşü-nürken, Müslüman vatandaşlar da gayrimüslimlerin imtiyazlı azınlık olarak yaşayıp ülkenin kaymağını yediğini değerlendir-mektedir. Kürde sorsan ikinci sınıf vatandaşmış gibi hissediyor kendini. Türk’e sorunca o da memleketin balını kaymağını “Kürtler yemektedir” diye düşünmektedir.

Velhasıl kimse halinden memnun değil. Bölüşümün ada-letsiz olduğu, bunun da sorumlusunun devlet olduğu kanaa-tiyle debelenmekte, ortak vatandaşlık bilinci yerlerde sürün-

HASAN KÜLÜNK 111

mektedir. Medeniyetler, siyasetçiler tarafından değil alimler, mütefekkirler ve sanatçılar tarafından inşa edilir. Problemleri-mizi tanımlayıp çözümü siyasetçilerden beklemek de bir başka handikap olarak önümüzde durmaktadır.

Vatanımızın ekmeğini yiyen her eğilimden, her renkten münevverimize düşen görev; bütün bir milleti kavrayan, her-kesin asgari oranda kabul edeceği, yeni bir vatandaşlık tanı-mında uzlaşmak ve onun getireceği hak ve görevlere sımsıkı sarılmaktır. Bu görevi siyasetten beklemek beyhude bir hayal olup öncelikle alimlerimiz, mütefekkirlerimiz, sanatkârlarımız bu göreve soyunmalı cemiyete öncülük etmelidir. Fikir adam-larının çalışmaları sanatçılar eliyle vatandaşa değerler sistemi olarak sunuldukça siyaset de ona ayak uydurma yarışına mut-laka girecektir.

2017 BİTERKEN

30.12.2017

D ünya ekonomisinin çok büyük bir kısmını oluşturan;-Silah sanayii

-İlâç sanayii-Finans sektörü-Basın yayın haberleşme sektörü-Enerji sektörüBu beş alan yaklaşık olarak 375’i Yahudi, 125’i Anglosak-

son olan 500 ailenin elinde bulunmaktadır. Dünyadaki bütün çatışma ve kötülüklerin arkasında bu hakimiyetin güçlenerek sürdürülmesi hırsı ve kararlılığı vardır.

İster Müslüman, ister Hristiyan, ister Yahudi, ister Budist olsun, beş yüz ailenin belirlediği alanlara hizmet eden şahıs ve rejimler makbul, demokrat; karşı çıkan, boyun eğmeyen, zarar verenler, faşist diktatör ilan edilir ve ne pahasına olursa olsun yok edilmeye çalışılır. Son elli yılda bilhassa İslam dünyası ve Güney Amerika’da, bu küresel güce karşı çıkan bütün liderler ve rejimler, faşist diktatör ilân edilmiş ve kendi ülkelerinden satın alınan şerefsizler tarafından küresel gücün desteğinde canavarca alaşağı edilmiş ve sonlandırılmıştır.


Küresel güce boyun eğmediği için alaşağı edilen ve liderleri şerefsizce derdest edilen rejimlerin nerelerde hatalar yaptıkları, nereleri boş bıraktıkları ve hangi ham hayallere bel bağladıkları iyice anlaşılırsa yürüttüğümüz anti emperyal mücadelenin yolu o oranda aydınlanmış olur. İçine girdiğimiz anti emper-yal mücadelede elimizdeki kartları, eksiklerimizi ve stratejik hedeflerimizi mümkün olduğunca doğruya yakın seçmek, bu mücadeledeki başarı şansımızı belirleyecek olan ana kriterdir.

Öncelikle belirtmeliyim ki “düşmanın anasını çalışmak ağlatır” diyerek, çok çalışmayı kabul edip yaymalıyız. İkinci husus “zafer daima piyadenin süngüsünün ucundadır” gereği, bilinçli insan gücünün zinde tutulması gerekir. Merkez devlet-ler arasındaki rekabet kullanılarak, birine yaslanarak ötekini derdest etmek geçici çözüm olmakla beraber asla kesin çözüm değildir. Zira her biri tek tek potansiyel düşmanımız olan o devletler, aralarında anlaştıkları anda bizim nefesimiz kesilir. Merkez devletlerle kurulan/kurulacak olan ittifaklar sadece zaman kazandıran geçici ittifaklar olduğu ve güçlü olmanız halinde sürdürülebilecek ilişkiler olduğu unutulmamalıdır.

SİHA örneğinde görüldüğü gibi “kötü komşu insanı mal sahibi yapar” ama mal sahibi olmak için kötü komşuya ihtiyaç duymak yerine, güvenlik ve onun gerektirdiği stratejik bilince sahip olmak çok daha önemli ve kıymetlidir. Buradan hareketle diyebiliriz ki en modern teknolojiyi yerli birikim ve imkânlarla üretip savunma sanayiinin pratiklerine taşıyabilen mekaniz-maları oluşturmak ve işletmek zorundayız.

Bir diğer husus ise, güç ve imkânlarımızı iyi hesaplayıp hedeflerimizi belirlerken dikkate almak, asgari risk altında, geri adım atma ihtimali asgaride tutulmuş, akıllı makul mantıklı ulaşılabilirlik şartları mevcut hedefler belirlemek hassasiyeti-dir. Akıl ve hesaba dayalı hedefler yerine duygulara dayalı ha-taların risklerine karşı daima uyanık hassas ve dikkatli olmak gerekir. Bütün bu faaliyetlerin yanında bu mücadelenin olmaz-sa olmaz şartı mücadele ve direnme bilincinin geniş halk kitle-lerine anlatılıp yayılması ve geniş kitlelerin fikren, zihnen bu mücadelenin şuurlu taraftarı haline getirilmesidir. Millet vicda-nında karşılığını bulmuş, onay ve desteğini almış bir mücadele ve direniş, zafer için gerekli en büyük gücü sağlamış olur.

YENİ CEPHEYİ İRAN’DAN PATLATMA HAMLESİ

31.12.2017

S uriye’de ABD saldırısına karşı Türkiye-Rusya-İran ittifakı şeklinde direnen anti emperyalist cephe yeni taarruzu İran

mevziisinde karşılamak durumuna gelmiştir. Her şart altında İran’daki kalkışma ABD projesidir ve kabul edilemez, merkezi İran desteklenmelidir. Önce Şah, sonra Humeyni’den kurtulan İran, kendi kültürü içinde kalarak da olsa istişare ve ahalinin beklentilerini dikkate alan bir rejim inşa etmek yerine, içerde halkı devamlı sıkıntıda tutan, dışarda mezhep motivasyonlu yayılmacı hamlelerle ancak 2018’e kadar gelebilmiştir. Ahalinin beklentilerini sürekli yayılmacı dış hamlelerle baskılamaya çalışan İran çok ciddi bir yol ayrımına gelmiş bulunuyor, çok hızlı davranıp kalkışma liderleri enterne edilip, kitle haberleş-me kanalları kontrol altına alınmazsa birkaç gün sonra çok geç kalınmış olabilir.

Türkiye, Suriye’de düştüğü hataya İran’da düşmemeli, İran’da isyancıları değil merkezi hükümeti desteklemelidir. Bu kalkışma en nihayet Türkiye’ye destek veren İran’ın cezalandı-rılması operasyonudur. İsyancılar kazanırsa; Türkiye kaybet-miş, ABD kazanmış olur. İran’ın ABD karşısında kaybetmesi Türkiye-İran rekabetinde bizim elimizin güçlenmesinin öte-


sinde daha büyük stratejik riskler taşımakta, Türkiye’nin ABD karşısında yalnızlaşması demektir.

İran’ın bu zor gününde Güney Azerbaycan Türklerinin hakları ve geleceği parantez içinde saklı tutularak ve sinir uçları uyarılarak İran’la aramızdaki rekabet dondurulup, ertelenerek emperyal ABD projesinin defedilmesi için uygun pozisyonda durmamız gerekir. İran yönetiminin muhaliflerin eline geçmesi demek dahilde iç savaş ve ağır tahribat getireceği gibi dışarda da ABD ve İsrail paralelindeki Suudi Arabistan, Mısır, Birleşik Arap Emirlikleri koalisyonunun güçlenip tüm Ortadoğu’yu kontrol altına alması sonucuna ulaşması demektir.

Bu durum da Türkiye’nin yalnızlaştırılarak kuşatılması sonucunu verir ki; bunu kabul edemeyiz. Bütün bu şartlar muvacehesinde İran’ın bu taarruzu göğüslemesi ve def etmesi, bizim de bu süreçte İran’ın yanında durmamız gerekmektedir.

İRAN AYDINLANIRKEN

03.01.2018

İ ran’daki kalkışma bir haftaya gidiyor, hararet düşecek gibi ama hadise bütün ciddiyetiyle gündemde tutulup adamakıl-

lı incelenmelidir. “Bir musibet bin nasihatten evlâdır” atasözü gereği gerekli dersler çıkarılmalıdır. Bugün İran’ın yaşadığı ha-dise, bütün Ortadoğu’nun okuması ve ders çıkarması gereken çok boyutlu sosyolojik bir sürecin günümüzdeki tezahürüdür. Meydana gelen hadiselerin arka planında ve içinde, tabii ki ABD ve İsrail istihbaratçılarının katkıları, yönlendirmeleri, mo-ral destek ve teşvikleri vardır. Ama problem sadece bununla açıklanmaya kalkılırsa alınması gereken dersler güdük kalır.

Olay salt ABD projesi olarak açıklanmaya kalkılırsa o za-man sormazlar mı adama, İran halkı gibi en büyük ortak pay-dası ABD ve İsrail düşmanlığı olan bir toplum nasıl oluyor da ABD tarafından bir gecede manipüle edilip çılgınca sokaklara dökülüyor? Kalkışmanın arkasında dış müdahale arama yöne-lişi bir kenarda saklı tutularak kitleleri sokağa döken sosyolojik sebepler bir bir okunup ortaya dökülmeli, nihai çıkış yolu bu gerçeklerin aydınlığında inşa edilmelidir.

İran halkının birikim ve gerçekleri de dikkate alınarak uzun yıllar devam eden baskıcı rejimin kendileri tarafından sorgulanması, ciddi bir özeleştiriden geçirilmesi gerekmekte-


dir. Komşularla sürdürülen çatışmacı ve yayılmacı ilişkilerin yeniden incelenmesi, eğer sürdürülecekse halka yeteri kadar anlatılıp destek arayışına gidilmesi ve halk onayına değer veril-mesi gerekmektedir.

İran petrol gelirlerinin çok büyük bir kısmı belki de zaruri olarak güvenlik harcamalarına ayrılıyor olması, halk arasındaki ekonomik beklentilerin karşılanmaması sonucunu doğurmakta ve bu da gerilimin bir başka tetikleyicisi olarak önümüze gel-mektedir. Sınırları ve maksadı kullananlar tarafından her yöne çekilebilen özgürlük demokrasi ve insan hakları gibi, arkasına her fitnenin kolayca saklanabildiği masum pembe kavramlar çok iyi tanımlanarak, sınırları belirlenerek halka kullandırıl-malıdır. Aslında bütün Ortadoğu ve ülkemiz için de geçerli ve gerekli olan bu aklı selim sorgulama ve yeniden yapılanma programı üzerinde inanarak ve yoğunlaşarak çalışmak, çağ açacak yeni bir yorumlama ve dönüşüm inşasını gerçekleştir-mek gerekmektedir.

Bu ciddi ve ağır mesai yerine “yabancı güçlerin kışkırttığı operasyonlar” olarak açıklama yapıp, sadece polisiye tedbir-lerle bastırılmaya çalışılacak bu kalkışmalar hem İran’da hem de bölgemizdeki birçok ülkede belki asırlarca enerjinin boşa gitmesine sebep olacak boşu boşuna kan akacak, şehirler yıkılıp viranelere dönecektir. Bu süreçte büyük sorumluluk siyasetçi-lerden ziyade ilim adamı, mütefekkir ve sanatçıların omuzla-rındadır. Sorumlular işin gereğine soyunmalı ve başta siyaset olmak üzere cemiyetin bütün katmanlarını bilgiyle aydınlatıp harekete geçirmelidirler.

İRAN

06.01.2018

İ ran’daki sükunetin aldatıcılığına kapılmamak gerekir. Bu kalkışma denemesi bir test hamlesiydi. Esas hamleleri, B ve

C plânı olarak pusuda beklemektedir. “Damdan düşenin halin-den damdan düşen anlar” biz bu filmi beş yıldır seyrediyor ve yaşıyoruz.

Birinci hamleyi az zayiatla geçiştiren İran, ikinci ve üçüncü hamlelere hazır olmalıdır. Düşmanın kaşıyıp kanatabileceği bütün yaralar cesaretle masaya yatırılmalı, radikal çözümler planlanarak, yaralar hızla sarılma yoluna gidilmelidir. İran’da öncelikle ekonomik sorunlar bilhassa bankerzede mağdurların beklentileri bir çözüme bağlanmalı, işsizlik oranının yüksek olduğu illerdeki kalkışmaya katılma oranının yüksekliği göz ardı edilmemelidir.

Türklerin yoğun yaşadığı illerde kalkışma işaretlerinin zayıflığı, özellikle örgütlü Türklerin bu kalkışmanın dışında durduğu gerçeği altı çizilerek öne çıkartılmalı, anayasal te-minat altında olduğu halde uygulamada engellenen Türkçe eğitim hakları ve anayasada tanımlanmış tüm diğer hakları verilmelidir.

Son on yılda Ortadoğu dengelerini yeniden tanımlanacak kadar değiştiren süreç içinde fırsat ve dengeleri iyi kullanan


İran’ın; Yemen’de, Irak’ta, Lübnan ve Suriye’de elde ettiği stra-tejik üstünlük ve avantajlardan rahatsızlık duyan komşu ülke-lerin endişelerinin çok hızlı gerçekleştirilecek ikili görüşmelerle soğutulması hususu da İran hariciyesinin gündemine en üst sırada oturtulmalıdır.

Afganistan’da Herat, Irak’ta Erbil şehirlerinde yuvalanmış taşeron ihtilâlci gruplar meşru, makul girişim ve operasyon-larla yerinde enterne edilmeli, ateş yerinde söndürülmelidir. Bütün bu direniş sürdürülürken meşruiyet çizgisi asla terk edilmemeli, asgari zayiat hedef alınmalı ve asla hukuk dışına çıkılmamalıdır. Bu mücadele sürecinde Türkiye’nin, İran’a ve bölgeye bakışı çok iyi izlenmeli, okunmalı, geçmişin özeleştirisi yapılarak Türkiye’ye karşı yürütülen rekabetçi politik hamleler artık asgarinin de altına çekilerek topyekûn bölge menfaatleri-nin birlikte korunması stratejisi öne çıkartılmalıdır.

MUHALEFET

09.01.2018

M uhalefet etmeyi, düşmanlık zanneden muhaliflerle, her muhalif hareketi düşmanlık zanneden iktidarlar birbiri-

ne çok yakın iki sakat tercih sahipleridirler. Aslolan eleştirirken sonuç odaklı, faydacı davranmak, eleştiri yapılan davranış ve tercihlerle ilgili alternatif mantıklı çözüm önermek, karşı tara-fın da bu eleştirileri dinleyip, anlayarak, iyice ayıklayıp, tahlil ederek, makul, mantıklı yapılabilir olanları kabul edip uygula-maya taşıyabilmesidir.

Batı medeniyetinde inşa edilmiş ve geniş kitlelere yayıl-mış muhalefet kavramı bu çerçevede düzenlenmiş ve geniş bir ittifakla benimsenmiştir. Partiler, gruplar, ekoller, okullar, şeklinde teşekkül eden yapılarda bir araya gelen aynı fikirdeki insanlar bir yandan kendi tercihlerinin öne çıkması, daha çok taraftar toplaması için gayret gösterip, kıran kırana mücadele ederken bir taraftan da ana gemiyi hiç unutmayıp karşı görüşle ortak yönlerini ve menfaatlerini hep gözetegelmişlerdir. Bunu becermişler ve halâ becermeye devam etmektedirler. Hiçbir batılı muhalif grubun, rakip grubu yenmek için rakip/düşman devletten destek alması düşünülemez. Rekabet ve iç yarışı ka-zanmak adına hiçbir batılı münevver kendi toplumunun zarar görmesini kabullenemez.


Bizdeki muhalefet/iktidar ilişkilerinin tanımı, çerçevesi, tarzı, dili, uygulama anlayışı ise tamamen zıvanadan çıkmış; kuralsız, hedefsiz, kontrolsüz, maksadının tamamen dışına savrulmuş cemiyete faydadan ziyade zarar getiren bir sosyal cinnet niteliğine bürünmüştür. Kimse kimseyi ne dinliyor ne anlıyor ne de adam yerine koyuyor. Bu çılgınlık nereye kadar taşınabilir? Bu çılgın tarz, bizi nereye götürür, bize ne fayda sağlıyor, bu hale daha ne kadar zaman tahammül edebiliriz?

Bir aklı başında insan da çıkıp, buna dur demeyecek mi? Ya da hep beraber şapkamızı önümüze koyup iyice bir düşünmek ve silkelenip içinde bulunduğumuz cinnet halinin sürdürülemez olduğunu ittifaken itiraf etmek, yeni bir ilişki ağı kurmanın ge-reklerini yapmak durumundayız. İnsanın kendini ve mensup olduğu çevreyi eleştirmesi yolunu aydınlatan lambaları yakması gibidir. Ancak enerjisinin tamamını lambalara bağlarsa yürüme-ye mecali kalmaz. Bu sebeple enerjimizin bir kısmını eleştiriye harcarken, büyük bir kısmını yürüyüşe ayırmalıyız ki, hedefe yaklaşmak adına üzerimize düşeni yapmış olalım.

Bütün gücünü ve imkanlarını kalite kontrol için planlayan bir imalat bandı nasıl üretim yapamaz hale gelirse, bütün za-manını, hayatını, enerjisini muhalefet etmeye, yapılan her şeyi sırf eleştirme ve karşı çıkmak adına eleştirmeye, hatta eleştiri-den de öteye geçerek yerden yere vurmaya tahsis edenler hiçbir şey üretme şansı kalmamış duruma düşerler. Bu sebeplerle aklı selim limanına sığınmaktan başka çıkar yol olmadığında evve-len birleşmeliyiz.

Birbirimize karşı kullandığımız dil mutlaka sorgulanıp, asgari de değil azami seviyede nazik, kibar, saygılı, ölçülü, kelimelerin dikkatle seçildiği bir seviyeye çıkarılmalıdır. Hele hele bu “hain, satılmış, işbirlikçi” sıfatlarını havalarda uçuştur-maktan vazgeçmeli, hak etmişlere dahi defalarca düşünülerek kullanılmalıdır. Bir konu ele alınıp konuşulurken, getireceği fayda/zarar mutlaka düşünülmeli, fayda getireceği meçhul alanlarda boş kafaya sarık sarılmamalıdır.

Bir davranış, çalışma, faaliyet eleştirilirken mutlaka alter-natif davranış teklifleri beraberinde üretilip sunulmalıdır. Gün-dem belirlenirken önem sıralaması asla gözden kaçırılmamalı, hadiseler önemine göre öncelik sıralamasına tabi tutulmalıdır.

HASAN KÜLÜNK 123

Güvenlik, eğitim ve sağlık gibi cemiyeti ayakta tutan sac ayağı üç stratejik alanda azami ittifakla, herkes aynı değirmene su ta-şımalı, bu alanlar iç rekabet süreçlerinin mücadele alanına asla dönüşmemelidir. Yönetim “mümkün olanı yapma sanatıdır” gerçeği asla göz ardı edilmemeli, olmayacak beklentiler yaratıp kaynakların sorumsuzca harcanmasına sebep olunmamalıdır. Velhasıl iğneyi kendimize, çuvaldızı başkasına batırmalıyız.

GÖREV-İ ASLÎ

11.01.2018

T ürk milliyetçilerinin birinci görevi; siyasi yelpazenin her yerindeki siyasilere, sivil, asker, bürokratlara, okuyan, dü-

şünen, yazan tüm münevverlere bilhassa güvenlik stratejileri-nin oluşturulması tartışmalarında referans olmak, ikinci görevi ülke gündemini belirlemek, üçüncü görevi iktidar alternatifi olmaktır.

2002 sonrası güvenlik politikalarının tartışılma sürecinde çizgisini hiç değiştirmeden ısrarla sürdüren Türk milliyetçileri uzun zaman sonra ve yüksek bir bedel ödeyerek de olsa niha-yet hedefine ulaşmış, sivil-asker tüm güvenlik bürokrasisinin ve siyasilerin büyükçe bir kısmının aynı çizgide buluşması gerçekleşmiştir. Türk milliyetçileri bu süreçte sabırla ve inatla hiç sarsılmadan, kutup yıldızı gibi yerinde durarak hep doğru istikameti göstermişlerdir.

6 Haziran seçimleri sonrası güvenlik uygulamalarının Türk milliyetçilerinin önerdiği stratejilerle örtüşen bir çizgiye oturtulması; içerde fevkalade başarıyla yürütülüp sonuca yak-laşırken, dışarda yeni riskleri gündeme getirmiş, ‘Türkiye dış ittifaklarının’ gözden geçirilme aşamasına gelinmiştir.

Çok başarılı şekilde yürütülen hendek ve tünel savaşları-nın her biri bir meydan muharebesi kadar emek gerektirse de


yılmadan sürdürülmüş, adete kuyumcu titizliği ile sokak sokak temizlenen koca koca ilçelerde, sapla saman birbirinden ayrıl-mış, masum halkın kılına bile zarar verilmemiştir.

“Kötü komşu insanı mal sahibi yapar” gereği çok sıkıştığı-mız ve paramızla dahi satın alamadığımız bir zamanda, İHA’la-rı nihayet üretip, hızlı istihbarat imkânına kavuşmuş olmamız işimizi kolaylaştırmışken üstüne birde silahlısını yapınca eli-miz iyice güçlenmiş artık dağları eşkıyaya dar eder olmuşuz. “Zor, oyunu bozar” derler. İçerde kurdukları bütün oyunlarını böylece bozduk ve eşkıyayı, ağa babalarının himayesinde sınır ötesi inlerine kovaladık.

Gayet tabiidir ki, mücadele burada bitmiş değildir. Anadolu’nun güvenlik çemberinin her noktasında mücadele devam etmektedir/edecektir. Sınırlarımızın hemen ötesinde kurulan yeni mevziler takip ve gözetimimiz altında olup sökü-lüp atılıncaya kadar savaşımız devam edecektir. İşte bu safha-da, hadiseye zaman zaman farklı açılardan bakmayı becermek durumunda olduğumuz gerçeği ile bir kez daha yüzleşmeliyiz.

Adalet, hukuk, gelenek ve ahlâk dışı her şey gayri meş-rudur. Ancak önümüzde cereyan eden gayrimeşru hadiseleri önem derecesi ve yarattıkları riskler açısından doğru sıralamak mecburiyetindeyiz. Nelerle, hangi önceliklerle mücadele etmek gerektiği ve bu mücadelelerle sınırlı olarak kimlerle ittifak edileceği hususu üzerinde hata kabul etmeyecek bir alandır. Denize düşen yılana sarılır, gün çelik-çomak oynamak günü değildir. Savaş bütün boyutlarıyla kapımıza dayanmışken hiç kimsenin “sivrisineğin kanadından yapılan seccadede namaz kılmak caiz midir” tartışması yapma hakkı ve lüksü yoktur. Yangın bacayı sarmıştır ve kimin elinde bir kap su varsa gelsin ateşe döksün, evvelâ bu ateşi söndürelim Vatan ve devlet sela-mete kavuşsun. Sonra oturur sebeplerini, suçlularını tartışırız.

SAVRULAN MUHALEFET

16.01.2018

R ejime, sisteme/uygulamalara, onurlu ve dimdik muhalif/karşı olmak çok cesur, asil bir duruştur ama, amaları hiç

ihmale gelmez. Tarih, coğrafya/vatan, devlet, millet, rejim/sistem gibi kavramlar adamakıllı tanımlanıp kafalara yerleş-tirilmedikçe oluşacak muhalefet hareketleri mayın tarlasına dönüşmek riskini beraberlerinde getirirler.

Devleti ve milleti ayakta tutan din-ü devlet, mülk-millet kavramları her türlü tartışmanın dışında, ortak kutsallar ola-rak ayrı tutulmadan girişilecek muhalefet hareketleri, nerede başlayıp, nerede biteceği belli olmayan maceralardan başka bir şey değildir.

Rejime, sisteme, uygulamalara karşı çıkmak ve/veya onları iyileştirmek adına yola çıkanlar giderek Türk tarihine, coğraf-yasına, devletine karşı alanlara savrulma riskini bilmeli ve bun-lara karşı peşin peşin aşısını yaptırmadan yola çıkmamalıdır. 1960 sonrası yaygınlaşan, tercüme Müslümanlık akımı değişik tonlarda taban buldukça ana kutsallardan uzaklaşmıştır.

Seküler, laik rejime karşı çıkmak adına başlattığı muha-lefet, başlangıçtaki birçok taraftarını da hayrette bırakacak bir tonda ve hızda hem tarihimize hem coğrafyamıza hem milliyetimize uzak düşmüş ve adeta kapanın elinde zombilere


dönüşmüştür. Genelde din, özellikle de İslam dini insanlığı saadete götüren, huzur veren, kafasındaki problemleri çözen, birbiriyle ve doğayla ilişkilerini muhteşem bir adalet ve ahenk içinde düzenleyen hazinedir. Bu hazinenin muhafaza edildiği, korunduğu kale ise milliyet ve mensubiyet duygusudur. Bu ka-leyi bir şekilde yıkar, ortadan kaldırırsanız hazine ortada kalır ve talan edilir.

İşte 1960 sonrası yoğunlukla yaşadığımız tercüme Müslü-manlık hareketi ülkemizde yaygınlaşırken, milliyet ve mensu-biyet duygularını aşındırmış hatta büyük ölçüde yıkmış onun yerine bir çeşit dünya vatandaşlığı kavramını yerleştirmiştir. Bir aidiyet, milliyet bağıyla yaşatılması, sürdürülmesi gereken ilişki ortadan kalkınca, ABD hizmetinde milletine karşı ateş emri verebilen, namazlı, abdestli generaller türemiş, yerleşmiş, beş bin yıllık Türk ordusu tarih boyunca benzeri hiçbir yerde yaşanmamış ve yaşanmayacak bir ihanet dalgasının ortasında adeta kendi milletini esir alıp satma noktasına gelmiştir.

Bir yandan laik, seküler, liberal akımların yaymaya çalış-tığı “dünya vatandaşlığı” kavramı ile öbür yandan tercüme Müslümanlığın yaymaya çalıştığı “seccademi serdiğim yer vatanımdır” fikri sonuçta aynı değirmene su taşımış ve devleti-mizi beş bin yıllık tarihimizin en büyük uçurumunun kenarına getirmiştir.

Allah’a hamdolsun ki Cenab-ı Mevlam, asırlarca onun yo-luna can veren şehit şüheda hürmetine büyük Türk milletinin mahvına izin vermemiş. İhlaslı, imanlı, yürekli sivil asker bir avuç kahraman evlâdı eliyle yeniden kendine dönmesini sağ-lamıştır. “Bir musibet bin nasihatten evlâdır.” Bu fırtına artık herkesi kendine getirmeli hizaya sokmalı bir daha o gaflet uy-kusuna düşülmemesini sağlamalıdır.

Artık herkes şapkasını önüne koyup Allah’ın ve tarihin Türk milletine yüklediği adalet ve şefkatle insanlığa hizmet görevini, haddini aşmadan, adaletten şaşmadan, yalnız ve yalnız Allah korkusu altında yerine getirme gayretinde yerini almalıdır.

ÇİZMELERİ GİYMİŞ TÜRKİYE

19.02.2018

A nadolu’da güven içinde yaşamak istiyorsak, ki istiyoruz. Afganistan’dan Bosna’ya, Kırım’dan Yemen’e her şeye

müzahir ve müdahil olmaktan başka bir yol yoktur. Bu sürece girmek için pasif hazırlık dönemi bitmiş “kervan yolda düzü-lür” dönemi başlamıştır. Artık fiilen hamle zamanıdır.

Artık herkes bilmelidir ki, Türkler çizmelerini giydi. Ortadoğu’da İsrail ve Esat dahil (ihanet ve cinayetlerin hesabını verme zarureti saklı kalmak kaydıyla) herkesin güvenliği ve geleceği Türkiye’nin teminatı altındadır. Artık adaletin üreti-leceği karargâh Ankara, uygulayıcısı da Türk Silahlı Kuvvetle-ridir. Herkesin makul menfaatlerine saygılıyız. Türkiye olarak kimsenin toprağında katiyen gözümüz yoktur. Bizim derdimiz, Anadolu’nun güvenliği ve bunun sağlanması için gerekli etki alanı içinde emperyal müdahaleleri uzaklaştırmaktır.

İran’ında, İsrail’inde kendi meşru sınırlarında varlığını sürdürme hakkı vardır. Bunlara yönelik gelişecek tehditler, Ortadoğu’ya, Türkiye’yi de tehdit eden dış müdahalelere da-vetiye çıkardığı için tarafımızca reddedilir/reddedilmelidir/reddedilmektedir.

İran ve İsrail dahil tüm Ortadoğu aydınları birbirine asgari ölçüde tahammül ederek antiemperyalist bir çizgide, kendi


ihtilaflarını bölge dışı güçleri karıştırmadan yönetebilme bece-risini üretmek ve hayata taşımak durumundadırlar.

Tüm Ortadoğu ülkelerinin kendi ihtilaf ve çatışmalarını kendi içinde yönetme ve çözme noktasında ihtiyacı olan güçlü buluşma noktası Ankara’dır. Ankara, tüm Kürtlerden, Hristi-yan Mısır Kıptilerine, İsrail’den Filistin’e kadar herkesin ittifa-ken hakemliğine güveneceği tarihi kimliğe ve bilgi birikimine sahiptir.

Bu bölgede şerefiyle yaşamak isteyen sivil, asker, her ay-dın ve sorumlu insan, gözünü, kulağını ve gönlünü Ankara’ya dönmek zorundadır. Ortadoğu’da kendi ihtilaflarımızı, em-peryal merkezlerin destek ve müdahaleleri ile çözmeye devam ettiğimiz sürece onlara ödemek zorunda kaldığımız komisyon, tüm servetimizle karşılanmadığı gibi gelecek asırlarımızı da çalmaktadır.

Aklımızı başımıza alıp kendi ihtilaflarımızı yabancı güç ve hakem kullanmadan çözmek için; ayağa kalkmış, çizmelerini giymiş Türkiye çok büyük bir şanstır, fırsattır. Ortadoğu, ya şimdi emperyalist taarruzu püskürtüp bağımsız olacak ya da hiçbir zaman başı dik yaşayamayacaktır.

KIZIL ELMA

28.02.2018

K ızıl elma bir hayaldir. Koştukça uzaklaşan, uzaklaştıkça cazibesi/gücü artan bir hayal. Sosyal genlerimize prog-

ramlanmış, sosyal hafızamıza konumlanmış, büyük Türk mil-letine hareket ve canlılık veren bir tılsım gibidir o. Kızıl elmaya gitmek; salt ülkeler, vatanlar, kıtalar fethetmek değildir. Kızıl elmaya gitmek; insanların gönlüne girmek, gönülleri fethet-mektir bir anlamda. Türk’ün fetihlerini uzun ömürlü ve kalıcı yapan da işin bu yönüdür.

Eğer öyle olmasaydı Attilâ, Roma’dan geri döner miydi? Eğer öyle olmasaydı Sultan Fatih, fethettiği İstanbul’da Patrik-haneyi koruyup çan seslerine izin verir miydi? Eğer öyle olma-saydı Kudüs’te dört yüz yıl, üç büyük din, bilmem kaç mezhep mensubunu bir manga askerle bir arada kardeş kardeş yaşata-bilir miydi? Biz Türklerin ruhundaki yayılmacılık arzusu, ego ve hükmetme duygularından ziyade, kurtarma, yüceltme, dal-ga dalga bütün insanlığı yüksek fikir ve değerlerle buluşturup, tanıştırmak gibi ulvî bir temele istinat etmektedir.

Yayılma ve kurtarma arzumuz, dalga dalga milletimize, bütün Müslümanlara ve değişik dinlerden mürekkep bütün mazlum milletlere, müteveccih bir mübarek, masum, kurtarma ve yükseltme hedefinden beslenmektedir. Gözümüzde millet,


ümmet, insanlık kavramları yakınlık, uzaklık belirleyicisi olup, insanlar arasındaki tek ayıracımız mazlum/zalim ayıracıdır. Biz inanıyoruz ki evvelen milletimizi, ahiren din kardeşlerimizi ve sonra bütün mazlum milletleri sevmek, düşünmek ve hepsine büyük mesajı iletmek durumundayız. Düşmanlığımız sadece zulme ve zalime karşıdır. Dini ve milliyeti dahi sorgulanmaksı-zın her türlü zulme ve mümessiline düşmanız ve onlarla kıya-mete kadar cenk edeceğiz.

ATEŞİN DE HASRETİN DE GÜZELİ VARDIR

20.03.2018

T arih boyunca yaşadığımız her coğrafyada zaten bölünme ve iç çatışma sabıkası yüksek bir toplumuz. Bölünmek ve

daha küçük parçalara ayrılmak için her şartta bir sebep bul-makta hiç zorlanmayız. İçinde bulunduğumuz ağır şartlarda, tarihi şahsiyetlerin taraftarı ve karşıtı olmak üzerinden müte-madiyen yeni cepheleşmeler kurmanın ne anlamı ne de faydası olabilir. Tarihi, tarihçilere bırakıp aydınlık bir gelecek inşa et-meye yoğunlaşmak daha akıllıca değil mi?

Enver Paşa da bizim, Mustafa Kemal Paşa da bizimdir. Şahısların devr-i iktidarında kendi şartları içinde oluşan karar ve stratejilerini ve sonuçlarını tokuşturarak, çatışma ve gerilim üretmenin kime ne fayda sağlayacağını hiç hesaba katmadan suni gündem yaratmak abesle iştigaldir.

Koca koca insanlar abesle meşgul olup, birilerinin çöplüğü-nü karıştırıp, pisliklerini ortaya sererek ömür geçirmek yerine gelin önümüzdeki asrı/asırları tartışalım, planlayalım. Gelecek asırların Türk asrı olması için neler yapmak gerekir, bizler bu sürecin neresinde olmalıyız/olabiliriz, bu sürece nasıl katkı yapabiliriz? Bunları tartışalım. Mütemadiyen günlük siyasetin


içinde kayıkçı kavgası yapmanın, ağır mahkumların tahta ku-rusu yarıştırmasından farklı bir yanı yoktur.

Gelecek asırlar, eğitimli insanların ellerinde şekillene-cektir. Hangi millet kendi çizgisinde hizmet üretecek yüksek eğitimli nesilleri yetiştirirse, gelecek asırlar o milletin olacaktır. Bu sebeple diyorum ki, gelecek nesillerin iyi yetişmesi adına kendimizi vakfedelim. Herkes kendi çevresinde elinin erdiği, gücünün yettiği kadar doğru ve yerinde katkı üretsin.

Dar alanda kısa paslarla dedikodu maçı yapmak yerine, Nur Dağı’ndan inen nurun yeniden yansıyan ışıklarını yoğun-laştırıp, gelecek asırları aydınlatalım. El ele, gönül gönüle ço-cuklarımızı, gençlerimizi iyiye, güzele, doğruya yönlendirelim. Onların Türk’ü okumasını, Türkçe düşünmesini sağlayalım. Kendi kimliklerinin gururunu taşıyan, özgüveni tam, teşekkül etmiş, gurur ve tevazu dengesini tam yakalamış, asrı hatta asır-ları kafasının içinde şekillendiren, çelik yumruklu iman abidesi insanlar yetiştirelim.

Türk dünyasına, İslam alemine ve bütün mazlum milletle-re adalet, huzur, refah dağıtacak kurguları olan bir nesil yetişti-relim. Hiç değilse bu hırsla yüreğimizi dolduralım. Yanacaksak da bu ateşte yanalım. Hasret içinde öleceksek de böyle yüksek bir hasrette olsun ölümümüz.

ARAP HALKIYLA YÖNETİMLERİ ARASINDAKİ ÇİZGİ

04.04.2018

B azı Arap ülkelerinin yönetim kadrolarını dolduran Batılı petrol şirketlerinin acentesi durumundaki lider ve kadrosu

görünümlü şahısların ellerine verilen programları uygulamak-tan ibaret olan hayatları öne çıkartılarak genellemeler yapıl-maktadır. Bu insanlar ne Müslümandır ne de kardeşimizdir. Bunlar emperyal küresel güç tarafından devşirilip, kendilerine bağlı ara eleman olarak yetiştirilip, Osmanlı coğrafyasındaki kaybedilmiş vilayetlerimize sömürge valisi olarak tayin edil-miş, acınası aşağılık yaratıklardır.

Efendilerinin çizdiği program üzere yaşar ve çalışırlar. Bunların faaliyetlerinden hareketle İslam düşmanlığı veya diğer Müslüman milletlere düşmanlık üretmek, beslemek, yaymak tamamen emperyal oyunun parçası olmaktır. Kim ki, Allah’ın kılıcı Türk milletine ihanet içindedir, o aynı zamanda İslam’a da ihanet içindedir. Ona düşmanlık etmekte Allah rızası vardır. Sapla samanı karıştırmamak gerekir.

“İnandığı gibi yaşamayanlar zamanla yaşadığı gibi inan-maya başlarlar”. Bu çukura düşmemek gerekir. Üzülerek gör-mekteyiz ki, bu çukura düşen çokça arkadaşımız var. İslam’ı gerektiği gibi yaşayamayan bu arkadaşlarımız, Müslüman


görünümlü bazı deyyusların kabul edilemez sapkınlıklarından hareketle, bilerek veya bilmeyerek İslam düşmanlığı çizgisine düşmekte ve nefret pompalamaktadırlar. Bu alanda kırk düşü-nüp, bir konuşmak gerekir. Ortalıkta dolaşan her malzemenin üstüne atlayıp rastgele kullanmak doğru olmasa gerek. Kaş yaparken göz çıkarmak riski çok yüksek bir alandır orası.

Allah’ın dinini yanlış yorumlayan ve yanlış yaşayanlardan hareketle, Allah’ın dinine düşman olmak bühtandır, hüsrandır. Bu zillete düşmemek iktiza eder. Sultan Alparslan diyor ki; “biz bid’at nedir bilmeyen temiz Müslümanlarız”. Ey Türkoğ-lu, çizgini, hizânı ve misyonunu unutma ve onu asrın idrakine söylet. Asrın idrakine söyletemezsek, sonumuz tabii ki hüsran olur. Ama biz zaferle müjdelenmiş, ümitsizliğe düşmekten men edilmiş, Allah’ın himayesinde bir millet olarak, her şart altında doğru istikameti bulacak ve kurtuluşa ereceğiz inşallah.

İşte asrın idraki ile muhteşem bir bakış...Sevgili Erol ağabey, teşekkür ediyorum...

Aziz Kardeşim,Bu yazında Arap dindaşlarımıza “Türkçe bir toleransla”

bakma gayreti apaçık belli oluyor. Buna içimden bir “ah!” çeke-rek katılıyorum. Daha evvel birkaç yerde zikretmiştim. Türkeş Ortadoğu ile ilgili önemli bir makalesinde “Biz Türkler Arap-ları karşılıksız severiz…” diye yazmıştı. Yine bazı tarihçiler Müslüman dünyasının saadetinin Türk-Arap ittihadına bağlı olduğunu, tarihî ve coğrafî bir zaruret olarak –dinî kardeşliğin yanı sıra- delilleriyle ortaya koymuşlardı; bunları okuduk ve dinledik…

Lakin, 19. asırdan sonra milletler mücadelesi siyasi çe-kişmelerin temel muharriki olmuştur. Yani millet ve milliyet meselesi, diğer bütün toplumsal birleştiricilerin önüne geçmiş, kendini millet olarak görenlerin, kendilerine ait bildikleri top-raklar üzerinde istiklal sahibi olmak üzere ayrılmaları, “devlet” adı verilen günümüzün irili ufaklı siyasi organizasyonlarını meydana getirmiştir. Yani bizim Selçuklu ve Osmanlı zamanın-daki telakkimizle sahiplenmeye çalıştığımız “devletler”in hali

HASAN KÜLÜNK 137

budur; biz bunları bu halleriyle fakat eski anlayışımıza uygun şekilde bugün sahiplenemeyiz. Kaldı ki, sahiplenmemizi ne yöneticileri ne de geniş halk kitleleri kabul etmezler. Sakın bana içlerinden bazı kimselerin Osmanlıya hasret çektiklerini ve şimdi bile bizi kabullenmeye hazır olduklarını söylemeye-sin… Bunlar asla geniş kitlelerin ve hele yöneticilerin samimi kanaatlerine uymaz. Esasen Gökalp’in dediği gibi “milliyet” bir bulaşıcı mikrop gibi insan topluluklarına bulaşmış ve onların psikolojilerini zehirlemiştir, bilelim. Ancak buna rağmen Arap-Türk ittihadı hakkında dün söylenenler geçerliliğini yitirmiş değildir. Fakat artık bu iş Osmanlı zamanındaki usûl ve anla-yışla değil, bugünün usûl ve anlayışlarıyla gerçekleştirilmeye çalışılması gereken bir zarurettir. Nasıl olacak? Bu, Türkler Türklerle, Araplar Araplarla birlik olarak, millî varlıklarını büyük birer organizasyon olarak oluşturup, bunların ittihadı ile dayanışma içerisinde yapılabilecek bir iştir… Bu konularda bize en sıkı desteği verenler Hind Müslümanları –yani Pakistan ve Bangladeş ile uzaktan selam çakan Endonezya’ya.. Tamam diyelim, ama yakınımızdakilerden henüz sempati bile gör-düğümüz yok. Onun için bu konularda biraz daha temkinli düşünmekte fayda vardır. Biz kuvvetli ve kudretli olmalıyız. İlim ve teknikle mücehhez olmalıyız. Millî şuurumuzu ve heye-canımızı daima yüksek tutmalıyız. Siyasî vizyon sahibi olmalı ve daima uyanık bulunmalıyız… vs vs..

Evet, biz hâlis Müslümanlarız, bid’at nedir bilmeyiz. Allah onun için Türk milletini azîz kıldı, buna inanıyoruz. İnanmalı-yız. Yeni nesillerin bu inanç temelinde ilim ve teknolojiye hük-meden milliyetçi nesiller olarak yetişmesi en birinci hedefimiz olmalıdır…

Başkalarına; ne Araplara, ne ona, ne buna; sadece kendimi-ze ve Allah’a güvenmeliyiz…

Erol Kılınç

BİR TESPİT

16.04.2018

T a başından beri, konu Suriye, Irak, Libya vs. değildir. Hatta İran bile değildir. Esas hedef muhayyel büyük Türk

devletidir. NATO’ya girdiğimiz andan itibaren-ki evveliyatı da vardır- bir yandan Batının himayesini istenen tavizler kar-şılığında kabul etmiş gözüküp, bir yandan da kazandığımız zamanı, bağımsız devlet olabilmenin şartlarını hazırlama telaşı ve gayreti içinde geçiren bir Ankara’nın varlığı, ciddi şekilde emareler vermiştir.

Buna örnek olarak Jandarma Genel Komutanlığı’nın NATO yapılanması dışında tutulmasını verebiliriz. Keza NATO dışın-da Ege ordusunun kurulması, bağımsız muharip bazı alay ve tugayların oluşturulması vs. Bunun yanında rahmetli Türkeş’in 60 darbesi sonrasında üslendiği Başbakanlık müsteşarlığı süre-since, beş ayda kurduğu beş kurum, (DPT, TÜBİTAK, TKAE, TAEK, Dışişleri Bakanlığı Dış Türkler Masası) 1965 sonrası ABD’ye ve karşı çıkmasına rağmen Rusya’ya kurdurduğumuz beş fabrika (Seydişehir, İskenderun, Aliağa, Balıkesir) ve Keban Barajı... liste uzar gider... Kavga sürüyor ve Ankara’da görünen siyasetçiler ve görünmeyen Türk devleti arasındaki ilişkiler bü-tün kaotik süreçlere rağmen sürdürülmeye, iyileştirilmeye ve beka meselesi olarak tanımlanan alanlarda tam bir işbirliği ve


tesanüt gösterilerek çözülmeye çalışılmakta, kaosun tahribatla-rı onarılmaktadır.

Çok iyi biliyoruz ki, Türkiye üç asırdır Doğu-Batı rekabeti-ni çok iyi kullanarak kendi ağır meselelerini çözmek durumun-dadır. Çok başarılı olmasa da Türkiye bunu yapmaya çalışmak-tadır. İhtiyacımız olan zamanı, Doğu-Batı rekabeti üzerinden kazanıyoruz ama bunu daha doğru kullanıp bir an önce;

-Ödemeler dengesini artıya geçirmek,-Tüm dünya ile haberleşme sistemlerimizi kurmak,-Nükleer enerji yatırımlarımızı tamamlayıp, enerjide dışa

bağımlılıktan kurtulmak,-Milli uçuş yazılım sistemimizi oluşturup uluslararası uçuş

güvenliğimizi kendi elimizle oluşturmak,-Konvansiyonel silah üretiminde kendi ihtiyacımızın öte-

sinde bir yetenek ve kapasiteye ulaşmak,-Orta ve uzun menzilli füze ve fırlatma rampası imalat pro-

jelerimizi tamamlayıp hayata geçirmek,-Hepsinin ötesinde “barış merkezli mili güvenlik ve milli

savunma” bilincinin siyasi yelpazenin her açısından insana/aydına aynı dozda ve aynı tonda kazandırılması, seferberlik heyecanıyla hayata geçirilmesidir.

Allah yardımcımız olsun...

HASBİHAL

30.04.2018

Ü lkemizdeki iç siyasi mücadelelere harcadığımız enerji, toplam enerjimizin içinde kaale alınmayacak kadar küçük

bir orana indirilmedikçe iki yakamızın bir hizaya gelmemesi mukadderdir ve bu yüzden kimsenin kimseyi suçlamaya da hakkı yoktur. Herkes kendini sorgulamak durumundadır.

Gayet doğal, fıtri farklılıkların cehaletle birleşerek oluştur-duğu ayrılık rüzgârlarında, farklı kümelerde gruplaşıp, birbi-rimizi yemeyi hayat tarzı haline getirmiş olmanın üzerimize giydirdiği deli gömleğini çıkartıp atma zamanı artık geldi de geçiyor bile. Daha fazla gecikmemeliyiz.

Her birimiz hayata baktığımız yere göre öncelenen, haklı makul gerekçeler üzerinden ötekine savaş açmak, bu savaşı ka-zanmak adına cümle ecnebi ittifaklara mubah gözüyle bakmak zilletinden kurtulmak durumundayız. Kendimize dönmek, Türk’ün ruh köküne bağlanmak en doğru istikamettir. Her iktidara talip olanın valizi toplayıp Amerikalara, icazet ve ön izin peşine koşma devirleri artık gerilerde kalmalı. “Muhtaç ol-duğun kudret damarlarındaki asil kanda mevcuttur” gerçeğine dönülmelidir. Tefrikada zillet birlikte hikmet vardır.

Çeşitli gruplar ve okullara ayırdığımız cemiyetin her bir kümesi bir yabancı istihbarat ekibinin güdümünde ötekini yok


etme ile meşgul olurken, altımızdan kayan şeyin vatan olduğu unutulmamalıdır. Bu gaflet ihanete dönüşmeden hızla “ey Türk titre ve kendine dön” sesini duymalıyız.

Kimseyi bağlamayan bir örnek paylaşmak istiyorum; rah-metli dayım Ali Külünk (Gazozcu Ali) 1960 ihtilâlinden sonra ‘Yenikapı’dan Yassıada’ya tünel kazıp Menderes’i kurtaracak’ iddiasıyla göz altına alınıp tutuklandı, yargılandı ve dokuz ay sonra beraat edip tahliye oldu. Tutuklandıktan ancak iki ay sonra ona ulaşabildik ve haber alabildik.

Bu devlet duruşu ve davranış şablonu artık sorgulanmalı. Bir daha ihtiyaç duyulmamak üzere hatıralar müzesine konul-malıdır. Ama bu yapılırken akıl ve ihtiyaçlar göz ardı edilme-meli, rövanş mantığı yerine ortak akıl ile devletin sürekliliği, güvenliği, azami geniş tabanın ittifakı üzerinde hayata taşın-malıdır.

Velhasıl, ciddi sert bir frenle bir an durmalı, dilimizi, mantığımızı, asırların inşa ettiği medeniyetimizin ışığında ay-dınlığa çıkarıp yenilemeli, tertemiz, dosdoğru bir yol haritası hazırlayıp, aydınlık ve güvenli geleceğe hep birlikte kol kola, gönül gönüle, aşkla, şevkle yürümeliyiz.

EMÎN VE MÜREFFEH GELECEK

07.05.2018

B azı yetenekli ve iyi eğitimli beyinlerimiz, muhatap olduk-ları “geçmişe kilitleme operasyonu” sonucu bütün aktivi-

teleri geçmiş olaylara hapsedildiği için bir türlü günü yaşayıp, geleceği planlama faslına gelememektedirler, devamlı geçmişte yaşamaktadırlar. Beyni geçmişe kilitlenenler, o denli esir düş-müş oluyorlar ki, siyasi faaliyetleri de hep beş-on sene geriden gelmekte, muarızlarının güncel faaliyetleri yerine yıllar önceki faaliyetleri üzerinden kendi konumlarını belirlemektedirler.

Siyasi faaliyetlerde geçmişe kilitlenmenin getirdiği en kötü kazanım ise, mütemadiyen kusur arayan, negatif bakan, gündemi olumsuzluklar ekseninde oluşturup resmin tamamını ıskalayan, terkedilmiş hataları devam ediyormuş gibi varsayıp kırık plak gibi anlamsız tekrarlara düşmektir. Siyaset canlı, ha-reketli, değişken, seri, beklemeye tahammülü olmayan, fazla da vefa ile yoğrulmamış, kısa ve uzun faydayı öne çıkaran, kısa ve uzun zararları her an ekranın bir köşesinde tutan, ilgili olduğu iç ve dış mihrakların değişim ve hamlelerini sürekli izleyen bir yapıdır. Gayet tabiidir ki, siyasette de değişmemesi gereken hatta tartışmaya bile açılamaz ilkeler ve tercihler mutlaka ol-malıdır ve vardır da. Bizim dikkat çektiğimiz alan ise bunların


ötesinde konjonktürel zaruretlerin dayattığı hamle ve değişim-leri kaçırmamak, ötelememek olayıdır.

Siyaset aynı zamanda mümkün olanı yapma sanatıdır da. İmkânsızı yapamazsınız, imkânsızı istemek insafsızlık olur. Elinizdeki artılarla ancak azami faydayı üretebilirsiniz. Aslolan bunu sağlamaktır. İster muhalif ister muvafık pencereden ba-kın, daima hakikati görmek ve ondan ayrılmamak iktiza eder. Siyaset kendi bileşenleri içinde en doğru terkibi oluşturmak, mevcut ve muhtemel tehditleri hızlı algılayıp, gerekli karşı hamleleri zamanlıca ve seri şekilde hazırlama/uygulama sana-tıdır ayrıca.

Bütün bu mülahazalardan sonra diyorum ki, geçmişin ha-talarıyla insanları mahkûm etmek yerine; neredeydik, nereye geldik, nereye, nasıl gideceğiz? sorularına birlikte cevap verip, geleceğimizin emin ve aydınlık olmasına ve bunun teminine kilitlenmeliyiz. Emin ve müreffeh geleceğimizi hep beraber inşa etmeliyiz.

OYUN İÇİNDE OYUN

09.05.2018

Ö nümüzdeki yıl yapılması plânlanmış Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin, bir yıl öne alınmasıyla beraber gelişen si-

yasi atmosfer, hayli ilginç görüntüler sergilemektedir. Türkiye iktidarını, oluşumunu, işleyişini izleyen ve etkileyen iç ve dış dinamikler büyük bir hızla ve olanca açıklığıyla önümüzden gelip geçmektedir. Sahnede kısa veya uzun rolünü oynayıp geri çekilmektedirler.

İlk bakışta görünen odur ki, seçimin birinci turuna AK Parti-MHP bir tarafta, CHP-İyi Parti-SP-DP bir tarafta ikinci grup olarak girmekte, HDP ise ilk tura yalnız girip oy oranını konsolide ederek stratejik bir not düşmeyi amaçlamaktadır.

İkinci grubun oluşma sürecinde, sahne gerisi uzun süredir Abdullah Gül ismi ekseninde hesaplarını hazırladı. Son ana ka-dar bütün hesaplar onun ismi üzerinden yürütüldü. Doğrusu Tayyip Bey’e karşı en yüksek şansı olan isim de Sayın Gül’dü diyebiliriz. Fakat ne olduysa oldu, Sayın Gül iki hamle sonucu yarışın dışında buluverdi kendini ve “zaten benimde böyle bir talebim yoktu ittifaken görev şartları sağlansa, lütfedip kabul ederim demiştim” deyiverdi.

İşte anlamakta zorluk çektiğim nokta burasıdır. Bir yanda Tayyip Bey’in görev süresini sonlandırmaya azmetmiş, birbiri-


ne benzemezler koalisyonu, bir yanda bu işi en çok zorlayacak bir Gül. Ama öbür yanda oyun bozanlık yapan evin yaramaz kızı Meral Hanım ve bir tarafı Rizeli, hem de siyasetin bütün risklerini taşımış bir aileye mensup annenin oğlu Muharrem Bey. Akortlu oyun bozanlık yaparak Sayın Gül’ü köşkünde dinlenmeye gönderiverdiler.

Türk devletinin numarası bitmez. Tam bitti derken, şapka-dan bir tavşan daha çıkar. Dediğim yer tam da burasıdır.

Birinci perde böyle kapandı. İkinci perdede yeni roller üre-tiliyor. Meselâ diyorlar ki; Cumhurbaşkanlığını Tayyip Bey alsa da TBMM seçimini ikinci grup alır ve böylece sistem kilitlenir. Heyhat boşuna heveslenmesin kimse. Siyasette 24 saat bile çok uzun bir zamandır. Geçen seçim, Devlet Bey sahneye Ekmeled-din Bey gibi yumuşak, sakin bir aday sürdü ve Tayyip Bey’in dolaylı olarak yolunu açtı. Sonrada Tayyip Bey ile ittifak kurup “beka meselesi “ ekseninde oluşturduğu rotayı hiçbir şeye aldırmadan inatla istikrarla sürdürüyor. Yarın oluşacak yeni Meclis aritmetiğinde İyi Parti anahtar duruma geçip, AK Parti ile ittifaka gidiverir ve herkesin ağzı açık kalıverir. Dün Gül’ün adaylığını önleyen Meral Hanım, yarın şartlar olgunlaşıp daya-tırsa böyle bir ittifaka hayır demeyebilir.

Demem o ki, oyun içinde oyun kurulan bu sahnede zaman zaman figüran, zaman zaman dekor olarak rol verilen eski dostlar, kendilerini dev aynasında görüp birbirini kırmasınlar, çoğu yetmişine merdiven dayamış bu ak saçlılar, son trende yer kapmak sevdasına kapılıp bir ömür saf tuttukları musalla önünde kanla yazılmış hukuklarını çiğnemesinler. Bu günler gelir geçer. Evli evine köylü köyüne gider. Biz ak saçlılar, Üs-küdar Meydanında yarım bölük “düşman kardeşler” olarak birbirimize bakıp, göz yaşlarımızı içimize akıtırız.

Boğaz dokuz boğum, kırk düşünüp bir konuşmak en doğ-rusu olsa gerek.

GÜNEY SINIRIMIZI YENİDEN ÇİZİYORUZ

10.06.2018

A nadolu’nun güney sınırının tabii güvenlik hattı, İskende-run güneyinden başlayıp Afrin, Halep, Erbil, Süleyma-

niye, Kerkük üzerinden İran’a ulaşır. Türk devleti halâ devam eden Birinci Dünya Savaşı şartlarında mecbur edildiği güney sınırının risklerini yüzyıl taşımıştır ve maddi manevi büyük be-deller ödemiştir. Artık bunun sürdürülemez ve kabul edilemez olduğunu yüksek sesle ifade etmek noktasına gelmiştir.

Türk devleti, yüzyıl tahammül ettiği kabul edilemez güney sınırını, ABD ve Rusya’ya rağmen kendi öz iradesi ve gücüne dayanarak, kendi süngüsü ile yeniden çizmek gibi çok önemli bir hamleyi hayata geçirmeye çalışmaktadır. Seksen milyon nüfusu, bir trilyon dolarlık ekonomik hayatı olan bir ülke genel seferberlik şartlarında yürütülebilecek bir askeri/siyasi operas-yonu adeta sessiz sedasız yürütmektedir. Bir yandan normal hayat devam etmekte öbür tarafta mevzi mevzi hedefine iler-lemektedir.

İçinde bulunduğumuz iletişim ve bilgi çağında, aklı ba-şında her Türk münevveri, dünyanın neresinde ve hangi ko-numda olursa olsun elindeki her türlü imkânı kullanarak bu harekâta katılmak durumundadır. Günümüz savaşları büyük


ölçüde psikolojik harekât olarak cereyan etmekte olduğu için aklı eren herkesin bu savaşta rol üstlenip, katkı yapma şansı vardır. Hiçbir Türk evlâdı bu şerefli göreve lâkayt kalma duru-muna düşmemelidir. Gerek siyasi mülâhazalar gerekse mensu-bu olduğumuz alt grupların öne çıkan tercihleri üzerinden bu büyük harekâtı ıskalamak, büyük talihsizlik olur. Seksen mil-yon olarak bu büyük harekâtın arkasında durmak ve psikolojik boyutuna katılmak zorundayız.

Türk tarihine yeni bir altın sayfa yazmak diyebileceğimiz bu harekâtın üç bileşeni, kararlı ve kahraman komuta heyeti, doğru strateji üreten siyasi irade ve topyekûn millet desteğin-den oluşmaktadır. Bunlardan birinin zafiyet göstermesi, Türk tarihinin istikametini etkiler.

Türk milleti olarak birinci önceliğimiz; Suriye ve Irak’ın kuzeyinde, ABD, AB, Rusya ve bir kısım Arap ülkesine rağmen, bütün kritik dengeleri gözeterek yürüttüğümüz “sınır güven-liğini ebediyen garanti edecek fiili durumu” zaferle tamamla-mak ve hukuki zemine oturtmaktır. İşte tam da bu gerekçelerle hareket eden, Türkeş öğretisini iyi kavramış sivil, asker, bürok-ratlar ve siyasi figürler, bilâ kaydü şart “harekât karargâhına” omuz vermekte, okuyabildiğimiz kadarıyla tam da Türkeş gibi davranmaktadırlar.

İçinden geçtiğimiz bu zorlu günlerde, Allah’tan temen-nimiz, onun öğretisine bağlı “bid’at nedir bilmeyen” tertemiz Müslümanlar olarak zafere ulaşmaktır. Allah, karargâhtan en uç mevzilere kadar savaşı yürüten kahramanlarımızı muhafaza etsin, gazamız mübarek olsun.

ANLAMAYA ÇALIŞMAK

13.06.2018

“Siyaset mümkün olanı yapma sanatıdır, gayrı mümkünü mümkün etmenin mümkünatı yoktur.”

Süleyman Demirel

N e oldu, oldu. Bildiğim o dur ki; eksileri, kusurları, hataları toplamak, çıkarmak, bölmek, çarpmak hiçbir anlam taşı-

mıyor zira eksilerle yapılan tüm işlemlerin sonucu peşin peşin sıfırdır. Bu sebeple ben eksilerle, kusurlarla hesap yapmak ye-rine artılarla hayatı anlamaya çalışıyorum. Geldiğimiz noktada elimizde kalana bakıyorum. Gördüğüm o dur ki; altmış küsur yıllık NATO ilişkisi çatladı. ABD, yanında kuzu kuzu durma-mız için üretip, tehdit unsuru olarak kullandığı iki büyük terö-rist yapıyı (FETÖ ve PKK) resmen sahiplendi ve biz ikisini de önümüze katmış, ait oldukları yere kadar kovalama gayretinde ve iradesindeyiz. İşte elimizde kalan bu.

Buraya nasıl geldik? Kim kiminle ne yaptı? Ne kotardı? Kim nerede ne kadar ihmal, ihanet etti? vb. sorular önemlidir, gereklidir ve mutlaka sorulmalıdır/sorulacaktır da. Ama gün o gün değil. Şimdiki önceliğimiz, düşmanı yok edene kadar kovalayıp, bağımsızlığımızı süngünün ucuyla bütün dünyaya tekrar onaylatmaktır. Sonra oturur, açık hesapları sorarız. Geç-


mişi sorgularken geleceği kaçırmaktan korkarım. Geleceğimizi kurtaramazsak, geçmişin muhasebesi bir anlam taşımaz.

ABD ile Kuzey Kore’nin barış yolu aradığı bir dünyada AKP ile MHP’nin aklı selim bir stratejide birlikte hareket etme şartlarını hazırlama gayretlerine ölümüne karşı çıkmak nasıl bir bağnazlık/saplantıdır, anlamaya çalışıyorum. Çocukluğu-muzun geçtiği 60’lı yıllardan itibaren gördüğümüz odur ki; AP, CHP, MSP, MHP olarak dört ana siyasi okul, ülkenin kaderini çizmekte ve geleceğimizi bir şekilde şekillendirip, inşa etmek-teydi. Yetmişli yıllarda fikir ve siyasi ufkumuzun oluşmasında büyük etki yapan rahmetli Türkeş ve onun yol arkadaşlarının, bizlere kattığı düşünce ve eylem pratiklerini bu günlerde tekrar tekrar inceleyip günümüzü okumaya çalışıyorum.

Gördüğüm önemli duruşlardan biri rahmetli Türkeş’in -söylenen ve zannedilenin aksine- son derece uzlaşmacı, geniş cepheci, herkesi kucaklayan ve herkese referans olma tavrıdır. Öyle ki bu hali, gençler arasındaki kanlı bıçaklı çatışmalara rağmen CHP’yi bile kapsıyordu. 1977 sonrası CHP’li Cahit Karakaş’ın Meclis Başkanı seçilmesindeki katkısında bunu net olarak görmekteyiz. Aynı birleştirici gayretlerini milliyetçi cep-he hükümetlerinin kurulmasında da sergilemiştir.

Günümüzde aynı bayrağı elinde tutan Sayın Devlet Bahçe-li, herkese referans olma, her büyük buhranda kabul edilebilir ve uygulanabilir bir çıkış yolu gösterme noktasında tarihe ge-çecek örnekler sergilemektedir. Nefse hoş gelen günübirlik ka-zanım hayalleri sarhoşluğunda büyük kavgadaki mesuliyetle-rimizi unutup, boş alanda top çevirip, kendini avutma zilletine düşen kardeşlerimize üzülmemek gerçekten mümkün değildir.

CIA bağlantılı kurumların ve elemanlarının, ortalıkta açıktan dolaştığı ve çalıştığı bir süreçte yılların efsaneleşmiş isimleri, nasıl olur da kendi geçmişlerine ve müktesebatlarına bu denli ters düşerler, anlamak mümkün değil. Tek açıklama; insan bu işte, hırs gözleri kör ediyor. Benlik, kıskançlık, ego, vb.

İŞİNİZE GELİRSE

23.06.2018

Yaz dostum;Biz Kıbrıs’tan 44 yıldır çıkmadık.Biz Afrin’den çıkmayacağız.Biz Mümbiç’ten çıkmayacağız.Biz El Bab’tan çıkmayacağız.Biz Kandil’den çıkmayacağız.Biz Başika’dan çıkmayacağız.Biz Kosova’dan, Bosna’dan çıkmayacağız.Anadolu’da yüz yıldır uslu uslu oturuyorduk. Bizi çok

zorladılar. Oysa biz biraz daha bekleyecektik ama anlamadılar.Kötü komşu insanı mal sahibi eder. Biz cihana hitaben

“yurtta sulh cihanda sulh” deyip sınırlarımız içinde sessizce yarınların rüyasında eğlenirken gelip içimizi karıştırdılar. Ziya Gökalp’ın “Türk’ü düşmansız bırakma ya Rab” duası kabul ol-muşçasına tepemize üşüştüler ve bizi derin uykumuzdan uyan-dırdılar. Şimdi sonuçlarını kabul etmek, katlanmak zorundalar. Kimsenin dırdırlanmaya, zırlanmaya hakkı yoktur. Cin şişeden çıktı bir kere. Bundan sonra muhataplarımızın seçeceği en akıllı yol, Türk’ün adaletine ve asaletine teslim olmaktır.


Zafer, piyadenin süngüsünün ucundadır. Türk piyadesi bir coğrafyaya girdi mi orası Türk yurdu olur. Bir coğrafyanın Türk yurdu olması demek; o coğrafyanın Türk adaletinin hima-ye ve güvencesine girmesi demektir. Biz hiçbir zaman, hiçbir yere emperyal projelerle gitmedik. Tarih boyunca bir gün dahi Türk bayrağının, Türk adaletinin girdiği her yer Türk toprağı-dır, Türk yurdudur. O topraklar kaybedilse bile, bizler oralarda yaşayanlar için üzülmeye, endişelenmeye devam ederiz ve ele geçen ilk fırsatta oraları kurtarma hırsımızı muhafaza eder, besleriz.

Kaybettiğimiz her toprak parçası için o gün geri kurtar-ma kararını verir, bunun için ant içeriz. Zaman ve zemini kollamaya başlar, şartları ve dengeleri takip eder, gücümüzü ve imkânlarımızı geliştirir, fırsatı bulduğumuz anda ise taşı gediğine oturtur, bayrağımızı göndere çekeriz. Büyük Türk devletini diğer merkez devletlerden ayıran en önemli özellik, onlar hâkim olmak için ülkeleri işgal ederler. Biz hâdim ol-mak için ülkeleri kurtarırız. O yüzden onlar gittikleri yerlerde silâhlarına sarılıp dolaşır, biz ahalinin gönlüne ve sevgisine yaslanıp dolaşırız.

Bir asır devam eden dinlenme, beslenme, hazırlanma süresi bir şekilde bitmiş, kaçınılmaz kurtarma harekâtımız başlamış-tır. Bunun zamanı, zemini, çerçevesinin tartışılma aşaması ge-rilerde kalmış şimdilerde topyekûn zafere kilitlenmek, bunun için seksen milyon topyekûn tek yürek olma gününe gelmiş bulunuyoruz. İktidarıyla, muhalefetiyle aklı selim sahibi her Türk vatandaşı tam bir mesuliyet asaletiyle, düşmanla direk veya dolaylı bağlantılı olan, gafletten ihanete uzanan zincire takılmış herkesi uyandırıp gerçekle buluşma şansı tanımalıdır.

Olabildiğince geniş bir alanda milli politikalarımızı fark-lılıklarımızla beraber birbirimize sarılarak hep birlikte yürüte-bilmeliyiz. Düşman mahfillerle siyasi emellerini tevhit edenleri olabildiğince asgari hasarla etkisiz hale getirmeği becermek ay-rıca omuzumuzdaki asil yüklerden biri olarak düşünülmelidir.

Gençliğimizde büyüklerimiz bize güzel bir slogan öğret-mişti. Sabır, savaş, zafer.

ŞİMDİ AKLI SELİM ZAMANI

24.06.2018

H enüz sandıklar açılmadı. Birkaç saat sonra sonuçlar belli olur. Kim kazanırsa kazansın diyeceğim odur ki; evvelen

sükûnet, ahiren aklı selim, kucaklaşma, yakınlaşma, azami or-tak payda üretme gayreti bekliyoruz. Dış desteklerle içerde yol alma gayretleri artık sonlandırılmalıdır.

Kim kazanırsa kazansın derhal PKK ve FETÖ karşısındaki devlet politikalarının aynı azim ve kararlılıkla sürdürüleceğini açıklamalı ve Türkiye’nin her şartta Ankara’dan yönetileceğini hiçbir şüpheye yer bırakmadan beyan etmelidir.

Yarından itibaren Türkiye’nin üzerinde %80-90 civarı it-tifak sağladığı hususlar öne çıkartılıp yeni Türkiye gündemi hazırlanmalı, alınan oy oranının ötesinde bir destekle yeni hedeflere kilitlenmeliyiz. Kazanan kadrolar, kaybedenlerin eleştirilerini soğukkanlı bir şekilde ilim süzgecinden geçirerek, akla mantığa, kamu menfaatine ve bilime uygun olanlar benim-senerek hayata taşınmalıdır.

25 Haziran sabahı uyandığımızda seksen milyonun hiçbiri kendisini mağlup olmuş hissetmemeli, hep birlikte yepyeni bir enerjiyle sevgi yumağı tadında, kol kola geleceğe yürüyebilme-ği becermeliyiz, bunun için herkes üzerine düşeni büyük bir asaletle yerine getirmelidir.

BEKA MESELESİ

05.07.2018

D evletin bekasına yönelik organize edilmiş FETÖ ve PKK yapılanmasına karşı yürütülen mücadele, bir devlet ref-

leksi olup kurumsal stratejilere dayanmaktadır. Direnişin siyasi sembolü ve en büyük moral destek kaynağı olan Sayın Cum-hurbaşkanı bu mücadelede asla yalnız değildir.

FETÖ ve türevlerini tamamen tasfiye etmeye dönük mü-cadelenin sadece Sayın Cumhurbaşkanı’nın direnciyle özdeş-leştirilmesi şeklindeki telkinlerin, ihanet yapılanmasına moral vermeği amaçlayan bir algı operasyonu olduğu kulak ardı edilmemelidir. Dost düşman herkes çok iyi bilmelidir ki; Türk devletinin savunma refleksleri 2227 yılda teşekkül etmiştir. Cumhurbaşkanlığı makamınca temsil ve takip edilen savunma refleksleri, işini iyi bilen ve yapan eğitimli, yetenekli, imanlı, geniş kadro ve kurumlara dayanmaktadır.

Türk devletinin güvenliği ve geleceği, stratejik olarak tek hedefe, taktik olarak rekabet ve kıskançlığa dayanan birden fazla kurum ve milli gücün faaliyet alanına emanettir. Zahirde rakip gibi görünen birçok güç, lüzum ettikçe birbirini yedekle-yip tamamlayarak ebediyete yürürler.

FETÖ ile mücadelenin en sıcak günlerinde her ne kadar Sayın Cumhurbaşkanı “siyasi arkadaşlarım beni yalnız bırak-


tı” dediyse de bu yalnızlık, liderlerin güç kaynağı olan tılsımlı yalnızlıktı. Zira liderler, güçlerini yalnızlıklarından alırlar. Ömrünü devletin bekasına vakfetmiş bütün milli güçler görev başında, hareket halinde ve devletin hizmetindeydi. Bu hizmet ebediyen devam edecektir.

Devleti kuran irade en kötü şartlarda dahi güvenlik risk-leriyle baş edecek bir yapılanma oluşturmuş olup, her birimiz şahsi sorumluluklarımızı yerine getirmek şartıyla geleceğe gü-venle ve gururla yürüyeceğiz.

İDAM ÜZERİNE

07.07.2018

İ dam cezasının yürürlükte olmasını istemek, mağdurların yüreğine su serpmekten ziyade caydırıcılığa yapacağı katkı-

nın büyük olacağına dair inanç ve beklentidir. Delifişek gençlik yıllarımızı, siyasetin silâhla yapıldığı bir çağda ve ateş çembe-rinin tam da göbeğinde geçirmiş bir insan olarak ölümün her çeşidiyle dans ederek, tanışıp arkadaş olduk ve hiç korkmadık, irkilmedik, ürpermedik, faaliyetlerimizden bir adım geri dur-madık.

Yani biz yaşarken ölümü öldürdük. Kelimenin tam manası ile ölümlerle dans eden Serdengeçtiler topluluğu idik. Yalına-yak, başı kabak, iaşe ve ibatesi ailesi tarafından, lojistik ihti-yaçları dişinden tırnağından arttırarak cebinden karşılanan bir ordu idik. Arkadaşlarımız idam sehpalarına tekbir getirerek, dimdik yürüyor, metanetle Hakk’a teslim oluyorlardı. En ufak bir tereddüt ve geri adım atan olmuyordu.

1980’in kahredici tahakkümü karşısında Türk Ceza Kanunu’nun en ağır maddelerini ihlal edecek bireysel eylemler tahayyül ettiğim günlerde, idamları önümüzde gördük. İşte o zaman ürperdim. Ölmek ve idam edilmek farklı şeylerdi. İdamın caydırıcılığını kendi nefsimde yaşamış, nice geceler git-gellerde kalmıştım. Yıllarca ölümün her çeşidiyle kol kola yaşa-


yan onlarca arkadaşının cenazesini taşıyan ben, idam karşısın-da, idamın gerçekten uygulandığını görünce irkildim, korktum ve anladım ki ölüm başka bir şey, idam başka bir şeydir.

Yaşanmış tecrübeme istinaden diyorum ki, idam cezası gelmelidir. Ama idamdan beklenen etki kesinlikle mağdurun adaleti değil, muhtemel suçların engellenmesi ve caydırıcılık olmalıdır.

HERKES YERİNE ÇEKİLSİN

11.07.2018

B ir coğrafyada bir devlet olur. Anadolu coğrafyasında da bir devlet vardır, o da Türkiye Cumhuriyeti devletidir. Her

kim ki bu coğrafyaya ortak olmaya kalkarsa, bunun ham bir macera olduğunu bedeli mukabilinde öğrenir.

Eğitim, sağlık, güvenlik başta olmak üzere milletin temel ihtiyaçlarını karşılamak, çok geniş ittifakla tanımlanmış vatan-daş, devlet, hak ve sorumluluklarını karşılıklı benimsemiş ve yerine getiren yapılanma olarak devletimiz dört kutsalımızdan biridir. Son iki yüz yıldır yaşadığımız sosyal değişim süreçleri ve çalkantıların getirdiği savruntuların yeniden elden, gözden geçirilip taşların yerli yerine oturtulması, önümüzdeki çeyrek asrın en önemli gündemi olarak benimsenmeli ve öne çıkartılıp hayata taşınmalıdır.

Yaşadığımız uzun buhranlı yıllarda gerek devletin gerekse milletin zaman zaman savrulduğu yanlışlıklar belirlenip ayık-lanarak, olması gereken doğru alanlarda buluşma ve bütünleş-me fırsatı canlı tutulup değerlendirilmelidir. Devletin zaman zaman boş bıraktığı alanlarda durumdan vazife çıkartarak kendine alan yaratan ve bu alanlarda giderek devletleşen bazı yapılar artık sorgulanmalı, doğru alanlara çekilmeli, herkes haddini, hududunu öğrenmeli buna riayet etmelidir.


Devletin zaaf ve kusurlarından faydalanarak, kendisini devlet gibi gören/gösteren tüm yapılar ister dini motivasyonlu ister masonik batı motivasyonlu olsun, yasal sınırlar içinde sivil toplum kuruluşu boyutuna çekilmek durumundadırlar.

Türk devleti önümüzdeki çeyrek asır içinde bu normal-leşme ameliyesini, gürültü patırtıya girmeden, soğukkanlı ve hukuk dairesinde kalarak gerçekleştiremezse eğer, bu yapılar milli güvenlik meselesi haline gelir, yeni “beka meselelerine” dönüşürler.

ARTIK NATOYU TARTIŞMALIYIZ

15.07.2018

B irileri adını koysun veya koymasın, elli yıldır yaşadığımız güvenlik süreçleri, Türkiye-NATO ilişkilerinin tanımı,

tarafların açık veya gizli beklentilerinin gücü yeten yetene da-yatılması, hatta ABD/NATO’nun Türkiye’yi tamamen kontrol altına alma çalışmalarına evrilmiştir.

Çok iyi bildiğimiz PKK-FETÖ-NATO ilişkisini artık açıkça masaya yatırıp Türkiye-NATO ortaklığını yeni bir perspektif-le tartışma gündemine taşımalıyız. Özellikle ve öncelikle her renkten Türk aydını yaşadığımız NATO ihanetini aynı gözlükle doğru okumalıdır. Çok iyi biliyoruz ki, 15 Temmuz kalkışması uzun yıllara dayanan ve Türkiye’yi Libya, Irak, Suriye gibi pa-ramparça, pes perişan etmeye yönelik bir NATO/ABD projesi-dir. Olayı bir meczup hareketi gibi göstermenin hiçbir kıymeti harbiyesi yoktur.

Türkiye’nin kararlı direnişi karşısında başarılı olamayan proje, asla terk edilmiş ve kaldırılmış değildir ve bunun bütün açık emareleri net bir şekilde gözümüzün önünde sahnelen-mekte/dillendirilmektedir. Geldiğimiz noktada artık ciddi ve soğukkanlı bir şekilde NATO ile devam edip etmemeyi tartış-maya açmak gerekmektedir.


Kanaatim odur ki; Türkiye, NATO ortaklığı fiilen sona ermiştir. Taraflar artık birbirine operasyon yapacak kadar gü-venmemekte ve tavır taşımaktadır. Aklıselim ile bu ortaklık birbirimize bazı güvenceler de vererek yeni yorumlar üretmek zorundadır.

AHALİYLE HASBİHAL

NEM KALDI

E vvel çat kapı ziyaretine gittiğimiz büyükler, akrabalar, dostlar, arkadaşlar, komşular vardı. Şimdi en yakınlarımı-

zın evine giderken bile haber verip müsait olup olmadıklarını sormak gibi bir zorunluluğumuz var.

Evvel ailece toplanır, yer sofrasında, diz çöküp tespih tane-si gibi dizilerek, Allah ne vermişse bir sahandan yemek yerdik. Herkes önündeki eti, ötekinin önüne iterdi. Şimdi değil bir sofrada, bir sahandan aynı yemeği yemek, kimse kimseyle aynı yemeği yemiyor, aynı sofrada yemiyor, aynı saatte yemiyor.

Evvel büyüklerin eski kıyafetlerini küçükler giyer, daha eskiyenler ise daha fakir yakınlara gönderilirdi. Şimdi bir giydi-ğimizi bir daha giymediğimiz gibi dolaplarımızda karınca ge-zecek kadar bile yer kalmıyor. Bir aile içinde herkes ayrı marka, ayrı tarz giyinip kuşanır oldu.

Evvel düğün yapan, ev alan, dara düşen yakınlarından ödünç para alır, eli rahatlayınca aldığı parayı öderdi. Şimdi lokantada yemek yiyen kredi kartıyla ödeme yapıyor, kartın ödeme günü gelince öbür bankadan para çekip günü gelen borcu ödüyor.

SADAKAT

21.03.2017

S adakat, parayla satın alınamaz. Sadakat, insan ruhunun derinliklerinde çalkalana çalkalana ayrışıp, teşekkül eden

insan ruhunun en üst yansımasıdır. Sütün önce yoğurt, sonra dövüle dövüle ayran ve yağa ayrışması gibi insan ruhu da fırtı-nalar karşısında dövüşe dövüşe sadakati üretir. Kâmil insanın en kıymetli hasletlerinden biridir sadakat.

ÜNİVERSİTEYİ YENİ BİTİRENLERE

O kulu bitirmek üzere olan gençler, hayatlarının yeni dö-nemine başlarken çok iyi düşünmek ve bazı kararları

sağlam bir mantığa oturtmak durumundadırlar. Gençlerin ne yapması gerektiğini belirtmeden önce ne yapmaması gerektiği-ni belirtmek gerekir. Kanaatimizce gençler, özellikle günübirlik projelerden uzak durmalıdır. Fazla seçici olmaksızın bulabil-diğiniz herhangi bir işe başlayın ama sakın o işe bağlanmayın. Bir yandan çalışıp bir yandan yeni işleri takip edin, şeklindeki yanlış telkinlere kesinlikle kapılmamalıdır. Kariyer yapmak cilasıyla süslenmiş, iki yılda bir iş değiştirme tuzağına düş-memelidir. Şimdilik bu işte çalışayım da daha iyisini bulunca bırakırım aymazlığını tercih etmemelidir. Parası önemli değil, biraz tecrübem olsun diyerek şartlarını beğenmediği işi kabul etmemelidir. Gençler iş hayatına başlamadan evvel öncelikle şu alanlardan bir tanesine geri dönüşü olmaksızın karar ver-melidir.

a- Devlet personeli olmak.b- Özel sektörde uzman veya yönetici olarak çalışmak.c-Müteşebbis iş adamı olmak.d-Akademisyen-ilim adamı olmak.


Bu dört alandan birini seçtikten sonra üçer beşer yıllık ara-larla hayattaki hedefler belirlenmeli ve belli bir yürüyüş/yük-seliş temposu hedeflenmelidir. Hedefler belirlendikten sonra gencimiz, kendisini emeği karşılığında hedeflerine taşıyacak en doğru kurumu bulana kadar iş aramalı ve bulana kadar arayışı devam etmelidir. Ara çözümler, geçici işler asla kabul edilme-meli doğru kurum bulunana kadar arayış sürmeli ama bulunca da gemiler yakılmalıdır.

İş hayatında insanın hedefi “başarmak” olmalıdır. Kavram olarak başarı, iyi tanımlanıp sindirilmeli ve hedefe konulup ona kilitlenilmelidir. Hedefe kilitlenmekle beraber takip edilecek yol uygulanacak usul ve teknikler iyi belirlenmeli hem kanuni hem de ahlaki çerçevede kalınarak bir yandan iyi insan bir yan-dan iyi iş gören olmaya gayret edilmelidir.

Bazı rehberler gençlerin hedefine parayı koymaktadırlar, bu yanlıştır. İnsan hayatının anlamı para kazanmakla tanım-lanamaz ve hayat paradan ibaret değildir. Tabii ki para çok önemli bir değerdir ve hayatımızın önemli bir parçasıdır. Ama para hayatımızın hedefi değil, başarının getirdiği sonuçlardan bir tanesidir. Bu sebeple hayatımızın hedefi başarmak olmalı-dır. Eğer başarırsak para otomatik olarak gelir ama hedefimize parayı koyup her şeye para gözüyle bakarsak o zaman birçok değerimizi kaybetmiş ve dolayısıyla parayı da kaybetmiş olu-ruz.

KURTULUŞ

15.05.2017

“Elinde çekiç olduğu halde bakınarak do-laşırsan gördüğün her şeyi çivi zanneder-sin.”

E y insanoğlu; ego, benlik, böbürlenme, kendini beğenme, kibir, mükemmeliyetçilik bütün dinler ve ahlâk disiplinleri

tarafından üzerinde ittifak edilerek reddedilmiş kötü tercihler-dir. İçinde bulunduğunuz mekânda bütün gün başkalarının kusurunu arayarak dolaşırsanız, hele de elinizde bir de çekiç varsa muhataplarınızın vay haline. Hatta milletin kafasına inip çıkmaktan çekicin bile vay haline.

Ey insanoğlu sen, sen ol, haddini bil. İster amir ister pat-ron istersen vekâlet ve yetki almış siyasetçi ol. Unutmamalısın ki, sana tabi olan insanlar senin üzerinde Tanrı emanetidirler. Onlara adaletle ve şefkatle davranmak boynuna borç, üzerine farzdır. Tanrı’ya karşı sorumlusun. Ayrıca bu insanlara adaletle davranmak ve onlara sevgi ile yaklaşmak senin başarının da olmazsa olmaz şartıdır.

Büyüklerimiz, tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır, demek için asırlarca düşünmüş ve tecrübe üretmiştir. Bedel ödenerek elde edilen ve çok yalın, anlaşılır bir dille ifade edilen bu kıymetli tecrübeleri reddederek; ben daha iyi metotlar bulurum, diyerek kibir çukuruna yuvarlananların vay haline. Onlar dünya işle-


rinde hüsrana yuvarlanacakları gibi, mahşer günü kırdıkları kalplerin hesabını verirken de hayli zorlanacak ve ter dökecek-lerdir.

Ey insanoğlu, yol yakınken tövbe et, insanlara iyi davran, iyi ahlâk üzerine kurulu bir hayatı tercih et. Kibir yerine tevazu, hiddet yerine tebessüm, haset yerine paylaşım, saklamak yeri-ne ikram, susmak yerine sohbeti tercih et. Et ki hem dünyanı keyifle yaşanılır hale getir hem de ahiretini kurtar.

DOKUNMAYIN DÜNYAMA

27.06.2017

İ nsanları olduğu gibi kabul etmek ve beklentilerimizi bulduk-larımıza indirgemek sanırım günlük hayatta karşılaştığımız

temel aksaklıkların üzerimizdeki travmalarını asgari düzeye indirecektir. Her insan kendi aile ve iş çevresindeki yakınları üzerinde yönlendirme ve etkileme fiilini hak olarak düşünüp, muhatabının kendisine ve üçüncü kişilere nasıl davranması gerektiği hususunda baskın ve dayatmacı davranabilmektedir. Halbuki bu konuyu aydınlatan çok güzel atasözlerimiz vardır, ki her biri bir kitap değerindedir. Akıl pazara çıkmış herkes kendi aklını almış. Her şey nazar olur akıl nazar olmaz, çünkü herkes kendi aklını beğenir. Sokma akıl kırk adım gider.

Günlük hayatta hepimizin içine düştüğü bir tuzaktır bu. Bizi dinlemesi gerektiğini düşündüğümüz kimselere bir şekil-de müdahale ederiz ama onlar hiç dinlemezler ve bildikleri gibi davranmaya devam ederler. Bizde bundan bol bol üzüntü ve mutsuzluk çıkarırız. Gayet tabiidir ki ortak akıl tek akıldan üs-tündür, tecrübe ya dinlenip devralınarak ya da bedel ödeyerek sahiplenilebilen bir değerdir. İnsanların çok büyük ekseriyeti tecrübeyi kendisi üretmeyi tercih eder, bir ömür tecrübe toplar-lar kullanmaya fırsat bulamadan ömür biter.


Çok az sayıda insan ise kendisi için numune olabilecek insanları seçip onların tecrübelerini aynen kullanırlar. Böylece hayatları kolaylaşır, güzelleşir bu grup sayıca azdır ama haya-tın başarılı olanları bunlardır. Hayat bu insanların elinde ilerler ve güzelleşir.

Bütün bu gerçekler ışığında etrafımıza baktığımızda, etkileyemediğimiz insanları olduğu gibi kabul etmek, çok ya-kınlarımız da olsalar olumsuz olarak değerlendirdiğimiz dav-ranışlarından etkilenmememiz en doğrusudur sanırım. Benlik, bencillik, kibir, riya, gösteriş, kendini beğenmek, mükemmel-cilik gibi, cümle Peygamberlerin ve ahlakçıların tarih boyunca yıkmaya çalıştığı kavramları bir hamlede yıkamayacağımızı kabul etmek zorundayız. Elimizden geleni yapıp kalanıyla ilgi-lenmemek en doğrusu olur sanırım.

Le küm diniküm veliyedin.

NEZAKET VE ZARAFET

29.06.2017

1 950’li yıllarda Rize milletvekili olarak mecliste görev yapan sayın Profesör Tahsin Bekir Balta bir konuşmasında; bu

meclisin yarısı hırsızdır, deyince mecliste kıyamet kopar. Sı-ralara vurmalar bağırışlar protestolar ve özür talepleri. Meclis başkanı duruma el koyar ve Tahsin Bey’den sözlerini tashih edip özür dilemesini talep ederek kürsüye davet eder. Bunun üzerine kürsüye gelen Tahsin Bey, sözlerinin yanlış anlaşıldı-ğını aslında meclisin yarısının hırsız olduğunu değil, meclisin yarısının hırsız olmadığını söylemek istediğini ifade eder.

Meclis ayaktadır, alkış, ıslık ve dakikalarca devam eden tezahürat. Böylece Tahsin Bey sözünü geri almış ve meclisin ya-rısı hırsız değildir, demiştir. Eskiler Türkçeye böyle hakimdi ve yeri geldikçe hem küfür eder hem de adamın ağzını mühürler, cevap fırsatı vermezlerdi. Günümüzde her şeyimizi, nezaket, zarafet, edep, erkân, saygı, lisana hakimiyet, vb., kaybederken içine düştüğümüz halin hiç farkında değiliz.

Cemiyetin birçok müstesna kolay ulaşılamayan mevkileri bahşettiği nice insan üç yüz kelimeyle sınırlı lisan hafızalarını çoğu sin-kâflı küfürlerden oluşan kelimelere ayırdıkları için ko-nuştukları zaman adeta patlayıp sokağa taşan lâğım görüntüsü vermektedirler.


Fikri birikimi, bulunduğu mevki ile orantılı olmayan garip, acınası insanlar tüm zamanlarını birbirine küfrederek geçi-rirken bir zamanlar kendilerine umut bağlamış nice insanın güven ve hayallerini de heba etmekte ne yâre ne ağyara bir fayda sağlamamaktadırlar. Küfretmeden eleştirmeyi, hakaret etmeden tartışmayı öğrenemeyen topluluklar ne kendileri ne de hedef kitleleri için değil umut ve güven oluşturmak ancak utanç duyulan ve uzak durulması gereken topluluklar olarak değerlendirilirler.

Toplumun bir adım önüne geçip değişik seviyelerde vekâlet talep eden, cemiyetin yönetim, sevk ve idaresine talip olanlar öncelikle Türk dilini iyi öğrenmek, doğru kullanmak, cemiyetin vicdanını rahatsız etmeyecek zarafet ve nezaket sı-nırlarını aşmamak zorundadırlar.

Bizim çevremizde, atalardan kalan, sözün tamamı aptalla-ra söylenir, anlayana sivri sinek saz anlamayana davul zurna az, al kaşağıyı gir ahıra yarası olan gocunsun. Sözleri sıkça kul-lanılır ve neredeyse herkese ezberletilir. Bu vesileyle bende söz-lerimi bu atasözleriyle bitirmiş olayım. Selâm ve muhabbetle.

İSTANBUL’U YAŞAMAK

16.08.2017

6 4 yaşın içinde ara ara yağmurlu bir ağustos akşamında, Ümraniye Çakmak’taki ofiste misafirlerimi ağırlayıp uğur-

ladıktan sonra saat yedi civarında dünya tatlısı iki kadim dost ile bir akşam boyu İstanbul’u yaşamak üzere yola çıkıyoruz.

Küçüksu Çamlıca Tüneli, Altunizade üzerinden Göztepe istikametine dönerek Avrasya Tüneli’ne ulaştığımızda saat yedi çeyrek olmuştu bile. Yenikapı, Aksaray, Unkapanı’na vasıl olunca Balat’taki “Forno Balat” fırınını aradık. On dakika içinde orada olacağımızı söyleyip lahmacun, kavurmalı pide, sebzeli pide, Erzincan peynirli roka salatası, ev limonatası ve çaydan ibaret siparişimizi verdik.

Çok geçmeden daracık Balat sokaklarına ulaşmış, %100 bütün kuralları çiğneyerek arabamızı park ederek fırına ulaştık. Masamız ve siparişlerimiz hazırdı. Ürünler henüz fırından çık-mış dumanı tütüyordu. Bütün günün yorgunluğu ve açlığı ile aç kurtlar gibi saldırdım. Can arkadaşlarım her ne kadar bana ayak uydurmaya çalışsalar da performansları oldukça düşük kaldı. Hızla yemeğimizi bitirip çaylarımızı da içerek fırından ayrılıp arabamıza bindiğimizde akşam ezanı okunuyordu.

Hızla Balat’tan ayrılıp, Unkapanı Köprüsü’nden geçip, Azap Kapı’daki Sokullu Mehmet Paşa Camii’ne ulaştık. Ço-


cukluğumda babam, bu caminin İsmet Paşa tarafından tamir ettirilmiş tek cami olduğunu söylemişti. Çocukluk işte öyle bir İsmet Paşa karşıtıyız ki doğup büyüdüğüm İstanbul’da o güzel camiye 64 yaşıma kadar hiç girmemiştim. Bu akşam ilk defa girdim. Akşam namazını kılıp çıktık. Dolmabahçe’ye geldiği-mizde saat 20.45 olmuştu. İtfaiye binası bitişiğindeki otoparka arabamızı park edip açık hava tiyatrosuna henüz varmıştık ki ip gibi yaz yağmuru bizi karşıladı. Hazırlıklı olduğumuz için kuşandık ve yağmurun bütün varlığını mesajlarıyla beraber içimize doldurarak Funda Arar’ı beklemeye başladık. Sağ olsun diğer meslektaşlarının aksine tam vaktinde sahneye çıktı, yağ-mur da kesilmişti. İlk bir saatin nasıl geçtiğini anlamadık bile.

Türk tasavvuf musikisi üzerine yüksek lisans çalışması yapmış olan akademisyen, hanımefendi sanatçı Funda Arar’ı bütün asaletiyle sıraladığı parçalarda zamanı durdurarak din-ledik. Gece yarısına doğru tekrar tatlı bir yaz yağmuru başladı. Böylece yağmurla başladığımız konseri yağmurla tamamladık.

Konser bitmiş ama gece bitmemişti. Salonu terk edip ara-bamıza ulaştık. 15 Temmuz Şehitler Köprüsü’nden tamirat dolayısıyla adım adım geçip Beylerbeyi, Kuzguncuk üzerinden Üsküdar’da Güneş Kokoreç Evi’ne ulaştık. Uzun gecelerin vazgeçilmez çeyrek kokorecini, acı biber turşusu ve nefis çay eşliğinde midemize indirip son durak Kızkulesi’ne doğru yol aldık. Her zaman uğradığımız büfenin önüne park edip camlarımızı açtık soğuk soda ve kahvelerimizi sipariş ettik. Kahveleri beklerken serinleyerek deniz kokusuyla bütünleşen İstanbul havasını ciğerlerimize derin derin çekiyor bir yandan İstanbul’un siluetini seyrederken bir yandan da TRT üzerinden İstanbul şarkıları dinliyorduk. Nihayet kahvelerimiz geldi, yu-dum yudum içerek geceye son noktayı koymuş olduk.

İstanbul’da yaşamak bir ayrıcalıktır ama İstanbul’u yaşa-mak bambaşka bir mutluluk meşalesi ve kültür harmonisidir. Bize İstanbul’u yaşama fırsatı veren yüce Tanrı’ya sonsuz şü-kürler olsun. Ne mutlu İstanbul’da yaşayanlara ve ne mutlu İstanbul’u yaşayanlara.

BATI CENNETİNDEN BİR KESİT

19.08.2017

B atı’da tek kutsal şey devlet ve onu ayakta tutan sistemdir. Batı, tek kutsalı olan devlet için bütün değerleri alet ve

malzeme olarak kullanır bunların başında da insan gelir. İnsan yaratılıştan getirdiği ve taşıdığı özellikleriyle değil ona tanım-lanan görev ve sorumluluklar kadar değerlidir. Yani bir üretim aracı olarak vardır, ürettiği kadar değerlidir.

Beşikten mezara kadar bütün davranışları, yönelişleri tanımlanıp mevzuata işlenmiş olan insan adeta robot haline getirilmiştir. Batıda söylenenin aksine insanın bir tek hürriyeti vardır o da kanun, yönetmelik, tüzük ve kurallara uyma hürri-yetinden ibarettir.

Batının hiçbir yerinde canının istediği gibi gidip de köp-rünün üstünde balık tutamazsınız, otobanın kenarına çekip mangal yakamazsınız. İsteyen çocuğunu istediği okula veya is-tediği mesleğe yönlendiremez. Her çocuk hazırlanmış kriterler ışığında sistemin koyduğu yerde durur.

Bu haller ilk bakışta hoş ve güzel şeyler gibi algılanır ama insan fıtratında her zaman nizami şeyler ön planda olmaz. Ba-zen de aykırılıklarıyla öne çıkar insan ve aykırı davranışlarını yaşamak, kendini ortaya koymak kendinden bir şeyler dayat-mak ister hem topluma hem doğaya. İnsanın özlediği hürriyet


belki de budur ama Batı toplumlarında bunun zerresini bula-mazsınız. Apartmanın çatısında inek besleme hürriyeti ancak ve ancak Türkiye’de yaşanabilir. Doğruluğu yanlışlığı ayrı bir tartışma konusu olabilir ama böyle aykırı bir yöneliş ancak bizde mümkündür.

Batıda sosyal dilimler arasında geçirgenlik de yok deni-lecek kadar azdır. İşçinin çocuğu işçi, çiftçinin çocuğu çiftçi, tüccarın çocuğu tüccar olur. Bu kabul edilmiş pek itiraz edilme-yen, doğal sayılan bir haldir. Her ne kadar insani değerler, ev-rensel değerler deseler de uygulamada bu kavramlar kendileri için başka mana, muhatap üçüncü dünyalı hedef kitle için baş-ka mana ihtiva eder. İnsan hakları derken sadece kendilerinin insan olduğunu kast ederler. Dinleyen üçüncü dünyalı yarım aydın insanlarda kendilerinden bahsediliyor zanneder ama bu yarım aydınlar Bosna’yı yaşayınca uyanırlar. Uyanırlar da bu uyanıklık ne kadar sürer bilinmez zira reklam ve hipnoz med-yası kısa zamanda hafızaları siler ve batı yalanlarını yeniden beyinlere yazarlar.

AKIL VE TECRÜBE

22.09.2017

A kıllı kişi kendi tecrübelerinden ders çıkarır, daha akıllı kişi başkalarının tecrübelerinden de dersler çıkarır. Hayat

tecrübelerle yaşanır, kolaylaşır, güzelleşir, daha bir anlam kaza-nır, yaşanmaya değer hale erişir, verimliliği artar, geçen zaman ve harcanan emek ürüne dönüşüp kalıcı eserler halini alır.

Tecrübe kazanmak, ona sahip olmak, hafızada onları birik-tirip tasnif etmek ve yeri geldikçe indirip kullanmak başlı başı-na bir emek ve maharet gerektirmektedir. Hayatta birçok olay ve ilişki birbirine çokça benzer ama hiçbir olay ötekinin bire bir aynısı değildir. Bir problemin çözümünde kullanılan metot ve dolayısıyla edinilen tecrübe bir diğer benzeri problemin çözü-münde etkili olmayabilir. Bu sebeple akıl daima devrede olmalı tecrübelerin kullanılması ve uygulanmasında daima seçici ve sorgulayıcı olarak hayatımızın içinde tutulmalıdır.

Bu kadar önemli bir kazanım olan tecrübe iki yolla elde edilir. Genellikle, yani ona ulaşan iki ana yol vardır. Birinci yol, her insan belli şeylerle karşılaşır, onları yaşar, mücadele eder, bedel öder, acı-tatlı sonuçlarını sindirir. Bir ömür deneme ya-nılma suretiyle hayatı yaşar, tecrübe toplar ve onlara sahip olur. Ancak bu arada hayat da kemale ermiş edinilen tecrübelerin kullanılabileceği fırsatlar çok gerilerde kalmıştır. Tecrübeler


birer acı-tatlı hatıra olarak hafızalarda istirahate çekilmiştir. Onları kullanacak zaman genellikle kalmamış olur. İkinci yol ise, daha önce yaşamış başarılı olmuş, örnek alınabilecek bir kimlik oluşturmuş insanlar seçilerek, bunların ürettiği tecrübe-ler alınıp, test edilmeden, hayatımızın problemlerini çözmede metot olarak, kilitli kapıları açmada anahtar olarak kullanılmak suretiyle tecrübelenmektir.

Akıl pazara çıkmış, herkes kendi aklını almış. Her şey nazar olur, akıl nazar olmaz sözlerinde özetlendiği gibi insanoğlunun fıtratında kolay kontrol edemediği, değiştiremediği bir kibir, benlik ve kendini beğenme vardır. Bu özelliğinden dolayı her insan hayatı kendisi inşa etmek, kuralları ve tecrübeleri kendisi üretmek, kendi aklının kılavuzluğunda yaşamak, bunu öncelikle denemek ister. Tabii ki, insanların kahir ekseriyeti bu zaafından dolayı tecrübe sahibi olmak için birinci yolu seçerler. Bir ömür boyu bedel ödeye ödeye tecrübe toplarlar ama o tecrübeleri kul-lanma fırsatı bulamadan ömür biter ve göçüp giderler.

Çok az sayıda insan ise tecrübe sahibi olmak için ikinci yolu seçerler. Daha önce yaşamış tecrübe biriktirmiş başarılı numune insanların tecrübe ve tavsiyelerini alır teste tabi tutma-dan sorgulamadan kendi hayatlarında uygularlar. Bu insanlar yirmili yaşlarında bile altmışlı yaşlardaki insanların olgunlu-ğunda kararlar alırlar uygulamalar yaparlar. Yaşlılığın tecrübe-sini gençliğin enerjisine katınca ortaya cemiyetin başarılı öncü lider kimlikleri çıkar. Tabii ki bunların sayısı çok az olmaktadır.

Bu gözlemlerimden sonra gençlere diyeceğim odur ki; hayatınızı planlarken ve yaşarken kendinize numune insanlar seçin onların hayatlarını kavrayıp tecrübelerini devralın. Haya-tınıza giydirip kendi kimlik ve enerjinizle birleştirip kendinize has yeni bir yorum oluşturup hayatı kucaklayın.

Her şeyi yeniden keşfetmek her probleme size ait bir çö-züm bulmak zorunda değilsiniz. Tabii ki sizin de bir yetene-ğiniz olmalı, özgün bir katkınız olmalı ama enerjinizi her şeye müdahale şeklinde yaymak yerine belli alanlara toplamalısınız. İnsanoğlunun biriktirdiği tecrübeleri çoğunlukla kabul edip uygulamalı, üzerine de sizi tanımlayan ilaveler yapmakla ye-tinmeli bunu sindirmelisiniz. Aksi davranışların yarattığı hüs-ranlarla bir tarih çöplüğünün dolu olduğunu unutmamalısınız.

BEN TÜRK VATANDAŞIYIM

15.09.2017

H erkesin birbirini boğazladığı bir dünyada tüm mazlum-ların istinatgâhı olan Türk yurdunda dünya vatandaşı

yetiştiriyorum, demek ne demektir? Türk yurdunda, Türk bay-rağı altında, Türkün korumasında, Türk çocuklarından seçerek ve üstüne bir dünya para alarak dünya vatandaşı yetiştirmek kimseyi rahatsız etmiyorsa, ölmüşüz. Bilhassa ABD’de iş bulma cazibesiyle Türk çocukları kandırılıp dünya vatandaşı olarak yetiştiriliyorsa, bu ajan faaliyeti değil de nedir? Bunun adı çağ-daş beyin devşirme operasyonu değil midir?

Heybeliada papaz okulunu, çok değil elli yıl önce kabul et-meyen Türk efkârı umumiyesi ve güvenlik bürokrasisi, bugün kendi eliyle kendi çocuklarının dünya vatandaşlığına dönüştü-rülüyor olmasını nasıl izah ediyor, nasıl hazmediyor?

Düşünüyorum da 50 yıl önce biri çıkıp dünya vatandaşı yetiştireceğim dese anında linç edilir, lime lime olurdu. Şimdi kimsenin umurunda değil. Ne güvenlik müsteşarları ne sivil aydınlar ne de Türkün geleceğini düşünmekle yükümlü gönül-lü münevverler, tam bir uyum içinde derin uykudalar.

Ey bu aziz milletin eğitim ve güvenliğinden ve geleceğinin inşasından mesul müsteşarlar; günlük oyalayıcı, sahte siyaset gündeminde debelenmekten çıkın. Asli göreviniz olan, asırlar


öncesinden günümüze kazanılmış tecrübelerin ışığını, asırlar sonrasının inşasında, doğru yerde doğru dozda kullanın.

Asrı her yönüyle kavramış, Türk kimliğini sindirmiş, Tür-kün ruh köküne bağlı, milli şuur ve gururunu şerefle taşıyan, geleceğe dair bütün endişelerini ilim, irfan ve çalışkanlığı ile yöneten nesiller yetiştirin.

Dünya vatandaşı değil Türk vatandaşı yetiştirin.

PARA ÜSTÜNE

21.10.2017

P ara, en yalın tanımıyla bir takas aracıdır. Her türlü mal ve hizmetin takası için kullanılan, karşılığı bir kurumda rehin

tutulan araçtır. Para, insan hayatında olmazsa olmaz konu-munda önemli yere sahip, hayatın temel vazgeçilmezlerinden biridir. Öneminden dolayı parayla insan arasındaki ilişkinin tanımlanması ve düzenlenmesi, insanoğlunun çokça zamanını almış ve epey bilgi birikimi oluşmuştur.

Kısa ömrümde ister istemez parayla tanıştım. İyi bir izleyi-ci olup parayı anlamaya çalıştım. Kendimce ürettiğim tespitleri çocuklarımla ve beni ağabey belleyen dostlarımla paylaşmak üzerimde ciddi bir yük olarak duruyor.

Evvel emirde para, insan hayatının hedefi asla olmamalı-dır. Para, insan hayatında bir vasıta olarak kalmalıdır. Ne kadar güçlü olursa olsun, paranın yönetimine etki ve kontrolüne asla düşülmemeli. Para, insan tarafından yönetilmelidir. İnsan ha-yatındaki temel hedef başarmak olmalı, anlamlı olan başarmak-tır. Bu süreçte para, genellikle başarının tabii sonucudur. Eğer başarıyı yakalarsanız para otomatik olarak gelir.

Para, birçok şeyi satın alabilir ama her şey değildir. Unu-tulmamalıdır ki, paranın satın alamayacağı birçok değer ve gü-zellik vardır. Her şeyi parayla satın alabileceğini zannedenler


hüsrandadır. Parayı doğru ve lâyıkıyla yönetenler başarıya ve daha fazla paraya ulaşır, hayatın en büyük zevklerinden biri olan paylaşmak bu aşamada hayatınızı kucaklamalı ve paylaş-manın tadına varmalısınız.

Paranın kontrol ve yönetimine girenler ise hiçbir zaman bu ulvi zevke ulaşamadan yok olup gitmeye mahkûm olurlar. Yazıklar olsun nefsi için çalışıp kazanan ve hayatını paranın emrinde sürdüren, kazansa dahi kaybetme korkusuyla bedbaht yaşayanlara. Ne mutlu Allah için kazanıp Allah için harcayan-lara.

BİR MEDİNE GÖZLEMİ

24.10.2017

M edine’de Arapça konuşan, sarı saçlı, mavi-yeşil gözlü insanlar görüp şaşırdım. Nerelisiniz, diye sorunca; Ye-

menliyiz, dediler. Sarı saç, mavi-yeşil göz nedir, nasıl oluyor diye tekrar sorunca; aslen Türküz, dediler.

Sonra geri dönüp araştırdığımda gördüm ki azımsanma-yacak sayıda Çepni Türkmenleri, yüzyıllar önce gidip Yemen’e yerleşmiş. Birçok yerde olduğu gibi zamanla dillerini unutup terk etmişler. Sarı, beyaz ve siyah insanların, Arap kimliği al-tında birlikte nasıl yaşadığını, aralarında sıkıntı, çatışma olup olmadığını sordum. Ülkelerinde iki grup insan olduğunu söy-lediler, biri Arap olan Arap ve diğeri Araplaşmış Arap, birlikte gayet rahat yaşıyoruz dediler.

Arap zaten Arap, dışardan gelene de Araplaşmış Arap deyip işi çözmüşler. Yemenli Çepni Türkmenler dahil hiç kim-senin itirazı yok, ırkçılık yok. Asimile edildik diye gürültü çıka-ran, itiraz eden yok. Orası Arap coğrafyası ve oranın sahipleri Araplar. Dışardan gelenler de bir müddet sonra Arap sayılıyor ama onlara Araplaşmış Arap diyorlar. Bu duruş yeni yüzyılın ürettiği bir çözüm değil üstelik 1500-2000 yıllık bir söylem.

Aynı pencereden bakarak Türkiye’de insanımızı Türk olan Türkler ve Türkleşmiş Türkler olarak kabul etmek en makul


duruş olsa gerek. Üstelik yakın coğrafyamızda, yüzyıllardır uygulanıp sonuç vermiş bir formül olarak niye kullanmayalım? Sanırım ne mutlu Türk’üm diyene duruşu buradan çıkmıştır.

Peygamber Efendimizin de Hz. İbrahim soyundan gelip Araplaşmış Arap olduğu düşünülürse; olmak ve sayılmak arasında hiçbir fark ve sıkıntı yoktur. Önemli olan bir insanın elinde olmaksızın hangi çevrede doğup, hangi kültür ve terbiye içinde yetiştiğidir. Buradan hareketle diyoruz ki; Türkiye’de doğmuş büyümüş, Türk kültür çevresinde yetişmiş herkes hiçbir komplekse kapılmadan kendini Türk hissedebilir/his-setmelidir. Bu durum Muhammedi bir duruş olup herkesin yararınadır.

YETER ARTIK

15.12.2017

B ilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak imkansızdır. Sağlam fikirler ancak sağlam bilgiler üzerine inşa edilebilir. Fikir

üretmek için sadece bilgi de yetmez onun yanında saygı, sevgi, adap, edep, irfan, tevazu, vb. donanım sahibi olmak gerekir. Bir konuda fikir beyan edebilmek için o konuyu az da olsa araş-tırmak, evvelini, ahirini, sebebini, sonuçlarını kavramış olmak gerekir. Hele muhtevasında tenkit olan fikir beyan ederken çok özenli davranmak, hedef alınan kişi veya olayı kendi şartların-da iyi anlamak ve konuya tam hâkim olmak gerekmektedir.

Cemiyetimizde üzülerek izlediğimiz bir “eleştirmek hasta-lığı” salgını var ki, evlere şenlik. Herkes her konunun uzmanı, önüne gelen kurum, şahıs ne bulursa yerin dibine sokarcasına, çoğu bilgiye dayanmayan, saygı, sevgiden mahrum, küfür ve hakaretlerin havalarda uçuştuğu bir toz bulutu arasında tam bir kör dövüşünün ortasında kaldık.

Ne oluyor beyler! Hele bir kendinize gelin. Bir oturun, ar-kanıza yaslanın, bir derin nefes alın. Sonra düşünün bakalım ne oluyoruz, ne yapıyoruz, nereye gidiyoruz? Bu kadar karamsar, kapkaranlık tabloda küfür ve hakaretler arasında kör tuttuğu-nu çimdirerek ne üretecek, neyi düzeltecek, ne kazanacağız? Bu kadar kara buluttan, kimin üstüne nasıl bir rahmet yağacak


ve biz bu yağmurun neresinde olacağız, bizim nasibimize ne düşecek?

İçinde yetiştiğim, ömrümü vakfettiğim, mensubu olmak-tan her zaman gurur duyduğum ülkücü camia, son yıllarda insanı kahrettiren, korkunç bir fetret devri, bir karanlık tünel dönemine girmiş, toz duman arasında birbirini acımasızca kat-letmekte, her saniyede binlerce vicdan cinayeti yaşanmaktadır. Yaşlısı genci, bileni bilmeyeni, yetkilisi yetkisizi, Allah lillah aşkına, şu dilinizin direksiyonunu bir kontrol edin. İmanımı-zın, insanımızın mayası, sevgiyle karılmıştır, titreyin kendinize gelin sevmeyi saymayı bir hatırlayın, bir deneyin, inanın hayat daha güzel, daha kolay olacak, saygı ve sevgi çerçevesinde getireceğiniz eleştiriye dayalı önerileriniz dikkate alınacak. Belki de etkili olacak, kendinizi değerli hissedeceksiniz. Küf-retmeden, hakaret etmeden, konuşmayı, yazmayı bir deneyin. Bakalım kendinizi nasıl hissedeceksiniz.

NECİP FAZIL KISAKÜREK VE HÜSEYİN NİHAL ATSIZ

15.01.2018

1 940’lı ve 50’li yıllarda Necip Fazıl Kısakürek ve Nihal Atsız arasındaki arkadaşlık, yoldaşlık ve dostluk ilişkisi, birleş-

tikleri ve ayrıldıkları hususlar, diyaloglarındaki saygı sevgi zarafet hakkında bilgisi olanlardan paylaşmalarını istesem, kim nasıl karşılar ve ne paylaşır?

N. Fazıl ve N. Atsız 1950-1980 arasında üniversite gençliği-ne büyük ölçüde, daha sonrasına da önemli ölçüde etki etmiş iki abide şahsiyettir. Çizgileri, birleştikleri hususlar, gençliğe önerdikleri hedefler, bir enstitü boyutunda incelenmeli ve fikir hayatımıza sunulmalıdır.

N. Fazıl ve N. Atsız Beylerin, müştereken taraftar ve karşı oldukları kişi, duruş ve kavramlar incelendiğinde görülecektir ki, her ikisi de aynı şeyleri farklı terkiplerde ve farklı heyecan-larla ama benzer kitlelere sunmuşlar. Birbirini tamamlayan etkiler üretmişlerdir. 1940’lar sonrasında Türk fikir hayatındaki odaklanmalar ve tekâmül anlaşılmadan, bugünü anlamak ve açıklamak zordur. O yıllardan itibaren ana fikir akımlarının şekillenmesi birbirine etkileri, birleştikleri ve ayrıldıkları hu-suslar, bunların dernekleşme ve partileşme süreçlerine yansı-maları çok geniş incelemelere konu olmalı diye düşünüyorum.


Dergi ve çeşitli sohbethanelerde başlayan çile çekme se-anslarının sonrasında fikir hareketi, dernekleşme ve politize olarak partileşmeye dönüşmesi, bu dönüşümlerin tabii seyriyle oluşan yapılar ve bu yapılaşma süreçlerinde; dış etkiler, servis etkileri, çeşitli servislerin taşeronu olarak görev yapan saptırıcı-lar, ayrıştırıcılar, suni bölünme operasyonları bütün bu konular ayrı ayrı ekiplerin elinde didik didik incelenmelidir. Yayınlar, konferans dökümleri, kitaplar, çeşitli dernek, partilerin tüzük ve programları, adı ön planda olmuş insanların hatıraları ve gözlemleri.

Bir enstitünün tüm zamanını dolduracak bir alan olsa ge-rek. Bu istikamette oluşacak iradenin öncelikle konuşulması, tartışılması noktasına dikkat çekmekle ateşi tutuşturmuş olmak muradımızdır.

YENİ BİR GÜN DOĞARKEN

02.02.2018

K im ne derse desin! Türk devleti, emperyal Batı desteğin-deki ve kontrolündeki ayrılıkçı eşkıya karşısında oldukça

ileri sayılabilecek bir konumu elde etmiştir. Türk entelektüel aklının feraseti ve gayretleriyle, uzun tecrübeler, yalpalamalar, git-geller, hatalar, ödenen yüksek bedeller sonucunda bugün itibariyle nispeten iyi bir konuma gelinmiştir.

Tamamen kendi gücü, iradesi ve diplomatik hamleleriyle sağlanan bu konum, sivil, asker bürokrat ve aydınlarca iyi okunmalıdır. Haklı davamızı gücümüze dayanarak savunuyo-ruz. Düşmanın bütün işbirlikçileri ve tetikçileri büyük ölçüde sindirilmiş ve sütre gerisine itilmiştir. Günümüz savaşlarının en önemli parçalarından olan propaganda ve tanıtım ihtiyacı an itibariyle bütün gerekliliğiyle önümüzde durmaktadır.

Sınırlarımızın içinde büyük ölçüde sağlanan asayişin göl-gesinde bir büyük gönül seferberliği artık toplumun bütün katmanlarında yer bulmalı, otuz yılda açılan yaralar radikal tedavilerle onarılmalıdır. Eğitimden ekonomiye, birlikte yaşa-manın fazilet ve bereketinden emperyal operasyonların vahşet ve canavarlığına kadar her alanda milli bilinç ve ortak söylem üretilmeli paylaşılmalı, yayılmalı ve yaşanmalıdır.


Özünde bütün ihtiyaçları kavrayan ve karşılayan “vatan-daşlık bilinci”, kardeşlik hamurunda yeniden yoğrulmalıdır. Yepyeni, taptaze bir heyecan ve iman ile mayalanıp büyük Türk İslâm medeniyetinin, çağımızı okuyan ve geleceğini inşa eden sanatına dönüşmelidir.

Önümüzdeki dönem çok kıymetlidir ve zaman dardır. Bir saniyesi bile boş geçirilmeden çalışmak, üretmek, ilim ve sanat insanlarımızın eliyle güzel yurdumuzun taşını, toprağını ve güzel insanlarımızın gönüllerini birer sanat abidesi şekline dönüştürmek zorunda olduğumuz bütün beyinlerimize yazıl-malıdır.

Yeni yüzyılda Türk İslam medeniyetini, çağın irfanına söy-letecek ve inşa edecek ilim ve sanat insanlarına selâm olsun. Bu yolda emek veren, ter döken, kan döken cümle kardeşlerimiz-den Allah razı olsun.

BENDEN BİZE GEÇMEK

22.02.2018

F ransız ihtilali, sanayi devrimi vb. büyük dönüşüm rüzgar-ları sonrası başlayan büyük değişim ve dönüşüm süreçleri,

bütün dünyayı olduğu gibi bizim toplumumuzu da derinden etkilemiş ve etkilemeye de devam etmektedir.

Batı ülkeleri gerek rönesans sonrası kazandığı düşünceden ürüne her türlü üretimi arttırma yeteneği gerek icatlar gerek-se Amerikan kıtasından taşıdığı zenginlikler sayesinde başta Osmanlı Devleti olmak üzere bütün öteki dünya ülkelerinden üstün duruma geçmeyi yakalamıştır. Bu değişimin verdiği et-kiler dolayısıyla birçok eski dünya milleti gibi bizde gözümüzü Batıya çevirmiş, bu değişimi nasıl yakalarız, aradaki farkı nasıl kapatırız, derdiyle iki asırdır debelenip duruyoruz.

Bu debelenme sürecinde en büyük sıkıntımız, en zayıf yerimiz, en büyük zaafımız münevverlerimiz arasında ortak akıl üretme gereğine inanmamak, ortak dil kullanma gereğine inanmamak, ürettiğimiz fikir ve düşünceleri vatansever/hain parantezinde dayatmacı, ayrıştırıcı bir üslupla ölümüne sun-mak ve savunmak olmuştur.

Birbirimizi dinlemeden, anlamadan, çıkış amaçlarımızı kavramadan, (ego-ene-benlik) perdeleriyle oluşturulmuş ça-dırlarda her birimiz tek başımıza kahraman olmak sarhoşluğu


ile iki asırdır kör ebe mantığıyla birbirimizi biçip tüketiyoruz. Birbirimizin yanlışlarını yakalayıp ifşa etmeğe/bastırmaya ayırdığımız zamanı ve emeği “daha iyiyi nasıl yakalarız” adına birleştirebilsek kesinlikle çok daha iyi durumda olurduk.

Kimsenin kimseyi dinlemediği, herkesin kendini ötekine kapattığı, herkesin kendi egoları doğrultusunda tek kişilik imparatorluklar kurduğu atomize bir cemiyet haline geldik. Bu hal kesinlikle hakettiğimiz bir sonuç değildir. Hem dini ge-leneğimiz hem tarihi geleneğimiz bize bunları öğretmiyor. Biz işlerinizi danışarak/istişare ederek yapınız emrine/tavsiyesine muhatabız. Bizim geçmişimizde kurultay vardır. Yani ortak akıl üretmek, herkesin fikrini, katkısını almak, değerlendirmek vardır. Ortak stratejiler üretilip paylaşılırken olabildiğince ge-niş tabanın beklentileri ve tecrübelerini dikkate almak vardır.

Gayet tabiidir ki, çağın icadı teknoloji, yeni ihtiyaçlar, çağdaş refah tanımlamaları vb. her şey dikkate alınarak asrın irfanı ile asırların birikimini yoğurarak yeni terkip ve söylem-leri üretebilmeliyiz. Bunun için gerekli olan güncel kurumlar üretmeliyiz. Adı her ne olursa olsun, Sivil Toplum Kuruluşu olabilir, enstitü olabilir, üniversite olabilir. Her ne olursa olsun, ortak akıl kullanılarak yeni söylem ve uygulamaları üretmek zorundayız.

BİRLİKTE YAŞAMAK

26.03.2018

İ stesek de istemesek de cemiyetimiz bazı kriterler üzerinden temelde dünyayı yorumlama ve hayat tarzını inşa nokta-

sında çok da net olmamakla beraber 65’e 35 gibi bir oranla iki büyük küme halinde görüntü vermektedir.

Cemiyetimizin iki üç asırdır yaşadığı bölünmeyi ister gelenekçilik/modernizm, ister mezhep ve etnik mensubiyet farklılıkları, isterse dünyada çatışan yaygın ideolojilere yakın-lık üzerinden sorgulayın, değişmeyen bir vaka görürsünüz ki; bu da insanımızın birbirinden uzaklaştığıdır. Cemiyetimizi bir arada tutan temel ortak değerlerimiz olan dil, din ve vatan kav-ramları, iki-üç yüzyıldır çok ciddi tanım tartışmalarına, yeni ve farklı yorum üretme gayretlerine maruz kalmıştır. Bilenin de bilmeyenin de; hırlının da hırsızın da konuştuğu, karıştığı bir alan olmuştur.

Mesuliyetini müdrik Türk münevverine bu noktada çok ciddi bir vazife düşmektedir. Cemiyetimizin kahir ekseriyetini bir arada tutacak ortak değer tanımlarını, insanımızın beklenti-lerini ve tercihlerini de dikkate alarak tarih ve akıl süzgecinden geçirip yeniden konumlandırmaktır.

Her çizgiden Türk aydını, öncelikle kendisini sorgulamalı. Tepeden bakan, ben bilirimci, dayatmacı, ötekileştiren duruş-


larından vazgeçip, dinleyen, anlamaya çalışan, paylaşmaya ve ikna olduğu kadar değişmeye açık, birlikte yaşamanın zaruret ve faziletlerine inanmış bir çizgi bulmalıdır. Bir arada yaşa-manın vazgeçilmez ortak paydası olan hedef ve ülkü birliği, taşıdığı önemle mütenasip bir tanımlama ve güncellemeyi asla kaybetmemelidir. Tüm güncellemeler cemiyetin kahir ekseri-yetini/marjinalleri bile kapsayan, hesaba katan, dikkate alan bir mantığa oturmalıdır.

Milletlerin mücadelesi, dünyayı yöneten/sömüren güçlerin duruş ve hedefleri, kullandıkları makyajların sahteliği ve irreel niteliği, topyekûn insanlığın ve bunun içinde Türklüğün nereye gittiği/nereye gitmesi gerektiği konularında olabildiğince geniş ittifaka dayalı bir milli duruşun üretilmesi, benimsenmesi ve yaygınlaştırılması da Türk aydınının önde gelen görevleri ara-sında bulunmaktadır.

Türk aydını tarihi ve günümüzü iyi okuyup, gelecek asır-ları inşa edecek, yerli, milli ama aynı oranda evrensel mesajları da bünyesine katmış, yerini tanımlamış ve hedefini belirlemiş, özgüvenini imanına yaslamış bir çağdaş çizgiye oturtmalıdır.

ÖĞRETİM VE EĞİTİM

16.04.2018

Ö ğretim ve eğitim; iki yakın ve birbirinin mütemmim cüz’ü (tamamlayıcı parçası) kelime ve kavramdır. Her ikisi

genellikle beraber kullanılır ancak çoğu zaman birbirine karış-tırılır. Birbirinin yerine kullanılır, aralarındaki fark genellikle sorgulanmaz ve bundan kaynaklanan kötü sonuçlar genellikle başka sebeplerle açıklanmaya çalışılır.

Çok yalın bir tanımlama yapmak gerekirse, öğretim; her-hangi bir bilginin, seçilen grup ve şahsa anlatılıp, onu biliyor hale dönüştürülmesi, diyebiliriz. Eğitim ise; herhangi bir şahıs veya gruba öğrenilmiş bilginin davranışa/eyleme dönüştürül-mesi iradesinin yüklenmesidir.

Okullarımız ve kurumlarımız, öğretim ve eğitimin çok önemli ve gerekli olduğuna inanıyorlar. Bunu dile getiriyorlar ve uygulama için anlamlı bütçeler ve zamanlar ayırıyorlar. Okullarımız öğrencilerine, kurumlarımız mensuplarına/ çalı-şanlarına çokça bilgi yüklüyorlar. Çok şey öğretiyorlar ve bunu eğitim zannediyorlar. Muhataplarını eğittiklerini varsayıp, onlardan eğitimli insan davranışları bekliyorlar. Tabii ki çok büyük hayal kırıklıkları yaşanıyor. Bir türlü istenen eğitim dü-zeyi yakalanamıyor. Çünkü öğretimle eğitim farklı şeylerdir. Öğretim bilgiyi ulaştırmaktır, nispeten kolaydır ve sonucu en


nihayet bir sınavla ölçülebilir. Ama eğitim, muhatabın öğretilen bilgiye inandırılması, itibar etmesi onu sindirip benimseyerek hayata taşıması, uygulaması, şahsiyetiyle bütünleştirmesi gibi bir dizi eylemin kazandırılmasıdır ve çok zordur.

Eğitimin olmazsa olmaz şartları vardır. Bunların başında gönüllülük gelmektedir. Kişi eğer eğitim almak için istekli değilse, ne yaparsanız yapın onu eğitemezsiniz. Ona öğre-teceğiniz her yeni bilgi, biraz daha şeytanlaşmasına katkı sağlayacaktır. İkinci husus; öğretilen bilgilerin gerekliliğine inanmasıdır. Üçüncü husus; gönüllü olarak öğrenilmiş gerekli bilginin, uygulanması halinde bundan kendisi için de bir fayda doğacağını bilmesidir.

NİTELİKLİ EĞİTİM

28.06.2018

N itelikli/Niteliksiz okul tanımlaması, Türk eğitim sistemi-nin en korkunç tanımıdır. Aklı başında her münevver,

başını ellerinin arasına alıp yeni eğitim yapılanmasının geliş-tirileceği soğukkanlı, saygılı, ilimci bir iklim hazırlanmasına katkı yapmak zorundadır.

“Nitelikli okul” etiketiyle topladığı, zeki ve zengin çocuk-larını, makina parçası niteliğinde eğitip küresel sisteme monte olacak “dünya vatandaşı” kimliği taşıyan insan yetiştiren okullarımız var. Bu kurumlar milli güvenlik perspektifinden incelenmeye alınmalıdır.

Bir eğitim sistemi düşünün ki, kendisini dünya vatandaşı yetiştiriyorum, diye niteleyen okulları bünyesinde bulunduru-yor. O okulları tanıyor, ruhsat veriyor hatta teşvik ediyor. Bu akıl tutulması sorgulanıp değişmedikçe şuradan şuraya gitmek imkânsızdır.

Şunu çok iyi biliyoruz ki, Amerikan okulları Amerikan vatandaşı, İngiliz okulları İngiliz vatandaşı, Alman okulları Al-man vatandaşı yetiştirir ve bu çok doğal bir olaydır. Oralarda birileri dünya vatandaşı yetiştireceğim dese kıyamet kopar ve adamın nefesini keserler.


Her devlet eğitim sisteminde kendisine vatandaş yetiştirir-ken, bizim okullarımızda açık veya üstü örtülü dünya vatan-daşı yetiştirme gayretleri çok ciddi bir inceleme ve sorgulama sonucu terk edilmeli. Dünyayı bilen anlayan Türk vatandaşı yetiştirmek sistemin ortak hedefi olmalıdır. Ortalama Türk vatandaşının tanımı, donanımları, hedef, hak ve yükümlülük-leri geniş bir ortak paydada belirlenip bütün eğitim sisteminin ortak stratejisi olarak benimsenmeli ve sisteme giydirilmelidir.

Güvenlik politikaları ve uygulamalarında, millileşme yo-lunda sağladığımız ilerlemelere paralel olarak önümüzdeki dö-nemde eğitim politikalarımızın da çok bilinçli şekilde süzülüp gerçek manada millileşmesi gerekmektedir.

EĞİTİME DAİR

03.07.2018

S ebepleri inceleyip sorgulamadan, açıklayıp anlamadan, mütemadiyen sonuçları tartışıp analiz etmenin kime ne

faydası olacağını anlamak mümkün değildir. Öncelikle buraya nereden ve nasıl geldiğimiz irdelenmeli ve buradan nasıl çıka-bileceğimiz iyice tartışılıp projelendirilmelidir.

Bir eğitim sisteminin hedefi; sevgi, saygı aidiyet, sadakat, güven, paylaşım, yardımlaşma, hoşgörü, başarı gibi temel de-ğerleri özümsemiş ve hayatının doğru yerlerine yerleştirmiş insanlar yetiştirmek değilse eğer o sistem, o ülke için milli gü-venlik ve beka meselesine dönüşmeye adaydır.

Eğitim geliştikçe değerlerin yayılmasıyla ilişkisi zayıflıyor. Sadece bilginin yayılmasına odaklanılıyor. Değerlere yaslan-mayan eğitim, faydalı olmaktan ziyade insanı daha zeki bir şeytan yapıyor.

-Alçak gönüllülük,-Kibirsizlik,-Şiddete başvurmama,-Tolerans- hoşgörü,-Sadelik,-Arılık-temiz kalplilik,


-Kendini kontrol etme, -Feragat,-Kendini fark etmenin önemini anlamak. -Mutlak doğruyu aramak. vb.Gündelik hayatımızın değerleri bunlar. Bunlardan uzak-

laştıkça hayatın anlamı değişmekte ve ekseni kaymaktadır. Türk İslâm medeniyet ikliminde merkezlenmiş hayat ekse-nimiz, kendi yüksek değerlerinden uzaklaşarak ulaştığı yeni bilgilerle, geleneksel değerlerin yasakladığı her şeyi elde etmek ve kullanmak yoluna sapmaktadır. Günümüz anlayışına göre “çok iyi yetişmiş gençler”, değerlerimizi hayata taşıyan çağdaş Müslüman Türk prototipi olmak yerine, değerlerimize uzak, müştereklerimiz azalmış, bizim gibi olmayan bir hayata savrul-maktadırlar.

Temel eğitim politikaları belirlenirken, değerlere dayalı eğitim, hiç kimsenin itirazı olmaksızın öne çıkarken, uygula-mada tamamen bilgiye dayalı eğitimin esas alınması tesadüf veya ihmal olarak açıklanamaz. Eğitim sistemimiz temel terci-hini, “bilgi yüklemek” tembelliğinden, kolaycılığından ayrılıp, değerlerimizi öğretmek, sevdirmek ve yaşatmak eksenine taşı-mak yönünde kullanmalıdır. Birinci önceliğimiz bu olmalıdır.

Evden ana okuluna, ilkokuldan, üniversiteye, üniversite-den tüm kültürel/sosyal alanlara kadar her yerde değerlere da-yanan bir eğitim yapılanmasının gerekliliğini tartışmasız kabul etmek durumundayız.

AYNAYLA HASBİHAL

BEKA MESELESİ II

27.03.2017

1 970’li yıllarda Ali Uğur ağabeyimiz (Başbuğ Ali) bize dün-ya siyasetinin teşekkülü ve tatbikatı üzerine derin tahliller

yapar, yerli ve yabancı kaynaklarda bilhassa satır aralarına giz-lenen 10-25-50-100 yıllık süreçlerin işaretlerini okumaya çalışıp ciddi çıkarımlar paylaşırdı.

Bu sohbetlerin bir tanesinde, dünyayı ele geçirmeye çalışan irade, önümüzdeki yüz yıl içinde bütün kâinatı, medine (şehir) devletlere bölüp her birinin idaresini kontrollerindeki okullar-dan mezun, onların öngördüğü gibi yaşayan, şehir meclislerine teslim edip, dünyayı bunlar üzerinden kendilerine bağlamayı planladıklarını anlatmıştı.

Şimdi geri dönüp, bizzat yaşayıp şahit olduğumuz 45-50 yılı gözden geçirince, neler gördük neler, diyoruz. Asrın ilk yarısında Hindistan’dan ayrılan Pakistan’ın bölünerek Bangladeş’in doğuşu, Habeşistan’ın bölünüşü, Sudan’ın bö-lünüşü, Yemen’in kuzey ve güney olarak varlığı, koca Sovyet İmparatorluğunun parçalanarak on kadar yeni devletin kurul-ması, Çekoslovakya’nın bölünmesi, Yugoslavya’nın bölünmesi, Kore’nin bölünmesi, Kıbrıs’ın bölünmesi, Suriye ve Irak’ta devam eden bölünme süreci, Libya’daki fiili çok başlılık, bunlar ilk anda aklımıza gelenler.


Bütün bu bölünmeler gözümüzün önünde cereyan eder-ken dikkat çeken başka bir husus ise; Birleşik Krallık ve Ame-rika Birleşik Devletleri’nin yanına birde Birleşik Almanya ilâve oldu. İkinci Dünya Harbi’nde bölünen Almanya, Batı Almanya’ya çok pahalıya da mal olsa da birleştiler. Yani bütün dünya, bölünme senaryolarıyla boğuşurken bazı büyük eko-nomi sahibi milletler birleşme gayreti içinde görünüyorlar. Bu açıdan bakıldığı taktirde Türkiye’nin içinde bulunduğu riskleri anlamak çok daha kolay olacaktır. Din farkından dolayı hiçbir zaman aralarında eşitlerden biri sayılması mümkün olmayan Türkiye’nin, bir merkez devlet olma ihtimali ve gayretleri, ne pahasına olursa olsun önlenmek istenilmektedir.

Devlet Bey’in “beka meselesi” dediği hadise, zannederim burada düğümlenmekte. Her türlü siyasi öncelikler ve farklılık-lar bir kenara itilerek, emperyal ittifak karşısında tek ve güçlü bir yapı oluşturulmaya çalışılmaktadır. Etrafımızdaki tüm mevziler nerdeyse düşmek üzeredir. Irak ve Suriye’deki anti emperyal direniş biterse, Türkiye tek başına, son hedef olarak ortada kalır. Bunu bilen Ankara, oralardaki direnişin uzama-sını istemekte ve bizzat kendisince belirlenmiş rol üstlenmiş bulunmaktadır. Bir yandan Suriye ve Irak topraklarında askeri mevziler oluşturmaya çalışırken, bir yandan da içerdeki yasal veya yasa dışı emperyal işbirlikçilerle amansız bir mücadele yürütülmektedir.

Bütün bu mücadele, bir savaş durumu boyutunu çoktan geçtiği halde ekonominin selameti noktasında adı konulma-makta, yürütülen çok cepheli savaşın yanında ekonominin de kendi dengeleri içinde sağlıklı, sürdürülebilir bir tempoda iler-lemesi sağlanmaya çalışılmaktadır. Bu büyük savaşta öne çıkan milli ittifak Cumhurbaşkanlığı ile MHP liderliği arasındaki ahenkli iş birliğidir.

Bu iş birliğinin anlam ve önemi, ilerleyen yıllarda çok daha net olarak anlaşılacaktır. Bu iş birliğinin başarı şansı her iki tarafta da var olan, ciddi handikabın anlaşılması ve aşılmasına bağlıdır. Bu handikap “beka meselesi” tabiriyle anlatılmak istenen hususların anlaşılamamasıdır. Her iki taraftaki kayıkçı kavgası, figürleri etkisizleştirilip gerilere itilmedikçe “topyekûn seferberlik” yoluyla hedeflenen enerji üretimi zorlanacaktır.

OKULA BAŞKARKEN

01.04.2017

1 960 yılının Eylül ayında, henüz altıncı yaşımı yeni doldur-muşken, babam beni okula kaydettirmek istedi. Şimdiki

ismi Gaziosmanpaşa olan Taşlı Tarla, o zaman Eyüp ilçesine bağlı bir nahiye idi. Evimize en yakın ilk okula yönlendirildik. Önce yaşım küçük diye almak istemediler. Babam diretince onu aştık ama o okul, barakalarda faaliyet gösterdiği için babam buna razı olmadı. Evimize daha uzak, betonarme binalı Dobru-ca ilkokuluna kaydımı yaptırdık.

Kayıt sonrası sınıfıma gittik. Babam beni öğretmenimle tanıştırıp ona “etleri senin, kemikleri benim” diyerek teslim etti. Bana dönerek “hocanın vurduğu yerde gül biter” dedi. Bu teslim töreninden sonra günlerce öğretmen beni kesip yiyecek, kemiklerimi de babama verecek diye uzun süre düşündüm ve ziyadesiyle korku çektim. Zamanla beni kesmeyeceğine kanaat getirip, ufaktan haylazlıklar yapmaya başlamıştım ki; bir gün beni tahtanın önüne çağırıp, parmaklarımı toplatarak, cetvelle hafifçe vurmak suretiyle cezalandırdı. Bu cezadan sonra ben günlerce her sabah kalktığımda parmaklarımın ucundan gül çı-kıp çıkmadığını kontrol ettim. Uzunca bir süre devam eden bu bekleyiş de boşa çıktı ama şuur altıma öyle bir hasret yerleşti ki,


halâ elime baktıkça gül çıkacak zannederim. İlerleyen aylarda öğretmenimiz bize bir marş öğretti;

Olur mu böyle olur mu?Kardeş kardeşi vurur mu?

Kahrolası diktatörler,Bu dünya size kalır mı?

Bu marşı evde yüksek sesle söylediğimde, babam kızarak; bunu nerden öğrendiğimi, sordu. Ben de öğretmenden öğren-diğimi söyledim. Babamın tepkisi çok sert oldu ve öğretmen için kötü şeyler söyledi. Bu durum benim canımı çok sıkmıştı.

Aradan fazla zaman geçmemişti. Evde babamla otururken yeni öğrendiğim bir konuyu onunla paylaştım. Babama bizim insan nesli olarak maymundan geldiğimizi söyledim. Söylemez olaydım. Açtı ağzını yumdu gözünü. Öğretmene saydı saydı. Biraz sakinleşince, bana döndü ve oğlum o öğretmen komonis-tir, onun dediklerine inanma, dedi. Tabii olarak bende sordum:

-Baba komonis nedir?-Oğlum komonis, dinsiz imansız demektir. Onlar bizim

her şeyimize düşmandırlar. Sakın onun söylediklerine bana sormadan inanma.

İşte böyle yedi yaşındaki bir çocuğu, birkaç ay önce öğret-menine “etleri senin, kemikleri benim” diye teslim ediyorsun ve dönüp çocuğa “öğretmenin vurduğu yerde gül biter” diye itaat ve bağlanmaya şartlandırıyorsun ve aradan geçen, çok değil birkaç ay sonra ise çocuğa “onlar-biz” kavramıyla beraber güvenmemeyi teklif, telkin ve tazyik ediyorsun. İşte bizim ne-sil bu çelişki ve çatışma içinde yetişmiştir. Bu olay, Türkiye’de eğitim sisteminin garabetini ve esas problemini tanımlayan çok önemli bir özettir.

Bu şartlarda okula gidiyor, öğretmene şirin gözüküyorsun. Eve geliyor, babana şirin gözüküyorsun. Her iki kurumun, ör-tüşmeyen kutsallarını kavramak ve yerine göre davranmak zo-rundasın. Bu arada aklın erdikçe kendi tercihlerin oluşuyor ve tarafını seçiyorsun. Neyi seçersen seç, bir tarafın eksik kalıyor. Öğretmenin yolunu seçersen, ailenden uzaklaşıyor ve onlara

HASAN KÜLÜNK 211

sahte davranıyorsun. Ailenin tercihlerini seçersen, öğretmene sahte ve iki yüzlü davranıyorsun. Her şartta kaybeden çocuk olarak sensin. Bir çocuğun şahsiyetinin, karakterinin teşekkül ve tekâmülünde en büyük rolü oynaması gereken okul ve aile aralarında iş birliği ve iş bölümü yapması gerekirken, çatışma durumunda oluyorlar ve bu çatışma çocuk üzerinden sürdürü-lüyor.

İşte Türk eğitim sisteminin temelindeki yaman çelişki ve boşluk budur. Ortalama vatandaş tanımının yapılmamış olma-sı, ortak kutsal değerlerin belirlenip kabul edilmemiş olması, farklılıkların herkesin özelinde hakkı olduğu ve saygıya layık olduğu birlikte yaşama kültürünün üretilmemiş olması. Ya-şadıklarımdan çıkardığım acıları bir not olarak tanımlamaya çalıştım, gerisi eğitim planlamacılarının işi olsa gerek.

BİR ASKERLİK HİKÂYESİ

20.04.2017

1 980 yılında ÇAYKUR bünyesinde faaliyet gösteren Pazar-köy fabrikasında işletme mühendisi olarak çalışırken, 12

Eylül darbesi gerçekleşti. Takip eden aralık ayında askerlik görevine başladım. Mart 1981’e kadar Balıkesir Ordu Donatım Okulu ve Eğitim Merkez Komutanlığı’nda eğitimimi tamamla-yıp, ay sonunda asteğmen olarak kıta hizmetimi yapmak üzere İstanbul 1. Ordu komutanlığı 1072 İkmal Bakım Bölük Komu-tanlığı emrine tayin oldum.

Birliğim, Beşiktaş Orhaniye kışlasında olup, Yıldız Parkı Şale Köşkü müştemilâtlarında hizmet vermekte idi. Yani ben kura torbasına elimi uzatırken gözlerimi kapatıp “Ya Rabbi benim için hayırlısını nasip et, Edirne’den Kars’a kadar vatan, Çin Seddi’nden Viyana’ya kadar faaliyet alanımızdır. Neresi çıkarsa seve seve gideceğim ama etrafımdaki bu sosyete dölleri arasında onları sevindirecek bir yer olmasın” dedim ve kuramı çektim. Yüce Mevlâm, bana Sultan Abdülhamit’in Şale köşkü-nü reva gördü. Komutan bunu ilân edince, salonda saniyelerce süren bir aaaaaaaa sesi yükseldi.

On beş günlük iznimi kullanıp, 15 Nisan’da teslim olup, göreve başladım. İlk hafta masa başında göreve alışmakla geçti. İkinci hafta başı, içtimadan sonra bölük komutanı beni


yanına çağırdı. Odasına varıp selâm ve tekmil verip bekleme-ye geçtiğimde, bana çok sert ve azarlar şekilde birkaç evrak uzatıp; “bunları al, tır 2. kademenin önünde motor yüklü, git Alemdağ’dan onları değiştir gel”, dedi. Neye uğradığımı şa-şırmıştım ama dersimi iyi çalışmıştım. Evrakları aldım, selâm verip Alemdağ’a gidip motorları değiştirip, geleceğim komu-tanıııım, diye yüksek sesle emir tekrarı yaparak hızla odadan çıktım.

Şaşkınlığım devam ediyordu. Kendime biraz yakın buldu-ğum, Adalet Partisi sempatizanı bölük subaylığı yapan Remzi Başçavuşun yanına gittim ve ondan yardım istedim. Kapıyı kapattı ve bana dün senin MİT raporun geldi. Derler ki; “dikkat ve takibi gerekli sakıncalı personel, ülkücü, silahlı eylemcidir.” Olay anlaşılmıştı. Komutan Eskişehirli Kemal Türkler’in teyze-sinin oğlu, ailenin işleriyle meşgul Binbaşı Hikmet Beygo (Al-lah rahmet eylesin) benim ülkücü olduğumu resmî kanaldan öğrenince, benim çorabımı örmeye başlamıştı. Remzi Başçavuş bana, “ağzı çok pistir dikkat et”, dedikten sonra gideceğim birliği iyi bilen bir ekip verdi ve ben görevi tamamlamak üzere hızla tıra binip, bölüğü terk ederek 15 mil/saat hızla Alemdağ’a ulaştım. Çok hızlı bir şekilde boşaltma, yükleme ve evrak iş-lemlerini tamamlayıp, geri döndüm Yıldız’a. Döndüğümde saat 11.00 olmuştu.

Koşarak komutanın odasına gittim, selâm verdim. Daha tekmil vermeye fırsat bulamadan Binbaşı söylenmeye başladı. “Sen daha burada mısın? Kaç saat oldu? Sen ne biçim adamsın? Sana askerliği bitirtmem, seni bölüğün ortasında süründürece-ğim, seni rezil ederim vs.” Bir ara az yavaşladı. Ben; “gittim gel-dim”, dedim ama duymadı bile, söylenmeye devam ediyordu. Bir fırsatını bulup yüksek sesle, “görevi tamamladım komuta-nım”, diye bağırdım. Biraz durakladı ve “neee, ne diyorsun, benimle dalgamı geçiyorsun, senin canına okurum”, dedi ve sakinleşerek, “bana sen ne dedin? Bir daha tekrar et bakayım”, diyerek dinlemeye geçti. Bende ona; “komutanım Alemdağ’a gittim, motorları indirip yenilerini yükleyerek, geldim ve tırı 2. kademenin önüne çektim”, dedim. Yerinden fırladı. “Gel be-nimle”, dedi, koşmaya başladı. O önde, ben arkada koşarak ka-demeye gittik. Tırın üstüne çıktı, sandıkların etiketlerine baktı.

HASAN KÜLÜNK 215

Halâ elimde duran evraklara baktı ve araçtan inerek yine koşar adım odaya doğru, o önde, ben arkasında ilerledik.

Odaya girerken kapıdaki çavuşa; “bize iki kahve yap”, dedi. İçeri girdik, oturdu. Ben ayaktayım, bana da oturmamı söyledi. Dinlemedim, tekrar etti, yine dinlemedim. Sinirden titriyorum, dokunsalar ağlayacak gibiyim. Vücut dilim neler söylüyor, bilmem ama komutan kalktı, kollarımdan tutup beni zorla oturttu. Şoktaydım bir noktaya takılmış, gözümü hiç kımıldatmıyordum. Bir müddet ikimizde sessiz durduktan sonra rahmetli komutan sessizliği bozarak söze girdi; “Bak asteğmen, bu bölüğün tarihinde sabah Alemdağ’a gidilir de akşam 18.30’dan önce geri dönülür vaki değildir. (Sözün bu-rasında astsubaylara ağır küfürler ederek) Akşam 18.00’de bile gelmezler, servis gider, ondan sonra gelirler. Evlerine hususi jeep ile gitmek için. Sen nasıl olurda, saat 11.00 dönersin. Hem de acemisin ve ilk defa bu göreve gidiyorsun. Benim kimlerle nasıl iş gördüğümü anla ve beni sakın kınama”, dedi. “Komu-tan astından özür dilemez ama seni istemeden kırdım. Kusura bakma”, dedi.

Kahvemi içtim, yarı üzgün yarı mutlu bir hafiflikle odadan çıktığımda askerliğim bitmişti. O günden sonra bir yıl boyun-ca bütün dış görevlere beni gönderdi. Bir hafta, on gün süren Balıkesir ikmallerini bile iki günde tamamlıyordum. Ne zaman istesem erken çıkıyor, her istediğimde izin alıyor, birliğime sivil gidip geliyordum. Hatta mecbur olduğum halde tabanca almadım. Babam der ki; “devletin bildiği silah. senin değildir”. Bu yüzden askerlik boyunca şahsi silâhımı taşıdım. Binbaşıya bunu ifade ettim ve saygıyla kabul etti. (Babam da öyle yapmış askere giderken şahsi tabancasını yanında götürmüştü).

HAYAT BÖYLE AKIP GİDİYOR

04.05.2017, Güneşli

1 954 yılı mayıs ayının dördüncü günü aynı zamanda Ra-mazan ayının ilk günü. Şimdiki adı Gaziosmanpaşa olan o

zamanki adıyla Taşlı Tarla’da. Şu an GOP belediye başkanlığı binasının bulunduğu yer. Pomak mahallesi. Annem, babam orada Sütçü Mustafa Günhan’a ait bir evde kiracı olarak otu-ruyorlar. Ev de ev işte. Bir oda, bir sofa, sofa deyince yeni nesil anlasın diye belirteyim odanın önünde 3-5 m2’lik karanlık bir alan işte.

Böyle bir ilkbahar sabahı annemin doğum sancıları baş-lıyor, yanında 12-13 yaşlarında emmizadem Hilmi ağabeyim refakatçi olarak bulunuyor. Annem onunla babama haber gönderiyor. Ebe hanım teyzeyi alsın gelsin sancılarım başladı, diye. Hilmi ağabey, babamın lokantasına gidip haber veriyor, babam da Fatih’te oturan babaanne tarafından uzak akrabamız olan ebe hanım teyzeyi almaya gidiyor. Tabii 1954 şartlarında Taşlı Tarla’dan Fatih’e ulaşım, kaptıkaçtı denilen Bursa yapısı uydurma minibüslerle gerçekleşiyor. Babam Atikali mahalle-sinden, ebe hanım teyzeyi alıp geri gelip eve ulaşması saatler sürüyor. Benim tez canlılığım o zamandan başlamış besbelli. Babam evin köşesinde Hilmi ağabeyi görüyor ve amca erkek oldu, müjdesine beş lira veriyor.


Annem, ebe hanım teyzeyi beklerken ben doğuyorum. An-neciğim göbeğimi bağlayıp kesiyor, yıkayıp kundaklıyor sonra emzirip yatağın üstüne atıyor. Ortalığı toplayıp, çamaşırları yıkamaya başlıyor. Babam ve ebe hanım teyze böyle bir eve geliyorlar. Ebe hanım teyze yine de kontrollerini yapıp gerekli tavsiyeleri sıralayıp gidiyor.

Sevgili anneciğim o günün akşamı evde toplanan amca, dayı, amcazadelerden oluşan 14 kişiye iftar sofrası hazırlıyor. Benden büyük ağabeyimin beş aylık vefat etmiş olmasının ver-diği tedirginlik ve endişeler de dikkate alınırsa çok dersler var hayatımızda. Bugün benim 63’ten 64’e geçiş günüm. Anneme ve babama avfu mağfiret ve rahmet diliyor, bu vesileyle arayıp tebrik eden bütün dostlarıma teşekkür ediyorum.

Allah bütün dost ve kardeşlerimize sağlıklı hayırlı uzun ömürler versin. Allah hepimize sırat-ı müstakim üzre yaşamak ve imanla ölmek nasip etsin.

TÜTÜNDEN SITMAYA

05.05.2017

K öyümüzdeki zirai faaliyetler ahalinin geçimi için yeterli olmadığından her evden bir veya birkaç kişi tütün topla-

mak için birleşip Samsun üzerinden Bafra’ya gider ve orada se-zonluk işçi olarak mahalli tabirle tuz parası kazanırlardı. Tabii köyümüzün tek gurbeti Samsun değildi. 1914’e kadar Batum, Sohum ve tabii İstanbul da vardı listede. Ahalinin erkekleri se-nenin altı ayını gurbette geçirir çoluk çocuk on iki ay geçinirdi.

Sene 1935 veya 1936 ağustos ayının sonları. Tütün toplama zamanı gelmiş, köyümüzden de babamın üçüncü büyük ağabe-yi Muhammet amcamın da dahil olduğu bir grup genç toplanıp Samsun’a gitmek üzere organize olmuşlar. Babam henüz 13-14 yaşlarında, zayıf ufak tefek ama yürekli bir çocuk. Ağabeyi ile gitmek ister ama ifade edemez. Zira kabul edilmeyeceğini bilir ama çokta istemektedir. Gizlice bir kayık parası temin eder. Amcamı uğurlamaya gidiyormuş gibi köyden Rize’ye ona eşlik eder. Amcamı iskeleden kayığa bindirip gemiye gönderdikten sonra gizlice ikinci kayığa binip gemiye geçer ve saklanır. Gemi Rize’den sonra Trabzon limanına uğrar ve oradan da hareket ettikten sonra ortaya çıkıp ağabeyine görünür. İş işten geçmiş artık, geri döndürme şansı kalmamıştır. Beraber Samsun’a ora-dan da Bafra’ya gidip bir tütüncünün yanında yevmiyeci olarak


işe başlarlar. Tütünleri önce topluyor sonra ipe diziyorlar. Yap-tıkları her dizim için hakediş alıyorlar.

Bir cuma günü ezan okununca babam işi bırakıp namaza gitmek üzere ayrılıyor. Yanındaki köylümüz Mikâil amca ise tamahkârlık edip bir dizim daha fazla yapayım diye namaza gitmiyor. Babam namaz dönüşü geldiğinde onu çok üzgün görüp sebebini soruyor. (Tütün önce uzun şişlere dizilir, şiş do-lunca tütünler dibine takılı ipe ittiriliyor. Böylece işlem tamam-lanıyor.) Mikâil amca şişi doldurmuş ama ucuna ip takmadan tütünleri ittirince hepsi boşa çıkmış. Onun üzüntüsünü yaşıyor. Bir yandan namaza gitmemiş bir yandan da hasılat boşa gitmiş. Babam sekiz yaşından itibaren musalli bir hayat yaşamış ve nerdeyse üzerinden hiç kaza namazı geçmemiştir. Namazı an-latırken bize hep bu olayı örnek verirdi.

Ama kaderin önüne geçmek de mümkün değil. Tütün sezonu bitmeden babam sıtma hastalığına yakalanır. Amcam tarafından Samsun’a getirilip Rize’ye gidecek gemiye bindiri-lerek memlekete yolcu edilir. Fakirliğin gözü kör olsun denilen yer tam da burasıdır işte. 13-14 yaşında kardeşin sıtmaya tutul-muş, ateşler içindedir ve sen onu ağlayarak Samsun limanında gemiye bindirip bir gemiciye teslim edip geri dönüyorsun, tuz parası kazanma peşinde bağrına taş basıyorsun.

Babam salimen Rize’ye döner. Köye ulaşır, mezradaki maranda iyileşmeyi bekler. Zaman zaman gelen ateşli nöbet-ler dayanılır gibi değildir. Bir gün teyzesinin oğlu Şevki’nin oğlu Muhammet ziyaretine gelir. Onunla dertleşirken daldaki henüz kızarmış ama şekerlenmemiş üzümler gözüne takılır ve arkadaşından üzüm toplamasını ister. Toplanan üzümü sıktı-rır. Çok ekşi bir şıra halinde onu büyük bir iştahla içtiğini ve o şıranın sıtmadan kurtulmasını sağladığını hep anlatırdı. Talih babama bir daha gülmüş ve babam iyileşmişti.

İSTANBULA İLK ADIM

19.05.2017

B abamın İstanbul’a ilk gelişi 1939 yılında olmuştur. En büyük amcam Sabit Efendinin, İstinye’de bakkal dükkânı

vardır. Rize’den gemiye binerken babam tarif almış. Tophane rıhtımında gemiden inersin, denizi sağına alarak yürürsün, İstinye’ye gelince sor, dükkânı gösterirler, diye.

Tophane rıhtımında gemiden iniyor, denizi sağına alıyor, sırtında iple sıkıca bağlanarak küçültülmüş yorganı olduğu halde yürümeye başlıyor. Beşiktaş’a geldiğinde sonradan Barbaros Hayrettin Paşa’ya ait olduğunu öğrendiği türbeyi görüyor ve içinden; “şu türbenin önünü bana verseler, kapının ağzındaki iki direk arasını kapatır orda barınırdım”, diye geçi-riyor. Bu konuyu her anlattığında gülümserdi.

Sonra yürümeye devam edip İstinye’de amcama ulaşı-yor. Bir müddet onun yanında kalıyor. Amcam bakkalı satıp Zonguldak’a gidince o da beraber Zonguldak’a gidiyor. Orda amcamın satın aldığı bir kahvehanede sekiz ay çalışıyor. O dönemde Zonguldak, Rizelilerin önemli gurbet yerlerinden biridir ve orda bulunan bütün Rizeliler amcamın kahvesine zaman zaman uğruyorlar. Babam orada birçok dostluklar ediniyor, Eski TBMM Başkanı Köksal Toptan’ın babası Şevki Beyle tanışması o yıllara isabet eder. Rize Dört Yol köyünden


Topaloğlu Ali Ağanın orta okul mezunu olan oğlu Şevki Bey, kömür işletmesinde memur olarak çalışmaktadır. O tanışma ve dostluğa istinaden Köksal Bey, İstanbul Hukuk Fakültesini kazanıp İstanbul’a gelince babamı bulur ve dört yıl boyunca bizim lokantada yemek yer, ders çalışır ve siyasi çalışmalarını yürütürdü. Köksal Bey, 1965-1966 yılında Gaziosmanpaşa’da Adalet Partisi gençlik kolu başkanlığı yapmıştır.

Sekiz ay devam eden kahvecilik, amcamın kahveyi satıp Rize’ye dönme kararı vermesiyle son buluyor. Babam, amcamla Rize’ye dönmek yerine kömür işletmesi yemekhanesine garson olarak işbaşı yapıyor ve orada üç yıl boyunca çalışıyor. Öteki ağabeylerinden üçünün aynı anda asker olması nedeniyle ba-bamın askerliği bir yıl tecil ediliyor. Bu durum askerlik şube-since nüfus cüzdanının askerlik sayfasına not edilip mühürle-niyor. O yıllarda devlet işine girenler nüfus cüzdanını iş yerine verirler. İş yerinin verdiği kimliği kullanırlardı. Babamda bu sebeple nüfus cüzdanını işletmeye vermiştir. Askere giderken amirinden kimliğini ister fakat amiri kimliği vermez. Asker dönüşü tekrar işe dönmesi için kimliğini rehin tutar. Daha önce bir akrabamız aynı şekilde kimliğine el konulduğu için müdüre ağır hakaretler etmiş olduğu için, müdür babamdan da aynı tepkiyi bekliyordur. Fakat babam öyle yapmayıp çok saygılı bir şekilde müdürünün takdirine saygılı olduğunu ifade edip he-lallik ve dua isteyerek oradan ayrılır. Nüfus cüzdanını idarede bırakır, bırakır ama beraberinde çok güzel bir intiba ve hatırada bırakmış olur.

Böylece babam kendi devre arkadaşlarından bir yıl geç ola-rak askere gider. Bu arada askerlik 48 aydan 36 aya düşmüştür. Babam 36 ayı tamamlayıp terhisini isteyince komutan bunu kabul etmez. Kabul etmesi için tecilin ağabeylerinden dolayı annesine bağışlandığının ispatı gerekmektedir. Bunun için nüfus cüzdanı gerekiyor. O yıllarda asker dönüşü gemilerde çalışmaya başlamış Mustafa amcama durumu anlatır. Amcam Zonguldak’a gider ve babamın müdürünü bulur. Durumu anlatır. Bunun üzerine müdür ayrılırken babamın saygılı dav-ranışı nedeniyle amcama iltifatlar eder nüfus cüzdanını verir.

Nüfus cüzdanını komutana ibraz eden babam, terhis yine sürüncemede kalınca iyice darlanır. Terhis olup Çanakkale’ye

HASAN KÜLÜNK 223

giden bir arkadaşına 5 lira verir ve der ki: “Gelibolu’ya geç, Yazıcıoğlu’nun türbesine git. Beş lirayı türbedara ver, sonra Yazıcıoğlu’na bir Fatiha oku ve de ki: Benin tezkeremi versin, yoksa ben bu 36 ay askerliği yakacağım o 12 ayı yapmayaca-ğım, sonra gelir tekrar 36 ay yaparım. Ama bu 12 ayı yapma-yacağım”. Babam birkaç gün sonra rüyasında Yazıcıoğlu’nu görür. Muhterem zat: “babama uzat elini”, der. Babam elini uzatınca avucuna bir şeyler yazar ve tezkereni yazdım, der. Ba-bam uyanır, sabahı zor bekler ve içtimadan sonra bölük çavuşu babamı çağırır müjde ile birlikte tezkeresini verir.

CİVELEK DEDE

02.06.2017 Beylerbeyi

B ir Civelek dedemiz vardı köyümüzde, Allah rahmet eyle-sin. Gençlik yıllarında Aydın Söke’de uzun yıllar kalmış,

fırıncılık yapmış, varlığı da yokluğu da bilen, sözü sohbeti yerinde çok hoş bir insan idi. Yaşının ilerlediği dönemde çocuk-larının bir kısmını ve yeğenlerini Söke’de bırakıp köye dönmüş ve ahir ömrünü köyde geçirmiş idi.

Hayli ileri yaşta olmasına rağmen neşeli, sağlıklı, sosyal ve üretken bir hayat yaşardı. Civelek dede, her sigara içen gibi ilerleyen yıllarda çokça öksürür, zaman zaman nefes almakta zorlanırdı. Böyle yoğun öksürük nöbetleri geçirdiği bir döneme girdiğinde, artık direnemez ve doktora gitmeye razı olur.

Doktor, Civelek dedeyi muayene eder, inceler, aynaya koyar, röntgen çeker, tahliller yapılır ve iş tedavinin düzenlen-mesine gelir. Doktorumuz, dedeye evvela sigarayı bırakmasını söyler, söyler ama bu dedenin pek hoşuna gitmez. Bizim mem-leketin görmüş geçirmiş insanları hoşlarına gitmeyen bir şeyle karşılaştıkları zaman önce güler sonra biraz bekleyip tepkileri-ni organize ederler. Civelek dede de aynen öyle yapar. Dokto-run sigarayı bırakmalısın, önerisine karşı önce gülümsedi sonra biraz bekledi ve dedi ki: “Doktor Bey, bana ne dersen de ama sigarayı bırak deme. Onu bir yol geç. Başka ne biliyorsan onları


söyle”. Bu kararlı duruşu gören doktor ısrar etmez ve dede bari sigaraları yarım iç tam içme, der.

Dede köye gelir, şimdi tam hatırlamıyorum ama yenice, gelincik veya bahar sigaralarından birini içiyordu. Kutuyu açar bütün sigaraları ortadan keser, tekrar kutuya yerleştirir ve içmeye başlar. Yarım sigara biterken öbür yarısını yakar bu devam eder, durur. Bunu gören oğlu ve torunları müdahale etmek isteyince cevabı yapıştırır Civelek dede: “Yahu size ne oluyor? Koskoca doktor yarım yarım iç demiş, ben daha sizi dinler miyim?

Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun.

DEDEM KÜLÜNK MEHMET EFENDİ

04.06.2017

D edem Külünk Mehmet Efendi, annemin anne dedesi Ağ-relimoğlu Mustafa Efendi ile beraber Güneysu medrese-

sinde bir yatakta yatarak sekiz yıl birlikte okumuşlar ve birlikte mezun olup, icazet almışlardır. Her ikisi de birbirini çok sevip, hiç incitmedikleri gibi çoluk çocuklarına da birbirinin zürriyeti-ni incitmemek hususunu vasiyet etmişlerdir.

Mezuniyetlerini müteakip Mustafa Efendi, Dumankaya (Pilihoz) köyünde imamlığa başlamış ve çok uzun süre bu gö-revi sürdürmüştür. Mehmet Efendi ise imamlar askere alınma-dığı için o işi tercih etmemiş, askerliği seçmiştir. Altmış üç yıl süren hayatı boyunca yedi defa askere alınmış, toplam dokuz yıl askerlik yapmıştır. Ayrıca 1914 seferberliği başladığı zaman Rusya’da gurbette olduğu için büyük amcam Sabit Efendi ile beraber gurbet esiri alınmış, üç yıl boyunca da bir Kazak’ın çiftliğinde gurbet esiri olarak çalışmıştır. Yani 63 yıllık ömrün, 12 yılı böyle geçmiştir.

Mustafa Efendi, Dumankaya’da imamlık yaparken çok büyük bir hizmet yapmıştır. Daha sonra Fatih medreselerine gönderip Dersiam (Profesör) olarak mezun olup, Rize’de uzun yıllar Müftülük yapan Karaloğlu Hafız Yusuf Efendi’yi keşfet-


miş ve ona hafızlık yaptırarak İstanbul’daki Fatih medreseleri-ne göndermiştir.

Hafız Yusuf Efendi, bu sebeple hocası Mustafa Efendi’ye ve onun ders arkadaşı Mehmet Efendi’ye çok büyük bir saygı ve muhabbet beslerdi. Dedem 63 yaşında vefat edip, babam 9 ya-şında yetim kaldığı için onu da çok sever, evinde misafir eder. Oğulları Numan ve Muhammet Efendi ile arkadaşlık etmele-rini sağlardı. Çocukluktan başlayan bu arkadaşlıkları bütün hayatları boyunca devam etmiştir.

Bu arada bir detayı belirtmeden geçmek olmaz. Bunu mut-laka ilâve etmeliyim. Hayatın sırları detaylarda gizlidir. Rah-metli Müftü Efendi, horoz beslemeye çok meraklı bir şahsiyet idi. Muhtelif cins horozlar besler, onların ötüşünü dinlemekle mest olurmuş. Sadece dinlemekle kalmaz, yetiştirilmesiyle de ilgilenir, babama da horoz sevgisini o öğretmişti. Babama tavuğu kuluçkaya yattıkça yumurta verir. Çıkan civcivlerin ho-rozlarını paylaşır, hayatlarında böyle farklı horoz merkezli bir meşguliyetleri olurdu.

Şimdi hepsi rahmeti Rahman’a kavuştular, bu dünyada ka-lan hoş sedalarıyla onları hatırlıyor, yad ediyor ve rahmetle anı-yoruz. Allah hepsinin yerlerini cennet, makamlarını âli eylesin.

EKTİĞİNİ BİÇMEK

26.12.2017

1 980 öncesiydi. Taksim’den Şişli’ye doğru belediye otobü-süyle ayakta gidiyordum. Ak saçlı, yaşlıca, eski ama düz-

gün kıyafetli, yakasında Atatürk rozetli bulunan birisiyle yan yana duruyoruz. İki üniversite öğrencisi de oturuyorlardı. Bir müddet ilerlemiştik ki, sonradan öğretmen emeklisi olduğunu öğrendiğim ihtiyar hem bana doğru bakarak hem kendi kendi-ne homurdanarak konuşmaya başladı; “bizim gençliğimizde terbiye vardı, saygı vardı. Yaşlılara, hanımlara yer verirdik tramvayda, şimdi hiç saygı kalmamış, tepesinde duran ihtiyara aldırmadan camdan dışarıyı seyrediyor gençler” ve benzeri konuşmalar... Ama gençlerde tık yok, hiç oralı değiller. Bir müddet dinledim sonra ihtiyardan izin alarak önce serzenişin-de yerden göğe kadar haklı olduğunu söyledim, hoşuna gitti. Sempati ve can kulağı ile bana bakmaya başlayınca ona dedim ki; “bak hocam, sizi ve neslinizi Osmanlı’dan kalan hocalar ga-yet muhkem bir şekilde terbiye edip, yetiştirdiler. Sizde bu otu-ran beğenmediğiniz gençleri yetiştirdiniz, şimdi şikâyet etmeye hiç hakkınız yok. Eğer sîgaya çekmek gerekiyorsa evvelen kendinizi sorgulamalısınız”, dedim. Hocanın yüzü kıpkırmızı. Daha fazla dinlemeye takati kalmamıştı ve sustum.


Diyeceğim o dur ki, yıllarca kendisine ağabey dediğimiz insanlar hep eleştirmek, beğenmemek yerine bir gün de kendi-lerini sorgulasalar ve bu süreçte biz nerede hata yaptık deseler nasıl olur acaba?

Sayıları milyonlarla ifade edilen bir gençlik kütlesi 1970-80 Türkiyesi’nde babasının ekmeğini, parasını yiyerek yarı aç, yarı tok, bütün varlığını, iradesini ve geleceğini ağabey dediği in-sanlara, hem de gönüllü olarak teslim etti. Aç kaldı, okulundan atıldı, ceza evlerinde sağlığını ve bütün hayatını tüketti. O yıl-lar, hareketin içinde bir adım önde yürüyen ve ağabey denilen, onlardan da bir adım önde yürüyüp genellikle üniversitelerde çalışan ve hoca denilen büyüklerimiz bir gün olsun kendilerini sorguladılar mı acaba?

Yavuz Sultan Selim’in bile çadırını oklayan askeri, bir şe-kilde zapt edip savaşa götürdüğü bir dünyada, size itaat eden bir milyon üstü, gönüllü, çoğu üniversite öğrencisi savaşçıyı başarılı bir şekilde yönetip zafere götüremediyseniz hiç mi kusurunuz yok? Doğan vebalin hesabını, susarak ödemiş olabi-lecek misiniz acaba? Dalga dalga yükselen Anadolu’nun gür ve dik başlarını; ilkel, klikçi, komitacı mendireklerinizde dağıtıp güçlendirdiğiniz koltuklarınız size de kalmadı işte.

Susmanıza da razı olduk, bari abuk subuk konuşmaları ve davranışları terk edin. Onu bunu suçlamayı, ona buna çamur atmayı, kendiniz hiçbir şey yapmazken yanlışta olsa bazı şeyler yapanları, yapmaya çalışanları devamlı çekiştirmeyi bırakın artık. İsim isim saymak istemiyorum ama bir zamanların anlı şanlı profesörleri Tandoğan’a topladığınız bir milyon insanı yönetip Turan’a yürütemediniz işte. Beş on bin PYD serserisiy-le, Suriye’nin üçte birinin işgal edilebildiği bir dünyada, siz bir milyonluk yüksek imanlı üniversiteli gücü perperişan ettiniz.

ÜZÜNTÜ

13.01.2018

İ nsanoğlu farklı farklı yaratılmış. Biri, birine benzemez. Bir anne babanın çocukları bile birçok farklılık arz eder. Huyu

suyu, estetik anlayışı, hayat tarzı, siyasi tercihi daha neler neler çok farklı. Hatta birbirine taban tabana zıt tercihlerle karşımıza çıkabilir/çıkmaktadır. Bu husus dikkate alınarak gruplar teşek-kül ederken, ayrılıklardan ziyade ortak yönleri öne çıkartılarak buluşmalar sağlanır. Kardeşler bir araya gelirken aralarındaki kan bağı öne çıkar ve diğer tercihler arka planda kalır. Fener-bahçeliler bir araya gelince de kulübe karşı besledikleri sevda öne çıkar. Şahısların siyasi görüşleri, zenginlikleri veya mez-hepleri, etnik mensubiyetleri önem arz etmez, farklılıklar hiçbir şekilde gündem olmaz.

Bu açıklamayı durup dururken yapmak zorunda kalma-dım. Birkaç gün önce WhatsApp üzerinden “Kızılelma grubu” adıyla bir gruba eklendim. Grubu kimin kurduğunu ve çer-çevesinin ne olduğunu sordum. Hasan Albay; “ben kurdum” deyince, kızıl elma ismiyle de birleştirip, maksadı ve çerçeveyi kavramış oldum. Kızıl elma grubunu kuran dostumuz ve bir çoğumuzun ağabeyi Sayın Hasan Albay’da buradan hareketle bu grubu kurmuş ve gençlik yıllarından başlayan ortak yön-lerimiz etrafında bizi bir platformda buluşturmaya çalışmıştır.


Bundan kısa bir süre sonra M. Öney ve C. Oktay isimleri-nin ayrıldığını görünce bunu çok anlamlı buldum, üzüldüm de. “Demek ki köprülerin altından çok sular geçmiş, dünya çok değişmiş, hepimiz çok değişmişiz”, dedim. Çok sürmedi tartış-malar rayından çıktı ayrılanlar, “kapat bu grubu” diyenler, her kafadan bir ses, kimsenin kimseye ne eyvallahı kalmış ne say-gısı, dün birbirinin kurşununa göğsünü siper edenler, bugün aynı WhatsApp grubunda bulunmayı bile sindiremiyor.

Hemen hemen hepsi birbirini tanıyan ve hepsi de H. Albay’ın listesinde kayıtlı olan üç-beş yüz kişi bir WhatsApp grubunu sürdüremeyince Devlet Bahçeli’ye bir daha hak ver-dim. Bizim gibi zor bir topluluğu iyi kötü yirmi yıl, yine de çok iyi götürmüş dedim. At sahibine göre kişner. Bizim hali pür melâlimiz ortada işte fazla söze ne hacet.

Gayet tabiidir ki, geçen elli yıl herkese bir şeyler kattığı gibi bir şeyleri götürmüş de olabilir. Hiç kimsenin eline bir düdük alıp, herkesi kendince hizaya sokmaya ne hakkı vardır ne de buna gücü yeter, ne de buna gerek vardır. Bu minval üzere bazı öneriler ve etkileme hamleleri olabilir/olmalıdır da. Ancak bu “herkes benim çizdiğim hizada toplansın” üslubunda olamaz/olmamalıdır. Bütün dost ve ağabeylere teklifim o dur ki; tekfir ve dışlayıcı, emir kipiyle teşekkül eden fikirler yerine daha na-rin, serin teklif parantezinde, sevgi, saygı, çerçevesinde istişare maksatlı hasbihal halinde kalalım. Selam saygı ve dualarla her-kese esenlikler dilerim.

TÜRK MİLLİYETÇİ HAREKETİ

17.01.2018

T ürk milliyetçi hareketi, sıradan politikalarla sınırlı, meslek-leşmiş siyasi faaliyetleri hedeflemiş, günübirlik siyasi men-

faat ve başarılar peşinde koşan, mensuplarına dünyalık sağla-yan; sıradan, klâsik bir siyasi hareket değildir. Türk milliyetçi hareketi, kökü uzun asırlara dayanan Türk İslâm medeniyetini çağın ilmine, irfanına, taşıyıp söyletme, benimsetme, yaşatma hareketidir. Bir medeniyet hareketidir.

Medeniyetleri siyasetçiler değil ilim ve sanat adamları ve mütefekkirler inşa ederler. Bu sebeple Türk milliyetçi hareketi, bir siyasi parti olarak görünse de onun çok ötesinde bir misyo-nu vardır. Mensupları bu bilinci kavramak ve ufuklarını ona göre belirlemek durumundadırlar.

Türk milliyetçi hareketi bir münevver hareketidir ama mil-lete tepeden bakan, dayatmacı değildir. Milletin bütün değerle-rine bağlı, o değerlerin ürünü ve müdafi, milletin bizzat kendisi olan bir münevver hareketidir.

İşte bu sebeplerledir ki, Türk milliyetçi hareketi; fikriyatını, misyonunu öncelikle üniversitelere, ilim atölyelerine, sanat çevrelerine ve atölyelerine, fikir ve edebiyat çevrelerine taşımak durumundadırlar. Rahmetli Türkeş; “millete hizmet etmenin en kolay yolu siyasi parti kurmaktır” derdi. Dolayısıyla parti


kurmak, yaşatmak ve onu geniş kitlelere benimsetmek olağan bir faaliyetti. Lakin bu faaliyet yürütülürken asıl misyon yani “medeniyet inşa etme hareketi” misyonu ıskalanmamalı, böyle önemli bir görev kasaba politikacılarının kayıkçı kavgası ihti-raslarına kurban edilmemelidir.

Bir yandan parti faaliyetlerini yürütecek kasaba politikacı-ları motive edilip, görevlerini yapar konumlara taşınırken bir yandan da Türk milliyetçi hareketinin asıl büyük hedefi, gerek-tiği gibi gündemde tutulmalıdır.

Bazı müesseseler devletin emrine verilmek üzere milli-yetçi kadrolar yetiştirirken, bazı bilim ve fikir müesseseleri de iktidarlar dahil sivil, asker, her gruptan insana hali hayat ve görevlerinde referans alacakları temel stratejik bilgileri üretip sunmak durumundadır.

UFUK ŞEHRİ

13.02.2018

“Ben düşünce adamı filozof değilim, Ben kavga adamıyım,

Düşünmeye karşı da değilim ama ben,Dövüşürken düşünür, düşünürken dövüşürüm.”

Ç ok sevdiğim ve etkilendiğim, yürekten ağabey dediğim insanlardan biri olan rahmetli Ufuk Şehri, bir sohbetimiz-

de böyle söylemişti. Bu açıklaması beni çok etkilemiş, bütün hayatımı adeta kaplamıştı.

Devamlı düşünmek ve tabii sonrada bol bol konuşmak. Bu bana göre değildi. Devamlı düşünerek ve konuşarak ömür tüketemezdim. Zira ben sanki kavga etmek için yaratılmıştım. Bu kavganın yumruk yumruğa, insanlarla kavga olmadığını söylemeye hacet var mı, bilmiyorum. Gerçi hayatımın bir dö-neminde onu da uzunca bir süre yaptım ama esas kavgam, üretmek üzerinedir.

Kavgadan kastım üretmektir. Şahsıma, aileme, çevreme, milletime ve insanlığa fayda sağlayacak, hayatlarını kolaylaş-tıracak, konforlarını arttıracak herhangi bir ürün veya hizmet üretmek. İşte benim kavgam, benim kavgamın maksadı, çerçe-vesi, tanımı ve enerjisi budur, bunlardan ibarettir.


Ben danışmanlığı değil, üretmeyi seçtim. Yolun başında, bir ömür böyle geçti. Bu güzel İstanbul sabahında, Boğaz köp-rüsüne girerken Hz. Ali Camiinden yükselen saba makamın-daki ezan sesiyle büyülenip geçmişe uzandığımda, demek ki Ufuk Şehri’nin ruhu rahmet istemiş. Bu düşünceler kafamda tadat etti. Düşünüp geçemezdim, düşündüklerimi yazıp onun ruhu için sizlerden bir Fatiha istemeye karar verdim. Cümle geçmişlerimiz ve Ufuk ağabey için bir Fatiha lütfen…

AĞA DAYININ BASTONU

08.03.2018

Y etmişli yılların başlarıydı. Beyazıt sahaflar çarşısının, kapalı çarşı çıkışında hemen sağ tarafta çakmak gazı

doldurarak nafakasını çıkaran Özcan isimli, aslen Siirtli bir arkadaşım vardı. Onunla tanışmamız, o dönem Eminönü böl-gesinde zabıta amirliği yapan rahmetli Oktay Aras ağabeyimiz sayesinde oldu. Malum bir zabıta haminiz olmazsa İstanbul’da işportacılık yapamazsınız. Özcan kardeşimiz, Oktay ağabeyin pozisyonunu öğrenince gelip bizi buldu ve yardım istedi. Bizde Oktay ağabeye durumu anlatıp korunmasına vesile olduk.

Çakmaklar doldurulmak üzere küçük gaz tüpleri gelirdi o yıllar kaçak olarak. Tüplerin içinde çok az gaz kalınca atmaz, bana saklar ve basit bir fünye düzeneği ile onları düğünlerde kullanmak üzere ses bombası yapardım. Selâm olsun yarım asır öncesine.

İşte bu Özcan kardeş, tezgahında birde baston satardı. Bey-koz Dereseki köyünde kestane ağacından yapılma, sapları ısı-tılarak bükülen kahverengiye boyanmış cilâlı bastonlar. Ellilik balyalar halinde gelen her parti bastonun içine bir tanede öteki-lerden daha kalın özenle yapılmış “deste başı” denilen bir bas-ton konurdu. İşte bu deste başı bastonlardan bir tanesini aldım ve o zaman Rize’de ikamet eden Mustafa amcama gönderdim.


Mustafa amcam, uzun boylu, geniş omuzlu, dik yürüyen, kilolu, dünya güzeli ümmi bir Türk yiğidi idi. Ramazan akşam-ları ilçe merkezine teravih namazı için inerken bastonu eline alır, çoğu zaman da koluna takar aksesuar olarak taşırdı. Böyle bir akşam kolunda baston ile camiden çıkarken dayısı İstipoğlu Abdullah’ın oğlu Mustafa (ağa dayı/kör ağa- yumuk duran çekik gözlü olduğu için böyle anılırdı) ile karşılaştı. Bastonu görünce pek hoşlandı ve istedi ama amcam veremeyeceğini söylerken benim gönderdiğimi ifade etti. Bunun üzerine ağa dayı “Hasan’a haber et bir baston da bana göndersin”, dedi.

Haber dolana dolan bana ulaştı. Bastonu sipariş ettim. Nice zaman sonra yerine ulaştırdım. Ağa dayının benim hafızama ilk girişi ise, 1958 yılında sünnet dolayısıyla avluya serilen ya-takta yatarken bir dorat (koyu kül rengi) üstünde beni ziyarete geldiği an olmuştu. Bana iki buçuk lira da bahşiş vermişti. Al-lah rahmet eylesin.

Hikâye burada bitmiyor tabii. Ağa dayının birde Farful lâkabıyla anılan ablası vardı. Bizim bir akrabamızla bir müddet evli kalıp akrabamızın vefatıyla baba evine dönmüş, ağa dayı-nın evinde yaşardı. Zaman zaman bize gelir, bizde kalırdı. Bir Ramazan akşamı Farful, teravih için evden çıkarken kapının ar-kasında duran bastonu eline alır ve namaza gider. Dönüşte de komşularla muhabbete dalıp, gecikir. Ağa dayı ondan önce eve gelir ve kapının arkasında bastonu görmeyince sorar. Farful’un aldığını öğrenince bayağı sinirlenir ve Farful’u bekler. Gelince de sıkı bir zılgıt ile sitemler onu. Garibim Farful bir baston için olmadık laflar işitir. Sonunda derki; “yeter da bi sus hasano-poya haber ederum, bi baston da bağa yollar” ve bastonu atıp, odasının yolunu tutar.

Hayli zaman sonra haber bana ulaşır. Bastonu alırım, gön-deririm. Farful’un bastonla buluştuğu an tepkisi mavi-yeşil gözlerinden akan iki damla göz yaşı olur. Şimdi hepsi ahirete intikal etmiş bu insanlara Allah’tan rahmet diliyorum. Kalan-lara da bastonları iyi saklamalarını ama bir odun parçası için katiyen kalp kırmamalarını tavsiye ediyorum.

HASBİHAL II

10.03.2018

R ahmetli Serdengeçti bir gün sohbetimizde demişti ki; “Bak Hasan, gençliğimden beri hep denir ki; Türkiye battı bata-

cak. Oysa gördüm ki; Türkiye’nin akşamdan sabaha ne battığı ne batacağı ve ne de bugünden yarına kurtulup abad olacağı var. Siz siz olun, gündelik olayların hay huyu içinde kaybol-mayın. Daima ileri, çok ileri bakın. Ciddi ve temel, kalıcı işler yapın”. Ayrıca her zaman söylediği bir söz daha geldi aklıma bugün; “biz siyaseti meslek, partiyi mezhep belleyenlerden değiliz.” Tabii ki, bunu söylerken “sizde buna dikkat edin” diyordu hal diliyle.

Bugün üstadın ruhu rahmet istedi ki, defalarca birçok sözü hafızamda tadat etti. Geçmişin süzgecinden devşirip günümü-ze taşıyabildiğim, gündemin bir kısmına ışık tutabilecek bazı hususları paylaşmak isterim.

Gün ola devran döne. İlerleyen hayat içinde kimlerle yol-larımızın kesişeceği, kimlerle yan yana, kimlerle karşı karşıya olacağımız önceden belli olmuyor. Bu sebeple kırk düşünüp bir konuşmak lâzım. İnsanlara hitap ederken, eleştirirken hatta kavga ederken, yarın öbür gün başımızı öne eğeceğimiz, hatırlatılınca yüzümüzün kızaracağı sözleri, sıfatları katiyen kullanmamalıyız. İnsanların nerelerden geldiği, hangi fikir


aşamalarından geçtiğinin önemi kadar, hali hazırdaki duruşu ve çizgisinin de önemli. Anlamlı ve geleceğin şekillenmesinde daha ziyade fonksiyonel olduğu unutulmamalıdır.

Binlerce yıllık Türk devletinin, her şartta bir çıkış yolu bulduğu bilinerek bundan sonrada bulacağı unutulmamalı-dır. Kötü komşu insanı mal sahibi yapar, gerçeğini dolu dolu yaşadığımız unutulmamalı. Düşmanlarımızın tehditlerinden aldığımız teşvikle, bölgemizde sahip olduğumuz oyun bozma gücümüzün giderek oyun kurma gücüne dönüştüğü iyi okun-malıdır.

Yine rahmetli Galip Erdem ağabeyimiz der ki; “iç Türklere rağmen milliyetçi, dış Türklere rağmen Turancı, Müslümanla-ra rağmen Müslüman olabilen insana ülkücü denir.” Bu söze dayanarak diyoruz ki; kan kusun, kızılcık şerbeti içtik, deyin. Ama bu ülkenin bütün aydınlarına referans olun. Çıkış yolu gösterin, umut olun. Asli görevimiz devlet gemisini rotasında tutma ve her türlü sapmaya karşı engelleyici, yol açıcı, gündem belirleyici, rol dağıtıcı olmaktır.

Bağırıp çağırmadan, sövüp saymadan, kırıp dökmeden, herkese, her şeye müzahir, müdahil ve müessir olmak gibi çok ciddi bir yükümlülüğümüz olduğu katiyen göz ardı edilmeme-lidir.

BİR DUVAR GAZETESİ

21.03.2018

L ise son sınıfa başladığım 1970-71 öğretim yılında, henüz on altı yaşımda, okuldaki bir grup arkadaşla beraber Cağa-

loğlu’ndaki TMTF (Türkiye Milli Talebe Federasyonu) binasına gittik. Üniversite gençliğinin bir teşkilatı olan bu yapılanmaya, şimdilerde Milli Eğitim Müdürlüğü’nce kullanılan, eski Hür-riyet gazetesinin karşısında, yüksek tavanlı, üç katlı bir bina tahsis edilmişti. 1890 yılında Sultan Abdülhamit tarafından te-kaüt sandığı binası olarak yapıldığı ifadesini taşıyan bir kitabe, binanın cephesinde bulunmaktadır.

Ayrıca incelenmeye değer, önemli bir olay olarak gördü-ğüm MTTB’nin (Milli Türk Talebe Birliği) bölünmesine mü-teakip, TMTF binasının en üst katı ülkü ocaklarına verilmiş bir odası da liseli gençler olarak bizim kullanmamız için Genç Ülkücüler Teşkilâtının (GÜT) kullanımına ayrılmıştı. Eminönü GÜT olarak Rahmetli Aydın Esi başkanlığında, cumartesi gün-leri orada toplanır, klasik dernekçilik faaliyetleri yürütürdük.

Bizim bitişik odamızda o zaman Yüksek İslam Enstitüsü’nde okuyan Abdülkadir Sezgin yönetiminde, TMTF Tiyatro Mü-dürlüğü faaliyet gösteriyordu. Rahmetli Nejat Uygur yöne-timinde “yoldaş maryanın gugulisi” diye bir oyunu sahneye koydukları hiç aklımdan çıkmaz. Çıkmaz, çünkü oyunda rol


verilen horozun, Enver isimli biri tarafından kesilip yenilmesi uzun zaman konuşulan bir olay olmuştu. O binadan benim hafızamda birçok hatıra ve tanışıklıklar kalmıştır. Bunların en önemlisi cumartesi günleri hazırladığım duvar gazetesidir. (Bütün hayatım boyunca, bir gün elime imkân geçerse bu bina-yı Ülkü Ocakları’na tahsis etmeyi düşünmüşümdür).

Her cumartesi günü okuduğum Pertevniyal Lisesi’nden saat 11’de çıkar, heyecanla Cağaloğlu’na koşardım. Burada bir şekilde temin ettiğim keçe kalemlerle (ki o yıllar keçe kalem zor ulaşılabilinen bir malzeme idi) duvar gazetesi hazırlardım. Hafta boyunca çeşitli dergilerden ve gazetelerden topladığım yazıları ve resimleri belli bir düzenle yazar, cam kapaklı, ayaklı, seyyar panoya yerleştirir sonra da kapının sol yanında duvara yaslar, merdivenlere oturup seyretmeye başlardım.

Gazeteyi duvara yaslayıp geri çekildiğim anda insanların durup okumaya başlaması beni ziyadesiyle mutlu eder, üç dört saatin nasıl geçtiğini anlayamazdım. Adeta çocuk yaşta bir insanın oradan buradan derlediği, bölük pörçük bilgi ve haber kırıntılarının bu denli ilgi görmesi halâ daha tam çözemedi-ğim bir tılsım gibi gelirdi bana. Meraklı halk panonun önünde durur, yazılanları yakından okur bazen tepkisini mırıldanarak dışa vururdu.

Okuyanların tepkilerini izler ve ne anladıklarını kavrama-ya çalışırdım. Ama bu gazetenin bana yüklediği esas değişim ve kazanım, daha fazla bilgiye ulaşma ihtiyacı olmuştur. Çok okuma alışkanlığım o dönemde hayatıma iyice yerleşmiştir.

GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ

28.04.2018

1 970’li yılların başları idi. Henüz yirmili yaşları idrak etme-miştim. Fatih Millet Kütüphanesi’nin karşısında Ali Emiri

Efendi sokağa cepheli, bir iş hanının üçüncü katında, bir buçuk mütevazi odadan mürekkep MHP Fatih İlçe Teşkilâtına mü-davim olmuştum. Hem gençlik heyecanlarımı şekillendiriyor hem de bilgi dağarcığımı doldurmaya çalışıyordum. Çok güzel dostluklar kazandığım o mekânda, nice sohbetler dinledik, nice hatıralar yaşadık. Hayatın akışı içinde zaman zaman karşılaştı-ğım olaylar beni hep o mekândaki sohbetlere götürür.

Bugün Sayın Abdullah Gül’ü dinlerken yine o yıllara git-tim ve yıllar önce dinlediğim bir sohbeti hatırladım. Sayın Gül, basın toplantısında paylaştığı düşüncelerinin bir yerinde dedi ki; “Benim ismim etrafında çok geniş bir konsensüs oluşur ve ben geniş kitlelerin talebiyle göreve çağrılırsam bu görevden kaçmam, dedim ama cereyan eden görüşmelerden anlaşıldığı gibi böyle geniş bir konsensüs oluşmamış, bu sebeple ben de Cumhurbaşkanlığı’na aday olmuyorum”. İşte bu beyan beni yıllar öncesine götürdü.

Bizden en az 25-30 yaş büyük Selâhattin Akbulut isimli bir ağabeyimiz vardı. Aslen Giresunlu, makina mühendisi. Allah uzun ömür versin halen haberdar olduğu bazı toplantılara


katılmakta olan eski Millet Partisi’nden beri siyasetin içinde, MHP’de Trakya müfettişliği yapar. En az gün aşırı partiye gelir, saatler boyu bize hem bildiklerini hem yaşadıklarını anlatırdı. İşte bu sohbetlerden birinde bize dedi ki; “Çocuklar, siyaset-te kimse kimseye sen şu makama lâyıksın, gel buraya otur, demez. Kendinizi nereye lâyık görüyor iseniz ona talip olup, onu elde etmek için mücadele etmelisiniz. Bunu yapmazsanız eğer bir ömür keşfedilmeyi beklersiniz. Siyasetin kurtları kendi alanlarını geniş tutmak için ‘göreve talip olunmaz, görev veri-lir’ derler ama siz onlara kulak asmayın, kimse kimseye müca-dele edip kazanmadıkça bir yer vermiyor.”

İşte bu sohbeti hatırladım bugün Sayın Gül’ü dinlerken. Tabii ki ben ve yakın arkadaşlarım Selâhattin ağabeyin nasiha-tini değil siyasetin kurtlarının önerilerini tercih ettik, pişman da değiliz ama Selâhattin ağabeyin bir kez daha doğrulandığını görmek bana hüzünle karışık bir mutluluk verdi. Dostlarımla paylaşmak istedim.

MARTIYI NEDEN VURDU?

20.07.2018

1 980 sonrası ağır travmanın altında, çelişkilerin çatışmalarını yaşadığım günlerde hem başa çıkamadığım gerçeklerden

kaçmak hem de çoluk çocuğun geleceğine bir teselli yatırı-mı yapmak maksadıyla Gaziosmanpaşa’ya bağlı takriben 20 km mesafedeki İmrahor köyünde emmizadem ve teyze oğlu Necdet’le ortak üç buçuk dönüm kadar bir İstanbul toprağı satın almıştım.

Hafta sonları çoluk çocuk oraya gidiyor bütün gün yatıp yuvarlanarak adeta nefes alıyorduk. Babam beş-on kovanla başladığı arıcılığı oraya taşımış, bir baraka ve gölgelik yaparak sabit piknik malzemelerimizi orada muhafaza eder olmuştuk. Tarlamız yakınında orman ve gölet vardı ve bizler fırsat bul-dukça oralarda dolaşır, ormanın ve suyun tılsımında hayalleri-mize yolculuk yapardık.

Rize’den misafir gelen eniştemiz Ahmet ağabeyi ve oğlu Mustafa’yı (lâkabı bozbeyli olup köyümüz eski imamı Mehmet Kandemir tarafından ağırbaşlılığından dolayı kendisine bu isim takılmıştır.) da alarak ailece piknik yapmak üzere İmrahor köyüne gittik. O zamanlar elimde 16 numara, süperpoze, çifte kırma bir tüfeğim vardı. Köye giderken onu da arabaya koy-muştum.


Çay, kahvaltı, yürüyüş, sohbet, vakit ilerlerken bir ara tepe-mizde martıların uçuştuğunu gördüm. Nerden estiyse kafama tüfeğe uzanıp iki fişek koydum, bir martıyı hedefleyip ilk atışı yaptım. Bir sarsıldı ama uçmaya devam ediyordu. İkinci atışı da yaptım, hayvancağız bir döndü ve çırpınarak yere düştü.

Bizim bozbeyli sevinerek kuşa doğru koştu, onu aldı ve hemen tüylerini yolmaya başladı. Hem tüylerini yoluyor hem de bize doğru geliyordu. Bozbeyli 13-14 yaşlarında İstanbul’a amcasının yanına gelmiş, Kadıköy’de oturuyor, Yeşildirek’te bir konfeksiyon atölyesinde çalışıyor, birkaç yıldır Boğaz’da vapurla işe gidip geliyor, martılarla geçmiş birkaç yılı. İşte bu bozbeylinin, martının tüylerini yolarak bize yaklaştığını gören babası rahmetli Ahmet ağabey “oğlum ne yapıyorsun, mar-tıyı neden yoluyorsun” diye oğluna çıkıştı. Bozbeyli de ona, “baba bunu yemeyecek miyiz, onun için yoluyorum”, deyince rahmetli Ahmet ağabey muzipçe gülümseyerek “oğlum martı yenmez ki” dedi.

“Oğlum martı yenmez ki” dedi ama bu ifadenin cevabı çok ilginçti ve otuz beş yıldır unutmadığım, unutamadığım muhteşem cevap geldi bozbeyliden. “Baba martı yenmez idiyse Hasan amcam onu niye vurdu?”

Evet, bu soru yıllardır kulaklarımda çınlar, durur ve sonra-ki yıllarda bir daha asla canlı hayvana atış yapmamayı öğretti bana. Bir daha o tüfeği yanıma almadım.

TÜRK MİLLİYETÇİLERİNİN ASLİ GÖREVİ

21.07.2018

T ürk milliyetçilerinin birinci önceliği; yol açmak, yol göster-mek, ön almak, kimsenin alışık olmadığı şeyleri söyleyerek

umutları tazelemek, herkese referans olmak, bunalan, daralan, tıkanan her olumlu, müspet yürüyüşe yeni ivme kazandırmak-tır.

Türk milliyetçileri, nefislerinin tüm kapılarını sıkıca kapalı tutarak “önce vatan” stratejisi gereği, asırdan asıra yürüyen devlet kervanının hep aynı rotada yol almasını sağlamak adına bir yandan “denge, denetleme” görevini yapar, bir yandan da ağır hizmetlere kadro yetiştirir.

İnsanın temel özellikleri ve kaçınılmaz hatta bir noktaya kadar makul, mantıklı sayılabilecek zaafları ve zayıflıkları dik-kate alınırsa, Türk milliyetçilerinin hem yüklerinin ağırlığı hem de nefislerine yükledikleri sorumlulukların büyüklüğü çok daha iyi anlaşılabilir.

Devleti yöneten irade, her türlü nefsi ve dünyevi beklenti-leri bastırıp, hayatlarını devletin bekasına adayan bu mübarek kadroları, devletin temel görevlerinden olan güvenlik ve bil-


hassa eğitim yapılandırmalarında öne çıkartarak hiç değilse hak ettikleri manevi tatmine ulaşmalarının yolunu açmalıdır.

Herkes çok iyi bilmektedir ki, cemiyetimiz neredeyse elli yıldır çok ciddi ve gaddar bir devşirme, yetenekli gençlerin se-çilerek dünya vatandaşına dönüştürüp, küresel güçlerin hizme-tine taşınma operasyonuna muhatap olmuştur. Üzülerek izle-mekteyiz ki, ağırlıklı olarak FETÖ üzerinden yürütülen bu ope-rasyon fark edilmiş, enterne edilme sürecine girilmiş, amansız bir mücadele yapılıyor olmakla beraber, kapatılan kanalların yerine türlü çeşitli etiket ve isimler altında yeni devşirme ve dünya vatandaşı yetiştirme çalışmaları devam etmektedir.

Eğitim alanı her toplum için olduğu gibi bizim için de milli güvenlik meselesidir. Hatta bizim için iki defa milli güvenlik meselesidir. Bu, sebeple değil deneyimsiz özel eğitim kurum-larına teslim edilmesidir. Devletin eğitim kurumları bile çok seçkin kadrolara teslim edilmek durumundadır.

Çok ciddi bir milli güvenlik alanı olan eğitim yapılanmala-rı, liyakat ve sadakat ön şartını aşmış, güvenilir, idealist, kad-rolara teslim edilmek zaruretini beraberinde tanımlamaktadır. İşte bu sebeplerle Türk eğitim yapılanmaları her boyutuyla Türk milliyetçilerine teslim edilmek durumundadır. Ümit ve temenni ederim ki, önümüzdeki makul bir zaman içinde bu teslim tesellüm işlemleri hızla gerçekleştirilir.

Documents

DEVLETLE - hasankulunk.com · da kalem oynatıp fikir serdedenler içinde de önemli miktarda kalite kaybına sebep olan bu hastalığın önce teşhis, sonra tedavi edilerek, zihinlerimizi