Dichtbij april 2015

dichtbijIK BEN EEN FAN VAN LERAARS!

HILDE CREVITS:

Verschijnt 5 keer per jaarfeb - apr - jun - okt - dec6de jaargang

APRIL 2015 #27

EXCLUSIEVE KORTINGEN

BIJ SUNPARKS & CENTER PARCS!

Dossier HELP, IK HEB LAST VAN VERGADERITIS!

2 | dichtbij april 2015

INI N H O U Ddichtbij april 2015

Magda proefde deze Dichtbij al voor.Ze is beleidsmedewerker externe communicatie en

fondsenwerving in het orthopedagogisch centrum Clara Fey in Brecht. Als antenne is zij er ook het lokale aanspreekpunt

voor Dichtbij.

Magda Hoofmans

DE VOORPROEVER

07

ANDERS BEKEKEN WAAR IS STEVEN?

28

IN BEELD

21

TOCH DICHTBIJ BEROEPEN ZONDER GRENZEN

11

DE PIONIER

15

DOSSIERDOKTER, IK HEB VERGADERITIS!

22

AAN HET WOORD HILDE CREVITS

08

VASTE STEK WE MOETEN NAAR BUITEN, WEG VAN ONS EILANDJE!

dichtbij april 2015 | 3

EE D I TO

CC O LO FO N

Was er deze week iets dat je heeft geraakt? Wil je graag eens je mening geven over actuele dingen die jouw werk fijn of moeilijk maken? 1 adres: [email protected]

Josianne is niet gelukkig waar ze nu woont, tussen al die ‘gehandi-capten’. Dat is niets voor haar. Ze wil dáár gaan wonen, waar ze vroe-ger woonde. In een huisje in de straat, tussen al wat haar bekend is. Dat zou échte zorg op maat zijn! En er valt natuurlijk iets voor te zeggen, kwestie van kwaliteit van bestaan. Voor lo pig woont ze hier, perfect begeleid door mensen die verstand hebben van mensen met een beperking: dat is toch ook zorg op maat, niet? Zo zorgen wij voor Josianne. Soms. Als ze het vraagt en als het haar past. Dan komt ze langs en kijken we samen wat we kunnen en mo-gen doen. Josianne: “Ik heb weer te weinig pillen. Die dokter kent er niets van. Jullie moeten naar de apotheek.” Wij: “Dat is een goeie vraag, maar dat valt net buiten ons mandaat, want daar zijn eerstelijnsdiensten voor en mantelzorg en dan moeten we van Jo Vandeurzen ook nog reke-ning houden met de concentrische cirkels…” Misschien is dit toch niet de per-fecte zorg op maat. Haar zus komt plots met een oplossing. Het is pre-cies wat Josianne wil. En zus weet toch wel wat dat is!

Bewindvoerder: “Praten jullie eens met Josianne, om zeker te weten dat Josianne het zelf wil. Jullie zorgen toch voor haar, soms?” Wij: “Dat is goed, we zullen eens luisteren.”Josianne weet wat ze wil, maar ze krijgt het niet altijd uitgesproken in het Nederlands. En soms ge-bruiken wij te veel Nederlands en te veel woorden. Zorg op maat, al-lemaal goed en wel, maar soms is het echt moeilijk om een antwoord te formuleren op een zorgvraag die moeilijk uitgesproken wordt. De dokter vindt de oplossing van zus trouwens maar niets. Er zijn veel te veel medische tegenindicaties. Haar tante vindt dat we nog eens steviger met haar moeten praten. Wij: “Ja, da’s goed, we zullen harder luisteren en misschien zegt Josianne dan wat we willen horen.”Josianne vindt het allemaal best. Haar grote droom komt zowaar in vervulling. Bijna! Toch? Best wel boeiend, zorg op maat… Het is er-gens een mouw aan passen, luiste-ren en dan nog eens luisteren. Het is soms een maat voor niets. Maar het is vooral samen blijven zoeken tot we iets vinden dat past. Hope-lijk.

ZORG OP MAAT: U VRAAGT,

WIJ DRAAIEN?

Dichtbij is een uitgave van de v.z.w. Provincialaat der Broeders van Liefde. De Broeders van Liefde zijn een congregatie en organisatie die de begeleiding en de verzorging opneemt voor kinderen, jongeren en volwassenen, in de sectoren onderwijs, verzorgingsinstellingen (geestelijke gezondheidszorg en ouderenzorg), sociale economie, welzijn (orthopedagogische zorg en kinderdagverblijven) en buitengewoon onderwijs. | Redactieraad: Lieven Claeys, Katrien Debreuck, Jan Decoene, Luc de Kezel, Mattias Devriendt, Filip D’Hooghe, Karen Godfrin, Br. Luc Lemmens, Raf Missorten, Annelies Naert (redactiesecretariaat), Veerle Neyt, Rik Ouvry, Jacques Van Daele, Edwin Vercruysse, Liesbet Werbrouck, Kristof Lataire. | Hoofdredacteur: Lieven Claeys | Verantwoordelijke uitgever: Koen Oosterlinck - Stropstraat 119 - 9000 Gent | Abonnement: Dichtbij verschijnt 5 keer per jaar en is gratis voor alle medewerkers van de Broeders van Liefde. Wilt u een abonnement? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat. Oplage: 12.400 ex. | Redactiesecretariaat: Annelies Naert, Stropstraat 119, B-9000 Gent T 09 241 19 98, [email protected] | Vormgeving: Filip Erkens & Migov Taisia | Druk: Perka

www.dichtbijmagazine.be | www.facebook.com/dichtbijmagazine

dichtbijIK BEN EEN FAN VAN LERAARS!

HILDE CREVITS:

Verschijnt 5 keer per jaarfeb - apr - jun - okt - dec6de jaargang

APRIL 2015 #27

EXCLUSIEVE KORTINGEN

BIJ SUNPARKS & CENTER PARCS!

DossierHELP, IK HEB LAST VAN VERGADERITIS!

Wie is?SABINE

Sabine Uytterschaut (47) is orthoagoge in O.C. De Beweging. Ze houdt van een goed gesprek, een fijne film en een stevig boek – als het kan hilarisch bloedserieus. Ze kan urenlang kijken naar haar zonen die aan sport doen. Haar gezin is haar passie en haar werk ook wel een beetje


Griet Pitteljon volgt Hendrik Delaruelle op.

KK O R T

Taart VOOR DE PASTOR!

De pastores uit de sector welzijn en buitengewoon onderwijs vierden in maart het vijfentwintigjarig bestaan van hun werkgroep. In het Koninklijk Instituut Woluwe stonden ze eerst uitgebreid stil bij de eigen stijl van pastor zijn. In de namiddag maakten ze een deugddoende wandeling door de Brus-selse straatjes om ’s avonds te eindigen in een typisch Brussels restaurant op de Grote markt. Na vijfentwintig jaar werd de smaak van de werkgroep wat flauwer, tijd dus om stevig bij te kruiden! Met de uitbouw van zinzorg

& pastoraat, een grote dosis vernieuwde goesting en een stevig team belooft het alvast lekker pittig te worden!

Dorien Veltens

Matt ias Devriendt

Matt ias Devriendt

Griet Pitteljon EEN NIEUW GEZICHT

Griet Pitteljon staat sinds februari aan het hoofd van de sector welzijn-buitengewoon onderwijs bin-nen onze organisatie. Als sectorverantwoordelijke en bestuurder volgt ze Hendrik Delaruelle op, die Broeders van Liefde verliet om algemeen directeur van het Vlaams Welzijnsverbond te worden. Mogelijk ken je Griet al, want ze begon ooit haar loopbaan in O.C. Sint-Gregorius en O.C. Sint-Idesbald. “Broeders van Liefde trekt me aan omdat heel wat mensen hier kansen krijgen die ze elders niet krijgen”, zegt ze. De sector sociale economie – die andere bevoegd-heid van Hendrik Delaruelle – wordt voortaan aan-gestuurd door de adjunct-sectorverantwoordelijke Rik Ouvry en valt rechtstreeks onder de gedelegeerd bestuurder Koen Oosterlinck.

100 kaarsjes VOOR BR. CYRIEL

Met Br. Cyriel rondde voor de tweede keer een Broeder van Liefde de kaap van de 100. Op 1 april mocht hij dan ook – echt waar – 100 kaarsjes uitblazen. De kans is trouwens groot dat je Br. Cyriel ooit tegen het lijf bent gelopen. Gedurende bijna 50 jaar stond hij in zijn eentje in voor de verkoop van duizenden kalenders. “Per telefoon of school-aan-school, 7 auto’s heb ik eraan versleten”, vertelt hij. Hiep hiep hoera!

De werkgroep pastores uit welzijn en buitengewoon onderwijs mocht 25 kaarsjes uitblazen.

700Zoveel bezoekers mocht O.C. Sint Jan de Deo in Handzame ontvangen op de Dag van de Zorg op 15 maart. De bezoekers kregen een inkijk in het huis van de bewoner (individuele kamer, living, speciaal ingerichte badkamer), de kineruimte, het muzieklokaal en de ruimten voor (creatief) werk, vrije tijd of semi-industrieel werk. Voor de kinderen was ponyrijden dé activiteit van de dag. O.C. Sint Jan de Deo focuste op vier thema’s: basaal werken, medewerkers en vrijwilligers, de verschillende accenten binnen de leef-

groepen en samen-werking met diverse partners in de maat-schappij. “Boeiend om een onbekende leefwereld te mogen ontdekken” of “Alle medewerkers gaven enthousiast info bij de werking”: de re-acties waren alleen maar positief.

Wim Crommelinck

Jaarbrochure“Ik besefte plots ten volle dat bepaalde din-gen helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn als ze lijken, maar dat er een heel proces aan voorafgaat dat enkel tot stand kan komen door een goede samenwerking waarin ieder zijn rol speelt. Mijn appreciatie voor de col-lega’s is alleen maar toegenomen.” Aan het woord is Marijke Beukenhoudt, apotheker in P.C. Sint-Amedeus in Mortsel. Wil je weten waar ze het precies over heeft? Check dan de gloednieuwe jaarbrochure van de organi-satie Broeders van Liefde op www.broeders-vanliefde.be van de organisatie Broeders van Liefde. Marijke en heel wat andere collega’s uit alle scholen en voorzieningen getuigen in de brochure over hun werk en over wat dat met hen doet.

TT E L E X

RUIMTEVAARDER De collega’s van het Sint-Eduar-dusinstituut haalden een heuse ruimtevaarder naar de school. Dirk Frimout kwam er spreken voor de derde graad. “De ruimtevaart doet een beroep op veel wetenschappe-lijke disciplines”, vertelt directeur Bart Janssens. “Daarvoor zijn veel jonge wetenschappers nodig en wij willen onze leerlingen stimuleren om voor wetenschap en technologie te kiezen.”

KARAKTERKOPPENIs het gelaat de spiegel van de ziel? Zegt de grootte en vorm van onze neus iets over ons karakter? Museum Dr. Guislain gaat op zoek naar antwoorden in de expo ‘Karak-terkoppen. Over haviksneuzen en hamsterwangen’. Nog tot en met 27 september, in Gent. Als mede werker kan je het museum bezoeken op vertoon van je personeelskaart voor slechts €1 (i.p.v. €8).

OP KOT IN LEUVENVolgend academiejaar komen meer-dere studentenkamers vrij bij Br. Frits in Leuven. Medewerkers met studerende kinderen in Leuven die nog op zoek zijn naar een ‘kot’, kun-nen contact opnemen met Br. Frits Swinnen, Brusselsestraat 141, 3000 Leuven, 0494/49.90.70. Meer info op www.dichtbijmagazine.be.

STRATEGOHet boek ‘Strategisch management voor de gezondheids- en welzijns-sector’ van Raf De Rycke en Paul Gemmel heeft een grondige update gekregen. Beide auteurs zijn be-stuurder van onze organisatie. Het handboek is sinds maart verkrijgbaar in de boekhandel.

Bewoner Steve gaf elke vrouw een papieren bloem cadeau.

RAF DE RYCKE PAUL GEMMEL

Strategisch management

Strategische managem

ent voor de gezondheids- en w

elzijnssectorRA

F DE RYCH

E PA

UL GEM

MEL

• Wat is de bevoegdheid van een provinciale geneeskundige commissie?

• Moet ik kindermishandeling melden aan de politie?• Een patiënt weigert een bloedtransfusie. Wat moet ik doen?• Wanneer mogen er organen weggenomen worden bij

een overleden patiënt?• Kan euthanasie bij een minderjarige patiënt?

WWW.LANNOOCAMPUS.BE

Herman Nys biedt met Recht en bio-ethiek een antwoord op deze vragen waar (tand-)artsen, apothekers, kinesitherapeuten, paramedici, verpleeg-kundigen, vroedvrouwen en al wie een beroep in de gezondheidszorg uitoefent of daarvoor studeert wel eens mee te maken krijgt.

De kost van de gezondheidszorg wordt betaald door de samenleving, die toezicht uitoefent op de besteding daarvan. Dat heeft geleid tot een enorm arsenaal aan juridische regels.

Zonder te vervallen in technische details, geeft dit boek de niet-juridisch geschoolde zorgverlener alle noodzakelijke inzichten om, in versterkt vertrouwen, zorg voor de gezondheid te geven. Ook voor directies en bestuurders van instellingen in de gezondheidszorg, zoals ziekenhuizen, woonzorgcentra en leden van commissies voor medische ethiek, en voor patiëntenverenigingen en zelfhulpgroepen is dit boek een nuttig werkmiddel.

Herman Nys is jurist en doceert medisch recht aan artsen en juristen. Hij is goed thuis in de gezondheidszorg, onder meer als voorzitter van het AZ NIKOLAAS en LUCAS. Hij is directeur van het Centrum voor Biomedische Ethiek en Recht aan de KU Leuven. Hij publiceert in binnen- en buitenland over recht en gezondheidszorg en is adviseur van de Europese Commissie.

VOOR DE GEZONDHEIDS- EN WELZIJNSSECTORCA

MP

US

HA

ND

BO

EK

CAM

PU

S HA

ND

BO

EK

Tom Verhaeghe, psychotherapeut in P.C. Dr. Guislain in Gent, in De Standaard nadat een zeventienjarig meisje in een politiecel belandde bij gebrek aan gepaste psychiatrische crisisopvang.

Een hulpvraag, hoe gewelddadig ook, is een vraag om hulp. Maar overreglementering staat creatieve oplossingen voor complexe gevallen in de weg.

Centrale Diensten

Provincialaat der Broeders van LiefdeStropstraat 1199000 Gent

09 221 45 [email protected]

www.broedersvanliefde.bewww.jobs.broedersvanliefde.bewww.facebook.com/broedersvanliefde

CONTACTGEGEVENS

JAARBROCHURE BROEDERS VAN LIEFDE

2014 2015

werken wijbij Broeders van Liefde

en daarom

Colofon

Redactie: Dienst communicatie Broeders van Liefde

Fotografi e: Frank Bahnmuller, François Dehombreux, Mattias Devriendt, Filip Erkens, Bart Moens, Annelies Naert, Hannes Verstraete, Ilse Prinsen, Francis Tilborghs, Lisa Van Damme, Tim Vandewiele

Vormgeving: Filip Erkens, Taisia Migov

Verantwoordelijke uitgever: Koen Oosterlinck


Harte werkersAls de werkgroep waardering van het M.F.C. Sint-Jozef in Gent in actie schiet, is het resultaat altijd opmerkelijk. Onlangs kaapten ze de loonfiches op de personeelsdienst en hingen er een pluim aan voor elke harTwerken-de medewerker. De geluksbarometer in de voorziening steeg meteen met enkele punten.

Woorden WORDEN WOLK

De kerngroep identiteit van het O.C. Clara Fey in Sint-Job-in-‘t-Goor kreeg de opdracht om op zoek te gaan naar wat hen anders maakt dan andere voorzieningen. Verschillende enquêtes werden afgenomen bij alle mede-werkers en de belangrijkste punten verzameld in een woordenwolk. Hoe belangrijker, hoe groter het woord. Vervolgens werd er ook een tekst mee gemaakt, die door de kinderen van de lagere school met veel plezier op film werd gezet. Tentoonstellingen, paasklokken, kerstballen en koffiemokken voor de collega’s, allerlei initiatieven volgden om de woordenwolk bekend-heid te geven.

De facebookpagina van Dichtbij vind je door te zoeken op

‘dichtbijmagazine’.

intussen op

q Eerste stapjes. Zin om eens over het muurtje te kijken en te ontdekken wat de collega’s in Nederland doen? Fracarita Netherlands zet zijn eerste stapjes op Facebook! De werkgroep waardering kaapte zowaar de

personeelsdienst in M.F.C. Sint-Jozef!

De schilderafdeling van BuSO Kristus-Koning showt trots de woordenwolk van O.C. Clara Fey.

Leo Audenaert

Toon Verleye

w Vastentijd is zuidactietijd. Juf Annelies van het BuBaO Sint-Gregorius in Gentbrugge neemt haar kinderen denkbeeldig mee naar Congo. Allons-y pour Ki-Ki! De Zuidactie volgen kan op de facebookpagina van Fracarita Belgium!

e #maakeenhartvoordezorg. Dag van de Zorg gemist? Misschien kan de facebookpagina van de organiserende vzw voor wat troost zorgen. Je vindt hen op www.facebook.com/dagvandezorg

r Schoon zicht. Wie wil volgen hoe het onze 7 scholen vergaat die momenteel in een bouwproject van Scholen van Morgen zitten, kan terecht op de facebookpagina van Scholen van Morgen. Op www.facebook.com/scholenvanmorgen worden elke dag foto’s gepost van de bouwwerken.


WAAR IS Steven? Mijn hobbyclub telt ondertus-sen meer dan 50 miljoen leden. Samen vormen we de ‘community’ Waze. Waze is een gratis verkeers- en navigatieapplicatie voor smart phone of tablet. Alle informatie en data worden door mezelf en de andere gebruikers verzameld en gedeeld. Het is eigenlijk een verbeterde versie van de TomTom (lacht).

Ik deel mijn route en snelheid en ook files, ongevallen, omleidin-gen of politiecontroles. Ik doe dat anoniem en in ‘real-time’. Doordat de community steeds groter wordt, is de informatie op Waze ondertussen erg betrouwbaar en nauwkeurig. Er komen ook telkens nieuwe functies bij, zoals de actuele brandstofprijzen in tankstations. Zo ontwijk ik files en wegafsluitingen én bespaar ik op brandstofkosten.

Als beloning krijg ik punten en een bepaald gebruikersniveau en status. Ik kan daar niet echt iets mee

kwam het ander en sinds kort ben ik community manager. Ik blijf andere gebruikers ondersteunen, maar ik probeer ook de ‘community’ verder te ontplooien en ik draag bij tot de verdere ontwikkeling van de app.

Praag, Barcelona of Tel Aviv: Waze heeft me al ver gebracht. Op de eer-ste plaats ontmoet ik andere gebrui-kers online, maar jaarlijks worden ook meetings georganiseerd. Dan komen we in het echt bijeen, in de Benelux of daarbuiten. Het is leuk om andere mensen en culturen wereld-wijd te leren kennen.

Mensen ontmoeten die je online leert kennen, voelt altijd wat vreemd. Je denkt dat ze ver-trouwd zijn, tot je ze in levende lijve ontmoet. Toch heb ik al enkele vrien-den aan Waze overgehouden. We werken aan een gemeenschappelijk project en soms klikt het en groeit er een vriendschap.

Wie is?STEVEN INGELBRECHT Steven (33) is directeur van vzw 4veld. Hij is geboeid door socia-le media en IT en probeert zijn tijd evenwichtig te verdelen tussen zijn vrouw en drie kinderen, 4veld en Waze. www.waze.com (gratis app voor smartphone en tablet) www.wazebelgium.be of via Fa-cebook, Twitter, Google+ www.4veld.be (4Veld is ontstaan vanuit een samenwerkingsverband tussen het P.C. Sint-Amandus en C.G.G. Prisma en richt zich tot de doelgroep van personen met een psychische kwetsbaarheid)

ABANDERS BEKEKEN Hannes Verstraete

doen in het dagelijkse leven, maar het daagt me wel uit om de app actief te blijven gebruiken. Om Waze beter en bekender te maken, heb ik een facebookpagina, een twitter-account en een website gemaakt. Van het een


Annelies LasseelWE MOETEN NAAR BUITEN, WEG VAN ONS EILANDJE!

De Vlier, De Biotoop, Roodborst, Flamingo. Hier in het

centrum van Zelzate hebben sommige huizen een naam. We

ontmoeten er mensen met een psychiatrische achtergrond die

(opnieuw) een plek zoeken in de samenleving. Maar ze staan

er niet alleen voor. Begeleiders van De Vlier, een initiatief

beschut wonen, helpen hen om de stap van een psychiatrisch

centrum naar een eigen stek kleiner te maken. Annelies

Lasseel is één van hen. “Ik word dagelijks geconfronteerd met

het feit dat niet iedereen dezelfde kansen krijgt op sociaal,

economisch of psychisch vlak. Dat maakt me enorm nederig.”

We zijn in De Biotoop, het dagcen-trum van Beschut Wonen De Vlier dat nauw verbonden is met psychiatrisch centrum Sint-Jan-Baptist. Annelies is in de keuken aan het praten met een paar bewoners. Het is er gezellig druk. Bewoners maken een praatje, genieten van het lentezonnetje of kleuren aandachtig een tekening in. Uit de keuken klinkt gerommel en een heerlijke geur komt ons aanwaai-en. Er staat clafoutis met kersen op het menu. “Onze bewoners zijn door allerlei redenen vastgelopen in het

| Ivy Gerard, Annelies Naert

Ik wil geen afstand nemen van de verhalen van mijn bewoners. Ik wil met hen mee-voelen.

leven”, vertelt Annelies terwijl ieder-een samen de tafel dekt. “We staan hen bij als ze op zoek gaan naar werk of hobby’s, we helpen in het huishou-den, we doen hun administratie en zorgen ervoor dat ze opnieuw sociale contacten leggen. Bij elk van hen ga ik eerst op zoek naar wat belangrijk is in hun leven en vraag ik mij af welk soort begeleiding ze nodig hebben. Iedere bewoner is anders en ik pro-beer mijn begeleiding dus ook telkens aan te passen.”


VSVASTE STEK

VogelnamenDe huizen van De Vlier hebben vogelnamen. Het dagcentrum heet De Biotoop en de hoofdzetel De Vlier. “Een vlier is een struik waar vogels toe aangetrokken worden en de hui-zen zijn de plekken waaruit ze naar buiten komen”, lacht Annelies. En ‘naar buiten komen’ is nu precies wat zo belangrijk is. “Sommige bewoners sluiten zich af van de buitenwereld omdat ze zich veiliger voelen in hun woning. We zien dat vaak bij bewo-ners met het syndroom van Korsakov, een aandachts- en geheugenstoornis die tot stand komt door langdurig alcoholmisbruik en verwaarlozing van voedingspatronen. Zij hebben geen verlangens meer. Ze worden door niets gedreven. Heel pijnlijk om te zien. Voor hen is integreren in de maatschappij moeilijk. Daar ligt dus onze taak: hen actief in de maatschappij betrekken zodat ze zelf initiatief durven nemen. Dat gaat met vallen en opstaan. Het leven is niet altijd positief. Het is mijn taak om daarover te getuigen en de verhalen van mijn bewoners te vertellen.”

Mobiele teamsZorg aan huis, integratie in de maat-schappij, sociale cohesie: het werk van Annelies doet ons wat denken aan de evolutie die de sector geestelij-ke gezondheidszorg vandaag door-maakt. Meer zorg aan huis, minder opnames in het ziekenhuis. “Dat klopt,” bevestigt Annelies, “al werken de mobiele teams nog meer dan wij in de persoonlijke thuissituatie. Zij spelen vooral in op crisissituaties, terwijl wij een ‘kunstmatige woonsi-tuatie’ creëren. Linken vinden tussen bewoner en maatschappij is bij ons echt een doelstelling. Persoonlijk heb ik het gevoel dat sommige bewoners nog te geïsoleerd van de maatschap-pij leven, al vraagt deze discussie enige nuancering. We moeten onze manier van werken daarom blijven veranderen en openstellen zodat onze bewoners aansluiting vinden met wat er buiten hun huis gebeurt zonder

Wat is?De Vlier

De Vlier is een initiatief beschut wonen in Zelzate en nauw ver-bonden met P.C. Sint-Jan-Bap-tist. Het initiatief is voor mensen met een psychiatrische ach-tergrond een eerste stap naar reïntegratie in de maatschappij.

In De Vlier werken 15 begelei-ders. Samen runnen ze een 17-tal woningen en studio’s en 1 dagcentrum, De Biotoop.

In 1918 vroeg het Belgisch leger aan de Broeders van Liefde om soldaten die door de oorlog getraumatiseerd waren op te nemen in de gebouwen van het ‘Sint-Jan-Baptistgesticht voor geesteszieken’ in Zelzate. In totaal zouden er 500 soldaten opgevangen zijn, vanaf maart 1919 tot december 1919. Er was eigen personeel van het leger, maar ook broeders die daar zorg opnamen.

Benieuwd naar meer? Wandel virtueel door P.C. Sint-Jan-Baptist en geniet van de lipdub die ze maakten naar aanleiding van hun 150ste verjaardag door het filmpje op www.dichtbijmagazine.be te bekijken.

Dichtbij TV

15 17

“De maatschappij moet ruimte creëren voor mensen die het niet altijd gemakkelijk hebben.”

Wie is?ANNELIES LASSEEL

Annelies (31) is begeleid-ster bij Beschut Wonen De Vlier in Zelzate. Ze heeft klini-sche psychologie gestudeerd. Zo gedreven als ze is in haar werk, zo gedreven is ze in haar passie voor de natuur. In de vakanties gaat ze wandelen in de bergen. “De uitda-ging is om helemaal naar de top te gaan en weer af te dalen”, zegt ze. De Pyreneeën en de Alpen heeft ze al verkend, Madeira staat op haar verlanglijstje.

of leggen me een probleem voor. Dat weegt soms zwaar. Het is belang-rijk om geregeld met mijn collega’s te overleggen of om tijd te nemen voor mezelf, door te gaan wandelen bijvoorbeeld.”

VissenEn thuis? Neemt ze die verhalen ook mee naar huis? “Ik kan moeilijk afstand nemen van de verhalen van mijn bewoners, maar ik wil dat ook niet”, zegt Annelies. “Ik wil echt helemaal met hen mee-voelen. Rela-tioneel streef ik wel een goed even-wicht na tussen afstand en nabijheid, anders word ik zelf te kwetsbaar. Bepaalde aspecten uit mijn privé-le-ven zal ik alleen vertellen als ik weet dat ik hen daarmee kan bereiken. Als ik bijvoorbeeld weet dat een bewo-ner geïnteresseerd is in vissen, dan vertel ik wel over die vriend die ook graag vist, maar mijn eigen angsten en kwellingen zal ik niet met hen delen. Ik begeleid mijn bewoners dus binnen de grenzen van een professio-nele relatie.”“Een dag is voor mij geslaagd als ik een goed gesprek heb gehad, als er een fijn informeel contact heeft plaatsgevonden (samen koken, activiteiten,… ) of als ik een andere connectie heb kunnen maken met mijn bewoners. Ik wil hen op weg zetten om hun eigen verlangens te ontdekken en te ontwikkelen. Daarom ben ik hier.”

10 | dichtbij februari 2015

dat ze het gevoel van veiligheid en geborgenheid verliezen. Hoe we dat moeten doen? Dat is de uitdaging waar we elke dag voor staan.”

Naar buitenAnnelies komt heel betrokken over. Ze is serieus als ze over haar werk praat, maar tegelijk straalt ze heel veel passie en vreugde uit. Ze leeft voor haar mensen. We vragen ons voorzichtig af of ze tijdens haar werk nooit last heeft van ‘verzuurde Zel-zate-inwoners’ die helemaal niet zo tolerant omgaan met haar bewoners. “Het is belangrijk dat de maatschap-pij ruimte creëert voor mensen die het niet altijd gemakkelijk hebben en ja, er is nog werk aan de winkel. Niet iedereen is bekend met het initiatief beschut wonen en vaak dragen men-sen die begeleiding nodig hebben een stempel. Een van de huizen bevindt zich pal in het centrum van Zelzate, maar er is vrij weinig contact met onze buren. We leven nog te veel op een eilandje en we mogen niet blijven werken in de marge. Door samen-werking met andere lokale buurtini-tiatieven kunnen er toegangspoorten geopend worden tot de buitenwereld. Dat kan een aanzet zijn tot integratie in de maatschappij, zowel voor ons project, als voor de bewoners. Ik wil echt dat we veel meer buiten komen!”Annelies is meestal alleen op pad. Ze ziet haar collega’s enkel tijdens de wekelijkse teamvergaderingen. “Als ik

bij mijn bewoners ben, dan ben ik de hele tijd voor hen beschikbaar, ook al is het eigenlijk middagpauze (lacht). Ze zijn vaak heel sterk op mij aange-wezen en komen met al hun leuke of triestige verhalen bij mij. Maar even-goed stellen ze me praktische vragen

"Ik ben de hele tijd beschikbaar voor mijn bewoners, ook al is het eigenlijk middagpauze", zegt Annelies.


Heel soms kom ik hier over-dag. Dan lijken de vertrouwde plekken

vreemd. Ik herken ze niet. Overal is bewe-ging, overal lawaai, overal chaos. Iedereen

loopt en springt. Want dan gebeurt het. Daar op dat moment. Dat is het leven zoals het is in M.F.C. Sint-Jozef. Het is 2 uur ’s nachts. Weg is alle drukte. Weg het geloop en gepraat. Weg de therapieën en het over-leg. Weg het gerammel van eetkarren en het ge-piep van rolwagens. Ik loop door stille gangen. Van kamer naar kamer. Van slapende naar slapen-de. Ik hoor auto’s op de snelweg en af en toe een trein. De parking van de voorziening ligt er donker en verlaten bij. Mijn auto is eenzaam achtergeble-ven. Ik doe een stille ronde. Alles is peis en vree. Ik hoor alleen slaapgeluiden. Iemand snurkt zacht en een stem fluistert ‘welterusten’. Volgende keer moet ik zachter voorbijlopen, denk ik. Op fluwelen pootjes zoals een kat. ‘Is dat alles wat je ’s nachts moet doen?’, hoor ik je denken. Ik denk dat je het niet begrijpt. Het is niet gemakkelijk, de slaap toelaten. Je hebt geen controle meer. Er kan van alles gebeuren. Ben jij jezelf nog wel als je slaapt? Sommigen vechten ertegen. Willen niet. Durven niet. Dingen spoken door hun hoofd. Maar vannacht is de strijd weer gestreden. Het is 2 uur. Uiteindelijk heeft iedereen zich overgegeven aan de slaap. En ik ben er. Dat helpt. Want ze vertrouwen mij. Ik ben hier niet om verslagen te schrijven. Ik ben hier niet om kle-ren te wassen. Ik ben hier niet om tv te kijken. Zij zijn de enige reden waarom ik hier ben. Omdat zij mij vertrouwen en de slaap gerust kunnen vatten.”

Sonia Duwel werkt op de nachtdienst van M.F.C. Sint-Jozef, Gent. Aanwezig zijn, heeft voor haar een heel concrete betekenis. Op geheel eigen wijze brengt zij de missie van de Broeders van Liefde elke nacht in de praktijk.

Sonia Duwel | Fil ip Erkens

POOTJES

De kist op de foto werd vroeger meegenomen door broeders die op missie gingen in het buitenland.

Vandaag staat ze symbool voor hoe medewerkers die missie willen belichamen en uitdragen in hun

dagelijks werk.

DE PIONIER


AALTER OP ZIJN KOPHet Emmaüsinstituut in Aalter staat dit jaar op zijn kop. Op deze werf komt 5.700 m² nieuwbouw. “Al onze leerlingen zijn evenwaardig”, vertelt directeur Walter Verniers. “Daarom willen we de leerlingen van alle studierichtingen samen op één campus. We gaan ook voor actuele, kwalitatieve en duurzame architectuur met aandacht voor het milieu. Onze schoolgebouwen zijn helemaal klaar voor het onderwijs van morgen!” Minstens 20 medewerkers zijn actief betrokken bij de realisatie. “Technische leerkrachten kijken de plannen na, er is een promogroep, een team dat de werfvergaderingen volgt en een directieteam coördineert het geheel. Die teamspirit is zalig!”, zegt Piet De Muynck, coördinator van de werkgroep promo. Meer kwaliteit, een beter welbevinden van leerlingen en medewerkers, en – wie weet – een stijging van het leerlingenaantal: de toekomst ziet er prima uit en het werkplezier druipt er nu al vanaf…

Meer foto’s op www.dichtbijmagazine.be


GESPOT Pieter Morl ion


DG

Ellen Moens Ellen Moens

Ik ben Ellen Moens en werk in de dagwerking van De Sleutel in Brugge, een groepsprogramma

voor mensen met een drugsafhanke-lijkheid. Met mijn collega’s bied ik een vaste structuur aan acht cliënten. Samen groeien we naar verandering en re-integratie in de maatschappij.Ik doe mijn job graag en heb een on-voorspelbare groep. Ik probeer de drempel naar de cliënten zo klein mo-gelijk te maken. ’s Morgens beginnen we met een kop koffie en een bab-beltje. Er volgen groepsgesprekken afgewisseld met vorming en sport. ‘s Avonds gaan de cliënten naar huis en zit ik samen voor overleg of doe ik enkele verpleegkundige taken. Het wederzijds vertrouwen met de cliën-ten geeft altijd een dubbel gevoel bij het afscheid. Gelukkig kan ik altijd terecht bij mijn collega's. Wanneer ik naar huis terugkeer, overloop ik de dag zodat ik die met een gerust hart kan afsluiten. Ik ben tevreden als ik iets heb kunnen betekenen. De vol-doening en het respect voor de kleine dingen geven mij energie!

Mijn naam is Ellen Moens. Ik werk deeltijds op de dienst boekhouding van de centra-

le coördinatiestaf in Gent. Ik ben de contactpersoon tussen de Broeders Van Liefde en KBC. Mijn takenpakket bestaat uit allerlei heel praktische of zaken zoals volmachten wijzigen, rekeningen afsluiten en het wagen-park organiseren, dit voor de hele organisatie. Mijn twee zonen gaan naar het Sint-Laurensinstituut in Zel-zate, zo heb ik de organisatie leren kennen. Voor mij is het heel belang-rijk om voor Broeders Van Liefde te werken. Ik heb er vorig jaar bewust voor gesolliciteerd. Het is boeiend om van nabij mee te maken wat de organisatie allemaal verwezenlijkt voor mensen die het moeilijk hebben. Daar draag ik graag mijn bescheiden steentje aan bij. Het is mooi als je ziet welke resultaten er behaald worden! In de toekomst zou ik graag wat meer voorzieningen bezoeken. Op tijd gaan slapen, zo laad ik mijn batterijen op. Mijn werkdag is geslaagd als ik kan helpen met vragen en problemen. Het geeft me voldoening!

LAGE DREMPEL WAGENPARK

ELLEN MOENS (44) werkt op de dienst boekhouding op het Pro-vincialaat. Ze doet graag aan sport en dan vooral aan tennis. Daarnaast ge-niet ze ook van een reisje met haar familie. Ze gaat steevast met de Harley Davidson naar het werk.

ELLEN MOENS (33) is groepswerker in het dagcentrum van De Sleutel in Brugge. Ze werkt al 7,5 jaar in het centrum, maar studeerde af als psychi-atrisch verpleegkundige. Als mama haalt ze haar energie uit de kleine dingen samen met haar gezin, een wandeling in het zonnetje of een avond lekker eten.

Fien Crommelinck & Jonas Scherrens | El len Moens

2x

Ellen Moens2x

Ellen Moens

Ook last van vergaderitis? Geen probleem. Blijkbaar bestaan er pilletjes

tegen. Dichtbij stak de Hollandse grens over en vond er ‘dokter’ van dienst

Ellen de Bruin, specialist in vergaderen. Of beter in ‘niet vergaderen’. Met

haar boek ‘Vergaderen? Niet doen!’ zette ze in 2014 een frontale aanval in op

saaie, vervelende en zinloze vergaderingen. En die bestaan blijkbaar ook in

onze organisatie. Bijna 1.000 medewerkers van Broeders van Liefde vulden

onze enquête in en er wordt duidelijk keihard vergaderd: 30% heeft elke dag

een vergadering, 80% elke week. “Ik kan me niet voorstellen dat jullie al die

vergaderingen leuk vinden”, reageert Ellen de Bruin. We zochten haar op en

legden haar onze grote vergaderenquête voor.

DDOSSIER

Annel ies Naert | Ben De Wever & Thaïs Anteunis

Dokter, ik heb Vergaderitis!

Dokter, ik heb Vergaderitis!

DE GROTEVERGADER ENQUÊTE!

De volgende collega’s vulden onze enquête in en winnen een fles cava:

Katrijn Lippens, Jeroen De Man, Joachim Staelens, Liesbet Clou,

Armand Matheussen en Dominique Haemelynck. Geniet ervan!


Minder dan 1 keer/week

1-2 keer/week

Elke Dag

Dagelijks meerdere keren

Ik vergader gemiddeld

453 86

219

220

Uitstelgedrag “Vergaderen is een soort uitstelgedrag. Als mensen niet meteen weten hoe ze een pro-bleem moeten oplossen, beleggen ze een vergadering. Maar dat is natuurlijk niet de juiste manier. Het is beter om eerst in je eentje het probleem helder te formuleren, te bekijken wie je nodig hebt om het op te lossen en er pas daarna de juiste mensen bij te betrekken.”

Chocolade!“Van lange vergaderingen word je moe. Ei-genlijk zit je je de hele tijd in te houden. Soms durf je niet alles te zeggen, soms is het niet strategisch om al je emoties te laten blijken of soms wil je gewoon ergens anders zijn. Je moet de hele tijd aan emotiemanagement doen om je gezicht in de plooi te houden en dat kost heel wat mentale energie. En daar lijden de beslissingen dan weer onder. Al heeft het ook vaak een symboolwaarde als een vergadering lang duurt. Beslissingen die genomen zijn na een ma-rathonvergadering hebben vaak meer aanzien. Van mensen die vaak lang vergaderen hoorde ik dat ze van hun assistenten vaak briefjes toegestopt krijgen waarin een stukje chocolade verstopt zit, zodat ze het langer kunnen volhouden.”

De schone schijn“We weten al heel lang dat brainstormen in een groep niet werkt. Op een vergade-ring moet je altijd zitten wachten omdat iemand anders aan het woord is. En terwijl je je idee probeert te onthouden, kan je geen nieuwe ideeën ontwikkelen. Je vrije, creatieve gedachtestroom wordt daardoor gestopt. Uit onderzoek blijkt dat het veel effectiever is om mensen eerst in hun eentje of hoogstens met tweeën te laten brainstormen en die ideeën dan samen te leggen. Maar het heeft de schijn tegen: je zit met een blad papier voor je en er zijn heel wat momen-ten waarop je even niets kunt bedenken. Daar ben je je op dat moment heel erg bewust van.”

Ik ben een...

369610

Ik ben een...

Veiligheid boven alles “Niet iedereen spreekt comfortabel voor een groep. Vrouwen, mensen met weinig zelfver-trouwen en verlegen mensen durven over het algemeen minder hun mond open te doen in een groep. Wie op de koop toe aan tafel zit met mensen die meer status hebben of hoger in rang zijn, vindt het vaak moeilijk om echt te zeggen wat hij of zij denkt. Een groot probleem in vergaderingen is dat iedereen daardoor op veilig speelt.”

Ik vergader gemiddeld

Mijn vergaderingen duren gemiddeld

Tijdens vergaderingen op mijn werk wordt vooral

“Ook het uitwisselen van informa-tie blijkt niet zo goed te lukken op vergaderingen. Dat is gebleken uit meerdere onderzoeken waarbij alle deelnemers een pakketje met infor-matie over een bepaald onderwerp krijgen. Bepaalde stukken informa-tie krijgt iedereen en andere info is uniek. Wel, het zijn net die unieke stukjes informatie die niet boven tafel komen. Dat komt omdat mensen niet graag van de groep afwijken. Ze praten liever over de dingen waarover ze het eens zijn en al gauw ontstaat een soort groepsconsensus, waar niet meer van afgeweken wordt. ”

“Als je een probleem aankaart tijdens een vergadering met bijvoorbeeld 20 personen, dan zijn sowieso een aan-tal onder hen niet verantwoordelijk of bevoegd om er iets over te zeggen. Toch zal iedereen zich ermee be-moeien, als ze niet wegdromen. Dat is zonde van de menskracht en het geld. Vergaderen is ontzettend duur. Als je een klok zou laten lopen en je berekent wat het gemiddelde uurloon is van de aanwezigen, dan weet je meteen hoeveel geld je verbrandt op een vergadering. Dat is best wel pijnlijk.”

758

549

362

Tijdens vergaderingen op mijn werkplek wordt vooral

Gebrainstormd

346Info uitgewisseld

845Oplossingen gezocht

745Werk verdeeld

375


IN GOEDE BANEN MET

GOEDE VOORZITTER

625 KRACHTIGEBESLUITEN

588GOED VOORBEREID

543 KORT195

Het belangrijkste van een goede vergadering

De illusie van inspraak“Door de volgorde waarin zaken be-sproken worden of de volgorde waarin mensen aan het woord worden gelaten, kan de voorzitter zelf de beslissingen stu-ren. Voorzitters hebben heel veel macht, al hebben de deelnemers dat vaak niet door. Mensen vinden het belangrijk om hun mening te mogen geven. Daarom zal een slimme voorzitter zijn voorstel altijd voorleggen aan de vergadering.

Vervolgens kunnen de deelnemers zeg-gen dat het een slecht voorstel is, waarop de voorzitter in de meeste gevallen zijn besluit toch handig kan doorduwen. En dan blijkt dat de vergadering daar toch tevreden mee is. Dat er naar hen geluisterd wordt, is belangrijker dan het uiteindelijke besluit.”

Het belangrijkste van een goede vergadering

Het meest storende aan een slechte vergadering

TE GROTE GROEP189

Onnodige discussieUitlopende

vergadering

169

637

Niet de juiste mensen aanwezig 352

Het meest storende aan een slechte vergadering:

Laatkomers 191

688

Vergadering zonder DOEL

Weg met dat zootje“Wellicht wijzen deze scores op frustraties. Niets vervelender dan een vergadering die een zootje wordt, omdat er geen agenda is, omdat de besluiten niet duidelijk zijn, omdat er geen goede taakverdeling is of omdat de besluiten niet opgevolgd worden. Dat creëert onzekerheid en daar kunnen mensen over het algemeen slecht tegen.”“Naarmate de groep groter wordt, is de kans groot dat een he-leboel mensen niet aan het woord komen. Sommigen zullen dat niet erg vinden, anderen zijn daar dan weer over gefrustreerd. Maar al te vaak komen essentiële dingen niet aan bod omdat mensen van elkaar denken dat de ander het wel zal aankaarten. ‘Als de voorzitter onzin aan het spuien is, dan zullen anderen daar wel op reageren. En als niemand dat doet, waarom zou ik dat dan doen?’”

Vergaderingen op mijn werkplaats worden goed opgevolgd

JA685

NEE221

N.V.T.62

Herkauwers van beroep“Bijna een kwart van de vergaderingen die niet goed worden opgevolgd, is veel. Het is daarom belangrijk om de beslui-ten concreet aan iemand toe te wijzen én er een deadline op te zetten. Het komt vooral op het einde van vergaderingen voor dat besluiten niet goed genoeg overwogen zijn, omdat de deelnemers moe worden en het niet meer goed op papier hebben gezet of omdat het niet goed doorgepraat is. Een gewijzigde samenstelling van de vergadering mag ook niet leiden tot een herkauwing van voorbije agendapunten. Dat is frustre-rend voor zij die er wél altijd zijn.”

Vergaderingen op mijn werkplaats worden goed opgevolgd

Hoe moet het dan wel?“Vergaderingen helemaal uitbannen kan natuurlijk niet”, zegt Ellen de Bruin. “Wat ik vooral wil doen, is de mensen wijzen op wat er allemaal fout kan gaan. Is het effici-ent en heeft de vergadering een doel? Dat moet je je afvragen bij alles wat je op het werk doet, toch?” Wie toch nog moet ver-gaderen, kan op onze website terecht voor tips en tricks van dé vergadervoorzitter bij uitstek Raf de Rycke. Je kan er ook inspi-ratie vinden voor leuke vergaderconcepten en dankzij de interessante weetjes word je misschien een ervaren vergadertijger. Wie zich helemaal wil verdiepen in verga-dertechnieken, kan de vorming 'effectief vergaderen voor leidinggevenden' volgen op 17 september of 19 november in het Vor-mingscentrum Guislain in Gent.

www.dichtbijmagazine.be!


Bijdragetot mijn werk

329

Onderdeelvan mijn werk

586Houden mij van mijn werk

57

Leuk

25Nuttig

860Slaapverwekkend

19Tijdverlies

73

Ik vind vergaderen over het algemeen

Multitasken“Je zou hopen dat de vergaderingen bijdragen tot het werk. Het valt ook op dat 57 mensen van mening zijn dat vergaderingen hen van hun werk houden. In mijn boek geef ik het voorbeeld van een bedrijf waarin mensen konden inbellen op een conference-systeem. En ook al zijn ze op kantoor, toch zie je daar dat een aantal men-sen van dat systeem gebruik maakt binnen de muren van het bedrijf. Op die manier kunnen ze de vergade-ring meevolgen en toch verder werken.”

De rokersband“Mensen houden zichzelf graag voor de gek. Als je zegt dat vergade-ren niet nuttig is, dan heb je geen grond meer om door te gaan met vergaderen. Toch gaan vaak zo veel dingen mis tijdens een vergadering dat achteraf toch maar weer blijkt dat het minder nuttig was dan vooraf gehoopt. Nu, mensen houden er natuurlijk wel van om af en toe elkaars gezicht te zien. Ik begrijp wel dat collega’s in onderwijs of zorg de behoefte hebben om ervaringen

te delen of om te ventileren, maar dan lijkt het me beter om binnen het team de ruimte te creëren waarbin-nen mensen sowieso op verhaal kunnen komen, met een rustige kof-fiehoek bijvoorbeeld. Rokers hebben vaak een speciale band met elkaar. Hun sigaret is een excuus om even naar buiten te gaan. Ze hebben vaak contacten doorheen het hele bedrijf en kennen hun collega’s goed. Dat soort ongedwongen contact zou er ook voor niet-rokers moeten zijn.”

Vergaderingen zijn

Ik vind vergaderen over het algemeen

Wie is?ELLEN DE BRUIN

Ellen (44) is redacteur weten-schappen op de Nederlandse krant NRC Handelsblad. Ze schrijft over psychologie en menselijk gedrag. Ze woont in Amsterdam en houdt van Engelse en Amerikaanse litera-tuur. Het laatste boek dat ze gelezen heeft, is ‘Aquarium’ van David Vann. Ze schreef het boek ‘Vergaderen? Niet doen!’


Dit wilden jullie nog kwijt...

Dit wilden jullie nog kwijt...

“Vergaderen dient een doel te hebben. Ik kan me voorstellen dat het niet fijn is om na een vergadering buiten te komen met het gevoel dat je voornamelijk je tijd hebt verdaan, terwijl je in die tijd wel ‘nuttiger’ werk had kunnen verrichten.”

(U.P.C. Sint-Kamillus, Bierbeek)

Gewoontedieren “Bij een nieuw project is het eerste wat gebeurt vaak vergaderingen in-plannen voor een jaar ver, zonder te weten of er op die dagen wel te over-leggen valt. Mensen zijn gewoonte-dieren, dus wordt er vaak vergaderd omdat dat nu eenmaal zo hoort of ge-pland is. Maar eigenlijk heb je vaak veel belangrijker werk te doen. Pro-ductief zijn is heel prettig. Het is leuk om naar huis te gaan met het gevoel dat je iets tot stand hebt gebracht. Maar daar zit je dan, op een overleg waar dingen besproken worden die niet van belang zijn voor je werk. Dat is heel frustrerend.”

“Het blijft ook een groepsmoment van collega’s. En een jarige collega die trakteert met een taartje of iets lekkers is een leuke extra!”

(P.Z. Zoete Nood Gods, Lede)

Een kopje koffie“Als er iets te eten of te drinken is, wordt het meteen gezelliger en is de sfeer meer ontspannen. Dat stellen mensen op prijs. Zeker als er goede koffie is (lacht). Mijn collega’s en ik-zelf maken het altijd gezellig. Mijn baas heeft vaak iets lekkers voor-zien en we leggen een tafelkleedje op tafel. We babbelen wat en bekijken wat we de afgelopen week hebben gedaan en wat we voor de volgende week hebben gepland. Heel ontspan-nen. Er worden grappen gemaakt. Er hoeft helemaal geen besluit te komen en dat weet iedereen. Zo kan het natuurlijk wél.”

“Een vergadering is het gemakkelijkst in een kleine, beperkte groep. Wanneer iedereen aanwezig is, komen vooral de collega’s die verbaal zeer sterk staan aan het woord.”

(Basisschool Maria-Middelares, Sint-Job-in-‘t-Goor)

Expert = langst aan het woord = expert?

“Wie het langst aan het woord is, heeft daarom nog niet de meeste ex-pertise. Het is in de eerste plaats de collega die zichzelf graag hoort pra-ten en zijn of haar kennis overschat. Daar bestaan grappige testjes voor, waarbij de deelnemers een aantal begrippen voorgeschoteld krijgen. Tussen die begrippen schuilen ook onzinwoorden, die niet bestaan. Mensen die hun eigen kennis over-schatten, geven aan dat ze ook de betekenis van die woorden kennen. Blijkt dat net zij het meest aan het woord komen tijdens een vergade-ring. Maar heel bijzonder is dat hoe meer iemand aan het woord is, hoe groter zijn of haar geloofwaardigheid wordt. Mensen gaan vanzelf denken dat wie het langst het woord neemt, de expert ter zake is.”

“Rechtstaand vergaderen, dat zou meer moeten kunnen...”

(M.F.C. Sint-Gregorius, Gentbrugge)

Zitten is ongezond!“Staand vergaderen is een goede techniek om de vergadering gefocust te houden. Het is vrij oncomfortabel en mensen willen over het algemeen weer snel gaan zitten, dus wordt de vergadering sneller en efficiënter afgehandeld. Al denk ik dat dit in de toekomst zal veranderen, want steeds meer blijkt uit onderzoeken dat zitten ongezond is. Volgens mij gaan we naar een toekomst waarin mensen kunnen kiezen tussen een zit-bureau en een sta-bureau of in de loop van de dag kunnen variëren. Als dat gebeurt, zal staand vergaderen zijn effect al snel weer missen.”

“Top-less vergaderen is een aanrader: vergaderen zonder laptop, tablet of smartphone. Zo blijft iedereen bij de les.”

(M.F.C. Sint-Idesbald, Roeselare)

Bannen, die gsm! Of niet?

“Collega’s worden ongemakkelijk als anderen met hun telefoon bezig zijn tijdens vergaderingen. Terwijl die laatsten misschien gewoon hun werk aan het doen zijn en het misschien zelfs beter is dat ze niet actief mee-doen. (lacht) Toch vinden de anderen dat soort gedrag vaak irritant. Maar het punt is natuurlijk dat hoe meer mensen aan tafel zitten, hoe minder ieders individuele bijdrage ertoe doet en hoe meer mensen automatisch geneigd zijn om hun aandacht te ver-leggen, bijvoorbeeld naar een tele-foon. Het is een soort tussenweg: die mensen willen eigenlijk vaak hele-maal niet komen, maar komen toch, al zijn ze er dan niet altijd helemaal bij. Dat is niet echt uit te bannen, denk ik.”

Mensen zijn gewoontedieren. Er wordt vaak vergaderd omdat dat nu eenmaal zo hoort of gepland is. Ellen de Bruin


IMIN MEMORIAM

Br. René De Roeck ° 1939 † 2015

Na zijn studies in de normaal-school en enige jaren in het onderwijs ging Br. René aan de slag in het Provincialaat in Gent. Efficiëntie en dienstbaarheid waren zijn idealen en samen met Br. Lucien De Priester – toen de provinciale overste – vernieuw-de hij op een grondige wijze de provinciale administratie. Hij was het die de kloosterboekhouding in ieder klooster op een reguliere wijze invoerde, om daarna door het land te trekken om de plaat-selijke economen een opleiding te geven. En toen ging zijn droom in vervulling: missiewerk. Hij mocht eerst naar Congo en dan naar Rwanda, met een tussenperiode in België als econoom in het P.C. Dr. Guislain in Gent. In de Groupe Scolaire in Butare gaf hij les, droeg hij zorg voor het internaat en zorgde hij dat vele wezen een nieuwe thuis konden krijgen. Met de genocide in Rwanda kwam daaraan een einde. Br. René kwam opnieuw naar België, waar hij de personeelsdienst op het Provin-cialaat uitbouwde. Maar hij bleef dromen en toen de congregatie een broeder zocht om te pionieren in Oekraïne ging hij er met veel moed naartoe en hij vond er een nieuw elan voor zijn religieus leven.

Br. René overleed in Oekraïne aan de gevolgen van een hartstilstand op 18 februari 2015.

Linda Cosemans ° 1962 † 2015

Linda werkte tot 2012 als zorgkun-dige in P.V.T. De Passer, een afdeling van P.Z. Asster in Sint-Truiden. Drie jaar geleden moest ze haar werk-zaamheden onderbreken wegens fysieke ongemakken. In 2014 kreeg ze er een bijkomend fysiek lijden bovenop te verwerken. Linda was een goedlachse en speelse collega. Iemand die met een gevatte opmer-king anderen tot nadenken kon be-wegen. Ze werd door haar collega’s graag gezien. Ze apprecieerden haar voor haar eerlijkheid en oprecht-heid. Linda kon veel en gemakkelijk relativeren. Wat ze echter moeilijk kon relativeren, was de goede zorg voor de bewoners. Ook tijdens haar ziekte bleef ze vragen naar de toestand van ‘haar mannen’, eerder dan over zichzelf te praten. De wens om opnieuw te werken, klonk sterk in haar woorden door. Het typeerde haar dat ze, ondanks haar lijden, steeds bekommerd bleef om haar vrienden-collega’s… nooit wou ze tot last zijn, ze toonde zich sterk in hun aanwezigheid en bleef hoop ui-ten. Ook al voelde ze het zelf anders aan… Naast haar werk was Linda een echte familiemens. Haar man, haar zoon, haar kleinzoon (haar oogappel) en andere familieleden konden steeds op haar rekenen. Ze wordt gemist.

Op 20 februari 2015 heeft Linda haar moedige strijd tegen haar ziekte verloren.

Br. Antoine Theunis° 1920 † 2014

Na zijn studies als broeder-onder-wijzer zou de jonge Br. Junius (Br. Antoine) slechts 4 jaar lesgeven in de lagere school van Sint-Pau-lus in Gent, want onmiddellijk na de oorlog in 1945 mocht hij vertrekken naar het toenmalige Astrida in Rwanda. Vele gene-raties Rwandezen heeft hij er ontmoet en vele crisismomenten die het land doormaakte, heeft hij meegemaakt, eerst rond de onafhankelijkheid en daarna bij de bloedige twisten tussen de Hutu’s en de Tutsi’s. Ondertussen ontpopte hij zich als een all-round missionaris. Hij zorgde er voor de uitbouw van de technische dienst, een sportstadium, een zwembad en huizen voor de professoren van de school, een botanische tuin en grote vijvers in de vallei. In zijn weinige vrije tijd ging hij jagen en vissen. Toen Rwanda getroffen werd door de genocide in 1994 was dit ook voor Br. Junius een zwarte bladzijde in zijn leven. Hij zag er in een paar dagen tijd bijna alles vernielen wat hij met veel moeite had opgebouwd. In 2006 kwam Br. Junius voorgoed terug naar België. Hij verbleef enige jaren in nog relatief goede gezondheid in het klooster in Merksem en verhuisde nadien naar het klooster-rusthuis Sint-Arnold in Beernem.

Br. Antoine Theunis is overleden op 12 december 2014.


TDTOCH DICHTBIJ

ZUIDREIS BRENGT COLLEGA’S UIT BELGIË EN AFRIKA BIJ ELKAAR

BEROEPEN ZONDER GRENZEN

Ezira wordt dokter!“Kinderen dromen over wat ze later willen worden. Ezira’s besluit staat vast: hij wordt dokter!”, vertelt Annick Vreys uit basisschool Sint-Michiel in Leopoldsburg. “We leerden Ezira kennen in 2011, tijdens de zuidactie ‘Abana Rwanda’. Hij kreeg een kunstbeen en de kans om te leren lezen, schrijven en rekenen. Ezira’s resultaten zijn veelbelovend! Het teruggetrokken kereltje van weleer is nog steeds be-scheiden, maar daaronder schuilt een sterke vastberaden-heid. Dit kind baant zich duidelijk een weg naar een betere toekomst!”

Ergo’s vallen in elkaars armenDe psychiatrische centra Zoete Nood Gods in Lede en Caraes Butare zijn verbonden door een hecht partnerschap. Maar wat gebeurt er als twee ergo’s uit beide instellin-gen elkaar op Zuidreis beter leren kennen? Dan volgt er bij het afscheid een hartverwarmende knuffel. “De ontmoeting was kort, maar de verbondenheid was er meteen”, vertelt Lieselot Schoc-kaert. “Met Charlotte deel ik dezelfde passie en levenslust. Twee ergotherapeuten, elk op een ander continent en toch grotendeels gelijk. Ik kon het simpelweg niet onderdruk-ken, de ontmoeting maakte mij ontzettend blij.”

Aalter en Rwanda: ver weg en toch dichtbijIn Gatagara, 9.415 km ver weg van Aalter, ontmoet Trees Wylin uit het Emmaüsinsti-tuut haar collega Sharon. Net zoals zij doet Sharon de personeelsadministratie van een grote school. “We hebben veel gemeen: onze manier van werken, onze gezinssitua-tie, … Alleen, ik kan lopen en heb 2 handen en zij niet. Ze is door polio invalide en na een auto-ongeluk verloor ze ook nog eens een deel van haar rechterarm. Toch doet ze haar werk optimaal. Van computerwerk tot klasseren in de archieven: ze doet het allemaal. Wat ben ik blij dat ik haar ontmoet heb!”

Meer info over de NGO voor ontwikkelingssamenwerking van de Congregatie: www.fracarita-belgium.org

Meer weten over de Zuidreis voor medewerkers van de Broeders van Liefde: www.zuidreis.be

Zuidreizigers 2015

Elk jaar trekken 8 collega’s naar Rwanda en Con-

go. Tijdens die Zuidreis bezoeken ze de plaat-

selijke projecten van de Broeders van Liefde. Ze

leren er mensen kennen die dezelfde job uitoe-

fenen binnen onderwijs, zorg of welzijn, maar

in heel andere omstandigheden. En dat zorgt

steevast voor enkele beklijvende ontmoetingen.


dichtbij: Van waar kent u de Broeders van Liefde?“Ik had aanvankelijk niet echt een beeld van de Broeders van Liefde, maar ik was onlangs in Viso Cor Ma-riae in Brakel om daar de eerste steen te leggen van hun nieuw schoolge-bouw en ik heb er de grote dynamiek van jullie organisatie aan den lijve ondervonden. De vele sectoren waarin jullie actief zijn, de schaal-grootte, de grote bouwprojecten, het enorme netwerk van vrijwilligers, de congregatie: een grote ‘speler’ dus, al is dat eigenlijk geen schoon woord, want het klinkt veel te economisch. Die term zal na 5 jaar als minister van Openbare Werken blijven hangen zijn. (lacht)”

Passiedichtbij: In Brakel zijn ze natuurlijk zeer blij dat er eindelijk gebouwd wordt aan hun school van de toekomst, maar op heel wat andere plaatsen is het huilen met de pet op als we de lamentabele staat van de schoolgebouwen bekijken…“De achterstand in modernisering van onze schoolgebouwen is gigan-tisch. Enerzijds is er te weinig capa-citeit en anderzijds is de bestaande infrastructuur verouderd. Ik heb als Vlaams minister van Openbare Werken hetzelfde meegemaakt met de wegen, maar die zijn eigendom van de overheid en het scholenpatri-monium niet. De overheid verleent aan de scholen dus enkel subsidies en in volgorde van aanvraag worden de dossiers behandeld. Daarnaast kunnen scholen voor de ‘dringende werken’ via een andere manier subsi-dies opvragen. We zien dat 75% van de aanvragen op dit moment via dat ‘dringende circuit’ geregeld worden, waardoor structurele, grote renova-ties uitblijven. De publiek-private samenwerkingen waarmee nieuwe scholen zoals die in Brakel gebouwd worden, proberen dat gedeeltelijk op te vangen, maar we zullen nog andere creatieve manieren moeten zoeken: interessante huurformules,

HOE BLIND ZIJN WIJ GEWEEST?

Hilde Crevits

AAN HET WOORD

Een half jaar. Zo lang is Hilde Crevits aan de slag als

Vlaams minister van Onderwijs. Wij vonden het hoog

tijd om eens te polsen welke ambities en plannen er

op tafel liggen voor onze scholen, leerkrachten en

leerlingen. Haar voorganger Pascal Smet kondigde de

ene na de andere hervorming aan. Hilde Crevits besliste

om dat woord ‘hervormen’ af te schaffen. Op zijn minst

verfrissend, maar wat komt er in de plaats?

Mattias Devriendt | Dieter Tielemans


schoolgebouwen openstellen voor de gemeenschap, privé-kapitaal aan-wenden voor scholenbouw. Binnen enkele maanden ga ik daarover een plan presenteren, maar het bouwini-tiatief blijft natuurlijk bij de scholen zelf liggen.”

dichtbij: Wat heeft er u naast de belabberde infrastructuur nog geraakt tijdens uw eerste maanden?“Het grote engagement van de leer-krachten valt mij enorm op. In mijn vorige departement kwam ik ook geëngageerde aannemers tegen, maar de bezieling die ik in onderwijs zie, treft mij toch bijzonder. Onderwijs is passie. De media focussen altijd op de problemen in het onderwijs en die ga ik ook niet ontkennen, maar er is te weinig aandacht voor de passie en gedrevenheid van leerkrachten. Ten tweede was ik onder de indruk van de spectaculaire verkleuring van onze scholen. Ondertussen ben ik al in verschillende concentratiescholen geweest. De multiculturele samenle-ving stelt ons voor nieuwe uitdagin-gen. Dat is geen makkelijke oefening, maar we moeten die uitdaging aangaan!”

dichtbij: Ik hoor u spreken in de we-vorm…“Ja, inderdaad (lacht). Ik ben een fan van leraars en ik sta aan hun kant. Het mooiste compliment dat ik tot nu toe ontving, luidde: ‘je spreekt onze taal’. Dat is als beleidsmaker cruci-aal. Misschien komt het ook doordat mijn vader schooldirecteur was en mijn moeder leerkracht. Zij stonden op en gingen slapen met hun leerlin-gen. Maar weet je wat er vreemd is? Ik hoor bij een studieadvies zelden ‘leerkracht’ als eerste keuze. Vla-mingen hebben met voorsprong het meest vertrouwen in het onderwijs (70%), maar tegelijk beschouwt men het leerkrachtenberoep vaak niet als een positieve keuze. Ik wil dus weer respect en zelfrespect voor dit prach-tige beroep.”

worden? Dat zou voor onze organisatie echt kansen bieden…“Een van de problemen is inderdaad dat alles in hokjes zit. Ik kan daar geen pasklare oplossing voor geven, maar voor mij is het de evidentie zelve dat die sectoren in de toekomst meer samenwerken. De CLB’s hebben bijvoorbeeld heel wat taken van in-tegrale jeugdzorg gekregen. Het is nu vooral een kwestie van goed af te ba-kenen wanneer een kind in integrale jeugdzorg terechtkomt en wanneer niet. We zijn een audit aan het doen van de CLB’s om het debat rond hun kerntaken aan te vatten.”

dichtbij: Dat is waar, maar een kind dat ondersteund wordt door jeugdzorg, kan niet zomaar zijn ‘rugzakje zorgen’ afleggen als het toekomt op school. Is die scheiding tussen welzijn en onderwijs geen illusie? “Het is aan mij om samen met mijn collega Jo Vandeurzen (Vlaams minister van Welzijn, nvdr.) écht te zoeken naar raakpunten en samen-werkingsmogelijkheden tussen welzijn en onderwijs om gebruik te maken van elkaars competenties. We moeten muren slopen. Als overheid kunnen wij er ook voor zorgen dat leraars die zorguren geven minder papierwerk hebben. De juridisering van het onderwijs vraagt dat scholen bewijzen wat ze aan extra’s doen voor een leerling, maar wij moeten toch proberen in te grijpen in die hele rompslompwinkel die rond de zorguren hangt, zodat de zorg zelf kwalitatiever wordt. Planlast en administratie moeten dus afgebouwd worden. Ik ga daar echt werk van maken. Zo lanceerde ik ‘Operatie Tarra. Van bruto naar netto’. Daarmee wil ik meer ruimte geven aan leraren en directies voor hun kerntaak. Met alle onderwijspartners zoeken we naar concrete maatregelen om op elk bestuursniveau de planlast te vermin-deren. Daarnaast nam ik ondertussen ook zelf al initiatieven. Zo schaffen we bijvoorbeeld de hele papiermo-len af die scholen moeten invullen

Rompslompwinkeldichtbij: Broeders van Liefde is actief in veel sectoren en wil die meer laten samenwerken om bepaalde zorgvragen in onderwijs te kunnen opvangen via onze expertise in geestelijke gezondheidszorg of orthopedagogische zorg. Dat blijkt echter niet eenvoudig. Waarom zijn er in scholen nog altijd geen psychologen aan de slag? “Het Centrum voor Leerlingenbegelei-ding (CLB) kan perfect verwijzen naar bijkomende ondersteuning van een psycholoog en die moet niet per se in de klas aan de slag zijn. Het CLB moet dus nog veel meer dan vandaag de draaischijf worden bij elke individue-le zorgvraag. CLB’s mogen trotser zijn op het werk dat ze doen en ze mogen gaan voor hun verantwoordelijkheid. Ze kunnen samen met de school het best inschatten welke zorg welke jon-gere nodig heeft. Een betere doorver-wijzing is echt cruciaal. Onderwijs is zoveel meer dan kennisoverdracht en ik wil ervoor zorgen dat leerkrachten zich kunnen bezighouden met dat-gene waarvoor ze opgeleid zijn: les-geven en jongeren vormen. Pas dan kan er een goede taakverdeling zijn tussen welzijn en onderwijs en kan elk zich op zijn kerntaken focussen.”

dichtbij: Dat klinkt als een paradox. Welzijn en onderwijs moeten beter samenwerken, maar er moet tegelijk een goede taakverdeling zijn. Kunnen middelen niet samen ingezet

Ik wil vermijden dat leraars een handboek volgen van minuut 1 tot minuut 50.


om een nieuwe vestigingsplaats te openen. De eerste controle van die nieuwe vestiging zal samenvallen met de doorlichting. Het lijken kleine dingen, maar het zijn zaken waardoor een school meer ‘school’ kan zijn in plaats van 1.000 keer verantwoording te moeten afleggen voor wat ze doet.” dichtbij: Dat klinkt goed, maar er is ook nog het M-decreet. Onze leerkrachten zitten nu vaak al op hun ‘zorglimiet’…“Het M-decreet mag voor mij geen aardverschuiving betekenen. Ook hier speelt het CLB een cruciale rol. Zij moet kijken of de beste plaats voor een leerling in het gewoon of in het buitengewoon onderwijs ligt en ze moet dat niet doen door een formu-liertje met 20 al dan niet aangevinkte voorwaarden in te vullen. Neen, ze moet dat op maat van het kind doen en haar keuze motiveren. De inspec-tie zal zich ook 2 jaar terughoudend opstellen zodat de CLB’s expertise kunnen opbouwen. Wat ik vooral niet wil, is dat CLB’s kinderen naar het gewoon onderwijs sturen om te kijken of het gaat en hen in het slechtste geval doorsturen naar het buitengewoon onderwijs. Ik wil het buitengewoon onderwijs dus abso-luut niet afslanken.”

dichtbij: Akkoord, dat is een antwoord op hoe de selectie georganiseerd moet worden, maar het biedt nog geen oplossing

voor de extra begeleiding van die kinderen ín het gewoon onderwijs…“We gaan daar spontaner moeten mee omgaan. We scoren internati-onaal niet denderend als het op in-clusie aankomt. Dat komt misschien ook omdat we het buitengewoon onderwijs historisch écht buiten het onderwijs hebben gezet. In het mas-terplan secundair onderwijs wordt er bijvoorbeeld met geen woord gerept over het buitengewoon onderwijs en ook niet over leren-en-werken. Dat is een grote fout.”

Maar u zat zelf in de regering…“Inderdaad. Ik heb mij toen nooit die bedenking gemaakt. Nu ben ik bevoegd minister en zeg ik: hoe blind zijn wij geweest? Buitengewoon onderwijs en leren-en-werken lijken 2 poten die niet écht bij het onderwijs horen. Dat kan toch niet! We moeten ze integreren zodat we er anders naar kijken. In buitengewoon onderwijs halen leerlingen getuigschriften die

fel gegeerd zijn op de arbeidsmarkt. Dat moeten we in de etalage zetten.”

dichtbij: Hoe gaat u verder aan de slag met de hervorming secundair onderwijs? “Men zegt vaak dat onderwijs een ‘tanker’ is, maar het is vooral een tanker die vaart. Precies omdat on-derwijs continu in beweging is, zijn drastische hervormingen moeilijk en eigenlijk ook niet wenselijk. Daar-om heb ik het woord ‘hervormen’ afgeschaft. In plaats daarvan wil ik zorgen dat scholen zich zo soepel mo-gelijk kunnen aanpassen aan veran-deringen in de maatschappij zodat er continu geëvolueerd wordt. Nu doen we een screening van alle studierich-tingen, de regionale frequentie en het aantal leerlingen per richting. Daarna zullen we kijken hoe we die richtin-gen anders kunnen organiseren en hoe we scholen kunnen stimuleren om hun aanbod beter op elkaar af te stemmen. Wat de schoolbesturen betreft zal ik binnen enkele maanden een definitie presenteren van ‘een school met bijzondere kenmerken’ en van ‘het schoolbestuur van de toe-komst’. Die definities zullen cruciaal zijn voor de schoolorganisatie van morgen.”

dichtbij: Er zijn ook op bestuurlijk vlak vele hervormingen, denk maar aan de vermindering van het aantal schoolbesturen. Is dat een goede zaak?

Hilde Crevits legde samen met de leerkrachten en leerlingen van VISO Cor Mariae in Brakel de eerste steen van hun nieuwe school.

Ik wil het buitengewoon onderwijs absoluut niet afslanken.


“Onderwijs moet op sommige vlakken professionaliseren en efficiënter worden. Voor Broeders van Liefde wordt de vermindering van het aantal schoolbesturen inderdaad een grote uitdaging omdat jullie vlaanderen-breed actief zijn. Ik zie echter dat jullie zich daar volop op voorberei-den. Maar uiteindelijk is het kind de maatstaf van alle dingen, niet de organisatie of de structuur.”

dichtbij: Hoe ziet de ideale leerkracht er voor u uit? “De leraar is de katalysator van de ta-lenten van de kinderen en afhankelijk van zijn persoonlijkheid kan hij een klik hebben met bepaalde leerlingen. Mijn lerares wiskunde uit het vierde jaar was de favoriet van iedereen, maar ik heb er hopeloos mee overhoop gelegen. Ik was dat jaar zelfs niet ge-slaagd voor haar vak terwijl ik het jaar erop weer 80% had voor wiskunde. We hebben het uitgepraat hoor (lacht) en het is een fantastische vrouw, maar zo zie je maar hoe belangrijk de persoonlijkheid van een leerkracht is. We mogen van leerkrachten dus zeker geen eenheidsworst maken. Het onderwijsbeleid moet zeggen wat leerlingen aan het eind van de rit moeten kunnen, maar met het hoe moet ze zich niet te veel bemoeien. Ik wil vermijden dat leraars een hand-boek moeten volgen van minuut 1 tot minuut 50 en niets van persoonlijke fantasie in hun les kunnen stoppen. Leraar zijn is niets mechanisch. Je moet daarvoor gemaakt zijn en je ziel in je les kunnen leggen.”

dichtbij: Hoe kijkt u terug op uw eigen schooltijd? “In de lagere en middelbare school verliep alles vrij tot zeer onbezorgd, maar in de laatste jaren was ik het schoolse grondig beu. Mijn favoriete leerkracht was precies diegene die dat schoolse wat losliet en ik had daardoor blijkbaar de smaak te pak-ken. Die persoon betekende voor mij heel veel door de manier waarop hij naar de dingen keek.”

Zwempakdichtbij: Broeders van Liefde is een katholieke organisatie met katholieke scholen. Is zoiets nog van deze tijd? “Vrijheid van onderwijs is een goede zaak en het is ook zo verankerd in de grondwet. In pedagogische aanpak zullen er wel andere accenten zijn, maar de belangrijke verschillen zijn natuurlijk het vak godsdienst en de waardengedreven spirit in katholieke scholen. Mensen pleiten soms om alle levensbeschouwing te liquideren en te vervangen door een vak ‘burgerschap’ of zo, maar dat vind ik een slecht idee. Mensen hebben nood aan zingeving. Levensbeschouwelijke vakken zijn belangrijk voor de ontwikkeling van jongeren. Dat kost de maatschappij iets, maar ik hou niet van centralisti-sche gedachten en staatspedagogiek.”

dichtbij: Op welke waarden valt u zelf terug? “Het is misschien een stijlbreuk met mijn voorganger, maar ik loop niet graag met de fanfare op kop. Ik hecht zeer veel belang aan overleg. Misschien ben ik daardoor ‘rede-lijk’ geschikt voor het departement

onderwijs (lacht). Elke communicatie die we doen, is doorgesproken met het veld. Om mensen in beweging te krij-gen, moeten ze zelf willen bewegen. Je kan hen niet dwingen. Daarom vind ik het belangrijk om doelstellingen vanuit de basis te realiseren en zeer veel te praten. Respect is daarin de kernwaarde. Ik zoek het conflict niet op. Elke politicus beweert natuurlijk ook ‘authentiek’ te zijn en zolang mijn vrienden zeggen dat ik nog geen spat veranderd ben behalve verouderd, denk ik dat ik daarin slaag (lacht).”

dichtbij: Welke trucs paste u toe om uw eigen kinderen naar school te sturen?“Mijn kinderen waren best gemoti-veerd om naar school te gaan, dus dat was niet zo heel moeilijk. Ik heb wel van mijn ouders geleerd om de dingen fantastisch voor te stellen. Gaan sla-pen: dat is de max! Naar school gaan: geweldig! Op mijn kinderen had dat het juiste effect, dus misschien was dat onze truc. School mag nooit een straf zijn. Een slecht rapport was bij ons nooit aanleiding om te straffen en een goed rapport nooit een reden om te belonen. Ze mogen kiezen wat ze doen, maar we rekenen wel op resultaten. De dag dat mijn kinderen afstudeerden in de richting die zij zelf kozen, was voor mij een fantastisch cadeau. Ik had niet verwacht dat dat zo’n goed gevoel zou geven.”

dichtbij: Hoe moeilijk is het om een goede minister én een goede moeder te zijn? “Door mijn job ben ik vaak afwezig en mijn echtgenoot is zelfstandig dus hij heeft het ook erg druk, maar mijn kin-deren weten dat ze mij altijd mogen bellen voor eender welk probleem. Als ik hun naam zie op mijn telefoon, weet ik dat het dringend is en neem ik op. Als ik daarvoor een speech, een telefoongesprek of een ministerraad moet onderbreken, dan is dat zo, ook al vraagt mijn dochter dan gewoon waar haar zwempak ligt (lacht). Als dat voor haar op dat moment belang-rijk is, dan is het dat voor mij ook.”

Wie is?HILDE CREVITS

Hilde 47 is sinds 2014 Vlaams minister van Onderwijs. Ze woont samen met haar echt-genoot en twee kinderen in Torhout. Ontspannen is voor haar ’s avonds laat een glas wijn drinken met haar man of gaan lopen in het bos en zo het hoofd even leegmaken.


WedstrijdWedstrijd 40%

KORTING

25%

KORTING

SUNPARKS

TUIN -MEUBELEN

BOCA- PAINT

Als medewerker van de organisatie Broeders van Liefde kan je genieten van een uitzonderlijke korting van 40% op

reservaties met aankomst tot en met 29 juni 2015 bij Sunparks.

Meer info op www.dichtbijmagazine.be

Op vertoon van je personeelskaart krijg je 20% korting op het hele gamma verf en toebehoren bij groothandel Boca-Paint. Boca-Paint heeft winkels in Roeselare, Brugge en Ieper. Je kan er ook een beroep doen op professionals voor (kleuren)advies en service.


Toon je personeelskaart aan de kassa van het MIAT-museum in Gent en geniet van 1 euro korting voor de expo ‘Piano & Co’, over 250 jaar Belgische piano-industrie. De tentoonstel-ling loopt nog tot en met 25 oktober 2015.


Ook dit jaar biedt Dichtbij een korting van 25% aan op meer dan 100 verschillende tuinmeubelen en accessoires

bij Luxorgarden voor wie zich, gewapend met cash of bankcheque, op deze data naar deze plaatsen begeeft (telkens van 13.00 tot 18.00 uur):

• 2-3 mei: Jan De Malschelaan 7, 9140 Temse (showroom Nissan)

• 9-10 mei: Kortrijksesteenweg 182, 9830 Sint-Martens-Latem (showroom Renault)

• 16-17 mei: Kareelstraat 2, 9300 Aalst (showroom Opel)

• 23-24 mei: Noorderlaan 93-95, 2030 Antwerpen (showroom Nissan)

• 30-31 mei: Steenweg op Gierle 355, 2300 Turnhout (CAC Mercedes-Benz)

• 6-7 juni: Brusselsesteenweg 74, 3020 Herent (showroom Daf Walton)

• 13-14 juni: Steenweg 125, 3570 Alken (showroom Ballet-Punie)

Je kan er kwaliteitsvolle tuinmeubelen in aluminium, rvs, teak en wicker op de kop tikken. Print de uitnodiging uit die je kan downloaden op www.dichtbijmagazine.be of neem je personeelskaart mee!

VTVAN ALLE MARKTEN THUIS

20%

KORTING

1 €

KORTING

35% KORTING

TOT

CENTER PARCS Center Parcs is de plek bij uitstek waar je de drukte van

alledag kan ontvluchten om weer écht tijd te maken. Tijd voor elkaar, om samen te ontspannen. Zin om er eens

met je familie of vrienden tussenuit te knijpen voor een welverdiende vakantie? Profiteer nu van dit uitzonderlijk aanbod voor aankomsten tot en met 28 september 2015.


Alle acties en personeelsvoordelen vind je op

www.dichtbijmagazine.be


WedstrijdWedstrijd

1 DUOTICKET WALIBI BELGIUM

Eén Dichtbijlezer ontvangt een duoticket voor het pretpark Walibi Belgium. De Calamity Mine, de Radja River, de Weerwolf of de Dalton Terror: wie durft?

Stuur het antwoord op de volgende drie vragen naar [email protected] én vermeld je voorkeurprijs + werkplek + nummer van je personeelskaart. Deelnemen kan ook via het wedstrijdformulier op www.dichtbijmagazine.be.

Niet gewonnen? Als medewerker van de Broeders van Liefde kan je genieten van tal van personeelsacties. Meer info op p.26 of op onze website www.dichtbijmagazine.be.

15 DUO’S KAZERNE DOSSIN

Dichtbij mag ook 15 duotickets voor de expo ‘Bevrijding! Belgen in Duitse kampen’ in Kazerne Dossin wegschen-ken. De voormalige legerkazerne in Mechelen doet vandaag dienst als memoriaal, museum en documenta-tiecentrum over holocaust en mensenrechten.

15 VERFPAKKETTEN BOCA-PAINT

Handige Harry’s maken dit keer kans op een pakket met zorgvuldig geselecteerde verfborstels, geschon-ken door verfgroothandel Boca-Paint.

5 DUO’S Dankzij het museum MIAT in Gent mag Dichtbij 5 medewerkers van Broeders van Liefde plezieren met een duoticket voor de tentoonstelling ‘Piano & Co’, over 250 jaar Belgische piano-industrie. De expo loopt nog tot en met 25 oktober.

Speel mee!

Veel succes!

q Wat is de titel van het edito?w Wie schreef het boek ‘Vergaderen? Niet doen!’?e Waar werkt Sara Heyvaert?

Bevrijding! Belgen in Duitse kampen. Een dubbeltentoonstelling. 02.04.2015 > 09.09.2015 Buchenwald en de missie-van Zeeland, april-mei 1945 Museum Kazerne Dossin, Mechelen 02.04.2015 > 31.12.2015 Het parcours van een oorlogscorrespondent, april-mei 1945 Nationaal Gedenkteken Fort van Breendonk, Willebroek

Jasmijn Vandoorne uit P.C. Dr. Guislain en Claudine Deopere uit O.C. Engelbewaarder mogen alvast hun smaakpapillen aanscherpen. Zij krijgen respectievelijk een lekker fair trade-pakket en een Vivabox Franse wijnklassiekers cadeau.

Kris Geysen uit BuSO Kristus Koning en Lies Van de Woestyne uit basisschool Sint-Medar-dus winnen elk een complete tuinset van Luxor-garden ter waarde van 499 euro. Wist je trouwens dat je als medewerker van Broeders van Liefde 25% korting krijgt bij de aankoop van tuinmeubilair van Luxorgarden? Alle info en voorwaarden op www.dichtbijmagazine.be


DIEP IN DE BOOMGAARDSara Heyvaert is de coördinator van Den Diepen Boomgaard, een sociale werkplaats en arbeidszorgcentrum in Grimbergen. In de bioboerderij kweken en verkopen mensen met een psychische kwetsbaarheid (vaak vergeten) biologische seizoensgroenten. “Hun inzet – soms letterlijk door weer en wind – en de steun die ze bij elkaar vinden, is mooi om zien”, vertelt Sara. “Elke stap die ze vooruit zetten, is een mooie stap.”

Francis Ti lborghs

IN BEELD

We hebben nog een hele weg af te leggen,

maar het gevoel dat we er samen in zullen

slagen dit project te laten voortbestaan, geeft mij veel doorzettingskracht.

“

”

Documents

Dichtbij april 2015