DK Doradztwo - Szkolenia - Wydawnictwo Vademecum VI 2014 r.kosacka.home.pl/kreator/data/documents/Vademecum_VI2014.pdf · Vademecum VI 2014 r. Prowadzący: Dorota Kosacka – Olszewska

DK Doradztwo - Szkolenia - Wydawnictwo

Vademecum VI 2014 r.

Prowadzący: Dorota Kosacka – Olszewska www.kosacka.pl Strona 1

INTERPRETACJE OGÓLNE MINISTRA FINANSÓW

1.Działalność wykonywana osobiście a działalność gospodarcza

Interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 22 maja 2014 r. w zakresie możliwości

zaliczenia, w określonych warunkach, przychodów wymienionych w katalogu przychodów z

działalności wykonywanej osobiście do źródła - działalność gospodarcza

"W art. 13 pkt 8 ustawy PIT wymienione są przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie

umowy zlecenia lub umowy o dzieło, które w określonych sytuacjach zaliczane są do działalności

wykonywanej osobiście. Ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przepis nie dotyczy przychodów

uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika działalności

gospodarczej. Wynika z tego, że ustawodawca dopuszcza możliwość zaliczenia takich przychodów do

działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności

gospodarczej.

Natomiast w art. 13 pkt 9 ustawy PIT ustawodawca zastrzegł, że przychody uzyskane na podstawie

umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym

charakterze, nawet jeżeli umowy te będą zawierane w ramach prowadzonej przez podatnika

działalności gospodarczej, zawsze będą zakwalifikowane do źródła przychodów – działalność

wykonywana osobiście. Takiego zastrzeżenia nie ma w przypadku innych rodzajów przychodów

wymienionych w art. 13 ustawy PIT, co oznacza, że ustawodawca dopuszcza możliwość zaliczenia tych

przychodów do źródła – działalność gospodarcza.

Kolejnym argumentem jest brzmienie art. 41 ust. 2 ustawy PIT. Przepis ten stanowi, że płatnicy nie są

obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i pkt 8, jeżeli

podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej

działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższą argumentację, nie znajdując uzasadnienia dla odmiennej wykładni tych samych

przepisów wobec różnych grup zawodowych, stwierdzam, iż podatnik uzyskujący przychody z tytułów

wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy PIT może dla celów podatku dochodowego zaliczyć te

przychody do działalności gospodarczej, pod warunkiem, że uzyskuje je w ramach działalności

gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ustawy PIT, i jednocześnie nie zachodzą łącznie przesłanki

negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy PIT".




2.Służebność przesyłu a zwolnienie z podatku dochodowego

Interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 21 maja 2014 r. zmieniająca interpretację

ogólną z dnia 10 lipca 2013 r. w zakresie możliwości zastosowania do wynagrodzenia z tytułu

ustanowienia służebności przesyłu zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 120

ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

" Reasumując należy uznać, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. a ustawy PIT, wolne od podatku

dochodowego jest wynagrodzenie (odszkodowanie) wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i

zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu

ustanowienia służebności gruntowej w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty

uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury

przemysłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury

technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce

nieruchomościami (Dz. U. Z 2010 r., Nr 102, poz. 651, z późn. zm.)".

3.Zwolnienie z VAT usług szkoleniowych świadczonych przez podwykonawców

Interpretacja ogólna dotycząca opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności

wykonywanych przez podwykonawców na rzecz podmiotów świadczących usługi kształcenia

zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego w ramach realizacji projektów finansowanych lub

współfinansowanych ze środków publicznych, a w szczególności ze środków Unii Europejskiej

" Należy zwrócić uwagę, że zarówno przepis art. 43 ust. 1 pkt. 29 lit.c ustawy o VAT, jak i przepis § 3

ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. uzależniają stosowanie

zwolnienia od podatku VAT od tego, czy świadczona przez dany podmiot usługa kształcenia

zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego będzie finansowana w określonej wysokości ze

środków publicznych. Wprowadzony wymóg finansowania w określonej wysokości przedmiotowej

usługi ze środków publicznych jest spełniony w przypadku, gdy rzeczywistym (w znaczeniu

ekonomicznym) źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Powyższego nie wyklucza fakt, że

w świadczeniu tej usługi uczestniczą podmioty trzecie w charakterze podwykonawców (niezależnie od

tego, którym z kolei zleceniobiorcą w ewentualnym łańcuchu podwykonawców jest dany

podwykonawca). Wydatkowanie przekazanych na realizację danego projektu środków publicznych

przez ich dysponenta na realizację poszczególnych jego części (całości) przez podwykonawców,

oznacza bowiem, że poszczególne części (całość) projektu realizowane przez podwykonawców są – z

ekonomicznego punktu widzenia – finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji względem

nich znajduje zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisach (przy spełnieniu




pozostałych warunków). Przedmiotowy warunek „finansowania ze środków publicznych” jest zatem

spełniony zarówno w przypadku, gdy otrzymujący dofinansowanie ze środków publicznych sam

świadczy przedmiotową usługę, jak również gdy w realizację tej usługi zaangażowany jest

podwykonawca (dalsi podwykonawcy). Istotne jest jedynie to, żeby środki publiczne stanowiły

rzeczywiste (w znaczeniu ekonomicznym) źródło finansowania przedmiotowych usług ( co zakłada

istnienie ścisłego związku pomiędzy otrzymanymi środkami publicznymi a realizowanymi).

Podwykonawca korzystający ze zwolnienia winien zatem posiadać stosowną dokumentację

potwierdzającą, że źródłem finansowania tej usługi są środki publiczne. Mając na uwadze powyższe

należy stwierdzić, że usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, również

wtedy, gdy jest świadczona przez podwykonawcę (dalszych podwykonawców), podlega zwolnieniu na

podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit.c ustawy o VAT (odpowiednio § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia

Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013r.) pod warunkiem, że jest - z ekonomicznego punktu

widzenia – finansowana (w całości lub w co najmniej 70%) ze środków publicznych.

Należy jednak pamiętać, że świadczenie przez bezpośrednio otrzymującego dofinansowanie ze

środków publicznych usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (na rzecz

uczestników szkolenia lub/i ich pracodawców) nie oznacza, że świadczone przez podwykonawców

(dalszych podwykonawców) poszczególne czynności stanowią w konkretnym przypadku usługę

kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego (mimo tego że wszystkie te czynności,

wykonywane łącznie, składają się na taką usługę).

W tym kontekście należy bowiem zwrócić uwagę, że w wyroku z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie C-

434/05 Horizon College Trybunał orzekł, iż „pojęcia „edukacji dzieci i młodzieży, szkolnictwa

powszechnego i wyższego, szkoleń zawodowych lub zmiany kwalifikacji zawodowych” nie obejmują

odpłatnego udostępniania nauczyciela instytucji edukacyjnej w rozumieniu tego przepisu, w której

nauczyciel ten tymczasowo prowadzi nauczanie w ramach jej zakresu odpowiedzialności (por. pkt 24

wyroku Horizon College). Przykładowo zatem świadczona przez podwykonawcę usługa udostępnienia

nauczyciela instytucji edukacyjnej nie stanowi usługi „kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania

zawodowego”, o której mowa w ww. przepisach ustawy i rozporządzenia. Świadczona w takim

przypadku przez podwykonawcę usługa (taka jak usługa udostępnienia nauczyciela lub inna) może być

jednak uznana pod pewnymi warunkami za podlegającą zwolnieniu usługę ściśle związaną z usługą

kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego".




ZMIANY W PRZEPISACH

4. Nowe zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów od 1 czerwca

2014 r.

Od 1 czerwca 2014 r., zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r.

od 1 czerwca 2014 r. (Dz. U. poz. 709) wprowadzono nowe zwolnienia z obowiązku prowadzenia

ewidencji przebiegu pojazdów dla celów podatku VAT. Od wspomnianej daty podatnicy mogą

odliczać 100 % VAT bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów w przypadku

następujących pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi:

• pomoc drogowa - mająca nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych

pojazdów,

• pogrzebowy - jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te

pojazdy są usługi pogrzebowe (w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia

2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz. U.

Nr 249, poz. 1866),

• bankowóz – wyłącznie typu A i B, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnik

wykorzystującego te pojazdy jest transport wartości pieniężnych.

Z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym musi wynikać fakt, iż dany pojazd

jest pojazdem specjalnym oraz spełnione muszą być warunki zawarte w odrębnych przepisach,

określone dla tych przeznaczeń.

5. Nowy Krajowy Standard Rachunkowości

W Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów z 15 maja 2014 r., pod poz. 17 opublikowany

nowy Krajowy Standard Rachunkowości nr 9 - "Sprawozdanie z działalności".

Standard ten jest skierowany do jednostek sporządzających sprawozdania z działalności a więc np.:

spółek kapitałowych. Standard wszedł w życie z dniem 15 maja 2014 r. i ma zastosowanie do

sprawozdań z działalności sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2014 r. z możliwością

jego wcześniejszego stosowania.




6. Zmiana przepisów dotyczących podatku dochodowego dotyczących funduszu

szkoleniowego

Z dniem 27 maja 2014 r. skreślono przepisy art. 12 ust. 1 pkt 5b updop i art. 14 ust. 2 pkt 13

updof.

Zgodnie ze wspomnianymi regulacjami do przychodów podatkowych zaliczało się środki

zakładowego funduszu szkoleniowego, w części uznanej za koszt uzyskania przychodów:

a) niewykorzystane w roku podatkowym, w którym zostały wpłacone do tego funduszu, lub

w ciągu roku podatkowego następującego po tym roku,

b) wykorzystane niezgodnie z przepisami ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku

pracy lub przepisami ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników

i przedsiębiorców,

c) w przypadku likwidacji funduszu szkoleniowego.

Skreślenie powyższych przepisów wynika z likwidacji przepisów dotyczących zakładowego

funduszu szkoleniowego (nie będą one już tworzone).

Uchylenie powyższych przepisów wynika z tego, że po nowelizacji zakładowy fundusz szkoleniowy nie

będzie już tworzony (uchylono art. 67 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,

który przewidywał tworzenie takiego funduszu). Jeżeli jednak podatnik utworzył fundusz szkoleniowy

przed wejściem w życie nowych przepisów wówczas i zaliczył do kosztów uzyskania przychodów

wpłaty na ten fundusz, wówczas jest on zobowiązany do wykazania przychodu, w przypadku

likwidacji tego funduszu, niewykorzystania go w odpowiednim terminie lub wykorzystania go

niezgodnie z przepisami.

7. Elektroniczna komunikacja z urzędami od 11 maja 2014 r.

Od 11 maja 2014 r. weszła w życie większość przepisów ustawy z dnia 10 stycznia 2014 r. o

zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz

niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 183). Od tej daty m.in.:

- organ podatkowy może zwrócić się do podatnika, płatnika lub inkasenta o wyrażenie zgody na

doręczanie pism w formie dokumentu elektronicznego we wszystkich sprawach podatkowych

załatwianych przez ten organ,

- pełnomocnictwo może być udzielone w formie elektronicznej,

- doręczenie pism może następować w formie elektronicznej.

Doręczenie pism w formie elektronicznej jest możliwe, jeżeli strona spełni jeden z

następujących warunków:




1) złoży podanie w formie dokumentu elektronicznego przez elektroniczną skrzynkę podawczą

organu podatkowego lub portal podatkowy,

2) wniesie o doręczenia za pomocą środków komunikacji elektronicznej i wskaże organowi

podatkowemu adres elektroniczny,

3) wyrazi zgodę na doręczanie pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej i wskaże

organowi podatkowemu adres elektroniczny.

8. Niższe opłaty za przekazywanie sprawozdań do sądu

Od 30 maja 2014 r. obowiązują niższe opłaty za przekazywanie sprawozdań do KRS. Obecnie

wynosi ona 140 zł.

WYROKI SĄDÓW ADMINISTRACYJNYCH

9. Przekazanie do używania części budynku

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1274/12

"W świetle art. art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób

fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.). w przypadku uzyskiwania przychodu z działalności

gospodarczej w postaci najmu lokali usługowych, o którym to przychodzie mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3

u.p.d.o.f., w budynku, który jest częściowo oddany do użytkowania (a tym samym w tej części jego

budowa jest zakończona) możliwe jest dokonanie odpisu amortyzacyjnego środka trwałego w postaci

części budynku, która jest „kompletna i zdatna do użytku”, zgodnie z art. 22f ust. 4 u.p.d.o.f."

10. Hipoteka łączna a PCC


"W świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. h) oraz art. 6 ust. 1 pkt 10 i art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9

września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.),

w związku z art. 76 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2001

r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.), ustanowienie umownej hipoteki łącznej stanowi jedną czynność prawną,

odnoszącą się do tej samej podstawy opodatkowania i w związku z tym podlegającą jednemu

obowiązkowi podatkowemu".




11. Zaliczenie zwrotu VAT na poczet zaległości dopiero w momencie otrzymania deklaracji

przez organ podatkowy


"Przepis art. 12 § 6 pkt 2 Ordynacji podatkowej odnoszący się do zasady zachowania terminu, nie

może mieć zastosowania w przypadku zaliczania nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, gdyż

ustawodawca w art. 76a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej w ogóle nie posługuje się jakimkolwiek

terminem dla dokonania określonej tu czynności".

Z uzasadnienia:

" (...) stosownie do treści art. 76a § 2 pkt 2 o.p., zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych

następuje z dniem złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Dla podatników podatku od towarów i

usług, nadpłata powstaje z dniem złożenia deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług (art.

73 § 2 pkt 4 o.p.). Jednocześnie należy zauważyć, że na podstawie przepisu art. 12 § 6 pkt 2 o.p.

ustawodawca w roku 2010 stwierdzał, że termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem

pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego albo złożone w polskim

urzędzie konsularnym. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zastosowanie wykładni

językowej oraz wewnętrznej systemowej przytoczonego przepis art. 76a § 2 pkt 2 o.p. nie pozostawia

wątpliwości, że zwrot "dzień złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty" należy odnosić do pojęcia

"daty wszczęcia postępowania na żądanie strony", o którym mowa w unormowaniu art. 165 § 3 o.p.

W myśl tej regulacji, datą wszczęcia postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania

organowi podatkowemu, z zastrzeżeniem art. 165a. Ustawodawca nie zdefiniował w o.p., co należy

rozumieć pod określeniem "dnia doręczenia żądania organowi podatkowemu". Nie można jednak

mieć wątpliwości, że tym dniem (a właściwie chwilą) będzie moment, kiedy uprawiona osoba

działająca w imieniu właściwego organu podatkowego przejmuje fizyczne władztwo nad

skierowanym do niego żądaniem (wnioskiem). Może to być moment odbioru korespondencji w

budynku doręczyciela (np. Poczty Polskiej) nawet w jeszcze zaklejonej kopercie (nie otwartej) lub gdy

doręczyciel przekazuje żądanie w kopercie w siedzibie organu podatkowego uprawionej osobie

działającej w imieniu właściwego organu podatkowego (moment przekazania). Wreszcie sam

zainteresowany podatnik (strona lub jego pełnomocnik) może osobiście złożyć żądanie w siedzibie

organu podatkowego (moment złożenia). Z określonym w taki sposób dniem (chwilą, momentem)

złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty należy przyjąć na podstawie przepisu art. 76a § 2 pkt 2 o.p.,

że następuje zaliczenie tej nadpłaty na poczet zaległości podatkowych ze wszystkimi konsekwencjami

prawnymi (np. odsetek za zwłokę). Inne rozumienie pojęcia "dnia doręczenia żądania organowi

podatkowemu" pozostawałoby w sprzeczności z wykładnią logiczną brzmienia przepisu art. 76a § 2




pkt 2 o.p. oraz nawet technicznie (księgowo) byłoby nie wykonalne. Nie mogło by bowiem nastąpić

zaliczenie czegoś, co nie jest znane (dookreślone) organowi podatkowemu".

Wnioski płynące z wyroku NSA:

Z powyższego wyroku wynika, że jeżeli podatnik nada deklarację na poczcie 23 grudnia , a

organ podatkowy otrzyma ją dopiero 29 grudnia, to wykazany w niej zwrot może być zaliczony na

poczet zaległości podatkowych dopiero z dniem 29 grudnia.

12. Bankowóz a prawo do odliczenia VAT naliczonego do 31 marca 2014 r.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 257/13

"Samo spełnienie formalnych przesłanek przewidzianych w przepisach szczególnych, od

których zależy kwalifikacja danego pojazdu, jako pojazdu specjalnego, nie powinno więc być

automatycznie traktowane, jako uprawniające do skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT,

jeżeli okoliczności wykorzystania tego pojazdu wskazują, że realizacja tego prawa może wiązać się z

nadużyciem prawa do odliczenia. Dlatego uprawniona jest konstatacja sądu pierwszej instancji, iż by

móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym

przeznaczeniu i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien

służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której wykorzystywanie tego typu pojazdu

jest konieczne.

(...)Skarżąca wskazała bowiem, że samochód ten służyć będzie prowadzonej działalności

gospodarczej, między innymi do transportu gotówki na wypłatę wynagrodzenia dla pracowników

oraz do transportu gotówki na zapłatę zobowiązań wobec kontrahentów, jak również do

przemieszczania się skarżącej i jej pracowników do miejsc związanych z prowadzeniem działalności

gospodarczej. Usługi przewozu gotówki nie są przy tym przedmiotem działalności skarżącej i nie

zamierza rozszerzyć zakresu działalności o usługi przewozu gotówki.

Z przedstawionego przez skarżącą stanu faktycznego wynika więc, że nabyty pojazd tylko w

ograniczonym zakresie będzie wykorzystywany, zgodnie z przeznaczeniem bankowozu typu C. W

pozostałym zakresie samochód ten będzie traktowany, jako typowy samochód firmowy, co wyklucza

możliwość skorzystania z pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia pojazdu specjalnego.

Ze względu na użycie przez skarżącą sformułowania: "między innymi do transportu gotówki",

przyjęcie jej stanowiska za prawidłowe, sankcjonowałoby w rzeczywistości stan, w którym skarżącej

przysługuje pełne odliczenie nawet jeśli bankowóz typu C byłby przez nią wykorzystywany w sposób

zgodny z przeznaczeniem w wymiarze ograniczonym do minimum. A taki stan rzeczy wypełniałaby

zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego znamiona obejścia prawa podatkowego".




13. Nieodpłatne pełnienie funkcji członka zarządu

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1094/12

I.

"Przepisy k.s.h. nie precyzują, czy członkowie zarządu muszą uzyskiwać ze spółki wynagrodzenie ze

pełnienie funkcji. Ponieważ czynności zarządcze, podobnie jak inne wykonywane w spółce, wymagają

jednak odpowiedniego zaangażowania, należy w tym względzie wyróżnić dwie potencjalne sytuacje:

(1) Według pierwszego z nich, członek zarządu wykonujący nieodpłatnie funkcję w zarządzie

pozostaje osobą obcą, tj. nie posiada akcji, ani też udziałów w spółce. W takich sytuacjach po stronie

spółki ujawnia się przychód z tzn. nieodpłatnych świadczeń. Spółka uzyskuje przychód, ponieważ w

innych przypadku winna dokonać zapłaty za czynności zarządcze realizowane przez osoby działające

w ramach zarządu. Nie dokonując natomiast takiej płatności, spółka de facto zaoszczędza na

wydatkach i wspomniana oszczędność staje się dla niej przychodem do opodatkowania. Zgodnie z

art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., do przychodów zalicza się także "wartość otrzymanych nieodpłatnie lub

częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych

świadczeń (...)". Taka okoliczność ma miejsce również wówczas, jak w rozpatrywanej sprawie, gdy

osoba fizyczna wykonuje czynności zarządcze w spółce bez wynagrodzenia. Dla ustalenia wartości

owego przychodu – który winien zostać przypisany spółce – zastosowanie znajduje regulacja art. 12

ust. 6 u.p.d.o.p., wg której określenie tego przychodu następuje wg cen rynkowych.

(2) W drugiej sytuacji, tzn. w przypadku pełnienia funkcji członka zarządu przez akcjonariusza –

wspólnika, nie mamy do czynienia z nieodpłatnymi świadczeniami, ponieważ wspólnik/akcjonariusz

może uzyskać w przyszłości określone świadczenia ze spółki, stanowiące dla niego w rzeczywistości

także ekwiwalent podejmowanych przez niego czynności zarządczych. Może to być np. prawie do

udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału

uchwałą zgromadzenia wspólników/akcjonariuszy, prawo do zbycia udziałów/akcji, prawo do ich

umorzenia, czy uzyskania określonej kwoty z tytułu likwidacji podmiotu. W takiej sytuacji, gdy członek

zarządu będący akcjonariuszem/wspólnikiem pełni swoje funkcje bez wynagrodzenia, jest on jednak

zainteresowany osiąganiem zysku przez spółkę i zwiększaniem wartości jej majątku, a te mogą mu

przynieść obecnie i w przyszłości określone korzyści majątkowe. Przyjmuje się wobec tego, że taka

sytuacja nie powoduje powstania po stronie spółki kapitałowej przychodu do opodatkowania".




II.

W świetle art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

(Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) przy ustalaniu wartości świadczeń nieodpłatnych w postaci

usług, co jest obowiązkiem organu podatkowego, dopuszczalne jest skorzystanie w postępowaniu

podatkowym ze środków dowodowych wskazanych w rozdziale 11 działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia

1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w tym z opinii biegłego, o której

mowa w art. 197 o.p."

14. Faktura korygująca a termin korekty przychodu

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 4/13

"(...) przepisy u.p.d.o.p. dotyczące powstania przychodu należnego jakkolwiek wiążą wykazanie

przychodu należnego z wystawieniem faktury, nie rozstrzygają jednakże wprost kwestii skutków,

jakie w zakresie przychodu należnego wywierają zmiany (korekty) faktury dokumentującej sprzedaż

usług lub towarów, co do daty wykazania przychodu. Brak w u.p.d.o.p. jakichkolwiek szczególnych

regulacji dotyczących momentu powstania przychodu w sytuacji wystawienia faktury korygującej, w

przypadkach opisanych przez Spółkę, a także jakiegokolwiek odesłania do odpowiedniego stosowania

przepisów o podatku od towarów i usług powoduje, że nie można w przypadku korekty przychodu dla

podatku dochodowego od osób prawnych stosować w drodze analogii rozwiązań przyjętych w

podatku od towarów i usług.

W tym stanie rzeczy datą powstania przychodu będzie dzień wystawienia faktury pierwotnej (por.

wyroki NSA z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2422/10 oraz z dnia 12 lipca 2012 r., sygn. akt II

FSK 2660/10). W konsekwencji nieuprawnione jest stanowisko, że faktura korygująca wielkość

przychodu należnego powinna być rozliczona w dacie jej wystawienia, bowiem jej wystawienie

odnosi się wyłącznie do uprzednio wykazanych przychodów. Z tych względów stanowisko spółki w

zakresie naruszenia art. 12 ust. 3, 3a, poprzez ich błędną wykładnię nie jest do zaakceptowania.

Skoro ustawodawca w u.p.d.o.p. nie określił żadnych reguł dotyczących korekty wartości należnego

przychodu podatkowego w danym okresie rozliczeniowym, to nie ma również podstaw prawnych,

aby przyjmować, że dla daty rozliczenia takiej korekty przychodu netto i w konsekwencji dla

określenia momentu (daty) powstania obowiązku podatkowego istotne znaczenie mają okoliczności

związane z wystawieniem faktury korygującej, która obniżałaby przychód (zwrot towarów). W

rezultacie, bez względu na przyczynę wystawienia faktury korygującej, korekta wielkości przychodu

powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym został już ujęty przychód należny, z

uwzględnieniem zasad określających datę powstania przychodu".




15. Wniosek o rozłożenie na raty a egzekucja

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1722/12 i z

dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1705/12, źródło: Dziennik Gazeta Prawna nr 114/2014

Urząd skarbowy nie może zająć konta bankowego, jeżeli w tym czasie podatnik czeka jeszcze

na ostateczne rozstrzygnięcie w zakresie rozłożenia podatku na raty.

INTERPRETACJE ORGANÓW PODATKOWYCH

16. Adres na fakturze

Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 5 czerwca 2014 r.,

PT8/033/36/274/WCH/14/RD52006

" (...) na fakturze powinien być podawany, co do zasady, adres siedziby działalności gospodarczej

podatnika, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nie precyzują jaki adres w

przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (miejsca zamieszkania czy głównego

miejsca prowadzenia działalności – jeśli to główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w

innym miejscu niż miejsce zamieszkania) podatnik powinien wskazać w fakturze. Przyjąć zatem

należy, iż będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem identyfikacyjnym, tj. w przypadku osób

fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania.

Jednakże w sytuacji, gdy osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej w miejscu

zamieszkania i posiada główne miejsce prowadzenia działalności (wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb

identyfikacji podatkowej – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą do ww. zgłoszeń

stosuje formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej), w

fakturze powinien być podawany adres tego głównego miejsca prowadzenia działalności".

17. Amortyzacja samochodów stanowiących współwłasność małżonków

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 czerwca 2014 r., ITPB1/415-

256/14/MP

" jeżeli środek trwały został zakupiony na współwłasność i nie jest przedmiotem wspólności

małżeńskiej, to jego wartość początkową należy ustalić - stosując proporcję do udziału we

współwłasności. Jedynie w sytuacji gdy środek trwały wchodzi w skład majątku wspólnego

małżonków i nie jest wykorzystywany w działalności prowadzonej przez nich odrębnie – ten z




małżonków, który wykorzystuje środek trwały w swojej działalności może uznać za jego wartość cały

koszt nabycia.

Z treści złożonego wniosku, wynika, iż 6 lutego 2014 r. Wnioskodawca zakupił we

współwłasności z żoną samochód osobowy za kwotę 12.000 zł. Wnioskodawca z żoną pozostają w

związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Zakup udokumentowany

jest umową kupna-sprzedaży. Zakupiony samochód osobowy został zaliczony do środków trwałych

prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Używany jest wyłącznie do

prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W przedstawionym stanie faktycznym nie ma zatem zastosowania wyjątek przewidziany w

art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; zgodnie z którym jeżeli dany

składnik majątku należy do małżonków i jedno z nich postanowiło go wykorzystywać w prowadzonej

działalności gospodarczej, co do zasady może określić jego wartość początkową w pełnej wysokości.

Żeby bowiem zastosowanie powyższego odstępstwa od reguły było możliwe, dany składnik majątku

musi stanowić wspólność majątkową małżonków.

W niniejszej sprawie natomiast samochód osobowy został nabyty w ustroju rozdzielności

majątkowej. Nie stanowi on wspólności majątkowej małżonków lecz majątek osobisty każdego z nich

w odpowiednim udziale. W związku z tym wprowadzając taki składnik majątku do prowadzonej

działalności gospodarczej należy ustalić jego wartość początkową w takiej proporcji, w jakiej

pozostaje udział każdego z małżonków we własności przedmiotowego samochodu.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje oraz powołane przepisy prawa

podatkowego stwierdzić należy, że wartość początkową składnika majątkowego - samochodu

osobowego, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem - ustalić należy proporcjonalnie do

przypadającego na Wnioskodawcę udziału we współwłasności. Jeżeli proporcja udziałów nie została

zastrzeżona będzie to odpowiednio 1/2 ceny nabycia pojazdu wynikającej z umowy sprzedaży

przedmiotowego samochodu dokumentującej jego zakup".

18. Zaliczki na usługę turystyczną opodatkowaną metodą VAT marża

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 maja 2014 r., ITPP2/443-

156/14/RS

"(...) obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanych zaliczek na poczet usług turystyki, które Spółka

będzie świadczyła – wbrew jej stanowisku – nie powstaje z momentem ustalenia marży, ale z chwilą

otrzymania zaliczki. Podstawą opodatkowania w tym przypadku będzie kwota marży zawarta w

otrzymanej zaliczce pomniejszona o kwotę podatku należnego. Skoro w chwili otrzymania zaliczki




Spółka nie jest w stanie określić rzeczywistej kwoty marży, którą osiągnie, może przyjąć marżę

skalkulowaną w ceny danej usługi turystyki, obliczoną na podstawie przewidywanych kosztów.

Natomiast w sytuacji, gdy znane będą już faktyczne koszty poniesione z tytułu nabycia towarów i

usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty w odniesieniu do tej usługi i kwota

marży obliczona przy uwzględnieniu tych kosztów będzie inna niż wcześniej przewidywana

(skalkulowana), Spółka powinna dokonać korekty wykazanego uprzednio podatku należnego w

deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym usługa została wykonana".

19. Wydanie towaru przewoźnikowi a data dostawy

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 kwietnia 2014 r., nr ILPP5/443-

11/14-5/KG

"Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r.,

poz. 121), zwanej dalej k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca,

które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało

dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją

przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 k.c. z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na

kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub

uszkodzenia rzeczy.

Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z

chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do

miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została

powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na

kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że

generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada

momentowi „wydania towarów”, o którym mowa w art. 544 k.c.

W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem

przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru

podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca

przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel".




PRAWO PRACY I UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH

20. Ryczałt za nocleg dla kierowców

Uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014 r., sygn. akt II PZP 1/14

" Zapewnienie pracownikowi - kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania

w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie

stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia

Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków

ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej

jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991

ze zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w

wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i

wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa

pracy".

21. Umowa zlecenia pracownika z podwykonawcą

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2009 r., sygn. akt II UZP 6/09

"Pracodawca, którego pracownik wykonuje na jego rzecz pracę w ramach umowy o dzieło

zawartej z osobą trzecią, jest płatnikiem składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i

wypadkowe z tytułu tej umowy (art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie

ubezpieczeń społecznych, jednolity tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 4, poz. 74 ze zm.)".

22. Skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 marca 2014 r., sygn. akt II PK 175/13

"Dopuszczalne jest umowne postanowienie o skróceniu okresu wypowiedzenia umowy o pracę

dokonanego przez pracownika. Ważność takiego postanowienia musi natomiast zostać oceniona

poprzez pryzmat zasady uprzywilejowania pracownika z art. 18 k.p. Korzystność postanowienia

umowy powinna być oceniona na chwilę zawarcia umowy, a nie na chwilę dokonania

wypowiedzenia. Ocena ta powinna w miarę możliwości zobiektywizowana. Powinna jednak

uwzględniać okoliczności faktyczne każdej sprawy. Nie powinno ulegać wątpliwości, że dokonanie

wypowiedzenia przez pracownika z krótszym okresem wypowiedzenia jest dla niego, z reguły,




korzystne. W ocenie postanowień umownych konieczne jest również uwzględnienie woli pracownika,

który może mieć interes w wyrażeniu zgody na pozornie niekorzystne dlań rozwiązania".

NOWOŚCI W GRUPIE DK

DK Doradztwo sp. z o.o., DK Szkolenia sp. z o.o. i DK Wydawnictwo sp. z o.o.

Vademecum zmian i nowości - terminy w lipcu 2014 r.

29, 30 i 31 lipca 2014 r. - godz. 8.30 - 10.00

30 lipca 2014 r. - godz. 14.00 - 15.30

Nowości wydawnicze

Już w sprzedaży książka "Instrukcje VAT" - "Sprzedaż nieruchomości". Publikacja

kompleksowo omawia zagadnienia sprzedaży nieruchomości na gruncie podatku VAT, np.: zasady

określania kiedy sprzedaż nieruchomości korzysta ze zwolnienia z VAT, zasady stosowania

preferencyjnej 8 % stawki VAT, reguły określania czy doszło do pierwszego zasiedlenia na gruncie

ustawy VAT, sprzedaż działek z rozpoczęta budową lub budynkiem do rozbiórki i wiele innych.

Documents

DK Doradztwo - Szkolenia - Wydawnictwo Vademecum VI 2014 r.kosacka.home.pl/kreator/data/documents/Vademecum_VI2014.pdf · Vademecum VI 2014 r. Prowadzący: Dorota Kosacka – Olszewska