120
EPHEMERIDES CALASANCTIANAE a. LXXXVII · n. III MAR 2018 COMMENTARIUM OFFICIALE ORDINIS SCHOLARUM PIARUM

EPHEMERIDES CALASANCTIANAE · 2018-05-28 · > - - - E-mail: ... Profesión solemne y ordenación diaconal en India / Vice-provincia di India. Professione solenne e ordinazione diaconale

  • Upload
    docong

  • View
    217

  • Download
    1

Embed Size (px)

Citation preview

EPHEMERIDESCALASANCTIANAE

a. LXXXVII · n. III MAR 2018

COMMENTARIUM OFFICIALE ORDINIS SCHOLARUM PIARUM

DIREZIONE, REDAZIONE E AMMINISTRAZIONEPiazza de’ Massimi, 4 - 00186 ROMA - Tel. 06 6840741 - Fax 06 94446022> www.scolopi.org - www.scolopi.net - www.piaristfathers.org - www.perespiaristes.orgE-mail: [email protected]

Realizado por / Edited by / A cura di / Édité parOfi cina de Comunicación de la Curia de los Padres Escolapios de Roma

DIRECTOR: P. Andrés Valencia Henao

TRADUCCIONESResponsable del equipo de traductores / In charge of the team of translatorsResponsabile dell’equipe dei traduttori / Responsable de l’équipe des traducteurs P. José Pascual Burgués

Frons publicationisMarcha por la paz en BrasilMarcia per la pace in BrasileMarch for Peace in BrazilMarche pour la paix au Brésil IMPRIMEICCE. Instituto Calasanz de Ciencias de la EducaciónConde de Vilches, 4. 28028 MadridImprenta: GramadosaISSN 1720-8637

EPHEMERIDES CALASANCTIANAEmensile associato all’Unione Stampa Periodica ItalianaDirettore responsabile: Luigi CapozziAutorizzazione del Tribunale di Roma n. 16735 del 22.03.1977Finito di stampare nel mese di giugno 2018

EC III · 2018 · 475

INDEX

SALUTATIO PATRIS GENERALIS Pedro Aguado

Nuestra presencia en Perú / La nostra presenza in Perù / Our presence in Peru / Notre présence au Pérou

SECTIO OFFICIALIS

NominationesNotifi cacionesDiplomata confraternitatis

Status sodalium et domorum in singulis nationibus

Status generalis ordinis

EX ECCLESIA

Santa Misa Crismal. Homilía del Santo Padre Francisco / Santa Messa del Crisma. Omelia del Santo Padre Francesco / Holy Chrism Mass. Homily of His Holiness Pope Francis / Messe Chrismale. Homélie du Pape François

479

496

498500

503

476 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Provincia Nazaret. Oratorio de la Comunidad Escolapia de Loja – Ecuador / Provincia Nazaret. Oratorio della Comunità Scolopica di Loja – Ecuador / Nazareth Province. Oratory of the Piarist Community of Loja – Ecuador / Province Nazareth. Oratoire de la Communauté Piariste de Loja – Équateur. P. Manuel Latorre Ferrero Sch. P.

Provincia Emaús. Encuentro de ministros y ministras de Emaús / Provincia di Emmaús. Incontro di ministri e ministre di Emaús / Province of Emmau.Meeting of Ministers of Emmaus / Province Emmaüs. Réunion des Ministres d’Emmaüs. Pablo Santamaría

Provincia Nazaret. Ordenación sacerdotal de Asdrúbal Muñoz en Nazaret / Provincia Nazaret. Ordinazione sacerdotale di Asdrúbal Muñoz nella Provincia di Nazaret / Nazareth Province. Priestly ordination of Asdrubal Muñoz in Nazareth / Province Nazareth. Ordination sacerdotale d’Asdrubal Muñoz à Nazareth. César Julio Pinzón

Provincia de Brasil-Bolivia. P. Christian, Provincial de África Occidental, en visita al Brasil / Provincia Brasile-Bolivia. P. Christian, Provinciale dell’Africa Occidentale, in visita in Brasile / Province of Brazil-Bolivia. Fr. Christian, Provincial of West Africa, in visit to Brazil / Province du Brésil-Bolivie. P. Christian, Provincial d’Afrique de l’Ouest, en visite au Brésil. Ofi cina de comunicación de Brasil

Viceprovincia Japón-Filipinas. Visita Canónica del P. General a Japón y Filipinas / Vice-Provincia Giappone-Filippine. Visita canonica del P. Generale in Giappone e nelle Filippine / Vice-Province Japan-Philippines. Canonical Visit of Fr. General to Japan and the Philippines / Vice Province Japon-Philippines.Visite canonique du P. Général au Japon et aux Philippines

Provincia de Brasil-Bolivia. Alexandre Cléber, nuevo Diácono Escolapio en Brasil / Provincia Brasile-Bolivia. Alexandre Cléber, nuovo diacono scolopio in Brasile / Province of Brazil-Bolivia. Alexandre Cléber, new Piarist Deacon in Brazil / Province du Brésil-Bolivie. Alexandre Cléber, nouveau Diacre Piariste au Brésil

Provincia de Hungría. El P. Zsolt Labancz, elegido presidente de la UCESM / Provincia di Ungheria. P. Zsolt Labancz, eletto Presidente dell’UCESM /

518

526

530

534

538

540

544

EC III · 2018 · 477

Province of Hungary. Fr. Zsolt Labancz, elected President of the UECMS / Province de Hongrie. P. Zsolt Labancz, élu Président de l’UCESM

Provincia África Central. La ecuación del éxito en el Colegio Polivalente S. José de Calasanz de Bandjoun (Camerún) / Provincia dell’Africa Centrale. L’equazione del successo nel Collegio Polivalente San Giuseppe Calasanzio di Bandjoun (Camerun) / Province of Central Africa. Equation of success at Polyvalent School St. Joseph Calasanz of Bandjoun (Cameroon) / Province d’Afrique Centrale. L’equation du succes au College Polyvalent St Jospeh Calasanz de Bandjoun (Cameroun). Stéphane Lontsi K.

Provincia de Italia. Bodas de oro sacerdotales en Italia / Provincia d’Italia. Nozze d'oro sacerdotale in Italia / Province of Italy. Priestly Golden Jubilee in Italy / Province d’Italie. Noces d'or sacerdotales en Italie. Gerardo Vicente Leyva Bohórquez. Sch. P.

Viceprovincia de la India. Profesión solemne y ordenación diaconal en India / Vice-provincia di India. Professione solenne e ordinazione diaconale in India / Vice province of India. Solemn Profession and Diaconal Ordination in India / Viceprovince d'Inde. Profession solennelle et ordination diaconale en Inde. P. Jins Joseph Sch. P.

Provincia de Brasil-Bolivia. Marcha por la paz en Brasil / Provincia Brasile-Bolivia. Marcia per la pace in Brasile / Province of Brazil-Bolivia. March for Peace in Brazil / Province du Brésil-Bolivie. Marche pour la paix au Brésil

Provincia de Polonia. Profesión solemne de Łukasz Czub / Provincia di Polonia. Professione solenne di Łukasz Czub / Province of Poland. Solemn profession of Łukasz Czub / Province de Pologne. Profession solennelle de Łukasz Czub. Szymon Kawała Sch. P.

Provincia de Austria. Visita del Padre General a Austria / Provincia dell’ Austria. Visita del Padre Generale alla Provincia / Province of Austria. Visit of Father General to Austria / Province d’Autriche. Visite du Père Général à Autriche. P. Jean de Dieu Tagne, Sch. P.

Reunión del Equipo de Ministerio de Europa / Riunione del Team del Ministero dell’Europa / Meeting of the Ministry of Europe Team / Réunion de l’Équipe de Ministère de l’Europe

546

550

556

560

564

568

572

478 • EC III · 2018

576

579

582

583

586

589

Calasanziane, nueva web, el carisma de siempre / Calasanziane, un nuovo sito web, il carisma di sempre / Calasanziane, new website, the charisma of always / Calasanziane, nouveau site, le charisme de toujours

EX FRATERNITATE

Promesa y Renovación en la Fraternidad / Promessa e Rinnovamento nella Fraternità / Promise and Renewal of Promise in the Fraternity / Promesse et Renouvellement dans la Fraternité

SODALES DEFUNCTI

CONSUETA MEMORIA

P. José Fidel UNANUA PAGOLA a Sacro Corde Iesu (Eraul 1931 – Carora/Venezuela 2017). PP. Antonio Lezaun y Alberto Sola Sch. P.

P. Josep MASSAGUÉ i SOTERAS ab Incarnatione (Capellades 1929 – Barcelona 2017). P. Marian Federico Ribalta Sch. P.

P. Daniel VARONA GONZÁLEZ a Virgine de Carmelo (Sancibrián 1932 – Madrid 2017). P. Valeriano Rodríguez Saiz Sch. P.

EC III · 2018 · 479

SALUTATIO PATRIS GENERALIS MARPedro Aguado PADRE GENERAL | PADRE GENERALE | FATHER GENERAL | PÈRE GÉNÉRAL

CARTA A LOS HERMANOS

Nuestra presencia en PerúLa fuerza de la comunión

LETTERA AI FRATELLI

La nostra presenza in PerùLa forza della comunione

LETTER TO OUR BRETHREN

Our presence in PeruThe strength of communion

LETTRE AUX FRÈRES

Notre présence au PérouLa force de la communion

480 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

ESP ITA

Se dovessi scegliere una parola per esprimere il “tono” della nostra fondazione in Perù opterei per la parola “comunione”. La comunione è un dinamismo plurale, ricco, inso-

spettato, e produce frutti di vita, di missione e di futuro. E’ stato sempre così. Cercherò di spiegarmi poco a poco, lungo questa lettera fraterna, attraverso la quale desidero condivi-dere con tutti voi la realtà, le sfi de e i progetti della nostra presenza scolopica in Perù, una delle tre fondazioni che l’Ordine ha aperto in questo Anno Giubilare, insieme a Mozambico e Burkina Faso.

Il 25 agosto dello scorso anno di grazia 2017, ho avuto la possibilità di celebrare la solen-nità di San Giuseppe Calasanzio nella capella di Ñaña, nell’ Era, cioè la periferia di Lima. E’ molto probabile che fosse questa la prima volta in cui si celebrava la solennità del nostro santo fondatore in Perù. E lo abbiamo fatto insieme ai nostri fratelli scolopi della comu-nità e al P. Oswaldo Espinoza, i professori del collegio che abbiamo assunto, alcune famiglie, alcuni alunni e buone persone che comincia-no già a conoscerci ed a stimarci, con gioia e con forza, abbiamo cantato all’uomo che sep-pe vedere nei bambini il seme di una nuova umanità.

Viaggio in Perù, nel contesto del nostro anno giubilare, in cui ho voluto essere presente – nella misura della mie possibilità – nelle fon-dazioni nascenti dell’Ordine. Ho potuto con-dividere con i due scolopi fondatori (grazie di

Si tuviera que elegir una palabra que expresara el “tono” de nuestra fun-dación en Perú, me inclinaría por la palabra “comunión”. La comunión es un dinamismo plural, rico, insospe-

chado, y produce frutos de vida, de misión y de futuro. Siempre ha sido así. Procuraré ex-plicarme poco a poco, a lo largo de esta carta fraterna, en la que deseo compartir con todos vosotros la realidad, desafíos y proyectos de nuestra presencia escolapia en Perú, una de las tres fundaciones que la Orden ha realizado en este Año Jubilar, junto con Mozambique y Burkina Fasso.

El 25 de agosto del pasado año 2017, año de gracia, tuve la oportunidad de celebrar la so-lemnidad de San José de Calasanz en la Capilla de Ñaña, en la Era, la periferia de Lima. Es muy probable que ésta fuese la primera vez que se celebra la solemnidad de nuestro santo fun-dador en el Perú. Junto a nuestros hermanos escolapios de la comunidad y el P. Oswaldo Espinoza, los profesores del colegio que hemos asumido, algunas familias, algunos alumnos, y buena gente que ya nos empieza a conocer y a apreciar, con alegría y fuerza, cantamos al hombre que supo ver en los niños la semilla de una nueva humanidad.

Viajé a Perú en el contexto de nuestro año ju-bilar, en el que he querido estar presente –en lo posible- en las nacientes fundaciones de la Orden. Pude compartir a fondo con los dos es-colapios fundadores (gracias por todo, Julio y Carles) y pude conocer al detalle la realidad y

EC III · 2018 · 481

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

ENG FRA

Si je devais choisir un mot qui exprime le « ton » de notre fondation au Pérou, j’irais pour le mot « communion ». La communion est un dynamisme pluriel, riche et insoupçonné, et pro-

duit des fruits de vie, de mission et d’avenir. Il a été toujours ainsi. Je vais essayer de l’expli-quer progressivement, tout au long de cette lettre fraternelle, dans laquelle je veux parta-ger avec vous la réalité, les défi s et les projets de notre présence piariste au Pérou, une des trois fondations que l’Ordre a faites en cette Année Jubilaire, conjointement avec celles au Mozambique et au Burkina Faso.

Le 25 août de l’année de grâce passée, 2017, j’ai eu la chance de célébrer la solennité de Saint Joseph de Calasanz dans la chapelle de Ñaña, dans La Era, la périphérie de Lima. Il est très probable que c’était la première fois que la solennité de notre saint fondateur a été célébrée au Pérou. Avec nos frères piaristes de la communauté et le P. Oswaldo Espinoza, les enseignants de l’école que nous avons assu-mée, quelques familles, des étudiants et de bonnes gens qui commencent déjà à connaître et à apprécier, avec joie et force, nous avons chanté l’homme qui a su voir chez les enfants la graine d’une nouvelle humanité.

Je me suis rendu au Pérou dans le cadre de notre Année Jubilaire, dans laquelle j’ai vou-lu être présent - si possible - dans les fonda-tions naissantes de l’Ordre. J’ai pu partager profondément avec les deux fondateurs pia-ristes (merci de tout, Julio et Carles) et j’ai pu

If I had to choose a word that would ex-press the “tone” of our foundation in Peru, I would go for the word “commun-ion”. The communion is a plural, rich and unsuspected dynamism, and produces

fruits of life, mission and future. It has always been thus. I will try to explain it gradually, throughout this fraternal letter, in which I want to share with you the reality, challenges and projects of our Piarist presence in Peru, one of the three foundations that the Order has done in this Jubilee Year, together with Mozambique and Burkina Faso.

On August 25 of the past year of grace 2017, I had the chance to celebrate the solemnity of Saint Joseph Calasanz in the chapel of Ñaña, in La Era, the periphery of Lima. It is very likely that this was the fi rst time that the so-lemnity of our saint founder was celebrated in Peru. Together with our Piarist brothers of the community and Fr. Oswaldo Espinoza, the teachers of the school that we have undertak-en, some families, some students, and good people that are already beginning to know and appreciate us, with joy and strength, we sang the man who could see in the children the seed of a new humanity.

I traveled to Peru in the context of our Jubilee Year, in which I have wanted to be present - if possible - in the nascent foundations of the Order. I could share deeply with the two found-ing Piarists (thanks for everything, Julio and Carles) and I could know in detail the reality and the challenges that we have in front of us.

482 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

tutto, Julio e Carles) ed ho potuto conoscere in modo dettagliato la realtà e le sfi de che ab-biamo dinanzi a noi. Credo che capirete facil-mente perché metto in rilievo il dinamismo della comunione.

La nostra presenza in Perù è frutto del discer-nimento e delle decisioni della Provincia di Nazaret, che accolse la proposta della Con-gregazione Generale, la ripropose indicando i criteri a partire da cui volevano portarla avan-ti ed infi ne, con l’aiuto dell’Ordine, grazie a un religioso della Provincia Betania, è stata defi nita “l’equipe fondatrice” e il luogo della fondazione.

Credo sia un bene mettervi al corrente dei cri-teri approvati dalla Provincia per questa nuo-va fondazione. Non si tratta in assoluto di un “documento segreto”, e può aiutare a capire ciò che stiamo facendo. Eccoli indicati: Fare in modo che questa fondazione favorisca una vita evangelica radicale; abbia fondamentalmente una linea educativa-missionaria; sia centrata nell’educazione dei poveri e nella trasformazio-ne della società; che i i progetti siano percor-ribili dal punto di vista fi nanziario, in modo che i contributi della Demarcazione abbiano carattere di complementarietà e non siano fondamentali per la missione, d’accordo con la scelta preferenziale per i poveri; che garantisca la possibilità di elementi di identità scolopica dell’Ordine in unità con le chiavi di vita della Provincia e dell’Ordine; con capacità di incide-re con la nostra missione educatrice sulla popo-lazione vulnerabile, approfi ttando anche delle strutture attuali; il luogo renda possibile una prospettiva vocazionale; esistano possibilità di studi universitari e formativi (psicologi, etc.) per i nuovi candidati; che la comunità svolga le funzioni di comunità di accoglienza e di forma-zione; il principio metodologico, nel momento di assumere un’opera, sia quello di scegliere l’o-

los desafíos que tenemos planteados. Creo que comprenderéis fácilmente por qué resalto el dinamismo de la comunión.

Nuestra presencia en Perú es fruto del dis-cernimiento y decisiones de la Provincia Nazaret, que acogió la propuesta de la Con-gregación General, la refl exionó marcando los criterios desde los que querían llevarla adelante, y fi nalmente, con la ayuda de la Orden a través de un religioso de la Provin-cia Betania, defi nió el “equipo fundador” y el lugar de la fundación.

Creo que puede ser bueno compartir los cri-terios aprobados por la Provincia para esta nueva fundación. No es ningún “documento secreto”, y puede ayudar a comprender lo que estamos haciendo. Son los siguientes: que fa-vorezca una vivencia evangélica radical; que la línea fundamental sea educativo – misionera; que tenga clara la centralidad de la educación a los pobres y la transformación de la sociedad; que sean proyectos viables fi nancieramente, donde los aportes de la demarcación sean com-plementarios y no fundamentales, en coheren-cia a la opción preferencial por los pobres; que garantice la posibilidad de que se den los ele-mentos de identidad escolapia de la Orden; en unidad con las claves de vida de la Provincia y de la Orden; con capacidad de impactar con nuestra misión educadora la población vulne-rable, aprovechando incluso las estructuras actuales; que el lugar posibilite una perspecti-va vocacional; que existan posibilidades de es-tudios universitarios y formativos (psicólogos, etc.) para los nuevos candidatos; que la comu-nidad cumpla las funciones de comunidad de acogida y formativa; como principio metodoló-gico, al asumir una obra, se escoja la que mejor responda a los criterios antes propuestos, para que no sea una elección subjetiva y pueda estar de acuerdo a nuestras prioridades.

EC III · 2018 · 483

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

connaître en détail la réalité et les défi s que nous avons sous les yeux. Je pense que vous comprendrez aisément pourquoi je souligne le dynamisme de la communion.

Notre présence au Pérou est le fruit du discer-nement et la décision de la Province Nazareth, qui a accueilli la proposition de la Congréga-tion Générale, l’a réfl échie y marquant les cri-tères avec lesquels ils ont voulu la mener de l’avant et enfi n, avec l’aide de l’Ordre par le biais d’un religieux de la Province Béthanie, elle a défi ni l’ « équipe fondatrice » et la place de la fondation.

Je pense qu’il peut être bon de partager les critères approuvés par la Province pour cette nouvelle fondation. Il n’est pas un « document secret », et il peut aider à comprendre ce que nous faisons. Les voici : elle doit favoriser une expérience évangélique radicale ; la ligne fon-damentale doit être éducative - missionnaire ; la centralité de l’éducation pour les pauvres et la transformation de la société doit être claire ; les projets doivent être viables financière-ment, et les contributions de la démarcation seront complémentaires et non essentielles, en cohérence avec l’option préférentielle pour les pauvres ; elle doit s’assurer de la possibilité que les éléments de l’identité des Piaristes de l’Ordre soient présents ; en unité avec les clés de vie de la Province et de l’Ordre ; avec une capacité d’infl uencer avec notre mission éducative sur la population vulnérable, profi tant même des structures actuelles ; l’endroit doit permettre une perspective vocationnelle ; il doit y avoir des possibilités de formation et d’études univer-sitaires (psychologues, etc.) pour les nouveaux candidats ; la communauté doit être conforme avec les fonctions d’une communauté d’accueil et de formation ; comme un principe méthodo-logique, lorsqu’on assumera une œuvre, on doit choisir celle qui mieux répondra aux critères

I think that you may easily understand why I highlight the dynamism of the communion.

Our presence in Peru is fruit of the discernment and decision of the Nazareth Province, which welcomed the proposal of the General Congre-gation, refl ected iy marking the criteria with which they wanted to take it forward, and fi nal-ly, with the help of the Order through a religious of the Bethany Province, defi ned the “founding team” and the place of the foundation.

I think that it may be good to share the criteria approved by the Province for this new Foun-dation. It is not any “secret document”, and it can help understand what we are doing. They are as follows: We shall favor a radical Evan-gelical experience; the fundamental line must be educational - missionary; the centrality of education to the poor and the transformation of the society has to be clear; the projects must be viable fi nancially, where the contributions of the demarcation are complementary and non-core, in coherence to the preferential option for the poor; it must ensure the possibility that the elements of Piarist identity of the Order be pres-ent; in unity with the keys of life of the Province and of the Order; with a capacity to impact with our educative mission on the vulnerable pop-ulation, taking advantage of even the current structures; the place must enable a vocation-al perspective; there must be possibilities for training and university studies (psychologists, etc.) for the new candidates; the community must comply with the functions of a reception and training community; as a methodological principle, when assuming a work, let us choose the one that best responds to the earlier pro-posed criteria, so that it will not be a subjective choice and it will be in accord to our priorities.

We have assumed a “Faith and Joy” School. They are schools in which the identity of the

484 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

pera che meglio corrisponde ai criteri appena proposti, in modo che non sia un’elezione sog-gettiva e possa andare d’accordo con le nostre priorità.

Ci stiamo occupando in Collegio di “Fe y Ale-gría”. Sono collegi in cui l’identità dell’entità cui apparteniamo è molto chiara. Ma in que-sto collegio, che già si chiama collegio “Cala-sanzio-Fe y Alegría”, la somma di identità sta producendo ricchezza e vita. Il sentimento di appartenenza alle Scuole Pie e alla “rete di scuole di Nazaret” si vive già – in pochi mesi – come una possibilità.

Abbiamo acquisito un collegio di cui si occu-pavano prima i Fratelli di San Gabriele. Ed è stato bello vedere l’opera di teatro preparata dagli alunni per celebrare il Calasanzio, opera in cui il nostro santo e il santo fondatore dei Fratelli di San Gabriele si fondevano in “un abbraccio celestiale”, al conoscere la notizia che gli Scolopi avevano acquisito il collegio. L’alunno che ha rappresentato il Calasanzio (bravo Job!) è un giovane avventista.

Il collegio è pieno di alunni. Anzi, si tratta di due collegi, quello di scuola secondaria funziona al mattino e quello di scuola primaria funziona il pomeriggio. Alunni di una zona periferica della città, assai popolare. Viviamo in una zona che continua a crescere in modo straordinario e dove le centinaia di case abitate da migliaia di persone hanno solo noi come riferimento di Chiesa cattolica in mezzo ad una crescente pre-senza avventista. E’ uno di questi collegi che il Calasanzio avrebbe voluto in modo particolare, ne sono assolutamente convinto.

Siamo in pieno processo di impulso dell’iden-tità scolopica nel collegio. Per questo, utiliz-ziamo tutti le risorse che possiamo, anche il campionato di calcio che si chiama “Coppa

Hemos asumido un Colegio de “Fe y Alegría”. Son colegios en los que la identidad de la enti-dad a la que pertenecen es muy clara. Pero en este colegio, que ya es el “Calasanz-Fe y Ale-gría”, la suma de identidades está provocando riqueza y vida. El sentimiento de pertenencia a las Escuelas Pías y a la “red de escuelas de Nazaret” es ya vivido –en pocos meses- como una oportunidad.

Hemos asumido un colegio que era llevado anteriormente por los Hermanos de San Ga-briel. Fue hermoso ver la representación de teatro preparada por los alumnos para celebrar a Calasanz en la que nuestro santo y el santo fundador de los Gabrielistas se fundían en un “abrazo celestial” al conocer la noticia de que los Escolapios habían asumido el colegio. Por cierto, el alumno que representó a Calasanz (¡enhorabuena, Job!), es un joven adventista.

El colegio está lleno de alumnos. Más bien son dos colegios, el de Secundaria por la mañana y el de Primaria por la tarde. Alumnos de una zona periférica de la ciudad, muy popular. Vivimos en una zona que sigue creciendo por invasión y que los cientos de casas con miles de personas únicamente nos tienen a nosotros como referencia de Iglesia Católica en medio de una creciente presencia adventista. Es uno de esos colegios que Calasanz amaría especial-mente; estoy seguro de ello.

Estamos en pleno proceso de impulso de la identidad escolapia en el colegio. Para ello, utilizamos todos los recursos que podemos, incluido un campeonato de fútbol que se lla-ma “Copa Calasanz”. Nuestros hermanos es-tán planifi cando un cambio de organización escolar que posibilite los tiempos necesarios para llevar adelante un proceso de formación en identidad. Es uno de los retos de este mo-mento fundacional, marcado por la palabra

EC III · 2018 · 485

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

proposés plus tôt, alors cela ne sera pas un choix subjectif et il sera conforme à nos priorités.

Nous avons assumé une école « Foi et Joie ». Ce sont des écoles dans lesquelles l’iden-tité de l’entité à laquelle elles appartiennent est très claire. Mais dans cette école, qui est déjà la « Calasanz-Foi et Joie », la somme des identités apporte richesse et vie. Le sentiment d’appartenance aux Écoles Pies et au « réseau des écoles de Nazareth » est déjà vécu - après quelques mois - comme une opportunité.

Nous avons assumé une école qui a été autre-fois dirigée par les Frères de Saint-Gabriel. C’était beau de voir la présentation de théâtre, préparée par les élèves pour célébrer Calasanz, où notre Saint et le Saint Fondateur des frères Gabrielistes fondent dans une « étreinte cé-leste » après avoir entendu les nouvelles que les Piaristes avaient pris l’école. En fait, l’étu-diant qui a représenté Calasanz (félicitations, Job !), est un jeune adventiste.

L’école est pleine d’étudiants. Ils sont plutôt deux écoles, l’école secondaire le matin et l’école élémentaire dans l’après-midi. Ils sont des étudiants d’une zone périphérique, très populaire de la ville. Nous vivons dans une zone qui ne cesse de croître par l’invasion et où des centaines de maisons avec des milliers de personnes n’ont que nous comme une réfé-rence de l’Église catholique au milieu d’une présence croissante d’Adventistes. C’est l’une de ces écoles que Calasanz aimerait surtout ; j’en suis sûr.

Nous sommes en pleine promotion de l’iden-tité de piaristes dans l’école. Pour ce faire, nous utilisons tous les moyens possibles, y compris un tournoi de football appelé « Coupe Cala-sanz ». Nos frères envisagent un changement de l’organisation scolaire qui permettra le

entity to which they belong is very clear. But in this school, that it is already “Calasanz-Faith and Joy”, the sum of identities is bringing wealth and life. The feeling of belonging to the Pious Schools and to the “network of schools of Nazareth” is already lived - in a few months - as an opportunity.

We have assumed a school that was formerly led by the Brothers of St. Gabriel. It was beau-tiful to see the theater presentation prepared by students to celebrate Calasanz in which our Saint and the Holy Founder of the Gabrielist Brothers melted into a “celestial embrace” upon hearing the news that the Piarists had taken the School. Indeed, the student who rep-resented Calasanz (congratulations, Job!), is a young Adventist.

The school is full of students. Rather, they are two schools, the high school in the morning and the elementary in the afternoon. They are stu-dents of a peripheral, very popular area of the city. We live in an area that continues to grow by invasion and hundreds of houses with thou-sands of people only have us as a reference of Catholic Church in the midst of a growing Ad-ventist presence. It is one of those schools that Calasanz would love especially; I’m sure of it.

We are in the process of promotion of the Pia-rist identity in the school. To do this, we use all the resources we can, including a soccer tour-nament called “Calasanz Coup”. Our brothers are planning a change of school organization that enables the time needed to carry out a training process in identity. It is one of the challenges of this foundational moment, marked by the word “consolidation”. We can say that the school teachers and those with responsibility in it, are not only open to grow in Piarist matters, but happy and pleased to be able to do so.

486 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

Calasanzio”. I nostri fratelli stanno pianifi can-do un cambiamento dell’organizzazione scola-stica che renda possibile i tempi necessari per portare avanti un processo di formazione che renda più chiara l’identità. E’ una delle sfi de di questo momento iniziale, segnato dalla parola “consolidamento”. In defi nitiva vuol dire che i professori del collegio e i suoi responsabili, sono disposti non solo a crescere in tutto ciò che è scolopico, ma che sono anche contenti e gioiosi di poterlo fare.

Un dettaglio prezioso che merita la pena es-sere sottolineato. La Provincia di Nazaret ha regalato alla scuola una cappella per l’Orazio-ne Continua con gli alunni. Penso che poche iniziative esprimono meglio l’identità scolo-pica che vogliamo dare e l’impegno forte di stabilità della nostra presenza.

D’altra parte, risulta con evidenza l’idea di am-pliare la missione, dando vita a nuove propo-ste educative “oltre il collegio” che permettano di dare una risposta a bisogni chiari dei ragazzi e dei bambini della zona. Si tratta di progetti di Educazione Non Formale che penseremo poco a poco nei prossimi mesi. E sorge il desiderio e la proposta che la Fraternità delle Scuole Pie si coinvolga in questo progetto mandando pe-riodicamente alcuni membri delle loro comu-nità per collaborare in questa fondazione. La nostra presenza a Ñaña si arricchirebbe con la collaborazione missionaria dei membri della Fraternità.

Come pure l’attenzione pastorale alle due cappelle di cui ci occupiamo è diventata una dinamica valida per dare impulso alla nostra presenza. Si scorgono già sogni, progetti e possibilità.

In poco tempo, la nostra comunità si è collo-cata molto bene nella vita diocesana e nella

“consolidación”. Puede decir que los profeso-res del colegio, y los responsables del mismo, están no sólo abiertos a crecer en lo escolapio, sino alegres y contentos de poder hacerlo.

Un precioso detalle que merece la pena ser destacado. La Provincia Nazaret ha regalado a la escuela una capilla para la Oración Con-tinua con los alumnos. Pienso que pocas ini-ciativas expresan mejor la identidad escolapia que queremos aportar y la apuesta fi rme por la estabilidad de nuestra presencia.

Por otro lado, aparece ya con fuerza la idea de ampliar la misión, impulsando nuevas pro-puestas educativas “más allá del colegio” que permitan dar respuesta a necesidades claras de los chavales y jóvenes de la zona. Son pro-yectos de Educación No Formal que iremos pensando en los próximos meses. Y surge el deseo y la propuesta de que la Fraternidad de las Escuelas Pías se involucre este proyecto enviando periódicamente algunos miembros de sus comunidades para colaborar con esta fundación. Nuestra presencia en Ñaña se en-riquecería y potenciaría con la colaboración misionera de los miembros de la Fraternidad.

Igualmente, la atención pastoral a las dos capillas que atendemos se ha convertido en una dinámica valiosa de impulso de nuestra presencia. Ya aparecen sueños, proyectos y posibilidades.

En poco tiempo, nuestra comunidad se ha si-tuado muy bien en la vida diocesana y en la realidad de la Vida Consagrada. Pude obser-var la relación que tenemos con otras comu-nidades religiosas, el aprecio del obispo por nuestra presencia, los servicios que hacemos a la diócesis sobre todo en la formación de maestros y en la pastoral juvenil, y la alegría con la que el Consorcio de Centros Educativos

EC III · 2018 · 487

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

temps nécessaire pour eff ectuer un proces-sus de formation de l’identité. C’est un des défis de ce moment fondamental, marqué par le mot « consolidation ». Nous pouvons dire que les enseignants et les responsables sont non seulement ouverts à se développer en matière piariste, mais joyeux et heureux d’être en mesure de le faire.

Un détail magnifique qui mérite d’être en vedette. La Province de Nazareth a donné à l’école une chapelle pour la Prière Continue avec les élèves. Je pense que peu d’initiatives peuvent mieux exprimer l’identité piariste que nous voulons contribuer et l’engagement ferme pour la stabilité de notre présence.

En revanche, l’idée d’étendre la mission ap-parait déjà fermement, en promouvant de nouvelles propositions éducatives « au-delà de l’école » qui permettent de répondre aux besoins des enfants et des jeunes dans la zone. Ils sont des projets d’Éducation Non Formelle que nous allons examiner dans les prochains mois. Et le désir et la proposition que la Frater-nité des Écoles Pies s’engage avec ce projet en envoyant régulièrement des membres de leurs communautés à collaborer avec cette Fonda-tion émergent. Notre présence à Ñaña serait enrichie et améliorée grâce à la collaboration missionnaire des membres de la Fraternité.

En outre, l’attention pastorale aux deux cha-pelles que nous servons est devenue une dynamique précieuse pour la promotion de notre présence. Des rêves, des projets et des possibilités apparaissent déjà.

En peu de temps, notre communauté a été très bien placée dans la vie diocésaine et dans la réalité de la Vie Consacrée. J’ai pus voir la relation que nous entretenons avec d’autres communautés religieuses, l’appréciation de

A beautiful detail that is worth being featured. The Nazareth Province has given the school a chapel for Continuous Prayer with students. I think that few initiatives better express the Piarist identity that we want to contribute and the fi rm commitment to the stability of our presence.

On the other hand, it already appears fi rmly the idea of extending the mission, promot-ing new educational proposals “beyond the School” that allow responding to clear needs of children and youth in the area. They are projects of Non Formal Education that we will consider in the coming months. And the desire and the proposal that the Fraternity of the Pious Schools engage with this project by periodically sending members of their com-munities to collaborate with this Foundation emerges. Our presence in Ñaña would enrich and enhance with the missionary collabora-tion of the members of the Fraternity.

Also, the pastoral care to the two chapels we serve has become a valuable dynamic for pro-moting our presence. Dreams, projects and possibilities already appear.

In a short time, our community has been very well placed in Diocesan life and in the reality of the Consecrated Life. I could see the rela-tionship we have with other religious commu-nities, the appreciation of the Bishop for our presence, the services that we do to the diocese mostly in teacher training and in Youth Min-istry, and the joy with which the Consortium of Educational Catholics Centers of Peru has welcomed and received us. I can say that these data are truly signifi cant of a clear “work line” that we are carrying forward.

Before moving on to “strategic or projective” topics, I do not want to fail to highlight the

488 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

realtà della vita consacrata. Ho potuto ren-dermi conto della relazione che abbiamo con altre comunità religiose, la stima del vescovo per la nostra presenza, i servizi che rendiamo alla diocesi soprattutto per quanto riguarda la formazione dei maestri e nell’ambito della pastorale giovani, e la gioia con cui il Consor-zio dei Centri Educativi Cattolici del Perù ci ha accolto e ricevuto. Posso dire che questi dati sono veramente signifi cativi e indicano una “linea di lavoro” chiara che stiamo portando avanti.

Prima di passare a temi di tipo “strategico o proiettivo”, desidero mettere in rilievo ciò che considero essere l’aspetto più importante che è possibile apprezzare in questa nuova fonda-zione scolopica: gli alunni che abbiamo. La loro gioia, la loro apertura religiosa, il loro bi-sogno di essere ascoltati ed accompagnati, la loro vicinanza agli scolopi, che sono per loro una “buona notizia”, il loro vincolo con il col-legio… La decisione di fondare a Ñaña è stata presa in pochissimo tempo, ma posso dire, servendomi delle parole di uno degli scolopi della comunità che “Dio ci ha mandato a Ñaña e gli alunni ci aspettavano”.

Questo è Ñaña: una piccola comunità scolopi-ca (con voglia e con progetto di crescita), che vive – del suo lavoro – in una casa molto sem-plice della periferia della città, che si occupa di un collegio “che sta diventando poco a poco scolopico” con circa mille alunni, che segue la pastorale di due cappelle e che off re ciò che siamo e ciò che sappiamo alla diocesi che ci ha accolto. E una Provincia che accompagna, e in modo organizzato, la vita di questa nuova fondazione.

Cambio il tono della lettera per esporre, in modo sintetico, ciò che io penso della no-stra fondazione in Perù.

Católicos de Perú nos ha acogido y recibido. Puedo decir que estos datos son verdadera-mente signifi cativos de una “línea de trabajo” clara que estamos llevando adelante.

Antes de pasar a temas de tipo “estratégico o proyectivo”, no quiero dejar de resaltar lo más importante que pude apreciar en esta nueva fundación escolapia: los alumnos que tene-mos. Su alegría, su apertura religiosa, su ne-cesidad de ser escuchados y acompañados, su cercanía a los escolapios, que son para ellos una “buena noticia”, su vinculación con el colegio… La decisión de fundar en Ñaña fue tomada en muy poco tiempo, pero puedo de-cir, utilizando las palabras de uno de los esco-lapios de la comunidad, que “Dios nos envió a Ñaña y los alumnos nos esperaban”.

Esto es Ñaña: una pequeña comunidad esco-lapia (con ánimo y proyecto de crecimiento), que vive –de su trabajo-en una casa muy sen-cilla de la periferia de la ciudad, que atiende un colegio “que va siendo escolapio” de unos mil alumnos, que sirve pastoralmente en dos capillas de la parroquia, y que ofrece lo que somos y sabemos a la diócesis que nos aco-gió. Y una Provincia que acompaña, y de modo organizado, la vida de esta nueva fundación.

Cambio el tono de la carta para exponer, de modo sintético, lo que yo pienso de nuestra fundación en Perú.

Desde mi punto de vista, las cosas se han he-cho bien. Como en las demás nuevas funda-ciones, no hemos ido a un país nuevo con un “proyecto teórico de fundación”. Hemos ido a conocer. Después de unos meses de presen-cia, estamos en condiciones de defi nir los pa-sos que queremos dar. Así ha sido en Congo, en Indonesia y en Viet Nam. Sólo pisando la realidad se puede llevar adelante un proyecto

EC III · 2018 · 489

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

l’évêque pour notre présence, les services que nous faisons dans le diocèse, surtout dans la formation des enseignants et dans la pasto-rales de la jeunesse et la joie avec laquelle le Consortium des Centres Éducatifs Catho-liques du Pérou nous a accueillis et reçus. Je peux dire que ces données sont vraiment signifi catives d’une claire « ligne de travail » que nous menons en avant.

Avant de passer à des sujets « stratégiques ou projectifs », je ne veux ne pas mettre en valeur la chose la plus importante que j’ai vu dans cette nouvelle fondation piariste : les étudiants que nous avons. Leur joie, leur ouverture reli-gieuse, leur besoin d’être écoutés et accompa-gnés, leur proximité avec les piaristes, qui sont « bonnes nouvelles » pour eux, leur lien avec l’école... La décision de la fondation à Ñaña a été eff ectuée dans un délai très court, mais je peux dire, en utilisant les mots de l’un des piaristes de la communauté, que « Dieu nous a envoyé à Ñaña et les élèves nous y attendaient. »

Voici Ñaña : une petite communauté piariste (avec volonté et projet de croître), qui vit – de son travail - dans une maison très simple à la périphérie de la ville, qui dessert une école « qui devient piariste » d’environ un millier d’étudiants, qui dessert pastoralement deux chapelles de la paroisse, qui off re ce que nous sommes et savons au diocèse qui nous a ac-cueillis. Et une Province qui accompagne, d’une manière organisée, la vie de cette nou-velle fondation.

Je change le ton de la lettre pour exposer, de manière synthétique, ce que je pense de notre fondation au Pérou.

De mon point de vue, les choses ont été bien faites. Comme dans les autres nouvelles fon-dations, nous ne sommes pas allés dans un

most important thing I saw in this new Pia-rist foundation: the students we have. Their joy, their religious opening, their need to be listened to and accompanied, their closeness to the Piarists, who are “good news” for them, their connection with the school... The deci-sion of founding in Ñaña was made in a very short time, but I can say, using the words of one of the Piarists of the community, that “God sent us to Ñaña and the students were waiting for us.”

This is Ñaña: a small Piarist community (with courage and a project to grow), living – on its work - in a very simple house on the outskirts of the city, serving a school “that is becoming Piarist” of around a thousand students, that serves pastorally two chapels of the parish, that off ers what we are and know to the dio-cese that welcomed us. And a Province that accompanies, in an organized way, the life of this new foundation.

I change the tone of the letter to expose, in a synthetic way, what I think of our founda-tion in Peru.

From my point of view, things have been well done. As in the other new foundations, we have not gone to a new country with a “the-oretical foundation project”. We have gone to know. After a few months of presence, we are able to defi ne the steps that we would like to make. So it was in Congo, in Indonesia and in Viet Nam. Only by stepping on the reality a foundational project can be carried forward. Because this is, dear brothers, the great hori-zon: founding the Order in Peru. It is not only about being in Ñaña, but to make possible the development of the Pious Schools in Peru.

From this perspective, I believe that we are ending the fi rst phase of the project: to know

490 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

Dal mio punto di vista, le cose sono state fat-te bene. Come pure avviene nelle altre nuove fondazioni, non siamo andati in un paese nuo-vo con un “progetto teorico di fondazione”. Siamo andati a conoscere. Dopo alcuni mesi di presenza, siamo in condizione di defi nire i passi che vogliamo fare. Così è stato in Congo, in Indonesia e in Vietnam. Solamente cono-scendo un poco la realtà è possibile portare avanti un progetto fondazionale. Perché, cari fratelli, è questo il grande orizzonte: fondare l’Ordine in Perù. Non si tratta solo di stare a Ñaña, ma di rendere possibile lo sviluppo delle Scuole Pie in Perù.

Da questa prospettiva, credo che stiamo ter-minando la prima fase del progetto: conoscere in modo suffi ciente la realtà in cui stiamo, e cominciare ad essere conosciuti. Siamo già in condizioni di elaborare un “progetto di consolidamento della nostra presenza a Ñaña”. Alcuni aspetti di questo progetto po-trebbero essere i seguenti:

a. Lavorare partendo dall’ottica del “modello di presenza scolopica”, elaborando un pro-getto di presenza scolopica a Ñaña.

b. Quando è possibile, potenziare la comunità con un terzo religioso e con membri della Fraternità. E farlo nel contesto di un pro-getto di ampliamento della nostra missione.

c. Trovare una casa dove, pur mantenendo le caratteristiche di semplicità di vita scolo-pica, il progetto sia possibile.

d. Portare avanti i passi necessari per un pro-cesso di “identità scolopica” del collegio, nei vari sensi e livelli, seguendo ed appli-cando le linee della Provincia nelle diverse aree, con l’appoggio e l’accompagnamento dei responsabili provinciali.

e. Per questo, dare impulso a cambiamen-ti logistici-organizzativi che permettano

fundacional. Porque este es, queridos herma-nos, el gran horizonte: fundar la Orden en Perú. No se trata sólo de estar en Ñaña, sino de hacer posible el desarrollo de las Escuelas Pías en el Perú.

Desde esta perspectiva, creo que estamos terminando la primera fase del proyecto: co-nocer sufi cientemente la realidad en la que estamos, y empezar a ser conocidos. Estamos ya en condiciones de elaborar un “proyecto de consolidación de nuestra presencia en Ñaña”. Algunos de los aspectos de este pro-yecto podrían ser los siguientes:

a. Trabajar desde la óptica del “modelo de presencia escolapia”, elaborando un pro-yecto de presencia escolapia en Ñaña.

b. Cuando sea posible, potenciar la comuni-dad con un tercer religioso y con miembros de la Fraternidad. Y hacerlo en el contexto de un proyecto de ampliación de nuestra misión.

c. Encontrar una casa en la que, mantenien-do las características de sencillez de vida escolapia, el proyecto sea posible.

d. Llevar adelante los pasos necesarios para un proceso de “identidad escolapia” del colegio, en los diversos sentidos y niveles, siguiendo y aplicando las líneas de la Provincia en las diferentes áreas, con el apoyo y seguimiento de los responsables provinciales.

e. Para ello, impulsar algunos cambios lo-gístico-organizativos que permitan dicho proceso e invertir en formación del profe-sorado, la implicación de los directivos y otros cargos en las dinámicas provinciales y en el apoyo a las propuestas pastorales (retiros, Movimiento Calasanz…).

f. Consolidar nuestro papel en la parroquia (la capilla cercana), de la que ya somos

EC III · 2018 · 491

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

nouveau pays avec un « projet théorique de fondation ». Nous sommes allés connaître. Après quelques mois de présence, nous sommes en mesure de défi nir les étapes que nous aimerions faire. Il a été ainsi au Congo, en Indonésie et au Viet Nam. Un projet de fon-dation peut être établi seulement sur place. Parce que, chers frères, le grand horizon est ceci: la fondation de l’Ordre au Pérou. Il ne s’agit pas seulement d’être à Ñaña, mais de rendre possible le développement des Écoles Pies au Pérou.

Dans cette perspective, je crois que nous fi nis-sons la première phase du projet : connaître suffisamment la réalité dans laquelle nous sommes et commencer à être connus. Nous sommes déjà en mesure de rédiger un « pro-jet de consolidation de notre présence à Ñaña ». Certains aspects de ce projet pour-raient être ceux qui suivent:

a. Travailler dans la perspective du « modèle de présence piariste, » avec l’élaboration d’un projet de présence piariste à Ñaña.

b. Lorsque cela sera possible, améliorer la communauté avec un troisième religieux et des membres de la Fraternité. Et le faire dans le cadre d’un projet d’élargissement de notre mission.

c. Trouver une maison qui, en maintenant les caractéristiques de simplicité de vie piariste, rende le projet possible.

d. Eff ectuer les démarches nécessaires pour un processus d’ « identité piariste » de l’école, dans les diff érents sens et niveaux, en suivant et en appliquant les lignes di-rectrices de la Province dans les diff érents domaines, avec le soutien et le suivi des dirigeants provinciaux.

e. Pour ce faire, promouvoir certains chan-gements d’organisation logistique qui per-

suffi ciently the reality in which we are, and to start being known. We are already in a position to draft a “consolidation of our presence in Ñaña project”. Some of the aspects of this project could be the following:

a. Working from the perspective of the “mod-el of Piarist presence”, developing a project of Piarist presence in Ñaña.

b. When possible, enhancing the communi-ty with a third religious and members of the Fraternity. And do it in the context of a project of enlargement of our mission.

c. Finding a House that, maintaining the characteristics of simplicity of Piarist life, makes the project possible.

d. Carrying out the necessary steps for a pro-cess of ‘Piarist identity’ of the school, in diff erent senses and levels, following and applying the Province guidelines in diff er-ent areas, with the support and monitoring of provincial leaders.

e. To do this, pushing some logistic-organi-zation changes that will allow this process and investing in training of teachers, in-volvement of managers and other respon-sible people in provincial dynamics and in the support of pastoral proposals (recollec-tions, Calasanz Movement...).

f. Strengthening our role in the parish (the near Chapel), in which we already are pa-rochial vicars. This has opened us new possibilities.

g. Designing new areas of Piarist Mission (Calasanz movement, Non Formal Edu-cation, Workshops), with their respective projects and fi nancing, which will enrich our presence. Obviously, this would help the presence of lay Piarists. The fi eld is huge beyond the school.

492 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

questo processo e investire nella forma-zione dei docenti, nel coinvolgimento dei direttori e altri incarichi nelle dinamiche provinciali e nell’appoggio alle proposte pastorali (ritiri, Movimento Calasanzio…).

f. Consolidare il nostro ruolo nella parroc-chia (la cappella vicina), di cui siamo vi-cari parrocchiali. Ciò ci ha aperto nuove possibilità.

g. Disegnare nuovi ambiti di missione sco-lopica nel luogo (Movimento Calasanzio, Educazione Non Formale, Ateliers), con i loro corrispondenti progetti di fi nanzia-mento, che arricchiscono la nostra presen-za. Ovviamente, ciò aiuterebbe la presenza di laici scolopi. Il campo è enorme al di là del collegio.

h. Stiamo parlando di “fondare l’Ordine”. Dobbiamo avanzare nella Cultura della Pastorale Vocazionale, includendo anche la capacità di “accoglienza vocazionale di ragazzi e giovani” nella nostra comunità.

Continuiamo a sognare, ma lo facciamo so-gnando come sogna uno scolopio. Con fi ducia in Dio, sapiente ardimento e costante pazien-za. Dopo questo progetto di consolidamento dovremmo dare impulso ad un “progetto di fondazione dell’Ordine in Perù”.

a. Ma come già detto, siamo in una prima fase della nostra fondazione in Perù, il cui obiettivo è quello di “consolidare Ñana”. Ma dobbiamo già cominciare a rifl ettere sul nostro “progetto fondazionale in Perù”. Sa-rebbe questo un obiettivo che è ambizioso e realistico allo stesso tempo, e proprio del già vicino processo capitolare.

b. Questo “progetto fondazionale” deve con-templare, logicamente, le nove “chiavi di vita” dell’Ordine, anche se in modo na-scente, come è evidente. E, logicamente,

vicarios parroquiales. Esto nos ha abierto nuevas posibilidades.

g. Diseñar nuevos ámbitos de misión esco-lapia en el lugar (Movimiento Calasanz, Educación No Formal, Talleres), con sus correspondientes proyectos y financia-ción, que enriquezcan nuestra presencia. Obviamente, esto ayudaría a la presencia de laicos escolapios. El campo es enorme más allá de colegio.

h. Estamos hablando de “fundar la Orden”. Tenemos que avanzar en la Cultura y la Pastoral Vocacional, incluyendo la capaci-dad de “acogida vocacional de muchachos y jóvenes” en nuestra comunidad.

Sigamos soñando, pero del modo en el que sueña un escolapio: con confi anza en Dios, afortunado atrevimiento y tesonera paciencia. Después de este proyecto de consolidación, deberemos impulsar un “proyecto de fun-dación de la Orden en Perú”.

a. Todavía, como queda dicho, estamos en una primera fase de nuestra fundación en Perú, cuyo objetivo es “consolidar Ñana”. Pero ya podemos y debemos empezar a refl exionar sobre nuestro “proyecto fun-dacional en Perú”. Este sería un objetivo a la vez ambicioso y realista, y propio del ya próximo proceso capitular.

b. Este “proyecto fundacional” debe contem-plar, como es lógico, las nueve “claves de vida” de la Orden, aunque sea de modo naciente, como corresponde. Y, como es lógico, de ese proyecto debe formar parte la propuesta iniciar, cuando podamos, el discernimiento sobre una segunda comu-nidad y presencia escolapia en el país.

Espero que hayáis comprendido la razón des-de la que he elegido la palabra “comunión”

EC III · 2018 · 493

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

mettront ce processus, et investir dans la formation des enseignants, la participation des gestionnaires et d’autres responsables aux dynamiques provinciales et à l’appui des propositions pastorales (recollections, Mouvement Calasanz...).

f. Renforcer notre rôle dans la paroisse (la chapelle proche), dans laquelle nous sommes déjà vicaires paroissiaux. Cela nous a ouvert de nouvelles possibilités.

g. Concevoir de nouvelles zones de mission piariste (Mouvement Calasanz, Éducation Non Formelle, Ateliers), avec leurs projets respectifs et le fi nancement, qui viendront enrichir notre présence. Évidemment, cela contribuerait à la présence des piaristes laïcs. Le domaine est immense, au-delà de l’école.

h. Nous parlons de « fonder l’Ordre ». Nous devons aller de l’avant dans la Culture et la Pastorale des Vocations, incluant notam-ment la possibilité de « réception vocation-nelle de garçons et de jeunes hommes » dans notre communauté.

Continuons à rêver, mais dans la façon dans laquelle un piariste rêve de : avec confi ance en Dieu, heureuse audace et patience unique. Après ce projet de consolidation, nous devons promouvoir un « projet de fondation de l’Ordre au Pérou ».

Comme il a été dit, nous sommes encore à un stade précoce de notre Fondation au Pérou, dont l’objectif est « consolider Ñaña ». Mais déjà nous pouvons et nous devons commencer à réfl échir sur notre « projet de fondation au Pérou ». Ce serait un objectif ambitieux et réa-liste, propre du prochain processus capitulaire.

Ce « projet de fondation » doit tenir compte, comme c’est logique, les neuf « clés de vie »

h. We are talking about “founding the Or-der”. We must move forward in Culture, and Pastoral Work for Vocations, including the ability to “vocational reception of boys and young men” in our community.

Let us keep dreaming, but in the way in which a Piarist dreams of: with trust in God, lucky daring and unique patience. After this consol-idation project, we need to promote a “project of foundation of the Order in Peru”.

a. As it has been said, we’re still at an early stage of our foundation in Peru, whose ob-jective is “consolidating Ñaña”. But already we can and we must begin to refl ect on our “foundational project in Peru”. This would be an objective both ambitious and realis-tic, and proper of the next chapter process.

b. This “foundational project” must take into account, as it is logical, the nine “keys of life” of the Order, although in a nascent way, as it is logical. And, of course, in this project should be part the proposal of start-ing, when we can, the discernment of a second community and Piarist presence in the country.

I hope that you have understood the reason from which I have chosen the word “commun-ion” to defi ne what we do and we are in Ñaña. From my point of view, there is a spiritual dy-namism in the background of everything we are doing, and that dynamism has to do with the communion. I see it in the relationship that we had with the Gabrielists, in the fruit-ful collaboration with Faith and Joy, in the reception of all children, regardless of their religion, in the collaboration of two Provinces to found a community in a new country, in the invitation to the Piarist Fraternity to collabo-rate , in the active presence in Diocesan life, in the collaboration with the Catholic School of

494 • EC III · 2018

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

di questo progetto deve formare parte la proposta di iniziare, quando sarà possibile, il discernimento su una seconda comunità scolopica nel paese.

Spero che abbiate capito la ragione che mi ha spinto a scegliere la parola “comunione” per defi nire ciò che facciamo e siamo a Naña. Dal mio punto di vista, c’è un dinamismo spiritua-le di fondo in tutto ciò che stiamo facendo, e questo dinamismo ha a che vedere con la co-munione. Lo vedo nella relazione che abbiamo avuto con i Fratelli di San Gabriele, la feconda collaborazione con Fe y Alegría, l’accoglienza di tutti i bambini, indipendentemente dalla loro religione, la collaborazione con le due Provincie per fondare in un nuovo paese, l’invito la Fraternità Scolopica a collaborare, la presenza attiva nella vita diocesana, la col-laborazione con la Scuola Cattolica del Perù, la dedizione parrocchiale, l’apertura della nostra casa al contesto che la circonda, la presenza attiva della Provincia madre, etc. Credo che in Perù stia nascendo un bel progetto fonda-zionale scolopico, intessuto delle speranze di tante persone e vissuto con la passione con cui dobbiamo viverlo.

Che Dio benedica il cammino del nostro Or-dine in Perù, e il lavoro e gli sforzi dei nostri fratelli.

Con un abbraccio fraterno.

P. Pedro Aguado Sch. P.Padre Generale

para defi nir lo que hacemos y somos en Ñaña. Desde mi punto de vista, hay un dinamismo espiritual de fondo en todo lo que estamos ha-ciendo, y ese dinamismo tiene que ver con la comunión. Lo veo en la relación que se tuvo con los Gabrielistas, la fecunda colaboración con Fe y Alegría, la acogida de todos los ni-ños, sea cual sea su religión, la colaboración de dos Provincias para fundar en un nuevo país, la invitación a la Fraternidad Escolapia para colaborar, la presencia activa en la vida dioce-sana, la colaboración con la Escuela Católica del Perú, la dedicación parroquial, la apertura de nuestra casa al entorno, la presencia activa de la Provincia madre, etc. Creo que en Perú está naciendo un bello proyecto fundacional escolapio, tejido con las esperanzas de tantas personas y vivido con la pasión con la que de-bemos vivirlo.

Dios bendiga el camino de nuestra Orden en Perú, y los afanes y esfuerzos de nuestros hermanos.

Recibid un abrazo fraterno

P. Pedro Aguado Sch. P.Padre General

EC III · 2018 · 495

SALUTATIO PATRIS GENERALIS

de l’Ordre, bien que d’une manière naissante, naturellement. Et, bien sûr, dans ce projet devrait faire partie la proposition d’initier, quand nous le pourrons, le discernement sur une deuxième communauté et présence pia-riste dans le pays.

J’espère que vous avez compris la raison pour laquelle j’ai choisi le mot « communion » pour défi nir ce que nous faisons et nous sommes à Ñaña. De mon point de vue, il y a un dyna-misme spirituel dans le fond de tout ce que nous faisons, et ce dynamisme est lié à la communion. Je le vois dans la relation que nous avons eu avec les Gabrielistes, dans la collaboration fructueuse avec Foi et Joie, à l’accueil par tous les enfants, quelle que soit leur religion, à la collaboration des deux Pro-vinces pour fonder une communauté dans un nouveau pays, à l’invitation la Fraternité des Piaristes à collaborer, à la présence active dans la vie diocésaine, à la collaboration avec l’École Catholique du Pérou, au service dans la paroisse, à l’ouverture de notre maison à l’environnement, à la présence active de la Province mère, etc.. Je pense qu’au Pérou est en train de naître un beau projet de fondation piariste, tissé avec les espoirs de tant de per-sonnes et vécu avec la passion avec laquelle nous devons le vivre.

Que Dieu bénisse le chemin de notre Ordre au Pérou et les soucis et les eff orts de nos frères.

Recevez ma salutation fraternelle

P. Pedro Aguado Sch P.Père Général

Peru, in the parish dedication, in the opening of our House to the environment, in the active presence of the mother Province, etc. I think that in Peru is getting born a beautiful Piarist foundational project, woven with the hopes of so many people and lived with the passion with which we must live it.

God bless the path of our Order in Peru, and the cares and eff orts of our brothers.

Receive a fraternal embrace

Fr. Pedro Aguado Sch. P.Father General

496 • EC III · 2018

Nominationes

In Provincia Statuum Foederatorum Americae et Porturici

– Tenore n. 161 Constitutionum et 242.1º Regularum Commu-nium Ordinis nostri, P. John George CALLAN a Sancto Ioanne Neumann, Rector Domus in oppido Fort Lauder-dale, usque ad fi nem quadriennii 2015-2019, ob decessum anterioris P. Óscar ALONSO HOZ a Sacro Corde Iesu.

In Provincia Africae Occidentalis – Tenore n. 271.2º Regularum Communium Ordinis nostri:

P. Ferran SANS PASCUAL a Christo, Adsistens Provin-cialis Africae Occidentalis, usque ad fi nem quadriennii 2015-2019, previa renuntiantione P. Théodore LAMBAL.

Notifi cationes

Professiones solemnes – CHIRAKANDATHIL Shinto Varghese (Viceprov. Indiæ):

18 martii 2018

– GABRIEL George (Viceprov. Indiæ): 18 martii 2018

– MARTIN Jijo (Viceprov. Indiæ): 18 martii 2018

– TALARI Ashok Vara Kumar (Viceprov. Indiæ): 18 martii 2018

– CZUSB Łukasz (Prov. Poloniæ): 24 martii 2018

Ordinationes diaconales – RIBEIRO BATISTA Alexandre Cleber (Prov. Brasiliæ

-Boliviæ): 10 martii 2018

– CHIRAKANDATHIL Shinto Varghese (Viceprov. Indiæ): 19 martii 2018

– GABRIEL George (Viceprov. Indiæ): 19 martii 2018

– MARTIN Jijo (Viceprov. Indiæ): 19 martii 2018

SECTIO OFFICIALISMARTII 2018

EC III · 2018 · 497

SECTIO OFFICIALIS

– TALARI Ashok Vara Kumar (Viceprov. Indiæ): 19 martii 2018

Ordinationes sacerdotales – MUÑOZ CHÁVEZ Asdrúbal (Prov. Nazaret): 3 martii 2018

Diplomata confraternitatis

In Provincia Italiae5. Elena FAGGIONI (29 mart.2018 Prot.S.070.2018)

6. Maria Laura MOLINARI (29 mart.2018 Prot.S.071.2018)

498 • EC III · 2018

NATIONES

SOLEMNITER PROFESSI

Episcopus Sacerdotes Diac. Diac. Perm. Fratres Iuniores

AEQUATORIA - 14 - - - -

ARGENTINA - 23 - - - -

AUSTRIA - 5 - - - 3

BELGIUM - 1 - - - -

BIELORUSSIA - 8 - - - -

BOLIVIA - 8 - - 1 1

BRASILIA - 13 1 - - 1

BURKINA FASO - 2 - - - -

CAMERUNIA - 32 2 - 2 -

CANADA - 1 - - - -

CHILIA - 14 1 - - -

COLUMBIA - 25 1 - 1 -

COSTA EBURNEA - 6 - - - -

COSTA RICA - 8 - - - -

CUBA - 2 - - - -

GABONIA - 5 - - - -

GALLIA - 12 - - - -

GUINEA AEQUATORIANA - 13 1 - - -

HISPANIA - 282 4 1 27 -

HUNGARIA - 52 3 - - -

IAPONIA - 11 - - 1 -

INDIA - 30 - - - -

INDONESIA - 5 - - - -

ITALIA - 75 2 - 2 -

MEXICUM - 66 1 - 2 2

MOZAMBICUM - 1 - - - -

NEPAL - 1 - - - -

NICARAGUA - 8 - - - -

PHILIPINAE - 33 1 - - -

POLONIA - 81 - - 4 -

PORTORICUS 1 10 - - - -

PERUVIA - 2 - - - -

RESPUBLICA CHECA - 4 - - - -

RESP. DEMOCRATICA CONGENSIS - 6 - - - -

RESPUBLICA DOMINICANA - 9 - - - -

RESPUBLICA POPULARIS SINARUM - - - - - -

RUMENIA - 1 - - - -

SENEGALIA - 29 - - 1 -

SLOVACHIA - 20 - - - -

STATUS FOEDERALES AMERICAE - 29 1 - - -

UCRAINA - 1 - - - -

VENETIOLA - 12 - - - -

VIETNAM - 2 - - - -

SUMMATIM 1 962 18 1 41 7

SECTIO OFFICIALIS

STATUS SODALIUM ET DOMORUM IN SINGULIS NATIONIBUS (31 DECEMBRIS 2017)

EC III · 2018 · 499

SECTIO OFFICIALIS

NATIONES

SIMPLIC. PROFESSI

Novitii Summat. Domus AdspirantesIuniores

Ad sac. non adspir.

AEQUATORIA - - - 14 5 -

ARGENTINA 8 - 1 32 6 6

AUSTRIA 2 - - 10 3 -

BELGIUM - - - 1 - -

BIELORUSSIA - - - 8 3 -

BOLIVIA - - - 10 4 1

BRASILIA 7 - - 22 4 1

BURKINA FASO 1 - - 3 1 -

CAMERUNIA 64 - - 100 8 29

CANADA - - - 1 - -

CHILIA - - - 15 4 -

COLUMBIA 6 - 8 41 6 1

COSTA EBURNEA 13 - - 19 2 -

COSTA RICA 3 - - 11 2 -

CUBA 1 - - 3 1 1

GABONIA - - - 5 1 -

GALLIA - - - 12 1 -

GUINEA AEQUATORIANA 3 - - 17 4 -

HISPANIA 10 - 1 325 46 -

HUNGARIA 3 - - 58 8 2

IAPONIA - - - 12 3 -

INDIA 11 - 11 52 7 7

INDONESIA 12 - - 17 2 18

ITALIA 4 - - 83 18 1

MEXICUM 25 - 2 98 16 5

MOZAMBICUM 1 - - 2 1 -

NEPAL - - - 1 - -

NICARAGUA - - - 8 2 2

PHILIPINAE 29 - 14 77 7 13

POLONIA 11 - 5 101 17 -

PORTORICUS 7 - - 18 2 2

PERUVIA - - - 2 1 -

RESPUBLICA CHECA - - - 4 1 -

RESP. DEMOCRATICA CONGENSIS 3 - - 9 2 5

RESPUBLICA DOMINICANA - - - 9 2 -

RESPUBLICA POPULARIS SINARUM - - - - - -

RUMENIA - - - 1 - -

SENEGALIA 24 - 13 67 8 13

SLOVACHIA 1 - - 21 3 -

STATUS FOEDERALES AMERICAE 3 - - 33 7 3

UCRAINA - - - 1 - -

VENETIOLA 2 - - 14 4 4

VIETNAM 1 - - 3 1 -

SUMMATIM 255 - 55 1.340 213 114

500 • EC III · 2018

DITIONES

SOLEMNITER PROFESSI

Episcopus Sacerdotes Diac.Diac. Perm.

Fratres Iuniores

DOMUS GENERALES - - - - - -

DEL. GEN. CHILIA - 14 1 - - -

ITALIA - 62 1 - 2 -

POLONIA - 93 - - 4 -

HUNGARIA - 55 3 - - -

EMMAUS ARAG., VAS. ET AND.

- 114 1 - 17 -

CATALAUNIA - 58 2 - 4 -

CALIFORNIAE - 21 - - - -

AUSTRIA - 6 - - - 3

BETHANIA - 123 1 1 6 -

SLOVACHIA - 21 - - - -

ARGENTINA - 23 - - - -

STAT. FOED. AMERICAE ET PORTORICUM

1 30 1 - - -

MEXICUM - 49 1 - 2 2

NAZARETH - 40 1 - 1 -

AMERICA CENTRALIS ET CARIBEARUM

- 41 - - - -

AFRICA CENTRALIS - 60 3 - 2 -

AFRICA OCCIDENTALIS - 52 - - 1 -

BRASILIA - BOLIVIA - 21 1 - 1 2

IAPONIA - PHILIPPINAE - 47 1 - 1 -

INDIA - 32 1 - - -

SUMMATIM: 1 962 18 1 41 7

SECTIO OFFICIALIS

STATUS GENERALIS ORDINIS (31 DECEMBRIS 2017)

EC III · 2018 · 501

SECTIO OFFICIALIS

DITIONES

SIMPL. PROFESSI

Novitii Summa

part. Summa-

tim Num.

DomorumIunioresAd sac.

non aspir.

DOMUS GENERALES - - - - - 6

DEL. GEN. CHILIA - - - - 15 4

ITALIA 4 - - - 69 16

POLONIA 11 - 5 - 113 21

HUNGARIA 3 - - - 61 8

EMMAUS ARAG., VAS. ET AND.

2 - 1 - 135 19

CATALAUNIA - - - 64 96 11

CALIFORNIAE 11 - - 32 - 7

AUSTRIA 3 - - - 12 3

BETHANIA 23 - 6 - 160 17

SLOVACHIA 1 - - - 22 3

ARGENTINA 6 - 1 - 30 6

STAT. FOED. AMERICAE ET PORTORICUM

16 - - - 48 6

MEXICUM 8 - 2 - 64 11

NAZARETH 5 - 2 - 49 11

AMERICA CENTRALIS ET CARIBEARUM

6 - 5 - 52 11

AFRICA CENTRALIS 69 - - - 134 15

AFRICA OCCIDENTALIS 44 - 13 - 110 12

BRASILIA - BOLIVIA 4 - 1 - 30 8

IAPONIA - PHILIPPINAE 26 - 8 - 83 11

INDIA 13 - 11 - 57 7

SUMMATIM: 255 - 55 - 1.340 213

EX ECCLESIA

EC III · 2018 · 503

Santa Misa Crismal Homilía del Santo Padre FranciscoJueves Santo, 29 de marzo de 2018

Santa Messa del CrismaOmelia del Santo Padre FrancescoGiovedì Santo, 29 marzo 2018

Holy Chrism MassHomily of His Holiness Pope FrancisHoly Thursday, 29 March 2018

Messe ChrismaleHomélie du Pape FrançoisJeudi saint 29 mars 2018

504 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

ITAESP

Cari fratelli, sacerdoti della diocesi di Roma e delle altre diocesi del mondo!

Leggendo i testi della liturgia di oggi mi veniva alla mente, con insistenza, il passo del Deuteronomio che dice: «Infatti quale grande nazione ha gli dei così vicini a sé, come il Signore,

nostro Dio, è vicino a noi ogni volta che lo invochiamo?» (4,7). La vicinanza di Dio… la nostra vicinanza apostolica.

Nel testo del profeta Isaia contempliamo l’inviato di Dio già “unto e mandato”, in mezzo al suo popolo, vicino ai poveri, ai ma-lati, ai prigionieri…; e lo Spirito che “è su di Lui”, che lo spinge e lo accompagna lungo il cammino.

Nel Salmo 88 vediamo come la compagnia di Dio, che fi n dalla giovinezza ha guidato per mano il re Davide e gli ha prestato il suo brac-cio, adesso che è anziano prende il nome di fedeltà: la vicinanza mantenuta nel corso del tempo si chiama fedeltà.

L’Apocalisse ci fa avvicinare, fi no a rendercelo visibile, all’«Erchomenos», al Signore in perso-na che sempre «viene», sempre. L’allusione al fatto che lo vedranno «anche quelli che lo tra-fi ssero» ci fa sentire che sono sempre visibili le piaghe del Signore risorto, che il Signore ci viene sempre incontro se noi vogliamo “farci prossimi” alla carne di tutti coloro che soff ro-no, specialmente dei bambini.

Queridos hermanos, sacerdotes de la diócesis de Roma y de las demás diócesis del mundo:

Leyendo los textos de la liturgia de hoy me venía a la mente, de manera insis-tente, el pasaje del Deuteronomio que dice: «Porque ¿dónde hay una nación tan grande que tenga unos dioses tan

cercanos como el Señor, nuestro Dios, siempre que lo invocamos?» (4,7). La cercanía de Dios... nuestra cercanía apostólica.

En el texto del profeta Isaías contemplamos al enviado de Dios ya «ungido y enviado», en medio de su pueblo, cercano a los pobres, a los enfermos, a los prisioneros... y al Espíritu que «está sobre él», que lo impulsa y lo acompaña por el camino. 

En el Salmo 88, vemos cómo la compañía de Dios, que ha conducido al rey David de la mano desde que era joven y que le prestó su brazo, ahora que es anciano, toma el nombre de fi delidad: la cercanía mantenida a lo largo del tiempo se llama fi delidad.

El Apocalipsis nos acerca, hasta que podemos verlo, al «Erjómenos», al Señor que siempre «está viniendo» en Persona. La alusión a que «lo verán los que lo traspasaron» nos hace sentir que siempre están a la vista las llagas del Señor resucitado, siempre está viniendo a nosotros el Señor si nos queremos «hacer próximos» en la carne de todos los que sufren, especialmente de los niños.

EC III · 2018 · 505

EX ECCLESIA

FRAENG

Chers frères, prêtres du diocèse de Rome et des autres diocèses du monde !

En lisant les textes de la liturgie de ce jour il me venait à l’esprit, avec insis-tance, le passage du Deutéronome qui dit : « Quelle est en eff et la grande nation dont les dieux soient aussi

proches que le Seigneur notre Dieu est proche de nous chaque fois que nous l’invoquons » (4, 7). La proximité de Dieu… notre proximité apostolique.

Dans le texte du prophète Isaïe nous contem-plons l’envoyé de Dieu autrefois “oint et en-voyé”, au milieu de son peuple, proche des pauvres, des malades, des prisonniers… ; et l’Esprit qui “est sur lui”, qui le pousse et l’ac-compagne le long du chemin. 

Dans le Psaume 88 nous voyons comment la compagnie de Dieu, qui a guidé par la main le roi David dès son enfance et qui lui a prêté son bras, maintenant que celui-ci est âgé prend le nom de fi délité : la proximité qui se conserve au cours du temps s’appelle fi délité.

L’Apocalypse nous rapproche, au point de nous le rendre visible, de l’Erchomenos, le Seigneur en personne qui, toujours, « vient », toujours. L’allusion au fait que le verront « aussi ceux qui l’ont crucifi é » nous fait sentir que les plaies du Seigneur ressuscité sont tou-jours visibles, que le Seigneur vient toujours à notre rencontre si nous voulons “nous faire

Dear brother priests of the Diocese of Rome and other dioceses throughout the world!

When I was reading the texts of to-day’s liturgy, I kept thinking of the passage from Deuteronomy: “For what great nation is there that has a god so near to it as the

Lord our God is to us, whenever we call upon him?” (4:7). The closeness of God... our apos-tolic closeness.

In the reading from the prophet Isaiah, we contemplate the Servant, “anointed and sent” among his people, close to the poor, the sick, the prisoners… and the Spirit who is “upon him”, who strengthens and accompanies him on his journey.

In Psalm 88, we see how the closeness of God, who led King David by the hand when he was young, and sustained him as he grew old, takes on the name of fi delity: closeness maintained over time is called fi delity.

The Book of Revelation brings us close to the Lord who always “comes” – erchómenos – in person, always. The words “every eye will see him, even those who pierced him” makes us realize that the wounds of the Risen Lord are always visible. The Lord always comes to us, if we choose to draw near, as “neighbours”, to the fl esh of all those who suff er, especially children.

506 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

Nell’immagine centrale del Vangelo di oggi, contempliamo il Signore attraverso gli occhi dei suoi compaesani che erano «fi ssi su di Lui» (Lc 4,20). Gesù si alzò per leggere nella sinago-ga di Nazaret. Gli fu dato il rotolo del profeta Isaia. Lo srotolò fi nché trovò il passo dell’in-viato di Dio. Lesse ad alta voce: «Lo spirito del Signore è su di me […], mi ha consacrato con l’unzione; mi ha mandato…» (61,1). E conclu-se stabilendo la vicinanza così provocatrice di quelle parole: «Oggi si è compiuta questa scrittura che voi avete ascoltato» (Lc 4,21).

Gesù trova il passo e legge con la competenza degli scribi. Egli avrebbe potuto perfettamen-te essere uno scriba o un dottore della legge, ma ha voluto essere un “evangelizzatore”, un predicatore di strada, il «Messaggero di buone notizie» per il suo popolo, il predicatore i cui piedi sono belli, come dice Isaia (cfr 52,7). Il predicatore è vicino.

Questa è la grande scelta di Dio: il Signore ha scelto di essere uno che sta vicino al suo po-polo. Trent’anni di vita nascosta! Solo dopo comincerà a predicare. E’ la pedagogia dell’in-carnazione, dell’inculturazione; non solo nelle culture lontane, anche nella propria parroc-chia, nella nuova cultura dei giovani…

La vicinanza è più che il nome di una virtù par-ticolare, è un atteggiamento che coinvolge tutta la persona, il suo modo di stabilire legami, di es-sere contemporaneamente in sé stessa e attenta all’altro. Quando la gente dice di un sacerdote che “è vicino”, di solito fa risaltare due cose: la prima è che “c’è sempre” (contrario del “non c’è mai”: “Lo so, padre, che Lei è molto occupato” – dicono spesso). E l’altra cosa è che sa trovare una parola per ognuno. “Parla con tutti – dice la gente –: coi grandi, coi piccoli, coi poveri, con quelli che non credono… Preti vicini, che ci sono, che parlano con tutti… Preti di strada.

En la imagen central del Evangelio de hoy, con-templamos al Señor a través de los ojos de sus paisanos que estaban «fi jos en él» (Lc 4,20). Je-sús se alzó para leer en su sinagoga de Nazaret. Le fue dado el rollo del profeta Isaías. Lo desen-rolló hasta que encontró el pasaje del enviado de Dios. Leyó en voz alta: «El Espíritu del Señor está sobre mí, me ha ungido y enviado...» (61,1). Y terminó estableciendo la cercanía tan provo-cadora de esas palabras: «Hoy se ha cumplido esta Escritura que acabáis de oír» (Lc 4,21).

Jesús encuentra el pasaje y lee con la com-petencia de los escribas. Él habría podido perfectamente ser un escriba o un doctor de la ley, pero quiso ser un «evangelizador», un predicador callejero, el «portador de alegres noticias» para su pueblo, el predicador cuyos pies son hermosos, como dice Isaías (cf. 52,7). El predicador es cercano.

Esta es la gran opción de Dios: el Señor eligió ser alguien cercano a su pueblo. ¡Treinta años de vida oculta! Después comenzará a predi-car. Es la pedagogía de la encarnación, de la inculturación; no solo en las culturas lejanas, también en la propia parroquia, en la nueva cultura de los jóvenes... 

La cercanía es más que el nombre de una vir-tud particular, es una actitud que involucra a la persona entera, a su modo de vincular-se, de estar a la vez en sí mismo y atento al otro.  Cuando la gente dice de un sacerdote que «es cercano» suele resaltar dos cosas: la primera es que «siempre está» (contra el que «nunca está»: «Ya sé, padre, que usted está muy ocupado», suelen decir). Y la otra es que sabe encontrar una palabra para cada uno. «Habla con todos», dice la gente: con los grandes, los chicos, los pobres, con los que no creen... Curas cercanos, que están, que hablan con todos... Curas callejeros.

EC III · 2018 · 507

EX ECCLESIA

proches” de la chair de tous ceux qui souff rent, spécialement des enfants.

Dans l’image centrale de l’Evangile de ce jour, nous contemplons le Seigneur à travers les yeux de ses compatriotes qui étaient « fi xés sur lui » (Lc 4, 20). Jésus se leva pour lire dans la sy-nagogue de Nazareth. Le rouleau du prophète Isaïe lui fut donné. Il le déroula jusqu’à ce qu’il trouve le passage de l’envoyé de Dieu. Il lut à voix haute : « L’Esprit du Seigneur Dieu est sur moi […] il m’a consacré par l’onction. Il m’a envoyé… » (61,1). Et il conclut en établissant la proximité si provocatrice de ces paroles : « Aujourd’hui s’accomplit ce passage de l’Ecri-ture que vous venez d’entendre » (Lc 4, 21). 

Jésus trouve le passage et lit avec la compé-tence des scribes. Il aurait pu parfaitement être un scribe ou un docteur de la loi, mais il a voulu être un “évangélisateur”, un prédicateur de rue, le « Messager des Bonnes Nouvelles » pour son peuple, le prédicateur dont les pieds sont beaux, comme dit Isaïe (cf. 52,7). Le pré-dicateur est proche.

Voilà le grand choix de Dieu : le Seigneur a choisi d’être quelqu’un qui se tient proche de son peuple. Trente ans de vie cachée ! Après seulement, il commencera à prêcher. C’est la pédagogie de l’incarnation, de l’inculturation ; pas seulement dans les cultures lointaines, mais aussi dans la paroisse même, dans la nouvelle culture des jeunes…

La proximité est plus que le nom d’une vertu particulière, elle est une attitude qui implique toute la personne, sa manière d’établir des liens, d’être en même temps en soi-même et attentif à l’autre. Quand les gens disent d’un prêtre qu’il “est proche”, cela fait ressortir en général deux choses : la première, qu’ “il est toujours là” (contrairement au fait qu’ “il ne

At the heart of today’s Gospel, we see the Lord through the eyes of his own people, which were “fi xed on him” (Lk 4:20). Jesus stood up to read in his synagogue in Nazareth. He was given the scroll of the prophet Isaiah. He unrolled it until he found, near the end, the passage about the Servant. He read it aloud: “The Spirit of the Lord is upon me, because he has anointed and sent me...” (Is 61:1). And he concluded by challenging his hearers to recog-nize the closeness contained in those words: “Today this Scripture has been fulfi lled in your hearing” (Lk 4:21).

Jesus fi nds the passage and reads it with the profi ciency of a scribe. He could have been a scribe or a doctor of the law, but he want-ed to be an “evangelizer”, a street preacher, the “bearer of joyful news” for his people, the preacher whose feet are beautiful, as Isaiah says. The Preacher is always close. 

This is God’s great choice: the Lord chose to be close to his people. Thirty years of hidden life! Only then did he begin his preaching. Here we see the pedagogy of the Incarnation, a pedagogy of inculturation, not only in for-eign cultures but also in our own parishes, in the new culture of young people…

Closeness is more than the name of a specifi c virtue; it is an attitude that engages the whole person, our way of relating, our way of being attentive both to ourselves and to others... When people say of a priest, “he is close to us”, they usually mean two things. The fi rst is that “he is always there” (as opposed to never being there: in that case, they always begin by saying, “Father, I know you are very busy...”). The other is that he has a word for everyone. “He talks to everybody”, they say, with adults and children alike, with the poor, with those who do not believe... Priests who are “close”,

508 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

E uno che ha imparato bene da Gesù a essere predicatore di strada è stato Filippo. Dicono gli Atti che andava di luogo in luogo annuncian-do la Buona Notizia della Parola predicando in tutte le città, e che queste si riempivano di gioia (cfr 8,4-8). Filippo era uno di quelli che lo Spirito poteva “sequestrare” in qualsiasi mo-mento e farli partire per evangelizzare, andan-do da un posto all’altro, uno capace anche di battezzare gente di buona fede, come il mini-stro della regina di Etiopia, e di farlo lì per lì, lungo la strada (cfr At 8,5; 36-40).

La vicinanza, cari fratelli, è la chiave dell’evan-gelizzatore perché è un atteggiamento-chiave nel Vangelo (il Signore la usa per descrivere il Regno). Noi diamo per acquisito che la prossi-mità è la chiave della misericordia, perché la misericordia non sarebbe tale se non si inge-gnasse sempre, come “buona samaritana”, per eliminare le distanze. Credo però che abbiamo bisogno di acquisire meglio il fatto che la vici-nanza è anche la chiave della verità; non solo della misericordia, ma anche la chiave della verità. Si possono eliminare le distanze nella verità? Sì, si può. Infatti la verità non è solo la de-fi nizione che permette di nominare le situazio-ni e le cose tenendole a distanza con concetti e ragionamenti logici. Non è solo questo. La verità è anche fedeltà (emeth), quella che ti permette di nominare le persone col loro nome proprio, come le nomina il Signore, prima di classifi car-le o di defi nire “la loro situazione”. E qui, c’è questa abitudine – brutta, no? – della “cultura dell’aggettivo”: questo è così, questo è un tale, questo è un quale … No, questo è fi glio di Dio. Poi, avrà le virtù o i difetti, ma la verità fedele della persona e non l’aggettivo fatto sostanza.

Bisogna stare attenti a non cadere nella ten-tazione di farsi idoli di alcune verità astratte. Sono idoli comodi, a portata di mano, che danno un certo prestigio e potere e sono dif-

Y uno que aprendió bien de Jesús a ser predi-cador callejero fue Felipe. Dicen los Hechos que recorría anunciando la Buena Nueva de la Palabra predicando en todas las ciudades y que estas se llenaban de alegría (cf. 8,4.5-8). Fe-lipe era uno de esos a quienes el Espíritu podía «arrebatar» en cualquier momento y hacerlo salir a evangelizar, yendo de un lado para otro, uno capaz hasta de bautizar gente de buena fe, como el ministro de la reina de Etiopía, y ha-cerlo ahí mismo, en la calle (cf. Hch 8,5; 36-40).

Queridos hermanos, la cercanía es la clave del evangelizador porque es una actitud clave en el Evangelio (el Señor la usa para describir el Reino). Nosotros tenemos incorporado que la proximidad es la clave de la misericordia, porque la misericordia no sería tal si no se las ingeniara siempre, como «buena samaritana», para acortar distancias. Pero creo que nos falta incorporar más el hecho de que la cercanía es también la clave de la verdad. No sólo de la misericordia, sino también de la verdad. ¿Se pueden acortar distancias en la verdad? Sí se puede. Porque la verdad no es solo la defi ni-ción que hace nombrar las situaciones y las co-sas a distancia de concepto y de razonamiento lógico. No es solo eso. La verdad es también fi delidad (emeth), esa que te hace nombrar a las personas con su nombre propio, como las nombra el Señor, antes de ponerles una cate-goría o defi nir «su situación». Y aquí hay una costumbre –fea, ¿verdad?– de la «cultura del adjetivo»: «Este es así, este es un tal, este es un cual…». No, este es hijo de Dios. Después, tendrá virtudes o defectos, pero… la verdad fi el de la persona y no el adjetivo convertido en sustancia.

Hay que estar atentos a no caer en la tentación de hacer ídolos con algunas verdades abstrac-tas. Son ídolos cómodos que están a mano, que dan cierto prestigio y poder y son difíciles de

EC III · 2018 · 509

EX ECCLESIA

soit jamais là”. On dit souvent : “je sais, mon père, que vous êtes très occupé”). Et l’autre chose est qu’il sait trouver une parole pour chacun. Les gens disent : “Il parle avec tout le monde ; avec les grands, avec les petits, avec les pauvres, avec ceux qui ne croient pas…” Des prêtres proches, qui sont présents, qui parlent avec tout le monde… Des prêtres de rue. 

Et quelqu’un qui a bien appris de Jésus à être un prédicateur de rue, c’est Philippe. Les Actes disent qu’il allait de lieu en lieu en annonçant la Bonne Nouvelle de la Parole en prêchant dans toutes les villes et que celles-ci étaient pleines de joie (cf. 8, 4.5-8). Philippe était un de ceux que l’Esprit pouvait « saisir » à tout moment, le faire partir pour évangéliser en allant d’un endroit à un autre, quelqu’un ca-pable aussi de baptiser les personnes de bonne foi, comme le ministre de la reine d’Ethiopie, et de le faire n’importe où, le long de la route (cf. Ac 8, 5 ; 36-40).

La proximité, chers frères, est la clé de l’évan-gélisateur car elle est une attitude-clé dans l’Evangile (le Seigneur l’utilise pour décrire le Royaume). Nous considérons pour acquis le fait que la proximité est la clé de la misé-ricorde, parce que la miséricorde, comme une “bonne Samaritaine”, ne serait pas ce qu’elle est si l’on ne s’eff orçait pas toujours de réduire les distances. Mais je crois que nous avons besoin de mieux percevoir le fait que la proximité est aussi la clé de la vérité ; non seulement de la miséricorde, mais aussi la clé de la vérité. Peut-on supprimer les distances dans la vérité ? Oui, on le peut. La vérité n’est pas seulement en eff et la défi nition qui per-met de nommer les situations et les choses en les tenant à distance avec des concepts et des raisonnements logiques. Elle n’est pas seule-ment cela. La vérité est aussi fi délité (emeth),

available, priests who are there for people, who talk to everyone... street priests.

And one of those who learned from Jesus how to be a street preacher was Philip. In the Acts of the Apostles we read that he went about evangelizing in all the cities and that they were fi lled with joy (cf. 8:4.5-8). Philip was one of those whom the Spirit could “seize” at any moment and make him go out to evangelize, moving from place to place, someone capa-ble of even baptizing people of good faith, like the court offi cial of the Queen of the Ethiopi-ans, and doing it right there at the roadside (cf. Acts8:5.36-40).

Closeness, dear brothers, is crucial for an evangelizer because it is a key attitude in the Gospel (the Lord uses it to describe his King-dom). We can be certain that closeness is the key to mercy, for mercy would not be mercy unless, like a Good Samaritan, it fi nds ways to shorten distances. But I also think we need to realize even more that closeness is also the key to truth; not just the key to mercy, but the key to truth. Can distances really be shortened where truth is concerned? Yes, they can. Be-cause truth is not only the defi nition of situ-ations and things from a certain distance, by abstract and logical reasoning. It is more than that. Truth is also fi delity (émeth). It makes you name people with their real name, as the Lord names them, before categorizing them or defi ning “their situation”. There is a distasteful habit, is there not, of following a “culture of the adjective”: this is so, this is such and such, this is like… No! This is a child of God. Then come the virtues or defects, but [fi rst] the faithful truth of the person and not the adjective re-garded as the substance. 

We must be careful not to fall into the tempta-tion of making idols of certain abstract truths.

510 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

fi cili da riconoscere. Perché la “verità-idolo” si mimetizza, usa le parole evangeliche come un vestito, ma non permette che le si tocchi il cuore. E, ciò che è molto peggio, allontana la gente semplice dalla vicinanza risanatrice della Parola e dei Sacramenti di Gesù.

Su questo punto, rivolgiamoci a Maria, Ma-dre dei sacerdoti. La possiamo invocare come “Madonna della Vicinanza”: «Come una vera madre, cammina con noi, combatte con noi, ed effonde incessantemente  la vicinanza dell’amore di Dio» (Esort. ap. Evangelii gau-dium, 286), in modo tale che nessuno si senta escluso. La nostra Madre non solo è vicina per il suo mettersi al servizio con quella «premura» (ibid., 288) che è una forma di vicinanza, ma anche col suo modo di dire le cose. A Cana, la tempestività e il tono con cui dice ai servi: «Qualsiasi cosa vi dica, fatela» (Gv 2,5), farà sì che quelle parole diventino il modello mater-no di ogni linguaggio ecclesiale. Ma, per dirle come lei, oltre a chiedere la grazia, bisogna saper stare lì dove si “cucinano” le cose impor-tanti, quelle che contano per ogni cuore, ogni famiglia, ogni cultura. Solo in questa vicinan-za – possiamo dire “di cucina” - si può discer-nere qual è il vino che manca e qual è quello di migliore qualità che il Signore vuole dare.

Vi suggerisco di meditare tre ambiti di vici-nanza sacerdotale nei quali queste parole: “Fate tutto quello che Gesù vi dirà” devono risuonare – in mille modi diversi ma con un medesimo tono materno – nel cuore delle per-sone con cui parliamo: l’ambito dell’accompa-gnamento spirituale, quello della Confessione e quello della predicazione.

La vicinanza nel dialogo spirituale, la possia-mo meditare contemplando l’incontro del Si-gnore con la Samaritana. Il Signore le insegna a riconoscere prima di tutto come adorare, in

discernir. Porque la «verdad-ídolo» se mimeti-za, usa las palabras evangélicas como un ves-tido, pero no deja que le toquen el corazón. Y, lo que es mucho peor, aleja a la gente simple de la cercanía sanadora de la Palabra y de los sacramentos de Jesús.  

En este punto, acudimos a María, Madre de los sacerdotes. La podemos invocar como «Nuestra Señora de la Cercanía»: «Como una verdadera madre, ella camina con nosotros, lucha con nosotros, y derrama incesante-mente la cercanía del amor de Dios» (Exhort. ap. Evangelii gaudium, 286), de modo tal que nadie se sienta excluido. Nuestra Madre no solo es cercana por ir a servir con esa «pronti-tud» (ibíd., 288) que es un modo de cercanía, sino también por su manera de decir las cosas. En Caná, el momento oportuno y el tono suyo con el cual dice a los servidores «Hagan todo lo que él les diga» (Jn 2,5), hará que esas palabras sean el molde materno de todo lenguaje ecle-sial. Pero para decirlas como ella, además de pedirle la gracia, hay que saber estar allí don-de «se cocinan» las cosas importantes, las de cada corazón, las de cada familia, las de cada cultura. Solo en esta cercanía –podemos decir «de cocina»– uno puede discernir cuál es el vino que falta y cuál es el de mejor calidad que quiere dar el Señor.

Les sugiero meditar tres ámbitos de cercanía sacerdotal en los que estas palabras: «Hagan todo lo que Jesús les diga» deben resonar –de mil modos distintos pero con un mismo tono materno– en el corazón de las personas con las que hablamos: el ámbito del acompaña-miento espiritual, el de la confesión y el de la predicación.

La cercanía en la conversación espiritual la po-demos meditar contemplando el encuentro del Señor con la Samaritana. El Señor le ense-

EC III · 2018 · 511

EX ECCLESIA

celle qui te permet de désigner les personnes par leur nom propre, comme le Seigneur les nomme, avant de les classifi er ou de défi nir “ leur situation”. Et là, il y a cette habitude – mauvaise, non ? – de la “culture de l’adjectif” : celui-ci est ainsi, celui-ci est comme ci, celui-là est comme ça… Non, il est enfant de Dieu. Ensuite, il aura des qualités ou des défauts, mais ce sera la vérité fi dèle à la personne et non l’adjectif devenu substance.

Il faut faire attention à ne pas tomber dans la tentation de se faire des idoles de certaines vérités abstraites. Ce sont des idoles com-modes, à portée de main, qui donnent un cer-tain prestige et pouvoir, et qui sont diffi ciles à reconnaître. Car la “vérité-idole” se déguise, elle utilise les paroles évangéliques comme un vêtement mais elle ne permet pas de tou-cher le cœur. Et, ce qui est pire, elle éloigne les gens simples de la proximité de la Parole et des Sacrements de Jésus, qui guérit.

Sur ce point, adressons-nous à Marie, Mère des prêtres. Nous pouvons l’invoquer comme “Vierge de la Proximité” : « Comme une vraie mère, elle marche avec nous, lutte avec nous, et répand sans cesse la proximité de l’amour de Dieu » (Exhort. ap. Evangelii gaudium, n. 286), de telle manière que personne ne se sente exclu. Notre Mère est non seulement proche en se mettant au service avec cet « empres-sement » (ibid., n. 288) qui est une forme de proximité, mais aussi avec sa manière de dire les choses. A Cana, l’à-propos et le ton avec lesquels elle dit aux serviteurs : « Tout ce qu’il vous dira, faites-le » (Jn 2, 5), feront que ces mots deviendront le modèle maternel de tout langage ecclésial. Mais, pour les dire comme elle, en plus de demander la grâce, il faut savoir se trouver là où les choses importantes se « mijotent », celles qui comptent pour tout cœur, pour toute famille, pour toute culture. C’est

They can be comfortable idols, always within easy reach; they off er a certain prestige and power and are diffi cult to discern. Because the “truth-idol” imitates, it dresses itself up in the words of the Gospel, but does not let those words touch the heart. Much worse, it distances ordinary people from the healing closeness of the word and of the sacraments of Jesus.

Here, let us turn to Mary, Mother of priests. We can call upon her as “Our Lady of Close-ness”. “As a true mother, she walks at our side, she shares our struggles and she con-stantly  surrounds us with God’s love”, in such a way that no one feels left out (Evan-gelii Gaudium, 286).  Our Mother is not only close when she sets out “with haste” to serve, which is one means of closeness, but also by her way of expressing herself (ibid., 288). At the right moment in Cana, the tone with which she says to the servants, “Do whatev-er he tells you”, will make those words the maternal model of all ecclesial language. But to say those words as she does, we must not only ask her for the grace to do so, but also to be present wherever the important things are “concocted”: the important things of each heart, each family, each culture. Only through this kind of closeness – “concoct-ed” in the same way meals are prepared and cooked in a kitchen – can we discern that wine that is missing, and what is the best wine that the Lord wants to provide.

I suggest that you meditate on three areas of priestly closeness where the words, “Do everything Jesus tells you”, need to be heard – in a thousand diff erent ways but with the same motherly tone – in the hearts of all those with whom we speak. Those words are “spiritual accompaniment”, “confession” and “preaching”.

512 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

Spirito e verità; poi, con delicatezza, la aiuta a dare un nome al suo peccato, senza off enderla; e infi ne il Signore si lascia contagiare dal suo spirito missionario e va con lei a evangelizzare nel suo villaggio. Modello di dialogo spirituale, questo del Signore, che sa far venire alla luce il peccato della Samaritana senza che getti om-bra sulla sua preghiera di adoratrice né che ponga ostacoli alla sua vocazione missionaria.

La vicinanza nella Confessione  la possiamo meditare contemplando il passo della don-na adultera. Lì si vede chiaramente come la vicinanza è decisiva perché le verità di Gesù sempre avvicinano e si dicono (si possono dire sempre) a tu per tu. Guardare l’altro negli occhi – come il Signore quando si alza in piedi dopo essere stato in ginocchio vicino all’adultera che volevano lapidare e le dice: «Neanch’io ti condanno» (Gv 8,11) – non è andare contro la legge. E si può aggiungere: «D’ora in poi non peccare più» (ibid.) non con un tono che appartiene all’ambito giuridico della verità-defi nizione – il tono di chi deve determinare quali sono i condizionamenti della Misericor-dia divina – ma con un’espressione che si dice nell’ambito della verità-fedele, che permette al peccatore di guardare avanti e non indietro. Il tono giusto di questo «non peccare più» è quello del confessore che lo dice disposto a ripeterlo settanta volte sette.

Da ultimo, l’ambito della predicazione. Medi-tiamo su di esso pensando a coloro che sono lontani, e lo facciamo ascoltando la prima predica di Pietro, che si colloca nel contesto dell’avvenimento di Pentecoste. Pietro annun-cia che la parola è «per tutti quelli che sono lontani» (At 2,39), e predica in modo tale che il kerygma “trafi gge il loro cuore” e li porta a do-mandare: «Che cosa dobbiamo fare?» (At 2,37). Domanda che, come dicevamo, dobbiamo fare e alla quale dobbiamo rispondere sempre in

ña a discernir primero cómo adorar, en Espíri-tu y en verdad; luego, con delicadeza, la ayuda a poner nombre a su pecado, sin ofenderla; y, por fi n, el Señor se deja contagiar por su es-píritu misionero y va con ella a evangelizar a su pueblo. Modelo de conversación espiritual es el del Señor, que sabe hacer salir a la luz el pecado de la Samaritana sin que proyecte su sombra sobre su oración de adoradora ni pon-ga obstáculos a su vocación misionera. 

La cercanía en la confesión la podemos me-ditar contemplando el pasaje de la mujer adúltera. Allí se ve claro cómo la cercanía lo es todo porque las verdades de Jesús siempre acercan y se dicen (se pueden decir siempre) cara a cara. Mirando al otro a los ojos –como el Señor cuando se puso de pie después de haber estado de rodillas junto a la adúltera que que-rían apedrear, y puede decir: «Yo tampoco te condeno» (Jn 8,11), no es ir contra la ley. Y se puede agregar «En adelante no peques más» (ibíd.), no con un tono que pertenece al ámbito jurídico de la verdad-defi nición –el tono de quien siente que tiene que determinar cuáles son los condicionamientos de la Misericordia divina– sino que es una frase que se dice en el ámbito de la verdad-fi el, que le permite al pecador mirar hacia adelante y no hacia atrás. El tono justo de este «no peques más» es el del confesor que lo dice dispuesto a repetirlo setenta veces siete. 

Por último, el ámbito de la predicación. Medi-tamos en él pensando en los que están lejos, y lo hacemos escuchando la primera prédica de Pedro, que debe incluirse dentro del aconteci-miento de Pentecostés. Pedro anuncia que la palabra es «para los que están lejos» (Hch 2,39), y predica de modo tal que el kerigma les «tras-pasó el corazón» y les hizo preguntar: «¿Qué tenemos que hacer?» (Hch 2,37). Pregunta que, como decíamos, debemos hacer y responder

EC III · 2018 · 513

EX ECCLESIA

seulement avec cette proximité – nous pou-vons dire “de cuisine” - que l’on peut discerner quel est le vin qui manque, et quel est celui de meilleure qualité que le Seigneur veut donner. 

Je vous suggère de méditer trois domaines de proximité sacerdotale dans lesquels ces paroles : “Tout ce qu’il vous dira, faites-le” doivent résonner – de mille manières diff é-rentes mais avec un même ton maternel – dans le cœur des personnes auxquelles nous parlons : le domaine de l’accompagnement spirituel, celui de la Confession et celui de la prédication. 

Nous pouvons méditer la proximité dans le dialogue spirituel en contemplant la rencontre du Seigneur avec la Samaritaine. Le Seigneur lui apprend à reconnaître avant tout comment adorer, en Esprit et en vérité. Puis, avec déli-catesse, il l’aide à donner un nom à son péché, sans l’offenser ; enfin le Seigneur se laisse gagner par son esprit missionnaire et va avec elle évangéliser dans son village. Modèle de dialogue spirituel que celui du Seigneur qui sait mettre au jour le péché de la Samaritaine sans faire de l’ombre à sa prière d’adoratrice ni mettre d’obstacles à sa vocation missionnaire. 

Nous pouvons méditer la proximité dans la Confession en contemplant le passage de la femme adultère. On voit là clairement com-ment la proximité est décisive, car les vérités de Jésus s’approchent toujours et se disent (on peut dire, toujours) seul à seul. Regarder l’autre dans les yeux – comme le Seigneur quand il se met debout après avoir été à genoux près de la femme adultère qu’ils voulaient lapi-der et quand il lui dit : « Moi non plus je ne te condamne pas » (Jn 8, 11) – ce n’est pas aller contre la loi. Et l’on peut ajouter : « désormais ne pèche plus » (ibid.) non pas avec un ton qui appartient au domaine juridique de la véri-

Closeness in spiritual conversation. Let us re-fl ect on this by considering the encounter of the Lord with the Samaritan woman. The Lord teaches her to discern fi rst how to worship, in spirit and in truth. Then, he gently helps her to acknowledge her sin, without off ending her. And fi nally, the Lord infects her with his missionary spirit and goes with her to evange-lize her village. The Lord gives us a model of spiritual conversation; he knows how to bring the sin of the Samaritan woman to light with-out its overshadowing her prayer of adoration or casting doubt on her missionary vocation.

Closeness in confession. Let us refl ect on this by considering the passage of the woman caught in adultery. It is clear that here closeness is everything, because the truths of Jesus always approach and can be spoken face to face. Look-ing the other in the eye, like the Lord, who, after kneeling next to the adulteress about to be stoned, stood up and said to her, “Nor do I condemn you” (Jn 8:11). This is not to go against the law. We too can add, “Go and sin no more”, not with the legalistic tone of truth as defi nition – the tone of those who feel that that they have to determine the parameters of divine mercy. On the contrary, those words need to be spoken with the tone of truth as fi delity, to enable the sinner to look ahead and not behind. The right tone of the words “sin no more” is seen in the confessor who speaks them and is willing to repeat them seventy times seven.

Finally, closeness in preaching. Let us refl ect on this by thinking of those who are far away, and listening to Peter’s fi rst sermon, which is part of the Pentecost event. Peter declares that the word is “for all that are far off ” (Acts 2:39), and he preaches in such a way that they were “cut to the heart” by the kerygma, which led them to ask: “What shall we do?” (Acts 2:37).

514 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

tono mariano, ecclesiale. L’omelia è la pietra di paragone «per valutare la vicinanza e la capacità di incontro di un Pastore con il suo popolo» (Esort. ap. Evangelii gaudium, 135). Nell’omelia si vede quanto vicini siamo stati a Dio nella preghiera e quanto vicini siamo alla nostra gente nella sua vita quotidiana.

La buona notizia si attua quando queste due vicinanze si alimentano e si curano a vicen-da. Se ti senti lontano da Dio, ma per favore, avvicinati al suo popolo, che ti guarirà dalle ideologie che ti hanno intiepidito il fervore. I piccoli ti insegneranno a guardare Gesù in un modo diverso. Ai loro occhi, la Persona di Gesù è aff ascinante, il suo buon esempio dà autorità morale, i suoi insegnamenti servono per la vita. E se tu, ti senti lontano dalla gente, avvicinati al Signore, alla sua Parola: nel Van-gelo Gesù ti insegnerà il suo modo di guardare la gente, quanto vale ai suoi occhi ognuno di coloro per i quali ha versato il suo sangue sulla croce. Nella vicinanza con Dio, la Parola si farà carne in te e diventerai un prete vicino ad ogni carne. Nella vicinanza con il popolo di Dio, la sua carne dolorosa diventerà parola nel tuo cuore e avrai di che parlare con Dio, diventerai un prete intercessore.

Il sacerdote vicino, che cammina in mezzo alla sua gente con vicinanza e tenerezza di buon pastore (e, nella sua pastorale, a volte sta davanti, a volte in mezzo e a volte indietro), la gente non solo lo apprezza molto, va oltre: sente per lui qualcosa di speciale, qualcosa che sente soltanto alla presenza di Gesù. Perciò non è una cosa in più questo riconoscere la nostra vicinanza. In essa ci giochiamo se Gesù sarà reso presente nella vita dell’umanità, op-pure se rimarrà sul piano delle idee, chiuso in caratteri a stampatello, incarnato tutt’al più in qualche buona abitudine che poco alla volta diventa routine.

siempre en tono mariano, eclesial. La homilía es la piedra de toque «para evaluar la cercanía y la capacidad de encuentro de un Pastor con su pueblo» (Exhort. ap. Evangelii gaudium, 135). En la homilía se ve qué cerca hemos es-tado de Dios en la oración y qué cerca estamos de nuestro pueblo en su vida cotidiana. 

La buena noticia se da cuando estas dos cer-canías se alimentan y se curan mutuamente. Si te sientes lejos de Dios, por favor, acércate a su pueblo, que te sanará de las ideologías que te entibiaron el fervor. Los pequeños te ense-ñarán a mirar de otra manera a Jesús. Para sus ojos, la Persona de Jesús es fascinante, su buen ejemplo da autoridad moral, sus enseñanzas sirven para la vida. Y si tú te sientes lejos de la gente, acércate al Señor, a su Palabra: en el Evangelio, Jesús te enseñará su modo de mirar a la gente, qué valioso es a sus ojos cada uno de aquellos por los que derramó su sangre en la Cruz. En la cercanía con Dios, la Palabra se hará carne en ti y te volverás un cura cercano a toda carne. En la cercanía con el pueblo de Dios, su carne dolorosa se volverá palabra en tu corazón y tendrás de qué hablar con Dios, te volverás un cura intercesor. 

Al sacerdote cercano, ese que camina en me-dio de su pueblo con cercanía y ternura de buen pastor (y unas veces va adelante, otras en medio y otras veces va atrás, pastoreando), no es que la gente solamente lo aprecie mucho; va más allá: siente por él una cosa especial, algo que solo siente en presencia de Jesús. Por eso, no es una cosa más esto de «discernir nuestra cercanía». En ella nos jugamos «hacer presente a Jesús en la vida de la humanidad» o dejar que se quede en el plano de las ideas, encerrado en letras de molde, encarnado a lo sumo en alguna buena costumbre que se va convirtiendo en rutina.

EC III · 2018 · 515

EX ECCLESIA

té-défi nition – le ton de celui qui doit décider quelles sont les conditions de la Miséricorde divine – mais avec une expression que l’on emploie dans le domaine de la vérité-fi délité, qui permet au pécheur de regarder en avant et non en arrière. Le ton juste de ce « ne pèche plus » est celui du confesseur qui le dit en étant prêt à le répéter soixante-dix fois sept fois. 

Enfi n, le domaine de la prédication. Méditons là-dessus en pensant à ceux qui sont loin, et faisons-le en écoutant la première prédication de Pierre, qui se situe dans le contexte de l’évé-nement de la Pentecôte. Pierre annonce que la parole est « pour tous ceux qui sont loin » (Ac 2, 39) et prêche de telle sorte que le ké-rygme “transperce leurs cœurs” et les conduit à demander : « Que devons-nous faire ? » (Ac 2, 37). Une question, comme nous le disions, que nous devons poser et à laquelle nous devons toujours répondre sur un ton marial, ecclésial. L’homélie est la pierre de touche « pour évaluer la proximité et la capacité de rencontre d’un pasteur avec son peuple » (Exhort. ap. Evan-gelii gaudium, n. 135). Dans l’homélie on voit combien nous avons été proches de Dieu dans la prière, et combien nous sommes proches de nos gens dans leur vie quotidienne. 

La bonne nouvelle se réalise quand ces deux proximités se nourrissent et s’entretiennent mutuellement. Si tu te sens loin de Dieu, mais s’il te plaît, approche-toi de son peuple qui te guérira des idéologies qui ont refroidi ta ferveur. Les petits t’apprendront à regarder Jésus de manière diff érente. A leurs yeux, la personne de Jésus est attachante, son bon exemple donne de l’autorité morale, ses ensei-gnements sont utiles pour la vie. Et si toi, tu te sens loin des gens, rapproche-toi du Seigneur, de sa Parole : dans l’Evangile, Jésus t’appren-dra sa manière de regarder les gens, quelle valeur a, à ses yeux, chacun de ceux pour qui

A question, as we said, we must always raise and answer in a Marian and ecclesial tone. The homily is the touchstone “for judging a pastor’s closeness and ability to communicate to his people” (Evangelii Gaudium, 135). In the homily, we can see how close we have been to God in prayer and how close we are to our people in their daily lives.

The good news becomes present when these two forms of closeness nourish and support one another. If you feel far from God, please draw nearer to your people, who will heal you from the ideologies that cool your fervour. The little ones will teach you to look at Jesus in a diff erent way. For in their eyes, the person of Jesus is attractive, his good example has mor-al authority, his teachings are helpful for the way we live our lives. And if you feel far from people, approach the Lord and his word: in the Gospel, Jesus will teach you his way of look-ing at people, and how precious in his eyes is every individual for whom he shed his blood on the Cross. In closeness to God, the Word will become fl esh in you and you will become a priest close to all fl esh. Through your close-ness to the people of God, their suff ering fl esh will speak to your heart and you will be moved to speak to God. You will once again become an intercessory priest.

A priest who is close to his people walks among them with the closeness and tenderness of a good shepherd; in shepherding them, he goes at times before them, at times remains in their midst and at other times walks behind them. Not only do people greatly appreciate such a priest; even more, they feel that there is something special about him: something they only feel in the presence of Jesus. That is why discerning our closeness to them is not simply one more thing to do. In it, we either make Jesus present in the life of humanity or

516 • EC III · 2018

EX ECCLESIA

Cari fratelli sacerdoti, chiediamo a Maria, “Ma-donna della Vicinanza”, che ci avvicini tra di noi e, al momento di dire alla nostra gente di “fare tutto quello che Gesù dice”, ci unifi chi il tono, perché nella diversità delle nostre opi-nioni si renda presente la sua vicinanza ma-terna, quella che col suo “sì” ci ha avvicinato a Gesù per sempre.

Queridos hermanos sacerdotes, pidamos a María, «Nuestra Señora de la Cercanía», que «nos acerque» entre nosotros y, a la hora de decirle a nuestro pueblo que «haga todo lo que Jesús le diga», nos unifi que el tono, para que en la diversidad de nuestras opiniones, se haga presente su cercanía materna, esa que con su «sí» nos acercó a Jesús para siempre.

EC III · 2018 · 517

EX ECCLESIA

il a versé son sang sur la croix. Dans la proxi-mité avec Dieu, la Parole se fera chair en toi et tu deviendras un prêtre proche de toute chair. Dans la proximité avec le peuple de Dieu, sa chair douloureuse deviendra parole dans ton cœur et tu auras de quoi parler avec Dieu, tu deviendras un prêtre intercesseur. 

Le prêtre qui est proche, qui marche au milieu de ses gens avec la proximité et la tendresse du bon pasteur (et, dans sa pastorale, parfois devant, parfois au milieu et parfois derrière), les gens non seulement l’apprécient beau-coup, mais plus encore : ils sentent pour lui quelque chose de spécial, quelque chose qui se sent seulement en présence de Jésus. Par conséquent, cette reconnaissance de notre proximité n’est pas seulement une chose en plus. En elle se joue le fait que Jésus sera rendu présent dans la vie de l’humanité, ou bien qu’il restera au plan des idées, enfermé en lettres d’imprimerie, incarné tout au plus dans quelque bonne habitude qui peu à peu deviendra routine.

Chers frères prêtres, demandons à Marie, “Vierge de la Proximité”, de se faire proche de nous et d’unifi er notre ton au moment où nous disons à notre peuple de “faire tout ce que Jésus dit”, afi n que dans la diversité de nos opinions soit rendue présente sa proxi-mité maternelle qui, par son “oui” nous a pour toujours rapprochés de Jésus.

let him remain on the level of ideas, letters on a page, incarnate at most in some good habit gradually becoming routine.

Dear brother priests, let us ask Mary, “Our Lady of Closeness” to bring us closer to one another, and, when we need to tell our people to “do everything Jesus tells them”, to speak with one tone of voice, so that in the diversity of our opinions, her maternal closeness may become present. For she is the one who, by her “yes”, has brought us close to Jesus forever.

518 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A NA ZA R E T

Oratorio della Comunità Scolopica di Loja – Ecuador

Dopo molto tempo… tra molti andirivieni, opinioni e dialoghi, tesi e discussioni, pre-sentazione di tanti progetti e progetto fi nale, abbiamo concluso l’adeguamento totale dell’o-ratorio della Comunità.

La struttura dell’oratorio è il risultato della ricerca e della concezione di voler dare un senso profondo e valido ad ogni suo aspetto: liturgico, estetico e simbolico. L’idea di par-

P ROV I N C I A NA ZA R E T

Oratorio de la Comunidad Escolapia de Loja – Ecuador

Después de mucho tiempo… entre ir y venir, opiniones y diálogos, tensos y ligeros, presen-tación de anteproyectos y proyecto fi nal, he-mos concluido la adecuación total del oratorio de Comunidad.

La estructura del oratorio es el resultado de buscar y concretar un sentido profundo y vá-lido para cada rincón de él; desde lo litúrgico, estético y simbólico; comenzó la idea de partir

EC III · 2018 · 519

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E NA Z A R E T H

Oratoire de la Communauté Piariste de Loja – Équateur

Après un long moment... entre aller et venir, des opinions et des dialogues, tendus et légers, la présentation des projets préliminaires et le projet fi nal, nous avons terminé l’adéquation totale de l’Oratorio Communautaire.

La structure de l’oratoire est le résultat de la recherche et la concrétisation d’un sens pro-fond et valide pour chaque coin de celui-ci ; de la liturgie, de l’esthétique et du symbolique.

NA ZA R E T H P ROV I N C E

Oratory of the Piarist Community of Loja – Ecuador

After a long time... between coming and going, opinions and dialogues, tense and relaxed, presentation of preliminary projects and fi nal project, we have completed the total adequacy of the Community Oratory.

The structure of the oratory is the result of seeking and concretizing a deep and valid sense for every corner of it; from the liturgi-cal, aesthetic and symbolic; it began with the

520 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

tenza è stata quella di dividere tutto lo spa-zio in forma ottagonale, poiché l’ottagono è considerato un’immagine che si compone di un numero divisibile in due parti uguali: 4 + 4, e che a loro volta si dividono in altri due numeri uguali, 2 + 2, anch’essi divisibili in due numeri uguali: 1 + 1. Tutto ciò indica equità, giustizia ed equilibrio. È l’ottavo giorno della creazione considerato simbolicamente come la Risurrezione di Gesù, ragion per cui spesso le fonti battesimali sono ottagonali. Ricorda, inoltre, la vita eterna che scaturisce dal batte-simo. È una ricreazione, l’inizio di una nuova tappa espansiva nel mondo terreno, una vol-ta conosciuto il trascendente. La risurrezione proviene dalla lotta, dalla morte al mondo dei desideri, dalla liberazione della ruota dell’esi-stenza e della soff erenza.

Tutto questo simbolismo ha generato l’idea dell’ottagono, orientandone la parte superiore verso il Nord, dove si ricrea una croce, segno della Redenzione e dell’Amore di Gesù verso l’umanità; è in pietra, che signifi ca fermezza e costanza, su di essa poggia un crocifi sso classi-co, di arte ecuadoriana, in legno policromato; la croce di pietra estende il suo braccio destro ver-so il luogo dove si trova l’Eucaristia, per aprirsi fi nalmente, in un circolo; segno del tutto.

Lo sguardo rimane quindi centrato nell’Euca-ristia, per la sua adorazione e contemplazione, presenza del Signore Gesù tra di noi; questo Sacrario, recuperato dal vecchio oratorio e costruito in legno, è illuminato da quattro luci che rappresentano i colori liturgici: ver-de, viola, rosso e bianco; ogni luce si accende secondo la celebrazione liturgica del giorno o il tempo che si vive.

Sulla porta del Sacrario è scolpita l’immagine di un agnello, con una croce sullo sfondo e uno stendardo bianco, che allude a Gesù, “Agnello

todo el espacio, desde una forma octogonal, basándose en lo siguiente: el octógono es una imagen que se compone de un número que se divide en dos partes iguales 4 + 4, y que a su vez se dividen en otros dos números iguales 2 + 2, los cuales también se dividen en dos números iguales 1 + 1; todo ello signifi ca equidad, justicia y equilibrio. Es el octavo día de la creación y se considera simbólicamente como la Resurrec-ción de Jesús, razón por la cual a menudo las pilas bautismales son octogonales. Recuerda igualmente la vida eterna que se obtiene con el bautismo. Es una recreación, el comienzo de una nueva etapa expansiva en el mundo terrenal, una vez conocido lo trascendente. La resurrección proviene de la lucha, de la muerte al mundo de los deseos, de la liberación de la rueda de la existencia y el sufrimiento.

Todo este simbolismo, generó la idea del oc-tógono, orientando la parte superior de éste hacia el norte, en donde se recrea una cruz, signo de Redención y Amor de Jesús por la hu-manidad; está hecha en piedra, que signifi ca fi rmeza y constancia, sobre ella se encuentra un crucifi jo clásico, de arte quiteño, tallado en madera policromada; la cruz de piedra ex-tiende su brazo derecho hacia el lugar donde está la Eucaristía, para abrirse fi nalmente, en un círculo; signo del todo.

La mirada queda entonces centrada en la Eu-caristía, para su adoración y contemplación, presencia del Señor Jesús entre nosotros; este sagrario, recuperado del antiguo orato-rio y construido en madera, está iluminado por cuatro luces, que representan los colores litúrgicos, verde, morado, rojo y blanco; cada luz se enciende de acuerdo a la celebración litúrgica del día o el tiempo que se vive.

La puerta del Sagrario, tiene la imagen de un cordero, con una cruz al fondo y un estandarte

EC III · 2018 · 521

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

On a commencé avec l’idée de diviser tout l’espace à partir d’une forme octogonale, basée sur ce qui suit : l’octogone est une image qui est composée d’un nombre qui est divisé en deux parties égales 4 + 4, et qui à leur tour sont divisées en deux autres nombres égaux 2 + 2, qui sont également divisés en deux nombres égaux 1 + 1 ; Tout cela signifi e équité, justice et équilibre. C’est le huitième jour de la création et il est considéré symboliquement comme la résurrection de Jésus, c’est pourquoi les piles baptismales sont souvent octogonales. Il rap-pelle aussi la vie éternelle que vous obtenez avec le baptême. Il s’agit d’une recréation, le début d’une nouvelle étape expansive dans le monde terrestre, une fois connu le trans-cendant. La résurrection vient de la lutte, de la mort du monde des désirs, de la libération de la roue de l’existence et de la souff rance.

Tout ce symbolisme a engendré l’idée de l’octo-gone, en orientant la partie supérieure de celui-ci vers le Nord, où une croix est recréée, signe de rédemption et d’amour de Jésus pour l’humani-té ; elle est faite de pierre, ce qui signifi e fermeté et constance. Sur elle il y a un crucifi x classique, d’art Quiteño, sculpté dans du bois polychromé ; la croix de pierre étend son bras droit à l’endroit où se trouve l’Eucharistie, pour fi nalement s’ou-vrir, en cercle ; signe de l’ensemble.

Le regard est alors centré sur l’Eucharistie, pour son adoration et sa contemplation, présence du Seigneur Jésus parmi nous ; ce Tabernacle, récupéré de l’ancien oratoire et construit en bois, est illuminé par quatre lu-mières, représentant les couleurs liturgiques, verte, violet, rouge et blanc ; chaque lumière est allumée selon la célébration liturgique du jour ou le temps qui est vécu.

La porte du tabernacle, a l’image d’un agneau, avec une croix au fond et une bannière blanche

idea of splitting all the space, from an octag-onal form, based on the following: the Octa-gon is an image that is composed of a num-ber that is divided into two equal parts 4 + 4, and which in turn are divided into two other equal numbers 2 + 2 , which are also divided into two equal numbers 1 + 1; all of this means fairness, fairness and balance. It is the eighth day of creation and is considered symbolical-ly as the resurrection of Jesus, which is why the baptismal stacks are often octagonal. It reminds also of the eternal life that you get with baptism. It is a recreation, the beginning of a new expansive stage in the earthly world, once the transcendent is known. The resur-rection comes from the struggle, from death to the world of desires, from the liberation of the wheel of existence and suff ering.

All this symbolism, generated the idea of the Octagon, orienting the upper part of it to the north, where a cross is recreated, sign of re-demption and love of Jesus for humanity; it is made of stone, which means fi rmness and constancy, on it is located a classic crucifi x, of Quiteño art, carved in polychromatic wood; The stone cross extends its right arm to the place where the Eucharist is, to fi nally open itself, in a circle; sign of the whole.

The gaze is then centered on the Eucharist, for its adoration and contemplation, the presence of the Lord Jesus among us; this tabernacle, recovered from the old oratory and built in wood, is illuminated by four lights, represent-ing the liturgical colors, green, purple, red and white; each light is lit according to the litur-gical celebration of the day or the time that is lived.

The door of the Tabernacle has the image of a lamb, with a cross at the background and a white banner, makes allusion to Jesus, the

522 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

di Dio”, immolato per la salvezza dell’uomo e risorto da Dio Padre.

Nel Sacrario, al fondo, si trova un’icona di Gesù Salvatore, che dona al tutto sobrietà e bellezza.

Sul terzo lato dell’ottagono, girando verso il Nord, seguendo il movimento delle lancette di un orologio, è possibile apprezzare due icone semplici e belle, su una pala d’altare, con le im-magini della Madonna delle Scuole Pie, e del nostro fondatore, San Giuseppe Calasanzio.

Continuando con il movimento, il quarto lato dell’ottagono ha due piccole fi nestre ad archetto a mezzo punto, completate nella loro parte superiore dallo scudo dell’Ordine, ogni fi nestra possiede due “vetrate colorate” di im-magini allusive alla vita basata sul Vangelo e sul Calasanzio; il quinto lato dell’ottagono, orientato verso il Sud, è l’accesso all’oratorio, per mezzo di una piccola volta a stella; il sesto e settimo lato dell’ottagono, hanno rispettiva-mente due piccole fi nestre ad archetto a mezzo punto, seguendo lo stesso stile del quarto e per concludere una piccola lampada artigianale ad olio, per le celebrazione liturgiche.

Nell’oratorio ci sono sei sedie, poste in paral-lelo, nel lato quarto, sesto e settimo, ciascuna con la sua luce per illuminare lo spazio secondo la necessità e il gusto della persona che prega.

Sull’altare, che è stato riformato e recuperato, c’è una croce di Gerusalemme, nella sua parte inferiore interna, di fronte a quella del pulpito, e che è accompagnata dai simboli dei quattro evangelisti. Ogni luogo ha la sua propria illu-minazione, adatta alle celebrazioni, il perime-tro dell’ottagono nella sua parte superiore, è illuminato da una soave luce di color verde, che diff onde una tonalità calda e accogliente, invitando alla preghiera, al raccoglimento e alla celebrazione.

blanco, hace alusión a Jesús, el “Cordero de Dios”, que es inmolado para la salvación del hombre y resucitado por Dios Padre.

Dentro del Sagrario, al fondo, se encuentra un ícono de Jesús el Salvador, el cual le da un realce de sobriedad y belleza.

Sobre la tercera cara del octógono, girando desde el norte, en movimiento de manecillas de reloj, se pueden apreciar dos sencillos y be-llos íconos, sobre retablo, con las imágenes de nuestra Señora de las Escuelas Pías y nuestro Santo Fundador José de Calasanz.

Continuando con el movimiento, la cuarta cara del octógono tiene dos pequeñas ven-tanas de arco de medio punto, rematados en su parte superior por el escudo de la Orden, cada ventana posee dos “vitrales” de imágenes alusivas a la vida desde el Evangelio y Cala-sanz; la cara quinta del octógono, orientada al sur es el acceso al oratorio, por medio de una pequeña bóveda de arista; la sexta y séptima cara del octógono, tienen respectivamente dos pequeñas ventanas de arco de medio punto, siguiendo el mismo estilo de la cuarta y fi nal-mente la octava cara, tiene una puerta en arco, que da acceso a la sacristía y una pequeña lám-para artesanal de aceite, para las celebraciones litúrgicas.

El oratorio cuenta con seis sillas, situadas por parejas, en las caras cuarta, sexta y séptima, cada una con su luz individual, para iluminar el espacio de acuerdo a la necesidad y gusto del orante.

El altar, reformado y recuperado, cuenta con una cruz de Jerusalén, en su parte inferior in-terna, que hace juego con la del ambón, la cual está acompañada de los símbolos de los cuatro evangelistas. Cada lugar cuenta con ilumina-ción propia y adecuada para las celebraciones,

EC III · 2018 · 523

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

fait allusion à Jésus, l’« agneau de Dieu », qui est tué pour le salut de l’homme et ressuscité par Dieu le Père.

A l’intérieur du tabernacle, en arrière-plan, il y a une icône de Jésus le Sauveur, qui lui confère une amélioration de la sobriété et de la beauté.

Sur la troisième face de l’octogone, tournant vers le Nord, dans le mouvement des manettes de l’horloge, on peut apprécier deux icônes simples et belles, sur le retable, avec les images de Notre-Dame des Écoles Pies et notre Saint Fondateur Joseph de Calasanz.

Poursuivant le mouvement, la quatrième face de l’octogone a deux petites fenêtres arquées de demi-point, surmontées dans sa partie supérieure par le bouclier de l’Ordre ; chaque fenêtre a deux “vitraux” d’images allusives à la vie de l’Évangile et Calasanz. La cinquième face de l’octogone, face au sud, est l’accès à l’oratoire, au moyen d’une petite voûte de bord. Les sixième et septièmes faces de l’oc-togone, respectivement, ont deux petites fe-nêtres demi-arquées, suivant le même style de la quatrième, et enfi n la huitième face, a une porte en arc, qui donne accès à la sacristie et une petite lampe à l’huile artisanale, pour les célébrations liturgiques.

L’oratoire a six chaises, situées en paires, sur les quatrième, sixième et septièmes faces, chacune avec sa lumière individuelle, pour illuminer l’espace selon le besoin et le goût du priant.

L’autel, réformé et récupéré, a une croix de Jé-rusalem, dans sa partie intérieure inférieure, qui est jumelée à celle de la Chaire, qui est accompagnée par les symboles des quatre évangélistes. Chaque endroit a son propre et approprié éclairage pour les célébrations. Le périmètre de l’octogone dans sa partie supé-

“Lamb of God”, slain for the salvation of Man and resurrected by God the Father.

Inside the Tabernacle, in the background, there is an icon of Jesus the Savior, which gives it an enhancement of sobriety and beauty.

On the third face of the Octagon, turning from the north, following the movement of the hands of clock, one can appreciate two simple and beautiful icons, over the altarpiece, with the images of Our Lady of the Pious Schools and our Holy Founder Joseph Calasanz.

Continuing with the movement, the fourth face of the Octagon has two small arched win-dows of half point, topped in its upper part by the shield of the Order; each window has two “stained glass” of images allusive to life from the Gospel and Calasanz. The fi fth face of the Octagon, facing south, is the access to the oratory, by means of a small vault of edge. The sixth and seventh face of the Octagon, re-spectively, have two small half-arched win-dows, following the same style of the fourth and fi nally the eighth face, has a door in arch, which gives access to the sacristy and a small handmade oil lamp, for liturgical celebrations.

The oratorio has six chairs, located in pairs, on the fourth, sixth and seventh faces, each with its individual light, to illuminate the space accord-ing to the need and taste of the praying person.

The altar, reformed and recovered, has a cross of Jerusalem, in its inner lower part, which is matched with that of the pulpit, which is accompanied by the symbols of the four Evan-gelists. Each place has its own and suitable lighting for celebrations. The perimeter of the octagon in its upper part, was illuminated with a soft light of green color, which gives a warm and cozy tone and invites to prayer, gathering and celebration.

524 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

E per celebrare questo nuovo spazio, la Comu-nità si è riunita per benedire l’altare, e consa-crare questo nostro oratorio, dove celebriamo l’Eucaristia, la Liturgia delle Ore, i sacramen-tali, e i tempi di preghiera.

Desidero, infi ne, ringraziare anche l’architetto, Jaime Castillo, che in modo attento e profes-sionale, ha raccolto tutte le osservazioni sia quelle fatte alla presentazione del progetto come anche quelle sorte nel corso dei lavori, per plasmare tutto in un’opera che è stata di nostro completo gradimento. Desidero anche ringraziare la sua equipe di professionisti che nel tempo previsto hanno reso possibile que-sto luogo di preghiera e di celebrazione, così bello, sobrio e semplice: un altro grazie a Xavi, Charlie e José Miguel, studenti di 3° grado, per l’aiuto che mi hanno dato nella logistica fi nale del progetto.

P. Manuel Latorre Ferrero Sch. P.

el perímetro del octógono en su parte superior, quedó iluminado con una suave luz de color verde, que da una tonalidad cálida y acoge-dora, invitando a la oración, recogimiento y celebración.

Y para celebrar este nuevo espacio, la Comuni-dad, se reunió para bendecir el altar, y consa-grar nuestro oratorio, en donde celebraremos la Eucaristía, la Liturgia de las Horas, los sacra-mentales, y los tiempos de oración.

Finalmente quiero dar gracias al arquitecto, Jaime Castillo, quien de manera muy atenta y profesional recogió todas las observaciones realizadas al anteproyecto y las que surgieron durante la obra, para plasmarlo fi nalmente en una obra que nos ha dejado muy buen sabor; deseo agradecer de igual forma a su profesio-nal equipo de maestros, que hicieron posible en el tiempo estipulado, este hermoso, sobrio y sencillo lugar de oración y celebración; para Xavi, Charlie y José Miguel, estudiantes de grado 3°, otro agradecimiento por la mano que me dieron, en la logística fi nal del proyecto.

P. Manuel Latorre Ferrero Sch. P.

EC III · 2018 · 525

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

rieure a été illuminé avec une lumière douce de couleur verte, qui donne un ton chaleureux et douillet, invitant à la prière, au recueille-ment et à la célébration.

Et pour célébrer ce nouvel espace, la Commu-nauté s’est rassemblée pour bénir l’autel, et consacrer l’Oratoire, où nous allons célébrer l’Eucharistie, la liturgie des heures, les sacre-ments, et les temps de prière.

Enfi n, je tiens à remercier l’architecte, Jaime Castillo, qui, d’une manière très attentive et professionnelle, a rassemblé toutes les obser-vations faites au projet préliminaire et celles qui ont surgi pendant le travail, pour fi nale-ment les traduire en une œuvre qui nous a laissé un très bon goût; je tiens à remercier de la même manière son équipe professionnelle de maîtres, qui a rendu possible dans le temps convenu, ce beau, sobre et simple lieu de prière et de célébration; je remercie aussi Xavi, Char-lie et Jose Miguel, étudiants de 3ème année pour le coup de main qu’ils m’ont donné, dans la logistique fi nale du projet.

P. Manuel Latorre Ferrero Sch. P.

And to celebrate this new space, the Commu-nity gathered to bless the altar, and consecrate our oratory, where we will be celebrating the Eucharist, the Liturgy of the Hours, the sacra-mentals, and the times of prayer.

Finally I want to thank the architect, Jaime Castillo, who in a very attentive and profes-sional way collected all the observations made to the preliminary project and those that arose during the work, to fi nally translate it into a work that has given us a very good taste; I would like in the same way to thank his pro-fessional team of masters that made possible in the stipulated time, this beautiful, sober and simple place of prayer and celebration; to Xavi, Charlie and Jose Miguel, 3rd grade students, another thanks for the hand they gave me, in the fi nal logistics of the project.

Fr. Manuel Latorre Ferrero Sch. P.

526 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A D I E M M AÚS

Incontro di ministri e ministre di Emaús

Il 2 e 3 marzo scorsi si è svolto a Saragozza l’in-contro annuale di ministri e ministre di Emaús. Vi hanno partecipato coloro che hanno assunto i ministeri laici scolopici riconosciuti nella Pro-vincia di Emmaus (ministero pastorale, mini-stero dell’educazione cristiana e ministero della trasformazione sociale) insieme ai religiosi che svolgono il loro ministero ordinato e alcuni sco-lopi laici che per la loro vocazione, assumono

P ROV I N C I A E M AÚS

Encuentro de ministros y ministras de Emaús

El pasado 2 y 3 de marzo tuvo lugar en Zaragoza el encuentro anual de ministros y ministras de Emaús. Se juntaron personas que hemos asumi-do los ministerios laicos escolapios reconocidos en la Provincia de Emaús (ministerio pastoral, ministerio de la educación cristiana y ministerio de la transformación social), junto con religiosos que ejercen su ministerio ordenado y algunos escolapios laicos que, por su vocación asumen,

EC III · 2018 · 527

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E E M M AÜS

Réunion des Ministres d’Emmaüs

Les 2 et 3 mars a eu lieu à Saragosse la réunion an-nuelle des ministres hommes et femmes d’Em-maüs. Là nous nous sommes réunies comme personnes qui assumons des ministères piaristes reconnus dans la Province d’Emmaüs (Minis-tères de Pastorale, d’Éducation Chrétienne et de Transformation Sociale), ainsi que des religieux qui exercent leur ministère ordonné et certains laïcs piaristes qui, par leur vocation assument,

P ROV I N C E O F E M M AUS

Meeting of Ministers of Emmaus

The past March 2-3 the annual meeting of Min-isters Men and Women of Emmaus took place in Zaragoza. Those who we have assumed the recognized Piarist Lay Ministries in the Prov-ince of Emmaus (Pastoral Ministry, Christian Education Ministry and Social Transforma-tion Ministry), met with religious who exercise their Ordered Ministry and some lay Piarist who, by their vocation assume, like the rest of

528 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

come il resto degli scolopi, i ministeri dell’e-ducazione e dell’attenzione ai bambini poveri.

Nell’incontro abbiamo rivisto la prospettiva storica dei ministeri nella Chiesa, partendo da Gesù fi no ai nostri giorni e abbiamo fatto un bilancio in coincidenza con i 20 anni dall’ini-zio dei ministeri laici ad Emmaús.

Da un lato abbiamo constatato l’enorme impul-so dato ai ministeri laici durante questi anni (attualmente ci sono 18 ministri/e della pasto-rale, 10 ministri/e dell’educazione cristiana e 3 ministri/e della trasformazione sociale), e ciò ha permesso un importante consolidamento e crescita della missione nell’ambito pastorale, educativo e sociale. E allo stesso tempo abbia-mo anche constatato di aver bisogno di molti più ministri/e, ordinati e laici, come anche che il campo che dobbiamo ancora esplorare, attualizzare e trasmettere è molto vasto, per poter servire meglio la missione scolopica e poter rispondere con più effi cacia evangelica ai bisogni di questa missione.

Pablo Santamaría

como el resto de escolapios, los ministerios de la educación y de la atención de los niños pobres.

En el encuentro repasamos la perspectiva his-tórica de los ministerios en la Iglesia, desde Je-sús hasta nuestros días, e hicimos un balance coincidiendo con los 20 años del comienzo de los ministerios laicos en Emaús.

Por un lado, constatamos el gran impulso dado a los ministerios laicos durante estos años (en la actualidad hay 18 ministros/as de pastoral, 10 ministros/as de la educación cristiana y 3 ministros/as de la transformación social), lo que ha permitido una importante consolida-ción y crecimiento de la misión en sus ámbitos pastorales, educativos y sociales. Y, por otro, la igualmente gran necesidad que tenemos de más ministros y ministras, ordenados y laicos, así como el mucho campo que nos queda por explorar, actualizar, transmitir y avanzar para servir mejor a la misión escolapia y poder res-ponder con mayor efi cacia evangélica a sus necesidades.

Pablo Santamaría

EC III · 2018 · 529

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

comme le reste des piaristes, les ministères d’Éducation et d’attention aux enfants pauvres.

Lors de la réunion, nous avons examiné la perspective historique des Ministères dans l’Église, depuis Jésus jusqu’à nos jours, et nous avons fait le bilan, coïncidant avec le 20ème anniversaire du début des Ministères à Emmaüs.

D’une part, nous voyons la grande impulsion donnée aux ministères laïcs au cours de ces années (à l’heure actuelle il y a 18 ministres de Pastorale, 10 ministres d’Éducation Chré-tienne et 3 de Transformation Sociale), ce qui a permis une importante consolidation et la croissance de la mission dans ces domaines pastoraux, éducatifs et sociaux. Et, d’autre part, nous avons aussi constaté que nous avons besoin de plus de ministres, ordonnés et laïcs, car il est grand le champ que nous devons ex-plorer, mettre à jour et avancer pour mieux servir la mission Piariste et répondre d’une manière plus effi cacement évangélique à ses besoins.

Pablo Santamaría

the Piarists, the Ministries of Education and of Care for Poor Children.

At the meeting, we reviewed the historical perspective of the Ministries in the Church, from Jesus to the present day, and we did a balance coinciding with the 20th anniversary of the beginning of Lay Ministries in Emmaus.

On the one hand, we see the increase of the Lay Ministries during these years (at present there are 18 Pastoral Ministers, 10 Ministers of Christian Education and 3 Ministers of So-cial Transformation), which made possible an important consolidation and growth of the Mission in its pastoral, educational and social fi elds. On the other hand, we see the great need we have of more Ministers Men and Women, ordained and lay, as well as the great fi eld that we have to explore, to update, to transmit and to advance to better serve the Piarist mission and to respond in a more eff ectively Evangel-ical way to its needs.

Pablo Santamaría

530 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A NA ZA R E T

Ordinazione sacerdotale di Asdrúbal Muñoz nella Provincia di Nazaret

Nella parrocchia di San Pedro, chiesa che si trova a Saraguro, in Ecuador, il 3 marzo scorso al mattino, in un clima di gioia e di speranza, abbiamo vissuto l’ordinazione sacerdotale di Asdrúbal Fabricio Muñoz Chaves, Sch. P. mediante l’imposizione delle mani e con le parole della preghiera di consacrazione da parte di Monsignor Alfredo José Espinoza

P ROV I N C I A NA ZA R E T

Ordenación sacerdotal de Asdrúbal Muñoz en Nazaret

En la Parroquia de San Pedro, iglesia matriz de Saraguro Ecuador, el pasado 3 de marzo por la mañana, se vivió en un ambiente de gozo y esperanza la Ordenación Sacerdotal de As-drúbal Fabricio Muñoz Chaves, Sch. P. por im-posición de manos y oración consagratoria de Monseñor Alfredo José Espinoza Obispo de Loja, de quien tomamos unas palabras durante

EC III · 2018 · 531

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E NA ZA R E T H

Ordination sacerdotale d’Asdrubal Muñoz à Nazareth

Dans la Paroisse de San Pedro, Mère Église de Saraguro, Équateur, le 3 mars 2018 dans la ma-tinée, on a vécu dans une atmosphère de joie et d’espoir l’Ordination Sacerdotale d’Asdrubal Fabricio Muñoz Chaves, Sch. P. Par l’imposi-tion des mains et la prière de consécration de Mgr. Alfredo Jose Espinoza, Évêque de Loja, lui a conféré l’ordre sacerdotal. Au cours de son

NA ZA R E T H P ROV I N C E

Priestly ordination of Asdrubal Muñoz in Nazareth

In the Parish of San Pedro, mother church of Saraguro, Ecuador, last March 3 in the morn-ing, in an atmosphere of joy and hope was lived in the priestly ordination of Asdrubal Fabricio Muñoz Chaves, Sch. P. by the laying on of hands and the prayer of consecration by Mgr. Alfredo Jose Espinoza Bishop of Loja, from whom we take a few words during the

532 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Obispo di Loja. Riferendosi a san Pietro, il ve-scovo ha detto, tra l’altro: “la vita sacerdotale di Asdrúbal, missionario dei giovani, inizia oggi,… oggi inizi a vivere e a percorrere questo cammino sacerdotale, con una missione, con una meta e un compito da svolgere. Devi esse-re un sacerdote capace di ‘coltivare’ la vita dei ragazzi che il Signore metterà sul tuo cammino e devi vivere questa missione in pienezza, nella giornata scolastica quotidiana”. Moltissime persone hanno accompagnato Asdrúbal du-rante la cerimonia: amici, parenti e religiosi che hanno vissuto con profonda gioia l’ordi-nazione sacerdotale del primo sacerdote sco-lopico di Saraguro.

Ringraziamo Dio per questo fi glio di Saraguro che si dedica anche per mezzo del ministero sacerdotale al servizio dei bambini e dei giova-ni, specialmente dei poveri, dedicandosi senza sosta alla loro formazione umana, cristiana e calasanziana.

César Julio Pinzón

la homilía en la que refi riéndose a San Pedro, “pone la vida sacerdotal de Asdrúbal, como mi-sionero de los jóvenes que hoy empieza,... hoy comienzas a vivir y a recorrer este camino sa-cerdotal, con una misión, un norte y una tarea. Debes ser ese sacerdote que “cultive” la vida de los muchachos que el Señor pondrá en tu cami-no y debes vivir esa misión con plenitud en la jornada escolar de cada día”. Durante la cere-monia, Asdrúbal estuvo acompañado por un gran número de personas, amigos, familiares y religiosos, que vivieron con inmenso gozo la ordenación del primer sacerdote escolapio de Saraguro.

Agradecemos a Dios por este hijo de Saraguro que se entrega también, desde el Ministerio Presbiteral, al servicio de los niños y jóvenes, especialmente pobres, entregándose sin des-canso a su formación humana, cristiana y calasancia.

César Julio Pinzón

EC III · 2018 · 533

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

homélie, se référant à Saint Pierre, l’évêque a prononcé ces mots : « … la vie sacerdotale d’Asdrubal, missionnaire des jeunes qui au-jourd’hui commence... aujourd’hui tu com-mences à vivre et voyager cette voie sacerdo-tale, avec une mission, un nord et une tâche. Tu dois être le prêtre qui « cultive » la vie des garçons que le Seigneur mettra sur ton chemin et tu devras vivre cette mission avec plénitude dans la journée scolaire de tous les jours. » Lors de la cérémonie, Asdrubal était accompagné d’un grand nombre de personnes, amis, fa-mille et religieux, qui vivait avec une immense joie l’ordination du premier prêtre piariste de Saraguro.

Nous remercions Dieu pour ce fi ls de Saraguro, qui se donne , par le ministère sacerdotal, au service des enfants et des jeunes, particulière-ment les pauvres, en se donnant sans relâche à leur formation humaine, chrétienne et cala-sanctienne.

César Julio Pinzón

homily, referring to Saint Peter, “the priestly life of Asdrubal, as a missionary of young people today begins... today you begin to live and trav-el this priestly road, with a mission […]. You must be the priest who “cultivates” the life of the boys that the Lord will put you on your way and you should live this mission with fullness in the school day of every day.” During the ceremony, Asdrubal was accompanied by a large number of people, friends, family, and religious, who lived with immense joy the ordination of the fi rst Piarist priest of Saraguro.

We thank God for this son of Saraguro, conse-crated by the priestly ministry in the service of children and young people, especially the poor, giving himself relentlessly to their hu-man, Christian and Calasanctian formation.

César Julio Pinzón

534 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A B R A S I L E - B O L I V I A

P. Christian, Provinciale dell’Africa Occidentale, in visita in Brasile

Il Padre Christian Ehemba, Provinciale dell’A-frica Occidentale, è giunto in Brasile il 4 marzo, per conoscere la nostra realtà scolopica e per essere vicino ai religiosi della sua Provincia che si trovano in questo luogo. Ha trascorso alcuni giorni a Belo Horizonte e a Governador Vala-dares, partecipando all’intensa vita scolopica di queste presenze, ed anche all’ordinazione diaconale di Alexandre. Ha visitato Serra. La

P ROV I N C I A D E B R A S I L - B O L I V I A

P. Christian, Provincial de África Occidental, en visita al Brasil

El Padre Christian Ehemba, Provincial de Áfri-ca Occidental, llegó a Brasil el día 4 de marzo, para conocer nuestra realidad escolapia y es-tar cerca de los religiosos de su Provincia que aquí están. Pasó unos días en Belo Horizonte y en Governador Valadares, participando de la intensa vida escolapia de estas presencias, incluyendo la ordenación diaconal de Alexan-dre. Visitó la presencia de Serra. Su presencia

EC III · 2018 · 535

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D U B R É S I L - B O L I V I E

P. Christian, Provincial d’Afrique de l’Ouest, en visite au Brésil

Père Christian Ehemba, Provincial d’Afrique de l’Ouest, est arrivé au Brésil le 4 mars, pour connaître notre réalité piariste et pour être proche des religieux de sa Province qui sont ici. Il a passé quelques jours à Belo Horizonte et à Governador Valadares, en participant à la vie piariste de ces présences, parmi d’autres, à l’ordination au diaconat d’Alexandre. Il a visité la présence de Serra. Sa présence nous a

P ROV I N C E O F B R A Z I L - B O L I V I A

Fr. Christian, Provincial of West Africa, in visit to Brazil

Fr. Christian Ehemba, Provincial of West Af-rica, arrived in Brazil on March 4, to know our Piarist reality and to be close to the religious of his Province who are here. He spent a few days in Belo Horizonte and in Governador Valadares, participating in the Piarist life of these presences, including the ordination to the diaconate of Alexandre. He visited the presence of Serra. His presence

536 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

sua presenza è stata per noi motivo di profonda gioia, soprattutto per i nostri fratelli africani.

Ricordiamo che la presenza dei nostri fratel-li africani in Brasile si deve all’iniziativa del nostro Padre Generale, Pedro Aguado, ed uno degli obiettivi della missione è quello di vivere una maggiore comunione tra tutti gli scolopi del mondo. Il Padre Generale vuole che gli scolopi africani conoscano realtà scolopiche di altre Provincie, come per esempio la Fra-ternità Scolopica, il Movimento Calasanzio, Itaka Escolapios, progetti ed equipe di pre-senza scolopica, etc. Il Padre Christian è stato formatore dei giovani scolopi che si trovano attualmente in Brasile e pensa che sia molto importante la relazione tra le nostre Provin-cie per stringere i legami e collaborare nella formazione dei nostri giovani, grazie anche alla prossimità culturale e alla ricchezza della pastorale scolopica in Brasile.

Uffi cio Comunicazione del Brasile

nos ha traído mucha alegría, principalmente a nuestros hermanos africanos.

Recordamos que la presencia de nuestros her-manos africanos en Brasil se debe a la iniciati-va de nuestro Padre General, Pedro Aguado, en uno de los objetivos de su misión que es gene-rar mayor comunión entre todos los escolapios del mundo. Desea que los escolapios africanos conozcan realidades escolapias de otras pro-vincias, como son la Fraternidad Escolapia, el Movimiento Calasanz, Itaka Escolapios, pro-yectos y equipos de presencia escolapios etc. El Padre Christian fue formador de los jóvenes escolapios que están en Brasil y considera muy importante la relación entre nuestras provin-cias para estrechar los lazos y colaborar en la formación de nuestros jóvenes, por causa de la proximidad cultural y la riqueza de la pastoral escolapia en Brasil.

Ofi cina de comunicación de Brasil

EC III · 2018 · 537

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

apporté beaucoup de joie, surtout à nos frères africains.

Rappelons que la présence de nos frères afri-cains au Brésil est due à l’initiative de notre Père général, Pedro Aguado ; un des objec-tifs de sa mission consiste à générer une plus grande communion entre tous les Piaristes du monde. Il souhaite que les piaristes africains connaissent les réalités piaristes dans d’autres provinces, telles que la Fraternité Piariste, le Mouvement Calasanz, Itaka Escolapios , des projets et des équipes de présence piaristes etc.. P. Christian a été le formateur des jeunes piaristes qui sont au Brésil et considère comme très important le lien entre nos provinces pour renforcer les liens et collaborer à la formation de nos jeunes, en raison de la proximité cultu-relle et la richesse de la pastorale piariste au Brésil.

Bureau de Communication du Brésil

has brought us much joy, mainly to our Af-rican brothers.

We remind that the presence of our African brothers in Brazil is due to the initiative of our Father General, Pedro Aguado, in one of the objectives of his mission which is to generate greater communion among all the Piarists in the world. He wants that African Piarists may know Piarist realities in other provinces, such as the Piarist Fraternity, the Calasanz Movement, Itaka Piarists, projects and teams of Piarist presence etc. Fr. Christian was the trainer of the young Piarist who are in Brazil and considers very important the relationship between our provinces to strengthen ties and collaborate in the formation of our young peo-ple, because of the cultural proximity and the richness of the Piarist pastoral in Brazil.

Communication Offi ce of Brazil

538 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

VICE-PROVINCIA GIAPPONE-FILIPPINE

Visita canonica del P. Generale in Giappone e nelle FilippinePer tutto il mese di marzo, il P. Generale ha visitato la Vice Provincia del Giappone e delle Filippine, accompagnato da P. József Urbán, Assistente Generale per l’Asia. L’ultima tappa della visita è stata Cebu, dove l’Ordine ha il no-viziato, un postulandato e un Centro culturale.

V I C E P ROV I N C I A JA P Ó N - F I L I P I NA S

Visita Canónica del P. General a Japón y FilipinasA lo largo del mes de marzo, el P. General ha visitado la Viceprovincia de Japón y Filipinas, acompañado por el P. József Urbán, asistente general por Asia. La última etapa de la Visita ha sido Cebú, donde la Orden tiene el Novi-ciado, un Postulantado y un Centro Cultural.

EC III · 2018 · 539

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

VICE PROVINCE JAP ON-PHILIPPINE S

Visite canonique du P. Général au Japon et aux PhilippinesTout au long du mois de mars, le P. Général a visité la Vice-Province du Japon et des Philip-pines, accompagné du P. József Urbán, Assis-tant Général pour l’Asie. La dernière étape de la visite était Cebu, où l’Ordre a le Noviciat, un Postulat et un Centre Culturel.

VICE-PROVINCE JAPAN-PHILIPPINE S

Canonical Visit of Fr. General to Japan and the PhilippinesThroughout the month of March, Fr. Gener-al visited the Vice Province of Japan and the Philippines, accompanied by Fr. József Urbán, General Assistant for Asia. The last stage of the visit was Cebu, where the Order has the Novitiate, a Postulancy and a Cultural Center.

540 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A B R A S I L E - B O L I V I A

Alexandre Cléber, nuovo diacono scolopio in Brasile

«Prima di formarti nel grembo materno, ti conoscevo, prima che tu uscissi alla luce, ti avevo consacrato; ti ho stabilito profeta delle nazioni». Ger 1,5

P ROV I N C I A D E B R A S I L - B O L I V I A

Alexandre Cléber, nuevo Diácono Escolapio en Brasil

“Antes que fueras formado en el seno mater-no, yo te conocía, antes de que nacieras, yo te consagré como profeta de las naciones.” Jr 1,5

EC III · 2018 · 541

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D U B R É S I L - B O L I V I E

Alexandre Cléber, nouveau Diacre Piariste au Brésil

« Avant que tu ne sois dans le sein, je t’ai connu, avant que tu ne naisses, je t’ai consa-cré comme un prophète pour les Nations. » Jr 1.5

P ROV I N C E O F B R A Z I L - B O L I V I A

Alexandre Cléber, new Piarist Deacon in Brazil

“Before you had been formed in the womb, I knew you, before you were born, I conse-crated you as a prophet to the Nations.” Jer 1.5

542 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Alexandre Cléber Ribeiro Batista è stato or-dinato diacono il 10 marzo, nella comunità “San Judas Tadeo”, parrocchia di San Mar-co, a Belo Horizonte, durante una cerimonia presieduta da Don Edson, vescovo ausiliare. Diversi religiosi scolopi, religiose scolopie e di altre congregazioni, membri della Fraternità e della Comunità parrocchiale, del Movimen-to Calasanzio, parenti e amici si sono riuniti per celebrare questo evento ed accompagnare Alexandre in questo suo passo alla sequela di Gesù, e al servizio del mondo.

Inizia così una nuova realtà per Alexandre che riceve l’ordine del Diaconato, con la mis-sione di occuparsi delle necessità dei poveri e dei malati, portando loro amore, solidarietà e pace.

Alexandre Cléber Ribeiro Batista fue ordenado diácono el día 10 de marzo, en la Comunidad “San Judas Tadeo”, Parroquia de San Marcos, en Belo Horizonte, en una ceremonia presi-dida por Don Edson, obispo auxiliar. Varios religiosos escolapios, escolapias y de otras congregaciones, miembros de la Fraternidad y de la Comunidad parroquial, Movimiento Calasanz, familiares y amigos se dieron cita para celebrar este acontecimiento y acom-pañar a Alexandre en este paso que da en el seguimiento de Jesús al servicio del mundo.

Una nueva realidad se inaugura para Alexan-dre que recibe la orden del Diaconado, con la misión de cuidar de las necesidades de los pobres y de los enfermos, llevando amor, so-lidaridad y paz.

EC III · 2018 · 543

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Alexandre Cleber Ribeiro Batista a été ordon-né diacre le 10 mars, dans la communauté « Saint-Jude », Paroisse de Saint Marc, à Belo Horizonte, lors d’une cérémonie présidée par Don Edson, Évêque Auxiliaire. Plusieurs pères et sœurs piaristes, et des religieux d’autres congrégations, les membres de la Fraternité et de la Communauté paroissiale, du Mouve-ment Calasanz, famille et amis se sont rassem-blés pour célébrer cet événement et accompa-gner cette étape qu’Alexandre a faite à la suite de Jésus dans le service au monde.

Une nouvelle réalité s’ouvre à Alexandre qui a reçu l’ordre du Diaconat, avec la mission de subvenir aux besoins des pauvres et des ma-lades, en leur off rant amour, solidarité et paix.

Alexandre Cléber Ribeiro Batista was ordained a deacon on March 10, in the community “St. Jude”, Parish of Saint Mark, in Belo Horizonte, in a ceremony presided over by Don Edson, Auxiliary Bishop. Various Piarist religious and sisters and of other congregations, members of the Fraternity and the parish Community, Calasanz movement, family and friends, gath-ered to celebrate this event and accompany this step that Alexandre gives in the following of Jesus at the service of the world.

A new reality opens to Alexandre who received the order of the Diaconate, with the mission of taking care of the needs of the poor and the sick, bringing love, solidarity and peace.

544 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A D I U N G H E R I A

P. Zsolt Labancz, eletto Presidente dell’UCESM

P. Zsolt Labancz, Provinciale dell’Ungheria, è stato eletto Presidente dell’Unione delle Confe-renze Europee dei Superiore Maggiori, nell’As-semblea tenuta in Romania. Congratulazioni, P. Zsolt, e i nostri migliori auguri per questo nuovo servizio per la Vita Consacrata e la Chiesa.

P ROV I N C I A D E H U N G R Í A

El P. Zsolt Labancz, elegido presidente de la UCESM

El P. Zsolt Labancz, Provincial de Hungría, ha sido elegido presidente de la Unión de las Con-ferencias Europeas de Superiores Mayores, en la asamblea celebrada en Rumania. Felicidades, P. Zsolt, y nuestros mejores deseos para este nue-vo servicio a la Vida Consagrada y a la Iglesia.

EC III · 2018 · 545

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D E H O N G R I E

P. Zsolt Labancz, élu Président de l’UCESM

P. Zsolt Labancz, Provincial de la Hongrie, a été élu Président de l’Union des Conférences Eur-péennes des Supérieur Majeurs, à l’occasion de l’Assemblée tenue en Roumanie. Félicitations, P. Zsolt, et nos meilleurs voeux pour ce nou-veau service à la Vie Consacrée et à l’Église.

P ROV I N C E O F H U N GA RY

Fr. Zsolt Labancz, elected President of the UECMS

P. Zsolt Labancz, Provincial of Hungary, was elected President of the Union of European Conferences of Major Superiors, in the Assem-bly held in Romania. Congratulations, P. Zsolt, and our best wishes for this new service to the Consecrated Life and the Church.

546 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A D E L L’A F R I CA C E N T R A L E

L’equazione del successo nel Collegio Polivalente San Giuseppe Calasanzio di Bandjoun (Camerun) Allo scopo di dare ai giovani gli strumenti necessari per raggiungere i loro obiettivi, per riuscire con gli altri e per formare una rete con

P ROV I N C I A Á F R I CA C E N T R A L

La ecuación del éxito en el Colegio Polivalente S. José de Calasanz de Bandjoun (Camerún)

Con el único propósito de dar a los jóvenes las herramientas que necesitan para alcanzar sus metas, para triunfar con otros y para formar

EC III · 2018 · 547

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D ’A F R I Q U E C E N T R A L E

L’equation du succes au College Polyvalent St Jospeh Calasanz de Bandjoun (Cameroun) Dans le seul but de donner aux jeunes les ou-tils nécessaires pour atteindre leurs objectifs, pour réussir avec les autres et de former un

P ROV I N C E O F C E N T R A L A F R I CA

Equation of success at Polyvalent School St. Joseph Calasanz of Bandjoun (Cameroon)

With the sole purpose of giving young people the tools they need to achieve their goals, to succeed with others and to form a network of

548 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

esito durevole, BLAS in Africa ha inventato il concetto di EQUAZIONE DEL SUCCESSO.

Si tratta di portare avanti con i giovani dei licei e delle scuole, appartenenti ad associazioni re-ligiose e ad organizzazioni della società civile, discussioni sulla leadership, di avere scambi sulle loro motivazioni, apprensioni, per fare in modo che recuperino la fi ducia in se stessi, e per permettere loro di aff rontare con fi ducia gli esami e proiettarsi con serenità nella vita attiva.

L’obiettivo generale è quello di permettere ai giovani di accrescere le loro capacità e scoprire così come riuscire meglio nelle loro attività. Dopo lo scambio con gli altri, il giovane deve aver compreso il bisogno di avere un obiettivo nella sua vita, deve avere gli strumenti neces-sari per raggiungerlo e capire chiaramente il cammino da intraprendere per raggiungere l’obiettivo con successo. Porsi quindi le do-mande opportune, circondarsi di persone che possano aiutarlo e stare nel posto giusto.

Dopo aver svolto questo compito nell’Istituto ‘Monseigneur René Graffi n’ di Yaoundé, BLAS in Africa si è recato nel ‘Collège Polyvalent’ San Giuseppe Calasanzio di Bandjoun, mercoledì 28 febbraio 2018. Nella sala polivalente è sta-ta organizzata una sessione di dialogo con gli studenti del Collegio. Animato dal dottor Nar-cisse TALLA, l’incontro è durato un ora. Dopo le parole del relatore, gli alunni hanno potuto esprimere le loro preoccupazioni, soprattutto riguardo ai metodi di lavoro, alle tecniche di organizzazione e alla loro effi cacia. Sono già state stabilite date d’incontro con altre asso-ciazioni, con licei e collegi della città per altri incontri con i giovani.

Stéphane Lontsi K.

una red de éxito sostenible, BLAS en África ha creado el concepto de ECUACIÓN DEL ÉXITO.

El objetivo es llevar a cabo con los jóvenes de las escuelas secundarias y liceos, asociaciones religiosas y organizaciones de la sociedad civil, debates sobre el liderazgo, discutir sus temo-res y motivaciones, con el fi n de darles con-fi anza, de permitirles afrontar con confi anza sus exámenes y proyectarse serenamente en la vida laboral.

El objetivo general es permitir que los jóvenes aumenten su capacidad de defi nir mejor un enfoque exitoso en sus negocios. Al fi nal de cada charla, el joven debe haber entendido la necesidad de establecer un objetivo en la vida, debe recibir los trucos que se necesitan para esto y entender claramente la manera de lograr su éxito: hacer las preguntas correctas, rodearse de la gente adecuada y estar en el lugar correcto.

Después del Instituto Monseñor René Graffi n de Yaoundé, Blas en África viajó al Colegio Polivalente San José Calasanz de Bandjoun el miércoles 28 de febrero de 2018. Una charla educativa fue organizada en la sala de usos múltiples con todos los estudiantes del Co-legio. Moderada por el Dr. Narcisse Talla, la reunión duró una hora. Después del discurso del expositor, se dio lugar a un intercambio sobre los temores de los alumnos que general-mente preguntaban sobre métodos de trabajo efi ciente y técnicas de organización. Hay citas con otras asociaciones, escuelas secundarias y liceos de la ciudad para otros intercambios con jóvenes.

Stéphane Lontsi K.

EC III · 2018 · 549

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

réseau de succès durable, BLAS in Africa a mis sur pied le concept EQUATION DU SUCCES.

Il s’agit de mener avec les jeunes des lycées et collèges, des associations religieuses et des organisations de la société civile, des discus-sions sur le leadership, d’échanger sur leurs appréhensions, leurs motivations, afi n de leur redonner confi ance en eux, de leur permettre d’aff ronter avec confi ance leurs examens et de se projeter sereinement dans la vie active.

L’objectif général est de permettre aux jeunes d’accroitre leurs capacités de mieux défi nir une démarche de succès dans leurs entre-prises. A l’issu de chaque causeries, le jeune doit avoir compris la nécessité de se fi xer un objectif dans la vie, il doit recevoir les astuces qu’il faut pour cela et comprendre clairement le chemin à emprunter pour parvenir à son succès: se poser les bonnes questions, s’en-tourer des bonnes personnes et être au bon endroit.

Après l’institut Monseigneur René Graffi n de Yaoundé, BLAS in Africa s’est rendu au Collège Polyvalent Saint Joseph Calasanz de Bandjoun le mercredi 28 Février 2018. Une causerie édu-cative a été organisée dans la salle polyvalente avec tous les élèves du Collège. Animée par Dr Narcisse TALLA, la rencontre a duré une heure de temps. Après le speech de l’exposant, place a été donnée à un échange sur les appré-hensions des élèves qui portaient en général les méthodes de travail avec effi cacité et les techniques d’organisation. Des rendez-vous sont déjà pris avec d’autres associations, lycées et collèges de la ville pour d’autres échanges avec les jeunes.

Stéphane Lontsi K.

sustainable success, BLAS in Africa has creat-ed the EQUATION OF SUCCESS concept.

The aim is to conduct with young people from high schools and colleges, religious associa-tions and civil society organizations, discus-sions on leadership, to discuss their apprehen-sions and motivations, in order to give them confi dence, to allow them to confront with confi dence their exams and to project them-selves serenely in the working life.

The overall objective is to enable young peo-ple to increase their ability to better defi ne a successful approach in their businesses. At the end of each talk, the young person must have understood the need to set a goal in life, he must receive the tricks that it takes for this and clearly understand the way to succeed in achieving his success: to ask the right ques-tions, to surround himself with the right peo-ple and to be in the right place.

After the Institute Monsignor René Graffi n de Yaoundé, BLAS in Africa travelled to the Polyvalent School Saint Joseph Calasanz de Bandjoun on Wednesday, February 28, 2018. An educational discussion was organized in the multi-purpose room with all the students of the school. Moderated by Dr. Narcisse Talla, the meeting lasted an hour. After the speech of the lecturer, place was given to an exchange on the apprehensions of pupils who general-ly asked about the methods of working effi -ciently and the techniques of organization. Appointments are already made with other associations, high schools and colleges of the city for other exchanges with young people.

Stéphane Lontsi K.

550 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A D ’ I TA L I A

Nozze d'oro sacerdotale in Italia

La Provincia Italiana delle Scuole Pie ha vissu-to con immensa gioia la celebrazione del 50º anniversario dell’Ordinazione Sacerdotale di quatto suoi amati fi gli.

P. Ugo Barani (Provinciale), P. Mario Saviola, P. Michele Pala e P. Guglielmo Bottero, sono stati or-dinati sacerdoti il 17 marzo del 1968 nel Calasan-ctianum di Montemario mediante l’imposizione delle mani da parte del Card. Willebrand, allora presidente del dicastero per l‘Unità dei Cristiani.

P ROV I N C I A D E I TA L I A

Bodas de oro sacerdotales en Italia

La Provincia Italiana de las Escuelas Pías se llena de alegría inmensa al celebrar el 50 ani-versario de Ordenación Sacerdotal de cuatro de sus queridos hijos.

P. Ugo Barani (Provincial), P. Mario Saviola, P. Michele Pala y P. Guillermo Bottero, fueron ordenados el 17 de marzo de 1968 en el Cala-sanctianum de Montemario de manos del Card. Willebrand, quien entonces presidía el dicasterio para la unidad de los cristianos.

EC III · 2018 · 551

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D ’ I TA L I E

Noces d'or sacerdotales en Italie

La province italienne des Écoles Pies est rem-plie d’une immense joie par la célébration du 50ème anniversaire de l’Ordination Sacerdotale de quatre de ses chers enfants.

P. Ugo Barani (Provincial), P. Mario Saviola, P. Michele Pala et P. Guglielmo Bottero, ont été ordonnés le 17 mars 1968 dans le Calasanctia-num de Montemario par le Card. Willebrand, qui dirigeait alors le dicastère pour l’unité des chrétiens.

P ROV I N C E O F I TA LY

Priestly Golden Jubilee in Italy

The Italian province of the Pious Schools is fi lled with immense joy in celebrating the 50 anniversary of the ordination of four of his beloved sons.

Fr. Ugo Barani (Provincial), Fr. Mario Saviola, Fr. Michele Pala and Fr. Guglielmo Bottero, were ordained on March 17, 1968 in the Cala-sanctianum of Montemario by the Card. Wil-lebrand, who then chaired the Dicastery for Christian Unity.

552 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Quattro sacerdoti esemplari, uomini maturi, fedeli a Gesù, veri scolopi, dedicati a servire, lieti in tutte le circostanze. Essi hanno off er-to tutta la loro vita, senza porre condizioni; amati da molta gente edifi cata dalla loro te-stimonianza; assai ben voluti nella Provincia italiana.  

Ovada, nella regione del Piemonte, Italia, è una bella città, testimone inequivocabile del lavoro effi ciente ed aff ettuoso di molti scolopi. Ed è lì che alle 10 del mattino di domenica 18 marzo 2018 , è stata celebrata la messa solenne di ringraziamento per il dono del sacerdozio. Una messa molto emozionante, piena di mo-menti intensi ed indimenticabili. La Chiesa di san Domenico era colma di fedeli, anziani, giovani, bambini, donne e uomini che in una sola voce si sono uniti per rendere grazie a Dio per questi straordinari scolopi. Meritano un accenno particolare gli Scouts che con la loro presenza, allegria e gioventù hanno dato alla celebrazione uno speciale tocco scolopico e i canti magistralmente eseguiti dal coro del Gruppo Calasanzio di Ovada diretto da P. Gu-glielmo Bottero.

La messa è stata presieduta dal P. Provinciale Ugo Barani, e concelebrata dai Padri Mario, Michele e Guglielmo. L’omelia è stata pronun-ciata da P. Stefano Locatelli che ha sottolineato che ciò che identifi ca i quattro sacerdoti fe-steggiati è la loro fedeltà e ciò è degno di esem-pio da seguire e di rendimento di grazie. Padre Stefano ha aggiunto che “Dio ha messo la sua mano su di loro” e per questo sono giunti a questo momento così straordinario.

Al termine della messa, il Padre Stefano Loca-telli, nella sua qualità di segretario provinciale, ha consegnato a ciascuno dei padri omaggia-ti la Benedizione Apostolica del Santo Padre. Grazie alla gestione del Padre Francesco Mulet,

Cuatro sacerdotes ejemplares, hombres ma-duros, fieles a Jesús, genuinos escolapios, entregados en el servicio, alegres en toda cir-cunstancia, que han ofrecido su vida entera y sin condiciones; amados por tanta gente edi-fi cada con su testimonio; muy queridos en la Provincia italiana.  

Ovada, en el Piemonte italiano, es una her-mosa ciudad que es testigo indefectible de la labor efectiva y afectiva de muchos escolapios.  Es ahí, donde el domingo 18 de marzo 2018 a las 10 de la mañana, se ha celebrado la misa solemne de Acción de Gracias por el don del sacerdocio. Una misa por demás emotiva, llena de momentos intensos e inolvidables.  La iglesia de Santo Domingo se vio pletórica de fi eles, ancianos, jóvenes, niños, mujeres y hombres que  se unieron en una sola voz a dar gracias a Dios por tan extraordinarios esco-lapios. Una nota muy especial se la merecen los Scouts quienes con su presencia, alegría y juventud dieron el tinte escolapio de la cele-bración.  Además los cantos fueron ejecutados magistralmente por el Grupo Calasanz de Ova-da quienes, por cierto, siempre son acompa-ñados por el P. Guillermo Bottero.

La misa fue presidida por el P. Provincial Ugo Barani, y concelebrada por los P. Mario, Mi-chele y Guillermo. La homilía estuvo a cargo del P. Stefano Locatelli quien ha destacado que aquello que identifi ca a los cuatro sacerdotes festejados en la fi delidad y esto es digno de ejemplo a seguir y de acción de gracias; aña-dió el P. Stefano que “Dios ha puesto su mano sobre ellos” y por eso han llegado a este mo-mento tan extraordinario.

Al terminar la misa, y antes de despedir a la asamblea, el P. Stefano Locatelli, en su cali-dad de Secretario Provincial, hizo entrega de la Bendición Apostólica para cada uno de los

EC III · 2018 · 553

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Quatre prêtres exemplaires, hommes mâ-tures, fi dèles à Jésus, authentiques piaristes, dévoués au service, joyeux en toutes circons-tances, qui ont off ert leur vie entière et sans condition ; aimés par tant de gens édifi és par leur témoignage ; très chers dans la Province italienne.

Ovada, dans le Piémont italien, c’est une belle ville qui est témoin sans faille du travail eff ec-tif et aff ectif de nombreux Piaristes. C’est là, où le dimanche 18 mars 2018 à 10 heures dans la matinée, que la messe solennelle d’action de grâces pour le don du sacerdoce a été célé-brée. Une messe très émouvante, pleine de moments intenses et inoubliables. L’église de Saint Dominique était remplie de fi dèles, de personnes âgées, de jeunes, d’enfants, de femmes et d’hommes qui se sont joints à l’unisson pour remercier Dieu pour ces ex-traordinaires Piaristes. Les Scouts méritent une note très spéciale, car, par leur présence, la joie et la jeunesse ont donné de la couleur piariste à la célébration. En outre les chants ont été brillamment exécutés par le groupe Calasanz d’Ovada qui, par ailleurs, est toujours accompagné par le P. Guglielmo Bottero.

La messe a été présidée par le P. Provincial Ugo Barani et concélébrée par les PP. Mario, Mi-chele et Guglielmo. L’homélie a été à la charge du P. Stefano Locatelli qui a souligné que ce qui identifi e les quatre prêtres fêtés, c’est la fi délité, et ceci est un digne exemple à suivre et mérite des actions de grâces ; P. Stefano a ajouté que « Dieu a placé sa main sur eux » et c’est pourquoi ils sont arrivés à ce moment tellement extraordinaire.

À la fi n de la messe et avant renvoyer l’assem-blée, P. Stefano Locatelli, en sa qualité de Secrétaire Provincial, a présenté la bénédic-tion Apostolique à chacun des pères honorés ;

Four exemplary priests, mature men, faithful to Jesus, genuine Piarists, devoted to the ser-vice, joyful in all circumstances, who have of-fered their whole life and without conditions; loved by so many people built with their tes-timony; very beloved in the Italian Province.

Ovada, in the Italian Piemonte, is a beautiful city that is unfailing witness to the eff ective and aff ective work of many Piarists. It is there, where on Sunday March 18, 2018 at 10 a.m., the solemn Mass of Thanksgiving was held for the gift of the priesthood. A Mass very emotive, full of intense and unforgettable moments. The Church of Saint Domenico was fi lled by the faithful, the elderly, the young, the chil-dren, the women and men who joined in one voice to give thanks to God for such extraordi-nary Piarists. A very special note was deserved by the Scouts who with their presence, joy and youth gave the Piarist tint of the celebration. In addition, the songs were masterfully executed by the Calasanz group of Ovada who, by the way, are always accompanied by Fr. Guglielmo Bottero.

The Mass was presided over by Fr. Provincial Ugo Barani, and concelebrated by Fr. Mario, Michele and Guglielmo. The homily was in charge of Fr. Stefano Locatelli who empha-sized that what identifi es the four priests cel-ebrated is fi delity, and this is a worthy of ex-ample to follow and a reason for thanksgiving; Fr. Stefano added that “God has put his hand on them” and that is why they have come to this extraordinary moment.

At the end of the Mass, and before the Assem-bly was dismissed, Fr. Stefano Locatelli, in his capacity as Provincial Secretary, delivered the Apostolic Blessing to each of the honored Fa-thers; thanks to the Fr. Secretary General of the Order, Fr. Francesc Mulet, the delivery of this

554 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

segretario generale dell’Ordine, la consegna di questa benedizione è stato un momento par-ticolarmente emozionante nella celebrazione di rendimento di grazie. Dopo l’Eucaristia, un agape festivo ha riunito amici, conoscenti e persone vicine agli scolopi, che hanno avuto la possibilità di condividere intensamente la gioia del dono del sacerdozio nella sua pienez-za: 50 anni di ministero sacerdotale generoso, come il vino servito.

Gerardo Vicente Leyva Bohórquez Sch. P.

padres homenajeados; gracias a la gestión del P. Secretario General de la Orden, P. Francesc Mulet, la entrega de esta bendición fue un momento de particular emotividad de la ce-lebración de acción de gracias.

Después de la misa, se tuvo la comida de fi esta donde amigos, conocidos y gente cercana a los escolapios, compartieron intensamente la ale-gría del don del sacerdocio en su plenitud: 50 años de ministerio sacerdotal generoso; como el vino, que se sirvió.

Gerardo Vicente Leyva Bohórquez Sch. P.

EC III · 2018 · 555

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

grâce à la gestion du P. Secrétaire Général de l’Ordre, P. Francesc Mulet, la livraison de ces bénédictions a été un moment d’émotion par-ticulière dans la célébration d’action de grâces.

Après la messe, c’était le déjeuner de fête, où les amis, connaissances et proches des piaristes, ont intensément partagé la joie du don de la prêtrise dans sa plénitude : 50 ans de ministère sacerdotal généreux ; comme le vin, qui a été servi.

Gerardo Vicente Leyva Bohórquez Sch. P.

blessing was a moment of particular emotion in the celebration of Thanksgiving.

After Mass, the feast meal was held where friends, acquaintances and people close to the Piarists, intensely shared the joy of the gift of the priesthood in its fullness: 50 years of generous priestly ministry; like the wine, which was served.

Gerardo Vicente Leyva Bohórquez Sch. P.

556 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

V I C E - P ROV I N C I A D I I N D I A

Professione solenne e ordinazione diaconale in India

Un altro evento importante per i Padri Scolopi indiani, giacché abbiamo altri quattro fratelli, cioè Jijo Martin, George, Shinto e Ashok, che hanno fatto la professione solenne il 18 marzo per impegnarsi pienamente nell’Ordine e in Cristo per servire i piccoli nel cammino di S. Giuseppe Calasanzio, alla presenza del Rev.

V I C E P ROV I N C I A D E L A I N D I A

Profesión solemne y ordenación diaconal en India

Otro evento importante para los Padres Esco-lapios indios es que tenemos cuatro hermanos más, Jijo Martin, George, Shinto y Ashok que han hecho su profesión solemne el 18 de marzo para comprometerse plenamente con la Orden y con Cristo para servir a los pequeños en el cami-no de San José de Calasanz, en presencia del Rev.

EC III · 2018 · 557

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

V I C E P ROV I N C E D ' I N D E

Profession solennelle et ordination diaconale en Inde

Un autre événement important a été célèbre avec les Pères Piaristes indiens. En effet, nous avons quatre autres frères, à savoir Jijo Martin, George, Shinto et Ashok qui ont fait leur profession solennelle le 18 mars 2018. Ils s’engagent ainsi pleinement dans l’Ordre à la suite du Christ pour servir les petits sur le

V I C E P ROV I N C E O F I N D I A

Solemn Profession and Diaconal Ordination in India

Another important event for Indian Piarist Fa-thers as we have four more brothers namely Jijo Martin, George, Shinto and Ashok who have taken their solemn profession on March 18 to commit fully in the Order and in Christ to serve the little ones in the path of St. Joseph Calasanz, in the presence of Rev. Fr. Thomas

558 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P. Thomas Pallithazhathu, Vice-provinciale dell’India e molti padri scolopi e amici.

Lunedì 19 questi nostri quattro fratelli sono stati ordinati diaconi da Sua Eccellenza Mons. Bernard Moras D.D., Arcivescovo di Bangalo-re, al Kristu Jyoti College Chapel T.C. Palaya, Bangalore. La cerimonia è stata offi ciata alla presenza di un buon numero di padri scolopi, religiosi, familiari e parrocchiani. Auguriamo il meglio per il loro ministero che già si pro-spetta fecondo.

P. Jins Joseph Sch. P.

Padre. Thomas Pallithazhathu, Viceprovincial de la India y muchos padres escolapios y amigos.

El lunes 19 nuestros cuatro hermanos fue-ron ordenados diáconos por Su Excelencia Muy Rvdo. Bernard Moras D.D., Arzobispo de Bangalore, en la Capilla del Colegio Kris-tu Jyoti T.C. Palaya, Bangalore. La ceremonia fue ofi ciada en presencia de un buen número de padres escolapios, religiosos, familiares y feligreses. Les deseamos lo mejor para su mi-nisterio fructífero.

P. Jins Joseph Sch. P.

EC III · 2018 · 559

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

chemin de St Joseph de Calasanz. Ce grand moment de joie s’est déroulé en présence du Révérend Père Thomas Pallithazhathu, Vice-provincial de l’Inde et de nombreux pères piaristes et amis.

Le lundi 19 mars 2018, nos quatre frères ont été ordonnés diacres par Son Excellence le Très Rév. Bernard Moras D.D., Archevêque de Ban-galore, à la Chapelle du Collège Kristu Jyoti T.C. Palaya, Bangalore. La cérémonie a vu la participation d’un bon nombre de pères pia-ristes, de religieux, de membres de la famille et de paroissiens. Nous leur souhaitons le meil-leur pour un ministère fructueux.

P. Jins Joseph Sch. P.

Pallithazhathu, Vice-provincial of India and many Piarist fathers and friends.

On Monday 19 these four brothers of ours were ordained deacons by his Excellency Most. Rev. Bernard Moras D.D., Archbishop of Bangalore, at Kristu Jyoti College Chapel T.C. Palaya, Bangalore. The ceremony was of-fi ciated in the presence of a good number of Piarist fathers, religious, family members and the parishioners. We wish them the very best for their fruitful ministry ahead.

Fr. Jins Joseph Sch. P.

560 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A B R A S I L E - B O L I V I A

Marcia per la pace in Brasile

La pace potrà nascere dalla gioia ed anche dalla soff erenza; queste due ali così diverse e così vicine che accompagnano tutta l’esi-stenza umana, in un movimento equilibrato, affi nché l’essere umano, unico e sacro, possa andare avanti serenamente nella costruzione della sua vita. Padre Jesús (religioso scolopio)

La Presenza Scolopica di Governador Valada-res organizza, da circa 20 anni, la Marcia per la Pace, mobilitando i vari gruppi pastorali della Parrocchia Nossa Senhora das Graças, gli edu-catori del Collegio Ibituruna e del Centro Itaka e bambini, adolescenti e giovani dei gruppi di

P ROV I N C I A D E B R A S I L - B O L I V I A

Marcha por la paz en Brasil

La paz podrá nacer de la alegría y también del sufrimiento; esas dos alas tan diferentes y tan próximas, que acompañan toda la existen-cia humana, en un movimiento equilibrado, para que el ser humano, único y sagrado, pue-da avanzar serenamente en la construcción de su vida. Padre Jesús (religioso escolapio)

La Presencia Escolapia de Governador Valada-res lleva a cabo, desde hace ya 20 años, la Mar-cha por la Paz, movilizando los diversos gru-pos pastorales de la Parroquia Nossa Senhora das Graças, educadores del Colegio Ibituruna y del Centro Itaka y los niños, adolescentes y

EC III · 2018 · 561

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D U B R É S I L - B O L I V I E

Marche pour la paix au Brésil

La paix pourra naître de la joie et la souf-france ; ces deux ailes si différentes et si proches, qui accompagnent toute existence humaine, dans un mouvement équilibré, afi n que l’être humain, sacré et unique, puisse avancer tranquillement dans la construc-tion de sa vie. Père Jésus (religieux piariste)

La présence piariste de Governador Valadares organise, depuis 20 ans déjà, la Mrche de la Paix, mobilisant les diff érents groupes de pas-torale de la Paroisse Nossa Senhora das Graças, les éducateurs de l’école Ibituruna et le Centre Itaka et les enfants, adolescents et jeunes

P ROV I N C E O F B R A Z I L - B O L I V I A

March for Peace in Brazil

Peace may be born of joy and suff ering; these two so diff erent and so close wings that ac-company all human existence, in a balanced movement, so that human beings, sacred, and unique, can move forward calmly in the construction of their life. (Father Jesus, Piarist religious)

The Piarist presence of Governador Valadares carry out, for years already, the March for Peace, mobilizing the various pastoral groups of the parish Nossa Senhora das Graças, edu-cators from Ibituruna School and Itaka Center and the children, teenagers and youth groups

562 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

fede del Movimeento Calasanzio, per mezzo di uno stupendo evento di lotta per costruire la cultura della pace.

Ogni anno, il tema della Marcia si riferisce alla Campagna della Fraternità. E nel 2018 stiamo rifl ettendo su come superare la violenza e su come rispondere all’invito di pace che ci viene rivolto dal Vangelo di Matteo 23,8: “Voi siete tutti fratelli”.

La marcia si è svolta domenica 18 marzo, e vi hanno partecipato circa mille persone. I par-tecipanti si sono radunati davanti alla porta della chiesa di Nossa Senhora das Graças, for-mando gruppi pastorali e di comunità, animati da bei canti, da rifl essioni sulla pace e da di-verse preghiere. Hanno poi camminato per le strade di Valadares, verso il Collegio Ibituruna, manifestando il proprio desiderio di pace e la propria disponibilità ad essere protagonisti nella costruzione della cultura del dialogo, del rispetto e della valorazione dell’essere umano, elementi così importanti per rendere concreta la pace.

jóvenes de los grupos de fe del Movimiento Calasanz en un precioso acontecimiento de lucha por la construcción de la cultura de paz.

Cada año el tema de la Marcha hace referencia a la Campaña de la Fraternidad. Y en 2018 con-templamos la propuesta de refl exionar sobre la superación de la violencia y la afi rmación de que todos estamos invitados a vivir la paz del Evangelio de Mateo 23,8: “Vosotros sois todos hermanos”.

La marcha se llevó a cabo el domingo, 18 de marzo, reuniendo casi mil personas. Nos con-centramos en la puerta de la iglesia de Nossa Senhora das Graças, formando núcleos de comunidades y pastorales y, animados por bonitas canciones, refl exiones sobre la paz y oraciones, caminamos por las calles de Vala-dares en dirección al Colegio Ibituruna, mani-festando nuestro deseo de paz y nuestra dispo-sición a ser protagonistas en la construcción de la cultura del diálogo, del respeto y de la valorización del ser humano, elementos tan importantes para la concretización de la paz.

EC III · 2018 · 563

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

des groupes de foi du Mouvement Calasanz dans une belle manifestation de lutte pour la construction de la culture de la paix.

Chaque année, le thème de la Marche fait réfé-rence à la campagne de la Fraternité. En 2018, nous avons fait la proposition de réfl échir sur comment surmonter la violence et l’affi rma-tion selon laquelle nous sommes tous invités à vivre la paix de l’Évangile de Matthieu 23,8 : « Vous êtes tous frères ».

La marche a été organisée le dimanche 18 mars 2018, et elle a réuni presqu’un millier de per-sonnes. Nous nous sommes concentrés devant la porte de l’église de Nossa Senhora das Gra-ças, formant des groupes par communautés et par activités pastorales et, inspirés par de beaux chants, réfl exions sur la paix et prières, nous avons parcouru les rues de Valadares en direction de l’école Ibituruna, en exprimant notre désir de paix et de notre volonté d’être acteurs dans la construction de la culture du dialogue, du respect et de l’appréciation de l’être humain, comme des éléments très im-portants pour la réalisation de la paix.

of faith of the Calasanz Movement in a beau-tiful event of struggle for the construction of the culture of peace.

Each year the theme of the March refers to the Campaign of the Fraternity. In 2018, we watched the proposal to refl ect on overcoming violence and claiming that we are all invited to live the peace of the Gospel of Matthew 23.8: “You are all brothers”.

The March was held on Sunday, March 18, bringing nearly a thousand people. We focus on the door of the Church of Nossa Senhora das Graças, forming groups of communities and pastoral activities and, inspired by beau-tiful songs, refl ections on peace and prayers, we walked the streets of Valadares in direction to Ibituruna School, expressing our desire for peace and our willingness to be protagonists in the construction of the culture of dialogue, respect and appreciation of the human being, as important elements for the achievement of peace.

564 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A D I P O L O N I A

Professione solenne di Łukasz Czub

Il 24 marzo, nella parrocchia del Santissi-mo Nome della Vergine Maria di Cracovia,

P ROV I N C I A D E P O L O N I A

Profesión solemne de Łukasz Czub

El 24 de marzo, en la iglesia parroquial de El Santísimo Nombre de la Virgen María en Cra-

EC III · 2018 · 565

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D E P O L O G N E

Profession solennelle de Łukasz Czub

Le 24 mars 2018, à Cracovie, dans l’église pa-roissiale du Très-Saint-Nom de Marie, notre

P ROV I N C E O F P O L A N D

Solemn profession of Łukasz Czub

On the 24th of March in the parochial church of The Most Blessed Name of Virgin Mary in

566 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

il nostro fratello Łukasz Czub ha fatto la pro-fessione solenne, durante l’eucaristia pre-sieduta dal Padre Provinciale Józef Matras.

Molti sono stati gli scolopi della Provincia di Polonia che si sono riuniti attorno a Łukasz, insieme ai suoi parenti ed amici. Erano pre-senti anche i nostri novizi. Anche se eravamo in tempo di Quaresima, abbiamo cantato con gioia il „Gloria” ed ornato con fi ori tutta la no-stra chiesa.

Nella sua omelia il Padre Provinciale ha para-gonato il processo della formazione al taglio della vite. Ha anche detto che Łukasz è l’esem-pio dell’uomo che sa prendere decisioni im-portanti nella vita, e che è capace di fare voto di castità, obbedienza e povertà e dedicarsi all’educazione cristiana della gioventù.

Al termine della celebrazione Łukasz si è inginocchiato e ha reso grazie a Dio con la preghiera, ed ha pronunciato molte parole di ringraziamento al Signore per le persone che ha incontrato lungo il suo cammino.

E’ poi giunto il momento delle fotografi e e degli auguri. Gli ospiti sono stati invitati ad entrare nell’edifi cio della scuola per prende-re parte ad un pranzo festivo, che gli studenti hanno rallegrato con un breve programma artistico in onore di Łukasz.

Szymon Kawała Sch. P.

covia, nuestro hermano Łukasz Czub hizo su profesión solemne ante el P. Provincial Józef Matras.

La Eucaristía con la celebración de los votos solemnes reunió a muchos religiosos escola-pios de la Provincia de Polonia, nuestros novi-cios y parientes y amigos de Łukasz. Aunque era Cuaresma, cantamos con alegría “Gloria” y el presbiterio de nuestra iglesia estaba vestido con fl ores.

El Padre Provincial en su sermón comparó el proceso de formación con la poda cuidadosa de las vides. También señaló a Łukasz como el ejemplo del hombre que es capaz de tomar decisiones importantes en la vida como él hizo al profesar los votos solemnes de castidad, po-breza, obediencia y dedicación a la educación cristiana de la juventud.

Al fi nal de la celebración, Łukasz se arrodilló y adoró a Dios en la oración, diciendo muchas palabras de gratitud a Dios por las personas que había encontrado en su camino.

Vino luego el momento de tomar fotos y las feliciaciones. Los invitados fueron invitados al edifi cio de nuestra escuela secundaria para la cena festiva, durante la cual nuestros cléri-gos prepararon un pequeño programa artístico sobre Łukasz.

Szymon Kawała Sch. P.

EC III · 2018 · 567

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

frère Łukasz Czub a fait la profession solen-nelle devant le P. Provincial Józef Matras.

L’Eucharistie avec la célébration des vœux solennels a rassemblé de nombreux religieux piaristes de la province de Pologne, nos no-vices et les parents et amis de Łukasz. Bien que ce fût le temps du Carême, nous avons chanté avec joie le “Gloria” et le presbytère de notre église était habillé de fl eurs.

Le Père Provincial dans son sermon, a compa-ré le processus de formation à l’élagage soigné des vignes. Il a également souligné que Lukasz est l’exemple de l’homme qui est capable de prendre des décisions importantes dans la vie, comme il l’a fait en professant les vœux solen-nels de chasteté, de pauvreté, d’obéissance et de dévouement à l’éducation chrétienne de la jeunesse.

À la fi n de la célébration, Łukasz s’agenouilla et vénéra Dieu dans la prière, en remerciant Dieu pour les gens qu’il a rencontré sur son chemin.

Ensuite, c’était le moment de prendre des pho-tos et recevoir les félicitations. Les invités ont été invités au bâtiment de notre école secon-daire pour le dîner de fête, au cours duquel nos jeunes ont préparé un petit programme artistique sur Łukasz.

Szymon Kawała Sch. P.

Cracow our brother Łukasz Czub made his solemn profession before Fr. Provincial Józef Matras.

The Eucharist with celebration of solemn vows gathered many Piarist religious from the Province of Poland, our novices and Łukasz’s relatives, and friends. Although it was Lenten times, we sang with joy „Gloria” and the presbytery of our church was dressed with fl owers.

Father Provincial in his sermon compared the process of formation to cutting neatly the wild grapevines. He also pointed at Łukasz as the example of the man who is capable of making important decisions in life as he did, making the solemn vows of chastity, poverty, obedi-ence and dedication to the Christian educa-tion of youth.

At the end of celebration Łukasz kneeled and worshipped God in the prayer, saying many words of gratitude to God for the people he met on his way.

Then it was the time for taking photos and good wishes. The guests were invited to the building of our high school for the festive din-ner, during which our clerics prepared a small artistic programme about Łukasz.

Szymon Kawała Sch. P.

568 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C I A D E L L’ AUST R I A

Visita del Padre Generale alla Provincia

Il 27 marzo 2018, il Padre Generale, Pedro Aguado, si è recato in Austria per una breve vi-sita. All’inizio si è incontrato con Fratel Shyne e con Fratel Jinto, che si stanno preparando

P ROV I N C I A D E AUST R I A

Visita del Padre General a Austria

El Padre General Pedro Aguado realizó una breve visita a la Provincia de Austria el 27 de marzo de 2018. Al principio tuvo una charla con el H. Shyne y el H. Jinto, que se estaban

EC III · 2018 · 569

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

P ROV I N C E D ’AU T R I C H E

Visite du Père Général à Autriche

Le Père Général Pedro Aguado a fait une courte visite à la province d’Autriche le 27 mars 2018. Au début, il avait une réunion avec Fr. Shyne et Fr. Jinto, qui se préparaient au diaconat. Il

P ROV I N C E O F AUST R I A

Visit of Father Generalto Austria

The Father General Pedro Aguado made a short visit to the Province of Austria on 27th of March 2018. In the beginning he had a meeting with Br. Shyne and Br. Jinto, who are prepar-

570 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

per il diaconato. Il Padre Generale ha insistito sull’importanza del diaconato nella vita della Chiesa e specialmente sulla visione che del diaconato aveva il nostro santo fondatore, Giuseppe Calasanzio.

Nel corso del pomeriggio, il Padre Generale si è incontrato con i membri della comunità di Maria Treu ed ha parlato dell’importanza del prossimo Capitolo Provinciale che si svolge-rà in Austria. Ha indicato i punti chiave del Capitolo Demarcazionale e come ci si possa preparare per svolgerlo nel miglior modo pos-sibile. Alle sue parole ha fatto seguito un dia-logo tra tutti. Il Padre Generale si è poi riunito con i membri della comunità di santa Tecla. Una giornata molto intensa nella Provincia dell’Austria.

P. Jean de Dieu Tagne Sch. P.

preparando para el diaconado. Él subrayó la importancia del diaconado en la vida misma de la Iglesia y especialmente la opinión de nuestro Santo Fundador José Calasanz.

En la sesión de la tarde, el Padre General se reunió con los miembros de la comunidad Ma-ria Treu e indicó la importancia del próximo Capítulo Provincial en Austria. Adelantó los puntos claves del Capítulo Demarcacional y cómo podemos prepararnos para él. Fue se-guida por una discusión con todos. Más tarde también se reunió con la comunidad de Sta. Thekla. Fue un día intenso en la Provincia de Austria.

P. Jean de Dieu Tagne Sch. P.

EC III · 2018 · 571

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

a souligné l’importance du diaconat dans la vie même de l’Église et en particulier l’opinion de notre Saint Fondateur Joseph de Calasanz.

Au cours de la session de l’après-midi, le Père Général a rencontré les membres de la com-munauté de Maria Treu et a présenté les lignes directrices et l’importance du prochain Cha-pitre Provincial en Autriche. Il a présenté les points clés du Chapitre de la Démarcation et comment nous pouvons nous y préparer. Une discussion a suivi avec les uns et les autres. Plus tard, il a aussi eu une réunion avec la com-munauté de Ste. Thekla. C’était une journée intense dans la Province d’Autriche.

P. Jean de Dieu Tagne Sch. P.

ing themselves for the deaconate. He stressed the importance of deaconate in the very life of the church and especially the view of our Holy Founder Joseph Calasanz.

During the afternoon section Father Gener-al met the members of the Maria Treu com-munity and guidelines the importance of the upcoming Provincial Chapter in Austria. He laid forward the key points on Demarcational Chapter and how can we prepare for it. It was followed by a discussion. Later he also had a meeting with community of St. Thekla. It was an intense day in the Province of Austria.

Fr. Jean de Dieu Tagne Sch. P.

572 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Riunione del Team del Ministero dell’Europa(Istituzioni Scolastiche)

Il Team del Ministero d’Europa, formato da P. Enrique Rodríguez Vara (al suo posto assiste D. Ramón Lis) di Betania; Sig. Alberto Cantero di Emmaus; Sig. Toni Burgalla della Catalogna; P. Stanislav Bujdák Sch. P. della Slovacchia; Sig. László Lázár, dell’Ungheria. P. Sławek Dziadkiewicz, della Polonia; P. Mario Saviola dall’Italia e P. Miguel Giráldez della Congrega-zione Generale, si è riunito a Roma, presso la Casa Generalizia, il 15 e 16 marzo.

Reunión del Equipo de Ministerio de Europa (Instituciones Escolares)

Se reunió en Roma, en la Casa Generalicia, durante los días 15 y 16 de marzo, el Equipo de Ministerio de Europa, formado por: P. En-rique Rodríguez Varas, en su lugar asiste D. Ramón Lis de Betania. D. Alberto Cantero de Emaús. D. Toni Burgalla de Cataluña. P. Stanis-lav Bujdák Sch. P., Eslovaquia. D. László Lázár, Hungría. P. Sławek Dziadkiewicz, Polonia. P. Mario Saviola de Italia. Y el P. Miguel Giráldez de la Congregación General.

EC III · 2018 · 573

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Réunion de l’Équipe de Ministère de l’Europe(Institutions Scolaires)

L’Équipe de Ministère de l’Europe, comprenant le P. Enrique Rodriguez Vara, (à sa place assiste M. Ramón Lis) de Béthanie ; M. Alberto Cantero de Emmaüs ; M. Toni Burgalla de Catalogne ; P. Stanislav Bujdák Sch. P., de la Slovaquie ; M. László Lázár, de Hongrie ; P. Sławek Dziad-kiewicz, de Pologne ; P. Mario Saviola d’Italie, et le P. Miguel Giráldez de la Congrégation Géné-rale, se sont réunis à Rome à la Maison Géné-ralice pendant les15 et 16 de ce mois de Mars.

Meeting of the Ministry of Europe Team(School Institutions)

The Team of Ministry of Europe, formed by: Fr. Enrique Rodríguez Vara (in his place as-sists Mr. Ramón Lis) from Betania; Mr. Alber-to Cantero from Emmaus. Mr. Toni Burgalla from Catalonia; Fr. Stanislav Bujdák Sch. P., Slovakia. Mr. László Lázár, from Hungary; Fr. Sławek Dziadkiewicz, from Poland; Fr. Mario Saviola from Italy and Fr. Miguel Giráldez of the General Congregation, met in Rome, at the General House, on March 15 and 16.

574 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

È la seconda riunione di questo Team. Sono state discusse le novità, dall’ultima riunione nelle diverse Province, la revisione degli ac-cordi assunti in precedenza e il collegamento con il Segretariato generale del ministero. È stato anche analizzato il sito Web di Coedu-pia http://coedupia.com/ e la partecipazione al NETWORK che si propone.

Il lavoro è stato interessante e si prevede che alcune questioni ministeriali vengano svilup-pate congiuntamente da tutte le Province della Circoscrizione.

Es la segunda reunión de este Equipo. Se tra-taron las novedades, habidas desde la última reunión en las diversas Provincias, la revisión de los acuerdos asumidos anteriormente y la conexión con el Secretariado General de Mi-nisterio. También se analizó la página web de Coedupia http://coedupia.com/ y la participa-ción en la RED que desde ella se propone.

El trabajo ha sido interesante y con él se pre-tende que se desarrollen en común algunas cuestiones ministeriales por parte de todas las Provincias de la Circunscripción.

EC III · 2018 · 575

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

C’est la deuxième réunion de cette Équipe. Les développements qui ont eu lieu depuis la der-nière réunion dans les diff érentes provinces, la révision des accords conclus précédemment et la liaison avec le Secrétariat Général du Minis-tère ont été discutés. Le site Coedupia http://coedupia.com/ et la participation au réseau proposé, ont été analysés également.

Le travail était intéressant et il est prévu que certains problèmes ministériels dans toutes les provinces de la circonscription seront dé-veloppés en commun.

It is the second meeting of this Team. The nov-elties, since the last meeting in the diff erent Provinces, the revision of the agreements as-sumed previously and the connection with the General Secretariat of Ministry were discussed. The website of Coedupia http://coedupia.com/ and the participation in the NETWORK that it proposes were also analyzed.

The work has been interesting and with that it is intended that some ministerial issues be developed jointly by all the Provinces of the Circumscription.

576 • EC III · 2018

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Calasanziane, un nuovo sito web, il carisma di sempreLe Religiose Calasanziane, sorelle della Fami-glia Calasanziana, hanno inaugurato un nuovo sito web nel link www.calasanziane.org.  Vi in-vitiamo a visitarlo ed a conoscere le loro opere a favore dei bambini più bisognosi, che accol-gono come parte della propria famiglia.

Le Figlie Povere di San Giuseppe Calasanzio sono una congregazione religiosa fondata nel 1889 dall’Arcivescovo Scolopio, Celestino Zini (1825-1892) e dalla Beata Celestina Donati (1848-1925). Il loro carisma, ispirato a san Giu-seppe Calasanzio, ha il compito apostolico di accogliere i bambini senza genitori e di edu-carli e curarli nei Centri educativi, chiamati Oasi. Sono presenti in Italia, Brasile, Nica-ragua, Repubblica Democratica del Congo e Romania.

Calasanziane, nueva web, el carisma de siempreLas Religiosas Calasanziane, hermanas de la Familia Calasancia, estrenan nuevo sitio web en el enlace www.calasanziane.org. Os invita-mos a visitarlo y conocer sus obras en pro de los niños más desfavorecidos, a los que acogen como parte de su propia familia.

Las Hijas Pobres de San José de Calasanz es una congregación religiosa fundada en 1889 por el Arzobispo Escolapio, Celestino Zini (1825-1892) y por la Beata Celestina Donati (1848-1925). Su carisma, inspirado en San José de Calasanz, toma como tarea apostólica reco-ger a niños sin padres y educarlos y cuidarlos en sus propios Centros educativos, conocidos como Oasis. Están presentes en Italia, Brasil, Nicaragua, República Democrática del Congo y Rumanía.

EC III · 2018 · 577

NOTITIAE ET VITA ORDINIS

Calasanziane, nouveau site, le charisme de toujoursLes religieuses Calasanziane, sœurs de Fami-lle Calasanctienne, lancent un nouveau site web au lien www.calasanziane.org . Nous vous invitons à le visiter et à connaître leurs œuvres pour les enfants défavorisés, qu’elles accuei-llent comme une partie de leur propre famille.

Les Filles Pauvres de Saint Joseph de Calasanz est une congrégation religieuse fondée en 1889 par l’Archevêque Piariste, Celestino Zini (1825-1892) et par la Bienheureuse Celestine Donati (1848-1925) en 1889. Son charisme, inspiré de Saint Joseph de Calasanz, a comme tâche apos-tolique de ramasser les enfants sans parents et les éduquer et prendre soin d’eux dans leurs propres centres d’enseignement, appelés Oa-sis. Elles sont présentes en Italie, Brésil, Nica-ragua, République du Congo et la Roumanie.

Calasanziane, new website, the charisma of alwaysThe  Calasanziane  Sisters, sisters of the Calasanctian Family, launched a new website at the link www.calasanziane.org . We invite you to visit it and to know their works for the most disadvantaged children, which they welcome as part of their own family.

The Poor Daughters of Saint Joseph Calasanz is a religious congregation founded in 1889 by the Piarist Archbishop Celestino Zini (1825-1892) and the Blessed Celestina Donati (1848-1925) in the year 1889. Its charisma, inspired by Saint Joseph Calasanz, takes as apostolic task to welcome children without parents, educate them, and take care of them in their own Ed-ucational Centers, known as Oasis. They are present in Italy, Brazil, Nicaragua, the Demo-cratic Republic of the Congo and Romania.

578 • EC III · 2018

EC III · 2018 · 579

EX FRATERNITATE

Promesa y Renovación en la Fraternidad

Promessa e Rinnovamento nella Fraternità

Promise and Renewal of Promise in the Fraternity

Promesse et Renouvellement dans la Fraternité

580 • EC III · 2018

EX FRATERNITATE

ITAESP

Viviamo il tempo della grazia e delle benedi-zioni, in cui ci impegniamo a condividere la missione con i religiosi, rinnovando il nostro impegno di fede.

La Fraternità Scolopica in Serra gioisce della Promessa della giovane sorella, Neziane da Silva Freitas, della comu-nità Shema, e il Rinnovamento della Promessa delle comunità Betania e

Shema, nell’Eucaristia del 25 febbraio, tenu-tasi nella Comunità San Sebastiano. La cele-brazione solenne ha riunito le comunità della parrocchia di San Giuseppe Calasanzio per in-viare gli agenti pastorali dei diversi movimenti parrocchiali e il Centro Sociale. P. José Car-los ha presieduto, teneramente, l’Eucaristia, concelebrata dai PP. José Luiz e Alex. In nome delle Scuole Pie, P. Enivaldo, anche presente, ha ricevuto la Promessa e il Rinnovamento dei fratelli laicii. È stato un momento speciale per manifestare la nostra fede, il nostro amore per la Chiesa e la nostra profonda gratitudine ver-so Dio.

Possa Maria, madre di Gesù e nostra, avvolger-ci nel suo manto di bontà e farci perseverare nell’amore.

Vivimos el tiempo de gracias y bendiciones, en que nos comprometemos a compartir la misión con los religiosos, renovando nuestro compromiso de fe.

La Fraternidad Escolapia en Serra se regocija por la Promesa de la joven fraterna, Neziane da Silva Freitas, de la Comunidad Shemá, y por la Reno-vación de la Promesa de las comuni-

dades Betania y Shemá, en la Eucaristía del 25 de febrero, celebrada en la comunidad San Sebastián. La celebración solemne reunió a las comunidades de la Parroquia San José de Calasanz para el envío de los agentes pasto-rales de distintos movimientos parroquiales y del Centro Social. El P. José Carlos presidió, tiernamente, la Eucaristía, concelebrada por los PP. José Luiz y Alex. El P. Enivaldo tam-bién presente acogió, en nombre de la Escuela Pia, la Promesa y Renovación de los hermanos fraternos. Fue un momento especial de mani-festar nuestra fe, nuestro amor a la Iglesia y nuestra profunda gratitud a Dios.

Que María, madre de Jesús y nuestra, nos envuelva en su manto de bondad y nos haga perseverantes en el amor.

EC III · 2018 · 581

EX FRATERNITATE

FRAENG

Nous vivons un temps de grâce et des béné-dictions, dans lequel nous nous engageons à partager la mission avec les religieux, en renouvelant notre engagement de foi.

La Fraternité Piariste de Serra se réjouit de la Promesse de la jeune soeur Ne-ziane da Silva Freitas, de la commu-nauté Shema, et du Renouvellement de la Promesse des communautés Bé-

thanie et Shema, au cours de l’Eucharistie du 25 février2018, célébrée dans la communauté Saint Sébastien. La célébration solennelle a ras-semblé les communautés de la Paroisse Saint Joseph de Calasanz pour envoyer les agents pastoraux des diff érents mouvements parois-siaux et le Centre Social. P. José Carlos a pré-sidé, tendrement, l’Eucharistie, concélébrée par les PP. José Luiz et Alex. Au nom des Écoles Pies, P. Enivaldo, également présent, a accueilli la Promesse et le Renouvellement des frères de la Fraternité. Ce fut un moment privilégié pour manifester notre foi, notre amour pour l’Église et notre profonde gratitude envers Dieu.

Puisse Marie, mère de Jésus et la nôtre, nous envelopper de son manteau de bonté et nous faire persévérer dans l’amour.

We live a time of grace and blessings, in which we pledge to share the mission with the religious, renewing our commitment of faith.

The Piarist Fraternity in Serra rejoices for the promise of the young frater-nal, Neziane da Silva Freitas, from the Shema Community, and for the Renewal of the Promise of the com-

munities Bethany and Shema, in the Eucharist of February 25, held in the community Saint Sebastian. The solemn celebration brought together the communities of the Parish of Saint Joseph Calasanz the sending the pasto-ral agents of diff erent parish movements and the Social Center. Fr. José Carlos presided, ten-derly, the Eucharist, concelebrated by FF. José Luiz and Alex. In the name of Pious Schools, Fr. Enivaldo also present, received the Promise and Renewal of the fraternal brethren. It was a special moment to manifest our faith, our love for the Church and our deep gratitude to God.

May Mary, mother of Jesus and ours, wrap us in her mantle of kindness and make us perse-vering in love.

SODALES DEFUNCTI

582 • EC III · 2018

4. In Provincia BETHANIA – Comunidad “Sagrado Corazón” (Malva-Rosa, València), - die 20 m. marzii – a. 2018: P. Vicente GARCIA REIG a Sancta Teresia a Iesu Infante; aet. 89, rel. 73.

5. In Provincia CATALAUNIAE – Comunidad “Santa Eulàlia” (Barcelona), - die 29 m. marzii – a. 2018: Fr. Àngel ESCOBAR SALVADOR a Sancta Teresia a Iesu Infante; aet. 74, rel. 54.

CONSUETA MEMORIA

EC III · 2018 · 583

J osé Fidel Unanua nació en Eraul-Valle de Yerri (Navarra), el 24 de agosto de 1931. El quinto de ocho hermanos, creció feliz en su familia hasta los 12 años. A esa edad ingresó en el Seminario me-nor escolapio de Orendáin (Guipúzcoa). Y allí hizo el noviciado y emitió por vez primera sus votos religiosos en 1947. Continuó su

formación en Irache y Albelda, y a sus 23 años fue ordenado sacerdote en Pamplona, en 1954.

En esta ciudad y en este mismo colegio, ejerció por primera vez su mi-sión educadora, durante dos años, como profesor de Primaria. En 1955 fue enviado al postulantado de Estella, para trabajar en la formación de los futuros escolapios. A partir de entonces, lo vemos de formador de las jóvenes vocaciones durante largas temporadas: seis años en Estella y en Tafalla donde fue Maestro de postulantes, seis años en Orendáin como Maestro de novicios, y dos años en Irache como profesor de los juniores. Tras el paréntesis de tres años en que estuvo en Tolosa como Rector de la comunidad y Director del colegio, vuelve de nuevo a la casa de formación de Irache, donde pasa tres años como Rector y Maestro de juniores, acabados los cuales es enviado a Salamanca para trabajar, otra vez, durante dos años, como profesor y formador de nuestros ju-niores. Durante estos años, y compaginando el trabajo con el estudio, saca el título de Licenciado en Pedagogía por la Universidad Autóno-ma de Barcelona, y el de Diplomado en Psicología por la Universidad Pontifi cia de Salamanca.

P. José Fidel UNANUA PAGOLA a Sacro Corde Iesu(Eraul 1931 – Carora/Venezuela 2017)EX PROVINCIA EMMAUS, INCARDINATUS IN PROVINCIA AMERICAE CENTRALIS ET CARIBEARUM

584 • EC III · 2018

CONSUETA MEMORIA

de Lomas en Valencia (que toma gran im-pulso desde 1987)

• Impulso pastoral: capilla en Valencia Nor-te, parroquia en Lomas (1990)

• Integración del laicado: visita en 1991 de Aitor Errasti y Juanma Garitaonandia para estudiar las posibilidades de planifi car un voluntariado seglar escolapio dentro del SETEM

En 1992 deja de ser Viceprovincial, pero con-tinúa en Caracas, fuertemente comprometido con la misión escolapia y eclesial en Venezue-la. Integrado en la junta directiva de AVEC (Asociación Venezolana de Educación Cris-tiana) ejerce, durante varios años, el cargo de Responsable de la formación del profesorado de la asociación. Y en 1995 es nombrado Vice-presidente de AVEC.

El P. José, con su tesonera paciencia, asentó las bases del futuro de la Viceprovincia de Ve-nezuela, con gran visión de futuro y apoyan-do iniciativas novedosas. Poco antes de partir para un nuevo destino en México, felicitó a la Comunidad escolapia de Lomas con estas palabras: “Ustedes están abriendo un camino profético e histórico en la historia de nuestra Orden”. Efectivamente, era la primera comu-nidad integrada por religiosos y laicos: los religiosos Alfonso Olazábal y Alberto Sola, y los laicos venidos de Bilbao Pablo Santamaría, Loli Castro y Alberto Prieto.

En Caracas sacó también el título de Licencia-do en Educación Integral por la Universidad Experimental Simón Rodríguez.

El 28 de diciembre de 1995, el P. José Fidel lle-gaba a Veracruz, en México, para integrarse en la Comunidad escolapia responsable del Centro de Estudios Cristóbal Colón. Con gran ilusión y notable competencia ejerció desde el

Tras una breve estancia en el colegio de Pam-plona, donde ejerce de profesor de Bachille-rato y Preuniversitario durante el curso 1975-1976, es enviado a América, donde pasará el resto de su vida: casi 41 años.

Primero, como Viceprovincial de las Escuelas Pías de Chile, durante 9 años, desde 1976 hasta 1985, destacando su labor en la promoción de vocaciones chilenas. Llevado por su concien-cia eclesial, que siempre fue viva en él, durante estos años formó parte de la Junta Directiva de Conferencia de Religiosos de Chile y miembro de la Vicaría de Educación del Arzobispado de Santiago.

En 1985 fue enviado a Venezuela, también como Superior Viceprovincial, donde reali-zó una notoria labor de organización y pro-moción de las Escuelas Pías, durante 6 años. Desde el principio quiso ser fi el al lema del nuevo Padre General, José Mª Balcells: “No cerrar nada, pues nuestras obras pertenecen a la Iglesia y sirven a la sociedad”. Su gobierno estuvo marcado por el verbo “SURGIR”, pala-bra que luego será el nombre de la revista de la Viceprovincia de Venezuela, y que quería traducirse por “sumar esfuerzos, sembrar es-peranzas, acariciar futuros…”. Frase, por lo demás, que resume bien buena parte de la vida de nuestro P. José Fidel.

Entre sus principales preocupaciones y reali-zaciones merecen citarse:

• Las vocaciones: en octubre de 1986 se abre el Seminario de Caracas

• La vida comunitaria: cuidado especial de la oración, los Ejercicios espirituales de la Demarcación, encuentros de refl exión y programación

• Obras en ambientes pobres: apertura de San Vicente en Carora (1985), potenciación

EC III · 2018 · 585

CONSUETA MEMORIA

de Estudios Cristóbal Colón en sus bodas de diamante (2004); Una vida que palpita, 40 aniversario de la Universidad Católica Cris-tóbal Colón (2009); Vanguardia y excelencia, 50 años de la Universidad Católica Cristóbal Colón (2012); además de varios artículos en revistas importantes.

Durante toda su vida destaca por ser un in-cansable trabajador, amante del estudio y de la cultura (sus cuatro títulos universitarios dan prueba de ello), gran servidor de las Escuelas Pías y de la Iglesia, atento y preocupado por sus hermanos, delicado y frágil en lo físico, pero con gran fuerza de voluntad, austero, leal y buen religioso.

Descansa en paz, José Fidel, de tus muchos trabajos, y goza ya de la compañía de Cristo resucitado, a quien con tanta entrega y cons-tancia serviste durante toda tu vida.

PP. Antonio Lezaun y Alberto Sola Sch. P.

principio el cargo de Vicerrector de la Univer-sidad Cristóbal Colón. En 2005 fue nombrado también párroco de la Parroquia universitaria de la misma Universidad. Y en enero de 2007, el Sr. Obispo lo nombró Vicario Episcopal para la Vida Consagrada. En México saca un nuevo título universitario: Maestro en Educación y Nuevas Tecnologías.

Ya anciano, en 2012 vuelve a su querida Vene-zuela, donde se esfuerza por seguir aportando su ayuda en la parroquia escolapia de Carora. Volviendo a sus labores de formador, hace también de Maestro del novicio, ya sacerdote, Lenin. Y en Carora consuma su fructuosa vida, entregando su alma a Dios el día 29 de abril de 2017, tras una bastante larga enfermedad.

Dejó publicados varios libros: La misión de las Escuelas Pías en la Nueva Evangelización (en colaboración, 1995); Construyendo un Conti-nente, la Orden de las Escuelas Pías en Amé-rica (2002); Una aventura con éxito, el Centro

586 • EC III · 2018

Cerca de Igualada, en el pueblo llamado Capellades, vino al mundo Josep, cuyos padres se llamaban Antonio y Encar-nación. Fue el 11 de marzo del año 1929. Fue el segundo hijo de los cuatro que tuvo la familia, una familia profundamen-te cristiana donde Josep vivió sus primeras experiencias.

Fueron éstas las que le llevaron, con 11 años de edad, a la Conreria, Seminario Menor de la Diócesis de Barcelona en aquella época. Allí completó dos cursos, pero no le sirvieron para colmar sus anhelos y decidió pasar a los Salesianos donde permaneció un curso; era el año 1943. Tampoco encontró allí lo que buscaba y puso entonces su mira-da en la Escuela Pía. Y así fue como acudió al Calasanciado de Alella, pidiendo poder ser escolapio.

En Alella estuvo un año (curso 44-45), pasando después al noviciado de Moià donde, después del año de iniciación, pronunció sus primeros votos el 1 de noviembre de 1946. Seguidamente, junto con sus compa-ñeros se trasladó a Irache donde completó sus estudios de fi losofía y luego a Albelda de Iregua para cursar la teología.

Eran años difíciles y, teniendo en cuenta que el curso de Josep era el más numeroso que haya habido en la historia de la Escuela Pía, algu-nos Provinciales optaron por llamar a la Provincia algunos jóvenes que estaban completando los estudios para que se ejercitaran en los colegios en las tareas que después serían su campo de acción. Josep fue

P. Josep MASSAGUÉ i SOTERAS ab Incarnatione(Capellades 1929 – Barcelona 2017)EX PROVINCIA CATALAUNIAE

CONSUETA MEMORIA

EC III · 2018 · 587

CONSUETA MEMORIA

encuentro rememoraban los años pasados. Josep no faltaba nunca a la invitación de sus antiguos alumnos.

De Mataró pasó al colegio de Calella per espa-cio de dos cursos. Allí fue Consultor i Revisor en la Comunidad, Bibliotecario y Secretario y dio clases de Español y Francés.

En el curso siguiente (72-73) fue enviado a París, a perfeccionar su francés; estuvo en la parroquia de Enghien-les-Bains, donde ya habían residido otros escolapios antes que él. La vida parroquial en París marcó una nueva etapa en su vida.

Vuelto de París, residió de nuevo en la Comu-nidad y Colegio de Sitges, donde permaneció hasta el curso 1981-82. Allí fue Responsable de Pastoral de Segunda Enseñanza y dio clases de Francés y de Religión. También se ocupó del segundo ciclo de EGB. A partir del curso 76-77 fue coordinador de Preescolar y EGB.

Los tres cursos siguientes formó parte de la Comunidad de Igualada i actuó en el Colegio como encargado de Deportes y dando clases de Religión y Ciencias Sociales. También coordi-nó las Actividades deportivas extraescolares.

Un nuevo cambio le llevó a Sabadell donde es-tuvo desde el año 1985 hasta el 1988. Aquí fue el encargado de la Biblioteca escolar y ejerció ca-pellanías de religiosas y ayudas parroquiales.

El año 1989 supuso un cambio importante en la vida de Josep. Se acababa de abrir en San Cugat del Vallés el Centro de Alto Rendimiento deportivo para el fomento y la especialización de deportistas de élite. Fue el mismo Director del CAR (era uno de sus antiguos alumnos de Mataró) quien ofreció al P. Massagué que se hiciera cargo de la Dirección Espiritual del Centro. Obtenido el beneplácito del P. Pro-

uno de les escogidos para aquella experiencia. Y así debutó en el colegio de Olot, durante el curso 1950-51, retornando a Albelda para ter-minar los estudios de Teología. Allí pronunció la Profesión Solemne el 8 de diciembre de 1952 y recibió el Subdiaconado.

El año de estancia en Olot dejó un fuerte im-pacto en Josep que se manifestó a lo largo de su vida futura. El regreso a Albelda supuso en él un cambio radical.

Terminados los estudios, volvió a la Provincia siendo destinado a Sitges. Durante su estancia allí, recibió las Ordenes del Diaconado y del Presbiterado, éste el día 14 de junio de 1953. Su estancia en Sitges terminó en 1956, habien-do ejercido en clases de Primera enseñanza y siendo Procurador de la Comunidad. De Sit-ges pasó a Puigcerdá donde estuvo dos cursos, encargado de la Primera Enseñanza. Después de un año en Vilanova y La Geltrú (1958-59), fue destinado a la Comunidad y Colegio de Mataró.

Aquí hizo el P. Josep Massagué una larga es-tancia (de 1959 a 1970) en el cargo de Subdi-rector de Bachillerato y dando clases de Fran-cés, Religión, Gramática-Literatura y Latín. También, en los últimos años de estancia en Mataró, fue el encargado de Deportes del Co-legio, fomentando las diferentes modalidades. Le gustaba la participación en la competición que entonces había con los demás colegios escolapios de la Provincia, procurando llevar muchos trofeos a su colegio de Mataró.

Los años pasados en Mataró dejaron una pro-funda huella en el P. Massagué. Nació una ver-dadera amistad con muchos de sus alumnos que perduró a lo largo de los años. Cada año se reunían los antiguos alumnos de uno de los cursos de los que él había sido tutor y en su

588 • EC III · 2018

CONSUETA MEMORIA

Santa Anna, en el centro de Barcelona, donde iba diariamente a celebrar la misa.

En el año 2007 se cerró la Comunidad de la calle Permanyer y sus residentes quedaron re-partidos entre otras comunidades. Josep pasó a la Comunidad de Sant Antoni, de Barcelona. Aquí pasó sus últimos años en los que empeza-ron a notarse los achaques de la edad. Perdió la visión de un ojo y eso afectó a su salud. No obstante siguió con su prestación de ayuda a la parroquia de Santa Anna y además tomó la res-ponsabilidad de la Capellanía de la Casa de la Misericordia, de Barcelona. En 2013 dejó esta capellanía y empezó con la de las Hermanas Dominicas. Poco duró en este cambio, pues su salud se deterioró rápidamente. Últimamente solo tenía interés por sus plantas y sus pájaros que cuidaba con esmero en la amplia terraza de su comunidad. En sus últimos días, debido a que necesitaba atención especializada, fue trasladado a la residencia-enfermería provin-cial de Santa Eulalia. Allí murió la noche del domingo, día 2 de abril de 2017.

Descanse en paz Josep. Que el Señor le haya recompensado sus muchos trabajos en tan diversas situaciones y colegios.

P. Marian Federico Ribalta Sch. P.

vincial, Josep se trasladó a vivir al Centro de Alto Rendimiento. Allí se ocupó de los más jóvenes que vivían en régimen de internado. Y fue el Responsable de la Unidad Académica del CAR, ya que los deportistas allí ingresados continuaban los estudios normales a su edad. Su actividad en este campo duró hasta su ju-bilación, acaecida en el año de 1996.

Una etapa que signifi có para Josep una nueva visión de su vida escolapia, y aunque pertene-ciendo a la comunidad de la calle Permanyer de Barcelona, su actividad diaria lo mantenía un tanto aislado.

Entrado en la etapa de la jubilación, y por lo tanto fi nalizado su trabajo en el CAR, regresó a su Comunidad de la calle Permanyer de Barce-lona. Allí vivían varios religiosos que no tenían su actividad en nuestros colegios, sino en dis-tintas actividades ajenas a estos. Josep com-partió con ellos su vida de comunidad y buscó el acercamiento a los antiguos compañeros de curso escolapios, también ya jubilados, con los que organizó una buena cantidad de excursio-nes por las tierras de Catalunya, excursiones de una jornada, para visitar sitios de interés y rincones de nuestra historia. Josep prestó ayuda, durante estos años, a la parroquia de

CONSUETA MEMORIA

EC III · 2018 · 589

Daniel nació en Sancibrián (Burgos), el día 5 de marzo de 1932. Este pueblecito es una pedanía del ayuntamiento de Valde-bezana, partido judicial de Villarcayo. La iglesia del pueblo, dependiente de la Parroquia de Soncillo, donde él fue bau-tizado a los ocho días de su nacimiento, tiene como patrono

a S. Esteban Protomártir

A la edad de sólo doce años, para que se fuera defi niendo su primera propensión escolapia que ya apuntaba, fue enviado por sus padres, como se hacía con tantos otros niños de aquella zona del Norte de Burgos, al Aspirantado de nuestro Colegio de Villacarriedo, donde sólo estuvo un curso escolar, el de 1944-1945, como permitían siempre a aquellos jovencitos. En Villacarriedo tubo como Director al Padre Sa-turnino Sádaba, a quien ayudaba el P. Isidro García. Éste último, y su hermano el P. Atanasio, eran de Cubillos del Rojo, un pueblecito vecino al suyo, lo que pudo infl uir en su vocación inicial.

Después de aquel verano, a primeros de septiembre tuvo que cambiar al Aspirantado que había en el Colegio de Getafe (Madrid), en el que permanecería cuatro cursos más; es decir, desde el curso 1945-46 al 1948-1949. Los tres primeros, bajo la dirección de los PP. Fidel Gutiérrez y Salvador López; el tercero, hizo, allí mismo, el Noviciado, tenien-do como Maestro de Novicios al P. Manuel Pinilla. En el Aspirantado pudo adelantar bastante en las materias generales correspondientes

P. Daniel VARONA GONZÁLEZ a Virgine de Carmelo(Sancibrián 1932 – Madrid 2017)EX PROVINCIA BETHANIA

590 • EC III · 2018

CONSUETA MEMORIA

En el segundo curso pronunció la Profesión de Votos Solemnes, el día 8 de diciembre de 1954, en una ceremonia que presidió el P. Claudio Vilá Palá, Rector de aquel Teologado. Y el 4 de junio de 1955, se ordenó de sacerdote en tierras riojanas, precisamente en Logroño, día 4 de junio de 1955. A pesar de todo, a Daniel, Igual que a los demás teólogos escolapios de aque-llos años, le tocó la suerte de vivir en Albelda los mejores años de aquella Casa, es decir, los de los años cincuenta, en cuanto al número y a la calidad de preparación que tuvieron opor-tunidad de recibir.

Terminados los estudios sacerdotales y los civiles, recibió la obediencia para el Colegio de Santa Cruz de Tenerife, donde tuvo la satis-facción de estrenar su magisterio en una clase Primaria, y de ser nombrado Prefecto de toda la Enseñanza Primaria del Colegio. Se puede decir que fue ésta su principal tarea educativa durante los nueve cursos que allí estuvo, es decir, desde 1955 a 1964. Fueron unos años que coincidieron casi exactamente con el Rectora-do del P. Rufi no Gutiérrez, y con la ampliación del edifi cio del “Quisisana”, y la renovación de sus estructuras, aulas y ofi cinas.

En septiembre del año 1964 fue destinado a Colombia. Concretamente, al Colegio de Me-dellín, y en el momento del comienzo del cur-so escolar, es decir, en enero de 1965. La fueron encomendadas clases de Primera Enseñanza y de Bachillerato Elemental, y la Prefectura de Estudios de dichos alumnos. Después de las vacaciones de aquel curso, y estando en el mismo Colegio, recibió obediencia del P. Vice-provincial, P. Laureano Gómez, para el Colegio de Cúcuta, donde le encargaron exactamente las mismas clases Primera Enseñanza, de Ba-chillerato Elemental, y continuó con el cargo de Prefecto de este 2º Ciclo. Pero, lo mismo que le había ocurrido en Medellín, le ocurrió

a su edad, que eran, sobre todo, Matemáticas y Lengua Latina. Al compás de los estudios civiles, tuvo la suerte de encontrarse con unos escolapios encariñados con las Escue-las Pías, capaces de contagiar su amor por ellas y por su Santo Fundador, nuestro Santo Padre. En el año de Noviciado, creemos que fue mayor el buen ejemplo y la naturalidad con que su Maestro vivía la espiritualidad y el conocimiento de la vida religiosa, que lo que aprendía en las explicaciones las mismas Constituciones, que él explicaba a su mane-ra. Profesó de Votos Simples, de manos del P. Agustín Turiel, el día 15 de agosto de 1949.

Para cursar los estudios de Filosofía tuvo que dar un nuevo salto, con los compañeros de cur-so, hasta la Casa Interprovincial, que se encon-traba en el artístico, aunque muy abandonado, Monasterio de Irache. Allí terminó aquel Ciclo de Estudios el año 1952, en el que, espiritual y pastoralmente, fue dirigido por el Maestro de Juniores, P. Rafael Pérez, y en las materias civiles, las comunes a la 2ª Enseñanza, por Profesores escolapios, a veces muy buenos, a veces poco conocedores de la materia, que no habían tenido la suerte de dominar, cuando precisamente era más grande que nunca el número de Juniores escolapios que asistían a las clases. Pero, a pesar de la mucha exigen-cia, el trabajo y la actividad, alimentación era escasa y de poca calidad, debido a la lamen-table situación en que se vivía después de la posguerra española. Desde entonces Daniel se encontró ya débil de salud. Sin embargo, fue uno de los que logró obtener el diploma de Maestro Nacional, por la Escuela Normal de Magisterio de la Iglesia, el año 1950.

El Ciclo Teológico lo pasó en el Juniorato, tam-bién Interprovincial, de Albelda de Iregua (Lo-groño), los años 1952-1955, bajo la dirección de los Padres Antonio Gómez y Manuel Ovejas.

EC III · 2018 · 591

CONSUETA MEMORIA

1988 a 1990, volvió a Aluche, ahora al Junio-rato adjunto al Colegio, también de Rector; de 1990 a 1991, estuvo de Rector y profesor en el Colegio de la Coruña; y de 1991 a 1993, vuelta a Alcalá.

Logra volver por tercera vez a Tenerife por ter-cera vez, de 1993 a 2000, durante más tiempo, y, queremos creer, más tranquilo. Luego, su ritmo habitual, o más inestable, prolongaría el desfi le de Colegios. Pasaría por Cercedilla, como Ecónomo de la Casa, desde donde ayu-daba a las Capellanías, y echaba una mano en las acampadas con alumnos procedentes de Madrid, y por el Juniorato de Aluche, el mismo año 2001-2002; y volver a Cercedilla el 2002-2003; y al Juniorato de Aluche, el 2003-2005, desde donde daba clase en el Colegio. Y se ve que, siempre inestable, sintió por cuarta vez la necesidad de su añorado primer Colegio; pediría al P. Provincial, Javier Agudo, que se lo concediera, y así, desde año 2005 al 2015 pudo con serenidad, durante diez años más, intentó vivir en el Colegio de los mejores años de su vida como educador escolapio. Pero habían cambiado los tiempos, el funcionamiento del Colegio. El mismo P. Daniel había cambiado mucho, desde aquel año de 1964, como ya he-mos visto, y su misma salud estaba bastante deteriorada.

Después de tanto ajetreo, de tantos cambios y circunstancias difíciles, los últimos diez años de su jubilación pudo disfrutar de la satisfac-ción de poder ayudar pastoralmente, como Coadjutor, en la Parroquia de San Antonio, y de colaborar, de alguna manera, en el Cole-gio, y en otras ocupaciones en servicio de la Comunidad, lo que siempre hacía con mucha delicadeza.

Cuando llegó el tiempo de vacaciones, el P. Daniel fue a Madrid, a disfrutarlas en la Re-

en Cúcuta; sólo aguantó un poco más, los dos cursos entre 1967 y 1969.

Pero, debido al poco tiempo que permaneció en Colombia, a la misma inestabilidad local allí, a que -como se puede suponer- consiguió del P. Provincial volver tan pronto a España, y a su de colegio en colegio, después, bien cree-mos que todo era fruto de su misma inestabi-lidad personal. En efecto, nada más regresar de Colombia, fue destinado por el nuevo P. Provincial, P. Antonino Rodríguez, accediendo seguramente, a una petición suya, al Colegio de Tenerife, cuyo recuerdo él seguiría y conti-nuaría añorando más tarde. Pero se encontró con que su querido Colegio no era ya el mis-mo que él conoció; eran otros los Directores, y no precisamente escolapios; con lo cual, solamente aguantó allí el curso 1969-1970, de Prefecto de alumnos Internos.

De los dos cursos siguientes, uno lo pasó en el Colegio de Oviedo, y el otro en el Juniorato de Aluche, respectivamente; en el primero, como Cronista, Secretario de la Casa, Secretario de Estudios y profesor de EGB; en el segundo, de profesor en el Colegio y Cronista de la Casa del Juniorato; el curso siguiente, de 1977-1978, en el Colegio de Alcalá, como profesor. Y, para el siguiente, decidido a estabilizarse, prefi rió volver a la Comunidad de Aluche, donde ya se mantuvo hasta el año 1985, en la misma activi-dad de profesor de Primaria, y colaborando en la pastoral de nuestra Parroquia. En el curso 1985-1986, lo pasó en la Residencia Calasanz, como huésped, a fi n de poder tener un año Sabático, que efectivamente aprovechó, con fi el asistencia, a clases de Teología en el Ins-tituto León XIII.

A partir de entonces, de 1986 a 1988, experi-mentó la carga de Rector en la Comunidad de Oviedo; y los otros dos cursos siguientes, de

592 • EC III · 2018

CONSUETA MEMORIA

tos de los Enfermos; y sobre las nueve de la mañana del día 20, murió en la paz del Señor. Eran Precisamente, las 9 de la mañana, cuando la Comunidad empezaba la celebración de la Eucaristía en la Capilla de la Residencia; al ser informada de ello, ofreció el Santo Sacrifi cio en forma de funeral, por su eterno descanso de nuestro P. Daniel. Tenía 86 años.

A las 10,30 de la mañana del día siguiente, tuvo lugar otra Misa en la Capilla grande del Cala-sanz, presidida por el P. Provincial, a la que asistió toda la Comunidad, el P. Rector del Co-legio de Tenerife, acompañado de algún pro-fesor, bastantes familiares del Padre Daniel, muchos escolapios de la Zona de Madrid, así como Madres escolapias, Madres calasancias, y personal de Servicio de la Casa. Una vez ter-minada la Eucaristía, el féretro fue trasladado a nuestro Panteón-Capilla del Cementerio de San Isidro. Que descanse en la paz del Señor nuestro recordado P. Daniel.

P. Valeriano Rodríguez Saiz Sch. P.

sidencia Calasanz durante unos quince días; le gustaba hablar con su P. Rector y contarle que, aunque se encontraba mal, y podía seguir en ella, quería volver al Colegio; y así lo hizo. Pero, como, al poco de volver, la enfermedad se agravaba, el Rector, P. Ramiro Nava, juzgó más conveniente que volviera a la Residencia, donde podía ser mejor atendido por médicos y enfermeros. Pero, aunque en la Residencia se encontraba ya muy bien atendido, él iba cada vez peor, de lo que se daba perfecta cuanta; porque, cuando éste que escribe, compañero suyo de curso, volvió también de vacaciones, y se acercó a saludarlo, él le respondió ensegui-da: “Estoy muy mal”; y se echó a llorar. No se equivocaba, pues, el viernes 15 de septiembre, hubo que solicitar una ambulancia del Hospi-tal “Fundación Jiménez Díaz”, para llevarlo allí. Los Doctores informaron al P. Rector de su gravísimo estado, y le dijeron que lo daban por desahuciado. Esto motivó que, el día 19, el mis-mo P. Provincial, acompañado por el P. Rector y otros, le administrara los Santos Sacramen-