3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 26 Απριλίου 2015 • Αρ. φ. 1248 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

ΑΡΘΡΑΘέλουν Τσίπρα...με άλλη κυβέρνηση!Μόνη απάντηση η δημόσιαδιαπραγμάτευση και η συνεχήςενημέρωση των πολιτών σελ. 3

...Χ. Γεωργούλας:Μεταφορά δυνάμεωνστο εσωτερικό μέτωποΓιατί επιχειρείται συντηρητικήμετατόπιση των διαχωριστικώνγραμμών σελ. 5

...Σάσα Λαδά:∆ιεκδικώντας χώρουςπρασίνου αντί στρατόπεδαΗ κυβέρνηση οφείλεινα δεσμευτεί γιατην εξασφάλισή τους σελ. 14

∆ΙΕΘΝΗΣτιούαρτ Χόλαντ:Η ατζέντα Ντελόρ,η ατζέντα Γιούνκερ καιένα ευρωπαϊκό New DealΜια εναλλακτική πρόταση για τηνέξοδο από την κρίση σελ. 16, 17

...Τομά Πικετί: Τα χρέη ποτέδεν εξοφλούνταιμέχρι τελευταίας δεκάραςΜια γρήγορη ματιά στην ιστορίατου δημόσιου χρέους δείχνειότι τα πράγματα είναι πολύπιο σύνθετα σελ. 23

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙ∆ΕΙΑΣ

Μια εισαγωγήτολμηρήκαι έντιμηΓράφουν: Σίσσυ Βελισσαρίου,Αγγέλικα Σαπουνά

Σελ. 12, 13

Μεταναστευτικήπολιτική δίχωςστρατόπεδασυγκέντρωσηςΤου Νασίμ Λομανί

Μετά τις εκλογές της25ης Ιανουαρίου, τα δε-δομένα άλλαξαν και

στο μεταναστευτικό/προσφυ-γικό ζήτημα. Η νίκη του ΣΥ-ΡΙΖΑ στις εκλογές και ο σχημα-τισμός της νέας κυβέρνησης -έστω και με τους ΑΝΕΛ- έβαλετα πράγματα στο αντίθετορεύμα. Οι αγώνες του αντιρα-τσιστικού και του μεταναστευ-τικού κινήματος δεν έχουνπλέον σκοπό να αποτρέψουν τοχειρότερο που έρχεται, αλλάαφενός να επισπεύσουν τις αλ-λαγές (προς το καλύτερο) πουήδη έχουν ξεκινήσει και αφετέ-ρου να πιέσουν τη νέα κυβέρ-νηση για να μια νέα μετανα-στευτική πολιτική, πιο αρι-

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

Πτώχευση αξιώνεντός ευρώ

Μ. Μπαρτσίδης: Η παρούσαμάχη για την αλήθειατης πολιτικής

Σελίδες 30, 31

Κ. Μελάς: Γιατίσήκωσε θόρυβο η πράξηνομοθετικού περιεχομένου;

Σελίδα 6

Γ. Αγγέλης: Από την ήπιαδήλωση Μέρκελστο άγριο Γιούρογκρουπ

Σελίδα 7

ΜΜΕΕΤΤΑΑΝΝΑΑΣΣΤΤΕΕΥΥΤΤΙΙΚΚΗΗ ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ

Συνέντευξη με τον πανεπιστημιακόΒασίλη ΤσιάνοΓράφουν: Ελένη Ζορμπά,Βιβή Κεφαλά, ∆ημοσθένηςΠαπαδάτος - Αναγνωστόπουλος

Η συνεδρίαση της ομάδας των Βρυξελλών, σήμερα Κυριακή,μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμη, καθώς ο χρόνος εξαντλείταιδραματικά και η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει ναέχει πειστεί, αμετάκλητα, ότι η ελληνική κυβέρνηση όσο επι-θυμεί τη συμφωνία σε ίσο βαθμό δεν θα δεχθεί υποχωρήσειςπου αλλοιώνουν την εντολή που έχει λάβει πρόσφατα απότους πολίτες. Σκληροπυρηνικοί κύκλοι στο Γιούρογκρουπεπεχείρησαν να υπονομεύσουν όσα βήματα προόδου είχαν επι-τευχθεί το προηγούμενο διάστημα, ιδιαίτερα κατά τη συνάν-τηση του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τη γερμα-νίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ.

Όμως, η αντιδραστική πολιτική της ΕΕ δεν αναδείχθηκεμόνο από τη στάση της έναντι της Ελλάδας, ιδίως με τις με-θόδους που έχει επιλέξει για να την εξαναγκάσει, δηλαδή τηνασφυξία. Ανάλγητη και αντιδραστική ήταν, επίσης, και η πο-λιτική που αποφασίστηκε για τους πρόσφυγες και μετανά-στες, οι οποίοι, όσοι δεν πνιγούν, φτάνουν στα παράλια τηςΕυρώπης για να σωθούν από τους τζιχαντιστές ή την πείνα. Ησύνοδος κορυφής αποφάσισε τελικά να «εμποδίζονται» με ταπολεμικά πλοία, δηλαδή να τους αφήνουν να πνιγούν ή νατους υποχρεώνουν να γυρίσουν στα φλεγόμενα χωριά τους.

•

Με το βλέμμαστην Εργατική

Πρωτομαγιά,εργαζόμενοι,

άνεργοι,συνταξιούχοιδεν πρέπει να

ξεχάσουν ότι τιςπιο σταθερές

και ανεξίτηλεςκόκκινεςγραμμές,

εμπόδιο στα όσααντεργατικά

απαιτεί, για μιαακόμη φορά, η

νεοφιλελεύθερηευρωζώνη, μόνοοι ίδιοι μπορούννα χαράξουν με

τη μεγάλησυμμετοχή τους

στιςδιαδηλώσεις

τηςΠαρασκευής.

Φω

το: Β

ασίλ

ης Μ

αθιο

υδάκ

ης

Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΣΤΡΟ ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟΥ

22 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

epohigr@gmail.comwww.epohi.gr

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

Πέντε συνθέσεις («Ένα το Χελιδόνι», «Μετο λύχνο του άστρου», «Της ∆ικαιοσύνηςήλιε νοητέ», «Της αγάπης αίματα» και«Ανοίγω το στόμα μου») από το «ΆξιονΕστί» του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίησηΟδυσσέα Ελύτη, θα ερμηνεύσει ο ΣάκηςΡουβάς στη συναυλία «90 χρόνια ΜίκηςΘεοδωράκης», που θα πραγματοποιηθείστις 2 Μαΐου στη Νέα Σμύρνη.

Σε πολλούς από εμάς τους νεότερους (αςπούμε λίγο μεγαλύτερους ή λίγο μικρότε-ρους από τα 30), η εικόνα του Μίκη Θεο-

δωράκη μας παραδόθηκε από την αρχή θολω-μένη. Από τη μία, η απόλυτη ταύτιση των παλαι-οτέρων γενιών (που μπορεί να ήταν γονείς, συγ-γενείς, φίλοι γονιών, παλαιότεροι σύντροφοι ήοτιδήποτε) με το έργο και την πολιτική διαδρομήτου συνθέτη, η μόνιμη συνοδεία της μουσικής τουσε γεγονότα προσωπικά και πολιτικά, η αυτοτέ-λεια του θαυμασμού για τα έργα του. Και από τηνάλλη, η πρώτη απογοήτευση πολλών (για άλλουςη απογοήτευση είχε έρθει πιο νωρίς) για την από-φασή του να εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο Επικρα-τείας της Νέας ∆ημοκρατίας το 1990 και να δια-τελέσει υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και Επι-κρατείας. Αυτόν το θαυμασμό και αυτή την απο-γοήτευση τα κληρονομήσαμε ταυτόχρονα και στησυνέχεια τα εμπλουτίσαμε με δικά μας βιώματακαι απόψεις. Ανακαλύπτοντας από την αρχή τοέργο του ταυτιζόμενοι και εμείς, αλλά νοιώθον-τας παράλληλα απόσταση σε κάποιες δηλώσειςή πολιτικές θέσεις (φτάνοντας μέχρι τη Σπίθα), ήπαλαιότερες συνεργασίες (Πάριος, Ρέμος κ.ά.).

Μυθοποίηση και απομυθοποίηση

Έχω την αίσθηση πως σε σχέση με το έργο τουΜίκη Θεοδωράκη, τις τελευταίες δεκαετίες,υπήρξε μια διπλή κίνηση απονεύρωσης. Η ταυτό-χρονη μυθοποίηση και απομυθοποίησή του. Απότη μία, τα αφιερώματα, οι διαφημίσεις, οι προ-σφορές στις εφημερίδες και μια σειρά άλλωντρόπων που περιέγραφαν τον συνθέτη ως μέτροαπόλυτο, ανέγγιχτο, ως κάτι το υψηλό, άνευόρων, μουσειοποιημένο και μακριά από εκείνητην οικειότητα, την οικειότητα αυτή που στάθηκεδομικό κομμάτι της ζωής και του έργου του. Απότην άλλη, η αντίστροφη πορεία, αυτή που περιε-λάμβανε τη μουσική του Θεοδωράκη σε θεάματατύπου «Στην υγειά μας ρε παιδιά», που τον ενέ-τασσε με ποπ όρους στην πιο πρόχειρη καθημε-ρινότητα, που αντέστρεφε την οικειότητα που πε-ριγράψαμε πιο πάνω σε γειτνίαση με στοιχεία κα-θόλα ξένα. Στο διπλό, λοιπόν, αυτό πλαίσιο έρ-χεται να προστεθεί και η εκτέλεση του συνθέτηαπό τον Σάκη Ρουβά.

Το θέμα με τον Ρουβά δεν είναι αν ο ίδιος είναικαλός τραγουδιστής ή περφόρμερ (για μένα προ-σωπικά τίποτα από τα δύο δεν είναι, αλλά αυτό

είναι θέμα άλλης συζήτησης), το θέμα είναι πωςο Ρουβάς είναι το πασιφανές, φλύαρο και απα-στράπτον σύμβολο ενός κόσμου. Ενός κόσμουπλαστικής ευημερίας και ελαφρότητας, άκρατηςδιασκέδασης και χαμηλών κριτηρίων, πολύχρω-μης επιφάνειας και αχρωματοψίας περιεχομένου.Αν μας ξενίζει ή μας θλίβει η συγκεκριμένη συ-νεργασία, προκύπτει από αυτή τη γειτνίαση δύοκόσμων τελείως διαφορετικών (και για πολλούςαπό εμάς αντικρουόμενους).

Ο λαϊκός πολιτισμός

Ένα από τα μεγάλα κατορθώματα του Μ. Θεο-δωράκη είναι πως κατάφερε να εξαφανίσει ταόρια ανάμεσα στην υψηλή και τη λαϊκή κουλ-τούρα, να φέρει την ελληνική ποίηση στα χείλητων ανθρώπων χωρίς να θέτει προϋποθέσεις. Μιαξεθυμασμένη εκδοχή της συγκεκριμένης κίνησηςμοιάζει και η επιλογή του Ρουβά. Παρατηρούμε,όμως, μια σύγχυση πεδίων και όρων. Γιατί είναιάλλο ο λαϊκός πολιτισμός και άλλο η ποπ κουλ-τούρα, ακόμα και αν στη βιασύνη του λόγου ταυ-τίζονται. Και αυτό γιατί η ταυτότητά του λαϊκούπολιτισμού έχει σχέση με τη διάδοσή του, τα χα-ρακτηριστικά του όμως τα παίρνει από το βάθοςτης καταγωγής του. Ενώ αντίθετα η ποπ κουλ-τούρα, δεν αποτελεί απλώς υπερθετικό βαθμόαυτής της διάδοσης, αλλά ταυτόχρονα παίρνει ταχαρακτηριστικά της από αυτή την ίδια τη διάδοση(έτσι ώστε να την εξασφαλίσει αποκλείοντας ταυ-τόχρονα οποιοδήποτε άλλο κριτήριο).

Η απονεύρωση της συνέχειας

Όλη η σύγχυση, η έκπληξη και η αμηχανία γιατο συγκεκριμένο γεγονός έρχονται να στηθούνπάνω σε μια προϋπάρχουσα και πολλαπλά προ-βληματική κατάσταση. Από τη μία, η μυθοποίησητου παρελθόντος χωρίς όρους και εργαλεία,άκριτα και στο σύνολό της, που απονευρώνει τησυνέχεια, μικραίνει το παρόν και μας κάνει να αι-σθανόμαστε πως περπατάμε τα βήματα γιγάντωνανάξιοι για όποια αναμέτρηση, διαφωνία και δη-μιουργία με ίσους όρους. Από την άλλη, η ταύ-τιση της ποπ κουλτούρας με το ευτελές. Θέματαπου αξίζει κανείς να αφιερώσει αυτοτελώς χώρογια αντιπαράθεση, κουβέντα και διαφωνία.

Το κακόηχο, λοιπόν, της συγκεκριμένης συ-νεργασίας, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο απόσυμπύκνωση και καθρέφτισμα μιας συνολικήςπροβληματικής κατάστασης, με πολλές παρα-νοήσεις, συγχύσεις, εκπτώσεις και αλλοιώσεις.Το ευτυχές είναι πώς η συνεργασία αυτή, όσο καιη προβληματική κατάσταση στο σύνολό της, δενείναι ικανές να αλλάξουν ούτε την ομορφιά τωντραγουδιών και των συνθέσεων του Μίκη Θεοδω-ράκη, αλλά ούτε και την πολλαπλή μετριότητατου Σάκη Ρουβά.

tsalapatis.blogspot.gr

στερή, πιο ανθρώπινη και πιο δίκαιη. Μια πολιτική χωρίς κρά-τηση και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι εξαγγελίες και οι υπο-σχέσεις της νέας κυβέρνησης για το μεταναστευτικό και προ-σφυγικό ζήτημα σε γενικές γραμμές είναι θετικές, όχι όμως αρ-κετές για να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του αντιρατσιστικούκαι του μεταναστευτικού κινήματος.

Νέα νομιμοποίηση και επανανομιμοποίηση των απονομιμο-ποιημένων μεταναστών. Η τελευταία φορά που έγινε «μαζική»νομιμοποίηση ήταν το 2005. ∆έκα χρόνια μετά, αντί να γίνουννέες νομιμοποιήσεις μεταναστών ανάλογα με τις ανάγκες, απο-νομιμοποιήθηκαν δεκάδες χιλιάδες μετανάστες στη διάρκειατης κρίσης, επειδή χάνοντας τη δουλειά τους αδυνατούσαν νασυμπληρώσουν τα προαπαιτούμενα ένσημα που χρειάζοντανγια την ανανέωση της άδειας παραμονής. Είναι καιρός το αντι-ρατσιστικό και μεταναστευτικό κίνημα να διεκδικήσει όχι μόνοτην επανανομιμοποίηση των απονομιμοποιημένων μετανα-στών, αλλά και μια νέα διαδικασία νομιμοποίησης όλων όσοιμένουν και εργάζονται ή θέλουν να μείνουν και να εργαστούνστη χώρα.

Πολιτικό άσυλο και πρόσβαση στις υπηρεσίες άσυλου. Η Ελ-λάδα εξακολουθεί να παραμένει από τις χειρότερες χώρες στηναπόδοση πολιτικού ασύλου στους πρόσφυγες που το δικαιούν-ται. Παρά την ψήφιση του νόμου για τη νέα υπηρεσία ασύλουκαι τα 13 περιφερειακά γραφεία, εκτός της περιφέρειας Αττι-κής τα υπόλοιπα δεν άνοιξαν ποτέ, η πρόσβαση στο άσυλο είναιτραγική και το ποσοστό αναγνώρισης παραμένει χαμηλό, γύρωστο 1 με 2%. Για τη βελτίωση του συστήματος ασύλου και τηνπροστασία των προσφύγων πρέπει ως κίνημα να διεκδική-σουμε, αφενός, το άνοιγμα των άλλων 12 περιφερειακών γρα-φείων της υπηρεσίας ασύλου στην υπόλοιπη Ελλάδα και, αφε-τέρου, μαζί με το άσυλο τα θεμελιώδη δικαιώματα των αιτούν-των και αναγνωρισμένων προσφύγων: στέγη, σίτιση και ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη.

Ιθαγένεια στη δεύτερη γενιά, κοινωνικά και πολιτικά δι-καιώματα για όλους-ες. Όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως καταγω-γής, που γεννιούνται ή μεγαλώνουν στην Ελλάδα δικαιούνταιαυτονόητα να αποκτούν την ιδιότητα του πολίτη και όλα τα κοι-νωνικά και πολιτικά δικαιώματα που συνδέονται με αυτή, μεμια λέξη, δηλαδή, την ελληνική ιθαγένεια. Αυτή τη στιγμή, ηΕλλάδα αποτελεί ένα από τα ελάχιστα κράτη που διατηρεί τορατσιστικό «δίκαιο του αίματος» και αρνείται στα παιδιά μετα-ναστών την ιθαγένεια, δημιουργώντας μια νέα γενιά χωρίς δι-καιώματα. Πρέπει να απαιτήσουμε, λοιπόν, την άμεση απόδοσητης ιθαγένειας σε όλα τα παιδιά, χωρίς όρους και προϋποθέ-σεις που θα αποκλείσουν κάποιο μέρος τους (όπως για παρά-δειγμα η προϋπόθεση οι γονείς τους να είναι «νόμιμοι»).

Κατάργηση της κράτησης των «χωρίς χαρτιά» κλείσιμο τωνστρατοπέδων συγκέντρωσης. Καμία αριστερή μεταναστευτικήπολιτική δεν μπορεί να συνυπάρχει με τα στρατόπεδα συγκέν-τρωσης. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει απαιτήσουμε το κλείσιμο όλωντων κέντρων κράτησης των προσφύγων «χωρίς χαρτιά», στηνΑμυγδαλέζα, το Παρανέστι, την Ξάνθη, το Φυλάκιο, την Κό-ρινθο· κάθε μέρα λειτουργίας τους αποτελεί όνειδος όχι μόνογια μια αριστερή κυβέρνηση, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία.Οι άνθρωποι που κλείστηκαν εκεί για μήνες και χρόνια χωρίςνα έχουν κάνει κανένα έγκλημα, πρέπει να αφεθούν όλοι ελεύ-θεροι χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση. Το ίδιο ισχύει για όσουςκρατούνται σε ακόμα χειρότερες συνθήκες στα δεκάδες κρα-τητήρια και αστυνομικά τμήματα. Όσοι αφήνονται ελεύθεροιθα πρέπει να εφοδιάζονται με τα κατάλληλα νομιμοποιητικάέγγραφα για να αποφεύγουν τυχόν νέα σύλληψη.

Συνολικά, η πρακτική της κράτησης είναι απάνθρωπη, αδιέ-ξοδη (και πολυέξοδη) και πρέπει να σταματήσει τώρα. Το ίδιοισχύει για τις επιχειρήσεις-σκούπα, σαν αυτές με τις κυνικέςονομασίες «Ξένιος ∆ίας» και «Θησέας». Οι τεράστιες δημόσιεςδαπάνες που γίνονται μέχρι σήμερα στο κυνήγι και την κράτησητων μεταναστών, μπορούν να αξιοποιηθούν στην πρόνοια, προςόφελος όλης της κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο, το κράτος καιη τοπική αυτοδιοίκηση μπορούν να φτιάξουν τις αναγκαίεςδομές που θα παρέχουν στους αποφυλακισμένους, όπως και σεκάθε άνθρωπο, τη στοιχειώδη στήριξη, με προτεραιότητα φυ-σικά τις πιο ευάλωτες ομάδες. Ιδιαίτερα οι ανήλικοι που κρα-τούνται σήμερα στα στρατόπεδα και τα κρατητήρια δεν μπο-ρούν προφανώς να μείνουν ούτε μία μέρα στο δρόμο· αυτόόμως δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τη συ-νέχιση της παράνομης και απάνθρωπης κράτησής τους.

Ζητάμε, λοιπόν, χώρους φιλοξενίας ανοιχτούς, τόσο για τουςένοικους όσο και για την κοινωνία, ενταγμένους στον ιστό τωνμεγάλων πόλεων για να διευκολύνουν την ένταξη των προσφύ-γων· οι παλιοί χώροι κράτησης είναι απολύτως ακατάλληλοιγια αυτή τη δουλειά, καθώς πρόκειται για απομονωμένες συ-νήθως φυλακές. Σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί και πρέπει νασυμβάλει η έμπρακτη αλληλεγγύη του αντιρατσιστικού κινή-ματος και όλης της κοινωνίας, καθώς και η αυτοοργάνωση τωνίδιων των προσφύγων.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Μεταναστευτική πολιτική δίχωςστρατόπεδα συγκέντρωσης Αυτός ο Σάκης είναι

δικός τους και δικός μας

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ ΤΩΝ ΜΕΡΚΕΛ – ΣΟΪΜΠΛΕ – ΟΛΑΝΤ

Θέλουν Τσίπρα...με άλλη κυβέρνηση!** Μόνη απάντηση η δημόσια διαπραγμάτευση και η συνεχής ενημέρωση των πολιτώνΕιδικού συνεργάτη

Βιώνουμε ένα ιδιαίτερα δύσκολο τε-λευταίο διάστημα πριν την συμ-φωνία [ή τη ρήξη…] με τους δα-

νειστές, που, με βάση την απόφαση τουEurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, πρέ-πει να περιλαμβάνει δύο σκέλη: μίαπρώτη συμφωνία ως τα τέλη Απριλίου[με νομοθετημένες μια σειρά από δρά-σεις, με τις οποίες θα συμφωνούν και οιεταίροι, πιθανόν με πολυνομοσχέδια…]και μια δεύτερη, που θα αφορά τηνόποια ρύθμιση για το χρέος, καθώς καιτις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις. Συμφω-νία που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθείως το τέλος Ιουνίου/αρχές Ιουλίου και θααφορά στο σύνολο των δράσεων/μεταρ-ρυθμίσεων για τα υπόλοιπα 3,5 χρόνιαζωής αυτής της κυβέρνησης.

Υπάρχει, βέβαια, η πίεση από ευρω-παίους αξιωματούχους [Β. Σόιμπλε, Τ.Βίζερ, κ.ά.] οι δύο συμφωνίες να γίνουνμία στο τέλος Ιουνίου. Το πώς θα αντέξειη χώρα οικονομικά, δεν φαίνεται να τουςαπασχολεί, παρά τις επανειλημμένεςαναφορές και προειδοποιήσεις –ακόμακαι δημόσιες- από στελέχη της κυβέρνη-σης, ότι δεν μπορεί η χώρα να αποπλη-ρώνει δάνεια και ταυτόχρονα να πληρώ-νει μισθούς και συντάξεις. «Η κατά-σταση της ρευστότητας στην Ελλάδαείναι ασφυκτική, είναι ωστόσο επαρκήςγια τον Ιούνιο», δηλώνει ο T. Βίζερ.Άποψη που φαίνεται να ενστερνίζονταικαι άλλοι υψηλόβαθμοι Ευρωπαίοι μεμόνη πρόταση, ως λύση, τη χαλάρωσητης θηλιάς από την ΕΚΤ –να μπορούν,δηλαδή, να αγοράσουν οι ελληνικές τρά-πεζες ομόλογα [T-bills] έως 15 δισ. ευρώαπό περίπου 8,5 δισ. ευρώ που τους επι-τρέπει σήμερα [ουσιαστικά «ανάσα» 6, 5δισ. ευρώ]. Όλα αυτά θα αποφασιστούνστο Γιούρογκρουπ της 11ης Μαΐου, ανά-λογα με τις ελληνικές «επιδόσεις»…

Ρήξη εντός ευρώ

Ο χρόνος όλο και πιο έντονα θα πιέζει.Όχι μόνο την κυβέρνηση [συντάξεις, μι-σθοί, ομόλογα που λήγουν και πρέπει ναγίνουν roll over, τόκοι, δόσεις στο ∆ΝΤ,κ.λπ.], αλλά και τους δανειστές που αν-τιλαμβάνονται πλέον, και το δηλώνουνσε κάθε ευκαιρία, ότι το Grexit δεν υπάρ-χει ούτε ως υπόθεση. Αυτό δεν σημαίνειότι δεν επεξεργάζονται «νέα» σενάρια μεεπικρατέστερο αυτό της χρεοκοπίαςεντός του ευρώ –τους εξυπηρετεί και πο-λιτικά. Ως τότε θα συνεχιστεί «το μαρτύ-ριο της σταγόνας», απέναντι σε μια χώραπου, όπως εκτιμούν, κάθε μέρα που περ-νάει θα οδηγείται σε μεγαλύτερο αδιέ-ξοδο, θα βουλιάζει. Μοναδικός στόχοςτους να καταδείξουν ότι η νέα κυβέρ-νηση είναι διαχειριστικά ανεπαρκής[τρεις μήνες δεν κάνει τίποτα άλλο απότο να διαπραγματεύεται χωρίς αποτέλε-σμα…] και έχει φέρει τη χώρα στο χείλοςτου γκρεμού, στη χρεοκοπία. Που, χωρίςκαμιά χρηματοδότηση, είναι πλέον, θέμαχρόνου… Ωστόσο, η κριτική δεν γίνεταιγια το σύνολο της κυβέρνησης. αλλά γιαστελέχη της με τον πρωθυπουργό ΑλέξηΤσίπρα, πάντα, σκοπίμως, να εξαιρείται.

Αυτή η πίεση τροφοδοτείται συνεχώςμε δηλώσεις «αξιωματούχων» και δια-φόρων συμβούλων ή ιδρυμάτων «ανάλυ-σης». Όπως του Μ. Ντράγκι, που δή-λωσε ότι «όλοι θέλουμε να πετύχει η Ελ-

λάδα» και «η απάντηση βρίσκεται σταχέρια της ελληνικής κυβέρνησης» [άραυπογράψτε…] ή του Β. Σόιμπλε, πουπροσπαθεί να προκαταλάβει τις δια-πραγματεύσεις λέγοντας ότι «δεν φαίνε-ται να υπάρξει λύση στη Ρίγα», σημει-ώνοντας, παράλληλα, πως «είναι σαφέςότι τα πράγματα έχουν χειροτερέψει γιατην Ελλάδα». Ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε, βέ-βαια, ενώ αποκλείει το Grexit [γι’ αυτόκαι οι υμέτερες μνημονιακές δυνάμειςσταμάτησαν να το προπαγανδίζουν…],αφήνει ανοιχτή τη χρεοκοπία εντόςευρώ. Στο πλευρό του και το Der Spie-gel [άρθρο καθηγητή Χενρικ Μίλερ,19.04.15], που υποδεικνύει ότι «η Ευ-ρώπη πρέπει να επιτρέψει την πτώχευσηκρατών μελών και να γίνει λίγο πιο…Αμερική».

Οι αριθμοί δεν βγαίνουν

Οι διαφωνίες της κυβέρνησης με τουςθεσμούς δεν είναι προσχηματικές. ∆ενβρίσκονται στο αν η χώρα έχει επεξερ-γασμένες προτάσεις, κοστολογημένες,κ.λπ. Η διαφωνία είναι πολιτική –δενπρόκειται περί «αδυναμίας τεχνικήςπροσέγγισης». Οι θεσμοί το γνώριζαν,όπως γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πολι-τική δύναμη που μπορεί σήμερα να αντι-παρατεθεί στον Αλ. Τσίπρα και τον Συ-ΡιζΑ. Τι επιδιώκουν, λοιπόν, μέσα απότη συνεχή οικονομική πίεση; Οι δανει-στές εκτιμούν ότι η κυβέρνηση θα βρεθείμπροστά σε αδιέξοδες, γι’ αυτήν λύσεις.Και:

* είτε θα υπογράψει, «κουρασμένη»και αποκομμένη από την κοινωνία, ό,τιτης φέρουν στο τραπέζι, με αποτέλεσμαο «έντιμος συμβιβασμός» να μετατραπείόχι σε «επώδυνο συμβιβασμό», αλλά σε

τραγωδία της κοινωνίας* είτε θα την αναγκάσουν να ζητήσει

συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ, κί-νηση, όμως, που ούτε καν μπαίνει σε συ-ζήτηση και από τους ίδιους του Ευρω-παίους

* είτε θα προσπαθήσουν να την «ανα-τρέψουν», δίνοντας τη διακυβέρνηση σεένα άλλο σχήμα, που αναγκαστικά,όμως, πρέπει να στηριχθεί και από κομ-μάτι του ΣυΡιζΑ! Σε κάθε περίπτωση, θαπροσπαθήσουν να αποφύγουν τις εκλο-γές –γιατί δεν θα τις κερδίσουν- και νασχηματίσουν «κυβέρνηση εθνικής σωτη-ρίας», και προς αυτή την κατεύθυνσηλειτουργούν συνειδητά –στο πλευρότους έχουν στελέχη του συστήματος καιτραπεζίτες, που όμως δεν αρκούν, γιατίδεν έχουν το πολιτικό ανάστημα. Φυ-σικά, οι Ευρωπαίοι δεν υπολογίζουν σεκανένα Σαμαρά, που, αναξιοπρεπώς,έθεσε θέμα συμμετοχής του σε μια νέακυβέρνηση [Bloomberg, 02.04.2105].

Ωστόσο, ακόμα και να μπορέσουν ναρίξουν [συνολικά] την κυβέρνηση Τσί-πρα δεν μπορούν να σχηματίσουν «κυ-βέρνηση εθνικής σωτηρίας»! Οι αριθμοίείναι αποκαλυπτικοί. Η Ν∆ έχει 76έδρες, το Ποτάμι 17 και το ΠΑΣΟΚ 13,σύνολο 106 έδρες. Χρειάζονται άλλους45 βουλευτές, που δεν βρίσκονται… [Ταυπόλοιπα κόμματα έχουν: ΣΥΡΙΖΑ 149,ΧΑ 17, ΚΚΕ 15 και ΑΝΕΛ 13 βουλευτές].Η εκτίμηση είναι ότι μέχρι να προετοι-μάσουν διάδοχα σχήματα, δεν θα οδηγή-σουν τη χώρα σε εκλογές και θα τη συν-τηρούν στην «εντατική», στα όρια τηςχρεοκοπίας.

Τι επιδιώκουν

Οι επόμενες μέρες είναι ιδιαίτερα κρί-

σιμες για το μέλλον αυτής της κυβέρνη-σης, αλλά και για τις κοινωνικές πολιτι-κές που θα εφαρμοστούν. Τα συστήματαευελπιστούν ότι εξαντλούνται όλα τα οι-κονομικά αποθέματα και οι αντοχές τηςκυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και της κοι-νωνίας. Και θα επιχειρήσουν το «μεγάλοκόλπο». Απέναντι στην κυβέρνηση έχουνσυσπειρωθεί όλες οι μνημονιακές καισυντηρητικές δυνάμεις, όχι μόνον τηςΕυρώπης αλλά και πέραν του Ατλαντι-κού με πρόσχημα την [μη] αποφυλάκισητου Σ. Ξηρού. Πρόκειται για μια «συμμα-χία προθύμων» κόντρα στη δομή, τη λει-τουργία και την πολιτική στήριξη της κυ-βέρνησης.

Τα δεδομένα είναι ότι δεν θέλουνεκλογές, Grexit, χρεοκοπία εντός ήεκτός ευρώ, ούτε αυτή την κυβέρνηση!∆εν έχουν, όμως, πολιτικό πρόσωπο ναηγηθεί κάποιου εναλλακτικού σχήματοςκαι ο Αλ. Τσίπρας έχει με το μέρος τουτη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας.Στόχος τους η πίεση να οδηγήσει σε συμ-φωνία / υπογραφή από τον Α. Τσίπραμπροστά στο αδιέξοδο πληρωμής μι-σθών, που θα περιλαμβάνει μέτρα ή από-συρση άλλων [π.χ. εργασιακά, ασφαλι-στικό, κ.λπ.], που θα οδηγούν σε παραι-τήσεις υπουργών ακόμα και αποχωρή-σεις από το ΣυΡιζΑ. Θέλουν και επιδιώ-κουν την παραμονή του Αλέξη Τσίπραως πρωθυπουργού με ένα άλλο, όμως,κυβερνητικό σχήμα «χαμηλών αντιστά-σεων». Το πώς, βέβαια, θα εξελιχθείαυτός ο σχεδιασμός, δεν εξαρτάται πάν-τοτε από τον σχεδιαστή!

Και πώς απαντάμε

Τι πρέπει να γίνει, όμως, για να απο-φευχθεί η φθορά της κυβέρνησης Τσί-πρα, αλλά και να υπονομευθούν τα σχέ-δια που απεργάζεται το σύστημα; Τα οι-κονομικά δεδομένα δείχνουν ότι αν δενυπάρξει χρηματοδότηση ή, έστω, χαλά-ρωση από την ΕΚΤ, η χώρα δεν θα μπο-ρεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσειςτης. Η κυβέρνηση θα πρέπει, με κάθεθυσία, να πληρώσει μισθούς και συντά-ξεις στο τέλος Απριλίου και να μένουνσε εκκρεμότητα οι δόσεις του ∆ΝΤ [από6 Μαΐου, σύνολο 1 δισ. ευρώ μόνο γι’αυτό τον μήνα]. Το πρόβλημα, δηλαδή,αν «σκάσει», πρέπει να βρίσκεται σταχέρια των δανειστών. Βρισκόμαστε στηντελική ευθεία, και οι όποιες αποφάσειςδεν επιδέχονται περιθώρια λάθους –δύ-σκολα θα υπάρξει επιστροφή από ό,τιαποφασιστεί.

Η κυβέρνηση κινδυνεύει να βρεθεί εγ-κλωβισμένη, ανάμεσα σε δανειστές καιπολίτες, με την κοινωνία χωρίς ουσια-στική πληροφόρηση. Με την όποια δια-πραγμάτευση να έχει περιοριστεί ανά-μεσα σε ομάδες «τεχνοκρατών» [που, αςσημειωθεί, από την ελληνική πλευράελάχιστοι ανήκουν στον ΣυΡιζΑ…] , καιμε την πληροφόρηση να είναι επιλεκτικήκαι κυρίως από ξένα ειδησεογραφικάπρακτορεία. Το εγχώριο σύστημα ενημέ-ρωσης είτε αναμασά τα όσα μεταδίδουντα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία,είτε αναδεικνύει τα θέματα που το συμ-φέρουν, με μεγάλο βαθμό διαστρέβλω-σης.

Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασηςείναι μονόδρομος – δεν υπάρχουν πολλάπεριθώρια. Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 6

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να δημοσιοποιήσει τιςπροτάσεις της με λεπτομέρειες. Ποια είναι η πραγ-ματική λίστα της. Ποιες μεταρρυθμίσεις αποδέχε-ται, σε ποιες έχει βάλει κόκκινες γραμμές, γιαποιες μεταθέτει το χρόνο εφαρμογής τους. Και,κυρίως, ποιες αρνείται να εφαρμόσει.

“

Του Νίκου Τσαγκρή

ΟΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ και τρείςμήνες στην κυβέρνηση, αλλάκάποια στελέχη του, ανάμεσά

τους και αρκετοί βουλευτές, ακόμα καιένας – δυο υπουργοί, εξακολουθούν ναπολιτεύονται ως αντιπολιτευόμενοι,δεν προσφέρουν καμιά λύση, πέρα απότην κριτική, δεν σκιαγραφούν το σχήμαμιας διαφορετικής χώρας. Μοιάζουν μεάνθρωπο που χτυπάει το κεφάλι τουστον τοίχο για να τον σπάσει αντί νασκάψει σ’ αυτόν μια πόρτα και να τονδιασχίσει. Ευτυχώς που η κυβέρνησηκάνει το δεύτερο. Και το κάνει καλά…

Τόσο καλά, που ανάγκασε το περιο-δικό «Time» να συμπεριλάβει τον έλ-ληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στονετήσιο κατάλογό του με τους ηγέτεςπου ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροήστον κόσμο. Μαζί με τον πρόεδρο τωνΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, τη γερμανίδακαγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τον πρό-εδρο της Κούβας Ραούλ Κάστρο, τονΜπενιαμίν Νετανιάχου, την ΧίλαριΚλίντον, τον Βλαντίμιρ Πούτιν, τον ιρα-κινό πρωθυπουργό Χάιντερ αλ – Αμ-πάντι, τον Κιμ Γιονγκ – Ουν της Βό-ρειας Κορέας και την αρχηγό του γαλ-λικού ακροδεξιού κόμματος, ΜαρίνΛεπέν.

Ξέρω, κάποιοι θα πουν «τι αστικέςανοησίες είναι αυτές», αλλά είναι ακρι-βώς αυτοί που οφείλουν, το συντομό-τερο δυνατόν, να σπάσουν το ιδεοφαν-τασιακό κέλυφος στο οποίο παραμέ-νουν περίκλειστοι, να δουν την πραγ-ματικότητά χωρίς παρωπίδες. Με τοβλέμμα, έστω, μιας ξεχωριστής για τηνπολιτική σοφία της ένδοξης κομμουνί-στριας: «Στην αστική κοινωνία, ορόλος της Αριστεράς είναι ο ρόλος τουκόμματος αντιπολίτευσης. Σε κόμμαεξουσίας επιτρέπεται να υψωθεί μόνοπάνω στα ερείπια του αστικού κρά-τους»

Η διαπραγμάτευσηως «επανάσταση»

Λέω πως είναι καιρός να συμφωνή-σουμε ότι, στην περίπτωσή μας, η Αρι-στερά «υψώθηκε» σε κόμμα εξουσίας»όχι «πάνω στα ερείπια του αστικούκράτους», αλλά πάνω στις στάχτες τωναστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ – Ν∆), πουθυσιάστηκαν από τους ίδιους τους ηγέ-τες τους στο βωμό του ευρωπαϊκού νε-οφιλελευθερισμού: χωρίς την καπιτα-λιστική κρίση, τα μνημόνια, την παρά-δοση άνευ όρων της Ελλάδας και τωνΕλλήνων (εκ μέρους των Γ. Παπαν-δρέου, Αντώνη Σαμαρά και των κυβερ-νήσεων τους) στη ληστρική – ανθρω-ποφαγική βουλιμία των… «θεσμών»,μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑθα φάνταζε σαν ουτοπία.

Είναι καιρός να συμφωνή-σουμε ότι ο ελληνικός λαός«ανύψωσε» στηνκυβερνητικήεξουσία τον ΣΥ-ΡΙΖΑ όχι για να εγ-καθιδρύσει τον κομ-μουνισμό αλλά,εντός της καπιτα-λιστικής – «αστι-κής» ζώνης τουευρώ, να διαπραγματευθείκαι, με τη μαχητικότητακαι την αξιοπιστία τηςΑριστεράς, να διεκδική-σει την ανάκτηση τηςεθνικής ανεξαρτη-σίας και της δημο-

κρατίας, την απαλλαγή από τα μνημο-νιακά μέτρα λιτότητας, να εφαρμόσειανυποχώρητα το «πρόγραμμα της Θεσ-σαλονίκης». Είναι καιρός να συμφωνή-σουμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτόακριβώς κάνει.

Και κάτι παραπάνω. Μέσω της δια-πραγμάτευσης, με εργαλείο τη δια-πραγμάτευση αν θέλετε, αναπτύσσον-τας μια περίτεχνη, πολυδιάστατη –απρόβλεπτη και απροσδόκητη για τοελληνικό και το ευρωπαϊκό κατεστη-μένο– πολιτική διπλωματία, επιχειρείκάτι που, τηρουμένων των αναλογιών,είναι μια σύγχρονη επανάσταση εν εξε-λίξει: αντί να χτυπάει το κεφάλι τηςστο νεοφιλελεύθερο τοίχο για να τονσπάσει, σκάβει σ’ αυτόν μια πόρτα καιτον διασχίζει…

Η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ

Και μπαίνει μέσα και τον αποδομείκαι τον ανατρέπει: «βλέπω την δια-πραγμάτευση σαν μια μυθική ελληνικήεκστρατεία για τον εξανθρωπισμό τωνβάρβαρων ευρωπαϊκών (γερμανικών)κανόνων, την πολιτική επανίδρυση τηςΕ.Ε.», μου έλεγε ενθουσιασμένος, μετάτη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τηνΆνγκελα Μέρκελ, ένας φίλος. Γνωστόςαριστερός διανοούμενος.

Είχαν προηγηθεί αρκετά μικρά βή-ματα χειραφέτησης, όπως εκείνη ηαξιοθαύμαστη διπλωματική πλαγιοκό-πηση – απομόνωση του γερμανούγκαουλάιτερ της ευρωζώνης Βόλφγ-κανγκ Σόιμπλε από τον έλληνα ομό-λογό του, τον Γιάνη Βαρουφάκη, κατάτη διάρκεια των τριών θυελλωδών Εu-rogroup· που σήμανε την αρχή της έμ-πρακτης αμφισβήτησης της γερμανι-κής ηγεμονίας εντός και εκτός δια-πραγμάτευσης, την αποκατάσταση τηςπολιτικής ισοτιμίας Ελλάδας – Γερμα-νίας.

Η απαρίθμηση των επιτευγμάτων τηςτρίμηνης πολιτικής διαπραγμάτευσηςτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ευρω-παίους εταίρους σε συνδυασμό με τηνπολυδιάστατη γεωπολιτική διπλωματίαπου, συγχρονισμένα και παράλληλα,ανέπτυξε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυ-βέρνησή του, εγγράφουν την αρχήενός, κατά τα φαινόμενα, ένδοξου ελ-ληνικού έπους που συγκινεί λαούς,κοινωνίες και κινήματα. Και προκαλείπολιτικούς και κοσμοθεωρητικούςκλονισμούς, υιοθετείται και υποστηρί-ζεται από προσωπικότητες υψηλού διε-θνούς κύρους (Τσόμσκι, Στίγκλιτς,Κρούγκμαν κ.ά.) καθιστώντας τον ΣΥ-ΡΙΖΑ «πανευρωπαϊκό» και «παγκό-σμιο».

Λοιπόν, που λέτε, εμείς οι απ’ έξω,(τα απλά μέλη, οι ψηφοφόροι, εν γένει,του ΣΥΡΙΖΑ) αισθανόμαστε μέτοχοιαυτού του «έπους», εναγώνιοι «ανα-

γνώστες» και «θεα-τές» του, ενμέσω ενόςκαθημε-ρινά αυξα-

νόμενου τρο-μοκρατικού συστη-

μικού θορύβου απο-τροπής. Και στενοχω-

ριόμαστε, απογοητευό-μαστε, αγανακτούμε όταν

φωνές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευ-τών, ακόμα και υπουργών σμίγουν μ’αυτόν τον απεχθή θόρυβο. Αυτό…

* Ο γνωστός «αφορισμός» τηςΡόζας Λούξεμπουργκ.

Μετάτο Εθνικό, τι;Τα περί του Εθνικού είναι

γνωστά, καθώς μια δύ-σκολη αλλά εύλογη απόφασητου υπουργού ΠολιτισμούΝίκου Ξυδάκη συγκέντρωσε ταπυρά καί όσων έσπευσαν νααθροιστούν για καθαρά αντιπο-λιτευτικούς λόγους. Ο δρόμοςείναι μακρύς και έχει κι άλλουςσταθμούς.

Στις 30 Απριλίου, για παρά-δειγμα, τελειώνει ή τετράμηνηπαράταση που δόθηκε –στις 23∆εκεμβρίου με τροπολογία– στηθητεία του διοικητικού συμβου-λίου του Μεγάρου Μουσικής.Τη θέση του προέδρου από το2009 κατέχει το ίδιο πρόσωπο(η θέση είναι άμισθη). Είναι,λοιπόν, υπερώριμο, μετά τις πε-ριπέτειες του Μεγάρου Μουσι-κής, των χρεών που σωρεύει,περίπου 435 εκατ. ευρώ συνο-λικά, να γίνουν αλλαγές.

Προφανώς το όλο ζήτημα Μέ-γαρο είναι λεπτό και πολύ σο-βαρό και χρειάζεται ψύχραιμηκαι σοβαρή μελέτη για να αντι-μετωπισθούν υπερβολές τουπαρελθόντος και χειρισμοί τουπαρόντος, να ορισθεί η ισόρ-ροπη λειτουργία του στο συνο-λικό χώρο της μουσικής. Ένατέτοιο σχέδιο χρειάζεται σί-γουρα χρόνο. Η λήξη της θη-τείας της διοίκησης στις 30Απριλίου είναι ευκαιρία να γίνειτο πρώτο, προσεκτικό αλλά και

σταθερό, προετοιμαστικό για τοεπόμενο μεγάλο βήμα.

ΤρύπιακατσαρόλαΟι νεοφιλελεύθεροι έχουν

αποδείξει ότι ξέρουν πολύκαλά να οργανώνουν μαζικέςδιαμαρτυρίες τύπου κατσαρό-λας. Οι εγχώριοι εκπρόσωποίτους, χαλαρωμένοι μέσα στημακαριότητα της κυριαρχίαςτους επί δεκαετίες στο πολιτικόγίγνεσθαι, δεν φρόντισαν νααποκτήσουν τη σχετική τεχνο-γνωσία.

Το αποτέλεσμα της πρώτηςκινητοποίησής τους ήταν χαρα-κτηριστικό. ∆ιαδήλωση οργά-νωσε, μεσημέρι Παρασκευής,δήμος των δυτικών προαστίων,διαμαρτυρόμενος για τη μετα-φορά των διαθεσίμων του στηνΤράπεζα της Ελλάδος. Μόνοπου όλη κι όλη αριθμούσε εί-κοσι (κυριολεκτικά) άτομα,καμιά δεκαριά δημοτικούς πα-ράγοντες και άλλους τόσους,όχι ιδιαίτερα πρόθυμους, δημο-τικούς υπαλλήλους και δέκαοχήματα του δήμου.

Χωρίς πολλά – πολλά, έκλει-σαν τη Σταδίου στο ύψος τηςΚλαυθμώνος παρά το θλιβεράασήμαντα όγκο τους. Ευτυχώςδεν είχαν προλάβει οι προκάτο-χοι της σημερινής κυβέρνησηςκαι φίλοι τους να νομοθετή-σουν την απαγόρευση πορειώνστους δρόμους της Αθήνας,

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το «έπος» του ΣΥΡΙΖΑκαι κάποιες παραφωνίεςΟρισμένοι οφείλουν να σπάσουν το ιδεοφαντασιακόκέλυφος στο οποίο παραμένουν περίκλειστοι για ναδουν την πραγματικότητά χωρίς παρωπίδες

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

Αναγκαία διόρθωσηΣτο προηγούμενο φύλλο της «Εποχής» δημοσιεύσαμε μια νεκρολογίαγια τον σύντροφο Γιώργο Μαμάη, ανυπόγραφο. Είχε την υπογραφήτου επιστήθιου φίλου του Χρήστου Τόλιου, αλλά ο δαίμων την παρέ-λειψε. Ο αναγνώστης, διορθωμένη, και σε άλλα σημεία της, θα τηνβρει στην ηλεκτρονική σελίδα μας.

Στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπηείμαστε όλοι μετανάστες...

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μεταφορά δυνάμεωνστο εσωτερικό μέτωπο* Γιατί επιχειρείται συντηρητική μετατόπιση των διαχωριστικών γραμμών

Απορροφημένοι σχεδόν αποκλει-στικά από την παρακολούθησητης πορείας των διαπραγματεύ-

σεων και των συγκρούσεων, εντός καιεκτός, περί αυτήν, δείχναμε να έχουμεξεχάσει ότι εξ ίσου σημαντικά, αν όχι ση-μαντικότερα συχνά, είναι όσα συμβαί-νουν στο εσωτερικό μέτωπο.

∆ύο εξελίξεις συνέβαλαν στην αλλαγήαυτής της πραγματικότητας:

Πρώτον, η κυβέρνηση, παρά τις καθυ-στερήσεις και τις δυσκολίες, άρχισε ναπροωθεί το νομοθετικό έργο, οπότε οιαντιπαραθέσεις σε συγκεκριμένα εσωτε-ρικά ζητήματα έγιναν σαφείς και απέ-κτησαν περισσότερο ταξικό πρόσημο.

∆εύτερον, η αντιπολίτευση, ιδίως ηαξιωματική, διαβλέπει ότι δεν έχει πολλάπεριθώρια να αντιπαρατεθεί πειστικάστην κυβέρνηση με βάση τη στρατηγικήτης τελευταίας στις διαπραγματεύσεις,καθώς η εξέλιξή τους πια την οδηγείμπροστά στο αμείλικτο και για την αντι-πολίτευση ερώτημα: «Να υπογραφείτώρα συμφωνία, αλλά με την παραδοχήποιών απαιτήσεων των δανειστών;» Καισ’ αυτό το ερώτημα δεν μπορεί πια η αν-τιπολίτευση να απαντάει όπως ο κ. Σα-μαράς, Τετάρτη βράδυ στο Μέγκα, λέ-γοντας ότι «η κυβέρνηση πρέπει να έρθεισε ρήξη είτε με τον εαυτό της είτε με τουςδανειστές». Γιατί η διάζευξη αυτή αφοράτελικά και την ίδια, αποκαλύπτονταςαπερίφραστα τον πραγματούμενο κίν-δυνο να τοποθετείται από την πλευράτων δανειστών, όσο δεν επιλέγει.

Επαναχάραξηδιαχωριστικών γραμμών

Αυτές οι δύο εξελίξεις ξύπνησαν το«θηρίο» της απαίτησης για ταξική τοπο-θέτηση απέναντι όχι μόνο στα κρίσιμα,αλλά και στα λιγότερο σημαντικά ζητή-ματα της εσωτερική πολιτικής.

Αυτό εξηγεί, και από μια άλλη σκοπιά,τη γενικευμένη επίθεση που παρακολου-θούμε να εκτυλίσσεται το τελευταίο διά-στημα με στόχο την κυβέρνηση: κανένανομοσχέδιο, κανένα ζήτημα, κανένα πρό-βλημα, καμία πτυχή δεν αφήνεται ανεκ-μετάλλευτη, από τη στιγμή που μπορεί ηεκμετάλλευσή του να προκαλέσει απώ-λειες στην κυβέρνηση

Στόχος αυτής της ανάπτυξης του αντι-πολιτευτικού μετώπου στο εσωτερικόδεν είναι μόνο να εμφανιστεί και να αι-σθανθεί η κυβέρνηση όσο γίνεται πιοαδύναμη στη διαπραγμάτευση και ναυποχωρήσει άτακτα. Επιδιώκεται με αυτήτην ένταση της επίθεσης να μετατοπι-στούν στο εσωτερικό της κοινωνίας, τουεκλογικού σώματος και των πολιτικώνδυνάμεων οι διαχωριστικές γραμμέςπρος όφελος των συντηρητικών, μνημο-νιακών, αστικών συσσωματώσεων. Επι-διώκεται, δηλαδή, η ανάκτηση του απω-λεσθέντος εδάφους στη βάση μιας σαφέ-

στερα ταξικής διάκρισης.

Αστικό προσκλητήριο

Ένα σύντομο αλλά αιχμηρό και δηλω-τικό αυτής της διάθεσης πρωτοσέλιδοκύριο άρθρο της «Καθημερινής» (21/4ανήμερα) σημείωνε: «Τώρα τα πράγματαέχουν γίνει οριακά και επικίνδυνα. Η κυ-βέρνηση ακολουθεί σε κρίσιμους τομείςπολιτική που απευθύνεται σε μια ακραίαμειοψηφία». Για να καταλήξει στο γενικόπροσκλητήριο: «Κανείς από την κεντρο-δεξιά, αλλά και γενικότερα από τοναστικό πολιτικό κόσμο, δεν έχει, πλέον,το δικαίωμα να σιωπά», δηλαδή να μη τοτοποθετείται από την ορθή κατά τηγνώμη τους πλευρά.

Ορισμένοι ασύδοτα αντιδραστικοί δενδιστάζουν, μάλιστα, να παρομοιάσουντην παρούσα κατάσταση με την περίοδοτου ∆εκεμβρίου 1944! Και να καλούν σεσυμβιβασμό την κυβέρνηση. (Μαραντζί-δης «Κ» 19/4). Το κάνουν, προφανώς, όχιγιατί υπάρχουν ομοιότητες, όχι επειδήκρίνονται τα ίδια επίδικα, αλλά για να το-νιστεί η ανάγκη χάραξης νέων διαχωρι-στικών γραμμών: από εδώ όσοι αποδέ-χονται τα δεδομένα, από εκεί όσοι επι-διώκουν να τα αλλάξουν αιθεροβατώνταςκαι βάζοντας, έτσι, σε κίνδυνο τα κείμενα-καλώς ή κακώς.

Όπως μπορούμε εύκολα να αντιλη-φθούμε, η διεξαγωγή αυτής της επίθεσηςμε αυτό το στρατηγικό στόχο διευκολύ-νεται τα μέγιστα από τα οικονομικά καιμιντιακά συμφέροντα, που νιώθουνάμεσα την απειλή μιας δημοκρατικής νο-μιμότητας με γνώμονα το συμφέρον τωνλαϊκών τάξεων, των πολλών και όχι τωνολιγαρχών. Όταν από τη μιντιακή ολι-γαρχία απαιτείται το ελάχιστο, δηλαδή ηνομιμοποίηση της δράσης της, και έναςΜπόμπολας απειλείται από τον εισαγγε-λέα για να πληρώσει ελάχιστο τμήμα απότα αφορολόγητα μονοπωλιακά κέρδηπου αποκόμισε εν καιρώ κρίσης, τότε δενχρειάζεται οποιαδήποτε αυταπάτη γιατην σκληρότητα της απάντησης. Ούτεοποιουδήποτε είδους εφησυχασμός.

Στην αντίπερα όχθη έχουν αρχίσει νααντιλαμβάνονται με την παρέλευση τωνπρώτων μετεκλογικών μηνών ότι με τησαμαρική λογική της «παρένθεσης» δενμπορεί να ανασυγκροτηθεί η αντιπολί-τευση, εν αναμονή μιας αποτυχίας στηδιαπραγμάτευση. Γιατί ακόμα κι αν δεν

μπορέσει να πετύχει όλους τους στόχουςτης η κυβέρνηση και υποχρεωθεί να οδη-γηθεί σε εκλογές η χώρα, δεν θα υπάρξειγια τη Ν∆ και τους συμμάχους της, παλι-ούς και «νέους», ελπίδα, αν δεν εξασφα-λιστεί αλλαγή συσχετισμών και αναδιά-ταξη πολιτικών και κοινωνικών συμμα-χιών. Πράγμα που απαιτεί σκληρή αντι-παράθεση ιδίως στο εσωτερικό πεδίο.

Παλινορθωτικός ακτιβισμός

∆εν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμεδιαφορετικά την πρωτοφανή επιχείρησηστήριξης και διατήρησης των «κεκτημέ-νων» της αντιμεταρρύθμισης που επίπέντε χρόνια οικοδομείται. Ούτε τιςάρτια οργανωμένες και τις ταξικά ερμα-φρόδιτες επιχειρήσεις κινητοποίησηςτύπου Ελντοράντο, ή τις ακτιβιστικέςδράσεις υπερσυντηρητικών πανεπιστη-μιακών, που πρώτοι ανταποκρίθηκαν στοταξικό αστικό κάλεσμα της «Κ».

Ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν όλοιαυτοί και οι πρωτοβουλίες τους δεν είναιαμελητέος. Η κυβέρνηση, βέβαια, έχει τοπλεονέκτημα ότι η πολιτική που οι αντί-παλοί της υποστηρίζουν ως ορθή, είναιπιστό αντίγραφο της πολιτικής πουεφαρμόστηκε επί πέντε χρόνια με κατα-στροφικά αποτελέσματα. Και δεν έχουνπρόθεση να την τροποποιήσουν. Γι’ αυτόκαι είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλίσουνπλειοψηφίες κοινωνικές ή πολιτικές στηβάση αυτή. Γι’ αυτό και δεν θέλουν τώραν’ ακούσουν για εκλογές ή δημοψήφι-σμα.

Μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση και οιπολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις πουσυσπειρώνει γύρω της και μετεκλογικά,να εντοπίσουν και να αξιοποιήσουν, σ’αυτή τη βάση, τα σημεία ρωγμής αυτούτου επιχειρούμενου αντιδραστικού μετώ-που παλινόρθωσης. Όσο πιο κοντά στολαϊκό περί δικαίου αίσθημα βρίσκονταιοι πολιτικές πράξεις και οι νομοθετικέςπρωτοβουλίες, αλλά και οι κοινωνικέςευαισθησίες της κυβέρνησης, τόσο πιοδύσκολο θα γίνεται το δικό τους έργο,τόσο πιο ισχυροί οι δεσμοί που ένωσαντη σημερινή πολιτική και κοινωνικήπλειοψηφία για να την αναδείξουν κυ-βερνώσα δύναμη. Αυτός είναι ο χρυσόςκανόνας.

Χ. Γεωργούλας

γιατί αυτή τη στιγμή που διαβά-ζετε τις γραμμές ετούτες, οικαλοί αυτοί άνθρωποι θα σέρ-νονταν στα δικαστήρια.

Στην όχθητων δανειστώνΜπορεί να εξοργίζεται ο κ.

Λοβέρδος και οι τέωςεταίροι του στην κυβέρνηση Σα-μαρά – Βενιζέλου, όταν τουςκατατάσσουν στην όχθη τωνδανειστών, πλην όμως η αλή-θεια είναι ότι εβδομάδες τώραζητούν από την κυβέρνηση ναυπογράψει «εδώ και τώρα»συμφωνία με τους πιστωτές,χωρίς ποτέ να απαντούν στο εύ-λογο ερώτημα: Χωρίς να αρνη-θεί η κυβέρνηση καμία από τιςαπαιτήσεις τους;

Η στάση αυτή τους ταυτίζειόχι αντικειμενικά, όπως συνή-θως λέγεται σ αυτές τις περι-πτώσεις, αλλά και υποκειμε-νικά, με τις θέσεις των πιστω-τών. Άλλωστε, και η στάσητους από την εποχή που βρί-σκονταν στην κυβέρνηση, αυτόακριβώς επιβεβαιώνει: νόμοςείναι το δίκιο του δανειστή.Ό,τι κι αν ζητήσουν οι πιστω-τές, είναι για το καλό μας.Πόσες φορές δεν τους έχουμεακούσει να λένε ότι «κόκκινεςγραμμές» μπορούν να βάζουνμόνο αυτοί που δίνουν ταλεφτά κι όχι αυτοί που τα ζη-τάνε.

Which side areyou on?Οργίασαν τα κανάλια στα

δελτία ειδήσεων της Παρα-σκευής, προσπαθώντας να πα-ρουσιάσουν τον υπουργό Οικο-νομικών Γιάνη Βαρουφάκηαπομονωμένο στο Γιούρογ-κρουπ. Αυτό που δεν ανέφερανείναι ότι ο Βαρουφάκης σε επί-σημες δηλώσεις του μετά τοτέλος της συνεδρίασης αναφέρ-θηκε στις δυσκολίες που αντι-μετωπίζει κατά τη διάρκεια τωνδιαπραγματεύσεων, κάνονταςλόγο ακόμα και για υπονό-μευση της διαδικασίας. Φαίνε-ται ότι μετά τις διαδοχικές ενο-χλήσεις της κυβέρνησης είτεστα κανάλια, είτε στους ιδιο-κτήτες τους αποφάσισαν να συ-νεισφέρουν και αυτά από τημεριά τους στην προσπάθειααπομόνωσης της ελληνικής κυ-βέρνησης, αφήνοντας εκτόςτων ρεπορτάζ τους τη σημαν-τική αυτή πτυχή των δηλώσεωντου υπουργού.

Μαρσέλ & Μισέλ

Ακόμα κι αν δεν μπορέσει να πετύχει όλους τουςστόχους της η κυβέρνηση και υποχρεωθεί ναοδηγηθεί σε εκλογές η χώρα, δεν θα υπάρξει γιατη Ν∆ και τους συμμάχους της, παλιούς και“νέους”, ελπίδα, αν δεν εξασφαλιστεί αλλαγήσυσχετισμών και αναδιάταξη πολιτικών καικοινωνικών συμμαχιών.

“

Του

∆ημ

ήτρη

Πετ

σετί

δη

66 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

να δημοσιοποιήσει τις προτάσεις της μελεπτομέρειες. Ποια είναι η πραγματικήλίστα της. Ποιες μεταρρυθμίσεις αποδέ-χεται, σε ποιες έχει βάλει κόκκινεςγραμμές, για ποιες μεταθέτει το χρόνοεφαρμογής τους. Προτάσεις συγκεκρι-μένες και επεξεργασμένες που δίνονταιάμεσα στη δημοσιότητα. Και, κυρίως,ποιες αρνείται να εφαρμόσει. Τονίζει ότιδεν δέχεται περικοπή συντάξεων και μι-σθών, άλλες απολύσεις, περαιτέρω μεί-ωση του κατώτατου μισθού, και άλλαλουκέτα σε νοσοκομεία…

∆ημόσια διαπραγμάτευση

Η κίνηση αυτή βάζει τέλος στις επιλε-κτικές διαρροές. Και κάνει πράξη τηνυπόσχεση της κυβέρνησης: όλα στοφως. Η κοινωνία ενημερώνεται πλήρως,τα κόμματα αναγκάζονται να τοποθετη-θούν πάνω σε συγκεκριμένες θέσεις, τοίδιο και οι δανειστές. Μια δημόσια δια-πραγμάτευση όπου κανείς δεν θα μπορείνα πετά τη μπάλα έξω, να μεθοδεύει τηδιαρροή πληροφοριών σύμφωνα με τιςοποίες δεν έχει θέσεις ή προτάσεις η ελ-ληνική κυβέρνηση, να ζητούν απίθαναστοιχεία... Θα πρέπει δημόσια θεσμοίκαι κόμματα να παρουσιάσουν τις αν-τιρρήσεις τους: σε ποιες μεταρρυθμίσειςεπιμένουν, γιατί ορισμένοι λένε «ναι».Παράλληλα, κυβέρνηση και κόμμα βγαί-νουν στην κοινωνία με εκδηλώσεις καισυζητήσεις –όχι μέσα στο κόμμα, δημό-σια. Μια κινητοποίηση που θα αγκαλιά-ζει όλη την κοινωνία, θα την ενημερώ-νει, τη συσπειρώνει και την προετοιμά-ζει, προκειμένου οι ίδιοι οι πολίτες νααποτρέψουν τους επικίνδυνους δρόμουςστους οποίους θέλουν να μας οδηγή-σουν.

Το νέο σενάριο που προωθούν τώρα,μια και κατάλαβαν τις επιπτώσεις ενόςGrexit, είναι «οριακή χρεοκοπία», πάνταεντός του ευρώ. Ο αρθρογράφος τωνF.T., Βόλφγκανκγ Μινχάου [19.04.15],είναι «αρκετά σίγουρος ότι θα πτωχεύ-σει» η Ελλάδα, καθώς «ίσως να είναι ομοναδικός τρόπος για να αποτρέψουντην απόλυτη καταστροφή». Τάσσεται,βέβαια, κατά της εξόδου της Ελλάδαςαπό το ευρώ. καθώς, όπως τονίζει, «έναGrexit θα προκαλούσε ανυπολόγιστο οι-κονομικό ρίσκο στη χώρα και θα τραυ-μάτιζε τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες τηςΕΕ αλλά και την παγκόσμια φήμη της».Ωστόσο, ακόμα και οι FT υποδεικνύουνχρεοκοπία απέναντι σε ∆ΝΤ ή ΕΚΤ καιόχι «έναντι των πολιτών με το να μηνπληρωθούν μισθοί δημοσίων υπαλλή-λων ή συντάξεις». Γιατί, αυτό, συνεχί-ζουν οι FT, «θα ήταν ηθικά απεχθές καιπολιτική αυτοκτονία για την κυβέρνησηπου ηγείται ο ΣυΡιζΑ». Και υποστηρί-ζουν ότι η χρεοκοπία «δεν είναι συνώ-νυμη με την έξοδο. ∆εν υπάρχει ένας κα-νόνας στην ΕΕ, που να λέει ότι πρέπει ναεγκαταλείψεις την Ένωση όταν χρεοκο-πείς».

Οι Ευρωπαίοι πιέζουν -και θα πιέσουνακόμα περισσότερο- με στόχο αυτή η κυ-βέρνηση να υπογράψει συμφωνία. Απόαυτή την υπογραφή ευελπιστούν να ξε-κινήσουν πολιτικές διαδικασίες στηνΕλλάδα, που θα τους επιτρέψουν να παί-ξουν ρόλο ρυθμιστή. Ας μην τους το επι-τρέψουμε!

Υ.Γ.: Είναι σαφές, με βάση και τα πα-ραπάνω, ότι το σύστημα ως μόνη επι-λογή έχει τον Τσίπρα. Με αυτή τηνπαραδοχή είναι λογικό να εξυμνούνκαι να μιλούν για καλό κλίμα του Τσί-πρα με την Μέρκελ, κ.λπ., σε αντί-θεση με το άσχημο κλίμα του Γιού-ρογκρουπ, όπου μετέχει ο έτσι καιαλλιώς «προβληματικός» Βαρουφά-κης.

Θέλουν Τσίπρα...με άλληκυβέρνηση!ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 3

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

Γιατί σήκωσε θόρυβο η πράξηνομοθετικού περιεχομένου;

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Σε προηγούμενες συζητήσεις μας εν-τόπιζες ότι παρά το θετικό των συμφω-νιών είτε της 20ής Φεβρουαρίου είτετης συνόδου κορυφής των 8, παραμέ-νει κενό η χρηματοδότηση. Τώρα αυτόμας πιέζει;

Όντως, η συμφωνία της 20ής Φε-βρουαρίου, ενώ έβαλε τα πράγματα υπόμία έννοια σε ένα κανάλι, είχε ένα έλ-λειμμα στην αντιμετώπιση των χρημα-τοδοτικών αναγκών του δημοσίου. Ωςτα τέλη Μαρτίου δεν θα είχαμε ιδιαί-τερα προβλήματα, όμως αυτά θ’ άρχι-ζαν, όπως ήταν γνωστό, από τον Απρί-λιο. Οι υποχρεώσεις της χώρας, ειδικάπρος το ∆ΝΤ, ήταν πράγματι υψηλέςκαι τον Απρίλιο και τον Μάιο μαζί μετις υποχρεώσεις για μισθούς και συντά-ξεις. Πρόσθετο στοιχείο είναι ότι για τοπρώτο τρίμηνο του έτους ο προϋπολο-γισμός, είχε μια δυσκολία εκ κατα-σκευής, παρουσίαζε πρωτογενή ελλείμ-ματα, δηλαδή τα έσοδα του κράτους δεναρκούσαν για να πληρωθούν τα έξοδάτου, εξαιρουμένων των δαπανών για τό-κους. Από τον Μάιο και πέρα προβλέ-πονται σημαντικά πλεονάσματα ωςαπόρροια της τουριστικής δαπάνηςκ.τ.λ.

Αυτό, μαζί με την καθυστέρηση τωνδιαπραγματεύσεων, την πεισματική άρ-νηση των εταίρων να συγκλίνουν σε έναπρόγραμμα, αλλά κυρίως της ΕΚΤ ναμην επιτρέψει την έκδοση, όπως ζή-τησε η κυβέρνηση, ενός αριθμού εντό-κων γραμματίων, περίπου 3 δισ. ευρώ ήτης επιστροφής του περιβόητου 1,9δισ. κερδών που διακρατούν χώρες τηςευρωζώνης από αγορά ελληνικών ομο-λόγων ανάγκασε την κυβέρνηση, τηνυποχρέωσε να αποφασίσει αν θα εκ-πληρώσει τις υποχρεώσεις της στο εξω-τερικό ή όχι. Πολύ σωστά αποφάσισενα τις εκπληρώσει και προς τούτο θαέπρεπε να βρει τα χρήματα.

Έφτασε, λοιπόν, αυτή η δύσκοληστιγμή.

Ακριβώς, αυτό κάνει η ελληνική κυ-βέρνηση, όπως θα έκανε οποιαδήποτεάλλη. Θα επεδίωκε με τα χρήματα πουυπάρχουν σε διάφορους οργανισμούςτης γενικής κυβέρνησης να αντεπεξέλ-θει. Βεβαίως, αυτά τα χρήματα, όπωςπροκύπτει σαφώς από το νόμο, θα επι-στραφούν και με πολύ υψηλότερο επι-τόκιο, αφού γίνονται ρέπος. Αυτή τηνπρακτική χρησιμοποιούσε και η κυβέρ-νηση Βενιζέλου – Σαμαρά κατά το προ-ηγούμενο έτος. Ο κ. Σταϊκούρας, μάλι-στα, είχε δηλώσει στη Βουλή ότι είχεφτάσει, αυτού του είδους ο δανεισμός,στα 8 δισ. ευρώ.

Χαρακτηρίστηκε από μερικούς εσω-τερικός δανεισμός. Είναι επιστημονικάσωστό;

Θα ήταν υπερβολή. Είναι ένας πρό-σκαιρος δανεισμός για την εξυπηρέ-τηση αναγκών του δημοσίου, που όμωςανά πάσα στιγμή οι φορείς έχουν τη δυ-νατότητα να ξαναπάρουν τα χρήματάτους πίσω. Το κράτος έχει ένα απόθεμαχρήματος, όπως μια τράπεζα: βγαίνει

και μπαίνει συνεχώς. Αυτά δε τα χρή-ματα που βγαίνουν και μπαίνουν καιπου με αυτά πληρώνονται μισθοί, συν-τάξεις και οτιδήποτε άλλο, είναι χρή-ματα που παραμένουν στο εγχώριο ει-σοδηματικό κύκλωμα, δεν φεύγουν.Άρα δεν χάνονται, χάνονται μόνο αυτάπου πηγαίνουν για την αποπληρωμήεξωτερικών υποχρεώσεων. Ο νόμοςπροβλέπει ότι αν υπάρχουν ανάγκεςεντός των 15 ημερών, δεν παίρνονταιτα χρήματα. Η αντίδραση, κατά τηγνώμη μου, υπήρξε λόγω του τρόπου,δηλαδή της Πράξης Νομοθετικού Πε-ριεχομένου. ∆εν είναι, όντως, σωστή

πρακτική. Αλλά όταν φθάνεις στα όρια;Υπήρξε και η ανακοίνωση της Κομι-

σιόν, που στήριξε την απόφαση της κυ-βέρνησης.

Από την αρχή ήταν αυτό άποψη τηςΚομισιόν, το πώς να βρεθούν τα απα-ραίτητα χρήματα. Όλα αυτά, βεβαίως,έχουν νόημα και δείχνουν ότι η λογικήτης κυβέρνησης δείχνει επιλογή προςτον συμβιβασμό, τη σύναψη συμφω-νίας. Εάν δεν προσέβλεπε σ’ αυτό, δενθα αποστράγγιζε τα ταμεία για να πλη-ρώσει δανειστές. Η ΕΕ επιχειρεί, σύμ-φωνα με το σχέδιό της, να εξαντλήσειόλα τα αποθέματα της ελληνικής κυ-βέρνησης, ώστε να φθάσει τον Ιούνιοχωρίς χρήματα. Ήταν, περίπου, εξα-ναγκαστικό. Να θυμηθούμε τι είπε οΣόιμπλε: έχετε διορία ως τις 30 Ιουνίου!Γνωρίζουν ότι ως τότε υπάρχουν χρή-ματα … Εκτός και αν σχεδιάζουν να δώ-σουν μια μικρή ανάσα.

Υπάρχουν, δηλαδή, ενδείξεις, πουδείχνουν ότι και το «θεριό» φοβάται τον«Γιάννη»;

Σαφέστατα. Νομίζω ότι καμιά ευρω-παϊκή κυβέρνηση δεν επιθυμεί και δενμπορεί να υλοποιήσει το Grexit. Είναιδύσκολο οι Ευρωπαίοι να φθάσουν σταόρια και να δημιουργήσουν μια κατά-σταση με άγνωστο αποτέλεσμα, που δενξέρουν πού θα οδηγήσει την Ευρώπη.∆εν νομίζω ότι η Μέρκελ μπορεί να έχειμια τέτοια άποψη.

Η ΕΚΤ σχεδιάζει να γίνει ακόμη πιοσκληρή με την Ελλάδα;

Ναι, και δεν πρέπει να το υποτιμή-σουμε. ∆ιότι αυτό περιλαμβάνεταιστους κανόνες για την ΕΕ, παρά το ότιεφαρμόζονται κατά γράμμα μόνο γιατην περίπτωση της Ελλάδας. Και ετοι-μάζεται να γίνει πιο σκληρή στο εξήςσημείο: να μειώσει την προεξόφληση.Εκεί, δηλαδή, που τώρα παίρνουμε ένασυγκεκριμένο ποσό χρημάτων έναντιτων πακέτων των ομολόγων που δίνουνοι ελληνικές τράπεζες ως ενέχυρα (col-lateral) στην ΕΚΤ για προεξόφληση,αυτή, λοιπόν, σχεδιάζεται να μειωθεί. Οδεύτερος κίνδυνος είναι ότι τελει-ώνουν, πιθανόν, τα περιθώρια πουέχουν οι τράπεζες να σχηματίσουν,πλέον, πακέτα ενέχυρων (collateral).

Τι ακριβώς σημαίνει μεταφορά στην Τράπεζα της Ελλάδος τωνδιαθεσίμων δημοσίων οργανισμών; Έχουν λόγο να ανησυχούνοι δήμοι και οι περιφέρειες; Και πόσο μπορεί να βοηθήσει τηνκυβέρνηση το μέτρο αυτό; Η συζήτηση με τον Κώστα Μελάφωτίζει τα γκρίζα σημεία του προβλήματος.

Αυτό που κάνει ηελληνική κυβέρνησηθα έκανε και κάθεάλλη. Θα επεδίωκεμε τα χρήματα πουυπάρχουν σεδιάφορουςοργανισμούς τηςγενικής κυβέρνησηςνα αντεπεξέλθει.Αυτή την πρακτικήχρησιμοποιούσε καιο κ. Σταϊκούρας, πουείχε δηλώσει στηΒουλή ότι αυτού τουείδους ο δανεισμόςείχε φτάσει στα 8δισ. ευρώ.

“

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Όσα δήλωσαν διάφοροι αξιωματού-χοι μετά το έκτακτο Γιούρογκρουπτης Παρασκευής, θα πρέπει να διαβα-στούν μαζί με όσα ειπώθηκαν τηνΠέμπτη κατά τις συναντήσεις στοπεριθώριο της συνόδου κορυφής.Αυτό υποστηρίζει σε συνέντευξη τουστην «Εποχή» ο οικονομικός αναλυ-τής Γιάννης Αγγέλης. Η εμπιστευτι-κότητα που συμφωνήθηκε μεταξύΜέρκελ – Τσίπρα είναι κάτι που πρέ-πει να προσεχθεί, υποστηρίζει, καιπαρά το λίγο χρόνο που απομένει ωςτο Γιούρογκρουπ της 11ης Μαΐου δενμπορεί να αποκλειστεί μια συμφω-νία.

Πυκνές οι εξελίξεις και συναντήσειςτην προηγούμενη εβδομάδα. Ένα γενικόσυμπέρασμα;

Νομίζω, την ειδησεογραφία της Παρα-σκευής πρέπει να τη δούμε σε συνάρ-τηση με την ειδησεογραφία της Πέμ-πτης, ειδικά των συναντήσεων που έγι-ναν στο πλαίσιο της συνόδου κορυφήςγια το μεταναστευτικό. Ειδικά, πρέπει ναπροσέξουμε τον ειδικό χαρακτήρα πουείχε η συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα, ηοποία για πρώτη φορά, με δημόσια δή-λωση και των δύο πλευρών, κρατάει τοπεριεχόμενό της εμπιστευτικό. Ως αυτήτη στιγμή και οι δύο πλευρές έχουν κρα-τήσει αυτή τη δέσμευση. ∆εν πρέπει αυτόνα διαφύγει της προσοχής μας. Από πλη-ροφορίες που έχουμε από διπλωματι-κούς κύκλους στις Βρυξέλλες, φαίνεταιότι υπήρξε μια κατ’ αρχήν συμφωνία με-ταξύ των δύο πλευρών για το πώς θα κι-νηθούν, ανεξαρτήτως του τι θα ακούμετις επόμενες ημέρες από συμμετέχοντεςστο Γιούρογκρουπ, το ΓιουρογουόρκινκΓκρουπ και τις άλλες ομάδες ή επιτρο-πές, οι οποίες διαχειρίζονται άμεσα τηδιαπραγμάτευση.

Αυτό συμπεριλαμβάνει ακόμη και τιςδηλώσεις αξιωματούχων μετά το Γιού-ρογκρουπ της Παρασκευής;

Ακριβώς. Και ο λόγος είναι ο εξής:Έχουμε αρκετά σοβαρή ενημέρωση, ηοποία διαβεβαιώνει ότι το περιεχόμενοτης συνάντησης Τσίπρα – Μέρκελ τηςΠέμπτης είναι σε γνώση των κυρίωνΝτράγκι και Γιούνκερ. Από τη πλευράτης Κομισιόν υπάρχει μια ενημέρωση,άτυπη, η οποία λέει ότι δεν θα ξαφνιά-ζονταν εάν η ατζέντα των δύο ηγετών πε-ριείχε ένα πλαίσιο συμφωνίας, στο οποίοέχουν συμφωνήσει και οι δύο, και ότιαυτό θα το προωθήσουν πάση θυσία.Αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με την ίδιαενημέρωση, η οποία επαναλαμβάνουμεδεν μπορεί να διασταυρωθεί λόγω τηςιδιαιτερότητας της συνάντησης, αγγίζειακόμη και τα ζητήματα όπως το εργα-σιακό και το συνταξιοδοτικό, πέραν τουδημοσιονομικού για το οποίο υπάρχει ησυμφωνία ότι το πρωτογενές πλεόνασμαδεν μπορεί να υπερβαίνει το 1,5% τουΑΕΠ, για τον απλούστατο λόγο ότι έχουνήδη παρέλθει οι 5 μήνες του 2015.

Το σκληρό Γιούρογκρουπ

Οι δηλώσεις της Παρασκευής μετά τοΓιούρογκρουπ, ωστόσο, ήταν πολύσκληρές, σχεδόν επιθετικές από ορισμέ-νους αξιωματούχους.

Είναι, όντως, σε άλλο κλίμα και ήταναναμενόμενο αυτό. Ο υπουργός κ. Γ. Βα-ρουφάκης, παραμένει πάντοτε κόκκινοπανί για όλους σχεδόν τους συναδέλ-

φους του, και ορισμένοι εξ αυτών έχουνδημοσίως πει ότι ευχαρίστως θα ήθελανέναν άλλο στη θέση του.

Προφανώς, δεν είναι προσωπικό τοθέμα.

Ασφαλώς, σε καμία περίπτωση δενείναι προσωπικό. Του αποδίδεται όμωςη ευθύνη για την καθυστέρηση των δια-πραγματεύσεων μέχρι σήμερα και εκ-φράζουν ένα είδος ανακούφισης, ηοποία έχει διατυπωθεί σε κατ’ ιδίαν συ-ζητήσεις, για το γεγονός ότι ο κ. Τσίπραςέχει αναλάβει πρωτοβουλίες στο επί-πεδο διαπραγμάτευσης, σαν να παίρνειεπάνω του την ευθύνη των επόμενων βη-μάτων.

Αν είναι αλήθεια ότι ενημερώθηκαν Γι-ούνκερ και Ντράγκι, τότε οι δηλώσειςτου τελευταίου δεν φαίνεται να επηρεά-στηκαν και πάρα πολύ.

Όχι. Ο Ντράγκι, να μην ξεχνάμε, σανκεντρικός τραπεζίτης θεωρεί ότι οι πο-λιτικοί, συλλήβδην, στην Ευρώπη δεν δι-ευκολύνουν αυτή τη στιγμή με τον τρόποδιαπραγμάτευσης την Ευρωπαϊκή Κεν-τρική Τράπεζα (ΕΚΤ), από το να αντιμε-τωπίζει την απειλή ενός σοκ μετά απόένα ατύχημα στην Ελλάδα. Και ότι σε τε-λευταία ανάλυση είναι μόνο η ΕΚΤ πουμέχρι αυτή τη στιγμή υποχρεώνεται, ανκαι δεν θα το ήθελε, να χρηματοδοτείτην Ελλάδα μέσω του ELA.

Ωραία, αλλά ο κ. Ντράγκι πιέζει, μεσκληρό μάλιστα τρόπο, μόνο τη μίαπλευρά.

Φαντάζομαι ότι ακούμε αυτό που είναικαι πιο εύκολο. ∆ηλαδή, την πίεση προς

την ελληνική πλευρά, προκειμένου ναυποχωρήσει και να αποδεχθεί τη συμ-φωνία. Υπάρχουν όμως πιέσεις και προςτην άλλη πλευρά. Ο Ντράγκι τοποθετεί-ται στους κεντρώους, θα λέγαμε, απέ-ναντι στο ελληνικό θέμα, με ακραίουςτους Σόιμπλε και Λαγκάρντ. Μέχρι σή-μερα, τουλάχιστον, με βάση τις δημοσιο-γραφικές πληροφορίες και τοποθετή-σεις των ίδιων. Υπάρχει, όμως, σήμεραμια αναφορά στο Blooberg ότι η έμμεσηαπειλή που διατύπωσε σήμερα στη συ-νέντευξή του, ότι δηλαδή προβληματίζειτην ΕΚΤ η συνεχιζόμενη διολίσθηση τηςαξίας των ελληνικών ομολόγων. Υπάρ-χει μια αναφορά, που λέει ότι στη συ-νάντηση της 6ης Μαΐου η ΕΚΤ προτίθε-ται να επανεξετάσει τη θέση της.

Επί τα χείρω, βεβαίως. Υπήρχαν πολύπρόσφατα σχετικές ενδείξεις.

Επί τα χείρω, ναι. Να αλλάξει το ποσο-στό κουρέματος των ελληνικών ομολό-γων που προσφέρονται για ενέχυρα, τηνέκπτωση επί της ονομαστικής αξίας τωνομολόγων που αποδέχεται. Αν οριστικο-ποιηθεί αυτό στο συμβούλιο της 6ηςΜαΐου, τότε το θέμα αποκτά άλλη διά-σταση. Μην ξεχνάμε ότι 6 Μαΐου είναι 5μέρες πριν το τακτικό Γιούρογκρουπστις 11 Μαΐου, που θα εξετάσει την πρό-οδο της συμφωνίας με την Ελλάδα. Κατάσυνέπεια, μπορεί αυτό να διαβαστεί απόπολλές πλευρές.

Κήρυξη χρηματοδοτικού πολέμου;

Μπορεί ν΄ αλλάξει το κλίμα, ας πούμενα δοθεί μια λύση στο ζήτημα της ρευ-στότητας, αν όντως το ραντεβού Μέρ-

κελ-Τσίπρα λειτουργήσει . Ωστόσο, ο κ.Ντάισελμπλουμ είπε ότι δεν γνωρίζει ανείμαστε έτοιμοι στο Γιούρογκρουπ της11ης Μαΐου. Στις 12 Μαΐου η χώρα έχεινα καλύψει μεγάλη δόση προς το ∆ΝΤ,περίπου 200 εκ. ευρώ.

Θα είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπι-σθούν τα πράγματα στις 6η Μαΐου, αν ηΕΚΤ δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τοντρόπο χρηματοδότησης των ελληνικώντραπεζών.

Θα είναι ένα πλήγμα στις τράπεζες,κυρίως, τις οποίες όμως η ΕΚΤ, υποτί-θεται, τις εποπτεύει. Αυτό θα είναι πό-λεμος.

Ναι, διότι επιπλέον μειώνεται και η δυ-νατότητα των τραπεζών να χρηματοδο-τηθούν μέσω του ELA, καθώς η χρημα-τοδότηση αυτή γίνεται με βάση τα έν-τοκα που έχουν στη διάθεσή τους οι τρά-πεζες. Αν η αξία, τώρα, των εντόκων μει-ώνεται, τότε αυτομάτως είναι και μικρό-τερη η αξία των χρημάτων που μπορεί ναπάρουν οι τράπεζες μέσω του ELA. Αυτό, συγχρόνως, περιορίζει και τη δυνατό-τητα των τραπεζών να συμμετέχουν σεεκδόσεις εντόκων ομολόγων ακόμη καικάτω από το όριο που προβλέπει η ΕΚΤ.Οπότε δυσκολεύει και τη χρηματοδό-τηση του δημοσίου. Είναι μια απειλή ηοποία επικρέμεται. Το ερώτημα είναι,βέβαια, εάν ο αναπληρωτής υπουργόςΟικονομικών κ. Μάρδας, όπως λέει, έχειεξασφαλίσει, με τη δέσμευση των ρευ-στών διαθέσιμων, την επάρκεια μέχρικαι τον Μάιο.

Ο κ. Σόιμπλε είχε πει ότι υπάρχει ωςτον Ιούνιο, αλλά μετά...

Έτσι κι αλλιώς όλη η συζήτηση είναιεξαιρετικά βραχυπρόθεσμη. ∆ηλαδή,όλα τα γεγονότα αφορούν τις αμέσωςεπόμενες εβδομάδες. ∆εν μπορούμε ναμιλάμε για μακρά περίοδο.

Έχει αναφερθεί το ενδεχόμενο γιαέκτακτο Γιούρογκρουπ στις 28 Απρι-λίου. Παίζει καθόλου;

Μόνο στην περίπτωση που υπάρξει, τοσαββατοκύριακο, ορατή πρόοδος.

Το οποίο βεβαίως κανείς δεν μπορείνα το αποκλείει, εφόσον το Γιούρογ-κρουπ της Παρασκευής δεν μπήκε στηνουσία.

Ναι. Ο Α. Τσίπρας έκανε μια δήλωση,με την οποία υποστήριξε ότι η πρόοδοςθα αποτυπωθεί σύντομα. Αν αυτό σημαί-νει μια συμφωνία σε κάποια πράγματα,μπορεί.

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΝΑΛΥΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΗ

Από την ήπια δήλωση Μέρκελστο άγριο Γιούρογκρουπ

88 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΤΟ ΘΕΜΑ

Πολεμούν την παράνομηδιακίνηση για να αποφύγουντη νόμιμη μετακίνησηΤου ∆ημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Τον Οκτώβριο του 2013, μετά τον πνιγμό 387 ανθρώπωνστην Λαμπεντούζα, η Ιταλία έθετε σε εφαρμογή την επι-χείρηση διάσωσης στη θάλασσα «Mare Nostrum», μηνι-

αίου προϋπολογισμού 9,3 εκ. ευρώ. Χάρη στην «Mare No-strum», μέσα σε ένα χρόνο διασώθηκαν περισσότεροι από150.000 άνθρωποι. Όμως αυτή ήταν μια ασυγχώρητη εμμονήστην υπεράσπιση της ζωής.

Η επιχείρηση δέχτηκε δριμύτατες επικρίσεις, τόσο στοεσωτερικό της χώρας, από τον ακροδεξιό Σαλβίνι, όσο καιστο εξωτερικό. «∆εν υποστηρίζουμε τις επιχειρήσεις έρευ-νας και διάσωσης που προβλέπεται να διεξαχθούν στη Με-σόγειο», δήλωνε τον Οκτώβριο του 2014 η υφυπουργός Εξω-τερικών της Βρετανίας Τζόις Ανελάι: «Πιστεύουμε ότι αυτέςοι επιχειρήσεις δημιουργούν έναν ακούσιο παράγοντα έλξης,καθώς ενθαρρύνουν περισσότερους μετανάστες να επιχει-ρήσουν τον επικίνδυνο διάπλου της θάλασσας και οδηγούνσυνεπώς σε περισσότερους τραγικούς θανάτους». Το επιχεί-ρημα διέψευδε λίγο μετά τη λήξη της επιχείρησης ο επικε-φαλής της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες,Β. Κοστέλ, εξηγώντας σε συνέντευξή του στην «Repubblica»ότι, μετά τον Οκτώβριο του 2014, οπότε και η «Mare Nostrum»σταμάτησε, οι απόπειρες διάσχισης των ιταλικών θαλασσώνείχαν αυξηθεί. Αλλά και τι με αυτό; Λίγους μήνες νωρίτερα, ηΕπίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,Σεσίλια Μάλτσρομ, είχε βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «ΗFrontex θα αντικαταστήσει την επιχειρησιακή λειτουργία τηςMare Nostrum, ακόμη και αν αυτό δεν θα είναι στον ίδιοβαθμό. Η Mare Nostrum ήταν ένα πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα

και δεν ξέρουμε αν μπορούμε να κάνουμε όσα έκανε η Ιταλία».Αντικαθιστώντας το παράλογα ανθρωπιστικό πρόγραμμα

διάσωσης, η επιχείρηση «Τρίτων» της Frontex, μηνιαίου προ-ϋπολογισμού 2,9 εκ. ευρώ, που θα καλυπτόταν από 21 κράτη-μέλη, είχε αστυνομικό χαρακτήρα (προστασία των συνόρων),και πεδίο δράσης μόλις 30 ναυτικά μίλια από τις ιταλικέςακτές. Μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, από τις ακτές της Λι-βύης μέχρι και 30 μίλια από την Ιταλία, αφηνόταν χωρίς σω-στικά μέσα.

Θα περίμενε κανείς ότι η απώλεια 900 ζωών στ’ ανοιχτάτης Λιβύης, θα σήμαινε επιτέλους αλλαγή ρότας για την Ευ-ρωπαϊκή Ένωση. Μάταια. Η Σύνοδος Κορυφής της Πέμπτηςσήμανε την επιβεβαίωση της ίδιας εγκληματικής άρνησης γιατην αναδιανομή πόρων που θα στήριζαν την υποδοχή τωνπροσφύγων – άρνηση στο όνομα της καταπολέμησης της πα-ράνομης διακίνησης. Η απόφαση να τριπλασιαστούν τα κον-δύλια της επιχείρησης «Τρίτων», σε συνδυασμό με την επι-δίωξη να εγκρίνει ο ΟΗΕ την ανάληψη στρατιωτικής δράσηςκατά των διακινητών στη Λιβύη, δεν περιλαμβάνει την παρα-μικρή μέριμνα για την οργανωμένη, δηλαδή νόμιμη μετακί-νηση προσφύγων στις χώρες της Ε.Ε. Στον απόηχο της Συνό-δου, ο σοσιαλιστής (sic) Ολάντ δήλωσε ότι η Γαλλία είναι δια-τεθειμένη να υποδεχτεί «500 με 700 Σύρους». Σύμφωνα μετην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, περισσό-τεροι από 12 εκατομμύρια έχουν ανάγκη από βοήθεια ώστενα παραμείνουν ζωντανοί, σχεδόν οχτώ έχουν αναγκαστεί ναεγκαταλείψουν τα σπίτια τους και μοιράζονται δωμάτια μεάλλες οικογένειες ή κατασκηνώνουν σε εγκαταλελειμμένακτίρια, ενώ 4,8 εκατομμύρια Σύροι ζουν σε δυσπρόσιτες πε-ριοχές στο εσωτερικό της χώρας.

Λίγο μετά τη νέα τραγωδία στ’ ανοιχτά της Λιβύης, το πρω-τοσέλιδο της «Libération» έθετε με εμφατικό τρόπο τηνανάγκη να νομιμοποιηθεί η μετανάστευση. Στο ίδιο μήκος καιο Φρανσουά Κρεπό, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα ανθρώ-πινα δικαιώματα των μεταναστών, μιλώντας στον «Guardian»:«Καθώς η κινητικότητα αυξάνεται με την παγκοσμιοποίηση,αντί να την παρεμποδίσουμε, θα έπρεπε να την οργανώσουμε.Αυτό σημαίνει ανοιχτά νομικά κανάλια, ώστε οι άνθρωποι ναμπορούν να έρθουν και να ψάξουν για δουλειά. Αν δημιουργή-σει μηχανισμούς που θα δίνουν κίνητρα, δε θα είχαμε παρά-τυπη μετανάστευση στο βαθμό που την έχουμε τώρα».

Η Αριστερά δεν μπορεί να διεκδικεί σήμερα τίποτα λιγό-τερο.

Η Σύνοδος Κορυφής της Πέμπτηςσήμανε την επιβεβαίωση της ίδιαςεγκληματικής άρνησης για την ανα-διανομή πόρων που θα στήριζαν τηνυποδοχή των προσφύγων.

“

Ο πρόσφυγαςγίνεται... γείτοναςΤης Ελένης Ζορμπά

Οι εικόνες των ανθρώπωνπου πνίγονται προκειμένουνα φθάσουν στη χώρα μας ήσε μια χώρα της νότιας Ευ-ρώπης δεν είναι καινούργιες.Η έξαρση του φαινομένου τηςπροσπάθειας εισόδου στηχώρα μας, αλλά και σε άλλεςχώρες της νότιας Ευρώπης,προσφύγων και μεταναστώναπλά υπογράμμισε μια κατά-σταση που υπάρχει εδώ καιχρόνια. Η διαφορά δεν είναιστον αριθμό των ανθρώπωνπου αναμένεται να μετακινη-θούν, αλλά στο ότι, από τηντοποθέτηση της αναπληρώ-τριας υπουργού Μεταναστευ-τικής Πολιτικής, Τασίας Χρι-στοδουλοπούλου στο θέμα,έγινε ορατό το ζήτημα και οιάνθρωποι που υποφέρουν.Με την πρόταση να φτια-χτούν δομές υποδοχής καιφιλοξενίας σε όλη την Ελ-λάδα, δήμους και περιφέ-ρειες η ομάδα των προσφύ-γων δεν θα κλειστεί σε μιανέου τύπου Αμυγδαλέζα, αλλάθα βρίσκεται μέσα ή κοντάστις τοπικές κοινωνίες. Οσχεδιασμός αυτός εξαρτάταιαπό τη θετική ανταπόκρισητων δήμων και των περιφε-ρειών σε συνάρτηση με τηνανταπόκριση και τη συμμε-τοχή των τοπικών κοινω-νιών.

Ενδεικτικά έχουμε δύο εκδιαμέτρου αντίθετες τοπο-θετήσεις. Η ανακοίνωση

που εξέδωσε το Γραφείο Επικοι-νωνίας του δήμου Πεντέλης«σχετικά με το σχέδιο της κυβέρ-νησης για τη Μεταφορά Παράνο-μων Μεταναστών στο Αναρρω-τήριο ΠΙΚΠΑ, κτίριο που διαχει-ρίζεται το υπουργείο ∆ημόσιαςΤάξης και βρίσκεται στο δήμοΠεντέλης. Πληροφορηθήκαμεαπό τη ∆ιαύγεια ότι εγκρίθηκε ηδιάθεση κονδυλίου για επισκευέςσε κτίριο που διαχειρίζεται τουπουργείο ∆ημόσιας Τάξης καιβρίσκεται στο δήμο Πεντέλης(αναρρωτήριο ΠΙΚΠΑ). Προφα-νώς κάποιοι «οραματίζονται»ναμετατρέψουν την περιοχή σε κέν-τρο φιλοξενίας παράνομων μετα-ναστών. Θα θέλαμε να τους ενη-μερώσουμε, όπως πράξαμε καιμε όλες τις προηγούμενες κυβερ-νήσεις, ότι τα σχέδιά τους δεν θαυλοποιηθούν».

Σε διαφορετική κατεύθυνσηκινείται ο δήμος Πάτρας κάνο-ντας ιδιαίτερη αναφορά στο θέματης φιλοξενίας. Συγκεκριμένα, οδήμος τονίζει: «Απαιτούμε, οιυποδομές για τη φιλοξενία τωνπροσφύγων στην πόλη μας ναεξασφαλίζουν τις στοιχειώδειςανθρώπινες συνθήκες, με όρουςυγιεινής διαβίωσης και δομές ια-τρικής βοήθειας, καθώς και χο-ρήγησης ταξιδιωτικών εγγρά-φων». «∆ομές που θα στηρίζουνκαι θα διευκολύνουν την ασφαλήμεταφορά τους στις χώρες προ-ορισμού τους και όχι κέντρα«αποθήκες ψυχών» εγκλωβισμέ-νων και απελπισμένων μετανα-στών». προσθέτει. Ακόμα ο

δήμος Τήλου και Γαύδου έβαλανμπροστά τις ανάγκες των ανθρώ-πων.

Τοπική αυτοδιοίκησηκαι μετανάστες

Η σχέση της τοπικής αυτοδιοί-κησης με τους μετανάστες αφο-ρούσε, μέχρι το 2013, την παρα-λαβή και διαβίβαση των αιτημά-των, για έκδοση και ανανέωσητων αδειών διαμονής καθώς καιτη λειτουργία του ΣυμβουλίουΈνταξης Μεταναστών, ως συμ-βουλευτικού οργάνου του δήμουγια την ενίσχυση της ένταξης τωνμεταναστών στην τοπική κοινω-νία.

Παρότι τα συμβούλια ένταξηςμεταναστών δεν έχουν πλήρηλειτουργία, αποτέλεσαν μια θε-τική εξέλιξη ως προς τη συμμε-τοχή και την εμπλοκή, τόσο τηςτοπικής αυτοδιοίκησης όσο καιτων εκπροσώπων των μετανα-στευτικών κοινοτήτων. Εξαρτών-ται, όμως, από την πολιτική βού-ληση της κάθε δημοτικής αρχής,έχουν γνωμοδοτικό χαρακτήρα,δεν έχουν προϋπολογισμό καιδεν εντάσσονται στη διεύθυνσηκοινωνικών υπηρεσιών ή κοινω-νικής πολιτικής , ώστε να συν-δυάζονται η έρευνα των αναγκώνμε τις προτάσεις και την εφαρ-μογή συγκεκριμένων δράσεων.

∆εν υπήρξε μακροπρόθεσμοςσχεδιασμός και παρεμβάσεις γιατην ένταξη των μεταναστών,ούτε προτάσεις από και προς ταδημοτικά συμβούλια. Επίσης, κα-ταγραφή των προβλημάτων καιτων αιτημάτων των μεταναστώνανά δήμο δεν έχει γίνει.

Τα προτεινόμενα μέτρα πρέπεινα λαμβάνουν υπόψη τους ότι ηπεριθωριοποίηση και ο αποκλει-σμός μεγάλων και ευάλωτωνομάδων δημιουργεί οξυμένα κοι-

νωνικά προβλήματα και εντά-σεις. Ότι τα γκέτο στις πόλειςγεννιούνται από τη στέρηση δι-καιωμάτων και την αδυναμία έν-ταξης των περιθωριοποιημένωνπληθυσμών. Μέχρι σήμερα, η αν-τιμετώπιση του θέματος από τηνπολιτεία εξαντλήθηκε στην απο-μάκρυνση ομάδων τοξικομανώνή και εκδιδόμενων γυναικών. Κα-τόπιν, άνοιξαν τα πρώτα στρατό-πεδα κράτησης, οπότε πολίτεςτου κέντρου θεώρησαν ότι ανα-κουφίστηκαν και πολίτες τωνπεριοχών που άνοιξαν τα κέντρακράτησης ότι υποβαθμίζεται ηπεριοχή τους.

Ο αποκλεισμόςδημιουργεί εντάσεις

Σήμερα φθάσαμε στην κατάρ-γηση των κέντρων κράτησης καιτην επιστροφή των πρώην κρα-τουμένων στις πόλεις.

Αρνούμαστε και είμαστε κάθε-τοι στις παραβιάσεις των θεμε-λιωδών δικαιωμάτων, δεν υιοθε-τούμε τη θεωρία της συλλογικήςευθύνης και την αναπαραγωγήτων πιο ρατσιστικών στερεότυ-πων ενοχοποιώντας το σύνολοενός συγκεκριμένου πληθυσμούπου βρίσκεται σε αδυναμία καιδιώκεται από τη φτώχεια και τονπόλεμο. Θεωρούμε ότι οι δήμοικαι οι περιφέρειες πρέπει μέσααπό τα όργανα εκπροσώπησηςκαι τους τοπικούς φορείς ναανοίξουν τη συζήτηση για τηνπολιτική ουσία της ανάγκης τωνπροσφύγων να ζήσουν με αξιο-πρέπεια και ασφάλεια. Αυτή ηδιεργασία πρέπει να ανοίξει στιςτοπικές κοινωνίες με στόχο τηναρμονική συμβίωση όλων τωνμερών.

•

Οι δήμοι και οι περιφέρειες πρέπει μέσααπό τα όργανα εκπροσώπησης και τουςτοπικούς φορείς να ανοίξουν τη συζήτησηγια την πολιτική ουσία της ανάγκης τωνπροσφύγων να ζήσουν με αξιοπρέπεια καιασφάλεια.

“

Φω

τό: Β

ασίλ

ης Μ

αθιο

υδάκ

ης

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 99ΤΟ ΘΕΜΑ

Της Βιβής Κεφαλά

Μετά την κατάρρευση του διπολι-σμού, ο πόλεμος, που ήταν ανέκαθενβασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπι-νης ιστορίας, μετατρέπεται σε πρω-ταγωνιστή της, μια και η μεταβατικήπερίοδος που διέρχεται το διεθνέςσύστημα ευνοεί τη χρήση ένοπληςβίας κρατών ή ομάδων.Πόλεμοι που έχουν κηρυχθεί αλλάκαι ακήρυκτοι πόλεμοι με πολλαπλάδιακυβεύματα, νέες διεθνείς κρίσειςπου επισωρεύονται στις ήδη υπάρ-χουσες, στυγνά καθεστώτα που δια-τηρούν την εξουσία –και τη δυτικήστήριξη– «χάριν της διατήρησης τηςσταθερότητας», «άρχοντες του πολέ-μου» που πλουτίζουν από τη βία καιτον πολλαπλασιασμό των λεγόμενωναποτυχημένων κρατών, προκαλούντο θάνατο χιλιάδων αμάχων κάθεχρόνο, αλλά και εξαναγκάζουν εκα-τομμύρια ανθρώπους να εγκαταλεί-ψουν τις εστίες τους είτε ως εκτοπι-σμένοι στην ίδια τους τη χώρα είτεως πρόσφυγες είτε ως μετανάστες.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, χι-λιάδες απελπισμένοι άνθρωποιεγκαταλείπουν τα σπίτια τους,

επιλέγοντας να διακινδυνεύσουν τη ζωήτους στο αβέβαιο ταξίδι προς την ασφά-λεια του λεγόμενου πολιτισμένου κό-σμου αντί να αποδεχθούν το θάνατο αμα-χητί, παραμένοντας στις εστίες τους. Οιχώρες από τις οποίες προέρχονται, κυ-ρίως, τα κύματα προσφύγων είναι, πρω-τίστως, το Αφγανιστάν, η Λιβύη, η Συρία,το Ιράκ, το Σουδάν, η Νιγηρία, η Κεν-τροαφρικανική ∆ημοκρατία κ.ά. Πρόκει-ται για χώρες, στις οποίες είτε μαίνονταιοι συγκρούσεις είτε ελέγχονται επί τηςουσίας από τζιχαντιστές είτε για χώρεςόπου κυριαρχούν αδυσώπητα καθεστώταπου καταδιώκουν τους πολιτικούς τουςαντιπάλους αλλά και τις μειονότητεςπου βρίσκονται εντός των συνόρωντους.1

Σύμφωνα με έκθεση της Ύπατης Αρ-μοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες,ο κύριος όγκος των προσφύγων καταλή-γει κυρίως σε γειτονικές χώρες, όπως τοΠακιστάν που έχει δεχθεί στο έδαφοςτου περίπου 1,6 εκατομμύρια Αφγανούςπρόσφυγες, επί συνόλου 2,7 εκατομμυ-ρίων, ενώ από το 2011 μέχρι σήμερα σχε-

δόν 4 εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγεςείναι διασκορπισμένοι σε γειτονικέςχώρες, όπως η Τουρκία, το Ιράν, η Ιορ-δανία και ο Λίβανος2. Επίσης, υπάρχουνένα εκατομμύριο Σομαλοί πρόσφυγες,εξακόσιες εβδομήντα χιλιάδες Σουδανοίκαι άλλες πεντακόσιες χιλιάδες προερ-χόμενοι από το Νότιο Σουδάν, χωρίς, βε-βαίως, να υπολογίζονται οι Παλαιστίνιοιπρόσφυγες που ξεπερνούν τα 3 εκατομ-μύρια και επιζούν ουσιαστικά, εδώ καιδεκαετίες, χάρη στις φροντίδες του ειδι-κού Οργανισμού του ΟΗΕ, δηλαδή τηνUNRWA.

Οικονομικό αδιέξοδο

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η Ιορδα-νία και ο Λίβανος έχουν υποδεχθεί το με-γαλύτερο αριθμό προσφύγων σε σχέσημε τον πληθυσμό τους, ενώ σε σχέση μετις οικονομικές τους δυνατότητες οιχώρες που έχουν επιβαρυνθεί περισσό-τερο είναι η Αιθιοπία και το Πακιστάν.Οι πρόσφυγες συγκεντρώνονται σεστρατόπεδα που δημιουργούνται για αυ-τούς και επιβιώνουν με χρήματα που δια-τίθενται από τους κρατικούς προϋπολο-γισμούς των χωρών υποδοχής τους,αλλά κυρίως από τις οικονομικές συνει-σφορές κρατών τις οποίες συγκεντρώνειη Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τουςΠρόσφυγες. Αν και οι πρόσφυγες ζουνσε πολύ κακές συνθήκες, ωστόσο κινδυ-νεύουν να βρεθούν σε ακόμα χειρότερηθέση, καθώς υπολογίζεται ότι για το2015 θα χρειαστούν περισσότερα από 16δισεκατομμύρια δολάρια για την παροχήβοήθειας στα –συνολικά– 58 εκατομμύ-ρια πρόσφυγες που υπάρχουν και ταχρήματα αυτά δεν έχουν εξασφαλιστεί.

Η ∆ύση απέναντι στα προβλήματα πουσυσσωρεύονται από τα κύματα των προ-σφύγων και μεταναστών που προσπα-θούν να φθάσουν στο έδαφος της αντι-δρά με τη διόγκωση της ξενοφοβίας καιτου ρατσισμού, ενώ η συνήθης κρατικήαπάντηση είναι η καταστολή. Μια στάσηαναμενόμενη, αφού και η ίδια η ∆ύσηδιέρχεται μία τεράστια κρίση –οικονο-μική και όχι μόνο– η οποία δεν της επι-τρέπει να σχηματίσει μια συνεκτικήστρατηγική για την αντιμετώπιση τουμείζονος αυτού προβλήματος, που δενείναι μόνο ανθρωπιστικό αλλά και βαθύ-τατα πολιτικό. Μια λύση που θα στηρι-ζόταν σε καίριες και ουσιαστικές διπλω-

ματικές και πολιτικές της παρεμβάσειςγια την επίλυση των συγκρούσεων αλλάκαι την ανάπτυξη των χωρών της περι-φέρειας, ώστε να αντιμετωπιστεί ριζικάτο πρόβλημα της μετανάστευσης και νααπαλειφθεί το πρόβλημα των προσφύ-γων.

Η ∆ύση νίπτει τας χείρας της

Όμως τα προβλήματα παραμένουν καιη ∆ύση είτε σοκάρεται, όταν υπάρχουνεκατοντάδες νεκροί (όπως στο ναυάγιοτης 18ης Απριλίου στα ανοικτά της Ιτα-λίας), είτε εξαντλεί τις προσπάθειες τηςσε ευχολόγια –επιστέγασμα διεθνών δια-σκέψεων. Εάν η μακάρια ηρεμία της δενδιαταραχθεί από εκατόμβη θυμάτων,όπως συνέβη πρόσφατα, οι δυτικέςχώρες και κυρίως οι βόρειες χώρες τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης, είτε εθελοτυ-φλούν είτε στοιβάζουν όσους διασώζον-ται σε αποθήκες ανθρώπινων ψυχώνείτε, πάλι, επιδεικνύουν «ψυχρό πραγ-ματισμό», όπως το Ηνωμένο Βασίλειο τοοποίο το 2014 δήλωσε επισήμως ότι δενπρόκειται να συνεισφέρει οικονομικάστις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις θαλάσσιαςέρευνας και διάσωσης μεταναστών ήπροσφύγων, διότι «έτσι ενθαρρύνεται ημετακίνηση τους προς την Ευρώπη».

Ο φαρισαϊκός χαρακτήρας αυτής τηςδήλωσης όχι μόνο είναι προφανής αλλάκαι διαψεύδεται από τα γεγονότα. Σύμ-φωνα με τον Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕγια τους πρόσφυγες, το 2014 περισσότε-ροι από διακόσιες χιλιάδες άνθρωποιπροσπάθησαν να διασχίσουν την Μεσό-γειο, δηλαδή τρεις φορές περισσότεροιαπό ό,τι το 2011, οπότε ξέσπασαν οιαραβικές εξεγέρσεις3 για να σώσουν τηνζωή τους. Επίσης, σύμφωνα με έκθεσητης Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ γιατους πρόσφυγες, μετά την απόφαση του2014 να καταργηθούν οι ανθρωπιστικέςεπιχειρήσεις θαλάσσιας διάσωσης τουιταλικού ναυτικού, ο αριθμός αυτών πουπροσπάθησαν να εισέλθουν παράνομασε ευρωπαϊκό έδαφος διασχίζοντας τηνΜεσόγειο το 2015 αντί να μειωθεί αυξή-θηκε. Έτσι, από τις αρχές του έτουςμέχρι σήμερα 24.000 άνθρωποι προσπά-θησαν να προσεγγίσουν τις ιταλικέςακτές, εκ των οποίων 1.700 έχασαν τηζωή τους4, για να μην αναφερθούμε στηνΕλλάδα και την Μάλτα, χώρες που επί-σης αποτελούν ενδιάμεσο σταθμό στο

αβέβαιο ταξίδι προς την πολυπόθητηασφάλεια.

Υπεύθυνοι οι δυστυχείς;

Συνήθως, όταν η δυστυχία δεν μαςαφορά δεν μας αγγίζει. Ακόμα χειρό-τερα, μπορεί να θεωρούμε ότι υπεύθυνοιγια τη δυστυχία τους δεν είναι παρά οιίδιοι οι δυστυχείς. Κατά συνέπεια, δενυπάρχει κανένας λόγος να επωμιστούμετο βάρος τους. Αντιθέτως, θα πρέπει νακάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, για να τουςαποτρέψουμε από το να την μεταφέρουνσε μας, μια και «ο καθένας πρέπει ναλύνει τα προβλήματα του μόνος του».

Ορθολογική σκέψη; Ρεαλισμός; Όχι,είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός που βρί-σκεται σε ελεύθερη πτώση, αφού η αλ-ληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν είναι «ρο-μαντικές ανοησίες», αλλά η απαραίτητηπροϋπόθεση για να μη γίνει αποδεκτή ως«φυσικός νόμος» η ρήση του Πλαύτου «οάνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος».

Σημειώσεις

1. Ο αριθμός των προσφύγων που βοη-θούνται από την Ύπατη Αρμοστεία τουΟΗΕ για τους πρόσφυγες έφθασε τα 13εκατομμύρια στα μέσα του 2014 και είναιτο μεγαλύτερο πλήθος προσφύγων απότο 1996, ενώ ο συνολικός αριθμός εκτο-πισμένων, προστατευόμενων ή βοηθού-μενων από την ΥΑ του ΟΗΕ φθάνει τα 26εκατομμύρια, αριθμός στον οποίο δενσυμπεριλαμβάνονται όλες αυτές οι κατη-γορίες εάν οι χώρες υποδοχής τους δενζητήσουν την βοήθεια της.2. Στο έδαφος του Λιβάνου βρίσκονται1,1 εκατομμύρια πρόσφυγες, στο Ιράν982 χιλιάδες, κυρίως Ιρακινοί, στηνΤουρκία 824 χιλιάδες, κυρίως Σύριοι,στην Ιορδανία 737 χιλιάδες, στην Αιθιο-πία 588, στην Κένυα 537 και στο Τσαντ455 χιλιάδες. Βλ.www.unmultimedia.org/radio/french/2015/01/hcr-lesconflits-ont-accru-les-depla-cements3. Βλ.www.huffingtonpost.fr/2014/12/28/con-flits-2014-carte-des-refugies-irak-syrie4. ∆ηλαδή εκατό φορές περισσότεροιαπό ό,τι την αντίστοιχη περίοδο του2014. Βλ. www.dacaractu.com/Mort-de-refugies-et-de-migrants-dans-la-Medi-terranee-Amnesty-International

Είναι ο ανθρώπινος πολιτισμόςπου βρίσκεται σε ελεύθερηπτώση, αφού η αλληλεγγύη καιη ανθρωπιά δεν είναι “ρομαν-τικές ανοησίες”, αλλά η απα-ραίτητη προϋπόθεση για να μηγίνει αποδεκτή ως “φυσικόςνόμος” η ρήση του Πλαύτου “οάνθρωπος για τον άνθρωπολύκος”.

“Φ

ωτό

: Βασ

ίλης

Μαθ

ιουδ

άκης

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Η λυδία λίθος του πολιτισμού μας

1100 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΤΟ ΘΕΜΑ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε έκτα-κτη σύνοδος κορυφής με θέμα την αντι-μετώπιση των αυξημένων μεταναστευτι-κών ροών στη Μεσόγειο, με τον πρόεδροτου Συμβουλίου της Ευρώπης κ. Τουσκνα δηλώνει πως «η κατάσταση στην Με-σόγειο αφορά όλη την Ευρώπη, άρα πρέ-πει να δράσουμε μαζί ως μία δύναμη».Πώς κρίνετε τις προτάσεις που συζητή-θηκαν;

Προτού εισέλθουμε στο ερώτημά σαςχρειάζεται ένας μικρός εννοιολογικόςδιαχωρισμός. Ο όρος «μεταναστευτικέςροές», ιδιαίτερα με την ανθρωπιστικήκαταστροφή που βιώνουμε σήμερα στασύνορα, είναι το λιγότερο προβληματι-κός. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ησυζήτηση πρέπει να στραφεί στην κρίσηπου αντιμετωπίζουν τα συστήματαασφαλείας γύρω από τα ζητήματα αντι-μετώπισης της ευρωπαϊκής πολιτικήςασύλου. Οι 276.000 αφίξεις δια μέσω τηςΜεσογείου που καταγράφηκαν πέρυσι –και φέτος αναμένεται να αυξηθούν στις350.000– στην πλειοψηφία τους δεναφορούν μεταναστευτικές ροές, αλλάυποψήφιους πρόσφυγες. Η διευκρίνισηαυτή είναι απαραίτητη διότι η ταύτισητης μεταναστευτικής πολιτικής με τηνπολιτική ασύλου είναι πολιτικά επικίν-δυνη.

Η πρόταση της Ευρώπης, όπως πα-ρουσιάστηκε με τα δέκα σημεία του κ.Αβραμόπουλου, δεν έχει να προσφέρειτίποτα καινούριο. Αποτελεί τη μιλιταρι-στική εκδοχή μιας σειράς προγραμμά-των που έχουν συζητηθεί τα τελευταίαδέκα χρόνια στην Κομισιόν και στο ευ-ρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Φιάσκο το πρόγραμματης Ευρώπης

Αναφέρεστε στα ειρηνευτικά σώματαπου προτείνεται να εγκατασταθούν στιςχώρες προέλευσης των προσφύγων;

∆εν είναι τυχαίο το ότι ως πρότυπο πα-ρέμβασης του κ. Αβραμόπουλου ήταν ηεπιχείρηση «Αταλάντα», μια επιχείρησηστα θαλάσσια σύνορα με την Ερυθραία,η οποία είχε ως αντικείμενο την παρα-κολούθηση και καταδίωξη των πειρατι-κών μορφωμάτων στην περιοχή. Η πρό-θεση επαναστρατιωτικοποίησης των ευ-ρωπαϊκών πολιτικών ελέγχου των συνό-

ρων είναι εξαιρετικά προβληματική. Αν-τανακλά την πολιτική κουλτούρα ενόςμεγάλου κομματιού εμπειρογνωμόνωνκαι της ευρωπαϊκής τεχνοκρατικής ελίττου συστήματος Σένγκεν, το οποίο βασί-ζεται σε μια αστυνομική και στρατιωτικήαντιμετώπιση του ζητήματος της μετα-νάστευσης του ασύλου. Γι’ αυτό το λόγο,αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να ιδωθείούτε ως βάση για την αρχή της συζήτη-σης για μια νέα πολιτική γύρω από τη με-τανάστευση και τις πολιτικές ασύλουστην Ευρώπη. Πρόκειται για ένα φιάσκο,αφού αποτελεί συρραφή, και μάλιστα μεεπιπόλαιο τρόπο, των υπαρχουσών πο-λιτικών ελέγχων στα ευρωπαϊκά σύνορα.∆εν είναι τυχαίο ότι ένα από τα σημείατης ατζέντας είναι η εντατικοποίηση δα-κτυλοσκοπικών μορφών ελέγχου. Έχεινα κάνει με την πολιτική και οικονομικήαναβάθμιση του ρόλου της Frontex στηΜεσόγειο. Το πρόγραμμα δεν έχει αν-θρωπιστικό χαρακτήρα αντιμετώπισηςτης κρίσης στη Μεσόγειο, αλλά έχει ωςστόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση τουχαρακτήρα της παρέμβασής στη Μεσό-γειο και την αναδιαπραγμάτευση της

σχέσης της Ευρώπης με την Frontex, ηοποία χαρακτηρίζεται από αστυνομικήλογική αντιμετώπισης του ζητήματοςτης μετανάστευσης και του ασύλου.

Επαναβεβαιώνεται, δηλαδή, μια πολι-τική που έχει αποδεδειγμένα αποτύχει;

Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε πως,παρότι οι ιταλικές πολιτικές διάσωσηςστη Μεσόγειο με το Mare Nostrum κο-στίζουν 100-120 εκατ. ευρώ το χρόνο, ηΕΕ είναι διατεθειμένη να αυξήσει τονπροϋπολογισμό της Frontex στα 20 εκατ.ευρώ.

Τα μέτρα αυτά προλογίζονται ως λύσηγια να μην χάνονται ζωές στη θάλασσα.Πιστεύετε ότι πρόκειται για προσχημα-τική διαπίστωση;

Ακριβώς. Παρότι διαπιστώνεται ο θά-νατος χιλιάδων ανθρώπων, προτείνεταιως πρώτο μέτρο η αποδοχή των 5.000ανθρώπων που έχουν σωθεί και η εγκα-τάστασή τους σε χώρες της Ευρώπης.Και μόνο κανείς να σκεφτεί ότι πέρυσιείχαμε 67.000 σύρους και σύρες πρό-σφυγες είναι εξωπραγματική πρόταση.

Απαιτείται ένα ευρωπαϊκόσύστημα ασύλου

«Νομιμοποιήστε τη μετανάστευση»ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Λιμπε-ρασιόν την περασμένη Πέμπτη. Αποτε-λεί μια ρεαλιστική πρόταση;

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπο-ρεί κανείς να προτείνει. Αυτή τη στιγμήέχουμε ένα οξύτατο και άμεσο πρόβλημαανθρωπιστικής κρίσης στο επίπεδο τωνπολιτικών ασύλου και διάσωσης των αν-θρώπων στη Μεσόγειο. Νομίζω ότι εκείπρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση ενό-ψει του καλοκαιριού, όταν και θα αυξη-θεί η άφιξη προσφύγων. Το ζήτημα τηςμεταναστευτικής πολιτικής στην Ευ-ρώπη είναι τεράστιο. Η ποιοτική καιαριθμητική σχέση μεταξύ μεταναστευτι-κών ροών και προσφυγικών ροών είναιεντελώς ξεκάθαρη. Μόλις το 5-6% τωνπληθυσμών που μεταναστεύουν υπόκει-ται σε αυτό που λέμε προσφυγική ή πα-ράνομη ή παραβατική μετανάστευση. Ηπλειοψηφία των ανθρώπων που έρχον-ται στην Ευρώπη χρησιμοποιούν νόμι-μους, όπως η οικογενειακή επανένωση,ή παρα-νόμιμους τρόπους, όπως η βίζα.Μιλάμε, δηλαδή, για ένα πολύ μικρό πο-σοστό μετανάστευσης, την οποία μάθαμενα την παρουσιάζουμε και ως «λαθρομε-τανάστευση». Το ζήτημα ασύλου πρέπεινα αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τημετανάστευση. ∆εν είναι τυχαίο ότι οισυντηρητικοί κύκλοι της Κομισιόν συν-δέουν πάντα τη μετανάστευση με την πα-ράνομη μετανάστευση. Παράγουν, δη-λαδή, μια εννοιολογική συνέχεια μεταξύμεταναστών, προσφύγων και παρανό-μως εισερχόντων. Αυτό εξυπηρετεί απο-κλειστικά την αστυνομική λογική αντι-μετώπισης των ελέγχων συνόρων καιτων διαφόρων πολιτικών που έχουν νακάνουν με τη γενικότερη κινητικότηταστην ήπειρό μας. Μέχρι στιγμής δεν λει-τουργεί ένα πραγματικό σύστημα ασύ-λου, παρόλο που θα έπρεπε φέτος ναείχε ολοκληρωθεί η συνολική διαδικασίατου ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου καιβιώνουμε τις επιπτώσεις αυτού τουπράγματος.

Εννοείτε ότι θα έπρεπε να είχε θεσμο-θετηθεί μια ευρωπαϊκή διαδικασία πα-ροχής ασύλου, αντί να προβλέπεται στιςεθνικές νομοθεσίες;

Ακόμα δεν έχει θεσμοθετηθεί ένα ευ-

Φω

τό: Β

ασίλ

ης Μ

αθιο

υδάκ

ης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙ ΑΚΟ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΑΝΟ*

Αποφασίστηκε η μιλιταριστικήαντιμετώπιση της μετανάστευσης

∆εν είναι τυχαίο ότι οι συντηρητι-κοί κύκλοι της Κομισιόν συνδέουνπάντα τη μετανάστευση με την πα-ράνομη μετανάστευση. Αυτό εξυ-πηρετεί αποκλειστικά την αστυνο-μική λογική αντιμετώπισης τωνελέγχων συνόρων και των διαφό-ρων πολιτικών που έχουν να κά-νουν με τη γενικότερη κινητικό-τητα στην ήπειρό μας.

“Τις τελευταίες μέρες πρώτο θέμα στην ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα είναι η μετα-

νάστευση, με αφορμή τον πνιγμό χιλιάδων ανθρώπων που αναζητούσαν μια καλύ-τερη ζωή. Οι δακρύβρεχτες δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, όπως και ηέκτακτη σύνοδος κορυφής με θέμα τη μετανάστευση, επέφεραν περαιτέρω στρα-τιωτικοποίηση των συνόρων της Μεσογείου. Πάνω στα πτώματα των μεταναστών ηΕυρώπη προσπαθεί να επαναχαράξει τα σύνορά της και να ενισχύσει τη σχέση της μετη Frontex. Συζητάμε με τον πανεπιστημιακό Βασίλη Τσιάνο, ο οποίος είναι εξειδι-κευμένος στις ευρωπαϊκές πολιτικές ελέγχου της μετανάστευσης, για τα σχέδια τηςΕυρώπης στην αντιμετώπιση της μετανάστευσης.

Χρειαζόμαστε ένα πανευρωπαϊκόμεταναστευτικό μορατόριουμ

Ποια θα ήταν η πρότασή σας για την πολιτική αντιμετώπισης μεταναστών καιπροσφύγων στην Ευρώπη;

Χρειαζόμαστε ένα πανευρωπαϊκό μεταναστευτικό μορατόριουμ. Πρέπει επιτέ-λους να βρούμε έναν τρόπο να μιλάμε για τη μετανάστευση στην Ευρώπη με μηαστυνομικούς και κατασταλτικούς ελεγκτικούς όρους. Και επ’ αυτού έχει τοποθε-τηθεί εδώ και χρόνια το μεταναστευτικό τμήμα του ΟΗΕ, αλλά και η Ύπατη Αρμο-στεία. Για να γίνει αυτό απαιτείται αξιολόγηση των μέχρι τώρα πολιτικών αντιμε-τώπισης του μετανάστη και του ασύλου στην Ευρώπη τα τελευταία 10-15 χρόνια.Σε αυτό το πρόγραμμα μορατόριουμ είναι απαραίτητο να συμμετέχουν όχι μόνο ταθεσμικά όργανα αντιμετώπισης της μετανάστευσης, π.χ. η Frontex, αλλά οι τοπικέςκοινωνίες, τα μέλη-κράτη και πάνω από όλα και οι ομάδες αυτοοργάνωσης τωνμεταναστών και των προσφύγων που ήδη βρίσκονται στην Ευρώπη ή είναι καθ’οδόν. Από εκεί και πέρα πρέπει να επαναχρησιμοποιηθούν οι νόμιμες μορφές με-τανάστευσης από τους πρόσφυγες, με τον εκδημοκρατισμό και την αναθεώρησητων παροχών βίζας. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι το 2013 στη Συρία παραχωρήθη-καν 23.000 βίζες για υποψήφιους πρόσφυγες, ενώ το 2014 καταργήθηκε ο θεσμόςκαι έτσι δεν δόθηκε ούτε μια. Τέλος, χρειαζόμαστε μια ριζική κριτική και αναστο-χασμό του συστήματος ∆ουβλίνο ΙΙΙ. Χρειαζόμαστε κάτι εναλλακτικό και ώσπου νατο καταφέρουμε πρέπει να απαλλάξουμε ουσιαστικά τους ανθρώπους που έρχον-ται από το να εμπίπτουν στο σύστημα ∆ουβλίνο ΙΙΙ και να τους δώσουμε την πρω-τοβουλία να επιλέξουν σε ποια χώρα θα κάνουν αίτηση πολιτικού ασύλο. Αυτά τατρία είναι απολύτως απαραίτητα για να ελέγξουμε το δημοκρατικό χαρακτήρα τωνευρωπαϊκών πολιτικών ασύλου και ελέγχου των συνόρων.

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 1111ΤΟ ΘΕΜΑ

ρωπαϊκό σύστημα ασύλου, το οποίο ναδιαχειρίζεται με ισότιμους, διαφανείςκαι δημοκρατικούς όρους τα ζητήματατης ανθρωπιστικής κρίσης στη Μεσό-γειο. Η αναγκαιότητα αυτού του συστή-ματος έγινε απόλυτα ξεκάθαρη ειδικάμετά τις αραβικές εξεγέρσεις, μετά τηνκρίση του Σένγκεν το 2011 και την τερά-στια κρίση του παρελθόντος ∆ουβλίνο ΙΙκαι σήμερα ∆ουβλίνο ΙΙΙ.

* Ο Βασίλης Τσιάνος είναι λέκτοραςτης Κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιοτου Αμβούργου. Το ερευνητικό του αντι-κείμενο είναι οι ευρωπαϊκές πολιτικέςελέγχου της μετανάστευσης και βιομε-τρικοποίηση των συνόρων. Είναι, επί-σης, εκπρόσωπος τύπου του γερμανικούσυμβουλίου για τη μετανάστευση (Rat frMigration).

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙ ΑΚΟ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΑΝΟ*

Αποφασίστηκε η μιλιταριστικήαντιμετώπιση της μετανάστευσης

Ο όρος “δουλέμποροι”έχει πολεμικό χαρακτήρα

Υπάρχει και πολιτική εκμετάλλευση του ζητήματος, η οποία συντηρητικοποιεί τηνκοινωνία. Όπως παρατηρείται τα κόμματα που εκφράζουν αντιμεταναστευτική ρη-τορική κερδίζουν την επιρροή του εκλογικού σώματος. Γιατί εντοπίζεται αυτό;

Τα νεοφασιστικά ή ακροδεξιά κινήματα και κόμματα στην Ευρώπη αναπροσαρμό-ζουν τον αντιμεταναστευτικό τους λόγο όχι πλέον γύρω από το ζήτημα της αυστη-ρότερης αντιμετώπισης των μεταναστευτικών ροών, αλλά γύρω από τα ζητήματα τηςαντιμετώπισης της υποτιθέμενης εσωτερικής κινητικότητας στην Ευρώπη. Το με-γάλο πρόβλημα των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη έχει να κάνει με τη Ρουμα-νία, τη Βουλγαρία, το Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία και συγκεκριμένα με τον τρόποπου οι δυναμικές της ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης παράγουν ταυτόχρονα και νέες εν-δοευρωπαϊκές μεταναστευτικές μορφές κινητικότητας. Αυτό αφορά εν μέρει και τηνέα ελληνική μετανάστευση στις κεντροευρωπαϊκές χώρες. ∆ηλαδή, οι ενδοευρω-παίοι μετανάστες και μετανάστριες είναι ο στόχος των νέων ακροδεξιών κομμάτωνκαι κινημάτων στην Ευρώπη. Και έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα τελευταία 20χρόνια μάθαμε τον κόσμο να σκέφτεται τη μετανάστευση ως κάτι παραβατικό. Πρέ-πει να ομολογήσουμε επίσης ότι το ευρωπαϊκό όραμα της ενδοευρωπαϊκής κινητι-κότητας δεν αποδεσμεύτηκε ποτέ από τις νεοαποικιακές αντιλήψεις γύρω από τοζήτημα της διεθνούς μετανάστευσης. ∆υστυχώς, το ζήτημα της μετανάστευσης και ηρατσιστική ιδεολογικοποίηση του υποτιθέμενου μη ελέγχου της μετανάστευσης χρη-σιμοποιήθηκε με λαϊκιστικούς τρόπους ουσιαστικά για να αναδιατυπωθεί ένα ηγε-μονικό πρόταγμα της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Το βλέπουμε ξεκάθαρα στη Γαλλίαμε την κ. Λεπέν. Αυτό που εμείς μπορούμε να συμπεράνουμε είναι ότι ουσιαστικάχρειαζόμαστε μια επαναθεματικοποίηση του ζητήματος πολιτών και της κοινωνίαςκαι με όρους δημοκρατικού ελέγχου της συζήτησης γύρω από αυτό. Πρέπει να μά-θουμε να μιλάμε αλλιώς.

Και σε αυτό τα ΜΜΕ θα έπρεπε να είναι πρωτοπόροι. Αντ’ αυτού αναπαράγουν τολόγο μίσους και, μάλιστα, παρότι είδαμε ότι περιορίστηκε ο όρος «λαθρομετανά-στευση», υιοθετήθηκε ο όρος «δουλεμπόριο»…

Ο λόγος περί δουλεμπορίας δεν είναι καινούριος. Εμφανίστηκε για πρώτη φοράστην πρώτη μεγάλη κρίση του ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου στη δεκαετία του ’90και εν μέσω της ανθρωπιστικής κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο και συνδέθηκε μάλιστακαι με την προσπάθεια επανανοηματοδότησης του μεικτού χαρακτήρα των μετανα-στευτικών ροών. Ο όρος «δουλέμπορος» ή «δουλεμπορία» είναι καταχρηστικός. Οεπίσημος όρος είναι «διακινητές». Ο όρος «δουλεμπορία» συμπυκνώνει προϋπάρ-χουσες μορφές ελέγχου της μετανάστευσης που έχουν να κάνουν με την καταπολέ-μηση του αντι-τράφικινγκ και της σεξουαλικής βίας στα τέλη του ’90 και της αρχέςτου 2000. Ο όρος δουλεμπορία εισήχθη από αμερικάνικα think tank στην Ευρώπη τηδεκαετία του ’90 και χρησιμοποιήθηκε πολύ στην προσπάθεια του ΝΑΤΟ να δια-μορφώσει μια δική του πολιτική στα Βαλκάνια, που να είναι παράλληλη με την ευ-ρωπαϊκή πολιτική ασύλου, δημιουργώντας ένα ηθικό αντικείμενο μεταναστευτικήςπολιτικής που είναι η καταπολέμηση του τράφικινγκ, και μάλιστα εν ονόματει τηςυπεράσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών μεταναστριών και των ασυνόδευτωνπαιδιών. Τι είναι όμως οι διακινητές;

∆υστυχώς, δεν υπάρχει ούτε μια επιστημονική έρευνα στην Ευρώπη που να ασχο-λείται με τις πραγματικές διαστάσεις της φιγούρας του διακινητή και των υποτιθέ-μενων δουλεμπορικών μορφωμάτων. Τα μόνα στοιχεία που έχουμε βασίζονται σεαστυνομικές αναλύσεις από συλληφθέντες διακινητές και στις αναφορές παρατη-ρητών της Frontex. Ο όρος «δουλέμποροι» είναι καταχρηστικός και έχει πολεμικόχαρακτήρα. Στους υποτιθέμενους διακινητές συγκαταλέγονται ψαράδες, μετανά-στες, επαναπροωθημένοι πρόσφυγες, πρόσφυγες, οι οποίοι στην πλειοψηφία προ-σπαθούν να βοηθηθούν.

Η μετανάστευσηδεν είναι έγκλημα

Η νέα κυβέρνηση ίδρυσε υπουργείο Μετανάστευσης, ενώ η πολιτική πουανακοίνωσε καταργεί τα στρατόπεδα κράτησης, επισπεύδει τη διαδικασία πα-ροχής ασύλου κ.λπ. Ποια η γνώμη σας για τις μέχρι τώρα κινήσεις;

Πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι θετικά διακείμενος και σχεδόν ενθουσια-σμένος με το νέο δείγμα γραφής της ελληνικής κυβέρνησης, παρότι θα μπο-ρούσα να διαφωνήσω σε επιμέρους ζητήματα. Βλέπουμε μια μεταναστευτικήπολιτική, που μπορεί να έχει όχι απλά ανθρωπιστικά στοιχεία –αυτά μπορούννα το πουν όλοι- αλλά να έχει και το στίγμα που οφείλει να έχει μια αριστερήτοποθέτηση του μεταναστευτικού ζητήματος. Είναι πολύ σημαντική η απονο-μιμοποιήση του εγκλειστικού χαρακτήρα των αισχρών στρατοπέδων στην Ελ-λάδα και η απονομιμοποίηση του επίσης προβληματικού χαρακτήρα των ελ-ληνικών αστυνομικών και λιμενικών αρχών, όσον αφορά την αντιμετώπισητης μετανάστευσης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η μετανάστευση δεν έχει νακάνει με την αστυνομία ούτε με τις λιμενικές αρχές. ∆εν είναι υπεύθυνοι αλλάούτε και μπορούν να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο. Η αστυνομική αντιμετώ-πιση του μεταναστευτικού ζητήματος έχει χαρακτήρα επιτηρητικό και τιμω-ρητικό. Από αυτά τα πράγματα πρέπει να απομακρυνθούμε.

Ο νεοδεξιός λόγος για τη μετανάστευση

Ωστόσο, αντιπολίτευση και ΜΜΕ προωθούν την άποψη πως αυτή η πολι-τική ενθαρρύνει τα κύματα των μεταναστών και προσφύγων. «Η Ελλάδα γί-νεται ξέφραγο αμπέλι» είναι το κύριο επιχείρημά τους. Έχει κάποια βάσηαυτή η άποψη;

Αυτό το επιχείρημα είναι ένα κομμάτι του νεοδεξιού λόγου γύρω από τη με-τανάστευση και την αντιμετώπισή της. Όλοι γνωρίζουμε πως οι μεταναστευ-τικές ροές δεν επικοινωνούν άμεσα με τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές,αλλά έχουν έναν βαθύτερο ορίζοντα χρόνου. Θέλω να πω πως οι πρόσφυγεςπου πρέπει να εγκαταλείψουν τη Συρία ή την Ερυθραία δεν παρακολουθούντις κινήσεις οποιουδήποτε υπουργού μετανάστευσης ή εσωτερικών. Αυτό πουπροσπαθούν να παρακολουθούν είναι το τι ισχύει στα επιμέρους σημεία τουδρόμου τους για την Ευρώπη. ∆εν έχουν καμία απολύτως αντίληψη των αλ-λαγών που γίνονται στα καθεστώτα ελέγχου. Μετά την αξιολόγηση των δεδο-

μένων της Mare Nostrum μάθαμε ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία αιτιακήσχέση μεταξύ των όποιων αστυνομικών ελέγχου των πολιτικών αντιμετώπι-σης της ανθρωπιστικής κρίσης και της αύξησης των μεταναστευτικών ροών.Συγκεκριμένα, πριν τη Mare Nostrum, η οποία διέσωσε 150.000 ανθρώπους,είχαμε 30.000 περισσότερους πρόσφυγες στην Ιταλία από ότι κατά τη διάρ-κεια εφαρμογής του ετησίου προγράμματος και μετά το τέλος της καταγρά-φηκε μείωση του αριθμού των προσφύγων με κατεύθυνση την Ιταλία και τηνΕλλάδα. Η μετανάστευση δεν είναι κάτι που μπορεί να ελεγχθεί –πόσο μάλ-λον να αποτραπεί- διότι η μετανάστευση δεν είναι έγκλημα, αλλά μια κλασικήμορφή μη επιτρεπτών τρόπων μετακίνησης στην εδαφική επικράτεια μιαςάλλης περιοχής.

Το Ποτάμι κατέθεσε επίσης δέκα προτάσεις για τη μετανάστευση, μεταξύτων οποίων είναι η ενίσχυση της Frontex. Πώς το σχολιάζετε αυτό;

Το Ποτάμι προεκλογικά έδωσε σαφές δείγμα γραφής όταν άρχισαν να συ-ζητάνε για τα πραγματικά όρια υποδοχής μεταναστών στην Ελλάδα. Τέτοιουείδους τοποθετήσεις ανήκουν στον ιδεολογικό ακροδεξιό τομέα της Ευρώ-πης. ∆εν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός για αυτού του είδους τα κόμματα.

Η πολιτική της Αυστραλίας είναι σκανδαλώδης

Το antinews.gr, ιστότοπος φιλικά προσκείμενος στη Ν∆, αναδημοσίευσεκείμενο της Τέλεγκραφ με τον τίτλο «Κατά πόσο μπορεί η πολιτική της με-τανάστευσης της Αυστραλίας να μεταφερθεί στη Μεσόγειο;» και τον ΤόνιΆμποτ να δηλώνει ότι η πολιτική του «γυρίστε πίσω τις βάρκες» πρέπει ναγίνει και στην Ευρώπη.

Η πολιτική της Αυστραλίας είναι σε παγκόσμιο επίπεδο σκανδαλώδης σεσχέση με τις διεθνείς συμβάσεις. Η Ύπατη Αρμοστεία ουσιαστικά δεν συνο-μιλεί πλέον με την Αυστραλία και μάλιστα αρνήθηκε να στέλνει εκπροσώπουςτης για περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Η Αυστραλία είναι ένα από τα χειρό-τερα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να είχαμε όσον αφορά την αντιμετώ-πιση του μεταναστευτικού ζητήματος. Η Αυστραλία είναι ένα νησί απομονω-μένο, εν μέσω ενός ωκεανού. Οι πρακτικές των απωθήσεων έχουν καθαρά χα-ρακτήρα εσωτερικής κατανάλωσης, ενώ ο στόχος τους είναι να μετακυλήσουντα όρια ελέγχου στις νησιωτικές περιοχές του Ειρηνικού. Όσον αφορά τηναποτελεσματικότητα της πολιτικής αυτής, αρκεί να δούμε τη σχέση μεταξύ νε-κρών προσφύγων και πολιτικών απωθήσεων στην Αυστραλία, η οποία είναιδραματική.

•

Φω

τό: Β

ασίλ

ης Μ

αθιο

υδάκ

ης

Είναι πολύ σημαντική η απονομιμοποιήση τουεγκλειστικού χαρακτήρα των αισχρών στρα-τοπέδων στην Ελλάδα και η απονομιμοποίησητου επίσης προβληματικού χαρακτήρα των ελ-ληνικών αστυνομικών και λιμενικών αρχών,που επιχειρεί η ελληνική κυβέρνηση.

“

1122 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗΤης Αγγέλικας Σαπουνά

Σε δυο πάγιες ρυθμίσεις και τρειςτροπολογίες στο σχέδιο νόμου για τηβία στα γήπεδα, που ψηφίζεται με τηδιαδικασία του επείγοντος, περιλαμ-βάνονται τα άμεσα μέτρα του υπουρ-γείου Παιδείας για την πρωτοβάθμιακαι δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ηοδός των τροπολογιών ήταν αναγκα-στική επιλογή για το υπουργείο Παι-δείας που έπρεπε να ρυθμίσει ζητή-ματα όχι μόνον των επόμενων αλλάκαι της φετινής σχολικής χρονιάς,εφόσον θέλει –και όντως θέλει– ναυλοποιήσει τις προγραμματικές τουδεσμεύσεις. ∆εσμεύσεις που έχουννα κάνουν με την κατάργηση εμβλη-ματικών νεοφιλελεύθερων και μνη-μονιακών μέτρων, προκειμένου ναθεραπευτούν ανοιχτές πληγές μεβαθιά ταξικό πρόσημο, αλλά και νατεθούν οι προϋποθέσεις για την ολο-κληρωμένη, σε βάθος χρόνου, εκπαι-δευτική μεταρρύθμιση, στην κατεύ-θυνση για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχειδεσμευτεί πολιτικά: τον εκδημοκρα-τισμό των δομών από κοινού με τηνποιοτική αναβάθμιση των περιεχο-μένων ή αλλιώς «καλά» γράμματα γιαόλους τους νέους στο πλαίσιο μιαςσύγχρονης δημοκρατικής αγωγής.

Οι ρυθμίσεις που κατατίθενταιαυτή την εβδομάδα, είναι απλώςτο πρελούδιο, η εισαγωγή. Αλλά

μια εισαγωγή τολμηρή και έντιμη, πουέχει επιπλέον στοιχεία «τομής», βαθύτε-ρης από την ανάταξη των μνημονιακώνπληγών. Ας δούμε προσεκτικά τις ρυθ-μίσεις:

* Ανασύσταση των εν μία νυκτί καταρ-γηθέντων κλάδων και ειδικοτήτων τωνΕπαγγελματικών Λυκείων. Να θυμί-σουμε ότι πρόκειται για δημοφιλέστατεςειδικότητες (νοσηλευτικές, γραφιστικές,κομμωτικές κ.α.) που εκδιωκόμενες απότο δημόσιο σχολείο είχαν ουσιαστικάδοθεί ως δώρο στην ιδιωτική «δια βίουμάθηση», αποκλείοντας πρακτικά τουςνέους των φτωχότερα στρωμάτων απότην επαγγελματική εκπαίδευση. Η πα-ράλληλη επαναπρόσληψη των απολυμέ-νων εκπαιδευτικών με άμεση αποκατά-σταση των οργανικών τους θέσεων στηνεκπαίδευση, όχι μόνον αποκαθιστά τηνκατάφωρη αδικία εις βάρος τους αλλάαποκαθιστά και την δυνατότητα τωνΕΠΑΛ να λειτουργήσουν σωστότερα απότην επόμενη κιόλας χρονιά.

* Επαναφορά του μ.ο. προαγωγής καιαπόλυσης των μαθητών λυκείου στο 9,5(το γνωστό μισό υπέρ του μαθητή) καιτην κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων.Πρόκειται για πολιτική επιλογή μεδιπλό, παιδαγωγικό και κοινωνικό χα-ρακτήρα, που μάλιστα αναφέρεται καιρητά στην αιτιολογική έκθεση: «…η επι-λογή του 50% των θεμάτων των προαγω-γικών εξετάσεων από την Τράπεζα Θε-μάτων όπως και ο ορισμός του γενικούΜ.Ο. ετήσιας επίδοσης των μαθητών τουλυκείου στο ∆έκα, λειτούργησαν ωςμέτρα ανάσχεσης της ροής των μαθητώναπό την είσοδό τους στο λύκειο ως τηναποφοίτηση από αυτό, εις βάρος τωνπλέον ευάλωτων κοινωνικών στρωμά-των. Παράλληλα, η υποχρεωτική χρήσητης Τράπεζας Θεμάτων καταργεί στηνπράξη τη διδακτική και παιδαγωγική αυ-τονομία του/της διδάσκοντα/ουσας πουέχει άμεση σχέση και πληρέστερη γνώσητων ιδιαίτερων αναγκών των μαθητών».

* Επαναφορά του πειραματικού χαρα-κτήρα στα ομώνυμα δημόσια σχολεία,που οι προηγούμενες κυβερνήσεις επι-χείρησαν συστηματικά να μεταλλάξουνσε «σχολεία αριστείας». Σημείο αιχμής:ο τρόπος επιλογής των μαθητών τους,που ορθά προβλέπεται για την πλειονό-τητα των σχολείων αυτών να γίνεται μεκλήρωση, ώστε ο πληθυσμός τους ναείναι κατά το δυνατόν κοινωνικά αντι-προσωπευτικός και όχι σκληρά κοινω-νικά επιλεγμένος, όπως συμβαίνει με τιςεισαγωγικές εξετάσεις. Το γεγονός ότι ηδυνατότητα αυτή διατηρείται για κάποια,

Ένα ανοιχτόπολιτικό ρεύμα ιδεών

Με μια δημόσια εκδήλωση, τηνπρώτη που κάνει κάποια από τιςεσωτερικές ομαδοποιήσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ, έκανε την εμφάνισή της η «Κί-νηση 53+», το βράδυ της προηγού-μενης Παρασκευής. Η δημόσια εκ-δήλωση έγινε στο ασφυκτικά γε-μάτο αμφιθέατρο του 9.84 στοΓκάζι, με ομιλητές τους Χριστό-φορο Παπαδόπουλο (υπεύθυνοςσυντονισμού κυβέρνησης), Ευ-κλείδη Τσακαλώτο (αν. υπουργόΕξωτερικών), Χρήστο Μαντά (γραμ-ματέα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ), ΜάνιαΜπαρσέφσκι και Κώστα Μαρματάκη(μέλη ΚΕ). Αυτή ήταν η πρώτη δη-μόσια εκδήλωση της Κίνησης 53+,ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν κιάλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες.

Οι ομιλητές έδωσαν το στίγματων πολιτικών απόψεων της«Κίνησης 53+» δίνοντας έμ-

φαση στα ζητήματα δημοκρατικής λει-τουργίας του κόμματος, συντονισμούτων κέντρων λήψης αποφάσεων(κόμμα - κυβέρνηση - ΚΟ) και ταξικούπροσανατολισμού της κυβέρνησης.

Ανοίγοντας την εκδήλωση, η ΜάνιαΜπαρσέφσκι υπενθύμισε ότι αυτή είναιη δεύτερη δημόσια παρέμβαση των53+, καθώς είχε προηγηθεί το κείμενουπογραφών που κατατέθηκε λίγο μετάτις ευρωεκλογές. Όπως τόνισε, η «Κί-νηση 53+» είναι ένα «ανοιχτό, ορθάνοι-χτο πολιτικό ρεύμα ιδεών εντός του πο-λυτασικού κόμματος» που επιθυμεί νασυμβάλει το κόμμα και την κυβέρνησηστην κατεύθυνση της ταξικής μερολη-ψίας υπέρ των αδυνάτων, το στοιχείοτου διεθνισμού, της ανάγκης διεύρυν-σης των κοινωνικών δικαιωμάτων καιελευθεριών και συμμετοχής και ελέγ-χου του κράτους.

Κυβέρνηση και κόμμα

«Να κινηθεί ο κόσμος, να σπάσει ηλογική της ανάθεσης», ζήτησε ο Κώ-στας Μαρματάκης και μάλιστα σε τρίαεπίπεδα: Στην κεντρική πολιτικήσκηνή, στον έλεγχο του κρατικού - κυ-βερνητικού μηχανισμού, στις πρώτεςκινήσεις της παραγωγικής ανασυγκρό-τησης. Έβαλε, επιπλέον, ορισμένεςιδέες για τον τρόπο που θα γίνουν αυτάκαι σημείωσε την ανάγκη της οργανω-μένης συζήτησης εντός του κόμματοςγια τα συγκεκριμένα ζητήματα.

Από την πλευρά του ο ΧριστόφοροςΠαπαδόπουλος σημείωσε ότι «»ασφά-λεια» της κυβέρνησης απέναντι στο δυ-σμενές περιβάλλον που έχει να αντιμε-τωπίσει, είναι ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ», τοκόμμα, τα μέλη και οι οργανώσεις του»,καθώς αυτά μπορούν «να την προστα-τεύσουν από το κάθε λάθος». Επι-πλέον, έθεσε τον τρόπο βάσει τουοποίου οφείλει να δομείται η σχέση κυ-βέρνησης και κόμματος, τονίζοντας ότιδεν είναι δυνατόν να νομοθετεί η κυ-βέρνηση χωρίς διαβούλευση τόσο μετην κοινωνία όσο και με τα κομματικάόργανα και σημείωσε παράλληλα, ότι«χωρίς να θέλουμε την κρατικοποίησητου κόμματος ούτε την κομματικοποί-ηση του κράτους», πρέπει τα στελέχητου κομματικού μηχανισμού και της κυ-βέρνησης να είναι σε συνεχή επικοινω-νία και συνεννόηση. Σε μια φράση πουκαταχειροκροτήθηκε, εξέφρασε τηνπλήρη αντίθεσή του με τους χειρισμούςτου υπουργού Προ-Πο, Γιάννη Πα-νούση λέγοντας ότι ο δημόσιος λόγοςτου εκθέτει και η πρακτική του προ-σβάλει τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξέφρασε, επι-πλέον, την αντίθεσή του με επιλογέςπροσώπων όπως η σύμβουλος τουΥΠΟΙΚ, Έλενα Παναρίτη αλλά και τηνεπιλογή του Προκόπη Παυλόπουλουγια την Προεδρία της ∆ημοκρατίας,υπενθυμίζοντας ότι «οι κοινωνικέςσυμμαχίες δεν είναι συμμαχίες προσώ-πων». Τέλος, υπογραμμίζοντας ότι πρέ-πει να αποφευχθούν φαινόμενα ισοπε-δωτικής κριτικής και πλειοδοσίας,υπενθύμισε ότι πρόκειται για εντελώςνέες καταστάσεις στις οποίες όλοι κα-λούνται να προσαρμοστούν και να αν-τεπεξέλθουν.

Το συγκριτικό πλεονέκτημα

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, προχώ-ρησε σε μια ενημέρωση για την εξέλιξητων διαπραγματεύσεων λέγοντας«υπήρξαν και λάθη», εστιάζοντας στογεγονός ότι στη συμφωνία της 20ήςΦεβρουαρίου δεν διασφαλίστηκε ότιθα υπάρξει αντίστροφη μέτρηση στηνασφυξία που έχει επιβληθεί, αν καιυπήρξε σχετική άτυπη συμφωνία. Τό-νισε ότι σε ένα συμβιβασμό καμιάπλευρά δεν θα μπορεί να δει τον εαυτότης μέσα στη συμφωνία και σημείωσεότι η κυβέρνηση κατάφερε να «αντι-σταθεί στην οπισθοχώρηση» που επε-δίωξαν οι εταίροι. Υπενθύμισε ότι η

άλλη πλευρά δεν είναι ενοποιημένη καισημείωσε ότι πολλοί από τους δανει-στές θεωρούν το μνημόνιο «δικό τουςπαιδί», κάτι που δυσχεραίνει ακόμα πε-ρισσότερο τις προσπάθειες της κυβέρ-νησης. Σημείωσε ότι οι ηγέτες των δα-νειστών «πρέπει να αποδείξουν ότι δενείναι λόγια του αέρα όσα λένε στα κοι-νοβούλια για τη διαφθορά» και να βοη-θήσουν εμπράκτως την ελληνική κυ-βέρνηση στις προσπάθειές της. Τέλος,τόνισε ότι το συγκριτικό πλεονέκτηματης ελληνικής πλευράς είναι το πρό-σφατο μεγάλο εκλογικό ποσοστό τουΣΥΡΙΖΑ και εξέφρασε την αισιοδοξίατου ότι θα βρεθεί λύση τις επόμενεςημέρες.

Εμείς χρωστάμε στην Αριστερά

Ο Χρήστος Μαντάς, γραμματέας τηςΚοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ,επισήμανε ότι πέραν της πολιτικήςυπάρχει και η ηθική και τόνισε ότι «ηΑριστερά δεν χρωστάει σε κανέναν,εμείς τις χρωστάμε». Σημείωσε τηνανάγκη αναστοχασμού της μέχρι τώραπορείας «βάσει του οράματός μας αλλάκαι της πραγματικότητας» και υπο-γράμμισε την ανάγκη για γρήγορη καιαποτελεσματική αξιοποίηση του δυνα-μικού που κατέχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μιλώντας για τη δουλειά εντός Κοι-νοβουλίου σημείωσε ότι «δεν μπορεί ναείναι αυτονομημένη από τη δουλειά τουκόμματος».

Εντύπωση προκάλεσε η επιλογή τουνα κλείσει την τοποθέτησή του με μιααναφορά από το γράμμα του Μαρξ της19ης Αυγούστου 1852, ο οποίος, σχο-λιάζοντας τη δυνατότητα κατάληψηςτης εξουσίας, σημείωνε πως «τίποτεδεν είναι χειρότερο για τους επαναστά-τες από το να υποχρεωθούν να ασχολη-θούν με την προμήθεια ψωμιού».

Η ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλήγια το νομοσχέδιο για το σωφρονιστικόσύστημα προκάλεσε την καθυστέρησητης έναρξης της εκδήλωσης και «ανέ-βαλε» τις τοποθετήσεις του ΚώσταΑθανασίου, διευθυντή της ΚΟ, και τηςΕλένης Σταματάκη, βουλευτή Πειραιά.Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν καιάλλα μέλη του κυβερνητικού σχήματοςόπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ηΘεανώ Φωτίου, και ο Θοδωρής ∆ρί-τσας.

Στέλλα Βρεττού

Αυτή ήταν ηπρώτη δημόσιαεκδήλωση τηςΚίνησης 53+,ενώ σύντομαθαακολουθήσουνκι άλλεςπαρόμοιεςπρωτοβουλίες.

“«Κίνηση 53+»

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 1133ΠΑΙ∆ΕΙΑ

ελάχιστα εξ αυτών, εάν οι γονείς και οιεκπαιδευτικοί το επιλέξουν, δείχνει ότιχρειάζεται ακόμη πολλή συζήτηση μέσαστους κόλπους της κοινωνίας (της αρι-στεράς συμπεριλαμβανόμενης) για ναεπανακαθορίσουμε το πως αντιλαμβανό-μαστε σήμερα τη σχέση ποιοτικής – δη-μοκρατικής εκπαίδευσης, όμως το θεμε-λιώδες βήμα έχει γίνει.

* Άνοιγμα περισσότερων δυνατοτήτωνεπιλογής σχολών τριτοβάθμιας εκπαί-δευσης, για τους αποφοίτους λυκείου,χωρίς αύξηση των πανελλαδικώς εξετα-ζομένων μαθημάτων, όπως προέβλεπε ηκαταργούμενη διάταξη του θηριώδουςνόμου 4186/13 του κ. Αρβανιτόπουλου.Έχει χυθεί πολύ μελάνι για το ζήτημααυτό, που εμφανίζεται –δικαιολογημένα,αλλά όχι σωστά– ως η επιτομή της(κάθε) εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.Ωστόσο, δύο είναι τα σίγουρα δεδομένα:Το πρώτο ότι οι μαθητές θ’ ανακουφι-στούν σε σχέση μ’ αυτό που τους περί-μενε αν δεν γινόταν αυτή η αλλαγή. Τοδεύτερο, ότι δεν υπάρχει τέλειο σύστημαπανελλαδικών εξετάσεων, ίσως ούτε κανκαλό ως τέτοιο. Η εκπαιδευτική κοινό-τητα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά εν συ-

νόλω οφείλουν ν’ ανοίξουν κάποιαστιγμή με τόλμη τη συζήτηση για τηνελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμιαεκπαίδευση, τη μόνη προοπτική απαλ-λαγής από εγγενείς παθογένειες εξετά-

σεων τύπου πανελλαδικών, στο πλαίσιοβέβαια ενός συνολικότερου επανασχε-διασμού του εκπαιδευτικού συστήματος.

* Τέλος, προωθείται μια πρωτοπο-ριακή αλλαγή στη διοίκηση της εκπαί-

δευσης και είναι ακριβώς η συνεκτίμησητης άποψης των ίδιων των εκπαιδευτι-κών στην επιλογή των στελεχών της εκ-παίδευσης. Η αλλαγή αυτή, που έχει ξε-σηκώσει την μήνι των μνημονιακών καιπάσης φύσεως συντηρητικών, αλλά καισοβαρές επιφυλάξεις από τα μέλη τηςεκπαιδευτικής κοινότητας, αποτελεί δη-μοκρατική τομή για τα δεδομένα της πα-ραδοσιακά συγκεντρωτικής και ιεραρχι-κής διοικητικής δομής της νεοελληνικήςεκπαίδευσης. ∆εν είναι ολοκληρωμένη,γιατί χρειάζεται για να λειτουργήσεισωστά συνολική αναθεώρηση του συ-στήματος διοίκησης και οργάνωσης καιτου ρόλου των στελεχών. Ωστόσο, βάζειένα θεμέλιο λίθο για την εγκαθίδρυσημιας πιο συμμετοχικής, πιο αυτοδιαχει-ριστικής αντίληψης, που θα λειτουργή-σει, βέβαια, μόνον αν στηριχθεί «από τακάτω», όπως είναι και η πρόθεση του νο-μοθέτη. Αν, δηλαδή, οι δημοκρατικοί εκ-παιδευτικοί των σχολείων πάρουν τορίσκο να εκτεθούν στις ευθύνες μιας, σεσημαντικό βαθμό, αιρετής και άρα αμοι-βαία κρινόμενης διευθυντικής λειτουρ-γίας. Ένας πειραματισμός που αξίζει τονκόπο.

«Το Βήμα», «Η Καθημερινή», «Το Ποτάμι» και ηΚΙΠΑΝ (η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚστα ΑΕΙ) ακολουθώντας με τη σειρά τους τηγραμμή των καρτέλ της ενημέρωσης, δηλαδή ίδιαθεματολογία και ίδιους τίτλους, χρησιμοποίησαντον εξής έναν τίτλο, «Όπισθεν ολοταχώς», για τονέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, πουπεριλαμβάνει άμεσα μέτρα για τη λειτουργία τηςτριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Με το «όπισθεν» εν-νοούν την επιστροφή, που υποτίθεται το ν/σ ση-ματοδοτεί, στο νόμο-πλαίσιο του 1982, δηλαδήστην εξοβελιστέα εκείνη παράδοση της μεταπο-λίτευσης που συστηματικά οι κονδυλοφόροι τουεκσυγχρονισμού διασύρουν αναδεικνύοντας το«νέο» ως συνώνυμο του καλού, του προοδευτι-κού και του ωραίου. ∆εν θα επιχειρήσω εδώ νααντικρούσω αυτήν τη μεταμοντέρνα ιδεολογίατης ρηχότητας που θεωρεί το «νέο» αυταξία,αλλά θα πω μια μόνον κουβέντα για τους λάτρειςτου εκσυγχρονιστικού μπλοκ: το δικό τους «νέο»,που για αυτούς ο περιβόητος νόμος ∆ιαμαντο-πούλου (4009/2011) αποτελεί το ζενίθ, δεν μπο-ρεί να κρύψει κάτω από τη φτιασιδωμένη όψητου τις ζάρες, αράχνες και ραγίσματα του 19ουαιώνα: διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, παιδείαγια όσους μπορούν να αγοράσουν, μισθοί πείνας,αυταρχισμός και υποταγή.

Αυτό λοιπόν που επιχειρεί το ν/σ είναι η επι-στροφή, και ταυτοχρόνως η ανανέωση, στις κα-λύτερες παραδόσεις του ευρωπαϊκού πανεπι-

στημίου, που δυστυχώς καταστράφηκαν από τη Μπο-λόνια και τις σχετικές ντιρεκτίβες της Ε.Ε. Επίσης,επιχειρεί την ανασύνθεση του ελληνικού κεκτημένουτου δημόσιου, δωρεάν ακαδημαϊκού πανεπιστημίου,που τόσο συστηματικά εξευτέλισαν τα κυρίαρχα καρ-τέλ της διαπλοκής ΜΜΕ, ιδιωτικών συμφερόντων καικάποιων πανεπιστημιακών παραγόντων. Ας σκε-φτούμε, όμως, τη σωτήρια συγκυρία της 25ης Ιανουα-ρίου για το ελληνικό πανεπιστήμιο και ας δούμε τιπροοιωνίζουν τα άμεσα αυτά μέτρα για τη μεγάλη εκ-παιδευτική μεταρρύθμιση που θα γίνει εν ευθέτωχρόνω.

Η εκλογή της νέας κυβέρνησης ανέσχεσε την επι-κίνδυνη ολοκλήρωση της εφαρμογής του ν. 4009/2011μέσω των Οργανισμών των ΑΕΙ, που ουσιαστικά θαεπέβαλαν το πρόταγμα της Μπολόνια στην πράξη, δη-λαδή γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά,συρρίκνωση των πτυχίων ακόμα και σε τρία έτη, ιδιω-τικοποιήσεις, κ.λπ. με την απαραίτητη χρήση αυταρχι-σμού και καταστολής για «τα παλιόπαιδα, τα ατίθασα»,όπως η σύντομη αλλά θαυμαστή θητεία του Φορτσάκηάλλωστε εικονογράφησε.

Οι αντιστάσεις του κινήματος

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σταματά την κατρακύλα στο μπο-λονιακό-διαμαντοπουλικό μοντέλο, εφόσον τα άμεσαμέτρα αφενός συμπυκνώνουν τις αντιστάσεις του κι-νήματος τα πέτρινα αυτά χρόνια, όπως π.χ. τον αγώνακατά των εκλογών για τα Συμβούλια Ιδρύματος (Σ. Ι.).Άρα είναι τεράστιας συμβολικής σημασίας ότι στιςπρογραμματικές δηλώσεις επιλέγεται ακριβώς η πλή-ρης κατάργηση των αυταρχικών, ολιγαρχικών αυτώνοργάνων των τόσο ταπεινωτικών για την πανεπιστη-μιακή κοινότητα, που στοιχειωδώς απέτυχαν και στηνέο-φιλελεύθερη στόχευσή τους (π.χ. στην πολυδια-φημισμένη προσέλκυση χορηγιών στα ΑΕΙ). Επομένως,παρά τις φωνές υπέρ της διατήρησής των Σ. Ι., έστωμε κουρεμένες τις «κακές» αρμοδιότητες, όπως αυτήντης προεπιλογής των υποψήφιων πρυτάνεων, τα Σ. Ι.τελικά προς ικανοποίηση των περισσοτέρων και πα-γερή αδιαφορία των απογοητευμένων πλέον υποστη-ρικτών τους πήγαν στον χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Αφετέρου, το ν/σ αποτυπώνει στην πληρότητά τουςτις πάγιες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μια δημοκρατική καισυμμετοχική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Αυτή ηδέσμευση, συγκροτησιακό στοιχείο της Αριστεράς,συμπυκνώνεται στις εκλογές για τα όργανα όπου επα-νέρχεται η συμμετοχή όλων των εκπροσώπων της πα-νεπιστημιακής κοινότητας και προφανώς των φοιτη-τών. Αυτό το τελευταίο είναι κυρίως που έχει ξεση-κώσει καταιγίδα διαμαρτυριών και αντιδράσεων οιοποίες συνοψίζονται στο «όπισθεν ολοταχώς»: Το ν/σπάει να νεκραναστήσει το ανύπαρκτο φοιτητικό σώμα

που στη χειρότερη περίπτωση τραμπουκίζει συστη-ματικά κατά πάντων αδιακρίτως. Αυτή η άποψη, όμως,που είναι και ουκ ολίγων αριστερών, ξεχνάει ότι τοπανεπιστήμιο δεν ανήκει μόνον στους διδάσκοντες,άρα οι παλαιομοδίτικες αρχές της ισοτιμίας και δημο-κρατίας επιτάσσουν οι αρχές των ΑΕΙ να εκλέγονταικαι από τους φοιτητές που, αν δεν κάνω λάθος, θεω-ρούνται αρκετά υπεύθυνοι από την πολιτεία ώστε νατους δίνει το δικαίωμα ψήφου.

∆ιακριτός συμβιβασμός

Μα δεν είναι ακριβώς η απαγόρευση της συμμετο-χής όλων των συνιστωσών των ΑΕΙ στις πρυτανικέςεκλογές, εξίσου με την προεπιλογή των υποψηφίωναπό τα Σ. Ι., ο βασικός λόγος που ως ΣΥΡΙΖΑ θεωρούμεότι οι νυν πρυτανικές αρχές δεν προέκυψαν από ελεύ-θερες εκλογές; Αυτό ακριβώς ευθέως αναγνωρίζεταιαπό το παρόν ν/σ, εφόσον υποχρεώνει τους νυν πρυ-τάνεις να διεξάγουν ελεύθερες εκλογές εντός τουεπομένου έτους, ενώ παράλληλα τους επιτρέπει ναείναι υποψήφιοι εάν το επιθυμούν. Εδώ, όμως, είναιδιακριτός ο συμβιβασμός που επιχειρείται ώστε νααπαντηθούν απόψεις και αντικρουστούν πιθανές πιέ-σεις που στοχεύουν στη διατήρηση ισορροπιών μετους ήδη εκλεγμένους. Αντίθετα, η παραίτηση τους θαέπρεπε να ήταν ακριβώς το δεύτερο άμεσο μέτρο μετάαπό την παύση των Σ. Ι., προϊόν της επιλογής τωνοποίων άλλωστε είναι οι νυν πρυτάνεις. Επειδή ωςγνωστόν στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, οιίδιοι θα μπορούν θαυμάσια να επανεκλεγούν μέσα απότη συνολική αποδοχή τους από πάνδημη την πανεπι-στημιακή κοινότητα, την οποίαν βεβαίως θα πρέπει ναέχουν πείσει ότι θα υπηρετήσουν στην ολότητά της. Τιτο ωραιότερο διότι δημοκρατικότερο από αυτό;

Σίσσυ Βελισσαρίου,ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΠΑ

Τι το ωραιότεροδιότι δημοκρατικότερο;Τα άμεσα μέτρα για το πανεπιστήμιο είναι η εφαρμογήτων προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ

ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙ∆ΕΙΑΣ

Μια εισαγωγή τολμηρή και έντιμηΟι ρυθμίσεις που κατατίθενται αυτή την εβδομάδα έχουν στοιχεία “τομής”,βαθύτερης από την ανάταξη των μνημονιακών πληγών

1144 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Της Σάσας Λαδά*

Ηεξέλιξη/εξάπλωση του αστικούχώρου της Θεσσαλονίκης είχε ωςαποτέλεσμα την ένταξη μεγάλων

εκτάσεων στρατωνισμού στον ιστό τηςπόλης. Οι εκτάσεις αυτές, οι οποίες χω-ροθετήθηκαν κατά την περίοδο της ίδρυ-σής τους έξω από την πόλη, αποτελούνσήμερα ελεύθερους χώρους, για την επα-νάχρηση των οποίων έχουν δρομολογη-θεί προβληματισμοί και αποφάσεις τηντελευταία δεκαπενταετία από τους τοπι-κούς φορείς, το ΤΕΕ, το Πανεπιστήμιοκ.τ.λ., μελέτες, ρυθμιστικά, παραχωρή-σεις. Σήμερα βρισκόμαστε σε μία κρί-σιμη φάση για τη διατήρηση της ύπαρ-ξής τους ως δημόσιοι ελεύθεροι χώροι.Οι μέχρι το 2010 μελέτες είχαν ως στόχοτη διατήρησή τους ως ενιαίοι, ελεύθεροιχώροι πρασίνου απέναντι στην αλόγι-στη/υπέρμετρη οικοδόμηση/οικοπεδο-ποίηση και τα συμφέροντα των ενόπλωνδυνάμεων.

Σήμερα, πρέπει να αντιμετωπίσουμετις επιπτώσεις των μνημονίων, όπουμέσω ΤΑΙΠΕ∆ επροωθείτο η ιδιωτικο-ποίησή τους με στόχο την εκμετάλλευσήτους (περίπτωση Ελληνικού, Βουλιαγμέ-νης, Κέρκυρας κτλ) και τη μετατροπήτους από χώρους ανοιχτούς σε όλους, σεχώρους ελεγχόμενους και κερδοφόρους.Αυτό δεν είναι μία εξαίρεση, μία ελλη-νική παραξενιά. Είναι αποτέλεσμα τηςπαγκοσμιοποίησης, του νεοφιλελεύθε-ρου καπιταλισμού, που έχει άμεσες επι-πτώσεις σε σχέση με το χώρο γενικότερακαι τις πόλεις πιο συγκεκριμένα.

• Στην ιδιωτικοποίηση όλων των δη-μόσιων αγαθών συμπεριλαμβάνεται καιο δημόσιος χώρος.

• Στο φαινόμενο της φούσκας, τηςαλόγιστης κατασκευής κατοικιών/δά-νεια/Τράπεζες.

«Η γη δεν είναι πράγμα αλλά σχέση»,τονίζει ο Κώστας Χατζημιχάλης στο βι-βλίο του με τίτλο «Κρίση χρέους καιυφαρπαγής γης» και για την κατανόησητης υφαρπαγής της γης έχει ιδιαίτερησημασία ο συσχετισμός των ταξικών καιπολιτικών δυνάμεων, που ορίζουν σεκάθε περίοδο και σε κάθε τόπο τις σχέ-σεις της κοινωνίας με τη γη. Μέσα στηνπολυμορφία της παγκόσμιας υφαρπα-γής της γης τοποθετεί ο Κ. Χατζημιχά-λης την ελληνική περίπτωση.

Η νομιμοποίηση της υφαρπαγήςτης γης

Το 2010 με το ξέσπασμα της ελληνι-κής κρίσης χρέους δημιουργείται μία

θαυμάσια ευκαιρία για την επιτάχυνσηκαι την επέκταση της υφαρπαγής, ηοποία εκφράστηκε με την ίδρυση τουΤΑΙΠΕ∆, όπως και με την πληθώρα νο-μοθετικών ρυθμίσεων για τα θέματα γης,άλλοτε στo πλαίσιo μνημονιακών δε-σμεύσεων και άλλοτε όχι, που δεν άφησετίποτε ανέπαφο: δάση, παραλίες, βουνά,οικότοπους, νησιά, μνημεία. Έτσι έγινανεκτεταμένες θεσμικές μεταρρυθμίσειςστο σύστημα του πολεοδομικού, χωρο-ταξικού και περιβαλλοντικού σχεδια-σμού, που δίκαια ο συγγραφέας τις πε-ριγράφει ως «θεσμικές εκτροπές για τοξεπούλημα της γης».

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι με-ταρρυθμίσεις αυτές έχουν ως βασικούςστόχους:

• Την προώθηση των ιδιωτικοποι-ήσεων και της «αξιοποίησης» της δημό-σιας περιουσίας και των δημόσιων υπαί-θριων χώρων

• Τη διευκόλυνση των επενδύσεων με-γάλης κλίμακας

• Την εξασφάλιση ευελιξίας, ασφά-λειας και υψηλής κερδοφορίας για τουςμεγάλους επενδυτές.

Έτσι, ο χωρικός σχεδιασμός χάνει τοδημόσιο και κοινωνικό του χαρακτήρα –όσο είχε από αυτόν – και μετατρέπεταισε ρυθμίσεις με διακηρυκτικό στόχο τηνπροώθηση της επιχειρηματικότητας καιμε ουσιαστικό τρόπο τη νομιμοποίησητης υφαρπαγής της γης με ό,τι αυτό συ-νεπάγεται για τη ζωή, την καθημερινό-τητα και τις κοινωνικές σχέσεις των αν-θρώπων, αλλά και για τους φυσικούςπόρους και τα οικοσυστήματα που υπάρ-χουν σε αυτή.

Από την πόλη του νόμου, στηνπόλη των εντοπισμένων θυλάκων

Έτσι το κράτος πρόνοιας μπορούσε ναρυθμίζει το χώρο της πόλης, ως πόλητων δικαιωμάτων και των περιορισμώνταυτόχρονα, το «δικαίωμα στην πόλη»που θέτει ως στόχο ο Ανρί Λεφέβρ καιπου δεν ήταν παρά μία μορφή διατύπω-σης του νεωτερικού οράματος τηςπόλης-νόμου.

Σήμερα, την ιδέα της εμπέδωσης κα-νόνων γενικής ισχύος για την πόλη πουτρέφεται από το νομικό σύστημα, διαδέ-χεται μία φαντασίωση εντοπισμένης δια-χειρισιμότητας, η πόλη των θυλάκων,στην οποία οι τοπικοί κανόνες δεν ανά-γονται σε κανόνες γενικής ισχύος, δενεπικαλούνται αρχές δικαίου. Η πόλη τωνθυλάκων αποτελείται από επικράτειεςόπου οι κάτοικοι παραιτούνται ή κα-λούνται να παραιτηθούν από τα θεσμο-

Ανά την Ελλάδα συναντάμε ανενεργούς και εγκαταλελειμ-μένους χώρους και κτήρια, στην πλειοψηφία τους πρώηνστρατόπεδα, οι οποίοι συνήθως βρίσκονται στα όρια οικι-

σμών και πόλεων. Εδώ και χρόνια, ιδιαίτερα μετά τη δρομολό-γηση αποκρατικοποιήσεων των εκτάσεων πρώην στρατοπέδωνμέσω του ΤΑΙΠΕ∆ από την προηγούμενη κυβέρνηση, έχουν ανα-πτυχθεί πολύμορφα κινήματα με κύριο αίτημα την παραχώρησήτους στην κοινωνία. Τα τοπικά κινήματα και οι φορείς της τοπι-κής Αυτοδιοίκησης διεκδικούν οι ανεκμετάλλευτοι αυτοί χώροινα αξιοποιηθούν ως δημόσιοι, ελεύθεροι και κοινόχρηστοι χώροιπρασίνου, αθλητισμού και αναψυχής.

Το αίτημα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη δυναμική αν αναλογι-στούμε το γεγονός ότι τα στρατόπεδα αυτά, στην πλειοψηφίατους, βρίσκονται σε υποβαθμισμένες συνοικίες των αστικώνκέντρων και αν επιτραπεί η εμπορευματοποίηση και τσιμεντο-ποίησή τους, τότε οι περιοχές αυτές θα υποβαθμιστούν οριστικά.Πολλά από αυτά τα στρατόπεδα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, μετα δύο να έχουν ήδη μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕ∆ (Μεγάλου Αλε-ξάνδρου και Παπακυριαζή).

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πυκνοδομημένη πόλη, στην οποία συ-ναντάται η μικρότερη αναλογία έκτασης πρασίνου ανά κάτοικο(μόλις 2,4 τ.μ.) στην Ευρώπη. Οι ελεύθεροι αδόμητοι χώροι είναιπεριορισμένοι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν επαρκείς χώροιπρασίνου για τη ρύθμιση του αστικού μικροκλίματος ούτε κανγια περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, όπως οι σεισμοί. Μοναδικοίχώροι που μπορούν να δεχθούν πράσινο είναι τα στρατόπεδα.Σύμφωνα με εξειδικευμένες μελέτες, τα στρατόπεδα που βρί-σκονται εντός και στις παρυφές του πολεοδομικού συγκροτήμα-τος της Θεσσαλονίκης πρέπει να διατεθούν αποκλειστικά στηνανάπτυξη υψηλού πρασίνου, για να βελτιωθεί η αναλογία έκτα-σης πρασίνου ανά κάτοικο στα 5 τ.μ.

Από το 2013, πλήθος συλλογικοτήτων, αλλά και φορείς της το-πικής Αυτοδιοίκησης, υιοθέτησαν μια σειρά αιτημάτων με σκοπότη μετατροπή των στρατοπέδων που βρίσκονται εντός του πο-λεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, σε ελεύθερους,δημόσιους, κοινόχρηστους χώρους υψηλού πρασίνου. Η νέα κυ-βέρνηση φέρνει ελπίδα στο κίνημα για τη δημιουργία χώρωνπρασίνου, με την αξιοποίηση των πρώην στρατοπέδων. Όμως,για να συμβεί αυτό θα πρέπει άμεσα να καταργηθούν προηγού-μενες νομοθεσίες, όπως και υπάρξει σαφής πολιτική βούληση.

Για αυτό το σκοπό 50 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν ερώ-τηση στα αρμόδια υπουργεία, καλώντας τους ιθύνοντες να το-ποθετηθούν «σε ποια κατεύθυνση σκοπεύουν να κινηθούν σχε-τικά με το ζήτημα του καθεστώτος και της χρήσης των εκτά-σεων των πρώην στρατοπέδων». Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ Α΄ Θεσσα-λονίκης διοργάνωσε εκδήλωση την περασμένη Τετάρτη με θέμα«Τα στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης αδιαπραγμάτευτη ζωτικήανάγκη Πρασίνου για την περιβαλλοντική αποκατάσταση τηςπόλης». Η «Εποχή» δημοσιεύει σήμερα την ομιλία της ΣάσαςΛαδά, όπως και στοιχεία για τα πρώην στρατόπεδα της Θεσσα-λονίκης, όπως τα κατέθεσε, με υπόμνημά της, η νομαρχιακή Α΄Θεσσαλονίκης στους αρμόδιους υπουργούς και το ΤΑΙΠΕ∆.

∆ιεκδικώνταςχώρουςπρασίνουΗ κυβέρνηση οφείλεινα δεσμευτεί γιατην εξασφάλισή τους

Από το 2013, πλήθος συλλογικοτήτων,αλλά και φορείς της τοπικήςαυτοδιοίκησης, υιοθέτησαν μια σειράαιτημάτων με σκοπό τη μετατροπήτων στρατοπέδων που βρίσκονταιεντός του πολεοδομικούσυγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, σεελεύθερους, δημόσιους,κοινόχρηστους χώρους υψηλούπρασίνου. Σήμερα, τα αιτήματα αυτάμπαίνουν ακόμα πιο επιτακτικά.

“

Το δικαίωμα στην πόληΗ σημασία της μετατροπής των στρατοπέδων του Π.Σ. Θεσσαλονίκης σε ελεύθερους, δημόσιους, κοινόχρηστους χώρους υψηλού πρασίνου

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 1155ΚΟΙΝΩΝΙΑ

θετημένα δικαιώματά τους –περιφρου-ρούμενες κοινότητες, ελεγχόμενοι δημό-σιοι χώροι αγοράς, Mall, multiplex, μεσημεία ελέγχου της εισόδου, ή με αυτο-ματοποιημένα συστήματα επιτήρησηςκαι πιστοποίησης, είτε με πραγματικούςφρουρούς, ουσιαστικά αποτελούν ση-μεία αναστολής του δικαιώματος διέλευ-σης ή παραμονής για όσους δεν εκπλη-ρούν τους όρους.

Το δικαίωμα χρήσης (του πολυκατα-στήματος, του αεροδρομίου, του μπαρ μεface control) γίνεται έτσι στην πόλη τωνθυλάκων ένα δικαίωμα που θεμελιώνε-ται στην εξαίρεση, δεν ισχύει για όλους.

Η ιδιωτική διαχείριση του δημόσιουχώρου, η άρθρωσή του σε ελεγχόμενουςθύλακες, όπως είναι για παράδειγμα τααίθρια των μεγάλων ξενοδοχείων, οιδρόμοι και οι πλατείες των κλειστώνκοινοτήτων, τα ιδιωτικά πάρκα αναψυ-χής, είναι ένα υβρίδιο: χώροι «δημόσιας»χρήσης με πρωτόκολλα χρήσης που επι-βάλλουν οι ιδιοκτήτες προς το συμφέροντους. Το δημόσιο εδώ παύει να είναι τοπεδίο της συνύπαρξης, της διαπραγμά-τευσης ή του ανταγωνισμού και μετατρέ-πεται σε πεδίο εκδήλωσης μιας αναγνω-ρίσιμης και πιστοποιήσιμης νέας « συλ-λογικής ταυτότητας».

Οι μητροπόλεις γίνονται κυρίαρχοθέμα της παγκοσμιοποιημένης οικονο-μίας/ Παγκόσμιες Μητροπόλεις. Ζώνεςοικονομικών δραστηριοτήτων με ουρα-νοξύστες, μαζικές περιοχές κατοικίαςπεριτοιχισμένες και αποκομμένες από τακέντρα των πόλεων, ταχύτατη ανάπτυξηυποδομών μεταφοράς (highways, κτλ)παρατίθενται χωρίς συνοχή το ένα δίπλαστο άλλο. Συχνά τα παραπάνω έργα συν-δέονται με τη διοργάνωση παγκόσμιωνθεαμάτων, εκθέσεις EXPO, ΟλυμπιακοίΑγώνες, Μουντιάλ (τοπικά στη Θεσσα-λονίκη έχουμε Multiplex, Carrefour, Me-diterenean Cosmos, City Gate, κ.τ.λ.).

Ρεύμα αντίδρασης/εξεγέρσεις

Προβάλλει ήδη ένα μεγάλο ρεύμα κρι-τικής αντίδρασης απέναντι σ’ αυτό τοφαινόμενο της ασύμμετρης νεοφιλελεύ-θερης πόλης, η οποία αναπτύσσεται μεδιπλή ταχύτητα, πάνω στο δίπολο φτώ-χειας και πλούτου, και δεν αφορά μόνοτον «Τρίτο Κόσμο».

Στη ∆ύση, όπου οι κοινωνίες δέχονταιεπίσης τις σκληρές συνέπειες της παγ-κόσμιας χρηματοπιστωτικής επίθεσης,πολλαπλασιάζονται τα έργα που αμφι-σβητούνται, όπως, για παράδειγμα, η κα-τεδάφιση του σιδηροδρομικού σταθμούτης Στουτγάρδης και η ανοικοδόμηση

νέου, προκάλεσε την πτώση της κυβέρ-νησης στο κρατίδιο Βάδης-Βιτεμβέργης.

Ο επαναστατικός αναβρασμός που εκ-δηλώθηκε για πρώτη φορά στις μεγα-λουπόλεις της λεγόμενης περιφέρειαςπυροδοτήθηκε από μικρά αιτήματα, πουυπογραμμίζουν τη σκληρότητα της υλι-κής καθημερινότητας, αλλά και την αν-τίθεση στη φαντασμαγορία της προόδου.

Στην Ταχρίρ ήταν η αύξηση των τιμώνστα είδη πρώτης ανάγκης, στην Κων-σταντινούπολη η υπεράσπιση του πάρ-κου Γκεζί, στη Βραζιλία η αύξηση τηςτιμής των εισιτηρίων κ.τ.λ. Ο αγώνας γιατην πόλη μετατρέπεται σε συνιστώσααιχμηρών πολιτικών αγώνων σε παγκό-σμια κλίμακα. Ο δημόσιος χώρος γίνεταιπεδίο σύγκρουσης δύο τάσεων. Η μία κι-νείται με τις αρχές της νεοφιλελεύθερηςεπεκτατικότητας και βλέπει το χώρο ιε-ραρχικό και πολωτικό, η άλλη διεκδικεί

ένα δημοκρατικό και ισονομικό χώρο.Απέναντι σε στρατηγικές σχεδιασμού,

που θέλουν να μεταμορφώσουν το πολύ-μορφο ανθρώπινο πλήθος σε «πειθαρ-χική» κοινωνία, αναπτύσσεται και μίανέα αστική κουλτούρα αστικής ανυπα-κοής. Η πόλη και τα αστικά χωρικά δια-θέσιμα (πρώην στρατόπεδα, αεροδρόμιακτλ) μπορούν να γίνουν, ή είναι εν δυνά-μει ένα ενεργό και ανεξάντλητο πεδίοδυνατοτήτων, απρόβλεπτων συμβάντων,η αυτοσχέδια θεατρική σκηνή των δυνη-τικών συναντήσεων με την ετερότητα, τοάλλο. Αυτό εντάσσεται στη στρατηγικήτων αυτόνομων κινήσεων και δράσεωνπου ιδρύουν χώρους και χωροποιούνόνειρα μιας ανοικτής και ανεκτικής κοι-νωνίας των πολιτών, η οποία προσβλέ-πει στην αυτοδιαχείριση του αστικού πε-ριβάλλοντος.

Για όλους τους παραπάνω λόγους η

μετατροπή των στρατοπέδων του Πολε-οδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκηςσε ελεύθερους, δημόσιους κοινόχρη-στους χώρους υψηλού πρασίνου είναιαναγκαία τόσο για την περιβαλλοντικήαποκατάσταση όσο και την ποιότηταζωής στην πόλη, διότι μπορεί να εξα-σφαλίσει δημόσιους χώρους:

• Ανοιχτούς στην ελεύθερη έκφρασηκαι δράση, σε τόπους άσκησης του δι-καιώματος της συγκατοίκησης όλωνχωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς

• Που θα διατηρήσουν την ιστορικό-τητα και την ταυτότητα του τόπου, ώστεοι χρήστες να μπορούν να ταυτιστούν μετον τόπο και να μην αισθάνονται «διερ-χόμενοι» όπως συμβαίνει σε ένα πολυ-κατάστημα ή Mall, αεροδρόμια, κ.τ.λ.

• Με προτεινόμενες δράσεις και χρή-σεις που θα εμπλέκουν τους χρήστες καιθα τους επιτρέπουν τη συνδιαμόρφωσητης ταυτότητας του χώρου

• Που θα αποτρέπουν τη μετατροπήτους σε θύλακα ελεγχόμενης χρήσης καιδεν θα μειώνουν τα δικαίωμα στη πόληόλων των πολιτών

Ένα Mall, γίνεται ένας χώρος κατανά-λωσης, διέλευσης, ανωνυμίας, απόλυτηςεξατομίκευσης. Ένα πάρκο κοινό/ανοι-χτό σε όλους δημιουργεί ένα πεδίο συγ-κρότησης συλλογικών ταυτοτήτων καιδράσεων.

* Η Σάσα Λαδά είναι ομότιμη καθηγήτριααρχιτεκτονικής στο ΑΠΘ.

• Παύλου Μελά:∆ήμος Παύλου Μελά. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Ιδιο-

κτησία ΥΠΕΘΑ/ΤΕΘΑ, εκτός από μία έκταση 50 περίπου στρεμ-μάτων που ανήκει στο δημόσιο. Συνολική έκταση 380 στρ. ΤοΤ.ΕΘ.Α. έχει προχωρήσει σε συμφωνία διανομής με την προ-ηγούμενη δημοτική αρχή, που θα οδηγήσει σε αύξηση του δο-μημένου χώρου σε βάρος των τεράστιων αναγκών της περιο-χής σε πράσινο.

• Καρατάσιου:∆ήμος Παύλου Μελά. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Έκταση

672 στρ. Το ΤΕΘΑ φέρεται ως ιδιοκτήτης, αλλά διεκδικείταιβάσιμα από το ΥΠΟΙΚ/∆ΑΠ/ΚΥ∆1. Προσωρινά παραχωρήθη-καν (26/10/2005) κατά χρήση στο ∆ήμο 120 στρέμματα. Σταόριά του υπάρχει ρέμα συνεχούς ροής με τεράστια αξία για τηβελτίωση της ποιότητας ζωής, ενώ η μετατροπή του σεαστικό πάρκο υψηλού πρασίνου είναι ιδιαίτερα εύκολη καιαναγκαία.

• Κόδρα:∆ήμος Καλαμαριάς. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Έχει χα-

ρακτηρισθεί ως χώρος πρασίνου και ιστορικός τόπος, ενώ με-γάλο τμήμα του είναι χαρακτηρισμένος αρχαιολογικός χώροςκαι αποτελεί ενιαίο σύνολο με το παραλιακό μέτωπο τουδήμου Καλαμαριάς.

• Νταλίπη:∆ήμος Καλαμαριάς. Μερικώς ενεργό. Έκταση 220 στρ. Έχει

χαρακτηρισθεί ως χώρος αστικού πρασίνου και αθλητικώνεγκαταστάσεων υπερτοπικού χαρακτήρα. Η ταχύτατη οικο-δόμηση μεγάλων περιοχών γύρω από αυτό καθιστά απολύτωςαπαραίτητη την αναθεώρηση όλων των σχεδιασμών, τη μη αύ-ξηση του δομημένου χώρου και τη μετατροπή του αδόμητουχώρου (πλην των νεκροταφείων) σε αστικό πάρκο υψηλούπρασίνου.

• Μ. Αλεξάνδρου: ∆ήμος Αμπελοκήπων–Μενεμένης. Μερικώς ενεργό. Ιδιο-

κτησίας του ΥΠΟΙΚ/∆ΑΠ/ΚΕ∆, μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕ∆ ωςενιαίο ακίνητο με το Στρ. Παπακυριαζή μαζί με δημόσιες υπο-δομές που έχουν αναπτυχθεί. Έκτασης 231 στρ. 58 στρέμματαπαραμένουν σε χρήση από ΣΥ.

• Παπακυριαζή:∆ήμος Ευόσμου-Κορδελιού. Ενεργό. Έκταση 223 στρ. Ιδιο-

κτησίας ΥΠΟΙΚ/∆ΑΠ. Τμήμα του αποχαρακτηρίσθηκε την16/9/2005 υπέρ της τοπικής Αυτοδιοίκησης (6,8 στρ. για τηδιάνοιξη της οδού Ιπποδρομίου και 1,4 στρ. για την επέκταση

των υφιστάμενων αθλητικών υποδομών). Μεταβιβάστηκε στοΤΑΙΠΕ∆ ως ενιαίο ακίνητο της ∆ΑΠ μαζί με το στρατόπεδοΜεγάλου Αλεξάνδρου.

• 3ο Σώμα Στρατού: ∆ήμος Θεσσαλονίκης. Μερικώς ενεργό. Βρίσκεται στο κέν-

τρο της πόλης και περιλαμβάνει α) τα κτίρια 3ου ΣώματοςΣτρατού και β) έκταση 22 στρεμμάτων διαμορφωμένου ωςχώρος πρασίνου με σχετικές χρήσεις, ένα μικρό κτήριο-περί-πτερο στρατιωτικής χρήσης και διατηρητέο κτίσμα που φι-λοξενεί το Σώμα Προσκόπων.

• Μυστακίδη:∆ήμος Θεσσαλονίκης. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Έκταση

7,5 στρ. Βρίσκεται εντός της ζώνης του Οργανισμού ΛιμένοςΘεσσαλονίκης. Αναφέρεται θετική γνώμη από πλευράς ΥΕΘΑγια να παραχωρηθεί στο δήμο.

• Πρώην 424 ΓΣΝΕ:∆ήμος Θεσσαλονίκης. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Περι-

λαμβάνει σύγχρονα και διατηρητέα κτίσματα που εκκενώθη-καν ή υπολειτουργούν μετά τη μετεγκατάσταση του 424 ΓΣΝΕστις νέες εγκαταστάσεις του στην Περιφερειακή Οδό. Υπάρ-χουν πολλά σχέδια για την αξιοποίηση των κτηρίων του.

• Φαρμάκη:∆ήμος Θεσσαλονίκης. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Έκταση

49 στρ. Αδόμητο, χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης οχη-μάτων δημοσίων υπηρεσιών και πρόσφατα καταλήφθηκε προ-σωρινά από έργα του μετρό. Ιδιαιτέρως κρίσιμο να μετατρα-πεί σε αστικό πάρκο υψηλού πράσινου σε συνέχεια της Έπαυ-λης Αλλατίνη (Έδρα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας).

• Πρώην Ναυτικής ∆ιοίκησης Βορείου Αιγαίου:∆ήμος Θεσσαλονίκης. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση. Έκταση

5,3 στρ. Στη συμβολή των οδών Βασ. Όλγας και Μοσχονησίων.Μετατροπή σε αστικό πάρκο υψηλού πρασίνου σε λειτουργικήσυνέχεια της Έπαυλης Αλλατίνη και του στρ. Φαρμάκη και μεπαρακείμενα σχολεία, θα δημιουργήσει ένα μεγάλο πάρκοανάσα για την ευρύτερη περιοχή. Πιθανή αξιοποίηση υφιστά-μενων ιστορικών κτισμάτων για ήπιες κοινωφελείς χρήσεις.

• Ζιάκα: ∆ήμος Ευόσμου Κορδελιού. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση.

Έκταση 121 στρ. «Η Στρατιωτική Υπηρεσία γνωμάτευσε(23/11/2007) την πλήρη αποδέσμευση και επιστροφή στοΥπουργείο Οικονομικών/∆ιεύθυνση Ανταλλαξίμου Περιου-σίας/ Κτηματική Υπηρεσία ∆ημοσίου (ΥΠΟΙΚ/∆ΑΠ/ΚΥ∆) τουσυνόλου της έκτασης ιδιοκτησίας της [το ότι επιστρέφεταισημαίνει ότι δεν ήταν ιδιοκτησία], ως μη αναγκαία για κάλυψηστρατιωτικών αναγκών».

• Γκόνου: ∆ήμος Ευόσμου Κορδελιού. Έπαυσε η στρατιωτική χρήση.

Έκταση περίπου 1.000 στρ. Ανήκει στον ΟΣΕ μετά από ανταλ-λαγή με το στρατόπεδο Κακιούση. Μέρος του έχει διατεθείγια δημιουργία καταυλισμού Ρομά.

Η πόλη και τα αστικάχωρικά διαθέσιμαμπορούν να γίνουν, ήείναι εν δυνάμει έναενεργό και ανεξάντλητοπεδίο δυνατοτήτων,απρόβλεπτωνσυμβάντων, ηαυτοσχέδια θεατρικήσκηνή των δυνητικώνσυναντήσεων με τηνετερότητα, το άλλο.

“Το δικαίωμα στην πόληΗ σημασία της μετατροπής των στρατοπέδων του Π.Σ. Θεσσαλονίκης σε ελεύθερους, δημόσιους, κοινόχρηστους χώρους υψηλού πρασίνου

Τα στρατόπεδατης Θεσσαλονίκης

1188 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Νάσου Χατζητσάκου

Μέχρι πριν από περίπου 5 χρόνια, τα«κεκτημένα» δικαιώματα των εργα-ζομένων, όπως το οκτάωρο και οισυλλογικές συμβάσεις, θεωρούντανστη συνείδηση του κόσμου διασφαλι-σμένα, δεδομένα και αδιαμφισβή-τητα. Όμως, είναι γνωστό ότι η ιστο-ρία δεν έχει σταθερά εξελικτική πο-ρεία. Τουναντίον, τα μνημόνια από το2010 και μετά, έπληξαν καίρια τα ερ-γασιακά δικαιώματα, μετέτρεψαντην χώρα σε μια ειδική οικονομικήζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης καιγύρισαν το εργασιακό ∆ίκαιο στιςαρχές του 20ου αιώνα, επαναφέρον-τας στο προσκήνιο τις διεκδικήσειςτου 1886 από την αιματοβαμμένηΠρωτομαγιά του Σικάγο.

Ηπροσπάθεια που άρχισε να κατα-βάλλεται από τη νέα κυβέρνηση,μετά τις εκλογές της 25ης Ια-

νουαρίου 2015, για την επαναφορά στα

δεδομένα, προ της υπαγωγής στα ασφυ-κτικα για την πλειονότητα των πολιτώνΠρογραμμάτα ∆ημοσιονομικής Προσαρ-μογής, καθιστά επίκαιρους όσο ποτέ άλ-λοτε για τη σύγχρονη Ελλάδα τους ισχυ-ρούς συμβολισμούς της κοινωνικής δι-καιοσύνης, τους οποίους διατηρεί ζων-τανούς ο εορτασμός της Εργατικής Πρω-τομαγιάς. Την Παρασκευή 1η Μαΐου στιςμνήμες των εργαζομένων θα επανέλθειτο διάγγελμα του πρώην πρωθυπουργούΓιώργου Παπανδρέου, ο οποίος λίγεςημέρες πριν τον εορτασμό της ΕργατικήςΠρωτομαγιάς, το 2010, και συγκεκρι-μένα στις 23 Απριλίου, από το Καστελό-ριζο, ανακοίνωνε το «πέρασμα» τηςχώρας στην περίοδο των Μνημονίων τά-ζοντας «απάνεμα λιμάνια».

Τελικά, όμως, αντί για λιμάνια και μά-λιστα απάνεμα, με τα Προγράμματα(ασφυκτικής) ∆ημοσιονομικής Λιτότη-τας τα εργασιακά δικαιώματα και οι μι-σθοί των εργαζομένων βρέθηκαν να «κα-τρακυλούν» σε έναν «Καιάδα» δίχωςαύριο επιστρέφοντας το εργασιακό ∆ί-

καιο στις αρχές του 1900.

Εργασιακά δικαιώματααρχών 19ου αιώνα

Το δεύτερο ισχυρό «χτύπημα», πουδέχθηκαν τα πάλαι ποτέ αδιαμφισβή-τητα κεκτημένα δικαιώματα του κόσμουτης εργασίας, ήρθε και πάλι κοντά σεέναν ακόμη εορτασμό Εργατικής Πρωτο-μαγιάς. Ηταν 14 Μαΐου του 2012, όταν σεεφαρμογή του «μνημονίου 2» έπαψανοριστικά να ισχύουν οι τελευταίες γιατους εργαζομένους ασφαλιστικές «δι-κλείδες» ανοίγοντας το δρόμο για τηνμείωση των μισθών στα επίπεδα τωνελάχιστων αμοιβών που θεσμοθετήθη-καν ετσιθελικά από τις κυβερνήσεις Γ.Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου (510,9ευρώ για τους κάτω των 25 ετών και 586ευρώ το μήνα μικτά για τους μεγαλύτε-ρους ηλικιακά, από τα 751 ευρώ το μήναμικτά που προβλεπόταν από την ΕΓΣΣΕκαι αποτελούσε αποτέλεσμα συλλογικήςδιαπραγμάτευσης).

Αποτέλεσμα «δρεπανηφόρων»πολιτικών

Το «έγκλημα» σε βάρος του κόσμουτης εργασίας είχε, πλέον, σχεδόν ολο-κληρωθεί. Οι αμοιβές είχαν «κουρευτεί»για χάρη της επιτυχίας του σχεδίου εσω-τερικής υποτίμησης, οι συλλογικές συμ-βάσεις ήδη είχαν περάσει στην «κατά-ψυξη» και το θεσμοθετημένο -σε ευρω-παϊκό επίπεδο- δικαίωμα των συλλογι-κών διαπραγματεύσεων ανάμεσα στουςεργοδοτικούς και εργασιακούς φορείςείχε αναιρεθεί ειδικά για την Ελλάδα. Ηχώρα, από ισότιμο κράτος - μέλος τηςΕυρωπαϊκής Ένωσης, είχε επί της ου-σίας μετατραπεί σε μια ειδική οικονο-μική ζώνη της Ευρώπης όπως άλλωστε,πρόσφατα, ο αρμόδιος Επίτροπος Οικο-νομικών Π. Μοσκοβισί παραδέχθηκε.

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου πουανέλαβε την εξουσία μετά τις εθνικέςεκλογές του ιδίου έτους διατήρησε, ενί-σχυσε με νέες διατάξεις και εφάρμοσε μεευλάβεια τους μνημονιακούς νόμους κα-θιερώνοντας δεδομένα βγαλμένα από«ασπρόμαυρες» εποχές στην ελληνικήαγορά εργασίας. Το αποτέλεσμα των«δρεπανηφόρων» πολιτικών τις οποίεςάσκησε με τη σειρά της η συγκυβέρνησηΝ∆ και ΠΑΣΟΚ, μένοντας στη «γραμμήΓΑΠ και Παπαδήμου», προκάλεσαν ένα«τσουνάμι» ατομικών συμβάσεων «α λακαρτ». Παράλληλα, οδήγησαν σε περαι-τέρω μειώσεις τους μισθούς τη διετία

2012 – 2014 (πάνω από 22% κατά μέσοόρο) με τις έννοιες των συλλογικών δια-πραγματεύσεων και συμβάσεων να απο-τελούν -το υπό εξέταση χρονικό διά-στημα- συμβολισμούς που, απλά, παρέ-πεμπαν στο παρελθόν.

Αφετηρία κατάργησης

Πέντε χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο,ο φετινός εορτασμός της ΕργατικήςΠρωτομαγιάς συμπίπτει με την ιστορική«αλλαγή σελίδας» στο πολιτικό σκηνικότης Ελλάδας και την προσπάθεια τηςνέας κυβέρνησης με «κορμό» τον ΣΥ-ΡΙΖΑ και τη συνεργασία των ΑΝΕΛ, ναεπαναφέρει το εργασιακό ∆ίκαιο, τα δι-καιώματα και τις αμοιβές των εργαζομέ-νων στα δεδομένα που επικρατούν τον21ο αιώνα σε όλες τις αναπτυγμένεςχώρες του κόσμου.

Ήδη, στη δημοσιότητα έχει έρθει ένανέο νομοσχέδιο βάσει των διατάξεων τουοποίου επιχειρείται η «ολική επανα-φορά» των συλλογικών διαπραγματεύ-σεων, των συμβάσεων και της μετενέρ-γειας τους, της έννοιας του θεσμού τηςΜεσολάβησης και ∆ιαιτησίας και τηςδιαμόρφωσης των κατώτατων μισθώντου ιδιωτικού τομέα στα 751 ευρώ τομήνα μικτά (με αυξήσεις 10,9% από την1η Οκτωβρίου του 2015 και 15,6% απότην 1η Ιουλίου του 2016) όπως ίσχυεπριν την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίουτης κυβέρνησης Παπαδήμου. Το σχέδιονόμου θα κατατεθεί σύντομα στη Βουλήκαι, σύμφωνα με τους πολιτικούς προ-ϊσταμένους του υπουργείου Εργασίας,Κοινωνικής Ασφάλισης και ΚοινωνικήςΑλληλεγγύης, θα τεθεί προς ψήφισημέχρι τα τέλη του Μαΐου.

Αυτό, φυσικά, το νομοσχέδιο δεν θααποτελέσει την «Ιθάκη» για τους εργα-ζομένους της χώρας αλλά το πρώτο απόμια σειρά βημάτων που πρέπει να γίνουνγια την κατάργηση των δυσμενών διατά-ξεων, οι οποίες επιβλήθηκαν μέσω τωνμνημονίων, και τη διαμόρφωση κανόνωνσεβασμού και αξιοπρέπειας για τονκόσμο της απασχόλησης μέσα στην ελ-ληνική αγορά εργασίας. Οι εξελίξεις,σαφώς, θα διαμορφωθούν ανάλογα μετην πορεία των διαπραγματεύσεων ανά-μεσα στη νέα κυβέρνηση και τους εταί-ρους – δανειστές. Εύλογα, λοιπόν, στε-λέχη του υπουργείου Εργασίας αναφέ-ρουν ότι «η φετινή Εργατική Πρωτομα-γιά αποτελεί “ορόσημο” για τους εργα-ζομένους της Ελλάδας και την προσπά-θεια να “αλλάξει σελίδα” η χώρα και ναβγει από την εποχή των μνημονίων».

•

Από τον ΓΑΠ και τοδιάγγελμα τουΚαστελόριζου με τα«απάνεμα λιμάνια», στηνπροσπάθεια ολικήςεπαναφοράς τωνεργασιακώνδικαιωμάτων και τωναμοιβών στα προμνημονίου δεδομένα.

“

Η ΦΕΤΙΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Ορόσημο για τους εργαζομένους

Με την υπόμνηση «Τώρα,αποδίδουμε τα οφειλόμενα»,ο Τομέας Φιλοσοφίας του Πα-νεπιστημίου Ιωαννίνων τιμάμε μία επιστημονική ημερίδαδύο εμβληματικές μορφέςτου αντιδικτατορικού αγώνα,την Πόπη Βουτσινά και τονΝίκο Ράπτη. Και οι δύο ήτανφοιτητές του ΠανεπιστημίουΙωαννίνων στα δύσκολα χρό-νια της χούντας. Η Πόπη Βου-τσινά, φοιτήτρια της Φιλοσο-φικής, συνελήφθη τον Μάιοτου 1973 και ο Νίκος Ράπτηςτου Φυσικομαθηματικού δύομήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο.Και οι δύο βασανίστηκαν στοΕΑΤ-ΕΣΑ, χωρίς να μιλήσουν,χωρίς να λυγίσουν, έχονταςπίσω τους πλούσια αντιχουν-τική δράση μέσα στο φοιτη-τικό κίνημα των Ιωαννίνων,το οποίο και πρέπει να σημει-ώσουμε ότι ήταν στην πρώτηγραμμή πανελλαδικά τουαγώνα κατά της χούντας απότην πρώτη μέρα που ξέσπασετο πραξικόπημα. Η ημερίδαθα γίνει την Τρίτη στο αμφι-θέατρο του ΦΠΨ στην πανε-πιστημιούπολη και θα ξεκινή-σει στις 5.30 μ.μ.

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 1199KOINΩΝΙΑ

Παρατηρώντας τους τρεις πρώ-τους μήνες διακυβέρνησης απότον ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε να κατα-

λήξουμε σε κάποια αρχικά συμπερά-σματα για τον τρόπο άσκησης της κυ-βερνητικής εξουσίας από ένα αριστερόκόμμα. Έτσι, στα πρώτα βήματα της κυ-βέρνησης, παρατηρούμε και θετικά αλλάκαι αρνητικά χαρακτηριστικά. Αυτό γιατο οποίο έχουν ήδη ειπωθεί και γραφείαρκετά σχόλια είναι η σχέση του κόμμα-τος με την κυβέρνηση, ο ρόλος που παί-ζει ή δεν παίζει ο οργανωμένος ΣΥΡΙΖΑστη λήψη των κυβερνητικών αποφά-σεων. Επειδή είναι πανθομολογούμενοότι το ισοζύγιο είναι ήδη αρνητικό για τοκόμμα, οι διάφορες τάσεις του ενεργο-ποιούνται, συσκέπτονται και στοιχίζον-

ται ώστε να αντιμετωπίσουν, όπως το αν-τιλαμβάνεται η κάθε μια, το έλλειμματης κομματικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑστα πολιτικά πράγματα. Μπορούμε, λοι-πόν, να συμπεράνουμε ότι βρισκόμαστεσε μια περίοδο όπου το εσωκομματικότοπίο αναδιαμορφώνεται και οι τάσειςαναδιατάσσονται σε σχέση με τις νέεςσυνθήκες; Αναζητώντας απαντήσεις, αςρίξουμε μια ματιά εντός του ΣΥΡΙΖΑ κιειδικότερα στις τάσεις που συγκροτούντην προεδρική πλειοψηφία.

Οι τάσεις της «Αριστερής Ενότητας»(Αρ.Εν.), η «Πλατφόρμα 2010» (Παπα-δημούλης, Μπαλάφας, ∆ούρου), ηΑΝΑΣΑ (πρώην ΑΚΟΑ και Ρόζα) καιάλλες μικρότερες ομαδοποιήσεις, βρί-σκονται σε έντονη κινητικότητα. Μέσα

στην Αρ.Εν. φαίνονται διακριτές κατευ-θύνσεις: Η «Ενωτική Κίνηση», γνωστήπαλαιότερα και ως «∆εξιά Αρ.Εν.», πραγ-ματοποίησε «κλειστή» σύσκεψη στις5/4/2015 στο Σινέ Κεραμεικός και φαίνε-ται να επιδιώκει τη συμπόρευση με την«Πλατφόρμα 2010». Η «ΑριστερήΑρ.Εν.», που περιλαμβάνει το παλιό«Κοκκινοπράσινο ∆ίκτυο» καθώς καιστελέχη που κρατούν επιτελικές θέσειςστο Κόμμα και τη Νεολαία, έφτιαξε μαζίμε την ΑΝΑΣΑ την «Κίνηση 53+», ηοποία μετά από μεγάλο διάστημα αδρά-νειας διοργάνωσε πριν λίγες μέρες ανοι-χτή εκδήλωση στο αμφιθέατρο του ρα-διοσταθμού «9,84». Ο πρωταγωνιστικόςρόλος του «Κοκκινοπράσινου ∆ικτύου»που πάντα πλαισίωνε την εκάστοτε κομ-ματική ηγεσία και κεντρικών στελεχώνόπως ο γραμματέας του κόμματος ΤάσοςΚορωνάκης και ο, άδηλου στίγματος,γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομά-δας Χρήστος Μαντάς αλλά και η δεδο-μένη, μέχρι τώρα, σύμπλευση τηςΑΝΑΣΑ με την ηγετική ομάδα του ΣΥ-ΡΙΖΑ, δεν δίνουν πολλά περιθώρια στους«53+» χειραφέτησης από την προεδρικήπλειοψηφία.

Στο αστικό κοινοβουλευτικό τοπίο,όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, όταν ένακόμμα αποκτήσει κυβερνητική εξουσίαχάνει τον ουσιαστικό του ρόλο και σιγά-σιγά αποκτά διακοσμητικό χαρακτήρα.Τα όργανα σταδιακά ατονούν και συνε-δριάζουν σπάνια ενώ στον τομέα παρα-γωγής πολιτικής αντικαθίστανται, στηνκαλύτερη περίπτωση, από την κοινοβου-λευτική ομάδα και στη χειρότερη απόένα στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον.Επίσης, υπάρχουν πολλές περιπτώσειςόπου τα κομματικά όργανα είναι θεατέςκαι στριμωγμένοι απολογητές άνωθεναποφάσεων αλλά και αρκετές περιπτώ-σεις κινηματικών συντρόφων που αυτο-παγιδεύονται και ακυρώνονται πολιτικάαναλαμβάνοντας θέσεις υπουργικών καιπρωθυπουργικών συμβούλων. Κάτι τέ-τοιο φαίνεται, δυστυχώς, να γίνεται καιμε τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε η κινητικότητα με-ταξύ των τάσεων που συγκροτούν τηνπλειοψηφία του κόμματος έρχεται πολύκαθυστερημένα, με μόνη πιθανή εξέλιξηκάποιες στελεχικές αναδιατάξεις χωρίςπολιτικό αποτέλεσμα.

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ένα αριστερό κόμμα στην κυβέρνηση

Του Τάκη Γεωργακόπουλου

Σύμφωνα με εγκύκλιο του ΕΟΠΥΥ(26.3.2015/αρ.πρωτ.οικ.11461), πουυπογράφει ο πρόεδρός του ∆. Κον-τός, καλούνται οι συμβεβλημένοι πά-ροχοι ανοιχτής περίθαλψης, όπωςδιαγνωστικά εργαστήρια, γιατροίκατά πράξη και περίπτωση, φυσικο-θεραπευτήρια, να συνάψουν σύμβασητο αργότερο μέχρι 10/04/20515 μεμια από τις 4 εταιρείες «ιατρικούκλινικού ελέγχου», που εγκρίνει τουπουργείο, για τον έλεγχο δαπανών2013.

Το σύστημα ελέγχου παρόχων τουΟΠΑ∆, από ιδιωτικές εταιρείες,θεσμοθέτησε πρώτος ο πρώην

υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος, ενώ οΆδωνις Γεωργιάδης το επεξέτεινε στονΕΟΠΥΥ, καθιερώνοντας τις ιδιωτικέςεταιρείες ελέγχου (ΙΕΕ) σύμφωνα με τοννόμο 4172/2013.

Ο τελευταίος μνημονιακός υπουργόςυγείας Μ. Βορίδης σχεδίαζε να το εισα-γάγει και στα δημόσια Νοσοκομεία!

Ο νέος υπουργός υγείας Π. Κουρουμ-πλής, αντί να καταργήσει άμεσα αυτόντο θεσμό και να επαναφέρει τους ελέγ-χους από ειδικούς γιατρούς ελεγκτέςπου διαθέτει το σύστημα, συνεχίζει τηνίδια τακτική, διατηρώντας έτσι όλα τασκοτεινά σημεία που έχουν επισημανθείακόμη και από κλινικάρχες στην πρό-σφατη συνάντηση, 23/3/2015, μαζί του!

Ενάντια στη δραστηριοποίηση ιδιωτι-κών ελεγκτικών εταιρειών στο χώρο τηςυγείας έχει ταχθεί και ο Πανελλήνιος Ια-τρικός Σύλλογος με την, από 15/1/2015,επιστολή του, στην οποία επισημαίνειότι «ο έλεγχος αυτός είναι αρμοδιότητατου κράτους και ο ελεγκτικός μηχανι-σμός αποτελεί υποχρέωση και αρμοδιό-τητα των Περιφερειακών ∆ιευθύνσεων(ΠΕ∆) του ΕΟΠΥΥ».

Ωστόσο, από τον Ιούνιο του 2014,υπήρχαν δημόσιες αναφορές για «παρα-σκηνιακή συνεργασία συμβούλων του

(τότε) υπουργού Υγείας με κάποιες απότις ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες» στιςοποίες μάλιστα παραχωρήθηκε κτίριοστην Πεύκη, χωρίς καταβολή μισθώμα-τος, προκειμένου να στεγάζονται για τηνδιενέργεια των ελέγχων. Από αυτό το«πακέτο» ελέγχων οι ιδιωτικές εταιρείεςυπολογιζόταν να κερδίσουν πάνω από100.000.00. ευρώ!

Ταυτόχρονα, όμως, εκδηλώθηκαν πα-ράπονα και για την ποιότητα των ελέγ-χων και για την αξιοπιστία των ελεγ-κτών, ενώ οι ελεγχόμενοι πάροχοι υπη-ρεσιών υγείας, που πληρώνουν οι ίδιοιτην αμοιβή της εταιρίας που τους ελέγχει(!), ζητάνε τα πλήρη πορίσματα τωνελέγχων και όχι μόνο τα ευρήματα βάσειτων οποίων καταλογίζονται τα ποσά πουπρέπει να πληρωθούν, υποψιάζονταςέτσι για αδιαφανείς συναλλαγές και δι-ευθετήσεις χρεών αντί για ουσιαστικόέλεγχο δαπανών.

Η συμπεριφορά του νέου υπουργούΥγείας, να μην καταργεί τις ΙΕΕ, εξηγείκαι την αδιαφορία του να αναδιοργανώ-

σει την ΥΠΕ∆ΥΦΚΑ, δημιουργώντας καιπεριφερειακά τμήματα από υπάρχον ια-τρικό προσωπικό ελεγκτών στις δομέςτου ΠΕ∆Υ, που θα διευκολύνουν τουςελέγχους και θα συμβάλλουν στην εξοι-κονόμηση πόρων από τον ΕΟΠΥΥ.

Ταυτόχρονα υποψιάζει και η διατή-ρηση της Γεωργίας Γεωργιάδου, συντα-ξιούχου φαρμακοποιού, στη θέση της γε-νικής επιθεωρήτριας ελέγχουν δαπανώνυγείας (ΥΠΕ∆ΥΦΚΑ) με ημερομηνία διο-ρισμού 31/12/2014! Κι αυτό επειδή ηΥΠΕ∆ΥΦΚΑ σε συνεργασία με τηνΗ∆ΙΚΑ και άλλες εταιρείες Πληροφορι-κές, εμπλέκονται σε δραστηριότητες,όπως ανάθεση «εργολαβιών» σχετικά μετην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, πουεκφεύγουν των θεσμοθετημένων αρμο-διοτήτων της ΥΠΕ∆ΥΦΚΑ! Όπως, επί-σης, προκαλεί ερωτηματικά και το γεγο-νός ότι η ΥΠΕ∆ΥΦΚΑ, ως ελεγκτικός μη-χανισμός του κράτους, έμεινε έξω απότον έλεγχο του υπουργού ∆ιαφάνειας κ.Νικολούδη, γεγονός που πρέπει να προ-βληματίσει και τον πρωθυπουργό.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ανα-διάρθρωση της ΥΠΕ∆ΥΦΚΑ και η ανα-συγκρότηση του ΕΟΠΥΥ είναι άμεσααναγκαίες για το υγειονομικό σύστημα.

Ειδικότερα, για τον ΕΟΠΥΥ απαιτούν-ται:

• άμεση αντικατάσταση του προέδρουτου

• επαναπροσδιορισμός της φυσιογνω-μίας του με κατάργηση του μνημονιακούνόμου 4238/2014 και διασαφήνιση αν θαείναι μόνο αγοραστής ή και πάροχος(;)

• σύνδεση του σκοπού του με την πρω-τοβάθμια περίθαλψη και τους παρόχους

• έλεγχος δαπανών υγείας τόσο στονιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα,από την ΥΠΕ∆ΥΦΚΑ και τις Περιφερει-ακές ∆ιευθύνσεις ΕΟΠΥΥ

• θεσμοθέτηση της υποχρέωσης νααποδίδονται άμεσα στον ΕΟΠΥΥ οι κρα-τήσεις περίθαλψης κάθε ασφαλισμένουπροκειμένου ο ΕΟΠΥΥ να γίνει αυτάρκηςοικονομικά και διοικητικά.

•

Ο νέος υπουργός υγείαςΠ. Κουρουμπλής, αντί νακαταργήσει άμεσα τοθεσμό των ΙΕΕ και ναεπαναφέρει τους ελέγ-χους από ειδικούς για-τρούς ελεγκτές πουδιαθέτει το σύστημα,συνεχίζει την ίδια τα-κτική, διατηρώντας έτσιόλα τα σκοτεινά σημείαπου έχουν επισημανθείακόμη και από κλινικάρ-χες.

“Γιατί ιδιωτικές εταιρείεςελέγχου των κλινικών;

2200 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στις 5 Μαΐου του 2010, μετά τη λήξη της γιγάντιαςαντιμνημονιακής διαδήλωσης και με πρόσχηματο δολοφονικό εμπρησμό στη Μαρφίν, μια ομάδα

∆έλτα εισέβαλε απρόκλητα και χωρίς ένταλμα σταγραφεία του ∆ικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά∆ικαιώματα και του ∆ικτύου Κοινωνικής ΥποστήριξηςΠροσφύγων και Μεταναστών, βανδάλισε ό,τι βρήκεμπροστά της, κατέστρεψε υποδομές και τραυμάτισεμέλη του ∆ικτύου, που βρίσκονταν στο χώρο. Τον Νο-έμβριο του 2013, εκδικάστηκε η μήνυση που έγινε απότην πλευρά των ∆ικτύων κατά της ομάδας ∆έλτα γιαδιατάραξη οικιακής ειρήνης, φθορά ξένης ιδιοκτησίαςκαι πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης. Η κατηγορίαστηριζόταν σε πλούσιο αποδεικτικό υλικό αλλά η δίκηολοκληρώθηκε αθωώνοντάς τους. Η απόφαση αυτή,αλλά και η γενικότερη στάση της δικαστικής έδρας,αποκάλυψε για άλλη μια φορά τη μεροληψία και τηνανοχή στη βία της αστυνομίας. Η Ομάδα ∆έλτα έχειεπανειλημμένα βιαιοπραγήσει εναντίον πολιτών καιδιαδηλωτών και έχει προκαλέσει τραυματισμούς καιεπεισόδια, που έχουν καταγγελθεί και για τα οποίαυπάρχει επίσης αποδεικτικό υλικό, με αποκορύφωμα

τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη του 2014, που προκά-λεσαν - σύμφωνα με δημοσιεύματα εκείνων των ημε-ρών - πολλούς προβληματισμούς ακόμα και στην ηγε-σία της αστυνομίας για την συγκεκριμένη ομάδα.

Στις 30/04/2015 ξεκινά και πάλι η δίκη του ∆ικτύουενάντια στην Ομάδα ∆έλτα, μετά από έφεση πουάσκησε ο εισαγγελέας εφετών Αθηνών.

Η δίκη αυτή εντάσσεται στο πάγιο αίτημα του κινή-ματος να καταργηθεί η ομάδα ∆έλτα. Το αίτημα αυτόόχι μόνο δεν έχει ικανοποιηθεί, αλλά αντίθετα πρινλίγες μέρες στον πεζόδρομο μπροστά από τα γραφείατου ∆ικτύου, μέλη της ομάδας αυτής παρέλασαν προ-κλητικά με τους αναβάτες των δυο τελευταίων μη-χανών να κρατούν αυτόματα, πράγμα που δηλώνει μιακάποια αναβάθμιση του οπλισμού της.

Σε αυτή τη συγκυρία έχει μεγάλη σημασία η κατα-δίκη τους. Το κίνημα και η αριστερά πρέπει να δίνουντον αγώνα για τη διεύρυνση των δημοκρατικών δι-καιωμάτων, τα οποία έχουν συρρικνωθεί στα χρόνιατης μνημονιακής βαρβαρότητας που προηγήθηκαν. Ηπεριστολή των δικαιωμάτων αποτέλεσε αναγκαίασυνθήκη για να χτιστεί το κράτος εξαίρεσης και έκτα-κτης ανάγκης, που χρειαζόταν το πολιτικό σύστημα,για να καταστείλει τις αντιστάσεις στην πολιτική τουκαι να εκπέμψει μήνυμα πειθάρχησης στο κοινωνικόσώμα.

Μετά τη συζήτηση για τις φυλακές τύπου Γ

Παρότι τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης της αρι-στεράς είχαμε υποχώρηση της αστυνομοκρατίας, πα-ρακολουθήσαμε μια ταχύτατη ανατροπή αυτής τηςστάσης κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη βουλή γιατις φυλακές τύπου Γ. Είδαμε σταδιακά η αστυνομο-κρατία να αναβαθμίζεται με κομβικό σημείο την αστυ-νομική εισβολή στην πρυτανεία και την πολιτική κά-λυψη του ανεκδιήγητου αναπληρωτή υπουργούΠΡΟ.ΠΟ. Ακολούθησαν μια σειρά κινήσεις οι οποίεςείναι πλέον στην αντίστροφη κατεύθυνση. Η εξαγγε-λία για τη δημιουργία νέου σώματος αντιμετώπισηςδιαδηλώσεων, η εξαγγελία συνάντησης Πανούση, ∆έν-δια, Χρυσοχοΐδη, η προληπτική περικύκλωση πανεπι-

στημιακών σχολών με κλούβες των ΜΑΤ, η επίθεσηστους μικροπωλητές στην ΑΣΟΕΕ, η αστυνομοκρατίακατά την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής στον Κο-ρυδαλλό -για αποφυγή, υποτίθεται, εντάσεων- που ου-σιαστικά κάλυψε επιθέσεις φασιστών και τραυματι-σμούς πολιτών και μαρτύρων.

Θα το ξαναπούμε: Όταν η αστυνομοκρατία διογκώ-νεται η δημοκρατία συρρικνώνεται.

Μ’ αυτή την έννοια η δίκη εντάσσεται επίσης στοναγώνα που κάνουμε ενάντια στην αστυνομοκρατία, γιατη διεύρυνση των χώρων ελευθερίας και πολιτικήςδράσης.

Υπάρχουν βεβαίως καταχρηστικές ή/και υπερβολι-κές παρεμβάσεις τυφλού αντικυβερνητισμού από ένατμήμα του αναρχικού χώρου, αλλά αυτό δεν νομιμο-ποιεί την καταστολή εκ μέρους της κυβέρνησης, διότιτα πολιτικά ζητήματα αντιμετωπίζονται πολιτικά. ∆εννοείται αριστερή κυβέρνηση να αφήνει πραίτορεςστους δρόμους και να υιοθετεί αφηγήσεις για τηνασφάλεια ως δικαίωμα, τις οποίες στηρίζει στην πο-λιτική καταστολή, στην οποία, όπως τελευταία παρα-κολουθούμε, επικεντρώνεται ο συλλογισμός του αρ-μόδιου Αναπληρωτή Υπουργού.

Κυριακή Κλοκίτη∆ίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά ∆ικαιώματα

∆ΙΚΗ ΤΟΥ ∆ΙΚΤΥΟΥΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΑ∆ΑΣ ∆ΕΛΤΑ

Ότανη αστυνομοκρατίαδιογκώνεται,η δημοκρατίασυρρικνώνεται

Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέ-σεων της Βουλής έρχεται την προ-σεχή εβδομάδα το νομοσχέδιο του

Υπουργείου Αθλητισμού, για το οποίοτόσος ντόρος έχει γίνει τις τελευταίεςημέρες.

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου καιπροσωπικά ο Σταύρος Κοντονής επανα-λαμβάνουν σε όλους τους τόνους ότι δενείναι η Κυβέρνηση αυτή που θίγει το πε-ριβόητο αυτοδιοίκητο της Ε.Π.Ο, αλλά ηίδια η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομο-σπονδία, που δεν επιθυμεί να αλλάξεικαι να καταργήσει τις παθογένειές της.

Όπως και να έχει πάντως το Υπουρ-γείο με την κατάργηση του άρθρου 29,παράγραφος 12 του νόμου 3479 έρχεταισε ευθεία αντιπαράθεση με τις διεθνείςποδοσφαιρικές αρχές (ΟΥΕΦΑ, ΦΙΦΑ),οι οποίες προειδοποίησαν ότι σε περί-πτωση που το νομοσχέδιο ψηφιστεί οιελληνικές ομάδες θα αποκλειστούν απότις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργα-νώσεις μέχρι νεωτέρας.

Αντιδρούν οι ΠΑΕ

Αυτή βέβαια είναι η μισή αλήθεια. Ηάλλη μισή, την οποία πολλά ΜΜΕ απο-φεύγουν επιμελώς να αναφέρουν, είναιη αδιαλλαξία της Ε.Π.Ο να δεχθεί οτιδή-ποτε κινείται προς την κατεύθυνση τουεκσυγχρονισμού της. Η ομοσπονδία λέειόχι στους τακτικούς δικαστές ποδο-σφαίρου, όχι στην αλλαγή του τρόπουεκλογής του διοικητικού συμβουλίου καιαυτομάτως κινητοποιεί όλες εκείνες τιςδιαδικασίες, που πιστεύει ότι θα εκθέ-σουν την ελληνική κυβέρνηση στα μάτιατου φίλαθλου κόσμου.

Η πραγματικότητα είναι ότι τις τελευ-ταίες μέρες ασκήθηκαν προς την κυβερ-

νητική πλευρά μεγάλες πιέσεις. Η Π.Α.ΕΟλυμπιακός με επιστολή, που μοίρασεστους βουλευτές του ελληνικού κοινο-βουλίου, κάνει λόγο για καταστροφικέςσυνέπειες σε περίπτωση εφαρμογής τουνόμου ενώ οι αθλητικές εφημερίδες κόκ-κινων αποχρώσεων στοχοποίησαν τονΣταύρο Κοντονή. Αντίδραση υπήρξε καιαπό την πλευρά της Π.Α.Ε. Παναθηναϊ-κός παρά το γεγονός ότι οι “πράσινοι”αναγνωρίζουν ότι πρέπει να αλλάξουνπολλά στον τρόπο που δρα και διοικεί τοποδόσφαιρο η Ε.Π.Ο.

Την Πέμπτη μάλιστα έλαβε χώρα καισυνάντηση μεταξύ του Γιάννη Αλαφού-ζου και του Σταύρου Κοντονή από τηνοποία προέκυψε κοινή θέληση για τηναντιμετώπιση των προβλημάτων. Ο κ.Αλαφούζος ήταν σαφώς ηπιότερος στιςεκφράσεις του, αλλά ζήτησε αλλαγή των

επίμαχων άρθρων που αφορούν το αυτο-διοίκητο.

Την ίδια ώρα αντίδραση υπήρξε απότην Ευρωπαϊκή αλλά και την ΠαγκόσμιαΣυνομοσπονδία. Την Τρίτη αναμένεταινα δώσει το παρών στη συζήτηση, πουθα πραγματοποιηθεί στην ΕπιτροπήΜορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ογενικός γραμματέας της ΟΥΕΦΑ TζιάνιΙφαντίνο ο οποίος θα εκπροσωπήσει καιτη ΦΙΦΑ. O εκ των ισχυρών ανδρών τηςΕυρωπαϊκής Συνομοσπονδίας τόνισε ότιεπιθυμεί να εργαστεί μαζί με την ελλη-νική κυβέρνηση για τη λύση των προ-βλημάτων και έδειξε καταρχήν συμβιβα-στική διάθεση.

Συμβιβαστική διάθεση έδειξε και ηπλευρά του Υπουργείου μέσω του κ.Κοντονή, ο οποίος επανέλαβε, ότι η ελ-ληνική κυβέρνηση δεν έχει κανένα απο-

λύτως πρόβλημα να συνεργαστεί με τουςδιεθνείς θεσμούς του ποδοσφαίρου,τους οποίους η ίδια κάλεσε στην Ελ-λάδα. Συμπλήρωνε όμως ότι και οι θε-σμοί οφείλουν να δείξουν συναινετικόπνεύμα και να μην έρθουν με διάθεση νακουνήσουν απειλητικά το δάχτυλο στηνκυβέρνηση.

Συνεργασίαμε τους διεθνείς θεσμούς

Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι ηηγεσία του Υπουργείου θα ακούσει μεπροσοχή όλα όσα έχουν να τονίσουν ηΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ, όχι μόνο στην Επι-τροπή Μορφωτικών Υποθέσεων αλλάκαι στη συνάντηση που θα έχει μαζί τουςστις 30 Απριλίου (συνάντηση που έχειπρογραμματιστεί εδώ και πολλές ημέ-ρες). Το μίτινγκ αυτό θεωρείται καθορι-στικό και αναμένεται να φέρει εξελίξειςαν πράγματι επιβεβαιωθεί ότι και οι δύοπλευρές (όχι μόνο η μία) έχουν ειλικρινήθέληση για συνεργασία. Εφόσον όμωςΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ έρθουν στην Ελλάδαμε ύφος...τρόικας απλώς και μόνο για ναεπιβάλλουν τα θέλω τους, η Κυβέρνησηδεν πρόκειται να κάνει πίσω.

Άλλωστε ο κ. Κοντονής τόνισε ότι δενπρόκειται να ανεχθεί τη συνέχιση τηςσήψης και της διαφθοράς στο ελληνικόποδόσφαιρο, ενώ συμπλήρωνε με νόημα:“Αν αύριο έρθει η Ε.Π.Ο. και πει «εγώ θαδέχομαι όλα ό,τι λέει η κυβέρνηση», δενυπάρχει κανένα πρόβλημα, αυτό μου είχετονιστεί και στην Ελβετία που είχα πάει.Μου είπαν αν συμφωνεί η Ε.Π.Ο. εμείςδεν έχουμε κανένα πρόβλημα”.

Νίκος Γιαννόπουλος

Προχωρά ο Κοντονής,στυλώνει τα πόδια η ΕΠΟ

Ο κ. Κοντονής επανέ-λαβε ότι η ελληνικήκυβέρνηση δεν έχεικανένα απολύτωςπρόβλημα να συνεργα-στεί με τους διεθνείςθεσμούς του ποδο-σφαίρου, τους οποίουςη ίδια κάλεσε στην Ελ-λάδα.

“

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 2211∆ΙΕΘΝΗ

Τα χρέη ποτέ δεν εξοφλούνταιμέχρι τελευταίας δεκάραςΆρθροτου Τομά Πικετί. σελ. 23ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Των Νίκου Σερβετάκαι Βαγγέλη Πατούχα

Αναμενόμενο ήταν το αποτέλεσματων εκλογών της περασμένης Κυ-ριακής στην Φινλανδία. Αυτό που,ακόμα και στο κλίμα της εποχήςπου ζούμε, προκαλεί εντύπωση, σεόσους φυσικά μπορούν να ερμη-νεύουν τα μικρά στοιχεία που συ-νήθως περνάνε απαρατήρητα απότο ευρύ κοινό, είναι η απόλυτη αλ-λαγή στάσης των διεθνών μέσωνενημέρωσης απέναντι στο μεγάλονικητή αυτών των εκλογών.

Οι «Αληθινοί Φινλανδοί», ένακόμμα που από την είσοδο τουστη φινλανδική βουλή, το

2011, αποκαλείτο, το λιγότερο, ως«ακροδεξιό», από τη ∆ευτέρα το πρωί,όταν έγινε σαφές ότι είναι πλέον τοτρίτο σε ποσοστά αλλά λόγω εκλογι-κού συστήματος δεύτερο σε έδρες,αποκαλείται απλώς «ευρωσκεπτικι-στές». ∆εν γίνεται καμία αναφορά στηνπροηγούμενη ρητορική του, καμία ανα-φορά στους λόγους που το οδήγησαναπό το προ πενταετίας «τίποτα» να θε-ωρείται σήμερα ένα από τα κόμματαπου θα σχηματίσουν την επόμενη κυ-βέρνηση, τον δε αρχηγό του, ΤίμοΣόινι, να έχει ήδη παραγγείλει το κο-στούμι του υπουργού Εξωτερικών.Πρωθυπουργός θα γίνει ο νικητής τωνεκλογών, αρχηγός του κόμματος τουΚέντρου, Γιούχα Σίπιλα. Αυτά τα δύοκόμματα είναι τα μόνα που δεν συμμε-τείχαν στις κυβερνήσεις που σχηματί-στηκαν κατά διαστήματα την τελευταίατετραετία στη Φινλανδία.

Οι «σοβαροί» ακροδεξιοί

Η δυσαρέσκεια των τμημάτων εκεί-νων των εργαζομένων που έχουν πλη-γεί από τις απολύσεις και τους περιο-ρισμούς των παροχών κοινωνικής πρό-νοιας εκφράστηκαν, την περασμένηΚυριακή, με αποχή από τις εκλογές ήμε ψήφο διαμαρτυρίας και τιμωρίαςτης πολιτικής που ακολούθησαν οι κυ-βερνήσεις Συντηρητικών – Σοσιαλδη-μοκρατών. Φορέας που εξέφρασε τηδυσαρέσκεια των θυμωμένων πολιτώνέγινε το κόμμα των Αληθινών Φινλαν-δών.

Αναλυτές στο Ελσίνκι, καταγράφουνπλέον το κόμμα ως το νέο κόμμα τηςεργατικής τάξης. Η σταθεροποίησητης εκλογικής του δύναμης στο 17 –18% τροφοδοτείται από τη μείωση τηςεκλογικής δύναμης των πραγματικώνκομμάτων της εργατικής τάξης, τουΣοσιαλδημοκρατικού και της Συμμα-χίας της Αριστεράς. Στη συνείδησητμημάτων των λαϊκών τάξεων και τωνεργαζομένων, το Σοσιαλδημοκρατικόκόμμα έγινε πλέον μέρος του πολιτι-κοοικονομικού κατεστημένου. Η πολι-

τική του σε ζητήματα δημοσιονομικήςπολιτικής και απασχόλησης είναι ταυ-τισμένη με αυτή των αστικών κομμά-των.

Το κόμμα των Αληθινών Φινλανδώνδείχνει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικάπλαίσια με διαφορετικό περιεχόμενομε το κόμμα των Πρασίνων. Εκφράζειτη διαμαρτυρία στις πολιτικές ελίτ, τιςκαθεστηκυίες μορφές και νοοτροπίες

διοίκησης σε τοπικό επίπεδο και κεν-τρικής διακυβέρνησης, καθώς και τιςεπιλογές των κυβερνητικών κομμάτωνσε ζητήματα εξωτερικής της ευρωπαϊ-κής ολοκλήρωσης και του ευρώ. Ο χα-ρισματικός ηγέτης των Αληθινών Φιν-λανδών, Τίμο Σόινι χαρακτηρίζει τοευρώ «πυραμίδα απάτης». Η πολιτικήδιαμαρτυρίας του κόμματος έχει παρά-δοση στη Φινλανδία. Προκάτοχος τουήταν το Αγροτικό κόμμα που τις δε-καετίες του 1970 και 1980 στρέφοντανκατά των καθεστωτικών πολιτικών δυ-νάμεων. Με κύρια συνθήματα τον πό-λεμο κατά της διαπλοκής και της δια-φθοράς «της κυβερνητικής κλίκας».

Το κόμμα των Αληθινών Φινλανδώνσυνεχίζει την παράδοση αυτή. Στη πε-ρίοδο αναζωπύρωσης διεθνώς τωνεθνικιστικών και ρατσιστικών φαινο-μένων έχει συμπεριλάβει και ακροδε-ξιά ρατσιστικά συνθήματα. Πολλά στε-λέχη του κόμματος αντιτίθεται στην έν-ταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Κατη-γορούν τη ∆ύση για τα προσφυγικάρεύματα στη Μεσόγειο, αφού με τιςεπεμβάσεις της στην Λιβυή και τη Μ.Ανατολή διέλυσε την επικρατούσασταθερότητα, χωρίς να επιτύχει τονπολυδιαφημισμένο εκδημοκρατισμό.

Αδυναμίες της Αριστεράς

Η Συμμαχία της Αριστεράς δεν κατά-φερε να προσφέρει πειστικές προτά-σεις σε ζητήματα παραγωγικής ανά-πτυξης και ταυτόχρονα δεν μπόρεσε νακατευνάσει τις φοβίες των λαϊκώνστρωμάτων, όπως το μεταναστευτικόκαι το προσφυγικό. Οι νέοι και οι πο-λίτες με κοινωνικές και περιβαλλοντο-λογικές ευαισθησίες βρήκαν πιο θελ-κτικό κόμμα τους Πράσινους. Η ιδεο-λογική «θολούρα» του κόμματος τωνΠρασίνων βρίσκει έδαφος στην ιδεο-λογική θολούρα της μεταμοντέρναςκοινωνικής συμπεριφοράς. Σε επιμέ-ρους ζητήματα, όπως η προστασία τουπεριβάλλοντος, η πράσινη ενέργεια, οισχέσεις των δύο φίλων, τα δικαιώματακοινωνικών και ανθρωπίνων ομάδων,όπως των ομοφυλοφίλων, οι Πράσινοιπαίρνουν ριζοσπαστικές πρωτοβου-λίες. Το κόμμα των Πρασίνων είναι ρι-ζοσπαστικό, αλλά ταυτόχρονα συμμε-τείχε και μπορεί πάλι να συμμετέχειστη διακυβέρνηση της χώρας και στηλήψη συγκεκριμένων αποφάσεων επίσυγκεκριμένων ζητημάτων. Η πολιτικήαυτή του κόμματος βρίσκεται σε αντι-στοιχία με τις ανησυχίες και τις επιθυ-μίες τμημάτων της νεολαίας. Η Συμμα-χία της Αριστεράς αδυνατεί να διεισ-δύσει πειστικά στους νεολαιίστικουςχώρους.

Η ιδεολογική ασάφεια και η φυγή σεαφηρημένα κοινωνικά και πολιτικάσύμβολα είναι χαρακτηριστικό των με-ταμοντέρνων κοινωνιών της ΒόρειαςΕυρώπης.

Σε αυτό το ιδεολογικό και αισθητικόπεριβάλλον, η Αριστερά δείχνει ναασφυκτιά, με άμεση συνέπεια να δυ-σκολεύεται να βρει ηγεμονικό πολιτικόκαι ιδεολογικό λόγο στα τμήματα τηςκοινωνίας που παραδοσιακά κυριαρ-χούσε.

Το εκλογικό αποτέλεσμα θα έχει γιατην Συμμαχία της Αριστεράς στη Φιν-λανδία και άμεσες συνέπειες, καθώςθα πρέπει να απολύσει άτομα από ταστελέχη και τους υπαλλήλους του κόμ-ματος, αφού με την απώλεια δύο βου-λευτικών εδρών μειώνεται η κρατικήεπιχορήγηση. Η απόφαση αυτή βρί-σκεται σε συνάρτηση με την κυρίαρχη,στη Φινλανδία, νοοτροπία και αρχήπερί ισοσκελισμένων προϋπολογι-σμών.

ΚΟΣΜΟΥΗ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ο∆ΗΓΕΙ ΤΟΥΣ ΦΙΝΛΑΝ∆ΟΥΣΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟ∆ΕΞΙΑ

Ο λαϊκισμόςπέρασε την πόρτα

“Η Συμμαχία τηςΑριστεράς δενκατάφερε να προσφέρειπειστικές προτάσεις σεζητήματα παραγωγικήςανάπτυξης καιταυτόχρονα δενμπόρεσε να κατευνάσειτις φοβίες των λαϊκώνστρωμάτων, όπως τομεταναστευτικό και τοπροσφυγικό.

Αλεσάντρα + ΑλεσάντραΤο πείσμα ενός ζευγαριού επιφέρει μια ανέλπιστηαλλαγή στις ενώσεις ζευγαριών του ίδιου φύλουστην Ιταλία. σελ. 22, 23

Ο αρχηγός των«Αληθινών Φιν-

λανδών» οοποίος, στα μάτιατου ευρωπαϊκού

Τύπου, από«ακροδεξιός»,

«ρατσιστής»,«φασίστας» έγινε

απλώς «ευρω-σκεπτικιστής».

Κόμμα Έδρες Ποσοστά2014

(2011)

Κέντρο 49 21,1

Γνήσιοι Φινλανδοί 38 17,6

Συντηρητικοί 37 18,2

Σοσιαλδημoκράτες 34 16,5

Πράσινοι 15 8,5

Αριστερή Ομοσπονδία 12 7,1

Σουηδικό Κόμμα 9 4,9

Χριστιανοδημοκράτες 5 3,5

Ανεξάρτητος 1 0,6

2222 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Ιστορική απόφαση του ιταλικούΑνώτατου Ακυρωτικού ∆ικα-στηρίου για την περίπτωσηενός ζευγαριού από την Μπο-λόνια, του Αλεσάντρο Μπ. καιτης Αλεσάντρα Τ., που είχανπαντρευτεί το 2005, ενώ το2009 ο σύζυγος άλλαξε φύλοκαι ζήτησε από το κράτος την

αλλαγή του ονόματός του σεΑλεσάντρα. Το ιταλικό κράτοςδεν αποδέχεται τo γάμο μεταξύατόμων του ιδίου φύλου και γι’αυτό το λόγο το υπουργείοΕσωτερικών αποφάσισε μονο-μερώς να ακυρώσει το γάμοτου ζευγαριού και να του επι-βάλλει το διαζύγιο.

Ο ι δύο γυναίκες δεν το έβαλανκάτω και απευθύνθηκαν στοΣυνταγματικό ∆ικαστήριο, το

οποίο, έπειτα από χρόνια αγώνα, τιςδικαίωσε πλήρως. Το ∆ικαστήριοχαρακτήρισε αντισυνταγματική τηνεπιβολή του διαζυγίου και, αντί-στοιχα, το Ανώτατο Ακυρωτικό ∆ι-καστήριο αποφάσισε για τη συνέ-

Αλεσάντρα +ΑλεσάντραΤο πείσμα ενός ζευγαριού επιφέρει μια ανέλπιστηαλλαγή στις ενώσειςζευγαριών του ίδιουφύλου στην Ιταλία

ΗΠρωτομαγιά, ημέρα διεθνούςαλληλεγγύης των εργαζομένων,επιδιώκεται από τα ευρωπαϊκά

συνδικάτα να γιορταστεί με ιδιαίτεραενωτικό τρόπο, που θα σηματοδοτήσειτη σύγκλιση των δυνάμεων της εργα-σίας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.Για να ακουστεί πιο έντονα η απαίτησήτους να τερματιστούν οι πολιτικές τηςλιτότητας, της υποβάθμισης των κοινω-νικών δικαιωμάτων και της απαξίωσηςτου κόσμου της εργασίας.

«Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε τααποτελέσματα των λεγόμενων δομικώνμεταρρυθμίσεων και βλέπουμε τις συνέ-πειές τους: αυξάνονται οι πρόσκαιρεςθέσεις εργασίας, πολλαπλασιάζεται ημερική απασχόληση, εξαπλώνεται ηφτώχεια στους εργαζόμενους που υφί-στανται όλο και περισσότερο δυσμενείςδιακρίσεις στην αγορά εργασίας», επι-σημαίνουν τα συνδικάτα.

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις έρχονταιυποτίθεται για να συμβάλουν στην επα-νεκκίνηση της οικονομίας και τη μεί-ωση της ανεργίας. Το αποτέλεσμα είναι

ακριβώς το αντίθετο. «Η μείωση του ερ-γατικού κόστους, οι πρόσκαιρες θέσειςεργασίας δεν είναι η λύση, γιατί ένας ερ-γαζόμενος που δεν έχει σταθερή εργα-σία, είναι αδύνατο να συμβάλει στηνανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα»,σύμφωνα με μελέτες των συνδικάτων.

Οι δυσμενέστεροι όροι και οι κακέςσυνθήκες εργασίας, με τη μείωση τωνμισθών, την υποβάθμιση των κοινωνι-κών υπηρεσιών, αυξάνουν τις ανισότη-τες, τη φτώχεια, το αίσθημα της κοινω-νικής αδικίας, διαταράσσουν την κοι-νωνική συνοχή. Οι συνταγές τής λιτότη-τας δεν εφαρμόζονται μόνο στις χώρεςτης Νότιας Ευρώπης και κυρίως στηνΕλλάδα που η τρόικα και ευρωπαίοιηγέτες πιέζουν αφόρητα.

Τελευταία, η Γαλλία βρίσκεται στοστόχαστρο των Βρυξελλών. Ο υπουργόςΟικονομικών Εμανουέλ Μακρόν ανέ-λαβε έντονη δράση, έχει σχεδόν υποκα-ταστήσει τους υπουργούς Εργασίας, ∆ι-καιοσύνης, Μεταφορών, Κατοικίας καιΟικολογίας και καταθέτει το ένα μετάτο άλλο τα νομοσχέδια.

Το τελευταίο από αυτά είναι «για τηνανάπτυξη, την οικονομική δραστηριό-τητα, την ισότητα των ευκαιριών», ένανομοσχέδιο σκούπα για την απελευθέ-ρωση της αγοράς εργασίας, της ιδιωτι-κοποίησης των δρόμων, αεροδρομίωνκ.λπ. Ακόμα προβλέπει τη λειτουργίατων καταστημάτων τις Κυριακές και τηναποδυνάμωση του θεσμού των εργατι-κών δικαστηρίων στους τόπους δου-λειάς (με την εκλογή των αντιπροσώ-πων από τους εργαζόμενους).

Με το νομοσχέδιο αυτό η γαλλική κυ-βέρνηση επιζητά την ανοχή των Βρυ-ξελλών. Η στήριξη αυτή δεν άργησε ναφθάσει. Ο Ζ. Κ. Γιούνκερ δήλωσε ότι«αυτή η διαδικασία αξίζει συγχαρητη-ρίων», και πρόσθεσε ότι «θα ήταν καλόαυτές οι μεταρρυθμίσεις να προχωρού-σαν ακόμα πιο μακριά». Πόσο πιο μα-κριά; Η Άνγκελα Μέρκελ ικανοποι-ημένη δήλωσε ότι «θα ήταν πολύ καλό,αν το νομοσχέδιο αυτό γινόταν αποδε-κτός… Θα αποδείκνυε την ικανότηταγια δράση». Ο Β. Σόιμπλε έφθασε

ακόμα πιο μακριά με τις γνωστές τουδηλώσεις στις ΗΠΑ. Ηγέτες της αριστε-ράς δήλωσαν ότι ο υπουργός Οικονομι-κών της Γερμανίας «ούτε λίγο ούτεπολύ θα ήθελε να εγκατασταθεί μιατρόικα στο Παρίσι».

Νεοφιλελεύθερος πραγματισμός

Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν άκουσε καλάλόγια μόνο από τις Βρυξέλλες, αλλά καιαπό την αντιπολίτευση στη χώρα του. Οδεξιός πρόεδρος της Γερουσίας, μιλών-τας για το νομοσχέδιο, είπε πως χαρα-κτηρίζεται «από ένα εξαιρετικό πραγ-ματισμό και όχι από ιδεολογία». Βέβαια,ο Ε. Μακρόν είχε υποστηρίξει ότι «δενθα πρέπει να εμμένει κανείς ούτε σεδόγμα ούτε σε φετίχ, αλλά να είναιπραγματιστής».

Ο πραγματισμός, λοιπόν, θα πρέπεινα επικρατεί έναντι των ιδεολογιών καιτων πολιτικών αρχών και αξιών. Έτσι, ηδεξιά και η αριστερά βρίσκονται στοίδιο στρατόπεδο, για να προωθήσουντις φιλελεύθερες πολιτικές. Η λογικήαυτή δεν γίνεται όμως αποδεκτή ούτεαπό τους βουλευτές του ΣοσιαλιστικούΚόμματος, οι οποίοι ετοιμάζουν την αν-τεπίθεσή τους, σύμφωνα με το περιο-δικό «Regards». Πέρα από τον πραγμα-τισμό, η κυβέρνηση επενδύει τις μεταρ-ρυθμίσεις αυτές με τη φιλολογία για τηδημιουργία θέσεων εργασίας και τηνκαταπολέμηση της ανεργίας.

Παρόμοια κατάσταση ζουν και οι ερ-γαζόμενοι και στις άλλες χώρες τηςηπείρου. Τα συνδικάτα, ιδιαίτερα τηςΝότιας Ευρώπης αλλά και του Βελγίουκαι της Γερμανίας, βρέθηκαν το τελευ-ταίο διάστημα αρκετές φορές στουςδρόμους παλεύοντας κατά των μέτρωνλιτότητας που επιβάλλονται από τιςΒρυξέλλες. Η εμπειρία τους οδηγεί όλοκαι περισσότερο στο συμπέρασμα πωςπρέπει να συγκλίνουν οι αγώνες τους σεπανευρωπαϊκό επίπεδο. Η Πρωτομαγιάτου 2015 μπορεί να αποτελέσει μιακαλή αφετηρία.

M. Κοβάνης;

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2015

Αφετηρία σύγκλισης των εργατικώναγώνων στην Ευρώπη

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 2233∆ΙΕΘΝΗ

χιση του γάμου, διότι «η συμμόρ-φωση με τις υποδείξεις του Συν-ταγματικού ∆ικαστηρίου δεν μπορείπαρά να συνεπάγεται την άρση τωνσυνεπειών της αυτόματης ακύρω-σης του δεσμού του γάμου, μέχριςότου ο νομοθέτης καλύψει το ρυθ-μιστικό κενό, το οποίο συνταγμα-τικά θεωρείται απαράδεκτο, και συ-νίσταται από την απουσία ενός μον-τέλου σχέσης μεταξύ ατόμων τουιδίου φύλου στο οποίο να εντάσσον-ται οι περιπτώσεις γάμου μεταξύατόμων αρχικά διαφορετικούφύλου, τα οποία έγιναν του ιδίουφύλου έπειτα από την αλλαγήφύλου του ενός εξ αυτών».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο το Ανώτατο∆ικαστήριο θεώρησε «αναγκαίο» νααποδεχτεί την προσφυγή των δύογυναικών και ότι πρέπει «να διατη-ρήσουν την αναγνώριση των δι-καιωμάτων και των υποχρεώσεωνπου συνεπάγεται ο δεσμός του

γάμου μέχρις ότου ο νομοθέτης επι-τρέψει να διατηρήσουν τη σχέσητους ως ζεύγος με άλλη νομικήμορφή που να προστατεύει ανάλογατα δικαιώματα και τις υποχρεώσειςτους».

Η επιμονή και η υπομονή του ζευ-γαριού θα φέρει μια μεγάλη αλλαγήπου ο νομοθέτης δεν έκρινε ανα-γκαίο να πραγματοποιήσει μέχρι σή-μερα και θα αλλάξει τη ζωή πολλώνομόφυλων ζευγαριών, που η ένωσήτους δεν αναγνωρίζεται και δενπροστατεύεται από καμία νομικήμορφή.

Ο Φλάβιο Ρομάνι, πρόεδρος τηςοργάνωσης Arcigay, σημειώνει ότι«ο ∆αβίδ νίκησε τον Γολιάθ» και ευ-χαριστεί το ζευγάρι και τους συνη-γόρους του που χάρισαν σε όλα ταομόφυλα ζευγάρια της Ιταλίας «τονενθουσιασμό αυτής της μεγάληςμέρας».

•

Η επιμονή και η υπομονήτου ζευγαριού θα φέρειμια μεγάλη αλλαγήπου ο νομοθέτης δεν έκρινεαναγκαίο ναπραγματοποιήσει μέχρισήμερα και θα αλλάξειτη ζωή πολλών ομόφυλωνζευγαριών, που η ένωσήτους δεν αναγνωρίζεταικαι δεν προστατεύεταιαπό καμία νομική μορφή.

“

www.globalcannabis-march.com

Νομιμοποίηση τηςκάνναβης, τώρα

Ξεκίνησαν οιπροετοιμασίες για την

παγκόσμια ημέρα υπέρ τηςνομιμοποίησης της κάνναβης,που θα γίνει την Κυριακή σεπερισσότερες από 300 πόλειςτου κόσμου. Με διαδηλώσεις,συναυλίες, θεατρικά δρώμενακ.λπ., χιλιάδες άνθρωποι θαενώσουν τις φωνές τουςζητώντας να σταματήσει ηκαταστολή εναντίον τωνχρηστών, σε μια ετήσιαπρωτοβουλία που ξεκίνησετο 1998 στην Νέα Υόρκη ωςαπάντηση στην προσπάθειατου τότε δημάρχου ΡούντολφΤζουλιάνι να απαγορεύσει τηνπαραδοσιακή παρέλαση με τιςκατσαρόλες που ξεκίνησε το1972.

www.facebook.com/events/1061221287238392

Κατάληψη τουκοινοβουλίου

Σαράντα ένα χρόνιαμετά την επανάσταση

των γαρυφάλλων,εκατοντάδες άνθρωποισυγκεντρώθηκαν χτες στηνΛισαβόνα με στόχο τηνκατάληψη του πορτογαλικούκοινοβουλίου μέχρι τηνΠρωτομαγιά. Η πρωτοβουλίαοργανώθηκε κυρίωςδιαδικτυακά και αποτελεί μιαπροσπάθεια υπεράσπισης τηςσυλλογικής μνήμης και τηςαξιοπρέπειας, σε μια χώραπου λόγω της πολιτικής τηςλιτότητας έχουνμεταναστεύσει περισσότεροιαπό 300.000 άνθρωποι, ηανεργία των νέων αυξάνεταικαι η κρίση συνεχίζει ναπεριθωριοποιεί μεγάλατμήματα της κοινωνίας.

www.gatheringforjustice.org

Ενάντια στονσυστημικόρατσισμό

Με μεγάλη επιτυχίαολοκληρώθηκε την

Τρίτη στην Ουάσιγκτον ηπορεία των εκατοντάδωνχιλιομέτρων που έκαναν μετα πόδια εκατοντάδεςακτιβιστές, ξεκινώντας στις13 Απριλίου από την ΝέαΥόρκη, ενάντια στηναστυνομική βαρβαρότητα καιτο συστημικό ρατσισμό.Στόχος τους ήταν ναακουστεί η φωνή της μαύρηςΑμερικής για δικαιοσύνη,λογοδοσία και αξιοπρέπεια,ενώ ζήτησαν να σταματήσει ηστρατιωτικοποίηση τηςαστυνομίας και η χρήση βίαςμε βάση φυλετικά καιεθνοτικά κριτήρια.

∆ημήτρης Γκιβίσης

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Του Τομά Πικετί*

Οφείλουμε να αποπληρώνουμεπάντοτε τα χρέη μας; Για ορισμέ-νους η απάντηση είναι προφανής:

τα χρέη πρέπει πάντοτε να εξοφλούνται,δεν υπάρχει εναλλακτική λύση που νααποφεύγει αυτή την υποχρέωση, ιδίως αναυτή προκύπτει ως εντολή που έχει χα-ραχτεί στις πέτρινες πλάκες των ευρω-παϊκών συνθηκών. Ωστόσο, μια γρήγορηματιά στην ιστορία του δημόσιου χρέους,θέμα συναρπαστικό και αδίκως παραμε-λημένο, δείχνει ότι τα πράγματα είναιπολύ πιο σύνθετα.

Πρώτο καλό νέο: βρίσκουμε στο πα-ρελθόν δημόσια χρέη πολύ πιο σημαντικάαπό τα σημερινά, από τα οποία υπήρξεαπαλλαγή με τη βοήθεια ποικίλων μεθό-δων. Μπορούμε να διακρίνουμε από τημια μεριά την αργή μέθοδο, που αποβλέ-πει στην υπομονετική συσσώρευση δημο-σιονομικών πλεονασμάτων, ώστε σιγάσιγά να πληρώνονται οι τόκοι και κατό-πιν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους. Απότην άλλη, υπάρχουν μια σειρά από μεθό-δους που αποσκοπούν στην επιτάχυνσητης διαδικασίας: πληθωρισμός, έκτακτηφορολογία, διαγραφές χρέους απλές καικαθαρές.

Η γρήγορη μέθοδος απαλλαγήςαπό το χρέος

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περί-πτωση είναι η περίπτωση της Γερμανίαςκαι της Γαλλίας, που το 1945 είχαν βρε-θεί με δημόσιο χρέος της τάξης του 200%του ΑΕΠ τους. ∆ηλαδή πολύ υψηλότεροαπό τα χρέη της Ελλάδας και της Ιταλίαςσήμερα. Ήδη από τις αρχές της δεκαε-τίας 1950 το χρέος αυτό είχε μειωθείκάτω από το 30% του ΑΕΠ. Μια τόσο γρή-γορη μείωση δεν θα μπορούσε προφανώςνα είχε γίνει με τη μέθοδο της συσσώρευ-σης δημοσιονομικών πλεονασμάτων.

Οι δύο χώρες χρησιμοποίησαν όλο τοοπλοστάσιο των γρήγορων μεθόδων. Οπληθωρισμός, που ήταν ιδιαίτερα υψη-λός μεταξύ ’45 και ’50 και από τις δύοπλευρές του Ρήνου, έπαιξε κεντρικόρόλο. Με την απελευθέρωση η Γαλλίαεπέβαλε έναν έκτακτο φόρο στο ιδιωτικόκεφάλαιο μέχρι 25% για τις πολύ μεγά-λες περιουσίες, όπως και 100% επί του

πλουτισμού κατά την περίοδο ’40 με ’45.Οι δύο χώρες επίσης χρησιμοποίησαν καιδιάφορες μορφές «αναδιάρθρωσης τουχρέους», ενός τεχνικού όρου που χρησι-μοποιούν οι τεχνοκράτες, για να πουν μετρόπο ότι διαγράφεται απλά και καθαράμέρος ή όλο το χρέος (μιλούν ακόμα πιοαπλά για «κούρεμα»). Όπως έγινε, γιαπαράδειγμα, στις περίφημες συμφωνίεςτου Λονδίνου το 1953, όπου διαγράφηκετο μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού χρέ-ους.

Έτσι μπόρεσαν η Γερμανία και η Γαλ-λία να προχωρήσουν στην ανασυγκρό-τηση της οικονομίας τους, στην αύξησητου ΑΕΠ μετά τον πόλεμο χωρίς το βάροςτου χρέους. Έτσι μπόρεσαν στις δεκαε-τίες ’50 και ’60 να επενδύσουν σε δημό-σιες υποδομές, στην εκπαίδευση και στηνανάπτυξη. Και είναι αυτές ακριβώς οι δύοχώρες που εξηγούν σήμερα στον ευρω-παϊκό Νότο ότι τα χρέη τού δημοσίουπρέπει να εξοφλούνται, μέχρι το τελευ-ταίο ευρώ, χωρίς πληθωρισμό και χωρίςέκτακτα μέτρα.

Σήμερα απαιτούνάλλα από την Ελλάδα

Σήμερα, στην Ελλάδα απαιτείται έναελαφρό πρωτογενές πλεόνασμα: να πλη-ρώνουν, δηλαδή, οι Έλληνες λίγο περισ-σότερους φόρους απ’ ό,τι ξοδεύουν γιαδημόσιες δαπάνες. Μετά τις συμφωνίεςτου 2012, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να εξα-σφαλίζει τεράστιο πλεόνασμα (4%) επίδεκαετίες, προκειμένου να αποπληρώσει

το χρέος της. Πρόκειται για μια παρά-λογη στρατηγική, που η Γαλλία και η Γερ-μανία ευτυχώς ποτέ δεν αναγκάστηκαννα ακολουθήσουν.

Η Γερμανία προφανώς είναι βαρύταταυπεύθυνη γι’ αυτή τη φοβερή ιστορικήαμνησία. Ωστόσο, οι παράλογες αποφά-σεις δεν θα είχαν ποτέ ληφθεί, αν η Γαλ-λία είχε αντιταχθεί σ’ αυτές. Οι διαδοχι-κές γαλλικές κυβερνήσεις, της δεξιάς καικατόπιν της αριστεράς, αποδείχθηκανανίκανες να λάβουν υπόψη την πραγμα-τική κατάσταση και να προτείνουν μιαπραγματική δημοκρατική επανίδρυσητης Ευρώπης.

Με την κοντόφθαλμη εγωιστική στάσητους Γερμανίας και Γαλλίας κακομετα-χειρίζονται τον ευρωπαϊκό Νότο και ταυ-τόχρονα κάνουν κακό και στον εαυτότους. Με δημόσιο χρέος κοντά στο 100%του ΑΕΠ, μηδενικό πληθωρισμό καιισχνή μεγέθυνση οι δύο χώρες θα χρει-αστούν και οι ίδιες δεκαετίες για να ανα-κτήσουν την ικανότητα να δράσουν καινα επενδύσουν με προοπτική το μέλλον.

Ευρωζώνη: ένα χρέος μεταξύ μας

Το πιο παράλογο είναι ότι τα ευρω-παϊκά δημόσια χρέη το 2015 είναι ουσια-στικά εσωτερικά χρέη, όπως και εκείνατου 1945. Η διακατοχή ομολόγων τηςμιας χώρας από την άλλη στο εσωτερικότης ΕΕ έχει αγγίξει πρωτοφανή ποσοστά:οι γαλλικές τράπεζες διακατέχουν έναμέρος των γερμανικών και ιταλικώνχρεών, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματατης Γερμανίας και της Ιταλίας διακατέ-χουν μεγάλο μέρος του γαλλικού χρέουςκ.ο.κ. Αλλά αν θεωρήσουμε στο σύνολότης την ευρωζώνη, τα χρέη μας τα κατέ-χουμε εμείς οι ίδιοι. Επιπλέον, τα αξιό-γραφα χωρών εκτός ευρωζώνης που κα-τέχουν χώρες της ευρωζώνης, είναι πε-ρισσότερα από τα αξιόγραφα χωρών τηςευρωζώνης που βρίσκονται στην κατοχήχωρών εκτός ευρωζώνης. Αντί να εξο-φλούμε σε εμάς τους ίδιους το δικό μαςχρέος, είναι προτιμότερο να οργανω-θούμε σε διαφορετική βάση. Είναι στοχέρι μας.

* Το άρθρο του Τ. Πικετί δημοσιεύ-τηκε στη «Λιμπερασιόν» (21 Απριλίου2015).

Τα χρέη ποτέ δεν εξοφλούνταιμέχρι τελευταίας δεκάρας

2244 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΜΝΗΜΗ

Έφυγε στις 15 Απρίλη με ένα τσιγάρο στα χείλη οφίλος, συνάδελφος και σύντροφος Μιλτιάδης Ζα-χαρίας (τζακ ή μπέμπης όπως τον λέγαμε).

Γεννήθηκε το 1951 στα Μουδανιά και μεγάλωσε, μετα αδέρφια του Πέρσα και Νίκο, στην Ελασσόνα, μέσαστο Κατάστημα της Α.Τ.Ε. που ο πατέρας του ήταν ∆ι-ευθυντής. Στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠτο 1968 εξελίχτηκε σε ένα από τους καλύτερους Στα-τικούς της γενιάς του.

Μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κί-νημα. Το Φλεβάρη του 1973 η χούντα κόβει την ανα-βολή και στρατεύθηκε. Απολύεται λίγο πριν τα γεγο-νότα του Πολυτεχνείου. Τον Φλεβάρη του 1974, με τοχτύπημα της ΑΝΤΙΕΦΕΕ, συλλαμβάνεται και οδηγείταιστα κρατητήρια στην ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Μέλος του Κ.Κ.Ε. και κατόπιν του Συνασπισμού. Ενερ-γός και μαχητικός με τον ΣΥΡΙΖΑ , χωρίς να γίνεταιμέλος αλλά είχε την ευτυχία να δει Κυβέρνηση τηςΑριστεράς και να υπερηφανεύεται που ο γαμπρός του(Απόστολος Καψάλης ) μετείχε σε αυτή.

Παντρεμένος με την αρχιτέκτονα Κατερίνα Λιακο-

πούλου αποκτούν 6 παιδιά και 3 εγγόνια.Στέλεχος της ∆ιεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Α.Τ.Ε.

από το 1985 μέχρι το 2012 και συγκεκριμένα Προϊστά-μενος του τμήματος Κατασκευών. Αγαπητός σε όλουςτους εργαζόμενους της ΑΤΕ διότι έκανε όλα τα χατί-ρια τους προκειμένου το κάθε Κατάστημα να είναι λει-τουργικό και καλαίσθητο.

Αξιοπρεπής, ευφυής, ευγενικός με βαθιά αίσθηση τουχιούμορ. Οι μεγάλες του αγάπες τα εγγόνια του, οΟλυμπιακός και ο χορός. Οι μικρές του αμαρτίες τοτσιγάρο (ΣΑΝΤΕ άφιλτρο), το καλό φαγητό (ειδικά ηφέτα) και η απέχθεια στα ιατρικά.

Άνθρωπος του καφενείου, της παρέας πάντα με τοχαμόγελο στα χείλη με ανιδιοτελή προσφορά σε όποιοντου ζητούσε κάτι. Κοφτερό μυαλό που για οποιοδήποτεθέμα το έβαζε να δουλεύει με χίλια με σκοπό να τεκ-μηριώσει την άποψή του. Ειλικρινής, χαρούμενος μεάπειρα ενδιαφέροντα, άνθρωπος που επεδίωκες να τονκάνεις παρέα.

Καλό ταξίδι μπέμπη.

∆.Ο.

Μνήμη Μιλτιάδη Ζαχαρία

Πέθανε την προηγούμενη Κυριακή σεηλικία 92 ετών η Φώφη Λαζάρου, μίαεξαιρετική γυναίκα, ιστορικό στέλε-

χος της αριστεράς από την περίοδο ακόματης κατοχής. Υπήρξε από τα πιο δραστήριαγυναικεία στελέχη του ιστορικού ΚΚΕ, αφο-σιωμένη, μαχητική αλλά και με ανοιχτό ορί-ζοντα στη σκέψη της. Στην περίοδο της κα-τοχής, φοιτήτρια της νομικής ήταν καθοδη-γητικό στέλεχος της ΕΠΟΝ. Παράνομη σ’όλη την περίοδο του εμφυλίου, μετά το ’50φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό για να γυρίσειπαράνομη ξανά. Συνελήφθη το 1957, κατα-δικάστηκε και παρέμεινε στη φυλακή ως το1966. Εντάχτηκε στην Ε∆Α ως καθοδηγητικόστέλεχος της οργάνωσης Αθήνας. Στη δικτα-τορία ξανά παράνομη αγωνίστηκε από τιςγραμμές του Πατριωτικού ΑντιδικτατορικούΜετώπου (ΠΑΜ). Καταδικάστηκε το 1968και έμεινε στη φυλακή ως το 1973. Υπήρξεμέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕεσωτερικού, μετά της ΕΑΡ, του Συνασπι-σμού, της ∆ΗΜΑΡ και συνυπέγραψε την το-ποθέτηση όσων διαχώρισαν τη θέση τους στησυνέχεια. Η ίδια συνήθιζε να αυτό-προσδιο-ρίζεται ως μια αριστερή αγωνίστρια ολόκλη-ρης της διαδρομής της.

Η Φώφη Λαζάρου, με την επιμονή και υπο-

μονή που την διέκρινε ολοκλήρωσε τιςσπουδές της στη νομική μετά την πτώση τηςδικτατορίας και εργάστηκε ως δικηγόρος.

Η κηδεία της έγινε την περασμένη ∆ευτέραστο Β΄ νεκροταφείο στη Ριζούπολη. Τη συ-νόδευσαν σύντροφοι και φίλοι, εκτός απότους συγγενείς της, όλης της διαδρομής της,ιδίως από το ΚΚΕ Εσωτερικού. Από τους πα-λιούς συντρόφους της αναφέρουμε ενδει-κτικά την Φιφή και τον Φρίξο Πρωτογερέλη,την Έλη Πρωτογερέλη, την Μαίρη και τονΠαναγιώτη Αρώνη, τον Στέλιο Ζαμάνο, τονΓιώργο Χριστοδουλάκη. Ήταν ακόμη οι βου-λευτές του Ποταμιού Σπύρος Λυκούδης καιτου ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μπαλάφας. Από τονΣύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντωντης δικτατορίας ήταν ο αντιπρόεδρός τουΝίκος Απανωμεριτάκης. Οι συγκρατούμενέςτης από την περίοδο της δικτατορίας ΖωήΒέη, ∆ώρα Κουρμανδά – Καλιπολίτη, Ελένη∆ούμα, Τασούλα Γεωργούλια κ.ά. Στεφάνιέστειλε και η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Την Φώφηαποχαιρέτησε ο Μήτσος Παλαιολογόπουλος.

«Από μέρους του Πανελλαδικού Συνδέ-σμου Αγωνιστών ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστα-σης, αποχαιρετάμε σήμερα μια ακόμα Συνα-γωνίστριά μας που έφυγε για πάντα από τηζωή. Τη Φώφη Λαζάρου που μας αφήνει με

τη συνείδηση ήσυχη αφού έπραξε στο ακέ-ραιο το καθήκον της απέναντι στην πατρίδα,στο λαό, στην ιστορία μας.

Η Φώφη υπήρξε μια ξεχωριστή μορφή στοΕλληνικό Αριστερό Κίνημα. Στέλεχος τηςΛεύτερης Νέας και στη συνέχεια τηςΕΠΟΝ, κατά τη διάρκεια της ξένης Κατοχής,έδωσε τον καλύτερο εαυτό της, για την εκ-πλήρωση των ιδανικών της, των ιδανικώνμας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ, καιστη συνέχεια μέλος του Κεντρικού Συμβου-λίου της, ως το τέλος.

Οι δρόμοι της τότε σκλαβωμένης Αθήναςτην έβλεπαν καθημερινά μαζί με τις χιλιάδεςνέες και νέους για να διεκδικήσουν ψωμί γιατους πεινασμένους, για να ματαιωθεί η επι-στράτευση που σχεδίαζε ο κατακτητής, γιανα μην κατέβουν οι Βούλγαροι στη Θεσσα-λονίκη και στην υπόλοιπη Μακεδονία, πάνωαπό όλα για το διώξιμο του ξένου κατα-κτητή.

Αλλά και όταν οι ξένοι κατακτητές έφυγαναπό τον τόπο μας κι η λευτεριά μας ήλθεανάπηρη και καχεκτική, τότε που οι αγωνι-στές αντί για ανταμοιβή κλείνονταν στις εξο-ρίες και τις φυλακές και στέλνονταν σταεκτελεστικά αποσπάσματα, η Φώφη συνέ-χισε τους αγώνες της μέσα στη βαθειά παρα-νομία…

Κι ύστερα ήλθε η σύλληψη, η φυλακή…Αλλά και όταν αποφυλακίστηκε συνέχισετους αγώνες της μέσα από τις γραμμές τηςπροδικτατορικής Ε∆Α ως στέλεχος της ορ-γάνωσης της Αθήνας.

Με τη ∆ικτατορία των Συνταγματαρχών,νέοι αγώνες, νέα παρανομία, σύλληψη, φυ-λάκιση και πάλι. Και όταν ήλθε η μεταπολί-τευση, η Φώφη συνέχισε τους αγώνες τηςμέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού,του Συνασπισμού στη συνέχεια και της∆ΗΜΑΡ τα τελευταία χρόνια.

Καθηλωμένη στο κρεβάτι του πόνου απόκαιρό, δεν μπορούσε να περπατήσει τουςδρόμους της Αθήνας, όπως εκείνα τα ανεπα-νάληπτα χρόνια, δεν έπαυε όμως ούτε στιγμήνα ενδιαφέρεται και να προβληματίζεταιπάνω στους αγώνες της Αριστεράς.

Θα σε θυμόμαστε συντρόφισσα Φώφη. Θαθυμόμαστε το ήθος σου, τους αγώνες σου, τοχαμόγελό σου.

∆ιάλεξες να μισέψεις την παραμονή μιαςμαύρης επετείου, της 21ης Απρίλη, επέτειοτης ∆ικτατορίας των Συνταγματαρχών.

Τό ’κανες άραγε για να μας θυμίσεις πωςτα μαύρα πλοκάμια του φασισμού εξακο-λουθούν, ακόμη να υπάρχουν;

Σου υποσχόμαστε πως θα αγρυπνούμε καιδεν θα τον αφήσουμε ποτέ να περάσει.

Καλό σου ταξίδι».

•

Αποχαιρετήσαμε τη Φώφη ΛαζάρουΤο τελευταίο εν ζωή ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ

Η Φώφη Λαζάρου,πρώτη από δεξιά.

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 2255ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Της Σοφίας Ξυγκάκη

Στις 10 Απριλίου πέθανε σε ηλικία 88ετών η Τζούντιθ Μαλίνα, εμβλημα-τική μορφή του θεάτρου του 20ούαιώνα, συνιδρύτρια με τον ΤζούλιανΜπεκ του θρυλικού Living Theatre,της θεατρικής ομάδας που αποτέ-λεσε σημείο αναφοράς για όλα σχε-δόν τα πρωτοποριακά θεατρικά σχή-ματα των τελευταίων 65 χρόνων.

HΜαλίνα γεννήθηκε το 1926, στοΚίελο της Γερμανίας, σε εβραϊκήοικογένεια που το 1927 μετανά-

στευσε στη Αμερική. Μεταπολεμικά, στηΝέα Υόρκη, υπήρξε μαθήτρια του επίσηςγερμανού σκηνοθέτη Έρβιν Πισκάτορ,κύριου εκφραστή του πολιτικού θεά-τρου, που τις παραμονές του Β΄ Παγκο-σμίου Πολέμου είχε καταφύγει στηνΑμερική. Με τον Τζούλιαν Μπεκ οοποίος είχε εγκαταλείψει το πανεπιστή-μιο με την απόφαση να γίνει σκηνογρά-φος, ζωγράφος και συγγραφέας, παν-τρεύεται το 1948 και μαζί αποφασίζουνότι το θέατρο που κυριαρχούσε τότε δενήταν γι’ αυτούς. Η Μαλίνα περισσότεροαπό τους δύο ήταν αποφασισμένη ότι,εφόσον δεν υπήρχε θέση γι’ αυτήν, θαδημιουργούσε τη δική της.

Ήδη με το όνομα που επιλέγουν για τοδικό θέατρό τους, The Living Theatre,δηλαδή το «ζωντανό» θέατρο, καθώς καιμε τους συγγραφείς και ποιητές,Μπρεχτ, Γερτρούδη Στάιν, Λόρκα, Γουί-λιαμ Κάρλος Γουίλιαμς, Κοκτώ, έργααπό το γιαπωνέζικο Νο μεταφρασμένααπό τον Έζρα Πάουντ, αλλά και τοναναρχικό συγγραφέα και ψυχοθερα-πευτή φίλο τους Πολ Γκούντμαν, πουεπιλέγουν να παρουσιάσουν, δίνουν τοστίγμα των πρώτων κυρίως χρόνων τηςδημιουργίας τους: ποίηση, αναρχία, ανα-ζήτηση μιας διαφορετικής γλώσσας καινέων τρόπων έκφρασης από την Ανα-τολή, όχι όμως με έμπνευση τη σαγήνητου οριενταλισμού αλλά την ανάγκη διε-ρεύνησης των τεχνικών της τελετουρ-γίας ως αντίδραση στο θέατρο της ανέ-μελης διασκέδασης. Εναντιώνονται στηννατουραλιστική αμερικάνικη εκδοχή τηςδιδασκαλίας του Στανισλάφσκι, που δη-μιουργεί νέα κλισέ και στρέφονται στοποιητικό θέατρο. «Θέλουμε το θέατρο νακάνει την επανάσταση που συντάραξε τιςάλλες τέχνες: τη μουσική, τη ζωγρα-φική, τη γλυπτική».

Το θέατρο στις ΗΠΑτη δεκαετία του ʼ50

Ο Μπρεχτ και το πολιτικό θέατρο στηνΑμερική της δεκαετίας του ’50 ήταν γνω-

στά κυρίως μέσω του Πισκάτορ, οοποίος άλλωστε λόγω του Μακαρθισμούείχε αναγκαστεί να επιστρέψει στη Γερ-μανία. Ενώ η εμπειρία του Federal Thea-tre, του σχεδίου για ένα εργατικό θέατροστο πλαίσιο του New Deal, την περίοδο1935-39, αποτελούσε μάλλον αρνητικόπρότυπο, λόγω της λαϊκίστικης αντίλη-ψης ότι η τέχνη πρέπει ν’ απλουστεύεταιπροκειμένου να γίνεται κατανοητή απόόλους.

Όλες οι παραστάσεις τους, από τιςπρώτες τους σε μία αποθήκη στη Woo-ster Street και στο διαμέρισμά τους, στοΝότιο Μανχάταν, έως το The Brig (τοΜπρίκι) το 1963, είτε αυτές ανταποκρί-νονταν στους κανόνες του ποιητικού ήτου ρεαλιστικού θεάτρου, είτε αντανα-κλούσαν τις ανακαλύψεις της ψυχανά-λυσης, στόχο είχαν, όπως επεσήμανε οΠιερ Μπινέρ, να διευρύνουν τον χώροτης συνείδησης. Αυτό τους έφερε κοντάστον Μπρετόν και απέναντι σε ό,τι θεω-ρούσαν συμβατικό: τον «πολιτισμό», τηνυλική άνεση, τη φτιασιδωμένη ανώδυνηατμόσφαιρα, την αυταρέσκεια του συγ-γραφέα, των ηθοποιών, των θεατών.Όμως, η ανάγκη τους να μην αρκεστούνστην επιφανειακή παρουσίαση τωνέργων, αλλά να εισχωρήσουν στις αισθή-σεις και τη συνείδηση των θεατών και νατους ξεβολέψουν, τους έφερε κοντάστον Αντονέν Αρτώ, τον μεγάλο ηθο-ποιό, ποιητή, κυρίως σπουδαίο θεωρη-τικό του θεάτρου του 20ού αιώνα, συγ-γραφέα του Το θέατρο και το είδωλό τουκαι εμπνευστή του Θεάτρου της Σκληρό-τητας. Και έχει πολύ ενδιαφέρον ότι τηνίδια εποχή, το 1963-64, ο Πήτερ Μπρουκστη Βρετανία και ο Τζέρζι Γκροτόφκιστην Πολωνία, χωρίς ούτε κι αυτοί ναέχουν καν ακουστά τον Αρτώ, καθώς δενείχε ακόμη μεταφραστεί σε άλλες γλώσ-σες, μέσα από τη δουλειά τους με τιςομάδες τους, διατύπωναν παρόμοια ερω-τηματικά και κατέληγαν σε παρόμοιεςαναζητήσεις. Όπως έγραψε ο Ντεριντά«το θέατρο της σκληρότητας δεν είναιμια αναπαράσταση. Είναι η ίδια η ζωή σεό,τι δεν αναπαριστάται. Η ζωή είναι η μη

αναπαραστάσιμη πηγή της αναπαράστα-σης».

Ο Αρτώ υπήρξε για το Living μια πρό-σκληση για ταξίδι.

Το Living Theatre θα βρεθεί συχνά αν-τιμέτωπο με την αστυνομία, για παρά-δειγμα, με την κατηγορία της πολιτικήςανυπακοής, πολλές παραστάσεις τουεξάλλου, όπως το The Brig, αποτελού-σαν πράξη πολιτικής ανυπακοής, ή γιαφορολογικούς λόγους όταν η Μαλίνα καιο Μπεκ δεν κατάφεραν να ανταπεξέλ-θουν στα έξοδα του θεάτρου τους και κα-ταδικάστηκαν σε μερικές βδομάδες φυ-λάκισης γι’ αυτό.

Το Living στην Ευρώπηκαι τον κόσμο

Το 1961, το Living δέχεται πρόσκλησηαπό τη γαλλική κυβέρνηση να δώσει πα-ραστάσεις στο Theatre des Nations. Εχ-θρική προς αυτό η αμερικάνικη κυβέρ-νηση αρνείται να χρηματοδοτήσει τηνπεριοδεία στην Ευρώπη και το θέατροσυγκεντρώνει τα χρήματα, μεταξύάλλων, από δωρεές φίλων και από τηδιοργάνωση μιας έκθεσης όπου φίλοιτους ζωγράφοι και συγγραφείς, όπως οιΒίλεμ ντε Κούνινγκ, Ρόμπερτ Ράουσενμ-περγκ, Πολ Γκούντμαν, Άλεν Γκίν-σμπεργκ δώρισαν τα έργα τους προκει-μένου να πραγματοποιηθεί η περιοδεία.

Αυτή η πρώτη τουρνέ στην Ευρώπη, σεΡώμη, Τορίνο, Μιλάνο, Παρίσι Φρανκ-φούρτη, σηματοδοτεί την αρχή των περι-πλανήσεών τους που θα συμπεριλάβει,μεταξύ άλλων, την Αφρική, την Ινδία,την ανατολική Ευρώπη, κυρίως την Πο-λωνία και την παραμονή στο Ν. Αμερική,κυρίως τη Βραζιλία. Στην Ελλάδα θα έρ-θουν δύο φορές, η τελευταία ήταν το2001, όταν παρουσίασαν στο Θέατρο τηςΡεματιάς το Mysteries and smaller pieces(Μυστήρια και μικρότερα κομμάτια) πουείχαν ανεβάσει για πρώτη φορά στο Πα-ρίσι το 1964. Στη Γαλλία θα εγκαταστα-θούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώη Ρώμη θα αποτελέσει το ορμητήριό

τους για σχεδόν δέκα χρόνια, στη διάρ-κεια των οποίων ενέπνευσαν πολλές θε-ατρικές ομάδες που δρουν μέχρι σήμερα.Ηθοποιοί, άλλωστε, του Living που δενακολούθησαν τους Μπεκ, όταν αυτοίεπέστρεψαν οριστικά στην Αμερικήαρχές τη δεκαετίας του 80, συνεχίζουννα ζουν και να δουλεύουν στην Ιταλία.

Το 1985, σε ηλικία 60 ετών, πέθανε οΤζούλιαν Μπεκ. Το 2008 πεθαίνει οHanon Reznikov, δεύτερος σύζυγος τηςΜαλίνα, ηθοποιός και συγγραφέας επί-σης του Living. Τώρα τη διεύθυνση τουθεάτρου ανέλαβαν τρεις παλιοί ηθοποιοίτης ομάδας, ανάμεσα τους και ο ΓκάρικΜπεκ.

Το Living Theatre ανέβασε πάνω από80 παραστάσεις, ανάμεσά τους, από τιςπιο διάσημες: η Αντιγόνη και οι Τραχί-νιες, The Connection (Ο σύνδεσμος) τουΤζακ Γκέλμπερ, Paradise now (Παράδει-σος τώρα), η παράσταση σύμβολο του«όλα τώρα» που ενσάρκωνε το αίτημακαι τα ιδανικά μιας ολόκληρης γενιάς.

Η επιρροή τους -και- σήμερα

Η Τζούντιθ Μαλίνα και ο ΤζούλιανΜπεκ υπήρξαν εμβληματικοί εκπρόσω-ποι της αντικουλτούρας, της μαχητικήςαντίδρασης της δεκαετίας του ’60 ενάν-τια στο σύστημα που απαιτούσε όλο καιπερισσότερα αγαθά, που ενορχήστρωνεπολέμους, έθετε σε κίνδυνο το μέλλοντου πλανήτη, που οδηγούσε στη μοναξιά,στην υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής.Στόχος τους υπήρξε όχι μόνο να καταρ-γήσουν τα όρια ανάμεσα στη σκηνή καιτην πλατεία, διαμορφώνοντας έτσι έναννέο πρότυπο θεατή αλλά και τα όριαπροσωπικής ζωής και καλλιτεχνικής δη-μιουργίας προτείνοντας ένα μοντέλο πο-λιτικής κουλτούρας βασισμένη στηναναρχία και τον πασιφισμό. Απορρί-πτοντας την προσποίηση του αστικού θε-άτρου, επί 65 χρόνια η αναζήτηση μιαςνέας τελετουργίας στο θέατρο (και κατάσυνέπεια στη ζωή) τους οδήγησε μεταξύάλλων στην Αφρική και τη Βραζιλία συμ-μετέχοντας με τον εθνολόγο και φίλοτους Ζωρζ Λαπασάντ στη μελέτη τωνδιαφορετικών μορφών transe, αλλά καιστη Πολωνία και τον Γιέρζι Γκροτόφσκιπου στο θέατρο/εργαστήρι του αναδημι-ουργούσε τον μύθο και την τελετουργίαμε μία φυγή προς τα πίσω, όπως έγραφεο Τζουζέπε Μπαρτολούτσι, σε αντίθεσημε το Living που διεκδικούσε την ουτο-πία, με τη φυγή προς το μέλλον.

Κι ίσως ακριβώς αυτό το καθιστάακόμα επίκαιρο και ενεργό.

•

“Το θέατρο τηςσκληρότητας δεν είναιμια αναπαράσταση. Είναιη ίδια η ζωή σε ό,τι δεναναπαριστάται. Η ζωήείναι η μηαναπαραστάσιμη πηγήτης αναπαράστασης”.

“ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΤΖΟΥΝΤΙΘ ΜΑΛΙΝΑ

Η ουτοπία ως πραγματικότητα

Η ΤζούντιθΜαλίνα καιο ΤζούλιανΜπεκ.

2266 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

«Pulsar»

Πρόκειται γιαμια σόλο περ-

φόρμανς με τηΡόζα Προδρόμου,που καταπιάνεταιμε το χρόνο, το θά-νατο και την αγάπηγια ζωή. Κινείταιγύρω από το ερώ-τημα: Από πού αντ-λούμε πίστη όταν οκόσμος φαίνεται νακαταρρέει; Η περ-φόρμανς εμπνέεταιαπό το υπερρεαλι-στικό ποίημα«Αμοργός» τουΝίκου Γκάτσου, που

γράφτηκε το 1943, εν μέσω της κατοχής των Γερμα-νών Ναζί στην Ελλάδα και από «Τα τέσσερα κουαρ-τέτα» του T.S. Eliot (1936-1942). Είναι ένας μονόλο-γος συνεχόμενης αφηγηματικής ροής με πολλαπλέςμεταμορφώσεις και χρήση ελληνικών και αγγλικών.Η ηρωίδα φλερτάρει ταυτόχρονα με το παρελθόν, τοπαρόν και το μέλλον, αποπειράται να αγγίξει το άπια-στο, να βρει ελπίδα στην καταστροφή, να ρίξει φωςστο σκοτάδι της ανθρώπινης φύσης. Είναι απεγνω-σμένη και αστεία, μεγαλειώδης και παράδοξη, άγριακαι ευάλωτη. Ο τίτλος της παράστασης παραπέμπειστον αστρονομικό όρο pulsar που σημαίνει ένα είδοςάστρου που καθώς περιστρέφεται γύρω από τονάξονά του, δίνει την εντύπωση ότι αναβοσβήνει. Μοι-άζει με σφυγμό του σύμπαντος. Όταν το βλέπουμε

εμείς, είναι ήδη παρελθόν. Η ιδέα είναι της Ρόζας Προδρόμου, η σκηνοθεσία

του Τζον Μπρίτον, η μουσική του Τηλέμαχου Μούσα.Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή, Σαββάτο, Κυριακή,

στις 8.30μ.μ., στο Bios (Πειραιώς 84, τηλ.: 2103425335).

∆ιαδυκτιακή καμπάνια χρηματοδότησης:goo.gl/URJi7k 3

trailer: vimeo.com/124700624

«Bellene - Η (αιώνια)τραγωδία της Ελένης»

Κυνηγημένη από την κρίση, όχι του Πάρι αλλά τουχρηματοπιστωτικού συστήματος, η Ωραία Ελένη

καταφεύγει σε ευημερούσες οικονομίες της ∆ύσηςπροσφέροντας επί χρήμασι την -ακόμη σφύζουσα απόηδονή- σάρκα της. Υιοθετώντας το καλλιτεχνικόψευδώνυμο «Belleλen» χορεύει pole dance και υπό-σχεται στιγμές άκρατου πάθους στα έκπληκτα μάτιαπου τη θωπεύουν. Ιδιαίτερα λαλίστατη εξηγεί πωςβρέθηκε στην αλλοδαπή, τη λατρεία που τρέφει στηνΑφροδίτη (αν και θεραπαινίδα στο ναό της Αρτέμιδος),εξυμνεί τη μεγαλύτερη ιστορία αγάπης στην ελληνικήμυθολογία ανάμεσα σ’ αυτήν και τον Πάρι και κατα-ριέται τον πανάσχημο Μενέλαο αποκαλύπτοντας πωςτην απέκτησε με προξενιό. Η κόρη του ∆ιός ομιλεί, εξανάγκης, την αγγλική φρικτά τουριστικά. Κύριο μέ-λημά της να κατακτήσει την απόλυτη προσοχή τωναπανταχού μισοκοιμισμένων ανδρών που διασκεδά-ζει. Να τους κάνει να δουν τον άνθρωπο και όχι τοκορμί, να (απ)ελευθερώσει ένα κομμάτι της ψυχήςτης ύστερα από αιώνες αφόρητης σιωπής. Την παρά-σταση ετοίμασαν το Χοροθέατρο Λυδία Λίθος και η

Εταιρεία Θεάτρου Συν - Επί. Το έργο είναι του ∆ημή-τρη Φοινίτση. Τη χορογραφία επιμελήθηκε η ΦένιαΑποστόλου, τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Νίκος Ανα-γνωστόπουλος, τους φωτισμούς η Χριστίνα Θανα-σούλα.

Παραστάσεις Κάθε ∆ευτέρα και Τρίτη, στις 10μ.μ.,στο Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουρ-γείο, τηλ.: 210 5237297.

«Ο δρόμος για το σπίτι»

Στη σιωπηλή γωνιά ενός σπιτιού, είναι καθισμένημια γριά γυναίκα. Μια παλιά μελωδία την επισκέ-

πτεται ξυπνώντας μέσα της θυμίσεις από τα παιδικάτης χρόνια. Η γιαγιά ταξιδεύει προς τα μέρη όπου γεν-νήθηκε, κάπου στην Ανατολή, στις αρχές του περα-σμένου αιώνα. Λαχταρά να μπει στο σπίτι που γεννή-θηκε... ΄Ενας φόβος βαθύς αναδύεται: το φάντασματου ξεριζωμού της. Οι αναμνήσεις μπλέκονται με ταόνειρά της. Βήμα προς βήμα αποκαλύπτει την ιστορίατης, αναμετριέται με τις κομμένες ρίζες της, σε μιατελευταία προσπάθεια να βρει το δρόμο για το σπίτι.«Ο δρόμος για το σπίτι» είναι το αποτέλεσμα μιαςέρευνας βασισμένης στο θέμα της συνθήκης του πρό-σφυγα, της ταυτότητάς του και της απώλειας τηςρίζας του. Ξεκίνησε το 2011 με την συλλογή μαρτυ-ριών από μικρασιάτες πρόσφυγες πρώτης γενιάς.

Γράφει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει η Λιάνκα Παν-τολφίνι. Συνεργασία - επιμέλεια: Andrea Valdinocci,Jean -Μartin Roy. Κατασκευή κούκλας: Helena Stou-racova (Divadlo Continuo Theatre).

Παραστάσεις: Κάθε ∆ευτέρα και Τρίτη, στις9.15μ.μ., στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους7, Νέος Κόσμος, Μετρό Φιξ, τηλ.: 210 9212 900).

•

ΘΕΑΤ

ΡΙΚ

Α Ν

ΕΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ

Εκθεσηφόρος τιμής στονΑ. Μπαχαριάν

Στο κέντρο της Αθήνας, στο νεοκλασικόκτίριο της οδού Ξενοφώντος 7 στοΣύνταγμα, εγκαινιάστηκε το 1969 από τον

ζωγράφο και αγωνιστή Ασαντούρ Μπαχαριάν τοΚαλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα». Στασκοτεινά χρόνια της δικτατορίας, η «Ώρα»υπήρξε καταφύγιο, αλλά και βήμα έκφρασηςγια δημιουργούς από το χώρο των εικαστικών,του λόγου και της μουσικής που είχαναποκλειστεί από το δημόσιο χώρο. Κατά τημεταπολίτευση παρέμεινε ένας ζωντανόςοργανισμός καλλιτεχνικής δημιουργίας,ώσμωσης ιδεών και ελεύθερης έκφρασης μέχριτο 1992 οπότε ο ∆ήμος Αθηναίων αποφάσισε ναμετατρέψει το νεοκλασικό της Ξενοφώντος σεγραφεία δημοτικών κινήσεων, σβήνοντας τηνπολύχρονη ιστορία.

Η δημοτική κίνηση «Ανοιχτή Πόλη» μετέφερετην έδρα της στον πρώτο όροφο του ιστορικούαυτού κτιρίου και, με δεδομένη τη σταθερή τηςθέση υπέρ του ζωντανέματος των δημόσιωνχώρων, της διαρκούς συνομιλίας με τηνκοινωνία και της ανάδειξης των τοποσήμων τηςπόλης, εγκαινιάζει μια σειρά δράσεων στο χώροτων γραφείων της με μια έκθεση που αποτελείταυτοχρόνως φόρο τιμής στον οραματιστήΑσαντούρ Μπαχαριάν και στο σημαντικό έργοτου. Ζήτησε από δημιουργούς και κληρονόμουςτους να της δανείσουν έργα που εκτέθηκαν στην«Ώρα». Η έκθεση εγκαινιάστηκε την περασμένηΠαρασκευή και θα διαρκέσει έως τις 8 Μαΐου[ωράριο: ∆ευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο 10π.μ. –1μ.μ. και Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 10π.μ. –1μ.μ. και 6 – 9μ.μ.].

Συμμετέχουν με έργα τους οι καλλιτέχνες:Γιάννης Βαλαβανίδης, Μαριλίτσα Βλαχάκη,Χρύσα Βουδούρογλου, Περικλής Γουλάκος,Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Ηρώ Κανακάκη,Κυριάκος Κατζουράκης, Βάσω Κατράκη, ΝίκηΚαραγάτση,Αλέξης Κυριτσόπουλος, ΑλέκοςΛεβίδης, Μιχάλης Μανουσάκης, ΚυριάκοςΜορταράκος, Ασσαντούρ Μπαχαριάν, ΧρήστοςΜποκόρος, Χρόνης Μπότσογλου, ΠίνοΠαντολφίνι, Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης,Πάρις Πρέκας, ∆ημήτρης Σεβαστάκης, ∆ήμητραΣιατερλή, Φίλιππος Τάρλοου, Βίκυ Τσαλαματά,Έρση Χατζηαργυρού, Γιώργος Χατζημιχάλης,Νίκος Χουλιαράς.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Η Αθήνα πάνωαπό “Σχεδία”Τον Οκτώ βριο του 2013, δέ κα δια νο μείς του πε ριο -

δι κού δρό μου «σχε δία» πή ραν στα χέ ρια τους α -πό μια φω το γρα φι κή μη χα νή. Απο στο λή τους ή -

ταν να α πο τυ πώ σουν τη ζωή στην πό λη α πό τη δι κήτους μο να δι κή ο πτι κή. Να κα τα γρά ψουν, χω ρίς πε ριο ρι -σμούς και α να στο λές, αυ τά που τους γο η τεύουν, τουςθλί βουν, τους κά νουν να χα μο γε λούν, να θυ μώ νουν, ναελ πί ζουν. ∆ε κα ο κτώ μή νες και δε κά δες χι λιά δες φω το -γρα φίες αρ γό τε ρα, το υ λι κό που έ χει συ γκε ντρω θεί συν -θέ τει μια μο να δι κή κοι νω νι κή κα τα γρα φή. Ογδό ντα συ -νο λι κά α πό αυ τές τις ει κό νες της Αθή νας πα ρου σιά ζο -νται σε έκ θε ση στη Στέ γη Γραμ μά των και Τε χνών, α πότην Τρί τη 28 Απρι λίου ως την Κυ ρια κή 10 Μαΐου. Ταφω το γρα φι κά έρ γα θα δια τί θε νται προς πώ λη ση και ταέ σο δα θα χρη σι μο ποιη θούν α πο κλει στι κά για την ε νί -σχυ ση των ί διων των δη μιουρ γών.

Φω το γρά φοι: Λευ τέ ρης Ελευ θε ρά κης, Μπέσ συ Ζα χά -ρη, Γιάν νης Κώ τσος, Χρή στος Μπα κο γιάν νης, Αλέ ξαν -δρος Νά νος, Μα τί να Πα σχά λη, Ιου λία Συ μεω νί δου,Γιάν νης Φω κάς. Επι μέ λεια: Νί κος Πη λός (φω το ει δη σε -ο γρά φος).

•

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚ∆ΟΣΕΙΣΘΕΜΕΛΙΟ

Αφίσεςτου παράνομουΡήγα

Ο ι εκδόσεις Θεμέλιο, με αφορμήτα βιβλία του ΘανάσηΣκρουμπέλου «Το δίκοχο του

Μίμη» και «Οι κόκκινοι φίλοι μου»,διοργανώνουν έκθεση με αφίσες απότην αντίσταση της ελληνικήςνεολαίας, με θέμα «Από τον εμφύλιοστη Χούντα». Η έκθεση περιλαμβάνειαφίσες του παράνομου Ρήγα πουσχεδίασε ο Θανάσης Σκρουμπέλος καιπλαισιώνεται με υλικό από τα ΑρχείαΣύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας(ΑΣΚΙ), την Εταιρεία Μελέτης τηςΙστορίας της Αριστερής Νεολαίας(ΕΜΙΑΝ), το αρχείο των εκδόσεων«Θεμέλιο», αλλά και αυθεντικά σχέδιατης εποχής, των Γιάννη Βαλαβανίδη,Μιχάλη Κατζουράκη, ΧρόνηΜπότσογλου και Γιάννη Ψυχοπαίδη.Εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατοσε μια όμορφη εκδήλωση με συζήτησηκαι κρασί και θα διαρκέσει έως τις 2Μαΐου [Ωράριο: ∆ευτέρα, Τετάρτη,Σάββατο 10π.μ. – 3μ.μ. και Τρίτη,Πέμπτη, Παρασκευή: 10π.μ. – 8μ.μ.],στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων

«Τόποι της λογοτεχνίας.134 συγγραφείς καταγράφουνμία ελληνικήπροσωπική γεωγραφία»Επιμέλεια Μιχ. ΜοδινόςΕκδ. Καστανιώτη-ΕταιρείαΣυγγραφέωνΜάρτιος 2015

ΗΕταιρεία Συγγραφέων, από το1994, εκδίδει κατ’ έτος θεματικάημερολόγια, έχοντας μέχρι σήμε-

ρα καλύψει ένα ευρύ φάσμα. ∆οκίμασετις αντοχές του συγγραφικού της δυνα-μικού τόσο στα γενικού περιεχομένουθέματα όσο και στα απολύτως εστιασμέ-να. Σχηματίστηκε έτσι μία αξιόλογη πα-ρακαταθήκη κειμένων, με θέματα όπως“το περιβάλλον και η ποίηση” ή “η βίακαι η λογοτεχνία”, αλλά και με απανθί-σματα κειμένων για κάποιο πρόσωπο(Γιώργος Θεοτοκάς), ένα παλαιότερο βι-βλίο («Ελληνική Νομαρχία»), ή και ορι-σμένο γραμματολογικό είδος (Σάτιρα).Άλλοτε πρόκειται για συλλογικό έργοκαι άλλοτε για πόνημα ενός, του επιμε-λητή, που ανθολογεί από κείμενα πα-λαιότερων. Καθοριστικός παράγοντας α-ποβαίνει η εκάστοτε συγκυρία, συνήθωςη παγκόσμια, όπως μία γενικευμένη ε-μπόλεμη κατάσταση ή η λειψυδρία σε οι-κουμενικό επίπεδο. Για παράδειγμα, τοΗμερολόγιο του 2004 ήταν αφιερωμένοστην Ολυμπιακή Εκεχειρία. Τα πιο πρό-σφατα, λόγω της κρίσης, επικεντρώνο-νται στην ελληνική επικαιρότητα. Η ανη-συχία των συγγραφέων για την τύχη τηςχώρας αντανακλάται στους τίτλους τωνΗμερολογίων του 2012 και του 2013: “Ηδική μας Ελλάδα” και “Μέρες 2013”.

Καθοριστικό παράγοντα στην επιλογήθέματος συνιστά το πρόσωπο του προέ-δρου του ∆.Σ. της Εταιρείας. Άλλοτεφαίνεται να διεκδικεί απόλυτο λόγο καιάλλοτε να μοιράζεται την ευθύνη με ταμέλη του ∆.Σ. Ο 10ος Πρόεδρος, ∆ημή-τρης Καλοκύρης επέλεξε ως θέμα για το2014 τον Οδυσσέα, αναλαμβάνοντας ο ί-διος την ανθολόγηση κειμένων. Αντιθέ-τως, το Ημερολόγιο του 2015 είναι συλ-λογικό έργο και τιτλοφορείται «Γέφυ-ρες». Όπου η πρόσληψη του τίτλου αφή-νεται στην επιλογή του κάθε συνεργάτη.Εκλαμβάνεται, είτε μεταφορικά, ως μέ-σο προσέγγισης και εξάλειψης διαφο-ρών, είτε κατά κυριολεξία, ως κατα-σκευή, αλλά και ως θέμα σχετικό με τηγεωγραφία και τους τόπους.

Με εναλλακτικό τίτλο το γεφύρι ή καιγιοφύρι, ορισμένα από αυτά, διάσπαρταστην ηπειρωτική Ελλάδα, ενέπνευσαν ε-πίλεκτα κείμενα σε κάποιους από τους80 συμμετέχοντες. Όπως τον Γιάννη∆άλλα, εκείνο της Πέτρας, μεταξύ Πρε-βέζης - Ιωαννίνων, ταυτισμένο με τη λη-στεία πριν κοντά 90 χρόνια των Ρετ-ζαίων. Τον Θανάση Βαλτινό, το γεφύριτης Πλάκας, που “ζευγνύει τον Άραχθο”και άντεξε την υπογραφή της ομώνυμηςιστορικής συμφωνίας του 1944, η οποίααποδείχτηκε της πλάκας, αλλά ενέδωσεστις πρόσφατες πλημμύρες. Τον ΑνδρέαΜήτσου, “η τοξωτή γέφυρα στη θέση Ρέ-ρεση”, στο δρόμο προς τη Μονή Βαρνά-κοβας. Τοιουτοτρόπως προέκυψαν έναποίημα και δυο διηγήματα, που συστή-νουν με την ποιότητά τους τρεις “γέφυ-ρες της λογοτεχνίας”. Γιατί, δεν αρκεί,λ.χ., ένα στιχούργημα έως τετρακοσίωνλέξεων ή ένα πεζό έως εξακοσίων, σύμ-φωνα με τις προδιαγραφές των επιμελη-τών, εστιασμένα σε μία γέφυρα, για ναπροκύψει μία “γέφυρα της λογοτεχνίας”.

Με αυτό το σκεπτικό, πιθανώς σχολα-στικό αλλά ακριβολόγο, ο τίτλος τηςπρόσφατης ανθολογίας, που εξέδωσε ηΕταιρεία Συγγραφέων, “τόποι της λογο-τεχνίας” δείχνει γενικός και κάπως ασα-φής. Αν και ο υπότιτλος τον προσγειώ-νει, αποκλείοντας τόπους ουτοπίας και

ταυτόχρονα, τον περιορίζει στην ελληνι-κή επικράτεια. Όπου δόθηκε ιστορικόβάθος, καθώς προβλέπεται ιδιαίτερη ε-νότητα με τον τίτλο, «Αρχαίαι Ημέραι»,στην οποία εντάσσονται κείμενα που α-ναφέρονται στις “παλιές πατρίδες”. Αυ-τήν την ονομασία επιλέγει ο επιμελητήςτου τόμου Μιχάλης Μοδινός, στην Εισα-γωγή του, για τόπους όπως η ΒόρειαΉπειρος, η Κωνσταντινούπολη και οιελληνόφωνες περιοχές της Κάτω Ιτα-λίας. Προς αποφυγή για τις δυο πρώτεςτου οδυνηρού χαρακτηρισμού “χαμένεςπατρίδες”, που εύκολα σήμερα κρίνεταιεθνικιστικός. Όσο για την λεγόμενη Με-γάλη Ελλάδα, αυτή δεν στοιχίζεται ούτεστις “παλιές” ούτε στις “χαμένες πατρί-δες”.

Επανερχόμενοι στον τίτλο, μένουμε μετην εντύπωση πως αποβαίνει ως έναβαθμό παραπλανητικός για τον αποδέ-κτη, που περιμένει να διαβάσει για “τό-πους της λογοτεχνίας”, με την έννοιαπου αντιλαμβάνεται την Αλεξάνδρειατου Καβάφη, τη Σμύρνη του Σεφέρη ή,ακόμη, τη Θεσσαλονίκη του Ν. Γ. Πεντζί-κη. Ο Καλοκύρης, στον πρόλογό του, ε-ξομολογείται πως η έμπνευση του θέμα-τος χρονολογείται από τριακονταετίας.Γιατί όχι, από 45ετίας, όταν βαφτίζει τοθεσσαλονικιώτικο περιοδικό του«Τραμ», για να ακολουθήσει το αθηναϊκό«Χάρτης»; Προ τριακονταετίας, πάντως,στο περιοδικό του Μάνου Χατζιδάκι «ΤοΤέταρτο», μετά την αποχώρηση του Χατ-ζιδάκι, όταν εκείνος είχε αναλάβει διευ-θυντής σύνταξης και καλλιτεχνικός διευ-θυντής, είχε την ιδέα ενός δισέλιδου“σαλονιού” με κείμενα συγγραφέων καικαλλιτεχνών για τον γενέθλιο τόπο τους.Τότε, όμως, πρόκρινε έναν σαφή τίτλο,«Περίπατοι στις πολιτείες».

Στο πρόσφατο βιβλίο, πιο φιλόδοξα,υποδεικνύει ως στόχο μία “πατριδογνω-σία” των σύγχρονων συγγραφέων για “έ-ναν τόπο που τους ορίζει ως δημιουρ-γούς”. Αρχαίος όρος αυτός της “πατρι-δογνωσίας”, που αποτελούσε, μέχρι το1969, μάθημα του ∆ημοτικού, εισαγωγι-κό εκείνου της Γεωγραφίας των επόμε-νων σχολικών ετών. Σήμερα πλέον, κιαυτή η λέξη έχει εξοβελιστεί λόγω τοπι-κιστικών συμφραζομένων. Η επαναφο-ρά της, ωστόσο, συνάδει με την πρόσφα-τα αυξημένη μέριμνα να συστήσουμε τηνΕλλάδα ως προνομιούχο τόπο τουριστι-κού προορισμού. Βεβαίως, η επιδίωξηδεν είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός, ό-πως διευκρινίζει ο Κώστας Ακρίβος, πουείχε την ιδέα, στο γύρισμα του αιώνα,μιας Σειράς τόμων, με γενικό τίτλο, «Μιαπόλη στη λογοτεχνία». Εκεί, η συγκέ-ντρωση πεζών και ποιημάτων, παλαιότε-ρων και νεότερων συγγραφέων, για μίαπόλη, κατορθώνει πράγματι να την ανα-γάγει σε “τόπο της λογοτεχνίας”. Αν καιμένει να κριθεί, το κατά πόσο πρόκειται

για λογοτεχνικό τόπο μείζονος ή ελάσ-σονος σημασίας, με βάση την αντοχή τωνψηφίδων, που, σε κάθε τόμο, ερανίζο-νται.

Ο Καλοκύρης, από την πλευρά του, γί-νεται ακόμη πιο απαιτητικός, αναφερό-μενος σε μια “νεωτερική γεωγραφία”.Προσθέτει “κοιταγμένη από άλλη γω-νία”, υπονοώντας διαφορετική από τηνιδεολογία του νεοελληνικού ∆ιαφωτι-σμού, που ενέπνευσε εκείνη την πρώτητου 1791, των ∆ανιήλ Φιλιππίδη και Γρη-γορίου Κωνσταντά. Από όλα αυτά συνά-γεται ότι οι απαιτήσεις είναι υψηλές.Μπορεί, όμως, ένα κείμενο κάποιου σύγ-χρονου συγγραφέα να αναγάγει έναν τό-πο σε “τόπο της λογοτεχνίας”; Ακόμη κιαν πρόκειται για μέλος μίας Εταιρείας,

που αυτοσυστήνεται ως “ο μείζων φορέ-ας συγγραφέων της χώρας”; Εικάζουμε,πάντως, πως οι 134 συμμετέχοντες θαπρέπει να επιλέχθηκαν με ιδιαίτερη προ-σοχή από τα 291 μέλη της Εταιρείας συντα 25 αντεπιστέλλοντα συν τα 34 επίτι-μα.

Αν και ουσιαστικά πρόκειται για ανθο-λόγηση από τα ήδη υπάρχοντα, αφού μό-λις 29 κείμενα γράφτηκαν για τον συγκε-κριμένο συγκεντρωτικό τόμο. Μόνο πουτην ανθολόγηση δεν την έκανε ο επιμε-λητής, αλλά έκαστος συγγραφέας από τησυνολική σοδειά του. ∆ηλαδή, από τα βι-βλία του, εκτός από μία περίπτωση συλ-λογής διηγημάτων, που ολοκληρώθηκεμεν, αλλά έμεινε ανέκδοτη. Πρόκειταιγια το έβδομο βιβλίο του Γεράσιμου ∆εν-δρινού. Πεζογράφος της γενιάς του ’80,αν και η πρώτη του εμφάνιση ήταν κά-πως όψιμη, το 1991. Το αφήγημά τουστον τόμο προβάλλει ως τόπο την Ελευ-σίνα, εστία των «Απέραντων συνοικιών»,όπως είναι ο τίτλος της δεύτερης συλλο-γής του, τουτέστιν των ∆υτικών συνοι-κιών.

Αναφέρουμε τον ∆ενδρινό, γιατί στηνπερίπτωσή του, η Ελευσίνα τον ορίζει ωςσυγγραφέα. Σε αντίθεση, με άλλους συγ-γραφείς, που γράφουν για τόπους δευτε-ρεύουσας σημασίας στο έργο τους. Μπο-ρεί, λ.χ., ένα Ημερολόγιο για την ΜεγάληΕλλάδα, που κατήρτισε ένας συγγραφέ-ας, να την συστήνει ως “τόπο της λογο-τεχνίας”; Αυτό συμβαίνει συχνότερα, ό-ταν επιλέγονται αποσπάσματα από κά-ποιο μυθιστόρημα του συγγραφέα.Όπως το τελευταίο της Λ.Χατζοπούλου-Καραβία, που αναφέρεται στις “χαμένεςπατρίδες”, αλλά όχι στην Πόλη, που α-ποτελεί μόνο σταθμό στην οδύσσεια τουΠόντιου ήρωά της και στην οποία εστιά-ζεται το σταχυολογημένο απόσπασμα.

Η κατάταξη των κειμένων έγινε μεγεωγραφικά κριτήρια, όπου προτάσσο-νται οι δυο βασικοί τόποι της ελληνικήςλογοτεχνίας. Ποιοι άλλοι; - Αθήνα καιΘεσσαλονίκη. Τριάντα νέα κείμενα γιατην πρωτεύουσα, τα οκτώ ποιήματα, 16

για την συμπρωτεύουσα, τα τέσσεραποιήματα. Στις δυο πόλεις, προβάλλο-νται συνοικίες, δρόμοι, περίχωρα. Κατ’εξαίρεση, σε κάποια κείμενα, αναφέρε-ται η ίδια η πόλη ως οντότητα, όπως σταποιήματα, «Αθήνα της μνήμης και τωνμύθων» της Β. ∆αλακούρα, «Αθήνα» τουΓ. Ζέρβα, «Θεσσαλονίκη, μητέρα ανύμ-φευτη» της Ε. Λουκίδου και στο πεζό«Αθήνα, βανδαλισμένη πόλη» της Α. Μα-ντόγλου. Σε αυτήν την κατηγορία, τοποίημα της Αγγελικής Σιδηρά,«Anafranil πόλη», δημιουργεί πιο προ-σωπική αίσθηση για το αθηναϊκό άστυ,που καθημερινά βιώνουμε. Εξαίρεση α-ποτελεί το κείμενο της Τζίνας Πολίτη,που σχολιάζει την αντανάκλαση τηςΑθήνας στα μυθιστορήματα του ΆγγελουΤερζάκη. Σύντομο, θίγει ένα μεγάλο θέ-μα, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, «Γο-νικά μορφοείδωλα και μυθιστορηματι-κός χώρος».

Τα κείμενα για την Αθήνα, καίτοι τό-πος διαμονής των περισσοτέρων, δεν συ-νιστούν, σε όλες τις περιπτώσεις, ενδια-φέρουσες ψηφίδες. Η αριθμητική υπε-ροχή σε αυτά των υποβαθμισμένων συ-νοικιών δεν κατορθώνει να τις αναγάγεισε “τόπους της λογοτεχνίας”. Γενικότε-ρα, φαίνεται να απουσιάζουν Γκάγκαροισυγγραφείς. Ο Γιάννης Μπασκόζος, πά-ντως, περισώζει τη συνοικία του, τοΜετς, όπως ήταν τις πρώτες μεταπολε-μικές δεκαετίες. ∆υο άλλοι συγγραφείς,γέννημα θρέμμα Αθηναίοι, άφησαν πο-λύτιμη παρακαταθήκη τα κείμενά τους.Είναι οι δυο τεθνεώτες του τόμου. Χτυ-πάει η καρδιά της πόλης, του κέντρουτης, στις 600 τόσες λέξεις του ΓιάννηΚοντού, τις αφιερωμένες στον ΓιάννηΒαρβέρη. “Εκεί γύρω χάλασα πολλά πα-πούτσια, χειμώνες και καλοκαίρια, γνω-ρίζοντας ανθρώπους και βιβλία”, σε«∆ρόμους και περιδιαβάσεις που με πά-νε κατευθείαν στον ουρανό». Πιστεύου-με, όμως, ότι κανείς συγγραφέας τηςΑθήνας δεν ευτύχησε να έχει δικό του έ-να αθηναϊκό κομμάτι, όπως την ΠλατείαΒικτωρίας, ο Μένης Κουμανταρέας. Αςμην σκεφτούν να αλλάξουν τα οδωνύμιατης περιοχής. Ας τα αφήσουν στους νι-κητές “της ναυμαχίας του Ναυαρίνου,τον Άγγλο Κόδριγκτον, παρέα με τονΓάλλο ∆εριγνύ και τον Ρώσο Χέυδεν”.Εκείνος έχει χαραγμένο δικό του “δρό-μο” στη λογοτεχνία.

Σαν να υστερεί στις προστιθέμενες ψη-φίδες η Θεσσαλονίκη, πιθανώς γιατί ως“τόπος της λογοτεχνίας” κατέχει εξέχου-σα θέση. Για την υπόλοιπη Ελλάδα, υ-πάρχουν επτά κείμενα για την Κρήτη, πέ-ντε για την Κύπρο, τέσσερα για την Κα-βάλα. Όσοι άλλοι τόποι αναφέρονται,διεκδικούν θέση στη λογοτεχνία με μό-λις ένα-δύο, το πολύ τρία κείμενα. Κι αυ-τά ευκαιριακά, συχνά γραμμένα για τόποπαραθερισμού, που, στις καλύτερες πε-ριπτώσεις, έχει αποβεί τόπος δεύτερηςκατοικίας. Εκτός, βεβαίως, από τους τό-πους που έχουν από καιρό καταχωρηθείσε έναν λογοτέχνη, συχνά αδικώντας συ-μπολίτες του συγγραφείς. ∆ιατηρώνταςτάξη επετηρίδας: Η δυάδα Παπαδημη-τρακόπουλος-Βαλτινός απαθανατίζειτους δυο προσφιλείς μας τόπους, ΠύργοΗλείας-Τρίπολη. Μία νεότερη δυάδα,Πετσετίδης-Μήτσου, αποτυπώνει δυοπόλεις, που μας εντυπώθηκαν χάρις στιςδικές τους γραφές, Σπάρτη-Αμφιλοχία.Τέλος, υπάρχει το πεζό ενός από τους“πρωτομάστορες” της διηγηματογρα-φίας, που, τα τελευταία χρόνια, δεν ανα-φέρεται όσο συχνά του αναλογεί. Είναιτο «Να τα ξαναπώ λοιπόν (Ήπειρος,Πωγώνι)» του Χριστόφορου Μηλιώνη, ε-κτός δημοσιευμένης συλλογής, που αρ-κεί για να καταστεί “τόπος της λογοτε-χνίας” όχι μόνο το Πωγώνι, αλλά ολό-κληρη η Ήπειρος.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1090 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 2277ΒΙΒΛΙΟ

Λο γο τε χνι κή πα τρι δο γνω σία

Το γεφύρι της Πλάκας στον Άραχθο ποταμό.

2288 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ο «Μάρκος Μπότσαρης»του Π.Καρρέρ

Ενα πραγματικό «δώρο» για τους φιλόμουσους και για τους λάτρεις καιμελετητές της Επτανησιακής Σχολής περιλαμβάνει το πρόγραμμα τουφετινού 11ου κύκλου των Ελληνικών Μουσικών Γιορτών ο οποίος θα

διεξαχθεί από τις 24 Απριλίου έως τις 12 Ιουνίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη:Την παρουσίαση μετά από 80 χρόνια σιγής ολόκληρης της όπερας του ΠαύλουΚαρρέρ «Μάρκος Μπότσαρης», για πρώτη φορά με την καινούρια ενορχή-στρωση του Βύρωνος Φιδετζή. Η όπερα, θα παρουσιαστεί υπό τη μουσική δι-εύθυνση του Βύρωνος Φιδετζή, με σολίστ τους Σοφία Κυανίδου, Τζούλια Σου-γλάκου, Γιάννη Χριστόπουλο, ∆ιονύση Σούρμπη, Πέτρο Μαγουλά, Αθηνά Κα-στρινάκη, Γιάννη Παπαγεωργίου. Συμμετέχουν, η Χορωδία του Μουσικού Τμή-ματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Ανδρική Χορωδία Εμπορικής Τραπέζηςκαι η Γυναικεία Χορωδία Opus Femina Πνευματικού Κέντρου του ∆ήμου Κο-ρίνθου. Τη μουσική διδασκαλία έχει κάνει ο ∆ημήτρης Γιάκας.

Το περίφημο μελόδραμα του Καρρέρ με το λιμπρέττο του Ιταλού ποιητήΤζοβάνι Κατσαλούπι βασίζεται σε μία μυθιστορηματική αφήγηση της δράσηςτου στρατηγού Μάρκου Μπότσαρη κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Με-σολογγίου (τα πρώτα χρόνια τηςΕπανάστασης, 1821-1823) καιμέχρι και τον ηρωικό του θάνατοστη Μάχη του Κεφαλόβρυσου. ΟΚαρρέρ τη συνέθεσε σταδιακά τηνπερίοδο 1857-1858, συνέχισε νατην επεξεργάζεται όμως όσο συ-στηματικότερα ασχολούνταν μετην αναζήτηση της ελληνικότηταςστη μουσική του, ενσωματώνον-τας ως άριες στο κύριο μουσικόσώμα της όπερας και δικά του με-μονωμένα τραγούδια εμπνευ-σμένα από την δημοτική μουσική.Χαρακτηριστικότερο παράδειγμαη δημοφιλέστατη άρια του «Γερο-∆ήμου» που, φέροντας ακριβώςτέτοιες επιρροές στη μελωδία της,βασίζεται στο ποίημα του Αριστο-τέλη Βαλαωρίτη «Εγέρασα μωρέςπαιδιά...». Ο «Μάρκος Μπότσα-ρης» θεωρείται η μεγαλύτερη ελ-ληνική μελοδραματική επιτυχίατου 19ου αιώνα, με ιδιαίτερη απή-χηση και στον ελληνικό κόσμο των παροικιών. Πρωτοπαίχτηκε το 1861 στηνΠάτρα, ενώ μέχρι το 1939 ολόκληρη η όπερα είχε ανέβει σε πολλά θέατρα καιστην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αλεξάνδρεια, Κάιρο, Μασσαλία, Τεργέστη,Σικάγο, Σιένα, Οδησσό, Βουκουρέστι, Βράιλα).

Ο Βύρων Φιδετζής, στη μακρόχρονη σταδιοδρομία του ως σολίστ του βιο-λοντσέλου και ως διευθυντής ορχήστρας έχει ερμηνεύσει πάνω από 300 ελ-ληνικά έργα, πλείστα εκ των οποίων σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση ή σεπρώτη εκτέλεση και έχει επιμεληθεί, αποκαταστήσει και εκδώσει, είτε μόνοςείτε μαζί με εκλεκτούς συνεργάτες, πλείστα όσα νεοελληνικά έργα. Έκφανσητης αφοσίωσής του στην ελληνική μουσική ήταν και η σύλληψη της ιδέας γιατην πραγματοποίηση από το 2005 ενός ετήσιου κύκλου εκδηλώσεων που, υπότον γενικό τίτλο «Ελληνικές Μουσικές Γιορτές».

Την Τετάρτη 29 Απριλίου, στις 8.30μ.μ., στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνι-κός Κόσμος» (Πειραιώς 254, Ταύρος).

•

ELAIώNAS Festival 2015

Οελαιώνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας.Η καρδιά της αρχαίας Αθήνας. Ο θρύλος λέει ότι ο ελαιώνας,«το ιερόν άλσος της θεάς Αθηνάς», δημιουργήθηκε από την ιερή

ελιά του Ερεχθείου που δώρησε η θεά στην πόλη της. Σήμερα ο ελαι-ώνας δεν υπάρχει πια. Υπάρχει μόνο η ταμπέλα τού μετρό «Ελαιώνας».Το ιερό δάσος που απλωνόταν από την Ιερά οδό μέχρι το όρος Αιγάλεωέχει πλέον εξαφανιστεί ολοσχερώς. Το μεγαλύτερο κομμάτι του έχει με-τατραπεί σε τόπο «απόρριψης», όπως τον χαρακτηρίζει ο Χρήστος Κα-ρακέπελης στο συγκλονιστικό ντοκιμντέρ του «Η πρώτη ύλη». Εκείόπου άλλοτε υπήρχε το ιερόν άλσος της θεάς Αθηνάς. Κάθε ελιά αυτούτου άλσους ήταν δέντρο ιερό, όλη δε η περιοχή του Ελαιώνα, πολύ πιοευρεία από τη σημερινή, ένας τόπος λατρείας και πνευματικής άνθισης,φορέας των «θρύλων και των παραδόσεων των αιώνων», όπως τόσοσυγκινητικά γράφει ο ∆. Γρ. Καμπούρογλου στον «Αναδρομάρη της Ατ-τικής.» Αυτό το βιβλίο ήταν η αφορμή για να δημιουργηθεί το ELAI-ώNAS Festival 2015. Το ELAIώNAS Festival 2015 φιλοδοξεί να αποτε-λέσει ένα δίκτυο αφύπνισης, προσκαλώντας σκηνοθέτες, μουσικούς,εικαστικούς, φωτογράφους, πανεπιστημιακούς, ερευνητές, ακτιβιστέςκαι δημοσιογράφους σ’ ένα μαραθώνιο εκδηλώσεων: 7 θεατρικών καιχορευτικών παραστάσεων, 30 συναυλιών, 8 προβολών ταινιών, έκθεσηςβιβλίου, εικαστικών και φωτογραφίας αλλά και ομιλιών σχετικά με τηνπεριοχή του Ελαιώνα, τη μεγάλη ιστορία του και τη σύγχρονη πραγμα-τικότητα. Καλλιτεχνική διεύθυνση: Φένια Παπαδόδημα, Γιώργος Πα-λαμιώτης. ∆ημιουργική ομάδα: Ρούλα Νικολάου, Παυλίνα Ζάχρα, Με-νέλαος Κυπαρίσσης, Άρης Ασπρούλης. Καλλιτεχνικοί – επιστημονικοίσυνεργάτες: Σίσσυ Παπαθανασίου, Λαοκρατία Λάκκα, Πανδώρα Μου-ρίκη, Αναστασία Γεωργάκη. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ θαυπάρχει μόνιμη έκθεση φωτογραφίας με έργα των Σεμίρα Μανωλάκη,Γιάννη Λάσκαρη και Alex Kat. Το φεστιβάλ θα διαρκέσει ένα μήνα μεκύρια έδρα το θέατρο Ακαδημία Πλάτωνος, Μαραθωνομάχων 8, Ακα-δημία Πλάτωνος. Από τις 24 Απριλίου έως τις 17 Μαϊου. Ελεύθερη εί-σοδος στις ομιλίες, τα δρώμενα, τα θεατρικά αναλόγια και τις προβο-λές.

Βαλς στηφρουταγοράτης Βαρβακείου

Ο ι δράσεις του Μεγάρου και τωνAtenistas συνεχίζονται, αυτή τηνάνοιξη, με μια καλλιτεχνική

πρωτοβουλία σε συνεργασία με την πο-λυβραβευμένη Καμεράτα-Ορχήστρατων Φίλων της Μουσικής. Μετά τηνανταπόκριση του κοινού στην πρώτηχριστουγεννιάτικη δράση των δύο φο-ρέων με στόχο τη συγκέντρωσηδώρων για παιδιά που φιλοξενούνταισε ιδρύματα, η Καμεράτα, ανταποκρινό-μενη στην προσπάθεια των Αtenistas,εξορμά σε ένα ιστορικό σημείο τουκέντρου της, στην πλατεία της Φρου-ταγοράς της Βαρβακείου. Αυτό το ξε-χωριστό ανοιξιάτικο βράδυ, η Καμε-ράτα θα παίξει γνωστά βαλς του ΓιόχανΣτράους ΙΙ (1825-1899). Το διακεκρι-μένο αθηναϊκό σχήμα θα ερμηνεύσει,υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου,τη σύνθεση «Κρασί, γυναίκα και τρα-γούδι, έργο 333» και αποσπάσματα απότρεις αγαπημένες οπερέτες του Στρά-ους: το «Βαλς των λιμνών», έργο 411από τη Νύχτα στη Βενετία, το «Βαλςτου θησαυρού» από τον Βαρόνο-τσιγ-γάνο και τα «Ρόδα από τον Νότο» από«Το δαντελένιο μαντίλι της βασίλισ-σας». Την Κυριακή 26 Απριλίου, στις 8μ.μ.

Πρωτομαγιά μετη Φιλαρμονικήτου Βερολίνου

Ενα γεγονός μείζονος πολιτιστικήςσημασίας και διεθνούς ακτινοβο-λίας υποδέχεται το Μέγαρο Μουσι-

κής Αθηνών το μεσημέρι της Πρωτομα-γιάς. Πρόκειται για το ετήσιο «Κον-τσέρτο της Ευρώπης» της Φιλαρμονικήςτου Βερολίνου, που διοργανώνεται κάθεφορά σε διαφορετικές πόλεις της Ευρώ-πης και ειδικότερα σε χώρους μεγάληςιστορικής σπουδαιότητας ή σε συναυ-λιακά κέντρα που έχουν συνδεθεί μεεξαιρετικά πολιτιστικά επιτεύγματα. Η συναυλία θα προβληθεί σε ζωντανή τη-λεοπτική μετάδοση σε αρκετές χώρες,ενώ θα μεταδοθεί μέσω διαδικτύου απευ-θείας σε όλο τον κόσμο. Το διάσημο μου-σικό σύνολο θα διευθύνει ο βρετανός αρ-χιμουσικός Σερ Σάιμον Ρατλ. Σολίστ θαείναι ο Λεωνίδας Καβάκος. Το πρό-γραμμα περιλαμβάνει την Εισαγωγή απότην όπερα Σεμίραμις του Τζοακίνο Ρο-σίνι, το δεξιοτεχνικό Κοντσέρτο για βιολίσε ρε ελάσσονα, έργο 47 του φινλανδούσυνθέτη Γιαν Σιμπέλιους, από τη γέν-νηση του οποίου συμπληρώνονται φέτος150 χρόνια. Η Φιλαρμονική του Βερολί-νου θα ερμηνεύσει, επίσης, τη Συμφωνίααρ. 3 σε μι ύφεση μείζονα («του Ρήνου»),έργο 97 του Ρόμπερτ Σούμαν. Η εμφάνιση της Ορχήστρας πραγματο-ποιείται χάρη στη γενναιόδωρη χορηγίαέλληνα του εξωτερικού, ο οποίος επιθυ-μεί η δωρεά του να παραμείνει ανώνυμη. Φέτος, το 20λεπτο ντοκιμαντέρ που θασυνοδεύει τη συναυλία, θα είναι αφιερω-μένο στην Αθήνα. Θα το σκηνοθετήσει ηΓκρέτε Λίφερς για λογαριασμό του κανα-λιού Euroarts, το οποίο έχει αναλάβει τηνπαραγωγή και διεθνή διανομή του «Κον-τσέρτου της Ευρώπης». Η 34χρονη γερ-μανίδα σκηνοθέτις έχει ήδη επισκεφθείτην πόλη μας και έχει κάνει γυρίσματασε αρκετά σημεία της Αθήνας. Όπως δή-λωσε: «αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εν-τύπωση, από την πρώτη μου κιόλας επί-σκεψη […], ήταν η αίσθηση ότι βρίσκο-μαι σε ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο.Τα αρχαία μνημεία, τα νεοκλασικά, μιαπόλη όπου το παλιό και το καινούργιοσυνυπάρχουν και δημιουργούν έναν γοη-τευτικό συνδυασμό. […] Επιλέξαμε ναδείξουμε το όμορφο πρόσωπο της Αθή-νας: μια πόλη που η αρχαία κληρονομιάτης επηρεάζει ακόμη τη ζωή όλων μας». Την Παρασκευή 1η Μαΐου, στις 12μ.,στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.Τιμές εισιτηρίων 80, 60, 40, 22, 15 και10 ευρώ.

•

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 2299KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Χωρίς απονομή βραβείων, γιαπρώτη φορά στα 34 του χρόνια,ολοκληρώθηκε την περασμένη

Κυριακή το ∆ιεθνές Φεστιβάλ Κινηματο-γράφου της Κωνσταντινούπολης. Κιαυτό επειδή οι τούρκοι κινηματογραφι-στές αποφάσισαν να αποσύρουν τις ται-νίες τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας γιατην ωμή παρέμβαση της λογοκρισίας, ηοποία απαγόρευσε την προβολή ενόςντοκιμαντέρ για τους Κούρδους αντάρ-τες.

Η αντίδραση μεταφέρεται τώρα στηνΆγκυρα, στο 26ο ∆ιεθνές Φεστιβάλ Κι-νηματογράφου που ξεκίνησε την περα-σμένη Πέμπτη στην τουρκική πρω-τεύουσα και θα διαρκέσει ως τις 3Μαΐου. Ήδη 7 ταινίες από τις 11 του δια-γωνιστικού τμήματος έχουν αποσυρθείαπό τους δημιουργούς τους δίνονταςέτσι συνέχεια στη σύγκρουση ανάμεσαστον κινηματογραφικό κόσμο και τουπουργείο Πολιτισμού.

Πάντως, όσοι ξένοι δημοσιογράφοιβρεθήκαμε τις μέρες αυτές στο Φεστιβάλτης Κωνσταντινούπολης είδαμε απόκοντά τις μεγάλες αντιφάσεις της τουρ-κικής κοινωνίας, τα δύσκολα βήματα εκ-δημοκρατισμού της χώρας και την όλοκαι εντεινόμενη σκλήρυνση του καθε-στώτος Ερντογάν.

Σε δήλωσή του, ο υπουργός Πολιτι-σμού και Τουρισμού, Ομέρ Τσελίκ υπο-στήριξε πως η ταινία απαγορεύτηκε«επειδή προωθεί την τρομοκρατία»!

Όπως γράψαμε την περασμένη Κυ-ριακή, «πέτρα του σκανδάλου» ήταν τοντοκιμαντέρ «Βοράς» (Bakur) των Τσα-γιάν Ντεμιρέλ και Ερτουγρούλ Μαβίο-γλου, το οποίο έχει για πρωταγωνιστέςτους Κούρδους αντάρτες. Ένα θέμα τοοποίο αποτελεί καυτή πατάτα για τηντουρκική κυβέρνηση αλλά και αγκάθιγια την τουρκική κοινωνία. Η ταινία μπο-ρεί να μην προβλήθηκε ποτέ στο φεστι-βάλ, αλλά έγινε μια ειδική προβολή γιατους δημοσιογράφους σε αίθουσα τουτμήματος κινηματογράφου στο Πανεπι-στήμιο του Βοσπόρου. Έτσι είχαμε τηνευκαιρία να διαπιστώσουμε ιδίοις όμ-μασι τα όσα ακούγαμε και διαβάζαμε τιςπροηγούμενες μέρες.

Αυτό που μπορώ να πως με βεβαι-ότητα είναι πως πρόκειται για μια θαυ-μάσια δουλειά. Έχοντας να διαπραγμα-τευτούν ένα πολύ δύσκολο θέμα, οι δη-μιουργοί της ταινίας καταφέρνουν να«εισχωρήσουν» στην καθημερινότητατων ανταρτών με τρόπο διακριτικό. Οιπληροφορίες που παίρνουμε είναι πολύσημαντικές. Μαθαίνουμε για το πώς περ-νούν τις μέρες τους, πώς εκπαιδεύονται,

πώς διασκεδάζουν, πώς κάποιοι αποχω-ρούν όταν φτάσει η ώρα. Μαθαίνουμεακόμη για την απόλυτη ισοτιμία μεταξύανδρών και γυναικών και για την ύπαρξηεπιχειρησιακών ομάδων που αποτελούν-ται αποκλειστικά από γυναίκες. Μέσα σεμιάμιση ώρα αντλείται πλήθος πληρο-φοριών και ταυτόχρονα η σκηνοθεσίαείναι απόλυτα ισορροπημένη, κρατά σω-στούς κινηματογραφικούς ρυθμούς, δενκουράζει, αντίθετα ανανεώνει διαρκώςτο ενδιαφέρον των θεατών.

Μετά από την προβολή έγινε μια πολύενδιαφέρουσα συζήτηση με τους συντε-λεστές της ταινίας οι οποίοι απάντησανσε ερωτήσεις και μας έδωσαν επιπλέον

πληροφορίες για τα γυρίσματα. Έτσι μά-θαμε πως η τουρκική κυβέρνηση είχεδώσει αρχικά τη συγκατάθεσή της. Πωςτα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι και τοφθινόπωρο του 2013. Πως οι κούρδοιμαχητές συνεργάστηκαν πολύ καλά. Επί-σης η παραγωγός της ταινίας, Αϊσέ Τσε-τίνμπας, έκανε αναφορά σε μία από τιςαντάρτισσες που εμφανίζεται στο ντοκι-μαντέρ και μας είπε πως η γυναίκαεκείνη σκοτώθηκε μερικούς μήνες πρινπολεμώντας στο Κομπάνι.

Τελειώνοντας ο Ερτουγρούλ Μαβίο-γλου, θέλοντας να μας θυμίσει τα όσαυποστήριξε ο υπουργός για την απαγό-ρευση της ταινίας, μας απηύθυνε αστει-ευόμενος φυσικά, το ερώτημα: «Τώραπου είδατε την ταινία, νιώθετε πως θέ-λετε να γίνεται τρομοκράτες;».

Το περασμένο Σάββατο, 18 Απριλίου,κινηματογραφιστές, διανοούμενοι, άν-θρωποι της τέχνης, δημοσιογράφοι καιδημοκρατικοί πολίτες ένωσαν τις φωνέςτους σε μια αρκετά μαζική πορεία, μπρο-στά στα γραφεία του Φεστιβάλ και τις αί-θουσες που γίνονται οι προβολές. Μεκεντρικό σύνθημα εναντίον της λογοκρι-σίας και υπέρ της ελευθερίας στο σι-νεμά, και κρατώντας πλακάτ με τίτλουςταινιών που έχουν λογοκριθεί στο πα-ρελθόν, οι διαδηλωτές βάδισαν φώναξανσυνθήματα και χειροκροτήθηκαν απότον κόσμο.

Κάποιες ταινίες

Αν και όπως έγραψα ήδη, δεν πραγμα-τοποιήθηκε το διαγωνιστικό τμήμα, κά-ποιες τουρκικές ταινίες προβλήθηκαν

μόνο για ξένους δημοσιογράφους. Η «Λεμονάδα» (Limonata) του Αλί

Ατάι, είναι ένα ρόουντ μούβι, βαλκανι-κού στιλ, που απλώς, βλέπεται ευχάρι-στα.

Αντίθετα οι «Πειρατές του χιονιού»(Kar konsalari) του Φαρούκ Χατζιχαβί-ζογλου, είναι ένα πολύ δυνατό φιλμ, πουμας μεταφέρει στα χρόνια της δικτατο-ρίας του Εβρέν, το 1981. Σε μια μικρήπόλη στην περιοχή Καρς, ο βαρύς χει-μώνας και η έλλειψη κάρβουνου αναγ-κάζει μια παρέα παιδιών να αναζητούντο πολύτιμο καύσιμο για να ζεσταθούν οιοικογένειές τους. Όλα αυτά με φόντο τηδικτατορία, τις συλλήψεις και τα βασα-νιστήρια. Μινιμαλιστικό, σφιχτό, ανθρώ-πινο και πολύ δυνατό φιλμ με έντονη τηνπολιτική ματιά.

Τέλος, η «Αποικία» (Koloni), τουΓκιουρκάν Κελτέκ, γυρισμένο στηνΚύπρο, έχει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα.Την αναζήτηση ομαδικών τάφων αγνο-ουμένων και από τις δύο πλευρές, τηνΕλληνοκυπριακή και την Τουρκοκυ-πριακή. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί τιςέρευνες μιας ανεξάρτητης επιτροπήςαναζήτησης αγνοουμένων. Ακόμη ένατολμηρό ντοκιμαντέρ, με μια άκρως εν-διαφέρουσα αισθητική που πλησιάζειτην πειραματική προσέγγιση.

Κατά τα άλλα, η Κωνσταντινούποληπαραμένει όμορφη όσο κι αν ο το τσι-μέντο επεκτείνεται σε βάρος αυτού πουαποκαλούμε «δημόσιο χώρο».

strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com

34ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Το σινεμά, η λογοκρισίακαι η τρομοκρατία

«Ο χορός της πραγματικότητας» (La Danza De La Realidad)του Αλεχάντρο Χοδοροφσκι: Σε μια μικρή παραλιακή πόλητης Χιλής, στην Τοπκαπίλα, γεννιέται το 1929 ένα αγόρι.Παιδί μιας ξεριζωμένης οικογένειας αρχίζει να ισορροπείανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα κι έτσι απο-φασίζει να ασχοληθεί με το σινεμά.

«Σε επιφυλακή» (Qui Vive) της Μαριάν Ταρντιέ: Ο Σερίφθέλει να γίνει νοσηλευτής και για να εξοικονομήσει ταπρος το ζην εργάζεται ως σεκιουριτάς σε ένα εμπορικόκέντρο. Πηγαίνει καλά στις εξετάσεις, γνωρίζει την Τζένη,και η ζωή του φαίνεται να στρώνει. Όμως μια συμμορίαπαιδιών τον ενοχλεί διαρκώς στο πολυκατάστημα που ερ-γάζεται. Για να γλυτώσει συμφωνεί με κάποιον γνωστό τουγια να τον βοηθήσει., με αντάλλαγμα κάποιες πληροφορίεςγια ένα φορτίο εμπορευμάτων.

«Η δεύτερη αλήθεια» (En Chance Til) της Σουζάνε Μπίερ:∆ύο φίλοι αστυνομικοί, ο Αντρέας κι ο Σιμόν, ο πρώτος οι-κογενειάρχης κι ο δεύτερος χωρισμένος που διασκεδάσεισε ένα στριπτιτζάδικο. Μια έφοδος σε ένα σπίτι τοξικομα-νών τους φέρνει μπροστά σε ένα τρομερό θέαμα. Ένα μωρόκλειδωμένο σε ντουλάπα μέσα στις ακαθαρσίες.

«Πρωταθλητές με ψυχή» (McFarland, USA) της Νίκι Κάρο: Οπροπονητής Νικ Γουάιτ αναλαμβάνει την ομάδα στίβου τηςΜακ Φάρλαντ που ζουν κυρίως Λατινοαμερικάνοι. Η ομάδα«πετάει» και η οικογένεια του Τζιμ θα βρει τον τόπο πουαναζητούσαν για σπίτι τους.

«Η συμμορία του παρκούρ» (Tracers) του Ντανιέλ Μπενμα-γιόρ: Ο Καμ προσπαθεί να επιβιώσει. Συναντά τη μυστη-ριώδη, Νίκι. Μία συναρπαστική ταινία δράσης με φόντο τονεπικίνδυνο κόσμο του παρκούρ

«Το τίμημα της δόξας» (La rançon de la gloire) του ΞαβιέΜποβουά: Ο Τσάρλι Τσάπλιν πέθανε το 1977 στην Ελβετία.Τρεις μήνες μετά, εκλάπη το σώμα του μέσα από τον τάφο!Αυτή η αληθινή ιστορία είναι η βάση για το σενάριο μιας ευ-χάριστης, διασκεδαστικής, έξυπνης ταινίας.

«Αδέσποτα σκυλιά» (Jiao You) του Τσάι Μινγκ Λιανγκ: Έναςαλκοολικός άνδρας, που εργάζεται ως άνθρωπος-πινακίδα,και τα δυο του μικρά παιδιά, μόλις και μετά βίας επιβιώ-νουν στην Ταϊπέι. Μια υπάλληλος παντοπωλείου θα τουςβοηθήσει να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή.

«Αναρχία» (Anarchy) του Μάικλ Αλμερέιντα: Μια σύγχρονηεκδοχή του «Κυμβελίνου» του Ουίλιαμ Σέξπιρ. Ο αρχηγός

μια συμμορίας μοτοσικλετιστών, ο έρωτας της κόρης τουμε ένα πρωτοπαλίκαρό του, η αρχή μιας τραγωδίας.

«Το μυστικό της Ανταλάιν» (The Age Of Adaline), του Λι Τό-λαντ Κρίγκερ: Η Ανταλάιν Μπόουμαν, γεννημένη στιςαρχές του 20ού αιώνα, γλυτώνει από ατύχημα και στα 29της χρόνια σταματά να μεγαλώνει. Ζει έτσι 80 χρόνια καιξαφνικά ερωτεύεται.

«Παραμονεύοντας» (Lurk) του Βασίλη Κατσίκη: Για την πολύκαλή αυτή ελληνική ταινία έχουμε γράψει σε παλαιότεροφύλλο.

«Παράδοξη πατρίδα» του Νίκου Ασλανίδη: Ντοκιμαντέρ γιατη ζωή του Στάθη Χαϊτίδη, που στα 8 του χρόνια σώθηκεόταν το χωριό του καταστράφηκε από τους ναζί και εκτε-λέστηκαν 353 κάτοικοι. Έχασε τη μητέρα του, τη γιαγιά του,τέσσερα αδέλφια ενώ ο πατέρας του εκτελέστηκε στον εμ-φύλιο.

«∆ύο παιδιά της γειτονιάς» (Dvoe Iz Odnogo Kvartala) τωνΊλια Γκουρίν, Αζντάρ Ιμπραγκίμοφ: Ταινία του 1957 το σε-νάριο της οποίας έγραψε ο Ναζίμ Χικμέτ. ∆ύο φίλοι πουακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας θα συμβιβα-στεί κι ο άλλος θα γίνει αντιστασιακός.

Σινεφίλ

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ

∆ιαδηλώνονταςκατά της λογοκρι-σίας, στην Κων-σταντινούπολη.

«Ο χορός τηςπραγματικότητας»

3300 Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Τη συνέντευξη πήρε ο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Πώς αποτιμάς τους τρεις πρώτουςμήνες της κυβέρνησης, ποιο αποτύπωμαέχει αφήσει;

Είναι δύσκολο και άχαρο έργο να προ-βαίνεις σε απολογισμούς σε τόσο σύν-τομο διάστημα για ένα πρωτότυπο ιστο-ρικό συμβάν σαν αυτό που ζούμε και γιατην κυβέρνηση, η οποία είναι αποτέλε-σμά του. Μπορεί να είναι πολύ νωρίς ήπολύ αργά, ανάλογα πώς βλέπει κανείςτα πράγματα. Χωρίς ισοψηφισμούςορθών κινήσεων και λαθών αλλά με ενόςείδους ενεργητική και εν κινήσει κριτικήβλέπω το αποτύπωμά της θετικό: επι-βραδύνει ορθά στη διαπραγμάτευσηαλλά πρέπει να επιταχύνει με πρωτο-βουλίες στα εσωτερικά θέματα. Παρά τησχετική μείωση της υψηλότατης αποδο-χής, τον περιορισμό των προσδοκιώνστις απολύτως λελογισμένες και μιασχετική απώλεια ισχύος ως προς τα πα-ραδοσιακά κέντρα εξουσίας, διατηρείτην επαφή με τους πολίτες και τις μάζεςκαθώς και την εμπιστοσύνη τους.

Μπορεί η ελληνική πλευρά μόνη τηςνα προκαλέσει ρωγμές στο σκληρό νεο-φιλελεύθερο πυρήνα της Ε.Ε. και νααναδείξει τις αντιθέσεις που υπάρχουνεντός της;

Ήδη προκάλεσε ρωγμές. Το σοκ πουυπέστησαν οι κυρίαρχοι κύκλοι τηνπρώτη περίοδο ήταν εμφανές, ασχέτωςαν με την παρέμβασή τους επιχειρούν νακλείσουν, να συρράψουν το τραύμα. Τοβασικό ήταν και είναι η επανεμφάνισητης ίδιας της πολιτικής στο ευρωπαϊκότερέν με αφορμή την ελληνική περί-πτωση. Εξελίσσεται από το 2011 (πλα-τείες) και μετά μια διαδικασία ενδυνά-μωσης ατόμων και μαζών. Τα υπο-κεί-μενα του χρέους, οι «υπό-χρεοι άνθρω-ποι» έχουν ανορθώσει το ανάστημα απέ-ναντι στους δανειστές. Πρόκειται για μιασπάνια ιστορική στιγμή αποτίναξης τηςενοχής, αντικαταθλιπτικής άρσης τουεσωτερικού αποκλεισμού, εξόδου απότην αυτο-αποικιοποίηση, όλα αυτά πουεπέφεραν τη διάνοιξη προς την πολι-τική, την κυβερνητική αλλαγή το 2015στην Ελλάδα και ανάλογες προοπτικέςσε όλη την Ευρώπη. ∆εν εννοώ κάτι σχε-τικό με τα περί «κατοχής» που ακούγον-ται, αλλά μια πολιτισμική διάσταση τηςπολιτικής. Η πολιτική διάνοιξη έλαβε τημορφή ενός ρήγματος που αποκάλυψεβαθύτερες διεργασίες, οι οποίες υπερ-

βαίνουν τις οικονομικές παραμέτρουςκαι θέτουν το κορυφαίο πρόβλημα τηςδημοκρατίας και των μορφών κυριαρ-χίας και πολιτικής κοινότητας στην Ευ-ρώπη. Όσοι διαχειρίζονται από ελληνι-κής πλευράς την κατάσταση ας μην εφη-συχάζουν με βεβαιότητα ότι «γνωρίζουναπό πολιτική» έναντι των ιδεοληπτικώνκαι δογματικών τεχνοκρατών μιας νεο-φιλελεύθερης ευρωπαϊκής διακυβέρνη-σης. Είμαστε σε μετάβαση προς νέο κα-θεστώς όπου δοκιμάζονται σε ενιαίομίγμα ακραίες δι-ευρωπαικές ταξικέςπολιτικές επισφάλειας, βιοπολιτικέςστιγματισμού των υπό-χρεων ατόμων καικρατών, θανατοπολιτικές των πλεονα-ζόντων σωμάτων, αυταρχικές μορφές«από τα πάνω ολοκλήρωσης». ∆εν είναιελληνικό το πρόβλημα, παντού στην Ευ-ρώπη ασκούνται οι ίδιες πολιτικές, πα-νευρωπαϊκή θα είναι και η λύση. Ενορ-χηστρώνονται ασφυκτικές πιέσεις για ναπροκαλέσουν το «φόβο των μαζών»,στενεύουν τα περιθώρια για την ελλη-νική διεκδίκηση σε βαθμό στραγγαλι-σμού, ώστε να αποτρέψουν τη διάσχισητης Ευρώπης. Οποιαδήποτε πολιτική θε-ωρείται ανορθολογισμός, τρέλα και ιδε-οληψία. Συνέπεια αυτού είναι η επανα-φορά των αυταρχικών τάσεων. Τελικάδεν είναι μια μάχη για την αλήθεια πουθα λάμψει με το δίκιο της, αλλά μιαμάχη για την αλήθεια της πολιτικής ηοποία είναι αποτέλεσμα της μάχης. Αυτόείναι ένα σημείο στο οποίο πρέπει,οπωσδήποτε, να συνεννοηθούμε με τουςφίλους της «αριστεράς της λογικής»,ώστε να μην αδικούμαστε μεταξύ μαςκαι να παραμείνουμε στην ίδια πλευρά.

∆ιακρίνεις στοιχεία μιας άλλης, μιαςνέας πολιτικής, στις διαπραγματεύσειςμε τους εταίρους; Αν ναι, πώς μπορεί ναεμπλουτιστεί αυτή η πολιτική από εδώκαι μετά;

Θα ήταν πιο φρόνιμο να επιδείξουμεένα ριζικό πολιτικό εμπειρισμό με ευε-λιξία στο χώρο και στο χρόνο -όπως κά-ναμε στα κινήματα της τελευταίας δεκα-πενταετίας- χωρίς, ωστόσο, να απεμπο-λούμε όσα γνωρίζουμε ήδη από την πα-ράδοσή μας. Οι πάντες έχουν αντιληφθείεγκαίρως την τακτική πολιτικοποίησηςτης διαπραγμάτευσης, τις επιβραδύνσειςκαι την αναμονή που αυτή επιβάλλει. Εί-μαστε ακόμη εντός της διάρκειας της«εξέγερσης» των υπο-χρεωμένων γιαανάκτηση της αξιοπρέπειας και επανα-φορά της ισοελευθερίας. Ο πολλαπλώς

Η πλειοψηφική στάση αναμονής δεν σημαίνειεκχώρηση δύναμης και παθητικοποίηση αλλάενεργητική αναμονή, ψύχραιμη συλλογική σκέψηκαι αντίσταση. Πρόκειται για τον μεγαλύτεροαγώνα που δίνουν οι λαοί στην Ελλάδα και θα τακαταφέρουν όχι γιατί έχουν δίκιο, αλλά στο βαθμόπου αγωνίζονται.

“Η συνέντευξη με τον Μιχάλη Μπαρτσίδη, ο οποίος δι-

δάσκει Φιλοσοφία στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγω-γικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκηςκαι η διδακτορική του διατριβή είχε θέμα «Φιλοσοφίακαι πολιτική στο έργο του Ετιέν Μπαλιμπάρ», αποδεί-χτηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, εισάγοντας σημαντικέςέννοιες και παραμέτρους στη συζήτηση για τους πρώ-τους μήνες της νέας κυβέρνησης. Όπως χαρακτηριστικάεπισημαίνει: «Το θέμα είναι να κάνουμε όσα μπορούμεαλλά, προσοχή, όχι ως ρεαλιστική προσαρμογή στα όριαισχύος που, άλλωστε, ήταν γνωστά από πριν: παλέψαμε,το είδατε, αυτά μπορέσαμε να καταφέρουμε, ας συμβι-

βαστούμε. Αντίθετα, να φτάσουμε μέχρι εκεί που δυνάμεθα, να τραβήξουμε μέχρι ταόρια αυτό που μπορούμε, να μετατοπίσουμε τα όρια». Άλλωστε, «δεν έχουμε να μοι-ράσουμε πανευρωπαϊκά ένα περίσσευμα καθώς το κοινό μας είναι ό,τι ακριβώς μαςλείπει: η ανανέωση της αλληλοδέσμευσής μας με δικαιοσύνη, φιλία, αγάπη, αξιοπρέ-πεια της ισοελευθερίας και μια αξιοβίωτη ζωή. Η πιστότητα σε αυτές τις αξίες θακρατήσει υψηλό και το φρόνημα». Ο Μιχάλης Μπαρτσίδης πρόσφατα εξέδωσε έναφιλοσοφικό τόμο για τη διατομικότητα από τις εκδόσεις Νήσος και είναι μέλος τουΚοινωνικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟεκδηλώσεων“

∆ευτέρα 27 Απριλίου

** Η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Νέου Κόσμου διοργανώνει ανοιχτή λαϊκή συνέλευση, στις 7μ.μ.,στην πλατεία Περιβολάκι στην οδό Φραντζή (Σταυρός του Νότου), με ομιλητέςτον γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Τάσο Κορωνάκη και τον υπουργό Εσωτερικών και ∆ι-οικητικής Ανασυγκρότησης Νίκο Βούτση.

** Η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Καλαμαριάς διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τις πο-λιτικές εξελίξεις, στις 7μ.μ., στο αμφιθέατρο του 4ου-5ου Λύκειου Βότση (Μ.Αλεξάνδρου & Αν. Θράκης).

** Το βιβλίο του Γιώργου Ρούση «Μετάβαση – Από τη δύναμη της συνήθειαςστη διεκδίκηση της μαρξικής ουτοπίας» (εκδόσεις Τόπος) θα παρουσιαστεί στις7μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20). Θα μιλήσουν οι: ∆η-μήτρης Καλτσώνης, επικ. Καθηγητής στο Πάντειο, ∆ημήτρης Μπελαντής, δικη-γόρος – μέλος ∆Σ του ∆.Σ.Α., Παναγιώτης Σωτήρης, δρ Φιλοσοφίας και Αλέξαν-δρος Χρύσης, καθηγητής στο Πάντειο. Συντονίζει ο Στάθης Χατζόπουλος.

** Ο ΣΥΡΙΖΑ Αργυρούπολης, εν όψει της δίκης της Χρυσής Αυγής και με αφορμήτη θλιβερή επέτειο της Απριλιανής Χούντας του 1967, διοργανώνει εκδήλωσημε τον ιστορικό και δημοσιογράφο Στρατή Μπουρνάζο, την καθηγήτρια Κοινω-νιολογίας στο Πάντειο Αλεξάνδρα Κορωναίου και τον κοινωνιολόγο – ερευνητήΒαγγέλη Λαγό, με τίτλο «Τελικά, υπάρχουν φασίστες στην Ελλάδα: Οι διαρκείςκαι επίκαιροι κίνδυνοι του φασιστικού φαινομένου», στις 7.30μ.μ., στα γραφείατου ΣΥΡΙΖΑ Αργυρούπολης (Κύπρου 16 και Πολεμιστών).

** Τα ∆ιοικητικά Συμβούλια του Ενιαίου Συλλόγου ∆ιδασκόντων του Πανεπι-στήμιου Θεσσαλίας, της ΕΛΜΕ Μαγνησίας και του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρω-τοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Μαγνησίας συνδιοργανώνουν εκδήλωση-συζήτηση μεθέμα «Ποτέ ξανά φασισμός!», στις 7μ.μ., στο αμφιθέατρο Κορδάτος του παραλια-κού συγκροτήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βόλο.

** Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομιλεί με τον ∆ιονύση Χαριτόπουλο, για τη σύγ-χρονη περιπέτεια του ελληνισμού, από τον Άρη Βελουχιώτη μέχρι τα χθαμαλάπεζούλια του σήμερα, στις 8.30μ.μ., στο καφέ του Ιανού (Σταδίου 24, Αθήνα). Εί-σοδος ελεύθερη.

Τρίτη 28 Απριλίου

** Επίσημη παρουσίαση του βιβλίου του αείμνηστου αγωνιστή δημοσιογράφουΚώστα Ν. Λιναρδάτου με τίτλο «Η καταιγίδα» και υπότιτλο «Το σπίτι με τις ανα-μνήσεις, Κατοχή, Αντίσταση, Αγώνες, ∆ιώξεις» (εκδόσεις Επικαιρότητα), θα πραγ-ματοποιηθεί στις 7μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα (Ακα-δημίας 20, α’ όροφος).

Τετάρτη 29 Απριλίου

** Η ολομέλεια της ιδρυτικής συνέλευσης της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Νεάπολης (Α΄ Αθή-νας) αποφάσισε την πραγματοποίηση της πρώτης ολομέλειας στις 7.30μ.μ., στην

Καλλιδρομίου 54.** Στο πλαίσιο των πρωτομαγιάτι-

κων εκδηλώσεων, το ΜΕΤΑ θα συζη-τήσει σε ανοιχτή εκδήλωση με ομι-λητή τον Άρι Καζάκο, καθηγητή Εργα-τικού ∆ικαίου στο ΑΠΘ, για τις ανάγ-κες που χρειάζονται στο νομικό πλαί-σιο, ώστε να έχουμε πλήρη επαναθε-μελίωση των Εργασιακών Σχέσεων,των Συλλογικών Συμβάσεων και τουΕργατικού ∆ικαίου, στις 6.30μ.μ., στοΤεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (Νίκης4, Σύνταγμα).

** Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάςκαι το δίκτυο transform!europe διορ-γανώνουν σειρά εκδηλώσεων για τηνευρωπαϊκή συγκυρία, έχοντας ως αιχ-μές ζητήματα που χαρακτηρίζουν τηνεξέλιξη της ευρωπαϊκής οικονομικήςκαι πολιτικής κρίσης και ταυτόχροναεξετάζοντας τις διανοιγόμενες προ-οπτικές. Η πρώτη εκδήλωση, με θέμα«Το χρέος ως τεχνική διακυβέρνη-σης» και ομιλητή τον Μαουρίτσιο Λα-τσαράτο, κοινωνιολόγο και φιλόσοφο,θα πραγματοποιηθεί, στις 7μ.μ., στηναίθουσα τελετών κτιρίου «Αβέρωφ» -Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχο-λιάζει η Αθηνά Αθανασίου, αν. καθηγή-τρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο και αντι-πρόεδρος του Ινστιτούτου Νίκος Που-λαντζάς.

** Η CMT Προοπτική και η Praksisδιοργανώνει ημερίδα με θέμα «Πορ-νεία και trafficking στην Ελλάδα», απότις 10π.μ. έως τις 4μ.μ., στην αίθουσαΚρανιδιώτη του υπουργείου Εξωτερι-κών (Ακαδημίας 1).

Η ΕΠΟΧΗ 26 Απριλίου 2015 3311ΘΕΩΡΙΑ

λαϊκός κόσμος υποστηρίζει την κυβέρ-νηση και λέει: «καλά το κάνετε αλλά μηνκάνετε πίσω». Η πλειοψηφική στάσηαναμονής δεν σημαίνει εκχώρηση δύνα-μης και παθητικοποίηση αλλά ενεργη-τική αναμονή, ψύχραιμη συλλογικήσκέψη και αντίσταση. Πρόκειται για τομεγαλύτερο αγώνα που δίνουν οι λαοίστην Ελλάδα και θα τα καταφέρουν όχιγιατί έχουν δίκιο, αλλά στο βαθμό πουαγωνίζονται. Όπως τα φουγάρα δεν κά-νουν τον καπιταλισμό, διότι αυτός είναιτο χρήμα, έτσι και ενεργητική κινητο-ποίηση δεν νοείται μόνο μέσω της παρά-στασης των διαδηλώσεων στους δρό-μους. Η συλλογική ενδυνάμωση είναι μιαβαθειά πολιτική διαδικασία με την οποίαη κυβέρνηση διατηρεί μέχρι στιγμήςεπαφή, όπως επίσης και τμήματα τηςαριστεράς που έχουν την κουλτούρα ναπαρακολουθήσουν. Άλλες μερίδες τηςέχουν παλινδρομήσει στην «εξωτερική»κριτική του πρωτοπόρου μοντερνιστήπου διαθέτει πρόταγμα έναντι των μαζώνοι οποίες, θεωρείται βεβαίως ότι, στε-ρούνται ιστορικής συνείδησης. Το αντί-θετο ακριβώς συμβαίνει. ∆εν έχουν ιστο-ρική συνείδηση με την λουκατσιανή έν-νοια, έχουν όμως εκπληκτική ιστορικήεπίγνωση με τη σπινοζική σημασία ωςαποτέλεσμα της διατομικής διαδικασίαςενδυνάμωσης. Συνεπώς, το ερώτημα δενείναι το παραδοσιακό «τι να κάνουμε;»αλλά, με σπινοζική ορολογία και έμ-πνευση, «πώς μπορούμε να διατηρή-σουμε αυτή τη δύναμη».

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιοπου διαμορφώνεται, γίνεται η ελληνικήπλευρά να απεγκλωβιστεί από το δί-λημμα «έντιμος συμβιβασμός» ή «ρήξη»και να προωθήσει μια πολιτική διεύρυν-σης του κοινωνικού εδάφους; Αν ναι, τισημαίνει αυτό;

Πολύ σωστή διατύπωση του προβλή-ματος. Όπως είπαμε, λοιπόν, το θέμαείναι να κάνουμε όσα μπορούμε αλλά,προσοχή, όχι ως ρεαλιστική προσαρμογήστα όρια ισχύος που, άλλωστε, ήταν γνω-στά από πριν: παλέψαμε, το είδατε, αυτάμπορέσαμε να καταφέρουμε, ας συμβι-βαστούμε. Αντίθετα, να φτάσουμε μέχριεκεί που δυνάμεθα, να τραβήξουμε μέχριτα όρια αυτό που μπορούμε, να μετατο-πίσουμε τα όρια. Τα όρια της δύναμήςμας τίθενται από την υπέρτερη σε μαςισχύ του κράτους και του κεφαλαίου σεδιευρωπαϊκό επίπεδο εντός μιας ασύμ-μετρης σχέσης. Σε τέτοιου είδους σχέ-σεις ευφυές είναι να επιβραδύνουμεστην αδύναμη πλευρά (διαπραγμάτευση)και να κινούμαστε αντίστροφα επιταχύ-νοντας εκεί που μπορούμε (μέτρα ανα-τροπής ισχύος στην εσωτερική πολιτικήπου δεν κοστίζουν προς το παρόν).

Τι μπορούμε; Όχι έξοδος (grexit) προς την εθνική

καθήλωση – απομόνωση, αλλά έξοδοςμέσα σε ένα κοινό διευρωπαϊκό χώρο,συνεχής κίνηση διάσχισής του με εμ-πλουτισμό συμμαχιών και των παθημα-τικών αλληλεπιδράσεων, μέτρα άμεσουπεριορισμού της οικονομικής και πολι-τικής ισχύος της «κάστας» (όπως λεν οιποδεμίστες), καλλιέργεια των αντοχώντου κόσμου με μέτρα ανακούφισης, ενί-σχυση της αλληλεγγύης και των δικαιω-μάτων στις κοινωνικές υπηρεσίες, αυτό-μετασχηματισμό μας ως άτομα- πολίτεςκαι θεσμοί. Ας εφαρμόσουμε, λοιπόν,έναν κάποιο επιταχυντισμό και τη φαν-τασία για να διαστείλουμε το χωροχρόνο

μας, να ισορροπήσουμε το συσχετισμόδύναμης και να επιτύχουμε το πέρασμααπό τις Συμπληγάδες. Πρόκειται για μιαδιαδικασία δύσκολη, που περιλαμβάνειενδεχομένως υποχωρήσεις και ήττεςαλλά όχι απόλυτη υποταγή. Σημασία, τε-λικά, έχει η ασφαλής διέλευση όχι τηςερήμου αλλά του ορίου - εμποδίου (είμα-στε το εσωτερικό όριο της Ευρώπης), ηδι-έλευση ως ερχομός μιας νέας δημο-κρατικής κοινότητας.

Πώς θα αποφευχθεί ο κίνδυνος κρατι-κοποίησης του κόμματος; Και πώς μπο-ρούν σήμερα τα κινήματα να ενισχύσουντη ριζοσπαστικότητα του κυβερνητικούέργου;

Το κράτος, από τη μια, περιλαμβάνειήδη πάντοτε τη μορφή - κόμμα ασχέτωςαν, από την άλλη, υπάρχει η τάση - δυ-νατότητα το ίδιο το κόμμα να «αποσπα-στεί σχετικά» ως πολιτική δύναμη απότο κράτος. Πιστεύω, όμως, ότι η κύριατάση σήμερα είναι η αποδυνάμωση τουκόμματος ως γνωσιακο-πολιτικού ση-μείου στο πεδίο των δυνάμεων. Όσοναφορά τα κινήματα αυτά είναι πολλώνειδών, ευτυχής εξέλιξη τα τελευταία χρό-νια, θέτουν τα δικά τους ερωτήματα, πα-ράγονται εντός τους νέες μορφές γνώ-

σης και πολιτικής. Με άλλα λόγια, δεντα φτιάχνουμε εμείς και καλόν είναι ναείμαστε σε θέση να αντιλαμβανόμαστε τιθέτουν. Ας δούμε το ερώτημά σου με μιαάλλη οπτική, εκείνη της εμμένειας. Βρι-σκόμαστε ως άτομα, ομάδες και κινή-ματα στο ίδιο επίπεδο με τους κυβερ-νώντες, και ο ισχυρισμός αυτός στηρίζε-ται σε και ελέγχεται από τη νέα εμπειρίαμας. Καταρχήν, έχουμε την εντύπωση ότιοι κυβερνητικοί δεν έχουν κάτι παρα-πάνω να μας πουν. Όσοι μπαίνουν σε θέ-σεις έχουν δύσκολο έργο να επιτελέσουναλλά κινδυνεύουν από μείωση των αντα-νακλαστικών τους καθώς βυθίζονταιστην κρατική λογική και σταδιακά απο-κόπτονται από τη διατομική ροή αισθη-μάτων και σημασιών. Μετά, αντί για συν-δικαλιστές θα ήταν πολύ προτιμότεροιακτιβιστές που έχουν τη διάθεση να δου-λέψουν και να προσφέρουν γιατί πάν-τοτε ενδιαφέρονται για την αποτελεσμα-τική δράση. Τρίτον, αντί για μάνατζερςπου εφαρμόζουν τα πακέτα διαχείρισης,ας εμπιστευτεί η κυβέρνηση επαγγελμα-τίες γνώστες των αντικειμένων οι οποίοι,επιπλέον, είναι σε θέση να υπηρετήσουνένα σχέδιο, να διευρύνουν τις συμμαχίεςκαι τη δυναμική. Τέταρτον, οι αριστεροίείναι και πρέπει να είναι πάντοτε κριτι-κοί απέναντι στην κυβέρνηση τους χωρίςη κριτική τους να δηλώνει ότι «τα ξέρουνόλα» με εκείνη την αριστοκρατική διά-θεση και κουλτούρα πολιτικής. Συνε-πώς, ριζοσπαστικοποίηση σημαίνει εμ-βάθυνση των αρχών και των θέσεών μαςκαι συγχρόνως μετασχηματισμός μας ωςπολιτικών υποκειμένων.

Είναι προφανές ότι η επίλυση μιας σει-ράς θεμάτων συνδέεται άμεσα με την πο-ρεία των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο,υπάρχουν ζητήματα στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑμπορεί να δώσει το στίγμα μιας αριστε-ρής διακυβέρνησης. Ποια θεωρείς τα ση-μαντικότερα από αυτά;

Η δραστηριότητα και η οπτική μουείναι ηθελημένα αδαής από κρατική πο-λιτική λογική. Ωστόσο, αντί ενός κατα-λόγου προτάσεων μπορώ να σκεφτώ μιαγενική ηθικοπολιτική αρχή ανασυγκρό-τησης της πολιτοφροσύνης που θα μπο-ρούσε να διέπει τομές και μεταρρυθμί-

σεις. Αφενός, σκληρή οριοθέτηση μεόσους νέμονται και ιδιοποιούνται ατομι-κιστικά το κράτος με μια υποκριτική ρη-τορική του συλλογικού, και ανάδειξη τηςδιατομικής πολιτικής υπεράσπισης καιχρήσης των δημόσιων χώρων - κοινώναγαθών (ό,τι παλιότερα ονομάζαμε κομ-μουνιστική τάση). Αφετέρου, στενά συν-δεδεμένο με το πρώτο, αφού μιλήσαμεγια ανά-ταση των υπόχρεων υποκειμέ-νων, τότε θα πρέπει να προτείνουμε μιαδιαφορετική έννοια της ευθύνης ως τομάθημα από τα χρόνια της κρίσης. Μιαμη ηθικολογική κοινή διατομική ευθύνητην οποία δεν τεμαχίζουμε για να αναλά-βουμε μετά ένα μέρος της που μας ανα-λογεί, αντιθέτως, αναλαμβάνουμε τοόλον της, αλλά το επιτελούμε με το δικόμας τρόπο. ∆εν έχουμε να μοιράσουμεπανευρωπαϊκά ένα περίσσευμα καθώς τοκοινό μας είναι ό,τι ακριβώς μας λείπει:η ανανέωση της αλληλοδέσμευσής μαςμε δικαιοσύνη, φιλία, αγάπη, αξιοπρέ-πεια της ισοελευθερίας και μια αξιο-βίωτη ζωή. Η πιστότητα σε αυτές τιςαξίες θα κρατήσει υψηλό και το φρό-νημα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΜΙΧΑΛΗ ΜΠΑΡΤΣΙ∆Η

Η παρούσα μάχη για την αλήθειατης πολιτικήςΤελικά δεν είναι μια μάχη για την αλήθεια που θα λάμψει με το δίκιο της,αλλά μια μάχη για την αλήθεια της πολιτικής η οποία είναι αποτέλεσμα της μάχης

Οι α ρι στε ροί εί ναι καιπρέ πει να εί ναι πά ντο τεκρι τι κοί α πέ να ντι στηνκυ βέρ νη ση τους χω ρίςη κρι τι κή τους να δη λώ -νει ό τι «τα ξέ ρουν ό λα»με ε κεί νη την α ρι στο -κρα τι κή διά θε ση καικουλ τού ρα πο λι τι κής.Ρι ζο σπα στι κο ποίη σηση μαί νει εμ βά θυν σητων αρ χών και των θέ -σεών μας και συγ χρό -νως με τα σχη μα τι σμόςμας ως πο λι τι κών υ πο -κει μέ νων.

“

Η ένταξη των Ξηρού καιΜαζιώτη στη λίστα τη στιγμήτης κατάργησης τωνφυλακών τύπου Γ και τηςάρσης πολλών τιμωρητικώνμέτρων του ελληνικούσοφρωνιστικού συστήματος,συνιστά ηχηρή πολιτικήτοποθέτηση.

“Ποια «λίστατης ∆ιεθνούς Τροµοκρατίας»;

Του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

Ηλίστα του Στέιτ Ντιπάρτμεντγια τη ∆ιεθνή Τρομοκρατία,ωστόσο, είναι διαφορετική

απ’ αυτή του διατάγματος και τα υπόσυζήτηση πρόσωπα είναι παλιά μέλητης. Η 17 Νοέμβρη μπήκε σ’ αυτήμετά τη δολοφονία Περατικού το1997 και ο Επαναστατικός Αγώνας το2009, ύστερα απ’ τον πυροβολισμότου αστυνομικού των ΜΑΤ και τομπαράζ επιθέσεων σε τράπεζες.

Ακόμα όμως και για την ειδικήλίστα του 13224, δεν είναι η πρώτησυμμετοχή τους. Στο μεσοδιάστημααπ’ τη δολοφονία του Στίβεν Σόντερςκαι την εξάρθρωσή της, η 17Ν έκανεποδαρικό σ’ αυτή παρέα με την έτερηεγχώρια συμμετοχή των Επαναστατι-κών Πυρήνων, το περουβιανό Φω-τεινό Μονοπάτι, τον ένοπλο IRA, ταPKK και DHKP/C και το σύνολο τωνπαλαιστινιακών ένοπλων οργανώ-σεων. Ο Επαναστατικός Αγώνας κα-ταχωρήθηκε ταυτόχρονα στην επί-σημη λίστα και τη λίστα του 13224 το2009, ενώ το 2011 στις ελληνικέςσυμμετοχές προστέθηκε και η ΣέχταΕπαναστατών.

Ένα έκτακτο διάταγμα

Εν αντιθέσει με την επίσημη λίστατου Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αντίστοιχεςτης οποίας υπάρχουν σε πολλέςχώρες ανά τον κόσμο, το Εκτελεστικό∆ιάταγμα 13224, επιτελεί μια πιο ιδιό-τυπη λειτουργία. Θεσπίστηκε τηνεπαύριο των επιθέσεων της 11ης Σε-πτέμβρη, στη βάση της κατάστασηςέκτακτης ανάγκης και της νομοθετι-κής εξουσίας που απέκτησε λόγωαυτής ο πρόεδρος Μπους. Επίσημα,προβλέπει την εκχώρηση ειδικών αρ-μοδιοτήτων στο υπουργείο Οικονομι-κών των ΗΠΑ, προκειμένου να εντο-πίζονται τα οικονομικά δίκτυα σεαμερικάνικο έδαφος που υποστηρί-ζουν την παγκόσμια τρομοκρατία, τηνεπιβολή ποινών και το «πάγωμα» τωντραπεζικών λογαριασμών, των οχη-μάτων και των ακινήτων για πρόσωπαή οργανισμούς που συνδέονται οικο-νομικά με τα πρόσωπα και τις οργα-νώσεις της λίστας. Ο χαρακτηρισμός

των τρομοκρατών ή των συνεργώντους, επαφίεται στη διακριτική ευχέ-ρεια του υπουργού.

Η συντριπτική πλειοψηφία των πε-ριπτώσεων δίωξης βάσει του οικονο-μικού συσχετισμού με τρομοκράτες,ωστόσο, αφορούσε φιλανθρωπικέςοργανώσεις που θεωρήθηκαν βιτρίνεςγια την ενίσχυση των καταχωρήσεωντης λίστας. Στην ιστοσελίδα τουυπουργείου, υπάρχει παράρτημα μετις φιλανθρωπικές αυτές οργανώ-σεις1, όπου δεν προκαλεί έκπληξη ότιτο μεγαλύτερο μέρος των αναφερόμε-νων, έχει ως κύρια δραστηριότητα τηνπαροχή βοήθειας σε Παλαιστίνιους –που στη γλώσσα του υπουργείου με-ταφράζεται σε «υποστήριξη στηΧαμάς».

Το 2006, στην υπόθεση Humanita-rian Law Project v. United States De-partment of Treasury, η ομώνυμη φι-λανθρωπική οργάνωση που εμποδιζό-ταν απ’ την απειλή του 13224 να στεί-λει βοήθεια στους Τίγρεις του ΤαμίλΙλάμ και το ΡΚΚ για την αντιμετώπισητης κρίσης που προκάλεσε το τσου-νάμι στη Σρι Λάνκα, κατέδειξε την αν-τιπαλότητα της ανθρωπιστικής υπο-χρέωσης με το διάταγμα. Παρότι ηπροεδρεύουσα απεφάνθη υπέρ τουHLP, αμφισβητώντας τις έκτακτεςεξουσίες του υπουργείου, η απόφασητόσο του ∆ικαστηρίου, όσο και τουΕφετείου, απαγόρευσε εν τέλει στηνοργάνωση να στείλει βοήθεια στουςπληγέντες. Η ένταση αυτής της υπό-θεσης, ωστόσο, ανάγκασε το αμερι-κάνικο κράτος να προβεί σε τροπο-ποιήσεις του 13224.

Αντι-αμερικανισμόςκαι εξωτερική πολιτική

Καθώς η 17Ν και ο ΕΑ δεν σχετί-ζονται με κάποιο εθνικοαπελευθερω-τικό κίνημα που θα τύχαινε ανθρωπι-στικής βοήθειας, η καταχώρηση δύοατόμων που έχουν ήδη συλληφθεί, μετις οργανώσεις τους να έχουν πλέονδιαλυθεί, μοιάζει παράδοξη. Οι Ξηρόςκαι Μαζιώτης, ωστόσο, μοιράζονταικάτι κοινό: και οι δύο δραπέτευσαναξιοποιώντας τα ελάχιστα παράθυραεπιείκειας της ελληνικής δικαιοσύ-νης. Σ’ ένα βαθμό, η ένταξή τους στη

λίστα τη στιγμή της κατάργησης τωνφυλακών τύπου Γ και της άρσης πολ-λών τιμωρητικών μέτρων του ελληνι-κού σοφρωνιστικού συστήματος, συ-νιστά ηχηρή πολιτική τοποθέτηση.Άλλωστε, στην άρρητη απορία ανυπάρχει πιθανότητα να επαναληφθείμια τέτοια απόδραση απάντησε οΝίκος Κοτζιάς κατά την επίσκεψή τουστις ΗΠΑ, ενώ το θέμα της απόδρα-σης του Ξηρού είχε μονοπωλήσει τοενδιαφέρον του αμερικάνου ΥΠΕΞόταν υποδέχθηκε τον τότε ομόλογότου, Ευάγγελο Βενιζέλο.

Το ξεχωριστό ενδιαφέρον των ΗΠΑγια τους Ξηρό και Μαζιώτη, δεν προ-κύπτει από «καπρίτσιο». Αμφότερεςοι οργανώσεις τους, είχαν ως συστα-τικό στοιχείο τους τον αντι-αμερικα-νισμό και η πρόσφατη έρευνα του Ιούγια τις σχέσεις της αμερικάνικης πρε-σβείας με το ελληνικό πανεπιστήμιο2,αποτελεί ιδανική ένδειξη του ενδια-φέροντος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ γιατην καταστολή των αντι-αμερικανι-κών αισθημάτων. Η 17Ν, συγκεκρι-μένα, ευθύνεται για τη δολοφονίαπέντε αμερικάνων αξιωματούχων,ενώ οι Ξηρός και Μαζιώτης είναι οιμόνοι απ’ τους πολιτικούς κρατούμε-νους των συγκεκριμένων οργανώσεωνπου έχουν εκδηλώσει προθέσεις νασυνεχίσουν τη δράση τους.

Ας σημειωθεί πως ο αντι-αμερικανι-σμός έχει φουντώσει και στη Ρωσίατελευταία, καθώς η θεωρία συνωμο-σίας που απέδωσε τη μυστηριώδη δο-λοφονία του Μπόρις Νέμτσοβ στηCIA, έγινε εξαιρετικά δημοφιλής. ∆ενυπάρχει κάποια σαφής ένδειξη,ωστόσο, ότι η «αναβάθμιση» τωνΞηρού και Μαζιώτη, αποτελεί κά-ποιου είδους απάντηση στις τάσειςσύσφιξης των ελληνορωσικών σχέ-σεων.

Σημειώσεις

1. http://www.treasury.gov/reso-urce-center/terrorist-illicit-fi-nance/Pages/protecting-index.aspx2. http://www.efsyn.gr/arthro/aka-dimaiki-eleytheria-ypo-airesi

Η εκπρόσωποςτου ΣτέιτΝτιπάρτμεντ,Μαρί Χαρφ.

Απ’ τη μεριά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ,ήταν μάλλον σημειολογικά ατυχής η

επιλογή της φετινής επετείου τουπραξικοπήματος των

συνταγματαρχών για να προσθέσειτους Χριστόδουλο Ξηρό και Νίκο

Μαζιώτη στη λίστα του Εκτελεστικού∆ιατάγματος 13224, κίνηση που –μετη βοήθεια των ΜΜΕ– καλλιέργησε

την εντύπωση ότι οι Ξηρός καιΜαζιώτης εντάχθηκαν «στη λίστα των

διεθνών τρομοκρατών» (όπωςτιτλοφορήθηκε χαρακτηριστικά το

σχετικό ρεπορτάζ της«Καθημερινής»).