qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwer

tyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuio

pasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasd

fghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjk

lzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcv

bnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnm

qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwer

tyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuio

pasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasd

fghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjk

lzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcv

bnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnm

qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwer

tyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuio

pasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasd

fghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxc

vbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbn

mqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqw

Opracowały: Anna Szer, Judyta Worach, Michalina Musioł

FORMATY PLIKÓW GRAFICZNYCH

1

Spis treści

Wstęp ...................................................................................................................................................... 2

Zestawienie grafiki wektorowej z rastrową ........................................................................................ 2

Formaty grafiki rastrowej .................................................................................................................... 5

PNG .......................................................................................................................................................... 5

GIF............................................................................................................................................................ 9

DjVu ....................................................................................................................................................... 11

SWF ........................................................................................................................................................ 13

DXF......................................................................................................................................................... 14

2

Wstęp Stworzony obraz, czy to w grafice wektorowej czy to w rastrowej, można i

należy zapisać w pliku. Istnieje wiele różnych formatów plików, które mogą

być wykorzystane do tego celu. Część z nich dedykowana jest do grafiki

rastrowej, część do wektorowej, ale są i takie, które umożliwiają zapis

informacji pochodzących z obu tych typów. Wybór formatu pliku

determinuje sposób jego zapisu, co bezpośrednio przekłada się na jakość

zapisanego obrazu oraz na rozmiar powstałego pliku. Formaty

przechowujące grafikę rastrową można podzielić na stosujące kompresję

bezstratną, stosujące kompresję stratną oraz nie stosujące kompresji.

Grafika rastrowa – prezentacja obrazu za pomocą pionowo -poziomej

siatki odpowiednio kolorowanychpikseli na monitorze komputera, drukarce

lub innym urządzeniu wyjściowym.Grafika rastrowa została opatentowana

pierwszy raz przez firmę Texas Instruments w latach 70. i jest teraz

wszechobecna.Zdjęcie z aparatu cyfrowego jest grafiką typu rastrowego.

Grafika wektorowa (obiektowa) – jeden z dwóch podstawowych

rodzajów grafiki komputerowej , w której obraz opisany jest za

pomocą figur geometrycznych (w przypadku grafiki dwuwymiarowej)

lub brył geometrycznych (w przypadku grafiki trójwymiarowej),

umiejscowionych w matematycznie zdefiniowanym układzie

współrzędnych, odpowiednio dwu- lub trójwymiarowym.

Kompresja stratna – metoda zmniejszania liczby bitów potrzebnych do

wyrażenia danej informacji, które nie dają gwarancji, że odtworzona

informacja będzie identyczna z oryginałem. Dla niektórych danych

algorytm kompresji stratnej może odtworzyć informację w sposób

identyczny.

Kompresja bezstratna (ang. losslesscompression) – ogólna nazwa

metod kompresji informacji do postaci zawierającej zmniejszoną

liczbę bitów, pod warunkiem, że metoda ta gwarantuje możliwość

odtworzenia informacji z postaci skompresowanej do identycznej postaci

pierwotnej.

Zestawienie grafiki wektorowej z rastrową

Różnice między rysunkiem rastrowym,a wektorowym są olbrzymie. Widoczne są

podczas skalowania (czyli zmiany rozmiaru) rysunku lub obiektu. Oto jak będzie

wyglądała mała literka "a", po powiększeniu jej o 700% w rysunku rastrowym i

wektorowym:

3

Grafika rastrowa Grafika wektorowa

W rysunku rastrowym wszystko jest zapamiętywane z punktów. Tak więc "mały"

odcinek jest zapamiętany z określonej liczby punktów, po powiększeniu go te małe

punkty stają się duże (jest ich tyle samo). W rysunku wektorowym odcinek jest

zapamiętywany jako zbiór dwóch punktów (początkowy i końcowy) o określonych

współrzędnych. Następnie program oblicza pośrednie punkty ze wzoru

matematycznego, a później wyświetla je na ekranie. Powiększenie odcinka w tym

przypadku polega na obliczeniu nowych współrzędnych dla obu punków, a następnie

na obliczeniu punktów pośrednich.

W przypadku pomniejszania rysunku mamy następujące zestawienie. W rysunku

rastrowym są brane pod uwagę punkty leżące obok siebie i na podstawie ilości

czarnych i białych punktów jest obliczany punkt wynikowy. Jeżeli np. 49 punktów jest

czarnych, a 51 punktów jest białych, to zostanie dobrany punkt biały. Stracimy więc

bardzo dużo szczegółów oryginalnego rysunku. W przypadku grafiki wektorowej są

tylko na nowo obliczane współrzędne obiektów, a dopiero potem jest rysowany obiekt

o identycznej grubości co poprzedni.

Rysunek rastrowy Rysunek wektorowy

pomniejszony pomniejszony

Rysunek wektorowy nie uległ pogorszeniu. W przypadku rysunku rastrowego literka

"a" wygląda dobrze dlatego, że oryginalna literka jest bardzo gruba(jest bardzo dużo

czarnych punktów). Przy pomniejszaniu zostało "zgubionych" wiele punktów. Przy

kolejnym pomniejszeniu nie można by się było w ogóle zorientować co to za

kształt. Zdjęcia rastrowe wyglądają ładnie gdy są w oryginalnej wielkości, ale po

powiększeniu nie można już rozróżnić szczegółów.

4

Zestawienie grafiki wektorowej i rastrowej

Obrazek wektorowy Obrazek rastrowy

5

Przewagą reprezentacji wektorowej nad rastrową jest to, że zawsze istnieje dokładna

informacja o tym, z jakich obiektów składa się obraz. W przypadku obrazów

bitmapowych tego rodzaju informacja jest tracona, a jedyne, czego można

bezpośrednio się dowiedzieć, to kolor piksela.

Formaty grafiki rastrowej

Formaty grafiki rastrowej

Formaty grafiki

wektorowej

Formaty plików CAD

Używające kompresji stratnej:

JPEG

JPS

JPEG 2000

DjVu

TIFF

CDR

SWF

EPS

SVG

DGN

DWF

DWG

DXF

IGES

STL

PRT

PNG Używające kompresji bezstratnej:

TIFF

PNG

GIF

BMP

Bez kompresji: XCF

XPM

PSD

PNG Grafika

PNG nie jest obciążony patentami. Obsługuje stopniowaną

przezroczystość (tzw. kanał alfa) oraz 48-bitową głębię kolorów czyli 16

bitów na kanał koloru. Dzięki temu można zapisać bezstratnie dowolne

grafiki RGB (a nawet RGBA, czyli RGB+Alfa, do 32 bitów na piksel).

Obsługuje też osadzone profile kolorów ICC, ICM i dane EXIF.

Fotografia

Format PNG znajduje różne zastosowania. Przewiduje tryby o niskiej i lości

kolorów (paletowe od 2 do 256 oraz tryb skali szarości), przydatne w

sytuacjach, gdy nadmiarowa informacja jest niewskazana (tj. gdy

ważniejsza od subiektywnej wierności oryginałowi jest treść obrazu). Ma

także tryb 48-bitowego RGB, w którym można zapisywać obraz w

milionach kolorów i bez jakichkolwiek zniekształceń właściwych formatom

stratnym, do jakich należy np. popularny JPEG.

6

Wybrane narzędzia

Większość prostych narzędzi graficznych umożliwia dowolną, ręczną

redukcję koloru. Narzędzia bardziej zaawansowane (np. GIMP) oferują

pracę na warstwach oraz automatyczną redukcję liczby kolorów, dostępną

po przełączeniu z palety RGB (Red-Green-Blue) na tzw. kolor

indeksowany. W tym trybie możliwe staje się zapisanie tylko niezbędnych

informacji – np. o kolorach dominujących.

Stopień kompresji

Jedną z technik zastosowanych w PNG jest aplikowanie prostych filtrów

graficznych, które mogą uprościć dane obrazu przed kompresją,

zwiększając jej wydajność. Jest dostępne kilka filtrów (np. różnica między

sąsiednimi pikselami/liniami), które są dobierane dla każdej linii pliku z

osobna.

Niektóre programy pozwalają wybrać "stopień kompresji" – nie jest to

cecha formatu PNG, a jedynie ustawienie specyficzne dla danego

programu, który np. rezygnuje z dobierania najlepszej kombinacji filtrów,

aby przyśpieszyć zapisywanie .

Kompresja polega na dokonaniu jednej z transformacji każdej z

linii obrazu, po czym wynik jest kompresowany za

pomocą algorytmu deflate. Numer transformacji jest zapisywany przed

linią.

Transformacje mają na celu przystosowanie danych do łatwiejszej

kompresji. Zapisują one różnicę między wartością rzeczywistą piksela a

wartością obliczoną na podstawie funkcji przewidującej, działającej w

oparciu o bity już odkodowane. Zwykle różnica ta jest niewielka.

Funkcje przewidujące to m.in.:

tyle samo co piksel po lewej

tyle samo co średnia wartości pikseli po lewej i na górze

tyle samo co suma wartości pikseli po lewej i na górze minus piksel

po lewej górnej przekątnej

Istnieją programy, które potrafią optymalizować pliki PNG – sprawdzają

ogromną ilość kombinacji filtrów PNG i parametrów kompresora gzip, dając

w rezultacie pliki dużo mniejsze niż zapisywane popularnymi programami

graficznymi. Tak zoptymalizowane pliki PNG są prawie zawsze mniejsze

od plików GIF.

Przyszłość

Format PNG zalecany jest przez konsorcjum W3C jako preferowany format

grafiki dla sieci WWW . Szacuje się, iż PNG w sieciach WWW zostanie

7

częściowo wyparty w następnych latach przez grafikę SVG. Dotyczy to

takich obszarów jak choćby grafika prezentacyjna czy schematy bloko we.

Z drugiej strony maleją szanse na powstrzymanie przez PNG ekspansji

formatu PDF i usprawnienie np. korporacyjnego obiegu dokumentów w

formie załączników do poczty elektronicznej. Przewaga PNG, polegająca

na plikach o niewielkich rozmiarach (warunek: optymalizacja), jak również

małych i szybkich programach graficznych do ich prezentacji, traci na

znaczeniu wobec stale rosnącej mocy obliczeniowej komputerów.

Format PNG zapisuje tylko pojedyncze pliki graficzne (nie ma animacji).

Analogicznymi formatami mającymi możliwość zapisu sekwencji grafiki

animowanej w jednym pliku są MNG i APNG.

Podsumowanie

Wady i zalety formatu PNG

kompresja bezstratna

łączy zalety JPEG i GIF: dobrze sprawdza się zarówno w przypadku obrazów o płynnych przejściach tonalnych wielobarwnych i w odcieniach szarości (paleta barw do ≈ 16,8 mln kolorów), jak i GIF (pełna 8-bitową przezroczystość [tzw. kanał alfa] oraz paleta barw od 2 do 256 kolorów)

obsługuje korekcję gamma, tryb progresywny i kontrolę poprawności pliku

obsługuje różne głębokości bitowe (do 48 bitów na piksel)

algorytm i format są wolne od patentów

zalecany przez W3C (World Wide Web Consortium) jako do reprezentacji grafiki rastrowej w sieci Web

nie obsługuje animacji (istnieje osobny format do tego celu [MNG] oparty na algorytmie PNG)

nieprawidłowo obsługiwany przez przeglądarkę Internet Explorer < 7.0

niektóre programy nie obsługują wszystkich właściwości PNG

występują problemy z obsługą korekcji gamma w przeglądarkach

8

9

GIF GIF (ang. Graphics Interchange Format) – format pliku graficznego z kompresją

bezstratną, stworzony w 1987roku przez firmę CompuServe. Pliki tego typu są

powszechnie używane na stronach WWW, gdyż pozwalają na tworzenieanimacji

z dwustanową przezroczystością.

Panuje powszechne przekonanie, iż format GIF obsługuje jedynie 256 kolorów na

obraz, jednak odnosi się on do kolorów mogących występować w jednym bloku

obrazu, a nie do całego obrazu. Dlatego też, używając większej liczby bloków

możliwe jest zastosowanie formatu GIF do przechowywania (na przykład) fotografii

bez straty na ich jakości/liczby kolorów. To przekonanie wzięło się z tego, że

większość programów do obróbki grafiki rastrowej potrafi obsługiwać jedynie jeden

blok na ramkę obrazu (a ówczesny sprzęt potrafił wyświetlać właśnie maksymalnie

256 kolorów na obraz). Ograniczenie wynika więc z niepełnej obsługi formatu, a nie z

ograniczeń istniejących w nim samym.

Ze względu na to, iż do kompresji w formacie GIF może być używany algorytm LZW,

na którym ciążą patenty w kilku krajach świata, w 1995 został opracowany

konkurencyjny format PNG używający do kompresji algorytmu deflate.

Podsumowanie

Wady i zalety formatu GIF

szeroko rozpowszechniony

kompresja bezstratna (algorytm LZW)

małe rozmiary plików

dobrze sprawdza się w przypadku obrazów składających się z dużych obszarów o jednolitej barwie (np. wykresy „tortowe”) i/lub szczegółowych oraz z ostrymi krawędziami (np. wykresy, rysunki, siatki, szkice)

można zapisać informację o przezroczystości wybranego koloru

istnieją rozszerzenia standardu pozwalające na zapis animacji

obrazy o dużej rozpiętości tonalnej są „redukowane” do 256

kolorów przed wykonaniem kompresji, przez co tracą na jakości

format był do niedawna objęty patentami

10

11

DjVu

DjVu ( por. déjà vu) – jeden z formatów plików graficznych. Pliki zapisywane w tym formacie

posiadają rozszerzenie „djvu” lub „djv”.

Zamierzeniem twórców formatu DjVu było umożliwienie tworzenia cyfrowych bibliotek, w

których książki byłyby przechowywane na nośnikach elektronicznych. Cel taki łączył się z

koniecznością stworzenia formatu plików graficznych, który umożliwiałby przechowywanie

zeskanowanego tekstu z jakością odpowiadającą papierowemu oryginałowi przy

jednoczesnym względnie małym rozmiarze pliku.

Historia

DjVu jest stosunkowo starą metodą wydajnej kompresji obrazu. Metoda ta była rozwijana

przez naukowców amerykańskiego koncernu AT&T do kompresji

kolorowych, skanowanych dokumentów. Oprogramowanie oparte na zakupionych od

koncernu AT&T patentach formatu DjVu, stworzyła w późnych latach 90. XX

w.amerykańska firma LizardTech. Inc. (DocumentExpress w wersjach Enterprise lub

Professional).

20 października 2009 r. na stronie Lizardtech ukazała się informacja, że firmą zajmującą się

technologią DjVu jest Caminova, z forum Lizardtech skasowano posty dotyczące

DocumentExpress.

Informacje techniczne

DjVu oparte jest na zaawansowanej (wciąż rozwijanej) metodzie segmentacji

obrazu. Tworzenie pliku DjVu polega na rozdzieleniu dowolnie

skomplikowanego obrazu na odrębne warstwy, a następnie poddaniu warstw

odrębnym optymalizacjom i kompresjom.

Najczęściej stosowane warstwy to: tło (np. 100 dpi), czarno-biała warstwa

tekstu najwyższej jakości (np. 300 dpi), warstwa koloru służąca jedynie do

nałożenia koloru na czarno-białą warstwę tekstu (np. 25 dpi). Ponadto

istnieje możliwość wprowadzenia do dodatkowej warstwy informacyjnej

tekstu – treści uzyskanej metodą OCR. Umieszczenie w pliku tekstu

umożliwia m.in. wyszukiwanie treści.

Dane w pliku DjVu zapisane są progresywnie, co pozwala na wyświetlenie

części zawartości pliku, zanim zostanie do końca odczytany, zwłaszcza

przy pobieraniu przez Internet. W miarę pobierania pliku pojawiają się

kolejne warstwy.

12

Podsumowanie

Wady i zalety formatu DjVu

zaprojektowany specjalnie do kompresji skanowanych dokumentów

w założeniu ma służyć do tworzenia bibliotek cyfrowych, tzn. przechowywania zeskanowanych książek itp. materiałów na nośnikach elektronicznych

pliki wynikowe mają niewielką objętość przy zachowaniu jakości wiernej oryginałowi

pliki wynikowe są znacznie mniejsze niż w przypadku grafik w formacie JPEG czy TIFF przy tej samej jakości

obsługuje tryb progresywny

obraz jest zapisywany w warstwach, np. tło, kolor tła i tekst poddany OCR

oddzielenie warstwy tekstowej od graficznej umożliwia indeksowanie i przeszukiwanie tekstu

przeglądarki nie obsługują natywnie formatu DjVu, wymagana jest instalacja wtyczki

format jest objęty patentami

13

SWF

SWF – format zamknięty grafiki wektorowej,

stworzonydla Flasha przez Macromedia (obecnie Adobe). Pliki tego formatu

są nazywane Shockwave Flash Object.

Pliki SWF mogą zawierać animacje lub aplety o różnym stopniu

interaktywności i funkcjonalności. Są czasami używane do tworzenia

animowanej grafiki i menu na stronach internetowych. W zamierzeniu pliki

SWF miały być wystarczająco małe do publikacji w internecie.

SWF jest obecnie dominującym formatem animacji wektorowych w sieci.

Odtwarzanie

Pliki SWF mogą być odtworzone przez przegląda rki internetowe z

zainstalowaną odpowiednią wtyczką udostępnioną za darmo przez Adobe,

a także przez inne pliki SWF wyeksportowane do plików wykonywalnych,

nazywane projektorami.

Wolnym odtwarzaczem plików SWF jest m.in. Gnash udostępniony na GNU

General Public License .

Historia formatu

Początkowe ograniczenie możliwości prezentacji do obiektów wektorowych

oraz obrazów zostało później rozszerzone o możliwość dodania dźwięków,

filmów i obiektów pozwalających na interakcję z odbiorcą końcowym.

Mimo typowo internetowego przeznaczenia tego formatu, dopiero 1 lipca

2008 Adobe udostępniło kod pozwalający wyszukiwarkom Google i Yahoo

przeglądać i indeksować pliki SWF.

14

Podsumowanie

Wady i zalety formatu SWF

DXF

DXF (ang. data exchange format) – rozszerzenie nazwy pliku służącego

wymianie danych wektorowych.

Historia

Jest jednym z bardziej popularnych formatów wektorowych, w którym można

zapisywać zarówno rysunki 2D, jak i zawierające elementy 3D. Specyfikacja tego

formatu została opracowana przez firmę Autodesk i służyła początkowo głównie do

wymiany danych pomiędzy programami AutoCAD i 3D Studio. Z czasem format ten

rozpowszechnił się i zaczął być wykorzystywany przez inne firmy. Jego popularność

związana jest z prostotą tworzenia plików w tym formacie i udostępnieniem jego

pełnej dokumentacji.

Opis

DXF jest plikiem tekstowym w formacie ASCII, dzięki czemu jego poprawny odczyt i

zapis jest możliwy na każdej platformie sprzętowej i systemowej. Wadą takiego

rozwiązania jest jednak stosunkowo duża wielkość pliku w porównaniu z jego

binarnym odpowiednikiem DWG, jak również znacznie większy czas odczytu i zapisu

pliku.

Wewnętrzna organizacja pliku DXF jest bardzo prosta. Składa się on z par linii, w

których nieparzysta zawiera zawsze "kod" definiujący znaczenie "wartości",

szeroko rozpowszechniony

zapis obiektów w postaci wektorów

skalowanie obiektów bez utraty jakości

możliwość włączania do pliku obiektów rastrowych

umożliwia stworzenie atrakcyjnie wyglądających prezentacji przy niewielkiej objętości pliku

obsługuje transmisję strumieniową

nieformalny standard prezentacji multimedialnych w sieci Web

nie można ich przeglądać w poszukiwaniu wybranego tekstu

nie ma możliwości podglądu konspektu ani ilości ramek kluczowych, o ile autor nie umieści takich narzędzi

systemy operacyjne nie indeksują tekstu w plikach SWF, co utrudnia wyszukiwanie

15

występującej w kolejnej linii parzystej. "Kod" jest zawsze stringiem, który daje się

zamienić na liczbę całkowitą. "Wartość" jest stringiem, którego znaczenie interpretuje

się odpowiednio do poprzedzającego "kodu".

Struktura

Struktura typowego pliku DXF składa się z następujących sekcji:

HEADER – ogólna informacja na temat rysunku, mogą się w niej znaleźć dane

takie jak np. nazwa programu, który zapisał ten plik (zawsze na zasadzie "kodu" o

odpowiednim znaczeniu i następującej po nim "wartości")

TABLES – sekcja zawierająca opis specjalnych elementów rysunku, które

posiadają swoje nazwy i są zorganizowane w tablice:

LTYPE – tablica z definicjami typów linii

Layertable – tablica z definicjami warstw rysunku

STYLE– tablica z definicjami krojów pisma

Viewtable – tablica z definicjami zapisanych ustawień widoków 3D

UCS – tablica z zapisanymi ustawieniami lokalnego układu współrzędnych

VPORT – tablica z ustawieniami okna rysunku (rzutni)

DWGMGR– tablica zarezerwowana do wykorzystania w przyszłości

BLOCKS – definicje bloków rysunku, czyli elementów powtarzalnych złożonych z

wielu elementów podstawowych

ENTITIES – najważniejsza sekcja pliku – opisuje kształt i właściwości wszystkich

elementów podstawowych, z których składa się rysunek

END OF FILE – znacznik końca pliku

Powyższe elementy są charakterystyczne dla rysunków utworzonych przez programy

firmy Autodesk. W plikach zapisanych przez aplikacje innych producentów często

występuje jedynie sekcja ENTITIES, co jest w pełni dopuszczalne.

Pliki DXF zapisywane przez AutoCADa zawierają czasem dane w postaci

zakodowanej. Dotyczy to opisu brył i powierzchni utworzonych w oparciu o system

modelowania ACIS firmy Spatial, który jest częścią składową AutoCADa. Jest to

wyraźny wyłom w dotychczasowej polityce "otwartości" formatu DXF, a jego skutkiem

jest ograniczony dostęp do rysunku przez programy innych producentów.

16

Słownik

Aplet (zdrobnienie od aplikacja) – zwykle niewielki program napisany w

taki sposób, by mógł zostać osadzony w stronie WWW wprost i wykonany

przez przeglądarkę internetową na komputerze, na którym jest ona

uruchomiona lub przez odwołanie za pomocą polecenia np. JavaScriptu był

wczytany przez przeglądarkę z serwera www i uruchomiony w środowisku

JVM (Java Virtual Machine) komputera, na którym funkcjonuje

przeglądarka – w tym przypadku są to aplety Java, wykonywane w tzw.

Piaskownicy.

Filtr graficzny – dodający niestandardowe efekty przy obróbce obrazów.

Kompresja danych – polega na zmianie sposobu zapisu informacji tak,

aby zmniejszyć redundancję i tym samym objętość zbioru. Innymi słowy

chodzi o wyrażenie tego samego zestawu informacji, lecz za pomocą

mniejszej liczby bitów.

Korekcja (modulacja) gamma- algorytm przetwarzania obrazu w grafice

komputerowej. Usuwa zniekształcenia wprowadzone przez urządzenia

(np. monitor,skaner) poprzez redukcję nadmiernego kontrastu obrazu

wejściowego.

OCR (ang. Optical CharacterRecognition) – zestaw technik

lub oprogramowanie służące do rozpoznawania znaków i całych tekstów

w pliku graficznym o postacirastrowej. Zadaniem OCR jest zwykle

rozpoznanie tekstu w zeskanowanym dokumencie (np. papierowym

formularzu lub stronie książki).

Piksel- najmniejszy jednolity (przedstawiający konkretny kolor) element

obrazu wyświetlanego na ekranie

(monitora komputerowego, telewizora itp.), drukowanego (dotyczy

technologii druku punktowego) lub uzyskiwanego za pomocą urządzeń

przetwarzania obrazu (aparat cyfrowy, skaner).

RGB – jeden z modeli przestrzeni barw, opisywanej współrzędnymi RGB.

Jego nazwa powstała ze złożenia pierwszych liter angielskich

nazw barw: R –red (czerwonej), G – green (zielonej) i B –

blue (niebieskiej), z których model ten się składa. Jest to model

wynikający z właściwości odbiorczych ludzkiego oka, w którym wrażenie

widzenia dowolnej barwy można wywołać przez zmieszanie w ustalonych

proporcjach trzech wiązekświatła o barwie czerwonej, zielonej i

niebieskiej.

Skalowanie – czynność polegająca na utworzeniu lub zmianie skali.

17

Bibliografia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Formaty_plik%C3%B3w_graficznych

http://www.czn.uj.edu.pl/moodle/mod/book/view.php?id=14240&chapterid=

4595

http://stalker.republika.pl/wyklady/archiwizacja/wyklad3.pdf

http://slodownik.cba.pl/index.php/podstawowe-formaty-plikow-graficznych/