DOŻARTA WRÓŻKA ZĘBUSZKA

Francesca Simon

K R LO EA K

YAK O SZ M R N

Simon_KK_20_na_20_Dozarta wrozka zebuszka_okl_integra.indd 1 2014-07-21 11:00:35

Francesca SimonIlustrowa Tony Ross

Przek adMaria Makuch

Maria Jaszczurowska

K r a ków 2 014

DOŻARTA WRÓŻKA ZĘBUSZKA

K R LO EA K

YAK O SZ M R N

2 w 1Koszmarny Karolek i Zębowa Wróżka

Koszmarny Karolek i jeszcze bardziej dożarte żarty

11

– To niesprawiedliwe – wrzeszczał Koszmarny Karolek, tratując bratki na grządce taty. – To bardzo niesprawiedliwe!

Wredna Wandzia straciła już dwa zęby. Jędzowata Jadzia aż trzy. Ordynar-ny Olo nie miał czterech zębów, dwóch na dole i dwóch na górze, dzięki czemu potrafił z łatwością pluć z ostatniej ławki aż do tablicy.

Chciwemu Heniowi przynajmniej się kiwały, nawet Płaczliwy Piotruś stracił jeden ząb i to już wieki temu.

Codziennie ktoś wchodził do klasy, zadzierając nosa z powodu czarnej luki

1KOSZMARNY KAROLEK

I ZĘBOWA WRÓŻKA

12

KOSZMARNY KAROLEK I ZĘBOWA WRÓŻKA

w dolnym lub górnym uzębieniu i w do-datku jeszcze triumfalnie machając bank-notem, który był prezentem od Zębowej Wróżki.

– Nie ma sprawiedliwości na świecie – wykrzykiwał znowu Karolek. Próbował za wszelką cenę choć o milimetr poru-szyć przynajmniej jeden ząb. Ciągnął, pchał z całej siły do środka i na zewnątrz, wciskał i wypychał. Wszystko na próżno, żaden nie drgnął nawet o włos.

Ktoś złośliwie przylutował mu zęby do dziąseł.

– Dlaczego ja? – jęczał, rozdeptując ró-żowe petunie. – Dlaczego ja jeden jedyny na świecie muszę mieć wszystkie zęby?

Koszmarny Karolek schował się w swo-im szałasie. Był chory od widoku rozchwia-nych zębów i wstrętnych szczerbatych uśmiechów, którymi pysznili się wszyscy wokoło. Słowo „ząb” wywoływało w nim

13

KOSZMARNY KAROLEK I ZĘBOWA WRÓŻKA

gorączkę i dreszcze obrzydzenia. Ktoś, kto je wypowie w jego pobliżu, może spodziewać się najgorszego.

– KAROLU! – dał się słyszeć cieniutki piskliwy głosik. – Gdzie jesteś?

Koszmarny Karolek schował się w ką-cie.

– Wiem, że tam jesteś, Karolku – po-wiedział Damianek.

– Idź sobie – krzyknął Karolek. – Ale chodź, zobacz – nie dawał za

wygraną Damianek. – Chciałem ci po-kazać mój skarb.

Karolek naburmuszył się. – Jaki skarb?

– Musisz go zobaczyć – powiedział Damianek.

Damianek nigdy, przenigdy nie miał nic ciekawego do pokazania. Zawsze za skarb uważał jakiś głupi nowy znaczek albo nudną książkę o roślinach, albo w najlep-

14

KOSZMARNY KAROLEK I ZĘBOWA WRÓŻKA

szym wypadku złotą odznakę za wzorowe zachowanie. Ale może tym razem...

Karolek wyczołgał się z szałasu. – Tylko radzę ci, żeby to było na-

prawdę coś – powiedział. – Bo inaczej będziesz bardzo żałował, że wyszedłem.

Damianek wyciągnął przed siebie za-ciśniętą pięść i otworzył ją przed nosem Karolka.

Na dłoni Damianka leżało coś małe-go i białego. Wyglądało jak... Nie, to nie mogło być to.

Karolek przyjrzał się uważnie Da-miankowi. Damianek uśmiechnął się najszerzej, jak potrafił. Karolek był

15

KOSZMARNY KAROLEK I ZĘBOWA WRÓŻKA

w szoku. To było niemożliwe, jego wzrok płatał mu straszne figle.

Karolek zamrugał z całych sił. Potem znowu zamrugał i jeszcze raz zamrugał.

Jednak widok nie znikał. Widział zna-komicie. Jego młodszy brat, Doskonały Damianek, miał czarną dziurę w miejscu, gdzie przedtem znajdował się ząb.

Karolek rzucił się na Damianka. – Po-malowałeś sobie ząb na czarno, ty mały oszuście.

– Wcale nie – pisnął Damianek. – On mi naprawdę wypadł. Zobacz.

Palec Damianka przeszedł na wylot przez dziurę między zębami.

Więc była to prawda. Damiankowi wypadł ząb. Karolek poczuł straszny ucisk w żołądku.

– A nie mówiłem – powiedział Da-mianek. Znów szeroko uśmiechnął się do Karolka.

16

KOSZMARNY KAROLEK I ZĘBOWA WRÓŻKA

Karolek nie mógł dłużej znieść wido-ku szczerbatej buzi swego brata. To była najstraszniejsza rzecz, jaka do tej pory przydarzyła mu się w życiu.

– Nie znoszę cię – wychrypiał Karo-lek. Był teraz wybuchającym wulkanem, z którego spływała wrząca lawa i pochła-niała wszystko na swej drodze.

– Ghhhyyy – dławił się Damianek. Ząb wypadł mu z ręki na ziemię.

Karolek rzucił się i podniósł go w mgnieniu oka.

– Ojejku – jęczał Damianek. – Oddaj mi mój ząb.

– Karol, jesteś koszmarny – krzyczała mama.

17

KOSZMARNY KAROLEK I ZĘBOWA WRÓŻKA

Teraz Karolek droczył się z Damian-kiem, pokazując mu ząb z daleka.

– La la la li li la – śpiewał Karolek, podrzucając ząb na oczach Damianka.

Damianek wybuchnął płaczem. – Oddaj mi ząb – łkał Damianek. Mama wbiegła do ogrodu. – W tej chwili oddaj mu jego ząb –

powiedziała mama. – Nie oddam – odpowiedział Karolek. Mama była chyba bardzo zła. Wyciąg-

nęła rękę przed siebie. – Daj mi ten ząb w tej chwili.

Karolek upuścił ząb na ziemię. – Proszę bardzo – powiedział. – Doigrałeś się, Karolu – krzyknęła

mama. – Koniec ze słodyczami w tym tygodniu.

To było niczym w obliczu prawdziwe-go nieszczęścia Karolka.

Damianek podniósł swój ząb. – Po-patrz, mamusiu – powiedział.

Cena 24,90 z

2 w 1Koszmarny Karolek i zębowa wróżka

Koszmarny Karolek i jeszcze bardziej dożarte żarty

Klasie!

Karolek rządzi w

Koszmarnej

dołącz do Koszmarnej Klasy!

Znajdź nas na

Nie bądź larwą,

sie!

Simon_KK_20_na_20_Dozarta wrozka zebuszka_okl_integra.indd 1 2014-07-21 11:00:35