Frederico Garcia Lorca - Şiirleri

8/18/2019 Frederico Garcia Lorca - Şiirleri

1/16

Frederico Garcia Lorca

- şiirler -

Yayın Tarihi:9.4.2004

Yayınlayan:

Antoloji.Com Kültür ve Sanat

Yasal Uyarı: Bu ekitap, bilgisayarınıza indirip kayıt etmeniz ve ticari olmayan kişisel kullanımınız içinyayınlanmaktadır. Şiirlerin kopyalanması, gerçek veya elektronik ortamlarda yayınlanması, dağıtılması TürkiyeCumhuriyeti yasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı izninigerektirir. Bu doküman Antoloji.Com tarafından yayınlanmıştır. Antoloji.Com tüm bölümleriyle, Fikir ve SanatEserleri Yasası'na %100 uygun olarak yayın yapmaktadır.

http://www.antoloji.com/http://www.antoloji.com/


2/16ww.antoloji.com - kültür ve sanat

Ağız-Kaside

Ağız-Kaside

Kapadım balkonumuduymak istemiyorum ağıtıama yalnız ağıt vargri duvarlar ardında

Çok az melek var şarkı söyleyençok az köpek var havlayanbin keman bir avuca sığıyor;Ama ağıt koskoca bir köpek,ağıt koskoca bir melek,ağıt koskoca bir keman,gözyaşı ağzını tıkıyor rüzgarın

duyulmaz başka bir şeyağıttan





Akşamın Ninnisi

Ninni söylüyor akşam,

portakallara.Kız kardeşim şarkı söylüyor:Dünya bir portakaldır.

Ay ağlıyarak diyor:Bir portakal olmak istiyorum.

Olamaz kızım,pembeleşsen de.

Olamaz dönsen bileküçücük bir limona.

Yazık!





Ayağı Karıncalı

Yalnız bir kadın sanmıştım önce

Oysa kocasını aldatan biriIrmağın orda buluştukGece Santiago gecesi

Işıklar sönüp birer birerYanmaya durunca ateşböcekleri,Son birikintisinde şehrinDokundum uykulu memelerine

Türkülü çiçeklerin dalları gibiGöğsü gözlerime açılıverdiVe oniki hançerin bir keredeYırttığı ipek gibi sinirli

Hışırtısı kulaklarımdaKolalanmış eteklerinin.Işıksız tepeleri ağaçlarınYollar boyunca kocaman kocaman

Ve ufuk köpeklerin ufkuIrmaktan ötelere havlıyordu.Ne varsa üstünden atlayıp geçtikBöğürtlenler, dikenler, karaçalılar.

Saçındaki topuzun yere yatıncaYumuşak toprakta açtığı çukur,Ben boyunbağımı attığım zamanÇözüşü onun da düğmelerini

Sıra silahlı kemerime gelinceSıyrılışı giysilerinden art arda,Sümbüllerin mi kurbağaların mıOlamaz hiçbirinin böyle bir teni,Ne de billurun ayışığındaSunabildiği var bu ışıltıyı

Kalçaları altımda kaçışıyorduHani ürkmüş balıklar gibi

Bir yanı tutuşmuş ateş çemberiBir yanı buza kesmiş, sepserin,

O gece dörtnala gördüm kendimiSedeften küçük bir taya binmişimGördüm, ne dizgin ne de üzengiAt koşturuşlarımın en güzelini.

Neler anlattı sevişirkenAma söyleyemem erkeğim benHem böyle ağzı sıkı görünmemiAydınlık akıl da istiyor zaten




Deniz Suyu Türküsü

Deniz

gülümsüyor uzaktan.Dişleri köpükten,dudakları gök.

'Ne satarsın, deli kızrüzgarda memelerin? '

'Suyunu denizlerin, yiğit,suyunu denizlerin.'

'Ne taşırırsın kara oğlan,kanınla karıştırıp? '

'Suyunu denizlerin, yiğit,suyunu denizlerin.'

'Bu tuzlu gözyaşları, ana,nerden gelirler? '

'Ağlarım suyunu denizlerin, yiğit,suyunu denizlerin.'

'Bu derin sızı, gönül,nerden doğdu oy? '

'Ne acıymış, ne acısuları denizlerin''

Denizgülümsüyor uzaktan.Dişleri köpükten,dudakları gök.





Giden Can

Ne boğa tanır seni ne incir ağacı,

Ne evindeki atlar ne karıncalarNe çocuk tanır seni ne de ikindiÖlüsün çünkü, dirileceğin de yok

Taşın sırtı da seni tanımaz artık,İçinde düşündüğün kara atlas da.Dilsiz anıların da tanımaz seni,Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok.

Deniz kabuklarıyla geldiğinde güz,Sis üzümleriyle, dağ öbekleriyle,Gözlerine hiç kimse bakmak istemez,Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok.

Ölüsün çünkü, dirileceğin de yok.Yeryüzünün bütün ölüleri gibi,Unutulmuş bütün ölüler gibiSönmüş bir köpekler yığını içinde.

Yok tanıyan seni.Yok.Seni söylüyorum bense.Yüzünü inceliğini söylüyorum sonraya.Anlayışının o yüce, yetkin üstünlüğünüİştahını ölüme, ağzındaki tada onun.Senin o yiğitçe sevincini saran kederi

Doğmasına çok zaman ister, gün olur doğarsa,Öyle zengin serüvenli, parlak Endülüslü'nün.İnleyen sözlerle söylüyorum inceliğiniAnarak acı bir yeli zeytin ağaçlarında

Çev: Said Maden





Issızlık

Dinle çocuğum ıssızlığı.

Dalgalanan ıssızlığı,vadilerin kaydığı ıssızlığı,yankıların olduğu ıssızlığı,alınları toprağa eğilten ıssızlığı.

Lorca





OZAN ve ÖLÜM

(Şiir 'Cinayet Gırnata'da işlendi' üçlemesinin 2. şiiridir)

Ölümle başbaşa yürürken görüldü oKorkmadan tırpanından-Gene de kuleden kuleye güneşÇekiçler örsde.örsde,demirci ocaklarının örsünde.Konuşuyordu FedericoOkşayarak, ölümle.Ölüm dinliyordu onu.'Daha dün mısralarımda canyoldaşım,Kuru avuçların şaklıyordu seninDaha dün mısralarımda,Daha dün kırağını verdin şarkıma

Ve ağlatı'ma gümüş tırpanının keskinliğini,Seni şakıyacağım, sende artık kalmayan eti,olmayan gözlerini,Rüzgarın dağıttığı saçlarını şakıyacağımO öpülen kırmızı dudaklarını..Ölüm, güzel çingenem, ölümümsün dün de bu gün de,Ah! Ne kadar rahatım seninle başbaşa,İçime çekerken Gırnata'nın havasını,Benim Gırnata'mın! '





Serüven Düştüğün Bir Salyangozun Başına Gelenler

Bir çocuksu tatlılık

almış sakin sabahıAğaçlar da geriyortoprağa kollarını.Bir titrek buğuörtüyor ekinleri,ve örümcekler geriyoripekten yollarını,-sarıyor yol izlerigöğün parlak camını-Kavaklı yoldabir pınar durmuş şarkıyaşarkısı otların arasında.Ve patikanın sakin

efendisi salyangozsaf ve kendi halindeçevresini süzmede.

Değerbilir veyiğit kıldı onudoğallık içindeki bu ilahi sessizlik,unutup dertlerinibir gün babaocağınınistedi görmeksonunu patikanın.

Yola revan olur menzile doğruısırganlı, sarmaşıklıbir ormanda.Derken yaşlı mı yaşlıiki dişi kurbağaya rastgelir;hanımlar güneşlenmektedirortalık yerdesıkıntılı, hastalıklı.

Şu yeni şarkılar da...diye biri homurdanmakta,bi şeye benzemezler.Boş geç hepsini, deryaralı ve handiyse körleşmiş

öbür kurbağa doğrulayıp berikini:Ben gençken sanırdım ki,eninde sonunda Tanrıduyacak şarkımızıve eriyecek yüreği.Ya benim görmüş geçirmişliğim,öyle ya bunca yaşadım ben,inancım sarsıldı bir kere,şarkı söylemiyorum nice...

Kurbağalar sızlanıpdileniyorlardı bir sadakacıkotları yara yara




burnu havada geçen

bir kurbağa gençtenGölgeli orman önündebizim ürkek salyangoz,haykırmak ister, nafile.Kurbağalarsa iki adım ötede...

Bu bir kelebek mi?der handiyse kör olanı..İki boynuzcuğu var,diye yanıtlar öbürü.Salyangoz bu.Nerden,

a salyangoz, hangi diyardan?

Evden geliyorum, amaçabucak dönsem iyi.İşte sana ödlek bir böcek,diye tıslar kör kurbağa.Hiç şarkı söylemez misin sen?Söylemem der salyangoz.Ya dua?Hiç mi hiç öğrenmedim.İnanmaz mısın sonsuz yaşama peki?O da nedir ki?

O, en durusuda yaşamaktır hep,yakınında çiçeklenmiş kıyınınve bol yemli bir otlağınBen küçükken, zavallıninem demişti bir gün,ölünce gidermişimen yüksek dallardakien körpe yapraklara.

Ne zındıkmış şu ninen de.İşin aslını bizlerden dinle.İnanacaksın doğruluğuna,

der kurbağa kızarak.Yolu görmek niye?diye inler salyangoz.Evet inanıyorumvaaz ettiğiniz o sonsuz yaşama...Kurbağalar,pek dalgın, çekilirler,salyangoz da yiter giderormanda ürkek ürkek,

Dilenci kurbağalarput gibi kalalalırlar.İçlerinden biri sorar:




İnanır mısın sen sonsuz yaşama?

Ben...hayır der üzgün üzgünyaralı ve kör kurbağa.

Niçin attık ortaya bu lafı, hı,salyangoza inandırmacasına?Çünkü... Ne bileyim, niçin,der kurbağa.Kıvanç doluyumduydukları inançlaseslenirken çocuklarımark içinden tanrı'ya...

Geri döner

zavallı salyangoz.Yoldaefil efil bir sessizlikfışkırır kavaklardan.Bir de bakar sokulmaktabir öbek kırmızı karınca.Giderler karışık kuruşuksürükleyerek aralarındaduyargaları kopukbaşka bir karıncayı.Salyangoz haykırır:Karıncalarım, az durun,nedir bu ettiğinizkendi yoldaşınıza?Olanı deyiverin bana,Sen, anlat bakayım, küçük.

Ahı gitmiş vahı kalmış karıncabaşlar üzgün üzgün:Yıldızları gördüm ben.Yıldızlar da neymiş? derkarıncalar usulca.

Salyangoz da düşünceli,sorar: Ne yıldızları?Evet, der karınca tekrardan,

gördüm yıldızları.Tırmandım da en yüksekağaca karanlıktaGördüm binlerce gözüşu kararan dünyamda.Salyangoz sorar;Anladım da, ne yıldızları?Onları söylüyorum, başımızın üstündetaşıdığımız ışıkları.Biz görmeyiz ama,der karıncalar devamla...Bense bir otları görürüm sereserpe,der salyangoz da.




Duyargalar sallayıpçağrışır karıncalar:Öldüreceğiz seni,tenbelsin, baştan çıkmışsın sen,görevin çalışmakken,

Yıldızları gördüm ben,der yaralı karınca.Salyangoz kestirip atar:Bırakın şunu gitsin,işinize bakın siz.baksanıza şimdidençıktı çıkıyor canı.

Derken bir arı geçeryumuşacık havadan.Can çekişen karıncadem alır sonsuz akşamdan.Götürmeğe geliyorbeni bir yıldıza, der.

Görünce üldüğünü,kaçışır öbürleri.

İçini çeke çekekarmakarışık zihinlealır başını gider salyangoz;dert olmuştur içinesonsuzluk meselesi.Yok, diye sızlanır, bu yoldan nihayetiYıldızlara varılır m'olaburalardan kalkınca.Ne desem, bu yavaşlık belasıengel olur varmama.Boş şimdi düşünmek bunları.

Her şey sis içindeydi,ölgün güneş ve bulut.

Çağırırdı kliseyeuzak çanlar herkesi.Ve patikanın bilgeefendisi salyangoz,kafası karmakarışık, dinelmişseyrederdi çevreyi.





Süsme Ve Ölüm

Saat beşte akşamlayın

Tam saat beşte akşamlayınAk çarşaflar getirdi çocukSaat beşte akşamlayınHazırdı bir sepet kireçSaat beşte akşamlayınKalanı ölüm.Yalnız ölüm.Saat beşte akşamlayınRüzgar savurdu pamuklarıSaat beşte akşamlayınKristal, nikel serpti oksit.Saat beşte akşamlayınKumru parsla savaşır şimdiSaat beşte akşamlayın

Bir kalça, bir ıssız boynuzSaat beşte akşamlayınSessler başladı, uğultularSaat beşte akşamlayınDuman, arsenik çanlarıSaat beşte akşamlayınSessiz insanlar köşelerdeSaat beşte akşamlayınYalnız boğanın yüreği şendiSaat beşte akşamlayınGeliyor kar teri işteSaat beşte akşamlayınTentürdiyot kokusu alandaSaat beşte akşamlayınÖlüm yaraya yumurtasını koyduSaat beşte akşamlayınAkşamlayın saat beşteTam saat beşte akşamlayın

Tekerlekli bir tabut yatağıSaat beşte akşamlayınKemikler, flütler kulağındaSaat beşte akşamlayınBoğa böğürdü alnına doğru

Saat beşte akşamlayınCan çekişmeyle ışılar odaSaat beşte akşamlayınKangren yaklaştı uzaktanSaat beşte akşamlayınZambak bir boru yeşil kasığındaSaat beşte akşamlayınGüneş gibi yanar yaralarıSaat beşte akşamlayınPencereleri kırıyor kalabalıkSaat beşte akşamlayınAh! New korkunç saat beşi akşamın!Saat beşti bütün saatlerde!




Akşamın gölgelerinde saat beşti!

Not: (Ignazio Sanchez Mejia için Ağıt'ın 1.Bölümüdür.Daha önce gruba gönderdiğimiz 'Giden Can' iseSaid Maden'in çevirisi ile bu Ağıt'ın 4.şiiriydi.)

Federico Garcia LorcaÇeviri: Sabri ALTINELYayıncı: KİBELE




16/16

Umarsız Aşka Gazel

Gelmek istemiyor gece

Ne sen gelebiliyorsun o yüzdenNe de ben gidebiliyorum.Ama ben gideceğim.Akrepten bir güneş şakağımı yesede.Ama sen geleceksin.Dilin tuzlu yağmurlarca yakılmış.

Gelmek istemiyor gün.Ne sen gelebiliyorsun o yüzden.Ne de ben gidebiliyorum.Ama ben gideceğim.Kurbagalara atarak ağzımda çiğnediğim karanfili.Ama sen geleceksin.

Çamurlu lağımından karanlığın.

Gelmek istemiyor.Ne gün,Ne gece.Ölebiliriz o yüzden.Ben senin uğruna.Sen de benim..


Documents

Frederico Garcia Lorca - Şiirleri