Gabay sa Pagtatalakay Hinggil sa Lumalalang Krisis sa

ilalim ng rehimeng US-Aquino

Inihanda ng Alaysining

Lalong sumasahol ang kalagayan ng mga mamamayan sa

ilalim ng rehimeng US-Aquino. Sa loob ng mahigit apat (4)

na taon ng kanyang pamumuno, tumindi ang kalagayang

mala-kolonyal at mala-pyudal ng Pilipinas. Sadyang malaki

na ang kasalanan ng rehimen sa mga mamamayan:

1. Kawalan ng batayang serbisyong panlipunan at

pagsunod sa neoliberal na mga patakaran

Lalong inilalayo sa mga mamamayan ang mga karapatan

nito sa edukasyon, kalusugan at iba pang batayang

serbisyo. Pinasahol pa lalo ng rehimeng Aquino ang

kalagayang ito sa pamamagitan ng pagsunod sa mga

neoliberalistang patakaran ng pribatisasyon na tulak ng

Estados Unidos at ng mga ahensya nito tulad ng

International Monetary Fund at World Bank.

Sa pagsisimula ng pasukan, sinalubong ang mga kabataan

ng muling pagtataas ng matrikula at iba pang mga bayarin.

Ayon sa pagaaral ng NUSP, mahigit 400 na pribadong

pamantasan ang inaprubahan ng CHED na magtaas na

matrikula para sa akademikong taong 2014-2015.

Samantala, ang mga pampublikong pamantasan naman

tulad ng UP ay nakararanas din ng matataas na bayarin. Sa

pag-abruba ng reporma sa bagong Socialized Tuition

System, lalong pinadali ang paniningil ng mataas na

matrikula sa mga iskolar ng bayan na aabot sa P1,500 kada

unit. Sa loob ng STS, maging ang mga may student number

na 2012-pababa ay kailangang mag-apply. Ibig sabihin,

P1,500 ang default tuition ng LAHAT ng estudyanteng

papasok sa darating na semestre kung hindi sila

mabibigyan ng tuition discount. Dagdag pa, bahagi ng

neoliberalistang patakaran sa pamantasan ang

pagpapatupad ng Academic Calendar Shift, na naglalayong

palalain ang kolonyal na katangian ng edukasyon sa

pamantasan. Tinutulak din ngayon ang pagbebenta ng mga

assets ng mga pampublikong institusyon, halimbawa dito

ang pag-lease ng lupa ng UP para sa bagong proyekto ng

Ayala na UP Town Center.

Sa ilalim ng Public Private Partnership Program, lalong

naitutulak ang pribatisasyon ng mga pampublikong

institusyon at lupain. Maraming komunidad ang may banta

ng demolisyon upang pagtayuan ng mga negosyo. Sa mga

komunidad sa Quezon City, upang ma-extend ang QCCBD

project, layong i-demolish at ipa-auction ang ilang lupa sa

Brgy. Pansol sa UP, at pag-benta naman sa komunidad sa

Commonwealth avenue bilang bahagi ng Controlled

Economic Zone o CEZ.

2. Lumalalang kahirapan at kawalang kabuhayan sa

bansa

Habang patuloy na sumusunod sa patakarang neoliberal

ang gubyernong Aquino, tumitindi lalo ang kahirapan at

kawalan ng kabuhayan sa bansa . Ang 7% pagtaas ng

ekonomiya na ipinagmamayabang ni Aquino ay hindi

sumasalamin sa kalagayan ng mga mamamayan. Sa

katunayan, lalong dumarami ang nagugutom at mahirap.

Ayon sa IBON, umabot sa 4.5 Milyon ang walang trabaho

sa bansa nitong 2013. Walang kasiguraduhan sa trabaho

dahil laganap ang kontraktuwalisasyon. Wala pa ring

substansyal na umento sa sahod kahit mahigit P1,054 kada

araw ang kailangan ng isang pamilya.

Itinutulak din ang deregulasyon ng presyo ng mga

batayang produkto tulad ng langis, tubig at kuryente. Sa

ilalim ng Oil Deregulation Law, walang-habas na sumisirit

ang presyo ng langis na nagtutulak sa pagtaas ng

pamasahe patungong P8.50 para sa minimum fare.

Samantala, nananatili pa rin ang panukala na itaas ng

P4.15/kwh ang singil sa kuryente na pinadudulas ng

Electric and Power Industy Reform Act o EPIRA.

Laganap pa rin ang kawalan ng lupa para sa mahigit 75%

ng mamamayang Pilipino. Ngayong Hunyo ay magtatapos

na ang CARPER, ngunit malayo pa rin sa target nito ang

lupang naipapamahagi sa mga magsasaka. Ayon mismo sa

DAR, wala pa sa 40% ng target nitong lupa ang

naipapamahagi. Sa katunayan, sa loob ng mahigit 26 taon

ng pagpapatupad nito, ang CARPER ay nagsilbing batas

upang mapanatili pa sa kamay ng iilang mga Panginoong

Maylupa ang libu-libong ektarya ng mga lupang sakahan.

Pinananatili nito ang atrasadong katangian ng ekonomiya

ng Pilipinas at ang kawalan ng pambansang industriya.

Ilang buwan matapos rumagasa ang bagyong Yolanda,

hindi pa rin nakakabangon at lalo pang lumalala ang

kalagayan ng mga mamamayan lalo na sa Eastern Visayas.

hindi pa rin sapat at nanatiling inutil ang gubyernong

Aquino sa pagsisiguro ng rehabilitasyon sa mga nasalanta.

Nagpatupad pa ng no-build zone policy ang gubyerno na

pumipigil sa mga mamamayan ng Eastern Visayas na

muling maitindig ang kanilang mga bahay at kabuhayan

para lamang papasukin ang interes ng mga malalaking

negosyante.

3. Pagsuko ng soberanya ng bansa at pagpasok ng base-

militar ng US

Pormal na isinuko ni Aquino ang soberanya ng bansa ng

pirmahan niya ang Enhance Defense Cooperation

Agreement o EDCA. Layon ng kasunduang ito na bigyang

laya ang mga tropang Amerikano na mag-base saan mang

lugar sa bansa. Ginagamit ng Imperyalismong Estados

Unidos at ni Aquino ang pagpasok ng Tsina bilang dahilan

upang palakasin ang presensya ng tropang Kano sa bansa.

Ngunit nanggaling na mismo sa bibig ni Obama na hindi

awtomatikong tutulong ang US kung sakaling magkaroon

ng digmaan sa pagitan ng Pilipinas at Tsina. Sa katunayan,

malaki ang ganansya ng US sa Tsina dahil ang kalakhan ng

kapital na ine-export nito, lalo na sa manupaktura, ay

napupunta sa Tsina. Ang Tsina din ang pinaka-malaking

pinagkakautangan ng US.

Ang EDCA ay bahagi ng pagpapalakas ng presensya o pivot

ng US sa Asia-Pacific upang maisalba ang naghihingalo

nitong ekonomiya laban sa lumalaking mga kakumpitensya

nito kabilang ang Tsina. Bahagi ang EDCA ng ilang pang

mga di-pantay na kasunduang militar sa pagitan ng US at

Pilipinas tulad na lamang ng Visiting Forces Agreement,

Mutual Logistics Support Agreement, at Mutual Defense

Treaty.

Sa katunayan, ang pulitikal na maniobra na ito ay may

kaakibat na polisiyang pang-ekonomiya; niluluto ng

gubyerno ngayon, na may basbas ng US, ang Charter

Change o Cha-Cha na magtutulak pa ng liberalisasyon ng

ekonomiya. Sa pag-amyenda sa konstitusyon ay

papayagan nito ang 100% na pagmamay-ari ng dayuhan sa

mga rekurso ng bansa. Tulak ito ng Imperyalistang US

bilang bahagi ng Trans Pacific Partnership Agreement na

lalong magtatali sa ekonomiya ng Pilipinas sa kontrol ng US.

4. Tumitinding isyu ng kurapsyon at katiwalian

Lalong nailantad ang lumalalang kurapsyon at kabulukan

ng rehimen nang maisiwalat ang usapin ng Pork Barrel

scam. Pilit pa ring pinagtatakpan ni Aquino ang malalang

kurapsyon sa kanyang rehimen na mismong mga ka-alyado

niya ang sangkot. Sa katunayan, matagal nang alam ni

Aquino kasama ng mga alyado nito tulad ni Butch Abad at

Proceso Alcala ang listahan at kaso ng mga sangkot sa Pork

Barrel scam.

Hindi pa rin nito tinatanggal ang sistema ng pork barrel at

ipinagtanggol pa nito ang panuhol nitong Disbursement

Acceleration Program Fund o DAP. Sa katunayan, higit sa

1Trillion pa rin o halos kalahati ng pambansang badyet ay

nasa discretion pa rin ni Aquino. Lalong pinasahol ang

korapsyon sa bansa dahil na konsentra na lamang sa iilan

ang pondo ng gubyerno.

Bukod pa dito ang iba pang mga kaso ng anomalya tulad

na lamang sa mga kontrata ng gubyerno bilang bahagi ng

Public Private Partnership Projects nito.

5. Pasismo at lumalalang kaso ng paglabag sa

karapatang-pantao sa ilalim ni Aquino

Habang tumitindi ang kahirapan na dinaranas ng

mamamayan, lalo pa silang sinusupil ng gubyernong

Aquino sa pamamagitan ng pag-atake sa mga progresibong

organisasyon at ang ganap na pagpapalaganap ng pasismo.

Ang programa kontra-insurhensya ay nagpalala pa ng kaso

ng paglabag sa karapatang tao sa bansa. Sa ilalim ng Oplan

Bayanihan, pinalalakas ngayon ang militarisasyon lalo na

sa bahagi ng Mindanao kung saan malaki ang interes ng

mga dayuhang negosyo sa usapin ng rekurso. Target

nitong tapusin ang insurhensya sa bansa kahit hindi naman

nasasagot ang pundamental na usapin ng pagkakaroon ng

ganito.

Ayon sa datos ng Karapatan, sa unang kwarto pa lamang

ng taon, umaabot na sa 192 na ang kaso ng Extra-judicial

killings, 21 Enforced Disappereances, at 94 na kaso ng

torture. Dumarami din ang mga bilanggong pulitikal sa

ilalim ni Aquino. Kabilang dito ang ating kapwa iskolar ng

bayan na si Maricon Montajes, isang film student, na

tinaguriang pinaka-batang bilanggong pulitikal sa bansa.

Wala pa ring balak ang gubyernong Aquino na buksan ang

usapang pang-kapayapaan. Patuloy pa rin ang mga kaso ng

paglabag nito sa Comprehensive Agreement for Respect

for Human Rights and the International Humanitarian Law

o CARHRIHL sa pamamagitan ng arbitraryong paghuli at

pagpatay sa mga NDF consultants. Hindi pa rin

pinapakawalan and mga tulad nina Benito Tiamzon at

Wilma Austria na mga dokumentadong NDF consultants.

Sadyang walang pakundangan ang rehimen na ito lalo na

sa mga mamayang nanggigiit ng kanilang mga karapatan.

Sa harap ng tumitinding krisis sa ilalim ng bulok na

sistemang pinapairal ng rehimeng US-Aquino, ano ang

dapat gawin ng mga kabataan at mga artista ng bayan?

Malinaw na sa atin ang kabulukan ng rehimeng US-Aquino.

Kayat wala nang iba pang akmang gawin kung hindi ang

ipanawagan ang agarang pagpapatalsik kay Aquino. Hindi

na makakaasa ang mamamayan sa Tuwid na Daan na para

lamang sa iilan at mga dayuhan. Kinakailangang buong-

siglang pabagsakin ng mamamayan ang rehimen ni Aquino

at isulong ang tunay na kalayaan at demokrasya sa bansa.

Para magawa ito ay kinakailangang:

1. Mapukaw natin ang pinaka-malawak na hanay ng

kabataan at mamamayan upang maipakita ang

katotohanan sa ilalim ng bulok na sistemang. Dapat

tayong lumikha ng mga sining na sumasalamin sa

kalagayan ng lipunan at naghihimok sa mga kabataan

at mamamayan na kumilos. Kailangang pasiglahin din

ang mga pagaaral hinggil sa lipunan at rebolusyong

Pilipino upang mapalalim ang unawa ng mga kabataan

at artista ng bayan sa kalagayan ng lipunan at kung

paano babaguhin ito.

2. Ma-organisa ang malawak na hanay ng kabataan at

mamamayan upang sama-samang tumindig para sa

ating mga karapatan. Bukas ang Alaysining para sa

lahat ng kabataan at manggagawang pangkultura na

nais baguhin ang lipunan. Palakasin ang kasapian ng

ating mga organisasyon.

3. Mapa-kilos ang pinaka-malawak na hanay ng

kabataan mula sa ating pamantasan, maging sa mga

komunidad, pabrika, at sakahan, upang ganap na

mailantad ang despotikong rehimeng Aquino. Tanging

sa sama-samang pagkilos lamang natin tunay na

malalabanan ang kabulukan ng sistemang panlipunan

at maitataguyod ang ating mga batayang karapatan.

Mga kagyat na aktibidad:

June 30- Peasant mobilization against CARPER

July 8- Peoples Surge Mob 8 months after Yolanda

July 18- State of the Youth Address

July 28- Peoples SONA

Ilantad at singilin ang pabaya, pahirap, tuta, at

kurap rehimeng US-Aquino!

Labanan ang tumitinding pasismo sa

mamamayan!

Isulong ang pambansang soberanya at

demokratikong karapatan!