Garoon Magazine 2013 | JUNE Issue

GAROON ARMENIAN MONTHLY | NO 255 | June 2013 | VOLUME 21| WWW.ARARAT.ORG.AU

join us on facebook @ facebook.com/HomenetmenArarat

Visit our website

www.ararat.org.au

ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր Էջ 3

Ð³ñó³½ñáÛó Ð³Ù³½·³ÛÇÝÇ ²õëïñ³ÉÇ³ÛÇ Þñç³Ý³ÛÇÝ

ì³ñãáõÃ»³Ý ³ï»Ý³å»ï äñÝ. Ð»ñáë ¶ñÇ·áñ»³ÝÇ Ñ»ï

1.Խնդրում ենք համառօտ մեր ընթերցողներին ներկայացնել Սիտնիում Համազգայինի ստեղծման պատմութիւնը:

Ո՞վքեր են եղել նախաձեռնողները, քանի՞ անդամ կար առաջին տարին, ի՞նչ նպատակներ ուներ նոր ստեղծւած միութիւնը։

Պատ.Համազգայինի նման միութեան ստեղծումը Աւստրալիայում յառաջացել է 1963 թւին։ Այն օրերին Սիտնի հաստատւած երիտասարդների մտքերում, որոնք անմիջապէս հաւաքւել են Պրն. Արամ Հեքիմեանի բնակարանը խորհրդակցելու, ուր և որոշել հիմնել միութիւն մը, որ կարենայ ազգային պատկանելիութեան գիտակցութիւնը վառ պահել գաղութին և յատկապէս մատղաշ սերունդի հոգիներուն մէջ, ինչպէս նաև ճանչցնէ հայութիւնը Աւստրալիոյ հասարակութեան, որ դժբախտաբար մինչ այդ շատ քիչ ծանօթութիւն ունէր հայութեան մասին։ Յիշեալ գաղափարը իրականութեան վերածւեց յաջորդ տարին, երբ գումարւեց միութեան հիմնադիր ժողովը 20 անդամների մասնակցութեամբ։ Այս ժողովը ընտրեց 9 անձերից բաղկացած հիմնադիր վարչութիւն, որուն մաս կազմեցին Հայկ Աւագեան, Յակոբ Պաղտատեան, Յարութիւն Տէր Յակոբեան, Վարուժան Պալեան, Արամ Հեքիմեան, Գաւան Բրուտեան, Յակոբ Զառացեան, Մարի Մոմճեան (Պոզապալեան) և Յովհաննէս Սիմոնեան։ Պատրաստած կանոնագրի հիման վրայ միութեան հիմնական նպատակները եղան սատարել հայ մշակոյթի, հայ դպրութեան, հայ լեզւի ու հայ հոգեկան և իմացական արժէքների ճանաչումը, զարգացումը, տարածումն ու ժողովրդականացումը։

2. Ինչպիսի՞ կառոյցներ ուներ և ունի Համազգայինը Սիտնիում 50 տարի առաջ և այսօր:

Պատ.1963-1964 թւականներին միութիւնը ունէր մէկ մասնաճիւղ Սիտնիում և

մէկ մասնաճիւղ Մէլպուրնում։ Սիտնիի մասնաճիւղը ունէր պարախումբ, երգչախումբ և թատերախումբ, ինչպէս նաև Թարգմանչաց միօրեայ վարժարանը։

Այսօր արդէն բաւականին ճիւղաւորւել է գործունէութիւնը և Աւստրալիոյ շրջանը ունի Շրջանային վարչութիւն, որի հովանիի տակ գործում են Շանթ, Նայիրի, Սևան և Կոմիտաս մասնաճիւղերը, որոնք բոլորն ալ ունեն մշակութային բազմաճիւղ գործունէութիւններ և աւրւեստի ու մշակոյթի այլազան խմբեր, ինչպէս նաև միօրեայ վարժարաններ՝ Թարգմանչաց, Թումանեան, Փափազեան և Մեսրոպ Մաշտոց։ Սրանց կողքին մեծ և յատուկ աշխատանք էր ամենօրեայ ճեմարանի ստեղծումն ու պահպանումը, որպէս հայապահպանութեան կարևոր հաստատութիւն, ինչպէս նաև պարի միաւորի գոյութիւնը՝ որպէս երիտասարդութեան համախմբում։ Մէկ այլ խօսքով կարող ենք ասել, որ միութեան գործունէութիւնը մեծ յառաջխաղացք է արձանագրել վերջին տասնամեակում։

Editorial

Էջ 4 ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր

4. 50 տարին կէս դար է, մեծ ժամանակահատւած որևէ միութեան համար: Վստահ ենք, որ դուք մեծ

յաջողութիւններ էք ունեցել անցնող տարիներին: Ո՞րն եք համարում միութեան ամենամեծ ձեռբերումը և ինչո՞ւ:

Պատ.Ինչպէս ձեր հարցում արտայայտւեցիք Համազգայինը տարիների ընթացքում մեծ յաջողութիւններ է արձանագրել և դժւար է նրանց միջից առանձնացնել մէկը, որպէս ամենամեծ յաջողութիւն, բայց և այնպէս եթէ ուզենանք այդ մէկը կատարել, անկասկած, որ Ամենօրեայ Գօլստըն ճեմարանի հիմնումն ու պահպանումը կարելի է Համազգայինի մեծագոյն գործը համարել Աւստրալիայում։ Մեծ էր գործը, որովհետև ոչնչից ծնւեց Համազգային Գօլստըն ճեմարանը։ Ծնւեց, որովհետև կար սերունդ մը, որոնց համար չափազանց կենսական էր հայ երեխային ամենօրեայ հայեցի կրթութիւն ջամբելու իրողութիւնը և քանի որ կար այս տեսիլքը մեծաթիւ համազգայնականների հոգիներում, որոնք դաստիարակւելով Միջին Արևելքի հայահոծ գաղութներում, շատ լաւ իմանում էին, թէ Սփիւռքի մէջ հայապահպանումը կիսաւարտ գործ կլինի, եթէ չկան եկեղեցի, ակումբ ու դպրոց։ Կային առաջին երկուքը, հետևաբար հարկ է, որ ձեռնարկւէր վերջինն ու այսպիսով իրականացաւ ճեմարանի գոյութիւնը։ Այս աշխատանքի իրականացմանը նպաստեցին մեծ թիւով ազգայինների ու համազգայնայանների անձնուրաց ջանքերը՝ մեծ խանդավառութիւն յառաջացնելով գաղութում։ Այսօր ևս սկսւած գործը շարունակւում է և ճեմարանը արդէն մեր գաղութին տւել է աւելի քան 300 շրջանաւարտներ ու տարբեր բնագաւառերի մասնագէտներ, որոնցից ոմանք մեր ազգային կառոյցների մէջ կարևոր աշխատանքներ են տանում։ Կեանքի պայմանները այսօր հետզհետէ դժւարանում են և ճեմարանը պահելու ճիգերը նմանապէս բազմապատկւում են։ Գալիս են նոր սերունդներ, որոնց համար ճեմարանի պահպանումը մնում է առաջնահերթութիւն և Աւստրահայ գաղութը շարունակելու է հայապահպանութեան իր աշխատանքները։ Ահաւասիկ այս պատճառներով Ամենօրեայ ճեմարանի հիմնումն ու պահպանումը կարելի է մեր մեծագոյն գործը համարել։

3. Երիտասարդները ներգրաււա՞ծ են Համազգայինի աշխատանքներում։ Ինչպիսի՞ աշխատանքներ են կատարւում

երիտասարդներին ներգրաւելու հայկական միութիւնների մէջ: Ի՞նչ դժւարութիններ էք տեսնում այս հարցում:

Պատ.Երիտասարդութեան ներգրաւման հարցը բաւականին բարդ է։ Անցեալում երիտասարդների ներգրաւումը շատ աւելի հեշտ էր, որովհետև կեանքի ընթացքը շատ պարզ էր և միութիւնների անդամակցութիւնն ու ազգին ծառայութիւն մատուցանելը հաճոյք ու հետաքրքիր զբաղմունք էին երիտասարդութեան համար։ Այսօր դժբախտաբար պատկերը շատ է փոխւել: Ուսումն ու ընտրած ասպարէզի հետևումը մեծ ժամանակ է խլում նոր սերնդից և անոնք եթէ կամենան իսկ, երբեմն առիթ չեն գտնում ազգային գործով զբաղւելու։ Որպէսզի կարելի լինի ներգրաւել ներկայ երիտասարդութեան, հարկ է որ մեր միութեանական աշխատանքների ձևը փոփոխութեան ենթարկւի։ Անշուշտ ազգային նպատակները պէտք է պահպահնւեն, պէտք է պահպանւեն մեր նպատակները ևս, միակ փոփոխութիւնը հարկ է որ տեղի ունենայ մեր աշխատանքների ձևերի մէջ, կարելի եղած չափով յարմարւելու համար երիտասարդների մտայնութեան ու ակնկալիքներին։ Աշխատանքը նաև շոշափելի իրականութիւն պէտք է լինի, ուր հայ երիտասարդը ականատես լինի իր հայրենիքի աշխատանքներին։ Կարևոր նախաձեռնութիւններ են օրինակի համար Համազգային Գօլստըն ճեմարանի բարձրագոյն կարգերի աշակերտութեան դէպի հայրենիք ճամբորդութիւններն ու Համազգայինի Կեդրոնական վարչութեան կազմակերպած ֆորումները, որոնք կարող են դրականօրէն ներգրաւել նոր սերունդը աշխատանքների մէջ և հարկ է, որ նման միջոցառումները բազմապատկւեն ու յաճախակի դառնան։

Editorial

GAROON ARMENIAN MONTHLYReg. No. Y1043310

Vol. 20, Issue 240, December 2011Published in Sydney-Australia

Published by:HAMAZKAINE NAlRl CHAPTERArmenian Cultural and Educational SocietyHOMENETMEN ARARAT BRANCHArmenian Union of Physical and Scouting

Administration:GAROON ARMENIAN MONTHLYPO Box 6297 North Ryde NSW 2113Sydney-AustraliaPH: 02 9809 4036Email: [email protected]

Marketing Coordinator:SERINE MEGUERDITCHIAN

Editor in Chief:LlLIT KOTOYAN

Armenian Editors:ALENUSH POGOSIANLILIT KOTOYAN

English Editor:KAYLAR MICHAELIAN

Design and Production:HARBIK DAVIDYANALENUSH POGOSIAN

Hamazkaine Nairi & HMEM AraratJoint Committee Liaison:EDVART KASPARIAN

Columnists:MARINA AVAGIANHARBIK DAVIDYANALICE KHACHIGIANSERINE MEGUERDITCHIAN

Distribution:Distributed by “DIANA ZEYNALI”

Photography:ALENUSH POGOSIAN

Printed by: MPD

Please note:1. Articles received with no name, address and telephonenumber will not be published.2. Articles received will only be published by the approval of Garoon Editorial Staff.3. Garoon reserves the right to shorten and or edit received articles or letters.4. Garoon does not accept responsibility on articles written byvarious columnists and writers. Not all published articles are a reflection ofthe publishers beliefs.

Copyright:All advertisements appearing in Garoon are subject to copyright and may not be repro-duced except with the written consent of the owner ofthe copyright.

GAROON ARMENIAN MONTHLYReg. No. Y1043310

Vol. 21, Issue 255, June 2013Published in Sydney-Australia

Published by:HAMAZKAINE NAlRl CHAPTERArmenian Cultural and Educational SocietyHOMENETMEN ARARAT BRANCHArmenian Union of Physical and Scouting

Administration:GAROON ARMENIAN MONTHLYPO Box 6297 North Ryde NSW 2113Sydney-AustraliaPH: 02 9809 4036Email: [email protected]: 0421 869 157

Marketing Coordinator:SERINE MEGUERDITCHIAN

Editor in Chief:LlLIT KOTOYAN

Armenian Editors:ALENUSH POGOSIANLILIT KOTOYAN

Design and Production:HARBIK DAVIDYANALENUSH POGOSIAN

Hamazkaine Nairi & HMEM AraratJoint Committee Liaison:RAFFI KHANLARIAN

Columnists:MARINA AVAGIANHARBIK DAVIDYANALICE KHACHIGIANSERINE MEGUERDITCHIANKARINE SAYADYAN

Distribution:Distributed by “VAHIK HARTOUNIAN”

Photography:ALENUSH POGOSIAN

Please note:1. Articles received with no name, address and telephone

number will not be published.

2. Articles received will only be published by the approval of Garoon Editorial Staff.

3. Garoon reserves the right to shorten and or edit received articles or letters.

4. Garoon does not accept responsibility on articles written by various columnists and writers.

Not all published articles are a reflection ofthe publishers beliefs.

Copyright:All advertisements appearing in Garoon are subject to copyright and may not be repro-duced except with the written consent of the owner ofthe copyright.

5.Մեր համայնքում և ընդհանրապէս Աւստրալիայում կեանքը փոխւել է: 50 տարի առաջ և այսօր խնդիրները տարբեր են: Ինչպիսի՞ փոփոխութիւններ են կատարւել Համազգայինի

աշխատանքներում՝ նոր նպատակներ, աշխատանքի նոր ձևեր, հարցերի լուծման նոր տարբերակներ։ Կա՞ն նման փոփոխութիւններ ձեր աշխատանքներում:

Պատ.Ճիշդ է, որ կէս դարու ընթացքում կեանքի փոփոխութիւններ անպայման պատահում են։ Եթէ 50 տարի առաջ հիմնական նպատակը մեր աշխատանքին գաղութը ազգային տեսակէտէ կենսունակ պահելն ու հայ մշակոյթը օտարին ծանօթացնելն էր, այսօր հիմնական նպատակը հայապահպանումն ու հայ դատի հետապնդումն է, որոնցից առաջնորդւելով Համազգային իր աշխատանքները հարկ է որ իրականացնէ։ Այս աշխատանքներում ճիշդ է, որ փոփոխութիւններ տեղի են ունենում և աշխատանքները արդիականացւում են օրւայ պահանջներին ու հետաքրքրութիւններին գոհացում տալով, սակայն թէ անցեալում և թէ ապագայում Համազգայինի նպատակները մնում են անփոփոխ և մեր աշխատանքները կրթական ու մշակութային առումներով ծառայելու են միշտ նոյն նպատակին, որն է նոր սերունդից կրթել հայն ու մարդը։

6. Վերջին հարց։ Ինչպիսի՞ն էք տեսնում Համազգայինի վաղւայ օրը Աւստրալիայում: Ինչպիսի՞ն կուզէիք, որ այն լիներ:

Պատ.Լաւատեսութեամբ եմ դիմաւորում Համազգայինի ապագան Աւստրալիայում, որովհետև Համազգայինի նպատակներն ու գործելաձևը ունեն քաղաքականութիւն։ Համազգայինի նպատակը պահպանել, զարգացնել ու տարածելն է հայ մշակոյթը, Հայաստանի և համայն հայութեան գոյատևման առաքելութեամբ։ Պէտք է հասկանալ ու գիտակցել թէ Համազգայինը յատուկ առաքելութիւն ունի Սփիւռքի մէջ իբրև հայապահպանման օղակ կրթական ու մշակութային մարզերէն ներս: Այն Հայաստանի և Սփիւռքի մէջ զարգացող հայկական մշակութային տարբեր երանգների մերման միջավայր է, որ ամէն գնով պէտք է պահպանել մեր ժողովուրդի գոյատևման ի խնդիր։

Arti

cle B

Y: l

ilik

koto

yan

Editorial


•A

rara

t.org

.au

(Web

site

)•

Ara

ratb

oxco

m(C

loud

)

Ham

azka

ine

Nai

ri &

Hom

enet

men

Arar

at O

rgC

hart

–31

May

201

3

•A

rara

t.box

.com

(Clo

ud)

•A

rara

t YG

(Fac

eboo

k)•

Hom

enet

men

Ara

rat (

Face

book

) •

Toom

ania

n A

rmen

ian

Scho

ol (F

aceb

ook)

Edm

ond

Mel

ik-V

arta

nian

Khen

amak

al(A

sset

Mgt

)Ta

deh

Kar

amia

n

•A

rara

t Hal

l •

Trai

ning

Ven

ue H

ire

Arm

ond

Har

apet

i

Ham

azka

ine

Nai

ri &

Hom

enet

men

Arar

at

Ham

azka

ine

Reg

iona

lH

eros

Grig

oria

n

Har

bik

Dav

idya

nAl

anA

sado

oria

n

NSW

Sco

uts

Asso

ciat

ion

Cha

irper

son

Raf

fiK

hanl

aria

n

p

Hom

enet

men

Arar

atEx

ecut

ive

Com

mitt

eeH

eros

Grig

oria

n

Hom

enet

men

Re g

iona

l

1.Ar

mon

d H

arap

eti(

ARH

)2.

Asad

our H

adjia

n(A

SH)

3.Ed

mon

d M

elik

-Var

tani

an(E

MV)

Ara

Oha

ness

ian

Secr

etar

y

Klar

Har

toun

ian

gD

iran

Vahr

adia

n(

)4.

Klar

Har

toun

ian

(KH

)5.

Raf

fi K

hanl

aria

n(R

K)6.

Raz

mik

Asa

tour

ian

(RA)

7.Ta

deh

Kar

amia

n(T

K)Tr

easu

rer

Edm

ond

Mel

ik-V

arta

nian

Raz

mik

(RA)

Raf

fi (R

K)Ta

deh

(TK)

Raz

mik

(RA)

Ara

(AO

)Ed

mon

d (E

MV)

Raf

fi (R

K)

2. S

choo

l (T

oom

ania

n)7.

Mag

azin

e(G

aroo

n)5.

Cul

tura

l4.

Spo

rts

(Ara

rat)

1. P

layg

roup

(Hra

shk)

6. S

cout

s(A

rara

t)

Chi

fEdi

tG

rop

Man

ager

sG

roup

Man

ager

Prin

cipa

lG

roup

Man

ager

GM

3. Y

outh

Gro

up

(Ara

rat)

Gro

upM

anag

er

Dan

ce

(Nai

ri)C

hoir

(Nai

ri)C

hief

Edito

rLi

likK

otoy

anG

roup

Man

ager

sAs

adou

r Had

jian

Joha

nes

Shirv

ania

n

Gro

upM

anag

erTa

deh

Kar

amia

nPr

inci

pal

Rob

ert G

rigor

ian

Gro

upM

anag

erTa

mar

Gha

zaria

nG

roup

Man

ager

Mar

tikB

erbe

rian

Gro

upM

anag

erLi

lian

Ang

el

ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր Էջ 7 ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր Էջ 7

Համազգային Նայիրի և Հ.Մ.Ը.Մ. Արարատ միացեալ միութեան կիսամեայ ժողովը տեղի ունեցաւ Մայիսի 26-ին: ժողովի օրակարգում ընդգրկւած էին այնպիսի կարևոր հարցեր, ինչպիսին էին միութեան բաժանմունքների կիսամեայ հաշւետւութիւնը, Համազգայինի Աստրալիայի Շրջանային վարչու-թեան երկամեայ զէկոյցը և մօտ ապագայում տեղի ունենալիք ներկայացուցչական ժողովի պատգամաւորների ընտրութիւնը:

Ժողովը սկսւեց Համազգային Նայիրի և Հ.Մ.Ը.Մ. Արարատ միացեալ միութեան ատենապետ Պրն. Ռաֆֆի Խանլարեանի բացման խօսքով, որը նախ և առաջ շնորհակալութիւն յայտնեց ժողովի ներկաներին իրենց մասնակցութիւնը ցուցաբերելու համար: Նա նշեց, որ նման հանդիպումները ոչ միայն հաշւետւութիւն են մասնաճիւղերի աշխատանքների մասին, այլև առիթ են տալիս միութեան անդամներին իրար հետ հանդիպելու: Պրն. Խանլարեանը ներկայացրեց միութեան բաժանմունքների ցանկը, անդամների թիւը և նրանց գործունէութեան ոլորտում տեղ գտած փոփոխութիւնները:

Ժողովը շարունակւեց բաժանմունքների պատաս-խանատուների ներկայացրած հաշւետւութեամբ: Իւրաքանչիւր բաժանմունքի ներկայացուցիչ ներկայացրեց իր բաժանմունքի կատարած աշխա-տանքները անցնող կիսամեակի ընթացքում, աշխատանքներում կատարւած ձեռքբերումները,

դժւարութիւնները և բացթողումները: Իւրաքանչիւր բաժանմունքի աշխատանքների մէջ նկատելի էր բաժանմունքի անդամների թւի աճը, նրանց տարբեր տարիքի պատկանելը և համատեղ ու համերաշխ համագործակցութիւնը, ինչպէս նաև կատարւող աշխատանքների բազմազանութիւնը: Եւ իհարկէ, տարեսկզբում կային նաև որոշ բաժանմունքներ, որոնց մէջ նկատելիօրէն նւազել էր մասնակից անդամների թիւը: Սակայն նման դէպքեր նախկինում էլ են եղել, բայց վարչութեան անմիջական օգնութեան, միութեան միւս անդամների ջերմ աջակցութեամբ, նման հարցերը լուծւել են շատ արդիւնաւետ ձևով:

Մեծ ուշադրութեամբ ներկաները քննարկեցին երիտասարդներին միութենական աշխատանք-ներում աւելի ակտիվորեն ներգրաւելու հարցը:

Վարչութեան անդամ Տիկ. Քլար Յարութիւնեանը կարդաց Համազգայինի Աւստրալիայի Շրջա-նային վարչութեան նամակը: Ներկաները մեծ ուշադրութեամբ լսեցին յատկապէս Նայիրի միութեան աշխատանքի գնահատման հարցը։ Ժողովի վերջում ընտրվեցին պատգամաւորներ Համազգայինի Աւստրալիայի Շրջանային վարչութեան ներկայացուցչական ժողովի համար: Պատգամաւորներ ընտրւեցին Տիկ. Շնորհիկ Ջանոեյանը, Վահիկ Յարութիւնեանը, Ասիկ Ասատրեանը և Արմէն Աբրամը:

Համազգային Նայիրի և Հ.Մ.Ը.Մ. Արարատ միացեալ միութեան կիսամեայ ժողով

ØÇáõÃ»Ý³Ï³Ý



Ø³Ûñ»ñÇ úñõ³Û îûÝ³Ï³ï³ñáõÃÇõÝÁ Ð³Ù³½·³ÛÇÝ Ú. ÂáõÙ³Ý»³Ý ¸åñáóáõÙ

Համազգային Յ. Թումանեան դպրոցում աւանդական երևոյթ է դարձել տարւայ ընթացքում տեղի ունեցող մի քանի միջոցառումների անխտիր կատարումը, որը իր հերթին արտացոլում է դպրոցական աշխատանքների և դասաւնդւող նիւթերի հետ կապւած թեմաները: Մայրական թեման միշտ ուղեկցել է աշակերտներին: Նրանք իրենց դասաւանդւող նիւթերի մէջ սերտել են անմիջականօրէն կամ անուղղակի կերպով մայրերի հետ կապւած դասերը: Եւ ահա այս տարի ևս, նրանք իրենց պատրաստած ծրագիրն էին ներկայացնում իրենց սիրելի մայրերին, մեծմայրերին և ընդհանրապէս մեր բոլոր հայ մայրերին:

Շաբաթ, 11 Մայիսի 2013 թիւ Յ. Թումանեան դպրոցում կազմակերպւել էր Մայրերի Օրւան նւիրւած միջոցառում: Միջոցառմանը ներկայ էին բազմաթիւ հիւրեր, ծնողներ և աշակերտներ: Հիւրերի թւում էին Գերաշնորհ Սրբազան Տէր Հայկազուն եպիսկոպոս Նաջարեանը և Տէր Աւետիս քահանայ Համբարձումեանը:

Բացման խօսքով ներկաներին դիմեց դպրոցի տեսուչ Պրն. Ռոբերթ Գրիգորեանը՝ ողջունելով ներկաներին և շնորհաւորելով մայրերին իրենց տօնի առիթով:

Այնուհետև Պրն. Ռ. Գրիգորեանը բեմ հրաւիրեց Առաջնորդ Սրբազան Հօրը իր օրհնանքը և խօսքը ուղղելու ներկաներին: Սրբազան Հայրը նախ շնորհաւորեց հայ մայրերին մաղթելով նրանց առողջութիւն և երջանկութիւն, ապա անդրադարձաւ մայրական սահման չունեցող սիրուն, գուրգուրանքին և հոգատարութեանը: Իր խօսքի աւարտին նա իր օրհնանքն փոխանցեց բոլորին՝ աշակերտներին, ծնողներին, դպրոցական կազմերին և ողջ հայութեանը:

Սրբազան Հօր խօսքից յետոյ ելոյթ ունեցան դպրոցի

բոլոր դասարանների լաւագոյն աշակերտները՝ բարեմաղթանքներ յղելով մայրերին: Դպրոցի երգչախմբի ելոյթը ինչպէս միշտ առանձնացաւ իր լաւագոյն կատարմամբ: Մայրերի օրւայ առիթով աշակերտները իրենց մայրերին նւիրեցին գեղեցիկ հայկական պար և երգ «Մայրս», որը մեծ ուրախութեան և յուզմունքի ալիք առաջացրեց դահլիճում:

Միջոցառման նախապատրաստական աշխա-տանքներին մասնակցել և օժանդակել էին անխտիր բոլորը՝ հոգաբարձու մարմինը, տնօրէնեութիւնը, ուսուցչական և ծնողական կազմերը, օժանդակ և աջակցող անհատները: Միջոցառումը անցաւ շատ ուրախ և ջերմ մթնոլորտում:

Մայրերի ուրախութիւնից փայլող աչքերը վկայում էին այն մասին, որ այս պահը իրենցն է ու ամենաերջանիկ և ուրախ պահն է, քանզի նրանք յարգւած, սիրւած և գնահատւած են: Նրանց հոգում առկայծում էր հպարտութիւնը՝ իրենց զաւակների շուրթերից լսելով մայրերին նւիրւած բանաստեղծութիւններն ու երգերը: Զաւակ մեծացնելու և նրանց մէջ հայ ոգին պահպանելու ճանապարհին տարած դժւարութիւնների արդիւնքն էին սրանք:

Սիրելի մայրեր, թող ձեր կեանքում միշտ լինեն երջանկութեամբ լի վայրկեաններ: Թող, որ ձեր աչքերում միշտ երևայ ուրախութեան արտասուքներ։

Շնորհակալութիւն ենք յայտնում Թումանեան դպրոցի կազմին նմանօրինակ ուսուցողական միջոցառումները աւանդական պահելու համար, քանի որ սա մեծ դաս է մեր սիրելի աշակերտների համար՝ սիրել մօրը, պահել մայր լեզուն և չմոռանալ մայր հայրենիքը:

Քրիստինէ Լէփէջեան




Armenian Genocide - Poets

It would be an understatement to say that we owe our lives to our mothers: they have nurtured and loved us our entire lives, and made us the people we are today. The members of Ararat Denistone East Scouts displayed their immeasurable appreciation to their mothers on the 10th of May at Sicilian Italian restaurant in Parramatta. Apart from being an excellent turnout,

with appetising meals and a pulsating atmosphere - the night was also an unforgettable bonding experi-ence between the families of the Ararat Scout group. Community involvement should not be mandatory; instead it should be exciting and thoroughly enjoyable, and our mothers unequivocally did enjoy their Mother’s Day treat wholeheartedly. We are very pleased that our mothers felt appreciated and loved, and had a vibrant night out together, filled with friends and laughter. An amazing event organised by the Ararat Scouting family that brought us closer together, with many more in store!


Community News - Ararat Scouts

ÞÝáñÑ³õáñ Ó»ñ ïûÝÁ ëÇñ»ÉÇ Ø²Úðºð


Arti

cle B

Y: A

NCNews

looking for a playgroup to join?

want to take your child somewhere for that extra social interaction and stimulation?

want to be surrounded by armenian mums & children?

hrashk is ararat’s playgroup - a perfect place for mums & kids to meet, play and have a good time!

activities at hrashk:• puzzles • colouring in • educational games• singing • painting • guest speakers• story time • park outings • dress up days• play dough • craftwork • outdoor sports• ride on toys • drawing • cooking

• we provide sandwiches for lunch and fruit is offered as a light snack beforehand

• we kindly request each child brings their own water bottle

• if your child suffers any food allergies, please notify us prior to attendance

• each child needs to be under the constant supervision of their parent/guardian

• to be added to the mailing list for email updates and reminders, email [email protected]

Hamazkaine Nairi Chapte r

when: every friday

time: 10.30 am till 12.30 pm

where: scout hall at santa rosa park

price: $5 per child

includes: lunch & crafts

contact: tamar ghazarian 0401 562 991 or [email protected]


looking for a playgroup to join?

want to take your child somewhere for that extra social interaction and stimulation?

want to be surrounded by armenian mums & children?

hrashk is ararat’s playgroup - a perfect place for mums & kids to meet, play and have a good time!

activities at hrashk:• puzzles • colouring in • educational games• singing • painting • guest speakers• story time • park outings • dress up days• play dough • craftwork • outdoor sports• ride on toys • drawing • cooking

• we provide sandwiches for lunch and fruit is offered as a light snack beforehand

• we kindly request each child brings their own water bottle

• if your child suffers any food allergies, please notify us prior to attendance

• each child needs to be under the constant supervision of their parent/guardian

• to be added to the mailing list for email updates and reminders, email [email protected]

Hamazkaine Nairi Chapte r

when: every friday

time: 10.30 am till 12.30 pm

where: scout hall at santa rosa park

price: $5 per child

includes: lunch & crafts

contact: tamar ghazarian 0401 562 991 or [email protected]

Ø³Ûñ»ñÇ úñÁ Ðñ³ßù Ø³ÝÏ³Ï³Ý ÊÙµáõÙ


News


NewsAr

ticl

e BY:

SER

INE M

EGUE

RDIT

CHIA

N



Խնդրում ենք պատմէք ձեր մասին՝ ի՞նչ է ձեր բուն մասնագիտութիւնը և ին՞չ աշխատանքներ էք կատարել Երևանում նախքան Աւստրալիա բնակութիւն հաստատելը:

Ես մասնագիտութեամբ ջութակահար եմ: Երևա-նում, ուսումս աւարտելուց յետոյ աշխատել եմ դպրոցում որպէս ջութակի ուսուցիչ: Ղեկավարել եմ լարային գործիքների համոյթը, ունեցել եմ երգչախումբ:

Ես մեծ հաճոյք եմ ստացել երեխաների հետ աշխատելուց՝ իւրաքանչիւր երեխայ պահան-ջում է առանձնայատուկ մօտեցում, քանի որ երաժշտութիւնը միայն ֆիզիկական ունակութիւն չէ, այն պահանջում է իւրատեսակ հասկացողութիւն տւեալ երաժշտութեան, օգտագործւող գործիքի և երաժշտական հնչիւնը ճիշտ ըմբռնելու մասին: Սկիզբը միշտ լինում է դժւար։ Երբ սկսում ես աշխատել երեխայի հետ, ակամայ սկսում ես մտածել թէ ինչ ձևերով ես շարունակելու աշխատանքդ, ինչպէս պիտի անես, որ երեխան սկսի սիրել այն ինչի համար նա եկել է քեզ մօտ:

Ես շատ բաներ սովորեցի իմ անմիջական դասա-խօսներից, սակայն իմ կարծիքով դա բաւական չէր: Ես յաճախում էին դասախօսութիւնների, սեմինար-ների, որոնք էլ հարստացնում էին իմ գիտելիքների աշխարհը: Այո, սովորում էինք մանկավարժութիւն, սակայն երաժշտութիւնը աշակերտին փոխանցելու համար դա քիչ էր: Երաժշտութեան բնագաւառում դասերը յարմարեցւում են իւրաքանչիւր երեխայի սովորելու ունակութեանը և առաջընթացին: Իւրա-քանչիւր ուսուցիչ ստեղծում էր իր դասաւանդման իւրայատուկ ծրագիրը և դրա համար չկային յատուկ գրքեր։ Ամբողջը կատարւում էր ուսուցչի ջանքերով և ահա այս էր, որ ինձ մղում էր դէպի երեխաները: Նրանց հետ աշխատելիս ես դի-մում էի իմ ստացած գիտելիքներին, սակայն շատ ժամանակ զգում էի, որ ինչ-որ մի բան դեռ պակասում է: Եւ ահա խորհելով և խորանալով, ես գտնում է այդ պակասող օղակը և ամբողջացնում

տւեալ աշակերտին մատուցւող նիւթերը:

Ես խորանում եմ այսքան, քանի որ ցանկանում եմ մեր ընթերցողին տեղեակ պահել, որ ես երաժշտութիւնը սովորելով չբաւարարւեցի միայն նոտաներ կարդալով և նրանք վերարտադը-րելով իմ ջութակի վրայ, այլ ինձ համար շատ կարևոր էր կապել երաժշտականը մանկա-վարժականին, երաժշտական գործիքը՝ աշա-կերտի հոգեբանութեանը, երաժշտական կտորը, որը կատարւում էր, կապել այդ կտորի պատմութեանը: Սա շատ կարևոր է թէ ուսուցչի և թէ աշակերտի համար: Այս կապը մի տեսակ անմիջական հանգոյց էր ուսուցչի և աշակերտի միջև: Ահա սա էր իմ աշխատանքը նախքան Աւստրալիա տեղափոխւելը: Այս աշխատանքի արդիւնքն էր իմ յաջողութեան գաղտնիքը: Այս բերումով, ինչպէս վերը նշեցի, միշտ մասնակցում էի դասախօսութիւնների և սեմինարների: Եւ այս մասնակցութիւնը իրեն հերթին սկսւեց փոխանցւել նաև բոլոր այն ուսուցիչներին, ովքեր իրենց առաջին քայլերն էին կատարում երաժշտական դասաւանդութեան մէջ: Իմ փորձառութիւնը օգնում էր նրանց, որ իրենք էլ կարողանան հասկանալ աշակերտի հոգեբանութիւնը և սիրել տան նրան ընտրած գործիքը և երաժշտական բնագաւառը:

Շար. յաջորդ էջում

Հարցազրոյց Նայիրի երգչախմբի նորանշանակ

ղեկավար Տիկ. Փէրի Մինասեանի հետ

Մեզանից շատերին է ծանօթ Տիկ. Փերիի անունը, թէրևս շատերն էլ անձամբ են ճանաչում նրան, իսկ նրանք, ովքեր առաջին անգամն են լսում, ցանկանում ենք շեշտել, որ Տիկ. Փերին իր ուրոյն տեղն է գրաւել Սիդնէյի երաժշտական հասարակութեան մէջ:

Տիկ. Փերի Մինասեանը Համազգային Նայիրի և Հ.Մ.Ը.Մ. Արարատ միացեալ միութեան հրաւէրով վերջերս յանձն է առել Համազգային Նայիրի երգչախմբի ղեկավարութիւնը: Օգտւելով առիթից մտերմիկ զրոյց ունեցանք նրա հետ և ամենահաճելին այն էր, որ խօսելիս ակամայ զգալի էր նրա երաժշտական ոգևորութիւնն ու տարերքը: Իրեն ուղղւած հարցերին նա պատասխանեց չափազանց անկեղծօրէն և խանդավառութեամբ: Ստորև մեր ընթերցողների ուշադրութեանն ենք ներկայացնում սոյն հարցազրոյցը:


Շար. նախորդ էջիցՄի խօսքով իմ տարերքն ու աշխատանքը եղել է երաժշտութեան դասաւանդման նիւթերի, միջոց-ների և մեթոդիկայի ընդհանուր պատկերը: Մեր ժողովրդական առածն ասում է. «Ինչ որ ցանես, այն էլ կաճի, իսկ ինչպէս որ ցանես, այնպէս էլ բերքդ կստանաս»։ Ահա այս հունձքն էր որ ինձ աւելի էր ոգևորում տարի առ տարի, մինչև որ տեղափոխւեցինք Աւստրալիա։

Խնդրում ենք մեզ փոխանցէք տեղեկութիւններ ձեր Աւստրալիա հաստատւելուց յետոյ։

Իմ երաժշտական 25-ամեայ գործունէութիւնը Երևանում, տւել էր իր արդիւնքները: Աւստրալիա ժամանելուց յետոյ սկսեցի մասնաւոր երաժշտա-կան դասերը: Յետոյ կամաց-կամաց իմ տեղը գտայ տեղական դպրոցներում։ Որոշ ժամանակ անց ինձ առաջարկւեց յանձն առնել Համազգային Գօլստըն ճեմարանի երգչախումբը:

Սա արդէն ինձ համար բաւական մեծ յաջողութիւն էր։ Չէ՞ որ նորից աշխատելու էի հայ երեխաների հետ: Չնայած որ երեխաները փոքր տարիքից արդէն ծանօթ էին հայ երգին և երաժշտութեանը, սակայն նորից ինձ թւում էր որ ինչ-ոչ մի բան պակաս է: Այս երեխաները պէտք է կարողանան հասկանալ հայկական երաժշտութեան իմաստը, նրա պատմութիւնը և ակունքները:

Պէտք է խոստովանել, որ մեր աշուղական և կոմիտասեան երգերը մեր արիւնի մէջ են, սակայն ինչպէ՞ս դրանք բացատրել և փոխանցել 21-րդ դարւայ հայրենիքից հեռու ապրող սերունդին: Ինչպէ՞ս լցնել նրանց ականջները հայկական երգով, ինչպէ՞ս ցանել այդ երգը նրանց հոգու մէջ: Նորից խօսում ենք դասաւանդման նիւթերի, միջոցների և մեթոդիկայի մասին: Այստեղ ինձ օգնութեան հասաւ մեր հին հայկական երգերի վերամշակումները: Լսել ենք Ինգային և Անուշին, Նունէին և շատ ու շատ ուրիշ կատարողների, որոնց հանդիսատեսին մատուցւած աշուղական կտորը ունի ընդամենը մի քանի տող խօսքեր, բայց երաժշտութիւնը հանդիսատեսին կլանում է մի քանի րոպէ։ Ուրեմն այս էր որ ինձ համար դարձաւ նպատակ՝ օգտւել մեր հայկական երգերի արդի վերամշակումներից և փոխանցել մեր աւանդական հարսանեկան կամ ծեսերի հետ կապւած երգերը մեր նոր սերունդին։

Եթէ հիմա հարցնէք արդիւնքի մասին, կարող եմ հաստատուն կերպով շեշտել, որ յաջողութիւնը ընտրւած ուղղութեան մէջ շոշափելի է: Բարձր ունակութիւն ունեցող երգչախմբի աշակերտներից կազմւել է 9 հոգանոց նւագախումբ և մենք այն կոչեցինք «Փայլող Աստղիկներ:

Ի՞նչ կարող էք ասել ձեր առաջին հանդիպման մասին «Նայիրի» երգչախմբի անդամների հետ:

Անկեղծ ասած, երբ ես ընդունեցի հրաւէրը երգչախումբը ղեկավարելու մասին, ակամայ սկսեցի մտածել, որ սա մի քննութիւն է, որից կարող եմ կտրւել: Փոքրերի հետ աշխատելը տարբեր է, սակայն այժմ ես պիտի աշխատեմ մեծերի հետ և դա մի քիչ ինձ թերահաւատութեան մէջ գցեց։ Բացատրեմ թէ ինչու: Փոքրերի ծարաւը նորը իւրացնելու մէջ շատ աւելի հեշտ է, սակայն մեծերի հետ մի փոքր դժւարութիւն էի տեսնում, քանի որ երգչախմբի անդամները իրենց սէրն են տեսել երգչախմբին անդամակցելու համար և կարելի է որ կեանքի բերումով նրանք շատ առիթներ չեն ունեցել երաժշտական կրթութիւն ստանալու մէջ՝ ապրելով հայրենիքից հեռու ափերում և ինքնակրթութեամբ են զարգացրել իրենց սիրած երաժշտական կարողութիւնը: Ինչևէ, ահա այս մտքերն էին պտտւում իմ գլխում երբ եկաւ առաջին հանդիպման օրը: Ես անգամ յոյս չունէի, որ երգչախմբի անդամները եկած կլինէին:

Եւ այսպէս, մտայ սրահը և ի զարմանք ինձ մօտ 20 հոգի արդէն սպասում էր: Սկսեցի ծանօթանալուց, ապա մի քանի ձայնասկաւառակով ներկայացրի մի քանի երգեր: Անմիջապէս, երգչախումբը սկսեց երգել այդ երգերը և ես սթափւելով ակամայ մտածեցի, թէ ինչ պատկերացում եմ ունեցել այս մարդկանց մասին: Երեկոյեան ժամը 8-ն էր: Բոլորի աչքերի մէջ հոգնածութիւնն էր՝ օրւայ աշխատանքից, տնային պարտականութիւններից ելած, բայց նրանք կատարում են այսպիսի խանդավառութեամբ, արդէն իմ կասկածը փարատւեց և ես ապշած մտածում էի թէ այս տիկնայք և պարոնայք ինչքան են լցրել իրենց լսողութիւնը մեր հայկական երգերով։ Նրանց պէտք չէ սովորեցնել սկզբից, նրանք արդէն ունեն այդ կարողութիւնը և միայն այն առաջ տանել է ուզում: Սա ինձ այնչափ ոգևորեց, որ ես անգամ մոռացայ իմ հոգնածութիւնը: Յաջորդ հանդիպմանը սկսեցինք աւելի մօտենալ և աւելի մտերմիկ լինել: Եւ երբ ես սկսեցի խօսել, որ իւրաքանչիւր երգ ունի իր պատմութիւնը և բերել օրինակներ, զգացի որ այստեղ էլ կար պակասող օղակ: Զգացի որ երգի պատմութիւնը կլանել է երգչախմբի անդամներին և իւրաքանչիւրը իրեն հերթին սա կապում է իր երկրից բերած երգի հետ:

Ես ցանկանում եմ շնորհակալութիւն յայտնել երգչախմբի նախկին ղեկավար Տիկ. Աիդա Աւետիսեանին, որ կարողացել է այս անձանց մէջ դրօշմել հայկական երգը, ինչպէս նաև Տիկ. Աիդայից առաջ յանձն առած ղեկավարներին:




Ð³Ù³ÛÝù³ÛÇÝ

Մայրերի օրը Նորթ Ռայդի Համայնքային Օգնութեան Հայ Տարեցների Կենտրոնում

Նօրթ Ռայդի Համայնքային Օգնութեան Հայ տարեցների խումբը Ռայդի քաղաքապետարանի սրահում մեծ շուքով տօնեց Մայրերի Օրը՝ 6 Մայիսի 2013 թիւ: Օրւայ առիթով հաւաքւած էին շուրջ 100 հոգի: Ներկայ էին Տէր Նորայր քահ. Փաթանեանը՝ իր տիկնոջ հետ, Ռայդի քաղաքապետ Պրն. Այւին Փէթչը, Ռայդի քաղաքապետարանի խորհրդատու անդամ Պրն. Սարգիս Ետէլեանը, Նորթ Ռայդի Համայնքային Կենտրոնի պատասխանատուներ՝ Տիկ Հէլէն Քրաչը և Աննէթ Վէլինգթոնը: Նրանք շնորհաւորեցին և առողջութիւն ցանկացան մայրերին ու մեծ մայրերին: Կամաւոր աշխատող-ները ներկաներին հիւրասիրեցին ըմպելիքներով, ճաշ ու թթւով և անուշեղէնով: Տիկ. Ազնիւ Քորքեանը պատրաստել և նւիրել էր հայկական աւանդական թթուն: Տէր Նորայրը օրհնեց ճաշի սեղանը, որից յետոյ մատուցւեց համեղ ճաշը:

Օրւայ հիւրերը շնորհաւորեցին մայրերին և մեծ մայրերին իրենց տօնի առիթով՝ պարգևեցին ծաղիկներ և նւիրեցին փոքրիկ նւէրներ: Միջոցառման ընթացքում ներկաներից մի քանիսը օրւան համապատասխան երգերով ու արտասանութիւններով ուրախութիւն պարգևեցին բոլորին: Միջոցառման ընթացքում նաև պարում էին մասնակիցները՝ խանդավառւած ուրախ հայկական նւագներից: Այն աւարտւեց կէսօրից

յետոյ ժամը 1:30-ին: Բոլոր մասնակիցները շատ բարձր տրամադրութիւնով թողեցին սրահը:

Ներկաների հեռանալուց յետոյ, կամաւորները շարունակեցին իրենց աշխատանքը՝ խոհանոցն ու սրահը մաքրելով և դասաւորելով: Այստեղ կցանկանանք նշել, որ ամէն Երկուշաբթի օրերը մեր սիրելի հայ տարեցները հանդիպում իրար՝ Ռայդի քաղաքապետարանի սրահում և շատ հաճելի օր են անցկացնում միասին:

Այս առիթով շնորհակալութիւն ենք յայտնում բոլոր կամաւորներից և Տիկ Ազնիւ Քորքեանից՝ իրենց կրած անձնանւէր աշխատանքների համար ի շահ մեր սիրելի տարեցների: Հայ կամաւորները երկար տարիներ է ինչ մաս են կազմում են տարեցների հաւաքոյթներին և Կամաւոր Այցելութիւնների Ծրագրին:

Նորթ Ռայդի համայնքային Կենտրոնը միշտ կարիք ունի կամաւոր աշխատողների: Ցանկացողները կարող են կապւել Տիկ. Օֆելիա Ամիրչեանին 9888 3380 հեռախօսահամարով:

Օֆելիա ԱմիրչեանՀայ Կամաւոր Այցելութեան և

Հոգատարութեան Պատասխանատու



Շար. նախորդ էջից

Սա նրանց աշխատանքի արդիւնքն է, որ Նայիրի երգչախմբի անդամները լաւագոյն կատարողականութիւնն են ձեռք բերել: Նոյնպէս այս արդիւնքը երգչախմբի անդամների ջանասէր մօտեցումն է եղել՝ լինել հայ երգի հետ, հայ երգի կողքին: Շնորհակալութիւն և շնորհաւորում եմ նրանց այս ձեռք բերած յաջողութիւնների համար:

Եւ վերջին հարցը՝ ի՞նչ ծրագրեր էք նախատեսում կատարել երգչախմբի հետ միասին։

Արդէն կարճ ժամանակ է, ինչ երգախմբի հետ եմ, ես մտքիս մէջ ունեմ երաժշտական մտայղացումներ, որոնք կապւած են ոչ միայն երգչախմբի հետ, այլև նաև մեր պարախմբի հետ:

Մեր երգչախումբը մեր սերունդն է, իսկ մեր պարախումբը՝ մեր նոր սերունդը։ Ահա սա է պտտւում իմ մտքում թէ ինչպէս կապել երկու սերունդները իրար։ Կարճ հանդիպում ունեցայ պարուսոյց Ասատուր Հաճեանի հետ և հաղորդեցի մտքերս, իսկ նա առանց վարանման պատասխանեց. «Ոչ մի

հարց չկայ, տւէք միայն երաժշտական կտորները և ես անմիջապէս անցնեմ գործի»:

Սա բաւական ոգևորիչ էր, իսկ մանրամաս-նութիւնները մշակելու համար առանձին հանդիպումներ են լինելու վարչութեան ատենա-պետ Պրն. Ռաֆֆի Խանլարեանի և Պրն. Ասատուր Հաճեանի հետ: Ես ցանկանում եմ, որ երգչախմբի ելոյթը անպայման լինի համատեղ գործակցութիւն պարախմբի հետ: Միևնոյն ժամանակ երգչախմբի ելոյթը պիտի ունենայ նաև երգը ներկայացնելու պատմութիւն:

Սրանք հիմա մտքեր են, որոնք ես խօսում եմ երգչախմբի անդամների հետ և որոնք ընդունւում են մեծ բարեացակամութեամբ: Բայց եկէք շատ չխորանանք այստեղ, թողնենք որ ժամանակը մեզ առիթ տայ օգտագործելու բոլոր հնարաւորութիւնները մեր նպատակին հասնելու համար, որը կարծում եմ, որ շատ հեռու չէ:

Ալենուշ Պողոսեան



Մայրերի օրը Նորթ Ռայդի Համայնքային Օգնութեան Հայ Տարեցների Կենտրոնում

Նօրթ Ռայդի Համայնքային Օգնութեան Հայ տարեցների խումբը Ռայդի քաղաքապետարանի սրահում մեծ շուքով տօնեց Մայրերի Օրը՝ 6 Մայիսի 2013 թիւ: Օրւայ առիթով հաւաքւած էին շուրջ 100 հոգի: Ներկայ էին Տէր Նորայր քահ. Փաթանեանը՝ իր տիկնոջ հետ, Ռայդի քաղաքապետ Պրն. Այւին Փէթչը, Ռայդի քաղաքապետարանի խորհրդատու անդամ Պրն. Սարգիս Ետէլեանը, Նորթ Ռայդի Համայնքային Կենտրոնի պատասխանատուներ՝ Տիկ Հէլէն Քրաչը և Աննէթ Վէլինգթոնը: Նրանք շնորհաւորեցին և առողջութիւն ցանկացան մայրերին ու մեծ մայրերին: Կամաւոր աշխատող-ները ներկաներին հիւրասիրեցին ըմպելիքներով, ճաշ ու թթւով և անուշեղէնով: Տիկ. Ազնիւ Քորքեանը պատրաստել և նւիրել էր հայկական աւանդական թթուն: Տէր Նորայրը օրհնեց ճաշի սեղանը, որից յետոյ մատուցւեց համեղ ճաշը:

Օրւայ հիւրերը շնորհաւորեցին մայրերին և մեծ մայրերին իրենց տօնի առիթով՝ պարգևեցին ծաղիկներ և նւիրեցին փոքրիկ նւէրներ: Միջոցառման ընթացքում ներկաներից մի քանիսը օրւան համապատասխան երգերով ու արտասանութիւններով ուրախութիւն պարգևեցին բոլորին: Միջոցառման ընթացքում նաև պարում էին մասնակիցները՝ խանդավառւած ուրախ հայկական նւագներից: Այն աւարտւեց կէսօրից

յետոյ ժամը 1:30-ին: Բոլոր մասնակիցները շատ բարձր տրամադրութիւնով թողեցին սրահը:

Ներկաների հեռանալուց յետոյ, կամաւորները շարունակեցին իրենց աշխատանքը՝ խոհանոցն ու սրահը մաքրելով և դասաւորելով: Այստեղ կցանկանանք նշել, որ ամէն Երկուշաբթի օրերը մեր սիրելի հայ տարեցները հանդիպում իրար՝ Ռայդի քաղաքապետարանի սրահում և շատ հաճելի օր են անցկացնում միասին:

Այս առիթով շնորհակալութիւն ենք յայտնում բոլոր կամաւորներից և Տիկ Ազնիւ Քորքեանից՝ իրենց կրած անձնանւէր աշխատանքների համար ի շահ մեր սիրելի տարեցների: Հայ կամաւորները երկար տարիներ է ինչ մաս են կազմում են տարեցների հաւաքոյթներին և Կամաւոր Այցելութիւնների Ծրագրին:

Նորթ Ռայդի համայնքային Կենտրոնը միշտ կարիք ունի կամաւոր աշխատողների: Ցանկացողները կարող են կապւել Տիկ. Օֆելիա Ամիրչեանին 9888 3380 հեռախօսահամարով:

Օֆելիա ԱմիրչեանՀայ Կամաւոր Այցելութեան և

Հոգատարութեան Պատասխանատու



Շար. նախորդ էջից

Սա նրանց աշխատանքի արդիւնքն է, որ Նայիրի երգչախմբի անդամները լաւագոյն կատարողականութիւնն են ձեռք բերել: Նոյնպէս այս արդիւնքը երգչախմբի անդամների ջանասէր մօտեցումն է եղել՝ լինել հայ երգի հետ, հայ երգի կողքին: Շնորհակալութիւն և շնորհաւորում եմ նրանց այս ձեռք բերած յաջողութիւնների համար:

Եւ վերջին հարցը՝ ի՞նչ ծրագրեր էք նախատեսում կատարել երգչախմբի հետ միասին։

Արդէն կարճ ժամանակ է, ինչ երգախմբի հետ եմ, ես մտքիս մէջ ունեմ երաժշտական մտայղացումներ, որոնք կապւած են ոչ միայն երգչախմբի հետ, այլև նաև մեր պարախմբի հետ:

Մեր երգչախումբը մեր սերունդն է, իսկ մեր պարախումբը՝ մեր նոր սերունդը։ Ահա սա է պտտւում իմ մտքում թէ ինչպէս կապել երկու սերունդները իրար։ Կարճ հանդիպում ունեցայ պարուսոյց Ասատուր Հաճեանի հետ և հաղորդեցի մտքերս, իսկ նա առանց վարանման պատասխանեց. «Ոչ մի

հարց չկայ, տւէք միայն երաժշտական կտորները և ես անմիջապէս անցնեմ գործի»:

Սա բաւական ոգևորիչ էր, իսկ մանրամաս-նութիւնները մշակելու համար առանձին հանդիպումներ են լինելու վարչութեան ատենա-պետ Պրն. Ռաֆֆի Խանլարեանի և Պրն. Ասատուր Հաճեանի հետ: Ես ցանկանում եմ, որ երգչախմբի ելոյթը անպայման լինի համատեղ գործակցութիւն պարախմբի հետ: Միևնոյն ժամանակ երգչախմբի ելոյթը պիտի ունենայ նաև երգը ներկայացնելու պատմութիւն:

Սրանք հիմա մտքեր են, որոնք ես խօսում եմ երգչախմբի անդամների հետ և որոնք ընդունւում են մեծ բարեացակամութեամբ: Բայց եկէք շատ չխորանանք այստեղ, թողնենք որ ժամանակը մեզ առիթ տայ օգտագործելու բոլոր հնարաւորութիւնները մեր նպատակին հասնելու համար, որը կարծում եմ, որ շատ հեռու չէ:




Մայրերի Տօնը Հայ Բարեկեցութեան Կենտրոնում

Մարինա Աւագեան

Մայրական սիրուց ու քնքշանքից է սկսւում երկ-րային ճանապարհը, նրա օրհնութեամբ մեր բոլոր նախաձեռնութիւնները և նրա աղօթքներով՝ մեր յաջողութիւնները: Մայր բառով է իւրաքանչիւրիս համար առաջին անգամ մարմնաւորւել սէրն ու գեղեցկութիւնը, բարութիւնն ու ներողամտութիւնը: Նրանով է չափւած բնական մարդկայինը, արարչագործութիւնն ու յաւերժութիւնը։

Մեր ժողովրդի համար «մայր» հասկացողութիւնը մշտապէս նւիրական է եղել: Հայրենիքը կոչում ենք «Մայր Հայրենիք», մեր եկեղեցին կոչում ենք «Մայր Եկեղեցի», լեզուն՝ «Մայր Լեզու», կարևորագոյն քաղաքը՝ «Մայրաքաղաք»:

Եւ պատահական չէր, որ Մայիսի 10-ին Ուրբաթ օրը, Հայ Բարեկեցութեան Կենտրոնը, ինչպէս ամէն Ուրբաթ մարդաշատ էր: Բայց այս օրը տօնական տրամադրութիւն էր իշխում Կենտրոնում: Հաւաքւել էին մեր սիրասուն մայրերը՝ ինչպէս միշտ շենշող և գեղեցիկ:

Դիմելով աւելի քան 100 ներկաներին, Առաջնորդ Սրբազան Հայրը մաղթեց աշխարհասփիւռ հայ

մայրերին երկար տարիների ուրախ առողջ և երջանիկ կեանք: Յատուկ այդ օրւայ համար Հայ Բարեկեցութեան Կենտրոն էին եկել գաղութիս յայտնի երգիչ Վարդան Կիւլումեանը և երաժիշտ Վաչէ Դեմիրճեանը: Աւելի քան 3 ժամ նրանք երգեցին ու նւագեցին՝ ուրախացնելով մեր սիրասուն մայրիկներին: Հոգին ցնցող տեսարան էր՝ տեսնելով 80 տարեկան և աւելի մայրիկի դէմքին ճառագող ուրախութիւնը, նրանց երգն ու պարը:

Գեղեցիկ այս տօնակատարութիւնը եզրափակեց Տէր Նորայր քահանայ Փաթանեանը իր շնորհաւորական խօսքով և Պահպանիչով: Դեռ երկար ժամանակ թևածում էր հայ երգն ու երաժշտութիւնը Հայ Առաքելական Սուրբ Յարութիւն եկեղեցու շրջակայքում՝ մեծ Աւստրալիայի մեր փոքրիկ հայ անկիւնում:

Մեզ մնում է կրկին շնորհաւորել մեր սիրելի մայրերին և խորին շնորհակալութիւն յայտնել Վարդան Կիւլումեանին և Վաչէ Դեմիրճեանին, ովքեր իրենց ժամը նւիրեցին ուրախացնելու մեր սիրելի մայրերին:





Երեքշաբթի 7 Մայիսի 2013 թիւ, NSW-ի Խորհրդարանի Theatrette սրահում կազմակերպւել էր վաւերագրական տեսաժապաւեն՝ «Ղարաբաղի Վէրքեր»-ի ցուցադրութիւնը, որի հեղինակն է բուլղարացի կինոժուռնալիստ, յայտնի լրագրող Սւետլանա Պասկալևան: Տիկ. Պասկալևան Սիդնէյ էր հրաւիրւել Լեռնային Ղարաբաղի Հան-րապետութեան Աւստրալիայի գրասենեակի կողմից: Նշենք որ այս տարի տօնւում է Ղարաբաղի Անկախութեան Շարժման 25-րդ տարեդարձը և ֆիլմի ցուցադրութիւնը անմիջապէս կապւած էր սրա հետ, ինչպէս նաև այն արձագանքում էր Ապրիլեան Եղեռնի անմեղ զոհերի ոգեկոչմանը, որը մեր Սիդնէյի համայնքը միանալով համայն աշխարհասփիւռ հայութեանը ոգեկոչել էր սոյն թւականից ընդամէնը երկու շաբաթ առաջ։

Մի փոքր տեղեկութիւն տանք Տիկ. Պասկալևայի կենսագրութիւնից:

Պասկալևան ազգութեամբ բուլղարացի է և աշխատում է Բուլղարիայի կենտրոնական հեռուստատեսութիւնում: Նա աւարտել է Բուլղա-րիայի մայրաքաղաք Սոֆիայի Պետական Թատե-րական Ակադեմիան, որից յետոյ իր ուսումը և աշխատանքը շարունակել է Մոսկւայում 1990-ական թւականներին։ Այս տարիներին Կովկասեան շրջանը դարձել էր եռացող կաթսայ՝ Օֆսէթիայի և Վրաստանի բախումները, Սումգայիթեան իրադարձութիւնները, Հայաստանի շրջափակումը, Ղարաբաղեան կոնֆլիկտը և այլն, դարձան նրան հետաքրքրող թեմաները:

Մոսկւայում սովորելու ժամանակ նա մեկնում է Հարաւային Օֆսէթիա տեղային բախումների հետ կապւած վաւերագրական տեսաժապաւենի նկարահանութեան համար, որից կարճ ժամանակ անց նա որոշում է թողնել իր ուսումը և կենտրոնանում է Ղարաբաղեան կոնֆլիկտների վրայ՝ նկարահանելով վաւերագրական տեսաժա-պաւեններ Գետաշէնից, Մարտունաշէնից և

Շահումեանից հայերի մասսայական տեղահա-նութեան մասին: Պասկալևան եղել է առաջին արտերկրային ժուռնալիստը, որը աշխարհին ներկայացրել է Հայաստան-Ադրբեջան կոնֆլիկտային իրադար-ձութիւնները: Նա աշխատել է CNN-ի, NBC-ի, French Antene-2-ի, և Reuter Agency-ի համար, ինչպէս նաև Բուլղարական, Ռուսական և Գերմանիայի կենտրոնական հեռուստատեսութեան համար: Նա վաւերագրել է 7 ֆիլմեր ղարաբաղեան հերոսամարտի տարիներին՝ 1991-1994 թւականներին:

1993-1994 թւականներին Պասկալևան ներկայաց-նում է իր նկարահանած տեսաժապաւենները Ամերիկայի Միացեալ Նահանգների Կոնգրեսում, Կանադայի Պառլամենտում, Միացեալ Ազգերի Կազմակերպութիւնում և այլն՝ խօսելով ի պաշտ-պան Ղարաբաղի հայ համայնքին:

Պասկալևայի նկարահանած տեսաժապաւեններն են՝ «Յոյսի Բարձունքները» 1991 թիւ, «Կլինի՞ արդօեք լուսաբաց Ղարաբաղում» 1992 թիւ, «Իմ թանկագին ողջեր և մեռածներ» 1993 թիւ, «Ղարաբաղի Վէրքերը» 1994 թիւ, «Իրենց Հողի Մարտիկները» 1994 թիւ, «Անդորր» 1995 թիւ և «Հաւատք և Ոգի»՝ Շուշիի գրաւման մասին 2001 թիւ:

1994 թւականի Կոլումբիայի Միջազգային Ֆիլ-մերի փառատօնում Պասկալևան արժանացել Բրոնզէ կոնդակի «Ղարաբաղի Վէրքերը» տեսա-ժապաւենի համար, 2009 թւականին ստացել է Հայ Բարեգործութեան Միութեան Կարպիս Փափազեանի մրցանակը և 1996 թւականին արժանացել է Արիութեան մեդալին, որը շնորհւում է հայրենիքի պաշտպանութեան, հասարակական կարգի պահպանութեան գործում, ինչպէս նաև փրկարարական աշխատանքներում ցուցաբերած անձնական խիզախութեան, կեանքին սպառնացող վտանգի պայմաններում ծառայողական կամ քաղաքացիական պարտքը կատարելու համար:

Եւ ահա Մայիսի 7-ին Պասկալևան նորից խօսում էր իր աշխատանքների և բուն նպատակի՝ հայերի իրաւունքների, պաշտպանութեան և հողի մասին։

Յայտագրի բացման խօսքով ներկայացւեց Սւետլանա Պասկալևան, նրա գործուէութիւնը և նպատակները, ինչպէս նաև նրա կատարած աշխատանքի արդիւնքները: Այնուհետև բարձրախօսին մօտեցաւ Տիկ. Պասկալևան՝ տեղեկութիւններ փոխանցելով իր աշխատանքի հետ կապւած առաջնահերթ նպատակի՝ աշխարհին


«Ղարաբաղի Վէրքերը» և Սւետլանա Պասկալևան





Շա. նախորդ էջիցտեղեկացնելու Ղարաբաղեան հայութեան կրած դժւարութիւնների և նրանց ապագայի հետ առընչւող հարցերի մասին:

Նա խրոխտ և հաստատակամ տօնով խօսեց հայերի պաշտպանութեանը վերաբերւող որոշ քաղաքական հարցերի մասին՝ ասելով որ չնայած դժւարութիւններին, հայերը միշտ եղել են կառուցող և շինարար, քարը քարի վրայ դնող և պատը տուն դարձնող ազգ: Հայերը իրենց հողի հետ կապւած հարցերում երբեք չեն եղել ընկճւող, այլ եղել են պայքարող մարտիկներ՝ հաստատուն մնալով իրենց ժառանգած պապենական պատմութեանը: Թէպէտև 1992-ական թւականներին Արցախում աւերւել էր գրեթէ ամէն ինչ, սակայն այսօր փայլում է Ստեփանակերտը՝ իր վերականգնւած փողոցներով, շէնքերով, օդանաւակայով և կառավարական կառոյցներով: 1992 թւականի աւերածութիւնները պատճառ չհանդիսացան հայ ժողովրդի համար լքելու և ապաստան փնտրելու իրենց բնակավայրից դուրս։ Նրանք հաստատուն մնացին իրենց հաւատքին, որ Արցախը իրենց երկիրն է և լքել երկիրը, կնշանակի տեղի տալ հակառակորդին կատարելու այն ինչ կատարւել է 20-րդ դարի սկզբում:

Պասկալևան իր խօսքի աւարտին նշեց, որ իրեն խօսելու հերթը տեսաժապաւենի ցուցադրութիւնից յետոյ էր, բայց այն խանդավառութիւնը, որը ինքը ստացել է իր աշխատանքի արդիւնքներից, ստիպեց նրան նախ խօսել, ապա ցուցադրել տեսաժապաւենը:

Ցուցադրութիւնը, որը ներկայացւեց, երկու կտորներ էին նրա նկարահանած «Ղարաբաղի Վէրքերը» տեսաժապաւենից՝ ներկայացնելով 1992 թւականի և այժմեան Արցախը:

Այստեղ էր իմաստ ստանում Պասկալևայի արտա-սանած խօսքերը հայերի կառոցող և շինարար լինելու մասին: 1992 թւականի դժւար կեանքը այժմ փոխարինւել է բարեկեցիկ կեանքով՝ շնորհիւ հայ ժողովրդի կամքի:

Կառուցւել են դպրոցները, բնակելի շէնքերը, բացւել են հիւրանոցներ, հիւանդանոցներ: Ղարաբաղը այսօր ունի իր Կառավարական Մարմինը և Ազգային Բանակը: Ընտութիւնները կատարւում են ժողովրդավարական կարգով։ Ղարաբաղը եղել է հայերի հողը, որը Խորհրդային Միութեան տարիների քարտէզի վրայ սահմանների վերագծման պատճառով այժմ գտնւում է Ադրբեջանի տարածում: Այն երբեք չի եղել Ադրբեջանի հողը, այն խլւել է հայ ժողովրդից և տրւել Ադրբեջանին: Հիմա չկայ Խորհրդային Միութիւնը, ուրեմն չկայ նաև վերագծւած քարտէզի սահմանները: Ղարաբաղը հայերինն է և որը պէտք է միջազգային երկրները ճանաչեն և յետ վերադարձնեն հայերին իրենց սեփական հողը: Ահա այսպիսի խանդավառութեամբ և յուզմունքով էին հնչում Պասկալևայի խօսքերը ուղղւած ներկաներին, որոնց թւում էին նաև կառավարական հրաւիրւած հիւրերը։ Նա առանց վարանելու դիմում էր ներկաներին հարցնելով թէ ինչու կասկածել պատմութեան մէջ, պատմական փաստերի և պատմական վաւերագրւած դէպքերի մասին: Ինքը անձամբ իրեն կեանքն է վտանգել լինելով հակամարտութեան անմիջական գօտում: Երկու անգամ կորցրել է իր նկարահանման գործիքը և բազմիցս անգամներ փախուստ է տւել է հրաձգութեան ժամանակ սպանւելուց:

Իսկ թէ ի՞նչ էր եղել Պասկալևայի ընտրած աշխատանքային վայրի իսկական դրդապատ-ճառը, նա վրդովւած պատասխանեց, որ բուլղարացի ազգը իրեն սեփական կաշւի վրայ է զգացել ցեղասպանութեան և մասսայական տեղանահանման ցաւը։ Դա կատարւել է իր ժողովրդի հետ և հայերի հետ կատարւածը նրա սրտի մէջ մխող ցաւի բոցն է, որը նա ցանկանում է ցոյց տալ աշխարհին և որի առաջ փակել է իր աչքերը աշխարհը։ Պասկալևան իր խօսքը եզրափակեց խնդրելով Աւստրալիայի Կառավարութեանը նայել պատմական փաստերին և օգնել հայերին իրենց իրաւունքների պահպանութեան և վերականգնման համար: Նա նաև ողջունեց վերջերս հաստատւած NSW-ի Նահանգային Կառավարութեան որոշումը Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչման մասին։

Æñ³Ý³Ñ³Û»ñ

Կէս դար առաջ, 1946թ. օգոստոսեան խաղաղ մի օր էր: Կանաչ դաշտերը և այգիներն էին շուրջ բոլորը, Ռասբանդը վեհափառ և իմ մանկութեան Ազնան, այդ բոլորը միասին լուռ ու խաղաղ տաքանում էին արևի տակ: Մենք ընտանիքով հեռանում էինք Ազնայից: Տեղաւորւեցինք բեռնատար մեքենայում: Ճանապարհի վրայ կանգնած մնաց ծերացած Տէր Հայր պապիկս՝ երկու ձեռքերը դրած ձեռնափայտին: Մենք բոլորս արտասւում էինք, պապիկիս արտասուքները թափւում էին մորուքին և ձեռքերին: Ես շատ էի սիրում իմ պապիկին, տատիկին և մեր տունը: Շատ էի ուզում, որ պապիկս մեզ հետ լիներ, խղճում էի նրան: Ես նայում էի պապիկիս և Ազնային վերջին անգամ և չգիտէի, որ այդ բոլորը տարիներ յետոյ դառնալու են այնքան ցանկալի, սիրելի, անհասանելի յուշ:

Այն ժամանակ մեքենայում նստած չգիտէի թէ ինչ է սպասում մեզ: Մենք գնում էինք մեր ճակատագրին ընդառաջ: Մենք գնում էինք մեր նուրբ, մանկական ուսերին տանելու մեր մեծ փշոտ խաչը, Սովետական Հայաստանի յետպատերազմեան, տասնամեակի հասնող սոված տարիները, ստալինեան դաժան հալածանքները՝ հոգեպէս և ֆիզիկապէս:

Մեր մեկնելուց մէկ օր առաջ վերջին անգամ այցելեցի տատիկիս գերեզմանին, որը նոր էր մահացել: Դաշտային ծաղիկներ հաւաքեցի, դրեցի նրա գերեզմանին, լուռ աղօթեցի. երբ հեռանում էի գերեզմանից, յետ նայեցի և մտածեցի, որ իմ ողջ կեանում երբեք չեմ կարող այցելել տատիկիս գերեզմանին: Մարդու երջանիկ օրերը մարդու յիշողութեան զարդն են:

Ազնայից հեռանալուց յետոյ մէկ շաբաթ անց մենք հասանք Սովետական Հայաստան, որտեղ նոր էր վերջացել պատերազմը: Մէկ շաբաթւայ ընթացքում շուռ եկաւ մեր կեանքը: Իմ հանգիստ, ուրախ, կուշտ կեանքը փոխւեց մի կտոր հացի կարօտ սոված մարդու կեանքի: Հեռւում մնացած անհասանելի երազանք դարձաւ իմ պապիկիս տունը, լաւաշը, պանիրը, սերը, կաթը, խաղողը և այլ մրգեր, որոնք ամէն վայրկեան աչքիս առաջ էին:

Տակն ու վրայ եղաւ իմ հոգեկան աշխարհը: Այդ տարիներին Խորհրդային Հայաստանում ապրում էինք մատնութիւնների, հալածանքների, սովի, տաժանակիր աշխատանքի և այլ տանջանքների

յորձանուտում:

Գրատախտակի վրայ կաւիճով գրւածի նման իմ կեանքից ջնջւեցին ինձ համար այնքան սիրելի քրիստոնեական տօները՝ Տրնդէզը, Զատիկը, Համբարձումը և միւս տօները: Այդ տօներին սպասում էի սիրով: Խորհրդային Հայաստանում կոմունիստական բարքերն էին իրենց տօներով: 1947թ. Նոյեմբերի 7-ին տեղացի մեր հարևանն ասաց, որ այսօր տօն է. ես կարող էի գնալ և մասնակցել այդ տօնին: Արաբկիր արւարձանից մայրիկիս և հայրիկիս հետ գնացինք Երևան, ճանապարհին հանդիպեցինք մեր հարևանին, որը գիւղից քաղաք եկած մի ջահել աղջիկ էր, ապրում էր մենակ և աշխատում էր կտոր գործելու արտելում: Կարմիր դրօշը թևի տակ, լաց լինելով վերադառնում էր տուն: Մայրս հարցրեց թէ ի՞նչ է պատահել: Նա ցոյց տւեց ոտքերը, տօնի առթիւ նոր չուստեր էր հագել, ոտքը քերել էր և չէր կարողանում քայլել: Լաց էր լինում, որ ցոյցին չի մասնակցի, կոմունիստ ղեկավարը կը կասկածի իր նւիրւածութեանն կոմունիստական կարգերին և Ստալինին և յանկարծ կաքսորեն: Ես շատ տխրեցի: ինձ համար անհասկանալի և անընդունելի էր այդ աղջկայ տօնական վիճակը: Այդ րոպէին յիշեցի իմ կեանքի տօները, որոնք ուրախութեան օրեր էին ինձ համար: Պապիկիս շէն տունը, անցած գնացած ուրախ ու կուշտ օրերը:

Շատ-շատ էի ուզում, որ այդ բոլորը տհաճ երազ լիներ և յայտնւէի Ազնայի մեր տանը: Հասանք օպերայի մօտ: Տեսայ փողոցները լցւած են մարդկանցով: Մարդկանց խմբերը տանում էին կարմիր դրօշակներ, ցուցատախտակներ և մեծ քանակութեամբ Ստալինի նկարները: Բոլոր բացականչում էին իրենց նւիրւածութիւնները Ստալինին: Երբ հաւաքւում էին բարեկամներով, բոլորը դժգոհում էին, նեղւում: Մի անգամ մեր Արշաւիր Աբովեան պապիկը ասաց. «Բաբամ կարող է մի որևէ դժբախտ պատահարից բոլորս էլ մահացել ենք ու ընկել ենք դժոխքը: Բոլորդ էլ սուս ու փուս դիմացէք»:

Քիչ-քիչ լաւացաւ կեանքը, կրթութիւն ստացանք բոլոր քոյրերով ու եղբայրներով: Բարեկեցիկ կեանքով ապրեցինք: Բայց իմ կեանքի լաւագոյն տարիները մնացին Ազնայում անցած իմ պատանեկութեան տարիները:

Տիկ. Յասմիկ Նազարեանը ծագումով իրանահայ է: Մանկութեան օրերն անց է կացրել Արաքի շրջանի Քէազազ գաւառի Ազնա երբեմնի հայաբնակ ու հայկական աւանդութիւններով ապրող շէն ու հաստատուն գիւղում, ուր ժամանակի հասկացողութեամբ ու առաջընթացին համապատասխան կային դպրոց և եկեղեցի՝ զոյգ քահանաներով։ Յասմիկը Ազնայի ժամանակի ծխատէր քահանաներից հանգուցեալ Տէր Եղիա Իւնուսեանի թոռն է: Նա իր ընտանիքի հետ Հայաստան է ներգաղթել 1946 թւականին, իր հետ տանելով իր քահանայ մեծ պապիկի կարօտը և գիւղական իր քաղցր յուշերը, որոնք ամբողջ կեանքի ընթացքում ուղեկցել են իրեն և անբաժան են եղել իրենից:

Երևանում Յասմիկ Նազարեանը ստացել է բարձրագոյն ուսում, աւարտել է Պետական համալսարանի մանկավարժական ինստիտուտի քարտէզագիտութեան ճիւղը, որից յետոյ մինչև իր հանգստեան կոչւելը աշխատել է Հայաստանի Գիտութիւնների ակադեմիայի գէոլոգիտական ինստիտուտի քարտէզագրութեան բաժնում որպէս քարտէզագիր:

Յուշեր և ԿարօտՅասմիկ Նազարեան

In Memory of Michael…Michael Lenton printed

t h e Garoon Magazine from 2003 when he took over ownership of EagleXpress, (later named 24 hr prints) till his death on the 29th January 2013 at the age of 53yrs. He had a strong belief of community and did everything in his power to assist in supporting the Armenian community to keep in touch with its roots through the Armenian magazine. Even though Michael was not Armenian himself, he always ac-knowledged the richness of cultural diversity in Australia and the strengths and uniqueness that it provides.

Michael was the loving husband to Elizabeth and father to Alison and Carolyn and grandfather to Jayden.

Michael worked as an Engineer at Com steel in Newcastle and during the recession in the 1980s moved to Canberra where he took a lead role in bringing the construction of parliament house back on track so that it would be completed in time. He did this through the development of unique project management software and his project manage-ment skills.

Religion played a large part in Michael’s life. He loved his church family and dedicated a huge

amount of time to help other people. His heavy involvement in the church included being a mem-ber of the church council, an elder, a member of the choir, organising camps and running the youth group.

Michael enjoyed his printing business because it used his computer and engineering skills. Most of all he valued his customers and loved to help, even if giving his customers extra time to talk meant he worked till very late that day on printing.

During Michaels illness he was true to his beliefs to choose to value and enjoy what he had.

This was a great gift to all those around him. His message was “don’t let life’s problems knock you off your course, be true to yourself and you will always find your way”.

In Memory Of...Ar

ticl

e BY:

ELI

ZABE

TH &

CAR

OLY

N L

ENTO

N

Æñ³Ý³Ñ³Û»ñ

Կէս դար առաջ, 1946թ. օգոստոսեան խաղաղ մի օր էր: Կանաչ դաշտերը և այգիներն էին շուրջ բոլորը, Ռասբանդը վեհափառ և իմ մանկութեան Ազնան, այդ բոլորը միասին լուռ ու խաղաղ տաքանում էին արևի տակ: Մենք ընտանիքով հեռանում էինք Ազնայից: Տեղաւորւեցինք բեռնատար մեքենայում: Ճանապարհի վրայ կանգնած մնաց ծերացած Տէր Հայր պապիկս՝ երկու ձեռքերը դրած ձեռնափայտին: Մենք բոլորս արտասւում էինք, պապիկիս արտասուքները թափւում էին մորուքին և ձեռքերին: Ես շատ էի սիրում իմ պապիկին, տատիկին և մեր տունը: Շատ էի ուզում, որ պապիկս մեզ հետ լիներ, խղճում էի նրան: Ես նայում էի պապիկիս և Ազնային վերջին անգամ և չգիտէի, որ այդ բոլորը տարիներ յետոյ դառնալու են այնքան ցանկալի, սիրելի, անհասանելի յուշ:

Այն ժամանակ մեքենայում նստած չգիտէի թէ ինչ է սպասում մեզ: Մենք գնում էինք մեր ճակատագրին ընդառաջ: Մենք գնում էինք մեր նուրբ, մանկական ուսերին տանելու մեր մեծ փշոտ խաչը, Սովետական Հայաստանի յետպատերազմեան, տասնամեակի հասնող սոված տարիները, ստալինեան դաժան հալածանքները՝ հոգեպէս և ֆիզիկապէս:

Մեր մեկնելուց մէկ օր առաջ վերջին անգամ այցելեցի տատիկիս գերեզմանին, որը նոր էր մահացել: Դաշտային ծաղիկներ հաւաքեցի, դրեցի նրա գերեզմանին, լուռ աղօթեցի. երբ հեռանում էի գերեզմանից, յետ նայեցի և մտածեցի, որ իմ ողջ կեանում երբեք չեմ կարող այցելել տատիկիս գերեզմանին: Մարդու երջանիկ օրերը մարդու յիշողութեան զարդն են:

Ազնայից հեռանալուց յետոյ մէկ շաբաթ անց մենք հասանք Սովետական Հայաստան, որտեղ նոր էր վերջացել պատերազմը: Մէկ շաբաթւայ ընթացքում շուռ եկաւ մեր կեանքը: Իմ հանգիստ, ուրախ, կուշտ կեանքը փոխւեց մի կտոր հացի կարօտ սոված մարդու կեանքի: Հեռւում մնացած անհասանելի երազանք դարձաւ իմ պապիկիս տունը, լաւաշը, պանիրը, սերը, կաթը, խաղողը և այլ մրգեր, որոնք ամէն վայրկեան աչքիս առաջ էին:

Տակն ու վրայ եղաւ իմ հոգեկան աշխարհը: Այդ տարիներին Խորհրդային Հայաստանում ապրում էինք մատնութիւնների, հալածանքների, սովի, տաժանակիր աշխատանքի և այլ տանջանքների

յորձանուտում:

Գրատախտակի վրայ կաւիճով գրւածի նման իմ կեանքից ջնջւեցին ինձ համար այնքան սիրելի քրիստոնեական տօները՝ Տրնդէզը, Զատիկը, Համբարձումը և միւս տօները: Այդ տօներին սպասում էի սիրով: Խորհրդային Հայաստանում կոմունիստական բարքերն էին իրենց տօներով: 1947թ. Նոյեմբերի 7-ին տեղացի մեր հարևանն ասաց, որ այսօր տօն է. ես կարող էի գնալ և մասնակցել այդ տօնին: Արաբկիր արւարձանից մայրիկիս և հայրիկիս հետ գնացինք Երևան, ճանապարհին հանդիպեցինք մեր հարևանին, որը գիւղից քաղաք եկած մի ջահել աղջիկ էր, ապրում էր մենակ և աշխատում էր կտոր գործելու արտելում: Կարմիր դրօշը թևի տակ, լաց լինելով վերադառնում էր տուն: Մայրս հարցրեց թէ ի՞նչ է պատահել: Նա ցոյց տւեց ոտքերը, տօնի առթիւ նոր չուստեր էր հագել, ոտքը քերել էր և չէր կարողանում քայլել: Լաց էր լինում, որ ցոյցին չի մասնակցի, կոմունիստ ղեկավարը կը կասկածի իր նւիրւածութեանն կոմունիստական կարգերին և Ստալինին և յանկարծ կաքսորեն: Ես շատ տխրեցի: ինձ համար անհասկանալի և անընդունելի էր այդ աղջկայ տօնական վիճակը: Այդ րոպէին յիշեցի իմ կեանքի տօները, որոնք ուրախութեան օրեր էին ինձ համար: Պապիկիս շէն տունը, անցած գնացած ուրախ ու կուշտ օրերը:

Շատ-շատ էի ուզում, որ այդ բոլորը տհաճ երազ լիներ և յայտնւէի Ազնայի մեր տանը: Հասանք օպերայի մօտ: Տեսայ փողոցները լցւած են մարդկանցով: Մարդկանց խմբերը տանում էին կարմիր դրօշակներ, ցուցատախտակներ և մեծ քանակութեամբ Ստալինի նկարները: Բոլոր բացականչում էին իրենց նւիրւածութիւնները Ստալինին: Երբ հաւաքւում էին բարեկամներով, բոլորը դժգոհում էին, նեղւում: Մի անգամ մեր Արշաւիր Աբովեան պապիկը ասաց. «Բաբամ կարող է մի որևէ դժբախտ պատահարից բոլորս էլ մահացել ենք ու ընկել ենք դժոխքը: Բոլորդ էլ սուս ու փուս դիմացէք»:

Քիչ-քիչ լաւացաւ կեանքը, կրթութիւն ստացանք բոլոր քոյրերով ու եղբայրներով: Բարեկեցիկ կեանքով ապրեցինք: Բայց իմ կեանքի լաւագոյն տարիները մնացին Ազնայում անցած իմ պատանեկութեան տարիները:

Տիկ. Յասմիկ Նազարեանը ծագումով իրանահայ է: Մանկութեան օրերն անց է կացրել Արաքի շրջանի Քէազազ գաւառի Ազնա երբեմնի հայաբնակ ու հայկական աւանդութիւններով ապրող շէն ու հաստատուն գիւղում, ուր ժամանակի հասկացողութեամբ ու առաջընթացին համապատասխան կային դպրոց և եկեղեցի՝ զոյգ քահանաներով։ Յասմիկը Ազնայի ժամանակի ծխատէր քահանաներից հանգուցեալ Տէր Եղիա Իւնուսեանի թոռն է: Նա իր ընտանիքի հետ Հայաստան է ներգաղթել 1946 թւականին, իր հետ տանելով իր քահանայ մեծ պապիկի կարօտը և գիւղական իր քաղցր յուշերը, որոնք ամբողջ կեանքի ընթացքում ուղեկցել են իրեն և անբաժան են եղել իրենից:

Երևանում Յասմիկ Նազարեանը ստացել է բարձրագոյն ուսում, աւարտել է Պետական համալսարանի մանկավարժական ինստիտուտի քարտէզագիտութեան ճիւղը, որից յետոյ մինչև իր հանգստեան կոչւելը աշխատել է Հայաստանի Գիտութիւնների ակադեմիայի գէոլոգիտական ինստիտուտի քարտէզագրութեան բաժնում որպէս քարտէզագիր:

Յուշեր և ԿարօտՅասմիկ Նազարեան


T e n n i s L e g e n d Andre Agassi Visiting Las Vegas S t . G a r a b e d Armenian Church

On the afternoon of Thurs-day, May 9, 2013, tennis legend Andre Agassi visited the newly built St. Garabed Armenian Apostolic Church of Las Vegas.

Upon arrival Mr. Agassi met Archpriest Fr. Ave-dis Torossian, Parish Council Chairman Mr. Adroush-an Armenian and Building Committee members Mr. Koko Darakjian and Mr. Levon Gulbenkian. Mrs. Houry Darakjian representing the ARS Armenian Saturday school, Ms. Lindy Schumacher representa-tive of Kirk Kerkorian’s Dream Fund at UCLA, and Mr. & Mrs. Alex and Arda Yemenidjian were also present.

Mr. Agassi and the visitors entered the church after lighting their candles where a brief background was provided about the Las Vegas Armenian community and St. Garabed Church construction process. The group then toured the Cultural Center facility where Mrs. Darakjian briefed about the Saturday Armenian School and expansion plans for the 2013-2014 aca-demic year and equipping the school with advanced Armenian language and history learning techniques.

At the end of the visit, Father Avedis presented Mr. Agassi with a traditional Armenian cross-stone commemorating this special visit. Mr. Agassi com-plimented the St. Garabed Parish and the Las Vegas Armenian community for their achievements and wished them continued success.

Famous Armenian

Isabelle Marcarian is young, bright, passionate and creative. She’s a 1st year Com-

merce/Law University student who has stayed well connect-ed to her Armenian roots as well as given a lot of her time to the Australian/Armenian community in her ripe age. This month we sat with her to get to know her better. We’re sure you’ll find her story and aspirations as inspiring as we did…

1. Could you please begin by giving us a brief background about yourself - family origins,

education, teen years and career?

Throughout my life, I have always had a strong sense of belonging to the Armenian community and I believe this has a lot to do with the attitudes and experiences of my grandparents. My grandfather Puzant Keshishian was one of the founding members of the Arme-nian Church in Melbourne, while my grandmother Eugenie Keshishian was one of the founding members of the Armenian Rest Home As-sociation. My mother was born in Melbourne while my father was born in Calcutta, but arrived in Australia at 3 months of age when my grandparents migrated in 1964. My grandfather Hovanness Marcarian was a long serving member of the Church Council and my grand-mother Vilma Marcarian set up the Armenian Historical Society in Australia. My younger sister Natalie and I were both born in Sydney. I completed K-6 at Northbridge Primary School and completed 7-12 at Wenona, in North Sydney. I finished my Higher School Certificate at the end of last year and am currently studying Commerce/Law at Macquarie University. Since I started university, I have been working as a tutor for students in Maths and English. I have also continued my study of voice. I have always been passionate about music and sing-ing, and am currently working towards completing my AMEB exams.

2. Where and how did you start your involve-ment in Armenian community activities?

My earliest interaction with the Armenian community was probably when my mother used to take me to Armenian playgroup at the Penshurst St hall. Since I was around 6, I participated in ASDC dance. I also completed Armenian Saturday school from Kindergarten to Year 7. When I graduated AGBU in Year 7, I continued to work as a volunteer teaching aid for Dzil Class for the next 3 years.

3. How are you currently involved in volunteer community work?

I have been a member of the Armenian Church Choir since Year 7 and have also enjoyed being part of the Armenian Church Youth of Australia (ACYA). Currently I am also involved in the Armenian Youth Federation (AYF) and part of Nairi Dance. I have also enjoyed performing at various Armenian functions such as AGBU Australia Day, the Armenian Genocide Commemoration Evening, Armenian Performing Arts Concerts and the Classical Music Concert, which raised money for the Western Sydney Armenian Church.

4. You have stayed very close to your national-ity, what advice do you have for our youth

for staying close to their Armenian roots in Australia?

As an Australian-Armenian, I believe that it is really important to bal-ance both my cultural heritage and my nationality. For those Arme-nian youth that grew up in Australia and went to Australian schools, I believe it’s important to be involved in the Armenian community in various extra-curricular aspects such as church, dance or sports, so as not to lose the cultural connection.

I never wanted to lose the Armenian language, and even though I went to Armenian school, I was very lucky that my grandparents and parents still spoke to me in Armenian at home. I encourage Armenian youth to learn the language as I now realise how important this was and I cannot be more grateful that I am able to speak Armenian.Language connects Armenians all across the globe and there has been more than one occasion during my family travels where we have heard strangers speaking Armenian and we formed a friend-ship with them. The Armenian people and culture have overcome so much hardship throughout the years and, as the new generation, it is important for us to show just as much resilience and strength as our predecessors. I understand that sometimes youth find it easier to immerse themselves in Australian culture and events, but I personally feel it is important to be able to get together and have fun with other Armenians. We understand each other’s cultural heritage extremely well and have many similarities in terms of our values. In this respect, I always enjoy spending time with other Armenians or participating in Armenian events and activities.

5. How important do you think it is for people to get involved in volunteer work and what

advice do you have for those who are involved to stay motivated?

Although the Armenian community in Australia is relatively small, I believe we are very proactive. As a people, we are very supportive of one another and when a part of the community is in need, we find it within ourselves to help. I believe it is very important to continue this culture of helping one another. I always found it very rewarding to teach the younger children at Armenian school, furthering their knowledge of the language while trying to make sure they had fun at the same time. I know that the AGBU Saturday school is essentially run on a volunteer basis, which just shows how important it is to vol-unteer and get involved. Without these teachers sacrificing their time every Saturday, so many Armenian children may never have been given the opportunity to learn the Armenian language, which, as we know, is the foundation stone of Armenian culture. I think you only need to think of the impact you are making on the future Armenian generations to stay motivated and continue to involve yourself in the community.

6. What are your future goals and plans?

In the future, I aim to finish my University degree and get a job the area of Commerce or Law. I aim to continue my involvement in ACYA, AYF, Nairi Dance and the Armenian community in general. I will continue working to gain awareness for the Armenian culture and further the Armenian cause. I am always proud on the days that I make one more person aware of Armenian culture and history that previously did not know anything about my heritage.

Isabelle MarcarianMeet The Future Generation

Arti

cle B

Y: S

ERIN

E M

EGU

ERDI

TCHI

AN


Do an internet search on “Armenian Sports” and the name Henrikh Mkhitaryan pops up time and time again. The Yerevan-born

midfielder has carved out a reputation as one of European football’s great talents in recent seasons. So much so that he has attracted interest from Pre-mier League clubs such as Liverpool.

Mkhitaryan was born on 22 January 1989 in

Kentron district of Armenian capital Yerevan to Marina Taschian and Hamlet Mkhitaryan, a promi-nent striker of FC Ararat Yerevan during the 1980s, who died of a brain tumour at just 33 years old. His mother is the head of the national teams depart-ment in the Armenian Football Federation and his elder sister, Monica, works at UEFA’s headquarters.

At the beginning of the 1990’s, the Mkhitaryan family moved to France, where Hamlet Mkhitaryan played for the now defunct ASOA Valence helped them to be to be promoted to the second division Ligue 2. Henrikh spent his early childhood in Valence. He always wanted to become a football player and began to follow in his father’s footsteps. As a child, he would watch his father play and always wanted to follow him to training. Tragically, his father died of a brain tumor when Henrikh was only 7 years old, and never witnessed his son developing into an outstanding footballer.

The Mk hitar ya n s returned to Ye-

revan in 1995. Henrikh Mkhi-taryan graduated from the Institute of Physical Culture in Armenia. He currently studies economics at the Yerevan branch of the St. Petersburg Institute. Upon graduation, he plans to study there as a lawyer. Growing up, Mkhitaryan considered Zinedine Zidane his football idol.

Henrikh Mkhitaryan cur-rently plays midfielder for

the Armenian national team and for Ukrainian Pre-mier League club Shakhtar Donetsk. He has par-ticipated in 36 international matches and scored 10 goals for the Armenian national team since his de-but on 14 January 2007. Mkhitaryan’s previous clubs include Pyunik Yerevan, where he came through the youth system, and Metalurh Donetsk. Mkhitar-yan was chosen Armenian Footballer of the Year in 2009, 2011 and 2012. He was also voted as the best Shakhtar player of 2011–12 season by the fans. In 2012 Mkhitaryan was named in UEFA’s Top 100 players by UEFA European Football Yearbook 2012-13. Mkhitaryan was voted the CIS Footballer of the Year for 2012, making him the first Armenian foot-baller to be named the best player from post-Soviet countries.

Capable of playing both in a central striking role, in one of the wide forward positions or running in from midfield, Mkhitaryan is a very modern foot-baller who always seems to be on the move and looking to make things happen. With Talent like this we can expect more ground breaking football from this young Armenian talent.

Henrikh MkhitaryanFamous Armenian

Arti

cle B

Y: S

ERIN

E M

EGU

ERDI

TCHI

AN

Agra/Adama Hadig Teething Party An Armenian Tradition

As soon as your baby has cut his/her first tooth, it’s time to start in-viting your fam-ily and friends for an agra/adama hadig party. “Agra/Adam” means tooth, and “Hadig” means kernal (barley or wheat). The agra/adama hadig party is a “fun” celebration. The idea is to find out what your baby’s future profession will be.

Here’s what happens: The baby is seated on the floor and in front of him/her are placed objects symbolic of the field he or she will go into as an adult. Here are some examples/ideas:

Money - Financial profession or a wealthy personGlobe - TravelerPencil/Pen - WriterPaintbrush - ArtistBook - Teacher, scholarHairbrush - Beautician or someone in the beauty fieldWooden spoon - Chef or bakerStethoscope or plastic knife - doctorToy Airplane - pilotRacing form ---- you get the idea ; )You can basically put down anything you’d like that will have meaning to you.

So you have your baby seated on the floor with these objects in front of him/her. A yard of tulle or soft netting is held over the baby’s head and a little bit of the cooked grain (see below for recipe) is sprinkled over the baby for good luck. Then the baby is encouraged to pick up the object that he’s most interested in.

Of course the baby is confused as to what all the hoopla is about. But it’s a very joyful day. I mean, who doesn’t love babies? And the fun of seeing what they will choose is cause for laughter. And the day doesn’t end there. The family will invite the guests to celebrate by having dinner together.

The hadig grain is mixed with cinnamon, sugar, raisins, nuts and served as a dessert. Some even like it tangy with a squeeze of lemon!

In my Armenian-Australian tradition, the grain used for hadig is whole wheat kernals which you can purchase at the middle eastern markets. But in other families, whole barley is used as well, and that is more readily available at the supermarket or grocery. Either way, the texture and symbolism is the same. The little kernals are symbolic of little teeth. And being that the grain swells in volume when cooked, it is symbolic of an abundance of good fortune for the child.

If you’re using wheat, soak it overnight for faster prepa-ration. If you’re using barley, soaking is not necessary. It’s going to expand, so if you want two cups of finished product, use a cup or slightly less.

If you soaked the wheat overnight, drain and rinse it. Boil the grain in clean water until tender. Drain and rinse and allow to cool.

The cooked grain is what you will use to sprinkle on the baby before they reach for the items. And then what you do with it afterward depends on you and your guests.

And then have an array of items that are added by your guests to the hadig (like a hadig buffet). Traditionally, here’s what is added to the hadig:

chopped walnuts or almondsraisins or currantsshredded coconutpomegranate seedschopped apple or datessesame seedsAnd still others will add veggies to the hadig as a healthy salad adding cucumbers, tomatoes, lemon, red onion, ol-ive oil and seasonings.

However you decide to make your hadig (wheat or bar-ley, sweet or savory), it doesn’t matter. The main idea is to get together with your family and friends and celebrate your beautiful baby, this new mile-stone and the love that you all share together!

Armenian Tradition’sAr

ticl

e BY:

SER

INE

MEG

UER

DITC

HIAN

ä³ïÙáõÃ»³Ý ¿ç»ñáí

Երբ «գործը» փրկում է «վարպետին»Մարգար Սեդրակեանը ստիպեց աշխարհին խոստովանել,

որ կոնեակը խօսում է հայերէն; Բորիս Պաստեռնակ

Մարգար Սեդրակեանը ( 1 9 0 7 - 1 9 7 3 թ թ . ) , կոնեակագործ է, դեգուս-տատոր, Հայաստանում

և Խորհրդային Միութիւնում սպիրտային խմիչքների արտադրութեան նոր, իւրօրինակ տեխնոլոգիաների հիմնադիրը: Նրա բաղադրատոմսը ստիպեց աշխարհին հաստատել, որ հայկական կոնեակը ֆրանսիականին արժան մրցակից է:

Մարգար Սեդրակովիչ Սեդրակեանը, շնորհիւ իր իւրօրինակ բաղադրատոմսի՝ նւաճեց ոչ միայն Սովետական Միութիւնը, այլև ԽՍՀՄ սահմաններից դուրս գտնւող երկրները: Բորիս Պաստեռնակը գրել էր, որ Մարգար Սեդրակեանը ստիպեց աշխարհին խոստովանել, որ կոնեակը խօսում է հայերէն: Իր առաջին կոնեակը Մարգար Սեդրակեանը ստեղծեց 28 տարեկանում, և հէնց այդ ժամանակ էլ նրա ստեղծած կոնեակը դառնում է առաջին բարձրորակ կոնեակն ամբողջ ԽՍՀՄ-ում: Նա հպարտանում էր իր հայրենիքով, իր ազգով, հին մշակոյթով և այդ պատճառով ցանկանում էր կոնեակն անւանել «Հայաստան»: Սակայն այդ ժամանակ 1937 թւականն էր, մասսայական պատիժների, գնդակահարութիւնների, աքսորների ժամանակաշրջանը: Հայ մեծ բանաստեղծ և գրող Աւետիք Իսահակեանը, ունենալով կեանքի մեծ փորձ, Սեդրակեանին խորհուրդ տւեց չշտապել կոնեակը «Հայաստան» կոչել: Ըստ նրա` նման քայլը կարող էր դիտւել՝ որպէս ազգայնամոլութեան ակտ, ինչը պատժւում էր օրէնքի ամբողջ խստութեամբ: - Տղաս, մի շտապիր, դու դեռ կհասցնես քո երազանքն իրականացնել: Չէ՞ որ տեսնում ես, թէ ինչ ժամանակներ են, յայտնի չէ, թէ վաղն ինչ կպատահի: Չեզոք անուն ընտրիր կոնեակի համար: Այդ չեզոք անունը քեզ կփրկի, այ կտեսնես,- ասում է Աւետիք Իսահակեանը: - Իսկ ինչպե ՞ս այն անւանեմ: - Անւանիր այն Յոբելեանական»: Այս անունը չեզոք է և սովետական իշխանութեան համար՝ յարմար:

Ահա այդպէս պատմութեան մէջ առաջին անգամ յայտնւեց հայկական տեսակաւոր կոնեակը: Սեդրակեանը նման քայլով ամրացրեց իր դիրքը ինչպէս՝ գործարանում, այնպէս էլ՝ սովետական իշխանութիւնների մօտ, իսկ 1940թ., ինչպէս Աւետիք Իսահակեանն էր ասել, նա արդէն ստեղծում է իր «Հայաստան» կոնեակը: «Տօնական» կոնեակի ստեղծմանը նպաստել է Ա. Ի. Միկոյեանը, ով Սեդրակեանի լաւագոյն ընկերներից մէկն էր: Շուրջ 3 տարի «Տօնական» կոնեակը հանդէս էր գալիս ուրիշ անւամբ: «Տօնական» կոնեակը շատ նուրբ և համեղ կոնեակ էր, այդ պատճառով էլ այն թողարկում էին «Դեսերտային» անւանմամբ: Մի անգամ, երբ Միկոյանը հերթական անգամ Հայաստան էր այցելել, Սեդրակեանը նրան ցոյց է տալիս իր ստեղծած կոնեակը: Միկոյանը շատ է զարմանում խմիչքի անունից:

- Մարգար Սեդրակովիչ, մի՞թէ չես զգում, թէ ինչ համեղ է կոնեակը: Իսկ ինչո՞ւ է այն կոչւում «Դեսերտային»: - Այն պէտք է խմել ոչ թէ ճաշի ընթացքում, այլ ճաշից յետոյ, ինչպես կնոջը,- պատասխանում է Սեդրակեանը: - Համամիտ եմ, բայց կինը նաև տօն է,- պատասխանում է Միկոյանը: - Ճիշտ ես, Անաստաս Իւանովիչ, այսօրւանից կոնեակի անունի կլինի «Տօնական»:

Միկոյեանը վարպետ Մարգարին համարում էր մի մարդ, ով կարողացաւ խաբել Ստալինին: Պատե-րազմի ընթացքում բոլոր գործարանները, որոնք ԽՍՀՄ-ի տարածքում արտադրում էին սպիրտային խմիչքներ, համարւում էին զինւորական, քանի որ զինւորներին սպիրտ էին յատկացնում (զինւորի բաժին): Սպաների համար յատկացնում էին կոնեակի սպիրտ: «Ազգերի առաջնորդը» հրաման էր արձակել, որ սպիրտը պէտք է ուղարկէին, իսկ պատրաստի կոնեակները՝ պահէին գործարանում: Հրամանի հաստատումից յետոյ Սեդրակեանը թռչում է Մոսկւա: Կենտրոնական դեգուստացիոն յանձնաժողովում, որի անդամներից մէկը նաև Սեդրակեանն էր, աշխատում էր Սնեգովսկայան, ում հետ Սեդրակեանը ջերմ յարաբերութիւնների մէջ էր: Նրա միջոցով քրեական գործի յարուցման վտանգի ենթարկւելով՝ նա հետին թւով (Մարտ, 1941թ.) տպագրում է մօտ 1000 պիտակ: Սեդրակեանը նրա հետ միասին համոզում է բոլորին, որ վաճառքի է հանւել «Արտաշատ» կոնեակը՝ «Արտաշատ» անւանմամբ, իսկ Հայաստանի Սովետական Սոցիալիստական Հանրապետութիւնը պահել է իր սպիրտի պաշարները: Բոլոր յիշում են այն ժամանակները, երբ հայկական կոնեակը սեղանի պարտադիր ատրիբուտներից մէկն էր: Ինչո՞ւ էր այդպէս: Յայտնի է, որ բացի ՀՍՍՀ-ից, կոնեակ արտադրում էին նաև միւս 6 հանրապետութիւնները, սակայն բոլոր հանրապետութիւնները` բացի Հայաստանից, սպիրտի բոլոր պաշարներն ուղարկել էին Կարմիր Բանակ: Շնորհիւ Սեդրակեանի ռիսկային քայլի` հայկական կոնեակի գործարանը պատերազմից յետոյ պահպանել էր կոնեակի սպիրտի բոլոր պաշարները և բաւականին արագ նւաճում է Սովետական Միութեան շուկան:

Ինչ վերաբերում է «Արտաշատ» կոնեակին, ապա այդպիսի կոնեակ մենք չենք ունեցել, այն վաճառքի էր հանւել մէկ օրինակով: Սակայն կոնեակի ստեղծման ամենահետաքրքիր պատմութիւնն առնչւում է «Դւին» կոնեակի հետ, որը պաշտում էր Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Ուինսթոն Չերչիլը: Ասում են, երբ զառամեալ Չերչիլին հարցրել են, թէ ինչո՞ւմ է նրա երկարակեցության գաղտնիքը, նա պատասխանել է. «Երբէք մի ուշացէք ճաշից, ծխէք հաւայեան սիգարներ և խմէք հայկական կոնեակ»:

Ամէն ինչ սկսւեց 1937թ., երբ պապանցիները պատրաստւում էին դէպի Հիւսիսային Բևեռ արշաւի:


Շար. նախորդ էջիցԻւրաքանչիւր պետութիւն ինչ-որ բան էր նւիրել արշաւի անդամներին: Բելառուսցիները նւիրել էին տաք հագուստ, ուկրաինացիները` սալ, իսկ հայերը` կոնեակ: «Правда» թերթում կայ մի յոդւած, որտեղ հրապարակւել է պապանցիների նամակը և նրանց նկարները, որտեղ բոլորը միասին բռնել էին մէկ տակառ կոնեակ: Նամակի մէջ գրել էին, որ այնքան ցուրտ էր դրսում, նույնիսկ 42%-անոց կոնեակը նրանց չի տաքացնում: Եւ հէնց այդ ժամանակ հարց է առաջանում, թէ արդեօք հնարաւոր կլինի՞ պատրաստել կոնեակ, որն աւելի թունդ կլինի: 1937թ.-ից սկսւում են արտադրւել աւելի թունդ կոնեակներ: Փնտրտուքները Սեդրակեանին հանգեցնում են նրան, որ նա ստեղծում է 50%-ոց հիասքանչ տտիպ կոնեակ, որն անւանում է «Դւին»` ի պատիւ հին հայկական մայրաքաղաք Դւինի, որը հիմնադրւել էր 335թ.: Սովետական շրջանում կոնեակը «Դւին» անւանելը շատ ռիսկային էր, քանի որ նման քայլը կարող էր դիտւել՝ որպէս ազգայնամոլութեան ակտ: Դա վերաբերում էր յատկապէս հայկական կոնեակին, քանի որ այն համարւում էր դիւանագիտական արձանագրութեան մի մաս (օղի, սալ, հայկական կոնեակ): Որոշւեց այդ կոնեակն ուղարկել Թեհրան` երեք առաջնորդների համաժողովին, ռիսկի գնալով՝ կոնեակի անունը Սեդրակեանը դրել էր «Դւին»: Այս անունը նա պատահական չէր ընտրել: Սեդրակեանը շատ լաւ գիտեր, որ այդ կոնեակի պրեզենտացիան անցնելու էր ոչ միայն Հայաստանի, այլ նաև ԽՍՀՄ-ի սահմաններում, իսկ դա նշանակում էր, որ այդ խմիչքի շնորհիւ շատերը կծանօթանային Հայաստանի և նրա մշակոյթի հետ: «Դւին» անունն այդ ազդեցութիւնը կարող էր միայն ուժեղացնել: Երկրորդ համաշխար-հային պատերազմի ժամանակ, երբ որոշւում էր մարդկութեան ճակատագիրը, «ազգերի առաջնորդ» Ի. Ստալինն ամէն կերպ փորձում էր սիրաշահել արևմտեան առաջնորդներին, որպէսզի բարելաւեր սովետական զինւորների դիրքը: Սովետական զինւորները մարտնչում էին գերմանական զօրքերի հետ ոչ հաւասար պայքարում: Համար առաջին խնդիր էր համարւում երկրորդ ռազմաճակատը, որի բացումը Բրիտանական Կայսրութեան պրեմիեր-նախարարը ձգձգում էր: Բացի այդ, Մոսկւայի և Լոնդոնի յարաբերութիւններն այնքան էլ լաւ չէին, սակայն ինքը` Չերչիլը, կոմունիզմի եռանդուն պաշտպաններից էր:

Մոսկւայում առաջին հանդիպման ժամանակ 1942թ. հիւրի համար շատ շքեղ ընդունելութիւն էր կազմակերպւել: Ստալինի կարգադրութեամբ բրիտանական նախարարի վարքուբարքը և հակումները նախապէս ուսումնասիրւել էին և պարզւել էր, որ նա պաշտում էր հաւայեան սիգարը և ֆրանսիական թունդ կոնեակը: Չերչիլն օրական խմում էր մէկ շիշ ֆրանսիական կոնեակ: Քանի որ Թեհրանի յանձնաժողովի գլխաւոր հարցը մնում էր երկրորդ ռազմաճակատի բացումը, Ստալինը որոշում է բրիտանացուն անսովոր նւէր մատուցել: Ստալինի և Չերչիլի երկկողմանի հանդիպումներից մէկի ժամանակ Բրիտանիայի նախարարին հրամցնում են հայկական կոնեակ «Դւին»: Չերչիլը, որ ալկոհոլային խմիչքների մեծ սիրահար և գնահատող էր, չէր հաւատում, որ հայկական կոնեակ է խմում, քանի որ ԽՍՀՄ-ում ոչ մի արտասահմանցի կոնեակի մասնագէտ չէր աշխատում: Նոյն օրը Ստալինը կոլեգային նւիրում

է 2 շիշ «Դւին»: Երկրորդ ռազմաճակատի բացման հարցը որոշւում է Եւրոպայում դաշնակիցների զօրքերի մուտքի ճշգրիտ ամսաթւով: 1943թ-ից յետոյ ամէն տարի մինչև Չերչիլի մահը Լոնդոն էր ուղարկւում 10 արկղ «Դւին» կոնեակ: Իւրաքանչիւր արկղը պարունակում էր 20 շիշ կոնեակ: Քանի որ ծանրոցն ուղարկւում էր դիւանագիտական փոստով, այդ գործընթացը հսկւում էր Պետանվտանգութեան կողմից: Նման ճանապարհով ուղարկելու դէպքում ծանրոցի 3 օրինակ էր պատրաստւում` 2-ը մնում էր գործարանում, երկուսն ուղարկւում էր Մոսկւա, իսկ երրորդը՝ Լոնդոն: 1947թ. Չերչիլը նամակ է գրում Ստալինին, որտեղ իր դժգոհութիւնն էր արտայայտում իր սիրած կոնեակի համի և որակի համար: Մոսկւայում հրաման է արձակւում՝ պարզել, թէ ինչո՞ւմ էր խնդիրը: Պարզւում է, որ Սեդրակեանը գործարանում չէ, այլ Սիբիրում է: Սակայն Սեդրակեանը Սիբիրում էլ չէր:

Նիստերից մէկի ժամանակ Միկոյեանը Ստալինին ասում է, որ Սեդրակեանին վտարել էին անհեթեթ մեղադրանքի պատճառով: Բանն այն է, որ պատե-րազմի սկզբին, երբ որոշւում էր Սովետական Միութեան ճակատագիրը, բոլոր սահմանամերձ հանրապետութիւնների գործարանները, որոնք տարհանման չէին ենթարկւել դէպի Սիբիր, ականապատւել էին, քանի որ Թուրքիայի և Ճապոնիայի հարձակման իրական վտանգ կար: Ականապատւել էր նաև Երևանի կոնեակի գործարանը:

Վարպետ Մարգարը, սակայն, զէնքը յանձնելով Պետանվտանգութեանը, կտրուկ հրաժարւել էր պայթեցնել իր գործարանը: Սա շատ համարձակ քայլ էր, քանի որ ստալինեան ժամանակաշրջանում զինւորական շրջանում հրամաններին չենթարկւելը համազօր էր դաւաճանութեան:

Պատերազմից յետոյ՝ 1947թ., այս քայլի համար Սեդրակեանին ազատում են պաշտօնից և ձերբա-կալում: Վարպետին փրկում է Արտաքին առևտրի և սննդի արդիւնաբերութեան ժողկոմը` Ա. Միկո-յեանը: Գալով Երևան՝ Անաստաս Իւանովիչը Սեդրակեանին ուղարկում է ուրիշ ուղղութեամբ՝ դէպի Օդեսա, որպէսզի հիմներ օդեսեան կոնեակի գործարանը: Այդ պատճառով որոշ ցուցակներում Սեդրակեանը վկայակոչւած է, այնինչ իրականում նա Օդեսայի գործարանում կոնեակ է ստեղծում: Ահա թէ ինչու գործարանում Սեդրակեանի դուրս գալուց յետոյ աւարտւում է կոնեակի սպիրտի խառնուրդը, իսկ գործարանում այլևս ոչ ոք չէր կարող ստեղծել այդ խառնուրդը «Դւին» կոնեակի համար: Սեդրակեանի բաղադրատոմսը փոխւել էր, ինչն էլ նկատել էր Չերչիլը: Վարպետին կարգադրում են վերադառնալ Երևան, սակայն Սեդրակեանը հրաժարւում է` առաջադրելով հետևեալ պայմանը, ըստ որի՝ Օդեսայում նրա գտնւելը պէտք է համարւեր գործուղում, այլ ոչ թէ աքսոր: Մէկուկէս տարի Ուկրաինայում գտնւելուց յետոյ նա ստեղծում է «Օդեսա» և «Ուկրաինա» կոնեակները, վերադառնում է Երևան և դրանով աւարտում իր գործուղումը: Ահա թէ ինչո՛ւ նրա աշխատանքային ստաժը ոչ մի րոպէ չընդհատւեց՝ կազմելով շուրջ 50 տարի, որի համար էլ նա պարգևատրւել է ԽՍՀՄ Սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի «Ոսկէ աստղ» շքանշանով: Սա այն հազւադէպ դէպքերից էր, երբ «գործը» փրկում է «վարպետին»:


ä³ïÙáõÃ»³Ý ¿ç»ñáí

Երբ «գործը» փրկում է «վարպետին»Մարգար Սեդրակեանը ստիպեց աշխարհին խոստովանել,

որ կոնեակը խօսում է հայերէն; Բորիս Պաստեռնակ

Մարգար Սեդրակեանը ( 1 9 0 7 - 1 9 7 3 թ թ . ) , կոնեակագործ է, դեգուս-տատոր, Հայաստանում

և Խորհրդային Միութիւնում սպիրտային խմիչքների արտադրութեան նոր, իւրօրինակ տեխնոլոգիաների հիմնադիրը: Նրա բաղադրատոմսը ստիպեց աշխարհին հաստատել, որ հայկական կոնեակը ֆրանսիականին արժան մրցակից է:

Մարգար Սեդրակովիչ Սեդրակեանը, շնորհիւ իր իւրօրինակ բաղադրատոմսի՝ նւաճեց ոչ միայն Սովետական Միութիւնը, այլև ԽՍՀՄ սահմաններից դուրս գտնւող երկրները: Բորիս Պաստեռնակը գրել էր, որ Մարգար Սեդրակեանը ստիպեց աշխարհին խոստովանել, որ կոնեակը խօսում է հայերէն: Իր առաջին կոնեակը Մարգար Սեդրակեանը ստեղծեց 28 տարեկանում, և հէնց այդ ժամանակ էլ նրա ստեղծած կոնեակը դառնում է առաջին բարձրորակ կոնեակն ամբողջ ԽՍՀՄ-ում: Նա հպարտանում էր իր հայրենիքով, իր ազգով, հին մշակոյթով և այդ պատճառով ցանկանում էր կոնեակն անւանել «Հայաստան»: Սակայն այդ ժամանակ 1937 թւականն էր, մասսայական պատիժների, գնդակահարութիւնների, աքսորների ժամանակաշրջանը: Հայ մեծ բանաստեղծ և գրող Աւետիք Իսահակեանը, ունենալով կեանքի մեծ փորձ, Սեդրակեանին խորհուրդ տւեց չշտապել կոնեակը «Հայաստան» կոչել: Ըստ նրա` նման քայլը կարող էր դիտւել՝ որպէս ազգայնամոլութեան ակտ, ինչը պատժւում էր օրէնքի ամբողջ խստութեամբ: - Տղաս, մի շտապիր, դու դեռ կհասցնես քո երազանքն իրականացնել: Չէ՞ որ տեսնում ես, թէ ինչ ժամանակներ են, յայտնի չէ, թէ վաղն ինչ կպատահի: Չեզոք անուն ընտրիր կոնեակի համար: Այդ չեզոք անունը քեզ կփրկի, այ կտեսնես,- ասում է Աւետիք Իսահակեանը: - Իսկ ինչպե ՞ս այն անւանեմ: - Անւանիր այն Յոբելեանական»: Այս անունը չեզոք է և սովետական իշխանութեան համար՝ յարմար:

Ահա այդպէս պատմութեան մէջ առաջին անգամ յայտնւեց հայկական տեսակաւոր կոնեակը: Սեդրակեանը նման քայլով ամրացրեց իր դիրքը ինչպէս՝ գործարանում, այնպէս էլ՝ սովետական իշխանութիւնների մօտ, իսկ 1940թ., ինչպէս Աւետիք Իսահակեանն էր ասել, նա արդէն ստեղծում է իր «Հայաստան» կոնեակը: «Տօնական» կոնեակի ստեղծմանը նպաստել է Ա. Ի. Միկոյեանը, ով Սեդրակեանի լաւագոյն ընկերներից մէկն էր: Շուրջ 3 տարի «Տօնական» կոնեակը հանդէս էր գալիս ուրիշ անւամբ: «Տօնական» կոնեակը շատ նուրբ և համեղ կոնեակ էր, այդ պատճառով էլ այն թողարկում էին «Դեսերտային» անւանմամբ: Մի անգամ, երբ Միկոյանը հերթական անգամ Հայաստան էր այցելել, Սեդրակեանը նրան ցոյց է տալիս իր ստեղծած կոնեակը: Միկոյանը շատ է զարմանում խմիչքի անունից:

- Մարգար Սեդրակովիչ, մի՞թէ չես զգում, թէ ինչ համեղ է կոնեակը: Իսկ ինչո՞ւ է այն կոչւում «Դեսերտային»: - Այն պէտք է խմել ոչ թէ ճաշի ընթացքում, այլ ճաշից յետոյ, ինչպես կնոջը,- պատասխանում է Սեդրակեանը: - Համամիտ եմ, բայց կինը նաև տօն է,- պատասխանում է Միկոյանը: - Ճիշտ ես, Անաստաս Իւանովիչ, այսօրւանից կոնեակի անունի կլինի «Տօնական»:

Միկոյեանը վարպետ Մարգարին համարում էր մի մարդ, ով կարողացաւ խաբել Ստալինին: Պատե-րազմի ընթացքում բոլոր գործարանները, որոնք ԽՍՀՄ-ի տարածքում արտադրում էին սպիրտային խմիչքներ, համարւում էին զինւորական, քանի որ զինւորներին սպիրտ էին յատկացնում (զինւորի բաժին): Սպաների համար յատկացնում էին կոնեակի սպիրտ: «Ազգերի առաջնորդը» հրաման էր արձակել, որ սպիրտը պէտք է ուղարկէին, իսկ պատրաստի կոնեակները՝ պահէին գործարանում: Հրամանի հաստատումից յետոյ Սեդրակեանը թռչում է Մոսկւա: Կենտրոնական դեգուստացիոն յանձնաժողովում, որի անդամներից մէկը նաև Սեդրակեանն էր, աշխատում էր Սնեգովսկայան, ում հետ Սեդրակեանը ջերմ յարաբերութիւնների մէջ էր: Նրա միջոցով քրեական գործի յարուցման վտանգի ենթարկւելով՝ նա հետին թւով (Մարտ, 1941թ.) տպագրում է մօտ 1000 պիտակ: Սեդրակեանը նրա հետ միասին համոզում է բոլորին, որ վաճառքի է հանւել «Արտաշատ» կոնեակը՝ «Արտաշատ» անւանմամբ, իսկ Հայաստանի Սովետական Սոցիալիստական Հանրապետութիւնը պահել է իր սպիրտի պաշարները: Բոլոր յիշում են այն ժամանակները, երբ հայկական կոնեակը սեղանի պարտադիր ատրիբուտներից մէկն էր: Ինչո՞ւ էր այդպէս: Յայտնի է, որ բացի ՀՍՍՀ-ից, կոնեակ արտադրում էին նաև միւս 6 հանրապետութիւնները, սակայն բոլոր հանրապետութիւնները` բացի Հայաստանից, սպիրտի բոլոր պաշարներն ուղարկել էին Կարմիր Բանակ: Շնորհիւ Սեդրակեանի ռիսկային քայլի` հայկական կոնեակի գործարանը պատերազմից յետոյ պահպանել էր կոնեակի սպիրտի բոլոր պաշարները և բաւականին արագ նւաճում է Սովետական Միութեան շուկան:

Ինչ վերաբերում է «Արտաշատ» կոնեակին, ապա այդպիսի կոնեակ մենք չենք ունեցել, այն վաճառքի էր հանւել մէկ օրինակով: Սակայն կոնեակի ստեղծման ամենահետաքրքիր պատմութիւնն առնչւում է «Դւին» կոնեակի հետ, որը պաշտում էր Մեծ Բրիտանիայի վարչապետ Ուինսթոն Չերչիլը: Ասում են, երբ զառամեալ Չերչիլին հարցրել են, թէ ինչո՞ւմ է նրա երկարակեցության գաղտնիքը, նա պատասխանել է. «Երբէք մի ուշացէք ճաշից, ծխէք հաւայեան սիգարներ և խմէք հայկական կոնեակ»:

Ամէն ինչ սկսւեց 1937թ., երբ պապանցիները պատրաստւում էին դէպի Հիւսիսային Բևեռ արշաւի:


Շար. նախորդ էջիցԻւրաքանչիւր պետութիւն ինչ-որ բան էր նւիրել արշաւի անդամներին: Բելառուսցիները նւիրել էին տաք հագուստ, ուկրաինացիները` սալ, իսկ հայերը` կոնեակ: «Правда» թերթում կայ մի յոդւած, որտեղ հրապարակւել է պապանցիների նամակը և նրանց նկարները, որտեղ բոլորը միասին բռնել էին մէկ տակառ կոնեակ: Նամակի մէջ գրել էին, որ այնքան ցուրտ էր դրսում, նույնիսկ 42%-անոց կոնեակը նրանց չի տաքացնում: Եւ հէնց այդ ժամանակ հարց է առաջանում, թէ արդեօք հնարաւոր կլինի՞ պատրաստել կոնեակ, որն աւելի թունդ կլինի: 1937թ.-ից սկսւում են արտադրւել աւելի թունդ կոնեակներ: Փնտրտուքները Սեդրակեանին հանգեցնում են նրան, որ նա ստեղծում է 50%-ոց հիասքանչ տտիպ կոնեակ, որն անւանում է «Դւին»` ի պատիւ հին հայկական մայրաքաղաք Դւինի, որը հիմնադրւել էր 335թ.: Սովետական շրջանում կոնեակը «Դւին» անւանելը շատ ռիսկային էր, քանի որ նման քայլը կարող էր դիտւել՝ որպէս ազգայնամոլութեան ակտ: Դա վերաբերում էր յատկապէս հայկական կոնեակին, քանի որ այն համարւում էր դիւանագիտական արձանագրութեան մի մաս (օղի, սալ, հայկական կոնեակ): Որոշւեց այդ կոնեակն ուղարկել Թեհրան` երեք առաջնորդների համաժողովին, ռիսկի գնալով՝ կոնեակի անունը Սեդրակեանը դրել էր «Դւին»: Այս անունը նա պատահական չէր ընտրել: Սեդրակեանը շատ լաւ գիտեր, որ այդ կոնեակի պրեզենտացիան անցնելու էր ոչ միայն Հայաստանի, այլ նաև ԽՍՀՄ-ի սահմաններում, իսկ դա նշանակում էր, որ այդ խմիչքի շնորհիւ շատերը կծանօթանային Հայաստանի և նրա մշակոյթի հետ: «Դւին» անունն այդ ազդեցութիւնը կարող էր միայն ուժեղացնել: Երկրորդ համաշխար-հային պատերազմի ժամանակ, երբ որոշւում էր մարդկութեան ճակատագիրը, «ազգերի առաջնորդ» Ի. Ստալինն ամէն կերպ փորձում էր սիրաշահել արևմտեան առաջնորդներին, որպէսզի բարելաւեր սովետական զինւորների դիրքը: Սովետական զինւորները մարտնչում էին գերմանական զօրքերի հետ ոչ հաւասար պայքարում: Համար առաջին խնդիր էր համարւում երկրորդ ռազմաճակատը, որի բացումը Բրիտանական Կայսրութեան պրեմիեր-նախարարը ձգձգում էր: Բացի այդ, Մոսկւայի և Լոնդոնի յարաբերութիւններն այնքան էլ լաւ չէին, սակայն ինքը` Չերչիլը, կոմունիզմի եռանդուն պաշտպաններից էր:

Մոսկւայում առաջին հանդիպման ժամանակ 1942թ. հիւրի համար շատ շքեղ ընդունելութիւն էր կազմակերպւել: Ստալինի կարգադրութեամբ բրիտանական նախարարի վարքուբարքը և հակումները նախապէս ուսումնասիրւել էին և պարզւել էր, որ նա պաշտում էր հաւայեան սիգարը և ֆրանսիական թունդ կոնեակը: Չերչիլն օրական խմում էր մէկ շիշ ֆրանսիական կոնեակ: Քանի որ Թեհրանի յանձնաժողովի գլխաւոր հարցը մնում էր երկրորդ ռազմաճակատի բացումը, Ստալինը որոշում է բրիտանացուն անսովոր նւէր մատուցել: Ստալինի և Չերչիլի երկկողմանի հանդիպումներից մէկի ժամանակ Բրիտանիայի նախարարին հրամցնում են հայկական կոնեակ «Դւին»: Չերչիլը, որ ալկոհոլային խմիչքների մեծ սիրահար և գնահատող էր, չէր հաւատում, որ հայկական կոնեակ է խմում, քանի որ ԽՍՀՄ-ում ոչ մի արտասահմանցի կոնեակի մասնագէտ չէր աշխատում: Նոյն օրը Ստալինը կոլեգային նւիրում

է 2 շիշ «Դւին»: Երկրորդ ռազմաճակատի բացման հարցը որոշւում է Եւրոպայում դաշնակիցների զօրքերի մուտքի ճշգրիտ ամսաթւով: 1943թ-ից յետոյ ամէն տարի մինչև Չերչիլի մահը Լոնդոն էր ուղարկւում 10 արկղ «Դւին» կոնեակ: Իւրաքանչիւր արկղը պարունակում էր 20 շիշ կոնեակ: Քանի որ ծանրոցն ուղարկւում էր դիւանագիտական փոստով, այդ գործընթացը հսկւում էր Պետանվտանգութեան կողմից: Նման ճանապարհով ուղարկելու դէպքում ծանրոցի 3 օրինակ էր պատրաստւում` 2-ը մնում էր գործարանում, երկուսն ուղարկւում էր Մոսկւա, իսկ երրորդը՝ Լոնդոն: 1947թ. Չերչիլը նամակ է գրում Ստալինին, որտեղ իր դժգոհութիւնն էր արտայայտում իր սիրած կոնեակի համի և որակի համար: Մոսկւայում հրաման է արձակւում՝ պարզել, թէ ինչո՞ւմ էր խնդիրը: Պարզւում է, որ Սեդրակեանը գործարանում չէ, այլ Սիբիրում է: Սակայն Սեդրակեանը Սիբիրում էլ չէր:

Նիստերից մէկի ժամանակ Միկոյեանը Ստալինին ասում է, որ Սեդրակեանին վտարել էին անհեթեթ մեղադրանքի պատճառով: Բանն այն է, որ պատե-րազմի սկզբին, երբ որոշւում էր Սովետական Միութեան ճակատագիրը, բոլոր սահմանամերձ հանրապետութիւնների գործարանները, որոնք տարհանման չէին ենթարկւել դէպի Սիբիր, ականապատւել էին, քանի որ Թուրքիայի և Ճապոնիայի հարձակման իրական վտանգ կար: Ականապատւել էր նաև Երևանի կոնեակի գործարանը:

Վարպետ Մարգարը, սակայն, զէնքը յանձնելով Պետանվտանգութեանը, կտրուկ հրաժարւել էր պայթեցնել իր գործարանը: Սա շատ համարձակ քայլ էր, քանի որ ստալինեան ժամանակաշրջանում զինւորական շրջանում հրամաններին չենթարկւելը համազօր էր դաւաճանութեան:

Պատերազմից յետոյ՝ 1947թ., այս քայլի համար Սեդրակեանին ազատում են պաշտօնից և ձերբա-կալում: Վարպետին փրկում է Արտաքին առևտրի և սննդի արդիւնաբերութեան ժողկոմը` Ա. Միկո-յեանը: Գալով Երևան՝ Անաստաս Իւանովիչը Սեդրակեանին ուղարկում է ուրիշ ուղղութեամբ՝ դէպի Օդեսա, որպէսզի հիմներ օդեսեան կոնեակի գործարանը: Այդ պատճառով որոշ ցուցակներում Սեդրակեանը վկայակոչւած է, այնինչ իրականում նա Օդեսայի գործարանում կոնեակ է ստեղծում: Ահա թէ ինչու գործարանում Սեդրակեանի դուրս գալուց յետոյ աւարտւում է կոնեակի սպիրտի խառնուրդը, իսկ գործարանում այլևս ոչ ոք չէր կարող ստեղծել այդ խառնուրդը «Դւին» կոնեակի համար: Սեդրակեանի բաղադրատոմսը փոխւել էր, ինչն էլ նկատել էր Չերչիլը: Վարպետին կարգադրում են վերադառնալ Երևան, սակայն Սեդրակեանը հրաժարւում է` առաջադրելով հետևեալ պայմանը, ըստ որի՝ Օդեսայում նրա գտնւելը պէտք է համարւեր գործուղում, այլ ոչ թէ աքսոր: Մէկուկէս տարի Ուկրաինայում գտնւելուց յետոյ նա ստեղծում է «Օդեսա» և «Ուկրաինա» կոնեակները, վերադառնում է Երևան և դրանով աւարտում իր գործուղումը: Ահա թէ ինչո՛ւ նրա աշխատանքային ստաժը ոչ մի րոպէ չընդհատւեց՝ կազմելով շուրջ 50 տարի, որի համար էլ նա պարգևատրւել է ԽՍՀՄ Սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի «Ոսկէ աստղ» շքանշանով: Սա այն հազւադէպ դէպքերից էր, երբ «գործը» փրկում է «վարպետին»:


¶ñ³Ï³Ý ¿ç

Ես ուզում եմ, որ պարապը լցւի լացով, Բայց ոչ թէ մօր, այլ մանուկի։ Ես ուզում եմ, որ կարապը ոչ թէ մեռնի,Որ կարապը ապրի՜ երգով։ Ես ուզում եմ, որ տարափը տեղայ արտի, Ոչ թէ՝ իզուր՝ ծովի վրայ։ Ես ուզում եմ, որ քարափը քարայծ պահի, Ոչ թէ օձեր ու մողեսներ:

Ու թէ մահը անխուսափ է՝ Թող նա տանի ո՛չ հերոսին, այլ մարդուկին։ Թէ կռիւը անխուսափ է՝ Թող չկռւեն երկու երկիր, այլ մարդ ու կին։ Թէ արդուկելն անխուսափ է՝ Ահա շո՛րը - սի՜րտ մի յանձնէք տաք արդուկին։

Թաղե՞լ է պէտք – պառավ մորը որդին թաղի, ոչ թէ մայրը ջահել որդուն։

Եթէ երգել՝ Այնպէ՛ս երգել, որ մտքի մէջ չմտածեն. «Հոգի հանեց»։ Եթէ գրկել՝ Այնպէ՛ս գրկել, որ նւազէք իրար գրկում։ Եթէ յարգել՝ Այնպէ՛ս յարգել, որ քծնանքի չվերածւի։ Եթէ փրկել՝ Այնպէ՛ս փրկել, Որ փրկւածը երախտիքի խօսքեր չասի։ Ու թէ պառկել՝ Այնպէ՛ս պառկել, Որ խափանւի տանկի՜ ճամփան, Ոչ թէ հրշեջ մեքենայի։

Մի անգամ էլ թողէք ուզեմ. Ես ուզում եմ՝ Ինչպէս մարդու նախահայրը իր օթևան քարանձաւից՝ Չար նախանձի կերպարանքով հին գազանն էլ Առանց ցաւի մարդու սիրտը թողած՝ գնայ՜ …

Ես ուզում եմ. Եթէ գերւել՝ ոչ թշնամուց, Այլ խելքահան աղջիկներից։ Եթէ մերւել՝ ապա երբեք չթթւելով։ Եթէ լարւել՝ ապա միայն ստեղծելիս։ Եթէ ճարւել՝ ապա փրկել մահամերձին։ Եթէ ներւել՝ էլ չվիճե՛լ, էլ չկռւե՛լ։ Եթէ սիրւել՝ միայն մէկի՛ց և մէ՜կ անգամ …

Ես ուզում եմ, ձեր կարծիքով անհնա՞րը։ Թո՛ղ, այդ դէպքում, կանայք ծնեն առանց ցաւի՜, Երկրները պատերազմեն, սակայն առանց արեան ծովի՜, Հրդեհները առանց հրի՜ թող ճարակեն, Մարդիկ իրար առողջութեա՜մբ թող վարակեն։ Թէ բարակել է հարկաւոր՝ Թող բարակի մէ՛ջքը կանանց,

Թէ տառակեր է հարկաւոր՝ Թող նա մնայ մեզ անճանա՛չ։ Պատարագե՞լ է հարկաւոր՝ Համերգային մեծ բեմերի՜ց պատարագւի, Ո՛չ թէ երգով դագաղ փակւի։ Կոտորակւե՞լ է հարկաւոր՝ Դպրոցական տետրակներո՛ւմ կոտորակւի, Ո՛չ թէ մարդկանց սիրտը ծակւի։ Ի՞նչ, տրաքւե՞լ է հարկաւոր. Թող տրաքւի մանկան փուչիկ-խաղալիքը, Այն էլ եթէ անորակ է, Ոչ թէ արդար և մեղաւոր Մեր մարդկային մոլորակը …

Ես ուզում եմ … Այն եմ ուզում՝ ինչ ամենքըդ …


àõ½áõÙ »Ù

Նոր Հայկազեան Բառարանը եւ Առձեռն Հայկազեան

Բառարանը հասանելի եւ որոնելի է http://www.nayiri.com/

համացանցի վրայ

Պարոյր Սևակ1924-1971


¶ñ³Ï³Ý ¿ç

Ես ուզում եմ, որ պարապը լցւի լացով, Բայց ոչ թէ մօր, այլ մանուկի։ Ես ուզում եմ, որ կարապը ոչ թէ մեռնի,Որ կարապը ապրի՜ երգով։ Ես ուզում եմ, որ տարափը տեղայ արտի, Ոչ թէ՝ իզուր՝ ծովի վրայ։ Ես ուզում եմ, որ քարափը քարայծ պահի, Ոչ թէ օձեր ու մողեսներ:

Ու թէ մահը անխուսափ է՝ Թող նա տանի ո՛չ հերոսին, այլ մարդուկին։ Թէ կռիւը անխուսափ է՝ Թող չկռւեն երկու երկիր, այլ մարդ ու կին։ Թէ արդուկելն անխուսափ է՝ Ահա շո՛րը - սի՜րտ մի յանձնէք տաք արդուկին։

Թաղե՞լ է պէտք – պառավ մորը որդին թաղի, ոչ թէ մայրը ջահել որդուն։

Եթէ երգել՝ Այնպէ՛ս երգել, որ մտքի մէջ չմտածեն. «Հոգի հանեց»։ Եթէ գրկել՝ Այնպէ՛ս գրկել, որ նւազէք իրար գրկում։ Եթէ յարգել՝ Այնպէ՛ս յարգել, որ քծնանքի չվերածւի։ Եթէ փրկել՝ Այնպէ՛ս փրկել, Որ փրկւածը երախտիքի խօսքեր չասի։ Ու թէ պառկել՝ Այնպէ՛ս պառկել, Որ խափանւի տանկի՜ ճամփան, Ոչ թէ հրշեջ մեքենայի։

Մի անգամ էլ թողէք ուզեմ. Ես ուզում եմ՝ Ինչպէս մարդու նախահայրը իր օթևան քարանձաւից՝ Չար նախանձի կերպարանքով հին գազանն էլ Առանց ցաւի մարդու սիրտը թողած՝ գնայ՜ …

Ես ուզում եմ. Եթէ գերւել՝ ոչ թշնամուց, Այլ խելքահան աղջիկներից։ Եթէ մերւել՝ ապա երբեք չթթւելով։ Եթէ լարւել՝ ապա միայն ստեղծելիս։ Եթէ ճարւել՝ ապա փրկել մահամերձին։ Եթէ ներւել՝ էլ չվիճե՛լ, էլ չկռւե՛լ։ Եթէ սիրւել՝ միայն մէկի՛ց և մէ՜կ անգամ …

Ես ուզում եմ, ձեր կարծիքով անհնա՞րը։ Թո՛ղ, այդ դէպքում, կանայք ծնեն առանց ցաւի՜, Երկրները պատերազմեն, սակայն առանց արեան ծովի՜, Հրդեհները առանց հրի՜ թող ճարակեն, Մարդիկ իրար առողջութեա՜մբ թող վարակեն։ Թէ բարակել է հարկաւոր՝ Թող բարակի մէ՛ջքը կանանց,

Թէ տառակեր է հարկաւոր՝ Թող նա մնայ մեզ անճանա՛չ։ Պատարագե՞լ է հարկաւոր՝ Համերգային մեծ բեմերի՜ց պատարագւի, Ո՛չ թէ երգով դագաղ փակւի։ Կոտորակւե՞լ է հարկաւոր՝ Դպրոցական տետրակներո՛ւմ կոտորակւի, Ո՛չ թէ մարդկանց սիրտը ծակւի։ Ի՞նչ, տրաքւե՞լ է հարկաւոր. Թող տրաքւի մանկան փուչիկ-խաղալիքը, Այն էլ եթէ անորակ է, Ոչ թէ արդար և մեղաւոր Մեր մարդկային մոլորակը …

Ես ուզում եմ … Այն եմ ուզում՝ ինչ ամենքըդ …


àõ½áõÙ »Ù

Նոր Հայկազեան Բառարանը եւ Առձեռն Հայկազեան

Բառարանը հասանելի եւ որոնելի է http://www.nayiri.com/

համացանցի վրայ

Պարոյր Սևակ1924-1971



Շաբաթ 1 Յունիսի 2013թ. Համազգային Յովհաննէս Թումանեան շաբաթօրեայ դպրոց էր այցելել Համազգային Հայ Կրթական և Մշակութային Հիմնադրամի նախագահ Լիլիթ Գալստեանը՝ Համազգայինի Աւստրալիայի Շրջանային վարչութեան ատենապետ Պրն. Հերոս Գրիգորեանի Հետ:

Նա ընդամէնը մէկ օր առաջ էր ժամանել Երևանից և դպրոց այցելութիւնը նրա առաջին հանդիպումն էր համայնքում: Լիլիթ Գրիգորեանը կարճ հանդիպում ունեցաւ մի քանի դասարանների աշակերտութեան հետ, որից յետոյ ծրագրւած էր նրա հանդիպումը ուսուցչակազմի հետ: Բաւական մտերմիկ մթնոլորտ էր ուսուցչանոցում՝ նրա գնահատանքը ուսուցչական կազմին իրնեց նւիրւած և ազգային աշխատանքների բերումով, ինչպէս նաև ուսուցիչների ոգևորութիւնը յղելու իրենց սրտի խօսքերը դասաւանդման միջոցների և ուսուցիչների վերապատրաստման հնարաւորութիւնների վերաբերեալ: Այստեղ նշենք, որ սոյն զրոյցը ընդհատւեց ժամանակի կարճ լինելու բերումով, որովհետև աշակերտները արդէն շարքի վրայ կանգնած սպասում էին հիւրին:

Շարքի վրայ Լիլիթ Գրիգորեանը իր խօսքով դիմեց աշակերտներին, ապա եղաւ երկու բարենիշային գնահատանքներ, որոնք յանձնւեցին աշակերտներին նրա կողմից։

Հանդիպումը աւարտւեց շնորհակալութեամբ և հիւր բարեմաղթանքի խօսքերով:

Համազային Հայ Կրթական և Մշակութային Հիմնադրամի նախագահ՝ Լիլիթ Գալստեանի այցը

Յովհաննէս Թումանեան Շաբաթօրեայ դպրոց

Famous Bulgarian FilmmakerNAIRI INTERNATIONALHOTEL

From Sydney to Yerevan return (return airfare and full board accommodation, breakfast and sight seeing).

$285ALL INCLUDED: SIGHT SEEING, ACCOMODATION, FULL BOARD TRANSPORT, ALL MEALS AND VISA (ROUND TRIP: YEREVAN-STEPANAKERT-YEREVAN, VIA VARDENIS)

4 DAYS & 3 NIGHTS

DADIVANK MONASTERY

WE ALSO HAVE THE FOLLOWING TOUR:

See map to the right for tour locations!

Armenia & Karabakh

FOR 14 DAYS(FULL AIRFARE & ACCOMMODATION)

(PER PERSON)$3250

ARTWORK CREATED BY

[email protected]

Please contact us for details. 7 days in Artsarkh 7 days in Yerevan. Special offer for Australia only.

SYDNEYJack Abolakian(612) 9967 2767(61) 425 241 [email protected]

SYDNEYVahik Hartounian(61) 411 861 [email protected]

ARTSAKHSasoon(374) 479 71503(374) 79 22 22 25(374) 97 24 25 [email protected]

Ararat Under 12’s Basketball begin weekly competition

O ur juniors commenced their first ever weekly competition on Sunday the 19th of May after over 12 months of regular training. Both Ararat A and Ara-

rat B teams performed extremely well with 1 win and 1 loss. Coached by Tadeh Karamian and Allen Mekerdichi-an each team has 10 players with 5 boys and 5 girls. Our junior program (Under 10’s and Under 12’s) start-ed in June 2011 with 4 players. Today we have over 40 kids training each Friday at Ryde Community Sports Centre at North Ryde.

ARARAT

HOMENETMEN

Arti

cle B

Y: T

ODD

KAR

AMIA

N


NAIRI INTERNATIONALHOTEL

From Sydney to Yerevan return (return airfare and full board accommodation, breakfast and sight seeing).

$285ALL INCLUDED: SIGHT SEEING, ACCOMODATION, FULL BOARD TRANSPORT, ALL MEALS AND VISA (ROUND TRIP: YEREVAN-STEPANAKERT-YEREVAN, VIA VARDENIS)

4 DAYS & 3 NIGHTS

DADIVANK MONASTERY

WE ALSO HAVE THE FOLLOWING TOUR:

See map to the right for tour locations!

Armenia & Karabakh

FOR 14 DAYS(FULL AIRFARE & ACCOMMODATION)

(PER PERSON)$3250

ARTWORK CREATED BY

[email protected]

Please contact us for details. 7 days in Artsarkh 7 days in Yerevan. Special offer for Australia only.

SYDNEYJack Abolakian(612) 9967 2767(61) 425 241 [email protected]

SYDNEYVahik Hartounian(61) 411 861 [email protected]

ARTSAKHSasoon(374) 479 71503(374) 79 22 22 25(374) 97 24 25 [email protected]

Community Sports News


Classifieds

e] 48 CAROVN Amsacir

[email protected]] 46 CAROVN Amsacir

ԳԱՐՈՒՆ ամսագրի հետ կապւած բոլոր տեղեկութիւնների և հաղորդակցութեան համար կարող էք օգտւելամսագրի նամակագրական հասցէից`

P.O.Box 6297 North Ryde NSW 2113կամ

կապւէք էլեկտրոնային համացանցով` [email protected]Իւրաքանչիւր ամսւայ 5-րդ օրը նիւթերի ստացման վերջին օրն է յաջորդ ամսւայ հրատարակութեան համար

[email protected]

BUSINESS CARD ADVERT HERE

Email us for Ad Placement

[email protected]

Hamazkaine Nairi & Homenetmen Ararat

ONfa

ceb

oo

k

http://www.facebook.com/HomenetmenArarat


HYE HOLDINGSM E M B E R

BUSINESS CARD ADVERT HERE

Email us for Ad Placement

[email protected]

Court RepresentationCriminal Matters & Domestic Violence

Conveyancing(Purchase, Sale & Leases of Land and Property)

Commercial MattersBuying & Selling Businesses

Wills and ProbatesBankruptcy

Traffic Infringements

Contact: Shahen Davityan | Office: Level 2, 34 Burton Street Kirribilli NSW 2061Phone: (02) 9262 5830 | Fax: (02) 9925 0630 | Mobile: 0419 421 718

Email: [email protected]

For the First Time in the South Pacific!!!

Armenian probiotics and antioxidants: Narine, Bifidomax, Narimax Plus, Ammivit (Resveratrol), FruitsMax will help you to go natural,

live longer and healthier.

Just Go and Visit our Website:www.vivatfor.com

Vahik Matvosian


Garoon is supporting the fundraiser for Syrian

Armenians

Գարուն ամսագիրը աջակցում է

սիրիահայերի օգնութեանը

ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր Էջ 39ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր Էջ 23 ԳԱՐՈՒՆ Ամսագիր Էջ 39

Community News

Lebanese express

NOW OPENOpen 7 days a week

Sun -Thurs 11am - 9pm Fri &Sat 11am - 10pm

9417 5661

25 Babbage Rd Roseville Chase

Present this flyer to receive a

cOmPlimENTary caN OF driNk

with a purchase over $10

valid until 31st July 2013

• yES WE dO cater for special occasions and functions • Casual dining and take away • Call ahead for pick ups • Hormone free chickens.• Car park available - Allan Lane

kotayk beer imported directly from armenia

Phone (02) 9967 9910 Fax (02) 9967 9930 www.hyecorp.com.au

Visit our brand new Display Apartment @15 Centennial Ave, Lane Cove today!

LIKE US ON FACEBOOK! FACEBOOK.COM/HYECORP

DID YOU KNOW THAT INVESTORS FROM THE COMMUNITY HAVE BEEN ABLE TO INVEST IN HYECORP PROJECTS SINCE 2006?

A LIVING INVESTMENT

CONSTRUCTION COMPLETED APRIL 2013, ONLY A FEW

APARTMENTS LEFT!

CONSTRUCTION COMMENCED MARCH

2013, MORE THAN 70% SOLD!

NOW SELLING!APARTMENTS

STARTING FROM $495,000

Documents

Garoon Magazine 2013 | JUNE Issue