Kledingcommissie onverwachts te maken met Europese aanbesteding

Clubblad der T.D.V. CiceroHet gelijk

Editie 1 |December 2014

Kabinet Van Dijk aangetreden:Debat-niveauescaleert tot

epischeproporties

Universiteitsgebed in buitenlucht afgeblazen wegens hevige zondeval

Tilburger (39) geeft bakken van zoete broodjes met dode mussen toe aan rechtbank

‘Ebola’ makkelijkst spelbare plaag, aldus NLe Taalunie. Alleen variant ‘Hé Tuthola!’ nog op vrije voeten

Spanje de facto uit de Eurozone vanwege geldgebrek. PVV onderzoekt de mogelijkheden

2 Het gelijk

We zijn terug.De ‘we’ slaat op een onuitwisbare lijn oproerkraaiers, retorische opportunisten en dappere miskleunen. Deze redactie, met als wind in de zeilen de vele gastredacteuren, heeft deze editie weten te vullen met een diaspora aan onderwerpen en uitspraken. Boordevol opinie, het lijkt net Rutte-beschuit, droog, makkelijk op te bergen (en te vergeten) en met een handige inham aan de linkervleugel. Ik hef het glas, om alle gebouwde bruggen wat te ontzien, maar ook om het voortbestaan van de blad te vieren. Want die noodgedwongen, doctors’ orders, sabbatical zal in de eeuwig-heid maar het knippen van de vingers blijken.•

Woord van de hoofdredactie Jordy van Lith

In deze editieToernooi Aankondigingen P.3 Ralf

Besselaar P.8

Religieuze Thema Avond P.4 Heroes and

Villians P.10

Mijn Koelkast P.5 Retorische Bingokaart P.11

Point of Irritaion P.6

Een stel apart P.7

3Het gelijk

Toernooi aankondigingen6 december – Leiden NoviceEen toernooi voor beginnende debaters in het Engels, Brits Parlementair met spreektijden van vijf minuten. Dit is een zeer toegankelijke competitie die je €2,50 kost. Je bent eenbeginner als je minder dan een jaar bij Cicero zit, of nog scho-lier bent. Cicero heeft plekken voor twee teams gereserveerd, we willen die zo snel mogelijk vullen.

17 december – Drugs Debat Toernooi Utrecht.Een speciaal Amerikaans Parlementair toernooi met drie rondes en spreektijden van vijf minuten met als hoofdonderw-erp drugs. Er zijn geen inschrijfkosten en het is een korttoernooi.

24 januari – Rotterdam Open 2015.Een Engelstalig Brits Parlementair toernooi. Inschrijfkosten en spreektijden zijn nog onbekend (waarschijnlijk 7 minuten). Dit is een debattoernooi waar de Nederlandse top en een aantal goede buitenlandse debaters op af zullen komen. Dat maakt het een goede manier om te zien hoe je er op nationaal niveau voor staat en om op hoog niveau ervaringop te doen.

31 januari – Brabants Debattoernooi 2015 (Breda).Een Nederlandstalig Amerikaans Parlementair debattoernooi met spreektijden van vier minuten. Mooi spreken is een ele-ment van beoordeling bij dit toernooi, al ligt de nadruknog steeds op sterke argumenten. Deelname kost je €12,50. Cicero stuurt al drie teams, het is mogelijk om je hierbij aan te sluiten. Dit is een wat kleinschaligere competitie metmaximaal twintig teams.

28 februari / 1 maart – Leiden Open 2015.Een Engelstalig Brits Parlementair debattoernooi met spreek-tijden van zeven minuten. Dit is een debattoernooi waar de Nederlandse top en een aantal goede buitenlandse debatersop af zullen komen. Deelname kost je €15,-.

9 mei / 10 mei - Kalliope Debattoernooi 2015 (Groningen).Een Nederlandstalig Brits Parlementair debattoernooi gevolgd door een gala-evenement. Dit toernooi telt mee voor de na-tionale ranglijst. Het duurt een vol weekend met overnachting inbegrepen bij de kosten (waarschijnlijk rond de €25,-).

In het algemeen: Toernooien met inschrijfkosten verzorgen eten en en drinken. De meeste duren vijf rondes (debatten) en worden dan gevolgd door een halve finale of meteen de finale. Om mee te doen zal je zelf of het bestuur een partner moeten vinden. Het is ook mogelijk om je als jurylid in te schrijven. In dit geval zijn er geen tot minimale kosten aan het toernooi verbonden. Tijdens het toernooi wordt de indeling van latere rondes in grote mate bepaalt door je prestatie in ee-rdere rondes. Dit betekent dat je als het goed is het grootste ge-deelte van de competitie rond je eigen niveau debatteert.•

Door Jos Buijvoets

4 Het gelijk

RELIGIEUZE THEMA AVOND

Sfeerverslag door Max van Dun

27-10

Zoals altijd in onze vaste vertrouwde ruimte, was het dit keer toch een bijzondere avond vanwege een religieus tintje. Het opende met een korte maar interessante inleiding over religie van onze studentenpastoor Michiel Peeters (en niet Pe-ter Michiels). Zo werden de aanwezigen klaarg-estoomd om tot het debat over te gaan.In het Lagerhuis werden een aantal ethische stellingen heftig bediscussieerd: de drempel van euthanasie, de zin van het leven bespreken op school en het verschoningsrecht van geestelijken. Na een frisje en een heerlijke gevulde koek zijn we vervolgens gaan doen waar we het beste in zijn:

“Dit gaf een nieuw smaakje aan het gebruikelijke debat”

Wedstrijddebat. Er werd grondig gesproken over Ebola en wat de beste aanpak zou zijn om deze ziekte te bestrijden. Aangezien het een religieuze avond was, betrof het een geloofsstelling en niet een beleidstelling . Dit gaf een nieuw smaakje aan het gebruikelijke debat, zo verschenen er veel nieuwe invalshoeken om het onderwerp te benad-eren.

Na afloop komen in ’t Dorstige Hert, waar de bit-terballen rijkelijk geserveerd worden en het bier vloeiend de tap uit komt stromen, de emoties die in het heetst van de strijd zijn gesmeed altijd nog

even naar boven. Waar sommigen het bij gezellig praten hielden, begaf een handjevol leden zich daarna richting de Kandinsky om te genieten van het heerlijke speciaalbier. Onder het genot van bi-jvoorbeeld een Tempelier of een Lamme Goedzak werd er deze avond veel gesproken over de echte filmklassiekers. Een populair onderwerp dat bij ie-dereen goed in de smaak viel totdat de sfeer heel even omsloeg toen iemand zei dat hij Fight Club nog nooit gezien had. Dit werd verontwaardigd door de veteranengroep opgevat maar niet ge-treurd want de film werd die week gelijk bekeken.

Alsof dit nog niet genoeg was, zijn er altijd nog mensen die na de Kandinsky nog steeds niet verzadigd zijn. Op maandagavond is er meestal na twee uur tot zonsopgang altijd wel een kleine verdwaalde groep debaters in het verlaten cen-trum van Tilburg te vinden die als bloedhonden de kroegen afstruinen op zoek naar het vloeibare goud…•

De drempel van euthanasie, de zin van het leven bespreken op school en het verschoningsrecht van geestelijken

Michiel Peeters is studen-tenpastoor bij de studen-tenkerk Maranatha. Hij hield op de avond een inspirerend betoog met de boodschap dat god voor iedereen iets anders is en op elk leven en elke manier toepasbaar is.

5Het gelijk

Inmiddels zijn de meeste werknemers eenzijdige huisvrienden geworden. De vakkenvullers geven mij adviezen over mijn avondmaal. De mensen van de kaas– en vleesafdeling houden mijn eetpatroon nauwlettend in de gaten. En uiteraard trakteren de knapste kassameisjes mij op hun mooiste glimlach. Als ik een dagje niet in de supermarktkom, ontvang ik berichtjes waarom ze me moesten missen. In de ontbreking word ik waargenomen.

“Ik weiger namelijk een multina-tional te ondersteunen om nog meer winst te maken ten koste van mijn dagelijkse behoeftebevrediging.”

Ondanks deze positieve betrokkenheid, heb ik een haat-liefdeverhouding met de supermarkt. Ik weiger namelijk een multinational te onders-teunen om nog meer winst te maken ten koste van mijn dagelijkse behoeftebevrediging. Door een systematisch plan hol ik het kapitalistisch systeem van mijn koelkast uit. Allereerst probeer ik – samen met mijn bovenbuurman – de Albert Heijn een stukje armer te maken, door structureel zoveel mogelijk koffie te drinken bij de koffiehoek. Alle kleine slokjes helpen.

Daarnaast weet de werkgever van iedere medew-erker hoelang deze heeft gedaan heeft over de gescande artikelen. Aan het einde van de maand volgt een evaluatie. Sinds ik dit weet, probeer

ik door middel van een praatje de scantijd op te rekken. Net zolang tot dat ze zenuwachtig wordt en mij afwimpelt. Nou overkomt mij dit ook regelmatig buiten mijn koelkast.

Dan de beveiligingscamera’s, die worden niet ge-bruikt om diefstal te registreren maar om de loop-patronen van de klanten te analyseren. Hierdoor kunnen ze nog beter de behoeftes afstemmen op de klant en nog meer omzet draaien. Dit is voor mij de reden om niet de gebaande paden te betreden. Ik begin bij het vriesvak achter in de hoek, breng dan pas mijn lege flessen naar de au-tomaat en als laatste pak ik mijn dagelijkse portie groente en fruit.

Het zal vast niet verbazingwekkend zijn als ik vertel dat ik geen persoonlijke bonuskaart heb. Daardoor zou ik gerichte reclames ontvangen, met als doel mij nog verder te manipuleren. Uit prin-cipieel oogpunt weiger ik alle welpies, wuppies, handdoekpunten, boerderijdieren, wijnglazen, dier-kaartjes etc. Deze goedwerkende marketingtruc is te schaamteloos voor woorden. Over de ruggen van weerloze kinderen dwingt de Albert Heijn de consumerende ouders tot nog meer verkoop. Ik zal de dag prijzen wanneer kinderen uit zichzelf deze troep afwijzen. Als een Don Quixote vecht ik op mijn manier tegen de grootgrutterij.•

MIJN KOELKAST

Mijn koelkast beslaat driehonderd vierkante meter en staat niet in mijn keuken, maar tachtig meter buiten mijn appartement. Mijn koelkast heeft zestig werk-nemers en luistert naar de naam Albert Heijn. Vier jaar geleden ben ik verhuist naar waar ik nu woon, en sindsdien kom ik iedere dag een kijkje nemen in mijn koelkast. Ik leef bij de dag en iedere avond bepaal ik ter plekke wat ik ga eten. Kom nooit onverwacht bij mij over de vloer, want ik heb niks in huis. Het enige wat ik je kan aanbieden is een glaasje water.

Column door Tjietse Broeders

Als een Don Quixote vecht ik op mijn manier tegen de grootgrutterij.

6 Het gelijk

“It’s very kind of you to give me the space to set out my reasons. I should probably start by saying that I’m not that involved in debating at this point, and I’m very firmly of the belief that debating is what its current participants want it to be. That having been said, I think that POIs’ are damaging to the format because they are disruptive and very difficult to evaluate.

Let’s start with the disruptive part- POIs can in-deed sometimes be obnoxiously offered. If we really feel this is a problem, wouldn’t it be better to regulate away the bad behaviour? For example, we’ve already said formally, as a community, that debaters shouldn’t ‘flag’ their POI when offering it – we could do the same thing here, couldn’t we?

Regulation is limited in what it can achieve. I’m of the view that regulations work best when we have tangible ‘bright lines’ that can separate out the lawful and unlawful behaviour. Telling people not to be disruptive is all well and good, but it would take a courageous judge to call an experienced speaker to order.

Imagine M.L. King’s ‘I have a Dream speech’ being interrupted by a POI.

More generally, I think that a lot of the disruptive quality of POI’s is inherent to the fact that you are spending lots of time out of your seat saying, ‘’Sir/Madam!’’ and trying to get everyone’s attention. Even if debaters behave, I still think it interrupts proper listening.

The problem for the judges is that they aren’t certain how to penalise teams who don’t take a sufficient number of POI’s. Assuming we’re only go-ing to punish those speakers who don’t take any, it’s worth mentioning at the outset that there’s

then an awful lot of jumping up and down for a single question in each speech, so even if POI’s were theoretically useful, the fact that we have a requirement only that one be taken limits their usefulness. Even then, it’s very difficult for judges to know what to do when a team doesn’t take one.

I don’t think there is clear guidance to be offered. I’ve been on a number of Adjudication teams, and I’ve never been able to formulate a standard that was easily workable. The current standard of ‘penalise the team as though they had accepted a damaging POI’ doesn’t seem to work. Which of their arguments did this hypothetical POI damage? To what extent did it do so? Which opposing team receives the credit? I have no idea.

I should also point out that that I have only once in my debating career witnessed a judge tell speaker that their failure to take a POI impacted upon the rank they received. Judges are worried about being seen as incapable of assessing arguments- think-ing about rules is seen as the sort of thing that bad judges do in default of weighing what the teams have actually said.

As I say, if POIs are intrinsic to everyone’s enjoy-ment of the activity, then that’s absolutely fine and I’ll happily shut up and stop ruining everyone’s fun! My own view is this: particularly in public de-bates, when there’s a crowd watching, producing a thoughtful, measured speech that captures the au-dience’s attention is just much harder if it’s doneamidst a hail of interruptions.

Imagine Martin Luther King’s ‘I Have a Dream Speech’ or any other great speech being offered by people jumping out with pained expressions screaming, ‘Sir!’ We’ll likely never reach those lofty oratorical heights, but I think that POIs make it so much less likely that we’ll even come close.” •

At the World Debate Forum 2013 in Berlin, Doug Cochran provided ten sug-gestions for a better WUDC, including the abolition of POI’s. SevenTwenty has asked him for some further comments.

POINT OF IRRITATIONGastpublicatie geselecteerd door Jordy van Lith

7Het gelijk

EEN STEL APART

Het Cicero-stel, bestaande uit kopstukken Saskia Riddersma en kompaan Jordy van Lith, nodigt voor iedere editie van Het Gelijk een gast uit. Zij overhoren, speculeren, doortasten en onthullen. Om aan te schuiven was ditmaal Tjietse Broeders uitgenodigd.

Recreant, professioneel rondleider in de democra-tische hallen van ons land, regionaal onbekende Dongenaar (of Dongenees, oordeel vooral zelf) en veteraan in de gelederen van onze club, hij is het allemaal.

Op de fiets, in zijn silhouette net een uitgestorven postbode, arriveert onze bezorger zonder pakket of goed humeur, enkel met gezonde trek. Hij neemt plaats en er wordt uitgedeeld: beenham, aardappelen, rode kool, sausje hier, peper daar. En of het smaakt, nou in de eerste plaats verblo-emt de hoeveelheid de kwaliteit. Onze eter kan door het volle bord zijn eigen smaakbeleving niet meer terugvinden. Uitbuikend leunt hij achterover, wat voor gastvrouw en -heer het signaal is om voorover te hangen en de blik van de meegaande criticaster aan te nemen.

Het interview is begonnen. De spiekbriefjes zijn met de spijkerbroek meegewassen en daarom doet men het inpromptu, ad rem en sine fidelitate. Zijn liefdesleven is een boek, een lang werk, miss-chien, een magnum opus, hoogst onwaarschijnlijk, maar een oeuvre in ieder geval. Beide ondervrag-ers zijn slordige, ongeduldige lezers: Wat staat er in dat laatste hoofdstuk?

Één alinea gaat over onbeantwoorde liefde op de werkvloer, één paragraaf over een stomme ins-chattingsfout met blauwe gevolgen. Als een vol-

leerde Eva Jinek en Sven Kockelman wordt de gast het vuur aan de schenen gelegd (zijn woorden). Onderaan de streep zien wij de eindconclusie prijken: alleen blijven. Dat is de sleutel tot geluk. Geen dozen vouwen of gras maaien maar gewoon lekker thuis blijven. Dichter bij geluk kan hij niet komen.

Het verhaal gaat verder. Niemand, geen enkele vaste gast hoopt ooit zijn eigen stamcafé te over-leven. Hem is het gebeurd. Deze geknakte ziel, heeft hij een ambitie kloppen in zijn borst die hem zal leiden tot verlossing? Hij buigt het gesprek om, de ziel verdraagt geen zoeklicht meer. Schoorvoe-tend geeft het stel antwoord op vragen over het gelopen levenspad. Maar ze weten, ooit zijn wij weer aan zet en brengen wij boven tafel waar deze man het voor doet.

Wanneer alles gezegd is, de boodschap afgelev-erd, stapt de postbode op zijn fiets en rijdt hij de zaterdagnacht in. Het is een dagdeel dat veel donkerder zal blijken dan hij ooit had mogen ver-moeden, met een op handen zijnde defect aan zijn koplamp. Waar de één gruwelt van de onbekende duisternis, zichzelf vanuit een misplaatste ijdel-heid een potentieel slachtoffer van aanranding wanende, kijken de achterblijvers elkaar aan. In een kabinet, met Wiegel en Van Agt, wie had dat nou ooit verwacht? •

Dineren met door Jordy van Lith & Tjietse Broeders

8 Het gelijk

Hoe ben je in aanraking gekomen met Cicero en waardoor ben je blijven hangen?

Daar mag ik, net als de meeste leden, fijn een ander de schuld van geven. Ik sta bekend als nogal ‘polemisch’ (die term heb ik aan een huidige docent te dank-en), en dat viel mijn vroegere buurjongen kennelijk ook op. Toen ik aan de universiteit ging studeren stelde hij voor dat ik eens naar de open avond zou komen. Eenmaal daar, nadat bleek dat ik bij Cicero geacht werd precies dat te doen waar ik normaal voor op mijn flikker zou krijgen, namelijk luid en duidelijk laten merken dat ik het volslagen met de ander oneens ben, was ik verkocht.

Ik ben blijven hangen omdat Cicero een enorm gevarieerd gezelschap was. Los van een enorm contingent juristen en econometristen liepen er studenten van allerhande opleidingen en achter-gronden rond, van filosofie tot accountancy, van bestuurskunde tot journalistiek. Zo veel verschil-lende mensen met allemaal een uitgesproken mening vond ik een interessant clubje.

Wat is er voor jou veranderd binnen de verenig-ing?

De samenstelling van de vereniging is veranderd, en daarmee automatisch ook de sfeer en de doel-stellingen van de leden. Toen ik net begon had-den we Victor en Roel die op de grote toernooien mikten, Pepijn en Joost die nogal eens succesjes behaalden op de Nederlandse toernooien, en ver-der nog een aantal leden die serieus op de break mikten. Nu ligt de focus voor veel leden minder op presteren, minder op toernooien, en meer op gezelligheid, leren en het groepsgevoel van de vereniging. Dat is niet beter of slechter. Destijds paste de sfeer van prestatiegerichtheid beter bij mij, tegenwoordig voel ik me heelprettig in de huidige atmosfeer.

Hoe omschrijf je je debatstijl en heb je ambities op dat vlak?

Ik denk het gebrek daaraan. Ik praat doorgaans snel, en als er een duidelijk herkenbare structuur in zit is dat meer een kwestie van geluk dan van wijsheid. Voorzover ik echt iets ‘eigens’ in mijn de-batteren heb zitten is het mijn voorkeuren wat be-treft argumentatie. Ik heb liever in zeven minuten een enkel sterk argument goed en diep uitgewerkt dan drie argumenten half. De reden daarvoor is dat een goed argument, namelijk één datovertuigen kan, altijd op een common ground ge-baseerd moet zijn.

Omdat de jury altijd uit verschillende mensen bestaat vind ik het belangrijk dat je argument terugvoert op een basisprincipe waar veruit de meeste mensen het over eens zijn. Zeggen dat de vrijheid van meningsuiting belangrijk is, is nooit genoeg: de ander heeft het over een ander gron-drecht, en dat is even belangrijk. Jouw taak is dan om te bewijzen waarom nu juist jouw principe voorrang moet krijgen. Iets waar waarschijnlijk iedereen het over eens is, is dat het recht op leven belangrijker is dan het recht niet beledigd te worden. Als je op een dergelijke overeenstemming je argument kunt bouwen, zit je doorgaans erg goed.

“Errare humanum est, perseverare diabolicum”.

Ambities heb ik niet echt op dit gebied. Ik vind de-batteren leuk om te doen, en debatteren optoernooien nog leuker, maar de competitiedrang die ik in het begin had is minder geworden.

Interview met Ralf

Besselaardoor Jordy van Lith

9Het gelijk

Voor welke eigenschap of activiteit ontvang je te weinig waardering? (En voor welke te veel?)

Hmm, dat weet ik niet. Ik ben eigenlijk nooit uit op waardering van anderen, dus dat valt me niet zo op. Ik denk dat ik te arrogant ben om te vinden dat ik ergens te veel of te weinig waardering voor krijg, wat telt is dat ik zelf tevreden ben met wat ik doe, en wat anderen daarvan vinden raakt me niet echt.

Wat vind je van de terugkeer van Het Gelijk?

De grote terugkeer van Het Gelijk? Een briljant idee! Het was vroeger altijd een leuk en interessant stukje .

Afsluitend, heb je een wijze raad, mantra of leven-smotto te delen?

Ik kan natuurlijk niet anders dan nu een quote van Cicero aanhalen. Die staat al zeker zeven jaar op het whiteboard op mijn bureau geschreven. “Errare humanum est, perseverare diabolicum”. Dit komt erop neer dat fouten maken menselijk is, maar dat erin volharden idioot is: leer van je fouten.

Ik denk dat deze quote wel als the story of my life kan gelden. Ik heb ontelbaar veel fouten gemaakt, groot en klein, en ik heb uiteindelijk van heel wein-ig fouten spijt. Af en toe een jaartje in een oplei-ding die uiteindelijk verkeerd gekozen bleek is één van de beste manieren om een brede algemene ontwikkeling op te doen, maar ook gevarieerde sociale contacten. Sommige fouten zijn te nuttig en leuk om niet één of twee keer te maken.

Hartelijk dank voor je antwoorden!•

10 Het gelijk

Steeds vaker betrap ik mijzelf er weer op: het afdwalen in mijn fantasie waar ik de grootse ber-gen verzet, balans terug breng in de wereld, en met superkrachten mijn plek garandeer in dit uni-versum. Helaas bevinden wij ons in een realiteit c.q. dimensie waar vaardigh-eden zoals supersterk zijn, zelfstandig kunnen vliegen en gedachten lezen, enkel voorkomen in stripboeken en films. Maar zouden we enkel een held kunnen zijn indien je bepaalde krachten bezit? Waarom kijken we altijd op naar de idolen en (anti)helden uit elkaars gedachten? Onze (super)helden hebben allemaal iets gemeen-schappelijks: ze verrichten daden waar wij zelf niet tot toe in staat zijn. Dénken we.

Natuurlijk is het spijtig dat we geen bovennatuurli-jke krachten hebben, al proberen we nog iedere morgen om de wekker uit te slaan d.m.v. teleki-nese, echter moeten we verder kijken. Dan zien we figuren die de moed en het lef bezitten om het beste uit zichzelf te halen en anderen te helpen. Zij durven te spreken in het openbaar voor grote groepen, ze proberen de beste resultaten te beha-len in hun studie, hobby, en werk, ze stellen zichkwetsbaar op tegenover een onbekende om ze beter te leren kennen, ze durven af te stappen op degene waar ze gevoelens voor hebben. Allemaal onderwerpen die wij aanvankelijk moeilijk vinden en waar wij, nadat wij de keuze hebben gemaakt om het te proberen, sterker van worden. Nu lijken de superhelden helemaal niet zo super meer, het zijn gewone mensen zoals jij en ik die een keuze hebben gemaakt. Je hebt altijd een keuze.

Verder geldt in een stripboekuniversum een regel van balans. Voor iedere held die opstaat moet er ook een schurk verschijnen en vice versa: goed versus kwaad, licht versus

duisternis, twee krachten c.q. energieën die elkaar tot het einde der tijden tegenwerken. Maar bij ons is er zoveel kwaad, nega-tiviteit, en onrecht in de wereld. Het lijkt alsof er in onze realiteit een verstor-ing is, want waar zijn de helden die zouden moeten ontstaan, de man/vrouw met de cape? Het antwoord kun je in jezelf vinden.

De magie van vriendelijk-heid, liefde, en barmhartigheid, zit in iedereen.

Het zit hem in de kleine dingen die wij kunnen doen. De kracht van een welgemeend compliment, een vriendelijke glimlach naar een onbekende, de deur voor een ander openhouden, elkaar begroeten op straat, gewoon eens vragen hoe het met je vrienden is, zijn slechts enkele voorbeelden die je dag beter maken en de du-isternis op afstand houden. Iedereen die dit ooit ontvangen heeft weet wat ik bedoel. Zeker nu we de donkere maanden ingaan en de energie van de zon steeds minder mogen ontvangen. Het is enkel jouw opdracht om de keuze te gaan maken om een held te zijn: voor jezelf en voor een ander.

Be that hero. Blijft het goede gevecht vechten. Geen gemakkelijke taak, je zal vaak met te-genslag moeten omgaan. Onthoud wel dat dit je enkel sterker maakt en er in elke situatie die je meemaakt een les zit. Hoe meer je ervaart, hoe wijzer je wordt. Tevens doet ieder mooi moment en elke mooie reactie op je daden de tegenslagen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Zelf ben ik ook nog steeds leerling in het zijn van een held. Ge-noeg tegenslagen gehad en er zullen ook nog vele komen, maar met vallen en weer opstaankomen we er wel. Helaas geen spinnen-DNA, mechanisch pak, element-besturing, of mythische hamer voor mij in deze werkelijkheid. Hoewel ik er toch verrekte goed uit zie in een strak pak met zo’n cape.•

Heroes and villainsdoor Martijn Brouwer de Koning

11Het gelijk

R E T O R I S C H EB I N G O K A A R T

K r u i s o n d e r s t a a n d e u i t s p r a k e n a a n z o d r a j e J a n - W i l l e m v a n W o u w e r o p b e t r a p t i n z i j n o f f l i n e c o m m u n i c a t i e . V o l l e k a a r t e n z i j n t e v e r z i l v e r e n b i j h e t s p e e c h e n d e l u s t o b j e c t v o o r k o e k j e s .

Zeg je nou van… Ja, God, eh… That’s what he said! Scheepsrecht

Laten we wel zijn… Gozer Zo praat ik niet. Lekker hoor.

Ik ga even langs huis, kleren wegleggen. Nice!!!1 Extreem veel dank. Werklozen volpompen

So much win!Ik heb geen boot-

ladingen aan princi-pes.

Dit is een grapje, toch? Geen ramp

Holy shit... Net even wat... Ik ga even mijn vrouw... Dit is zo goed

Redacteur: Jordy van LithMartijn Brouwer de Koning

Grafische vormgeving:Robbert van Dijk

Gastredacteuren: Tjietse BroedersMax van DunJos Buijvoets

Jan- Willem

Door Jordy van Lith