‘Het zou toch niet moeilijk moeten zijn voor oude mannen als wij, om de vrede te bewaren?’ zucht Capulet. Roderick knikt. ‘Daarom is die oude vete ze triest,’ antwoord hij, terwijl hij de wijn in zijn glas ronddraait. De vloeistof raakt telkens net de rand niet. ‘Maar nu over mijn aanzoek aan uw dochter. Wat is daarop uw antwoord?’

Capulet zucht en gaat verzitten. ‘Kijk, Roderick, mijn dochter is pas net zeventien. Het is nog niet haar tijd om te trouwen. Ze is nog een groen blaadje, en ik zou haar graag zo houden.’ ‘Er zijn nog veel meer vrouwen van jongere leeftijd die al getrouwd zijn,’ protesteert Roderick ongemakkelijk.

Capulet schud zijn hoofd. ‘Ik zal me niet bedenken, Roderick, dat weet je. Wacht tot ze achttien is, en volgroeid is tot een prachtige bloem, dan zal ik ja zeggen. Maar mocht je haar zelf weten te verleiden, dan zal ik jullie geluk niet in de weg staan.’ Roderick glimlacht arrogant. ‘Dat komt wel goed.’

‘Kom naar het bal vanavond, misschien kun je dan je slag slaan. Er komen allerlei prachtige vrouwen en zangeressen. Het zal zeker iets voor jou zijn.’ Roderick knikt langzaam en drinkt het laatste restje uit zijn glas. ‘Ik stap maar op. Tot vanavond, heer Capulet.’ De mannen knikken elkaar beleefd toe, Roderick vertrekt. Capulet loopt naar een bediende toe die in de hoek van de kamer staat. ‘Jij daar, geef deze uitnodigen op deze lijst,’ commandeert hij, terwijl hij een stapel papier overhandigt.

Ongemakkelijk kijkt de vrouw naar het papierwerk in haar handen, en loopt ze het plein op. Daar ziet ze een man staan die er vriendelijk uitziet. ‘Sorry dat ik u stoor meneer,’ begroet ze hem beleefd. ‘Maar, kunt u lezen?’ Romeo glimlacht vriendelijk. ‘Zeker, ik lees het boek van mijn ellendige leven.’ Ben grinnikt en stoot hem aan.

Ongemakkelijk staart de bediende hem aan. ‘Aha. Maar, kunt u dit ook lezen?’ ‘Als ik de letters en de taal ken, ja, dan wel,’ antwoord Romeo triomfantelijk, duidelijk opgevrolijkt. Ben rolt met zijn ogen. ‘Romeo, plaag haar niet.’ Hij pakt het papier aan en leest de namen op. ‘Helpt dat, meisje?’ Ze knikt dankbaar.

‘Chique mensen hoor, waar vind het feest plaats?’ vraagt Romeo door, met een verontschuldigende glimlach. ‘Boven, in ons huis,’ antwoord de bediende opgewekt. ‘Wiens huis?’ ‘Het huis van mijn baas, de rijke Capulet. Zolang u geen Montaque bent, bent u zeer welkom om langs te komen.’ Glimlacht ze, voor ze wegloopt.

Ben grijnst. ‘Een feest, hoor ik daar? Misschien net de perfecte gelegenheid om mijn vriend op te vrolijken?’ Romeo zucht en veegt de grijns in één adem van zijn gezicht af. ‘Nee, niet perfect. Ik voel me zo zwaar als een baksteen, dat word dus echt geen dansen.’

Ben trekt zijn wenkbrauw op. ‘Jouw geweldige Rosaline komt ook, weetje.’ Romeo haalt zijn schouders op. ‘Toe?’ ‘Goed.’ Zucht Romeo, ‘Maar denk niet dat ik ga dansen. Ik ga wel ergens langs de kant staan ofzo.’ Ben knikt tevreden. ‘Dat is een goed begin.’

In huize Capulet zit Mevrouw Capulet ontspannen in de woonkamer haar nagels te lakken. ‘Leah, kun jij Julia even roepen?’ Leah, Julia’s beste vriendin en bovendien bediende van de Capulets, knikt stilletjes en loopt naar de trap. ‘Juul!’ ‘Wat is er, Leah?’ klinkt er terug van boven. ‘Je moeder heeft je nodig.’

Julia komt de trap af lopen. ‘Ja?’ Haar moeder glimlacht. ‘Ga zitten, allebei.’ Braaf doen Julia en Leah wat ze gezegd word. Mevrouw Capulet zet haar potje wijnrode nagellak op tafel neer. ‘Zoals jullie weten, heeft Julia al een hele mooie leeftijd.’ Leah grijnst triomfantelijk. ‘Bijna even oud als ik, dus een héle mooie leeftijd.’ Julia giechelt.

Mevrouw Capulet fronst haar wenkbrauwen, pakt een nagelvijl van tafel en begint ermee over haar nagels te gaan. ‘Wat ik dus wilde zeggen, je gaat hard richting de leeftijd van het trouwen, ik bedoel, ik kreeg jou toen ik jouw leeftijd had, dus, zonder er omheen te draaien,’ Ze blaast op haar nagels en kijkt er tevreden naar. ‘Roderick wil met je trouwen!’ kirt ze.

Leah schiet in de lach. ‘Oh-my-god, Juul! Trouwen! Met zo’n spetter nog wel!’ giechelt ze sarcastisch. Mevrouw Capulet staart opgewekt naar het meisje, blij dat iemand haar punt inziet. ‘Júist, echt de hoofdprijs.’ Leah gaat over in een hysterisch gelach. ‘De hoofdprijs? God, het is het ultieme kraslot!’ kakelt ze.

Ongemakkelijk staart Julia naar haar handen. Trouwen? Is dat niet een beetje vroeg? Bovendien heeft ze die Roderick nog nooit gezien. God weet wat voor creep het is, en aan Leah te horen, niet de beste. Mevrouw Capulet glimlacht en gaat verder met het vijlen van haar nagels. ‘Vanavond is hij ook op het bal, dus bekijk hem, en leer hem een beetje kennen.’

Leah grijnst en wiebelt met haar benen heen en weer. ‘Wie weet Juul, wie weet word het nog een gezellige nacht.’ Julia rolt met haar ogen en legt haar hoofd in haar handen. ‘Ik zal wel naar hem kijken, maar ik weet écht niet of ik zin heb in meer, hoor.’ Zucht ze.