'Is dit nu de moderne arbeidsmarkt?'

InleidingIs interimarbeid een geïsoleerd probleem voor

laaggeschoolde jongeren of de speerpunt van een maatschappelijke tendens?

1985: 50.000 → 1990: 150.0002000: 300.000 → 2008: 380.000 → ??

Interimarbeid in de openbare sector?

Mini-jobs of flex-werk?

Versoepeling ontslagrecht?

'school-werk-school-werk-school-werk-pensioen-werk'

Coene: werkloosheidsuitkering = geen opbouw pensioenrechten?

Wie wil werken, vindt werk!

Uit de VDAB-website:– Werkloosheid in Vlaanderen:

• 217.000 werkzoekenden• Waarvan 104.000 laaggeschoold• 39.000 jonger dan 25 jaar • Waarvan 20.000 laaggeschoold

– Aantal jobs op de site van VDAB:• 90.000• Waarvan 40.000 vast, 45.000 tijdelijk• Van vaste jobs 50% hoger diploma

Wie wil werken, vindt werk!

Via interim werk zoeken is een persoonlijke keuze

Enkele cijfers uit de website van VDAB.januari 2014

“Het ontbreekt jongeren aan durf en enthousiasme”

interimactie.be'de ratrace naar werk'

De job die we je beloofden, kan toch niet doorgaan. Of een job binnen onze mogelijkheden of dromen ligt, is niet van tel! Het is helemaal niet duidelijk wat het verband is tussen de vele testen en de jobs waarvoor we solliciteren! Vacatures in de etalages zijn niet echt! Ze lokken ons naar hun kantoren met onbestaande vacatures

interimactie.be'de ratrace naar werk'

Ze beloven ons op te volgen, maar daar komt in de praktijk niet veel van terecht. Houden ze onze dossiers eigenlijk wel bij? Ze willen ons niet eens inschrijven! Hou je beschikbaar, je staat op ‘reserve’! Mogelijk of niet, je moet onmiddellijk beginnen.

interimactie.be'arbeidsrechten op de wip?'

Interimcontractjes voor onbepaalde duur. We mogen geen mens zijn, anders krijgen we geen nieuw contract. ‘Optie vast’, maar het vaste contract komt nooit. Zelfs met de betaling zijn ze niet correct.

interimactie.be'de integriteit van de arbeider'

Ik ben een mens, geen dier! Behandel me dan ook als een mens!

Het ontbreekt jongeren aan durf en enthousiasme???

'de gevolgen voor de jongeren'

Zelfontplooiing? “Als ik het gevoel heb een job onder de knie te hebben, moet ik weer vertrekken want mijn contract zit erop”

“Als interimarbeider kan ik nooit projecten helemaal afwerken. De ene dag werken, de andere dag niet. Ik zie geen resultaten van mijn werk.”

“Ik zie mezelf binnen 5 jaar niet nog steeds elke dag paletten op een stapel leggen”

“De vaste in de winkel mogen vanalles doen: kassa, merchandising, plooien, … Ik mag enkel kleren plooien.”

“Ik ging naar een concert, had ticket gekocht. Ik kom daar toe, werd gebeld door de interim om te gaan werken. Ik mocht weer vertrekken.”

“Ik heb mijn danslessen moeten stilleggen”

“Ik wil graag iets meer van de wereld zien. Maar omdat ik nooit genoeg kan sparen en constant beschikbaar moet zijn kan ik niet op reis”

Waardering en erkenning?

“De bankbediende lachte me uit: 'Je denkt toch niet dat ik een lening durf aangaan met iemand die hier een stapel weekcontracten voor mijn neus schuift?' Mijn droom aan diggelen!”

“Leren CV schrijven, sollicitatietraining hier, opleiding daar, … Op den duur denk ik echt dat ik niets kan”

“Mijn moeder, mijn lief geloven mij niet meer”

“Het eerste wat mensen altijd vragen is: 'Hoe heet je?' en daarna 'Wat doe je?' Als je dan moet zeggen: 'Ik zoek werk' bekijken ze je al scheef. Of als je zegt 'Soms verkoper, soms magazijnier en misschien morgen afwasser' bekijken ze je even scheef.”

Sociaal contact?

“Doordat ik telkens ergens anders werk, doordat ik nooit echt vaste collega's heb, voel ik me de 'eeuwige stagiair' overal.”

“Ik voel dat de collega's op het werk veel afstandelijker naar mij toe zijn dan naar hun vaste collega's. Die denken waarschijnlijk: 'Hij zal toch weer vertrekken.'

“Mijn vrienden kennen mijn situatie ondertussen al. Ze zeggen of sturen een sms naar mij: 'Jij zal dan wel daags zelf laten weten als je mee kan zeker?' Of soms laten ze het gewoon om me uit te nodigen omdat ik de helft van de tijd toch moet afbellen omdat het interimkantoor een jobke had.”

Stabiliteit, zekerheid, veiligheid? “Ik ben terug bij mijn ouders moeten gaan wonen. Onderdak, eten,... met tijdelijke contracten was dit niet meer te combineren. Het is verschrikkelijk terug met regels te moeten leven en afhankelijk te zijn van je ouders. Precies alsof ik duizend stappen terug zet in mijn leven dat ik begon op te bouwen.”

“Zelfs een huis huren lukt niet. Want de huurbaas zegt dat hij niet weet als ik volgende maand mijn huur nog zal kunnen betalen indien ik geen nieuw tijdelijk werk krijg.”

“Ik sterf bij de gedachte dat ik over 5 jaar, als ik bijna 30 jaar ben, nog bij mijn ouders zou moeten wonen.”

“Ik ben nu al hele tijd samen met mijn lief. Wij zouden wel een kindje willen, maar met zulke onzekere contracten weet ik niet als ik wel pampers, eten,... ga kunnen blijven kopen.”

Lichamelijke behoeften?

“Ik slaap niet goed, mijn gsm ligt naast mijn hoofd. Want met mijn stand-by-contract kunnen ze me elk moment bellen om direct te komen werken.”

“Ik kan me nooit echt ontspannen. Op het werk moet ik zoveel mogelijk presteren zodat ik toch zeker een nieuw dagcontract krijg. En als ik 's avonds thuiskom, heb ik stress als ik de volgende dag wel nog zal mogen werken.”

“Met dagcontracten hier en daar heb je telkens een ander loon. Het is dus tellen en rekenen, maar ik weet nooit als ik morgen genoeg geld zal hebben om een volwaardige maaltijd te kunnen koken of als het weer sandwiches met choco worden.”

En nu? Deze realiteit is een politieke keuze. Eerst een juiste analyse: erkenning verhaal jongeren Open en eerlijk debat met jongeren als experts

Zijn die verwachtingen, levensbehoeften geoorloofd?

Is werk daar nog een hefboom voor of een leefloon?

Willen wij een samenleving met zekeren tov onzekeren? Wat zijn de gevolgen voor die SL?

Dagdagelijkse organisatie van arbeid(smarkt) als volgende stap

En nu... VOORUIT!