KAROL WOJTYŁA - urodził się w 18 maja 1920. Był drugim synem Karola Wojtyły-seniora i Emilii z Kaczorowskich. Został ochrzczony 20 czerwca 1920 w kościele Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny i otrzymał imiona Karol Józef. Dla Karola Wadowice były miastem "Wolnym" były niewielkim, ale ważnym miasteczkiem. Gdy przyszły Papież ukończył 6 lat zaczął się uczyć w szkole powszechnej. Był chłopcem wesołym, utalentowanym i każdą wolną chwilę lubił spędzać na powietrzu. Latem grał w piłkę nożną. Kochał on też sporty zimowe. Na początku fascynował się szybką jazdą na sankach, próbował też hokeja.

Nieco później zaczął jeździć na nartach. Niedaleko obok kościoła Ofiarowania NMP przy ulicy Kościelnej mieszkali państwo Wojtyłłowie. Brat Karola był od niego starszy o 14 lat, pobierał nauki w wadowickim gimnazjum, a później studiował medycynę w Krakowie. Matka Emilia zmarła 13 kwietnia 1929 miała 45 lat. Karol o jej śmierci dowiedział się po przyjściu ze szkoły do domu od sąsiadki. Dzień po pogrzebie matki Karol z Ojcem i bratem udali się na pielgrzymkę do Maryjnego Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. Niedługo później zmarł jego jedyny brat Mundek w wieku 26 lat. Zmarł nagle jako lekarz bo zaraził się szkarlatyną od pacjentki w szpitalu w Bielsku. Karol wyróżniał się z grona rówieśników ogromną pobożnością. Codziennie w drodze do szkoły wstępował do Kościoła, modlił się także w ciągu dnia przed i po jedzeniu, a odrabiając lekcje robił przerwę na modlitwę po przerobieniu każdego przedmiotu. Częściej niż inni przystępował do komunii św., był prezesem Kółka Ministranckiego. 14 maja 1938 otrzymał celujące świadectwo maturalne gdzie następnie jesienią rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim wstępując na polonistykę na wydział Filozoficzny.

Jako kleryk i kandydat na kapłana otrzymał pozwolenie na pełnienie niektórych posług duszpasterskich np. udzielanie chrztu, namaszczanie chorych, czy też prowadzenie niektórych nabożeństw. Nie mógł jednak nosić sutanny ze względu na konspirację. Wkrótce został zaproszony z ze swoim kolegą klerykiem - Franciszkiem Koniecznym do codziennego asystowania do mszy celebrowanej przez arcybiskupa Sapiehę w jego prywatnej kaplicy. Po wojnie Wojtyła kończy trzeci i czwarty rok studiów teologicznych. Bardzo zainteresowany na studiach św. Janem od Krzyża, sam uczy się hiszpańskiego by móc czytać jego dzieła w oryginale. Dowcipni koledzy wyśmiewając się z jego pracowitości i zaangażowania duchowego, któregoś razu przyczepiają mu na drzwiach kartkę "Karol Wojtyła przyszły święty". Od kwietnia 1945 r. do sierpnia 1946 r. pracuje na uczelni jako asystent - prowadzi seminaria z historii dogmatu. Gdy dowiaduje się że w Czernej Karmelici ponownie otworzyli nowicjat, postanawia zwrócić się o przyjęcie do zakonu. Zgodę na przyjęcie do klasztoru musi wydać Sapieha, który stanowczo się temu sprzeciwia. 1 listopada 1946 r. Książę Metropolita kardynał Sapieha osobiście wyświęca Wojtyłę na kapłana.

Odprawia wielką uroczystą mszę prymicyjną na Wawelu. Kilka dni później po swoich prymicjach kapłańskich wyjechał ze swoim kolegą klerykiem Stanisławem Starowieyskim do Rzymu by rozpocząć studia na Papieskim Uniwersytecie. Tam w czasie wolnych chwil od nauki zwiedzał Rzym, znał każdą starą budowlę i każde muzeum. Tam nauczył się języka francuskiego i angielskiego. Wiosną 1947 r. udają się obydwaj do San Giiovanni Rotondo, niedaleko Neapolu gdzie uczestniczą w mszy odprawianej przez kapucyna Ojca Pio - słynnego stygmatyka. Wojtyle udaje się dotrwać w kolejce do spowiedzi u Ojca Pio. Ojciec wysłuchawszy go klękną przed nim i przepowiedział: "Że zostanie powołany na tron Piotrowy i przeżyje zamach na swoje życie". Po zdaniu wszystkich egzaminów na Uniwersytecie otrzymuje prawa do nauczania w seminarium. Wojtyła rozpoczyna zasłużone wakacje. Ich program został zaplanowany i sponsorowany przez arcybiskupa Sapiehę, obejmował pracę duszpasterską we Francji. 15 czerwca 1948 r. wraca do Krakowa i ponawia prośbę o przyjęcie do zakonu. Tym razem Sapieha też odmawia przyjęcia Wojtyły do zakonu i mówi że "Kiedyś w przyszłości będzie go potrzebował cały Kościół".

Od 14 marca 2004 roku pontyfikat Jana Pawła II jest uznawany za najdłuższy, po pontyfikacie Świętego Piotra oraz bł. Piusa IX. Był papieżem przez 26 i pół roku (9665 dni). Długość jego pontyfikatu podkreśla także kontrast z papiestwem jego poprzednika – Jana Pawła I – który papieżem był jedynie 33 dni.Jan Paweł II beatyfikował i kanonizował o wiele więcej osób niż jakikolwiek poprzedni papież. Według danych na październik 2004 r. ogłosił on błogosławionymi w sumie 1340 osób. To, czy kanonizował więcej świętych, niż wszyscy poprzedni papieże razem wzięci, jest trudne do dowiedzenia, ponieważ wiele zapisów wczesnych kanonizacji jest niekompletnych, zaginionych lub niedokładnych.Podczas swego pontyfikatu Jan Paweł II powołał więcej kardynałów, niż którykolwiek z jego poprzedników. Na dziewięciu konsystorzach papież kreował kardynałami 231 duchownych katolickich. Zobacz więcej: Kardynałowie z nominacji Jana Pawła II.Podczas jego pontyfikatu ponad 300 milionów ludzi przeszło na katolicyzm. Osobistym sekretarzem Jana Pawła II przez cały pontyfikat był arcybiskup Stanisław Dziwisz.Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski, jak również pierwszym po 455 latach biskupem Rzymu, nie będącym Włochem. Wielokrotnie sam przywoływał spełnione proroctwo Juliusza Słowackiego z wiersza "Słowiański papież". Wybór na głowę Kościoła osoby z kraju socjalistycznego wpłynął znacząco na wydarzenia w Europie wschodniej i Azji w latach 80. XX wieku.Papież był także honorowym obywatelem wielu polskich miast.

W dniu 13 maja 1981, podczas audiencji generalnej na Placu św. Piotra w Rzymie o godzinie 17:19, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Ranny papież osunął się w ramiona stojącego za nim sekretarza Dziwisza. Ochrona przewiozła Jana Pawła II do kliniki Gemelli, gdzie papieża poddano bardzo ciężkiej sześciogodzinnej operacji. Do pełni zdrowia jednak nigdy nie wrócił. Papież wierzył, że swoje ocalenie zawdzięczał wstawiennictwu Matki Bożej. Wyraził to słowami:Jedna ręka strzelała a inna kierowała kulę.Wierni dostrzegli pewien związek. Zamach miał miejsce 13 maja podobnie jak pierwsze objawienie Matki Boskiej w Fatimie w roku 1917. Jan Paweł II spędził na rehabilitacji w szpitalu 22 dni. Potem wielokrotnie cierpiał z powodu różnorodnych dolegliwości będących następstwem postrzału. Papież nigdy nie ukrywał swoich niedomagań przed wiernymi ukazując wszystkim oblicze zwykłego człowieka poddanego cierpieniu.

Jan Paweł II w parlamencie RP w 1999

•I pielgrzymka (2–10 czerwca 1979) •II pielgrzymka (16–23 czerwca 1983) •III pielgrzymka (8–14 czerwca 1987) •IV pielgrzymka (1–9 czerwca, 13–20 sierpnia 1991) •V pielgrzymka (22 maja 1995) •VI pielgrzymka (31 maja–10 czerwca 1997) •VII pielgrzymka (5–17 czerwca 1999) •VIII pielgrzymka (16–19 sierpnia 2002)

I pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny przebiegała pod hasłem Gaude Mater Polonia. Odbywała się w dniach od 2 czerwca do 10 czerwca 1979. Planowana przez Papieża – Polaka pielgrzymka do Polski bardzo niepokoiła komunistyczne władze. Przewidywano ze niepokorny biskup Rzymu może rozbudzić uśpionego ducha narodu. W sobotę 2 czerwca 1979 o godz. 10.07 samolot z Janem Pawłem II na pokładzie ląduje na lotnisku Okęcie. Oficjalne powitanie, wizyta w katedrze, a następnie w Belwederze u szefa partii Edwarda Gierka. tego samego dnia po południu, pośród wiwatującego tłumu, Papież przybywa odkrytym samochodem na stołeczny plac Zwycięstwa. Padają słynne słowa, które przejdą do historii: Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi !Ostatnie dwa zdania tego wezwania stały się jednym z pierwszych haseł powstałej rok później "Solidarności". Słowa te miały dwa symboliczne znaczenia:

•Polityczne: Chodziło tu o wezwanie do walki o zmianę ustroju z totalitarnego na demokratyczny, czyli obecnie obowiązujący. •Duchowe: Papież nawoływał również do nawrócenia się.

Drugą podróż do Ojczyzny papież Jan Paweł II odbył w dniach 16-23 czerwca 1983 roku - w półtora roku po wprowadzeniu stanu wojennego. Odwiedził wtedy: Warszawę (16-18 VI), Niepokalanów (18 VI), Częstochowę (19 VI), Poznań (20 VI), Katowice (20 VI), Wrocław (21 VI), Kraków (22 VI), Mistrzejowice (22 VI), Tatry - Dolinę Chochołowską (23 VI), Kraków - Balice (23 VI).Była to trudna pielgrzymka ze względu na złą sytuację polityczną w Polsce. W czasie tej wizyty papież spotkał się m.in. z Lechem Wałęsą. Beatyfikował o.Rafała Kalinowskiego i brata Alberta Chmielewskiego, którzy służyli Polsce w czesie rozbiorów.III wizyta w Polsce 8-14 czerwca 1987 – Papież Jan Paweł II odwiedził miasta: Warszawa, Lublin, Tarnów, Kraków, Szczecin, Gdynia, Sopot, Gdańsk, Częstochowa, Łódź.

IV Podróż Apostolska Jana Pawła II do Polski pod hasłem Bogu dziękujcie, ducha nie gaście, odbywała się w dwóch etapach:

w dniach 1-9. czerwca. Wówczas papież odwiedził Koszalin, Rzeszów, Przemyśl, Lubaczów, Kielce, Radom, Łomżę, Białystok, Olsztyn, Włocławek, Płock i Warszawę. w dniach 13-16. sierpnia. Głównym celem wizyty były Światowe Dni Młodzieży w Częstochowie. Ponadto Jan Paweł II odwiedził Kraków i Wadowice. V pielgrzymka Jana Pawła II do Polski była kilkugodzinną wizytą w diecezji bielsko-żywieckiej przy okazji podróży apostolskiej do Czech. Miała miejsce 22 maja 1995, papież odwiedził wówczas Skoczów, Bielsko-Białą i Żywiec. W Skoczowie Ojciec św. kanonizował Jana Sarkandra.W czasie tego krótkiego pobytu Jan Paweł II ukazał potrzebę kształtowania sumień jako warunku leżącego u podstaw życia w społeczeństwie demokratycznym i pluralistycznym. Ojciec św. powiedział wówczas Czas próby polskich sumień trwa. Zwrócił także uwagę na szerzącą się w dobie demokracji nietolerancję: Wbrew pozorom, praw sumienia trzeba bronić także dzisiaj. Pod hasłami tolerancji, w życiu publicznym i w środkach masowego przekazu szerzy się nieraz wielka, może coraz większa nietolerancja. Odczuwają to boleśnie ludzie wierzący. Zauważa się tendencję do spychania ich na margines życia społecznego, ośmiesza się i wyszydza to, co dla nich stanowi nieraz największą świętość. Słowa te odbiły się szerokim echem w całym świecie.

VI pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny przebiegała pod hasłem Chrystus wczoraj, dziś i na wieki (Hbr 13, 8).Odbywała się w dniach od 31 maja do 10 czerwca 1997. W czasie tych 11 dni Ojciec św. odwiedził 12 miejscowości: Wrocław, Legnica, Gorzów Wielkopolski, Gniezno, Poznań, Kalisz, Częstochowa, Zakopane, Ludźmierz, Dukla, Krosno, Kraków.Pielgrzymka ta na życzenie Ojca św. związana była z 46 Międzynarodowym Kongresem Eucharystycznym, który przebiegał we Wrocławiu pod takim samym hasłem Chrystus wczoraj, dziś i na wieki. Wizyta wiązała się także z europejskimi obchodami tysiąclecia śmierci św. Wojciecha w Gnieźnie, w których uczestniczyli również prezydenci siedmiu państw: Czech, Litwy, Niemiec, Słowacji, Ukrainy, Węgier i Polski. Papież wziął także udział w obchodach 600-lecia utworzenia Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W czasie swojego pobytu kanonizował bł. królową Jadwigę Andegaweńską i bł. Jana z Dukli oraz beatyfikował matkę Bernardynę Jabłonowską i matkę Marię Karłowską.

VII pielgrzymka Jana Pawła II do Polski przebiegała pod hasłem Bóg jest miłością.

Odbywała się w dniach od 5 do 17 czerwca 1999. W tym czasie papież odwiedził 21 miejscowości: Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa.Była to najdłużej trwająca pielgrzymka Jana Pawła II do ojczystego krajuVIII pielgrzymka Jana Pawła II do Polski odbywała się pod hasłem Bóg bogaty w miłosierdzie (Ef 2,4).Odbywała się w dniach od 16 do 19 sierpnia 2002. W tym czasie papież odwiedził Kraków i Kalwarię Zebrzydowską.Głównym celem tej czterodniowej wizyty było poświecenie sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach, w którym spoczywają szczątki św. Faustyny Kowalskiej. Była ona wielką apostołką Bożego Miłosierdzia. Pielgrzymka ta ze względu na tematykę kultu Bożego Miłosierdzia miała charakter uniwersalny i budziła duże zainteresowanie całego świata, jak żadna z dotychczasowych.

Jan Paweł II od początku lat 90. cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji, które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu, pełnił ją aż do śmierci. Jego długoletnie zmagania z chorobą i starością były osobistym przykładem głoszonych na ten temat poglądów, w których podkreślał godność ludzkiego cierpienia i odnosił je do męki Chrystusa. 13 maja 1992 papież ustanowił nawet Światowy Dzień Chorego.Nagłe pogorszenie stanu zdrowia papieża zapoczątkowane było grypą oraz zabiegiem tracheotomii. Zmarł 2 kwietnia 2005 po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego, w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego, w 9665. dniu swojego pontyfikatu. W ciągu ostatnich dwóch dni życia nieustannie towarzyszyli mu wierni z całego świata, śledząc na bieżąco wiadomości dochodzące z Watykanu.

W czwartek 31 marca tuż po godzinie 11, gdy Jan Paweł II udał się do swej prywatnej kaplicy, doznał silnych dreszczy, po których dostał temperatury 39,6 stopnia. Był to początek ciężkiego szoku septycznego połączonego z zapaścią sercowo-naczyniową. Wywołała je infekcja dróg moczowych w osłabionym chorobą Parkinsona i niewydolnością oddechową organizmie.

Uszanowano wolę papieża, który chciał pozostać w domu. Podczas mszy przy jego łożu, którą Jan Paweł II koncelebrował z przymkniętymi oczyma, kardynał Marian Jaworski udzielił mu ostatniego namaszczenia. 2 kwietnia, w dniu śmierci, o godzinie 7.30 rano papież, zaczął tracić przytomność, a późnym porankiem przyjął jeszcze watykańskiego sekretarza stanu kardynała Angelo Sodano. Później tego samego dnia doszło do gwałtownego wzrostu temperatury. Około godziny 15.30 bardzo słabym głosem papież powiedział: "Pozwólcie mi iść do domu Ojca". O godzinie 19 wszedł w stan śpiączki, a monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych. Osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć Jana Pawła II o godzinie 21.37, ale elektrokardiogram wyłączono dopiero po 20 minutach od tej chwili.7 kwietnia 2005 został opublikowany testament Jana Pawła II.