Click here to load reader
Upload
erna-ekkelkamp
View
276
Download
5
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Camping De Kleine Wolf bestaat dit jaar 50 jaar. Dat wordt gevierd met een magazine vol foto's en herinneringen van de eigenaren, medewerkers en campinggasten
Citation preview
GESCHIEDENIS p.4 • SANDER MEULMAN p.10 • RECRON OVER DE KLEINE WOLF p.22
BEREND EN JET DOCTER p.36 • PUZZEL p.42 • SANDER MEULMAN p.10
‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’
jubileummagazine
‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’
jubileumjubileumjubileum
2
Welkom op camping De Kleine Wolf,
U staat aan het begin van een welverdiende vakantie waarin
u heerlijk tot rust kunt komen en u op kunt laden voor het
jaar dat voor u ligt. Als camping kijken wij gewoonlijk ook
graag vooruit, maar dit jaar blikken we vooral terug. Want
deze zomer is het precies 50 jaar geleden dat onze ouders de
eerste campinggasten op hun erf mochten begroeten.
In de afgelopen 50 jaar is er veel veranderd. Dankzij de
talloze technische snufjes en digitale uitvindingen is het
dagelijkse leven van de mens een stuk gemakkelijker
geworden. Waar vroeger zes dagen per week hard werd
gewerkt en vakantie lang niet voor iedereen was weggelegd,
hebben we tegenwoordig veel meer vrije tijd. We werken
minder hard en minder lang en kunnen daarom in de
weekends, tijdens vakanties en na ons pensioen volop
genieten van alle mooie dingen in het leven.
Camping De Kleine Wolf is meegegroeid met haar tijd. Van
kampeerveldje tussen de koeien met een wc in een schuurtje
en een winkeltje op de deel, ontwikkelden we ons tot een
grote camping met uitgestrekte velden en alle mogelijke
luxe die onze vakantie nog aangenamer maakt. Toch is één
ding voor ons nog altijd hetzelfde gebleven en dat bent u. Als
onze gast bent u nog altijd de koning. Wij staan nog altijd
open voor tips en ideeën en proberen het u op alle mogelijke
manieren naar de zin te maken.
Wie wij zijn en waarom wij dat doen, leest u in dit
jubileummagazine. Een blad boordevol verhalen over u als
gast, over onze medewerkers, branche-organisaties en over
onszelf. U krijgt dit blad van ons cadeau en wensen u dit jaar
niet alleen een hele fi jne vakantie, maar ook een hele hoop
leesplezier.
Met vriendelijke groet,
Geralda en Luuk Kat
Kees en Annie Kat-MeulmanKees en Annie Kat-Meulman
Geschiedenis 4
Rederij Peeters 9
Sander Meulman 10
Geschiedenis 4
Rederij Peeters 9
Sander Meulman 10
Geschiedenis 4
Rederij Peeters 9
Sander Meulman 10
Geschiedenis 4
Rederij Peeters 9
Sander Meulman 10
Geschiedenis 4
Rederij Peeters 9
Sander Meulman 10
Geschiedenis 4
COLOFON
De Kleine Wolf Jubileum Magazine is een
uitgave van camping De Kleine Wolf B.V.
Aan het magazine werkten mee:
Vormgeving: Koggel Reclame, Ommen
Tekst: Erna Ekkelkamp Tekstprodukties
Fotografi e: Ineke Wunnink
Druk: van Liere Media
Oplage: 6.000 ex
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 3
Op de Kleine Wolfis het leven goed!
4
Een gemaaid stukje weiland, een paar toiletten in een oude
koeienstal en een bordje met ‘camping’ aan de kant van de weg.
Dat was het begin van De Kleine Wolf. Vijftig jaar later is het
kampeerterrein uitgegroeid een luxe vakantieoord dat ieder
seizoen duizenden gasten trekt uit binnen- en buitenland. Maar hoe
groot en luxe ook, de sfeer is nog altijd gezellig en persoonlijk. Op
De Kleine Wolf voelen gasten zich thuis.
Broer Luuk Kat en zus Annie Meulman-Kat kunnen zich het begin van
het avontuur nog goed herinneren. Bijna onmiddellijk nadat vader
Jacob Kat een bordje met daarop het woord ‘camping’ aan de weg
hing, stopten er twee fi etsers met een tentje op hun bagagedragers.
Zij waren de eersten van een lange stroom kampeerders die nooit
meer op zou drogen. “Onze grootvader pachtte een boerderij op ‘De
Wolf’, een stukje land aan de weg van Ommen naar Hardenberg dat
eigendom was van Landgoed Vilsteren”, vertelt Annie. “Die grond
werd na verloop van tijd verkocht aan twee heren, waaronder de
vader van niemand minder dan de destijds bekende tv-presentator
Willem Duijs. Toen de heren het land op een gegeven moment kwijt
wilden, kreeg mijn vader die de pacht inmiddels had overgenomen,
de kans om de boerderij plus 18 hectare land te kopen voor een
prijs van zeventigduizend euro. Daar moest mijn vader wel een
paar nachten over slapen, want dat was in die tijd, we spreken over
1962, een enorm bedrag. Omdat hij zich afvroeg of hij dat geld ooit
met boeren zou terugverdienen, besloot hij een deel van de grond
te gaan gebruiken als camping. Hij had de tijd mee. De gemeente
Ommen was in die periode toevallig net bezig met het herzien
van het Bestemmingsplan Buitengebied en gaf hem mondelinge
toestemming. Hij kon direct starten, maar het duurde uiteindelijk
nog 20 jaar totdat de camping offi cieel werd ingetekend in het
bestemmingsplan buitengebied.”bestemmingsplan buitengebied.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 5
Boerenwerk
In die periode hadden kampeerders niet meer nodig dan een wc
en een waterkraan en die kon volgens de gemeente wel gevestigd
worden in de oude koeienstal op het erf. Maar Jacob wilde zijn
gasten iets meer luxe bieden. Dus kocht hij een afbraakpand in
Hardenberg en bikte wekenlang de stenen kaal om er vervolgens een
echt toiletgebouw van te metselen. “Het kamperen kwam helemaal
in de mode en ieder jaar trokken we meer mensen”, herinnert Luuk
zich. “Het eerste veldje lag aan de oostkant van de boerderij, maar
de camping breidde zich langzaam maar zeker verder uit naar
de westkant.” Tegelijk met het groeien van de camping, werd het
boerenwerk afgebouwd. Jacob Kat bleek een echte ondernemer
en luisterde goed naar de wensen van zijn klanten. Dus zorgde hij
ieder jaar voor meer toiletgebouwen en richtte in de zomer zelfs
een winkeltje in op de deel, dat werd gerund door ‘Tante Nelly’ uit
Amsterdam.Amsterdam.Amsterdam.
Zwembad
In 1971 kreeg De Kleine Wolf landelijke bekendheid na een interview in een uitzending van
Teleac rond het thema ‘Landbouw nu en straks’. Hierin vertelde Jacob Kat hoe en waarom
hij als boer was gestart met een camping. De uitzending leverde hem ongekende publiciteit
op en was dat jaar vanaf het vroege voorjaar voortdurend tot aan het laatste plekje bezet.
“In datzelfde jaar liet onze vader een zwembad bouwen door een bedrijf uit Wierden”,
zegt Annie. “De bijbehorende zuiveringsinstallatie legden we met behulp van een aantal
campinggasten zelf aan. Het bad zag er prachtig uit en werd goed gebruikt, maar toen
het bad bij de start van het daarop volgende seizoen werd schoongemaakt, klapte het
bouwwerk na het weglopen van het water fi naal in elkaar. Dat was een ramp. De ravage was
enorm en de gasten die gereserveerd hadden op een camping met zwembad, zouden binnen
enkele weken op de stoep staan. Een bekende betonfi rma uit Almelo bracht uitkomst en
bouwde in zes weken tijd een degelijk betonnen bad.”
In die periode hadden kampeerders niet meer nodig dan een wc
6
Uniek
In mei van dat jaar werd ook de kantine
opgeleverd. Nu hadden de gasten een plek
om een kopje koffi e te drinken of een patatje
te eten en elkaar te ontmoeten. Vader Kat
bedacht steeds weer iets nieuws om zijn
gasten te vermaken en liet in 1973 een vijver
graven waarop geroeid en in gevist kon
worden. “Ieder jaar breidden we uit”, zegt Luuk.
“In 1989 bouwden wij zelfs een binnenbad.
Daarmee waren we uniek in Ommen, want
dat had nog geen enkele camping. Vervolgens
vernieuwden we in 1998 de winkel en werd er
op de bovenverdieping een speelzolder voor
kinderen ingericht, zodat zij ook met slecht
weer iets te doen hadden. Aan de zijkant
van de winkel kwamen slaapkamers en een
keuken voor het recreatieteam. Aanvankelijk
werd de rol van recreatieteam ingevuld door
een campinggast en een groep padvinders uit
Utrecht en daarna kwam er een CIOS-student.
Voor hem was het recreatiewerk op de camping
een leuke stage en voor ons was het een echte
professionaliseringsslag.”professionaliseringsslag.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 7
Annie
Bekroond
Luxe, comfort en kwaliteit. Dat zijn vanaf dag
één de pijlers van De Kleine Wolf geweest. En dat
leverde de camping in de loop der jaren steeds
meer sterren op. De grootste opsteker kregen ze
in 2004 toen ze door de ANWB werden bekroond
als Camping van het Jaar. Maar dat was voor de
familie Kat geen reden om achterover te leunen.
Integendeel. Ieder jaar werd de kwaliteit waar
mogelijk nog wat hoger opgeschroefd. Er kwamen
comfort-standplaatsen bij, nieuw overdekt
zwembad, theater en andere accommodaties
werden vernieuwd en onderhouden, er werden
verhuuraccommodaties gebouwd en activiteiten
uitgebreid. Dat alles in combinatie met een fl inke
portie gastvrijheid bracht hen o.a.de predicaten
ADACSuperplatz, ANWB-Eurotopcamping en
beste kindercamping van Europa in 2011. Ook
wonnen ze een uitzending van RTL4 Campinglife
en de 3FM campingtest. Nog steeds behoort De
Kleine Wolf tot één van de topbestemmingen van
kamperend Nederland.
Luuk
één de pijlers van De Kleine Wolf geweest. En dat
8
Lekker varen over de Vecht
Tijdens een vakantie in het
Vechtdal mag een vaartochtje
over de Vecht natuurlijk niet
ontbreken. Rederij Peters heeft
daarvoor volop mogelijkheden.
Avontuurlijk de Vecht
afzakken met een reuzenkano,
romantisch picknicken met
een sloepje of gezellig met het
hele gezin per rondvaartboot
richting Vilsteren.
Net als De Kleine Wolf is
de Ommer rederij een echt
familiebedrijf, dat inmiddels
wordt gerund door de derde
generatie Peters. Evenals
De Kleine Wolf houden
ook Claudia en Christiaan
Peters van vernieuwingen en
introduceren ze regelmatig
allerlei noviteiten om hun
gasten op een aangename
manier mee te vermaken. Het
nieuwste van het nieuwste is de
E-Trikke, een hip en duurzaam
vervoersmiddel, geïnspireerd op
zowel de nostalgische step als
de moderne segway. “Inderdaad,
het is geen wateractiviteit,
maar daarom niet minder leuk”,
zegt Claudia. “De watersport
blijft onze hoofdzaak, maar
we willen ons wel steeds meer
gaan profi leren als een allround
evenementenbedrijf, waar je
lekker actief in de buitenlucht
bezig kan zijn.”
De samenwerking tussen Rederij
Peters en De Kleine Wolf stamt
al uit de begintijd van de beide
bedrijven. “Wij bestaan precies
een jaar langer dan De Kleine
Wolf. Vanaf het begin heeft de
familie Kat haar gasten getipt
om bij ons een bootje te huren
of een rondvaart te maken
en dat is nog steeds zo”, zegt
Christiaan. “Het is niet zo dat wij
op vaste tijden voor hen werken,
maar in de zomermaanden
ontvangen we bijna dagelijks
gasten van de camping. We
hebben zelfs opgetreden in een
tv-spotje dat door SBS 6 werd
gemaakt over de camping.”
Volgens broer en zus Peters is
ook het persoonlijke contact
met de families Kat en Meulman
van De Kleine Wolf goed. “We
spreken elkaar regelmatig
en omdat we beiden graag
vernieuwend bezig zijn, hebben
we altijd veel gespreksstof.
We helpen elkaar ook over en
weer. Zij sponsoren het eerste
damesteam van de Ommer
volleybalvereniging Volco.
Toen ze een keer een leuk uitje
voor de speelsters wilden
organiseren, hebben wij onze
reuzenkano beschikbaar gesteld
en toen Geralda en Luuk Kat 25
jaar getrouwd waren, hebben
ze hun huwelijksfeest op onze
rondvaartboot gehouden.” Hij
lacht. “Het is dat wij het ook zelf
topdruk hebben in de zomer.
Anders zouden wij zeker een
keertje gaan kamperen op De
Kleine Wolf.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 9
Geboren en getogen op de camping, lijkt het bijna
vanzelfsprekend dat Sander Meulman, de oudste zoon van
Annie en Kees in de voetsporen van zijn ouders treedt. Maar zo
is het niet. Pas na de bouw van het overdekte zwembad kwam
hij in dienst en dat was een bewuste keuze.
Sander kijkt terug op een vrolijke onbezorgde jeugd, waarbij hij
altijd volop vriendjes had om mee te spelen. “De kinderen uit de
buurt kwamen vaak zwemmen en op de camping waren er ook
altijd genoeg kinderen om mee te spelen. Mijn ene opa en oma
woonden op de boerderij en mijn andere opa en oma hadden
hier altijd een seizoenplek, vooral bij hen kwam ik vaak over de
vloer. In de vakanties deed ik altijd mee met de activiteiten van
het recreatieteam en ’s avonds ging ik altijd wel even naar de
voorstelling die op het plein voor de winkel gehouden werd.”
Hoewel hij graag speelde, stak Sander ook regelmatig zijn handen
uit de mouwen. “Toen ik klein was, hielp ik mijn vader achter de
bar of deed kleine klusjes in de keuken. Ik haalde bijvoorbeeld de
gebakjes uit de dozen en zette ze klaar op schoteltjes. Daarna
ging ik tekenen en kleuren op de deksels van de dozen en volgens
mijn moeder sliep ik in een campingbedje onder de keukentafel.
Vanaf mijn twaalfde maaide ik het gras op de grote zitmaaier
en stond ik in het ijsloket. In de vakanties werkte ik vaak in het
overdekte zwembad en in de avonduren verzorgde ik samen met
een kameraad een drive-in discoshow voor de campingjeugd.”
Na de mts elektrotechniek werkte Sander bij bedrijven in Ommen
en Raalte en dat beviel hem prima. Pas in 2005, toen het nieuwe
overdekte zwembad klaar was, besloot Sander zijn baan op te
zeggen en fulltime op de camping te komen werken. “Buiten de
schoolvakanties ben ik onderdeel van de technische dienst, maar
in het seizoen ben ik hoofd zwembad. Ik fungeer als badmeester,
maak werkroosters voor de medewerkers en doe het technisch
onderhoud”, vertelt hij. Een afwisselende baan, waarbij het
volgens Sander vooral in de zomer fl ink aanpoten is. “Ik werk
dan vaak een aantal dagen onafgebroken achter elkaar en ben
daarna weer een paar daagjes vrij. Maar ik weet niet anders. Zo
is het altijd al geweest. In de zomer is het gewoon uren maken en
in de winter doen we wat rustiger aan. Maar ook dan werken we
stug door, want er is altijd volop te klussen en te onderhouden.
Het bevalt me hier prima. Ik zou niets anders willen.”
10
Ook het classifi ceren van de
ANWB-campings valt onder
Frank’s verantwoordelijkheden.
Jaarlijks worden alle
deelnemende campings bezocht
door ANWB-inspecteurs en
vervolgens beoordeeld op
diverse onderdelen. Dit levert ze
dan een bepaald aantal sterren
op. De Kleine Wolf behoort
sinds jaar en dag tot de top van
ons land en scoort ook goed
op Europees niveau. En dat is
volgens Frank geen wonder. “De
Kleine Wolf is bijzonder, omdat
het voor Nederlandse begrippen
een grote camping is”, zegt hij.
“Kwaliteit staat bij de eigenaren
hoog in het vaandel en de gast
staat voor hen altijd centraal. Ze
doen steeds
hun uiterste
best om hun
gasten het
gevoel te
geven dat
ze bijzonder
zijn en
gaan daar
vergeleken
bij veel
van hun
collega’s
echt ver in. Vorig jaar hebben zij
de Innovatie-award gewonnen
voor het ‘verwenmoment’,
waarbij ze iedere dag een
moment pakken om één van de
gasten in het zonnetje te zetten.
Dat kan iemand zijn die jarig is,
die een moeilijke tijd achter de
rug heeft of wie iets bijzonders
te wachten staat. Dit jaar geven
ze de gasten bij aankomst of
tijdens het verblijf bij de tent
of caravan een cadeautje. Ook
mogen de kinderen altijd iets
leuks uitzoeken bij vertrek.
Eigenlijk is het een heel simpel
gebaar, maar daardoor juist zo
doeltreffend.”
Wanneer de camping op
dezelfde voet doorgaat,
verwacht Frank dat de volgende
vijftig jaren moeiteloos zullen
volgen. “Ik zou zeggen: blijf
dicht bij jezelf en blijf luisteren
naar je gasten. Dat moet het
wat de camping betreft zeker
goedkomen”, verwacht hij. Wel
raadt hij aan om nog meer
samen te gaan werken met
collega-ondernemers in het
promoten van
het gebied.
Het Vechtdal
moet opboksen
tegen landen
als Kroatië,
Frankrijk en
Spanje die grote
budgetten
uitgeven om
hun land onder
de aandacht
te brengen,
desondanks wint het gebied
volgens Frank toch langzaam
maar zeker steeds meer aan
aandacht. “Het Vechtdal is
een regio waar kampeerders
graag komen vanwege de
rust en de mooie natuur.
Er zitten opvallend veel
goede campings in deze
regio, dat geeft ook
verwacht Frank dat de volgende
vijftig jaren moeiteloos zullen
volgen. “Ik zou zeggen: blijf
dicht bij jezelf en blijf luisteren
naar je gasten. Dat moet het
wat de camping betreft zeker
goedkomen”, verwacht hij. Wel
raadt hij aan om nog meer
samen te gaan werken met
collega-ondernemers in het
promoten van
het gebied.
Het Vechtdal
moet opboksen
tegen landen
als Kroatië,
Frankrijk en
Spanje die grote
budgetten
uitgeven om
hun land onder
de aandacht
te brengen,
desondanks wint het gebied
volgens Frank toch langzaam
maar zeker steeds meer aan
aandacht. “Het Vechtdal is
een regio waar kampeerders
graag komen vanwege de
Of het nu gaat om zaken als het onlinesysteem om campings te reserveren, Camping Key Europe, de
Caravan en Kampeerkampioen of het organiseren van de ANWB Kampeerdagen aan de Ouderkerkerplas,
het behoort allemaal tot het uitgebreide takenpakket de taken van Frank Jacobs, uitgever bij de ANWB.
Ook privé is hij een fervent campingliefhebber en kampeert hij veel en graag in Nederland.
aan dat het Vechtdal echt in
trek is bij de kampeerders”,
stelt hij. “Toch denk ik dat
recreatieondernemers door
samen te werken het Vechtdal
nóg beter neer kunnen zetten
als sterk merk.”
Zelf trekt hij er graag op uit met
zijn vouwwagen. Afhankelijk
van het seizoen
kampeert de
familie Jacobs
afwisselend in
binnen- en
buitenland.
Ook het
Vechtdal
behoort
tot een van
hun vaste
bestemmingen.
“Het leven is goed
in het Vechtdal.
Je kunt er heerlijk
vakantie vieren.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 11
12
Terugkijkend lijkt hun kindertijd
één lange vakantie. Iedere zomer
werd de camping overspoeld
door vrolijke campinggasten en
waren er altijd volop vriendjes
en vriendinnetjes om mee
te spelen. Toch was het niet
altijd feest, want er moest
ook gewerkt worden. “Vanaf
mijn zeventiende runde ik de
kampwinkel en hielp ik in de
kantine”, vertelt Annie. “Die
waren beiden gevestigd in de
koeienstal. Zodra de koeien in
het voorjaar naar buiten gingen,
dan schrobden wij de stal van
onder tot boven en richtten hem
in als kantine. In een hoekje
van de stal hielden we een klein
winkeltje, waar we melk, suiker,
brood en eieren verkochten.
We hadden ook bier, dat werd
gekoeld in melkbussen. In de
kantine stond een televisie,
waarop we samen met alle
gasten voetbal keken.”
Nadat Luuk zijn LTS-diploma
timmeren en metselen in zijn
zak had, ging hij aan het werk op
de camping. Zijn eerste werkstuk
was een toiletgebouw aan de
westkant van de boerderij.
“Tijdens mijn opleiding had ik
ook al eens een half zomerhuisje
gebouwd, dat later is afgemaakt
door een aannemer”, vertelt hij.
“Het huisje was bedoeld voor
Annie, die inmiddels getrouwd
was met Kees. Eigenlijk mochten
ze er niet wonen omdat er geen
woonbestemming op rustte.
Dus sliepen ze ‘s nachts in de
boerderij en bewoonden ze
overdag het zomerhuisje”
Kees en Annie leerden elkaar
kennen op de camping, waar
Kees eens een heel seizoen met
zijn ouders stond. “Ik had hem
die hele zomer hem nog niet
eenmaal gezien, maar Luuk ging
de hele zomer met hem en een
grote groep jongens om”, vertelt
Annie. “Toen het broertje van
Kees jarig was, ging Luuk er op
visitie en vroeg of ik met hem
meeging. Daar ontmoette ik
Kees voor het eerst. Het klikte
meteen. De dag erop gingen
we samen al een dagje uit. We
kregen verkering, maar na een
jaar heb ik het uitgemaakt.
Ze groeiden samen op en bleven
beiden wonen op hun ouderlijk
erf. Inmiddels zijn Luuk
Kat en Annie Meulman-Kat
behalve broer en zus alweer
jarenlang zakenpartners.
Samen met hun respectievelijke
echtgenoten maakten ze van
camping De Kleine Wolf een
vakantieparadijs met een naam
die klinkt als een klok.
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 13
Waarom weet
ik achteraf
niet meer,
want toen
ik hem
later weer
tegenkwam,
sprong de vonk
opnieuw weer over
en toen zijn we binnen het
jaar getrouwd. Omdat Kees
was opgeleid tot cv-monteur
en hij wel op de camping wilde
werken, zijn we hier blijven
hangen.”
Ook Luuk onmoette de liefde
van zijn leven op de camping.
Toen hij Geralda voor het eerst
zag, wist hij het meteen: dit is ze.
“Ze stond hier met haar ouders
en vond er helemaal niets aan”,
herinnert Luuk zich. “Ze kwam
daarom alleen in de weekends
om te stappen en vervolgens
lekker lang uit te slapen. Verder
vond ze de camping maar niks,
tot ze mij ontmoette. Het was
ook voor haar liefde op het
eerste gezicht. We zijn vrij snel
getrouwd en woonden de eerste
tijd in een schuur van IJzenbrink.
Na anderhalf jaar was Geralda
in verwachting en toen zijn we
naar Ommen verhuisd. Daar
hebben we vijf jaar gewoond.
Dat wil zeggen, in de winter.
Want in de zomer stonden we
met een caravan op de camping
en dan werkte Geralda als
receptioniste op het kantoor.”
Toen vader en moeder Kat
het rustiger aan wilden doen,
namen Annie en Luuk samen
met hun partners Kees en
Geralda de camping over. “Het
werd een VOF waar ons andere
zusje eerst ook nog bij in zat”,
zegt Luuk. “Haar man werkte
hier ook, maar na een poosje
zagen zij het toch niet zitten om
met zoveel mensen een bedrijf
te runnen. Omdat ze wel graag
een camping wilde, heeft onze
vader hen geholpen om camping
De Weyert in Rolde te kopen. Die
hebben zij vervolgens jarenlang
met succes gerund. Helaas heeft
ze later om gezondheidsredenen
camping De Weyert moeten
verlaten.”
De samenwerking tussen
Annie en Kees Meulman-Kat
en tussen Luuk en Geralda
Kat verliep vanaf het begin af
aan goed. Het uitgangspunt
voor iedere verandering of
verbetering was altijd de vraag
van de gast. Ieder jaar werd er
geïnvesteerd in het bedrijf. En
zo kregen alle plekken stroom,
water en een cai-aansluiting
en werden de voorzieningen
steeds mooier en luxer. Hun
inspanningen werden beloond
met volle kampeervelden en lekker lang uit te slapen. Verder zagen zij het toch niet zitten om met volle kampeervelden en
SanderKees
????&
????
Annie
14
vele bekroningen. Naast het
promoten van hun eigen bedrijf,
wilden de ondernemers ook
het gebied waarin de camping
gevestigd is meer bekendheid
geven. Daarom gingen ze
samenwerken met een aantal
collega’s in het Vechtdal die net
als De Kleine Wolf minimaal
vier sterren hadden. “Het was
ons doel om zoveel mogelijk
publiciteit te genereren voor
het Vechtdal als gebied”, zegt
Geralda. “Daarnaast is het ook
leuk om samen te werken met
collega’s. Door een kijkje in
elkaar’s keuken hou je elkaar
scherp. Het is overigens niet
zo dat we dingen van elkaar
kopiëren, want daar zijn heel erg
op tegen. Maar praktische tips
nemen we wel van elkaar over,
zoals waarop je bijvoorbeeld
moet letten bij het bouwen van
een zwembad of het onderhoud
van de toiletgebouwen en dat
soort zaken.”soort zaken.”
eindigden
als
receptionistes”, vertelt Geralda.
“Onze oudste dochter Lucinda
(24) heeft bedrijfskunde
gestudeerd in Groningen en
heeft daar inmiddels een
vaste baan. Carolijn (22) is
bijna klaar met haar studie
voor apothekersassistente en
Anne-Sophie (18) studeert HBO
Communicatie en Marketing
aan Windesheim in Zwolle. De
twee jongsten hebben nog altijd
een vakantiebaan op de receptie
van de camping. Ze voelen zich
alle drie enorm betrokken bij
ons bedrijf, dat vind ik echt leuk.”
De
families
Meulman en Kat zijn nog in
de bloei van hun leven en
nog niet echt bezig met hun
eventuele opvolging. Maar ook
voor hun kinderen hoort de
camping bij hun leven. Zo werkt
Sander Meulman alweer jaren
mee in het bedrijf ontmoette
Mariska Meulman ook haar
levenspartner via de camping.
“Het zou natuurlijk mooi zijn
als het bedrijf in de familie zou
blijven”, vindt Annie. “Maar
we willen onze kinderen niet
dwingen. Dat moet echt vanuit
henzelf komen. En zo niet, dan is
het ook goed.”
Voor Luuk en Geralda geldt
hetzelfde. Samen kregen ze drie
dochters die allemaal werkzaam
waren op de camping. “Ze
begonnen als afwashulp en
Annie AnnieLucinda Geralda Luuk
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 15
Dat een vakantieliefde niet altijd iets tijdelijks is, bewijzen Janine Askes en
Arie van de Riet. Ze vonden elkaar jaren geleden op De Kleine Wolf en zijn
nog altijd gelukkig met elkaar en staan net als ooit hun ouders iedere zomer
op de camping.
Janine en Arie leerden elkaar kennen op hun twaalfde, maar het zou nog
twaalf jaar duren voordat ze echt een relatie kregen. En al die tijd brachten
ze door op De Kleine Wolf. “Mijn ouders hadden hier een seizoenplek, net als
die van Arie”, vertelt Janine. “Onze ouders gingen veel met elkaar om en als
kinderen speelden wij ook regelmatig met elkaar, maar toen ik een vriend
kreeg, verloren we elkaar uit het oog. Ik zag hem pas ‘echt’ toen het uit was met
mijn ex-vriend en ik een paar dagen bij mijn ouders op de camping logeerde.”
Op die bewuste avond ging Janine naar het barretje op
de camping. Arie zat daar met zijn kameraden aan de
bar en Janine stapte op hem af. “Hij bleek nog steeds
vrijgezel. Eigenlijk had ik niet anders verwacht, want
hij was altijd al wat verlegen. Maar verlegen of niet,
als snel praatten we honderduit. Halverwege de
avond kwam mijn vader binnen en grapte dat Arie mij
wel netjes bij de caravan moest afl everen. Dat deed hij
natuurlijk en vanaf dat moment bleven we bij elkaar.”
Het stel ging samenwonen in Almelo en bracht de vakanties
regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we
zijn heus weleens ergens anders op vakantie geweest, maar
op de één of andere manier is het nergens zo als op De Kleine
Wolf. Wij hebben daarom een paar jaar geleden een vaste
seizoenplek genomen en dat bevalt ons geweldig. We werken
beiden in wisselende diensten en zitten tussendoor zoveel
mogelijk op de camping.” Een vaste plek biedt volgens Janine
heel veel voordelen. “Het is een mooie luxe camping. Je hebt er
werkelijk alles, zelfs een overdekt zwembad. Het is er ruim opgezet
en het animatieteam is super. Onze kinderen vinden Bob en Babet
erg leuk, maar ook voor volwassenen is er van alles te doen. En wat ook
handig is: we kunnen de caravan het hele jaar laten staan en hebben dus
geen stalling nodig.”
Samen met hun kinderen genieten Arie en Janine van de rust en de natuur,
maar ook van de gezelligheid. “Onze vrienden en kennissen uit Almelo komen
weleens even koffi e drinken op de camping, maar wij vinden het ook heerlijk
om gewoon met ons viertjes te zijn en lekker te onthaasten. Bovendien hebben
we kennissen genoeg op de camping, want net als wij zijn er meer kinderen
van toen, die nu met hun eigen gezin op De Kleine Wolf staan. Net zoals mijn
zus en Arie’s broer. Die hebben we aan elkaar gekoppeld en die komen hier ook
regelmatig op vakantie. Heel gezellig allemaal.”
‘Nergens is het zo fijn als op De Kleine Wolf’
kinderen speelden wij ook regelmatig met elkaar, maar toen ik een vriend
kreeg, verloren we elkaar uit het oog. Ik zag hem pas ‘echt’ toen het uit was met
mijn ex-vriend en ik een paar dagen bij mijn ouders op de camping logeerde.”
Op die bewuste avond ging Janine naar het barretje op
de camping. Arie zat daar met zijn kameraden aan de
wel netjes bij de caravan moest afl everen. Dat deed hij
Het stel ging samenwonen in Almelo en bracht de vakanties
regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we
zijn heus weleens ergens anders op vakantie geweest, maar
op de één of andere manier is het nergens zo als op De Kleine
Wolf. Wij hebben daarom een paar jaar geleden een vaste
beiden in wisselende diensten en zitten tussendoor zoveel
mogelijk op de camping.” Een vaste plek biedt volgens Janine
heel veel voordelen. “Het is een mooie luxe camping. Je hebt er
werkelijk alles, zelfs een overdekt zwembad. Het is er ruim opgezet
en het animatieteam is super. Onze kinderen vinden Bob en Babet
erg leuk, maar ook voor volwassenen is er van alles te doen. En wat ook
handig is: we kunnen de caravan het hele jaar laten staan en hebben dus
regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we
16
Op 15-jarige leeftijd was Henny
samen met haar ouders één van
de allereerste campinggasten
van De Kleine Wolf. Tijdens
dat eerste seizoen had ze
nooit kunnen denken dat dit
kampeerveldje 50 jaar later
zou zijn uitgegroeid tot een
kampeerparadijs van formaat,
waarop zij zelf de scepter zou
zwaaien over de toiletten. “Het
was toen nog echt kamperen
bij de boer”, herinnert Henny
zich. “We stonden met onze
tent op de paardenwei. In de
weilanden naast het veldje
stonden de koeien, want de
boerderij van Jakob was
toen nog vol in bedrijf.
Behalve een winkeltje in
de hoek van de stal en
een wc was er verder
nog helemaal niets,
behalve een overvloed
aan vliegen en wespen.
Ook het kamperen van toen
was niet te vergelijken
met tegenwoordig. Wij
hadden geen stoelen,
maar zaten gewoon
op de grond. En
op een plek met
zoveel vliegen
en wespen
weilanden naast het veldje weilanden naast het veldje
stonden de koeien, want de
boerderij van Jakob was
toen nog vol in bedrijf.
Behalve een winkeltje in
de hoek van de stal en
een wc was er verder
nog helemaal niets,
behalve een overvloed
aan vliegen en wespen.
Ook het kamperen van toen
was niet te vergelijken
met tegenwoordig. Wij
hadden geen stoelen,
maar zaten gewoon
op de grond. En
op een plek met
zoveel vliegen
en wespen
Voor de campinggasten is het al na enkele dagen een vertrouwd
beeld. Viermaal per dag lopen Jan en Henny Oelen gewapend met
emmers en dweilen naar het toiletgebouw om alle sporen van gebruik
met uiterste precisie uit te wissen. Want volgens het echtpaar valt of
staat een geslaagde vakantie met een schoon toiletgebouw.
per dag schoon. Dat klinkt
overdreven, maar het is echt
heel hard nodig, want in het
hoogseizoen maken er zeker
duizend mensen per dag gebruik
van de douches en de wc’s.”
De eerste ronde op een dag
neemt Henny voor haar
rekening. Ze staat om vijf uur
’s ochtends op en geeft het
gebouw dan een fl inke beurt,
ongehinderd door gasten. “Ik
ben dan om acht uur weer terug.
Dan ga ik ontbijten, neem ik zelf
een douche en drink ik lekker
even koffi e. Om half twaalf is
het tijd voor de volgende ronde.
Dan gaan we er weer grondig
doorheen en geven ook nog
wat extra beurten. Om zes uur
’s avonds gaat Jan alleen en
tussen tien en elf ’s avonds gaan
we er samen weer doorheen om
het ergste vuil nog even voor de
nacht op te ruimen.”
Inmiddels zijn Jan en Henny
respectievelijk 67 en 65 jaar
oud, maar aan stoppen denken
ze niet. “Wij zijn graag bezig.
Ik moet er niet aan denken om
iedere dag achter de geraniums
te zitten”, zegt Jan. “Dat lijkt
me vreselijk. Laat mij maar wat
om handen hebben.” Henny
knikt instemmend. “Het is hard
werken, maar ook gezellig, want
je hebt altijd aanspraak en je
werk wordt enorm gewaardeerd.
Want hoe verschillend mensen
ook zijn, over één ding is
iedereen het eens: een schoon
toiletgebouw is goud waard.”
neem je dan wel een bepaald
risico. Want op een kwade dag
werd ik toen in mijn bil gestoken.
Vreselijk vond ik dat.”
In de daarop volgend jaren was
Henny regelmatig met haar
ouders en later ook samen
met haar schoonouders te
gast op De Kleine Wolf. “We
groeiden mee met de camping
die steeds groter en luxer werd.
Toen ze hier 18 jaar geleden
een vacature hadden voor de
schoonmaak, ben ik hier komen
werken. De eerste jaren maakte
ik alle toiletgebouwen schoon
en fi etste ik de hele dag rond
met mijn emmers en dweilen.
Dat was hard werken. In 1996
kwam er een schitterend nieuw
en heel groot toiletgebouw. Mijn
man was toen inmiddels met
de VUT en vanaf dat moment
gingen we gezellig samen aan
de slag.”
Jan en Henny staan ieder jaar
van april tot half september
op de camping en hebben een
dagtaak aan het onderhoud
van het gebouw. “We
onderhouden alleen nog het
grote toiletgebouw, de andere
gebouwen worden door onze
collega’s schoongehouden. We
zouden die er ook helemaal
niet bij kunnen doen, want
dan zouden we uren tekort
komen”, zegt Jan. We maken
het gebouw namelijk viermaal
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 17
Het is een gewone
doordeweekse vrijdagmiddag
in mei. Het zonnetje schijnt
en het is winderig en fris. Het
overgrote deel van de mensheid
is nog aan het werk, maar op
camping De Kleine Wolf is het
vakantie. Kinderen spelen,
volwassenen lezen een krantje
of zitten gezellig aan de koffi e.
Op veld Havik is Rieks van
der Vegte bezig met het
onderhouden van zijn
kampeerplaatsje, terwijl Wemie
in de royale stacaravan aan
het redderen is. Al vijfendertig
jaar is het stel van mei tot
oktober te vinden op hun stekje.
“Een kameraad van mij stond
altijd op de Kleine Wolf was
daarover altijd erg enthousiast”,
vertelt Rieks. “Wij gingen altijd
kamperen in het buitenland,
maar hebben daarom toen een
keer in het naseizoen op de
Kleine Wolf gekampeerd. Dat
beviel goed en ook de kinderen
vonden het geweldig. Het jaar
daarop gingen we weer naar
buitenland, maar dat was geen
succes. Irma en Roel moesten
steeds nieuwe vriendjes zoeken,
het was slecht weer en ze
maakten constant ruzie met
elkaar. We hebben hen het jaar
erop de keus gegeven: weer naar
het buitenland of naar De Kleine
Wolf.”
Het werd De Kleine Wolf en
vanaf dat moment stond hun
kleine vierpersoonscaravan
in het Vechtdal, en groeide in
de loop der jaren uit tot een
forse stacaravan met voortent
en een klein bergschuurtje. De
staplek is omheind door hoge
coniferenhaag en geeft dankzij
een terras en bloembakken een
huiselijk gevoel. “Wij voelen
ons hier ook helemaal thuis”,
zegt Rieks. “Wij wonen in
een wat oudere wijk van
Ommen en daar is alles
dicht gebouwd, als je
daar buiten zit, zie je niet
veel. Hier zit je heerlijk vrij
en is er altijd wel wat te
knooien. Bovendien is het
heel gezellig, want de meeste
mensen op ons veld komen
hier net als wij al jaren en zijn
18
inmiddels echt goede kennissen
en vrienden geworden.” In de
zomer verdeelt het stel de tijd
tussen caravan en huis. Van
donderdag tot maandag op de
camping, de rest van de week
thuis.
“We gaan hier niet de hele week
zitten, want ik wil het thuis wel
netjes houden en ik heb een
hekel aan een rommelige tuin”,
zegt Wemie. “Dus ook als we hier
zijn, gaan we elke morgen even
naar huis om onze parkieten
te voeren.” Zo druk als het stel
thuis is, zo relaxed zijn ze op
de camping. “We staan wat
later op en gaan uitgebreid
ontbijten en de krant lezen.
Daar nemen we thuis de tijd
niet voor. Overdag gaan we vaak
fi etsen met kennissen. En je zal
het geloven of niet, maar we
komen nog steeds op plekken
in Ommen, waar we nog nooit
Het is niet gevaarlijk, maar wel
een beetje eng. Het startpunt
van het Wolvenspoor, de enige
wandeling waar je de kans
loopt om echte wolven tegen te
komen, ligt op een steenworp
afstand van camping De
Kleine Wolf. Wie het avontuur
aandurft, kan een
‘Wolvenzak’ kopen
bij restaurant De
Bootsman om
vervolgens
voorzien
van een
toversnoepje,
een kaart en
een kompas
op avontuur te
gaan.
Zoek het Wolvenspoor
Het Wolvenspoor is een
spannende wandeling voor
jonge kinderen door de woeste
bossen van Stegeren. Het is het
enige bos waarbij kinderen niet
op de paden hoeven te blijven,
maar lekker kunnen struinen
tussen de takken, op zoek naar
sporen van wolven en andere
bosdieren.
De route wordt aangegeven
met wolvensporen, afgewisseld
met palen die voorzien
zijn van een Rode
Kop. Bij zo’n rode
paal hoort een
opdracht die te
vinden is in het
Spoorboekje.
De speurtocht is spannend en
leerzaam tegelijk. Kinderen
leren spelenderwijs de sporen
van verschillende dieren
kennen. Het boekje staat vol
tips met spelletjes die je af en
toe onderweg kunt doen. Ook
de werking van het
kompas komt
aan bod.
geweest zijn”, zegt Wemie.
“Verder is hier altijd wat te doen.
Pleinfeesten, playbackshows,
bingo. Je zoekt de gezelligheid
echt met elkaar. Mensen vragen
ons vaak waarom we niet verder
weg gaan, maar dat hoeft voor
ons helemaal niet. Ommen is en
blijft mooi en de omgeving ook.
Dus waarom zouden we verder
weg willen.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 19
Met een kaart vol gerechten als gerookte zalm met rode ui,
kappertjes en dillemayonaise, kabeljauw met seranoham,
uiencompôte en witte wijnsaus. Een spies van gemarineerde
kophaas met satésaus of een stoofpotje van Vechtdalrund met
cocktailuitjes en bruine jus, is uit eten gaan bij De Kleine Wolf een
waar culinair festijn.
In de keuken van de sfeervolle brasserie zwaait chefkok Wilco
Nederveen de scepter. In de zomer kookt hij de sterren van de hemel
en de winter zorgt hij ervoor dat er weer een smakelijk a la cartemenu
wordt samengesteld voor het volgende seizoen. Maar ook wie tijdens
de vakantie liever gaat voor een patatje met een frikandel, kan hier
terecht, want de horeca op De Kleine Wolf is van alle markten thuis.
De brasserie heeft een sfeervolle uitstraling en doet niet direct denken
aan een kantine op een camping. Het grote verschil met een regulier
restaurant ligt volgens Wilco dan ook alleen in de aanvangstijd van
het diner. “In een ‘gewoon’ restaurant is het uit eten gaan een doel
op zich en wordt er vaak tot een uur of elf lekker uitgebreid getafeld.
Maar hier op de camping wordt zoveel georganiseerd voor de gasten,
dat ze tussen de bedrijven door even snel willen eten in verband met
het avondprogramma. Dus stroomt het restaurant hier al vol tegen
een uur of vijf en kunnen we om negen uur rustig sluiten.”
Naast het koken, is Wilco verantwoordelijk voor de inkoop en
planning van de complete horeca op De Kleine Wolf en daarmee
dus ook voor de grote zaal, die in de afgelopen winter een totale
metamorfose heeft ondergaan en een moderne trendy inrichting
heeft gekregen.. “De grote zaal wordt ook buiten het seizoen veel
gebruikt voor feesten en partijen”, vertelt Wilco. “Dan is er echt alles
mogelijk, variërend van een receptie of verjaardagsfeestje tot een
koud- en warm buffet of een ouderwetse bruiloft compleet met band
en dansvloer.”
Hoewel hij dagelijks ziet hoe leuk kamperen kan zijn, vult Wilco zijn
eigen vakanties heel anders in. “We hebben een speedbootje, dus
brengen we veel tijd door op het water. Maar evenals het merendeel
van de vakantiegasten sta ik daarna geen uren in de keuken, maar
gaan we gezellig wokken op de campingwokbrander. Dat is dé ideale
manier om in een handomdraai een verse en gezonde maaltijd op
tafel te zetten.”
20
Wilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptWilco’s wokreceptOosterse RoerbakschotelOosterse Roerbakschotel
Ingrediënten :- Rundvleesreepjes Vechtdalrund 1 kg.
- Rundvleesreepjes Vechtdalrund 1 kg.- Peultjes 250 gr.
- Peultjes 250 gr.- Rode Paprika
2 st.
- Rode Paprika 2 st.- Uien 2 st.
- Uien 2 st.- Wokolie
20 ml.
- Wokolie 20 ml.- Woksaus Soja Sesam 175 ml.
- Woksaus Soja Sesam 175 ml.Bereidingswijze:1. Snijd de paprika en ui in blokjes,1. Snijd de paprika en ui in blokjes,2. Verhit de olie,3. Bak de rundvleesreepjes tot ze bruin kleuren,
3. Bak de rundvleesreepjes tot ze bruin kleuren,4. Voeg de paprika en ui toe en bak ze 5 minuten
4. Voeg de paprika en ui toe en bak ze 5 minuten mee,5. De peultjes erbij doen en nog 5 minuten doorbakken,
5. De peultjes erbij doen en nog 5 minuten doorbakken,6. De woksaus erover gieten en het geheel aan de kook
6. De woksaus erover gieten en het geheel aan de kook brengen.
*Serveertip: Combineer dit gerecht met rijst of noodles
*Serveertip: Combineer dit gerecht met rijst of noodles
*Serveertip: Combineer dit gerecht met rijst of noodles
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 21
Als brancheorganisatie voor de
recreatiesector zet RECRON zich
in als belangenbehartiger voor
de beroepsgroep. Daarnaast
besteedt de organisatie
veel aandacht aan kennis
en kwaliteitsontwikkeling.
Het is volgens directeur Joep
Thönissen opvallend hoe De
Kleine Wolf de feiten, cijfers en
onderzoeken steeds weer weet
te vertalen in nieuwe
innovatieve
projecten die de
kwaliteit van de
camping hoog
houden. “Veel
ondernemers
werken
aanbod
gericht,
maar De
Kleine Wolf
is bij uitstek
vraaggericht
bezig. Zij spelen
steeds zoveel
mogelijk in op de
vraag van hun gasten.
Dat is heel bijzonder en
dat heeft hen mede
daardoor
gebracht tot een
koploperspositie binnen de
kampeersector”, zegt hij.
Als voorbeeld neemt Thönissen
de Innovatieprijs van de
ANWB die de familie twee
jaar geleden won omdat
ze al hun gasten wekelijks
verrassen met een kadootje.
“Een presentje laat zien dat je
de ander waardeert, dat zegt
daardoor meer dan duizend
woorden. Die waardering
voor de gast spreekt door in
het hele bedrijf. Alles is erop
geënt om het de kampeerders
en hun kinderen naar de zin
te maken. De manier waarop
ze hierin weten te slagen is
absoluut uniek”, vindt hij. “Wij
gebruiken de camping dan ook
regelmatig als voorbeeld als we
ministers, Kamerleden of hoge
ambtenaren een goed voorbeeld
willen geven van de sector.
De Kleine Wolf is een perfecte
locatie voor als we willen laten
zien wat er allemaal mogelijk is
binnen zo’n bedrijf.”
Om de regeldruk voor de
recreatieondernemers te
verminderen, heeft RECRON
een ondernemingsdossier
ontwikkeld, waarin alle wet-
en regelgeving overzichtelijk
is opgesteld. Het bijzondere
aan dit dossier is, dat
wijzingen en wetsvoorstellen
hierin ook automatisch
worden meegenomen. De
campingondernemer die wil,
kan dus altijd goed op de
hoogte zijn. De families Kat en
Meulman zijn volgens Thönissen
zulke ondernemers. “Ze houden
nauwkeurig bij wat er verandert
en spelen daar zo goed mogelijk
op in. Dochter Lucinda Kat
heeft het dossier zelfs gebruikt
voor haar afstudeerscriptie. Zij
heeft onderzocht in hoeverre
het dossier wordt gebruikt door
recreatieondernemers en wat er
eventueel nog aan veranderd of
verbeterd zou kunnen worden.”
De RECRON-directeur brengt
ook zelf zijn vrije tijd graag
door in het Vechtdal. “Het
Vechtdal is een van de mooiste
vakantiegebieden van het
land, maar tegelijkertijd ook de
minst bekende”, zegt hij. “Dat
is jammer. Want het gebied is
werkelijk uniek. Voor bijzondere
bossen, heuvels en rivierdalen
hoef je beslist niet naar het
buitenland. Het lijkt zelfs wel
of het daar nooit regent. Het
Vechtdal betekent voor mij het
ultieme vakantiegevoel.”
Namens RECRON feliciteert
Joep Thönissen camping De
Kleine Wolf met haar constante
kwaliteit en vernieuwingen. “Wij
zijn trots op dit bedrijf. Als ze zo
doorgaan, maken ze de volgende
50 jaar met gemak vol.”
‘Een voorbeeld voor gasten, medewerkers en vakgenoten’ is het
eerste wat bij RECRON-directeur Joep Thönissen op komt als je
hem vraagt wat hij vindt van De Kleine Wolf. De camping is volgens
hem het schoolvoorbeeld voor alle campings in Nederland.
en kwaliteitsontwikkeling.
jaar geleden won omdat
ze al hun gasten wekelijks
voor haar afstudeerscriptie. Zij
de ander waardeert, dat zegt
heeft onderzocht in hoeverre
het dossier wordt gebruikt door
Kleine Wolf de feiten, cijfers en
onderzoeken steeds weer weet
te vertalen in nieuwe te vertalen in nieuwe
innovatieve
projecten die de
kwaliteit van de
camping hoog
houden. “Veel
ondernemers
werken
aanbod
gericht,
maar De
Kleine Wolf
is bij uitstek
vraaggericht
bezig. Zij spelen
steeds zoveel
mogelijk in op de
vraag van hun gasten.
Dat is heel bijzonder en
dat heeft hen mede
daardoor
te vertalen in nieuwe
22
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 23
De eerste Baarslag die aan de
slag ging op De Kleine Wolf
was oudste broer Erik. “Dat ik
hier kwam was niet zo gek. Wij
wonen hier in de buurt en als
je dan een vakantiebaantje
zoekt, kom je al snel bij De
Kleine Wolf terecht”, vertelt hij.
“Na de agrarische school ben
ik hier blijven hangen en kwam
in 1992 in vaste dienst.” Erik
werkt bij de technische dienst
en kent de camping daardoor
van binnen en van buiten. “We
zijn verantwoordelijk voor
alles wat onderhoud vergt
en in storing kan raken, dus
eigenlijk voor alle gebouwen en
het terrein. Ook vervullen wij
de functie van BHV en moeten
eerste hulp verlenen als er
iets met de gasten gebeurt.”
De technische dienst verleent
ook hand en spandiensten
aan het recreatieteam. “Neem
bijvoorbeeld de spooktocht
die we driemaal per seizoen
organiseren, daarbij zorgen
wij voor de showelementen en
de special effects. Dat is heel
mooi om te doen. Het moet zo
griezelig mogelijk en daarvoor
trekken we alles uit de kast,
variërend van motorzaaggeluid
en stellages met uv-
verlichting tot schrikeffecten
met etalagepoppen en
stroboscooplampen. Het is
ontzettend leuk om daaraan
mee te werken, maar ook een
enorme klus. In totaal
zijn we zeker een dag of twee,
drie bezig met het klaarzetten
en weer opruimen van alles.”
Broer Alwin werkte tweemaal
een seizoen op De Kleine Wolf
als vakantiewerker. De eerste
keer was dat in de zomer van
1991 toen vader Baarslag werd
opgenomen in het ziekenhuis en
Erik thuis moest blijven om de
boerderij te runnen, de tweede
keer viel hij in omdat Erik zelf
op vakantie ging. “Ik was een
jaar of 14 en had allemaal van
die vaste klusjes, zoals vuilnis
ophalen met een tractortje, het
plein voor de winkel aanvegen
en de vuilnisbakken legen. De
rest van de dag waren we druk
met oplossen van
allerlei storinkjes”, vertelt Alwin.
“De afwisseling en het vele
buitenzijn vond ik leuk, maar de
hele dag mensen om me heen
en met iedereen een vriendelijk
praatje te moeten maken, was
niet echt wat voor mij. Daar was
ik toen denk ik ook te jong voor
en heb er ook te kort gewerkt om
eraan te wennen. Ik ben later
iets anders gaan doen, maar
als ik mijn broers en zus hoor
praten over hun werk, dan snap
ik wel precies wat ze bedoelen.”
De derde Baarslag die haar
intrede deed was Atine. Na
twee seizoenen vakantiewerk
in de kampwinkel, kwam ze als
stagiaire van de Middelbare
Met twee broers en een zus op de loonlijst lijkt de familie Baarslag
bijna een familiebedrijf binnen een familiebedrijf. Vanaf hun
middelbare schoolperiode werken Atine, Herko en Erik bij De Kleine
Wolf. Ook hun derde broer Alwin draaide ooit een paar seizoenen
mee. Wat er volgens hen zo leuk is aan werken op een camping? Alles!
De eerste Baarslag die aan de
was oudste broer Erik. “Dat ik
hier kwam was niet zo gek. Wij
wonen hier in de buurt en als
Kleine Wolf terecht”, vertelt hij.
“Na de agrarische school ben
ik hier blijven hangen en kwam
werkt bij de technische dienst werkt bij de technische dienst
en kent de camping daardoor
van binnen en van buiten. “We
en in storing kan raken, dus
24
Toeristische Opleiding terecht
op de receptie van De Kleine
Wolf. “Na afloop van mijn stage
kreeg ik een vast contract
aangeboden”, vertelt Atine.
“Dat sloeg ik natuurlijk niet
af, want het werk was leuk en
afwisselend. Maar na anderhalf
jaar dacht ik toch: als ik hier
nu blijf, dan blijf ik hier hangen
voor de rest van mijn leven.
Daar voelde ik me nog te jong
voor. Dus startte ik met een
cursus voor het praktijkdiploma
Boekhouden en solliciteerde
bij een accountantskantoor.
Ik werd er direct aangenomen,
maar wist binnen een week
dat het helemaal niets voor
mij was. Ik miste de drukte, de
gezelligheid en het omgaan met
mensen. Dus nam ik ontslag
en kwam ik terecht op een
reisbureau. Dat beviel me heel
goed, want dit was uiteindelijk
het vak waarvoor ik had geleerd.
Net op het moment dat ik
hoorde dat het reisbureau zou
sluiten, kwam Geralda Kat bij
mij aan de deur kwam met de
vraag of ik terug wilde komen
op de camping. Het was alsof
dat zo moest zijn, dus dat heb
ik toen gedaan. Het voelde als
thuiskomen. Mijn onrust was ik
kwijt, ik had wat meer van de
wereld gezien en ik realiseerde
me dat het werk nergens zo
afwisselend en gezellig is als op
een camping.”
Ook Herko, de benjamin van
de familie kwam binnen via
een vakantiejob en heeft
misschien nog wel de meest
afwisselende functie van het
drietal. Hij werkt mee binnen de
technische dienst en daarnaast
is hij de systeembeheerder.
“Ik ben eigenlijk vormgever,
dus handig met computers”,
vertelt hij. “Ik beheer de server
en zorg dat het draadloze
netwerk voor de gasten goed
fungeert. Deze winter is hier
glasvezel aangelegd, dat hebben
we grotendeels zelf gedaan,
natuurlijk wel in samenwerking
met een ICT bedrijf. Maar het is
toch handig als je overal wat
vanaf weet. Daarnaast doe ik
wat dingen op het gebied van
marketing, zoals het opmaken
van advertenties en het
vormgeven van brochures en
informatiemappen.”
Het drietal spreekt elkaar
dagelijks, maar heeft het op het
werk nooit over privé zaken en
andersom ook niet. “Op het werk
zijn we collega’s, thuis zijn we
familie. Dat houden we mooi
gescheiden.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 25
Elke donderdag in de zomervakantie is het vaste prik. Dan trekken
de gasten van Kleine Wolf in grote getale een paar kilometer
verderop naar de Vechtdal Hoeve om daar een unieke safaritocht te
beleven op de oevers van de Vecht en er het zeldzame oer-Hollandse
Brandrode Rund te spotten.
De familie Jansen is één van de weinige boeren in ons land die deze
koeien houden. Dat is ook geen wonder, want het Brandrode Rund
gedijd het best in de vrije natuur en daarover moet je dan wel de
beschikking hebben. “Onze boerderij ligt aan de Vecht en onze weiden
zijn ruig en begroeid met allerlei grassen en wilde kruiden”, vertelt
boerin Simone Jansen. “Ze zijn daardoor uitermate geschikt voor
begrazing. Onze koeien staan dus het hele jaar rond buiten.” Simone
en René Jansen zijn trots op hun kudde en laten daarvan anderen
graag meegenieten. Zodoende kwamen ze jaren geleden op het idee
om gasten mee te nemen op safari en hen kennis te laten maken met
deze unieke manier van veehouderij. “Omdat ik niet wist hoe ik zoiets
aan moest pakken, ging ik eens praten met de familie Kat. Ze boden
direct aan dit uitje te promoten bij hun gasten en zo is het allemaal
begonnen”, zegt Simone. “De safari bleek een schot in de roos. Mensen
zijn erg enthousiast en genieten er niet alleen van om onze koeien
te zien en te horen hoe wij hen verzorgen, maar ervaren ook de
minipicknick aan de Vecht die we tijdens de tocht als een bijzondere
belevenis.”
Inmiddels is de Koesafari uitgebreid met allerlei arrangementen zoals
varen in een sloepje over de Vecht, een ritje in een tuktuk, een workshop
schilderen of culinair genieten op het boerenland. “We werken nu zes
jaar samen met De Kleine Wolf en kennen veel van hun vaste gasten
inmiddels persoonlijk. Een aantal gasten komen hier ieder jaar opnieuw
en hebben ons bedrijf echt uit zien groeien”, vertelt René. “Er is ook heel
wat veranderd in de afgelopen jaren. Het eerste seizoen ontvingen we
mensen buiten op het erf, het jaar erop verbouwden we onze stal tot
ontvangstruimte en we breidden onze activiteiten langzaam maar
zeker uit.” De familie Jansen waardeert het dat ze bij De Kleine Wolf
hun gasten stimuleren om dieper het Vechtdal in te trekken. “Dat hoeft
eigenlijk helemaal niet, want de camping is zo compleet dat je er in
principe helemaal niet af hoeft. Dat enthousiasme voor het Vechtdal is
echt typerend voor De Kleine Wolf”, vinden ze.
‘De Kleine Wolf is het geheim van ons succes’
26
Als de zus van Evelien geen
ander vakantiebaantje had
gevonden, hadden Wim en
Evelien Meulman-van der Veen
elkaar nooit ontmoet. Maar
gelukkig besliste het lot anders
en is het stel al bijna veertig
jaar gelukkig met elkaar. En
dat mede dankzij camping De
Kleine Wolf.
Evelien herinnert het zich nog
goed, ze was nog maar net
zestien toen ze via haar oudere
zus een vakantiebaantje in de
schoenen geschoven kreeg. “Zij
zou die zomer vakantiewerk
gaan doen bij De Kleine Wolf”,
vertelt Evelien. “Omdat ze
examen had gedaan, was ze
begin mei al vrij. Ze had geen
zin om eerst een paar maanden
thuis te zitten en ging daarom
op zoek naar een baantje waar
ze direct kon beginnen. Toen
ze iets gevonden had, vroeg ze
de familie Kat of het goed was
dat ze haar zusje zou sturen. Zo
kwam ik daar terecht.”
Evelien werd ingedeeld bij
de kantineploeg. ’s Ochtends
maakte ze de kantine schoon
en de rest van de dag werkte
ze afwisselend in het ijsloket
en achter de bar. “Ik had het
heel gezellig met mijn collega
Hennie Hekman. Tussen de
middag aten we gewoon bij
de familie Kat aan tafel in de
boerderij en als we overdag geld
moesten wisselen, mochten
we dat zelf halen uit een grote
pot in het kabinet. We werkten
hard, maar we hielden tussen
de bedrijven door ook wel een
beetje vakantie. Als er een
volleybaltoernooi was deden we
gewoon mee en we haalden ook
regelmatig grapjes uit met de
collega’s. Het was allemaal heel
gemoedelijk.”
Dat jaar sprak ze Wim Meulman
regelmatig. Hij stond met zijn
ouders op de camping en deed
er ook vakantiewerk. “Ik vond
hem wel aardig, maar meer niet.
Voor mij was het gewoon een
jongen van mijn werk. Het jaar
erop ging ik weer werken bij
De Kleine Wolf. Op een avond
spraken we af dat ik voor de lol
een avondje uit zou gaan met
Wim, dan zou Hennie met een
andere jongen gaan. Hoewel
het begon als een grap, vonden
we elkaar bij nader inzien echt
leuk. Zo leuk zelfs, dat de vonk
oversloeg en we verkering
kregen”, vertelt ze. “Wim woonde
in Emmen ik zou daar na de
vakantie in de kost gaan omdat
ik de Laboratoriumschool
zou gaan doen. Iedere
woensdagavond ging ik naar
Wim en in de weekends ging hij
met mij mee naar mijn ouders
in Witharen. Het ging eigenlijk
allemaal vanzelf.”
Na haar examen kreeg
Evelien een baan bij de Aleida
Kramerstichting in Coevorden,
terwijl Wim aan de slag kon
bij een bouwbedrijf in Emmen.
“In de weekends werkten we
samen bij De Kleine Wolf. Daar
werden toen in de winter vaak
bruiloften gehouden en dan
liepen wij de in de bediening.
Toen we gingen trouwen was
het dus geen moeilijke vraag
waar wij ons feest zouden
gaan houden: op de camping
natuurlijk. We hebben daar ook
zelfs onze trouwfoto’s laten
maken.”
Nog steeds loopt de camping als
een rode draad door het leven
van Wim en Evelien. Ze gingen
er op vakantie en hebben er
jaarlijks de familiereünie van
de familie Meulman. Ze lacht.
“Wim en ik hebben vier kinderen
en twee kleinkinderen. Mijn zus
zegt nog regelmatig: als ik geen
ander baantje had gevonden,
hadden jullie elkaar nooit
ontmoet. Dus het is maar goed
dat het zo gegaan is.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 27
€ 199,95
CRESPO - RELAXSTOEL AL-232-40 DELUXE D.GRIJS
Met je benen omhoog, de zon in je gezicht, een kopje koffi e en een
krant binnen handbereik. In de Crespo Relaxstoel AL 232 Deluxe is
het zelfs vakantie op uw balkon. Deze comfortabele campingstoel
biedt optimaal comfort door gepolsterde bekleding met een open
celstructuur waardoor er geen vocht wordt vastgehouden. De stoel is
traploos verstelbaar en op elke positie te fi xeren met de remsysteem.
Dit model wordt geleverd met een bijpassend hoofdkussen.
BO-CAMP - TAFELLAMP MET KAPJE SOLAR 6 LED
Gezelligheid zonder snoertjes en
stopcontacten. Deze knusse tafellamp
is voorzien van 6 heldere LED’s en
een solar panel. Dat betekent dat hij
simpelweg wordt opgeladen door
zonneschijn. Mocht het dagenlang
regenen, dan is opladen ook
mogelijk via een meegeleverde usb-
kabel. De Bo-Camp tafellamp Solar heeft een
batterijduur tot maar liefst 8 uur.
€ 12,95 € 7,50
LUXFORM - SOLAR LAMP BOLOGNA
Met de solarlamp Bologna, is het
risico op lekkend kaarvet van uw
tuinfakkel voorgoed verleden tijd.
Deze luxe RVS solar lamp met glazen
behuizing voorzien van 1 warm wit
LED en is oplaadbaar door zonne-
energie. Geeft 6 uur licht met volle
batterij.
€ 199,95
celstructuur waardoor er geen vocht wordt vastgehouden. De stoel is
traploos verstelbaar en op elke positie te fi xeren met de remsysteem.
BO-CAMP - TAFELLAMP MET KAPJE SOLAR 6 LED
Gezelligheid zonder snoertjes en
stopcontacten. Deze knusse tafellamp
is voorzien van 6 heldere LED’s en
een solar panel. Dat betekent dat hij
simpelweg wordt opgeladen door
zonneschijn. Mocht het dagenlang
regenen, dan is opladen ook
mogelijk via een meegeleverde usb-
kabel. De Bo-Camp tafellamp Solar heeft een
batterijduur tot maar liefst 8 uur.
DE ZON OP TAFEL
Nieuw binnen de collectie
dinnerware van Mepal is Flow. Een
vrolijk en onbreekbaar servies dat
zich onderscheidt door de moderne
vormgeving, de goede stapelbaarheid
en de duo-tone uitvoering in wit
met kekke kleurtjes zoals geel, rood,
zwart, lime en hemelsblauw. Ook
wordt er een gedecoreerd servies
uitgebracht: Fields of Flowers. Het
serviesgoed bestaat uit verschillende
borden, schalen, bowls en bekers.
Om het tafelconcept verder te
completeren, worden daar dan
nog een mooie, transparate water-
sapkan en bijpassende glazen, beide
gemaakt van de kunststof SAN, aan
toegevoegd.
28
€ 239,95
€ 12,95
€ 25,25
COGHLAN’S - BINOCULARS FOR
KIDS
Kinderverrekijker van sterk en
veilig plastic met draagkoord
en een kindveilige break-away
sluiting.
Met een vergroting
van 4x30. Geschikt
voor kinderen
vanaf 6 jaar.
GOLIATH - WOORDZOEKER TRAVEL
Draai de ring naar het volgende woord en zorg ervoor
dat je de eerste bent die het woord vindt. Ben je dat,
grijp dan direct de totem! Heb je de totem, dan mag
jij je fi ches op het bord leggen. Zorg dat je de meeste
woorden vindt en zorg dat jouw kleur lenzen het bord
in zij greep houd! Dwarsboom anderen door woorden
van andere spelers te kruisen, zodat zij onverwacht
hun fi ches moeten verwijderen. Van begin tot
eind kunnen kansen keren. Handige compacte
reisuitvoering. Geschikt vanaf 7 jaar.
A-SOLAR - ONYX UNIVERSELE SOLAR CHARGER AM109
De A-solar Onyx biedt een mobiele
laadoplossing voor diverse portable
apparaten zoals mobiele telefoons,
GPS, MP3/4-speler, portable
gameconsoles, E-readers en ect. Dit
handige accessoire is oplaadbaar
via USB, maar beschikt tevens over
een solarpaneel waarmee de interne
batterij van 1.000 mAh geladen kan
worden. De Onyx is eenvoudig mee
te nemen en moet gezien worden
als noodlader. Diverse connectoren
worden standaard bijgeleverd.
sluiting.
Met een vergroting Met een vergroting
van 4x30. Geschikt Geschikt
voor kinderen
vanaf 6 jaar.
BO-CAMP - HANGMAT GEPOLSTERD RUIT DELUXE
Lekker en veilig luieren zonder het gevaar dat de tak van de boom
waaraan u uw hangmat heeft bevestigd, afbreekt en u op de grond
valt. In deze stijlvolle luxe gepolsterde hangmat ligt u uiterst
comfortabel. De stevige stalen standaard is gemakkelijk inklapbaar
en mee te nemen naar iedere gewenste bestemming.
€ 19,25
valt. In deze stijlvolle luxe gepolsterde hangmat ligt u uiterst
comfortabel. De stevige stalen standaard is gemakkelijk inklapbaar
en mee te nemen naar iedere gewenste bestemming.
€ 239,95
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 29
Van kraamverzorgende naar receptioniste op een camping. Het is
een wereld van verschil, maar Dianne Broek heeft nog geen dag spijt
gehad van haar carrier switch. “Wanneer je werkt op een camping,
vertoef je altijd in de vakantiesfeer en dat vindt ik heerlijk”, zeg ze.
“Voordat ik hier kwam, heb ik jarenlang gewerkt in de kraamzorg”,
vertelt Dianne. “Dat deed ik altijd met liefde, maar nadat we zelf
nog een nakomertje kregen, kon ik mijn draai niet meer vinden. De
werktijden waren onregelmatig en ik moest vaak ’s nachts mijn bed
uit voor een bevalling. Toen ik de advertentie van De Kleine Wolf in
de krant zag, besloot ik te solliciteren. Tot mijn grote verrassing werd
ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel
plezier.”
Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het
beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het
schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen
van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van
alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere
ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele
levensverhaal komen vertellen.”
Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.
Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam
te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan
uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.
Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie
bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”
Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is
vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl
er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben
ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog
steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen
woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”
werktijden waren onregelmatig en ik moest vaak ’s nachts mijn bed
uit voor een bevalling. Toen ik de advertentie van De Kleine Wolf in
de krant zag, besloot ik te solliciteren. Tot mijn grote verrassing werd
ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel
plezier.”
Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het
beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het
schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen
van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van
alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere
ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele
levensverhaal komen vertellen.”
Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.
Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam
te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan
uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.
Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie
bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”
Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is
vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl
er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben
ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog
steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen
woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”
ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel
Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het
beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het
schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen
van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van
alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere
ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele
levensverhaal komen vertellen.”
Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.
Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam
te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan
uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.
Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie
bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”
Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is
vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl
er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben
ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog
steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen
woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”
30
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 31
Tien zomers lang werkte Hendrik Wichers samen met zijn grote
vrienden Bob en Babet in het theater van De Kleine Wolf. Hij was de
eerste die Bob mocht ontmoeten en wegwijs maken op de camping.
Geen wonder dus dat het komische typetje wel een klein beetje van
hem weg heeft.
Ze zijn wereldberoemd bij alle kinderen die ooit gekampeerd hebben
op De Kleine Wolf: Bob en Babet. Twee typetjes die dagelijks zijn te
zien in een theatervoorstelling en daarin de boel regelmatig op de
kop zetten. “Bob en Babet zijn bedacht door een theaterbureau, maar
tot leven gebracht door ons”, vertelt Hendrik. “Het was een hele leuke
klus om hen te mogen vormgeven. Tien jaar lang speelde ik, af en toe
afgewisseld door mijn mannelijke collega’s, iedere zomer negen weken
dag in dag uit Bob, een nerd met een grote mond die denkt alles te
kunnen en zijn wijsneuzige vriendin Babet graag te slim af is, iets dat
natuurlijk zelden of nooit lukt.”
Met Bob en Babet steevast in de hoofdrollen, wordt ieder seizoen een
nieuwe show samengesteld door het team. “De rode draad is bekend,
maar we spreken iedere avond tijdens het eten, af wat we die avond
gaan doen. Het leuke van het spelen met vaste collega’s is dat het een
sport is om elkaar steeds weer voor het blok te zetten. Daardoor blijft
het leuk.” In de beginjaren werd de voorstelling gespeeld op het pleintje
voor de winkel, met als achtergrond een neergehaald zonnescherm,
maar sinds enkele jaren hebben de acteurs de beschikking over een
groot theater met alles erop en eraan. “We kunnen nu veel meer doen
met geluid, decors en special effects. Dat is echt geweldig”, vindt
Hendrik. “Het wordt ook echt gewaardeerd door de gasten, want
tijdens het hoogseizoen zit het theater avond aan avond bomvol.”
32
Zolang hij studeerde, werkte
Bob alias Hendrik op De Kleine
Wolf. Nu heeft hij zijn diploma
Sportacademie op zak en is hij
op zoek naar een baan. Voor
hem een mooi moment om de
camping vaarwel te zeggen.
“Tien jaar is echt een tijdperk.
Vanaf mijn zeventiende heb ik
hier iedere zomer rondgelopen.
Dit seizoen ben ik voor het
eerst vrij en kan voor de
verandering zelf eens een
keertje op vakantie.” Dat het
wat onwennig zal voelen, weet
hij nu al. “Ik ben vorig jaar net
voor de herfstvakantie gestopt.
Het voelde ontzettend kaal en ik
was er tijdens die week steeds
in mijn hoofd mee bezig. Ik denk
dus dat ik deze zomer wel een
peer keer zal aanwippen. Maar
niet te vaak natuurlijk, want
mijn collega’s moeten wel de
kans hebben er hun eigen draai
aan te geven. Dat gaat ze zeker
lukken.”
Hendrik kijkt terug op tien
prachtige jaren. “Het is een heel
fi jn bedrijf om voor te werken.
Ook als seizoenmedewerker
tel je helemaal mee en wordt
je betrokken bij alle nieuwe
ontwikkelingen. Daardoor
krijg je echt binding met het
bedrijf. Dat merk ik eigenlijk bij
al mijn collega’s. Als je na het
winterseizoen aankomt voor je
eerste werkweekend, voelt De
Kleine Wolf als een warm bad.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 33
‘Waar komt de naam Kleine Wolf vandaan?’ Die vraag wordt in het hoogseizoen
bijna dagelijks gesteld aan de medewerkers van De Kleine Wolf. Het antwoord is
simpel, want het gebied waar de camping ligt, wordt al eeuwenlang aangeduid als
‘De Wolf’. Maar waarom dat zo is, is ook voor de plaatselijke historici nog altijd een
raadsel.
Dat Ommen iets met wolven heeft staat vast. Want naast camping De Kleine Wolf en
restaurant De Hongerige Wolf, kent Ommen diverse straatnamen die naar het roofdier
verwijzen. Toch staan er in de geschiedenisboeken met uitzondering van enkele
legendes maar weinig echte aanknopingspunten die hiervoor een duidelijke verklaring
geven.
Het meest bekende verhaal over een wolf, speelde zich af in Stegeren. Maar of dit
verhaal nu klopt of slechts een legende is, weet niemand. Het sprookje speelde zich
af in de Middeleeuwen. Op een dag in februari 1379 wilde jonkvrouw Ida, de dochter
van Everhardus van Essen die op kasteel Eerde woonde, een bezoekje afl eggen bij haar
vriendin Kunigonda van de Collendoorn. Vergezeld van een page reed ze te paard door
het dichtbeboste gebied in de buurt van de Hessenweg.
Ze kenden de weg, dus reden ze met gezwinde spoed door de wildernis. Opeens klonk
er een woest gehuil verscheen er een troep wolven uit het struikgewas. Ze deden
een aanval op het tweetal. De schildknaap probeerde zijn Vrouwe zo goed mogelijk
te beschermen, maar het was een ongelijke strijd. Jonkvrouw Ida viel van schrik van
haar paard, maar op het moment dat zij werd besprongen door een van
de dieren, verscheen er een jonkman gewapend met pijl en boog uit het
struikgewas en schoot het roofdier neer. De redder in nood was jonker
Rudolf van de Collendoorn, die door het hulpgeroep en het gehuil van de
wolven naar de plek des onheils was getrokken. De jonkvrouw en haar page
overleefden logeerden een paar dagen in Collendoorn om bij te komen van de
schrik. De herberg die later op de plek van de overval werd gevestigd kreeg de naam De
Hongerige Wolf en de bewoners van het gebied worden tot op de dag van vandaag nog
altijd aangeduid als ‘die van de Wolf.
Het gebied wordt nog tot op de dag van vandaag aangeduid als wolvengebied of ‘de
wolf’. In het begin van de vorige eeuw waren grote delen van ‘de wolf’ in het bezit van
een jonkheer uit Vilsteren. Boer Kat was één van de pachters en had een klein stukje
van dat grote landgoed in zijn bezit. Toen hij startte met een camping, noemde hij die
De Kleine Wolf, wat staat voor een klein stukje land op de wolf.
Inmiddels voert de camping de slogan
‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’.
Ze kenden de weg, dus reden ze met gezwinde spoed door de wildernis. Opeens klonk
er een woest gehuil verscheen er een troep wolven uit het struikgewas. Ze deden
een aanval op het tweetal. De schildknaap probeerde zijn Vrouwe zo goed mogelijk
te beschermen, maar het was een ongelijke strijd. Jonkvrouw Ida viel van schrik van
haar paard, maar op het moment dat zij werd besprongen door een van
de dieren, verscheen er een jonkman gewapend met pijl en boog uit het
struikgewas en schoot het roofdier neer. De redder in nood was jonker
Rudolf van de Collendoorn, die door het hulpgeroep en het gehuil van de
wolven naar de plek des onheils was getrokken. De jonkvrouw en haar page
overleefden logeerden een paar dagen in Collendoorn om bij te komen van de
schrik. De herberg die later op de plek van de overval werd gevestigd kreeg de naam De
Hongerige Wolf en de bewoners van het gebied worden tot op de dag van vandaag nog
Het gebied wordt nog tot op de dag van vandaag aangeduid als wolvengebied of ‘de
wolf’. In het begin van de vorige eeuw waren grote delen van ‘de wolf’ in het bezit van
een jonkheer uit Vilsteren. Boer Kat was één van de pachters en had een klein stukje
34
denken aan paintballen
of lasergamen en zocht op
internet of je zoiets ook zelf zou
kunnen maken.”
Via allerlei forums sprokkelde
hij de nodige informatie bij
elkaar en ging aan de slag.
“Het ontwikkelen duurde
al met al wel een jaar. Bij
lasergamen gaat het niet om
echte laserstralen, maar om
infrarood. In principe werkt het
net als een afstandsbediening
van de tv”, verduidelijkt
Marcel. “Het geweer is
de afstandsbediening
en het ontvangertje
dat jij als mens bij je
draagt is de tv. In
het geweer zit een
minicomputertje
dat bijhoudt
hoe vaak je hebt
geschoten en op
wie. En dus ook wanneer je
‘dood’ bent en opnieuw moet
beginnen.”
Toen de geweren bleken
te werken, groeide de
vriendenkring van Marcel
en Frank snel, want ieder
weekend kwamen er vrienden
om te spelen en telkens namen
ze weer anderen mee. Dus
kwamen de broers op het
idee om een bedrijfje op te
richten. Ze schreven zich in bij
de KvK, bouwden een website
en maakten er een stuk of
twaalf geweren bij. Inmiddels
vermaken ze twee dagen per
week de campinggasten van
De Kleine Wolf. “Het is voor ons
echt een bijbaantje, want wij
studeren allebei nog. Het is leuk
dat we via de camping de kans
krijgen om dit te doen.” Ook
gamen?
Soldaatje spelen blijft leuk, ook als je volwassen bent
Als kind verveelden Marcel en
Frank Welleweerd zich nooit.
Gestoken in legerjasjes en
voorzien van zelfgemaakte
geweren en ander wapentuig
vermaakten ze zich dagenlang
met oorlogje spelen. Inmiddels
spelen ze zelf niet meer, maar
zorgen ze er wel voor dat de
campinggasten van De Kleine
Wolf zich kunnen uitleven op
het slagveld.
Zo rond zijn zeventiende dacht
Marcel met weemoed terug aan
zijn kindertijd. Wat zou het leuk
zijn om nog eens soldaatje te
spelen en wat zou het leuk zijn
om elkaar dan echt te kunnen
raken. “Niet met echte
kogels hoor”,
zegt hij snel.
“Ik zat te
Via allerlei forums sprokkelde
hij de nodige informatie bij
elkaar en ging aan de slag.
“Het ontwikkelen duurde
al met al wel een jaar. Bij
lasergamen gaat het niet om
echte laserstralen, maar om
infrarood. In principe werkt het
net als een afstandsbediening
van de tv”, verduidelijkt
Marcel. “Het geweer is
de afstandsbediening
en het ontvangertje
dat jij als mens bij je
draagt is de tv. In
het geweer zit een
minicomputertje
dat bijhoudt
hoe vaak je hebt
raken. “Niet met echte
kogels hoor”,
zegt hij snel.
“Ik zat te
WWW.NULASERGAMEN.NL
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 35
Hoewel Berend en Jet Doctor niet mogen klagen over het natuurschoon
rond hun woonplaats Apeldoorn, hebben ze toch al drieënveertig jaar
een seizoenplek op De Kleine Wolf. Toen hun kinderen nog klein waren,
kwamen ze er in de weekends en tijdens iedere vakantie, maar sinds hun
pensionering verblijven ze er van april tot september bijna permanent.
Het eerste seizoen dat de familie Docter doorbracht op De Kleine
Wolf, was in zomer 1975, toen hun jongste dochter net een paar
maanden oud was. “We hadden toen nog een gewone caravan,
een Adria. Ik zie het nog zo voor me, onze dochter sliep in de
kinderwagenbak op het aanrechtblokje in de caravan en we
leefden in de grote voortent”, zegt Jet. “Mijn man werkte toen
nog gewoon, maar zodra hij vrijdags thuis was, vertrokken we
naar Ommen. We stonden hier samen met mijn schoonouders,
schoonzus en zwager en hun kinderen en hadden het erg gezellig
met elkaar.”
Na verloop van tijd werd de Adria verwisseld voor een Veluwemaat
en nog weer later voor een chalet met
een eigen tuintje op de Berkenhoek. “De
Kleine Wolf is echt ons tweede thuis”,
zegt Jet. “We staan hier allang niet meer
met de hele familie, maar desondanks is
het nog steeds heel gezellig op De Kleine
Wolf, want we hebben daar in de loop der
jaren een echte band opgebouwd met de
andere seizoengasten. Het zijn net als wij
allemaal gepensioneerden die hier al sinds
mensenheugenis komen. We hebben ook
buiten het seizoen veel contact met elkaar
en leven echt met elkaar mee.”
In de beginjaren was er volgens Jet nog geen offi cieel animatieteam op
het park, maar werden er al wel allerlei leuke dingen georganiseerd. “De
Zeskamp was zoiets, dat was echt leuk. We vormden met ons veldje een
team en speelden tegen andere teams. Dat hebben we zelfs nog een keer
op de markt in Ommen gedaan. Dat zou weleens in het kader van de
Ommer Bissingh geweest kunnen zijn”, vertelt ze. “We hadden altijd veel lol
met elkaar. Ik kan me nog herinneren dat toen mijn schoonouders 45 jaar
getrouwd waren, het hele veld door de anderen was versierd en ze geregeld
hadden dat de feestvarkens een rondje mochten rijden op de ponykar.”
Hoewel ze hun dagen op de camping tegenwoordig wat rustiger
doorbrengen, kunnen Berend en Jet niet wachten om hun Apeldoornse
appartement te verwisselen voor de camping. “Zodra de dagen weer gaan
lengen, gaan we weer. Het is er gewoon heerlijk. Mijn man houdt van vissen,
dus die brengt vele uurtjes door langs de visvijver of het Ommerkanaal en ik
brei en lees veel en puzzel graag. We hebben een prachtige bloementuin bij
ons chalet, daar is mijn man ook druk mee, terwijl ik me bekommer om ons
minihuishoudentje. We lopen beiden al tegen de 80, maar zolang mijn man
kan autorijden, blijven we komen.”
36
Hoewel de meeste kinderen
pas in het hoogseizoen op de
camping komen, start Rob’s
vakantiebaan al begin maart. “Ik
werk dan voornamelijk thuis om
het zomerprogramma voor te
bereiden. Ik ben dan vooral druk
met het bedenken van shows,
musicals, themadagen en het
aannemen van medewerkers.
In de zeven weken van de
zomervakantie ben ik volop
aanwezig op de camping. Net als
alle andere medewerkers van
het recreatieteam verblijf ik er
dan intern. Dat moet ook wel,
want we maken lange dagen
en hebben ook een uitgebreid
avondprogramma. En als we
daar niet mee bezig zijn, valt er
altijd wel iets te evalueren of
voor te bereiden. Ik vind prima,
want we hebben het ook heel
gezellig onder elkaar.”
Er is veel animo voor het
activiteitenprogramma op de
camping. Vooral de musicals zijn
volgens Rob erg populair. “Die
studeren
we altijd
samen in met
de kinderen, terwijl
de decors worden gemaakt
door enthousiaste ouders.
Per musical doen er zeker 90
tot 110 kinderen mee. Zo’n
grote groep is redelijk uniek
te noemen”, vertelt hij. “Naast
musicals voor kinderen in de
basisschoolleeftijd, is er ook een
musical voor tieners én studeren
we als recreatieteam zelf nog
een aantal musicals in. Maar
ook activiteiten als Making the
Video, waarbij de 12+ een eigen
videoclip kan maken, zijn erg in
trek.”
In de afgelopen jaren zijn er veel
nieuwe activiteiten ontwikkeld
door het recreatieteam. Met
elkaar vormen deze een
afwisselend programma
voor jong en oud, waarop dit
jaar wordt voortgeborduurd.
“We hebben de afgelopen
jaren zoveel nieuwe dingen
aangeboden, dat we dit jaar
een selectie maken uit het
bestaande repertoire”, vertelt
Rob. Hij heeft nu alweer zin in
de zomer. “Het werken op De
Kleine Wolf is zó leuk dat het
bijna niet voelt als werken”,
vindt hij. “Het is druk, maar de
onderlinge sfeer is heel gezellig.
Dat geldt niet alleen voor het
recreatieteam onderling, maar
voor alle medewerkers op het
park. We zijn echt één geheel en
als seizoenwerker voel je je echt
één met het bedrijf. Dat maakt
dat je er met z’n allen echt voor
wil gaan.”
Of het nu gaat om
musicals, bosspelen
of sportevenementen,
recreatieleider Rob Tuinman
draait ieder jaar weer een
spetterend programma in
elkaar voor jong en oud. Als het
aan hem ligt, hoeft geen enkele
campinggast zich tijdens zijn
of haar vakantie op De Kleine
Wolf te vervelen.
Het wordt deze zomer alweer
het vierde seizoen dat Rob
verantwoordelijk is voor het
complete recreatieprogramma
op de camping. Het is een
vakantiebaan, maar hij is er
bijna het hele jaar druk mee.
“Ik ben hier gekomen tijdens
mijn eindstage voor de MBO-
opleiding Recreatie en Toerisme.
Het beviel me hier zo goed,
dat ik hier ben blijven hangen.
Inmiddels doe ik de SPH, maar
heb gelukkig nog steeds de
gelegenheid om veel tijd te
besteden aan De Kleine Wolf”,
vertelt hij.
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 37
Volco dames 1 kent hoge
pieken en diepe dalen. In
hun gouden tijd werden
de dames landskampioen
(1994) en brachten ze de
nationale beker (1999) naar
het Overijssels Vechtdal,
maar in 2004 degradeerden
ze uit de nationale top. Veel
sponsoren verlieten Volco, er is
één sponsor die de club altijd
trouw is gebleven. Dus ook
nu de dames weer ‘gewoon’
regionaal spelen, dragen zij nog
altijd met trots de kleding van
Camping de Kleine Wolf.
Volgens teammanager Ronald
Bakker is De Kleine Wolf meer
dan alleen maar een sponsor.
Want naast materiele en
fi nanciële steun, leeft het
recreatiebedrijf mee met het
wel en het wee van het team
en juist dát is volgens Ronald
onbetaalbaar. “De Kleine Wolf
stapte als sponsor al in ver
voordat we in 1994 Nederlands
Kampioen werden en heeft zich
in al die jaren trouw, betrokken
en enthousiast getoond”,
vertelt hij. “Geralda Kat is onze
contactpersoon namens de
camping. Ze heeft zelfs nog een
tijd in het bestuur gezeten en
staat nog steeds regelmatig
langs de lijn”, vertelt Ronald.
“Toen we kampioen werden,
waren er veel bedrijven die ons
wilden sponsoren. Dat was fi jn,
want aan de top komen is één,
er blijven is iets heel anders.
Want door onder andere extra
trainingsuren lopen de kosten
fl ink op. In 1999 wonnen we
de nationale beker. Dat was
opnieuw een grote triomf voor
ons. Maar het werd allemaal
steeds duurder en op de een of
andere manier sloeg dat terug
op de prestaties. We wonnen
steeds minder vaak en zijn
in 2004 gedegradeerd uit de
eredivisie.”
Dat was een slag voor de club.
Want tegelijkertijd met hun
eer verloren ze ook de meeste
sponsoren, omdat die getekend
hadden voor een club in de
eredivisie. “Eredivisie of niet,
samen met juwelier Bastiaans
en Mohocar die er ook vanaf het
eerste moment bij waren, bleef
De Kleine Wolf ons trouw”, zegt
38
Ronald. “Hoe we ook speelden,
ze spraken ons nooit aan op
onze prestaties en legden geen
druk op. Integendeel! Ik kan me
nog herinneren Kees en Annie
ooit eens na een gewonnen bij
de eerstvolgende training klaar
stonden met veertien fl essen
wijn. Dat hoefde niet, maar dat
deden ze toch en dat hartelijke
gebaar past precies bij de
families Kat en Meulman.”
Volgens Ronald hoef je de
familie Kat of Meulman maar
te bellen of ze staan voor je
klaar. “Als we op zoek zijn
voor een locatie voor een
trainingsweekend dan kunnen
we altijd bij hen terecht.”
Niet alleen wordt het team
iedere drie jaar in het nieuw
gestoken, ook de clubkas krijgt
een stevige fi nanciële injectie.
De kleding wordt uitgezocht
door Geralda en uitgereikt op
de camping. “Ik vind het wel
stoer dat wij als klein clubje,
nog altijd gesponsord worden
door en bedrijf met landelijke
bekendheid. Dat doet ons als
vereniging echt goed.”
klaar. “Als we op zoek zijn
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 39
“De frikandel is nog altijd
het meest populair van alle
snacks”, zegt Anouk Nieuwlaar.
En zij kan het weten, want
Anouk is dit jaar alweer voor
het vierde seizoen aan de slag
bij de afdeling horeca en snack
op camping De Kleine Wolf.
Het was bij toeval dat de
studente Facility Management
terecht kwam op De Kleine Wolf.
Omdat ze bij bakkerij waar ze
dan tijdens de weekends en
in de vakanties werkte, niet
zoveel uren meer kon maken,
stuurde ze een open sollicitatie
naar De Kleine Wolf en werd
direct aangenomen. “Zodra
het seizoen startte, kon ik aan
de slag”, vertelt ze. “Het beviel
me zo goed, dat ik ontslag
heb genomen bij de bakker en
sindsdien hier elke vakantie
werk.” Het leuke aan het werken
op De Kleine Wolf zit hem vooral
in de mensen, vindt ze. “Onze
gasten zijn altijd vrolijk en de
sfeer onder de medewerkers is
heel goed. De meesten werken
hier net als ik inmiddels alweer
een aantal jaren, dus onderling
hebben we echt een band
opgebouwd.”
Binnen de horeca wordt er
gewerkt in drie ploegen. Het
maakt Anouk niet zo heel veel
uit wanneer ze moet werken, al
heeft ze een lichte voorkeur voor
de dagdienst. “Die is het meest
afwisselend. We werken dan
van elf tot acht. Overdag zijn we
vooral bezig met dingen voor te
bereiden en dan gaan we in de
spits, zo rond een uur of vijf echt
hard aan de slag.” Hoewel het bij
een camping om seizoenswerk
gaat en ze gedurende de winter
iets anders moet zoeken, komt
Anouk toch ieder jaar graag
terug. “Het is gezellig en er is
hier altijd wat te doen. Dus zoek
ik de laatste jaren in de winter
een tijdelijk baantje, zodat ik
in de zomer weer volop tijd heb
voor de camping.”
40
Voor de familie Schuurman
uit Wormer was het jarenlang
vaste prik. Elk jaar met
Pinksteren kwamen ze met al
hun vrienden en familie naar
De Kleine Wolf om daar een
heel weekend lang te genieten
van de rust, ruimte en elkaar.
Tegenwoordig zijn ze er ieder
weekend en elke vakantie te
vinden.
“Ik kom hier al sinds
mensenheugenis. De eerste
keer in 1973, was ik nog een
klein jongetje en stond hier
met mijn ouders”, vertelt Dolf
Schuurman. “We kampeerden
op een gemaaid grasveldje en
in de weilanden om ons heen
stonden de koeien. Boer Kat had
een gemengd veeteelt-agrarisch
bedrijf en was altijd aan het
werk. Iedere ochtend werden
de koeien gemolken. Mijn zus
hielp daarbij vaak mee, dat
vond ze leuk. Melken vond ik
een meidending. Ik had andere
bezigheden. Ik mocht op de
tractor rijden en mee helpen
met hout kappen in
het bos. Het
was voor
ons
als
stadskinderen geweldig om het
boerenleven echt te beleven.
Wat ik ook bijzonder vond, was
de verse melk. Ieder dag gingen
we naar moeder Kat met een
pannetje om melk te halen die
zo uit de koe kwam, geweldig
toch.”
Eenmaal per week
organiseerden de gasten een
bonte avond. “Iedereen bracht
muziekinstrumenten mee. We
deden de deeldeuren open
en maakten daartussen van
planken en melkbussen een
soort van podium. Als iedereen
er was, dan was het feesten
geblazen. Dat was ontzettend
gezellig”, herinnert hij zich.
“Vader en moeder Kat hielden
zich daarvan wat afzijdig.
Het waren echte agrariërs,
rustig en gemoedelijk. Maar
Jakob had wel de touwtjes in
handen. Als het er ’s avonds
wat al te luidruchtig toeging,
dan wandelde hij op zijn dooie
akkertje naar ons toe en vroeg
netjes of het wat rustiger kon.
Dan boden we hem een borreltje
aan en maakten gezellig een
praatje met elkaar.”
Terugkijkend vindt Dolf
de bouw van een kantine
de grootste verbetering
in de geschiedenis van De
Kleine Wolf. “We kregen als
gasten een plek om gezellig
wat te drinken en andere
campinggasten te ontmoeten.
Ook werd er vanuit de kantine
van alles georganiseerd voor
de jeugd. Dat genereerde geld,
waarmee de familie Kat weer
kon investeren in de aanleg
van meer kampeerveldjes en
toiletgebouwen. Op een gegeven
moment kwamen Annie, Luuk
en Kees in beeld. Die waren
wat commerciëler ingesteld en
hadden allerlei vernieuwende
ideeën. Ik vond het leuk om
met hen te praten over de
ontwikkeling van hun bedrijf.
Ze vroegen ook weleens hoe wij
dachten over bepaalde plannen.
Ik heb ook weleens ideeën
aangedragen, zoals het bouwen
van een overdekt zwembad. Ik
vind het heel leuk dat ze dat
uiteindelijk ook hebben gedaan
en ik ben ook wel een beetje
trots op ze. Zij hebben van de
boerencamping met elkaar
toch maar een goed renderend
miljoenenbedrijf weten te
maken.”
Sinds een jaar of vijftien heeft
de familie Schuurman een
seizoenplek op De Kleine Wolf.
Iedere vrijdag stappen Agnes en
Dolf in de auto richting Ommen,
om pas ’s zondagsavonds weer
terug te rijden. “We hebben
elke week een minivakantie,
zo zie ik het”, zegt Dolf. “Het is
hier heerlijk. Als je zoals ik van
racefi etsen houd, dan is het
nergens beter vertoeven dan
in Ommen. Bij ons heb je alleen
maar polders en tegenwind, hier
heb je schitterende fi etspaden
door een heel afwisselend
landschap. Het stadje Ommen
vind ik ook erg gezellig. Dat ken
ik eigenlijk nog beter dan mijn
eigen dorp.”
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 41
M = B -P R = B L = W + EN J + - I - D W - F + E
T+ S = D - DR L = C - R - UR O = L + INE G = W
Wo
ord
zoek
er
CampingCaravanDuikbrilFamilieKampvuur
KanoKofferSpeeltuinTentVakantie
WolfZonZonnebrilZomer Zwembad
Verbind de cijfers
42
Een boer wil graag een rivier oversteken samen met zijn wolf, schaap en een bloemkool oversteken. De boer heeft echter wel een probleem, het bootje van de boer is te klein om met zijn allen in een keer over te steken. De boer kan maximaal een ding meenemen, dus of de wolf, of de bloemkool, of het schaap. En er is nog een probleem! De wolf eet het schaap op als hij ze alleen achter laat. En het schaap eet de bloemkool op als hij er niet bij is.
Hoe komt de boer aan de overkant met zijn dieren en de bloemkool zonder dat er iets opgegeten wordt?
Zoek de 7 verschillen
Raadsel
deze is makkelijk..
..en deze wat moeilijker
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 43
Klimmen, klauteren, glijden of
voetballen. Sander Wagenmans
is exact op de hoogte van de
speeltrends onder de jeugd. Hij
zorgt er niet alleen voor dat alle
speeltoestellen op De Kleine
Wolf tiptop in orde zijn, maar
ook jaarlijks worden aangevuld
met het nieuwste van het
nieuwste.
“Toen een paar jaar geleden
de WE populair werd, schaften
wij de iCon aan. Dat is een
speeltoestel, waarmee je
computerspelletjes combineert
met lichamelijke beweging”,
vertelt Sander. “Vorig jaar
namen we een Free Game veldje
in gebruik, een kunstgrasveld
dat geschikt is voor alle sporten.
Dat is tijdens het afgelopen
seizoen bijna onafgebroken
in gebruik geweest, evenals
het schommelnest waarin je
met heel veel mensen tegelijk
in kunt schommelen. Deze
winter hebben we een grote
houten tractor gekocht waarop
kinderen kunnen klauteren en
afglijden. Die is geplaatst in het
junglebos.” Hoe spectaculair
de speeltoestellen ook zijn, één
ding valt Sander wel op. “Naast
alle trends zijn het ouderwetse
schommelen, wipwappen en
glijden nog altijd onverminderd
populair, zeker bij de jongere
kinderen.”
Voor de veiligheid van de
gasten, mag er geen scheurtje
of barstje in de toestellen
zitten, dus wordt de winter
gebruikt voor onderhoud. Alle
toestellen worden nauwkeurig
nagekeken en waar nodig
gerepareerd. Als het seizoen
wordt geopend en alles er spic
en span bij staat, neemt Sander
zijn plaats in bij de technische
dienst. “We zijn vaak de hele
dag bezig met het oplossen van
kleine stroomstorinkjes, het
ontstoppen van het riool, het
opzoeken van tv-zenders voor
campinggasten of het opbouwen
van decors en evenementen
van het recreatieteam”, vertelt
hij. “Daarnaast zorg ik ervoor
dat de vis- en kanovijver wordt
schoongehouden. Kortom, ik
werk hier inmiddels alweer
bijna 15 jaar, maar geen dag is
hetzelfde en je hebt ook nog
eens altijd te maken met vrolijke
mensen. Een leukere baan kan ik
me niet bedenken.”
44
Zelf een fervent kampeerder,
weet Ed wat campinggasten
willen. Ruime plaatsen, schoon
sanitair en leuke activiteiten
voor de kinderen. “Dat alles is
in ruime mate aanwezig op De
Kleine Wolf”, weet hij. “Het ziet
er allemaal fantastisch uit en de
medewerkers zijn allemaal even
vriendelijk. Wat ik daarnaast ook
leuk vind aan deze camping, of
eigenlijk aan alle campings in
het Vechtdal, is dat ze zich niet
alleen inzetten voor hun eigen
bedrijf, maar ook samenwerken
met hun collega’s om de
omgeving op de kaart te zetten.”
Dat campings onderling
samenwerken komt volgens
hem al niet zo heel vaak voor,
maar dat een grote groep
recreatieondernemers samen
grootse evenementen op
touw zet zoals de Vechtdal
Fietsvierdaagse en de Vechtdal
Wandelvierdaagse is volgens
KCK-hoofdredacteur Ed
Lodewijks echt uniek. Zeker als
je naar de deelnemersaantallen
kijkt. “Camping de Kleine Wolf
is één van de kartrekkers van
de Vechtdal Vierdaagses,
die georganiseerd worden
door een grote groep
recreatieondernemers uit het
Vechtdal, in samenwerking
met de KCK”, vertelt hij. “De
fi etsvierdaagse is ontstaan
in een tijd dat fi ets- en
wandelvierdaagses een echte
trend waren. Bij veel soortgelijke
evenementen zit de klad er
inmiddels een beetje in, maar
de Vechtdal Fietsvierdaagse
blijft onverminderd populair
en dat niet alleen, ze is vijf jaar
geleden zelfs uitgebreid met
een Vechtdal Wandelvierdaagse
die op haar beurt ook
ongekend veel deelnemers
trekt. Het is bijzonder om te
zien dat waar overal in ons
land deelnemersaantallen
teruglopen, ze hier alleen maar
groeien. Ik denk dat dit komt
doordat mensen hier niet
alleen komen om te wandelen
of te fi etsen, maar ook blijven
kamperen. Zo’n vierdaagse
wordt daardoor een echte mini-
vakantie, een beleving.”
Tijdens de Vierdaagse is ook
Ed regelmatig van de partij. “Ik
vind het leuk om een dagje mee
te fi etsen of te wandelen om te
horen hoe mensen het ervaren
en om vervolgens even rond te
kijken op de campings. Wanneer
ik dan op De Kleine Wolf kom,
valt het me steeds weer op hoe
mooi de camping daar ligt en
hoe goed verzorgd alles eruit
ziet. Als ik dan al die KCK-
mensen gezellig voor hun tenten
en caravans zie zitten na afl oop
van een mooie fi etstocht, dan
doet mij dat toch echt wel wat.”
Een topcamping in een topomgeving. Zo omschrijft Ed Lodewijks
camping De Kleine Wolf. “Binnen kamperend Nederland behoort
deze camping absoluut tot de top”, vindt de hoofdredacteur van
de KCK. Dat komt volgens hem niet alleen door de schitterende
omgeving en het goed verzorgde kampeerterrein, maar vooral door
de persoonlijke aandacht voor de gasten.
er allemaal fantastisch uit en de
medewerkers zijn allemaal even medewerkers zijn allemaal even
leuk vind aan deze camping, of
eigenlijk aan alle campings in
die georganiseerd worden
door een grote groep
fi etsvierdaagse is ontstaan
alleen komen om te wandelen
of te fi etsen, maar ook blijven
kamperen. Zo’n vierdaagse
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 45
Als gedeputeerde met recreatie in zijn portefeuille, kent Theo
Rietkerk de provincie Overijssel als zijn broekzak. Ieder gebied heeft
volgens hem zo zijn eigen charme. Dat maakt het voor hem moeilijk
om te bepalen welke regio het allermooiste is, maar het Vechtdal
maakt daarbij wel een grote kans.
“Alle gebieden in Overijssel zijn mooi, maar ook heel verschillend
van elkaar”, vindt de gedeputeerde. “Je hebt de plassen en meren in
WaterReijk, de kastelen en landhuizen in Twente, de weteringen in
Salland en de verschillende Hanzesteden langs te IJssel”, somt hij op.
“Iedere streek heeft zo zijn eigen specifi eke kwaliteiten. Het is daarom
moeilijk om één regio aan te wijzen als dé mooiste, want het hangt een
beetje af van wat jij mooi vindt en van wat je graag doet in je vrije tijd.”
Als echte fi ets- en wandelliefhebber komt hij regelmatig in het Vechtdal.
“Kenmerkend voor het Vechtdal zijn voor mij de afwisselende bos- en
natuurgebieden, de landgoederen, landhuizen, de rivier de Vecht
en de kwalitatief hoogwaardige accommodaties. Ik heb jarenlang
met vrienden Hemelvaartsweekend doorgebracht in Ommen en dan
veel gewandeld en gefi etst in het prachtige Vechtdal. Daarnaast heb
ik prima- en heel constructieve contacten met tal van toeristische
ondernemers in het gebied, zoals met De Koeksebelt, De Beerze Bulten
en uiteraard met De Kleine Wolf.”
Wat Rietkerk betreft kan het fi etsen en wandelen in het Vechtdal nog
veel breder worden ontwikkeld en meer worden gekoppeld aan een
unieke totaalbeleving. “Het Vechtdal moet echt op de kaart komen
als de topper onder de fi ets- en wandelregio’s”, vindt hij. “Daar wordt
van alle kanten hard aan gewerkt. Momenteel zijn we bijvoorbeeld
bezig met het verlengen van het Vechtdal(wandel-)pad, dat straks 30
kilometer Duitsland in zal lopen.”
Naast wandelen, krijgt ook de watersport ruim baan. De komende
jaren zal de Vecht ontwikkeld worden tot een bijzondere vaarervaring.
“We zijn nu bezig met het bevaarbaar maken van het bovenstroomse
gedeelte. De eerste sluis bij Hardenberg is in april van dit jaar klaar,
dus het begin is er. Het Vechtdal wordt steeds mooier.”
Dat De Kleine Wolf bekend staat als Topcamping, is volgens Theo
Rietkerk volledig terecht. “Ik ben meerdere keren tijdens werkbezoeken
op de camping geweest en ik kan niet anders dan zeggen dat de
camping het predicaat van Topcamping dubbel en dwars verdient.
De voorzieningen zijn top en de standplaatsen zijn ruim. Ook de
gastvrijheid naar de klanten toe is prima voor elkaar. De Kleine Wolf
heeft daarmee een echte voorbeeldfunctie.”
Theo Rietkerk, gedeputeerde Economie, Energie en Innovatie
Provincie Overijssel
46
Vakantie van half november
tot half februari, dat klinkt
heerlijk. Maar van april tot en
moet oktober net zoveel uren
draaien als een ander in een
heel jaar, is een ander verhaal.
Toch zou Marcel Brakert niet
anders willen. Samen met
zijn vrouw Bernadette, zijn
moeder en zijn zus runt hij
inmiddels alweer jarenlang de
supermarkt op De Kleine Wolf
en nog altijd met heel veel
plezier.
Of je nu verlegen zit om een
pak melk, een half gesneden
bruin, een pakje pleisters of een
kadootje voor de buurvrouw, in
de campingsupermarkt van de
familie Brakert is het allemaal
te koop. Aanvankelijk was het
Hillona die de winkel runde
samen met haar moeder en met
hulp van broer Marcel. Sinds
de komst van haar kinderen
namen Marcel en Bernadette
het roer over, op hun beurt
geholpen door Hillona en
moeder Hennie. “Het blijft dus
een familiebedrijf, alleen in een
andere samenstelling”, lacht
Marcel.
Het seizoen begint zo’n beetje
half februari. Dan worden
de bestellingen gedaan,
krijgt de winkel een flinke
schoonmaakbeurt en wordt
hij vervolgens ingericht voor
het komende seizoen. “Het
lijkt een heidens karwei, maar
dat valt best mee hoor”, zegt
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 47
Marcel op een koude ochtend
in februari, rondkijkend in de
nog lege winkel. “Als straks de
bestellingen komen, gaan we
met ons vieren aan de slag
en dan hebben we de klus zo
geklaard. Dat moet ook wel,
want op 1 april komen de eerste
gasten en dan moet alles spic
en span zijn, want vanaf dat
moment zijn wij zeven dagen per
week geopend.”
Tijdens het hoogseizoen maakt
het viertal lange dagen. Als de
winkel om 8 uur open gaat en
de warme broodjes letterlijk
over de toonbank vliegen, heeft
Marcel er al anderhalf uur op
zitten. De broodafdeling is de
meest bewerkelijke. Iedere
ochtend wordt het brood vers
aangeleverd door de warme
bakker. Dat geldt althans voor
het ‘gewone’ brood. Want de
Kaiserbroodjes, croissantjes en
andere lekkernijen worden door
de familie Brakert ter plekke
afgebakken. “We doen dat wel
met beleid”, zegt Marcel. “We
bakken niet alles om 5 uur ’s
ochtends, maar steeds op basis
van de vraag. We zorgen ervoor
dat de manden steeds gevuld
blijven met lekkere warme verse
broodjes.” De zaak bestaat niet
alleen maar uit levensmiddelen.
Alleen met kruidenierswaren
red je het niet. Het zijn juist de
extraatjes waarvoor mensen
graag naar de winkel komen,
zoals kranten, tijdschriften,
leuke hebbedingetjes, sieraden,
badkleding, opblaasboten. Dus
hebben we volop nonfood-
artikelen.”
De familie wordt bijgestaan
door zo’n twintig
vakantiekrachten, maar er is
altijd minimaal één Brakert
aanwezig om ervoor te zorgen
dat alles vlekkeloos verloopt.
Marcel kan bijna niet wachten
tot 1 april. “Het is ontzettend
leuk werk, totaal niet te
vergelijken met een ‘normale’
supermarkt. Iedere paar weken
heb je weer een totaal ander
publiek, terwijl je met de vaste
gasten juist een hele leuke
band opbouwt. Het is keihard
werken en per seizoen val ik
zeker een kilo of zes af van het
harde werken, maar dat is het
allemaal waard. Want ik kan me
geen andere baan bedenken die
zoveel voldoening geeft.”
48
Boter, kaas en koeien
Kennismaken met het echte
boerenleven. Zien hoe de
koeien worden gemolken,
horen wat ze te eten krijgen
en ervaren hoe echte boter
wordt gemaakt. Dat kan iedere
donderdagmiddag bij de
familie Kremer in Stegeren.
Om de agrarische sector
te promoten, besloten
Evert en Allina Kremer hun
melkveehouderij open te stellen
voor het publiek. Maar hoe
trek je de eerste bezoekers?
“Als je praktisch naast één van
de grootste en meest bekende
campings van ons land woont,
moet dat niet zo moeilijk zijn,
dachten we”, vertelt Evert
Kremer. “We stapten met onze
plannen naar de familie Kat en
zij waren direct enthousiast. Ze
stelden voor om een rondleiding
op ons bedrijf op te nemen in
het recreatieprogramma.
Zo is het eigenlijk
begonnen.”
Een bezoekje aan een echte
veehouderij blijkt enorm in trek.
Iedere donderdagmiddag fi etst
Allina naar de camping om daar
haar gasten van die middag
op te halen. “Samen met de
groep, gemiddeld zo’n veertig
volwassenen en kinderen per
keer, fi etst ze dan terug naar
de boerderij”, vertelt Evert.
“Daar krijgen de gasten een
uitgebreide rondleiding over
het bedrijf en vertellen we ze
alles over ons vee. We laten
ze zien hoe kalfjes opgroeien
tot een volwassen koe, wat
ze te eten krijgen en hoe ze
worden verzorgd.” De meest
gestelde vragen gaan over de
weidegang en het voedsel van
de koe. “Mensen vragen zich af
of koeien tegenwoordig nog wel
buiten lopen en waarom dat
wel zo is of waarom juist niet.
Ook hebben ze er geen idee van
wat koeien naast gras eigenlijk
nog meer aan voeding binnen
krijgen. Het is leuk om te merken
dat mensen echt geïnteresseerd
zijn in hoe hun zuivel eigenlijk
geproduceerd wordt.”
Na de rondleiding is het tijd om
zelf aan de slag te gaan. Er mag
verse melk worden geproefd
uit de grote melktank en er
gaan blokjes kaas van eigen
koeien rond. “Iedereen krijgt
een pakje slagroom, een pot
en een paar lepels kruiden. We
leren de mensen hoe ze zelf
kruidenboter kunnen maken
op de ouderwetse manier. Dat
krijgen ze dan later mee naar de
camping.”
Ook dit jaar staat een tochtje
naar de familie Kremer
weer op het
programma.
Opgeven voor
deze activiteit
kan bij de
receptie op
de camping.
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 49
Dick William Harinck is een
kampeerder pur sang. Niet
alleen in zijn vrije tijd, maar
ook binnen zijn werk staat zijn
hoofd altijd naar vakantie.
Want als hoofdredacteur voor
het kampeermagazine Ontdek
is hij steeds op zoek naar de
mooiste plekjes, foto’s en
verhalen.
Viermaal per jaar valt de Ontdek
op de mat bij kamperend
Nederland en het lukt Dick
William keer op keer het blad te
vullen met inspirerende tips en
topics voor de vakantieganger.
Want ondanks de goedkope
vluchten naar zonovergoten
oorden brengt nog altijd een
groot deel van de Nederlanders
de vakantie door op de camping.
“Het kamperen in ons eigen land
staat momenteel een beetje
onder druk vanwege de slechte
zomers van de voorgaande
jaren”, zegt Dick William.
“Toch wordt er over de hele
linie weer meer gekampeerd
dan een paar jaar geleden.
Mensen die normaal gesproken
avontuurlijke trektochten
maakten door Brazilië of
Amerika of die genoten van de
zonovergoten stranden op Bali,
kiezen waarschijnlijk mede door
de crisis, nu weer vaker voor de
camping.”
Gekampeerd wordt er nog altijd
met de caravan, maar volgens
Dick William Harinck begint
ook de tent langzaam weer
aan populariteit te winnen. “Je
“Het Vechtdal is echt een
campingparadijs, met campings
voor letterlijk iedere doelgroep.
Net als mensen heeft ook iedere
camping zo haar eigen karakter.
Kenmerkend voor De Kleine
Wolf zijn de goeie voorzieningen,
maar vooral het perfecte
gastheerschap. Zowel de
medewerkers als de eigenaars
kennen bijna alle gasten
bij naam en hebben
altijd even tijd voor een
praatje. Geralda Kat
vertelde me ooit dat als
de reserveringsperiode
begint, de mensen
bij wijze van
spreken voor de
slagboom liggen
om een plekje
te reserveren.
Dat kan ik
me helemaal
voorstellen;
De Kleine Wolf
is écht een
topcamping.”
hoort steeds vaker dat mensen
die toch nog een tent op zolder
hebben liggen, besluiten om die
maar weer eens te gebruiken
voor de vakantie. Dat kan
deels crisisgedreven zijn, maar
het kan ook te maken hebben
met de behoefte om even
helemaal terug gaan naar de
basis. Kamperen is hele relaxte
tegenhanger van het jachtige
leven van tegenwoordig.”
Nadat Dick William
als hoofdredacteur de
overstap maakte van de
Waterkampioen naar het ANWB
kampeermagazine KCK wilde
hij voor de start van zijn nieuwe
job eerst weer eens een keertje
kamperen om te kijken hoe het
ook alweer voelde. “We hadden
nog een caravan en we zijn
daarmee naar De Kleine Wolf
geweest. Het was een geweldige
ervaring. We stonden op één
van de achterste veldjes, een
landschappelijk terrein met
een stukje bos in het midden,
dus hadden we een heerlijk vrij
uitzicht”, vertelt hij. “Ook onze
zoon vond het geweldig. Hij was
toen net zeven en helemaal
weg van het klimbos, dus we
hebben niet anders gedaan dan
klimmen en ravotten tussen de
bomen.”
Ook het Vechtdal viel in de
smaak bij de familie Harinck.
Ze verkenden de omgeving per
fi ets en genoten van de bosrijke
paden en de gezellige terrasjes
in Ommen en Hardenberg.
50
50 jaar camping ‘De Kleine Wolf’ 51
© Zonder schriftelijke toestemming van Camping de Kleine Wolf B.V. is gehele of gedeeltelijke
overname van teksten, foto’s, illustraties en onderwerpen uitdrukkelijk verboden. Aan de in deze
uitgave vermelde feiten en gegevens kunnen geen rechten worden ontleend.
‘Ondervind zelf waar de
Kleine Wolf groot in is’