I N F O

Nr 2 van 2015

48e in de reeks

Koninklijke Vereniging van de Gepensioneerden van de

Nationale Bank van België vzw

2

Beste lezer,

2015 was een bijzonder jaar voor de Vereniging : we zijn een VZW geworden en er staat een nieuwe uitbater aan het hoofd van de ex-club van de Bank. Na een kortstondige sluiting tijdens de zomermaanden voor de uitvoering van de werken, heeft de club zijn deuren weer geopend voor de lunch van de eerste donderdag van de maand. Het was de gelegenheid om mekaar terug te zien in een vernieuwd kader en een nieuwe gastronomie te ontdekken, licht en lekker, want de nieuwe gerant maakt er een erezaak van om alleen met verse producten te werken.

Anderhalve maand later waren we blij om in ditzelfde decor niet minder dan 164 deelnemers te verwelkomen voor ons herfstfeest. Wij willen u bedanken voor uw aanwezigheid op deze manifestaties, aangezien dit een waardevolle aanmoediging is voor ons om alles in het werk te stellen om u voldoening te geven.

We houden u graag op de hoogte en daarom zijn we blij om te kunnen aankondigen dat de Vereniging vanaf februari 2016 over een rubriek zal beschikken in Connect, het personeelsblad van de Bank.

We willen u er ook aan herinneren dat u ons kunt volgen op onze internetsite http://www.afternbb.be, waar u zich ook kunt inschrijven om zodoende automatisch alle gepubliceerde artikelen in uw persoonlijke mailbox te ontvangen. U kunt ook toegang vragen tot Extramuros door een mail te sturen naar extramuros@nbb.be met vermelding van uw naam, voornaam en stamnummer.

Wij hopen u talrijk te mogen verwelkomen op onze volgende activiteiten, we wensen u veel leesgenot en we bieden u en uw familie onze beste wensen aan voor een goed en gelukkig nieuw jaar 2016.

De Raad van Bestuur

Een lid van de Vereniging in de kijker: Michel Faucq

Interview door M.-Fr. Baeken

De naam van Michel Faucq is u waarschijnlijk niet vreemd. Van de hand van onze gepensioneerde in de kijker zijn inderdaad in de Info reeds talrijke verslagen van activititeiten, georganiseerd door onze Vereniging, verschenen. Michel beschikt echter niet alleen over een goede pen. Hij heeft nog veel meer pijlen op zijn boog. Cultuur- en natuurliefhebber, schetst hij ons in het kort zijn professionele carrière en laat ons kennismaken met zijn verschillende passies.

Michel, als men spreekt over de NBB, waaraan denk je dan ?

Eerst en vooral het prestige van de instelling. Nadat ik geslaagd was in het ingangsexamen, in het begin van de jaren zestig, had ik de indruk dat ik een beslissende stap had gezet. Ik was pas gehuwd. Ik was fier en gelukkig tegelijkertijd. Ik zou normaal gezien beginnen op de dienst Statistiek, maar mijn toenmalige werkgever – de gemeente Schaarbeek – stond erop dat ik mijn opzegperiode uitdeed. Een beetje toevallig ben ik op de Administratieve dienst van de Drukkerij terechtgekomen. Jozef Janssens was mijn sectiechef bij de Aankopen. Het was een goeie job. Als ik ‘s morgens aankwam, wist ik dikwijls niet hoe mijn dag er zou uitzien. Ik mocht regelmatig het bureau verlaten om naar de douane te gaan, om goederen te verzenden of op te halen of administratieve formaliteiten af te handelen. Ik hield enorm van deze hectische activiteit.

Jullie hadden weinig contact met het personeel van de hoofdzetel ?

Inderdaad. De Drukkerij was een dienst apart. Het was een bastion, een versterkte burcht. Men moest zich legitimeren om er binnen te geraken. Wij kwamen er nauwelijks buiten. Er was een mess op de 3de verdieping. Aan de overkant, zoals wij zeiden, kende ik Jos Goossens, het

3

ziekenfonds, de bibliotheek, de medische dienst, het loket van de NMKN en dat was het zowat. Eén detail toch : wij haalden er veel grappen uit, niks stouts trouwens, maar dat maakte iedereen aan het lachen. Men moest altijd op zijn hoede zijn, vooral op 1 april.

Op welke leeftijd heb je de Bank verlaten?

Ik schaam mij een beetje om het te vertellen, vooral nu er sprake is van te moeten werken tot zijn 67ste. Ik, die mijn werk heel graag deed, ben vertrokken op 56 jaar, met de eerste golf van geprepensioneerden. De Bank wilde haar loonmassa verminderen. Ik heb erover gepraat met mijn echtgenote en dan de beslissende stap gezet. Ik heb er nooit spijt van gehad en wel om 2 redenen. In de Bank was ik nauw betrokken bij de vakbond en na mijn vertrek wist ik dat ik mij sociaal wilde engageren. Hoe, wist ik toen nog niet. En tenslotte was ik er altijd van uitgegaan dat men zijn pensioen moet voorbereiden terwijl men nog jong is. Rond mijn 38ste had ik, gedurende twee jaar, een opleiding gevolgd als natuurgids in het Pays des Collines, aan de kant van de Vlaamse Ardennen. Ik heb er de ecologie en de natuurbescherming ontdekt. Ik was onmiddellijk verkocht. Later, in 1986, ben ik toeristische gids geworden in Edingen, waar ik woon. Geschiedenis is altijd mijn stokpaardje geweest. Daarom heb ik niet geaarzeld op het ogenblik dat ik de kans kreeg om te vertrekken.

Het zwarte gat, dat heb je nooit gekend?

Neen. Mijn echtgenote en ik wilden reizen, landen ontdekken. Gedurende een goeie vijftien jaar hebben wij heel Europa doorkruist. Minstens drie keer per jaar gingen we op vakantie. De Berlijnse muur was juist gevallen en de mensen in het Oostblok ontvingen ons met open armen. En dan hebben we ook onvergetelijke reizen gemaakt met de gepensioneerden van de Vereniging. Ik heb heel mooie herinneringen aan deze buitenlandse verblijven, in het gezelschap van oud-collega’s.

Dat was toch niet het enige wat je deed?

Neen, helemaal niet. Er moet geld in het laatje komen om zo van het leven te kunnen genieten.

Ik ging dus veel gidsen, wel honderden rondleidingen per jaar. Gedurende vijf jaar was ik « free lance » gids in een centrum voor kennismaking met het milieu. Ik heb in Paradisio gewerkt, het huidige Pairi Daiza, en ik ben er nog altijd actief. Ik ben gids geweest in een kasteel. Ik ben nog altijd stadsgids in Edingen en in Soignies. Sedert tien jaar werk ik als vrijwilliger mee aan het opstellen van de Botanische Atlas van Wallonië. De zomermaanden vliegen voorbij.

Nog iets anders ?

Sinds 1996 ben ik de bezieler van conversatietafels in het Nederlands in Edingen. Ik leer jonge Franstaligen om hun schoolse kennis te gebruiken in de dagelijkse gesprekken. Ik blijf constant in contact met jonge en ook minder jonge mensen. Het is een opwindende job !

Heb je, naast dat alles, nog tijd voor een hobby bijvoorbeeld ?

Ik had er twee. Toen ik jong was, was ik niet goed in sport, maar ik hield wel van wandelen en dan vooral van stevig stappen. Daardoor ben ik ook natuurgids geworden, want ik wilde niet alleen stappen om te stappen. Ik wilde ook weten en leren en dat heeft mij dan ook veel voldoening gegeven.

Anderzijds heb ik getuinierd vanaf mijn achtste. Toendertijd had ik daar een hekel aan, maar ik moest luisteren naar mijn ouders en die hadden toen nog iets te zeggen.

Ik ben pas van tuinieren gaan houden na mijn huwelijk. En dan heb ik het geluk gehad dat Gustaaf Hogewijs, die toezichter was in de Drukkerij, mij heeft ingewijd in de biocultuur. In 1975 – juist veertig jaar geleden – ben ik daarop overgeschakeld en ik ben sindsdien niet meer veranderd. Wij eten het hele jaar door biologisch. Veel mensen lachen daarmee, maar dat kan mij niet schelen. Als men iets wil doen aan de

4

bescherming van het milieu, dan moet men zelf het voorbeeld geven. Aan alle mensen die denken dat dit een utopie is, wil ik het tegendeel bewijzen. Vier jaar geleden heb ik de Tuinbouwkring in Edingen terug nieuw leven ingeblazen. Ik ben ervan overtuigd dat men zijn kennis moet doorgeven aan de jongere generaties, tenminste aan zij die geïnteresseerd zijn.

En de familieleden, wat vinden zij van al je activiteiten ?

Dat is een vraag die niet moet gesteld worden, maar ik zal toch maar antwoorden. Mijn echtgenote voelt zich dikwijls het vijfde wiel aan de wagen en ze vindt dat niet altijd plezant. Maar daartegenover staat dat ik altijd klaar sta als zij mij nodig heeft. Je moet iets doen om de vrede te bewaren in een gezin. Wat mijn enige dochter betreft, zij lacht (eerder groen) als ik mijn agenda bovenhaal. Ze beweert dat ik bijna nooit beschikbaar ben en als ik erover nadenk, dan heeft ze misschien wel gelijk.

In twee woorden, hoe is het leven van een actieve gepensioneerde ?

Zolang men gezond is, is het de hemel op aarde !

In 2015, betreurt de NBB het overlijden van de volgende personen :

Hieronder hernemen we de Lijst van de personen overleden in 2015, die niet werden opgenomen in de lijst verschenen in de Info van juni 2015. Deze inlichtingen zijn uittreksels van de site afternbb.be en zijn niet volledig. We zullen een volledige lijst van de overledenen van 2015 publiceren in de eerste Info van 2016;

DEFOSSE Albert 24.05.15 DE LOOZE Eddy 14.06.15 Wwn Leona De COOMAN PRINZ Luise 15.06.15 Wwe René DUMONCEAU HERMANS André 01.07.15 Echtg Paula DARC

VANDERVEKEN Louisa 05.07.15 Wwe Maurice JORDENS MALRAIT Robert 06.07.15 Echtg Lydie VANDENBERGHE ADRIAENS Guy 08.07.15 VERHEYDEN Paul 09.08.15 Echtg Barbara GHYS DELBRASSINE Simone 11.08.15 Wwe Gaston DE VRIENDT ROSE Yvette 11.08.15 Echtg Henri DE GROOTE BAES Michel 15.08.15 Echtg Suepchat THONGAI WOUTERS Hendrik 16.08.15 THORES Thierry 26.08.15 Echtg Maggy PIRSON DE PORTEMONT Marc 06.09.15 DEBRUN Vera 10.09.15 Echtg Jens PATERNOSTER COPENS Simone 13.09.15 Wwe René VANDEN EYNDE RENIER Christian 14.09.15 VAN DER BIEST Robert 17.09.15 Echtg Marie-Louise JANS MAERTEN Denise 18.09.15 Wwe Remi MOLLEKENS SEEUWS André 21.09.15 Echtg Yvonne LEGER BOLLAERT Clarisse 22.09.15 Wwe Wilfried FIERS DE GEYTER Remi 25.09.15 Echtg Simonne VAN BEVEREN STOCKMANS Marcel 01.10.15 VERBIST Marcel 02.10.15 VAN NIEUWERBURGH Magda 04.10.15 Wwe Norbert NOLMANS VANDAMME Yolande 08.10.15 Wwe Roger VANDEN BRANDEN DE GROOTE Henri 10.10.15 Wwn Yvette ROSE VANDEN HOOF François 18.10.15 DE PRAETERE Marie-Irène 21.10.15 Wwe Georges DELRUE CLAES Léopold 23.10.15 VAN RANSBEEK François 25.10.15 Echtg Jeanine DE BORGER SAX Jean 28.10.15 Echtg Emilie FISCHBACH MONNIER Renée 28.10.15 Echtg Gaston TILMANT SLUYSMANS Thérèse 08.11.15 Wwe Joseph COQUEL BERGHMAN Roger 09.11.15 Echtg VAN DEN BROECK Julienne HENROT Marguerite 15.11.15

5

Wwe André KAYE WILLEMS Vital 23.11.15 CHRISTIEN Josée 23.11.15 LAGNEAU Claire 24.11.15 Wwe Emile HUJOEL TIMMERMANS Mariette 25.11.15 MASYN Roland 11.12.15 Echtg Ann MOUTON

Hulde aan Josée Christien

feitelijke vereniging was, heeft ons verlaten op 23 november.

Josée die in de Bank in 1947 begonnen was werkte op de dienst Risicocentrale toen zij op 30 augustus 1980 haar loopbaan afsloot. Gedurende haar beroepsleven organiseerde zij reeds culturele activiteiten voor de sectie Kunst en Ontspanning van de Club en zij heeft haar actie binnen het Comité in hetzelfde gebied voortgezet. Buiten de bezoeken van tentoonstellingen en musea heeft Josée ook, in samenwerking met andere toenmalige leden van het Comité, talrijke reizen georganiseerd die de gepensioneerden naar alle hoeken van Europa leidden.

Toen zij op 78-jarige leeftijd haar functies in het Comité beëindigde heeft zij nog verschillende verslagen geschreven van de reizen die haar collega's organiseerden.

Onvermoeibaar bracht zij bovendien talrijke bezoeken aan zieke leden van de Vereniging.

Wij hadden aan haar een artikel onder de rubriek « Een gepensioneerde in de bloemetjes » gewijd in het tijdschrift Info nr 2 van 2013 (44e in de reeks).

Wij zullen ons Josée herinneren als een dynamische en vriendelijke persoon die geen moeite bespaarde om vreugde en geluk rondom haar te verspreiden.

Vrije tijd

De hierna vermelde activiteiten zijn chronologisch gerangschikt.

Voorbije activiteiten

In België (jaarlijkse activiteiten,

tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies )

Dagwandeling in De Haan (25.06.2015)

Door Raymond Boghmans

Het is pas onze tweede dagwandeling, maar alweer werd het een succes. 29 deelnemers waren present aan het geklasseerd stationnetje van De Haan. De zon was er ook en de temperatuur was ideaal om te stappen.

Er werd geopteerd om geen twee groepen te maken, samen vertrokken wij langs de bossen richting Wenduine. Hier ging het over de dijk, om vervolgens via de smalle beboste duinenstrook tussen het strand en de Koninklijke baan verder door te stappen naar Blankenberge.

Gelukkig stond de veerman ons op te wachten aan de vaargeul, zodat wij de plezierhaven niet hoefden rond te stappen. Het was een leuke onderneming, per bootje naar de overkant. Het moest echter in 2 maal gebeuren, onze groep was te groot!

Rechtover de binnenhaven, binnen en op het terras van een brasserie, hebben wij gepicknickt en ons vochtpeil terug op niveau gebracht. Al 9 km was er afgelegd.

Josée Christien die gedurende talrijke jaren gewerkt heeft binnen wat toen nog het Comité van de KVGNBB onder het statuut van

6

afstand van ±18 km te voet af. Slechts enkelen keerden met de tram terug naar De Haan. Bravo aan alle deelnemers voor de mooie prestatie.

Eens op de dijk in De Haan werd eerst een terras gezocht om een verfrissende en welverdiende drank te benutten.

De dag werd afgesloten met een gezellig onderonsje en lekker eten in een leuk restaurant.

Het was bijna 22u toen wij huiswaarts keerden, maar sommigen verlengden hun verblijf aan de kust.

Wandeling in Ronquière (28.07.2015)

Door Francis Borceux

Van op 150 meter hoogte hield de toren van het hellend vlak van Ronquières met een spottende blik een veertigtal wandelaars in het oog, die zich aan de voet verzameld hadden en aanstalten maakten om de omliggende heuvels te beklimmen. De hoge toren gaf de indruk de grote donkere wolken te kietelen en ze aan te moedigen om deze eendagstoeristen overvloedig te beregenen. Het tegendeel was waar: de glimlach en het goede humeur van de wandelaars konden het hart van deze wolken inpalmen. Lachend in hun grijze baard, vermaakten ze zich door de groep lustige wandelaars uit te dagen, zonder ze nat te maken.

Op weg dus door heuvel en dal. Na elke kronkel in de weg, ontrolde het landschap zich in een herhalend spektakel van groene heuvels en dalen met een somber uitzicht. Stap na stap ontwaarden we een afwisseling van prachtige maïsvelden en een gouden tapijt van de zeeën van graanvelden, golvend op het ritme van de strakke wind. Een wind die voor ons een subtiele landelijke symfonie speelde door

duizenden noten te blazen door het dichte gebladerte van de hoge bomen.

De dappere wandelaars gleden door een vreemd bochtig parcours dat hen de poort opende naar een onwaarschijnlijk aantal door weiden omgeven paden. Onze bondgenoot, de wind, was zo vriendelijk geweest om het hoge gras te drogen dat daags voordien gul begoten was door de regen. De onverschrokken wandelaars begroetten bij hun tocht de prachtige paarden die verwonderd waren mensen te zien op hun weide.

Bij de terugkeer langs het oude kanaal werd onze aandacht getrokken door het stilleven van deze wateren, soms helder en soms groen, omgeven door allerlei prachtige begroeiing. De eenden, ganzen, zwanen en allerlei vogels, leken ons uit te nodigen om hun weelderig, maar kwetsbaar territorium, met hen te delen. Dergelijke ogenblikken van éénmaking met de natuur zijn alle schatten van de wereld waard.

Enkele sluizen verder bevonden we ons in de zevende hemel, maar voelden we ook een hongerige maag. Aan een gezellige tafel deelden we de herinneringen aan een aangename voormiddag. We beloofden elkaar terug te zien op donderdag 20 augustus, bij de volgende wandeling aan de Schelde.

Scheldewandeling (20.08.2015)

Door Guido Suykens

Na het prachtig verslag over Ronquières door Francis zal dit eerder een beknopt verslagje worden.

De terugweg verliep op een rustig tempo over het strand. Bijna iedereen legde de volledige

7

De wandeling werd geleid door Guido en Raymond voor 36 deelnemers.

Ik denk dat het wandelteam een abonnement heeft op het ‘goede weer’, want het zonnetje was weer van de partij en de schaduw kwam af en toe goed van pas.

Het was een afwisseling van verschillende paden en enkele straten waar het soms wel effe oppassen was. Maar al bij al was het een geslaagde en gezonde wandeling.

Drank en spijs in het gezellige ‘Wilford Grand Café’, dit alles van goede kwaliteit en zo konden we tevreden huiswaarts keren.

Bezoek aan Gent (27.08.2015)

Door Marie-France Baeken

Op donderdag 27 augustus is de zon niet van de partij maar heeft ze plaats gemaakt voor de regen. Dit echter kan het enthousiasme en het goede humeur van een dertigtal deelnemers aan het bezoek van Gent niet temperen, ongeduldig zijn ze om een stad zo rijk aan historische monumenten te ontdekken of terug te zien.

Op de plaats van afspraak, vóór het station van Gent Sint-Pieters, maken we kennis met onze gidsen. Als opwarmertje gaan we eerst een koffie drinken in een café niet ver daarvandaan met de naam « The Rambler », wat heel toepasselijk is op ons. Om er te geraken, moeten we een klein pleintje oversteken waar in het midden een modern beeldhouwwerk staat opgesteld : dit stelt de ontmoeting voor tussen een man en een vrouw, wat de samenvloeiing van de Schelde en de Leie symboliseert. Uit deze samenvloeiing is de stad Gent ontstaan.

Gesterkt door onze koffie, nemen we de tram voor een korte rit, die ons naar het

STAM (Stedelijk Algemeen Museum) of Museum van de Stad Gent brengt. Dit museum bevindt zich op de site van de Bijloke, aan de oevers van de Leie en op loopafstand van het centrum. De site bestaat uit meerdere gebouwen daterend uit verschillende tijdperken : het onthaalgebouw is van recente datum, terwijl de Bijlokeabdij dateert uit de 14de eeuw en het Bijlokeklooster, palend aan de abdij, opgetrokken werd in de 17de eeuw.

Het museum bevindt zich in de vroegere abdij, terwijl in het klooster tijdelijke tentoonstellingen ondergebracht worden. Oorspronkelijk werd de abdij bewoond door religieuzen die de zieken verzorgden in het Bijlokehospitaal op dezelfde site. We zullen hier niet uitweiden over de geschiedenis van de abdij door de eeuwen heen, maar in 1913 kwam ze in handen van de stad Gent, die er het Oudheidkundig Museum (1928) in onderbracht. Dit was oorspronkelijk een thematisch museum, maar in de jaren negentig wordt beslist om er een volledig nieuw chronologisch museum van te maken. Er wordt een parcours voorgesteld doorheen de zes grote opeenvolgende tijdperken van Gent. Eén zaal is onder andere gewijd aan Keizer Karel en een andere aan de diefstal van het panneel van de « Rechtvaardige Rechters », één van de luiken van de polyptiek het « Lam Gods » van de gebroeders Van Eyck, dat we later gaan bewonderen in de Sint-Baafskathedraal.

Het museum schetst de geschiedenis van de stad op een zeer levendige manier en is een goede voorbereiding op het bezoek van de stad zelf dat voorzien is in de namiddag. Nu zijn we echter ondertussen aan de lunch toe.

Het regent nog altijd, maar gelukkig beschikt de taxiboot, die ons naar het centrum brengt, over een glazen dak, dat ons beschermt tegen de regen en ons tegelijkertijd de mogelijkheid biedt om het voorbijglijdende stadszicht te bewonderen. Weinige tijd later bereiken we het restaurant waar ons, hoe kan het ook anders als hoofdschotel, een lekkere Gentse waterzooi staat te wachten. Aan de achterkant van het restaurant loopt de Leie,

8

wat deze zaak een Venetiaans tintje geeft, om buurstad Brugge, officiële bezitter van de titel Venetië van het Noorden, te doen verbleken van jaloezie.

Na de lunch nemen onze gidsen ons mee om het historisch centrum en de kathedraal te ontdekken.

We wandelen door de kleine pittoreske straten en bewonderen de gevels van de oude woningen.

We houden even halt op de «Vrijdagmarkt» aan de voet van het standbeeld van Jacob van Artevelde, die na Keizer Karel, ook een belangrijk historisch figuur van de stad Gent is, en we zien niet ver daarvandaan ook het befaamde kanon de « Dulle Griet ».

We vervolgen onze weg tot aan de SintBaafskathedraal, waar het « Lam Gods » zich bevindt, het hoogtepunt van ons bezoek. We houden eerst halt bij de kopie van het werk, waar onze gidsen ons alle nodige uitleg verschaffen, onder andere over de diefstal van het panneel « de Rechtvaardige Rechters », dat tot op de dag van vandaag nog steeds niet werd teruggevonden, en over de symboliek van de verschillende elementen van het retabel. Daarna defileren we één per één voor het originele werk, dat veilig en wel opgesteld staat achter glas in een afgesloten ruimte.

Na een laatste traject met de taxiboot tot aan de kade van de Bijloke, bereiken we weer het station waar we afscheid nemen van onze gidsen, die met hun duidelijke commentaren, hun geestdrift en hun humor onze aandacht konden wekken en ons hun passie voor hun stad overbrengen.

Nu rest ons alleen nog Tony, Linda en Danielle hartelijk te bedanken voor het organiseren van deze mooie, interessante dag.

Keizerlijke Strauss (17.09.2015)

Door Robert Faes

Eens te meer hebben de gepensioneerden van de NBB, fans van Strauss, verzamelen geblazen in het Paleis voor Schone Kunsten voor een muzikale namiddag.

De start wordt gegeven door het 35-koppige orkest, met zijn dirigent die geweldig op dreef is.

De mooiste melodieën volgen mekaar op, gebracht door een diva en met de speciale medewerking van Mikhaylo Markovich (solist van het Rode Legerkoor). Onmiddellijk daarna verschijnt ook het Weense ballet op het podium. Een wervelend spektakel van kostuums en prachtige kleuren tijdens het draaien van de pirouettes. De bekende melodieën passeren de revue in een uniek totaalspektakel met een mix van muziek, zang en ballet. De dirigent geeft molenwiekend het beste van zichzelf, maar ondertussen is het reeds tijd voor de pauze.

Het tweede deel is gekenmerkt door de Weense melodieën en het ballet, maar ook vooral door het optreden van twee diva’s, de ene al mooier dan de andere, die met hun prachtige stemmen een strijd voeren en doen alsof ze mekaar de ogen uitkrabben om te wedijveren voor de aandacht van de solist van dienst.

Tenslotte komt het ballet terug, helemaal in het blauw gekleed – dit zijn ze de mooie Blauwe Donau verschuldigd – voor een oogverblindende finale.

De toeschouwers bedanken hen met een staande ovatie.

Op deze sombere namiddag hebben wij twee uren zonneschijn beleefd.

Wandeling in Kasteelbrakel (22.09.2015)

Door Jean-Marie Plisnier

De weergoden voorspelden niets goeds: het zou de slechtste dag van de week worden! Toch omringden 32 aandachtige

9

toehoorders onze gids die ochtend aan de voet van een van de laatste originele en complete schandpalen, de galg uitgezonderd, van België.

De inventaris van de historische curiosa van deze site (een watermolen op de Hain, het baljuwhuis waar het toerismebureau zich bevindt, …) eindigde met het antwoord op de vraag die we ons allen stelden; de gemeente heeft inderdaad haar naam te danken aan een kasteel van de XIde eeuw, dat afgebroken werd en zich bevond op een heuvel ten noorden en niet aan het kasteel van de graven van Hornes, gelegen naast de kerk.

Terwijl 17 moedige stappers vertrekken voor een tocht van 12 km langs de steile hellingen ten zuiden van de gemeente, wandelen de 15 “rustige” stappers langs dalen en heuvels ten noorden (9 km volgens de GPS; van 52 tot 119 hoogtemeters; 16.000 stappen: ziehier alle info voor de fans van statistieken).

De weg, dikwijls smal, soms breed, onverhard, gravel, kasseien en asfalt of in aanbouw, liet ons het landschap ontdekken. Vijvers en loofbomen, soms maïsgewassen. Als deze niet bevloeid werden door de Hain of in de schaduw van het bos waren, droegen ze enkel uitgedroogde kolven.

Het einde van onze tocht, door meer bewoond gebied, kwam langs een tuintje bezaaid met porseleinen figuurtjes, waarin diertjes van allerlei pluimage pronkten in het decor, om ons te leiden naar de banale molen uit de XIIde eeuw.

Eindelijk, na twee en een half uur stappen, wachtten ons een welverdiend aperitief en een lekkere maaltijd.

Petanquetornooi « Camille Matagne » 2015 (24.09.2015)

Door Jean-Jacques Louckx

Niet minder dan 13 dames en 19 heren waren op de afspraak in het vrijetijdscentrum B.Sports, de vroegere club van de NBB om deel te nemen aan ons jaarlijks petanquetornooi.

Een team van vrijwilligers maakt met veel enthousiasme de 6 terreinen spelensklaar en ondertussen maken Paula en Willy Buekenhoudt werk van terrein nr 6 voor de individuele wedstrijd.

Het tornooi begint onder een kille en grijze eind septemberhemel.

Iets later is het al tijd voor het aperitief, gevolgd door een voortreffelijke lunch in de eetzaal die vers geschilderd is en met smaak gedecoreerd. Na het chocoladedessert zijn de ploegen klaar om de twee partijen van de namiddag te betwisten.

Het tornooi eindigt onder een hemel die steeds dreigender wordt, maar een koffie en een stuk taart kikkeren onze spelers op.

De prijsuitreiking gebeurt onder leiding van Claudette en iedere speler wordt hartelijk toegejuicht. De winnaars zijn Henriette Bogaert en Willy Schrauwen.

De KVGNBB bedankt alle deelnemers en we geven afspraak in 2016 voor het 4de tornooi « Camille Matagne ».

Het herfstfeest (15.10.2015)

Door Marie-France Baeken

Dit jaar kende het herfstfeest een recordopkomst, niet minder dan 164 gepensioneerden trotseerden de vroege vorst om mekaar weer te zien rond de tafel op de site van de ex-Club, waar ze toch nog altijd aan gehecht blijven. Voor de eerste keer werd slechts één feest georganiseerd, met muziek voor iedereen ! Deze verandering was misschien ook niet vreemd aan het grote succes.

10

Aan de ingang verwelkomen Claudette, Martine en Jean-Jacques ons met de glimlach en delen ons het nummer mee van de tafel die voor ons gereserveerd is. Vooraleer de festiviteiten beginnen, kunnen we rustig keuvelen met de reeds aanwezige gasten terwijl we genieten van een aperitief. Rond 12u30 gaan we dan aan tafel. De deelnemers doen de heerlijke en gezonde schotels die de nieuwe geranten voor ons hebben klaargemaakt alle eer aan, maar – klein minpuntje – de acoustiek in de zaal laat te wensen over, want met zoveel personen in de zaal is het soms moeilijk om je buurman(vrouw) te verstaan.

Na het eten maakt dit geroezemoes echter plaats voor de meer melodieuze klanken van de walsen en andere wijsjes van het orkest, tot groot genoegen van onze dansliefhebbers.

Ondanks het kleine probleem van de acoustiek, was dit feest een groot succes. Onze hartelijke gelukwensen aan Claudette en Jean-Jacques voor wie de organisatie van een evenement van deze omvang een echte uitdaging was. Afspraak dus voor het Nieuwjaarsfeest voor nog meer mooie momenten !

Wandeling in Holsbeek (22.10.2015)

Door Raymond Boghmans

Typisch herfstweer op deze donderdagmorgen, zelfs eerder november dan oktober, maar toch ideaal stapweer.

De afspraak was op de parking van het kasteel van Horst, een echt ridderlijk kasteel, verscholen tussen de groene Hagelandse heuvels! Het kasteel staat er nog bij zoals de laatste adellijke bewoners het in de 17de eeuw achterlieten, met zijn

middeleeuwse toren die pronkt in de kasteelvijver.

Het kasteel van Horst is ook de thuishaven van de stripfiguur “De Rode Ridder” van Willy Vandersteen.

Het kasteel achter ons latend, vertrokken wij door bos en weide, richting Hagelandse wijngaarden, maar hier waren de druiven al lang geoogst.

Het werd een aangename tocht door een rustgevend decors, waar helaas een beetje zon ontbrak opdat de natuur, met haar prachtige herfstkleuren, zich op haar mooist had kunnen tonen.

In het vroegere koetshuis werd er bij een stevige maaltijd nog druk nagepraat en genoten van de sfeer.

Feestlunch met de Jubilarissen

(12.11.2015)

Door Paula Buekenhoudt

Dit jaar hebben 24 van onze leden hun diamanten jubileum en 28 leden hun gouden jubileum gevierd. Spijtig genoeg waren we dit jaar minder talrijk dan de vorige jaren om dit te vieren.

Veel van de jubilarissen van 2015 konden niet aanwezig zijn in het B.Sports-centrum, dikwijls te wijten aan gezondheidsproblemen van één van de partners of door het feit dat de verplaatsingen te moeilijk worden, gezien de leeftijd.

Op 12 november hadden we de eer en het genoegen om 15 koppels te feliciteren, waarvan 3 diamanten bruiloften en 12 gouden. Zoals ieder jaar wordt er bij aankomst van de deelnemers uitgekeken naar de aanwezigheid van eventuele bekende gezichten, maar heel vlug worden vriendschapsbanden gecreëerd in een aangename sfeer. Er worden volop herinneringen opgehaald tijdens geanimeerde gesprekken aan de verschillende tafels.

11

De raad van bestuur houdt eraan om enerzijds de aanwezigen en anderzijds zij die door omstandigheden verhinderd waren, te feliciteren voor een prachtig levensparcours, dat zij hand in hand hebben afgelegd.

Wandeling in Tervuren (17.11.2015)

Door Guido Suykens en Raymond Boghmans

Voor onze laatste wandeling zochten we Tervuren op, met zijn mooie vijvers en het Zonïenwoud.

Gezellig stappen tussen de hoge bomen en de herfstgeuren van rottende bladeren en takken. Soms leek de ondergrond veranderd in een roestkleurig tapijt van bladeren.

De 2 groepen vertrokken gelijktijdig maar eens op de splitsing was er geen houden meer aan de 12-km-stappers.

De 6 km groep was voor de regen binnen in het Boothuisje waar we genoten van een lekker menuutje.

Na de uitwisseling van de laatste nieuwtjes keerden we tevreden huiswaarts.

Tentoonstelling Europalia “Anatolia, land van rituëlen” (20.11.2015)

Door Michel Faucq

Traditiegetrouw laat Europalia ons een land of een gebied ontdekken dat heeft bijgedragen tot de ontplooiing van cultuur en beschaving.

Dit jaar viel de eer te beurt aan Anatolië, een streek gelegen in het westelijk deel van Azië en ten zuiden van de Dode Zee. Anatolië wordt ook Aziatisch Turkije genoemd.

We ontdekken meteen een megalithische site aan de Syrisch-Iraakse grens, ongeveer 12.000 jaar oud en gebouwd door rondtrekkende maaiers en plukkers. Rond een krater van ongeveer 300 m diameter

bevindt er zich een tempel uitgehouwen in een rots met eenvoudige stenen werktuigen. Archeologen hebben op deze site onderzoeken uitgevoerd van 1994 tot 2014. Het Sjamanisme heeft er zich gevestigd. De sjamaan slaagt er in zijn geest los te maken van zijn lichaam om drie duidelijk afgescheiden zones te kunnen onderzoeken, nl.: de hemel, de aarde en de onderwereld. Steatopygische(= met opgebolde billen) vrouwelijke figuren getuigen van een cultuur van vruchtbaarheid en voortplanting. Men krijgt hier een algemeen beeld van het intelligentie niveau dat de plaatselijke bevolking bereikte bij het begin van het neolitisch tijdperk.

Een sprong in de tijd brengt ons bij de Hattiërs, die Anatolië bevolkten van 2300 tot 2000 voor Christus. De spiritualiteit neemt de bovenhand en het veelzeggend zinnebeeld hiervan is een bronzen stier met prachtige horens. Hij werd vereerd als het zichtbaar symbool van een onzichtbare kracht. Omwille van zijn vruchtbaarheid werd de stier ook geassocieerd met de aarde als voedster. Deze opvatting geldt nog altijd in de Griekse mythologie via de figuur van Zeus. De horens verwijzen o.a. naar een wassende maan, symbool van de renaissance. De dierenriem handhaaft dezelfde betekenis: het teken van de stier valt samen met de terugkeer van de lente. Het is ook de stier die de evangelist Lucas uit Anatolië voorstelt. Waarschijnlijk is het puur toeval dat de zeven sterren die het meest schitteren aan het firmament het sterrenbeeld van de stier vormen.

Vanaf 1900 voor Christus worden de Hattiërs in Anatolië overrompeld door een massieve migratie. De Hittieten beheersten de techniek voor het maken van ijzer (reeds lang voor de Kelten) en gebruikten een zadel bij het paardrijden. Het waren gevreesde krijgers die onvermijdelijk op het Egyptische leger botsten ten tijde van Ramses II. Op het slagveld was er winnaar noch verliezer. Het gevolg hiervan was het eerste, in spijkerschrift opgestelde vredesakkoord van de geschiedenis. De Hittieten noteerden de gebeurtenissen van het dagelijkse leven in spijkerschrift op kleitabletten. Geschiedschrijvers en

12

archeologen beschikken aldus over ongeveer 30 000 tabletten met een geweldige schat aan informatie over het dagelijkse leven in die tijd. In de beeldhouwkunst van deze beschaving vinden we elementen terug die kracht symboliseren en de boom des levens die de aarde verbindt met de hemelsfeer. De geest wordt voorgesteld door een vogel. Eeuwen later trouwens is een duif het zinnebeeld van de Heilige Geest. De pauw symboliseert de renaissance en de eeuwigheid (want zijn vlees kan niet vergaan). De bij is het symbool van de bestuiving (wat overeenkomt met de voortplanting in het dierenrijk).

Artemis werd in Anatolië als godin van de maan aanbeden. De eredienst ging door in de tempel van Efeze waar ook de maagd Maria werd geëerd. In 431 na Christus werd op het concilie van Efeze besloten alle beelden van heidense godheden te vernietigen en enkel het beeld van Maria met het kindje Jezus te behouden. Hierdoor ging een uitzonderlijk patrimonium voorgoed verloren.

De Griekse beschaving, die opkwam in de 4de eeuw voor Christus, veroorzaakte een echte revolutie in de conceptie van het heelal. De Grieken stelden als eersten de mensen in het centrum van het universum. In hun mythologie schept het heelal de goden wat totaal tegenstrijdig is met de stellingen van de voordien heersende culturen.

De Griekse beeldhouwwerken tonen goden in een menselijk lichaam. Hun schoonheid is adembenemend. Het Apollobeeld met gedrapeerd gewaad is hiervan een opmerkelijk voorbeeld. De Griekse beschaving zal een doorslaggevende invloed hebben langs de boorden van de Egeïsche Zee. Er zal Grieks gesproken worden tot aan de komst van de Ottomanen in 1453.

Om te herinneren aan het verblijf van de Romeinen is een duidelijke bron aangegeven. Ze wordt verpersoonlijkt door een nimf die vereerd werd zoals 30 000 jaar vroeger (vgl. de vrouw van Willendorf). Een neerliggende ouderling symboliseert de monding van de rivier.

Ten tijde van de Christenen waren naakte goden en vergoddelijkte keizers verboden, vooral in Konstantinopel. Het taboe vertaalde zich in verminking (het geslachtsdeel werd weggelaten) en het aanbrengen van een kruis. Het geestelijke triomfeerde in deze beeldhouwwerken.

De organisatoren kozen voor het islamitisch gebedstapijt om de opkomst van het Ottomaanse Rijk te belichten. Op één exemplaar wordt de voor de moskee van cruciaal belang zijnde mirhab (waar de imam zit) voorgesteld. Een ander stelt een totaal verschillend maar niet over te slaan grafisch ontwerp voor: de lantaarn en de mandorla (= aureola).

De leken onder ons waren verrast engelen afgebeeld te zien op islamitische objecten. Het blijkt echter niet zo uitzonderlijk te zijn engelen als tussenpersoon (noch God noch mens) voor te stellen. Nog een ander belangrijk tentoongesteld object : het talismanhemd van Suleyman de Grote. Wie het hemd draagt op het slagveld is onkwetsbaar (deze eigenschap is vermeld in de Koran). Het is versierd met twee Salomonszegels.

Een document uit de 13de eeuw, bewijsstuk van een pelgrimstocht naar Mekka, confronteert ons met een sacrale kunst (kalligrafie) waar de westerse wereld geen invloed op had.

De schaarse stukken in keramiek zijn van hoge kwaliteit. Hier is een gelegenheid voor het belichten van een cultus die men in alle pre-christelijke beschavingen tegenkomt: de cultus van drankoffers in gewijde vazen. Als vloeistof gebruikte men hiervoor olie, melk of wijn. De tentoongestelde recipiënten getuigen van degelijk vakmanschap. Sommige vormgevingen zijn adembenemend.

Dit vluchtig overzicht geeft een onvolledig beeld van de rijkdom en het ecclectisme van een tentoonstelling gewijd aan een van de belangrijkste streken in het Midden Oosten.

Alweer een excellent initiatief van de Vereniging.

13

Reizen

Reis naar de Dodecanesos (mei-juni 2015)

Door Denise Sengulen (groep 1) en Francis Pirsoul (groep 2)1

Vooraleer te beginnen met het relaas van de reis, denk ik, dat het aangewezen is een korte historische en geografische inleiding te geven van de Dodecanese archipel. Deze Griekse eilandengroep in de Egeïsche Zee ter hoogte van Turkije telt meer dan 160 eilanden en eilandjes, waarvan de meeste onbewoond zijn en Rhodos het belangrijkste is. Eerst waren ze onder Ottomaanse heerschappij, daarna, in 1912, werden ze bezet door de Italianen, om tenslotte in 1947 te worden aangehecht bij Griekenland.

Omwille van het enorme succes zagen de organisatoren zich verplicht twee vertrekdata te organiseren voor deze reis die ons tot op Rhodos, Patmos en Kos zou brengen.

Afspraak dus voor de eerste groep van 30 senioren op zondag 24 mei om 4.00 u ’s ochtends op de vlieghaven van Zaventem. Misschien niet allemaal even fris en in topvorm maar klaar voor het avontuur, dat zeker. De tweede groep vertrekt op 6 juni.

Na een aangename vlucht van 4 uur landt het vliegtuig op Griekse bodem. De bagageafhandeling van de eerste groep verloopt vlekkeloos, voor de tweede groep is dat iets minder het geval. Na de bagageband te hebben zien draaien en nog draaien blijkt algauw duidelijk dat er een koffer ontbreekt, achtergebleven in Brussel Nationaal. Hij zou pas ’s anderdaags aankomen.

Jos en Tony brengen groep 1 tot bij hun gids die fier een bordje met NBB in hoofdletters vasthoudt. Ik noem hem Adonis, heb het niet zelf bedacht maar hij doet zijn naam alle eer aan... De gids van groep 2 heet Julia.

1 Het verslag van de verschillende uitstappen en

bezoeken is van de hand van Francis Pirsoul, met

Julia als gids of groep 2. De notities in cursief werden

Na een lekker viergangendiner en een kort middagdutje stellen de respectievelijke gidsen, Adonis voor de enen en Julia voor de anderen, voor een wandeling te maken door de stad Rhodos met dezelfde naam als het eiland. Gedurende twee uur kuieren we langs het oude stadsgedeelte, de stadswallen, de haven en de Italiaanse overdekte markt. We komen ook voorbij de ruïnes van een oude kerk en een synagoge (een der oudsten van Europa maar, helaas, gesloten op dat moment). Tot slot wat vrije tijd in de omgeving van de winkelstraat (Sokratousstraat) en afspraak bij de prachtige fontein op het Hippokratousplein. Ah, al deze namen, geleerd op school, geven ons reeds een voorsmaak van wat Griekenland te bieden heeft. Een mooie wandeling die het water in de mond brengt en de eetlust stimuleert.

s’ Anderdaags, maandag, begint het echte bezoek. De bus brengt ons naar de ingang van de oude stad. Van daaruit gaat het verder te voet. We gaan binnen langs de poort van Amboise, genoemd naar de grootmeester, en lopen verder langs het Paleis van de Grootmeesters, dat uitgebreid en aangepast werd door de Orde van Sint Johannes in Jeruzalem (hij stichtte de orde in Jeruzalem maar moest dan vluchten eerst naar Cyprus, dan naar Rhodos en tenslotte naar Malta).

Het paleis werd gedeeltelijk verwoest door een aardbeving en de ontploffing van een Ottomaans kruitfabriek. Later werd het gerestaureerd door de Italianen.

Julia en Adonis zijn onklopbaar wat de kennis van de geschiedenis van hun land, het eiland, de muzen en de mythologie

toegevoegd door Denise Sengulen, met Adonis als

gids of groep 1.

14

betreft. De mooie mozaïeken komen echter niet van Rhodos maar van Kos waar de Italianen ze gebruikten om hun paleizen te versieren. Eén mozaïek in het bijzonder verklaart de mythische oorsprong van de eilanden en de vulkanen: het gevecht van de reuzen tegen de goden.

Bij het verlaten van het paleis komen we in de befaamde Ridderstraat met de Taal Herbergen terecht (hier hadden de ridders per taal hun eigen herberg waar ze samen kwamen om te vergaderen, te eten en te overnachten). Eén groep bezoekt de nog goed bewaarde Herberg van de Provence, de andere gaat naar de Herberg van Frankrijk.

Dan laten we het Middeleeuws kwartier achter ons en komen in de Ottomaanse wijk terecht. De moskee van de befaamde Sultan Suleiman kunnen we spijtig genoeg niet bezoeken (alles is hier dicht!) maar wel de bibliotheek er recht tegenover (met korans daterend van de 16de eeuw, het verhaal van de inname van Rhodos gezien door de Ottomanen) en een klein gebouw met een torenschouw waar er werd gekookt voor de armen (het toenmalige OCMW maar dan wel in de handen van religieuze moslims). Onderweg stoppen we even bij een hammam uit de 16de eeuw nog altijd in gebruik als publieke badplaats.

In dezelfde buurt en in de schaduw van de bomen wordt ons het middagmaal opgediend, een keer door een Belgische en de andere keer door een Nederlandse gastvrouw. Welke groep wie krijgt laat ik in het midden, feit is : ze spreken beide Nederlands.

In de namiddag: bezoek aan het hospitaal van de Ridders, nu een museum met mooie kunstvoorwerpen gevonden tijdens de opgravingen op het eiland (met name in Kamiros).

Het plan van het hospitaal doet denken aan een karavanserai maar het is wel degelijk een gebouw opgetrokken door westerlingen om dienst te doen als hospitaal. Hier werden niet alleen zieken en gewonden maar ook wezen opgevangen. De grote ziekenzaal is indrukwekkend maar het hoogtepunt van het bezoek krijgen we

in het kleine museum: een graf met een beeld erop van een klein meisje - Krito - dat afscheid neemt van haar overleden moeder Timaritsa, (uitgevoerd in marmer en daterend van de 5de eeuw voor Christus).

Tijdens het vrije uurtje nadien genieten sommigen van een paar Margherita’s terwijl anderen kiezen voor een koffie in een taverne daterend uit de 14de eeuw (en nog praktisch intact).

De twee reizen hadden moeten identiek verlopen maar omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat beide groepen wel hetzelfde gezien hebben maar niet in dezelfde volgorde. Vanaf hier worden de feiten niet meer in chronologische volgorde weergegeven, maar, in de mate van het mogelijke, rekening houdend met de situatie van elke groep apart.

Patmos

Julia vertrekt met haar groep zeer vroeg in de ochtend per snelboot naar Kos. De reis voorziet drie tussenstops vóór Kos. Tijdens het eerste traject is de zee zo woelig dat vele reizigers met moeite hun ontbijt in de maag houden. In de havens van de kleine eilandjes waar halt gehouden wordt gaat alles vlot en snel: amper 10 minuten (in- en uitstappen inbegrepen).

Op Kos : vlug naar het restaurant, hop, hop, vlug eten en hop, hop, vlug terug naar de haven voor alweer een andere snelboot naar Patmos. Op Kalimnos, nog een klein eilandje, worden we in de haven begroet door een zeemeermin.

’s Namiddags gaat het zonder onderbreking verder: eerst een bezoek - te Patmos - aan de grot waar St Jan een visioen van het einde der tijden had. (De trap die toegang verleent is moeilijk, om niet te zeggen gevaarlijk, vooral omdat ook op hetzelfde moment passagiers van een cruiseschip op bezoek zijn).

15

Daarna bergop naar het klooster van Johannes de Theoloog, gesticht in 1088 door Christodoulos en door Unesco geklasseerd als werelderfgoed. De keizer van Constantinopel had hem het eiland (34 km²) plus nog een paar andere voorrechten geschonken zoals het vrijstellen van belasting en de toelating voor het handhaven van een koopvaardijvloot.

Het is dus reeds sinds lange tijd een rijk klooster, getuige hiervan: de fraaie fresco’s in de kerk die dateert van de 11de eeuw. Deze muurschilderingen zijn vermeldenswaard. De meeste zijn van de 16de eeuw maar sommige reeds van de 12de eeuw. Het museum beschikt over zeer oude boeken, een originele uitgave (uit de 11de eeuw) met het handvest van de giften van de keizer van Constantinopel en een zeer pakkend maar weinig gekend schilderij (Julia ging er achteloos aan voorbij) dat “de kruisweg van Jezus” voorstelt en geschilderd werd door El Greco (toen nog onder de naam Domenikos Theotokopoulos).

Het avondmaal wordt opgediend in een eetgelegenheid in de nabijheid van het klooster en de groep wordt er bij zijn aankomst vrolijk begroet door de medereizigers die zich niet naar boven hadden gewaagd. (De kloosters hier in de streek zijn bijna allemaal zo hoog gelegen dat ze haast niet bereikbaar zijn voor de gewone mens). Daarna gaat het richting hotel.

Wat een verassing! Een prachtig 5 sterren hotel: modern, recent met verfijnde hedendaagse architectuur. Het is een droom al moet gezegd dat het niet overbevolkt is.

Sommige van de groep overwegen de volgende dag liever nog wat langer te

genieten in dit paradijs en niet verder te reizen.

Neen, neen, neen, toeristen, vooruit, de boot richting Kos wacht in de haven!

De groep van Adonis die verondersteld werd ‘s ochtends de boot te nemen naar Patmos, moet zich tevreden stellen met de dagelijkse overzetboot van 17.00 u. Sinds de nieuwe uurroosters is er geen snelboot meer op donderdag. Voor hen wordt het een sober avondmaal in het zelfbedieningsrestaurant op de boot en ze kunnen ook beschikken over een cabine om even uit te rusten. Zij bereiken uiteindelijk rond 23.30 u het 5 sterren hotel waarvan sprake hierboven en bezoeken dan ’s anderdaags ‘s morgens Patmos vooraleer de snelboot te nemen richting Kos.

Kos

Kos was eerst onder Italiaanse heerschappij, daarna hadden de Duitsers het voor het zeggen en tenslotte, in 1947, werd het bij Griekenland aangehecht. Kos is het 3de grootste eiland van de Dodecanesos archipel en geniet de voorkeur van vele Noord-Europeanen (vooral fietsliefhebbers).

Onmiddellijk na de aankomst brengt een bus de groep van Julia naar Zia voor de lunch. Daarna volgt een bezoek aan de site van Asklepion, in de oudheid bekend als bedevaartsoord (het lokale Lourdes). De befaamde Hippocrates heeft hier zeker bijgedragen tot de genezing van zieken. Het zijn christenen die beslag leggen op de plaats en haar reputatie want de genezing gebeurde aan de hand van bronwater en bij het verschijnen van Asklepion in een droom. Dit laatste is absoluut

16

onaanvaardbaar vanuit christelijk standpunt!

’s Avonds, wordt er eerst ingecheckt in het hotel en daarna is er een wandeling langs de opgravingen in het oude stadsgedeelte. Eindigen doen we met het avondmaal op een klein romantisch pleintje om dan terug te keren naar het hotel langs de buurt met nachtclubs en bars.

’s Anderdaags is er dan het echte bezoek. Julia, onvermoeibaar, start bij de agora (een van de grootste uit de oudheid: dank zij de opgravingen is het stadsplan duidelijk ‘leesbaar’ met straten in genormaliseerde afmetingen die loodrecht kruisen) en de tempel van de Aphrodite, beschermgodin van de zeelui. Vervolgens brengen we een bezoek aan de Burcht van Neratzia (zure appelsien). Van hieruit kan men de Turkse stad Bodrum aanschouwen. Op het plein overschaduwt een eeuwenoude plataan de prachtige fontein voor rituele reiniging maar een ondersteunend metaalwerk is storend voor een mooie foto.

Na een uurtje vrij in de omgeving van de overdekte markt wordt er gegeten op een achterkoertje van een typisch huis in een van de drukke winkelstraten.

Het bezoek is afgelopen en dus keren we terug richting haven voor de snelboot die ons terugbrengt naar Rhodos, op een kalme zee deze keer.

De boottochten (met snelboot nochtans) van groep 2 duren in totaal 7.00 u terwijl groep 1 er +/- 6.00 u meer over doet omwille van de overzet van Rhodos naar Patmos met de veerboot i.p.v. de snelboot (zie hoger).

Niet alleen heeft de groep van Adonis alles bezichtigd wat groep 1 zag, ze zijn ook nog getuige van de aankomst van 1200 oorlogsvluchtelingen uit Syrië. Ze bereiken de haven van Kos via Turkije dat op een paar tientallen km daar vandaan ligt. ’s Middags staan ze in groep voor het stadhuis te wachten op een maaltijd die hen tweemaal per dag, ’s middags en ’s avonds, toebedeeld wordt. (“ze”, de migranten, niet wij). Regelmatig wordt de stad Kos, zoals vele andere Europese steden, overspoeld

door deze mensen op de vlucht voor de oorlog, maar de stad beschikt niet over de nodige infrastructuur om ze te herbergen.

In Rhodos-stad neemt de groep van Julia zijn intrek in hetzelfde hotel als bij het begin met de zeer enge badkamers. Het ergste zijn de gordijnen in het stortbad die aan de huid blijven kleven. Iedereen klaagt erover behalve diegenen die een stortbad hebben zonder gordijn (idem voor groep 1).

Ialissos/Kamiros/Monolithos

Het eiland Rhodos telt drie antieke steden: Ialissos, Kamiros en Lindos die samen aan de grond liggen van het ontstaan van Rhodos-stad en ideaal gesitueerd waren voor de aanleg van havens (een militaire en een handelshaven).

Ialissos ligt op een heuvel. Veel bewoners hebben de oude stad verlaten bij het ontstaan van Rhodos-stad. Er staat nog een klooster, oorspronkelijk opgericht rond een katholieke kerk. De religieuze gebouwen in Griekenland, een land met een zeer oude beschaving, hebben vaak verschillende religieuze riten gediend in functie van de op dat moment plaatselijk heersende religie. Het klooster werd gerestaureerd door de Italianen maar nu verblijven er geen monniken meer.

Kamiros heeft als eerste stad in de regio zijn eigen munt geslagen (6de eeuw). Er zijn complexe Griekse baden te bewonderen alsook een volledige stad opgegraven door archeologen.

Van hier komen de glazen objecten en de Egyptische figuurtjes die we in het museum van het Riddershospitaal in Rhodos konden bewonderen: nl. overblijfselen van objecten geofferd aan Athena en opgegraven door archeologen. Opmerkelijk ook hier in

17

Kamiros is het complexe watervoorzieningssysteem dat de hele stad bevoorraadde.

Onderweg houdt de groep halt bij de Monolithos, een stijle rots met daarop de ruines van een Byzantijns fort. Mogelijkheid hier voor de reizigers om wat souvenirs te kopen aan de kraampjes langs de weg.

Terug naar Rhodos-stad waar we het verhaal te horen krijgen van de Kolos van Rhodos opgericht aan de ingang van de haven. De kolos was een meer dan 30 meter hoog bronzen beeld van Helios, god van de zon. Het stortte in tijdens een aardbeving nog in dezelfde eeuw waarin het gemaakt werd.

Vooraleer terug te keren naar het hotel doorkruisen de reizigers nog een moslim kerkhof daterend van de 16de eeuw (maar nu totaal verlaten). Te vermelden hier: het mausoleum van de Turkse piraat: Murad Rai.

Lindos/De 7 bronnen/Mandraki

Voor groep 2 is de laatste bezoekdag in het oosten ook een ‘pech’ dag.

De bus brengt de groep naar Monte Smith, genoemd naar de Engelse admiraal die de plaats gebruikte als uitkijkpost om de vloot van Napoleon te volgen, voor een bezoek aan de archeologische site (3 kolommen van Apollo’s tempel, het stadium en het theater), maar bij het vertrek aldaar dient, omwille van motorpech, overgestapt te worden op en de bagages overgeladen in een andere bus.

De karavaan is weer op weg.

Eerst brengen we een bezoek aan een klooster gebouwd op een hoogte in de nabijheid van Rhodos-stad. Een tiental luidruchtige pauwen die er rondlopen maken het zo bont dat de groep zich verplicht ziet verderop een plekje te zoeken in de schaduw om de uitleg van de gids te verstaan. Deze site is de acropolis van de oude stad.

De stad Lindos is geklasseerd als historisch monument en is ook autovrij. De tempel ter ere van Athena staat op een

hoogte. De bus mag het dorp aan de voet van de heuvel niet in en moet parkeren op een steile weg.

Niet erg, vindt Julia, de groep kan te voet naar het dorpsplein en terug met de pendelbus, georganiseerd door de plaatselijke dienstverlening. Vooruit dan maar.

Wanneer Julia ter plaatse informeert naar de pendeldienst blijkt die niet voorhanden omwille van ... motorpech... Vervloekt!

Het kerkje in het dorp is zeer mooi (het heeft ook de wisselende erediensten ondergaan) met geslaagde fresco’s (glimlachende gelaten) uit de 18de eeuw. De versiering van de iconostases is zoals gewoonlijk veel te overladen maar in het aangrenzend klein museum zijn er enkele mooie ikonen en prachtige kazuivels te bewonderen.

De klim naar de tempel van Athena is zwaarder dan werd voorgesteld maar minder moordend dan werd gezegd. Wat we daarboven te zien krijgen loont echt de moeite vooral ook dankzij de uitleg van Julia en de restauratiewerken uitgevoerd door de Italianen die het eiland bezetten tussen de twee wereldoorlogen. Het is geen grote tempel maar de site moet al in de prehistorie aanzien zijn als heilige plaats want onder de tempel bevindt er zich een grot waarin een kerk werd gebouwd.

Na het avondmaal in restaurant Petalas, keren we terug naar Rhodos-Stad maar stoppen onderweg nog even in een aangelegd natuurpark met achteraan een riviertje gevoed door 7 bronnen.

Een deugdoend en ontspannend intermezzo voor de groep van Adonis na een wandeling op houten bruggen en langs

18

kleine watervallen op zoek naar de 7 bronnen.

Vooraleer terug te keren naar het hotel brengt Adonis de groep nog naar de haven van Mandraki. Aan de ingang van de haven staan 2 stenen kolommen met op de ene een hert en op de andere een hinde, de symbolen van Rhodos. Deze kolommen staan, volgens de legende, op de plaats waar de kolos van Rhodos werd opgetrokken.

Zondag en maandag, logeren we allemaal (beide groepen) in een hotel langs de kust van Falikari voor 2 dagen ‘zalig nietsdoen’ met de formule ‘all in’.

Een mooie reis en voor Jos een mooi afscheid als reisorganisator.

In de voetsporen van de gebroeders Grimm (van 13 tot 17.09.2015)

Door Paula Buekenhoudt

Op zondag 13 september, heel vroeg in de morgen, zijn 47 gepensioneerden vertrokken richting Noord Hessen, het land van de gebroeders Grimm, op zoek naar de sprookjes uit hun kinderjaren.

Ze werden ontvangen op kasteel Sababurg door een uiterst charmant Doornroosje, dat, bijgestaan door een ietwat onbeholpen prins, hen het verhaal nog eens vertelde in het Duits. Dit bezoek werd afgesloten met een wandeling door de kasteeltuinen onder een lichte motregen. Deze plaats was achtereenvolgens een bedevaartsoord, een paardenfokkerij en een dierenpark, maar is de dag van vandaag omgetoverd tot een hotel, waar hoofdzakelijk romantische trouwpartijen plaatsvinden, toch zo’n 200 per jaar. Bij het buitengaan zijn we getuige van de polyvalentie van de

Duitse burgers want onze bevallige prinses had haar kroontje en mooie attributen verruild voor een jeans en baskets om de bezoekers vanachter de kassa te ontvangen.

‘s Anderendaags brengt de sprookjesroute ons naar Kassel, de stad waar de gebroeders Grimm het grootste deel van hun werk hebben gepubliceerd. Ze werden er ondermeer beïnvloed door de Franse Hugenoten, slachtoffers van het Edict van Nantes, en mede door hen ook door Charles Perrault. De stad werd voor 80% verwoest in oktober 1943. De bombardementen eisten meer dan 10 000 doden. De heropbouw begon in 1950 maar er blijven nog enkele heel mooie « Art Nouveau » huizen over. De stad dankt zijn reputatie ook aan Documenta, een befaamde hedendaagse kunsttentoonstelling, die er om de vijf jaar wordt georganiseerd. We klimmen naar het bronzen standbeeld van Hercules, dat zich bovenop een achthoekige piramide bevindt, maar Hercules is er niet, hij is volledig in de dichte bewolking verdwenen. Een filmpje toont ons de watervallen in het park die tweemaal per week tijdens de zomermaanden in werking worden gesteld. We dalen af om te gaan lunchen in een restaurant dat een voormalig armenhospitaal was. Na de maaltijd is de hemel meer opengetrokken en de gids besluit om terug naar het park te trekken en wonder boven wonder : Hercules staat er weer…. We rijden verder naar Hannoversch Münden, een echt pareltje met talrijke vakwerkhuizen en andere met een heel bijzondere renaissancestijl. Dit alles getuigt van de rijkdom van de kooplieden die er in de Middeleeuwen hun huizen gebouwd hebben.

Dinsdag is gewijd aan Hameln, beroemd door het sprookje van de gebroeders Grimm « De Rattenvanger ». Het verhaal in het kort : de stad wordt geteisterd door een rattenplaag en de burgemeester

19

looft een beloning uit aan een fluitspeler als hij erin slaagt de bevolking van de plaag te bevrijden. De fluitspeler lokt de ratten met zijn muziek en ze volgen hem naar de Weser, de rivier die de stad doorkruist, waar ze allemaal verdrinken. Spijtig genoeg weigert de burgemeester achteraf de beloning uit te betalen en enkele weken later komt de muzikant terug en ontvoert 130 kinderen die nooit meer teruggevonden worden.

We hebben de fluitspeler ontmoet in de straten van Hameln, getooid in zijn veelkleurig kostuum en zijn hoed met pauwenveren, maar zijn betovering heeft niet gewerkt, hij is er niet in geslaagd de 47 gepensioneerden van de NBB te doen verdwijnen !

De hoofdstraat heeft prachtige gevels en geeft uit op de St-Niklaaskerk, opgericht door de kooplui. De gids legt ons uit dat, gedurende twee eeuwen, waarin de streek geteisterd werd door meerdere oorlogen, de inwoners van Hameln altijd zo verstandig geweest zijn om zich over te geven, waardoor talrijke verwoestingen zijn vermeden. Spijtig genoeg ,vertelt ze, moet in april 1945 het intelligentieniveau gedaald zijn, want een handvol nazi’s heeft toen de twee bruggen over de Weser vernietigd en het tegenoffensief van de Amerikanen dat hier onmiddellijk op volgde, betekende de vernietiging van de St-Niklaaskerk en van talrijke huizen rondom. Verbazingwekkende paradox : onder de ereburgers van de stad : Koningin Elisabeth, Michael Jackson en … Hitler, maar de naam van deze laatste werd verwijderd in 2008.

In de namiddag maken we een boottocht op de Weser, een heerlijk moment van ontspanning en rust. Onze route brengt ons verder naar Bad Pyrmont, waar we naar het renaissancekasteel klimmen, omgeven door grote slotgrachten waar talrijke eenden zwemmen. Een mager zonnetje doet de fotografen onder ons herleven, want de vele buien en lage wolken maakten ze tot hiertoe nogal gefrusteerd.

De volgende dag vertrekken we naar een natuurpark in het Harzgebergte, spijtig genoeg in de regen. De gids legt uit dat de

belangrijkste bron van inkomsten in deze regio hoofdzakelijk landbouwproducten zijn (graan, bieten, maïs, enz). Op de tweede plaats hebben de talrijke kalksteengroeven voor een zekere welvaart gezorgd, maar het is voornamelijk de houtindustrie, het vervaardigen van meubels dat een zeer belangrijke rol speelt, zoals bv de keukens Aldo, die wereldvermaard zijn. Wij dragen ondertussen ook een klein steentje bij tot de welvaart van de regio, aangezien het toerisme een nieuwe bron van inkomsten begint te vormen.

Wat ons ook opvalt is de aanwezigheid van talrijke windmolenparken, onmisbaar indien Duitsland uit de kernenergie wil stappen tegen 2020. Onze aankomst in Wernigerode gaat gepaard met de doortocht van een toeristische stoomtrein, die ons serieus uitrookt!

In dit kleine stadje, aan de voet van de Brock, de hoogste berg in de Harz, bevindt het stadhuis zich op een prachtige plaats, omzoomd met renaissancehuizen. Wij palmen de monumentale trap ervan in om er onze groepsfoto te maken.

Goslar is een stad die opgenomen is in de lijst van Unesco Werelderfgoed. Ze dankt haar rijkdom gedeeltelijk aan de nabijheid van de zilvermijnen van de Rammelsberg. De Duitse keizers werden aangetrokken door haar welvaart en bouwden er een keizerlijk paleis in de Xde eeuw, dat gerestaureerd werd in de XIXde eeuw. We vinden er een kopie terug van de troon van Keizer Karel en op de puntgevel van het Lakenwevershuis een klein personage dat vreemd genoeg goudstukken schijt !!

Onze laatste dag begint met het bezoek aan het porseleinatelier van Fürstenberg, dat onze algemene bewondering wegdroeg, maar de prijzen en de aanwezigheid van een vaatwasmachine maakten dat weinigen onder ons tot een aankoop zijn overgegaan. In elk geval hebben we heel erg genoten van de voortreffelijke lunch in het restaurant naast de fabriek. En dan is het reeds tijd om de terugreis naar Brussel aan te vatten, waar we omstreeks 21 uur aankomen. Er rest ons alleen nog Tony en Guido hartelijk te bedanken voor het geleverde werk en naar

20

huis te vertrekken met een hoofd vol mooie herinneringen aan dit mooie stukje Duitsland.

Ethiopïe (van 17 tot 30.10.2015)

Kijken met je oog en je hart (een gedicht over Ethiopië : vertaling)

Onze vriend Francis Borceux (echtgenoot van Christiane De Neve), geïnspireerd door zijn reis in Ethiopië, heeft er een heel mooi gedicht vol gevoelens over geschreven. Claudine Van Peteghem verzorgde voor ons een vrije vertaling naar het Nederlands.

Emotie en kijk vanuit oog en hart op Ethiopië

Mijn hart ontmoette de ziel van een heel volk

Met op vele vlakken een verwarrende lotsbeschikking.

Deze zogenaamde wieg van de mensheid Leek me plotseling een smeltkroes van

armoede.

Een gekweld oppervlak, versierd met warme kleuren

Alsof het regenseizoen het de blauwgroene tint van smaragd had

gegeven. De gouden vacht, verbrand door de zon,

Als van een dor landschap, met ongeëvenaarde reflecties.

Langs de weg van sobere dorpen Met hun gammele hutten van modder en

takkenbossen. Het stof dat volgens de grillen van de wind

een weg zoekt En slecht de duidelijkheid van de armoede

kan verbergen.

Maar het is in dit decor dat je glimlach schittert

Jij, de mooie Ethiopische met een glimlach die spreekt:

Het geluk is in mij en geloof het nooit Dat het afhangt van het overbodige

comfort.

En jij, de landbouwer, hard werkend op het veld

Jouw bultrund plagend onder het klappen van de zweep.

En jij maakt met jouw ploeg de lange voren in de grond

Een stuk hout, slecht gescherpt, dat kromme lijnen trekt.

Maar mijn hart kromp ineen op de hoeken van de straten,

En als bloedzuigers klampte alles zich aan mij vast.

Ik heb toen de toekomst van die arme kinderen begrepen

Opgeleid tot winstgevende bedelaars.

Opeens werd mijn hart weer gevuld met een enorme emotie

Toen ik kinderen in hun mooie uniformen zag

Naar school wandelend en vormgevend aan de toekomst

waar dit gekneusde land op zoek naar is.

Want dit land is trots om zijn verhaal te vertellen

Om zijn koningen en hun talloze overwinningen te verheerlijken.

Ze beroepen zich altijd op de koningin van Sheba

En koning Menelik, de overwinnaar in Adwa.

De Christen Orthodoxen spreiden hun overtuiging tentoon in een

Enorm aantal Heiligen en de Ark des Verbonds

Hun Islambroeders, tot dezelfde God biddende,

En ook in talrijke getale, worden naar hun schaduw gedegradeerd.

Ik zal van u een lange tijd, mooi Ethiopië, de herinnering behouden,

Het emotionele geheugen van dat stukje van het leven

Waar ik met u de hoop en de drama’s heb kunnen delen.

Zeg ik u nu vaarwel ofwel, tot ziens Ethiopië?

21

Recente activiteiten

In Belgïe

10 december 2015 : lunch van de

medewerkers

Reeds geplande toekomstige activiteiten

In Belgïe

10 januari 2016 : concert Ella & Frank

21 januari 2016 : nieuwjaarsfeest

15 maart 2016 : Wandeling in Buggenhout

14 april 2016 : Algemene Vergadering

21 april 2016 : Wandeling in het Hallerbos

April 2016 : Gentse Floraliën

28 april 2016 : Canada-Poland War Museum en tuinen van Adegem

19 mei 2016 : Wandeling in Kester (Pajottenland)

Juni 2016 : Bezoek Edingen (met Michel Faucq)

14 juni 2016 : Wandeling op de Kust

14 juli 2016 : Wandeling in het Waals Brabant

23 augustus 2016 : Wandeling in Waterloo

20 september 2016 : Wandeling in Ittre

18 oktober 2016 : Wandeling in Ukkel

17 november 2016 : Wandeling in het Brabant

Reizen

Van 21 mei tot 04 juni 2016 : Peru

Van 24 juni tot 1 juli 2016 : Het land der Katharen (zuid Frankrijk)

September 2016 : Emilia-Romagna (Italië)

Lente 2017 : 8-daagse cruise langs de Dalmatische Kust, Kroatië en Montenegro)

KENNISGEVINGEN

1) Wij delen U mee dat mevr. M. Deblaton, sociaal assistente op de Bank, een nieuwe

brochure voorbereid heeft die, per gewest, uitlegt welke stappen ondernomen moeten

worden bij een overlijden. Die brochure zal eerstdaags op de site en in Extramuros

verschijnen.

2) U kunt ons dagelijks volgen op onze site http://www.afternbb.be

3) U kunt ook toegang vragen tot de extranetsite Extramuros, die de Bank in het leven geroepen heeft ter attentie van de gepensioneerden, door een bericht te sturen naar extramuros@nbb.be met vermelging van uw naam, voornaam en stamnummer.

Verantwoordelijk uitgever : voor KVGNBB

Linda DE PAUW Voorzitter Nijken 56 9400 Denderwindeke