Kraj Kwitnącej Wiśni……czyli Japonia

Japonia jest krajem oferującym delikatną sztukę, kolorową rozrywkę i orzeźwiającą bryzę natury. Japonia to kraj który trzeba zobaczyć!

Kasia Polak2012-05-24

Japonia (jap.日本 Nihon lub Nippon) oficjalnie Państwo Japonia (jap. 日本国 Nihon-koku lub Nippon-koku?, posłuchaj po japońsku) – państwo usytuowane na wąskim łańcuchu wysp

na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (wg Japończyków, ich kraj ma kształt „trzydniowego

Księżyca”) pomiędzy 45°33' a 20°25' stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest

usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Teheran i Waszyngton.

Archipelag składa się z czterech głównych wysp: Hokkaido, Honsiu, Sikoku i Kiusiu (97% obszaru lądowego) oraz 6848 mniejszych wysp. Według danych z 2006 r. łączna

powierzchnia kraju wynosi 377 921 km². Większość powierzchni jest pokryta górami. Najwyższym szczytem jest nieczynny wulkan Fudżi (3776 m). Z tego powodu prawie połowa ludności zamieszkuje nadmorski pas nizin rozciągający się pomiędzy Tokio a Osaką i Nagoją.

Tam też rozwijało się rolnictwo i przemysł. Obszar ten stanowi 13% terytorium kraju.

Japonia jest położona na styku płyt tektonicznych, w obrębie „ognistego pierścienia Pacyfiku”. Stałym więc zagrożeniem są trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów i fale tsunami.

Stąd wynikają różnice danych podających liczbę wysp i odmienną wielkość powierzchni kraju. W sierpniu i wrześniu nad archipelag nadchodzą tajfuny powstające na zachodnim

Pacyfiku.

Z liczbą ludności 126,5 mln osób Japonia zajmuje 10. miejsce w świecie. Według danych ONZ i WHO, przeciętna długość życia jest najwyższa w świecie. Japonia należy do grupy

krajów wysoko rozwiniętych, jest jedną z czołowych potęg gospodarczych świata.

Zgodnie z przyjętą w 1947 r. demokratyczną konstytucją, Japonia jest monarchią konstytucyjną z cesarzem jako symbolem jedności państwa i wybieranym w wyborach

powszechnych dwuizbowym parlamentem.

JĘZYK JAPOŃSKI

Język japoński (jap. 日本語 nihongo lub nippongo?) – język używany przez ok. 130 mln mieszkańców Japonii oraz japońskich emigrantów na wszystkich kontynentach.

Ponad 99% mieszkańców Japonii posługuje się językiem japońskim. Pochodzenie języka japońskiego jest nieznane. Prezentowane są różne hipotezy dot. jego korzeni, m.in.

pokrewieństwo rodzinom języków uralskich i ałtajskich, do których należą: fiński, węgierski, mongolski, turecki. Pod względem gramatycznym japoński podobny jest do języka

koreańskiego.

Do charakterystycznych cech języka japońskiego należą: duża liczba homofonów, obfitość zwrotów grzecznościowych, występowanie tylko otwartych, a więc kończących się

samogłoską sylab, iloczas czy duża ilość zapożyczeń frazeologicznych, głównie z języka angielskiego.

KULTURA I SZTUKA

Na kulturę Japonii zasadniczy wpływ wywarła wielka cywilizacja chińska, jak również położona bliżej Korea. W Państwie Środka narodziły się charakterystyczne dla Japonii

dziedziny sztuki, takie jak origami, suiseki, czy pielęgnowanie drzewek bonsai. To stamtąd też w XIII wieku dotarł do Kraju Kwitnącej Wiśni buddyzm zen, będący inspiracją dla rozwoju nowych nurtów i form w malarstwie, kaligrafii czy poezji. Niemniej jednak już znacznie wcześniej japońscy mistrzowie odeszli od wiernego naśladowania chińskich

wzorów, z ich przywiązaniem do symetrii. Stąd też w sztukach plastycznych główny plan znajduje się poza środkiem dzieła, a w mowie, słowie pisanym oraz w sztuce w ogóle domysł

często przeważa nad jednoznacznością.

Wraz z zen do Kraju Wschodzącego Słońca dotarł również rytuał picia herbaty, który przekształcił się następnie w ceremonię o dużych walorach estetycznych i filozoficznych. To

za jej sprawą narodziły się nowe charakterystyczne dziedziny oraz formy sztuki, takie jak ikebana – sposób układania kwiatów, czy poezja haiku. Ceremonia parzenia herbaty wywarła

też istotny wpływ na wygląd wnętrza japońskiego domu oraz styl ogrodów, z których najsłynniejsze to karesansi – pełne surowości i prostoty kamienne ogrody zen, obrazujące

wodę i góry, odzwierciedlające tym samym filozoficzne idee. W końcu też chanoyu, a więc "droga herbaty" i współgrające ze sobą różne formy sztuki reprezentują tak charakterystyczne dla estetyki japońskiej pojęcia, jak wabi (piękno ubóstwa) i sabi (patyny czasu), które razem z

kryteriami shibui, a więc "spokojnej wytworności" składają się na najważniejszą zasadę japońskiego smaku, zgodnie z którą mniej znaczy więcej.

KUCHNIA JAPOŃSKAW Kraju Kwitnącej Wiśni jedzenie oraz jego przygotowanie jest niemal rytuałem, a spożywanie

posiłków poza domem należy do największych przyjemności czasu wolnego. Trzeba jednak przy tym zaznaczyć, że w przygotowanie z pozoru prostych potraw tradycyjnej japońskiej kuchni wkłada się

wiele serca i pracy. To za ich sprawą jedzenie jest również ucztą dla oczu, gdyż ogromną wagę przywiązuje się do świeżości produktów, sposobu ułożenia, a także koloru potraw. Podstawą tej

kuchni jest ryż, którego znaczenie jest tak wielkie, że słowo gohan, a więc gotowany ryż znaczy tyle samo co posiłek.

Pod wpływem buddyzmu od X do niemal końca XIX wieku obowiązywał zakaz spożywania mięsa, stąd też kwintesencję tutejszych dań stanowią przyrządzane na wszelkie możliwe sposoby ryby i

owoce morza. Z ich udziałem, często w surowej postaci powstają tak charakterystyczne potrawy jak: sushi, sashimi, czy mająca portugalskie pochodzenie tempura. Do kulinarnych rarytasów zalicza się

rybę fugu. Niektóre jej organy wewnętrzne są silnie toksyczne. Do codziennego menu zalicza się zup miso, a więc sojowy wywar z dodatkami, którymi mogą być owoce morza czy też inna sojowa

specjalność – twaróg tou. Równie dużą popularnością wśród Japończyków cieszą się makarony: gruby udon, cienki somen, ramn (wszystkie z mąki pszennej) i soa (z gryczanej).

Sushi (jap. 寿司, 鮨 lub 鮓) – potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym (jap. 酢 su) oraz najróżniejszych dodatków w postaci, przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, jajek. Ze względu na konieczność

zachowania świeżości, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.

TURYSTYKAJaponia nie należy do najliczniej odwiedzanych państw świata, nie znaczy to jednak, że jest to kraj mało atrakcyjny turystycznie, wręcz przeciwnie. W 2006 r. Japonię odwiedziło niewiele

ponad 7 mln gości, wśród których dominowali Azjaci z sąsiednich państw, tj. Chińczycy, Koreańczycy i Filipińczycy, a wśród przybyszów z zachodu – Amerykanie. Powodem tak

słabej koniunktury jest przede wszystkim brak odpowiedniej promocji, wysokie koszty podróży oraz pobytu, jak również dająca o sobie znać bariera językowa. Jednocześnie w tym

samym 2006 r. w celach turystycznych wyspy opuściło ponad 17 mln Japończyków i liczba ta systematycznie wzrasta.

Z uwagi na urozmaicony krajobraz, bogactwo dziewiczej przyrody oraz zróżnicowany niezależnie od pory roku klimat, Kraj Wschodzącego Słońca stwarza doskonałe warunki do

uprawiania wszelkich form czynnego wypoczynku. W 29 parkach narodowych objęte ochroną są najcenniejsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym tereny Japonii, a więc liczne wulkany; wyniosłe nagie szczyty gór, jak i ich znajdujące się niżej porośnięte gęstym lasem zbocza; kotliny, jary i wąwozy; obfitujące w wodospady obszary źródłowe oraz doliny rzek;

klifowe, skaliste oraz niskie, piaszczyste wybrzeża i ich zatoki; różnej wielkości jeziora; mokradła, w końcu też niezliczone i niejednokrotnie otoczone rafą koralową wyspy, a nawet całe archipelagi. Niektóre obszary, takie jak półwysep Shiretoko, pasmo górskie Shirakami,

góry Kii oraz wyspa Yakushima zostały uznane za część światowego dziedzictwa przyrodniczego UNESCO. Niemniej jednak tradycyjnie do tzw. Trzech Wspaniałych

Widoków Japonii zaliczają się: położona nieopodal Sendai zatoka Matsushima, znajdująca się na północ od Kioto mierzeja Amanohashidate oraz leżąca koło Hiroszimy wyspa Miyajima,

znana też jako Itsukushima.

Dobrze rozwinięta baza turystyczna oraz wyspiarsko-górzysto-wulkaniczny charakter terytorium Japonii sprawiają, iż w każdym jej zakątku można wypoczywać zarówno nad

morzem, w górach jak i występujących powszechnie uzdrowiskach termalnych czyli onsenach, z których najsłynniejsze to: Noboribetsu, Hakone, Kusatsu, Dogo Onsen oraz Beppu. Miłośnicy sportów wodnych, plażowania czy kąpieli słonecznych wypoczywają

najczęściej na Wyspach Nansei, południowym wybrzeżu Sikoku, Kiusiu, półwyspach Kii, Izu oraz nad licznymi górskimi jeziorami. Z kolei Hokkaido oraz zajmujące wnętrze Honsiu Alpy

Japońskie stanowią najpopularniejszy cel wakacji wśród zwolenników górskich wędrówek, wspinaczki oraz sportów zimowych. Ponadto liczne bystre, górskie rzeki jak np. Kuma

stwarzają doskonałe warunki dla kajakarstwa oraz spływów.