2007. gada 10. janvârî

,,IKERU DRAUDZES AVIZENr. 2 (40)Nr. 2 (40) 2011. gada novembris2011. gada novembris

Nr. 2 2011. gada novembrisBIÍERU DRAUDZES AVIZE

12

Kristieði pasaulç

2011. gada 5. jûnijâkristîts Roberts Augusts Krçsliòð

19. jûnijâ kristîti Niks Ralfs Ozoliòð, Rièards Raitis Jçgerskristîta un iesvçtîta Laila Kundziòaiesvçtîts Jânis Zvejnieks

10. jûlijâ kristîta un iesvçtîta Gundega Viðòevska

17. jûlijâ kristîts Jçkabs Jânis Reiniks

21. augustâ kristîta un ievçtîta Inna Rubene un Elîza Priþevoita

11. septembrîkristîts Markuss Eduards Buðkevicskristîti un iesvçtîti Justîne Ðtâle, Inese Spârna, Viesturs Spârns

2011. gada 25. septembrîiesvçtîta Elîna Stûrmane

Kristîbas, iesvçtîbas

mâti, sievastçvu; vçl bija viens slepkavîbas gadîjums un divi draudzes locekïu piederîgie, kuri vçl nebija kristieði. Tâda bija Dieva atbilde uz manu lûgðanu. Jâuzmanâs – ko lûdz, to var arî dabût!

G. Kâ tavas kalpoðanas laikâ Dievs darîjis Savu darbu?

S. Pçc laika nodibinâjâm vçl vienu draudzi, tad vçl vienu. Nu esmu mâcîtâjs trijâs draudzçs. Pirmajâ draudzç ðobrîd ir apmçram 60 draudzes locekïu. Kopâ ðajâs trîs draudzçs ir apmçram 250 locekïu. Ulanbatorâ ir arî piecas norvçìu dibinâtâs draudzes, kurâs kalpo viens mâcîtâjs – viòam gan ir vairâki palîgi, un vçl divas somu misionâru dibinâtâs draudzes. Ðîs desmit draudzes tad arî pârstâv Evaòìçliski luterisko baznîcu Mongolijâ. Kopâ varçtu bût kâdi 600 luterâòi. Nav daudz, bet mums ir vçl daþas ieceres. Pagâjuðajâ gadâ kopâ ar Metjû Haizi nodibinâjâm luterâòu laju lîderu skolu. Tajâ mâca Metjû pats, reizçm viesojas arî kâds cits pasniedzçjs. No manâm trim draudzçm ðajâ skolâ mâcâs 11 draudþu locekïi. Pavisam ðajâ skolâ ðobrîd ir apmçram 25 studenti. Ceram, ka skola darbosies un spçs sagatavot jaunus Kristus kalpus, labus palîgus. Galu galâ – tas taèu nav mûsu, bet Kristus darbs.

Manu draudþu dzîve ir diezgan rosîga – protams, notiek regulâri dievkalpojumi, arî Bîbeles stundas, tâs vadu es pats; mums ir arî sievieðu grupa, svçtdienas skola, jaunieðu grupa, lûgðanu grupa, – no treðdienas lîdz pat svçtdienai katru dienu kaut kas notiek. Ar

prieku vçroju, kâ draudzes locekïi pieaug Kristû, îpaði tie, kuri parâdâs ne tikai svçtdienâs. Tâ nu tas ir – ja esi tikai svçtdienas kristietis, tad daudz bieþâk gadâs nomaldîties un sâpinât gan sevi, gan citus. Mçs taèu nepiederam Dievam tikai svçtdienâs, bet ikkatru mîïu brîdi, tâpat arî Kristus par mums rûpçjas ik mirkli. Ja negribam Viòam to ïaut, tad paði vien cieðam.

G. Kâds ir dievkalpojums tavâs draudzçs?

S. Dievkalpojumi mums ir nedaudz citâdâki nekâ vajadzçtu, nekâ gribçtos. Daudzus gadus budisms Mongolijâ bija vadoðâ reliìija. Tas kïuvis arî par daïu no kultûras. Mongolis – tâtad budists. Protams, nereti, ja pajautâ, kâds tad tu îsti budists esi, izrâdâs, ka – ar muti vien. Tomçr cilvçkiem ir izveidojuðies noteikti priekðstati, kâdi rituâli piederas budismam, kâdi ne. Tâ, piemçram, mçs nevaram dievkalpojumos izmantot nedz sveces, nedz balto mâcîtâja tçrpu, nedz arî kâdus altâra greznojumus, jo tas viss cilvçkiem uzreiz saistâs ar budismu. Ahâ, jûs jau te darât to paðu, ko budistu klosteros! Mçs sargâmies, lai arî ðâdas lietas cilvçkus nemald inâ tu . Tâpçc d ievnamâ un dievkalpojumâ mums viss ir ïoti vienkârðs, gandrîz kâ skolâ. Ir vien altâris, krusts un pults, no kuras sludina. Taèu pamazâm cilvçki sâk saprast, kas un kâ. Svçtkos atïaujamies dievnamu arî nedaudz izgreznot.

Mongoïu valodâ kristîgâ literatûra gandrîz nav pieejama. Ir pârtulkots Lutera Mazais un Lielais katehisms, arî Lutera

Pâvila vçstules galatieðiem skaidrojums. Paðlaik tiek tulkota Vienprâtîbas grâmata. Bijâm to uzticçjuði veikt kâdam baptistu brâlim, bet viòð to ne vien pârtulkoja no angïu valodas uz mongoïu, bet arî no luterâòu ticîbas uz baptistu ticîbu. Kam tulkojot nepiekrita, to bija izmainîjis pçc savas sapraðanas. Lasu un brînos, kaut kas nav tâ, kâ vajag. Nu tulkoðana jâveic no jauna.

G. Ko tu novçlçtu saviem ticîbas brâïiem un mâsâm Latvijâ?

S. Es katru dienu priecâjos par mûsu luterisko mâcîbu. Tâ ir tik ïoti orientçta uz Kristu, tik ïoti no Kristus nâkoða, tik spçcinoðs Evaòìçlijs! Un Sakramenti – paða Kristus klâtbûtne! Un katehisms – nevienam citam Mongolijâ nav tik labu mâcîbu materiâlu kâ Lutera katehismi. Nevienam! Jums Latvijâ luteriskâ baznîca pastâv jau ilgu laiku un daudzas lietas, par kurâm mçs jûsmojam un pateicamies Dievam, ðíiet pavisam parastas.

Mîïie, nav nekâ labâka par Dievu, kurð pats nâk pie mums un pats runâ ar mums! Nav nekâ labâka kâ klausîties un lasît Viòa vârdus, un nav nekâ labâka kâ bût kopâ ar augðâmcelto Kristu Viòa paða rîkotajâ Mielastâ. Mçs tik daudz esam saòçmuði no luteriskâs baznîcas, ka gribas arî ar jums dalîties priekâ. Lai Dievs ïauj jums saredzçt Viòa darbus ar gara acîm un pilda arî jûsu sirdis ar prieku un pateicîbu ikreiz, kad Viòa vârdu dzirdat un Viòa Mielastu baudât! Tiksimies Mielastâ!

BIÍERU DRAUDZES AVÎZERedakcija:Biíernieku 146, Rîga, LV-1079e-pasts: bikeru.avize@e-apollo.lv(C) Biíeru evaòìçliski luteriskâ draudze

Dievs, kas radîjis pasauli un visu, kas tajâ, Viòð, debesu un zemes Kungs, nemâjo cilvçka roku celtos tempïos, un Viòam nekalpo cilvçka rokas, it kâ Viòam kâ trûktu, Viòð pats dod visiem dzîvîbu, elpu un visu. No viena cilvçka Viòð radîja visas cilvçku tautas, likdams tiem dzîvot pa visu zemes virsu, iepriekð nolicis laikus un robeþas, kur tiem dzîvot, lai tie meklçtu Dievu un kaut taustoties censtos Viòu atrast, – lai gan Viòð nav tâlu nevienam no mums.

(Apd 17:24–27)

18. novembris mûsu tautas dzîvç ir îpaða diena, kurâ mçs pieminam un svinam mûsu valsts proklamçðanas atceri. Ðogad mçs atzîmçjam ðî notikuma 93. gadadienu. Daudz vai maz? Lûkojoties no vçstures perspektîvas, necik daudz jau nav. Turklât, ja vçl atrçíinâm 50 okupâcijas gadus, tad tâds nieks vien sanâk. Tomçr nevajadzçtu arî 43 Dieva dâvâtos neatkarîbas gadus novçrtçt par zemu.

Pasaules vçsture un ðodienas notikumi ir diezgan neparasta "grâmata", kurâ var izlasît ïoti noderîgas lietas. Piemçram, grieíu tauta parasti tiek uzskatîta par demokrâtijas ðûpuli. Tas varçtu nozîmçt, ka ðajâ ziòâ tai bûtu jâbût citâm tautâm tâlu priekðâ. Tomçr ðodienas notikumi parâda, ka tâs izpratne par demokrâtiju nav neko daudz tâlâk tikusi par tiem laikiem, kad to pirms gandrîz divarpus tûkstoð gadiem asi kritizçja ðîs demokrâtijas tçvs – Sokrâts; demokrâtijas izpratne grieíu tautâ vçl aizvien ir tikpat kâ ðûpulî.

Pasaulç ir kultûras un tautas ar vçl daudz senâku un bagâtâku valstiskuma pieredzi (piemçram, Irâka, Irâna, Íîna, Itâlija), bet tas tâm nav vienmçr palîdzçjis bût par paraugu citâm tautâm un valstîm. No tâ mçs saprotam, ka diþi pagâtnes varoòdarbi un galvu reibinoði panâkumi agrâkos laikos nenodroðina nâkamajâm paaudzçm sekmîgu ceïu un pareizu izvçli. Reizçm notiek tieði otrâdi. Atcerçsimies, kas notika ar vâcu tautu, kad nacionâl-sociâlisti sâka modinât vâcu tautas "varoògaru" un pâr mçru cildinât senos

varoòus – imperatoru Frîdrihu, sauktu Rudbârdi (Barbarosu), teitoòu un vâcu viduslaiku bruòinieku ordeòus u.c.; pat Luters tika ierauts ðajâ tautas "varoògara" modinâðanas un izsaukðanas akcijâ. Turklât tas viòiem izdevâs pat vçl daudz labâk, nekâ sâkumâ bija cerçts. Kas no tâ visa sanâca un kâdas neizsakâmas cieðanas tas radîja Dievam mîïajâ vâcu tautâ un citâs tautâs, mçs visi vairâk vai mazâk zinâm. To paðu mçs varam sacît arî par daudzâm citâm tautâm un valstîm lîdz pat ðai dienai.

Pavisam vienkârði varam iedomâties, kas sâktos, ja kâdam, piemçram, Lielbritânijâ, Itâlijâ, Spânijâ izdotos atmodinât zuduðo impçriju iekarotâju un vadoòu "varoògaru". Lai Dievs savâ þçlastîbâ pasauli no tâ pasargâ!

Dievs, kâ mçs to lasâm apustuïa Pâvila runâ Atçnu areopaga priekðâ, no viena cilvçka radîja visas cilvçku tautas. Un Dievs, kas ir visu tautu radîtâjs, arî pieskata no saviem augstumiem visas tautas un valstis, tâpat kâ ìimenes tçvs savus bçrnus. Un tieði tâpat, kâ ìimenes tçvs drîz vien apslâpç savu bçrnu "varoògaru", ar ko tie ceïas viens pret otru, arî Dievs ir atriebçjs un soìis tautu starpâ. Svçtîga tâ tauta, kas to apzinâs. Reizçm ðâda apziòa nâk par ïoti dârgu samaksu. Domâju, tâ nebûs liela kïûda, kas

cçlusies no nepiecieðamas un neizbçgamas vienkârðoðanas, ja sacîsim, ka asiòainais pasaules karð, ko vçl pavisam nesen lîdz ar visu pârçjo pasauli nâcâs izciest arî angïu un franèu tautai, lika angïiem un franèiem, kas bija sagrâbuði savai "dzîves telpai" vai pus-pasaules, dâvât brîvîbu un paðnoteikðanos daudzâm jo daudzâm tautâm, ko tâs ar neþçlîbu un varmâcîbu bija pakïâvuðas un gadu simtiem alkatîgi izmantojuðas. Tas nebija ðo tautu daudzinâtais paðapzinîgais "varoògars", kas lika rîkoties taisnîgi un pareizi; tas bija grçknoþçlas gars, kas lika noþçlot un atzît savas vainas, nevis turpinât pçckara pagurumâ vicinât dûres un râdît muskuïus. Varbût tieði nabaga Vâcija, kas, velna sakûdîta, bija izraisîjusi ðo asiòaino karu, lika ieraudzît, noþçlot un atzît angïiem, franèiem un daudziem citiem savus asiòainos grçkus, kas brçca uz debesîm. Jo vâcieði jau tikai gribçja to paðu, ko pârçjâs varenâs tautas bija darîjuðas jau gadsimtiem ilgi; neko citu... Visâm tautâm, valstîm un to valdîbâm no apustuïa Pâvila ir jâmâcâs, ko nozîmç, ka Dievs no viena cilvçka radîja visas cilvçku tautas, likdams tiem dzîvot pa visu zemes virsu, iepriekð nolicis laikus un robeþas, kur tiem dzîvot. Kas paplaðina savas Dieva dotâs robeþas uz citu rçíina, agri vai vçlu piedzîvo kritienu un brîdi, kad apspiestâs un mocîtâs

Nâc, Tu, latvju Pestîtâj!

(Turpinâjums no 10. lpp.)

Vasaras laikâ draudzes padomes sçdes netika sasauktas, taèu 16. jûlijâ notika draudzes kop-sapulce. Tâ gan nebija kupli apmeklçta – piedalîjâs nedaudz vairâk par 20 draudzes locekïiem. Sapul-cç noklausîjâmies ziòo-

jumus par draudzes statistiku, finansiâlo situâciju, pârskatu par Svçtdienas skolas un diakonijas darbu, kâ arî pârrunâjâm citus bûtiskus jautâjumus. Nâkamgad draudzes kopsapulcç ir paredzçtas draudzes padomes vçlçðanas, tâpçc aicinâm draudzes locekïus bût aktîvâkiem.

Bet rudenî draudzes padome darbu ir atsâkusi. Lûk, îsi par svarîgâko.

1. SIA Homburg Management turpina pildît nomas lîgumâ paredzçtâs saistîbas un ir veikusi pârskaitîjumu 10 000 EUR + PVN (kopçjâ ðogad pârskaitîtâ summa ir 42.700+ PVN).

2. Padomes priekðnieka nepareizi organizçta darba dçï neveiksmîgs ir bijis uzsâktais âra kâpòu remonts baznîcas priekðâ. Lai labotu pieïautâs kïûdas ir nolemts veikt kâpòu izbûvi pçc ainavu

arhitektes Daigas Veinbergas projekta (ar skices projektu varçsiet iepazîties toròa telpâ). Aptuvenâs plânotâs projekta izmaksas ir 9000 latu.

3. Dievnamâ turpinâs remontdarbi, tuvâkajâ laikâ esam iecerçjuði veikt atlikuðo logu, palodu nomaiòu un citus darbus.

4. Draudzes padomç tiek spriests par Íestermâjas remonta iespçjâm un termiòu. Remontdarbus varçsim uzsâkt ne agrâk kâ 2012. gadâ, kad tiks saòemta nomas maksa no SIA Homburg Management 105 000 EUR apmçrâ. Ir doma, ka bijuðâ îrnieka Normunda Klçfelda dzîvoklî varçtu tikt ierîkotas telpas Svçtdiena skolai, bet pârçjâs mâjas daïa bûtu piemçrojamas draudzes mâcîtâja dzîvoðanai.

5. Nolemts meklçt jaunu vietu draudzes nometnes rîkoðanai. Draudzes padome ir uzdevusi Ilzei Minkevicai, Aldim Grundem un Ìirtam Priekulim izpçtît citus variantus. Ja kâdam ir zinâma piemçrota vieta draudzes nometnes rîkoðanai, lûdzam par to informçt atbildîgos cilvçkus.

Padomes ziòas

Aigars Lûsis

BDA

BDA

11

Nr. 2 BIÍERU DRAUDZES AVIZE BIÍERU DRAUDZES AVIZESprediíis

2011. gada novembris

(Turpinâjums no 1. lpp.)

Finanðu pârskats

tautas atprasa parâdu. Mçs lasâm Bîbelç Dieva spriedumu par kaldejiem, sava laika varenâkâs impçrijas radîtâjiem: "Vai pçkðòi nesacelsies pret tevi tavi parâdu devçji? Vai tevi neizbiedçs tie, pret kuriem tu esi bijis varmâcîgs un kurus tu esi mocîjis? Tad tu kïûsi viòiem par laupîjumu. Tu taèu pats esi izlaupîjis daudzas sveðas tautas, un tâdçï arî tevi izlaupîs visas vçl atlikuðâs tautas, izlaupîs daudzu cilvçku asinsizlieðanas un daudzu zemju varmâcîgas apspieðanas dçï, jo no tevis ir cietuðas gan pilsçtas, gan to iedzîvotâji!" (Hab 2:7–8)

Diemþçl gan svçtkos, gan ikdienâ mûsu tautas un valsts gâjums ir ticis pârâk vienpusîgi vçrtçts un apcerçts – tikusi lielîta un slavçta tauta, cildinâti tâs varoòi un pelti mûsu ienaidnieki un pâridarîtâji. Tas viss jau nav nepareizi, un to arî vajag darît, taèu pati galvenâ vçstures skolas mâcîba, ko Dievs katrai tautai ir vçlçjies sacît, parasti nav tikusi ieraudzîta un saprasta. Te mçs nonâkam pie treðâs lietas, ko mâca apustulis: ".. lai tie [cilvçki, tautas] meklçtu Dievu un kaut taustoties censtos Viòu atrast, – lai gan Viòð nav tâlu nevienam no mums." Ðajos vârdos apustulis atklâj Dieva sprausto mçríi un uzdevumu katram cilvçkam un katrai tautai, kurai viòð licis ðai pasaulç bût. Ðis uzdevums un mçríis nav uzmesties citâm tautâm par kakla kungiem. Ðis uzdevums nav tikai ar saimnieka roku sakârtot un çrti aprîkot "savu kaktiòu, savu stûrîti zemes", bet – meklçt un atrast Dievu un, kad Dievs ir atrasts, paturçt patiesu dievatziòu, un nodot to tâlâk saviem bçrniem. Tikai ðim Dieva nospraustajam mçríim ir arî Dieva dots apsolîjums par to, ka tiem, kas vispirms no sirds meklç pçc Dieva valstîbas un pçc Viòa taisnîbas, tiks ðai valstîbai "piemests" klât arî tas, kas katram cilvçkam un katrai tautai ðîs zemes dzîvç nepiecieðams. Dievs katru pilsçtu, tautu un valsti svçtî un uztur ar Savu svçto roku to daudzo vai nedaudzo taisno dçï, kas ðo lielo uzdevumu ðajâ pilsçtâ, tautâ un valstî apzinâs un pilda.

Ja ðo taisno bçrni atkrît no savu taisno tçvu un tçvutçvu ceïa, kâ tas daudzviet kristîgajâs tautâs noticis, tad arî tauta un valsts brûk un jûk. Protams, mçs zinâm un redzam, ka Dieva sods nenâk uzreiz. Dievs parasti ir apbrînojami pacietîgs, jo Viòam "nav prieka par bezdievja nâvi, bet gan par to, ka bezdievis atgrieþas no sava ïaunâ ceïa un dzîvo" (Ech 33:11). Reizçm arî kâdu tautu grçku mçrs vçl nav gluþi pilns (1Moz 15:16), tâdçï tâs vçl kâdu laiku turpinâs dzîvot bezdievîgâ droðîbâ, ar saviem grçkiem iededzot Dieva dusmas.

Dieva meklçðana, nojauðana un atraðana iesâkas ar grçknoþçlu un îstenojas ticîbâ; tâ ir atgrieðanâs no grçkiem. Nav jau gan îpaði piedienîgi dzimðanas dienâ, arî valsts dzimðanas dienâ, runât par grçkiem un aicinât ïaudis uz noþçlu par to, kas, gadiem ritot, sadarîts. Bet kad tad vçl lai runâ? Vai

pçc tam, kad izteikti puspatiesi patriotiski cildinâjumi un glaimi, vçl var arî patiesi un godîgi mudinât uz atgrieðanos no grçkiem? Bet ir gana daudz visa kâ tâda sadarîts, ko nemaz negribçtos atcerçties. Sadarîts "ar kaujas saucieniem uz lûpâm, ar karstâm sirdîm", ar strçlnieku durkïiem un èekistu mauzeriem kaimiòzemes plaðumos, ar lepnu garu, ar tukðiem solîjumiem, ar nodevîgu iztapîbu, ar veiklu apsviedîbu, ar asiòainu neþçlîbu, ar sarkaniem un ne tik sarkaniem karogiem, ar kabatâs saþòaugtâm dûrçm un pigâm, ar bail îgu piekâpðanos, ar vienaldzîbu, ar ticîbas noliegðanu, ar Dieva un Kristus aizmirðanu, ar neskaitâmâm kârîbâm un grçkiem. Bet kâ tad no tâ visa lai atgrieþas, ja to pat nepieminam, un, ja pieminam, tad visai vienpusîgi? Tâpçc arî tikpat kâ neko neesam iemâcîjuðies.

Taèu Dievs turpina mûs mâcît. Tçvu laikos atòemdams cilvçkiem valsti, tagadçjos – atòemdams valstij cilvçkus. Un, ja negribçsim neko iemâcîties, ka tik reiz netiek atòemts gan viens, gan otrs. Protams, atgrieðanâs no grçkiem ir Dieva Gara darbs. Kad Dievs Savu Garu izlej pâr kâdu tautu, viòð tai dod Savas þçlastîbas un apþçloðanas laiku. Ja Evaòìçlija vçsts, ðíîsti sludinâta caur uzticamiem Dieva vârda kalpiem, ðajâ tautâ tiek uzòemta, tad var sâkt îstenoties tâs Dieva noliktais uzdevums.

Mûsu tautâ tas reiz tâ jau ir bijis. Domâjot par savas tautas vçsturi, mçs reizçm neprotam atðíirt galveno no nebûtiskâ, primâro no sekundârâ. Kad mûsu tautâ piemin nacionâlâs valsts raðanos, tad parasti atceras 19./20. gs. mijas nacionâlos vadoòus un varoòus, varbût atskatâs vçl mazliet atpakaï laikâ – uz nacionâlâs atmodas, nacionâlâ romantisma un jaunlatvieðu laika kultûras darbiniekiem, bet pavisam maz ir to, kas atceras, ar ko ðî tautas atmodas kustîba iesâkâs. Tâ iesâkâs ar Evaòìçlija spçku, ar tautas kristîgo atdzimðanu, kad nedaudzos gadu desmitos no Meríeïa aprakstîtâs noþçlojamâs, paverdzinâtâs un noplicinâtas dzçrâju tautiòas izveidojâs kristîga tauta, kas ar asarâm acîs dziedâja un sauca uz Kristu: "Nâc, Tu, latvju Pestîtâjs!" Visi vçlâko laiku nacionâlie un sekulârie vadîtâji ne tik daudz vilka vçstures ratus uz priekðu, cik skrçja tiem pa priekðu Dieva izveidotajâ un sagatavotajâ ceïâ; tâpçc arî bieþi viss gods tika viòiem. Ticîbas un lûgðanas spçku ðî pasaule neredz un negodâ.

Dieva þçlastîbas ceïu pieminçðana mûsu tautâ vieð cerîbu arî mûsu tautas drûmajâ ðodienâ. Kas varçtu bût ðîs cerîbas zîmes? Vai mûsu kultûras ïaudis, kas nereti tâlu pazîstami un apbrînoti plaðajâ pasaulç? Vai mûsu gudrâs galvas, kas daþkârt izdomâ un atklâj apbrînojamas lietas, ko citas tautas labprât pâròem un nopçrk? Vai mûsu èaklâs rokas un neatlaidîba, kas allaþ cçluðas par jaunu augðâ no drupâm valsts izpostîto saimniecisko dzîvi? – Jâ, tâs, protams, ir jaukas un cerîgas zîmes, kas râda, ka tautâ vçl

ir dzîvîba. Taèu jâsaprot, ka mçs nekad nebûsim pasaules kultûras virzîtâji un kultûras modes noteicçji, un mums tâdiem nemaz nav jâbût. Mçs nebûsim nedz pasaules gudrâ galva, nedz èaklâs rokas, kas pieraþos pasauli pilnu ar daþâdâm mantâm un precçm, mçs nebûsim arî pasaules vçders vai kâjas. Dievs mums ðâdu iespçju vienkârði nav devis. Tâ visa ir pârpârçm pietiekami arî citâs tautâs un valstîs.

Toties Dievs ir devis mums ðajâs dienâs ko îpaðu – Sava svçtâ Evaòìçlija gaismu. Tâ pavisam neparastâ veidâ ir mûsu tautai dota ðajos pçdçjos gados, kad daudzviet kâdreiz kristîgajâs zemçs tâ tikpat kâ ir apdzisusi. Daudzu tautu ïaudis brînâs par latvieðu alkâm pçc Dieva vârda – par pilnajiem dievnamiem, jaunieðiem un bçrniem baznîcâs, par to, ka cilvçki pie mums pulcçjas Bîbeles stundâs, lai lasîtu un labâk saprastu Rakstus, par daudzajâm pçdçjos gados izdotajâm kristîgajâm grâmatâm. Mums paðiem gan ðíiet – kas tur tâds îpaðs? Vai tad ticîgo nav mûsu tautâ tikai mazs pulciòð? Vai tad arî ðis pulciòð ir priekðzîmîgs savâ ticîbâ? Un tomçr, tas ir tâds Dieva Gara pieskâriens, kâdu daudzi patiesi kristîgie vçlçtos redzçt arî savâs tautâs – vâcu, zviedru, norvçìu, somu, igauòu, holandieðu, dâòu un daudzâs citâs –, bet neredz.

Kâds izcils pasaulslavens vâcu teologs, kas iemâcîjâs latvieðu valodu un vairâkus gadus dzîvoja un svçtîgi kalpoja Latvijâ, mçdza sacît: "Jûs nemaz neapzinâties, kas jums ir iedots. Daudzâs tautâs sen nekâ tâda vairs nav – jûsu baznîca ir dzîva! Tas ir patiess Dieva þçlastîbas brînums!" Viòð ïoti skaidri apzinâjâs visus mûsu Latvijas luteriskâs baznîcas trûkumus un nelaimes, taèu ðis viedais vîrs no sava izteiktâ sprieduma neatkâpâs. Pasaules un velna centienus apslâpçt un sagrozît Evaòìçliju viòð redzçja kâ apliecinâjumu tam, ka baznîca ir dzîva. "Citur," viòð sacîja, "ðâdas cîòas jau sen vairs nav, jo tur nav dzîvas baznîcas."

Ja Dievs kaut ko kâdai tautai ir devis, tas nozîmç, ka Viòð ir tuvu ðai tautai un ðî tauta tik drîz neiznîks, bet dzîvos; îpaði, ja ðis kaut kas ir Viòa svçtâ Evaòìçlija gaisma un Svçtâ Gara dâvâtâ patiesâ dzîvîba un dzîve. Mûsu tautai ðîs lietas ir dotas. Ja mçs tâs paturçsim, lietosim un nodosim tâlâk saviem bçrniem un bçrnu bçrniem, tad mûsu tautai bûs bût. Ja mûsu valsts vadîtâji nenostâsies velna pusç, ðo Evaòìçlija gaismu postîdami un patiesâs dzîves pamatus ârdîdami, tad bûs bût arî mûsu valstij. Âmen.

Dievs svçtî Latviju, mûs' dârgo tçviju,Svçtî jel Latviju, ak, svçtî jel to!

Kur Tavi ïaudis mît, Kur debess gaisma spîd, Ïauj svçtam vârdam dîgt

Mûs' Latvijâ.

Aprîlis Maijs Jûnijs Jûlijs Augusts Septembris

Naudas sâkuma atlikums LVL 3 354,67 2 000,00 3 419,30 1 738,37 3 770,24 1 550,35 Naudas atlikums EUR 27 614,94 58 114,94 53 114,94 53 114,94 36 114,94 34 114,94

IENÂKUMI LVL Ziedojumi no kolektçm 1801,00 1304,32 1446,64 1584,73 1534,43 1476,36 Draudzes nodeva 120,00 115,00 135,00 110,00 115,00 55,00 Ziedojumi vispârçjâm vajadzîbâm 1000,00 1010,00 1000,00 1100,00 1080,00 1000,00 Ziedojums remontdarbiem 270,00 68,00 89,00 70,00 Ziedojums ìimeòu salidojumam 491,10 306,65 37,65 Ziedojumi diakonijai 119,23 151,68 91,49 142,46 132,27 141,62 Ziedojumi par grâmatâm 280,00 _ RD Mâjokïu un vides departaments (elektroenerìija Biíeru kapsçtas kantorim) 51,37 72,38 _ Laila Èakare (par îri un kom.pakalpojumiem) 22,91 37,32 39,72 18,66 Aizdevuma atmaksa (Smiltenes ev.lut.dr.) 111,30 111,30 Dalîbas maksa nometnei 38,00 _ Saimnieciskâ avansa atmaksa 9,10 9,55 _ Pateicîba mâcîtâjam 30,00 _ KOPÂ 3 393,61 2 721,38 2 867,45 3 717,84 3 319,37 2 910,59

IENÂKUMI EUR Ienâkumi no zemes nomas 30 500,00 _

Eiro konvertâcija uz Ls + 3 516,50 11 953,60 1 406,60 2 813,20 Eiro konvertâcija uz Ls - -5 000,00 -17 000,00 -2 000,00 -4 000,00

IZDEVUMI Saimnieciskie izdevumi 769,50 1801,83 14,11 60,24 111,61 59,34 Darba algas 1 357,77 1 319,15 1 519,15 1 539,17 1 519,15 1 519,15 Atlîdzîba par remontdarbiem pçc uzòçmuma lîg. 500,00 1 487,00 _ Iedzîvotâju ienâkuma nodoklis 435,93 296,39 414,73 581,39 917,07 414,73 Valsts sociâlâs obligâtâs apdroðinâðanas iemaksas 658,03 545,22 749,59 1012,43 1541,83 749,59 Sakaru pakalpojumi (SIA Lattelekom) 11,6 10,69 9,91 9,89 10,13 9,97 Apsardze (SIA Mega Sargs) 24,40 24,40 24,40 24,40 24,40 24,40 Komunâlie pakalpojumi (L&T, Rîgas ûdens) 12,75 29,48 _ Elektroenerìija (Latvenergo) 180,33 10,50 165,49 160,55 Grâmatas (Luterisma Mantojuma Fonds) 96,00 40,00 100,00 _ Bankas pakalpojumi 10,00 9,90 10,40 11,60 10,80 10,40 Grâmatvedîbas pakalpojumi 366,00 366,00 183,00 164,00 Rezervâcija vasaras nometnes telpâm 201,60 _ Ziedojums R.Feldmaòa arhîvam 15,5 _ Draudzes iemaksa LELB 806,23 2 575,55 _ Draudzes avîze (tipogrâfija Eveko) 375,76 _ Nekustamâ îpaðuma nodoklis par zemi 5,00 _ Remontizdevumi (bruìçðana) 1 200,65 1122,40 Remontizdevumi (pacçlâja noma) 660,26 _ Pievienotâs vçrtîbas nodoklis 4 001,27 _ Ìimeòu salidojums (Vçjavas) 1 300,01 _ Ûdensvada remonts (Reddito) 89,11 _ Insektu indçðana (SIA Dezinfa) 85,40 Inventârs (skaïruòa pastiprinâtâjs) 79,00 Avanss diakonijas vajadzîbâm 80,00 50,00 50,00 50,00 50,00 80,00 Saimnieciskais avanss remontdarbiem 200,00 200,00 650,00 460,00 208,00 200,00 Diakonija: pabalsti 38,57 155,00 45,00 120,00 135,00 60,00 citi izdevumi 30,00 20,00 _

KOPÂ 4 747,88 4 818,58 4 548,38 13 639,57 6 945,86 4 738,93

Naudas beigu atlikums LVL 2 000,40 3 419,30 1 738,37 3 770,24 1 550,35 2 535,21 Naudas beigu atlikums EUR 58 114,94 53 114,94 53 114,94 36 114,94 34 114,94 30 114,94

Notikums

10 3

Nr. 2 BIÍERU DRAUDZES AVIZE BIÍERU DRAUDZES AVIZE 2011. gada novembris

(Turpinâjums 4. lpp.)

Kristieði pasaulç

"Bet sargies un sargi savu dvçseli, ka tu neaizmirstu to, ko tavas acis ir redzçjuðas, un ka tas neizzûd tev no sirds visâs tavâs mûþa dienâs. Un dari to zinâmu saviem bçrniem un saviem bçrnu bçrniem.”

(5Moz 4: 9)

"Savu senèu atcerçðanâs ir aristokrâtija.” (R. Feldmanis)

Ðodien mçs esam sapulcçjuðies kopâ ïoti priecîgâ notikumâ – mûsu visu cienîjamâ un mîïotâ profesora un garîgâ tçva vârdâ nosauktâs ielas atklâðanâ. Taèu mçs neesam pulcçjuðies tikai, lai atklâtu un iesvçtîtu ðo ielu, bet gan tâdçï, lai uzsâktu kâdu jaunu tradîciju, proti – garîgâ aristokrâtisma lînijas iedibinâðanu mûsu pilsçtâ. Un sâkam mçs to ar mâcîtâju Robertu Feldmani – kâ pirmo no visu konfesiju 20.gs. izcilâkajiem garîdznie-kiem, kura kalpoðana ir nesusi lielu svçtîbu mûsu baznîcai un tautai.

Kad iela tiek nosaukta kâda cilvçka vârdâ, tas ir liels notikums, kas parasti liek jautât: ko îpaðu ðis cilvçks ir izdarîjis, ka ðâdi tiek iemûþinâta viòa piemiòa?

Roberts Feldmanis bija cienîjams mâcîtâjs, misionârs, garîgais tçvs, perfekts skolotâjs, izcils liturgs, valodu pratçjs, baznîcas vçsturnieks, botâniíis, – ðo uzskaitîjumu mçs varçtu turpinât ilgi. Bet ðodien, ðajâ svinîgajâ brîdi, vçlos papildinât ðo klâstu ar vçl kâdu lîdz ðim mazâk izceltu un, manuprât, novârtâ atstâtu ïoti svarîgu mûsu garîgâ tçva îpaðîbu.

R. Feldmanis, varbût pats to neapjauðot, bija arî izcils vadîtâjs – lîderis, kurð ar savu dzîves piemçru bija jauno lîderu iedvesmotâjs un audzinâtâjs. Vçrojot viòa dzîves gâjumu, nâk prâtâ íînieðu domâtâja Menciusa vârdi: "Ja vien debesis ir nodomâjuðas uzticçt kâdam diþu uzde-vumu, tâs visupirms norûda viòa prâtu cieðanâs, bet viòa muskuïus un kaulus darbâ; ar badu tâs padara viòa íermeni sîkstu un liek tam ciest trûkumu un neveiksmes. Ar visiem ðiem paòçmieniem tâs uzmundrina viòa garu, mazina viòa vâjîbas un pilnveido viòa raksturu."

Mâcîtâja R. Feldmaòa dzîves stâsts ir apliecinâjums mums visiem, ka Debesu Tçvam ir plâns katra konkrçta cilvçka dzîvei un caur cilvçku – visas tautas dzîvei. Tas mums liek saprast vienkârðo dzîves patiesîbu, ka tas, kas ar mums mûsu dzîves

laikâ notiek, nav vis nejauðu notikumu un sagadîðanâs kopums, bet gan dieviðíâs providences vadîba.

R. Feldmaòa pienesums ne vien LELB, bet arî visai Latvijas sabiedrîbai ir ârkârtîgi nozîmîgs. Viòa ietekme sniedzas ïoti tâlu, viòa garîgo skolnieku vidû ir praktiski visu profesiju pârstâvji, kâ garîdznieki, valstsvîri, juristi, vçsturnieki, biologi, arhitekti, mûziíi, protams, arî vienkârða darba darîtâji.

Kas viòus visus piesaistîja pie vecâ mâcîtâja un caur viòu arî pie kristîgâs baznîcas? Kas gan jaunâs paaudzes ïaudîm varçja bût kopîgs ar cilvçku, kurð pârstâvçja pavisam citu vçrtîbu sistçmu nekâ tâ, ko viòi bija mâcîjuðies skolâs un mâjâs? Kâpçc jaunieði viòam uzticçjâs vairâk nekâ saviem miesîgajiem vecâkiem? Kas viòiem – tik ïoti daþâdajiem – lika ar lepnumu saukt veco vîru par savu garîgo tçvu un viòam klausît, atdarinât viòu un òemt par paraugu savai dzîvei, bieþi vien izraisot neizpratni un pat greizsirdîbu savos vecâkos?

Protams, tâ bija viòa personîba, viòa enciklopçdiskâs zinâðanas, stâja, labi izkoptâs manieres, teicamâ latvieðu valoda, aristokrâtiskums, iejûtîba, lçnprâtîba un pazemîba, bet, manuprât, visvairâk cilvçkus pie viòa piesaistîja tas, ka saskarç ar viòu mçs visi saòçmâm Debesu Valstîbas pieskârienu un reâli izjutâm tâs klâtbûtni un Dieva mieru. Profesors staigâja ar Kristu, mîlçja Viòu, un Kristus arî viòu ietçrpa Savâ spoþumâ.

Profesors mîlçja savu tautu un savu baznîcu. Lai gan viòð bieþi un pamatoti to kritizçja, tomçr ðî kritika bija konstruktîva,

Jânis Ðmits

Mans Tçvs aizvien vçl darbojas

piemçram: "Mana laika baznîcas attieksme pret sabiedrîbu un tajâs notiekoðajiem procesiem bija – labo neveicinât un ïauno neaizkavçt." Tâtad – vienaldzîba. Savos dçlos un brâïos viòð audzinâja îpaðîbu, kas atðíir Feldmaòa dçlus no citiem, – patiesîbas nenoklusçðana, sava viedokïa formulçðana un pauðana. Tâds bija viòð pats, un tâdi ir viòa skolnieki.

"Mçs gribam bût kungi savâ dzimtajâ zemç!" – "Gribam, jau gribam," piebilda profesors, "bet tâlâk par kalpiem un vagariem netiekam!" Un tomçr – tâds nebija ne viòð pats, ne viòa audzçkòi. Viòa audzçkòu vidû, kas ir nâkuði no ðîs [Meþaparka] vai arî no citâm draudzçm, kurâs viòð ir kalpojis, ir cilvçki, kuri nebaidâs uzòemties atbildîbu, tie nav vien aizkrâsnes kurnçtâji un gaudu dziesmu dziedâtâji par to, ka tagad neko nav iespçjams izdarît, ka nav îstais brîdis, jo, lûk, ir slikti laiki.

Nav sliktu laiku, nav bezcerîgu situâciju; svarîga ir mûsu attieksme un nostâja pret visu, kas ap mums notiek, un pârliecîba, ka Dievs ir tas, kas kontrolç visus procesus.

Ðai ziòâ vislabâkais paraugs ir mûsu vecais mâcîtâjs, kuram – pçc visiem zinâtnes likumiem – taèu nevajadzçja nodzîvot lîdz 91 gadam (jau jaunîbâ viòam tika izoperçta viena plauða, un mçs labi zinâm, ka daþâdas kaites viòu pavadîja visu mûþu). Par spîti tam viòð izgâja gan misiju Indijâ, gan izsûtîjumu padomju lçìeros, gan pârcieta citus dzîves smagumus un pârbaudîjumus, kuru viòa dzîvç bija gana daudz.

Kas viòam deva ðo dzîvotspçku un

nelâgi beidzâs. Arî pçc Èingishana esot valdîjis vçl vismaz viens hans, par kuru visai droði varot teikt, ka viòð bijis kristietis. Romas katoïu misionâri esot dzîvojuði hanu galmâ vçl 13. un 14. gadsimtâ, bet pçc Mongoïu impçrijas sabrukuma ziòu par kristietîbu vairs nav. Liecîbas par misionâriem atkal parâdâs tikai 19. gadsimtâ, bet tad seko padomju gadi, un tâ nu ðogad tiek svinçta kristietîbas 20. atdzimðanas diena Mongolijâ.

G. Raiba gan tâ vçsture. Kâ valsts ðodien izturas pret kristieðiem, kuru skaits tik strauji pieaug?

S. Tiek lçsts, ka ðobrîd Mongolijâ varçtu bût jau vairâk nekâ 50 tûkstoði kristieðu. 20 gadu laikâ! Ir daudz vasarsvçtku draudþu, daudz baptistu draudþu, daudz daþâdu brîvbaznîcu. Viòi visi ir jauki ïaudis, tikai þçl, ka viòu sludinâðana – tâda nepilnîga. Nedz Dievu Tçvu, nedz Kristu viòi îpaði nesludina, tikai Svçto Garu, it kâ Viòð vienîgais bûtu svarîgs. Turklât tas viòu Svçtais Gars arî tâds mazliet neparasts – kâ tâds limonâdes automâts, – ko prasa, tas jâdod. Nav labi tâ musinât ïaudis. Bet valstij pagaidâm nav îpaðas attieksmes pret kristieðiem. Draudzes tiek reìistrçtas kâ juridiskas vienîbas, tâm tâpat jâiesniedz valstij atskaites par to, ko tâs dara. Ir gan bijuði gadîjumi, kad kâds mçìina stâstît, ka valsts viòus vajâ ticîbas pârliecîbas dçï; tomçr man ir aizdomas, ka tâdas pârliecîbas vârds ir – nenokârotas naudas lietas.

G. Cik ilgi tu pats esi kristietis?S. Man pirmâ saskare ar Kristu notika,

skatoties TV. 1992.–1993. gadâ es mçdzu regulâri braukt uz Maskavu – kaut ko nopirkt un vest uz Íînu, tur pârdot, tad nopirkt kaut ko citu un vest to uz Maskavu. Tâds neliels biznesiòð. Reiz, nakðòojot Maskavâ, redzçju filmu par kâdu ïoti labu cilvçku, kuru piesita krustâ. Man bija ïoti þçl notikuðâ. Neko daudz gan nesapratu, bet filma patika un iespiedâs atmiòâ. Piecus gadus vçlâk, 1997. gadâ, es pieteicos darbâ par sargu Norvçìijas misionâru birojâ. Sargâjot man nâcâs tur pavadît gan dienas, gan naktis. Viss jau bija labi, alga laba, tikai nebija îsti, ko darît. Deþûras telpâ bija viena vienîga grâmata mongoïu valodâ. Tâ bija Bîbele. Pa laikam to atvçru un palasîju, bet neko daudz nesapratu. Reiz viens no misionâriem, pamanîjis, ka lasu Rakstus, man jautâja, vai mâku tos lasît. Viòa jautâjumu es nesapratu. Protams, es taèu protu lasît! Tad viòð paskaidroja un ieteica, lai sâku lasît ar evaòìçlijiem un, pirms lasu, lai lûdzu Dieva vadîbu. Tas gan mani sasmîdinâja. Lai lûdzu Dieva vadîbu! Ko tas nozîmç?

Sâku lasît evaòìçlijus, un prâtâ atausa pirms gadiem redzçtâ filma par labo cilvçku, kuru piesita krustâ. Pamazâm sapratu, ka tâ nebija vienkârða filma, bet gan patiesa notikuma atainojums. Lasîju Mateja, lasîju Marka evaòìçliju, lasîju Lûkas, lasîju Jâòa,

lasîju Mateja, Marka, Lûkas, Jâòa evaòìçliju... Aizgâju uz norvçìu dibinâto luterâòu draudzi un pçc neilga laika tiku kristîts. Tâ tas notika.

G. Kâ tava ìimene pieòçma notikuðo? S. Tas bija interesanti. (Smejas.) Mana

sieva tajâ laikâ uz trîs mçneðiem bija aizbraukusi uz Vâciju pie mâsas. Mâsai bija piedzimis bçrniòð, un palîdzîba bija ïoti noderîga. Kad sieva atgriezâs mâjâs, es jau biju kristietis. Pienâca svçtdienas rîts, un es viòai sacîju: "Ìçrbies, jâiet uz dievkal-pojumu!" Viòa skatîjâs uz mani, neko nesaprazdama, un teica: "Sainaa, vai tu esi traks?" Tad saìçrbâs un nâca man lîdzi. Pçc neilga laika arî viòa tika kristîta.

G. Nu, ja tu savu sievu tik vienkârði pârliecinâji kïût par kristieti, bija vien jâaicina tevi kalpoðanas amatâ!

S. Gandrîz vai tâ. Apmeklçdams ðo norvçìu misionâru dibinâto draudzi, iepazinos arî ar somu misionâriem. 1998. gadâ viòi mani mudinâja dibinât paðam savu draudzi. Ulanbatorâ ir apmçram 1,4 miljoni iedzîvotâju, vairâk nekâ puse no visiem mongoïiem dzîvo tieði galvaspilsçtâ. Ar pâris nelielâm draudzçm ir par maz. Atradâm vietu, kur varçtu noturçt draudzes dievkalpojumus, somi man izskaidroja liturìiju, iemâcîja katehismu, atstâja man septiòus savus sprediíus mongoïu valodâ un... prom bija.

G. Un tu paliki viens ar uzdevumu veidot jaunu draudzi?

S. Jâ, izklausâs traki. Un arî bija traki. Tajâ laikâ strâdâju par taksometra ðoferi, katru dienu satiku daudz cilvçku un visiem centos stâstît par Kristu, par mûsu jauno draudzi. Mongoïi ir diezgan îpatnçja tauta. Viòi neteiks "nç", ja kaut ko piedâvâsi. Neteiks "nç", taèu, ja negribçs, tâpat nedarîs. Katru dienu dzirdçju daudzus "jâ, jâ".

Katru svçtdienu visa draudze sapulcç-jâmies dievkalpojumâ, tas ir, – es, mana sieva un mûsu mazais dçliòð. Neviens cits tâ arî neparâdîjâs. Nebija diez cik iedroðinoði. Tâ tas turpinâjâs vairâkus mçneðus. Mana sieva vairâkas reizes ieteicâs, ka varbût labâk vajadzçtu palikt mâjâs un noturçt svçtbrîþus turpat.

Treðdienâs aizsâkâm tâdas kâ Bîbeles stundas, uz tâm nâca daþi no mûsu paziòâm, bet uz dievkalpojumu – ne par ko. Pçc viena ðâda dievkalpojuma trijatâ beidzot padevos un apsolîju sievai: ja nâkamajâ nedçïâ nekas nemainîsies, tad metîsim mieru. Ja nav, tad nav.

Naktî guïu un pçkðòi jûtu, ka kâds glauda manu galvu. Nevaru saprast – esmu miegâ vai nomodâ. Atveru acis un redzu: uz gultas malas man blakus sçþ Jçzus, paijâ manu galvu un saka: "Sainaa, nebçdâjies, ja kaut kas nenotiek, kâ gribçtos, tas nav tavs darbs, tas ir Mans darbs. Tu tikai dari, kas tev uzticçts!"

Atmodos, purinu sievu: "Celies taèu! Tikko Jçzus bija mûsu istabâ! Vai tu

dzirdçji?" Viòa samiegojusies neko nesaprot, skatâs kâ uz tâdu dîvaini.

Pienâca svçtdiena, mûsu "kuplâs" draudzes dievkalpojums. Un pçkðòi ðajâ vienâ reizç uz dievkalpojumu bez mums trijiem ierodas vçl septiòi cilvçki. Septiòi! – Tas nebija mans darbs.

G. Pçc tam pirms gulçtieðanas droði vien bija tâda savâda sajûta – ja nu atkal kaut kas notiek.

S. Notika jau arî. Tas gan bija pçc ilgâka laika. Rakstus lasîju cîtîgi, tomçr sprediíoju visu laiku no somu atstâtajiem septiòiem sprediíiem. Bet cik tad var! Kâdu nakti Jçzus atkal bija klât. Redzu Viòu stâvam aiz loga un sakâm: "Sainaa, neuztraucies par to, ko sacîsi, Es pats runâðu caur tevi. Bet tev, Sainaa, tev bûs daudz jo daudz jâmâcâs, – citâdi nevar." Ar nâkoðo svçtdienu sâku sludinât no Rakstiem. Un jâmâcâs bija daudz, arvien ir daudz jâmâcâs, un vienmçr bûs daudz jâmâcâs. Divus gadus mâcîjos Krasno-jarskâ, divus gadus – Almaatâ, nu turpinu mâcîties Sentluisâ.

G. Vai ar to zîmîgie sapòi beidzâs? S. Tik zîmîgus vairs neesmu redzçjis,

bet Dievs nav pârtraucis darboties. 1995. gadâ mums piedzima dçls. Vçlâk gribçjâm vçl kâdu, bet – nekâ. Staigâjâm pie dakteriem, viòi zinâja vien sacît, ka izredzes, ka kaut kas varçtu izdoties, esot viena no tûkstoða. Bet ne jau dakteriem pieder gala vârds. Par laimi. Lûdzâm Dievu, lai jau notiek Viòa prâts. Pçc vairâkiem gadiem Dievs deva mums meitu. Nosaucâm viòu par Iweel (mongoïu valodâ – 'þçlastîba'). Vçl pçc pâris gadiem Viòð mums atsûtîja vçl vienu dçlu. Nosaucâm viòu par Entelk (arî tas mongoïu valodâ nozîmç – 'þçlastîba'). Vçl pâris gadus vçlâk mums tika uzdâvinâta vçl viena meitiòa. Nosaucâm viòu par Martu.

Bet jokoties ar Dievu nevar. Viens no mûsu draudzes locekïiem nomira, un man bija viòu jâizvada. Nekad nebiju to darîjis, nezinâju, kâ tas jâdara. Tâ nu nobijies lûdzu Dievu, lai Viòð man iemâca, kâ noturçt bçres. Pçc tam man bija nedaudz þçl, ka biju tik sirsnîgi lûdzis. Divu mçneðu laikâ man nâcâs izvadît septiòus miruðos, tostarp – divus draudzes locekïus, manu

(Turpinâjums 12. lpp.)

(Turpinâjums no 9. lpp.)

Mâcîtâjs un Rîgas domes deputâts Jânis Ðmits R. Feldmaòa ielas atklâðanas svvçtkos 2011. gada 1. oktobrî

4

Nr. 2

9

BIÍERU DRAUDZES AVIZE BIÍERU DRAUDZES AVIZENotikums

2011. gada novembris

(Turpinâjums no 3. lpp.) pâvestu viòð bija vienojies, ka ienâkumi no atlaidu pârdoðanas tiks dalîti uz pusçm – parâda dzçðanai par bîskapijas iegûðanu un Sv. Pçtera bazilikas pârbûvei.

Dominikâòu mûks Johans Tecels (1465–1519) bija ideâli piemçrots ðî plâna realizçðanai, jo viòð pat mironim spçtu pârdot otru kurpju pâri.

PretestîbaPretestîba radâs tur, kur neviens to

negaidîja. Kâdas jaunas un nenozîmîgas universitâtes profesors Mârtiòð Luters, bûdams vienlaikus arî priesteris Viten-bergas baznîcâ, bija ïoti noraizçjies par to, ka viòa draudzes locekïi vairs nenâk uz grçksûdzi. Tâ vietâ viòi râdîja iegâdâtâs atlaidu zîmes, kas garantçjot visu grçku piedoðanu – gan par jau padarîtiem, gan vçl tikai nâkotnes grçkiem. Tecels ar savu skaitâmpantiòu – "Tiklîdz nauda lâdç krît, dvçs'le debesîs tûlît!" – bija samulsinâjis cilvçkus. Daudzi nu uzskatîja, ka grçku piedoðanu var vienkârði nopirkt par naudu un grçku piedevçjs ir pâvests, nevis Dievs. Luters redzçja, ka viòa sludinâðanas darbs

tiek grauts un ârdîts paðâ Baznîcas iekðienç. Bet viòð taèu bija atbildîgs Dieva priekðâ par ðîm pieviltajâm dvçselçm!

Neko nenojauðot par Alberta vienoðanos ar pâvestu, Luters uzrakstîja viòam vçstuli kâ savam priekðniekam – Maincas arhi-bîskapam. Ðai vçstulei viòð pievienoja 95 tçzes par aplamîbâm, kâdas tiek pieïautas atlaidu tirdzniecîbâ, un garîgo ïaunumu, kas tiek nodarîts atlaidu pircçjiem. Tçzes viòð 1517. gada 31. oktobrî piestiprinâja arî pie universitâtes ziòojumu dçïa – Vitenbergas pilsbaznîcas durvîm. Tas bija aicinâjums teologiem piedalîties disputâ par atlaidâm, tâpçc tçzes bija rakstîtas latîòu valodâ. Vai tçþu publiskoðanas diena bija tîði vai netîði izvçlçta, ir grûti pateikt, tomçr nenoliedzami – tâ ir zîmîga. Tas bija Visu svçto dienas priekðvakars, un pçc ðîs dienas tiek atzîmçta Visu dvçseïu diena. Savukârt tçzçs visvairâk tiek runâts tieði par to, vai atlaidas, tâdâ veidâ, kâ tâs tiek reklamçtas un tirgotas, tuvina, vai – tieði otrâdi – attâlina cilvçku no Dieva svçtlaimîgâ tuvuma; kâ arî par to, vai lûgðanas un aizlûgðanas nebûtu daudz iedarbîgâks lîdzeklis kâdas dvçseles (dzîvo

izturîbu? Viòa pats uz ðo jautâjumu atbildçja vienkârði un pazemîgi: "Mçs dzîvojam no klât pieliktajâm dienâm un gadiem."

No daudziem pârbaudîjumiem profesors bûtu varçjis izvairîties – vai nu bçgot, vai meklçjot kompromisus ar savu sirdsapziòu, tomçr viòð nekad tâ nedarîja.

Pârdomâjot R. Feldmaòa dzîves gâjumu, ðíiet, ka viss, kas ar viòu notika lîdz 20.gs. 80. gadiem, bija kâ sagatavoðanâs paðam galvenajam. Kam?

Luteriskâs baznîcas liturìijas atjau-noðana un saglabâðana, daudzu baznîcu, kâ arî Latvijas Universitâtes Teoloìijas fakultâtes atjaunoðana un daudzi citi veikumi bija tikai priekðdarbi viòa galvenajam dzîves uzdevumam – Kristus mâcekïu aicinâðanai un audzinâðanai. Tam, ðíiet, Dievs viòu gatavoja visu mûþu. Viòð bija tas uzticîgais Dieva kalps, caur kuru Dievs savulaik uzrunâja mûsu tautas jauno paaudzi. Lai izaudzinâtu jauno Kristus mâcekïu – nâkamo vadîtâju – paaudzi, profesors ieguldîja jeb, kâ tagad mçdz sacît, – investçja visu savu laiku, zinâðanas, dzîves pieredzi, mîlestîbu, lîdzekïus. Bûdams labs cilvçku pazinçjs, savas tautas un baznîcas labo un slikto îpaðîbu zinâtâjs, savos audzçkòos viòð apzinâti centâs izveidot tâs prasmes, iemaòas un îpaðîbas, kuras varçtu nâkotnç apturçt tos procesus, kas gadu desmitiem, bet varbût pat simtiem nav ïâvuði mûsu tautai un baznîcai pilnvçrtîgi attîstîties.

Minçðu daþus profesora vçrojumus, kas varbût palîdzçs saprast motîvus, kâdçï R. Feldmanis ar ârkârtîgu nopietnîbu izturçjâs pret garîgâ amata pienâkumiem un draudzes dzîves kopðanu.

"Manas paaudzes teologu lielas daïas "reliìija": poçtiski – filozofiski – çtiski – ideâlistiski – sabiedrisku jûsmu komplekss." "Sprediíi: personîgo jûtu izvirdumi. Idejas – patapinâtas no areliìiozu rakstnieku darbiem – jûtu saviïòojumi." "Draudzes dzîve: sabiedriska "paðsasildîðanâs" rosme – ar gluþi pasaulîgiem iemesliem, ierosmâm, nolûkiem un saturu." "Tâdçï pârbaudas laikâ – nekâdas nepiecieðamîbas saglabât ðîs lietas, nekâda apliecîbas, pârliecîbas un upura gara. .. Nevajadzîgâs lietas nomirst paðas. Âtri, viegli, paðsaprotami."

Reizçm, runâjot par sava laika amatbrâïiem, viòa vçrojums bija vçl skarbâks: "Latvijas ev.–lut. Baznîcas mâcîtâjs Latvijas laikâ – jauns radîjums. Cilvçks bez tradîcijâm, vçstures mâcîbas, .. kam nav nekâ kopîga ar kristîgo ticîbu. Bija atseviðíi izòçmumi, kâ Adamoviès un Rumba." "[Ðis ir] pavirðîbas laikmets, kas visu devalvç un degradç. Dzîves fragmen-tçðana un bûtiskâ nonicinâðana. Otrðíirîgais tiek pasludinâts par pirmðíirîgo."

Viòa vçrojumi lielâkoties ir ïoti skarbi. Bet tieði tas ïauj mums izprast viòa rîcîbas motîvus kalpoðanâ, kâdçï viòð tik ïoti lika uzsvaru uz jaunâs paaudzes audzinâðanu,

saprata personîgâ piemçra svarîgumu tâs audzinâðanâ un atteicâs no augstu goda amatu ieòemðanas, piemçram, no kandidçðanas arhibîskapa amatâ 1993. gadâ, no tautas kustîbas "Latvija" goda priekðsçdçtâja amata u.c.

Viòð nezinâja mûsdienu lîderîbas teorijas, bet ticîbas païâvîbâ vadîjâs pçc Mt 28:19–20 rakstîtâs Jçzus Kristus misijas pavçles: "Eita un darait par mâcekïiem visas tautas, tâs kristîdami Tçva, Dçla un Svçtâ Gara Vârdâ, tâs mâcîdami turçt visu, ko Es jums esmu pavçlçjis." Pestîtâja apsolîjums – "Un redzi, Es esmu pie jums ik dienas lîdz pasaules galam" – bija realitâte viòa paða dzîvç. Kristus pavçli Viòð pildîja ticîbas païâvîbâ, un Dievs to svçtîja ar kuplu mâcekïu skaitu, kâ tas atspoguïojas pat LPSR VDK Informâcijas daïas ziòojumâ 1987. gada martâ par mâcîtâja Roberta Feldmaòa darbîbu baznîcâ:

"Luteriskâs baznîcas mâcîtâjs, seminâra profesors, ir negatîvi noskaòots pret pastâvoðo iekârtu, pçc aìenta domâm, gatavo augsni "jauna parauga baznîcai", apstrâdâjot un pakïaujot savai ietekmei luteriskâs baznîcas ticîgo jaunatni, kurâ faktiski iztrûkst vidçjâs paaudzes. Ap 80% nâkamo seminâra studentu ir Meþaparka draudzes audzçkòi, kurus vada Feldmanis vai kuri atrodas viòa ietekmç.

Norisinâs rûpîgs darbs studentu atlasei Luterâòu garîgajâ seminârâ, lai neviens no viòiem nebûtu "sarkans", lai bûtu tikai "kârtîgi" cilvçki, no kuriem iznâks labi mâcîtâji."

R. Feldmanis bija izcils lîderis. Viòð ietekmçja, motivçja, audzinâja jaunos, kâ viòð tos pats sauca, gara censoòus. Viòð ne vien tos veidoja, bet arî tiem prasmîgi deleìçja atbildîbu un uzdevumu bût par savas nâcijas jaunajiem garîgajiem vadîtâjiem. Tieði tur, kur citi, atmetot ar roku, ir teikuði: "Tas nav iespçjams, to nevar izdarît," – viòa atbilde bija: “Domâ, kâ to var izdarît!” Viena no viòa dzîves devîzçm bija: "Ir jâvar varçt !"

Viòam piemita Dieva dots vadîtâja vizionârisms, t.i., spçja cilvçkâ saskatît to, par ko ðis cilvçks Kristû var kïût nâkotnç. Tâ ir spçja otrâ saskatît, veicinât un kultivçt labo. "Es jûsos redzu, kâdi jûs bûsit pçc gadiem desmit, piecpadsmit," viòð nereti sacîja.

R. Feldmanis ietekmçja un arî pçc savas nâves turpina ietekmçt Latvijas sabiedrîbu – ar savâm grâmatâm, kurâs viòð uzrunâ mûsu tautu, caur saviem audzçkòiem, kas katrs nes daïiòu no tâm zinâðanâm, ko Dievs bagâtîgi viòam bija dâvâjis.

Ir vietâ atgâdinât: lai arî mâcîtâjs bija apveltîts ar spîdoðâm zinâðanâm, viòð vienmçr uzsvçra, ka visas gudrîbas iesâkums ir bijîba Dieva priekðâ. Nav lielâkas gudrîbas par to, kas nâk no saliekto roku un saliekto ceïu teoloìijas, kad mçs gudrîbu esam izlûguði no visuvarenâ Dieva, mûsu Debesu Tçva.

Ðî iela mums visiem bûs par atgâdinâjumu kâdai ïoti bûtiskai lietai, ko profesors tik ïoti

uzsvçra savâ kalpoðanâ un pasludinâjumâ, arî 1992.gada Otrajos Ziemsvçtkos ðeit no Meþaparka baznîcas kanceles viòð sacîja: "Mçs stâvam ïoti nozîmîgâ laikâ. Viòð nekad nav bijis tik spraigs, tik uzasinâts, tik asi izvçrsts savâs pretniecîbâs kâ taisni ðinîs dienâs, ðajos gados, kuros dzîvo mûsdienu paaudze. Ðî ir tâ paaudze, kurai jâizðíiras – vai nu ar Kristu augðup, vai bez Kristus ellç. Jau tagad ellç! Un pçc – arî mûþîgâ pazuðanâ."

Tâ ir izvçle – sekot vai nesekot Kristum. Atstât visu, sekot Viòam, mâcît citiem visu, ko Viòð mums ir pavçlçjis. Nesavtîgi. Pazemîgi. Mîlestîbâ. Neme-klçjot savu labumu.

Gan ðî mâcîtâja Roberta Feldmaòa vârdâ nosauktâ iela, gan ðî Gustava Âdolfa vârdâ nosauktâ mazâ baznîciòa ir reizç zîme un atgâdinâjums tiem Kristus vârdiem, ko Viòð arî ðodien mums atgâdina: "Mans Tçvs aizvien vçl darbojas, tâpçc arî Es darbojos." (Jò 5:17)

Kristus arvien turpinâs spçcîgi darboties visur tur, kur mçs, tâpat kâ mûsu skolotâjs R. Feldmanis, bçrna païâvîbâ ticçsim dzîvajam Dievam un Viòa apsolîjumiem.

Runa teikta mâcîtâja Roberta Feldmaòa vârda nosauktâs ielas

atklâðanas un iesvçtîðanas dienâ – 2011. gada 1. oktobrî.

vai miruðo) atbrîvoðanai no grçku nastas nekâ nopirkta atlaidas zîme.

NoslçgumâPavisam noteikti Luters negrasîjâs uzsâkt

Reformâciju. Kamçr viòð mierîgi turpinâja veikt draudzes gana un universitâtes profesora pienâkumus, viòa tçzes tika iztulkotas vâciski un divâs nedçïâs jau bija zinâmas visâ Vâcijâ, bet divu mçneðu laikâ – visâ Eiropâ. Maincas Alberts tâs nekavçjoties pârsûtîja pâvestam, kurð deva rîkojumu augustînieðu ordeòa vadîbai Luteru apklusinât (Luters bija augustînieðu mûks). Tomçr vçtra, ko Luters neviïus bija aizsâcis, vairs nebija nomierinâma. Evaòìçlija vârds, ka grçciniekam pestîðana tiek dâvâta par velti – vienîgi no Dieva þçlastîbas, lika iespîdçt dieviðíai gaismai maldu tumsâ ieslîguðajâ Baznîcâ. Cilvçki lasîja Lutera tçzes un atteicâs pirkt Tecela piedâvâtâs atlaidas. Bizness apstâjâs, un Sv. Pçtera bazilikas celtniecîbu izdevâs pabeigt tikai 1626. gadâ – vairâk nekâ 100 gadus vçlâk.

Viena no bijuðajâm PSRS satelît-valstîm, pçc teritorijas gandrîz tik liela kâ puse no Eiropas, pçc iedzîvotâju skaita – nedaudz lielâka par Latviju. Ganu, kaðmira un Èingishana zeme. Skarba zeme, kurâ tikai retais nodzîvo lîdz septiòdesmit. Zeme, kurâ ðogad svin kristietîbas 20 (!) gadadienu. Mongolija. Arî mûsu sarunu biedrs ir mongolis – luterâòu mâcîtâjs, vârdâ Myadagmaa Nerguisaikhan jeb, kâ viòu dçvç ikdienâ, – Sainaa (mongoïu valodâ – Labais). Viens no smaidîgâkajiem cilvçkiem, kâdu man nâcies satikt.

Guntars. Pirms kâda laika draudzes avîzç publicçjâm sarunu ar Metjû Haizi (Matthew Haise), kurð tâ – starp citu – mums pastâstîja, ka paðlaik Kristus baznîca strauji aug arî Mongolijâ. Un te nu esi tu, luterâòu mâcîtâjs no Ulanbatoras (Mongolijas galvas-pilsçtas). Pastâsti, lûdzu, kâ tu nonâci Sentluisâ.

Sainaa. Pirms èetriem gadiem iepazinos ar Metjû. Jâ, jâ, ar to paðu jûsu Metjû Haizi. Viòð daudz palîdzçja baznîcai Mongolijâ un tad reiz man jautâja, vai es vçlçtos turpinât mâcîbas Misûri Sinodes seminârâ. Kas par jautâjumu! Protams, es

to vçlçjos. Sâkumâ mçìi-nâjâm noorganizçt iespçju iesaistîties tâlmâcîbas grupâ, kur komunikâcija ar pasniedzçjiem notiek, izmantojot internetu, bet tas îsti nevedâs. Mongolijâ internets nav nekâds labais. Tad Metjû man piedâvâja atbraukt uz Sentluisu un pavadî t kâdu mçnesi intensîvâs studijâs Kon-kordijas Seminârâ. Kurð gan varçtu pateikt "nç" ðâdam piedâvâjumam! Te nu es esmu.

G. Metjû stâstîja, ka mûsdienu kristietîba Mongolijâ ir tikai pâris desmitus gadu gara, varbût pareizâk bûtu teikt, – îsa vçsture. Tomçr ðo divdesmit gadu laikâ kristîgâ baznîca Mongolijâ izaugusi no gandrîz nulles lîdz vairâk nekâ piecdesmit tûkstoðiem.

S. Tâ gan. Ðogad svinam kristietîbas 20. gadadienu. Tas, protams, tâds nosacîts skaitlis – tâ ir modernâs, t.i., pçcpadomju, kristietîbas gadadiena. Nezinu, kad tieði ðajâ teritorijâ parâdîjâs pirmie kristieði, bet ir

saglabâjuðâs liecîbas, ka jau septîtajâ gadsimtâ vairâkas mongoïu ciltis bija pieòçmuðas kristîgo ticîbu. Tâ tas turpinâjies vismaz lîdz pat Mongoïu impçrijas sabrukumam. Pats varenais Èingishans, pasaules vçsturç lielâkâs impçrijas valdnieks, esot pielûdzis patieso Dievu. Tâ vismaz stâsta. Viena no viòa sievâm – skaistâkâ un mîïâkâ sieva – esot cçlusies no kâda mongoïu kristieðu klana. Tas taèu zinâms, ko skaistâs un mîïâs sievas spçj darît ar vîriem – vai tie bûtu karavadoòi, vai íçniòi. Redzi, kâ Salamanam tâ sievu lieta

"Tas ir Mans darbs!" – saka Jçzus Kristus

Kristieði pasaulç

(Turpinâjums 10. lpp.)

Guntars Baikovs

Myadagmaa Nerguisaikhan ar ìimeni

BDA

BDA

2011. gada 19. maijâ tika salaulâtiKristofers Ðevèenko un Laura Bundule

9. jûlijâPçteris Vaickovskis un Kristiâna Greitâne

7. augustâJânis Jansons un Ineta Kitenberga

19. septembrîJânis Zvejnieks un Laila Kundziòa

22. oktobrîElîna Stûrmane

tika salaulâti

tika salaulâti

tika salaulâti

tika salaulâtiMâris Balulis un

Laulîbas

.. pâri visam lai ir mîlestîba, kas visu sasien kopâ pilnîbâ.

(Kol 3:14)

8

Nr. 2

5

BIÍERU DRAUDZES AVIZE BIÍERU DRAUDZES AVIZE 2011. gada novembris

IntervijaVçsture

(Turpinâjums 6. lpp.)

Kas steidzîgajam "lielpilsçtas luterânim" atgâdina par Reformâcijas dienas tuvoðanos? Lai cik dîvaini tas bûtu – viena no norâdçm ir izdobti spîguïojoði íirbji un visâda "gotiska" atribûtika veikalu un krodziòu noformçjumâ. Redzot visus ðos skeletus, melnos apmetòus un raganu cepures, îgna doma izskrien caur galvu – par pasaules âkstîbu un rotaïâm ar nâvi. Bet Baznîcai taèu nav ar to nekâda sakara, vai ne?! Tas ir tikai tas muïíîgais, no aizokeâna ievazâtais Helovîns, kas nez kâdçï sakrît ar mûsu nopietnajiem Baznîcas svçtkiem.

No Baznîcas vçsturesTomçr Helovînam ir divas saknes, un

viena no tâm ir kristîga. Ðo svçtku nosaukums ir saîsinâjums no All–Hallows– Even (arî All Hallows' Eve jeb All Saints Eve, burtiski – ‘visu svçto vakars’), kas ir Visu svçto dienas priekðvakars.

Visu svçto dienas aizsâkums rodams tâlajâ 609. gadâ, kad pâvests Bonifâcijs IV seno Romas panteonu iesvçtîja Svçtâs Jaunavas un visu kristîgo martîru godam. Ar ðo iesvçtîðanas jeb veltîðanas aktu bijusî pagânu svçtnîca tika padarîta par kristieðu baznîcu, un diena, kad tas notika, – 13. maijs – tika pasludinâta par Visu ticîbas mocekïu un apliecinâtâju piemiòas dienu.

Lai nu kâ ar to pagânu dievnamu, bet ðâdas dienas noteikðana tieðâm bija nepiecieðama. Jau savos pirmsâkumos Baznîca centâs paturçt piemiòâ tos, kas gâjuði nâvç ticîbas dçï. Uz to norâda arî pirmâ asinsliecinieka Stefana kaismîgâs pirms-nâves runas un viòa nogalinâðanas apraksta iekïauðana Apustuïu darbu grâmatâ (7. nod.).

Tomçr pirmajos pastâvçðanas gadsimtos Baznîca piedzîvoja tik daudzkârtçjas un neþçlîgas vajâðanas, ka pieminçt pat tikai izcilâkos ticîbas mocekïus viòu svçtîgâs aizmigðanas dienâ bija neiespçjami. Visu martîru diena lielâ mçrâ atrisinâja ðo problçmu. Apmçram gadsimtu vçlâk pâvests Gregors III (731–741) ðos svçtkus pârcçla uz 1. novembri, pasludinot to par Visu svçto un visu martîru piemiòas dienu.

No pagânisma dzîlçmÎrijâ ticîba Kristum pârliecinoðu uzvaras

gâjienu uzsâka piektajâ gadsimtâ. Tomçr íeltu tradîcijas un rituâli bija tik dziïi iesakòojuðies tautas apziòâ, ka tika piekopti vçl gadsimtiem ilgi nu jau pârliecinoði katoliskajâ zemç.

Uz vasaras un ziemas, gaismas un tumsas

robeþas íelti svinçja Pïaujas svçtkus, kas iezîmçja lauksaimniecîbas gada beigas un jauna gada sâkðanos. Samhain – mçnesis, kas iesâkâs mûsdienu oktobra beigâs – novembra sâkumâ, íeltiem bija ziemas jeb tumðâ pusgada sâkums, laiks, kas saistîts ar nâves un aizkapa tçmu. To sagaidot, visu nakti tika dedzinâti ugunskuri, lai paturçtu gaismu kaut mazliet ilgâk un lai atvairîtu ïaunos garus, kam, pçc íeltu ticçjumiem, nu bija dota pilna vaïa plosîties virs zemes. Cilvçki pârìçrbâs par moðíiem un raganâm, lai, trâpoties tiem ceïâ, tiktu noturçti par savçjiem, citâdi – ej nu zini, ko ðie var nodarît! Svçtku naktî arî miruðie drîkstçjuði atgriezties virs zemes, lai paviesotos pie vçl dzîvajiem savçjiem. Viòiem svçtku mielasts tika izlikts ârpusç pie mâjas.

Pagânisma "kristianizçðana"Piecus gadsimtus Baznîca vairâk vai

mazâk uzcîtîgi centâs apkarot ðos pagâniskos rituâlus. 1000. gadâ, Visu svçto dienas svinîbâm pievienojot Visu dvçseïu dienu (2. novembris) kâ aizlûgðanas dienu par miruðajiem, ðíiet, tiek noslçgts pamiers un panâkts kompromiss. Kopð tâ laika Visu svçto dienâ trûkumcietçji, lûdzot dâvanas, pretî dod solîjumu cîtîgi aizlûgt par ðî nama un saimes miruðajiem nâkamajâ, proti, – Visu dvçseïu – dienâ. Ðâdâ veidâ jau 12. gadsimta beigâs Visu svçto diena tiek atzîmçta visâ Eiropâ. Ðekspîrs to piemin komçdijâ Divi Veronieði (1539), kur Spîds aizrâda savam saimniekam Valentînam: ".. jûs runâjat smilkstçdams kâ ubags Visu svçto dienâ." (2.c.1.a.)

Îrijâ un Skotijâ jauktâs – "kristîgi pagâniskâs" – tradîcijas tiek piekoptas vçl 19. gadsimtâ. Ðajâ laikâ dâvanu lûdzçji pârsvarâ ir bçrni, kas tçrpuðies daþâdos masku kostîmos. Kad tûkstoðiem cilvçku no Eiropas dodas uz Ameriku labâkas dzîves meklçjumos, lîdzi uz Jauno zemi viòi aizved arî savas svçtku tradîcijas. 19. gadsimta vidû

Amerikâ tie vçl ir lokâli îru un skotu izceïotâju svçtki, bet jau 20. gadsimta sâkumâ Helovîns tiek svinçts vairâkâs lielajâs pilsçtâs, iegûstot aizvien lielâku popularitâti. Miruðo senèu baroðana vai dâvanu doðana trûcîgajiem nu tiek aizstâta ar saldumu pieprasîðanu. Pçdçjo 100 gadu laikâ ðie svçtki ir stipri aizstîdzçjuði prom gan no savas pagâniskâs, gan kristîgâs saknes, kïûstot par kârtçjiem tirgotâju svçtkiem, kad lielâ vairumâ var pârdot konfektes un cepumus, kâ arî daþâdas maskas un tçrpus.

Tad kâds gan tam visam sakars ar Reformâciju, kuras piemiòas dienu mçs svinam 31. oktobrî? Principâ jau nekâds – tikai diena. Un tas, ka slaveno deviòdesmit piecu tçþu publicçðanai arî ir divi cçloòi. No vienas puses – tâlaika Baznîcas vadîtâju alkatîba un bezdievîba zem liekulîgas dievbijîbas maskas, no otras – patiesas draudzes gana rûpes par viòam uzticçtajâm dvçselçm.

Indulgences16. gadsimta sâkumâ grçku atlaidu

pirkðana un pârdoðana bija likumîga un izplatîta Baznîcas prakse. Ja cilvçks iegâdâjâs ðâdu atlaidu jeb indulgenci tieði pirms nâves, tas nozîmçja, ka Baznîca piedod visus viòa grçkus un viòð ir atbrîvots no soda izcieðanas ðíîstîtavâ. Atlaidas varçja iegâdâties arî par miruðajiem, tâ glâbjot viòus no nenosakâmi ilgâ ðíîstîtavâ pavadâmâ laika. Luters sâkotnçji nebût nebija pret atlaidâm kâ tâdâm. Atlaidas tika pielîdzinâtas labiem darbiem, piemçram, svçtceïojumiem, relikviju godinâðanai u.tml. Bija nepiecieðams vien kâds grçcinieka (vai viòa tuvinieka) patiesa un dievbijîga nolûka apliecinâjums. Par tâdu varçja tikt uzskatîts arî naudas ziedojums.

Darîjums1506. gadâ tika uzsâkta vçrienîga Sv.

Pçtera katedrâles pârbûve Româ. Leons X, kurð kïuva par pâvestu 1513. gadâ, ïoti vçlçjâs to pabeigt savas dzîves laikâ. Ðai celtnei bija jâiedveð bijîba ikvienam, kas tajâ ienâktu, un jâapliecina garîgâs varenîbas pârâkums pâr katru laicîgo varu. Bet tas prasîja naudu. Daudz naudas. Un atlaidu tirdzniecîba to varçja dot.

Savukârt Vâcijâ Alberts fon Hoen-collerns nesen bija iegâdâjies Maincas bîskapiju. Naudu ðim darîjumam viòð bija aizòçmies, un nu tâ bija jâatmaksâ.

Baznîcas amatu tirdzniecîba bija plaði izplatîta vçlînajos viduslaikos. Kurð gan tobrîd atcerçjâs Svçto Rakstu nosodoðos vârdus par simoniju – apustuliskâ kalpoðanas amata tirgoðanu (sk. Ap. d. 8:9–24)!

Albertam vajadzçja varu. Un naudu. Jo Maincas arhibîskapa tituls nebija lçts. Ar

Laila Èakare

Ko mums nozîmç 31. oktobris? Ðoreiz iepazîsimies ar mûsu draudzes

locekli Rûdolfu Klintsonu, pçc profesijas – dârznieku. Jau vairâkus gadus ar sirdi un dvçseli viòð iesaistâs draudzes dzîvç, dievnama apkârtnes sakopðanas darbos. Svçtîga ir arî viòa lîdzdalîba draudzes padomes darbâ – ar savu dzîves pieredzi, profesionâlajâm zinâðanâm un garîgo skatîjumu uz draudzi viòð tapis par rosîgu un uzticamu draudzes darbinieku.

Pastâsti, lûdzu, par savu ticîbas ceïu – kâds tas ir bijis?

Dievs mani uzrunâja jau bçrnîbâ. Tâ kâ tie bija padomju gadi un tajos laikos visi bija ïoti iebaidîti, tad uz baznîcu, uz Veco Ìertrûdes baznîcu, ko apmeklçja tuvinieki, mani neveda. Mana pirmâ sastapðanâs ar Dievu notika kapusvçtkos. Manas tantes mani òçma lîdzi uz kapusvçtkiem – tas mani kâ bçrnu dziïi iespaidoja. Îpaði mani uzrunâja dziesmas un mûzika. Atceros, ka dziedâju lîdzi "Tuvâk, pie Tevis, Dievs, tuvâk aizvien.." un, lai arî ðîs dziesmas vârdus îsti sapratu tikai vçlâk, jau toreiz tâ mani dziïi aizkustinâja.

Padomijas laikos es daudz klausîjos klasisko mûziku – Bahu, Mocarta Rekviçmu –, tâ mani stiprinâja, îpaði tad, kad bija pavisam drûmi, jo tika propagandçts, ka viss ir brîniðíîgi, ka tûlît bûs komunisms, bet tie bija lieli meli.

Gribçtu teikt, ka ar To Kungu es biju vienmçr. Manas tantes man nesa Baznîcas kalendâru, tajâ tika publicçti citâti no Rakstiem. Es bieþi lasîju un pârdomâju ðîs Rakstu vietas, un tâs mani stipri ietekmçja. Reizçm kâdas Rakstu vietas man ðíita dîvainas un neizskaidrojamas, piemçram, ka, labu darîdams savam ienaidniekam, tu krâj uz viòa galvas kvçlojoðas ogles. Tikai vçlâk sapratu ðos vârdus. Sapratu arî Jçzus Kristus mâcîbu, ka Dievs mîl visus cilvçkus un visiem ir jâdara labu. Es savâ dzîvç esmu centies citiem cilvçkiem darît labu, tomçr esmu arî sapratis, ka, labu darîdami, mçs varam otram nodarît ïaunu, jo labu gribçt mums ir dots, bet labu darît – ne.

Kâ dârzniekam man cilvçkiem bieþi nâkas teikt, kâ pareizi jârîkojas, taèu viòi reizçm iedomâjas, ka labi bûs tâ, kâ ir kaitîgi dabai un apkârtnei. Arî savstarpçjâs attiecîbâs – cilvçks vispirms grib pârveidot citus, it kâ citi bûtu pie visa vainîgi, un tikai tad sâk lûkoties savâ virzienâ, sevis pârveidoðanas virzienâ. Mûsu sabiedrîbâ, pirmâm kârtâm – mûsu, latvieðu, vidç izplatîts, ka ne jau es, bet tie citi vainîgi; vispirms es izveidoðu tos citus un pçc tam sevi. Esmu ievçrojis, ka, tiekoties ar citiem cilvçkiem, mçs nerunâjam ne par sevi, ne arî mçìinâm uzklausît un iepazît otru

cilvçku, bet uzreiz runâjam par citiem – par valdîbu, par politiku, bûtîbâ aprunâjam citus. Tâ notiek gan valdîbâ, gan valstî. Tas diemþçl pie labâm sekâm neved. Vispirms ir jâsâk ar sevi. Kaut mçs varçtu atcerçties, ko dziedam dievkalpojumâ: "Svçtîgs, kas nestâv bezdievîgu runâs.."!

Kâ tu nokïuvi Biíeros?Padomju gados esmu bijis daudz daþâdâs

baznîcâs, arî katoïu, pareizticîgajâs, – gan apmeklçjis dievkalpojumus, gan ekskursijâs apbraukâjis Latgales, Kurzemes, Vidzemes dievnamus. Esmu braucis kopâ ar çrìelniekiem Romualdu Jermaku un Aivaru Kalçju – tas bija ïoti skaisti, kad ðie mûziíi spçlçja baznîcâs. R. Jermaks daudz spçlçja katoïu draudzçs.

Esot daþâdos dievnamos, mani bieþi pâròçma tâda îsta miera sajûta. Visapkârt ticîbas lietas tika noliegtas, bet izrâdîjâs, ka visur ir cilvçki, kas saglabâ un nodod tâlâk ticîbu, rûpçjas par savu dievnamu, to kopj un uztur.

Tolaik ievçroju arî Biíeru baznîcu, taèu te bija ierîkota vitrâþistu darbnîca. Skumji bija uz to skatîties, tomçr par labu vitrâþistiem varu teikt, ka viòi kaut cik baznîcas apkârtni uzturçja, nebija tâ, ka te bûtu tikai drupas.

Kad Biíeros atsâkâs dievkalpojumi, pamazâm arî es sâku nâkt uz draudzi. Sâkumâ nâcu neregulâri, tomçr Dieva Vârds mûsu mâcîtâja Aleksandra Bites sprediíos mani uzrunâja. Nolçmu, ka jâstâjas draudzç. Jau sirms vîrs bûdams, izgâju katehçzes nodarbîbas, un tad es kïuvu par pilntiesîgu draudzes locekli. Dieva mieram ir jâienâk mûsu dvçselçs un dzîvçs, un to es jûtu, esot draudzç un dievkalpojumos.

Kâ tu raksturotu mûsu draudzi?Man ir svarîgi, ka mûsu draudzes

mâcîtâjs nerunâ puíainâ valodâ, bet viòa sprediíos ir skaidrs Evaòìçlija paslu-dinâjums. Arî citur esmu dzirdçjis skaistus sprediíus, bet tomçr ir sajûta, ka Dieva Vârds tiek kaut kâ vienkârðots, it kâ mçìinot to pielâgot cilvçkiem pieòemamâ veidâ, un tas man neiet pie sirds. Un, ja reizçm es kaut ko nesaprotu mûsu mâcîtâja sprediíos, man tomçr ir pârliecîba, ka ir patiess Evaòìçlijs pasludinâts. Tas rada uzticamîbu teiktajam Vârdam.

Ar savu cilvçcisko prâtu es varu daudz ko nesaprast, bet Kristus un Viòa Vârds ir ceïð, pa kuru staigât visu dzîvi. Ðeit mçs pilnîbu nevaram sasniegt, taèu varam tiekties arvien dziïâk un dziïâk Viòa Vârdus satvert un izprast, bet visu mçs ðeit nekad neizpratîsim, cilvçkam nav sasniedzami Dieva Vârda dziïumi. Tomçr ðis Vârds ir jâuzòem, tas uz mums iedarbojas un atstâj savas pçdas. Tâpçc vissvarîgâkais ir, lai tas tiktu pasludinâts

Skaisti jânoriet

Fra Andþeliko.Visi svçtie. 15. gs. Nacionâlâ galerija Londonâ.

6

Nr .2

7

2011. gada novembrisBIÍERU DRAUDZES AVIZE BIÍERU DRAUDZES AVIZEIntervija

uzticami, nesagrozîti.Vçl man mûsu draudzç patîk, ka mçs

skaisti dziedam. Mûsu draudzç tiek domâts par mûziku, ir brîniðíîgi kora dziedâjumi svçtku dievkalpojumos. Priecâjos, ka esam ieguvuði çrìeles.

Ðíiet, ka esam diezgan atsaucîgi, nâkam uz talkâm. Lai gan gadâs, ka reizçm ierodas mazâk cilvçku, tomçr mçs padarâm darbus, ko bijâm iecerçjuði – sakopjam dievnamu un apkârtni, un tas mani ïoti iepriecina.

Jâ, ir jâatzîst, ka, kopð tu aktîvi esi iesaistîjies draudzç, mûsu dievnama apkârtne ir kïuvusi skaistâka – koðum-krûmi glîti apcirpti, zâlâjs sazçlis daudz leknâks, jau agri pavasaros priecç pirmie ziedi...

Es to daru ar prieku, jo, ja man ir dots spçks un varçðana, tad arî ir jâdara – ir jâsakopj tâ vieta, kur mçs dzîvojam. Neesmu no tiem, kas uzsver, ka ðî pasaule ir bçdu ieleja. Es pateicos Dievam par katru dienu, ko Viòð man ir dâvâjis, vai tâ bûtu lietaina vai saulaina. Tas Kungs man to ir devis, lai es kaut ko spçtu ðai dienâ padarît, kâdam palîdzçt.

Draudze atbalsta manas idejas, un mçs pa ðo laiku esam daudz izdarîjuði. Arî turpmâkajiem darbiem mums ir skaistas idejas. Piemçram, viena no nâkotnes iecerçm ir mûsu mâcîtâjam, proti, ka varçtu tikt izveidots dârza parks, kurâ varçtu nâkt arî citi cilvçki priecâties un baudît tos augïus, ko Dievs mums devis.

Pastâsti, kâ tev radâs doma pie vecâs Íestermâjas veidot vînogulâjus? Vîna-koks taèu nav Latvijâ ierastâkais kultûr-augs!

Ar vînogu audzçðanu mçs kâ draudze esam iesaistîti kopîgâ darbâ, kas var nest lielu labumu un svçtîbu. Vçl vairâk labumu un svçtîbu es redzu, darbojoties pie augiem, kas paliks nâkamajâm paaudzçm, jo mçs ðajâ pasaulç te esam, te atkal neesam, bet koki – tie dzîvo ilgâk nekâ cilvçki. Arî vînogas paliks mazajiem bçrniòiem, kas tikai tagad sâk nâkt draudzç un piedalâs dievkal-pojumos. Es ceru, ka par vînogâm bûs prieks gan paðiem, gan citiem. Bet ne jau stâdîtâjam vai laistîtâjam, bet gan Tam Kungam slava, kas audzç. Tâ tas ir.

Tev ir amats, kas bieþi minçts Bîbelç. Kâ tu kïuvi par dârznieku?

Manas mâtes brâlis Valdis bija dârznieks, un es skatîjos, kâ viòð strâdâ, kâ darbojas. Redzçju, kâ viòð pârdzîvoja, kad kolhoza laikos viòa dârzs un stâdîjumi tika atstâti novârtâ. Varbût viòa ietekmç es izvçlçjos dârznieka profesiju vai varbût Tas Kungs tâ vçlçjâs, bet jau no bçrnîbas es esmu gribçjis kïût par dârznieku, tas ir bijis viens no manas dzîves sapòiem, par kuru vairâk vai mazâk esmu domâjis, arî tad, kad strâdâju par inþenieri. Kad sapratu, ka mana augstskolas izglîtîba pie padomijas ekonomikas ir tikai íeksîða pievilkðana, es pârgâju uz apzaïu-

moðanu – iestâjos tehnikumâ un ar pilnu atdevi iesaistîjos dârzu veidoðanâ un cilvçku vadîðanâ apzaïumoðanas jomâ. Jûrmalâ, Íemeros, manâ pârraudzîba bija kâdi 20 darbinieki, un mçs nodarbojâmies ar apzaïumoðanu no Priedaines lîdz Íemeriem. Apzaïumojâm arodbiedrîbas atpûtas namus (tâs bija cilvçkiem atòemtâs mâjas vai no jauna bûvçtâs), un es biju ïoti laimîgs, ka spçju sakopt un veidot, un daïçji arî labot kïûdas un neizdarîbas – to tur bija ïoti daudz.

Vai, lasot Svçto Rakstu vietas, kur pieminçts dârznieka darbs, tev palîdz tas, ka pârzini ðo profesiju?

Jâ, tâ laikam ir, jo es ïoti labi zinu, kâ, piemçram, ir, ja zeme netiek sagatavota un kâdu kultûraugu iesçj starp çrkðíiem, tad tur tieðâm visa labâ sçkla iznîkst. Es to uztveru ïoti tieði. Reizçm ir jâpieòem skarbs lçmums – ka koks ir jânocçrt, jo tâ âbele, piemçram, savu laiku ir nokalpojusi vai ir slima. Ja vçlamies, varam atstât skaistumam, bet augïus tâ vairs nenesîs. Ja gribam augïus, tad ir jâpieiet radikâli, un tâdâ ziòâ dârznieka amats nav saudzçjoðs – bieþi vien man nâkas izraut, nozâìçt, izcirst. Nereti nâkas labot arî tâs kïûdas, ko cilvçki pieïâvuði, stâdîdami kokus, bet nedomâdami par nâkotni. Cilvçki pârdzîvo, bet tâds ir dârznieka amats – reizçm ïoti skarbs, tomçr tas sagâdâ arî daudz prieka, îpaði brîþos, kad augs tev atbild par gâdîbu.

Vienu ir jâatceras – ka apdzîvota vieta nav meþs, un, ja tur aug koks, tad jâpieliek roka un jâveido, bet, ja tas traucç, tad – jâòem ârâ.

Tu nâc no lielas ìimenes. Pastâsti, lûdzu, par to!

Jâ, es nâku no lielas ìimenes. Mçs kopâ bijâm 10 bçrni, bet pirmais un pçdçjais bçrniòð nomira, vçl mazi bûdami. No astoòiem izdzîvojuðajiem bijâm seði brâïi un divas mâsas. Mums bieþi, lielâ ìimenç dzîvojot, bija grûti, nebija pat, ko çst, bet visapkârt skançja: mçs esam vislabâkie, visvarenâkie. To es arvien atceros, skaitot Tçvreizi: "Dieniðío maizi dod(i) mums ðodien!" Nu esam palikuði tikai èetri, pamazâm visi aiziet. Arî mana aizieðana tuvojas – 70 gadi ir jau ilgs laiks, un es ar to esmu mierâ. Arî mans dvîòubrâlis jau ir miris. Toreiz es daudz domâju, kâ tas nâkas, ka vienu cilvçku Gars uzrunâ, bet otru – ne. Es gan to nesaku par savu dvîòubrâli, jo viòð ticçja Dievam savâdâ veidâ. Mçs kopâ klausîjâmies Baha mûziku, lasîjâm Dieva vârdu, tomçr uz baznîcu viòð nenâca – es nezinu, kâpçc. Bet es ceru, ka ticîba Dievam viòu noteikti stiprinâja arî pçdçjos brîþos.

Mûsu Klintsonu ìimenç ir bijis daudz slavenu cilvçku – sportisti, pat ìenerâlis, bet ir bijis ïoti maz ticîbai pievçrstu cilvçku. Mçs ceïamies, klûpam, ejam, cînâmies, kaut ko pçc sava prâta cenðamies uzlabot, bet faktiski tâ ir tâda sadzîvisku problçmu, nevis garîgu lietu risinâðana. Bet garîgâs vçrtîbas man ir augstâkâs, t.i., rûpes par dvçseli, nevis miesu.

Mans brâlis Kriðjânis – paldies Dievam! – sâka nâkt uz baznîcu. Ar prieku skatîjos, kâ

viòð nâca uz katehçzes mâcîbu, Bîbeles stundâm. Varçja manît, ka baznîcas apmeklçjumi dod viòam mieru un skaidrîbu dzîves uztverç. Svçtais Gars viòu uzrunâja, un viòð tika uzòemts mûsu draudzç. Viòam ir pâri par 70 gadiem un tagad veselîbas dçï uz dievkalpojumiem atnâkt ir arvien grûtâk.

Bet mana meitiòa, kaut gan abi kopâ esam apmeklçjuði dievkalpojumus, diemþçl pasaulîgu apstâkïu dçï ðobrîd nenâk uz baznîcu, bet es ïoti ceru, ka Tas Kungs viòu uzrunâs un viòa pievçrsîsies Dievam. Liela daïa ïauþu ar vârdiem saka "jâ, jâ", bet darbi neseko. Nenâk pie Tâ Kunga, pie Evaòìçlija, pie Dievgalda. Kad ir slikti, tad Viòu piesauc, bet, kad ir labi... Tâ, protams, nedrîkstçtu bût.

Es priecâjos par katru atgriezuðos cilvçku, kuru Gars ir uzrunâjis, jo es ïoti cenðos pulcinât savus tuvâkos ticîbai. Ja Gars viòus neuzrunâ, tad es vismaz cenðos ar savu dzîvi, ar savu darbîbu râdît, ka mçs dzîvojam Dieva mierâ un priecâjamies arî par dzîvi un pasauli.

Tu teici, ka daudzi no tavçjiem jau aizgâjuði. Kâ Tu uztver nâvi?

Skaisti jânoriet. Tâ gribçtos. Skaidrs, ka jauni vairs nebûsim. Tolaik, kad mans dvîòubrâlis nomira, ârsti sacîja, ka arî man atlikuði kâdi trîs, varbût pieci gadi, ko dzîvot. Pateicoties Tam Kungam, joprojâm esmu darbaspçjîgs un priecâjos par dzîvi, un tieðâm esmu laimîgs – nekas nesâp, daudz ko vçl varu padarît, tomçr – saprâtîgs cilvçks domâ par aizieðanu.

Cilvçka mûþs ir 70 gadi, kas stiprs – tam vairâk. Man no nâves nav bail. Es vairâkas reizes esmu sajutis nâves tuvumu, un es nebaidos, jo saprotu, ka tâ, kâ Bîbelç ir sacîts, tâ tam jânotiek. Pie sava mûþa ilguma cilvçks neko nevar pielikt. Ðo nebaidîðanos iegûst tikai ticîbâ, tikai ticîbâ mçs rodam prieku un spçku dzîvot. Tas mani stiprina.

Kâ tu izjûti laiku, kurâ dzîvojam?Mçs ïoti daudz laika veltâm miesas

vajadzîbu apmierinâðanai un esam aizmirsuði garîgâs vçrtîbas – tâs tik ïoti reti tiek celtas. Tâ degradâcija, kas nâkusi pâri 50 gadus, ir atstâjusi ïoti dziïas sekas. Lai to labotu, ir vajadzîgs ilgâks laiks, lai kaut kas varçtu mainîties, ðíiet, nepiecieðama divu paaudþu nomaiòa. Mûsos vçl pârâk dziïi ir iesçdies ilgstoði potçtais uzskats, ka augu tikai vajag iestâdît un kopt kâ rozi, tad arî izaugs roze, – atnâks kâds no malas un izdarîs un sakârtos visas nepiecieðamâs lietas, lai mçs varçtu bût laimîgi. Mçs joprojâm gaidâm dârznieku no malas – pareizo prezidentu, ministru –, bet paði neko nedarâm, rokas nolaiduði, tikai gaidâm, un, ja laime neiestâjas, neapmierinâtîbâ sâkam izteikt negâcijas.

Patiesîbâ mums visiem vajadzçtu pieaugt Kristû. Tas gan varçtu lîdzçt.

Viena no lielâkajâm problçmâm,

manuprât, ir tâ, ka mçs neprotam pasmieties paði par sevi. Mçs smejamies par citiem un izsmejam citus cilvçkus. Tas mûs grauj kâ valsti, kâ sabiedrîbu. Tâ ir arî zinâma augstprâtîba, jo vieglâk jau ir aprunât citus, nevis analizçt savu rîcîbu, savest sevi paðu kârtîbâ.

Tagad, kad esmu ieguvis mieru no Dieva, bieþi varu kâ no malas vçrot daþâdas situâcijas. Tik bieþi tiek izteiktas pârâk lielas emocijas, nedomâjot par sekâm! Tas ir raksturîgs visiem, arî man, bet tomçr, paldies Dievam, man arvien vairâk izdodas

piebremzçt, bet to mums vçl visiem vajadzçtu mâcîties.

Un sava viedokïa uzspieðanu – arî to vajadzçtu piebremzçt. Savs viedoklis un sava taisnîba nav jâizkaro – gan Tas Kungs visu sakârtos. Savu viedokli es pasaku, bet, ja nenotiek tâ, kâ esmu cerçjis, es paeju maliòâ. Jo, ko darît, man pietiek – ar sevi, ar dârzu, ar apkârtni. Es nespçju izdarît visu. Lauzt cilvçku nav jçgas, jo visas lietas Dievs sakârtos – labajâm dos auglîbu un izdoðanos, nevajadzîgâs iznîcinâs.

Ko tu vçlçtu savai draudzei?Nâciet pçc iespçjas bieþâk uz baznîcu,

piedalieties draudzes dzîvç! Arî pie tçjas vajadzçtu vairâk cilvçku iesaistît, jo sadraudzîba brâïu un mâsu starpâ – tâ ir svarîga jau ðeit. Un, paldies Dievam, mûsu draudzç ðî sadraudzîba ir. Reizçm ir sevi jâpârvar, jo mîlestîba jau nerodas pati no sevis. Ja mums nav saskares, nav attiecîbu ar cilvçkiem, tad nekas arî nenotiek, bet Dievam visas lietas vçrtîgas, kur piesauc Viòa Vârdu.

Man ir mana luterticîba, tâ mani mierina un stiprina, un man vairâk neko nevajag.

Intervçja Eva Lûse

Apustulis Pâvils Vçstulç romieðiem raksta kristie-ðiem pamâcîbu, sakot: "Ikviens lai ir paklausîgs varâm, kas valda. Jo nav valsts varas, kâ vien no Dieva, un tâs, kas ir, ir Dieva ieceltas. Tâtad tas, kas

pretojas valsts varai, saceïas pret Dieva iestâdîjumu. Bet tie, kas saceïas pret to, paði sev sagâdâ sodu." (Rm 13:1–2)

Vai ðî apustuïa pamâcîbâ ir spçkâ arî ðodien?

Protams, ir.Vai ðî apustuïa pamâcîba attiecas arî uz

demokrâtiski ievçlçtâm valdîbâm, kuras netiek nodroðinâtas tieði ar Dieva iecelta vadîtâja nonâkðanu karaïa vai íçniòa amatâ?

Protams, attiecas.Vai ðî apustuïa pamâcîba attiecas uz

varâm, kuras îsteno netaisnu rîcîbu pret saviem pavalstniekiem?

Protams, attiecas.Vai ðî apustuïa pamâcîba tiek ievçrota

mûsdienu Latvijâ?Paklausîbu varçtu iedalît divâs daïas –

ârçjâ paklausîba un iekðçjâ.Apustulis tâlâk raksta: "Tâpçc

maksâjiet arî savas nodevas: viòi, kas uz to raugâs, ir Dieva kalpi. Dodiet katram, kas viòam pienâkas: nodevas, kam nâkas nodevas, muitu, kam nâkas muita, bijîbu, kam nâkas bijîba, cieòu, kam nâkas cieòa." ( Rm 13:6–70)

Uz ârçjo paklausîbu bûtu attiecinâms teksts par nodevâm un muitâm. Nodokïu samaksa, aplokðòu algu neòemðana, nepiekriðana pirkt kâdu preci vai iegût kâdu pakalpojumu bez èeka, kaut arî tâ ir lçtâk, – tâs ir pirmâs lietas, kuras nâk prâtâ un kurâs laikam visbieþâk pârkâpjam ðo ârçjo prasîbu pçc paklausîbas. Mçs gan nereti dzirdam sakâm, ka nodokïu sistçma ir netaisna, ka nodokïi ir nesamçrîgi augsti, ka nav vçrts tos maksât, jo savas dzîves laikâ, iespçjams, augïus nemaz nebaudîsim, jo

pensiju sistçma var tikt sagrauta. Ir vçl netaisnîgâk – jo neesam pârliecinâti, ka mûsu samaksâtâ nauda tiek tçrçta godîgi un vajadzîgâm lietâm. Jâ, tas viss tâ ir, tomçr tas neatceï pamâcîbu – dot katram to, kas viòam pienâkas.

Grûtâk un sareþìîtâk ir ar iekðçjo paklausîbu – uz to bûtu attiecinâms teksts par bijîbu un cieòu. Cik cieòpilni esam izturçjuðies pret saviem vadîtâjiem, cik bijîbas pilni pret Valsts prezidentu, Ministru prezidentu, ministriem, deputâtiem? Paliek baisi, domâjot par to, cik daudz un bieþi esam pârkâpuði ðo pamâcîbu. Îpaði to saku par sevi un saviem kolçìiem, þurnâlistiem, kuriem jau gadiem Latvijâ nav bijis pieprasîtâkas tçmas par kâda varas pârstâvja nomelnoðanu, katras vissîkâkâs nepilnîbas, kïûdas vai varbût arî apzinâta pârkâpuma izcelðanu viòa darbîbâ. Labo un uzslavu pelnîjuðo mçs atstâjam novârtâ, bet strîdîgâs, aizdomîgâs lietas vienmçr esam tulkojuði par sliktu mûsu politiíiem.

Kâpçc bûtu svarîgi tâ nedarît? Viens iemels, ko apustulis Pâvils min, ir sods, kuru sagâdâjam sev, saceïoties pret valsts varu. Sacelðanâs pret valsts varu ir sacelðanâs pret valsti; arî cilvçku izdotajos likumos tas ir tâ skaidrots un saprasts. Tieði tâpat ir ar vârdisku sacelðanos, ar domu uzbrukumiem – arî tas ir pretvalstiski, valsti graujoði un ir sodu pelnîjis.

Vienîgais iemesls, kâpçc mums ir atïauts sacelties un pat vajag pretoties valsts varai, – ja ðî vara aicina îstenot ko tâdu, ko Dievs aizliedzis, tad, protams, Dievam vairâk jâklausa nekâ cilvçkiem. Piemçram – Latvijâ ar likumu ir atïauta nedzimuðu bçrnu slepkavoðana, ik dienas veicot abortus. Ðajâ gadîjumâ mûsu, kristieðu, pienâkums ir sacelties pret ðâdu varas îstenotu politiku visos atïautajos veidos – teikt, aizrâdît, rakstît, sniegt labojumus likumos, paust savu viedokli un citâdi.

Tieði tâpat ir ar citâm likumos ieviestâm normâm, kas ir pret Dieva iestâdîto kârtîbu,

piemçram, tâm, kas ir vçrstas pret tradicionâlo ìimeni, kas veicina un atbalsta kârîbu un grçka izplatîbu. Ðâdos gadîjumos esam aicinâti pret to iestâties.

Bet, ja vara îsteno Dieva noteikto ârçjâs kârtîbas nodroðinâðanu tâs iedzîvotâjiem, esam aicinâti tai paklausît.

Apustulis Pâvils tâlâk raksta: "Tâdçï nepiecieðams tai [valsts varai] paklausît ne vien soda dçï, bet arî sirdsapziòas dçï." (Rm 13:5).

Domâju, ka ðajâ gadîjumâ viens no apgrûtinâtas sirdsapziòas iemesliem ir tas, ka neievçrojam Jçzus pamâcîbu par netie-sâðanu.

"Netiesâjiet, lai jûs netopat tiesâti. Jo, ar kâdu tiesu jûs tiesâjat, ar tâdu jûs tapsit tiesâti; un ar kâdu mçru jûs mçrojat, ar tâdu jums taps atmçrots. Bet ko tu redzi skabargu sava brâïa acî, bet baïíi savâ acî neieraugi? Jeb kâ tu vari sacît uz savu brâli: laid es izvilkðu skabargu no tavas acs, – un redzi, baïíis tavâ paða acî? Liekuli, izvelc papriekð baïíi no savas acs un tad lûko izvilkt skabargu no sava brâïa acs." (Mt 7:1–5)

Ja Dievs mums ir pieðíîris tiesneða amatu, tad, jâ, – tad tiesât ir mûsu ikdienas darbs un pienâkums. Bet ir taèu skaidrs, ka Jçzus runâ par tâdu tiesâðanu, ar kuru esam nodarbojuðies ârpus tiesas, bez tiesneða amata pilnvaras, – kad mçs íengâjam, kritizçjam un apsûdzam. Tas mums jau tik ïoti ir iegâjies un kïuvis pierasts, ka uzskatâm to par normu, par pareizu un pat nemaz – arî kristieði bûdami – neaizdomâjamies, ka ðî Jçzus pamâcîba par netiesâðanu attiecas arî uz mûsdienu Latviju, uz mûsu kâ pilsoòu attieksmi pret savu parlamentu, deputâtiem, prezidentiem.

Tas, protams, atstâj sekas mûsos kâ cilvçkos, kristieðos, tas atstâj sekas uz mûsu valsts dzîvi. Varbût, ja domâjam par to, kâ ar savu darbu varam Latvijai palîdzçt, nemaz nevajag daudz – tikai ievçrot to, uz ko mûs mudina apustulis Pâvils, – dod bijîbu tiem, kam tâ pienâkas, un cieòu tiem, kam tâ pienâkas.

Ikviens lai ir paklausîgs varâmEva Lûse

Pârdomâm

(Turpinâjums no 5. lpp.)

BDA

BDA