Liturgie voor Zondag 29 oktober 2017 te Leersum

Zesde zondag van de Herfst -

Oecumenische viering van de Reformatie

Voorgangers: ds. Arend Altena, liturg diaken Marcel Sarot, predikant lectores: Hilje Logtenberg-van der Grient en Theo Wagenaar Organist: Ton Blom

2

Orgelspel Voorbereiding Welkom en mededelingen door lector Hilje Logtenberg- van der Grient Drempelgebed bij de Paaskaars We gaan staan Begroeting: v. De Heer zij met u!

a. Zijn Geest in ons midden! Bemoediging (gezongen):

We gaan zitten

3

Lied 221 "Zo vriendelijk en veilig als het licht" (GVL 570)

2 Want waar ben ik, als Gij niet wijd en zijd waakt over mij en over al mijn gangen. Wie zou ik worden, waart Gij niet bereid om, als ik val, mij telkens op te vangen. Ik leef niet echt, als Gij niet met mij zijt. Ik moet in lief en leed naar U verlangen.

4

3 Spreek Gij het woord dat mij vertroosting geeft, dat mij bevrijdt en opneemt in uw vrede. Ontsteek die vreugde die geen einde heeft, wil alle liefde aan uw mens besteden. Wees Gij vandaag mijn brood, zowaar Gij leeft – Gij zijt toch zelf de ziel van mijn gebeden. Inleidende woorden Kyriegebed afgesloten met het Kyrië 301a

5

Gloria: Lied 304: "Zing van de Vader" (GvL 381)

2 Zing van de Zoon, het licht voor onze ogen, bron van geluk voor wie Hem wil geloven: luister naar Hem het woord van alzo hoge: houd Hem in ere! 3 Zing van de Geest, de adem van het leven, duurzame kracht die mensen wordt gegeven. Waar wij ook gaan, wij hebben niets te vrezen: houd Hem in ere! De Heilige Schrift Gebed van de Zondag

6

Kinderen gaan naar nevendienst met lied 285:1

Lezing door Theo Wagenaar uit het Oude Testament: Genesis 15: 1 – 6 Abrams visioen Enige tijd later richtte de HEER zich tot Abram in een visioen: ‘Wees niet bang, Abram: ikzelf zal jou als een schild beschermen. Je loon zal vorstelijk zijn.’ ‘HEER, mijn God,’ antwoordde Abram, ‘wat voor zin heeft het mij te belonen? Ik zal kinderloos sterven, en alles wat ik bezit zal het eigendom worden van Eliëzer uit Damascus. U hebt mij immers geen nakomelingen gegeven; daarom zal een van mijn dienaren mijn erfgenaam worden.’ Maar de HEER sprak opnieuw tot hem: ‘Nee, niet je dienaar zal jouw bezittingen erven, maar een kind dat jijzelf zult verwekken.’ Daarop leidde hij Abram naar buiten. ‘Kijk eens naar de hemel,’ zei hij, ‘en tel de sterren, als je dat kunt.’ En hij verzekerde hem: ‘Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen.’ Abram vertrouwde op de HEER en deze rekende hem dit toe als een rechtvaardige daad.

7

Lied 722: "Uw stem, Heer, hebben wij gehoord"

2 Zegen ons met verwondering dat Hij het is, de vreemdeling, die met ons door de eeuwen ging – blijf bij ons met uw zegening. 3 Heilige Geest, ontsteek het vuur, de liefde van het eerste uur, maak uw genade in ons groot, een vreugde sterker dan de dood. Lezing door Hilje Logtenberg-van der Grient uit het Nieuwe Testament: Romeinen 4: 1 - 8, 16 – 25

8

Abraham Wat moeten wij nu zeggen over onze stamvader Abraham? Indien hij als een rechtvaardige zou zijn aangenomen op grond van zijn daden, dan had hij zich daarop kunnen laten voorstaan. Maar niet tegenover God, want wat zegt de Schrift? ‘Abraham vertrouwde op God, en dat werd hem als een daad van gerechtigheid toegerekend.’ Iemand die zijn loon verdient, krijgt het niet als een gunst maar als een recht. Maar iemand zonder verdienste, die echter vertrouwt op hem die de schuldige vrijspreekt, wordt vanwege zijn vertrouwen rechtvaardig verklaard. Zo prijst ook David de mens gelukkig die door God rechtvaardig wordt verklaard zonder dat hij enige verdienste heeft: ‘Gelukkig is de mens wiens onrecht is vergeven, wiens zonden zijn bedekt; gelukkig is de mens wiens zonden de Heer niet telt.’... Maar de belofte had alles te maken met vertrouwen omdat ze een gave van God moest zijn, want alleen zo kon ze voor heel het nageslacht blijven gelden. Niet alleen voor wie de wet heeft, maar ook voor wie op God vertrouwt zoals Abraham, die de vader van ons allen is. Er staat immers geschreven: ‘Ik heb je een vader van vele volken gemaakt.’ En hij is dit ten overstaan van God, op wie hij vertrouwde, die de doden levend maakt en in het leven roept wat niet bestaat. Hoewel het eigenlijk niet kon, bleef Abraham hopen en geloven dat hij de vader van vele volken zou worden, zoals hem was beloofd: ‘Zo talrijk zullen je nakomelingen zijn.’ En zijn geloof verzwakte niet toen hij, ongeveer honderd jaar oud, besefte dat zijn krachten hem hadden verlaten en Sara niet langer vruchtbaar was. Hij twijfelde niet aan Gods belofte; zijn geloof verloor hij niet, integendeel, hij werd erin gesterkt en bewees zo eer aan God. Hij was ervan overtuigd dat God bij machte was te doen wat hij had beloofd, en dat werd hem als een daad van gerechtigheid toegerekend. En dit is niet alleen voor hem geschreven, maar ook voor ons, want ook wij zullen als rechtvaardigen worden aangenomen omdat we geloven in hem die Jezus, onze Heer, uit de dood heeft opgewekt: hij die werd prijsgegeven om onze zonden en werd opgewekt omwille van onze rechtvaardiging.

9

Lied 723 "Waar God de Heer zijn schreden zet"

10

2 O Heer, uw onweerstaanbaar woord drijft rusteloos de eeuwen voort wat mensen ook verzinnen. En waar de weg onvindbaar scheen mochten wij door geloof alleen de tocht opnieuw beginnen. Gij hebt de vaderen bevrijd en uit het diensthuis uitgeleid naar ’t land van melk en honing. Hervorm, herschep ook ons geslacht, opdat het door de wereldnacht de weg vindt naar uw woning. Evangelielezing door Arend Altena Matteüs 22: 34-40 Wij gaan staan Nadat de farizeeën hadden vernomen dat hij de sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen ze bij elkaar. Om hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’

11

Acclamatie Lied 339a: "U komt de lof toe" (GvL 265)

Overdenking door diaken Marcel Sarot

12

Lied 96a "Zingt een nieuw lied alle landen" (GvL 561)

2 Groot is de Heer, die wij vrezen en prijzen: aarde en lucht komen vers uit zijn hand, schoonheid en kracht vergezellen Hem beide: wild is de zee en tevreden het land. Refrein 3 Roep tot de volkeren: God is de koning, Hij houdt de weegschaal der wereld loodrecht; Hij is rechtvaardig, bij Hem is het oordeel, alles wordt Hem aan zijn voeten gelegd. Refrein

13

4 Juich wat in zee leeft of leeft op de velden: zie, uw Verlosser gaat komen, wees blij! Wuif alle bomen der wouden, verwelkom juichend uw Koning, want Hij is nabij! Refrein

Gebeden: Dankzegging en Voorbeden Acclamatie: Lied 568a "Ubi caritas et amor" (GvL 528)

14

Stil gebed en gesproken "Onze Vader" (oecumenische versie) Onze Vader die in de hemel zijt, Uw Naam worde geheiligd, Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood, en vergeef ons onze schulden, zoals ook wij onze schuldenaars vergeven. En leid ons niet in beproeving, maar verlos ons van de boze. Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen. Gaven

15

We zingen een bewerking van Lied 898 "Een vaste burcht is onze God"

naar ‘Martin Luther, Ein feste Burg ist unser Gott’ Melodie Wittenberg 1533 God is een toevlucht in de nacht God is een toevlucht in de nacht, een rotsvast onderkomen, waar hij ons als een vader wacht, waar trouw en liefde wonen. Al wordt het belaagd door vlammen van haat, door leugens en smaad, gekonkel en verraad, de liefde zal niet wijken. Het woord van God trotseert de tijd en doet ons vast geloven dat hij ons met zijn liefde leidt. Zo komen wij te boven de dagen van strijd, van schuld en verwijt. Zijn woord maakt ons vrij. Het brengt ons dichter bij zijn koninkrijk van vrede. Bewerking (couplet 1 en 4): René van Loenen Wij gaan staan

Zending en Zegen

16

Lied 416: 1 en 4 "Ga met God"

4 Ga met God en Hij zal met je zijn tot wij weer elkaar ontmoeten, in zijn naam elkaar begroeten. Ga met God en Hij zal met je zijn. Orgelspel