LUTY - klasa 1 - didasko.com.pl · pompka - do roweru lub wodna lub ćwiczenie fizyczne, wąż – zwierzę, ogrodowy do podlewania, korek - surowiec naturalny lub zatyczka blok –

LUTY - klasa 1

Propozycje pracy z ćwiczeniami Didasko dla klasy I - suplement do Poradnika dla nauczyciela MEN Strona 1

LUTY - klasa 1


20. tydzień nauki - Z jak zamek

Temat: Z jak zamek Edukacja polonist.

Edukacja społeczna

Edukacja przyrodnicza

Edukacja matemat.

Zabawa – poznajemy wyrazy wieloznaczne 1.1a; 1.1b; 1.3e

5.4

Wyrazy wieloznaczne. Zagadki. 1.1a; 1.3a; 1.3e;

5.4

Rysuję. Rozwiązywanie zagadek i ilustrowanie ich . (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 58) 1.1a; 1.1b

Opowiadam. Układanie zagadek do obrazków . (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 58) 1.1a; 1.1b

Zabawa GDZIE JEST MOJA PARA? 1.1a; 1.3a; 1.3e;

5.4

Pokaz litery z drukowanej i pisanej. (Ćwiczenia, cz. B, str. 54, Mój zeszyt, str. 56-57) 1.1b; 1.3e; 1.3f

Czytam i opowiadam. Czytanie sposobem sylabowym bajki, wymyślanie własnego zakończenia (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 55)

1.2a; 1.2b; 1.2c; 1.3a; 1.3c

Zaznaczam. Wyodrębnianiez ciągu liter wyrazów zawierających literę z. (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 55)

1.3e

Rak szlachetny – swobodne wypowiedzi dzieci . 1.1a; 1.1c; 1.3c

6.2; 6.46.8

Rak – prezentacja. Praca w grupach. 1.1a; 1.1c; 1.3c; 1.3d

6.2; 6.46.8

Zabawa LICZYMY WSPAK 7.2

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą Z MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta: ZAGADKI MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta ZAGADKI ZENKA

1.1b; 1.2a; 1.2b; 1.2c; 1.3e; 1.3c

Propozycje zajęć:

• Zabawa – poznajemy wyrazy wieloznaczne - homonimy - wyrazy o takim samym BRZMIENIU i ZAPISIE lecz o innym ZNACZENIU. Nauczyciel przygotowuje zapisany na kartoniku wyraz oraz po 2-3 obrazki do każdego wyrazu. Dzielimy dzieci na grupy. Każda grupa losuje po 2-3 wyrazy. Kartoniki z obrazkami układamy pustą stroną do góry. Grupy losują kartoniki z obrazkami i dokładają do swoich wyrazów, jeżeli obrazek pasuje do wyrazu. Jeśli nie pasuje, odkładają obrazkiem do dołu. Kończymy zabawę po dopasowaniu wszystkich obrazków do wyrazów.

LUTY - klasa 1


Propozycje wyrazów: zamek – budynek, w drzwiach, suwak myszka - zwierzę , komputerowa, żabka - do bielizny lub płaz, pióro - ptasie lub do pisania, pompka - do roweru lub wodna lub ćwiczenie fizyczne, wąż – zwierzę, ogrodowy do podlewania, korek - surowiec naturalny lub zatyczka blok – budynek lub do malowania pilot – zawód, od telewizora komórka - pomieszczenie, telefon zebra – zwierzę, przejście dla pieszych klucz- do drzwi, szyfr, klucz ptaków szpilka - but, krawiecka golf – gra, samochód, sweter bokser – sportowiec, rasa psa słoje – szklane pojemniki, słoje drzewa piłka – do grania, narzędzie do cięcia bałwan – ze śniegu, na morzu

• Zagadki. Dzieci losują karteczki z wypisanym słowem (słowa z poprzedniego zadania). Wymyślają zagadki lub za pomocą własnych słów opisują dane słowo, starając się podać więcej niż jedno jego znaczenie. Pozostałe dzieci zgadują.

• Rysuję. Rozwiązywanie zagadek i ilustrowanie ich . (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 58)

• Opowiadam. Układanie zagadek do obrazków . (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 58)

• Zabawa GDZIE JEST MOJA PARA? Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z rysunkami (z zadania pierwszego – dla każdego wyrazu rozdaje dwa znaczenia). Dzieci chodzą po sali i odnajdują osobę, która wylosowała obrazek, ilustrujący wyraz o takim samym brzmieniu. Tworzą pary.

• Pokaz litery z drukowanej i pisanej. Omówienie jej położenia w liniaturze. Modele wyrazów podstawowych, czytanie sylab z literą z. Czytanie i łączenie nazw zawierających literę ł z obrazkami przedmiotów. (Ćwiczenia, cz. B, str. 54, Mój zeszyt, str. 56-57)

• Czytam i opowiadam. Czytanie sposobem sylabowym bajki, wymyślanie własnego zakończenia (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 55)

• Zaznaczam. Wyodrębnianiez ciągu liter wyrazów zawierających literę z. (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 55)

• Rak szlachetny – swobodne wypowiedzi dzieci . Zebranie informacji na temat raka z wielu źródeł (internet, czasopisma, albumy, encyklopedie). Wymiana uzyskanych informacji moderowana przez nauczyciela, podział informacji na grupy tematyczne: opis, środowisko w jakim żyje, zachowanie, pokarm itp.

LUTY - klasa 1


• Rak – prezentacja. Praca w grupach. Przygotowanie na dużych arkuszach prezentacji na temat raka wg własnego pomysłu i wybraną przez grupę techniką Powieszenie prezentacji w klasie.

• Zabawa LICZYMY WSPAK – siadamy w kręgu, nauczyciel mówi np. „Jestem liczbą 10, przede mną jest…” (tu toczy piłkę do wybranego dziecka, które musi powiedzieć „Jestem liczbą 9, przede mną jest...”). Później możemy zaczynać liczenie od dowolnie wybranej liczby.

• Zabawy słowami – wyrazy wspak. Nauczyciel przygotowuje na kartonikach wyrazy, które można czytać wspak. Dzieci dobierają się w pary. Jedna osoba w parze losuje kartonik i czyta wyraz, druga osoba z pary czyta wyraz wspak. Dzieci w parach zamieniają się rolami.

o Wyrazy czytane wspak, które znaczą to samo: Ala, bób, ara, Anna, oko, kajak, sedes o Wyrazy czytane wspak o różnym znaczeniu: kęs - sęk / pąk - kąp / kos - sok / latem - metal / fart - traf / targ - grat /kat – tak /Igor - rogi /

bór – rób /sum - mus / skok - koks / rób - bór / kort – trok / port – trop / bark – krab / tok – kot / rab – bar / rad – dar /róg – gór Ciekawostki:

• Raki w Polsce: rak szlachetny, rak błotny, rak pręgowany, rak sygnałowy

• Rak nie chodzi wspak - może chodzić w przód i w tył, zwykle jednak porusza się tradycyjnie. Natomiast kiedy chce się przemieszczać szybciej, np. podczas ucieczki, wtedy wykorzystuje odwłok jako siłę napędową i podwijając go pod siebie powoduje przemieszczanie się w kierunku wstecznym. To tylko wtedy jak jest zagrożony i stara się uciec pływa do tyłu. W warunkach kiedy nie jest zagrożony, porusza się chodząc po dnie do przodu

• Barwy raka to kolor prawie czarny, odcienie brązu i czerwieni do bardzo ciemnego brązu. Kolor pancerze zależy od rodzaju środowiska, w którym występuje i wynika z połączenia trzech barwników obecnych w jego organizmie: niebieskiej, czerwonej i białej. Przygotowując raka do konsumpcji wrzucamy go do wrzątku, a w wysokiej temperaturze nie rozkłada się tylko czerwony barwnik i rak staje się intensywnie czerwony.

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta z literą Z MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta: ZAGADKI MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta ZAGADKI ZENKA

LUTY - klasa 1


20. tydzień nauki - Spotkanie z liczbą 10

Temat: Spotkanie z liczbą 10 Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Tworzenie zbiorów 10-elementowych. Zabawa w grupach 5.4 7.1; 7.4 Tworzenie zbiorów 10-elementowych (Moja matematyka cz.2, nr 1 str. 27) 7.1; 7.4 Rozróżnianie i przeliczanie liczebności zbiorów w zakresie 10 (Moja matematykach. 2, nr 1 str. 31; Zadania dodatkowe, str. 29-30; 33-34)

7.1; 7.4

Demonstracja liczby 10 we wszystkich aspektach. Zapis liczby 10 za pomocą dwóch cyfr. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 22)

7.2; 7.3

Mierzenie długości . Porównywanie długości. Centymetry. (Moja matematyka cz.2, str.25-26) 7.10 Rozkład liczby 10 na składniki. 7.5 Dopełnianie do 10. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str. 33; nr 2 str. 34, Zadania dodatkowe, str. 31-32) 7.5 Porządkowanie liczb od najmniejszej do największej w zakresie 10 (Moja matematyka cz.2, nr 1 str. 34)

7.2

Zabawy matematyczne kostkami w parach 5.4 7.5 Zabawa zręcznościowa. Dodawanie w zakresie 10. 5.4 7.5 Dodawanie do 10 – obliczenia na kalkulatorach (Moja matematyka cz.2, str. 28) 7.5 Dodawanie w zakresie 10. Tworzenie zapisu działania do ilustracji (Moja matematyka cz.2, nr 2 str. 31)

7.5

Dodawanie w zakresie 10 (Moja matematyka cz.2, nr 1 str. 33; nr 1 str. 35) 7.5 Zabawa ruchowa. Dopełnianie do 10. 5.4 7.5 Dodawanie w zakresie 10. Zadania tekstowe. (Moja matematyka cz.2, str.23-24) 7.5; 7.8 Dodajemy na palcach – zabawy matematyczne w parach 5.4 7.5 Odejmowanie w zakresie 10 – obliczenia na kalkulatorach (Moja matematyka cz.2, str. 29) 7.5 Odejmowanie w zakresie 10. Przedstawienie działań na ilustracjach. (Moja matematyka cz.2, str. 30) 7.5 Doskonalenie dodawania i odejmowania w zakresie 10. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str. 35; Zadania dodatkowe, str. 28, 35)

7.5

Zegary – utrwalanie wiadomości. Zaznaczanie pełnych godzin. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str.27, str. 32 )

7.15

Mierzenie i porównywanie długości – centymetry. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str.25-26) 7.10

LUTY - klasa 1


Propozycje zajęć:

• Tworzenie zbiorów 10-elementowych. Zabawa w grupach: dzieci na czas gromadzą 10 wskazanych przez nauczyciela np. jednakowych przedmiotów; rzeczy o tej samej nazwie; rzeczy zaczynających się na tą samą głoskę; rzeczy o tym samym kolorze itd.

• Tworzenie zbiorów 10-elementowych (Moja matematyka cz.2, nr 1 str. 27)

• Rozróżnianie i przeliczanie liczebności zbiorów w zakresie 10 (Moja matematykach. 2, nr 1 str. 31; Zadania dodatkowe, str. 29-30; 33-34)

• Demonstracja liczby 10 we wszystkich aspektach. Zapis liczby 10 za pomocą dwóch cyfr. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 22).

• Mierzenie długości . Porównywanie długości. Centymetry. (Moja matematyka cz.2, str.25-26)

• Rozkład liczby 10 na składniki. Zabawa klockami lub liczbami w kolorach. Wymienienie jak największej kombinacji rozwiązań.

• Dopełnianie do 10. Zabawa guzikami w parach: jedno dziecko wykłada kilka guzikow lub patyczkow jednego koloru – mniej niż 10, a drugie dokłada tyle, aby było 10. Zapisują swoje działania w zeszytach.

• Dopełnianie do 10. Obliczenia i zapis działań. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str. 33; nr 2 str. 34, Zadania dodatkowe, str. 31-32)

• Porządkowanie liczb od najmniejszej do największej w zakresie 10 (Moja matematyka cz.2, nr 1 str. 34)

• Zabawy matematyczne w parach: o Strzał w dziesiątkę: Dzieci na przemian rzucają koskami do gry: białą i czarną. Krzyczą: „Strzał w dziesiątkę”, jeśli razem wyrzucą liczbę 10. o Gra w parach: dzieci rzucają na przemian dwoma kostkami naraz. Wygrywa to dziecko, ktore ma najwięcej strzałow w dziesiątkę przy

ustalonej liczbie rzutow.

• Zabawa zręcznościowa. Nauczyciel rysuje na tablicy bądź przypina tarczę z liczbami od 0 do 10. Uczniowie rzucają lotką do tarczy, np. kto częściej trafi w dziesiątkę przy ustalonej liczbie rzutów. Można wymyślić wiele wariantów gier lub zabaw z tarczą bądź tarczami – zawody w dwóch grupach. Uwaga: warto zapytać dzieci, czy mają w domach gotowe tarcze mocowane na rzepy.

• Dodawanie do 10 – obliczenia na kalkulatorach (Moja matematyka cz.2, str. 28)

• Dodawanie w zakresie 10. Tworzenie zapisu działania do ilustracji (Moja matematyka cz.2, nr 2 str. 31)

• Dodawanie w zakresie 10 (Moja matematyka cz.2, nr 1 str. 33; nr 1 str. 35)

• Zabawa ruchowa. Dopełnianie do 10. Dzieci dostają od nauczyciela kartki z liczbami od 0 do 10, które przyczepiają sobie na piersi. Na hasło 10 dzieci łączą się w pary lub trójki lub w większe grupy tak, aby suma liczb które mają stanowiła 10.

• Dodawanie w zakresie 10. Zadania tekstowe. (Moja matematyka cz.2, str.23-24)

• Dodajemy na palcach – zabawy matematyczne w parach. o Zabawa matematyczna. Każde z dzieci w parze, na umowiony sygnał, pokazuje dowolną liczbę palcow u jednej ręki. Następnie wspólnie

przeliczają pokazaną liczbę palców i zapisują dane działanie w zeszytach. o Dzieci odrysowują swoje obydwie dłonie na kolorowym papierze i wycinają je. Przyklejają obie dłonie do sztywnego kartonu tak, aby

przykleić środek dłoni, a palce zostawić luźno. Następnie dzieci bawią się w parach. Nawzajem zaginają palce w papierowych dłoniach

LUTY - klasa 1


swojego kolegi/koleżanki, druga osoba zapisuje w zeszycie działanie, które jest przedstawione na palcach. Dzieci nawzajem sprawdzają sobie poprawność udzielenia odpowiedzi.

• Odejmowanie w zakresie 10 – obliczenia na kalkulatorach (Moja matematyka cz.2, str. 29)

• Odejmowanie w zakresie 10. Przedstawienie działań na ilustracjach. (Moja matematyka cz.2, str. 30)

• Doskonalenie dodawania i odejmowania w zakresie 10. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str. 35; Zadania dodatkowe, str. 28, 35)

• Zegary – utrwalanie wiadomości. Zaznaczanie pełnych godzin. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str.27, str. 32 )

• Mierzenie i porównywanie długości – centymetry. (Moja matematyka cz.2, nr 2 str.25-26)

LUTY - klasa 1


20. tydzień nauki - Obserwujemy niebo

Temat: Obserwujemy niebo Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Wyprawa w kosmos – zabawa. 1.1a; 1.3a; 1.3c; 1.4a; 1.4b

5.4 7.1; 7.2; 7.8

Zabawa ruchowa „Chodzenie po chmurach” 1.4a; 1.4b 5.4

PODRÓŻ W KOSMOS – zabawa dramowa. 1.4a

SPOTKANIE Z UFOLUDKAMI. Zabawa. 1.4a 5.4

Czytam i zaznaczam. Czytanie tekstu metoda sylabową. Czytanie ze zrozumieniem. (Ćwiczenia, cz. B, str. 56)

1.2a; 1.2b; 1.2c

Zaznaczam. Rozwiązywanie testu do przeczytanego tekstu. (Ćwiczenia, cz. B, str. 56-57) 1.2a; 1.2b; 1.2c

KOSMICZNA PRZESTRZEŃ. Prace plastyczne.

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta: WYPRAWA W KOSMOS KRETA PULPETA

Propozycje zajęć:

• Wyprawa w kosmos – zabawa. Dzieci siedzą na dywanie z zamkniętymi oczami. Słuchają muzyki, np. ścieżki dźwiękowej z filmu „Star Wars”. Nauczyciel wprowadza dzieci w klimat podroży kosmicznej, opowiada im, że są badaczami kosmosu. Za chwilę wsiądą do swoich rakiet i udadzą się w podroż na nieznane planety. Rozdaje dzieciom kolorowe karteczki, które podzielą dzieci na grupy (tyle kolorów kartek, na ile grup chcemy podzielić dzieci). Wylosowany kolor jest kolorem dominującym na planecie. Na karteczkach mogą znajdować się wyrazy, które ukierunkują pracę dzieci, np. czułki, kolce, mróz, stożki wulkaniczne. Każda z grup ma przydzieloną część sali, którą zamieni w wymyśloną przez siebie planetę. Nauczyciel rozdaje dzieciom koperty z zadaniami np:

o Nazwijcie planetę. o Narysujcie portret mieszkańca swojej planety. o Przygotujcie słowniczek, który pomoże zrozumieć Ziemianom mowę tubylców. o Zakodujcie wiadomość od tubylców dla Ziemian. Pamiętajcie, aby dołączyć kod. o Zbudujcie fragment planety. o Wymyślcie pięć zadań matematycznych dla mieszkańców planety. o Wymyślcie taniec ufoludków.

LUTY - klasa 1


o Prezentacja planet i ich mieszkańców.

• Zabawa ruchowa „Chodzenie po chmurach” – poszwę na kołdrę wypełniamy nadmuchanymi do połowy balonami. Dzieci kolejno wędrują po balonach, kładą się na poszwie. Leżąc na „chmurce”, obserwują przez lunety (rolki po ręcznikach papierowych) kosmos. Opowiadają, kogo i co zobaczyły. Podział wydarzeń na realne i fantastyczne.

• PODRÓŻ W KOSMOS – zabawa dramowa. Nauczyciel zaprasza dzieci do podróży w kosmos. Wszyscy naśladują ruchem następujące czynności: zakładanie kosmicznych skafandrów, zapinanie pasów na pokładzie statku kosmicznego, start rakiety, spacer w kosmosie.

• SPOTKANIE Z UFOLUDKAMI. Zabawa. Wymyślenie sposobu komunikowania się z ufoludkami: stworzenie kosmicznego języka, umownych znaków, przywitania się. Wspólne wymyślanie czynności, np. w jaki sposób ufoludki zasypiają, jedzą, bawią się.

• Czytam i zaznaczam. Czytanie tekstu metoda sylabową. Czytanie ze zrozumieniem. (Ćwiczenia, cz. B, str. 56)

• Zaznaczam. Rozwiązywanie testu do przeczytanego tekstu. (Ćwiczenia, cz. B, str. 56-57)

• KOSMICZNA PRZESTRZEŃ. Prace plastyczne. o Nauczyciel pokazuje dzieciom fotografie wykonane w przestrzeni kosmicznej. Wspólnie z dziećmi omawia kosmiczny obraz. Następnie dzieci

otrzymują czarne arkusze papieru. Rysują pastelami kosmiczną przestrzeń, umieszczając na niej wycięte z foli aluminiowej pojedyncze elementy, np. rakietę, gwiazdy.

o Dzieci otrzymują kredki woskowe i kawałki świecy. Na podłużnym pasku białego brystolu malują planety. Następnie zamalowują powierzchnię kartki czarną farbą plakatową, używając przy tym wałka z gąbką. Na nałożoną farbę sypią brokat i cekiny, tworząc w ten sposób gwiazdy i drogę mleczną.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta: WYPRAWA W KOSMOS KRETA PULPETA Informacje i ciekawostki NIEBO to część sfery niebieskiej widziana z danego miejsca na powierzchni Ziemi. Mówiąc po prostu, to wyższe warstwy powietrza, gdzie unoszą się chmury. Skład atmosfery Ziemi powoduje, iż niebo ma barwę błękitną – ze światła słonecznego najsilniej rozpraszane jest w atmosferze światło niebieskie. Atmosfera to otaczająca Ziemię warstwa powietrza, pary wodnej i gazów. Mieszanina ta stanowi dla Ziemi warstwę ochronną. Dzięki niej na kuli ziemskiej istnieje życie. Powietrze otulające Ziemię znajduje się w nieustannym ruchu. Wznosi się i opada, rozrzedza się i gęstnieje, ogrzewa się i oziębia, wysusza się i nawilża. Od przemian tych uzależniona jest pogoda, a także widok nad naszymi głowami. W dzień (tzn. wtedy, gdy kula ziemska jest odwrócona do Słońca tą częścią swej powierzchni, na której się znajdujemy) możemy obserwować na niebie Słońce i chmury. W czasie dnia nie widzimy gwiazd, chociaż znajdują się one na niebie, gdyż ich światło jest słabsze od światła Słońca. SŁOŃCE jest gwiazdą – olbrzymią kulą płonących gazów. Temperatu rana jego powierzchni wynosi ok. 6000ooC. Żar jest tak wielki, że mogłby nas spalić nawet z odległości kilku milionów kilometrów. Dla nas jednak i dla wszystkich organizmów żywych jest ono czymś szczególnym: bez jego ciepła i światła nie byłoby życia na Ziemi. Słońce wysyła w przestrzeń promienie, z których część jest szkodliwa dla zdrowia człowieka. Większość z nich zostaje pochłonięta przez atmosferę, część jednak dociera do Ziemi i trzeba zabezpieczać się przed ich szkodliwym działaniem, używając odpowiednich kremów i okularów z filtrem. Nie należy też nadmiernie opalać się. Szkodliwe jest również długotrwałe wpatrywanie się w Słońce, gdyż jego bardzo silne światło może poważnie uszkodzić wzrok. Słońce jest widoczne na bezchmurnym niebie od swojego wschodu do zachodu. Nie wschodzi jednak ani nie zachodzi, jak nam się wydaje. Ruch ten jest pozorny. W rzeczywistości to Ziemia obraca się dookoła swej osi (dzięki temu mamy dzień i noc) i krąży wokół Słońca.

LUTY - klasa 1


CHMURY W słoneczny dzień woda jezior, morz i rzek, a także ta zawarta w glebie paruje i podnosi się znad ogrzanej powierzchni. Ta niewidoczna para wodna znajdująca się w powietrzu, unosząc się, osiąga określoną wysokość, gdzie oziębia się, skrapla i tworzy chmury. Kształt chmur i wysokość, na jakiej powstają, pozwala określić rożne ich rodzaje. Cumulus to mała, biała chmura charakterystyczna dla ciepłych, słonecznych dni. Może jednak przekształcić się w burzowy cumulonimbus, który niesie ze sobą ulewny deszcz i grad, a tak że błyskawice i pioruny. Przy słonecznej pogodzie po niebie płyną wysoko białe, delikatne chmury. Pojawienie się nisko nad ziemią chmur o barwie szarej zapowiada opady. NIEBO W NOCY Wraz z zachodem Słońca niebo zaczyna zmieniać swój wygląd. Dzięki stopniowo zapadającym ciemnościom na niebie można dostrzec rożne obiekty w dzień niewidoczne. Niestety, w miastach jest tyle światła sztucznego, że nawet w nocy obserwacja rozgwież dżonego nieba jest trudna. Tak więc obserwacje takie najlepiej przeprowadzać z dala od większych skupisk ludzkich. KSIĘŻYC to najbliższy Ziemi obiekt w kosmosie. Jest kamienną kulą obiegającą po swojej orbicie Ziemię. Taki pełny obieg trwa cztery tygodnie. Związana z nim jest zmiana widocznego z Ziemi kształtu Księżyca. Księżyc pozbawiony jest powietrza i wody, a w związku z tym nie ma na nim wiatru i występujących np. na Ziemi zjawisk atmosferycznych. Na całej jego powierzchni znajdują się większe i mniejsze kratery, będące pozostałościami po uderzeniach meteorytów. Średnica największych kraterów dochodzi do 300 km. Księżyc był badany przez ludzi za pomocą bezzałogowych statków kosmicznych, a także – spe cjalnego robota mogącego poruszać się po jego powierzchni i wysyłać informacje na Ziemię. Robot ten zwany Łunochodem był sterowany zdalnie z Ziemi, na którą przekazywał obraz z zainstalowanych kamer. Na Księżyc dotarli także astronauci. W 1969 roku jako pierwsi wylą dowali tam Amerykanie ze statku kosmicznego Apol lo 11 (jako pierwszy postawił stopę na jego powierzchni Neil Armstrong). Do poruszania się po powierzchni Księżyca wykorzystywano specjalny pojazd. Był zasilany z baterii elektrycznych, a wyglądem przypominał samochód terenowy. WIERZENIA LUDZI ZWIĄZANE Z NIEBEM Niebo w znaczeniu religijnym to miejsce przebywania bóstwa, siedziba bogów lub jednego Boga, aniołów oraz zbawionych dusz zmarłych ludzi. W chrze ścijaństwie jest to miejsce wiecznego życia z Bogiem, jako uwieńczenie życia po śmierci na ziemi. Powiedzenie „być w siódmym niebie” oznacza jące, że ktoś jest z czegoś bardzo zadowolony, szczęśliwy, ma bezpośrednie odniesienie do wierzeń żydowskich i muzułmańskich. Otoż zgodnie z nimi jest siedem nieb, a właśnie w siódmym znajduje się siedziba Jahwe (bądź odpowiednio – Allacha). WYRAZY BLISKOZNACZNE: niebo, niebiosa, firmament, sklepienie niebieskie, nieboskłon, wysokości. PRZYSŁOWIA I POWIEDZENIA: Ani mu w niebie lepiej nie będzie. Nieba za pieniądze nie kupisz. Rad by mu nieba przychylić. Wychwalać pod niebiosa. Chcieć gwiazdki z nieba. Urodzić się pod szczęśliwą gwiazdą. Zobaczyć wszystkie gwiazdy. Wierzyć w swoją szczęśliwą gwiazdę. Wygląda jak gradowa chmura. Z dużej chmury mały deszcz. Poruszyć niebo i ziemię.

LUTY - klasa 1


20. tydzień nauki - Planeta Ziemia

Temat: Planeta Ziemia Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Co już wiemy o kosmosie? Burza mózgów. 1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c

6.7

Kosmos. Prezentacja. Praca w grupach. 1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c

6.7

Poznajemy Układ Słoneczny. 1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c

6.7

MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta: KOSMOS 1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c

6.7 7.2;

Propozycje zajęć:

• Co już wiemy o kosmosie? Burza mózgów. Na podstawie zgromadzonych książek, albumów, informacji z internetu, filmów dzieci zbierają informacje na temat kosmosu.

• Kosmos. Prezentacja. Praca w grupach. Nauczyciel przygotowuje kilka haseł dotyczących kosmosu: Ziemia, niebo, Słońce, gwiazdy itp. Tyle haseł, ile grup. Każda grupa ma na celu przygotowanie na dużych arkuszach prezentacji na wylosowany temat. Dowolna technika.

• Poznajemy Układ Słoneczny. Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda z grup otrzymuje kartkę z zapisaną nazwą planety należącej do Układu Słonecznego, jedna z grup dostaje kartkę z napisem ‘Słońce’. Zadaniem grupy jest przygotowanie prezentacji na temat planety: namalowanie na kartonie planety oraz zebranie informacji na jej temat.

o Każda z grup prezentuje jak najwięcej informacji na temat „swojej” planety. o Wykorzystując przygotowane prezentacje dzieci budują w klasie model Układu Słonecznego układając obrazki ze Słońcem oraz planetami we

właściwej kolejności. o Liczby porządkowe. Uczniowie patrząc na zbudowany Układ Słoneczny określają za pomocą liczb porządkowych kolejność danej planety w

Układzie Słonecznym, np. Ziemia jest trzecią planetą w Układzie Słonecznym. Znajduje się pomiędzy planetą drugą czyli Wenus a czwartą czyli Marsem.

• MÓJ WŁASNY ELEMENTARZ – Wycinanki – Karta: KOSMOS

LUTY - klasa 1


Informacje i ciekawostki Gwiazdy to wielkie kule gazowe wydzielające światło i ciepło (należy do nich m.in. nasze Słońce, które jest małą gwiazdą). W zależności od swojej temperatury mogą mieć zabarwienie czerwone, żołte lub niebieskie (te najgorętsze). Planety to duże ciała niebieskie obiegające gwiazdę, widoczne dzięki oświetleniu jej promieniami. Do planet zaliczamy m.in. Ziemię. Spośród bardziej znanych można wymienić Wenus, Marsa i Saturna. Wenus to plane a położona najbliżej Ziemi. Gwiazda poranna – zwana też Jutrzenką – i gwiazda wieczorna to właśnie Wenus widziana nad horyzontem odpowiednio przed wschodem Słońca bądź przed jego zachodem. Mars zwany jest Czerwoną Planetą ze względu na czerwone zabarwienie gruntu. Kiedyś ludzie sądzili, że na Marsie mieszkają inteligentne istoty. Opowieści o Marsjanach przeminęły, jednak naukowcy niewykluczają, że w przeszłości istniało tam życie. Sa turn to olbrzymia wirująca kula cieczy. Swój charakterystyczny wygląd zawdzięcza istnieniu opasujących go pierścieni zbudowanych z milionów kawałków lodu. Komety to ciała nie ie kie o nie iel iej masie, poruszające się po wydłużonych orbitach wokół Słońca. Składają się z jądra i pyłowo-gazowej otoczki, z której formuje się charakterystyczny ogon komety. Naj słynniejsza z nich nosi nazwę komety Halleya, a można ją dostrzec z Ziemi co 76 lat. Kiedyś ludzie wiązali pojawienie się komety z zapowiedzią kataklizmu. Współcześnie także pojawiają się teorie mówiące np. o tym, że komety są „sprawcami” epidemii. Me teory to niewielkie ciała niebieskie poruszające się w kosmosie. Jeśli meteor dostanie się w atmosferę ziemską, rozgrzewa się i stopniowo spala. Obserwowane jest to z powierzchni Ziemi jako tzw. spadająca gwia zda. Nie spalone części meteorów spadające na powierzchnię Ziemi nazywane są meteorytami. Uderzenia większych z nich są w stanie wytworzyć kratery. Satelita to taki obiekt w przestrzeni kosmicznej, który okrąża inne ciało niebieskie. Wśród satelitów wyróżnia się naturalne (księżyce) i sztuczne (będące wytworami człowieka). Satelity sztuczne mogą służyć różnym celom: meteorologiczne – zbierają dane pomocne przy opracowywaniu prognoz pogody, telekomunikacyjne – umożliwia ją przesyłanie sygnałow telefonicznych, radiowych i telewizyjnych (telewizja satelitarna) między odległymi miejscami na Ziemi i wreszcie szpiegowskie – służące do zbierania informacji ważnych obiektach z punktu widzenia wojskowego.

LUTY - klasa 1


20. tydzień nauki - Matematyczne gry i zabawy

Temat: Matematyczne gry i zabawy Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Dodawanie i odejmowanie w zakresie 10 – układanie i rozwiązywanie zadań 1.3a 7.3; 7.5; 7.8

Kosmiczna orientacja. Zabawa ruchowa. 5.4 7.1; 7.2; 7.17

Rakietą na księżyc – gra. 5.4 7.5

Kosmiczne bingo 7.5

Gwiezdne dodawanie – gra w parach. 7.5

Kosmiczne rakiety . Praca w parach. 7.1; 7.2; 7.16

Propozycje zajęć:

• Dodawanie i odejmowanie w zakresie 10 – układanie i rozwiązywanie zadań. Nauczyciel pod tablicą rozkłada kartoniki z cyframi od 0 do 9 i znakami: +, –. Wybrane dziecko losuje dwa kartoniki z cyframi i kartonik z działaniem. Układa do wylosowanego działania treść zadania o tematyce kosmicznej. Dzieci zapisują działania w zeszytach.

• Kosmiczna orientacja. Zabawa ruchowa. Nauczyciel dzieli dzieci na załogi statków kosmicznych. Każda z załóg musi dokładnie i jak najszybciej wykonywać polecenia wieży kontrolnej (tj. nauczyciela) np. o Załogi stoją w rzędzie. o Podajcie piłkę/klocek itp. od prawej strony do lewej. o Co drugi członek załogi klęka. o Trzeci i czwarty członek załogi podnosi prawą rękę itp.

• Rakietą na księżyc – gra. Gra w grupach lub parach. Przygotowujemy planszę do gry na ławkach lub na podłodze w sali. Rozkładamy papierowe gwiazdki (około 30) na podłodze w jeden długi zakręcający ciąg. Na początku kładziemy namalowaną na kartonie i wyciętą rakietę – jest to Start, na końcu Księżyc (jest to Koniec). Każdy z uczestników w każdej kolejce rzuca dwa razy. Ilość wyrzucona na pierwszej kostce mówi, o ile pól może poruszyć się do przodu, ilość wyrzucona na drugiej kostce – o ile pól musi się cofnąć.

• Kosmiczne bingo – Nauczyciel przygotowuje dla dzieci bingo ze słowami lub rysunkami związanymi z kosmosem. Zasady jak przy grze w bingo.

• Gwiezdne dodawanie – gra w parach. Dzieci przynoszą kartonowe wytłoczki po jajkach, które mogą ozdobić w „kosmiczne wzory” - malują na granatowo, naklejają w miejsca na jajka żółte lub złote gwiazdki z liczbami od 0 do 9. Rzucamy piłeczką, odczytujemy liczbę, którą wylosowaliśmy. Drugie dziecko w parze podaje liczbę, jaką należałoby dodać do wylosowanej, aby razem otrzymać 10. Odmiana gry – wykorzystujemy papierowe

LUTY - klasa 1


talerzyki pomalowane na granatowo, żółte lub złote gwiazdki z liczbami od 0 do 9. Stojąc, rzucamy piłeczką lub woreczkiem z grochem, dalej j.w. Zapisujemy działania.

• Kosmiczne rakiety . Praca w parach. Przygotowujemy drewniane klocki lub wycięte z kartonu figury geometryczne: kwadraty, prostokąty, koła, trójkąty. Nauczyciel podaje polecenia np. Użyj: 4 prostokąty, 6 kwadratów, 2 koła, 5 trójkątów. Dzieci w parach budują rakietę układając ją z właściwych ilości figur.

LUTY - klasa 1


20. tydzień nauki - Eksperymentujemy

Temat: Eksperymentujemy Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Układ Słoneczny. Oglądanie zdjęć kosmosu. 1.1.a; 1.3c 6.1

Odkrywamy i obserwujemy konstelacje gwiazd 1.1a 6.1

Grawitacja - przyciąganie ziemskie. Swobodne wypowiedzi. 1.1.a; 1.3c 6.7

Przyciąganie ziemskie – eksperyment. 1.1.a; 1.3c 6.1; 6.7

Sprawdź, ile ważyłbyś na różnych planetach? 6.1 7.4

Propozycje zajęć:

• Układ Słoneczny. Oglądanie zdjęć kosmosu. Oglądanie zdjęć gwiazd. http://solarsystem.nasa.gov/kids/index.cfm

• Odkrywamy i obserwujemy konstelacje gwiazd – Dzieci wybierają jedną ze znanych konstelacji gwiazd albo wymyślają własny układ gwiazd i nazywają go. Na czarnym kartonie dzieci rysują układ gwiazd, w miejscu, gdzie są gwiady wykonują w kartonie dziurki. W zaciemnionej sali podświetlają karton z drugiej strony za pomocą świecy umieszczonej w słoiku lub latarki.

• Grawitacja - przyciąganie ziemskie. Swobodne wypowiedzi. Dzieci zastanawiają się, dlaczego nie spadają z Ziemi, jeśli jest ona kulą? – przyciągają rożne przedmioty za pomocą magnesu.

• Przyciąganie ziemskie – eksperyment. Rzucanie przedmiotów o różnym kształcie, z różnego materiału. Obserwacja opadania. Naturalne przykady: opadanie deszczu, spadanie liści z drzew. Podnoszenie cięższego przedmiotu do góry i opuszczanie w dół. Co jest łatwiejsze? (Siła grawitacji ‘ciągnie’ przedmioty do dołu, dlatego podnoszenie do góry wydaje się trudniejsze) Dzięki przyciąganiu ziemskiemu podrzucone do góry przedmioty spadają, a krople deszczu zawsze lecą z góry na dół, w kierunku centrum Ziemi. Grawitacja działa pomiędzy wszystkimi ciałami, ale najłatwiej ją "zauważyć" wtedy, gdy dotyczy ciał o tak wielkiej masie, jak kula ziemska, gwiazdy czy planety. To właśnie wynikiem grawitacji jest fakt, że Ziemia krąży wokół Słońca (razem z innymi planetami naszego Układu), a Księżyc obiega Ziemię. Gdyby nie ta siła, Wszechświat z pewnością by się rozpadł. Prawo powszechnego ciążenia, opisujące jak i z jaką siłą działa GRAWITACJA sformułował pod koniec XVII wieku angielski uczony Izaak Newton. Podobno kiedy pierwszy raz przyszło mu na myśl pojęcie grawitacji, było to przy okazji widoku spadającego jabłka. Zadał sobie wtedy pytanie, dlaczego jabłko zawsze spada pionowo w kierunku ziemi. Dlaczego nie podąża na boki albo ku górze ale zawsze w kierunku centrum Ziemi.

• Sprawdź, ile ważyłbyś na różnych planetach? . Im większa planeta z tym większą siłą grawitacji przyciąga przedmiot. Waga tego samego

przedmiotu (również człowieka) na różnych planetach jest różna, ponieważ z różną siłą są przyciągane. Możemy pobawić się z dziećmi i sprawdzić,

ile ważyłyby na poszczególnych planetach. http://www.exploratorium.edu/ronh/weight/index.html

LUTY - klasa 1


21. tydzień nauki - Spotkanie z liczbą 11 oraz Spotkanie z liczbą 12

Temat: Spotkanie z liczbą 11 Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.


7.2; 7.3


7.2; 7.3

Tworzenie zbiorów 12-elementowych. Dopełnianie do 12. Zabawa w parach. 7.1; 7.4

Dodawanie w zakresie 12. Zabawa kostkami w parach. 7.5

Porównywanie liczb w zakresie 12. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 str. 38) 7.4

Dodawanie trzech składników w zakresie 12. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 38; nr 1 str 40)

7.5

Matematyczna gra. 7.5

Rysowanie i obliczanie magicznych kwadratów w zakresie 12 7.5

Zabawa „Zgadnij, ile brakuje?” 7.4; 7.5

Dodawanie i odejmowanie w zakresie 12. Zabawy kostkami 5.4 7.5

Układanie zadań tekstowych do działań. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 str. 41) 7.5; 7.8

Zegar. Zaznaczanie pełnych godzin na zegarze i odczytywanie czasu. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 39)

7.15

Porządkowanie liczb w zakresie 12 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 i 3 str. 42) 7.2; 7.4

Obliczenia zegarowe. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 43) 7.5; 7.15

Pomiary długości. Centymetry. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 str. 40) 7.10

Dodawanie i odejmowanie w zakresie 12. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 43) 7.5

Obliczanie działań. Znak >; =, <. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 3 str. 43) 7.4; 7.5

Rozkład liczby 12 na składniki. Obliczenia mianowane - złoty (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 42)

7.5; 7.9

Matematyczny konkurs. . 5.4 7.5

Miesiące. Przypomnienie nazw miesięcy. Kolejność występowania miesięcy. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 41)

7.15

LUTY - klasa 1


Propozycje zajęć:

• Demonstracja liczby 11 we wszystkich aspektach. Zapis liczby 11 za pomocą dwóch cyfr. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 36)

• Demonstracja liczby 12 we wszystkich aspektach. Zapis liczby 12 za pomocą dwóch cyfr. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 37)

• Tworzenie zbiorów 12-elementowych. Dopełnianie do 12. Zabawa liczmanami w parach wg zasad wymyślanych przez dzieci.

• Dodawanie w zakresie 12. Zabawa kostkami. Dzieci w parach mają dwie kostki. Rzucają na przemian, sumują wyrzucane oczka i zapisują działania.

• Porównywanie liczb w zakresie 12. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 str. 38)

• Dodawanie trzech składników w zakresie 12. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 38; nr 1 str 40)

• Matematyczna gra. Każde dziecko otrzymuje kartonik podzielony na 6 lub 8 części, w każdej lub w co drugiej kratce wpisana jest liczba od 2 do 12. Nauczyciel rzuca dwoma kostkami, podaje dzieciom wyrzucone wartości. Zadaniem dzieci jest dodanie liczby wyrzuconych oczek i zaznaczenie na swojej kartce sumy liczb, jeżeli ona się na niej znajduje. Wygrywa osoba, która pierwsza będzie miała zaznaczone wszystkie liczby na swojej kartce.

• Rysowanie i obliczanie magicznych kwadratów w zakresie 12.

• Zabawa „Zgadnij, ile brakuje?”. Dzieci w parach siedzą przy stoliku, na ktorym leży 12 dowolnych liczmanow. Jedno z dzieci zamyka oczy, drugie zabiera dowolną liczbę liczmanów ze stołu. Zadaniem dziecka zgadującego jest podanie liczby brakujących liczmanow. Następnie dzieci układają odpowiednie działanie i zapisują je w zeszytach.

• Dodawanie i odejmowanie w zakresie 12. Zabawy kostkami.

◦ Każde dziecko dysponuje liczbą 12. Nauczyciel rzuca kostką, pierwszy raz. Każde dziecko zapisuje działanie w którym od 12 odejmuje wyrzuconą liczbę oczek. Nauczyciel rzuca drugi raz. Dziecko do otrzymanego w pierwszym działaniu wyniku dodaje wyrzuconą liczbę oczek. Zapisuje działanie. Następnie dzieci grają w parach.

◦ Dzieci w parach mają dwie kostki. Rzucają równocześnie, sumują wyrzucane oczka i zapisują działanie. Następnie każde dziecko wyrzuca swoją kostką drugi raz i odejmuje wyrzuconą liczbę od wyniku pierwszego działania. Zapis działąń.

• Układanie zadań tekstowych do działań. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 str. 41)

• Zegar. Zaznaczanie pełnych godzin na zegarze i odczytywanie czasu. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 39)

• Porządkowanie liczb w zakresie 12 (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 i 3 str. 42)

• Obliczenia zegarowe. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 43)

• Pomiary długości. Centymetry. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 2 str. 40)

• Dodawanie i odejmowanie w zakresie 12. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, str. 43)

• Obliczanie działań. Znak >; =, <. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 3 str. 43)

• Rozkład liczby 12 na składniki. Obliczenia mianowane - złoty (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 42)

• Matematyczny konkurs. Nauczyciel dzieci klasę na 3 grupy. Dzieci w każdej z grup mają za zadanie indywidualnie wymyślić jak największą liczbę działań dodawania, których wynikiem jest: w pierwszej grupie 10, w drugiej 11 a w trzeciej 12. Wygrywa dziecko z każdej grupy, które najlepiej poradziło sobie z zadaniem.

• Miesiące. Przypomnienie nazw miesięcy. Kolejność występowania miesięcy. (Ćwiczenia matematyczne, cz. 2, nr 1 str. 41)

LUTY - klasa 1


21. tydzień nauki - Globus

Temat: Globus Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Poznajemy globus. 1.1a; 1.1b

Wyprawa na koniec świata. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.3c

Jaki piękny jest ten świat. Praca plastyczna. 5.4

Dzień. Co możemy zaobserwować podczas dnia? - doświadczenie. 1.3c 6.1; 6.7

Noc. Co możemy zaobserwować w nocy? - doświadczenie. 1.3c 6.1; 6.7

„Dobowe oświetlenie Ziemi” - doświadczenie. 1.1a 6.1; 6.7

Dlaczego jest dzień i noc? Swobodne wypowiedzi 1.1a; 1.3c 6.7

Obserwujemy różnice między dniem i nocą. Burza mózgów. 1.1a; 1.3c 6.7

Obieg Ziemi wokół Słońca - doświadczenie 1.1a 6.1; 6.7

Pory roku. Przypomnienie nazw pór roku. 1.1a 6.7

Długość dnia i nocy w różnych porach roku. Praca w grupach 1.1a 6.7

Propozycje zajęć:

• Poznajemy globus. Oglądanie globusa. Odszukiwanie Polski na mapie świata i globusie. Czytanie nazw kontynentów.

• Wyprawa na koniec świata. Swobodne wypowiedzi dzieci. Nauczyciel opowiada dzieciom krótką historię o chłopcu, który szedł na koniec świata w poszukiwaniu lekarstwa dla chorego ojca. Dzieci próbują odpowiedzieć na pytania: Dlaczego chłopiec poszedł na koniec świata? Czy ich zdaniem istnieje koniec świata? Dzieci próbują odszukać na globusie koniec świata. Dochodzą do wniosku, że gdyby chłopiec wyszedł z Polski i chciał iść na koniec świata, doszedłby dokładnie w to samo miejsce.

• Jaki piękny jest ten świat. Praca plastyczna. Dzieci otrzymują w grupach duże plansze w kształcie koła – wyklejają płaszczyzny zdjęciami różnych krajobrazów z kolorowych pism czy kalendarzy. Organizują wystawę pt. „Jaki piękny jest ten świat”.

• Dzień. Co możemy zaobserwować podczas dnia? - doświadczenie. Dzieci wychodzą na podwórko szkolne w słoneczny dzień i patykiem lub kredą w parach obrysowują swój cień. Obserwują cienie kolegów oraz cienie przedmiotów i obiektów. Szukają miejsc, gdzie nie ma cienia. Obserwują okolicę, starają się zapamiętać jak najwięcej szczegółów.

• Noc. Co możemy zaobserwować w nocy? - doświadczenie. Dzieci spotykają się w sali, która jest zaciemniona przez nauczyciela – najprostszy sposób to rolety z pasków ciemnej krepiny. Opisują swoje wrażenia w ciemności. Rozmawiają o źródłach światła, takich jak: słońce, lampy jarzeniowe, żarówki, lampy naftowe, świece itd. Przeprowadzają swoje obserwacje przy tych źródłach światła.

LUTY - klasa 1


• „Dobowe oświetlenie Ziemi” - doświadczenie. W zaciemnionym miejscu dzieci odnajdują na globusie Polskę. Następnie globus ustawiamy tak, żeby półkula wschodnia oświetlona była żarówką imitującą słońce. Widzimy, że kiedy w Polsce jest dzień, to na półkuli zachodniej panuje noc.

• Próba odpowiedzi na pytanie: Dlaczego jest dzień i noc? Swobodne wypowiedzi.

• Obserwujemy różnice między dniem i nocą. Burza mózgów. Na dużej planszy w dwóch kolumnach DZIEŃ i NOC zapisujemy słowami lub za pomocą piktogramów czy przyklejonych obrazków hasła, które kojarzą się z dniem i z nocą, np.:

◦ Dzień – jasno, słońce, większość zwierząt jest aktywna, ludzie pracują bawią się, widać drzewa, krzewy, przedmioty, widać cienie itp.

◦ Noc – ciemno, księżyc, gwiazdy, czarne niebo, nie widać chmur, większość ludzi i zwierząt śpi itp.

• Obieg Ziemi wokół Słońca - doświadczenie. Nauczyciel ilustruje drogę obiegu Ziemi wokół Słońca. Kręci globusem wokół osi i okrąża Słońce – lampkę. Droga obiegu Ziemi wokół Słońca trwa rok. Podwójny ruch Ziemi – wokół swej osi i wokół Słońca zilustrujemy, kręcąc jednocześnie globusem wokół osi i okrążając Słońce (w naszym przypadku lampę). Jeszcze łatwiej będzie dzieciom zrozumieć to zjawisko, kiedy same wykonają to doświadczenie. Jedno dziecko stoi nieruchomo, symbolizując Słońce (emblemat lub przepaska na głowie), a drugie będące Ziemią, okrąża je dookoła, obracając się jednocześnie wokół swojej osi. Należy poinformować dzieci, że 365 obrotów wokół siebie powinno przypadać na jeden obrót wokół Słońca.

• Pory roku. Przypomnienie nazw pór roku. Ustalenie por roku, w których następuje zrównanie dnia z nocą – równonoc jesienna i wiosenna (21 III, 23 IX ). Początek zimy wyznacza najdłuższa noc, a lato zaczyna się od najdłuższego dnia. Zjawisko przechylania się osi Ziemi w stosunku do Słońca tłumaczy występowanie u nas czterech pór roku. Dwa razy do roku dzień i noc są sobie równe: w czasie równonocy wiosennej i jesiennej. Początek zimy wyznacza najdłuższa noc w roku, a lato zaczyna się od najdłuższego dnia. Po tym astronomowie poznają, którego dnia i o której godzinie przychodzi do nas kolejna pora roku.

• Długość dnia i nocy w różnych porach roku. Praca w grupach: dzieci otrzymują nazwy por roku i osiem pasków kolorowego papieru jednakowej długości w kolorze granatowym (noc) i żółtym (dzień). Ich zadaniem jest zilustrowanie długości dnia i nocy o każdej porze roku poprzez dopasowanie długości pasków papieru.

INFORMACJE I CIEKAWOSTKI

W dawnych wiekach ludzie uważali, że Ziemia ma kształt płaskiej tarczy, nad którą krążą gwiazdy. Wierzyli, że na brzegach tej tarczy morze przelewa się w ciemnościach, gdzie czyhają potwory. Dopiero polski astronom Mikołaj Kopernik w 1543 roku udowodnił, że Ziemia, a także kilka innych planet, krąży wokół Słoń ca. Spośrod tych ośmiu planet tylko Ziemia zawiera wodę, a atmosfera ziemska zawiera m.in. tlen. Te dwa fak ty oraz oddziaływanie Słońca, które oświetla i ogrzewa Ziemię, stworzyły warunki do rozwoju życia na naszej planecie. Ziemia jest planetą stosunkowo młodą. Nie wiadomo dokładnie, kiedy powstała, ale jej wiek ocenia się na ok. 4,7 miliarda lat. Ziemia jest ogromną, skalistą kulą spłaszczoną u podstawy i wierzchołka. Jej zewnętrzna powłoka, na ktorej żyjemy, to skorupa ziemska. Można porównać ją do łupiny, której grubość jest rożna w różnych miejscach. Fakt, czy na danym obszarze występuje morze, czy góry decyduje o grubości skorupy ziemskiej w tym miejscu. Zewnętrzna warstwa skorupy ziemskiej zbudowa na jest zasadniczo z granitu. Około 71% po wierzchni kuli ziemskiej zajmują wypełnione słoną wodą oceany. Umownie rozrożnia się zazwyczaj trzy oceany: Spokojny, Atlantycki i Indyjski. Pozostałą część stanowią lądy, które dzielą się na kilka kontynentów. Kontynenty to wielkie obszary lądowe, których powierzchnia przekracza kilka milionów kilometrów kwadratowych, otoczone przez morza i oceany. Kontynenty zajmują nieco mniej niż jedną trzecią powierzchni Ziemi. Jest ich siedem. Naukowcy uważają, że kontynenty były kiedyś jednym wielkim lądem. Może świadczyć o tym fakt, że łatwo zaobserwować podobieństwo kontynentów do puzzli, które po przybliżeniu

LUTY - klasa 1


pasowałyby do siebie. Kontynenty nadal wędrują. Odbywa się to jednak tak powoli, że trudno ten ruch zauważyć. Wewnątrz Ziemi panuje bardzo wysoka temperatura. Im bliżej środka Ziemi, czyli jej jądra, tym temperatura jest wyższa. Zjawiska, które miały miejsce wewnętrzu ziemi wiele milionów lat temu, spowodowały powstanie gór, dolin i wszystkiego, co nazywamy ukształtowaniem terenu. Nie bez znaczenia dla wyglądu skorupy ziemskiej są też zjawiska atmosferyczne, takie jak deszcze i wiatry, które nie postrzeże nie rzeźbią jej powierzchnię. Obecnie również odczuwamy skutki ruchów wewnątrz Ziemi. Zjawiska, które w związku z nimi występują to wybuchy wulkanów i trzęsienia ziemi. Wulkan jest miejscem, w którym rozżarzone i roztopione skały nazywane lawą oraz popiół i gazy, przebijają sobie drogę przez jakieś pęknięcie we wnętrzu ziemi i wydostają się na powierzchnię. Gdy wulkan często wybucha, nazywamy go wulkanem czynnym lub aktywnym. Gdy od dawna nie obserwujemy żadnych oznak je go działalności, mówimy o wulkanie drzemiącym. Stary wulkan od dawna nieczynny, nazywa się wulkanem wygasłym. Wybuchy wulkanów stanowią duże z grożenie dla ludzi. Trzęsienie ziemi ma miejsce wtedy, gdy grunt przesuwa się i trzęsie. Jest ono najbardziej widoczną oznaką tego, jak niespokoj na jest nasza planeta. Trzęsie nia ziemi wywołują liczne kataklizmy: po wodzie, pożary i wiele zniszczeń. Mogą też wpływać na zmiany w ukształtowaniu terenu, gdy część powierzchni opada, a inna wznosi się lub powstają rowy i rozpadliny. Ludzie starają się przewidywać je i zabezpieczać się przed zniszczeniami, stosując np. specjalne techniki w budownictwie. Warunki życia w rożnych częściach świata są odmienne. Najgorętsze i najbardziej suche rejony ziemi to pustynie. Są to pozbawione wody rozległe piaszczyste lub skaliste przestrzenie, gdzie temperatura w dzień do chodzi do 40°C, a w nocy może spaść do zera. W rejonach tych rzadko pada deszcz. Na obszarze pustyń żyje niewiele istot żywych. Oazy to miejsca na pustyni, gdzie można znaleźć wodę, to tam właśnie toczy się życie i często powsta ją miasta. Najzimniejszymi miejscami na ziemi są rejony na biegunie północnym i południowym, czyli u wierzchołka i podstawy kuli ziemskiej. Są to tereny wiecznie skute lodem. Na biegunie południowym zanotowano najniższą temperaturę około 80°C poniżej zera. W rejonach tych nie ma ty powych pór roku. Jest dzień w lecie i zimowa noc, co wynika z obecności bądź braku słońca. W pobliżu bieguna północnego żyją Eskimosi. Natomiast na biegunie południowym przebywają tylko naukowcy, którzy badają tamte obszary. Linia, jaką można poprowadzić w wyobraźni wokół kuli ziemskiej w miejscu, gdzie jej obwód jest największy, torownik, który dzieli ją na półkulę północną i półkulę południową. Tereny wzdłuż równika, nazywane strefą tropikalną, pokrywają lasy trop kalne. Jest tam bardzo ciepło i wilgotno z powodu padających często obfitych deszczów. W rejonach tych bardzo szybko rośnie obfita roślinność. Występuje tam też ogromna różnorodność zwierząt, których nie ma na innych obszarach Ziemi. Dla ludzi nie jest to najlepsze miejsce do życia, gdyż jest zbyt duszno i gorąco. GLOBUS I MAPY Pierwsi podrożnicy podczas swoich wędrówek nie dysponowali żadnymi możliwościami, aby Ziemię zmierzyć, określić jej kształt, stwierdzić, co znajduje się na końcu świata i gdzie on jest. Podrożując, gromadzili jednak rożne informacje, ktore w przyszłości zaowocowały sporządzeniem map. Najpierw były to proste mapy, niezbyt wiernie odtwarzające rzeczywistość. Z czasem możliwości obserwacji i pomiarów stawały się coraz większe. Obecnie dzięki zdjęciom wykonywanym z samolotu lub satelity, uzyskuje się bardzo szczegółowe obrazy i mapy całej powierzchni ziemi. Oglądając mapę czy globus, który jest bardzo zmniejszonym modelem Ziemi, można wyczytać z nich wiele ciekawych rzeczy o świecie. Rozmiary, ukształtowanie i położenie lądów na kuli ziemskiej najlepiej widać na globusie. Globusy są jednak nieporęczne, a ich dodatkową wadą jest to, że nie można jednocześnie zobaczyć całej powierzchni kuli ziemskiej, na co pozwala mapa. Mapy nie są jednak też wolne od wad. Pokazanie kulistej powierzchni na płaszczyźnie spowodowało pewne zniekształcenia kształtu i wielkości lądów. W zależności od przeznaczenia kartografowie opracowują rożne rodzaje map. Jedne z popularniejszych to mapy fizyczne pokazujące ukształtowanie terenu, rozmieszczenie miejscowości, rzek, jezior itp., a także mapy polityczne, na których przede wszystkim można zobaczyć państwa i ich granice. CIEKAWOSTKI: • Według obserwacji poczynionych przez kosmonautów, z Księżyca kula ziemska wygląda jak błękit na kula na niebie. Z mniejszych odległości można zaobserwować także zarysy kontynentów. Nie ma nic dziwnego w tym, że z daleka Ziemia jest niebieska, gdyż oceany i morza zajmują znaczną część powierzchni globu. • Zewnętrzna warstwa kuli ziemskiej pod kontynentami ma grubość 35 km, a pod oceanami w niektórych miejscach tylko 5 km. • Temperatura jądra, które stanowi środek kuli ziemskiej, równa jest temperaturze Słońca.

LUTY - klasa 1


• Określenia „poziom morza” używa się jako stałego punktu odniesienia, od którego mierzy się wysokość wzniesień, gór i depresji. Najnow sze badania wykona ne za pośrednictwem sztucznych satelitów Ziemi wykazały, że w różnych miejscach kuli ziemskiej poziom ten jest różny. Nawet na Bałtyku różnice te dochodzą do 30 metrów. Wynikają one z różnej siły przyciągania ziemskiego w rozmai ych rejonach, co jest prawdopodobnie spowodowane nierównomierną budową wnętrza Ziemi. Przeważająca część dna oceanów to rozległa równina. Występują tam jednak, podobnie jak na lądzie, łańcuchy górskie o wysokości kilku tysięcy metrów, głębokie rowy i rozpadliny. Wystające nad powierzchnię wody szczyty gór tworzą wyspy. • Pod powierzchnią skorupy ziem kiej znajdują się czasem pęcherze magmy (płynne skały zmieszane z gazem o wysokim ciśnieniu). Są one przyczyną działalności wulkanów. • Wiele spośród aktywnych wulkanów znajduje się pod powierzchnią morza. • Na jednej z pustyń w Peru deszcz nie padał od 400 lat. • Gdyby lody na biegunach roztopiły się, poziom wody na Ziemi podniosłby się o ponad 33 metry. Woda zatopiłaby Nowy Jork, Londyn i Paryż. • Rejony wokół bieguna północnego to zamarznięta wiecznie woda. Natomiast pod lodami i śniegami bieguna południowego kryje się rozległy, górzysty ląd. PRZYSŁO WIA I POWIEDZENIA: • Nas nie stanie, święta ziemia zostanie. • Ziemia jest wielka, a ludziom na niej ciasno. • Ziemia – wszystkich pospolita matka. • Kto się po świecie włóczy, wiele się rozumu nauczy. • Świat jak las, człowiek jak liść. • Nie to świat, co go przez okno widzimy. • Morze dzieli, morze łączy. • Ziemia i morze we wiecznym żyją sporze.

LUTY - klasa 1


21. tydzień nauki - Spotkanie z liczbą 12 Temat: Spotkanie z liczbą 12 Edukacja

polonist. Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Propozycje zajęć:

Temat omówiony razem z tematem Spotkanie z liczbą 11

LUTY - klasa 1


21. tydzień nauki - Co robimy w ciągu dnia

Temat: Co robimy w ciągu dnia Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

„Co kto lubi robić?” Zabawy dramowe. 1.4 Opowiadam. Co lubi robić Piotrek. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 70) 1.3a Tworzymy klasowy rozkład dnia. 1.1b; 1.3a 5.4 7.15 Rysuję. Co lubię robić? (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 70) 1.1b Mój rozkład dnia. Prezentacja 1.1b; 1.3a 7.15 Czytam i piszę. Plan dnia. (Ćwiczenia, cz. B, str. 60) 1.1b; 1.3a;

1.3f 7.15

Rysuję i piszę. (Ćwiczenia, cz. B, str. 61) 1.1b; 1.3a; 1.3f

7.15

Opowiadam. Swobodne wypowiedzi dzieci. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 62) 1.1b; 1.3a Czytam i piszę. Czytanie sposobem sylabowym. Historyjka obrazkowa. (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 62-63)

1.1b; 1.3a

Propozycje zajęć:

• „Co kto lubi robić?” Zabawy dramowe. Dzieci odgrywają scenki naśladując czynności zarówno ludzi, jak i zwierząt.

• Opowiadam. Co lubi robić Piotrek. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 70)

• Tworzymy klasowy rozkład dnia. Pracę tworzymy wspólnie na dużym (długim) kartonie. Po lewej stronie, w kolumnie, zapisujemy godziny za pomocą cyfr. W środkowej kolumnie określamy czynność słowami/za pomocą piktogramu/ilustracji, w prawej kolumnie wycięte tarcze zegara z zaznaczoną godziną, która mamy zapisaną w lewej kolumnie. W ten sposób opisujemy jak najbardziej szczegółowo cały klasowy dzień (np. rozpoczęcie lekcji, matematyka, drugie śniadanie, klasowe czytanie książki, zajęcia fizyczne itp.)

• Rysuję. Co lubię robić? (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 70)

• Mój rozkład dnia. Prezentacja. Każde z dzieci przygotowuje prezentację o wybranym dniu tygodnia według wzoru, jaki był przygotowywany dla całej klasy. Do oznaczania czynności dzieci mogą używać piktogramów lub ilustracji/zdjęć. Ekspozycja prac w klasie. Omówienie przez chętne dzieci.

• Czytam i piszę. Plan dnia. (Ćwiczenia, cz. B, str. 60)

• Rysuję i piszę. (Ćwiczenia, cz. B, str. 61)

• Opowiadam. Swobodne wypowiedzi dzieci. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 62)

• Czytam i piszę. Czytanie sposobem sylabowym. Historyjka obrazkowa. (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 62-63

LUTY - klasa 1


21. tydzień nauki - Zegar

Temat: Zegar Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Historia czasomierzy. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3c

Tworzę i odczytuję zegar słoneczny. Eksperyment 6.1 7.15

Zabawa „Zegary” 5.4 7.15; 7.5

Czytam i zaznaczam. (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 59) 1.1c; 1.1b; 1.2b;

Ustaw prawidłową godzinę na zegarze. Zabawy matematyczne. 5.4 7.15

Zegarowe bingo. Zabawa w grupach. 7.15

Zegarowe domino. 7.15

Propozycje zajęć:

• Historia czasomierzy. Swobodne wypowiedzi dzieci. Szukanie informacji w różnych źródłach. Jak ludzie mierzyli czas zanim wynaleziono zegar? (zegar słoneczny, zegar wodny, zegar piaskowy, zegar mechaniczny, zegarki elektroniczne)

• Tworzę i odczytuję zegar słoneczny. Eksperyment. Dzieci robią swoje własne zegary na papierowych talerzykach, zaznaczają godziny, ozdabiają sowje zegary według własnego pomysłu. Na środku robią dziurkę i przymocowują patyczek. W słoneczny dzień odczytują wskazania zegara, porównują ze wskazaniami zegara mechanicznego.

• Zabawa „Zegary”. Każde dziecko ma na plecach przyczepioną tarczę zegara z zaznaczoną godziną. Dzieci, chodząc po sali, zadają sobie wzajemnie pytania, by zdobyć informacje i odgadnąć, ktorą są godziną, np. Ile godzin brakuje mi do 12.00? Za ile godzin będzie 3 od mojej godziny? Czy jestem godziną poranną, czy popołudniową? itp.

• Czytam i zaznaczam. Czytanie tekstu o zegarach sposobem sylabowym. Czytanie ze zrozumieniem, rozwiązywanie testu do tekstu (Ćwiczenia, cz. B, nr 2 str. 59)

• Ustaw prawidłową godzinę na zegarze. Zabawy matematyczne.Nauczyciel podaje pełną godzinę. Dzieci ustawiają prawidłową godzinę:

◦ Na tarczach zegarów utworzonych z papierowych talerzyków

◦ Budują dużą tarczę zegara na podłodze w klasie, zaznaczając godziny na kartonach lub z klocków. Wybrane pary dzieci - wskazówki godzinową i minutową - układają z własnych ciał.

◦ Budują dużą tarczę zegara na podłodze w klasie, zaznaczając godziny na kartonach lub z klocków. Jako wskazówki używają długich patyków, kijów od szczotki czy wskaźników.

LUTY - klasa 1


• Zegarowe bingo. Zabawa w grupach. Przygotowujemy dla każdego dziecka w grupie tabelę z rysunkami tarczy zegara przedstawiającymi pełne godziny (najlepiej przygptować kilka wzorów tabel). Na kartonikach zapisuje my te same godziny za pomocą liczb. Rozsypujemy kartoniki stroną zapisaną do dołu. Dzieci kolejno biorą po kartoniku, jeżeli mają tą samą godzinę w swojej tabeli, kładą kartonik na tarczy zegara; jeśli nie odkładają kartonik na stół. Wygrywają dzieci w danej grupie, które jako pierwsze dopasują kartoniki z zapisaną godziną do wszystkich zegarów w swojej tabeli.

• Zegarowe domino. Nauczyciel lub dzieci przygotowują domino na kartkach A4, w którym na jednym polu jest tarcza zegara z zaznaczoną pełną godziną, na drugim polu – godzina zapisana liczbami. Zasady gry jak w domino.

LUTY - klasa 1


22. tydzień nauki - Klasowy kalendarz urodzin

Temat: Klasowy kalendarz urodzin Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Pory roku i miesiące 6.5 7.15; 7.1

Pory roku (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 66-67) 6.5 7.15

Tworzenie klasowego kalendarza urodzin. 7.15

Zabawa „Miesiące”. 7.15

Miesiące - liczby porządkowe - Zabawa „Prawda czy fałsz”. - Który to miesiąc?

7.15; 7.2

Symbol miesiąca. Znaki arabskie i rzymskie. Konkurs w grupach. 7.15; 7.14

Propozycje zajęć:

• Pory roku i miesiące. Nauczyciel dzieli dzieci na 4 grupy, każda otrzymuje kopertę z pociętą na sylaby nazwą pory roku. Dzieci układają napis i przyklejają go na górze swojego szarego papieru. Następnie, ze zgromadzonych materiałów, wybierają ilustracje przedstawiające ich porę roku. Naklejają je na wcześniej otrzymany szary papier, tworząc kolaż. Każda z grup sprawdza w kalendarzu kolejność występowania miesięcy. Wspolnie ustalają nazwy miesięcy należących do ich pory roku. Wyszukują te nazwy wśrod przygotowanych przez nauczyciela kartek z nazwami miesięcy. Pod kolażem umieszczają w odpowiedniej kolejności nazwy miesięcy. Prezentacja wykonanych prac.

• Pory roku (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 66-67)

• Tworzenie klasowego kalendarza urodzin. Różne propozycje. o Dzieci wykorzystują plakaty z porami roku przygotowane w poprzednim zadaniu. Nauczyciel przygotowuje wizytówkę każdego dziecka

(zawierającą imię i datę urodzenia każdego dziecka). Każde dziecko szuka wśrod przygotowanych przez nauczyciela kartek właściwą dla siebie i przykleja pod nazwą miesiąca, w którym obchodzi urodziny.

o Nauczyciel razem z dziećmi przygotowuje na sztywnym kartonie długą listwę z zaznaczonymi w poziomie nazwami miesięcy. Listwę można w dowolny sposób ozdobić. Pod nazwami miesięcy doczepiamy spisaczem szerokie kolorowe wstążki lub paski mocnego papieru, symbolizujące dany miesiąc. Do tych pasków dzieci przyczepiają swoje wizytówki - zdjęcia, wykonane w dowolny sposób. (Na przykład przynoszą do szkoły swoje zdjęcia, naklejają je na kartki i uzupełniają o swoje imię i datę urodzenia lub zapisują swoją datę urodzenia na drewnianym szczypczyku do bielizny. Szczypczykiem tym przypinają swoje zdjęcie do kolorowej wstążki danego miesiąca).

LUTY - klasa 1


o Nauczyciel dzieli dzieci na grupy ze względu na miesiąc urodzenia. Każdej grupie dzieci urodzonych w danym miesiącu. robi zdjęcie. Grupy dzieci przyklejają swoje zdjęcie na kartonie, u góry umieszczają nazwe miesiąca oraz ozdabiają pracę w charakterystyczne dla danego miesiąca elementy. Prace we właściwej kolejności eksponują w klasie.

• Zabawa „Miesiące”. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy 12-osobowe. Każda z nich otrzymuje 12 plansz z nazwami miesięcy. Na ustalony sygnał dzieci z każdej grupy ustawiają się w kolejności występujących po sobie miesięcy. Wygrywa grupa, ktora poprawnie wykona zadanie. Dzieci, ktore nie uczestniczą w zabawie, są sędziami.

• Miesiące - liczby porządkowe o Zabawa „Prawda czy fałsz”. Nauczyciel mowi zdania, np. „Czwarty miesiąc roku to luty. Styczeń to trzeci miesiąc w roku. Po kwietniu jest

maj”. Dzieci udzielają odpowiedzi, decydując, czy to prawda, czy fałsz. W dalszej części zabawy swoje zdania mogą wypowiadać wybrane dzieci.

o Który to miesiąc? Nauczyciel dzieli dzieci na grupy, podaje hasła, np. styczeń (grupy muszą podać, ktory to miesiąc w roku), piąty miesiąc w roku to… . Wygrywa grupa, ktora udzieli najwięcej prawidłowych odpowiedzi.

• Symbol miesiąca. Znaki arabskie i rzymskie. Konkurs w grupach. Nauczyciel przygotowuje 12 kart z liczbami arabskimi – jedną dla każdego miesiąca oraz 12 kart z liczbami rzymskimi. Wydaje każdej z grup po kolei polecenia: Wybierz znak arabski symbolizujący maj. Który znak rzymski odpowiada miesiącowi występującemu po lutym? Itp.

LUTY - klasa 1


22. tydzień nauki - Niezwykła historia liczb i cyfr

Temat: Niezwykła historia liczb i cyfr Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Historia liczenia. Burza mózgów. 1.1a; 1.1b; 1.3c

7.2; 7.3

Prezentacja liczby. 1.3c 5.4 7.2; 7.2; 7.14; 7.16

Tajemniczy list. Zabawa. 1.1b 7.3; 7.14

Gramy w domino. 7.3; 7.14

Propozycje zajęć:

• Historia liczenia. Burza mózgów. Na podstawie różnych żródeł zbieramy informacje na temat tego w jaki sposób ludzie liczyli (patyczki, wiązanie supełków, liczydła, suwak logarytmiczny, kalkulator, komputer). Dzieci wymyślają własne sposoby, które mogą pomóc im w liczeniu.

• Prezentacja liczby. Tworzymy w klasie dwanaście grup dzieci (głównie pary), które losują jedną z dwunastu liczb poznanych do tej pory (od 1 do 12). Na dużych szarych kartonach każdy zespół przygotowuje prezentację danej liczby, przedstawiając ją w jak najszerszym kontekście. Namawiamy dzieci, aby wykorzystywały różnorodne materiały (patyczki, wiązane supełki, guziki z dziurkami, klocki, itp.) aby przedstawić daną liczbę oraz różnorodne sposoby prezentacji liczby (liczmany, charakterystyczne dla danej liczby ilustracje np. czworonożne zwierzęta dla liczby 4, biedronka siedmiokrotka dla 7; dwanaście miesięcy dla 12, odpowiednie figury geometryczne, liczby w kolorach) . Dzieci eksponują swoje prezentacje w klasie wieszając je we właściwej kolejności.

• Tajemniczy list. Zabawa. Nauczyciel wymyśla kod przypisując każdej poznanej literze alfabetu jedną z liczb arabskich lub rzymskich od 1 do 12.Przed lekcją nauczyciel przygotowuje tajemnicze listy dla dzieci z zapisanymi na nich świecą liczbami arabskimi i rzymskimi hasłami. Lekcja rozpoczyna się od rozdania dzieciom tajemniczych listów, które mogą odczytać dopiero po zamalowaniu całej kartki ciemną farbą lub tuszem. Dzieci po odczytaniu liczb rozszyfrowują hasło odczytując właściwe litery z wywieszonego na tablicy kodu.

• Gramy w domino. Nauczyciel lub dzieci przygotowują na kartonikach klocki domina w których na jednym polu jest zapisana liczba od 1 do 12 cyframi arabskimi, a na drugim polu cyframi rzymskimi.

LUTY - klasa 1


22. tydzień nauki - Co już potrafimy

Temat: Co już potrafimy Edukacja polonist.

Edukacja społeczna


Edukacja matemat.

Figury geometryczne. Zabawa z kostką. 5.4 7.1; 7.16; 7.17

Ogłoszenia. Uzupełnianie treści ogłoszeń. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 69) 1.1a; 1.1b; 1.1d

Rysuję i piszę. Co i kogo lubią moje koleżanki i koledzy? (Ćwiczenia, cz. B, str 71) 1.1b 5.1; 5.3

Rysuję i piszę. Jaki jestem? Jaka jestem. (Ćwiczenia, cz. B, str 72) 1.1b 5.1; 5.3

Czytam. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 64) 1.2c 6.10

Dyscypliny sportowe (Ćwiczenia, cz. B, str 64-65) 1.1a; 1.1b; 1.1c

6.10

Już to umiem. Dzieci za pomocą scenek dramowych lub samodzielnie wymyślonych zagadek opowiadają o tym czego nauczyły się do tej pory w szkole.

1.4

Propozycje zajęć:

• Figury geometryczne. Zabawa z kostką. Nauczyciel przygotowuje dużą kostkę (np. z pudełka). Na każdą jej ściankę nakleja figury geometryczne różnych kształtów i wielkości. W koperty, oznaczone takimi samymi symbolami, jak na kostce, wkłada karteczki z zadaniami. Każda załoga rzuca kostką i z odpowiedniej koperty losuje zadanie. Oto propozycje zadań:

� Stańcie tak, aby okno było po Waszej lewej stronie. � Stwórzcie ze swoich ciał prostokąt . � Odszukajcie mały przedmiot w kształcie koła. � Ustawcie się odpowiednio: dziewczynki,po mojej prawej stronie, a chłopcy – po lewej . itp.

• Ogłoszenia. Uzupełnianie treści ogłoszeń. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 69)

• Rysuję i piszę. Co i kogo lubią moje koleżanki i koledzy? (Ćwiczenia, cz. B, str 71)

• Rysuję i piszę. Jaki jestem? Jaka jestem. (Ćwiczenia, cz. B, str 72)

• Czytam. (Ćwiczenia, cz. B, nr 1 str. 64)

• Dyscypliny sportowe (Ćwiczenia, cz. B, nr 2, str 64-65)

• Już to umiem. Dzieci za pomocą scenek dramowych lub samodzielnie wymyślonych zagadek opowiadają o tym czego nauczyły się do tej pory w szkole.

Documents

LUTY - klasa 1 - didasko.com.pl · pompka - do roweru lub wodna lub ćwiczenie fizyczne, wąż – zwierzę, ogrodowy do podlewania, korek - surowiec naturalny lub zatyczka blok –